รายละเอียด

580519_ธรรมาธรรมะสงคราม ไขรหัสพันธุกรรมของนามธรรม 3

พ่อครูว่า...วันอังคารที่ 19 พ.ค. 58 วันขึ้น 2 ค่ำ เดือน 7 มีมะแม การเรียนปรมัตถ์ชัดเจน ที่ว่าชัดเจนคือเรากำลังเอาความจริง ความรู้ในสัจธรรม มาตีแผ่ เจาะลึกละเอียดเข้าไป จะมีโครงสร้างคล้ายกับวิทยาศาสตร์ที่เขาก็เรียนรู้ละเอียดลึกไปถึง DNA ถึง gene ถึง Genome เขาไปสุดทางที่ Genome มันเป็นพลังงานละเอียดที่มีอาการ ลีลา เป็นพลังงาน อย่างเช่น เขาบอกว่า Genome อยู่บน DNA จะเรียกว่าอยู่ใน แต่เขาก็ยังไม่มั่นใจ

ในสิ่งมีชีวิต ที่ชั้นสูง ก็ยิ่งเป็นจิตนิยาม ที่ทางวิทยาศาสตร์ทางโลกเขาเข้าไม่ถึง เขาเข้าถึงแต่อุตุนิยาม ส่วนพีชนิยามเขาก็พอเข้าถึง สามารถแยกเพศได้ สามารถตัดต่อพันธุกรรมได้ รู้เพศพ่อ เพศแม่ สามารถที่จะนำมาเปลี่ยนพันธ์ได้ แต่พอถึงขั้นสัตว์เขาก็ไปไม่ค่อยได้เขาก็พยายามเปลี่ยนพันธ์ เขาแยกเพศ แล้วก็พยายามจะเป็นเจ้า ก็เพราะ Genome คือชุดของ DNA ทั้งหมดที่บรรจุใน นิวเคลียสของทุกเซลล์ มันละเอียดไปก็ยากที่จะรู้แล้ว

เขาก็รู้ว่า Genome อยู่ใน DNA เวลาเขาตรวจ DNA จะเป็นเป็นแถบ เขาชี้ได้ว่า นี่แถบนี้เพศชาย นี่เพศหญิง ถ้าจะเทียบกับ DNA ระหว่างสองคน จะเห็นว่า นับได้เลยตรวจได้เลย ถ้าเป็นเชื้อเดียวกัน กรรมพันธ์เดียวกัน ของสองคนจะตรงกัน ส่วนที่จะไม่ตรงกันคือเศษที่ไม่ใช่ความเต็มของเพศชายและหญิง เป็นเศษเล็กเศษน้อยที่เหลือจากตัวหลัก แต่เขาก็ยังจับไม่ได้ว่า Genome พวกนี้จะชัดเจนอย่างไร มันไม่คงที่ ไม่เหมือน gene และ DNA

คือ DNA นี่ เทียบได้กับ อนุสัย พลังงานทางชีวะของจิตเลย ซึ่งการค้นพบทางวิทยาศาสตร์ที่รู้จักDNA นี้เขาค้นพบหลังจากพระพุทธเจ้านาน แต่พระพุทธเจ้าเจอมารู้มานานหลายพันปีแล้ว ท่านก็อธิบายยืนยันไว้

อนุสัยคือพลังงานตกผลึก เป็นตัวถาวร เป็นตัวยั่งยืน นิจจัง ทุวัง แต่ที่จริงมันเปลี่ยนได้ แต่เมื่ออวิชชาก็เปลี่ยนมันไม่ได้ DNA นี่จึงเทียบได้กับอนุสัยของพลังงานจิต ส่วน Gene คือพลังงานอาสวะ ผู้จะรู้อนุสัยอาสวะได้ต้องเรียนรู้ขั้นสูงจึงแยกได้ แต่ขั้นต้นก็แยกไม่ได้ ก็จะดูว่าเหมือนกันทั้งอนุสัยและอาสวะ แต่ผู้รู้สูงขึ้นจะรู้ว่า อนุสัย ต่างกับอาสวะ

อนุสัยมันเท่ากับ potential energy มัน Static มันนิ่งสงบ เกินกว่าระดับ gene เพราะ gene มันยังมีเคลื่อนไหว ส่วน DNA เป็น static energy

จาก Gene ก็มาเป็น Genome เป็นพฤติกรรมของพืชและสัตว์ ของพืชนี่ทำแล้วไม่สะสม ทำอยู่กับปัจจุบันแล้วจบ ไม่มีพลังงานที่มากพอจะไปตกผลึกเหมือนจิตนิยาม มันจึงไม่เกิดความก้าวหน้า จนถึงมีความรู้สึก อารมณ์ ซึ่งอารมณ์นี้แหละคือกิเลสของสัตว์ ตั้งแต่สัตว์เซลลเดียว จนเป็นหลายเซลล์

เซลล์คือหน่วยของชีวะ พอเกิดแล้วมันก็แสดงอาการ มันมีพลังงานอยู่สองหน่วย เริ่มต้นคือพลังงาน 0 และ 1 เป็นธรรมะสอง คือ เทวฺ ธัมมา ก็ยังไม่มีเรื่องอะไรมาก แต่พอมาเป็น 1 กับ 2 ก็ชักมีพลังงานเป็นตัวตนมากกว่า 0  และ 1 แต่ก็ไม่ยึดมาก แต่พอมาเป็น 1 2 3 ก็จะมีอะไรมาก เป็น Gene แล้ว

0 กับ 1 ก็คือมีรูปกับนาม = กาย ซึ่งทางโลกเขารู้ 0 กับ 1 คือรู้ นิวตรอน กับ โปรตรอนในนิวเคลียส ซึ่งธาตุที่เขารู้สูงสุดคือเขารู้นิวเคลียส ที่ในนั้นมี โปรตรอน และนิวตรอน ยังไม่มี อิเล็กตรอนนะ มีแค่ 0 กับ1 ก็ไม่มีการเคลื่อนอะไรมากเลย

พลังงานทางจิตนี้ละเอียดกว่ามาก ไม่สามารถรู้ได้ ท่านใช้ศัพท์คำว่า ต้องรู้ได้ด้วย อาการ ลิงค นิมิต และการศึกษาต้องได้รับฟังอุเทส จากสัตบุรุษจากผู้รู้จริง จึงสามารถปฏิบัติพิสูจน์ตามได้ ไม่เช่นนั้นไม่สัมมาทิฏฐิ ไม่สามารถหยั่งลงไปได้ แล้วต้องใช้ปัญญาที่มีสติมันโต มีองค์ประกอบพร้อมคือสุรภาโว มีครบอาการ 32 ( ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก เยื่อในกระดูก ม้าม หัวใจ ตับ พังผืด ไต ปอด ไส้ใหญ่ ไส้น้อย อาหารใหม่ อาหารเก่า  กับ มันสมอง ดี เสลด หนอง เลือด เหงื่อ มันข้น น้ำตา เปลวมัน น้ำลาย น้ำมูก ไขข้อ มูตร   หากเรานับรวม ปฐวีธาตุ และ อาโปธาตุ ก็จะได้ 32 อย่าง เราจึงเรียกว่า อาการ 32 ซึ่งตรงกับภาษาบาลีว่า ทวัตติงสาการ ) มันเป็นอาการที่รวมการปรุงแต่งทั้งร่างกาย ผม ขน ฟัน เล็บ หนัง กระดูก ไปจน น้ำเลือด น้ำหนอง ของเหลว ไปจนหมด แยกได้ 32 อาการ แล้วมันก็จะมีภาวะเคลื่อน เพราะมันเป็นชีวะแล้ว แล้วมันเคลื่อนด้วย จึงเรียกว่ามันมีอาการ จะเรียนรู้ต้องมีการกำหนดรู้ด้วยนามธรรมคือธาตุรู้เรา จากจิตวิญญาณที่ท่านเรียกว่า สัญญา

สัญญาเป็นตัวกำหนดรู้ หมายรู้ว่า อาการดิ้นอย่างนี้คืออาการ แล้วเราก็จับอาการนี้ได้ เราก็จะกำหนดหมายเองเองเป็น นิมิต จนรู้ว่าอาการนี้เป็นอย่างนี้ เช่นอาการโกรธ มันเป็นนามธรรม ถ้าโกรธแรงก็รู้ง่าย แต่โกรธน้อยๆไม่ค่อยรู้ ก็มีอาการที่มีเครื่องหมายบอกว่า อาการโกรธต่างจากโลภ ต่างจากกาม

เราแยกได้ว่าเป็นเพศแม่ เพศพ่อ หรือทางวิทยาศาสตร์แยกเป็นบวก ลบ หรือทางพุทธศาสนาก็แยกอาการที่มันมีในตัวของมันเองเป็นชีวะเป็นนิยามชีวิตแล้ว ทั้งผม ขน ฟัน เล็บ หนัง นี่ทำงานได้ทันทีเลย มันไม่ใช่ของแปลก ขนาดนั้นยังมีของแปลก เช่น เอาปอดคนนี้ไปใส่คนอื่น บางทีมันไม่รับไม่เข้ากันสนิท พอไปได้แต่ไม่เต็มที่ แต่ถ้าตระกูลเดียวกันก็รับกันได้ ในตัวอาการ 32 นี้ มันก็มีพลังงานในตัวของมันเอง ขนาดนั้นมันก็มี Genome ในตัวรูป นามของแต่ละเผ่าพันธุ์แต่ละตระกูล

ถ้าตระกูลใกล้กันก็ทำงานกันได้ แต่ถ้าต่างตระกูลกันต้องให้ใกล้เคียงกันมากจึงใช้ได้ ถ้าไม่เหมือนกันก็ใช้ได้ไม่นาน

นามธรรมก็มีสภาพคล้ายกัน มีทั้งรูป/นาม กาย/จิต ถ้าเป็นรูป ที่ไม่มีนามมาประกอบด้วย ก็เป็นรูปได้ อย่างมหาภูตรูป 4​ไม่มีนามเลย แต่พอมาเป็นปสาทรูป นี่แหละ ตับไตไส้พุง เลือด เซลล์ประสาท อันนี้แหละ เป็นองคฺ์ประชุมของกาย ถ้ามันมีรูปเฉยๆมีแต่มหาภูตรูป 4 ก็ไม่เรียกว่ากาย พอเป็นปสาทรูป อันนี้แหละมีช่องว่างที่มีพลังงานจิตนิยามเข้าไปร่วมด้วยได้ ในพีชะ มีได้ระดับหนึ่ง แต่พลังงานพีชะไม่เรียกว่าปสาทรูป แต่มันก็เป็นอุปกรณ์ให้ทำงานได้เช่นกัน ก็เรียกประสาทของพืช ก็ยังยาก แต่มันก็มีเส้นทางของมันไป มันมี protoplast มี cytoplast อีก แต่อาตมาไม่ได้ศึกษาละเอียดมาก

อุตุนิยาม มีแค่มหาภูตรูป แต่พอเป็นพีชะ จะมีปสาทรูปก็น่าจะไม่เหมือนกับที่ใช้กับปสาทรูปในจิตนิยาม

ในคำว่า ปสาทรูป นั้นเฉพาะปสาทรูป ก็เป็น gene ตัวหนึ่ง ที่ไม่มีพลังงานระดับ genome ไปช่วยแล้ว มันเต็มของมันแล้ว มีทั้ง ใน DNA และ gene คำว่า Genome คือกาย มีรูป/นาม แล้วอยู่ใน gene เป็นขันธ์ที่ลงตัวแล้ว

ขันธ์ _ธาตุ_ อาการ  คำว่าธาตุ นี่จับตัวกันแข็งกว่าขันธ์ ส่วนอาการ นี้คือรูปนามที่สังเคราะห์กันลงตัว DNA มีเลขได้ 1 ถึง 6 ได้ แต่ไม่ถึง 7 แต่ถ้าถึง 7 ก็ปัดไปทาง Gene แล้ว มันจะกลายเป็นเผ่าพันธ์ุนั้นในจิต แต่แค่ 1 2 3 ก็ยังบอกอะไรไม่ได้ แต่พอเป็น 4 ก็เร่ิมบอกเพศได้ อย่างในการก่อตัวของตัวอ่อน จากหนึ่งเป็นสอง เป็นสามเป็นสี่ เป็นห้า มีปัญจสาขาก็จะบอกเพศได้

อย่างอัลตร้าซาวด์กำหนดรูปร่าง กำหนดด้วยเสียงก็วัดได้เป็นทางฟิสิกส์ แต่ทางนามธรรมต้องกำหนดจากอาการ แล้วก็แบ่งความต่างกันจากอาการ นี่คือศาสนาพุทธรู้ได้ถึงอาการ จนถึงแยกเพศได้ อิตถีลิงค์/ปุงลิงค์

อิตถีลิงค์ คือมีสภาวะพลังงานต่างจาก ปุงลิงค์  คำว่าปุงลิงค์คือแข็งแรงเป็นเอก เป็นหนึ่งได้ ร่วมกับอันอื่นได้ก็มีสอง มันจะเป็นพลังงานที่เป็นเจ้าหรือเป็นนาย แล้วเอกหรือหนึ่งนี่สูงกว่านั้นมันมี 0 ทางโลกเขาก็เดาได้ว่ามี 0 คือ นิวตรอน แต่มันก็ไม่เกิดอะไรไม่เกิดการผสมพันธ์ แต่พอจะแตกตัวอันนี้ได้ต้องใช้พลังงานมาก เคมีธาตุตัวไหนที่จะให้เปลี่ยนสภาพก็ต้องใช้พลังงานให้มากพอถึงจุดเปลี่ยนมันได้

นามธรรมก็เช่นกันต้องมีพลังงานปัญญาที่จะสามารถมีพลังงานลึกละเอียดไปแยกอาการได้ว่าเป็นเพศผู้เพศเมีย จนถึงหมดความเป็นแม้แต่ทำให้พลังงานเพศชายให้หมด ทำปุริสภาวะให้เป็นนปุงสกลิงค์ เป็นนิวตรอน นี่คือตัวจุดระเบิด คือตัวสุญญตา

ทางโลกเขาสามารถรู้นิวตรอนรู้ได้ด้วยความคิด เขาเข้าไม่ถึงมันได้ แต่พอเขาทำลายนิวเคลียส ที่มี 0 กับ 1 ได้ จะเกิดพลังงานมหาศาล มีกัมมันตภาพรังสีที่เขาควบคุมไม่ได้ มันเลยเป็นพิษร้ายแรง ไม่มีสิทธ์ป้องกันตัวจากพิษนี้ได้ นัยเดียวกัน ถ้าความเลวร้ายของพลังงานระเบิดทางนามธรรมที่เป็นความโกรธเต็มที่รักเต็มที่มันห้ามต้านไม่ได้เหมือนกัน ถ้าดูดก็กลืนกินเลย ถ้ารักมาก ถ้าชังมากก็แตกสลายอย่างไม่มีชิ้นดีเลย พลังสองอย่าง พลังผลักกับพลังดูด

ของพระพุทธเจ้านี้สามารถเรียนรู้อย่างสัมผัสของจริง มีอาการ 32 สัมผัส แล้วเรียนรู้พลังงานตัวร้าย ทำลายพลังงานตัวร้ายไปตามลำดับ วงจรความหมุนก็จะลดลงๆจนหยุดหมุนในเผ่าพันธุ์ใดเรียกว่าชีวะ จะเรียกว่า gene หรือ chromosome จึงทำลาย gene นั้น ทำลาย chromosome นั้นได้

ถ้าเป็นพลังงาน DNA ก็เป็นพลังงานนิ่ง อยู่ในนิวเคลียสที่เป็นองค์รวม แต่ในนั้นมี potential energy วิทยาศาสตร์เข้าไปเรียนรู้ไม่ถึง แต่เขารู้ว่ามี 0 กับ 1 มีโปรตรอนกับนิวตรอน แต่นามธรรมของพระพุทธเจ้ารู้แจ้งทั้งหมดได้ สามารถทำให้เป็นเอก ให้โปรตรอนกลายเป็น นิวตรอน เป็น 0 ได้ และขณะที่ทำให้กลายเป็น 0 ได้ ถ้าเผื่อว่าจะปรารถนาใช้งานอยู่ก็ใช้ได้เพราะควบคุม 0 ได้ อาศัย 0 ได้ อาศัย 1 ได้ สุดท้ายก็มีธรรมะสองได้ คือ 0 กับ 1 เมื่อทำให้เป็นเอกัคคตา ในธรรมะสองนี้เรียนจากอาการที่เป็นเวทนา ธรรมทั้งสองเหล่านี้ รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนา (เทฺว ธมฺมา ทฺวเยน เวทนาย เอกสโมสรณา ภวนฺติ ฯ )

ถ้าใครทำให้เวทนานี้กลายเป็น 0 ได้ ในผู้ปฏิบัติธรรมใด อาการของเวทนาเช่นอาการสุขเวทนา เกิดจากอะไร เกิดจาก genome ที่ชื่อว่า อกุศลจิต ก็ทำลายอกุศลจิตตัวนั้นเสีย เมื่อทำลายหมด เวทนาสุขทุกข์ก็หมดไป แต่เวทนาก็ยังมีอยู่ ในตราบที่มีชีวะ มันไม่ได้หายไปเพราะถูกทำลายหรือถูกแช่แข็งให้หยุดกิริยา แต่วิธีการเทวนิยมเขาหยุดกิริยา พานั่งสมาธิหลับตาให้จิตเอกัคคตาสะกดให้แช่แข็ง แต่ของพุทธไม่ได้แช่แข็ง แต่แยกแยะกุศล อกุศล ตัวใดไม่ดีก็ทำลาย ยิ่งทำลายอกุศลจิตเท่าใด พลังงานจิตก็ยิ่งเป็นพลังงานเต็ม ไม่ได้ถูกแช่แข็งไว้และเป็นพลังงานสติมันโต รู้ตื่น จึงทำลายพลังงานแทรกซ้อนที่เป็นอาคันตุกะที่เป็นผีร้ายนี้ออกไป เป็นพลังงานที่มีประสิทธิภาพมาก ต่างจากเทวนิยมที่บังคับให้หยุดรู้ ไม่สามารถแยกเพศของ Genome ได้

เจตสิกนั้นก็คืออาการของอกุศลจิตที่แยกแยะออกไปได้มากมาย ในเจตสิกต่างๆมีชื่อเรียกอีกเยอะแยะ

อาตมาพูดมาถึงขั้นนี้แล้วสรุปได้ว่าเซลล์คือรูป/นาม เป็นหน่วยพลังงานชีวิตที่เล็กที่สุด เซลล์ปฐมภูมิ คือหน่วยชีวิตที่เกิดแล้วก็แสดงอาการในกาย อยู่เฉยๆ ไม่มีอะไรมากเรื่อง ปฐมภูมิของเซลล์ ในเซลล์นี่มีสอง คือองค์ประชุมรูป/นาม ตัวเซลล์ปฐมภูมิคือ รูป คือprimary cell

ส่วนเซลล์ทุติยภูมิ มันเป็นหน่วยชีวิตที่มีการยึดตัวตนแล้ว คำว่า เทวฺ ธัมมะของพระพุทธเจ้านี่จับคู่ได้ทุกระดับ แม้แต่ในระดับที่ทางโลกเขาจำนน อย่างในนิวเคลียสเขาแยกได้ว่ามีโปรตรอน กับนิวตรอน เขาก็ได้แค่นั้น เขาก็แค่จะสลายนิวเคลียสนี้ได้ แต่พอสลายก็เกิดพลังงานร้ายแรง จับทิศมันไม่ได้ ไม่เหมือนของพระพุทธเจ้าที่ค่อยๆลดพลังงานลง จนอาการอ่อนแรง จนคุมได้เลย คุมได้ว่าเป็น 1 ก็ได้ สุดท้าย 1 ก็อยู่กับ 0 จริงๆแล้ว พอมาถึง 1 นี้หมดเพศแล้ว เป็นเอกเพศ เพราะอิตถีเพศหมดไปแล้ว เหลือแต่ปุริสเพศ แล้วยังมีชีวะอีก แต่ชีวะต้องมี 2 ดังนั้นเอกบุรุษจึงอยู่กับ 0 เป็นอุตมปุริสสะ เป็นอุตมเพศ สูงสุด

ถ้าไปแข่แช็งนามธรรม สะกดจิตให้นิ่ง คุณจะไม่รู้ 1 ไม่รู้ 0

 1 ของพระพุทธเจ้าคือญาณปัญญา วิชชาที่รู้จักรู้แจ้งรู้จริง 0 คือรู้ความไม่มี ความหมดอาการอินทรีย์ของชีวะ มาถึงขั้นเป็นเพศ 2 จนทำให้เพศเมียหมด เหลือแต่เพศผู้คือเพศเอก เป็นบุรุษเพศ

ถ้าขยับเขยื้อนอยู่ก็มี 2 แต่ที่รู้อยู่เป็น 1 คือญาณปัญญาทัศนวิเศษ​ ก็รู้ว่าเพศเมียที่ตายไปได้ คือ 0 เป็นเช่นนี้ เราดับพลังงานเพศอิตถีได้ ที่จริงมันมี 2 แล้วเราทำให้เหลือ 1 ได้ แต่ก็ยังมีส่วนสองนะ

จะเรียกว่าเพศ 0 กับ 1 เป็นเพศเดียวกัน เป็นแต่เพียง มันจะโตกว่ากันอันไหนแค่นั้น ถ้าเป็น 3 ก็ยังมีตัวตน แต่ถ้าเป็น 4 แล้วอยู่ไม่ได้หรอก จะต้องดิ้น แยกองศาออกไปอีก เกิดหน่วยที่สองคือ 4 5 6 แล้วก็เกิดสองหน่วยใหญ่ ที่จะแตกเป็น 7 ก็เริ่มหน่วยที่ 3 อีก พระพุทธเจ้าจับได้ว่าเมื่อมันเป็นหน่วยที่ 4​จะมี Genome เพ่ิมขึ้นเรื่อยๆ พอเป็น 5  ก็เกือบแบ่งเพศแล้วแต่ 5 มันคือครึ่งหนึ่งของ 10 แต่ก็เกินครึ่งของ 9 ก็เกือบแล้ว จะเป็นหญิงหรือชายก็อยู่ที่ 5 มันเป็นตัวกลางของ  9 แต่ถ้าเป็น 10 จะหมุนเต็มตัวเลย

10 นี่คือเท่ากับ 1 2 3 ไม่ยอมใคร 1 ก็ไม่ยอม 2, 2 ก็ไม่ยอม 3

สรุปแล้ว สภาวะที่เล็กละเอียดก็แยกได้เป็นสองทั้งนั้น อันหนึ่งนิ่ง/เคลื่อน เบา/แรง นิ่ง/ดิ้น เมื่อไปถึงปุริสเพศ เป็นหนึ่งไม่มีเพื่อนสองเลย ศาสนาพุทธสามารถทำพลังงานจิตให้เป็นหนึ่งไม่มีเพื่อนสองเลย แม้แต่สามารถทำปุงลิงค์ให้เป็นนปุงสกลึงค์ได้ ทำ 0 ได้นั้นเอง

พระอรหันต์สามารถอยู่กับไตรลิงค์ ท่านจะเป็นอนุโลมเป็นเพศหญิงก็ได้ เพศชายก็ได้ ไม่มีเพศก็ได้ (ไตรลิงค์) อรหันต์จะมีความสามารถเช่นนั้น จึงเป็นผู้รู้แจ้งหมด รู้ละเอียดหมด พระพุทธเจ้าใช้คำว่า รู้คุณ รู้โทษ สมบูรณ์ รู้กิเลสหมด ทำกิเลสตายหมด เป็นเอกบุรุษ

อนาคามีก็นับว่าเป็นเอกบุรุษ เหลือเศษในตนเท่านั้น อนาคามีไม่เป็นพิษภัยกับใครแล้ว ไม่มีอปรโคยานแล้ว ถ้าอนาคามีตายจากร่างกายนี้ไป แล้วไม่ตั้งจิตต่อ มีแต่ค่อยๆเสื่อมๆๆ แล้วปรินิพพานเอง ส่วนจะใช้เวลานานเท่าไหร่กว่าจะสลายตัวหมดก็ไม่รู้ท่านแยกเป็น 5 แบบ ก็ต้องศึกษาตอนเป็นๆ

1.        อันตราปรินิพพายี (ผู้เพียรทำปรินิพพานในระหว่างภพ)

2.       อุปหัจจปรินิพพายี (ผู้ทำปรินิพพานด้วยสามารถ)

3.        สสังขารปรินิพพายี (ผู้ทำปรินิพพานโดยต้องใช้ความเพียรมาก  ประกอบปุญญาภิสังขารในภพตนให้มากๆ)

4.        อสังขารปรินิพพายี (ผู้ปรินิพพานโดยไม่ต้องใช้การปรุงแต่งอภิสังขารให้มากนัก)

5.        อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี (สภาวธรรมไม่เป็นสองรองใคร  หรือไม่เป็นน้องใครอีก  แล้วปรินิพพานไว)

ผู้ตั้งจิตต่อคือผู้อยู่สุทธาวาส แต่พระพุทธเจ้าท่านไม่เลือกเป็นแบบนี้ ท่านถึงบอกว่าไม่เคยอยู่สุทธาวาส ท่านจะต่อภพภูมิ ตายแล้วเกิดมาทำงานต่อ ไม่ดักดานในสุทธาวาส อาตมาตั้งจิตมาเกิดอีก เราจะนิพพานก็ด้วยปณิหิตตังจิตตัง

สุญญตนิพพาน(ปรินิพพาน),  อปณิหิตตนิพพาน, และอนิมิตนิพพาน มีนิพพาน 3 แบบ

อาตมานั้นเกิดมารับหน้าที่ ถ้าจะเป็นspecialist ก็เฉพาะตาขวาไม่ค่อยเก่งตาซ้าย ทางสสารอาตมาไม่ค่อยนำมาใช้ อาตมาใช้ทางนามธรรมมากกว่า แต่ก็พอรู้ว่าตาซ้ายเป็นอย่างไร แต่ถนัดตาขวามากกว่า

ในธรรมะสอง ถ้าสามารถทำให้อิตถีเพศกลายเป็นบุรุษเพศ แล้วทำให้ถึงหมดบุรุษเพศ เป็น 0 ได้ อีก นี่คือสุดยอดแล้ว จะควบคุมอาการของนามธรรมได้ละเอียด รู้ตัวละเอียดที่เคลื่อนไหวในรูปธรรมที่เป็นชีวะ จนสุดท้ายรูปธรรมที่หมดความเป็นชีวะเป็น 0 จึงหมดชีวะ แล้วหมดชีวะในฐานะที่คุณยังไม่แตกสลาย คุณยังมีส่วนสอง คุณก็จะมี 0 กับ 1

ในจิตนิยาม มีอกุศล กุศล มีดี/ชั่ว และดี/ชั่วนี่แหละมันยึดสุข/ทุกข์ มันรู้เลว/ดี รู้ค่าของความต่าง ปัญญาที่รู้เลว/ดีชัด จึงหยุดเลว ชั่วสนิท แล้วดับให้ตายสนิทได้ ในจิตนิยาม ให้ทุกอาการใน genomeมันหยุด ไม่มีเกิดอีกในgenome อกุศล ของพุทธดับ genome ชั่ว ดับไม่รู้คือดับอวิชชา ไม่ใช่ดับอวิชชาแล้วยิ่งมืดไม่ใช่ แต่ยิ่งดับอวิชชายิ่งรู้เพิ่ม ดับอกุศลจิตได้จิตที่เหลือยิ่งฉลาด แต่วิชาที่ไปหยุดกิริยาไปหมด ให้ดับมืด อสัญญีไปหมด นึกว่าดับจบ นี่คือมิจฉาทิฏฐิ สายฤาษี ไม่กระจ่างในรายละเอียดทั้งหมด

ของพระพุทธเจ้ารู้ละเอียดทั้งหมดรู้ตัวเล็กที่สุดที่เป็นพลังงานชีวะ ส่วนพลังงานไม่ใช่ชีวะ เป็นอุตุมันไม่มีพิษ แม้แต่ชีวะระดับพีชะก็ไม่เป็นโทษภัยกับใคร เพราะมันไม่มีรูป/นามถึงตัวกูของกู มันรู้แค่ว่านี้ใช่ก็เอามา ถ้าแย่งกับเขาแย่งไม่ได้ก็ไม่โกรธ

ถ้าเราทำพลังงานจิต ที่มีสัญญา ที่รู้ว่าอันไหนจำเป็นต่อร่าง แต่มันไม่มีเวทนา ไม่มีอารมณ์ มีแต่ธาตุรู้ เจตนา จะบอกว่าอยากได้ก็ไม่มีอยาก ไม่ต้องการเป็นเราเป็นของเรา แต่มันต้องทำงานไปเรื่อยๆ ถ้ามีเหตุปัจจัยครบก็ทำงาน ถ้าไม่มีเหตุปัจจัยครบก็อ่อนแรง ชรตา ถึงขีดพลังงานหมดก็ตาย แต่ถ้ามีเหตุปัจจัยก็มีแรงต่อทำงานต่อไปได้ แล้วมันจะต้องเป็นอุปจยะ สุดท้ายก็อยู่ที่อุปจยะหรือชรตาได้ พระพุทธเจ้าควบคุมสันตติได้ จะให้เกิดหรือตายก็ได้เป็นอมตบุคคล จะให้ genomeของเราเกิดหรือไม่ให้เกิดก็ได้ พลังงานไม่ดีท่านทำให้ตายหมดแล้ว เหลือแต่พลังงานดีให้ทำกรรมกิริยาน้อยหรือมาก จัดการทำได้อย่างลหุตา จะมากหรือน้อยก็ประมาณเอา แล้วมีมุทุตา มีกัมมัญญตา ท่านก็อาศัยวิการรูป(คือรูปที่มีการงานอย่างยิ่ง) ทำการงานอันดียิ่งประเสริฐไม่เป็นโทษ มีแต่ประโยชน์ ออกไปเป็น กายวิญญัติ กับวจีวิญญัติ ได้จาก วิการรูป 3 อย่างนี่แหละ

แม้แต่ลักขณรูป อาตมาก็อธิบายถึงปริเฉทรูปก็ตัดจบ คุณควบคุม วจีสังขารได้ ก็สามารถให้วจีสังขารออกไปแบบที่คุณจัดการได้ ก่อนจะออกไปเป็นวจีกรรมหรือกายกรรม ส่วนวจีสังขารเป็นมโนกรรมในจิต ผู้ปฏิบัติธรรม นิโรธจึงดับ วจีสังขารก่อน เกิดองค์รวมเต็มของพลังงานจิต จิตสังขารก็บริบูรณ์ เวลาจะให้เกิด จิตสังขารก็พาเกิด แล้วพาวจีสังขาร เป็นวจีกรรม กายกรรม เมื่อได้ผลนิโรธดับกิเลสได้จริง ถึง สังขาร 3 นี่ถึงขั้น genome ได้ พระพุทธเจ้าจัดการให้หมดเพศได้ ให้เป็นนปุงสกลิงค์ได้ เป็นสุญญตา ไม่มีเพศ ใช้เป็นพลังงานอาศัย ถ้ามีอยู่ก็ต้องมี 2 ทั้งนั้น แม้ในนิวเคลียสก็มี นิวตรอนกับโปรตรอน ทางวิทยาศาสร์หมดภูมิแล้วแม้แต่ในคำอธิบาย genome นั้น นอกจาก DNA หรือ gene ยังมีส่วน DNA ที่ไม่ใช่ gene อยู่อีกยังอยู่ในการศึกษา genome  จริงๆเขาไม่ไปเรียกในธาตุวัตถุ เขาเรียกแต่ใน พืช สัตว์ อยู่ในชีวะ เขาเข้าไปจัดการไม่ได้เพราะนิวเคลียสของทางฟิสิกส์ มันไม่สามารถเข้าไปจัดการโปรตรอน นิวตรอนของมันได้แต่ทางนามธรรม มันคือโปรตรอน นิวตรอนได้ แม้อิเล็กตรอนก็จัดการได้เพราะมันหยาบกว่า นิวตรอน โปรตรอน คือจัดการความดีดดิ้นของมันได้ ไม่ต้องแสดง woman touch เลย มีแต่บุรุษเพศแล้ว ก็คือจัดการกิริยาหญิง มารยาหญิงได้

อาตมาใช้ภาษาของเขามาเปรียบเทียบให้เข้าใจเพ่ิม

DNA เหมือน อนุสัย เป็น static energy หรือ พลังงานศักย์

Gene คือ อาสวะ เป็น kinetic energy หรือ พลังงานจลน์

Genome คือ กาย คือองค์รวมของรูป/นาม

เพราะกายนี้ละเอียดกว่า อนุสัย อาสวะ ทางโลกเขาศึกษาไม่ถึง genome แต่ทางนามธรรมนั้นพุทธศึกษากายได้ ละเอียด คือองค์ประกอบของรูป/นาม เป็น เทวฺ ธัมมา ถ้ากายลักษณะใดมีชีวิตินทรีย์เป็นอิตถีเพศต้องรู้ด้วย อาการ ลิงค นิมิต อุเทส คุณเรียนภาษานี้แล้วไปเรียนรู้ศึกษา เราจะไม่ให้เกิดโอปปาติกสัตว์ไม่ให้มันหยั่งลง หรือดับเชื้อดับเหตุมันก็ไม่เกิด อย่าให้มันสังขารเลย คุณดับสังขารได้ ไม่ปรุงไม่แต่ง แม้มันจะสัมผัสกัน แต่ไม่สังขารไม่ปรุงแต่ง มันก็ไม่มีอะไรเกิดอยู่ด้วยกันได้ไม่สังขารไม่สืบพันธ์ไม่ต่อเผ่าพันธ์ุ แต่เอาพลังงานมาสร้างสรรได้ เปลี่ยนพลังงานมาใช้ประโยชน์

เรื่องกามก็ไม่ต้องเอามาใช้ เรื่องอัตตาก็ไม่ต้องเอามาใช้ เมื่อไม่ต้องใช้พลังไปกับกามกับอัตตาก็จะมีพลังงานเหลือมากไปใช้ได้อีกเยอะ วิธีของทางสายศาสนานั่งหลับตาสมาธิ เขาไปแช่แข็งจิต ไม่มีจิตวิเคราะห์รู้รูป/นาม อกุศลจิตที่หยาบถึงละเอียดถึงรูป ถึงอรูปได้ แต่ของพุทธนั้นเรียนรู้หมด มีลำดับ ถึงละเอียด มีการกระทบสัมผัสกับของจริง เราก็รู้ว่าอะไรคืออะไรแต่เราไม่ไปทำอันตรายกับใคร

เช่นในเหตุการณ์ที่เราอยู่ในสนามรบ ฝ่ายที่มาปราบตั้งใจเอาให้ตาย เขาเหนือกว่าทุกอย่าง เขาจะฆ่าไม่เลือก จนอาตมาเอง เขากลัวว่า เวลาเขาฆ่าจะฆ่าหัวหน้าก่อน เขาก็จะให้อาตมาหนี อาตมาก็ว่าอาตมาหนีไม่ได้หรอก อาตมาเคยผ่านชีวิตเป็นเจ็งกิสข่านมานะ เป็นผู้นำจะหลบได้อย่างไร ก็ต้องทำหน้าที่ก่อน ไม่ได้ตกใจตื่นเต้น ก็ยังพูดได้บอกได้ว่าให้ไปช่วยกัน

สรุปคือมีพลังงานพิเศษเรียกว่า พลังงานบารมี เราไม่รู้เลยว่าอะไรทำให้เขาถอยไป เราไม่ได้ตอบโต้ แต่มีแรงตอบโต้ไม่รู้ใครส่งมา ก็ไม่มีทั้งป็อบคอร์นนะ ทำไมเขาถอยไป เป็นอจินไตยที่อธิบายว่า

ถ้าจะมีก็มีพลังงาน อิทธิพลเหนือกว่าที่ทำให้เขาต้องถอยออกไป เราไม่รู้ว่าพลังงานแฝงนั้นอยู่ที่ไหน แต่ถ้าไม่มีพลังงานนี้ เขาไม่หยุด เขาเดินหน้าปราบเรียบเลย อาตมาเดาว่าตัวผู้บัญชาการสั่งให้หยุด แล้วทำไมเขาให้หยุด มีอำนาจเหนือกว่ามาสั่งหรือไม่?หรือตัวผู้สั่งการสำนึกได้เอง คือแม้ผู้บัญชาการสูงกว่าสั่งแต่เขาเห็นว่าเรานั่งพนมมือสวดมนต์ ทำให้เขาสำนึกได้สั่งให้ถอย แต่ก็อาจมีเหตุตำรวจเขาตายด้วย นี่คือพลังแฝง ทุกอย่างมีมาแต่เหตุ เหตุทั้งทางโลก เหตุทั้งเวลา โอกาส ที่ทำให้เขาหยุดได้ อาตมาไม่สงสัยและไม่สงสัยแม้กระทั่งว่า สมเด็จปู่แสดงฤทธิ์ ตำรวจเห็นแสงจากมือสมเด็จปู่ ไปหยุดเขา นี่ก็เป็นมโนมยอัตตาได้ เราควรตายแต่ไม่ตาย มันจึงเป็นปาฏิหาริย์ มันเป็นนามธรรมทั้งจิตวิญญาณและนามธรรมอรูปที่เราไม่สามารถรู้ได้

อาตมายังนึกเลยว่า ถ้าอาตมาจะตายเหมือนโมคคัลลานะก็ต้องตายนะ ตายไปอาตมาก็จะเกิดมาทำงานอีก แล้วก็จะดีกว่าเก่าด้วย ชาติหน้าได้อุปกรณ์ดีกว่านี้อีก กลัวทำไม? ไม่ใช่ของลึกลับ แต่เป็นของลึกล้ำลึกซึ้ง

อาตมาพยายามเปรียบเทียบให้เห็นบอกเทียบให้ฟัง ทางวิทยาศาสตร์เขาไม่มีนามธรรม แม้ในนิวเคลียสของวัตถุ ไม่รู้ 0 ไม่รู้1 ของมันเอง แต่ทางนามธรรมมี 1 มี0 แต่รู้ 0 รู้ 1 ของตน จึงมีพลังงานเหมือนรูปธรรม เพราะแม้ในรูปธรรม นิวเคลียสแตกตัวอย่าง E= mc² นั้นก็ได้พลังงานมหาศาล แต่ทางนามธรรมนั้น E= mc²  + A ไปด้วย คือที่คุณสามารถใช้ได้อย่างไม่งมงาย ประมาณเองได้ด้วย จัดสัดส่วนให้พอดี อนุโลมปฏิโลมได้ ถ้าเสียไม่ทำ ประมาณให้ทำแล้วไม่เสีย แล้วไม่อวดดี ถ่อมตนไว้ด้วย เป็นสัจจะจริงๆ แล้วรู้ด้วยว่าอาการประมาทคืออะไร แม้ในกายกรรม วจีกรรม แม้ในวจีสังขารที่ประมาทก็ควบคุมได้ ผู้รู้จริง จริงใจ ท่านทำอย่างไม่ต้องอิงอามิสอะไร จะประมาททำไม ทำแค่นี้ก็พอ จึงรวมลงที่ ประโยชน์สูง_ประหยัดสุด ประหยัดแบบพอเหมาะด้วย

อาตมาจะสรุปให้ฟังอันหนึ่งที่ ท่านสมณะพิสุทธิ์ ส่งมาให้...

เทียบคำแปล วิโมกข์ 8 จากเล่มอื่นๆ

[66] ดูกรอานนท์ วิโมกข์ 8 ประการเหล่านี้ 8 ประการเป็นไฉน คือ

[66]  อฏฺ  โข  อิเม  อานนฺท  วิโมกฺขา  ฯ  กตเม  อฏฺ  ฯ

1.

รูปี   รูปานิ   ปสฺสติ                                       อย   ปโม   วิโมกฺโข   ฯ  

- ผู้ได้รูปฌาน ย่อมเห็นรูป               นี้เป็นวิโมกข์ข้อที่ 1                         เล่ม10/66

- ภิกษุเห็นรูป                                                อันนี้เป็นวิโมกข์ข้อที่หนึ่ง ฯ          เล่ม10/101  

- บุคคลเห็นรูปทั้งหลาย                  อันนี้เป็นวิโมกข์ข้อที่หนึ่ง ฯ          เล่ม11/350

- ผู้ได้รูปฌานย่อมเห็นรูป                นี้เป็นวิโมกข์ข้อที่หนึ่ง.       เล่ม13/340

- บุคคลผู้มีรูป ย่อมเห็นรูปทั้งหลาย           นี้เป็นวิโมกข์ ประการที่ 1  เล่ม23/163

ตกลงอาตมาอ่านทั้ง 5 สำนวนนี้แล้ว สำนวนที่ว่า บุคคลผู้มีรูป ย่อมเห็นรูปทั้งหลาย อันนี้สมบูรณ์สุด

ยกตัวอย่าง คนตาบอด ย่อมไม่เห็นรูปทั้งหลาย คนตาบอดไม่ใช่ รูปี ดังนั้น รูปีคือ ต้องมีจิตวิญญาณนามธรรมที่รู้ได้

2.

อชฺฌตฺตอรูปสฺี   พหิทฺธารูปานิ   ปสฺสติ   อย   ทุติโย   วิโมกฺโข  ฯ  

- ผู้ไม่มีความสำคัญในรูปในภายใน ย่อมเห็นรูปในภายนอก

นี้เป็น วิโมกข์ข้อที่ 2                       เล่ม10/66      

- ภิกษุมีความสำคัญในอรูปภายใน เห็นรูปภายนอก

อันนี้เป็นวิโมกข์ ข้อที่สอง ฯ          10/101

- ผู้หนึ่งมีความสำคัญในอรูปภายใน เห็นรูปภายนอก

อันนี้เป็น วิโมกข์ข้อที่สอง ฯ          11/350

- ผู้ไม่มีรูปสัญญาในภายใน เห็นรูปในภายนอก

นี้เป็นวิโมกข์ข้อที่สอง.       13/340

- คนหนึ่ง มี อรูปสัญญาในภายใน ย่อมเห็นรูปทั้งหลายในภายนอก

นี้เป็นวิโมกข์ประการที่ 2 23/163

อย่างคำว่า อปุญญาภิสังขาร ท่านแปลว่า ปรุงเป็นบาป อาตมาก็ว่าเจ๊งเลย แปลอย่างนี้ อาตมาว่า อภิสังขารคือปรุงให้เป็นบุญคือกำจัดกิเลสได้ จนกำจัดกิเลสหมดก็ไม่ต้องทำปุญญาภิสังขารแล้วจึงเป็น อปุญญาภิสังขาร  ก็ทำให้แข็งแรงมั่นคงเป็นอเนญชาภิสังขาร ท่านจบแล้วเป็น ผู้ไม่ทำบาป ทำแต่กุศล บุญก็ไม่ต้องทำ ปุญญาปาปปริกขีโณ อรหันตฺ์ไม่ทำบุญทำแต่กุศล นี่เดาไม่ได้นะ ต้องมีสภาวะถึงเข้าใจแล้วอธิบายได้ ที่พูดนี่ไม่ได้ข่มเบ่งนะ แต่พูดด้วยสัจธรรม....จบ

เวลาบันทึก 12 มีนาคม 2563 ( 15:06:23 )

รายละเอียด

580521_ธรรมาธรรมะสงคราม บ้านราชฯ กรรมคือพระเจ้า

พ่อครูว่า...วันนี้วันพฤหัสบดีที่ 21 พ.ค. 58 ขึ้น 4 ค่ำ เดือน 7 ปีมะแม ซึ่ง นร.สัมมาสิกขาของทุกที่ มีการดำเนินตามแนวสัมมา คือแนวทางของพระพุทธเจ้า ต้องมีความรู้แบบพระพุทธเจ้า ขาดไม่ได้ โรงเรียนที่หลวงปู่ตั้งขึ้นมา เป็นรร.ที่ต้องเรียนธรรมะของพระพุทธเจ้าด้วย ถือว่าบังคับในตัวเลยให้เรียน เพราะหลวงปู่เห็นว่าการเรียนในรร.ทั่วโลก เรียนแต่วิชาความรู้เทคนิคไป ทำมาหากิน แต่ไม่เห็นความสำคัญของธรรมะ มนุษย์จึงเสื่อมลงเพราะไม่เห็นความสำคัญของธรรมะ

ความรู้โลกๆก็มีประโยชน์ แต่ความรู้ธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นความรู้ทั้งความรู้วิชาการทางโลกและความรู้ทางธรรมไปด้วยกัน ความรู้ของพระพุทธเจ้ารู้ทั้งโลกและธรรม ส่วนผู้ที่บอกว่ามุ่งนิพพานแล้วออกป่าเขาถ้ำ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับสังคม อันนี้ผิดทางแล้ว ต้องเข้าใจให้ครบถ้วน ธรรมะของพระพุทธเจ้ารู้โลกด้วย สามารถทำมาหากินได้สุจริต มีคุณค่าประโยชน์ต่อมวลมนุษยชาติเลย เป็นคุณค่าประเสริฐเช่นนั้นทีเดียว ผู้มาเรียนที่นี่ เรียนธรรมะเป็นหลัก เรียนความรู้เทคนิคด้วย สร้างสรรประโยชน์ มีผลผลิตได้ ไม่ขาดตกบกพร่อง ถ้าจะว่าแล้วที่นี่พาทำเป็นงานยิ่งกว่าข้างนอกเขาอีก ที่ฝึกทำงานกับสังคมจริงที่ตนอยู่ร่วม แล้วแต่ว่านร.คนไหนจะขวนขวายเห็นดีเห็นงามอันไหน พอครูบาอาจารย์ พี่ป้าน้าอาพาทำกันก็ฝึกทำไป ที่อื่นเขาไม่ได้ฝึกทำการงานอย่างขนาดนี้ แต่ของเรานี่ฝึกให้ทำเป็น เป็นแล้วจบไปทำอาชีพได้ มีความรู้สามารถเลี้ยงชีวิตได้

ทุกวันนี้ข้างนอก จบม.6 ทำงานอาชีพเลี้ยงชีวิตไม่ได้ อย่าว่าแต่ม.6 เลย ป.ตรีก็ยังทำไม่ค่อยเป็นเลย มันเป็นความพร่องของความเป็นสัตว์โลก เพราะสัตว์เดรัจฉานมันก็หากินเป็น บางชนิดขุดดิน บางชนิดก็หากินตามประสา สร้างรวงรังได้ เขาก็ทำได้ทำเป็น อาศัยให้ชีวิตไปรอด

มาเรียนรู้ที่นี่แล้ว นอกจากจะพึ่งตนเองรอด ด้วยงานที่จำเป็นต่อชีวิต เราไม่สอนงานที่ผลาญพร่าทำลายเราไม่สอนไม่ส่งเสริมไม่แนะนำ แนะนำแต่งานสาระสำคัญจำเป็นต่อชีวิต และที่สำคัญคือธรรมะ

คนทุกวันนี้เป็นผู้ใหญ่ก็ตาม แม้แต่พวกเราเป็นเด็กสัมมาสิกขา ก็ให้เรียนรู้ให้ดี คนเดี๋ยวนี้แม้จบวิชาการขั้นสูง จบป.เอก เขาก็ยังไม่เห็นคุณค่าว่าธรรมะเป็นเรื่องสำคัญของชีวิตทั้งเรื่องปัจจุบัน ยิ่งตายไปก็ต้องใช้ธรรมะ ถ้าเรามีอธรรมมันก็พาเราเป็นไป ให้อัตภาพ ที่เป็นธาตุสำคัญของแต่ละคน เป็นพลังงานประจำตัว จะสามารถฝึกฝนเรียนรู้ให้เป็นได้ก็สั่งสมในอัตภาพทั้งนั้น ถ้าทำตั้งแต่ตอนนี้เป็นตายไปก็ติดไป แต่ถ้าทำไม่เป็นตายไปก็ติดไม่เป็นไป ถ้าทำเลวตายไปก็ได้เลวไป ถ้าทำดีตายไปก็มีความดีสืบไป อัตภาพนี้พาเราเป็นไปจนกว่าอัตภาพเราจะแยกธาตุ เลิกไม่เป็นตัวเราอีกแล้ว เป็นพระอรหันต์ขึ้นไปก็ละลายอัตภาพของตนเองได้ เป็นปรินิพพานเป็นปริโยสานได้ สลายหมดเลย

ความสำคัญจึงมิใช่อยู่ที่ร่างกาย ซึ่งมันอยู่ได้ 100 ปีก็ยากแล้ว ตายแล้วร่างนี้ก็เปื่อยไป แต่ว่าสิ่งที่จะพาไปสร้างร่างใหม่ ถ้าชาตินี้เราไม่หล่อไม่สวยเราไม่เก่งไม่สามารถ ถ้าเราฝึกตนแต่เดี๋ยวนี้ ร่างกายเราไม่สวยไม่หล่อก็สร้างสมจากปางก่อน ชาตินี้เราก็ทำสิ่งที่ดีๆ ที่เป็นเรื่องงดงาม เป็นการสะสม ใส่อัตภาพไป เราก็ได้เป็นของเรา

คนที่ไปเกิดจากพ่อแม่ไหนก็ตาม คนที่จะได้เกิดจากพ่อแม่คนนี้ๆ มีDNA หรือมีรหัสพันธุกรรม จะมีส่วน ถ้าเราตายไป หากเราเองมีต้นทุนอัตภาพเราจะต้องเกิดในคนที่ไม่หล่อไม่สวย ก็จะไปเกิดในท้องพ่อท้องแม่ที่มี DNA ไม่สวย กรรมพาเกิด ทางเทวนิยมว่าพระเจ้าให้ไปเกิด แต่ทางพุทธเรานี่กรรมพาเกิด ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงได้ จะต้องลงตัวเช่นนั้น ใครเปลี่ยนไม่ได้

จึงมีส่วนของพ่อ/แม่ พ่อ/แม่ขาว ลูกออกมาก็ขาว ตามสายพันธุกรรม ก็ไม่ได้หมายความว่า ผู้เป็นลูก ไม่ได้มีของตนเอง เอาแต่จากของพ่อ/แม่ ก็ไม่ใช่ จริงๆเราเองเป็นต้นทางของรหัสพันธุกรรมตัวแท้ ที่เราจะไปเกิดกับพ่อแม่ที่จะมีพันธุกรรมเช่นนี้ ขนาดนั้นยังแหกคอกเลย พ่อแม่ดำ ลูกออกมาขาว พ่อแม่เตี้ยลูกออกมาสูง พ่อแม่หล่อสวย แต่ลูกออกมาขี้เหร่ก็มี ซึ่งพันธุกรรมของตนเองแรง เป็นกัมมัสกะ กรรมของตนพาเกิด นี่คือนัยละเอียดที่ศาสนาพุทธเข้าใจรายละเอียด

แม้วิทยาศาสตร์เขาก็หาเหตุไป ว่าทำไมไม่มาจากพ่อแม่ เขาก็ว่ามาจากปู่จากทวด มันก็ไล่ไป ก็ต้องถูกสักคนแน่ มีมิวเตชั่นMUTATION ผ่าเหล่าผ่ากอไป แต่แท้จริงตัวที่อธิบายได้ชัดก็คือ ตัวกัมมโยนิ กัมมพันธุ เป็นตัวแท้จริงกว่ารูปธรรม เพราะตัวแท้ของนามธรรมนี่มันมีสะสมมานานกว่าชาติหนึ่ง มันมาไม่รู้กี่แสนกี่ล้านปีแล้วเราสั่งสมมา

พระพุทธเจ้ายืนยันว่า กัมมพันธุ กัมมปฏิสรโณ เราต้องอาศัยกรรมของเรา เราไม่ได้อาศัยกรรมพันธุ์ของพ่อแม่ กัมมโยนิ ก็ได้มาแต่ร่างที่พ่อแม่ให้กำเนิดรูปร่าง แต่ที่จริงมีการกำเนิดทางจิตที่สูงกว่า ที่เราเองพาเกิด

จิตวิญญาณพอมาเกิดเป็นลูก นิสัยใจคอก็เหมือนพ่อแม่ก็ได้ แต่ต่างก็เยอะ เพราะเป็นของเรา พาเกิด ตามที่เราต้องรับมรดกของเรา(กัมมทายาท) เพราะกรรมทุกอย่างเป็นของเรา สุกฏทุกตานัง กัมมานัง ผลังวิปาโก ทำขี้โกงทำซื่อสัตย์ก็อยู่ในคลังสัญญาเรา ในhard disk นี้ไป แม้จะพัฒนาตนให้เป็นอาริยะ เป็นอรหันต์ เป็นพระพุทธเจ้าก็ยังอยู่ในนี้แหละ

สิ่งที่เรามีเราเป็นตั้งมากมายที่มันไม่ไปไหน พิสูจน์ได้จากพระพุทธเจ้า ท่านพัฒนาตนเองจนสามารถหยั่งรู้ที่ท่านเกิดมาเก่าก่อน เรียกว่าบุพเพสันนิวาส (ที่อยู่เก่าก่อน ผ่านมาแล้ว) เกิดมากี่ชาตินับล้านชาติ ท่านมีบุพเพนิวาสานุสติญาณระลึกย้อนได้ ก็ระลึกตามในฮาร์ดดิสก์ของท่าน ท่านมีปัญญากดเป็น

เหมือนคอมพิวเตอร์ที่กดรหัสเป็นก็เข้าไปดูได้หมด ท่านก็เอามาเล่ามากมาย บันทึกเป็นชาดกหรือไม่ได้บันทึก ท่านก็ได้ระลึกว่า ได้บำเพ็ญมาไม่รู้กี่ล้านๆชาติกว่าจะได้เป็นพระพุทธเจ้า ท่านระลึกแต่ละชาติ เรียกว่า รู้โลกวิทู พร้อมกับ ความเป็นสัตว์ มีทั้งเดรัจฉาน มนุษย์ เป็นจิตนิยาม พาเกิดหมุนเวียน ไปนับชาติไม่ถ้วน นี้คือผู้ปฏิบัติธรรมพระพุทธเจ้าจะเป็นอย่างที่พระพุทธเจ้าเป็น ก็จะได้มากขึ้นตามลำดับ ปฏิบัติไล่ไปจนใกล้เป็นพระพุทธเจ้าก็จะดึงเอาคลังฮาร์ดดิสก์ ออกมาใช้ได้ ซึ่งกรรมสั่งสมไปไม่มีวันหายไป

พระพุทธเจ้าท่านเอามาเล่าได้มากมาย เพราะรู้จากความจริง ไม่ได้เอานิยายอะไรมาเล่า ใครเคยอ่านชาดกของพระพุทธเจ้า ก็ยืนยันว่า เราทำอะไรไปมันยังอยู่ แคะกระปุกมาดูได้ แม้เราไม่เป็นอย่างที่เราผ่านมาแล้ว บางชาติเราทำชั่ว ชาตินี้เราไม่ทำชั่วอย่างนั้นแล้ว หรือทำดีอย่างนั้นมาก็ตาม ชาตินี้เราไม่ได้ทำ แต่มันก็จำได้ มันก็มีให้เรารู้ มันไม่ได้หายไปไหน มันยังอยู่ในนั้น มันมีสิทธิ์ออกฤทธิ์ไหม กรรมชั่ว มันจะออกมาเล่นงานเราได้ ถ้าเราไม่มีวิธีป้องกัน ไม่ให้มันมาเล่นงานเราได้

เราป้องกันผีร้าย กรรมวิบากร้ายของเรา ไม่ให้ออกฤทธิ์ พระพุทธเจ้าจึงสอนให้ทำแต่สิ่งดี แล้วสร้างจิตวิญญาณให้เรียนรู้ดี/ชั่ว แล้วรู้เหตุที่พาทำชั่ว อกุศล บาป ดับให้ได้ อย่าให้เกิดในตัวเราอีก เรียนรู้พลังงานที่มาประกอบให้เกิด พระพุทธเจ้าให้เรียนรู้จนระงับ ควบคุมได้ จนทุกปัจจุบัน จะไม่ปฏิบัติพลังงานหรือกรรมกิริยาที่ชั่ว ที่ไม่ดี ไม่ทำอีก ตลอดไปเลย จนกว่าจะปรินิพพานเป็นปริโยสาน นี่เป็นหลักสูตรของพระพุทธเจ้าที่ค้นพบ

ทุกปัจจุบันที่จะต่อไปอีกกี่ล้านๆปี ถ้าเราสามารถทำความจริงถึงที่สุดว่า กรรมต่อไปทุกปัจจุบันจะไม่ทำบาปอีกเลย เพราะไม่มีเชื้ออกุศลจิตเลย เป็นหลักประกัน ทำแต่ดี จะมีแต่ของดีเก็บในฮาร์ดดิกส์ สะสมไป ไม่ทำชั่ว ดันวิบากชั่ว ไปไกล ออกฤทธิ์ได้ยากขึ้นๆ

พลังงานดูด พลังงานผลัก พลังงานรัก/ชัง ก็อยากมาเป็นปัจจุบัน แต่พระพุทธเจ้าท่านมีวิธีทำให้ทุกปัจจุบันเป็นกลางได้ ไม่ได้หายไปไหนนะที่ทำไปแล้ว มันไล่มาก็ตาม แต่พระพุทธเจ้าทำให้มันไล่ไม่ทันหรือหมดฤทธิ์ที่จะไล่ทันได้ เมื่อไล่ทันไม่ได้ ก็เป็นความสมบูรณ์แล้ว เราไม่ทำสิ่งชั่ว แล้วเราทำแต่ดี อดีตก็เลยเป็นสภาพที่มันมีแต่สิ่งที่เป็นตัวกั้นไม่ให้ตัวไม่ดีมาเล่นงานเราได้ เราระงับแล้วไม่ทำอีกเลย เราทำแต่ดีถ่ายเดียว มันก็เลยห่าง แม้เป็นพระพุทธเจ้า ก็ยังเหลือน้อยที่หลุดมาเล่นงานได้อีก หรืออย่างพระโมคคัลลานะก็ตาม ถูกฆ่าได้เลย

พวกเราฟังไว้ให้ดี จะได้เข้าใจ ไม่ไปทำกรรมที่ไม่ดี กรรมคือการกระทำ ทางกาย-วาจา-ใจ เลิกคิดไม่ดี เลิกพูดไม่ดี เลิกทำไม่ดี ความชั่วแม้น้อย อย่าทำเสียเลย ทำแล้วมันสั่งสมในฮาร์สดิสก์เราเลย เราจะลืมมันก็ยังอยู่กับเรา เราจะผลักไสมันมันก็ไม่ไป มันเป็นของเรา ไม่เอาไม่ได้ ไม่สูญหายไม่ระเหิดไปไหน เราต้องเป็นทายาทของกรรมที่เราทำไป เพราะเราสั่งสมเอง

ฟังดีๆแล้วให้เราสำนึกรู้ตัวเสมอ ใครทำก็เป็นกรรมวิบากไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ อย่าทำ พยายามเข้าใจให้ดีแล้วสังวรตน ดูว่า เวลาเราทำอะไรพูดอะไรคิดอะไรก็สังวรให้ดี

หลวงปู่นี่สอนให้รู้ลึกซึ้ง ให้รู้อะไรมากมาย อย่างพี่ป้าน้าอาที่มาทำจนมีชีวิตสุขสบายที่นี่ ข้าวมีกิน ดินมีเดิน พี่น้องมีเสร็จ เห็ดมีเก็บ ป่วยเจ็บมีคนรักษา ขี้หมามีคนช่วยกวาด ....

ได้ยินข่าวชาวโรฮิงญา ไหม พวกนี้เป็นพวกทำวิบากบาปมาก บาปจนไม่มีดินให้เดิน ข้าวไม่มีกิน ตะวันมีส่องร้อนเอาร้อนเอากลางทะเลเลย แผ่นดินเกิดของตนก็อยู่ไม่ได้

ขณะนี้ รู้จักคุณทักษิณ ชินวัตรไหม เขาอยากอยู่เมืองไทยนะ เมืองไทยเขาก็ให้อยู่ได้ แต่เขาไม่มาอยู่ เพราะเขามีความผิด แล้วตนเองก็ไม่รับผิด ก็เลยเข้าเมืองไทยไม่ได้ ก็เลยไม่มีแผ่นดินอยู่

นี่ก็คือความไม่มีแผ่นดินอยู่สองชนิด ถ้าว่ากันจริงๆแล้วซับซ้อนใครเลวกว่ากัน แต่ชาติก่อนๆที่เขาทำมา ทั้งโรฮิงญา(ขออภัยไม่ได้พูดกระหน่ำย่ำยีโรฮิงญา แต่พูดเป็นวิชาการให้ฟัง) เพราะเขาทำวิบากบาปมาจนแผ่นดินจะอยู่ก็ไม่มี ต้องไปอยู่กลางทะเล ขึ้นแผ่นดินไหนก็ไม่ได้ มันอาภัพ อัปภาคขนาดไหน เขาไม่อยากอยู่นะ มันทรมานอดอยากไม่ได้เรื่องเลย เป็นวิบากบาปที่ทรมานมาก เราไม่เป็นชาวโรฮิงญาบ้างเราไม่รู้สึกหรอก ถ้าเราไปเป็นอย่างเขาจะรู้สึก ว่ามันสุดเศร้าสุดสังเวชขนาดหนัก

ถ้าคนรู้วิบาก แค่เป็นอย่างทักษิณนี่เราก็ไม่เอา เขาอยู่ได้กับสิ่งลวง ดูมีเงินทอง ซื้ออะไรมาบำเรอตนเองแต่ที่แท้ซัดเซพเนจรระเหเร่ร่อนดิ้นพราดๆๆ ทุกข์ทรมาน เกิดจากกรรมบาปที่เขาทำทั้งนั้นเลย

แล้วที่บอกว่าโรฮิงญาเป็น ก็แนวเดียวกันเขาทำชาติไหนก็ไม่รู้ ชาตินี้เลยเร่ร่อนเดือดร้อนกว่าทักษิณอีก ทรมานหนักกว่า แต่พฤติกรรมของเขามันไม่ร้ายกว่าทักษิณ เขารับวิบาก ก็เห็นว่าน่าสงสาร แต่ทักษิณนี้หลายคนเห็นแล้วไม่น่าสงสาร เพราะมันกลบด้วยโลกธรรม ไม่น่าสงสาร ซึ่งมันซับซ้อนว่า คนอย่างโรฮิงญาคนยังสงสาร แต่ทักษิณนี้คนไม่สงสารและไม่น่าสงสารทั้งที่มีอยู่มีกินนะ ขออภัยที่ต้องกล่าวนาม เอามาเป็นตัวอย่าง เจตนาชี้ปัจจุบันธรรมว่ามีสิ่งจริงที่เกิดจากกรรมของตนเป็นตัวพาให้เป็น จะบอกว่าพระเจ้าทำก็ได้ เป็นพระประสงค์ของพระเจ้าก็ได้ ส่วนศาสนาพุทธ ก็คือตนเองเป็นคนทำ

เราแก้อดีตไม่ได้ เรามีสิทธิ์แก้ปัจจุบันได้ อนาคตก็มาไม่ถึง เราต้องหยุดอย่าทำเหตุปัจจัยที่จะทำให้เราไปลำบากชั่ว ทรมานอีก อย่าทำสะสมเข้าไปในฮาร์ดดิสก์ของเรา ก็เรานี่คือคนเปลี่ยนแปลง สั่งสมต้นทุนเก่าที่จะพาให้เกิดอนาคต ปัจจุบันนี่สามารถเปลี่ยนอนาคตได้ ถ้าต้นทุนเราต้องตกนรก แต่เราหยุดทำอกุศล ทำแต่กุศล จนมากพอ อนาคตเราก็เปลี่ยนแปลงได้ อดีตนี่คือพระเจ้าหรือพรหมลิขิต ที่จะบอกอนาคต แต่ใครฝืนดวงได้ฝืนพรหมลิขิตได้ เพราะเราทำกรรมปัจจุบันที่มีพลังงานแท้จริง จนอดีตเปลี่ยนแปลงได้ จนเปลี่ยนแปลงคำสั่งพระเจ้าได้

จริงๆแล้วพระเจ้าไม่ได้พาทำชั่ว พาทำวิบากบาป แต่คนชั่วเองทำเองก็เลยได้อนาคตเช่นนั้น พระเจ้าปรารถนาดีต่อคนทุกคนไม่อยากให้ตกทุกข์ได้ยากหรอก แต่ตนเองทำเองก็เลยตกทุกข์ได้ยาก ทางเทวนิยมก็เลยบอกว่าเป็นพระประสงค์ของพระเจ้า แล้วที่ไหนว่า พระประสงค์พระเจ้าให้ทุกคนพ้นทุกข์หรือเขาอาจว่า เพราะคนนี้ทำชั่ว พระเจ้าเลยลงโทษ จริงๆคำสอนของศาสนาเทวนิยมก็บอกว่า ใครก็ตามถ้าจะไม่ให้ตกทุกข์ได้ยากต้องช่วยตนเองก่อน แล้วพระเจ้าจะช่วย ใครช่วยตนเองจนหมดพลังบาปที่จะไล่ทัน คนนั้นก็พ้นนรก ไม่ตกทุกข์ร้อนก็อันเดียวกับตนเองนั่นแหละเป็นตัวสำคัญ ทำกรรมของตนเอง

เราจึงต้องมาเรียนรู้กรรมให้ดี คนมีชีวิตเป็นอัตภาพแล้ว ทุกคนทุกตัว แต่คนในชาตินี้ ไปเกิดเป็นสัตว์ได้นะ หรือว่าร่างเป็นคนแต่ใจเป็นสัตว์ก็มีเยอะ หรือเลวกว่าสัตว์นรก เป็นสัตว์นรกตัวเลวๆด้วย คือสัจธรรมที่พระพุทธเจ้าค้นพบ

ถ้าผู้ใดสามารถเรียนธรรมะของพระพุทธเจ้า สำคัญที่เรียนอย่างไรให้เปลี่ยนจิตใจ การเปลี่ยนกาย วจีนั้นไม่ถาวร ไม่เด็ดขาด แต่ถ้าจะเสร็จเด็ดขาดต้องเปลี่ยนจิตใจ หลวงปู่สอนหรือพาทำก็พาทำตรงนี้แหละ ให้เปลี่ยนจิตใจ เรียกว่า ทำใจในใจ เปลี่ยนจากใจที่คิดชั่ว พูดชั่วทำชั่วเพราะมีเหตุชั่ว ก็ดับมันดับเหตุให้มันตายไปจากจิตเลย

ศาสนาพุทธรู้จักการทำสัตว์ชั่ว (สัตว์ทางจิตวิญญาณ  โอปปาติกะที่ชั่ว) จนฆ่ามันตายสิ้นชีวิตไปได้เลย ถ้าสัมมาสิกขาได้ทำเช่นนี้ได้ความรู้นี้ติดอัตภาพไปนี่จะดีมากเลย ได้เป็นตระกูลพระพุทธเจ้าเป็นเผ่าพันธุ์แท้จริงของพระพุทธเจ้า)

เริ่มจะเป็นเผ่าพันธุ์ของพระพุทธเจ้าต้องเปลี่ยนจิตให้มีทั้งเจโตและปัญญาที่มีโลกุตระจิต เรียกว่าจิตวิญญาณเริ่มเข้าสู่กระแสโลกุตระ เข้าสู่โลกที่พระพุทธเจ้าไม่ว่าองค์ไหนก็พาเป็นเช่นนี้ ให้สามารถอ่าน ความเป็นโลกุตระคืออย่าไร เรียกว่า ปรโลก แล้วโลกเก่าเป็นอย่างไร แล้วเปลี่ยนไปสู่โลกุตระ

เริ่มเพาะเชื้อของพระพุทธเจ้า ของพุทธธรรม หน่วยของจิตนั้นต้องเป็นจริง ต้องมีปัญญาญาณรู้ทิศทางว่าโลกใหม่ของพระพุทธเจ้าเป็นเช่นนี้ ผู้ใดศึกษาไม่ดีทำไม่ถึงความจริงเชื้อโลกุตระเกิดไม่ได้ ถ้าศึกษาแท้จริงเกิดได้ ซึ่งมีรายละเอียดของจิต มโน วิญญาณ คือธาตุรู้ ในอัตภาพของแต่ละคน ถ้าสามารถเรียนรู้ได้ เช่น

ยอมเสียเปรียบทั้งๆที่รู้คือ "ผู้เสียสละ"

จิตหรือใจของเรา มันโกรธ ตอนนี้เราโกรธแล้ว โกรธนี่ไม่ใช่มือโกรธแขนโกรธแต่ใจโกรธ เด็กๆฟังดู เคยใจโกรธไหม? เคยอ่านใจตอนมันโกรธไหม? นั่นแหละฝึก อ่านอาการเช่นนี้ ท่านเรียกว่ามีลีลา ของอาการโกรธ อาการอย่างนี้เรียกว่า อาการดีใจ เคยอ่านอาการดีใจได้ไหม? นี่คือการเรียนรู้จิตใจหรือจิตวิญญาณ แล้วก็อ่านต่ออีกว่าเราดีใจเพราะอะไร?เราดีใจเพราะได้ของที่เราชอบ เหตุเพราะเราตั้งจิตไว้ว่าอย่างนี้เราชอบ พอได้สมกับที่เราตั้งไว้ก็เลยดีใจ อาการดีใจอย่างนี้เป็นกิเลส

จนเห็นอาการกิเลสซ้อนในดีใจ ว่าถ้าเราอยากได้แล้วยิ่งอยากได้มากๆ เห็นอยู่หลัดๆว่าน่าได้เลย แต่เราคว้าเอาไม่ได้ จะทุกข์หรือสุข?.... ทุกข์ คืออยากได้แล้วไม่ได้ เห็นจิตทุกข์นี้คืออาริยสัจที่พระพุทธเจ้าสอนเรา เพราะมันอยากได้แล้วไม่ได้ ตัวอยากคือตัวการ ตัวอยากคืออย่างไร อ่านอาการมันให้ออก

พระพุทธเจ้าให้รู้อาการที่มันเกิด แล้วมันไม่อยู่นิรันดรหรอก ขณะที่มันเกิดจริงคือตอนสัมผัส หากไม่มีของจริงให้สัมผัสไม่ใช่ของจริง เราอยากได้ทองก้อนนี้ แต่เราไม่ได้สัมผัสก็ไม่จริง แต่ถ้าเราเจอทองคำที่มันตกอยู่ที่ถนน เราก็อยากได้เลย เห็นอาการมันเลย แต่ว่าทองคำนั้นมันมีเจ้าของทั้งนั้น มันเป็นของคนอื่น เราก็อยากได้ ถ้าไปเอาละเมิดนี้ผิด แต่ถ้าไม่เป็นของใครเราก็อยากได้มาก

แล้วทองนี้ถ้าไม่เป็นของใคร แต่มาเห็นพร้อมกันสองคนก็แย่งกันเลย ตีกันตายได้ แต่ถ้าเราไม่อยากได้ เขาจะเอาไปก็ไม่หวงแหน ไม่ได้เป็นของเราอยู่แล้ว ใจเราก็ไม่ทุกข์ ไม่ก่อเวร แต่ถ้าเราไปแย่ง สมมุติว่าสู้ไม่ได้ก็ก่อเวร คนได้ก็ดีใจ แต่คนไม่ได้ก็พยาบาท ของนี้เราเห็นก่อนนะ แล้วมาแย่งเราไป นี่คือเราอยากอะไรก็ทุกข์ทั้งนั้น

เราก็ทำของเราเองดีกว่า แม้จะทำจะปลูกจะสร้างสรรอะไรที่สุจริตก็ทำด้วยความสามารถตนเอง อย่าไปแย่งชิงของใคร อันนี้ปลอดภัยที่สุด อย่าไปเอาของคนอื่นที่ไม่ใช่ของเรา มันก่อเวรเป็นภัย เป็นหนี้ตามวิบากเลย ติดตัวเราไป อย่าทำ

ยิ่งอ่านจิตเราเป็น แล้วเราก็ลดความอยากได้เป็นเราเป็นของเราลง เช่นเราเห็นว่าน่าจะมีมะม่วง เราก็ปลูกมะม่วง ปลูกตามวิธีการถูกต้องหมดเลย โดยไม่ต้องอยากได้มะม่วง มะม่วงก็เกิดให้เราโดยไม่ต้องอยากได้มะม่วงเลย เราเห็นว่าอะไรน่าจะมีจะเป็น เราก็ไม่ต้องอยาก ก็ลงมือทำเลย สร้างหรือทำไม่ได้ก็เอาอันอื่นไปแลกหรือไปขายเป็นเงินอย่างสุจริตไปแลกเปลี่ยนได้ไม่เป็นบาป ถ้าเราไม่โกงในที เช่นไปขายเอากำไรมากๆกลับดีใจอีกพวกนี้บาปกินหัวนะเป็นหนี้ทางสัจธรรม

สัจธรรมนี่สุจริตที่สุด ซับซ้อนอย่างไรก็คิดละเอียดไว้หมด แต่คนเอาสิ่งทุจริตมาหลอกว่าเป็นสัจธรรม สังคมทุกวันนี้เอาเปรียบเอารัดหลอกกันเยอะ หลวงปู่เลย พาทำอย่างในหลวงว่า ขาดทุนของเราคือกำไรของเรา คนไปเอาเปรียบเอากำไรเขาคือคนขาดทุนทุกการกระทำ ไม่ออกฤทธิ์ตอนนี้ตอนหน้า

เราเสียเปรียบทั้งๆที่รู้ เราไม่เรียกเสียรู้ เราเรียกว่า "เสียสละ" รู้ให้ได้ว่าเรามาเสียสละ บางทีเราจำนนเราไม่อยากเสียสละ แต่ถ้ามันจะเดือดร้อนกันก็ต้องยอมเสียสละ คนเอาส่วนที่ไม่ควรได้ก็เป็นบาปของเขา เราก็จำนน ทั้งที่ไม่อยากให้เขาทำชั่วก็ตาม เรารู้ให้ได้ว่าอะไรชั่ว แล้วอย่าทำ จะเปลี่ยนแปลงชีวิตได้ ทุกปัจจุบัน ผิดมาแล้วหยุดอย่าทำอีก เพราะทำแล้วเป็นของเรา กรรมเป็นของๆตน เราต้องรับมรดกกรรม ทั้งชั่วและดี ถ้าทำชั่วมาก หนักเข้าก็จะไม่มีที่จะอยู่ ข้าวไม่มีกิน ดินไม่มีเดิน

ตอนนี้บ้านราชฯจะต้องใช้พลังงานแสงอาทิตย์มาใช้ เป็นของฟรีที่ไม่มีใครเป็นเจ้าของด้วย ถ้าใครพวกเรารู้ก็มาช่วยกันทำได้ก็ยิ่งดี

ต่อไปเป็นการถามตอบ
 

_น้องโมกข์(แก้วกลั่นพร หิรัญเขว้า) ....คนที่อยากเรียนสัมมาสิกขาแต่มาไม่ได้ กับคนที่มาได้แล้วแต่ต้องออกไป เป็นกรรมใช่ไหม?แล้วอะไรหนักกว่ากัน...

ตอบ...กรรมกิริยาที่เราลงมือหรือแต่ใจคิดก็เป็นกรรมแล้ว ทีนี้เรากระทำกรรมมีใจอยากเข้า เราก็มีกิริยาของใจแล้ว แต่มันเข้าไม่ได้เป็นกรรมของเราไหม ก็เราทำเหตุปัจจัยไม่ครบก็ไม่ได้เข้าหรอกก็เพราะกรรมของเราเอง แม้แต่เขาอยากแล้วเขาก็มาสอบเข้าแต่เขาเข้าไม่ได้ก็เพราะกรรมเช่นกัน สรุปแล้วเข้าได้หรือไม่ก็เพราะกรรม แต่คนเข้าได้แล้วออกนั้น อาการหนักกว่า เพราะว่าเข้าได้แล้วออกเองหรือที่นี่ให้ออก ก็มี คนที่เข้าไม่ได้เพราะเหตุปัจจัยไม่พอแต่คนเข้ามาได้เพราะมีเหตุปัจจัยพอ คนเขาเข้าใจว่ามีคุณภาพความดีพอก็เลยเข้ามาได้แต่มาแล้วล้มเหลวไม่จริงเขาก็เลยให้ออก แสดงว่าปลอม คนเข้ามาได้เขาอาจอยู่ได้เลยก็ได้ เหมือนคนสอบเข้ามหาวิทยาลัยปิดไม่ได้เขาก็ไปเรียนมหาวิทยาลัยเปิด เรียนแล้วดีกว่าอีกก็ได้เยอะ เป็นนัยละเอียด คนที่เข้ามาแล้วต้องออกไป มีต้องออกไปเพราะถูกให้ออกนี้ต่ำว่าเกณฑ์ แต่คนที่มาแล้วออกไปเพราะตนเอง มีที่พระพุทธเจ้าว่า คนที่เห็นอันที่สัมมาทิฏฐิแล้วว่าดีแต่ว่าอยู่ไปกลับเห็นว่าไม่ดี เห็นอันอื่นดีกว่าแล้วออกไป ก็คือคนนี้พระพุทธเจ้าว่ามีอนันตริยกรรมด้วย คนนี้มีกรรมบาปหนักมาก

_อยากทราบว่าหลงรักคนมีแฟนแล้ว ตัวเองทุกข์ไม่ได้ดั่งใจ หลวงปู่พอจะมีทางแก้ไหมครับ?เพื่อให้สบายใจ

ตอบ....ไปทำเองแล้วเอางานมาให้หลวงปู่ ตัวเองไปรักเขาเขาไม่รักก็สมน้ำหน้าแล้วยังจะเอางานมาให้หลวงปู่ช่วย ....เรื่องความรักทางเพศนี้เป็นทุกข์ พระพุทธเจ้าสอนให้ไม่ต้องรักเลยเรื่องเพศแต่มีรักที่สูงส่งได้มากขึ้นๆ แต่ที่ถามมานี่ตนเองทุกข์ก็สมน้ำหน้าแล้ว รัก 1 ทุกข์ 1 รัก 2ทุกข์ 2...รัก100ทุกข์100 ไม่รักแบบเพศเลยไม่ทุกข์เลย แต่ถ้าผู้บวชเป็นพระแล้วไปส่งเสริมให้คนเป็นผัวเมียกันนี่ต้องอาบัติสังฆาทิเสสเลย จะให้หลวงปู่ไปโยงใยเรื่องนี้ไม่ได้ไม่ส่งเสริม ให้เลิกเสียหยุดเสีย

แล้วมีทางแก้ให้สบายใจไหม?...ก็ได้แต่ไม่ส่งเสริม ผิดวินัย เรื่องอาการเช่นนี้ทางจิตมันเป็นเรื่องของสัตว์โลก คนก็มีเป็นธรรมชาติ ยิ่งเราเป็นวัยฮอร์โมนยิ่งมีด้วยมาก ก็เป็นเรื่องติดยึดมากมานาน ยิ่งโลกทุกวันนี้ยิ่งคุมกำเนิด คนมันจะท่วมโลกแล้ว หรือไม่ก็เกิดมาดูแลยากมากแล้ว เราก็ไม่รู้ว่าลูกเราจะดีหรือเลว หรือเรื่องเสพรสของเพศนี่ฟังดีๆ มันเป็นรสหลอก รสไม่มีจริง มันเป็นอุปาทาน สัตว์เดรัจฉานหลายประเภท มันบังคับร่วมเพศมัน บางทีตัวเมียมันฆ่าตัวผู้เลย มันไม่ใช่เรื่องสุขเรื่องทุกข์มันเป็นเรื่องธรรมชาติ จริงมันมีเชื้อจะต้องสืบเผ่าพันธุ์ตามธรรมชาติ แต่ถ้าเราไม่มีจิตไปกระตุ้นมัน มันก็อยู่แค่ธรรมชาติ จะเกิดจะมีจะเป็นก็ตามธรรมชาติไม่ได้ใหญ่โตอะไร ศาสนมพุทธสอนให้เลิกได้ พ้นทุกข์ ล้างตัวยึดว่ามันเป็นจริงคืออุปาทานได้ มันเป็นเรื่องสามัญธรรมดา เป็นเรื่องเชื้อผสมไข่เกิดมาเป็นคนก็แค่นั้น ส่วนเรื่อง เป็นรสสุขอะไรมันก็ยึดเองว่ามี

นัยสืบต่อเผ่าพันธุ์นั้นนัยหนึ่งทำตามธรรมชาติถึงเวลาก็ผสม แต่อีกนัยคือมันมีความอยากมาผสม พระพุทธเจ้าให้ล้างความอยาก แต่ส่วนเรื่องธรรมชาติให้ปล่อยมันไปฝ่ายหญิงตกไข่ก็ให้มันหมดไปเอง ส่วนผู้ชายก็มีเชื้อไม่ได้ผสมมันก็จะออกมาหายไปเอง ผู้ชายมีเชื้ออสุจิพอถึงเวลามันคั่งมันเต็ม มันก็จะไหลออกเองเหมือนเยี่ยว ผู้หมดรสชาติแล้ว ก็ไหลออกเหมือนเยี่ยวไม่มีรสมีชาติ คนมีรสมีชาติอยู่เป็นอุปาทานทั้งสิ้น ถ้าโรงงานมันเต็มมันก็ไหลออก ส่วนมากมันไหลออกกลางคืนที่สติไม่ตั้งอยู่ ส่วนเวลาสติตั้งอยู่มันไม่ไหลออก แต่เวลาสติไม่ตั้งอยู่มันไหลออกไม่มีรส ไม่ต้องไปหลงไหลเป็นรสชาติ ไคลแมกซ์ แย่งชิงกันเลอะเทอะไปหมด

หลวงปู่อธิบายสัจธรรมให้ฟัง ในรายละเอียด สรุปคืออาการนี้เป็นธรรมชาติ แต่พวกเราไม่อยู่ในวัยสืบพันธุ์ เรายังเด็กมีอาการตามฮอร์โมนตามธรรมชาติ ก็ไม่ต้องไปอยากให้เสริมกับฮอร์โมนอีก ผู้ใดไม่มีอาการอยากมาก ไม่ต้องมีแฟน คนนั้นมีบารมีมาเก่า คนไหนมีอารมณ์อยากมีแฟนนี่เป็นคนชั่วมาเก่าเป็นคนมีกิเลสมาเก่า อย่าไปอยาก โดยเฉพาะพวกเรายังไม่อยู่ในวัย ถ้าอายุ 20 ขึ้นไปก็ค่อยว่ากัน แม้จะถึง20 ก็เรียนรู้ดีๆอย่างหลวงปู่ว่า ประชากรล้นโลกแล้ว อย่างเมืองจีนเขาไม่ให้มีลูกเกิน 1 คนนะ ต้องลักลอบมีกัน ทุกวันนี้คนเข้าใจกันว่าเรื่องเพศเป็นเรื่องต้องมีติดยึดต้องได้ คนก็เลยแต่งงานไม่ใช่เพื่อสืบพันธุ์แต่แต่งงานเพื่อเสพกาม คนเช่นนี้จะติดรสกามไปอีกนาน  อย่างเราต้องการเรื่องเพศแล้วไปบำเรอมันมันก็ยิ่งโตขึ้น ใครไม่ทำได้ก็ไม่ต้องสะสม

คนเราหมุนเวียนในวัฏสงสาร มันมีเหตุปัจจัย มีคู่วิบากเยอะ แม้เราจะเป็นคู่วิบากมาแต่ชาติไหนๆก็เลิกได้ทุกชาติ พยายามเลิกอย่าไปต่อ อย่างหลวงปู่นี่ตั้งใจเลย จะเลิกเรื่องคู่ไปตลอดเลย จะเป็นพระพุทธเจ้าที่ไม่มีเมีย จะพยายามลดวิบากนี้ไป จนไม่ต้องมีเมียเลย พระพุทธเจ้าหลายองค์ท่านไม่ต้องแต่งงานเลย  เป็นเรื่องที่อย่าไปก่อเลย ยิ่งเขามีแฟนอยู่แล้วเขาก่อทุกข์อยู่แล้ว แล้วเราก็ไปแทรกไปอีกให้ทุกข์ซ้อนทุกข์เข้าไปอีกจะไปแย่งเขาทำไม?

_ดิฉันอยากให้คุรุบอกเด็กในปกครองด้วย เคยเห็นนศ.ชายเหม่อลอย เปิดน้ำทิ้งไว้ พอเห็นดิฉันมาเขารีบปิดทันที?

ตอบ...สังคมเรามีลักษณะไม่ยึดมั่นถือมันไม่มีเป็นเราเป็นของเราดีแล้ว แต่มันมีของรวม เรามาอยู่กับองค์รวมสังคมก็ต้องช่วยกันดูแล ถ้าเราไม่ดูแลมันก็เสียหายสูญหายก็ยิ่งลำบากหากยาก ยิ่งอดอยาก ต้องมีปัญญาช่วยกันดูและเก็บงำ บูรณะดูแล เพราะเป็นของส่วนรวม เราอยู่ในส่วนรวม ถ้ามันพร่องหายก็ทุกข์ด้วยกันหมด

_ถ้าเราโดนคนอื่นกดขี่ข่มเหง แล้วเราทำอะไรไม่ได้จะทำอย่างไร?

ตอบ...คำว่ากดขี่ข่มเหง นี่เป็นความรู้สึกส่วนตัวนะ บางทีเขาบอกแต่เราไม่ชอบใจ เขาไม่อยากทำตามที่เราบอก ก็ถือว่าอย่างนี้กดขี่ข่มเหงนะ ที่จริงสิ่งที่เขาบอกเราแรงหนัก เราก็รู้สึกเหมือนถูกข่มเหง ต้องพิจารณาว่าสิ่งที่เขาบอกเป็นสิ่งดีงามไหม? เขาไม่ได้กดขี่แต่เขาอยากให้เราเจริญ แต่สมมุติว่าเราไม่อยากทำ แต่เขามาให้เราทำ เราก็เลยถือว่าข่มเหง อันนี้ผิดแน่ๆเลย ยิ่งถ้าสิ่งที่เขาให้เราทำ เขาบังคับให้เราทำเป็นสิ่งดีประเสริฐถูกต้องเราไม่ทำต่างหากเป็นความเลว เขาอาจบอกแรง บังคับ แต่ไม่ได้ข่มเหง แต่ถ้าเขามาแกล้งเราทำร้ายเราทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรเขานี่คือถูกข่มเหง เราทำอะไรไม่ได้ก็ไปบอกผู้ใหญ่ อย่างความจริงไม่ใส่ไข่นะ

_จะรู้ได้อย่างไรว่า คนพาลกับบัณฑิต ต่างกันอย่างไร?

ตอบ....เอาเข้าใจง่ายๆคนพาลคือคนเกเรทำอะไรไม่ดี แต่บัณฑิตคือคนทำสิ่งดี นี่เอาง่ายๆ ส่วนสูงไปกว่านั้น คนพาลคือคนโง่ บัณฑิตคือคนมีปัญญา

_ผมไปทำบุญที่วัด ตักบาตรกับแม่ เจอฤาษีหนวดยาวผมเยอะ มาบิณฑบาต ในบาตรมีแต่เงิน หลวงปู่ว่าฤาษีมีคุณธรรมอย่างไร?เหมาะหรือไม่?

ตอบ...บิณฑบาตเงินนี่มันขอทานนะ จบ นอกจากขอทานแล้วใช้บาตรพระพุทธเจ้าด้วยก็ยิ่งบาป คำว่าบิณฑบาต แปลว่า ก้อนข้าวหล่นลงในที่รองรับเรียกว่าบาตร แต่ถ้าคำว่า ปาตะ คือ อาการตก อาการร่วง

คำว่าบิณฑบาตแปลว่าก้อนข้าวตกในนั้น ไม่ใช่ไปหาเงิน มันเป็นบาป แต่เขาเอาบาตรพระไปรับเงินนี้บาปกินหัว

_เพชรเมืองพระ(กระบวย) .... คนทะเลาะกัน คนหนึ่งใช้คำพูดว่า อีกคนหนึ่งใช้กำลังกับเพื่อนคนไหนมีบาปมากกว่า

ตอบ... ก็คนใช้กำลังสิ มันบาปกว่า แต่ถ้าจะพูดอีกก็ได้ คนใช้กำลังก็เจ็บแค่กาย แต่บางคนใช้ภาษาพูดนี่เจ็บใจได้มากกว่าอีกนะ แต่สรุปแล้ว ทางกายมันแรงกว่า ทางวาจามันเบากว่า

_หลงรักเพศเดียวกัน ทำอย่างไรฮะ

ตอบ...สรุปแล้วภาษานี้กระเทย ฟังดีๆนะ คนเป็นกระเทยนี่ มาบวช พระพุทธเจ้าไม่ให้บวช ไม่รับกระเทย แม้มาบวชแล้ว ภิกษุไม่รู้โดนกระเทยหลอกบวช แต่จับได้ภายหลังว่าเป็นกระเทยก็ให้สึก กระเทยไม่มีสิทธิ์เป็นพระ พระพุทธเจ้าตั้งกฎไว้เลย ที่ไม่ให้บวชเพราะกิเลสมันแย่ เลวร้ายหนัก คนในโลกไม่เข้าใจก็ไปหยวนกันให้แต่งงานกันได้ส่งเสริมอีกมันยิ่งแย่ บำเรอกิเลสหนักหนาเข้าไปอีก มันเกิดจากจิตวิญญาณ ...

คือ คนเรานี่ การสมสู่ มีเพศสัมพันธุ์ก็เพื่อสืบต่อเผ่าพันธุ์ไว้ เป็นธรรมชาติไม่มีรสชาติ บางทีเป็นทุกข์ด้วยซ้ำ สัตว์บางชนิดฆ่าคู่สมสู่ด้วยนะ สัตว์บางชนิดก็แย่งกันทรมานมาก สรุปคือมันเป็นทุกข์ไม่ได้สุขอะไร สุขจากการสัมผัสเสียดสีตามอุปาทาน ว่าได้สัมผัสเสียดสี ตามอาการ เย็นร้อนอ่อนแข็ง จนถึงจุดๆหนึ่งถึงที่สุดติดยึดเป็นของหลอก ต่อมาคนเห็นว่า การมีเพศสัมพันธ์ ผู้หญิง/ชาย จะมีกิเลสตามธรรมชาติมันหนักหนาแรงมากก็ทุกข์ก็ลำบากในตัวแล้ว ทั้งๆที่เป็นเพศชาย/หญิงสมสู่กันก็เป็นภาระหนักยุ่งยากแล้ว  แล้วคนเห็นว่า ที่สมสู่กันนี่เขาไม่ต้องการมีลูก จะเป็นภาระ แต่ต้องการเสพรส คนก็เลยมีความคิดวิตถาร ว่าอย่ากระนั้นเลย เราก็หาความสุขโดยไม่จำเป็นต้องมีต่างเพศไปก่อเชื้อ เพราะไปปฏิบัติกิจเช่นนั้นต้องมีลูก สมัยโบราณไม่มีการป้องกัน เขาก็เลยไปหาการสัมผัสเสียดสีเพศเดียวกัน จะได้ไม่ต้องมีลูก เขาก็มาเสพรสเพศเดียวกัน แสดงว่า กิเลสเสพรสมันวิตถาร มันข้ามมาเพศเดียวกัน จึงเป็นเรื่องกิเลสล้วนๆเลยไม่เป็นตามธรรมชาติ มีแต่อุปาทานยึดถือของตนเองอย่างเดียวเลย มันแรงและวิตถาร มันแก้ยากแก้ไม่ได้เลย มันเป็นกระเทยข้ามชาติมาเลย เขาก็เลยจำนน เหมือนคนติดเหล้าก็เอาเหล้าให้กินไปเรื่อยมันก็ยิ่งหนักสิ ฉันเดียวกัน ติดเรื่องเพศวิตถารก็ปล่อยมันไปตามธรรมชาติ แต่มันไม่ใช่ธรรมชาติมันวิตถารนะ มันไม่ง่ายที่จะรู้ โลกทุกวันนี้เขาก็เรียกร้องอิสระแก่พวกนี้ ลึกๆเขารู้ว่าไม่ธรรมชาติ มันเป็นการเสพกาม ไม่ใช่การสืบเผ่าพันธุ์ มันไม่ธรรมชาติ ไม่เป็นความดีอะไรเลย ผู้ใดติดมาแต่ชาติก่อนต้องอดทนเอา ศึกษาธรรมะดีอย่าไปละเมิดทำอย่าให้กิเลสอ้วน ถ้าไม่เช่นนั้นหนักหนากว่าเก่าข้ามชาติเลย....จบ...

เวลาบันทึก 12 มีนาคม 2563 ( 15:09:27 )

รายละเอียด

580522_ธรรมาธรรมะสงคราม เรื่อง อะตอมคืออัตตา

พ่อครูว่า...วันศุกร์ที่ 22 พฤษภาคม 2558ขึ้น 5 ค่ำเดือน 7 ปีมะแม รายการธรรมาธรรมะสงครามจากราชธานีอโศก เริ่ม 18.05 น.

เราได้เรียนกันไปไกล ที่เรียนกันถึงแก่นแกนเลย เราเอาภาษาวิทยาศาสตร์มาเรียก ดูจากสภาวจิต เปรียบเทียบภาษาวิทยาศาสตร์หรือบาลีก็ตาม ก็เห็นถึงแก่นจริงๆของหน่วยของธาตุ

ในอะตอม เป็นพลังงานแยกแจกออกไป แม้แต่อะตอมเองก็แจกไปเป็น มีนิวเคลียส ที่มีโปรตรอนกับนิวตรอน อยู่ภายใน และมีอิเล็กตรอน ที่วิ่งอยู่รอบๆ นิวเคลียส และในนิวเคลียสนี่ ถ้ามันแตกตัว มีการเคลื่อนที่ แตกตัว เป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ จากนิวตรอน กระทบนิวตรอนธาตุตัวอื่น มันจะเกิดแตกตัว เป็นพลังงานที่ออกมาอย่างมหาศาล หาที่สุดมิได้ อัปปมาณ นับอนันตังเลย เกิดเป็นธาตุใหม่ แปรรูปไป จำนวนนิวตรอนต่างๆที่ถูกกระแทกแตกกระจายเป็นลูกโซ่ ซึ่งไม่เสถียรเรียกว่า isotope ซึ่งมันจะมีปริมาณที่ลดลงเป็นเวลาหนึ่งๆ ที่ลดลงกึ่งหนึ่ง เรียกว่า half  life ซึ่งมันก็จะลดลงไปเรื่อยๆแต่จะไม่เป็นศูนย์ได้ มันแค่ลดลงกึ่งหนึ่งไปเรื่อยๆ แต่ไม่หมดไป

ทางรูปธรรมนี้มันไม่สามารถที่จะสูญได้จริง มันแตกตัวลดลงไปเรื่อยๆ จนเขาทิ้งไปแล้ว เหมือนมันไม่มีเลย เขาว่ามันจะแตกตัวไปอย่างไม่สิ้นสุด เป็นนิรันดร นี่คือเรื่องของธาตุวัตถุเป็นนิรันดร ไม่มีที่จบ ไม่มีวันสูญ แต่มันก็จะน้อยลงๆ

อันนี้ทางวิทยาศาสตร์เขาเรียนรู้ถึงสภาวะที่พอสุดท้ายแล้วมันก็สูญทิ้งไปในตัวได้ เขาทำสูญไม่เป็น แต่สสารไม่มีสูญหายไป แต่มันแปรรูปไป จากสสารเป็นพลังงาน แต่ชีวะสามารถทำให้สูญได้สำหรับผู้มีความรู้ แต่ผู้ไม่มีความรู้ ก็เช่นเดียวกันกับสสาร ไม่สามารถจะสูญได้ เขาสามารถทำได้ในนามธรรม สามารถทำนิโรธแล้วเหมือนมันดับ เขาดับความรู้สึก ทำให้พลังงานตัวละเอียดเป็น potential energy ที่เขาไม่รู้ ไม่ทำให้สูญได้จริง แล้วเขาก็หลงว่าเหมือนมันดับไม่ทำงาน ทำจิตตนให้เป็นเหมือน potential energy ที่ตนเองไม่สามารถหยั่งรู้ ที่เขาเรียกว่านิโรธ แต่ที่จริงพลังงานข้างในมันทำงานอยู่ เรียกว่า อาสวะ ถึงเวลาหนึ่งมันก็กลับฟื้นคืนมาได้

ต่างกันของพระพุทธเจ้า ที่สามารถทำให้มันน้อยลง จนมันหยุด แต่ของพุทธทำให้จิตวิญญาณถึงขนาดนี้ได้เทียบกับพลังงานระดับอนาคามี แต่วัตถุไม่สูญ แต่อนาคามี นี้เหมือน isotope เหมือนจิตที่เป็นรูปาวจร อรูปาวจร จะไปอีกนานเท่านานเลย ทางโลกเขาบอกว่าสสารไม่มีทางสูญได้ แต่ทางธรรมนี้ ชีวะนี้ สามารถกลับลงไปเหมือนอุตุนิยามได้ อย่างอนาคามีนี้พลังงานเหมือนชีวนิยามแล้ว เพราะเป็นพลังงานไม่เป็นพิษภัยต่อภายนอกแล้ว จบอปรโคยานแล้ว ไม่มีกรรมวิบากกับอะไรใครอีก

แม้ว่า พลังงานจิตอนาคามี จะไม่จัดการ ไม่มาเกิดในชมพูทวีป เพื่อปฏิบัติประพฤติในมนุษย์ชมพูทวีปที่มีอาการ 32 พร้อมอาการ 33 เมื่อไม่มาเกิดมาใช้อุปกรณ์นี้มันก็น้อยลงๆ เหมือน isotope มันน้อยลงก็ได้ ที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า

1.      อันตราปรินิพพายี (ผู้เพียรทำปรินิพพานในระหว่างภพ)

2.      อุปหัจจปรินิพพายี (ผู้ทำปรินิพพานด้วยสามารถ)

3.      สสังขารปรินิพพายี (ผู้ทำปรินิพพานโดยต้องใช้ความเพียรมาก  ประกอบปุญญาภิสังขารในภพตนให้มากๆ)

4.      อสังขารปรินิพพายี (ผู้ปรินิพพานโดยไม่ต้องใช้การปรุงแต่งอภิสังขารให้มากนัก)

5.      อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี (สภาวธรรมไม่เป็นสองรองใคร  หรือไม่เป็นน้องใครอีก  แล้วปรินิพพานไว)

อนาคามี จิตที่เหลือเป็นพีชะ สำหรับผู้ที่ไม่สามารถมีอมรโคยาน มันมีชรตาเสมอๆ เพราะมันไม่สันตติแล้ว สุดท้ายแล้ว มันก็มีการเกิด แล้วก็มีการต่อ สันตติ ถ้าผู้ใดไม่รู้จักการตัดสันตติ พลังงานก็จะหมุนไปตามธรรมชาติ หมุนไป สุดท้ายก็หมดสภาพของมันเอง แต่มันนานจนเขาบอกว่าไม่สูญ ไม่หายไปจากอุตุนิยาม มันแต่เปลี่ยนสถานะเท่านั้น แต่ว่า ความเป็นชีวะมันจบ มันลงไปสู่ความเป็นอุตุ ก็จบ

พระพุทธเจ้าตรัสว่า ถ้าเราเองปรินิพพานเป็นปริโยสาน เหมือนพวงมะม่วงหลุดจากขั้วแตกกระจาย ความเป็นชีวะของเราก็สูญ มะม่วงก็แตกกระจาย เหมือน H₂O ที่แตกออกแล้วก็ไม่เป็นน้ำแล้ว เป็นธรรมะสองที่รวมลงเป็นหนึ่ง ธรรมทั้งสองเหล่านี้ รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนา (เทฺว ธมฺมา ทฺวเยน เวทนาย เอกสโมสรณา ภวนฺติ ฯ ) เป็นจากหลายมาเป็นสอง แล้วจากสองก็กลายเป็นหนึ่ง เอโกปิ หุตฺวา พหุธา โหติ, พหุธาปิ หุตฺวา เอโก โหติ

ถ้าเป็นจิตอวิชชา มันจะไม่หยุดปฏิฆผัสโส มีสภาพที่สัมผัสกระทบกัน ยิ่งกระทบกันข้างนอกก็ยิ่งจริง ไม่มีวันสูญ เลย ปฏิกิริยาแตกตัวไปเรื่อย แต่ถ้าจิตนิยามที่มีวิชชาก็จะสามารถหยุดปฏิฆผัสโส เรียกว่าผัสสะดับ ทุกอย่างดับหมด อายตนะดับ นามรูปดับ สังขารดับ อวิชชาดับ

นิวเคลียสมี genome ซึ่งมีลักษณะสองเพศ พุทธสามารถจัดการให้ความเป็นเพศนี้หมดไป คือความเป็นอิตถีเพศกับบุรุษเพศหมดไปได้ สูงสุดก็เป็นนิวตรอน คือพลังงานเข้มเข้มแข็งมากเลย มีพลังงานอัดในนั้นใครไปแตกระเบิดมันก็มีพลังงานมหาศาล แต่ของพุทธสามารถลดพลังงานลงตามลำดับ ไม่ใช่แบบสะกดไว้อัดไว้นะ ในทางโลกีย์ยิ่งกดดัน ยิ่งอัดไว้ยิ่งระเบิดแรง แต่ของพระพุทธเจ้าทำให้มันเล็กลงๆ หมดกิริยาไปเพราะตัดพลังงานเหตุ พลังงานบวกกับพลังงาน 0 นี่เป็นพีชะ เป็นอนาคามี ไม่มีพิษภัยกับใครแล้ว

พัฒนาพลังงานจากหญิงมาเป็นบุรุษเพศ ให้ลดลงๆ พอมาเป็นเอกบุรุษ ก็เจาะลงไปในวงวนซ้อนภายในก็จับคู่นิวเคลียสที่ซ้อนกันอีกวงหนึ่ง บุรุษเพศก็จะกลายเป็นอิตถีเพศอีก เป็นปุงลิงค์กับนปุงสกลิงค์ใหม่ พอ นปุงสกลิงค์เกิดใหม่ เจาะไปในวงวนซ้อนอีก นปุงสกลิงค์ก็กลายเป็นปุงลิงค์อีก ก็ทำให้เป็นนปุงสกลิงค์อีก จนเหลือคู่สุดท้าย คือธรรมะสอง ทำให้เป็นหนึ่งเสีย สุดท้ายก็เป็นเอก เป็นปุงลิงค์(+) กับนปุงสกลิงค์ (0) เป็นอุตตมโปริสสะ เป็นตัวสูงสุดคืออรหัตตผลยอดเลย

เป็นการดับที่มีธาตุรู้ จากอวิชชา เปลี่ยนเป็นวิชชาหมด รู้สภาพ 0 รู้สภาพมี พระพุทธเจ้าตรัสในพระไตรปิฎกเล่ม 16 ว่า มีแต่ความมีกับความไม่มี ท่านทำนปุงสกลิงค์ได้แล้ว 0ได้แล้ว แต่ท่านก็ยังยอมมีอยู่เพื่อทำงาน ท่านจะไม่มี จะสูญเมื่อไหร่ก็ได้

จะเรียกว่าอะตอม นิวเคลียสหรือgenome หรือ นิวตรอนที่เป็น isotope ก็รู้แจ้ง isotopeของนิวตรอนก็คือgenome ของนิวตรอน ถ้าคนไม่รู้นิวตรอนก็จับตัวเป็น gene จับตัวแข็งแรงเป็นเพศผู้เพศเมียแล้วgenome คือ DNA Gene และ Genome ก็หมุนเวียนอยู่ในโลก นี่คือลงท้ายที่สุด แล้วก็มีทางโลกทางวิทยาศาสตร์เขาไม่สามารถกำจัดกัมมันตภาพรังสีได้ เพราะเขาไม่สามารถทำให้มันดับได้

เขายิ่งทำให้มันกลายเป็นภาวะที่แข็งตัวเป็นธาตุหนัก เหมือนสร้างให้มันเป็น ยูเรเนียม เหมือนพวกนั่งสมาธิ ทำให้กลายเป็นธาตุที่แน่นมีพลังอัด ใครทำให้ยูเรเนียมระเบิดอีกก็ทำลายโลกได้ อาตมาพยายามเอาพยัญชนะทางวิทยาศาสตร์มาใช้ประกอบ พยายามเอามาเทียบวัดความเป็นวัตถุธาตุ มาเป็นโครงสร้างของนามธาตุ และอธิบายได้ดังที่อาตมาเทียบ ส่วนผู้รู้ที่ย่ิงกว่าอาตมา อันใดผิดพลาดช่วยให้ความรู้อาตมาด้วยจะขอบคุณยิ่ง

เมื่อทำให้ถึงนปุงสกลิงค์ก็หมดความเป็นชีวะก็จบ ส่วนจะเหลือเป็นอุตุนิยามหรือพีชนิยามก็หมดหน้าที่ของพิษภัยแล้ว แม้อนาคามีก็หมดพิษภัยแล้ว พลังงานนั้นหมดพิษภัย หน้าที่ของผู้ใดก็แล้วแต่ ถ้าจะทำแค่อนาคามี แล้วไม่ต่อภพภูมิ ตายไปแล้วไม่ขอเกิดมีขันธ์ 5 อีก ไม่เป็นมนุษย์ชมพูทวีปอีกก็ไม่เป็นไร ก็สามาถรสูญได้  แม้ไม่สูญจะไปเป็นพีชะก็ได้ อยู่กับพืชพันธ์ไหนก็เรื่องของคุณไม่เกี่ยวกับสภาพสัตว์โลกที่หมุนเวียนในมหาจักรวาลอีก ชีวะที่เป็นโทษภัยสุดคือจิตนิยาม

เมื่อได้พัฒนาพลังงาน ตั้งแต่อุตุนิยามมาเป็นพีชนิยามมาเป็นจิตนิยาม เร่ิมตั้งแต่เซลล์เดียวพัฒนามาเรื่อยๆ มีแต่อันอื่นทำให้มันเปลี่ยนแปลง แต่พีชนิยามมันตัวของมันเองทำให้ตัวมันเปลี่ยนไม่มีพลังงานออกไปทำร้ายใคร genome ของมันไม่มีกัมมันตภาพรังสีไปทำร้ายอันอื่น แต่ในตัวของมันเองเป็นพิษภัยด้วยตัวของมันเองนะ ใครไปรับพิษจากมันก็เป็นพิษได้ บางอย่างถึงตายเลยก็ได้

เริ่มเรียนรู้ตั้งแต่อะตอมของชีวะ ที่พระพุทธเจ้าสอน ทำให้จริงแล้วก็เหลือพลังงานแรงที่สุด คือนิวตรอนที่จะแตกตัว นี่ พลังงานนิวตรอนที่จะแตกตัวได้พลังงานมหาศาล แต่ทางพุทธนี้ก็สะสมพลังงานได้แค่ควบคุมได้อย่างจริง เอามาใช้เป็นประโยชน์ได้ เหมือนหมอที่เอาพิษมาทำยารักษาได้ จะเอาไซยาไนด์มาเป็นยาก็ได้ ถ้ามันปวดมากๆเขาจะให้อันนี้ ให้ steroid ก็ใช้ประโยชน์ได้แต่มากไม่ได้ จึงควบคุมได้ หรือจะใช้เป็นมอร์ฟีน เป็นวัคซีนก็ได้ คือสามารถควบคุม รู้จักประมาณ มัตตัญญุตา พลังงานที่มีความแรงความเบาอย่างไรก็ได้

ผู้ศึกษาก็จะรู้อาการของมัน รู้การของมันที่จะทำงานเรียกว่า วิการรูป จึงสามารถรู้ฤทธิ์ที่เบาที่สุด รู้ได้ประมาณได้ จึงเป็นผู้คุม ลหุธาตุได้ เบาแค่ไหนที่จะใช้ เมื่อสามารถรู้จักเบา ก็สามารถที่จะทำให้เอาไปทำงานเต็มรูป เกิดวงวน เต็มรูปมีมุทุตา เป็นตัวหมุนแล้ว เป็นตัวอะตอมแล้ว เป็นพลังงานแล้วจะมีธาตุบวก ธาตุลบ ธาตุ 0 ที่จะปรับเองได้ เร็วไว เมื่อสามารถคุมมุทุธาตุ ทำจิตหัวอ่อนได้ ทำอะตอมของจิตให้แก่ตน ตนเองทำได้ก่อนแล้วก็จะช่วยคนอื่นได้ อย่างไม่เป็นพิษ เพราะรู้สัดส่วนที่จะให้พอเหมาะ จึงเป็นหมอที่ทำให้คนหายทุกข์ได้ ทำให้มีกัมมัญญตาได้ดีที่สุด พลังงาน ลหุตา มุทุตา กัมมัญญตา เป็นสามเส้าที่ทำงาน ออกมาเป็นกายวิญญัติ วจีวิญญัติ

จากสังขารในมาเป็นกายสังขารก็มาเป็นกายวิญญัติ ในวิการรูป 5 ก็สามารถควบคุม ลหุตา มุทุตา กัมมัญญตา  กายวิญญัติ วจีวิญญัติได้ เป็นผู้ประมาณให้ออกมาเป็นพลังงาน ทำการได้อย่างวิเศษ เป็นผู้รู้กิริยาอาการทั้งหมด สุดท้ายจะอยู่ในลักษณะอุปจยะ ไม่ให้เกิด หรือให้ชรตา มันก็เสื่อม ถ้าถึงขีดอนาคามีภูมิขึ้นไปหรือเป็น isotope แต่ทางวัตถุรูป isotope ไม่สูญ แต่เปลี่ยนจากพลังงานเป็นสสาร แต่ของพุทธนี้ทำให้สูญได้ในพลังงานที่ไม่ดี แต่เป็นพลังงานสร้างสรรได้ประเสริฐสุด หรือจะเป็นอนาคามีแล้วปล่อยให้ไปเรื่อยๆก็สูญได้แต่ถ้าเป็นอนาคามีสดๆ ก็ทำให้เป็นอรหันต์เสียเลย จะทำงานให้โลกก็ไม่มีกิลมถะ ไม่มีอปายาสะ แม้จะทุกข์น้อยก็ตาม ก็ให้มันเหลือแต่ทรถะ เป็นทุกข์ที่เลี่ยงไม่ได้ก็แค่นี้ จะอยู่ไปนิรันดรก็เชิญ

พลังงานในโลกนี้เป็นพีชนิยาม เป็นจิตนิยาม แล้วตัดตอนกันที่ไหน จากพีชะไปเป็นจิตก็ตัดกันที่การมีเวทนา ความเป็นจิตที่จะมีลักษณะพีชนิยาม คือการเป็นอนาคามี แล้วอนาคามีจะให้หมดอนาคามีก็ต้องมาเรียนรู้รูปภพ อรูปภพ รู้ปุงลิงค์ ทำให้เป็นนปุงสกลิงค์สดๆ มีprotoplasm กับ cytoplasm ทำสดๆไม่ใช่เดาอย่างสัญญาแห้งๆ ไม่เต็มสติมันโตสุรภาโว มันช้า แต่ถ้าทำมันสดๆปัจจุบันนี่จะพ้นไปเป็นอรหันต์ได้ง่ายกว่า

อัตตานี่คืออะตอม แล้วอัตตามีทั้ง โอฬาริกอัตตา มโนมยอัตตา อรูปอัตตา สำหรับคนอวิชชามีทั้ง 3 และกินตัวตลอด นอกจากนั้นยังมีกาย มีgenome อยู่มันก็มีกัมมันตรังสี เรียกว่า กาย กายนี่คือ จิต คือมโน คือวิญญาณ ในโอฬาริกอัตตา เทียบได้กับ อิเล็กตรอน แล้วอิเล็กตรอนนี่คือเพศหญิง ส่วนมโนมยอัตตาคือ โปรตรอนคือเพศชาย ส่วนนิวตรอนคือพลังงานสูญมีนัยทั้งแบบสันติและเลวร้าย คนสามารถควบคุมอะตอมได้คือคนอภิสังขารได้ แปรตัวอกุศลเป็นกุศล ได้ ส่วนสายนั่งหลับตาทำให้พลังงานหยุดไปหมดเลย แต่ของพุทธแปรตัวจากพลังงานไม่ดีมาเป็นตัวดี จึงทับทวีต่างกัน

อะตอมของอวิชชาควบคุมอิเล็คตรอนไม่ได้ควบคุมเพศหญิงไม่ได้ ควบคุมโอฬาริกอัตตาไม่ได้จึงเกิดสภาพอะตอมที่เป็นปรมาณู เพื่อทุกข์ เพื่อความไม่สงบ คืออะตอมของอวิชชา ส่วนอะตอมของผู้อภิสังขารได้ จัดการตัวร้ายมาเสริมเป็นตัวดีได้ จึงเกิดพลังงานที่แม้แต่กัมมันตภาพรังสีก็เป็นสันติภาพได้ นี่คือปรมาณูเพื่อสันติแท้จริงแต่ไม่ใช่ทางวัตถุ แต่เป็นปรมาณูทางชีวะ เพราะฉะนั้นคนที่สามารถ เป็นเจ้าหน้าที่พลังงานปรมาณูของตนได้ จึงเป็นพลังงานปรมาณูเพื่อสันติได้อย่างแท้จริง เมื่อคนมีปรมาณูเพื่อสันติในตนก็จะไปควบคุมพลังงานปรมาณูเพื่อสันติของโลกได้ เพราะเป็นผู้มีพลังงานพระเจ้าที่ซื่อสัตย์ไม่ให้เกิดพลังงานมาร ซาตานแล้วท่านไม่มีแล้ว เพราะศาสนาพุทธรู้มาร ซาตาน แล้วฆ่าได้จริง ตายจริงหมดจริง จึงสามารถควบคุมมารทางชีวะได้ ส่วนวัตถุ เมื่อคนมีจิตวิญญาณไม่มีมาร ในชีวะ จึงควบคุมพลังงานทางวัตถุได้

เมื่อมีปฏิฆผัสสโส แตกตัว แม้ในทางชีวะหรือวัตถุ ทางวัตถุ ชีวะเป็นผู้ควบคุม เมื่อเราจัดการที่มนุษย์ตัวร้ายได้ เราหยุดสร้างระเบิดนิวเคลียร์กันเถิด เพราะมันทำลาย ตัวเราไม่สร้างแล้วก็ไปบอกให้คนอื่นไม่ทำด้วย ถ้าจะเป็นมหาอำนาจ ก็ไม่สร้างนิวเคลียร์แล้วช่วยคนตกทุกข์ได้ยาก จะมีบุญคุณสูงสุด ก็บอกคนที่เขาเชื่อได้ว่าไม่ให้สร้างนิวเคลียร์ เพราะผู้เป็นที่พึ่งสูงสุดไม่สร้างนิวเคลียร์ แล้วก็ไปช่วยคนอื่นอีก

เหมือนขณะนี้หมู่บ้านหมู่ที่ 10 ราชธานีอโศก กับหมู่บ้านอื่น หมู่บ้านราชธานีอโศกพัฒนาเร็วโตเร็วกว่าเขาทั้งหมด แล้วก็ขอยืนยันด้วยว่า แม้แต่พฤติกรรมสังคม หมู่บ้านราชธานีอโศกก็ช่วยเหลือ

เช่นตอนนี้เราก็พยายามสร้าง 3 อาชีพกู้ชาติ อย่างเราจะช่วยทางสาธารณูปโภค เราไม่รวยแต่ก็พยายามช่วยกัน อย่างเราจะทำประปาจากน้ำธรรมชาติ เราได้นำ้ซับจากธรรมชาติ เราได้ใช้ในหมู่บ้านแล้วแต่เราก็จะทำเพื่อให้หมู่บ้านอื่นใช้ได้ด้วยเราไม่ได้ทำเพื่ออามิส แต่ทำเพื่อประโยชน์ต่อคนอื่น

เขาก็ว่าอาตมาทำมิจฉาทิฏฐิ เขาก็ว่าเอาตามของเขาทำ ส่วนอาตมาก็เห็นว่าที่อาตมาทำนี้ดี เขาก็ว่าของเขาดี ก็เหมือนนกเค้าท้วงตาแม่ หรือลูกปูท้วงแม่ปู ว่าเดินเอียง แล้วใครตัดสินว่าจริง ก็ตัวเราเอง แล้วอะไรเป็นตัวตัดสิน ก็คือปรมัตถสัจจะของแต่ละคน คุณเป็นอาริยบุคคลขั้นไหนก็มีปรมัตถสัจจะขั้นนั้นตัดสิน ย่ิงเป็นอรหันต์ก็ยิ่งมีปรมัตถสัจจะสูงสุดตัดสิน รู้แล้วไม่ต้องให้ใครเชื่อ ใครจะเชื่อคุณก็เชื่ออาตมาเอง อาตมาไม่คิดราคาค่าเชื่อ

ต่อไปเป็นการตอบประเด็น

_ใน DNA นี้ก็มีทั้งลบและบวกทำงานในนี้ มีเพศผู้และเมียทำงานในนี้ แล้วมี genome ที่เขาไม่รู้จักหน้าที่สมบูรณ์ของมันอีก แต่พุทธสามารถรู้genome แล้วจัดการให้มันเป็น 0 ได้ รู้จักเพศผู้เพศเมียได้ เป็นภาวะสองทำให้เป็นหนึ่งได้แล้วใช้แบบเป็นสองได้ ใช้พลังงานปฏิกิริยาลูกโซ่ได้ ใครจัดการได้มากก็ทำได้มากเหมือนพระพุทธเจ้าท่านจะทำให้พระสุรเสียงส่งเสียงดังไปทั้งโลกธาตุนั้นท่านทำได้ตามบารมีแต่อาตมานี้ เป็นอนุเสียง คนฟังประมาณนี้ คนสนใจที่พอรับก็ได้เท่านี้ตามบารมี ต้องทำให้เกิดปโหติ(เหมาะควร) รู้จัก รูป/นาม มหาจัตตารีสก(40) จึงจัดได้เหมาะควรในการอยู่กับโลก ผู้จบแล้วเป็นผู้ทำสัมมัตตะ 10 ได้อย่างสมบูรณ์แบบ สัมมัตตะ10 คือมรรค 8 ผล 2  รู้เคหสิตเวทนา/เนกขัมมสิตเวทนา จัดการของตนได้แล้วประมาณในการอยู่กับโลก

_พระอวโลกิเตศวรเป็นพุทธหรือไม่แล้วเป็นพระอรหันต์ด้วยหรือไม่?แล้วที่ตรัสนี้เป็นไปได้ไหม?

ตอบ....เป็นพุทธเป็นโพธิสัตว์ใหญ่ แล้วเป็นไปได้หรือไม่นี่ไม่ใช่เรื่องที่เราต้องไปคิด คิดจะหัวแตกตายได้ เป็นอจินไตย

_ในน้ำคำ ฟังมาแล้วสงสัย ถามมา...genome กับ isotope เหมือนกันหรือต่างกันอย่างไร?

ตอบ...genome คือพลังงานเล็กๆอีกส่วนหนึ่ง DNA คือตัวตนของตนเป็นเพศสมบูรณ์แล้ว ส่วน Gene ก็เป็นตัวตนอีกตัวตนแล้ว เป็นแต่เพียงว่าในธาตุเพศชายมีพลังงานสมบูรณ์เต็ม เพศหญิงยังไม่เต็ม แต่เพศชายนี่เต็มแต่ไม่แสดงออก ไม่อวดโอ่ ไม่มีลีลาฟุ้งกระจาย ไม่มีตัวแสดงออก จึงไม่มีลักษณะแสดงกิริยาแค่ woman touch เลย แต่gene นี่ก็ยังมีคู่ แม้แต่ genome ก็ยังมีคู่ แต่พระพุทธเจ้าค้นพบลักษณะของอิตถีภาวะ/ปุริสภาวะได้ และสามารถทำให้อิตถีภาวะเป็นปุริสภาวะ แล้วลงไปเป็นนปุงสิกลิงค์ หมดเพศเลยได้ นี่คือธรรมของพุทธ

genome ของนิวตรอน แปลว่าว่าว่าง คำว่าว่างนี้คือว่าง เช่นศาลานี้ว่างจากช้าง สูงกว่านั้นศาลานี้ว่างจากคน แต่ศาลานี้ยังมีเสา มีพื้น มีฝุ่น ก็ว่างลงไปอีก ตามฐานะแห่งบุคคล ตามฐานะของนิวตรอนแต่ละอย่าง แล้วพลังงานของนิวตรอนแต่ละขนาดแต่ละธาตุก็มีพลังงานเท่าของแต่ละฐานะ

genome กับ isotope เหมือนกันหรือต่างกันอย่างไร?
พอนิวตรอนแตกตัวก็เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่มหาศาล พลังงานใดจะจับตัวเป็นเพศผู้หรือเมียก็แล้วแต่เป็น DNA กับ gene ส่วนที่เหลือคือ genome มีหลายหลาย  ซึ่ง isotopeนี้เขาไม่สามารถทำอะไรกับมันได้ เขารู้แค่ว่ามันมีชีวิตแค่half life เขาจัดการมันไม่ได้ แต่ของพระพุทธเจ้านี้จัดการมันได้ ไม่ใช่แบบกดข่มพลังงานด้วย แบบที่เขาทำแบบฤาษีกดไว้ ให้พลังงานมันอัดไว้ ตายไปก็ยังเป็นมนุษย์พืช ตายแล้วไม่เน่า เล็บก็ยังงอก ผมก็ยังงอก เลยกลายเป็นเรื่องมหัศจรรย์ เกจิอาจารย์นี้ตายแล้วไม่เน่า จริงๆแล้วไม่มีความรู้ทางพุทธเลย ถ้าแบบพุทธจะไม่ยึดไว้แช่เป็นก้อนไม่ไปไหนอย่างนี้หรอก

กาย ขาดรูป/นาม ไม่ได้ หรือรูป/นามร่วมกันเป็น นิวเคลียสคือ 0 กับ 1 เป็นธรรมะ คือมนกับธรรมะ ที่ไม่มีอายตนะ ไม่มีปฏิฆผัสโส ไม่กระทบกระแทกจนเกิดพลังงานใหม่ เกิดแตกตัวเป็น isotope ก็เป็นนิวตรอนอยู่เช่นนั้นเป็น 0 กับ1 เป็นว่างกับ1 เป็นนิวตรอนกับโปรตรอนเท่านั้น

ในนิวตรอนนั้น มันจะจับตัวกันเองมาเป็น อิเล็คตรอนกับโปรตรอนแต่เมื่อไม่รู้ก็เป็นพลังงานศักย์ (นิวตรอน) ก็พอคุณไปกระแทกมันก็แตกระเบิดเป็นพลังงานมหาศาล ในนิวตรอนก็มี genome ในโปรตรอนก็มี genome เป็นพลังงานที่เล็กที่สุดแล้ว พระพุทธเจ้าสามารถจัดการ พลังงานให้สูญสนิทได้ จนเป็นอรหันต์ได้สูงสุด ถ้าเป็นอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า จะเป็น 0​ หรือนิวตรอนที่เข้มข้นขนาดไหน คือว่างหายไปเลย ยิ่งว่างกว่าว่าง ใสยิ่งกว่าใสอีก ก็ยิ่งกว่าเข้าไปนี่คือสัจจะแห่งสัจจะที่เดาไม่ได้แต่มีพลังงานนั้นจริง

ทางวัตถุเขาเอานิวเคลียสของธาตุที่เล็กๆๆเอามาใช้ได้ แม้แสงเขาก็เอามาใช้ได้ เสียง แม่เหล็กไฟฟ้าเขาก็เอามาใช้ได้ มันมีอะตอมต่างๆ ในอะตอม มี DNA มี Gene มี Genome พระพุทธเจ้าสามารถทำให้เป็นนิวตรอนได้ ทางโลกเขาควบคุมพลังงานระเบิดไม่ได้ แต่พระพุทธเจ้าไม่มีหน้าที่ไปควบคุมพลังงานวัตถุ แต่พระพุทธเจ้าสามารถให้คนควบคุมพลังงานนามธรรมได้ เป็นพลังงานกรรมวิบากที่เป็นพลังงานจริง พอเป็นชีวะมันเกาะกุม แตกตัวยาก แต่พระอรหันต์สามารถทำให้แตกตัวได้สูงสุด จนเป็นอุตมโปริสสะ เป็นหนึ่งเท่านั้นกับเป็น 0 ถ้ามีชีวะก็อยู่ไป ทำงานเหมือนพืช แต่ไม่ใช้อปรโคยาน เป็นอมตะแล้วเป็นวิมุติแล้วเป็นการงานที่ไม่มีโทษภัยแล้ว เป็นธาตุอุตตมตาแล้ว ถ้ายังคุมไม่ได้ ธาตุนั้นเรียกว่า อตัมมยตา เป็นอปรโคยาน ถ้ามันคุมไม่ได้เราไม่เอา เราทำแต่ที่ควบคุมได้เป็นอุตตมตา ....จบ

เวลาบันทึก 12 มีนาคม 2563 ( 15:11:01 )

รายละเอียด

580524_วิถีอาริยธรรม บ้านราชฯ เรื่อง ประชาธิปไตยแบบพุทธวิทยาศาสตร์

ส.ฟ้าไทว่า...วันอาทิตย์ที่ 24 พฤษภาคม 2558 ขึ้น 7 ค่ำเดือน 7 ปีมะแม รายการวิถีอาริยธรรม จากราชธานีอโศก....โลกทุกวันนี้เดือดร้อนหนัก แต่พ่อครูพาเรามาฝึกฝนธรรมะโลกุตระ ก็ไม่เคยได้ยินว่าที่ไหนมีแบบนี้ ที่เป็นโลกุตระลึกซึ้งเช่นนี้ แล้วก็สร้างสังคมหมู่กลุ่มชาวอโศก ในบรรดาการทำงานยากที่สุดคือ สอนวิชานามธรรม ให้ลดกิเลสเลย พ่อครูมีความสามารถมากที่ทำให้คนยินดีในการลดกิเลส  วันนี้พ่อครูจะได้เทศน์เรื่องการเมือง

พ่อครูว่า...วันนี้ง้างศรไว้แต่เมื่อวาน ว่าจะยิงศร หรือยิงปืน กดไกปืนยิงลูกกระสุนประชาธิปไตยออกไปสักลูก ที่ต้องพูดเพราะว่า มันเป็นภาษา คำว่าประชาธิปไตยนี่เป็นภาษาที่คนเข้าใจตื้นๆว่า ประชาชนมีอำนาจ แล้วก็เข้าใจตื้นไปอีก ว่าต้องคือประชาชนทั้งหมดมีอำนาจ แล้วประชาชนทั้งหมดจะมีอำนาจได้....ฝันไปเถอะ ประชาชนโลกไหนก็มีอำนาจหมดไม่ได้ เอาไปตัดคอร้อยทีก็เป็นไปไม่ได้

คำจำกัดความสภา หรือประชาชนที่ต้องใช้สมอง คนที่ประชาชนคัดเลือกไปในสภา เพื่อใช้สมอง ทีนี้พวกที่เขามีสมอง แต่ไม่ได้รับคัดเลือกไป ก็ดิ้นรนอยากใช้สมอง แต่ประชาชนที่มีสมอง แต่ไม่มีความรู้เขาก็ยอมรับสถานภาพนั้น แล้วคนที่ไม่ได้รับเลือกเขาก็ว่าอยากเข้าไปในสภาฯ เรียกว่าคนระดับกลาง มันก็แย่งกันเข้าไป จึงเป็นความไม่สมดุลระหว่าง คนได้รับเลือกเข้าไป กับคนที่เขามีสมองแต่ไม่ได้รับเลือกเข้าไปแต่อยากเข้าไปนั้นก็ยิ่งขัดแย้ง ยิ่งมีการโกงเข้าไปยิ่งมีปฏิกิริยาแรง มีทุกประเทศโกงมากโกงน้อยก็แล้วแต่

ความหมายของประชาธิปไตย คำว่า อธิปไตยคืออำนาจหรือแรงของประชาชน ต้องเป็นอำนาจหรือแรงของคนที่เป็นธรรมะ ซึ่งหมายถึงส่วนดี ส่วนถูกต้องมีคุณค่าประโยชน์ ถ้าอธรรมคือแง่ไม่ดี คนต้องมีธรรมะ สรุปลงไปตรงนี้ คนต้องมีธรรมะไปรวมกันในสภาจึงเรียกว่าสภาประชาธิปไตย แต่ที่ผ่านมาคนได้รับเลือกเข้าไปไม่มีธรรมะ จึงไม่เป็นสภาที่เป็นธรรม เขาไปหลงตัวว่าเป็น CEO ตลอดเวลา เขาก็หลงตนเช่นนั้น เพราะเขามั่นใจของเขาอยู่ แล้วคนที่เขาเป็นประชาชนหรือพลังงานที่ได้รับเบี้ยเลี้ยงก็เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ จำนนไม่น้อยเลย กว่าครึ่งนะ แต่ที่มาชนกันอยู่ก็มีแต่ฝ่ายเหลือกับแดง นอกนั้นทำไม่รู้ไม่ชี้

ฝ่ายเหลืองกับฝ่ายแดง ทุกวันนี้สรุปไปแล้วว่า ฝ่ายแดงถูกระงับด้วยอำนาจทหาร แต่ปฏิวัติอย่างพล.อ.ประยุทธ์นี่คือปฏิวัติอย่างเรียบร้อย ไม่ได้ขู่คำรามเลย พูดแค่ว่าผมขอยึดอำนาจแค่นั้นเอง ไปดูประวัติศาสตร์เลย ไม่มีปฏิวัติใดงามที่สุด นิ่มที่สุด พฤติกรรมนี้คือพฤติกรรมของจอมจักพรรดิ์ ไม่ใช้อำนาจบาทใหญ่แต่ใช้พระคุณในการปฏิวัติ ไม่ใช้สำเนียงดุดันด้วยในการพูด ผมขอยึดอำนาจ แล้วทุกคนก็เงียบสงบดุษณี นี่คือความงดงามของการรัฐประหารที่ดีที่สุด ยังไม่เคยมีมาในโลกประชาธิปไตยสมัยใหม่ ต้องเป็น Best Record นิ่มนวลสุภาพเรียบร้อยสวยงามทีี่สุด เป็นเหตุปัจจัยที่ครบพร้อมสุกงอมเต็มที่ เต็มสำนึกของประชาชนประเทศนั้นมันลงตัวหมดแล้ว มีคำตอบ ว่าใช่ อย่างนี้ถูกต้องที่สุด ดีที่สุด สวยที่สุดงามที่สุด ไม่มีอะไรกระดิกเลย นอกจากในหัวใจคนที่เสียประโยชน์ มีเสียงเล็กๆน้อยๆบ้างเท่านั้น

ประชาธิปไตยในมุมมองพุทธ

ประชาธิปไตยคืออะไร คือการรัฐประหาร ปฏิวัติ ก็ใช่ ซึ่งประชาธิปไตยอยู่ตรงไหน คำว่าอำนาจนั้นต้องเป็นธรรมะด้วย อำนาจที่เป็นธรรมคืออย่างไร คือผู้ทำอำนาจต้องเป็นผู้ใช้อำนาจเพื่อประชาชน ไม่เพื่อพวกพ้อง ไม่เพื่อญาติโกโยติกา แต่เพื่อประชาชนเต็มๆที่สุด คืออำนาจที่บริสุทธิ์จะชนะทุกสิ่งทั้งโลกในที่สุด นี่คือประชาธิปไตย แม้แต่เป็นรัฐประหาร ถ้าทำเช่นนี้ ยิ่งมีอำนาจเบ็ดเสร็จเด็ดขาดยิ่งเป็นประชาธิปไตย ตอนนี้มีอำนาจเบ็ดเสร็จทั้ง คสช.และรัฐบาล มีมาตรา 44 ด้วย เรียกว่าเผด็จการสูงสุด แต่เป็นภาษานะ แต่พฤติกรรมที่คุณประยุทธ์ทำงานไป เป็นพลังงานที่กระจายไปเหมือน isotope

เผด็จการก็ตาม ถ้าทำเพื่อประชาชนเต็มที่แม้ตนเองก็ไม่คอรัปชั่น คอมมิชชั่นก็คือประชาธิปไตย ขอให้บริสุทธิ์สูงสุด ก็จบ แต่ความสามารถมีเท่าไหร่ก็ได้เท่านั้น จะให้ดีก็ควรมีสามารถด้วย แต่ว่า เอาบริสุทธิ์มาก่อน อย่างขนาดคุณประยุทธ์นี่ไม่ด้อยเลยสามารถ แล้วต้องกล้าด้วย จะลูบหน้าปะจมูกไม่ได้ ตอนนี้เป็นโอกาสดีมาก พระเจ้าให้โอกาสดีที่สุดแล้ว จงรักษาเกียรตินี้ไว้

คอมมิวนิสต์ ก็เช่นเดียวกัน เป็นพลังงานกลุ่มหมู่ที่ยึดอำนาจเบ็ดเสร็จ เหมือนคนเดียว แต่มีหลายหัวหน่อย ถ้าหมู่กลุ่มนี้ทำงานเพื่อประชาชนอย่างบริสุทธิ์สะอาด ไม่คอรัปชั่น คอมมิชชั่น กลุ่มคณะนั้นก็ทำงานประชาธิปไตย จะชื่อว่าคอมมิวนิสต์ในภาษาแต่ทำเพื่อประชาชนจริง เท่าที่สามารถมี ตามโอกาส กาละ ไม่ว่าจะกลุ่มหรือคนเดียว ทำเพื่อประชาชนอย่างบริสุทธิ์ใจด้วยความจริง คอมมิวนิสต์ก็คือประชาธิปไตย

โอกาสใดที่รัฐสภาได้มีคนรับเลือกเข้าไป แล้วไม่เป็นทาสเจ้าของพรรค ที่เขาซื้อไว้แล้วสั่งการได้ทุกอย่างนั่นคือเผด็จการแท้ แบบนั้นมันพรางลวง แต่ถ้าคนที่คัดเลือกเข้าไปทำเพื่อประชาชนแท้ นั่นคือรัฐสภาที่เป็นประชาธิปไตยจริง แต่ถ้าสมาชิกรัฐสภาไม่ทำเพื่อประชาชน แต่ตกเป็นลูกกะโล่ของเจ้าของพรรค อย่างที่เกิดมาในประเทศไทยเท่าที่พัฒนาการทางการเมืองมากว่า 80 กว่าปี มันเหลวไหลเละเทะมากแล้ว

คำว่าประชาธิปไตยไปหลงใหลแค่เลือกตั้งแล้วมีกลวิธี สร้างค่ายกลไว้หมด มีหัวคะแนนตั้งแต่ ปลัดกระทรวง อธิบดี กรม กำนันผู้ใหญ่บ้าน ร้อยเป็นเครือแหของตนหมด ไม่ใช่ประชาธิปไตยเลย

และประชาชนแล้วต้องเป็นตัวของตัวเองไม่ตกในอำนาจโลกธรรม ลาภ ยศ สรรเสริญที่เขาเอามาจ้างเรา จะทำได้ต้องมาลดกิเลสให้คนไม่เห็นแก่ได้ไม่เห็นแก่ตัว แต่ถ้ายังเห็นแก่ตัวอยู่ ก็ถูกซื้อเสียงได้เสมอ

ไม่ว่าจะอยู่ในภาษาของเผด็จการหรือคอมมิวนิสต์หรือสังคมนิยมหรือประชาธิปไตย สัจจะความจริงอยู่ที่ทำงานเพื่อประชาชนหรือไม่? ถ้าทำงานเพื่อประชาชนก็คือประชาธิปไตย ส่วนตัวเองจะขี้โลภหรือไม่ก็เป็นนัยที่ต้องลดละ เอาเท่าที่ตนเองมีค่าที่เขาตั้งไว้ ไม่ได้โกงกิน แต่ระบบสังคมให้มา ตนเองก็มักน้อยสันโดษ ได้มามากตนเองก็เอาคืนกองกลางให้ประชาชนไป อย่างนี้คือจอมจักพรรดิ์ที่ทำงานเพื่อประชาชนแท้จริง

1.ทำงานเพื่อประชาชน 2.และเป็นคนมักน้อยสันโดษแท้จริง 3.ไม่ทำให้เกิดความรุนแรง ทั้งตนเองก็ไม่รุนแรงทำให้คนอื่นไม่รุนแรงได้ด้วย นี่คือ สามประเด็นนี้คือคุณสมบัติจอมจักรพรรดิ์แท้จริง นี่คือสุดยอดแห่งบุญญาวุธ การปกครองบริหาร

ถ้ามีธรรมาธิปไตยอยู่ในบุคคลใด บุคคลนั้นเป็นจอมนักประชาธิปไตย ตอนนี้ก็หลงทิศหลงทางกันในเทคนิค ในวิธีการ อยู่ในกฎระเบียบรัฐธรรมนูญ แม้แต่ที่สุดอยู่ในทิฏฐิความเห็นหรือในพฤติกรรมสังคมที่ยอมรับนับถือก็เป็นอยู่เช่นนั้น

อาตมานิยามคำว่าประชาธิปไตย 10 ข้อไว้

1. งานการเมืองต้องมีคุณธรรมและเป็นกุศล

2. นักการเมืองต้อง “รู้จัก” ประชาธิปไตยที่แท้

3. นักการเมืองต้อง “สอน” หรือเผยแพร่ประชาธิปไตยให้กับประชาชน  (ประชาชนก็ใส่ใจขวนขวายเรียนรู้ ไม่ใช่รู้แค่ว่าไปเลือกตั้งเท่านั้น) 

4. นักการเมืองต้องเป็นผู้พึ่งตัวเองได้แล้ว อย่างผู้ที่ทำงานรับใช้สังคม แต่ว่าตนเองไม่ได้ทำงานผลิตสิ่งกินใช้ แต่ว่าตนเองก็ทำงานรับใช้สังคม ก็อยู่ในฐานะที่ผู้อื่นเลี้ยงไว้ อย่างน้อยรัฐก็เลี้ยงไว้ เงินนั้นก็เงินประชาชนคือประชาชนเลี้ยงไว้เป็นปรปฏิพัทธา เม ชีวิกา จนไม่ต้องคำนึงถึงเงินเดือนเลย อย่างอาตมาเป็นต้น ไปไหนก็ได้ คนเลี้ยงไว้เพราะกินน้อยใช้น้อยไม่ฟุ่มเฟือย อย่างคุณจำลองนี่ไปไหนก็ได้ แม้ต่างประเทศก็ยอมรับนับถือ ไปไหนก็ทำงานเพื่อประชาชน คนทำงานเพื่อประชาชนไม่ต้องห่วงชีวิตหรอก คนจะเลี้ยงไว้ ทำงานให้สังคมลูกเดียวไม่ต้องกลัวตาย ถ้าเขาไม่เห็นค่าเราเลยตายดีกว่า จะอยู่ไปทำไม...

5. นักการเมืองต้องเป็นผู้มักน้อยสันโดษ  นักการเมืองต้องเป็นคนจน ในหลวงเราตรัสไว้แล้วทำไมคนไม่รู้เรื่อง สำหรับคนอวิชชา เมื่อไหร่จะตื่นสักที ก็พากันแต่ไปรวยๆๆ นิทานเรื่องนี้เก่าเน่าเฟะแล้ว ต้องมาจนรู้จักพอไม่สะสม เราได้บทเรียนจากคนรวยที่จะไม่โกง....น้อยๆ ... มาแล้ว
6. นักการเมืองต้องไม่ทำงานการเมืองเป็นอาชีพหากิน โดยเฉพาะต้องพ้นมิจฉาชีพ 5

1. การโกง ทุจริต คอร์รัปชั่น (กุหนา)  มีในงานการเมือง

2. การล่อลวง หลอกลวง (ลปนา) ในนักธุรกิจ-การเมือง

3. การตลบตะแลง (เนมิตตกตา)  ยังเสี่ยง-ยังไม่แน่แท้

4. การยอมมอบตนในทางผิด  อยู่คณะผิด (นิปเปสิกตา)

5. การเอาลาภแลกลาภ (ลาเภนะ  ลาภัง  นิชิคิงสนตา)

(พตปฎ. เล่ม 14   ข้อ 275   มหาจัตตารีสกสูตร)

7. งานการเมืองต้องเป็นงานอาสาเสียสละ ขอบอกคุณตู่ ว่า... อย่าไปพูดว่า นี่ผมไม่อยากทำนะ ผมจำนนนะ อย่าไปพูดเลย ให้เสียราศี ทำไปเถอะ ก้มหน้าก้มตาทำดีที่สุด เท่านั้นพอแล้ว ไม่ต้องบอกว่าจำนนจำใจหรือไม่อยากทำ อันนี้อย่าพูด อาตมาไม่เคยพูดเลยในชีวิตว่าไม่อยากทำงานนี้ แต่อาตมาบอกว่าอยากทำด้วยในสิ่งที่ประเสริฐที่สุด ยากไหม? ยาก ยิ่งกว่าเข็นภูเขาขึ้นครก อยากยิ่งกว่าเป่าควายใส่ปี แต่ก็ต้องทำเพราะมัน Born to be. Que Sera, Sera. What ever will be will be. ให้ตั้งใจเป็นจิตอาสา ตั้งใจทำงานเพื่อผู้อื่นนี่คือยอดหัวใจนักธรรมเลย คำว่าอาสาคือไม่ต้องการสิ่งตอบแทนแต่ถ้าต้องการลาภยศสรรเสริญ มันไม่ใช่การเมือง แม้เอาการเมืองเป็นอาชีพก็ไม่ใช่ ทำงานการเมืองเพื่อเลี้ยงตนก็ไม่ใช่ นักการเมืองต้องเป็นจิตอาสา คุณยังไม่มีจิตอาสาก็อยู่นอกรั้วก่อน ที่คุณตู่ทำทุกวันนี้อาตมาชื่นชม ทำอย่างปธน.อุรุกวัยหรือคานธีให้ได้เลย รับรองว่าดีแต่ถ่ายเดียว
8. นักการเมืองจะต้องไม่มีอคติ (ต้องพ้น อคติ 4) สิ่งที่ตัดสินความเป็นกลางคือไม่มีอคติ แล้วเข้าข้างคนดีที่ถูกต้อง ไม่เผด็จการหรอก อย่าเหยาะแหยะ เอาจริงเอาจังเลย อ่านใจตนให้ไม่มีอคติ แล้วทำงานเหมือนกรรมการ เหมือนผู้พิพากษา นั่นคือหน้าที่ของกรรมการ ผู้พิพากษาหน้าที่ของนักการเมือง
9. นักการเมือง คือ ผู้มีอิสระแท้จริง ไม่เป็นทาสโลกธรรม
10. งานการเมืองที่เป็นประชาธิปไตย ไม่ใช่งานเพื่อตัวเรา  เพื่อครอบครัว  เพื่อหมู่พวก  เพื่อพรรค แต่เป็นงานเพื่อบ้านเมือง  เพื่อประชาชนทั้งมวล  เพื่อผู้อื่นที่พ้นไปจากตัวเอง  พ้นไปจากครอบครัว  พ้นไปจากหมู่พวก  แม้แต่พ้นไปจาก “พรรค” ของตน

สมัยพระพุทธเจ้าทำได้แต่ในวงสงฆ์ เป็นประชาธิปไตยที่มีอำนาจในตน ไปในแคว้นไหน พระเจ้าแผ่นดินของแคว้นนั้นๆก็ยอมให้พระพุทธเจ้าท่านจึงไปคัดเลือกประชาชนในแคว้นนั้นๆมาเป็นพลเมืองของท่านได้ ในชมพูทวีป แล้วคนก็ยอมรับ คนมาเป็นอย่างท่านว่าก็หมดชั้นวรรณะหมดความเป็นทาส อิสระเลย ปลดชั้นวรรณะ ยุคนี้เราก็ปลดแอดความเป็นทาสทั่วโลก ยังเหลือคนที่ขบถ เป็นนายทาสอยู่แฝงๆอยู่ที่เหลือทุกวันนี้ ทั่วโลกไม่มีระบบสมบูรณายาสิทธิราชแล้ว ยุคนี้อาตมาถึงทำสาธารณโภคีให้ฆราวาสมาเป็นประชาธิปไตยได้

ทำไมเรียกว่าสาธารณโภคีคือประชาธิปไตย เพราะทุกคนมาถอดตัวตน ไม่มีการยึดเป็นตัวตน จึงอยู่โดยส่วนรวม ใครขี้เกียจก็เลว ใครทำให้คนอื่นมากสามารถคือเป็นคนขาดทุนแต่เป็นคนกำไร เขาเป็นคนมีความรู้ความสามารถมาก แล้วไม่เคยถือดีถือตัวว่าตนมีความสามารถมาก ก็กินใช้น้อยด้วย

ความเป็นประชาธิปไตยสูงสุดด้วยอุดมคติ อุดมการณ์ คำว่าอุดมคติอยู่ในจิตใจเป็นเป้าหมาย แต่อุดมการณ์คือได้ทำตามอุดมคติที่มีแล้ว

อุดมการณ์เป็นนาม / อุดมคติเป็นรูป ผู้มีความรู้ความสามารถเป็นประชาธิปไตยถูกต้องจะมีพฤติ อาการ ออกมาเป็นจาก 1 คนเป็นร้อยคนพันคนก็เป็นพฤติกรรมของสังคมกลุ่มนั้นอย่างชาวอโศก มีทิฏฐิ จิตใจเช่นนั้น ตามความเป็นจริงที่เกิด คนเช่นนี้ที่พระพุทธเจ้าเรียกว่าโลกุตระคือจิตใจไม่ได้เป็นทาส โลกธรรมเหมือนโลกเขาเป็น แต่เป็นผู้พ้นจากโลกธรรม หมดไม่เป็นทาสเลย แม้สุขก็ไม่มี เพราะสุขโลกีย์เป็นสุขเท็จ แม้อุเบกขา ว่างๆสบายโล่งๆไม่ทุกข์ไม่สุข เป็นนิวตรอนจริงๆ แล้วไม่ยึดว่านิวตรอนนี่ไม่ว่าจะเป็นชีวะหรือสถานที่ไม่ว่าจะรูป/นาม เราก็ไม่ยึดว่าเป็นเราของเรานิรันดร แต่เราอาศัยใช้ให้เป็นประโยชน์เท่านั้น ก็จบ ถ้าไม่จบเป็นปริโยสานก็ต่อไปได้ สามารถควบคุมพลังงานที่เป็นพิษ

คือ จาก isotope มันมีปฏิกิริยาลูกโซ่แตกตัวไป ใครรู้ได้ก็จะรู้ว่ามันมีทั้งบวกและลบ แล้วสองชนิดนี้ อันใดเป็นพิษก็ได้ ในตามโอกาส บางครั้งเราต้องใช้ลีลาเพศหญิง บางครั้งต้องใช้ลีลาเพศชาย ต้องใช้พลังงานทั้งสองแบบ นี่คือความยาก ต้องมีปัญญารู้ว่าอันไหนเหมาะสม อันใดได้ประโยชน์สูงสุด อันนี้ควรใช้เพศหญิง อันนี้ควรใช้เพศชาย ผู้สามารถควบคุมทุกปรมาณูเพื่อสันติได้ คือควบคุมอิตถีเพศได้ เป็นเอกบุรุษได้

เอกบุรุษ(ปุงลิงค์) คือสภาพโปรตอน ส่วนสภาพนิวตรอนคือ นปุงสกลิงค์ สามารถคุมนิวเคลียสได้ สามารถดูแล มีอิทธิพลต่ออิเล็คตรอน คือคุม Big bomb ได้ นอกจากคุมอิเล็กตรอนแล้วยังคุมรังสีได้ทั้ง Fission และ Fusion ไม่ให้เกิดกัมมันตรังสีที่ทำลาย แต่เป็นกัมมันตรังสีที่มีประโยชน์ จึงควบคุมพลังงาน ทั้งบวกและลบได้ เป็นผู้ทำธรรมทั้งสองเหล่านี้ รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนา (เทฺว ธมฺมา ทฺวเยน เวทนาย เอกสโมสรณา ภวนฺติ ฯ ) เป็นอะตอมหน่วยที่ไม่มีพิษ

จะเรียกว่านิวเคลียร์ก็ clear แท้จริง ไม่เป็น nucleus อย่างเก่า เพราะเป็นตัวนิวเคลียร์แล้ว ไม่ใช่ nucleus

สรุปแล้ว พลังงานที่หมุนคือโลกาธิปไตยคือพลังงานลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข แต่ตนเองไม่ติดลาภ ยศ สรรเสริญโลกียสุข แต่สามารถจัดสรรโลกธรรมให้พอเหมาะกับคนได้  อย่างไม่มีทะเลาะวิวาท อยู่กันอย่างขัดแย้งกันพอเหมาะ เกิดความต่างกันนี่ก็จะทำให้เกิดปฏิกิริยา แต่ถ้าทุกอย่างนิ่งสงบเฉยหมดเลยบื้อๆ แม้บวกกับลบอยู่ด้วยกันก็เฉย เหมือน XX ไม่มี XY

xx นี่คือกำลังสอง ที่มีฤทธิ์ เพราะเปลี่ยน Y เป็น X คือผู้ทำอิตถีภาวะให้เป็นปุริสภาวะได้ สามารถทำโปรตอนให้เป็นนิวตรอนได้อีกก็จบเลย จะใช้พลังงานก็มีสอง ควบคุมให้เป็นเอกได้ จะให้เหลือ 0 ก็ได้ รู้ตัวจบด้วย ในนิวเคลียส มี เอกบุรุษกับสุญญตาสูงสุดจบแล้ว

สรุปคือประชาธิปไตยคือตัวเรากับพลเมือง เราต้องทำให้ตัวเราเป็น 0 เป็นนิวตรอนก่อน แล้วทำให้พลเมืองอย่างแตกต่างกันมากนัก ให้ประสานกันเป็นหนึ่งได้ ทำให้สงบพอสมควรก็มีพลังงานธรรมดาที่มันไม่ขัดแย้งเกิน แต่ขัดแย้งพอเหมาะมีพลังงานสร้างสรรที่มาก ถ้าเปลี่ยนจากพลังงานพิษมาเป็นพลังงานคุณได้ ทำ Y ให้เป็น X ได้ทุกตัวก็ได้ XX ตลอดไป นี่คือค่าของ Isotope ที่เขาเองไม่สามารถจัดสรรได้ เขาว่าเขาไม่รู้ว่า isotope จะมีชีวะแค่ไหน นั่นคือความไม่รู้ แต่ของพระพุทธเจ้ารู้ ความมีชีวะมีสองอย่าง ให้เกิด บวกกับลบ แต่ถ้าไม่มีบวกลบไม่เกิดพลังงาน เมื่อใดไม่ให้เกิด ก็ทำ xx แล้วถ้าจะให้เกิดพลังงานก็ใช้ XY คนนี้ก็ชนะได้ทั้งรูป/นาม คือทำคนให้สูงสุดรู้พลังงาน/สสาร รู้ รูป/นาม เราจบแล้วจะทำเป็นศูนย์หรือความมีก็ได้

ในอะตอมมี นิวตรอน โปรตอน อิเล็กตรอนเป็นสามเส้า จะให้ตัวทำงานเป็นตัวทำประโยชน์เท่านั้นได้ นี่คือลักษณะของพลังงาน/สสารในโลกหรือในชีวะเป็นรูป/นามในโลกของชีวะ ในโลกที่อาตมาเกิดมานี้พอรู้ประวัติศาสตร์ อาตมารู้จักคานธีกับไอสไตน์

คานธีนี้มีลักษณะทำงานเหมือนนิวตรอน แต่ทำงานย่ิ่งใหญ่มาก สามารถกอบกู้เอกราชของประเทศที่ใหญ่ที่สุดได้ ส่วนไอสไตน์นั้นเป็นตัวทำงานที่โลกรู้ได้ กลายเป็นไอสไตน์นี้เกิดเป็นผลงานที่สร้างปรมาณู แต่คานธีกลับทำปรมาณูให้กลับเป็นความสงบได้ คานธีเหมือนนิวตรอน ไอสไตน์เป็นเหมือนโปรตอน คนที่เอาไปสร้างนิวเคลียร์ก็ขบถต่อไปไอสไตน์ เพราะไอสไตน์ต้องการความสงบไม่ต้องการทำระเบิด

ประชาธิปไตยจึงคือผู้ควบคุมตนเองได้ ไม่ใช้อำนาจตน มี XX ไม่มีความต่างในตนแล้ว แต่เป็นกำลังทด คือ XX เอามาทำงานกับโลกด้วย XY ในโลกที่แตกต่าง ไอสไตน์จึงเอาพลังงานปรมาณูไปควบคุมพลเมืองที่วุ่นวาย แต่X² คือไอโซโทปที่แตกตัวได้ไม่รู้จบ จึงสามารถควบคุม Y ได้ เพราะปฏิกิริยาลูกโซ่นั้นไม่มีวันจบ แม้มันจะมี half life มีส่วนตายไปครึ่งหนึ่งแต่ก็มีส่วนเกิดตลอดเวลา จึงสามารถควบคุม Y ได้

ผู้จะทำงานการเมืองสูงสุดได้ตนเองต้องมีความจบ แล้วดูแลให้ประชาชนมีความขัดแย้งอันพอเหมาะ ให้ความขัดแย้งเป็นลหุตาได้ แล้วจัดการได้เร็วมากเป็นมุทุตาได้ รู้ได้เร็วไว จัดการได้เร็วไว จึงเป็นผู้สามารถทำให้เกิดกัมมัญญตาได้ เห็นกายวิญญัติวจีวิญญัติในชาวอโศกไม่มีอาละวาด มีแต่สงบเรียบร้อย มีแหลมบ้างก็น้อยมาก โดยเฉพาะกายวิญญัติไม่มีให้เลือดตกยางออก มีปากหอกบ้าง แล้วมีสภาพนี้จริง เป็น Phenomena คือปรากฏการณ์แท้จริง ถ้าเราทำชุมชนแบบนี้ได้คือการสร้างประชาธิปไตยแบบพระพุทธเจ้าที่สูงสุด สาธารณโภคีไม่ได้มีแค่แกนกลางนะ แต่มีเครือแหไปกระจายกว้าง มันมีปฏิกิริยาซับซ้อนเหมือน isotope ดูเหมือนหมดไปแต่ก็กลับมามีอีกได้อย่างซับซ้อน

พลังงานมนุษย์นั้นมีพลังงานอุตุซ้อนในนี้มีพีชนิยามในนี้ ความเป็น Protoplasmของคุณนี่แหละในนั้นมีอุตุ มีพีชนิยามในนั้น ใครจะช่วยอาตมาทำชุมชนแบบนี้ก็มา ตอนนี้ภาวะแรงต้านแรงเสียดทานไม่ค่อยมี กำลังเป็นพลังทด มันต้องมีแรงเสียดทาน แรงต้านที่พอดี จะได้ประโยชน์สูงประหยัดสุด ได้สัดส่วนเหมาะควรที่สุด ปโหติ คล่องตัวหมุนจัดสุด เป็นกัมมัญญตาที่สูงสุด เป็นพลังงานกัมมันตะที่สูงสุด มีจิตวิญญาณเป็นประธาน

ขณะนี้เรากำลังสร้างตัวเองให้เป็นนักประชาธิปไตยของประเทศของโลกของจักรวาลด้วย ที่จะอยู่ไปนานถึง 151 ปีก็เพื่อทำอันนี้ให้สูงสุดตั้งเป้าไว้ จะถึงเท่าไหร่ก็เอา  ถึง 151 ปีจริงๆ อาตมาว่าอาตมาไม่ขอต่ออายุหรอก ปลงอายุไว้แค่ 151 ปี ใครจะมาช่วยก็ขอขอบพระคุณสูงสุด

ส.ฟ้าไทว่า...ที่จริงท่านมาช่วยเราต่างหาก ไม่ใช่เรามาช่วยท่าน พ่อครูทำงานด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนนะ

พ่อครูว่า...ตอนนี้ประเทศไทยมีพลังงานคุณธรรม มองตามปรากฏการณ์ที่เกิดนะ ซึ่งเราจะไม่พูดสิ่งนี้มันไม่ได้ ก็มีคนปรามมาว่า อาตมาไปวิเคราะห์หลวงพ่อคูณ​หลวงตาบัวนี่ อาตมาก็ว่าอาตมาเคารพ แต่ก็ต้องชี้สัจธรรม เขาว่าลูกศิษย์เขามีเยอะก็เป็นปฏิปักษ์กับเราเสียเปล่า อาตมาว่าอาตมายอมได้ อาตมาต้องการความกระจ่าง แม้ 1 ต่อ 100​อาตมาก็ยังจะเอา เพราะต้องการความรู้ในปรมัตถ์มีอุปสงค์สูงกว่ามากกว่าหลายเท่า อาตมาก็ยอมหนัก สิ่งที่พูดไปไม่ได้ดันทุรัง เพราะขนาดนี้ควรพูด มันมีเหตุการณ์

อาตมาก็ขอวิจัย หลวงพ่อคูณคนก็มองว่า มีฤทธิ์ สอนให้คนเป็นคนดีสอนง่ายๆพื้นๆ ความดี ท่านก็ทำ เป็นความจริง แต่มองท่านเหมือนซุปเปอร์แมน อาตมาก็มองเห็นว่า ซุปเปอร์แมนเป็นสิ่งหลอกเด็ก เขาช่วยคนตกทุกข์ได้ยาก คนตกทุกข์ได้ยากมีมาก แต่คนตกทุกข์อย่างที่พระพุทธเจ้าช่วยนี้ ซุปเปอร์แมนช่วยไม่ได้ หลวงพ่อคูณก็ช่วยไม่ได้

ทำไมหลวงพ่อคูณฮือฮา เพราะเงินของหลวงพ่อคูณแตกตัวไปทำงานได้เยอะ แต่มหาบัวนี่แม้อาจได้เงินมามากกว่าหลวงพ่อคูณมาก แต่ว่าเอาไปทำปฏิกิริยาไม่มากเท่าหลวงพ่อคูณ ใน potential energy หลวงตาบัวมีมากกว่า แต่ในแนว kinetic energy หลวงพ่อคูณมีมากว่า คนก็จับได้ง่ายกว่า แต่หลวงตาบัวอาจมีพลังงานมากกว่าแต่ใช้แนวนิ่งค้ำจุนประเทศ ก็คือแนวที่ลึกที่ไม่มีใครวิเคราะห์ ตอนนี้ต้องใช้ตัวอย่างนี้ เพราะมีเหตุการณ์ให้คนรู้ได้ อาตมาจึงตีเหล็กในขณะร้อนๆ แม้จะต้องหนักหนา อาจต้องมีกระเซ็นกระสายบ้างก็ต้องยอม ไม่ได้ท้าทายลูกศิษย์หลวงตาบัวนะ กลัวด้วยซ้ำถ้าเขาจะมาทำลายเรา

ตัวฮีโร่ต่างๆ มันเก่งเขาสร้างมาเพราะไปช่วยคนตกทุกข์ได้ยาก แต่คุณจะไปช่วยคนทุกข์อย่างทักษิณคุณก็ต้องไปรู้ทุกข์ของทักษิณแต่รู้ได้ยาก แต่พวกโรฮิงญาไปช่วยเขานี่ก็รู้ง่ายกว่า แต่ทักษิณกับโรฮิงญานี่คือพวกเดียวกันนะ ไม่มีที่อยู่เหมือนกัน ทักษิณมีเครื่องบินอยู่ไปไหนมาไหนสบาย แต่ใจทุกข์กว่าใจร้อนกว่าโรฮิงญานะ การช่วยเหลือแบบฮีโร่นี้อาตมาก็ว่าดีไม่ได้ลบหลู่นะ แต่เป็นทุกข์ตื้นๆ คนอื่นเข้าใจได้ง่าย เป็นเรื่องขี้ผงนะ อาตมาว่า ขนาดนี้ประเทศไทยก็เขาไม่มุ่งอยากมาอยู่ประเทศไทยหรอกพวกโรฮิงญา เขาว่าเป็นทางผ่านก็ให้เขาผ่านไปเถอะ เขาอยากไปอยู่แดนอิสลาม อย่างอินโดนีเซียมากกว่า เมืองไทยเป็นเมืองพุทธ ทำไมเขาจะไม่มีปฏิภาณรู้

เหตุปัจจัยมันเกิด เป็นรูป/นาม ตลอดโลกแตก การเข้าใจนามนี่แหละสำคัญ เข้าใจ ก็จะจับจิต แจกจิต จัดการจัดสรร จิตของตนได้ แล้ว create ให้จิตเป็นตัวดีไปทำงานกับโลก ทำลายตัวเป็นพิษภัยไปให้ได้ ทำลาย Fission กับ Fusion ให้เป็นพลังงานปรมาณูเพื่อสันติ

สรุปคือสามารถทำเศษตัวกัมมันตภาพรังสีให้หมดได้ เป็น XX เป็น X²

เราไปมีบทบาทในสงครามภายในประเทศ ยิงกันเองฆ่ากันเองภายในประเทศ ตั้งข้อสังเกตว่าในชาวอโศกไม่มีใครตาย ขออภัยที่พูดเรื่องนี้ เราไม่ได้หนีไม่ได้ไปไหนด้วย เราก็ร่วมต่อสู้มาตั้งหลายปี ทำนาในทำเนียบก็มี อยู่ข้างถนน เขายิงฆ่ากันตาย ตกข้างๆชาวอโศกก็ไม่ตายด้วย มันเป็นสัจธรรมที่ทำมา เป็นปรากฏการณ์ที่โลกเขาบันทึกไว้ เขาจะสรุปผลว่าที่นี่เคร่งศาสนา

เขาสู้กัน เราเอาศาสนาไปสู้ เอาตัวตนเลยทั้งอุบาสก อุบาสิกา นักบวชหญิง นักบวชชายเข้าไปเห็นรูปร่างเลย ทำปฏิกิริยาให้เห็นเป็นรูปธรรม ผลที่เกิดจึงเป็นจริงดังที่เขาว่าเมืองไทยเป็นเมืองเคร่งศาสนาที่สุด จงทำต่อไปเถอะ มันมีเชื้อมันมีผล มีแก่นเกิดแล้วจงบูรณาการสิ่งนี้ไปให้เกิดประโยชน์ต่อโลก จบ...

เวลาบันทึก 12 มีนาคม 2563 ( 15:13:32 )

รายละเอียด

580525_ธรรมาธรรมะสงคราม  ปรมาณูเพื่อสันติ(หยุดบูชาซุปเปอร์แมน)

พ่อครูว่า....วันนี้จันทร์ที่ 25 พ.ค. 58 วันขึ้น 8 ค่ำ เดือน 7 ปีมะแม วันนี้อาตมาตั้งใจว่าจะเอามหาจัตตารีสกสูตร มาอธิบาย แต่พอดีวันนี้มีโอกาสที่ อ.เอนก นาคบุตร จะมาเล่าเรื่องที่เราทำงานกับสังคม ที่ควรจะได้บอกกล่าวรู้กันทั่วไป เราก็ทำไปแก้กันไปบอกกันไป แต่ตอนนี้อ.เอนกยังมาไม่ถึง ฝนก็ตกใหญ่เลยตอนนี้ เราอยู่ใต้ฟ้าไม่กลัวฝน ฝนนั้นเย็นๆ

ก็มีคนเขียนถามมา ที่น่าจะได้ตอบ มีผู้ถามมาว่า...จากคุณผู้ใช้นามแฝงว่า เทวดาปู่ผู้บริสุทธิ์....ถามว่า

1.คนที่ยึดติด(อุปาทาน)ในเทวนิยมมานานแสนนาน ทำอย่างไรจึงจะวางอุปทานตัวนี้ได้เด็ดขาด

ตอบ.... “เทวนิยม” เป็นลัทธิหนึ่งที่เขานับถือกันมาก ตั้งแต่โบราณ จนถึงปัจจุบันก็ยังมีคนนับถือ ก็คือนับถือเทวะ จนมีศาสนาพระพุทธเจ้า จึงได้เปิดเผยความเป็นเทวะ  แล้วก็เกิดลัทธิใหม่ที่เรียกว่าลัทธิ “อเทวนิยม” ซึ่งอเทวนิยม ไม่ใช่ไม่นับถือพระเจ้า แต่ไม่ได้ยึดมั่นถือมั่นในพระเจ้า คือไม่อุปาทาน แต่แจ้งกระจ่างว่าพระเจ้าคืออะไร อยู่ไหน พิสูจน์ได้อย่างรู้แจ้งเห็นจริง ไม่ลึกลับ ไม่มีใครแก้ไขได้ พระเจ้ามีสิทธิ์ขาดแต่ผู้เดียว สร้างทุกส่ิงในจักรวาล แล้วท่านก็รักทุกสรรพสิ่ง

ก็มีพระพุทธเจ้ารู้ว่าเทวะคือพลังงานวิเศษยิ่งใหญ่ แล้วเรียนรู้ได้ตามทฤษฎีความตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า แล้วจะละความยึดมั่นถือมั่น อุปาทานได้ ก็เรียนรู้ไป เข้าใจไปตามลำดับ ลาดลุ่มเหมือนฝั่งทะเล ทางที่จะรู้จักพระเจ้าคืออย่างไร แต่จนกว่าจะเป็นอรหันต์หมดความยึด จึงรู้จักพระเจ้าสมบูรณ์แบบ เป็นผู้สร้างโลก

พระพุทธเจ้าตรัสรู้ว่าโลกคือ ความหมุนวนระหว่าง 1 2 และ 3 หรือว่า 0 1 และ 2 ก็คือสามจุดนี่แหละที่หมุนวน บรรจุในโลก และคน คือผู้มีความรู้ที่จะรู้ตัวว่า ที่หมุนวนคือเรา เราคือธาตุรู้ ที่รู้ความหมุนวนได้ เรียกว่าตัวเราหรือตัวตน หรืออาตมัน หรืออัตตา ซึ่งพระเจ้าเขาก็เรียกกันนะว่าท่านก็คือ ปรมาตมัน  (บรม+ อาตมัน) ยิ่งใหญ่ท่านบงการทุกอย่างในมหาจักรวาล นั่นคือ เทวนิยม

พระพุทธเจ้าก็มาไขอาตมัน จนรู้ปรมาตมัน รู้เข้าไปที่สุด แม้ที่พระเจ้าสร้าง เราก็สามารถลบล้างอาตมันของเราให้สูญได้โดยไม่ต้องขออนุญาตพระเจ้า จะเป็นอย่างไรที่พระเจ้าประสงค์ ท่านมีสิทธิ์อยากให้คนไม่ทุกข์ร้อน พระพุทธเจ้าสามารถตรัสรู้การทำให้อาตมันของแต่ละคนเป็นเช่นนั้นเลย เป็นคนดีไม่ทำชั่วอีกเลยได้ ดังที่พระเจ้าประสงค์ และก็ไม่มีการกลับไปกลับมาฟื้นกลับได้อีกเลยในความชั่วนั้น

แต่คนไม่รู้ความจริงนั้นหมด จนทำให้ตนเองพ้นทุกข์อย่าง นิจจัง(เที่ยงแท้) ธุวัง (ถาวร) สัสตัง(ยืนนาน) อวิปริณามธัมมัง(ไม่แปรเปลี่ยน) อสังหิรัง(ไม่มีอะไรหักล้างได้) อสังกุปปัง(ไม่กลับกำเริบ) คนที่ทำไม่ได้ คนอยู่ในลัทธิเทวนิยมนั้น ก็ยังทุกข์อยู่ ทั้งที่พระเจ้าท่านไม่ปรารถนาให้คนทุกข์นะ แต่ไม่มีใครบังอาจถามพระเจ้า ว่าทำไมต้องให้คนมีทุกข์ด้วย ท่านปรารถนาให้คนไม่ทุกข์นะ

เราไม่ได้ลบหลู่พระเจ้านะ แต่พุทธทำให้พระเจ้ากับเจ้าของอาตมัน นั้นเป็นหนึ่งเดียวกันได้ ที่พูดนี้ไม่ได้ข่มเบ่งนะ แต่เป็นวิชาการความรู้

แล้วพุทธก็ไม่ใช่ว่าจะหมดความเป็นเทวนิยมไปหมดทันทีนะ แต่มีลำดับในการปฏิบัติลดละความเป็นเทวนิยมไปเรื่อยๆ ลดละตั้งแต่ความเป็นทาสของโลกที่เราไปเกี่ยวข้องสัมพันธ์ เราหลุดพ้นจากโลกได้เลยอย่างสิ้นอุปาทาน แล้วก็สิ้นความติดในลัทธิเทวนิยม มาอยู่ในลัทธิอเทวนิยม ซึ่งรู้จักเทวะดี และก็เป็นเทวะเองได้ด้วย

2.พระโพธิสัตว์ 9 ระดับ พ่อครูนำมาจากไหน พอจะมีหลักฐานอ้างอิงไหม

ตอบ...​ก็พอรู้กันนะความรู้นี้ เป็นนัยๆ เป็นลักษณะที่แม้แต่ภาษาพระโพธิสัตว์ ก็มีอยู่หลายแห่งในตำราต่างๆ ในพระไตรปิฎก ถ้าเข้าใจโพธิสัตว์จะรู้ว่าโสดาบันก็มีความเป็นโพธิสัตว์ ... และถามว่าหลักฐานมีไหม? ก็มีอยู่ในพระไตรปิฎก แต่คนเรียบเรียงไม่เป็น ก็ไม่สามารถเรียบเรียงได้ แต่อาตมาเป็นโพธิสัตว์ก็จะสามารถเรียบเรียงได้ อาตมาเป็นโพธิสัตว์ระดับ 7 ก็พอสื่อได้ แต่ก็สื่อได้ตามที่อาตมาเป็น สูงกว่านั้นก็สื่อไม่ได้ สื่อได้ในโพธิสัตว์ระดับ 7 และในพระไตรปิฎก เถรวาทไม่มีเป็นเรื่องเป็นราว แต่ได้ยินมาในมหายาน แต่ก็ไม่ได้ยินได้ฟังระดับของมหายานอย่างชัดเจนอย่างที่อาตมาเอามายืนยันนะ

แต่ทุกวันนี้มันเพี้ยนไปมาก ออกนอกขอบเขตพุทธไปไกล ขออภัย ที่ต้องพูดเรื่องที่น่าสังเวชใจ ขออภัยที่ต้องพูดกล่าวเรื่องนี้ ที่จะพูดคือกรณีหลวงพ่อคูณ​ ขอยืนยัน ที่อาตมาพูดไปก่อนหน้านี้ที่ว่า คนไปชอบนิยมซุปเปอร์แมนเป็นนิยายที่ให้เด็กชื่นชอบ อย่างไม่ได้หลอกนะ เป็นคุณธรรมของฮีโร่ต่างๆ ซุปเปอร์แมน สไปเดอร์แมน อุลตร้าแมน หรืออย่างอื่นก็ตาม ก็ขอพูดให้ชัดนะ แม้คนจะเกลียดไม่นับถืออาตมาก็ง่าย แต่ว่าจะไปนับถืออย่างหลวงพ่อคูณนั้นง่าย เหมือนซุปเปอร์แมนที่ช่วยคน รถจะชนเด็กก็ช่วยเด็กคนก็ชอบ เหมือนหลวงพ่อคูณทำเครื่องรางของขลังขาย หรือว่าช่วยคนก็ตาม ก็ไม่ใช่กิจที่พระจะทำเลย หรือจะเก่งทางนั่งทางในก็ตามไม่ใช่คุณธรรมของพระเลย แต่จะบอกว่าทำเรื่องดีก็ดี เป็นสิ่งที่ช่วยคนได้ซาบซึ้งกัน แต่ไม่ใช่พุทธ จึงไม่ตรงตามอนุสาสนีย์ปาฏิหาริย์ กลายเป็นอาเทสนาปาฏิหาริย์หรืออิทธิปาฏิหาริย์เลย พระพุทธเจ้าไม่เคยทำการสร้างโรงพยาบาลหรือโรงเรียนให้ฆราวาสเลย แม้ไม่ใช่เรื่องเสียหายนะเป็นเรื่องดี แต่ไม่ใช่คุณธรรมของพระนะ

อาตมาสร้างโรงเรียนก็ให้ฆราวาสเขาดูแลก็ยังบอกเลยว่า ต้องช่วยกันดูแลนะ หรือสร้างโฮ่งปัวก็ทำตามแค่กฎหมายเขาให้ ให้ฆราวาสเขาทำ ไม่ใช่หน้าที่ของเราว่าตัวตั้งตัวตีทำเลย แต่มันเป็นความดีงาม มันซ้อนว่าอันไหนเป็นหน้าที่ของสงฆ์ ตามคำตรัสของพระพุทธเจ้า

ตอนนี้มีลักษณะเห่อ ตื่น นิยมกัน คนก็เลยยกเป็นยอดเทพเจ้า เป็นอย่างนั้นเลย แล้วอยู่ในคราบของศาสนาพุทธ ไปปฏิเสธไม่ได้ว่าเหตุการณ์ลุกลามเช่นนั้นมันเป็นปรากฏการณ์มีอิทธิพลครอบงำดึงดูดให้ออกนอกเส้นทางสัมมาทิฏฐิ อาตมาก็เลยเห็นว่ามันจะหนักมากที่จะกอบกู้ให้เข้าทางสัมมาทิฏฐิ สัมมาปฏิบัติ สัมมาผล เพราะอย่างนั้นมันไปหลงว่า หลวงพ่อคูณเป็นผู้มีอำนาจ ยิ่งใหญ่ เป็นผู้วิเศษ​ กูให้มึง ยิ่งกว่าพระเจ้า พระพุทธเจ้าไม่เคยว่าใช้แบบนี้เลย มันออกนอกลัทธิพระพุทธเจ้าหมด ขออภัยที่อาตมาพูดความจริง ก็ให้สติแก่วงการศาสนาพุทธ แก่พุทธศาสนิกชน อาตมาไม่ได้ดีหรอกที่พูดไป ก็มีคนชังด้วยซ้ำ แต่ศาสนาพุทธไม่ได้ให้มาเห่อลาภยศ ไม่มี ท่านให้มาจนด้วยซ้ำ เป็นศาสนาขัดเกลาจิตใจด้วย ทวนกระแสจิตโลกียะด้วย

ที่ไปหลงทำกันอย่างที่ยกกันเป็นผู้วิเศษให้เคาะหัว เป่าหัวให้ เป็นฤทธิ์เดช นั้นมันนอกพุทธ พระพุทธเจ้าไม่ได้ให้ภิกษุทำเช่นนี้เลย แต่นี่มาติดยึดหลงใหลกัน พระพุทธเจ้าให้ละหน่ายคลายออก มันไม่ใช่ตื้นๆ อย่างซุปเปอร์แมนทำ แต่ว่าธรรมะของพระพุทธเจ้า เป็นสิ่งที่

1.      คัมภีรา (ลึกซึ้ง)

2.      ทุททัสสา (เห็นตามได้ยาก)

3.      ทุรนุโพธา (บรรลุรู้ตามได้ยาก)

4.      สันตา (สงบระงับอย่างสงบพิเศษ แม้จะวุ่นอยู่) .

5.      ปณีตา (สุขุมประณีตไปตามลำดับ ไม่ข้ามขั้น)

6.      อตักกาวจรา (คาดคะเนด้นเดามิได้)

7.      นิปุณา (ละเอียดลึกถึงขั้นนิพพาน)

8.      ปัณฑิตเวทนียา (รู้แจ้งได้เฉพาะผู้เป็นบัณฑิต บรรลุแท้จริงเท่านั้น)  

(พตปฎ. เล่ม 9  ข้อ 34)

ก็ขอตีเหล็กขณะร้อนๆ อาตมาก็อาจถูกลูกไฟกระเซ็นใส่ไม่น้อย แต่ก็จำเป็น ขอพูดกล่าวนะ ถ้าไม่มีใครพูดอันนี้ อาตมารับรองว่าไม่มีใครกล้าพูดหรอก และไม่มีใครจะชี้จุดบกพร่องหรอก อาตมาไม่ได้ลบหลู่หลวงพ่อคูณนะ แต่ท่านทำดีท่านเป็นคนดีนะ อาตมาไม่ได้ลบหลู่ แต่ท่านทำแบบไม่ใช่พุทธ ไม่ใช่สัมมาอาริยมรรค สัมมาอาริยผล เพราะของศาสนาไหนก็ทำเช่นนี้แหละ ช่วยคนได้โลกธรรมแค่นั้น ขออภัยพูดไปแล้ว หลายคนก็อาจหาว่าโพธิรักษ์อวดดี พูดหลบหลู่คน หาว่าคนอื่นผิด แล้วตนเองถูกอยู่คนเดียว ขออภัยอาตมาก็อยากเจอคนที่ถูก แล้วพูดจาโอภาปราศรัยกัน ท้วงกันได้ว่าอาตมาไม่ถูกตรงไหน ก็ดีเลยอยากทราบข้อบกพร่องที่มี นี่ก็ได้พูดสิ่งที่คิดว่า ควรพูด ส่วนจะมีผลอย่างไรก็รู้ได้ว่า จะมีคนตำหนิติเตียนไม่น้อย ก็จะมีคนเข้าใจได้บ้าง แต่จะจำนวนน้อยกว่าคนไม่เข้าใจ เพราะเป็นเรื่องวิสามัญ​ ไม่ใช่สามัญ

ตอนนี้ อ.เอนกก็มาถึงแล้ว จะมีรายละเอียดที่จะพูดก็เชิญเลย

อ.เอนก ... ก็ได้พูดคุยกันมาถึง ภารกิจทางประวัติศาสตร์ของชาวอโศก กับการเดินทางสู่อนาคต ก็ออกตัวว่ามีโอกาสมารู้เรื่องชาวอโศก จากตอนมีการทำกองทุนซิป(SIP.=Social Investment Fund) ก็เพิ่งมารู้จักระบบบุญนิยม ที่เป็นพ่อของคอมมิวนิสต์ มาร์กซิสต์น้ันฆ่าคน แต่พ่อท่านกระจายสมบัติเป็นสาธารณโภคีและไม่ฆ่าคน

เมื่อวานก็ฟังธรรมะพ่อท่าน เพิ่งได้ฟังว่า พลังปรมาณูก็คือที่พระพุทธเจ้าค้นพบ แล้วไอสไตน์ก็ค้นพบด้วย ผมก็ปิ๊งเรื่องนี้ แล้วพ่อท่านอธิบายหน้าที่อะตอม ก็เลยเข้าใจเพิ่ม

เนื่องในโอกาสที่พ่อครูจะอายุครบ 81 ปี ก็ได้อ่านเอกสารที่คุณหนึ่งฟ้าให้มาแล้วพบว่า ที่นี่เป็นแหล่งอารยธรรมที่คนมาอยู่อย่างสงบสุข สร้างวัฒนธรรมอารยธรรมมานานหลายพันปี ที่เมืองอุบลฯนี้ แล้วชาวอโศกจะมาสืบทอดต่อ พ่อท่านมาปักหลักที่นี่ก็น่าสนใจอย่างยิ่ง

ที่นี่ เจ้าคำผง มาตั้งเมืองอุบลฯ หลังกทม.แค่ 11 ปี ก็ก่อร่างสร้างตัวกันมา เป็นอจินไตย ,   ร.4 สร้างโรงเรียนครั้งแรกที่อุบลฯ, พระสายนักปราชญ์ก็มาอยู่ที่อุบลฯ

มันบ่งบอกว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร? พ่อท่านมาปักหลักที่ราชธานีอโศก ก็เป็นแหล่งของคนรักสันติ แล้วเจ้าคำผง ก็มาสร้างเมืองอุบลฯ แต่แปลกว่าที่นี่ไม่มีคูเมืองกำแพงเมือง แสดงว่าที่นี่ไม่มีสงคราม มีคนที่หนีจากสงครามมาปักหลักที่นี่  พ่อท่านก็มาฟื้นศาสนาพุทธที่นี่ด้วย

แม้แต่เศรษฐกิจบุญนิยม หรือประชาธิปไตยอาริยะ ก็ให้ถึงสาธารณโภคี มีการลดอัตตากันด้วยที่ไม่เห็นในการเมืองใด

พ่อครูว่า...ระบบของพระพุทธเจ้าที่อาตมาพาทำนี่ พิสูจน์กันในสังคมนี้ที่อยู่ในธรรมนูญ กฎเกณฑ์ของพระพุทธเจ้า ที่ชาวอโศกได้มาแล้วก็มาทำ คือทุกคนอยู่ในนี้เสียภาษี 100 % เป็นเครื่องชี้วัดว่า คือของประชาชนโดยประชาชนเพื่อประชาชนเลย

อ.เอนกว่าผมมองว่าโลกทั้งโลกจะมาใช้ทฤษฎีของพ่อครูนี้ โลกทุนนิยมไม่สามารถจัดการกัมมันตภาพรังสีเลย อิเล็กตรอนโลกแตกตัวกันมากมาย อย่างจีนก็แสดงออก อิเล็กตรอนประจุลบออกมามากมายวิ่งไปหมดเลย เขากำลังค้นพบธุรกิจเพื่อสังคมสิ่งแวดล้อมแต่เขาไม่เข้าถึงจิตถึงอัตตาที่ต้องใช้พุทธศาสนา และต้องใช้โปรตอน ที่เป็นตัวควบคุมอัตตา ได้

พ่อครูว่า สามารถรู้ตัวว่าตนเองเป็น XX แล้วไปควบคุม XY ได้

อ.เอนกว่าโลกยังไปไม่ถึงที่พ่อครูพาทำมานี่เลย แล้วดูเหมือนว่าทุนนิยมเป็นอิเล็กตรอนเคลื่อนตัว เขาไปรวยล้นฟ้านี่ก็จะยิ่งเหลื่อมล้ำไปเรื่อยๆ อย่างบิลเกตต์ ก็รวยมาก แต่บริจาคก็เพื่ออัตตา ผมได้ฟังพ่อท่านที่ค้นพบเรื่องวิทยาศาสตร์เชิงพุทธนี้มันเป็นคำตอบของโลกนี้  จะตอบโจทย์ของโลกนี้

พ่อครูว่า...อาตมาถึงมุ่งมั่นอยู่ไปอีกนาน จะเป็นกสิกรที่ปลูกต้นของอาริยธรรม ชื่อ ต้นอาริยธรรม ให้แก่โลกไว้เป็นพันธุ์

อ.เอนกว่า..ถ้าใช้โครงสร้างอะตอมมาอธิบาย ชาวญาติธรรมที่เคลื่อนตัวอยู่รอบนอก สมณะที่เหมือนโปรตอน เป็นนิวเคลียส ก็จะเจอกับคลื่นใหม่ โลกจะเปลี่ยนไป ซึ่งต้องการระยะทาง เวลา ในการสร้างเสริมต่อไป พระพุทธเจ้าศาสนาในรอบ 50 ปีนี้โคลงเคลงมาก ถ้าไม่มีตักศิลา อย่างอโศก จะไม่เข้าถึงแก่นศาสนาแล้วจะพาไปอีก สามพันปีได้อย่างไร

ผัสสะที่จะเข้ามาในอโศกคือโลก อย่างคสช.ที่เข้ามา เป็นอิเล็กตรอนที่เข้ามา มีไอโซโทป ที่ไปทำงาน ถ้าสมณะดูแลญาติธรรมได้ไม่พอก็จะไม่สมดุล ต้องการการปรับ ที่ผมมานี่แรงงานของชาวอโศกก็ขาดตลอด ชาวอโศกต้องถ่ายไอโซโทป ไปให้เพิ่มขึ้นอีก

พ่อครูว่า...อย่างอาตมาเห็นหลวงพ่อคูณก็เห็นว่าไม่น่าอย่างยิ่งที่ประชาชนคนไทยเป็นพุทธศาสนิกชนนะ แต่หลวงพ่อคูณไม่ได้ประกาศอะไรยิ่งใหญ่เลย หลวงพ่อคูณเป็นคนจริงนะ แล้วอาตมาก็เป็นคนจริงด้วย อาตมาประกาศโพธิสัตว์ ประกาศอรหันต์ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย แต่หลวงพ่อคูณพูดอะไรนิดหน่อยคนก็เชื่อกันไปมากมาย

อ.เอนกว่า...ในโลกปัจจุบันคนจะเชื่อเรื่องพวกนี้น้อยลง มันอธิบายไม่ได้ แต่เรื่องที่พ่อครูพูดนี้มันมีคำอธิบาย มีคำตอบ ก็ต้องอาศัยญาติธรรม ทำงานให้หนักหน่อยในการแสดงทั้งกายธรรมและวจีธรรมออกไป ทำอย่างไรจะรับมือชนชั้นกลางที่จะเข้ามามากขึ้นมาพึ่งอันนี้ ทำอย่างไรจะให้ด้านลบมีน้อยลง ให้นิวตรอนทำงานเพิ่มขึ้น เป็นไอโซโทปที่ดีมากขึ้น

ผมเห็นแนวโน้มของโลกที่ไม่มีคำตอบ แต่ถ้าเราเอาจริงสัก 20 ถึง30 ปีก็จะมีคำตอบให้โลกได้มากขึ้น เพราะตอนนี้จีนกำลังลงทุนมากมาย แต่อีกสัก 30 ปีถึง 50 ปีก็จะล่มเหมือนกัน เพราะตอนเด็กผมเห็นอังกฤษเป็นมหาอำนาจก็ล่มแล้ว อเมริกา รัสเซียก็ล่มให้เห็นแล้ว

พ่อครูว่า...อาตมาขอบอกจุดสำคัญที่ว่า พระพุทธเจ้าท่านเก่ง ยอดสุด ที่รู้สถานที่ควรยึดเป็นที่มั่นของความเป็นจริง ไม่ว่าจะระบบสังคมหรือคน มาอยู่จุดนี้มันโปร่ง เพราะมีคุณสมบัติที่วิเศษ​เป็นอุตริมนุสธรรม เป็นคุณวิเศษของมนุษย์ ตรงจุด  0 ตรงจุดที่เข้าถึง ได้อัตตา

พระพุทธเจ้าสอนว่าอัตตามี 3

1.      การยึดครองหรือได้ตัวตนวัตถุภายนอก (โอฬาริกอัตตปฏิลาโภ )

2.      การยึดครองหรือได้อัตตาที่สำเร็จด้วยใจ  ปั้นรูปสัญญา   ไม่อาศัยวัตถุภายนอกหยาบๆ แล้ว (มโนมยอัตตปฏิลาโภ )

3.      การยึดครองหรือได้อัตตาที่หารูปมิได้  หรือรูปละเอียดที่ปั้นสำเร็จขึ้นด้วยสัญญา

(อรูปอัตต ปฏิลาโภ) 

(โปฏฐปาทสูตร  พตปฎ. เล่ม 9  ข้อ 302)

ส่วนคนที่ได้อัตตามาแล้วแต่ไม่รู้จักอัตตา เพราะเขาได้มาอย่างอวิชชา ก็เหมือนพลังงานอะตอม จนมาเป็นชีวะ พระพุทธเจ้าก็แยกให้เป็น อุตุ พีช จิต กรรม ธรรมะ

กรรม คืออาการกิริยาทุกอย่างของมหาจักรวาล แม้แต่โปรตอน นิวตรอน อิเล็กตรอน พระพุทธเจ้าควบคุมได้หมด อัตตา ก็คืออะตอม พระพุทธเจ้ารู้จักใช้ อะตอมเพื่อสันติเท่านั้นควบคุมได้ไม่ให้ไปทางร้ายได้ แต่ทางโลกเอาอัตตาเป็นอาวุธร้าย อะตอมเป็นอาวุธร้าย ทำระเบิดนิวเคลียร์ คนคุมระเบิดก็เอาอัตตาตนตัดสินว่าทุกอย่างในโลกเป็นของข้านะ ซึ่งต่างกับปัจจุบันที่จะกระจายทุกอย่างให้เป็นของทุกคน จะเปิดอาเซี่ยน อาตมาว่ายังไม่พร้อมกันหรอกที่จะทำ

อ.เอนกว่า...ถ้าเอาแต่สสารจะคุมไม่ได้ แต่ต้องควบคุมนามธรรมได้  ผมก็มีประเด็นเดียวว่า อยากเห็นภารกิจอโศกรุกไปข้างหน้า เพราะคลื่นโลกาภิวัฒน์กับคลื่นคสช.จะเข้ามา ทำอย่างไรให้องค์กรอโศกรับมือได้อย่างดี วันนี้ผมก็ไปเจรจากับทางทหารที่จะทำเรื่องโซล่าฟาร์ม ก็อยู่กับทางโลกมากยังไม่มาถึงบุญนิยมครับ  แต่ตอนนี้เรามาทำถึงแดนบุญนิยมนามธรรมแล้ว ทำอย่างไรจะให้ไอโซโทปไปถึงข้างนอกไปถึงเขาได้

พ่อครูว่า...เราก็ต้องประมาณตนเอง ประมาณคนอื่น ประมาณสังคม องค์รวมทั้งหมด ขณะนี้ว่าไปแล้วอโศกในสังคมไทย ตอนนี้ อโศกอยู่ในฐานะของเถรสมาคมปกาศนียกรรมว่าอโศกเป็นหมาหัวเน่าในไทย เราไม่รู้จะไปไห นก็เป็นคนไทยก็อยู่ต่อแล้วพิสูจน์ว่าเราไม่ใช่นะ ท่านมีอุปาทานเอง ว่าเราเป็นหมาหัวเน่าที่จริงแล้วหมาหัวเน่าไม่ใช่เรา แต่ทางแพทย์ท่านว่ามีเสียงหลอน ภาพหลอน ก็เลยเชื่อภาพหลอนเสียงหลอนว่าจริง เราก็เลยพิสูจน์ไป แต่กลิ่นเน่าลดลงบ้าง

พระพุทธเจ้าสู้กับศาสนาอื่น ยิ่งใหญ่สุดยอด แต่อาตมานี่สู้ง่ายกว่า อาตมาแค่ระดับ 7 ก็เลยยาก ที่มันยากเพราะยุคสมัยนี้คือ มันเป็นผีเป็นมารกันเกือบทั้งโลก แม้ชาวพุทธแท้ๆก็ยังไปเป็นบริวารของมารไปหมดแล้ว อาตมาก็เลยต้องดึงกลับ จำเป็นต้องพูดวิจารณ์หลวงพ่อคูณก็ด้วยปรารถนาดีไม่ได้มีจิตอกุศลแม้นิดเลย เป็นจิตกุศลทั้งสิ้น ก็เข้าใจฐานะของหลวงพ่อคูณว่าท่านเกิดมาก็ต้องทำกิจของท่าน เหมือนพระพุทธเจ้าเข้าใจพระเทวทัตนะ แต่ท่านก็ต้องตำหนิเทวทัต แต่จิตท่านไม่ได้เกลียดชังเลยท่านเมตตาด้วย

เอาอะไรเป็นเครื่องวัดก็เอาพฤติกรรม ก็ดูรูปธรรม ที่เกิดจากนามธรรม มีพฤติทางกาย ของไม่ว่าจะคานธีหรือไอสไตน์ก็ตาม  นี่พูดไปก็อาจทำให้บางคนเกิดอาการเหมือนโลหิตร้อนพุ่งออกจากปาก ก็ไม่อยากให้เกิด คืออาการไม่ชอบใจสูงจนเกิดเช่นนั้น มันเกิดจากพลังงานทั้งหลาย อาตมาเข้าใจ

อ.เอนกว่า...ในแง่ของผมก็คิดว่า พลังงานด้านลบนี้แผ่ไปทั่วโลก อยู่ในอาการไม่เป็นเอกบุรุษ ไม่เป็นโปรตอน ที่มากล่าวหาพ่อท่านก็คือมันมีพลังงานลบมากไป เป็นไอโซโทป

พ่อครูว่า...มันเป็นกัมมันตภาพที่เขาควบคุมไม่ได้

คำว่ารังสี คือตัว Genome ใน DNA มีเพศพ่อเพศแม่ที่บ่งชี้ แล้วมีอีกส่วนหนึ่งที่ไม่บอกลักษณะ แต่DNA ของพ่อกับแม่ก็วัดได้ตรง แต่ตัวย่อยๆเขาไม่รู้ เขาก็เรียกว่าธาตุอื่น เขาก็เรียกว่า ไอโซโทปหรือ Genome ถึงวาระที่จะเอามาเรียกแทนกันก็ใช้ได้ เหมือนพระพุทธเจ้าเรียก กายว่า จิต มโน วิญญาณ ผู้รู้ไม่ติดบัญญัติ แต่ว่าเอามาเรียกใช้ได้หมด ตอนนี้จะเรียกว่าอิเล็กตรอน หรือโปรตอนหรือนิวตรอน หรือ อะตอมคือมีครบสามอย่างนี้ ที่ต้องมาเทียบให้เข้าใจก็เพราะว่า เวลาปฏิบัติธรรม ถ้าเราสามารถรู้ภาษา แล้วระบุตรงสภาวะ สูงสุด พระพุทธเจ้าเรียกว่า อาการ ไม่ว่าจะเป็นอาการไอโซโทป หรือนิวตรอน

นิวตรอนนี้มีหลายฐานะ ขนาด เช่น โสดาบันก็มีนิวตรอนขนาดหนึ่ง โสดาบันได้ แต่ก็ต้องเรียนเข้าไปในอันนั้นที่จริงมันยังมีพลัง potential อยู่ มันเป็นอาสวะในอะตอม ที่ทำงานอยู่ โสดาบันต้องทำงานควบคุมฤทธิ์อิเล็คตอนได้ จนเป็นสกิทาฯ เป็นอนาคาฯ ก็ควบคุม อิเล็กตรอนได้หมด อนาคาฯไม่ใช่ไม่รู้โลก ไม่หนีโลก แต่รู้โลกหมด รู้ว่าแต่ละคนมีโลกแต่ละลูก มีอะตอมของตนเอง อิเล็กตรอนมี อปรโคยาน ดิ้นรนเยอะ ท่านก็จะช่วยให้แต่ละคนเรียนรู้ของตนเอง แล้วไปสังขารไปจัดการปรับปรุง อภิสังขาร มนสิการให้เรียบร้อยไปตามลำดับ

ผู้เป็นอนาคามีนี่ จะฟังที่อาตมาพูดนี่รู้เรื่องมากเลย จะรู้ว่าอิเล็กตรอนคือตัวร้ายในกามภพ จะเห็นรู้อย่างไม่หลับตา แต่ละหน่วยของแต่ละคนคือดาวแต่ละคน แต่ไม่ใช่ดาวธรรมาดานะ ก็รักษาสภาพของตน พยายามทำให้ตนเป็นพระอาทิตย์ในวงจรของตน ควบคุมดาวอื่นหมด แต่เขาย่ิงทำ เขายิ่งเป็นเอกเทศเป็นเดี่ยวๆ ตามใจตนเอง เขาจึงคืออุกกาบาตตัวร้าย วิ่งไปไม่มีเส้นทางโคจรตามใจกู ชนแหลก เพราะมีพลังมีแรง และมีบริวารอีกด้วย เป็นจักรวาลซ้อน ไม่ใช่มีแต่อุกกาบาต

แท้จริงแล้ว พลังอำนาจเขาอาศัยโลกที่มนุษย์ตกเป็นทาสโลก คือ กาม โลกธรรม อัตตา ที่โลกเขาอาศัยพวกนี้ ไว้ควบคุมโลก เป็นพระเจ้าอย่างที่เขาประสงค์ ให้คนอื่นหรืออย่างอื่นเป็นตามใจเขา ทุกคนไม่รู้ก็เลยทำตัวเป็นพระอาทิตย์แบบนี้ แล้วก็ตามใจกู กูคือพระอาทิตย์ซ้อนในโลก

ศาสนาพุทธนั้นคนละขั้วเลย จะต้องเป็นคนไม่กดดันใคร ให้อิสระ แล้วมารวมกันเป็นอิสระ จึงเป็นพลังงานที่รวม เป็นมวล เป็นจักรวาล ที่รวมกันได้ เป็นจักรวาล แผ่รังสีเย็น มีพลังปรมาณู เมื่อผู้ใดบรรลุธรรมเป็นเอกภาวะ ปุริสภาวะได้แล้ว โดยมีความรู้ทำตนให้เป็น 0 เป็นนิวตรอนได้ เป็นนิวเคลียสได้ มีโปรตอนกับนิวตรอน ผู้ทำตนให้เป็นนิวเคลียสได้จะคุมได้ทั้งโปรตอนและนิวตรอน

เมื่อเป็นเอกบุรุษแล้ว โลกรู้เหมือนกันว่านิวเคลียสเป็นเพศชาย เป็น XX แต่ก็ไม่รู้ค่า X เขาก็คุมไม่ได้ แต่ละคนจึงเป็นนิวเคลียสที่จะแตกตัวมีปฏิสสัมผัสโส แตกเป็นไอโซโทป ออกมาเป็นอิเล็กตรอนที่ออกไปกระจายทั่ว คุมได้ได้ก่อกัมมันตรังสีทั่วโลก

ผู้รู้ต้องมาช่วยกันทำนิวเคลียสที่แผ่กัมมันภาพรังสีที่ไม่ทำลายแต่เป็นพลังงานสุขเย็น

นิวเคลียสคือโปรตอนกับนิวตรอน ผู้อยู่เหนือทำนปุงสกลิงค์แล้วตนอาศัยปุงลิงค์ทำงาน กว่าจะควบคุมภายในได้ก็ต้องฝึกควบคุมภายนอกได้มาก่อน อนาคามี ควบคุมอิเล็กตรอนได้แต่ยังควบคุมนิวเคลียสไม่ได้ แต่อรหันต์ควบคุมได้หมด แล้วอรหันต์ก็คือ xx แล้วควบคุม XY ซึ่งมี genome อยู่ในนั้นหมด มันเป็นพลังงานยิ่งใหญ่ แต่ละฐานะมีภูมิถึงไหนก็มีพลังงานเท่าที่ตนเองมี ถ้าเผื่อว่าให้คนอื่นมาทำ โดยที่ตนเองอวิชชา มากระทบกระแทกให้ระเบิด พลังงานเท่าที่ตนมีก็มีไม่น้อย เพราะมันเป็นนิวเคลียส มีนิวเคลียร์ระเบิด

แต่ผู้ควบคุมได้แล้วกระแทกอย่างไรก็ไม่ระเบิดเพราะได้ทำการดับไปเป็นลำดับ มีปฏิฆสัมผัสโส ผู้คุมได้จะไม่ระเบิด แต่เมื่อมีสัมผัสก็จะรู้ประมาณ ประมาณตน บุคคล หมู่กลุ่ม เวลา เนื้อหาสาระที่จะทำ ไม่ว่าจะบวกหรือลบที่จะใช้ คือรูป และนาม เอามาจัดสรรให้กลมกลืนอยู่ได้สามัคคีกลมเกลียว ได้อย่างไรก็จัดสรรพลังงานให้เกิดแก่สังคม

วันนี้ที่พูดก็เป็นกัมมันตะ ให้สติแก่ประชาชนว่าที่ทำอยู่นี่ใช่หรือเปล่า? อาตมาไม่ได้ปฏิเสธความดีงามนะ หลวงพ่อคูณเป็นซุปเปอร์แมนคนหนึ่งที่เด็กที่ไม่เดียงสาต้องพึ่งพา ผู้อวิชชาคือผู้ยังไม่เดียงสาก็ต้องไปพึ่งพาก็ไม่ผิดหรอก แต่มันยังไปไม่ไกล พยายามตื่น แล้วตรวจดู  ให้ตื่นจากวัยไม่เดียงสาอยู่บ้าง ว่าเราจะไปศรัทธาแต่ซุปเปอร์แมนหรือ ต้องอาศัยซุปเปอร์แมนเท่านั้นหรือ คือต้องอาศัยหลวงพ่อคูณอยู่ ตลอดไป แต่หลวงพ่อคูณเสียแล้วก็ไปพึ่งเหรียญท่าน พระพุทธเจ้าท่านว่าให้พึ่งตนเอง และทุกคนต้องทำเองได้เองเป็นเอง ไม่มีใครทำให้ใครได้ ถ้าท่านสามารถกูให้มึงได้ ก็ให้ได้มากมายเลยแต่มันไม่ใช่ ตอนนี้เตลิดเปิดเปิงไปไกล ไม่ใช่แบบธรรมกายแต่ก็เป็นอีกแบบที่แตกไป ก็ขอให้สติกัน

จริงๆอาตมาเชื่อว่าเขาต้องไม่ชอบใจมากที่อาตมาพูดเช่นนี้ แต่อาตมาประมาณแล้วก็รอตั้งหลายวัน กว่าจะพูดไปนี่ 

จริงๆเด็กที่อยากเป็นซุปเปอร์แมน ซุปเปอร์แมนก็ช่วยได้แต่เด็กๆ ไปช่วยอย่างใช้นิยายเป็นวิมานในฝันเท่านั้น หลงวิมานหลงภพ หลงส่ิงไม่มีจริงคือเทวดาหลอก ที่ว่าเทวดามีฤทธิ์ก็เป็นของเก๊

พระพุทธเจ้าสอนให้เรียนรู้พลังงานที่อาตมาใช้ภาษาวิทยาศาสตร์มาเทียบให้ฟัง มีตัวสุดท้ายที่พลังงานพระพุทธเจ้าควบคุมถึง นิวตรอน ควบคุมเพศได้ ควบคุมกัมมันตรังสีได้ รู้ว่าจะแตกพลังงานอย่างไร ควบคุมรังสีร้ายได้หมด นี่คือสุดยอดแล้ว ควบคุมต้นทางแห่ง ตัวโรงงาน ที่มี generator ควบคุมได้จริง จึงใช้ได้ทุกแสงสี แม่เหล็ก ไฟฟ้า ทำให้เกิดธาตุนั้นนี้ ทั้งพลังงานเอาไปใช้ได้อย่างได้สัดส่วน ปโหติ เป็นกัมมัญญตา ที่พอเหมาะพอควร ได้สัดส่วน อย่างในหลวงที่ตรัสเศรษฐกิจพอเพียงอย่างพอดี

อาตมาสรุปแต่ไหนๆมาว่า คนเราสูญเสียพลังงานกรรมกิริยา ความคิด ทั้งทุนรอน วัตถุประกอบด้วย ไม่ว่าจะเงินทองข้าวของ เป็นผลร้าย มาประกอบเป็นจักรกล หุ่นยนต์ที่เป็นผีร้าย เพราะไม่ได้เอากัมมันตรังสีร้ายของมันออกในทุกหน่วยของอะตอมก็ยิ่งสะสมพิษภัยมากขึ้น

พระพุทธเจ้าจึงมีวิธีทำ ตั้งแต่ตัวเรานี่แหละ เรารู้มุมของกรรมกิริยาที่ไปเกี่ยวกับอะไร วัตถุ สัมผัสทางทวารนอก แล้วเกิดพลังงาน ก็อ่านเรียนรู้พลังงานทั้งหมดทุกอย่างรวมลงที่เวทนา ให้เรียนรู้การกระทบสัมผัสไม่ว่ากับอะไรจะเกิดเวทนา ท่านให้เรียนรู้เวทนา 108

ตั้งแต่เวทนา 2​คือ รูป/นาม หรือกาย/จิต

(แบ่งเป็น 2 เวทนา  ได้แก่..)

-เวทนาที่มีกายเป็นเหตุ  (กายิกเวทนา อาศัยมหาภูตรูป+นาม)

-เวทนาที่มีใจเป็นเหตุ  (เจตสิกเวทนา อาศัยนามรูป).

แล้วจะเกิดซ้อนเป็นสาม มีการกระทบ ปฏิฆะ คือเป็นเรื่อง ตัว ฆ คือเป็นเรื่อง ถ้าจัดการเรื่องได้หมดก็เป็น สงฆ์ ควบคุมได้ ตัว ฆ ระฆังนี่แหละ สรุปคือเวทนามี เวทนา 2 3 5 6 เรียนรู้กับความจริง มีทุกอย่างครบ ดิน น้ำ ไฟ ลม แต่จริงๆเราเกี่ยวข้องกับดวงดาวทั้งหมดแต่มันไกลไปเราก็เอา แต่ที่เราสัมผัสใกล้ๆ เราใช้ ไฟฌานที่จะไปดับอิเล็กตรอนที่เป็น ไฟราคะ โทสะ โมหะ ที่เป็นสามหน่วย

ถ้าสามารถรู้เวทนา ที่เป็นตัวศึกษาไปถึงวิญญาณ ทีมีธาตุประกอบคือ เวทนา สัญญา สังขาร ต้องเรียนรู้เวทนา 108 ก็คือทั้งหมดของจิตที่มันรวมลง เป็นองค์รวมทั้งหมดเป็นเอกภพ มหาจักรวาล ในคนนี่แหละที่หมุนวน จะเป็นดาวหางหรือพระอาทิตย์ ที่จะเป็นบริวารของอันอื่นก็ได้ เช่น แดงเป็นบริวารทักษิณ เป็นต้น

เราอ่านเวทนาไปตามลำดับ ตั้งเกณฑ์ศีลไว้ อันอื่นเอาไว้ก่อน มีมหาจักวาลมากมายเราไม่เอาหมด เอาแค่จักรวาลของเรา พยายามควบคุมอิเล็กตรอนไม่ให้มีรังสี เอาแต่ส่ิงดีมาใช้ แม้แต่นิวตรอนก็มีตัวgenome ที่แตกตัวเป็นปฏิกิริยาลูกโซได้ มี ครึ่งชีวิตด้วย เรียกว่า half life ของแต่ละ isotope เขาก็รู้ว่าทุกอย่างมันก็ชรตา

พระพุทธเจ้าสรุปเรื่องรูปไว้ใน รูป 4 ตัวสุดท้าย คือ ลักขณรูป มี

อุปจยะ คือธาตุเกิด เรียกว่าเป็นภาษา มาตา ตัวนี้คือแม่ จริงๆแล้วตัวพ่อ คือตัวที่หยุดแล้ว ชรตา แต่ตัวพ่อถ้าควบคุมได้จะให้เกิดให้ต่อหรือให้ตายก็ได้ ถ้าหยุดก็ไม่ต่อไม่มีสันตติ ก็จบ แต่จะเกิดอีกก็เป็นอุปจยะ แล้วตัวเสื่อมก็คือชรตา

อรหันต์อยู่กับตัวเสื่อม เมื่อตายไปแล้ว มาเป็นมนุษย์ชมพูทวีป ก็ไม่มีอาการ 32 อีกแล้ว ไม่มีสุรภาโวอันนี้เลย อนาคามีจึงมีสภาพที่ไม่หมด แต่โปรตอนกับนิวตรอนของตนเองเหมือนพีชนิยาม ไม่มีพิษภัยกับใคร แต่จะแตกตัวเป็น isotope สำหรับตนเอง แล้วปฏิฆสัมผัสโสของอนาคามีนี้หมดแล้ว ตั้งแต่กามราคะ ปฏิฆะไม่มี ดังนั้นสัมผัสโสของอนาคามีจะมีแค่ มนายตนะกับธรรมายตนะ สัมผัสกันแต่ไม่มีทุกข์ร้อน มีพลังงานเหลือบ้างก็ทำแต่ของตนให้หมด พวกเราก็รู้แต่ว่า เวทนา 108 นี่ทำมโนปวิจาร 18 ให้อยู่ในฐานของเนกขัมมสิตอุเบกขาเวทนาให้ได้ ไม่ใช่อย่างกดข่มด้วย ....จบ

เวลาบันทึก 12 มีนาคม 2563 ( 15:15:13 )

รายละเอียด

580527_ธรรมาธรรมะสงคราม บ้านราชฯ มหาจัตตารีสกสูตร ตอน 1

วันพุธที่ 27 พฤษภาคม 2558 ขึ้น 10 ค่ำเดือน 7 ปีมะแม รายการธรรมาธรรมะสงคราม จากราชธานีอโศก  เริ่ม 18.20 น. จบ 20.20 น.

พ่อครูว่า...วันนี้จะได้เอามหาจัตตารีสกสูตร ที่ถือว่าเป็นเพชรน้ำหนึ่งที่พระพุทธเจ้าทิ้งไว้ให้อาตมาอธิบาย ถือว่าเป็นเพชรที่มีความหมดจดงดงาม มีเหลี่ยมมุมครบพร้อม เรื่องอาริยสัจ 4​ที่มีมรรคองค์ 8 แล้วมรรคองค์  8 นี้จะหยั่งถึง ทุกข์ สมุทัย นิโรธ

เราได้ใช้ภาษาสื่อถึงสภาวะ ถ้ายังไม่มีสภาวะเราก็รู้ชื่อ (อธิวจนะ) ว่าอาการนี้ นามนี้ เจตสิกเป็นเช่นไร มีความแตกต่างกันอย่างไร จนอาตมาเอาชื่อทางวิทยาศาสตร์เขามาเรียก ชีววิทยาเรียกเพศ อย่างฟิสิกส์ก็เรียกบวก/ลบ เป็นเคมีก็ธาตุต่างๆ ใช้ชื่อ อธิวจนะไปเรียกแทนสภาวะที่อาตมามี อาตมามีเนื้อสภาวะ เพียงแต่ว่าไม่เก่งภาษาบัญญัติ แต่ก่อนนี้ภาษาก็ผิดพลาดเยอะ แต่ตอนนี้ก็ลงตัวมาเรื่อยๆ จนถึงวันนี้ก็ 45ปีมาแล้ว ที่ใช้ภาษาสื่อสภาวะ มาถึงขนาดต่อภาษาทางโลกกับทางธรรม

ภาษาที่ทางโลกเขาหมายอย่างนี้แล้วทางธรรมจะเป็นอะไร มันลงตัวหมด แม้ที่สุดรูปคือสิ่งที่ถูกรู้ เมื่อมีกระทบสัมผัส ปฏิฆสัมผัสโส ก็เกิดเข้าใจรู้แจ้ง เป็นเช่นนั้นเลย แม้เป็นนามธรรมเล็กละเอียดเท่าใด มีชีวิตหรือไม่มีชีวิต จึงสามารถทำให้ชีวิตินทรีย์นี้หมดพลังงานชีวิตได้ ดับชีวิตคือดับชาติ ดับพลังงานชีวิต

พระพุทธเจ้าจะเรียนรู้ชีวิตเต็มๆจากหยาบ โอฬาริกอัตตา แล้วลดพลังงานโอฬาริกอัตตาลงไปถึงพีชนิยาม จนไปรู้พีชนิยามที่ประกอบด้วยธาตุสองธาตุ คือ โปรตอน กับนิวตรอน  ก็จะเกิดภาวะ 2 แล้วจะรู้ว่าอาการ คือโปรตอนกับนิวตรอนเป็นนิวเคลียสที่เล็กสุดท้าย มีอิเล็กตรอนวิ่งรอบๆ เราก็รู้มาตั้งแต่อิเล็กตรอนที่เป็นพาหะ (โคยาน)ที่จะว่ิงออกไปทำอะไรต่ออะไร เป็น potential energy พลังงานศักย์ แต่ถ้าโคจร(คือพลังงานจลน์ ก็สามารถเรียนรู้ทั้งพลังงานศักย์/จลน์

เมื่อมีอะไรกระแทก นิวตรอนจะแตกแทรกไปร่วมกับอิเล็กตรอนแล้วกลายเป็นตัววิ่งอปรโคยานไปเรื่อยๆ ผู้อวิชชาก็ไม่สามารถควบคุมตรงนี้ได้ เป็นอุกกาบาต คนก็ไม่เก่งในการกำหนดวงโคจรของตัวเอง แต่ถ้าเก่งมากมีอำนาจเหนือก็จับวงโคจรของตัวเองได้ เป็นวงรี เป็นดาวหาง นิวเคลียสคือหัวดาวหางวิ่งสะเปะสะปะไป ไปถามถึงใครต่อใครก็ว่าดาวหางมีอิทธิพลอย่างไรๆ

มันเป็นนิวตรอนที่วิ่งออกไป เมื่อไปจับตัวก็จะมีโปรตอนไปจับด้วย กลายเป็นชีวะที่มีครึ่งเดียว คือ half life ทั่วไปวิทยาศาสตร์เขาก็รู้แล้วว่ามันไม่เที่ยง อะไรก็ลงไปที่อนัตตาหมด

วิทยาศาสตร์รู้จักอนิจจัง อนัตตา แต่เขาจะไม่รู้ทุกข์ เพราะทุกข์เป็นอาการนามธรรม เกิดจากจิตนิยาม แม้แค่พีชนิยามไม่รู้จักทุกข์

พีชนิยามมีแต่ สัญญา กับสังขาร ซึ่ง มันก็มีปรุงแต่งตามกำหนดรู้ในสัญชาติญาณของเขา เขาก็เกิดชาติตามสัญญะ พีชะก็มีปรุงแต่งไปตามกรรมพันธุ์ เกิดเป็นขันธ์ของตนเอง ยังไม่มีเวทนา มีแต่ รูป สัญญา สังขาร สามตัวนี้ ก็เป็นรูปร่างสภาพพีชะ เป็นชีวะแล้ว

ศาสนาพุทธเรียนรู้จิตนิยาม จัดการทำลายตัวอปรโคยาน ตัวเคออส ที่วิ่งไปตามประสาพลังงาน ถูกอิทธิพลอื่นบังคับ ไม่มีอำนาจในตนพอที่จะยืนหยัดยืนยันของตนเอง แต่พระพุทธเจ้าท่านเรียนรู้ของตนได้ รู้พลังงานที่ออกนอกทาง แล้วจับให้มาอยู่ในทางเดียว ไม่ให้พลังงานแหกคอกใน chain reaction ปฏิกิริยาลูกโซ่นี้ จึงจัดการพลังงานพวกนี้ได้ เหมือนที่เขาใช้พลังงานปรมาณูเพื่อสันติ ทางนามธรรมนี้จับของตนเองได้

มีพลังงานไฟฌานที่เหนือกว่าพลังงานปัญญา ที่รู้ว่าเอ็งดิ้นไปนี้มีอุปาทาน ยึดติดหลงเทวดากินง้วนดิน ไปหลงนึกว่าง้วนดินมีรสชาติหอมหวน ก็แล้วแต่ มันก็มีรูปรสกลิ่นสัมผัสธรรมชาติ แต่คุณไปยึดติด พระพุทธเจ้าเลยให้ทำลายรสชาติที่ยึดติดพอใจชอบใจ ซึ่งไม่เหมือนกัน ของคนนั้นคนนี้ก็ไม่เหมือนกัน แล้วแต่ตนถูกครอบงำ พอใจยึดเป็นเราเป็นของเราว่าน่าได้น่ามีก็เอามา แต่เมื่อไม่น่าได้ไม่น่ามี ไม่น่าเป็น มันก็เป็นธรรมชาติ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ตามธรรมชาติ

มันรู้ธรรมะสองอย่างอันหนึ่งเป็นรสธรรมชาติ อันหนึ่งเป็นรสทิพย์สุขทิพย์ คุณก็ต้องการสุขทิพย์ให้ได้นานๆ ควบแน่นยึดให้ได้นานๆ ก็ติดยึดเข้าไป กลายเป็นสภาพที่สองธาตุที่ผนึกเข้าในอนุสัย

เอาของตนเองก็เป็น XX แต่เอาอย่างอื่นมาด้วยก็เรียกว่า XY แล้วผสมส่วนกันไปเป็น Geneเป็น DNA ไปเรื่อยๆ พระพุทธเจ้ารู้ท้นก็ไม่ได้เกิด ไม่ให้มันเป็นเพศ​ เพราะเมื่อเป็นเพศจะเสพรส แต่เมื่อไม่เป็นเพศ​เป็นเอกบุรุษก็ไม่เสพรส แม้เป็น xx ก็ไม่เสพรส เอาพลังงานมาใช้ได้ดี แม้ xy ก็ทำเป็น xx ได้ ทำอิตถีลิงค์มาเป็นปุงลิงค์ได้ ธรรมทั้งสองเหล่านี้ รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนา (เทฺว ธมฺมา ทฺวเยน เวทนาย เอกสโมสรณา ภวนฺติ ฯ )  ทำให้มันรวมตัวกันเป็นหนึ่งให้ได้ มันก็กลายเป็นชาติใหม่ แม้เรียกว่านิวตรอนก็เป็นตัวใหม่

หรือเป็น genome ตัวใหม่ ซึ่งเป็นเพศ บุรุษเพศ เป็นปุงลิงค์ เป็นบุรุษเพศ​เป็นสองหน่วย xx แล้วผู้ควบคุมได้จะทำ xy เป็น xx ได้ เป็นชีวะ ไม่ได้หยุดพลังงาน เพราะเรียนรู้แล้วทำให้มันเกิดภวันติ กลายเพศ​จากเพศหญิง มาเป็นเพศชาย จึงได้พลังงานปฏิภาคทวี

ส่วนสายดับไม่รู้จะดับทั้งเวทนาและสัญญาไม่มีบทบาท เป็นสัตว์ที่ไม่มีธาตุรู้ ไม่ตายไม่เปลี่ยนเพศด้วย ไม่มีพลังงาน แล้วก็หลงว่า การทำให้เกิดหยุดเวทนา หยุดสัญญา ก็เกิดความหนัก แน่น ข้น สะสมตัว กลายเป็น นิวตรอนที่แน่นๆๆๆๆ พอมีปฏิกิริยาตัวเองก็ควบคุมไม่ได้ หรือเป็นพลังงานกิเลสร้อนแรงข้างในมันต้องการมากพอมีเหตุปัจจัยกระทบปัง ถ้าพลังงานควบแน่นมาก กระทบนิดเดียวก็ระเบิด ความต้องการของตนเองออกมาอย่างแรงเป็นนิวเคลียร์ มีกัมมันภาพรังสีอันควบคุมไม่ได้ แต่ตัวไป ตนเองไม่มีความรู้ไปควบคุม ก็เลยแตกตัวซ้ำซ้อน นี่คือลักษณะพลังงานในโลก

แล้วพลังงานปัญญา เป็นพลังงานที่สูงมาก มีประสิทธิภาพมีความรู้ด้วย รู้อะไรควรไม่ควร รู้อะไรเป็นคุณเป็นโทษ ตัวไหนเป็นโทษก็ทำให้เป็นกลางได้ สามารถทำให้ y เป็น x ได้ เอามาเสริม จึงเป็นพลังงานปัญญาสุดยอด เป็นพลังงาน 4 อย่างสุดท้ายคือ

1.      ปัญญาพลัง  (กำลังคือ ปัญญา)

2.      วิริยพลัง  (กำลังคือ ความเพียร ขยัน)

3.      อนวัชชพลัง  (กำลังคือ การงานที่ปราชญ์ไม่ติ)

4.      สังคหพลัง  (กำลังคือ  การสงเคราะห์ช่วยผู้อื่น) 

ผู้ใดเห็นสัมมาทิฏฐิเป็นสัมมาทิฏฐิ ผู้นั้นก็สัมมาทิฏฐิ

สรุปแล้วทั้งหลายแหล่ก็มีสภาพธรรมะสอง ถ้ามันแตะกันเฉยๆ ก็ไม่เกิดอะไร แต่ถ้าเกิดปฏิฆะ คือการทวนกระแสไปมากระทบกันไปกันมา ถ้ามันเป็นแค่พีชะจะไม่มีองศา ไม่เกิดวงวนอะไร แต่พอมี isotope แตกตัวไปอีกมาก ที่คุณจับได้รู้ไม่ได้ ก็เป็นพีชนิยาม มันไม่มีแรงมาก ไม่มีธาตุหนักอะไร ไม่เป็นธาตุแน่นอะไร เป็นนิวเคลียร์ฟิชชั่น ไม่ถึงนิวเคลียร์ฟิวชั่น

เราสามารถเข้าใจ isotope ที่แตกตัวนิวเคลียส ออกไปมีgenome ต่างๆ ของทางโลกเขาไม่มีวิธีการจัดการ genome หรือลืมๆทิ้งๆ แต่ไม่ได้เรียนรู้ว่าอะไรทุกอย่างก็อนัตตา แม้แต่ที่แตกตัวเป็น half life มันก็เป็นชรตา พระพุทธเจ้าถึงตัดสินตัวทายคือลักขณรูป ของตัวตน อณู ปรมาณู เป็นพลังงานนิวตรอนสุดท้ายแล้ว ที่แตกตัวจาก isotope ที่แตกตัวไปมีครึ่งชีวิตไปเรื่อยๆ แม้มันจะไม่มีทางสูญตลอด แต่มันก็มีแนวโน้มที่จะลดลงไปเรื่อยๆ หากแตะกันเบาไม่มีปฏิกิริยาลูกโซ่ตรงนั้น ก็เป็นทศนิยมที่น้อยสุดท้ายก็สูญ เท่ากับอนาคามีเป็น อันตราปรินิพพายี คือจะปรินิพพานในระหว่างไหนก็ไม่รู้ แต่ถ้าผู้ใดพอมีความรู้บ้างก็สามารถระงับหรือหยุดไม่ให้ไปไกล เรียกว่า อุปหัจจปรินิพพายี ในอนาคามี 5 อย่าง

1.      อันตราปรินิพพายี (ผู้เพียรทำปรินิพพานในระหว่างภพ)

2.      อุปหัจจปรินิพพายี (ผู้ทำปรินิพพานด้วยสามารถ)

3.      สสังขารปรินิพพายี (ผู้ทำปรินิพพานโดยต้องใช้ความเพียรมาก  ประกอบปุญญาภิสังขารในภพตนให้มากๆ)

4.      อสังขารปรินิพพายี (ผู้ปรินิพพานโดยไม่ต้องใช้การปรุงแต่งอภิสังขารให้มากนัก)

5.      อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี (สภาวธรรมไม่เป็นสองรองใคร  หรือไม่เป็นน้องใครอีก  แล้วปรินิพพานไว) อันนี้เป็นยอดแห่งพรหม เป็นยอดแห่งพระเจ้า จะตายหรือจะอยู่ต่อก็ได้ กำหนดวันตายวันเกิดได้

ถ้าไม่มีอาการ 32 มาใช้เป็นอุปกรณ์จะเป็นเช่นนี้ แต่ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง มันมีแต่รูป ไม่มีนามมาต่อเชื่อมเลย มันพ้นรัศมีของปลายประสาทแล้ว เป็นวัตถุธาตุไม่เรียกว่า อาการนาม แต่เป็นอาการรูป ไม่มีธาตุรู้มาร่วมด้วย ไม่เรียกว่ารูปกาย เพราะคำว่ากายต้องมีนามมาประกอบด้วย เพราะฉะนั้น ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เป็นองค์ประกอบ ไม่ใช่กาย สามารถรู้ได้ แต่มันเองไม่มีเจ็บปวด ไม่สุขไม่ทุกข์ สามารถยืนยันพิสูจน์ได้ ผมที่ยาวมานี่ตัดได้ ไม่เจ็บ  แต่มันยึดเป็นเจ้าเข้าเจ้าของได้ โดยเฉพาะผู้หญิง ผู้หญิงนี่อิเล็กตรอนมันดีดดิ้น ผมก็ของกู เล็บก็ของกู หนังก็ของกู ประคบประหงมมัน ตกแต่งมัน รักษามัน ผู้ที่อยากร่ำรวย จงหาเรื่องหลอกผู้หญิง เอาเครื่องประเทืองไปขายก็รวยกันทั่วโลก เพราะผู้หญิงหลง วรรณะทิพย์ อายุทิพย์ หวงแหนเป็นชีวิตเลย ทั้งเล็บ ทั้งผิวทั้งผม ต้องให้สดเสมอ

สามารถรู้องค์ประกอบในการปรุงแต่งให้ได้สัดส่วนก็ค่อยๆรู้ไป แล้วจะได้ไปช่วยปรับปรุง ก็ไม่เป็นปัญหา สรุปคือพระพุทธเจ้าสามารถแยกอุตุนิยาม พีชนิยาม จิตนิยามได้ สามารถทำความลึกของ x ธาตุ y ธาตุ ให้มาเป็นเพศชาย เป็นเพศที่มีพลังงาน ไม่มีอปรโคยาน สามารถทำให้เป็นเพศที่เป็นอปรโคยาน ควบคุมตนไม่ได้เคออส จนมารู้ว่าทุกหน่วยของพลังงานจะเกิดเป็น  0 1 2 หรือว่า 1 2 3 ก็ได้

0 กับ 1 คือนิวเคลียส 2 คืออิเล็กตรอน แต่ถ้าควบคุมนิวเคลียสไม่ได้มันก็มีพลังเหมือนดาวหางไปกระทบทั่ว แต่ถ้ากระทบได้ก็ไม่เป็นดาวหาง วนไม่เป็นวงรีก็มี cyclic order แต่ถ้าสะเปะสะปะ จะเป็นเคออส แล้วแต่อะไรมากระทบก็เบี้ยวไปกับเขา แต่เมื่อมีพลังงานตนจัดสรรให้เป็นวงวนที่เป็นระบบระเบียบ นี่คือพลังงานปัญญาที่รู้แล้วมีพลังเจโตที่จับ cyclic order สำเร็จ สามารถควบคุมได้ด้วย จะมีพลังงานที่ทำงานต่อไปได้ ก็ปล่อยให้เกิด 4 5 6 7 8 หรือ 9 ก็แล้วแต่บารมีของผู้มีบารมีน้อยหรือมาก ควบคุมการเกิดได้ ให้เกิดวงวน ที่เป็นลำดับๆไป ซ้อนๆ จนเป็นหลาย cyclic order เป็นจักรวาลใหญ่ที่มี 9 หน่วย เหมือนโลกเรามีดวงดาว 9 หน่วย เป็นนพเคราะห์ แล้วมีดวงดาวหมุนวนในวงโคจรของตนไม่สะเปะสะปะ ไม่เป็นเคออส

พลังรวมของพวกเราเป็นผู้มีปัญญา สามารถทำพลังงานระดับ นิวตรอน โปรตอน อิเล็กตรอน คือ 1 2 3  แล้วจัดโคจรให้มันไม่มีทิศทางนอกเส้นทาง แต่จะมีเส้นทางโคจร ไม่สะเปะสะปะ เป็นพลังงานเอกภาพที่สูงส่ง ใช้งานได้ดี มีประโยชน์มาก จะให้มีชีวะก็ได้ไม่ให้มีชีวะก็ได้ เพราะรู้จักความเป็นอมระ

จากอประ มาเป็นอมระ คือผู้ควบคุมให้สู่ cyclic order จะให้มันรีนิดหนึ่งก็ได้ จัดวงกลมสองอันให้มาสู่กันได้ ติดกันได้ หรือจะแยกกันก็ได้ สามารถควบคุม nuclear  fission หรือ fusion ได้

ตัว fission คือแบ่งกระจาย แล้วหายไปครึ่งหนึ่ง เป็นลูกโซ่ สุดท้ายคือ ชรตา

ส่วน นิวเคลียร์ fusion คือทำให้รวมตัวมีน้ำหนักได้ เป็นพลังงานที่รวมกัน หลอมกัน เรียกภาษาอย่างเร็ว ว่าหลอมละลาย รวมกันเป็นธาตุหนัก แต่ fission มันแตกกระจายมี half life ยังไงก็เข้าสู่ชรตา

มันมีปฏิกิริยาคือกลางๆ ปฏิฆะคือกระแทก ส่วนปฏิสัมพัทธ์คือharmony ไปด้วยกันอย่างดี เราจะรู้การดำเนินไปเราเรียนรู้ของจริง เรามีสิ่งที่ถูกรู้ คือรูป นามธรรมเราก็อ่านมันด้วย อาการ ลิงค นิมิตว่าอันนี้คือ จิตเจตสิก อันนี้คือรูป เป็นปสาทรูป สัมผัสแล้วเกิดอย่างไร ก็เข้าใจภาษาและอาการ

ปสาทรูป กระทบโคจรรูป ก็เกิดวิญญาณ เกิดธรรมะสอง เป็นภาวรูป 2เป็นอิตถีเพศหรือบุรุษเพศ มีชีวิตินทรีย์ขึ้นมาก็รู้ รู้หทยรูป รู้ชีวิตรูป รู้อาหารรูปที่เป็นอาหาร 4 อย่าง ถ้ามันอาศัยกามเป็นอาหารก็รู้ว่ามันยังหยาบอยู่ หรือในกามนี่แหละ มันเป็นอาการของความต้องการหยาบ มันมีเจตนา แล้วเจตนามันแรงเป็นกามตัณหา ก็รู้มันหยาบ ต้องฝึกฝนไม่ให้มันมีผลต่อเรา ถ้าเราอยู่เหนือกามภายนอกได้ ก็ควบคุมจัดการ รูปภพ อรูปภพได้ จัดการ xy ให้เป็น xx ได้ก็สมบูรณ์แบบ ไม่มีภวภพ เป็นวิภวภพได้ เจตนาที่มีจึงไม่เป็นพิษ ควบคุมได้สมบูรณ์แบบ

สามารถควบคุมได้ถึงพลังงานนิวเคลียร์ให้ทำงานเป็นกัมมันตะ เป็นรังสีที่คุมได้ เอามาใช้ได้ ไม่เป็นพิษ เป็นโทษ รังสีที่ออกไปเป็น isotope สุดท้ายก็จะเข้าสู่ชรตา ส่วนที่เอามาใช้ก็รวมพลังงานเป็นปฏิภาคทวี นี่คือ E = mc² + A ซึ่ง A คือ Abstract เป็นอรูปที่มีพลังงานสูง จะเรียนรู้ได้ต้องรู้กรรม เกิดจากปฏิกิริยาการเคลื่อน ถ้าแตะกันเฉยๆ ก็เป็นธาตุสองที่อยู่เฉยๆ แต่ถ้ากระแทกมีปฏิฆผัสโส หรือมีปฏิกิริยา ถ้าทำให้ไม่เกิด ฆ ไม่เกิดแรงเป็นก้อนข้น คือ ฆ ระฆัง ยิ่งถ้าอวิชชาก็เป็นแรงทำลาย แม้แต่เป็นแรงเสพรสก็เป็นซาดิสม์หรือมาซูคิสม์ต้องแรงให้ถึง climax ต้องมีเวทนาที่แรงถึงจุด พวกนี้อำมหิตมาก

ซาดิสม์คือเห็นแก่ตัวอยู่ แต่มาซูคิสม์ไม่มีตัวตนเลย กูเจ็บนี่แหละกูมัน กู climax นี่คือสัจจะที่ทางโลกก็พอรู้ถึงมีศัพท์ ที่เป็นอารมณ์ที่พอรู้ได้แต่มันมีต้นทางอณูของชีวะ พระพุทธเจ้าให้เรียนรู้ลีลาอาการที่จะเกิดกุศล/อกุศล การเกิดดีก็เรียกว่าสุข แต่เลวก็เรียกทุกข์ สุกฏทุกตานัง ทุกอย่างเกิดจากกรรม พระพุทธเจ้าควบคุมปฏิกิริยาพวกนี้ได้หมด จึงไม่มีปฏิฆะที่เป็นความแรงเป็นโทษ แต่ใช้แรงนี้เป็นธรรมฤทธิ์ เป็นบุญฤทธิ์ที่กำจัดกิเลสได้เป็นธรรมฤทธิ์เจริญขึ้นเรื่อยๆ อย่างควบคุมได้

ยิ่งเป็นปฏิกิริยาที่แรง เป็นกายวิญญัติ วจีวิญญัติก็รู้ความแรงความเบาที่ควบคุมได้ จะให้เบา ลหุ หรือจะให้แรงขึ้นมาเท่าไหนก็ประมาณได้มีอำนาจของมุทุตา จะให้เบาให้อ่อนหนักข้นแรง ก็ทำได้หมด เพราะรู้ทุกสภาพของจิตวิญญาณ เป็นจิต มุทุ หัวอ่อน จะให้มีคุณสมบัติ สมรรถภาพอย่างไรก็ได้ ควบคุมต้นทางได้ ก็เป็นกัมมัญญตา ให้เป็นสุจริต ให้เป็นจรณะ ให้เป็นการดำเนินไปอย่างดี เดินสู่สุกฏะ แต่ถ้าทำชั่วก็ได้ทุกตทุกตานัง ผลังวิปาโก เป็นผลวิบากตกในอนุสัย อาสวะ

อนุสัยกับอาสวะต่างกัน อนุสัยเป็นพลังงานเพศผู้ ส่วนเพศเมียเป็นอาสวะ ยังมีโยนิ มีการเกิด มีที่เกิด เป็นตัวบ่อเกิด เป็นโอปปาติกโยนิ เป็นสัตว์ที่ยังเกิด ส่วนอนุสัยเป็นส่ิงรวมตัวกันอยู่

อนุสัยคือสิ่งที่ยังตกเป็นตน โดยอวิชชา แต่ถ้าพ้นอวิชชา ตนก็เพียงอาศัย สย เพื่ออาหาร เพื่ออาศัยทำประโยชน์ ให้ทำงานไปได้ตลอด จบในตัวทำแล้วก็เสร็จ มีพรหมวิหาร 4 เมตตา ผู้ใดควรช่วยก็ช่วย กรุณาลงมือช่วย ช่วยได้เสร็จก็มุทิตา แล้วก็วางได้อุเบกขาไม่มีเรา เขา ไม่มีอาลัยไม่มีอาศัย แต่ถ้าอาลัยอยู่ก็ยังเป็นอนุสัย

ผู้สามารถวิเคราะห์วิจัยจิตได้จึงสามารถรู้แหล่งเกิด(โยนิ) ที่เกิด คือสัมภาวะ แต่ที่เกิดแหล่งที่เกิดคือโยนิ หรือโยนี สามารถที่จะแยก genesis doing ทำตัวเกิดเป็นชาติ สัญชาติ โอกกันติ นิพพัตติ อภินิพพัตติได้ก็ควบคุมการเกิดได้ แต่ผู้มีโยนิเองก็พร้อมให้เกิดมีรูปธรรมของแหล่งเกิด ส่วนผู้มีมีโยนิก็ไม่มีแหล่งเกิด แต่เป็นผู้เป็นเหตุปัจจัยทำให้เกิด ถ้าพลังงานสองพลังงานอวิชชา มีกามด้วย ก็ดิ้นทั้งเพศหญิง ชาย แสวงหาก็มีการเกิด แต่ถ้าเรียนรู้ สามารถไม่ให้เกิดปฏิกิริยา ปฏิฆสัมผัสโส จนเกิดแตกตัว เกิดอณูใหม่ก็ไม่เกิดตัวใหม่

ถ้าอยู่กันไปเฉยๆ เป็นปฏิกิริยาธรรมดาก็ไปได้สบาย อย่างที่อาตมาจับพยัญชนะชื่อต่างๆนี้มาให้รู้สภาวะ นัยพวกนี้มีเยอะ

ผู้สามารถมี psycho analysis สามารถจัดการ genome มี genesis doing ได้ ทำ genesis killing ได้ ประหารรากเหง้าของอกุศลจิตได้ ส่วนผู้เรียนรู้ไม่ได้ ก็ไม่สามารถจบ ไม่สามารถเอาพลังงานนี้มาใช้เป็นพลังงานดีได้ เพราะ isotope จะแตกตัวไปไม่สิ้นสุด เพราะกามคุณไม่ลด isotopeของคุณก็แตกตัวไปนับไม่ถ้วน ปฏิฆสัมผัสโส ทีหนึ่ง isotope มันแตกตัวไปมากมาย มีนิรันดร แต่ถ้าใครสามารถ genesis killing ก็จะได้จบ คนที่ทำ selfishness killing ได้ ก็คือจบ

ทำสมาธิ คือทำจิตให้รวมเป็นหนึ่ง เป็นเอกบุรุษ เอโกปิ หุตฺวา พหุธา โหติ, พหุธาปิ หุตฺวา เอโก โหติ

อาตมามีหนึ่งเดียวทำให้มีหลากหลายได้มากขึ้น คือพวกเราได้นี่แหละแต่ระวังอย่างหลง รูปเรซิ่นหล่อนะ หลงว่าตนได้อนาคามีอรหันต์แต่ได้แค่รูปหล่อเรซิ่นนะ แต่ไม่ได้สภาวะจริง ก็ค่อยๆทำให้สมบูรณ์ ทำหลากหลายให้เป็นหนึ่ง

หลากหลายก็แตกตัวเป็นเวทนา ซึ่งเวทนานั้นเป็นตัวรวม ถ้าผู้ใดอ่านเวทนาไม่ออก ทั้งที่ตนมีแล้วหลงว่าต้องเสพ เวทนาสุข จนเป็นคนวิตถาร ไปหลงเสพเวทนาทุกข์ว่าเป็นสุข เป็นซาดิสม์หรือมาซูคิสม์ เกินขอบเขตนี้ถือว่าแรงแล้ว เป็นพลังงานเกินขอบเขต โดยเฉพาะเป็นพลังงานเป็นโทษ แต่ถ้าเป็นพลังงานมีประโยชน์แม้แรงก็ทำได้แต่ถ้าแรงมากไปกลายเป็นทำลาย แต่เป็นทางเสียยาก แต่ถ้าเป็นโทษนี่เสียเลยแม้น้อยหรือมาก ยิ่งมากยิ่งฉิบหาย สามารถรู้คุณโทษนี้ได้อย่างซื่อสัตย์ คนที่เห็นว่าสิ่งไหนผิดตนเป็นคนซื่อตรงก็ไม่ทำ แต่คนหลงผิดก็ทำผิดได้แต่คุณไม่หลงผิดก็ไม่ทำผิดหรอก

รู้ แล้วไม่อวิชชาด้วย สรุปแล้วต้องทำให้เป็นหนึ่ง เป็น X แล้วทำปุงลิงค์ให้เป็นนปุงสกิลิงค์หมดเพศเลยได้ แล้วเอาอะไรเติม เอา 0 เอา 1 ไปเติมได้ รู้ได้ว่า เอา 0 ไปเติมหน้าก็ลดค่า แต่ถ้าเอา 0 ไปเติมหลังก็เพิ่มค่า เป็นผู้รู้ 0 1 2 ที่เอาไปใช้ได้อย่างรู้ๆ คือเอาพลังงานที่ควบคุมได้แต่ละหน่วยที่เป็นวงวนไปใช้ได้ จะเติมอะไรก็ได้

0 นี่อยู่แต่ผู้เดียวไม่มีเพื่อนสอง แต่ถ้าเร่ิมเป็น 1 ก็มี ธาตุแห่งความเพียร 7 คือ ...​ เป็นพลังงานยิงลูกศรออกจากแล่ง เมื่อดึงลูกศรเต็มที่แล้ว อุปปักกัมมธาตุก็รู้ว่าจะดึงแรงเท่าไหร่ แรงมากไปไกลมากแรงน้อยก็ไปใกล้ๆ ก็กำหนดได้หมด จะให้ลูกศรไปไกลแค่ไหน ก็ตามพอควร เป็นสัปปุริสธรรมประมาณอย่างได้สัดส่วน กัมมัญญตา คือการงานที่เหมาะควร ส่วน กัมมนียะ คือภาคมรรคที่ฝึกคุมอยู่แต่พอได้ผลก็เป็นกัมมัญญตา เป็นกัมมัญญา เป็น ปริสุทธา ปรโยธาตา มุทุ กัมมัญญา ประภัสสรา

ทำงานไปศึกษากรรมไป สามารถควบคุมกรรมได้สมบูรณ์แบบ กรรมพระพุทธเจ้าถึงรวบรวมไว้เป็น มรรคองค์ 8

          7.  มหาจัตตารีสกสูตร  (117)

[252]  ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้

          สมัยหนึ่ง  พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่พระวิหารเชตวัน  อารามของอนาถบิณฑิกเศรษฐี

เขตพระนครสาวัตถี  สมัยนั้นแล  พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า  ดูกรภิกษุทั้งหลาย

ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระดำรัสแล้ว  ฯ

พระผู้มีพระภาคได้ตรัสดังนี้ว่า  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  เราจักแสดงสัมมาสมาธิของพระอริยะ

อันมีเหตุ  มีองค์ประกอบ  แก่เธอทั้งหลาย  พวกเธอจงฟังสัมมาสมาธินั้น  จงใส่ใจให้ดี  เราจัก

กล่าวต่อไป  ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระผู้มีพระภาคว่า  ชอบแล้ว  พระพุทธเจ้าข้า  ฯ

[253]  พระผู้มีพระภาคจึงได้ตรัสดังนี้ว่า  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ก็สัมมาสมาธิของพระอริยะ

อันมีเหตุ  มีองค์ประกอบ  คือ  สัมมาทิฐิ  สัมมาสังกัปปะสัมมาวาจา  สัมมากัมมันตะ  สัมมา

อาชีวะ  สัมมาวายามะ  สัมมาสติ  เป็นไฉนดูกรภิกษุทั้งหลาย  ความที่จิตมีอารมณ์เป็นหนึ่ง

ประกอบแล้วด้วยองค์  7  เหล่านี้แล  เรียกว่า  สัมมาสมาธิของพระอริยะ  อันมีเหตุบ้าง  มีองค์

ประกอบบ้าง  ฯ

(พ่อครูแทรกว่า ...ในองค์รวมทั้งหมด ท่านรวมไว้ที่ 5 คือ วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคคตา

วิตก คือจิตตัวต้น ตัวแรกเลย เร่ิมดำริขึ้นมาใครสามารถจับได้ตัวต้นเท่าไหร่คนนั้นก็เก่งเท่านั้น เป็นวิตักกะ แต่ถ้าใครจับไม่ได้ก็เป็นตักกะคือความรู้ไม่หยั่งลงถึงความจริงเท่านั้น มีเหตุและผล มีตัวหนึ่งกับตัวหนึ่งเป็นปัจจัย จนสามารถจัดการสองตัวนี้ได้ เกิดตัวที่ 3 เป็นวิจาร แต่ถ้าไม่เกิดวิจาร คุมไม่ได้ก็เกิด วิกล เป็นเรื่องเสียไม่ควรเกิด แต่ถ้าทำให้ดีเป็นวิเศษ เป็นวิการที่วิเศษ เป็นวิกลก็เครื่องจักรดี ไม่เป็น genius  ก็เป็น idiot คือเป็น genius คืออย่างดี แต่ idiotคือเป็นอย่างไม่ดี สองอย่างนี้ใกล้กันมาก)

[254]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  บรรดาองค์ทั้ง  7  นั้น  สัมมาทิฐิย่อมเป็นประธาน  ก็สัมมา

ทิฐิย่อมเป็นประธานอย่างไร  คือ  ภิกษุรู้จักมิจฉาทิฐิว่ามิจฉาทิฐิรู้จักสัมมาทิฐิว่าสัมมาทิฐิ

ความรู้ของเธอนั้น  เป็นสัมมาทิฐิ  ฯ

(พ่อครูแทรกว่า ต้องศึกษาอย่างไม่ตัดทวาร ต้องศึกษาอย่างเปิดทวาร แล้วรู้ทั้งส่ิงนอกและใน ประกอบกันเป็น สังกัปปะ วาจา กัมมันตะ อาชีวะ ไม่ใช่ไปหลับตาไม่ทำอาชีพเลย หยุดนิ่งไม่ให้ทำกรรมกิริยาอะไรเลย แม้ความคิด สังกัปปะก็ไม่ให้คิดเลย เป็นคนเฉยเด๋อ ไม่ใช่ แต่ให้มีความคิดได้ จัดการดูแล  พูดก็ได้ ทำก็ได้   ผู้ที่รู้ความถูกของคนถูกว่าเป็นความผิด คนนั้นคือคนผิด  ผู้ที่รู้ความผิดของคนถูกว่าผิด คนนั้นคือคนถูก คนที่รู้ความถูกของคนผิดก็ตามความถูกของคนผิดก็รู้คนนั้นคือคนถูก)

[255]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ก็มิจฉาทิฐิเป็นไฉน  คือ  ความเห็นดังนี้ว่า  ทานที่ให้แล้ว

ไม่มีผล  ยัญที่บูชาแล้ว  ไม่มีผล  สังเวยที่บวงสรวงแล้ว  ไม่มีผลผลวิบากของกรรมที่ทำดีทำชั่ว

แล้วไม่มี  โลกนี้ไม่มี  โลกหน้าไม่มี  มารดาไม่มีบิดาไม่มี  สัตว์ที่เป็นอุปปาติกะไม่มี

สมณพราหมณ์ทั้งหลายผู้ดำเนินชอบ  ปฏิบัติชอบ  ซึ่งประกาศโลกนี้โลกหน้าให้แจ่มแจ้ง  เพราะ

รู้ยิ่งด้วยตนเอง  ในโลกไม่มีนี้มิจฉาทิฐิ  ฯ(อัตถิ  โลเก   สมณพราหมณา   สัมมัคคตา  สัมมาปฏิปันนา  เย  อิมัญ จ โลกัง   ปรัญ จ  โลกัง   สยัง อภิญญา   สัจฉิกัตวา  ปเวเทนตีติ)

พ่อครูแทรกว่า ผู้ที่รู้จะคอยบอกว่าอันนี้โลกียะ อันนี้ควรทำลายไปเสียในจิตเช่นนี้ อ่านจิตของตนให้ออกว่าจิตเราไปแบบกระแสโลก ก็ค่อยลดลงๆ ให้จิตเข้าสู่โลกุตระ รู้แจ้งในตนเห็นของตนอยู่ เห็นว่ามันไม่เที่ยง ไม่เที่ยงไปทางโลกีย์ กระแสมันวิ่งไปทางโลกหรือจิตโน้มสู่โลกุตระ (อธิมุตโตหรืออธิโมกโข) มาสู่วิมุติหรืออธิมุติ หรือวิโมกข์ มาสู่เนกขัมมสิตเวทนา อย่างนี้มาทางโลกียะก็เป็นเคหสิตเวทนาก็อ่านอาการของจิต รู้ว่าจิตเป็นโลกีย์/โลกุตระ  อ่านจิตเราที่ได้ลดกิเลส ที่เป็นสักกายะ เราเสพบำเรอมันมันก็ไม่เที่ยงสมใจ/ไม่สมใจ มันไม่มีนิรันดร แต่คุณอยากให้อยู่นานอยากได้สัมผัสอยู่ แม้สัมผัสไว้ก็บางทีก็เบื่อหน่าย เอาออกไป ก็เบื่อแล้ว ถ้าคุณยึดก็อยากให้อยู่อย่างนี้ตลอดกาลนาน

เมื่อมีการปรุงแต่งให้ยึดไว้ ก็มีวิธีการแสดงว่าให้รักกันนานๆ ก็มาจูบกันให้ได้นานใครนานกว่ากันก็ชนะ ครอบงำความคิด ด้วยความไม่เข้าใจ อวิชชา แล้วคุณจะจูบกันไปได้นิรันดรไหม? บางคนปากเจ่อ ห้อเลือดเลย บ้า นี่คือความไม่รู้ อวิชชา แต่เขาก็ไม่เข้าใจ แสดงอาการกามก็ไม่รู้ว่าไม่ดี แสดงsexy อะไรก็ตาม เขาก็หาว่าอายมาพูดทำไม? ก็ต้องพูดฉีกหน้าว่าไม่น่าได้ไม่่น่ามีนะ

[256]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ก็สัมมาทิฐิเป็นไฉน  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  เรากล่าวสัมมา

ทิฐิเป็น  2  อย่าง  คือ  สัมมาทิฐิที่ยังเป็นสาสวะ  เป็นส่วนแห่งบุญให้ผลแก่ขันธ์  อย่าง  1

สัมมาทิฐิของพระอริยะ  ที่เป็นอนาสวะ  เป็นโลกุตระเป็นองค์มรรค  อย่าง  1  ฯ

สามารถทำให้กิเลสมันลดได้ โดยที่มันไม่เที่ยงในทิศทางลดลง เช่นเรารู้แล้วว่ากิเลสเรามีปฏิกิริยา 100 แต่บางทีมันมากขึ้น เป็น 200 เป็น 400 เลย เป็นปุถุชน ถ้าทำให้กิเลสลดลง จางคลายลงได้ก็รู้เห็นความจางคลาย วิราคานุปัสสี ตามเห็นเลย มีวิปัสสนา มีพฤติกรรมเห็นเลยว่ามันเกิดทุกข์ มีเหตุแห่งทุกข์ที่เราจับได้ เป็นกาม ราคะ โทสะ พยาบาทก็ตาม สราค หรือสโทส เป็นเจโตปริยญาณ คุณก็ทำให้มันเบาลง จางคลายลงได้ เห็นเข้าใจของจริง เห็นอาการ ลิงค นิมิต ของตนเลย ผู้อ่านรู้ความจริงตามความเป็นจริงของเจตสิกของเรา เราจับgenome ได้ แม้ว่ามันเล็กก็ตาม คุณสามารถทำให้มันลดด้วยสามารถ อุปปหัจจะ คุณก็รู้ยิ่งเห็นจริงว่ามันลด ทำให้ลดคือชำระได้ เรียกว่า “บุญ” คุณทำได้ส่วนหนึ่งก็เรียกว่า บุญภาค หรือส่วนแห่งบุญ หรือปุญญภาคิยา เป็นผลแก่ขันธ์ คำว่าขันธ์คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ  สะอาดขึ้นจากกิเลส ผู้ทำได้ อันนี้เป็นสาสวะ ก็ลดลงไป แต่ถ้าเป็นอนาสวะก็เป็นอีกอย่างหนึ่ง เป็นสภาพธรรมะสองที่ยังทำให้สมบูรณ์ไม่ถึง ก็ทำการอภิสังขารไปเรื่อยๆ ชำระไปเรื่อยๆตามลำดับ เริ่มต้น ก็ค่อยขยายความไป

[257]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  สัมมาทิฐิที่ยังเป็นสาสวะ  เป็นส่วนแห่งบุญ  ให้ผลแก่ขันธ์

เป็นไฉน  คือ  ความเห็นดังนี้ว่า  ทานที่ให้แล้ว  มีผล  ยัญที่บูชาแล้ว  มีผล  สังเวยที่บวงสรวงแล้ว

 มีผล  ผลวิบากของกรรมที่ทำดี  ทำชั่วแล้วมีอยู่  โลกนี้มี  โลกหน้ามี  มารดามี  บิดามี  สัตว์ที่

เป็นอุปปาติกะมี  สมณพราหมณ์ทั้งหลาย  ผู้ดำเนินชอบ  ปฏิบัติชอบ  ซึ่งประกาศโลกนี้โลกหน้า

ให้แจ่มแจ้งเพราะรู้ยิ่งด้วยตนเอง  ในโลก  มีอยู่  นี้สัมมาทิฐิที่ยังเป็นสาสวะ  เป็นส่วนแห่งบุญ

ให้ผลแก่ขันธ์  ฯ

ก็คือพบสมณะพราหมณ์ที่เป็นสยังอภิญญามีอยู่ แต่คนไม่เชื่อก็จะไม่แสวงหาไม่ได้ฟัง แต่ถ้าคนแสวงหากเจอผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบแล้วแต่ไปเห็นผิด ไปเชื่อผู้ที่มิจฉาฯว่าเป็นผู้ถูก ผู้นั้นก็คือผู้มิจฉาทิฏฐิ  ผู้ใดเห็นผู้ถูกเป็นคนผิด ผู้นั้นไม่มีทางได้บรรลุธรรม ผู้นั้นก็ยังผิดอยู่ก็ถูกแล้ว แต่คนที่เห็นคนถูกเป็นคนผิด เขาก็เห็นความถูกเป็นคนถูกไม่ได้ ผู้นั้นคือผู้ผิด

อาตมาไม่สงสัยว่าอาตมาเป็นผู้ถูก กำลังบรรยายแสดงความถูกพากันทำส่ิงถูก แต่คนที่เห็นว่าคนถูกเป็นคนที่ทำความผิดอยู่ คนนั้นคือคนผิด 100% ...จบ

เวลาบันทึก 12 มีนาคม 2563 ( 15:16:58 )

รายละเอียด

580528_ธรรมาธรรมะสงคราม สันติอโศก มหาจัตตารีสกสูตร ตอน 2

พ่อครูว่า....วันนี้วันพฤหัสบดีที่ 28 พ.ค. 58 ขึ้น 11 ค่ำ เดือน 7 ปีมะแม เราก็จะมาต่อกันเรื่อง "สมาธิ" เมื่อวานเราเอามหาจัตตารีสกสูตร ตั้งแต่ข. 252 มาพูด ซึ่งเป็นเรื่องสัมมาสมาธิ เป็นสมาธิของพระพุทธเจ้าโดยตรง ซึ่งต้องย้ำพูดบ่อยว่า สมาธิของพระพุทธเจ้าไม่เหมือนสมาธิทั่วไป ที่ต้องพูดย้ำ เพราะคนยึดผิด ทั้งทิฏฐิ และศีลพรต

ยึดความเห็นว่า เหตุปัจจัยเกิดสมาธิคือนั่งหลับตาทำใจเบาๆสบายๆ เพ่งกสิณเข้าไป กสิณ 40 หรืออะไรก็แล้วแต่ให้จิตนิ่ง เป็น hypnotize เป็นสะกดจิตธรรมดา สะกดจิตตนเอง เป็นวิธีการที่คนทั่วไปทำได้ทำเป็นซึ่งคนละเรื่องกับธรรมะพระพุทธเจ้า มันไม่ได้มรรคผล

ศาสนาพุทธทุกวันนี้แม้คำว่าสมาธิ ก็ไปยึดนั่งหลับตาในภวังค์แล้ว อาตมาพูดมามากกว่า 40 ปีแล้วนะ อาตมาพูดสมาธิของพระพุทธเจ้ามีกรรมกิริยาสามัญกับคนธรรมดาไม่ได้ออกนอกชีวิตประจำวันเลย อาตมาเจอมหาจัตตารีสกสูตร นี่ยอดเยี่ยมเลย คนจะจมน้ำ อาตมาก็ได้อุปกรณ์ช่วยคนเข้าฝั่งได้ดีเลย อาตมาพูดถึง 45 ปีแล้ว กระแสหลักก็ตาม คนจบดร.ทางศาสนาก็ตาม ตำราพระไตรฯมีอยู่ก็ตาม ในมหาจัตตารีสกสูตร สัมมาสมาธิ ทำให้เกิดเอกัคคตาจิตนี้ ไม่ใช่ว่าไปนั่งสะกดจิตมีกสิณเป็นเหตุปัจจัยนะ แต่มันเกิดจากกรรมวิธีลึกซึ้งซับซ้อน กรรมวิธีต้องเข้าใจสัมมาทิฏฐิ หากไม่สัมมาทิฏฐิจะไม่ได้สัมมาสมาธิ ก็จะไม่ได้ฌาน แบบพระพุทธเจ้า ไม่มีหวังเลย ไม่ได้กันด้วย แล้วก็ทำกันไป ตลอดเวลา เต็มบ้านเต็มเมือง ทำกันไปตลอด เจ้าลัทธิก็สอนกันอย่างมาก อาตมาโผล่มาหากไม่มีไตรปิฎกว่าไว้เช่นนี้อาตมาตายแล้ว เพราะเหมือนจรเข้ขวางคลอง ว่าสมาธิของพระพุทธเจ้ามียืน เดิน นั่งนอน มีการทำมรรค 7 องค์ตลอดเวลา เขาก็ไม่เคยเข้าใจ ไม่เห็นว่าน่าเชื่อถือเลย อาตมานี่พูดให้ตายเขาก็ไม่เชื่อ เขาก็เชื่อเช่นนั้น ไม่มีปรโตโฆษะ

เมื่อไม่มีปรโตโฆษะก็ไม่มีโยนิโสมนสิการ ก็อโยนิโสมนสิการกันเต็มบ้านเมือง เขาว่าอาตมาถือดีที่พูดเช่นนี้ ว่า อหังการ มมังการ พูดมาจะ 50 ปีแล้ว ก็ขอพูดอย่างถือดีอวดดียืนยันจริงๆ ว่าอาตมาเข้าใจถูก ท่านทั้งหลายลองตรวจสอบดีๆ ที่อาตมาเอามาขยายความ มีหลักฐานในพระไตรฯ ว่าปฏิบัติสมาธิแบบพระพุทธเจ้าไม่ได้นั่งหลับตา ถ้านั่งหลับตาไม่รู้อะไรมากมาย มีแต่ดับหลับ ไม่ได้แตกปัญญา แล้วก็คิดว่าเกิดฌานสมาธิ ยกจิตสู่วิปัสสนานั้นขอยืนยันว่าแค่สัญญา ไม่ใช่ปัญญา

เมื่อเหตุปัจจัย และองค์ประกอบให้เกิดสมาธินั้นผิด คุณจะไปปั้นน้ำให้เป็นภูเขา ปั้นให้ตายก็ไม่ได้ ปั้นลมให้เป็นภูเขาไม่ได้ เหตุปัจจัยมันไม่ได้ มันไม่เกิด เหตุมันไม่ใช่

พระพุทธเจ้าท่านบอกว่า ภิกษุทั้งหลายจงฟัง เราจะกล่าว สัมมาสมาธิของพระอาริยะ ว่ามีองค์ประกอบคือมรรค 7 องค์  ทำองค์ประกอบเหล่านี้แหละร่วมกัน ท่านว่ามีสัมมาทิฏฐิเป็นประธาน ทำทิฏฐิให้ชัดเจนว่า อย่างนี้แหละคือสัมมา อย่างนี้แหละคือมิจฉา ก็ต้องทำเองศึกษา ว่าสัมมาคือเช่นนี้ อย่างนี้คือมิจฉาฯ ผู้เข้าใจสัมมาที่ถูกว่าเป็นสัมมาฯก็คือสัมมาฯ เข้าใจมิจฉาฯเป็นมิจฉาฯก็คือสัมมาฯ แต่เข้าใจมิจฉาฯเป็นสัมมาฯก็ผิด แล้วท่านว่ามิจฉาทิฏฐิเป็นเช่นใด ท่านก็แจงไว้ 10 ประการ

[257]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  สัมมาทิฐิที่ยังเป็นสาสวะ  เป็นส่วนแห่งบุญ  ให้ผลแก่ขันธ์

เป็นไฉน  คือ  ความเห็นดังนี้ว่า  ทานที่ให้แล้ว  มีผล  ยัญที่บูชาแล้ว  มีผล  สังเวยที่บวงสรวงแล้ว

 มีผล  ผลวิบากของกรรมที่ทำดี  ทำชั่วแล้วมีอยู่  โลกนี้มี  โลกหน้ามี  มารดามี  บิดามี  สัตว์ที่

เป็นอุปปาติกะมี  สมณพราหมณ์ทั้งหลาย  ผู้ดำเนินชอบ  ปฏิบัติชอบ  ซึ่งประกาศโลกนี้โลกหน้า

ให้แจ่มแจ้งเพราะรู้ยิ่งด้วยตนเอง  ในโลก  มีอยู่  นี้สัมมาทิฐิที่ยังเป็นสาสวะ  เป็นส่วนแห่งบุญ

ให้ผลแก่ขันธ์  ฯ

เร่ิมตั้งแต่การทำทาน(อัตถิทินนัง) .... การไปเพ่งกสิณหรือหลับตาทำสมาธิ ไม่ใช่ทำองค์ประกอบทั้ง 7 นี้ ทำสมาธิคือทำใจของเราให้เป็นเอกัคคตา ซึ่งการทำใจก็คือมนสิการ ทำในขณะลืมตา ทำในขณะทำทาน ทำทานลืมตานะ เมื่อบ่ายนี้อาตมาไปเยี่ยมโยมเหินฟ้า  คนก็จับให้มือแกวางของที่ผ้าอาตมาวางไว้แต่แกไม่รับรู้แล้ว แกก็ไม่ปล่อยมือนะ อาตมาก็ทักว่ายังไม่ปล่อยนะยังไม่ได้ทานนะ แกก็เป็นญาติธรรมของเรา ที่เป็นคนขยัน เอาการเอางาน มีน้ำใจ มักน้อยสันโดษ แกก็บอกว่า ฉันตายไปก็จะไม่เกิดอีกแล้ว เบื่อหน่ายมาก ชัดเจนในสังสารวัฏนี้ ส่วนใจอยากจะไม่เกิดอีกได้ แต่ถ้าทำเหตุปัจจัยไม่ครบก็ต้องเกิดอีก จะไม่เกิดอีกก็ไม่ได้

การทำทานอย่างไรจะได้ผล อัตถิทินนัง จิตเราก็จะได้ผล ทานคือการสละออก สละความโลภ แต่ผู้สอนไม่รู้ธรรมะ เขาก็ไม่เคยพาทำใจในใจลดโลภ แต่เขาสอนให้ทำทานแล้วทำใจขอให้ได้ลาภ ได้ยศ ได้อะไรต่างๆทั้งนั้น ปรารถนาอะไรก็ขอให้ได้ดังใจ ดีไม่ดีทานแล้วจะได้รวยมากๆ ทำจิตตนตั้งใจตน อธิษฐานอยากได้มากๆ คืนมาจากการให้ข้าวทัพพีหนึ่ง คืนจากการให้เงิน สิบบาท ร้อยบาท หมื่นบาทหรือล้านบาท ให้ได้คืนกลับมามากกว่านั้นในอนาคต ก็ไม่รู้อีกว่าอนาคตเป็นอย่างไร ก็ทำใจไม่ถ่องแท้แยบคายถึงที่เกิดว่า จะได้เพิ่มโลภะหรือลดโลภะ ซึ่งเขามีแต่สภาพที่เอามาให้เราอีก เพ่ิมกิเลส นั่นคือทานแล้วไม่มีผล คือข้อที่ 1 ในการปฏิบัติฌานหรือสมาธิแบบพุทธที่เรียกว่า สัมมาสมาธิ

เร่ิมข้อ 1 ก็ล้มเหลวแล้ว ทั้งๆที่ง่ายที่สุด ท่านคือการลดความโลภ แต่เขาสละวัตถุจริง แต่ใจโลภจัดกว่าเก่า เพราะทำใจไม่เป็น มนสิกโรติไม่เป็น ก็เลยไม่เกิดผล การทำจิตให้ลดกิเลสนี่แหละคือทำจิตเป็นสมาธิ ไม่ใช่ว่าคือการทำจิตให้เกาะตัวแน่น หยุดนิ่งอันนั้นไม่ใช่สัมมาสมาธิ แต่สมาธิของพระพุทธเจ้าหมายถึงอกุศลจิต หรือกิเลส โลภ โกรธ หลง มันลดลง จนหมด สงบจากกิเลสไม่ใช่ว่าให้จิตนิ่งเฉยๆ ไม่ทำอะไรเลย นี่คือแบบเก่าแล้ว แต่ สงบแบบพระพุทธเจ้านั้นสงบอย่าง

1.      คัมภีรา (ลึกซึ้ง)

2.      ทุททัสสา (เห็นตามได้ยาก)

3.      ทุรนุโพธา (บรรลุรู้ตามได้ยาก)

4.      สันตา (สงบระงับอย่างสงบพิเศษ แม้จะวุ่นอยู่) .

5.      ปณีตา (สุขุมประณีตไปตามลำดับ ไม่ข้ามขั้น)

6.      อตักกาวจรา (คาดคะเนด้นเดามิได้)

7.      นิปุณา (ละเอียดลึกถึงขั้นนิพพาน)

8.      ปัณฑิตเวทนียา (รู้แจ้งได้เฉพาะผู้เป็นบัณฑิต บรรลุแท้จริงเท่านั้น)   (พตปฎ. เล่ม 9  ข้อ 34)

ฟังเข้าใจง่ายดีนะ แล้วต้องทำให้ถูกเป็นผลด้วย ตามสัมมาทิฏฐิ 10

1.      ทานที่ให้แล้ว มีผล(ให้กิเลสลด)  (อัตถิ . ทินนัง)

2.      ยัญพิธี (พิธีการปฏิบัติ) ที่บูชาแล้ว  มีผล  (อัตถิ  ยิฏฐัง) คือการทำกรรมทำพิธีการแล้วมีผลจิตลดกิเลสไหม?

3.      สังเวย(เสวย)ที่บวงสรวงแล้ว  มีผล  (อัตถิ  หุตัง) สังเวยคือผล คือสิ่งที่จิตได้รับผล สำเร็จผล อย่างไร? ทำแล้วจิตเราลดกิเลสได้ผลหรือไม่?

4.      ผลวิบากของกรรมที่ทำดีทำชั่วแล้ว  มีแน่   
(อัตถิ  สุกตทุกกฏานัง  กัมมานัง   ผลัง  วิปาโก)  ซึ่งพวกมิจฉาทิฏฐิว่า ทุกอย่างไม่มีอะไร ไม่มีบาป/บุญ ดี/ชั่ว เอาดาบฟันคนก็คือฟันลงในที่ว่าง เหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น นี่ก็พวกวาชรศพ หรือว่าทำกรรมแล้วมีผลเป็นบาป กรรมนี่เป็นผลจะให้เกิดเป็นกรรมที่ให้ผล สุขหรือทุกข์ก็อยู่ที่กรรมของตน ถ้าไม่รู้เรื่องกรรมก็จะสะเปะสะปะ พระพุทธเจ้าสอนให้รู้กรรมที่พาไปนิพพาน ไม่ใช่ว่าไม่พูดไม่ทำกรรมกิริยานี่คือพาไปนิพพาน นี่ไม่ใช่เลย ถ้าเข้าใจอย่างนี้ไม่ได้ก็สั่งสมผลวิบาก วิบากคือสั่งสมผลแล้วสำเร็จแล้ว เป็นผลชำระกิเลสจนสูญ สั่งสมสูญ คือสั่งสมความไม่มี จบ 0 คือ สูญถาวรเลย ทำอะไรอีกไม่มีให้ทำแล้วมีแต่ 0 แล้วก็ไม่ต้องทำอีก ไม่ต้องชำระอีก บุญเต็มแล้ว บุญหมดแล้ว ไม่มีอะไรให้ทำบุญอีกแล้ว ชำระหมดแล้ว การทำบุญจึงมีวันจบสิ้นได้มีการสิ้นบุญสิ้นบาป

เมื่อตัวเราผัสสะ แล้วเกิดบาป แม้ปฏิฆสัมผัสโสในจิตก็บาป ยิ่งกายกรรมวจีกรรมก็เป็นผลวิบากในจิต ถ้าไม่เข้าใจสัมมาสมาธิว่าคุณจะเพิ่มกิเลสหรือลดกิเลสก็เกิดจากกรรมทั้งนั้น

ทำกรรมเป็นผลดีขั้นโลกุตระ คือลดกิเลสได้ โลกุตระมีถึง 46 ซึ่งใน 9 ชื่อนี้เป็นการระบุผล เป็นมรรคและผล

แล้วอีก 37 ชื่อคือมรรค คือวิธีปฏิบัติ ตั้งแต่ กายในกาย อ่านรู้กายในกาย ที่มีองค์ประกอบขอบรูป/นาม ที่จะทำให้เกิดอกุศล หรือกิเลสในจิต ตัวที่ต้องกำจัดคือ โลภ โกรธ หลง ที่เกิดจากรูป/นาม มีปฏิกิริยา ของอีกส่ิงหนึ่งเป็น 3 อ่านกายในกาย แล้วอ่านวิญญาณที่มีเวทนา สัญญา สังขาร อ่านเวทนานี่แหละคือตัวสำคัญ  โดยใช้สัญญาเป็นตัวจิตที่กำหนดรู้ สังขารคือปรุงแต่งเป็นเวทนา อ่านเวทนาออก ซึ่งเวทนาที่ไม่ไปข้างไหนไม่บวกไม่ลบรู้ความจริงตามความเป็นจริงคืออุเบกขาไม่มีดูดไม่มีผลัก ไม่มีโลภโกรธ หลง คือฐานของนิพพาน คืออุเบกขาเวทนา คืออทุกขมสุขเวทนา ไม่มีอาการ ให้อ่านสิ่งนี้ด้วยการกำหนด อาการ เมื่อกำหนด อาการของจิตได้อ่านอาการออก ว่าอาการอย่างนี้แหละเป็นกิเลส อาการอย่างนี้เป็นสุข อาการอย่างนี้เป็นทุกข์ อย่างนี้ไม่สุขไม่ทุกข์แบบเฉยๆ แบบที่ไม่ใช่ว่าหมดไปเอง แต่จิตรู้เลยว่า อย่างนี้คือดอกลีลาวดี มีสีมีรูปร่างนี้ รู้จริงตามจริง ใครมีประสาทตาดีก็เห็นเหมือนกัน ไทยจีนแขกฝรั่งลาวโรฮิงญาก็เห็นเหมือนกันหมด อันนั้นเป็นสามัญ​แต่ถ้าเห็นแล้วมันมีอาการอารมณ์แทรกซ้อน มีเวทนาที่ไม่เฉย แต่อยากได้ไม่อยากได้ชอบ/ไม่ชอบ นี่คืออารมณ์ผี ที่ติดยึดมาใครบอกสอนมานานแล้ว ไปถูกมารหลอกให้เชื่อ พระพุทธเจ้าก็ว่าอย่าไปหลงมารเลยมาเชื่อพระพุทธเจ้าดีกว่า มันของไม่จริง ถ้าของจริง ใครเห็นก็เหมือนกันหมดสิ ไทย จีน ฝรั่งแขก โรฮิงญาก็เห็นเหมือนกันแต่นี่เห็นแล้วก็มีบางคนชอบบางคนชัง แต่ที่ชอบนี่จะยึดเป็นตัวเป็นตนเป็นเจ้าของสิ แต่ที่จริงมันมีสภาวะเดียว มีของจริงอย่างเดียว สัจจะภาวะเป็นอย่างเดียว แต่ความไม่จริงคืออารมณ์ 

อารมณ์หนึ่งคืออารมณ์แท้  อีกอารมณ์คืออารมณ์ดิ้นไปจากความจริง แล้วแต่แต่ละคนจะยึดจะผูกไว้มากหรือน้อยกว่ากันก็เกิดมากน้อยต่างกันแต่ถ้าไม่มีอารมณ์นี้ก็จำแต่ความจริงไม่มีผี มีแต่ความสะอาดตามความเป็นจริง ว่าอย่างนี้เคยเห็นแล้ว เขาเรียกว่าดอกลีลาวดี ไม่มีชอบ/ชัง

ความชอบ/ชังนี่ทำให้ปั่นป่วน เกิดเป็นยอดนิยายของโลกในความเป็นมนุษย์ ที่พูดนี้ไม่ใช่ว่าเหมือนไก่ได้พลอยนะ หรือหมาไม่กินขี้นะ

เราไม่รู้อาการนี่แหละสำคัญ คำว่า อาการนี่ใช้ได้ทั้งรูปธรรม และนามธรรมนะ เกิดอาการแล้วคุณอ่านอาการได้ อ่านอาการของโปรตอน ทางโลกเขาวัดได้ ค่าของนิวตรอน เขาวัดไม่ได้ แต่อาการอิเล็กตรอนนี่วัดง่ายกว่าเพราะมันเคลื่อนไหวมากกว่านิวตรอน  และมันมีแรงด้วย เป็นความเคลื่อนไหวก็วัดได้ง่ายกว่า แล้วถ้าคุณทำให้มันน้อยลงๆ ก็จะวัดได้ยากขึ้นในความนิ่งไม่ใช่ว่าไม่มีแรงหนุนไม่มีแรงงานนะ ส่ิงที่นิ่งที่สุดเรียบร้อยที่สุดก็มีพลังงานสูงมากนะ ทางวิทยาศาสตร์เป็นรูปธรรม แต่ของพระพุทธเจ้านี้อธิบายได้มีรูปธรรมประกอบที่มีนามธรรมที่เกิดจากวัตถุธรรมไปเป็นพลังงาน เล็กละเอียดเข้าไปก็รู้ได้ยาก จนเป็นนามธรรมก็รู้ยาก แต่รู้ได้

พลังงานนามธรรนั้นเลยไปจากการศึกษาทางวิทยาศาสตร์เขาจับนามธรรมไม่ได้แต่พระพุทธเจ้าจับอาการเคลื่อนไหวของนามธรรมได้ เราต้องรู้ของตนเอง คุณไปรู้อาการนามธรรมคนอื่นรู้ไม่ได้หรอก ไม่มีมิเตอร์ไหนไปวัดคนอื่นแล้วมาตอบของเราว่า เราเกิดความโลภเท่านี้ แล้วเอาแสกนตนเองแล้วไปวัดค่าคนอื่นไม่ได้หรอก ไม่มีเครื่องมือไหนไปวัดค่าความเคลื่อนไหวของจิตได้ การเคลื่อนไหวของพลังงานพีชะเขาก็พอวัดได้ เพราะมันเคล่ือนแนวระนาบมีสองหน่วยไม่เกิดสามหน่วยไม่มี cyclic มีแค่สองหน่วยไม่เกิดองศา

การเกิดความโค้ง องศานี่เร่ิมเป็นพีชะเป็นเซลล์ เริ่มจากสองหน่วยไม่มีการเกิดวงวนเลย มีแต่ไปมากหนักเบาสองหน่วยนี้ จึงเกิดชีวะ ศาสนาพุทธสามารถควบคุมแนวระนาบได้ ไม่เกิดกัมมันตภาพรังสี พอควบคุมได้ก็จะควบคุมกัมมันภาพรังสีได้ ศาสนาพุทธจึงใช้พลังงานจิตออกไปทำงานอย่างไม่เกิดโทษเลย สรุปคือ ผู้เป็นอรหันต์ใช้พลังงานเหมือนพีชะแต่จริงๆอรหันต์ใช้พลังงานวงกลมทุกองศาได้แล้วอนุโลมให้เป็นวงรีวงกลมขนาดไหนก็ได้ องศามาก็เป็นวงกลมมากขึ้น ความคล่องแคล่ว มุทุธาตุก็ยิ่งมาก ทั้งความเร็วและความลัด เส้นผ่านศูนย์กลางมันก็จะลัด กลมเท่ากันหมด เส้นผ่านศูนย์กลางสั้นที่สุดคือวงกลม ไม่มีสะดุดเลย เรียกว่าคล่องตัวสูงสุด เป็น กายปาคุญญตา  เป็นความคล่องแคล่วของเจตสิก 3

หรือกายกัมมัญญตา ก็คือความคล่องแคล่วของเจตสิก 3 อรหันต์จะทำได้ ควบคุมพลังงานให้อยู่ในอาณัติ เรียกว่าลหุตา ทำให้เกิดเป็นธาตุขนาดพอเหมาะภาษาวิทยาศาสตร์เรียกว่าธาตุเบา ไม่เกิดกัมมันภาพรังสีกระจายออกรักษาสภาพพอเหมาะ ควบคุมได้ถึงกัมมันตภาพรังสี

กัมมันตะคือการกระทำ ทุกอย่าง ทำให้กัมมันตะนี้เกิดรังสีที่เป็นส่วนที่ออกนอกตัวตนแล้วไม่เป็นพิษ ทางโลกควบคุมอันนี้ไม่ได้จึงกลายเป็นพิษ ควบคุมอย่างไรก็เหลือพิษ สรุปแล้วเรากำลังพูดถึงเรื่องกรรม กัมมันตะ การกระทำทางกาย วาจา มโนก็เคลื่อนที่แต่พระพุทธเจ้าสอนให้คนเคลื่อนที่แล้วอย่าให้เกิดกัมมันตภาพรังสีแต่เกิดกัมมันตภาพรังสีที่เป็นประโยชน์ เป็นฉัพพรรณรังสี  เป็นรังสีที่มีหกสี ทั้ง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เป็นรังสีที่มีแต่ประโยชน์คุณค่าทั้งหมด ยิ่งใหญ่

อาตมาอธิบายถึงกรรม นะ ก็ทำกรรมต่างๆถึงเก่งควบคุมกัมมันตะได้ ผู้จะเป็นไปได้ขนาดนี้ต้องเป็นอรหันต์ขึ้นไป ก่อนจะเป็นอรหันต์ก็มารู้สัมมาทิฏฐิต่อ

5.      โลกนี้ มี (อัตถิ  อยัง  โลโก)  หมายถึง วนในโลกีย์เดิมๆ โลกคือวงกลมหรือวงรีหรือวงอะไรก็ตาม มีการต่อกันเป็นวง เมื่อมีแรงก็เคลื่อนไป ในมหาจักรวาลนี้ก็อยู่ในหน่วยหนึ่งเรียกว่าเอกภพ จะอยู่อย่างไรก็เดาไม่ออกหรอก แต่มันอยู่อย่างไม่เที่ยงหรอก หดเข้าพองออกแล้วไม่มีอะไรออกนอกนี้ ถ้ามีอื่นนอกไปก็ไม่เกี่ยวกับเราก็ไม่ต้องพูดถึงได้ แต่ส่ิงที่เกียวเนื่องกันก็คือเอกภพ

มีน้ำร่วมกัน ดาวหางนี่พกน้ำไปเยอะ แล้วเอาเชื้อน้ำ ไปกระจายทั่วไป ส่ิงที่จับตัวกันเป็นก้อนจะมีเชื้อน้ำ อย่างอุกกาบาตไม่มีในวงโคจร แต่ก็อยู่ในมหาเอกภพนี้ มีแรงดูดจากอะไรดูดมันเข้าไปมันก็ไปใกล้ไปหาอันนี้ เพราะทุกอย่างมันเคลื่อนที่หมด อุกกาบาตนี่อะไรมาดึงมันก็ไปหาอันนั้นไม่แน่นอนเลย ยิ่งไม่มีแรงอื่นมันก็ถูกแรงนี้ดึงไปจนกระแทกกันเลย มันไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ไปกับแรงคนอื่นดูด/ผลัก แต่ก็ต้องอาศัยกัน เป็นหน่วย โดยเฉพาะต้องมี 3 หน่วยถึงมีอัตตาตัวตน แล้วมีเพิ่มหน่วยเป็น 3 4 5 จนถึง 9 ก็ซ้อนกันไป จนกระทบกันก็แตกตัวกันออกจากกัน แล้วก็รวมตัวกันอีก นี่คือเกิด นิวเคลียร์สองแบบคือ Fusion และ Fission

ฟิชชั่นคือแตกกระจายไปจนหมดสูญสลายไป

ฟิวชั่นคือรวมตัวกันเป็นก้อนรวมตัวกันได้มากถึงเป็น galaxy เลย แล้วมีอะไรซ้อนในนั้นเลย เราก็อยู่ใน galaxy ทางช้างเผือก เป็นหมู่กลุ่มดวงดาวอยู่ใน space หนึ่ง

ตั้งแต่สามหน่วยรวมกันก็จับตัวกันหมุนได้ เกิดแกนกลาง มีน้ำหนักอยู่ได้เป็นตัวของตัวเอง ยิ่งมีหน่วยรวมด้วยก็จะยิ่งซับซ้อน ยิ่งมีแกนกลางมากก็จะยิ่งดูดได้มาก มีการดูดการผลัก แล้วมีค่าบวกหรือลบเกิดอีกมาก ค่าที่บวกและลบจะรวมตัวกัน แต่บวกกับบวกจะผลักกัน จึงเกิดลิงคหรือเพศในอากาศ เกิดจากค่าบวก ลบนี่แหละ

ตั้งแต่โปรตอนกับนิวตรอนนี่ทำทีว่าอยู่ร่วมกันนะ แต่ข้างในอวิชชา ถ้าถูกกระแทกเข้าก็ปังเลย นิวตรอนนี่จวนจะระเบิดแล้วใครกดข่มนิ่งมากจะระเบิดง่ายระเบิดแรงเลย ยิ่งกดเข้าไปก็สะสมไปเรื่อยๆอย่านึกว่าข้างในไม่ทำงานนะ ในสภาพของพระพุทธเจ้าจึงไม่สะกดแต่เรียนรู้ไปทีละชิ้นแล้วทำให้ออก จนเข้าไปรู้หมดข้างในเลย บวกก็รู้ ลบก็รู้ โปรตอนนิวตรอนก็รู้ มีเพศมีลิงคต่างกันอย่างไรนี่สุดยอด

จะเอาความแตกต่างกันมาให้กลมกลืนร่วมกันได้อย่างไม่ให้เกิดกัมมันตภาพรังสีเป็นพิษได้ พระอรหันต์ทุกองค์คือศิลปินผู้จัดองค์ประกอบให้อยู่ร่วมกันได้อย่างไม่เป็นพิษมีพลังสูงด้วย

6.      โลกหน้า  มี  (อัตถิ  ปโร  โลโก)  หมายถึง โลกโลกุตระ

เรารู้ว่าอันไหนมวล ลบ หรือบวก มันต่างกัน แต่ทำไมมารวมตัวกัน ต่างกันในรูปของสภาวะ มันรวมกันเพื่อจะแตก ไอ้นี่รักสองสิ่ง แล้วมันก็อยู่กันไปสองส่ิงนี้ ดูดกันแล้วก็มีพลังงานดูดเอาอันอื่นมาเป็นมวลของตนเองด้วย แล้วมวลที่ฉลาด จะรวมตัวกันเอาตัวต่ำมาร่วมด้วย มวลที่โง่จะรวมเอามวลที่คล้ายกันมาร่วมกัน

โลกใหม่นี้เป็นโลกที่มีความรู้หรือไม่มีความรู้ ถ้าไม่รู้เป็นตามปกติก็จะรวมแล้วแตก เป็นพลังงานและสสารเช่นนี้อยู่ตราบนานเท่านานคือโลกีย์ธรรมดา อยังโลโก ถ้าได้เกิดมาเป็นชีวะตายแล้วเกิด เกิดแล้วตาย รวมแล้วแตก แตกแล้วตายโดยไม่รู้ว่าจะหยุดเมื่อไหร่หรือไม่รู้ว่าจะรวมเท่าไหร่ให้ได้ขนาดเท่าที่ต้องการ แล้วอันไหนที่จะปล่อยก็ปล่อยได้อย่างไม่เป็นพิษด้วย

สรุปแล้วโลกใหม่นั้นรวมได้แตกได้ โดยไม่มีพิษ หรือโลกๆใหม่ อรหันต์จึงรวมเข้ามาเป็นสองได้ สองที่สมบูรณ์ที่ใช้งานได้ตลอดกาลคือ 0 กับ 1 หรือจะใช้เป็น 1 กับ 2 ก็ได้ หรือ 2 กับ 3 ก็ได้ คือคู่กับคี่ โดยการประมาณในการใช้ จะใช้ให้น้อยๆมากก็ใช้ 1 กับ 2 ก็ดำเนินไปได้ ถ้าดำเนินไปคือโคจร แต่ถ้าแค่เคลื่อนอยู่ก็คือโคยาน จึงควบคุมโคจร และโคยานได้ ผู้ควบคุมโคยานและโคจรได้เป็นอมรโคยาน เมื่อทำได้เป็นคนโลกใหม่ ซึ่งโลกทั่วไปคุมไม่ได้

คนคุมได้จะทำให้เกิด cyclic order ที่เป็นระเบียบ จะให้กลมดิกหรือให้เป็นวงรีอย่างไรก็มีวงโคจร เป็นดาวเคราะห์หรือจะให้เป็นดาวหางก็ได้ เป็นดาวหางที่สว่างมาก ซึ่งมีวงโคจรที่ไม่กลม เป็นวงรี หัวดาวหางนี่จะสว่างมาก แต่โลกใหม่นี่จัดการวงโคจรได้ ให้กลมได้ เป็นพลังงานที่พอเหมาะไม่มีรังสีเป็นพิษ เรียกรังสีไม่เป็นพิษนี้ว่า ลหุตา จะให้เล็กหรือใหญ่เท่าใดก็ได้ ไม่มีอะไรสะกิดให้ร้อนเลย เรียบร้อยเลยไม่ขบกับใครเลย จะหมุนเร็วหรือช้าก็ไม่เป็นไร ผู้สามารถทำได้คือผู้ทำโลกใหม่ได้ เป็นระเบียบ เป็นวงวน cyclic order ที่เป็นระเบียบ ไม่เกิดความร้อนหรือพิษภัย เป็นโลกใหม่ ผู้ทำโลกใหม่อย่างนี้ได้ จึงวิ่งได้เร็วหมุนได้เร็ว ไปได้ไกล โดยไม่มีกัมมันตภาพรังสีพิษเลย ต่างจากอุกกาบาต ที่มีแรงในตัว

อยังโลโกคือโลกเก่าที่เต็มไปด้วยอำนาจโลกธรรม ดูดหรือผลักเราเอง แล้วเราเองก็มีดูดมีผลักกลับไปด้วย ส่วนผู้โลกุตระก็รู้จักอันนี้ ไม่มีเวทนาที่เป็นพิษ เวทนาคือกัมมันภาพรังสี แต่ควบคุมได้ตามความจริงตามความเป็นจริง เช่นไทย จีนแขก ก็เห็นดอกลั่นทมเป็นดอกลั่นทมไม่มีอารมณ์ชอบเอามาเป็นของฉันหรืออยากทำลายก็ไม่มี แต่ที่มีชอบหรือชังคืออารมณ์ที่เป็นเวทนาไม่ดี ใครรู้แล้วก็รู้ว่านี่คือดอกลั่นทมเอาไปทำยาหรือทำอาหารได้ ก็เอาไปทำประโยชน์ตามที่มันมีธาตุที่ทำได้ ไม่ได้เอามาเพราะชอบที่มันสวยมันหอม ก็ไม่ใช่ เอามาตามหน้าที่ที่มันใช้ได้ประโยชน์ ผู้รู้ชัดเช่นนี้ไม่เกิดเวทนาเป็นพิษ แต่จะใช้ประโยชน์ได้อย่างตามความจริง ผู้ทำได้คือโลกโลกุตระ

แต่คนโลกก็จะหลอกกันว่านี่สวยนะ หอมนะ หายากด้วยนะ หรือแพงนะ อาจมีลีลาว่า ไม่ให้ดู นี่ของราคาแพงนะ ของหายากนะ ถ้าจะดูต้องเก็บเงินนะ สารพัดลีลาเลย

ผู้รู้จักว่าคือส่ิงธรรมดาสามัญโดยไม่มีความรู้สึกแปลกปลอมเข้ามาคือผู้ไม่ถูกหลอก

โลกนี้คือโลกของคนมีกิเลสสามัญ แต่โลกหน้าคือผู้ลดกิเลสได้จนหมดเลย ผู้นี้จะอยู่ได้อย่างไม่ดูดหรือผลักกับอะไรเลย เราก็หมุนอยู่ในโลกแต่ไม่ขัดแย้งกับใครเลย ก็หมุนอย่างดีด้วย แต่คนยึดคนตาถั่วเห็นแล้วผิดลูกกะตา เกิดชอบ/ชังเข้าคนนี้เกิดพิษแก่ตนเองแล้ว เพราะทุกอย่างก็มีความหลากหลายแตกต่างกันทั้งนั้น อะไรต่างที่เราเอามาใช้ได้ก็เอามาใช้แต่อันไหนใช้ไม่ได้ก็ไม่ต้องเกี่ยวข้อง จะไปห้าไม่ให้แตกต่างกันไม่ได้หรอก เท่านี้แหละเรามีหน้าที่ปล่อยวาง จะดูดอะไรมาใช้ก็ต้องรู้ว่าไม่เกิดกัมมันตภาพรังสีนะ

ใครจะเห็นว่าอรหันต์แปลกแตกต่างและไม่ดีก็แล้วแต่เขา เป็นเรื่องของเขานะ อรหันต์ไม่ได้มีแรงดูดหรือผลักอะไร แต่เขาอาจทำร้ายอรหันต์ด้วย ท่านก็ไม่ทำร้ายตอบ กัมมันตรังสีท่านไม่เกิด เขาก็รับพิษของเขาที่ออกมาเต็มๆ

พลังงานที่เกิดเช่นนี้มี Action และ Reaction พระพุทธเจ้าว่าคุณเอาอาหารให้เขาเขาไม่เอา อาหารนั้นเป็นของใคร ก็ของคุณเองนี่แหละ สมมุติว่ามีสองคนเท่านั้นนะ โลกนี้ที่เข้าใจง่ายคือโลกโลกุตระกับโลกียะ ผู้ใดทำให้เกิดโลกุตระให้แก่ตนได้คือผู้รู้โลกนี้โลกหน้า ต้องมีเหตุสองหน่วย คือขั้วบวกและลบคือพ่อและแม่ ที่มีสองส่ิงที่ต่างกันอย่างเหมาะสมจะเกิดสัตว์โอปปาติกะเป็นลูก

7.      มารดา  มี  (อัตถิ  มาตา)

8.      บิดา  มี  (อัตถิ  ปิตา)

แม่ก็ทำให้เกิดอย่างหนึ่ง พ่อก็ทำให้เกิดอย่างหนึ่ง ร่วมกันแล้วก็ทำให้เกิดอีกอย่างหนึ่ง พ่อมี sperm แม่มีไข่ รวมกันก็เกิดตัวตน การมีสองหน่วยที่รวมกันแล้วเกิดอีกอย่างหนึ่งนั้น สองอย่างต้องมีความต่าง ถ้ามากระทบแล้วแตกก็เป็นอย่างหนึ่งแต่ถ้ารวมกันก็เกิดอันใหม่ จากแรงงานหรือปฏิกิริยาของสองสิ่ง ที่ต่างกัน อะไรมากหรือน้อยก็แล้วแต่ เชื้อแม่แรงหรือเชื้อพ่อแรงก็แล้วแต่ เกิดเป็นลักษณะเด่นในลูก

ปัญญาเป็นพ่อ ศีลเป็นแม่ ศีลคือหลักเกณฑ์ ปัญญาคือตัวเรียนรู้ปฏิบัติตามหลักศีล เกิดผลคือลูก ก็ร่วมกันระหว่างปัญญากับหลักเกณฑ์ ปฏิบัติให้เกิดผลของปัญญาได้ลูกมาเป็นโอปปาติกะ

9. สัตว์ที่ผุดเกิดอุปปัติเอง มี (อัตถิ  สัตตา โอปปาติกา)

10. สมณพราหมณ์ทั้งหลาย เป็นผู้ดำเนินชอบ-ปฏิบัติชอบ  ซึ่งประกาศโลกนี้-โลกหน้า ให้แจ่มแจ้ง  เพราะรู้ยิ่งด้วย ตนเอง  ในโลกนี้  มีอยู่  (อัตถิ  โลเก   สมณพราหมณา   สัมมัคคตา  สัมมาปฏิปันนา  เย  อิมัญ จ โลกัง   ปรัญ จ  โลกัง   สยัง อภิญญา   สัจฉิกัตวา  ปเวเทนตีติ)

      (พตปฎ. เล่ม 14  ข้อ 257)

ที่กำลังอธิบายคืออธิบายโลกนี้โลกหน้าก็เกิดปัญญากับศีล

[258]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ก็สัมมาทิฐิของพระอริยะที่เป็นอนาสวะเป็นโลกุตระ

เป็นองค์มรรค  เป็นไฉน  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ปัญญา  ปัญญินทรีย์ปัญญาพละ  ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์

ความเห็นชอบ  องค์แห่งมรรค  ของภิกษุผู้มีจิตไกลข้าศึก  มีจิตหาอาสวะมิได้  พรั่งพร้อมด้วย

อริยมรรค  เจริญอริยมรรคอยู่นี้แล  สัมมาทิฐิของพระอริยะที่เป็นอนาสวะ  เป็นโลกุตระ

เป็นองค์มรรค  ฯ

          ภิกษุนั้นย่อมพยายามเพื่อละมิจฉาทิฐิ  เพื่อบรรลุสัมมาทิฐิ  ความพยายามของเธอนั้น

เป็นสัมมาวายามะ  ฯ

ภิกษุนั้นมีสติละมิจฉาทิฐิได้  มีสติบรรลุสัมมาทิฐิอยู่  สติของเธอนั้นเป็นสัมมาสติ  ฯ

ด้วยอาการนี้  ธรรม  3  ประการนี้  คือ  สัมมาทิฐิ  สัมมาวายามะสัมมาสติ  ย่อมห้อมล้อม

เป็นไปตามสัมมาทิฐิของภิกษุนั้น  ฯ

ทุกกรรมกิริยาแม้อาการ 32 จนเป็นงานเพื่อเลี้ยงชีวิต แม้เคี้ยวอาหาร จนไปแสวงหาอาหารหรืออาชีพเลี้ยงชีวิต สรุปคือเกิดการเคลื่อนที่ในทุกกรรม อันไหนควรทำก็ทำ อันไหนไม่ควรทำเป็นวิบากไม่ดีก็ไม่ทำ ให้คิดดี พูดดี ทำดี แม้กระทำอาชีพก็ตาม ที่จะทำเพื่อตัวเอง ผู้สามารถทำทุกอย่างโดยไม่ต้องคำนึงชีวิตเลย มีปรปฏิพัทธา เมชีวิกา คือผู้ยอดเยี่ยมเลย ทำตนให้ผู้อื่นเลี้ยงไว้ ไม่ต้องกลัวตายเลย ถ้าผู้อื่นไม่เลี้ยงไว้ก็ตายได้

องค์แห่งมรรค กับสัมมาทิฏฐินี้จะไปด้วยกัน ถ้าเห็นว่าอย่างนี้สัมมาเลย คิด พูด ทำเช่นนี้สัมมา รู้ว่าใช่ๆ ก็สั่งสมเป็นสัมมาสมาธิตลอดเวลา เหตุคือคุณมีธัมวิจัยสัมโพชฌงค์แยกแยะตัดสินได้ถูกด้วย สั่งสมเป็นปัญญา ปัญญินทรีย์ ยิ่งขึ้น จบเป็นปัญญาพละ เกิดจากกรรมทุกอย่างเลย นี่คือโลกุตระเมื่อจบสุดแล้วไม่ต้องทำแล้วก็อนาสวะ ล้างพิษออกได้เกลี้ยงแล้ว ขณะที่ไม่เป็นอนาสวะ มีสาสวะก็ทำให้ได้ส่วนแห่งบุญให้ผลแก่ขันธ์ ปุญญภาค เป็นส่วนแห่งการชำระรังสีพิษออก เวทนา สัญญา สังขาร รูป วิญญาณก็สะอาด  เป็นผลแก่ขันธ์ 5 นี้เพราะชำระได้สะอาด คำว่าบุญคืออาการชำระ ไม่ใช่กุศล แต่จะเป็นกุศลคือคุณงามความดีก็ได้ คือคุณงามความดีที่ประเสริฐสุด แต่ถ้าเอาแต่คุณงามความดีทั่วไปคือแบบโลกเก่า ปรุงแต่ง เป็นวิญญาณ เท่านั้น จนกว่าจะมารู้ตัว ทำหน่วยเล็กไปตั้งแต่ปริตตัง ทำที่สามส่วนนี้แหละมีการกระทบสัมผัสของรูป/นามแล้วก็ทำการปรุงแต่งให้เป็นบุญ ลดรังสีไม่ดี แต่ที่ปรุงแต่งกันทั่วไปก็จะเกิดชอบ/ชัง อิฏฐารมย์/อนิฏฐารมย์ไปเรื่อยๆที่ไม่จำเป็นต้องมีเลยเราก็ล้างรสพวกนี้ออกไปเรื่อยๆ ทำทีละปริตตังไม่ใช่ว่าทำอย่างไม่ประมาณเป็นอนันตังเลย อะไรดีก็จะทำหมดไม่ได้เป็นชิ้นเป็นอันเลย

เมื่อทำได้เป็นหน่วยๆประกอบกันก็จะใหญ่ขึ้นช่วยกันได้เป็นเบื้องต้น ท่ามกลาง บั้นปลาย แต่ที่จริงมีอะไรซ้อนกันมากมาย ทีละ 1 2 3 ทีละ 1 2 3 ไปอีกขยายเป็น isotope ที่ไม่มีกัมมันตภาพรังสีเลย ไม่มีพิษจะขยายอีกเท่าไหร่ก็ได้

เมื่อมันเหลือเป็นธาตุวัตถุ เหมือนแตกตัวน้ำแล้วได้ H กับ O มันก็ไปอยู่กับโลกไป แต่ ชีวะของอันนี้ที่แตกตัวหายไปแล้ว พระพุทธเจ้าก็รับผิดชอบแค่นั้น ถ้า H กับ O จะรวมตัวอีกเกิดพลังงานใหม่ก็ไม่ใช่ของเดิมแล้ว ของเดิมจบแล้วสลายแล้ว

ตัวตนของสัตว์โลก ชีวะ จึงอาศัย พีชะ กับสัตว์บริสุทธิ์ มีกิริยาแค่พีชะ ไม่มีเวทนาลวง พวกพีชะไม่มีเวทนาแต่สัตว์โอปปาติกะที่พระพุทธเจ้าสอนให้เป็นโลกใหม่ที่กำจัดกัมมันตรังสีแล้วเป็นอมรโคยานไม่เป็นอรปโคยานหรือจริงๆก็คือ เป็นตัวที่ควบคุมได้ เป็นนิวเคลียร์ฟิวชั่นไม่เป็นฟิชชั่นที่ควบคุมการแตกตัวไม่ได้แต่นี่รวมตัวได้ แล้วรวมอย่างรักษาสภาพไม่มีกัมมันตรังสีด้วย นี่คือสิ่งที่พระพุทธเจ้าทำได้ยิ่งใหญ่กว่าทางวิทยาศาสตร์โลก

เกิดทั้งพลังปัญญา ทั้งปัญญา หมายถึง พลังฟิวชั่นนี้ผู้เอามารวมกันแล้วใช้ได้ รู้จักรังสีพิษ พลังที่เป็นพิษก็กำจัดออกจากตัวได้โดยปัญญาที่เป็นธาตุรู้พิเศษ เป็นปัญญาอันยิ่ง ปัญญาที่อยู่เหนือนิวเคลียร์ เป็นปัญญาที่เป็นโปรตอนรู้จักอิเล็กตรอน ควบคุมสามตัวนี้ได้ ให้อยู่ในระเบียบไม่เป็นเคออสได้ไม่เกิดแรงขัดแย้งที่ทำรังสีพิษ นี่คือจะขยายเป็น 6 แม้จะแตกเป็น 7 ก็ไม่เป็นพิษ จะเป็น 9หรือ10 ก็ไม่เป็นพิษ จะเป็นเลขคู่หรือคี่ก็ไม่เกิดพิษ​จะเป็นลักษณะต่างเป็นตัวใหม่ genome ที่มันเกิด ทาง biology เขาไม่รู้ที่เป็น genome ใหม่ที่เขาพอรู้ว่ามันต่างกันแต่ไม่รู้ว่าต่างอย่างไร วิธีเรียนชีวะของพระพุทธเจ้าจึงเรียนถึงอาการจิต รู้เพศผู้ เพศเมียของจิตได้เป็นความต่างของสองส่ิง เป็น เทฺว ธมฺมา สภาพสองอย่างมีปฏิกิริยากัน เกิดอะไรก็ต้องคุมให้ได้ จัดการให้ได้ จึงเรียกว่า เอกสโมสรณา เกิดจากอะไรก็เกิดจากเวทนา ท่านถึงรู้ว่า เวทนามี 3 คือ ผลัก ดูด เฉย  หรือ บวก ลบ กลาง  ก็ทำให้เป็นนิวตรอนเป็นอุเบกขาได้ นี่คือความสามารถของพระพุทธเจ้า แม้เป็นชีวะก็ทำพลังงานนี้ในแกนนิวเคลียส คุมอิเล็กตรอนได้ท่านรู้แล้วว่าอิเล็กตรอนไม่ได้หนีไปจากโปรตอนนิวตรอนนะ แต่ถ้ามันแยกไปจะเป็นอุกาบาตเลย กลายเป็นอะไรอื่นอีก อิเล็กตรอนแยกไปไม่ได้ต้องอยู่กับโปรตอน นิวตรอนแล้ว คือสองอันนี้รวมตัวกันแล้วดึงให้อิเล็กตรอนวิ่งวนอย่างเป็นวงวนที่สวยงามไม่ติดขัดเลยดีที่สุด

ใน ปัญญา  ปัญญินทรีย์ปัญญาพละ  ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์

ความเห็นชอบ  องค์แห่งมรรค  อาตมาเรียก 6 อย่างนี้ว่า สัมผัส 6 คือปฏิกิริยาอาการสภาพ 4นี้เกิดทั้งรวมและแยก อะไรแยกก็ไม่เอาอะไรจะให้รวมก็คือเอา ต้องมีธัมมวิจัยมาแยกแยะได้ ขาดธัมมวิจัยไม่ได้เลย ถ้าไปนั่งหลับตานิ่งก็คนละสูตรกับของพระพุทธเจ้าเลย ต้องตื่นเต็มทำตามพระพุทธเจ้า ธัมวิจัย เกิดผลตามที่เป็นอัตถิทินนัง อัตถิยิฏฐัง อัตถิหุตัง.... ไปจนเป็นสัตตาโอปปาติกาเลย เป็นพลังงานตื่น เป็น protoplasm รวมในนี้หมด มี plasma ห้อมล้อม ในนี้มี cytoplasm คือพลังงานชีวะ พระพุทธเจ้าควบคุมพลังงานชีวะนี้ได้และทำให้ไม่เป็นพิษได้ด้วย

ใน โพชฌงค์ 7 มีส่วนที่ปฏิบัติคือ สติ ธัมวิจัย วิริยะทำได้ก็เกิดปีติ  ปีติเกิดเพราะกำจัดรังสีพิษได้ ก็ปีติดีใจเพราะเกิดสงบ ผีตายไป รังสีพิษออกไป ก็สงบลงเป็นปัสสัทธิ เป็นสมาธิ เป็นผลได้ ได้ความไม่ดูดไม่ผลักเป็นอุเบกขาสัมโพชฌงค์ มีพลังงานที่ดีเกิด เป็นมุทุภูตธาตุละเอียดเร็วไวกลม หมุนเร็วมีพลังงานมาก สลายอย่างอื่นก็ได้มากด้วย เป็นมุทุ เร็วทั้งปฏิภาณ ทั้งเจโตก็ปรับได้ไว

มันก็จะเกิดไปตามลำดับ ยิ่งปริสุทธา ปริโยธาตา จะทำงานกอย่างไรก็ไม่เกิดพิษภัยเพราะเป็นมุทุภูตธาตุจิตหัวอ่อนรู้เหตุผล รู้จัดสรร อภิสังขาร เป็นอเนญชาภิสังขาร อาเสวนาภาวนาพหุลีกัมมังได้ เป็นการผ่านปุญญาภิสังขารแล้วมีแต่เสริมอุเบกขาให้ควบแน่นยิ่งใหญ่ขึ้น มีมุทุกัมมัญญตาที่เหมาะควร เป็นการงานที่ไม่เสียหาย สภาพนี้จะสะอาดบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว เป็น ประภัสสรา​ โชติช่วงชัชวาลเลย นี่เป็นการอธิบายธาตุวิภังค์สูตร แยกธาตุของอุเบกขาได้นะ เป็นทฤษฎีที่ยิ่งใหญ่ของพระพุทธเจ้า คิดว่าพวกคุณลองไปทำกับอันใดอันหนึ่ง แล้วจะช่วยให้เราอยู่กับโลกได้อย่างดีมาก เราจะทำงานกับอะไรก็ไม่มัวหมอง สุดยอดแห่งธาตุอุเบกขา ที่มีกำลังมีพลังงานยอดเยี่ยม ไม่ใช่ว่าอุเบกขาเด๋อไม่ทำอะไรเลยนั่นคนละเรื่องเลย แต่อุเบกขาพระพุทธเจ้าทำงานกับโลกอย่างมีผลสูงเลย ไม่มีพิษภัยด้วย....จบ

เวลาบันทึก 12 มีนาคม 2563 ( 15:18:13 )

รายละเอียด

580529_ธรรมาธรรมะสงครามปฐมอโศก ตอบผู้เข้าอบรมของ สสส.

อ.กฤษฎาว่า...วันนี้วันศุกร์ที่ 29 พ.ค. 58 ในรอบสัปดาห์ที่ผ่านมา คงได้ฟังการแสดงธรรมของพ่อครูสมณะโพธิรักษ์ หลายท่านก็คงตื่นตาตื่นใจ รวมทั้งผมด้วย  ผมก็รอมานานว่าจะเจอพหูสูตรท่านใดที่จะมาอธิบายศาสตร์วิทยาศาสตร์กับธรรมะ  ไม่ว่าจะเป็น เคมี ฟิสิกส์ ชีวะ ที่นำมาอธิบายในพระพุทธศาสนา ในสมัยโบราณ ท่านใช้ภาษาเทวนิยมอธิบาย ในเวลานี้ พ่อครูก็ได้ใช้ภาษาปัจจุบันอธิบายให้เข้าใจกัน หลายคนอาจงงเรื่อง DNA gene genome แต่ถ้าพูดภาษาชาวบ้านว่า เป็นความสืบสันดานกันอย่างไร หลายคนก็อาจไม่เข้าใจ วันนี้ผมก็จะมาซักถามกันให้เพ่ิมความเข้าใจ

ทำอย่างไรเราจะทำการผ่าเหล่าผ่ากอให้ดีขึ้นกว่าเดิม เหมือนอภิชาตบุตร ผมฟังธรรมช่วงที่ผ่านมาก็เลยมีคำถามว่า เราต้องมีการทำให้เกิดภาวนาให้เกิดผลเจริญขึ้น จึงจะฟังได้รู้เรื่อง ที่ผ่านมาเรารู้ว่า การผ่าเหล่าจะเกิดต้องมีตัวกระตุ้น ผมก็คิดว่าการฟังธรรมจากธรรมกถึก คือตัวกระตุ้นที่จะทำให้เราผ่าเหล่าผ่ากอ เป็นบัวเหล่าที่เจริญขึ้นไหม?

พ่อครูว่า...ก่อนจะได้อธิบายธรรมะก็จะได้แจ้งข่าวสำคัญ คือมีญาติมิตรของเราเสียชีวิตไปอีกคนหนึ่ง คือคุณวัชราภรณ์ สุขสวัสดิ์ อายุ 65 ปี จะเรียกว่าเป็นชาวอโศกก็ได้ ทำงานเป็นนักร้องอยู่ข้างนอก แล้วป่วยเป็นโรคไตวาย ก็ล้างไตอยู่ อาจถึง 10 ปีก็เป็นได้ จนนอนกับที่ สิ้นชีวิตลงเมื่อวันพฤหัสบดีที่ 28 พ.ค. 58 เวลา 17.00 น.โดยประมาณ เป็นโรคไตวายเรื้อรัง เส้นเลือดอักเสบ หัวใจล้มเหลว รักษามาอย่างทรหดอดทน สุดท้ายก็บอกหมอว่าไม่ไหวแล้ว ให้ลดการช่วยเหลือ ถอดเครื่อง ลดยาลง ผู้ดูแลกันอยู่มานาน ก็เรียกว่าคุณอ่าง ที่เป็นผู้เฝ้าใกล้ชิดที่ดูแลกันมาตั้งแต่แรกป่วยเล่าว่า

 “พี่วัช ฝากกราบลาพ่อท่าน

 บอกหมอว่าสู้ไม่ไหวแล้วขอให้หมอถอดเครื่อง ลดยา ยอมแพ้แล้ว ไม่สู้แล้ว”

 ผู้ดูแลร้องไห้ไปเล่าไปบอกว่า “พี่วัชเป็นลูกพ่อท่านจริงๆ เข้มแข็งอดทนสู้มาตลอด จนมาระยะหลังๆนี้อาการทรุดลงๆหงุดหงิด เลย แต่ก็พยายามทนสู้”

 พ่อท่านได้ยินว่าอาการไม่ค่อยดีตั้งแต่เดือนที่แล้ว แต่ติดประชุม จึงโทรเยี่ยม  พี่วัชพูดกราบพ่อท่าน เรียนพ่อท่านว่า “ไม่เป็นไร พ่อท่านไม่ต้องห่วงวัชค่ะ ไม่ต้องมาค่ะ ไม่มีอะไร ไม่รบกวนพ่อท่านค่ะ  กราบขอบพระคุณพ่อท่านอย่างสูงค่ะ” 

พี่วัชกราบขอบพระคุณพ่อครู...

"พี่วัชไม่ติดต่อใครๆเลยนับสิบปีแล้ว"

คาดว่าผู้จะมาร่วมงานคงมีเพียงเพื่อนบ้านข้างเคียงเท่านั้น

กำหนดการฌาปนกิจ

ตั้งศพสวดฯที่วัดทุ่งสาธิต สุขุมวิท101

ตั้งแต่วันเสาร์-อาทิตย์-อังคาร

 สวด3วัน เว้นวันจันทร์เพราะเป็นวันวิสาขบูชา

ฌาปนกิจ ที่วัดเดียวกันนี้

ในวันพุธ ที่ 3/6/58 ท่านจันทร์จะไปเทศน์วันอาทิตย์

คุณวัชราภรณ์ก็ร้องเพลงที่ฮิตกันหลายเพลง แล้วก็ร้องเพลงให้ชาวอโศกด้วย บอกว่าเอาไว้แจกในงานศพ ให้ไว้ก่อนเลยก็มี ที่รวบรวมเพลงที่ร้องให้อาตมา เลือกมาลงแผ่นตั้งชื่อชุดว่า "แพรแก้ว" ก็เอาชื่อมาจากชื่อเขานั่นแหละคือ วัชราภรณ์

วิทยาศาสตร์คือ ศาสตร์ที่พิสูจน์ได้ มีสิ่งยืนยันรับรองได้ ทีนี้ศาสนาพุทธก็เป็นสิ่งที่ยืนยัน พิสูจน์ได้ เอหิปัสสิโก ตามหลักของภาษาเลย เชื้อเชิญให้มาดูได้ เป็นได้จริง ไม่ใช่ของลอยลม ตรรกะ หรือแค่จินตนาการ ตรรกะ หรือปรัชญาเพราะๆเท่านั้น แต่ให้คนบรรลุผลในจิตอย่างพิสูจน์ได้

เช่น จิตนิพพาน นี่คำตอบง่ายคือ “สูญ” หรือ ตายสนิท สูญสนิทยิ่งกว่าสสารหรือพลังงาน ที่วิทยาศาสตร์บอกว่าสสารกับพลังงานไม่สูญหายไปไหน เพียงแต่เปลี่ยนสถานะ  แต่ของพระพุทธเจ้านี้ละเอียดลึกซึ้งกว่าอีก เพราะคำว่า สูญ นี่แหละ ศาสนาพุทธพิสูจน์คำว่า สูญ นี้ได้ คือความเป็นชีวะ

“ชีวะ” นี้ มันต้องเกี่ยวข้องกับ จิตวิญญาณ นามธรรม พระพุทธเจ้าสามารถมีหลักสูตร ที่จะทำให้จิตวิญญาณ สูญ ได้อย่างนิรันดร แต่ทางโลกหรือวิทยาศาสตร์บอกว่า ไม่มีหรอก พลังงาน สสารไม่มีอะไรนิรันดร เพียงแต่เปลี่ยนสถานะเท่านั้น ในโลกในจักรวาลนี้ ซึ่งพระพุทธเจ้าท่านก็ไม่แย้ง แต่คำตอบคือ พลังงานที่จับตัวเป็นเชื้อชีวะ

ท่านแบ่งชีวะเป็นสองอย่างคือ พีชนิยาม กับจิตนิยาม ส่วนอุตุนิยามเป็นเรื่องวัตถุธาตุ ตามวิทยาศาสตร์ยืนยัน แม้ชีวะ วิทยาศาสตร์ก็เรียน แต่ว่าเขายังไม่สามารถจะตอบได้ว่าจะทำให้ชีวะเป็น สูญ ได้อย่างไร นอกจากไม่ สูญ แล้ว หลายศาสนาบอกว่าจิตวิญญาณนิรันดร อาตมันนิรันดรไม่มีการสูญเลย แต่ศาสนาพุทธสามารถทำให้สูญได้ แต่ถ้าไม่ศึกษาปฏิบัติจริงก็ไม่สูญ ไม่สูญนานจนเชื่อกันว่านิรันดร อยู่ในโลกีย์ตกนรก ขึ้นสวรรค์นานเท่านาน forever จนพูดกันว่านิรันดร เพราะหาที่สุดมิได้ แต่ศาสนาพระพุทธเจ้ามีคำตอบที่หาที่สุดได้ แล้วล้มเลิก ความเป็นชีวะได้ สลายตัวหมด กลายเป็นสสาร พลังงานเท่านั้น

พลังงาน อุตุ สสาร นั้นเมื่อพัฒนามาเป็นพีชนิยาม ซึ่งมีความต่างจากจิตนิยามอย่างมีนัยสำคัญเลย ซึ่งแม้ตัวพีชะเองหรือพืชเอง เขาไม่สามารถพัฒนาตัวเขาเองมาเป็นชีวะสูงกว่าตามปรารถนาได้ แต่ว่าเป็นตามธรรมชาติ พอถึงเวลาก็จะเปลี่ยนแปลง (ภวันติ) มาเป็นส่ิงใหม่ เหมือนกับทางวิทย์ อธิบายว่า เมื่อเกิดการแตกตัวของอณูที่เล็กที่สุดคืออะตอม

ก็จะเกิดภาวะใหม่เกิดในอะตอมนั้น ทางชีวะเขาเรียกว่า genome แตกตัวเป็นส่ิงที่เล็กเรียกว่าปฏิกิริยาลูกโซ่ของนิวตรอนต่างๆ เสร็จแล้วพระพุทธเจ้าท่านสามารถเรียนรู้ genome เข้าไปถึงภาวะนิวตรอนได้ ซึ่งนิวตรอนก็มีภาวะซ้อนในนั้น แต่ทางวิทยาศาสตร์เขารู้ว่านิวตรอนมีพลังงาน เขาเอาพลังงานมาใช้ แต่เขาไม่สามารถควบคุมนิวตรอนได้ เพราะมันแตกตัวแล้วเกิดกัมมันตภาพรังสี

รังสีต่างๆนานา ที่เป็น isotope วิทย์ก็รู้ว่าเป็น นิวเคลียร์ฟิชชั่น(Nuclear Fission) กับนิวเคลียร์ฟิวชั่น(Nuclear Fusion) ซึ่งจะมีคุณลักษณะสองอย่าง ทางวิทย์เขาก็รู้แต่ควบคุมไม่ได้ เมื่อมีแตกตัวเป็นนิวเคลียร์ เป็น Chain reaction แตกตัวเป็นลูกโซ่ไป เขารู้แค่ว่าไปแล้วนี่ เขารู้แค่ว่ามันจะอยู่ได้แค่ครึ่งหนึ่งเรียกว่า Half life ซึ่งภาวะนั้น ศาสนาพุทธก็รู้ว่าเป็นสภาวะของการแตกเป็นธาตุเบาไปเรื่อยๆ กระจายเป็น นิวเคลียร์ฟิชชั่น ไปเรื่อยๆ ส่วนอีกส่วนหนึ่งจะเป็นนิวเคลียร์ฟิวชั่น แล้วก็เปลี่ยนแปลงจับตัวกัน มันหลอมละลาย เป็นธาตุหนักเกิดใหม่ ต่างจาก ฟิชชั่นที่ธาตุหนักแตกเป็นธาตุเบาหายไปเรื่อยๆ

ผู้ควบคุมได้ต้องมีสภาวะ 5 ของอุเบกขา คือ ปริสุทธา ปริโยธาตา มุทุ กัมมัญญา ประภัสสรา  จิตจะมีมุทุภูตธาตุ คือจิตหัวอ่อน มีปัญญาที่อ่อนไว เร็วไวไหวพริบ ดับได้ไวเปลี่ยนได้ไว ทำงานได้อย่างเหมาะควร เหมาะสมเป็นคุณค่าเจริญไม่มากหรือน้อยไป เป็นของได้สัดส่วนพอเหมาะ ทำด้วยปัญญา ความรู้ จิตมีพลังงาน 4 ควบคุม มีปัญญา วิริยะ อนวัชชะ สังคหะ ที่เป็นอุตริมนุสธรรมพิเศษ

อ.กฤษฎาว่า...โลกเอานิวเคลียร์มาใช้ แต่ควบคุมได้บางส่วน บางส่วนคุมไม่ได้ แล้วกระบวนการเกิดพลังงานที่สำคัญนี้ สิ่งนี้มนุษย์อยากเอามาใช้ อย่างพ่อครูอธิบายเมื่อถึงอุเบกขา เป็นฌาน 4 ก็เกิดพลังงาน กัมมัญญตา มีประสิทธิภาพต่อตน และเกิดพลังงานต่างๆ

วิทยาศาสตร์พยายามจับเอาพลังงานระดับปรมาณู นิวเคลียร์ กัมมันตภาพรังสีนี้ ผู้ตั้งชื่อตั้งได้ถูก กัมมันตะคือ การกระทำทุกอย่าง แต่กิริยาของดิน น้ำ ลม ไฟ หรือพืชก็ไม่เรียกกรรม เพราะเป็นวัตถุ ไม่มีวิญญาณครองไม่ถึงขั้นมีวิญญาณ เรียกว่าอนุปาทินกสังขาร แต่กรรมนี่จะอยู่กับอัตภาพ คนที่มีอัตภาพหรือเซลล์หนึ่งเกิดขึ้นมาเป็นจิตนิยาม เริ่มเป็นสัตว์แล้ว ก็เริ่มเป็นอัตภาพ แล้วไม่ใช่ตระกูลพืช แต่เป็นตระกูลสัตว์เร่ิมมีกรรมครอง จนพัฒนาวิวัฒนาการมาเป็นมนุษย์

แล้วมนุษย์ก็วิวัฒน์ พัฒนาปัญญา จะรู้จักกรรม เชื่อกรรมประกอบกรรมได้ ศาสนาคือมาเรียนรู้กรรม สั่งสมกุศลกรรม จนถึงธาตุสูงสุดของจิตวิญญาณคือธรรมะ คือทรงสภาพไว้ในจิตวิญญาณ ถ้าเกิดสภาวะของอัตตภาพคือมีอยู่ แต่ศาสนาพระพุทธเจ้าทำให้เกิดความไม่มีเกิดในจิตวิญญาณในธาตุที่ไม่ต้องการให้มี แต่ธาตุที่ต้องการให้มี ก็ใช้อาศัยได้ให้มีได้

อรหันต์นั้นแม้สาระที่ดีๆ ผู้ถึงวิมุติก็จะมีสาระที่ดี เป็นแก่นของจิตวิญญาณสูงสุด เรียกว่า สาระ ผู้ถึงวิมุติก็ได้สาระเป็นแก่น เป็นอมตบุคคลจะให้เกิด ให้ตายก็ได้ ทั้งชีวะระดับจิต และพีชะในตน จนหายจากความเป็นชีวะ ก็กลายเป็นอุตุ เหมือน พลังงาน H2O  คือน้ำ พอใครสามารถทำให้น้ำแตกตัวได้ ก็หมดความเป็นธาตุน้ำ น้ำก็หายไป กลายเป็น แก๊ส คือ Hydrogen กับ Oxygen เพราะฉะนั้น พลังงานชีวะ แม้ระดับพีชะก็หายไป กลายเป็นดิน น้ำ ไฟ ลม ท่านทำอันนี้ได้ ที่ท่านเองถือว่าสามารถควบคุมพิษร้ายของอะไรทั้งหมด คือผู้อรหันต์สามารถควบคุมกัมมันตรังสี ตัวพิษได้ จัดการพลังงานตัวผีร้ายที่ทำลายนี้ได้

นี่คือหลักประกันของผู้ที่ได้ฝึกจากวิธีของพระพุทธเจ้า ก็จะรู้ กำจัดสิ่งไม่ดีนี้ได้หมด ด้วยใจซื่อบริสุทธิ์ รักษาจิตใจตนได้เลย ว่าจะไม่สร้างกัมมันตรังสีพิษนี้ ไม่ทำแล้ว ทำแต่พลังงานกัมมันตภาพรังสีที่เป็นคุณค่าประโยชน์ จึงเป็นหลักประกันว่าอรหันต์จะไม่สร้างพิษภัยแก่ชีวะใดๆเลย แต่คนไม่ได้เรียนรู้ก็จะสร้างกัมมันตภาพรังสีออกมาทุกคน ไม่มีเว้น ทำให้โลกแปรปรวน ทำโดยไม่มีความรู้ทั้งสิ้นเลย บาปที่สุด

อ.กฤษฎาว่า... อรหันต์นี้ท่านทำเพื่อโลกจริงๆ

พ่อครูว่า.. ท่านควบคุมสภาวะตัวเองได้ มีหลักประกัน ควบคุมปฏิกิริยาได้ คือท่านควบคุม ปฏิฆสัมผัส ปฏิกิริยา ปฏิปัสสัทธิ มีศัพท์ทางศาสนาอยู่ 3 คำ นี้ ปฏิฆสัมผัสคือกระทบแล้วแตกตัว เมื่อไม่มีภาวะกระทบอณูก็ไม่แตก แต่พอกระทบ ก็แตกตัว เกิด isotope เกิดพลังงาน ศาสนาพุทธเรียกพลังงานที่แตกตัวว่า เวทนา แจกเวทนาเป็น 108 ก็ควบคุมได้ คุมมโนปวิจารณ์ 18 ที่เป็นเคหสิตเวทนาได้ สามารถเปลี่ยน(ภวันติ) ให้เคหสิตเวทนา มาเป็นเนกขัมมสิตเวทนา 18 ได้ เป็นผู้จบกิจ มีเนกขัมมสิตอุเบกขาเวทนา ยืนอยู่เป็นฐานะแท้ของอรหันต์ ทำงานกับโลก ผู้ที่สูงสุด เป็นอรหันต์แล้วไม่ยอมตายในโลก ก็จะวนเวียนกลับมาได้ โดยใช้พลังงานเมตตากับอุเบกขา ท่านคุมเวทนาได้ เป็นอุเบกขาเวทนา ไม่มีพิษภัย แต่ใช้พลังงานเมตตาคือ พลังงานพระเจ้าช่วยโลก ช่วยสร้างมนุษย์สร้างโลก

สร้างมนุษย์นี่แหละ แล้วมนุษย์จะไปสร้างสิ่งแวดล้อม แต่ปางนี้อาตมาต้องสร้างธรรมชาติเอง ไม่ไปแย่งใคร

ภาษาวิทยาศาสตร์หยาบกว่านามธรรม แต่เอามาใช้แทนกันพอได้ จะสอดร้อยกัน

อ.กฤษฎาว่า....ทำไมเราเกิดมาเป็นมนุษย์ถึงต้องฝึกฝนตนเอง ถ้าเราไม่สามารถหลุดพ้นในตอนเป็นมนุษย์ เมื่อเราจบชีวิตไป เราก็ไม่รู้ว่าเราจะมาทำกระบวนการทำความหลุดพ้นได้เมื่อไหร่ เพราะมันจะกลับไปมานิจนิรันดร แต่ศาสตร์ของพุทธสามารถทำให้หลุดพ้นได้ ออกจากนิรันดรได้ เกิดมาเป็นมนุษย์ทั้งทีทำไมไม่ศึกษาแล้วปฏิบัติให้เข้าถึง

พ่อครูว่า...เป็นล้านๆๆชาติ เกิดมาได้ร่างนี้แล้ว ได้สุรภาโว คืออาการ 32 นี้ ที่มีมากับอาการ 33 คือดาวดึงส์ เป็นสุขหลอก แต่เราต้องออกจากสุขหลอกนี้  เป็นปฏิสรณะที่พึ่งอาศัยอันถาวร มั่นคงสมบูรณ์แล้ว ปฏิสรโณ มีฐานของปฏิปัสสัทธิ

ปฏิกิริยาที่มี คือยังไม่ถึงแตกตัว โดยมีฐานของปฏิสรโณ อาศัยอย่างมีปฏิสัมพัทธ์ แล้วมีปฏิปัสสัทธิ มีความสงบ แต่มีปฏิกิริยาตลอด ทวนไปทวนมา มี Action Reaction ตลอด พลังงานนี้เป็นพลังงานที่อรหันต์ควบคุมได้ โดยปรับปฏิฆสัมผัสอย่างพอเหมาะ ท่านว่าคือการกระทบกระแทกที่มีพลังงาน แล้วควบคุมการกระทบให้พอเหมาะไม่ให้เกิดแตกตัวมากเกินจนเป็นภัย เป็นพลังงานพิษทำร้ายใคร ก็คือ ควบคุม รูป/นามได้ ในระดับ ลหุตา ในระดับลหุตาทำได้ มีกัมมัญญตา มีมุทุตา คือ 3 หน่วยในอะตอม โดยอะตอมนี้ไม่ก่อพิษ จะมีกระทบสัมผัส กระแทกขนาดไหนก็ไม่เกิดกัมมันตรังสี เป็นพลังงานปรมาณูเพื่อสันติ

อ.กฤษฎาว่า...หลายคนฟังคำว่าปฏิกิริยาพิษ หลายคนเห็นว่าปี 40 ก็มีพิษของต้มยำกุ้ง นี่คือพลังงานพิษที่เกิด แผ่ซ่านไปทั้งในและนอกประเทศ

พ่อครูว่า เป็นเรื่องที่มีผู้ต้องป้องกันรักษาไม่ให้เกิดพิษ แต่ผู้ไม่รู้ อวิชชาก็สร้างพิษภัยแก่โลก เป็นปฏิกิริยาลูกโซ่เลยแตกตัวไปเรื่อยๆไม่สิ้นสุด

อ.กฤษฎาว่า...ผมก็เข้ามาตั้งแต่โครงการซิป กลายเป็นว่าชุมชนพุทธทั้งหลาย มีภูมิคุ้มกันตนเอง มีพลังงานคุ้มครองตนเอง เครือข่ายชาวอโศกเป็นที่ดูงาน หลายเครือขายในภาคใต้เป็นที่ดูงาน ทั้งที่ที่อื่นๆเขาเดือดร้อนฆ่าตัวตายกัน แต่เครือข่ายเหล่านี้อยู่ได้ ในส่วนของชาวพุทธมีพลังงานป้องกันตนเอง

พ่อครูว่า...เป็นสิ่งที่เป็นจริง เป็นปาฏิหาริย์ ที่มนุษย์ธรรมดาทำไม่ได้ มีพลังงานเหมือนกำแพงไร้สภาพ ที่คนไม่เห็น แต่มีอยู่ แต่ไม่ใช่ว่าอยู่ๆเกิด มันต้องมีเหตุปัจจัยที่เกิดจากสัจจะ ก็จะมีพลังงานปาฏิหาริย์นี้ได้

พศ. 2540 เกิดวิกฤติต้มยำกุ้ง ชาวอโศกที่หลุดพ้นวิกฤติได้ หลุดพ้นจากทุกข์ที่เขาวนกัน แต่อโศกไม่ได้เกี่ยวข้องกับวงจรทุนนิยมนั้น เพราะอโศกมีวงจรบุญนิยมอยู่ มีความเป็นตัวของตัวเอง พึ่งตนเองได้ ไม่ตกเป็นทาสของผลกระทบปฏิกิริยาลูกโซ่ หรือโดมิโน่ทุนนิยม แต่ไม่ได้หมายความว่าเราอยู่กันคนละโลก มันยัง over lab กันอยู่ แต่เชื่อมกันอย่างไม่ได้เป็นพิษต่อกัน แต่กลับอนุเคราะห์โลก รับใช้โลก เป็นผู้มี ขาดทุนของเราคือกำไรของเรา ตามที่ในหลวงตรัส สูตรของในหลวงเศรษฐกิจพอเพียง ขาดทุนคือกำไรหรือแบบคนจน เป็นสูตรสำหรับอาริยบุคคล ผู้มีโลกุตรธรรมจึงเอาความจริงนี้มาประกาศแก่โลกได้ คนไม่ได้เป็นคนเศรษฐกิจพอเพียง ไม่ได้เป็นคนจนมหัศจรรย์ ก็จะพูดแบบนี้ ทำแบบนี้ไม่ได้ แค่คนจนที่ไม่สิ้นไร้ไม้ตอก เป็นคนจนที่มีความดีงาม มีความขยันก็จะทำสะพัดแก่โลก เกื้อกูลโลกมีชีวิตพอเพียง ถึงขั้นอนาคามี ไม่มีบ้านช่องเรือนชาน แม้จิตไม่ถึง แต่หลายคนในชาวอโศกก็มาอยู่ได้ แบบอนาคามี เพราะมีระบบสาธารณโภคี จิตก็สามารถปฏิบัติรูปนอก แบบอนาคามี ไม่มีบ้านช่องเรือนชานของตน ใช้ส่วนรวมกินใช่ เป็นหลักฐานที่พิสูจน์ได้จริง

อ.กฤษฎาว่า...วันนี้มีพี่น้องจิตอาสา ที่เข้ามาอบรมกับปฐมอโศก มาฝึกฝนจิตอาสา แต่คำว่าจิตอาสานี้เกิดมาภายหลังจากปี 2540 จากฟองสบู่แตก ก็เร่ิมมีกระบวนการใช้จิตอาสา การที่เราจะทำจิตอาสาให้ประสบผลสำเร็จ เป้าหมายคือเราต้องปรับปรุงตนเอง ควบคุมตนเองให้เกิดกัมมนิยะ ให้เกิดจิตอาสาเบื้องต้นควรทำอย่างไร?

พ่อครู..ว่า การจะทำการงานอันดีงามได้นั้น ไม่ว่าจะทำอาชีพก็เป็นสัมมาอาชีพ ไม่เป็นพิษต่อสังคม ไม่เป็นเครือข่ายทุนนิยม มาเป็นเครือข่ายบุญนิยม กัมมันตะคือ การกระทำทุกอย่าง ต้องทำให้เป็นสัมมา ไม่ว่าจะพูดหรือคิดหรือทำ ก็ให้เป็นสัมมา อาตมานำเอามหาจัตตารีสกสูตรมาอธิบายต่อ ตอนนี้ถึง สัมมาทิฏฐิส่วนที่เป็นอนาสวะ และสาสวะ คือได้ส่วนแห่งบุญ ได้ผลแก่ขันธ์

คำว่าบุญ นี้มีหน้าที่ชำระกิเลส บุญไม่ใช่กุศลนะ แต่บุญเป็นกุศลที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ส่วนกุศลเป็นลักษณะดีงามใดๆที่อาจเป็นบุญหรีิือไม่ก็ได้ เราทำบุญก็ได้ส่วนแห่งบุญ ให้ผลแก่ขันธ์ เมื่อเรามีสัมมาทิฏฐิ จะสั่งสมผล ชำระกิเลสไปเรื่อยๆ ให้ผลแก่ขันธ์ 5 ของเรา เมื่อกำจัดกิเลสแล้วก็ไม่ต้องใช้บุญอีก จะเป็นอปุญญาภิสังขาร และเป็นอเนญชาภิสังขารสั่งสมผลต่อไป เป็นผู้มีสัพพปาปสอกรณัง มีแต่ทำกุศลให้ถึงพร้อม กุสลสูปสัมปทา ด้วยจิตที่สจิตปริโยทปนัง

คำถามจากผู้เข้าอบรม สสส.

_ตายไปแล้วมีวิญญาณไหม?

ตอบ....จิตวิญญาณของผู้ไม่ถึงปรินิพพาน เป็นปริโยสาน แต่ผู้ที่เป็นอรหันต์ขึ้นไปเท่านั้นจะตายสิ้นรอบได้ สลายจิตวิญญาณ แตกเป็นดิน น้ำ ไฟ ลม เป็นสสารหรือพลังงานเท่านั้น แต่ผู้ไม่บรรลุถึงขั้นนี้ก็จะเหลือจิตวิญญาณ แต่ไม่ใช่ว่าวิญญาณจะล่องลอยไปสวรรค์นรก ไปพบเพื่อนที่สวรรค์นรก ก็ไม่ได้หรอก เอาตอนเราหลับ เราก็ไม่ได้ไปพบใครหรอก แต่เรามีภาพในใจเรา เราก็เลยปั้นฝันแต่งเอาเอง ทั้งเรื่องดีเรื่องร้าย บางทีดิ้นอึดอัด บางคนถึงตาย ไหลตายเลย มันฟื้นขึ้นมาเปิดทวารรับแบ่งเบาทุกข์ไม่ได้ก็ตายเลย  ผู้ที่ตายไปดิ้นรน คือนรกแท้จริง หลงอะไรเป็นสุขติดเป็นอุปาทานไปก็เป็นสวรรค์ลวง เพราะสวรรค์จะได้รสชาติเต็มที่ ต้องได้สัมผัสทางทวาร 5 แต่แค่ปั้นเอาในใจไม่ได้รสที่จริง พระพุทธเจ้าท่านให้เรียนรู้วิญญาณตอนเป็นๆ มีทวารนอกในครบ แต่ถ้าตายไปแล้วหรือไปนั่งหลับตาปฏิบัติ ก็ไม่รู้ความจริงตามความเป็นจริงครบ ไม่ได้กระทบสัมผัสจริง การไปเรียนตอนตายไปแล้วไม่ได้ ความเป็นจริงของชีวิตอยู่กับปัจจุบันเท่านั้น แล้วเหลือเป็นสัญญาเป็นอดีตที่เป็นอุปาทาน ยึดติด คำว่าตายไปแล้วมีวิญญาณไหม ก็มีแต่ไม่ใช่ว่า เป็นวิญญาณล่องลอยออกไปนอกตัว แต่ต้องเรียนรู้ตั้งแต่ตอนเป็นๆ แต่ผู้หมดอุปาทานแล้ว อย่างอรหันต์หมดสุขทุกข์แล้ว จิตอุเบกขาตลอด

_ทางชาวพุทธของเรา เวลาคนเสียชีวิตจะนำศพไปวัด สวดอภิธรรม วันสุดท้ายก็จะเผา ทำพิธีทอดผ้า ผมถามหลายคนแล้ว ว่าทำไมถึงทำการทอดผ้า เขาหมายถึงทอดให้ผู้เสียชีวิต แล้วคนตายเขาได้รับทราบหรือไม่ หรือผ้าที่ทอดไว้ เป็นการอุปโลกเอา คนตายรับรู้ไหม?

ตอบ...ตอบอย่างผ่าเลย เพราะมันบานปลายมากแล้ว กลายเป็นแหล่งหากินกับวัด กับการเผาศพ จนคนจนไม่กล้าตาย เพราะตายแล้วลูกหลานลำบาก บางคนทรมานมาก ตายแล้วไม่มีเงินทำศพ สรุปแล้วเป็นความเข้าใจผิดที่ใหญ่ อาตมาตีไม่แตกง่ายๆ เขาว่าส่งผลบุญ เขาก็ไม่รู้จักบุญแล้ว บุญนี่เป็นโลกุตรธรรมแบ่งกันไม่ได้ กุศลก็แบ่งกันไม่ได้ บุญคือการชำระกิเลสแบ่งกันไม่ได้ พระพุทธเจ้าสอนไว้ กรรมเป็นของๆตน กัมมัสโกมหิ กัมมทายาโท กัมมโยนิ กัมมพันธุ กัมมปฏิสรโณ ไม่ตกหล่นไม่ระเหิดระเหยเลยอยู่ในฮาร์ดดิสก์เราตลอด

คำว่าอุทิศคือเจาะจง ผู้ที่อาสาทอดผ้าบังสุกุล แล้วเอาไปให้ผู้ตาย แล้วคนรับอาสานี้ จะไปส่งที่ไหนรู้ได้อย่างไรว่าคนตายอยู่บ้านเลขที่อะไร มีแต่หลอกลวง ดีไม่ดีก็ว่าหยาดน้ำแล้วให้น้ำพาไป น้ำก็ไหลลงที่นั่นแหละ หรือว่าทานอาหารคาวหวาน จะให้ส่งไปถึงคนตาย ตอนคุณนอนหลับก็ไม่ได้กินหรอก แล้วตายไปจะกินได้อย่างไรหรือถ้ากินได้ ทำทานให้ไปนานทีปีหนแล้วมันไม่หิวตายไปนานแล้วหรือ? พูดไปก็ตลกนะเขาเล่นตลกเหมือนหลอกเด็ก

มันมีประโยชน์ไหม เป็นสังคมศาสตร์ ให้เห็นเสียสละ เสียเงินซื้อผ้ามาให้พระส่วนมากพระก็เวียนเทียน แปรไปเป็นเงิน

_ พวกผมมาในวันนี้เป็นจิตอาสาที่จะนำความรู้ที่เอาได้มาอบรม ไปปะติดปะต่อ หาแนวร่วมให้มีจิตอาสาสร้างความดีมีพลังขับเคลื่อนสังคม ท่านมีข้อแนะนำแก่พวกเราอย่างไร ให้เป็นรูปธรรมได้ผล ชุมชนที่ผมอยู่อยู่ในกทม. พื้นที่ดูแลประมาณ 112 ไร่มี 500 กว่าหลังคาเรือน ก็มีคนหลากหลายอาชีพ ฐานะ คนเหล่านี้ก็มีอีโก้สูงมาก เรานำเสนออะไรเขาก็จะว่ามารบกวนเขา เขามีสิทธิ์ส่วนตัวเขา หรือบางคนก็ว่าท่านทำไปแล้ว พวกผมไม่ค่อยมีเวลา แล้วคนที่อยู่ต่ำลงมาเขาก็ว่าหากินทุกวันจะมีเวลาไปทำอย่างคุณได้อย่างไร หรือบางคนก็หาว่าเสือก แล้วท่านจะแนะนำให้ผมทำให้เป็นผลสำเร็จอย่างไรดี

ตอบ.... ทำอย่างไรถึงจะช่วยเขาได้ พระพุทธเจ้าท่านสอนว่า ต้องทำคุณอันสมควรก่อน แล้วพร่ำสอนคนอื่น จึงไม่มัวหมอง คนจะช่วยคนอื่นได้ต้องช่วยตนให้หลุดพ้นได้ จะหลุดพ้นได้ต้องมีอาริยธรรม ถ้าเผื่อว่าไม่เป็นอาริยธรรม จะมีความเห็นแก่ตัวซุกซ่อนเชิงแฝง มาในกลเม็ดเล่ห์เพื่อสะสมโลกธรรมแก่ตนไม่บริสุทธิ์

คนจะช่วยเขาได้ต้องปฏิบัติธรรมให้เขาลดตัวตน ที่คุณว่าคนมีอีโก้สูง แน่นอนหากไม่ลดตัวตนก็มีอัตตา พระพุทธเจ้าสอนให้ลดอัตตาให้เป็นอนัตตาไปตามลำดับ โสดาบันก็จะลดได้

คนเข้าใจผิดว่าโสดาบันหมดกิเลสแล้ว แต่ไม่ใช่ โสดาบันคือ หมดกิเลสระดับหนึ่งเท่านั้น เป็นคนที่ลดอีโก้ขั้นหยาบที่ถือตัวตนเยอะ  ตั้งศีล 5 ของตนตีกรอบที่จะทำเบื้องต้น แล้วปฏิบัติให้เกิดลดกิเลสเป็นสมาธิได้ โดยสูตรของพระพุทธเจ้าที่เป็นมรรคมีองค์ 8 นี่แหละ แล้วจะสั่งสมสัมมาสมาธิ

สรุปแล้ว คุณจะไปรับอาสาต้องมีคุณธรรมก่อน ถ้าไม่มีคุณธรรม ผลสำเร็จไม่สวย และก่อทะเลาะวิวาทด้วย จะต้องพยายามปฏิบัติ อาตมาพูดนี่ไม่ได้หลงใหลธรรมะ แต่ธรรมะเป็นสิ่งจำเป็นต่อทุกคนไม่ว่าศาสนาไหน ธรรมะให้คนลดอัตตา แล้วจะเห็นแก่คนอื่น หมดกามก่อนแล้วมาล้างอัตตาต่อ อย่างอนาคามีหมดกามแล้ว ไม่มีตัวตนในระดับโลกๆแล้ว หมดกาม หมดปฏิฆะแล้วก็ไม่มีรังสีพิษแล้ว อนาคามีไม่ใช่ว่าเป็นคนเหาะเหินเดินน้ำดำดิน ยิ่งเป็นอรหันต์นี่จะเหมือนคนปกติ แต่ท่านเป็นคนไม่สะสม อนาคามีไม่สะสมแล้ว เร่ิมแต่โสดาบันก็เป็นคนกินน้อยใช้น้อยสันโดษแล้ว มันลดลงมาได้ จากใช้เดือนละแสน ก็เหลือห้าหมื่นเหลือสองหมื่น ลดมาเรื่อยๆจนไม่ต้องใช้เงินของตนเลยให้สังคมเลี้ยงไว้ อย่างนายกฯนี่ไม่ต้องมีเงินของตนเลยให้คนอื่นเลี้ยงไว้ ตนทำงานให้สังคมไป ให้ทำให้ถึงจริงๆรับรองไม่ตาย มีชีวิตปรปฏิพัทธาเมชีวิกา จะช่วยสังคมได้มาก

​_การที่มีวัดบางวัดจัดให้พระเดินธุดงค์ในเมืองให้เดินเหยียบดอกไม้ นี่เป็นเรื่องอย่างไร?

ตอบ...เป็นเรื่องอุตริ วิตถาร ผิดวินัยผิดศีล แม้แค่ศีล 8 ท่านไม่ให้ยุ่งกับเรื่องดอกไม้ของหอม แล้วเป็นเรื่องปรุงแต่ง ดราม่า เดินเหยียบดอกไม้ เปลืองผลาญ เป็นดราม่า เป็นการแสดงท่าทีลีลาองค์ประกอบ อาตมาอยากให้เลิก ผู้ใดให้ความร่วมมือก็เป็นบาป ไม่มีในทางพุทธศาสนา แม้คำว่าธุดงค์แปลว่า ศีลเคร่งที่ปฏิบัติได้แล้ว หรือกำลังปฏิบัติตามฐานะ ก็ต้องสมาทานไปตามลำดับ คำว่าธุดงค์ไม่ได้หมายถึงการเดิน แต่เป็นหลักเกณฑ์ของศีล แต่ของพระกัสสปะก็ไม่ได้มีการเดิน แต่มีข้อหนึ่งคือให้เดินบิณฑบาตไม่ข้ามฝั่งถนน นี่คือหนึ่งใน 13 ธุดงควัตร เพื่อที่จะไม่โลภมาก  แล้วธุดงค์ก็ไม่ใช่ออกป่าเขาถ้ำนะ

_ขณะมนุษย์อยู่ในครรภ์มารดา สภาวจิตจะเกิดตอนไหน?

ตอบ...พระพุทธเจ้าตรัสไว้ชัดว่า เมื่อมีเชื้อกับไข่ผสมกันต้องมีวิญญาณร่วมด้วยทันที ชีวะจึงเกิด แม้ว่าวิญญาณลงร่วมแล้ว แต่ไม่อยู่ร่วมเรียกว่าแท้ง ไม่ก่อนไม่หลัง เมื่อมีชีวะต้องมีพลังงานวิญญาณ การเกิดนี้เรียกว่า ชลาพุชโยนิ เป็นสัตว์มีมดลูกก็มีไข่มีเชื้อ ทำปฏิกิริยากัน ปฏิฆสัมผัสโสก็ร่วมกับวิญญาณ มีสามเส้าเกิดชีวิตสัตว์

_การเชิญชวนชาวบ้านให้บริจาคเงินที่สร้างพระพุทธรูปใหญ่ที่สุดในโลกเป็นกุศลไหม?

ตอบ...อาตมาคิดว่าอาตมาก็จะทำพระพุทธรูป ปางวิชิตอวิชชา อาตมาก็มีคนที่จะมารับ เขาก็ตะกละสร้างให้ใหญ่ แต่อาตมามีข้อแม้ว่าห้ามเรี่ยไรเงินเด็ดขาด อาตมามีกติกาว่าไม่รับเงินเรี่ยไรจากคนภายนอก หรือจะมาบริจาคก็ไม่รับ ใช้เงินของภายในเราเอง จะสร้างใหญ่ก็ไม่เบียดเบียนใคร พระพุทธรูปทุกวันนี้มีล้นแล้วในไทย แจกให้ทุกคนในไทยคนละ 10 องค์ก็เหลือ แต่สร้างแล้วมีประโยชน์หากใช้เป็น สร้างเพื่อจะยึดถือเป็นที่พึ่งเป็นสัญลักษณ์ว่าพระพุทธเจ้ามีจริง ไม่ได้ใช้เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์อย่างขลัง ไม่ใช่เอาดอกไม้ธูปเทียนมาบูชานี่ก็ผิดพุทธนะ เป็นเดรัจฉานวิชชา

_การทำผิดศีล 5 จะได้รับวิบากอะไรรับโทษอะไร?

ตอบ...วิบากกรรมเป็นอจินไตย ก็อย่าทำก็แล้วกัน มันเป็นวิบาก แล้วแบ่งบาปบุญไม่ได้ด้วย อย่าไปทำเลย เป็นของตน ตนเป็นทายาทของกรรม

_พ่อครูรู้สึกอย่างไรกับมติของมหาเถรสมาคม กับวัดของคนรวยวัดหนึ่ง

ตอบ..วัดไหน? .ธรรมกาย ต้องกล้าบอก ว่าไม่ดีอย่างไร อย่าไปมีจิตโกรธเคือง แต่ว่ามันไม่ควรทำ เหมือนพ่อแม่เห็นลูกทำไม่ดีก็ต้องว่า เพื่อไม่ให้ทำอีก อาตมาพูดถึงเกิดสมีอุ้มสมีแล้ว จะไปช่วยอะไรได้

_ปุถุชนตั้งจิตสู่นิพพานอันใกล้ควรเริ่มอย่างไร

ตอบ..เริ่มที่ศีล 5 แล้วทำให้เกิด อธิศีล อธิจิต อธิปัญญา เกิดวิมุติ แล้วทำตามมรรคมีองค์ 8 เอาแค่ศีล 5 ก่อน

_ถ้าเราเอาของหวงคนที่ตายไปมาใช้เขาจะมาเอาคืนไหม

ตอบ...อะไรจำเป็นต้องใช้ก็ใช้เถอะ เขามาเอาไม่ได้หรอก คนตายมาหาคนเป็นไม่ได้หรอก

_การบูชาพระราหู สวดภาณยักษ์ มีในพระพุทธศาสนาไหม?

ตอบ..ไม่มี พวกที่ทำนี่ทำลายศาสนาด้วย

_วิธีทำให้ลูกฉลาดทำอย่างไร?

ตอบ...ปฏิบัติธรรมให้สัมมาทิฏฐิ

_การมีจิตเมตตาช่วยให้เป็นโพธิสัตว์ได้ไหม

ตอบ...มีส่วนช่วยสร้าง คุณรู้อาการเมตตาเจตสิกคือ ปรารถนาให้คนพ้นทุกข์ให้คนมีสุข คุณพยายามมีจิตเช่นนี้ก็สั่งสมจิตที่จะช่วยคนอื่น แล้วลงมือช่วยเป็นกรุณา แล้วก็ทำได้เสร็จได้ผลดีแล้วก็มุทิตา เมื่อดีแล้วช่วยเสร็จเขาพ้นทุกข์เป็นสุขดีแล้ว ก็อุเบกขา ปล่อยวางอย่าไปตั้งว่านี่บุญคุณฉันไปทวงบุญคุณ อย่าไปสร้างอัตตาเพิ่ม นี่คือพรหมวิหาร 4 หรืออัปปมัญญา 4 ....จบ

เวลาบันทึก 12 มีนาคม 2563 ( 15:19:15 )

รายละเอียด

580531_วิถีอาริยธรรม เอื้อไออุ่นงานก้าวเข้าสู่ 25 ปี สัมมาสิกขาสันติอโศก

พ่อครูว่า....เจริญธรรมสำนึกดี ยังสำนึกดีกันหรือเปล่า? (มีการแจกภาพพ่อครูประกอบโศลกธรรม ให้กับศิษย์เก่าก่อนเทศน์)  พรที่ให้ไปกับภาพนี้ ก็เป็นการลงตัวทั้งสิ้น เมื่อวานก็มาเห็นภาพนี้ ที่เขาทำมาให้เพื่อจะแจกในงานนี้ เขาให้แจกงานอโศกรำลึก แต่พวกคุณนี่มาเป็นคิวอุกกาบาต แต่อาตมาก็รวมพลังงานได้ อาตมาเห็นโศลกธรรมที่ติดมากับภาพ เป็นพรสองอันนี้ ที่ยิ่งใหญ่มาก โศลกสองอันนี้เป็นโศลกที่ออกมาใหม่สุด สดที่สุด มี protoplasm กับ cytoplasm สดๆ

“มีเจตนาแต่อย่าอยาก จงพากเพียรให้เต็มบริสุทธิ์" โศลกนี้เป็นอิเล็กตรอน และ "ความบริสุทธิ์เท่านั้น ที่จะชนะทุกสิ่งทั้งโลกในที่สุด" โศลกนี้เป็น proton หรือ nucleus  จะแตกตัวออกไปได้อีกมหาศาล แต่ของพระพุทธเจ้าควบคุมได้ เป็นเวทนา 2 เวทนา 3 เวทนา 5 เวทนา 6 เวทนา 18 แล้วท่านจะแจกเป็น เนกขัมมะกับเคหสิตะได้ ถ้าทำให้เป็นเนกขัมมสิตอุเบกขาได้ก็จบ ในอุเบกขามีนิวตรอนด้วย มีปริสุทธา ปริโยธาตา มุทุกัมมัญญา ปภัสสรา 

มีเจตนา นี่มีอิเล็กตรอนได้ แล้วอย่าอยากนี่คือ ควบคุมพลังงานได้ในนิวเคลียส ไม่ให้เกิดพิษภัยได้ ให้เต็มบริสุทธิ์ อาตมาเคาะข้อมูลใส่ฮาร์ดดิสก์ไว้ แล้วแต่ว่าพวกคุณจะกดออกมาใช้เมื่อไหร่ ไม่หายไปไหนแน่ นอกจากคนไม่รู้ค่าก็ปล่อยทิ้งไปเลย กลายเป็น isotope ของ fission แตกตัวสลายไปเป็น half life ไปเรื่อยๆ จนเข้าใกล้ 0 ไปเรื่อยๆ แต่พุทธศาสนาเอา 0 มาใช่เป็นชีวะได้สำเร็จ

สุดท้ายต้องถึง ความบริสุทธิ์เท่านั้น ที่จะชนะทุกสิ่งทั้งโลก ในที่สุด

ถ้ายังมีpotential energy เป็นพลังงานแฝงที่คุณไม่รู้ ไม่สามารถทำลายได้ ก็จะเกิดพิษในที่สุด ตัวแฝงนี่คือ ตัวเมีย ตัวเพศหญิง ตัวนี้แหละตัวป่วนของทุกสภาพในมหาจักรวาล พอมาเป็นชีวะก็เป็นเพศหญิง นี่แหละตัวที่จะต้องคุมให้ได้ ผู้สามารถคุมตัวเพศหญิงได้ จะมีอำนาจคุม xy ได้ ซึ่งเขาถือว่า xy เป็นเพศชาย ส่วน xx คือเพศหญิง ใน y มี x ในนั้น ผู้รู้แจ้งจบจะแตก x ออกเป็น y ได้ จะรู้จักสภาพ 3 ในอะตอมได้ มี สามหน่วยในนั้น ถ้าทำให้สภาพสามหน่วยเป็น 0 1 2 ได้ หรือทำให้เกิด 1 2 3 แล้วคุม cyclic order ได้ ผู้นี้จะคุมอุกกาบาตได้ในมหาเอกภพ จับอุกกาบาตมาใส่วงโคจรได้สำเร็จ นั่นคือสามารถควบคุมเวทนา 108 ได้ คุมเวทนา 2 เวทนา 3 เวทนา 5

เวทนา 5 คือดีกรีของมัน ความหนักความเบา ความแรงของมัน เรียกว่าอินทรีย์ 5 คือน้ำหนักของมัน มีแรงที่เป็นสุข/ทุกข์ ละเอียดเข้าไปภายในเรียกว่า โสมมนัส/โทมนัส ทำให้เป็นกลาง นิวตรอนได้ ก็เป็นอุเบกขา ถ้ามีปัญญาอ่านเวทนา ตนเองก็ไม่เกิดเวทนาในตน ไม่มีสุข/ทุกข์ ส่วนจิตนิยามสามารถแตกเวทนาได้เป็นเวทนา 2 3 5 แล้วเวทนาทั้งหลายเกิดจากเวทนา 6 คือทางทวาร 6 กระทบสัมผัสกับรูป เกิดปฏิกิริยา หากคุมไม่ได้จะเกิดปฏิฆสัมผัสโส เป็นแรงเคลื่อน พอเกิดแรงเคลื่อนแล้ว ถ้าคนที่มีความรุนแรงจะเกิดเป็น ฆ คือคณะเป็นพลังงานสะสม พอกระแทกเข้าไป พลังงานนี้ในนิวเคลียส ถูกกระทบกระแทกเกิดพลังงานนิวเคลียร์ทำร้ายทำลายไปทั่ว แต่ของพระพุทธเจ้าควบคุมได้ เรียนรู้การกระทบสัมผัส 6 แตกตัวเป็น พลังงาน 3 สุข/ทุกข์/ไม่สุขไม่ทุกข์ แล้วสามารถระงับทุกข์ได้ เหลืออุเบกขา มีความสามารถจริง จึงเป็นผู้จบนิวเคลียสได้

พลังงานเกิดมาเป็นอาการกิริยา ผู้มีปัญญาจะรู้อาการของแม้แต่ชีวะ รู้อาการได้ตลอดหมดเลย แบ่งแยกได้เรียกว่ารู้ลิงค แม้เพศเป็นสอง แล้วรวมให้เป็นหนึ่ง ให้กลายเป็นชาย หญิง หรืออะตอมนิวเคลียร์ได้หมดเลย เป็นภวันติ

ธาตุทุกอย่าง คุมได้หมด นิวตรอน โปรตอน อิเล็กตรอน คุมได้หมด จึงเป็นผู้สร้าง สิ่งที่มีในมหาเอกภพ พระเจ้าเป็นผู้สร้างหมด โดยเฉพาะตัวเรามีอัตภาพแล้วก็รู้อัตภาพ ควบคุมอัตภาพได้ ให้ตนสุข ทุกข์ หรือกลางๆได้ จบเลย ความเป็นชีวิตจึงอยู่ในมือของผู้คุมได้คือ เราเป็นพระเจ้าเอง จะให้เกิดหรือตายได้ จะให้เกิดมากหรือน้อยก็ได้ คุมได้ รู้สิ่งที่ถูกรู้นั้นได้ จะเล็กละเอียดอย่างไรก็เรียกว่า รูป

สิ่งที่จบเลยพระพุทธเจ้าก็บอกไว้ 4 ลักษณะ มี อุปจยะ (เกิด) ชรตา(ตาย) สันตติ(ต่อเนื่อง) อนิจจตา(ความไม่เที่ยง)

ตัวชรตานี่คือ นิวเคลียร์ ฟิชชั่น กระจายออกไปจับไม่ติด แตกกระจายหายไป เขาก็เดาว่ามันอยู่ได้แค่ half life คือ ครึ่งชีวิต

ถ้าทำลายชีวะให้แตกเป็นธาตุ อุตุนิยาม หรือเป็นสสาร แม้จะมีพลังงานก็หมดชีวะแล้ว ไม่มีความเป็นชีวะแล้ว จบ วิทยาศาสตร์บอกว่าในมหาจักรวาลนี้ไม่มีอะไรเลยนอกจากพลังงานและสสาร เปลี่ยนสถานะเท่านั้น เราไม่ไปรับผิดชอบหน้าที่ธรรมชาติมันจะหมุนเวียนสสาร พลังงานอย่างไรเราก็ไม่เกี่ยว มันไม่มีสุข/ทุกข์ แต่พระพุทธเจ้านี้ท่านคุมชีวะ แม้ชีวะในระดับพีชะท่านก็คุมได้ เหมือนพืชมันไม่มีรักไม่มีชัง ไม่มีบาปไม่มีบุญ พลังพีชะนี้ผู้เป็นอรหันต์ใช้อาศัย แล้วให้มีชีวะตลอด สร้างprotoplasm แล้วทำให้สด cytoplasm ให้สดไม่ตาย จนแข็งตัวหรือสูญสลาย จึงเป็นผู้รู้พลังงานทั้งนามธรรมและรูปธรรม

ก็เรียนรู้ นิวเคลียร์ นิวเคลียส อะตอม นี่แหละ คือ อิเล็กตรอน โปรตอน นิวตรอน สามเส้านี่แหละ ถ้ามีแค่สามวนเวียน เป็น อารัพภธาตุ อารัมภธาตุ นิกกมธาตุ  แค่วงวนแต่นี้ แต่ถ้ามี 4 หน่วยเพิ่มมาก็อาละวาดได้ แต่ถ้ามี 5 6 7 ก็ยิ่งอาละวาดใหญ่ พอมาเป็น 8 9 10 ก็ยิ่งมีพลังงานสูง พระพุทธเจ้าสร้างนิวเคลียสให้แก่อะตอมเกิดอย่างไม่มีพิษมีภัยได้

มาพูดถึงพวกเรา อาตมานี่นักจัดmeeting แล้วเป็นหัวโจกเสมอ แต่ตอนนี้หมดน้ำยาแล้ว ใครจะมาก็มา ใครตายไปได้ก็ไปงาน แต่ "ถ้าไม่ตายก็มาพบกันบ้าง" อาตมาใช้เป็นคำขวัญ แล้วมันก็ไม่ค่อยมาพบหรอก มาพบตอนงานก็ว่าดี แต่ว่าหลังนั้นก็ไปที่ชอบๆ เพราะว่ามาชอบทางนี้อาตมาขูดให้ละหน่ายคลาย มาทุกคน อาตมาก็สอนติดอาวุธ ให้มาลดละหน่ายคลาย แล้วที่พระพุทธเจ้าสอนนี้ถ้าเป็นอรหันต์ แล้วก็จะอยู่กับโลก พหุชนหิตายะ(เพื่อหมู่มวลมหาชนเป็นอันมาก) พหุชนสุขายะ(เพื่อความสุขของหมู่มวลมหาชนเป็นอันมาก) โลกานุกัมปายะ(รับใช้โลก ช่วยโลก)

อาตมามาเกิดในเมืองไทยรู้อันนี้ของพระพุทธเจ้า อาตมาก็เป็นพระบุตรของพระพุทธเจ้าที่แท้จริง ที่จะนำโองการของพระพุทธเจ้ามาประกาศ อธิบาย (พูดภาษาเทวนิยม) ผู้ใดเห็นเชื่อเป็นจริงก็มาเอา หรือเป็นบุตรของพระพุทธเจ้าก็มาเอา ได้แล้วเราก็เป็นคนทำประโยชน์สูงสุดแก่โลก อย่างไม่เห็นแก่ตัว โลกต้องการมาก

ตอนนี้มีคนพยายามไล่เบี้ยให้นายกฯประยุทธ ที่มีวรยุทธเก่งต่างๆ ทำงานสัประยุทธ์อยู่จริงๆ เมื่อไม่กี่วันก็สัประยุทธ์กับศัตรูนอกประเทศว่า ผมชนะแน่

ประยุทธในทางธรรมคือ ท่านพรหมคุณาภรณ์ ประยุทธทางโลกคือ พล.อ.ประยุทธ ผู้ใดเป็นศัตรูของประยุทธ ถูกสับแหลกหมด แต่อาตมาไม่ได้เป็นศัตรูของประยุทธ แล้วอาตมาก็ไปในที่ว่างก็ไม่ถูกอาตมา แม้ท่านมีรังสีก็ไม่ถูกอาตมา อาตมาไม่มีตัวตนยิ่งกว่า invisible จึงไม่แตกตัว ก็เลย สบม. ทมด. ปกต.หห. จจ. มชยลล.

อาตมาไม่ได้มีผลอะไร อาตมายังทำงานได้ ก็ขอบคุณท่านพรหมคุณาภรณ์ที่ท่านยิงอาตมาด้วยกระสุน 3 ลูก คือท่านเขียนหนังสือถล่มอาตมา 3 เล่ม จนอาตมาถูกฟ้องร้องถูกจับ เขาก็พิจารณาคดีอาตมาว่าผิด ติดคุก ให้รอลงอาญา 2 ปี เขาก็มาคุมประพฤติสองหรือสามครั้งก็ไม่ได้มาอีก มากินมังสวิรัติด้วย แล้วก็หายไป จนครบ 2 ปีก็จบเรียบร้อย ท่านประยุทธท่านยิงมา 3ลูก แล้วทิ้งท้ายว่าจะมีลูกต่อไป แต่ท่านก็ไม่ได้เขียนต่ออีก ก็ขอบคุณท่าน อาตมาก็ไม่ได้ถือสาท่าน เขียนขอบคุณท่านไปตั้งแต่เล่มแรก จนสุดท้าย ท่านก็คงเข้าใจอาตมา เพราะท่านยังส่งหนังสือพจนานุกรมพุทธศาสตร์ มาให้อาตมาใช้ ท่านรวบรวมไว้ดีมาก เป็น learned man ที่ดีมากต้องยอมรับนับถือ อาตมาก็เขียนจดหมายแสดงความเห็นใจที่ท่านป่วย ท่านก็ตอบมาที่อาตมาแสดงน้ำใจ แล้วท่านก็ส่งหนังสือให้อาตมา  ก็ได้ใช่อยู่

ทุกอย่างเกิดจาก เหตุ นิทาน สมุทัย ปัจจัย ซึ่งสัตว์โลกที่เจริญสูงสุดคือมนุษย์ มนุษย์นี้ก่อเรื่องได้มากสุด และทำดีได้สูงสุด ทำดีมากได้คือ เป็นพลังงานพระเจ้า ศาสนาเทวนิยมเรียนความเกิด ไม่ได้เรียนความตาย แต่ศาสนาพุทธเรียนความตาย เรียนความเกิด ควบคุมความเกิดได้ ให้พอดี (ปโหติ) ผู้เรียนรู้จบ สัมมัตตะ 10 คือ มรรคองค์ 8 และผลอีก 2 คือ สัมมาญาณ และสัมมาวิมุติ เป็นผู้สร้างความเกิดด้วย สัปปุริสธรรม 7 อย่างปโหติ จึงพอเหมาะ ได้เป็นผลสอง คือ วิชชาและวิมุติ  ผู้ไม่ศึกษาไม่สามารถควบคุมอะตอมได้ คุมนิวเคลียร์ไม่ได้ แต่ผู้เรียนรู้สัมมาทิฏฐิจะคุมได้และเป็นผู้สร้างโลก

วิทยาศาสตร์ตามศึกษานิวเคลียร์ฟิชชั่นไม่ได้ เขารู้แค่ half life แต่อีกส่วนที่เข้าสู่ 0 เขาตามศึกษาไม่ได้ จะเรียกว่า space and time of continuum  ซึ่ง space ของพระพุทธเจ้าคือ protoplasm คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม อากาศ และช่องว่าง และวิญญาณ นักวิทยาศาสตร์ศึกษาได้แค่ช่องว่าง แม้เรียนชีวะก็ไม่รู้ลึกซึ้ง ถึง เวทนาเหมือนพระพุทธเจ้าที่รู้เวทนา 108 แล้วทำให้เป็นหนึ่งได้ จากอิตถีเพศมาเป็นบุรุษเพศ แล้วทำให้เป็นนปุงสกลึงค์ได้ วิทยาศาสตร์พยายามจับนิวเคลียร์มาใช้เพื่อสันติภาพ แต่เขาทำลายกากกัมมันตรังสีไม่ได้ แต่ของพระพุทธเจ้าทำลายกากกัมมันตรังสีได้สมบูรณ์แบบ

ที่เกิดนี่ ความรู้สึกร่วม คงไม่มีใครเกิดความรู้สึกลำบาก รังเกียจ หรือ อนิฏฐารมย์ ไม่เกิด adrenaline แต่เกิด endorphins ใช่ไหม นี่คือ อภิปโมทยังจิตตัง จิตเบิกบานร่าเริงสดชื่นเป็นชีวิตชีวะ คงไม่มีใครมางานนี้แล้วเกิดความรู้สึกเหี่ยว คงไม่มีใครมาแล้วเกิดรู้สึกลำบากไม่สดชื่น ห่อเหี่ยว แต่มาแล้วก็ต้องสดชื่นเบิกบาน อาตมาว่านะ หรืออาจมีจริงสำหรับคนทุกข์มากมายจมในโลกที่ทุกข์เศร้า คุณก็ไปฟังเพลงอาริยะ เขาจะหัวเราะคุณก็จะเศร้าอยู่ของคุณ ถ้าเราสามารถรู้อาการอารมณ์ ที่ต้องรู้ด้วยอิฏฐารมย์ อนิฏฐารมย์ แล้วเราก็อาศัยอารมณ์เบิกบานร่าเริงไว้ แล้วรู้ว่ามันไม่เที่ยง ยึดเอาไว้ไม่ได้ แต่ถ้าใครยึดไว้ ก็ไม่รู้ว่าจะยึดนานเท่าไหร่ แต่ที่ยึดไว้อย่างรู้มีปัญญาปล่อยวางได้อย่างแท้จริง ก็ปล่อยได้

พวกเราคงเกิดอารมณ์ชื่นใจ แต่ก็ยังมีครอบครัวตน มีแดนที่ต้องไปหาลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ในตนอีก แม้มาอย่างนี้ก็ยังมีจิตไปอย่างนั้น รู้ไหมว่าเรารักอะไรมากที่สุด คือรักตัวตนของตนนี่แหละ คือตัวกูของกู อาตมาไม่ได้จัดอยู่ในความรัก 10 มิติเลยนะ เพราะมันแคบมากกกว่าความรักแบบคู่ มิติที่ 1 มีแต่เธอกับฉัน แม้แต่ลูกก็ไม่เอา ความรักแบบนี้นี่เลวที่สุด เช่นพวกที่เสพกามสมอยาก แล้วเกิดลูกก็ฆ่าลูกทิ้ง นี่คือเลวสุดๆ สัตว์เดรัจฉานยังไม่ฆ่าลูกเลย มันไม่ต้องการลูก

ขอพูดไปอีกหน่อย อย่าเหนียมกันนะ ก็คนติดแต่รสกาม แล้วแต่งงานก็เลยไม่ยอมมีลูก ก็คุมกำเนิดไปสิ แต่ขอเสพรสกามอย่างเดียว ตายไปแล้วก็ติดรส ถ้าไม่หัดวางหัดลดในชาตินี้ไม่มีสุรภาโว สติมันโต จะโง่เสพอารมณ์กาม หยาบสุดแล้ว ถ้าใครยึดจัดจ้านวิตถาร ก็ยิ่งหนัก ยิ่งกระเทยนี่รสกามแท้เลย ไม่ต้องคุมกำเนิดแล้วเพศเดียวกัน ไม่ต้องระวังอะไร เพศเดียวกันไม่มีลูกอยู่แล้ว คือวิตถารไปเลยไม่ใช่ธรรมชาติของโลก

พวกเราถ้าไม่เรียนรู้อารมณ์เสพกาม อารมณ์ติดรสพวกนี้ จนทำกามให้เป็นนิวตรอนได้ ศาสนาพุทธไม่มีอารมณ์กามแล้ว แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่มีเจตนา มีเจตนาได้แต่อย่าอยาก ถ้าเรามีเจตนาได้ มีมโนสัญเจตนา(กามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา)

พระพุทธเจ้านี่ท่านมีความต้องการสร้างศาสนานะ แม้มารมาอาราธนาให้ตาย ท่านก็ว่ายังไม่ตาย ต้องสร้าง พุทธบริษัท 4 ให้แข็งแรงก่อน

มีเจตนาแต่อย่าอยาก จงพากเพียรให้เต็มบริสุทธิ์ แล้วความบริสุทธิ์เท่านั้นที่จะชนะทุกสิ่งทั้งโลกในที่สุด เอาไปท่องเอาไปพิจารณาทั้งวันทั้งคืน อย่างอิสลามเขาละหมาดวันละ 5 เที่ยว ของเราก็ให้ระลึกถึงให้มากขึ้นกว่าอีก

การมาสังสรรค์กันเท่ากับเอาสารพัดสัตว์มารวมกัน  ถ้าสัตว์ไหนมีแต่ตัวกูของกูก็จะมีแต่เขี้ยวกับงา แต่ตัวไหนมีแต่เพื่อนก็ดีจังเลย คนนั้นคนนี้ก็สังสรร ปรับทุกข์ปรับสุขกันไปเป็นลักษณะธรรมดา แต่เรามีลักษณะนี้ออกจากใจได้เลยไหม คือผู้ที่อยู่กับใครก็มีแต่พลังงานอบอุ่น อาตมาพยายามทำนี่นะพยายามบรรยาย พวกเราจะเกิดพลังงานอบอุ่นหรือเย็นเยียบ พลังงานเย็บเยียบคือไม่รู้เรื่อง แช่แข็ง พันองศา แต่ถ้าใครฟังแล้วอบอุ่นนี่คือ เอื้อไออุ่น ไม่อบอ้าว ที่จะทำให้อบอ้วกเลยนะ ถ้าแค่อาเจียนเป็นอาหารก็แค่ระดับหนึ่ง แต่ถ้าอาเจียนออกมาเป็นโลหิตร้อน สำนวนพระพุทธเจ้านะ อันนี้ตายแหง๋ๆ นี่มี นพ.ร้อยตรี ชิม นี่จบหมอทหารบกมาแล้ว

ถ้าเกินอบอุ่น คืออบอ้าว แล้วทีนี้จะอบอ้วก แล้วถ้าเป็นโลหิตพุ่งจากปาก พลังงานมันขนาดไหน คนนี้ตายทันทีไม่ต้องหามไปรพ.เลย ให้หมอตรวจได้ว่าตายไหม? แล้วเอาไปเผาหรือฝัง

ที่พูดนี่เป็นพลังงานทั้งสิ้น ตายไปก็หมดชีวะ พลังงานอบอุ่น อบอ้วกเกิดจากพลังงานชีวะได้ โลหิตร้อนพุ่งจากปากนี่ช็อกเลยเหมือนจิวยี่รากเลือด

พวกเราก่อความอบอุ่นกับเย็นมากกว่าไม่ก่อร้อน ทุกวันนี้ meeting กัน เขาปลุกร้อนทางกามกัน แล้วเมากามจัด เกิดดำกฤษณา หรือว่าร้อนแรงทางโทสะไม่ชอบใจกันก็ตีกันทำร้ายกัน มันไม่อบอุ่น เป็นอบอ้วก อบอ้วก มากๆ ก็โลหิตร้อนออกจากปาก

ต่อไปศิษย์เก่าถามปัญหาพ่อครู

ถาม_ถ้าเราอยากรู้อดีตชาติ เพื่อเข้าใจปัจจุบัน เป็นบาปไหม?

ตอบ...ถ้าเราเข้าใจชาติ ว่าเป็นแบบที่มี ดิน น้ำ ลม ไฟ มาประชุมกันว่า เราเป็นสัตว์หมู หมา หรือเป็นคน เป็นคนฉลาด หรือคนidiot หรือเป็นคนฉลาดโกงมากๆ ซึ่งระลึกชาติแบบนั้นแก้ไขอะไรไม่ได้ แต่ถ้าระลึกชาติในชาตินี้ ว่ามีเรื่องราวมีกรรมกิริยาเหตุการณ์อะไร ระลึกได้นานเท่าไหร่ เท่าที่เราระลึกได้ ว่าเรากระทบกับเขาอย่างไร มีเกิดกิเลสหรือไปช่วยเขาเสียสละอะไร อ่านเหตุเช่นนี้ ว่าเหตุอะไรเราถึงไปทำลายเขา หรือช่วยเขา แล้วเหตุที่เราไปทำร้ายเขา เป็นโทษหรือเป็นคุณต่อมา ระลึกชาติแบบนี้แหละ อยากรู้อดีตอย่างนี้ไม่เป็นบาป จะมีประโยชน์ด้วย แต่ระลึกชาติแบบข้ามชาติตัวตนนี้ ไม่มีหลักฐาน อาจเป็นอุปาทานที่ปั้นเองหลงเองได้ บางคนว่าเป็นร.5 เป็นพระนเรศวรกัน ก็มีมากมายงามงายกัน ถ้าจะระลึกชาติให้เป็นตามคำสอนพระพุทธเจ้า ระลึกถึงวานนี้ เมื่อกี้นี้ที่เราทำพลาดไป เราไม่น่าทำกายกรรมวจีกรรมเช่นนี้ หรือแม้คุณคิดทัน กำลังคิดไม่ดีแล้วระงับได้ ไม่ปล่อยให้เป็นกรรมไม่ดี คนนี้ระลึกชาติได้เร็วมาก จัดการสิ่งไม่ดีได้เร็วมาก ระลึกว่ากำลังคิดความดี แต่ไม่ได้ทำก็ระลึกให้ดีว่าต่อไปคิดแล้วก็ควรทำ ถ้ามีโอกาสนะ เราจะไม่พลาดกุศล หรือโอกาสนี้คุณมีแต่ทำอกุศลคุณก็ได้บาป ไม่ได้บุญ เพราะบุญคือ การชำระอกุศล ถ้าระลึกชาติแล้ว สำรวมระวังได้ คือเป็นบุญ ดับบาปได้ ดับอกุศลได้ แต่ถ้าไม่ระลึกชาติแบบนี้มันเพ้อเจ้อ แม้แต่คุณระลึกชาติเป็นหมู หมา ลิง แต่แม้เป็นจริงคุณก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ให้ระลึกอดีต เพื่อแก้ไขปัจจุบันนี้แหละ แม้จะระลึก 3 วัน 7 วัน เดือนหนึ่งก็คือยังไม่ลืม มั่นใจว่าจริงกว่า ก็เอาอันนั้นสังวรระวัง แต่อันใหม่ให้ละเว้นชั่ว อะไรดีให้รีบทำให้ทัน

ถาม_ทำอย่างไรถึงจะได้เกิดเป็นคนแล้วอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดีคะ

ตอบ....มันเป็นตามลำดับ คนที่เป็นสัตว์นรก อบาย คือเลวที่สุด ต่ำที่สุดในตัวเรา เมื่อเรารู้ว่ามีสิ่งเลวในเราเราต้องรีบฆ่า จัดการตัวเลวในตัวเรา หลักการพระพุทธเจ้าให้เรียนรู้อบาย ที่เราเกี่ยวข้อง แล้วเราไปติดยึด รักมาก หรือชังมากก็ตาม เป็นศีลข้อ 1 และ 2 ถ้าชังมากก็สายโทสะ เอ็งอยู่ที่ไหนข้าจะตามไปทำลายเอ็ง พวกจองเวรจองภัย เป็นอบายมุข ส่วนความรักก็รักจนหลง เลวร้ายเท่าไหร่ก็รัก ชั่วเท่าไหร่ก็รัก อันนี้เวรจริงๆเลย ไม่ใช่เวร 500 เขาเรียกว่าเวร 500 ละลาย พวกที่รักไม่รู้จักปล่อยก็ติดไปนานนับชาติ นี่คืออบายมุขตัวแรก ไม่ต้องรักมากหรอก รักต้องไม่ติดยึด เป็นรักมิติที่ 7 ขึ้นไป

สรุปแล้วจะเป็นคนได้ต้องรู้อบาย แล้วล้างเหตุแห่งอบายได้ ตามลำดับ ส่วนจะสูงได้นั้นก็ต้องล้างตัวเลวร้ายของตนได้ จึงได้ชื่อว่าเป็นคนขึ้นมาได้ แล้วทำตามลำดับขั้นไป ล้างสิ่งที่เลวน้อยกว่าลงไปอีก การเกิดเป็นคนอีก จึงต้องรู้สิ่งที่เป็นคนที่เลวร้ายที่สุดคือ โลกอบาย แต่ต่อมากาม ก็ต้องล้างอีก จนล้างกามหมด ในโลกของปฏิฆะ ก็หมดกาม หมดปฏิฆะ เป็นอนาคามี เหลือแต่ส่วนในของตนที่เป็นกิลมถะ แต่ถ้าไม่ล้างก็ตาม ตัวที่เหลือในอนาคามีคือ นิวเคลียร์ฟิชชั่น มันก็จะแตกสลายไปในที่สุด แต่ของพระพุทธเจ้านี้เก็บหมด ทำให้หายไปได้เป็นสูญได้

1 2 3 4 คุมได้ คุม 4 ได้ที่จะออกไป ถ้าเป็นอุกกาบาตคุมไม่ได้ แต่ถ้าเป็น x นี่ก็คุมได้เป็นมาตรฐานเท่ากัน 1 2 3 4 ตัว xy ที่เรียนกันทางชีวะถือว่าเป็นพลังงานชาย แต่xx เป็นพลังงานหญิง แต่หญิงนี่คุมไม่ได้ เป็นเสแสร้าง pretender นึกว่าตนเองเป็นตัวนิ่ง แท้จริงตนไม่นิ่ง ตัว x นี่แรงครบ แต่คุมตนเองไม่ได้ อาละวาดเป็นอุกกาบาตไปทั่ว อย่างเก่งก็เป็นดาวหาง ไปเข้มข้นที่หัวดาวหาง เป็นฟิวชั่นธาตุหนัก แต่ฟิชชั่นนี่ธาตุเบานะ แต่แตกตัวไม่สิ้นสุด

ต้องลดอบายก่อน แล้วมาลดกาม ถ้าลดเรื่องกามได้อีกก็ลดหมด กามก็หมด คุณหมดกามหมดพยาบาทแล้ว ซึ่งมันเป็นพลังงานสลับกัน เราไม่มีรสชาติภายนอกแล้วแต่เรายังชัง เช่น คนปฏิบัติธรรม ลดความสวยความอร่อยของตนได้แล้วเราไม่ดูดแล้ว เจอข้างนอกถ้าผลักก็คือชัง อนาคามีไม่มีสุข มีแต่ทุกข์ ทุกข์นี่คือ ตัวชังต้องล้างให้ออก กำจัดสุขทุกข์ของตนกิลมถะให้หมด เมื่อหมดสุข/ทุกข์จึงสมบูรณ์

เป็นคนเป็นสัตว์อบายก็ล้างอบาย มาล้างกามอีก ล้างรักล้างชังในตนอีก อนาคามีไม่เป็นพิษภัยกับใครแล้ว สัมผัสกับใครก็ไม่รักไม่ชังไม่ดูดไม่ผลักแล้ว ควบคุมได้ก็ทำประโยชน์ได้เอานิวตรอนมาทำงานได้มาก มันมีพลังงานแน่นสูง ทางธรรมะเอามาใช้งานได้ ทำให้เป็น x ให้หมด ถ้าคุณว่า ชายเป็น xy ตัว y นี่เป็นตัวหลอก เป็นรูปโยนี เอกบุรุษสามารถทำให้ ขา x สองขามาเป็น y ได้ มีพลังงานดัดได้ หรือจะปล่อยให้เป็น x ก็ได้ ถ้าคุมได้เป็น cyclic order แต่ถ้าคุมไม่ได้เป็นเคออส(Chaos) กระทบไปเรื่อยๆ แตกตัวเป็น isotope เป็น chain reaction ไปเรื่อยๆ พระพุทธเจ้าถึงให้ฝึกมีพลังงานไฟที่ควบคุมได้

ทำy อยู่ในอาณัติ ควบคุมได้ทั้งโปรตอน นิวตรอนได้ เอาไปใช้งานได้ คนเกิดมาต้องดับตั้งแต่อบาย มาดับกาม อีก แล้วรู้ดับอัตตาตัวร้ายได้ จะเป็นคนที่ใช้พลังงานได้ เป็นคนระดับโพธิสัตว์ก็ใช้ได้ ตามลำดับ ของพระโพธิสัตว์ระดับต่างๆ ยิ่งเป็นพระพุทธเจ้าเป็นระดับ 9 สูงสุดในความมีแล้ว พอเป็น 10 ก็เป็นอวตาร เป็นอย่างอื่นอีกได้

อนาคามีนี่เหมือนคนใจดำ ช่วยได้ก็ช่วย ช่วยเขาไม่ได้ก็แล้วไป ดูหางเสียงของคุณตู่ ประยุทธสิ คือผมก็ช่วยได้เท่านี้ คือรู้ตัวเราก็เท่านี้ รู้อัตตัญญุตา จะพูดให้เกินขอบเขตตนเองทำไม? นี่คือลักษณะคุณตู่ อาตมาเข้าใจ จึงสนับสนุนส่งเสริม ลักษณะอย่างนี้ ประมาณระดับนี้ต้องทำแบบอนาคามีเป็นต้นไป ถึงทำได้แบบนี้ อาตมาฟังสำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล

ถาม_ศัลยกรรมตกแต่งให้สวยงามบาปไหม
ตอบ_บาป ยังหลงความสวยงาม หลงกาม คือบาป

ถาม...อโศกเจริญขึ้นแล้วทำไมคนในชุมชนต่างๆของอโศกถึงน้อยลง

ตอบ...ก็คุณไม่มามันก็เลยน้อยลง ขนาดพวกคุณติดชิปไปยังไม่มาเลย จะไปหวังจากคนที่ไม่เคยฟังเลยได้อย่างไร คุณก็ไปตามที่ชอบ แต่ที่จริงคุณควรชอบอันนี้ แต่คุณไม่เห็นสิ่งนี้มีค่า ก็ไปที่ชอบๆของคุณ  คุณเองรู้แล้วเข้าใจดียังไม่มาเลย แล้วจะไปหวังอะไรจากผู้ไม่เคยสดับธรรมเลย แต่คนที่สดับธรรมแล้วไม่มาก็พูดกันได้ แต่คนไม่เคยสดับ ถ้าได้ยินได้ฟังอาจเร็วกว่าพวกคุณ จริงๆแล้วคุณมองตื้นๆ อาจเป็นได้ที่มวลจำนวนเหมือนน้อยลง แต่ความจริงมันไม่น้อยลงหรอก ถึงแม้น้อยลงก็เจริญขึ้นในทางคุณธรรม อาตมาทำงานด้วยอาตมารู้ว่าหนักหรือเบาขึ้นกับพวกเรา ไม่ใช่ว่าเสื่อมลงในตัวใน แล้วไม่มีใครทำสถิติด้วย ว่าชาวอโศกที่ออกไปหลายคนไปใช้วิบากต้องไป ออกไปนี่ไปได้สองอย่าง 1.ไปเพราะใจสมัครไปกิเลสพาไป 2.อยากอยู่แต่ต้องไปเพราะต้องไปใช้วิบาก เป็นได้สองนัย เราไปรู้เขาได้ที่ไหน มันของใครของมัน มันไม่ลงตัว คนลงตัวจะมา คนอยู่ได้จึงเจริญขึ้น ผู้มีมรรคผลทนอยู่ได้ เขาอยู่จนไม่ต้องทน เขาอยู่เจริญขึ้นเรื่อยๆ นี่พูดอย่างนี้ถ้าเข้าใจจะได้มา นี่เป็นอุกกาบาตวิ่งหลุดวงโคจรไปไหนๆ จะกลับมาถูกหรือไม่ไม่รู้ ดีไม่ดีฟาดฟันกับข้างนอกแตกแหลกมาไม่เหลือก็ได้

ถาม_พ่อท่านคะ ช่วยอธิบายวิบากของการดื่มสุรา อยากให้คนที่บ้านเลิกดื่ม

ตอบ...ก็แส่หาดีนัก อยู่โสดดีนัก ไม่เอาไม่เชื่อพระพุทธเจ้า ที่ท่านว่า ผู้เป็นโสดท่านเรียกว่าบัณฑิต ผู้ฝักใฝ่มีคู่ย่อมเศร้าหมอง ดีนะที่รู้โทษภัยของการกินเหล้า ดีที่เขาไม่เลี้ยงคุณด้วยลำแข้ง มันยากที่เราจะให้เขาหยุดหรือไม่ แต่เราก็ต้องเพียร อาตมาว่าทางสุดท้าย ถ้าคุณจำทนต้องอยู่ด้วย ก็ต้องทำดีที่สุด จะบอกเขาตอนไหนอย่างไร ไม่ให้เขาเกิดความรำคาญ หรือโกรธ ให้เขาสำนึกได้ก็ต้องบอกไป มีโอกาสให้เขารู้ว่า ต้องเป็นตับแข็ง เสียเงิน มีสารพัดโทษของการกินเหล้า นับโทษไม่ถ้วน อย่ามาแก้ตัวว่าต้องกินกับหมู่ อาตมาผ่านมาแล้ว นั่งกับวงเหล้าก็กินน้ำส้ม มันไม่กล้าไล่หรอก อาตมาปฏิบัติในวงการบันเทิง เพื่อนฝูงก็รักความสำราญกินสูบดื่มเสพ มันจะไปสำราญก็ฝากงานไว้ อาตมาก็รับไว้หมด มันก็เกรงใจอาตมาไม่กล้าว่าเราหรอก หรือจะไปกินร่วมด้วยอาตมาก็ซดน้ำเปล่า ซดน้ำหวานไปมันไม่กล้าว่าเราหรอก เพราะมาว่าเดี๋ยวไม่ช่วยรับงานนะ มีแต่คนเกรงใจเรา ถ้าคุณเห็นความจริงก็เลิกเลย ไปกับหมู่ก็ไป ส่วนมากเขาไปกินเหล้าจะไม่ชวนอาตมา แต่ว่าบางงานที่เลี่ยงไม่ได้อาตมาก็ไปนั่งด้วยได้ แล้วเขาก็อายนะเขารู้ว่าทำไม่ดี เราทำดีก็ให้ทำต่อ ทำดีให้ดีที่สุดแล้วเขาจะเกรงใจ ฉลาดที่ให้สัญญาว่านี่เป็นโทษนะ อย่าไปบอกชัดบอกแรง จะมีศิลปะบอกไปว่านี่โทษของการกินเหล้า หรือว่าเปิดโทรทัศน์ให้เขาเห็นแต่ต้องมีศิลปะนะ

ถาม_ศิษย์เก่ามีครอบครัวแล้วอยากมาช่วยงานสันติอโศกเต็มตัว จะมาอยู่ได้ที่ไหน อย่างไร จะเตรียมตัวอย่างไร
ตอบ...ได้อ่านก็ชื่นใจแล้ว อยากมากอยู่ก็ดีแล้ว มีเวลาบ้างก็เอา มาใกล้ขึ้นก็จะมาได้มากขึ้น มาได้มากขึ้นจะรู้ว่าจะอยู่อย่างไร จริงแล้วที่อยู่ข้างๆก็มีลูกหลานเยอะไป แล้วเอามาให้เลี้ยงก็มาก สันติอโศกไม่มีส่วนกลางเหมือนปฐมอโศก ราชธานีอโศก ถ้าอย่างโน้นก็ครอบครัวอยู่ได้ มีหลักแค่ว่า ศีล 5 ละอบายมุขกินมังสวิรัติ เท่านั้น ก็ไปอยู่ได้ แต่ที่สันติอโศกนี่มันที่ทางคับแคบ แต่ที่บ้านราชฯมีการเปิดให้จองที่สร้างบ้านได้ มีการสร้างธารน้ำ เมื่อคืน เทวดาก็บอกให้อาตมาบอกให้เขาหาบัวหลากชนิดมาปลูกในลำธาร เพราะเป็นเมืองอุบลฯเมืองดอกบัว มีน้ำตก นกร้อง ลำธาร

ถ้าคุณจะมาอยู่ข้างสันติอโศกก็มาอยู่ได้ แต่ถ้าจะมาอยู่จริงๆก็ต้องไปอยู่ตามที่แบบนี้ ก็มีศีล 5 ละอบายมุข ไม่กินเนื้อสัตว์ก็อยู่ได้ ลูกเราก็จะมีพ่อแม่ปู่ย่าตายายช่วยกันเลี้ยงมากมาย มีความรัก 10 มิติอยู่ครบเลย  เราอยู่กันอย่างสามัคคี มีความขัดแย้งกันพอเหมาะ

ถ้าความเห็นต่างที่ไม่พอเหมาะ มันแย้งมากไป หรือความเห็นต่างที่มันเบาไป มันยอมกันมากไป ก็ไม่เกิดผลดี หรือถ้าผิดมากจนผิดศีล ก็ต้องให้ออกนอกชุมชนไป ต้องให้พอเหมาะ ถ้าไม่พอเหมาะจะแตกแยก เป็นพิษเป็นภัยเป็นโทษ ต้องพรากต้องห่างกันไป หรือลงโทษให้ออกไปตามระยะเวลา ในนี้เป็นสิ่งดี แต่ถ้าคุณไม่เหมือนหมู่ ก็คือสิ่งไม่ดี ก็ต้องให้เปลี่ยนแปลงตนเองก่อน ความขัดแย้งอันพอเหมาะ จึงจะทำให้เจริญได้ดี Unity of Diversity คือเอกภาพของความหลากหลาย คือความขัดแย้งอย่างพอเหมาะ ยิ่งหลากหลายแต่อยู่กันอย่างสบายกลมกลืนกันดี สนับสนุนกันไม่ตัดแข้งตัดขากัน ลีลาอาจเร็วแรง แต่สงบ เป็นลูกข่างนอนวัน

ถาม_ศิษย์เก่า ชิม ว่า จากการไปทำหน้าที่รักษาคนไข้ คนไข้ผู้ชายมักมาด้วยโรคจากการกินเหล้าหรือเนื้อสัตว์ แต่ผู้หญิงจะมาด้วยการกินเกินบริโภคเกิน ผมก็แนะนำให้เขางดกินเหล้า แล้วมากินมังสวิรัติ ผมก็อยากแจกหนังสือที่อธิบายวิถีชีวิตของชาวอโศก จะติดต่อใครดี ที่จะทำ

ตอบ....ก็มาที่ราชธานีอโศกหรือปฐมอโศก สันติอโศกก็ได้ เขาเป็นแพทย์ได้สะดุดคิดว่า ผู้ชายมีภัยจากเหล้า ผู้หญิงมีภัยจากการกินแหลกและสวยแหลก สองอย่าง ไขมันเยอะอ้วนไว ก็ติดต่อกันดู เรียบเรียงดีๆ จะได้ส่งโรงพิมพ์ ของเก่ามีบ้างแต่ไม่ตรงเป๊ะอย่างที่คุณพูด

_หลังจากรายการเอื้อไออุ่นเสร็จแล้ว พ่อครูได้จับฉลาก รายชื่อศิษย์เก่าที่จะได้รับภาพพ่อครู พร้อมลายเซ็นต์ที่พ่อครูจะเซ็นให้สดๆเมื่อจับฉลากได้ สร้างบรรยากาศอบอุ่นครื้นเครงเป็นอันมาก ....

เวลาบันทึก 12 มีนาคม 2563 ( 15:20:17 )

รายละเอียด

580601_พ่อครูเทศน์เวียนธรรมวิสาขบูชา ปี 2558 สันติอโศก

พ่อครูว่า.... ก็ไม่ต้องพูดซ้ำซากเรื่องวิสาขบูชา ทุกคนคงพูดผ่านพาดพิงวิสาขบูชาหลายนัย อาตมาก็ขอย้ำที่ตัวพวกเราที่ได้ติดตามศึกษา จนวันนี้วันสำคัญของศาสนาพุทธที่โลกรับรองว่าเป็นวันสำคัญของโลก พวกเราก็เห็นดีมารวมกัน บางคนปีหนึ่งก็มาวันนี้วันเดียว ก็มีหลายคนอยู่ ก็ยังดี ดีกว่าไม่ดี มาวันเดียวได้ก็ยังดี ส่วนผู้มาแล้วอยู่ประจำ ฝากผีฝากไข้ฝากตาย เหมือนโยมเหินฟ้า ที่เลือกวันตายได้เหมาะเหลือเกิน ตายเอาวันที่จะมีผู้มาสวดศพได้เป็น สิบสิบเลย จะมีใครมีกุศลได้อย่างนี้เลย ตายอย่างสงบ อาตมาไปเยี่ยมไม่รู้สึกตัวเลย จนสุดท้าย คงเป็นพลังงานชรตาที่เป็นแรงสุดท้ายแล้วของสัจจะทุกอย่างในลักขณรูป 4 อุปจย สันตติ ชรตา อนิจจตา ถ้าชรตาคือไปสู่เสื่อมสูญ ส่วนอุปจยะคือการเกิด แล้วจะต่อเนื่องสันตติไป ตามความสามารถที่จัดสรร ให้ได้ลหุตา มุทุตา และก็กัมมัญญตา ซึ่งเป็นลักษณะ 3 ซับซ้อน ยิ่งกว่าทางวิทยาศาสตร์ เพราะว่าลักษณะ 3 จะเป็นวิทยาศาสตร์ก็ได้

เช่นเป็นอะตอม มี อิเล็กตรอน วิ่งรอบโปรตอน นิวตรอน พลังงานของลหุตา มุทุตา กัมมัญญตา ซึ่งทำงานอยู่กับข้างนอกทั้งหมดเลยได้พอเหมาะพอดี เป็นกัมมัญญตา เป็นกายกัมมัญญตา คล่องแคล่วด้วยรูป เวทนา สัญญา สังขาร เป็นกุศลทั้งสิ้น เพราะรู้ประมาณให้สุภาพที่สุด เป็นลหุตา อย่างสงบ เรียบร้อย สันติ (เรียบร้อย ราบรื่น ง่ายงาม) อย่างพอเหมาะ ให้มีลักษณะลหุตา มีมุทุตา ที่จิตสมบูรณ์ทั้งเจโตและปัญญา อาตมาให้ชื่อว่าจิตหัวอ่อน มีปัญญารู้เร็วไว เจโตก็ปรับได้เร็วไว ทำงานได้แคล่วคล่อง จิตเป็นตัวจัดการได้เอง ทำงานจิตสังขารออกมาเป็นกายกรรม วจีกรรม

อาตมาเอาวิทยาศาสตร์มาเทียบ ซึ่งเห็นได้ว่าชีวะเขาตามไม่ถึง แต่ของพระพุทธเจ้านั้นรอบถ้วนแล้ว ในระดับพีชะ จิต ที่จะตัดแค่ไหนที่จะเป็นพีชะ หรือตัดตรงไหนจะตัดถึงบาปขั้น กามภพ หรือหมดรูปภพ อรูปภพ เป็นผู้มีพลังงานสมบูรณ์ มีสัพพปาปสอกรณัง กุสลสูปสัมปทา

ตอนนี้ถ้าใครตามทันแล้วตามติดเข้าใจได้ ผู้นั้นมีหวังบรรลุธรรม ผู้ใดมีสภาวะนั้นก็จะเข้าใจได้แน่ ผู้ยังไม่ถึงก็ไม่มีปัญหา เรียนปริยัติ ปฏิบัติตั้งใจพากเพียรไป อาตมาเปิดเผยมา สำหรับอาตมาก็เปลือยเปิดหมดเต็มที่ไม่เหลืออะไรเลย ว่าอาตมาเป็นโพธิสัตว์อรหันต์ก็พูดหมด แล้วพูดได้ดี เพราะเงียบหมด พูดไปแล้วไม่มีผลสะท้อนตอบมา

เงียบเพราะคนรู้แล้วมั่นใจแล้ว ก็เลยสงบ ส่วนพวกข้างนอกก็ไม่กล้าจะตอบโต้อะไร เป็นเรื่องที่พอเหมาะพอดีแก่กาละ เหตุปัจจัย เราแสดงอะไรตามสัปปุริสธรรม ทั้งเราพูดในหมู่กลุ่มเล็ก ขยายหมู่กลุ่มโตขึ้นใหญ่ขึ้นจนถ่ายทอดออกโทรทัศน์ก็ตามเหตุปัจจัย ทั้งมัตตัญญุตา อัตตัญญุตา ว่าตัวเราก็เท่านี้แหละ เมื่อมีผลขนาดนี้อาตมาก็บอกว่าเมืองไทยจะเป็นชมพูทวีป เป็นแหล่งอาริยธรรม มีมนุษย์อุตรกุรุทวีป เป็นธรรมะของพระพุทธเจ้าที่แท้ สัมมาทิฏฐิ เป็นคนสามารถลดกิเลสได้จริง อยู่เหนือลาภ ยศ สรรเสริญ สุขทั้งกามทั้งอัตตา เราจะได้ยืนยันว่ามนุษย์ต้องเป็นเช่นนี้

ผู้บรรลุธรรมไม่จำเป็นต้องมาเป็นนักบวชถึงบรรลุอรหันต์ แต่เป็นฆราวาก็บรรลุอรหันต์ได้ แล้วทำงานตามบารมีตามที่ควรทำ ไม่ต้องมาบวช แต่บวชก็ต้องมี ต้องมีผู้สืบสาน เลิกหน้าที่เลี้ยงตน เลิกเกี่ยวข้องกับญาติทางโลก ไม่รับผิดชอบแล้ว ทุกอย่างต้องออกมาอย่างแท้จริงก็สะดวกขึ้น แต่ถ้าเป็นฆราวาสต้องรับผิดชอบไม่มีสัญญาประชาคม จะนำพาตนให้บรรลุอรหันต์ไม่ง่าย เพราะมาบวชแล้ว เป็นทางสะดวกดุจสังข์ขัด เป็นชีวิตที่ให้ผู้อื่นเลี้ยงไว้ มันก็ง่ายขึ้น บริสุทธิ์ดุจสังข์ขัดโดยส่วนเดียว แต่เป็นฆราวาสเขาไม่ให้อภิสิทธิ์เลย ยิ่งทุกวันนี้พระนี่อภิสิทธิ์มาก พระนี่เขาให้เกียรติให้ยศต่างๆนานา แต่ไม่รู้ตัว ดีไม่ดีหลงกับส่ิงเหล่านั้นทำให้ซวยซ้ำ

ธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นโลกุตระ(เหนือโลก) โลกวิทู(รู้ทันโลก) โลกานุกัมปายะ(เกื้อกูลอนุเคราะห์โลก)  ช่วยทั้งสังกัปปะ วาจา กัมมันตะ อาชีวะ เมืองไทยจะเป็นเมืองอาริยธรรม เป็นเมืองธรรมะ แต่ก่อนนี้อินเดียวเป็นเมืองธรรมะ แต่ตอนนี้พ้นวาระที่อินเดียมาอยู่เมืองไทย อาตมาพูดตามความมั่นใจ ใครจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่ ตอนนี้เขาก็ยกให้เมืองไทยเป็นศูนย์กลางศาสนาพุทธโลกแล้ว เขาเฉลี่ยไว้หมด อย่างพวกเราก็เป็นส่วนหนึ่งที่เขาจะเอาไปสังเคราะห์ เราก็เป็นมวลหนึ่งในเนื้อแท้ธรรมะ แม้ว่าสังคมจะพะอืดพะอม แต่ในเนื้อแท้นั้นเราไม่ได้ทำให้เดือดร้อน แต่กระแสต้านเราหนักๆก็ไม่มีแล้วก็มีไม่มากแล้ว

อาตมาก็จะให้สติพวกเราว่า อย่าไปหลงอยู่ใน ปปัญจรามตา แปลว่า อย่าหลงยินดีอยู่กับความเนิ่นช้า จงพยายามพากเพียรเข้ามาอยู่ในหมู่กลุ่มให้เร็วที่สุดจะได้เกิดพลังสามัคคี มีพลังงานสนามแม่เหล็กที่มีพลังมากขึ้น มีแรงดูดแรงผลักหรือมีแรงที่จะเป็นพลังงาน เราไม่ต้องการไปปราบปรามใคร แต่เราต้องการให้สิ่งไม่ดีจะมีในใครก็ให้สูญหายไปจากตัวบุคคล มาเป็นคนมีพฤติกรรมดี มีกุศลจิตให้หมด มนุษยชาติควรเป็นเช่นนั้นในโลก แต่ตอนนี้ก็แย่ลง เพราะพลังงานค่ารวมสนามแม่เหล็กโลกมันแรง แต่พระพุทธเจ้าก็มีวิธี ให้จิตเป็นจิตที่ทนต่อโลกธรรม สัมผัสกระทบกระแทกกระเทือนอย่างไรก็ ผุฏฺฐสฺส โลกธมฺเมหิ จิตฺตํ ยสฺส น กมฺปติ จิตเราไม่เสียพลังงานเลย เป็นเรื่องจริง จึงเป็นก้อนน้ำแข็งท่ามกลางเตาหลอมเหล็ก ตามสำนวนท่านพุทธทาส แล้วจะเป็นปรอทที่ถ่วงโฟมไว้ เล็กแต่แน่น หนัก ไม่กินเนื้อที่มาก แต่มีน้ำหนักถ่วงโฟมได้ สังคมทุกวันนี้เป็นโฟม ฟรุ้งฟริ้ง ตามสำนวนสมัยใหม่ หลงระริกระรี้ระเริง แต่เน่าแสนเน่า เลวแสนเลว ซับซ้อนแย่มาก ไม่รู้จะทำอย่างไรก็ได้แต่เวทนาสงสาร เราไม่มีจิตอำมหิตซ้ำเติมเขา เพราะคนเหล่านี้น่าสงสารที่ต้องรับวิบาก เราไม่ต้องไปซ้ำเติมเขาเลย เราไปคิดซ้ำเติมเขาใจเราก็ชั่วไปเปล่า อย่าไปมีจิต เราต้องอ่านอาการ ลิงค นิมิต ออก

ทุกวันนี้พวกเราอ่าน อาการออก อาการนี้ใช้ได้ทั้งวัตถุ ดิน น้ำ ไฟ ลม ตลอดจนพลังงาน อ่านรู้ได้ด้วยอาการ คำสอนของพระพุทธเจ้ารู้ได้ด้วย อาการ แล้วแยกออกว่าอาการนี้บวก ลบหรือโปรตอน นิวตรอน แม้ที่สุดแยกได้ว่านี่คือนิวเคลียร์ ฟิชชั่น นี่คือนิวเคลียร์ ฟิวชั่น

ฟิชชั่นนั้นแตกแล้วสลายไป แต่ฟิวชั่นนั้นรวมตัวกัน ศัพท์ของพระพุทธเจ้าคือจมกับลอย คือถีนมิทะ กับอุทธัจจะกุกกุจจะ ถ้าเป็นอาริยภูมิก็มี สังขิตตังจิตตัง วิกขิตตังจิตตัง ของพระพุทธเจ้าแม้จะฟุ้งก็จับมารวมตัวได้ครบเลย ส่วนที่รวมก็ครบเลย อาตมาพยายามเอาภาษาเทคนิควิชาการมาประกอบให้คนที่เขามีพื้นฐานพวกนี้ได้เร็ว ส่วนผู้ไม่รู้อาตมาก็พยายามขยายความอยู่แล้ว

ตอนนี้มันเข้ากับยุคสมัยหมด เราทำงานมาถึงวันนี้ ก็พอปะติดปะต่อ ทั้งยุคสมัย ระดับสูงของเขา แต่อาตมามีบารมีมาแบบปางนี้ พวกการศึกษาสูงๆเขาไม่ยอมรับหรอก เขาว่าพวกนี้ไม่ใช่รุ่นไม่เข้ารุ่น ไม่ใช่ตกรุ่นนะ อย่างอาตมานี่นักศึกษาธรรมศาสตร์ พศ. 2499 ไม่มีใครรู้จักสักคน อาตมาก็ไม่มีเพื่อนเท่าไหร่ มีเพื่อนน้อย อย่างเก่งไปถึงหน้าเตะฟุตบอลประเพณีก็ไปกับเขาแค่นั้น ไปทุกปี เฮฮากับเขา ธรรมศาสตร์ นอกนั้นก็อย่างนั้นแหละ สรุปแล้วไม่เอาถ่าน พูดไปก็ขายหน้าความไม่ดีของเรา จริงๆ อาตมาก็ไม่หัวขี้เท่อเท่าไหร่ อาตมาถ้าตั้งใจเรียนได้ที่ 1 ทุกครั้ง เอาจนได้แต่ถ้าไม่ตั้งใจเรียนก็ตก

ตอนนี้ที่บ้านราชฯให้จองที่อยู่กัน พวกเรามีเงินจองแต่ขอตัวไปอยู่ด้วย เพื่อจะให้มีมวลพอ ธรรมะของพระพุทธเจ้านี้เพื่อพหุชนหิตายะ(เพื่อหมู่มวลมหาชนเป็นอันมาก)พหุชนสุขายะ(เพื่อความสุขของหมู่มวลมหาชนเป็นอันมาก) โลกานุกัมปายะ(รับใช้โลก ช่วยโลก) ไม่ใช่ว่าเป็นพระก็รดน้ำมนต์ปลุกเสกพระ แล้วคนก็เห่อกัน แสดงให้เป็นภูมิปัญญาของชาวพุทธในไทยว่ามีปัญญาระดับไหน? จำเป็นไหมที่จะต้องกอบกู้สัมมาทิฏฐิ สัมมาปฏิบัติ สัมมาปฏิเวธ กันไหม

ถ้าพวกเราไม่พยายามเอาใจใส่พากเพียรมันน่าสงสาร เพราะอัตตาการก้าวหน้าไปเสื่อมในสังคมไม่ใช่แค่คูณแล้ว แต่มันยกกำลังด้วย ไปไหนๆแล้ว ส่วนอัตราก้าวหน้าของทางอาริยะที่แท้จริงก็ระดับบวกน้อยด้วย เรานี่แหละต้องต่อให้เขามากเหลือเกิน เราจำเป็นต้องทุ่มแรงทุ่มทุนให้มาก ไม่อย่างนั้นจะช่วยคนได้น้อย นานช้า ทรมานทุกข์ร้อนก็จะมากขึ้น อาตมาพูดไปเพื่อเตือนสติ ผู้ใดพอสมควรมาได้ก็อย่าหลงในโลกธรรมในกามในอัตตา อย่าชะล่าใจปล่อยเวลาไป มาร่วมมือร่วมใจกัน งานเรามีมากลูกรัก แต่เราเล็กนักสุดเอ่ย .... มาช่วยกัน

แล้วงานเราเป็นงานยิ่งเสริมกุศล อาตมาออกโศลก ปีนี้ ก็คิดว่าจะใช้อีกนาน โศลกสุดท้ายที่ออกมาว่า มีเจตนาแต่อย่าอยาก มันลึกซึ้ง เพราะมโนสัญเจตนา มี 3​คือกามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา ถ้าผู้ใดทำจุดมุ่งไป มีสัญจิตจ หรืออากังขาหรือฉันทะ หรืออิจฉาวจร มีพลังงานมุ่งประโยชน์แต่อย่าให้เกินขีดว่าเราจะบำเรอกาม บำเรออัตตาให้ได้ลาภยศสรรเสริญ อย่าไปสร้างความอยากให้แก่ตัว แม้ทรัพย์สินเงินทอง แม้สิ่งโก้หรูหรือโลกธรรม เราทำให้ดี ทำให้อย่างมีเจตนา แต่อย่าอยาก จงพากเพียรให้เต็มบริสุทธิ์ ความบริสุทธิ์เท่านั้นที่จะชนะทุกสิ่งทั้งโลกในที่สุด....เอวัง

เวลาบันทึก 12 มีนาคม 2563 ( 15:21:25 )

รายละเอียด

580602_พ่อครูเทศน์งานศพคุณวัชราภรณ์ สุขสวัสดิ์

พ่อครูว่า วันนี้วันอังคารที่ 2 มิ.ย. 2558 เป็นวันรองสุดท้ายของงานศพ วัชราภรณ์ สุขสวัสดิ์ 

วัชราภรณ์นี่ แต่เดิมที่อาตมารู้จักตั้งแต่เขาอายุตั้งแต่ 16 หรือ 17 ปี ตอนสุดท้ายที่เสียนี่อายุ 65 ปี เขาไปร้องเพลงกับอาตมา อาตมาทำงานกับโทรทัศน์ เขาก็ไปประกวดร้องเพลง เขาชอบร้อง อาตมาก็ช่วยเขาเท่าที่ช่วยได้ อาตมาเป็นผู้จัดการอยู่ อาตมาก็ถนัดทางนี้ ทำเพลง ทำรายการ ก็ตั้งแต่นั้นมา เขาทำงานเลี้ยงชีพทางนี้ตลอดชีวิต แม้อาตมามาบวชแล้วก็ให้เขามาร้องเพลง เยอะพอสมควร ก็ทำเป็นแผ่นอัลบัมไว้ ตอนเขาป่วย ตั้งชื่อไว้ว่า แพรแก้ว 2 แผ่น ก็วางตลาด แต่ของเขาเขาว่าจะเก็บเอาไว้งานศพ เขาบอกไว้แต่ต้นเลย 

เขาเป็นคนขี้เล่นสนุกสนาน ป่วยเป็นไตวายมา 17 ปี นานทรมานทรกรรมมาก ป่วยเป็นโรคไตนี่เขาเรียกว่า โรคกินเงิน ถ้าเงินไม่หมดไม่ตาย ถ้าเงินหมดตาย แต่ก็ไม่ใช่เช่นนั้นหรอก พวกเรามีสมณะท่านถนอมคูณก็ล้างไตเป็น 10 ปีแล้วท่านออกกำลังกาย แข็งแรงอยู่ เขาเรียกว่าโรคกินเงิน แม้จะเปลี่ยนไตก็ช่วยได้ระยะหนึ่ง ถ้ามันไม่ยอมรับ โครโมโซมของมันละเอียด มันยอมรับได้ระดับหนึ่งแต่ไม่เต็มที่หรอก มันยาก เรื่องโครโมโซมของคนกับคน ถ้ายีนไม่ตรงกันก็อยู่ยาก ยีนต้องมาจากเชื้อสายเดียวกัน ถ้าคนละสายแม้ใกล้เคียงก็ตาม ก็ต่อต้านกัน

เป็นเรื่องของวิบากเก่ากับใหม่ คนเรามีพฤติกรรมชีวิตแล้วแต่ แล้วไปกระทบต่อตับ มีผลต่อตับ ทำให้ตับมันเสื่อม มันสู้ไม่ไหวก็เสื่อม ก็จะเป็นทั้งกรรมปัจจุบันเราไปหาเรื่องทำให้ตับเราเสื่อมเองก็ได้ วิบากกำหนดชีวิตมนุษย์ ถ้าชีวิตปัจจุบันเราไม่ได้หาเรื่องก็น่าสงสาร แต่ถ้าใครก็ตามไม่รู้จักชีวิต จะกินอยู่ก็รับอะไรมาเข้าร่างกายเรา ทั้งสัมผัส กายใจ ทั้งกลืนกิน แล้วไปรับสังเคราะห์เป็นชีวิต หากสิ่งไม่ดีก็พาเสื่อมไปเรื่อยๆ จึงต้องเรียนรู้ระมัดระวังให้ถูกต้อง อาตมาก็ไม่รู้ได้ที่เขาวัดกัน ที่จริงเขาชื่อว่า สุวัฒณา อาตมาเคยเปลี่ยนชื่อให้ว่าวัฒณา แต่เขามาหากินเขาเปลี่ยนชื่อเป็นวัชราภรณ์ 

เรื่องของศิลปะร้องเพลงนี่ที่จริงอาตมาก็มีความรู้ทางนี้ รู้โดยไม่ใช่พรแสวง เรื่องของการแสดง พระพุทธเจ้าสอนว่า ศิลปะเป็นมงคลอันอุดม ถ้าการประกอบเพลง ดนตรี วรรณกรรม สถาปัตยกรรม อะไรก็แล้วแต่ หากไม่เข้าใจความเป็นศิลปะ สร้างมาแล้ว พระพุทธเจ้าว่าเป็นข้าศึกแก่กุศล ที่ไม่ควรเกี่ยวข้องสัมผัส ไม่ควรไปเสพ งานนั้นเป็นข้าศึกแก่กุศล เป็น วิสูกทัสสนา แต่ถ้าเป็นศิลปะ มีสัดส่วนที่เป็นได้มีองค์ประกอบที่ใครสัมผัสแล้วก่อนให้เกิดการเจริญในการลดละกิเลส เพื่อละหน่ายคลายสิ่งนั้นเป็นศิลปะ แต่ถ้าสิ่งใดคนสัมผัสแล้วเกิดเสริมราคะ โทสะ โมหะ งานนั้นเป็นข้าศึกแก่กุศล ให้ติดยึดรส หรือติดสนุกสนาน ไม่ว่าติดรสทางโทสะ เชิงบู๊ หรือว่าเชิงรัก หนังรัก จนผูกพันติดยึดในรสรักใคร่ ติดยึดลีลาอย่างนั้นอย่างนี้ สั่งสมเป็นกิเลส

คนประกอบงานศิลป์ส่วนใหญ่ไม่เข้าใจเรื่องนี้งานที่ทำออกมาส่วนใหญ่จึงกลายเป็นงานเพิ่มกิเลสสั่งสม ราคะ โทสะ โมหะ หนังรักส่งเสริมราคะ หนังบู๊ส่งเสริมโทสะ งานจึงกลายเป็นงานมอมเมา อาตมาก็ขออภัยที่ต้องกล่าวว่าทั้งโลกไม่เข้าใจเรื่องนี้ 

อาตมาเคยคุยกับถวัลย์ ดัชนี เขาเรียนจบ ป.เอก โดยไม่ใช่กิติมาศักดิ์นะ แต่เขาไม่ค่อยแสดงตัวว่าจบป.เอกนะ อาตมาก็ถามว่าเรียนป.เอกต้องเรียนถึงขนาดไหน เขาก็ว่า ต้องจบถึงอภิธรรม เขาเรียนจบจาก เนเธอแลนด์นะ สถาบันศิลปะทางเมืองนอกก็ยังเข้าใจถึงอภิธรรม แต่อภิธรรมตามความหมายเขาไม่เหมือนของพุทธ 

อภิธรรมคือลึกซึ้งถึงจิตวิญญาณ แต่ละศาสนาก็ให้เจริญในทางธรรม งานศิลปะ หากใครสัมผัสแล้วไม่ว่าจะเป็นศิลปกรรม ปฏิมากรรม จิตรกรรม วรรณกรรม นาฏกรรมและดนตรีการ เดี๋ยวนี้เป็นศิลปะเนื้องอก เป็นการศิลปโฆษณา ศิลปะพาณิชย์ไปแล้ว เป็นศิลปะเหนือจริง ประหลาดมากมายก่ายกอง แต่อาตมาเรียนมา pure arts มีห้าแขนงเท่านี้นอกนั้นเป็นศิลปะเนื้องอกบานปลาย แม้แต่ 5 แขนงก็เป็นข้าศึกแก่กุศลได้ไม่เป็นมงคลอันอุดม 

อาตมามาบวชแล้วก็เลยเข้าใจเรื่องนี้เยอะขึ้น สมัยก่อนแต่งเพลงรักแต่ไม่เลวร้ายอย่างเขาทำ อาตมามีเกณฑ์แบ่งเพลงออกเป็น 5 ระดับ
1.ระดับลามก
2.ระดับราคะ
3.ระดับสาระ
4.ระดับธรรมะ
5.ระดับโลกุตระ

ถ้าระดับลามกนี่เขาว่าผิดกฎหมายนะ แต่บางประเทศมีเกณฑ์ที่ต่ำกว่าประเทศไทยมาก แล้วแต่แต่ละชาติ ข้อที่1 กับ2 นี่ถือว่าแย่ ถ้าลามกนี่คนรู้กันทั่ว ละคนลามก หนังลก เพลงลามก รูปเขียนลามก ก็รู้ได้ง่าย แต่ก็ซ่อนซ้อนนะ อาตมามีเกณฑ์ว่า ถ้างานของใคร จะชี้บ่งว่าเป็นข้าศึกแก่กุศลหรือเป็นศิลปะ ถ้างานใดคนสัมผัสแล้วรสราคะโทสะ หรือโมหะ  ก็เป็นมงคล แต่ถ้าสัมผัสแล้วเพ่ิมราคะ โทสะ หรือโมหะก็ไม่ใช่มงคล

ถ้ามีสุนทรียะ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสที่ชี้ชวน เติมนิดหน่อยแต่ไม่มอมเมาจัดจ้าน อย่างใช้ผงชูรสเข้าไป อย่างนั้นลามก แล้ว หรือลดกว่าลามกก็เป็นราคะ ซึ่งคนติดยึดโลกีย์มีอยู่ ก็ต้องช่วยเขาบ้าง แต่ต้องมีเนื้อหาสาระของชีวิตที่เป็นปัจจัยสามัคคี คุณธรรม โดยเฉพาะเป็นปัจจัยให้ลดละกิเลส ถ้าสาระพวกนี้มีอยู่บ้าง ไม่มอมเมาด้วยกามคุณจนเกิดการ แม้แต่เสริมใส่ความเป็นอัตตาอันนี้ลึกซึ้ง ศิลปินส่วนใหญ่เสริมอัตตาตัวตนทั้งนั้น

ถ้าลามกก็รุนแรงมาก ถ้าราคะก็รุนแรงน้อยลง แต่ก็เสริมราคะโทสะ เกิดรัก/ชังมากขึ้น เช่นลีลาที่เขาดูการชกมวยหรือเตะฟุตบอลเป็นศิลปะ พวกนี้ยั่วยุให้ติดยึด ในการให้เกิดเอาชนะคะคาน โดยแฝงเทคนิควิธีการ ชกเขาอย่างไรให้เขาม่อยกระรอก มันทำร้ายเขานะ คือเรียกว่าหมดความรู้สึกสลบไปได้ก็ชนะ หรือใช้เทคนิคเตะให้เข้าโกล โดยกระทบกระแทกน้อยสุด สุดท้ายก็ทนไม่ได้ต้องกระทบ แจกใบเหลืองใบแดงกันตะพึดตะพือ ทั้งนั้นใช้กลเม็ดกัน อย่างฟุตบอลนี่มันถึงตัว เตะโดนคางตายคาสนามเลยก็ได้ หรือเกมส์อื่นๆด้วย แต่ขึ้นหน้ามากคือมวยกับฟุตบอลนี่ทั่วโลก อย่างอื่นก็ไม่มากเท่า

ถ้าไม่เข้าใจในความหมายของการประกอบ เทคนิค วิธีการที่จัดองค์ประกอบการกระทำกิจนั้น ๆ ถ้าไม่ประกอบด้วยสภาพที่ผสมส่วนแล้วไม่ทำให้เกิดยุแหย่ให้เกิดราคะโทสะโมหะ ที่ผู้ทำตั้งใจก็ถือว่าเป็นงานศิลปะ แต่ถ้าเลยสาระไปแล้วก็เป็นธรรมะ

ธรรมะเป็นสิ่งดีงาม ศาสนาไหนก็เป็นไปเพื่อสิ่งดีงามแม้แต่เทศน์เป็นเทศน์ราคะได้ ให้ลามกก็ได้ ให้เป็นราคะก็ได้ เทศน์เป็นธรรมะก็ได้ เทศน์ให้เกิดลามกคือมอมเมาให้กิเลสมาก การสวดมอมเมา คำที่สวดโหยหวน ได้แต่รสของโหยหวนโอดโอยทำสุ้มเสียง กลายเป็นให้ติดในเสียงนั้นก็คือลามกแล้ว ติดจัดก็ลามก ติดรองลงมาก็ราคะ แม้แต่สวดก็ไม่มีธรรมะ กลายเป็นลามก ราคะ ติดดันไปหมด สวดงานใดก็ให้มีเสียงร้อง สวดหาเงิน เป็นพระเพณี สวดผะเหวด เอากัณฑ์นั้นกัณฑ์นี้มาสวด มีแทคติกในการหาเงินหาทอง อย่างนี้ไม่ใช่ศิลปะ ไม่ใช่ธรรมะ เป็นงานลามก ราคะแท้ๆ ให้เกิดกิเลสเต็มที่

คนที่หลงใหลรสชาติกิเลสก็ติดกัณฑ์เทศน์เหมือนติดนักร้องมีแฟนานุแฟน ส่ิงเหล่านี้คืออวิชชาไม่รู้แล้วทำทำให้ศาสนาเสื่อม 

เพราะฉะนั้นไมเคิลแจคสัน พุ่งเป้าก็ลามกชัดๆ พวกเรามีวัฒนธรรมก็รู้สึกทันที มันลามกไม่ใช่ศิลปะ กลเม็ดทำให้คนติดใจลีลาท่าทาง เปลือกๆผิวๆ สุ้มเสียงสำเนียง คีตะ วาทิตะ ให้ซาบซึ้งก่อเกิดผูกพันราคะ โทสะ ติดยึด มอมเมาให้เพิ่มกิเลสหนักหน้ามีแต่เติมราคะโทสะ โมหะ กันเต็มโลก ไม่ว่าหนังเรื่องใด

อย่างหนังเรื่องไตตานิค โกยเงิน ใช้กลเม็ดเด็ดพราย อาตมาเห็นว่าคนเราหนักหน้าก็เลย เขียนหนังสือมาเล่มหนึ่ง ก็วิจัยว่าหนังเรื่องนี้ทำเงินเพราะปรุงแต่งครบด้วย ราคะ โทสะ โมหะ กันในนั้นหมด ได้เงินได้ทอง

ใครทำซ่อนเชิงราคะโทสะโมหะ ให้เนียนเท่าใดก็ได้เงินมากเท่านั้นแต่ถ้าหยาบเกินมันไม่ผ่านเซ็นเซอร์ผิดกฎหมาย วัฒนธรรม ก็ไม่ทำ 

ความไม่รู้เรื่องนี้จึงเป็นศิลปลอมไม่ใช่ศิลปะ เรียกกันว่า abstract art คนไม่รู้ แล้วหลอกว่าเป็นอภิธรรมชั้นสูงต้องใช้จินตนาการ จิตวิญญาณ ความคิด ก็เลยหลอกกันเต็มไปหมด แม้แต่ในวงการศาสนาก็สร้างวิมานให้คนติด คนหลงรักก็สร้างวิมานรัก คนหลงรวยก็สร้างวิมานรวย หลงวิมานสุข หนักหนาสาหัสไม่มีของจริงมีแต่ลมๆแล้งๆ คนไม่รู้ก็หลงใหล คนฉลาดหาเรื่องหลอกคนก็ชอบ ติดยึดทั้งนั้น ติดยึดอิทธิฤทธิ์ก็ตามหรือติดยึดเชื่อว่ามีวิมานแล้วจะได้สมโลกธรรม  ฟรุ้งฟริ้งมาก อย่างสายธรรมกาย สร้างออกแบบ ยิ่งโทรทัศน์มียิ่งแย่ ทางด้านที่ไม่รู้เรื่องไม่มีรูปธรรมก็ฝันอย่างมืดๆ คือสายนั่งหลับตา ปั้นรูปภพ อรูปภพไป ไม่รู้ว่าคืออะไรก็ปั้นกันไป หลงว่ามีเป็นอำนาจวิเศษที่ไม่รู้ว่ามีหรือไม่แต่ก็ปั้นกันไป สารพัด จนหลงว่ามีอำนาจวิเศษในการช่วยให้รวยให้แคล้วคลาด

อาตมาเคยอธิบาย ว่าคนเราจะรวยก็อยู่ที่กรรมของเขา เขาทำให้สัดส่วนดี ทั้งวิบากเก่าและใหม่ก็รวยได้ไม่ใช่เกิดจากอำนาจอื่น เช่นไปบนบานศาลกล่าว จะมาแก้บนสัญญาไว้สารพัด เขาลือกันว่าขลังก็ไปบนบาน พอไปได้ดังที่ต้องการมากบ้างน้อยบ้างก็ว่าขลังก็มาแก้บน ที่ศาลนั้นเจ้านั้นหรือพระรูปนั้นยืนยันความขลัง ใครมาพบก็จะเห็นว่าพบคนที่มาแก้บน ก็เป็นคนได้ผลสำเร็จทุกคน สมมุติว่าเขามาบนไว้ 1000 คนก็ต้องสำเร็จสัก 100 คนก็ได้ แล้วก็มาแก้บน ใครมาไม่ว่าเก่าหรือใหม่ก็มาเจอคนแก้บน ก็เลยคิดว่าขลัง แต่คนที่ไม่ได้สำเร็จก็ไม่มาแก้บน ต่อให้มีมากเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ส่วนคนที่ถูกมาแก้บนก็เจอ พระรูปไหนก็ขลัง ศาลไหนก็ขลัง ความจริงมันไม่ใช่

อาตมาเคยบอกว่าถ้าขลังสำเร็จได้ดังประสงค์ ต่อให้ยิงไม่เข้าฟันไม่ออก ถ้าจริง อาจารย์ไหนไปเชิญมา ไปเอาไปให้นายกฯตู่ นี่แก้ปัญหาประเทศได้เลย อ.นี้ขลังทางรวย อ.นี้ขลังทางอยู่ยงคงกระพัน ก็สร้างสถาบันให้เลย ทำให้ทหารทุกคน ยิงไม่เข้า ฟันไม่ออก  ไปรบก็ไม่ต้องถือปืนเลย ไปเดินไปให้เขายิงฟันเลย มันฟันไม่เขาก็หนีไปแล้ว ยิงไม่ออกก็วิ่งหนีแล้ว เราก็เดินไปจิ้มลูกกะตาเลยไม่ต้องใช้อาวุธ หากขลังจริง แล้วแก้ปัญหาเศรษฐกิจก็เอาอ.เก่งๆมาใครอยากรวยก็มาเลย สร้างสถาบันใหญ่แต่ละจังหวัด แต่ละอำเภอเลยก็แก้ปัญหาได้สำเร็จสิ

อาตมาเล่านิทานให้ทานแสนดินฟัง ว่ารถยนต์ชนเปรี้ยง คนกระดอนจากรถ รถพังเลย ใครก็ว่าตายหมด แต่ว่ามีสองคนที่กระเด็นจากรถ มา คนไปช่วยก็ว่าเคล็ดยอกนิดหน่อยเอง ดูพระ หลวงพ่อคูณ ก็ว่าขลัง อีกคนหลวงพ่อทวด เขาไปกันสามคน สองคนมีหลวงพ่อคู​ณหลวงพ่อทวดก็ว่าขลัง แต่อีกคนตายคารถเลยก็ไปเอามา คนนี้ดูคอสิ ปรากฏว่าในคอมีทั้งหลวงพ่อคูณหลวงพ่อทวด เลย อยู่ในนั้น คนนี้มีหลายองค์เกินท่านก็เลยว่าคงทะเลาะกัน สาธุ เป็นพระอะไรจะมาทะเลาะกัน 

สรุปแล้วมันเกิดจากจังหวะเหมาะมันรอดออกมา ไอ้ที่ไม่รอดก็เหมาะแต่ไม่รอด ได้จังหวะเหมาะแต่ไม่รอด บางคนน่าตายแต่ไม่ตาย ถ้าเข้าใจสัจจะนะ ขนาดหลวงพ่อคูณเคยพูด ข้าไม่ได้ขลังอะไร ถ้านั่งรถไป เอ็งขับ 120 หรือ 200 กูก็กระโดดลงแล้ว กูไม่ไปด้วย นี่คือยึดติดอุปาทานกันไป

ความเข้าใจของสังคมทุกวันนี้เข้าใจสัจธรรมพระพุทธเจ้าไม่ได้แล้ว กลายเป็นเรื่องเหลวใหล นอกรีตนอกทาง  พระพุทธเจ้าตรัสไว้ในเกวัฏฏสูตร ท่านตรัสว่าปาฏิหาริย์มี 3 อย่าง 
     ดูกร เกวัฏฏะ  เราทำให้แจ้งด้วยปัญญาอันยิ่งด้วยตนเองแล้ว  จึงได้ประกาศให้รู้   ปาฏิหาริย์ 3 อย่าง  เป็นไฉน ?  คือ 
    1. อิทธิปาฏิหาริย์ (แสดงฤทธิ์ทางใจ ไปซ้ำกับพวกคันธารี เหาะเหินเดินน้ำ ดำดินเป็นต้น) 
    2. อาเทสนาปาฏิหาริย์ (หยั่งรู้จิตคนอื่น ไปซ้ำกับมณิกา) 
    3. อนุสาสนีปาฏิหาริย์ (สอนวิชชา8 เป็นปัญญาสัมปทา) 
พระองค์ทรงเห็นโทษภัยจึง อึดอัด(อัฏฏิยามิ)   ระอา(หรายามิ) เกลียดชัง(ชิคุจฉามิ) ในอิทธิปาฏิหาริย์และอาเทสนาปาฏิหาริย์  แต่ทรงยกย่องให้สอน ให้ทำใจ ให้เข้าถึงอนุสาสนีปาฏิหาริย์   
(เกวัฏฏสูตร   พตปฎ. เล่ม 9  ข้อ 339-341) 

คำว่าอัฏฏิยามิ หรายามิ ชิคุจฉามิ คือ เป็นคำว่าคำเปรียบแรงๆ แต่ท่านส่งเสริมปาฏิหาริ์คือคำสอนที่ให้มีศีล สมาธิ ปัญญา 

เช่นศีลข้อ 1 กายกรรมไม่ฆ่า วจีกรรมไม่ฆ่า มีแต่บอกให้เลิกฆ่า ใจก็มีแต่เมตตาไม่รุนแรง ตนเองไม่ฆ่าเอง ไม่เกี่ยวเนื่องกับการฆ่าทั้งนอกและในทำได้จริงๆ อย่างนี้คือปาฏิหาริย์ไม่ว่าจะวัดใด หากทำให้มีเมตตาได้จริง ตนเองต้องทำให้สำเร็จก่อน ตนต้องเมตตา ไม่รุนแรงต่อสัตว์แม้แต่การกินเนื้อสัตว์ก็งดเว้น ไม่ใช่เลี่ยงไปว่า คนเขาเอามาถวายก็กิน ก็ต้องบอกเขาว่าไม่ดี คนไปซื้อถือว่าไปจ้างเขาโดยตรงหรืออ้อมก็ตาม ก็คุณเป็นคนกำหนด คน 1 คนกินเนื้อเท่านี้ 5 คนก็ไปซื้อมากขึ้น ก็เป็นการกำหนดการฆ่า สมมุติว่า เขาฆ่าหมู 5 ตัวให้คน พันคนกิน แต่ว่าต่อมา ฆ่าหมูให้คนกินลดลงเป็น ห้าร้อยคน หมูก็เหลือ แล้ว 500​คนที่กำหนดให้เขาฆ่าหรือไม่ฆ่าได้ คนกินนี่เป็นตัวกำหนดผู้ฆ่า

การฆ่าสัตว์นี่มีนัยสองประการ
อันแรกคือฆ่าสัตว์ให้ครบองค์5 ปานาติบาติ คือสัตว์มีชีวิต รู้ว่าสัตว์มีชีวิต เจตนาฆ่า ลงมือพยายามฆ่า สัตว์ตายลง ก็บาปเต็มรูปเลย

ส่วนอีกสูตรหนึ่งไปบอกว่าเอาสัตว์นั้นไปฆ่ามากิน 
1. ผู้นั้นกล่าวอย่างนี้ว่า “ท่านทั้งหลายจงไปนำสัตว์ชื่อโน้นมา” (อุทิศ, อุททิสสะ คือ เจาะจงมุ่งหมายไปที่สัตว์ชื่อนั้น) 
2. สัตว์นั้นเมื่อถูกเขาผูกคอนำมา  ย่อมได้เสวยทุกข์โทมนัส 
3. ผู้นั้นพูดอย่างนี้ว่า  “ท่านทั้งหลายจงไปฆ่าสัตว์นี้” 
4. สัตว์นั้น เมื่อกำลังถูกเขาฆ่าย่อมเสวยทุกข์โทมนัส 
5. ผู้นั้นยังตถาคตและสาวกตถาคต  ให้ยินดีไปด้วยเนื้อ   ย่อมประสพบาปมิใช่บุญเป็นอันมาก (ตถาคตํ วา   ตถาคตสาวกํ  วา   อุทฺทิสฺส   ปาณํ   อารภติ   โส  อิเมหิ    ปญฺจหิ   ฐาเนหิ  พหุง   อปุญฺญํ   ปสวตีติ)     ชีวกสูตร  ล.13   ข.60 

เดี๋ยวนี้เลี่ยงบาลีกันเยอะ นี่ก็เทศน์ในวัด แต่มันเป็นสัจจะต้องพูด ก็ขอพูดสัจจะ อาตมาพูดไปนี่อาตมาไม่ได้เสียหายหรอก แต่ผู้ที่ไปร่วมวงจรบาปนี้ พระพุทธเจ้าว่าครบองค์ 5 ก็บาปแล้ว 

ในศีล 5 ข้อ1 ถ้าผู้ใดไม่ฆ่าสัตว์ไม่อยู่ในวงจรให้สัตว์ตายก็หลุดพ้นจากสายของวิบากบาปไปได้เลย รักษาศีลต้องให้เกิดการหลุดพ้น นัยเดียวกับศีลข้อ 2 ก็ไม่อยู่ในวงจรคนทุจริตที่ไปร่วมกันโกง คุณอยู่ในบริษัทเดียวกับเขาก็รับส่วนแบ่งไม่รอดหรอก ถ้าศึกษาศีลแต่ละข้อศึกษาให้ดี อย่าเกี่ยวกับอกุศลก็หลุดพ้นตามคำสอนอนุสาสนีย์ปาฏิหาริย์ของพระพุทธเจ้า แต่ถ้าปลุกเสกเครื่องราง ของขลังเก่งอย่างไร อยู่ในข่ายที่พระพุทธเจ้าบริภาษทั้งนั้น แต่ถ้าสอนให้คนไม่ติดในอบายได้อย่างนี้คืออนุสาสนีย์ปาฏิหาริย์จนจิตหลุดพ้น เป็นฌานเป็นสมาธิ เป็นวิมุติ หลุดพ้นจากกิเลสตัณหาทั้งปวงอย่างนี้คือปาฏิหาริย์

บุคคลใดกาย วาจา ใจ หลุดพ้นไม่ทำผิดศีล คนนั้นคืออาริยะ เป็นได้ทั้งหมู่บ้าน อำเภอ ตำบล จังหวัดอาริยะ แต่ถ้าหลุดพ้นแค่กาย วาจา แต่ใจอยากได้ถ้าอยากแล้วไม่โกงก็ธรรมดา แต่ถ้าอยากได้แล้วทุจริตด้วย หาวิธีโกงจนสำเร็จก็ได้บาปสำเร็จ แต่ถ้าอยากแล้วแต่หาด้วยสุจริตไม่บาปทีเดียว แต่อัตตาของคุณโต ตัวตนกิเลสไง ได้สมใจถามว่ากิเลสอ้วนหรือผอม...อ้วน

แล้วกิเลสอ้วนขึ้นนี้ชีวิตเจริญหรือไม่​? นี่คือปุถุชน แปลว่าอ้วนใหญ่ โต มาก หลากหลาย คำว่าปุถุนี่ จึงเรียกว่าปุถุชนผู้อวิชชา แม้จะไม่ทุจริต ไม่โกง ถ้าโกงก็ยิ่งหยาบ แต่นี่ไม่โกง ทำสุจริตแต่บำเรอตัณหาคือปุถุชน 

ต้องศึกษาจิต อ่านจิตให้เป็น

ผู้ใดสามารถอ่านอาการจิตได้ ภาษาไทยคำว่าอาการ แม้อาตมาเอาไปอธิบายวิทยาศาสตร์ก็คือกิริยาของรูป/นาม ของสสาร/พลังงาน ถึงนิวเคลียร์นิวเคลียสก็มีอาการเคลื่อนไหวอันนั้น พระพุทธเจ้าสอนให้อ่าน อาการ ลิงค นิมิต อุเทส พระไตรฯล.10 ข้อ 60 รู้รูปนามได้ด้วย 

อากาคือการเคลื่อนไหว ไม่ว่าของชีวะหรือสสาร/พลังงาน คนเรียนรู้อาการได้คือมีปัญญาญาณ แต่ทางวิทยาศาสตร์เขาก็เรียนรู้อาการในชีวิต ร่างกาย เรียนรู้ถึง ยีสน์ ดีเอ็นเอ โครโมโซม แยกเพศหญิงชายได้แต่เขาไม่รู้ที่สุดแห่งที่สุดของอาการ

โครโมโซมเป็นที่อยู่ของ ยีนส์ ดีเอ็นเอ พอลึกถึง DNA นี่เท่ากับ Atom เป็นสารสด เป็นอุปจยะ เป็นการเกิด ไม่ใช่สารแห้งที่เป็นชรตาที่เสื่อมไปหาสูญ ของพระพุทธเจ้าจับได้ถึงจุดกลางของการเกิดดับ มีจุดต่อเรียกว่าสันตติ พระพุทธเจ้าสอนให้อ่านอาการจนคุมการเกิด/ดับได้

อ่านการเคลื่อนไหวของชีวะ รู้อกุศลจิต ถ้ามีแนวโน้ม อันตา มาทางอุปจยะ ถ้าไม่ให้เกิดก็ไม่ต่อมันจะเสื่อมมาอันตาทางเสื่อม คุณก็ไม่อยากให้เสื่อมสูญ เช่นอรหันต์ท่านไม่อยากเกิดก็ปล่อยแต่ถ้าให้เกิดก็ต่อได้ ท่านกำหนดสันตติได้ ในพลังงานชีวะได้ ท่านจะไม่ให้เกิดอกุศลได้แล้วตลอดไป สุดท้ายท่านไม่ให้เกิดในกุศลเลยให้หมดสูญได้ การไม่ให้เกิดมันก็เสื่อมไปแล้ว 

ความรู้ของพระพุทธเจ้าอ่านได้แม้พลังงานในอะตอม คุณหยุดแรงงานมันก็เบาลง จนไม่ให้เกิดต่อมันก็เสื่อมลง ควบคุมพลังงานได้

พลังงานชีวะก็ได้ แม้พีชนิยามท่านก็คุมได้ พลังงานจิตนิยามท่านคุมไม่ให้เกิดอกุศลได้แน่นอน ถ้าเป็นอรหันต์ท่านจะให้เกิดอีกก็ให้เกิดแค่พีชะ เพราะอิเล็กตรอนไม่ออกไปข้างนอก ของฤาษีไม่ให้พลังงานจิตทำงานเลยกดข่มอันนี้ไม่ใช่ของพระพุทธเจ้า ของพระพุทธเจ้าไม่กดข่มแต่เรียนรู้อกุศลไม่ให้อกุศลทำงานแล้วแปรมาเป็นกุศล นิวเคลียสของพระพุทธเจ้าจึงมีพลังงานสูง อะตอมนี่ถ้ากระแทกกระเทือนก็จะออกมาทำงาน ในนิวเคลียสมีโปรตอน นิวตรอน ซึ่งคุมได้อยู่แล้ว 

มันเป็น x กับ y ถ้า xx เป็นเพศหญิง แล้ว xy เป็นเพศชาย 

ธรรมะพระพุทธเจ้าเรียนรู้วิทยาศาสตร์ทางจิต รู้จักอาการ แล้วจำสัญญาณได้ รหัสอย่างนี้ได้เรียกว่า นิมิต แล้วมันต่างกันอย่างไรเรียกว่า นิมิต มันต่างกันเท่าไหร่ก็อ่านค่าความต่าง ถ้าจับไม่ได้มันตีกินคุณหมดเลยสองหน่วยมันเป็นกุศลและอกุศล มันรวมหัวตีกินว่าเป็นกุศลหมด เราต้องแยกแยะให้ออก นี่เดาไม่ได้หรอก ธรรมะพระพุทธเจ้าเดาไม่ได้หากไม่มีสภาวะจริงเดาเละเลยดำน้ำไม่โผล่ 

วิทยาศาสตร์ทางโลกเขาเข้าใจไม่ได้ขนาดนี้ที่จะระงับจัดการถึงพลังงานจิต จัดการจิตอกุศลไม่ให้เกิดอีก ทำได้ถึงอาการนี้ไม่เกิดในจิตได้นิรันดรเลย อย่าง นิจจัง(เที่ยงแท้) ธุวัง (ถาวร) สัสตัง(ยืนนาน) อวิปริณามธัมมัง(ไม่แปรเปลี่ยน) อสังหิรัง(ไม่มีอะไรหักล้างได้) อสังกุปปัง(ไม่กลับกำเริบ) เป็นมุจเฉทปหาน ทำได้ปฏิปัสสัทธิปหาน นิสรณปหาน 

ธรรมะของพระพุทธเจ้าทำให้ชีวิตคนเปลี่ยน ซึ่งเกิดจากพลังงานทางจิต ซึ่งเหนือว่าพลังงานสสาร เพราะเข้าถึง DNA ยีนส์ จีโนม ไปถึงไอโซโทป ถ้าเกิดการกระทบเกิดพลังงาน เป็นเพศชาย/หญิง ทางโลกเขาพอรู้ แม้แต่จับได้ เอามาใช้ได้บ้าง อย่างสำนักงานปรมาณูเพื่อสันติ ก็ควบคุมพลังงานปรมาณู​แล้วเอาที่จะใช้ได้อามาใช้แต่เขากำจัดไม่ได้นะ แต่ของพระพุทธเจ้านี่ทำได้ แล้วจะแตกตัวหรือรวมตัว เป็นนิวเคลียร์ ฟิชชั่นที่สลายไปเรื่อย เขาก็รู้นะว่าหายไปเรื่อยๆ เขาก็เลยได้พลังงานนิวเคลียร์ได้ครึ่งหนึ่ง แต่เขาไม่สามารถจับมาใช้ได้หมด เขาทำลายไม่ได้ด้วย แต่ของพระพุทธเจ้ารู้ว่าพลังงานเหล่านี้ ถ้าคนไม่ทำให้แรงถึงก็จะไม่เกิดกัมมันตรังสีเป็นพิษได้ ท่านก็คุมในความเบา ท่านจะสร้างรูปธรรมอะไรก็จบที่ ลหุตา มุทุกัมมัญญา ให้ใช้พลังงานเท่านี้ไม่เกิดกัมมันตรังสีเป็นพิษ​แต่เราจะเรียกว่า กัมมันตภาพรังสีนี้ มีรังสีพลังงานออกไปอย่างของพระพุทธเจ้าเรียกว่าฉัพพรรณรังสี แต่อาตมานี่เป็นรังสีที่ดูไม่ออกหรอก เป็นพลังงานสุดยอด วิทยาศาสตร์ก็อธิบายได้ ธรรมะก็อธิบายได้ 

เป็นผู้ควบคุมกัมมันตะได้ สุกฏทุกตานังกัมมานัง ผลังวิปาโก คุณจะให้เกิดวิบากสุขหรือทุกข์ ก็คุมได้ ทำไม่เกิดทุจริต ทำแต่ดีตลอดกาล ที่พูดนี้ต้องมีสภาวะนะ

การศึกษาธรรมะพระพุทธเจ้าให้เกิดอนุสาสนีย์ปาฏิหาริย์ ตอนนี้ก็อบอุ่นใจที่ผู้ดูแลพุทธศาสนาชักชวนกันมาให้ถือศีล 5​ แม้จะไม่ถึงปรมัตถ์ เกิดดับกิเลสได้ ไม่ใช่แค่ถือศีลได้แค่กาย วาจา แต่ถือศีลแล้วรู้ต่อเนื่องถึงจิต เช่นข้อ 1 ไม่ฆ่าสัตว์เราก็อ่านใจเราด้วย เมื่อสัมผัสกับสัตว์เรารู้ว่าเขาก็ชีวิตเราก็ชีวิตเราก็ไม่เป็นเหตุทั้งตรงและอ้อมให้เกิดการลำบากหรือฆ่ากันตาย กินกัน นอกจากไม่กิน จิตก็ไม่มีกิเลสรัก/ชัง เป็นอุเบกขา

เราก็เข้าใจสัตว์คือสัตว์เขาก็มีวิบากของเขาเราก็มีวิบากของเรา คนด้วยกันก็มีการใช้วิบากกันมากมายแล้วเกิดเป็นผัวเมีย พ่อแม่ ก็เป็นวิบากทั้งกุศล/อกุศลที่ต้องชดใช้ทั้งสิ้น แต่ละคนรับผิดชอบของตนเอง ก็ให้ตัดวงจรที่ต้องไปรัก/ชัง โดยเฉพาะตัดกับคนก่อน ไม่ต้องพูดถึงสัตว์เลย พระพุทธเจ้าไม่ส่งเสริมให้เลี้ยงสัตว์ สัตว์บางตัวกลายเป็นคู่กรรมคู่เวร ดึงคุณเป็นเดรัจฉานไปด้วย 

อาตมาเห็นรางๆไรๆว่า โลกต้องการสิ่งสูงสุดที่ควบคุมพลังงาน พลังงานสูงสุดที่ไอสไตน์ค้นพบคือ E=mc2 แต่อาตมารู้ E=mc2+A อาตมาเทศน์มานานแล้ว ที่มช.ตอนนั้นตั้งชื่อหัวข้อเทศน์ว่า แพทย์คือเดรัจฉานวิชชา มีพวกแพทย์หรือวิศวะมากันเต็มห้องเลย อาตมาก็เทศน์สูตรนี้แหละ  E=mc2+A 

ตัว A คำนี้คือ abstract เป็นนามธรรม มาถึงวันนี้อาตมาเทศน์มา 45 ปีก็เพ่ิงเทศน์เรื่องนี้ ประยุกต์ภาษาวิทยาศาสตร์กับนามธรรม ตอนนี้กำลังอธิบายถึงโครโมโซม 

ตอนนี้โลกกำลังต้องการรู้ต้นเหตุแห่งความไม่สันติภาพ ก็คือคนนี่แหละที่ทำให้เกิดหรือไม่เกิดได้ ไม่ใช่อยู่ที่ปรมาณูลูกระเบิด ถ้าคนควบคุมตนเองได้ ก็จะก่อความสงบสันติภาพอย่างถาวรเจริญยืนนานเสถียรด้วย ทฤษฎีพระพุทธเจ้านี้แหละยุคนี้อธิบายธรรมประยุกต์วิทยาศาสตร์จะรู้ได้ดี 

ตอนนี้พูดกันถึง เรื่องนิวเคลียร์ฟิชชั่น ฟิวชั่นนะ ซึ่งอาตมาพูดนี่ก็เพราะทำได้นะ ที่กำลังอธิบายก็อธิบาย  E=mc2+A    แล้ว  c ก็คือนาม,  m ก็คือรูป แล้วรูป/นามก็สลับกันไปมาได้ อาตมาอธิบาย xx คือชาย xy คือหญิง คุณก็สะดุด แล้วก็มาถกกับอาตมาก็ดีแล้วแต่ที่จริงมันสลับกันได้ จริงๆแล้ว xx นี่ก็เป็นหน่วยหนึ่ง xy ก็คืออีกหน่วยหนึ่ง แล้ว x นี่เป็นสภาพของจุด สี่ จุด คนไม่รู้ตัวที่ 5 อยู่ตรงกลาง พอคุมตัวที่ 5 ได้ ก็คุมทั้ง 4 จุดได้ สามารถเอาสองจุดนี้มารวมกันได้ เป็น y ซึ่ง y คือโยนี คือที่เกิด ไม่ได้พูดลามกนะพูดสัจจะ ก็กลายเป็น ห้าจุด แล้วใช้ได้ทั้งหมดห้าจุด แต่ฝ่ายหญิงนี่ x ใช้ได้แค่ สี่จุด ไม่สามารถใช้นิวตรอนที่อยู่กลางได้แต่อรหันต์นี่ใช้นิวตรอนได้คุมตรงกลางได้... พระมาแล้วจะสวดอภิธรรมศพก็จบแค่นี้ โปรดติดตามฉบับหน้า....จบ

เวลาบันทึก 12 มีนาคม 2563 ( 15:23:29 )

รายละเอียด

580603_ธรรมาธรรมะสงคราม บ้านราชฯ มหาจัตตารีสกสูตร ตอน 3

พ่อครู ว่า...วันนี้วันพุธที่ 3 มิ.ย. 58 แรม 2 ค่ำ เดือน 7 ปีมะแม ปีนี้ อาตมาเกิดวันที่ 5 มิ.ย. เดือน 7 อีก 2 วันก็ครบรอบเต็ม 81 ขึ้น 82 เดือน 7 ตรงกัน แต่อาตมาเกิดแรม 8 ค่ำ วันนี้รายการก็ปกติที่อาตมาจะเอามหาจัตตารีสกสูตรมาสอนต่อ  เป็นสูตรที่สำคัญอย่างยิ่ง ถ้าไม่มีสูตรนี้แล้วไม่มีศาสนาพุทธ หรือว่าสูตรอื่นที่มีเนื้อหาอย่างนี้นะ แต่สูตรนี้มีเนื้อหาเต็มกว่า เป็นสูตรของสัมมาสมาธิของพระอาริยะ

ท่านประกาศศาสนาหรือลัทธิของพระองค์ ในยุคนั้นเขาก็มีสมาธิกันดาษดื่นเต็มไปหมด เป็นแนวนั่งหลับตาสะกดจิตทั้งนั้น ขอบอกไว้ก่อนว่าการนั่งหลับตาเข้าภวังค์ ศาสนาพุทธก็รู้ก็เข้าใจ ก็ปฏิบัติ ไม่ใช่ว่าเราไม่นั่งสมาธิ เพราะนั่งสมาธิ เป็นอุปการะมาก แต่ไม่ใช่ทางเอก อาการจิตแม้แต่เกิดในภวังค์ก็ต้องหัดอ่าน ซึ่งอ่านง่าย หรือเกิดโลภ โกรธ หลง สบายใจไม่สบายใจก็ตาม อ่านอาการได้ คำว่า อาการ คำนี้ ถ้าผู้ใดศึกษาธรรมะของพระพุทธเจ้าไม่รู้จักอ่านสภาวะของอาการ โดยเฉพาะอาการทางจิต ถ้าไม่เรียนรู้ อาการ ลิงค นิมิต อุเทส ตามมหานิทานสูตร ล.10 ข.60 ที่ท่านตรัสถึงธรรมะสองอย่าง ธรรมทั้งสองเหล่านี้ รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนา (เทฺว ธมฺมา ทฺวเยน เวทนาย เอกสโมสรณา ภวนฺติ ฯ ) ใครจำสูตรนี้ได้จำเลย เพราะเป็นสูตรสำคัญ

อาตมาจะพารู้ความแตกของพลัง ของนิวเคลียร์ฟิชชั่นและฟิวชั่นก็คือพลังงานสอง แล้วใครที่เรียนรู้ธรรมะสองนี้ พลังงานสองนี้ จิตวิญญาณก็เป็นพลังงาน มีอาการของพลังงานที่เรารู้ได้ด้วยปัญญาญาณ อ่านเห็นอาการนั้นออกเลย อาการ ลิงค(ความต่าง) อ่านออกเลยเรียกว่า เพศ หรือลิงค

ประเทศฝรั่งเศสเขาแยกเพศกันหลายอย่าง เช่นมีดกับส้อมก็คนละเพศ ซึ่งอาการทางชีวะยิ่งชัดกว่าทางวัตถุ

พระพุทธเจ้าสอนเรียนรู้อิตถีลิงค์ ปุงลิงค์ จนทำให้เป็นนปุงสกลิงค์ได้ คือธรรมะสอง  เทฺว ธมฺมา ทฺวเยน เวทนาย เอกสโมสรณา ภวนฺติ ฯ ก็ทำให้สองสภาพนี้เป็นหนึ่ง ต้องเรียนรู้อาการต่างๆของเวทนา ทั้ง 108 อ่านของจริงเลย นั่นแหละคุณรู้จักพลังงาน ของอาการ คือชีวิตินทรีย์ คำว่าอินทรีย์คือแรงพลังงาน ถ้าอ่านอันนี้ไม่ออกคือไม่ใช่ของจริง ใครอ่านอันนี้ออกก็คือมีญาณทัสสนวิเศษ คือตาทิพย์ที่จะได้บรรลุธรรม เป็นวิทยาศาสตร์ทางจิต

วิทยาศาสตร์ทางโลกเขาก็เรียนเหมือนกัน อ่านเข้าไปในยีนส์ จีโนม โครโมโซมจะแยกเพศได้ สามารถเปลี่ยนเพศได้เรียกว่า ภวันติ วิธีเปลี่ยนจากเพศหญิงเป็นเพศชายได้ ธรรมดาโลกีย์ทำเพศชายให้เป็นเพศหญิง  เขาศึกษาโครโมโซม แยกออกมาได้ 23 คู่ คู่สุดท้ายเป็นโครโมโซมเพศ

ถ้าอ่านเวทนาไม่ออกไม่สามารถรู้ชีวะ ไม่สามารถทำจิตนิยามให้มีคุณภาพสูงสุด สูงสุดแล้วของจิตนิยามสามารถทำตนให้เป็นพีชนิยามได้ ไม่ใช่ทำตนเป็นอุกาบาตไปเละเทะ

มาเข้ามหาจัตตารีสกสูตร

สมาธิคืออะไร สมาธิคือสามารถจับจิตเราให้เป็นระบบระเบียบ อ่านจิตเราได้ ที่มีเยอะแยะปรุงแต่งอยู่ ก็แยกเป็นสองอย่างใหญ่คือ ธาตุจิตรับรู้ กับธาตุกิเลส  ซึ่งธาตุจิตนี่มันฉลาดได้มากโลกีย์แต่โง่ที่จะรู้ความจริงคือไม่รู้กิเลส มันไม่รู้ว่า จิตเรามีอาการชั่วเป็นนายบังคับจิตเรา แล้วทำชั่วสั่งสมกิเลสใหญ่ เป็นปุถุชน อ้วนหนาใหญ่โตมาก ทวีขึ้น เป็นปุถุ พระพุทธเจ้าสอนให้เรียนรู้ทำไปทีละกรอบไม่ตะกละทำให้หมดทีเดียว ก็ทำตั้งแต่ศีล 5 ไม่ฆ่าสัตว์ไม่ลักทรัพย์ไม่ผิดผัวเขาเมียใคร ไม่พูดปด ไม่ติดอบายมุข ก็ตีกรอบให้เราก่อนแค่นี้ เรื่องเพศก็มีแค่ผัวเดียวเมียเดียวก็เอาไว้ก่อน แต่ไม่โกหก ควบคุมกายกับวาจา โดยเฉพาะใจเป็นตัวกำหนด นอกจากสกัดได้ก็ไม่ออกเป็นกรรมกิริยากายกับวาจา ข้างในใจเราต้องระงับให้มันจางคลาย ดีกรีมัน 100 หน่วยก็ให้มันลดลงๆ ตีกรอบให้มัน มันแรงแค่นี้ เราทำให้มันลดลงเหลือ 80 หรือ 70 หรือ50 ได้ ที่มันต่างก็คือเพศ น้อยกับมากก็คือเพศ พลังงานที่ต่างคืออินทรีย์อ่านอาการให้เห็นจริงไม่งมงาย การทำสมาธิคือการรู้จักจิตรู้อาการจิต จิตสะอาดขึ้น คือเป็นของจริงในนามธรรม มันไม่มีเส้นแสงสีเสียงอะไร แต่มันเป็นนามธรรมอ่านได้ นี่เรากำลังโลภอยู่ก็อ่านได้ทันที เราอ่านขณะสัมผัสนี่ไม่ใช่ของเรานะ เป็นของเขา เราอยากได้ก็รู้เลยเรากำลังโลภ

วิธีปฏิบัติของพระพุทธเจ้าต้องทำมรรคมีองค์ 7 แล้วก็จะเกิดผลให้เราสั่งสมเป็นจิตบริสุทธิ์เป็นสัมมาสมาธิ แล้วปัญญาจะเกิด แล้วทิฏฐิมี 10 พระพุทธเจ้าว่าต้องรู้ให้ได้แล้วทำให้เป็น ถ้าไม่รู้ทำไม่เป็นก็มิจฉาทิฏฐิ มิจฉาปฏิบัติ

ถ้าเผื่อว่ารู้เข้าใจสัมมา แต่ปฏิบัติเป็นมิจฉาก็ต้องรู้ว่าเราไม่ตรงก็ต้องดัด ทวนอีกที สัมมาทิฏฐิ 10

ทานแล้วมีผลเป็นสัมมาหรือมิจฉาต้องชัดเจน ทำศีลพรตได้ผลอย่างไร แล้วขยายมาเป็นการกระทำ

สัมมาทิฏฐิ 3 ข้อแรกคือ ทาน ศีล ภาวนา

ทานคือการสละออก ศีลคือข้อปฏิบัติ ที่ต้องปฏิบัติ แล้วอ่านทั้งนอกและใน อ่านอาการใจที่เกิดกิเลสจับอ่านอาการจริง กิเลสนี่มันกำลังทำตามใจโลภ ราคะ หรือโกรธ พยาบาท แก้แค้น ก็อ่านออกชัดเจนไม่งมงาย เป็นสัจจะเกิดจากกรรมกิริยาอยู่ ในการทำงานทำการเลี้ยงชีพก็เกิดกิเลสได้ มีกัมมันตะครบกาย วาจาใจครบก็อ่านแยกแยะกิเลสได้ กำลังพูดก็เกิดกิเลส กำลังปรุงแต่งจิตสังขารอยู่เป็นตัวต้นทางสำคัญคุณก็จับได้แยกแยะออก นี่คือการเรียนรู้ขณะปัจจุบันธรรม สัมผัสสิ่งเหล่านี้อยู่ แยกแยะวิตกวิจาร

ที่อาตมาพูดเป็นบัญญัติภาษา เข้าใจแล้วก็ปฏิบัติ ไม่รู้หมดก็รู้โครงสร้างไว้ โดยเฉพาะรู้ว่าอาการกิเลสเกิด เป็นราคะ โทสะ ขณะกำลังกระทบ ยิ่งมีพลังปัญญา ตามเห็นความจางคลาย วิราคานุปัสสี ให้มันจางจนมันดับเลย นิโรธานุปัสสี หลัดๆเลย เป็นอนุสาสนีย์ปาฏิหาริย์

ไม่ใช่ไปนั่งหลับตาแล้วไม่รู้อะไร ไม่เห็นอะไรเลยไม่ใช่ แต่นี่เห็นๆรู้ๆ ปฏิบัติแล้วเกิดกุศลหรืออกุศลก็ได้ของเราเลย ทำให้กิเลสลดกิเลสตายก็เป็นบุญคือชำระกิเลสได้ ทำอกุศลจิตตายดับด้วยพลังปัญญา ไม่ใช่กดข่ม  เป็นความดีถึงปรมัตถ์ เป็นบุญคือฆ่ากิเลสได้ ก็ต้องเป็นกุศลด้วย เป็นประโยชน์สองด้าน

ข้อ 5, 6 โลกนี้โลกหน้า อยังโลโก ปโรโลโก จากโลกสมุทัยมาเป็นโลกนิโรธ อยังโลโกคือโลกสามัญที่บำเรอกิเลสอ้วนเป็นปุถุชนตลอด แต่ตอนนี้มาทวนกระแสฆ่ากิเลสลดกิเลสได้ส่วนแห่งบุญ ลดโลกียะ มาเป็นโลกนิโรธเป็นโลเกน อัตถิตา จนไม่มี นโหติ ไม่มีโลกโลกีย์ แต่มีโลกโลกุตระ คนละโลกจึงเรียกว่าอยู่กันคนละโลกจริงๆเลย ไม่จำเป็นต้องง้องอนนาซ่า ไปเอาจรวดมันแพงชะมัด แต่นี่ออกนอกโลก ไปสู่โลกโลกุตระเลย

จะเปลี่ยนได้ต้องอ่านจิตออก จิตท่านเรียกว่า สัตว์โอปปาติกะ ซึ่งต้องรู้แม่รู้พ่อ เป็นมาตาปิตาก่อน เป็นแม่พ่อท่างโอปปาติกะทำให้เกิดโอปปาติกโยนิ เกิดทางจิตวิญญาณ การเกิดโดยไม่มีเหตุไม่มีพ่อ ไม่มีแม่เป็นไปไม่ได้ แล้วเราเองก็เป็นแม่ เราเองเป็นพ่อ เหตุปัจจัยจากเราเอง เรากำหนดศีลเป็นแม่ ตั้งข้อกำหนดให้มันดิ้นแค่นี้ แล้วมีปัญญาเป็นพ่อ ทำให้จิตวิญญาณเกิดอุบัติเทวะ จาก  เทฺว ธมฺมา ทฺวเยน เวทนาย เอกสโมสรณา ภวนฺติ ฯ ให้ลดค่าอกุศลจิตให้ตายไป จิตสะอาดก็เกิด จิตบริสุทธิ์ขึ้นเกิด การทำเช่นนี้คือ สจิตตปริโยทปนัง โดยรู้จักธรรมะสอง ที่มีต่างๆนานา แม้แต่วิทยาศาสตร์ก็ไล่ตั้งแต่พลังงานสสารหยาบ จนถึง โปรตอน นิวตรอนของนิวเคลียส ที่มีโปรตอน นิวตรอนเป็นคู่สุดท้ายที่คือธรรมะสอง พระพุทธเจ้าสอนให้ทำเพศให้เป็นเพศชายอย่างเดียวคือปุงลิงค์ นี่แหละเกินวิทยาศาสตร์แล้ว ให้เป็นเพศชายอย่างเดียวนี่นะ

ของพุทธศาสนา

จาก 1 เป็น 2 นี่คือสภาวะทุกอย่างมี1​เป็น2 ถ้าเป็นพีชะจะมีแค่ 1 กับ 2 อะไรก็ตาม ถ้ามีสองอย่างก็จะมีความต่างกันทั้งสิ้น ถ้ามี1 เดียวก็ไม่มีความต่าง พอเป็น 3 ถ้าเป็นแนวระนาบจะแคบๆไม่หมุน ถ้าจะหมุนก็หมุนในแนวระนาบ หากองศาไม่สมดุลเป็นสามเหลี่ยมหน้าจั่วสมบูรณ์แบบมันก็ไม่สมดุล อยู่ในระบบเป็นcyclic order ที่เป็นวงรีเหมือนดาวหาว แต่ถ้ามันเป็นวงกลมก็จะมีรองวงกลม

2 นี่ถ้าสัมผัสแตะต้องกันก็จะเกิดอีกอันเป็น 3 แต่ถ้า 3 อยู่ในแนวระนาบก็เป็นเช่นนั้น เช่นเขาบอกว่า เพศชายเป็น xy ที่จริงใน xy มันเป็นอะตอมนะ เป็น potential energy มีพลังแสดงเพศชาย แต่มันมีเพศที่ถ้ามีปัญญานั้น x เป็นชายหมด ของพระพุทธศาสนา เป็นพลังงานสมบูรณ์แบบเป็น x ถ้าเป็น xy เป็นพลังงานเกิดใหม่เป็น จีโนม เป็นไอโซโทป มีปฏิกิริยาลูกโซ่เป็นพลังงานคู่ทั้งนั้น คนไม่รู้ก็แตกตัวเป็นนิวเคลียร์ฟิชชั่น ฟิวชั่น

แล้ว 3 เมื่อมีความนูนขึ้นมาก็เป็นรูปทรง และจะมีมุมด้าน มีจุดกลาง เหมือนปิรามิดสามด้าน แต่ถ้าเป็น xx นี่มันเป็น 4 ขุด เรามองข้างเหมือน 3 แต่ที่จริงมันซ่อน จุดที่ยอดมันขึ้นกลายเป็นหัวขึ้นไป ที่จริง x นี่มี 4​ ​จุดนะ จุดกลางคือปัญญา เป็นพลังงานสูงเป็นฌานเป็นปัญญา เป็นพลังองค์รวมรูปทรงขึ้น เหมือนสามเหลี่ยม 4 ด้านของปิรามิด ก็คุมได้หมด

เพศชายจริงๆจึงมี 5 หน่วย 4หน่วยรอบๆกับหน่วยหนึ่งอยู่กลาง เพศชายจึงเป็น y ที่มี xx อยู่ด้วยเมื่อเป็นวิชชา แต่ถ้าอวิชชาจะมองเป็นเพศหญิง เป็นพลังงานดิ้นเป็นอิเล็กตรอน แต่เพศชายเป็นนิวตรอน เขาเลยสลับกันว่านิวตรอนคือพลังเคลื่อนที่เย็นก็ได้

สภาพที่อาตมาทำเป็นรูปนี่เป็นขาที่คุมได้ทำให้เกิดได้ เรียกว่าโยนี เกิดเป็น y จับขามาชิดซ้อนกัน แต่มี จุดเช่นเดิม

xx มีสองหน่วย ที่เป็นโปรตอนกับนิวตรอน มีความต่างกันทำงานแล้วกระทบสัมผัสเป็น 3 ถูกกระแทกก็เกิดพลังงาน chain reaction ทางวิทยาศาสตร์เขายอมรับว่าไม่มีที่สิ้นสุด เขาว่ามันมี half life ลดลงเรื่อยๆ ก็จะเข้าหาสูญในที่สุด พพจ.ท่านก็ไม่ไปตามนับด้วย แต่ท่านตัดการเกิดของสิ่งไม่ดีที่เป็นกัมมันตภาพรังสีได้ ทางโลกทำให้ชีวิตตาย แต่ทางธรรมก็ให้กิเลสที่ตกนรกหมกไหม้เลวร้าย พพจ.คุมอันนี้ได้ รู้จักชีวะชีวิตินทรีของมัน กำจัดชีวิตินทรีย์ได้

ลดเหตุได้ ชีวิตินทรีย์จึงลดจนมันตายจริง พออกุศลจิต มีภวันติ คือกลายเป็น ไม่ได้หายไปไหนนะ พลังงานนั้นพอไม่ทำอย่างชั่วก็ทำแต่ดี มีแต่เพ่ิมไม่มีลด เป็นเรื่องวิเศษแล้วทำให้จริง จัดการได้เป็นสัจจะจริงจึงเป็นพลังงานเย็น เหลือโปรตอน นิวตรอนที่เป็นพลังงานพีชะ ถ้าพลังงานเป็นคู่มันจะเบา ถ้ามันคี่มันจะเป็นพลังงานเหวี่ยงเร็ว จะเรียกว่าเป็นแรงงานมีประสิทธิภาพสูงเพราะหมุนเร็วมันจะได้พลังงานของหน่วยแกนเป็นแม่เหล็กดูด

1 2 3 เป็นพลังงาน วงวน พอมีอีกอันหนึ่งก็มีองศา มีเป็นวงรีแต่ถ้าไม่เข้าในระบบก็จะถูกอันอื่นดึงไป แต่ถ้ามีพลังงานในตนเอง เช่นดาวหางมีวงโคจรในตนเอง แต่ก็โคจรไปไกลมากเป็นวงรี ไม่เข้ามารวมตัวกันแน่นในไม่ได้ ในพลังงาน 3 ที่จาก 2 พอบอก  เทฺว ธมฺมา ทฺวเยน เวทนาย เอกสโมสรณา ภวนฺติ ฯ สามารถทำให้กลายเป็น 1 โดยส่วน 2 ก็จึงเกิดเป็น 3 แต่ 2 ก็ยังอยู่นะ ทวเยน ยังอยู่นะ เพราะทำให้มโนปวิจาร 18 เอาพลังงานโลกีย์มาเป็นเนกขัมมะอีก 18 อย่างที่อธิบายไป

สรุปแล้วในทิฏฐิ 10 จนถึงสัตตาโอปปาติกา ก็คือชีวิตินทรีย์ในจิตวิญญาณ พวกเราพอเห็นร่องรอยไหมว่า หลักการพวกนี้ พอเรียกชื่อก็พอมีสายโยงใยพอเข้าใจ แม้จะสับสนบ้างก็ตามมา อาตมาอธิบายกลับไปกลับมาด้วย เพราะพลังงานที่ควบคุมได้จะให้เกิดก็ได้จะให้หายไปก็ได้ ผู้บรรลุสูงสุดจะมีลักขณรูป 4 ที่เป็นนิวเคลียร์ฟิชชั่น นิวเคลียร์ฟิชชั่น

ในลักขณรูป 4

อุปจยะ คนที่เป็นอุกาบาต คือไปไม่เป็นระบบหมุนไปตามแรงดึงดูดของอันอื่น กับโลกีย์ แต่พอควบคุมได้ จึงทำให้เกิดได้ หรือไม่ให้เกิดก็ไม่ต่อสันตติ ทุกอย่างก็อนิจจังไปสู่เสื่อม แต่ถ้าเผื่อว่า คุณยังควบคุมไม่ได้ จะกลายเป็นการเกิดโดยคุณไม่ได้เลือกให้เกิด เกิดเป็นพลังอวิชชา พลังโง่ มีแต่เคออสให้ตน โลกพาไปหลงสารพัดสารเพ ยิ่งผู้หญิงถูกหลอกสารพัด ผู้ชายก็ถูกหลอกอีกอย่าง แต่ผู้หญิงนี่ถูกหลอกมาก เอาขี้หมาทาสีมาก็หลอกได้ เห็นเขาแต่งตัวกันสารพัด ทำไมหนักหนาขนาดนี้  บางคนผ่าตัดลิ้นเป็นสองแฉกก็มี ไม่มีวงโคจรของตนที่คุมได้เลย ไปเป็นแบบเคออสแล้วแต่เขาหลอกกันไป แม้แต่รองเท้านี่เดี๋ยวก็ส้นสูงเดี๋ยวส้นเตี้ย กางเกงก็เดี๋ยวพองออกเดี๋ยวหุบเข้าหมุนเวียนไปตลอด สีอะไรก็เปลี่ยนตามสมัยนิยมไป วนไปก็หาสีเก่าอีก พวกคุณผ่านมากันจัดจ้านก็มี

อย่างเกร็ดดินเป็นนร.ฝรั่งเศส ไปเป็นคนเดินแบบนี่ ก็ผ่านมา นี่คือสัจจะไม่ได้ด่านะ แต่ใครโดนกระทบก็แล้วแต่คุณมี สรุปคือจิตวิญญาณมนุษย์หากอวิชชาก็เป็นเช่นนี้ ถ้าคุณทำสัมมาทิฏฐิ 9 ข้อนี้ได้ ก็จะเข้าสู่ภูมิอาริยะ ต้องมีฉันทะเป็นมูลตามมูลสูตร

1.      มีฉันทะ เป็นมูล-รากเหง้า (มูลกา)

2.      มีมนสิการ เป็นแดนเกิด (สัมภวะ) ตรงนี้แหละที่จะต้องทำชีวิตินทรีย์ของอิตถีเพศให้ตาย เกิดเป็นบุรุษเพศ เป็น เทฺว ธมฺมา ทฺวเยน เวทนาย เอกสโมสรณา ภวนฺติ ฯ แต่สองนี้ไม่ได้หายไปไหน

และสัมมาทิฏฐิข้อที่10 อาตมาคือ สมณพราหมณ์ทั้งหลาย เป็นผู้ดำเนินชอบ-ปฏิบัติชอบ  ซึ่งประกาศโลกนี้-โลกหน้า ให้แจ่มแจ้ง  เพราะรู้ยิ่งด้วย ตนเอง  ในโลกนี้  มีอยู่  (อัตถิ  โลเก   สมณพราหมณา   สัมมัคคตา  สัมมาปฏิปันนา  เย  อิมัญ จ โลกัง   ปรัญ จ  โลกัง   สยัง อภิญญา   สัจฉิกัตวา  ปเวเทนตีติ) อาตมาชาตินี้ไม่ได้เรียนกับอาจารย์ไหนเลย อาตมาไม่ใช่พระพุทธเจ้า อาตมาเป็นสยังอภิญญา

ถ้าสามารถฟังอาตมาพูดทิฏฐิ 9 อย่างนี้ฟังให้เข้าใจ ถ้าคุณไม่สัมมาทิฏฐิแล้วก็ไปต่อไม่ได้

เขาไปตีความว่า ถ้าอนาสวะจึงเป็นโลกุตระ แต่ถ้าสาสวะยังไม่ใช่โลกุตระอันนี้ก็ขัดแย้งกับของพระพุทธเจ้า เพราะพระพุทธเจ้าสอนโลกุตระ 37 หรือโลกุตระ 46 ก็สอน ตั้งแต่กายในกาย ไปก็ล้วนแล้วแต่เป็นโลกุตรมรรค เป็นองค์แห่งมรรคทั้งนั้น

เป็นส่วนแห่งบุญคือชำระกิเลสไปตามลำดับ เป็นปุญญภาคิยา เป็นผลแก่ขันธ์ ขันธ์ก็สะอาดไปได้เรื่อยๆ

ในข้อ 258 นั้น การปฏิบัติไม่ใช่ไปนั่งหลับตาดูแต่สัญญา มันไม่ใช่ปัญญา ไม่สัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกาย ซึ่งต้องมีเกี่ยวข้องทั้งนอกและในตลอดเวลา แม้แต่พระพุทธเจ้าตรัสว่า กายคือ จิตคือมโน คือวิญญาณท่านจะตรัสเช่นนั้นก็ตาม ก็ไม่ได้หมายความว่าตาไม่กระทบรูป หูไม่กระทบเสียงก็ไม่ใช่ แต่กายต้องมีตลอด แต่ตอนนี้เอาใจเป็นหลัก กายก็กระทบไปเป็นหน้าที่ หูกระทบเสียงเป็นหน้าที่ แต่ตัวปฏิบัติต้องปฏิบัติที่ใจ ท่านให้เปลี่ยนแปลงที่ใจ โดยเฉพาะเปลี่ยนข้างนอกแล้วมาเปลี่ยนข้างใน ใจเปลี่ยนแต่ข้างนอกไม่ได้ขาดสัมผัสนะ แม้ที่สุดพระพุทธเจ้าว่า กายคือจิตคือมโนคือวิญญาณก็ไม่สับสน

หรือแม้แต่พระพุทธเจ้าตรัสว่า คนที่อวิชชา ตายไปแล้วก็ยังมีกาย คือพาลปัณฑิตสูตร ไม่ว่า คนพาลหรือบัณฑิตที่อวิชชา 

[258]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ก็สัมมาทิฐิของพระอริยะที่เป็นอนาสวะเป็นโลกุตระ
เป็นองค์มรรค  เป็นไฉน  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ปัญญา  ปัญญินทรีย์ปัญญาพละ  ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์
ความเห็นชอบ  องค์แห่งมรรค  ของภิกษุผู้มีจิตไกลข้าศึก  มีจิตหาอาสวะมิได้  พรั่งพร้อมด้วย
อริยมรรค  เจริญอริยมรรคอยู่นี้แล  สัมมาทิฐิของพระอริยะที่เป็นอนาสวะ  เป็นโลกุตระ
เป็นองค์มรรค  ฯ
 

(ข้อสังเกตว่าทำไมอนาสวะแล้วต้องเป็นองค์แห่งมรรคอีก ก็คือผู้ที่ยังเป็นสาสวะ คือได้ส่วนแห่งบุญได้ผลแก่ขันธ์นั้นก็ต้องเจริญมรรค แล้วสั่งสมผลไปเรื่อยๆ ตามลำดับ จะได้ศีล สมาธิ ปัญญา เกิดวิมุติ เป็นอธิมุติ(จิตโน้มไปหานิพพาน) จนถึงวิมุติ อธิมุติหรืออธิโมกโข คือพลังงานจิตโน้มสู่นิพพานได้เสมอๆ เมื่อเดินทางไปเช่นนี้)

          (ปัญญาเกิดจากเดินมรรค 7 องค์นะไม่ใช่ไปนั่งหลับตาทำเอา เดินทางด้วยสัมมาทิฏฐิ มีธัมมวิจัยเป็นตัวทำงาน แยกแยะเวทนา 108 ทำให้เป็นเอกบุรุษ เป็นเพศชายๆ จนเพศหญิงดับเหลือแต่เพศชายเป็นปุงลิงค์ ในหน่วยของนิวตรอนเป็น อัปปนา พยัปปนา เจตโนอภินิโรปนา ในตักกะ วิตักกะ สังกัปปะคืออิเล็กตรอน ซึ่งเป็นพลังงานลบ ทำให้เกิดลูกพลังงานของสองขั้วหรือสองเพศนี้ เกิดลูกที่เป็นโอปปาติกะ เป็นลูกชั้นดี เป็นอาริยะเกิดเสมอๆ เกิดจากองค์แห่งมรรค อันที่ 3 เพราะปฏิบัติองค์แห่งมรรคอยู่ ส่วนสมาธิเกิดจากผลการสั่งสมมรรค 7 องค์ ได้ผลเพ่ิมเรื่อยๆ จนสัมมาสมาธิจะบริบูรณ์ด้วยวิมุติและวิชชา เจริญด้วยญาณและวิมุติได้ ญาณคือปัญญา วิมุติคือจิตที่พ้นกิเลส เรียกว่าผลสอง คือญาณและวิมุติ ก็มีสัมมาสมาธิเป็นตัวกลาง จากปฏิบัติมัคคังคะ ปฏิบัติมรรค 7 องค์เกิดผลจิตคือญาณและวิมุติ

เมื่อปฏิบัติมรรเจริญเพิ่มก็เจริญเพราะธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์ อ่านอกุศลจิตทำอกุศลจิตให้ดับไปได้เรื่อย มีวิตก วิจัย วิจาร วิตกคือเร่ิมจิตดำริมาเร่ิมเกิด แล้วเราก็ทำการวิจัย แล้วจัดการเปลี่ยนพฤติให้เป็นจาระ เป็นกิริยาที่เป็นกุศลไม่มีอกุศล สัมมาทิฏฐิจะเจริญไปได้เรื่อยๆ สังกัปปะเจริญ สัมมาวาจาเจริ​ญ สัมมากันมันตะ สัมมาอาชีวะ เจริญ มีสัมมาทิฏฐิเป็นประธานมีสัมมาวายามะกับสัมมาสติเป็นผู้ช่วย ก็เกิดสัมมาเสริมปัญญา ปัญญินทรีย์ตามหน่วยแห่งความเจริญสั่งสมเป็นปัญญินทรีย์ จนเป็นปัญญาพละ

ปัญญา ปัญญินทรีย์ ปัญญาพละ เกิดจากการสั่งสมผลของไตรสิกขา ให้เกิดผล จากการปฏิบัติมัคคังคะด้วยโพชฌงค์กำกับ เป็นสภาพหมุนรอบเชิงซ้อน ถ้าทำ pattern ให้มันหมุนจนเวียนหัวเลยแต่มันมีระเบียบของมันนะ เก่งกว่าผึ้ง ในผึ้งมีการทำหน้าที่ต่างๆกันแต่เราทำได้เก่งกว่าอีก

มีสัมมาทิฏฐิเป็นประธาน แล้วมีสัมมาวายามะ กับสัมมาสติเป็นตัวช่วย เป็นพลังงานสามหน่วยที่เป็นแรงสูงสุดของอะตอม เกิดผลขึ้นสั่งสมเป็นอินทรีย์พละ ก็แยกชีวะของอกุศลจิต กิเลสได้ จึงทำให้เฉพาะกิเลสตาย พระพุทธเจ้าใช้คำว่าจุติกับอุบัติ การเคลื่อนกับการเจริญขึ้น จริงๆไม่ใช่มรณะ แต่เป็นอรณะ

สภาพของพลังงานที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆเสริมหนุน นี่คือปัญญาที่เกิดจากปฏิบัติโพชฌงค์ มรรคองค์ 8 ทางสัมมาทิฏฐิคือมรรค ส่วนการก้าวเดินคือโพชฌงค์ (คนเอาตัวตนบุคคลว่าพระพุทธเจ้าตัวตนมีขามาก้าว 7 ก้าวมีดอกบัวรองรับตอนเกิดมา อาตมาก็ถามว่าต่อจากก้าวที่ 7​แล้วท่านทำอะไรต่อ) มันไม่ใช่ตัวตนบุคคลเราเขา แต่เป็นการก้าวด้วยโพชฌงค์ เป็นการก้าวหน้าของพฤติการของธรรมที่พัฒนาเจริญขึ้น ตั้งแต่ สติ ธัมวิจัย วิริยะ สามเส้านี้ร่วมกันทำ ทำได้ก็เกิดปีติ ยินดีพอใจยิ่งกว่าได้เพชรพลอยอีก แล้วปีติได้ปัสสัทธิ กิเลสระงับไปเรื่อยๆ สั่งสมเป็นสมาธิสัมโพชฌงค์สูงสุดที่อุเบกขาเป็นฐานนิพพาน กลางแล้วไม่ซ้ายไม่ขวา อุเบกขาสัมโพชฌงค์เป็นตัวกลาง

สมาธิตัวสุดท้ายก็มีอุเบกขาเป็นตัวท้าย โพชฌงค์ก็มีอุเบกขาเป็นตัวท้าย ด้วยคุณสมบัติ 5 อุเบกขา เจริญไปเรื่อยๆ

ภิกษุนั้นย่อมพยายามเพื่อละมิจฉาทิฐิ  เพื่อบรรลุสัมมาทิฐิ  ความพยายามของเธอนั้น
เป็นสัมมาวายามะ  ฯ
         

ภิกษุนั้นมีสติละมิจฉาทิฐิได้  มีสติบรรลุสัมมาทิฐิอยู่  สติของเธอนั้นเป็นสัมมาสติ  ฯ
ด้วยอาการนี้  ธรรม  3  ประการนี้  คือ  สัมมาทิฐิ  สัมมาวายามะสัมมาสติ  ย่อมห้อมล้อม
เป็นไปตามสัมมาทิฐิของภิกษุนั้น  ฯ
         

ผู้ละมิจฉาไปเรื่อยก็เป็นสัมมาทิฏฐิไปเรื่อยๆ แต่ก่อนมีแต่สติโลกียะ แต่ตอนนี้มีสัมมาสติที่ก้าวหน้าไปเรื่อยๆ คำว่าย่อมห้อมล้อม อาตมาแปลว่าทำงานเป็นคู่ขุนศึก เหมือนเปาปุ้นจิ้นมีหวังเฉา หม่าฮั่นเป็นคู่ขุนศึกนั่นเอง

[259]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  บรรดาองค์ทั้ง  7  นั้น  สัมมาทิฐิย่อมเป็นประธาน  ก็สัมมา
ทิฐิย่อมเป็นประธานอย่างไร  คือ  ภิกษุรู้จักมิจฉาสังกัปปะว่ามิจฉาสังกัปปะ  รู้จักสัมมาสังกัปปะ
ว่าสัมมาสังกัปปะ  ความรู้ของเธอนั้น  เป็นสัมมาทิฐิ  ฯ

[260]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ก็มิจฉาสังกัปปะเป็นไฉน  คือ  ความดำริในกาม  ดำริใน
พยาบาท  ดำริในความเบียดเบียน  นี้มิจฉาสังกัปปะ  ฯ
 

ตักกะของคุณเร่ิมดำริ เร่ิมต้น ตักกะ วิตักกะ สังกัปปะ นั้นเร่ิมที่ดำริ(ตักกะ) ความดำริในกาม ในพยาบาท ความดำริในความเบียดเบียน(วิหิงสา) คือกิเลสคือมิจฉา ต้องอ่านอาการกามให้ออก นี่เราเร่ิมคิดนึก เป็นภาพเป็นลีลาจิต มันออกลีลากาม หรือพยาบาทต้องอ่านอาการ ลิงค นิมิต เหล่านี้ให้ออก อาตมาเอามาอุเทสให้ฟัง ต้องอ่านอาการกาม มันลิงค กับพยาบาทนะ คนละอย่างกันต่างกัน คุณก็จับอาการมันได้ หมายว่าอย่างนี้ อาการเช่นนี้กามอันนี้พยาบาทหรือว่าต่างกันด้วยอินทรีย์ กามกันแรง กามมันเบาก็ต่างกัน ก็ต้องรู้ความต่าง อย่างกามกับพยาบาทต่างกันคนละตระกูลก็แยกออก คุณก็กำหนดนิมิตของคุณเองนี่คือคุณเข้าใจปรมัตถ์ กระทบสัมผัสอยู่ขณะนี้เลย ทางทวาร 5 แล้วมันเกิดที่ใจนี่แหละเป็นตัวประชุมลง แล้วประชุมลงเป็นเวทนา เป็นสโมสรณา

ในการปฏิบัติจะมีผัสสะเป็นสมุทัย ซึ่งสมุทัยอันนี้ไม่ใช่สมุทัยในอาริยสัจนะ แต่เป็นสมุทัยแห่งมรรค แล้วรวมลงที่เวทนา สโมสรณา เวทนาจึงเป็นหน่วยที่สำคัญมาก หากไม่รู้เวทนาก็เจ๊งทำให้มโนปวิจาร​18 เป็นเนกขัมมะไม่ได้ก็เจ๊งไม่ได้เดินหานิพพานเลย

[261]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ก็สัมมาสังกัปปะเป็นไฉน  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  เรากล่าว
สัมมาสังกัปปะเป็น  2  อย่าง  คือ  สัมมาสังกัปปะที่ยังเป็นสาสวะ  เป็นส่วนแห่งบุญ  ให้ผลแก่ขันธ์
อย่าง  1  สัมมาสังกัปปะของพระอริยะที่เป็นอนาสวะเป็นโลกุตระ  เป็นองค์มรรค  อย่าง  1  ฯ

[262]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ก็สัมมาสังกัปปะที่ยังเป็นสาสวะ  เป็นส่วนแห่งบุญ
 ให้ผลแก่ขันธ์เป็นไฉน  คือความดำริในเนกขัมมะ  ดำริในความไม่พยาบาท(อพบาปาทสังกัปโป)  ดำริในความไม่
เบียดเบียน(อวิหิงสาสังกัปโป)  นี้สัมมาสังกัปปะที่ยังเป็นสาสวะ  เป็นส่วนแห่งบุญ  ให้ผลแก่ขันธ์  ฯ

เราสัมผัสก็ปรุงแต่งด้วยอวิชชา ถ้าไม่สมใจกิเลสมันก็กระสันมีนรกดิ้นพราดๆ ดิ้นหนักอย่างพวกเสี้ยนยานี่ชักดิ้นชักงอเลย ฆ่าพ่อฆ่าแม่ได้เลยนะพวกนี้ ในกามก็ดีในพยาบาทก็ดี เรารู้อาการมันแล้ว ก็ใช้ปัญญา ปัญญินทรีย์ ปัญญาพละ แล้วเดินโพชฌงค์จะสั่งสมสัมมาทิฏฐิ

เมื่อเข้าใจรู้แล้วชำระกิเลส แยกเคหสิตเวทนามาเป็นเนกขัมมสิตเวทนาได้

[262]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ก็สัมมาสังกัปปะที่ยังเป็นสาสวะ  เป็นส่วนแห่งบุญ
 ให้ผลแก่ขันธ์เป็นไฉน  คือความดำริในเนกขัมมะ  ดำริในความไม่พยาบาท  ดำริในความไม่
เบียดเบียน  นี้สัมมาสังกัปปะที่ยังเป็นสาสวะ  เป็นส่วนแห่งบุญ  ให้ผลแก่ขันธ์  ฯ
         

[263]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ก็สัมมาสังกัปปะของพระอริยะที่เป็นอนาสวะเป็นโลกุตระ
เป็นองค์มรรค  เป็นไฉน  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ความตรึก  ความวิตกความดำริ  ความแน่ว  ความแน่
ความปักใจ  วจีสังขาร  ของภิกษุผู้มีจิตไกลข้าศึกมีจิตหาอาสวะมิได้  พรั่งพร้อมด้วยอริยมรรค
เจริญอริยมรรคอยู่นี้แล  สัมมาสังกัปปะของพระอริยะที่เป็นอนาสวะ  เป็นโลกุตระ  เป็นองค์มรรค  ฯ
         

ภิกษุนั้นย่อมพยายามเพื่อละมิจฉาสังกัปปะ  เพื่อบรรลุสัมมาสังกัปปะ   ความพยายาม
ของเธอนั้น  เป็นสัมมาวายามะ  ฯ
          ภิกษุนั้นมีสติละมิจฉาสังกัปปะได้  มีสติบรรลุสัมมาสังกัปปะอยู่  สติ  ของเธอนั้น
เป็นสัมมาสติ  ฯ
          ด้วยอาการนี้  ธรรม  3  ประการนี้  คือ  สัมมาทิฐิ  สัมมาวายามะ  สัมมาสติ  ย่อมห้อมล้อม
เป็นไปตามสัมมาสังกัปปะ  ของภิกษุนั้น  ฯ
         

ในการปฏิบัติธรรมสังกัปปะ 7 มีตักกะ วิตักกะ สังกัปปะ อัปปนา พยัปปนา เจตโสอภินิโรปนา วจีสังขารา ทั้ง7 ตัวนี้เป็นพลังงานที่สำคัญมาก คือการเกิดสัตตักขัตตุปรมโสดา คือกรอบแห่งการเกิดอันยิ่งใหญ่  การเกิดกระแสโลกโกลุตระอันยิ่งใหญ่ ถ้าทำพลังงานทั้ง 7 ให้สมบูรณ์แบบนี้ไม่ถอยแน่

ถ้าเป็นจุดเดียวไม่เกิดอะไรเป็นนิวตรอน ถ้ามีสองจุดก็เป็นพลังงานที่เริ่มแตกออกมาเป็นระนาบเดียว ไม่ไปครบวงวน แต่ถ้ามีครบสามก็เป็นวงวนครบในตัวเอง แต่ถ้าเป็นสี่ก็แตกวงเพ่ิม

ต้องกระแทกถึงนิวตรอนจึงแตกปฏิกิริยาลูกโซ่ได้พลังงานมหาศาล นั่นคือตัวสัมพันธ์กันระหว่างตัวหยุดกับตัววิ่ง บวกคือตัวหยุด ลบคือตัววิ่ง คือ kinetic energy กับ potential energy แล้วพลังงานที่ไม่รู้นี่จะซ้อนลึกลึกลับ เป็น รหะ ไม่รู้ได้ง่ายๆต้องเรียนรู้ลึกเข้าไปจึงรู้พลังงานเหล่านี้ได้ แกนของอัปปนา พยัปปนา เจตโนอภินิโรปนาเป็นแกนบวก แต่ตักกะ วิตักกะ สังกัปปะเป็นพลังงานลบ ต้องมีการกระแทกปฏิฆสัมผัสโส

ถ้าจิตวิญญาณคุณมีอวิชชามีพลังงานที่ไปหากาม ไปหาพยาบาทไปเรื่อยๆ จะไปแย่งชิงหาโลกธรรมหรือรบกันผลักกัน แต่รักกันก็ดูดกัน แต่ถ้ารักกันง่ายก็สะดวก แต่ถ้าไม่ได้ก็ต้องต่อสู้เพื่อจะได้ ที่จริงคือพลังงานธรรมชาติธรรมดา แม่เหล็กไฟฟ้าก็เป็นเหมือนเช่นนี้มีดูดกับผลักคือกามกับพยาบาท

ในตัวตักกะ วิตักกะ สังกัปปะคือพลังงานแก่นแกน มันจะสั่งสมเองโดยอวิชชา หาไม่รู้ก็วิ่งไปทำตามกาม พยาบาท ได้สมใจก็สั่งสมตกผลึก อัปปนา พยัปปนา เจตโสอภินิโรปนา คือตกผลึกเป็นอนุสัย คือรูป ถ้าเป็นอาสวะคือสภาพของนาม ถ้าเรียกโดยสภาวะปรมัตถ์ สภาวะอวิชชา สภาพของอาสวะนั้นคือพลังงานลบ kinetic ,ส่วนอนุสัยคือพลังงานบวก static

อาสวะคือยีนส์ คือยีสต์แตกตัวตลอดเวลา คนไม่รู้ก็ไม่รู้แต่คนรู้จะเห็นได้ แต่ตัวที่ออกมาทำงานได้มากคือ kinetic energy ซึ่ง กลไกของสังกัปปะ 7​นี่จะไขความทุกอย่างไม่ว่า Atomic bomb หรือว่าพลังงานปรมาณูเพื่อสันติ .....จบ

เวลาบันทึก 12 มีนาคม 2563 ( 15:25:16 )

รายละเอียด

580604_ธรรมาธรรมะสงคราม บ้านราชฯ มหาจัตตารีสกสูตร ตอน 4

พ่อครูว่า...วันนี้วัน พฤหัสบดี ที่ 4  มิถุนายน 2558 แรม 3 ค่ำเดือนเจ็ด(7)ปีมะแม วันนี้วันสุกดิบของงาน ตามปกติ งานอโศกรำลึกเราเร่ิมวันที่ 6 แต่ปีนี้เป็นปีที่เราเปิด ร่วมกับสังคม ก็เลยเร่ิมจัดตั้งแต่วันที่ 5 มิ.ย. เลย เราร่วมกับสังคมข้างนอก แต่ก็ลึกเข้าหาใน เพราะงานนี้กลายเป็นการใช้แกนของเชื้อสาย ในการถือเป็นแกนเรื่องของงาน ใช้เป็นเครื่องผูกสังคมให้มาคบหากันเพื่อสร้างสิ่งดีๆให้แก่หมู่กลุ่ม เกิดสามัคคี รู้จักกัน สนับสนุนเอื้อเฟื้อเจือจานกัน เป็นการผูกมิตรกัน เป็นวิธีการของมนุษยชาติ ที่ไม่ว่ามนุษยชาติไหนก็ใช้แบบนี้ ก็มีประยุกต์ตกแต่งกันไปมากมายก่ายกอง เ

ศาสนาพุทธเป็นศาสนาสังคมไม่ใช่ศาสนาปลีกเดี่ยว การจะได้เชื่อมโยงไปร่วมกับสังคมกลุ่มอื่นอีกที่มีแกนหลักสายธรรมะ เดินเข้าไปทางศาสนา 

ที่จริงอโศกรำลึกตั้งใจจะเทศน์โดยไม่ต้องเตรียมอะไร เพราะตอนนี้เอามหาจัตตารีสกสูตรมาขยาย เพื่อให้เห็นความสำคัญ ประโยชน์คุณค่าที่ยิ่งในธรรมะพระพุทธเจ้า

อาตมาจะได้บรรยายมหาจัตตารีสกสูตรต่อ มหาจัตตารีสก แปลว่า สี่สิบ 
[280]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  บรรดาองค์ทั้ง  7  นั้น  สัมมาทิฐิย่อมเป็นประธาน  ก็
สัมมาทิฐิย่อมเป็นประธานอย่างไร  คือ
    ผู้มีสัมมาทิฐิ  ย่อมเป็นอันสลัดมิจฉาทิฐิได้  ทั้งอกุศลธรรมลามกเป็น  อเนกบรรดามี
เพราะมิจฉาทิฐิเป็นปัจจัยนั้น  ก็เป็นอันผู้มีสัมมาทิฐิสลัดได้แล้วและกุศลธรรมเป็นอเนก
ย่อมถึงความเจริญบริบูรณ์  เพราะสัมมาทิฐิเป็นปัจจัย  ฯ
    

ผู้มีสัมมาสังกัปปะ  ย่อมเป็นอันสลัดมิจฉาสังกัปปะได้...
ผู้มีสัมมาวาจา  ย่อมเป็นอันสลัดมิจฉาวาจาได้...
    ผู้มีสัมมากัมมันตะ  ย่อมเป็นอันสลัดมิจฉากัมมันตะได้...ผู้มีสัมมาอาชีวะ  ย่อมเป็นอันสลัดมิจฉาอาชีวะได้...
ผู้มีสัมมาวายามะ  ย่อมเป็นอันสลัดมิจฉาวายามะได้...
ผู้มีสัมมาสติ  ย่อมเป็นอันสลัดมิจฉาสติได้..
ผู้มีสัมมาสมาธิ  ย่อมเป็นอันสลัดมิจฉาสมาธิได้...
ผู้มีสัมมาญาณะ  ย่อมเป็นอันสลัดมิจฉาญาณะได้...
ผู้มีสัมมาวิมุตติ  ย่อมเป็นอันสลัดมิจฉาวิมุตติได้  ทั้งอกุศลธรรมลามกเป็นอเนกบรรดามี
เพราะมิจฉาวิมุตติเป็นปัจจัยนั้น  ก็เป็นอันผู้มีสัมมาวิมุตติสลัดได้แล้ว  และกุศลธรรมเป็น
อเนกย่อมถึงความเจริญบริบูรณ์  เพราะสัมมาวิมุตติเป็นปัจจัย
    

ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ด้วยประการนี้แล  จึงเป็นธรรมฝ่ายกุศล  20  ฝ่ายอกุศล  20  ชื่อ  ธรรม
บรรยายมหาจัตตารีสกะ  อันเราให้เป็นไปแล้ว  สมณะ  หรือ  พราหมณ์  หรือเทวดา  หรือมาร
หรือพรหม  หรือใครๆ  ในโลก  จะให้เป็นไปไม่ได้  ฯ

[281]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  สมณะหรือพราหมณ์  ผู้ใดผู้หนึ่งพึงสำคัญที่จะติเตียน
คัดค้านธรรมบรรยายมหาจัตตารีสกะนี้  การกล่าวก่อนและการกล่าว  ตามกัน  10  ประการ  อันชอบด้วยเหตุของสมณะหรือพราหมณ์ผู้นั้น  ย่อมถึงฐานะน่าตำหนิในปัจจุบันเทียว

แค่สัมมาทิฏฐิ หากไม่รู้ว่าทานอย่างไรคือสัมมาทิฏฐิ ทุกวันนี้อาตมาบอกเรื่องนี้มา 45 ปีแล้ว ทั้งหนังสือโทรทัศน์ วิทยุ จนป่านนี้แล้ว ก็อยู่แค่นี้ นี่ถ้าอาตมาไม่มีพระไตรปิฎกยืนยันนะ อาตมาแบนไปนานแล้ว เขาก็อ่านอย่างเดียวกัน แต่เขาเข้าไม่ถึงเพราะไม่มีปรมัตถ์จริง 

สรุปคร่าวๆว่าสมาธิของพุทธไม่ใช่มีแค่หลับตา แต่ทำการงานได้มีกายกรรม วจีกรรม มโนกรรมได้ ไม่ใช่เอาแต่นั่งหลับตา ดูลมหายใจเข้าออก ไม่ใช่ แต่ทำการงานได้ แล้วมีสมาธิแบบลืมตา ทำกรรม 3 ตื่นพร้อมอยู่ทุกทวาร มันเถียงไม่ได้ เพราะพระพุทธเจ้าตรัสเช่นนั้น แต่เขาก็ไม่เชื่อ เพราะเขาสอนกันทั่วไป มีแต่สมาธิแบบชาวอโศกที่ทำแบบลืมตา ของพระพุทธเจ้านี่ท่านตรัสไว้ 2600 ปีมาแล้วนะ แต่ว่าจะให้เขามาเชื่ออาตมาได้อย่างไร เพราะไม่เห็นมีอาจารย์ที่ไหน จนอาตมาต้องพูดความจริงว่าอาตมาเป็นโพธิสัตว์ เขาก็ยิ่งหาว่าอวดอุตริไปใหญ่ ก็ไม่เป็นไร เอาคนที่มีปัญญามา ได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น อาตมาไม่มีปัญหา อาตมามีแต่ปัญญา ไม่ใช่พูดเล่นนะ เพราะเรื่องปัญหานี่อาตมาไม่เห็นว่ามีอะไรเป็นปัญหา ไม่เห็นมีอะไรขัดข้อง มันก็รู้ด้วยปัญญา 

สมาธินั้นเกิดจากมรรค 7 องค์ ปฏิบัติแบบ วิโมกข์8 ข้อที่ 2 อัชฌัชตังอรูปสัญญี เอโก พหิทา รูปานิ ปัสสติ คือมีการสัมผัสทั้งนอกและในกำหนดรู้ถึงสัญญา ไปถึงอรูปเลย มีบาลีกำกับในวิโมกข์ 8 ข้อที่2 

ประเด็นมรรค 7 องค์คือไม่ใช่นั่งอยู่กับที่ ไม่มีการงาน หรือนั่งไม่ให้นึกคิดอะไร ไม่ใช่ อย่างนั้นทำให้ความคิดแคบ ความคิดจม แต่ของพระพุทธเจ้าความคิดมีแต่เจริญรุ่งเรือง ชัดเจน ลึกซึ้งหลักแหลม รู้รอบถ้วนแล้วรู้จริงๆ ไม่ใช่ว่านั่งๆแล้วปัญญาจะโผล่มาเอง เป็นเรื่องลึกลับ มันไม่เข้าท่าเท่าไหร่ นี่คือประเด็นที่ย้ำแล้วย้ำอีก ว่าสมาธิของพระพุทธเจ้าเป็นเช่นนี้ แต่ไม่ใช่ว่าศาสนาพุทธตีทิ้งนั่งหลับตา แต่เข้าใจว่านั่งหลับตาสมาธิมีอุปการะ 4 อย่าง
1.ได้พักผ่อน หลับอย่างไม่หลับใหลไม่เสพติด ระวังไม่ให้เกิดกิเลส อ่านกิเลสภายใน มีกามหรือพยาบาทไหม ก็ทำให้ตื่น(ชาคริยา) ภายใน แต่ของพระพุทธเจ้าตื่นทั้งภายในภายนอก แต่การถูกครอบงำให้จมติดยึดอุปาทานหลงใหลเลอะเทอะหนักจัดจ้านหนักไปเรื่อยๆ เมื่อเราปฏิบัติผิดก็เป็นไป แต่ถ้านั่งสมาธิหลับตาได้พักได้สงบ ก็ได้
2.ได้ศึกษาจิตที่มันง่ายสะดวกเพราะปิดทวาร 5 แล้วรู้แต่ทวารใน ก็ไม่สับสน กำหนดรู้ใช้สัญญา กำหนดอ่านอาการจิต แต่เป็นอาการในภพไม่ชัด ไม่เหมือนตาสัมผัส แล้วอ่านรู้จะชัดกว่า 
3.ได้ทำเตวิชโช เป็นอุปการะมาก จะได้ตรวจสอบสิ่งที่ผ่านมา บุพเพนิวาสานุสติญาณ ผ่านมากี่ชม.กี่วันกี่สัปดาห์กี่เดือนมีเหตุนิทานสมุทัย ปัจจัยอะไร ตอนนั้นเราสัมผัสแล้วแสดงราคะ โทสะ เต็มรูปเลย เราอ่านไม่ทันไม่ได้รู้ตัวเลย โทสะมันกินตัวเรา โทสะก็ยิ่งอ้วนพี ราคะก็อ้วนพี เพราะปฏิบัติไม่ทัน แล้วเราได้ทำกิเลสดับไปไหม เป็นจุตูปปาตญาณ เราตรวจสอบว่าเราได้ทำไหม เราปล่อยปละละเลยขาดสติเราจะได้สำทับกับเราเอง มีอุปการะมาก ตรวจสอบแล้วจนอาสวะสิ้น อาสวักขยญาณ​ เจโตเราวิมุติก่อน แล้วเรามาตรวจอีกทีว่า กิเลสเราหลุดแล้วนี่ เกิดปัญญาวิมุติหลุดพ้น จบเป็นอรหันต์ มันจึงเป็นการตรวจสอบได้ประโยชน์มาก 
จริงๆมีอีกข้อหนึ่งเป็นโทษแต่เป็นไปได้
4.สร้างอิทธิปาฏิหาริย์ คือรวมพลังจิตแล้วจิตมีพลัง  เอาไปทำฤทธิ์เดชได้ คนก็ชอบก็จะทำ แต่มันเสริมกิเลส ศาสนาพุทธจึงไม่เอาเรื่องนี้ 
     ดูกร เกวัฏฏะ  เราทำให้แจ้งด้วยปัญญาอันยิ่งด้วยตนเองแล้ว  จึงได้ประกาศให้รู้   ปาฏิหาริย์ 3 อย่าง  เป็นไฉน ?  คือ 
    1. อิทธิปาฏิหาริย์ (แสดงฤทธิ์ทางใจ ไปซ้ำกับพวกคันธารี) 
    2. อาเทสนาปาฏิหาริย์ (หยั่งรู้จิตคนอื่น ไปซ้ำกับมณิกา) 
    3. อนุสาสนีปาฏิหาริย์ (สอนวิชชา8 เป็นปัญญาสัมปทา) 
พระองค์ทรงเห็นโทษภัยจึง อึดอัด(อัฏฏิยามิ)   ระอา(หรายามิ) เกลียดชัง(ชิคุจฉามิ) ในอิทธิปาฏิหาริย์และอาเทสนาปาฏิหาริย์  แต่ทรงยกย่องให้สอน ให้ทำใจ ให้เข้าถึงอนุสาสนีปาฏิหาริย์ .  
(เกวัฏฏสูตร   พตปฎ. เล่ม 9  ข้อ 339-341) 

ของพุทธไม่เป็น meditation แต่เป็น concentration ไม่ใช่แค่นั้น ของพุทธเป็นconcentrate ที่พิเศษsupra concentration เป็นสมาธิที่วิเศษเหนือสามัญ สามารถอ่านจิตเจตสิกออกในขณะสามัญมีชีวิตลืมตา จะมีไฟฌาน (ไฟกองใหญ่)มีพลังงานอุณหธาตุ ความร้อนแสงเสียงแม่เหล็กไฟฟ้า สามารถละลาย สลายไฟราคะ โทสะ โมหะได้ ฌานคือไฟ สามารถทำลายไฟราคะ โทสะ โมหะได้ 

ฌานจะมีปัญญาเป็นตัวหลัก ฌานใดไม่มีปัญญาไม่ใช่ฌาน ฌานอยู่ที่ไหน ปัญญาอยู่ที่นั่น ปัญญาจะฉลาดเห็นว่าไม่ควรมีอะไรในเรา มันจึงปล่อยเปลื้องชัดๆด้วยปัญญา ไม่ใช่ว่าหลับดับปี๋ไม่รับรู้อะไร แต่ว่าปัญญาของพุทธกลับทำให้รู้รอบมากมาย ผลจึงต่างกัน

ถ้าเราฟื้นเอาสมาธิของพระพุทธเจ้าคืนมาไม่ได้ ศาสนาพุทธก็หมดสิ้น เพราะสมาธิคือทำให้จิตหมดกิเลสหมดทุกอาริยสัจจ์ ซึ่งกระแสหลักเขาไม่เอา ก็คือเสื่อมจากศาสนาพุทธ 

สัมมาทิฏฐิ 10 อันเป็นส่วนแห่งบุญ(ปุญญภาคิยา)  ให้ผลวิบากแก่ขันธ์(อุปธิเวปักกา)
 
1.    ทานที่ให้แล้ว มีผล(ให้กิเลสลด)  (อัตถิ ทินนัง) 
2.    ยัญพิธี (พิธีการปฏิบัติ) ที่บูชาแล้ว  มีผล  (อัตถิ  ยิฏฐัง) 
3.    สังเวย(เสวย)ที่บวงสรวงแล้ว  มีผล  (อัตถิ  หุตัง) 
4.     ผลวิบากของกรรมที่ทำดีทำชั่วแล้ว  มีแน่  
(อัตถิ  สุกตทุกกฏานัง  กัมมานัง   ผลัง  วิปาโก) 
5.     โลกนี้ มี (อัตถิ  อยัง  โลโก)  หมายถึง วนในโลกีย์เดิมๆ 
6.     โลกหน้า  มี  (อัตถิ  ปโร  โลโก)  หมายถึง โลกโลกุตระ 
7.     มารดา  มี  (อัตถิ  มาตา)
8.     บิดา  มี  (อัตถิ  ปิตา) 
9.     สัตว์ที่ผุดเกิดอุปปัติเอง มี (อัตถิ  สัตตา โอปปาติกา) จะบรรลุต้องเกิดที่จิต จิตเดิมที่มันหลงโลก ไปกับกิเลส เป็นอาการทางจิตที่เป็นสัตว์ อบาย (เปรต นรก เดรัจฉาน อติวินิบาต) แม้แต่เป็นสัตว์เทวดา หรือเทวดาอุบัติเทพท่านก็ไม่ให้ติดยึด จนกระทั่งรู้เป็นเทวดาถึงขั้นพรหม เรียกว่าวิสุทธิเทพ ก็รู้ว่าเราเป็นเทวดาชั้นพรหม ก็ไม่ได้ยึดมั่นถือมั่นทุกอย่างเลย อาการของจิตท่านเรียกว่าโอปปาติกสัตว์ ไม่ใช่สัตว์ตัวตนบุคคลเราเขา จะมีรูปมีนามประชุมกัน เป็นสภาวะของสัตว์เรียกว่า กาย ต้องเรียนรู้กำหนดรู้ว่ากายในองค์ประชุมของกาย กายอันนี้แหละรู้ยาก เพราะเป็นกายคือปรมัตถ์ไม่ใช่ว่ากายคือมีแต่ภายนอก เนื้อหนังมังสา ก็ใช่ กายนอกเป็นตัวหลัก แต่ก็ต้องลึกถึงภายใน ถ้ามีแต่ข้างนอกก็ไม่ใช่กาย แม้มีแต่ข้างในก็ไม่ได้