รายละเอียด

660212 พ่อครูเทศน์งานอัฏฐาริยสัจจายุ ประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะ ตอนที่ 2 https://www.boonniyom.net/53026.html

ดาวโหลดเอกสารที่                                                                                                          

https://docs.google.com/document/d/1GMwTZLEYcLZe7bFXpFoWnBq23lEetT1AclnFyawNIDw/edit?usp=sharing                                

ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/1mlikiyY9DG8Pjp3G9U8Uc39YgqUyyzqG/view?usp=share_link 

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/bmVpQA_7Kiw 

และ https://fb.watch/iECh1A_CYr/ 

พ่อครูว่า... วันนี้วันอาทิตย์ที่ 12 กุมภาพันธ์ 2566 ที่บวรราชธานีอโศก แรม 7 ค่ำ เดือน 3 ปีเถาะ 

บทกวีจาก.. สมณะเพาะพุทธ.. 

สมณะโพธิรักษ์

ครบ 88 ปี 8 เดือน 8 วัน

ผู้แบ่งปันธรรมะลดละสุข

ผู้สละกิเลสเหตุแห่งทุกข์

ผู้พ้นคุก ขังใจ ไร้จองจำ

ผู้เข้าถึงอรรถะสละอัตตา

ผู้นำพา นิพพาน บานฉ่ำ

ผู้กล้าติลำบากตรากตรำ

ผู้จุดประทีปธรรมผู้ชี้ทาง

สมณะชนะผี ...

...วันความรักพ่อครู...

เดือนกุมภาพันธ์วันแห่งความรัก

ซึ้งประจักษ์ในฤดีมีความหมาย

ความรักพ่อทวีมิเสื่อมคลาย

มอบถวายเป็นสำคัญหมั่นบูชา

พ่อให้แสงทองส่องชีวิต

พ่อประสิทธิ์รักไว้ในศาสนา

ทุกๆสิ่งด้วยความรักประทานมา

เราชาวอโศกหรรษาทั่วหน้ากัน

.. สมณะแด่ธรรม .. 

แด่ครูรัก รักพงษ์ ด้วยรัก

เหนื่อยหนักเท่าใดไม่ท้อ

ชาติศาสน์กษัตริย์ไปต่อ

เกิดก่ออโศกมาพาทำดี

                ส.ธัมมรักขิโต

พ่อครูว่า... สาธุทุกๆคนที่มีน้ำใจ มีอีกของเพื่อนท่านเด่นตะวันแต่ง แต่ว่ามันไม่ถูกแผนผังเลยเขียนมา เขียนโคลงสี่สุภาพ เขียนกาพย์ยานี กาพย์ยานี 11 

โคลง 4

๏ แปดสิบ ฉนำนับเนิ่น นานเนา

แปด เพิ่มเติมปีเอา บวกพร้อม

ปี นี้เดือนวันเนา ณ เลข แปดแฮ

อัฏฐอริยสัจจ์ น้อม ส่งสร้างอายุครู.ฯ

ยานี 11

๏ ครบแปดสิบแปดปี

นับราตรีอีกแปดเดือน

บวกอีกแปดวันเหมือน

อริยาสัจจายุครู.

๏ ขอตั้งจิตตะน้อม

กายใจพร้อมพะพร่างพรู

ดูโลกอันตราตรู 

ที่พ่อครูท่านสร้างทาง.ฯ

โคลง 4

๏ พ่อ คือท่านผู้สร้าง  ทางจร

ครู ที่ริตัดรอน  เกลศแก้

โพธิ รักษ์ผู้สั่งสอน  สรรพศิษย์

รักษ์ โลกรักธรรมแท้ เทิดผู้ภควัน.ฯ

ยานี 11

๏ พ่อครูโพธิรักษ์

ท่านเป็นหลักนำทางจร

พร่ำคำตำหนิสอน

หมู่ศิษย์ทั่วบ่กลัวเกรง.

๏ เทิดธรรมพุทธองค์

อย่างเที่ยงตรงมิข่มเหง

ข่มให้กิเลสเกรง

บ่ยำเยงเหล่าอธรรม.

๏ นับวันนับเดือนปี

คิดให้ดีก็น่าขำ

แปดสิบฉนำทำ

เพื่อน้อมนำสู่ทางดี.

๏ เกินมาอีกแปดเดือน

แปดวันเคลื่อนเพิ่มมามี

เหล่าศิษย์ก้มเศียรศรี-

ษะน้อมนอบขอบพระคุณ.

๏ เจริญศรีศิริสวัสดิ์

พูนพิพัฒน์โพธิบุญ

เลขแปดช่วยนำหนุน

โอบเจือจุนสัจจธรรมา.

๏ วาระดิถีโชค

ชาวอโศกส่งวจนา

บูชาครูผู้หา

บุคคลเปรียบมาเทียบเทียม.

พ่อครูว่า... อ้าว…ก็ใช้ได้ ขอบคุณทุกๆคน มี สว่างแสง ขวัญดาว ส่งsms มา…

พ่อครูว่า... ดีมีความตั้งใจอยู่ก็พากเพียรไปก็แล้วกัน รู้ว่ามีจุดที่ดี เสนาสนะสัปปายะที่ดี  บุคคลสัปปายะที่ดี อาหารสัปปายะที่ดี ธรรมะสัปปายะที่ดี ก็รู้ๆกันก็พูดกันหมดทุกอย่างพระพุทธเจ้าทรงสอนไว้ เอามาขยายความจน 50 กว่าปีนี้ก็ไม่น้อยเลย พวกเราก็ฟังจนหูจะทะลุหูซ้ายหูขวาแล้ว อ้าว ก็พากเพียรไป 

แต่อาตมาก็ยังรู้สึกว่าประสบผลสำเร็จอยู่นะ ก็คือมีพวกคุณ แม้ผู้ที่เขาไม่เข้ามายังส่งข่าวส่งคราวมา เขาก็ติดตามอยู่ ได้ประมาณนี้ มันจะมีจำนวนหรือจะมีลิมิตอยู่ มันจะมีความจำกัดสำหรับมันก็มีเท่านี้ประมาณนี้ อย่างพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ได้ตรัสว่า พระพุทธเจ้าองค์นี้จะมีพระอรหันต์เข้ามาประชุมมาฆบูชา 1,250 รูป พระพุทธเจ้าองค์อื่นๆจะมีมากกว่านี้ เท่านั้นเท่านี้ก็มีกรอบจำกัด มันเป็นสัจจะที่จะต้องลงตัวทั้งรูปทั้งนาม มันเป็นเหตุปัจจัยที่จะได้สัดส่วนอันพอเหมาะ พอเหมาะสำหรับผู้นั้นๆ ไม่ใช่ปัญหาอะไร อาตมาเข้าใจด้วยปัญญาอยู่ ก็ดีก็ทำไปตามหน้าที่ อาตมาทำหน้าที่นี้ และก็จะต้องทำหน้าที่นี้ไปเรื่อยๆ ชาติหน้าชาติโน้นก็ว่าไปพูดไปหมดแล้ว ชาติที่มันเชื่อมต่อไปอีก อาตมาสั่งสมบารมีมาอย่างไรก็พูดสู่ฟัง ผู้ใดเข้าใจได้ก็ดีเข้าใจยังไม่ได้ก็พากเพียรไปก็แล้วกัน 

ประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะ ตอนที่ 2

เรามาต่อ ประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะ พูดไปวันหนึ่งแล้ว ต่อจากเมื่อวานนี้ 

อาตมาก็ได้พาประชาชน กลุ่มหนึ่งก็คือพวกคุณนี่แหละ เป็นมวลเล็กๆคือชาวอโศกนี้ ออกมาร่วมงาน ต้องใช้คำว่าออกไปเพราะเราอยู่ที่นี่เราพูดถึงในอดีตและพูดถึงหลากหลายที่ด้วย 

ออกไปประท้วงรัฐบาลในระบบทักษิโนมิกซ์ ของทักษิณ ชินวัตร ตั้งแต่ พ.ศ. 2549 ได้ฟังทางโทรทัศน์เขาทวนมาก็เดือนกุมภาพันธ์ อาตมาก็จำไม่ได้ พอดีเขาพูดถึงเขากล่าวถึงเดือนนี้ เดือนกุมภาพันธ์ ก็ประมาณนั้น 

ซึ่งเป็นการเปิดตัวของอาตมาและชาวอโศกว่า เรานี้เป็นนักธรรมะและเข้ามาร่วมงานการเมืองเต็มรูป ต่อสาธารณชน ซึ่งมันขัดกันกับคนไทยที่เขายึดกัน คนไทยส่วนใหญ่เลยเขายึดกันหนัก ว่าธรรมะไม่ยุ่งกับการเมืองว่าอย่างนั้นเลย อาตมาก็ว่า เออ…คนเราก็คิดง่ายๆตื้นๆ คิดอย่างไม่เข้าใจ จะบอกว่าโง่มันก็ไม่เชิง คือมันยังไม่รู้จริงๆ มันไม่เดียงสา มันยังเด็กๆ เป็นอย่างนั้น 

ว่าการเมืองนี้เป็นเรื่องของมนุษยชาติ เป็นเรื่องของพลเมืองเลย แล้วไม่ให้เอาธรรมะเข้าไปลงในพลเมือง แล้วจะเอาไปให้ใครจ๊ะ เราอยู่ในประเทศนี้เป็นพลเมืองประเทศไทย แล้วเราจะเอาธรรมะไปลงในพลเมืองประเทศไทยแล้วธรรมะไม่ยุ่งกับการเมือง พลเมืองต้องมีการเมือง แล้วไม่เอาธรรมะไปลงกับการเมืองพลเมือง จะเอาไปให้หมาน้อย เอาไปให้สิงสาราสัตว์ที่ไหนกันล่ะ 

มันตื้นๆแค่นี้ก็ทำไมยังคิดไม่ได้ มันยิ่งกว่าเด็ก ธรรมะไม่มีการเมืองในคน มันถึงเหลวเละไง เข้าใจตื้นๆง่ายๆว่า เขาคิดอย่างนี้คือนักการเมืองนี่ มันไม่เป็นสัจจะ มันไม่เป็นธรรมะ มันไม่เป็นความดีงาม มันเป็นความเสียหาย การเมืองนี่มันทำให้คนเข้าใจว่า ไม่ศรัทธาการเมือง คนปฏิบัติ นักการเมือง ไม่ได้อยู่ในร่องได้รอยมันเลอะเทอะ เขาก็เลยพาลโลโฉเก ตัดคนออกไปจากๆความเป็นคนเลย คือพวกนี้พวกไม่ใช่คน นักการเมืองนี่ คนมันต้องมีธรรมะสิ ก็เลยแยกเลย ตัดมันทิ้งไปเลยพวกนักการเมือง อย่าเอาธรรมะไปให้มัน ใจด๊ำใจดำ 

อาตมาชัดเจนในเรื่องนี้ ที่พูดไม่ได้เข้าใจผิด ไม่ได้เข้าใจอย่างที่เขาเข้าใจ ธรรมะนั่นแหละต้องยุ่งกับการเมือง โดยเฉพาะนักธรรมะที่มีภูมิปัญญาแท้ อย่างอาตมาอย่างนี้เป็นต้น นักธรรมะที่มีปัญญาจริงๆ เป็นภูมิอาริยะ มีโลกุตตรธรรมแท้ๆ จะเป็นคนผู้มีคุณธรรมที่บรรลุธรรมจริงๆ ตั้งแต่คุณของโสดาบัน สกิทาคามีอนาคามี จนถึงอรหันต์ 

ก็มีความจริงใจที่เต็มไปด้วยปัญญาหรือวิชชาอย่างสัมมาทิฏฐิ จึงรู้จัก รู้แจ้ง รู้จริง ในประชาธิปไตยไทย หรือประชาธิปไตยซึ่งสมัยพระพุทธเจ้ายังไม่ได้เรียกคำนี้ ประชาธิปไตยที่เป็นโลกุตระของพระพุทธเจ้า เป็นแบบธรรมะที่พระพุทธเจ้าท่านมีความรู้มีสัพพัญญูในเรื่องความจริงของธรรมะที่มนุษย์ที่ไปทำงานการเมือง จะต้องเอาจะต้องเป็นคนที่มี ควรจะมี มันต้องมีจึงจะเป็นนักธรรมะ จึงเป็นนักการเมืองที่ดี เป็นนักการเมืองที่ดีจริงๆ 

คำว่าอธิปไตย ประชาธิปไตย คือประชาชน ที่มีอธิปไตย เพราะฉะนั้นประชาชนไม่มีอธิปไตยที่ดีหรืออธิปไตยที่เป็นธรรมะ อธิปไตยที่เป็นธรรมะนั้นพระพุทธเจ้าสรุปไว้มี 3 

1. โลกาธิปไตย 2. อัตตาธิปไตย 3. ธรรมาธิปไตย เป็นอธิปไตย 3 อย่าง ผู้ที่รู้อธิปไตย 3 อย่างนี้เป็นผู้รู้อธิปไตยครบแล้ว มนุษย์จะมีอธิปไตยคือความรู้ในความเป็นโลก อธิปไตยที่มีความรู้ในความเป็นอัตตา อธิปไตยที่มีความรู้ในความเป็นธรรม 

โดยเฉพาะธรรมะ รู้ธรรมะที่เป็นโลกีย์ รู้ธรรมะที่เป็นโลกุตระ มีโลกมีตนและก็มีความรู้ มีธรรมะที่รู้ธรรมะชัดเจน จึงสามารถที่จะช่วยโลกช่วยตน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีธรรมะเอง เป็นอาริยะ อรหันต์ขึ้นไป ไม่มีตัวตน ก็จะเป็นผู้ที่รู้โลกหรือรู้องค์ประกอบองค์ประชุมที่มันประชุมอยู่เป็นโลก 

โลกที่มีทั้งมนุษย์ มีทั้งคน และมีทั้งสังคม มีทั้งทุกๆอย่างเป็นองค์ประกอบที่มันปรุงแต่งกันอยู่ ยิ่งไม่มีตัวตนไม่เห็นแก่ตนจริงๆ ก็เห็นแต่ ผู้อื่น เห็นแต่แก่ผู้ที่มีทุกข์ ผู้ที่มีความผิดพลาด ผู้ที่มีความไม่ถูกตรง ก็จะตำหนิบ้าง ตำหนิเป็นการช่วยเหลือ 

การตำหนิคนไม่ใช่เป็นการไปทำร้ายทำลาย ตำหนิด้วยปัญญา ตำหนิด้วยความเห็นใจ เห็นใจเขาว่าเขายังมีความรู้มีความเข้าใจที่ไม่ถูก ก็เป็นใจที่เข้าใจไม่ถูก ความรู้ยังผิด ดีไม่ดีมันไม่ใช่ผิดธรรมดา มันทำลายครอบงำทางความคิดของคน 

อย่างธรรมกายนี่ก่อนจะลงมา พอดีท่านแสนดินเปิดธรรมกายตอนนี้จะสร้างพระบรมพุทธเจ้าอะไรขึ้นมา เป็นพระพุทธรูปเพื่อขาย เอาเงินคนคือหลอกเอาเงินคนแล้วพวกโง่ๆนี้ก็โง่ได้ดักดาน โง่ได้ถาวร มันทำไมมีคนโง่ที่ มันไม่กระเตื้องได้หนอ มันน่าสงสารจริงๆ ก็หลอกกันไปหลอกกันมาอะไรต่ออะไร คำโฆษณานี้โอ้โห.. ตื้นๆ ดูแล้วหลอกไปเหมือนหลอกเด็กๆ แล้วคนพวกนั้นก็จบปริญญาเอกบ้างปริญญาโท ปริญญาตรี หรือว่ามีปฏิภาณปัญญามีความเฉลียวฉลาด ล่าลาภล่ายศได้ ก็ร่ำก็รวย ลาภ ยศ ฉลาดทางโลกียะเอาเปรียบเอารัดทางโลกียะเขาได้ แต่ไม่มีความรู้ทางโลกุตระ ไม่มีความรู้ทางธรรมะพระพุทธเจ้า ปล่อยให้คนที่โง่ดักดาน อย่างธัมมชโย หลอกได้หลอกดี 

คนที่เขาหลอกคนอื่นได้ แสดงว่าเขาก็ฉลาดกว่าคนที่โง่นะ เพราะฉะนั้นคนที่ถูกธัมมชโยหลอกนี้ โง่กว่าคนที่โง่ที่สุดในโลกแล้วเท่าที่อาตมาเห็น ธัมมชโยนี้อาตมาก็เห็นว่าเป็นคนที่โง่สุดโง่ในโลก 

คำว่า โง่ คำนี้ไม่ใช่เป็นคำดูถูก แต่เป็นคำที่บอกความจริงว่า ไม่มีภูมิธรรมในธรรมะพระพุทธเจ้าเลย นอกจากไม่มีแล้วยังมีความรู้ที่ผิดมา ทำลายธรรมะพระพุทธเจ้า มาบิดเบือนธรรมะพระพุทธเจ้า จนแหลกเหลวละเอียดบาปกินหัวจริงๆ ธัมมชโย 

นี่ อาตมา พูดสัจธรรม ไม่ได้ไปด่าไปว่าอะไรใครเขาหรอก แต่พูดธรรมะพูดสัจธรรมสู่คนทั่วไปฟัง ใครฟังได้เข้าใจ อาตมาไม่ได้ไปเกลียดชังธัมมชโย เป็นสมี 2 ตัวแน่ะ ธัมมชโย สมีทางอวดอุตริมนุสธรรมที่ไม่มีในตน กับสมีในทางทรัพย์สิน ทำผิดปราชิกในทรัพย์สิน จนกระทั่งสมเด็จพระสังฆราช ต้องมีเป็นลายลักษณ์อักษรลิขิตเลยว่าเป็นปาราชิก ตั้ง 4-5 แผ่น ซ้ำแล้วซ้ำอีก ย้ำว่าธัมมชโยปาราชิก 

คนที่โง่ๆที่ถูกหลอก โง่กว่าธัมมชโยก็ไม่ฟัง ขนาดพระสังฆราชตรัส เอ๊.. เขาจะหูหนวกก็ไม่น่าจะใช่ จะมืดบอด จนกระทั่งไม่ดูข่าวคราวก็ไม่น่าจะใช่ ตั้งแต่
พ.ศ. 2558 ผู้ตรวจการแผ่นดินชี้ พระธัมมชโยก็ไม่น่าจะเรียกพระแล้ว ธัมมชโยเฉยๆก็ดีแล้ว ที่จริงควรจะใส่คำว่าสมีปาราชิก สมีธัมมชโยปาราชิก 20 กรกฎาคม 2558 ผู้ตรวจการชี้ นี่เป็นวันนี้ในอดีตเขาเขียนไว้ 

ซึ่งเป็นเรื่องที่ แหม.. อาตมาเป็นผู้มาทำงานทางด้านศาสนาพุทธ มากอบกู้ความผิดพลาด ก็พูดไปแล้วก็ต้องพูดถึงผู้ที่มาทำลายหรือผู้ที่ผิด แสดงอาการผิด มาชักชวนให้ชาวพุทธหลงทางหลงผิด ก็ต้องพูด มันต้องพาดพิงต้องไปเกี่ยวถึงมันเป็นธรรมดาธรรมชาติที่ต้องเป็นเช่นนั้น 

ที่นี้มาพูดถึงอธิปไตย อธิปไตยจริงๆทุกวันนี้คือต้องใช้พลังอำนาจเข้ามาใช้อำนาจหรือพลังนี่ ที่คนมีอำนาจทางกายเนื้อ ทางความแข็งแรงกล้ามเนื้อ อันนั้นก็ง่ายๆ คนก็เข้าใจ แต่อำนาจทางนามธรรม พลังทางนามธรรม พลังทางจิต จิตมีพลัง โลกียะก็เป็นพลังแบบโลกียะ โลกุตระก็เป็นพลังแบบโลกุตระ 

ผู้ที่รู้อย่างอาตมานี่รู้แยกโลกียะออก แยกโลกุตระออก เพราะฉะนั้นพลังทางความรู้ความฉลาดหรือพลังทางจิต ในตะวันตก ยุโรป อเมริกาอะไรก็แล้วแต่ที่ไม่ใช่ชาวไทย ไม่มีโลกุตระมีแต่โลกียะ เพราะฉะนั้นอธิปไตยที่ชาวโลกทั้งหลาย โลกียะเขารู้ จึงเป็นอธิปไตยอยู่ในกรอบของโลกียะเท่านั้น จะไม่มีความรู้ในอธิปไตยที่เป็นความรู้ออกมา นอกกรอบออกมาเป็นโลกุตระ ยังไม่มี อัญญธาตุ คนพวกนั้นยังไม่มี อัญญธาตุ แม้แต่หน่วยหนึ่ง 

อัญญธาตุ อาตมาก็อธิบายแล้วคือเป็นธาตุฉลาด ธาตุความรู้ ธาตุ ธาตุความฉลาดที่เป็นความรู้อีกชนิดหนึ่งเรียกว่าโลกุตระ เริ่มตั้งแต่ 1 หน่วย 2 หน่วย 10 หน่วย 100 หน่วย 50 หน่วยมี อัญญธาตุ 50 หน่วย ก็เป็นจำนวนหนึ่งขึ้นมาในมวลปริมาณของ อัญญธาตุ 

เลยขึ้นมาแล้วก็ถึงจะพอรู้เรื่องพอจะเข้าใจพูดกันได้ ค่อยๆซับๆ 50 60 70% หรือ 50 60 หน่วย 70 หน่วยขึ้นมา 80 หน่วย 90 หน่วย มี อัญญธาตุ ขึ้นมาเรื่อยๆมาเป็นพุทธ 

พุทธ ก็จะเติม อัญญธาตุ เพราะชาวพุทธที่ยังไม่รู้อิโนอีเหน่เหมือนอย่างธัมมชโย ไม่ต้องไปพูดถึงโลกุตรธรรม แค่โลกียธรรมที่เป็นสัมมาทิฏฐิ ชัดเจนในสัมมาทิฏฐิ ในกัลยาณธรรมโลกีย์ธรรมดาดีแท้อย่างไร ชั่วแท้อย่างไร 

ดีชั่วเป็นสมมุติ ศาสนาหนึ่ง ก็สมมุติความดีแบบหนึ่งความชั่วแบบหนึ่ง ศาสนาอีกศาสนาหนึ่งก็สมมติความดีอีกแบบหนึ่งความชั่วแบบหนึ่ง ซ้ำกันบ้างคล้ายกันบ้าง แต่มันมีต่างกันมีมุมเหลี่ยมต่างกันไปหลากหลาย แต่ละศาสนาจะดีชั่วไม่ตรงกันหมดเลย ไม่ตรงกันหมดเลย 

ศาสนาพุทธจะรู้ดีรู้ชั่วของแต่ละศาสดามากขึ้นตามภูมิบารมี อย่างพระโพธิสัตว์อย่างอาตมาก็รู้ ระดับอาตมาก็จะรู้ความต่างของเขาได้เยอะ 

คือในสัจธรรมทั้งโลกมันมีความต่างกัน 1 หน่วยก็คือ 1 หน่วย พอเริ่มมี 2 หน่วยก็ต่างกันแล้ว อะไรก็แล้วแต่ใน 2 ปรมณูขึ้นมาต่างกันทั้งนั้น นี่ก็พูดซ้ำย้ำให้ฟังไม่รู้กี่ที 

เพราะฉะนั้นผู้ที่สามารถรู้ความแตกต่างของสภาวะ 2 หรือเทวะ ได้มากเท่าไหร่เท่าไหร่นั่นแหละคือผู้ที่มีความรู้สูง สูงสุดก็คือพระพุทธเจ้ารู้ความเป็นเทวะหรือภาวะ 2 สุดยอด และเป็นผู้ที่มีสภาวะ 2 ที่แยกโลกีย์กับโลกุตระ มีในศาสนาพุทธเท่านั้น 

เพราะฉะนั้นความเป็นอธิปไตยของประชาชน ศาสนาเทวนิยม ไม่มีความรู้ทางโลกุตระ เพราะฉะนั้นคนที่เป็นนักรัฐศาสตร์และเรียนรู้รัฐศาสตร์หรือการเมืองมาจาก ตะวันตกทางเทวนิยมทั้งหลาย ที่เขารู้อำนาจอธิปไตย แล้วที่จะใช้กับมวลประชาชน เขารู้แต่ในกรอบโลกียะเท่านั้น ยังไม่สามารถมีความรู้ที่เป็นโลกุตระ 

ต้องมาเรียนรู้ดีๆในธรรมะพระพุทธเจ้า ให้ตัวเองเป็นอาริยะ มี อัญญธาตุ เป็นอาริยะจริงแล้วจึงจะเข้าใจในความแตกต่างที่มันเป็นภาวะซ้อนหมุนรอบเชิงซ้อน 

โลกียะเขาก็มีเต็มของเขา แต่โลกุตระนั้นมี ล้มล้างโลกียะ นี่คือประเด็น ประเด็นสำคัญที่สุดคือ โลกียะ เขามีอย่างนิรันดร แต่ โลกุตระนั้นล้มล้างที่ความมีนี้ให้ไม่มีได้ อ๋อ มันมีแต่แค่สมมุติอาศัย ใช้ให้เหมาะสมกับเหตุปัจจัย 

เพราะฉะนั้นผู้ที่สามารถรู้เหตุปัจจัยความแตกต่างได้มาก จึงสามารถใช้ได้อย่างเป็น กัมมัญญา ได้อย่างถูกต้อง ได้อย่างเหมาะควร กับ แต่ละอันๆๆ 

อ้อ… อันนี้ใช้ได้ดี อันนี้ใช้ได้พอสมควร อันนี้ใช้ได้น้อยจนไม่ต้องไปทำแล้วมันเสียเวลา อันอย่างนี้ทำไม่ได้เลย ตีทิ้งลูกเดียวหรือตำหนิอย่างหนักได้ ใช้คำไทยก็คือด่า ตำหนิหนักๆ ตำหนิอย่างข่มมากๆ ภาษาไทยก็มี synonym คือคำว่าด่า ข่มหนักๆด่าหนักๆแรงๆ ถ้าเป็นคนหยาบกระด้าง ด่าเลย แต่ อาตมาว่าอาตมาไม่ได้ใช้คำหยาบนะ มีแต่แรงๆหนักๆ คำที่ใช้อยู่นี่ (พ่อครูไอตัดออกด้วย) 

อาตมานำโลกุตรธรรม ที่เป็นอธิปไตยแบบโลกุตระ มันทวนกระแสกับโลกียะ เอามาสถาปนาลงไปในพวกเรา พวกเราจึงเป็นคนที่มีอธิปไตย กับมวลประชาชนเรียกว่า ประชาธิปไตย อธิปไตยกับมวลประชาชน ก็มีพยัญชนะว่าประชาธิปไตย ใช่

ที่นี้ประชาชนที่ได้อธิปไตยโลกุตระที่อาตมาทำมา ตั้งแต่เริ่มต้นจนกระทั่งถึงทุกวันนี้ นี่ก็มีมวลชาวอโศกได้มาจนกระทั่งเข้ามาอยู่ในหมู่ในกลุ่ม มาอยู่ในสัปปายะ 4 เสนาสนะสัปปายะแล้วก็มีกลุ่มร่วมกันและมีเครื่องอาศัยร่วมกันมีธรรมะร่วมกันแล้วเราก็ฟังธรรมะ ฟังกัน วันๆหนึ่ง ไม่อาตมาพูด ก็สมณะ สิกขมาตุ พูด บรรยายกันทุกวัน มีบางวันที่ต้องยกเลิกก็ว่าไป แต่ก็มีรีรัน มีหมุนให้ฟังอยู่ตลอดมันมีเครื่องมือเครื่องไม้เทคโนโลยี เดี๋ยวนี้ก็เลยมีเยอะ แล้วพวกเราก็ฟังดีฟังได้ฟังได้ฟังดีฟังทน โอ้โห..ฟังเก่ง 

พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า พระอรหันต์ท่านไม่มีความพอในการที่จะฟังธรรม ท่านจะยินดีในการฟังธรรมตลอด แม้แต่เป็นอรหันต์แล้ว คนที่เป็นอรหันต์เก๊ก็บอกว่าจบแล้วไม่ฟังแล้วธรรม อวดดีมีมานะมีกิเลส แม้ธรรมะที่จะผิด ผู้แสดงธรรมผิดเราก็ฟัง 

อย่างอาตมาดูนี่ของธัมมชโยเขาพูดอย่างไรก็เปิดดูก็ฟัง เราไม่ได้ไปฟังโดยตรง ก็ฟังจากเครื่องมือได้ฟังได้ดู พวกสายหลับตา พวกสายมหาบัว ที่ได้นำมายืนยันเอามาเทียบเคียงเอามาพูดเอามาบอกให้ฟัง หรือแม้แต่ สภาวะที่เขาเป็นอยู่อะไรต่างๆก็ให้รู้กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ที่มนุษย์เขามี บอก เปรียบเทียบยืนยันให้ฟัง 

ไม่ใช่เพื่อไปข่มไปเบ่งอะไรกัน แต่เพื่อให้เห็นความจริงว่า มันต่างกันนะ มันมีจริงอย่างนี้ แต่จะไม่พูดพาดพิงถึงใครเลย พูดไปแล้วไม่มีในโลกเลย จะไปพูดทำไม ลองพูดแต่สิ่งที่คนเขาเป็นจริงๆแล้วยืนยันได้ว่าอย่างนี้ชัด มีคนเขาเป็นจริงๆนะ โง่ได้ขนาดธัมมชโยก็ยังมีเลย ก็เอามายืนยัน คนมันโง่ได้ขนาดนั้น แล้วที่โง่กว่านี้อีกก็คือ พวกที่มาหลงคารมธัมมชโย นี่พวกที่เป็นสมาชิกบริวารของธัมมชโยฟังอาตมาพูดแล้ว ได้ยินอาตมาพูดนี่ จะโกรธจะเคืองจะอะไรอาตมา ถ้าเผื่อว่าเขายึดมั่นถือมั่นอคติเยอะๆ เขาจะโกรธ เพราะว่าเขายังไม่หมดความโกรธความชัง อาตมาก็ไม่ได้กลัวคนจะชัง แล้วก็ห้ามไม่ได้ที่เขาจะโกรธ แต่อาตมามันเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องพูดความจริง 

พระพุทธเจ้าให้พูดความจริงกัน ที่มีสิ่งอ้างอิง มีหลักฐาน มีที่เป็นที่มีจริง ปรากฏ อย่าไปพูดลอยลมเฟ้อๆฟุ้งๆ ไม่มีความเป็นจริงเลยไม่มีสภาพจริงเลยก็ตั้งภาษาอย่างที่ธัมมชโยเขาตั้ง เป็นพระพุทธเจ้าที่ใหญ่กว่าพระพุทธเจ้าชื่อว่าบรมพระพุทธเจ้า เอาภาษามาครอบงำหลอก โอ้.. น่าสงสารจริงๆ ศาสนาพุทธยุคนี้ 

แล้วเถรสมาคมก็ยังไม่จัดการอะไรเลย ไม่มีภูมิไปจัดการเขา ดีไม่ดีจะตกเป็นทาสเขาด้วยซ้ำ เป็นทาสเขาเพราะว่าเขาเองเขาใช้อำนาจแบบโลกๆ เอา ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข มาประเหลาะ ติดสินบนให้ก็พูดไม่ออก ถูกสินบนพวกนี้อุดปากอุดคอ มันช่างน่าเกลียดน่าสงสาร 

ที่นี้มาขยายความประชาธิปไตย ประชาธิปไตยบอกแล้วว่า ทางตะวันตกทางยุโรปอเมริกาอะไร ประเทศอื่นที่ไม่มีพุทธศาสนาที่เป็นโลกุตระ แม้แต่ในประเทศไทย คนไทยชาวพุทธ เมื่อเข้าใจโลกุตรธรรมไม่ได้มันก็ไม่มี แต่ผู้ที่เข้าใจได้หรือมีในธาตุจิตวิญญาณ มีมาในสัญญา สัญชาตญาณหรือสัญญา 

พระเจ้าแผ่นดินรัชกาลที่ 9 แม้แต่ผู้ที่บริหารประเทศแต่ละผู้แต่ละคน มีโลกุตรธาตุอยู่ในตัวฝังมา ติดมาในตน หรือมาได้รับความรู้ แล้วก็เอามาใช้ 

ที่อาตมาเคยยืนยันเหมือนว่า เมืองไทยนี้โชคดีที่มีคนที่มีโลกุตรธรรม พลเอกประยุทธ์บริหารอยู่ขณะนี้นี่ เป็นผู้มีโลกุตรธรรมอยู่ในตัว ซึ่งเข้าใจไม่ได้ง่ายๆ อาตมาพูดไปนี้ คนก็จะบอกว่า โมเม ขนาดเขาเป็นพระเป็นเจ้าเขายังหาโลกุตรธรรมได้ยากเลย พลเอกประยุทธ์ไม่ได้บวชไม่ได้เรียนอะไรด้วย จะไปมีได้อย่างไร เขาก็ว่าไป 

อาตมานั้นชัดเจน ว่านักธรรมต้องยุ่งกับการเมือง นักธรรมะที่มีธรรมะที่เป็นโลกุตระที่แท้ ซึ่งไม่ใช่ยุ่งหรอกบอกแล้วพูดแล้ว การเมืองมันยุ่งมากที่คนพวกนักการเมืองที่มันไม่ได้เรื่องได้ราวอะไร มันไม่มีภูมิปัญญาแท้ มันต้องทำการเมืองให้ยุ่ง เราก็เลยต้องไปแก้ความยุ่ง พูดอย่างหวัดๆลัดคัดสั้น พูดอย่าง concise ตัดลัดไป ชัดๆสั้นๆ 

ก็คือ ยุ่งการเมืองหรือต้องไปทำการเมืองเพราะมันมีเหตุยุ่ง ต้องลงไปแก้ความยุ่ง ไม่ใช่ไปทำให้มันยุ่งมากยิ่งขึ้น เพราะฉะนั้นผู้ที่เป็นนักการเมืองที่พอจะมีภูมิอาริยะฟังอาตมาก็จะ เออ อาตมานี้มีความรู้ทางรัฐศาสตร์เหมือนกันเนาะ เขาจะเข้าใจ มีความรู้ทางการเมืองเหมือนกันเนาะ 

อาตมาเป็นนักบริหาร และคัดเลือกประชาชนมาบริหาร ประชาชนที่มันไร้สาระเสียเวลาเปล่า อาตมาคัดทิ้ง โดยวิธีการของธรรมะไม่ต้องไปคัดเขาโดยอย่างนี้อย่างนี้แล้วก็ต้องให้ลงบัญชีมาสมัคร ไม่มี เทศน์ไป คนฟังเขาก็ตัดสินของเขาเอง เขาคัดตัวของเขาเองออกไปจากวงการศาสนา หรือวงการธรรมะ ที่อาตมาบรรยาย เขาจะไม่ฟังอาตมาเลยพวกนี้ เขาจะตีทิ้งอาตมา อาตมาไม่ได้ไปตีทิ้งเขาหรอกสงสาร แต่เขาจะตีทิ้งอาตมาอย่างไม่ดูดำดูดีเลยพวกนอกรีต พวกไม่ใช่พุทธอะไรไปมันก็เป็นธรรมดา อาตมาไม่ได้สงสัยไม่ได้ประหลาด 

ผู้ที่พอฟังรู้เรื่องบ้างก็จะบอกว่าอันนี้ก็ฟังดูเข้าธรรมะอยู่นะนิดๆหน่อยๆ ผู้รู้มากขึ้นก็บอกว่า เออ..มีธรรมะมากขึ้น มากขึ้นจนกระทั่งรู้ว่าเป็นคุณค่า เป็นคุณค่าทางโลกุตระ อย่างนี้ใช่ๆ ก็จะมา ก็เหลือจำนวนน้อยลง เพราะฉะนั้นคนที่จะมาฟังธรรมะมาเรียนรู้ประชาธิปไตยแบบโลกุตระ ก็จะมีจำนวนที่คัดเลือกขึ้นมาได้โดยสัจธรรม อาตมาไม่ได้ไปนั่งลงบัญชีคัดเลือก สมัครแล้วก็มาสัมภาษณ์อะไรไม่หรอก มาโดยธรรมชาติโดยธรรมะ 

ที่นี้ก็อธิบายรายละเอียดของเนื้อหาสภาวะ ธรรมะโลกุตระก็จะต้องมีเนื้อหาของความรู้ เริ่มต้นความรู้สภาวะ 2 

สภาวะ 2 ตัวแรกที่สุดนั้นพยัญชนะว่า กาย

กายนอกกาย หรือกายในกาย เพราะกาย มันมีทั้งนอกทั้งใน มี 2 ถ้ากายมีแต่นอกเฉยๆ ไม่มีใน ไม่มีจิตเข้าไปร่วมด้วย ถูกต้องไหม ?....ไม่ กาย มีแต่สรีระข้างนอกมีแต่ศพ สรีระเขาแปลว่า ศพ แปลว่า ร่างเฉยๆบอดี้ Body  มีในพจนานุกรมเขาเขียนไว้อย่างนั้นเลย อาตมาเปิดดูพจนานุกรมเล่มหนึ่ง เขาเขียนไว้ สรีระหรือ(Body) หมายถึงศพ ร่างเฉยๆไม่มีจิตวิญญาณเกี่ยวเนื่องด้วยเลย 

คนที่เข้าใจว่า กาย หมายถึง ร่าง หมายถึงสรีระส่วนเดียวเฉยๆ นี่เป็นมิจฉาทิฏฐิ แล้วคนไทยนี่เอาคำว่า กาย นี้และใช้ผิดๆไปถือผิดๆ กาย ไปเข้าใจว่าเป็นแต่สรีระเป็นแต่Body เป็นแต่ ดินน้ำไฟลมไม่มีจิตร่วมด้วยเลยใช่ไหม 

พวกคุณกว่าจะมาได้ฟังอาตมาพูดเคยเข้าใจว่าอย่างนี้ พวกคุณเข้าใจกาย เป็นอย่างไร ... ก็มีแต่ร่างแต่Bodyเฉยๆข้างนอก ไม่ได้มีจิตร่วมด้วยเลย นั่นแหละคือมิจฉาทิฏฐิ 

เพราะฉะนั้นคนไทยก็ตามเป็นชาวพุทธไทยก็ตาม มันมิจฉาทิฏฐิคำว่ากายมาเป็นคำแรกเลยในสังโยชน์ข้อที่ 1 

สังโยชน์ ข้อที่ 1 ต้องพ้น สักกายทิฏฐิ กายะ สภาพ 2 มีรูปมีนาม เช่นมีตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง องค์รวม องค์ประชุม ในพจนานุกรมเขาแปลไว้ถูกไว้ดี กาย แปลว่า องค์ประชุมหรือความเป็นหมู่ เป็นพวก เป็นกลุ่ม ที่รวมไว้ไม่ใช่เดียว ของ เจตสิก ของ เวทนา สัญญา สังขาร มีมากกว่า 2 มีเวทนา สัญญา สังขารเป็นเจตสิก 3 อย่างนี้เป็นต้น เป็นองค์ประชุมเรียกว่ากาย องค์ประชุมของเจตสิก

หมายเอาอย่างนั้นด้วย แล้วก็ เรียนรู้ตัวนี้แหละสำคัญ เพราะกาย ข้างนอกนี้ง่ายรู้ง่าย จะเลี้ยงดู จะรักษามันไว้อาศัย ร่าง จะเลี้ยงดูให้อาหาร รักษามันไว้อาศัย ก็จะให้ธาตุจิตธาตุเจตสิกนี้อาศัยอันนี้ไป แล้วก็ไปด้วยกันทำงานไปจนกว่าจะเหลือแต่บอดี้เหลือแต่สรีระ จิตวิญญาณออกจากร่างก็เหลือแต่ศพ เหลือแต่สรีระ ต้องอาศัยกันทำงานไป 

และก็สำคัญที่จิต คนก็เป็นไปมีรูปธรรมนามธรรม คนนี้รูปร่างอย่างนี้หน้าตาอย่างนี้ถือว่าสวย คนนี้ถือว่าไม่สวย คนนี้ถือว่าขี้เหร่ อะไรก็แล้วแต่ คนนี้ถือว่าสูง คนนี้ถือว่าต่ำ คนนี้ถือว่าต่ำ คนนี้ถือว่าขาวอะไรก็ว่าไป คนนี้ทางรูปร่าง สุ้มเสียงคนนี้เสียงดี คนนี้เสียงไม่ดี 

คนนี้กลิ่นต่างกันนะ หมามันดมกลิ่นใครต่อใครมันรู้หมดเลยนะให้จำได้ เอาหมาจำคนนี้ได้แล้วให้ไปตามคนๆนี้ มันตามได้นะ แต่คนนี้ดมไปเถอะจำไม่ได้ จำได้บ้างนิดๆหน่อยๆ คนๆนี้กลิ่นก็ไม่ค่อยเหมือนกันเท่าไหร่ มีเต่าก็ต่างกัน มีหอมๆก็ต่างกัน ไม่เหมือนกันทีเดียว แต่ใกล้เคียงกันบ้าง ใกล้เคียงกันมาก มีมากมีน้อย มีรูป มีกลิ่น มีเสียง มีสัมผัส มีอะไรต่ออะไรก็ต่างๆกัน 

พระพุทธเจ้าประมวลไว้หมดแล้วความรู้ที่เราจะมาเรียน แล้วก็พยายามที่จะสร้าง สร้างกาย สร้างจิต สร้างองค์ประกอบ รวมทั้งรูปธรรมด้วย ทั้งวัตถุธรรมภายนอกด้วยความเป็นโลก จิต ก็เอาไปทางอัตตาก็สร้าง 2 อย่างมารวมกันให้มีคุณค่าทั้งทางร่างภายนอก กับทางภายใน 

ทางภายนอกพูดอีก ก็มันหยาบมันง่าย มันทำให้ความพอ เออ เท่านี้ก็พอแล้วร่างกายของเรา ได้รูปธรรมนามธรรมมาประมาณนี้ แข็งแรงเท่านี้ มีกล้ามเนื้อมีความแข็งแรง มีสิ่งที่จะอาศัยใช้สอยสำหรับตน แต่ละคนก็พอเหมาะพอควร เราก็รู้ที่จบของมันแล้ว ก็ไม่ต้องไปประคบประหยมปรุงแต่งบ้าๆบอๆแฟชั่นมันหลอกขาย ผู้หญิงไม่เอาอะไรหรอก เอาแต่หน้านวลอย่างเดียวก็ขายเอาขี้หมาทาสีอะไรมาหลอกขาย ใส่ น้อยๆใส่ไอ้นั่นไอ้นี่มาแต่น้ำหอมผสม ใส่กล่องทำแพ็คกิ้งหลอกขาย ซื้อไปราคาแพงอะไรก็โฆษณาหลอก เหมือนธัมมชโยหลอก โฮ้ย หลง ซื้อไปแล้วก็โฆษณา ทางโทรทัศน์จะเห็น (ทำท่า) ไม่ว่าผู้ชายผู้หญิงเดี๋ยวนี้ โอ้ย.. เห็นแล้วมันน่าสงสาร ประมาณเอ็นดู สงสารเอ็นดู มันคือไม่เดียงสาดูแล้วน่าเอ็นดู ไปโกรธก็โกรธไม่ลง ชังก็ชังไม่ได้ มันก็ต้องมีอยู่ในโลก ก็มีไปสารพัดแตกต่าง เห็นแล้วก็ปลงสังเวช มนุษย์หนอมันหลอกกัน 

ทุกวันนี้จึงเป็นสังคมที่สร้างอำนาจอิทธิพล หลอกคนให้หลงแม้แต่กายภายนอก และจิตภายใน แล้วก็เป็นอำนาจ 

ที่นี้อำนาจที่หลงโลกียะแบบนี้ รวมแล้วมันจะเป็นอำนาจไปหาจาก ลาภ ไปหายศ จากยศไปหาสรรเสริญ​แล้วก็เสพได้ ตามที่เรามีสมใจใน ลาภ ยศ สรรเสริญ ในรูปเสียงกลิ่นรสต่างๆก็เป็นอิทธิพล เป็นอำนาจ เป็นพลัง เห็นไหมมันซ้อนกันไปหมดแล้ว 

พวกเราหลุดพ้นจากแฟชั่นแบบที่ตื้นๆ รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสภายนอกง่ายๆ เข้ามาอยู่ในนี้ จึงไม่เป็นภาระเรื่องนี้แล้ว พลังงานในตัวเรา พลังงานก็เอาไปเป็นอำนาจเอามาใช้ในการเรียนรู้ เอามาใช้ในการสร้างสรร 

เพราะฉะนั้นพวกเรานี้มีคนน้อยๆกลุ่มหนึ่งไม่โต ไม่มากอยู่ในประเทศไทย แต่เราก็สร้างสรร อย่างเช่นพืชพรรณธัญญาหารเหล่านี้ แล้วเราก็มีปัญญาสร้างสรรอย่าง สรร ไม่มี ค.การันต์ คือเลือกเฟ้น แล้วก็ สรร ส่วน สรรค เลือกเฟ้นก่อนที่จะ สรรคะ สร้างขึ้น สิ่งที่ไม่จำเป็นตั้งแต่แฟชั่นเครื่องประทินผิว หรืออาวุธยุทธภัณฑ์จะร้ายแรงหรือไม่ก็ตามไม่สร้างไม่เสียเวลา มาสร้างสิ่งที่เป็นสาระแก่นสารของชีวิตเป็นปัจจัยของชีวิต 

เกิดมาชาติหนึ่งกี่ปีจะตาย เราก็เอาเวลามาทำสิ่งที่ดี จนกระทั่งมาถึงขั้นอาตมาพาพวกเรามาทำแล้ว ก็ไม่ต้องยึดมาเป็นของเรา เป็นเราเป็นของเรา แล้วเราก็สรรเลือกสิ่งที่ทำที่เป็นเหตุปัจจัย เป็นสาระปัจจัยแก่ชีวิตเรียกว่าปัจจัย 4 เป็นหลัก นอกนั้นก็มีองค์ประกอบที่จำเป็นจะใช้กับโลกเขาบ้าง นี่ มีวัตถุมีเครื่องปรุงแต่งอะไร ที่เป็นอุตสาหกรรม ที่ใช้บ้าง หรือจะเป็นสิ่งก่อสร้างอะไรต่ออะไร 

ก็มีอาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค นี่เป็นเหตุปัจจัยที่พระพุทธเจ้าท่านย่นย่อไว้หมดแล้ว แล้วเราก็มีอำนาจหรือมีพลังที่จะมาใช้ในการทำสิ่งที่เป็นสาระ เป็นเหตุปัจจัยแห่งชีวิตเป็นหลัก เราก็เบา ไม่ไปเสียเวลาแรงงานทุนรอนไปกับโลกที่มันมอมเมาหลอกเราให้หลงไป เหนื่อย จะเห็นได้ว่าคนที่ยังติดอยู่ในโลกียะ ซอกๆ หมาหอบแดด วันๆหนึ่งทำงานอะไรไม่ทัน เพราะว่ามันจะต้องเอาเข้าหมด ไอ้ขี้หมาทาสีอะไรเลอะเทอะหลอกเอาหมด นึกถึงตัวเองเถอะ อย่างผู้หญิงนี่ถูกหลอกในเรื่องความสวยความงาม 

แต่ก่อนนี้เป็นภาระไปเยอะแยะใช่ไหม เสียเวลาไปกับมันตั้งเท่าไหร่ พอมาค่อยๆลดละเรียนรู้มา ถึงมันจะเห็นชัดอย่างพวกชาวอโศก อย่างผู้หญิงชาวอโศกเห็นชัดเลย ในเรื่องของที่จะต้องไปประเทืองอะไรต่ออะไรที่สวยๆงามๆ มันหมดภาระไม่ต้องไปเสียเวลาแรงงานทุนรอน ที่จะต้องไปเสียกับมันกับสิ่งเหล่านั้น ความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่คือ แรงงาน เวลา ทุนรอน ที่ไปโถมกับมัน เอาคืนมาได้หมด แล้วเอามาสร้างสิ่งที่เป็นประโยชน์ 

เพราะฉะนั้นถ้าพวกเรานี้เข้าใจ เมื่อเอามาได้แล้วไม่ขี้เกียจซะอย่าง พวกเราจะมาตกอยู่ตรงที่ว่า เออ..เราไม่ทำอย่างโน้นแล้วล่ะแต่มาอยู่ในนี้ อ้าว อยู่ก็สบายๆนี่หว่า ข้าวมีกิน ดินมีเดิน ตะวันมีส่อง พี่น้องมีเสร็จ เห็ดมีเก็บ  แต่ข้าไม่ไปเก็บช่วยหรอก ป่วยเจ็บมีคนรักษา เราไม่ใช่พยาบาลไปรักษาได้ไง แล้วเราก็อยู่ไปวันๆ ฝันถึงดวงดาว เจ็บปวดรวดร้าวปีนป่ายไม่ถึง ไม่มีอะไร นั่งฟุ้งซ่านไปเปล่าๆ ดีไม่ดีก็หลับฝันฟุ้ง ดีไม่ดีก็รู้สึกว่าอยู่ในนี้ก็รำคาญออกไปข้างนอกดีกว่า ไม่ช้าไม่นานก็จะเป็นอย่างนั้น 

แต่ถ้าคนที่มีสาระรู้ว่าชีวิตวันๆหนึ่ง นี่ทำงานสนุกสนานไปกับเพื่อน งานนี้ก็น่าทำ สวนเรานี่ยังสร้างได้อีกเยอะเลย แต่ยังไม่ทำ สวนไม่ทำไม่ได้กิน แล้วยังมีสวนอื่นๆตั้งชื่อให้มันปลุกเร้าคนให้ไปทำ แล้วไปทำให้งามเต็มสวน นี่ มีสวนร้างๆแห้งๆก็เยอะ ขยันชั่วคราว 

ถ้าเราแรงงานพวกเรานี้ขยันเป็นกสิกรแข็งขันกันจริงๆ แล้วเราทำจริงๆเลยพวกเราจะมีผลผลิต ที่เป็นอาหารเลี้ยงโลก รู้ไหมว่าคนที่สร้างอาหารเลี้ยงโลกคือคนอะไร คนฉลาด 

คนฉลาดสร้างอาหาร คนชั่วช้าสามานย์สร้างอาวุธ 

ทำลิปสติกนี่ก็เป็นอาวุธ อาวุธโง่ เอาไปฆ่าคนโง่ คนโง่ก็ติดลิปสติก มันกลับกันไง คนโง่นี้ฆ่าไม่ตาย เอาหอกแทงอย่างไรก็ไม่ตาย ลิปสติกแทงตัวเองทาปากทุกวัน อาตมาเคยเทศน์เคยพูดสมัยโบราณ ไม่ต้องเอานานหรอกในยุคอาตมาเกิดใหม่ๆ ที่พอรู้ความแล้ว ผู้หญิงทาปากคือผู้หญิงหากิน จริง ใช่ไหม รุ่นอายุมากๆแล้วใครเคยมีความรู้เหมือนอย่างที่อาตมาพูดบ้าง ผู้หญิงทาปากคือผู้หญิงหากิน ผู้ที่ทาลิปสติก ภาษาอีสานเขาเรียกแม่จ้าง โสเภณี ภาษาอีสานเรียกแม่จ้าง โสเภณี นางคณิกา 

สมัยนี้ใครไม่ทาลิปสติกไม่ใช่ไฮโซ พวกเรามีพวกโลโซเสกสรรค์ เสกสรรค์นั้นก็เรื่องมากไม่ต้องไปยุ่งไม่ต้องไปพูดถึงเขา ก็เป็นตัวอย่างให้ดูในโลก 

สรุปลงที่ว่าพลังงานหรืออธิปไตย แรงงานหรืออำนาจ พลังงานทางกาย ทางวาจา ทางจิต โดยเฉพาะพลังงานทางจิตเป็นประธานสิ่งทั้งปวง เราเอาอำนาจคืนมา เอาพลังงานคืนมา เอาอธิปไตยคืนมา พระพุทธเจ้าตรัสว่า สติคืออธิปไตย ปัญญาคืออุตระ ในมูลสูตร 10  

ผู้ที่มีอำนาจคือมีสติตื่นเต็ม แม้นอนหลับก็มีสติ แต่ว่าไม่ได้ใช้อะไรมาก พักผ่อนสติพักผ่อน ไม่ต้องฟุ้งซ่านอะไรมาก อย่างอาตมานี้นอนก็ไม่ฟุ้งซ่าน อยู่กับธรรมะแล้วก็หลับ ตื่นมาก็อยู่กับธรรมะ ตรวจสอบธรรมะ ทบทวนธรรมะ มันก็ชัดเจนสบายเพราะไม่ต้องไปยุ่งอะไรกับภายนอก เพราะฉะนั้นธรรมะอะไรที่ยังไม่ละเอียดยังระลึกไม่ได้ก็ใช้ เตวิชโช หลับตาเข้าไปแล้วก็ เตวิชโช จะได้ประโยชน์เป็นอุปการะ ก็ทำงานใช้งานอย่างที่เอามาอธิบายสู่ฟัง ชีวิตอยู่ก็วนเวียนอย่างนี้ แล้วก็นำธรรมะพระพุทธเจ้ามาสืบทอดไป 

พลังหรืออำนาจที่อาตมามีเต็มที่ อาตมาก็เอามาใช้ทางนี้ ไม่ใช่เอาไปใช้ทางโลกีย์ไปหา ลาภ ยศ สรรเสริญ เสพโลกียสุข ไม่ได้เอาไปใช้ เอามาใช้เพื่อที่จะ ทำ อธิบาย เขียน พูด 

ตื่นเช้ามาก็เอาแล้ว สมณะหรือว่าพวกเราหลายคน ก็ไปนั่ง แม้แต่ฆราวาสบางคนก็ไปนั่งข้างนอกห้องอาตมา อาตมาก็ยังอยู่ในมุ้ง สมณะท่านก็ ปัจฉานี่สนใจ สมณะอื่นๆ ก็ไม่มีใครไปเท่าไหร่ ปัจฉา อาตมาก็มีตั้ง 3-4 รูปก็มานั่ง อาตมาก็พูดธรรมะไปทุกวัน ผู้สนใจซักถามก็ถามก็ตอบยาวกว่าจะลุกก็ 6 โมง กว่าๆ ก็ค่อยลุกไปอาบน้ำ พอ 7 โมงก็กินยามุ่งเป้า เขาต้องให้กินยามุ่งเป้าไปอีกนานเท่าไหร่ อาตมาก็ยังถามๆไปอยู่ เอา…ก็ว่าไป สังขารมันก็เต็มไปด้วยปัจจัย 4 นี่แหละยารักษาโรคเพราะว่าเราเป็นคนมีโรค เราก็ต้องยอมรับ เพราะเขาเป็นหมอเป็นแพทย์เป็นพยาบาลดูแลให้กินยา เราก็ต้องทำไป 

รักษาขันธ์ไป เพื่อที่จะให้ได้เป็นที่รองรับความเป็นอำนาจ ความเป็นพลังงานที่จะทำงานให้แก่มนุษยชาติ เรารู้แก่นสารสาระแม้แต่อำนาจหรือพลังงานทางกายทางจิต เราก็เอามาใช้ในทางที่เป็นประโยชน์ได้ ไม่ใช่เอาไปทำทิ้งทำขว้าง ทำสิ่งที่มันเลวร้าย ดีไม่ดีเป็นโทษเป็นภัย ไปสร้างอาวุธเป็นต้นไปสร้างยาพิษเป็นต้น ไปสร้างสิ่งมอมเมาเป็นต้น มันทำลายมนุษย์ มันได้บาป แต่เขาไม่รู้ความไม่รู้ความจริงเขาก็ทำไป คนไม่รู้ก็ทำบาปทำความไม่ถูกต้อง ทำสิ่งที่เป็นพิษเป็นภัยต่อมนุษย์ 

สัตว์เดรัจฉานมันไม่รู้เรื่อง ลิปสต่ง ลิปสติค อะไรหรอก น้ำหงน้ำหอมไม่เกี่ยวกับสัตว์เดรัจฉาน แต่คนนี้แหละมันทำมาหลอกกัน เสื้อผ้าหน้าแพรอย่างนี้สวยอย่างนี้ชั้นสูง ตัดแม็กซี่ยาวๆธรรมดา ติดขนไก่บางๆเล็กๆ ตัวนี้แสนห้า มีตัวเดียวนะ ใครซื้อได้รีบแย่งกันซื้อแล้วเอาไปใส่ครั้งเดียวด้วยถ้าใส่ซ้ำ 2 ครั้งขายหน้าอาย ต้องใช้ครั้งเดียวแล้วห้อยเลย นี่มันหลอกกันได้ขนาดนี้ใช่ไหม เห็นไหม 

คนเรามันโง่หรือฉลาดเอ่ย โง่ พวกเรารู้แล้วก็ไม่ไปถูกหลอก 

แต่ก่อนคนเรายังโง่ เดี๋ยวนี้ก็ยังโง่ โง่หนักกว่าเก่า แล้วจะสู้กันไหวเหรอ จะกอบกู้ขึ้นมาได้ไหมนี่ 

เพราะฉะนั้นคำว่าอำนาจเอามาใช้กับประชาชนที่เป็นการบริหารหรือบริบาล หรือดูแลเลี้ยงดูปกครองกัน ก็ใช้อำนาจนี้กับประชาชนเรียกว่า ประชาธิปไตย คนที่รู้อย่างอาตมารู้จริง อาตมาก็ทำประชาธิปไตยกับคน แล้วเป็นประชาธิปไตยระดับโลกุตระด้วย จึงได้เกิดผู้รับรู้มีความเป็นประชาธิปไตยในตนขึ้นมา เป็นประชาธิปไตยโลกุตระด้วยมาอย่างนี้ จึงอยู่ในระบบ สาราณียธรรม 6 ได้ 

สาราณียธรรม 6 เป็นเครื่องบ่งชี้ถึงสังคมประเสริฐสุด ที่จะมีกลุ่มคนที่เป็นสังคมนี้ สังคมอย่างนี้เขาเป็นอย่างไร เขาอยู่ด้วยกันมี สาราณียธรรม 6 เมตตากายกรรม เมตตาวจีกรรม เมตตามโนกรรม ลาภธัมมิกา ลาภที่ได้มาโดยสุจริตโดยธรรม ดูอย่างหน้าเวทีสิ กะหล่ำปลีและพืชผักผลไม้อื่นๆ 2 ข้างเต็ม และยังมีข้างหน้ามีบวบเหลี่ยมไม่รู้กี่หัว กินเข้าไป ของอุดมสมบูรณ์ กินบ้างแจกบ้าง เอาอย่างนี้ไปแจกที่กระท่อมปันสุขบ้างสิ ก็ไม่ค่อยกล้ากัน เอาแต่ลูกเล็กๆไป หวง

ถ้าคุณกล้าเอาลูกสวยๆนี้ไปให้เขานะ ลูกเล็กหรือลูกโตมันก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก กินมันก็มีธาตุอาหารไม่น้อยไม่มากกว่ากันเท่าไหร่ มันเป็นแบบกะหล่ำปลีก็มีธาตุอาหารอย่างกะหล่ำปลี โอ้โห ชื่นชม คนข้างนอกเขาจะมาคอยแอบดู เมื่อไหร่จะเอาลูกสวยๆมาตั้ง พรึ่บ รับรองไม่กี่นาที ทำไมตาเร็วยังกับแร้ง ปั๊บ หายเลย  

อาตมาเคยพูดเคยบอกว่า พลังงานที่เรามี คนมีพลังงานและเอาพลังงานนี้มาสร้างพลังงานยิ่งใหญ่เรียกว่า พลังอำนาจ พลังที่เป็นอำนาจมีมวลมีพลังเยอะ เอามาสร้างพืชพรรณธัญญาหารให้มากแล้วไล่แจกโลกไป เราได้เท่านี้ก็แจกเท่านี้ ได้มากเพิ่มขึ้นจะแจกเยอะเพิ่มขึ้นขยายผล ดูซิก่อนอาตมาจะตาย เราจะเจริญแค่ไหน ลงมือเป็นกสิกรกันแล้วก็สร้างขึ้นมา นี่อยู่กันไม่ใช่น้อยแล้วนะ 400 ถึง 500 ขึ้นมา มวลบ้านราช แต่ยังไปขมีขมันทำกสิกรรมไม่เท่าไหร่ ยังไม่อุดมสมบูรณ์เท่าไหร่ ยังแห้งๆแรงๆร้างๆอีกเยอะ ถ้าขยันแล้วทำได้มากๆ โอ้..เราจะขายถูกๆเชิงแจกไป คนจะได้อาศัยกิน เป็นกุศลอันอย่างยิ่ง และเราก็ทำมันก็จะลดกิเลสในตัวเราเป็นบุญ บุญก็เกิดในตัวเราที่เรารู้ว่า 

เราพากันเสียสละ เราลดความเห็นแก่ตัว ขยันหมั่นเพียร เป็นคน วิริยารัมภะ อปจยะ ปาสาทิกะ ค่อยรวมกันอย่างดีเลย อาตมาก็สอนหลักเกณฑ์วิธีปฏิบัติที่สูงขึ้นไปเรื่อยๆอยู่แล้ว แล้วเราก็มาขัดเกลาตนเองอยู่แล้ว จนกระทั่งเรามีใจพอ 

มี สันตุฏฐิ มีสันโดษพอ แต่พอแล้วไม่เจริญตัวเองอีก พระพุทธเจ้าท่านไม่สันโดษในความเป็นกุศล ถ้าคุณเป็นอรหันต์จริงคุณจะเข้าใจว่าไม่สันโดษในกุศล เพราะฉะนั้น อรหันต์จะขยัน อรหันต์ขี้เกียจไม่ได้หรอก คนที่ขี้เกียจคนที่ดูดายไม่ใช่อรหันต์หรอก คนที่รู้เวลาควรเพียร เพียร มันมีงานที่ควรเพียร เพียร มันมีงานอะไรที่ควรทำ อยู่ไหนแวดวงที่เราเป็นงานอะไรที่เราควรเห็นสมควร เป็น กัมมัญญา เราก็ไปช่วยกันทำทำแล้วก็มีผลผลิตที่ดีไม่ใช่เป็นสิ่งที่มอมเมาเป็นพิษ ไม่ใช่สิ่งที่เป็นโทษเป็นร้ายอะไรกับใคร มีแต่สิ่งที่เป็นคุณเป็นประโยชน์ทั้งนั้น 

พหุชนหิตายะ จะได้เผื่อแผ่ไปสู่คนหมู่มากหรือประชาชน พหุชนะ เพื่อประชาชน พหุคือมาก ชนหมู่มากก็คือมวลประชาชน

เพราะฉะนั้นอธิปไตยหรือพลังที่เรามี เราก็เป็นนักประชาธิปไตย เอาพลังที่เรามีนี้มาทำงาน รับใช้ประชาชน นี่คือการเมือง 

คุณรับใช้ด้วยอะไร รับใช้ด้วยอาหาร รับใช้ด้วยการสร้างอาหารตามคนฉลาด ไม่ใช่ไปรับใช้สร้างอาวุธให้กับคน ประหารกัน อาวุธทางเครื่องตกแต่ง อาวุธที่เป็นสิ่งมอมเมา อาวุธที่เป็นเครื่องหลอกไม่ไปสร้าง มาสร้างสิ่งที่เป็นแก่นสารเนื้อหาสาระพวกนี้ 

ถ้าคุณสร้างได้มากเอามาแจก คุณว่าจะหมดไหม คุณสร้างอย่างนี้ได้เยอะๆแล้วก็เอามาแจก จะหมดไหม ... หมด 

คนจะไม่มาเอาหรือ อาตมาว่าจากกรุงเทพฯจะนั่งเครื่องบินมาเอานะ ได้ข่าวว่าที่นี่แจกแหลกเลย รับรองรถทัวร์เข้า ทัวร์มาก็ไม่ต้องซื้อ มาถึงได้รับแจกเลยเดี๋ยวมากันวันละ 10 ทัวร์ 20 ทัวร์ 50 ทัวร์ รู้ข่าวไปถึงต่างชาติ ทำให้มันได้จริงเถอะน่า ไม่ต้องถึงขั้นแจกหรอกขายถูก เขาก็จะมาเอา 

ของดีราคาถูก พวกเราทำจริงๆ และเป็นสาระด้วยเพราะเป็นอาหารที่จำเป็นที่คุณจะต้องกิน มันต้องสร้างยิ่งกว่าเครื่องนุ่งห่ม สร้างยิ่งกว่าบ้านเรือน ยิ่งกว่ายารักษาโรค เพราะมันจำเป็นต้องกินทุกวัน กินทุกคน แม้พระพุทธเจ้าก็ต้องทรงเสวยทรงฉัน พระเจ้าแผ่นดินก็ต้องเสวย กระยาจกขอทานก็จะต้องกิน เห็นไหม

มันเป็นเรื่องที่ประเสริฐสุดมันเป็นหนึ่งในโลกจริงๆ อาหารเป็น 1 ในโลก 

เพราะฉะนั้นนักประชาธิปไตยจริงๆคือ นักประชาธิปไตยที่มีภูมิรู้ทางโลกุตรธรรมอย่างที่อาตมาพูด อาตมาจึงเป็นนักประชาธิปไตยเบอร์ 1 ใครเชื่อไหม ... เชื่อ เห็นไหม

เพราะอาตมาไม่ต้องไปเสียเวลาที่จะไปแย่งตำแหน่ง แย่งหน้าที่ แย่งอำนาจ คนที่มาทำอย่างนี้ต้องแย่งอำนาจตำแหน่งหน้าที่กันไหม นี่ มาทำอาหารเลี้ยงโลกจะแย่งกันไหม อยากให้แย่งจังเลย ทำไมมันไม่แย่งกันทำไม่รู้ แหม..ปล่อยให้ที่รกร้างว่างเปล่าอยู่ มาเขียว เก็บเอาไปแล้วก็รีบลงใหม่ ถ้าเราเจริญอย่างนั้นมันจะเป็นรูปธรรมที่ยืนยันชัดเจน เราเป็นคนชนิดนี้ในประเทศในสังคมนี้ของประเทศนี้ ใครจะเห็นว่าดีไม่ดีเขามีปัญญาเขาจะรู้ เราต้องทำจริงๆ 

ฟังให้ดีนะอาตมาอธิบายประชาธิปไตยอย่างพิสดาร ไม่ใช่ประชาธิปไตยอย่างตื้นๆนะ อย่างการไปแย่งเลือกตั้งแล้วก็จะสร้างเลือกตั้ง ฉันจะทำอันนี้อันนี้ ขี้หมาแน่ะ นักประชาธิปไตยเขาไม่หาเสียงหรอก เขาทำงาน  ทำงานรับใช้ประชาชน รู้ว่าคนเขาขาดแคลนอะไร เดือดร้อนอะไร จะต้องให้อะไร ทำอะไร เขามีหน้าที่พอทำได้ขนาดนั้น ไม่มี เขาเข้าไปติดต่อคนที่เป็นเจ้าหน้าที่จะรู้ว่าขอได้ไหมอย่างนี้ หรือว่าคุณไปทำอย่างนี้ได้ไหม ก็ไปแนะนำเขา ถ้าเราได้รับหน้าที่ตำแหน่งเป็นราชการ เราก็ไปจัดการ 

เพราะราชการนี้จะต้องดูแลประชาชนอยู่แล้ว อะไรขาดแคลน อะไรจำเป็นอะไรสมควร เราจะต้องไปทำ นั่นคืองานของนักการเมือง ไปดูแลของขาดแคลนของจำเป็น ของควรที่จะทำให้ประชาชนและคุณก็จัดการหาให้เขา ที่เรียกง่ายๆว่าสาธารณูปโภค อาตมาทำจิตวิญญาณเป็นนักการเมืองทางจิตวิญญาณ พูดเป็นนักการเมืองทางโลกก็สาธารณูปโภค 

เออ อันนี้ขาดอันนี้ อันนี้ไม่ต้องดูแลแต่เขตของตน ของผู้อื่นของผู้ที่อยู่ไกลขาดแคลนกว่าอันนี้ของตนพอไปได้ ของคนโน้นเขาขาดแคลนกว่าก็ไม่ได้ เห็นแต่ฐานเสียงของฉัน ไม่ใช่ฐานเสียงของฉันไม่ช่วยไม่ได้ ใครสมควรขาดแคลนที่จะให้เขาได้รับความเป็นอยู่อย่างดี อย่างไม่เดือดร้อนเกินไป ไม่ทุกข์ร้อนเกินไป นั่นคืองานการเมืองแท้ๆ 

ทุกวันนี้นักการเมือง งานการเมืองคืออะไร งานการเมืองคือหาเสียง เหลวไหล ไร้สาระจริงๆ 

ที่อาตมาอธิบายเรื่องการเมืองอยู่ขณะนี้ นี่คือประชาธิปไตยโลกุตรธรรม 

หลักเกณฑ์กฎหมายต่างๆที่นักกฎหมาย ส.ส. คือผู้เป็นตัวแทนของประชาชนเข้าไปในสภา เพื่อจะไปออกกฎหมาย แล้วส.ส.ก็จะรู้จักประชาชนว่าขาดแคลนอะไรเดือดร้อนอะไร ก็ออกกฎหมายมาเพื่อที่จะกำหนด กำหนดอันนี้อันนี้ อันนี้ขาดอันนี้เดือดร้อน อันนี้ต้องมาออกกฎอันนี้ให้คนไปทำ เพราะถ้าไม่ใช้กฎเสียเลยเรียกว่ากฎหมาย คนมันไม่ทำ หรือมันก็จะไม่ค่อยรู้ชัด ส.ส.ต้องเป็นคนมีปัญญาเข้าสภาคือบัณฑิต ผู้ที่โง่ๆเง่าๆ ไม่ใช่บัณฑิตอะไรหรอก หาเสียงได้ชนะแล้วก็ไป ดีไม่ดีไปเป็นนายก 

ขออภัยนะอาตมาต้องพาดพิงถึงคนจริง ถ้าประเทศไทยได้อุ้งอิ้งเป็นนายกนี่นะ แสนเศร้าจริงๆประเทศไทย พูดได้พอสมควร ฟังลิงหลับเหมือนกันเขาพูด 

มันเป็นวาทกรรมทั้งนั้น มีแต่วาทกรรม เพราะฉะนั้นคนที่เป็นนักการเมืองที่ทำงานแท้ๆ คนก็ไม่ค่อยเข้าใจ ก็คนไทยก็ยังไปรู้รัฐศาสตร์แบบโลกข้างนอกหาเสียงหว่านล้อมสร้างค่ายกล เพื่อที่จะได้รักษาฐาน สถานะที่จะเลือกตั้งเมื่อไหร่ได้ อาศัยเลือกตั้งเมื่อไหร่ได้ เพราะได้สร้างฐานเสียงหาเสียงไว้หมด แล้วสร้างค่ายกลที่จะได้เสียง เป็นการเมืองแบบสหรัฐอเมริกา การเมืองหาเสียงแล้วก็เอาเสียงเลือกตั้งเป็นบรรทัดฐาน ไม่ได้เอาสาระสัจจะของมนุษยชาติที่มาทำงานกับประชาชนจริงๆ เป็นนักการเมืองจริงๆ อย่างที่อาตมาพูด 

นักหลอกหากินวิธีการของนักรัฐศาสตร์ที่จบมาจากอเมริกาเป็นผู้อยู่ในกรอบของ ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข เป็นรัฐศาสตร์โลกีย์ ไม่ใช่รัฐศาสตร์ที่เข้าสาระแก่นสาร เหมือน โลกุตระ ของพระพุทธเจ้าที่แท้จริงตามที่อาตมาอธิบาย คนจะรู้รัฐศาสตร์โลกุตระเหมือนอย่างอาตมาอธิบายนี้ก็หายาก 

ในหลวง ร. 9 เป็นผู้ที่เป็นนักการเมืองทำงานการเมืองที่แท้จริง ท่านไปช่วยประชาชนทั่วราชอาณาจักรไทย นักการเมืองไหนก็สู้ท่านไม่ได้ ท่านทำจริงเป็นนักการเมืองจริงและไปช่วยประชาชนจริง นั่นแหละตัวอย่างนักการเมืองเบอร์ 1 ของโลก ในหลวงร.9 นักประชาธิปไตยเบอร์ 1 ของโลก แต่คนก็ยังดูไม่ออก เพราะท่านไม่พูดตามหลักวิชาการตามหลักเทวนิยม ท่านตรัสไว้เสร็จแล้วก็ปิดตำรา ปิดแล้วก็เป็นไงเปิดใหม่แล้วก็มาเดินตามตำรา ท่านตรัสสั้นๆอย่างที่เราเอามาเปิดฟัง เสร็จแล้วก็ปิดตำราแล้วก็เปิดหน้าใหม่ 

พูดถึงตำราทางตะวันตก ไม่ใช่ตำราประชาธิปไตยของพระพุทธเจ้า ของพระพุทธเจ้าคือพระไตรปิฎก เข้าใจอำนาจอธิปไตย 3 อธิปไตยจะทำงานเพื่อประชาชนเป็น พหุชนหิตายะ พหุชนสุขายะ โลกานุกัมปายะ นี่แหละประชาธิปไตยถ้ามีความรู้ในโลกาธิปไตย อัตตาธิปไตย ธรรมาธิปไตย และ พหุชนหิตายะ พหุชนสุขายะ โลกานุกัมปายะ 

นี่คืออธิปไตยที่รู้จักสาระเพื่อพหุชนหรือเพื่อมวลประชาชนก็คือประชาชน แล้วก็ทำงาน หิตะ ประโยชน์ให้แก่มนุษยชาติมีสุข พหุชนสุขายะ ไม่ปิดกั้น แค่ประเทศไทย 

ประโยชน์อันนี้ความสุขอันนี้ไปทั้งโลก โลกานุกัมปายะ นักประชาธิปไตยคือผู้รู้สรุปลงมาแค่ อธิปไตย 3 กับประโยชน์และความสุข การอนุเคราะห์โลก 3  อัน พหุชนหิตายะ พหุชนสุขายะ โลกานุกัมปายะ ย่อลงมาสองอัน จบแล้ว นักการเมืองหรือนักรัฐศาสตร์จะทำงานกับประชาชน เศรษฐกิจเศรษฐศาสตร์อะไรอยู่ในนี้หมด การบริหารดูแลอยู่ในนี้หมด 

รัฐศาสตร์ เศรษฐศาสตร์อยู่ในนี้หมด รวมเป็นสังคมศาสตร์ที่สมบูรณ์แบบ 

ฟังความนี้แล้วพอเข้าใจไหม ถ้าคนทำได้อย่างอาตมาพูด นี่ สรุปคร่าวๆมาอย่างนี้ จะเป็นประโยชน์เป็น หิตประโยชน์ต่อมวลมนุษยชาติไหม พหุชนหิตายะเป็นไหม (พวกเราตอบว่า) เป็น

อาตมาท้าให้พิสูจน์ได้เลยถ้าคุณเข้าใจแล้วทำจริง คุณเป็นนักการเมืองเบอร์ 1 ของโลกจริง คนที่ไม่มีความรู้จะเลือกตั้งหรือไม่เลือกตั้งคือเราก็ไปทำก็ไม่เป็นไร ไม่เลือกเราเข้าสภาเราก็ไม่ได้เป็นนักบริหาร โดยทำงานที่อยู่ในกรอบของรัฐบาลหรือของราชการ เราก็ทำของราษฎร นักการเมืองอย่างพวกเราเป็นนักการเมืองราษฎร เอาพลังงานอธิปไตยมาสร้างสิ่งที่จำเป็นให้แก่โลกอยู่นี่ 

เราก็ได้อาศัยกินใช้ แล้วเราก็สะพัดไปสู่ผู้อื่น เศรษฐศาสตร์คือการสะพัดไปสู่คนข้างนอกเขา แจกด้วย ขายถูกด้วย แม้แต่เราทำการค้า ทำพาณิชย์ เราก็ไปซื้อสิ่งที่เราไม่ได้สร้างเอง แต่เป็นของที่จำเป็นนะ ต้องใช้กันต้องอะไรกันอย่างที่ร้านค้าของเราทำ เราก็ไปซื้อของคนอื่นมา ซื้อมา ราคาขายต่ำกว่าทุนเราก็ขาย นี่คือนักเศรษฐศาสตร์ชั้น 1 ของประเทศ ของสังคมมนุษยชาติ พวกเรานี้เป็นนักเศรษฐศาสตร์ที่ทำสิ่งเหล่านี้สะพัดไปให้ถึงมือผู้อื่น 

เพราะฉะนั้นของไฮโซ พวกเราไม่ได้ค้าขายของไฮโซเลยใช่ไหม เราค้าขายกับพวกคนพื้นๆ และเป็นของที่เป็นแก่นสร้างสาระของชีวิต ขายจอบ ขายเสียม ขายเครื่องมือเครื่องไม้ ของใช้ของกิน ที่เอาไปทำสร้างเพื่อที่จะยังชีพเป็นสาระแก่นสารของมนุษยชาติ 

เครื่องประเทือง เครื่องเมาเมา เครื่องเล่นๆอะไรต่ออะไร เราอย่าไปเสียเวลาซื้อมารกที่ทางของเราเลย ใครจะไม่มีปัญญารู้เอาข้าวของที่เป็นสาระ เขาต้องการของที่ประเทืองมอมเมา คุณก็ไปซื้อหาที่อื่นเพราะเราไม่มีขาย เราไม่เอามาขาย เพราะเราฉลาดพอที่จะไม่เสียเวลา แรงงาน ทุนรอน คนชั้นต่ำยังเสียเวลาทุนรอนกับสิ่งเหล่านั้น เราชั้นสูงแล้วเรื่องอะไรจะไปทำสิ่งเหล่านั้น 

ทำเท่านี้แหละได้ไม่มาก เพราะคนโง่คนหลงโลกีย์มันมาก ก็ไม่เป็นไรเราก็ช่วยคนที่มีปัญญาคนฉลาด ฉลาดโลกุตระ เขารู้แก่นสารของเขาไม่ไปฟุ้งเฟ้อ 

นี่อาตมาพาทำสิ่งเหล่านี้อยู่ในโลกในสังคม นี่ตอนนี้ร้านค้าของเราก็ค่อยๆปรับปรุงขึ้นมา ก็ยังรู้สึกว่ายังไม่ค่อยขยันกันเท่าไหร่ ถ้าขยันกว่านี้กระปรี้กระเปร่าขึ้นช่วยกันหาของมาขาย ทั้งของสดของแห้งของอะไรที่มันเป็นสิ่งที่จำเป็นสาระ 

การพาณิชย์ของพวกเราก็จะเป็นพาณิชย์บุญนิยมหรือเป็นพาณิชย์โลกุตระ ที่ทำงานการซื้อขายหมุนเวียน ซึ่งมันเป็นยุคนี้มันต้องมีการค้าขาย แล้วเราก็ค้าขายไม่ได้ไปล่าความร่ำรวยอะไร ไม่ได้มาขูดรีด ไม่ได้มาทำนาบนหลังคนอะไร 

เพราะเรามีชีวิตไม่ต้องไปกำรี้กำไรอะไรเราก็อยู่ได้ ไม่ต้องไปเอาเปรียบกำไรของเราคือการขาดทุน โพธิสัตว์ก็จะพูดอย่างนี้เหมือนอย่างในหลวงตรัสท่านก็ตรัสอย่างโพธิสัตว์ “ขาดทุนของเราคือกำไรของเรา” นักเศรษฐศาสตร์ก็ว่าพูดอะไรอย่างนั้นไม่ใช่ ขาดทุนของเราคือกำไรของเราได้อย่างไร ท่านก็บอกว่าก็มันเป็นอย่างนั้น เขาก็บอกว่า เขาก็ต้องการคำอธิบาย เราก็อธิบาย ขาดทุนเราเสียนี่แหละคือเราได้ แล้วก็จบด้วยว่าก็เราเสียนี่แหละคือเราได้ ท่านก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรต่อ ท่านก็จบด้วยสัจจะแค่นั้น คนเหล่านั้นก็หูหักไป คนเข้าใจพอได้ก็ยังน้อย อย่างพวกเราเข้าใจแล้วก็มาทำประโยชน์ 

จบ หมดเวลา 

ที่มา ที่ไป

พ่อครูเทศน์งานอัฏฐาริยสัจจายุ ประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะ ตอนที่ 2 วันอาทิตย์ที่ 12 กุมภาพันธ์ 2566 ที่บวรราชธานีอโศก แรม 7 ค่ำ เดือน 3 ปีเถาะ 

เวลาบันทึก 12 กุมภาพันธ์ 2566 ( 21:25:41 )

รายละเอียด

660213 พ่อครูเทศน์งานอัฏฐาริยสัจจายุ ประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะ ตอนที่ 3  https://www.boonniyom.net/53025.html 

ดาวโหลดเอกสารที่    https://docs.google.com/document/d/1shuH_tCgB7uJ8YaaxyRsieKwHQJd-s1Ckq9VKYAW2Os/edit?usp=sharing                                                                                                       

ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/1kegdHOpSkw5RPPenGSblT_mViYr69omd/view?usp=share_link

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/DcUZ9hkGjJs 

และ https://fb.watch/iFXpOTG_vD/ 

พ่อครูว่า... วันนี้วันจันทร์ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2566 ที่บวรราชธานีอโศก แรม 8 ค่ำ เดือน 3 ปีเถาะ อาตมาเกิดวันอังคาร วันอังคารก็เลข 3 ถึงวันนี้อายุ 88 ปี 8 เดือน 8 วัน อาตมาก็เกิด 8 ค่ำ และอาตมาก็ทำงานมาได้ 53 ปี เลข 5 + 3 ก็ 8 อีกด้วย มันก็ลงตัวกันหมดดีนะ

_กวีจากหายโง่

Loving kindness is the great Love

Born to serve Mankind ไม่หน่ายแหนง 

เป็นความรัก - เมตตา สุดใจ สุดแรง

คือรักแห่ง นิยตโพธิสัตว์ ชัดจริงๆ

ศีรษะจรดแทบเท้าประณมนบ

ด้วยศรัทธาและเคารพอย่างสูงยิ่ง

ขอตามรอยเท้าพอ่ไปไม่ประวิง

โปรดเป็นมิ่งขวัญ ลูกๆนานนานเทอญ

กราบมาด้วยศรัทธาและเคารพอย่างสูงยิ่ง

....หายโง่แลเราโน่ 13 ก.พ.66

_ขวัญดิน สิงห์คำ…ขอบูชาพ่อครูด้วยการปฏิบัติธรรมให้ยิ่งขึ้น

44 ปี สำหรับการปฏิบัติจริงในเส้นทางปฏิบัติธรรม ได้ค้นพบความจริงที่พัฒนาตนเองให้พ้นทุกข์ได้มากขึ้น กราบขอบพระคุณพ่อครูสมณะโพธิรักษ์ที่เป็นแบบอย่างที่สำคัญยิ่งในเรื่องความกล้าที่จะพิสูจน์ความจริง แม้ยากลำบากพ่อครูก็เพียรทำ ก่อให้เกิดกำลังใจและเป็นแบบอย่างให้ดิฉันที่จะเผชิญกับผัสสะอย่างไม่ย่อท้อ ผัสสะที่เกิดขึ้นแต่ละครั้งยาก พ่อท่านสอนในสิ่งที่ถูกต้องให้กับลูกหลานและประชาชนทั่วไป

สิ่งที่ได้ประโยชน์สูงสุดที่พ่อครูให้ทำคือการเป็นหัวหน้าพรรค เป็นสิ่งที่ไม่ชอบเลย แต่ทำได้ 15 ปี และสิ่งที่ไม่ชอบมากกว่าหัวหน้าพรรคคือการไปประท้วงไม่ชอบยิ่งกว่า ตั้งใจจะไม่ไป แต่ไปทุกครั้งและกลับเป็นคนสุดท้ายทุกครั้ง ประโยชน์ที่ได้รับมากมายมหาศาล ได้ฝืนใจตนเองอย่างยิ่งยวด การประท้วงเหมือนการจำลองการดูแลประเทศมีคนทุกรูปแบบ คนอดอยาก คนขโมย คนเห็นแก่ตัว คนมีน้ำใจ คนเสียสละ คนกล้าหาญและที่สำคัญเห็นความจริงที่พ่อท่านมีเหนือคนอื่น และสิ่งที่เกิดขึ้นกับตนเองคือศรัทธามั่นคงกับสังคมอโศก เชื่อมั่นในสังคมอโศกจะนำพาสังคมไปสู่เส้นทางที่ถูกต้องและก้าวหน้าต่อไป

ประเด็นที่ 2 สิ่งที่ฝืนใจคือการเรียนต่อปริญญาโท ปริญญาเอก ได้เห็นนิสัยตนเองชัดเจนคือการไม่ยอมคน สิ่งที่ได้ฝึกมากที่สุดคือการยอม เลยได้คิดว่าเรายอมอาจารย์ได้ ทำไมจะยอมชาวอโศกไม่ได้ ขณะนี้ทำใจ เข้าใจยอมรับวัฒนธรรมอโศกได้มากขึ้น

44 ปีที่ปฏิบัติธรรมตามแนวทางของอโศกไม่ผิดทาง มีแต่เจริญขึ้นทุกวัน รู้เท่าทันกิเลสได้เร็วขึ้น และเอากิเลสออกได้ไวขึ้น กราบขอบพระคุณพ่อครูที่เป็นแบบอย่าง ขอให้อายุยืนยาว ให้สัมมาทิฐิแก่ชาวโลกต่อไป 

กราบนมัสการด้วยความเคารพและบูชายิ่ง

ขวัญดิน สิงห์คำ                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            ประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะ ตอนที่ 3

พ่อครูว่า... เราก็มาต่อ เรื่องราวประชาธิปไตยที่จะต้องอธิบายต่อ ประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะ ประชาธิปไตยของไทยไม่เหมือนใครในโลก เป็นแบบไทยโดยเฉพาะ 

อาตมาได้กลับมาชัดเจนเหมือนกัน ว่านักธรรมะนี่แหละต้องยุ่งการเมือง นี่ก็พูดซ้ำพูดไปแล้ว นักธรรมที่ต้องยุ่งการเมืองโดยเฉพาะนักธรรมะที่มีภูมิอริยะ มีโลกุตรธรรมแท้ เพราะว่าจะเป็นคนผู้มีคุณธรรมที่บรรลุธรรมกันจริงๆ ตั้งแต่โสดาบันไปถึงอรหันต์ มีจริงๆ แล้วก็มีความจริงใจ 

เพราะว่าการบรรลุธรรมนี่คือใจมันเป็นจริง ใจมันบรรลุโสดาบัน ใจมันหลุดพ้นจริงๆ หลุดพ้นจากสิ่งที่แต่ก่อนนี้เราโง่ ไม่รู้ ไปหลงผิด ไปหลงเสพหลงติดอยู่ไปหลงเป็นทาสมัน มันหลุดพ้นออกมาเลย ความหลุดพ้นในจิต มันรู้เลยว่า ไอ้ที่ชัดๆก็คือมันยังต่ำ ไอ้นี่ยังต่ำ ไอ้นี่ไม่สูง ไอ้นี่ยังไม่น่าที่จะไปติดยึดอยู่เลย ไม่น่าไปคลุกคลีเกี่ยวข้อง ควรจะต้องละหน่ายคลาย หลุดพ้นออกมา 

เพราะฉะนั้นยิ่งมีสิ่งที่อยู่กับโลกเขาเป็นลำดับๆๆ เป็นลำดับลำดา ต่ำแล้วก็สูงขึ้นจากโลกต่ำแล้วก็สูงขึ้นแล้วก็โลกสูงขึ้นสูงขึ้นสูงขึ้น จะมีกี่ชั้นก็แล้วแต่ จะเป็นคนรู้จักรู้แจ้งรู้จริงในความเป็นโลก พอรู้จักรู้แจ้งรู้จริงในโลกแล้วก็หลุดพ้นออกจากโลกมาเรื่อยๆ 

คนที่หลุดพ้นออกมาจากโลกคือมีจิตที่เป็นโลกุตรจิตเป็นอุตระ เมื่อหลุดพ้นแล้วไม่ได้หนีออกไปนะแต่อยู่เหนือครอบงำ ครอบงำโลกอยู่เหนือโลกเหล่านั้น เช่นโลกอบาย อบายภูมิ​โลกต่ำสุด เราหลุดพ้นออกมาได้แล้วเราก็อยู่เหนือ มันอยู่ในโลกนี้แหละ ทุกวันนี้ในโลกอบายมุขหยาบคายในโลกต่ำๆลงเรื่อยๆในโลก มันใกล้กลียุค คนในโลกนี้มันต่ำลงต่ำลงต่ำลง 

มีเมืองไทยนี่คนไทยเจริญขึ้นเป็นลำดับ นอกจากคนที่อวิชชา คนที่ชั่ว คนไทยที่ชั่ว ยังเหลือเศษอยู่เท่านั้น เป็นพวกตกยุคความเป็นไท คือความเป็นอิสรเสรีภาพ คนพวกที่ยังนึกว่าตัวเองเป็นประชาธิปไตย นึกว่าตัวเองเป็นพวกประชาธิปไตย หลง ไม่เข้าใจคำว่าประชาธิปไตยคืออะไร 

ทั้งๆที่ตัวเองเป็นจอมเผด็จการ จอมตัวตน จอมครอบครัวตน จอมพวกของตน พวกไหนฟังเอา ในคนไทยเป็นจริงนะมีพฤติการณ์จริง มีปรากฏการณ์จริงไม่ใช่อาตมาใส่ความ ไม่ใช่พูดจินตนาการ แต่เป็นของจริงมีจริงตัวจริงเดี๋ยวนี้ก็ยังไม่ขาด เดี๋ยวนี้เขาก็ยังแสดงนึกว่าตัวเองจะต้องเป็นผู้ชนะ ตัวเองจะยังใหญ่อยู่จะต้องยิ่งใหญ่อยู่ ยังไม่เชื่อว่าตัวเองนี้ ถูกคนไทยรู้ทันแล้วยังไม่เชื่อ ยังหลงว่าตัวเองเป็นอย่างนั้นอยู่ก็ยังดิ้นรนเป็นเฮือกสุดท้ายหรือเปล่า จริงๆไม่ได้ดิ้นเป็นเฮือกสุดท้ายหรอก มันขาดเฮือกไปจนกระทั่ง เหมือนคนจมน้ำแล้วสำลักน้ำอยู่เท่านั้นเหลือแต่จะตายเมื่อไหร่ก็เท่านั้นไม่รู้ ยังไม่รู้ตัว 

เพราะฉะนั้นคนที่เป็นอริยบุคคลตั้งแต่โสดาบันจนถึงอรหันต์แล้วจริงๆนี่เป็นกรอบแรกของความเจริญอาริยธรรม ระดับ 1 2 3 4 เป็นอริยบุคคลระดับ 1 2 3 4 เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ พระพุทธเจ้าท่านเรียกว่าอย่างนั้นเป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์พระพุทธเจ้าสมณโคดมท่านบอกว่าท่านเองท่านทำงานในปางที่ท่านเป็นพระสมณโคดมนี้ ท่านทำงานเพียงสอนเบื้องต้นให้พุทธรรมคือใบไม้กำมือเดียว ไม่ได้สอนใบไม้ทั้งป่า 

สอนใบไม้กำมือเดียวหมายความว่าเอาแค่ให้จบอรหันต์ ความรู้ระดับอรหันต์ โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี อรหันต์ แล้วท่านก็ปรินิพพานเป็นปริโยสาน ไปแล้วเพราะท่านทำมามากแล้ว ท่านเป็นโพธิสัตว์มามากจนถึงใกล้กลียุค ท่านเป็นองค์สุดท้ายของภัทรกัปป์ สำหรับพระพุทธเจ้าสมณโคดม จบจากกัปนี้แล้ว พระพุทธเจ้าองค์ต่อไปจะเป็นพระศรีอาริย์ ที่จะมีอายุพุทธศาสนายาวนานที่สุด เป็นเหมือนเป็นแสนปีไม่ใช่แค่ 5,000 ปี 

5,000 ปีนี้ต่ำสุดแล้วในความเป็นพระพุทธเจ้า เพราะฉะนั้นพระพุทธเจ้าสมณโคดมเป็นพระพุทธเจ้า จนกระทั่งมาเป็นปัจเจกพระพุทธเจ้ามานาน ทำงานมาอยู่ในโลกโดยไม่ประกาศตัว ท่านเป็นปัจเจกพุทธเจ้า ไม่แสดงตัวแต่ทำงาน ศึกษาภูมิสุดท้ายความเป็นสัมมาสัมพุทธเจ้า นาน จนกว่าจะประกาศตนเองเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์พระสมณะโคดม เป็นองค์ที่ใกล้กลียุคสุดท้าย เป็นพระพุทธเจ้าองค์ที่ก่อนถึงกลียุค หลังจากนี้ก็เป็นกลียุคไม่มีพระพุทธเจ้ามาเกิดและอีกนานจนกว่าจะเกิดพระพุทธเจ้าองค์ใหม่ก็คือพระศรีอริยเมตไตรย 

เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องของวัฏสงสารเป็นเรื่องของโลกทางการเกิดการตายการตายการเกิดของมนุษยชาติเป็นไปตามกรรมวิบากเป็น อจินไตย อาตมาพูดได้เพราะว่าอาตมาเป็นโพธิสัตว์ตัวจริงจึงรู้ความจริงพวกนี้โดยไม่ได้เอามาจากตำรา โดยเฉพาะตำรามหายานเขาว่าเป็นพระโพธิสัตว์กันเยอะ ตำราพระไตรปิฎกมหายานมีเยอะ แต่สายเถรวาทของไทยไม่มีหรอก โพธิสัตว์ไม่รู้จัก แต่อาตมาต้องเอามาตราลงไป เอาไว้ก่อนจะถึงกลียุค หรือหน้าที่ของอาตมาเป็นโพธิสัตว์จะต้องสืบทอดความรู้โพธิสัตว์เอาไว้ตลอด 

เพราะฉะนั้นคนที่ไม่รู้จะหาว่า เก่งนะ พระพุทธเจ้ายังไม่อธิบายโพธิสัตว์เลย ก็คือไม่ใช่หน้าที่ของท่านไม่ใช่เรื่องของท่าน พระสมณะโคดมองค์สุดท้าย ท่านก็ไม่ได้อธิบายเพราะว่าไม่ใช่เรื่องของท่าน แต่อาตมามาต่อภพภูมินี้ อาตมาเป็นหน้าที่ของอาตมา เป็นไก่ตัวพี่ในยุคนี้ที่ทำ 

เพราะฉะนั้นคุณธรรมในระดับ อาริยบุคคล เป็นความรู้ความฉลาดที่รู้แจ้งรู้จริงในประชาธิปไตยที่เป็นโลกุตระ หรือ ประชาธิปไตยแบบธรรมะ 

ประชาธิปไตยแบบธรรมะของพระพุทธเจ้าจะเรียกอย่างนี้ก็ได้ เรียกว่าประชาธิปไตยที่เป็นแบบธรรมะของพระพุทธเจ้า มันไม่มีในของใครหรอก ประชาธิปไตยทุกวันนี้ในโลกคือประชาธิปไตยโลก หรือประชาธิปไตยเทวนิยม ประชาธิปไตยตะวันตก ประชาธิปไตยสหรัฐ ประชาธิปไตยยุโรปอะไรพวกนี้เป็นประชาธิปไตยอยู่ในกรอบเทวนิยม อยู่ในกรอบโลกียะทั้งนั้น ยังไม่ออกมาหาโลกุตระ 

เพราะฉะนั้นตำราหรือความรู้ที่ในหลวง ร. 9 ท่านตรัสไว้ ว่าตำราที่เขาว่าเป็นผู้เจริญก้าวหน้าแล้วก้าวหน้าอย่างมาก ก็ก้าวหน้าอย่างที่โลกตะวันตกที่โลกเทวนิยมเขารู้ก็มีตำราเท่าที่มันมี ในหลวงท่านเรียนจากตำราอันนั้นอย่างที่พวกนักบริหารทั้งหลายเรียน ตำรามีเท่านี้เล่มสุดท้ายพอหน้าสุดท้ายแล้ว มันก็มีเท่าที่มีกัน แต่ท่านมาตรัสกับคนที่เรื่องของความจน เรื่องของขาดทุนคือกำไรของเรา กับพวกนักบริหารของประเทศอื่นกับชาวเกาหลี พวกรัฐมนตรีเกาหลี เขาก็ไม่รู้เรื่อง เพราะเขาไม่รู้โลกุตรธรรม ท่านก็ถึงได้ตรัสสั้นๆตามประสาของท่านตามภูมิของท่านในหลวง ท่านก็บอก พูดไปเขาก็ได้แต่งงๆ 

แล้วตำราที่โลกมีก็มีเท่านี้ เรียนกันในตำรานี้เสร็จแล้วสุดท้ายมันก็เอามาใช้ได้เท่าที่มันมีตำรา มันก็หน้าสุดท้าย ก็เปิดดูอีกใหม่มันก็มีอยู่เท่าที่มีในตำรา ไม่มาเรียนตำราของพระพุทธเจ้า ซึ่งลึกซึ้งซับซ้อนมาก ไม่มีตำราพระพุทธเจ้าก็เลยไม่รู้เรื่อง ผู้ที่เก็บกักเงินคงคลังของตัวเองมากๆเป็นพวกทำลายเศรษฐกิจพวกคนรวยนี้เป็นพวกชิบหายทำลายเศรษฐกิจ ในหลวง ร.9 ตรัสว่า

เราเลยบอกว่าถ้าจะแนะนำได้ต้องทำแบบคนจน 

“เราเลยบอกว่า ถ้าจะแนะนำได้ ต้องทำ “แบบคนจน” 

เราไม่เป็นประเทศร่ำรวย  เรามีพอสมควร  พออยู่ได้ 

แต่.. ไม่เป็นประเทศที่ก้าวหน้าอย่างมาก  

เราไม่อยากจะเป็นประเทศก้าวหน้าอย่างมาก 

เพราะถ้าเราเป็นประเทศก้าวหน้าอย่างมาก 

ก็ จ ะ มี แ ต่ ถ อ ย ห ลั ง !

ประเทศเหล่านั้นที่เป็นประเทศที่มีอุตสาหกรรมก้าวหน้า       

จ ะ มี แ ต่ ถ อ ย ห ลั ง  และถอยหลังอย่างน่ากลัว !  

แต่ถ้าเริ่มมีการบริหารที่เรียกว่า “แบบคนจน” 

แบบที่ไม่ติดกับตํารามากเกินไป ทําอยางมีสามัคคีนี่แหละ 

คือ เมตตากัน  ก็จะอยู่ได้ตลอดไป...”

พ่อครูว่า... คำว่าถอยหลังอย่างน่ากลัวเป็นจิตที่แสดงออกถึงความมีภูมิปัญญาของในหลวง ร. 9 เฮ้ย..ถอยหลังอย่างนี้มันเป็นสภาพหมุนรอบเชิงซ้อน เขาเข้าใจว่าเจริญแต่ว่ามันลงไปต่ำ ต่ำกับสูงมันวน เขาเข้าใจว่าเจริญก้าวหน้าอย่างมาก มันยิ่งเป็นอย่างต่ำอย่างต่ำ ต่ำมากต่ำมาก มันจะมีแต่ถอยหลัง มันไม่รู้ความซ้อนนี้ มันนึกว่าไปข้างหน้า 

เช่นเดียวกันกับสมีธัมมชโย หลอกสังคมเขาเดี๋ยวนี้ก็ยังหลอกต่อ ตอนนี้หล่อพระอะไรมาขายอีก คือเขานึกว่าเขาฉลาดซับซ้อนแต่เขาโง่ซับซ้อนแล้ว เขาก็มาหลอกคนที่โง่ให้โง่ซับซ้อนตามไปด้วยอีกซ้อนไปอีก น่าสงสารคน สายธัมมชโย 

อย่างคนสายมหาบัว สายอาจารย์มั่น ยังไม่ได้ใช้ความหลอกล่อ บาปยังไม่หนักหนาเท่าธัมมชโย เพราะเขาไม่ใช่นักฟุ้งซ่านเท่ากับนักฟุ้งซ่านอย่างธัมมชโยสายฟุ้งซ่าน มันเหมือนปัญญามันกว้าง มันฉลาด มันรอบรู้กระจายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆนะ แต่นี่นึกว่าความกระจายฟุ้งซ่านเป็นความฉลาด มันก็เลยยิ่งซับซ้อนรู้ยากตกต่ำฟังไว้ก่อน 

มาเข้าถึงเรื่องประชาธิปไตย ประชาธิปไตยโลกุตระหรือแบบธรรมะของพระพุทธเจ้าที่รู้จักรู้แจ้งรู้จริงอธิปไตย 3 โลกาธิปไตย อัตตาธิปไตย และ  ธรรมาธิปไตย  

นี่คือคำว่าอธิปไตย ที่มีของโลก และอธิปไตยของตน โลกาธิปไตย 

โลกาธิปไตยอำนาจของโลกที่เขาพยายามสร้างอำนาจมาครองโลก ศัพท์ว่า อยู่เหนือโลกแต่ไม่ พวกนี้เบ่งจะข่มโลก ไม่ใช่อยู่เหนือโลก เขาจะเบ่งทับโลก ที่เขาบอกว่าจะเป็นเจ้าโลก เป็นมหาอำนาจเจ้าโลก สหรัฐที่เขาจะเป็นหรือประเทศทางตะวันตกเขาเคยเป็นมา ฝรั่งเศส เยอรมันก็เคยเป็นมา อิตาลีก็เคยเป็นมา แล้วมันเที่ยงที่ไหนล่ะเดี๋ยวนี้ทุกวันนี้ สหรัฐก็ยังเป็นอย่างนั้นหมุนอยู่ในโลกียะแบบเดียวกันหมด แต่คนไทยไม่ไปเป็น คนไทยเจริญมาเรื่อยๆตั้งแต่ประเทศเหล่านั้นเขาหมุนเวียนกันเป็นเจ้าโลก ไทยก็นึกว่าตอนนั้นเป็นทาสเขา หรือเป็นพวกที่ด้อยพัฒนาไม่เหมือนพวกเขา ไทยนึกว่าเป็นอย่างนั้น 

แต่ไม่ ไทยสร้างประเทศไทยมาตั้งแต่สุโขทัย ตั้งแต่พระเจ้ารามคำแหงมา มาถึงวันนี้เป็นพุทธศาสนาอยู่ใน DNA มีธาตุ มีสาร อัญญธาตุ ธาตุโลกุตระอยู่ในจิตวิญญาณแล้วค่อยๆแสดงออกมาพัฒนา เมื่อมาถึงยุคนี้ประชาธิปไตยเฟื่องฟู ในยุคพระพุทธเจ้าไม่ใช้เรียกคำว่า ประชาธิปไตย แต่อาตมาก็ต้องอธิบายสาระสภาวธรรม บัญญัติหรือภาษามันเรียกว่าประชาธิปไตย แต่สภาวะที่อาตมากำลังขยายความ คือมีโลกาธิปไตย 3 กับมี อายะ 3

พหุชนหิตายะ(เพื่อหมู่มวลมหาชนเป็นอันมาก) พหุชนสุขายะ(เพื่อความสุขของหมู่มวลมหาชนเป็นอันมาก) โลกานุกัมปายะ(รับใช้โลก ช่วยโลก) 

พหุชนะ นั่นแหละแปลว่าประชาชน มวลประชาชน พหุ แปลว่า มาก ชนก็คือประชาชน มวลคน พหุ คือ มวลคนจำนวนมาก เป็นประโยชน์เพื่อหมู่ชนมหาชนเป็นอันมาก หรือชนทั้งหลาย

พหุชนสุขายะ ขอยืมคำว่าสุขมาใช้เป็นกลางๆเรียกว่า วูปสโมสุข หรืออุปสโมสุข เป็นเครื่องอาศัยที่จิตใจ ไม่ได้มีความยากลำบากยากเย็นอะไร ไม่มีความเดือดร้อนอะไรไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเป็นโลกุตระนั้นแม้แต่สุขก็ไม่ยึดไม่ติด เพราะฉะนั้นเขาก็แย่งสุขกันทั้งนั้นในโลกีย์ ส่วนโลกุตระนั้นรู้ลำดับว่าสุขอย่างเป็น อุปสมะ หรือสุขอย่าง วูปสมะ สุขอย่างที่ อย่าไปติดสุข เหนือสุขจนกระทั่งเป็นปรมังสุขังยิ่งกว่าสุข หรือสุดท้ายใช้ภาษาว่า อทุกขมสุข ไม่สุขไม่ทุกข์ เพราะสุขทุกข์อาตมาอธิบายไปแล้วว่าเป็นมายาคู่ที่แยกกันไม่ได้ เหมือนกระดาษ 1 แผ่น แยกไม่ได้มันมี 2 หน้า 

เพราะฉะนั้นจะทำลายต้องทำลายทั้งสุขและทุกข์เป็นคู่กันไปเลย เขาเข้าใจตรงนี้ไม่ได้แล้วก็ไปปฏิบัติจิตที่มีลักษณะสภาวะธรรมแบบนี้ อย่างที่อาตมาอธิบาย 1 ใน 2.   2 ใน 1 นี่เขาทำไม่ได้ โดยเฉพาะ 2 ใน 2 ที่เป็นสุขทุกข์ 2 เป็นเทวะ 2 เป็นภายนอกภายใน 2 เป็นดีเป็นชั่วอะไรก็แล้วแต่สิ้นสุดที่เทวะที่แปลว่า 2 บาลีคำว่าเท หรือว่า เทวฺ แปลว่าสองช

เมื่อเขาไม่เข้าใจรายละเอียดของทั้งโลกและอัตตา อัตตาก็มี 2 โลกก็มีโลกเป็น 2 ได้ทั้งโลกภายนอกและภายใน โลกภายในก็คือจิตหรืออัตตา โลกภายนอกก็รวมองค์ประกอบไปทั้งหมดเลยทั้งดินน้ำไฟลม พืชพันธุ์ธัญญาหาร สัตว์ทั้งหลายจนกระทั่งมนุษยชาติ จนถึงพฤติกรรมของมนุษยชาติ 

พฤติกรรมละเอียดแล้วก็เปลี่ยนแปลงแก้ไขพฤติกรรมมนุษยชาติให้เจริญขึ้นจนกระทั่งอยู่เหนือความเจริญ แล้วก็รู้ว่าแม้สิ่งเหล่านี้จะเป็นมนุษยชาติจะเป็นความเจริญใดๆก็เป็นแค่สังขารธรรม แค่สิ่งที่ปรุงแต่งกันอยู่ในโลก มันไม่ใช่อัตตาตัวจริง มันเป็นอนัตตา รักษาให้มันอยู่ได้ 

อาตมาเป็นโพธิสัตว์ อาตมาจะทำ 0 เมื่อไหร่ก็ได้ จะตายสูญ เลิกเป็นดินน้ำไฟลมเลยก็อธิบายมาแล้วไม่รู้กี่ทีแล้ว เลิกเมื่อไหร่ก็ได้ แต่เรายังไม่เลิกเพราะเรารู้ เรายังมีปณิธานไปสู่จิตของคนที่เจริญได้ ถ้าเจริญอย่างไปหาพระพุทธเจ้านี่สิ เป็นคนในโลกเกิดมาเป็นคนเท่ากันทุกคน เป็นคนมีอาการ 32 เท่ากันทุกคน ถ้าไม่พิการ 

แล้วก็เจริญไป ความเจริญสูงสุดในความเป็นมนุสโส เท่าที่พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ เป็นได้แล้วไม่มีใครไล่ทัน คนไล่ทันก็ไปเป็นพระพุทธเจ้าทั้งนั้น มีสัพพัญญูเท่ากัน 

เพราะฉะนั้นคุณสมบัติหรือคุณธรรมที่วิเศษพวกนี้ ที่เราเรียกด้วยศัพท์ว่าโลกุตรธรรม ซึ่งเป็นแบบของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ที่ค้นพบ จึงรู้จักอธิปไตย 3 รู้จักอายะ พหุชนหิตายะ(เพื่อหมู่มวลมหาชนเป็นอันมาก)พหุชนสุขายะ(เพื่อความสุขของหมู่มวลมหาชนเป็นอันมาก) โลกานุกัมปายะ(รับใช้โลก ช่วยโลก) ที่ลงท้ายด้วยคำว่า หิตายะ เช่น พหุชนสุขายะ คือ สุขะ +อายะ

โลกานุกัมปา แปลว่ารับใช้โลกช่วยเหลือโลก อายะคือ ประโยชน์ สิ่งที่ดีสิ่งที่ได้ดี สิ่งที่เจริญขึ้นไปเป็นอายะ 

เพราะฉะนั้นทั้งสองนี้ อายะ 3 กับอธิปไตย 3 รวมกันแล้ว พหุชนะ ของประชาชนของโลกของตนของมวลประชาชนนี้รวมกันเลย ของโลกนี้รวมทั้งตนเองและประชาชน รวมแล้วก็เป็นสังขารคือมวลประชาชน เป็นรูปธรรมของสังขาร การปรุงแต่งของมนุษยชาติร่วมกันช่วยกันปรุงแต่งกันอยู่ บ้างก็ทำลาย บ้างก็ทำให้เจริญ บ้างก็อยู่เฉยๆกลางๆ เฉยๆอย่างมิจฉาทิฏฐิ  เฉยๆอย่างสัมมาทิฏฐิ

เฉยๆอย่างมิจฉาทิฏฐิคือ อยู่ไปอย่างนั้นแหละโลกจะเทไปอย่างไรก็ไปตามเขา ไม่เอาเรื่องเอาราว เอาเรื่องก็ไม่ได้เพราะว่าไม่มีภูมิปัญญาอะไร ก็ไปเป็นบริวารอยู่ในโลก 

ส่วนผู้ที่เป็นหัวหน้าเป็นผู้นำก็เป็นผู้ที่จัดการ เป็นนายหรือเป็นหัวหน้าเป็นผู้จัดการสังคมทุกอย่าง 

ทีนี้ในโลกุตตรธรรมแม้จะเป็นหัวหน้า แม้จะเป็นผู้จัดการมวลมนุษย์ก็ไม่หลงตนว่าตนใหญ่ ไม่หลงตนว่าเรามีอำนาจ ไม่หลงตนว่าเราจะต้องไปเอาของคนอื่นมา จะต้องเป็นผู้ที่มีมากกว่าความรู้มากกว่า สมรรถนะสูงกว่า ความเฉลียวฉลาดอะไรต่ออะไรที่จะบริหารสูงกว่าหมด แต่ไม่ไปเป็นนายคนหรอก มีแต่จะช่วยเหลือคนเหล่านั้น เสียสละช่วยคนเหล่านั้น 

ฟังให้ดีนะ มันลึกซ้อนนะ เห็นไหม ที่อาตมามาเรียกเรียง 6-7 คำสุดท้าย 

อิสระ สบาย สงบ อบอุ่น อิ่มเอม เกษมใส ใจเกื้อกูล และเพิ่มพูนเสียสละ 

เกษมหรือเขมัง มันเป็นคุณสมบัติของจิตที่มันไม่มีคำภาษาไทยที่จะขยายความได้แล้ว มันเป็นสุดแห่งมงคล 38 อโศกะ วิรชะหรือเขมัง 

ไม่มีความโศก ชาวอโศกยังอยู่ในระดับนี้ 

วิรชะ หมดเลยรสโลกเลย ที่เป็นรสโลกีย์ละเอียดไปจนเป็นตัวตนเป็นเพราะเป็นชาติ อย่าว่าแต่เรื่องโลกีย์รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสเลย แม้แต่เป็นโลกุตระที่ยังเป็นภพเป็นชาติก็ไม่ยึดติด รู้จักภพชาติที่ดี เกิดมาเป็นมนุษย์โสที่สูงสุด มีหน้าที่ช่วยโลก ช่วยมนุษยชาติก็ช่วยไป แล้วก็ทำตนให้เข้าใจเรื่องของโลก เรื่องของตน เรื่องของธรรมะ เลือกมาปรุงแต่งเข้าเป็น หิตประโยชน์ หรือมาเป็นคุณธรรมที่ โลกานุกัมปา คุณธรรมที่ช่วยมนุษย์โลกทั้งหลาย ช่วยมนุษย์ในโลกทั้งหลาย 

รวมแล้วเป็นคุณสมบัติครบถ้วนที่มาสรุปรวมใน ภาษากลางของคนในโลกที่เข้าใจกันคือประชาธิปไตย 

นี่อาตมาอธิบายรัฐศาสตร์ อธิบายความเป็นประชาธิปไตยแบบไทย รูปแบบของพระพุทธเจ้าโดยเฉพาะ ของตะวันตกไม่มีของพระพุทธเจ้า ของยุโรปสหรัฐไม่มีของพระพุทธเจ้า ของเทวนิยมโลกีย์ไม่มีของพระพุทธเจ้า ไม่มี ประชาธิปไตยแบบของพระพุทธเจ้าไม่มี 

แล้วประชาธิปไตยของพระพุทธเจ้านั้นพึ่งตนเองรอดไหม.. รอด มันจะเป็นประชาธิปไตยที่แสดงความจริงที่ยิ่งใหญ่คือ เป็นประชาธิปไตยที่ไม่ต้องสร้างอาวุธ ไม่มีอาวุธป้องกันตัวและจะไม่ฆ่าใคร ใครฆ่าปล่อยให้เขาฆ่าได้เลย ใจถึงขนาดนั้นเพราะเข้าใจเรื่องเวียนว่ายตายเกิด เขาฆ่าก็คนเลวมาฆ่า เราไม่ได้ไปทำเลวกับเขา ตายแล้วมีแต่สูงกว่าเก่า คนที่มาฆ่าเราสิ เป็นหนี้วิบากไหม ร้ายแรงขึ้นไปอีก อย่างนี้เป็นต้น 

 มันเข้าใจมันรู้จริงหมดแล้ว เพราะฉะนั้นมันไม่ไปทำในสิ่งที่ไม่ดี ยืนหยัดอยู่แต่สิ่งที่ดี เรื่องตายเรื่องเกิดเรื่องเล็กๆ เรื่องตายเรื่องเกิดมันไม่ใช่เรื่องปัญหาอะไรมันจะต้องเวียนตายเวียนเกิด อย่างโลกียะเขาจะไปรู้อะไรเรื่องตายเรื่องเกิด อย่างน้อยตายเขาก็ไปอั้นตู้อยู่ที่พระเจ้า แล้วไม่เห็นการศึกษาอยู่ในโลกพระเจ้าเลย พระเจ้ามีเท่าไหร่ความรู้ขยายมาหมด พระบุตรพระศาสดาก็เอามาขยายความ คนก็เรียนจบเป็นศาสดาได้ 

เพราะฉะนั้นพวกที่เรียนรู้โลกียะจบก็ได้เป็นพระศาสดาของเทวนิยมองค์ใดองค์หนึ่ง แล้วก็มีเยอะแยะที่แข่งกัน เห็นศาสนาเทวนิยมไหมมีตั้งไม่รู้เท่าไหร่ แต่ของพระพุทธเจ้าไม่มีแข่งกัน พระพุทธศาสนามีพระพุทธเจ้าองค์เดียวไม่มีใครแข่งกับพระพุทธเจ้า เพราะรู้ดีหมดเลยว่าภูมิธรรมที่สูงเป็นโพธิสัตว์แต่ละระดับ จะรู้ดีเลย รู้จักเคารพอย่างแรงกล้า รักอย่างแรงกล้า เคารพบูชาอย่างแรงกล้าจริงๆเลย 

ไม่ต้องเอาอะไรพวกคุณนี่เคารพอาตมาอย่างแรงกล้า พวกคุณจริงใจหรือเปล่า อาตมาไม่เคยไปให้ใครมาเคารพ พวกคุณมาเคารพเอง มาเอาเท้าอาตมาไปลูบหัวไปเหยียบหัว หรือเอาหัวมามุดเท้า ให้อาตมาเหยียบหัว อาตมาก็ไม่อยากทำเกรงใจ แต่เขาถือเป็นสิริมงคล อย่างนี้เป็นต้น ไม่ใช่คนเดียวมันเป็นความรู้ มันเป็นความจริงใจ มันเป็นสิ่งที่ลึกซึ้ง มันเห็นคุณค่า เห็นความมีคุณค่าของคน อาตมาไม่ได้ไปยกตนยกตัว แต่อธิบายความจริง เขาก็หาว่ายกตนยกตัว ความจริงที่พูดมันก็เป็นของสูงของลึกซึ้ง และอาตมาเอาที่ไหนมาอธิบายหากไม่เอาของตนเอง 

ตำราอย่างที่อาตมาอธิบายจริงๆไม่มี มีแต่อาตมาเขียนเองไปอ่านสิ เขียนตั้งไม่รู้กี่เล่มแล้ว นี่ยังเขียนปัญญา 8 ยังไม่จบ ยังว่าจะเขียนประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะให้มันจบ เขียนไปแล้วก่อนนี้ ก็ดีตอนนี้ยังไม่จบก็ดี ถ้าจบก่อนนี้มันจะเป็นประชาธิปไตยที่อาตมาเขียนความรู้ไว้ วนอยู่ เพราะฉะนั้นอาตมาจะมาเติมทีหลังไม่ออก เป็นประชาธิปไตยที่อาตมาเรียบเรียงเขียนเป็นประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะพิมพ์ออกมา จะเป็นความรู้รัฐศาสตร์ที่พูดไปแล้วก็เหมือนยกตัวเอง ไม่ใช่เหมือนหรอก ยกจริงๆด้วยความไม่เกรงใจ ยกตัวเองด้วยความไม่ละอายไม่ได้เหนียม ไม่ได้มี มังกุ ไม่ได้เคอะเขินเพราะมั่นใจว่าในเป็นความจริงอาตมาพูดความจริง 

คนที่มีความจริงและพูดความจริงอย่างจริงใจ มันไม่มีความเก้อเขินคล้ายคนหน้าด้าน แต่ไม่ใช่ เป็นคนที่มีความจริงอย่างเดียว คนหน้าด้านอลัชชีมี 2 หน้า แต่คนที่มีความจริงมีหน้าเดียว พูดอย่างเดียวๆไม่มีอะไรซ่อนเลยไม่มีอะไรแฝงหนึ่งเดียวตรงๆ ถ้าคุณเข้าใจอันนี้ 1 คือหนึ่งเดียว เอกังสะ หนึ่งเดียวนิวเคลียร์ฟิชชั่นไม่มีโค้งไม่มีงอ ไม่มีนิวเคลียร์ฟิวชั่นเลยมีแต่ตรงออกไป หายไปเลย ถ้าเป็นพลังงานก็เป็นอย่างนั้น 

เพราะฉะนั้นผู้มีทั้งความรู้ในโลก 3 โลก 3 ขอเรียกรวมๆคือ  อธิปไตย 3 โลกาธิปไตย อัตตาธิปไตย และ  ธรรมาธิปไตย  จะเรียกว่า อธิปไตยคือรูป อายะ 3 คือนามก็ได้

เพราะฉะนั้นเมื่อมีและรู้จนข้างตัวเองมีคุณธรรมนั้นหมด นอกจากจะเป็นประชาธิปไตยหรือ อายะ มีโลกมีตน ที่ไม่เห็นแก่ตนแล้วจริงๆ ไม่เห็นแม้แต่พรรคพวก แม้แต่คอมมิวนิสต์แปลงอย่างเมืองจีนก็เพื่อพวกทั้งนั้น พวกเขา เขายังมีความรักไม่ได้สูงส่งไปถึงระดับความรักมิติที่ 8 ที่ 9 ยัง ความรักของเขายังอยู่ต่ำกว่ามิติที่ 7 ยังไม่ถึงมิติที่ 7 

เพราะฉะนั้นผู้ที่บรรลุจริงในโลกในตน อยู่เหนือโลกเหนือตน เหนือเรียก อุตระ อยู่เหนือโลกก็หมายความว่า เข้าใจโลกและก็อยู่กับโลก ไม่ได้ไปบังคับไม่ได้ไปข่มโลกนะ อยู่เหนือตนคือ เข้าใจตนอย่างสูงสุดเป็นอนัตตาแล้ว อ้อ ความเป็นตนเป็นเช่นนี้เองมีแค่นี้ และแท้จริงก็อยู่อย่างอาศัยตนเท่านั้น มีอัตตา อยู่อย่างอาศัยอัตตา ไม่ได้ยึดอัตตาเป็นเราเป็นของเรา ที่ท่านพุทธทาสใช้คำว่าไม่ใช่ตัวกูของกู ไม่ใช่ กูเป็นภาษาเอกพจน์ ถ้าเราเป็นพหูพจน์ ตัวกูของกูก็คือตัวเราเลยเป็นเอกพจน์ พอบอกว่าตัวเรา เราก็เลยเป็นวี WE แต่อันนี้เป็นมีหรือไอ Iเลยเป็นเอกพจน์ก็เข้าใจได้ชัดขึ้น 

ไม่เห็นแก่ตัวตน ไม่เห็นแก่พรรคพวก แต่ว่าเห็นแก่ธรรมะ ธรรมะคือสิ่งที่ทรงไว้ เอาไว้ มีไว้ ธรรมะที่เป็นของมวลประชาชน สิ่งที่ทรงไว้เป็นของมวลประชาชน ไม่จำกัดเฉพาะ 3 เฉพาะ อายะ 3 ทุกคนกระจาย 3 ออกจากกรอบ 3 คือสามเส้า ทั้งโลกตัวตนกับธรรม หรืออายะ 3 ก็เป็นสามเส้าทั้งนั้น อันนี้ เปิด cyclic order ออกเป็นอันที่ 4 

3 คือตัวตนเต็มๆ 4 นี้ออกจากตัวตนไป เพราะฉะนั้นเป็น 4 เป็น 5 เป็น 6 ก็ยิ่งออกไปอีก ไปเป็น 7 ก็ยิ่งเป็นระดับที่หมดตัวตนไปอีกสูง 

7 8 9 ไปหา 0 ท่านก็ใช้บัญญัติแทนสังขยาตัวเลข 1 2 3 สากลไหนๆก็รู้หมดเลยว่า 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 คือสากลของความเต็ม และความสูญ 

เพราะฉะนั้น 0 = นิรันดร 

0 = Infinity ไม่มีที่สิ้นสุด 

นี่เป็นภาษาที่พูดได้ สภาวะก็เป็นเช่นนี้อยู่ 

เพราะฉะนั้นความรู้ความเป็นจริงเช่นนี้ใครมีจริงก็มาพามนุษยชาติเรียนรู้และปฏิบัติให้จริงอย่างชาวอโศกได้มา จึงเป็นหมู่กลุ่มประชาธิปไตย แบบของพระพุทธเจ้าหรือประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะ ก่ออยู่ในกลุ่มคนไทยชาวอโศก มีได้มวลประมาณนี้แหละขณะนี้ 

ซึ่งอาตมาก็เคยพูดอยู่แล้วว่าอาตมาจะนำพาความรู้พวกนี้ไปถึง 5,000 ปีไหม จะสร้างความเป็นประชาธิปไตยแบบนี้ไปให้เจริญไปอีก เจริญแล้วมันก็จะเป็นโลกุตระ ก็คือประชาธิปไตยโลกุตระ จะเจริญขึ้นไป ถ้าไปถึง 5,000 ปีได้เนื้อแน่นแก่นของความเป็นประชาธิปไตย ก็จะกระจายให้แก่ชาวโลกต่อไป โลกในตะวันตก ในยุโรป อเมริกาจะได้มาเรียนประชาธิปไตยที่เขายังไม่กระดิกหู ยังไม่มี อัญญธาตุ ยังไม่มีความรู้ออกมาจากกรอบโลกียะ เขายังมีความรู้แค่ประชาธิปไตยโลกียะ

 เขายังไม่ออกมา ไม่มีอัญญธาตุ ที่เป็นธาตุรู้แบบใหม่ เป็นธาตุรู้ที่แบบไม่ใช่โลกียะ จนกว่าจะมีหน่วยถึง 50 หน่วย 60 หน่วยของ อัญญธาตุ ถึงจะเอามาพูดแล้วเอามาเป็น จนกว่าจะถึง 70 หน่วย 80 หน่วย 100 หน่วยเต็มก็จึงจะทำงานได้เต็ม

เพราะฉะนั้นคนจะต้องมี อัญญธาตุ ที่เป็นธาตุใหม่ ธาตุต่างหากจากโลกียะ มีจำนวนหน่วยหรือปริมาณเกิน 75% หรือ 3 ใน 4 ส่วน ดีที่สุด

พอเริ่มต้นเป็นนิยตะก็ 3 แล้วมหาก็ เข้าไป 4 ไปเรื่อยๆ จบ เป็น 4 ก็จบมหาเป็นพระพุทธเจ้าเลย จาก 8 ก็เป็น 9 มหาก็คือ 8  8 ก็จบไปเป็น 9 สูงสุด​  หรือในศาสนาพราหมณ์ก็เรียกว่า กาลกิริยาวตาร 

จาก 9 ของพระพุทธเจ้าและเป็นปางที่ 9 ของศาสนาพราหมณ์และเขาก็เรียกว่าเป็น กาลกิริยาวตาร เป็นอวตารที่รอบ จะไปเป็นอะไรก็ได้ จะ 0 ก็ได้จะเกิดก็ได้ จะมีได้ระดับไหนก็ได้หมด กาลกิริยาวตาร เป็นผู้ที่จะมาอวตารมาเกิดก็ได้จะไม่อวตารมาเป็นศูนย์เลยก็ได้ 

เพราะฉะนั้นประชาธิปไตย แบบไทย โดยเฉพาะหรือประชาธิปไตยของพระพุทธเจ้า เป็นประชาธิปไตย ที่มีธรรมะที่เป็นโลกุตตระแท้ๆ ธรรมะของคนที่เป็นอารยชน คนที่เป็นอาริยะจริงๆ หรือลดกิเลสได้จริงๆ คนที่ลดกิเลสได้จริงรู้จักกิเลสอย่างพวกเรานี้พูดกันรู้เรื่อง จนมีทั้งอรหันต์ ลดกิเลสจนกระทั่งเป็นอรหันต์ออกมาทำงานการเมือง 

พ่อครูว่า... ฟังให้ดีนะ พระอรหันต์จะออกมาทำงานการเมืองทำไม ไม่รู้อะไร โพธิรักษ์เป็นอรหันต์หรือเปล่าเป็น ออกพาทำงานการเมืองหรือเปล่า 

อาตมาเคยบอกว่าพลเอกประยุทธ์เป็นโพธิสัตว์หรือพูดถึงเป็นอรหันต์ เขาบอกว่ายังไม่เชื่ออรหันต์อะไร ยังมีโมโหอย่างโน้นอย่างนี้ แล้วเขาได้ลดตัวเองทันทีไหว เขาปรับตัวได้ทันทีได้เร็วไหมพลเอกประยุทธ์ มันเป็นลิงลมอมข้าวพองที่ซับซ้อนซึ่งคุณไม่รู้ความซับซ้อนของสภาพหมุนรอบเชิงซ้อนพวกนี้ 

พระพุทธเจ้าเองแท้ๆยังมีลิงลมอมข้าวพอง เกิดมาก็ยังเป็นชาวโลกอยู่ตั้งนานเสพโลกียสุข แม้ที่สุดก็ไปเป็น เดียรถีย์ อยู่กับเขาตั้ง 6 ปีอีก งมงายอยู่กับท่าน 5 พราหมณ์ หลงบูชาเคารพนึกว่าจะไปเป็นพระพุทธเจ้าแบบพราหมณ์เขาคิด   จนกระทั่งท่านฟื้นความจริงได้เพราะท่านมีความเป็นพระพุทธเจ้ามาแล้ว พอมาเกิดในยุคนั้นไม่ได้ศึกษาหรอกมีแต่วิบาก แล้วก็ระลึกได้ว่าตัวเองมีความเป็นพระพุทธเจ้าแล้วมีสัพพัญญูแล้ว ก็เลยมาบอกพราหณ์มพระพุทธเจ้าจริง พวกพราหมณ์ทั้ง 5 ก็บอกว่าล้มเหลวแล้วเป็นพระพุทธเจ้าไม่ได้ พระพุทธเจ้าก็บอกว่าเราไม่เคยบอกว่าเราเป็นพระพุทธเจ้ามาก่อนเลยนะ มีแต่พวกคุณนั่นแหละเข้าใจตามคำพยากรณ์ว่าเราจะเกิดมาเป็นพระพุทธเจ้า แต่เราก็ไม่ได้มั่นใจไม่รู้ว่าเราเป็นพระพุทธเจ้าแต่ตอนนี้เรารู้แล้วว่าเราเป็นพระพุทธเจ้า 

พราหมณ์ที่มีภูมิธรรมถึงผู้ที่จะเป็นผู้สืบทอดศาสนาอีก 5 รูป จึงยอมสยบเข้าใจว่า โอ้.. เป็นพระพุทธเจ้าก็ต้องตรัสคำเดียว และเราเองเข้าใจว่าท่านจะเป็นอย่างนั้น พวกที่ทำนายต่างหากว่าบอกว่าท่านเป็นพระพุทธเจ้าแต่ท่านไม่ได้บอกว่าท่านเป็นพระพุทธเจ้า ตอนนี้ท่านบอกว่าท่านเป็นพระพุทธเจ้าแล้ว เพราะท่านมั่นใจแล้วว่าท่านเป็นพระพุทธเจ้า ท่านรู้แล้วว่าท่านเป็นพระพุทธเจ้ามีสัพพัญญูมา แต่ท่านไม่ได้ปฏิบัติธรรมของพุทธเลยในชาติที่ท่านเป็นพระสมณะโคดม มีแต่ท่านจะรอขึ้นมาประกาศว่าท่านจบปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้ามาแล้ว และปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้าของท่านเพื่อนท่านหลายองค์ก็ไม่ประกาศศาสนาไม่ได้ชื่อว่าเป็นพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่งขึ้นทำเนียบให้คนในโลกรู้จัก พระปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ที่ท่านไม่มาประกาศท่านก็ปรินิพพานของท่านไปเอง ใครจะไปรู้จักท่าน และมีไม่น้อยพระองค์ด้วยมีมากด้วย 

เพราะว่าท่านไม่มีตัวตน ท่านไม่อยากจะเด่นจะดัง ท่านไม่อยากจะเป็นนั่นเป็นนี่แล้ว ฟังให้ชัด ใช่ไหม เป็นพระอรหันต์ก็เริ่มต้นมีคุณธรรมคุณวิเศษอันนี้แล้ว และเป็นโพธิสัตว์อยู่จนกระทั่งถึงเป็นโพธิสัตว์ระดับ 9 หรือเป็นพระพุทธเจ้า หรือเป็นปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้า มันก็ซ้อนกันอยู่ จะเรียกสัมมาสัมพุทธเจ้า ปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ได้ซ้อนกันอยู่ แต่ถ้าเป็นปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้าก็คือผู้ที่บรรลุมีสัพพัญญูเท่ากับพระพุทธเจ้าแต่ท่านไม่ประกาศตนต่อโลก ไม่มีศาสนาของท่าน ไม่มีศาสนาพุทธของพระพุทธเจ้าองค์นี้ชื่อนี้ขึ้นทำเนียบ ไม่มี ท่านปรินิพพานเป็นปริโยสานไปเพราะท่านรู้โลกหมดแล้วเบื่อแสนเบื่อ ทำเพื่อพิสูจน์เพื่อปณิธานเพื่อให้รู้ว่าเราเกิดมาเป็นคนๆหนึ่ง มันสูงสุดคืออย่างไร พระปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งก็สูงสุดแล้ว ท่านดูแล้วท่านก็จบของท่าน ท่านไม่มีตัวตน ท่านก็ปรินิพพานไปเฉยเลย เมื่อไม่ประกาศ คนในโลกก็ไม่ได้รับรู้ว่า อ๋อ..นี่พระพุทธเจ้า แล้วก็สอนให้คนมีความรู้ ประกาศขยายให้รู้ตามปฏิบัติตามอีก 

ฟังละเอียดขึ้นนะ. แม้อธิบายประชาธิปไตยก็เป็นธรรมะละเอียดซ้อนขึ้นไปอีกเยอะ 

เพราะฉะนั้นธรรมะแท้ที่เป็นโลกุตระนั้นเป็นธรรมะของคนที่เป็นอาริยชนหรือว่าเป็นผู้ที่ลดกิเลสได้จริงๆ จนมีอรหันต์ออกมาทำงานการเมืองร่วมกันแสดงตัวตน เป็นพระอริยะเป็นพระอรหันต์ขึ้นไป แม้แต่เป็นพระโพธิสัตว์ แล้วโพธิรักษ์ออกมาแสดงตัวทำงานการเมืองหรือเปล่า ตอนนี้กำลังรวบรวมให้ตั้งพรรคสัมมาธิปไตย แล้วจะนำพากันไปค่อยๆไป ไม่ต้องไปเร่งเครื่อง ไปตามธรรม 

ประชาธิปไตยนั้นไม่ใช่เรื่องหาเสียง คนยังหาเสียงให้แก่ตนเองอยู่ยังเป็นนักประชาธิปไตยกิเลส เป็นนักประชาธิปไตยยังไม่เข้าใจอธิปไตย 3 ยังไม่เข้าใจอายะ 3 เป็นประชาธิปไตยโลกียะ เท่านั้นเอง 

ประชาธิปไตยนั้นผู้ที่จะได้รับการเลือกตั้งจากประชาชนอย่างแท้จริงเลือกจริงๆไม่ใช่ต้องเลือกตั้ง จะเลือกตั้งหรือไม่เลือกตั้ง ประชาชนเขายกให้จริงๆ คือผู้ทำงานให้แก่ประชาชน ผู้รับใช้ประชาชนจริงๆ ไม่หาเสียง ใครจะยกย่องใครจะยอมรับ ใครจะศรัทธาเลื่อมใสหรือไม่ ไม่มีปัญหา ไม่ตกอกตกใจไม่กังวล ทำงานให้แก่ประชาชน รับใช้ประชาชนหน้าเดียว ให้มีความรู้ความสามารถความเก่งที่จะช่วยประชาชนให้มากขึ้นๆๆๆๆ จบความเป็นนักการเมืองเบอร์ 1 ชัดขึ้นไหม 

เพราะฉะนั้นผู้ที่มีคุณธรรมโลกุตระ ในประเทศไทยก็จะออกมาแสดงตัวตนไม่ได้ออกมาอวดโอ่แต่ออกมาทำงาน เป็นการปรากฏตัวตน แล้วก็ทำงานเป็นการเมืองตั้งแต่เล็กๆน้อยๆออกมาแสดงตัว ออกมาแสดงเสียง ไม่ได้ไปหาเสียงนะ ออกมาแสดงเสียงว่าฉันเป็นประชาชนคนไทยเหมือนกันนะ 1 หน่วย 1 คน 1 เสียงนะ ออกมารวมตัวกันชุมนุมประท้วง 

อย่างอาตมาพาพวกเราออกไปประท้วง มีกี่คนอาตมาไม่เคยกังวลหรอก  อาตมาไม่เคยกังวล ไม่เคยนับจำนวนอโศกที่ออกไปชุมนุมประท้วงไม่เคยนับ แต่ออกไปทำงานทำงานทำงานแล้วมีคนมาร่วมร่วมกินร่วมอยู่ร่วมเห็นด้วย จนกระทั่งเกิดการเห็นชัดเจนและมาร่วมกันโดยที่ว่า สุเทพ เทือกสุบรรณ เขาก็ทำงานการเมืองของเขา เขาก็มีประชาชนเข้าใจได้พาพรรคพวกมา ก็เลยเป็น กลุ่มที่มากกว่าชาวอโศก 

มาถึงสถานีรถไฟสามเสนรวมตัวกัน ก็เป็นกลุ่มนั้นมาสมทบกับพวกเราที่อยู่ในอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย อยู่บริเวณนั่นแหละที่อยู่แถวๆทำเนียบ สะพานชมัยมรุเชษฐ์ เป็นแก่นแกนอยู่เป็นหลัก จำนวนไม่มากเท่าของสุเทพ 

พอสุเทพเข้ามารวมอีก ประชาชนหมู่ใหญ่ที่มีภูมิธรรมเข้าใจว่าอ๋อ.. อันนี้เป็นหมู่มวลประชาธิปไตยแท้ๆ ก็มาสมทบอีกเป็นล้านเลย ทีนี้กี่ล้านไม่รู้ เขาประเมินกันถึงขั้น 10 ล้าน จึงถือว่าเป็นการประท้วงที่เด็ดขาด ชนะหลุดลอย ซึ่งทำมาตั้งแต่ทักษิณ 

เริ่มทักษิณนั้นมีรูปแบบ พลเอกสนธิเข้ามาปฏิวัติหน่อยหนึ่ง จากนั้นมาทักษิณก็ออกฤทธิ์เอาสมัครมา เราก็ไปประท้วง แต่ก็ยังไปอยู่ในรูปแบบว่าไอ้นั่นมันศาลตัดสิน สมัครนั้นตกไปไม่ใช่เพราะประชาชน อ้าว..ทักษิณก็ไม่ยอม ไปก็เอาน้องเขยมาอีก เอาสมชายมาเป็นนอมินีเป็นตัวแทนอีก สมชายมา พวกเราก็ประท้วงจนกระทั่งไม่ได้เข้าทำเนียบเลยสมชาย เป็นนายกรัฐมนตรีไม่ได้เข้าไปนั่งในทำเนียบเลย เพราะว่าพวกประท้วงไม่ให้เข้าได้ 

จนสมชายตกไปอีกก็ยังมีฤทธิ์เอายิ่งลักษณ์มาอีก เราก็ประท้วงอีก เป็นประชาชนประท้วง จนกระทั่งยิ่งลักษณ์ก็จะต้องตกไปเหมือนกัน ถูกศาลตัดสิทธิ์ให้เป็นอะไรต่ออะไรจนกระทั่งออกมาหมด ทั้งขี้โกงทั้งทำลายย่อยยับ สุดท้ายแล้วก็มีผู้รักษาการแทน ผู้รักษาการก็ถูกตัดสินไม่มีอำนาจที่จะไปบริหารอีกแล้ว พลเอกประยุทธ์ทำหน้าที่เป็นหัวหน้า คสช.เป็นหัวหน้ารักษาการความสงบเรียบร้อยของประเทศ เป็นหน้าที่ 

กว่าจะมารับลูกของประชาชนอยู่ตั้งนานแหนะ พ.ศ 2557 เราออกไปชุมนุมประท้วงตั้งแต่ 2549  พอนายกประยุทธ์มารับลูกต่อ ก็ต้องอาศัยรูปแบบของสภาของประชาธิปไตยโลกเขาก่อน เข้ามาทำหน้าที่ซึ่งมันต้องทำและเขาก็ตีความว่านี่คือผู้ยึดอำนาจ ใช่ พลเอกประยุทธ์ใช้คำว่าอย่างนั้น ผมก็ขอยึดอำนาจง่ายๆนะไม่ได้มีปืนไปยิงสักแปะ เขายิงกันมาแล้ว พวกสายรัฐบาลประยุทธ์ไม่ได้ยิงสักแปะ มีแต่พวกพวกโน้นยิงมา พวกเราประท้วงด้วยความสงบไม่มีอาวุธนี่เป็นความซ้อนอยู่ในพวกนี้ นักรัฐศาสตร์จะต้องศึกษารัฐศาสตร์บทนี้ให้ดีว่าประเทศไทยมีสองสมัยประชาธิปไตยมีประชาธิปไตยแบบพุทธ ประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะไม่มีใครมีหรอก เป็นปรากฏการณ์จริงประท้วงจริงๆเป็นประชาธิปไตยที่เป็นประชาชนเพื่อประชาชนโดยประชาชนจริงๆ นี่แหละคือประชาธิปไตยที่ประชาชนทำ 

เมื่อพลเอกประยุทธ์มารับช่วงบริหารก็ทำตัวเองบริหารเข้าตาประชาชน ประชาชนก็ไม่ออกไปประท้วง อาตมาก็ไม่ออกไปประท้วงแต่กลับเชียร์ด้วย ส่งเสริมด้วย แล้วพลเอกประยุทธ์ก็ทำมาได้ถึง 2 สมัย 

สมัยแรกถือว่าเป็นเผด็จการเพราะยังไม่ได้รับอนุมัติจากผู้แทน พอสมัยอีก 4 ปีหลัง สภาผู้แทนส.ส.ก็โหวตกันเอาพลเอกประยุทธ์มาเป็นนายกอีก จึงเป็นนายกต่อมาอีก 8 ปี แล้วบอกว่ากฎหมายเป็นมาได้ 8 ปีแล้วไม่ได้แล้ว อะไรก็แล้วแต่มันซับซ้อนอยู่ เพราะฉะนั้นก็จะแก้กฎหมายกันตรงนี้ อะไรก็แล้วแต่ อาตมาไม่ห่วงหรอกไม่เกี่ยงหรอก ไม่ห่วงและไม่เกี่ยงจนกระทั่งมีภาวะโรคแทรกซ้อน มี

พลเอกป้อมขึ้นมา เป็นภาวะโรคแทรกซ้อน 

อุ๋งอิ๋งแล้วยังมีพลเอกประวิตรขึ้นมาอีก มันเป็นเหตุการณ์ที่สวยงาม มันเป็นเหตุการณ์ที่บอกว่า ผู้ที่ใจใจผู้ที่เป็นแชมป์จริงๆนั้น รองแชมป์ต้องไล่มาเรื่อยๆจะต้องมารุมรองแชมป์ทั้งนั้น ถือว่ารองแชมป์อุ้งอิ้งรองแชมป์ พลเอกป้อมก็รองแชมป์ ยิ่งใหญ่ทั้งนั้นเลยนะ อุ๋งอิ๋งก็เป็นตัวแทนของประชาธิปไตย ยิ่งใหญ่ประเภทที่เรียกว่าข้านี่แหละประชาธิปไตย ๆๆ พวกที่ไม่ใช่ข้าไม่ใช่ประชาธิปไตย พวกวาทกรรมพวกปากมาก พวกยึดเอาคำว่าประชาธิปไตยไปเป็นของตนแต่เนื้อแท้นั้น ไม่มีเลยในความเป็นประชาธิปไตย มีแต่ตัวกูของกู ของพรรคพวกกู โกงแล้วมาแบ่งกัน โกงแล้วไม่ว่าแต่เอามาแบ่งกันอย่างนี้ 

เพราะฉะนั้นขณะนี้ของจริง เอาเถอะพลเอกประวิตรหรือพลเอกป้อม ก็ในระดับหนึ่ง ก็ยังมีอะไรต่ออะไรอยู่ แม้แต่ความซับซ้อนบอกว่าพลเอกป้อมก็เป็นพี่ของพลเอกประยุทธ์ นี่ก็ซับซ้อน “พี่จะฆ่าน้องหรือน้องจะฆ่าพี่”  อ้าว.. อาตมาใช้คำนี้ เอาไปคิด หรือไม่ต้องใช้คำแรงอย่างนี้ก็ได้ ใช้คำว่า “พี่จะแย่งน้องหรือน้องจะแย่งพี่” คำนี้ก็ได้ 

ใครว่าพี่จะแย่งน้องหรือน้องจะแย่งพี่ ... ส่วนใหญ่บอกว่าพี่จะแย่งน้อง 

และมันควรไหมล่ะพี่แย่งน้อง ... ไม่ควร แค่นี้ก็เป็นคุณธรรมที่พวกเราพอรู้แล้ว พี่ไม่ควรจะแย่งน้อง และน้องจะไปแย่งพี่ได้ยังไง แต่พี่นั่นแหละมันจะต้องช่วยน้องได้ และพี่จะต้องไปแย่งน้องทำไม มีแต่น้องมันจะแย่งพี่ ตอนนี้เขาเป็นน้องที่เขาไม่แย่งพี่แล้ว ฟังดีๆนะ นี่คือปรากฏการณ์ phenomenon ของประชาธิปไตยตัวอย่างของโลก นี่แหละ 

ต่อไปประเทศไทยจะมีคนที่เป็นอาริยะถึงอรหันต์เป็นโพธิสัตว์ โพธิสัตว์ระดับ 4 แล้ว ระดับ 5 ระดับ 6 ระดับ 7 อย่างเช่นอาตมาเป็นต้น ถ้าอาตมาขึ้นไปถึงระดับ 8 ก็จะมีระดับ 6 เหลื่อมเข้าไปหาระดับ 7 จะไปทำงานในสังคม ต่อไปจะถือว่าอาตมาพูดนี้เป็นคำพยากรณ์ก็ได้ และคนเหล่านี้ออกมาทำ จะมาแสดงตัวออกมาทำงานจริงกับโลกกับสังคมกับมนุษยชาติ คนไทยก็มาทำในเมืองไทยของไทยนี่แหละจะมาแสดงความรู้ มาแสดงความจริงใจ มีความจริงเท่าไหร่ก็เอาความจริงมามีความรู้เท่าไหร่ก็เอาความรู้มาแสดง แสดงเพื่อประโยชน์ของประโยชน์ ไม่ใช่แสดงเพื่อตัวตนของตนเอง 

เหมือนอย่างอาตมาพาพวกเรามาประท้วงตั้งแต่กลุ่มเล็กๆออกมาประท้วงและก็แสดงตนแสดงตัวตนความรู้ความจริงกันออกมา “ยาวให้เป็น เย็นเรื่อยไป ไขความจริงออกมาให้มากๆหมดๆ”  อะไรๆก็ไปถึงสุดก็คือมีความจริงเท่านั้นแหละชนะทุกสิ่งทั้งโลก 

เพราะฉะนั้นก็ไปแสดงความจริงออกมา ไปแสดงตัวตนออกมา ผ่านเหตุการณ์มา เป็นตัวอย่างที่ล้างลัทธิทักษิโนมิก สำเร็จจนกระทั่งบรรลุผลสำเร็จ อาตมาใช้คำนี้ก็แล้วกัน เป็นความสำเร็จบริบูรณ์แล้ว บริบูรณ์แล้ว ยังเหลือเศษอยู่ที่จะสัมบูรณ์ อีกบ้างเล็กน้อยเท่านั้นเอง 

บริบูรณ์นี้เป็น ปริ ปูรณะกับ สมะ ปูรณะ 

สมะปูรณะ สูงกว่า ปริปูรณะ

แล้วก็มีคนที่ทำหน้าที่ตามกฎหมาย ก็เริ่มต้นตั้งแต่พลเอกประยุทธ์ทำหน้าที่ตามกฎหมายในขณะนั้น ออกมาทำหน้าที่ พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา ออกมาทำหน้าที่ นั่นคือออกมายึดอำนาจเบ็ดเสร็จเด็ดขาด ซึ่งมีทั้งรูปและนาม เป็นรูปธรรมตามโลกเขา แต่นามเป็นของพลเอกประยุทธ์ ซึ่งคนยังไม่รู้ หรือแม้แต่พลเอกประยุทธ์ก็ยังเป็นลิงลมอมข้าวพองก็ปรับตัวมาเรื่อยๆ จนทุกวันนี้ก็แสดงตัวว่าเป็นนายกตัวจริง และมีทั้งนามธรรมตามที่เป็นพุทธธรรม เพราะคนไทยนี้มีพุทธธรรมเป็นแก่นแกนจริง เป็นประธานสิ่งทั้งปวงเป็นประธานจิตด้วย เป็นธรรมะโลกุตระนี่แหละ 

คนยังเข้าใจโลกุตรธรรมที่เป็นประชาธิปไตยโลกุตรธรรมยังไม่ได้ แม้ทุกวันนี้อาตมาก็ยังพยายามอธิบายประชาธิปไตยโลกุตรธรรม แล้วก็ยืนยันประกอบอ้างอิง ทั้งหลักฐานพยัญชนะแบบอย่างที่พระพุทธเจ้าพาเป็น แม้แต่บอกว่า         “หมดตัวตน รับใช้ประชาชนโดยความซื่อสัตย์สุจริต” เป็นหลักเกณฑ์ที่ให้มาอ่านมายืนยันว่า ถ้าเป็นนักประชาธิปไตยจะรับใช้ประชาชนจริงๆ มีความรู้ความสามารถและก็ซื่อสัตย์ สามเส้าแรก พลเอกประยุทธ์มีพร้อมเลย เห็นไหม จึงผ่านมาได้ด้วยความจริง ธัมโมหะเวรักขติธรรมะจารี ธรรมรักษาผู้ประพฤติธรรม 

มีธรรมะจริงก็เลยทำมาได้จริงๆและจะเป็นตัวอย่างที่มันไม่ใช่เรื่องที่ไม่มีเหตุปัจจัย ทุกอย่างต้องมีเหตุปัจจัยเป็นอย่างนี้ต้องเป็นเช่นนี้ Born To Be แข่งวาสนาจะมาทำเป็นแข่งวาสนาอะไรกันไม่ได้นี่คือสำนวนเก่า แข่งเรือแข่งพายแข่งไม่ได้ แต่แข่งวาสนาแข่งไม่ได้ วาสนาคือสิ่งที่เป็นของตนเองสั่งสมมาตามบารมี เหมือนอย่างอาตมามาแข่งกับอาตมา อาตมาไม่แข่งกับใครหรอก อาตมาก็ทำของอาตมาไปเรื่อยๆ ส่วนใครจะแข่งกับอาตมาที่จริงควรแข่งแต่ไม่ต้องอวดดีแค่นั้น แข่งสิแข่งดีเหมือนอย่างอาตมาทำมาเรื่อยๆ ไม่ใช่มาตีรันฟันแทงอะไรกับอาตมา ทำดีมาให้มันดีเท่ากับอาตมาให้ได้ เพราะอาตมาทำมาเป็นตัวอย่างแล้ว นี่ภาษาไทยอธิบายละเอียดๆให้ฟังอย่าสับสน 

เพราะฉะนั้นทุกอย่างที่เป็นหลักฐานปรากฏการณ์จริงอะไรต่างๆเกิดในประเทศไทย เป็นแบบอย่างของความเป็นประชาธิปไตย ซึ่งอาตมาได้ร่วมอยู่ในการทำงาน ตั้งแต่นำประท้วงมา ทำสำเร็จขึ้นมาเป็นรายทางมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ต้นรัฐบาลมาจนถึงที่ว่า รัฐบาลทักษิณ สมัคร สมชาย ยิ่งลักษณ์อะไรพวกนี้ ซึ่งตอนนี้ก็เปลี่ยนมาแล้วมาเป็นของประชาชนพลเอกประยุทธ์แล้ว แต่เขาก็ยังไม่หมดสิ้นเยื่อใยทักษิณ เขาก็ยังจะพยายามอยู่อีก 

ทุกวันนี้นี่ถือว่าคลื่นของความเป็นประชาธิปไตยเก๊นี้ มันเป็น After Shock ปลายหางแล้ว คลื่นประชาธิปไตยเก๊ของทักษิณตอนนี้มีคลื่นอยู่เป็น After Shock  ปลายหาง ฟังเข้าใจนะภาษานี้มันเป็น After Shock ปลายหางเป็นคลื่น 

และอาตมาเคยพูดว่าลัทธิทักษิโนมิค ทักษิณนี้อำมหิตจริงๆ “อำมหิตที่จะฆ่าลูกสาว” ขอใช้ภาษานี้ 

 หรืออำมหิตครอบงำคนโง่ คนที่โง่หลงตามให้เขาครอบงำก็ อำมหิตจริงๆนะ ยอดอำมหิต ตนเองแม้แต่ลูกสาว ที่จริงมันซ้อนอยู่ว่ามันไม่ใช่มันเป็นเหตุที่เขาโง่หนักมากทักษิณ แต่เขาหลงว่าเขาฉลาดจริงๆ มันเป็นมายาและเขาเป็นตัวมายาโดยไม่รู้ตัว เขาไม่ใช่สิริมหามายา เขาไม่รู้ตัว 

เพราะฉะนั้นเขาจึงเป็นตัวอย่างความเห็นแก่ตัวให้แก่โลกเห็นชัดๆ ว่าคนมันเป็นถึงขนาดนี้ได้นะ เหมือนกับมีเทวทัตในยุคพระพุทธเจ้า ปานฉะนั้น เลวร้าย กว่าเทวทัตด้วยเพราะยุคนี้เป็นยุคใกล้กลียุคแล้ว เลวร้ายกว่าเทวทัต เอาญาติโกโยติกามาฆ่าทางการเมือง เอามาฆ่าจนกระทั่งหมดแล้ว น้องเขยก็ไปแล้ว.  น้องสาวก็ไปแล้วยังเหลือลูก เราก็จะไปบอกว่าไปแล้วก็ไม่ได้เพราะยังไม่เป็น Past perfect เขายัง continuing อยู่ 

เพราะฉะนั้นลูกคนเล็กก็ยังหลงบ้า ขอใช้คำนี้ว่ายังหลงบ้าว่าจะได้เป็นนายกรัฐมนตรี ก็ให้พ่ออำมหิต พ่อเป็นยอดอำมหิตจับมาเชิดอยู่ขณะนี้ 

นี่อาตมาพูดเรื่องพวกนี้ ไม่ใช่เรื่องเบาๆ เรื่องหนักๆใหญ่ๆ ใช่ไหม ไม่ใช่เรื่องเบา คนอาจจะมีความรู้เหมือนอย่างอาตมารู้อยู่ไม่น้อย แต่เขาไม่กล้าพูดอย่างอาตมา คนที่เขาเข้าใจก็มีเข้าใจอย่างอาตมาแต่ไม่กล้าพูด อย่างเต็มปากเต็มคำ พูด ในสาธารณะอย่างนี้ 

ไม่ใช่อาตมาอวดเก่งแต่ถึงคราวถึงกาละสิ่งนี้ต้องพูด อาตมาไม่ได้สร้างไม่ได้วางแผนมาก่อนในการที่จะพูด มันถึงคราวถึงวาระ แม้แต่อาตมาเขียนไว้ก่อนก็ยังไม่ได้อ่านถึงอธิบายถึงตรงนี้เลย อันนี้เขียนก่อนไปตั้งหลายอาทิตย์แล้ว เขียนเป็นเดือนๆแล้วถึงเอามาพูด เพราะฉะนั้นการเมืองก็ยังมีตัวอย่างเข้าใจ กำลังมีตัวอย่างที่แท้จริงให้ลอกเลียนมา

เพราะฉะนั้นภาษาที่บอกว่าประชาธิปไตยโลกุตตระนี้ ในโลกเขามีโลกียะอยู่ทั้งโลกเป็นเทวนิยมทั้งนั้น มีความรู้ประชาธิปไตยแบบโลกีย์กันอยู่ทั้งนั้น ยังไม่รู้จักรู้แจ้งรู้จริงในประชาธิปไตยโลกุตระหรอก ที่นี้ในโลกยุค 2500 ปีนี้ ประชาธิปไตยโลกุตตระ ที่มีรากอยู่ในประเทศไทย มีรากเหง้ามีมูลกา จะเกิดเป็นตัวอย่างให้แก่โลก แม้ชาวไทยเองแท้ๆ ก็ไปเรียนการเมือง เรียนรัฐศาสตร์มาจากต่างประเทศใช่ไหม แล้วก็เอามาโลดแล่นทำงานการเมืองอยู่ในไทย มันก็ยังเป็นประชาธิปไตยโลกีย์ ตามตำราที่ในหลวง ร. 9 บอกว่า แล้วก็ปิดตำรา ปิดตำราแล้วก็เปิดตำราใหม่ ก็ให้เอาแบบคนจนเอาแบบก้าวหน้าอย่างมากไม่เอา ขาดทุนคือกำไรของเรา ท่านพูดไปในเชิงเศรษฐกิจ คนก็ยังเข้าใจยากอยู่ อาตมาก็ยังต้องมาขยายความและนำพาพวกเรานี้ให้จริง ให้เป็นตัวอย่าง 

อาตมาถึงยังไม่อยากตาย อยากจะนำพาพวกเราให้เกิดเป็นรูปเป็นร่าง มีคณะนักการเมืองเรียกว่าชาวอโศก ขึ้นไปแล้วก็ทำตามระบบเขานั่นแหละ ตามระบอบที่เขามีกฎหมายมีหลักเกณฑ์ก็ทำตามเขา เราไม่ทำผิดกฎหมายหรอก ทำไปตามนั้นแหละ แต่เราเอาแก่นเนื้อของความเป็นประชาธิปไตยหรือคุณธรรมนี้ เป็นประชาธิปไตยเนื้อแท้ของพระพุทธเจ้า ทำอันนี้ไปเลย 

เพราะฉะนั้นสรุปลงเบื้องต้นนี้ว่า เมืองไทยจะเป็นประชาธิปไตยโลกุตระในโลกขณะนี้ เพราะมีประชาชนคนไทยที่มี DNA ของศาสนาพุทธ ตั้งแต่สร้างประเทศไทยมาจนกระทั่งบัดนี้ เมื่อประเทศไทยถึงยุค ธรรมิกราช 2 องค์อุบัติขึ้นมาในยุคนี้ เป็นคนจริงๆ นี่ก็พูดไปแล้วมีในหลวงร. 9 กับอาตมานี่แหละ มาประพฤติโลกุตรธรรมขึ้นจริงๆเป็นปรากฏการณ์จริงเป็นฟีโนมินอล ตัวอย่างเจ้าเดียวนี่แหละ ศึกษาจากสังคมศาสตร์อันเป็นพฤติกรรมจริงของมนุษย์ที่เป็นได้ ศึกษาจากรัฐศาสตร์อันเป็นพฤติกรรมของมนุษย์ที่เป็นจริงในไทยก็ได้ แม้แต่ศึกษาจากเศรษฐศาสตร์ที่เป็นบุญนิยมที่เราพาทำนี้และเรียกศัพท์ว่าบุญนิยมว่าเป็นเศรษฐศาสตร์ที่ฆ่ากิเลส เศรษฐศาสตร์ที่เป็นลัทธินิยม ism เป็น boonnism เป็นลัทธิที่ฆ่ากิเลสของตนเอง บุญนี้ชำระกิเลสของตนเอง เป็นนักฆ่ากิเลสของตัวเองไม่ไปยุ่งกับกิเลสของคนอื่น เป็นนักประหารมือสุดท้ายรองจากฌาน 4 

เพราะฉะนั้นคนทางทุนนิยม คนทางโลกียะ คนทางเทวนิยม เขาก็ยังหหลงทุน หลงกำไรหลงสะสมกอบโกยเงินทองอำนาจบาตรใหญ่ของโลกีย์หมด มันก็เห็นตัวอย่างมีหลักฐานยืนยันทั้งนั้น คนไทยที่เราทำกันอยู่นี้ ผู้ที่มีภูมิปัญญาจริงๆศึกษาเถอะ จะเห็นจริง จะเข้าใจจริง 

ไม่ไอเลยนะวันนี้ต่ออีกหน่อยหนึ่ง แต่เอาความเหมาะสมควร 

เพราะฉะนั้นขอยืนยันว่าธรรมิกราช 2 องค์ ในหลวง ร. 9 ก็ทรงทำหน้าที่ของพระองค์ ยังไม่ปรินิพพานหรอก ในหลวงเป็นโพธิสัตว์ที่จะต้องต่อไปอีกอยู่ ไม่มีปัญหาอะไร แล้วท่านก็สิ้นพระชนม์ไปก่อน อาตมานี้ทำหน้าที่ไก่ตัวพี่ ในยุคนี้อาตมาพูดว่าไก่ตัวพี่ เป็นไก่ตัวพี่จริงๆในยุคนี้ อาตมาไม่ได้พูดเล่น 

อาตมาประกาศตนว่า อาตมาเป็นไก่ตัวพี่ที่จะนำพาโลกุตรธรรมนี่แหละ คืออาตมานี่มันพร้อมทั้งรูปทั้งนาม และพาไป ในหลวงท่านก็นำทำรูป ส่วนอาตมามาทำทั้งสองอย่างทั้งรูปทั้งนามให้ชาวพุทธนี้ นำพาชาวพุทธ ซึ่งที่จริงแล้วพุทธมันเสื่อมๆแต่ก็แน่นอน ผู้แสวงหาผู้ที่เป็นอาริยะที่จะต้องพากเพียรให้เจริญเป็นอารยธรรมมีอยู่ ไม่ใช่ไม่มี คนไทยที่อยากได้ของจริง เป็นคนแสวงหาที่จะได้    ธรรมะโลกุตตระจริงๆ สัมมาทิฏฐิจริงๆเขาก็จะ ค่อยๆ เห็น 

ตอนนี้พวกที่ขัดแย้งต่อต้านอาตมาก็เบาลงไป จนกระทั่งแม้แต่เอาหลักเกณฑ์ของโลกกฎหมายมาทำให้อาตมาแพ้ และอาตมาต้องแพ้และต้องถูกผู้พิพากษาลงโทษติดคุก หกเดือน แต่รอลงอาญา เมื่อหมดรอลงอาญา 2 ปีก็หมดสิ้น เราก็มาอยู่นอกคุก 2 ปีตามคำตัดสินกฎหมายแล้วก็จบแล้ว เถรสมาคมก็เลยไม่รู้จะเอาอะไรมาเพราะเอาธรรมะมาสู้กับอาตมาเขาก็สู้ไม่ได้ เขาเอากฎหมายมาสู้ทั้งๆที่จริงนานาสังวาส เถรสมาคมทำอะไรอาตมาไม่ได้ อาตมาประกาศบอกแยกไปแล้ว มาฟ้องไม่ได้อธิกรณ์อาตมาไม่ได้นั่นแหละ เถรสมาคมไม่มีความรู้มาฟ้องอาตมาก็ละเมิดธรรมะพระพุทธเจ้าเป็นอาบัติ ซึ่งอาตมาก็เคยแยกแยะไปแล้ว 

เพราะฉะนั้นสรุปเข้าหาเรื่องที่เรากำลังพูด เพราะฉะนั้นอาตมาก็มาเป็นธรรมิกราชที่พระพุทธเจ้าทรงพยากรณ์เอาไว้ใน อาณิสูตร ก็ยืนยันพิสูจน์กับอาตมาไปว่าอาตมาเป็นใครคนนั้นคนนี้จริงๆอย่างที่ว่าไหม 

เพราะฉะนั้นมันมีสภาพจริง มันมีอะไรอ้างอิงยืนยันหลักฐานตามพระไตรปิฎกหลักฐานคำสอนที่พูดตามๆกันมา เป็นตำนานก็มีหลักฐานในพระไตรปิฎกก็มี ตำนานก็มีที่ไม่ได้บันทึก ในพระไตรปิฎกก็มารวมกันหมดตรงกันหมด เอามายืนยัน และก็พิสูจน์จริงลงไปสิ อย่างในยุคนี้แหละ พวกคุณเป็นคนในยุคนี้ติดตามพิสูจน์จะได้ดูสิ่งที่จริงและที่ดีที่สุดในความเป็นมนุษย์ 

เพราะฉะนั้นในวงการศาสนาที่แม้แต่จะเสื่อมแล้ว เราก็พยายามที่จะพัฒนาขึ้น จากที่ไปหลงใหล คนที่หลงใหลก็ยังหลงใหลติดยึดอยู่ ยังไม่รู้ตัวก็ยังเยอะในวงการสงฆ์กระแสหลัก เอาเถอะ ก็ขอสรุปไว้ตรงนี้ก็แล้วกันว่า 

อย่างไรก็ตามประเทศไทยคือ ประเทศที่มีประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะ ไม่มีในตำราในต่างประเทศหรอก ไม่มี นอกจากตำราในประเทศไทยนี่แหละ แล้วตำราที่เป็นประชาธิปไตยโลกุตระนั้น อาตมาได้เขียนขึ้นมาเรียกมันว่าตำรารัฐศาสตร์ เขายังไม่รู้หรอกว่านี่คือ ตำรารัฐศาสตร์ที่แท้จริง เศรษฐศาสตร์ด้วยสังคมศาสตร์ด้วย แต่เขาจะไปแยกกันเอง ผู้รู้ต่อไปจะไปแยก 

รัฐศาสตร์เอาไปทางนี้อย่างโพธิรักษ์พูดรัฐศาสตร์แบบนี้ โพธิรักษ์พูดเศรษฐศาสตร์แบบนี้ โพธิรักษ์พูดสังคมศาสตร์แบบนี้ ต่อไปจะมีคนไปแยกเอง อาตมาก็พูดรวมๆไปทั้งหมดไม่ได้ไปพูดแยกกันทีเดียว ให้มันเกิดการสังเคราะห์สังขารกันไป 

เพราะฉะนั้นอาตมานี่แหละเป็นผู้เขียนตำรารัฐศาสตร์เอาไว้ตามประสาของอาตมา อ้าว.. พักยกวันนี้ไว้ก่อน อธิบายมาถึงหน้า 6 แล้ว ร่างไว้ถึงหน้า 13 ยังมีเวลาต่อไปอีก แม้งาน 88 ปี 8 เดือน 8 วัน จะหมดลงไปแล้วงาน แต่การบรรยายธรรมะอันเป็นโลกุตระ ก็ยังจะต้องอธิบายกันต่อไปอยู่ ใช่ไหม เพราะฉะนั้นก็ติดตามฟัง เอาล่ะ ถึงตรงนี้อาตมาก็ขอจบลงแต่เพียงเท่านี้...เจริญธรรมทุกคน 

ที่มา ที่ไป

พ่อครูเทศน์งานอัฏฐาริยสัจจายุ ประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะ ตอนที่ 3  วันจันทร์ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2566 ที่บวรราชธานีอโศก แรม 8 ค่ำ เดือน 3 ปีเถาะ

เวลาบันทึก 14 กุมภาพันธ์ 2566 ( 06:06:55 )

รายละเอียด

660215 ประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะ ตอนที่ 4 พุทธศาสนาตามภูมิ ราชธานีอโศก https://www.boonniyom.net/53024.html 

ดาวโหลดเอกสารที่                                                                                                          

https://docs.google.com/document/d/1SP96dvpdXXs2EHnfN35oPeevM5HFeeqBqchPYSHDKDw/edit?usp=sharing                                

ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/1sPakV0XMRGTrWnQFs3-_ruN9kpqTQwF2/view?usp=share_link 

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/xDyg9o3Q3R8 

และ https://fb.watch/iIzO2YaGQi/ 

สมณะเดินดิน... วันนี้วันพุธที่ 15 กุมภาพันธ์ 2566 ที่บวรราชธานีอโศก เป็นวันแรม 10 ค่ำ เดือน 3 ปีเถาะ อาตมารู้สึกว่ายังอีกเยอะเหมือนกันนะกว่าจะถึงงานพุทธาภิเษก แต่เดือนกุมภาพันธ์มี 28 วันเอง ก็คงจะไม่ยาวแล้ว 

งานมีตอนต้นเดือนมีนาคมประมาณวันที่ 5 จะเข้าสู่งานพุทธาภิเษก เราเพิ่งจบงาน อัฏฐาริยสัจจายุ การจบงานนั้นเป็นเหมือนที่เราจะเริ่มปฏิบัติการทำความแข็งแรงให้เกิดขึ้นอย่างไร ที่สันติอโศกมีสมณะผู้เฒ่ารูปหนึ่ง ท่านพยายามทำร่างกายของท่านให้แข็งแรง แม้จะอายุ 84 ถึง 85 แล้ว ตื่นเช้าเจอหน้าอาตมานมัสการ ท่านก็จะบอกว่า Stronger Together 

ตอนนี้สมณะที่บ้านราชมีข้อต่อรองกันว่า ตอน 14:00 น ทุกวันจะออกไปทำงานภาคสนาม วันนี้ก็ออกไปเก็บถาดเพาะกล้า ซึ่งมันมีจำนวนมากยังไม่หมดเลยทีเดียว ทำให้เกิดความแข็งแรงร่วมกัน ท่านฟ้าไทเสนอว่า ใน 1 เดือนน่าจะเดินรอบบ้านราชสักวันหนึ่ง แต่มีเป็นพันไร่ ไม่รู้จะเดินรอบทั้งหมดหรือเปล่า เป็นการเดินไปลงรายละเอียดให้พวกเราทำพื้นที่ให้สมบูรณ์ 

งานนี้ว่าจะทำหนังสือเป็นที่ระลึกสักเล่มหนึ่ง แต่โรงพิมพ์ทำให้ไม่ทันในงาน แต่ก็จะเอามาส่งที่สันติอโศกในวันพรุ่งนี้ ลองขึ้นภาพให้ดูหน่อย ภาพปกหน้าเป็นภาพพ่อท่าน นั่งถือปุ้งเต้าเซ้าสิ้ว ส่วนภาพปกหลังเป็นภาพพ่ออภัย แม้เราไม่ผิดเราก็ยอมแพ้ได้ ประโยคสุดท้าย ความบริสุทธิ์เท่านั้นที่จะชนะทุกสิ่งทั้งโลกในที่สุด เป็นภาพรูปปั้นหน้าป้ายราชธานีอโศก

หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่พ่อครูเขียนไว้ตั้งแต่เมื่อบวชได้ 45 ปี เขียนไว้แต่ไม่ได้พิมพ์ออกมา เขียนเล่าถึงอัตตะชีวะประวัติ บวชมา 45 ปี ได้อะไร ใช้สำนวนภาษาง่ายๆ เป็นภาพ 4 สีทั้ง ตอนท้ายจะประมวลความรักของพ่อครูในมิติต่างๆ รักษ์โลก ก็รักศาสนา รักมนุษยชาติ 

รักมนุษยชาติอธิบายให้เห็นบุญญาวุธ 7 ประการ ที่พ่อครูเคยสาธยายไว้ หนังสือเล่มนี้มีความหนาประมาณ 100 กว่าหน้า อีก 2 วันจะมาถึงบ้านราช ส่วนที่สันติอโศกก็ไปติดต่อขอรับได้ สีมาฯ ศีรษะฯหนังสือคงได้ก่อน ที่อื่นคงรอจังหวะรถไปรับหนังสือที่สันติอโศกเอาไปส่งให้ 

ตั้งใจจะออกในงานแต่โรงพิมพ์เร่งเต็มที่ก็ได้ประมาณนี้ เป็นควันหลงที่จะเก็บไว้เป็นที่ระลึกในงานนี้ 

พ่อครูว่า...ขอโอภาสปราศรัยกับแฟนานุแฟนที่ส่งมา 

_ร.ต.ท.ชัยพงค์ บุญพรหม…

อัฏฐาริยสัจจายุ

--~~ 8 ~~--

@ บันลือสีหหน้าด  ป่าวป้อง  ธรรมเฮย

เสียงเอ่ยธรรมแท้ถ่อง พ่ออ้าง

มุ่งสืบต่อศาสน์พ้อง พุทธะ เจ้านา

โลกุตระสร้าง ส่องหล้าแสงงามฯ~

--~o~--

อ๊อด : ประพันธ์

ร.ต.ท.ชัยพงค์ บุญพรหม

พ.15 กุมภ์.66(เช้า)

_ซึ้งซื่อ วิเชียร ...ในความรักอันบริสุทธิ์ของพ่อท่านที่มีต่อลูกๆทุกคนเทียบเท่าฟ้าดินและมหาสมุทร ลาดลุ่มลึกไม่โกรกชัน

เนื่องในวัน อัฏฐาริยสัจจายุ 88 ปี 8 เดือน 8 วัน

ลูกๆขอน้อมถวายความคิดดี พูดดี ทำดี คือ กรรม 3 ที่พ่อท่านเคยสอนสั่ง เป็นปฏิบัติบูชาด้วยเศียรเกล้า

กราบนมัสการครับ

SMS วันที่ 11-13 ก.พ. 2566

4 หลักใหญ่ของความเป็นมนุษยชาติที่เจริญ 

_ฟ้าพรห์มไพร นาวาบุญนิยม  · น้อมกราบบูชาพ่อท่านที่เคารพอย่างสูง..เนื่องในวาระครบรอบ 88 ปี 8 เดือน 8 วัน ขอให้พ่อสุขภาพแข็งแรงอยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร..ให้ความรักแก่คนทั้งโลกตราบนานเท่านานนะคะ

พ่อครูว่า... ให้ความรักของคนทั้งโลกนี้เป็นจิตของอาตมา ตามที่เขียนเอาไว้ว่าคนเรามันมีกรอบขอบเขตของจิตที่มีทั้งความรู้ มีทั้งความไม่รู้ แล้วก็ทำให้ตัวเองเกิด เป็นความรู้ที่ไม่ดี มันเลวร้ายมันทำให้เกิดบั่นทอน และก็ยังทำให้เกิดความรักที่แคบแค่เริ่มตั้งแต่มิติที่ 1 ดังที่ได้เขียนมาแล้วตั้งแต่กามนิยม จนกระทั่งจบถึงโพธิสัตวภูมินิยมทีเดียว หรือพุทธนิยมสูงสุด 

จริงๆแล้วที่เขียนความรัก 10 มิติ ออกมาก็เคยพูดถึง เมื่อตอนไปเทศน์ไปบรรยายธรรมะอยู่ที่เชียงใหม่ ก็ขึ้นมาเอง ไม่ได้ไปร่างไม่ได้ไปคิดว่ามันจะมีอะไรขึ้นมาขณะเดินทางไป เสร็จแล้วทั้ง 10 ความรักมันก็เรียงร้อยออกมาเลย ก็เลยเทศน์ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ แล้วก็ไปเทศน์ต่อที่วิทยาลัยครูเชียงใหม่ 2 ครั้ง เขาก็นำคำเทศน์นั้นมาเขียนพิมพ์เป็นหนังสือความรัก 10 มิติ 

มีฉบับที่เอาคำพูดคำเทศน์ของอาตมาโดยตรง 2 ครั้งติดต่อกันไว้ เป็นความรัก 10 มิติขึ้นมา จนอาตมาได้มาพยายามสรุปเรียบเรียงอีกทีเป็นเล่มความรัก10 มิติฉบับเรียบเรียงก็สั้นขึ้น กระทัดรัดขึ้น มันก็เป็นการเรียบเรียงเข้าแก่นเข้าเนื้อไม่มีสิ่งที่เยิ่นเย้อวน ตัดออกไปบ้างก็ชัดเจนขึ้นมาหน่อย 

ก็เป็นหนังสือที่เอาไว้ศึกษาให้พวกเราได้ศึกษาตั้งแต่มัธยม 1-6 ก็บอกแล้วในพวกเรา สัมมาสิกขาก็ให้ศึกษากัน ครูก็ต้องพยายามรู้ด้วยแล้วก็เข้าใจแล้วก็อธิบายเพราะมันเป็นความจริงที่มนุษย์มี และพึงเอามาสอนกันแนะนำกันให้เป็นให้มี มีความรักที่วิเศษประเสริฐเลิศยอด 

หอมหัวใหญ่ที่อยู่ข้างอาตมา เขาเอามาโชว์ไว้ มาจากสวนหน้าโรงปุ๋ย มันผ่องใสลูกโตงาม น่าเอาเข้าปาก หวานแน่นอน ดูตรงใบมันเขาเอามามันซีดแล้ว เส้นผ่าศูนย์กลางเกือบนิ้ว 1 ตรงใบมัน แล้วก็เอามาถักเปียไว้โชว์ ทั้งแปลงผักก็คงจะมีเยอะ แบ่งกันกิน กินไม่ทันก็ส่งกันไป มันจะงอกจะเสียก็ส่งให้พวกเรากิน 

อาตมายิ่งเห็นในเรื่องนี้แล้วก็ขอสนับสนุนส่งเสริมอีก ทำให้มากตามที่อาตมามี Motto ไปแล้วว่า 

1.อย่าเป็นหนี้ 2. พึ่งตนเองให้รอด ทำอยู่ทำกินเพื่อตัวเองจะได้ใช้ได้กินที่ตนทำให้รอด 3. ทำให้มากๆเกินที่ตัวเองกินใช้ขึ้นไปมากเท่าไหร่ได้ก็ยิ่งดี เป็นคุณภาพเต็มๆนั่นแหละ 4. เอื้อเฟื้อเจือจานแจกจ่ายแก่ผู้อื่นไปมีใจเกื้อกูลให้ได้ 

นี่เป็น Motto 4 คำที่เป็นหลักใหญ่ของความเป็นมนุษยชาติอันเจริญเป็นผู้ประเสริฐจริงๆเลย ซึ่งอาตมาก็พาพวกเราทำ ทำมาได้ประมาณนี้ ซึ่งอาตมาก็เห็นว่ามันเกิดความจริงได้เท่าที่มันเป็นอยู่ แล้วมันก็เห็นจริงว่ามันน่าอิ่มเอมใจจริงๆภาคภูมิใจที่คนเราเจริญขึ้นมาพัฒนาขึ้นมา มีคุณธรรมคุณภาพได้ประมาณขนาดนี้ ทำให้ดีกว่านี้ขึ้นไปอีกเถอะทำไป ความเจริญนี้พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า เราไม่เคยสันโดษในกุศลธรรม เจริญขึ้นไปอีกในยุคในสมัยที่มีเหตุปัจจัยทั้งผู้คนทั้งอาวุธที่ไม่ใช่เข่นฆ่าเป็นศาสตรา แต่เป็นศาสตราที่เป็นธรรมะเอาความรู้เป็น    ธรรมาวุธที่สามารถที่จะอุ้มชูเกื้อกูลช่วยเหลือเรียกว่า โลกานุกัมปายะ

พหุชนหิตายะ(เพื่อหมู่มวลมหาชนเป็นอันมาก)พหุชนสุขายะ(เพื่อความสุขของหมู่มวลมหาชนเป็นอันมาก) โลกานุกัมปายะ(รับใช้โลก ช่วยโลก) ได้อย่างแท้จริง 

_ณัชวรรณ ศรีพัฒน์ส่องแสง · เห็นท่านพ่อครูเดินกำลังไม่ตกเลยสุขภาพแข็งแรงเดินเร็วด้วยคะ นอบน้อมกราบๆๆ สาธุด้วยความเคารพด้วยเศียรเกล้าเจ้าคะ

พ่อครูว่า... อาตมาไม่ได้แกล้งทำแอคท่าอะไรนะ มันเป็นธรรมชาติของอาตมาที่ทำได้มีอย่างจริงเป็นธรรมดาแล้วก็เพื่อตัวเอง ผู้อื่นเห็นแล้วก็เข้าใจมีความปาสาทิกะ เป็นสิ่งที่นิยมชมชื่นทุกคนเห็นดีเห็นงามด้วย ก็ทำตาม อาตมาก็พาพวกเรามาทำตามด้วย มันเกิดจริงเป็นจริงแล้ว มันสำเร็จคุณค่าความดีงามของมนุษย์ในโลกในสังคม 

_ทรงยุทธ บี๋ : ขอน้อมกราบนมัสการพ่อครูสมณะโพธิรักษ์ ด้วยความเคารพและขอร่วมแสดงความกตัญญูกตเวทีต่อความรักของพ่อครูที่มีต่อมวลมนุษยชาติในวาระที่ท่านมีอายุครบ 88 ปี 8 เดือน 8 วัน ด้วยการปฏิบัติบูชา เดินเร็ว 1 หมื่นก้าวขึ้นไป โดยจะปฏิบัติต่อไปทุกครั้งที่มีโอกาสเดินออกกำลังกายในสวนสาธารณะครับ ล่าสุดเมื่อวันอังคารที่ 7 ก.พ. 66 ผมเดินได้ 10820 ก้าว 7.5 กิโลใช้เวลา 2.4 ชั่วโมงครับ มีฉันทะเพื่อความแข็งแรงของร่างกาย (ที่ไม่ค่อยจะแข็งแรงของผม) เพื่อประโยชน์ในการปฏิบัติธรรมลดละกิเลส ตามแนวทางธรรมะที่ถูกตรงที่พ่อครูบอกสอนครับ"

พ่อครูว่า... ที่จริงเดินไม่ต้องเร็วมากก็ได้ 10,000 ก้าว นี่เป็นเกณฑ์จำนวนมากสำหรับผู้อายุยาวแล้ว ในหลวง ร. 9 ท่านก็เดินแต่ตอนนี้บอกว่าเป็น 10,000 ก้าวเลย…ดี อนุโมทนา 

_เมฆงาม โชควิบูลย์กิจ  · พ่อครูสอนดีมากเลยค่ะ ขอให้ท่านมีความสุขร่างกายแข็งแรงนะคะ เพราะจะได้มีอายุ 151 ปี เป็นผู้สอนการผลิตสินค้าและบริการช่วยเหลือประชาชนผู้มีรายได้น้อยพ่อครทำดีที่สุด จงชนะมารที่ทำให้ป่วย สุขภาพพ่อครูจะต้องแข็งขันเบิกบานให้ลูกมีกำลังใจดีของพวกเรานะคะ

พ่อครูว่า...ถึงวันนี้แล้วอาตมาชักไม่อยากใช้มาตรฐาน 151 ปีมาใช้แล้ว มันเป็นไปได้ยากจึงตั้งเป้าว่า 133 พอไปถึงอายุ 133 ค่อยดูกัน ดูความจริงกันว่า มันจะ อีหลากอีเลื่อ ไปถึง 151 ไหม โยมสาธุ... สาธุแล้วไปด้วยกันนะ อย่าตัดช่องน้อยแต่พอตัว อย่ารีบไปก่อนนะ ช่วยกันไป เพื่อประโยชน์ของการปฏิบัติธรรม 

_ดวงธรรม โล่ห์เมฆินทร์  · ลูกขอกราบเท้าองค์พ่อครูสมณะโพธิรักษ์ด้วยสุดเกล้าเคารพรักและสักการะบูชายิ่ง..ขอนิมนต์พ่อครูอยู่ให้ถึงอายุ150 ปีเพื่อดูความเจริญของพระพุทธศาสนาที่พ่อท่านได้สร้างได้ต่ออายุของศาสนาพุทธแท้ๆมาให้เห็นกับตาของพ่อท่านครับ..!

พ่อครูว่า...ถ้าอยู่ก็คงได้เห็น ถ้ายังมีสติรับรู้อะไรได้ดี ก็ Try and Try

เข้าสู่เนื้อแท้โลกุตรธรรมอย่างมีลำดับ

_กรรณิกา หนึ่งน้อย  · กราบนมัสการพ่อครูที่เคารพสุดเศียรเกล้า...ลูกขอตั้งจิต..จะกลับอโศกแผ่นดินพุทธให้เร็วที่สุด..ลูกขอใช้วิบากกรรมให้ครอบครัว..เป็นครั้งสุดท้าย..ลูกจะกลับมาอยู่กับพ่อค่ะ...กราบนมัสการด้วยความเคารพยิ่งค่ะ

พ่อครูว่า...ดี ที่ตั้งใจไว้ ก็คงมีคนที่ตั้งใจอย่างคุณุณกรรณิกาอยู่หลายคู่หลายคน คนแต่ละคนมีวิบากไม่เหมือนกันไม่เท่ากันมากบ้างน้อยบ้าง ก็พยายามเท่าที่มีเท่าที่ควร อย่าเพิ่งไปหักรานอะไร ที่เห็นว่ามันจะทิ้งภาระ ทิ้งวิบากอะไรไว้มากเกินไป ทำให้ดูพอเหมาะพอควรแล้วก็มารวมกัน ทางบ้านราชนี้มี 777 คน เป็นสมาชิกเต็มที่เลยนะ แล้วนอกนั้นจะมีเพิ่มไปๆมาๆไปหา 1,000 หรือเกิน 6,000 ไป เราสร้างคนแล้วก็ทำให้คนมีคุณภาพ มีสมรรถนะ แล้วก็มีพฤติกรรมอยู่ในสังคมมนุษยชาติอย่างนี้ช่วยกัน ปลูกหอมจนกระทั่งสวยอย่างนี้ปลูกผักคะน้า กะหล่ำปลี ที่กองอยู่ข้างหน้าอาตมา เรารู้สึกนะ แต่คนอื่นเขาจะรู้สึกรู้สา ก็ไม่รู้ล่ะ 

แต่ดูแล้วทั้งพวกเราในที่นี้และบวรอื่นๆ พยายามมาสมทบเพื่อจะยืนยันความจริงนี้ จะว่าอวดว่าอ้างก็ใช่ จะว่ามันก็ไม่เชิงอวดอ้างอะไรหรอกแต่อยากจะให้ท่านๆทั้งหลายที่เป็นผู้เป็นคนทั่วโลกเลย ให้รู้ว่า นี่คือสิ่งที่เป็นหนึ่งในโลก อาหารที่เป็นพืชพันธุ์ธัญญาหาร ไม่เกี่ยวกับปศุสัตว์ ไม่เกี่ยวกับประมง  ไม่เกี่ยวกับสัตว์ทั้งหลาย ไม่ใช่เรื่องเนื้อปู ปลาอะไรเป็นประมงก็ไม่เกี่ยว พืชพันธุ์ธัญญาหารล้วนๆไม่มีวิบาก ไม่ก่อวิบากจริงๆ ใครจะเชื่อก็เชื่อ  ไม่เชื่อก็บังคับกันไม่ได้หรอก เราต้องพยายามทำจริงๆ ช่วยอาตมาพยายามพากเพียร ใครที่ยังไม่เห็นดีเห็นงามไม่เคยลงดินไม่ติดดิน ไม่มาเป็นชาวไร่ ชาวนา ชาวสวน ให้ลงมาเถอะ ไม่ได้เป็นความตกต่ำ แต่เป็นความเจริญเป็นความสูงที่สุด 

คำว่า กษัตรา แปลมาจากรากศัพท์คำว่า เกษตร กษัตรา มีรากศัพท์มาจากคำว่า เกษตร คำว่า เกษตรนี้คือเขต ในภาษาบาลี เขตก็คือแผ่นดิน พื้นแผ่นดิน เราเกิดมาเป็นสัตว์โลก คนเกิดมาเป็นสัตว์โลก มีจิตนิยาม สัตว์มันกินธรรมชาติๆสร้างให้มันเท่าไหร่ มันก็เก็บกินหากินอยู่ที่แดนถิ่น ที่มันแล้งไร้หาไม่ได้ มันก็ไปหาที่อื่น มันปลูกไม่เป็น มันทำขึ้นมาไม่เป็น 

แต่คนนี้มีความรู้ปลูกเป็นสร้างเป็นทำเป็น จนงอกงามจนเจริญ รู้แม้กระทั่งว่าธาตุของแต่ละพืชแต่ละพันธุ์ที่มันมีคุณภาพมีคุณประโยชน์ ที่มันจะเสริมสร้างใช้ในชีวิตนี้ เพราะว่าพวกแพทย์ก็ตาม วิทยาศาสตร์ก็ตาม โภชนาการก็ตาม ศึกษามาหมดแล้ว ธาตุต่างๆทางเคมีทางฟิสิกส์ก็สามารถรู้ได้ว่า อะไรควรอะไรดีอะไรรักษาพันธุ์พืชต่างๆ แล้วก็เอาไว้หมุนเวียนปลูกสร้างให้กินได้ 

คนเราเจริญมาถึงทุกวันนี้ ผู้ที่สร้างพืชพันธุ์ธัญญาหารคือคนประเสริฐ คือคนดี ผู้เอาเวลา แรงงาน ทุนรอนไปสร้างอาวุธ ไปสร้างสิ่งที่ฟุ้งเฟ้อฟุ่มเฟือยมอมเมา พวกนั้นนอกจากจะทำร้ายกัน เป็นบาปเป็นวิบากแล้ว ยังไร้สาระ เป็นโทษเป็นภัย ไม่ควรแก่การที่จะส่งเสริมที่จะไปเที่ยวหลงเสียเวลาและก็สร้างวิบากกันไป ผู้รู้ก็ขึ้นมา ขึ้นมารวมกัน 

เรื่องของวิบากกรรมในชีวิตเป็น อจินไตย เป็นเรื่องที่คิดเอาตื้นๆง่ายๆไม่ได้ ต้องมาศึกษาและประพฤติปฏิบัติจริงจนเรารู้เราเกิด ระลึกชาติได้ การระลึกชาติได้ไม่ใช่การระลึกเป็นตัวตนเรื่องราวเป็นสตอรี่เลย ว่าจริงๆและเราเคยเกิดเป็นชื่อนี้คนนี้ตามที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสเป็นภาษาที่หยาบๆชัดๆ แต่ยากที่คนจะระลึกขึ้นมาแล้วเขาก็รู้ความจริงอันนี้ได้ทั้งหมด แต่จะมีคุณธรรมที่สามารถระลึกได้เรียกเป็นคำต้นว่า สัญชาตญาณ การเกิดมาแล้วก็มีสัญญะ สัญญา จำได้มาเกิดในชาตินี้ และที่เป็นความจำเก่า มันก็เกิดอัตโนมัติมาให้เราเป็นอย่างนี้ 

สัญชาติญาณสัตว์โดยมากมันก็รู้ว่า มันเป็นสัตว์ เช่น ลูกจิงโจ้มันเกิดมา มันก็รู้ว่าจะต้องไปหาที่อยู่มัน มันก็พยายามเดินเข้าหากระเป๋าหน้าท้องของแม่ แล้วก็มาเจอพักอยู่ในหน้าท้องจนโต กว่าจะออกจากกระเป๋าฟักตัวอยู่ในกระเป๋าหน้าท้องของแม่ อาศัยแม่ กินนมแม่ อย่างนี้เป็นต้น
หรือสัตว์อื่นๆก็ตามแม้แต่คนก็มีสัญชาตญาณคน เลี้ยงดูกันได้ มีความแตกต่างกันไม่เหมือนกับสัตว์อีกหลายชนิด สัตว์คนนี้ ถ้าแม่ไม่เอาใจใส่ก็ตาย สู้สัตว์อื่นอีกหลายชนิดไม่ได้ที่มันอยู่กับแม่เกาะติดเลยอย่างเช่น ลิง เป็นต้น กินนมแม่ก็ไม่ลงจากตัวแม่เลยด้วยซ้ำ อย่างนี้เป็นต้น จนโตหลายชนิดมันก็จะเห็นได้ 

เพราะฉะนั้นในสภาพของสัจธรรมพวกนี้ คนเราเกิดตาย ตายเกิดเกิดตายศึกษาเรียนรู้ พระพุทธเจ้าเป็นผู้ที่อาตมาพูดแล้วพูดอีกไม่รู้กี่ที ท่านไม่ได้เรียนรู้อะไรยิ่งใหญ่เท่าเรียนรู้เรื่องความเป็นคน กับความเป็นสังคมมนุษยชาติ 2 คำนี้ยิ่งใหญ่ที่สุดจนกระทั่งสุดท้าย ท่านตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าแล้ว ท่านก็ไม่ไปทำงานอื่น นอกจากงานที่ทำกับมนุษยชาติ สอนให้พัฒนาสร้างตนเองให้มีวิบากที่ดี มีวิบากที่เป็นกุศลและเรียนรู้เรื่องสัจธรรมที่เป็นอริยสัจ 4 ดับทุกข์อริยสัจให้ได้สูงสุด นี่คือสัจธรรมที่พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ค้นพบ เป็นสัจธรรมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดจบแบบนี้ นี่แหละคือหลักใหญ่ที่สุด 

เพราะฉะนั้นพวกเราชาวอโศกมาเกิดมาในยุคนี้ อาตมาก็เป็นโพธิสัตว์ระดับนี้ขึ้นมา นำสิ่งที่มันเสื่อมซึ่งเสื่อมจริงๆ อาตมาไม่ได้ใส่ความ ไม่ได้ไปหลงตัวหลงตนอะไร พุทธศาสนาโลกุตตรธรรมของพระพุทธเจ้าก็เสื่อมมาจนถึง 2,500 กว่าปี อาตมาอุบัติขึ้นมาก็พัฒนาศาสนาขึ้นมาใหม่ด้วย อาตมาเป็นผู้นำเป็นไก่ตัวพี่ ไม่ได้หลงตนแต่พูดจริง 

แล้วก็นำพาปลูกฝัง ผู้คนเข้าใจ อธิบายนำพาจนเกิดกลุ่มชาวอโศก นี้คือคนเชื้อแท้ กลุ่มแท้ที่เป็นกลุ่มคณะพลเมืองที่ชื่อว่า พุทธศาสนิกชน นี่คือเนื้อแท้ของโลกุตธรรมได้ ไม่ใช่มีแต่โลกียธรรม ที่เป็นของศาสนาอื่นทั้งหมด แต่พุทธก็มี โลกียธรรมที่ละชั่วประพฤติดี​ แล้วดีจริงๆดีถาวรด้วย ดีอย่างถูกต้องตามความเป็นจริงของความเป็นโลกียธรรม 

โลกียธรรมไม่เที่ยงแต่เราก็ดีได้ตาม กาละ เทศะ ฐานะ ในแต่ละยุคแต่ละการ เกี่ยวกับก็เอามุมเหลี่ยมที่เกี่ยวทุกอย่างทั้ง กาละ เทศะ ฐานะ ดีสุดอันไม่เที่ยง กาละไม่เที่ยง เทศะไม่เที่ยง  ฐานะไม่เที่ยง แต่ในยุคที่ดีที่สุดในปัจจุบันก็ดีทั้งนั้น ยิ่งกว่าโกุตรธรรมที่เป็นของเที่ยงแล้วก็เป็นศูนย์ หรือนิพพานปรินิพพาน ซึ่งเป็นเนื้อแท้ของสัจธรรมที่ใช้พยัญชนะเรียกกันอยู่นี่ ทำได้จนเกิดมนุษย์ประเสริฐ มนุษย์เจริญที่เป็นโลกุตรธรรมอย่างแท้จริง แล้วก็มีพฤติกรรมรวมอยู่เป็นมนุษยชาติ เกิดปรากฏการณ์ของกลุ่มคน ที่เป็นตัวจริง ตามพระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้วเอามาศึกษาปฏิบัติจนเกิดเป็นจริงได้ขนาดนี้ 

_พอใจ รักดี  · น้อมกราบนมัสการพ่อครูเจ้าค่ะ พ่อครูพูดถึงเรื่องแต่งเนื้อแต่งตัวกับทาลิปสติก ลูกสดุ้งเลยเจ้าค่ะ ลูกจะไม่ซื้ออีกแล้วเจ้าค่ะ

พ่อครูว่า...คงจะทาลิปสติกอยู่สิ ดีเกิดความรู้ความสว่างแจ้งเห็นจริงว่าเรางมงายไปหลงยึด พระพุทธเจ้าตรัสรู้ท่านสอนในรูปรส กลิ่นเสียง สัมผัส พวกนี้ อ๋อ ..อย่างนี้เองสัจธรรมพระพุทธเจ้า เราเคยไปหลงงมงายอยู่ในสิ่งที่ควรเลิก 

อาตมาเคยมีเพื่อนทำงานอยู่ในวงการดารา ตอนนี้เขาเสียไปแล้ว เป็นดาราเขาชอบแต่งเนื้อแต่งตัวสวยงาม อาตมาพูดถึงตรงนี้พูดไปพูดมา อาตมาพูดตอนนั้นปฏิบัติธรรมอยู่ก็เลยพูดชัดๆแรงๆ เขาโกรธอาตมาเลย​ เขาอายุมากกว่าอาตมา หลังอาตมากำลังใกล้จะออกมาอยู่ทางธรรมะ

ตอนนั้นอาตมาใช้ศัพท์ลบหลู่ความสวยความงามพวกนี้ เขาก็สะเทือนใจหรือว่ารับไม่ได้ คือคนเรานี่สิ่งที่ไม่ถูกต้องแล้วเราหลงว่าดี พอได้รู้ว่า จริงๆมันเป็นความหลงผิดที่ไปติดยึดมันไม่ดี พอเห็นว่าไม่ดี ไม่ดีที่สูงขึ้น 

มีขึ้นภาพอารีย์ นักดนตรีและ สว่างจิตร  อารี นักดนตรี ตอนนี้ก็ยังมีชีวิตอยู่ ส่วนสว่างจิตรนั้นดูเหมือนจะเสียไปแล้ว นี่ก็พูดถึงความเก่าเพื่อย้ำยืนยัน ไม่ใช่ดูถูกดูแคลน 

เกาหลีเหนือกับอเมริกาใครน่าสงสารกว่า 

_ไผ่แก้ว  · พ่อท่านบอกว่าเกาหลีเหนือน่าสงสาร แล้วอเมริกา ใครน่าสงสารกว่าคะ

พ่อครูว่า...ต้องพูดเป็นหลายๆ นัย อเมริกากับเกาหลี ใครน่าสงสารกว่า มันน่าสงสารทั้ง 2 ประเทศแหละ คำว่าสงสารนี้อาตมาก็ลงรายละเอียดแล้วว่ายังเห็นอยู่ว่าเขายังไม่เข้าใจเรื่องกรรมเรื่องวิบาก ยังไม่เข้าใจเรื่องการเกิดการตาย ความหมุนเวียนของชีวิตต่างๆ โดยเฉพาะวิบากกรรมต่างๆ น่าสงสารทั้งคู่

จะบอกว่าใครน่าสงสารกว่ากัน จริงๆแล้ว ลึกๆละเอียดอเมริกาน่าสงสารกว่าเกาหลี เกาหลีเขาอยู่ในวงแคบ เหตุปัจจัยต่างๆของเกาหลีเขาพยายามจะอวดเก่ง แล้วก็ไปหลงติดยึดกับลัทธิคอมมิวนิสต์จนจัดจ้าน ลัทธิคอมมิวนิสต์คือลัทธิที่เห็นแก่ตัว นึกว่าตัวเองแน่ ตัวเองเก่งยิ่งกว่า แต่คนที่เก่งอย่างนั้นเริ่มต้นแรกเขาเรียกว่า จอมเผด็จการ สมบูรณาญาสิทธิราชย์ จอมเผด็จการ 

เสร็จแล้วคอมมิวนิสต์แล้วเป็นคอมมิวนิสต์เข้าไปเป็นตัวกูของกูเลย ตัวตนของตัวตนเลย จะให้เก่งกว่าเผด็จการเข้าไปอีก โดยคลุมกลุ่มหมู่อีกซ้อน 

คอมมิวนิสต์คือการเผด็จการด้วยหมู่ แต่อันนี้จะไปเหนือหมู่เขาอีก เหนือตัวที่ใครที่แน่ที่สุดอวดเก่งที่สุดซ้อนเข้าไปอีก ภาษาง่ายๆพระพุทธเจ้าสอนคำว่าโลกกับคำว่าอัตตา ในความเป็นอัตตา นี่เป็นคอมมิวนิสต์ ในคำว่าโลก เป็นของประชาธิปไตย 

เพราะฉะนั้น ทั้งประชาธิปไตยหลงใหญ่เป็นเจ้าโลก ทั้งคอมมิวนิสต์ที่หลงตัวตน อัตตาตัวตนอย่างหนัก จะว่าแล้วใครหนักกว่า ใครน่าสงสารกว่าใคร ใครจะหลุดออกจากใคร มันไปชี้ไม่ได้เลยว่า ใครจะหลุดออกจากประชาธิปไตยพิการหรือคอมมิวนิสต์พิการ หรือประชาธิปไตยวิปริตกับคอมมิวนิสต์วิปริต 

อาตมาไม่สามารถจะตัดสินได้ว่าใครจะบ้าเหนือใคร เพราะว่าทั้ง 2 อย่างหลงเป็นพญาครุฑกับหลงไปเป็นพญานาค คนละทิศทางที่ไม่ควรเป็นทั้งคู่ อาตมาก็ตัดสินไม่ได้เลยว่า ใครจะนานกว่าใคร ใครจะจมดิ่งกว่าใคร  แม้แต่พวกพญาครุฑ เหินฟ้าไกลลิบ เกินกว่าจะหามนุษยชาติตรงกลาง มันหลงตัวเองไปใหญ่ไกล 

พวกนี้ไปติดอยู่ใต้บาดาลคือ นาค จมอยู่ใต้บาดาล อาตมาเคยขยายความแล้ว มันไม่ใช่เรื่องของบุคคลตัวตน จะเรียกว่าคุณสมบัติไม่ได้ แต่เป็นโทษสมบัติ เป็นพญาครุฑ เป็นพญานาคก็เป็นโทษสมบัติ ก็ไม่ควรเป็นทั้งคู่ สรุปแล้วไม่ตัดสินอาตมาไม่ตัดสิน ไม่ควรเป็นตัดสินแค่นี้ ไม่ควรเป็นอย่างยิ่งทั้งคู่ เอาแค่นี้ก็แล้วกัน 

ประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะ ตอนที่ 4

_ป้ารัตน์ หนึ่งในธรรม  · กราบนมัสการค่ะ พ่อท่านเป็นนักประชาธิปไตยโลกุตตระ ค่ะ ไม่มีตำแหน่งรองรับ เป็นจริงทำจริงที่ผ่านมาพิสูจน์ได้ นำพวกเราไป ประท้วง มา 5 รัฐบาล สำเร็จแล้ว ประชาธิปไตยโลกุตตระ ไม่ต้องหาเสียง เป็นการทำดีแบบต่อเนื่องคือได้เสียงเอง สาธุค่ะ

พ่อครูว่า... อาตมารับรองคำพูดนี้ถูกต้องที่สุดว่าอาตมานี้เป็นนักประชาธิปไตย เดี๋ยวจะได้พูดขยายความกันต่อเรื่องนี้ 

อาตมาขอยืนยันว่าขณะนี้ในโลกมีประเทศไทยประเทศเดียวเท่านั้น ไม่ได้พูดเล่น พูดอย่างแข็งแรง พูดอย่างยืนยันยืนหยัด ประกาศไป เดี๋ยวนี้สื่อสารทั่วโลกผู้ที่เขาเข้าใจแล้วเขาก็รับรู้ แปลไทยเป็นภาษาเขาเองได้ด้วยว่าอาตมาหมายถึงอันนี้จริงๆ ยืนยันภาษาประชาธิปไตยเป็นคำกลางๆที่เข้าใจกันทั่วโลกแล้ว แต่มันมีนัยยะสำคัญที่ลึกซึ้งละเอียดในความเป็น เป็นลัทธิหรือเป็นแบบเป็นระบอบของการบริหารการปกครองการเป็นอยู่ของมนุษยชาติ 

แล้วของโลกุตระนี้เหนือกว่า เหนือกว่าประชาธิปไตยที่โลกเขามี เหนือกว่าที่เขามีกันคือ ไม่มีตำแหน่งรองรับ เป็นจริง ทำจริง ที่ผ่านมาพิสูจน์ได้ นำพวกเราไปประท้วงมา 5 รัฐบาลสำเร็จแล้ว ประชาธิปไตยโลกุตระไม่ต้องหาเสียง เป็นการทำดีแบบต่อเนื่อง คือได้เสียงเอง 

เสียงเองหมายถึงเสียงของประชา ของมวลประชา ของพหุชน คือมวลประชา พหุคือมาก ชน คือประชาชน คำว่าพหุชนนี่แหละคือ มวลประชาชน 

ในคำศัพท์ของพระพุทธเจ้าใช้ พหุชนหิตายะ(เพื่อหมู่มวลมหาชนเป็นอันมาก)พหุชนสุขายะ(เพื่อความสุขของหมู่มวลมหาชนเป็นอันมาก) โลกานุกัมปายะ(รับใช้โลก ช่วยโลก) เป็นอายะ 3 อาตมาเคยอธิบายมาแล้ว 

แล้วสิ่งเหล่านี้ที่เป็นประชาธิปไตยโลกุตระนี้ ไม่ต้องหาเสียง ฟังเน่อ นักการเมืองทั้งหลายเอ๋ย 

การปฏิบัติประพฤติเป็นนักการเมืองเป็นนักรัฐศาสตร์ที่ประพฤติต่อสังคมอยู่ ไปรับหน้าที่รับตำแหน่งอะไรเข้าไป ศึกษาดีๆคำว่าไม่ต้องหาเสียงกับการหาเสียงคืออย่างไรแท้ๆ 

การไปทำดีคือการไปทำงานกับมวลประชาชน ใช้สมรรถนะความรู้ความสามารถทั้งหมดกับมวลประชาชน เขาลำบากเขาไม่อยู่ในฐานะที่ควรจะเป็น ต้องช่วย แล้วเราก็ได้ช่วยจริงๆตามควร มันมีคนอยู่ในตำแหน่งในสถานที่ต่างๆที่เราจะสามารถรู้ได้ทั่วถึง แล้วเราก็รู้ว่าคนนี้ควรช่วยก่อน คนนี้ควรช่วยกว่า แล้วก็ลงมือไปช่วยเห็นควรก็ไปช่วยเท่าที่เราเห็นว่าเราอยู่ในฐานะที่จะช่วยได้ก็ช่วยกันไป 

โดยจะใช้แรงงาน ทุนรอนของตนเองเป็นหลัก ถ้าเป็นเจ้าหน้าที่สามารถที่จะเอาทุนรอน หรือองค์ประกอบต่างๆที่จะเอามาใช้เพื่อช่วยเขาได้ เท่าที่ควรก็ทำเต็มที่ แล้วก็ได้ช่วยคนเช่นนั้น สังคมเช่นนั้น นี่เป็นสัจจะที่ในโลกนี้ควรเป็นควรมีกัน ทำจริงๆ แล้วเสียงคนเสียงของประชาชน เสียงคำนี้เป็นคำกลางๆคือความรู้รู้จักของประชาชนให้เขาเห็นเขารู้ว่า ท่านผู้นี้ได้ทำงานเพื่อเขา ได้ทำงานเพื่อมวลประชาชน เห็นรู้ว่าได้ทำงานเพื่อเขาเพื่อมวลประชาด้วยใจซื่อสัตย์สุจริตเสียสละ จริงใจจริงจังสุดความสามารถของเขา จนเขาได้พ้นทุกข์ มนุษย์ก็มีมุทิตาจิตเห็นจริงๆมีมุทิตาจิตต่อคนที่ทำงานให้เขา ระลึกถึงคุณ รู้จักบุญคุณคน 

ว่าคนๆนี้แหละคือคนที่จะต้องให้เขาทำงานอย่างนี้แหละ นี่แหละคือความเป็นนักการเมืองตัวจริง โดยไม่ต้องหาเสียง ขอให้ทำเท่านี้เลยนักการเมืองเอ๋ยสิ่งที่ได้จะเป็นเสียงบริสุทธิ์เสียงสวรรค์เสียงจากสัจจะของมนุษยชาติ เขาจะให้เราเอง ได้เท่าไหร่เอาเท่านั้น 

คุณอยากเกิดมามวลกับมนุษย์คนโง่หมู่มวลสังคมของคนโง่ ทำเท่าไหร่เขาก็ไม่รู้ก็เป็นสัจจะอย่างหนึ่ง คุณเกิดมาในมวลหมู่ของคนที่ฉลาดรู้ฉลาดอย่างซื่อสัตย์ด้วย เขาก็จะรู้ โดยเฉพาะประเทศไทยเป็นประเทศที่มีคุณธรรมโลกุตระ มันจะนำพาโลกุตรธรรมที่จะเป็นรูปร่างจะเป็นภาวะธรรมสภาพธรรมที่ เกิดเป็นประชาธิปไตยโลกุตระนำโลก ทำให้โลกเห็นซึ่งไม่ต้องการโชว์ ไม่ใช่ต้องการอวดอ้าง แต่มันจะเกิดจริงเป็นจริงเลย เป็นการเกิดจากสัจธรรม ไม่ใช่เสแสร้งแอ็คท่า  มีนายกที่ชื่อว่าประยุทธ์ จันทร์โอชา นี้ก็ตามหรือผู้อื่นใดก็อยากขึ้นมาเป็นนายกขึ้นมาแคนดิเดตขึ้นมาหลายผู้หลายคน ก็ไม่เป็นไร 

ประชาชนก็ต้องดูจริงๆแล้วก็เห็นควร จะเป็นเรื่องของกฎหมายที่มันขัดแย้งไม่ให้เกิดที่ควรจะเป็น เขาก็จะแก้กัน แก้ได้ก็ได้ แก้ได้จะไม่มีทางออกของมัน ซึ่งอาตมาก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่ามันจะทะลุทะลวงไปได้สำเร็จการขนาดไหน แต่เห็นความจริง เอาบุคคลกล่าวถึงก็แล้วกันเพื่อยืนยันให้ไปศึกษาจากพฤติกรรมของแต่ละคน 

เช่นขนาดนี้มีนายกประยุทธ์ มีผู้ที่กำลังจะชิงเพื่อจะไปเป็นนายกขึ้นมา ในโอกาสต่อจากนี้ ไม่ว่าจะเป็นอุ้งอิ้งไม่ว่าจะเป็นพลเอกป้อม ไม่ว่าจะเป็นอนุทิน ว่าจะเป็นใครๆอีกที่เสนอหน้าออกมาอีกหลายผู้หลายคน จุรินทร์บ้าง พิธาบ้าง แม้แต่ สุดารัตน์บ้าง วราวุธบ้าง ที่เขาประมวลไว้ก็พอรู้กัน นี่เป็นรุ่น candidate ทั้งนั้นนะ 

มีภาพพลเอกป้อมอยู่สูงสุดเลย insert มา ตรงใจกลางเป็นอุ้งอิ้ง สวยพริ้งเลยนะ อย่าขึ้นมาเอาเป็นยอดเลยนะ ก็ค่อยๆดูกันไปว่ากันไป 

อาตมาได้สาธยายมาเรื่อยๆ อธิบายตามที่ร่างเอาไว้ เป็น script แผนที่นิดหน่อย 

อาตมาได้อธิบายมาถึงว่า อาตมาได้ทำงานและยืนยันว่าเป็นนักธรรมะที่ทำประชาธิปไตย และยืนยันตัวเองเป็นนักธรรมะที่ทำประชาธิปไตย ตามฐานะราษฎร ไม่ได้เป็นข้าราชการ ทั้งข้าราชการการเมืองหรือข้าราชการประจำที่เขาบริหารบ้านเมือง ข้าราชการปกติก็เป็นนักการเมืองตัวจริง เป็นข้าราชการการเมืองประจำ ส่วนนักการเมืองนั้นเป็นข้าราชการจร โดยมีตำแหน่งหน้าที่และมีเงินเดือนด้วย ผู้ได้รับแต่งตั้งได้รับเงินเดือน ผู้ที่เป็นราษฎรเป็นนักประชาธิปไตยราษฎรไม่มีเงินเดือนจากรัฐ ทำด้วยใจรัก อย่างอาตมาทำมาไม่ได้มีเงินดาวเงินเดือนกับเขา ดีไม่ดีถูกด่าด้วย ก็พยายาม โลกเขาเรียกว่าหน้าด้านก็ช่าง แต่อาตมาไม่ได้หน้าด้านหรอก เป็นการรู้อยู่ว่าอาตมาไม่ได้ทำสิ่งชั่วสิ่งเลว ไม่ได้ทำสิ่งผิดด้วย ขอยืนยันว่าไม่ได้ผิดเรื่องของธรรมะพระพุทธเจ้า ออกไปทำตามเหมาะควรของสถานะเราเอง มีสมณสารูปมีพฤติกรรมที่พอเหมาะ แต่คนยังเข้าใจยาก 

ขอยืนยันว่าอาตมาจะไม่ไปเป็นนักการเมืองทางระบบนักการเมืองที่เป็นข้าราชการประจำ  ไม่เข้าไปเป็นทั้งนักการเมืองที่เป็นข้าราชการจร อย่างที่เป็นกันอยู่นั้นที่พูดสั้นๆผ่านไปแล้ว ไม่เป็นอย่างนั้น แต่เป็นนักการเมืองราษฎร ในความเป็นตัวของอาตมาที่มีผู้ที่เห็นด้วยเห็นตามกับอาตมาอยู่กลุ่มหนึ่ง เรียกว่าชาวอโศกนี้เป็นแกนกลาง ส่วนที่ไม่ใช่ชาวอโศกได้ศึกษาตาม ดูซิว่ามนุษย์คนนี้ โพธิรักษ์มันจะเป็นอะไรแน่วะ จะเป็นนักการเมืองหรือจะเป็นนักบวช หรือว่าจะเป็นอะไรเขาก็จะศึกษาไป แล้วจะค่อยๆรู้ว่า อาตมาไม่ได้มีบัญญัติว่าเป็นนักการเมืองนักธรรมะ แต่อาตมาเป็นมนุษยชาติเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่มีความรู้ทั้งการเมืองและมีความรู้ทางธรรมะ และเอาธรรมะและการเมืองมารวมกัน 2 เป็น 1 

2 เป็น 1 แล้วเอาเนื้อแท้คุณภาพ คุณสมบัติคุณลักษณะ ชัดๆของ 2 เป็น 1 ลงไปให้กับมนุษย์และสังคม ตามที่ได้กระทำมาแล้วเปิดตัวตั้งแต่ 2549 อาตมายังจำภาพที่อาตมานำสมณะเรียงแถวตอนเรียง 3 จากถนนราชดำเนินแล้วเดินนำไปสู่สนามหลวง โดยมีสมณะ และมีฆราวาสชาวอโศกเดินขบวนไปจากวันนั้นเปิดตัวมาจนรวมถึงวันนี้ ไม่อธิบายต่อ 

แล้วอาตมาก็ทำงานการเมือง ขออภัยที่ต้องพูดตรงนี้ ว่าอาตมาก็เป็นผู้นำของคณะอโศกทั้งหมด จะมีมวลอโศกกี่คน มีพฤติกรรมอย่างไร มีผู้เห็นได้มารวบรวม ใช้เวลาใช้แรงงาน ใช้ทุนรอน ใช้องค์ประกอบต่างๆ เท่าที่มีได้ ไม่เสียดมเสียดาย อะไรเลย สละให้แก่งานการเมือง ทำงานตั้งแต่บัดนั้นจนถึงบัดนี้ ไม่ได้ประมวลว่ามีราคามีค่าเท่าไหร่ ตั้งแต่ราคาของวัตถุจนถึงราคาของแรงงาน และที่สุดราคาของธรรมะ ไม่มี ไม่ได้ไปตีราคาหาค่าบ่มิได้ แต่เกิดผลสำเร็จ 

อาตมาใช้คำว่าเกิดผลสำเร็จ ไล่ตัวบุคคลและคณะแต่ละครั้งแต่ละคราว 

เริ่มต้นตั้งแต่ ตัวทักษิณ ไม่ได้มีคณะเราไปร่วมทีเดียว มีพลเอกสนธิเป็นผู้ทำปฏิวัติ เอาทักษิณออกไป จากนั้นมาทักษิณก็มีฤทธิ์แรง ไปตั้งนอมินีเอา สมัคร.  สุนทรเวช ขึ้นมาแทน ตอนนี้แหละเราออกไปเต็มที่ ยังไม่เต็มทั้งหมดหรอกมันก็เท่าที่เรามีเริ่มต้นออกไป โดยอาตมาพาเป็นไป 

จนกระทั่งสมัคร หลุดออกไป ไม่ได้หลุดออกไปเพราะว่าแรงประท้วงทีเดียวแต่มันมีองค์ประกอบช่วย มีตุลาการภิวัฒน์ตัดสินให้สมัคร ตกเก้าอี้ออกจากนายกรัฐมนตรี ก็แค่แกไปทำผิดกฎหมาย กฎหมายก็เป็นตุลาการภิวัฒน์ช่วยเป็นสัจธรรมที่ประกอบกัน ช่วยหยุด กันเป็นทักษิณก็แสดงฤทธิ์เอาน้องเขยเข้ามาต่อ มาเป็นนายกอีก พวกเราตอนนี้เข้าไปทำงานเต็มที่ ยึดทำเนียบเลยจน สมชาย เข้าทำเนียบไม่ได้ เป็นนายกที่ไม่ได้เข้าทำเนียบรัฐบาลเลย เป็นตัวอย่างอันปรากฏในประวัติศาสตร์ประชาธิปไตยไทย เป็นนายกที่ตะลอนตะลอนไม่ได้เข้าทำเนียบเลย จนกระทั่งพวกเราไปปลูกข้าวทำนาในทำเนียบ 

นี่ก็เป็นประวัติศาสตร์เล็กๆน้อยๆ แต่มันแสดงความจริงอะไรให้ว่านี่คือประชาชน เป็นพลังงานของประชาธิปไตยแท้ๆสดๆใสๆบริสุทธิ์สะอาดจริงใจ ไม่ได้มีอาวุธ ไม่ได้มีความรุนแรงอะไรต่างๆนานา ถ้าจับรายละเอียดตั้งแต่พวกเรามาร่วมกัน เอาสมณะมาล้อมรอบผู้ที่เราจะต้องรักษา นักการเมืองที่ปากโป้งพวกทักษิณเขาจะเอาตายเราก็รอบล้อมรักษาไว้ มีสมณะล้อมรอบแล้วก็มีประชาชนล้อมไปอีก เป็นภาพประวัติศาสตร์รวมเอาไว้ 

อาตมามั่นใจประวัติศาสตร์ประชาธิปไตยโลกุตระของไทย ประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะ มันจะเป็นหลักฐานที่ให้ชาวโลก ต้องการเช่นนี้ ให้ชาวโลกนี้ได้ศึกษาจริงๆว่า นี่แหละเป็นประชาธิปไตยแท้ๆ ของพระพุทธเจ้าเป็นผู้ตรัสรู้แต่ไม่ได้มีลงไปในบัญญัติ เอาคำว่าอธิปไตยจากโลกาธิปไตย อัตตาธิปไตยกับธรรมาธิปไตย อธิปไตย 3 จากโลก จากอัตตา จากธรรมะ มารวมกันกับประโยชน์ที่จะเกิดแก่มวลประชาชน เป็นประโยชน์หรือความสุขหรือเอื้ออนุเคราะห์มนุษยชาติ พหุชนหิตายะ(เพื่อหมู่มวลมหาชนเป็นอันมาก)พหุชนสุขายะ(เพื่อความสุขของหมู่มวลมหาชนเป็นอันมาก) โลกานุกัมปายะ(รับใช้โลก ช่วยโลก) อีกสามเส้า มารวมกัน นี่แหละคือองค์ประกอบของความเป็นประชาธิปไตยที่บริบูรณ์ 

ไม่มี 2 อันนี้มารวมกันเข้า ไม่มีในตำรา โดยเฉพาะตำราของประชาธิปไตยเทวนิยมที่เป็นโลกียะเท่านั้น ขอย้ำยืนยันว่า ประชาธิปไตยในโลกนอกจากของโลกุตระของพระพุทธเจ้าแล้ว เป็นประชาธิปไตยขาเดียว เป็นประชาธิปไตยโลกียะ เป็นประชาธิปไตยที่ยังไม่สมบูรณ์แบบตามสัจธรรมของความเป็นสังคม และ มนุษยชาติ 

ประชาธิปไตยสมบูรณ์แบบต้องมี 2 ขา ต้องมีรูปนาม ต้องมีคำว่า 2 สภาวะ 2 นี้ทั้งนั้น จะไม่เป็นประชาธิปไตยที่โด่เด่ มีแต่รูปธรรมโดยมีแต่กฎหมายเป็นหลักโดยไม่รู้จักจิตวิญญาณ แต่ต้องมีจิตวิญญาณเป็นประธานสิ่งทั้งปวงและเอามารวมกันเป็นหนึ่งอย่างสนิทเนียน เพราะฉะนั้นประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะนี้ไม่มีในตำราต่างประเทศหรอก 

คำว่า ตำรา นี้ก็สำคัญ ในหลวงรัชกาลที่ 9 ตรัสเรื่องคำว่า ตำรา อาตมาก็นำมาขยายความอยู่ ท่านตรัสไว้ นัย มุมหนึ่ง มิติ 1 เอานัยยะมุมมองบริหารเศรษฐศาสตร์แบบคนจน ท่านตรัสแล้วก็บอกว่า ถ้าจะบริหารก็บริหารแบบนี้ คำอธิบายไปตามภูมิธรรมของท่านและท่านก็ว่าไป ว่าผู้ที่บริหารหรือผู้นำพาต้องทำแบบนี้เพราะผู้มาถามนั่นคือ ข้าราชการการเมืองเหมือนกัน เป็นรัฐมนตรีเพื่อนของนายกรัฐมนตรีชาวเกาหลีใต้ มาพูดมาทูลถามในหลวง ร. 9 ว่าควรจะบริหารปกครองอย่างไร 

ท่านก็บอกว่า ถ้าจะใช้คำว่าตำรานำ ต้องเอาตำราแบบคนจนไม่ใช่ตำราของเทวนิยมรัฐศาสตร์ที่เรียนกันในตะวันตก เป็นตำราคนรวยเป็นตำราที่เป็นโลกียะจะต้องเอารวยเข้าว่ามีอำนาจมาก แต่อันนี้มันทั้งในความเป็นอำนาจหรืออธิปไตยก็ไม่ไปเบ่งข่มใคร มาจนมาน้อยไม่ใช่ไปมาก ไม่ใช่มักมากแต่ว่ามักน้อย อัปปิจฉะ ไม่ใช่ มหัปปิจฉะ ใช้ตำรานี้ใช้ความอะลุ่มอล่วยคือ compromise ซึ่งในหลวงรัชกาลที่ 10 เป็นผู้ที่ใช้อันนี้โดยใช้คำว่า compromise ประนีประนอมทำให้มันเหมาะสมไปเรื่อยๆต่อยอดอันนี้ยิ่งใหญ่ ในหลวง ร. 10 ตอนนี้รู้ดีเรื่องนี้ท่านทรงรู้แล้วก็นำพา 

ถ้าใช้ตำราแบบคนจน ตำรานี้ไม่มีจบ Infinity จะพัฒนาเจริญขึ้นไม่มีจบเลย จะก้าวหน้าเรื่อยๆ นี่ก็เป็นคำตรัสรับรองของในหลวง ร. 9 จะก้าวหน้าเรื่อยๆไม่ได้ถอยหลังไม่ได้อยู่กับที่เลย ไปเรื่อยๆเป็นนิวเคลียร์ฟิชชั่นเลย ไปอย่ างเจริญไม่มีที่สิ้นสุดอย่างนี้เป็นต้น 

เพราะฉะนั้นคำว่าประชาธิปไตย อาตมามา เรียกในยุคนี้เขาเรียก เดี๋ยวเรียกให้ไปตามสากล ภาษาอื่นๆจะว่าอย่างไรก็แล้วแต่อาตมาไม่ค่อยเก่งภาษา แต่รวมแล้วก็คือ ซินโนนีม คำเดียวกัน ใช้แทนกันกับคำว่าประชาธิปไตยนี่แหละ 

เพราะฉะนั้นประชาธิปไตยนี่เป็นความรู้ความเห็นความเข้าใจแบบที่อาตมายืนยันว่าเอาของพระพุทธเจ้ามาอธิบายขยายความและยืนยันลงไปในเมืองไทย ว่าไทยนี้ทำประชาธิปไตยตามพระพุทธเจ้า อันมีสังคมศาสตร์ มีเศรษฐศาสตร์ มีรัฐศาสตร์ สามเส้า แบบโลกุตระ

ในหลวงรัชกาลที่ 9 เคยตรัสถึงความเป็นเศรษฐศาสตร์ว่าต้องแบบคนจน การขาดทุนของเราคือกำไรของเรา นี่รวมเป็น เส้า 1 ของความเป็นประชาธิปไตย อันนี้เรียกว่าเชิงเศรษฐศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ของโลก ในหลวงท่านตรัสเอาไว้ว่าต้องเอาลักษณะนี้ คือขาดทุนของเราคือกำไรของเรา สรุปแล้วก็คือการเสียสละคือการได้ ได้ตัวนี้นี่เป็นภาษาเท่านั้น แล้วเราก็ไม่ได้ไปยึดความได้ จบที่การเสียสละในตัวมันเอง เสียสละนี่แหละคือการได้ แต่ไม่ต้องบอกว่าเราได้หรือเราไม่ได้เราไม่แข่งคำนั้นแต่ความจริงจบในตัว 2 เป็น 1  2 เป็น 1 อยู่ที่การเสียสละจบแล้ว นักการเมืองนักบริหารนักรัฐศาสตร์เบอร์ 1 

แล้วท่านก็ทรงยืนยันว่าไม่มีตำราของชาวโลก ที่เรียนๆกันอยู่ทั้งโลก เปิดตำราเรียนกันในเรื่องเศรษฐศาสตร์ รัฐศาสตร์อะไรก็ตาม สังคมศาสตร์ก็ตามไม่มี ตำราใดๆก็ไม่มี ไม่มีตำราได้ตำราที่จะบอกอันนี้ได้ ถ้าเปิดได้ก็มีแต่ตำราโลกียะเศรษฐศาสตร์โลกียะ รัฐศาสตร์โลกิยะ สังคมศาสตร์โลกีย์ อ่านแล้วก็มีเท่านั้นเท่าที่โลกียะเขามี อ่านจบแล้วก็ปิดได้เพราะมันมีเท่านั้น 

ที่นี้จะเรียนเศรษฐศาสตร์ระบบโลกุตระหรือเรียนรัฐศาสตร์สังคมศาสตร์โลกุตตระ ก็ต้องมาเรียนของพระพุทธเจ้าเท่านั้นมีแต่ในตำราของพระพุทธเจ้า เปิดเรียนกันดีๆเถอะ 

โลกุตตรธรรม จริงๆแล้วคำว่าโลกุตตรธรรมนี้ก็คือ เนื้อหาของธรรมะ ในประเทศไทยก็ตามที่เป็นเมืองพุทธได้นำพากันมาถึง 2,500 ปีใช้ธรรมะของพระพุทธเจ้า ประเทศไทยเกิดมาไม่ถึง 2,500 ปี เท่าที่เป็นพุทธและนำใช้มา พอมาถึง 2,500 ปีนี้มันเสื่อม คนเสื่อมนะไม่ใช่ธรรมะเสื่อม ชาวพุทธนี่แหละเสื่อมไปจากธรรมะของพระพุทธเจ้า โดยเฉพาะชาวพุทธที่เป็นคณะยึดเป็นกระแสหลักหรือพุทธคณะใหญ่ ชาวพุทธคณะใหญ่ที่บริหารดูแลก็เสื่อมไป บุคคลเสื่อมไปจากโลกุตตรธรรมของพระพุทธเจ้า 

ก็มีอาตมาเกิดมาในยุคนี้พอดี อาตมาก็มากอบกู้โลกุตรธรรมขึ้นมาเพื่อให้โลกุตรธรรมยืนยาวอยู่ในโลกไปได้อีกจนกว่าจะถึงพ.ศ. 2500 กว่าปีเรื่องนี้ก็เป็น อจินไตย ไม่ใช่เรื่องที่จะพูดง่ายๆเล่นๆ ถ้าไม่จริงก็บาปกินหัวหนักคุยโม้โอ้อวดไม่เข้าท่า เป็นการอวดอุตริมุสธรรมที่ไม่มีในตน ปาราชิกด้วย อาตมาก็เป็นสมี ถ้าเผื่อว่า อาตมาพูดผิด 

แต่อาตมาขอยืนยันว่าอาตมาพูดจริงพูดถูกอย่างมั่นใจ อาตมาใช้ภาษาความหมายความรู้ความเข้าใจแม้แต่คำว่าปัญญา ปัญญา 8 อาตมาขยายความตามธรรมะพระพุทธเจ้า ตอนนี้เขียนหนังสือเป็น 3 เล่มแล้วจะมีถึงเล่ม 4 อีก 

ตอนนี้เพิ่งทวนไปได้ร้อยกว่าหน้าเอง อาตมาก็ พยายาม บอกตัวเองว่าอย่าขยายแต่มันขยายหน่อยนี่ก็หลายร้อยหน้าแล้ว คิดว่าพยายามอย่าให้มากคิดว่าพยายามจะสรุป

เพราะฉะนั้นเรื่องของ อจินไตย ที่อาตมามีจริงๆในเรื่องนี้ รู้จักรู้แจ้งรู้จริงในอธิปไตยต่างๆนั้น แล้วก็นำมาเปิดเผย เช่น เปิดเผย ฌานวิสัย อันเป็นของพระพุทธเจ้า ต้องวงเล็บนะว่าเป็นของพระพุทธเจ้า ไม่ใช่ฌานแบบ อาฬารดาบส อุทกดาบส ฌานวิสัยของพระพุทธเจ้าก็เป็นสิ่งที่ต่างจาก ฌานฤาษี ซึ่งเป็นเรื่อง อจินไตย ในอจินไตย 4 

กรรมวิบาก โดยเน้นธรรมะที่มีวิบากอย่างสัมมาทิฏฐิ วิบากคือผล ผลของกรรมที่ทำให้สัมมาทิฏฐิ ยืนยันโดยเอาตัวเองมาเป็นตัวหลักเลยมายืนยัน อ้างอิงหลักฐานคำสอนพระพุทธเจ้า อ้างอิงตำนาน อ้างอิง ตัวบุคคลอ้างอิงพระไตรปิฎก แล้วก็แก้ไขการอธิบายบาลี

ที่ใช้คำว่าแก้ไขอธิบายบาลีคือ ท่านได้อธิบายเบี้ยวบาลีไป หรืออธิบายบาลีผิดๆกันมา ท่านอธิบายมา อาตมานั้นพูดเองและยืนยันเองว่าท่านอธิบายมาผิด ท่านก็เข้าใจว่าท่านถูกท่านอธิบายมาถูก แต่อาตมามาพูดจริงๆด้วยความจริงยืนยันว่านั่นแหละผิด อย่างอาตมาอธิบายยืนยันนี้ถูก ท่านก็ต้องแย้งผู้ที่ยึดมั่นถือมั่นของตัวเอง ของอาจารย์ ของสิ่งที่ท่านยึดถือกันมาในกระแสหลักในขบวนนักพระพุทธศาสนาด้วยกัน 

อาตมาทำงานมา 50 กว่าปีแล้ว ได้ผลตามที่เกิดจริงเป็นจริง มีโลกุตรธรรมของพระพุทธเจ้า ที่เกิดจริงๆดังที่ชาวอโศกเป็นกัน เช่น มาเป็นคนจน มาเป็นคนเสียสละ มาเป็นคนขยัน มาเป็นคนทำงานรับใช้ประชาชน มาแสดงความไม่เห็นแก่ตัวที่มีจริงใจจริงมีจริงๆ นี่อย่างนี้เป็นต้น ยังมีอีกเป็นกลาง เป็นปลายอีกนะ ที่พูดนี้แค่ต้นๆนะ แล้วก็ทำกันไปเรื่อยๆ 

ยืนยันความเป็นการเมืองที่เป็นโลกุตระ พากันสร้างประชาธิปไตยที่เป็นแบบพุทธ สร้างขึ้นมาให้แก่โลกเห็นแจ้งรู้จริงกันขึ้นมาเรื่อยๆ ซึ่งมันรู้ตามได้ยากเห็นตามได้ยาก ลึกซึ้ง มีความสงบอันวิเศษพิเศษจริงๆ 

แม้แต่คำว่าความสงบอันวิเศษพิเศษที่ชาวอโศกเราเป็นเรามี ก็มีในตัวจริง หรือพูดถึงในประเทศไทยมี ประเทศไทยมีความสงบอันมีความขัดแย้งกันพอเหมาะ นี่ยังมีเห่าบ๊องๆๆหมาน้อยเห่าอยู่ มันเป็นธรรมชาติ ถ้าไม่มีความขัดแย้งในที่ใดๆที่นั้นน้ำเน่าที่นั้นมีแต่จะเน่าสูญสลายเสียหาย เพราะฉะนั้นความเจริญต้องมีความขัดแย้งอันพอเหมาะ เกิดปฏิกิริยาที่ได้สัดส่วนให้เกิดความเจริญ 

ซึ่งมันรู้ตามได้ยาก ลึกซึ้ง มีความสงบอันพิเศษ พิเศษจริงๆเพราะเป็นความประณีตสุขุมสุดๆที่จะรู้ตามได้ ไม่ใช่แค่เรื่องตรรกศาสตร์ อตักกาวจา แต่เป็นเรื่องราวกรรมวิบากที่มีอจินไตยที่มีฌานวิสัยที่สุดวิเศษ ของพระพุทธเจ้า เป็น อจินไตยนี่แหละ 

คำว่าวิสัย คือ ทำกันจนฝังไว้อยู่ในวิสัย อธิบายไว้ใน วิสัย นิสัย. อนุสัยพยายามจริงๆอาตมาพยามฝืนอยู่ในการพิสูจน์อันนี้ไป วันนี้วันที่เท่าไหร่ 15

50 กว่าปีแล้วอาตมาก็ยังเปิดเผยธรรมะที่เปิดเผยความเป็นการเมืองโลกุตระกันได้แค่นี้เอง แล้วก็ยังจะพยายามต่อ ที่จริงอายุขัยของอาตมานั้นมันสิ้นแล้วมาตั้งแต่อายุ 72 ปี ได้ฟังกันมา ใครจะเชื่อไม่เชื่อไม่มีปัญหาหรอก อาตมาก็มีความรู้ของอาตมา ก็บอกความจริงไปด้วยความจริงใจ แต่อาตมาพยายามฝืนไม่ยอมตายตอนอายุ 72 ยืดอายุขัยของตัวเองให้ยาวขึ้นมา 

แล้วก็เป็นการพิสูจน์ธรรมะของพระพุทธเจ้าด้วย จนกระทั่งวันนี้ 88 ปี 8 เดือน 10 วันแล้ว 

จะพยายามลากสังขารลากชีวิตให้ยืนยาวต่อไปอีก ซึ่งเป็นการพิสูจน์ความจริงตามธรรมะพุทธเจ้าให้จริงๆด้วย ที่สำคัญก็คือมันเป็นความจริงที่ต้องพิสูจน์ให้แก่คนในโลกได้เรียนรู้และได้เห็น ได้สัมผัสความจริงนี้ยืนยันว่าเป็นโลกุตรธรรมกันจริงๆ ซึ่งมันไม่ใช่โลกียะ ไม่ใช่โลกียธรรมแน่ๆมันต้องต่างกัน 

โดยเฉพาะความเป็นสาระสัจจะ ที่เรียกโดยพยัญชนะว่าโลกุตรธรรม มันขึ้นอยู่กับ ลาภ โลกียธรรมกับโลกุตตรธรรม จะมีความเป็น ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข นี่เป็น โลกียธรรมที่คนติดยึดแย่งชิงกอบโกยหอบหวงและเอามาแบ่งมาข่มกัน เอา ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข มาเบ่งมาข่มกัน ใช้อันนี้เป็นตัวยืนยัน 

ผู้ฟังดีๆฟังเข้าใจดีๆจะชัดเจน แต่พวกเราไม่สะสม ไม่เอาอำนาจของ ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข ไปเป็นอำนาจอธิปไตยอะไรเลย เราเอาความตรงกันข้ามกัน ไม่ใช้อำนาจ ลาภ ยศ สรรเสริญ เราได้รับคำตำหนิคำลบหลู่ด้วยซ้ำ แต่อาตมาก็ว่ามันมีภาวะลึกซ้อน ว่ามันมีความจริงที่ไม่ใช่จริงๆ ไม่ใช่อำนาจ ลาภ ยศ สรรเสริญ แม้แต่อำนาจสุข ก็ไม่ใช่ 

เป็นอำนาจที่ทวนกระแส ไม่มีคำพูดแล้วทีนี้ เป็นอำนาจที่ ปฏิโสตัง เป็นอำนาจที่ทวนกระแสกันคนละเรื่อง เขาไปทางนี้ เราไปทางนี้ อธิบายได้เท่านี้ เพราะมันเป็นเรื่องของทิศทาง เป็นเรื่องของกระแส เป็นเรื่องของความรู้ เป็นเรื่องของความจริงที่มันสวนกระแสกัน ปฏิโสตัง มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ แล้วมันก็ไม่ได้หยุดอยู่มันพัฒนาไปเรื่อยๆ มีสิ่งที่มนุษยชาติจะเห็นว่ามันเกิดจริงเป็นจริงได้ มันก็จะไปเรื่อยๆ เพื่อ 

ความเป็นประชาธิปไตยเพื่อประโยชน์แก่มวลมนุษย์มหาชนต่างๆที่ใช้พยัญชนะว่า พหุชนะ คำเดียวกับมวลประชาชน แล้วก็มี อายะ ที่เป็น พหุชนะ หิตะ อายะ เป็น พหุชนะ สุขะ อายะ (พ่อครูไอตัดออกด้วย นาทีที่ 1 ช.ม. 28 นาที) 

หิตะ คือประโยชน์ สุขะ คือ อาการสุข (พ่อครูไอตัดออกด้วย) 

สมณะเดินดิน... สิ่งที่ยากสำหรับโลกุตระธรรมคือมันไม่เหมือนอย่างโลกธรรม คนทางโลกเขาวัดความเจริญที่ ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข แต่พ่อครูว่า มีอำนาจที่ยิ่งกว่านั้น มันคือมันไม่ใช่ ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข อยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ เป็นสิ่งที่จับต้องไม่ได้ แต่รู้ว่าเป็นความเหนือกว่า คนที่มีปัญญาเท่านั้นที่จะมองเห็นว่ามันเหนือกว่า แต่คนที่หลงลาภยศอย่างไรก็มองไม่เห็น 

พ่อครูว่า... มันเป็นประชาธิปไตยที่เพื่อประชาชนแก่มวลมหาประชาชน เรียกว่าพหุชนหิตายะ เป็นประชาธิปไตยที่เพื่อความสุขแก่มวลประชาชน พหุชนสุขายะ เป็นประชาธิปไตยที่อนุเคราะห์โลก โลกานุกัมปายะ

ทั้ง 3 อายะ คือ อายะหิตะ อายะของสุขะ อายะของโลก นี่แหละคือกำไรคือประโยชน์คือผลที่ควรได้ มนุษย์ควรได้ มวลมหาประชาชนควรได้ ควรกำไร ควรจะได้ประโยชน์นี้ ความควรได้ และเป็นเครื่องอาศัยเรียกด้วยพยัญชนะว่าความสุขที่สงบไม่ใช่ความสุขที่ไม่ได้แย่งชิง หรือร้อน จะเป็นความสุขที่เย็นที่สบายเป็นความสุขที่ อิสระ สบาย สงบ อบอุ่น อิ่มเอม เกษมใส ใจเกื้อกูล และเพิ่มพูนเสียสละ 

อาตมาใช้พยัญชนะพวกนี้อธิบายสภาวะให้ละเอียดไปเป็นแนวลึก 

ถ้าอาตมาพิสูจน์ความจริงนี้ได้ ซึ่งก็ได้เริ่มมาแล้วเปิดเผยตัวเองออกมาทำงานเพื่ออายะ 3 นี้หรือเพื่อ อธิปไตย 3นี้ ไม่ใช่เพื่อตนที่ทำนี้ ไม่ใช่เพื่อด้วยความเห็นแก่ตัว แต่เพื่อพาคนให้ลดตัวตน ลดของของตน ออกมาเป็นคนที่ไม่มีตัวตน มีแต่ชีวิตที่เพื่อผู้อื่น มีชีวิตเพื่อมวลมหาประชาชน 

ที่พูดนี้ไม่ใช่แค่ภาษาคำพูดปากเปล่า แต่เป็นความจริงที่จะตามพิสูจน์ยืนยันความเป็นจริงหรือความเป็นไปได้นี้จริงๆ 

ประชาธิปไตยเพื่อมวลประชาชน ไม่ใช่ประชาธิปไตยเพื่อทุนนิยม อธิปไตยเพื่อพวกตนเองเท่านั้นที่เป็นแค่คอมมิวนิสต์หรือว่าสังคมนิยมเท่านั้น ไม่ใช่เป็นประชาธิปไตยเพื่อตนเอง เพื่อหมู่ตนเอง ซึ่งเป็นคอมมิวนิสต์หรือเพื่อสังคมตนเอง 

แต่เพื่อมวลมหาประชาชนทั้งโลก ไม่มีกรอบ ไม่มีขีดคั่น จริงๆเลย 

มีคนเขาบอกมีคนเขาพูดว่า อโศกมันทำเพื่อพวกมัน มันมีแต่พวกมัน 

ถ้าว่าทำเพื่อพวกมันตามที่เขาว่า มันไม่ใช่แน่ๆ แต่ถ้าว่ามันมีแต่พวกมัน ซึ่งฟังดีๆนะ มันทำเพื่อพวกมันนั้นไม่ใช่ แต่บอกว่ามันมีแต่พวกมัน ซึ่งต่างกันไหม ต่างกันจริง คุณมาเป็นพวกเราบ้างสิ พูดเพราะๆ เอ็งมาเป็นพวกข้าบ้างสิ มึงมาเป็นพวกกูบ้างสิ พูดให้ครบๆไง พูดให้ครบๆ ใช้ศัพท์หลายคณะหลายลำดับ 

เพราะว่าโลกุตรธรรมนี้มันยังทำได้อยู่กันแค่ชาวอโศก นี่คือสรุปลงไป คนอื่นยังมาเป็นพวก คนอื่นยังมาทำตามไม่ได้ ใช่ไหม เพราะฉะนั้นเราถูกยืนยันว่า พวกมัน ก็ยอมรับ มาสิมาเป็นพวกมันๆด้วยกัน เป็นพวกมันๆด้วยกันที่นี่ ยิ่งกว่ามันเทศ มันโอกินาว่านะ มันยากแต่มันดีสุดยอดนะ 

มาถึงตอนนี้ก็เอาแค่นี้ก่อนก็แล้วกันโปรดติดตามตอนหน้ายังมีต่ออีก 

วันนี้ก็ขอจบแต่เพียงเท่านี้ก็แล้วกัน 

สมณะเดินดิน... สรุปจบ 

ที่มา ที่ไป

พ่อครูแสดงธรรมรายการพุทธศาสนาตามภูมิ ประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะ ตอนที่ 4 วันพุธที่ 15 กุมภาพันธ์ 2566 แรม 10 ค่ำ เดือน 3 ปีเถาะ

ที่บวรราชธานีอโศก

เวลาบันทึก 15 กุมภาพันธ์ 2566 ( 20:39:41 )

รายละเอียด

660217 อาหาราธิปไตย สร้างอายะ 3 ด้วยอาหาราวุธ พุทธศาสนาตามภูมิ ราชธานีอโศก https://www.boonniyom.net/53023.html 

ดาวโหลดเอกสารที่                                                                                                          

https://docs.google.com/document/d/1OEX_81ov_DN_yqwwUrbEmm2sOQOQMyt3Fw_oqSEBufw/edit?usp=sharing                              

ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/1QJOuJwsTNjoBS55WPOTNc6z6u4eLiwRu/view?usp=share_link 

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/s1V3nlvRsxg 

และ https://fb.watch/iLdxeHGRK-/ 

สมณะฟ้าไท... วันนี้วันศุกร์ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2566 ที่บวรราชธานีอโศก แรม 12 ค่ำเดือน 3 ปีขาล ช่วงนี้พ่อครูแสดงธรรมเกี่ยวกับประชาธิปไตยในไทย ที่มีแห่งเดียวในโลก เราจะเห็นว่าการอภิปรายไม่ไว้และวางใจนายกที่ไม่ลงมติ ติดตามว่านายกโต้ตอบอย่างไรบ้าง จะเห็นได้ว่านายกแสดงความซื่อสัตย์ของตัวเองชี้แจงผลงานอย่างเต็มที่ ไม่เคยเห็นนายกของไทยท่านใด กล้าออกมา ชี้แจงอย่างนี้ อบรมสั่งสอนหมดแม้แต่นักข่าวหรือพวกสส. ท่านก็กล้าที่จะบอก 

พ่อครูว่า... โพธิสัตว์ มีความแกล้วกล้าประจำตนมีความอาจหาญแกล้วกล้าประจำตน เป็นธรรมดา 

สมณะฟ้าไท... แต่ก่อนนายกส่วนใหญ่จะกลัวพวกที่ อภิปรายไม่ไว้วางใจ แต่นายกคนนี้อธิบายชัดเจนจนประชาชนประทับใจ 

ยกตัวอย่าง รัฐบาลนี้ไม่มีการมีโครงการทุจริตขายบ้านแถวสัญชาติเป็นต้น 

บ่งบอกให้เห็นว่าคนที่มีคุณธรรมคนที่ซื่อสัตย์สุจริตแล้วจะไม่กลัวสิ่งใด ที่เป็นอธรรม กล้าพูดกล้าบอกกล้าวิจารณ์ เหมือนภันเตสิริเทศน์ บอกว่าแต่ก่อนพ่อครูไปแสดงธรรมที่บ้านของท่าน ยังคิดว่า ท่านเทศน์อย่างนี้จะเทศน์ได้ยาวนานเกิน 5 วันไหมนี่ 

ช่วงนี้พ่อครูจะเน้นย้ำเรื่องประชาธิปไตยและเรื่องสร้างอาหาร เป็นความจริงที่จะเห็นว่าพระครูเน้นอย่างอาจหาญแกล้วกล้า คนที่ไม่มีคุณธรรมถึงก็ไม่กล้าแสดงอย่างนี้ 

พ่อครูว่า... เจริญธรรมทุกคน โอภาสปราศรัยกับ SMS ก่อนแต่ละวันแต่ละวันมีแฟนานุแฟน 

SMS วันที่ 15-16 ก.พ. 2566 

ประชาธิปไตยที่ถูกต้องดีงามเป็นสัมมาทิฏฐิต้องมีอายะ 3

_สว่างแสง ขวัญดาว  · น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

ลูกได้ไปร่วมงานอัฏฐาริยสจจายุมา 5 วัน ฝากแม่ที่แก่ชรามากให้พี่ๆดูแล ส่วนลูกชาย ลูกสาว สามีได้โทรมาถามกิจกรรมของลูกทุกวัน ที่บ้านราชลูกพบว่า แต่ละคนที่บ้านราชมีความเสียสละอย่างชัดเจน เพียงได้เห็นการกระทำนี้ก็ยิ่งเป็นการยืนยันว่า คำสอนของพ่อครูนี้เป็นจริง ที่สอนให้ลูกๆขัดเกลาตนเสียสละโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆกลับคืนมา ครั้นกลับมาบ้านเสลภูมิพบว่า แม่ยังแข็งแรงไม่ป่วย 

แม่อนุโมทนาที่ลูกมาบ้านราช แต่พบว่า แปลงผักที่ปลูกไว้กินเองและแจกเพื่อนบ้านไม่ได้รดน้ำ ตายไปจำนวนมาก ลูกบอกตัวเองว่า เราทำงานใหญ่ เราอย่าทุกข์ใจกับปัญหาเล็กๆ ผักตาย ลูกจะปลูกใหม่ทดแทน กราบแทบเท้าพ่อครูที่สร้างหมู่กลุ่มให้ลูกปีนป่าย 

พ่อครูคะ ผู้ได้อธิปไตย3 นี้ หมายถึงทั้งฆราวาสและนักบวชเมื่อมาปฏิบัติธรรมแล้วย่อมเกิดผลต่อสังคมต่อการเมือง 3 ประการใช่ไหมคะ น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

พ่อครูว่า ..ใช่โดยเฉพาะจะมีความรู้ เรื่องพลังอำนาจของประชาธิปไตย พลังหรืออำนาจของโลก พลังหรืออำนาจของคนแต่ละคนส่วนตัวส่วนตน กับพลังและอำนาจที่เป็นธรรม  อธิปไตย 3 โลกาธิปไตย อัตตาธิปไตย และ  ธรรมาธิปไตย  

โลกาธิปไตยคืออำนาจที่เป็นของโลก อัตตาธิปไตยคืออำนาจของแต่ละคนที่เป็นอัตตา และก็ธรรมะคืออำนาจหรือพลัง ที่เป็นธรรมะ มันก็ยิ่งใหญ่ ธรรมะเป็นโลกียธรรมก็ได้หรือเป็นโลกุตตรธรรมก็ได้อีก สูงขึ้นไปอย่างนั้น 

แต่คนเขาไม่ได้อธิบายกันหรอกเรื่องธรรมะที่เป็นโลกุตระ โดยเฉพาะในตะวันตก อเมริกาหรืออื่นๆที่ไม่ใช่ศาสนาพุทธ จะไม่อธิบายเรื่องคุณธรรมแบบโลกุตระ เป็นคุณธรรมที่สวนกระแสของโลกียะ มันเข้าใจโลกเพื่อโลก โลกานุกัมปายะ แต่ไม่เพื่อตน ไม่เพื่ออัตตาแต่เพื่อโลก 

เพราะฉะนั้นจึงเป็นคนที่มีอายะ 3 มีประโยชน์หรือมีกำไรหรือมีคุณค่า มีรายได้ สิ่งที่มันเกิดเจริญขึ้น อายะ มันเกิดขึ้น 3 อย่างคือ 1 เป็น หิตะ ประโยชน์แก่ประชาชน แก่มวลประชาชน พหุชนหิตายะ(เพื่อหมู่มวลมหาชนเป็นอันมาก)พหุชนสุขายะ(เพื่อความสุขของหมู่มวลมหาชนเป็นอันมาก) โลกานุกัมปายะ(รับใช้โลก ช่วยโลก) เป็นไปเพื่ออนุเคราะห์โลกเลย และเกิดประโยชน์สุขที่จะเกื้อกูลโลกทั้งโลกเลย 

อาตมาว่าถ้าเข้าใจความหมายพวกนี้ ภาษาในสมัยพระพุทธเจ้าก็พูดไปแล้วมันไม่มีคำว่าประชาธิปไตย แต่มันมีอธิปไตย แล้วก็มีประโยชน์คุณค่าที่ควรจะได้ต่อมวลมนุษยชาติ หรือคนในโลก 3 ประการที่เป็นอายะ 3 มารวมกันนี่แหละ คือความหมายของความเป็นประชาธิปไตยที่สัมมาทิฏฐิที่ดีงาม 

เงินรั่วไหลในทางไม่ควรในชาวอโศกมีไหม

_ช่อทิพ หนูทอง  · การปราบการคอรัปชั่น ควรเริ่มต้นจาก บวรต่างๆ ก่อน บวรบางแห่ง..เงินรั่วไหล..ในทางที่ไม่ควร ค่ะ

พ่อครูว่า... มันก็ต้องมีเป็นธรรมดาธรรมชาติแม้แต่ในชาวอโศก เงินไม่ค่อยมียังรั่วไหลเลย ชาวอโศกที่ว่ารั่วไหลนี่คือ มันไม่ค่อยมีแต่มันรั่วไหลก็คือ ความหมายที่หมายน่าจะเป็นว่ามันไม่ค่อยสุจริต คำว่ารั่วไหล มันน่าจะเป็นว่าไม่สุจริต ที่จริงมันมีน้อยอยู่แล้ว มันไม่รั่วไหลอะไรมากในชาวอโศก แล้วความหมายคำว่ารั่วไหลคือมันซึมออก มันไปไม่ถูกร่องถูกรอย มันไม่ออกมาทางตรงๆชัดๆ มันไปซึมมันไปหลบ มันไปเลี่ยงหรือว่ามันไม่ตรงทีเดียว ความหมายมันเป็นอย่างนั้น เป็นอยู่รอบก็ระมัดระวังกัน เป็นได้เหมือนกัน ก็พยายาม 

คนเรานี่มันมีความสะอาดบริสุทธิ์อย่างจริงจังเลยนี่ ที่ไหนๆๆเมื่อมีคนจำนวนมากขึ้น คนเป็นร้อยคนเป็นต้น จะสะอาดบริสุทธิ์บริบูรณ์ก็ต้องเป็นคนที่เป็นอรหันต์ทั้ง 100  ถ้าไม่ใช่อรหันต์ทั้ง 100 ไม่ใช่อรหันต์ก็มีไม่ทุจริตทีเดียวแต่ก็รั่วซึม ประเภทที่ไม่ใช่เจตนาทุจริตก็ได้ ยิ่งมีคนที่ยังไม่ใช่อาริยะอยู่ด้วยก็แน่นอนเป็นได้ 

การปราบคอรัปชั่น คำว่าคอรัปชั่นคือความหมายที่หยาบแล้ว มันตั้งใจโกงกัน มันไม่ถึงคอรัปชั่นหรอก แต่มันก็ยังไม่สะอาดบริสุทธิ์มั่นคงเต็มที่ มันก็มีอะไรเล็กๆน้อยๆรั่วซึมอย่างที่ว่ามาก็เป็นไป 

คนเราถ้าตั้งใจปฏิบัติศึกษาฝึกฝนตนให้มันดีขึ้น ได้ตั้งใจกันจริงๆ 

ธรรมดาคนโลกชาวโลกสามัญปุถุชน เขาไม่ได้เจตนาตั้งใจเป็นกิจจะลักษณะทีเดียว ปล่อยชีวิตไปตามอารมณ์กิเลส กิเลสมันก็พาไป มันก็เลยมีแต่ตกต่ำ ผู้ตั้งใจที่จะฝึกฝนตนเอง ตั้งใจมีสติรู้ว่านี่ไม่ค่อยดีแล้วก็ปรับ มีสัญชาตญาณบ้างที่ว่ามีสำนึกดี รู้สึกว่ามันไม่ค่อยดีนะ ที่มันหยาบๆก็พอรู้ได้ แต่มันไม่อยาก กิเลสมันมาแรงหน่อย อยากมันก็เอา เพราะมันเป็นธาตุกิเลส ไม่ได้ฝึกไม่ได้เรียน ไม่ได้เรียนอย่างจริงจัง มันจะไปสู้กิเลสได้อย่างไร มันไม่รู้ตัวหรอก 

สติคือ การรู้ตัว มันไม่ค่อยมี มีก็ไม่เต็มๆเหมือนสติโลกโลก เป็นสติที่ไปตามกิเลสมันก็เป็นธรรมดา เพราะฉะนั้นพวกเรานี่ได้มาฝึกฝนเรียนรู้ โดยเฉพาะเรียนรู้ไม่ใช่แต่บัญญัติพยัญชนะ เรียนรู้แล้วมาฝึกจริงๆ มี อปัณณกปฏิปทา 3 นี่แหละตัวสำคัญ มีหลักเกณฑ์ในการปฏิบัติมีศีล 

ตั้งแต่ศีลเป็นไปเพื่อจะต้องเวลาอยู่กับสัตว์อยู่กับสิ่งที่มีจิตวิญญาณ โดยเฉพาะมนุษย์ อยู่กันสัมผัสสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันมันจะเกิดกิเลส ครบ 3 ราคะ โทสะโมหะ ต้องวางต้องฝึกตน ความตรัสรู้ของพระพุทธเจ้านี้สมบูรณ์แบบ อปัณณกปฏิปทา 3 

ถ้ามีในตัวผู้นั้นหวังเจริญและถึงอรหันต์ได้ ถ้าไม่มี อปัณณกปฏิปทา 3 ไปหลับตาปฏิบัติอย่างนี้เป็นต้น อย่าหวังเลย อย่าหวังว่าจะได้บรรลุสิ้นอาสวะไม่มีทาง 

เพราะเริ่มต้นตั้งแต่กิเลสกามซึ่งจะต้องอาศัยตาหูจมูกลิ้นกายใจจากทวาร 5 ภายนอกไม่มี เพราะฉะนั้นจุดเริ่มต้นกระดุมเม็ดแรกไม่มีให้กลัดเริ่มต้นก่อน ไปกลัดกระดุมเม็ดไหนก็ไม่รู้ มันต้อง 1 2 3 4 5 ไม่ได้เริ่มต้นเลยกระดุมเม็ดที่ 1 ไปจับกระดุมเม็ดไหนไม่รู้เริ่มต้น มันไม่มีลำดับอันน่าอัศจรรย์ มันก็เลยไม่มีความสำเร็จเสื่อมไปหมด 

เพราะฉะนั้นนั่งหลับตาปฏิบัติ อาตมาก็พูดย้ำซ้ำซาก ก็ต้องพูดเพราะว่ามันเป็นเรื่องที่ยังมีอยู่ยังยึดถือ ยังหลงใหลกันอยู่ในมวลที่เป็นพุทธศาสนิกชนด้วยกัน อาตมาก็ต้องเออเฟื้อเกื้อกูลช่วยเหลือ ติง ติง แล้วติงอีก พูดซ้ำแล้วซ้ำอีกเพราะเขายังไม่กระเตื้อง ฟังหูทวนลมบ้าง ไม่ค่อยได้ยินบ้าง ก็ต้องให้ได้ยิน ได้ยินแล้วยังเอาหูทวนลมก็ต้องฟังให้หูแตก หูไม่แตกก็จะต้องรู้สึกสำนึกเข้าใจ มันก็จะเกิดประโยชน์ได้ อาตมาทนที่จะพูดซ้ำซากไม่มีปัญหา 

_สาน สีสกุล  · ร้านดินอุ้มดาว ที่ปฐมอโศก เป็นของวัดหรือเปล่า ทำไมขายของราคาแพงจัง

พ่อครูว่า... อ้าว ปฐมอโศกฟัง มีคนเขาติ เขาเห็นว่าร้านดินอุ้มดาวที่ปฐมอโศกเป็นของวัดหรือเปล่า ทำไมขายของราคาแพง เป็นของวัดต้องขายของราคาถูกหน่อยนะ เขาติงมา ก็ดูว่ามันถูกลงได้หรือมันไม่แพงหรอก แต่คนเขาขี้เหนียวเขาเห็นว่าราคาอย่างนี้ก็ยังแพงก็เป็นไปได้ บางคนขี้เหนียวเห็นว่าของนี้ไม่น่าราคาอย่างนี้ก็ได้ ก็ดูที่มันสมควรไม่สมควรอย่างไร คนติงมาก็ต้องตรวจสอบ 

_ไอ้หนุ่ม รถไถ  · ขอน้อมกราบนมัสการพ่อท่านด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่งครับผมขออาราธนา ให้พ่อท่านอายุถึง151ปีอย่างที่พ่อตั้งไว้ครับสาธุครับ

พ่อครูว่า... โอ้ สาธุด้วย ถ้า if i were ถ้าอาตมาเป็นไปได้อย่างที่ว่า 151 ปี โอ้โห.. รับรองคนยอมรับอาตมาหมดเมื่อนั้น เนาะ เอาน่า ..ไม่ได้ 151 150 ก็เอา 150 ไม่ได้ 149 ก็ 149 ไม่ได้ 148 ก็เอา 148 ไม่ได้ ลดลงมาอีกเท่าไหร่ก็เท่านั้นแหละไม่เอาไม่ได้อย่างไร มันเป็นไปตามความจริง 

คนมีการตั้งเจตนาได้ จะเป็นไปได้หรือไม่ได้ก็พากเพียรเอา เราไม่ได้เจตนาหรือไม่ได้ตั้งจิตไปเพื่อจะทำชั่ว ไม่ได้ตั้งจิตไปเพื่อจะทำสิ่งไร้ค่าไร้ประโยชน์ อาตมาว่าเป็นประโยชน์คุณค่านะ 

เพราะฉะนั้นอาตมาเจตนาอย่างนี้ ตั้งจิตที่จะมีอายุยืนยาว จะว่าขี้โลภก็ไม่มีปัญหาเพราะตั้งจิตอยากจะทำสิ่งที่ดีเสียสละสร้างสรรค์ 

_CBim CBim (ซีบีไอเอ็ม ซีบีไอเอ็ม) · เทพเทือก โกงสถานีตำรวจพันๆ แห่ง กลับกิน อยู่ สบาย ๆ ทำไมถึงจองล้างจองผลาญตระกูลชินวัตรกันจังครับ

พ่อครูว่า... คนนี้คงเข้าใจว่า ตระกูลชินวัตรไม่โกงกินอะไรเลย คุณตื่นๆเร็วๆหยิกตัวเอง คุณเห็นอย่างไร เขาตัดสินกันแล้วไม่ใช่เหรอเรื่องสถานีโรงพัก ตัดสินแล้วว่า เทพเทือกไม่ได้มีความผิด ไม่ได้โกงกินอะไร คุณนี่นอกจากไม่ฟังข่าวสาร ไม่ฟังเหตุการณ์บ้านเมืองแล้ว นอกจากตาบอดคงหูหนวกจมูกไม่ได้กินลิ้นก็คงไม่ได้รับรสอีกต่างหาก ขออภัยอาตมาพูดสัจจะความจริง ทำไมคุณงมงายไปหลงทางด้านตระกูลชินวัตร 

เอาละ สุเทพ อาจจะมีความบกพร่องผิดพลาด แต่อาตมาว่าน้อยกว่าทักษิณชินวัตรกันเป็นร้อยต่อ พันต่อนะ ทำไม คุณ... อาตมาก็พอ จะบอกว่าโง่เง่าก็มากไป ที่จริงไม่มากหรอก ไม่เป็นลีลาการด่ากันว่าของอาตมานะ 

_อุบล คนโก้ · งานวันแห่งความรักครบรอบ 88-8-8 หลวงปู่ที่สันติมีชีวิตชีวามากๆ เลยค่ะ    รักลูกชายมากเลยส่งมาเรียนทื่สันติเจ้าค่ะ จบม.6 บอกจะเรียนต่อที่วัดอีก แม่ดีใจจนน้ำตาไหลเจ้าค่ะ ดีใจที่ลูกจะได้ช่วยงานสื่อที่วัด แม่ก็เหมือนได้เกาะลูกเข้าวัดเจ้าค่ะ

พ่อครูว่า... ดีมาก คนที่มีเจตนารมณ์อย่างนี้ เราก็ชื่นใจ เราก็อบอุ่น เป็นคนที่มีเจตนารมณ์ มีความรู้สึก มีความเข้าใจว่า เออ ตัวเองมาสนใจความรู้ความเห็นของคณะนี้ ลูกเต้าเหล่าหลานของตนก็มาเห็นด้วย มันก็น่ายินดีนะ 

_ภิญญา สว่างแสง  · กราบนมัสการค่ะ ดิฉันประทับใจญาติธรรมผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่บ้านราช เคยเห็นท่านตักส้วมอย่างเต็มใจ ไม่แสดงอาการรังเกียจเลย ประทับใจมาก ยังจำภาพที่ท่านตักส้วมได้เลยค่ะ

พ่อครูว่า... อ้าวดี คนทำงานที่น่ารังเกียจ เราเห็นเขาเต็มใจทำ ไม่ใช่เรื่องสามัญทีเดียว คนทั่วไปยังรู้สึกรังเกียจอุจจาระ ที่มันเป็นของตนออกจากตนอยู่นี่แหละ เสร็จแล้วมันก็รังเกียจมันเกินจนกระทั่งไม่ทำความสะอาด ใครเห็นเข้าก็รู้สึกสะดุดใจก็จริงมันเป็นธรรมดาธรรมชาติง่ายๆ 

_ซึ้งซื่อ วิเชียร . กราบนมัสการ พ่อท่านด้วยสุดเศียรเกล้าครับ   พ่อท่านเห็นว่า ประชาธิปไตยแบบโลกุตตระของไทยที่พระพุทธเจ้าทรงสอน ต่อไปจะอยู่ถาวรหรือไม่และพี่น้องปวงชนชาวไทยและชาวโลกจะได้รับอานิสงค์อย่างไรเพราะว่าโลกมันเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ไม่เที่ยง เพราะจิตใจของผู้คนในโลกมันเสื่อมต่ำลงทุกวัน และชาวอโศกจะช่วยพวกเขาได้หรือไม่อย่างไร กราบขอโอกาสพ่อท่านให้สัมมาทิฏฐิด้วยครับ กราบนมัสการพ่อท่านด้วยความเคารพนับถืออย่างสูงยิ่งครับ

วิสัยทัศน์การเมืองแบบโลกุตระ

พ่อครูว่า... เดี๋ยวฟังต่อไปจะได้สาธยายเรื่องประชาธิปไตยที่ได้สาธยายมาแล้วยังค้างอยู่ ยังไม่จบที่ร่างๆไว้แล้วก็อธิบายเสริมไปอีกไม่ใช่น้อย จะต่อเลย

ที่อาตมาได้อธิบายมาเรื่อยๆว่าเมืองไทยนี่แหละ ยืนยันว่ามีประชาธิปไตยที่เป็นแบบ โดยมี Concept ของพระพุทธเจ้า มีวิสัยทัศน์แบบของพระพุทธเจ้า 

มีวิสัยทัศน์นี่ที่จริงเขาไม่ได้เรียกว่า Concept หรอก เขาเรียก Vision เขาไม่เรียก Concept 

วิสัยทัศน์ของคนที่มีความรู้แบบโลกียะหรือแบบเทวนิยมอย่างปุถุชนหรือคนชาวโลก แม้แต่ชาวทางตะวันตกทางอเมริกาหรือทางเทวนิยมที่ไม่ใช่โลกุตตระเขามีมาแล้ว 

วิสัยทัศน์ของคนที่เชื่อว่า การเพิ่มตัวเลขของเงินได้คือความเจริญ มันเป็นความประหลาดไหมหรือเป็นเรื่องสามัญ วิสัยทัศน์ของคนทั่วไป ถ้าได้เพิ่มตัวเลขของเงินได้ ถือว่าเป็นความเจริญ เป็นการพัฒนาหรือความพัฒนาก้าวหน้าของสังคมประเทศ เป็นความประหลาดไหม ..ไม่.. เป็นสามัญ เป็นแนวคิดของทุนนิยม หรือโลกียะแน่แท้ ธรรมด๊า ธรรมดา 

อาตมาเคยเรียนหนังสือสมัยเด็ก ธรรมดาอ่านว่าธรรมดา ใครเคยบ้าง มันเป็นเรื่องธรรมดา เป็นเรื่องสามัญ มันตรงกันข้ามกันกับวิสัยทัศน์ของโลกุตระ หรือวิสัยทัศน์แบบบุญนิยม แบบโลกุตระ มันตรงกันข้ามคนละทิศเลย หันหลังออกจากกันแล้วเดินกันไปคนละก้าว ห่างกันไปเรื่อยๆ เพราะว่าโลกียะกับโลกุตระมันหันหลังชนกันแล้วเดินตรงไป มันจะเป็นอย่างนั้น 

เพราะฉะนั้นเมืองไทยนี่มีโลกุตระ แม้ทุกวันนี้มันจะเสื่อมไปเยอะแล้ว แต่เชื้อมันก็ยังมีหลงเหลือ เหลือหลงอยู่ ยังมี ก็ขอบอกอีกอันหนึ่ง อย่าหมั่นไส้ ยิ่งอาตมาเกิดมาในยุคนี้ด้วย เอาโลกุตระมาสถาปนาลงไปอย่างเจตนา ทำมาแล้ว 50 กว่าปีแล้ว ก็จะต้องลงไปไม่มากก็น้อย จะน้อยก็ช่าง ทำ อาตมาไม่มีทางเลือก ก็ได้ 

ทีนี้วิสัยทัศน์ของคนที่เชื่อกันว่าเพิ่มพฤติกรรม เมื่อกี้นี้วิสัยทัศน์ของคนที่เชื่อว่าเพิ่มตัวเลขของเงินได้ แต่วิสัยทัศน์อีกชนิดหนึ่ง หรือวิชั่นอีกชนิดหนึ่งคือของคนที่เชื่อว่าการเพิ่มพฤติกรรมหรือเพิ่มการลงมือทำงานจริงๆ อันนั้นเอาตัวเลขเป็นเครื่องวัด ตัวเลขของเงินได้ แต่อีกอันหนึ่งไม่กังวลเรื่องเงินได้หรือไม่ได้ อย่างชาวอโศกเราไม่กังวลเรื่องเงินได้ เป็นต้น พวกเราจะฟังแล้วเข้าใจ เราไม่ได้เอาตัวนั้นมาเป็นกังวล ได้หรือไม่ได้เรื่องเงินเรื่องทอง แต่เอาพฤติกรรมหรือการลงมือทำงานจริงๆของคนที่สร้างสรรค์ จนเกิดผลผลิตได้ขึ้นมา ไอ้นั่นมันได้ ไม่มีอาการลงมือทำงานจริงๆเลยแล้วก็เพิ่มผลผลิตขึ้นมาให้ได้จริงๆเลย จนกระทั่งได้อาศัยใช้สอยกินอยู่กัน จริงจังแน่แท้เลยนี่ 

อย่างนี้ต่างหากที่คือความเจริญของสังคมมนุษย์ อย่างนี้ต่างหากคือความเจริญของสังคมมนุษย์กันจริงกว่า นี่แหละคือวิสัยทัศน์ของอาตมาก็ตาม Concept ของอาตมาก็ตาม Vision ก็ตาม Concept ก็ตาม 

Concept คือความเห็นมวลรวมของแต่ละคน เราก็เห็นว่าอย่างนี้จริงกว่า 

เพราะฉะนั้นการวัด GDP  Gross Domestic Product ไปวัด GDP กันที่จำนวนตัวเลขของรายได้ นั่นคือวิสัยทัศน์ชนิดหนึ่ง 

มันมีภาวะซับซ้อนอยู่ในตัวเลขนั้น คือ การขายอย่างเสียสละ หรือขายอย่างเอาเปรียบ ถ้าขายอย่างเอาเปรียบนี่ เอาเปรียบด้วยดีไม่ดีก็โก่งราคาด้วย ดีไม่มีแถมโกงด้วย แทนที่จะขายราคาตลาดหรือขายต่ำกว่าราคาตลาด แต่ขายโก่งกว่าราคาควรจะเป็น ดีไม่ดีโกงเข้าไปหาเรื่องหลอกอย่างนั้นอย่างนี้ ด้วยความโลภ 

มันก็จะขายได้ ได้ตัวเลขมา เอามาคุยโม้ว่า GDP เจริญก้าวหน้า เพราะมีตัวเลขของเงินได้ ได้มากเท่าไหร่ก็เอามาโชว์ ๆๆ นั่นก็เป็นการโชว์ชนิดหนึ่ง มีไหม มี แล้วทำกันอยู่ 

แต่ถ้าอาการวัด GDP คำว่า GDP เหมือนกัน แต่วัด GDP กันที่จำนวนผลผลิตและจำนวนของแรงงานความสามารถที่ลงมือทำและก็สร้างขึ้นมามีผลจริง แล้วก็ขายอีก ขายอย่างเสียสละหรือว่าแจกฟรีด้วย เป็นการสะพัดของนั่นเองเป็นเศรษฐกิจหรือเศรษฐศาสตร์สะพัดของ เสียสละหรือแจก เงินหรือจำนวนของตัวเลขมันก็มีน้อย มันก็ได้เอามาโชว์มาแสดงไม่เหมือนกันใช่ไหม มันก็จะได้น้อยๆ แตกต่างกันไปคนละทิศคนละทางแน่ๆเลย 

แบบทุนนิยมก็จะมีตัวเลขของเงินมาโชว์ว่าได้มาก ว่าเป็นความเจริญของเศรษฐกิจทุนนิยม ฟังดีๆสับสนไหม ไม่สับสนนะ นั่นน่ะทุนนิยมเขาจะอย่างนั้น 

แต่บุญนิยมนั้น ไม่มีตัวเลขของเงินมาโชว์ว่าได้มาก กับจะโชว์หรือการแสดงการได้ให้หรือการได้ออกไป เอาออกไปยิ่งไปเสียสละออกไปยิ่งๆ โชว์อันนี้โชว์อย่างนี้ต่างหากว่า เป็นความเจริญพัฒนาของเศรษฐกิจบุญนิยม โชว์กันคนละอย่าง แสดงออกคนละอย่างเพื่อที่จะได้อวดอ้างโชว์ แต่มันมีนัยยะสำคัญซ้อนอยู่คนละแบบกันอยู่ นี่เรียกว่าโชว์ GDP แนวคิด 

เราจะเอาตัวเลขของเงินทองหรือจะเอาจำนวนผลผลิตแรงงานความสามารถที่เราลงมือทำลงมือสร้างอย่างมีผลผลิตจริง มาเป็นเครื่องวัด มาเป็นเครื่องชี้บ่งกัน ว่าความเจริญพัฒนานั่นน่ะ เอาอย่างไหนกันแน่ ยิ่งได้เอามาให้ตนหรือได้เสียสละออกไปให้ผู้อื่นกันแน่ เป็นการตัดสินความจริงว่าอย่างไรคือความเจริญของคน การพัฒนาสังคม เห็นไหม

นี่ก็ศึกษาดีๆ ความจริงที่อาตมาพูดนี้เป็นความจริงของพฤติกรรมของความเข้าใจของความคิด ความเชื่อถือของแต่ละคน 

โลกียะนั้นก็จะมีวิสัยทัศน์หรือว่ามีความประสงค์ต้องการ Vision นำไป หรือว่าความประสงค์ความต้องการเห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้แน่ๆ แตกต่างกันกับโลกุตระ โลกุตระจะมีวิสัยทัศน์หรือมีความประสงค์ความต้องการไปทางที่จะล้างละล้างความเห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้ ก็เป็นคนละแนวคิด คนละแนวทางคนละความสำเร็จ 

เสร็จแล้วปฏิบัติกันไปทำจริงๆประสบผลสำเร็จ ความสำเร็จก็คนละอย่าง ชัดเจนนะ 

ดังนั้นไม่ว่าจะเรียกพฤติกรรมหรือพฤติภาพ นั้นๆน่ะ พฤติกรรมก็คือการกระทำ พฤติภาพก็คือผลมันออกมา จะออกว่าเป็นเศรษฐกิจ หรือจะเรียกพฤติภาพว่าเป็นการเมืองหรือรัฐศาสตร์ก็ได้ จะเรียกว่าเป็นการกระทำต่อสังคม จะเป็นการเมืองหรือเศรษฐกิจก็เป็นการกระทำต่อสังคมคนละนัยยะสำคัญ 

คนทั่วไปส่วนมากในโลกก็มีจิตที่เป็นปุถุชน นี่ไม่ได้ไปขี้ตู่ ไม่ได้ไปว่ากล่าวหาเรื่องแต่เป็นจริงใช่ไหม คนส่วนมากทั่วไปสามัญแท้ๆในโลกเขามีจิตเป็นปุถุชน เจ้ามีความรู้และความฉลาดอยู่แต่ในกรอบของโลกียะ ปุชนนี้มีความรู้ความฉลาดอยู่ในกรอบของโลกียะ ยังอยู่ในกรอบของทุนนิยม โลกียะนี้คือชาวทุนนิยมแท้ๆมันยังไม่มี อัญญธาตุ ที่อาตมาได้เอามาอธิบายมาแล้วขยายความมามากมาย มันมีความจริงไหม พวกเราได้เรียนรู้และจะรู้ว่า อัญญธาตุ คือธาตุอะไรคือธาตุของจิตวิญญาณ 

อัญญธาตุ ที่เป็นธาตุรู้ชนิดใหม่ เป็นธาตุรู้ชนิดอื่น ที่แตกต่างทวนกระแสหรือว่ากลับขั้วกลับข้างกันตรงกันข้ามกันเลยทีเดียวกับของโลกียะของปุถุชนคนละเรื่อง 

เมื่อความเห็นความเข้าใจความเชื่อมั่น อัญญธาตุ คือทำให้เกิดความเห็นความเข้าใจความเชื่อมั่นเปลี่ยนทิศทางไปเป็นอื่นไปจากเดิมๆ เดิมเป็นปุถุชนเดิมเป็นโลกียะ คิดแต่แบบทุนนิยม 

ที่นี้มีตัวธาตุรู้ที่มาเข้าใจแบบนี้และเห็นดีเห็นงามแบบนี้ มันก็เปลี่ยนทิศเปลี่ยนทางไป จะว่าแปลกว่าใหม่ จริงๆมันไม่หรอก ทิศทางมันต่างไปเป็นแบบทวนกระแส จากขี้โลภกลับไม่ขี้โลภ มันไม่ใหม่หรอกในมวลมนุษยชาติ ไม่ขี้โลภก็รู้ทั้งนั้นคืออะไร ขี้โลภก็รู้ทั้งนั้น มันเคยผ่านเคยพบมาเคยรู้มาเคยเกิดกับตนเองด้วยซ้ำ ทุกๆคนแหละ แต่จิตมันเห็นดีเห็นงามเห็นชอบไปคนละทิศในแต่ละ กาละ เทศะ ฐานะ เท่านั้น

คนจะมีฐานะแตกต่างกันไป เลื่อนฐานะขึ้นหรือต่ำลง ก็เกิดจาก กาละ เทศะ ฐานะ 

ฐานะของคนที่ตั้งอยู่ในกาละนี้ มันหลงยึดอย่างนี้หรือมันเปลี่ยนไปได้ ถ้ามันยึดอย่างนี้ อยู่อย่างเก่าอย่างเดิม มันก็ไม่มีใหม่ ไม่มีอื่น มันก็วนอยู่ในรสนิยมเดิมคือโลกียะ เก่าๆเดิมๆ 

แต่ถ้าแม้นว่ามันมีความต่างจากเดิม คือเปลี่ยนเพศ เพศ ก็คือความแตกต่างกัน เปลี่ยนความมีรสนิยมไปจากเดิม คือโลกุตระที่เป็นโลกใหม่ ที่มีปัญญา มาเข้าใจได้ คือมีความรู้ความฉลาดที่เข้าใจทิศทางที่จะเลิก จะละความเป็นตัวตน และก็รู้ว่า การไม่ออกจากตัวตนหรือแถมจะยิ่งเพิ่มพอกความเป็นตัวตนด้วยการเพิ่มความโง่ ความหลงใหลอยู่กับความเป็นตัวตน เสพองค์ประกอบที่ให้เพิ่มตัวตนให้ใหญ่ให้แน่นหนักเข้าไปให้ยิ่งขึ้นด้วยอวิชชา ไม่รู้จริงๆว่า มันก็จะยิ่งมีตัวตน ก็ยิ่งใหญ่ มีตัวตนเป็นที่ยิ่งที่ใหญ่ที่มากที่แน่นที่หนาที่หนักยิ่งๆขึ้น หาที่สุดมิได้เลย 

ถ้าไม่เกิดความรู้ความฉลาดหรือการเมืองหรือความเป็นไปของสังคม การเมืองคือความเป็นไปของสังคม ไม่รู้ การเมืองหรือความเป็นไปของสังคมมันบอกเรา คนที่มีปฏิภาณปัญญาฉลาดจะรู้ว่าโลกนี้ ความเป็นไปของสังคมหรือว่าการเมืองของสังคม มันเห็นแก่ ในจำนวนคนในสังคมมันเห็นแก่ตัวยิ่งขึ้น หรือมันเห็นแก่ตัวลดลง เราจะมองคนในหมู่กลุ่มแคบ ตั้งแต่ในครอบครัวของเรา มวลมิตรสหายสังคมของเรากว้างขึ้น จนกระทั่งมองกว้างเข้ามาถึงคนในสังคม ประเทศ มันมองได้มันมองออก ถ้ามีปฏิภาณปัญญา มีความสะดุด มีสำนึก มีความนึกคิด ในเรื่องเหล่านี้อย่างนี้ 

อย่างมามองคนกลุ่มหนึ่งชาวอโศกมีพฤติกรรม มีการแสดงออกจนกระทั่งสามารถรู้ถึงจิตใจ การแสดงออกทางกายวาจานี้สามารถพอจะรู้จริงๆถึงจิตใจ ยิ่งอยู่ร่วมกันนานๆสัมผัสการเป็นอยู่กันนานๆ มันยิ่งจะรู้ว่า อ๋อ คนผู้นี้มีจิตใจ จนกระทั่งมาเป็นกายกรรม วจีกรรม มันไม่เหมือนกันกับสามัญคนส่วนใหญ่ทั่วไปที่เป็นปุถุชนเขาเป็น 

เพราะฉะนั้นความเป็นไปของพฤติกรรมของคน แล้วก็เป็นมวลสังคมกลุ่มหนึ่งกว้างขึ้นกว้างขึ้น แล้วก็เห็นสิ่งเหล่านี้แหละ ปฏิบัติประพฤติลงไปในสังคมในหมู่กลุ่ม ในมนุษยชาติ จนในประเทศ มันก็เกิดจากคนเป็นสังคมเป็นชาติประเทศ 

เพราะฉะนั้นประเทศไทยก็มีคน ประเทศไหนก็มีคน เป็นตัวแสดงพฤติภาพนี้ จากพฤติกรรมของมนุษย์ของมวลมนุษย์แต่ละประเทศแต่ละที่ มาเทียบกัน เอามาเปรียบกัน ก็เอาพฤติกรรมของมนุษยชาติที่ประพฤติอยู่ในเมืองของตน เรียกว่าการเมือง เอามาเปรียบ เอามาเทียบกันแล้วก็เป็นอยู่ ทั้งการกระทำที่มันซ้อนลึก 

คนกลุ่มนี้ไม่ตะกละตะกลาม ไม่ขี้โลภ ไม่ขี้แย่งชิง ไม่ไปเบียดเบียนผู้อื่น พึ่งตนเอง สร้างสรรค์ให้แก่ตนเอง จิตใจมีปฏิภาณปัญญารู้ว่าอะไรคือสาระ อะไรคือสิ่งไร้สาระหรือเป็นสิ่งประโลมโลกเท่านั้น การสร้างอาวุธมาฆ่าคนเป็นความไร้สาระมาก การสร้างความมอมเมา การสร้างเครื่องประเทืองทำให้เมาในรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส เมาในจิตใจ ประสาทดีๆ เกิดกินธาตุอะไรเข้าไป มันเกิดมึนเมาและสติก็ไม่ดี จะเรียกว่ายาบ้า ยาเมา มันก็เห็นกันอยู่ มันก็รู้ๆกันอยู่ 

ความต่างของพระเจ้ากับพระพุทธเจ้าอย่างมีนัยสำคัญ

พ่อครูว่า... คนที่ไม่ได้วิปลาส ไม่ได้มีจิตใจเสื่อมต่ำอะไร ก็ไม่ไปเกี่ยวข้อง คนที่วิปลาสหรือจิตใจไม่สูง มันก็เป็นจริง เข้าไปเกี่ยวไปจนกระทั่งเห็นๆอยู่ในสังคมมันมีทั้งนั้น 

ยิ่งรู้ว่าเราจะทำให้จิตใจของเราเจริญอย่างไร ศาสนา พระศาสดาแต่ละศาสดา ของศาสนาแต่ละศาสนา ศึกษาเรื่องอย่างนี้ทั้งนั้น อย่างไรเรียกว่าดี ศาสนาพระพุทธเจ้าก็ศึกษา และเอามาสอนมาบอกว่าอย่างนี้ดี นอกจากดีแล้วพระพุทธเจ้าท่านรู้เป็นโลกุตระ เป็นอัญญะอัญญา เป็นเรื่องแตกต่างที่คนส่วนใหญ่ศาสดาทั้งหลายไม่ได้มี คือโลกุตตรธรรม อันมาจาก อัญญธาตุ 

อันนี้เป็นเรื่องที่พิเศษที่สุด และเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุด เพราะความรู้ที่เป็นโลกุตตรธรรม มันสามารถรู้ประธานของความเป็นมนุษย์ ประธานของความเป็นสังคม ประธานของความเป็นประเทศ ประธานของความเป็นพฤติกรรมของมนุษย์ของสังคมของมวลประเทศ ของมวลชาติประเทศ หรือของมวลมนุษย์โลก สรุปเป็นประธานสิ่งทั้งปวง จิตวิญญาณเป็นประธานสิ่งทั้งปวง 

เพราะฉะนั้นสิ่งที่ใหญ่ที่สุดในความเป็นมนุษย์นั้น เทวนิยมเขาสมมุติว่าอยู่ที่พระเจ้า ยู้ฮู พระเจ้าอยู่ที่ไหน พระเจ้า ยู้ฮู พระเจ้า ไม่มีใครเคยพบ เจ้าทุยอยู่ไหน ได้ยินเสียงใครเคยกู่ๆ เรียกหาเจ้าอยู่ๆ หนใด รีบมา 

พระเจ้าคือเจ้าทุยหรือเปล่า ที่คนเรียกหาอยู่ ทำไมไม่มาสักที ?

เพราะฉะนั้นเป็นความเพ้อฝันหรือเปล่า ความจริงไม่ใช่ พระเจ้าก็คือความรู้ความฉลาดที่สุดของพระศาสดาเอง แต่ละพระองค์ แต่ศาสดาเทวนิยมแต่ละพระองค์นั้น ไม่รู้จักความจริงที่พระองค์มีความรู้ความฉลาด ศาสดาทุกพระองค์มีความรู้ความฉลาด และความรู้ความฉลาดที่มีในตนเองนั้น ก็คือของตนเองที่ได้สั่งสมมาตามกรรมวิบาก มันจึงได้ จึงเป็น จึงมี มีความรู้ความฉลาดสูง มากพอจนเอามาพูดกับมนุษยชาติ มนุษยชาติเข้าใจ เห็นดี ศรัทธา มานับถือจนได้เป็นศาสดาองค์ใดองค์หนึ่ง แบบของแต่ละศาสดา พระพุทธเจ้าก็เช่นกัน

แต่พระพุทธเจ้านั้นนอกจากจะมีความรู้อย่างศาสดาทั้งหลายรู้ พระพุทธเจ้าก็มีหมด ความรู้ที่เรียกว่าดีชั่ว ที่พระศาสดาของเทวนิยมมีแต่ละพระองค์ พระพุทธเจ้ามีรู้อย่างนั้นรู้หมดเข้าใจทั้งนั้น 

รู้จนกระทั่งรู้ว่ามีจิตวิญญาณเป็นประธานสิ่งทั้งปวง จะเอาให้ดีที่สุดตามแต่ศาสดาแต่ละพระองค์ รู้ของตนเองแต่ละพระองค์ แล้วก็เอามาตรัส เอามาสอนเป็นความรู้ของศาสดาเอามาพูดเอามาสอนให้แก่คน จะเรียกว่าเป็นความตรัสรู้ของศาสดาเทวนิยมแต่ละองค์ก็ได้ ถ้าไม่ติดในพยัญชนะว่าความตรัสรู้เราใช้กับพระพุทธเจ้าองค์เดียวเท่านั้นนะ อย่าไปขี้หวงขี้แหนขนาดนั้น จะบอกว่าพระศาสดาแต่ละพระองค์เทวนิยมก็ตรัสรู้ของท่านก็ได้ 

แต่ของพระพุทธเจ้านั้นรู้อย่างนั้น ท่านถือว่าเป็นความเจริญและเจริญสูงสุด มีที่ค้างอยู่ จบสูงสุดแล้วก็คือเจริญสูงสุด เป็นความรู้สูงสุดนิรันดร สูงสุดแล้วก็อยู่กับพระเจ้า สูงสุดแล้วก็อยู่กับพระศาสดา พระศาสดาตายแล้วมีความสูงสุดแล้ว ก็ไปอยู่กับพระเจ้า แล้วยังไงต่อ ไม่มีตำราของเทวนิยม มีเท่านี้ก็ปิดตำรา เปิดอีกก็มีจบเท่านี้ ไม่มีต่อ แต่ของพระพุทธเจ้ามีต่อ 

อย่างของศาสดาเทวนิยมมีหมด ตำราทุกเล่มแบบนี้ มาจบอยู่ที่อยู่กับพระเจ้านิรันดร และแดนพระเจ้าคืออะไร คือแดนสุข แดนของพระเจ้าคือแดนสุข แต่ไม่รู้เรื่องทุกข์หรอก แต่รู้ว่าไม่เอาทุกข์ แต่ไม่ได้ศึกษาทุกข์และไม่รู้เหตุแห่งทุกข์ แล้วจะเลิกทุกข์ได้อย่างไร ศาสดาเทวนิยมทุกองค์ของเทวนิยมไม่มีใครศึกษา ไม่มีใครค้นพบและไม่มีใครมีหลักการหลักวิชา ปฏิบัติจนรู้ทุกข์รู้เหตุแห่งทุกข์แล้วดับทุกข์ ดับเหตุแห่งทุกข์ เหตุเป็นอิทัปปัจจยตาเท่าไหร่ ตั้งแต่มันโง่อวิชชาแล้วมันปรุงแต่งมาเป็นชีวิตสังขารมีวิญญาณเป็นเจ้าเรือน แล้วก็แยกวิญญาณได้เป็นรูปนาม แล้วมันก็ไปสัมผัสสัมพันธ์กันเป็นอายตนะ โดยมีผัสสะและให้การเกิดสัมผัสสัมพันธ์เป็นอายตนะนั้นๆเกิดความรู้สึกเป็นเวทนา แล้วมันก็หลงสุขเวทนาทุกขเวทนา อยู่ตรงนี้ โดยมีเหตุที่เรียกว่า ตัณหาและอุปาทาน เทวนิยมไม่มีความรู้ในอิทัปปัจจยะตาหรือเหตุนี้เพราะเหตุนี้จึงมีตัวนี้ เพราะเหตุนี้จึงมีตัวนี้ เพราะเหตุนี้จึงมีผลนี้ ศาสดาเทวนิยมไม่มีความรู้ของจิตวิญญาณที่แยกเป็นปฏิจจสมุปบาท จนกระทั่งเกิดภพ เกิดชาติเวียนวนแล้ววนเล่า แต่ไม่รู้ตนเอง 

เพราะไปอยู่ที่ศาสดาพระเจ้า จบตายแล้วไปอยู่กับพระเจ้าแล้ว ไม่รู้ว่าจะเกิดอีกหรือไม่เกิดอีก ต้องเกิดอีกทั้งนั้น แต่ศาสดาเทวนิยม ไม่รู้การเวียนตายเวียนเกิด ไม่รู้กรรมวิบาก ไม่รู้เหตุปัจจัยที่อยู่ในกรรมในวิบากว่า คุณหมุนเวียนอยู่อย่างนี้ในโลกไม่รู้จักจบนิรันดร มันไม่ได้ค้างอยู่ที่พระเจ้าและก็เป็นสุขอยู่ที่พระเจ้า ไม่มี เดี๋ยวคุณเกิดตรงนั้นแล้ว 

ที่จริงส่วนมากแล้วเป็นปุถุชน หลงสุขไปทำเหตุแห่งทุกข์ไว้มาก หลงสุขจึงทำเหตุแห่งทุกข์มาบำเรออัตตาตัวเอง ใช่ไหม คุณก็ไปเสพสุขเพราะคุณหลงการเสพสุข คุณจึงไปหาเหตุแล้วก็ไปเบียดเบียนโลก เบียดเบียนตั้งแต่ 

เอาตั้งแต่มนุษย์ ที่ไปกระทบสัมผัสเกี่ยวข้อง แล้วโง่ไปแย่งสมบัติ วัตถุ โง่ไปแย่งแม้แต่แย่งแผ่นดิน โง่ไปแย่งอำนาจบาทใหญ่ โง่ แย่งทั้งนั้นจะได้เป็นผู้ที่มีมากมีอำนาจ ทุกอย่างเป็นของข้าหมด ข้าจะเอามาเมื่อไหร่ก็ได้ง่ายๆ มันหลงถึงขนาดนั้นขี้โลภ ไม่มีที่สิ้นที่สุด 

พระพุทธเจ้ามารู้ว่า โอ้ มันไม่จบมันไม่มีที่สิ้นสุด หยุดอยากได้เถอะตั้งแต่ของที่มันต้องลำบากหนักหนาต่างๆ หยุดเถอะความไร้สาระหยุดมาก่อน เพราะฉะนั้นความฉลาดที่รู้จักละเลิกจากสิ่งที่สังขารปรุงแต่งเป็นสังขารโลก ลดลงมาลดลงมา 

จนกระทั่งพระพุทธเจ้าตรัสรู้ว่า ปัดโธ่เอ๋ย จริงๆแล้วเราไปเที่ยวนึกว่า มันเป็น มันมี ที่จริงแล้วมันเกิดจากสิ่ง 2 สิ่งปรุงแต่งกันขึ้น คือจิตวิญญาณกับอีกสิ่งหนึ่ง แล้วก็รู้ว่าไอ้นี่แหละเป็นตัวตน เป็นเทวดา เป็นเจ้าแห่งความสุข เป็นเจ้าแห่งอำนาจ เป็นเจ้าแห่งสมบัติ เป็นเจ้าแห่งสัมผัส เป็นเจ้าแห่งเวทนา สุขทุกข์ 

มาจบที่สุขและทุกข์ พระพุทธเจ้าตรัสรู้สุขทุกข์ แล้วก็รู้ว่าสุขทุกข์คือความลวงคือ มายาใหญ่ โธ่เอ๋ย ๆๆ หลอกมานานหนอ พระพุทธเจ้าก็บอกว่า เจ้ากิเลสเรารู้หัวใจเธอแล้ว หักขั้วหัวใจเธอออกได้หมดแล้ว อย่ามาทำเป็นหลอกให้ฉันเกิดมาเป็นชีวิตที่โง่ๆอย่างนี้เลย ก็เลยรู้จักวิธีการ ดับ หยุดความโง่ หยุดที่จะวนเวียนเกิดมามีชีวิตแสวงสุข เพราะสุขเป็นมายา ทุกข์เป็นมายา พอรู้จบในทุกข์สุขเป็นมายา ดับสุขดับทุกข์ได้ทุกอย่างดับหมดเลย จิตวิญญาณสลายเป็นดินน้ำไฟลมไปเลย นี่คือความตรัสรู้ เป็นความรู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด 

เพราะฉะนั้นเมื่อผู้ใดรู้เหตุ ดับเหตุได้ ก็เหลือจิตวิญญาณสะอาด และเป็นจิตวิญญาณที่สะอาดประเภทที่ กิเลสในโลกรู้ทันหมด มันมีอยู่ในโลกที่เกิดจากสัมผัสกันตั้งแต่ 2 ชิ้น 2 อย่างไปตามจิตวิญญาณโง่กับทุกสิ่ง 

บางคนชอบกินขี้ ว่าเป็นความสุข พูดให้มันถึงๆน่ะ บางคนชอบกินเศษขยะ เป็นสุขว่าเป็นสุข นอกนั้นก็ชอบ มันจะไม่น่าเกลียดเท่าที่พูดมาตอนต้นเท่าไหร่ก็ตาม มันก็คือสิ่งที่ไปสัมพันธ์กัน เกิดมาเป็นสภาพอย่างนั้น เรียกว่าย่อลงไปที่สัมผัส 5 รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส(โผฏฐัพพะ) แล้วก็ยังไปปรุงแต่งกันอยู่ในจิตอีก เป็นอันที่ 6 ที่ไม่มีประมาณ ของแต่ละคน บ้าไปได้อย่างนับไม่ถ้วน ของใครของมันบ้าปรุงแต่งอยู่ 2 อัน ถ้าได้อย่างนี้เป็นอย่างนี้ๆ ถ้ามีอย่างนี้เป็นอย่างนี้ 

มันเป็นลมๆแล้งๆเป็นเรื่องที่เพ้อเจ้อ เป็นเรื่องที่บอกว่า น่าได้น่ามีน่าเป็น มันเห็นเป็น สุภะ ทั้งๆที่มัน อสุภะ เป็นสิ่งที่ไม่น่าหลงว่ามีเลย 

ถ้าผู้ใดเห็นว่ามันไม่มี สุภะ มีแต่อสุภะ น่าเกลียดน่าชัง 

สรุปลงตรงที่ศัพท์ง่ายๆบอกว่า ทุกอย่างมีแต่ขี้ มีแต่อุจจาระ ทุกอย่าง excrement ภาษาง่ายๆเขาเรียกว่า shit ขี้

ทุกอย่างมันลงท้าย มันจะเป็นอย่างนั้น 

เพราะฉะนั้นผู้ใดที่มีภูมิปัญญาเห็นว่า ทุกอย่างมันไร้สาระ มันไม่มีอะไร ปรุงแต่งไปลงท้ายมันก็จะมีแต่ของเน่า กลายเป็นขยะเน่า กลายเป็นสิ่งที่เหม็น กลายเป็นสิ่งที่เรียกว่า ขี้เหม็น มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ มันไม่ได้เป็น สุภะ ไม่ได้เป็นสิ่งที่น่าได้ น่ามี น่าเป็นอะไร แต่มันก็พยายามปรุงแต่งให้มันสด ให้มันหนัก ให้มันใส ให้มันดูน่าชมไป แต่ลงท้ายมันจะเป็นอย่างนั้น ลงท้ายมันจะเป็นอย่างนั้นทั้งนั้น เอาอะไรไปหมักดู มันจะเป็นอย่างนั้น 

แม้แต่ธาตุที่เป็นโลหะ ธาตุที่เป็นอิฐเป็นหินอะไรก็ตาม บดลงไปให้แหลกแล้วเอาไปเจือกับธาตุอื่นๆเข้าไปหมักเข้า มันก็จะกลายเป็นของเน่า ของเหม็น ถ้าเกาะตัวกันเข้าก็เป็นก้อนขี้ทั้งนั้น นี่พูดให้ละเอียดๆ หรือพูดให้แหลกให้ฟังเลย

เพราะฉะนั้นเมื่อเราเกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว พระพุทธเจ้าตรัสรู้ความรู้ทางออก ทางออกมันจำนนว่า มันได้เกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว และทางเทวนิยมเขาก็จำนนว่า ดีที่สุดคือสุข ดีที่สุดคือทั้งรู้และฉลาด ให้เป็นพระบุตร เป็นลูกพระเจ้า เพราะลูกพระเจ้านี้คือมนุษย์ พระบุตรคือมนุษย์เกิดมาเป็นคน 

แต่พระเจ้าหรือพระบุตรก็ยังฉลาดน้อย ไม่รู้ว่าคนนั่นแหละคือคน คนไม่ใช่สิ่งประหลาด แต่พระบุตรถือว่าตัวเองเป็นผู้ประหลาด เป็นลูกพระเจ้าไม่ใช่คนนะ 

เพราะฉะนั้นพระศาสดาที่เรียกว่าพระบุตร แต่ละองค์ ศาสนิกของเขาไม่ได้นับว่าเขาเป็นคนนะ นับว่าเป็นลูกพระเจ้าเป็นพระบุตร คนไม่มีสิทธิ์เป็นพระบุตร คนแต่ละคนไม่มีสิทธิ์เป็นพระบุตร พระบุตรเป็นลูกพระเจ้า จึงเป็นเรื่องที่ทุกคนเป็นอย่างพระบุตรไม่ได้ เพราะพระบุตรไม่ใช่คน ดี รู้ ประเสริฐ แต่คนไม่มีสิทธิ์เป็นน่ะ 

นี่แหละคือสิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้ว ว่ามันไม่ใช่ คนเป็นได้ในสิ่งที่ดีที่สุด สิ่งที่ดีที่สุดที่คนเป็นไปไม่ได้แล้วจะให้อะไรมาเป็น ให้พระเจ้ามาเป็น แล้วไหนล่ะพระเจ้าแสดงตัวหน่อยสิ เขาก็อ้างว่าพระบุตรนี่แหละไงคือลูกพระเจ้าแสดงตัว แล้วแสดงตัวว่าเป็นลูกพระเจ้าแล้วบอกว่าคนเป็นอย่างพระบุตรไม่ได้แล้วมาแสดงทำไม แสดงแล้วก็บอกว่าเป็นอย่างพระบุตรไม่ได้ มีไหมศาสดาที่สอนให้คนเป็นอย่างพระบุตรได้ มีไหม... มี ศาสนาพุทธไง สอนให้คนมาเป็นอย่างพระบุตรได้ พระบุตรเป็นลูกพระเจ้าหรือเป็น DNA ของพระเจ้ามาเกิดได้เลยของพระพุทธเจ้าได้หมดถึงDNAเป็นพระเจ้า 

_สู่แดนธรรม... จริงๆแล้วผู้แปลพระไตรปิฎกเรียกพระพุทธเจ้าว่าพระผู้มีพระภาค นั่นคือพระผู้เป็นพระเจ้าครับ แปลมาจากคำว่าภควัน ก็คือพระเจ้าโดยตรง พระพุทธเจ้านี้คนแปลจะยกย่องว่าเป็นพระเจ้าเลย พระผู้มีพระภาคคือส่วนหนึ่งของพระเจ้า 

พ่อครูว่า... ส่วนหนึ่งของพระเจ้าก็คือเทวนิยมอีกนั่นแหละ ก็เอาเถอะจะเข้าใจอย่างไร มันก็เป็นความเข้าใจของคนแต่ละคนที่จะสามารถเข้าใจได้ 

สรุปแล้วมันเป็นโลกียะกับโลกุตระ เพราะฉะนั้นคนที่สามารถเข้าใจโลกุตระได้ เข้าใจความเป็นโลกุตระกันจริงๆได้ ก็มาศึกษาและก็มาทำให้เกิดให้เป็นโลกุตระจิต จิตใจนี่แหละจะเป็นตัวยืนยัน เป็นตัวแสดงออก เป็นพฤติกรรม เป็นสิ่งที่เกิดที่เป็นที่จริงทั้งกายกรรม วจีกรรม มโนกรรมออกมา อย่างจริงใจ อย่างจริงๆจังๆไม่เสแสร้ง ไม่ได้อยากอวดอยากโอ่ 

อย่างอาตมานี้ แสดงออกอยู่ตลอดทุกวัน ตั้งแต่มารู้ว่าตัวเองว่าบรรลุธรรมแล้วต้องมาแสดง ตัวเองเป็นผู้บรรลุธรรมแล้ว เป็นผู้จะต้องมาแสดงออกจะต้องมาพูดมาพาทำจะต้องออกมาสอน ก็มาทำ ตั้งแต่วันที่เข้าใจตนเองและก็มาทำงานตั้ง 50 ปียังไม่ตายนี่ เป็นการยืนยันความจริงว่า อาตมามีสิ่งที่รู้จริงเห็นจริง ของตนเองแล้วก็เอามาทำอันนี้ ยืนยันจนกระทั่งมีผู้รู้ผู้ฟัง แล้วก็ปฏิบัติตามจนกระทั่งได้มรรคได้ผล 

ได้มรรคได้ผลแล้วก็รู้สึกว่า อย่างนี้มันดีนะๆๆ จนกระทั่ง นี่ ไหลมารวมกัน น้ำ น้ำไหลไปหาน้ำ น้ำมันไหลไปหาน้ำมัน อย่างพวกเราเป็นน้ำมันก็ไหลมารวมกันกับน้ำมัน พวกน้ำก็เยอะแยะไหลมาหาน้ำมันไม่ได้ พวกน้ำมันอย่างชนิดพวกเราเป็นน้ำมันแบบไหน ยิ่งกว่าอ๊อกเทน 

พระพุทธเจ้าอธิบายความจริงหรือความดีสุดยอด เป็นความดีเป็นความจริงขั้นสุดยอด ผู้ที่มีสิ่งสุดยอดเรียกว่าคนมีปัญญา คำว่าปัญญาอาตมาก็พยายามอธิบาย เป็นความรู้ความฉลาดแบบโลกุตตระ ปัญญามันไม่ใช่ความรู้ความฉลาดที่เป็นโลกียะเท่านั้น จึงเสียหายหมดเลยแต่ก็พยายามพูด มันแก้ไม่กลับแล้วล่ะ กู้ไม่ขึ้น เขาเอาปัญญาไปใช้เสียเละเทะในโลก มันกู้ไม่ขึ้น แต่คนที่ฟังแล้วจะเข้าใจความหมาย เข้าใจสิ่งที่เป็นสาระแท้ว่า จริงๆ ความฉลาดแบบปัญญามันไม่ใช่อย่างที่เขาเข้าใจกันหรอกนะ มันเป็นอย่างที่อาตมาพูด อาตมาอธิบายของพระพุทธเจ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ 

พ่อครูผู้มีสูงและต่ำในตน 2 ใน 1 และ 1 ใน 2 ในตน

พ่อครูว่า... เพราะฉะนั้นเมื่อรู้จักปัญญา เมื่อมีปัญญา ปัญญารู้โลกุตระ เพราะฉะนั้นก็จะใช้ปัญญาหรือใช้ความรู้ที่เป็นโลกุตระนี่แหละ ที่มันเป็นคุณค่าวิเศษ มันเห็นว่า เป็นความรู้ที่สุดยอดแล้ว เพราะฉะนั้นมันจะฉลาดพอ ฉลาดพอในสิ่งที่ควรเลิกควรละ ควรเป็นควรมีมาตามลำดับ

โสดาบันก็จะรู้ว่าควรเลิกควรละ ไม่ต้องไปติดไปยึด ไม่ต้องไปติดสุขไม่ต้องไปติดทุกข์กับมัน จะต้องมีมันจะต้องสัมผัสเกี่ยวข้อง 

อย่างสมัยก่อนนี้อาตมาตั้งแต่เด็ก โอ้โห.. ทำงานส่งหนังสือพิมพ์ รับมา ส่งหนังสือพิมพ์เสร็จก็แวะกินข้าวที่ราชวัตร มีร้านข้าวต้มกุ๊ยอยู่ที่ราชวัตร อาตมาก็แวะเข้า ไม่ต้องไปสั่งอะไร พอเขาเห็นหน้าอาตมาปั๊บ เขาก็เอาแกงมะระสด ใส่เครื่องในไก่ แกงจืดน้ำใส มะระกับเครื่องในไก่แล้วก็ข้าวมา แล้วก็น้ำปลาพริกมะนาวมา อาตมาก็กินอย่างนั้นทุกวัน จนไม่ต้องสั่ง เดินเข้ามาร้านปั๊บ เห็นหน้ากัน เขาก็ทำมาเลย อาตมาก็กินแต่อยู่อย่างนี้แหละ แล้ววันนี้ก็พอดีมีมะระมาโชว์ อาตมาก็เลยเอามาหยิบพูดถึงความเป็นมีอาชีพชีวิต ยังชีพยังชีวิตมาง่ายๆ 

อาตมาก็ในความมีชีวิต ต้องต่อสู้กับชีวิตไป หาสตางค์เรียนหนังสือเอง ที่จริงอาตมาไม่เคยน้อยใจไม่เคยรู้สึกต่ำต้อยเลยนะ ที่ทำงานอย่างนั้นน่ะ และเราก็ทำงานและก็เลี้ยงชีวิตตน เรียนหนังสือหนังหาไป จนกระทั่งพอได้ทำงานอื่น นอกจากจะถีบรถส่งหนังสือพิมพ์ เอาหนังสือพวกนี้ไปวางขายได้เปอร์เซ็นต์ได้อะไรด้วย พอได้เงินได้ทองเลี้ยงตัวเองเรียนหนังสือมา จนกระทั่งได้มาออกโทรทัศน์ มีลำไพ่จากรายได้จากโทรทัศน์บ้าง จนกระทั่งได้สอนหนังสือ ตั้งแต่เป็นนักเรียนอยู่ก็ไปสอนหนังสือ ได้สอนหนังสือได้ลำไพ่ได้เงินทองพอเลี้ยงชีพก็เลยค่อยๆเบาทางด้านทำงานขี่จักรยานส่งหนังสือพิมพ์ไป ได้ทำโน่นทำนี่อะไรไปเองอีก แต่งเพลงอะไรไปมีรายได้ จากการเขียนหนังสือหนังหาอะไรไป มันก็เลี้ยงตนมารอด ไม่ได้ไปทำชั่วอะไร ไม่ได้ไปมอมเมาคนด้วย ไม่ได้ไปพามอมเมา ขอทิ้งไว้ในเรื่องความมอมเมา อย่างนั้นอย่างนี้ ก็ไม่มี 

จนกระทั่งเรียนหนังสือมา จบมาทำงาน ทำงานไม่ได้เคยวิ่งเต้นหางานทำ เข้าโทรทัศน์ เข้ายากนะไม่ได้เข้าง่าย เข้าไปเป็นพนักงาน ไปเป็นคนจัดรายการได้มีรายการของตัวเองมันไม่ง่าย โทรทัศน์แต่ก่อนมันมีแค่ 2 ช่อง อาตมาเข้าไปทำงานนั้น มีช่องที่ 2 หรือยังไม่รู้ ดูเหมือนจะยัง เพราะอาตมาไปเข้าตั้งแต่พ.ศ.ที่ช่อง 5 ช่อง 7 ของทหารเขา …เกิดกันหรือยัง.. อาตมาเข้าทำงานที่โทรทัศน์ทำตั้งแต่ยังเรียนหนังสืออยู่ตั้งแต่พ.ศ 2498 เปิดโทรทัศน์ช่อง 4 เดือนมิถุนายน สถานีโทรทัศน์ ของประเทศไทยแห่งแรกคือช่อง 4 เกิด 

อาตมาสมัครก็ได้ไปทำงานโทรทัศน์ หาลำไพ่ตั้งแต่ปลายปี 98 แล้วก็ทำมีลำไพ่มาเรื่อยๆ จนกระทั่งผู้ใหญ่ในนั้นคือ คุณจำนงค์ รังสิกุล หัวหน้าฝ่ายจัดรายการ ก็ยอมรับในความรู้ในฝีมือในความสามารถที่จะทำงานโทรทัศน์จัดรายการได้ จึงอยู่ฝ่ายจัดรายการได้ แล้วอาตมาก็จะไปจัดรายการทำงานทางโทรทัศน์หาลำไพ่มาจนกระทั่งเรียนจบแล้ว ตอนสมัครก็ไปบอกคุณจำนงค์ว่า จบแล้วจบเพาะช่าง เขาก็บอกว่าทำงานที่นี่ไหมล่ะจะทำงานก็เขียนใบสมัครเท่านั้นเอง เขียนใบสมัครเข้าไปทำงานเลย เพราะทำงานอยู่แล้วรายการก็มีอยู่แล้วก็ทำต่อไปเลย ก็เป็นพนักงานบริษัทไทยโทรทัศน์ โดยไม่ได้เข้ายากเข้าเย็นอะไร แต่คนอื่นเขาเข้ายากเย็นมากเพราะมีโทรทัศน์ช่องแรกของประเทศไทยอยู่ช่องเดียว เท่ห์โก้ ยิ่งได้ออกรายการจัดรายการโผล่หน้ามาแสดงตัว เขาเรียกกันดารงดารา อะไรก็แล้วแต่ มันก็โอ้โห..เท่ห์เสียไม่มี 

แต่อาตมานี่ทำงานโทรทัศน์ทำสารพัด ทำงานรายการที่คนเขาไม่ค่อยทำ รายได้ค่ารายการถูกมาก อาตมาค่าตัว 80 พวกคนที่ทำรายการค่าตัวของเขาร้อย 120 ค่าตัวของดารา 150 ของอาตมา 80 แต่ของอาตมา คุณทำ 80 เราทำ 2 รายการก็ได้ 160 วะ อ้าวจริง เพราะอาตมาทำรายการเยอะและอาตมาไม่เคยด้อยกว่าดาราเด่นๆ ดาราเด่นๆไม่ได้เท่าอาตมาหรอก ไม่ได้เท่าจริงๆ 

ดาราดังๆรุ่นเดียวกัน อาตมาขี่รถติดแอร์คันแรกของประเทศไทย ก่อนใครหมดเลยก่อนเพื่อน ก่อนดาราไหนหมดเลย (มีภาพ insert คันนี้เป็นชบาบานเรียกว่าเสือทะยานชน มันชนแหลกหน้าบู้หน้าบี้ ไม่เคยซ่อม ไม่ซ่อม ตั้งตัวเท่มีหมวกโคบานใส่เปิดประทุน ) เราก็เท่ไปอีกแบบ 

มีรถฟอร์ดคันที่ดีมอนสเตทเลยเรียกว่า Ford corsair ใหม่รุ่นใหม่ เป็นรถรุ่นนำหน้ากระบวนการแล้วก็ติดแอร์ แอร์มันไม่ได้ติดมาในตัวของรถนะ เป็นแอร์ต่างหาก เราก็ใส่ติดแอร์ มันยังไม่ Complete ไดนาโมของรถมันก็ชาร์จไม่พอ รอบไม่ถึงอะไรต่างๆนานา แต่ก็ติดแอร์ เป็นรถติดอยู่กลางถนน รอบมันไม่พอ เครื่องก็ดับตายเข็นกันอยู่กลางถนนบ่อย โอ้โห..โก้มากใหม่มาก คนอื่นเขาไม่ได้ติดแอร์ เราติดแอร์แล้วก็เพิ่งมาใหม่ๆ แต่ต้องเข็นกลางตลาดกลางถนน อันนี้เรื่องจริงนะอาตมาไม่ได้พูดเล่น 

อาตมานี่อายุยัง 20 กว่า 30 ตอนนั้นยัง 30 หรือยังไม่รู้ขี่รถคอแซร์ติดแอร์คันแรก ของประเทศไทย ของบริษัทแองโกลไทย ซึ่งคนอื่นยังไม่มีจริงๆเป็นครั้งแรก แต่ไม่มีใครทำสถิติไว้ อาจจะมีคนทำสถิติแต่ไม่เปิดเผยออกมา ถ้าเปิดเผยออกมา อาตมานี่แหละ เพราะอยู่ในประเทศไทยเราก็รู้บริษัทรถยนต์มีอย่างโน้นอย่าง ไอ้นี่มันรถ Ford corsair บริษัท แองโกลไทย..

ก็อย่างนี้แหละ ดูๆแล้วมันก็รู้สึกว่า มันนำหน้าอยู่เหมือนกันนะ นำหน้าโลก แต่เรื่องประหลาด มันจะวัดสูงก็ไม่สูง แต่ว่าต่ำก็ไม่ต่ำมันยังไงไม่รู้ อาตมานี้เป็นคนมีสูงมีต่ำอยู่ในตัว มันเป็นคน สองในหนึ่ง หนึ่งในสอง 

ซึ่งคำว่า 2 ใน 1   1 ใน 2 นี้เป็นสุดยอดความตรัสรู้ของพระพุทธเจ้าแล้ว 

2 คือ รูปนาม ปรุงแต่งกันขึ้น ถ้ารู้ก็เรียกว่า อายตนะ ถ้าไม่รู้ก็เรียกว่า สังขารมันปรุงแต่งกันเป็นสังขาร คนไม่รู้ก็อวิชชา พอมีวิชชาก็รู้ว่าสังขารนี้มันก็คือธาตุรู้ตัวสำคัญเป็นประธาน มันปรุงแต่งกับเหตุปัจจัยดินน้ำไฟลมสังขารร่างกายก็มีวิญญาณเป็นเจ้าของ วิญญาณเป็นธาตุ 2 ธาตุรูปนามปรุงแต่งกันขึ้นเรียกว่าอายตนะ 

อ้อ อายตนะนี้ก็แยกไปเป็นมันต้องมีผัสสะ ถ้าไม่มีผัสสะไม่เกิดอายตนะ รูปไม่มีนามไม่มีรู้ นามไม่มีรูปสัมผัสกัน ก็ไม่มีรู้   รู้อยู่ในตัวเองอยู่ในภพภูมิที่ไม่มีใครรู้เรื่องด้วย ถ้ามีผัสสะก็รู้เรื่องด้วยรู้จักสิ่งที่สัมผัสเกี่ยวข้อง เกี่ยวข้องกับคนอื่นที่มีสัมผัสเหมือนกันกับเรา เช่นไอ้นี้มะระนะ ภาษาไทยเรียกว่ามะระ ภาษาอะไรอื่นอัตโนมัติไม่รู้ ภาษาเจ๊กเขาเรียกอะไร ภาษาจีนเขาเรียกอะไร ภาษาอังกฤษเขาเรียกอะไรไม่รู้ รู้แต่ภาษาไทย มีประโยชน์มีโทษอะไรก็ว่ากันไป ก็ขยายความออกไป จนกระทั่งชอบหรือชัง สุขหรือทุกข์เป็นเวทนา 

เพราะฉะนั้นความเป็นเวทนานี้จึงเป็นแกนหลัก เป็นกรรมฐาน เรียนรู้กรรมฐาน กรรมฐานที่จะต้องเรียนก็คือ เวทนาในเวทนา แยกเป็น 108 แยกเป็นมโนปวิจาร 18 

แล้วก็ทำให้ มโนปวิจาร เป็นความฉลาดปัญญา รู้จักเหตุปัจจัยที่มันเป็นกิเลสปรุงแต่งแล้วเอามันออกเอามันออกจนหมดได้ จนสะอาดสะอ้านเลย 

มโนปวิจาร ทำได้ทุกเหตุปัจจัยที่เป็นความจริงเมื่อกระทบสัมผัส เป็นปัจจุบันชาติ กิเลสเกิดตัวจริง 

ถ้ามีตากระทบรูป ก็เป็นของจริงเป็นความจริง ถ้าไปนั่งหลับตาไม่มีความจริง มีแต่อดีตกับอนาคตไม่มีปัจจุบัน ปัจจุบันเท่านั้นเป็นความจริง เพราะฉะนั้นเมื่อเราจะดับกิเลสก็ต้องดับกิเลสที่มันเกิดสัมผัสแล้วมันเกิดกิเลสจริงๆ ไปหลับตาแล้วมันเป็นแต่อดีตกับอนาคต แล้วก็นึกว่าเป็นกิเลส มันมีแต่ความจำ มันไม่มีความจริง มีแต่ความจำในอดีต 

เพราะฉะนั้นมันไม่ใช่พฤติกรรมที่เรียกว่าวิจาระของมโน ที่เป็นปัจจุบันเป็นความจริง มันไม่มีพฤติกรรมของอาการของกิเลสจริง มันต้องมีผัสสะ มันต้องมีปัจจุบันชาติ จึงจะเกิดพฤติกรรมของจิต ของวิจาระ เกิดจริงๆแล้วก็จับตัวจริงนี้มาเรียนรู้แยกวิเคราะห์ ธัมมวิจัย เห็นตัวกิเลสได้ มีความรู้เจโตปริญาณ 16 ว่าอย่างนี้เรียกว่าราคะ อย่างนี้เรียกว่าเรียกว่า โมหะ 

ทำยังไงมันจะลดราคะ ลดโทสะ ลดโมหะเรียกว่า  วีตราคะ วีตโทสะ วีตโมหะ ทำยังไง อ๊อ ทำอย่างนี้ทำอย่างนี้ทางนี้ลดลงได้อย่างนี้ 

ตระกูลศรัทธาก็เป็น สังขิตฺตํจิตตํ ลดลงไปได้ แต่ก็ยังตีไม่แตก แข็งเป็นก้อนยังทื่ออยู่ พอฝ่ายสายฟุ้งซ่าน สายปัญญาก็เป็น วิกขิตฺตํจิตตํ ของใครของมันก็ทำให้มันเจริญให้ได้ให้เรียนรู้กิเลสตามตระกูลของตนเอง ศรัทธาก็ตามปัญญาก็ตามพระพุทธเจ้าก็ชัดเจนว่าคนมี 2 ตระกูล อย่างนี้ ก็เรียนรู้ของตนของตน เมื่อทำให้มันเจริญได้ก็เป็น มหัคตะ ทำให้เจริญยังไม่ได้ก็เป็น อมหัคตะ ทำให้รู้จักกิเลส ตีแตกกิเลสตัดกิเลสให้ได้ฟุ้งซ่านก็ดับกิเลสอย่างฟุ้งซ่าน อย่างพวก ถีนมิทธะพวกเกาะแน่น กิเลสก็รู้ได้ยากตามประสาของ ถีนมิทธะ หรือ สังขิตฺตํจิตตํ 

ถ้าสามารถลดกิเลสไปตามลำดับ รู้กิเลสด้วยปัญญาอันยิ่ง ปัญญาเป็นธาตุรู้ที่ยิ่งใหญ่มีพลังมีฤทธิ์ ในตนเองเรียกว่ามโนมยิทธิ มโน คือจิตนี่แหละ บวก อิทธิ 

มโน แล้วก็มยัง ตนเอง มโนมยิทธิ มีฤทธิ์ มีเดชในปัญญาหรือญาณเป็นวิปัสสนาญาณ เป็นอย่างที่รู้ที่เห็นของจริงต้องสัมผัสมี วิปัสสนา รู้ความจริงของความเป็นจริงแยกกิเลสออกได้ แล้วก็เกิดปัญญาจริงเรียกว่าญาณ

ญาณ เกิด จริงนี่แหละมันมีฤทธิ์มีเดชทำให้กิเลสกลัว กิเลสนี่กลัวพลังงานเรียกว่าปัญญาหรือญาณ กิเลสนี่มันกลัว พระพุทธเจ้าถึงชี้หน้ากิเลสและกิเลสมันก็หายไป พระพุทธเจ้าเป็นคนที่มีวิชชาหรืออย่างยิ่งใหญ่ที่สุด กิเลสมันไม่กล้าเข้าใกล้ 

เพราะฉะนั้น คนที่มีปัญญามากๆก็จึงมีอำนาจเพิ่มขึ้นมีอิทธิวิธญาณ จาก มโนมยิทธิ ก็เป็น อิทธิวิธญาณ หรือหลากหลายวิธี แต่ว่าหลากหลายวาไรตี้ ไดเวอร์ซิตี้ มันหลากหลายเยอะขึ้นเรียกว่า อิทธิวิธญาณ ญาณที่มีมโนมยิทธิมากขึ้นจนละเอียดไปเป็นโสตทิพย์ 

นี่อธิบายวิปัสสนาญาณ 8 เพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนเป็นโสตทิพย์ คือรู้ได้ละเอียดได้ไกล รู้ได้ยากแต่รู้ได้ มีญาณที่จะรู้ได้ละเอียดได้มาก รู้ได้ลึก รู้ได้ไกล รู้ได้กว้าง ในสิ่งที่มันรู้ยากก็รู้ได้ง่ายขึ้นด้วยความเป็นโสตทิพย์ 

ทิพย์ มันคือ มันเจริญ มันรู้ได้มากรู้ได้ละเอียด เจริญอะไร ก็เจริญโดยสูตรของเจโตปริยญาณ 16 คือ 1. สราคจิต  (จิตมีราคะ)  2. วีตราคจิต  (จิตไม่มีราคะ)  3. สโทสจิต  (จิตมีโทสะ)  4. วีตโทสจิต  (จิตไม่มีโทสะ)  5. สโมหจิต  (จิตมีโมหะ)  6. วีตโมหจิต  (จิตไม่มีโมหะ)  7. สังขิตฺตํจิตตํ. (จิตเกร็ง-จับตัวแน่น หด คุมเคร่งอยู่) .  8. วิกขิตฺตํจิตตํ . (จิตกระจาย-ดิ้นไป ฟุ้ง จับไม่ติด) 9. มหัคคตจิต (จิตเจริญยิ่งใหญ่ขึ้น)   10. อมหัคคตจิต (จิตไม่เจริญขึ้น)  11. สอุตตรจิต (จิตมีดีแต่ยังมีดียิ่งกว่านี้-ยังไม่จบ เหนือความรู้ของสามัญ เป็นจิตที่เป็นโลกุตตระเป็นจิตที่เหนือกว่าโลกสามัญแล้วมันก็ดีขึ้น จะดีกว่านี้ยังมีอีก)  12. อนุตตรจิต (จิตไม่มีจิตอื่นสูงยิ่งกว่า)  13. สมาหิตจิต (จิตตั้งมั่นเป็นประโยชน์ดีแล้ว)  14. อสมาหิตจิต (จิตยังไม่ตั้งมั่นไม่เป็นประโยชน์)  15. วิมุตตจิต (จิตหลุดพ้น) 16. อวิมุตตจิต (จิตยังไม่หลุดพ้นสิ้นเกลี้ยง) . (พตปฎ. เล่ม 9   ข้อ 135)   

  อาตมาอธิบายอย่างเอาสภาวะมาอธิบาย ไม่ได้อธิบายอย่างตำราอย่างพยัญชนะที่เขาเรียนแต่มันก็ชี้สภาวะไม่ผิดหรอก ยืนยันว่าอาตมาก็อธิบายเป็นสภาวะที่ถูกต้อง ใครเคยฟังแล้วฟังเข้าใจก็จะเห็นว่าอธิบายอย่างเก่านั่น แต่มันอาจจะมีพยัญชนะต่างๆที่มันมีประกอบต่างกันไปบ้าง แต่ขยายความเป็นสภาวะแท้ ตรงหมด

ผู้สามารถทำได้ถึงขั้นจิตหลุดพ้นจากกิเลสเป็นวิมุตแล้วก็ตกผลึกๆ มีจิตตั้งมั่นเรียกว่า สมาหิตะ คือ ความเป็นสมาธิของพระพุทธเจ้า ความตั้งมั่นของจิตพระพุทธเจ้า ซึ่งคำว่าสมาธินั่นแหละ เป็นคำเก่าแต่มันเพี้ยนไปเหมือนคำว่าปัญญาของพระพุทธเจ้า สมาหิตะ 

สมาธิของพระพุทธเจ้าก็เคยใช้แต่มันเพี้ยนไปท่านก็เลยตั้งใหม่ว่า สมาหิตะ เสร็จแล้วผู้ที่สามารถทำให้เป็นจิตตั้งมั่นเพราะจิตมันหลุดพ้นจากกิเลสตั้งมั่นได้อย่างถาวร นิจจัง(เที่ยงแท้) ธุวัง (ถาวร) สัสตัง(ยืนนาน) อวิปริณามธัมมัง(ไม่แปรเปลี่ยน) อสังหิรัง(ไม่มีอะไรหักล้างได้) อสังกุปปัง(ไม่กลับกำเริบ) 

เป็นตัวประธาน เป็นจิตสะอาดบริสุทธิ์ ปริสุทธา ปริโยทาตา มุทุ กัมมัญญา ปภัสสรา เป็นตัวเจตสิกตัวสำคัญตัวสุดท้ายของฌาน 4 อุเบกขา ปริสุทธา ปริโยทาตา มุทุ กัมมัญญา ปภัสสรา หรือขยายมากกว่านั้นก็ได้ ปริสุทเธ ปริโยทาเต มุทุภูเต กัมมนิเย ถีเต อเนญชัปปัตเต มีจิตตั้งมั่นจิตไม่หวั่นไหวก็ขยายได้ 

ผู้ที่ไม่ได้ติดยึดในพยัญชนะ จะบอกว่าพูดพยัญชนะไม่เหมือนอาจารย์เราก็ได้ จะต่างกันก็ได้ อาตมาขยายความได้พอรู้บาลีบ้าง พอรู้ความหมายของบาลี บ้างก็เอามาสื่อพยัญชนะเอามาสื่อ ใช้พยัญชนะสื่อสภาวะ ถ้าไม่มีพยัญชนะสื่อมันก็เลยไม่รู้จะรู้ร่วมกันได้อย่างไร มันต้องมี อธิวจนสัมผัสโส มันถึงจะรู้ร่วมกันได้ถ้ามีแต่ ปฏิฆสัมผัสโส สัมผัสของตัวเองมีอยู่ข้างใน รู้เองอยู่ข้างในคนเดียวไม่มีพยัญชนะออกมาสื่อ พูดกันไม่รู้เรื่องหรอก สื่อกันไม่ได้เลย รู้ของใครของมัน ต้องอาศัย เพราะฉะนั้น ปฏิฆสัมผัสโส ต้องอาศัย อธิวจนสัมผัสโสนำมาสื่อถึงผู้คนนั้นแล้วก็เรียนรู้จากพยัญชนะเป็นตัวสื่อไปหาสภาวะ แล้วก็แก้ไขสภาวธรรมจิตเจตสิกต่างๆ 

ผู้ที่สามารถมีจิตที่เป็นตัวตั้ง เป็นประธาน ทำจิตให้สะอาดได้จากกิเลส คนนั้นก็อยู่กับโลกอยู่กับมนุษย์อยู่กับสังคม มีพฤติกรรมทางกายวาจาทางใจ ไม่มีกิเลส ไม่มีตัวตนไม่มีความเห็นแก่ตัว รับใช้สังคมเป็นนักการเมืองก็ตาม เป็นนักเศรษฐกิจก็ตาม เป็นนักสังคมก็ตาม เป็นคนที่ไม่มีกิเลส ดีหมด

ทำงานเศรษฐกิจก็ดี ทำงานการเมืองก็ดี ทำงานสังคมก็ดี รับใช้ประชาชนดี ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่เรียนรู้จิต เจตสิก รูป นิพพาน เรียนรู้อย่างนี้จริงๆ จะมีความรู้มากความรู้น้อยก็ตาม มีทฤษฎีของพระพุทธเจ้า แล้วศึกษา 

เมืองไทยเป็นเมืองพุทธ ที่มีความรู้แกนหลักพุทธศาสนา ยังเป็นมวลของคุณธรรม เป็นมวลของความรู้ เป็นมวลของศาสนา ตั้งแต่ตั้งประเทศมา คือพุทธศาสนา พระเจ้าแผ่นดินเป็นพุทธมามกะทุกพระองค์ 

เพราะฉะนั้นเมืองไทยจึงมีศาสนาอื่นๆเข้ามาตีไม่แตก ศาสนาอื่นพยายามเข้ามาแทรกแซงตั้งแต่สมัยพระนารายณ์มหาราช พยายามมาจนกระทั่งบัดนี้ก็ตีไม่แตก พุทธศาสนิกชนก็ตั้ง 90% ขึ้นไปอยู่ตลอด เพราะคนมาตั้งรกรากไม่ใช่จะเป็นศาสนาอื่นมา ปลูกฝังจนกระทั่งกลายเป็นคนไทย แต่ศาสนาอื่นก็ได้อยู่อย่างนั้นแหละ ขยายไม่ออกมากกว่านั้นหรอก เพราะว่ามวลพุทธศาสนิกชนมันก็มีอัตราการก้าวหน้าแบบพุทธ ศาสนาอื่น อาตมาไม่ต้องกล่าวนาม เขาก็พยายาม ขอเป็นรกรากเป็นคนไทยไปแล้วแต่ก็ขยายไม่ทัน อัตราการก้าวหน้ามวลของชาวพุทธมีก้าวหน้ากว่าเพราะมีมวลมากกว่า เพราะฉะนั้นศาสนาอื่นยังมียังไงก็ก้าวไม่ทันเพราะศาสนาพุทธไม่เสื่อม มันมีฤทธิ์ นิจจัง(เที่ยงแท้) ธุวัง (ถาวร) สัสตัง(ยืนนาน) อวิปริณามธัมมัง(ไม่แปรเปลี่ยน) อสังหิรัง(ไม่มีอะไรหักล้างได้) อสังกุปปัง(ไม่กลับกำเริบ) 

เพราะฉะนั้นการเมืองก็จึงเป็นการเมืองของพุทธ โลกุตตระจะเสื่อมลงก็ตาม ก็ยังมีเชื้อของโลกุตระ แล้วยิ่งในยุคนี้ มีพระเจ้าแผ่นดินที่เป็นโพธิสัตว์ รัชกาลที่ 9 เข้ามาสถาปนา แล้วอาตมาก็ร่วมมาด้วยสถาปนา ในหลวง ร. 9 ทรงงานทางรูปธรรม อาตมาก็ทำทางนามธรรม เกิดอยู่ในสังคม 

อาตมาพูดนี้พูดอย่างไม่ได้ละอาย ไม่ได้เกรงใจ ไม่ได้กลัวใครจะว่าผิด ขอยืนยันว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง เป็นสิ่งที่จริง เกิดจริงเป็นจริง ก็ต้องมีอย่างนี้อยู่ในประเทศไทย เป็น Born To Be ไม่ได้พูดเล่น ต้องเกิดต้องเป็นอย่างนี้ 

มันจึงมีของจริงที่เป็นโลกุตระที่เกิดขึ้น คนก็ได้อานิสงส์ ได้รับความรู้อันนี้โดยปริยาย ตั้งใจเอาก็ยิ่งได้มาก ยังไม่ตั้งใจเอาก็ไม่เป็นไร มันก็จะต้องมีการออสโมซิสอยู่ในนี้ จนมีพฤติการณ์พฤติกรรมของการเป็นการเมือง เป็นเศรษฐกิจหรือเป็นเรื่องของสังคมก็ตาม เกิดจริงเป็นจริงอยู่ในมนุษยชาติคนไทยที่เรียกว่าแบบพุทธ แบบโลกุตระด้วย มันเสื่อมไป 2,500 กว่าปี พอยุค 2,500 กว่าปีมีในหลวงกับอาตมาเกิดมาก็สถาปนากันขึ้นใหม่ 

อาหาราธิปไตย สร้างอายะ 3 ด้วยอาหาราวุธ

พ่อครูว่า... มีคนถามมาว่า จะเจริญขึ้นใหม่ จะเสื่อมไหม ไม่เสื่อมหรอก โลกุตรธรรมก็นับวันจะเจริญขึ้น ถ้าอาตมาคนเดียวก็อาจจะช้า แต่มีในหลวง ร. 9 อีกองค์หนึ่ง ที่ได้ทรงโลกุตตระ มันก็ไปกันได้ เพราะว่ามันอันเดียวกัน 

เช่น สอนให้คนมาจน การเมือง สอนเศรษฐศาสตร์เศรษฐกิจ ก็พยายามประพฤติการเมืองเศรษฐกิจให้พาคนไปรวย มันโอเวอร์ พาให้คนพออยู่พอกินก็ถูกต้อง ที่ในหลวงท่านตรัสว่าเอาพอเพียง เศรษฐกิจพอเพียงไม่ใช่เศรษฐกิจเวอร์ๆ 

เพราะฉะนั้นผู้ที่จะเข้าใจลึกๆ เข้าใจลึกซึ้ง นักเศรษฐศาสตร์ยังเข้าใจไม่ได้ว่า จะทำให้คนรวย รวยทั้งประเทศ ขี้หมาแน่ะครับ มีที่ไหนจะทำให้คนรวยทั้งประเทศได้ โม้ทั้งนั้น อเมริกันมีคนจนไหม ประเทศไหนที่ว่าเจริญๆมีคนจนไหม มันไม่มีหรอกและคนจนจะมากกว่าคนรวย มีประเทศไหนคนรวยมากกว่าคนจนบอกมา ไม่มี บอกมาสิ พูดดังๆด้วยนะ ไม่กลัวมันผิดเพราะมันถูกใช่ไหม 

ทีนี้ถ้าเป็นนัยยะที่เป็นนัยยะทวนกระแส ให้มาเป็นคนจน เป็นนักการเมืองจนๆ เป็นนักเศรษฐศาสตร์จนๆ เป็นนักสังคมจนๆ แต่เข้าใจโลกเข้าใจอัตตาเข้าใจธรรมะ เข้าใจประโยชน์ที่เป็นไปเป็นประโยชน์แท้ เป็นประโยชน์ที่ได้ทำให้คนสุขสงบดีสบาย 

เข้าใจกว้างไปถึงขนาดโลกานุกัมปายะ เข้าใจจริงๆแล้วทำอย่างนั้นจริงๆให้มันเกิดประโยชน์ ทำให้เกิดอายะ 3 ให้เกิดเป็นอธิปไตยให้เกิดเป็นพลังเป็นอำนาจ อธิปไตยคือพลัง คืออำนาจ อำนาจให้เกิด หิตะ อำนาจให้เกิดความสุข อำนาจให้เกิดช่วยเหลือเกื้อกูลมวลมนุษย์โลก ขยายออกไปถึงขั้นนอกโลกถึงขั้นนอกประเทศก็ว่าไปไม่ใช่นอกโลก เดี๋ยวมันจะไปสตาร์วอร์ นอกประเทศไทยไปช่วยเขา 

เพราะฉะนั้นเมื่อเราเข้าใจสาระแก่นสาร รู้จักแก่นสารสาระ หรือเรียกว่า เครื่องอาศัย ที่เป็นเครื่องอาศัยของชีวิต ปัจจัย 4 ของความเป็นมนุษย์ สำคัญที่สุดยิ่งกว่าทรัพย์สินเงินทอง อาวุธ หรือเครื่องประเทือง เครื่องอาศัยกินใช้ปัจจัย 4 สำคัญยิ่งกว่า ศาสนาพุทธชัดเจนมาก 

เพราะฉะนั้นถ้าคนไทย เข้าใจว่า อ๋อ..เรามาทำพืชพันธุ์ธัญญาหารที่เป็นอาหารเป็นเครื่องอาศัย มาทำเครื่องนุ่งห่ม แต่เครื่องนุ่งห่มทุกวันนี้ก็พอเพียงแล้วง่ายแล้ว อาหารนี่ต้องกินทุกวัน กินแล้วก็หมด กินแล้วก็กลายเป็นขี้ เป็นหนึ่งในโลกอาหาร กวฬิงการาหารนี่แหละ เพราะฉะนั้นจะเป็นเครื่องนุ่งห่ม จะเป็นที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค รองทั้งนั้น กวฬิงการาหาร อาหารกินคำข้าวเป็นหนึ่ง 

เรามาทำงานสร้างสิ่งเป็นหนึ่งในโลก ให้ได้มากๆให้ได้คุณภาพดีๆ เลี้ยงโลกทั้งโลก คุณอย่าไปสร้างอาวุธ อย่าไปสร้างสิ่งมอมเมา สิ่งประเทืองอะไรมาให้เสียเวลา เลย มาทำอันนี้เถอะ ไม่ต้องขาย ผลิตขึ้นมาแล้วไล่แจกไปทั่วโลกเลย จะอยู่รอดไหม 

คุณมีสิ่งนี้กินแล้วไม่มีตาย แจกเข้าไปเถอะ ไม่มีแลกเปลี่ยนเข้ามา คุณก็มีสิ่งกินแล้วนี่ ชีวิตคุณอยู่ได้แล้วนี่ ยารักษาโรคก็ใช้พืชพันธุ์ธัญญาหารนี่แหละเป็นยา แล้วก็ใช้พืชพันธุ์ธัญญาหารนี่แหละเป็นอาวุธ เรียกด้วยภาษาง่ายๆเท่ๆว่า อาหาราวุธ ไม่มีในคำพยัญชนะในบาลีหรอก โพธิรักษ์พูด อาหาราวุธ อาตมาก็เพิ่งนึกได้วันนี้เอง พวกคุณคงเพิ่งเคยได้ยินกันเดี๋ยวนี้วันนี้ อาหาราธิปไตย 

เพราะฉะนั้นชาวโลกุตตระ ชาวพุทธนี้ จึงรู้ สิ่งที่เราไปเสียเวลาสร้างอาวุธสร้างเครื่องมอมเมา สิ่งมอมเมาต่างๆเลิกมา สิ่งประเทืองต่างๆเลิกมา เข้ามาสร้างสาระ โดยเฉพาะเข้ามาสร้างอาหารกัน เพราะฉะนั้นถ้าเมืองไทย คนไทยเข้าใจอันนี้ มาเป็นนักกสิกรรม เป็นกสิกรแข็งขัน กระดูกสันหลังของชาติแน่นอน กระดูกสันหลังนี้เป็นโครงสร้างค้ำชีวิตไว้เลย ประเทศชาติไม่มีกระดูกสันหลังเสียแล้วแย่เลยนะ กลายเป็นปลิงเลย งูมันยังมีกระดูกเลย โอ้แย่เลย ปลิงมันคอยดูดคอยเกาะคนอื่นไปหมด ตายๆๆๆ แต่เรานี่กระดูกสันหลังค้ำจุนโลกเลย ค้ำจุนโลกเลย ไม่ใช่ค้ำจุนแต่ประเทศ 

ที่พูดนี้ดูมันเล็กๆดูมันง่ายๆดูเหมือนไม่มีอะไร แต่จริงนะ เพราะฉะนั้นอาตมาเคยพูดมาแล้วว่า ถ้าประเทศไทยนะ ให้ค่ากสิกร ให้เหรียญตรา ให้ตำแหน่งยศศักดิ์ แต่นั่นแหละมันจะหลงเหลิงกันอีก แต่ก็พยายามสอนกันสิว่าอย่าไปหลงเหลิง แม้เขาจะให้เกียรติให้ยศก็ตาม มันก็เป็นอะไรอันหนึ่งเท่านั้น ไม่ต้องไปหลงเหลิง แล้วทำให้ยิ่งๆ ให้มีปริมาณและมีคุณภาพที่เจริญยิ่งๆขึ้น อย่างที่อาตมาพูดไม่ไช่พูดเล่น ไล่แจกไปเลย แทนที่จะขายเอาราคาโก่งราคาแพง แจกพอมันเหลือ ถ้าไม่แจกมันก็จะเสีย เดี๋ยวนี้โลจิสติกส์ก็ดีมากแล้ว การขนส่งอะไรๆก็โอ้โห..สบายแล้วเดี๋ยวนี้ มีรถไฟหัวกระสุน หัวจรวด บรรทุกส่งทางเครื่องบิน ทางโดรนเลย ไม่เอาก็ไปโรยให้ ทิ้งมันอยู่นั่นแหละ ก็มันเหลือเฟือ 

จริงๆ คนต้องเอาเพราะไม่ใช่ของเสียเป็นของดี แล้วมันจะรู้กันไปทั่วโลกเลย พูดเหมือนเพ้อเจ้อนะ เพ้อพก แต่มันมีแนวทาง ไม่ใช่เพ้อพก ทำไปตามลำดับ

_สู่แดนธรรม... มันมีความเป็นไปได้ครับ เพราะไม่มีประเทศไหนคิดอย่างนี้ 

พ่อครูว่า... เพราะฉะนั้นถ้าเผื่อว่าวผู้บริหารประเทศไทยถ้าเห็นความสำคัญในกสิกร เห็นความสำคัญของกสิกรรม พยายามพัฒนากสิกรรมของเรา ให้เจริญ ๆ เอาเถอะ สิ่งอื่นอาศัยในชีวิตบ้าง อุตสาหกรรมนั้นเราไม่เก่งอยู่แล้ว ก็ยอมรับสิ เราก็ไม่เก่งอันนี้ แต่เราเก่งอันนี้ เราก็ทำอันนี้ให้ยิ่งขึ้นเพราะมันเป็นของแท้อยู่ใน ภูมิประเทศของประเทศไทย เป็นโซนที่ดี

ถ้าเผื่อว่าพื้นดินของประเทศไทยมีกสิกรรม และก็มีกสิกรที่รักกสิกรรม ปลูกสิ่งกินสิ่งใช้ แม้แต่ไม้ ต้นไม้ใหญ่ก็สร้างขึ้นให้เป็นของอาศัยส่งออกนอก ช่วยเหลือประเทศชาติอื่นๆที่เขามีน้อยมีด้อย เอาอันนี้เป็นตัวเด่น เอาอันนี้เป็นตัวหลัก 

อาตมาว่าประเทศไทยจะมีค่ามาก อย่าไปเห็นแก่ไอ้เรื่องเงินๆทองๆธนบัตรอะไรยิ่งใหญ่ เอาสาระสัจจะของสิ่งที่สร้างสิ่งที่เป็นผลผลิต สิ่งที่เป็นสาระแก่นสารของมนุษยชาติ เอาอันนี้สิ 

ถ้าผู้บริหารประเทศเข้าใจอันนี้แล้ว รู้จักเศรษฐกิจ นักการเมืองจะไปทำงานการเมือง ก็จะต้องรู้เรื่องเศรษฐกิจ แล้วก็จะต้องไปพัฒนาเศรษฐกิจ เศรษฐกิจที่ยิ่งใหญ่ก็คือสิ่งที่กินที่ใช้ เมืองไทยไม่ใช่เมืองที่จะต้องไปเก่งทางอุตสาหกรรม เมืองไทยอยู่ในภูมิประเทศที่จะสร้างพืชพันธุ์ธัญญาหารได้ดี น้ำแข็ง หิมะอะไรที่จะทำให้พืชพันธุ์ธัญญาหารไม่ค่อยเจริญเท่าที่ควร ไม่มี อย่างเก่งก็แม่คะนิ้งเท่านั้นเอง หิมะไม่มี นานๆจะมีลูกเห็บ ใครเคยถูกลูกเห็บหล่นใส่หัวบ้าง คนไม่เคยก็คงไม่เคย มันมีฝนมีลูกเห็บ สนุกนะมันร่วงกราวเก็บกินกัน เหมือนน้ำแข็งสดๆมาจากท้องฟ้า น้ำแข็งสะอาด 

เพราะฉะนั้นเรารู้จักทั้งภูมิประเทศ รู้จักสิ่งที่เป็นอยู่ รู้จักพฤติกรรม สิ่งที่เป็นองค์ประกอบของทุกอย่างเลย ที่เรามีอยู่เราก็ทำอันนั้นให้มันเจริญ และมันเป็นสำคัญของชีวิตด้วยนะ มันสำคัญที่สุดแล้วอาหารคือคำข้าว ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว 

เพราะฉะนั้นเราพัฒนาอันนี้ ผู้บริหารทั้งหลายฟังดีๆเถอะ ส่งเสริมอันนี้เถอะเป็นเศรษฐกิจ เพราะฉะนั้นสิ่งที่จะต้องมาเสียเวลา เสียทุนรอน เสียแรงงานความรู้ความสามารถไปกับมันแล้วเลือกใหม่ สู่แก่นสาร 3 คืออาหาร สร้างอาหารให้ยิ่งใหญ่ เฉพาะพืชพันธุ์ธัญญาหาร อาตมาไม่ได้เน้นประมง ไม่ได้เน้นปศุสัตว์ ก็เอาเถอะมันก็จะติ่งๆกันไปด้วย จะไปเอียงว่าไม่ช่วยทางประมงบ้าง ไม่ช่วยทางปศุสัตว์บ้างเขาก็เป็นอาหารนะ ก็ช่วยบ้าง แต่เอาอันนี้เป็นเอก ประมงหรือปศุสัตว์เป็นรอง เพราะมันเกี่ยวกับสัตว์และมันมีเรื่องลึกซึ้ง อจินไตย มันมีกรรมวิบาก ถ้าเราไม่ไปสร้างกรรมวิบากกับสัตว์อีกเราก็ทำแต่พืช ขนาดพืชนี้ยังพยายามว่ามันทำให้สัตว์ตายเหมือนกันบ้างล่ะว้า ก็มันทำได้ดีกว่านี้มันมีอีกไหมจะไปทำอะไร พูดถึงกระทั่งมันไม่มีอะไรจะดีกว่านี้อีกแล้ว

มีหนังสือใหม่มาแจกด้วย อัฏฐาริยสัจจายุ  พวกเราก็อย่างนี้เห็นว่าเป็นประโยชน์ ก็ได้สาระจากหนังสือ ที่เป็นโลกุตระอันนี้ หรือใครจะเห็นความสำคัญในหนังสือที่ไปสร้างโลกียะก็เป็นเรื่องของเขา 

สมณะฟ้าไท... สรุปจบ

ที่มา ที่ไป

พ่อครูแสดงธรรมรายการ พุทธศาสนาตามภูมิ อาหาราธิปไตย สร้างอายะ 3 ด้วยอาหาราวุธ วันศุกร์ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2566 ที่บวรราชธานีอโศก แรม 12 ค่ำเดือน 3 ปีขาล

เวลาบันทึก 18 กุมภาพันธ์ 2566 ( 04:35:11 )

รายละเอียด

660220 สัจจะยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติที่เรียกว่าการเมือง รายการปรับทุกข์ ปลุกธรรม ครั้งที่ 12 https://www.boonniyom.net/53022.html 

ดาวโหลดเอกสารที่                                                                                                          

https://docs.google.com/document/d/1xDRtE-TBsrMW2nrC0W9xgS2pK3U1uwKTEdAbKYZfdEA/edit?usp=sharing                                

ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/11lu64M4uJiZs9M2eqNbuGRc4XUgtGlWY/view?usp=share_link 

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/ymFHBc9ICRU 

และ https://fb.watch/iPb4g8q40_/ 

สัจจะยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติที่เรียกว่าการเมือง

พ่อครูว่า...เจริญธรรมทุกๆคน วันนี้วันจันทร์ที่ 20 กุมภาพันธ์ 2566 ที่บวรราชธานีอโศก เป็นวันขึ้น 1 ค่ำเดือน 4 ปีเถาะ เราก็มาฟังเทศน์ฟังธรรมฟังสิ่งที่ควรได้ยินได้ฟังกัน ตามชีวิตที่เห็นว่าทิศทางนี้เป็นทิศทางของความเจริญ มนุษย์ชาติเราเจริญ เจริญด้วยความรู้เจริญด้วยกรรม กายกรรมวจีกรรมมโนกรรม ด้วยวิถีทางแบบนี้แหละ ที่อาตมายืนยันว่าเป็นวิถีทางของพระพุทธเจ้า ที่ทรงค้นพบความจริงอันประเสริฐ และก็ได้เอามาตรัสสอนให้พวกเรารู้ตาม มาปฏิบัติตามจนมีผลสำเร็จตาม ก็ยังเหลือยังมียังเป็น ชีวิตแบบโลกุตรธรรมเดี๋ยวนี้ก็ยังมีอยู่ พวกเรานี่แหละ จะยืนหยัดยืนยันว่าความเป็นโลกุตรธรรมเป็นอย่างนี้อย่างนี้ ซึ่งในโลกเขาประเด็นหลักๆง่ายๆของเขา จะไปหาทางรวยกัน เราก็จะพยายามหาทางจน เขาจะไปแย่งความสุขกัน ล่าความสุขกัน สุขด้วยการมีลาภเยอะมีทรัพย์สินเงินทองเยอะ สุขก็ได้มียศมีศักดิ์มีสรรเสริญเยินยอยกย่อง สุขเพราะมีอำนาจบาตรใหญ่ ได้เป็นเจ้าโลกได้เป็นเจ้าคนนายคน ได้เป็นคนที่อยู่เหนือเขา เบ่ง เห็นเขาเป็นคนลูกกระจ๊อกที่ จะจิกหัวใช้อะไรต่ออะไรได้ข่มขู่ได้อะไรพวกนี้ 

ความเห็นของโลกีย์เขาเป็นอย่างนั้น ของพระพุทธเจ้ามาเห็นทวนกันหมดเลยทวนกระแสกันกลับกันกับความเห็นของคนโลกๆเขา คนฟังคนที่พิจารณาได้ยินแล้วได้ฟังแล้วก็ มันจะเป็นอย่างนั้นมันจะดีอย่างไร มันจะเจริญอย่างไร ซึ่งมันมีสภาพซับซ้อนลึกซึ้ง ที่มันเป็นความเจริญ มันเป็นสิ่งที่ประเสริฐมันเป็นสิ่งที่ไม่เป็นพิษเป็นภัยต่อผู้อื่น ไม่ไปข่มขู่เขาไม่ไปแย่งชิงเขาไม่ไปเบียดเบียนใคร ไม่ไปทำลาย อย่างที่เขาทำร้ายทำลายกันฆ่าแกงกัน เขาไม่รู้เลยว่าชีวิตคนมันเป็นชีวิตที่เกิดมาตามวิบาก ไม่น่าจะไปทำร้ายทำลายอะไรกันเลย 

เรามาศึกษาฝึกฝนแล้วก็มีชีวิตอย่างที่พวกเราชาวอโศกนี้ ก็ขอสรุปลงตรงนี้ก่อน อย่างชาวอโศกเราพิสูจน์ยืนยันเป็นไปได้ ซึ่งอาตมาก็ได้สรุปลงไปอีก เรามาเป็นคนที่มีงาน มีงานปลูกผักปลูกพืช นี่แหละปลูกต้นหมากรากไม้ เอามาอยู่มากิน เอามาใช้อยู่กิน คนทุกคนไม่ว่าศาสนาไหนไม่ว่าชาติไหนไม่ว่าคนจนไม่ว่าคนรวยไม่ว่าคนที่จะยิ่งใหญ่หรือคนจะยิ่งเล็ก อย่างไรก็ต้องกินอาหารเลี้ยงชีวิต โดยเฉพาะพืชพันธุ์ธัญญาหาร ไม่ต้องเป็นเนื้อสัตว์ไม่ต้อง เป็นพืชพันธุ์ธัญญาหารจริงๆ 

นี่ก็คือผลผลิตของพวกเรา ฟักทองมาจากส่วนปู่เถา มะเขือเทศมาจากสวนเพื่อฟ้าดิน กะหล่ำปลีเอามาจากสวนบ้านราชนี่แหละ ไม่รู้กี่หัวก็ตัดมาเอามาทำอาหารกินกันด้วย โชว์ได้ด้วย แตงร้าน เทียบกับหน้าอาตมา 1 ลูก นี่ไม่ใช่ของปลอมไม่ใช่พลาสติกนะแตงจริงๆ น่าจะกัดพิสูจน์ แตงร้านจากสวนริมมูล ตอนนี้แตงร้านแตงโมแตงไทย สวนริมมูลตอนนี้ปลูกแตงกัน อีกสัก 50-60 วันได้กินกันแน่ 

อาตมาพยายามเน้นย้ำพูดซ้ำพูดซาก ว่าถ้าเมืองไทยเรานี่นะเข้าใจกันจริงๆเลย และมีความรู้ความจริงกันจริงๆเลยว่า สิ่งที่ประเสริฐที่สุดก็คือ พืชพันธุ์ธัญญาหารนี่ เป็นหนึ่งในโลก พระพุทธเจ้าก็ตรัสไว้เลยว่าอาหารเป็นหนึ่งในโลก โดยเฉพาะ กวฬิงการาหาร คือสิ่งที่กินเข้าไปในร่างกายให้มีชีวิตยืนยาวไป มันเป็นสิ่งที่ประเสริฐสุด  ถ้าเข้าใจแล้วมาระดม โดยเฉพาะผู้บริหารประเทศถ้าเข้าใจช่วยกันส่งเสริม ระดมกันให้มาทำงานนี้ งานบริหารหรืองานที่จะสร้างอุตสาหกรรมบ้างอะไรต่ออะไรบ้าง เรื่องที่จะไปทำประมงปศุสัตว์นั้นลดลง พัก มาทำพวกนี้กันให้มากๆๆๆๆๆๆ ไม่ต้องไประดมพวกโน้นกัน 

อาตมาว่ามันจะเห็นผลจริงๆมันจะเหลือเฟือมันจะพออยู่พอกิน แล้วก็ส่งออกไปแพร่กระจาย ทุกวันนี้การขนส่ง การคมนาคมก็สะดวกเร็วไวแล้ว แจกหรือว่าขายให้ถูก เพราะว่าเรามีอยู่มีกินแล้วอย่างพวกเราชาวอโศกได้พิสูจน์แล้วว่า เรื่องธนบัตรเรื่องเงินเรื่องทอง มันเป็นเรื่องที่ปลีกย่อย เป็นเรื่องเล็กมากเลยไม่จำเป็นที่จะต้องไปแย่ง มาเป็นคนจนเราก็จนกันได้จริงๆ จนกันอย่างที่ มีการศึกษา จนเป็นคนจนที่มีการศึกษาตามที่พระพุทธเจ้า คำสอนของพระพุทธเจ้าหรือว่าตามที่ในหลวงรัชกาลที่ 9 ของเรานี้ตรัสไว้ แล้วปฏิบัติจริงๆปฏิบัติมาเป็นคนจนจริงๆคนจริง อย่างมีปัญญามีความรู้มีความสุขมีความอิ่มเอม เกษมใสจริงๆเลย 

จนกระทั่งเป็นคนจนที่มีปัญญาเป็นโลกุตระธรรมสมบูรณ์แบบ สำเร็จจริงๆ จึงจะเป็นคนผู้ที่มี เศรษฐกิจ เป็นคนจนนี่แหละที่มีปัญญาตามของพระพุทธเจ้าตามในหลวงร 9 เราตรัสไว้ อย่างมีภูมิปัญญาเฉลียวฉลาดที่เต็มใจจน ตั้งใจจนมาจนกันจริงๆ แล้วก็เป็นคนที่ยืนยันเลยว่าเป็นผู้ที่จบ ในเรื่องเศรษฐกิจ ไม่มีปัญหา เรื่องเศรษฐกิจนี้เป็นเรื่องสมบูรณ์จบแก้ปัญหาเรื่องเศรษฐกิจได้แล้วมีของอยู่ของกินนี่แก้ปัญหาได้สำเร็จแล้ว เพราะว่าจิตใจของเรามีปัญญารู้ว่าสิ่งที่มันปลีกย่อยสิ่งที่มอมเมาสิ่งที่ครอบงำ ไปนิยมเป็นรสนิยมโลกๆเฟ้อๆฟุ้งๆอะไร เราเข้าใจเราเลิกละมา มันมีชีวิตอยู่อย่างสมบูรณ์ง่ายๆ เป็นคนเลี้ยงง่ายเป็นคนบำรุงง่าย เป็นคนจนกล้าจน มีความจนได้ จิตใจพอ 

จิตใจมันพอจริงๆมันพอเพียงมันไม่เป็นหรอกไม่ไปอยาก ที่จะไปแย่งไปชิงอะไร มันไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใครเพราะไม่ไปแย่งชิงกับเขา เขายังหลงใน รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส(โผฏฐัพพะ) ไปแย่งกัน เราไม่ได้ไปเป็นผู้แย่งไม่ไปเป็นปฏิปักษ์ไม่เป็นคู่ต่อสู้กับใครเลย เมื่อเรามาสร้างอันนี้ได้มากๆสร้างพืชพรรณธัญญาหารได้มากๆเหลือกินเหลือใช้เราก็แจกจ่ายเผื่อแผ่คนอื่นไป ยิ่งแจกจ่ายเผื่อแผ่คนอื่นไปแล้วเราก็ไม่ได้ไปแย่งอะไรใคร ไม่ได้ไปทำร้ายใครไม่ได้ไปเบียดเบียนใคร 

นี่เป็นคุณธรรมอันประเสริฐยอดที่คนเราจะเข้าใจเลยว่า คนอย่างพวกเรานี้ จะเป็นคนมีคุณค่ามีประโยชน์จริงๆต่อคนทั้งหลาย ไม่ได้เป็นพิษเป็นภัย เรียกด้วยคำยกย่องว่าเป็นคนประเสริฐ เป็นคนเจริญเป็นคนดี ถ้าจะใช้ภาษาแบบโลกๆคือเป็นคนที่น่าสรรเสริญยกย่องบูชาเคารพ ภาษาศักดินาหน่อยๆ แต่เราไม่ได้ติดใจในภาษาศักดินาหรือเรื่องศักดินาแบบนั้นหรอก แล้วเราก็มาเป็นคนจนที่สงบเสงี่ยม แล้วก็รับใช้มีประโยชน์ทำงานสร้างสรรค์ คนอื่นๆจะได้รับประโยชน์จากแรงงานของเรา จากความรู้ความสามารถของเรา แล้วเราก็ให้เขาโดยที่เราไม่ได้ไปติดใจว่าเราจะเป็นเจ้าบุญเจ้าคุณอะไรจากเขา..ไม่ เราไม่คิดว่าเราจะไปเป็นเจ้าบุญเจ้าคุณใคร เราทำเผื่อแผ่เกื้อกูลแล้วก็จบในตัวเอง มันสุดยอดแล้ว 

เป็นสังคมที่จบในตัวเอง สำเร็จในตัวเอง ยั่งยืนถาวร มีอิสระ เพราะว่าเราอิสระ จริงๆไม่ต้องเป็นทาสใคร ไม่ต้องเป็นทาส แม้แต่ทางนามธรรม ทางรูปธรรมไม่เป็นทาสอยู่แล้วเพราะเราเลี้ยงตัวเองรอดพึ่งตนเองได้ ทางนามธรรมก็ไม่เป็นทาสใคร สบาย อิสระ สบาย สงบ อบอุ่น อิ่มเอม เกษมใส ใจเกื้อกูล แต่ละวันเราก็เพิ่มพูนเสียสละ ไม่ไปเอาเปรียบใครมีแต่เสียสละๆ เป็นความสุขสำราญเบิกบานใจที่ได้เสียสละ 

ความสำเร็จอย่างนี้แหละถือว่าเป็นการจบกิจ จบกิจได้ทั้งทางด้านของเศรษฐกิจเศรษฐศาสตร์ของการเมืองการบริหาร ในเรื่องของความเป็นสังคมมนุษยชาติ 

เพราะฉะนั้น การแก้ปัญหาเศรษฐกิจ แก้ปัญหาการเมืองที่เขาแก้กันอยู่ทุกวันนี้โดยระบบโดยความรู้แบบโลกียะ ไม่มีจบ ไม่มีจบกิจ ไม่มีจบ มีแต่แก้ปัญหาแก้ปัญหาแก้ปัญหาแก้แก้แก้ ไม่สำเร็จ 

เพราะฉะนั้นการศึกษาที่ไปเรียนรู้ตามความรู้แบบโลกียะหรือแบบศาสดาเทวนิยม ทุกพระองค์เลย มันเป็นความรู้แบบปุถุชนทั่วไปโลกียะสามัญ เป็นแบบความรู้อย่างนั้น วนอยู่ในกรอบโลกียะทั้งโลก มีความรู้มีความฉลาดเฉลียวและก็ประสบความจริงได้ความจริง ก็อยู่ในกรอบของโลกียะ 

แม้แต่ชาวพุทธแท้ๆทุกวันนี้ที่เสื่อมไปจากความรู้ความจริง ของพระพุทธเจ้า ไปได้แค่โลกียธรรมอยู่ทุกวันนี้ อย่างพุทธกระแสหลัก ชาวพุทธส่วนใหญ่กระแสหลัก ก่อนที่อาตมาจะเกิดมาในยุคนี้ มาทำงานด้านนี้ เอาโลกุตตรธรรมมาประกาศมาขยายความ มายืนยัน ชาวพุทธแท้ๆเป็นพุทธศาสนิกชน เป็นครูบาอาจารย์ เป็นผู้ทำตำราพวกนี้ด้วย ตำราที่เป็นความรู้ที่มันผิดเพี้ยนไปแล้วของเขา มันเข้าไปอยู่ในโลกียะหมดเลย 

อาตมาพูดชัดเจนแบ่งให้เห็นว่า โลกียะนั้น ก็มีความรู้แค่ความดี ความชั่ว อย่าไปทำชั่ว มาทำความดีกัน ซึ่งพระพุทธเจ้าก็ไม่ได้ขัดแย้ง เราก็ต้องมาทำแต่ดี ไม่ทำชั่วเหมือนกัน และก็เป็นความรู้ของชาวโลกุตระของเราด้วยว่า ดีจริงๆ มันดีอย่างไร เขาดีอย่างสุจริตเท่านั้น สุจริต ความหมายของเขาเป็นโลกีย์คือสุจริต จะมีความหมายว่าอย่าไปแย่งไปชิงเขา แต่เขาก็ยังหอบหามลาภ ยศ สรรเสริญอยู่ แล้วมันจะไม่เอาได้อย่างไร ไม่ไปแย่งมาได้อย่างไร มันก็ยังอยากรวย อยากจะมีมากกว่าเขา แล้วก็มีอำนาจทางทรัพย์ มีอำนาจทางอำนาจ มีอำนาจทางยศศักดิ์ อะไรพวกนี้ มันก็เป็นความรู้วนๆอยู่ในโลกียะทั้งนั้น ซึ่งเป็นเรื่องที่แต่ละกลุ่มแต่ละหมู่แต่ละสังคมแต่ละประเทศ ที่ไม่มีความรู้โลกุตตรธรรมของพระพุทธเจ้า ซึ่งก็ไม่มี เพราะว่าเขาเป็นศาสนาที่ไม่ใช่พุทธ 

แม้แต่พุทธเอง อาตมาก็พูดไปแล้วผ่านไปเมื่อกี้ ว่าเมื่อมันเสื่อมไปจนเกือบหมด หรือถือว่าหมดยังได้เลย อาตมาก็เอามาปลูกฝังขึ้นใหม่ ซึ่งอาตมาก็พูดอย่างที่คนเขาหมั่นไส้เลยว่า ไม่มีใครจะมายืนยันอย่างนี้ อาตมาเป็นไก่ตัวพี่ นำอันนี้มายืนยัน ย้ำยืนยันประกาศแล้วก็อธิบาย จนพวกเราเข้าใจใหม่ว่า ไม่ว่าผู้ใหญ่หรือเด็กก็เข้าใจได้ มีทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ เด็ก หนุ่มสาว ผู้ใหญ่จนกระทั่งแก่เฒ่าตายไปก็เยอะแล้ว เพราะอาตมาทำงานมา 50 ปี คนเข้าใจ ผู้ที่มีธุลีในดวงตาน้อย มองเห็นเข้าใจได้ ก็มามุ่งมั่นพากเพียรศึกษาปฏิบัติฝึกฝนจนกระทั่งได้มรรคผลแล้วก็มาอยู่รวมกันเป็นชุมชนเป็นบวรต่างๆกระจายอยู่ทั่วประเทศ เป็นชุมชนต่างๆ 10 ชุมชน 20 ชุมชน 30 ชุมชนอย่างย่อยๆพวกนี้ไป ชุมชนใหญ่ๆก็ 10 กว่าชุมชน 

จริงๆมันก็ไม่ง่าย มันก็ยาก แต่ว่ามันประเสริฐ มันสูงสุด ตามที่พระพุทธเจ้าท่าน อาตมาก็อธิบายแล้วใครฟังแล้วก็น่าจะเข้าใจ ว่าพระพุทธเจ้านี้ใช้ชีวิตของพระองค์ สุดท้ายก็มาเข้าใจถึงเรื่องของชีวิตและเข้าใจถึงเรื่องสังคมมนุษยชาติ เห็นว่าอันนี้เป็นแกนหลัก เป็นแกนเป็นแก่นของมนุษยชาติและสังคม ความรู้ที่เป็นโลกุตรธรรมที่ท่านค้นพบ อันนี้ถ้าได้แล้ว มันก็เป็นหลักประกันของมนุษยชาติ หลักประกันของสังคม เป็นหิตะประโยชน์ เป็นความสุขของมวลประชาชน พหุชนหิตายะ พหุชนสุขายะ โลกานุกัมปายะ แล้วคนทั้งโลกก็ควรจะมาเอาอย่างนี้เรียกว่าโลกานุกัมปายะ 

เพราะฉะนั้นก็เผื่อแผ่เกื้อกูลโลกานุกัมปายะ อนุเคราะห์ให้คนในโลกเขาเข้าใจอย่างนี้ ว่า หิตะ ประโยชน์ที่เลิศยอดต้องมาสรุปลงอย่างนี้ จะเป็นความสุขสงบ ประเสริฐสุดอย่างนี้ 

อย่างนี้แหละที่เรียกว่า พหุชนหิตายะ พหุชนสุขายะ โลกานุกัมปายะ ถ้ามีพลังงาน มีอำนาจ มีฤทธิ์แรงเรียกว่า อธิปไตย พลังงานทางกำลังสร้าง ไม่ใช่พลังงานที่จะไปสร้างอาวุธกัน แต่มาสร้างสิ่งที่ประเสริฐพืชพรรณธัญญาหารนี้ เอาไปแจกจ่ายกันเกื้อกูลกันเลี้ยงคนทั้งโลก 

มันจะเป็นสังคมที่ยิ่งใหญ่ เป็นสังคมที่กว้างออกในโลก คนเมื่อฉลาดขึ้นจะหยุดการฆ่าแกงกัน จะหยุดแย่งชิงกัน (พ่อครูไอตัดออกด้วย) 

_สู่แดนธรรม... คือ เท่าที่ผมสังเกตลำดับพัฒนาการ การแสดงธรรมของพ่อท่านมาแต่ละปีๆ ทำให้ผมได้มีโอกาสได้คุยกับสัมมาบัณฑิตคนหนึ่ง ได้ให้ข้อสังเกตว่า เมื่อก่อนพ่อท่านจะไม่พยายามให้พวกเราทำงานสังคมสงเคราะห์ พยายามให้ละกิเลส ศึกษาโลกุตตรธรรมให้มาก แต่ในสังคมมันขาดความเป็นสังคหะไม่ได้ มาถึงยุคนี้พ่อท่านต้องพยายามให้พวกเราทำสังคมสงเคราะห์ไปกับชาวบ้าน 

คราวนี้พวกสัมมาบัณฑิตก็ถกเถียงกันว่า เราทำแบบที่เราไปวิจารณ์เอาไว้มันจะต่างอะไรกับสังคมสงเคราะห์ที่เราเคยปฏิเสธมาครับ 

พ่อครูว่า... ดี มุมเหลี่ยมนี้ คนในโลก เขาไปสงเคราะห์ผู้อื่น เป็นการหลอก ที่อาตมาเคยใช้ม็อตโต้ว่า “เลวที่สุดในแผ่นดิน คือ หากินบนคำว่า ช่วยเขา” จะไปช่วยเขาเหมือนอย่างพวกอุ้งอิ้งพวกเพื่อไทย จะไปช่วยๆๆ แล้วตลอดชีวิตตั้งแต่พ่อเขามา อาเขามา อาเขยหรือน้าเขย ที่มาแสดงบทบาทมันเป็นไปตามที่เขาจะมาพูดว่าจะช่วย คำว่าช่วยเขานี้ มันเป็นเรื่องมนุษยชาติที่มีคนช่วยเหลือก็ดี ก็ยินดี 

แต่ในการช่วยเขานี่ เขาช่วยเราแต่เขามีเหลี่ยมมุมวิธีโกง วิธีกิน วิธีโลภ เอาเปรียบเอารัด ล้วงตับกินไส้ ไปหมด โลกซับซ้อน ไม่ใช่มาเอาเงินจากผู้คนเท่านั้น เพราะมาช่วยนี่คือคนทั่วไป จะเป็นคนที่จนมากหน่อย เขาจะไปแย่งเอามาจากคนรวยก็จะยาก เพราะคนรวยจะมีเหลี่ยมมุม รู้ทันกัน จะยากกว่า เขาก็จะมาแย่งเอาของส่วนกลางคือจากรัฐบาลของส่วนกลางของประเทศ แย่งเอาแล้วก็โกงเอาอย่างที่ทักษิณทำไป คดียังไม่ได้ว่าความกันไม่รู้อีกกี่คดี คดีตัดสินแล้วติดคุกก็ยังไม่ยอมมาติดคุก แล้วก็ยังจะพยายามที่จะผลักดัน โหดร้ายมาก 

จะให้ลูกสาวคนเล็กสุดแล้ว ก็คงหมดแล้ว ถ้าหมดลูกสาว ลูกชายก็คงไม่เอาก็คงกลัวแล้ว อาตมาก็ว่า โอ้โห…ทำไมโหดร้ายจังเลย ตัวเองไม่รู้ตัวเองว่าตัวเองเลวร้าย เอาลูกสาวมาแสดงความเลวร้ายอย่างเดียวกัน ความคิดเดียวกัน Concept เดียวกัน คือ เลวได้ที่เหมือนกัน 

อาตมาขออภัยที่ต้องพูดชัดๆอย่างนี้ ไม่ได้ไปโกรธไปเกลียด ก็สงสารเขานะ ที่อาตมาพูดนี้พูดด้วยใจจริง สงสารว่า ทำไมเขาไม่รู้ตัว เขาไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองเขาไม่แก้ไขตัวเองซะ มันเป็นกรรมเป็นวิบากของเขา อาตมานะเข้าใจมนุษยชาติถึงกรรมถึงวิบาก ไม่อยากให้เขาทำเลย 

ถ้าเขาไม่ทำ เขาก็จะหมดวิบากบาป สังคมก็จะดีขึ้น แม้แต่ครอบครัวเขาก็จะดีขึ้น นี่เห็นว่าจะไปขุดเอาแม่อุ๊งอิ๊งออกมาอีก ตามกระแสสังคมนะ อะไรกันนักกันหนาหนอ แต่เราก็ไปห้ามไม่ได้หรอกความโง่ความฉลาดของคน คนโง่ก็ต้องทำตามโง่ของตน คนฉลาดก็ทำตามฉลาดของตน 

โง่อย่างโลกีย์ โง่อย่างซับซ้อน โง่อย่างดักดาน มันก็น่าสงสารอีกมากๆๆ ซึ่งสภาพคำสอนที่พระพุทธเจ้าค้นพบนี้ มันเป็นเรื่อง ปฏิโสตัง เป็นความรู้ที่มันทวนความคิด ทวนความรู้ ตีกลับกับความรู้ที่ชาวโลกเขานึกว่าอันนี้ดีอันนี้ดี แต่ที่จริงมันยังเลว ไอ้ดีมันกลับเลวไอ้ดีมันกลับชั่ว ที่เขาเข้าใจว่ามันดีนะ มันไม่ใช่ มันกลับกันมัน ชั่วๆๆ เขานึกว่าอย่างนี้ดีมากๆๆ มันยิ่งชั่วมากๆๆๆๆ นี่เป็นสัจจะนะ มันไม่ใช่อาตมาไปพูดไปว่า ไปดูถูกไปข่ม ไปเหยียบย่ำอะไรเขา มันไม่ใช่ 

มันเป็นสัจจะที่อาตมาพูดนี่มันเป็นสัจธรรม ไม่ได้ไปพูดด้วยจิตใจที่เบียดเบียน จิตใจไปข่มไปขี่ไปทับถม ไม่ใช่ 

_สู่แดนธรรม... นี่เป็นคำตอบที่พ่อท่านได้ตอบเชิงแรก ยังมีเชิงที่สองอีกครับ คำตอบแรกคือคนที่สงเคราะห์ด้วยความไม่สุจริตใจ แต่คราวนี้ผมจะถามถึงบรรดาคุณหญิงคุณนายที่เขาทำการสังคมสงเคราะห์ด้วยความสุจริตใจ แล้วเราก็ทำการสังคมสงเคราะห์แบบชาวโลกุตตระของเรา ซึ่งพฤติกรรมมันคล้าย แล้วของเรามีอะไรที่แตกต่างไปจากเขาครับ 

พ่อครูว่า... มันเสียสละต่างกัน มันมีเจตนารมณ์ต่างกัน มันมีความมุ่งหมายที่ต่างกัน พวกเรานี้เสียสละอย่างถอดตัวถอดตน ลดกิเลสแล้วรู้จักว่ากิเลสมันยังอยากได้ อยากได้มากอยู่ อยากได้ลดลง อยากได้ลดลง อยากได้น้อยลง จนกระทั่งความอยากได้อย่างนั้นอย่างนี้ มันลดลงได้ จนกระทั่งไม่อยากได้อะไร แม้แต่เราสร้างสรรค์ ปลูกผักปลูกพืชได้อุดมสมบูรณ์ก็ไม่ได้ทำด้วยความอยากที่เหมือนกับโลกเขาอยาก 

โลกเขาจะอยากคือปลูกพืชพันธุ์ธัญญาหารออกมาได้มากเหมือนที่พวกเราทำ มีทั้งความงดงามความหลากหลายความอุดมสมบูรณ์ ทั้งโลกเขาได้เพื่อที่จะเอาไปขาย เอาไปให้คนอื่นแล้วก็ได้สิ่งตอบแทนกลับคืนมา เป็นโลกียะเป็นทรัพย์สินเงินทอง ลาภ ยศ สรรเสริญอะไรต่ออะไรต่างๆนานา แต่เราไม่ใช่ 

นี่คือความซับซ้อนของความรู้ที่จะต้องรู้ในสภาพหมุนรอบเชิงซ้อน ที่จิตใจเป็นประธาน อันนี้แหละมันเป็นเรื่องยากที่คนจะต้องศึกษา เรียนรู้เพื่อที่จะมาฝึกฝนทำตนให้มีจิตอย่างที่พระพุทธเจ้าพาเป็น 

แล้วพวกเราก็เป็นไปได้ที่ยืนยันอยู่นี้ ทุกวันนี้นี่นะ คนในประเทศไทย แม้แต่ผู้บริหาร ก็ยังไม่ชัดเจน อาตมาว่าอย่างนั้นนะ ยังไม่ชัดเจน พอจะรู้บ้างแล้วล่ะแต่ยังไม่กล้าที่จะทุ่มโถมลงมา เอาแบบนี้ ให้มันอย่างเดียวกันเหมือนกับชาวอโศกทำ มาเป็นคนจน มาเป็นคนเสียสละ มาเป็นคนทำตนให้ 

1. หมดหนี้  

2. ทำเลี้ยงตัวเองรอดพออยู่พอกิน 

3. ทำเกินอยู่เกินกินมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี 

4. เอาที่มันเกินมันมากเกินนี้เอาไปแจกเอาไปขายอย่างถูกๆ ไปแพร่ให้ไปเสียสละให้ผู้อื่นมากๆ 

4 หลักนี้ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้วไม่เป็นหนี้ทำพออยู่พอกิน ทำให้เกินให้มากขึ้น เป็นสิ่งที่เป็นสาระสัจจะที่แท้ อะไรเป็นสิ่งที่ควรจะต้องสร้างสรรค์ขึ้นไปให้มนุษย์ได้อาศัยใช้สอยกินอยู่ แล้วเผื่อแผ่เจือจางเกื้อกูล แจกให้แก่ผู้อื่นกัน เสียสละกันเต็มที่ 

4 ภาษานี่แหละ ไม่เป็นหนี้ ทำให้พึ่งตนเองรอดมีเหลือ มีมากขึ้นก็แจกจ่ายเจือจาน เท่านี้แหละสมบูรณ์แบบที่สุดแล้ว ในความเป็นมนุษย์ สมบูรณ์แบบจริงๆ 

พวกเราทำได้แล้วแน่นอน อาตมามั่นใจ ทำได้แล้ว แล้วเราก็มีปัญญารอบรู้ ด้วยว่าการกระทำอันนี้เป็นที่จบสูงสุดแล้วของมนุษย์ ใครจะทำให้ดีและทำให้มากกว่านี้ขึ้นไปอีกเท่านั้นเอง ทำได้ดีและทำให้มากขึ้นไปกว่านี้ แล้วก็หาทางที่จะเผื่อแผ่ รู้จักการแจกจ่าย การให้การแจกก็ต้องมีปัญญาอีก รู้ว่าใครควรได้รับการแจก รู้ว่าใครควรกว่า ใครไม่ควรกว่า ก็เข้าใจด้วยความจริงใจว่าคนนี้เหมาะควรจริงๆที่จะได้รับการแจกจ่ายก่อน จึงสุดยอดในการที่จะบริหารหรือว่าในการเกื้อกูล การอยู่กับสังคมที่จะมีพฤติกรรม มีการกระทำ อยู่กับสังคมที่เป็นคุณค่าประโยชน์ให้แก่มนุษยชาติในสังคม 

ซึ่งมันแตกต่างกันมากเลย กับความเป็นปุถุชน เป็นชาวโลกีย์ส่วนใหญ่ของคนในโลก ในเกือบ 200 ประเทศในโลก มีประเทศไทยที่มีโลกุตตรธรรม เป็นหลักแล้วก็มีอยู่ในกลุ่มชาวอโศก มีพฤติกรรมพฤติการณ์ทำกันอยู่จริงๆ พาทำตั้งแต่เด็กเล็กกระจองงอแงมา วิ่งมากราบที่เห็นนี่ แล้วก็นักเรียนที่เห็นอยู่ และก็มีจนกระทั่งหนุ่มสาวผู้อยู่ในวัยเจริญพันธุ์ ก็มีพลังงานสร้างสรรค์ช่วยกัน ทำอยู่ในแนวคิดอันนี้ อยู่ในกรอบของแนวคิดโลกุตตรธรรมอันนี้ ไม่ได้สงสัย 

มันยังสงสัยก็ต้องทำความสงสัยให้หมดไปให้ได้ โอ้โห..มันสุดยอดแล้วในความเป็นมนุษยชาติ ต้องมาเป็นคนแบบนี้สุดยอด อาตมาพูดความจริงนะนี่ อาตมาไม่ได้ทำเป็นยกย่องยกยอแนวคิดนี้ เป็นแนวคิดของพระพุทธเจ้า แนวคิดของพระโพธิสัตว์ทั้งหลาย ของในหลวง ร. 9 ของอาตมา เป็นต้น 

แม้แต่ผู้บริหารทุกวันนี้ เป็นนายกของประเทศที่ทำงานอยู่ขณะนี้ อาตมาก็บอกรับรองด้วยภูมิปัญญาของอาตมา จะผิดจะถูกอย่างไร ถ้าพลเอกประยุทธ์ที่อาตมารับรองขณะนี้ ไปทำ ขออภัยนะ พูดสมมุติ พลเอกประยุทธ์ไปทำเป็นโลกีย์ไปไม่ซื่อสัตย์ ไปขี้โลภ ไม่ทำจริงตรงกับที่กำลังพูดกันนี่ จนคนเห็นแล้วก็จับได้เอามาตีแผ่หน้าแตก อาตมาก็หน้าแตก พลเอกประยุทธ์ก็หน้าแตกอย่างนี้ จะได้รู้กันว่ามันจะเป็นอย่างนั้นไหม จะได้รู้กัน 

อาตมาก็ว่าพิสูจน์กันไปเลย ต้องพิสูจน์กันให้ถึงๆสิ  อาตมาว่าคนอย่างพลเอกประยุทธ์ไม่ใช่หาได้ง่ายๆ ให้ลองทำไปอีกสัก 10 ปีสิ ตอนนี้ก็ยังไม่ 70 ปี ทำอีกถึง 80 อาตมาอายุ 80 จะ 90 ปีแล้ว อาตมาก็ยังพยายามใช้ความรู้ของพระพุทธเจ้านี่แหละ ยังขันธ์ ยังชีวะ ให้มันแข็งแรงทำงานได้ พูดได้ นำพากันทำงานกันเจริญได้อย่างนี้ 

มันดูเล็กๆนะ ของชาวอโศกที่ทำงานดูเล็กๆ แต่มันเป็นแก่นแกนของความประเสริฐยิ่งใหญ่ พูดไปแล้วก็รู้สึกเหมือนกันว่าทำไมมันหลงตัวเองจัง ไม่ได้หลงอาตมาไม่ได้หลง มันเป็นความจริง แต่คนที่ไม่ศรัทธาอย่างนี้ ไม่เข้าใจว่านี่เป็นแนวคิดอันประเสริฐของพระพุทธเจ้า เขาก็จะหาว่าเราหลงตน ไม่ได้หลง เราชัดเจน ชัดเจนทุกอย่างไม่ได้หลง ไม่ได้เลอะอะไร มันเป็นความจริงที่จริงๆ 

เพราะฉะนั้นอาตมาจึงเห็นว่ามันยังไม่โต ยังไม่ชัดเจน คนมันตาถั่ว มันยังเล็กก็ไม่ค่อยเห็นนัก มันต้องโต มันต้องมีประสิทธิภาพ มันต้องมีอะไรที่ใหญ่โตจนกระทั่งชนตาคนน่ะ ที่อาตมาใช้คำเปรียบเทียบว่า จนคนตาบอดเห็นได้ เป็นคำเปรียบเทียบให้เห็นว่า มันเหมือนประชด คนตาบอดยังเห็นเลย ทำไมคนตาดีไม่เห็น มันไม่มีภูมิปัญญาเห็นได้อย่างไร รู้ได้อย่างไร 

ซึ่งมันไม่น่าจะยาก เป็นแต่เพียงว่ามันตรงกันข้ามกันกับความคิดโลกๆ ความคิดทางปุถุชน ความคิดทางคนส่วนใหญ่ที่ไม่มีภูมิธรรมโลกุตระ มีแต่ภูมิธรรมโลกียะ จะเห็นได้ว่าความแตกต่างระหว่างโลกียะกับโลกุตระ มันกลับกันเท่านั้นเอง มันไม่ได้ใหญ่เลย มันกลับกันคนละหน้าเป็นสิริมหามายา คนไม่รู้ก็นึกว่าเป็นมายา ว่ามาพูดนี้มาหลอก เราพูดนี้มันเป็นมายา มันเป็นความไม่จริงหรอก แต่ที่จริงไม่ใช่มายา มันเหมือนมายา แต่มันเป็นสุดยอด มันเป็นสิริ มันเป็นมหา มันสุดยอดดี สุดยอดยิ่งใหญ่มากมาย สิริมหามายา มันไม่ใช่มายา แต่มันเหมือนเท่านั้นเองมันเหมือนกัน 

คนทั้งโลกเขาก็หลอกว่ามันจะเจริญแบบโลกียะ แต่เราก็บอกว่าโลกียะมันไม่ได้เจริญ มันเสื่อมมันเบียดเบียน มันไม่จบกิจ มันไม่สุดยอด  มันยังจะต้องหมุนเวียน สมบัติผลัดกันชม กรรมวิบาก แก้แค้นกันไป แก้แค้นกันมาเหมือนหนังจีนไม่มีจบ ชาติแล้วชาติเล่า ๆ เป็นกรรมวิบากซับซ้อน 

ความตรัสรู้ของพระพุทธเจ้าไม่ได้ตรัสรู้แค่คนชาติชาติเดียว กรรมที่ทำแล้วมันมีผล มีผลที่ผู้ที่ทำชั่ว ผู้ที่ทำเป็นหนี้ คุณจะต้องใช้หนี้ คุณจะต้องรับทุกข์ คุณจะต้องหนักหนาสาหัส แต่ผู้ที่พ้นแล้ว ไม่ต้องใช้หนี้ ไม่ต้องไปทำชั่ว ทำแต่ประเสริฐ ทำแต่ดีงาม ทำแต่ผลประโยชน์ให้กับผู้อื่น ๆๆ แล้วก็ชวนกันมาทำผลประโยชน์ให้แก่ผู้อื่น ตัวเรากินน้อยใช้น้อยมีวรรณะ 9 เป็นคนสบายเลี้ยงง่าย เลี้ยงง่าย  (สุภระ) บำรุงง่าย, ปรับให้เจริญได้ง่าย (สุโปสะ)  มักน้อย, กล้าจน (อัปปิจฉะ) ใจพอ สันโดษ (สันตุฏฐิ) วรรณะ 9 ชัดๆเลยตรงกับคำสอนพระพุทธเจ้าทุกอย่างเลย 

อันใดที่มันยังไม่เจริญอยู่ ยังต้องขัดเกลาอยู่จะต้องปฏิบัติเพื่อลดสิ่งที่ยังไม่เจริญสมบูรณ์ก็ขัดเกลากันไปอีกเรื่อยๆ  ขัดเกลากิเลส (สัลเลขะ) มีหลักเกณฑ์มีวิธีการ มีข้อปฏิบัติที่เรียกว่า เพ่งทำลายกิเลส มีศีลสูงอยู่ปกติ (ธูตะ, ธุดงค์) เพิ่มหลักเกณฑ์การปฏิบัติลดกิเลสสูงขึ้นสูงขึ้น เกิด มีอาการน่าเลื่อมใส (ปาสาทิกะ) สูงสุดแล้วผู้รู้จะไม่ตำหนิเลย สุดยอดของคำสรุปของพระพุทธเจ้าก็คือเป็นคนไม่สะสมแต่ยอดขยัน ไม่สะสม ไม่กักเก็บออม (อปจยะ) ขยันเสมอ, ระดมความเพียร (วิริยารัมภะ)   

คนก็มีชีวิตอยู่กับการไม่สะสม ขยัน สร้างสรร เกื้อกูลแจกจ่ายไป แล้วก็พอใจเต็มใจตั้งใจที่จะเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นอย่างนี้ อาตมาว่าอาตมาพูดไม่ได้ยากอะไร เด็กๆเข้าใจไหม ...เข้าใจ เสียงก็ดีอยู่นะไม่ต้องกลัวหรอก เราตอบในสิ่งที่ไม่ใช่เลวร้าย เป็นสิ่งดีสิ่งประเสริฐอยู่แท้ๆ 

อาตมาอธิบายธรรมะมา ขยายวนแล้ววนเล่า ขยายอย่างหยาบ ขยายอย่างละเอียด เจาะลึกเข้าไป กลับมาสู่ตัวอย่าง แล้วก็ขยายจากหยาบแล้วก็ค่อยๆเป็นลำดับ ๆๆ ให้ต่อเนื่องเข้าใจไปได้เรื่อยๆ

พยายามแยก อาตมาพูดนี้ก็ไม่น่าจะเข้าใจยาก ระหว่างโลกียะที่คนมีความรู้กันแต่ว่าความดีกับความชั่ว ซึ่งศาสนาพุทธก็เข้าใจ เข้าใจทีเดียว เรื่องความดีความชั่วแล้วก็ไม่ทำชั่ว ทำแต่ดีเหมือนกันกับโลกียะทุกอัน และทำอย่างซ้อนมีสภาพซ้อนเลยว่า ดีอย่างโลกียะ มันดีอย่างรวย ดีอย่างไปข่มเขาอยู่ดี ดีอย่างไปเบียดเบียน ดีอย่างที่เรียกว่าสุจริตเท่านั้น แต่ยังเป็นโลกีย์อยู่ เขายังไม่หมดตัวตน เขายังมีตัวตนที่เต็มไปด้วยความมีลาภไว้เผื่อพอ เผื่อไว้ให้แก่ลูกหลาน เผื่อไว้ให้แก่พรรคพวก มีมากเพื่อจะหว่านสร้างอำนาจ สร้างให้ผู้อื่นมาเป็นบริวารอย่างนี้ แนวคิดของโลกีย์เขาเป็นอย่างนั้น อาตมาสรุปย่อๆทั้งนั้นแหละแนวโลกียะทั้งโลก 

แต่โลกุตระตรงกันข้ามกันกับแนวคิดนี้ แล้วยืนยันได้เลยว่า ไม่ต้องสะสม ลาภหรือเงินทองข้าวของ อยู่ได้ไม่ต้องสะสม มีคงคลังนิดหน่อยพออาศัยหมุนเวียน น้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งเป็นความเจริญสามารถ ถ้ามีคงคลัง ยิ่งน้อยเท่าไหร่ยิ่งเป็นความสามารถความเจริญ 

แต่โลกียะเขาบอกว่ามีคงคลังมากๆจะใหญ่คือความเจริญ เหมือนอย่างมหาบัวที่เป็นโลกียะเต็มรูปเลย พยายามเรี่ยไรแล้วไม่เอาจากใครหรอกพึ่งพาอาศัยสถาบันแล้วก็ไปเรี่ยไรมา บอกว่าเข้าชาติเพื่อชาติ เอาไปเป็นคงคลังอย่าออกมานะ แต่ตอนนี้น่าจะเอาออกมาหมดแล้วจนกระทั่งหมุนเวียนไปกู้ไปยืม เพราะว่าต้องมากอบกู้ประเทศ ทักษิณนั้นอาตมาว่าโกงไปจนรวยจนกระทั่งแกตายไปแล้วก็ใช้แค่ดอกก็ยังไม่หมด ทุกวันนี้ก็ใช้แค่ดอกเบี้ย ซึ่งที่เขาได้นั้นอาตมาไม่ได้ริษยาเลยแม้แต่ขี้ฝุ่นขี้ผง ไม่ได้ริษยาทักษิณเลยที่เขาทำ ซึ่งมันน่ารังเกียจมากที่ทำแบบนี้ 

เพราะฉะนั้น คนที่ยังไม่เข้าใจจะเอาอย่าง อยากไปเป็นพรรคพวก ยังไปส่งเสริมกันอยู่นั้น น่าสงสารจริงๆเลย เมื่อไหร่จะตื่นเมื่อไหร่จะรู้สึกตัว อาตมาก็ยังนับถือคุณจตุพร นี่กำลังหันหลังกลับ เขาใช้ศัพท์เหมือนกันว่าลากไส้ ก็คงพยายาม เขารู้อะไรเยอะเพราะว่าอยู่กันมาด้วยกันเยอะใช่ไหม นาน เสร็จแล้วเขาก็เข้าใจแล้วนี่เขาก็ตื่นแล้ว แหม อาตมาก็ยินดี ปรีดากับเขามากเลย จตุพร 

นี่เขาก็เตือนอุ้งอิ้ง แฉไปเรื่อยๆเอาเลยจตุพร ไม่ต้องกลัวหรอก ระวังมันเกินขอบเขตของกฎหมายนิดหน่อยเท่านั้นเอง ถ้าผิดกฎหมายแล้วประเดี๋ยวเขาฟ้องเข้าคุกแล้วมันไม่ดี ระมัดระวัง แต่เขาฉลาดพอ จตุพรก็ฉลาดพอ พลาดไปเข้าคุกก็หลายทีแล้วก็ต้องรู้กันบ้าง พยายามใช้

ก็มีคนในโลก คนในสังคมมนุษยชาติอย่างประเทศไทยก็มีอย่างนี้แหละ นี่เขาบอกว่า พท.เพื่อไท ได้แต่ขายฝัน จตุพรซัดอุ๊งอิ๊งสอบตกภาวะผู้นำ นี่เขาให้คะแนนเลยก็เป็นอาจารย์ที่สอบ ข้อสอบหรือข้อปฏิบัติของอุ๊งอิ๊งเขาก็ให้คะแนนอยู่ว่าสอบตกภาวะผู้นำ อาตมาที่หัวเราะไม่ได้เยาะเย้ยเยาะหยันหรอก แต่มันขำ เขาเองเขามาด้วยกัน ไปด้วยกันแต่ไม่ใช่เลือดสุพรรณด้วยกัน มาแตกคอ นี่แหละก็ดีตื่นรู้ซะ ว่าไปอุ้มชูกันไปด้วยกันมาด้วยกันได้อย่างไร 

เดี๋ยวนี้ฝ่ายแดงโอ้โห..จะเห็นได้ฝ่ายแดง ฝ่ายเพื่อไทย ฝ่ายทักษิณนั่นแหละ กำลังกลับลำ กำลังรู้ตัวอะไรต่ออะไร นี่คือการแสดงออก คลื่นของสังคมไทย คลื่นของมนุษยชาติไทย กำลังตื่นตัวกำลังรู้ตัว ทักษิณเอ้ย อุ๊งอิ๊งเอ๊ย อาตมาไม่ต้องไปเชียร์หรอก รทสช.อะไร ไม่ต้องไปเชียร์ พวกเราตื่นกันแล้ว คนไทยตื่นกันแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงมากเลย 

นี่ยังไม่ถึงวันเลือกตั้ง เขาพยายามประโคมกัน ด้วยการจูงนำ เรียกว่าสร้างกระแส สร้างอุปาทานให้คนหลงว่าจะแลนสไลด์ในการเลือกตั้ง เพื่อไทยจะได้สส. มาเยอะแยะ โปรดติดตาม อย่ากระพริบตา โพล รทสช. ไม่ได้คะแนนเท่าไหร่เลย มีแต่เพื่อไทยนำโด่งเลย ตามมาก็ภูมิใจไทย อะไรอย่างนี้ ก็ดูวันจริง ยังไม่กำหนดวัน ยังไม่ยุบสภา

เขามีเกณฑ์มีขีดกำหนดอยู่ ทำความเข้าใจความเฉลียวฉลาดก็ทำตามที่ควรกัน ก็ว่าไป นี่มีภาพ candidate นายก อุ๊งอิ๊ง ประยุทธ์ อนุทิน พิธา จุรินทร์ พลเอกป้อมอีก 6 คน 

เขายังมีกล่าวถึงบ้าง แต่ก็คัดมาประมาณนี้ โอ้โห..เมืองไทยมีคน ฉันจะเป็นนายกกันเยอะดีนะ เจริญกันจริงๆประชาธิปไตยนี่ มันแสดงถึงความเจริญนะ แม้จะมีแคนดิเดตนายกฯกันขนาดนี้ เมืองไทยมีตั้ง 6 คน สลอนอยู่ตอนนี้ที่เป็นที่รู้มีบทบาทมีเวลาประพฤติกันอยู่ในประเทศไทย มันแสดงถึงความเจริญประชาธิปไตยจริงๆ ประเทศไหนเขาจะยังไม่ได้เท่าหรอก เขาจะมี 2 พรรคใหญ่ๆ ประเทศไหนก็จะมี 2 คน 3 คน เมืองไทยไม่ได้เบ่งข่มใคร ไม่ได้มีอะไร ใครก็มีสิทธิ์ แล้วก็นับได้ เอาเลยใครจะสามารถแสดงออกได้ขนาดไหน ใครจะจับสถิติ มีพรรคมีพวกทำสถิติมา ก็ว่ากันไปเรื่อยๆ 

โอ้โห…อุ๊งอิ๊ง นิด้าโพลไปถึง 31% พลเอกประยุทธ์ 18.82 เอง โอ้โห.. พิธาสิ เก็บได้ 17.36% แต่ยังหาคนเหมาะสมไม่ได้คือ 9.55 

พลตำรวจเอกเสรีพิศุทธ์ก็ 6.91 โอ้โห..คุณหญิงสุดารัตน์ก็มากับเขาได้ 4.64 

อนุทินทำไม 3.18 อันนี้เป็นนิด้าโพล เป็นโพลใหญ่เลยนะ สำรวจจากคนชลบุรี ก็ทำไมไม่ทำทั่วประเทศ เฉลี่ยแล้วให้มันได้สัดส่วนที่สมบูรณ์แบบหน่อย 

คือโพล มันเป็นโพล ที่จริงใจ เที่ยงตรงหรือเปล่าเท่านั้นเอง ซึ่งก็ยาก พวกที่จะไปทำงานโพล นี่นะ อาตมาว่า เป็นพวกมือปืนรับจ้างมากกว่าเยอะ ที่จะไปทำงานโพลจริงๆ ยังไม่มีโพลที่ตั้งใจทำอย่างบริสุทธิ์ใจอย่างมีความรู้ มีเหตุปัจจัยองค์ประกอบได้สัดส่วนที่ค่าเฉลี่ยที่ดีมาก ยังใช้ได้อยู่ ก็ไม่เป็นไรก็พัฒนาไป 

สรุปแล้วประเทศไทยนี่ ประชาธิปไตยไทยนี้เจริญมากจริงๆ เจริญกันอย่างให้อิสระเสรีภาพ นี่มีแคนดิเดตนายกตั้ง 5-6 คน ประเทศไหนเขาจะมา ขนาดขออภัยจริงๆนะ ขนาดอย่างอุ๊งอิ๊ง ยังเข้าเป็นแคนดิเดตกับเขาได้ มันยอดจริงๆ อิสระเสรีภาพประเทศไทยนี่สุดยอด สุดยอดจริงๆ ขออภัยที่ต้องใช้ภาษาพูดอย่างนี้จริงๆ 

อาตมาว่า แม้แต่พิธากับอุ๊งอิ๊ง อาตมายังให้คะแนนพิธาบ้างนะ แต่อุ๊งอิ๊งนี้เออเห็นไหม แต่มันก็เป็นสัจจะ อันนี้เป็นโลกุตระเป็นสัจจะ เป็นอจินไตยอย่างหนึ่งว่ามันต้องมีอย่างนี้แหละ ถ้าไม่มีอย่างนี้ มันจะไม่ชัด มันต้องมีอย่างนี้ 

นี่ใครว่าไงอุ๊งอิ๊งมีหนาว เช็คเรทติ้งวันนี้ประชาชนเลือกใครนายก ฯ แล้วไม่บอกมาอมไว้ทำไม อุ๊งอิ๊งมีหนาว หนาวเรื่องอะไร อันนี้คือ ซุปเปอร์โพล

คนชลบุรีเลือกอุ๊งอิ๊ง บิ๊กตู่ไล่บี้อุ๊งอิ๊ง จะว่าเป็นเกมการเมืองก็เป็นเกมการเมืองที่สนุก เป็นการเมืองที่อิสระเสรี บริสุทธิ์ดี คนที่เขาจะทำความซับซ้อนที่จะไม่บริสุทธิ์ ก็เรื่องของเขา แต่ค่ารวมแล้วมันเป็นเกมประชาธิปไตยที่บริสุทธิ์สะอาดดี ใช้ได้เลย 

ส่วนบุคคลที่เขาจะมีตุกติก มีทุจริต มีการใช้เล่ห์เหลี่ยมใช้อะไรต่ออะไร เป็นความซับซ้อนอยู่ เพราะฉะนั้นคนตรงๆเลย ทำงานตรงๆ บริหารตรงๆ แสดงพฤติกรรมตรงๆ ออกมา คนก็จะเห็น คนก็จะรู้เองรู้ดี เอาละ สรุปไว้ก่อน คอยดูไปก็แล้ว 

_สู่แดนธรรม... ผมสังเกตว่าทำไมอุ๊งอิ๊งยังไม่เคยสร้างประโยชน์เลยแล้วพลเอกประยุทธ์ทำมาหลายปี สร้างประโยชน์ให้แก่ประเทศชาติมากมาย ทำไมคะแนนไม่ปรากฏตามความจริง 

พ่อครูว่า... ฝีมือไง ฝีมือในการยกขึ้นมา ทักษิณเขาใช้วิธีการทักษิโนมิกของทักษิณ จนกระทั่งยกให้ ด้วยวิธีการของดอกเตอร์ทางอาชญวิทยา วิธีการของเขาเขาทำได้ไง 

เพราะฉะนั้นก็ดูว่าประชาชนคนไทยจะมีดวงตา อะไรแค่ไหน อาตมาว่า คนไทยเห็นไหมเมื่อกี้ก็พูดผ่านไปแล้ว ตื่นตัวกันเท่าไหร่แล้วล่ะ ในผู้ที่อยู่ในเนื้อเลยเล่นเกมกันอยู่เป็นผู้ที่อยู่ในกระดาน พวกนักการเมืองไปอยู่ในกระดานด้วยเลยกระดานหมากรุก ต่างโอ้โห.. เปลี่ยนค่ายเปลี่ยนความคิดเปลี่ยนทางกันมา ในรายละเอียดต่างๆพวกนี้ ผู้ที่มีภูมิธรรมธรรมดาๆ ไม่ต้องเอาลึกซึ้งอะไรหรอก จะมองออกได้เห็นชัดเจนว่า มันมีการเปลี่ยนแปลงคลื่นของเกมการเมือง ในประเทศไทยขณะนี้ มันสนุก มันกำลังเปลี่ยนแปลง มันกำลังวิวัฒน์พัฒนา มันกำลังเข้าเขตเจริญๆเห็นได้อย่างชัดเจน 

มันเป็นเรื่องจริงนะ มันเป็นเรื่องจริงของความจริงประเทศไทย อาตมายิ่งเห็น ว่า เออนะ.. ประเทศอื่นเขาก็มีเกมการเมืองของเขา เท่าที่อาตมามีความภูมิรู้จากข่าวสารบ้านเมืองนี่แหละ อาตมาไม่ได้ไปประเทศนั้นประเทศนี้ แต่ก็รู้ข่าวสารเพราะข่าวสารทุกวันนี้มัน globalization มันไม่มีอะไรปกปิดหรอก มันเปิดเผยกันละเอียดละออหมด แง่นั้นประเด็นนี้เพราะฉะนั้นติดตามได้ 

อาตมาจริงๆแล้วก็ไม่ได้เป็นคนที่จะไปติดตามอย่างกระชั้นชิด แค่นี้อาตมาก็ว่าอาตมารวบรวมพอได้ มาพูดกับสังคมเขาได้ ไม่ได้น้อยหน้าหรือด้อยอะไรเกินไปเท่าไหร่หรอก ก็พอคุยกับเขา คุยกับชาวโลกเขาได้ จะเป็นเรื่องการเมืองอะไรต่ออะไรพวกนี้ก็เถอะ 

เพราะฉะนั้นสรุปอีก ว่า เมืองไทยนี่ (พ่อครูไอตัดออกด้วย) 

_สู่แดนธรรม... ผมจะช่วยพ่อท่านสรุปที่ธรรมะครับ ผมเห็นใจคนที่ฟังธรรมพ่อท่านครั้งนี้ครั้งแรกว่านี่ พระอะไรมาพูดอย่างนี้ แต่ถ้าเข้าใจจะเห็นว่าพ่อท่านมีสภาวะ 2 อย่าง เป็นนักการเมืองที่พูดธรรมะนี้ก็มองได้ หรือเป็นนักธรรมะที่พูดการเมืองก็ได้ เพียงแต่เราไปสำคัญมั่นหมายว่าท่านใช้เครื่องแบบของความเป็นพระ แล้วทำไมต้องพูดการเมือง แทนที่จะเห็นว่าพ่อท่านเป็นนักการเมืองที่พูดธรรมะ ทำไมไม่มองอย่างนั้นบ้าง เพราะว่ามันมีความจำเป็นอย่างไรครับที่นักธรรมะที่มีจิตสะอาดบริสุทธิ์หลุดพ้นแล้ว ก็ต้องทำเรื่องประโยชน์สังคมให้เป็นกัมมัญญา 

พ่อครูว่า... ก็คำของคุณนั่นแหละว่า คุณก็บอกว่าอาตมาเป็นผู้ที่บริสุทธิ์สะอาดแล้ว คนบริสุทธิ์สะอาดแล้วเป็นคนรู้โลก เป็นคนเข้าใจโลก เป็นคนเหนือโลก เป็นภาษาง่ายๆ โลกุตระ หรืออุตระ เป็นผู้ที่อยู่เหนือ ไม่ใช่พูดภาษาเท่านั้นแต่มันมีสัจจะที่มีภูมิปัญญา มีความเฉลียวฉลาด มีความรู้ที่รู้ว่า 

โลกียะมันก็เป็นอย่างนี้ ดีของโลกิยะเป็นอย่างนี้ โลกุตระเป็นอย่างนี้ ดีของโลกุตระมันเหนือชั้นกันขึ้นไปอีกอย่างนี้ มันจะรู้ มันจะเห็น มันจะเข้าใจจริงๆเลยไม่ใช่เป็นเรื่อง ถ้ามันไม่มีความรู้ความจริงอันนี้ มันจะเอามาจากไหน อาตมาจะไปเอามาจากไหนเอามาพูด จากตำราเล่มไหน 

_สู่แดนธรรม... ตำราก็แย้งกับพ่อท่านอีกด้วยครับ 

พ่อครูว่า... จะเอาตำราเล่มไหนมาพูด มันไม่ใช่ แต่อาตมาพูดนอกจากอาตมาพูดแล้ว อาตมาพาพวกเราทำ อาตมายังพยายามมาทำการเมืองตั้งแต่พ.ศ 2549 มาเปิดตัว จนกระทั่งมาถึงวันนี้ 10 กว่าปีเอง ประมาณ 16-17 ปี เปิดตัวแล้วก็มาทำอย่างนี้ ไม่ใช่อาตมาเกรงกลัว มันยังไม่ถึงเวลา พอถึงเวลาแล้วก็มาทำความจริงพวกนี้ 

แม้แต่ประชาชนพวกเราที่อาตมาพาออกไปปฏิบัติทางการเมือง มีหมู่เล็กหมู่น้อย พวกชาวอโศกยังมีหมู่เล็ก ตั้งแต่ 17 ปีที่แล้วก็เล็กกว่านี้ ออกไปชุมนุมประท้วงกับเขา ปักหลักอยู่กับเขา ตั้งกี่ปีตั้งไม่รู้กี่งวด เสร็จรัฐบาลนี้ล้มไปแล้วก็ออกไปอีกกี่งวดจนกระทั่งถึงปีพ.ศ. 2557 เราก็ไม่ได้ออกไปอีก แต่เราก็ทำงานการเมืองต่อ 

อาตมาก็ขยายความอธิบายบอกว่านี่แหละงานการเมืองงานของมนุษยชาติคืองานการเมืองทำกับพลเมือง ไม่ใช่ไปทำกับหมู หมา กา ไก่ งานการเมืองไม่ใช่ทำกับช้าง ม้า วัว ควายพวกนี้ งานการเมืองคือทำกับพลเมือง ทำกับคน แล้วเรียนรู้มีความรู้มีความสามารถ   ไม่ใช่ไปช่วยสัตว์ก่อน เดรัจฉานหมู หมา กา ไก่  มันไม่ใช่ ต้องมาช่วยคนก่อน ให้คนนี้แหละ มีภูมิธรรมโลกุตรธรรมก่อน แล้วจะช่วยคนด้วยกันแล้วก็จะไปช่วยสัตว์หมู หมา กา ไก่ทีหลัง 

หมูหมากาไก่นั้นเขาลึกซึ้งในอจินไตยคือมันมีวิบากของมัน มันจึงเป็นแค่สัตว์เดรัจฉาน กว่ามันจะมาได้ร่างคน กว่ามันมาจะได้มาเป็นคน นี่เป็นอจินไตยเป็นเรื่องกรรมวิบาก เพราะฉะนั้น มันจะต้องไต่เต้าขึ้นมา เราก็ต้องช่วยคนก่อน คนจะได้ไปช่วยสัตว์อีกทีหลัง เป็นตัวอย่างให้สัตว์ด้วย นี่พูดง่ายๆไม่ได้ยากอะไร มันเป็นขั้นเป็นตอนเป็นลำดับ 

_สู่แดนธรรม... ถ้าจะมีคนมาเถียงว่า ถ้านักธรรมะคิดอยากจะช่วยคนอยากจะช่วยสังคม อยากช่วยอย่างอื่นได้ไหม ทำไมต้องมาช่วยการเมืองด้วย 

พ่อครูว่า... การเมืองนี่เป็นเรื่องใหญ่ การเมืองนี่ช่วยแล้วมันเป็นเรื่องรวมไปทั้งหมดเลย ของคนฉลาดคนเมือง หากไปช่วยคนป่าไปช่วยคนเถื่อน มันจะมาช่วยกันได้หรือจะทำทันหรือ มันยากใช่ไหม คนเมืองนี่มันเป็นคนเมือง เป็นคนที่เจริญเป็นคนที่ฉลาดแล้ว ง่ายขึ้น 

_สู่แดนธรรม... ถ้ามีคนทำแบบนั้นแสดงว่าเขามองว่าธรรมะช่วยได้แค่ 

พ่อครูว่า... ก็มีความรู้ในความเป็นธรรมะของเขาอยู่ในกรอบของความเป็นกะลา เขายังไม่เข้าใจถึงความกว้างขวางของความเป็นธรรมะของมนุษยชาติ เมืองที่กว้างขวาง เขามีความรู้อยู่ในกรอบประมาณกะลาครอบ อาจจะกะลาใบเล็กไม่โตหน่อยก็ตามเถอะ 

_สู่แดนธรรม... ส่วนมากที่ผมได้ฟังมาว่า ประโยชน์ของนักธรรมะคือไปทำการบริจาคทำทาน ทำสงเคราะห์

พ่อครูว่า... เรื่องเล็กเรื่องน้อยเรื่องทานสงเคราะห์เป็นเรื่องโลกียะสามัญง่าย ที่กำลังพูดอยู่นี้อาตมาขอยืนยันอย่างที่คุณพูดว่า มันเป็นเรื่องโลกุตตระ เป็นเรื่องสุดยอด เป็นเรื่องเหนือชั้น เหนือชั้นจะว่าเป็นการเมืองก็เหนือชั้น เศรษฐกิจก็เหนือชั้น เป็นเรื่องของสังคมก็เหนือชั้น ขออภัยนะที่พูดนี้เหมือนกับใหญ่ เหมือนคนหลงตัวเองใหญ่เหลือเกินขออภัย 

คุณพยายามศึกษาเอาความจริง อย่าไปติดยึดอยู่ในพยัญชนะภาษามาก เอาความจริง แม้ชาวอโศกเราจะมีจำนวนน้อย ตอนนี้เรากำลังพยายาม เรามีพฤติกรรมของราษฎร การเมืองที่เป็นราษฎรไปแล้ว ยังไม่เข้าไปในกรอบของราชการ 

ตอนนี้เราชาวอโศกก็ตั้งพรรคการเมืองขึ้นมา ไม่รู้ว่าอนุมัติหรือยัง ชื่อพรรคสัมมาธิปไตย เราก็ยื่นขอ ทำไมถึงยาก ที่อื่นทำไมเขาขอได้เร็ว แต่พวกเราไปขอมันก็ยังยากอยู่ นี่ก็เป็นวิบากของพวกเรา เราก็ขอ “สัมมาธิปไตย” เป็นพรรคการเมือง ซึ่งเป็นพรรคการเมืองที่จะเข้าไปแบบตามรูปแบบของเขา ซึ่งเราไม่ได้ไปแย่งอำนาจหรอก แต่เราจะไปทำอย่าง Concept ของเรา อย่างวิสัยทัศน์ของเรา อย่างความคิดของเรานี่แหละ เราจะไปทำ 

ซึ่งเราจะไม่ได้ไปเที่ยวอยากยื้อแย่งไปเป็นสมัครส.สแข่งเขาอะไรต่ออะไร แรกๆนี่ก็คงจะ ถ้ากฎหมายเขาไม่บังคับให้ไปสมัคร เราก็จะไม่สมัครส.ส.อะไรเลย เราจะทำงานการเมืองภาคประชาชนไป แต่เขาบังคับให้สมัครก็อาจจะสมัครเข้าไม่ให้ผิดกฎหมาย เพราะว่าเราไม่มีพลเมือง ยังไม่มีประชากรที่จะเข้าไปแข่งขันมาก อย่างขนาดนี้นี่นะ ได้ข่าวว่า รทสช. เขามีพร้อมแล้ว 400 คนที่จะลงสมัคร มันสมัครได้เท่าไหร่ มี 400 เขตทั่วประเทศ นี่เขาก็บอกว่าเขามีครบแล้ว เขาก็คัดเลือกกัน มีครบแล้วเขาก็อาจจะมีตัวสำรอง วนี้ดีกว่าก็จะเอาคนนี้ก็แล้วกันเขาก็จะพูดกัน ถ้ามันดูภาพที่ว่าคนนี้เหมาะกว่าก็ว่าไป ยังไม่ถึงเวลาที่เขาจะสมัคร แต่เขาก็ทำเขาทำงาน 

แต่ของเรานี่เราก็พยายามที่จะทำ พรรคการเมืองของเรา ที่จะค่อยๆทำไป เพื่อที่จะยืนยันให้เห็นพฤติการณ์พฤติกรรมของนักการเมืองที่เป็นนักการเมืองไม่ใช่ไปล่าอำนาจ ไม่ใช่ที่จะไปแย่งชิงตำแหน่งหน้าที่ลาภยศอะไรไม่ใช่ แต่เป็นนักการเมืองที่จะรับใช้ประชาชน ทำงานเพื่อประชาชน อย่างเป็นโลกุตตรธรรมจริงๆ ซึ่งมันก็ถึงคราวถึงครั้งว่า ชาวอโศกน่าจะพยายามก่อหวอด ก่อตัวขึ้นมา ในขณะที่อาตมาก็ยังอยู่ ยังพอจะเป็นที่ปรึกษาได้บ้าง เป็นที่จะพอถามไถ่พยายามแนะนำได้ ซึ่งอาตมาไม่ปิดบังหรอก (พ่อครูไอตัดออกด้วย) 

_สู่แดนธรรม... ตอนนี้พรรคสัมมาธิปไตย ผมคิดว่าถ้าได้ยื่นเรื่องขออนุมัติไปแล้ว ฝ่ายกรรมการที่จะอนุมัติก็คงทราบแนวคิดว่าท่านก็เลยไม่อยากจะอนุมัติ เพราะมันจะไปล้มล้างความคิดของเขาส่วนใหญ่ 

พ่อครูว่า... มันไปล้มล้างไม่ได้ง่ายๆหรอก แม้ว่าอนุมัติขึ้นมาก็บอกแล้วว่า พรรคสัมมาทธิปไตย อาจจะไม่ส่งคนลงเลือกส.ส ถ้ากฎหมายไม่บังคับไม่ต้องส่ง ส่งก็ส่งไปอย่างนั้นแหละ เพราะว่าประชากรของชาวอโศกมีน้อย ยังไม่มากพอที่จะส่ง คิดถึงนะว่าจะทำก็ทำไม่ได้มากพอที่จะไปพรักพร้อมอะไร หรือว่าอยู่ในแนวหน้าตามแต่ละพรรคที่เขาบอกว่าเขาคุยเขาพร้อม เพราะว่ารายได้ 

หนึ่งในด้านที่ชัดเจนที่สุดก็คือพรรคการเมืองเขาต้องใช้เงิน พรรคสัมมาธิปไตยไม่มีเงินเลย จะพยายามมีเงินเท่าที่กฎหมายเขากำหนดว่ามันต้องมีก้อนเท่านี้นะอย่างน้อย ก็พยายามเท่านั้นเอง แล้วพวกเราก็ไม่ได้ไปใช้เงิน นักการเมืองทุกคนที่จะไปเป็นสมาชิก นักการเมืองที่จะไปอยู่ในพรรค หรือแม้แต่ประชากรชาวอโศกก็ไม่ได้มีเงินมีทองมากมาย 

อาตมาพูดไปก็ยังไม่เก่งนะ ยังขยายความไม่ได้ดีเลย เอาเถอะอาตมาว่า อย่าเพิ่งพูดเลย ทำ พยายามทำไปเท่าที่มันได้ทำ แล้วเราก็ทำให้ได้เต็มที่ มันจะได้ทำแค่ไหนเท่าที่มีโอกาส มีกฎหมาย มีหลักเกณฑ์ที่จะทำได้ เราก็ทำ ทำเต็มที่ของเรา ไม่ได้หย่อนข้อหย่อนมืออะไรหรอก 

เพื่อที่จะให้เกิดผลว่า เรื่องของการเมืองก็เป็นเช่นนี้ เรื่องของความเป็นที่เรียกว่าประชาธิปไตย มันควรจะมีพฤติกรรมพฤติการณ์อย่างนี้ ก็ทำด้วยความจริงใจด้วยความบริสุทธิ์ใจ ด้วยความรู้เท่าที่เรามี ความสามารถที่เรามี ทำขึ้นมา เพื่อสังคมมนุษยชาติ 

โดยเฉพาะที่อาตมานี่แหละเป็นผู้เข้าใจ นี่เป็นแบบของพระพุทธเจ้า สรุปง่ายๆอย่างนี้ก็แล้วกันแต่มันลึกซึ้งซับซ้อนอยู่นะ อาตมาก็ยังไม่เก่งกว่านี้ แบบพระพุทธเจ้าคือ

แบบไม่มีตัวตน ไม่มีตัวตน ไม่มีกิเลสที่มาบำเรอตน หรือแม้แต่บำเรอพรรคพวกของตน..ไม่มี เป็นการเสียสละ 100% รับใช้ประชาชน 100% และอาตมากล้าพูดด้วยว่าซื่อสัตย์ 100% ด้วย 

3-4 คำที่อาตมาพูดไปเมื่อกี้นี้ ใครจำได้ไหมมีอะไรบ้าง 

เสียสละ ไม่มีตัวตน รับใช้ ซื่อสัตย์ แค่ 4 ความหมายนี้ มันเป็นพฤติกรรมของมนุษย์ที่ทำงานการเมืองเยี่ยมยอดแล้ว 

รับใช้ประชาชน เสียสละ ไม่มีตัวตน ซื่อสัตย์ แค่นี้ก็ยิ่งใหญ่แล้ว แต่มันจะทำได้ไม่มากนัก แต่เราทำเต็มที่ของเราแล้ว ที่ว่าไม่ได้มากนักก็อย่างนี้ มันมีแรงต้านของสังคม เราก็พยายามทำก็แล้วกัน 

อาตมาเองอาตมายังไม่อยากจะตาย ก็เพราะคิดว่า คำว่าการเมืองโลกุตระ เป็นหนึ่งใน “บุญญาวุธ 7 ประการ” 

การเมืองนี้ก็เป็นหนึ่ง ที่อาตมาพาทำมาแล้วตั้งแต่ เรื่องมังสวิรัติเรื่องการกิน ตลาดอาริยะ พฤติกรรมไร้สารพิษ สุขภาพบุญนิยม การศึกษาบุญนิยม สื่อสารบุญนิยม การเมืองบุญนิยม นี่คือบุญญาวุธ อันเป็นบุญญาวุธของชาวอโศก 7 ระดับที่เราทำอยู่ตอนนี้ การเมืองบุญนิยมเป็นน้องเล็กที่สุด อาหารมังสวิรัติทุกวันนี้ก็ติดตลาดหมดแล้ว ตลาดอาริยะก็เป็นที่ยอมรับกันมาแล้วเพราะทำมาถึง 40-50 ปีแล้ว กสิกรรมไร้สารพิษก็เป็นที่ยอมรับแล้ว สุขภาพบุญนิยมก็ได้รับความนิยมพอสมควรขณะนี้ แล้วเราก็จะทำแบบไทยๆรักษาสุขภาพ แพทย์แบบแผนไทย 

การศึกษาเราก็พยายามที่จะให้มันได้ แต่ตอนนี้เราเป็นการศึกษาระดับ นี่ยังได้พอเป็นรูปเป็นร่างบ้างก็ระดับมัธยม ในขั้นเกินมัธยมเป็นอาชีวะบ้างก็ยังไม่ค่อยได้เท่าไหร่ ยิ่งเป็นระดับอุดมศึกษา เป็นมหาวิทยาลัย แต่ก็เริ่มไปแล้วล่ะ เพราะว่าหัวหน้าพรรคสัมมาธิปไตยคือ ดร.ใจเพชร กล้าจน ก็ได้เปิด วิทยาลัยที่ดำเนินไปบ้างแล้ว 

เพราะฉะนั้นก็ค่อยๆเป็นไป สื่อสารเราก็โอ้โห..ต้องใช้ทุนรอน ต้องอะไรต่ออะไรทุกวันนี้ แล้วคนมาทำงานก็ทำงานฟรีด้วย ผู้ที่ได้พวกเรานี้ก็พยายามฝึกฝนให้เด็กของเรารู้เรื่องงานการสื่อสาร มีความสามารถแล้วก็บินไปหากินข้างนอกกัน เหลืออยู่ในนี้ก็เป็นคนใจถึง ก็ต้องขอบคุณอยู่ที่ยังอยู่ช่วยพวกเราทำสื่อสารอยู่ได้บ้างก็ขอบคุณ ดูช่วยกันอยู่ ก็ไม่มากไม่มายแต่ทำกันเต็มที่เป็นเรื่องเป็นราว อย่างน้อยก็มีโทรทัศน์ออก มีวิทยุก็ไปเล็กๆน้อยๆ สื่อสารของเราก็ไปตามประสา 

มาถึงการเมืองแล้วนี่ กำลังกะป๊อกกะแป๊ก กระต้วมกระเตี้ยมกระเตาะกระแตะแต่ก็มีใจ เพื่อไม่ได้เพื่ออะไรเลย เพื่อมนุษยชาติเพิ่มมวลมนุษยชาติ ไม่ได้เพื่อลาภยศสรรเสริญโลกียสุขอะไร เหน็ดเหนื่อยลำบากลำบน พูดไปแล้วก็เหมือนจะไปอ้อนก็เหนียมๆอยู่อาตมาพูดไปแล้ว 

แม้แต่โลโก้ ของพรรคการเมือง สัมมาธิปไตย ตอนแรกเรามีสีธงชาติพาดเข้าไปแต่งเอาไว้ ทางโน้นเขาก็บอกว่า ไม่ได้ ต้องไปขออนุญาตต่างหาก เราก็บอกว่ามันยากนักก็เอาไว้ก่อน ยังไม่ต้องก็ได้ 

แต่มีตัวเลข 0 1 2 เป็นเรื่องลึกซึ้ง เป็นเรื่องอจินไตย ที่สื่อได้อธิบายได้ แต่วันนี้คงไม่อธิบาย มีเวลาแค่ 7 นาทีเหลือ 

มันเป็นความหมาย สรุปรวมให้ฟังคร่าวๆว่า เป็นตัวเลขแทนพฤติกรรม เรื่องปรมัตถ์ เรื่องของจิตวิญญาณที่หมายถึง คนที่กล่าวไปเมื่อกี้คือ เป็นคนไม่มีตัวตนคือเป็นศูนย์ คนที่ทำงานซื่อสัตย์สุจริต ยืนหยัดอยู่ในฐานของการทำงานเหมือนชาวโลก แล้วรู้ความเป็นโลกเรียกว่าเลข 2 ทำงานเหมือนชาวโลกเรียกว่าเลข 1 จะทำงานไม่มีตัวตนคือเป็น 0 

0 นี่คือทั้งหมด ทุกอย่าง Infinity 0นี่คือทั้งหมดที่ประดามนุษย์จะพึงมีเป็นสิ่งที่ดีที่ประเสริฐที่สุด 0 นี่ รวมเอาสิ่งประเสริฐทั้งหมดเอาไว้แล้ว อธิบายย่อๆคร่าวๆไว้อย่างนี้ คำพูดที่อาตมาพูด พอเข้าใจได้ไหม ไม่ใช่เรื่องเล่นลิ้น ไม่ใช่เรื่องตรรกะ ไม่ใช่เรื่องภาษาบัญญัติโก้ๆ แต่เป็นเรื่องที่ทำได้จริง 

ตั้งแต่จิตวิญญาณเรียกว่า ปรมัตถ์ เป็นจริง ไม่มีกิเลสจริง เพื่อมนุษยชาติจริงซื่อสัตย์จริง รับใช้ประชาชนจริง เป็นต้น อย่างนี้จริงๆ 

เพราะฉะนั้นเรามีความจริงสั้นๆย่อๆ แต่คำแค่ 4 ความหมายนี้ ซื่อสัตย์ ไม่มีตัวตน  รับใช้ประชาชน เสียสละ 

แค่นี้ก็เป็นคุณวิเศษหรือคุณสมบัติของนักการเมือง เท่าที่เรามีความจริงได้ ทำได้แบบนี้ มีแกนความจริงแบบนี้ เราจะสามารถ มีสมรรถนะมากเท่าไหร่ สามารถรับใช้ สามารถเสียสละ หรือแม้แต่สามารถซื่อสัตย์นี่แหละ เรามีจริงเท่าไหร่ เราก็ทำเท่าที่เรามี เต็มที่ เช่นเสียสละอย่างนี้เป็นต้น เราไม่ได้ทำเพื่อเอาอะไร ใจซื่อเราก็เรียกว่าซื่อ รับใช้ก็เท่าที่เรารู้ว่าจะต้องรับใช้ประชาชน ต้องทำอย่างนี้ให้มวลประชาชนเท่าที่เราจะมีสมรรถนะสามารถทำออกไปได้ ซึ่งเป็นสัจจะที่ พิสูจน์ได้ เราทำ อาตมาจะพาทำ จะได้แค่ไหนจะได้อย่างไร จริงๆอาตมาอยากเห็นจริงๆ อยากเห็นว่า ถ้ามันเป็นดังที่อาตมาว่า 

(ไฟดับ) _สู่แดนธรรม... เป็นนิมิตว่างานของพ่อท่านจะมาแน่นอน 

พ่อครูว่า... มา อาตมามั่นใจตรงที่ว่า อาตมาพาทำ อาตมาบริสุทธิ์ใจแล้วอาตมาก็มั่นใจว่านี่มันเป็นสิ่งดีสิ่งประเสริฐที่สุดแล้ว อาตมาบริสุทธิ์ใจแล้วอาตมาก็มั่นใจว่านี่มันเป็นสิ่งดีสิ่งประเสริฐที่สุดแล้ว เท่าที่อาตมาเชื่อว่าอาตมาเป็นพระพุทธเจ้า บริสุทธิ์ใจจริงๆว่า อาตมาเป็นโพธิสัตว์ที่มีความรู้ความสามารถระดับนี้ ถ้าผู้มีภูมิปัญญารับรู้สิ่งที่อาตมาทำ แม้บางคนจะมาไม่กี่ปีก็ตาม แต่ก็สะดุด รับรู้ด้วยปัญญาว่า มีอย่างนี้ด้วยหรือ 

เช่น คนอย่าง พล.อ. ประยุทธ์ ก็มีด้วยหรือแปลกประหลาด ทำงานมา 8 ปีทักษิณเขาก็ทำงานมา 8 ปี จนกระทั่งมีนอมินีมากกว่า 8 ด้วย มากกว่าก็ตามเอามาเทียบกันเห็นๆเลย จนกระทั่งมีนอมินีมากกว่า 8 ด้วย เทียบได้เห็นๆเลย

โดยเฉพาะไม่มีการโกงกินแอบแฝง และงานที่ทำก็เป็นชิ้นเป็นอัน มนุษย์ได้อาศัยใช้สอยโดยเฉพาะคนไทยหรือแม้แต่ติดต่อเชื่อมกับต่างประเทศ สิ่งที่อาตมาเห็นชัดมากที่สุดก็คือ​ ทักษิณเชื่อมโยงตะวันออกกลางไม่ได้เลย แต่พล.อ. ประยุทธ์เชื่อมตะวันออกกลางได้ ชาวอิสลามในโลกมีเยอะ ในไทยก็มีหลักอยู่มีอยู่

เพราะฉะนั้นในการจะพัฒนาประเทศชาติเจริญต่อไป เราจะเชื่อมโยงกับทางตะวันออกกลางแล้วเนี่ย เราจะสะดวกขึ้น แม้พลเมือง อาตมาไม่รู้สถิติพลเมืองของชาวอิสลามหรือตะวันออกกลางจะมากกว่าอินเดียหรือจีนหรือเปล่า 

พลเมืองชาวอิสลามทั่วโลก 

_สู่แดนธรรม... ประชากรชาวอิสลามมีศาสนิกมากกว่าทุกศาสนาครับ

พ่อครูว่า... แน่นอน พุทธศาสนามีพลเมืองไม่มากเท่าคริสต์ฮินดู อันนี้ไม่ได้แปลก ยอดพิรามิดจะไม่ใช่ฐานใหญ่  ยอดปิรามิดน้อย จากยอดลงมาน้อยแน่นอน อันนี้ไม่ได้แปลกมันเป็นเรื่องยากที่คนจะมาโลกุตระ แม้แต่ในไทยก็ยังช้าและยากไม่ได้ประหลาด จะต้องเป็นเช่นนี้ ไม่ใช่เช่นนี้ไม่ใช่ความจริง ยอดพิรามิดจะไปมากกว่าฐานพิรามิดได้อย่างไร เป็นสัจจะไม่ได้ประหลาด ถ้าไม่ใช่อย่างนี้ก็ไม่ใช่อย่างนี้ ต้องอย่างนี้ถึงเป็นอย่างนี้ เด็กๆฟังรู้เรื่องไหม 

เพราะฉะนั้นไม่ใช่เรื่องปรหลาดลึกลับ ผู้มีภูมิจะเข้าใจได้ อาตมาเห็นความเจริญของโลกุตรธรรม อันนี้ทำให้อาตมายังอยากจะช่วย อยากจะอุดหนุนส่งเสริมให้เกิดขึ้นมาในโลก ให้แข็งแรงเป็นกอบเป็นกำ ให้คนในโลก เห็นได้ง่าย ถ้ามันเป็นลูกต่อแสดงบทบาทให้คนในโลกเห็นได้ง่ายชัดเจนขึ้นมันก็ดีไหมล่ะ ใช่ไหม จะทำให้โลกเขารู้ว่า อย่างนี้ดีนะดีจริงๆ เขาก็จะได้ศึกษาติดตาม 

เพราะฉะนั้นถ้าทำอย่างนี้แหละคนไทยก่อน เมื่อคนไทยนี่แหละสามารถที่จะเข้าใจและเห็นดีเห็นงาม อาตมาไม่ได้ตะกละไปจนกระทั่งถึงต่างประเทศ อาตมามีเจตนารมณ์อยู่ว่า ไทยนี่แหละ อาตมาว่าเมื่อตื่น คนไทยตื่น ตอนนี้กำลังตื่นพูดไปแล้ว ตื่นตัว กำลังหันหลังกลับมาสนับสนุนในความรู้ความเห็นที่เป็นแก่นแก่นอยู่ในกลุ่มคนกลุ่มนี้ กลุ่มพลเอกประยุทธ์ กลุ่มรวมไทยสร้างชาติ อะไรนี่ อย่างนี้เป็นต้น มันจะเกิดจะเป็นจริงๆ มันจะมีมวล มันจะมีคุณภาพ มีทั้งปริมาณและคุณภาพ จะรวมกันอย่างได้สัดส่วนที่เจริญ ๆๆ ขึ้นมา มันเจริญไม่ง่ายหรอก จะต้องอุตสาหะพากเพียรกัน 

เพราะฉะนั้นพวกเรานี่ ผู้ใดอยากจะหรือว่าคิดว่าตัวเอง สนใจหรือชอบทางการเมืองก็เอา ขณะนี้ หลักๆ 1. การเมืองน้องใหม่ ที่อาตมาพยายามย้ำอยากให้พวกเราไปทำ 2. กสิกรรม นอกนั้นไม่มีปัญหามากเป็นรูทีนเป็นอุปการะไปเรื่อยๆ แต่ตอนนี้ถ้าเผื่อว่า 1. การเมืองน้องใหม่นี้ ผู้ที่จะทำก็เชิญ 2. กสิกรรมนี่เป็นหลักเลย ให้ยิ่งใหญ่ไปเลย แม้แต่นักการเมืองก็ต้องพึ่งอาหาร เพราะอาหารเป็นหนึ่งในโลกจริงๆไม่ใช่เรื่องเล่นหรอก แต่งานการเมืองตอนนี้มันกำลังเห็นว่า มันจะพยายามที่จะผลักดันให้มันเดินให้มันเป็นไปได้ ให้มันก้าวหน้าได้ 

ซึ่งอาตมาก็ พูดไปเราก็เป็นตัวเล็ก เป็นตัวที่ได้รับความศรัทธาก็เท่านี้ อันตัวเราก็เท่านี้ แต่รู้สึกว่าจะพยายามทำในสิ่งที่มันยาก หรือถ้าพูดจริงๆก็คือ ยิ่งใหญ่อยู่นะ งานการเมืองนี่ไม่ใช่งานเล็กๆเป็นงานยิ่งใหญ่ ในโลกนี้มันเป็นสิ่งที่เรียกว่าอธิปไตยเรียกว่าอำนาจ หรืออิทธิพล เป็นอิทธิพลเป็นอำนาจหรือเป็นพลังงานที่ มนุษยชาติเข้าใจ จนกระทั่งเขียนในตำราหรือว่า การเมืองคือการแย่งอำนาจ หรือการสร้างอำนาจ ตำรารัฐศาสตร์เขาว่าอย่างนั้นเลย ซึ่งความจริงมันซ้อน 

การเมืองไม่ใช่การแย่งอำนาจ การเมืองเป็นการ คำว่าสร้างคำนี้ มันมีนัยยะสำคัญซ้อน ผู้ปฏิบัติการเมือง งานการเมือง แค่ 4 คำ รับใช้ประชาชน เสียสละจริงๆ ไม่มีตัวตน และซื่อสัตย์ แค่ 4 คำ มันเป็นสัจจะที่ยิ่งใหญ่ ที่มันจะยืนหยัดยืนยันความจริง โดยไม่ต้องอยากได้ แต่ประชาชนเขาเห็นว่า คนนี้รับใช้ประชาชนจริงๆ คนนี้เสียสละเพื่อประชาชนจริงๆ คนนี้ทำหมดเนื้อหมดตัวเลยนะไม่มีตัวตนเลยทำเต็มที่เลย ซื่อสัตย์จริงๆ ประชาชนเขาจะมอบความเชื่อถือ มอบความศรัทธาที่เขาให้นั้นคืออำนาจที่ประชาชนเขาให้แก่นักการเมืองผู้นั้น ใครก็ตามที่ทำมีคุณภาพ แค่ 4 คำนี่ รับใช้ประชาชนอย่างจริงใจจริงๆ เสียสละจริงๆไม่มีตัวตนจริงๆ ซื่อสัตย์ แถมอีกคำหนึ่ง มีสมรรถนะ ความรู้ ที่จะทำอะไร ให้แก่ประชาชนได้รับประโยชน์ อย่างสมเหมาะสมควรไปตามลำดับได้ มันก็จะเกิดของจริง มนุษย์ก็จะ… สังคมที่ได้รับการบริหารด้วยนักการเมืองอย่างนี้ มันก็จะเป็นอยู่สุข สบาย สงบ อบอุ่น อิ่มเอม เกษมใส  ทุกคนก็จะเห็นว่าสิ่งนี้ประเสริฐ สิ่งนี้น่าเอาอย่างตาม ประชาชนก็จะเข้าใจว่าสิ่งประเสริฐคืออะไรแล้วเขาก็จะมาเรียนรู้ฝึกตนเป็นคนประเสริฐนี้ด้วย โดยเฉพาะคนที่มีธาตุจิตที่เป็นโลกุตตระธรรมแล้ว ก็จะพากเพียร คนที่เข้าใจแล้วก็จะพากเพียร 

เพราะคนเราเกิดมาถ้ามีภูมิธรรมในระดับเป็นเวไนยสัตว์ เป็นสัตว์ที่สอนได้ เป็นสัตว์ที่ใฝ่เรียนใฝ่รู้ใฝ่เจริญ เป็นเวไนยสัตว์ รู้ว่าสิ่งนี้ควรนะ ยิ่งเป็นคนที่เป็นโลกุตตรธรรม เข้าใจว่า อ๋อ..คนเราจะต้องเวียนเกิดเวียนตายอีกไม่รู้กี่ชาติ เพราะฉะนั้นต้องเรียนรู้สั่งสมอันนี้ สั่งสมคุณธรรมสั่งสมคุณวิเศษ อันนี้ จะเป็นคนที่บรรลุอรหันต์และเป็นโพธิสัตว์เป็นคนที่ประเสริฐสุด คุณธรรมที่พูดไปทุกคำทุกคำที่ค่อยๆพูดค่อยๆขยายความนั้นน่ะ จะเป็นคนที่เป็นประโยชน์ต่อมวลมนุษยชาติอย่างจริงๆเลย 

ซึ่งจะเข้าหลักที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ในยุคของท่าน ในภาษาของท่าน ในยุคของท่าน แต่ยุคนี้มันเป็นภาษาแบบใหม่ ซึ่งเป็นอธิปไตย 3 กับอายะ 3 แล้วอาตมาก็เอามารวมกันแล้วว่านี่แหละคือความเป็นประชาธิปไตยของพระพุทธเจ้า 

ผู้ที่พยายามทำความเข้าใจในสิ่งที่อาตมาพยายามอธิบายนี้ดีๆ จะเข้าใจได้ว่านี่คือสัจจะ นี่คือ สัจจะอันยิ่งใหญ่ ที่มนุษยชาติเรียกว่า การเมือง พยัญชนะก็ว่าอย่างนั้น แต่เนื้อแท้นี่แหละคือการเมืองแท้ เรียกด้วยศัพท์โก้ๆว่า รัฐศาสตร์ รัฐศาสตร์การเมืองที่มีทั้งเศรษฐศาสตร์อยู่ในนี้ มีเศรษฐศาสตร์การเมืองมีสังคมศาสตร์การเมืองอยู่ในนี้หมด 

อาตมาได้พยายามขยายความ พยายามที่จะเจาะรายละเอียดต่างๆ และก็มีทั้งคำสรุป มีทั้งคำอธิบายขยายสาธยายประกอบ ให้เข้าใจ ทั้งแก่นแกนทั้งรายละเอียด ขยายผลรอบๆขึ้นมาให้เห็นทั้งลึกทั้งกว้าง ให้ได้ทั้งแก่นแกนทั้งส่วนขยาย ก็คงจะพอเข้าใจกันได้สำหรับผู้ที่มีวัยวุฒิ มีวุฒิภาวะที่พอจะเข้าใจได้ แม้แต่เด็กๆก็ฟังได้ เพราะอาตมาไม่ได้พูดเป็นภาษาวิชาการอะไรกันมากมาย เพราะอาตมาไม่ใช่นักวิชาการ อาตมาลูกทุ่ง เป็นคนใช้ภาษามาเตอรทั้ง เป็นคนใช้ภาษาพื้นๆเป็นภาษาพ่อภาษาแม่ ภาษาของมนุษย์ ไม่ใช่เป็นนักวิชาการที่พูดคำก็เป็นวิชาการ เป็นเทคนิคอลเทอมอะไรต่างๆมันไม่ใช่ อาตมาก็พูดภาษาทั่วไปพื้นๆง่ายๆ ที่พระพุทธเจ้าท่านแนะนำให้พูดภาษานี้ ให้พูดภาษาอย่างนี้ ท่านแนะนำภาษาอย่างนี้ ที่พยัญชนะบาลีจะว่าอะไรให้ใช้ภาษาถิ่น ภาษาพื้น ภาษาของผู้ที่จะเข้าใจกันง่ายๆสื่อกันต้องเข้าใจถึงเนื้อหาสภาวะ เป็นภาษาของคนทั่วไปเข้าใจกันง่ายๆ แต่สื่อสภาวะธรรมที่ลึกซึ้งได้ 

อาตมาไม่ได้อยากจะไม่เป็นผู้ที่มีความรู้ จบปริญญาอะไร ไม่ใช่ไม่ได้อยาก ก็อยากอยู่ แต่… ต้องเป็นอย่างนี้ โพธิรักษ์ต้องเป็นอย่างนี้ อันนี้ก็เป็นอจินไตยอันหนึ่ง ว่าอาตมาทำไมปริญญาตรีก็ไม่ได้สักใบ แต่ก่อนนี้ก็รู้สึกว่า อาตมาไม่ฉลาดพอที่จะทำปริญญาตรีหรือ เราก็ว่า คนที่มันไม่เห็นจะมีท่าอะไรยังจบปริญญาตรีโทเอกเยอะไป ไร้สาระ ดีไม่ดีเลวร้ายด้วย จบปริญญาเอกแล้วก็เลวร้ายด้วยซ้ำก็ไม่มีปัญหา อาตมาก็เลยไม่มีปัญหาที่จะไปได้รับรองว่า เป็นคนมีปริญญาตรี รับรองว่าโทว่าเอก ก็อาตมาไม่มีปัญหาอะไรมาก 

แต่ในโลก อาตมาสนับสนุนพวกเราให้ไปเรียนปริญญาตรีโทเอก แต่ก็ไม่ได้ให้ไปเรียนปริญญาตรีโทเอกเพื่อที่จะไปประเมิน ไปทำงานในสังคมแล้วก็ได้รับเงินเดือนได้รับฐานะ ได้รับเป็นเกียรติยศจนกระทั่งเป็นศาสตราจารย์ เป็นอะไรต่ออะไร พวกเราก็ไม่ได้ไปอะไรอย่างนั้น ก็เรียนเพื่อที่จะได้ความรู้ จะไปประมาทเขาว่าการเรียนทางโลก พยัญชนะ ภาษาอะไรพวกนี้ ก็ไม่ได้หมายความว่ามันไม่มีความรู้ มันก็รู้อย่างน้อยความรู้ทางโลกนี่แหละ มันก็รู้ความรู้แบบโลกที่เขารู้กันมา ก็เอามาใช้สิ ..อ๋อ..นี่โลกเขาเป็นอย่างนี้ เราควรจะให้โลกเขารู้อย่างนี้ ให้โลกเขามาเป็นอย่างนี้ 

หรือแม้จะเป็นอย่างโลกๆ เราก็รู้ว่าอย่างนี้ดีกว่าอย่างนี้ คนที่ยังมาทางโลกุตระไม่ได้ ก็ดีทางโลกก็เป็นอย่างนี้ เราก็รู้ฐานะหรือรู้ลำดับของขั้นตอนความเป็นมนุษยชาติ 

_สู่แดนธรรม... ตอนนี้เลข 0 มาครบ 6 ตัวแล้วครับ 

พ่อครูว่า... อาตมาดูให้ถึง 20:00 น 

_สู่แดนธรรม... ในช่วงเวลาสำคัญที่ผ่านมา พ่อท่านได้อุตสาหะเขียนเรียบเรียงมาแสดงธรรมให้พวกเราฟังทั้งหมด 3 วัน 

พ่อครูว่า... วันนี้พูดนอกที่เขียนหมด ไม่ได้อ่านเลย 

_สู่แดนธรรม... ประจำวันที่พ่อท่านอธิบาย ประชาธิปไตยแบบไทยโดยเฉพาะ ทำให้ผม บังอาจเกิดอยากรู้อนาคตนะครับ คือ ผมหายสงสัยว่านึกไม่ออกว่าการที่โพธิสัตว์จะมาสืบทอดพุทธศาสนาให้ถึง 5,000 ปีนั้น ท่านจะสืบไปได้อย่างไร ผมมองภาพไม่ออก แต่พอได้ฟังพ่อท่านเทศน์ 3 วันนั้นผมแจ่มแจ้งว่า มันจะเป็นความจริงนี้สืบไปกับอธิปไตย 3 อย่างและประโยชน์ 3 อย่าง เลยได้รู้ว่าการทำสังคมเคราะห์ ก็คือการทำสังเคราะห์อย่างเหนือชั้นกว่าชาวโลก โลกที่เขาทำ 

แสดงว่าพ่อท่านจะสืบทอดศาสนาของเราให้ประชาชนคนไทยบรรลุประโยชน์ 3 อย่างนี้จนมีอำนาจแล้วก็ไปด้วยกันเรื่อยๆ แต่ผมก็เห็นว่าเราอย่าไปหวังว่า เราจะทำได้มาก เพราะว่าบารมีของพ่อท่านระดับ 7-8 มันจะมีความลำบากมีวิบากที่มากั้น พ่อท่านได้บอกว่าต้องทำได้เท่าที่เราจะทำเต็มที่ของเรานี่ล่ะครับ 

พ่อครูว่า... ใช่ๆๆอาตมาไม่ได้เป็นคนหวัง เราไม่หวัง แต่เราทำ “เราไม่รอ เราไม่หวังแต่เราทำ” อาตมาเอาการปฏิบัติด้วยการประพฤติการกระทำเป็น หวัง อาตมาก็เคยอธิบายธรรมะพระพุทธเจ้าแล้วว่าคุณอย่าไปสร้างความหวังแล้วมันจะอกหัก เราทำให้ไม่สมหวังแล้วมันจะ อกหัก (พ่อครูไอตัดออกด้วย) 

_สู่แดนธรรม... ครั้งหนึ่ง วันนั้นพวกเรากำลังทำกสิกรรมไร้สารพิษ พ่อท่านเคยให้โศลกธรรมบอกว่า อย่าให้สังคมโลกผิดหวังจากพวกเรา แม้เราจะไม่มีความหวัง แต่เราต้องเข้าใจความหวังของพวกเขาด้วย 

พ่อครูว่า... ใช่ๆ เราก็ไม่ได้หมายความว่า เราจะไม่ให้เขาหวัง หรือไปทำให้เขาอกหัก มันก็ไม่ใช่ แหม มันซับซ้อน ก็ขอจบด้วย ประเด็นสองประเด็นที่เคยพูดผ่านมาแล้วบ้าง คือ วิสัยทัศน์ของโลกีย์กับวิสัยทัศน์ของโลกุตระ เอาง่ายๆ วิสัยทัศน์ของคนโลกๆ ก็เพิ่มตัวเลข ตัวเลขของเงินได้ เขาเอาวิสัยทัศน์เอา GDP ของเขา เขาก็อธิบาย GDP อย่างของเขา อาตมาก็อธิบาย GDP อย่างของอาตมา 

GDP อาตมาจะต้องอธิบายอีกเยอะ ในภาษาเดียวกันนี่แหละ Gross Domestic Product รายได้องค์รวมของเรา ภายในประเทศนะ Domestic จากผลผลิต 3 คำ GDP 

รายได้องค์รวมในแนวคิดของแนวคิดโลกุตระกับแนวคิดโลกียะะ เขาเอารายได้คือตัวเลขของเงิน เป็นหลักเป็นตัวชี้บ่งเป็นตัววัดค่าเลย ทุนนิยมเขาจะทำอย่างนั้นหรือโลกียะเขาจะทำอย่าง มันตรงกันข้ามกับบุญนิยมตรงกันข้ามกับโลกุตระคนละทิศ หันหลังชนกันแล้วเดินกันไปคนละข้าง 

เพราะวิสัยทัศน์ของคนเนี่ย วิสัยทัศน์ของชาวโลกุตระจะมองที่พฤติกรรมหรือการลงมือทำงาน ไม่ได้ไปมองที่ตัวเลขที่ได้จากการทำงานแล้วได้ตัวเลข ตัวเลของเงิน จะมองที่ลงมือทำงานจริงๆเป็นคนที่สร้างสรรค์หรือคนที่ทำจริงๆ เกิดผลผลิตจริงๆ เกิดผลผลิตขึ้นมาแล้วก็ให้ เสียสละ ให้คนไปได้กิน ได้ใช้ ได้ใช้สอย ได้อาศัย ได้มากเท่าไหร่ การได้ให้แล้วก็ไม่เอาแลกเปลี่ยนกลับคืนนี้มันจะรวยไหม ...

สร้างพืชพันธุ์ธัญญาหารให้มากแล้วแจกแล้วมันจะรวยไหม ...มันไม่รวยหรอก มันไม่มีตัวเงิน ตัวทองอะไรมาให้หรอก พูดชัดๆ เรามีตัวเนื้อแท้ก่อนที่จะไปขายให้เป็นเงิน มันเป็นผลพลอยได้มาต่างหาก แต่เนื้อแท้ลงไปหาแก่นนี่คือผลผลิตตรงๆเลย นี่แหละเป็นผลผลิตเป็น Domestic ก็ได้ ของให้ไทยเราสร้างเองเลย สร้างพืชพันธุ์ธัญญาหารเนี่ย แล้วสร้างได้แล้วเสร็จแล้ว เรากระจายไปให้แก่ผู้อื่นต่อ ส่งไปต่างประเทศเลย ขายต่างประเทศหรือแจกต่างประเทศเลย รายได้มวลรวม Gross มันก็มีน้อยเพราะเราเอาไปแจก ขายก็ขายให้ต่ำกว่าทุน ขายราคาให้ถูกเพราะเราพออยู่พอกินแล้วเหลือก็แจกสิ ขายบ้างก็เอาบ้าง นิดๆหน่อยๆไม่เอาตะกละ ไม่เอาด้วยความโลภ 

ฉะนั้นรายได้ที่เป็นธนบัตร รายได้เป็นตัวเงินตัวทอง มันก็ต้องน้อย ใช่ไหม เด็กๆฟังทันไหม 

ตอนนี้ 20:01 น แล้ว ก็เอาละ อาตมาประมาณนี้ เด็กๆก็คงจะนานหน่อยแต่สมาธิก็พอใช้ได้ได้บ้างไม่ได้บ้าง สำหรับวันนี้ก็จบแค่นี้ก็แล้วกันเจริญธรรมทุกคน 

ที่มา ที่ไป

รายการปรับทุกข์ ปลุกธรรม ครั้งที่ 12 สัจจะยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติที่เรียกว่าการเมือง วันจันทร์ที่ 20 กุมภาพันธ์ 2566 ขึ้น 1 ค่ำเดือน 4 ปีเถาะ ที่บวรราชธานีอโศก

เวลาบันทึก 20 กุมภาพันธ์ 2566 ( 21:26:01 )

รายละเอียด

660222 มาเถอะมาอย่าช้าเพิ่มสัมประสิทธิ์มาสู่โลกุตระ พุทธศาสนาตามภูมิ ราชธานีอโศก https://www.boonniyom.net/53021.html

ดาวโหลดเอกสารที่                                                                                                          

https://docs.google.com/document/d/1zJ9OT0amsK599vVE0e4uOZZxD9Xf1cK-a3bs_jLjHTU/edit?usp=sharing                              

ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/1DUPfik3qAP7pbeBKTn18cKbs45Rjf_ZW/view?usp=sharing 

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/MUNnaoKrrrc 

และ https://fb.watch/iRPRh-gDb2/ 

สมณะเดินดิน... วันนี้วันพุธที่ 22 กุมภาพันธ์ 2566 ที่บวรราชธานีอโศก เหลืออีกประมาณ 10 วันจะถึงงานพุทธาภิเษกสุดยอดปาฏิหาริย์ ปีนี้เป็นปีปาฏิหาริย์ เพราะว่าพ่อครูตอนกลับมาจากสันติอโศกก็คิดว่า ไม่สะดวกในการที่จะเดินทางไปไหนมาไหนอีกแล้ว แต่ว่าหลังจากงานฉลอง อัฏฐาริยสัจจายุ ดูว่าสุขภาพพ่อครูจะดีขึ้นเรื่อยๆ จากการสังเกตว่า 1 ชั่วโมงครึ่งจะไม่พอให้พ่อครูเทศน์แล้ว พ่อครูวิ่งยาวถึง 2 ชั่วโมงได้สบายๆ ก็เลยมีการดำริว่า ที่จะไม่ไปก็เปลี่ยนใจว่า จะเดินทางไปแล้ว ก็ยังมีคนถามอาตมาอีกว่าจะไปแน่หรือเปล่า คนที่ถามแสดงว่าตั้งอยู่บนอนิจจัง พ่อครูดำริว่าจะไป แต่ถ้าไปไม่ได้ก็เป็นเรื่องสุดวิสัยที่เราพร้อมจะ.. พ่อครู ไปก็ดีไม่ไปก็ได้ 

คิดว่างานพุทธาภิเษกของเราเหมือนกับร้างลา ที่จะได้พบหน้าพร้อมเพียงกันมาหลายปีตั้งแต่มีโควิด ก็จะได้กลับไปลงสนาม งานปลุกเสกงานพุทธาเหมือนกับงานสัมมนาภายในของเรา ที่จะไปทบทวนในสิ่งที่เราควรจะได้เน้นย้ำ ทำให้หมู่กลุ่มภายในของเราแน่นแข็งแรงสมบูรณ์ขึ้นได้อย่างไร ครั้งที่จะจัดนี้เป็นครั้งที่ 47 ไม่ได้ไปปฐมอโศกตั้งนานแล้ว อาตมาไปก็เกือบเข้าไม่ถูกเหมือนกัน ตอนนั้นไปงานศพ เขาปิดประตูช่วงโควิด ก็เลยไปเข้าข้างหลัง ดูเหมือนคนก็ยังไม่พร้อมจะเปิดสักเท่าไหร่ ต้องไปเจรจา เข้าไปก็เหมือนเราไม่ได้เจอมานานแล้ว ลงไปเห็นต้นไม้ที่พวกเราปลูกกันมาร่วม 40 ปีต้นไม้มันใหญ่แน่นมาก เห็นแล้วขนลุกเลย ต้นไม้ทุกต้นที่นั่นพวกเราปลูกทั้งนั้น 

ปฐมอโศกเป็นชุมชนแรกแรกเลยที่พ่อท่านตั้งใจสร้างขึ้นมา นครปฐมอโศกคล้ายๆบ้านราษฎร์ มีพวกเราถวายเงินมาทุกบาททุกสตางค์ก็จะไปตั้งต้นสร้างปฐมอโศก เราก็จะได้ดูความสำเร็จของปฐมอโศกที่เดินทางมาเกือบ 40 ปี ก็มีความสำเร็จ น่าจะมีข้อคิดให้พวกเราได้ศึกษาหลายๆอย่าง ในฐานะที่เป็นชุมชนแรก ที่ก่อตั้งกันขึ้นมา พวกเราจะได้ไปดู อะไรที่อาจจะเป็นอนาคตของพวกเราก็ได้เพราะชุมชนนี้ตั้งมาก่อนเพื่อน คนก็จะค่อยๆชรตา ไปเรื่อยๆ เป็นการไปให้กำลังใจแก่พวกเราที่เดินทางกันมาถือว่ายาวนานเกือบๆ 40 ปี 

งานนี้ก็เริ่มตั้งแต่วันที่ 5 ถึง 10 ส่วนวันที่ 6 เป็นวันมาฆบูชา ปีนี้งาน พุทธาภิเษก กับปลุกเสกอยู่ห่างกันนิดเดียว ประมาณเดือนหนึ่งก็จัดงานปลุกเสกต่อ ไม่เป็นไรพระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ว่า การอยู่อย่างมีความเพียรแม้วันเดียวก็ประเสริฐกว่าอยู่ตั้ง 100 ปีที่จะอยู่อย่างเกียจคร้าน พวกเราถ้าอยู่เป็นร้อยปี แต่อยู่อย่างไม่ไปไม่มาไม่ขยับเขยื้อน อยู่อย่างนี้ร้อยปีก็ไม่มีความหมาย ถ้าอยู่อย่างมีความเพียร แม้วันเดียวก็มีคุณค่าประเสริฐกว่าอยู่อย่างเกียจคร้านแม้ร้อยปีก็ตาม เรายังมีลมหายใจมีเรี่ยวแรงแล้วก็คงจะเดินหน้า ปรารภสิ่งที่ให้ตัวเรามีคุณค่าประเสริฐให้ได้มากที่สุด ตอนนี้ก็มีอะไรประเสริฐกว่าที่เราจะได้ฟังสัจจะโลกุตระเพื่อเพิ่มสัมมาทิฏฐิของเราให้ยิ่งๆขึ้นไป ขออาราธนาพ่อครูครับ 

พ่อครูผู้สถาปนาโลกุตระสู่เมืองไทยในยุคกึ่งพุทธกาล

พ่อครูว่า... เจริญธรรมพวกเราทุกคน การมีชีวิตอยู่ มีลมหายใจอยู่ ยังไม่ตาย อย่างที่ท่านเดินดินพูดเกริ่นขึ้นมาก่อนแล้วว่า ถ้ามีความพากเพียร มีความอุตสาหะ แม้จะพากเพียรในการพยายามมีสติสัมปชัญญะรู้ตัวทั่วพร้อม แล้วก็มีความตั้งใจ เรียนรู้ถึงความเจริญ จะเจริญแบบโลกีย์ก็ตาม เข้าใจเรื่องคำว่า ความดีกับความชั่วต่างกัน แล้วก็พากเพียรปฏิบัติตนให้ดีขึ้น มันก็ไม่เสียชาติเกิด 

ยิ่งมาเข้าใจโลกุตรธรรมแล้วไม่ใช่รู้แต่แค่ความดีความชั่ว แล้วก็ทำตนให้เป็นคนดี ซึ่งพระพุทธเจ้าตรัสรู้นั้นมีเรื่อง จิต เจตสิก รูป นิพพาน สามารถที่จะทำจิตเป็นประธาน ให้รู้จักจิตเจตสิกต่างๆ ซึ่งเป็นต้นทาง เป็นต้นเหตุแห่งการทำชั่วทำดีก็ดี จนกระทั่งดับเหตุคือดับความชั่วสนิท เหลือแต่ความดี ทำแต่ดี เข้าใจโลก เข้าใจเหตุปัจจัยที่ปรุงแต่งกัน เรียกว่าสมมุติสัจจะหรือสมมุติกับปรมัตถ์ก็แล้วแต่ เป็นสมมุติทางโลกีย์ก็ตาม ก็เข้าใจโลกีย์เขาที่เขายึดอย่างนี้ว่าดี เราก็ดีตามโลกๆโลกีย์เขา ไม่ได้ขัดแย้งอะไร 

ยิ่งเป็นโลกุตระ เป็นปรมัตถสัจจะ มันทวนกระแสกันกับความดีความชั่วที่ยึดมั่นถือมั่นต้องมี กลับเป็นไม่ต้องมี ไม่ต้องยึดมั่นถือมั่น ปลดปล่อย เลิกละไปอีก วาง จนกระทั่งซับซ้อนลึกซึ้งมาก วางได้ตั้งแต่เราเป็นๆ หลุดพ้นได้ตั้งแต่ตอนเป็นๆ ไม่ติดยึดในโลกต่างๆ ในอัตตาต่างๆ จิตเจตสิกต่างๆ หลุดพ้นได้ อย่างยืนหยัดยืนยันเลยเจ้าตัวจะรู้ได้ด้วยตน ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ จะรู้ได้ด้วยตนว่าความหลุดพ้นเป็นเช่นนี้ ความไม่ติดไม่ยึดเป็นเช่นนี้แต่เรายังมีชีวิต แต่เราจะต้องอาศัย ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกที่มันยังมีอยู่ มันปรุงแต่งกันอยู่ 

คนที่ติดเขาก็เป็นทาส เราไม่ติดแล้วเราก็อยู่เหนือเป็นอุตตระ อยู่เหนือสิ่งนั้นไม่เป็นทาส แม้ไม่เป็นทาสแล้วเราก็ไม่ไปตั้งตัวเป็นนายอีกด้วย ไม่ไปข่มไปเบ่งสิ่งที่เราหลุดพ้นมาได้แล้ว อย่างนี้เป็นต้น มีแต่เห็นใจเขา เมตตาเขา เห็นเขาอยู่ในสงสารที่ตกต่ำหรือตกอยู่ในสงสารก็ช่วยกัน หาทางบอกทางกล่าว หาทางที่จะช่วยกันให้ได้พัฒนาขึ้นมาให้ได้ อย่างนี้เป็นต้น 

ซึ่งพวกเรา เป็นชาวโลกุตระที่อาตมาทำงานมาเกิดมาในชาตินี้ปางนี้ พ.ศ. 2500 กว่าปีมานี้ ศาสนาพุทธมันเสื่อมมากจริงๆ เสื่อมมากจนไม่เหลือโลกุตระตามที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสพยากรณ์เอาไว้ ตั้งแต่ท่านทรงพระชนม์ชีพว่า ศาสนาของท่าน ศาสนาพุทธนี้ มันจะเสื่อมในอนาคตเหมือนกลองอานกะ อย่างนี้เป็นต้น ก็พูดถึง ยืนยันอ้างอิงมานานหลายที แล้วก็จริง มันจริงๆๆ ใครจะไม่เชื่อก็ไม่มีปัญหา แต่ผู้เชื่อก็ได้ประโยชน์ 

แล้วก็รู้ว่าโลกุตระคืออะไร ผู้นำโลกุตระมาสถาปนาลงไป อย่างพยายามสถาปนาตั้งมั่นให้เกิดทั้งรูปทั้งนาม ให้เกิดขึ้นเป็นตัวตนของผู้ที่มาเอง บรรลุได้ด้วยทั้งรูปทั้งนามเอง อย่างพวกเราชาวอโศก อาตมานำพานี้ได้ ทำได้ มีผู้ที่มาก่อนอาตมา กล่าวถึงคำว่าโลกุตระ หรือทำสภาพโลกุตระทางรูปธรรม ท่านไม่มีรายละเอียดเหมือนอาตมา ท่านก็ได้แต่นำพาให้คนรู้ แต่ทีนี้คนไทยมี DNA โลกุตระอยู่ลึกๆ แต่มันเสื่อมไปจนกระทั่งมันจะหมดเชื้อแล้ว แต่มันก็ยังไม่ใช่หมดเชื้อ พอมันได้รับการกระตุ้นอีกมันก็ขึ้นมา ใครมีอยู่เชื้อเยอะอย่างพวกคุณอย่างพวกชาวอโศก โอ้โห.. อย่างนี้ใช่ ก็รีบมาๆๆ จึงมาทัน 40-50 ปีอาตมาจึงกอบกู้ขึ้นมาได้ประมาณนี้ ทุกวันนี้ก็ดีขึ้น ชาวไทยก็มีแรงต้านแรงที่เข้าใจว่าอาตมานี้หลงทางพาผิด มากบฎต่อศาสนาพุทธ จะเอาอาตมาตาย อาตมาก็ยืนหยัดยืนยันจน ธัมโม หเว รักขติ ธัมมะจาริง ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม อาตมาก็นำพาสำเร็จรอดได้จนถึงทุกวันนี้ 

ก็เหลือแต่ผู้ที่ยังไม่มั่นใจพอ เขาก็ยังไม่มา แม้รู้แล้วแต่เขายังติดโลกียะอยู่ ติดใน ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข ก็แล้วแต่ เขาก็ติดตามศึกษาตามอยู่ แต่ไม่มาชาตินี้ ก็รับฟังอยู่ ติดตามอยู่ ก็มีเพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้นอยู่ ซึ่งอาตมาก็พยายามที่จะเพิ่มมวลของโลกุตรบุคคลให้ยิ่งๆๆๆขึ้น เห็นอัตราการก้าวหน้าตามภูมิปัญญาของอาตมา ก็วัดค่าอยู่ว่า มันมีอัตราการก้าวหน้าที่น่าพอใจมาก อาตมาก็ยิ่งเห็น ก็ยิ่งเห็นความลึกซึ้งของธรรมะ มันมีมากเหลือเกิน ลึกซึ้งมาก อาตมาก็จำเป็นเหมือนกันว่า จะต้องพูดเอาไว้ จะต้องสาธยายเอาไว้ให้มีผู้รับสืบทอด รับรู้ เก็บไป แล้วก็จะได้เป็นเชื้อถ่ายทอดสืบทอดกันต่อๆๆๆ ไปได้ ช่วยกัน มันเป็นเรื่องไม่เสียหาย มีแต่เรื่องดีกับดี มีแต่เรื่องเจริญกับเจริญ 

อาตมาจึงพยายาม ทั้งพยายามที่จะสืบทอดต่อ ยังไม่ยอมตาย ยังพยายามที่จะพากเพียรเพิ่ม อาตมานึกถึงภาษาไทย สัมประสิทธิ์ ซึ่งเป็นภาษาทางคณิตศาสตร์เขา แต่อาตมาเอามาใช้ทางพุทธศาสตร์ สัมประสิทธิ์เป็นภาษาทางคณิตศาสตร์ เป็นอัตราการก้าวหน้าในระดับคูณขึ้นไป ของพระพุทธเจ้าก็มีระดับคูณขึ้นไปเป็นอัตราการก้าวหน้าระดับคูณซึ่งมันเหนือชั้นกว่าบวก บวกมันทั้งช้าทั้งไม่มีพลังฤทธิ์ที่สูง ที่จะตกต่ำได้ง่าย แต่ถ้ามันคูณแล้วขึ้นไป บวก คูณ ยกกำลัง ถ้าถึงขั้นขีดยกกำลัง มันก็ยิ่งจะมั่นคง แน่นอน เที่ยงแท้ถาวร ใช่ไหม ยิ่งขึ้นๆ มันก็เป็นสัจจะของมันอย่างนั้น 

อาตมาก็เห็นว่า อัตราการก้าวหน้าพวกนี้มันมีจริง แม้.อาตมาพิสูจน์ตัวเองต่ออายุไข นี่ถ้าอาตมาอายุขัยไปถึงร้อย อีก 10 กว่าปีนิดหน่อย ประมาณ 11 ปี ตอนนี้ 89 แล้วไปถึง 100 ถ้าไปอีก 11 ปี อาตมาว่ามันไม่ใช่เล่นนะ 11 ปีกับที่ขันธ์อาตมาต้องพากเพียร ต้องอุตสาหะอาตมารู้ตัว ไม่ใช่เล่น แล้วพลังงานที่มันเพิ่มสัมประสิทธิ์นั้นๆ ขึ้นมา มันจะยิ่งเพิ่มขึ้นอีก 

เพราะฉะนั้นประสิทธิภาพของสัมประสิทธิ์ที่มันได้นั้น มันจะช่วยให้ยิ่ง Fresh up มันยิ่งจะสดใหม่ หนุ่มขึ้น ยิ่งขึ้นเรื่อยๆๆๆเลย อันนี้เป็นเรื่องของอจินไตย เป็นเรื่องของสิ่งวิเศษเหนือสามัญธรรมดาที่มันเกิดจริง มันก็เป็นการพิสูจน์สัจจะอันนี้อีก เห็นไหม 

อาตมาฟังศาสตราจารย์ดอกเตอร์อะไรสักอย่างเมื่อกี้ เขาเปิดทางมือถือให้ฟัง เขาบอกว่าอาจารย์นี้อธิบาย ค้นพบมณีแดง มันก็คือสเต็มเซลล์ที่ว่า แต่ทีนี้อันนี้มันรู้สึกว่าจะเป็นจริงเป็นจัง กว่าดอกเตอร์สำลี สเต็มเซลล์ น่ะ อันนี้มณีแดงของอาจารย์คนนี้ มันดูจะมีผลจริงและรองรับกันดี มีผลวิจัยอะไรต่ออะไรดีกว่า อาตมาก็เห็นว่าการก้าวหน้าที่จะเพิ่มถือว่าอายุ เป็นยาอายุวัฒนะ ที่จิ๋นซีค้นหากัน ฮ่องเต้จิ๋นซีค้นมันไม่เจอในยุคโน้น  แต่ในยุคนี้มันจะมี ดีไม่ดีจะได้โนเบิลไพรซ์ ถ้าพิสูจน์อย่างจริงจัง ได้สูตรที่สมบูรณ์แบบของมณีแดงนี้อย่างถาวรและได้พิสูจน์กันทดสอบกันอย่างจริงจังแล้ว มันจะสุดยอดเลย เขาเรียกมณีแดงยาต้านแก่ ไทยค้นพบครั้งแรกของโลก มณีแดงยาต้านความชรา ก็ดูไป 

เพราะฉะนั้นในชั่วอายุของอาตมาที่จะพยายามรักษาขันธ์นี้ให้มันไปได้ มันก็จะมีสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นมาไล่เลี่ยกัน มันมีอะไรไล่เลี่ยมาตลอดเลยอาตมา ชีวิต อาตมาทำงานก็มีไล่เลี่ย คนอื่นมาเกิดหนุนซ้อนๆๆ ทำให้เกิดการเจริญได้สมบูรณ์แบบได้เรื่อยๆ เขาบอกว่ายังไม่จัดจำหน่ายอยู่ในขั้นการทดลองกับสัตว์ ไม่ได้เป็นผลไม้หรืออาหารเสริม แต่เป็นยาฉีดเท่านั้น ฉีดเข้าใต้ผิวหนัง 1 เข็มมีอายุประมาณ 4 เดือน มณีแดงเป็นชื่อกระบวนการที่ทำให้ DNA เสถียรช่วยต่อต้านความชรา นี่ก็เป็นการพัฒนาของทางโลก ทางวิทยาศาสตร์การแพทย์วิทยาศาสตร์ทางโลก 

คนก็คิดกันทั้งโลกพวกที่เป็นนักวิทยาศาสตร์ แต่นี่คนไทยเราก็ไม่ได้ด้อยกว่าคนต่างประเทศเขา ก็คิดได้ อันนี้จริงๆแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องของทางธรรมะนะ แต่มันก็เป็นคุณธรรมอันหนึ่งที่มนุษย์ต้องการ มันเป็นรูปธรรม มันเป็นวัตถุธรรม ที่จะเข้ามาช่วยสรีระ ไม่ใช่นามธรรมทีเดียว แต่ชีวะชีวิตของสัตว์โลก มันก็ต้องมีทั้งรูปทั้งนามช่วยกัน ถ้ารูปมันช่วย นามก็พลอยไปได้ด้วยกัน ก็ค่อยๆพัฒนาไป

อันนี้อาตมาขอเวลา เขาฝากโฆษณาด้วย 

เชิญเข้าค่ายอุโบสถศีลออนไลน์ จะเรียกว่ามักง่ายก็ได้ อยู่บ้านใครบ้านมันก็เปิดมือถือ เปิดโทรทัศน์ เปิดคอมพิวเตอร์ก็ได้ 

.. ขอเชิญทุกท่านร่วมเข้าค่ายอุโบสถศีลออนไลน์ ครั้งที่ 15

 “เข้าหาแก่นในแดนพุทธะ” เริ่มตั้งแต่วันศุกร์ที่ 24 ถึงวันอาทิตย์ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2566  สมัครง่ายๆ โดยการแสกน QR Code จากหน้าจอ เพื่อเข้าร่วมกลุ่มไลน์โอเพ่นแชท เมื่อเข้ากลุ่มแล้ว ท่านจะได้รับรายละเอียดการสมัครและกิจกรรมต่างๆ จากผู้ดูแลกลุ่ม อย่ารอช้า รีบสมัครเลย!! 

แล้วมาพบกับหมู่กลุ่มมิตรดีที่ บวรออนไลน์ นะคะ 

พ่อครูว่า... 

SMS วันที่ 17-19 กุมภาพันธ์ 2566

3 สถาปัตยกรรมที่พ่อครูพาทำช่วงสุดท้ายมีความหมายอย่างไร

_สว่างแสง ขวัญดาว · พ่อครูคะ ลูกได้ฟังมาว่าพ่อครูจะคอยดูความสำเร็จของการก่อสร้างภูเฮา สะพานโค้งรุ้ง เรือโคกใต้ดิน ลูกขอกราบเรียนถามพ่อครูว่า สิ่งก่อสร้างแต่ละอย่างให้ข้อคิดข้อเตือนใจอย่างไรคะ น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

พ่อครูว่า...  ก็มีข้อคิดเตือนใจมีทั้งที่ให้เห็นว่าคนก็ต้องสร้างสรร สร้างสรรค์ไม่มี ค ควายการันต์นะ  สรร ตัวนี้แปลว่า เลือกเฟ้น แต่ สรรค์ แปลว่าสร้าง มันเลือกเฟ้นแล้วจึงสร้าง ถ้าไปสร้างโดยไม่เลือกเฟ้นมันจะผิด เพราะฉะนั้นที่อาตมาทำนี้เลือกเฟ้นมาแล้วจึงสร้าง ซึ่งอาตมาก็เหลืออยู่ประมาณนี้มี ภูเฮา มีโคกใต้ดิน กับสะพานโค้งรุ้ง 3 สิ่งนี้ทำแล้วอาตมาก็จะเพลา มันหนักทั้งที่เงินที่จะเอามาใช้ ทั้งอะไรอีกหลายอย่าง ก็ขอผ่านๆไปก็แล้วกัน เพราะฉะนั้นที่คุณสว่างแสงถามมาก็คือ มันชี้ให้เห็นทั้งการสร้างสรร ที่ไม่มี ค และสร้างสรรค์ที่มี ค หรือจะไม่การันต์ก็แล้วแต่ สรรค แปลว่า สร้าง 

เพราะฉะนั้น มันเลือกแล้วพิจารณาแล้วว่ามันควรจะทำหรือควรสร้าง ภู คำว่า ภู นี่ มันเท่ากับ ความเป็นดิน หรือว่าเป็นหิน เป็น ดิน น้ำ มันไม่มีน้ำอะไรมากมายหรอกก็พอช่วยกัน มันก็เป็นองค์ประกอบของดินน้ำลมไฟ ทำให้มันเป็นเนินสูงขึ้นเป็นธรรมชาติธรรมดา เป็นธรรมชาติ ภูนี่ 

เพราะฉะนั้นคำว่า ภู เป็นธรรมชาติ ทีนี้คำว่า สะพาน ไม่ใช่ธรรมชาติ แต่ก็เกิดเป็นธรรมชาติให้เรา เราใช้มันเป็นธรรมชาติเอง มันพาดอยู่ มันเชื่อมต่อกันอยู่ สะพานคือที่เชื่อมต่อกัน เราก็ใช้อาศัยมันเป็นที่เชื่อมต่อที่เป็นวัตถุก็ได้ แล้วคนก็ต้องอาศัยเครื่องเชื่อมต่อ ตั้งแต่เป็นวัตถุจนกระทั่งถึงนามธรรม สะพานเชื่อมต่อก็คืออายตนะ หรือรูปกับนาม ที่มันต้องมีการสัมผัสกันแล้วเกิดอายตนะ นี่คือสะพานเชื่อมต่อเป็นต้น นี้เป็นนามธรรม มันเป็นความสำคัญที่จะต้องเรียนรู้และต้องเกิดต้องเป็นตั้งแต่อาศัยมัน ตั้งแต่วัตถุ จนกระทั่งอาศัยทางนามธรรม 

ส่วนเรือ อันนี้ซับซ้อนลึกซึ้งยิ่งกว่า ภู ยิ่งกว่าสะพาน เรือ มันหมายถึงทั้งนามธรรม หมายถึงวัตถุธรรม ศาสนาเทวนิยมเขาก็เห็นความสำคัญของเรือเหมือนกัน ซึ่งเขาสรุปว่า เรือของเขาคือเรือโนอาห์ เป็นเรือที่เกิดช่วยคนที่เหลือเมื่อโลกมันจะแตก น้ำมันจะท่วมโลก คน สัตว์จะตายหมด ถ้าได้อยู่ในเรือนี้ เขามองเป็นน้ำท่วมโลก ทางพุทธเรามองเป็นไฟไหม้โลก เป็นกลียุค แต่ของศาสนาเทวนิยมเขาเป็นน้ำท่วมโลก ของเราไฟไหม้โลกซึ่งละเอียดกว่า  อาตมาไม่ลงลึกในเรื่องของน้ำท่วมกับไฟไหม้ พูดสังเกตนิดหน่อยว่า น้ำท่วมนี้มันเหลือเศษไหม ไฟไหม้นี่ อะไรเหลือเศษมากกว่ากันกับน้ำท่วม น้ำท่วมเหลือเศษหยาบกว่า ไฟไหม้นี้แหลกรานกว่า ไม่เหลือเศษเท่า เป็นธุลีผงเป็นขี้เถ้าไปยิ่งกว่า 

เพราะฉะนั้นความละเอียดละออของพระพุทธเจ้า ที่ใช้ไฟ แต่ทางศาสนาเทวนิยมเขาใช้น้ำ ต่างกันโดยนัยยะประมาณนี้แหละ 

เพราะฉะนั้นอาตมาจึงสร้าง จะไปดูถูกก็ไม่ได้ เรือก็คือมีความหมายอย่างที่ว่ามาแล้ว ก็สำคัญ ไม่ใช่เราไม่รู้ความสำคัญ ก็เลยจึงสร้างความสำคัญว่าเราก็เข้าใจนะ เรือ นี่ก็เป็นอจินไตยว่า ทำไมอาตมาต้องไปเสียเงินเสียทองอยู่กับการอนุรักษ์เรือ ทั้งๆที่ทุกวันนี้เรือ เขาไม่ใช้กันแล้วเป็นพาหนะ ใช้กันอยู่ในทะเล ใช้อยู่ในแม่น้ำใหญ่ๆที่มีเหลืออยู่บ้าง แต่เขาไปใช้เครื่องบิน มาใช้รถ ใช้พาหนะทางบกทางอากาศได้เร็วยิ่งกว่าเรือ สะดวกยิ่งกว่าเรือ ลัดทางได้ยิ่งกว่าเรือ มีประสิทธิภาพมากยิ่งกว่าเรือ แต่เราอย่าลืมว่า วัฏสงสารมันวนไป ตั้งแต่หยาบจนถึงละเอียด เพราะฉะนั้น เรือมันก็จะต้องผ่าน 

เอาละจะมาถึงเครื่องบิน มาถึงรถยนต์ มาถึงอะไร จนกระทั่งเดี๋ยวนี้มันเป็นฤทธิ์เดชแบบสมัยนี้ มันไม่ใช่ฤทธิ์เดชแบบสมัยโบราณที่เหาะเอาเองเลย  เดินน้ำดำดินเองเลย เดินบนน้ำ ดำลงไปในดิน ไปเองเลย แต่สมัยนี้มันหาได้ที่ไหนเล่า พลังงานทางจิตที่มันจะวิเศษขนาดนั้น มันไม่ได้ มันก็จะต้องใช้สิ่งที่มันเป็นไปตามยุคตามสมัยอย่างนี้แหละ 

เพราะฉะนั้นอาตมาก็จึงทำให้มันครบถ้วน ก็ยังเหลือสิ่งที่พูดไปแล้วนี่ เพราะฉะนั้นก็พยายามทำให้มันครบถ้วนตามภูมิ ตามกาละ  เทศะ ฐานะที่มันถึงยุคสมัยก็ทำไป เพราะฉะนั้นก็ยังเคยนึกอยู่เหมือนกันว่า ทำไมเราจะต้องมาเสียแรง  เสียเวลา เสียเงินเสียทองกับไอ้เรือเนี่ย แล้วก็คิดว่าจนกระทั่งไปถึงกลียุคนี่ เรือที่เราพากันใช้อยู่หรือพากันอนุรักษ์ มันคงจะได้ใช้ประโยชน์น้อยลงๆๆๆ แน่ๆ 

ซึ่งอาตมาก็เอา ต้องพยายามทำตามประสาแหละ จะไปดูถูกดูแคลน จะไปตีทิ้งซะทีเดียวก็ไม่ได้ ไม่มีใครทำแล้วอาตมาว่าในประเทศไทยขณะนี้ มีนี่แหละอยู่บ้านราชเมืองเรือ ก็อีกแหละ ทำไมต้องชื่อบ้านราชแล้วก็เมืองเรือ อันนี้ก็เป็นอจินไตยอย่างหนึ่ง มันต้องเป็นอย่างนี้ พอ อธิบายไปมากกว่านี้ก็จะยาว 

อาตมาก็ได้แต่ขอบคุณคนที่ช่วยในเรื่องที่รักษาดูแลซ่อมแซมเรือ ระมัดระวังทำอยู่นี่ โดยเฉพาะกล้าวางหรือกล้าทน เขาดูแลอะไรต่ออะไรอยู่พวกนี้ก็ต้องขอบคุณอย่างยิ่ง เพราะฉะนั้นคนอื่นๆที่มาช่วยบ้างอะไรต่ออะไรบ้าง ไม่ว่าจะช่วยด้วยแรงงาน ไม่ว่าจะช่วยด้วยแรงทุน เงินทองอะไรก็แล้วแต่ ก็ขอบคุณทุกคน คนละไม้คนละมือ ช่วยกันเสริมสร้างสิ่งที่มันเป็น จะพูดไปแล้วมันก็เป็นเรื่องซับซ้อนลึกซึ้งเป็นอจินไตย แต่ก็พูดอย่างที่อธิบายสู่ฟังนี่แหละ ก็ผ่านอันนี้ก็แล้วกัน 

_ธัญญภัทร ดรุณพันธุ์ : ตอนที่ได้พบและกราบสิกขมาตุกล้าข้ามฝัน ช่วงงานตลาดอาริยะ สิกขมาตุก็มีความปฏิสันถารดีนะคะ สัมผัสได้ถึงความเมตตามาก ๆ ค่ะ 

พ่อครูว่า... นี่ก็แสดงออกมา ก็ขอบคุณ 

_คอยใคร · กราบเคารพพ่อครูครับ เมื่อเช้าฟังสิกมาตุกล้าข้ามฝันพูดเรื่องหาทางไล่นกพิราบไม่ให้มาขี้ที่เฮือนบวร ยามดึกจะให้หน่วยซิลมาเดินจงกรมคอยกระตุกเชือกที่ผูกกระป๋องนมไล่นก หรือจะจ้างเหยี่ยวมาไล่ ราคาเป็นแสน ที่ว่ามาผมรู้ว่าท่านพูดเล่นครับ ประเด็นอยู่ที่ว่าการไล่นกที่มาอาศัยพักพิงแบบนี้เป็นการไม่มีเมตตาธรรมไหมครับ บ้านผมก็นกเยอะเพราะผมบ้าปลูกต้นไม้จนคนที่บ้านบ่นว่าตากผ้าขี้นกตกใส่ประจำ ผมก็แก้โดยไม่ให้มันมีที่เกาะครับ เสียงบ่นก็หายไป โรงรถ นกก็มาขี้ใส่หลังคารถคนที่บ้านก็บ่นอีก(แต่ผมคนล้างไม่รู้จะบ่นทำไม) ผมก็หาวิธีให้มันไม่มีที่เกาะตรงหลังคารถเสียงบ่นก็หายไป เพราะให้ไล่คงยากครับเดี๋ยวมันก็มาอีกครับ ส่วนตัวผมเคารพและชอบฟังสิกขมาตุกล้าข้ามฝันเทศน์มากครับ จัดให้อยู่ในดรีมทีมเทศน์ของผมเลยครับ นำโดยท่านฟ้าไท ท่านถักบุญ สิกขมาตุกล้าข้ามฝัน สิกขมาตุผาแก้ว อยากให้จัดเป็นทีมเทศน์สักครั้งครับ สรุปผมไม่มีจิตอคติใดๆต่อท่านเลย แค่สงสัยในเรื่องการใช้วิธีไล่นั้นดีหรือไม่ดีประการใด กราบขอพ่อครูชี้แนะด้วยครับ กราบขอบพระคุณพ่อครูครับและขอให้พ่อครูอยู่กับลูกๆ ไปถึงร้อยกว่าปีด้วยครับ

พ่อครูว่า... แล้วคุณจะสร้างอาคารให้มันไม่มีที่ให้นกเกาะ คุณสร้างยังไง คุณจะสามารถทำยังไงอาตมานึกไม่ออก 

อาตมาก็ไม่วิจัยต่อก็แก้ไขกันไปเท่าที่ได้นะ ก็พยายามทำ ส่วนคุณจะมองว่าไม่เมตตา คุณจะไปเมตตาอันไม่มีประมาณ เมตตาสัตว์ต่างๆให้มันมาขี้รดหัวคนอยู่อย่างนั้น คุณก็มีเมตตาสูงก็อนุโลมเอา ก็อนุโมทนายินดีด้วย แต่อาตมาว่าอาตมาพยายามหาหลักเรื่องป้องกันต่างๆนานากันอยู่ แต่มันก็อย่างว่าทุกอย่างมันไม่ใช่ของง่ายๆในหลายๆสิ่งหลายๆอย่าง ก็พยายามกันไปก็แล้วกัน ได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น 

_แก้วตะวัน พวงบุบผา · น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพบูชาอย่างสูงยิ่งค่ะ..ประทับใจคำพูดพ่อครูที่กล่าวว่า"แสวงหาความสุข จึงสร้างเหตุแห่งทุกข์ " ถ้าไม่อยากทุกข์ ก็ต้องหยุดแสวงหาความสุขให้ได้ กราบสาธุค่ะ

พ่อครูว่า... ภาษามันง่ายนะ แต่จริงๆแล้วมันกว่าจะปฏิบัติประพฤติดับเหตุแห่งทุกข์ มันก็ไม่ต้องแสวงสุขอีกเหมือนกัน พระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้วก็นำมาสอน ก็ศึกษาแล้วปฏิบัติก็แล้วกัน 

ใกล้จะเลือกตั้งพ่อครูว่าเราควรสนับสนุนใคร

_สื่อฟ้าศิลป์ ภูวนาถ · เลือกตั้งหน้าฯพ่อครูสนับสนุนใคร? จะขอเลือกตั้งเดินตามหลังพ่อครูที่ไม่เคยเลือกผู้นำผิดทำนองคลองธรรมเพื่อประโยชน์สุขอาณาราษฎรใต้ร่มพระบารมีฯเลยมา 2 แผ่นดินฯกราบอนุโมทนาธรรมพ่อครูเพื่อมวลมนุษชาติสาธุ

พ่อครูว่า... อาตมาไม่ไปชี้แนะอะไรมากมาย ถ้าใครติดตามอาตมาอยู่ ก็จะรู้ ว่าอาตมาควรจะสนับสนุนใคร เพราะฉะนั้นพูดก็ได้ไม่พูดก็ไม่เป็นไร อาตมาก็สนับสนุนผู้ที่เห็นควรว่า เป็นผู้ที่มีประสิทธิภาพ ยกตัวอย่างเปรียบเทียบ เช่น อุ้งอิ้ง กับนายกตู่อย่างนี้เป็นต้น ซึ่งขณะนี้เป็นคู่ที่กระแสสังคมเขารู้สึกว่าเป็นคู่เทียบกัน เขาเรียกกันสวยๆว่าแคนดิเดต นายกครั้งหน้า อุ๊งอิ๊งกับนายกตู่ 

อาตมาว่ามันเทียบกันได้หรือ คนหนึ่งมีผลงานมา สำคัญคือวัยวุฒิ คุณวุฒิประสบการณ์ก็ดี มันเกินหน้าอุ๊งอิ๊ง มันควรหรือ จะเสี่ยง

เอาล่ะ อุ๊งอิ๊ง จะบอกว่าเสี่ยง แล้วเหตุปัจจัยของอุ๊งอิ๊งมาจากทักษิโนมิก ไอ้ประเด็นแค่นี้อาตมาก็ว่า ทำไมจะฉลาดน้อยกันได้ มันจะฉลาดน้อยกันไปถึงไหน ก็ความล้มเหลวของทักษิณ ของอา ของน้าเขย ของนอมินีต่างๆทักษิณ มันไม่เป็นเหตุปัจจัยที่จะพอเป็นหลักฐานพอเพียงที่จะเอามาใช้เป็นเครื่องตัดสิน หรือ 

เวลา 8 ปีเหมือนกัน เวลาของทักษิณเขาก็ใช้นอมินี แล้วผลงานเขาก็เห็น 8 ปีของพลเอกประยุทธ์ผลงานก็เห็น นัยยะรายละเอียดมีอีกตั้งเยอะ แค่นี้เหตุปัจจัยต่างๆเป็นเหตุผลประกอบ แล้วก็เอาไปสรุปผลให้แก่ตัวเองไม่ได้ก็แล้วไป อาตมาก็ขอพูดแค่นี้ก็แล้วกัน 

อาตมาบอกไปกรายๆแล้ว 

ที่จริงอาตมาเกิด 3 แผ่นดิน แผ่นดินรัชกาลที่ 8 รัชกาลที่ 9 แล้วก็รัชกาลที่ 10 อาตมาเกิดทัรัชกาลที่ 8 นะ สามแผ่นดิน รัชกาลที่ 7 นั้น อาตมาเกิดปี 2477 รัชกาลที่ 7 ท่านสละราชบัลลังก์ 2475 แล้วก็เลยเปลี่ยนมาเป็นรัชกาลที่ 8 เพราะฉะนั้นอาตมาก็เริ่มต้นที่รัชกาลที่ 8 ก็นิดหน่อยเอาให้ชัดๆตรงๆเท่านั้นเอง 

_จนแท้ บุญคุ้มมาจน · คืนวันศุกร์ที่ 17 ก.พ. ที่ผ่านมา พ่อครูสดใสเหลือเกินครับ.สาธุ…

พ่อครูว่า... สาธุให้จริงเถอะ 

_สุดาวรรณ ตั่นติกุล · ดิฉันได้พ่อครูสอนค่ะ ดิฉันจึงมีกำลัง! สอนตัวเองเสมอๆ.ให้สู้ๆ!กับกิเลส,ผัสสะ"ร้ายแรงมากๆ!!  รอบตัวดิฉันค่ะ   โชคดีเหลือเกินที่มีพ่อครูสอน(ไม่เช่นนั้น?!แพ้มันแน่!? เพราะมันเป็นสิ่งที่คนรอบตัวดิฉันเขาต้องการ(ตรงกันข้าม  เขาไม่สามารถรู้ได้เลยค่ะ/)

พ่อครูว่า... เอ้า วิบากใครวิบากมัน พยายามแก้ไขปรับปรุงให้ได้ ขอเอาใจช่วย 

_wommstaff5153 วูมสตั๊ฟ5153 • น้อมกราบนมัสการพ่อครูสมณะสิกขมาตุทุกๆท่านเจ้าค่ะ ทุกวันนี้ลูกได้รับฟังพ่อครูเทศน์ ลูกก็จะเอามาปฎิบัติตามบ้าง อย่างลูกปลูกกล้วย เวลาขายก็ขายถูก ๆ อย่างกล้วยน้ำว้าที่อื่นเขาขายหวีละ 35-40 บาท แต่ของลูกขายแค่ 25 บาท กล้วยหอมทองที่อื่นขายหวีละ 45,50,60 บาท ลูกขาย 35,25 บาท เท่านี้ล่ะเจ้าค่ะ ต่อนี้ไปลูกขออนุโมทนาบุญกุศลกับพ่อท่านมีสุขภาพแข็งแรงมีความสุขอายุยืนยาว 130 ปี นะเจ้าคะ สาธุเจ้าค่ะ

พ่อครูว่า... สาธุดี ดีมากช่วยอาตมาและก็ช่วยประเทศชาติ ช่วยสังคมมนุษย์ ช่วยสังคมโลก ช่วยเศรษฐกิจด้วยการประพฤติปฏิบัติแบบนี้ ช่วยยืนยันว่าเศรษฐกิจเจริญต้องคนลดการโลภ ลดเอาเปรียบ ลดที่จะถึงขั้นยอมขาดทุนได้อย่างที่เราพาทำหรือแจกฟรี อย่างนี้ต่างหากคือการแก้ปัญหาเศรษฐกิจ จะยังไม่ต่อคำว่า แก้ปัญหาเศรษฐกิจด้วยแนวคิดบุญนิยม จะได้อธิบายกันอีกซึ่งพูดมานานแล้วแต่ก็ต้องพูดอีก เพราะว่ามันยาก มันเป็นโลกุตรธรรม แล้วมันจริง 

ขอให้สมพรปากคุณ 130 ปี อาตมาตั้งใจว่าจะอยู่ 133 ปี 

_บุรุษ ไร้นาม · ชอบเปลว สีเงินครับ ชัดเจนมาก

พ่อครูว่า... ดี อาตมาก็เป็นแฟนนานุแฟนของคุณเปลวเหมือนกัน อาตมาก็อ่านที่แกเขียนทุกวัน

ประวัติส่วนหนึ่งของการเป็นนายแพทย์ นพ.สุรินทร์ และ นพ.ฝน 

_ต้อย ปลูกขวัญ ปฐมอโศก..ในโอกาสคล้ายวันเกิด คุณเจิดจินดา โชติยะปุตตะ วันที่ 17 ก.พ.2566 

คุณพ่อกุลศักดิ์ โชติยะปุตตะ ประธานมูลนิธิพิทักษ์กาญจน์ ได้นำรถเกี่ยวข้าวและรถดำนามาถวายพ่อท่านให้เป็นประโยชน์กับสาธารณะโภคีต่อไป ...(มีภาพ)

และเพื่อจะอุทิศส่วนกุศลให้เพื่อนคือ ลุงป๊อด (ดร.ธัชชัย แสงสิงห์แก้วเป็นลูกของ นพ.ฝน แสงสิงห์แก้ว)ซึ่งเป็นเพื่อนพ่อท่านด้วยค่ะ

พ่อครูว่า... ดี ป๊อด อาตมารู้จักดี เป็นน้องชายหมอจี๊ด ก็เป็นลูกอาฝนนี่แหละ อาตมาก็รู้จักดีกันกับอาฝน เพราะว่าลุงหมอของอาตมาเป็นเพื่อนกันรุ่นเดียวกันกับอาฝน เป็นหมอรุ่นเดียวกัน แต่ว่าเคยพูดอธิบายไปแล้ว 

คือลุงอาตมาอายุแก่กว่าอาฝน จบ ม.7 แล้วทีนี้ศิริราชเขาจะเปิดรับสอนนายแพทย์ เขาก็รับตั้งแต่ ม.7 แล้วก็ ม.8 ที่จริง ม.8 นั่นแหละเป็นหลัก 

ทีนี่อาฝนเขาไม่อยากจะไปเรียน อยากจะจบ ม.8 ก่อนถึงจะไปเรียนจึงจะเป็นขั้นตอนที่ดี อาฝนเขาก็เรียน ม.8 ต่อ ส่วนลุงอาตมาบอกว่า ไม่เอาแล้วล่ะอายุมากแล้ว ก็เลยไปเรียนก่อนไปเรียนที่ศิริราช ศิริราชรุ่นนั้นจึงเป็นรุ่นประกาศนียบัตร ยังไม่ได้เป็นปริญญา ยังไม่ได้เปลี่ยนแปลงคำว่าใบรับรองเป็นใบปริญญา ยังเป็นใบประกาศนียบัตรอยู่ ลุงหมออาตมาก็เลยได้รับจบแพทย์มาด้วย ได้รับประกาศนียบัตรรุ่นสุดท้าย หมอฝน จบ ม.8 แล้วไปเรียนเป็นรุ่นต่อมา จึงได้เป็นนายแพทย์ปริญญารุ่นที่ 1 นี่ก็เป็นเรื่องเล่าแถมให้ฟัง 

อาตมาก็สนิทสนม เพราะว่าอาตมาก็เป็นลูกลุงเหมือนกัน เอาไปเลี้ยงตั้งแต่เล็กๆจนกระทั่งมาเรียน ลุงก็ดูแลอยู่ตลอด เพราะแม่อาตมาเสียตั้งแต่อายุ 40 กว่า เพราะฉะนั้นก็อยู่กับลุง ลุงเลี้ยงดูอุ้มชูมาแต่ไหนแต่ไร ตั้งแต่ลุงยังไม่มีลูก เอาอาตมาไปเลี้ยงเป็นลูกคนแรก ก็เลยเป็นพี่คนโตของน้องๆเขา น้องๆลูกของลุงที่ใช้นามสกุลพรหมพิทักษ์ อาตมามาทางแม่ แม่ก็มาใช้นามสกุลพ่อก็คือ รักพงษ์ แต่ที่จริงก็คือตระกูลพรหมพิทักษ์ หรือว่าสุวรรณภูมิ 

พรหมพิทักษ์นี่คือลุงเป็นคนตั้ง จากพรหมวงศานนท์ ก็เลยมาใช้ พรหม เพราะว่าคุณตาชื่อพรหมสุรินทร์ ก็เลยเอาคำว่า พรหมมา แล้วก็ชื่อคุณตานั่นแหละ ชื่อท้าวพรหมสุรินทร์ พรหมวงศานนท์เป็นชื่อของอีกสายหนึ่ง ส่วนสุรินทร์นี้เป็นชื่อของคุณตาอาตมา ก็คือพ่อของคุณลุงนั่นแหละ คุณลุงเป็นพี่ของแม่ ก็นามสกุลกับชื่อ ชื่อท้าวสุรินทร์ ตาอาตมาชื่อท้าวสุรินทร์ ก็เลยเอาคำว่า พรหมมาใส่ เอาคำว่าพรหมมาบวกกับสุรินทร์ แล้วคุณลุงก็ตั้งชื่อตัวเองว่าสุรินทร์ เอาพรหมพิทักษ์ มาตั้งเป็นตระกูลพรหมพิทักษ์ เป็นสกุลพรหมพิทักษ์ ก็เล่านิดหน่อย ด็อกเตอร์ธัชชัยหรือว่าป๊อด ก็รู้จักกันดี ธัชชัย แสงสิงแก้ว 

_พลังเพ็ญ คำด้วง

กราบนมัสการค่ะ ดีใจมากค่ะที่รู้ว่าพ่อครูจะมางานพุทธาที่ปฐมอโศก นิมนต์พ่อครูเดินทางมาก่อนเพื่อปรับสภาพร่างกาย ไม่ให้พ่อครูเหนื่อยกับการเดินทางมากเกินไป จากลูกๆชาวสันติฯ กราบขอบพระคุณค่ะ

พ่อครูว่า... เขากำหนดวันเดินทางแล้ว ซื้อตั๋วเรียบร้อยแล้วไม่มีปัญหาอะไร 

SMS วันที่ 20-21 ก.พ. 2566

_รักษ์ธรรม  กล่อมอำภา  (ผรช. กลุ่มชลบุรีอโศก): รายงานการอ่านหนังสือปัญญา 8 ผมได้รับหนังสือ ปัญญา 8 เล่ม 1 เมื่อวันที่ 8 ต.ค 65 เริ่มอ่าน 9 ต.ค 65 ถึงวันที่ 29 ม.ค66  ผมอ่านจบไปแล้ว 3 รอบ กำลังจะอ่านรอบที่ 4 แต่โชคดี ประชุมกลุ่ม วันที่ 4 ก.พ  ท่านสมณะชนะผี ได้นำหนังสือ ปัญญา 8 เล่ม 2 เอามาแจก ผมก็เริ่มอ่าน เล่ม 2 แทนเมื่อวันที่ 5 ก.พ 66 และอ่านจบเมื่อวันที่ 21 ก.พ 66

หนังสือ ปัญญา 8 เล่ม 1 เปรียบเป็นเหมือนผลกระท้อน ผมอ่านไป เหมือน พ่อท่านทุบแล้วทุบอีก ผลกระท้อนน่วมแล้วน่วมอีก ผมอ่านเล่ม 2 ต่อ พ่อท่านก็นวดแล้วนวดอีกต่อ   ผมอ่านมาถึง หน้าที่ 486 บรรทัด 17 ความว่า   ขณะใด เมื่อใดที่เราปฏิบัติตามทฤษฎีของพระพุทธเจ้าเป็น"สัมมาทิฏฐิ"จริง ได้"ความรู้สึก"ของเราก็สามารถ"แยก"เป็น"2"และทำ"2ให้เป็น1"ได้แล้วอาศัย"1ที่อยู่ใน2"  ได้โดยไม่สับสนว่า  เมื่อใดเป็น"1" เมื่อใด อาศัย"2"  ผมอ่านตรงนี้ถึงบางอ้อ  เริ่มเห็น"แสงเงินแสงทอง"แล้วครับ  กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่ง ครับ

พ่อครูว่า... อนุโมทนาสาธุที่คุณสามารถเข้าใจสื่อบัญญัติหรือพยัญชนะต่างๆไปเข้าใจสภาวธรรมในตัวเอง อนุโมทนาสาธุ เอาใจช่วย พากเพียรปฏิบัติ อ่านแต่หนังสือเข้าใจเฉยๆไม่พอ ปฏิบัติตัวเองให้รู้จักฐานของตัวเองแล้วปฏิบัติไปตามฐานของตัวเองให้ถูกแล้วมันจะไม่สับสน มันจะไม่หลงเลอะ

ว่ายน้ำให้เป็นก่อนไปช่วยคนอื่นจึงถูกวิธี

_เล็ก ดินเพ็ญไพร...กราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพเจ้าค่ะ..ดิฉันมีตะปูตัวใหญ่ตรึงใจกับบุพการี และตะปูตัวเล็กกับพี่ จะทำอย่างไรถึงจะเอาออกได้ ฟังมาหลายวิธี แต่มันก็แค่โยกนิดหน่อย พอเจอผัสสะที่เราไม่ชอบ ไม่เป็นดังใจ มันก็ตีตะปูตัวเองลงไปอีก รู้ว่าโง่ที่ทำแบบนี้แต่จิตมันก็โง่จริงๆ เลยมาขอความเมตตาจากพ่อครู ให้วิธีปฏิบัติที่ถูกตรงเพิ่มเติมเจ้าค่ะ (*)(*)(*)

ดิฉันรู้สึกว่าถ้าเราถอนออกไม่ได้ ความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรมของเรา มันไม่ไปไม่มาเจ้าค่ะ แต่ด้วยความโง่ของจิต มันก็ยังยึดตรึงอยู่นั่นแหละ ตอนนี้เหมือนคนมึน ขมุกขมัว ไม่ชัดเจนเจ้าค่ะ กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ

พ่อครูว่า... คุณก็ต้องแยกความเกี่ยว ความเกี่ยวพันกัน ทุกอย่างมันจะเกี่ยวพันกันมา หรือความเป็นจริง อ่านความเป็นจริงแท้ของลักษณะที่มันเกี่ยวพันนี้ให้ชัดๆว่า คนน่ะ ถ้าเผื่อว่าคุณเองนะ ไม่ว่ายน้ำให้เป็นให้แข็งแรงพอเสียก่อนแล้ว ฟังให้ดีนะตรงนี้ ถ้าคนเราหรือคุณนั่นแหละ ถ้าไม่หัดว่ายน้ำให้แข็งแรงเสียก่อนแล้ว แล้วคุณก็จะมัวแต่ไปได้เที่ยวช่วยคนอื่น เห็นคนตกน้ำ เราก็ว่ายน้ำไม่เป็น ว่ายน้ำไม่แข็ง กระโดดลงไปช่วย แล้วจะเป็นอย่างไร มันจะช่วยกันได้ไหม เห็นตายมาเยอะแล้ว คนมันไม่นึกถึงตัวเอง จะบอกว่าเห็นแก่ตัวก็ไม่ใช่ พระพุทธเจ้าก็ตรัสชัดเจนว่า จงทำคุณอันสมควรก่อน แล้วสอนผู้อื่นจะได้ไม่มัวหมองหรือช่วยผู้อื่น ต้องทำของตนเองให้สำเร็จก่อน 

แม้แต่ในศาสนาคริสต์นี่แหละพระเยซู สอนว่า ช่วยตัวเองให้สำเร็จก่อนแล้วพระเจ้าจะช่วยในภายหลัง แหม..ฉลาดนะ พระเจ้าเนี่ย นั่นก็ถูก อย่างนี้เป็นต้น 

เอาละที่เขียนมาก็อธิบายมาพอประมาณ ยังมีต่ออีก 

_Kasem Santhong เกษม แสนทอง · ไม่ควรพูดว่ากินมัง(ส์) เพราะคือกินเนื้อ ควรพูดให้เต็มว่ากินมังสวิรัติ จึงจะหมายถึง อาหารปราศจากเนื้อสัตว์ครับ

พ่อครูว่า... อ้าว ก็เคร่งเครียดไปทำไมมากมาย พูดพอสั้นๆ พอฟังกันรู้เรื่องก็เอาแล้วนะ มันไม่น่าจะไปซีเรียสอะไรเกินไป เอาล่ะผ่าน 

หากนักการเมืองซื้อเสียงเราไม่ควรส่งเสริม

_ฟ้าพรห์มไพร นาวาบุญนิยม  · พ่อท่านคะตอนนี้ทางบ้านหนูอำเภอตระการพืชผล พรรค ภ.ท.มาแจกเงินชาวบ้านหัวละ 100 บาท.สองรอบแล้วค่ะ ..

พ่อครูว่า... วงเล็บเปิดอาตมาเขียนเองตรงนี้ คุณเขียนมานี่เป็น ภ สำเภานะไม่ใช่พอพาน ทองแท้นะ คุณเขียนมานี่ ภ.สำเภา ท.ทหาร มาแจกเงินชาวบ้านหัวละ 100 บาท 2 รอบแล้ว 

อาตมาไม่รู้ความจริงอันนี้ พูดไปนี้ ขอยืนยันว่าอาตมาไม่ได้รู้จริงหรอกนะว่า ภ ท หมายถึงพรรคการเมืองพรรคหนึ่งไปแจกเงิน 100 บาท อาตมาไม่รู้ ก็พูดได้แต่ว่าทุจริตของใครก็ทุจริตของมัน สุจริตของใครก็สุจริตของมัน สัจธรรมเป็นสัจธรรม อาตมาไม่รู้ความจริงได้ ตัดสินไม่ได้ แนะนำไม่ได้ 

ถ้าเรารู้ทุจริตเราก็ไม่ต้องไปส่งเสริม ถ้าแน่นอนจริงจังนะ ถ้าเอาแต่ว่าข่าวคราวเดี๋ยวนี้มัน Fake News เยอะ ข่าวโกหกข่าวหลอกลวงเยอะ เอาให้ชัดๆมั่นๆจริงๆ ถ้ามันมั่นจริงๆก็อย่าไปส่งเสริมสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เราส่งเสริมสิ่งที่ถูกต้องก็แล้วกัน 

อาตมาก็ยังไม่อยากวิเคราะห์ลงไปในเรื่องของการเมืองตอนนี้ ในประเด็นที่หยิบประเด็นอันนี้มาขยายความก็ได้อีกยาวเยอะ 

เพราะว่าการเลือกตั้งนี้มันเป็นเพียงองค์ประกอบนิดหน่อย ดีไม่ดีมันเป็นงานการเมือง ที่ไม่ใช่เนื้อแท้ของประชาธิปไตย ประชาธิปไตยนั้น อาศัยสัจจะในพฤติกรรมและสิ่งที่เป็นพฤติหรือประพฤติหรือกระทำของคนจริงๆ 

อันนั้นมันเป็นวิธีการ การเลือกตั้งเป็นวิธีการตื้นๆ ซึ่งมันเกิดจากพวกประชาธิปไตยขาเดียว เขาไปมองเผินๆตื้นๆว่าอาศัยคนมาลงคะแนนเสียง เพื่อแสดงถึงสถิติของคนว่า ใครจะเลือกใครแท้ แต่คนที่รู้ความซับซ้อนสับสนกลในวิธีการต่างๆในการที่จะให้คนมาเลือกตั้ง แม้แต่เรื่องการซื้อเสียงอย่างที่พูดผ่านไป หรือการสร้างค่ายกล สร้างวิธีการ สร้างการครอบงำอะไรต่ออะไรต่างๆอีกมากมายก่ายกอง ที่จะให้คนมาลงคะแนนเสียงให้ ทั้งๆที่เขาไม่ใช่คนดี คนจริง คนที่ควรจะมาบริหาร แต่มันก็อาศัยไปตามประสา 

มันเป็นเรื่องรอง ถ้าผู้ที่อยู่ในภูมิธรรม เช่นคนไทยเรานี่ มันน่าจะมองออกในเรื่องของวิธีการ กับเรื่องของพฤติกรรมที่จริง รายละเอียดของกฎเกณฑ์ หลักเกณฑ์ วิธีการ กับพฤติกรรมที่จริง เดี๋ยวค่อยๆลงลึกละเอียดในเรื่องนี้ อาตมาพูดขยายความเรื่องนี้มาหลายประเด็น หลายมุม หลายแง่แล้ว เดี๋ยวค่อยว่ากัน ขอผ่านไปก่อน 

_พอใจ รักดี  · ลูกคนชลบุรี อยู่มา 30 กว่าปีไม่เคยมีโพลไหนมาถามความคิดเห็นสักครั้งเลยค่ะ ลูกสนับสนุนลุงตู่ค่ะ

พ่อครูว่า... คนเขาก็อ้างอิง มีข่าวชลบุรี เขามีโพล เลือกตั้งเขาบอกว่ามีอะไรแสดงออกมาตามโพลของเขา อาตมาก็ไม่รู้จะว่าอย่างไร ก็คนที่เขามาอยู่ คนที่เขามี มันไม่มีคุณร่วมอยู่ด้วยนี่น่ะ คุณเป็นคนชลบุรี คุณก็ไปถามสิ ถามว่าโพลเขาไปจับกลุ่มที่ไหน ฉันเป็นคนชลบุรีทำไมไม่เอาไปด้วย ก็เอาตามความอิสระของคุณเถอะ อย่าให้ใครมาครอบงำ 

เพราะฉะนั้นเขาจะครอบงำด้วยวิธีการใดๆ ก็ต้องฉลาดเท่าทัน ทุกวันนี้ มันมีวิธีการสารพัดที่จะทำให้คนต้องไปลงคะแนนเสียงให้เขา เอาละขอผ่านก่อน รายละเอียดพวกนี้ยังมีอีกจะได้พูด

พระเจ้าคือส่ิงลึกลับ พระพุทธเจ้าเป็นความเปิดเผย

_ป้ารัตน์ หนึ่งในธรรม  · กราบนมัสการค่ะ พ่อท่านด้วยความเคารพ อย่างสูงค่ะ ประชาธิปไตยมีในสมัย พระพุทธเจ้า โดยแต่ละหัวเมืองยังมีการรวมกันเเละมีการฟังเสียงกษัตริย์ต่างๆ ไม่ใช่เสียงจากพระพุทธเจ้าอย่างเดียว มีมานานแล้ว สมัยนี้แข่งขันกันน่าดู เพื่อคะแนนเสียงโดยวิธีต่างๆ น่าสงสาร กราบสาธุค่ะ

พ่อครูว่า... คนยุคไหนๆก็ต้องศึกษาโลกุตรธรรมนี่แหละ มันถึงจะอยู่เหนือโลก อยู่เหนือองค์ประกอบที่คนมันสารพัดที่จะทำด้วยกิเลส มันก็มีความเฉลียวฉลาดแบบโลกีย์ เรียกว่าความเฉลียวฉลาดเฉโก คือความเฉลียวฉลาดแกมโกงมันไม่บริสุทธิ์สะอาด มันเป็นธรรมดาธรรมชาติ 

เพราะฉะนั้นก็ต้องทำตนให้อยู่เหนือหรือหลุดพ้นให้ได้ บรรลุความจริงอย่างอิสระ แม้แต่พระเจ้า ระวังนะ.. พระเจ้าก็ยังเป็นนายของเรา นายของเทวนิยม เป็นแต่เพียงในสายโลกุตรธรรมของพระพุทธเจ้าเท่านั้น พระเจ้าเป็นนายชาวพุทธที่มีสัมมาทิฏฐิที่เป็นโลกุตระแท้ๆ ไม่ได้ พระเจ้าจะมาครอบงำเราไม่ได้ ไม่ใช่ไปขบถต่อพระเจ้า แต่เราพิสูจน์ความจริงจนชัดเจนแล้วว่า พระเจ้ายังลึกลับอยู่เลย ยังไม่สามารถสัมผัส ทางตาหูจมูกลิ้นกาย กันอย่างกระจะกระจ่างได้ มันเป็นแต่เพียงความสมมุติ อยู่ในห้วงความคิดเท่านั้น พระเจ้า 

ผู้เป็นพระบุตรที่เอาคำสอนมา ซึ่งอาตมาอธิบายซ้อนแล้ว พระบุตรหรือพระศาสดาแต่ละองค์ของเทวนิยมไม่รู้จักการเกิดการตาย ไม่รู้จักกรรมวิบาก ไม่รู้จักว่าความรู้และความจริงที่ตนเองมีของพระศาสดาแต่ละองค์ เป็นของท่านไม่ใช่ของพระเจ้าที่ไหนหรอก แต่ท่านก็ไม่รู้ตัวเอง นอกจากไม่รู้แล้วยังไม่เชื่อมั่นด้วยว่าความรู้ขนาดนี้มันมีด้วยหรือ เราสามารถด้วยหรือ ไม่มั่นใจตัวเองก็เลยไปฝากไว้ที่พระเจ้า แล้วก็ครอบงำคนอื่นให้ศรัทธาพระเจ้า อย่ามาเชื่อฉัน อ้าว

อย่างนี้ก็พิสูจน์กันโต้งๆตรงนี้มันไม่เต็มที่สิ นี่เป็นนัยยะละเอียด พวกนี้นี่. ขออภัยที่อาตมาพูดไม่ได้ไปข่มเบ่งพระเจ้าของศาสนาเทวนิยม แต่เป็นวิชาการเป็นสัจจะที่อาตมาวิจัยวิจารณ์ออกมาให้เห็น สภาวะความจริง อันนี้อาตมาวิจัยไว้เยอะในหนังสือ เขียนแล้วก็พูดบรรยาย มาก โดยเฉพาะหนังสือเขียนนี้พูดรายละเอียดไว้เยอะเลย ให้เห็นว่า 

พระเจ้าที่อยู่ในความลึกลับ เป็นสิ่งลึกลับจริงๆ คุณก็ต้องจำนน เพราะคุณไม่มีพระเจ้ามายืนยันได้ แต่ของพระพุทธเจ้านี้หมายถึง จิตวิญญาณ ที่เป็นพระเจ้า ใช้ศัพท์ตัวเดียวเรียกก็ได้ โดยศัพท์เรียกว่า ข้าพระพุทธเจ้า ศัพท์ ข้า ก็คือพระพุทธเจ้า ผู้ใดสามารถที่จะเชื่อพระพุทธเจ้า ก็ชื่อว่า ข้าพระพุทธเจ้า เพราะฉะนั้น พระพุทธเจ้าก็คือเป็นพระศาสดาองค์หนึ่ง ข้าพระพุทธเจ้า ผู้ใดที่เชื่อพระพุทธเจ้าก็คือ เชื่อความรู้ที่เขาเองยังไม่ได้ ยังลึกลับ แต่ของพระพุทธเจ้าเอามาเปิดเผยไม่ให้เป็นความรู้ที่ลึกลับ ให้เป็นความรู้ความจริงที่ชัดเจนชัดแจ้งอีกต่างหาก พิสูจน์ได้ยืนยันได้ แม้ที่สุดพระเจ้าเองยังไม่รู้ตัวเองเลยว่าจะทำให้ตนเองสูญไปจากความเป็นจิตนิยามหรือเป็นธาตุ เป็นปรินิพพานเป็นปริโยสาน ซึ่งเลิกสุข เลิกทุกข์ เลิกวนเวียนอยู่ในวัฏสงสารนี่เลย ศาสนาเทวนิยมพระเจ้าไม่รู้จัก แต่ของพระพุทธเจ้ารู้จักและทำได้จริง 

ทำให้สูญได้และจะอยู่อย่างยาวนานเหมือนพระเจ้าก็ได้ เป็นอมตบุคคล อย่างนี้เป็นต้น ซึ่งก็มีผู้พิสูจน์อยู่ ยืนยันด้วยเหมือนกัน ว่าศาสนาพุทธมีพระอวโลกิเตศวร จะอยู่นิรันดร จะช่วยรื้อขนสัตว์ให้หมดในโลกแล้วถึงจะปรินิพพานเป็นคนสุดท้าย นี่ก็เป็นปณิธานที่ยืนยันได้ อย่างนี้เป็นต้น 

จะบอกว่าพระอวโลกิเตศวรลึกลับ ก็ยังมีตัวตน ยังพอมีตำนาน แต่พระเจ้านี้ไม่มีใครรู้ตำนานเลย เป็นมาอย่างไรไม่มี พระเจ้าของศาสดาแต่ละศาสดา ตำนานไม่มีเลย เกิดมาแล้วก็เป็นพระเจ้าสร้างทุกอย่าง พระเจ้ามาจากไหนไม่มีต้นธาตุต้นธรรมเลย ต้นธาตุต้นธรรมของความเป็นพระเจ้ามาจากไหน พิสูจน์ไม่ได้เลย เอาอะไรมาเสกพระเจ้า ฤาษีมาเสกพระเจ้า แล้วเอาฤาษีมาจากไหน จบ พูดไม่ถูก ฤาษีก็คือคน คนสร้างพระเจ้า 

เขาบอกว่าคนสร้างพระเจ้าไม่ได้ พระเจ้าไปสร้างคนไม่ได้ สับสนไหม เพราะฉะนั้นยังงงยังลึกลับ วิจิกิจฉา ไปทั้งหมด เพราะฉะนั้นศาสนาพระพุทธเจ้าจึงพ้นวิจิกิจฉานุสัย สมบูรณ์แบบ

_ใบฟ้า ธรรมะธารา นาวาบุญนิยม · กราบนมัสการพ่อครูด้วยเศียรเกล้าฯ กราบนมัสการท่านสมณะและท่านสิกขมาตุ ด้วยความเคารพยิ่ง เจริญธรรมพี่น้องทุกฐานะ และลูกหลานที่น่ารักทุกคนค่ะประทับใจอย่างยิ่ง กับคำว่า"คนจนที่สงบเสงี่ยม" และ"คนจนที่สุขสำราญเบิกบานใจกับการที่ได้เสียสละ(ให้)" นอกจากนี้ ยังรู้สึก ปิติยินดีอย่างยิ่งค่ะ ที่"พระนิยตโพธิสัตว์เจ้า" ได้ขยายสายรุ้งแห่งโลกุตรธรรม เข้าสู่โหมด"การเมืองบุญนิยม" ตามกาละ เทศะ ฐานะ โดยมี "พรรคสัมมาธิปไตย"ค่ะ กราบขอบพระคุณพ่อครู ผู้นำทางจิตวิญญาณ และการบริหารปกครอง ที่ไม่มีผู้ใด สามารถเทียบเทียม ด้วยเศียรเกล้าฯ ค่ะ

พ่อครูว่า... คุณก็เห็นได้ตามภูมิของคุณแล้วก็ยกย่องยกยออาตมา คนอื่นเขาก็ยอมเห็นได้ตามภูมิของตนของใครของเขาเอง เขาก็อาจจะไม่ยกยอยกย่อง คนเขาอาจจะข่มหรือดูถูกดูแคลนอาตมาด้วยก็เป็นธรรมดาไม่มีปัญหาอะไรตัวใครตัวใครก็สิทธิของความรู้ ของตนเองทั้งนั้น 

_จรรยา ประเสริฐ  · เสียดาย หมอวรงค์ หมอเหรียญทอง ท่านท้อหรือยังหนอ??? คนดี ๆ มีอีกสักกี่คน ????

พ่อครูว่า... อาตมาเคยพูดว่า โลกหรือว่าสังคมนี้มันแย่เพราะคนดีท้อแท้ อาตมาว่าอาตมาไม่ท้อแท้ พากเพียรอยู่เนี่ย แม้จะตายก็ยังไม่ยอมตายง่ายๆ เพราะฉะนั้นอาตมาเลยได้เป็นคนดี นี่เล่นโวหารนิดหน่อย อ้าวพอก่อน ผ่าน 

หมอวรงค์ก็ดี หมอเหรียญทองก็ดี ก็มีคุณค่าต่อสังคมไม่ใช่น้อย ช่วยกัน คนดีก็ต้องช่วยกัน 

_ชีวิต อยู่ที่การตั้งค่า  · ตอนเนี้ผู้สมัครจากพรรคการเมืองเขามาจดชื่อผู้มีสิทธิเลือกตั้งแล้วครับ..ประเทศไทย สุดท้าย..เงินไม่มา กาไม่เป็น(ส่วนใหญ่)พ่อครูและชาวอโศกต้องยอมรับข้อนี้ครับ โลกโลกุตระกับโลกโลกีย์ยะแม้เป็นโลกลูกเดียวกัน แต่คนในนั้นต่างกันชัดเจน ซึ่งแน่นอนว่า..คนโลกีย์ย่อมมากกว่า

 ผมยังเชื่อว่าคนไทย(ส่วนมาก)ยังจมปลักอยู่กับทักษิณ...เพราะความโง่งี่เง่า.. ว่าทักษิณรวยแล้วจะบริหารประเทศ(คนในประเทศ)ให้รวยได้..คนจึงยังฝันลมๆ แล้งๆอยู่..เพราะฉะนั้นทักษิณส่งใครลงก็ช่าง..พวกเขาก็จะยังเลือกอยู่..ครับ(ความคิดเห็นส่วนตัวครับ)

พ่อครูว่า... ก็เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของคุณ ส่วนคนไทยนั้น อาตมาว่าจะพอมีปัญญาขึ้นมาจริงหรือไม่ อาตมาก็ไม่เชื่อเหมือนกัน เหมือนอย่างที่คุณเชื่อหรอก อาตมาไม่เชื่อตรงตามคุณเชื่อ คุณเชื่อทักษิณ คนจะโง่เง่าตกเป็นเหยื่อของทักษิณหรือระบบทักษิณ ตอนนี้ก็คืออุ๊งอิ๊ง ของพรรคเพื่อไทย อาตมาเห็น กระแสคนไทยนะ ตอนนี้ เขาวิ่งขึ้นจากปลักตมกันหมดแล้ว เขาไม่ได้จมอยู่กับทักษิณกัน อย่างมีปรากฏการณ์จริงนะอาตมาเห็นอยู่ ก็ไม่รู้ล่ะ 

ภูมิปัญญาของอาตมาหรือดวงตาของอาตมาเห็นอย่างนั้น คุณไม่เห็นบ้างเลยหรือ หรือว่าคุณก็คือคนที่จมอยู่ในปลักตมคนหนึ่งเหมือนกัน ขึ้นมาเถอะหรือจะให้คุณชัช  อุบลจินดาช่วย ขึ้นมาซะ 

_พรศรี ทองเกษร  · ลูกมีความสุขกับการได้ติดตามฟังธรรมะพ่อท่านทุกวัน ลูกจะพยายามปฏิบัติตามคำสอนพ่อท่าน พ่อท่านกล่าวความจริงทุกเรื่อง ซึ่งคนส่วนใหญ่ไม่ฟัง เรื่องที่พ่อท่านสอน เขาน่าสงสารมากๆ นักการเมืองควรได้รับฟังมากๆ เลย เป็นอันดับต้น เขาจะได้ลดละความอยากลงบ้าง ลูกหวังว่าคนไทยคงไม่โชคร้ายเหมือนที่ผ่านมา การเลือกตั้งคราวหน้า ขอบารมีพ่อท่านช่วยให้คนไทยได้นักการเมืองที่เป็นคนเสียสละเพื่อประชาชนคนไทยมากขึ้น ทำประโชน์ต่อประเทศชาติจริงๆ

พ่อครูว่า... อาตมาว่าผู้มีปัญญาเขาเข้าใจอย่างที่คุณเข้าใจก็คงพอมีอยู่นาา ทุกวันนี้ก็เริ่มลืมตาขึ้นมาบ้างแล้ว จากหลงหลับตากันมานานแล้ว หลับตานี่นะ ฟาดหางไปสู่พวกหลับตาปฏิบัติด้วย ช่วยกันได้เท่าใดก็ดีเท่านั้นแหละ ไม่มีใครเก่งเกินตนเองไปหรอก ไม่มีใครเก่งเกินตัวเองไปได้ 

อาตมาก็ จะว่าเจียมตนก็พอรู้ตัวเองว่า มีบารมีหรือมีความรู้ความสามารถเท่านี้แหละ แต่อาตมาไม่เคยท้อก็ทำอย่างเต็มที่ เท่าที่ยังมีแรงมีชีวิตอยู่ ไม่ได้ท้อถอย ไม่ได้ถดถอยเลย 

มันบังคับความรู้หรือปัญญาของคน มันบังคับไม่ได้ อาตมาเขียนหนังสือปัญญา คำว่า ปัญญา ที่พระพุทธเจ้าท่านแจกไว้ถึง 8 อย่าง ขยายความอยู่นี่เป็นเล่ม 1 เล่ม 2 เล่ม 3 ยังไม่ได้ตัดให้เขาเลยเล่ม 3 มีเล่ม4แน่นอน จะมีเล่ม 5 หรือไม่เท่านั้นเอง ปัญญา 8 

ตอนนี้เล่ม 3 ก็ยังไม่ได้ออกมา อาตมายังไม่ได้ตัดส่ง มันปาเข้าไป 700 กว่าหน้าแล้วเล่ม 3 นี่ ถ้าตัด 400 กว่าหน้าก็เป็นเล่ม 3 เหลืออีก 300 กว่าหน้าเป็นเล่ม 4 จะจบหรือไม่จบยังไม่รู้เลย ก็พยายามบอกตัวเองว่าอย่าขยายเพิ่มอีกเลย ขนาดนี้ก็ยากแล้ว ก็มันอดไม่ได้ที่อยากให้ชัดเจน มันรู้สึกว่าไม่ใช่ง่ายที่มันควรจะรู้ น่าจะให้คนเขารู้นะ เรารู้แล้วจะหวงแหนไว้ทำไม อาตมาก็เลยไม่ค่อยลงได้ง่ายๆ ก็พยายาม ที่จะไม่ให้เกินเล่ม 5 ไม่เกิน 5 เล่ม จะพยายามอยู่นะ สัญญาๆๆๆ แต่มันเลยไปอย่าเพิ่งเอาโทษอาตมานะ 

_เคยตามหาและอยากมีชีวิตคู่ (โลกสวย)... จะสู้ด้วยกันผ่านอุปสรรคไปด้วยกัน ประสบความสำเร็จในทางโลกียะ แต่ความจริง ไม่มีสิ่งที่ฝัน ชีวิตที่รอดมาได้ถึงทุกวันนี้เพราะเห็นความทุกข์ของแม่ และถ้าเรามีคู่มันก็จะทุกข์ มันก่อทุกข์ เราคงไม่แข็งแกร่งเหมือนแม่ที่แกร่งมาก เคยคิดว่าดิฉันเป็นคนที่โชคร้าย แต่ตอนนี้ดิฉันเป็นบุคคลที่โชคดีที่สุดในบรรดาญาติพี่น้อง เพราะมีสัมภาระน้อย มีกลุ่มคนชาวอโศกที่ให้โอกาสทำงาน คอยชี้แนะ คอยตำหนิ คอยสอนให้ชีวิตมีสัมมา มีปัญญาเพิ่มขึ้น ถึงจะช้า แต่ตอนนี้ไม่ต้องการแล้วความรักแบบสองเรา มีแต่ความรักเป็นญาติธรรม (พี่ๆเพื่อนๆลุงป้าน้าอาที่ทำให้เห็นทุกข์ ในการมีคู่ ก็ขอบคุณพี่ป้าน้าอาทุกคน ขอบคุณหลวงปู่ มากๆๆๆ)...ลูกหมาน่อย พวกเราดูแลตัวเองได้แล้วแข็งแกร่ง 

พ่อครูว่า... สาธุๆๆ เจริญๆเถอะ 

มาเถอะมาอย่าช้าเพิ่มสัมประสิทธิ์มาสู่โลกุตระ 

กว่าจะหมด SMS 3-4แผ่น เลยไม่ได้พูดสิ่งที่อยากจะพูด เอ้า ก็ท้าวความอีกนิดหน่อยว่า ศาสดาเทวนิยม ทุกองค์เลย คนปุถุชนสามัญทั่วไปทั้งหมดทั้งโลกนี่แหละ มีความรู้ความฉลาดและความจริงอยู่เพียง อยู่ในกรอบของโลกียะเท่านั้น โลกียะก็คือของเทวนิยม แม้ชาวพุทธแท้ๆทุกวันนี้ก็เสื่อมไปมาก ก็รู้ฉลาดและมีความจริงกันแค่โลกียธรรมคือ ความเป็น 2 ของความดีความชั่ว ตามสมมุติของแต่ละกลุ่ม แต่ละสังคม แต่ละประเทศนั้นๆ ซึ่งแตกต่างกันไปตามอุปาทานและตัณหาของแต่ละคน แตกต่างกันทั้งนั้น ศาสนาของเทวนิยมทั้งหลายจึงมี ความรู้ความฉลาด ความจริง อยู่แค่เทวะหรือภาวะ 2 ของความดีความชั่ว เป็นหลักสำคัญ เขาก็ยึดถือความดีความชั่วกันเป็นเรื่องยิ่งใหญ่เท่านั้น ทั้งนั้น 

ซึ่งแตกต่างจากพุทธศาสนาที่มีพระพุทธเจ้าพระองค์เดียวในโลก อาตมาขอยืนยันเป็นอย่างนั้น มีพระองค์เดียวในโลก ที่มีวิสัยทัศน์ ละเอียดลออลึกซึ้ง ซับซ้อน ก็คือ อาตมาเอาประเด็นนี้มาพูดเท่านั้นคือ ประเด็นของคำว่าเศรษฐศาสตร์ หรือเศรษฐกิจ คือเชื่อว่าการเพิ่มตัวเลขของเงินได้ 

ทุกวันนี้ทั่วไปส่วนใหญ่ นึกว่า GDP เป็นศั ย่อๆ ของ Gross Domestic Product เขาเชื่อว่าตัวเลขของเงินได้คือความเจริญ เป็นความพัฒนาก้าวหน้าของสังคมประเทศ นี่แหละเป็นแนวคิดของพวกทุนนิยม หรือพวกโลกีย์ เขาคิดและทั่วโลก นักเศรษฐศาสตร์ แม้แต่นักสังคมศาสตร์คือความรู้สามัญทั่วไป เขาจะเข้าใจและเป็น Concept เป็นวิสัยทัศน์ของเขาอย่างนี้ ซึ่งมันตรงกันข้ามกับบุญนิยมหรือโลกุตระ คนละทิศคนละทางเลย หันหลังชนกันเลย แล้วก็เดินไปกันคนละทาง โลกุตระกับโลกียะ 

เพราะวิสัยทัศน์ของคนที่เชื่อว่า การเพิ่มพฤติกรรมหรือการลงมือทำงานจริงๆของคน ที่สร้างสรรค์แล้วก็เกิดผลผลิตได้ขึ้นมาให้คนได้อาศัยใช้สอยกินอยู่กันแท้ๆนั่นต่างหากคือความเจริญ ที่เป็นความเจริญของมนุษย์ ของสังคมชาติทั้งหลายแหล่ จริงกว่า การไปนับไปยึดถือเอารายได้ เป็นตัวเลขของเงินได้ เป็นเครื่องยืนยัน เป็นเครื่องวัด มันเป็นเงินหรือรายได้ที่มาเป็นตัวบอก มันเป็น by Product มันไม่ใช่แก่นแท้ มันไม่ใช่ Product แท้ๆ 

เห็นไหมว่ามีความเพี้ยนความเหลื่อมกันอยู่อย่างนี้ เข้าไปลึกกว่านั้น วิธีการของคนที่จะได้เงิน ที่จะได้ธนบัตรมามากๆแล้วมายืนยันว่าเป็นความเจริญ มีความซับซ้อนด้วยวิธีโกง วิธีเอาเปรียบ เล่ห์กลต่างๆ ที่จะได้เงินมา ได้ตัวเลขของธนบัตร ตัวเลขของเงินมายืนยันว่า นี้ฉันเจริญ ฉันเจริญ เพราะทำตัวเลขนี้ได้ คุณได้ธนบัตรมาจริง แต่คนพวกนี้ส่วนมากที่เป็นเศรษฐี เป็นคนร่ำรวย เป็นกระฎุมพี ในโลกนี้เข้าวัดด้วยองค์กรฟอร์ป เอาตัวเลขของคนที่รวยนี้มาเปิดเผยด้วยวิธีการซับซ้อน มันเป็นวิธีโกงวิธีเอาเปรียบ วิธีไม่ได้เสียสละ เขาก็ได้ด้วยวิธีการต่างๆนานาแล้วก็ไปหลงดีใจ เขาไม่ได้ทำสักคน

อย่างเช่น แจ็คหม่าไม่ได้ทำงานไม่ได้ผลิตอะไรเลย เล่นกลวิธีพวกนี้ แล้วเขาได้เงินจริงๆนะ ได้รวยจริงๆ แล้วก็ไปหลงเอาตัวนั้นมาเสนอต่อคนว่า ทำอย่างนี้สิ มันผิวเผิน มันไร้สาระ มันขี้โกง มันเอาเปรียบ มันไม่ใช่มนุษย์ที่เจริญแท้เลย 

มนุษย์เจริญแท้ต้องมีพฤติกรรม มีการลงมือทำ มีการสร้างจริงๆแล้วรู้จักปัจจัยสาระของมนุษยชาติของโลก อาหารเป็นหนึ่งในโลก อย่างนี้เป็นต้น สร้างอาหารสิ สร้างจริงๆเลย ยิ่งกสิกรรมยิ่งวิเศษ เขาไม่มีความลึกซึ้งในเรื่องพวกนี้เลย ซึ่งไปบังคับเขาไม่ได้ เขาหลงอย่างนั้นอยู่ ก็บังคับเขาไม่ได้ 

เพราะฉะนั้นในแนวคิดของพระพุทธเจ้าหรือโลกุตรธรรม อาตมาก็มั่นใจว่ามันเป็นปัจจัย 4 พระพุทธเจ้าก็สรุปลง ข้าว ผ้า ยา บ้าน 

ยิ่งข้าวหรืออาหาร ยารักษาโรค ที่เอามาจากพืชพันธุ์ธัญญาหาร เอามาจากพืช ไม่ใช่ที่เขาเรียกว่า เป็นยาสมุนไพร ยาออแกนิค ยาที่ไม่ใช่สารเคมี มันเยี่ยมยอดกว่า เอาเถอะ ไม่ลงในรายละเอียดนี้ 

อาตมาจะพิสูจน์ พิสูจน์ความจริงที่ว่า ผู้สร้างสิ่งที่มันไม่ใช่เป็นปัจจัย 4 ที่บานปลายออกไปมาก นั่นแหละ เป็นคนหลงทาง ถ้าผู้ที่มาสร้างปัจจัย 4 ด้วยความรู้ที่แน่วแน่ไม่หลงทางออกไป มาช่วยกันพิสูจน์เลยในโลกนี้ ระดมกันออกมาเลย ใครจะอยู่หอคอยงาช้าง อยู่ที่ไหนๆอยู่ที่สูงไปสร้างอะไรอยู่ มาทำกสิกรรม ในดินแดนของตน อยู่ในโซนที่ปลูกพืชพันธุ์ธัญญาหารให้ได้ดีๆนี้มีอยู่กว้าง ในโลกนี้ กว้างมากกว่าในโซนที่ปลูกพืชพันธธัญญาหารได้มาก โซนที่ปลูกพืชพันธุ์ธัญญาหารได้น้อยมีน้อยกว่า 

เพราะฉะนั้นอาตมามั่นใจว่า ถ้าคนเข้าใจในเรื่องการปลูกพืชพันธุ์ธัญญาหาร  อาตมาไม่เน้นปศุสัตว์ ไม่เน้นประมง เพราะมันมีวิบากที่ซ้อนลึก แต่เขาก็ต้องทำกันอยู่สำหรับคนที่จำนน เขายังตกอยู่ในวัฏสงสารที่เขาจะต้องเป็นอย่างนั้น เขาก็ต้องทำบาปกันไปอยู่ แต่เรานี้หลุดพ้นบาปเพราะว่าเราเข้าใจกรรมวิบากที่เป็นอจินไตยลึกซึ้งไปหมดเลยจริงๆ เพราะฉะนั้นเราก็ไม่ไปทำ 

เราก็จะไปทำของเรานี่แหละ แบบที่เราเข้าใจอย่างที่อาตมาว่า อาตมาเข้าใจในแนวลึกพวกนี้ พาสร้างพืชพันธุ์ธัญญาหาร นี่แหละ หรือกสิกรรมนี่แหละ

เพราะฉะนั้นถ้าเผื่อว่าอันนี้มีคนเห็นด้วย เห็นดี แล้วก็ช่วยกันทำมากขึ้น ไม่ว่าประเทศไทย ประเทศอยู่ในโซนที่ปลูกพืชพันธุ์ธัญญาหารได้ดี ทำเลย แล้วมนุษยชาติในโลกในสังคมจะมีสิ่งที่อาศัยใช้กิน 

โดยเฉพาะมีอุดมคติ อย่างพวกเรา คืออาหารไม่ใช่สินค้าที่จะมาค้าขายเอากำรี้กำไรกัน แต่เป็นสิ่งที่แจกจ่ายเกื้อกูล แบ่งปันกันกิน อาหารถ้าราคาแพง คนจนเท่านั้นจะตาย คนรวยไม่ตายหรอก มีเงินมันก็ซื้อกินได้ แต่มันต้องกิน ไม่ว่าจะเป็นคนรวยหรือคนจนต้องกินอาหารทั้งนั้น 

เพราะฉะนั้นอย่าไปทรมานคนจนเลย คนจนมันมีมาก คนรวยมีน้อย เพราะฉะนั้นจึงต้องมีแนวคิด จะต้องพากันมาจน อย่างที่เราพยายามทำนี่แหละ มันเป็นปรัชญาหรือว่าเป็นความจริง เป็นหลักการ หลักวิชา ที่ยิ่งใหญ่ พาคนมาจน พาคนมารู้จักแก่นสาร รู้จักงาน รู้จักสิ่งที่ควรจะต้องมาระดม มาช่วยกันทำ 

อย่างน้อยชาวอโศกเรานี่ ได้คิดอย่างที่อาตมาว่าถ้าเข้าใจแล้ว ระดมมา เดี๋ยวนี้อาตมาว่า เราแจกทันอยู่นะ คุณทำมาให้มากๆเถอะ ชาวอโศกผลิตกันมา แจก พวกเราเพียงพอแล้วแจกหรือไม่ ก็ขายให้ถูก ส่งไปทั่วโลก การขนส่งที่จะเผื่อแผ่ไปสู่ผู้อื่น มันก็สะดวกง่ายขึ้น ทุกวันแล้ว 

เพราะฉะนั้นพยายามเถอะ อาตมาว่าอาตมาไม่ได้ชักชวนผิด อาตมาว่าอาตมาชักชวนถูก เพราะฉะนั้นนักการเมือง หรือว่านักบริหาร หรือว่านักศึกษาวิชาการต่างๆก็ตาม ถ้าเข้าใจอย่างที่อาตมาเข้าใจแล้วนี่ แล้วเอานำมาพูดนำเสนออยู่นี่ แล้วมาร่วมนำเสนอร่วมกันกับอาตมา หรือลงมือมาทำกันจริงๆ 

ตอนนี้ชาวอโศกเชื่อว่าจะเชื่ออาตมาที่พูดว่าจริงๆจริงๆนะ นี่คือสำนวนอาตมา จริงๆๆๆๆ จริงๆนะ ไม่เชื่อก็บังคับกันไม่ได้ อาตมาเน้นแต่ว่ามันเป็นความจริงที่จริงๆ มันไม่ผิด มาพยายามร่วมมือกันสร้างจริงๆ 

ในบ้านราช ยังมีที่ที่จะให้ปลูกฝังกันอยู่ มาเลย เรายังจ้างคนงานผู้ที่มาช่วยทำ นี่แหละช่วยปลูก ปู่เถาว์เดือนหนึ่งก็จ้างไม่ใช่น้อย คนข้างนอกมาทำ พวกเราก็ทำ ไม่ใช่ไปแย่งงานเขาหรอก เราไม่ได้ไปไล่เขา แต่เราเพิ่มผลผลิต มันมีที่ดินน้ำท่าเราก็เยอะแยะ  น้ำท่าไม่หมดง่ายหรอก แม่น้ำมูลมีเยอะ น้ำดีด้วย แม่น้ำมูลนี้ดีกว่าน้ำบาดาล รดพืชพันธุ์ธัญญาหารได้ดีกว่าเพราะว่ามีสารอาหารที่จะให้พืช น้ำบาดาลมันเป็นน้ำกลั่นน้ำกรองเข้าไปจากพื้นดิน เพราะฉะนั้นธาตุอาหารน้ำบาดาลสู้น้ำจากแม่น้ำไม่ได้ น้ำแม่น้ำมีธาตุอาหารมากกว่าน้ำบาดาลเยอะแล้วเราก็มีด้วย เครื่องมือก็ไม่ยาก การสูบการส่ง อะไรต่างๆนานา ทุกวันนี้สะดวก ง่าย ทำได้ 

สรุปก็คือ มาเถอะมาอย่าช้า อยู่ไหนรีบมา คว้ามีดพร้าและจอบเสียม ไม่ใช่เอาไปรบฆ่าใครนะ เอามาทำกสิกรรม เอามาช่วยกัน 

อาตมาจะเน้นๆย้ำๆซ้ำๆซากๆอยู่ เพื่อที่จะให้เข้าใจ ไม่ใช่ดูถูกว่าไม่ค่อยเข้าใจหรอก แต่คนเรามันไม่ค่อยอยากลงไปดู มันร้อน มันหนัก มันเหนื่อย มันสกปรก มันเปื้อนอะไรต่ออะไร… ปัดโธ่! เปื้อนมันก็ล้างก็เช็ดก็ถูได้ เราไม่ได้ไปหาพิษภัยอะไรมากมาย มีแต่วันสะอาด มีแต่ทำให้สะอาดขึ้นไปเรื่อยๆ เราก็รู้เราก็ฉลาด 

อย่างพืชพันธุ์ธัญญาหารของเรา แจกจ่ายกันไป พากเพียรกันไป เฉลี่ยกันไป 

นี่ ตอนนี้ศาลาปันสุขเป็นอย่างไรแล้วล่ะ รู้สึกจะอ่อนแรง ไม่ขยันนำไปใส่มันเลยดูแห้งแล้ง ศาลาปันสุข ฮือฮากันหน่อยเดียว ทำไมล่ะ การเสียสละ การสร้างสรรค์ การทาน การเผื่อแผ่ มันเลวหรือไง? พูดให้กระชากๆ กระตุกเข้าหน่อย มันไม่ได้เลวนะ มันดีจริงๆ 

เพราะฉะนั้นใครมี กาละ เวลา ปลีกเวลามา พยายามมีความฉลาดเฉลียวที่จะมาทำสิ่งที่ดีจริงๆ แต่คนมันน้อยที่จะมาระดมกันทำ ทำเผินๆ เสียเวลา วันเท่ากัน กาละเวลา หมุนไป แต่ละวินาทีทุกคนเท่ากันหมด แล้วก็ความรู้ความฉลาดก็ฟรี ทุกคนมีความรู้ความฉลาดที่พัฒนาได้ฟรีทั้งนั้น ได้แล้วไม่ทำ รู้แล้วไม่ทำ มันเป็นคนเสื่อมหรือคนเจริญ ...เสื่อม 

ฟังให้ชัดนะ เสื่อม แล้วอยู่ในทางเสื่อมหรือทางเจริญ ควรจะอยู่ในทางเจริญ 

อาตมาก็ได้แต่พูดไม่ได้แก้ตัวนะว่าอาตมาทำไมไม่ลงไปทำเอง แก้ตัวคืออยู่ในวินัยพระพุทธเจ้า เป็นภิกษุแล้วจะไปทำมันผิดวินัย มันก็ซับซ้อนอธิบายแล้วทำไมพระพุทธเจ้าไม่ให้ไปปลูกไปทำ สมณะที่บรรลุธรรมจริงๆจะขยัน โสดาขึ้นไปก็หมดแล้วเรื่องขี้เกียจ เป็นอบายมุข สกิทาคามีก็ยิ่งขยันเพิ่มขึ้น อนาคามีก็ยิ่งขยัน เป็นพระอรหันต์ เลยอรหันต์ก็ยิ่งขยันจริงๆ 

เพราะฉะนั้นถ้าให้พระภิกษุไปทำ 1.มันไม่พึ่งกันและกัน ให้ฆราวาสนั้นเขาเอาอาหารมาให้ภิกษุกิน ถ้าพระก็ไปปลูกไปฝังกินเองเลย มันก็ขาดกันกับฆราวาส ก็ให้ฆราวาสเขาเป็นทายก ภิกษุเป็นปฏิคาหก เป็นผู้รับ ให้เขาเป็นผู้นำมาให้กิน จะได้สัมพันธ์กันหรือเรียกว่าบุญคุณแก่กันและกัน พึ่งพาอาศัยกันและกันไป 

ถ้าให้ไปทำ มันก็ไปแย่งอีก มันก็ไม่ดี ก็แบ่งกันบ้าง นี่โดยสัจจะนะ แต่มีเป็นช่องทางอีกเหมือนกันว่า ภิกษุขี้เกียจ ก็ไม่บรรลุธรรม ภิกษุขี้เกียจก็บาปก็มีวิบากบาปแน่เป็นสัจจะ ภิกษุขี้เกียจ ทำกินทำใช้ก็ไม่คุ้มตัวคุ้มกิน ก็วิบากไป แล้วมันราคาบาปมันแพงกว่าฆราวาสเขา เพราะว่ามีอภิสิทธิ์ มีอะไรต่ออะไรที่ได้รับ จากกฎวินัยธรรมะของพระพุทธเจ้า เพราะฉะนั้นถ้ามันมาทำตัวอย่างนี้มันก็ซับซ้อน บาปมากขึ้นบาปมากขึ้น 

เพราะฉะนั้นภิกษุก็จึงต้องทำสิ่งที่มันไม่ผิดวินัย ทำอะไรที่มันไม่ผิดวินัย พวกเราก็ยังทำกันอยู่หลายอย่างหลายประการ ที่ไม่ผิดวินัย มีคำเดียวที่ยากก็คือว่า อย่ารับใช้เป็นการรับใช้ อันนี้อาตมาก็เคยขยายความว่า รับใช้นี่มันไม่เสียหายแต่อย่ารับจ้าง ภิกษุอย่าไปรับจ้าง ไปเอาสิ่งตอบแทนจากฆราวาส รับจ้างมันต่างกันกับคำว่ารับใช้ แต่รับใช้เถอะ มันซับซ้อนอยู่ในคำนี้ คำว่ารับจ้างหรือคำว่ารับใช้ 

คือ 1.เราไปช่วยฆราวาสเขา (พ่อครูไอตัดออกด้วย) ทำงานที่ไม่ผิดวินัย โดยไม่เอาค่าจ้าง อย่าว่าแต่เอาค่าจ้างเลย ทำงานให้เขาแล้วไม่คิดเป็นบุญคุณ ไม่ตั้งความหวังอะไรที่เขาจะมาตอบแทนเป็นอันขาด แม้สาเปกโข แม้แต่ความหวังก็ไม่มีทำแล้วทิ้งตัด ทำแล้วจบ ทำแล้วทำให้เกิดผลผลิตที่ดีๆแล้วก็จบไม่ต้องเป็นของเรา มันจะได้ลดกิเลสอัตตากับอัตนียา ตัวเราของเรา มันจะได้ขาด นี่ อาตมาก็พยายามอธิบายเอาของพระพุทธเจ้ามาขยายความให้ฟัง 

ทำจริงๆมันก็จะยิ่งเยี่ยมยอด ทาน หรือให้ อย่างไม่มีสาเปกโข ปฏิพัทธจิตโต สันนิธิเปกโข ไม่มีปริภุญชิตสามีติ คือทำแล้วก็ยิ่งสร้างภพชาติ จะเอาไว้กินต่อในชาติหน้าๆๆ แล้วเมื่อไหร่คุณจะตัดภพจบชาติสักที เห็นไหม ซึ่งมันผิดหมดเลย 

อาตมาขยายความไปจนกระทั่งถึง แม้แต่สวรรค์เราก็ไม่ฝัน เราก็ไม่เอา สวรรค์ยังเป็นภพเป็นชาติ แม้แต่สวรรค์ สวรรค์ถึงขั้น ปรินิมิตวสวัตตี  

ปรนิมมิตวสวัตตี ทำทานเพราะว่า อยากได้ปลื้มใจ(อตฺตมนตาโสมนสฺสํ) 

ผู้ที่รบกันเป็นยักษ์ เป็นมารแย่งชิงฆ่าแกงกัน เป็นจตุมหาราช กว่าจะฟื้นมันเลิกจตุมหาราชได้ แล้วได้มาแล้วจะได้ไปชนะ สะสมไว้เป็นของกูยาวนาน 

มีดาวดึงส์ คือ ตาวติงสา แปลว่า อาการที่ 33 คนเรามีแค่ 32 แต่ไปสร้างวิมานขึ้นมาอีกวิมานหนึ่งเรียกว่าวิมานที่ 33 มันลมๆแล้งๆเพ้อเจ้อแต่ไม่รู้นึกว่ามันมีจริงเป็นจริงเป็นสวรรค์ ทั้งนี้แหละซ้อนอยู่ในสวรรค์ 6 ชั้นนี่แหละ เป็นภพเป็นชาติ เป็นสวรรค์ 6 ชั้น นึกว่าเป็นจตุมหาราช นึกว่าเป็นยามา  นึกว่าเป็นดาวดึงส์ นึกว่าดาวดึงส์คือเสวยอาการ 33 เสพสุขในดาวดึงส์ 

เพราะฉะนั้นสวรรค์ดาวดึงส์คือสวรรค์ ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข สวรรค์โลกีย์ 100% ยิ่งโง่หยาบเท่าไหร่ ก็ยิ่งเป็นดาวดึงส์หยาบมากเท่านั้น 

ยามา คือ ให้ได้เสพดาวดึงส์นี่แหละนานเท่าไหร่ไม่รู้จักหยุดจักพัก จนกว่าจะเลิกจะพักจะหยุดเข้าไปหาดุสิต ดุสิต แปลว่า เย็น แปลว่า พัก เป็นที่พักของพระโพธิสัตว์ทั้งนั้น พยัญชนะว่า พระโพธิสัตว์พักอยู่ที่ดุสิต คือยังมีภพมีชาติที่ไม่สูญสลาย ก็พักอยู่ที่ดุสิต ดุสิตะคือสงบ สิตะคือเย็น สงบ พัก แต่ก็ไม่พักจริง ฟุ้งซ่านหรือว่า ยังไม่รู้จริง ก็กลายเป็นนิมมานรดี ซับซ้อนไปอีก กลายไปเป็นปรนิมิตวสวัตตี สวรรค์ลึกซึ้งซับซ้อน ยังเป็นนักสร้าง นิมมานเนรมิตเป็นนิมมานรดี ให้ผู้อื่นมาสร้างอีกเป็นปรนิมิตวสวัตตี ไม่หมดตัวตน หมุนรอบเชิงซ้อนที่โง่ลงไปโง่ลงไปละเอียดลึกซึ้งเข้าไปอีก ละเอียดลึกซึ้งจนลึกลับจนโง่ไม่รู้เรื่องแล้วก็ไปทำสิ่งที่ไม่รู้เรื่องอย่างนั้น 

นี่คือ สภาพหมุนรอบเชิงซ้อน ที่อาตมาใช้ภาษาไทยๆแปลมาจากคำว่าคัมภีราวภาโส ปฏินิสสัคคะ ก็ดี   ที่เป็นพยัญชนะบาลี เป็นสภาพที่มันซับซ้อนลึกซึ้งๆ 

สรุปสำหรับวันนี้ก็คือ มาศึกษาโลกุตรธรรมของพระพุทธเจ้านี่แหละ ก็ขอขอบคุณที่พวกคุณมีปัญญาและก็ขอให้เพิ่มสิ่งที่อาตมาได้ย้ำไปแล้วว่า เพิ่มเถอะพลังงานเป็นของเรา กรรมเป็นของเรา ทำแล้วจะว่าไม่ใช่จะยึดเป็นของเรา มันก็ต้องซ้อนๆอยู่ในนั้นอีก ลึกซึ้ง หมุนรอบเชิงซ้อน ของเราที่เราไม่ยึดเป็นเราเป็นของเรา มันก็เป็นของเรา กัมมัสกตา เป็นของเราที่เราไม่ได้ยึดเป็นของเรา แต่มันก็เป็นทายาทกรรมของเราเองนี่แหละ มันเป็นเรื่องที่เราทำแล้วก็อาศัยไปหรือเราทำแล้วก็พาเราเป็นเราไป กัมมัสโกมหิ กัมมทายาโท กัมมโยนิ กัมมพันธุ กัมมปฏิสรโณ กัมมังสัตเตวิภัชติ กัมมุนาวัตตติโลโก  

เพราะฉะนั้น คุณศึกษาดีๆแล้ว เชื่อกรรม เชื่อวิบาก เชื่อกรรมเป็นของของตน เชื่อกรรมเป็นของของตน เชื่อคำสอนของพระพุทธเจ้า นี่ก็มีเป็นคำสอน ในศรัทธา กัมมสัทธา วิปากสัทธา กัมมัสสกตาสัทธา ตถาคตโพธิสัทธา 

ในศรัทธา 4 นี้เป็นศรัทธาที่มีปัญญา เป็นศรัทธาที่ชัดเจน เป็นศรัทธาที่อาตมาก็นำมาศึกษา มาจากพระไตรปิฎกเล่ม 23 ข้อ 4 หมดเวลาแล้ว สำหรับวันนี้ 

สมณะเดินดิน... สรุปจบ

ที่มา ที่ไป

พ่อครูแสดงธรรมรายการ พุทธศาสนาตามภูมิ มาเถอะมาอย่าช้าเพิ่มสัมประสิทธิ์มาสู่โลกุตระ วันพุธที่ 22 กุมภาพันธ์ 2566 ที่บวรราชธานีอโศก

เวลาบันทึก 25 กุมภาพันธ์ 2566 ( 07:56:33 )

รายละเอียด

660224 ชาวอโศก ทำแล้ว ทำอยู่ และกำลังทำโลกุตระต่อไป พุทธศาสนาตามภูมิ ราชธานีอโศก  https://www.boonniyom.net/53020.html

ดาวโหลดเอกสารที่                                                                                                          

https://docs.google.com/document/d/1JdKu8WKjFwlZAso09NqbLRFyaC0BZ7y_ujVd5yNrFW4/edit?usp=sharing                              

ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/1CzL_RPeiz2zq3u2Oql6KqSXLc6S2VOaJ/view?usp=share_link 

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/bgoPGIn9PQc 

และ https://fb.watch/iUshhoZ31G/ 

สมณะฟ้าไท... วันนี้วันศุกร์ที่ 24 กุมภาพันธ์ 2566 ที่บวรราชธานีอโศก ขึ้น 5 ค่ำเดือน 4 ปีขาล  เรื่องเวลาตอนนี้ก็แล้วแต่พ่อครู จะทุ่มครึ่งก็ได้หรือจะถึง 20:00 น ก็ได้ เกิน 20:00 น ก็คงไม่ดี ต่อสุขภาพ แล้วแต่แรงพ่อครูจะเกินก็ได้ 

สมัยก่อนนี้ อาตมาไปฟังเทศน์พ่อครูที่สันติอโศก พ่อครูจะเทศน์ 9:00 น. ถึง 11:00 น. วันอาทิตย์ เราก็ตั้งนาฬิกาใจไว้ ถึง 11 โมงพ่อครูก็ไม่มีทีท่าจะหยุด พ่อครูเทศน์ไม่ต่ำกว่า 11 โมงบางทีก็ 11:15 น. บางทีก็ 11:30 น. ตอนหลังเราก็ทำใจในใจว่าพ่อครูเทศน์ให้ถึงเที่ยงไปเลยจบ ถ้าเราไปกำหนดตัวท่านก็ตายเลยเป็นสิทธิของท่านที่จะโปรดเราด้วยความเมตตากรุณาต่อมวลมนุษยชาติ 

ตอนนี้การเมืองไทยที่ฮอตก็คือนายกตู่ บอกว่าจะไปที่โคราชวันพรุ่งนี้ เขาเตรียมเก้าอี้ไว้กี่ตัวรู้ไหม 30,000 ตัว เต็มหน้าย่าโม 30,000 ตัวนี้ถ้าเต็มก็คงเพิ่มเก้าอี้ เขาบอกว่าคนคงมามากกว่าที่จัดไว้ เป็นไปได้เพราะตอนไปใต้ก็คนเพียบ เป็นนายกที่เหมือนดาราฮอลลีวูดเลย เห็นคนกรี๊ดกร๊าด

ไปที่จันทบุรีท่านก็บอกว่า สิ่งที่ทำแล้วมีอะไรบ้าง สิ่งที่กำลังอยู่มีอะไรและกำลังทำต่อมีอะไรอีก 3 อย่างคือ ทำแล้ว ทำอยู่ และทำต่อไป คือบอกสิ่งที่ตัวเองจะทำไม่ว่าความหวังความฝันไว้ แต่บอกความจริงของตัวเองที่ทำอะไรไปบ้างให้แก่ประชาชน ช่วยเหลือประชาชนอะไรอย่างไร ไปที่ไหนก็ได้รับแต่ความรัก 

ส่วนการเมืองที่พ่อครูนำเสนอเป็นการเมืองโลกุตระ เป็นคนพัฒนาเป็นคนมีวรรณะ 9  พึ่งพาตัวเองได้และทำประโยชน์แก่ผู้อื่น 3อย่างคือ พหุชนหิตายะ พหุชนสุขายะ โลกานุกัมปายะ นี่คือระบบประชาธิปไตยของพระพุทธเจ้า ที่พ่อครูพานำมาอธิบายให้คนสมัยนี้เข้าใจ ศาสนาพุทธเป็นประชาธิปไตยที่ดีที่สุด เพราะพาเป็นคนอิสรเสรีภาพ ไม่บังคับใคร ให้อิสระแก่คนทุกคนที่มาศึกษา คนมาศึกษากับชาวโศก พ่อครูว่าจะไปศึกษากับสำนักอื่นได้ก็ไม่ได้ห้าม สำนักไหนจะมาที่นี่ก็ได้มาแสดงธรรมที่นี่ไม่มีปัญหา เชิญ อยากได้ผู้คนไปก็มาแสดงเอาสิ ขนาดจตุพรมาก็บอกว่ามาอยู่เลย ให้ป่วนได้เลย พวกเราจึงรู้สึกมีอิสระเสรีในตัวเอง จะอยู่จะไปอย่างไรก็แล้วแต่ 

เชื่อมั่นว่าถ้าเรามีโลกุตระที่แท้จริงก็ไม่ไปไหนจะอยู่ที่นี่เพราะความจริงอยู่ที่นี่อยู่กับหมู่ชนนี้ ทำแบบนี้ ในระบบสาราณียธรรม 6 ที่พ่อครูพาพวกเราทำ 

ความเจริญสูงส่งไม่ใช่ใช้ตัวเงินเป็นเครื่องชี้วัด เพราะทุกประเทศมีหนี้

พ่อครูว่า... อาตมาก็พูดธรรมะ แล้วก็เอาเรื่องคำว่าการเมือง หรือพฤติกรรมของคนที่ประพฤติอยู่ในสังคม ตั้งแต่ผู้บริหารลงมา ผู้บริหารประพฤติอย่างไรมันก็คือการเมือง สมัครตัวหรือว่าทำเข้าไปแสดงตัวต่อสังคมต่อประชาชนมากๆเขาก็เป็นนักการเมือง โดยเฉพาะไม่ได้พูดถึงเรื่องของ อะไรตัวเอง งานของตัวเองไม่พูด 

ที่นี้คนมาพูดงานของตัวเองอย่างพวกเรา เราพูดถึงงานของตัวเองงานของพวกชาวอโศกเราทำอะไร เราเห็นว่าอะไรควรทำก็พูดไป หาว่าอย่างนี้เป็นเรื่องอวดตัวอวดตน แต่เรื่องที่พูดไปว่าเขาจะได้เป็นผู้บริหาร เป็นผู้ได้อำนาจ ที่ประชาชนยกย่องให้ แล้วเขาก็ได้เป็นผู้บริหารเป็นผู้มีตำแหน่งหน้าที่ อะไรต่างๆ ถือว่าอย่างนั้นเป็นเรื่องเจริญเป็นเรื่องสูงส่ง ลองตั้งใจคิดดีๆสิว่า ความเจริญของคนหรือความสูงส่งขึ้น เจริญขึ้นของคนนี้ แล้วก็ทำให้ความเจริญของสังคมจริงๆ อะไรจริงๆเป็นเครื่องชี้วัด 

เอาเงินเป็นเครื่องชี้วัดหรือ ถ้าเอาเงินเป็นเครื่องชี้วัด ถ้าคุณมีวิสัยทัศน์แบบนั้นมี Concept แบบนั้น มี Vision แบบนั้น มี Concept แบบนั้น เขาก็จะพยายามสะสมเงินด้วยวิธีอะไรก็ได้ ขี้โกงก็ได้อย่างทักษิณ แล้วเขาก็หลงอย่างนั้นแล้วเขาก็แสดงอำนาจบาตรใหญ่ แสดงความกร่างของตัวเองที่มีเงินมาก 

หรือแม้แต่แจ็คหม่า มีวิธีการหมุนอะไรต่ออะไรแล้วก็ได้เงินเข้ามาให้แก่ตัวเอง หรือวิธีชัดๆก็คือวิธีค้าขาย ค้าขายด้วยการบวกเอาเกินควรจะเป็น ควรจะเป็นก็คือราคาประมาณนี้ตลาดเฉลี่ยแล้ว แต่เขาพยายามจะให้มันสูงกว่าราคาตลาดเขาขายกัน แล้วหลงกันว่าผู้ที่ขายได้ราคามาก คือคนเก่ง คนสามารถ เป็นคนทำเอาเงินเอาตัวเลขมาเป็นเครื่องวัด 

คนที่ไปหลงธนบัตร ไปหลงตัวเลขมาเป็นเครื่องวัดชีวิตมันตื้นเขินมากเลย อาตมาให้เขาพิมพ์หลักฐาน ในประเทศ 200 กว่าประเทศ มีรายได้ต่อหัว หรือมีเปอร์เซ็นต์ของ GDP อะไรเท่าไหร่เท่าไหร่ เขาคิดกันมาโอ้โห 200 กว่าประเทศ จดทำสถิติมาหมดเลย 

 External debt หนี้ต่างประเทศ 

มีหนี้กันหมดทุกประเทศ อาตมาสอนพวกเราแนะนำพวกเรา ชีวิตที่เจริญคือ 

1.ไม่มีหนี้ 

2. ทำมาหากินเลี้ยงตัวเองให้รอด 

3. ทำให้เหลือ ทำสิ่งที่จำเป็นสิ่งที่ควรสร้างควรทำนี่แหละ โดยเฉพาะพวกเรานี้เน้นพืชพันธุ์ธัญญาหาร ทำให้มาก กินอยู่ในนั้นเสร็จ อาศัยกินอยู่โดยไม่ตาย ชีวิตนี้รอดไปได้ตลอดรอดฝั่ง จนตายแหละ จะว่าไม่ตายก็ไม่ได้ก็ต้องได้ แต่ก็มีกินอยู่จนตาย ไม่อดไม่อยาก 

เพราะคนอื่นต้องกินต้องใช้พืชพันธุ์ธัญญาหารทั่วโลก ไปให้ขั้วโลกเหนือที่กินผักกินพืชไม่ค่อยเป็นก็ยังกินได้เลยเลี้ยงชีวิตได้ด้วย มันไม่มีกินเท่านั้นเอง 

ผู้ที่เห็นคุณค่าอันสำคัญของชีวิตจริงๆอย่างนี้เรียกว่าปัจจัย พระพุทธเจ้ายกเป็นหนึ่งในโลก อาหารเป็นหนึ่งในโลก โดยเฉพาะ กวฬิงการาหาร นอกจาก กวฬิงการาหารแล้วก็สิ่งที่ต้องอาศัย สัมผัสแล้วเกิดเวทนา เกิดความรู้สึก 

เมื่อเกิดความรู้สึกแล้วผู้ที่ไม่เรียนรู้เรื่องจิต เจตสิก รูป นิพพานก็จะเป็นตัณหา 

ตัณหาที่ไม่เรียนตั้งแต่กามตัณหา ตัณหาคือความอยากใคร่เอามาให้แก่ตัวเอง มันก็จะมีตัวตัณหานี่แหละเป็นตัวบงการชีวิตเลย ชีวิตคนที่ไม่ศึกษาก็จะเป็นอย่างนั้น มีกามตัณหา แล้วก็ลดได้มันจึงจะไปลดขั้นที่ละเอียดขึ้นเรียกว่า รูป รูปตัณหา เป็นภวตัณหา เป็นตัณหาที่อยู่ในภพในภวังค์ต่อไป 

แต่คนที่หลงผิดไปนั่งหลับตา มันมีแต่รูปในภพ เป็นนามธรรม เป็นภวตัณหา รูปตัณหา อรูปตัณหา รูปราคะหรืออรูปราคะ ซึ่งอันนั้นมันจะมาล้างกามตัณหา มันล้างไม่ได้ กามตัณหาต้องล้างมันก่อน มันเป็นของหยาบของแข็งของเหนียว ของขั้นต้น 

เพราะฉะนั้นคนที่ไปนั่งหลับตาปฏิบัติธรรมจึงโมฆะหมด ล้างกิเลสไม่ได้หรอกแต่ไปหลง อสัญญีสัตว์ ไปหลงนั่งสะกดจิต ทำให้จิตมันดับไม่รับไม่รู้อะไร แล้วไม่เคลื่อนไหว ไม่คิดไม่นึก ไปหลงอย่างนั้น เป็นการบรรลุธรรม ซึ่งมันไม่ได้เรียนรู้กิเลส 

กิเลสจะเกิดได้และเป็นกิเลสจริงๆ ไม่ใช่กิเลสอยู่ในความคิด อยู่ในสัญญานึกเอาจากอดีตหรือคิดฟุ้งไปในอนาคต ไม่มีการสัมผัสตาหูจมูกลิ้นกาย กิเลสที่มีในอดีตแล้วก็นึกออกมา คุณเคยมีก็นึกได้หรือคุณฟุ้งไปในอนาคตอยู่ในภพ จะว่าเป็นกิเลส มันก็เป็นเฉพาะคุณ มันไม่ยึดก็ได้ง่าย แต่กิเลสที่มันมาติดทางตาหูจมูกลิ้นกายแล้วนี่สิ มันเป็นตัวจริงๆเลยเป็นของจริง 

ถ้าไม่มีตาหูจมูกลิ้นกายมีผัสสะข้างนอก มันไม่เป็นความจริง ท่านเรียกว่า ต้อง มีทิฏฐธรรมหรือทิฏฐะกาละ ต้องมีปัจจุบันชาติ ปัจจุบันที่เกิดขณะนี้เรียกว่าปัจจุบันชาติ ชาติคือการเกิด มีปัจจุบัน มีแสงสว่าง มีตาหูจมูกลิ้นกาย และก็มีแสงสว่างมีการตื่นรับรู้ต่อผัสสะทั้งหลาย นี่เป็นความครบของความจริง 

ศาสนาเทวนิยมไม่มีความจริงตั้งแต่พระเจ้า พระเจ้าสัมผัสด้วยตาหูจมูกลิ้นกายไม่ได้ ตลอดตั้งแต่มีแต่ไหนแต่ไหนจนถึงทุกวันนี้ ไม่มีใครสัมผัสได้ แม้แต่พระศาสดาหรือพระบุตรยกให้พระเจ้าเป็นพระบิดาเป็นพ่อ แล้วตัวเองเป็นคนเข้าใจผิดว่าตัวเองเป็นลูกพระเจ้า ส่วนคนนี้ไม่ใช่ลูกพระเจ้า มีพระบุตรเท่านั้นเป็นลูกพระเจ้า 

เพราะฉะนั้นคนจะไปเป็นลูกพระเจ้าหรือไปเป็นพระเจ้าไม่ได้ ตัดขาดกันเลย นี่เป็นเรื่องไม่ใช่เรื่องของคนเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ เป็นเรื่องขบคิดตัดตัวเองออกขาดจากประชาชนแล้วมาสอนประชาชน โดยอธิบายกลบเกลื่อนไปว่า คำสอนของพระเจ้านี่คือคำสอนที่จะทำให้คนดี ก็พระเจ้าไม่ใช่คน จะดีไม่ดีจะรู้เรื่องได้อย่างไรเพราะเป็นสิ่งลึกลับ ก็มีคนนั่นแหละมาสอนแต่บอกว่าตัวเองไม่ใช่คน ตัวเองเป็นลูกพระเจ้า แล้วคนนี้เป็นไม่ได้ คนเป็นศาสดาไม่ได้ คนไหนก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาเป็นศาสดา ต้องพระเจ้าเท่านั้นบัญชาให้มาเป็น 

นี่เป็นคำอธิบาย เป็นการให้นิยามความรู้ มันก็ประหลาดดีนะ แล้วคนก็เชื่อเยอะเพราะคนในโลกไม่ค่อยมีความรู้ในเรื่องละเอียดลึกซึ้งพวกนี้ได้ จะเรียกว่าคนโง่ก็นั่นแหละคือไม่รู้ได้ก็ยังโง่อยู่ มันมีเยอะกว่าคนฉลาด 

พุทธมีความฉลาดที่ถึงนิพพานคือหมดอุปาทาน 4

ความรู้ที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสรู้แล้วมาสอนเป็นความรู้ระดับ เป็นความรู้ระดับคนฉลาด ฉลาดที่เป็นคนฉลาดจริงๆ ฉลาดที่จะต้องมีความครบในความฉลาด ความฉลาดครบคืออะไร ความฉลาดครบคือ ตากระทบรูป หูกระทบเสียง จมูกกระทบกลิ่น ลิ้นกระทบรส โผฏฐัพพะกายสัมผัสกระทบภายนอก มโนกับธัมมายตนะภายใน  มีใจรับรู้เป็นคู่สุดท้าย เป็นประธานอยู่ในจิต ครบอย่างนั้นจึงจะเรียกว่าความจริง นอกนั้นมันไม่ใช่ความจริง ไม่มีสัมผัสไม่มีตาหูจมูกลิ้นกาย แล้วก็มีใจร่วมด้วย สัมผัสกันจริงเกิดอาการ เกิดเป็นสังขาร เกิดเป็นเวทนาก็แล้วแต่ 

สังขารก็คือการปรุงแต่งขั้นต้น เวทนาคือการปรุงแต่งอยู่ในจิต สังขารก็มีตั้งแต่สังขารกายสังขารภายนอก ส่วนเวทนาก็เป็นภายใน 

ความละเอียดละออของภายนอกกับภายในที่เรียกด้วยศัพท์ว่ากาย กาย กายะ กาโย คำนี้ต้องมีทั้งภายนอก มีทั้งภายในคู่กัน แยกกันไม่ได้เหมือนกระดาษ 1 แผ่น จะฉีกไม่ให้มันเหลือ ฉีกออกจากกันหรือแยกให้มันเป็น 2 แผ่น มันบางจนฉีกไม่ได้แล้ว แยกกันไม่ได้ กายเป็นอย่างนั้น 

เหมือนถ้าเข้าใจว่า กายนี้มีแต่ข้างนอกอย่างเดียว หรือยิ่งไปเข้าใจว่ากายคือข้างใน มันก็ยิ่งแย่ใหญ่เลย คนไทยชาวพุทธก็ไม่ค่อยหลงผิดกันว่ากายคือข้างในหรอก ข้างในก็เรียกว่าจิต ข้างนอกเรียกว่ากาย แล้วก็มิจฉาทิฏฐิหลงผิดไปจนกระทั่งว่า กายนี้คือข้างนอกที่ไม่เกี่ยวกับจิตเลย ตัดขาดไปเลย นี่แหละคือมิจฉาทิฏฐิที่เป็นความเสื่อมเด็ดขาด 

ถ้าใครเข้าใจผิดตรงนี้เรียกว่า ไม่พ้นสักกายทิฏฐิ สังโยชน์ข้อที่ 1 เบื้องต้นเลย กระดุมเม็ดแรก ที่คุณจะใส่เสื้อแล้วต้องกลัดกระดุมเม็ดแรก เม็ดแรกของคุณกล้ดผิดปั๊บก็ไปเลย จะผิดไปหมด แล้วกลัดผิดไปมันไม่กลัดผิดเรื่องเดียวนะ มันเหมือนปากกรวย พอกลัดผิดตรงนี้แล้วมันเหมือนมี 2 อัน แล้วมันก็เดินทางผิด ไม่ค่อยตรง มันไม่เป็นหนึ่ง มันกลายเป็น 2 มันก็ไปเลย เป็นปากกรวยไปใหญ่เลยไป โอ้โห หาที่สุดมิได้เลย คนโง่จึงโง่หาที่สุดไม่ได้ น่ากลัวจริงๆ โง่ไม่เสร็จ ก็โง่นานโง่ติดต่อ โง่ยาวไปถึงนิรันดร โอ้โห.. น่ากลัวจริงๆ 

คนที่หมดโง่ในความหมายที่กำลังพูดนี้ในเรื่องของปรมัตถ์ เรื่องของจิตเจตสิกรูปนิพพาน คนหายโง่ หมดโง่แล้ว จึงจะพบนิพพาน 

นิพพานคืออะไร 

_สู่แดนธรรม... คือสิ่งที่ไม่เกิดแล้วครับ 

พ่อครูว่า... พระอรหันต์มีนิพพานหรือยัง 

_สู่แดนธรรม... มีครับ 

พ่อครูว่า... อ้าวพระอรหันต์ก็ยังเกิดได้ ความจริงเป็นสัจจะ คุณพูดอย่างไร 

_นักรบธรรม... หมดตัวหมดตนเลยครับ 

พ่อครูว่า... คุณมีตัวตนอยู่ไหมล่ะ 

_โยมว่า...0 

พ่อครูว่า... คุณก็ยังมีตัวอยู่ไง 

_สม.กล้าข้ามฝันว่า... หมดกิเลสในอุปทานขันธ์ 5 

พ่อครูว่า... คุณไปยึดขันธ์ 5 ว่าเป็นเรา รูปเวทนาสัญญาสังขาร แล้วคุณก็หมดอุปทาน คำว่าอุปทานนี้ในปฏิจจสมุปบาท สุด ผู้ที่รู้จักอุปาทาน  ล้างอุปทานได้หมด อุปาทานมี 4 อย่างคือ 

1. กามุปาทาน (ถือมั่นติดยึดในกามภพ  บำเรอรูปรสฯ) .  

2. ทิฏฐุปาทาน (ถือมั่นติดยึดในทิฏฐิ  เช่น เห็นว่าผีมีตัวตน) 

3. สีลัพพตุปาทาน (ถือมั่นติดยึดในศีลและวัตรปฏิบัติธรรม) 

4. อัตตวาทุปาทาน (ถือมั่นเข้าใจในอัตตาหรืออาตมันได้แค่ วาทะ  แต่ไม่เคยรู้เห็นอัตตาตัวปรมาตมันจริงๆนั้นเลย) . . . 

(พตปฎ. เล่ม 11   ข้อ 262) 

พ่อครูว่า... กามุปาทาน กามคือภพข้างนอก กามาวจร กามภพ การเดินทางไปอยู่ของชีวิต โดยเฉพาะคน ไม่ต้องไปพูดถึงสัตว์หรือ อเวไนยสัตว์ มันก็เรียนรู้ไม่ได้แล้ว ต้องสัตว์ที่เรียนรู้ได้คือคนนี่แหละ คนในฐานะที่ต้องมาเรียนรู้ธรรมะโลกุตระ จะเรียนรู้ กาม หรือเรียนรู้กาย 

1. กามคุณ 5 เกิดจากทางตาหูจมูกลิ้นกาย 5 นี่เป็นพื้นฐานเลยเบื้องต้น 

2. ทิฏฐุปาทาน ทิฏฐะ ความเห็นความเข้าใจความรู้ เพราะฉะนั้น ทิฏฐะ หรือทิฏฐิ ความเห็นความรู้จึงเป็นตัวที่เริ่มต้นเหมือนกัน เริ่มต้นทางนาม กามคือ ร่วมกับรูปทางตาหูจมูกลิ้นกาย ทิฏฐุ หรือทิฏฐิ หรือทิฏฐะ คือความเห็นความเข้าใจ จิตที่เป็นนาม ไปร่วมกัน สัมผัสทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ร่วมกันขึ้นมา จึงจะเกิด กาย เกิดเป็นสภาพ 2 กาย

แล้วอวิชชา ก็มีกายที่ไม่รู้ ที่อวิชชาก็จะเกิดกาม เพราะฉะนั้นเบื้องต้นที่สุดก็จะต้องเรียนรู้ตรงนี้เหมือนคุณจะกินทุเรียน คุณก็ต้องแกะเปลือกมันก่อน ต้องหาอะไรมาเฉาะเปลือกออกให้หมดก่อน คุณถึงได้กินทุเรียน หรือ บางอย่างหลายอันจะต้องเฉาะออกเป็น 3 ชั้น เอาเปลือกแล้วก็เอาเนื้อออกถึงจะได้กินเม็ดในแก่นมัน อย่างนี้เป็นต้น 

ถ้าคุณไม่เฉาะเปลือกออกอะไรต่ออะไรออก ไม่ผ่านไปถึงข้างใน เอาออกหรือคุณต้องกินเข้าไปก่อนหรือทำลายก่อน ทำลายอันนี้แล้วก็จะได้เนื้อใน ด้านในสุด มันถึงจะเป็นลำดับ 

อย่างสายนั่งหลับตา หมด มันไม่มีเบื้องต้น เพราะฉะนั้นเบื้องในที่จะไปเจอไปถูกต้อง ไปมีของจริง..ยกเลิกเลย เพราะในกาม ในกามาวจร ในพื้นภพ คนมีตาหูจมูกลิ้นกาย ปฏิบัติธรรมของพระพุทธเจ้าจะต้องมีภายนอกเป็นพื้นฐานเลย ตาหูจมูกลิ้นกาย แล้วล้างกิเลส ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ นี่ออกให้หมด อุปาทาน ข้อที่ 3 คือ 

3. สีลัพพตุปาทาน เป็นอุปาทานยึดถือข้อปฏิบัติศีลพรต เพราะฉะนั้นคนที่ไปเข้าใจทิฏฐิผิด  เข้าใจกามผิด เข้าใจกายผิด ศีลพรตที่ปฏิบัติก็จะผิดด้วย เพราะกำหนดผิดเลย กำหนดวิธีปฏิบัติอย่างไปนั่งหลับตาปฏิบัติ เป็นวิธีปฏิบัตินั่งหลับตาสะกดจิตข้างใน เข้าไปข้างในเลย ไม่เรียนรู้ข้างนอกก่อน อย่างสายหลับตาทั้งหลายแหล่ ไม่รู้เรื่อง กาม อย่างมหาบัว ไม่รู้เรื่องกาม ติดกาม ติด รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส(โผฏฐัพพะ) อย่างติดหมากพลู แล้วก็ไม่รู้ว่าการเสพติดอย่างนี้เป็นการยึดติดจริงๆ ซึ่งเป็นเปลือกนอก 

อาตมาเชื่อว่า มหาบัวนี่รู้นะ แต่มันติดจนกระทั่งต้องกลบเกลื่อน แล้วหลอกคนว่า ตัวเองไม่ใช่หรอก นี่เรื่องของธาตุขันธ์ กินไปก็เพราะธาตุขันธ์เท่านั้น ซึ่งพระพุทธเจ้าท่านตรัสว่าคนที่รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองพูดนี้ผิด หลอกคนอื่น คนๆนี้จะทำชั่วใดๆได้หมด ไม่มีละเว้น คนที่โกหกเขาทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองโกหก น่ากลัว 

ที่อาตมาพูดนี้เป็นตัวอย่างของบุคคลที่เป็นจริง ยกขึ้นมาพูดไม่ใช่ลอยลม และก็ไม่ได้ไปข่ม แต่สงสารมหาบัว สงสารที่หลงผิด ถ้าหลงผิดจริง มหาบัวนี้จะอยู่ในภพชาติ หมุนเวียนตกอยู่ในภพชาตินานมาก เพราะตายไปจะไปยึดติดว่าตัวเองจะไม่เกิดอีกแล้ว เหมือน อาฬารดาบส อุทกดาบส พระพุทธเจ้าก็อุทานว่าฉิบหายแล้วหนอ เพราะฉะนั้นมหาบัวนี้ก็คือคนที่พระพุทธเจ้าต้องอุทานว่าฉิบหายแล้วหนอ ไม่มีใครจะช่วยได้แม้แต่พระพุทธเจ้า คิดดูสิมันจะเป็นอย่างไร แม้แต่พระพุทธเจ้าก็ช่วยไม่ได้ คิดดูแล้วจะเป็นยังไง อย่างมหาบัวหรือสายนั่งหลับตา 

แล้วก็ไปหลงติดยึดเลยว่านี่แหละคือภพที่ 7 ภพที่ 8 อรูปฌาน ที่ 7 ที่ 8 เหมือน อาฬารดาบส อุทกดาบส นี่แหละ ยึดตรงนี้ ที่ว่า ไม่เกิดอีกแล้วอย่างมหาบัวบอกว่าไม่เกิดอีกแล้ว แล้วก็ไปได้แค่นี้ เพราะเกิดจากการนั่งหลับตา ไม่มีทางอื่นที่จะได้ ล้างกิเลสไม่ได้ ก็ล้างกิเลสตาหูจมูกลิ้นกายอย่างหยาบๆยังไม่ได้ 

โดยไปแสดงตนว่า ตนเองพ้นกามคือ ไม่มีคู่ ไม่มีเมถุน ไม่มีคู่ผัวคู่เมีย ไม่ได้ไปแต่งงาน นั่นแหละคือไม่ได้เสพกามเพราะไม่ได้ไปแต่งงาน ไม่ได้ร่วมเพศ ผู้หญิงผู้ชายที่เป็นตัวตนแท้ๆถือว่าอันนั้น 

อาตมาขอใช้คำนี้ว่าหลอก หลอกตัวเองว่าพ้นกิเลส แล้วก็ไปอธิบายไม่ได้ในภพชาติ ในภวังค์ ในภายใน อธิบายไม่ได้ มีแต่ใช้คำว่า กิเลสกิเลส สู้มัน สู้มัน นั่งหลับตาสู้มัน นั่งภาวนา ๆๆ สู้มัน มโนปวิจาร 18 อธิบายไม่ได้ ยิ่ง เวทนา 108 ไม่ต้องพูดเลย ทั้งๆที่เรียนมาเป็นเปรียญ อธิบายไม่ได้ อธิบายอย่างอาตมาอธิบายไม่ได้ ซึ่งก็ไม่ได้อธิบายง่ายๆ แม้ผู้เรียนรู้มาพอรู้ความอย่างมหาบัว 

ที่อาตมาต้องหยิบยกมาพูด มาอธิบาย มาเป็นตัวอย่างก็เพราะว่า มันเป็นสิ่งที่ยืนยันได้ ไม่ได้เกลียดชัง พูดอีก สงสารมหาบัว แล้วคนที่ไปหลงติดยึดแบบมหาบัวก็น่าสงสารเหมือนกันทุกคน บวชอยู่นี่เป็นลูกศิษย์ลูกหาทุกวันนี้มีเยอะจริงๆ แล้วเขาไม่ฟังนะที่อาตมาพูด เขาปิด เขาว่าพวกนี้นอกรีต นอกศาสนาพระพุทธเจ้า ต้องมหาบัวคือพระบุตร แล้วก็เดียรถีย์นั่นแหละคือพระเจ้าของเขา เดียรถีย์หมายถึงคนนอกพุทธ คนที่ไม่ใช่พุทธที่สัมมาทิฏฐิจริงๆ คือเดียรถีย์ 

ทุกวันนี้ศาสนาพุทธมันเสื่อมมากจริงๆ พุทธนั้นคือโลกุตรธรรมไม่ใช่โลกียธรรมเหมือนศาสดาเทวนิยมทั้งหลาย พระพุทธเจ้าตรัสรู้ อาตมาก็เคยย้ำว่ามีองค์เดียวในแต่ละยุค ยุคกาลนี้พระพุทธเจ้าตรัสไว้เลยว่าไม่มียุคกาลไหนที่พระพุทธเจ้าจะเกิดมาเป็นศาสดาซ้อนกัน 2 องค์ แม้แต่ในระยะเวลาอันใกล้เคียง อย่างเช่น ศาสนาพุทธเป็นกลียุค หมดกลียุคไป จนกว่าจะมีพระพุทธเจ้ามาอุบัติอีก นานมาก 

พระพุทธเจ้าไม่เกิด ให้แต่โพธิสัตว์มาเกิด ก็นานแล้ว  กว่าจะหมดกลียุค พระโพธิสัตว์จะเกิดมาต่อจากพระพุทธเจ้าที่ท่านไม่เกิดแล้ว เพราะคนในขนาดท่านนี้ ถ้าเกิดมาสอนไม่ได้ จะรับได้เฉพาะให้ พระโพธิสัตว์มาสอน ที่จริงพระพุทธเจ้าก็สอนได้แต่ท่านพอแล้ว ท่านก็เป็นพระโพธิสัตว์มาก่อนเหมือนกับพระโพธิสัตว์ 

เพราะฉะนั้นเมื่อมาถึงสุดท้ายแล้วพระพุทธเจ้า จะตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าแล้วเป็นชาติสุดท้ายของท่าน ท่านก็สอนแค่อรหันต์ ไม่ต่อพุทธภูมิ ให้พระโพธิสัตว์มาสอนพุทธภูมิและต่อพุทธภูมิกัน ตั้งแต่มหาโพธิสัตว์จะต้องมาเกิดมาต่อภพภูมิ อย่างนิยตะโพธิสัตว์อย่างอาตมาก็ต้องมาเกิดมาตอบภพภูมิสืบทอดต่อไป 

เพราะฉะนั้นผู้ที่บรรลุนิยตโพธิสัตว์แล้ว ตอนนี้พัฒนาภูมิไปได้เอง นี้คือไม่ต้องพึ่งพระพุทธเจ้าแล้ว พัฒนาธรรมะไปสู่มหาโพธิสัตว์ พึ่งผู้พี่และผู้พี่ก็ไปเป็นปัจเจกสัมมาสัมพุทธะ พอปัจเจกสัมมาสัมพุทธะแล้ว ผู้ที่ไม่เวียนมาเกิดเป็นพระพุทธเจ้า ไม่มาประกาศตน ปรินิพพานเป็นปริโยสานไปเอง นั่นก็คือผู้ที่สูงสุดในโพธิสัตว์ ที่เหนือกว่านั้นถือว่าพระพุทธเจ้า 

พระพุทธเจ้าคือไม่ใช่ปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้าเพราะมาประกาศตนเองกับมนุษย์ ว่าท่านเป็นพระพุทธเจ้า แล้วท่านก็ประกาศศาสนา ส่วนปัจเจกสัมมาสัมพุทธะที่ตรัสรู้มีสัมมาสัมโพธิญาณ เหมือนกันกับพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ แต่ท่านไม่ประกาศท่านก็ปรินิพพานของท่านไป ก็ไม่มีใครรู้ว่าพระโพธิสัตว์องค์นี้คือพระพุทธเจ้า แต่ท่านมีสัมมาสัมโพธิญาณเท่ากันกับพระพุทธเจ้า งงไหม ละเอียดดีไหม ไม่สับสนนะ 

ผู้จะแยกอย่างนี้ได้ก็คือต้องมีความรู้ในความจริงอันนี้ อาตมารู้ในความจริงอันนี้ เพราะอาตมาในฐานที่อาตมารู้แล้ว แต่อาตมาไม่ได้สับสน อาตมายังไม่ได้เป็นนะ แต่อาตมารู้แล้วมีตำราแล้วมีทางเดินแล้ว แต่อาตมายังเดินไม่ถึง อาตมาไม่ได้สับสนไม่ได้หลงตัวเองนะ 

อาตมาเคยบอกว่าอาตมาเกิดมาในชาตินี้ไม่มีครูบาอาจารย์ อาตมามีความรู้ของตัวเอง คนไม่รู้ ภูมิไม่รู้ ปัญญาไม่ถึง ก็บอกว่ามันอวดดี อวดตัวเองเป็นผู้รู้ รู้เอง บอกว่าชาตินี้ไม่มีครูบาอาจารย์ รู้เอง มันก็เป็นพระพุทธเจ้าสิ อาตมาไม่เคยไปหลงผิดว่าตัวเองเป็นพระพุทธเจ้าสักครั้งเลย 

คนไม่รู้ที่มาบอกว่าอาตมาพูดหมายอันนั้น อาตมาไม่ได้หมาย อาตมาก็คือพระโพธิสัตว์ ก็บอกตัวเองว่าระดับ 7 จะมีภูมิไปถึงระดับ 8 ซึ่งพวกคุณก็พอเข้าใจระดับ 8 ต่อไป ซึ่งอาตมาจะเป็นระดับ 8 จริงขึ้นไปแล้วแค่ไหนอย่างไร อาตมาไม่ต้องไปอวดพวกคุณก็ได้ ถ้าหากอาตมามีภูมินั้นจริงมันก็เป็นจริง แล้วอาตมาก็ไม่จำเป็นต้องไปอวดศักดาตัวเอง อวดแค่นี้ ที่ อาตมาบอกว่าอาตมาไม่ได้อวดอาตมาบอกความจริง นี่ก็เป็นภาษาซ้อน มันอวดความจริง โม้อยู่ว่าตัวเองเป็นนั่นเป็นนี่เป็นชั้นสูง สูงอย่างนั้นสูงอย่างนี้ ก็มาฟังอาตมาพูดสิว่าอาตมาพูดความสูงหรือเปล่า พวกคุณนี่ อ้าว เดี๋ยว อ่าน SMS 

SMS วันที่ 22-23 ก.พ. 2566

_1945 : ชอบเครื่องแบบชาวอโศก ผ้กผลไม้ที่อโศกน่ากินทุกอย่าง เพราะเป็นของไร้พิษมีคุณภาพ

พ่อครูว่า... นี่เราก็โชว์แล้วโชว์อีก จะว่าอวดก็อวดเพราะน่าอวด อวดทุกวัน มีของดีอวด ใครไม่มีดีอวดสู้เราไม่ได้ สู้เราไม่ได้ในข้อนี้ ก็คงจะไม่มีใครสู้เราได้ในข้อนี้ ในหลวงท่านก็เคยตรัสไว้ อันนี้ก็จริง 

_สุรัตนา น้อยศรี  · พ่อครูต้องมีอายุยาวกว่าร้อยปีนะคะ

พ่อครูว่า... I hope So 

_เมฆงาม โชควิบูลย์กิจ  · กราบนมัสการท่านฟ้าไทและสิกขามาตุกล้าข้ามฝัน สอนใจเรื่องทุกข์การกินอาหารที่เป็นอกุศลธรรมทั้งหลาย ให้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัดเจนที่สุดแล้วคะ

พ่อครูว่า... เอาไปปฏิบัติให้มันได้ผลกัน 

_จรรยา ประเสริฐ  · เมื่อก่อนไม่เชื่อค่ะ เรื่องลุงไม้ร่ม เดี๋ยวนี้ฟังธรรมพ่อไปบ่อย ๆ เข้าใจ และมองอย่างเข้าใจว่า ลุงมาเป็นคู่บารมีพ่อ สร้างธรรมชาติด้วยมือ เข้าใจที่พ่อเทศน์ค่ะ

พ่อครูว่า... ไม่ขยายความต่อ เดี๋ยวไม่ร่มเขาจะหลงระเริง เขาก็ทำหน้าที่ไป 

คนมีภูมิปัญญาจึงมองเห็นสิ่งวิเศษที่พ่อครูทำ

_สว่างแสง ขวัญดาว : น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

พ่อครูว่า... คนเขายกยอยกย่องอาตมาไม่ได้มีความอยากได้ อันนี้ถ้าใครเห็นว่า อาตมานี้พยายามแสดงออก เป็นการประเล้าประโลม พูดคำหวานให้คนมาหลงยกยอยกย่องหรือว่าอาตมาพูดไม่แคร์ อาตมานี่ไม่แคร์ใครจะยกย่องใครจะนับถือ หรือว่าต้องระวัง กลัวคนจะไม่เคารพ กลัวคนจะไม่นับถือ กลัวคนจะต้องมา.. 

อาตมาว่าอาตมาไม่มีสิ่งเหล่านี้ อาตมามั่นใจว่าในความจริงที่จะอาศัยภาษาอาศัยกิริยาทางกาย ทางวาจาออกไป ภาษาก็ดี กิริยาวาจาแสดงออกก็ดี มันเป็นเครื่องส่อ มันเป็นเครื่องบอกความจริง ผู้มีดวงตาจะมองทะลุ ผู้มีปัญญาจะมองทะลุ อย่างนี้ท่านไม่แคร์ ไม่แคร์กิริยากายวาจาที่แสดงออกว่าคนจะลบหลู่ ส่วนคนที่แคร์นั้นคือคนที่กลัวเสียมาด กลัวคนจะถือว่าผิด กลัวคนจะถือว่าไม่สุภาพไม่เรียบร้อย อาตมาว่ามีสิ่งที่ดีคือความจริงนี้อยู่ในกิริยา อยู่ในภาษา อยู่ในจิตวิญญาณ ความจริงที่อาตมามี ซึ่งเป็นสิ่งวิเศษ 

เพราะฉะนั้นคนที่มีดวงตา มีปัญญา จะรู้ว่านี่คือความจริง มองผ่านกิริยากายมองผ่านกิริยาวาจาทะลุเข้ามาได้ นั่นคือผู้ที่ได้รับคัดเลือก มาแสดงออก มาอยู่อย่างนี้เลยอย่างพวกคุณ หรือผู้ที่ยังไม่มาก็อยู่ล้อมนี่ มีทั่วในประเทศไทย แม้ไม่มาแสดงตัวเป็นชาวอโศก แต่ก็เปิดจิต เข้าใจ ก็มีอีกไม่น้อย ไม่มีใครไปสำรวจ ไม่มีใครไปทำสถิติเอาเท่านั้น นับวันจะมีมากยิ่งขึ้นเพราะว่าความจริงคือความจริง 

คนที่แสวงหา คนที่พยายาม จะรู้จักความจริงโดยเฉพาะความจริงของพระพุทธเจ้า ความจริงของสัจธรรมที่เป็นโลกุตระ เมื่อเกิดปฏิภาณปัญญา เขาจะรู้ว่าจริง เพราะฉะนั้นอาตมานี่ก็อยู่กับความจริง ผู้คนที่จะมาเห็นดีเห็นค่าของอาตมา เห็นค่าของธรรมะ ไม่ใช่ค่าคือตัวรูปร่างตัวตน อาตมาก็ไม่ได้หล่อจนเกิน หรือไม่ได้มีรูปร่างหน้าตากิริยาท่าทางอะไรชวนให้มาน่าสนใจเท่าไรหรอก แต่ธรรมะ อาตมาแสดงธรรมะนี่แหละ เขาจะสนใจธรรมะ แล้วคนที่มีดวงตาอันนั้นก็จะได้ เขาจะคัดเลือกได้เลย 

_สว่างแสง(ต่อ) ณ.วันนี้ลูกเห็นว่า คำสอนของพระพุทธเจ้าที่พ่อครูนำมาสอนนี้ สามารถนำมาแก้ ปัญหาตั้งแต่ระดับครอบครัวถึงสังคมได้อย่างเด็ดขาด ไฉนทางฝ่ายเถรสมาคมจึงไม่ออกมาสนับสนุน ทำไมจึงไม่เห็นแก่พระพุทธศาสนา ประชาชน ประเทศชาติ

น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

พ่อครูว่า... อาตมาก็มั่นใจว่าอาตมาสอนตั้งแต่ครอบครัวจนถึงสังคมประเทศชาติ ถึงขั้นโลกเลยจะว่าไปแล้ว เพราะว่ามันเป็นของพระพุทธเจ้า 

เถรสมาคมไม่ออกมาสนับสนุน พูดตรงนี้ยื่นดาบมาให้อาตมา อาตมาก็จะขอดาบหรือหอก ขอแทงด้วยหอกต่อไปนี้ 

เถรสมาคม ไฉนหรือทำไม ฝ่ายเถรสมาคมจึงไม่ออกมาสนับสนุน แล้วคุณสว่างแสงก็พูดต่อว่า ทำไมจึงไม่เห็นแก่พระศาสนา อาตมาบังคับเถรสมาคมไม่ได้ ก็ท่านไม่เห็นของท่านเอง ใช่ไหม อาตมาจะไปบังคับให้ท่านเห็นได้อย่างไร ไอ้ที่ไม่เห็นคือมันบอดหรือมันสว่าง ...บอด ก็ท่านบอดอยู่ เถรสมาคม ท่านกำลังบอดอยู่ นี่อาตมากำลังแสดงภาษาวิชาการความรู้ศาสตร์โดยเฉพาะศาสนาพุทธนะ ไม่ได้ไปด่าไปว่าอะไรหรอก สิ่งที่มันจะต้องข่ม พูดออกมามันก็ต้องข่ม สิ่งที่มันยกพูดออกมาควรยกมันก็เป็นการยก มันเป็นธรรมชาติของมัน 

เพราะฉะนั้นเถรสมาคมไม่ออกมาสนับสนุน อย่าว่าแต่ออกสนับสนุนเลย เขาจะเอาอาตมาตาย พูดไปหลายทีหลายครั้ง ย้ำซ้ำซากไม่รู้กี่ที ไม่ใช่สนับสนุน เขาจะเอาตาย แต่เขาเอาอาตมาตายไม่ได้ อาตมาก็พึ่งพาอาศัยคำสอนของพระพุทธเจ้า  ธมฺโม หเว รกฺขติ ธมฺมจารึ ธรรมะย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม (พ่อครูไอตัดออกด้วย นาทีที่ 55.26) 

สมณะฟ้าไท... เค้าถามว่าพ่อครูเอาอะไรมาแสดง เอาความจริงมาแสดง ไม่มีตัวหลอก ใครอยากได้ก็เอาไปปฏิบัติต่อเหมือนพวกเรา แล้วแต่มาบวชแล้วพ่อครูจะบอกว่ามาตายนะ มาตายจริงๆให้หมดเนื้อหมดตัวไปเลย 

พ่อครูว่า... กิเลสตาย กิเลสตายระดับหนึ่งก็เป็นพระโสดาบัน กิเลสตายเพิ่มขึ้นเป็นขั้นที่ 2 เป็นพระสกิทาคา กิเลสตายระดับ 3 เป็นพระอนาคามี กิเลสตายระดับ 4 ก็เป็นพระอรหันต์ 

อันนี้เรื่องจริงพิสูจน์ได้ แม้ทุกวันนี้อาตมาก็ยืนยันว่าพวกเรามีอาริยบุคคล 4 มี โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี อรหันต์ 

เถรสมาคมเขาไม่เชื่อหรอก ประชาชนที่ไปนับถือเถรสมาคม มีความรู้แบบเถรสมาคม เขาก็ไม่เข้าใจ เขาก็ไม่เชื่อเหมือนเถรสมาคม มีคนดวงตาดีคือพวกคุณ เข้าใจแล้วพากเพียรมาปฏิบัติ คนที่ได้จริงๆแล้ว บรรลุธรรมจริงๆแล้ว อย่างน้อยโสดาบันเข้ามา ไม่บรรลุธรรมจริงๆไม่เข้ามาหรอก อย่างเก๊ที่สุดก็รู้ว่าควรเข้ามาแต่มันเข้ามาไม่ได้ เขาก็ไม่เข้ามา จรไปจรมา สัมพันธ์อย่างสนิทใจ เชื่อถือเคารพนับถือจริงๆแต่ว่าเขาเข้ามาไม่ได้ อันนี้เป็นวิบากของคน มันก็เป็นธรรมชาติธรรมดาจริงๆ 

คนที่เข้ามาได้ก็เข้ามาให้มาก จะมีอะไรติดยึดข้างนอกอยู่ ก็ไปน้อยลง ๆน้อยลงไป จนปลดวางได้ปลงได้ก็เข้ามาอยู่ได้ เข้ามาอยู่รวม เข้ามา

เข้ามาอยู่รวมอยู่ในนี้ได้ มันแสดงออกถึง 1. ไม่อนาคามีก็อรหันต์ นี่เป็นคำตรัสของพระพุทธเจ้านะ มันซ้อน อยู่ในความเป็นจริงว่า อนาคามีขั้นไหน อรหันต์ขั้นไหน หรือ โสดาบันขั้นไหน สกิทาคามีขั้นไหน อาตมากำลังอธิบายอย่างพิสดาร อย่างละเอียด 

เช่น โสดาบันในยุคพระพุทธเจ้านั้นสูงกว่าโสดาบันพวกคุณ เข้าใจไหม พระพุทธเจ้าบอกว่าคนนี้เป็นพระโสดาบัน ประเดี๋ยวเดียวก็เป็นพระอรหันต์ไม่นานหรอก แต่โสดาบันพวกคุณนี่หลายคนชาตินี้ก็คงจะไม่ได้เป็นพระอรหันต์ อาจจะเป็นโสดาบัน สัตตขัตตุปรมโสดา เกิดอีก 7 ชาติก็จะได้เป็น หรือเป็นสกิทาฯ เป็นโสดาฯในระดับสกิทาฯ ก็เป็นโสดาฯ ที่อยู่ในโกลังโกละ อาจจะ 6 ชาติไม่ใช่ 7, 6 ชาติที่จะบรรลุ อาจจะ 5 ชาติ 4 ชาติ 3 ชาติ อาจจะ 2 ชาติ 

ถ้า 1 ชาติท่านเรียกว่า เอกพีชี เกิดมา 1 ชาติ เอกพีชี แตกต่างจากสกทาคามีอย่างไร 

สกิทาคามีท่านก็แปลว่า ผู้จะเกิดอีกหนเดียวก็บรรลุอรหันต์ เอกพีชี ก็คือผู้ที่เกิดหนเดียวบรรลุอรหันต์เหมือนกันเป็นโสดาฯเอกพีชี นี่แหละเข้าใจยาก 

หมายความว่าเป็นผู้ที่เพียร 

 เป็นผู้ที่สามารถพาสชั้น ลัด ตัดชาติ แทนที่จะเป็น โกลังโกละ 6 ชาติ 5 ชาติ 4 ชาติ 3 ชาติ 2ชาติที่จะบรรลุแต่ท่านพาสชั้น พรึ่บ เอกพีชี ชาติเดียวบรรลุอรหันต์เลยเป็นสมรรถภาพของพระโสดาบัน ผู้เอกพีชี ผู้น้ัน บรรลุได้ อย่างนี้เป็นต้น 

ส่วนสกิทาคามีต้องเกิดจริงๆไม่ใช่บรรลุในชาตินั้น สกิทาคามีต้องไปเป็นตามลำดับ ต่างกันตรงนี้

เป็นนัยยะสำคัญของธรรมะพระพุทธเจ้าที่อาตมาหยิบมาให้ละเอียดขึ้นเรื่อยๆ พวกเราอยู่ในฐานที่ฟังแล้วเข้าใจ ฟังแล้วเอาไปปฏิบัติได้เป็นลำดับ

 เพราะพวกเราเข้าใจ กาย โดยเฉพาะเข้าใจกายอย่างพ้น วิจิกิจฉา เป็นสังโยชน์ข้อที่ 2 แล้วก็พามาปฏิบัติศีลพรต บรรลุพ้นจาก สีลัพพตุปาทาน พวกเรา มาอยู่ในฐาน สีลัพตปรามาส 

สีลพตุปาทาน คือยึดถือ ศีลพรต ข้อปฏิบัติ ตามจารีตประเพณี ตามที่เขายึดถือกัน ซึ่งมันผิดเพี้ยนแล้ว มันไม่พาบรรลุแล้ว แต่ก็ทำกัน วันนี้วันพระแล้วไปทำบุญกัน ไปทำทาน ไปบริจาค ไปรับใช้ขนทรายเข้าวัด อะไรต่ออะไรไป ก็ทำไปตามจารีต ดีไม่ดี เป็นไสยศาสตร์เป็นเดรัจฉานวิชาเละเทะไปหมด เป็นจารีตประเพณี เป็นข้อปฏิบัติที่เลอะเทอะบานปลายออกไป เยอะ ทุกวันนี้ 

ในยุคพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นมาเห็นศาสนาพุทธของท่าน ท่านบอกว่าตายๆๆ เอาวิธีการเละเทะขนาดนี้มาใส่ศาสนาพระพุทธเจ้าได้อย่างไร แล้วถือเป็นจารีตประเพณี อันดีงามว่าอย่างนั้น อันแสนทรามอันแสนไร้ค่าไร้สาระ มันทำลาย ศาสนาด้วย เพราะมันผิด มันไปเอาไสยศาสตร์เดรัจฉานวิชา เอาความเละเทะมา ปรุงแต่งเป็นอะไรต่ออะไร 

ยกตัวอย่างอย่างเละๆเทะๆก็ ไม่ต้องพูดพวกคุณก็เห็นแล้ว มากมาย นับว่าเป็นพิธีการ เป็นจารีตประเพณี ซึ่งอาตมา หลายคำไม่กล้าพูด Understood ละไว้ในฐานที่เข้าใจ 

คนจนโลกุตระ วรรณะ9 จึงทำให้เกิดสังคมสาราณียธรรม 6

เรา มีจารีตประเพณีน้อย ต่างกันกับจารีตประเพณีของสังคมพุทธ ต่างกันมาก ต่างกันจนกระทั่งเรามาอยู่ที่ไหน ชุมชนชาวอโศก คนข้างนอกเขาเข้ามาไม่ได้ เขาเองเขารู้สึก ว่ามันข้ามเขตอันหนึ่ง เขตโลกุตระ เพราะฉะนั้นคนเหล่านั้นไม่ได้ห้ามเขานะ อาตมาไม่ได้ห้ามเขานะ อยากให้เข้ามาด้วย อาตมาอยากให้เขามาฟังธรรมไหม(ถาม)..(พวกเราตอบ).. อยาก เขาไม่กล้ามาเข้ามา เขาก็ไม่รู้เรื่อง มันถิ่นนี้แดนนี้ มันมีจารีตประเพณีอย่างนี้มันใช่พุทธหรือเปล่า ทำไมมันแปลก 

แต่คนที่พอมีปฏิภาณปัญญาก็จะบอกว่ามันไม่เลวนะ มันดีนะ อย่างชาวอโศกอยู่ที่ไหน คนมา คนที่กล้าเข้ามา มาทำงานด้วย จนกระทั่งมารับจ้าง อาตมาก็พยายามเปิดทางที่เพื่อจะให้คนเข้ามา อย่างราชธานี เดี๋ยวนี้งานน้อยลงแต่ก็ยังมีเยอะอยู่ ทำงานวันๆหนึ่งเฉลี่ยแล้ว เคยมีคนทำบัญชีการเงินเขาเคยคิด ว่ามันตกวันหนึ่งเดือนหนึ่งเท่าไหร่ ของราชธานีเอง ของสันติเอง ของที่ไหนๆ ชุมชน จะมีชุมชนที่คนข้างนอกเขามาทำงานด้วยไม่มากนัก คือถิ่นที่เขาไม่ได้สร้าง ไม่ได้ก่ออะไรมาก คนชาวอโศกเองทำงานเอง อาตมาก็ไม่รู้ว่าจะเป็นที่ไหนบ้าง 

แต่อย่างปฐมอโศกมีน้อยลง แต่ก็ยังมีคนข้างนอกมาทำงานอยู่บ้าง มาเป็นกิจจะลักษณะ ไม่ได้จรเหมือนกับบางที่บางแห่งอยู่เป็นหลัก ทำเป็นหลักกันไปเลยประจำเดือนอย่างปฐมอโศกอย่างนี้ เพราะฉะนั้นจึงมีความเที่ยงในเรื่องของรายรับรายจ่าย มีความเสถียรในเรื่องงานการที่มันเข้าที่เข้าทางแล้ว ก็เป็นชุมชนแรก ชุมชนที่ตั้งมั่นในด้านเศรษฐกิจ ก็เลี้ยงๆน้องๆ บ้านราชนี้ แต่ก่อนเขาส่งให้เดือนละล้าน ล้านกว่า เดี๋ยวนี้เขาไปซื้อที่เพิ่มก็เลยของด บ้านราช ก็เลยต้องพากเพียรเองช่วยตัวเองให้รอดนะ พี่ๆเขาไม่ได้อุ้มไว้อย่างนี้เป็นต้น ก็ว่ากันไป เราก็ทำไปเรื่อยๆได้ 

แล้วที่เราทำแล้วมันก็เป็นเช่นนี้ มันเป็นว่าพวกเราในลักษณะหรือในระบบ ของสาธารณโภคี พวกเราเลยกลายเป็นกลุ่มมนุษย์ที่ไม่มีหนี้ อาตมาให้เขาปริ้น ว่าประเทศไหนไม่มีหนี้บ้าง มีอยู่ 2 ประเทศที่ไม่มีหนี้ใน 209 ประเทศทั่วโลก 

อันนี้ก็ไม่ชัดเหมือนกัน เขาบอกว่ารายได้ต่อหัวเป็น 0 เขาไม่มีรายได้เป็นอยู่อย่างไร รายได้ต่อหัว คงจะไม่มีข้อมูล

หรือแม้แต่ประเทศบรูไน พลเมืองเขาไม่ถึงล้าน แต่รายได้จากน้ำมัน โอ้โห มหาศาลเลย ยังมีหนี้อยู่ตั้ง

ประเทศภูฏานมีหนี้น้อยกว่า 

สรุปแล้วอาตมาอยากจะพูดตรงนี้ ไม่มีประเทศไหนในโลกไม่มีหนี้ 

หนี้คืออะไร คนที่กู้หนี้ได้มากๆเขาถือว่ามีเครดิตดี มันซ้อนลึกอยู่ตรงที่ว่า จะอธิบายไปถึงคำว่า คนจน คนไม่มีหนี้กับคนจน หรือคนมีหนี้กับคนจน 

ชาวอโศกนี่เป็นคนจน เป็นคนจนที่ไม่มีหนี้ ส่วนนอกเขาข้างนอกเขานี่เป็นคนจนที่มีหนี้ และยังแยกได้ละเอียดอีกว่า คนจนที่ไม่มีหนี้ เพราะว่าเป็นคนจนที่เขาไม่มีใครให้กู้ ไม่มีเครดิตเลย ก็เลยต้องจน 

กับ 

คนที่จน เพราะเต็มใจจน ตั้งใจจน เข้าใจความจน แล้วทำความจนให้แก่ตนสำเร็จนั้น...ยิ่งใหญ่ที่สุด 

เป็นคนจนที่อุดมสมบูรณ์ เป็นคนจนที่ อิสระ สบาย สงบ อิ่มเอม เกษมใส ใจเกื้อกูล และเพิ่มพูนเสียสละ 

คนจนอะไรไปเพิ่มพูนการเสียสละ มันเป็นภาษานะแต่ลักษณะจริงมันมีไหม? ...มี ใครเอ่ย? ชาวอโศก คนอะไรทำไมประหลาดนัก มันเป็นความประหลาดเป็นความลึกซึ้งไม่ใช่ลึกลับ เพราะว่าเอามาพิสูจน์ได้ เอามาปฏิบัติ เอามาประพฤติได้ 

จนกลายเป็นหมู่สังคมชุมชน เป็นบุคคลที่มีความเป็นอยู่ร่วมกัน มีจารีตประเพณีมีพฤติการณ์พฤติกรรม อยู่อย่าง สาราณียธรรม 6 นี่คือหลักฐานเอามาจากคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งสิ้นไม่ได้ออกนอกรีตนอกราว พิสูจน์โลกุตรธรรมของพระพุทธเจ้าได้บรรลุจริง จึงเกิดชุมชนสาราณียธรรม 6 ได้ 

คืออยู่กันอย่างมี สาราณียธรรม 6 เมตตากายกรรม เมตตาวจีกรรม เมตตามโนกรรม ร่วมกันสร้างสรรค์มีรายได้ร่วม ได้รายได้ได้ผลผลิตก็เอามารวมกันกินกันใช้ร่วมกันลาภธัมมิกา  เรียกว่า สาธารณโภคี ในยุคพระพุทธเจ้าพิสูจน์ได้ในวงสงฆ์ ในยุคโน้น พระสงฆ์ไปทำกสิกรรมไม่ได้ก็เลยพิสูจน์ความสมบูรณ์แบบไม่ได้เพราะมีข้อจำกัดเป็นยุคสมบูรณาญาสิทธิ ยังเป็นยุคทาส เป็นยุคที่ยังไม่มีใครเข้าใจเข้าใจเรื่องสิทธิมนุษยชน สิทธิมนุษยชนยังมีไม่ได้ มีแต่นายทาสลูกทาสอะไรอย่างนี้ มันเป็นข้อจำกัดที่ อาตมาก็พูดไปหมดแล้วเคยอธิบายไปแล้ว 

แต่ยุคนี้ไม่มีแล้วทาส ไม่ใช่สมบูรณาญาสิทธิราชย์ด้วย ทุกคนรู้จักสิทธิมนุษยชนเต็มที่ อิสระบริบูรณ์ เพราะฉะนั้นจึงทำได้หมด ไม่ใช่อาตมาทำเก่งกว่าพระพุทธเจ้า ในยุคพระพุทธเจ้าทำไม่ได้ มันมีข้อจำกัดจริงๆ แต่ยุคนี้มันไม่ใช่แล้วมันทำได้ไม่ใช่เก่ง แต่มันทำได้เพราะมันหมดข้อจำกัด มันไม่มีข้อจำกัดอย่างยุคพระพุทธเจ้าแล้ว มันเป็นยุคอิสรเสรีภาพสมบูรณ์แบบ 

เพราะฉะนั้น พวกเราจึงมาเป็นพวกที่มีอิสรเสรีภาพเต็มที่ แล้วก็เข้ามารวมกันเป็นภราดรภาพ เป็นพี่เป็นน้องกันจริงๆ เป็นพี่เป็นน้องเลยยิ่งกว่ากงสีของชาวจีน กงสีของชาวจีนเขายังมีการแบ่งทรัพย์ออกไปได้ แต่ของเราไม่มีใครแบ่งกองกลางออกไปเลยยิ่งกว่ากงสี แล้วก็ฝากผีฝากไข้ยิ่งกว่าญาติพี่น้องสายเลือด ฝากผีฝากไข้ได้ เจ็บป่วยก็ดูแลรักษากัน ตายก็ช่วยกันจัดการให้เรียบร้อยตามจารีตประเพณีที่ดี อะไรต่างๆพวกนี้ 

ซึ่งเป็นการพิสูจน์เรื่องมนุษย์และสังคมได้สมบูรณ์แบบจริงๆ สักวันหนึ่ง นักวิชาการทั้งหลายแหล่จะมาเห็น เสียดายแต่ชาวพุทธเถรสมาคมที่ยังตาบอดอยู่ อาตมาว่าคนต่างประเทศที่เขาพยายามแสวงหา เขาจะมาเห็นก่อนนะ จะมาเห็นก่อนชาวพุทธหรือว่าเห็นก่อนเถรสมาคม ว่าอย่างนี้ธรรมะพระพุทธเจ้าตรัสรู้ ชาวอโศกนี้นำมาสถาปนาลงไปในสังคมยุคนี้ มีจริงเป็นจริง เป็นโลกุตรธรรม 

สาราณียธรรม 6 นี่ เป็นโลกุตรธรรม ไม่ใช่เอาปากเปล่า เอาพยัญชนะมาอ้างเฉยๆ พวกเรามีพฤติกรรมจริง มีทั้งกายทั้งจิต ที่บรรลุมรรคผลของโลกุตรธรรมพระพุทธเจ้า มาเป็นจริง 

คนมีภูมิธรรม มีภูมิปัญญาเข้าใจ มองออกเข้าใจได้ แม้แต่ในหมู่เถรสมาคมหรือประชาชนทั่วไปที่เขาเข้าใจได้ แต่เขายังมีภาระ ยังมีวิบากเข้ามาไม่ได้ก็เข้ามาสัมพันธ์บ้าง คอยตามศึกษาตามประพฤติปฏิบัติอยู่ แต่มันยากที่จะเข้าใจ มันมีจำนวนที่สัจจะจะคัดเลือกสัจจะ สัจจะจะคัดเลือกสัจจะ มันจึงได้มีจำนวนของสัจจะความจริงที่บอกว่ามันเป็นเรื่องยาก เป็นเรื่องที่ คัมภีรา (ลึกซึ้ง) ทุททัสสา (เห็นตามได้ยาก) ทุรนุโพธา (บรรลุรู้ตามได้ยาก) สันตา (สงบระงับอย่างสงบพิเศษ แม้จะวุ่นอยู่) . ปณีตา (สุขุมประณีตไปตามลำดับ ไม่ข้ามขั้น) อตักกาวจรา (คาดคะเนด้นเดามิได้) นิปุณา (ละเอียดลึกถึงขั้นนิพพาน) ปัณฑิตเวทนียา (รู้แจ้งได้เฉพาะผู้เป็นบัณฑิต บรรลุแท้จริงเท่านั้น)   (พตปฎ. เล่ม 9  ข้อ 34) 

ก็จะได้ว่าอย่างนี้เป็นความสงบโลกุตระ ส่วนความสงบโลกียะเขาก็หยาบๆไปไม่เข้าใจความจริง สงบอย่างที่ภาษาทางโลกเขาเรียกกันทั่วไปว่าสันติภาพ พวกเรามีภราดรภาพ พวกเรามีสันติภาพ อิสรเสรีภาพ พวกคุณนี่มาโดยไม่มีใครไปบังคับ ไม่มีใครไปล่อลวง ไม่มีใครไปหว่านล้อมมา คุณมากันเอง มากันอย่างมีปัญญารู้ 

แล้วก็มากันอย่างเป็นภราดรภาพ แล้วก็มาอยู่กันอย่างสันติภาพ จากนั้นก็สร้างสมรรถภาพ สร้างบูรณภาพกันไป ทุกคนก็มาเป็นคน สุโปสะ บำรุงง่ายพัฒนาง่ายเจริญไปเป็นคนขยัน เป็นคนมีวรรณะ 9  เป็นคนยอดขยัน เป็นคนไม่สะสม ไล่มาตั้งแต่ยอด วิริยารัมภะ อปจยะ ธูตะ สัลเลขะ สันตุฏฐิ อัปปิจฉะ น้อยก็พอ 0ก็พอ น้อยจนไปถึงหลัก0 น้อยที่สุดก็คือ 0 เป็นคนพอ ใจพอและมักน้อยสูงสุด เรียกว่าเป็นคนอัปปิจฉะ จึงเป็นคนที่มาพัฒนา อาตมาสอนทุกวันนี้เป็นหลักสูตรที่สูงมาก ที่สอนพวกเรา เป็นหลักสูตรโลกุตระ ผู้มาเรียนก็เรียนได้ ได้รู้จักและมีจริง พัฒนากันไปเรียกว่า สุโปสะ และก็อยู่กันอย่างง่ายมาก สุภระ เลี้ยงง่ายอยู่ง่ายอยู่กันง่ายไม่ยาก 

สังคมต้องการคนชนิดอย่างนี้ มีวรรณะ 9 แล้วก็ได้เป็นสังคมสาราณียธรรม 6 นี่เป็นสุดยอดของพระพุทธเจ้าแล้วที่อาตมาหยิบมายืนยันความจริง ว่าธรรมะพระพุทธเจ้ายุคนี้ก็เอาของพระพุทธเจ้ามาเรียนรู้และปฏิบัติบรรลุได้แม้ยุคนี้ 

คนข้างนอกเขาไม่เข้าใจไม่มีภูมิพอ เขาไม่เชื่อ ก็บังคับกันไม่ได้ เขาไม่เชื่อ แต่พวกเราเป็นจริงไหม? เป็นจริง เป็นจริงนี่อย่างว่าหลงตัว โมเม หรือเปล่า ...ไม่

ใครตัดสินหนอ ตัวเองตัดสิน พระพุทธเจ้าไม่อยู่ เขาไม่เชื่อหรอก ไม่ใช่พระพุทธเจ้ามาตัดสิน อาตมาตัดสินให้ว่าใช่ เขาก็ไม่เชื่ออาตมา เพราะอาตมาไม่ได้เป็นคนที่ทำตนให้น่าเชื่อ จริงๆ อาตมาไม่ได้ไปทำตนปะเหลาะให้คนเป็นคนที่น่าเชื่อ คนที่ไปทำตนให้เป็นคนปะเหลาะให้คนเขาเชื่อ นั่นคือพวก ดรามาติก เป็นพวกดัดจริต เป็นพวกทำเท่วางมาด อาตมาไม่มีมาดมีแต่ความบริสุทธิ์ใจ มีแต่ความจริงใจ มีสิ่งที่ มีแต่ความจริง เทกระบะออกมามีแต่ความจริง ๆ คนอะไร คนอย่างนี้ก็มีด้วย มีแต่ความจริง 

ธรรมะพระพุทธเจ้าสรุปยอดมาที่ศีล สมาธิ ปัญญา 

จะไปอยู่สันติอโศกได้ต้องทำอย่างไร

_จันทกานต์ เหล่าเจริญ  · กราบนมัสการค่ะอยากถามว่า จะไปอยู่ที่สันติทำอย่างไรคะ

พ่อครูว่า... มาแต่ตัวกับหัวใจ มาเลย คุณพร้อมจะมาอยู่ไหม เขามีหลักเกณฑ์พื้นฐานง่ายๆเท่านั้นคือ  1.ไม่มีอบายมุขมา 2.ไม่กินเนื้อสัตว์ 3. ถือศีล 5 เป็นอย่างต่ำ นี่คือหลักเกณฑ์พื้นฐาน ของคนที่จะมาอยู่ในชุมชนชาวอโศก 3 หลักนี้คุณทำได้ไหม ทำได้คุณมาเลยมีแต่ตัวกับหัวใจมาได้ ได้เลย หรือคุณจะมีอะไรที่จะต้องอาศัย คุณจะพกพามา เป็นเครื่องอาศัยใช้สอยของคุณ คุณก็ของคุณ ไม่มีใครเขาไปไอ้นั่นคุณ ไม่ระแคะระคายคุณหรอกเป็นส่วนตัวของคุณ มาเลย ง่ายไม่ยากหรอกพวกเรา เอาใจจริงใจสู้ ถ้ามีใจจริงใจสู้แล้วก็มาได้ 

วางใจอย่างไรกับลูกที่ไม่ดูแลพ่อแม่ยามแก่เฒ่า

_จาก สินทวีสอร์ท ...ดิฉันมีเพื่อนที่โหยหาความรักความเอื้ออาทรจากลูกไม่สร่างซา เรื่องมีว่า เพื่อนดิฉันอายุ 70 ปีอัพมีลูกสาว 2 คนซึ่งต่างคนต่างก็มีครอบครัวและแยกบ้านออกไปแล้วทั้งคู่ ทุกวันนี้เพื่อนอยู่บ้านคนเดียว เขาเป็นโรคร้าย หลังการให้คีโมและฉายแสงก็จะต้องไปพบหมอตามนัด 

สิ่งที่เป็นตัวกวนเขาอยู่เป็นระยะๆก็คือ ความดันโลหิตสูง ทำให้เขาทรงตัวไม่ได้ จึงโทร.ให้ลูกมาอยู่เป็นเพื่อน รุ่งขึ้นความดันลดลงแต่ยังคงมึนศีรษะอยู่ ลูกก็รีบกลับบ้านเลย ทำให้เพื่อนรู้สึกเป็นทุกข์มาก ขอความกรุณาพ่อครูบอกวิธีการวางจิตวางใจให้กับเพื่อนของดิฉันด้วยคะ กราบขอบพระคุณค่ะ

พ่อครูว่า... ดีนะ มีปัญหาลำบากลำบนก็มาบอกให้อาตมาช่วยคลายทุกข์ รายการนี้รายการอะไร ปรับทุกข์ปลุกธรรม ไม่ใช่ เป็นพุทธศาสนาตามภูมิ ไม่เป็นไรก็คลายทุกข์ให้ ปรับทุกข์ก็คลายทุกข์ให้บ้าง 

อาตมาเคยอธิบายมาจนครบแล้วว่า คนเรานี่ จะพูดลงท้ายก็คือมันมีวิบาก วิบากของคนเป็นอจินไตยกรรมวิบาก 

มีลูก แน่นอนลูกมันก็มีครอบครัว เขาก็ไปรับผิดชอบครอบครัวของเขา มันเป็นสัจธรรมแต่ไหนแต่ไรเลย พ่อแม่ ถ้ามีวิบากไม่ดี ลูกเต้าไม่เลี้ยง ปล่อยทิ้งขว้างเลยจริงๆ มันก็มีจริงๆ ทีนี้คุณก็ระลึกชาติไม่ได้ คุณก็ไม่รู้ว่าคุณทำกรรมทำวิบากอะไรมา อาตมาก็ต้องอธิบายความจริงอย่างนี้ให้ฟัง ก็ถือซะว่าเราเองเรามีกรรมวิบาก ถ้าคุณไม่แสดงออก คนเขาก็ไม่รู้ไม่เห็น คุณก็รับอยู่คนเดียว ก็รับไปเถอะ เพราะที่จบอาตมาก็ไม่รู้จะไปลงที่ไหน นอกจากจะไปเหมาให้แก่กรรมวิบาก โดยสัจจะไม่ว่า โดยเฉพาะชาวอโศกหรือชาวเอเชีย ลูกหลานต้องเลี้ยงพ่อแม่ปู่ย่าตายาย แต่ทางเทวนิยมนั้นเขาใจดำอำมหิต ไม่มีการเลี้ยงดูเชื้อสายญาติโกโยติกา 

อย่าง American จารีตประเพณี ลูกอายุ 17 ออกไปเลี้ยงตัวเอง พ่อแม่ก็ว่าของตัวเองไป เสร็จแล้วก็เหลือ 2 ผู้เฒ่า มีเงินเหลือก็ไปเที่ยวไม่เกี่ยวกันเลยกับลูกจะเป็นจะตาย อย่างนั้นกันเลยวัฒนธรรมของเขา เพราะฉะนั้นพวกนี้มาเจอเมืองไทย เห็นลูกประคองทวด ประคองปู่ตายาย มันหนุงหนิงดูแลกัน เขาน้ำตาไหล เขาไม่เคยเห็นคนพวกนี้ จารีตประเพณีอย่างนี้เขาไม่เคยเห็น มันมามีทางเอเชีย เพราะทางเทวนิยมทางยุโรปทางอเมริกา มันเป็นเรื่องจิตใจดำ แม้แต่สายเลือด มันก็ไม่ดูแลกัน ตัวใครตัวมัน เห็นไหม 

นี่คือรากฐานของจิตวิญญาณ ที่มีจิตวิญญาณมีความรู้ มีความเข้าใจถึงสัจธรรม 

ถ้าเผื่อว่าตระกูลไม่เลี้ยงกันมันก็เป็นภาระแก่สังคม หนักเข้าก็เป็นภาระรัฐบาล วัฒนธรรมจารีตประเพณีแบบนั้นรัฐบาลหนัก แต่อย่างเอเชียอย่างพุทธ แบ่งเบากัน ครอบครัวก็ช่วยรัฐบาล รัฐบาลก็ช่วยครอบครัว มันจะเป็นการบริหารเป็นอยู่สังคมที่ดีกว่าลัทธิจารีตประเพณีวัฒนธรรมแบบตะวันตกแบบอเมริกา นี่ไม่ได้ยกตนข่มท่านนะ มันเป็นสัจจะอย่างนั้น 

ที่ถามมาอาตมาก็ไม่รู้จะช่วยอย่างไร ก็ต้องให้คุณปลงว่าเป็นวิบากของเรานะ 

อาตมาว่าคุณก็ลองค่อยๆพูดจากับลูกหลาน ส่งข่าวส่งข่าวว่า แม่เป็นอย่างนี้นะ มาช่วยแม่หน่อยได้ไหม พูดได้เท่าไหร่ก็ อย่าไปสร้างความหวังเอาไว้ในใจ ว่าลูกจะมา เขามาก็พอดีใจเท่านั้น ตั้งความหวังไว้แค่นั้นก็น่าจะสบายใจ นอกนั้นแล้วอาตมาก็ต้องไปลงกับคำว่า กรรมวิบากของคุณ อาตมาไม่มีที่ลงจริงๆก็ต้องเหมาไปให้ตรงนี้ 

แล้วก็พยายามพิจารณาความจริงให้ได้ว่าคนเราเกิดแก่เจ็บตาย เพราะฉะนั้นก็อย่าไปให้มันมาก อย่าไปหลงตนว่าเราอยากอยู่ แต่เราเจ็บป่วยอย่างนั้นอย่างนี้ รับเอา ๆ ให้เห็นทุกข์ของการเกิดมามีชีวิต มันเป็นทุกข์อริยสัจจริงๆ มันเกิดมามันต้องมีทุกข์อย่างนี้ เพราะฉะนั้นพระพุทธเจ้าถึงมาสอนเรื่องบอกว่า ให้เข้าใจความจริงว่าเกิดแก่เจ็บตาย ให้เกิดปัญญารู้จริงเป็นอรหันต์แล้ว มันไม่กลัวเกิดแก่เจ็บตาย เป็นอนาคามีมันก็ไม่กลัวเท่าไหร่แล้ว เพราะมันรู้ที่ไป มันมีสุทธาวาส ถ้าเป็นโสดาบัน  สกิทาคามิก็จะมีบ้างแต่ลดลง ลดลงตามภูมิธรรม มันก็จะไม่กังวลห่วงตายห่วงเกิดอะไร แล้วมันจะเข้าใจความเกิดความตาย 

ศาสนาเทวนิยมไม่รู้การเวียนตายเวียนเกิด ไม่เชื่อคำว่าวิบาก  ไม่เชื่อ กัมมัสโกมหิ กัมมทายาโท กัมมโยนิ กัมมพันธุ กัมมปฏิสรโณ กัมมังสัตเตวิภัชติ กัมมุนาวัตตติโลโก  ไม่เชื่อกรรมของตนแล้วตนเองต้องรับมรดกกรรมของตนเอง ไม่ใช่มาจากพ่อแม่ปู่ย่าตายาย คุณทำดีเป็นของคุณ คุณทำชั่วเป็นของคุณ ทายาท คุณรับกรรมวิบากดีชั่วของคุณ เอาไปแบ่งให้พ่อแม่ไม่ได้ เอาไปแบ่งให้ใครก็ไม่ได้ ไม่เอาก็ไม่ได้ แล้วก็กรรมวิบากของคุณนี่แหละพาคุณเกิดคุณเป็น กัมมโยนิ มันตกเป็นพันธุ์ เป็นตระกูล เป็น DNA ของคุณเลย กรรมพันธุ์ 

จริงๆกรรมพันธุ์ตัวนี้เป็นถึงขั้นนามธรรมนะ ไม่ใช่แค่วัตถุธรรม ตายแล้วมันก็จะไปเป็นเผ่าพันธุ์เป็นนามธรรมไปต่อ ไม่ใช่แค่ DNA ซึ่ง DNA คุณเปลี่ยนไปตาม กัมมโยนิ กัมมัสกะของคุณ ที่คุณจะทำใหม่เปลี่ยนใหม่เป็นโลกุตระของคุณจนมีทิศทางที่จะเลิกเกิด เลิกเป็นเลิกมี หรือแม้แต่จะยังเกิดยังเวียนตายเวียนเกิดอยู่ ก็ไม่มีปัญหา ไม่มีสุขไม่มีทุกข์ รู้จักสุขรู้จักทุกอย่างดี รู้จักดีรู้จักชั่วที่เป็นสมมุติสัจจะ แล้วก็รู้สุขรู้ทุกข์ที่มันเป็นปรมัตถสัจจะ ที่จะอยู่กับมันอย่างสบาย 

อย่างพวกเราเพราะเราเข้าใจสัจจะพวกนั้น อาตมาไม่ต้องไปลงรายละเอียด พวกคุณมีความรู้ไปตามภูมิของแต่ละคน จนถึงขั้นคุณมาอยู่อย่างนี้ มาเป็นคนที่มีวรรณะ 9 มาอยู่อย่าง สาราณียธรรม มาอยู่อย่างนี้

คนที่มาได้บรรลุแล้ว คนที่มาอยู่ในชุมชนชาวอโศกเป็นคนบรรลุธรรมทั้งนั้น   ถ้าไม่มีภูมิธรรมอยู่ไม่ได้หรอก ไม่ได้บังคับคุณนะแต่คุณอยู่ไม่ได้เอง คุณติดโลกีย์อยู่ เพราะฉะนั้นคนไหนที่เห็นว่าดีแล้ว ก็พยายามมา มาแล้วอยู่ไม่ได้ก็ต้องไปเพราะคุณยังติดอยู่ แต่คนที่ไม่ติดแล้ว ทางโลกียะต้องออกไปเสพไปหาแสวงหาลาภยศสรรเสริญ หรือโลกียสุข ที่นี่ไม่มีให้เสพ คุณก็ต้องไปเสพข้างนอก คุณก็ต้องไปหาข้างนอก ไปแสวงหาไปเอา เพราะคุณเองยังติดมัน 

แต่คนที่ไม่ติดแล้วมาอยู่ที่นี่แล้ว เมื่อมาอยู่ที่นี่แล้วคุณไม่มีจิตประหวัด ไม่มีจิตโหยหา ไม่คิดออกไปอยู่ทางโน้น คุณอยู่ในนี้ก็อยู่ไปเป็นวันๆ อยู่กันอย่างสบาย ร่มเย็น ใช่ไหม คุณก็อยู่อย่างสบาย อยู่อย่างสงบ อบอุ่น อิ่มเอม เกษมใส ใจเกื้อกูล และเพิ่มพูนเสียสละ อยู่กันอย่างนี้ ตายก็สบายใจ ไม่ต้องห่วงว่าไม่มีญาติ ญาติจะมาเราก็ไม่ได้ห่วง ญาติทางสายเลือดตอนมีชีวิต เขาก็ปล่อยให้อยู่ที่นี่ ตายแล้วค่อยมา ถึงญาติไม่มา เราก็จัดการศพให้เรียบร้อยไม่มีปัญหาอะไร พึ่งเกิด พึ่งแก่ พึ่งเจ็บ พึ่งตาย กันได้จริงๆ ญาติทางสายเลือดจะมาหรือไม่มาก็ไม่มีปัญหา แล้วเราก็ไม่ได้รังเกียจรังงอน เราก็เต็มใจช่วยกันทำไป เมื่อถึงที่สุดก็ไปสู่สุดชีวิต เรือนสุดชีวิตเราก็สร้างไว้แล้ว ทำให้สบายทุกอย่าง 

สมาธิขณะทำงานในชาวอโศกเป็นเช่นไร

_ขวัญใส...ดิฉันอยากถามว่าวิธีทำสมาธิขณะทำงานทำอย่างไร ?

พ่อครูว่า... คำว่าสมาธิ เป็นเรื่องลึกซึ้ง เป็นเรื่องที่เถรสมาคมไม่เข้าใจ พูดอย่างนี้ จะทำไม อาตมาพูดไม่ผิดด้วย 

สมาธิของพระพุทธเจ้านั้นคือคำ สมาหิตะ สมาหิโต จิตสะอาดจากอาสวะกิเลส ฟังให้ดีนะ จิตที่สะอาดจากอาสวะกิเลสแล้ว ก็ตกผลึก ผนึกกันเข้า เป็นจิตรวมกันแล้วก็ อันนี้แหละคือ รวมเป็น อเนญชา มันอเนญชาๆๆ ไม่ใช่จิตสมาธิคือจิตไปกดข่มจิต ไปพยายามที่จะดับไม่คิด ไม่นึก ไม่ให้มันเคลื่อนไหว แล้วเข้าใจว่าจิตไม่เคลื่อนไหวคือสมาธิ ไม่ใช่เลย ไม่ใช่เลย นะ

สมาธิของพระพุทธเจ้านั้นคุณจะต้องมีเจโตปริยญาณ16 รู้จัก ราคะ โทสะ โมหะ อาการของราคะคืออย่างไร โทสะคืออย่างไร โมหะคืออย่างไร แล้วคุณมาปฏิบัติตามจรณะ 15 วิชชา 8 ก็จะเกิดปัญญาหรือ ฌาน 

ฌาน คือพลังงานคู่กับปัญญา พลังงานปัญญากับพลังงานฌานคู่กัน ช่วยกันเผา ใช้ภาษาว่าเผา ถ้าภาษาว่า ฆ่าเฉยๆ มันมีซาก แต่ถ้าเผา มันหมดไปทั้งซากเลย  พลังงานอุณหธาตุ เผา เผาอะไร เผากิเลส ภาษาเหมือนกับมีเนื้อมีหนังแต่มันไม่มี แต่กิเลสนั่นแหละถูกเผา มีความจริงคือ เนื้อกิเลส วิมังสาของกิเลส เผามันไป หมดเลย หมดซากเลย 

เพราะฉะนั้นจิตที่ถูกเผาโดย ฌาน จนเป็นบุญ เพชฌฆาตมือสุดท้าย หรือ พลังงานเผาอันสุดท้าย ถ้าถูกพลังงานระดับบุญอันสุดท้ายแล้ว สูญสนิทเลย ไม่มีเกิดอีกเลย อย่างนี้คือ ลักษณะนิพพาน 

ไอ้ที่พูดนี้คือพยัญชนะ แต่สภาวะธรรมที่เป็นจริง คุณจะต้องรู้ อาการ ลิงค นิมิต อุเทส ของจิต เจตสิก รูป แล้วถึงจะนิพพานได้ 

รูปคือสิ่งที่ถูกรู้ นาม หรือ ปัญญา ญาณ ​วิชชาของคุณ รู้สิ่งที่ถูกรู้นั้นตั้งแต่หยาบขั้นกามาวจร ฆ่าหมดแล้ว 

ศาสนาพุทธนั้นมีฌาน มีสมาธิ ไม่ได้หนีไปจากตาหูจมูกลิ้นกายใจ หรือ โลก ดินน้ำไฟลม พฤติกรรมสังคมทุกอย่าง ไม่ได้หนี เห็นอยู่อย่างมีจักษุ มีหูได้ยินเสียง รู้ลืมตาตื่นๆ เป็น ชาคริ ชาคระ เป็นผู้ตื่นรู้อยู่หมดเลย 

_สู่แดนธรรม... ผู้ที่ถามอาจจะอยากทราบวิธีการทำงานที่จิตมันตกผลึกเข้าสู่ภวังค์เหมือนที่เขานั่งสมาธิกัน เขาก็เลยคิดว่าแล้วพวกเราพาทำงาน จิตมันจะเข้าสู่ภวังค์ได้อย่างไร 

พ่อครูว่า... ก็ได้ บอกนิดหนึ่ง อาตมาพยายามอธิบายอยู่ มันอาจจะยังไม่ถึงตัวประตูไขให้สู่แดนธรรมเข้าใจ

เพราะฉะนั้นเมื่อคุณเองลืมตาปฏิบัติ คุณก็จะเกิดปฏิภาณปัญญาเห็นว่า อ๋อ..อย่างนี้คือการขัดเกลากิเลส คุณรู้จักกิเลส แล้วกิเลสถูกขัดเกลาๆไป นี่แหละคือฌาน นี่แหละคือการปฏิบัติฌานในขณะลืมตา ตามหลักธรรมพระพุทธเจ้า จนกระทั่งกิเลสลด หมดอาสวะ จึงจะตกผลึกเรียกว่า สมาหิตะหรือสมาหิโต หรือสมาธิของพระพุทธเจ้า 

สมาธิเป็นคำกลางๆ ที่เรียกกันทั่วโลกหรือแม้แต่ชาวพุทธก็ตามเข้าใจว่าคือการสะกดจิต เข้าใจว่าเป็นจิตสมถะ ซึ่งไม่ใช่ จิตหมดกิเลสไม่ได้สมถะ ไม่ได้นั่ง อยู่ในริบๆหรี่ๆ อยู่ในภพแต่ลืมตาให้เห็นทุกอย่าง ใสสว่างเลยว่ากิเลสมันออก กิเลสมันหมดหมดเกลี้ยงกิเลสแล้วจิตประภัสสร อ๋อ.. นี่คือจิตประภัสสร ตกผลึกลงไปหรือจิต ปริสุทธาจิตสะอาดตกผลึกลงไป นี่คือ สมายี่ส์กุลทำงานอยู่ จิตสะอาด จิตเป็นสมาธิของพระพุทธเจ้า 

ในขณะลืมตาในขณะปฏิบัติตามจรณะ 15 วิชชา 8 ของพระพุทธเจ้า นี่คือการปฏิบัติธรรมของศาสนาพุทธ สมาธิขณะทำงาน ไม่ต้องไปทำความสงสัย ไม่ต้องคิดเลยว่ามันจะเป็นอย่างไร มาอยู่กับชาวอโศก แล้วอโศกพาคุณทำ ทำแล้วทำอยู่ แล้วกำลังทำต่อ 

ทันสมัยใหม่เสมอ 

_สู่แดนธรรม... ในขณะทำงานจิตไม่โกรธก็ถือว่าเป็นสมาธิใช่ไหมครับ 

พ่อครูว่า... ใช่ถูกต้อง ในขณะทำงานคุณก็รู้กิเลสว่าอันนี้มันมีกามอยู่ ลด อันนี้มันคือการลด นี่แหละคือคุณปฏิบัติธรรมในคณะทำงาน คุณต้องอ่านอาการจิต ที่ขณะสัมผัสต่างๆอยู่เมื่อทำงานก็มีการกระทบสัมผัส คุณทำงานอยู่กับกระทะ คุณก็เคืองตะหลิว บ้า.. ไอ้ตะหลิวนี้มันทำไมถึงไม่เป็นไปดังใจข้าเลยวะ ทุบตะหลิวจนหักไม่รู้เรื่อง แต่คุณทำงานกับคน เออ คนก็จะเกี่ยวคุณได้หน่อย แต่ตะหลิวมันไม่เกี่ยวกับคุณได้หรอก คุณโง่ตายชัก หากคุณไปเกี่ยวกับพืช พืชมันก็ไม่รู้เรื่อง ศีลข้อที่ 2 

ศีลข้อที่ 1 สัตว์ก็คือคนนี้แหละ ทำงานกับคน ระวังจะเกิดราคะ โทสะ โมหะเก่ง เรียนรู้แล้วก็ลดกิเลสซะ เมื่อคุณทำงานกับคนแล้วเกิดกิเลสจริง แล้วคุณก็ได้รู้ตัว แล้วคุณก็ทำให้มันลด คุณจะมีปฏิภาณปัญญา เกิดฌาน เกิดปัญญา 

ฌาน กับปัญญา เป็นภาษาที่เป็นพลังงานทางจิต คุณจะรู้จักวิธีทำเอาอย่างนี้แล้วกิเลสคุณลดลงๆๆๆ เพราะคุณทำจิตให้มีพลังงานฌานทำจิตให้กิเลสลดได้จนตกผลึกเรียกว่าสมาหิตะ หรือสมาธิของพระพุทธเจ้า 

เพราะฉะนั้นคำว่าสมาธิของพระพุทธเจ้าจึงไม่ใช่เข้าใจได้ง่ายๆ ชัดขึ้นไหม ๆ 

เพราะฉะนั้นถาม อาตมาก็ตอบไปแล้ว ถ้าไม่รู้มาอยู่กับชาวอโศก ชาวอโศกพาคุณทำแล้วทำอยู่ พาคุณทำแล้วทำต่อ 

_สู่แดนธรรม... แต่ว่าจะไม่พาทำแบบพระวัดป่าเขาทำ 

พ่อครูว่า... ไม่ทำอย่างพระวัดป่าเขาทำแน่นอน ไอ้นั่นมันนอกรีต พูดอีก ย้ำ ทุบหัวตะปูไป หลับตาทำ ปฏิบัติธรรมแบบนั้นไม่ใช่ของพระพุทธเจ้า มีแต่ลืมตาทำเท่านั้น เขาไม่เชื่ออาตมาง่ายๆหรอก เขาพูดอย่างนี้ 

เขาก็ต้องทำตาหลับด้วย ต้องหลับด้วยแล้วก็ลืมตาด้วย เขาว่าอย่างนั้น อาตมาขอยืนยันว่าไม่มีหลับตา หลับตาก็เข้าใจว่าหลับตา ปฏิบัติลืมตานี่แหละแล้วคุณจะทำอย่างลืมตาได้ หลับตาทำได้ง่ายตายชัก ไม่ต้องทำอะไรหลับตา เพราะฉะนั้นหลับตานี่แหละพระพุทธเจ้าจึงบอกว่าเป็นอุปการะเท่านั้น 

อุปการะมีอะไรบ้าง อาตมาก็อธิบายไปหมดแล้ว 

1. คุณหลับตาคุณก็พัก ถ้าจิตของคุณไม่หยุดมันก็ฟุ้ง ใช่ไหม คุณทำสงบไม่ได้หลับตามันก็ฟุ้งอยู่ในจิต คุณก็ต้องพยายามสงบ ลดความฟุ้งมา นอกจากมันฟุ้งไม่ฟุ้ง สายศรัทธา ยิ่งไปนั่งสมาธิมันก็ตก ถีนมิทธะ ดิ่ง ดับ ไม่รู้เรื่องไปดับสัญญา มันก็เลยยิ่งไม่รู้เรื่องใหญ่ มันเป็นคนไม่เป็นคน เป็นคนท่อนไม้ เป็นคนทำตัวเองให้เป็นดินหินไป มันก็ไม่ได้เรื่อง 

มันต้องให้มีสำนึก มีสติสัมปชัญญะ แม้จะหลับคุณก็ต้องมีสติ 1 พักผ่อน 

2. หลับตาไปแล้ว มันก็คิด จะทบทวนธรรมะคิดนึกอะไรมันก็ง่าย เพราะไม่มีอะไรกวนทางตาหูจมูกลิ้นกาย มันไม่มีอะไรกวน คุณก็อยู่คนเดียว คุณก็คิดง่าย มันเป็นอุปการะเห็นไหม 

3. หรือรวมเลยเป็นเตวิชโช คือคุณมีธรรมะแล้วคุณใช้หลัก 3 คือ 1. ระลึกสิ่งที่ผ่านมาแล้ว บุพเพนิวาสานุสติญาณ แล้วก็ 2.ตรวจความเกิดความดับ ของจิตที่มันเคยเกิดสัมผัสข้างนอกแล้ว จิตที่มันเคยเกิดกิเลสอย่างไร มันดับหรือยัง ดับได้ นั่นคือรู้จัก จุติ อุบัติ รู้การเกิดการดับได้แล้ว อันสุดท้ายเป็น 3.อาสวักขยญาณ ดับกิเลสสิ้นแล้วก็ตรวจสอบ เตวิชโช จึงเป็นวิชาที่ตรวจสอบการปฏิบัติของตนเอง ได้แล้วหรือยังไม่ได้ ถ้าดับอาสวะสิ้นตรวจสอบแล้วคุณก็รู้สิ คุณรู้แล้วว่าดับอาสวะจริง คุณก็ไม่ต้องไปวนเวียนอีก ไม่ต้องไปซ้ำซากอะไรอีก มันจบมันรู้แล้วอะไรอย่างนี้เป็นต้น 

หลักการของพระพุทธเจ้าครบหมดทุกอย่าง อาตมาปฏิบัติมาแล้ว ทำได้แล้วเอามาพูดมันจึงชัด ฟังดีๆ อาตมาไม่ได้อวดตัวอวดตนอะไร อาตมาเอาความจริงมาพูดยืนยัน ที่อาตมาต้องเน้นตัวตนมากพูดแล้วพูดอีกบอกความจริงจริงใจ เพราะคนไม่เชื่อ คนไม่รู้ว่ามันมีคนปฏิบัติบรรลุธรรมได้จริง บรรลุอรหันต์จริงก็มายืนยันว่าตัวเองว่าเป็นอรหันต์ ไม่ใช่อรหันต์ธรรมดาแต่เป็นอรหันต์โพธิสัตว์ระดับ 7 ด้วย ยืนยันความจริงตามความจริง  อาตมาจะพูดไม่ผิด ถ้าพูดผิดมันเป็นบาป ยิ่งมาบอกอุตริมนุสธรรมที่ไม่มีในตน มันปาราชิกเลยนะ อาตมาก็รู้ ปาราชิกก็ดี สังฆาทิเสสก็ดี อาตมาก็รู้ทั้งนั้น อาตมาไม่ทำ รู้กรรมรู้กิริยาหมดแล้ว จะไปทำทำไม ทำมันเป็นจริงนะ กรรมมันเป็นของจริง คุณทำแล้วมันผิดแล้วคุณก็ไปโกหกต่อ โอ้โห คนรู้แล้วจะไปทำเหรอ คนทำคือคนไม่รู้หรือคนยังหน้าด้านเป็นอลัชชี รู้ตัวแล้วก็ไม่รับคือหน้าด้าน ส่วนลัชชีคือละอาย

สรุปหมดเวลาแล้ว 

สมณะฟ้าไท... สรุปจบ

ที่มา ที่ไป

พ่อครูแสดงธรรมรายการ พุทธศาสนาตามภูมิ ชาวอโศกทำแล้ว ทำอยู่ และกำลังทำโลกุตระต่อไป วันศุกร์ที่ 24 กุมภาพันธ์ 2566 ที่บวรราชธานีอโศก ขึ้น 5 ค่ำเดือน 4 ปีขาล

เวลาบันทึก 25 กุมภาพันธ์ 2566 ( 05:09:45 )

รายละเอียด

660227 มหาวิทยาลัยที่ประสาทปริญญาโลกุตระ รายการปรับทุกข์ ปลุกธรรม ครั้งที่ 13 https://www.boonniyom.net/53018.html

ดาวโหลดเอกสารที่                                                                                                          

https://docs.google.com/document/d/1Ugi5sb-ADllb2kgJiNyMMlt1LVqMzfbiHX6noMO16BE/edit?usp=sharing                                 

ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/151FcsOZf9HZraiZ6DDvdWoveIVJklyKC/view?usp=share_link 

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/3bJnbuljRV8 

และ https://fb.watch/iYq2NgSl0p/ 

หลักแหล่งของชีวิตที่ควรอาศัย

พ่อครูว่า...เจริญธรรมทุกๆคนรายการปรับทุกข์ปลูกธรรม วันนี้วันจันทร์ที่ 27 กุมภาพันธ์ 2566 ที่บวรราชธานีอโศก ขึ้น 8 ค่ำ วันพระน้อย เดือน 4 ปีเถาะ วันนี้ 

เราก็มาฟังธรรมกัน ชีวิตนี้ฟังธรรม มันเป็นความเจริญอย่างยิ่งยวด ยิ่งใหญ่สำหรับมนุษย์ชาติ ใครไม่ฟังธรรม จะฟังแต่โลกๆเขา โอ้โห..ทุกวันนี้ สนั่นหวั่นไหว มีอะไรต่ออะไรออกไปส่งเป็นข่าวคราว เป็นเรื่องราวอะไรต่ออะไรกัน ทั้งโกหก ทั้งหลอกลวง ทั้งใช้เล่ห์กลอะไรต่ออะไรน่าดู เพราะฉะนั้นเราก็จะต้องมีแหล่งมีหลัก ว่าเราควรจะฟังสิ่งที่เป็นหลักเป็นแหล่งอันมีฐานแห่งความจริง เป็นสัจธรรม สักหลักสักแหล่งเถอะ 

จริงๆสัจธรรมจริงๆถูกต้องที่สุดมีหนึ่งเดียว พระพุทธเจ้าตรัสต้องค้นหาให้ได้ หลักแห่งใดที่ดีที่สุด ที่เราควรจะต้องใช้เวลา สัมผัส เสพข่าว เสพข้อมูล เสพสิ่งที่ควรจะเอามารับรู้ พิจารณาตัดสิน แล้วก็ใช้เป็นสิ่งที่จะอาศัยใช้ไปในชีวิตว่า ทุกอย่างมันไม่เที่ยง มันเปลี่ยนแปลงไปด้วยเหตุปัจจัยองค์ประกอบของ กาละ เทศะ ฐานะ ตลอดเวลา เราก็ต้องรับทางโลกที่เขาเคลื่อนไหวไปตลอดเวลาด้วย ทั้งความจริงที่เรารู้หลักรู้แหล่งความเป็นจริงที่เป็นหนึ่งเดียวนั้นด้วย เอามาใช้พิจารณาตัดสินใจ โดยจะอนุโลมปฏิโลมกันอย่างไร มันจึงจะสามารถที่จะอยู่กันได้อย่างอนุโลมนั่นแหละ อย่างที่จะต้องเราบ้างเขาบ้าง 

ก่อนจะได้เข้าสู่เรื่องราวที่จะได้พูดกันวันนี้ ก็ขอ sms เดี๋ยวจะค้างเติ่ง  ใน 

งานพุทธาภิเษกคงจะไม่ได้พูดกับ sms เท่าไหร่ เริ่ม 5 มีนาคม ตอนนี้ 27 พรุ่งนี้ 28 หมดแล้วเดือน เราก็จะมีรายการอีกคราวสองคราว 

รู้ความเป็นสองได้ละเอียดบางเบาเท่าไหร่ก็คือผู้มีภูมิสูงขึ้นๆ

_ขวัญใส   ที่พระพุทธเจ้าสอนให้ระลึกถึงความตายทุกลมหายใจเข้าออก แล้วที่หลวงปู่สอนให้อยากอายุยืนๆ แล้วจะระลึกถึงลมหายใจเข้าออกหรือคะ

พ่อครูว่า... มันมีทั้ง 2 อย่าง เมื่อกี้พูดผ่านไปหน่อยนึงแล้วว่าความเป็นจริงที่เรามีชีวิตอยู่ เราจะมี 2 อย่างให้เราเรียนรู้และอาศัยไปตลอด แต่สิ่งที่จบ สิ่งที่ตัดสิน สิ่งที่เป็นหนึ่ง เราจะมีความรู้และทำได้ เราก็อาศัยไป เพราะมันต้องมี 2 ตลอดเวลาที่เรายังมีชีวิต กับสิ่งที่เราอาศัย ตั้งแต่ มหาภูตรูป ไปจนกระทั่งถึงนามธรรมทั้งหมด เราต้องอาศัย 

จนกว่าเราจะตายอย่าง ปรินิพพานเป็นปริโยสาน ตายอย่างหมดเลย จิตนิยามของเรา แตกสลายเป็นดินน้ำไฟลมไป มันก็หมดความรับรู้ เมื่อนั้นน่ะ 0 สนิท ตอนนี้มีความ 0 โดยอาศัย 

0 คือ กิเลสมันดับสนิท ไม่มีเศษไม่มีส่วนนั่นเป็นเป้าหมายหลัก อาการของกิเลส หยาบ กลาง ละเอียด จนกระทั่งเป็นผงคลีธุลีละออง ขั้นอรูปอย่างไร ที่จะมี อาการ ลิงค นิมิต  ให้เราศึกษาได้ อาการมันมีอย่างนี้ แล้วก็จับเครื่องหมายของอาการได้เรียกว่านิมิต มันเป็นนามธรรมที่ละเอียดบางเบาเรียกว่า ลหุตา มากที่สุดแล้ว 

คนไหนที่มีภูมิธรรมสามารถ จับลหุตา หรือเบาบางนั้นได้ สูงสุดก็คือคนนั้นแหละ ใครจะไม่มีเก่งเท่าที่ตนเองรับรู้ได้ ตนเองมีภูมิธรรมรับรู้ได้เท่านี้ก็เท่านี้ รู้ได้เท่าไรก็เท่านั้น 

เพราะฉะนั้นผู้ที่ฝึกฝนเรียนรู้นามธรรมจนละเอียดบางเบาไปได้มากเท่าไหร่ และได้มากอย่างเป็น อนุปคัมมะ หรือเป็น อภิภู ไปเรื่อยๆ เป็นผู้ที่รู้เองเป็นเองของตนเอง คนอื่นๆก็ไม่รู้กับเรา แต่ความละเอียดลออพวกนี้พูดกับคนอื่นยากแล้ว นอกจากคนที่มีภูมิใกล้กันก็พูดกันรู้เรื่องหรือพูดกับคนที่มีภูมิสูงกว่าก็จะรู้ได้ดี 

สรุปแล้ว เราต้องนึกถึงลมหายใจเข้าออก ว่า มันตายมันไม่เข้ามันไม่ออกมันก็ตาย ลมหายใจเข้าลมหายใจออกก็ 2 อย่าง เพราะฉะนั้นก็เรียนรู้ 2 ใน 1, 1 ใน 2 กับ 0 อันนี้เป็นจุดจบแล้ว และ อาตมาสรุปว่า ถ้าเข้าใจอัตราส่วนของคำว่า 0

แล้วก็ 1ใน 2, 2 ใน 1 ธรรมทั้งสองเหล่านี้ รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนา โดยส่วนสอง (เทฺว ธมฺมา ทฺวเยน เวทนาย เอกสโมสรณา ภวนฺติ ฯ )  ล.10 ข.60 

อาตมาบอกแล้วตรงนี้เป็นหัวใจของศาสนาพุทธในด้านนามธรรมที่ผู้ปฏิบัติ จะต้องปฏิบัติให้ตนเข้าถึงตรงนี้ ทำตรงนี้ให้ได้สมบูรณ์แบบ มันไม่ใช่หัวใจศาสนาอริยสัจ อันนั้น 

อริยสัจ 4 เป็นหัวใจศาสนาโครงสร้างใหญ่ แต่ผู้มาเรียนรู้แล้วต้องปฏิบัติเข้าไปถึงเวทนาในเวทนา เวทนา 108 แล้วทำเวทนา 2 จากมากมายตัดออกตัดออกจนเหลือ 2 แล้วทำ 2 ให้เป็น 1 ได้ นี่แหละคือฐานอาศัย 

ผู้ที่ทำ 2 ให้เป็น 1 ได้ก็จะทำ 1 กับ 0 ทำ 1 ให้เป็น 0 ซึ่ง 0 กับ 1 ก็เป็น 2 ใช่ไหม 

เพราะฉะนั้นผู้ที่สามารถทำ 2 ลดลงให้เป็น 1 ได้ มันก็จะสามารถทำให้ 1 เป็น 0 ได้ มันเป็นความบางเบาและหมดสิ้นไป แต่มันยังไม่สิ้นเพราะเรายังมีธาตุรู้ ยังมีชีวะอยู่ ยังไม่ได้ดับสิ้นชีวะ ยังไม่ได้ดับวิญญาณ ยังไม่แตกแยกวิญญาณหรือจิตนิยามเป็นดินน้ำไฟลมไปเลย มันก็ยังมีเรา ยังมีตัวรู้สึก ยังมีตัวรับรู้ ก็รู้ตัวจบที่สุดสภาวะหรืออาการที่สูงสุด จบ

เพราะฉะนั้นต้องรู้ได้ด้วยตน อันนี้อย่างที่ท่านผู้รู้ท่านบอกด้วยภาษาว่าสภาวะตรงนี้ตรงกัน ใครที่มีภาวะนั้นก็จะรู้เอง นะ

SMS วันที่ 15-16 ก.พ. 2566

SMS วันที่ 24-26 ก.พ. 2566

จะเรียนรู้เพื่อนิพพานต้องแยกกายแยกจิตให้ได้ 

_สว่างแสง ขวัญดาว  · น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

พ่อครูคะ ลูกได้เปิดคลิปปัญญา 8 ที่มีผู้เมตตาอ่านบันทึกเสียงไว้เป็นตอนๆ ฟังถึงตอนไหนที่ลูกไม่เข้าใจก็ต้องย้อนมาฟังอีกหลายๆรอบ ลูกขอกราบขอบพระคุณท่านผู้เมตตาอ่านบันทึกเสียงไว้นี้เป็นอย่างมาก ลูกได้ฟังอยู่หลายคลิปแล้ว เห็นว่าเรื่อง กาย กับ จิต เป็นเรื่องที่พ่อครูนำมาสอนซ้ำมากที่สุด ยิ่งกว่าแม่ที่ยินดีเลี้ยงลูกน้อยที่ตนรักอย่างที่สุด อย่างซ้ำซากไปกับคืนวันอันยาวนาน กระนั้นลูกก็ยังโง่แล้ว โง่อีก ยังมีคำถามมากราบเรียนถามพ่อครูค่ะ ว่าการแยกกาย แยกจิต คือการมี กาย มีจิตให้แยก ลูกเห็นว่ากายมี กายนอก กายใน ลูกขอถามว่ากายในนั้นอยู่ข้างในคือจิตใช่ไหมคะ หรืออย่างไร น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

พ่อครูว่า... กายกับจิตเป็นภาษาใหญ่ภาษารวมที่จะต้องรู้ว่า เมื่อไหร่เป็นกาย เมื่อไหร่ไม่เป็นกาย จิตก็อย่างหนึ่ง กายก็อย่างหนึ่ง แต่เมื่อไหร่เป็นจิตเมื่อไหร่เป็นกายและเมื่อไหร่ไม่เป็นกาย อธิบายไปยากมากเลยแต่ก็อธิบายมาซ้ำแล้วซ้ำอีกตามที่พระพุทธเจ้าท่านสอน โดยเฉพาะผู้จะมาเรียนรู้เพื่อนิพพาน ถ้าแยกกายแยกจิต เมื่อไหร่เป็นกายเมื่อไหร่ไม่เป็นกาย 

ไม่เป็นกายก็หมายความว่า จิตไม่มีแล้ว เพราะกายมันจะมีจิตด้วย เมื่อมันไม่มีจิตเลย มันก็ไม่มีกาย เพราะฉะนั้นถ้ามันยังมีกายอยู่ มันก็ต้องมีจิตอยู่ร่วมหรือเจตสิกอยู่ร่วม นี่แหละความลึกซึ้งสูงสุด 2 ใน 1และ 1 ใน 2 ที่เป็นภาษาสิริมหามายา 2 คำ แต่มีความจริงที่ชัดว่าเมื่อไหร่บอกภาษา คำว่า กาย กับจิต หรือ อธิบายกายกับจิตลงไปว่า ภาษา 2 คำนี้ กายเป็นรูป จิตเป็นนาม กายเป็นตัวถูกรู้ จิตเป็นตัวผู้รู้ หรือ รูปเป็นตัวถูกรู้ นามเป็นผู้รู้ อันนี้ก็ต้องอธิบายในวิโมกข์ 8 ที่สัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกาย ก็อธิบายแล้วอธิบายอีก 

มันไม่ง่าย ถ้าง่ายก็คงมีอรหันต์ง่ายๆเยอะเนาะ หรือมีโลกุตรบุคคล มีสมณะ 4 เหล่านี้เยอะ มันจึงได้เท่าที่มันได้ อาตมาทำงานมา 50 กว่าปีได้เท่านี้ก็ อาตมาตัดสินให้คะแนนตัวเองว่า อาตมาชาตินี้ไม่สอบตก สอบได้แล้ว ตายก็ไม่มีปัญหาอะไร ไม่ได้ขาดทุน 

ต้องรู้จักกายจึงทำบุญจนหมดอาสวะได้สิ้น

_พลังเพ็ญ คำด้วง  · กราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพค่ะ สมาธิของพุทธ ในขณะทำงาน เกิดได้ตลอดค่ะ ถ้ากระทบผัสสะแล้วอ่านเวทนา แยกรูปแยกนาม ออก เช่นเวลาคุยกับลูกค้าแล้วเกิดอารมณ์ไม่ชอบใจรำคาญ เหตุการณ์เกิดขึ้นเป็นรูป(กายนอกกาย)เห็นอารมณ์ไม่ชอบใจเกิดเป็นนาม(กายในกาย) แล้วสามารถทำให้อารมณ์ไม่ชอบใจหายไปได้ อันนี้ก็คือสมาธิเกิดในขณะทำงานแล้ว ลูกเข้าใจอย่างนี้ค่ะกราบขอบพระคุณค่ะ

พ่อครูว่า... ถ้าบอกว่ากายนอกกายกับคำว่ากายในกาย ใช้ภาษา ถ้าจะบอกว่ากายนอกกายคือรูป กายในกายคือนาม ชัดขึ้นไหม หรือจะบอกว่ากายนอกกายคือรูป กายในกายคือจิต หรือกายนอกกายคือกาย กายในกายคือจิตหรือเจตสิก 

จะเรียกว่าสมาธิเกิดในขณะทำงานแล้วก็ต้องถือว่า กำลังสะสมจิตที่สำเร็จให้มันตกผลึกสะสมเข้าไป 

สมาธิของฤาษีไม่รู้กายไปหลับตาปฏิบัติไม่รู้จักกิเลสดับกิเลสไม่ได้ แต่สมาธิของพระพุทธเจ้านั้นรู้ในขณะที่ตื่นอยู่ ทำให้กิเลสดับได้ทำใจในใจขณะที่มันเกิดจริง แล้วพลังงานปัญญาพลังงานฌาน มันก็มาทำงานจนมันฆ่ากิเลสได้เรียกว่าบุญ บุญ คือเครื่องประหารกิเลส จนได้ชาญก็ประหารกิเลสลดลงมาจนได้ฌานที่ 4 มือที่ 4 หรือฌานที่ 5 คือบุญ ถ้าตัดกิเลส ตัวสุดท้ายด้วยคำว่าบุญคือตัวสุดท้ายเป็นเพชฌฆาตมือสุดท้ายที่ ยังไงๆ พอเจอเพชฌฆาตนายบุญ เด็ดขาด การตายของกิเลสตายไม่ฟื้น ตายไม่กลับ หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มี เด็ดขาด แน่นอน ฟังบ่อยๆ ซ้ำๆ ย้ำๆ ก็จะชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ 

เพราะฉะนั้นคำว่าบุญทุกวันนี้ไปกลายเป็นกุศล ไม่ได้ฆ่ากิเลสเลยมีแต่รักษา กุศล กุศลคือพลังงานที่เป็นคุณค่าคุณงามความดีที่เราจะต้องอาศัยมันไปตลอด แม้พระพุทธเจ้าทรงบรรลุพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีอรหันต์ตั้งไม่รู้ขั้นสุดท้ายขั้นที่ 9 ท่านก็ไม่สันโดษในกุศล ไม่พอในกุศล แต่บุญมัน 0 เลยนะ มันตายแล้วมันไม่มีอีก ปุญญปาปปริกขีโณ พอทำงานเสร็จจบ กิเลสหมดแล้ว อันนั้นเรื่องนั้นก็จบกิจ บุญก็ไม่มีอีกเลย คนนี้จะไม่มีบุญอะไรอีกแล้ว ไม่ต้องใช้บุญอีกเลย ไม่ต้องใช้เครื่องประหารนี้อีกเลย มันละเอียดอย่างนี้จึงยาก 

เพราะฉะนั้นคนได้เสื่อมจากศาสนาพุทธมาจนกระทั่งถึงยุคนี้ อาตมาเอาโลกุตรธรรมของพระพุทธเจ้าฟื้นขึ้นมา โอ้โห.. แสนยากแสนเย็น แต่มีผลสำเร็จสรุปแล้วอาตมาว่าทำงานมีผลสำเร็จ เพราะฉะนั้นอาตมาสบาย 

สรุปแล้วก็คือ สมาธิคือจิตที่สะอาดจากกิเลสจากอาสวะ ตกผลึกลงไป แล้วก็เป็นจิตตั้งมั่น เป็นอเนญชาๆๆ สมบูรณ์แบบ ในอภิสังขาร 3 ปุญญาภิสังขาร   อปุญญาภิสังขาร อเนญชาภิสังขาร 

อภิสังขารคือ จัดการทำมนสิการ จัดการทำจิตในจิตของเรานี่แหละ 

ทำปุญญาภิสังขารคือ สร้างบุญมาฆ่ากิเลสให้ได้ จนกิเลสมันตายมันก็ไม่มีบุญจึงเรียกว่า อปุญญาภิสังขาร จึงปรุงแต่งอย่างไม่ต้องเป็นบุญแล้ว จิตนั้นก็จะมีแต่จิตเจริญสะอาดบริสุทธิ์ยิ่งขึ้น เป็น ปริสุทธา ปริโยทาตา มุทุ กัมมัญญา ปภัสสรา มากยิ่งขึ้นยิ่งขึ้นยิ่ง มันไม่ได้สะสม จิตที่ไม่สะอาด จิตที่ไม่บริสุทธิ์ มีเจปริยญาณ 16 จนกระทั่งสะอาดหมดจดแล้ว เป็นอนุตรจิต จบแล้วไม่มีจิตเหนือกว่านี้ อนุตระ สอุตระ จิตที่เหนือกว่านี้ยังมีอีก อนุตระคือไม่มีอีกแล้วเอาตัวนี้ โดยอ่านวิมุติ แล้วก็อ่านสมาหิโต คือ จิตที่ตั้งมั่นตกผลึกลงตั้งมั่น จิตที่เอามาตกผลึกตั้งมั่นต้องเป็นจิตที่ตรวจแล้วตรวจอีก เป็นวิมุตติญาณทัสสนะ ตรวจแล้วตรวจ ตรวจแล้วตรวจอีก ว่ามันสะอาดแน่นะที่เอามาใส่ จะว่าเป็นธนาคารมันก็ไม่มีสภาวะแล้ว ใส่ในภาวะความว่างของเรา อาศัยคำว่า อัตตาที่อาศัยเท่านั้นเอง แต่ก็ไม่สับสนเพราะเราไม่ได้ยึดเป็นเราเป็นของเราแล้วอัตตานี้ อัตตา อัตตนียาใดๆ เราก็ไม่ยึดเป็นเราเป็นของเราอาศัยสภาวะนี้ ไปสู่ความไม่ยึดมั่นว่าเป็นเราเป็นของเรา หมดแล้วภาษา ผู้ทำได้จริงมันก็เป็นปัจจัตตัง 

สรุปแล้ว สมาธิของพระเจ้าจึงไม่หนี ไม่ต้องไปเต๊ะท่า ทำงานเป็นปกติสามัญเลย แล้วมีจิตแววไว มีจิตเป็น มุทุภูตธาตุ มีจิตเป็นลหุตา สามารถที่จะจับสภาวะกิเลส สภาวะทำงานของจิต กำจัดกิเลสได้ หมดสิ้นสะอาด จนรู้ถึงความสะอาดของจิต และเป็น 0 ไม่มีแล้ว จบกิจตรงที่ 0 แล้ว ยังไม่ตายก็อาศัย ก็ต้องมีธาตุรู้ที่สะอาดที่จิตสะอาด 

เพราะฉะนั้นจิตสะอาดที่เป็นจิตตกผลึกเป็น จิตสมาหิตะ จึงไม่เหมือนสมาธิทั่วไป ที่สะอาดหรือไม่สะอาดไม่รู้ อาสวะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ 

เพราะฉะนั้นคำว่า อาสวะ จึงเป็นตัวตัดสิน ผู้ที่รู้อาสวะก็เพราะว่ารู้กาย รู้จิต รู้ธรรมะบริบูรณ์ ตามที่อาตมาเอา บุคคล 7 มาอธิบายให้ฟัง มี อุภโตภาควิมุติ ปัญญาวิมุติ  ทิฏฐิปัตตะ กายสักขี สัทธาวิมุติ สัทธานุสารี ธัมมานุสารี  

บุคคล 7 ตั้งแต่ 2 ตระกูล ตระกูลศรัทธากับตระกูลปัญญา แต่ท่านไม่เรียกปัญญา ท่านเรียกว่า ตระกูลพุทธิจริต 2 ตระกูลใหญ่ จนกระทั่งสามารถทำ วิมุติได้ เป็นอันที่ 3 

ทีนี้ศรัทธาวิมุติ มันรู้ยากรู้ช้า แล้วก็ไปหลงติดยึดในศรัทธาวิมุติ ที่มันมิจฉา ซึ่งมันเป็นธรรมดาธรรมชาติของผู้ที่ไม่ใช่ว่าไปบังคับเขาไปข่มไปดูถูก แต่เขาต้องเป็น เขาจะไม่รู้ กว่าจะรู้ว่าวิมุติของพระพุทธเจ้าต้องลืมตา ต้องมีกาย 

แต่เดียรถียร์นั้นผิด ทิฏฐิปัตตะเป็นสาย ธัมมานุสารีจึงเป็นแก่นรู้ง่าย ปัตตะแปลว่าบรรลุตามทิฏฐิ ตามความเป็น ความเข้าใจจึงทำได้ ทำให้อาสวะบางอย่างดับได้ 

เพราะฉะนั้น ทาง ศรัทธาวิมุติถ้าไม่รู้อริยสัจ 4 ทำให้อาสวะบางอย่างดับได้ เหตุแห่งทุกข์มันไม่รู้ดับไม่ได้ได้แต่สะกดจิตไม่ได้ดับเหตุ มันก็เป็นมิจฉาทิฏฐิอยู่ 

ถ้าศรัทธาวิมุติสามารถมีปัญญาเข้ามาบ้าง จับกิเลสได้ดับสิ้นอาสวะได้ ก็จึงถึงจะขึ้นเป็น ทิฏฐิปัตตะ จากนั้น ถึงจะชัดเจนมีกายสักขี 

เพราะฉะนั้นผู้ที่มีกายสักขีก็จะสามารถทำให้อาสวะบางอย่าง ได้หมด ชัดเจนยิ่งขึ้นๆๆๆ เพราะฉะนั้นใน ทิฏฐิปัตตะ กับ กายสักขี นี่ พระพุทธเจ้าจึงตรัสเอาไว้ว่า จะไม่เหมือนกัน 

4. ทิฏฐิปัตตะ  ผู้บรรลุสัมมาทิฏฐิ คือ  ท่านที่เข้าใจอริยสัจถูกต้องแล้ว และอาสวะบางส่วนก็สิ้นไป เพราะ เห็นด้วยปัญญา หมายเอาพระผู้บรรลุโสดาปัตติผลขึ้นไป จนถึงเป็นผู้ปฏิบัติเพื่ออรหัต ที่มีปัญญาและปัญญินทรีย์แก่กล้าในการปฏิบัติจนเกิดปัญญาพละ

5. กายสักขี   ผู้เป็นพยานด้วยนามกาย หรือผู้ประจักษ์กับตัวคือ ท่านที่ต้องสัมผัสวิโมกข์8 ด้วยกาย  อาสวะบางส่วนก็สิ้นไป  เพราะเห็นด้วยปัญญา  หมายเอาพระอริยบุคคลผู้บรรลุโสดาปัตติผลแล้วขึ้นไป  จนถึงเป็นผู้ยังปฏิบัติเพื่ออรหันต์  ที่มีสมาธินทรีย์แก่กล้าในการปฏิบัติ 

ในงานพุทธาภิเษก คงจะได้อธิบายให้ละเอียดลออ ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะอธิบายจากพรหมจารสูตรหรือว่าเอาจรณะ 15 วิชา 8 มาอธิบาย ดูก่อนดูเหตุปัจจัยก่อน 

แก้กรรมคือการได้ชดใช้กรรมวิบากล้างเหตุคือกิเลสหมด

_จรรยา ประเสริฐ  · กรรมวิบาก เป็นตัวเคลื่อน กรรมวิบาก ชี้ชะตาในตัวเราทั้งหมด แก้กรรมได้ด้วยการ ยอมใช้วิบากด้วยความเต็มใจ ดีแล้วหนอที่เราได้ชดใช้ สร้างกุศล วิบากดี ต่อตัวเราเอง เท่าที่ปัญญารู้ได้ ต่อไป กราบสาธุค่ะ

พ่อครูว่า... คำว่าแก้กรรมนี้ไปทำเป็นเล่นไป เป็นพิธีการแก้กรรม มันก็เล่นลิเกละครหลอกกันไป คนเป็นเจ้าพิธี เป็นผู้เก่ง สามารถแก้กรรมเขาได้ เหมือนอย่าง ชีอะไร แก้กรรมได้ กรรมของใครกรรมของมัน ใครจะไปแก้ของใครได้ นอกจากตัวเองแก้เอง 

ถ้าผู้ใดสามารถรู้ว่าเราได้ชดใช้กรรมของเรา ด้วยการได้รับวิบากไม่ดีก็ตาม เกิดปัญญารู้กิเลส ทำให้กิเลสดับได้ นี่แหละเราแก้กรรม ตัวที่ชัดที่สุดเป็นโลกุตระ ก็คือรู้จักกิเลส แล้วทำให้กิเลสตายได้ ลดได้ ตายเลย กรรมต่อไปของคุณก็ได้แก้ไขแล้ว ปรับปรุงกรรม จากนั้นไป เหตุมันก็ตายไม่ฟื้น ไม่มีเหตุที่จะทำให้ชั่ว ไม่ดี หรือ เป็นทุกข์ ถึงขั้นไม่ทำให้เป็นทุกข์ แม้ที่สุดไม่ทำให้เป็นทุกข์เป็นสุข ไม่เป็นทั้งสุขทั้งทุกข์ได้อย่างจริงจัง 

อ่านจิตให้ถึงอุเบกขาพาบรรลุชัด

_จนแท้ บุญคุ้มมาจน  · อ.รัตภูมิ สงขลาภาพเสียงชัดเจนครับ.ลูกอยู่ข้อที่ยังไม่ได้โสดาบันครับ.เป็นแค่คนข้างวัด.แต่จะพากเพียรครับ.

พ่อครูว่า...  เอาดีๆให้ชัดๆเจนๆอย่าสับสนนะต้องอ่านสภาวะและรู้ชัดเจน ที่ไม่ลงไปก่อนว่าเราได้ดีอยู่ แต่ถ้าได้แล้วเราก็ไม่รู้ว่าเราเองได้มันก็โง่ต่อไปอยู่นะ ต้องให้ชัดอ่านอาการ ลิงค นิมิต อาการทางสภาวะจิตเจตสิกหรือกายเวทนาจิตธรรม พวกนี้พยัญชนะที่มันสื่อสภาวะในหมวดที่ทำงานร่วมกันเป็นกรุ๊ปๆเป็นหมู่ๆไป ต้องรู้ทั้งกายเวทนาจิตหรือธรรมะ เวทนา 108 ก็ต้องรู้ ในหมู่เป็น 2 มี กายิกะกับเจตสิกกะ หมู่ที่เป็น 3 เป็นสุขก็ดี เป็นทุกข์ก็ดี ไม่เป็นสุขเป็นทุกข์ก็ดี 

หรือดูรายละเอียดของมัน ที่มีพลังดีกรีของมัน เป็นอินทรีย์ของมัน สุขิณทรีย์ ทุกขินทรีย์ โสมนัสขินทรีย์ โทมนัสขินทรีย์ อุเบกขินทรีย์ อย่างนี้เป็นต้น เป็นน้ำหนักของมัน หยาบ ตั้งแต่สุขหรือทุกข์ ได้แล้วก็เป็นโสมนัส โทมนัส หมดโทมนัส โสมนัส ก็เป็นอุเบกขา เราก็รู้อาการจิตว่า เราได้ฐานอุเบกขาแล้ว อย่างนี้เป็นต้น ต้องชัดเจน 

ฐานอุเบกขาก็เป็นฐานสุดท้ายของจิต ที่บริสุทธิ์จากกิเลสแล้วมันก็สั่งสมตกผลึกลงเป็น สมาหิโต เป็นจิตสมาธิแบบพุทธอย่างรู้จักรู้แจ้งรู้จริง ก็ต้องพยายามอ่านจริงๆ ดีแล้วล่ะไม่หลงตนว่าได้สูงเกิน แต่ก็อย่าติด ว่า อ้าว.. เราได้แล้วก็จมซ้ำแซะอยู่ในโสดาบัน วนอยู่นั่นแหละ แล้วก็ยังถือว่าไม่ได้โสดาบันอีก มันก็แย่กันพอดี ต้องให้ชัดเจน 

_Natchawan Sriphatsongsaeng ณัชวรรณ ศรีพัฒน์ส่องแสง   · นอบน้อมกราบๆๆท่านพ่อครูด้วยความเคารพเป็นอย่างสูงด้วยเศียรเกล้าเจ้าคะ ดิฉันดีใจที่ถึงแม้เจอพ่อครูตอนอายุมากแล้ว ก็ยังถือว่าดิฉันยังมีโอกาสได้มีเชื้อเผ่ากอเป็นลูกพ่อครู ถึงการปฎิบัติในการลดกิเลสของลูกบางครั้งได้บ้างไม่ได้บ้าง ลูกก็ตื้นตันใจต่อยอดเชื้อโลกุตระแล้วเจ้าคะ

พ่อครูว่า... ดีมาก ตอนนี้ทำอย่างไร ต้องทำต่อ ทำต่อ ตอนนี้ต่อยอด ต่อขั้นฐานไปเรื่อยๆ เดี๋ยวนี้ศัพท์คำว่า ทำต่อ ทำต่อ กำลังดังมากอยู่นะ 

_Marisa Melo มาริสา เมโล  · น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอันสูงสุด น้อมกราบท่านสมณะ ท่านสิกขมาตุด้วยความเคารพยิ่งค่ะ ยังระลึกถึงบรรยากาศใต้เฮือนศูนย์สูญค่ะ มีแต่ความร่มเย็นและพลังงานดีๆ ค่ะ เดี๋ยวจะกลับไปรวมพลังหมู่มิตรดีอีกเร็วๆ นี้ค่ะสาธุค่ะ

พ่อครูว่า... นี่เรากำลังเทศน์อยู่ขณะนี้ที่ใต้เฮือนศูนย์สูญใช้ทั้ง ศูนย์และสูญ เขาจำบรรยากาศนี้ได้ จริง พวกเรานี้ อิสระ สบาย สงบ อบอุ่น อิ่มเอม เกษมใส ใจเกื้อกูล และเพิ่มพูนเสียสละ อาตมาก็สรุปไว้อย่างนั้นก่อน 

ชาวอโศก มี GDP โลกุตระ

_Songyut Akkakoson ทรงยุทธ อัคคโกศล  · กราบเรียนพ่อครู นีอูเอ (Niue) เป็นหมู่เกาะปะการังที่ใหญ่ที่สุดของโลก มีความสัมพันธ์แบบ Free Association กับประเทศนิวซีแลนด์ GDP 10.01 ล้าน USD (ไทย 455.22 ล้าน USD)(ข้อมูลจาก World Bank ปี 2560)

พ่อครูว่า... อาตมาว่า ถ้าจะมาว่า GDP ตอนนี้น่าจะไม่ใช่อย่างที่เห็น เพราะว่าพลเอกประยุทธ์ได้บริหารมาอีกหลายปี 

คำว่า GDP เป็นสิ่งที่เข้าใจยากมาก นักเศรษฐศาสตร์จะพูดกับอาตมารู้เรื่องยาก หรือแม้แต่นักเศรษฐศาสตร์ฟังในหลวงตรัสเรื่องขาดทุนของเราคือกำไรของเราก็ยากมาก อาตมาก็พยายามอธิบายรายละเอียดของสิ่งที่เราเสียนี่แหละคือเราได้ มันไม่ง่าย เพราะฉะนั้นผู้ที่เสียสละไป ศูนย์ได้มากหรือน้อยลงถ้าไปคือเจริญ ถ้าไปเอาของเขามามาก ยิ่งใช้ domestic คือ GDP ตัว D คือโดเมสติกมันเป็นของภายในของเรา 

เช่น ผลผลิตของเราเป็น Product ผลผลิตของเรานะไม่ใช่ไปเอาผลผลิตของคนอื่นนั้นหนึ่ง 2.ไม่เอาผลผลิตของคนอื่นหรอกแต่ไปตีรวม Gross รายได้องค์รวม ไปเอาที่ไปโกงเขามาไปเอาเปรียบจากภายนอกมาเป็นรายได้เป็น domestic ผิดอีก นั่น 1 

แต่ ถ้าองค์รวมไปเอาเปรียบ เอารายได้มาบวกด้วยแล้วถือว่าเป็นความเจริญ แต่จริงๆไม่ใช่ความเจริญ ของโลกุตระนั้นคือไม่เอาเปรียบเขาจากข้างนอกด้วย 1และ  2 เครื่องชี้บ่งต้องยิ่งเป็น 0 ลงไป น้อยลงไปอีกคือความเจริญ ไม่ใช่ตัวเลขมากขึ้นคือความเจริญ แหม มันซ้อนนะ 

อาตมาจึงเห็นใจพวกที่ไปเรียนเศรษฐศาสตร์มาจากเทวนิยมจากพวกที่เขาไม่เข้าใจโลกุตระ ตำราเรียนมาจบด็อกเตอร์ทางเศรษฐศาสตร์ทางทุนนิยม ต่างประเทศเขามายุโรปก็ดีอเมริกาก็ดีอะไรก็แล้วแต่ แม้แต่ในทางเอเชีย ถ้าไม่ใช่โลกุตระของประเทศไทย โดยเฉพาะแม้แต่เถรสมาคมก็ยังยาก มันต้องมามหาลัยของอโศก

ขออภัยที่พูดนี้ไม่ได้ยกตัวอย่างอะไรแต่พูดความจริงที่ท่านจะต้องฟังสัจจะความจริงอันนี้ แล้วศึกษาแล้วมาพิสูจน์ ซึ่งเป็นสัจจะวิชาการเป็นสัจธรรมที่สุดยอดจริงๆไม่มีอะไรมากกว่านี้แล้วของพระพุทธเจ้าที่ตรัสรู้ ที่อาตมาพาพวกเราทำ ชาวอโศก อันนี้เป็นตัวบุคคลจริงมีสาธารณโภคีแล้วทุกคนที่จะสามารถสบาย ไม่ต้องสะสมเงินทองเป็นของตัวเองเลย อปจยะ ขยันหมั่นเพียรสร้างสรรค์แล้วเอามารวมกัน สะพัดไป ใครดูแลมีหน้าที่การสะพัดก็สะพัด ใครมีหน้าที่ในที่สร้างก็สร้าง สร้างแต่ของดี สร้างแต่ของที่เจริญงอกงามไพบูลย์ขึ้น เอามาให้แล้วก็เอาไปเผยแพร่แจกจ่าย ขายอย่างเสียสละขายอย่างสูง 

ซึ่งไม่ใช่เรื่องเล่นตลกไม่ใช่เรื่องเล่นลิเกไม่ใช่เรื่องหลอกแต่เป็นเรื่องจริง ที่มีคนจริงมีปรากฏการณ์จริง มีสิ่งยืนยันได้ มีฟีโนมิน่า ซึ่งไม่ใช่แค่ ฟีโนมิน่า ซึ่งของเราเป็นฟีโนมินอลเป็นเอกพจน์ กลุ่มอโศกของพวกเราทำอยู่ทุกวันนี้แต่มันมีหลากหลายมีเยอะ กลุ่มอโศกก็มีหลายชุมชนทำอยู่ตรงนั้นตรงกัน 

หมดปัญหาเศรษฐกิจ คือมาเป็นคนจน ผู้ยังไม่เป็นคนจน เป็นคนจนไม่ได้ แล้วยิ่งจะต้องให้หมดความจน จะต้องไปเป็นคนรวย คนรวยคนนั้นคือคนยังสับสนอยู่ 

แนวคิดเศรษฐกิจ การเมือง สังคม ของมหาวิทยาลัยโลกุตระ

_ดนุธรรม วิรุฬห์ศิริกุล : "การเมือง"ยุคนี้ ถ้าไม่มี "ลุงตู่" เป็นนายก บ้านเมืองคงวุ่นวายน่าดูครับ เพราะคนส่วนใหญ่ ที่ยังมีความเห็นผิดเป็นถูก โดยหลงรูปลักษณ์ภายนอกที่เขามาหลอกลวงว่าจะให้สารพัดอย่าง ใครที่จะมาบริหารประเทศชาติ ต้องมีบุญมีบารมี ไม่ใช่จะจับใครมาทำมาบริหาร หรือคัดเลือกมาจากคะแนนเสียง ที่ได้มาจากความหลงหรือหลอกลวง หรือ ทำเพื่อใครบางคน คนที่มาแรงด้านความหลง "อุ๊งอิ๊ง" ก็เป็นแค่หุ่นเชิดเท่านั้น เพื่อดึงความนิยมในตัวของ (ทักษิณ) และพรรคพวกของตนเท่านั้น (ทักษิณ) คอยชักใยอยู่เบื้องหลังทั้งหมด แม้กระทั่งการทำงานและการหนีออกนอกประเทศของ (ยิ่งลักษณ์) เขาก็เป็นคนวางแผนทั้งหมด มาถึง"อุ๊งอิ๊ง" เขาวางแผนไว้ ถ้าสำเร็จเขาก็อาจจะกลับประเทศไทยได้ "แต่มันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอก" เพราะมีกฏหมายอยู่ การบริหารประเทศชาติบ้านเมืองถ้าเทียบชั้นการทำงาน"อุ๊งอิ๊ง" กับ"ลุงตู่" ลุงตู่คือความจริงตรวจสอบได้มีผลงานเห็นชัดแจ้ง และมีความสุจริตใจในทุกเรื่อง และเป็นที่ยอมรับในต่างประเทศโดยเฉพาะที่เห็นได้ และไม่เคยมีนายกคนไหนทำได้ตลอดมาหลายสิบปี เพราะเขาไม่ชอบคนไทยที่ไปขโมยเพชรซาอุเขามา แต่ "ลุงตู่" ได้สร้างมิตรภาพและความมั่นใจใหม่สำเร็จ เปิดการบินและเส้นทางการค้า ที่ขาดการติดต่อกันไปหลายสิบปี หลายๆอีกผลงานทั้งในประเทศและต่างประเทศ..คนไหนตาสว่างเขาก็เห็น (คนไหนตาบอด) เพราะหลงคำหลอกลวงหวานๆ ทำให้ตายเขาก็มองไม่เห็น.แต่เห็นแต่พวกเดียวกัน แม้โกงหรือทำไม่ดีแต่ก็ดีเพราะพวกเดียวกัน เทียบกันแบบนักเลง..ในด้านบริหารประเทศชาติ คือ (กระดูกมันคนละเบอร์)..ครับ..กราบพ่อท่านด้วยความเคารพสูงอย่างยิ่งครับ...

พ่อครูว่า... ความเห็นของคุณถูกต้องหมดตามภูมิอาตมาตัดสินเห็นด้วย ก็เป็นเรื่องจริงของสังคมประเทศไทย ที่มันเป็นปรากฏการณ์จริงไม่ใช่เป็นเรื่องนิทานไม่ใช่เรื่องสมมุติ ไม่ใช่เรื่องที่ฝันเพ้ออยู่ในห้วงความคิด เหมือนเรื่อง utopia ของโทมัส มอร์ แต่เป็นเรื่องจริงปรากฏการณ์จริงในโลก ของประเทศไทย 

คำพูดที่พูด โวๆๆๆ กับ การลงมือกระทำที่เกิดผลจริง มีแต่การพูด โวๆๆ เป็นเรื่องใหญ่พอมาทำจริงแล้วมันกลับไม่เป็นอย่างที่พูด นอกจากไม่เป็นอย่างที่พูดแล้วซ้อนลงไปตรงที่การกระทำดันกลับไปโกงเขาอีก ดันหลอกลวงซ้ำซ้อนอีก แล้วคนที่โง่ Double โง่ Triple โง่ ก็ไปหลงคารมเขาอีก มันห้ามไม่ได้จริงๆคนในโลกมันก็มีโง่กับฉลาด 

เพราะฉะนั้นคนโง่เขาก็ยังหาพวกได้ตลอดเวลาไม่ว่ายุคกาลไหนๆ ยุคก่อนพระพุทธเจ้า ยุคพระพุทธเจ้า ยุคนี้ เหมือนกัน มีอยู่อย่างนี้ตลอด เพราะฉะนั้นผู้ที่ศึกษาฝึกฝนทางจิตให้เกิดความรู้มีโลกุตรธรรมจึงจะฉลาดรู้เท่าทัน รู้เท่าทันการพูดกับการลงมือทำ แค่นี้ที่เรียกภาษาเพราะๆว่า วาทกรรม กับการไม่ใช้วาทกรรมแต่เป็น ยถาวาทีตถาการี พูดอย่างไรทำอย่างนั้น ลงมือทำมีผลเกิดจริง 2 อย่างนี้แหละเป็นตัวชี้วัด ตัดสินของผลความจริง ว่ายังไหนมันคือความจริงที่แท้จริงกว่ากัน เอาแต่พูดโวๆๆ หรือแม้แต่ทำแล้วซ้อนอยู่ในนั้น มีแต่ทุจริตขี้โกง โลภโมโทสัน แล้วมีทั้งความผิดกฎหมาย ตัดสินแล้วด้วย แล้วก็หนีอีก โอ้โห..ความเลวซับซ้อนหลายชั้นหลายอย่างเลย หนีในทางหมาลอดด้วย ออกช่องหมาลอดไป แล้วก็ไปเที่ยวอาศัยที่อื่นเอาเงินไปหว่าน แล้ว..ขออภัย 

คำพูดนี้อาจจะต้องไปข่ม ต่างประเทศเขาก็ยังเป็นโลกียะอยู่ เงินจึงมีอิทธิพล ทักษิณอยู่ได้เพราะต่างประเทศยังเป็นโลกียะอยู่ นี่ก็จริงๆที่สุด 

มาเมืองไทยอย่างไรอย่างไรก็ไม่ได้หรอก อย่างน้อยชาวอโศกนี่ไม่ยอมเด็ดขาด เพราะชาวอโศกไม่ใช่คนตาบอด ไม่ใช่คนโง่ เพราะฉะนั้นจะมาทำอะไรซับซ้อน อาตมาไม่เชื่อว่าทักษิณกลับมาจะแก้ไขตัวเองได้ ถ้าเขารู้แล้วก็ต้องไม่ให้ลูกๆทำ เพราะลูกๆทำอย่างเดียวกับเขา แล้วมันจะไปตัดสินเป็นอย่างอื่นได้อย่างไร มันไม่มีทางที่จะเปลี่ยนแปลงได้เลย 

เพราะฉะนั้น ผู้ที่รู้ความจริง ที่จริงแท้จริงๆอย่างที่ว่านี้แหละ สูงสุด ที่มนุษย์ที่ควรจะได้ 

หลักเกณฑ์ที่อาตมาสรุปด้วยภาษาว่าผู้ที่ได้ภูมิธรรมสูงสุดนั้น คือคนที่เป็นคนอิสระ แล้วมาอยู่รวมกันแล้วก็สงบ สบาย อิสระ สบาย สงบ อบอุ่น อิ่มเอม เกษมใส  และ ลงท้ายเป็นปลายเปิดว่าใจเกื้อกูล เพิ่มพูนการเสียสละ นั่นคือความจบด้วยความไม่มีตัวตน มีแต่พลังงาน หรือแรงงาน หรือกรรมกิริยาที่สร้างสรรค์ ให้ ๆๆๆ เสียๆๆ ไม่ใช่ได้ ไม่ใช่เอา นี่คือสัจจะที่อาตมาพูดด้วยภาษาไม่ยากเลย 

เพราะฉะนั้นพูดเรื่อง ปัญหาเศรษฐกิจ (เหลือเวลาอีก 39 นาที) 

ความรวยแก้ปัญหาเศรษฐกิจในโลกไม่ได้ 

ความจนเท่านั้นที่จะแก้ปัญหาเศรษฐกิจสำเร็จ เด็ดขาดแท้ จบกิจ 

คนผู้หมดปัญหาเศรษฐกิจคือคนจน 

เพราะฉะนั้นก็ชัดเจนอยู่แล้วว่า คนที่ไม่หมดปัญหาเศรษฐกิจนั้นคือคนไปรวย หรือคนรวย 

คนรวยไม่มีหมดปัญหาเศรษฐกิจ คนจนเท่านั้น คนที่พอเพียง จนแล้วก็พอ มีใจพอ ก็จึงมีฐานที่สงบ ฐานที่หยุด ฐานที่อาศัยได้ 

ผู้หมดปัญหาเศรษฐกิจคือคนจน ที่ได้เรียนรู้ และปฏิบัติ ปฏิบัติตนเองจนบรรลุอาริยธรรมที่เป็นโลกุตรธรรมของพระพุทธเจ้า มีวรรณะ 9 ต้องอาศัยพยัญชนะของพระพุทธเจ้าก่อน มีวรรณะ 9 ในโลก 

แล้วในโลกปัจจุบันนี้ก็มีชาวอโศก คนจริง ชาวอโศกนี่คนแท้ๆ ไม่ใช่หุ่นยนต์ คนจริง ชาวอโศก ที่พิสูจน์ความจริงนี้สำเร็จ จริงๆ 

มีคนจริง มีสังคมจริง มีปรากฏการณ์จริง ยืนยัน ให้ใครๆในโลกนี้มาพิสูจน์ มาตรวจสอบความเป็นไปได้จริงนี้กัน ได้เลย 

แล้วคนผู้นี้คือชาวพุทธที่เป็นคนไทยนี่แหละ อยู่ในประเทศไทย 

ผู้ที่ปฏิบัติแก้ปัญหาเศรษฐกิจตก เป็นความลงตัวของคำว่า ประชาธิปไตยก็ดี เศรษฐศาสตร์ก็ดี หรือจะสรุปลงไปที่สังคมมนุษย์ก็ดี เป็นความลงตัว เป็นความจบ เป็นความสมบูรณ์แบบ อยู่ที่ตรงนี้ 

แต่คนส่วนใหญ่ในโลกนั้นยังมองไม่เห็น ยังอ่านความจริงนี้ไม่ออก อ่านไม่ได้ อ่านไม่รู้ ทั้งๆที่มีของจริงอยู่นี่ อ่านไม่ออก อ่านไม่ได้ เขามาอ่านอโศก อ่านไม่ออก อ่านไม่รู้ อะไรของมันวะ อะไรอย่างนี้ 

ก็เพราะว่าความรู้ความฉลาดของเขา มันเป็นความรู้ความฉลาดแบบ เฉโก เป็นความรู้ความฉลาดแบบโลกีย์ เขามีแต่ปริญญา เฉโก หรือปริญญาโลกีย์เขาไม่มีปัญญาโลกุตระ 

เอาคำว่าปริญญาไปเรียกความรู้ความฉลาดที่สอบเอาใบอะไรมาได้ปริญญามาจากโลก มาจากมหาวิทยาลัยทั้งนั้นในโลกก็เรียกปริญญามาทั้งนั้น แต่ ปริญญาเหล่านั้นเป็นเทวนิยม เป็นโลกีย์ ไม่ใช่ปริญญาโลกุตระ ขออภัยต้องพูดชัด ที่ประสิทธิ์ประสาทออกไปจากชาวอโศก 

แม้ปริญญาที่ผลิตออกมาจากเถรสมาคม ชาวพุทธด้วย ก็ยังไม่ใช่ปริญญาโลกุตระ เหมือนกับชาวอโศก เป็นผลสำเร็จของพฤติกรรม ของจิตวิญญาณจริง ไม่ใช่มีแต่ใบรับรอง แต่พวกเราไม่ค่อยแจกใบปริญญาด้วย แต่จบปริญญากันไปเป็น โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี อรหันต์ จริงๆ นี่คือชาวอโศก 

ซึ่งปริญญาโลกุตระนี้ ในโลกของเทวนิยมโลกีย์ยังไม่รู้จัก ไม่รู้จัก ไม่รู้แจ้งไม่รู้จริง เขาไม่รู้อะไรบ้าง 

ความเป็นพระเจ้าของเขา เขาก็ยังไม่รู้ เขาจบปริญญาเอก เป็น Post Doctor อะไรก็แล้วแต่ มีปริญญาอีกไม่รู้กี่ใบ หลายใบ Post Doctor เขาไม่รู้แม้แต่ความเป็นพระเจ้าของเขา 

ในโลกตะวันตก แม้แต่ในอเมริกาที่นับถือกันอยู่ ยังไม่มีมหาวิทยาลัยหรือสำนักตักศิลาใดๆเลยในโลกที่จะประสาทปริญญาโลกุตระ เขาประสาทแต่ปริญญาโลกียะทั้งนั้น มีมหาลัยหรือว่ามีสำนักตักศิลาของศาสนาพุทธ ที่มีพระพุทธเจ้าพระองค์เดียว ผู้อุบัติขึ้นมาในโลกนี้ แต่ละยุคของ กาละ นี่คือยุคหนึ่งของกาละยังไม่หมด พระพุทธเจ้าสมณะโคดม ก็มีศาสนาพระพุทธเจ้านี้เท่านั้นที่ประสาทปริญญาโลกุตระ เกิดในมหาวิทยาลัยชนิดนี้ 

มหาวิทยาลัยของโลกชนิดอื่นๆ ประสาทปริญญาโลกุตระไม่ได้ ศาสนาอื่นใดตั้งมหาวิทยาลัยก็ตั้งขึ้นมาเต็ม แต่ประสาทได้แต่แค่ปริญญาโลกียะเท่านั้น ประสาทปริญญาโลกุตระ ไม่ได้ เพราะไม่มีความรู้ความฉลาดที่เป็นโลกุตระ เขาไม่รู้ ไม่รู้จริงๆ 

ในสังคมมนุษยชาตินี้ทั้งโลก จึงแก้ปัญหาเศรษฐกิจไม่สำเร็จ ไม่มีการจบกิจในการแก้ปัญหาเศรษฐกิจลงได้ นั่นแหละจบปริญญาจะเป็น Post Doctor กี่ใบมาก็ตาม ทางเศรษฐศาสตร์ หรือศาสตร์อื่นๆอีกเอามาช่วย ก็แก้ปัญหาเศรษฐกิจนี้ไม่ได้ 

ผู้หมดปัญหาเศรษฐกิจคือคนผู้ที่ปฏิบัติธรรมพระพุทธเจ้า  บรรลุธรรม มีวรรณะ 9 เช่น  กลุ่มชุมชนชาวอโศกนี่ เพราะมายืนยันได้ว่า

เป็นคนเลี้ยงง่าย เจริญเร็ว ก้าวหน้าได้เร็ว สุภระ 

สุโปสะ เป็นคนเจริญเร็ว ก้าวหน้าได้เร็วคือ สุโปสะ

เป็นคนยินดีในความจนและมุ่งมาจน อัปปิจฉะ 

เป็นคนใจพอ สันตุฏฐิ รู้จักขอบเขตของความพอ  ไม่อยากได้มาให้แก่ตนอีก นี่คือสันโดษหรือสันตุฏฐิ

เป็นคนพัฒนาตนเอง ขัดเกลาตนเองเสมอๆ สัลเลขะ

มีหลักปฏิบัติที่เป็นองค์ธรรมนำไปสู่ความเจริญได้สูงขึ้น สูงขึ้น ถึงสูงสุด คือ ธูตะ

จึงเป็นคนมีกายกรรม มีวจีกรรม มีมโนกรรม น่าเลื่อมใส ปาสาทิกะ 

มีหลักปฏิบัติที่เป็นองค์ธรรมนำไปสู่ความเจริญสูงสุดจริงๆนั้น จึงทำให้มีที่สุดได้ เป็นที่สุดได้ ที่สุดคือ ไม่สะสม อปจยะ เป็นคนไม่สะสม 

แต่เป็นคนพากเพียรขยัน เป็นคนไม่มีความขี้เกียจแล้ว วิริยารัมภะ ขยันเป็นอัตโนมัติ ขยันเป็นวิสัย ขยันหมั่นเพียรทำงานอยู่ งานที่ควร งานที่หมู่พากันทำอยู่ ตนเองรู้ก็แนะนำหรือปรึกษากัน ตัดสินว่าจะทำงานอะไร ทำอะไร อย่างพวกเรานี้ตัดสินกันมาว่าจะเอากสิกรรม ไม่เอางานที่จะไปสร้างทาง โดยเฉพาะประมงหรือปศุสัตว์ หรือ ไปสร้างอุตสาหกรรมที่มันจะเป็นพิษเป็นภัย เพราะอุตสาหกรรมพวกเรานี้ก็จะไม่ถนัด ก็ทำพออาศัยทำได้พอประมาณ เครื่องยนต์กลไกทางวิศวะ ก็ได้ประมาณพวกนี้ อาศัยคนอื่นไปก็พอได้ แต่เราจะเน้นกสิกรรม อาตมาก็ย้ำ พยายามยืนยันมามากมายแล้ว 

แล้วก็พยายามที่จะสร้างเศรษฐกิจแบบโลกุตระ หรือเศรษฐกิจแบบบุญนิยม 

คำว่า บุญ คำนี้ขอแทรกเข้าไปเพื่อให้คนเอาไปศึกษาคำว่าบุญมันต่างกับคำว่าทุนคนละขั้ว มันไม่ใช่ความมีนะ เป็นเครื่องมือในการประหารกิเลสสำหรับตนเองเท่านั้น ไม่ใช่ไปเที่ยวระรานใคร บุญ บุญไม่ไประรานใคร ไม่ไปทำร้ายใคร บุญทำร้ายกิเลสตัวเองให้หมดเกลี้ยงแล้วก็จบ เพราะใครก็ตามแหละ จะไปฆ่ากิเลสให้คนอื่นมันฆ่าไม่ได้หรอก มันต้องตัวเองฆ่ากิเลสของตัวเองเท่านั้น คนอื่นใดๆไม่มีสิทธิ์ที่จะไปฆ่ากิเลสของคนอื่น บอกได้แนะนำศึกษาภาษาได้ 

เพราะฉะนั้นผู้ที่จบกิจแล้วมาเป็นคนจนสำเร็จ ก็จะเกิดมนุษย์มีวรรณะ 9 แล้วก็เป็นสังคม สาราณียธรรม 6 ที่จิตใจมีพุทธพจน์อีก 7 ตัว จิตใจของคนพวกนี้มี สาราณียะ ปิยกรณะ คุรุกรณะ สังคหะ อวิวาทะ สามัคคียะ เอกีภาวะ  นี่คือพุทธพจน์ 7 คำ 

พ่อครูว่า... สาราณียะ คือ ระลึกถึงกัน เป็นคนที่ไม่ใจดำ ระลึกถึงแม้แต่ศัตรูก็ระลึกถึงเข้าใจเขา เขาผิด เขาไม่ถูก ก็เข้าใจเขาอย่างซื่อตรง ไม่ได้ไปกดข่ม ไม่ได้ไปดูถูกเขาหลอก แต่สงสารเขาก็ระลึกถึงเขา ว่าพอช่วยได้ไหม บางคนเราไม่มีสิทธิ์ไปช่วยเขาเลยเพราะเขาถือตัว เขาถือดี เขาหลงตัวหนัก ก็ได้แต่ ถ้ามีใจเกื้อกูลก็ฝากบอกฝากส่งคำไปตามสายลม ก็เท่านั้น 

ปิยกรณะ มีความรัก ความรักก็มีระดับมีขั้นเป็นความรักขั้นสูงขั้น 7 ขั้น 8 ขั้น 9 อย่างนี้เป็นต้น เป็นความรักที่ดี เป็นความรักเจริญ เป็นความรักประเสริฐ ไม่ใช่ความรักเห็นแก่ตัว แคบอยู่ในมิติต่ำๆ ซึ่งอาตมาก็อธิบายความรัก 10 มิติไว้แล้ว วันนี้ก็ขอผ่าน 

มีครุกรณะ รู้จักฐานะของคน ผู้ที่น่าเคารพ ผู้ใดที่น่าเคารพก็เคารพ มีคุณวุฒิมีฐานะ มีวัยวุฒิก็แล้วแต่ เคารพด้วยวัยวุฒิ เคารพด้วยคุณวุฒิ เคารพด้วยฐานะสมมุติอะไร เราก็เข้าใจ 

จิตสำคัญ อยู่ที่ตัวที่ 4 สังคหะ เกื้อกูล ช่วยเหลือ เผื่อแผ่ เอื้อเฟื้อไป ไม่มีที่สิ้นสุด แต่ก็ไม่เกินที่ตนไม่มีแล้วก็ไปกู้หนี้ยืมสินหรือไปทำอะไรซับซ้อน ไปช่วยคนอื่น ไม่เอา อย่างนั้นไม่เอา เท่าที่เรามีพอที่จะช่วยเขาได้ แล้วตนต้องอาศัย ไม่เดือดร้อนไม่ขาดแคลนไม่ลำบาก 

เรื่องวิวาทะไม่มี ไม่วิวาททะเลาะกับใคร ไม่ทะเลาะไม่วิวาท ขัดแย้งเราก็พยายามสงบระงับความขัดแย้ง แต่มันห้ามยากความขัดแย้ง แต่ขั้นทะเลาะวิวาทเราไม่เอาเราไม่ทำ เพราะฉะนั้นจะไปพูดถึงเรื่องการรบราฆ่าฟันตีกันฆ่ากัน..ไม่เลย หยาบมาก แม้ที่สุด ขัดแย้งกัน แล้วเขาจะมาฆ่าเรา เรายอมให้ฆ่าได้เลย ฆ่าก็ฆ่าไป เพราะเรารู้จักความตายความเกิด เราไม่ได้มีวิบากอะไร เราไม่ได้ไปเบียดเบียนทำร้าย แต่เขามาฆ่าเรา วิบากเป็นของเขา เรารู้กรรมวิบากของแท้ เขาไม่รู้ เขาทำเขาก็ต้องได้ ชีวิตถ้าเราจะอยู่ต่อเป็นพระอรหันต์แล้วจะตาย ปรินิพพานเป็นปริโยสาน ก็เลิกกัน ถ้าไม่ตาย ปรินิพพานเป็นปริโยสาน จะอยู่อีกต่อไป ผู้ที่มีการทำต่อเราเป็นหนี้เป็นวิบากเขาก็ต้องมาใช้หนี้เวรนี้กรรมแก่เรา อันนี้ไม่ใช่ไปขี้ตู่อะไร แต่มันเป็นสัจจะที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้มาแล้วจริงๆ 

เพราะฉะนั้น ธรรมะพระพุทธเจ้าไม่วิวาทแล้วก็สามัคคียะ พร้อมเพรียงกัน ความพร้อมเพรียงของชนผู้เป็นหมู่ ย่อมยังผลสำเร็จ เพราะฉะนั้นพวกเรานี้มีความเป็นหมู่เป็นกลุ่ม มีความพร้อมเพรียงทำไปเถอะ มีการก้าวหน้าเป็นรายทางไปเรื่อยๆแน่นอนๆ โดยสัจจะพวกนี้ไม่ใช่ว่าอาตมาเอามาพูดเล่นพูดประโลมโลก สัจจะมันเป็นเช่นนั้น มันต้องเป็นเช่นนั้น 

เพราะฉะนั้นยิ่งหมู่กลุ่มนั้นเป็นเอกีภาวะ เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน เป็นปึกแผ่นแน่นหนากันดี สอดคล้องกันดี รู้กัน สมบูรณ์แบบด้วย เมตตากายกรรม เมตตาวจีกรรม.  เมตตามโนกรรม สาธารณโภคี สร้างผลผลิตอะไรได้ก็เอามาร่วมกันกินร่วมกันใช้ เกื้อกูลเผื่อแผ่แจกจ่ายไป เป็นคนจบกิจ แล้วเป็นคนมีฐาน มีฐานะ ที่แข็งแรง ฐานะที่ประเสริฐ ฐานะที่มีสมรรถนะความรู้ และขยันสร้างสรรค์ จึงมีแต่ความเจริญอยู่ในตัวบุคคลแต่ละบุคคล 

บุคคลแต่ละบุคคลรวมกันเป็นสังคม ก็คือสังคมเจริญ สังคมเจริญที่ไม่มีความเห็นแก่ตัว หมดตัวตนไม่เห็นแก่ตัว ซื่อสัตย์สุจริต ซื่อสัตย์จริงๆนะ และก็ทำงานเพื่อผู้อื่นรับใช้ ใช้ศัพท์ว่ารับใช้ประชาชน ทำงานเพื่อผู้อื่นจริงๆ 

ชีวิตของตัวเองไม่มีปัญหา เพราะมีกลุ่มหมู่พึ่งพากัน อาศัยกินอาศัยใช้กันพอ เหลือเฟือ หมู่กลุ่มนี้ต่างคนต่างคนต่างขยัน ต่างคนต่างทำหน้าที่นั้นๆนี้ๆ คนคนหนึ่งขยัน โดยเฉพาะเราไม่ไปขยันสร้างอาวุธมาฆ่าคน ไปขยันแย่งอำนาจ บาตรใหญ่อะไรใครๆ ไปขยันเบียดเบียน ไปขยันขี้โกงอะไร.. เราไม่ทำ 

พลังงานแรงงาน เวลา แม้แต่จะใช้ทุนรอน เราก็เอามาขยันในสิ่งที่ไม่ควรไปเสียในทางสร้างอาวุธ เสียในทางที่จะเอาเปรียบเอารัด เสียในทางที่จะมาโกงทุจริตอะไร เอามาทำประโยชน์คุณค่าทางนี้หมด มันพูดดูสั้นๆเล็กๆ แต่มันใหญ่ มันจะเป็นพลังรวมที่ยิ่งใหญ่ อโศกไม่ได้เป็นหมู่กลุ่มคนมากเลย ทุกวันนี้ก็ยังไม่มาก แล้วก็มีกลุ่มหมู่ที่รวมกันอยู่ในชุมชนแต่ละชุมชน 

เอาอย่างชุมชนราชธานีอโศกเป็นชุมชนที่อยู่กันอย่าง เอกีภาวะ สามัคคียะ อวิวาทะ สังคหะ และทุกคนก็เคารพกันรักกัน ระลึกถึงกันอย่างแท้จริง ต่างคนต่างมีฐานที่จะปฏิบัติเป็น ทิฏฐิสามัญตา ศีลสามัญตาของแต่ละคน พัฒนาให้เป็น ศีล สมาธิ ปัญญาวิมุติ วิมุตติญาณทัสนะ คุณก็ทำให้มันจบ จนจบคำว่าจบกิจ แต่ละกิจ ของแต่ละคนสิ้นกิจ ที่จะต้องทำให้แต่ละคนเป็นอรหัตผล ก็มี อรหันต์กับคนอรหันต์ไปเรื่อยๆ จนเป็นอรหันต์เป็นคนระดับ 4 จนเป็นอรหันต์ระดับ 5 อนุโพธิสัตว์ เป็นอรหันต์ระดับ 6 อนิยตโพธิสัตว์ เป็นอรหันต์ระดับ 7 นิยตะโพธิสัตว์เป็นอรหันต์ระดับ 8 มหาโพธิสัตว์ สูงสุดเป็นอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าระดับที่ 9 

นี่เป็นเรื่องจริง เป็นของจริง เป็นขั้นตอนจริงเลย อาตมานำเรื่องโพธิสัตว์นี้มาอธิบาย มาขยายความ ซึ่งเป็นเรื่องที่เป็นโลกุตรธรรมที่แท้จริงของพระพุทธเจ้า ซึ่งโลกุตรธรรมมันสูญหายไป มันเสื่อม มันสูญหายไปจากคนชาวพุทธนี่แหละ มันเสื่อมจริงๆตามที่พระพุทธเจ้าท่านได้ทรงพยากรณ์เอาไว้แล้ว อาตมาก็ได้เอา อาณิสูตรของพระพุทธเจ้ามายืนยัน อ้างอิงว่ามันจะเสื่อม แล้วมันก็เสื่อมจริงๆเห็นๆตามปรากฏการณ์จริงอยู่ 

แม้มีคำว่า พุทธ เป็นชาวพุทธ แต่มันก็เสื่อมจริงๆ อาตมาจึงอุบัติขึ้นมากอบกู้ นี่ทำงานกอบกู้มา 50 กว่าปีแล้ว ก็ได้ผลจริง มีผลจริง ได้ถึงขนาดนี้ก็น่าพอใจ แต่อาตมายังไม่จบหรอก จนกว่าจะมั่นใจเลยว่า โลกุตรธรรมของพระพุทธเจ้านี้ จะสืบต่อยืนยาว มีเนื้อแท้ของโลกุตรธรรมให้คนได้อาศัย ไปจนสิ้นความละเอียด ปลายยุค ที่จะหมดสิ้นพุทธธรรมที่เป็นโลกุตระของพระพุทธเจ้านั้น สู่โลกกลียุค มันจะฆ่าแกงกัน มันจะโหดร้ายอะไรต่ออะไร ก็ช่วยคนไม่ค่อยได้แล้ว แต่ได้บ้างจนกระทั่งสุดท้ายก็ถึงขั้นที่ เอาแค่นี้ก็สิ้นสุดแล้ว ช่วยกันได้แค่นี้ 

พุทธธรรมของพระพุทธเจ้า โลกุตรธรรมของพระพุทธเจ้ามันไม่ได้สูญหายไปไหนหรอก ก็มีคนสืบทอด เพราะธรรมะของพระพุทธเจ้ายังมีโพธิสัตว์สืบทอดกันอยู่ตลอดกาลนาน ถึงเวลาวาระก็มาอุบัติขึ้นมาในโลก แม้สุดท้ายเป็นพระพุทธเจ้าก็ถึงวาระเวลา ก็จะเกิดในคน เพราะธรรมะของพระพุทธเจ้านั้นเป็นธรรมะของคน ไม่ลึกลับ เป็นธรรมะของคน สำเร็จด้วยกรรม กัมมัสโกมหิ กัมมทายาโท กัมมโยนิ กัมมพันธุ กัมมปฏิสรโณ กัมมังสัตเตวิภัชติ กัมมุนาวัตตติโลโก  

สำเร็จด้วยกรรม คือการกระทำ พฤติกรรมของมนุษย์ ที่เราจะต้องมาศึกษาการทำ กายกรรมทุจริตอย่างไร วจีกรรมทุจริตอย่างไร มโนเป็นตัวประธาน ทำใจในใจให้ไม่มีเหตุที่จะไปทำชั่วทำเลว จนแม้ที่สุดเป็นโลกุตระ ทำแล้วก็ไม่ไปติดในสุขในทุกข์ หมดสุขหมดทุกข์ 

คำว่า สุข-ทุกข์ กับ ดี-ชั่ว จึงเป็นเครื่องตัดสินของโลกียะ กับ โลกุตระ ที่ทางโลกียะเขายากที่จะเข้าใจ เพราะเขาเป็นสุขนิยม เป็นพวกสุขเที่ยง เป็นพวกที่ไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมสุขทุกข์มันจะต้องไปหยุดสุขทำไม คนเราก็ต้องสุขสิ ทุกข์ไม่เอาหรอกก็เข้าใจ แต่เขาไม่รู้ว่าสุขทุกข์นี้มันเป็นสภาวะ ที่เป็นมายา 2 อย่าง หลอกว่านี่จริงกับนี่ไม่จริง นี่ไม่จริงอันนี้จริง 

มายามันหลอกว่าอันนี้จริง แต่แท้จริงแล้ว ผู้ที่บรรลุอรหันต์ บรรลุนิพพานบรรลุ 0 แล้ว รู้ว่ามีกับไม่มี จริงกับไม่จริง แล้วก็ชัดเจนว่า มีหรือจริงก็อาศัย ไม่จริงก็ไม่เอา ไม่มีก็รู้แล้วว่าทำให้ไม่มีได้แล้ว ก็ไม่มีปัญหาอะไรรู้ว่า มีกับไม่มีแล้ว 2 อันสุดท้าย ตามที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ในพระไตรปิฎกเล่ม 16 ข้อ 43 

อาศัยเรื่องมีกับไม่มี อัตถิกับนัตถิ หรือ โหติกับนโหติ มีหรือไม่มี 2 คำสุดท้าย เป็นเครื่องยืนยันสภาวะอาศัย โดยที่เป็นอภิภูหรือ อนุปคัมมะ เป็นภูมิธรรมระดับที่ เป็นขั้น ไม่ใช่ สยังอภิญญา ที่จะต้องศึกษา อภิภู อนุปคัมมะ รู้สมบูรณ์แบบกันไปเรื่อยๆเป็นสภาพ 2 ที่เทียบไปแล้วในทุกอย่างเลย 

สรุปลงที่สภาพ 2 เมื่อคุณยังมีจิตนิยาม คุณยังมีจิตวิญญาณ เพราะฉะนั้นคนมีจิตวิญญาณจึงเป็นธาตุรู้ที่รู้สภาพ 2 ถ้ายังไปไม่เข้าใจว่า คุณจะไปมากเรื่องติดยึด ไปหลงโลกโลกียะที่มันต้องมีใหญ่ๆ มีมากๆ มีอะไรต่ออะไรเป็นก้อนใหญ่ไป โอย.. คุณยังจะวนเวียนอยู่ในสังสารวัฏ แล้วก็จะแย่งชิง มีกรรมวิบากอยู่ ต้องทุกข์ต้องสุข ต้องสุขต้องทุกข์อยู่ นานนนนนนนน จนหมดลมหายใจ นาน คุณลากเสียงไปเถอะ นานๆจนมันไม่มีอะไรจะเอามาวัดได้ 

ถ้าไม่มีความรู้ชัดเจนยิ่งจริงแล้วตัดให้มันสั้นลงจนกระทั่งรู้ที่จบ และสุดท้าย คุณเกิดมาเป็นคนนี้ มีจิตในยาม เทวนิยมเขารู้แค่ดีชั่วเท่านั้น เขาทำดีอย่าทำชั่ว แล้วเขาก็ไม่สงสัยในสมมุติสัจจะหรือสมมุติธรรมว่าดีชั่ว ก็เข้าใจ แล้วดีชั่วก็ไม่เที่ยง ขึ้นอยู่กับ กาละ เทศะ ฐานะ สถานที่ เทศะ ที่แตกต่างกัน ของอเมริกากับของไทย ไม่ได้ยึดดียึดชั่วเหมือนกัน แต่สุขทุกข์มันเหมือนกันทั้งนั้นแหละ ใครหลงสุขหลงทุกข์ 

แล้วในสุขในทุกข์ ยังมีสมมุติอีก สมมุติว่าอย่างนี้สุข สมมุติว่าอย่างนี้ทุกข์ เป็นมายาหลอก แม้มายึดอันเดียวกันก็แย่งกันเลย จนที่สุดแล้วว่า ก็มันสุขทุกข์มันจะแย่งไปทำไมกันเล่า มันไม่มี มันถึงจะ อ๋อ.. เหรอ 

แล้วคุณก็จะต้องทำให้ได้ว่า จิตของคุณมันก็เป็นอย่างนั้น แล้วคุณก็บอกว่าอย่างนี้ น่าได้นะมันสวย น่าได้นะ มันไพเราะดี น่าได้นะมันหอมดี น่าได้นะมันอร่อยดี น่าได้นะมันกระทบเย็นร้อนอ่อนแข็งเสียดสีสัมผัสกันอย่างนี้ แล้วมันก็เกิดอาการตามที่คุณสมมุติยึดกัน แล้วก็หลงยึดกันก็เท่านั้นเอง 

พอใจกับไม่พอใจ ก็เอาแต่พอใจ ๆ เหมือนมหาบัวแกก็อยู่แต่พอใจ จบที่พอใจ แต่ของพระพุทธเจ้านั้นไม่มี พอใจก็ไม่มี ไม่พอใจก็ไม่มี หมดภาวะ 2 

เพราะฉะนั้นคำจบหรือที่จบ มันจึงไม่มีคำพูด ที่จบมันคือ 0 ที่จบมันคือรู้ชัดแจ้งถึง 2 อย่างดีก็มาทำให้มันมาอยู่ที่ 1 ที่นี้การทำให้มาอยู่ที่ 1 ได้ โลกียเขาก็ทำให้มาอยู่ที่ 1 ได้ ด้วยการสะกดให้เป็น 1 ได้ สะกดให้เป็น 1 นานๆได้ แต่เขาไม่ได้ดับเหตุ ไม่ได้รู้เหตุแห่งการไม่ต้องสะกด ดับเหตุไปเลย  

เพราะฉะนั้นดับเหตุที่คุณยังโง่ จนกระทั่งรู้เหตุ ดับเหตุได้ ด้วยอย่างนี้แล้วก็อยู่ในสถานะของ 0 ได้อย่างไร 0 นั้นคือ 1, 1 นั้นคือ 0 ถ้าคุณยังมีชีวิตคุณก็มี 1 แล้ว 1 นี้ที่คุณมีก็คือ 0 

สับสนไหม ไม่สับสน ไม่งง พยัญชนะหรือภาษาที่อาตมาพูดให้ฟัง 0 ก็ดี 1 ก็ดี มันจึงอยู่ที่ ปัจจัตตังเวทิตัพโพ วิญญูหิติ ของแต่ละคน อ๋อ.. อาการอย่างนี้เองหรือ 

เช่น คุณเองคุณไม่เอาแล้ว ไอ้นั่นมันหยาบ มันได้เที่ยวไปติดยึดเยอะแยะเหน็ดเหนื่อย เข้าใจแล้ว ไม่มีจริง รสชาติที่ต้องไปตามเสพอย่างนั้นมันไม่มีแล้วคุณก็จะรู้เองด้วยตัวเองเป็นปัจจัตตัง 

เอาใกล้ๆเขามา อย่างผู้ชาย ได้สูบบุหรี่ก็เป็นสุข เมื่อเลิกแล้วบุหรี่หมดรสเฉยๆ สุขก็ได้ ที่จริงมันก็ไม่ได้อร่อยอะไรบุหรี่ มันแสบมันฉุน ไม่ได้เรื่องเลย เหมือนกับการกินหมากกินพลู มันไม่ได้ว่างๆ สบายๆ โล่งๆ มันไม่พ้น แค่ปูนแค่พลู ซัดเข้าไปเถอะ ใครไม่เคยก็ไปลองดู มันยันนะ 

ยาสูบก็เหมือนกัน ใครไม่เคยก็ลองดู เอาดีกรีสูงๆหน่อยจะรู้ง่าย โอย..แสบเลย เหล้ายาอะไรก็เหมือน เอาดีกรีสูงๆก็จะรู้ง่าย โอ้ย.. ซ่า ร้อนนะ 

เพราะฉะนั้นคนที่รู้จริงแล้ว วางได้จริงแล้ว ก็จะรู้ว่า อ๋อ.. 0 มันเป็นอย่างนี้ แล้วคุณก็มาอยู่กับ 0 สบาย เบา ไม่ต้องเสียเวลาไปแสวงหา ไม่ต้องเสียแรงงานที่จะต้องไปติดตามจ่ายแรงงาน ไปเดินไปเอาไปแย่งมา ไปหาซื้ออะไรก็แล้วแต่ต้องลงแรงทั้งนั้น เวลาก็ไม่เสีย แรงงานก็ไม่เสีย ต้องไปเสียทุนรอนอะไรอีก ก็ไม่เสีย หมด กลับคืนมา ได้เวลาคืนมา ได้แรงงานคืนมา ได้ความสูญเสียเงินทองข้าวของอะไรคืนมาหมด 

แล้วเอามาสร้าง สิ่งที่ควรสร้าง ซึ่งอาตมาสรุปลงที่กสิกรรม 

นี่อาตมา ความเข้าใจถึงความเจริญของเศรษฐกิจ ไม่ใช่แค่ตรรกะ ไม่ใช่แค่พูด ไม่ใช่แค่ความรู้ แต่ทำได้จริง และทำกันจริงๆ ทำได้ แล้วต้องทำกันจริงๆ เพราะคนอื่นเขายังไม่เชื่อ คนอื่นเขายังไม่เห็นว่า มันจะจริงหรือ 

ถ้าเผื่อว่า ชาวอโศกนี้ สร้างพืชพันธุ์ธัญญาหาร สร้างได้มากจริงๆ มากจนกระทั่ง ติดต่อกับผู้อื่นผู้ใดที่เขาจะมาเป็นเอเจนซี่ เอ้า มารับไปเถอะ ขายราคาถูกๆ หรือ ผู้ที่ควรให้ฟรีเลย คุณเอาไปแจกนะ หรือคุณเอาไปกินเองอย่างพอเหมาะพอควร ไม่ใช่เอาไปมากมายแล้วทับถมให้แก่ตัวเอง เราไม่ใช่ขี้เหนียวหรอก แต่เราให้เอาไปช่วยกันแจกสิ 

แล้วการแจก การสะพัด ซึ่งเป็นเรื่องใหญ่ในคำว่าเศรษฐศาสตร์นั่นแหละ เศรษฐกิจ สะพัด สู่คนที่ควรได้ ควรมี ควรเป็น กระจายไป ถ้าได้อาหารนี้ไป เขาก็ต้องกิน 

ใช้การกินนั่นแหละเป็นหลัก ชีวิตก็อยู่ได้แล้ว ถ้าเขายิ่งศึกษาตามที่เราพาทำให้สูงให้เจริญ เขาก็จะยิ่งเป็นแรงงานของโลก เป็นผู้ที่สร้างสรรค์ให้แก่โลก เป็นผู้ที่เกื้อกูลเสียสละเผื่อแผ่แจกจ่ายให้แก่โลก โลกานุกัมปายะ คนเช่นนี้แหละเป็นคนที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้วนำมา อาตมาศึกษาตามมา นับชาติไม่ถ้วนจนเป็นโพธิสัตว์ระดับนี้ ไม่ได้อวดตัวเองนะ นี่พูดความจริง เป็นเช่นนี้ได้ก็เพราะว่าศึกษาฝึกฝนมาแล้วเป็นจริง จริงอย่างไร คุณมาศึกษาเอาความจริงที่อาตมาประพฤติได้ประพฤติเป็น แล้วพากันทำ จนกระทั่งมีผลสำเร็จ ยืนยันกับโลกนี้แหละ 

เพราะฉะนั้น สรุปลงที่ว่า ถ้าเผื่อว่าพวกเราสร้างพืชพันธุ์ธัญญาหารนี้ได้ กระจายแจกจ่ายไปได้ ทุกวันนี้พวกเรานี้มีเหลือแล้วก็เสียๆทิ้งๆไปเยอะ เอาไปปันสุข แล้วพวกเราก็ไม่ค่อยขยันแจก ขั้นสร้างก็พอทำเนา สร้างได้อุดมสมบูรณ์อยู่แต่ขั้นแจกแค่นี้ยังไม่ช่วยกันดูซิ เอาไปกระจายบ้าง 

พวกเราเองชาวอโศกอยู่ทั่วไป ก็ไม่ได้ขาดแคลน ไม่ได้ลำบากอะไรมากมาย มันมีเกินพอที่จะแจกคนอื่นๆเขาได้อยู่ 

_สู่แดนธรรม... วันก่อนมีคำน่าสังเกตครับว่า พวกเราเป็นนักปลูกขยันปลูกแต่ไม่ชอบเก็บ 

พ่อครูว่า... อันนี้ก็พูด ให้ตั้งหัวหน้ากองเก็บ แล้วก็จัดสมาชิกผู้ที่จะช่วยเก็บ เคยตั้งนะ ปลูกแต่มันไม่ไปเก็บ ผลผลิต ของดีๆทั้งนั้น 

_สู่แดนธรรม... เมื่อเก็บก็ไม่อยากเก็บแล้ว แจกก็เลยไม่อยาก 

พ่อครูว่า... มันก็เน่าเสียทิ้งไป นี่ มันมีแค่นี้ ก็มีรายละเอียดของมันนะ 

_สู่แดนธรรม... มีสังคมเดียวนี่แหละครับที่ทำได้ 

พ่อครูว่า... ตอนนี้อย่างที่สู่แดนธรรมพูดมันก็ถูก แต่พูดแล้วเหมือนๆยกย่องตัวเอง มันไปข่มเบ่งทับถมคนอื่นเขาว่ามีสังคมนี้ทำได้ 

_สู่แดนธรรม... ผมว่าสังคมที่ไม่ค่อยเก็บนี่แหละพวกเราทำได้ครับ 

พ่อครูว่า... มีคนทำได้ไปเก็บ แต่ ที่ทำไม่ได้ก็มีในพวกเราทำไมไม่ไปช่วยกันเก็บ แต่ที่จริงมันก็ไม่ถึงขนาดเกินเหลือจนกระทั่งเน่าทิ้งอะไรหรอก มันก็เก็บอยู่แต่มันหนัก ดีไม่ดีต้องมาจ้างเขา มีคนงาน ดีไม่ดีต้องมาจ้างเขามีคนงานไปช่วยเก็บ คนงานนี้ก็ดี เราก็ควรเอาไปสร้างสรรในสิ่งที่ควร มันก็เลยไม่ได้ทำ 

สรุปแล้ว มันก็มีอัตราการก้าวหน้า มีอัตราความเจริญอยู่ ค่อยๆทำไป แต่มันยากมากเลยนะ 

คำว่า ความเห็นแก่ตัว คำนี้คำเดียว มันมีละเอียดเยอะแยะมาก อะไรบ้างความเห็นแก่ตัว 

_ป๋องว่า เสนาสนมัจฉริยะ วรรณมัจฉริยะ ธัมมมัจฉริยะ

พ่อครูว่า... วรรณมัจฉริยะ แต่พวกเราไม่ขี้เหนียวธรรมะหรอก บางทียัดเยียดด้วย

 _สู่แดนธรรม... บางคนยังอยากรวยอยู่

พ่อครูว่า... คนที่ยังอยากร่ำรวยอยู่เนี่ย ยืนยันนั่งยันนอนยันว่า ไม่มีทางแก้ปัญหาเศรษฐกิจจบ ต้องให้คนมีความละอายเกรงกลัวที่จะไปแย่งให้คนไปรวยแค่คิดจะไปรวยนี้เราก็ละอายแล้ว ต้องให้คนมีความละอายเกรงกลัวที่จะไปแย่งให้คนไปรวยแค่คิดจะไปรวยนี้เราก็ละอายแล้ว คุณพออยู่พอกินไม่เป็นภาระแก่ใคร แล้วเราก็สร้างอยู่สร้างพอกินและสร้างเกินกินเกินใช้แก่ตัวเองด้วย ไม่ได้สร้างโดยตรง ไม่ได้สร้างพืชพรรณธัญญาหารโดยตรง คุณพออยู่พอกิน ไม่เป็นภาระแก่ใคร  

แต่ก็ทำงานอื่นอันสมควรในหมู่กลุ่มเราก็ทำอยู่ช่วยกันคนละไม้คนละมือคนละกิจคนละการ มันก็เป็นไปได้ แต่พืชพันธุ์ ธัญญาหาร มันต้องหนักต้องมาก ที่ดินพื้นดินของเรายังมีให้ทำนะ มันยังทำได้ งานอื่นอาตมาว่า ไม่มากไม่ลำบาก ไม่ต้องอาศัยมากมายเท่าไหร่แล้วทุกวันนี้ 

พระพุทธเจ้าท่านสรุปลงที่ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย และยารักษาโรค นอกนั้นก็เป็นเรื่องของบริขารที่ประกอบใช้ช่วย นอกนั้นก็เป็นเรื่องของบริขารที่ประกอบใช้ช่วย แก่นแท้เลย อาหารเป็นหนึ่ง ยารักษาโรค เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัยก็ยังเป็นรอง 

ทุกๆวันนี้ ในราชธานีอโศก ในราชธานีอโศกสถานที่ที่จะอาศัย แค่เรือนเรือของเรายังมีให้อยู่ได้ เบ้อเร่อเลย ไม่ใช่เรือเล็กๆนะแต่เป็นเรือใหญ่ๆอยู่ได้หลายสิบคนในเรือลำหนึ่ง เพราะพวกเราไม่ได้เบียดเบียนอะไรกันแล้ว ไม่ได้เป็นคนที่เป็นเจ้าข้าวเจ้าของหวงแหนอะไรมากมาย เรือลำหนึ่งอยู่ร่วมกันได้หลายสิบคน ช่วยกันทำงานสร้างสรรค์เป็นที่อาศัย จะสร้างอาหาร จะสร้างยา เครื่องนุ่งห่มก็ไม่ได้มากมายอะไร พวกเรานี้เครื่องนุ่งห่มเหลือเฟือ ที่อยู่อาศัยเหลือเฟือ 

ที่อยู่อาศัยมีพอ ยินดีต้อนรับคนมาอาศัย ขอให้ใจถึงๆ คุณจะสู้ได้ไหม 

1.ไม่กินเนื้อสัตว์ 2.ถือศีล 5 ละอบายมุข

หลายคนถามว่าจะเข้ามาอยู่เป็นชาวอโศกได้ไหม ได้ ขอให้คุณมีคุณสมบัติคือ คุณไม่มีอบายมุข คุณไม่กินเนื้อสัตว์แล้วมามีศีล 5 เป็นพื้นฐาน ไม่ได้เอาศีลสูงเท่าไหร่ ทำได้ไหม ได้แล้วมาเลย มาแต่ตัวกับหัวใจแล้วมาเลย แต่คุณจะมีอะไรที่มาเป็นสิ่งที่ให้อาศัยใช้สอยที่นี่บ้าง ที่นี่เขาอาศัยใช้สอยอะไรก็เอามา คุณมีอะไร มีเสื้อผ้าเหลือเฟือ หรือมียารักษาเหลือเฟือก็เอามา ที่อยู่ก็คงหอบออกมาไม่ได้ก็เอามาที่อยู่ก็คงหอบออกมาไม่ได้ก็เอามาสิ มาช่วยสร้างพืชพันธุ์ธัญญาหารที่นี่ ต้องการคนอีกมาก

อาตมาขอแว้งๆไปทางโลกหน่อย 

นายกฯปลื้ม กรุงเทพฯ อยู่ในอันดับที่ 30 เมืองที่ดีที่สุดในโลก 2023

26 กุมภาพันธ์ 2566 จากเวปไซต์ไทยโพสต์

นายกฯ ปลื้ม Resonance Consultancy จัดอันดับให้ กรุงเทพฯ อยู่ในอันดับที่ 30 เมืองที่ดีที่สุดในโลก 2023 หรือ 100 Best Cities in the World 2023 เป็นที่ 2 ของอาเซียน

26 ก.พ. 2566 – นายอนุชา บูรพชัยศรี รองเลขาธิการนายกรัฐมนตรีฝ่ายการเมือง ปฏิบัติหน้าที่โฆษกประจำสำนักนายกรัฐมนตรี เปิดเผยว่า พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม ยินดีที่ Resonance Consultancy จัดอันดับให้ กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย ได้อันดับที่ 30 จาก 100 เมืองที่ดีที่สุดในโลก 2023 หรือ 100 Best Cities in the World 2023 และเป็นอันดับที่ 2 ของ อาเซียนซึ่งเปิดเผยข้อมูลโดยเว็บไซต์ ATLAS & BOOTS

โฆษกประจำสำนักนายกรัฐมนตรีเปิดเผยว่า จากการจัดอันดับในครั้งนี้ Resonance Consultancy ที่ปรึกษาด้านการท่องเที่ยว อสังหาริมทรัพย์ และการพัฒนาเศรษฐกิจ รวมทั้งประเมินแนวโน้มของตลาด จุดแข็ง และจุดอ่อน ได้จัดอันดับ 100 Best Cities in the World 2023 โดยประเมินจาก 6 หัวข้อ ได้แก่

1.สถานที่(Place) ประกอบไปด้วย สภาพภูมิอากาศ ความปลอดภัย สถานที่ท่องเที่ยว และพื้นที่ใช้ชีวิตนอกบ้าน

2.ผลิตภัณฑ์ (Product) ประกอบไปด้วย ความเชื่อมโยงของสนามบิน พิพิธภัณฑ์ อันดับของมหาวิทยาลัย และสถานที่จัดงาน/การประชุม

3.ประชากร (People) ประกอบไปด้วย การมีส่วนร่วมในกำลังแรงงาน และการสำเร็จการศึกษา

4.ความมั่งคั่ง (Prosperity) ประกอบไปด้วย การมีบริษัทชั้นนำของโลก GDP อัตราการจ้างงาน และความเท่าเทียมของรายได้

พ่อครูว่า... อาตมาขอไปที่ GDP การคิด GDP ของทางโลกมันก็ไม่ได้ขัดแย้งอะไรกับ GDP ทางโลกุตระที่อาตมานำเสนอเท่าไหร่ การคิด GDP ทางโลกุตระ มันมีประเด็นใหญ่ๆอยู่ 2 ประเด็นหลัก 

ประเด็นที่ 1 รวยกับจน

ประเด็นที่ 2 ก็คือ มีความคิดกับการพูด กับการลงมือกระทำสร้างผลผลิต เขาไปคิด รายได้จากการขาย ซึ่งมีความซับซ้อนจากการโกงราคา เอาเปรียบ แล้วเขาก็เอากการได้ เป็น Gross

2 ตัวสร้าง Product ของผู้ที่อยู่ในกรอบของ domestic อยู่ในกรอบของไทยแท้ๆเลยนะ ไทยสร้างเป็นต้น หรือประเทศใดก็ตามคุณสร้างของคุณ เอารายได้ที่ขายอันนี้ไป มาเป็ฯ Gross รายได้องค์รวมและวิธีที่ได้เป็นการได้อย่างเสียสละอย่างขาดทุน เพราะฉะนั้นการวัด GDP จึงไม่ได้เอาตัวเลขรวย ตัวเล็กจะต้องต่ำ มันก็ไม่สูญทีเดียว จะว่ากันจริงๆ การซื้อขายมันต้องมีคืนมาบ้าง 

สรุปแล้วมันต้องน้อยได้เท่าไหร่ต่างหากคือการวัดค่า ไม่ใช่เอามากมาเป็นการวัดความเจริญ 

มันเข้าใจไม่ได้ง่ายๆนะ เข้าใจได้แล้วแต่ทำจริงๆ โอโฮ. เจ้าประคุณเอยที่นี้แล้วตรงนี้ ใช่ไหม

เพราะฉะนั้น อาตมาพูดถึงตรงนี้แล้วทีไร อาตมาก็เห็นใจคนทั้งโลก ที่เขาไม่ได้เรียนโลกุตรธรรม มหาวิทยาลัยสอน ความรู้โลกุตรธรรมมีในประเทศไทยแห่งเดียว ที่ถูกต้อง 

จริง มีพุทธศาสนาที่พูดถึงโลกุตระอยู่ ในมหายานเขาก็พูดถึงโลกุตระเก่ง สังคมพุทธที่ไหนที่เขามีมหายานเยอะๆ เขาก็พูดเก่ง แต่มันเพี้ยนแล้ว มหายานของเขานั้นมันเพี้ยน มันยังอยู่ในหินยานหรือยานเล็กคือยานชาวอโศกหรือยานในประเทศไทยหรืออยู่ในเอเชีย ที่เป็นพุทธที่พอจะพูดคำว่าโลกุตระกันบ้าง แต่ก็ยังไม่ชัดเจนแท้ ยังไม่จริงจังพอ เหมือนที่ในประเทศไทย และสูงไปกว่านั้นประเทศไทยก็คือพุทธชาวอโศก 

พูดแล้วเกรงใจคนทั้งโลก ว่าเขาจะบอกว่าหลงแต่ตัวเองยกแต่ตัวเอง อาตมาเลี่ยงความจริงไปไม่ได้ที่จะพูดความจริง เอาอันอื่นมาพูดก็ไม่ได้ รู้สึกเกรงใจจริงๆว่า เราพูดตนเองเอาตนเองมายืนยัน แต่มันไม่มีอันอื่นจะเอามายืนยันความจริงที่จริงได้ 

เพราะฉะนั้นจึงเหมือนท้าทายให้มาพิสูจน์ เอหิปัสสิโก ยืนยันมาให้ตรวจสอบ เชิญให้มาตรวจสอบได้ เหมือนท้าทายให้มาพิสูจน์ ว่ามันจริงไหม มาดูความจริง 

เพราะฉะนั้น ถ้าเผื่อว่าตราบใด คนไทยเองชาวพุทธไทยเอง ก็ยังมองไม่ออกว่าอโศกนี้ ทำความสงบที่ยิ่งใหญ่ของโลกุตรธรรมได้แล้ว อาตมาว่า เอ๊.. ข้างนอกเขาจะสว่างก่อน รู้ก่อน มันจะอย่างนั้นเชียวหรืออาตมานึกไม่ออก 

แต่จริงๆแล้วอาตมาดูรายละเอียดกระแสของความยอมรับ ในประเทศไทย กระแสการยอมรับคือ ตัวสงบ ตัวเงียบ ตัวไม่ย้อนแย้งไม่เถียงมา มันเป็นการวัดค่าได้อยู่ เพราะอาตมาก็ปากแรงปากหนักปากจัดจ้านอยู่นะ ใช่ไหม อาตมาไม่ได้ไปข่มไปดูถูกอะไรหรอก แต่คำพูดนี้มันคมมันบาดมันแรงอะไรก็แล้วแต่ มันก็ไปกระทบเขา เพราะเขาเองเขาจะต้องถูกข่ม นิคฺคณฺเห นิคฺคหารหํ  ควรข่มคนที่ควรข่ม  

ไม่ต้องเอาอะไรหรอก เอาแต่แค่เลิกหลับตามาลืมตาปฏิบัติซะ ไอ้หลับตามันโมฆะ มันไม่มีกายตัวเดียวก็โมฆะแล้ว มาเรียนรู้ลืมตาจรณะ 15 วิชชา 8 เข้าใจ อปัณณกปฏิปทา 3 ให้บริบูรณ์และจะเข้าใจสัมมัปปธาน 4 ชัดเจน แล้วจะเข้าใจสติปัฏฐาน 4 ชัดเจน ว่าจะต้องมีกาย จะต้องมีการสำรวมอินทรีย์ทั้ง 6 จึงจะ ปหานปธานได้ ถ้าไม่มีกายไม่มีเวทนาไม่มีจิตมีธรรม  4 สภาพนี้ ครบอยู่ มันไม่บริบูรณ์ มันทำไม่สำเร็จ 

แค่ขาดเวทนา ขาด กาย คุณอย่าไปฝันเลยเรื่องจิตเรื่องธรรมะ หรือ ไม่มาสำรวมอินทรีย์ 6 แล้วคุณถึงจะได้ประหารกิเลส ถึงจะเกิดผลเป็นภาวนาปธาน แล้วถึงจะได้สะสมผลอนุรักขณาปธาน คุณไม่สำเร็จตั้งแต่สำรวมอินทรีย์ทั้ง 6 คุณก็ไปสำรวมอินทรีย์เดียวอยู่ในภพจิตอย่างเดียว แล้วมันจะได้เรื่องอะไร 

อาตมาก็พูดซ้ำย้ำอยู่ตรงนี้ ยืนยันหลักฐานของพระพุทธเจ้า 

อาตมาถึงซาบซึ้งธรรมะของพระพุทธเจ้าที่ท่านบอกว่า  คัมภีรา (ลึกซึ้ง) ทุททัสสา (เห็นตามได้ยาก) ทุรนุโพธา (บรรลุรู้ตามได้ยาก) สันตา (สงบระงับอย่างสงบพิเศษ แม้จะวุ่นอยู่) . ปณีตา (สุขุมประณีตไปตามลำดับ ไม่ข้ามขั้น) อตักกาวจรา (คาดคะเนด้นเดามิได้) นิปุณา (ละเอียดลึกถึงขั้นนิพพาน) ปัณฑิตเวทนียา (รู้แจ้งได้เฉพาะผู้เป็นบัณฑิต บรรลุแท้จริงเท่านั้น)   (พตปฎ. เล่ม 9  ข้อ 34) 

โอ๊ย.. พระพุทธเจ้าเอ๋ย จริงๆๆๆ ถูกต้องเหลือเกิน คัมภีรา ลึกซึ้งเห็นตามได้ยาก รู้ตามได้ยาก สงบชนิดพิเศษ สันตา ไม่ใช่สงบอย่างเขา แต่เป็นการสงบพิเศษจริงๆ ประณีตสุขุมละเอียดจริงๆ 

เพราะฉะนั้นอาศัยตรรกะไม่ได้ อาศัยบัญญัติ อาศัยพยัญชนะ อาศัยแค่การขบคิด อาศัยแค่ผิวๆเผินๆ ไม่ได้ ต้องมาประพฤติปฏิบัติตนภายนอก กามาวจร รูปาวจร อรูปาวจรเข้าไป ลดตั้งแต่หยาบก่อน หยาบมันต้องทำก่อน มันเป็นขั้นต้นของพรหมจรรย์ ยากเย็นแสนเข็นเหลือเกิน 

มันจึงเป็น นิปุณา ละเอียดจนเกินจะพูด นิปุนา บัณฑิตเวทนียา ไม่ใช่บัณฑิตที่จบปริญญาโลกียะมา แต่เป็นบัณฑิตที่จบปริญญาโลกุตระ 

มีมหาวิทยาลัยที่จะประสาทปริญญาโลกุตระอยู่ที่นี่ ตอนนี้ก็ จดทะเบียนทางสังคมเขาแล้ว หมอเขียวก็ ตั้งเป็นมหาวิทยาลัยเป็นวิทยาลัยขึ้นมา ก็ค่อยๆทำไป ไม่ได้ยิ่งได้ใหญ่อะไร แม้การศึกษาเราก็ค่อยๆทำไป คนเขามีดวงตาคนจะมาสมัคร เราไม่ได้หาเงินหาทอง ไม่ได้หายศหาศักดิ์อะไร มาช่วยกันให้เจริญขึ้นจริงๆ การศึกษาเข้ามาช่วยกันจริงๆ ก็ทำ 

แม้ที่สุด การเมือง ตั้งพรรคการเมืองกับเขา ตอนนี้ยังไม่ได้รับอนุมัติ ก็บอกว่ายังเป็นข้อบกพร่องของเราเอง ก็ทำให้สมบูรณ์ ดูซิ จะทำต่อไป เราก็จะประพฤติปฏิบัติทางการเมืองแบบแนวของที่เราทำ ไม่ได้ไปแย่งอำนาจ ไม่ได้ไปแย่ง สส. อะไรเขา แต่เราจะมีคนไปสมัคร สส.บ้างก็ทำไปตามควร ไม่ไปแย่ง 400 ที่นั่งจะต้องได้เท่านี้เท่านี้ ไม่เอา มีเท่าไหร่ก็ว่ากันไป 

ซึ่งอาตมาก็ยังเห็นว่า อาตมายังตายไม่ลง จะต้องพยายามพาพวกเราทำ ด้านการเมืองนี่ทุกวันนี้ ทั้งโลกทั่วโลกตื่นตัวกันมากเลย เพราะฉะนั้นจะต้องพยายามพากันทำ เรื่องของการเมืองด้วย 

ก็สรุปลงที่ กสิกรรมกับการเมือง แน่นอน ต้องมีการศึกษาอยู่ในสิ่งนี้ และต้องมีสื่อสารอยู่ในสิ่งนี้ การศึกษาและการสื่อสารจะต้องนำพากันไป 

เพราะฉะนั้นในที่อาตมาถือเป็น บุญญาวุธ 7 ประการ 

คุณต้องมีอาหารที่พาให้ได้ยืนยาวคือมังสวิรัติ แล้วก็ต้องมีการสะพัดเป็นตลาดอาริยะ โดยมีเหตุปัจจัยคือ กสิกรรมไร้สารพิษเป็นแกนกับสุขภาพ คู่กันไปอีก และการศึกษากับสื่อสารที่พูดผ่านไปเมื่อกี้ คู่กันไปอีก สรุปแล้วนี่แหละคือการเมือง 

การเมืองก็จะต้องพาให้ประชาชนมนุษยชาติ มีอาหารการกิน มีการสะพัด เอาอะไรมาสะพัด ก็คือเอากสิกรรม แล้วกสิกรรมก็จะต้องเป็นพืชพันธุ์ธัญญาหารที่เจริญสุขภาพ เป็นทั้งยาเป็นทั้งอาหาร แล้วต้องมีความรู้มีการศึกษา มีการสื่อสารกัน บอกให้รู้ให้เข้าใจ ให้ถึงกัน สื่อสารให้ถึง เดี๋ยวนี้การสื่อสารก็โกลโบไลเซชั่นแล้ว ฟ้าบ่กั้น สำนวนลาวเขาบอกว่า ฟ้าบ่กั้น เมืองไทยเรียกว่าโลกาภิวัตน์ ทะลุหมด ถึงกันหมด ฟ้าบ่กั้น ไม่มีอะไรกั้นได้แม้แต่ฟ้าก็กั้นไม่ได้ อาตมาว่าสวยกว่าโลกาภิวัตน์ตั้งเยอะ ฟ้าบ่กั้น ของลาว ฟ้าไม่กั้นก็ได้ ไทยๆ

สรุปลงที่ การเมืองคือการทำกับพลเมือง เพราะฉะนั้นในความเป็นพลเมือง ในการทำงานกับคนในเมือง มี พหุชนหิตายะ พลเมืองหรือมวลประชาชนก็คือ พหุชนหิตายะของพระพุทธเจ้า ทำให้เกิดประโยชน์คือ หิตายะ ประโยชน์ที่พลเมืองประชาชนควรจะได้รับประโยชน์ดีที่สุด 

และขออาศัยคำว่าสุข ตั้งแต่สุขอย่างที่จะเจริญอย่างดี เจริญอย่างรู้จักโลกุตระ ว่าสุขลดลงๆ เท่าไหร่ๆ เป็นเครื่องอาศัยก็คือยิ่งกว่าสุข ปรมังสุขังหรือ อุปสมสุขหรือวูปสโมสุข ขึ้นมาเรื่อยๆ พยัญชนะบาลีเขา คือมันสุขด้วยความสงบ มันสงบสุข 

คำว่าสงบ คำนี้จึงเป็นเรื่องที่จะต้องเข้าใจว่ามันเป็นความสงบ 2 อย่าง สงบโลกุตระ คือ สงบจากตัวกวน สงบจากตัวเหตุ ที่มันพาโง่ มันไปพาเบียดเบียนผู้อื่นไปพารุกลานผู้อื่น ทำร้ายผู้อื่น เพราะฉะนั้นผู้ที่ยังสร้างอำนาจบาตรใหญ่ ทำลายทำร้ายผู้อื่นอยู่นี่ มันก็คือคนที่ มิลักขะ ยังเป็นคนเถื่อนอยู่ แล้วหลงผิดกันเป็นมายา 

ขออภัย ยกตัวอย่างชัดๆ ในทางเล็กกับทางใหญ่ ทางใหญ่ เช่น อเมริกา เขาเก่งทางอาวุธ ทางเล็กก็คือเกาหลีเหนือ เขาก็เก่งทางอาวุธ อาวุธฆ่าคน ทำลายอย่างแรงมากหรืออย่างมหาวินาศเลยด้วย แล้วถือว่าเก่ง อาตมาว่า สุดบาปสุดหยาบ ไม่ควรกระทำอย่างยิ่งเลย แต่เขาไม่รู้ เขายังอวิชชา ยังโง่ยังเถื่อนยังเป็น มิลักขะอยู่ นี่ก็พูดอย่างวิชาการ ไม่ได้ไปเบ่งไปข่มอะไรกัน 

เพราะฉะนั้นการศึกษาที่ล้มเหลวแล้วอย่างทางด้านตะวันตก ทางด้านยุโรปอเมริกา เป็นการศึกษาที่วนอยู่ในเทวนิยม ซึ่งไม่พ้นไปจากโลกียธรรม ซึ่งมันยังมีตัวตน ยังหลงสุข สรุปลงที่ตัวตนกับสุข 

โลกุตระ หมดสุขหมดทุกข์ หมดตัวตน แล้วเป็นคนที่มีพลังงาน มีอธิปไตย รู้ อธิปไตยของโลก พลังงานของโลก รู้พลังงานของตัวตน อัตตา รู้พลังงานที่เป็นธรรมะ เรียกว่าโลกาธิปไตย อัตตาธิปไตย และธรรมาธิปไตย ธรรมะที่เป็นอธิปไตย 

เพราะฉะนั้น อธิปไตยหรือพลังงานอย่างโลกียะเป็นอย่างไร อย่างโลกุตระเป็นอย่างไร รู้ชัดไม่เอาแล้วอย่างโลกียะ อย่างโลกุตระถึงขั้นตายเป็นตาย การเกิดการตายการเวียนวนเกิดตายไม่ใช่เรื่องใหญ่ ไม่มีตัวตนเป็นเรื่องใหญ่ ยังมีตัวตนโอ้โห..มันเรื่องไม่จบ 

เพราะฉะนั้นประชาธิปไตยไม่มีตัวตน มีปัญญา รับใช้ผู้อื่น มีสมรรถนะซื่อสัตย์ นี่ก็สรุปวนๆอยู่ในคำพวกนี้ อย่างน้อย 5 คำนี้ก็สมบูรณ์แบบ 

นี่คือความเป็นประชาธิปไตยที่ยอดเยี่ยม 

พูดไปพูดมาตอนนี้มัน 20:10น. แล้ว ที่จริงมันไม่เริ่ม 6 โมงตรงทีเดียวหรอก อาตมาก็เห็นอยู่ สำหรับวันนี้ก็พอแค่นี้ก็แล้วกัน เจริญธรรมทุกคน 

พิสูจน์พลังงานพิสูจน์กำลังงาน ไม่ไอเลยนะ มีแค่กะแอม Excellence จริงๆ 

จบ 

ที่มา ที่ไป

พ่อครูแสดงธรรม รายการปรับทุกข์ ปลุกธรรม ครั้งที่ 13 มหาวิทยาลัยที่ประสาทปริญญาโลกุตระ วันจันทร์ที่ 27 กุมภาพันธ์ 2566 ที่บวรราชธานีอโศก ขึ้น 8 ค่ำ เดือน 4 ปีเถาะ

เวลาบันทึก 28 กุมภาพันธ์ 2566 ( 10:57:06 )

รายละเอียด

660301 แนวคิดเศรษฐกิจของชาวโศกที่ทำจริงมีผลสำเร็จจริง พุทธศาสนาตามภูมิ ราชธานีอโศก  https://www.boonniyom.net/53019.html 

ดาวโหลดเอกสารที่                                                                                                          

https://docs.google.com/document/d/1s5ggMZjtt_GjPflpzlO9jE4tmcvqyNNR9WNgmAdjPWo/edit?usp=sharing                              

ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/1r-6RbpDTOB9PED6zWLAS5vp3VDKSVx65/view?usp=share_link 

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/c4ASoQWY_WQ 

และ https://fb.watch/i-2lQoCKIl/ 

สมณะฟ้าไท... วันนี้วันพุธที่ 1 มีนาคม 2566 ที่บวรราชธานีอโศก ขึ้น 10 ค่ำเดือน 4 ปีขาล รายการพุทธศาสนาตามภูมิแสดงธรรมโดยพ่อครูสมณะโพธิรักษ์เวลา 18:00 น ถึง 19.30 นโดยประมาณ 

โดยปกติชีวิตคนก็แสวงหาโลกีย์ ไปฟังสิ่งที่มิจฉาทิฏฐิซ้ำแล้วซ้ำ ส่วนพวกเราเป็นชีวิตชาวโลกุตระ ก็มาฟังธรรมแล้วๆเล่าๆไม่เว้นแต่ละวัน ฟังมาหลายสิบปี บางคน 10 ปี 20 ปี 30 ปี 40 จนปฏิบัติได้ไปตามลำดับ จนใช้ชีวิตเป็นปกติของคนโลกุตระทุกเมื่อเชื่อวัน แล้วก็ยังศึกษาต่อไปอีกต่อไปอีกจากพ่อครูสมณะโพธิรักษ์ในฐานะเป็นโพธิสัตว์ระดับสูง ที่สามารถปฏิบัติไปโดยไม่ต้องอาศัยครูบาอาจารย์ แต่พวกเราต้องอาศัยครูบาอาจารย์ที่จะเพิ่มสัมมาทิฏฐิจึงจะพัฒนาตัวเราเองได้ดี จนกว่าจะพัฒนาไปเป็น สยังอภิญญา ด้วยตัวเราเองได้เราจึงจะพึ่งพาตัวเองได้สำเร็จทุกอย่างเท่าที่เราจะทำได้ ตอนนี้เรามีหน้าที่เป็นสาวก รักษาให้จริงจังแล้วเอาไปปฏิบัติจริง พ่อครูก็จะชี้นำในสิ่งที่ควรทำ ตอนนี้ทำกสิกรรมนะ ตอนนี้ศาลาปันสุข ตอนนี้การเมืองนะทำอย่างนี้นะ ก็ชี้ พวกเราก็ดำเนินตามเพราะพวกเรายังไม่มีปัญญาเพียงพอที่จะเสียสละได้มาก บางทีจิตเราอยากเสียสละแค่นี้ แต่พ่อครูก็ดึงให้พวกเราเสียสละเพิ่มขึ้นไปอีก เราก็ได้ทำเพิ่มขึ้นไปอีก ทำให้พอพัฒนาเจริญมากยิ่ง วันนี้เราก็มาฟังธรรมจากพ่อครูกันต่อเพื่อจะได้เจริญในด้านการปฏิบัติธรรมมากขึ้นเสียสละมากยิ่งขึ้น ช่วยเหลือสังคมมากยิ่งขึ้น 

พ่อครูว่า... เจริญธรรมทุกๆคน 

กิเลสสำหรับเด็ก 6 ขวบ ที่ควรปฏิบัติลดละ 

_ดช.ธัมโม.. (พุทธเทียนธรรม วารีสระ) ... คำถามของเขาก็คือ กิเลสคืออะไร 

พ่อครูว่า... อ้าวฟัง ดช.ธัมโม ...​ กิเลสคือความขี้เกียจ กิเลสคือความซน ดื้อ กิเลสคือความไม่ขยันหมั่นเพียร กิเลสคือ ความว่ายากสอนยาก นี่แหละคือกิเลส เอาแค่นี้ก่อน แล้วเอาไปปฏิบัติเอาไปทำให้ได้ อย่าให้มีสิ่งที่พูดไปเมื่อกี้ว่ากิเลสคืออะไร คือความดื้อ ความซน ความขี้เกียจขี้คร้านอะไรพวกนี้ เอาไปทำให้ได้ เอาแค่นี้ก่อนก็แล้วกัน ยังมีอะไรอีกเยอะไม่ต้องห่วง ทำได้แค่นี้แล้วหลวงปู่ให้อีกมีอีกเยอะ กิเลสมีอีกเยอะเอาไว้เท่านี้ก่อนก็แล้วกัน 

_SMS วันที่ 27-28 ก.พ. 66

_กิตติมา เอกมาไพศาล  · เมื่อมีผัสสะ เกิดเวทนาสุขทุกข์ แสดงว่าจิตเราวิ่งไปทำนาเขาแล้ว ต้องรีบดึงกลับมาให้ไวค่ะ ไม่งั้นเรื่องยาว 

  ถ้าไม่ได้ฟังธรรมจากอโศก (พ่อครู สมณะและสิกขมาตุ) ชีวิตนี้คงยังหมกมุ่นกับการหาเงินให้ได้เยอะๆ เก็บเงินเยอะๆ ไม่รู้จักพอสักที ความโลภเติบโตตลอดไม่เคยพอ กราบขอบพระคุณอย่างสูงเจ้าค่ะ

พ่อครูว่า... เออ ดี มีความเข้าใจอย่างนี้และปฏิบัติให้ได้ มีความเข้าใจจริงอย่างนี้และสำนึกอย่างนี้ปฏิบัติจริงอย่างนี้อาตมาก็ภูมิใจแล้ว แล้วคนที่มีความเข้าใจอย่างนี้และปฏิบัติตนอย่างนี้ได้จริงสำเร็จจริง มันจะเป็นการแก้ปัญหาให้สังคมมนุษยชาติ แก้ปัญหาให้แก่ประเทศชาติ อย่างจริงที่สุดและถาวรยั่งยืนด้วย เอาไว้แค่นี้ก่อนก็แล้วกัน 

ขณะอย่าล่วงเลยไป พึงเพียรเข้าสู่หมู่มิตรดีให้ได้ในชาตินี้

_สินอโศก  ·  น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยเศียรเกล้าเจ้าค่ะ เมื่อวันที่ 27 ก.พ. ดิฉันไปกินข้าวที่บ้านราช แล้วได้คุยกับอาอ๋อยอย่างเป็นเรื่องราวเป็นรูปธรรมมากขึ้น แต่รู้สึกว่ายิ่งคุย ก็ยิ่งต้องกลับมาเริ่มใหม่หลายอย่าง อาอ๋อยจะต้องกลับเดนมาร์ก และแนะนำให้คุยธรรมะกับคุณกรักเพราะอยู่ใกล้กัน ดิฉันยังมีอีกหลายอย่างที่ต้องให้ผู้รู้แนะนำสั่งสอน เพราะหากไม่ถูก ผู้รู้จะได้ช่วยแนะนำเพื่อให้ถูกตรงยิ่งขึ้นค่ะ ในทุก ๆ วันที่ได้ฟังธรรมจากพ่อครู จากท่านสมณะและท่านสิกขมาตุชาวอโศกแล้ว ดิฉันได้รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของตัวเองและของโลกใบนี้ค่ะ ก็คือ ดิฉันเข้าใจถึงกายนอก ที่ต้องอาศัยเพื่อให้อยู่ได้ มันละเอียดและทำให้เข้าใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ค่ะ

พ่อครูว่า... ดีมาก ผู้หญิงเข้าใจยิ่งฟังธรรมมากๆแล้วยิ่งได้ปฏิบัติเห็นผลจริง และอยู่กับหมู่กลุ่มหมู่มิตรดี สหายดี สังคมสิ่งแวดล้อมดี ที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า กัลยาณมิตโต กัลยาณสหายโย กัลยาณสัมปวังโก มันเป็นทั้งหมดทั้งสิ้นของพรหมจรรย์ตามที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้จริงๆ เป็นทั้งหมดทั้งสิ้นของพรหมจรรย์มันสุดยอดแล้ว ท่านก็ตรัสไว้ไม่ยากนะอาตมาว่าชัดๆ แต่คนมันเข้ามาไม่ได้ก็เข้าใจก็เห็นจริงเห็นใจอยู่เหมือนกัน แต่ผู้เข้ามาได้แล้วอย่าพยายามถ่วง อย่าพยายามถ่วง พยายามปรับปรุงตนพัฒนาขึ้นไป มันเป็นโอกาส ที่ดีที่สุดแล้ว ที่จะได้พบอย่างนี้ 

ถ้าเราเองตายไปจากชาตินี้มันไม่แน่ว่าหมาไล่เนื้อคือวิบากบาป มันจะวิ่งได้ทันตอนที่เราตายไปแล้ว เสร็จแล้วไม่ให้เราเกิดมาเร็วหรือเกิดมาไปตกอยู่ในหมู่อื่นที่ไม่เข้าหมู่นี้ มันจะเสียโอกาส เพราะฉะนั้นต้องทำ ทำคะแนนเข้าไว้จนตายไปแล้วหมาไล่เนื้อที่เป็นวิบากบาปไล่ไม่ทัน และจะได้เข้าหมู่อีกมันจะได้พากันไปได้ดี นี่ก็แนะนำไว้ ผู้ใดเห็นว่าเป็นความขวนขวาย ความพากเพียร อย่าปล่อยขณะให้ล่วงเลยไป ผู้ใดปล่อยให้ขณะล่วงเลยไปจะพากันไปยัดเยียดอยู่ในนรก ขณะนี้ นานแค่ไหนมันนิดเดียวนะ อย่าปล่อยให้ขณะล่วงเลยไป เพราะผู้ที่ปล่อยปละละเลยขณะไป ทำให้ไปตกยัดเยียดอยู่ในนรก สำนวนเพราะ สำนวนดีแต่บางคนเข้าใจได้ยาก 

มีพืชผักผลไม้เอาไว้เชิญชวนให้ช่วยกันปลูกไปแจก

_พันธุ์ พอเพียง  · สำนักข่าวทอปนิวส์ เอาข่าวมาเล่าว่า ประเทศอังกฤษ ขอจำกัดการขาย แตงกวา พริกหยวก มะเขือเทศ เพราะเกิดภาวะอาหารขาดแคลน โดยเฉพาะมะเขือเทศ ให้ซื้อได้คนละ 3 ลูก ต่อคน ต่อวัน ส่วนที่บ้านราช พ่อท่านบอกว่า มีแต่คนปลูก แต่ไม่มีคนเก็บ 2 ข่าวนี้ แตกต่างกัน อย่างไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ครับ

พ่อครูว่า... เอาพืชผักผลไม้ที่ทำด้วยพวกเรานี่แหละ เอามาโชว์เอามาประกอบฉาก เสร็จแล้วก็ค่อยๆทยอยขนไปเข้าครัว แล้วก็ทยอยเก็บมาอีกเอามากินเอามาโชว์ เอามาโชว์ส่วนหนึ่งส่วนกินก็กินไป อย่างนี้ 

ซึ่งจริงๆแล้วที่โชว์นี้ไม่ได้หมายความว่าเราต้องการอวดอ้าง แต่ต้องการชักชวนให้คน ออนซอน ให้คนส่วนใหญ่เห็นแล้ว ออนซอน แปลเป็นไทยว่าชื่นชม โสมนัส ยินดีด้วยมากๆยิ่งๆเลย ออนซอนเด๊ ว่ามันช่างอุดมสมบูรณ์จริงๆ 

อาตมาภาคภูมิใจที่พวกเราได้มารวมตัวกันแล้วมาเป็นคนชนิดนี้ แต่ก็ยังพยายามเร่งเร้าเร่งรัดให้พัฒนา พื้นที่ยังมีอีก ขยันทำให้มันมากกว่านี้แล้วแจก นี่เราก็แจกกันอยู่หรือขายให้ถูก ขายบ้าง บางคนเขามีศักดิ์ศรีเขาไม่รับแจกหรอกขายก็ขายถูกๆ เขาก็ซื้อกันไป จะได้อยู่ได้กินได้อาศัย 

นี่อย่างนี้สงสารนะพวกต่างประเทศขณะนี้ นี่ขณะนี้เขารายงานมา ที่เอามาจัดฉากวันนี้ มีมะเขือเทศที่สวนเพื่อฟ้าดิน ผักสลัดต่างๆสวนคุณปะดาวสู่แสงพุทธ กล้วยจากศีรษะอโศก มะเขือเทศข้างล่างจากบ้านคุรุปลากระพง ชมพู่จากสวนไวพลัง อย่างนี้เป็นต้น เป็นตัวอย่าง ยังมีพืชอื่นๆอีกเยอะหลายอย่าง ซึ่งมันเป็นอาหาร อาหารของคน ไม่เกี่ยวกับเนื้อสัตว์ พืชนี้แหละกินไปเถอะรับรองว่าอยู่ได้อยู่ยงคงกระพัน อายุยืนยาวด้วย กินเนื้อสัตว์จะอายุสั้นลงไปด้วย กินเนื้อสัตว์นี่อายุจะทอนลงไป นี่บอกว่าซุปเปอร์มาร์เก็ตที่อังกฤษ จำกัดการซื้อผักผลไม้ หลังขาดตลาดหนัก

_เอาข่าวมาเล่าว่า ประเทศอังกฤษ ขอจำกัดการขาย แตงกวา พริกหยวก มะเขือเทศ เพราะเกิดภาวะอาหารขาดแคลน โดยเฉพาะมะเขือเทศ ให้ซื้อได้คนละ 3 ลูก ต่อคน ต่อวัน 

พ่อครูว่า... น่าสงสารคนพวกนี้มันจะเกิดจริงๆ คนไม่เป็นความสำคัญในความสำคัญอันนี้ เพราะฉะนั้นเราจะต้องเตรียมตัวทำเอาไว้เพื่อช่วยเหลือที่คนที่เขาต่อไปจะขาดแคลน เรามีความรู้ก่อน เข้าใจโลกก่อน เข้าใจสิ่งสำคัญนี้ อาตมาว่าทำเถอะ ยิ่งทุกวันนี้การสื่อสารมันไปได้เร็ว ไปได้มาก ไปได้สะดวก เพราะฉะนั้นเราหาตลาดขายหรือแจกไปเถอะ มีคนที่เข้าใจในการติดต่อ เพื่อที่จะสะพัด ขายหรือแจกสิ่งเหล่านี้แก่คนออกไปอีก แม้ในประเทศนี้ก็เถอะ แจกก่อนก็ได้แจกในประเทศเรา คนอื่นๆในแว่นแคว้นจังหวัดไหน ที่ขาดแคลน เอาพวกนี้ต่อไปก่อนก็ได้ เสร็จแล้วใครมีความรู้ที่จะต่อไปอีกสู่ประเทศต่างๆอื่นๆข้างนอกเขา นอกประเทศอีก ก็เอา 

สรุปแล้วเผื่อแผ่เกื้อกูลผู้อื่นให้ยิ่งๆขึ้น อันนี้แหละ โอย..ซื้อได้คนละ 3 ลูกเจ้าประคุณ น่าสงสาร 

_ส่วนที่บ้านราช พ่อท่านบอกว่า มีแต่คนปลูก แต่ไม่มีคนเก็บ 2 ข่าวนี้ แตกต่างกัน อย่างไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ครับ

พ่อครูว่า... มีคนเก็บอยู่ รุณฯ ก็ยังพาเจ้าปุณย์ ไปเก็บมะเขือเทศมาให้อยู่ทุกๆวัน อายุ 2 ขวบแล้วเขาก็ฝึกให้ไปเก็บเอามาแจก เอามาเผื่อแผ่ เอามากินอย่างนี้เป็นต้น 

ซึ่งมันต้องเกิดในโลก มันมีข้อเปรียบเทียบที่จะเห็นจริงเป็นได้ อย่างประเทศตุรกี ใครจะไปคิด ตุรกีกับแผ่นดินไหว ตายไปจะ 40,000 แล้วเท่าที่เห็นศพ อย่างนี้แหละน่าสงสาร 

หรือแม้ว่าเขาไม่ได้เกิดภัย จะเป็นแผ่นดินไหว จะเป็นสึนามิจะเป็นอะไรก็แล้วแต่ ธรรมชาติ ภัยธรรมชาติ ผู้ที่อยู่ในบรรยากาศที่จะได้รับภัยธรรมชาติมันก็เป็นเหตุปัจจัยที่เป็นอจินไตยอย่างหนึ่ง 

ส่วนไทยนี่ เป็นประเทศที่อยู่ในภูมิประเทศที่ดีที่สุดในโลกแล้ว เหตุปัจจัยที่จะมีธรรมชาติที่จะทำให้ทุกข์ร้อนลำบากไม่มากเหมือนเขา มันประกอบไปด้วยวิบากกรรมที่เป็นอจินไตยอย่างแท้จริงด้วย 

นี่พืชพันธุ์ธัญญาหารของพวกเราเก็บมาถ่ายภาพมา คือมันโชว์อย่างที่เรียกว่าอยากให้คนเขาเห็นความสำคัญไม่ได้อยากอวดโชว์อ้างอะไร 

ในภาพมีหัวแครอท เจ้าปุณย์และครอบครัวเอามาให้ดู

_เพชรตะวัน ธนะรุ่ง · ชอบฟังรายการพุทธศาสนาตามภูมิ ภาคทบทวนมากค่ะ เข้าใจง่าย เป็นธรรมะ ที่ นำมาวิเคราะห์ เขื่อมโยงกับการดำเนินชีวิตประจำวัน ภาษาพื้นๆ เข้าใจได้ง่าย ตรงสภาวะของตนค่ะ กราบขอบพระคุณมากค่ะ

พ่อครูว่า... เป็นคนอยู่ที่นี่เก่าแก่ ไม่ค่อยเห็นหน้า จบการศึกษาดอกเตอร์ แล้วยังต้องพยายามฟังภาษาง่ายๆภาษาเข้าใจง่ายๆ ก็อยู่ในนี้แต่อาตมาไม่ค่อยเห็นหน้าเท่าไหร่ อยู่ในบ้านราชฯนี่แหละ 

สมณะฟ้าไท... เขาอยู่ที่บ้านคำกลาง 

พ่อครูว่า... บ้านอยู่ในบ้านราชนี้เขาก็มี ก็ว่าไป 

_แก้วลา ไชยวงค์  · เมื่อวันที่ 27 ก.พ. ดิฉันได้รับหนังสือปัญญา 8 แล้ว ขอ กราบขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งเจ้าค่ะ

พ่อครูว่า... ตอนนี้เล่ม 4 แล้วจะไปถึงเล่ม 5 หรือเปล่าก็ไม่รู้ ยังไม่ได้ตัด ยังดี rewrite อยู่ ได้หน้า 100 ถึง 200 ที่จริงไปถึงหน้า 700 800 แล้วก็เอามาทวน ว่าจะพยายามไม่ขยายเท่าไหร่แล้ว แต่มันก็อดไม่ได้ นิดน่าๆๆ ก็เลยยาวไปเรื่อยๆ แต่ก็เอา มันก็ไม่เสียหลายหรอก มันก็ได้ประโยชน์ ขยันเขียนอยู่ ยังทำได้ก็เอา 

_ช่อทิพ หนูทอง  · กำลังฟัง หนังสือส่งเสียง ปัญญา 8 จากไลน์ บันทึกโพธิรักษ์โพธิกิจ อยู่ เพราะตอนนี้สายตาไม่ดี อ่านเองไม่ได้ค่ะ

พ่อครูว่า... อาตมายังชอบฟังเลย ผู้อ่านตอนนี้ก็อยู่ที่อเมริกา ก็เอามาออกอากาศ สื่อสารมันดี คนอ่านก็เป็นดอกเตอร์ โอ้ Doctor เรามีเยอะ อีกหน่อยเดินชนกันหัวแตกแล้ว 

_ศรีนวล อินปล้อง  · กราบคารวะท่านพ่อครู ลูกจะรับฟังปรับปรุงแก้ไขตัวเองติดตามท่านพ่อครู กับอาจารย์หมอเขียวทุกวันค่ะ สุโขทัยค่ะ สาธุค่ะ

_อุบล คนโก้  · เตรียมสัมภาระที่จำเป็นพร้อมเดินทางไปร่วมงานที่ปฐมอโศก ลูกๆสันติไปเตรียมงานตั้งแต่วันที่ 25 แม่ๆจะตามไปวันที่ 3 ค่ะ ลูกคอยดูแต่ปฏิทินอโศกว่าจะมีงานอีกเดือนไหน เตรียมพร้อมเดินทางตลอดค่ะเพื่อไปช่วยงานค่ะ

พ่อครูว่า... ดี มาช่วยตอนมีงานก็ยังดี ถ้าตอนไม่มีงานมาก็ยิ่งดีใหญ่ ดีไม่ดีก็มาอยู่ที่นี่เลย 

_แก้วตะวัน พวงบุบผา  · น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพบูชาอย่างสูงยิ่งค่ะ..สิ่งที่พ่อครูเคยกล่าวว่าท่านนายกประยุทธ์ เป็นโพธิสัตว์นั้น ยิ่งนานวันยิ่งเห็นชัดขึ้น จากสโลแกนว่า "ทำแล้ว ทำอยู่ และทำต่อ" ทุกอย่างเห็นเป็นรูปธรรมถึงความซื่อสัตย์ ความขยัน มีสมรรถนะ รับใช้และช่วยเหลือประชาชน ในหลายมิติ ทำความกระจ่างสร้างปัญญาให้ประชาชน ในการปราศรัยใหญ่ที่ชุมพร และนครราชสีมา เป็นการปราศรัยที่ไม่ไปพาดพิงพรรคอื่นในทางให้ร้ายรุนแรง มีแต่คำพูดที่สร้างความเชื่อมั่น ให้มีความภาคภูมิใจในมาตุภูมิ แผ่นดินเกิด ให้รักประเทศชาติ ศาสน์ กษัตริย์ ฟังแล้วชื่นใจค่ะ น้อมกราบขอบพระคุณพ่อครูที่สอนลูกๆให้มองคนเป็นค่ะ

พ่อครูว่า... ดีแล้วมองคนเป็น ก็เข้าใจอย่างที่อาตมาแนะนำ แล้วก็มองว่าเห็นจริงตามที่อาตมาแนะนำ ก็เรื่อง อาตมาไม่ทำเรื่องที่ไม่จริง 

ศีลของภิกษุมี 43 ไม่ใช่มี 227 ข้อ

_tell star  • จุลศีล หรือ ศีลของนักบวช มี 26 ข้อ ทำผิดศีลเสียเกือบครึ่ง ยังมีหน้ามาสอนธรรมะอีก ปฏิบัติศีลให้ได้ก่อน ค่อยสอนผู้อื่น

พ่อครูว่า... ที่จริงศีลของนักบวช อยู่ในพระไตรปิฎกพระพุทธเจ้าก็ย้ำว่าแม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่งภิกษุทั้งหลาย ก็ย้ำอยู่ในศีลทุกๆข้อ ไม่ใช่มีแค่จุลศีล แต่มีมัชฌิมศีลและมหาศีลด้วย มีทั้งหมดตั้ง 43 ข้อ

เดี๋ยวนี้พุทธศาสนาในเมืองไทยไม่เอาแล้วศีล ยังเหลือติดอยู่แค่ติ่งหูมีศีล 5 ศีล 10 ของเขาศีล 10 ก็ยังกระพร่องกระแพร่งผิดพลาดเลอะๆเทอะๆ เกินกว่าศีล 10 ในจุลศีล มันมี 26 ข้อในจุลศีล ก็ยังตกหล่นไม่ได้เรื่องพากันเลอะเทอะ เพราะมันเสื่อม คนเสื่อมไปจากศาสนาพระพุทธเจ้า ภิกษุไปหลงยึดว่า ศีลคือวินัย 227 ไปถามเถอะ ถามว่าพระมีศีลเท่าไหร่เขาก็ตอบว่ามี 227 

227 มันคือวินัย ความต่างกันระหว่างวินัยกับศีลก็ไม่เข้าใจแล้ว ไม่รู้ว่ามันต่างกันอย่างไรอย่างนี้เป็นต้น เอาล่ะ ไม่ลงรายละเอียดขยายความ พูดและเขียนไว้เยอะแล้ว ไปศึกษาติดตามดู 

_จาก ซึ้งซื่อ วิเชียร ครับ กราบนมัสการ พ่อท่านด้วยสุดเศียรเกล้าครับ

ระยะนี้ พ่อท่านได้มีพลังเทศน์สูงยิ่งและหลากหลายยิ่งจนติดตามไม่ทันเลยครับ แต่ก็พยายามดูและฟังด้วยความตั้งใจตลอดครับ ในงานพุทธาภิเษกฯครั้งที่ 47 ที่ปฐมอโศก ขอให้พ่อท่านเทศน์โดยที่ไม่มีอุปสรรคใดๆมาขัดขวางตลอดงานด้วยครับ กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่งครับ

พ่อครูว่า... ขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง คิดว่าอาตมาก็คงไม่มีอะไรขัดขวางในการเทศน์ในการแสดงธรรม เตรียมการเตรียมอะไรที่จะไปเทศน์อยู่ ให้ได้รับประโยชน์ดี แต่ก็แน่นอนไม่ต่างไปจากที่เคยเทศน์ไว้แล้ว แต่จะลงย้ำซ้ำในรายละเอียดต่างๆ วันนี้วันที่ 1 มีนาคมแล้ว 

ทีนี้ก็มีของผู้ต่อมา

_กราบนมัสการพ่อท่านด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

จากการที่เป็นอาจารย์ด้านเศรษฐศาสตร์มา 10 ปี ทำงานบรรยายและเป็นแบบอย่างที่จะทำให้นิสิต นักศึกษา เกิดปัญญาทั้งทางโลกและทางธรรมอย่างดีที่สุดเท่าที่ความสามารถตนเองมีมาตลอด แม้กระนั้นก็เป็นการทำงานกับปัญญาชนในวงแคบ ไม่กล้าเปิดตัวในฐานะนักวิชาการที่จะให้ความรู้กับสังคม เป็นอุปกิเลสบางอย่างที่มีในใจ แต่วันนี้ความคิดตกผลึกว่า ถึงเวลาที่ควรทำอะไรที่น่าจะเกิดประโยชน์กับสังคมมากขึ้นตามวิชาชีพในฐานะนักวิชาการ จึงขอนำถวายพ่อท่านอ่านบทความ “บำนาญ ส.ส. กับช้างป่วย!!” ซึ่งเป็นครั้งปฐมฤกษ์พร้อมทั้งเรียนขอคำชี้แนะตามเห็นสมควร ก่อนที่จะนำเผยแพร่สู่สาธารณะต่อไปค่ะ

กราบขอบพระคุณค่ะ

ชิดตะวัน

28 กุมภาพันธ์ 2566

บำนาญสส.กับช้างป่วย!!...

ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ชิดตะวัน ชนะกุล

อาจารย์เศรษฐศาสตร์การเมืองและการคลัง ประจําคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

ไม่นานมานี้ ส.ส. ในสภาบางท่านได้หยิบยกประเด็น ช้างป่วย หมายถึง บํานาญข้าราชการก้อนจํานวน มหึมา คือภาระทางการคลัง เป็นส่วนประกอบสําคัญที่ทําให้ประเทศไทยมีงบประมาณประเภทรายจ่ายประจํา สูงกว่าร้อยละ 70 ของเงินงบประมาณทั้งหมดในแต่ละปี

ในประเด็นดังกล่าว สื่อมวลชนหลายสํานักได้นําเสนอข่าวเกี่ยวกับ บํานาญ ส.ส. ความตอนหนึ่งว่า “ใน ปัจจุบันผู้เคยเป็นส.ส.หรือส.ว.ตั้งแต่ 2-3 ปีได้รับบําเหน็จบํานาญร้อยละ 20 ของเงินเดือน และจนท้ายสุดเป็น 20 ปีขึ้นไปได้รับร้อยละ 70 ของเงินเดือน..." ซึ่งข้อมูลตามที่ระบุนี้ไม่ถูกต้องตามความเป็นจริง ก่อให้เกิดความสับสนในวงกว้าง ผู้เขียนในฐานะนักวิชาการจึงไม่อาจนิ่งเฉย เพราะการให้องค์ความรู้ทางวิชาการอย่างตรงไปตรงมา แก่สังคมคือพันธกิจสําคัญของวิชาชีพ

ข้อมูลอัตราเงินบํานาญที่ถูกกล่าวอ้างข้างต้น เป็นรายละเอียดในร่างบันทึกหลักการและเหตุผลประกอบ ร่างพระราชกฤษฎีกาบําเหน็จบํานาญ เสนอขึ้นในปี พ.ศ. 2548 ช่วงสมัยนายทักษิณ ชินวัตร เป็นนายกรัฐมนตรี เป็นความพยายามในการผลักดันกฎหมายบําเหน็จบํานาญข้าราชการให้แก่สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร สมาชิกวุฒิสภา และรัฐมนตรี อย่างไรก็ดี ร่างกฎหมายฉบับนี้ ถูกต่อต้าน ขัดขวาง จากหลายภาคส่วน ที่ไม่อาจยอมรับ ความโลภโมโทสัน ความเห็นแก่ตัวของบุคคลที่อ้างว่าอาสามาทํางานรับใช้ประชาชน ส่งผลให้ร่างกฎหมายดังกล่าวต้องล้มเลิกไป

อย่างไรก็ดี หากจะกล่าวว่า ส.ส. ส.ว. เมื่อพ้นจากตําแหน่งแล้วไม่เป็นภาระทางการคลังของประเทศ ก็คงจะไม่ถูกต้อง เนื่องจากในปัจจุบันอดีตสมาชิกรัฐสภาได้รับเงินเลี้ยงชีพ ภายใต้พระราชบัญญัติกองทุนเพื่อผู้เคยเป็น สมาชิกรัฐสภา พ.ศ. 2556 ซึ่งประกาศลงในราชกิจจานุเบกษา ยุคที่ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร เป็นผู้นําประเทศ โดย เหตุผลประกอบการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้มีความตอนหนึ่งว่า “...เพื่อตอบแทนคุณงามความดีและ ความเสียสละแก่สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรและสมาชิกวุฒิสภา” ซึ่งสมาชิกภาพได้สิ้นสุดลง จึงสมควรให้มีกองทุน เพื่อผู้เคยเป็นสมาชิกรัฐสภา....” โดยแต่ละเดือน ส.ส. ส.ว.มีหน้าที่สมทบเงินจํานวน 3,500 บาท นอกเหนือจากเงิน งบประมาณแผ่นดินที่ได้รับการจัดสรรเข้าสู่กองทุนในทุกๆ ปี รวมถึงแหล่งเงินส่วนอื่นตามที่กฎหมายฉบับนี้กําหนด สําหรับผลประโยชน์ที่อดีตสมาชิกรัฐสภาจะได้รับครอบคลุมสิทธิหลากหลายประการ อาทิ การรักษาพยาบาลในโรงพยาบาลของรัฐและเอกชน การศึกษาของบุตร รวมถึงเงินเลี้ยงชีพแต่ละเดือนในอัตรา 9,000 -35,600 บาท ซึ่ง แปรผันตามระยะเวลาการดํารงตําแหน่งสมาชิกรัฐสภา

แท้ที่จริงยุคกรีกเริ่มต้น งานการเมืองคืองานอาสา เป็นการทําหน้าที่โดยไม่มีแม้ค่าตอบแทน อย่างไรก็ดี กองทุนตามพระราชบัญญัติดังกล่าวก็ยังถือว่ามีความเหมาะสมในปัจจุบัน เมื่อพิจารณาจากเงินสมทบที่ ส.ส. ส.ว. ต้องจ่ายเข้ากองทุน ประกอบกับผลตอบแทนเมื่อหมดวาระในแต่ละเดือนที่ไม่สูงเกินไปนัก เพราะการมีกฎหมายให้ผู้แทนปวงชนได้รับเงินเลี้ยงชีพภายหลังลงจากตําแหน่ง คือขวัญกําลังใจ เป็นแรงผลักดันให้คนดีคนเก่งคนกล้า ที่อยากเข้าไปทําหน้าที่อย่างสุจริต มีหลักประกันในการดํารงชีพเมื่อเสร็จสิ้นภารกิจ นอกจากนี้ การที่ภาครัฐจัดสรร งบประมาณเข้ากองทุนในแต่ละปี ก็คงทําให้สมาชิกรัฐสภาได้ตระหนักถึงบุญคุณคนในแผ่นดิน โดยการประพฤติ ปฏิบัติตนให้มีคุณงามความดี มีความซื่อตรง มีความเสียสละ สมดังเจตนารมณ์ของกฎหมายการจัดตั้งกองทุน มิฉะนั้นแล้ว ส.ส. ส.ว. ก็จะเปรียบดั่งเชื้อโรคที่ทําให้ประเทศอ่อนแอ คือ ช้างป่วย เป็นภาระของประเทศชาติ ตลอดไป

สําหรับรายละเอียดกองทุนฯ สามารถศึกษาเพิ่มเติมได้จาก

https://www.parliament.go.th/ewtadmin/ewt/parliament_parcy/ewt_dl_link.php?nid=85994&filename=index    

พ่อครูว่า... อาตมาก็เคยพูดพาดพิงถึงเรื่องนี้ งานการเมืองคืองานอาสา ผู้อาสาทำผู้เสนอตัวอาสาได้รับใช้ไปช่วย มันฟรีนะ ไม่ได้ต้องการเอาสิ่งตอบแทน ผู้ที่อาสาและต้องการสิ่งตอบแทนยังไม่บริสุทธิ์ 

พ่อครูว่า... เรื่องของบำเหน็จบำนาญ ข้าราชการการเมืองหรือข้าราชการประจำ อาตมาเคยพูดนะว่า ข้าราชการประจำนี่แหละคือนักการเมืองตัวสำคัญ คือผู้ที่ทำงานรับใช้ประชาชนประจำเมืองเลย ข้าราชการประจำ เป็นผู้รับใช้ประชาชนประจำเมืองแล้วได้ค่าใช้จ่ายเลี้ยงตัวเองไป เป็นตัวหลักในการทำงานกับชาวเมือง พลเมืองกับประชาชน ไม่ว่าสังคมไหนก็แล้วแต่ ข้าราชการประจำ 

ส่วนข้าราชการการเมืองเป็นข้าราชการจร เป็นคนรับใช้ประชาชนจร แต่ข้าราชการประจำนี่แหละนักการเมืองตัวจริง 

มีบทความอีก ในหนังสือพิมพ์คมชัดลึก 

_‘เงินบำเหน็จบำนาญ’ ข้าราชการการเมือง หรือ ข้าราชการประจำ ใคร ‘ช้างป่วย’ 27 ก.พ. 2566 จาก น.สพ คมชัดลึก

สส.อาสาเข้ามาทำงาน รับเงินเดือนสูงลิบกว่า 100,000 บาท มีผู้เชี่ยวชาญผู้ชำนาญการ ผู้ติดตาม รวม 8 คนและมีค่าตอบแทนอื่น รวมแล้วไม่ต่ำกว่า 200,000 บาท นี่ยังไม่นับ 'เงินบำเหน็จบำนาญ' แล้วใครที่เป็น ช้างป่วย กันแน่จริงหรือที่มีข่าวอีกแล้วว่า “พิธา ยืนยัน ถ้าไม่ตัดก็จะขอลดเงินบำนาญข้าราชการ เพราะมันคืองบช้างป่วย ไม่เป็นประโยชน์ต่อประชาชน” ครั้งอภิปราย ร่างพ.ร.บ งบประมาณ ปี2566 ก็เคยอภิปรายฯ และตั้งคำถามรัฐบาล ประมาณว่า เงินเดือนสวัสดิการบำนาญข้าราชการที่เพิ่มขึ้นทุกปีเป็นเหตุหนึ่ง ที่ทำให้ประเทศเป็น ช้างป่วย จะแก้อย่างไร? 

จนเป็นข่าวครึกโครม สะท้าน“หัวใจข้าราชการบำนาญ”ไปแล้วในช่วงนั้น จนต้องออกปฏิเสธข่าวนี้ เป็นพัลวันว่า ไม่มีและไม่เคยมีนโยบายลดเงินเดือนหรือบำนาญข้าราชการแต่อย่างใด แต่แล้วครั้งนี้ออกมาในทำนองเดียวกันอีก พร้อมชี้แจงเป็นข่าวปลอม บิดเบือน อืม!.นะ จริงหรือไม่? คนพูดรู้ดีที่สุดเพราะเรา “โกหก” ทุกคนได้ แต่ “โกหก” ตัวเองไม่ได้หรอก นอกจาก “สมองป่วย” เพราะจำสิ่งที่ตัวเองพูดไม่ได้

ทบทวนอีกครั้ง ข้าราชการประจำ เริ่มทำงานด้วยเงินเดือนน้อยนิด เมื่อเทียบกับเอกชนและหากเทียบกับ สส.ในคุณวุฒิเท่ากัน เงินเดือนเขาไม่ถึงเศษ 1 ใน 10 ของเงินเดือนสส.ในปัจจุบันนี้ แต่เขาก้มหน้าก้มตาทำงานเพื่อประเทศชาติ ตามบทบาทหน้าที่ที่รับผิดชอบเพราะใจที่มุ่งมั่น ต้องการพัฒนาประเทศ ช่วยพี่น้องประชาชน

เพราะฉะนั้น ข้าราชการประจำ  จึงเอาบำเหน็จบำนาญเป็น “เครื่องเตือนใจ” ว่าเอาล่ะ “จน” ก็ “จน” ไป แต่เมื่อเกษียณแล้วยังดูแลตัวเองและลูกหลานได้

การจะหาเสียงกับใครโดยเฉพาะ วัยรุ่น ก็หาไป แต่รู้หรือไม่ว่า“วัยรุ่น” เหล่านั้นกว่าจะเรียนจบมีงานทำ ส่วนมากก็มาจากเงินบำเหน็จบำนาญที่พ่อแม่ ญาติพี่น้องได้รับจากรัฐบาลมา และกว่าเขาจะได้รับก็ต้องทำงานถึง 25 ปี ถึงจะได้บำนาญ และ 15 ปีถึงจะได้บำเหน็จ

แต่นักการเมือง สส.อย่างพวกท่าน ที่อ้างว่ารักชาติ รักประชาชนอยู่ในสภา   (อยู่บ้างไม่อยู่บ้าง)เพียง “2 ปี” ก็ได้บำเหน็จบำนาญแล้ว จริงๆแล้ว เวลาหาเสียงพูดเองว่า “อาสา” มารับใช้ประชาชน ควรได้รับค่าตอบแทนที่พอเหมาะก็พอแล้ว เพราะ “อาสา” เข้ามา 

แต่จริงๆเงินเดือนที่ได้รับสูงลิบกว่า 100,000 บาท พร้อมมีผู้เชี่ยวชาญผู้ชำนาญการ ผู้ติดตาม รวม 8 คน และมีค่าตอบแทนอื่นๆอีกรวมแล้วไม่ต่ำกว่า 200,000 บาท นี่ยังไม่นับรวม“บำเหน็จบำนาญ”แล้วใครคือ“ช้างป่วย” กันแน่

มาดูกันผู้ทรงเกียรติ สส./สว. ทั้งหลายได้รับบำเหน็จบำนาญอย่างไร

ผู้เคยเป็นสส.หรือสว.ตั้งแต่ 2-3 ปีได้รับบำเหน็จบำนาญร้อยละ 20 ของเงินเดือน 

เคยเป็น 3-7 ปีได้รับร้อยละ 30  ของเงินเดือน 

เคยเป็น 7-11 ปีได้รับร้อยละ 40 ของเงินเดือน 

และจนท้ายสุดเป็น 20 ปีขึ้นไปได้รับร้อยละ 70 ของเงินเดือน 

“ถาม” อีกครั้งใคร“ช้างป่วย”

สามอาชีพกู้มนุษยชาติ ที่ชาวอโศกทำได้จริง

พ่อครูว่า... ฟังให้ดีนะในสังคมประเทศมันมีอย่างนี้อยู่ ที่พูดมานี้อาตมาก็ฟังแล้วไม่น่าจะผิดไปจากความเป็นจริง น่าจะเป็นความจริงทั้งหมด 

นี่คือสิ่งที่ว่ากันเป็นวาทกรรมอยู่ในสังคม อาตมาก็เอามาแสดงความเห็นด้วย อย่างพวกเรานี่นะชาวอโศก อาตมาสอนแนะนำและให้พากันทำให้สำเร็จ เป็นคนที่ไม่ต้องไปเป็นภาระของสังคม ฝึกไปไหนพวกเราเองนี่แหละทำงานสร้างสรรค์แล้วก็เสียสละเกื้อกูล ตัวเองก็ลดกิเลสรู้จักกินรู้จักใช้ ไม่ไปฟุ้งเฟ้อฟุ่มเฟือยในสังคม แล้วก็อยู่อย่างช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ผู้ใดขาดแคลนผู้ใดบกพร่อง คนที่เหลือเฟือคนที่มีเกินพอช่วยได้ก็ช่วยกันไป หรือสุดท้ายมีกองกลาง ทุกคนทำมาหาได้ ทั้งๆที่พวกเราชาวอโศก เป็นผู้ที่ทำมาหาได้สร้างสรรค์ขยันทำงานอยู่ 

มีวัตถุผลผลิตที่ทำ ก็มีไม่มากไม่มายหรอก มีกสิกรรม มียา มีเครื่องประกอบอะไรต่ออะไรบ้าง แต่ที่เป็นหลักๆก็คือ ผลผลิตที่มากที่สุดก็คือเป็นหลักแท้ๆก็ อาตมาก็เน้นให้ทำกสิกรรม นอกนั้นเราก็ทำ ทำยาทำปุ๋ย ที่เป็นงานหลัก งานขยะ 3 อาชีพกู้ชาติ กสิกรรมธรรมชาติที่ไร้สารพิษ ปุ๋ยสะอาดแล้วก็ขยะวิทยา ค่อยๆพิสูจน์อันนี้ไป ยังไม่ลงรายละเอียดอันนี้ 

แล้วเราก็ทำได้พอสมควรดีขึ้นแล้ว อาตมาก็ยังเร่งเร้า เร่งรัดกันอยู่ ว่าให้ทำพืชพันธุ์ธัญญาหาร มันสำคัญเป็นหนึ่งในโลก ปุ๋ยก็เป็นรอง ขยะก็เป็นรอง แต่สำคัญทั้ง 3 อย่างนี่แหละ ซึ่งคนยังไม่ค่อยเข้าใจละเอียดลออพอ เราก็ได้พิสูจน์แล้ว แม้แต่เรื่องขยะ

กิจการขยะเราก็ยังไม่ใหญ่โตเท่าไหร่ ถ้าใหญ่โตก็จะเป็นทุนรอน นอกจากจะได้ทุนรอนแล้วยังช่วยสังคม ช่วยประเทศชาติ เพราะว่าเก็บขยะมาหมุนเวียนทั้ง 

1. มาใช้ซ้ำ 

2. เอาไปแก้ไข ปรับปรุง ตกแต่ง 

3. เอาไปสังเคราะห์ใหม่ เอามาใช้ 

4. รีเจ็ค หมดทางที่จะทำอะไรได้แล้ว ก็เอาไปทิ้ง ก็เลิกไป อย่างนี้เป็นต้น ยังไปเรื่อยๆยังไม่เก่งเท่าไหร่ เพราะฉะนั้นเราก็ต้องพยายามช่วยกัน 

หลักฐานการบริหารประเทศได้เจริญดีของนายกฯประยุทธ์

แต่พอพูดถึง เรื่องของประเทศในขณะนี้ ส่วนรวมของประเทศไทย เราก็ช่วยประเทศไทยมาตลอดแต่อาตมาพูดมากไม่ค่อยดี เพราะจะเป็นการทวงบุญทวงคุณที่ไปทำอะไรให้แก่สังคมประเทศชาติ ลำเลิก ของตัวเองขึ้นมาอวดอ้าง ที่จริงเอามาประกาศความจริงก็พูดไปแล้วยืนยันให้คนอื่นเห็นความสัมพันธ์แล้วก็ปฏิบัติตามอย่างนี้เถอะ เพราะฉะนั้นก็เลยพูดบ้างไม่พูดบ้าง 

ทีนี้พูดถึงสังคมขณะนี้ที่บริหารกันอยู่ ที่นายกประยุทธ์ทำอยู่ ก็มีหลักฐานยืนยันว่าเป็นผลงานที่มันเทียบกันได้เห็นๆเลยนะ ไม่ใช่ว่าเราพูดเอง ชมกันเองอยู่ในประเทศ มันเป็นการให้ค่าหรือว่าเขาก็มีการทำสถิติอยู่เหมือนกัน 

อย่างเช่น เราขณะนี้ความเจริญว่าเป็นเมืองที่ดีที่สุดในโลก อันดับที่ 30 จากที่เขาสำรวจกัน เว็บไซต์ Thaipost รายงานมาตั้งแต่วันที่ 26 กุมภาพันธ์อย่างนี้เป็นต้น หรือว่าเขาจัดให้กรุงเทพฯอยู่ในอันดับ 30 เมืองดีที่สุดในโลก Best City In The World เป็นที่ 2 ของอาเซียนเป็นที่ 30 ของโลก 

เพราะฉะนั้น รัฐมนตรีประจำสำนักนายกฯ เอามารายงานบอกต่างๆไปพูดนำไปแล้วเมื่อกี้นี้ 

แม้แต่ในเชิงการท่องเที่ยว อสังหาริมทรัพย์ การพัฒนาเศรษฐกิจ ก็มีแนวโน้มของตลาดที่มีจุดแข็งจุดอ่อน ถูกจัดอันดับขึ้นไปเรื่อยๆ ติดอันดับอยู่ในกลุ่มของพวกกลุ่ม100 ค่อยๆขึ้นไปถึงกลุ่ม 10 ไปเรื่อยๆอย่างนี้แหละ ก็พัฒนาไป 

เห็นความเจริญก้าวหน้าไปไกลลิบเลย มาตั้งแต่ได้มีนายกรัฐมนตรีได้นำพาประเทศชาติไป 

เขามีวิธีการที่จะมาตรวจสอบ เขาหยิบมาแยกเป็นประเด็นว่า 

1.สถานที่ (Place) ประกอบไปด้วย สภาพภูมิอากาศ ความปลอดภัย สถานที่ท่องเที่ยว และพื้นที่ใช้ชีวิตนอกบ้าน

2.ผลิตภัณฑ์ (Product) ประกอบไปด้วย ความเชื่อมโยงของสนามบิน พิพิธภัณฑ์ อันดับของมหาวิทยาลัย และสถานที่จัดงาน/การประชุม

3.ประชากร (People) ประกอบไปด้วย การมีส่วนร่วมในกำลังแรงงาน และการสำเร็จการศึกษา

4.ความมั่งคั่ง (Prosperity) ประกอบไปด้วย การมีบริษัทชั้นนำของโลก GDP อัตราการจ้างงาน และความเท่าเทียมของรายได้

5.กิจกรรม (Programming) ประกอบไปด้วย การแสดงทางวัฒนธรรม ประสบการณ์ในการเที่ยวยามค่ำคืน ร้านอาหารที่มีคุณภาพ และสถานที่สำหรับการเลือกซื้อสินค้า

6. การส่งเสริม (Promotion) ได้แก่ การค้นหาบนสื่อสังคมออนไลน์ ข้อมูลการรีวิวบนสื่อสังคมออนไลน์ต่างๆ ซึ่งประเมินจาก 6 หัวข้อข้างต้น ทำให้กรุงเทพฯ ได้รับการจัดอันดับที่ 30 ของโลก และเป็นอันดับที่ 2 ของอาเซียน

 พ่อครูว่า... นี่ก็เป็นเรื่องการก้าวหน้าที่เราไม่ได้พูดเอง สังคมต่างประเทศองค์กรต่างประเทศ ที่เขามีการตรวจสอบพวกนี้กัน เพื่อที่จะให้เห็นว่าสังคมมนุษยชาติในโลกนี้ มีอะไรเกิดขึ้นมีอะไรเจริญหรือเสื่อม ตามความรู้สากลเขาก็ว่าไป 

_นายกฯ พร้อมเดินหน้าผลักดันและส่งเสริมนโยบายการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ ยกระดับไทยเป็น “เมืองท่องเที่ยวเชิงสุขภาพโลก”

26 ก.พ. 2566 – นายอนุชา บูรพชัยศรี รองเลขาธิการนายกรัฐมนตรีฝ่ายการเมือง ปฏิบัติหน้าที่โฆษกประจำสำนักนายกรัฐมนตรี เปิดเผยว่า พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมให้ความสำคัญกับระบบสาธารณสุขไทย โดยเฉพาะการส่งเสริมนโยบายการพัฒนาประเทศไทยให้เป็นศูนย์กลางสุขภาพนานาชาติ (Medical Hub) เพื่อยกระดับประเทศไทยสู่การเป็น “เมืองท่องเที่ยวเชิงสุขภาพโลก

โฆษกประจำสำนักนายกรัฐมนตรี กล่าวว่า นายกรัฐมนตรีได้มีข้อสั่งการให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องผลักดันการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงการแพทย์ และการยกระดับการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพให้สำเร็จตามแผน ทั้งนี้ ผลการขับเคลื่อนยุทธศาสตร์การพัฒนาประเทศไทยให้เป็นศูนย์กลางสุขภาพนานาชาติ (ปี 2560 – 2569) ได้ดำเนินการยกระดับการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ ดังนี้

1.ดำเนินการผ่านกลไกคณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ เพื่อขับเคลื่อนแผนพัฒนาและฟื้นฟูการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน โดยมีพื้นที่นำร่องในจังหวัดภูเก็ต พังงา และกระบี่

2. ดำเนินการภายใต้แผนงานบูรณาการสร้างรายได้จาการท่องเที่ยวในปีงบประมาณ 2565 – 2566 มีผลดำเนินการ เช่น การยกระดับสถานประกอบการตามเกณฑ์มาตรฐานคุณภาพระดับสากล พัฒนาเมืองสมุนไพรและจังหวัดท่องเที่ยว ยกระดับการสร้างสรรค์สินค้า บริการและการบริหารจัดการท่องเที่ยวยั่งยืน โดยในปี 2567 จะจัดทำกรอบการจัดทำคำของบประมาณ ภายใต้แผนงานบูรณาการสร้างรายได้จากการท่องเที่ยว ซึ่งได้กำหนดแนวทางการพัฒนาและส่งเสริมรูปแบบการท่องเที่ยวคุณภาพสูง โดยมีโครงการส่งเสริม การท่องเที่ยวเชิงสุขภาพอยู่ภายใต้แนวทางดังกล่าว

นอกจากนี้ ยังขับเคลื่อนจังหวัดภูเก็ตในการเป็นเจ้าภาพ Specialized Expo 2028 เพื่อยกระดับจังหวัดภูเก็ตสู่เมืองท่องเที่ยวเชิงสุขภาพระดับโลกและขับเคลื่อนการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพในรูปแบบ Sports Tourism

“นายกรัฐมนตรีเชื่อมั่นว่า การผลักดันนโยบายการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของรัฐบาล จะสามารถยกระดับประเทศไทยให้เป็น “เมืองท่องเที่ยวเชิงสุขภาพโลก” ได้อย่างเต็มศักยภาพ ซึ่งถือเป็นตลาดใหม่ที่สำคัญอย่างยิ่งในยุคหลังสถานการณ์โควิด – 19 คลี่คลาย เนื่องจากไทยมีความพร้อมทั้งด้านอุตสาหกรรมทางการแพทย์ที่ครบวงจร ด้านคุณภาพและมาตรฐานการรักษาที่ได้รับการยอมรับในระดับสากล รัฐบาลจึงพร้อมที่จะเดินหน้า ส่งเสริมนโยบายดังกล่าวอย่างต่อเนื่อง เพื่อเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจ เพิ่มรายได้เข้าประเทศ พร้อมกับการดูแลสุขภาพของประชาชนในประเทศ” นายอนุชา กล่าว

เหตุปัจจัยของอุ๊งอิ๊ง ไม่สมประกอบจะเป็นนายกฯ

พ่อครูว่า... นี่เป็นการเสนอสิ่งที่ได้กระทำแล้วก็เอามารายงานสู่กันฟัง นี่คือการทำงานของพลเอกประยุทธ์ที่เป็นนายก อาตมาก็ยิ่งดูรายละเอียดของสิ่งที่นำเสนอแล้วก็สิ่งที่เป็นจริงที่ได้เกิดขึ้นเอามารายงาน ทำไปแล้วแล้วก็มีผลจริง ทำแล้ว ทำอยู่ ทำต่อ นี่เป็นม็อตโต้ของพลเอกประยุทธ์

ก็ทำให้เห็นว่าอุ๊งอิ๊งแคนดิเดตนายกขณะนี้ แหม อาตมาเคยพูดกับพวกเราเล่นๆ มันไม่ค่อยสมประกอบ อุ๊งอิ๊ง มันไม่ค่อยสมประกอบ แม้แต่ประเด็นง่ายๆ ขณะนี้ท้องโต 6-7 เดือน ต่อไปเลือกตั้งในเดือนพฤษภาคม ก็คลอด  9 เดือนคลอดใช่ไหมล่ะ ไม่เดือนหน้า ก็เดือนโน้นคลอด นี่เดือนมีนาคมแล้ว พอคลอดแล้ว อุ๊งอิ๊งจะมาบริหารประเทศอย่างไร คุณก็จะต้องอยู่กับลูกก่อน จะยังไง จะออกมาบริหารประเทศอย่างไร นี่ก็ประเด็นเล็กๆไม่ใช่ประเด็นใหญ่อะไร 

แล้วเวลาที่จะผ่านไปผ่านไปจะให้รอคุณจะเลี้ยงลูกจนโต มาบริหารได้ มันได้ไหมล่ะ แค่นี้ก็เห็นชัดเจนแล้ว เออ มันไม่ค่อยลงตัวมันไม่ค่อยสมประกอบที่พูดผ่านมานี้ มันดูไม่ค่อยสมประกอบด้วยเหตุปัจจัยต่างๆ 

แล้วผลงาน ถ้าเอาเบื้องหลังมาตั้งแต่เริ่มมาอีก โอ้โห ภูมิปัญญาของอุ๊งอิ๊ง อาตมาเห็นตั้งแต่นั่งเบะหน้าอยู่ในศาล ที่ผู้พิพากษาตัดสินแล้วก็เบะหน้าให้แก่ผู้พิพากษา คุณไม่ยอมรับคำตัดสินของผู้พิพากษา เบะหน้าแสดงว่าคุณปฏิเสธ เพราะไปตัดสินให้พ่อ ให้อา ให้ญาติโกโญติกาพวกของตนเอง ผิดจนกระทั่งต้องออกหนีไปจากประเทศไทยเพราะกลัวติดคุก 

อาตมาเห็นแล้วก็นั่นคือการแสดงภูมิธรรม สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล มันพอเห็น พอรู้กันได้ 

แม้แต่ในเบื้องหลัง Background ที่สอบผ่านมาก็ไม่ได้ซื่อสัตย์อะไรต่างๆอย่างนี้เป็นต้น Background ของอุ๊งอิ๊ง อาตมาว่าแค่ Background ที่เทียบเคียงกันแล้วมันไกลกันลิบ แล้วยังฝีมือในการทำงาน เขายังไม่ปรากฏ..เอาล่ะยังไม่ดูถูกก็ได้ แต่เหตุปัจจัยต่างๆมันไกลๆ นี่ก็เป็นหลักฐานต่างๆในอดีต อุ๊งอิ๊งบอกข้อสอบรั่วแล้วไงยังไงก็เรียนจบ คือไม่ได้เรียนจบอย่างสง่าอะไรเลย ลากไส้โกงข้อสอบข้อสอบรั่ว เอาละ เดี๋ยวจะหาว่าไปทับถมมากเกินไป ก็ขอผ่านไปก่อน 

เอาที่นายกประยุทธ์ ปลื้ม นอกจากที่พูดผ่านไปเมื่อกี้แล้ว 

_นายกฯ ปลื้ม ดัชนีเชื่อมั่นผู้บริโภค ม.ค.พุ่งสูงสุดในรอบ 26 เดือน

19 กุมภาพันธ์ 2566 

นายกฯ ปลื้ม ดัชนีเชื่อมั่นผู้บริโภค เดือน มกราคม 2566 เพิ่มสูงต่อเนื่องเป็นเดือนที่ 8 และอยู่ระดับสูงสุดในรอบ 26 เดือน สะท้อนประสิทธิภาพของนโยบายและมาตรการทางเศรษฐกิจ

19 ก.พ. 2566 -นายอนุชา บูรพชัยศรี รองเลขาธิการนายกรัฐมนตรีฝ่ายการเมือง ปฏิบัติหน้าที่โฆษกประจำสำนักนายกรัฐมนตรี เปิดเผยว่า พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม รับทราบผลสำรวจความเชื่อมั่นของผู้บริโภค (Consumer Confidence Index: CCI) ประจำเดือนมกราคม 2566 จากศูนย์พยากรณ์เศรษฐกิจและธุรกิจ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทยและหอการค้าไทย ซึ่งพบว่า ดัชนีความเชื่อมั่นของผู้บริโภคปรับตัวดีขึ้นจากระดับ 49.7 เป็น 51.7 โดยเป็นการปรับตัวดีขึ้นต่อเนื่องเป็นเดือนที่ 8 และอยู่ในระดับสูงสุดในรอบ 26 เดือน จากการฟื้นตัวของการท่องเที่ยว นับตั้งแต่เดือนธันวาคม 2563

ขณะที่ดัชนีความเชื่อมั่นของผู้บริโภคปรับตัวดีขึ้นทั้ง 3 รายการ เมื่อเปรียบเทียบผลสำรวจเดือนธันวาคม 2565 ถึงเดือนมกราคม 2566 เกี่ยวกับเศรษฐกิจโดยรวม ปรับตัวจากความเชื่อมั่น ระดับ 43.9 สู่ระดับ 46.0 ดัชนีความเชื่อมั่นของผู้บริโภคเกี่ยวกับโอกาสหางานทำโดยรวม ปรับตัวจากระดับ 47.0 สู่ระดับ 49.0 และดัชนีความเชื่อมั่นของผู้บริโภคเกี่ยวกับรายได้ในอนาคต ปรับตัวจากระดับ 58.1 สู่ระดับ 60.2 ซึ่งทั้งหมดแสดงให้เห็นว่ามีการปรับตัวดีขึ้นทุกรายการ แสดงให้เห็นว่าผู้บริโภคเริ่มมีความเชื่อมั่นว่าเศรษฐกิจกำลังกลับมาฟื้นตัวเร็วขึ้น และจะเริ่มจับจ่ายใช้สอยเพิ่มมากขึ้นในเดือนแรกของปีนี้

โฆษกประจำสำนักนายกรัฐมนตรีกล่าวเพิ่มเติมว่า ผลสำรวจดังกล่าวยังระบุถึงปัจจัยสำคัญที่ส่งผลให้ความเชื่อมั่นผู้บริโภคปรับตัวสูงขึ้น ได้แก่ 1. มาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจปี 2566 จากภาครัฐ เช่น มาตรการช้อปดีมีคืน มาตรการลดภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้างในอัตรา 15% มาตรการการช่วยเหลือผู้กู้ยืมเงิน 2. การท่องเที่ยวฟื้นตัวขึ้นอย่างชัดเจน ทั้งของคนไทยและชาวต่างชาติ โดยเฉพาะจำนวนนักท่องเที่ยวต่างชาติที่เข้ามาท่องเที่ยวในไทยมีจำนวนมากขึ้น ส่งผลให้เกิดเงินหมุนเวียนในประเทศมากขึ้นและกิจกรรมทางเศรษฐกิจในภูมิภาคต่าง ๆ ปรับตัวดีขึ้น 3. SET Index ในเดือนมกราคม 2566 ปรับตัวเพิ่มขึ้น 2.80จุด 4. ราคาพืชผลทางการเกษตรหลายรายการปรับตัวดีขึ้น โดยเฉพาะข้าว มันสำปะหลัง และข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ ส่งผลให้เกษตรเริ่มมีรายได้สูงขึ้น ทำให้กำลังซื้อในต่างจังหวัดปรับตัวดีขึ้น

“แนวโน้มของดัชนีความเชื่อมั่นของผู้บริโภคที่เพิ่มสูงขึ้นต่อเนื่องทุกรายการ ถือเป็นสัญญาณเชิงบวก นายกรัฐมนตรีขอบคุณเสียงสะท้อนที่แสดงให้เห็นว่า ประชาชนให้ความเชื่อมั่นกับสถานการณ์เศรษฐกิจภายในประเทศที่กำลังฟื้นตัว สอดรับกับการทำงาน นโยบาย และมาตรการต่าง ๆ ของรัฐบาลที่ดำเนินการมาอย่างต่อเนื่อง โดยเน้นการฟื้นตัวอย่างยั่งยืน ออกมาตรการช่วยเหลือภาคประชาชน ควบคู่กับการกระตุ้นกิจกรรมทางเศรษฐกิจในประเทศ และพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน เปิดรับการลงทุน เพื่อช่วยส่งเสริมภาคธุรกิจอย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งนายกรัฐมนตรีสั่งการการแก้ไขปัญหามาตลอดตั้งแต่ระดับเศรษฐกิจฐานราก รวมไปถึงการยกระดับความเป็นอยู่ของประชาชนให้ครอบคลุมทุกภาคส่วน” นายอนุชากล่าว

กูรูระดับโลกชื่นชมศักยภาพของ ‘เงินบาท’ ‘แข็งแกร่ง-มีเสถียรภาพ’ แม้เผชิญวิกฤติเศรษฐกิจ 14 FEBRUARY , 2023

รูชีร์ ชาร์มา (Ruchir Sharma) นักลงทุนผู้มากประสบการณ์ ประธานบริษัทการเงินระดับโลก Rockefeller Capital Management ผู้ติดตามความเคลื่อนไหวของเงินสกุลต่างๆ ทั่วโลกมานานเกือบ 30 ปี ได้กล่าวถึง ‘เงินบาท’ ของไทยด้วยความชื่นชม ผ่านคอลัมน์ของ Financial Times (12 ก.พ. 2566) เนื่องด้วย เดือนกุมภาพันธ์ ปีนี้ จะครบรอบ 25 ปี ที่เขาเคยอยู่ในกรุงเทพมหานคร ในวันที่ไทยกำลังเผชิญวิกฤติ ‘ต้มยำกุ้ง’ อย่างหนักและลุกลามไปหลายประเทศในเอเชีย

ในช่วงเวลานั้น ค่าเงินบาทของไทยลดค่าลงอย่างรุนแรงกว่า 40% ที่ส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจไทยที่หดตัวลงถึง 20% ในพริบตา ตลาดหุ้นดิ่งเหวกว่า 60% สถาบันการเงินหลายแห่งเข้าสู่ภาวะล้มละลาย หนี้สาธารณะพุ่งสูงจนรัฐบาลไทยต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากกองทุน IMF 

ตั้งแต่ต้นปี พ.ศ. 2541 มานั้น แทบไม่มีนักลงทุนต่างชาติคนไหนกล้าลงทุนในตลาดหลักทรัพย์ไทย เงินบาทเป็นสกุลเงินที่มองไม่เห็นอนาคต เป็นหนึ่งในวิกฤติการเงินที่จารึกไว้ในประวัติศาสตร์ของไทย

แต่สุดท้าย เงินบาทก็สามารถพลิกฟื้นขึ้นมาเป็นหนึ่งในเงินสกุลหลักของภูมิภาคอาเซียน สามารถรักษามูลค่าไว้ได้อย่างเหลือเชื่อ เมื่อเทียบกับเงินดอลลาร์ กลายเป็นสกุลเงินที่แข็งแกร่ง มั่นคง กว่าเงินสกุลอื่นในกลุ่มประเทศเศรษฐกิจใหม่ และดูดีกว่าเงินสกุลของกลุ่มประเทศพัฒนาแล้วหลายๆ ชาติ หากไม่นับ รวม Swiss Franc ด้วยซ้ำไป นับเป็นปรากฏการณ์ที่ไม่ธรรมดาจริงๆ

หนึ่งในข้อดีของวิกฤติค่าเงินในครั้งนั้น ทำให้อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวไทยเติบโต เนื่องจากค่าใช้จ่ายถูกลงมาก จึงสามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวต่างชาติเข้ามาในประเทศได้เป็นจำนวนมาก อีกทั้งไทยยังมีแหล่งท่องเที่ยว และ ภาคบริการรองรับที่ดี ซึ่งช่วยส่งเสริมศักยภาพด้านการแข่งขันของไทย แม้ว่าค่าเงินบาทจะกลับมาแข็งค่าขึ้นแล้วก็ตาม จากประเทศที่เคยเป็นศูนย์กลางของวิกฤติค่าเงินกลับขึ้นมาเป็นหนึ่งในเสาหลักของอาเซียนและเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่อีกหลายๆ ประเทศ

อีกทั้งการดำเนินนโยบายด้านเศรษฐกิจ การเงินที่รัดกุมมาตลอดตั้งแต่เกิดวิกฤติค่าเงิน ที่ทำให้ระบบเศรษฐกิจไทยค่อยๆ ฟื้นตัว มีงบประมาณขาดดุลย์เฉลี่ยเพียง 1% ของ GDP ซึ่งน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของหลายประเทศที่มีเศรษฐกิจระดับเดียวกัน มีเงินสำรองเพิ่มขึ้นได้ถึง 7% ต่อปี 

สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือ ยังสามารถรักษาระดับอัตราเงินเฟ้อได้ที่ประมาณ 2% ซึ่งเป็นระดับเดียวกับประเทศสหรัฐอเมริกา ในช่วงหลังผ่านพ้นวิกฤติต้มยำกุ้ง และในกลุ่มประเทศเศรษฐกิจใหม่ มีเพียง จีน ไต้หวัน และซาอุดีอาระเบียเท่านั้น ที่มีระดับอัตราเงินเฟ้อน้อยกว่าไทย ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2541 เป็นต้นมา

ไทยเคยเกือบสูญเสียความเชื่อมั่นในค่าเงินบาทจากนโยบายตรึงค่าเงินตายตัวไว้กับดอลลาร์สหรัฐ และการทุ่มเม็ดเงินมหาศาลเพื่อปกป้องเงินบาท จากการโจมตีค่าเงินของนายทุนชาติตะวันตก บีบให้ไทยต้องปล่อยค่าเงินบาทลอยตัว จนเกิดหนี้สินจากเงินตราต่างประเทศมหาศาล 

แต่ในที่สุด ไทยยังคงรักษาเสถียรภาพของ ‘เงินบาท’ ไว้ได้อย่างมั่นคงด้วยข้อได้เปรียบด้านการท่องเที่ยว และภาคอุตสาหกรรมการผลิตที่สามารถดึงเม็ดเงินต่างชาติเข้าสู่ระบบเศรษฐกิจได้อย่างต่อเนื่อง แม้จะผ่านมรสุมทางการเมืองอย่างหนักตลอดระยะเวลา 25 ปี ที่แม้แต่สกุลเงินต่างชาติที่มั่นคงที่สุดสกุลหนึ่งของโลกอย่าง Swiss Franc ไม่เคยเจอ แต่ "เงินบาท" ก็ยังคงรักษาเสถียรภาพได้ในระดับเดียวกับสกุลเงินชั้นนำอื่นๆ ได้  จึงต้องขอยกให้ ‘เงินบาท’ เป็นสกุลเงินที่มีศักยภาพในการฟื้นตัวได้ดีที่สุดสกุลหนึ่งของโลกทีเดียว

เรื่อง: ยีนส์ อรุณรัตน์ อ้างอิง: Financial Times

แนวคิดเศรษฐกิจของชาวโศกที่ทำจริงมีผลสำเร็จจริง 

พ่อครูว่า... นี่ก็เป็นต้น สิ่งเหล่านี้คือเรื่องราวข่าวคราวที่รู้กันทั่วโลก มันสามารถที่จะนำมาเสนอนำมารายงานมาบอกกันได้ทั้งหมดเลย 

โอ้โห..ข้อมูลเยอะนะ เราก็อยู่กับโลกเขาเราก็ต้องดูโลกว่า เขาเชื่อกันยังไง และเขาได้ปฏิบัติกันอย่างไร สอดคล้องลงตัวกันเป็นไปได้หรือเป็นไปไม่ได้อย่างไร เราก็ต้องดู 

อาตมาก็ขอพูดถึงพวกเราชาวอโศก ก็เป็นคนอยู่ในโลกอยู่ในสังคม อาจจะกลุ่มเล็กๆเป็นจุดขาวเล็กๆในขอบฟ้ากว้าง เราก็ไม่ได้หมายความว่าเราโดดเดี่ยวหรือเราอยู่คนเดียวโดยไม่รู้โลกเขา ไม่รู้ว่าโลกเขาไปถึงไหน มันมีสภาวะซับซ้อนหมุนรอบเชิงซ้อนที่ลึกซึ้งอยู่ว่า 

แนวคิดของชาวอโศก ขออภัยนะต้องพูดถึงชาวอโศกก่อน ก่อนที่จะพูดถึงประเทศและไปเทียบจากต่างประเทศ 

แนวคิดของชาวอโศก มันซ้อนลึกไปตามความรู้ที่อาตมานำมาจากของพระพุทธเจ้า เอามาประกาศให้ผู้อื่นรับรู้ ให้คนรับรู้ ก็คนไทย เพราะอาตมาพูดภาษาต่างประเทศไม่ได้ จะพูดภาษาต่างประเทศได้ก็คือภาษาลาว เพราะภาษาอีสานคือภาษาลาว อาตมาก็พูดได้ภาษานี้ ถ้าอาตมาไปตกอยู่เมืองลาวก็ไม่มีปัญหา อาตมาเจรจากับคนลาวได้สบาย นอกนั้นพูดไม่ได้ ภาษาอังกฤษก็ได้ขนาดไส้เดือนกิ้งกือ ขนาดงูๆ ปลาๆ ยังไม่ได้เลย ได้แค่ไส้เดือนกิ้งกือ ภาษาต่างประเทศ ไม่ว่าภาษาอังกฤษที่พูดกันง่ายๆดีๆทั่วๆไปก็ตาม ยิ่งภาษาอื่นยิ่งไม่ได้เรื่องเลย ก็ไม่เป็นไร มันเป็นเหตุปัจจัยที่อาตมาเข้าใจ อาตมาไม่มีปัญหาเรื่องนี้ 

ถ้าอาตมาจะพากเพียรในเรื่องเอาทักษะทางด้านภาษา อาตมานี่เรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่มัธยม ก็มีผู้สอนพิเศษ เป็นครูสอนภาษาอังกฤษ เป็นผู้ดีอังกฤษ ยังชมอาตมาเลยนะ 

_สู่แดนธรรม... พ่อท่านกำลังพา ไปสู่แนวคิดของชาวอโศกที่มันซ้อนลึก 

พ่อครูว่า... แนวคิดที่ซ้อนลึกที่ว่าก็คือ เราสามารถลงไปสู่สภาพของผู้ที่มีคุณสมบัติของผู้ที่มีวรรณะ 9 สำเร็จผลเป็นสาราณียธรรม 6 ได้ สรุปลงสู่วิชาการของพระพุทธเจ้าก่อน เอามาพิสูจน์ยืนยันทุกวันนี้ 

สังคมของชาวอโศกเป็นสังคมสาราณียธรรม 6 ทุกคนมีคุณธรรม จิตวิญญาณได้รับการขัดเกลา จิตวิญญาณได้รับการปฏิบัติเป็นอริยบุคคล จึงอยู่กันอย่าง เมตตากันทั้งนั้นเลย ทางกายกรรม วจีกรรม มโนกรรมและทางด้านเศรษฐกิจ สามารถที่จะทำงานเสียภาษี 100% 

ในชุมชนชาวอโศกทุกชุมชน ทุกคนไม่มีรายได้เงินเดือนประจำตัว ทำงานแล้วจะเอาไปใช้งานก็เบิกไปตามที่จะใช้งาน แล้วทุกคนมีความรู้ที่สำนึกว่าเราไม่มาขี้โลภจะมาหากินในกลุ่มชาวอโศก เพราะมันบาปซ้อนบาป ไม่ใช่แกล้งพูดแต่เป็นเรื่องจริง เพราะฉะนั้นก็เป็นคนที่มีภูมิปัญญาปฏิภาณเข้าใจเรื่องนี้ ก็ไม่มีใครเจตนาจะรับเอาไปจากชาวอโศก 

มันซ้อนลึกตรงที่ว่า ในวรรณะ 9 มันคือ คนต้องมาจนหรือมามักน้อย อาตมาพามาเป็นคนจนมาเป็นคนมักน้อย สิ่งนี้ยังยากมากที่คนในโลกโลกียบุคคล จะเข้าใจได้ว่า มาจน ไม่มีเงินไม่มีทอง เป็นคนไม่มีเงินไม่มีทอง..จะใช้ก็ต้องไปเบิกมาจากกองกลาง เขาก็นึกถึงว่าเขาจะใช้ก็ไปเอาที่กองกลาง เขาจะไปเบิกกองกลางที่ไหน ถ้าไปเบิกจากรัฐบาล รัฐบาลก็จะต้องพิจารณาก่อนจะให้ซึ่งมันไม่ง่าย มันก็ไม่ได้ 

มันก็ซ้อนเพราะระบบรัฐบาลไม่สนิทเนียนเหมือนระบบชาวอโศก อาตมาเคยอธิบายไปแล้วว่า เศรษฐกิจของอโศกหรือเศรษฐศาสตร์ที่ใช้ของพระพุทธเจ้ามาพิสูจน์กันอยู่ในยุคนี้ว่า ทำได้ถึงขั้นฆราวาสว่าเป็นสาธารณโภคี ในยุคพระพุทธเจ้าทำได้แค่ในวงสงฆ์ภิกษุ  ให้ฆราวาสทำไม่ได้เพราะมีข้อจำกัดก็พูดไปหมดแล้วเพราะในยุคโน้นเป็นยุคทาส ยุคไม่รู้จักสิทธิมนุษยชน เป็นยุคสมบูรณาญาสิทธิราชย์ มันทำไม่ได้ ข้อจำกัดแค่ 3 ข้อนี้ก็ทำไม่ได้แล้ว มันมีข้อ 4 ทรัพยากรในยุคนั้นยังไม่อัตคัดขาดแคลนเท่าคนในยุคนี้ด้วย สมัยนี้ทรัพยากรในโลกอัตคัดขาดแทนแล้วแย่งชิงกอบโกยกันไปเยอะ สมัยก่อนนี้เป็นสมบูรณาญาสิทธิราชย์ มันอยู่ที่พระเจ้าแผ่นดิน เป็นเจ้าของยิ่งใหญ่ และเด็ดขาดด้วยจะริบของใครก็ได้ นอกนั้นก็มีนายทุน ซึ่งนายทุนเงินมีน้อยและยังไม่เข้าใจระบบทุนนิยมนายทุนก็ไม่มากแต่ก็มีมาเรื่อยๆแต่มีน้อย แต่เดี๋ยวนี้นายทุนมันแยกกันไปไล่ระดับ นายทุนระดับใหญ่ ระดับกลาง ระดับย่อย ระดับธุลีละออง ระดับขี้ผงมีอีกเยอะเลยในทุนมันซ้อนๆๆกันอยู่ในโลก 

แต่แนวคิดของพระพุทธเจ้านั้นจริงใจ ไม่เห็นแก่ตัวเสียสละ มีน้อยก็อยู่ได้อยู่รอด มีน้อยอัปปิจฉะก็อยู่รอด แม้ที่สุดไม่สะสมสมบัติเลย อปจยะ ก็อยู่รอดใช้กับกองกลาง แล้วทุกคนมีนิสัย มีวิสัย 

ที่จริงแล้ว วิสยะ จนกระทั่งถึงขั้นอนุสัย สยะคือตัวตน 

อาศัย หรือาสยะ แล้วก็ นิสยะ แล้วก็ วิสยะ แล้วก็อนุสยะ

สยะ 3 อย่าง มันเป็นการพัฒนาตั้งแต่อาศัยจนเป็นตัวตนที่มีคุณภาพคุณธรรมสูงขึ้นเรียกว่า นิสัย ตัดกิเลส นิโรธออกไป ที่มันเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้มาให้เจริญขึ้นเป็นนิสัย จนกระทั่งสูงขึ้นเป็นวิสัย เป็นตัวตนที่มีคุณสมบัติ คุณวิเศษลึกซึ้งขึ้นไป จนกระทั่งสุดท้ายเก็บไว้ในอนุสัย อนุสัยอันนี้ไม่ใช่กิเลสนะ แต่เป็นคุณวิเศษหรือคุณธรรมอันวิเศษ สยะ อันวิเศษที่จะต้องมีอยู่ ตามตัวเองไป อนุแปลว่า ตาม ซึ่งคนรู้ไม่ได้ง่ายๆเพราะละเอียด อนุสยะ ถ้ากิเลสก็เล็กน้อยตามไป นี่ไม่ใช่กิเลสแต่เป็นคุณวิเศษ อนุสัยนี้เป็นคุณวิเศษซึ่งยังไม่มีใครอธิบายมีแต่อาตมามาอธิบายว่าอนุสัยเป็นคุณวิเศษ ไม่ใช่กิเลส ถ้าเป็นกิเลสก็เป็นกิเลสละเอียด และเป็นคุณวิเศษก็เป็นคุณวิเศษระดับพิเศษระดับละเอียด 

อาตมาพาทำนี้ เป็นคุณวิเศษระดับอนุสัย ระดับพิเศษ ระดับวิเศษ จึงไม่ใช่เรื่องสามัญที่จะรู้กันได้ง่ายๆ มันเป็นอจินไตย เป็นเรื่องที่ขบคิดเอาไม่ได้ จะต้องพิสูจน์ ซึ่งพวกเราได้พิสูจน์จริงแล้ว 

มาเป็นผู้แก้ปัญหาเศรษฐกิจ สำเร็จ ยั่งยืน แท้จริง ถึงขั้นไม่ต้องแก้ ไม่ต้องแก้กันอีกแล้วต่อไป ได้สำเร็จจริง เพราะว่าได้แก้ปัญหาถูกทิศทางตามที่พระพุทธเจ้าท่านพาสอน แก้ที่คน 

แก้ปัญหาเศรษฐกิจนี้แก้ปัญหาที่คน ไม่ใช่ไปแก้ปัญหาที่เงิน ที่วัตถุไม่ใช่ แต่ก็อาศัยวัตถุ และในวัตถุนั้น ก็อาศัยเงิน กับผลผลิต คนไปหลงตัวเลขของเงินที่ค้าขายที่โกงหรือเอาเปรียบเอารัดเขามา มันก็มีเงินมากมันแสดงว่า มันเจริญซึ่งมันไม่ใช่ 

มุมกลับ ความเจริญของเศรษฐกิจของทางบุญนิยม ยิ่งมีเงินน้อยลง ออกจากข้างนอกเขามาน้อยลง แต่มีผลผลิตมี Product มากขึ้น Gross น้อยลง Product มากขึ้นผลผลิตยิ่งมากให้คนอื่นไปได้ ขายให้ถูกให้แจกเราก็ได้เงินมาน้อย แล้วเราก็ไม่ไปตีกินเอาของจากต่างประเทศเราก็ไม่ตีกิน Domestic ก็คือของเราเอง ของภายในเราแท้ๆ 

นี่คือความซ้อนลึก นี่คือการอธิบาย GDP อย่างอโศก อธิบาย GDP อย่างที่อาตมาพาพวกเราทำ ซึ่งไม่มีในตำราเศรษฐศาสตร์เทวนิยมหรือเศรษฐศาสตร์สากลของโลก เฉโก โลกียะไม่มี มีอยู่ในโลกุตตระและขออภัยอย่างยิ่ง มีโพธิรักษ์นี่แหละอธิบายเศรษฐศาสตร์แบบนี้ ที่ว่านี้อธิบายไปนี้ทำได้ ทำได้แล้วพวกเราเข้าใจและพวกเราก็ยืนยันว่า พวกเราได้จริง 

เสียภาษี 100% อยู่กองกลางและทุกคนมักน้อยสันโดษมีคุณธรรม วรรณะ 9 อยู่กันอย่างมีสารานียธรรม 6 การพิสูจน์ธรรมะพระพุทธเจ้าว่า ยุคนี้ก็มีคุณวิเศษแบบนี้ที่เป็นได้ ซึ่งเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดพิลึกพิลั่นมหัศจรรย์ ไม่ใช่ทำได้ง่ายๆ แล้วในประเทศไทยทำได้ แล้วจะมีคนที่ฟังที่รับรู้ได้รับซับซาบที่อาตมาพูดนี้ ทั้งเขียนหนังสืออาตมาเขียนหนังสือมาเป็น 100 เรื่อง หลายล้านเล่มแล้วพิมพ์ออกมา ไม่ได้นับที่เป็นบทความนะ นับที่เป็นหนังสือเป็นเล่มแล้ว 

เพราะฉะนั้น สิ่งที่อาตมามีความรู้ซึ่งอาตมาบอกแล้วว่า อาตมาเป็นโพธิสัตว์ เป็นความรู้ที่ได้มาจากพระพุทธเจ้าสายนี้เลยโดยตรง มาจากทฤษฎีสายหลักสายของพระพุทธเจ้าตรัสรู้เลยโดยตรง แล้วก็เอามายืนยันพิสูจน์เอามาเผยแพร่เอามาสอน ค้านแย้งกับกระแสหลักพระพุทธศาสนาที่เขาเสื่อมจริงๆ 

ซึ่งอาตมาก็ยืนยันแล้วว่า ผู้รู้เข้ามาพิสูจน์ดูว่าอย่างที่อาตมาพาทำพวกเราได้อย่างเป็นชุมชนนี้ อธิบายอย่างเชิงเศรษฐศาสตร์หรือรัฐศาสตร์หรือสังคมศาสตร์ มันต่างกันกับเถรสมาคมที่สอนกันอยู่เหมือนกัน แล้วผลได้ของเขาก็มีเป็นหมู่ใหญ่ด้วย ได้เป็นพลเมืองหมู่ใหญ่ด้วย แล้วมันเทียบค่ากันดูซิว่า ว่าอย่างที่พวกเรานี้ทำได้สำเร็จมีผลแล้วนี่ แล้วที่สำคัญก็คือยั่งยืน มั่นคง หรือจะเรียกว่าเที่ยงแท้ก็ได้ไม่เป็นแปลง เพราะมันมีที่จบ มันจบแล้วไม่รู้จะมีอะไรเจริญกว่านี้อีกแล้วที่จบของมันแต่ละรอบแต่ละเรื่องแต่ละอย่างมันจบของมันในตัวมัน 

เช่น เราหมดเนื้อหมดตัวเป็นศูนย์แล้วมันจะไปยังไงอีกนอกจากจะเป็นหนี้ เราไม่ใช่เป็นคนโง่ที่จะไปเป็นหนี้ เป็นศูนย์ก็เป็นขีดจบแล้ว นี่คือจบแท้ๆเลย 

เพราะฉะนั้นผู้ที่ทำเช่นกิเลสดับหมดเลยสูญแล้ว แล้วจะไปมีอะไรต่อได้อีกล่ะ กิเลสมันหมดแล้วหมดกิเลสแล้ว กิเลสไม่มีแล้ว แล้วได้สิ่งที่ทำอย่างมีปัญญารู้อยู่ด้วยว่า ความดีพฤติกรรมที่จะเป็นความดีแม้แต่จะเป็นสมมุติ เราก็มีปัญญารู้ว่า ดีที่สอดคล้องทางสังคมที่เขานิยม เราก็ไม่ได้ด้อยกว่าเขา 

เพราะความดีก็เป็นสมมุติทั้งนั้นแหละที่ใช้ตาม กาละ เทศะ ฐานะ ที่ไม่เที่ยง เพราะความดีมันไม่เที่ยง ความดีความชั่วเป็นเรื่องไม่เที่ยง มันเป็นเรื่องขึ้นอยู่กับ กาละ เทศะ ฐานะ ในยุคนี้กาลนี้แม้แต่ภูมิประเทศต่างๆก็ไม่เท่ากัน ไม่เหมือนกันฐานะของตัวบุคคลเอง มันก็ไม่ได้เที่ยงมันก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปตามเหตุปัจจัยแวดล้อม เพราะว่ามันเป็นสิ่งที่อาศัย ส่วนตัวเองนั้นสูญแล้ว จะเป็นอย่างไรก็ได้ มีก็ได้ไม่มีก็ได้สูญแล้ว จะเลือกเป็นอย่างไร มีเท่านี้กับเขาก็ได้ไม่มีเลยสูงสุดแล้วสูไม่มีเลยก็ได้ มันก็จบอย่างนี้เป็น 

เพราะฉะนั้นอาตมาพยายามจะวิเคราะห์ วิจัยในเรื่องของ ผู้ที่ทุกวันนี้ ขอย้ำหัวตะปูพวกที่พูดมาก พูดคุยโม้ พูดโอ้อวด แต่ยังไม่ได้กระทำหรือกระทำไม่ตรงตามที่พูด 

การพูดกับการลงมือกระทำที่เกิดผลจริง นี่แหละ ขณะนี้มันมีเยอะ นักการเมือง นักอะไรก็แล้วแต่ขี้โม้ขี้โอ่ขี้อวด พูดอย่างไรก็พูดได้ การพูดกับลงมือทำเกิดผลจริงมี 2 อย่างนี้ เป็นตัวชี้วัดตัดสิน ตัดสินกันว่าอย่างไรมันจะเป็นความจริงที่แท้จริงกว่ากัน ที่พูดโวๆๆๆ คุยโม้ไป กับมีผลที่เขาทำแล้วลงมือทำมีผลเกิดจริงแล้ว อย่างพวกเราทำมีผลเกิดจริงชื่อว่าความจริง ไม่ได้พูดนี้ยังไม่ได้ทำกับไอ้ที่ทำแล้วมีผลจริงอันไหนมันจริงกว่ากัน ... อย่าตอบอย่าตอบเดี๋ยวสอบตก อาตมาไม่ได้ทำให้ตอบก็เดี๋ยวตอบผิดจะสอบตกไม่เอา 

มันไม่ได้ยากอะไรเลยง่ายจะตายเห็นกันชัดๆ 

เพราะฉะนั้นทุกวันนี้เราอย่าไปเชื่อน้ำมนต์ที่ใช้ภาษาสวยๆว่า วาทกรรมกันเลย อย่าไปฟังพวกขี้โม้ ภาษาอังกฤษเขาเรียกว่า Big Word ถ้าพูดจริงเรียกว่า Great Word เกรทเวิร์ด มันต่างกันคนละอย่าง ขี้โม้เขาเรียกว่า Big Word ถ้าพูดแล้วจริงได้ ดีได้ เขาเรียกว่า Great Word 

เพราะฉะนั้นพยายาม  แน่นอนคำพูดหรือภาษามันเป็นสื่อที่จะบอกถึงทุกๆอย่าง เป็นความจริงหรือว่าเป็นลักษณะที่มันเกิดผลเกิดผลิตอะไรก็แล้วแต่ ที่จะเป็นขึ้นมาก็จากความคิดและเอามาบอกกันพูดได้ 

เพราะฉะนั้นการที่จะรู้ความจริงขึ้นมาจากปฏิกิริยาแล้วเรารู้ว่า ปฏิกิริยาความนึกความคิดของเราได้ขึ้นมา ในวิชาการของพระพุทธเจ้าเรียกว่า ปฏิฆสัมผัสโส เราจะรู้จักสิ่งที่เกิดมีตัว ฆ ฆ.ระฆัง 

ปฏิ คือ ปฏิกิริยาแล้วก็จับตัวกันเป็น ฆ เป็นก้อนเป็นสิ่งที่เกิดแล้วอะไรอันหนึ่ง ละเอียดลึกอยู่ในจิต 

ถ้าสิ่งนี้มันเกิดแล้วมันเป็นสัจจะอะไรก็แล้วแต่ เรายังไม่ได้ตั้งชื่อก็คือ ปฏิฆสัมผัสโส เราสัมผัสเองได้ ถ้ามันมีการตั้งชื่อแล้วเขาก็เรียกว่า อธิวจนสัมผัสโส สัมผัสได้ว่า อันนี้มีวจีสังขาร มีภาษาแล้ว พระพุทธเจ้าตรัสไว้แล้วเป็นบาลี อย่างนี้เอง อย่างนี้เรียกว่า บุญ อย่างนี้เรียกว่า กาย อย่างนี้เรียกว่า ฌาน อย่างนี้เรียกว่าสมาธิ  อย่างนี้เป็นต้น 

แล้วท่านก็ได้อธิบาย ขยายความสิ่งเหล่านั้น ออกมาเป็นภาษา จากรู้อยู่ในตัวเองแล้ว ถ้ามีคำพูดก็เรียกว่า อธิวจนสัมผัสโส เป็น วจีสังขาร อยู่ข้างในยังไม่ได้ออกมาเป็นวาจากรรม ก็ปรุงแต่งกันอยู่ข้างในเป็น วจีสังขาร เมื่อพูดออกมาให้คนอื่นฟังก็เลยก็เรียกว่า วาจากรรม ถ้าอยู่ภายในเราเองก็เรียกว่า วจีสังขาร เป็นสังขารที่ปรุงแต่งกันที่มี อธิวจนะแล้ว พูดมาเป็นภาษาที่จะสื่อออกมาเป็นภาษาอะไร ก็ภาษาพื้นบ้าน ภาษาที่คนทั่วไปรู้ได้เข้าใจได้ พูดภาษานั้นสื่อออกมา 

ถ้ามีคำวิชาการ คำเทคนิคอลเทอม ก็สื่อออกมาเป็นภาษาวิชาการ ไม่มีภาษาวิชาการก็บอกอธิบายความหมายเอา 

ซึ่งสิ่งที่มันเกิดในโลกุตรธรรม ภาษาไทยมันไม่ค่อยมี ที่มันเป็นความลึกซึ้งละเอียด อาตมาต้องอธิบายภาษาไทยประกอบยาวยืดยาด อธิบายไป ยากมากเลย แม้แต่คำสั้นๆที่บอกว่าบุญ ว่ากาย ว่าฌาน ว่าสมาธิ อย่างที่อธิบายยกตัวอย่างเดี๋ยวนี้ ทุกวันนี้ก็ยังอธิบายขยายความอยู่เพราะมันละเอียดยิ่งใหญ่มาก 

เพราะฉะนั้น ความเสื่อมทุกวันนี้ไปจากคน เสื่อมไปจากธรรมะพระพุทธเจ้าจริงๆ ตรงตามที่พระพุทธเจ้าทรงพยากรณ์เอาไว้ว่า มันจะเสื่อม ซึ่งความเสื่อม 4 ประการ ที่อาตมา จะได้เอามาขยายความ ความเสื่อม 4 ประการซึ่งซ้อนลึกอยู่ในจรณะ 15 วิชชา 8 อยู่ใน อัมพัฏฐสูตร ที่พระพุทธเจ้าถกกับอัมพัฏฐมานพ เป็นลูกศิษย์ของพราหมณ์โปกขรสาติ พระพุทธเจ้า ยืนยันว่าได้แต่พยัญชนะ ได้แต่ภาษาแต่ไม่ได้จรณะวิชชาจริง

ชาวอโศกมีจรณะวิชชาจริง และมีความรู้มีวิชาจริงจนออกมาเป็นความจริง เกิดอยู่ในตัวมนุษยชาติ ค่อยๆอธิบายกัน ในงานพุทธาภิเษกฯ ใครมีพระไตรปิฎกเล่ม 9 เอามาอ่านกัน อาตมาจะค่อยๆเอา 13 สูตรมาค่อยๆสรุปขยายความอธิบาย ยังไม่ละเอียดพอจะขยายโครงสร้างเป็นอิทัปปัจจยตาแก่กันและกัน ให้เข้าใจเพิ่มขึ้น นี่เป็นงานเป็นหน้าที่ที่อาตมาจะพยายามทำความเข้าใจให้พวกเรารู้ซับซ้อนละเอียดลึกซึ้งเป็นสภาพหมุนรอบเชิงซ้อนที่สำคัญยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แล้วเราจะได้เอาไปประพฤติปฏิบัติให้แก่มนุษยชาติ ให้แก่สังคม 

สังคมคนไทยเราก็เกิดที่เมืองไทยก่อน ช่วยเหลือประชาชนคนไทยได้แล้วในประเทศชาติไทย แล้วก็ขยายไปสู่ต่างประเทศเขา เราไม่ได้หวงแหนความรู้ เราอยากให้ทุกคนได้ความรู้ที่เรารู้นี่แหละ เอาไปทำเลย เพราะฉะนั้นไม่ใช่เรื่องที่จะไปหวงแหนริษยาอะไรกัน อยากให้เจริญๆ อยากจะให้ได้สิ่งที่เรารู้เราได้เราทำได้นี่แหละ พูดได้ทำได้เพราะรู้มา เพราะรู้อย่างจริงๆ รู้แล้วพูดได้ ทำได้ ทำได้อย่างที่พูด พูดอย่างที่ทำได้จริงๆ 

สิ่งเหล่านี้ มันเป็นสุดยอดแห่งความตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า ซึ่งเป็นบุคคลหรือเป็นมนุษย์เป็นคน เหมือนทุกคน ชาวตะวันตก ชาวอเมริกันยุโรป ก็คนเหมือนกันหมดนั่นแหละ ชาวเอเชีย ตะวันออกกลางอะไรก็แล้วแต่ เป็นคนเหมือนกันหมดนั่นแหละ แต่ความรู้ที่จะมีของพระพุทธเจ้า มันมีอยู่ในย่านเอเชีย โดยเฉพาะโลกุตรธรรมมีอยู่ในประเทศไทย และกลุ่มที่นำขึ้นมาสถาปนาลงไปในยุคที่มันเสื่อมไปแล้วเป็นโลกุตรธรรม อยู่ในกลุ่มอโศกนี้เป็นตัวตั้ง นำพากันมาศึกษา และสามารถมีปฏิภาณปัญญา มีบารมีหรือมีภูมิธรรม มารู้ได้ มารับได้ แล้วเอาไปปฏิบัติจนกระทั่งเกิดมรรคเกิดผลได้จริง เอหิปัสสิโก เชิญมาดูได้ นี่ไม่ได้ท้านะ แปลเป็นภาษาสวยๆหน่อยว่า เชิญมาดู เชิญมาตรวจสอบความจริงได้ ถ้าพูดอย่างโอหังก็ท้าให้มาดูซิ ท้าให้มาดูได้เลย พูดอย่างโอหัง พูดอย่างหยาบอวดดี เพราะฉะนั้นเป็นความจริงที่เชิญมาดูมาสัมผัสได้ 

เพราะฉะนั้นในอนาคตต่อไป อาตมาก็ว่ามันเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ที่พระพุทธเจ้าทรงมีความจริงพระทัย ของพระองค์พระพุทธเจ้า ท่านค้นหาความจริงจากความเป็นมนุษย์ จากความเป็นสังคม 

สรุปแล้ว สิ่งที่ดีที่สุดในมนุษย์และเป็นสังคม สรุปสั้นๆแค่นี้ มันคืออย่างไร มันเป็นไปได้จริงขนาดไหน ท่านรู้หมดเลย อ๋อ.. สุดยอด และเป็นความรู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำคัญที่สุด ต้องดูในประดาศาสตร์ต่าง พระพุทธเจ้ารู้ศาสตร์ต่างๆในยุคพระพุทธเจ้ามี 18 แขนง ในตักศิลา ท่านก็เรียนรู้หมดคลุมหมดแล้ว ทุกวันนี้แตกแยกย่อยไปอีกมากมายแต่ที่จริงอัดเข้าแกนไม่ออกนอก 18 ศาสตร์ของพระพุทธเจ้าที่ศึกษาอยู่ในตอนโน้น

เพราะฉะนั้น ท่านเป็นผู้ค้นคว้า พยายามค้นหาสิ่งที่ดี สิ่งที่สุดสูงที่สุด สุดยอดที่สุด ตั้งแต่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปของสัจธรรม มันคืออะไร จนกระทั่งประสบผลสำเร็จในการตรัสรู้ อะไรเกิดขึ้น อะไรตั้งอยู่ อะไรดับไป จนกระทั่ง รู้จบ 

เพราะฉะนั้นผู้ที่รู้จบ ศึกษาแล้วและทำได้เรียกว่า จบกิจ ก็มีรอบแห่งผลขนาดอรหันต์ อรหันต์ในระดับอรหันต์ ซึ่งเป็นอริยบุคคลระดับ 4 เป็นรอบแรก 

อรหันต์ คือ ผู้ที่ อรหะ + อันตะ 

อรหะ คือ ไม่ลึกลับแล้ว รหะ รโห แปลว่า ลึกลับอยู่

อรหะ ไม่ลึกลับแล้ว และความลึกลับแล้วที่สุดคือมีความเป็นอันตะ สิ่งเล็กๆเรียกด้วยศัพท์ว่า อรหันต์ คือ อรหะ กับ อันตะ

รอบที่ 1 ของผู้ที่จบอรหันต์คือผู้ที่รู้ว่าชีวิตเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปนี้ ไม่ต้องไปหลงสุขหลงทุกข์ หมดทุกข์หมดสุข แล้วทำความดีได้ถาวรเที่ยงแท้ต่อไป บรรลุแล้ว 

สุดท้ายแล้วธาตุจิตนิยามหรือธาตุวิญญาณของตน เมื่อตายแล้ว กายัสเภทาปรัมมรณา ก็ ปรินิพพานเป็นปริโยสาน ได้เลย หมายความว่า ตายแล้ว เลิก หมุนเวียนเกิดมาในกาละหรือ ในวัฏสงสารนี้อีกได้เลย แยกธาตุเป็นดินน้ำไฟลม หมดความเป็นวิญญาณ หมดความเป็นจิตนิยามของตนเองได้ อย่างนี้เป็นต้นและพิสูจน์ได้ตั้งแต่คุณยังไม่ไปในโลกของอบายมุขตั้งแต่เป็นๆ ความเป็นโลกที่หมุนเวียนเสพต้องเกี่ยวต้องเกาะอยู่ จนกระทั่งคุณไม่ต้องเสพ ไม่ต้องสุขไม่ต้องทุกข์กับอย่างนั้นแล้ว นอกจากไม่สุขไม่ทุกข์แล้ว โง่ด้วย แล้วจะไปทำทำไมต้องหมุนเวียนไปโง่ทำไม ใครเคยโง่มาบ้างแล้วบ้าง 

พวกเราต้องเข้าใจว่า เราเคยโง่กันมาก่อนทั้งนั้น เราหลุดพ้นความโง่มาเป็นคนฉลาด หลุดพ้นความโง่มาได้จริงๆ พ้นจากอันนั้นมาจริงๆ 

อาตมาว่าความรู้ที่อาตมานำพามาสอน นำมาจากพระพุทธเจ้า ไม่มีอะไรที่เยี่ยมยอดไปกว่านี้อีกแล้ว อาตมาเกิดมาในยุคนี้ เป็นธรรมิกราชแท้ๆ  มีรัชกาลที่9 เป็นธรรมิกราชอีกองค์ ท่านก็รับทำตามฐานะของท่าน ท่านก็ทำไปแล้ว ก็ได้ประมาณนั้น เป็นรากฐานไว้ 

อาตมาก็พยายามที่จะนำพาให้มาเป็นโลกุตระบุคคล อย่างเป็นกลุ่มเป็นก้อนเหมือนอย่างชาวอโศกนี้ให้ได้ ให้คนสัมผัสได้ ให้คนมาเรียนรู้ได้ ตั้งแต่ที่จิตเป็นพฤติกรรมเป็น แล้วก็รวมหมู่รวมกลุ่มกันอยู่ เป็นสังคมมนุษยชาติด้วย ให้คนอื่นเขาได้มายืนยันว่า คนอย่างนี้ก็มี สังคมอย่างนี้ก็มี พฤติกรรมอย่างนี้ก็มี แนวคิดอย่างนี้ก็มี เป็นไปได้ด้วยหนอ พิลึก ประหลาด วิเศษ

สมณะฟ้าไท... เขาเรียกมหัศจรรย์ 

พ่อครูว่า... มหัศ จอ ร หัน การันต์ ย. มหัศจรรย์ ภาษาบาลีก็ไม่ใช้ ร หัน ใช้ อัน 

สมณะฟ้าไท... สรุปจบ

ที่มา ที่ไป

พ่อครูแสดงธรรมรายการ พุทธศาสนาตามภูมิ แนวคิดเศรษฐกิจของชาวโศกที่ทำจริงมีผลสำเร็จจริง วันพุธที่ 1 มีนาคม 2566 ที่บวรราชธานีอโศก ขึ้น 10 ค่ำเดือน 4 ปีขาล

เวลาบันทึก 03 มีนาคม 2566 ( 07:27:05 )

รายละเอียด

660305 พ่อครูเทศน์เปิดงาน ปฏิญาณศีล 8 งานพุทธาภิเษกฯครั้งที่ 47 ปฐมอโศก

https://www.boonniyom.net/53016.html 

ดาวโหลดเอกสารที่                                                                                                          

https://docs.google.com/document/d/1tokNbxUt8j2CRevh0RJvl8DK1pXraoyQvsBk8-A_XMQ/edit?usp=sharing                             

ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/13eMvyJF9XscESNqqw1dOCfe1VLije5RD/view?usp=share_link 

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/tEkAgZTnExU 

แม่นเป้าเข้าหาแก่นโลกุตระ

พ่อครูว่า... วันนี้วันอาทิตย์ที่ 5 มีนาคม 2566 ที่บวรปฐมอโศก เป็นวันแรกของงานพุทธาภิเษกสุดยอดปาฏิหาริย์ครั้งที่ 47 อาตมาอายุย่างเข้า 89 ปี วันนี้วันที่ 5 ขึ้น14 ค่ำ จะขึ้นเป็นเดือนที่ 10 ของอายุ 88 ปี 9 เดือน 1 วัน อาตมาตกฟากประมาณ 8 โมง หรือ 7 โมงกว่า แม่บอกว่าตกฟากตอนที่พระเดินบิณฑบาตกลับมาเห็นหลังไวๆเข้าวัด 

อาตมาทำงานมาด้านศาสนาตั้งแต่รู้ตัวเองว่า เรานี่ไปเสียเวลาเป็นลิงลมอมข้าวพองอยู่ทั้งโลกตั้ง 36 ปี โอ๊ยตาย 36 ปีก็เลยมาทาง มาแล้วไม่มีอะไรสงสัยข้องใจในเรื่องทางนี้ ทางธรรมะทางศาสนาไม่ได้สงสัยไม่ได้ข้องใจ ไม่ได้สะดุดอะไรเลยชัดเจนทุกอย่าง แม่นเป้า ไม่ใช่มุ่งเป้านะแต่แม่นเลย พั๊วเลย มั่นแม่นเป้ามาก มาแล้วก็ตั้งแต่บัดนั้นจนบัดนี้ มันก็เลยเวลาตายแล้ว เวลาตายของอาตมาอายุ 72 ก็พยายามยังนะยังไม่ตายพิสูจน์ธรรมะพระพุทธเจ้าดู เลยนะท่านบอกว่าพากเพียรแล้วมันจะได้เลยอายุ อายุ 72 นี่ เลยได้ 

พระพุทธเจ้าบอกว่าอานนท์ เราจะมีอายุต่อไปอีกถึงกัปเลย หรือเลยกว่ากัปก็ได้ ท่านตรัสอย่างนั้นเลย กัป ของท่านประมาณ 120 ปี ทุกองค์ พระอานนท์ก็ 120 พระกัสสปะก็ 120 จึงเสีย นอกจากอัครสาวกเบื้องซ้าย เบื้องขวา สารีบุตร พระโมคคัลลานะ เสียก่อน สิ้นก่อน สิ้นก่อนพระพุทธเจ้า 80 ปี 

เรื่องเหล่านี้ที่จริงมันมีเหตุปัจจัย มีหลักเกณฑ์ ทั้งนั้น ไม่ใช่เรื่องโมเม ทุกอย่างจะบอกว่าลงตัว ทั้งตัวเลข ทั้งรูปทั้งนาม ทั้ง Static และ Dynamic ถ้าสิ่งใดที่มันเป็นหนึ่งเดียว มันจะลงกันหมดเลย มันจะเป็นอันเดียวกันหมดเลย ลงตัวพร้อมกันทั้งรูปทั้งนาม จะเป็นเพศหญิงเพศชายก็หายหมด เป็นหนึ่งเดียวเป็น 0 ไม่มีเพศเลย นปุงสกลิงค์ ลงตัวเหมือนกันหมด จบ 

2 เพศมารวมเป็นหนึ่งเดียวไม่ใช่เป็นกระเทยนะ เป็น 0 เลย หนึ่งเดียวหรือ 0 

เพราะฉะนั้นสิ่งที่เป็นอจินไตยยาก เป็นเรื่องที่ทุกอย่างมาเทียบกัน เข้ามาเปรียบกัน ให้รู้ว่าอะไรเหนือกว่าอะไรอะไรควรกว่าอะไร 

อะไรดีกว่าอะไร อะไรควรมีอะไรไม่ควรมี มันจะชัดเจนทุกอย่าง 

อาตมาตั้งใจว่างานพุทธาภิเษกนี้ จะเอา พระไตรปิฎกเล่ม 9  เป็นเล่มเริ่มต้นพระสูตร มีทั้งหมด 13 สูตร ใน 13 สูตรนี้ร้อยเรียงและมีสภาพหมุนรอบเชิงซ้อนซับซ้อน จะเอามาขยายให้ฟัง ขยายพอสมควร จะว่าสังเขปก็คงจะไม่สังเขปทีเดียว เป็นนิกเขป มันจะได้ประมาณนึง ใช้เวลาแค่ 5 วันไม่ถึง 7 วัน วันสุดท้ายก็สรุปงาน อาตมาก็ไม่ได้อธิบายทุกวันด้วย แค่ 3 วันก็ต้องได้ประมาณนึง นั่นแหละก็ต้องไปติดตาม ก็เท่ากับว่าเริ่มต้นเอาไว้แล้วโปรดอ่านต่อฉบับหน้า โปรดติดตามตอนต่อไป

เนื้อหาโลกุตรธรรมต้องตาม กาละ เทศะ ฐานะ  

พ่อครูว่า... ก่อนจะได้อธิบาย ครั้งนี้เป็นการพาปฏิญาณ เป็นการปฐมนิเทศก่อนก็แล้วกัน 

ธรรมะพระพุทธเจ้านี่ ไม่ว่าจะพูดในมุมไหน หยิบขึ้นมาเรื่องใด หรือแม้แต่จุดใด เริ่มเข้าไปที่จุดใด หรือมีธุลีละอองใดเกิดขึ้นมา มันมีเรื่องราว มันมีสัมพัทธภาพกันทั้งหมด เกี่ยวเนื่องกันทั้งหมดเลยไม่มีอะไรขาดตอนกัน ในสิ่งที่ลงไปในคำว่ามี ยังมีอยู่ ทุกอย่างเป็นอิทัปปัจจยตา ทุกอย่างเป็นปัจจยาการเป็นปฏิสัมพันธ์กัน แล้วมันมีความซับซ้อน แต่มันมีระบบ คนไม่รู้ไม่มีระบบเลย ยุ่งยิ่งกว่ากลุ่มไหมที่มัน แก้ไม่ออกเลย ยิ่งกว่าลิงแก้แห 

ยิ่งแก้ยิ่งยุ่งจะขาดจะพังจะแตกแยกออกไปเสียหายเลย มันจะไม่เกิดผลดีอะไรได้ 

อาตมา ทำงาน จริงๆ มา  50 กว่าปีนี้ รู้สึกได้มรรคได้ผลได้บุคคล ได้ความจริงจากจิตวิญญาณของคนมาเป็นอาริยบุคคล มาเป็นจริงๆมาเป็น โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี อรหันต์ ซึ่งอาตมาไม่ได้ระบุตัว เพราะถ้าหากระบุตัวก็อาจจะเพ่งเล็งกันมาก ก็อาจจะเปรยๆปรายๆ ผู้มีปฏิภาณปัญญาก็จะพอรู้พอเข้าใจกันในที จะบอกว่าบอกกันได้ไหมได้สำหรับผู้มั่นใจ ก็บอกกันได้ แต่อย่าไปพูดเล่นๆไป ต้องระมัดระวังการที่จะบอกคุณธรรมของตนเอง 

ถ้าเผื่อว่าตนเองไม่มีคุณธรรม บอกไปแล้วมันพลาด ผู้รู้ชี้มาหน้าแหกเลย ไม่ใช่หน้าแตกนะหน้าแหกเลย หมอไม่รับเย็บเลย มันก็ขายขี้หน้าไม่รู้จะเอาหน้าไปขายใครไม่มีใครซื้อ หมอไม่รับเย็บ หน้าไม่รู้จะขายใครไม่มีใครเขาซื้อเลย หน้าอย่างนี้เอาไปขายใครก็ไม่มีใครซื้อ มันแย่เลยเสียหายต้องระมัดระวัง 

นอกจากคนห่ามๆคะนองๆ อยากจะอวดหลอกคนก็ว่าไป มันก็เป็นธรรมดาคนขี้โอ่ขี้อวด โดยที่เรียกว่าไม่รู้กัน 

อาตมาจำเป็นในชาตินี้ จำเป็นที่จะต้องระบุบุคคล เช่น ชื่อระบุบุคคลลงไปในผู้ที่ท่านผิด ท่านผิด ระบุ ท่านถูก แต่ทีนี้จะระบุคนที่ท่านถูกนี้ มันไม่มีถูกเลยในคณะใหญ่ในส่วนใหญ่ของยุคนี้ ที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้แล้วใน อาณิสูตร ว่าศาสนาพุทธจะเสื่อมในอนาคต โลกุตระจะสูญหายไป ไม่มีในสังคมพุทธ จะมีแต่คำสอนที่ไพเราะแบบโลกีย์ ประโลมโลกมาแทนที่ ซึ่งในศัพท์วิชาการก็คือ จะเป็นภาษาของนักวิชาการ ภาษาของผู้รู้ ที่มันอธิบายโดยอัตโนมัติของตนเองแล้วพาให้ผิดเพี้ยนๆๆๆๆๆกันมา จนผิดหมด ไม่เหลือโลกุตรธรรม ไม่เหลืออาริยธรรมของพระพุทธเจ้า เป็นโลกียธรรมหมด ไม่มีอาริยะธรรม

เป็นธรรมะ อย่างดีเรียกด้วยศัพท์วิชาการว่า กัลยาณชน คนดี กัลยาณะ แปลว่าดี ไม่ใช่อาริยบุคคล 

คำว่า ปุถุชน ก็ถือว่าคนดีบ้างไม่ดีบ้าง เอาแน่ไม่ได้ ไม่รู้ได้ แบ่งแยกไม่ได้ แล้วก็อยู่ในระดับที่เรียกว่ายังไม่เจริญ ปุถุชน ปุถุ แปลว่าหนา แปลว่าใหญ่  แปลว่ามากไปด้วยกิเลส หนาไปด้วยกิเลส มาเป็นกัลยาณชนเป็นคนดีขึ้น แต่เป็นการดีแบบเทวนิยม ดีแบบโลกียะตามสมมุติโลก สมมุติไม่เหมือนกัน 

ศาสดาเทวนิยมหลายองค์ เป็นศาสดาของแต่ละศาสนา ไม่เหมือนกัน ต่างคนต่างก็ว่าดีๆๆๆ ไม่ลงเป็นหนึ่งเดียว แต่ศาสนาพุทธ อเทวนิยมหรือโลกุตตระหนึ่งเดียวไม่ว่าจะเป็นพระพุทธเจ้าในยุคไหนที่อุบัติขึ้นมาเป็นพระศาสดา องค์ใดองค์หนึ่งในยุคใดยุคหนึ่ง กาละของแต่ละองค์ อย่างพระสมณโคดมก็มี 5,000 ปี องค์อื่นๆท่านก็มี 8,000 ปี หมื่นปี หลายหมื่นปีแล้วแต่ แต่ละองค์แต่ละองค์ จะมีอายุของกัป เรียกว่าพุทธกัป ของพระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์ พระสมณะโคดมมี 5,000 ปี 

แต่ศาสนาพุทธของพระสมณโคดม 5,000 ปีนี่ อย่าไปเข้าใจผิดว่า 5,000 ปีนี้ เป็นพระพุทธเจ้าองค์เล็กองค์ต่ำไม่ใช่ แต่เท่ากันหมด ลักษณะของพระองค์ 5,000 ปีหรือ 8 หมื่นปีหรือแสนปี พระพุทธเจ้าบางองค์นี้ โอ้โห.. อายุศาสนาของท่านแสนปี 80,000 ปีอะไรพวกนี้ ก็เหมือนกัน พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ แต่มันเกิดจากองค์ประกอบของ กาละ เทศะ ฐานะ 

องค์ประกอบของเวลา ยุคกาล ความแตกต่างของสิ่งแวดล้อมต่างๆ องค์ประกอบต่างๆ เทศะ ภูมิประเทศ มนุษย์ต่างๆ มนุษย์ต่างๆ นั้นก็จะต่างกันโดยฐานะ  ฐานะแต่ละบุคคล บารมีไม่เท่ากัน วิบากไม่เท่ากัน

ฝาแฝดตั้งแต่ 2 คน 3 คน 4 คน 5 คน 8 คนก็ไม่เท่ากัน ปรมาณู 2 ตัวเริ่มมี 2 ไม่มีอะไรเท่ากัน มีเท่ากันอยู่อย่างเดียว เริ่มไปหา 2 ไปหา 3 ไปหา 4 มันก็ยิ่งแตกแยก ต่างกันไปเรื่อยๆ

ถ้า 2 นี้มาร่วมเป็น 1 มันก็จะรวมเป็น 1 ยิ่งลงไปหา 0 เหมือนกันจนหายไปเลย ยิ่งไปเป็น 0 มันยิ่งไปเป็น 0 มันยิ่ง หายไปเลย ไม่รู้จะเปรียบกันยังไงมันผ่องแผ้วเหมือนกัน กลม 0 เหมือนกันเลยเป๊ะเลยนะ ต้อง 0 เท่ากัน นั่นแหละเป็นที่สุด แห่งที่สุด

ที่เรานับด้วยสังขยาเลขว่า 0 1 2 สามเส้า นี่ก็แตกต่างกันแล้ว 0 1 2 ยิ่งเป็น 3 เป็น 4 เป็น 5 ออกไปอีกกรอบนึง สามเส้า เรียกว่า 1 วงวน 1 วงกลม จะบรรจุไว้ด้วยสามเส้า มี 1. ประธาน 2. มีบวกกับลบ บวกกับลบเป็นตัวหลัก แล้วก็มีประธาน เป็นภาษาอังกฤษเขาก็มีตัว I คือประธาน แล้วมีตัว S กับ H

S ก็ She ตัว H ก็ He สามเส้า

ภาษาอังกฤษอาตมาไม่ได้เอาพยัญชนะมาอธิบาย มีแต่ภาษาบาลี ถ้าบาลีก็จะนำเอามา ประกอบนำมาอธิบายได้ แต่ก็ยังไม่ได้มาก เอามาใช้พอสมควร แล้วอาตมาก็คิดว่า ผู้จะมารู้พยัญชนะก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรเท่า เอาเนื้อหา เอาสาระแท้ๆ ที่แต่ละคนจะต้องมี แล้วใช้อาศัยจริงๆ เอาอันนี้มาขยายความ อธิบายอันนี้ดีกว่า อาตมาก็เลยมาเน้นอันนี้ ไม่ไปเสียเวลากับพยัญชนะมากนัก พยัญชนะยิ่งลงไปลึกมันก็สนุกแบบพยัญชนะ 

ที่นี้ความเสื่อมของศาสนาพุทธมันเสื่อมตรงที่มาหลงพยัญชนะ มีความรู้พยัญชนะแล้วก็มาสร้างระบบของพยัญชนะเรียกว่า ไวยากรณะ วจีวิภาค วากยสัมพันธ์ ฉันทลักษณ์ วิชาการพยัญชนะก็จะบัญญัติภาษาสนุกกันใหญ่ มีความรู้ความสามารถรู้มาก คนนี้รู้ไวยากรณ์ ไวยากรณะ ผู้นี้รู้วจีวิภาค ผู้นี้รู้ วากยสัมพันธ์ ผู้นี้รู้มากฉันทลักษณ์ อาตมาก็ไม่ไปลงพวกนี้เท่าไหร่ 

เพราะฉะนั้นอาตมาก็เหมือนลูกทุ่งในเรื่องของวิชาการ ไม่ว่าจะเป็น  ไวยากรณะ วจีวิภาค วากยสัมพันธ์ ฉันทลักษณ์ อาตมาก็ไม่ลงไปในรายละเอียดพวกนี้เท่าไร แต่ก็พอมีความรู้นำมาใช้ได้อยู่ ได้อยู่ ไม่ว่าจะ  ไวยากรณ์ มีประธาน มีกิริยา มีกรรม อะไรพวกนี้ก็เอามาใช้ มันไม่ได้ออกนอกจากสารัตถะแท้ๆของมัน จะมาอธิบายคำพูดภาษา วจีวิภาค จะพูดถึงเรื่องวากยสัมพันธ์ ความแตกต่าง อะไรแตกต่างกันอะไรสัมพันธ์กัน อธิบายเอาสาระ เอาเนื้อหา เอาความหมาย หรือจะมาร้อยเรียงเป็นร้อยกรองเป็น ฉันทลักษณ์ อาตมาจะมาอาศัยฉันทลักษณ์บ้าง ร้อยกรองแบบภาษา เอาภาษามาร้อยกรอง ร้อยเรียงกันไปง่ายๆเรียกว่า “ร่าย” ตั้งแต่ร่าย แล้วก็กลอน 

ร่ายก็อย่างหนึ่ง สัมผัสกันลงท้ายกัน อันนี้ต่ออันนี้ เชื่อมกันไปเฉยๆ เรียกว่าร่าย 

กลอน ก็มีแผนผังบ้าง ลงท้ายกลอน 4 กลอน 8 อะไรพวกนี้ กลอน

กาพย์ มีการลงหนัก ลงเบา ลงแม่กด แม่กก แม่กบ มีอีกหลายกาพย์ กาพย์มีเยอะ กาพย์ 11 กาพย์ 12 

ที่นี้ยิ่งฉันทลักษณ์ มีครุ ลหุ อาตมาก็ชอบนะแต่ว่าไม่มีเวลาในชาตินี้ เราจะมาสาธยายเนื้อหาสาระของสัจธรรมที่ทุกคนรับไว้ คุณไม่รู้เรื่องของไวยากรณะ วจีวิภาค วากยสัมพันธ์ ฉันทลักษณ์ ไม่ต้องเป็นเลยแต่งกลอนแต่งกาพย์ ไม่ต้องเป็นเลย เอาภาษาธรรมดามาสื่อสาระแท้ๆได้ให้แก่กันและกัน แล้วก็รู้เรื่อง เอาไปใช้ อันนี้คือกิเลส อันนี้คือสิ่งที่จะต้องเลิกต้องละ ต้องประมาณ ยืดหยุ่นได้นะอันนี้ จะต้องประมาณต้องใช้กับสังคมมนุษยชาติ เราไม่ใช่สัตว์ปลีกเดี่ยวจะต้องอยู่คนเดียวเดี่ยวๆแล้วบรรลุเป็นอรหันต์ อันนั้นเป็นการออกนอกรีต เป็นเดียรถีย์อยู่แต่ผู้เดียวเดี๋ยวเดียวก็เป็นพระอรหันต์ 

ไปแปลว่าไม่มีเพื่อน 2 ความหมายของพระพุทธเจ้า เขาไปแปลไม่มีเพื่อน 2 ว่า อยู่คนเดียวเดี่ยวๆ ที่จริงแล้วผู้ไม่มีเพื่อน 2 คือผู้ที่บรรลุธรรมแล้ว เขาก็เลยไปแปลว่า ไม่มีเพื่อน 2 คืออยู่เดี่ยวๆเดียวๆก็บรรลุธรรม ผู้บรรลุธรรมคือผู้ที่ไม่มีเพื่อน 2 ภาษามันเป็นภาษาสิริมหามายา มันเข้าใจยาก มี 2 ใน 1 มี 1 ใน 2 มันก็เลยเข้าใจภาวะไม่ได้ 

แม้แต่ในความหมายของโลกเขาทุกวันนี้ เขาก็สับสน 1 2   2 1สับสนกันมากเลย แค่ภาษา วาทะ คำพูด คุยโม้ พูดให้ชัดก็คือ เป็นภาษาคุยโม้ กับสภาวะธรรมได้จริง แค่นี้เขายังสับสนอยู่เลย 

เช่น นักการเมืองเก่งแต่วาทกรรม ทำไม่ได้เรื่องเลย ไม่ได้ทำอะไรเป็นจริงเลยนักการเมืองมีแต่มาโม้ อนาคตจะให้อันนู้นอันนี้ จะสร้างอันนู้นจะทำอันนี้ ชัชชาติเป็นต้น ยกตัวอย่างจริงๆนะ ก็มันยืนยันกันแล้ว แต่แกก็ยังอยู่นะ ไปไล่ออกก็ไม่ได้มันได้เลือกตั้งมาเห็นไหมเลือกตั้งมันเป็นเรื่องซวย รู้ทั้งรู้ จะไปขับออกได้อย่างไร เป็นแต่เพียงทำไม่ได้แต่เขาไม่ได้ทำผิด ไล่เขาออกก็ไม่ได้ เขาไม่ทำสำเร็จตามที่พูดเท่านั้นเอง ไล่เขาออกก็ไม่ได้ ได้แต่ประชาชนก็เจ็บปวด เจ้าตัวจะเจ็บปวดหรือเปล่าเราไม่รู้ 

เราก็วิจารณ์อยู่อย่างนี้เขาจะเจ็บปวดหรือเปล่าก็ไม่รู้ ใครๆเขาก็วิจารณ์ดีไม่ดีเขาด่าเลย ไม่รู้ตัวเองเจ็บปวดหรือเปล่า ก็นี่แหละในสังคมมันก็มีตัวอย่าง พวกนี้เป็นตัวอย่างยกตัวอย่าง เพราะฉะนั้นจะว่าจริงๆแล้ว ไทยนี่โชคดีที่มีคนร้าย เป็นตัวอย่าง เขาไม่อยากเป็นคนร้ายหรอกแต่เขาไม่รู้ตัว คนเราไม่มีใครอยากเลวแต่ไม่รู้ตัว ไม่มีใครอยากเป็นคนร้าย อยากเป็นคนผิด อยากเป็นคนทุจริต แต่เขาโง่ 

ใช้ศัพท์วิชาการก็คืออวิชชา มันไม่รู้หรือมันมิจฉาทิฏฐิ อวิชชานี่คือโง่ เต็มๆรูปเลย มิจฉาทิฏฐิยังเปลี่ยนแปลง กำลังปรับปรุงเปลี่ยนแปลงจากมิจฉาทิฏฐิมาสัมมาทิฏฐิ แต่อวิชชานี้มันคือตัวผิดตัวตั้งเลย 

เพราะฉะนั้นจึงต้องมาศึกษาความถูกต้องจริงๆจนกระทั่งถึงขั้น ทำเป็นความถูกต้องที่ถูกต้องอย่าง ภาษาอังกฤษ อาตมาไปเจอคำนี้คือ Axiom มันเป็นความจริงที่ไม่เปลี่ยนแปลงแล้ว เปลี่ยนแปลงไม่ได้ เป็นความจริงที่ไม่เปลี่ยนแปลงแล้วนั่นแหละมันจึงจะไปถึงที่สุด ถึงที่จบ 

ผู้แพ้ ผู้ยอม ผู้เสียสละ คือผู้เจริญ 

พ่อครูว่า... เพราะฉะนั้นในพวกเรา โดยรวม อาตมาพามาทำเป็นสังคมสารานียธรรม 6 ชุมชนเราทุกชุมชนชาวอโศกเป็นชุมชนสารานียธรรม 6 อยู่กันอย่าง เมตตากายกรรม เมตตาวจีกรรม เมตตามโนกรรม ตำรวจตกงานหมด ไม่มีคดีในหมู่พวกเราด่ากันก็ไม่มี พูดกันแรงๆหน่อยก็นอกนั้น ดีไม่ดีไม่ชอบใจ ต่างคนต่างเงียบ ต่างคนก็ไม่พูด จะมาด่ามาทะเลาะกันไม่มีในพวกเรา จะถึงทะเลาะกันตีกันฆ่ากันไม่มี นี่เป็นผลสำเร็จจริงนะ 

คนอยู่ที่นี่ร้อยพ่อพันแม่ ดูซิมารวมกันอยู่ ใช่ไหม มาจากไหนต่อไหนมาเป็นพี่น้องกันจริงๆเลย อยู่กันอย่างอนุโลมปฏิโลม ศัพท์ของในหลวง ร. 9 คืออยู่กันอย่างอนุโลมอะลุ่มอล่วยกัน ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน 

ถ้อยทีถ้อยอาศัยนี่คือ มีผู้รู้จักแพ้ มีผู้รู้จักยอม มีผู้รู้จักเสียสละ 

เพราะการมาเป็น ผู้แพ้ ผู้ยอม ผู้เสียสละ คือผู้เจริญ 

เป็นผู้ไม่ยอม ผู้จะเอาเปรียบชนะให้ได้ ไม่ยอมสละเด็ดขาด กูต้องเป็นผู้ได้ นี่คือพวกอันธพาล อยู่ในโลกนี่แหละเทวนิยมเขาจะเป็นอย่างนั้น นี่ดูสิยูเครนกับรัสเซียยังไม่ยอมกันเลย ยังไม่มีใครเสียสละ และพวกก็ต่างคนต่างถือหางกัน ใครจะได้ผลประโยชน์อะไรก็ฉวยโอกาสนี้กันไป เพื่อที่จะสร้างผลประโยชน์ให้แก่ตัว จนกระทั่งคนกลัวว่ามันจะเกิดสงครามโลกครั้งที่ 3 

แต่อาตมาบอกให้เลยว่าไม่เกิด ทำไมไม่เกิดรู้ไหม เพราะลึกๆมันรู้กันแล้วถ้าขืนเกิดสงครามโลกครั้งที่ 3 ปรมาณูลูกเดียวลงที่ไหนๆบรรลัยหมดทุกประเทศ ตูม 1 ของปรมาณูทุกวันนี้มีฤทธิ์ถึงขั้นครึ่งประเทศตายหมดเลยนะ กว่าครึ่งประเทศมันปึ๊ดเดียว มันรู้ฤทธิ์กัน ก็เลยบอกว่าอย่าทำเป็นเล่นไปนะ ถ้าเกิดสงครามโลกแล้วนี่ทุกคนมีปรมาณูอยู่ในมือกันทั้งนั้น แล้วใครคะนองกูทนไม่ได้กดปัง แล้วเป็นยังไง ลองคิดเล่นๆต่อ 

ถ้าประเทศใดกดปุ่มปรมาณูใส่ประเทศนั้น ประเทศใดประเทศหนึ่งตูมเข้าไป ประเทศอื่นๆเขาจะมองอย่างไร จะดูดายไหม แล้วมันจะเป็นยังไง 

มันจะเป็นอย่างนี้ประเทศที่กดปุ่มฆ่าเขาก็จะมีพวกเหมือนกัน มันก็จะไปช่วยสิมันก็จะไปช่วยสิ พวกนี้ก็จะต้องรุม พวกนี้ก็จะต้องช่วย มันจะไม่ไปช่วยกันทีเดียวหมดทั้ง 200 กว่าประเทศนี่มันไม่หรอก มันก็จะไปช่วยกันกลุ่มนึง แล้วมันก็จะเรียกร้องกันหมด คือมันจะเลวร้าย พูดกันไม่รู้เรื่อง นี่คือกลียุค 

ซึ่งคนทุกวันนี้ก็ฉลาดขึ้นแล้วที่จะรู้จักภัยรู้จักโทษ รู้จักความฉิบหายทีรุนแรง ทุกวันนี้มันรู้มากขึ้น และมันก็ทำความฉิบหายความรุนแรงได้มากด้วย สมัยก่อนนี้ฆ่ากันด้วยหอกด้วยดาบ เก่งนะ สมัยนี้อะไรก็ไม่รู้ ไม่เห็นรูปเป็นร่างเลย ไม่เห็นตัวเห็นตนเลย หนีไม่ทัน ไหวไม่ทัน มันร้ายแรงรุนแรงมาก 

สรุปแล้วพวกเราชาวอโศกนี้ หลุดพ้นมาจากอำนาจบ้าๆบอๆเหล่านั้น มาได้แล้ว และมันก็มีอิทธิพล อย่านึกว่าชาวอโศกไม่มีอิทธิพล แต่ไม่ใช่อิทธิพลของชาวอโศก เป็นอิทธิพลของธรรมะพระพุทธเจ้าเป็นอิทธิพลของธรรมะพระพุทธเจ้า ซ้อนอยู่เห็นไหม 

ชาวอโศกนี้ดูมีอิทธิพลแต่ไม่ใช่อิทธิพลของชาวอโศก แต่เป็นจากความรู้ของพระพุทธเจ้าที่เรามาปฏิบัติ เกิดพฤติกรรม เกิดจิตวิญญาณ เกิดพลังงานนั้นออกไปเป็นกระแส เป็นรังสี ออกไป ตั้งแต่รูปหยาบจนถึงนามธรรม ถึงรัศมีแสงสีอะไรออกไป ซึ่งมันไม่มีรูปร่าง จนกระทั่งเป็นนามธรรม มันไม่มีรูปร่าง ที่ใช้ศัพท์ว่าแสงสีหรือรังสีอะไรพวกนี้ พูดศัพท์ทางวิชาการว่าเป็น กัมมันตภาพรังสี 

กัมมะ อันตะ ภาวะของกัมมะ อันตะ เป็นกัมมันตภาพ รังสีของกัมมันตภาพรังสี มันมีพลังงานออกไปแล้วพลังงานเหล่านี้มันมีฤทธิ์ป้องกันค้ำยันบุคคลเข้าสู่กระแส ถูกรังสีก็ทนไม่ได้ กัมมันตภาพรังสีของปรมาณูเข้ามาใกล้มันได้ที่ไหนเล่า เห็นไหม นึกถึงรูปธรรม นามธรรมก็นัยยะเดียวกัน 

เพราะฉะนั้นนามธรรมขั้นจิตวิญญาณของคนมีคุณค่าระดับโลกุตรธรรม มีกัมมันตภาพรังสีของโลกุตรธรรม แล้วโลกุตรธรรมคืออะไร คือความอยู่เหนือไม่ต้องไปปะทะ นึกออกไหมทำรูปให้ดูคุณอยู่ล่างเราก็อยู่บน ไม่ได้ปะทะไม่ได้มาปรบมือกันนะ ไม่ได้มาวุ่นวายกันนะ แต่อยู่เหนือ คุณก็อยู่ชั้นล่างเราอยู่ชั้นเหนือ ลอยกันอยู่คนละชั้น รู้จักขนมชั้นไหม มันอยู่กันคนละแผ่นมันไม่ปนกันนะ ต้องไปอ่านคนคืออะไรทำไมสำคัญนัก ขนมชั้น มันไม่ไปปนกันมันอยู่กันคนละชั้น มันมีกัมมันตภาพรังสีขั้นอยู่ มันไม่เข้าไปเชื่อมต่อกันแล้ว ขนมชั้นต่อขนมชั้นมันติดกันนะ แต่มันมีกัมมันตภาพรังสีของแป้ง สี น้ำตาล อะไรแล้วแต่ มันไม่เข้าไปปนกัน ขนมชั้นหลายๆชั้น แล้วก็หลอกคนกินว่านี่คือขนมชั้นนะจ๊ะ ที่จริงแล้วก็คือแป้งเดียวกันหมดนั่นแหละใส่สีต่างกัน ดีไม่ดีน้ำตาลเท่ากัน ความมันเท่ากันความหวานเท่ากัน แต่สีต่างกันเท่านั้นหลอกคน ขนมชั้นหลอกด้วยสี แล้วคนก็บอกว่าวันนี้ฉันกินขนมชั้น ปัดโธ่เอ๊ย ที่จริงแล้วกินแป้งกับน้ำตาล อาจจะมีมะพร้าว กะทิบ้างนิดหน่อย แต่ขนมชั้นไม่ได้ใส่กะทิอะไรมากมายจะมีแป้งและน้ำตาลเป็นส่วนใหญ่ ขยายความอะไรต่ออะไรสู่พวกเราฟังจะได้เข้าใจเพิ่มขึ้น 

สรุปแล้วชีวิตของเราหรือชีวิตของคนทุกคน ในความเป็นปุถุชน ก็มีความทุกข์มีความวุ่นวายอะไรมากมาย พอมาเป็นกัลยาณชนก็รู้จักฐานของความดี มันก็แบ่งชั้นเลย มีชั้นมีวรรณะ แล้วชั้นวรรณะพวกนี้ที่อยู่ในสภาพของวิชาความรู้ ก็เป็นชั้นวรรณะ ที่มีประโยชน์แก่กันและกัน ผู้ที่ชั้นสูงก็ช่วยชั้นล่าง ผู้ที่สูงกว่าก็ช่วยกว่าชั้นล่างกว่าเสมอ 

แต่ในอวิชชาในเรื่องของความโง่ แบ่งชั้นวรรณะแล้ว ข่มกัน เอาเปรียบกัน ดูถูกกันดีไม่ดีเหนือชั้นเหนือก็ฆ่าเลย มีสิทธิ์ฆ่า คนนี้เป็นทาส คนนี้เป็นนายทาส จะเป็นเจ้าของทาส ในยุคนี้ไม่มีความเป็นทาสแล้ว แต่ก็ยังข่มกันเป็นเจ้าเป็นนายกันอยู่ จึงมีคำว่า นายทุน   คำว่านายทุน มีคำว่านาย แต่บุญ​ ไม่มีคำว่า นายบุญ 

ปฏิญาณศีล 8 เพื่อพ้นสังสารวัฏ เพื่อมาเป็นผู้เสียสละ ผู้รับใช้

 คำกล่าวนำปฏิญาณอุโบสถศีล

[พากล่าวคำ นโมตัสสะ ภควโต ฯ 3 จบ ก่อน]

ณ บัดนี้ ข้าพเจ้าทั้งหลาย ขอตั้งจิตปฏิญาณ ในงานพุทธาภิเษกสุดยอดปาฏิหาริย์ครั้งที่ 47 นี้ ข้าพเจ้าทั้งหลาย จะขอบำเพ็ญธรรม ประพฤติตน อยู่ในศีล 8 อันได้แก่

1. ปาณาติปาตา เวรมณี จะตั้งใจประพฤติ เว้นขาดการฆ่าสัตว์ เว้นขาดความโหดร้ายทารุณ เว้นขาดการเบียดเบียนใดๆ จะพยายามสร้างเมตตาธรรม

2. อทินนาทานา เวรมณี จะตั้งใจประพฤติ เว้นขาดการขโมย เว้นขาดการเอาของผู้อื่น ด้วยเชิงเอาเปรียบ ด้วยการโกง จะพยายามสร้างสัมมาอาชีพ ขยันสร้างสรร เสียสละ ละเลิกความโลภ ละเลิกความเห็นแก่ตัว

3. อพรหมจริยา เวรมณี จะตั้งใจประพฤติ เว้นขาดเรื่องเมถุนธรรม เว้นขาดเรื่องกามคุณ จะเป็นผู้ละเลิกราคะ จะเป็นผู้กำหนดรู้เท่าทันในกาม

4. มุสาวาทา เวรมณี จะตั้งใจประพฤติ เว้นขาดการพูดปด เว้นขาดการพูดหยาบ เว้นขาดการพูดส่อเสียด เว้นขาดการพูดเพ้อเจ้อ จะพยายามพูดเป็นสารัตถะเป็นธรรม

5. สุราเมรย มัชชะ ปมาทัฏฐานา เวรมณี จะตั้งใจประพฤติ เว้นขาดการเสพติดมัวเมา มีอบายมุขทั้งหลายเป็นต้น มีกามต่อมา มีโลกธรรม 8 อีก และจะเว้นขาดการยึดภวอัตตภาพทั้งปวง

6. วิกาลโภชนา เวรมณี จะตั้งใจประพฤติ เว้นขาดจากอาหารและเครื่องใช้ ที่ควรเว้นควรเลิก จะกินจะใช้ตามที่กำหนด จะเป็นผู้พยายามเป็นผู้มักน้อยและสันโดษ

7. นัจจะคีตะ วาทิตะ วิสูกะทัสนา มาลาคันธะ วิเลปนะ ธารณะ มัณฑนะ วิภูสนฐานา เวรมณี จะตั้งใจประพฤติ เว้นขาดจากท่าทางอันไม่สมควร คำพูดที่มีเสียงสำเนียงอันไม่สมควร เช่น ฟ้อนรำ ดนตรี เป็นต้น เว้นขาดจากดอกไม้ของหอม เครื่องตกแต่งพอกทา เครื่องประดับประดาประดิษฐ์ประดอย เว้นขาดจากฐานะแห่งการแต่งตัว แต่งงามประดิษฐ์ประดอย

8. อุจจาสยนะ มหาสยนา เวรมณี จะตั้งใจประพฤติ เว้นขาดจากที่นั่งที่นอนใหญ่ เว้นขาดจากการรับของใหญ่ เว้นขาดจากการสะสมของใหญ่ ที่สุดเว้นขาดการหลงติดความใหญ่

ศีลทั้งหลายเหล่านี้ หากข้าพเจ้าทั้งหลาย ไม่ตั้งใจประพฤติ ข้าพเจ้าทั้งหลาย ย่อมไม่เจริญ ข้าพเจ้าทั้งหลาย ย่อมไม่ได้ผล ถ้าหากข้าพเจ้าทั้งหลาย ตั้งใจประพฤติ ก็ย่อมได้ ตามธรรมสมควรแก่ธรรม

ดังนั้น ข้าพเจ้าทั้งหลาย จักตั้งใจ ศึกษาฝึกฝน พากเพียรบำเพ็ญ ตามที่หมู่คณะ ได้นำพา ช่วยเหลือเกื้อกูลกันและกัน ด้วยดี ให้สุดความสามารถ

ข้าพเจ้าทั้งหลาย ขอตั้งใจ ปฏิญญาณไว้ ณ โอกาสนี้ ...สาธุ สาธุ สาธุ 

พ่อครูว่า... ไม่ใช่พูดแต่ปากนะ ไม่ใช่ท่องบ่นปฏิญาณแต่เพียงคำพูดออกไปเราต้องเข้าใจความหมายต่างๆ ไม่เข้าใจก็ขอปริ้นท์เอาไปอ่านทบทวน คําปฏิญาณต่างๆที่เราพูดไป เราเข้าใจอย่างไร คำสอนพระพุทธเจ้าเรียกว่า ไตรสิกขา 

3 ไตร สิกขาก็คือการศึกษา สิกขาเป็นภาษาบาลี ศึกษาเป็นภาษาสันสกฤต การศึกษา 3 อย่าง อธิศีล อธิจิต อธิปัญญา หรือ แบ่งออกมา ขยายออกมาเป็น 3 ใน จรณะ 15 ขยายมาเป็น ศีล อปัณณกปฏิปทา 3 และก็สัทธรรม 7 นี่คือ ขยายมาเป็น 3 สิกขา

เมื่อปฏิบัติโดยมีศีลเป็นหัวข้อหลัก อันนี้แหละอาตมาย้ำ พยายามบอกในศีลแต่ละข้อ มันจะต้องมีพันธกิจหรือมีสัมพัทธภาพ กับ อปัณณกปฏิปทา 3 ไม่ได้แยกกันนะ  แยกกันไม่ได้ 

ศีลข้อ 1 เรื่องของสัตว์ คุณจะไม่ฆ่าคุณจะไม่ทำร้ายทำลาย คุณจะไม่เบียดเบียน คุณจะมีแต่กรุณา เอ็นดูกัน เอื้อเฟื้อเจือจานกัน หวังประโยชน์เพื่อสัตว์ทั้งปวงอยู่ ท่านตรัสไว้ชัดในรายละเอียดของศีลข้อ 1 

เพราะฉะนั้นในคนนี่เป็นสัตว์ชนิดที่จะต้องปฏิบัติจัดการปฏิบัติตามศีลของพระพุทธเจ้าสำคัญที่สุด สัตว์เดรัจฉานอาตมาก็พูดแยกให้ฟัง สัตว์เดรัจฉานแต่ละตัว ปล่อยมันไป มันอยู่ตามยถากรรมของมัน เราไม่มีเวลา ไม่มีเวลาจะไปจัดการกับวิบากกรรมของมัน เปลี่ยนแปลงมันไม่ได้ สอนมันไม่ได้ มันเป็น อเวไนยสัตว์แท้ๆ สัตว์เดรัจฉานน่ะ  ไม่ต้องไปก่อวิบากกับมัน โดยที่ไปเกี่ยวข้องกับมัน เอามันมาเลี้ยงเอามันมาฆ่ากินไม่ต้องมันเป็นวิบากทั้งนั้น 

วิบากด้วยรัก เอามันมาเลี้ยง ยิ่งวิบาก เอามันมาใช้งาน คุณใช้งานมันคุณให้มันคุ้มไหม คุณว่าคุณรักมันคุณให้อะไรมันคุ้มไหม คุณเลี้ยงวัวเลี้ยงควาย คุณก็จูงมันไปกินหญ้ามันก็กินของมันเอง แค่คุณจูงไป แต่คุณเอาประโยชน์จากควายเท่าไหร่ เป็นร้อยเป็นพันเป็นหมื่นเป็นแสนเป็นล้าน ดีไม่ดีหลอกคนว่าควายตัวนี้ขาย 3 ล้าน 5 ล้าน ควายบ้าอะไรจะตัวละ 3 ล้าน 5 ล้าน เห็นไหมมันหลอกกัน ไม่รู้จะเอาไปบูชาหรืออย่างไรควาย 3 ล้าน 5 ล้าน พูดไปแล้วอาตมาเหมือนหยาบ ไปพูดว่าเขาแรงๆ ก็ต้องกระแทกแรงๆพวกนี้โง่ซับซ้อนแล้วหลอกอะไรกันนักกันหนา 

เพราะฉะนั้นเรื่องสัตว์เดรัจฉานไม่ต้องไป ปล่อยเขาไปตามยถากรรม ไม่ต้องไปเลี้ยง ไม่ต้องไปรัก ไม่ต้องไปชัง ไม่ต้องไปเอาเขามาใช้แรงงาน ใช้แรงงานคนด้วยกันนี่ ฝึกคนให้มีความสามารถ แต่คนมันเห็นแก่ตัว มันก็ไปเอาแรงงานช้างแรงงานควาย ๆแรงงานม้า พูดอย่างไรมันก็ไม่หยุดกันหรอกเขาก็ทำกันทั้งโลกแล้วมันก็ได้ประโยชน์มันก็เห็นแก่ตัว จะพูดอย่างไรก็บอกไอ้พวกนี้มันบ้า โพธิรักษ์มันบ้า ก็เขาได้ประโยชน์นะ ประโยชน์นี่คือคนเห็นแก่ตัวคุณก็ได้ประโยชน์ แล้วคุณก็ไม่รู้ ซ้อนกรรมวิบาก คุณไปใช้ม้าใช้ควายใช้ช้าง คุณเอาเปรียบมัน กรรมวิบากคุณจะต้องไปเวียนวนอีก เจ้าหนี้ช้างม้าวัวควายที่มันเป็นเจ้าหนี้คุณเพราะคุณไปใช้มัน   ไปเอาเปรียบมัน วิบากกรรมมันก็หมุนเวียนเข้า นี่ยังไม่ใช่ไปกินมันนะกินมันเอาชีวิตมันเลย ไอ้นี่ไปเอาแรงงานมัน (พ่อครูไอตัดออกด้วย) 

ความซับซ้อนของกรรมของวิบากพวกนี้เยอะ ละเอียดลออ ยากที่จะเข้าใจ เพราะฉะนั้นเทวนิยมไม่รู้เรื่องกรรมวิบาก ทางสายเทวนิยมเรื่องโลกีย์เขา ศาสนาอื่น ศาสนาที่ไม่ใช่ศาสนาพุทธ เขาก็วนเวียนอยู่ในวงวัฏสงสาร วนเวียนอะไร ใช้หนี้กัน และกัน 

ได้เปรียบกันก็ไปเป็นผู้อยู่เหนือ ลดลงมาเสียเปรียบมากที่สุดมาอยู่ล่างที่สุด ดูอย่างอินเดีย จนกระทั่งยึดชั้นวรรณะ ชั้นต่ำสุด ชั้นศูทร ต่ำกว่านั้นไม่ต้องพูดเลย จัณฑาล ไม่ต้องพูดเลย ถูกเหยียบย่ำขนาดเหมือนกับไม่ใช่คน เป็นยิ่งกว่าสัตว์ สัตว์เขายังแตะต้องนะ แต่จัณฑาลยิ่งกว่าวัวกับควาย วัวนี้คนอินเดียเขายกมือไหว้นะ แต่จัณฑาลนี้เข้ามาใกล้เข้ามาเหยียบพื้นเหยียบที่เขาใช้น้ำนมล้างเลยนะ ซึ่งมันรุนแรงมากเลยในเรื่องของการแบ่งชั้นวรรณะ 

เพราะฉะนั้น อันนี้เขาอยู่ได้ คนของเขาตั้งพันกว่าล้าน เขาต้องอยู่แบบนี้ แล้วเขาก็ซื่อ อินเดียเป็นพวกซื่อ ยอม ยอมจริงๆเลยนะ ขนาดที่ให้จัณฑาลอาบน้ำชั้นล่าง คนอื่นเขาอาบชั้นบนมา หลายชั้นแล้ว ชั้น พราหมณ์  กษัตริย์ แพศย์ ศูทร เขาขึ้นไปไม่ได้เขาถือว่าละเมิดบาปเป็นเทวนิยม ที่จริงมันก็ดีทำให้ไม่วุ่นวายไม่สับสนไม่แย่งชิง มันก็อยู่กันรอด 

ส่วนฝ่ายคนจีนนั้นฉลาดสายปัญญา ก็มีชั้นวรรณะน้อย ฝ่ายตะวันตก ฝ่ายยุโรปไปเทวนิยมอีกแบบหนึ่ง ไม่ใช่ปัญญานิยม ไม่ใช่สายเอเชีย เขาก็แบ่งชั้นวรรณะของเขาอีกแบบหนึ่ง แบ่งสีผิวแบ่งฐานะ แบ่งอำนาจทางโลกอะไรต่ออะไรกัน เขาแบ่งอีกมุมนึง อีกเหลี่ยมมุมนึง อีกมิตินึงไป เสร็จแล้วมันก็คือเบียดเบียนกันเหยียดกัน 

พระพุทธเจ้าตรัสรู้กันแล้วว่าคนเรามันเหมือนกัน ได้อาการ 32 ได้มาเป็นคนเหมือนกันหมด ไม่ว่าจะเป็นเพศผิวพรรณใด คนอยู่ในฐานะใด ส่วนไหน ซึ่งทางตะวันตก ทางยุโรป เขาก็มีอุดมคติกันนะว่ามีความเสมอภาค ภราดรภาพ สันติภาพ อะไรของเขามี 3 

แต่อาตมาเป็นคนเอามายืนยัน ภาษานี้เป็นภาษาสมัยใหม่ เสมอภาพ ภราดรภาพ สันติภาพ ภาษาสมัยพระพุทธเจ้ายังไม่มีอันนี้ เพราะว่ามันเป็นยุคสมบูรณาญาสิทธิราชย์ จะไปบอกว่าเฮ้ยต้องเสมอภาคได้อย่างไร มันเป็นยุคทาสไม่ได้  มันพูดกันไม่รู้เรื่องหรอก เขายังไม่รู้เรื่องกันนะ คนที่เป็นทาสก็ไม่รู้จักสิทธิของเขา เขาก็เหมือนกับจัณฑาล เขาเป็นทาสเขาไม่มีสิทธิ์หรอก เขาก็เหมือนสมบัติของนาย นายจะฆ่าจะแกงจะอะไรได้หมด กฎหมายก็ยังไม่มี นายทาสสามารถฆ่าลูกทาสได้ เพราะเป็นสมบัติของเขา ยิ่งเป็นพระเจ้าแผ่นดิน เป็นเจ้าของหมดเลย ทั้งนายทั้งลูกทาส แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้ว

ยุคนี้ไม่มีแล้ว แต่ก็ยังแบ่งชั้นที่จะเป็นเจ้าโลก เป็นอำนาจ แต่ก็ยังแบ่งที่จะเป็นเจ้าโลกเป็นอำนาจบาตรใหญ่ มันหมดกันที่ไหนเล่า 

เพราะฉะนั้นใครที่รู้ก่อนมีปฏิภาณหลุดพ้นต้องมาเมตตาเกื้อกูลช่วยเหลือกันสิ ใครเหนือกว่าคนนั้นเสียสละ เพราะฉะนั้น ใครที่รู้ก่อนมีปฏิภาณหลุดพ้นต้องมาเมตตาเกื้อกูลช่วยเหลือกันสิ ใครเหนือกว่าคนนั้นเสียสละ ใครเหนือกว่าคนนั้นยอมรับใช้ อาตมาใช้ศัพท์ถูกแล้วนะผู้ที่เหนือกว่ารับใช้ก็คือช่วยเหลือ ทำงานนั่นแหละ ทำงานช่วยคนที่ด้อยกว่าสิ 

เหมือนพ่อแม่ต้องช่วยลูก ลูกยังอ่อนกว่ายังไม่เป็น ด้อยกว่าพ่อแม่ ก็ต้องช่วย อย่างนี้ต่างหากคือความเจริญ ไอ้คนเหนือกว่าแล้วไปเอาเปรียบคือคนชั่ว 

คุณเหนือกว่าคุณก็ต้องเสียสละช่วยเหลือสิ แต่คุณกลับไปข่มเขาเอาเปรียบเขา  ดีไม่ดีฆ่าเขาเลย อย่างสงครามที่เห็นๆกันอยู่ในสงครามทุกวันนี้ ฆ่า แล้วไอ้ที่เป็นนายซ้อนกันอยู่ในหมู่ของเขา สั่งการ ให้ลูกน้อง ลูกน้องนั่นแหละกลายเป็นทาส นายคือนายทาส ให้ลูกน้องไปตาย ไอ้นายอยู่ 

อาตมาพูดให้ผิดไหม และมันก็เป็นอยู่อย่างนั้น เพราะ ฉะนั้นผู้ที่สูงกว่าเหนือกว่าต้องมาทำงานรับใช้ ไม่ใช่รับจ้างนะ อาตมาพยายามแยกศัพท์คำนี้อยู่ ไม่ใช่ไปรับจ้าง เอาสิ่งตอบแทนจากคนที่เราไปทำงานให้เขา ไม่ใช่ เสียสละจริงๆเลยเพราะมันเป็นสัจจะ คนเหนือกว่า เก่งกว่า รู้กว่า ฉลาดกว่า อะไรก็แล้วแต่ ก็ต้องช่วยคนที่เขาด้อยกว่า ไม่ใช่ไปข่มไปเบ่งดีไม่ดีเอาเปรียบไปฆ่าทิ้งเลย ฆ่าผัวมันเสียเอาเมียมันมาอย่างนี้ 

ยุคนี้เป็นยุคอยู่ร่วมกันช่วยเหลือกันไม่ใช่ไปเข่นฆ่ากัน มันยุคเจริญแล้ว แต่มันก็ซ้อนอยู่ คนเจริญมันเจริญถึงขีดโลกุตระ แต่คนยังโง่มันยังโง่ดักดานมันจะฆ่าแกงกัน ยังไม่หยุดเลย แต่มันก็ยับยั้ง ซึ่งอาตมาก็พูดไปแล้วสงครามโลกมันไม่เกิดหรอก เพราะมันมีปฏิภาณรู้แล้วมีไหวพริบรู้แล้ว ถ้าเกิดสงครามโลกครั้งนี้หมด โลกนี้หมดแหละ ดีไม่ดีครึ่งค่อนโลกไม่เหลือ บางประเทศหมดเกลี้ยงประเทศเลย บางประเทศก็มีเศษเหลือไม่ตาย มีบารมีรอด 

สมัยโบราณเขาก็ทำอย่างนี้มาหยาบๆแล้วสมัยนี้มันซ่อนละเอียดกว่านั้น สมัยก่อนก็ทำอย่างนั้น เพราะฉะนั้นเราไม่ทำอย่างนั้นเราอยู่ด้วยกันอย่างมีอุดมคติ Globalization ไม่ต้องมีขีดคั่นทุกประเทศในโลก ไม่มีขีดคั่นไปมาได้ไม่ต้องมีวีซ่าไม่ต้องมีพาสปอร์ต ไม่ต้องมีอะไรต่ออะไรเป็นอุดมคติ ซึ่งมันทำไม่ได้หรอก มันต้องมีกฎเกณฑ์ที่จะต้องร่วมกัน คนที่เห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้รุนแรงด้วย ขืนปล่อยอย่างนี้จะเป็นยังไง Chaos หมดเลยวุ่นวายตายชัก ไม่มีระบบระเบียบอะไรเลย คุมไม่ได้หรอก บรรลัยจักรหมด 

เพราะฉะนั้นก็ต้องอยู่กันอย่างจิตวิญญาณเป็นประธาน จิตวิญญาณเห็นผู้ด้อยกว่าเราก็ต้องเกื้อกูลช่วยเหลือเสียสละ ศาสนาพุทธสอนถึงขั้นนี้ ศาสนาคริสต์เขาบอกว่าเขาตบแก้มซ้ายเราก็ยื่นแก้มขวาให้เขาตบอีกที แต่ศาสนาพุทธนี้แม้แต่เขาจะฆ่าเราเราก็ยอม เขาตัดแขนเราก็ยังดีนะ เขายังไม่เอาเลื่อยมาเลื่อยตัว เขาเลื่อยตัวก็ยังดีนะขาดส่วนขาส่วนแขนไปก็ยังดีที่เขาไม่เอาชีวิต เขามาเอาชีวิตก็มาเอาชีวิตไปไม่ต้องไปอาฆาตมาดร้ายกัน 

นี่อาตมากำลังจะเริ่มอธิบายธรรมะที่จะพยายามอธิบายความซับซ้อนใน 13 สูตร ในเล่มนี้ที่ผู้รู้โบราณท่านเรียบเรียงเอาไว้ในพระไตรปิฎก ได้เห็นความเกี่ยวเนื่องสัมพันธ์  สลับซับซ้อนสัมผัสกันอย่างซับซ้อนหลายเหลี่ยมหลายมุม ตามที่มีเวลา 6-7 วันที่จะพูด ไม่พูดแล้ว ที่จริงอาตมาถูกริบไป วันนี้ไปแล้ว อีก 3 วัน โอ้โห..แล้ว 3 วันมันจะอธิบายหมดเลย 

ชีวิตของคน อาตมาเห็นแล้วว่า ศึกษา ศึกษาไปเถอะ แล้วโดยเฉพาะความรู้ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงค้นพบแล้วเอามาตรัสให้พวกเรารู้ เรียกว่าตรัสรู้ พระพุทธเจ้าเอาที่ท่านรู้มาตรัสมาพูดมาอธิบายมาบอก ให้เราได้รู้ตามก็เลยมีคำรวมไว้เอามาสมาสกันเข้าไปเป็น คำเดียวคือตรัสรู้ ให้พวกเราได้รู้สิ่งที่ท่านตรัสหรือท่านตรัสสิ่งที่ท่านได้รู้มาก่อนแล้วให้คนอื่นได้รู้ตามเอาไปปฏิบัติตามบรรลุผลตาม 

นี่คือเรื่องของคน เรื่องของมนุษยชาติ เป็นสิ่งที่ประเสริฐสุดเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในเรื่องของความเป็นมนุษย์ ไอ้ไปอยู่เหนือกัน ฆ่ากันแกงกัน มีอำนาจบาตรใหญ่เป็นเจ้าโลกนั้นมันเก่าโบราณแล้ว มันตั้งแต่ยุคดึกดำบรรพ์มาตั้งแต่ผีตองเหลืองก็ยังไม่ดุไม่ฆ่ากัน ต้องเป็นยุคคนเถื่อน จนกระทั่งนึกว่ามันเจริญมาแย่งมาฆ่ามาแสดงอำนาจสมัยเจ็งกิสข่าน สมัยอเล็กซานเดอร์มหาราชล่าอาณาจักร ล่าเมืองขึ้น ไอ้นั่นมันเก่าแก่เห็น เดี๋ยวนี้ก็ยังเก่าแก่จะล่าเมืองขึ้น เป็นแต่เพียงวาทกรรมเปลี่ยนแปลงว่าฉันช่วยคุณอาตมาถึงบอกว่า เลวที่สุดในแผ่นดินคือหากินบนคำว่าช่วยเขา ขี้หมาเน่าๆไงครับ มันไม่ได้เรื่องเลย มันก็ใช้แต่วาทกรรมโวหารภาษาพูดไป ว่าไอ้เรื่องภาษาโวหารนี้ อาตมามีสำนวนหนึ่งว่า เขาพูดมาเอา 5 หาร ถ้าหารไม่ลงตัวโยนทิ้ง ก็ไม่รู้ความหมายเก่าๆเป็นอะไร พอพูดมาเอา 5 หาร หารไม่ลงตัวก็โยนทิ้ง ไม่รู้หมายความว่าอะไรเหมือนกัน 

คือเอามาไตร่ตรองวิจัยแยกแยะดูให้ชัดเจน ว่าไอ้ที่พูดมานั้นมันหมายถึงอะไรกันแน่ละเอียดลออ แล้วมันซับซ้อนลึกซึ้งอยู่ในนั้นอย่างไร มาดูดีๆมันมีอะไรซ่อนกลซ่อนเชิงอยู่ในนั้น คนเรานี่นะมีอะไรซ่อนกลหรือซ่อนเชิงอยู่ โดยรู้ตัวก็ดีเจตนาจะซ่อน โดยไม่รู้ตัวก็ดีก็คิดว่าจะเอาเปรียบเอารัด มันเห็นแก่ตัวจะเป็นอย่างนั้น โดยไม่รู้ตัวก็ต้องเอาเปรียบให้ได้ก็มี 

เพราะฉะนั้นคนที่รู้แล้วไม่เอาเปรียบ รู้ตัวอย่าไปทำ เสียสละดีกว่าประเสริฐกว่า เอาเปรียบเลว เกื้อกูลผู้อื่น ดี

พระพุทธเจ้ามาสอนคน. มาให้คนพิสูจน์จนกระทั่งไม่มีตัว ไม่มีสมบัติ อะไรต้องเป็นของตัวเลย แล้วก็มีความขยัน เพราะฉะนั้น วรรณะ 9 จึงจบด้วย วิริยารัมภะ อปจยะ

อปจยะ คือ ไม่มีอะไรเป็นของตัวแล้วไม่สะสม แต่เป็นคนขยันสร้างสรรค์ สร้างสรรค์แล้วก็เสียสละ สร้างแล้วก็ให้เอาไปให้หมด สร้างแล้วให้หมดสร้างมาเท่าไหร่ให้หมด ที่อาตมาใช้ศัพท์ว่าเสียภาษี 100% ให้หมดให้ไปไหน ถ้าไม่กระจายก็รวมเป็นกองกลาง ให้ไปแล้วสะพัดไม่มีที่พักเลย มันก็กระจายไปทั่วถึงกันไม่มีที่เก็บ แต่เมื่อสะพัดไปแล้วมันมีที่พักก็เป็นกองกลาง แล้วกองกลางก็จัดการสะพัดอีกทีนึง พวกเราก็แบ่งกินแบ่งใช้จากกองกลาง กองกลางก็จะมีความอุดมสมบูรณ์เพราะคนสร้างเป็นคนกินน้อยใช้น้อย จึงมีส่วนเหลือส่วนเกิน แล้วส่วนเหลือส่วนเกินก็กองรวมอยู่ในกองกลาง 

คุณคนหนึ่งมีแรงงานทำงานแล้วตีราคาแล้วประมาณ 1,000 คุณกินใช้แค่ 200 ก็เหลืออีกตั้ง 800 คนหนึ่ง 800 มี 2 คน 1,600  มี 3 คนก็ 2,400 มี 5 คน 10 คน 20 คนเข้าไปมันก็เยอะ เพราะฉะนั้นกองกลางของคนจนมาก มาก

เพราะฉะนั้นเอามาสร้างของส่วนกลาง ของที่ร่วมกันใช้ร่วมกันอาศัย เรียกว่าสาธารณูปโภค มันก็ดูมีอุดมสมบูรณ์แข็งแรง อย่างบ้านราชเรา ตอนนี้เอาสายไฟฟ้าลงดินหมด เอาท่อร้อยลงใต้ดินหมด ไม่ให้มันรกรุงรัง เสาไฟฟ้าเอาออกหมด แพงนะ เราทำได้คนไม่ค่อยรู้หรอกแต่พวกเรารู้กัน แต่สายทางด้านโยธาเขารู้ทั้งนั้น เอาสายไฟฟ้าลงดินมันแพง เราทำได้ บ้านราชเราทำแล้ว เอาลงดิน โดยเฉพาะเรื่องส่วนกลางส่วนไหนทำแล้ว ส่วนนอกไปรัศมีนั้นไม่ใช่เราทีเดียว แต่ในส่วนที่เราเป็นสิทธิ์ของเรา  เราลงหมดแล้วหมดไปหลายล้านเราก็ทำ เรียบร้อยปลอดภัยด้วย สายแรงสูงข้างบนมันไม่ดีไม่ปลอดภัย ดีไม่ดีงูพาดก็ช็อตก็ไม่ดีอีก ตัวเองงูก็ตาย มันทั้งไม่สวยไม่งามไม่สมบูรณ์แบบ แต่ไอ้นี่สมบูรณ์แบบ อะไรอย่างนี้เป็นต้น 

สิ่งที่เราทำได้ในพวกเรานี้ เป็นคนจนนะ คนไม่มีเงินนะไม่ใช่พูดเล่นมันไม่มีจริงๆไม่ได้เอามากอบมาโกยไม่ได้เอามาสะมาสม เรามีแต่ทำแล้วสะพัด เป็นแต่เพียงมีเหลือ  ก็หมุนเป็นคงคลังนิดหน่อย พอสะพัดเป็นประจำวันประจำเดือนประจำปีพอเป็นไป เราก็ประมาณมัตตัญญุตาให้มันได้สัดส่วน ไม่ขาดไม่รันช็อต Cover ดีก็เป็นต่อไปเราก็ทำของเรา มันเป็นความฉลาดที่เรารู้ว่าเราจะทำกับสังคม โดยเฉพาะที่สังคมเรารับผิดชอบ สังคมที่เราต้องดูแลช่วยเหลือ 

อโศกพยายามจะช่วยเหลือ ในๆ ที่เป็นชาวอโศกขยายออกไป แต่อุดมคติของชาวอโศกมันไปขัดแย้งกับอุดมคติของคนข้างนอกเขา แม้แต่ เถรสมาคม. เขาเป็นพวกศาสนาด้วยยังขัดแย้ง เพราะเขาไม่เอามาจน เพราะเขาไม่เอาไม่มียศไม่มีศักดิ์ เขายังมีโลกธรรม เขายังมี  ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข เขายังเสพสุขด้วย กาม เสพสุขด้วย ลาภยศสรรเสริญ เสพสุขด้วยอัตตา ที่เขายังไม่รู้ตัว เขายังทำเต็มรูปอยู่เลยเห็นชัดๆ แต่จะไปว่าเขาทีเดียวเสียก็ไม่ได้ เพราะเขาไม่ได้เป็นต้นตัวกลาง มันเสื่อมกันมาตั้งแต่นานแล้ว มาถึงวันนี้เขาก็รับเชื้อ 

50 กว่าปีอาตมาแก้ไขปรับปรุงมาเป็นโลกุตระได้แค่นี้ ไม่มีคนชมอาตมา มีพวกคุณเห็นคุณค่าชม ชม สุดเกล้าสุดเศียร พูดยกยออาตมาจนกระทั่งคนอื่นเขาจะอ้วกแตกตาย โพธิรักษ์มันอะไรกันนะมีคนยกย่อง แหม โพธิรักษ์ก็ ดังปึง ภาษาอีสานแปลว่าหน้าบาน จมูกบาน ปึ่งออกมาโตออกมา ศัพท์ที่รู้กันทั่วคือหน้าบานที่แท้ก็ระบบการออกมาเรื่อยๆ แหม จงดีใจไม่ได้รับคำยกย่องชมเชย 

อาตมาพอรู้ตัวเองว่าคำยกยอยกย่อง อาตมาจะยินดีด้วยคำยกยอยกย่องหรือ ถ้าอาตมายินดีในคำยกยอยกย่องนั้นอาตมาก็เป็นขบถ ขบถต่อพระพุทธเจ้า อย่างแน่แท้ 

ในพรหมชาลสูตร...

 พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนพวกอื่นจะพึงกล่าวติเรา ติพระธรรมติพระสงฆ์ ในคำที่เขากล่าวตินั้น คำที่ไม่จริง เธอทั้งหลายควรแก้ให้เห็นโดยความไม่เป็นจริงว่านั่นไม่จริง แม้เพราะเหตุนี้ นั่นไม่แท้ แม้เพราะเหตุนี้ แม้นั่นก็ไม่มีในเราทั้งหลาย และคำนั้นจะหาไม่ได้ในเราทั้งหลาย 

พ่อครูว่า... คนเขาอยากจะทราบเราก็เปิดเผยให้ดูให้เห็น เปลือยให้เห็นเลย ไม่ใช่คำหยาบนะ 

ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนพวกอื่นจะพึงกล่าวชมเรา ชมพระธรรมชมพระสงฆ์ เธอทั้งหลายไม่ควรเบิกบานใจ ไม่ควรดีใจ ไม่ควรกระเหิมใจในคำชมนั้น

ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนพวกอื่นจะพึงกล่าวชมเรา ชมพระธรรม ชมพระสงฆ์ ดูกรภิกษุทั้งหลายถ้าเธอทั้งหลายจักเบิกบานใจ จักดีใจ จักกระเหิมใจในคำชมนั้น อันตรายจะพึงมีแก่เธอทั้งหลายเพราะเหตุนั้นเป็นแน่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนพวกอื่นจะพึงกล่าวชมเรา ชมพระธรรม หรือชมพระสงฆ์ ในคำชมนั้น คำที่จริง เธอทั้งหลายควรปฏิญาณให้เห็นโดยความเป็นจริงว่า นั่นจริงแม้เพราะเหตุนี้ นั่นแท้ แม้เพราะเหตุนี้ แม้คำนั้นก็มีในเราทั้งหลาย และคำนั้นจะหาได้ในเราทั้งหลาย.

พ่อครูว่า... คำตรัสพระพุทธเจ้าในพารากราฟนี้มีแค่นี้ อาตมาทำตามคำสอนพระอนุสาสนีย์ของพระพุทธเจ้าทั้งสิ้น คนชมอาตมา อาตมาก็ฟัง อ้อ มี ก็จบในตัว ไม่คัดค้านจะชมก็ชมไปแต่ทุกข์แล้ว 

เขาติ มีในเราอันใด เราก็แก้เสีย ปรับปรุงตัวเสียขอบคุณเขา กราบเขาเลยเขาติเราถูกมันเป็นคุณค่าประโยชน์แก่เราเหลือเกิน เราโง่ ไม่รู้ตัวให้เขามาบอกให้เขามามองให้ ก็กราบขอบคุณเขาที่เขาติ

เพราะฉะนั้นคำติจึงเป็นคุณค่าอย่างยิ่ง คำชมนั้นพระพุทธเจ้าบอกว่า เป็นคำเลวร้ายไม่เกิดความเจริญอะไรแก่เราเลย คิดดูสิเป็นความจริง คำติเป็นความจริงมีคุณค่า คำชมเป็นคำไร้ค่า แต่คนไปชอบคำชมคำสรรเสริญยกย่องจึงซวย 

จบ 

ที่มา ที่ไป

พ่อครูเทศน์เปิดงาน ปฏิญาณศีล 8 งานพุทธาภิเษกฯครั้งที่ 47 ปฐมอโศก

วันอาทิตย์ที่ 5 มีนาคม 2566 ที่บวรปฐมอโศก ขึ้น14 ค่ำ

เวลาบันทึก 07 มีนาคม 2566 ( 07:29:17 )

รายละเอียด

660306 พ่อครูเทศน์วันมาฆบูชา งานพุทธาภิเษกฯครั้งที่ 47 ปฐมอโศก

https://www.boonniyom.net/53017.html

ดาวโหลดเอกสารที่                                                                                                          

https://docs.google.com/document/d/1s7_ik-G1hqHUngU-moaRSAw3d_BRirM-P5I5si2v5Vg/edit?usp=sharing                             

ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/1YP9xWA1p0IGmoBr3D3k_R1vDu2Hi2BN4/view?usp=share_link 

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/jZSHqedUfCc 

และ https://fb.watch/j5DMSVhWhT/ 

พ่อครูว่า... เจริญธรรมทุกๆคน วันนี้วันจันทร์ที่ 6 มีนาคม 2566 ที่บวรปฐมอโศก วันที่ 6 พ.ศ. ก็ 66 ขึ้น 15 ค่ำเดือน 4 ปีเถาะ วันนี้นับเป็นวันมาฆบูชา มาเดือน 4 แล้ว แต่ก็ทางจันทรคติเขายังต้องให้กำหนดนับเอาวันนี้เป็นวันมาฆบูชา เป็นวันสำคัญ 

วันมาฆบูชาเขาถือว่าเป็นวันที่พระจันทร์เต็มดวงที่สุด กลมที่สุด สว่างที่สุด ในหนึ่งปี หมุนเวียนมาบรรจบครบกัน 12 เดือน วันที่ลงตัวที่สุดที่พระจันทร์จะแสดงตัวต่อโลก โลกลูกนี้ ก็ถือว่า วันขึ้น 15 ค่ำเดือนมาฆะ ทางจันทรคติเขามาก่อน สุริยคติ เขาก็กำหนดกันไว้มานานแล้ว ก็ได้อย่างนั้น

เอา วันนี้อาตมาก็เตรียมเรื่องที่จะเอามาบรรยาย เอาไว้ สำหรับวันนี้ ก็จะเป็นเรื่องเก๊าเก่า เป็นเรื่องสามเส้า ของคำสอนศาสนาพุทธ คือ ทาน ศีล ภาวนา กับ ศีล สมาธิ ปัญญา 3 เส้าของ 2 นัยยะนี้ มีนัยยะสำคัญที่ต่างกัน เหลื่อมกันอยู่ หมุนรอบเชิงซ้อนอยู่ เดี๋ยวค่อยขยายความ เดี๋ยวค่อยอธิบาย

นักกลอนนอนเปล่าก็เศร้าใจ เขียนมาให้อาตมาในวันมาฆบูชานี้อยู่ 2 ราย ซึ่งก็เหมือนรายเดียว คือ ท่านสมณะเด่นตะวัน กับเพื่อนของท่านเด่นตะวัน 

“มาฆบูชาวันนี้”

@วันมาฆบูชานั้นสำคัญไฉน

ชาวพุทธไทยควรระลึกควรศึกษา

ขึ้นสิบห้าค่ำเดือนสี่หกมีนา

พระศาสดาสอนธรรมสามประการ

@เรียกกันว่าโอวาทปาติโมกข์

พุทธศาสน์ทั่วโลกแผ่ไพศาล

ศาสดาทุกยุคทุกกัปกาล

ทรงประทานประกาศโอวาทมา

@สัพพะ ปาปัสสะอะกะระณัง.  

จงหยุดยั้งชั่วบาปถือศีลห้า

กุสะลัสสูปะสัมปะทา 

สร้างกุศลบุญญาพร้อมเพริดแพรว 

@สะจิตตะปะริโยทะปะนัง

อย่าหยุดยั้งชำระใจให้ผ่องแผ้ว

พระพุทธองค์บัญญัติไว้ให้เป็นแนว

จงแน่แน่วน้อมนำทำความดี

@ทั้งเป็นวันจาตุรงคสันนิบาต

วันประหลาดเกิดอัศจรรย์ขึ้นทั้งสี่

หนึ่งเป็นวันมาฆะฤกษ์พอดี

สองสาวกล้วนมีแต่อรหันต์

@สามเป็นเอหิภิกขุอุปสัมปทา

สี่ท่านมาโดยมิได้นัดหมายนั่น

มาชุมนุมนอบน้อมพร้อมเพรียงกัน

ตั้งหนึ่งพันสองร้อยห้าสิบองค์

พ่อครูว่า... นี่ของท่านสมณะเด่นตะวัน ก็เป็นการทบทวนความจำว่าวันมาฆบูชาคืออะไร มีความสำคัญไฉนเท่าที่ได้เรียนรู้กันมาแล้ว ส่วนอีกอันหนึ่งของเพื่อนท่านเด่นตะวัน 

๏ สวัสดีกันวันมาฆะหกมีนาจ้ะ !

จงได้ใฝ่รู้ดูกัน.

๏ อันวันเพ็ญเดือนสี่นั้น ก็อาจเป็นวัน-

"มาฆะ"สพร่างพรรณราย.

๏ อัน"มาฆะ"อย่าคิดง่ายง่าย จงรู้ความหมาย

มิใช่อ้างอวดตำราใด.

๏ จาตุรงค์องค์สี่อะไร ท่องจำทำไม

ไร้เหตุไร้ผลเที่ยงตรง.

๏ พันสองร้อยห้าสิบองค์ ท่องไร้สาระ,งง.!

ไม่เห็นต้องมาแจกแจง.

๏ เป็นวันพุทธองค์สำแดง โอวาทฯ บ่แคลง

เพื่อพุทธศาสนาบวร.

๏ ไม่ใช่วันที่สั่งสอนเรื่อง"รัก"สุนทร

แห่งพุทธศาสนิกชน.

๏ เพ้อเจ้อกันจนลานลน บ้ากันเสียจน

ไม่ดูเหตุผลต้นปลาย.

๏ เห็นฝรั่งมี"วาเล็นไทน์"  ก็คิดง่ายง่าย

เพื่ออวดตะแบงแข่งเขา.

๏ เป็นพุทธต้องไม่ดูเบา เรื่องโมหะเขลา

อย่ามืดมึนมัวชั่วทราม.

๏ วันนี้ระลึกคุณงาม ที่เกิดสังฆาราม

เพื่อสืบศาสนาดำรง.

๏ ชาวพุทธต้องใจมั่นคง มีสติเที่ยงตรง

ไม่หลงเลี้ยวสู่อบาย.

๏ สิ่งชั่วอย่ามา-กล้ำกราย สิ่งดีใดหมาย

จงมาสู่ท่านพลันเทอญ.๚ะ๛

พ่อครูว่า... อ้าว เอาความก็ได้ความ จะพยายามเป็นนักกวี ก็ฝึกอีกเยอะๆษหน่อย ตามที่อาตมาว่า อาตมาก็เป็น ไม่มีใครว่าอาตมาเป็นนักกวีหรอกแต่ว่าอาตมาก็สนใจและฝึกฝนเรื่องกวีการนี้มาตั้งแต่อายุ 10 กว่าขวบ ตั้งแต่เรียน ม. 3 ม. 4 ซึ่งเป็นมัธยมโบราณนะ โบราณนี้จบป. 4 แล้วขึ้นมา ม.1 ม.2 ม.3 รวมแล้วมันก็ประมาณไหนล่ะ ก็ประมาณมัธยม1 ของยุคนี้ ไม่ต้องพูดอายุเพราะอาตมาริอาจทำอะไรมาตั้งแต่เด็กๆอายุน้อยๆ เกินวัย เพราะฉะนั้นมาแต่งกาพย์กลอนมาแต่งเพลงตั้งแต่อายุน้อย ทำอะไรมาได้ก่อน โตกว่าอายุ 

ทาน ศีล ภาวนา ให้เป็น ศีล สมาธิ ปัญญา 

พ่อครูว่า... เอา มาเข้าเรื่อง ที่อาตมาจะเทศน์วันนี้ ตั้งใจจะเทศน์ก็คือ เรื่องทาน ศีล ภาวนา เป็นหลัก ทีนี้ก็มามีศีล สมาธิ ปัญญา หรือ อธิศีล อธิจิต อธิปัญญา 

ทานศีลภาวนานั้นมันเป็นกรอบใหญ่ของการปฏิบัติธรรมทั้งหมดของศาสนาพุทธ ทีนี้ เจาะลึกซ้อนเข้าไปอีกก็ให้ปฏิบัติ อธิศีล  ทานศีลภาวนารวมหมด ทานศีลภาวนา คือการเกิดผลเจาะเข้าไปเป็นศีลสมาธิปัญญา หรือ ตัวภาคปฏิบัติก็คือ อธิศีล อธิจิต อธิปัญญา แล้วมีผลเป็น อธิมุติ  และยังแถมมีวิมุติญาณทัสนะอีกให้ครบ 

อาตมาวันนี้จะขยายตัวหลักๆคือ ทาน ศีล ภาวนา ที่เป็นศาสนาพุทธที่สัมมาทิฏฐิ 

ทาน ศีล ภาวนา ที่ท่านผู้รู้ชาวพุทธยุคนี้ได้อธิบายกัน ก็มักจะอธิบายแยกกันไป ไม่มีปฏิสัมพัทธ์หรือว่าไม่มีปฏิสัมพันธ์กันอย่างที่มันควรจะเป็น 

ที่สำคัญอย่างยิ่งก็คือได้เข้าใจผิดโดยไปแยก ภาวนาออกไปเป็นการปฏิบัติ ภาวนากลายเป็นการปฏิบัติชนิดหนึ่ง เขาแยกอย่างนั้นเลยในหมู่พวกนักปฏิบัติทั้งหลายแหล่ ไม่ว่าจะเป็นการปฏิบัติผิด คือพวกนักปฏิบัติที่หลับตา นักปฏิบัติที่หลับตานี่แหละจะเป็นคนที่ใช้คำนี้มาก บอกว่าไปภาวนาๆ ก็คือให้ไปปฏิบัติ แล้วไปปฏิบัติ สรุปง่ายๆก็คือไปนั่งหลับตา 

เพราะฉะนั้นแทบจะใช้ได้เลยว่าคำว่า ภาวนา คือไปหลับตา ปฏิบัติเข้า ปฏิบัติอย่างเดียวไม่ต้องลืมตา ไม่ต้องคิดอะไรด้วยนะ อย่าคิดอะไรปฏิบัติเข้าไปแล้วจะรู้หมดเลย ปัญญาจะเกิดในนั้นหมด นี่ เขาอย่างนี้เลย 

ที่จริง สู่แดนธรรม เขาเคยไปคลุกคลีกับหมู่ใหญ่มา เคยเป็นลูกศิษย์ทางสายนั่งหลับตามา น่าจะเป็นลูกคู่ทีเดียว วันนี้เขามา มา เอาไมโครโฟนมานั่งนี่จะได้เป็นคู่สอย 

เพราะฉะนั้นคำว่าภาวนาก็เลยไปหมายเอาว่า การนั่งหลับตาสะกดจิตเข้าไปๆๆ ให้จิตสงบนิ่งนิ่งๆให้ได้ให้ชำนาญ ให้เก่ง ให้อยู่ได้นานๆๆๆๆ เหมือน อาฬารดาบส อุทกดาบส ที่เป็นต้นตระกูลของการนั่งหลับตาอยู่ในประวัติศาสตร์ของศาสนาพุทธ ซึ่งพระพุทธเจ้าเองก็เคยไปหลงว่า ศาสนาพุทธตอนแรกท่านยังเป็น ลิงลมอมข้าวพอง 

ท่านก็ว่าอย่างไรหนอก็ทบทวนดู เมื่อบรรลุแล้ว ไปค้นดูว่าใครหนอที่เรา จะพอนำพาได้ ก็ไปนึกถึง อาฬารดาบส อุทกดาบส ออก ก็ไปหา จะไปหา อาฬารดาบส อุทกดาบส อ้าว ตายแล้ว ระลึกถึงแต่ว่าตายแล้วทั้งคู่ ท่านรู้ด้วยญานของท่าน คือมันมีสัมพันธ์มาตั้งแต่ปางก่อน ตายแล้ว ท่านก็อุทานขึ้น ฉิบหายแล้วหนอ อาจารย์ใหญ่ของการนั่งหลับตาสะกดจิต อาฬารดาบส อุทกดาบส เป็นต้นตระกูลนั่งหลับตา อาฬารดาบส ได้แค่ฌานที่ 7 อุทกดาบส ได้ ฌานที่ 8  

ของฤาษีนั่งสะกดจิตเป็นสมถะและเขาจะได้ฌานที่ 7 คือดับ อากิญจัญญายตนะ หลับสนิท ไม่มีความรู้สึกนิดหนึ่งน้อยหนึ่งก็ไม่มีความรู้สึก หมายความว่าอะไร หมายความว่าเขาดับสัญญาเป็น อสัญญีสัตว์ ได้สนิทสุดเลย ดับได้สนิทสุด ไม่รู้อะไรเลย อาฬารดาบส ได้ฌาน 7 ถึงขั้น อากิญจัญญายตนะ คือ ไม่มีแล้วแม้แต่นิดแต่น้อย ดับได้นิ่งสนิทไม่นึกไม่คิดอะไรเลย คือดับแต่แค่สัญญา 

ส่วน อุทกดาบส นั้น ดับได้อย่าง อาฬารดาบส ได้ ฌาน 7 แต่สะกดไว้ มันก็มีแวบระลึกดูตัวขึ้นมานิดหนึ่ง แต่วิธีของนั่งสะกดจิตดับ ถ้ารู้แล้วให้ดับความรู้นั้น ก็ดับลงไปคือสัญญามันระลึกรู้มันกำหนดรู้ขึ้นมา ก็ดับลงไปอีก ก็คือจบที่ อสัญญีสัตว์ อยู่ดี ก็ดับอีกก็ดับได้ นานที่สุดนานกว่า อาฬารดาบส เท่านี้ มันไม่มีจบ มันไม่ได้ไปดับที่เหตุ มันไม่ได้ไปดับที่กิเลส มันไปทำความมืด เรียกว่า กิณหา ความดำ ความมืด เอาตัวเองทำความดำความมืดให้แก่ตัวเองเป็นที่สุดเรียกว่าจบได้แค่ กิณหา แล้วก็ไปหลงเห็นว่า กิณหา หรือความดำความมืดนี้เป็นที่สุดแห่งที่สุดของนิโรธ ดับสนิท แล้วก็หลงว่าตรงนี้คือ นิพพาน ก็ไปยินดีอยู่ตรงนี้ จึงเรียกด้วยบัญญัติภาษาว่าเป็น สุภกิณหา

สุภะ แปลว่า ดี น่าได้น่าเป็นตรงจุดนี้แหละ สุภกิณหา เขาก็ได้ตรงนี้แหละ แต่ถ้าจริงแล้ว สุภกิณหาอย่างสัมมาทิฏฐิมันคนละเรื่องกัน 

สัมมาทิฏฐิรู้ดีว่า ความมืด คือ ความมืด ความดำคือความดำ ส่วนกิเลสหมดเกลี้ยง มันสว่างรู้ทั่ว รู้แจ้งโลกรู้ครบหมดทุกอย่าง มันคนละอย่างคนละกลับกัน หันหลังชนกัน คนละด้านเลย อันหนึ่งดำมืดไม่รู้เรื่อง จมดิ่งไปเป็น อาฬารดาบส อุทกดาบส สะกดจิตไว้ได้นานดำมืด ทำให้จิตนี้มันหยุดหน้าที่ของมัน ทำให้จิตหยุดหน้าที่หมดเลยทั้งเวทนา สัญญา สังขารวิญญาณ กลายเป็น รูป จึงเรียกว่า รูปพรหม พรหมลูกฟัก เหมือนลูกฟักกลิ้งโค่โล่อยู่ตรงนั้น ไม่รู้เรื่องอะไรเลยใครจะกลิ้งไปอย่างไร เขาก็อยู่ของเขา จะเอาไปผ่าไปแกงก็ไม่รู้เรื่อง ได้แค่นั้น ไม่ใช่การบรรลุธรรม ไม่ใช่อริยสัจ รู้จักเหตุดับเหตุ 

ถ้าศาสนาพุทธที่สัมมาทิฏฐิแล้วการบรรลุธรรมนิโรธหรือนิพพานนั้น ยิ่งรู้แจ้ง ยิ่งรู้ครบยิ่งรู้โลกเปิดโลก ไม่ใช่ดับมันตรงกันข้ามคนละเรื่องเลย มืดสุด แต่ของพุทธนั้นสว่างสุด ของสายที่ตรงกันข้ามกันหรือหลับตาปฏิบัติ คือคู่เลย เป็นคู่ของพวกสัมมาทิฏฐิกับมิจฉาทิฏฐิเลย 

สัมมาทิฏฐิก็คือเปิดตาปฏิบัติตามจรณะ 15 วิชชา 8 ส่วนผู้ที่ดับหลับตานี้ไม่มีจรณะ 15 วิชชา 8 แม้ที่สุด ศีล เป็นต้น ศีล สมาธิ ปัญญา เขาก็หัวแหลกหัวแตกหมดเลย 

ศีลก็ไปอีกอย่างหนึ่ง สมาธิก็แยกไปอีกอย่างหนึ่ง  ปัญญาก็แยกไปอีกอย่างหนึ่ง ศีล ก็เป็น สีลัพพตปรามาส กลายเป็นจารีตประเพณี สมาธิก็ไปนั่งหลับตาเอาแบบ อาฬารดาบส อุทกดาบส ปัญญาก็ไปเป็นตรรกศาสตร์ ไปเป็นความปรุงแต่งความคิดเป็นโลกจินตา เป็นสายมหายาน ที่โอ้โห ความคิดแตกหน่อต่อไปไกล รู้มากมาย แล้วมันไม่มีที่จบหรอกเรียกว่าโลกจินตา เป็นความรู้แบบโลกๆ ไม่มีจบ เป็นความรู้ปากกรวยออกนอกโลกไปหาจักรวาล ไม่มีที่ไปหาไม่มีที่จบ น่าสงสารที่สุด ขออภัยวันนี้ต้องกล่าวพาดพิงถึงอย่างท่านประยุทธ์ ปยุตโต ท่านเป็นภันเตบวชก่อนอาตมา อายุน้อยกว่าอาตมา 4-5 ปี แต่บวชก่อนก็ต้องไหว้ท่าน 

แล้วท่านก็มีความรู้มากเป็นผู้รู้ เป็นเลินเนจแมน (Learned man)  เป็นผู้ศึกษามาก รู้มากท่องจำพุทธพจน์ได้มาก สอน สาธยายอยู่ก็มาก รู้มากท่องจำได้มาก สาธยายอยู่มากสอนมาก แต่ ท่านไม่ได้บรรลุธรรม ขออภัยที่กล่าวความจริงนี้ ไม่บรรลุในชาตินี้ เข้าหลักเกณฑ์เป็น ปทปรมบุคคล ไม่ใช่ไม่รู้นะ แต่รู้มากจนสรุปไม่ลงหาจุดสำคัญ 

เริ่มตั้งแต่รู้จักกายอย่างสัมมาทิฏฐิหรือยัง จับความเป็น สักกะ สักกายะของตน ตั้งแต่เริ่มต้นเลย เรียกว่า พ้นสักกายทิฏฐิ สังโยชน์ข้อที่ 1 ได้ดีหรือยัง 

อาตมาทำงานศาสนาพุทธโลกุตรธรรมมาถึง 50 กว่าปี มาถึงวันนี้ได้นำคำว่า กาย หรือคำอื่นๆอีก ของศาสนาพุทธ คำว่า กาย คำว่า ฌาน คำว่า สมาธิ คำว่า บุญ เป็นต้น มาขยายความ ซึ่งมันผิดเพี้ยนไป มันไม่ถูกนี่ จนวันนี้แล้ว ผู้ติดตามอาตมาฟังดีๆแล้วได้มรรคได้ผล ฟังรู้เรื่องแล้วเอามาปฏิบัติจนกระทั่งเกิดมวลชน ถึงวันนี้อาตมามีผลสำเร็จ มีมวลชนที่รู้มรรคผลแล้วก็สามารถมาปฏิบัติได้จริง เป็น โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี อรหันต์ กันจริงๆได้ประมาณนี้ 

วันนี้วันมาฆบูชา คือ วันรวมพลคนมาวันนี้จึงเป็นคนที่มา คนที่มารวมกันให้อาตมาได้พบหน้าตาบ้องแบ๊วๆอยู่นี่ มองไปมืดๆถึงขั้นทะลุออกนอกศาลาไปนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ข้างล่าง ไม่เห็นหน้าไม่เห็นตาแล้วก็ตาม ได้ประมาณนี้คือผู้มา นอกนั้นคือผู้ไม่มา นี่คือผู้มา นอกนั้นคือยังไม่มา ยังมาไม่ได้ เอาแค่นี้ก่อนไปงมเอาเองว่าความว่าอะไร

ก็ได้แค่นี้ นี่เป็นเครื่องยืนยันนะ มันเป็นเรื่องความเป็นจริงของปัจจุบันสภาวะในคำว่า คุณมีผลสำเร็จ คุณมีการก้าวเดินของคุณ ไปได้ไกลถึงจุดไหนถึงจุดนั้นจุดนั้นวินาทีนี้ ตรงนี้ มันเป็น มีอันนี้ได้อันนี้มันเป็นสัจจะทั้งหมด คุณจะบันดาลอย่างอื่นไม่ได้ มันได้เท่านี้มันเป็นอย่างนี้แหละ ถ้าอาตมายังไม่ตาย มี มาฆบูชาหน้า จะมากกว่านี้ แต่ยังไม่รู้ว่าจะเกิดที่ไหน  จะมาฆบูชาที่ไหน สถานที่ไหนในอนาคตไม่รู้ ก็ค่อยๆจำไว้ว่าอาตมาจะพยากรณ์ถูกหรือผิด 

แม้ว่าเหตุปัจจัยในวันมาฆบูชาปีหน้า คนจะมาน้อยกว่านี้ อาตมาก็ยืนยันว่า อาตมารู้ว่าอาตมาก็ไม่ผิด แต่จะรู้ว่ามีเหตุปัจจัยอะไร เอาล่ะคอยฟังติดตาม 

ที่นี้มาต่อ ทาน ศีล ภาวนา เมื่อกี้นี้เกริ่นแล้วว่าเขาได้เข้าใจคำว่า ภาวนาผิด เอาภาวนากลายไปเป็นตัวภาคปฏิบัติ แต่จริงๆแล้วภาวนามันเป็นภาคตัวเกิดผล เอาภาวนาไปเป็นเหตุ ไปแล้วมิจฉาทิฏฐิไปแล้วสิริมหามายา คุณเล่นกลแล้ว คุณมีแต่มายา เพราะคุณจับตัวผิดนี่แหละคือตัว 2 สำคัญ เอาตัวไหนเป็นเหตุเอาตัวไหนเป็นผล มายานี่ก็สลับ 2 อย่าง แต่สิริมหามายานั้นแม่น เหตุก็คือเหตุ ผลก็คือผล 

เพราะฉะนั้นเมื่อเอาภาวนาไปเป็นเหตุเสียแล้วทั้งๆที่มันเป็นผล มันก็เลยเป็นปากกรวยไปไกลลิบ ยิ่งมิจฉาทิฏฐิไปบานปลายไกลไปเลย เพราะฉะนั้นพวกที่นั่งหลับตาแล้วก็เข้าใจว่าภาวนานี้ นั่งหลับตาสะกดจิตเข้าไปเข้าไปให้จิตมันสงบและสงบอย่างที่ท่านเข้าใจ ในปัญญาข้อที่ 3 ความสงบมี 2 อย่าง ท่านเข้าใจความสงบอย่างนั้นซึ่งผิดว่า เป็นของพระพุทธเจ้า เป็นโลกุตระสงบแบบโลกุตตระซึ่งไม่ใช่ ที่จริงแล้วท่านได้สงบแบบโลกียะอย่างเดิมยิ่งๆขึ้นเท่านั้น ซึ่งท่านก็ชำนาญท่านก็ได้อย่างนั้น เสร็จแล้วก็จะไปจบอย่าง อาฬารดาบส อุทกดาบส ที่พระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นมาแล้วก็จะอุทานว่าฉิบหายแล้วหนอไม่รู้จะช่วยได้อย่างไร ที่อุทานว่าช่วยไม่ได้นั้นก็เพราะว่า โอกาสของ อาฬารดาบส อุทกดาบส จะไปจมดิ่งอยู่ในการสะกดจิตตัวเองแล้วก็กลายเป็นจิตสัมภเวสี ตายไปแล้วเป็นจิตไม่รู้จักใคร ไม่มีใครรู้เรื่องด้วยเลย จมอยู่ในภวังค์จิตของตัวเองแต่ผู้เดียว แล้วก็ติดยึดอยู่ จมอยู่อย่างนั้น จมไปแล้วไม่มีใครไม่มีอะไรมาผ้องพาน ไม่มีอะไรมาสะกิด ไม่มีอะไรมาชวนให้ตื่น 

และคิดดูสิว่าจะฟื้นได้อย่างไร 1.ตัวเองเข้าใจว่านั่นแหละคือที่สุดจบ 2. ไม่มีอะไรมาสะกิดให้เขารู้ตัว จนกว่าฤทธิ์แรงของพลังที่ได้ฝึกสะกดมานั้น คลายตัว หมดฤทธิ์ เมื่อนั้นจึงจะรู้สึก แต่ อาฬารดาบส อุทกดาบส คือ ตัวอย่างของมนุษย์ในโลกที่เป็นตัวอย่างที่ผิดอย่างหนักที่สุด ในพระพุทธเจ้าเป็นตัวอย่างในพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่งก็จะมีคู่ ตัวอย่างแบบนี้ ของพระพุทธเจ้าองค์อื่นๆก็จะมีชื่ออะไรก็แล้วแต่ อาฬารดาบส อุทกดาบส ก็จะเป็นอย่างนี้เหมือนกันหมด น่าสงสารที่สุด 

เหมือนกับอาตมาสงสารท่านเพราะไปนั่งหลับตา สมาธิหลับตา อาตมาก็สุดสงสาร แหม เพราะฉะนั้นอาตมาถึงพยายามพูดถึง กระตุกแล้วก็ขยายความให้ตื่น ตื่นเสียที ตื่นเสียทีตื่นเสียที แดดออกแล้ว ฟ้าก็งามดุจเปลวทอง เพลงของสุรพล โทณะวณิก 

มันไม่ตื่น แดดออกอย่างไรก็ไม่ตื่น เขาไปทำอะไรถึงไหนแล้วก็ไม่ตื่น มันก็ไม่รู้เรื่องอะไรกันพอดี

เพราะฉะนั้น เมื่อไปแปลหรือเข้าใจคำว่า ภาวนาผิดเพี้ยนไปเป็นเหตุแล้วก็ปฏิบัติแต่เหตุกันนี่ ก็ได้แต่ภาวนาแล้วไปได้มิจฉาผลดับดิ่งๆๆๆๆๆ คุณก็ได้แต่มีแต่จมกับจม ดำกับดำมืดเข้าไป ลงไปหาสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า หายไปเลย แม้แต่พระพุทธเจ้ายังตามช่วยไม่ได้คิดเอาแล้วกัน มันก็คือใช้ภาษาเรียกง่ายๆ สุดมหาซวย อย่างนี้ก็แล้วกัน 

อาตมาพูดนี้รู้สึกเขาน่าสงสารจริงๆ  เขาต้องการ เขาอุตสาหะวิริยะนะ กว่าเขาจะได้ขนาดนี้ก็ลงทุนลงแรงมากทั้งนานวันนานทีนานชาติ จะได้ไปได้มิจฉาทิฏฐิไปได้มิจฉาผล แล้วมันไม่สุดสงสารจะทำอย่างไร คนไม่ได้มุ่งหมายปฏิบัติต้องการนิพพาน ต้องการนิโรธหรือฝ่ายดีนี้ ไปบ้าๆบอๆทางโลก อย่างนั้นก็ไม่น่าสงสารหรอก มันโง่สุดโง่ แต่ไอ้นี่เขาก็ไม่ได้โง่ถึงขนาดนั้น เขาก็ไม่ได้มานั่งทำลายอะไร แต่พวกทำลายนั้น จะว่าไม่สงสารก็ไม่มีความสงสาร เราว่ามันมากเกินไป อาตมาไม่มี หมดสงสารจะให้เพราะไปนับวัฏฏะที่จะหมุนวนของเขาไม่ได้เลย แต่อย่างนี้พอพูดกันรู้เรื่องมันรู้จักวงวนของวัฏสงสารว่า คุณจะพอตื่นขึ้นมาได้ 

ถ้าเข้าใจว่าการภาวนาคือ การทำให้มี ทำให้เกิด ทำให้เป็น ซึ่งจุดหมายของการเกิดการมี การเป็นนั้น มันเกิดอะไร มันมีอะไร มันเป็นอะไร อันนี้ต่างหากที่สำคัญ เกิดอะไร มีอะไรขึ้นมา เป็นอะไร 

เพราะฉะนั้นจึงต้องมาทำความสำคัญของทิฏฐิ มาทำความสำคัญของความเห็นความเข้าใจให้เป็นสัมมาทิฏฐิเป็นตัวแรก ถ้าเริ่มต้นด้วยมิจฉาทิฏฐิ จุดแรกกลัดกระดุมเม็ดแรกผิด เป็นปากกรวยไปเลย หมดหวังเลย เพราะฉะนั้นคำว่าสัมมาทิฏฐิใน สักกายทิฏฐิ จึงเป็นตัวแรกที่สุดที่คุณต้องทำความเข้าใจตัวนี้ให้เป็นสัมมา ถ้าผิดตัวนี้แล้ว ช่วยกันไม่ได้เลย เหมือนอย่างที่ว่าพระพุทธเจ้ายังช่วย อาฬารดาบส อุทกดาบส ไม่ได้ (พ่อครูไอตัดออกด้วย) 

_สู่แดนธรรม... สมัยหนึ่งผมเคยฟังท่านสมณะหรือพ่อท่านพูดให้ฟังว่า ความสำคัญของวันมาฆบูชา คนรุ่นใหม่ก็ไม่ค่อยเชื่อว่าจะเป็นไปได้อย่างไรในความมหัศจรรย์ของภิกษุที่ไม่ได้นัดหมายกันเลยเขาก็มาประชุมกันได้โดยไม่ได้นัดหมายได้อย่างไร ก็มีท่านสมณะรูปหนึ่ง อธิบายให้ฟังว่า ทุกอย่างมาแต่เหตุ แม้แต่พวกเราก็เป็นเครื่องพิสูจน์ได้ว่าเราก็เคยมีการกำหนดสัญญาว่า ถ้าวันสำคัญอย่างนี้ เราจะมาฟังพ่อท่านเทศน์ เช่น วันมาฆบูชา  วันปลุกเสก วันพุทธาภิเษกบ้าง เราใส่ความสำคัญลงไปในสัญญาขันธ์ของเรา มันก็เป็นเหตุเป็นปัจจัยที่ติดตามเราไปทุกภพชาติ เพราะฉะนั้นในอนาคตพระพุทธเจ้าและพวกเราก็ต้องติดตามไปฟังธรรมะวันมาฆบูชาเป็นธรรมดากับพ่อท่าน 

พ่อครูว่า... ถูก ผู้ที่เห็นความสำคัญในความสำคัญ ย่อมทำตามความสำคัญที่ตัวเองเห็นตัวเองเข้าใจนั้น ผู้เห็นความสำคัญในความสำคัญ ผู้นั้นจะทำตามความสำคัญที่ตัวเองเชื่อมั่นว่าสำคัญนั้น 

เพราะฉะนั้นเมื่อผู้ที่เข้าใจคำว่าภาวนาผิดแล้ว ไปเข้าใจ แทนจากผลมาเป็นเหตุเท่านี้ก็กลัดกระดุมเม็ดแรกผิดแล้ว ก็หมดหวัง เพราะฉะนั้นถ้าไม่มาฟังอาตมา เพราะอาตมาบอกชี้แล้วนะว่าจุดแรกสักกายะทิฏฐิของคุณผิด แล้วอาตมาก็ร่วมลงไปแล้วคำว่า สัก คำว่า กายะ สักกายะ

สักกะ คือ ตัวเรา คืออัตตา 

กายะ คือ ความรู้ ความรู้ใน 2 สภาพ ภายนอกภายใน กายะมี 2 เสมอ ส่วน อัตตานั้นเป็น 1 และ 1 ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือ God ปรมัตตา หรือปรมาตมัน บรมตัวตน คือ ตัวตนที่ยิ่งใหญ่ ประ กับ อัตตา อาตมัน ตัวตนที่ยิ่งใหญ่ของเทวนิยม เป็นปรมาตมัน มันจะไม่ยอมเห็นแก่ 2 ของใครมาแย้งไม่ได้ แย้งอย่างไร ฉันก็เชื่อของฉันหนึ่งเดียวของฉันนี่แหละไม่เปลี่ยนแปลง หัวไอ้เรืองเดียวๆ 

ถ้าคุณถูก คุณก็เป็นศาสดา แล้วก็เป็นศาสดาหัวไอ้เรือง แต่ถ้าคุณผิดแล้วคุณมาแก้ปั๊บคุณก็จะได้เป็นศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าสูงกว่า อย่างน้อยก็ได้เป็นอย่างโพธิรักษ์ อย่างสำคัญที่สุดก็ได้เป็นพระพุทธเจ้าเลย 

เพราะฉะนั้น ถ้าเข้าใจว่าภาวนาคือตัวเกิดผล คุณก็ต้องพยายามจะ อนุโยค หรืออนุโยคะ แปลว่า พากเพียรปฏิบัติให้เกิดภาวนา ภาวนานุโยค อนุโยคะกับภาวนา แล้วก็จนกระทั่งถึงเป็น ภาวนามัย 

ภาวนานุโยคะ เป็นเหตุ ภาวนามัยเป็นผล เป็นความสำเร็จ ภาวนานุโยค เป็นความเพียรในการปฏิบัติ ภาวนามัยเป็นผลสำเร็จ 

ภาวนานุโยค ภาษานักวิชาการเขาแปลว่า การตามประกอบภาวนา คนฟัง ชาวบ้านฟังแล้ว การตามประกอบภาวนา ก็เอาหัวไปตีดิน มึนแล้วมึนอีก มันอะไร ตามประกอบภาวนา อาตมาก็เห็นใจที่เขาพยายามแปลไว้ มันไม่ผิดภาษา แต่คนไม่รู้ภาษา มันไม่ผิดคุณแปลไม่ผิด แต่คุณแปลไม่ออก คุณแปลวนอยู่ในความหมายของมันแคบไม่กว้างพอให้คนต่างๆ คนทั่วไปเข้าใจที่เป็นภาษาทั่วไปที่คนอื่นเข้าใจง่ายๆได้ 

อาตมาก็ต้องมาให้ความหมายกันใหม่ มาขยายความกันอีกว่า คือ ทำเหตุนั้นให้เกิดผล ภาวนานุโยคะ เพียรทำเหตุนั้น ให้มันเกิดผล จนเกิด จนมี จนเป็นผลสำเร็จ จนเกิดผล เป็น ภาวนามยะ ให้ได้ 

ต้องพยายามจับสภาวะ ของคุณกำลังทำเหตุ ไม่ใช่ผลนะ ให้แม่นๆ ถ้าคุณจับสลับกันกลายเป็นนักเล่นกล กลายเป็นมายาของตัวเองไปเลยแล้วไปหลอกคนอื่นต่อ ต้องจับให้ได้เลยเป็นสิริมหามายาว่า แท้ๆจริงๆ ตัวไหนคือเหตุ ตัวไหนคือผลแท้ให้จริงจึงจะไม่ใช่มายา แต่เป็นสิ่งที่ยากจะรู้ มายา คือ สิ่งที่ยากจะรู้ มันหลอกตัวเองแล้วก็หลอกคนอื่นต่อ เป็นนักมายากล แล้วก็ภาคภูมิใจในความสามารถความรู้ของตัวเองเรื่องมายา ที่จริงเป็นภาษาคำที่เจ็บแสบที่สุด ถ้าใครยังตกอยู่เป็นนักมายาก็คือตัวยังเป็นผี ยังเป็นมาร ยังเป็นมายา ยังไม่ได้ไปเป็นเทวดา ยังไม่ได้ไปเป็นผู้รู้ผู้บรรลุ ก็ขยายความให้ฟังมันก็เป็นอย่างนั้น ไม่ได้ไปลงโทษเขาหรอก แต่ว่ามันเป็นความจริงอย่างนั้น 

เพราะฉะนั้นที่พูดไปเมื่อกี้นี้ว่าต้องพากเพียรให้สัมมาทิฏฐิในเหตุ ให้เกิดผล ให้มีผล ให้เกิดสำเร็จขึ้นให้ได้ ทีนี้ อะไรจะเกิด อะไรจะมี อะไรจะเป็นผลขึ้นมา สำเร็จขึ้นมา มันคืออะไร ฟังความ ง่าย ไม่ยากหรอก

ก็เกิดการกำจัดกิเลสสำเร็จ มันชัดๆง่ายๆเกิดการกำจัดกิเลสสำเร็จหรือว่ามีจิตสะอาดบริสุทธิ์ผ่องใสเลย เกิดกำรกำจัดกิเลสนั่นแหละสำเร็จผล มีจิตสะอาดบริสุทธิ์ผ่องใส เป็นอรหันต์ นี่แหละชื่อว่าเป็นผู้มีภาวนามัย 

เป็นผู้สำเร็จผลคือสำเร็จด้วยภาวนาสำเร็จแล้ว ด้วยผลที่เกิด ภาวนาคือเกิดผลสำเร็จจบอยู่ในตัว เพราะว่า ภาวนามยะ มยะ แปลว่า สำเร็จหรือเป็นผลขึ้นมาแล้ว 

ทีนี้ ภาวนา ที่เป็นการสำเร็จผล อะไรล่ะสำเร็จ ก็คือทำทานให้สำเร็จ ปฏิบัติศีลหรือทำศีลนี้ให้สำเร็จ ฟังดีๆนะ ทาน ศีล ภาวนา

ภาวนาเป็นผลของทาน ภาวนาเป็นผลของศีล ทีนี้ผู้ที่เข้าใจผิดมิจฉาทิฏฐิไปหลับตา สะกดจิตเข้าไป หลับตาหลับตา ศีลก็ไม่ได้ปฏิบัติ ทานก็ไม่ได้ปฏิบัติ แล้วมันจะมีวันเกิดผลไหม?.. หมด.. หมดสิทธิ์เลย เพราะไปนั่งหลับตานี้ ทานก็ไม่ได้ไปปฏิบัติจริง ศีลก็ไม่ได้มาปฏิบัติจริง เพราะฉะนั้นคือปิดประตูเลย

มันก็ไม่ได้ทำเหตุเลย ปฏิบัติศีลก็ไม่ได้ปฏิบัติ เขานั่งหลับตาสะกดจิต เพราะฉะนั้นฟังดีๆเถิดท่านทั้งหลายที่นั่งหลับตาปฏิบัตินั่นแหละ หยุดได้เลย มันผิด ต้องมาศึกษาจรณะ 15 วิชชา 8 ให้ดีๆ หรืออย่างน้อยก็มาฟังโพธิรักษ์อธิบายเถอะ ไม่เช่นนั้นแล้วคุณก็ไปจบที่ อาฬารดาบส อุทกดาบส แน่นอน คุณก็ไม่ได้เป็นลูกพระพุทธเจ้า แต่เป็นลูกอาฬารดาบส เป็นลูก อุทกดาบส 

เพราะฉะนั้นจะต้องมาเรียนทาน  เรียนศีลให้สัมมาทิฏฐิ มาทำความเข้าใจทานกับศีลให้สัมมาทิฏฐิ ที่บอกว่าอาตมาพูดว่า ทำทานกัน ยังไม่สัมมาทิฏฐิ ปฏิบัติศีลก็ยังไม่สัมมาทิฏฐิในชาวพุทธทั้งหลาย เพราะฉะนั้นจึงไม่บรรลุธรรม เพราะในคำสอนพระพุทธเจ้าก็มี ทาน ศีล ภาวนา หรือ ศีล สมาธิ ปัญญา นี่มันผิดไปทั้งทาน ทั้งศีลแล้วคุณจะเอาผลที่ไหนมา มันผิดตั้งแต่กลัดกระดุมเม็ดแรกอย่างที่พูดแล้ว 

มาไขความกันว่า ทานอย่างไร สัมมาทิฏฐิ ไม่ใช่ว่าอาตมาไม่ได้อธิบายแต่อธิบายมาจนกระทั่ง ถ้าคอมันจะแตกมันก็แตกไปได้ร้อยคอพันคอไปแล้ว ถ้าปากฉีกก็คงฉีกไปจนสุดท้ายทอยแล้ว รอบคอหัวขาดแล้ว อธิบายมาจน 

เอาง่ายๆ คุณไปหลับตาสะกดจิต พาไปหลับตาสะกดจิตกัน คุณไม่ได้ทำทานไม่ได้ปฏิบัติศีล มันก็ผิดแล้วนี่ ผิดชัดๆ ผิดแหงๆ แหงๆนี่ภาษาจีนหรือเปล่าหรือภาษาไทย ผิดแหงๆ ผิดชัดๆ ไม่มีทางถูกเลย มันคนละทางหันหลังชนกัน 2 ข้างแล้วเดินกันไปคนละทิศเลย ไปทานไม่มี ศีลไม่มี แล้วมันจะเกิดผลอย่างไรเพราะไม่ได้ทำเหตุใด 

ทีนี้ไอ้ที่ว่า ทานผิด มันเป็นอย่างไร ทำทานคือการให้ เอาตั้งแต่หยาบก่อน ให้อะไร ในศีล ที่นี้มันสัมพันธ์กันนะระหว่างทานและศีล 

ศีลข้อแรกให้อภัย ศีลข้อแรกให้เมตตา เมตตาแก่สัตว์โลก ไม่ว่าใครจะผิด ใครจะมาทำร้ายเรา ใครจะมาเป็นศัตรู ได้ปฏิบัติกับเรามาแล้วกี่ชาติต่อกี่ชาติ เขาทำร้ายเรา ก็ให้อภัย ให้เมตตา เอาเถอะ เขาทำเพราะเขาไม่รู้ เขาทำเพราะเขายังไม่เข้าใจ มันก็หมดแล้วต้องสงสารเขา เมตตา เห็นสงสารนั่นเอง เมตตา ก็ อืม มันน่าช่วยเหลือเมตตาก็คือน่าช่วยเหลือให้เขาได้เข้าใจได้ 

เพราะฉะนั้นจะต้องมาทำทานนี้ ทำอย่างไร ถึงจะทำถูกต้อง พระพุทธเจ้าท่านสอนเอาไว้ใน พระไตรปิฎก ล.23 ข.49 ทานสูตร ทานที่จะเป็นผล ทานที่จะเป็นผลเป็นอานิสงส์มีผลแท้มันจะต้องทำจิตเป็น 

ถ้าทำทานแล้วทำจิตไม่เป็นไม่ตรง ไม่ตรงกับความเป็นจริงของการทำทาน ทานแปลว่าให้คนให้ของ ซึ่งจะชัดกว่าอภัยทาน อภัยเป็นนามธรรมให้เงินทอง ให้ทรัพย์ศฤงคาร ให้แผ่นดิน ให้ประเทศเลยยกประเทศให้เลย เสร็จแล้วคุณก็ให้อย่างบริสุทธิ์ใจ ทำใจในใจ เป็นคำนามก็คือมนสิการ เป็นคำกิริยาก็คือ มนสิกโรติ 

ใจของเรา เราทำใจของเรา ให้ตรงกับการให้ข้างนอก วัตถุคุณมี คุณเป็นเจ้าของมีสิทธิเป็นเจ้าของแท้ เช่น คุณมีเจ้าของนี้ ข้างหน้าอาตมามีองุ่นมาจากสวน องุ่นดำกับองุ่นเขียวสวยน่าหยิบใส่ปากเคี้ยว (จากเนินพอกิน) 

องุ่นนี้เอาให้คุณไปแล้วคุณก็ตัดจิตเลย ให้แล้วก็คือไม่มีเราไม่มีเขา ไม่มีบุญไม่มีคุณอะไร ไม่ตั้งภพตั้งชาติในจิตเลย ไม่มีความหวังว่าเราจะได้สิ่งตอบแทน นี่คือความหมายที่ชัดพระพุทธเจ้าท่านตรัสว่าไม่มี สาเปกโข ไม่มีเลยต้องทำจิตให้เป็นเช่นนี้ ให้แล้วตัดจิตเลย สุดจบ เหมือนเราไม่ได้ทำอะไร ให้แล้วเหมือนเราไม่ได้จำอะไร ไม่ต้องไปจำว่าเราได้ให้คนนี้นะ ให้ไปร้อยนึง แม้แต่พันนึง ให้ได้หมื่นให้ได้แสนให้ได้ล้าน เขาเป็นลูกหนี้เรานะ เราเป็นเจ้าหนี้เขานะเราได้ให้เขาไว้ ให้มากขนาดไหนก็แล้วแต่จนกระทั่งให้ประเทศไปทั้งประเทศเลยอย่างที่พูดไปแล้วเมื่อกี้นี้ ตัดเลย ไม่ต้องไปจำ ไม่ต้องไปมีความยึดมั่น 

คุณจะจำได้แต่คุณไม่ยึดว่าเป็นเรา เป็นของเรา ซึ่งเป็นศัพท์ที่สูงสุด คุณจะจำก็ได้แต่ไม่ได้ยึดว่าเป็นเรา เป็นของเราตัดขาดจากความเป็นเราเป็นของเราหมดเลย นี่คืออานิสงส์สูงสุด 

อานิสงส์รองลงมาคุณทำไม่สูงสุดอย่างนี้แต่คุณทำได้ถึงขั้น ปฏิพัทจิตโต ยังมีการผูกพันในการให้นั้นยังเป็นเราเป็นของเราอยู่บ้าง ยังมีการผูกพันว่าฉันได้ให้นะฉันเป็นเจ้าของ เป็นเจ้าของนี้ไปถึงขั้น สันนิธิเปกโข อันนี้เอาใส่คลังไว้เลยมาเป็นของเรานะ ไอ้ที่ให้นี้ เป็นตัวยึดติดว่าเราได้ให้คุณ ใส่คลังความจำไว้เลย 

ส่วนอันที่ 4 ปริภุญชิตสามีติ อันนี้ผูกพันแล้วก็เชื่อเลยว่านี่เป็นของฉัน จะได้เป็นผลในชาติหน้า จะได้เป็น ไปนู่นเลย เป็นภพเป็นชาติเป็นตัวกูของกู เต็มรูปเลย 

การทานหรือการให้ 4 ประการนี้ ไม่มีอานิสงส์ มีมีอานิสงส์แต่มันไม่มากตามลำดับ ถ้ามีอานิสงส์มากก็คือทานอย่างไม่มี สาเปกโขเลย นั่นคืออานิสงส์สูงสุด ทาน อย่างไม่มีตัวตน ทาน อย่างหมดตัวหมดตน นี่คือ สุดยอดของการให้ทาน 

นี่อาตมาเปิดตำราพระพุทธเจ้าจากพระไตรปิฎกมาขยายความเลยนะ ที่จริงอาตมาเตรียมอธิบายแต่ว่าไม่ได้เตรียมหลักฐานพระไตรปิฎกอ้างอิงอันนี้มา จะถือว่าเป็นข้อบกพร่องก็ได้ ไม่มีตัวนั้นมายืนยัน คนเขาจะเชื่อน้อย แต่คุณไปเปิดทวนได้ว่า อาตมาไม่ได้อ้างผิด 

เพราะฉะนั้นผลสำเร็จที่ว่า มยะหรือมยัง อันเป็นผลสำเร็จภาวนามัยคือเป็นผลสำเร็จจากภาวนานุโยคะมาเป็นภาวนมยะ มันจึงเป็น ไม่เป็นผลสำเร็จ 

เพราะฉะนั้นคุณทำทานอันตั้งแต่ต้นไม่สำเร็จแล้ว เพราะคุณไปนั่งหลับตาสะกดจิต อยู่ในภพชาติและสร้างภพสร้างชาติขึ้นมา ภพชาติที่คุณสร้างขึ้นมานั้น คุณหลับตาทำเจโตสมาธิ พระพุทธเจ้าตรัสไว้ใน พรหมชาลสูตร คุณจะมีผลได้อดีต 18 ได้อนาคต 44 คุณไม่มีปัจจุบันที่ ตากระทบรูป หูกระทบเสียง จมูกกระทบกลิ่น ลิ้นกระทบรส โผฏฐัพพะกระทบภายนอก ที่รู้ภายนอก 2 สภาพนี้ คุณมีแต่การคิดแล้วก็อยู่กับความจำที่จำได้ แล้วก็ปรุงแต่งความจำ จะฟุ้งซ่านมากไปกว่านั้นก็ตาม พระพุทธเจ้าสรุปแล้วว่าได้แค่ ถือขันธ์ อดีต 18 หรือฟุ้งซ่านไปได้อีก 44 ลักษณะ เท่านั้น ไม่มีผลสำเร็จเด็ดขาด นั่งหลับตาปิดประตู คุณอยู่ในอดีตหรืออนาคตเพราะความจริงนั้นคือปัจจุบัน ที่เรียกด้วยภาษาวิชาการว่า ทิฏฐธรรม เรียกว่า ปัจจุบันชาติ ทิฏฐธรรรม 

เพราะฉะนั้นผู้จะบรรลุนิพพานต้องสัมมาทิฏฐิในปัจจุบันชาติ คุณปฏิบัติธรรมไม่มีเหตุปัจจุบัน ไม่มีฐานที่ตั้ง จิตไม่ได้อยู่ที่ตากระทบรูปแล้วเปิดอยู่ทั้งภายนอกภายในเป็นกาย ครบ  หูไม่ได้ยินเสียง จมูกไม่ได้กลิ่น ลิ้นไม่ได้รส  กายไม่ได้สัมผัส อยู่ในภพชาติภวังค์ของตนเอง ปิดประตูนิพพาน 

ฟังไว้ท่านผู้ไปหลับตาทั้งหลายมีเยอะเหลือเกิน ลูกศิษย์อาตมามีประมาณนี้ แต่ลูกศิษย์ของทางหลับตาปฏิบัตินั้นในประเทศไทยขณะนี้ มีมากกว่านี้ 10 เท่า 100 เท่า แหม อาตมาถึงอยากได้ 10 เท่า 100 เท่ามาที่นี่บ้างสักเท่า 2 เท่า มาเติมเท่าของอาตมา 1 เท่าให้มีสัก 2 เท่า 3 เท่า 4 เท่าขึ้นมาบ้าง ในชาตินี้ก่อนตาย ไม่เอามาก เอาจากคนไทยที่หลับตานี่แหละ 

สมมุติว่ามีอยู่ 100 หน่วยถ้าได้มาสักแค่ 30 หน่วย 50 หน่วย อาตมาตายตาหลับเลย วันนี้นะทำงานมา 53 ปี ยังได้ไม่เท่าไหร่เลย จากหลับตามานี่ ยังดึงมาได้แค่สู่แดนธรรม นอกนั้นก็คงยัง ใครหลับตาแล้วมาก่อนบ้าง…ยกมือ 

_สู่แดนธรรม... แรงจูงใจในการไปนั่งหลับตานั้นมันมีเหตุปัจจัย คือเขาเข้าใจว่าแบบให้บรรลุแบบอโศกเขาจะได้อะไร ทุกวันนี้พ่อท่านพยายามยืนยันผลสำเร็จของการภาวนาแบบพุทธอยู่ ตรงนี้ผมคิดว่าถ้าผลสำเร็จของการภาวนาแบบที่พ่อท่านสอนมันมีมากขึ้นผมว่าเดี๋ยวเขาก็หลั่งไหลมาครับ 

พ่อครูว่า... อันนั้นก็พูดกำปั้นทุบดินถูก แต่นี่ก็ได้เพียง 100 200 300 

_สู่แดนธรรม... อย่างผมมีเหตุจูงใจให้ไปบวชทางโน้นเพราะไม่ได้ศรัทธาในนิพพาน คือ ผม อยากได้ความสามารถในการระลึกชาติ 

พ่อครูว่า... อาตมาเริ่มที่จะ จุดแรกที่อาตมาจะมาทำงานศาสนาตั้งแต่เป็นฆราวาส อาตมาจุดประกายตรงที่ระลึกชาติเหมือนกัน อาตมาไปเห็นไปเล่นอยู่กับพวกหมอ เคยเล่าไว้แล้วพวกสำนักค้นคว้าทางจิตเขาก็สะกดจิตกัน สะกดจิตนายโคลแมน มีพวกหมอจรูญ หมอวิเชียรพวกนี้หมอประพันธ์ อยู่ในสมาคมค้นคว้าทางจิตซึ่งที่พูดไปนี้ ตายไปหมดแล้ว หมอทั้งหลายนี่ อาตมาก็ไปดูเขาค้นคว้าทำอะไรก็ไปเห็นที่เขาสะกดจิตนายโคแมน แล้วให้ระลึกชาติย้อนไป ตั้งแต่เขาจำความระลึกชาติสะกดจิตแล้วให้ย้อนระลึกของตนเองไป ระลึกไปตั้งแต่อายุของเขาประมาณ 30 กว่าย้อนไปจนกระทั่งถึงอายุ 10 กว่า จนกระทั่งถึง 5 ขวบ เสียงพูดก็ยังอ้อแอ้เป็นเด็กๆเลยนะ จนกระทั่งไปถึงจุดที่บอกว่าข้ามชาติไปสิก่อนจะมาเกิดชาตินี้ นายโคลแมนระลึกไม่ได้ อาตมาก็ว่าเอ๊ มันระลึกข้ามชาติได้ด้วยหรือ นี่แหละเป็นการจุดประกายให้อาตมาสนใจก็ มาติดตามทางนี้ก็ไปเล่นไสยศาสตร์อยู่ 8 ปีนึกว่าจะพาให้ระลึกชาติได้ แต่ไม่ ยิ่งบ้า ยิ่งฟุ้งซ่าน สร้างอะไรเป็นภพชาตินึกว่าจริงทั้งนั้น ชาติโน้นชาตินี้เป็นนู่นเป็นนี่เหมือนกับมหาบัวเหมือนกับอาจารย์มั่นระลึกชาติอะไรต่ออะไรได้สารพัด เละไปหมดเลย ยืนยันไม่ได้ไม่มีประวัติศาสตร์ อาจจะมีบ้างพาดพิงประวัติศาสตร์แต่มันปลอม มันไม่จริงไปกันใหญ่เลย 

อาตมาก็ว่ามันจะมีทางไหน มีทางเดียวพุทธศาสตร์แน่ๆ ใช่ไหม อาตมามีของเดิมอยู่แล้วด้วย ไสยศาสตร์ 8 ปีไม่พาให้บรรลุได้ อาตมาก็เลยพอแล้วไม่เอาก็หันมาศึกษาทางพุทธศาสตร์ ท่านก็สอนยังไง ท่านก็สอนให้ละให้เลิก ศีล สมาธิ ปัญญา อาตมามีภูมิเก่าอยู่แล้วก็เริ่มต้นปฏิบัติเองเพราะไม่มีอาจารย์ ไม่มีใครสัมมาทิฏฐิที่จะพานำอาตมาไปได้ 

ขออภัย อาตมาพูดความจริง ชาตินี้น่าสงสาร อาตมาจะพูดความจริงก็ต้องขออภัย อาตมาก็มาปฏิบัติเองจนกระทั่งอาตมาเคยกล่าวไว้แล้วว่าอาตมาชาตินี้มาบรรลุธรรมไม่ได้มีครูบาอาจารย์เลย พูดอย่างโอหัง อย่างอวดดิบอวดดี แต่มันก็จริงที่สุดอาตมาไม่มีครูบาอาจารย์แล้วปฏิบัติเองจนกระทั่งบรรลุ บรรลุแล้วก็นำสิ่งบรรลุนั้นมาเผยแพร่มาประกาศ ค้านแย้งกับของเขาอยู่ ก็ได้หมู่น้อยมา ซึ่งอาตมาบอกว่าอาตมาพอใจแล้วที่มีผลสำเร็จ สำเร็จจนถึงขั้นมีมนุษย์ มีพวกคุณปฏิบัติได้จริง มาเป็นคนจนจริงมาเป็นสาธารณโภคีจริง มาเป็นผู้มีวรรณะ 9 มาเป็นสังคมสาราณียธรรม 6 อยู่ด้วยกัน สมบูรณ์แบบ อาตมาว่ายืนยันตำราเล่มเดียวกันพระไตรปิฎกเล่มเดียวกันถูกต้องหมดแล้ว 

อาตมาว่าใครล่ะในขณะนี้ที่ทำได้ในพุทธในประเทศไทยนี่แหละ ถือว่าเป็นจุดใหญ่ที่เป็นศาสนาพุทธที่แท้จริง ใครล่ะ มีไหมเอามายืนยัน ขออภัยนะที่พูดนี้เหมือนลงน้ำหนักท้าทาย เอหิปัสสิโก พูดเบาๆก็ได้ ..ใครล่ะ เชื้อเชิญมาให้ดูนี่ก็ได้ แล้วเอาไปเทียบของท่านสิ พูดให้นิ่มๆขึ้นเชิญมาดูได้ ก็เปรียบเทียบกันสิว่า อันไหนมันถูก อันไหนมันครบครัน ตามคำเชิญพระพุทธเจ้ายืนยันอยู่นี่ แล้วอาตมายังอุ่นใจอยู่มากที่มีพระไตรปิฎก แม้จะเป็นพระไตรปิฎกฉบับของมหากัสสปะก็แค่นข้นแน่นถูกหมดดีอยู่ทีเดียว ไม่ใช่ต้องไปฉีกทิ้ง 60% เหมือนอย่างท่านพุทธทาสไปดูถูกพระไตรปิฎก ไม่ใช่ ยังใช้ปฏิบัติได้ 

อาตมาว่ามันจะผิดในพระไตรปิฎกผิดตรงที่ผู้แปล ท่านแปลคำของสมัยนี้มาประกอบนิดหน่อยเท่านั้นเอง ผิดนิดหน่อยไม่มีผิดมากหรอก แต่ท่านพุทธทาสท่านขออภัยอีก ท่านมีภูมิรู้ไม่พอแล้วจะไปฉีกพระไตรปิฎกออกตั้ง 60% ดีนะท่านยังเหลือไว้ตั้ง 40% เจ้าประคุณ อาตมาว่าใจท่านน่าจะมากกว่านั้นว่าฉีกซัก 70-80 ก็ได้ ถูกแค่ 40 หรือ 20 อาจจะเป็นแค่นั้นก็ได้ 

_สู่แดนธรรม... ตอนนี้เหลือ 8 นาที 

พ่อครูว่า... เหลืออีกตั้ง 38 นาที 

_สู่แดนธรรม... ผมกำลังจะนิมนต์พ่อท่านขยายความศีลสมาธิปัญญาสัมพันธ์กับทานศีลภาวนาครับ 

พ่อครูว่า... คือทานนี่ ถ้าเผื่อว่าทานมันไม่เป็นผลตรงที่อธิบายว่าไม่เป็นภาวนามัย ไม่สำเร็จผลอย่างสัมมาทิฏฐิ คุณไม่ให้สละออก ล้างกิเลสล้างจิตออก สำเร็จผลเป็นภาวนา ศีลของคุณก็เหมือนกัน วิธีของโลกมันมีวิธี 2 วิธีเท่านั้นคือ 1. ทาน 2. ศีล

เพราะฉะนั้น ทานกับศีลจึงไม่ใช่อันเดียวกัน ทานกับศีลสัมพันธ์กันตรงที่ ศีล พระพุทธเจ้าท่านตั้งหลักให้ปฏิบัติว่า คุณจะละออก สละออกได้ คือ ทาน คุณเริ่มต้นจากศีลข้อที่ 1 

ศีลข้อที่ 1 เป็นเรื่องของเกี่ยวกับสัตว์ ตั้งแต่สัตว์เดรัจฉาน คุณเกี่ยวพันกับสัตว์ เอาสัตว์มาใช้ เอาสัตว์มาเลี้ยง เอาสัตว์มาใช้งาน เอาสัตว์มากินเนื้อมันฆ่ากินกัน คุณทาน ฟังให้ดีนะศีลสัมพันธ์ไปถึงทานแล้วนะ คุณเลิกได้ไหม ปลดปล่อย สัตว์ ออกจากชีวิตและวิบากของคุณเลย ถ้าคุณทำได้ คุณสำเร็จศีล สำเร็จอะไร สำเร็จคือคุณได้สละคุณได้ให้ 

คุณติดอาหารเนื้อสัตว์ คุณก็ต้องกินเนื้อสัตว์แล้ว เมื่อไหร่มันจะจบวิบากล่ะ ยิ่งคุณไปเอามันมาตั้งแต่เอามันมาฆ่า ฆ่าเล่นยังได้เลย เหมือนคนยังฆ่าแกงกันอยู่นี่ การฆ่าสัตว์ก็มีวิบากเท่านั้นแล้ว แล้วยิ่งฆ่าคนที่เป็นคน แล้วคนที่เขาฆ่ากันนั้นเขาอวิชชาอยู่ มันจะไม่จองเวรหรือ คนจะไม่จองเวรหรือ แล้วจองเวรวิจิตรพิสดารมากกว่าสัตว์อีก ใช่ไหม 

เพราะฉะนั้น หยุดการฆ่า ศีลข้อที่ 1 หยุดเลย อาตมาขอสรุปว่าท่านตรัสไว้ชัดเลยว่า หวังประโยชน์แก่สัตว์ทั้งปวงอยู่ คำสุดท้ายของศีลข้อที่ 1 มีความเอ็นดู มีความปรานีช่วยเหลือเกื้อกูลกันจนถึงขั้น หวังประโยชน์เพื่อสัตว์ทั้งปวง สำหรับสัตว์ทั้งหลายแหล่หรือคนเหมือนกัน 

คนยิ่งดีใหญ่ ทำกับคนนี่แหละศีลข้อที่ 1 อภัย หรือเมตตากัน แม้เขาทำชั่วแม้เขาทำร้ายเรา เลิก แล้วมันจะมีบารมี คนเหล่านั้นจะ คนที่ปองร้ายเราจะเข้ามาทำร้ายเราตามบารมีจะห่างหรือจะไม่ติดเข้ามา ทำไม่ได้ อันนี้เป็นอจินไตย เรายิ่งมีบารมีสูงคนที่เขาโกรธเราแค้นเรา เขาก็ยิ่งจะไกล ยิ่งหมดสิทธิ์ที่จะมาทำร้ายอะไรเราได้ 

ยกตัวอย่างง่ายๆ อาตมาว่ามหาบัว แล้วมหาบัวจะมาทำร้ายอาตมาได้ไหม .. ตายแล้ว จะมาทำร้ายอย่างไร เพราะฉะนั้นอาตมาจึงยังไม่ไปว่ามหาประยุทธ์มากเท่ามหาบัว เพราะมหาประยุทธ์ยังมีบริวาร ยังมีผู้ถือหาง ยังมีพรรคพวก มหาประยุทธ์ไม่มาทำเองหรอกเดี๋ยวพรรคพวกจะมาเอาอาตมาตาย จริงๆก็ไม่น่าตายแบบนี้เปล่าๆ อาตมาก็พอมีปฏิภาณอยู่ ก็ไม่ลงหนัก 

แต่ อย่างสมีธัมมชโย อาตมาไม่กลัวเพราะพวกนี้เข้าหาอาตมาไม่ติด ก็ตัวเองจะปรากฏตัวยังยากเลยแล้วมันจะทำมาทำอะไรได้ ขออภัยที่พูดโอหังหน่อย 

เพราะฉะนั้น ทาน ที่มีผล เป็นภาวนามัย ก็คือ ล้างกิเลสออกได้ ตัวร่วมมันอยู่ตรงนี้ ปฏิบัติศีลจะเป็นภาวนามัย จะเป็นผลสำเร็จจริงก็ตรงล้างกิเลสออกได้เหมือนกัน นี่คือตัวร่วม 

ทานก็ดี ปฏิบัติการให้สิ่งที่เป็นวัตถุจนถึงขั้นอภัยทาน ถึงขั้นให้ไม่ถือโกรธหมดแล้ว ยกให้ จะมีผิดดในภายในใดก็อโหสิกรรม และศีลท่านค่อยปฏิบัติศีลข้อ 1 2 3 ปฏิบัติจะเกิดผลภาวนามัยก็คือล้างกิเลสที่เป็นตัวร่วม 

เพราะฉะนั้นปฏิบัติศีลตามลำดับ ปฏิบัติทานนั้นเป็นผลของศีลด้วย ศีลจะมีผลเป็นทานคือการให้ออกไปหมด ความยึดถือเป็นตัวเป็นตนออกไป ศีลก็ปฏิบัติที่มีหลักมีรูปร่างมีตัวตนมีวัตถุแท่งก้อน 

ในจุลศีล ตั้งแต่ข้อ 1 ถึงข้อ 26 คุณปฏิบัติไปตามหลักต่างๆไม่ถึงข้อ 26 หรอก คุณจะบรรลุธรรมก่อน ปฏิบัติให้สัมมาทิฏฐิเถอะ คุณจะรู้ได้ว่าเป็นไปเพื่อความละความยึดเป็นเราเป็นของเรา ปฏิบัติเพื่อการได้ให้ ศีลนี่แหละคือการปฏิบัติเพื่อเอาออกไป ก็จะจบเป็นภาวนามัยจบเป็นผล เป็นเช่นนี้เอง

ก็มาเข้าสู่ย้ำตะปูกัน ไปหลับตาปฏิบัตินั้นมันผิดแล้วจะไปหลงภาวนามัยเป็นตัวเหตุอีก ก็ไปปฏิบัติไปภาวนา ภาวนานั้นคือการเกิดผล มันคือตัวสำเร็จ นี่มันละเอียดซ้อนในภาษาอยู่ตรงนี้ แค่สรุปลงที่คำ 2 คำนี้คุณเข้าใจ เหตุเป็นผล ผลเป็นเหตุ นี่คือคำสิริมหามายา ถ้าคุณเข้าใจผิดก็เป็นมายาหลอกตัวเอง ก็จบเห่เท่านั้นแต่เข้าใจเหตุเป็นผลเข้าใจผลเป็นเหตุเป็นมายาสลับอยู่อย่างนั้น แต่ถ้าเป็นสิริมหามายา คุณก็เข้าใจถูก อ๋อเหตุก็คือเหตุ ผลก็คือผลก็ถูกต้อง เป็นสัมมาทิฏฐิตรงนี้ 

เพราะฉะนั้นคำสอนของพระพุทธเจ้าหันเข้ามาปฏิบัติให้ถูกเถิด คำสอนของพระพุทธเจ้าคือวิชชาจะระณะสัมปันโน และก็ปฏิบัติให้บรรลุด้วยวิชชาและจรณะ 

วิชชามี 8 จรณะมี 15 

จรณะคือการประพฤติปฏิบัติ 15 ข้อ วิชชาคือปัญญาที่เกิด 8 ข้อ ไม่ใช่ให้บรรลุด้วยหลับตาสะกดจิตเลย เพราะหลับตาสะกดจิต จรณะ 15 ไม่มีเลย แล้ววิชชาเป็นผลของการเกิดจากการปฏิบัติ มันจะเกิดได้อย่างไร นอกจากวิชชาเดา เป็นปัญญาฟุ้งซ่านเป็นปัญญาผิดๆ เป็นปัญญาออกนอกความเป็นจริง 

เพราะฉะนั้นทานก็ไม่สัมมาทิฏฐิ  ศีลก็ไม่สัมมาทิฏฐิ ภาวนามัยก็ไม่มีผลสำเร็จเลย ไม่มีการได้เด็ดขาด เพราะปฏิบัติโดยมิจฉาทิฏฐิ คุณมนสิการ ใจของคุณ มิจฉาทิฐิเขาก็ทำใจในใจนะ นั่งสะกดจิตหลับตาสะกดจิต เขาก็ทำใจในใจนะ แต่ทำใจในใจแบบมิจฉา มิจฉาทิฏฐิมันก็เกิดมิจฉาผล เพราะฉะนั้นต้องมาทำใจในใจอย่างสัมมาทิฏฐิ อย่าไปงมงายอยู่กับการหลับตาปฏิบัติเลยเจ้าประคุณเอ๋ยเลิกกันเสียทีเถิด มันมืดมันบอดกัน มันจะมืดจะบอดจะ กิณหา เป็นสุภกิณหา หลงว่ามืดบอด มืดดำเป็นตัวสุภะเป็นตัวน่าได้น่ามีน่าเป็น ทำอย่างไรจะเปลี่ยนแปลงตัวนี้จากความเชื่อความเห็นความเข้าใจได้เสียทีหนอ 

มาอธิบายลงละเอียดที่ จรณะ 15 เป็นตัวเหตุตัวภาคปฏิบัติและจะเกิดฌาน เกิดจิต ผลทางจิต ผลบรรลุทางจิตหรือสมาธิ สมาธิของพระพุทธเจ้าคือ สมาหิโตหรือสมาหิตะ แม้แต่ในยุคพระพุทธเจ้าท่านก็มาแยกเรียก สมาธิ มาเป็น สมาหิโต พยัญชนะตัวนี้ 

ซึ่งคำว่า สมาหิโต แปลเป็นไทยว่าจิตตั้งมั่นเหมือนกันกับสมาธิของทางมิจฉาทิฏฐิเขาเรียก เจโตสมาธิของเขาก็มิจฉาทิฏฐิก็เป็นจิตตั้งมั่นเหมือนกัน แต่จิตตั้งมั่นจากเหตุต่างกัน 

สมาธินั่งหลับตาสะกดจิตแน่นอนมันก็ต้องได้ผลอย่างที่เขาเป็นกันอย่าง อาฬารดาบส อุทกดาบส แต่ของพระพุทธเจ้านั้นลืมตาปฏิบัติ จนจิตเป็นฌาน ก็เป็นฌานลืมตา 

คำว่า ฌาน คำนี้แหละ เป็น อจินไตย ฌานวิสัยเป็น อจินไตย เป็นสิ่งที่นึกคิดเอาไม่ได้ ตักกะเอาไม่ได้เลย ถ้าไม่สัมมาทิฏฐิในการปฏิบัติจะปฏิบัติศีลอย่างไร จะปฏิบัติทานอย่างไร จึงจะเกิดผลเป็น ฌาน สัมมาทิฏฐิเป็น ฌานวิสัยของพระพุทธเจ้า 

เพราะการเรียนรู้ฌานนั่นคือต้องนั่งหลับตาต้องเข้าฌานออกฌาน คุณจะเข้าๆออกๆเข้าๆอยู่นั่นแหละ เข้าฌานออกฌาน อย่างเก่งก็ได้ ชานหมาก เหมือนกันกับมหาบัว 

แต่ ฌาน ของพระพุทธเจ้านั้น มันเป็นอจินไตย เป็นสิ่งที่คิดเอาไม่ได้ เดาเอาไม่ได้ เป็นฌาน ที่จะเกิดจาก 

1. ศีล 2. อปัณณกปฏิปทา 3. สัทธรรม 7 จะเกิดอย่างนี้ 

อาตมาก็ขอยกคำว่า ศีล ไว้ว่า ศีลข้อ 1 ก็ตาม ข้อ 2 ก็ตาม ข้อ 3 ก็ตามหรือจุลศีลก็ตาม หรือแม้แต่ มัชฌิมศีล เป็นศีลที่สูงขึ้นมาขยายละเอียดลงไปก็ใช่เป็นการปฏิบัติจริง ส่วน ศีลมหาศีล เป็นศีลองค์รวมของศาสนา ไม่ใช่ศีลที่ปฏิบัติเฉพาะตนเหมือนจุลศีล มหาศีล 

มหาศีลนี้เป็นเรื่องของเดรัจฉานวิชาเป็นส่วนใหญ่ เป็นวิชชา ที่มันขวางทางนิพพาน ทุกวันนี้ในวงการศาสนาพุทธเต็มไปหมดเลยในมหาศีล เพราะเขาไม่เรียนกันแล้ว แล้วเขาก็ทำกันเป็นจารีตประเพณี ผิดมหาศีลเกือบไปทั้งหมดแล้ว 

อาตมาไม่อยากเอามาขยายความ เพราะขยายความแล้วเหมือนกับตั้งทัพรบกับมหาเถระสมาคมเหมือนอย่างกับ ยูเครนกับรัสเซียเลย มันจะอย่างงั้นเลยจริงๆต้องห้ำหั่นกันจริงๆ ก็ต้อง อนุโลมเอาไว้ว่ายังเอาไว้ก่อนอันนี้ พูดจุลศีลยังไม่ต้องถึงมัชฌิมศีล มหาศีลเอาไว้ก่อน 

ศีลข้อ 1 2 3 ขยายไปทะลุในได้ 

แม้แต่ศีลข้อ 1 คุณไม่มี อปัณณกปฏิปทา 3 ผิดแล้ว อปัณณกะ แปลว่าไม่ใช่พุทธ ผิดพุทธ ปฏิปทาแปลว่าข้อปฏิบัติ เพราะฉะนั้น 3 ข้อนี้ ปฏิปทา 3 ข้อ ถ้าไม่มีในการปฏิบัติธรรม ผิดเลย ตัดสินได้เลยทันที ผิด ไม่ใช่พุทธ ไม่มีทางเกิดสัทธรรม 7 ไม่เกิดฌาน ไม่เกิดวิชชา  8 ไม่มีเกิด

ตัดสินกันได้ที่ อปัณณกปฏิปทา 3 

ที่นี้ลงลึกในปฏิปทา 3 ไม่ยากเลย เข้าใจเป็นพื้นฐานง่ายๆและปฏิบัติตามพื้นฐานก็ได้ 

1. สำรวมอินทรีย์ 2.โภชเนมัตตัญญุตา 3.ชาคริยานุโยคะ 

สำรวมอินทรีย์ อินทรีย์คือตาหูจมูกลิ้นกายใจ ใจก็เป็นอินทรีย์ภายในร่วมกันกับอินทรีย์ภายนอก 5 ตาหูจมูกลิ้นกาย ต้องทำงานร่วมกันเป็น 2 

เพราะฉะนั้น กาย เป็น 2 นี่แหละยากที่จะเข้าใจ เมื่อเข้าใจกลายเป็นหนึ่ง กาย ก็เหลือแต่วัตถุหรือร่างภายนอก ไม่มีใจเข้าไปร่วม คนนี้ก็มิจฉาทิฏฐิตั้งแต่สังโยชน์ข้อที่ 1 

เมื่อมิจฉาทิฏฐิตั้งแต่สังโยชน์ข้อที่ 1 คุณจะปฏิบัติสติปัฏฐาน 4 ไม่ได้เลย คุณจะเข้าใจว่าการปฏิบัติกายในกาย คุณก็ไปหลับตาปฏิบัติกายในกาย ไม่มีภายนอกก็เจ๊งกระบ๊งแล้วเห็นไหมมันเพี้ยนแล้ว มันเพี้ยนนิดเดียวนะ เขาว่าฉันเข้าปฏิบัติสติปัฏฐาน 4 แล้ว กายในกายก็หมายถึงในจิต แล้วพระพุทธเจ้าท่านก็ตรัสด้วยว่ากายนี้เราก็เรียกว่าจิตมโนวิญญาณมันจะผิดที่ไหน ทิ้งภายนอกเลย เจ๊งกระบ๊ง เพราะไม่มีสำรวมอินทรีย์ 6 ไม่มีสติทางกายทางวาจาทั้งมโนครบภายนอกไม่ตื่นเต็ม

โดยเฉพาะอาหารคือคำเคี้ยว อาหารคือสิ่งที่เคี้ยวทางปาก แล้วคุณก็สัมผัสภายนอก สัมผัสทางตา อาหารนี้ องุ่นนี้โอ้โหลูกมันน่าปริดใส่ปาก คุณก็เป็นกรรมแล้ว โอ๊ องุ่นนี้ไม่น่ากินเลย คุณก็ปฏิฆะแล้ว คุณไม่ได้ปฏิบัติจริง ดีไม่ดี คุณกินอร่อยด้วยอร่อยอยู่นั่นแหละคุณไม่ได้ปฏิบัติ คุณไม่ได้เรียนรู้เลย นะ แล้วคุณจะไปเกิดความจริงได้ไง บรรลุตรงไหน 

เพราะฉะนั้น โภชเนมัตตัญญุตา ของคุณไม่มี คุณไม่เคยตื่นมารู้ครบความตื่นสติอันบริบูรณ์ สติสัมปชัญญะบริบูรณ์ ในอวิชชาสูตร

อวิชชาสูตร ต้องพบสัตบุรุษให้บริบูรณ์ ฟังธรรมให้บริบูรณ์ ศรัทธาของคุณจึงจะบริบูรณ์ เมื่อศรัทธาบริบูรณ์แล้ว คุณจึงจะย่อมได้โยนิโสมนสิการได้บริบูรณ์ เมื่อโยนิโสมนสิการได้บริบูรณ์ สติของคนถึงจะบริบูรณ์ เมื่อสติของคุณบริบูรณ์แล้ว คุณจึงจะสำรวมอินทรีย์ 6 ได้บริบูรณ์ สุจริต 3 จึงจะบริบูรณ์ได้จ้ะ 

ก็ ถึงจะละนิวรณ์ 5 ได้หมด เป็นสติปัฏฐาน 4 เป็นโพชฌงค์ 7 แล้วก็บรรลุวิชชาและวิมุติ 

นี่คือ อวิชชาสูตรที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า อวิชชามีอาหาร คือ นิวรณ์เป็นอาหาร นิวรณ์ก็มีอาหาร ไม่ใช่ไม่มีอาหาร อาหารของนิวรณ์ คือ ทุจริต 3 แล้วคุณก็ทุจริตกันอยู่ คุณก็กินอาหารทุจริตกันอยู่ เมื่อคุณกินทุจริต มีทุจริต 3 สำรวมอินทรีย์ 6 คุณก็ไม่บริบูรณ์ เมื่อสำรวมอินทรีย์ไม่บริบูรณ์ สติสัมปชัญญะของคุณก็ไม่มีทางบริบูรณ์ แล้วคุณจะไปทำใจในใจโยนิโสมนสิการบริบูรณ์ได้ยังไงจ๊ะ 

เมื่อคุณทำใจในใจไม่ถูกต้อง คุณก็ไปมีศรัทธาไม่บริบูรณ์เด็ดขาดแน่นอน เพราะคุณทำใจในใจไม่บริบูรณ์ ไม่ถูกต้อง ไม่ลงไปถึงที่เกิด ไม่ถ่องแท้แยบคายเพียงพอ ไม่โยนิโสเพียงพอ นี่ก็ใช้ศัพท์ทับศัพท์วิชาการอยู่ 

คุณทำใจในใจแบบไปนั่งหลับตา กับแบบลืมตาที่อาตมาพาปฏิบัติ มาพิจารณาอาหารการกิน พันตำรวจตรีอนันต์ เสนาขันธ์ บอกว่า มันปฏิบัติธรรมอะไรของพวกมันพูดแต่เรื่องการกินการกิน ตะกละชิบหายเลย ต้องไปนั่งหลับตาสิ จะมานั่งพูดอะไรแต่เรื่องกิน นี่คืออนันต์  เสนาขันธ์ เขาว่าอาตมา ตั้งแต่พ.ศ 2525 อนันต์ซัดอาตมา นำทางมหาประยุทธ์  พอมหาประยุทธ์ ปี2532 ชัดอาตมาตูมเลย เล่นเอาเราจะต้องเดินทางขึ้นศาลเสียจนไม่รู้กี่จังหวัด เอาละไม่ต้องรื้อฟื้น 

เพราะฉะนั้นถ้าเผื่อว่า ปฏิบัติ โภชเนมัตตัญญุตา ต้องมาปฏิบัติธรรมเรื่องอาหารนี่แหละเป็นสำคัญ ที่นี้ก็โยงไปถึงสูตร ปุตตมังสสูตร อาหาร 4

กวฬิงการาหาร ผัสสาหาร มโนสัญเจตนาหาร วิญญาณหาร 

เมื่อคุณมิจฉาทิฏฐิในโภชเนมัตตัญุญตาหรือ กวฬิงการาหาร อาหารคือคำข้าวที่คุณใส่ปากเคี้ยวกินซึ่งคุณจะต้องยินดีในรูปรสกินเสียงสัมผัสของมันแหละ มีอยู่ในนี้พร้อมสรรพในอาหาร คุณไม่ได้ปฏิบัติ ไม่ได้สำรวมสังวร ไม่ได้เรียนรู้จากอันนี้ สติคุณก็พร่อง กินเข้าไปคุณก็ไม่ได้ครบสมบูรณ์ สำรวมอินทรีย์ 6 ไม่ได้พิจารณาจากอาหารที่คุณกินมันมีผัสสะเข้าไป 

คุณไม่ได้เรียนผัสสะ คุณก็ไม่ได้ล้าง กาม ปฏิฆะ คุณก็กินอย่างสะสม กาม สะสม ปฏิฆะ ของคุณตลอดเวลา โมหะ นั่นแน่นอนอยู่แล้ว 

เพราะฉะนั้นภาษาของคุณ คุณไม่รู้เรื่อง คุณไม่ได้ลดละ กาม ปฏิฆะ หรือมันเฉยๆ กามก็ดี ปฏิฆะก็ดี คือ กินจนชินชาเฉยๆ อพยากฤต คุณก็บื้อสะสมกิเลสโดยที่เป็น กาม ไม่รู้ตัว ปฏิฆะ ไม่รู้ตัวชอบก็กินไม่ชอบก็ไม่กิน ดีไม่ดีเขวี้ยงทิ้งเลย ไม่ชอบไม่กิน ไม่ใช่เขวี้ยงทิ้งแต่ เขวี้ยงใส่หน้าคนเอามาให้เลย มีไหม ... มี โดยเฉพาะผัวเมีย ใครเคยเจอบ้าง ... มีคนยกมือ

จริง ไม่รู้ตัวหรอกคุณก็สะสมกาม สะสมปฏิฆะไป เพราะฉะนั้นผัสสาหารของคุณไม่ได้สังวร ลึกเข้าไปถึงเจตนา มโนสัญเจตนา เจตนาว่าคุณกินอาหารนี้เพื่อการยังขันธ์ 

ไม่ได้กินอย่างที่ปัจจเวกข์กัน ปฏิสังขาโยนิโส บิณฑปาตัง ปฏิเสวามิ คุณไม่ได้รู้ในรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสของมันเลยพยัญชนะก็ท่องไป จะกินก็ติดไป 

กินอาหารไม่ค่อยท้วงกันหรอก เพราะต่างคนมันต่างติดกันไม่รู้ตัว ที่แยังกันอย่างหยาบๆ จนหยาบ ไปถึงข้อสิ่งเสพติดก็ยังไม่รู้ว่าเราติดสิ่งเสพติดนี้เป็นอบายมุข เหมือนอย่างมหาบัวกินหมาก ซึ่งมันไม่ใช่อาหารด้วยนะหมากพลู กินเคี้ยวเอารสมันเท่านั้น เอากลิ่นเอารสเอาสัมผัสทั้ง 5 ไม่ได้เป็นอาหารอะไรเลย ติดผิวเผินมากก็ไม่รู้ว่าติดสิ่งเสพติดที่ตัวเองติดเสพ เพราะฉะนั้นก็ไม่ หยูกยาก็ยังดูดตุ๋ยๆอยู่ ดูดยานี้อาตมาไม่เห็นมากแต่เห็นกินหมากอยู่ตลอดปากแดง 

เพราะฉะนั้นผู้ที่ไม่รู้แม้แต่เรื่องของสิ่งที่เราเสพแล้วเราติดและเรายึด อย่าว่าแต่หยาบอย่างมหาบัวติดเลย คนส่วนใหญ่พอเข้าใจแล้วไม่ติดเท่ามหาบัวหรอก ใช่ไหม พวกเรานี้ มีคนแก่หน่อยที่เหลือเท่านั้นเองที่เคยกินหมากติดหมาก พอรุ่นใหม่นี้ก็ไม่ได้กินหมากติดหมากกันแล้ว นี่เท่าที่เหลือก็นี่ ยกมือซิ ใครเคยติดหมากติดพลูมาแล้วบ้างยกมือ ไม่เหลือเลยสักคน ยังเหลือท้ายๆ แต่ข้างนอกในวงการมหาบัวยังกินกัน แม้แต่ภิกษุของมหาบัว ลูกศิษย์ของมหาบัวยังกินกันปากเปรอะอยู่เลย ยังยาก 

เพราะฉะนั้นขออภัยนะที่อาตมาต้องพาดพิงไปถึง เป็นความจริงยืนยันความจริงกันไม่ใช่อาตมาพูดเพ้อเจ้อ พูดไม่มีหลัก ไม่มีฐานอ้างอิง นี่พูดมีหลักมีฐานอ้างอิงก็ยืนยันเขาที่เป็นตัวอย่างยืนยันความไม่ถูกต้องให้ขอบคุณ มันต้องขออภัยที่จะว่า ขออภัยที่จะยกตัวอย่างก็ต้องขอบคุณเขาอีก อาตมานี่เนาะ จะยกตัวอย่างไอ้ที่ผิดของเขามาก็ต้องขอโทษขออภัยแล้วก็ต้องขอบคุณเขาอีก 

เพราะฉะนั้นเมื่อผู้ที่ยังไม่เข้าใจในผัสสะ ยิ่งไม่รู้จักเจตนา ตัวนี้ลึกกว่าผัสสะ ว่าเรายังมีเจตนาที่เป็นกามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา ซึ่งจะลึกซึ้งขึ้นไปเป็นตัณหาแต่ละระดับ 

ในกามตัณหาเบื้องต้นเขาก็ไม่รู้แล้วในตาหูจมูกลิ้นกาย รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส ติดหยาบๆนี่ อย่างมหาบัวนี้หมากพลูเป็นต้น ยังไม่ต้องไปไล่ถึงเนื้อสัตว์ เอาหมากพลูก่อน 

เพราะฉะนั้นเขาก็ไม่รู้จักเจตนาของเขาหรอกว่า เขายังไม่รู้เลยว่าเจตนาของเขานี้ เขาจะละออกหรือเขาจะติดไว้ให้ยิ่งขึ้น เขากินทุกวันเขาติดเพิ่มทุกวันหรือเขาละออกตอบสิ เขากินทุกวันแล้ว เขายังไม่สำนึก เขาไม่รู้เจตนาของเขาเลยว่าเขาทำอย่างนี้นี่ เขาก็ยิ่งผนึกความติดยึดเข้าไป อย่างจริงน่ะ 

ปัญญาหรือปฏิภาณทิฏฐิเขาไม่มีแล้ว เขาก็เหลือแต่ศรัทธา เหลือแต่ความเชื่อถือของตนเอง เขาก็ยิ่งสั่งสมศรัทธาเข้าไปใหญ่ เป็น สัทธินทรีย์ สัทธาพละ ในสิ่งที่ผิด เขาก็ยิ่งจมอยู่ในศรัทธาเพราะปัญญาเขาไม่มีแล้ว หรือน้อย แต่ศรัทธาเขาหนัก เขาก็เลยจมไปในสัทธินทรีย์ สัทธาพละ  เชื่อว่าตัวเองถูก นี่มันจมหนักเข้าไปในศรัทธา เพราะฉะนั้นจึงหมดหวังในเจตนา ไม่รู้จักเจตนาของตน 

เมื่อไม่รู้จักเจตนาของตน วิญญาณอันเป็นอาหารที่ 4 เขาก็จะเป็นเหมือนกับโจรทำลายศาสนา แต่พระพุทธเจ้าท่านไม่ได้กล่าวคำนี้ ท่านบอกว่าโจรของพระราชา พระราชาก็บอกว่าไอ้นี่มันโจรนะ ให้เจ้าพนักงานไปฆ่าเสียด้วยหอก 100 เล่มเช้า ไปเปิดดูในปุตตมังสสูตรข้อ ฆ่าด้วยหอก 100 เล่มเช้า เสร็จแล้วเจอหน้าเจ้าพนักงาน พระราชาก็ถามแล้วเป็นไงตายแล้วยังโจร ไม่ตายพระเจ้าข้าก็เอาไปฆ่ามันอีกด้วยหอก 100  เล่มกลางวันนี่แหละ เจ้าพนักงานก็ไปฆ่าด้วยหอก 100 เล่มอีกหอกหักหมด กลับมาก็แหมไม่รู้จะทำอย่างไร พระราชาถาม อีกเป็นไงตายหรือยังโจร ยังพระเจ้าข้า มันยังไม่ตาย ไปฆ่ามันอีกด้วยหอก 100 เล่ม เย็นก็ไปฆ่าอีกด้วย หอก 100 เล่ม มันตายไหม ...ไม่ตาย ในข้อวิญญาณที่ไม่ตาย 

เพราะฉะนั้นก็หมายความว่า คนที่ยังเป็นโจรของศาสนาอยู่ เขาจะไม่มีสิทธิ์ที่จะดับวิญญาณของเขาเลย วิญญาณของเขาไม่มีตาย ฆ่าอย่างไรก็ไม่ตาย ฆ่าอย่างไรก็ไม่ตาย เพราะวิญญาณของเขาจะนิรันดร นิระ อันตระ หมายความว่าเขาจะไม่รู้จักในระหว่าง 

กาละเวลา จากนี่มาถึงนี่เขาจะไม่รู้เลยว่าในช่วงนี้เป็นอย่างไรนิรันดร เขาจะไม่รู้จักเลย เพราะฉะนั้นเขาก็จะมีอยู่ตลอด กาลนาน นิรันดร เขาจะมีอยู่อย่างนี้เป็นอยู่อย่างนี้ตลอดนิรันดร์ คือโจร ก็จะเป็นโจรอยู่อย่างนี้นิรันดร น่ากลัวไหม ไม่กระเตื้อง ไม่รู้เรื่อง ไม่ประสีประสาอะไร หอกแทงก็บอกว่ามีอะไรมาทำให้คันวะ หนังเหนียวอยู่ยงคงกระพัน ไม่มีกระเตื้องกระตุกอะไรเลย เหมือนอาตมากระตุกอยู่ทุกวันนี้ ถ้ายังจะเป็นโจรอยู่ หอกปากอาตมานี่ แทงไปไม่รู้กี่ร้อยกี่พันกี่หมื่นกี่แสนหอกแล้ว อาตมาชื่อว่า โพธิรักษ์ไอ้หอกหัก อาตมาไม่รู้จะทำหอกขึ้นมาอีกกี่เล่ม น่าสงสารอาตมาไหม 

โอ้โห…กลายเป็นโพธิรักษ์ไอ้หอกหัก ไม่มีฤทธิ์ ไม่มีอำนาจ ไม่มีแรงไม่มีความสามารถจะฆ่าโจรตายสักคนเลย โอย ตายๆๆ แต่อาตมาไม่หรอก มามีผู้ที่รู้ตัว แทงนิดหน่อยก็เจ็บ

เพราะฉะนั้นในคำสอนพระพุทธเจ้าบอก จะกล่าวไปใยถึงหอก 100  เล่ม หอกเล่มเดียวก็ เจ็บแล้วรู้สึกตัวแล้วนั่นคือคนมีสติสัมปชัญญะ ปัญญาปฏิภาณไหวพริบที่ดี แทงด้วยหอกเล่มเดียว โอโฮ!ตายๆ ถ้าถูกหอกแทงตายเล่มเดียวก็เจ็บ แม้แต่เจ็บก็ไม่เอาแล้ว คนนี้ก็มีสิทธิ์ 

แต่แทงด้วยหอก 100 เล่มเช้ากลางวัน 100 เล่มเย็น 100 เล่ม คุณก็บอกว่าอะไรมาสะกิดหนังว่ะ 

มัน 20:00 น. แล้ว มันอยากอธิบายอีกอยู่นะ อยากจะขยายความขึ้นไปถึงวิญญาณาหาร หอกแทงไม่ตายไปถึงเจตนาอาหาร 

เจตนาหารคือผู้มีกำลังแรง 2 ข้างวิ่งลงหลุมถ่านเพลิง ผู้มีกำลังแรง 2 ข้างดึงให้ลงหลุมถ่านเพลิงดึงอย่างไรก็ไม่อยู่ หรือ อาตมากลับกันอยู่ หรือมีผู้มีกำลังแรงสองข้าง ดึงขึ้นหรือลง

_สู่แดนธรรม... ในพระสูตรบอกว่าดึงลงครับ แต่เขาดิ้นรนที่จะหนี มีเจตนาจะขึ้น 

พ่อครูว่า... เขาจะขึ้นแต่มี 2 แรงดึงลงหลุมถ่านเพลิง นี่คือ อาหารอันที่ 3

อาหารอันที่ 2 ผัสสาหาร เหมือนวัวไม่มีหนัง มีแต่เนื้อในแดงๆแล้วมันจะสัมผัสกับอะไรต่ออะไรเป็นผัสสาหาร มันจะเป็นอย่างไร มันก็แสบไปตลอดกาล นั่นสิ โอ้ยตายๆๆๆ เหมือนวัวไม่มีหนังเลย มีแต่น้ำเหลืองไหลเยิ้ม มันถูกอะไรนิดนึงก็แสบตาย แม้แต่แบคทีเรีย แม้แต่ต้องลมพัดอะไรแรงหน่อยตาย โอ้โห…อุทาหรณ์ของพระพุทธเจ้านี่ชัดเจนที่สุดเลย ยิ่งไป กวฬิงการาหาร คุณมืดบอดด้วย ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจด้วย ใจบอดด้วย คุณจึงบอดภายนอก 5 เต็มรูป คุณก็หมดหวังที่จะบรรลุธรรมเด็ดขาดเลย ในอาหารคือคำข้าวนี่แหละ พิจารณาตัวนี้เป็นหลักเลย คุณจะบรรลุธรรมอรหันต์ได้จากแม้แต่ โภชเนมัตตัญญุตา หรือพิจารณา รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส (โผฏฐัพพะ) จากคำข้าว คุณจะรู้กิเลสหมดแล้วบรรลุสูงสุดได้ 

เอ้า เลยเวลาไป 6 ,7, 8 นาทีแล้วก็ต้องขออภัย เลยเวลาก็ต้องขออภัย…สาธุ 

ที่มา ที่ไป

พ่อครูเทศน์วันมาฆบูชา งานพุทธาภิเษกฯครั้งที่ 47 ปฐมอโศก

วันจันทร์ที่ 6 มีนาคม 2566 ที่บวรปฐมอโศก

เวลาบันทึก 08 มีนาคม 2566 ( 21:55:03 )

รายละเอียด

660308 พ่อครูเทศนาภาคค่ำ งานพุทธาภิเษกฯครั้งที่ 47 ปฐมอโศก

https://www.boonniyom.net/53015.html 

ดาวโหลดเอกสารที่                                                                                                          

https://docs.google.com/document/d/1wRZlsmPDR2v3HDV3QTtXTOnM9fHrc3ROd3d8OcHOeTI/edit?usp=sharing                            

ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/11CoO2PO-r3hlxYLQQJcjhv8LArWQ2pek/view?usp=share_link 

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/vO9i3BfaJ34 

และ https://fb.watch/j8gTrQ43R-/ 

บุญของศาสนาพุทธต้องเกิดจากจรณะ 15 

พ่อครูว่า...วันนี้วันพุธที่ 8 มีนาคม 2566 ที่บวรปฐมอโศก แรม 2 ค่ำเดือน 4 ปีเถาะ 

พุทธาภิเษกฯ เราก็ย่างเข้ามาได้วันที่ 4 รายการอาตมาเป็นรายการสุดท้ายของวัน ชีวิตอาตมาก็ย้ำพูดซ้ำพูดซากจนกระทั่งพูดมา 50 กว่าปีนี้ อาตมาก็ไม่เก่งที่จะพูดอะไรต่ออะไรให้ได้พิสดารไปมากมาย ก็วนเวียนอยู่แต่ในคำสอนพระพุทธเจ้า ที่เอาหัวใจ หรือเอาหลักการของธรรมะของพระพุทธเจ้านี้ มาสอนมาอธิบายมาขยายความ ซ้ำซาก แต่ซ้ำซากก็ต้องฟัง เพราะมันเป็นธรรมะอันเป็นสัจธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ ไม่ใช่คนจะมารู้ได้ง่ายๆ 

ศาสดาเทวนิยมทั้งหลายที่เป็นศาสดาอยู่ในโลก เป็นเจ้าของศาสนาเลยนะ ซึ่งแพร่หลายยิ่งกว่าศาสนาพุทธ แพร่หลายจริงๆ คนยอมรับนับถือกันมากมาย ครึ่งค่อนโลกเลย มีสมาชิกหรือมีผู้เป็นศาสนิกของเขามากมาย แต่ของพุทธเราไม่มากหรอก 

นอกจากไม่มากแล้ว ในศาสนาพุทธเองแท้ๆนี่ก็ยังยาก ที่จะถือว่าเป็นผู้ที่มีภูมิธรรม มีปัญญาที่จะเข้าใจถึงลักษณะของศาสนาพุทธอันเป็นโลกุตระ ความรู้ของศาสนาทั่วไปก็เป็นศาสนาที่ทุกคนจะพูดตรงกันหมดว่า ศาสนาทุกศาสนาเป็นศาสนาที่พาให้คนดี ไม่ให้เป็นคนชั่ว ให้คนละชั่วมาเป็นคนดี ถูกต้องหมด ของพุทธก็ไม่ละเว้นก็เป็นคนที่มีอย่างนั้นด้วย

ซึ่งอาตมาก็ได้ย้ำให้ฟังแล้วว่า ศาสนาพุทธก็พาคนมาทำดี และสามารถทำดีได้อย่างถาวรด้วย  หมายความว่าอะไร หมายความว่า ทำดี กายกรรม วจีกรรม  มีมโนกรรมเป็นประธานนั้น จิตวิญญาณหรือมโนนั้น สามารถรู้จักเหตุแห่งการทำดีด้วย แล้วละเหตุแห่งการทำดีนั้น จึงไม่ทำชั่วอย่างเด็ดขาด สัพพปาปัสสะ อกรณัง(ไม่ทำบาปทั้งปวง) เพราะฉะนั้นกรรมทุกกรรมของผู้ที่เรียนรู้ธรรมะพระพุทธเจ้า จึงทำดีตลอดกาล ไม่ทำชั่วอีกเลย แม้จะมีการกระทบสัมผัสยั่วยุ ปลุกเร้า ให้ไปทำชั่วอีกด้วย ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข อย่างไรก็ตาม ก็ไม่ไปทำอีก จึงเป็นการทำดีแบบโลกุตระ ไม่ได้เป็นการทำดีแต่แค่โลกียะเท่านั้น 

โลกียะไม่เที่ยง โดยเฉพาะเขาทำได้ชาตินี้ ชาติหน้าตกต่ำ ชาติหน้าไม่เที่ยงแล้ว แม้จะเป็นศาสดาเอง เกิดมาชาติต่อๆไป เขาจะไม่มีการรู้ถึงจิตเวียนตายเวียนเกิด แล้วก็เหตุที่เป็นตัวต้นเหตุในจิตนิยาม ต้นเหตุคือกิเลสนี่แหละเขาไม่ได้เรียนรู้กัน เพราะฉะนั้นเขาทำลายกิเลสไม่ได้ ได้แต่กดข่ม สังวรระวัง เฉยๆ แล้วก็ไม่มีทฤษฎีที่จะจัดการกับกิเลส 

ไม่มีธาตุรู้ที่เป็นญาณปัญญา ญาณปัญญาที่หยั่งรู้เข้าไปในจิต เจตสิก รูป นิพพาน อันนี้แหละ ยิ่งใหญ่ จิตเจตสิกต่างๆ 

ในเจตสิกแยกแยะออกไปอีกมากมาย หลากหลายมาก ยกตัวอย่างเช่นที่อาตมานำมาสอนพวกเรา แล้วก็เรียนรู้ได้จริง เหตุปัจจัยเกิดอย่างไรอย่างไร เวทนาเจตสิกอย่างนี้เป็นต้น เวทนาเจตสิก108 เวทนา 108 มันมีลักษณะอย่างไร 

เวทนา 2 พิจารณาเวทนาในเวทนา ก็คือสามารถรู้จักเวทนา 2 

เวทนา 3 เวทนา 5 เวทนา 6 เวทนา 18 เวทนา 36 เวทนา 108 อย่างนี้เป็นต้น 

มีพวกเรานี่ล่ะ ชาวอโศกนี่แหละเรียน แล้วก็รู้ รู้จัก รู้แจ้ง รู้จริง ในภาษาพวกนี้ด้วย รู้แล้วก็เข้าไปจัดการ ปรับปรุงหรือปรุงแต่ง ปรับแก้ ทำให้จิตเจตสิกเหล่านี้ ดีขึ้น ลดกิเลสได้จริง มีโพชฌงค์ 7 สามารถมีธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์ มีสติสัมผัสแล้วมีสติตื่น  มาสัมผัสทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เห็นทางกายกรรม  ทางวจีกรรม  ทางมโนกรรม ตื่นเต็ม ไม่ใช่ไปตื่นอยู่ในจิตหลับตาปฏิบัติ อยู่ในจิตแล้วก็ตื่นให้มีสติเต็มให้ได้ ในจิตเท่านั้น ไม่ใช่ ไม่พอ 

มีกายะข้างนอกสัมผัสแล้วรู้ มีสติแล้วก็มีธัมมวิจัย วิจัยจิต ย่อเข้าไปลึกเรื่อยๆ เข้าไปก็วิจัยจิตกับกิเลส แยกกิเลสให้ออกจากจิตว่าจิตเรามีกิเลส หรือแยกไม่ออกจิตหมด แล้วไม่มีกิเลสแล้วในจิต มีแต่จิตสะอาดจริงๆ ก็เป็นอันจบ จิตหนึ่งเดียว จิตสะอาด จิตบริสุทธิ์จากกิเลส 

เริ่มแรกพระพุทธเจ้าให้รู้เหตุปัจจัย หลักเกณฑ์ข้อที่ 1 ศีลสัมผัสกับสัตว์ สัมผัสกับของ สัมผัสกับพืชพันธุ์ธัญญาหาร สัมผัสกับวัตถุ แล้วก็ลึกเข้าไปถึง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ร่วมด้วย มันสัมผัสแล้วมันเกิดปฏิกิริยาอย่างไร  เกิดอาการอย่างไร เกิดกิเลสเป็นอย่างไร แยกอาการที่เกิดในจิต อาการ ลิงค นิมิต แล้วก็มี อุเทส อุเทสคือคำบรรยาย คำอธิบาย คำสาธยายอย่างที่อาตมานำเอาคำของพระพุทธเจ้า มาสาธยายยกขึ้นให้ฟัง แล้วก็ไปปฏิบัติอ่านอาการ แล้วก็จับนิมิตของอาการต่างๆให้ได้ว่า มีกิเลส

 2. มีจิต มีคู่ มีสิ่งที่ต่างกัน ทีละคู่ ๆๆ จากตั้งแต่สัตว์ ตั้งแต่ของ หรือลึกเข้ามาถึง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ศีล 3 ข้อเป็นหลักใหญ่ ถ้าไปปฏิบัติธรรมแล้วไม่มีศีล 3 ข้อนี้เลย ขออภัยไปหลับตาปฏิบัติไม่มีศีล 3 ข้อสมบูรณ์แบบ มันก็ไม่ใช่ศาสนาพุทธ นี่คือความเสื่อมของศาสนาพุทธที่ไปหลงหลับตาตาม อาฬารดาบส อุทกดาบส 

แล้วไปยึดมั่นถือมั่นจริงๆว่าอย่างนี้ถูกต้อง เดี๋ยวนี้ก็ยังยึด อาตมาพูดเท่าไหร่ๆ เขาก็ไม่กระเตื้อง เพราะว่าอาตมาไม่มีเครดิตเท่าอาจารย์เขา เท่าประชาชนส่วนใหญ่ ที่ได้หลงผิด มันเป็นยุคกาลที่พระพุทธเจ้าท่านพยากรณ์เอาไว้แล้ว  ในอาณิสูตรว่า ยุคนี้มันเสื่อม มันผิด เขาก็ผิดไปจริงๆ 

อาตมาก็ต้องมากู้กลับ พยายาม ก็ต้องทำ ได้น้อยได้มากเท่าไหร่ก็ทำได้ ได้ประมาณเท่านี้ 

คำสอนที่เป็นหลัก หลักใหญ่เขาก็ไม่เอามาพูดแล้ว เพราะเขาไปหลับตา เพราะฉะนั้นหลับตาหลักใหญ่ของพุทธคุณ 9 คือ วิชชาจรณะสัมปันโน คำสอนของพระพุทธเจ้าคือ วิชชาจรณะสัมปันโน ก็ต้องเรียนรู้ ประพฤติ คือ จรณะ แล้วก็ให้เกิดวิชชา จะบรรลุธรรมด้วยวิชชาและจรณะ 

ต้องมีจรณะ ประพฤติเป็นเหตุ แล้วก็มีวิชชาเป็นผลตามมา ซึ่งพวกเราก็จำได้หมดแล้ววิชชา 8 จรณะก็ 15 พวกเราไล่ได้ไหม มีอะไรบ้าง 

จรณะ15 สังวรศีล สำรวมอินทรีย์ โภชเนมัตตัญญุตา ชาคริยานุโยคะ สัทธรรม 7  ฌาน 4 ของพุทธจึงเกิดจากเหตุจากการปฏิบัติสังวรศีลและ อปัณณกปฏิปทา 3 ปฏิบัติสัทธรรม 7 จึงจะเกิดฌาน

ไม่ใช่ไปหลับตาปฏิบัติ ไม่มีเหตุพวกนี้เลย ซึ่งแบบนั้น มันเป็นการหยุดนิ่งๆ สะกดเอาไว้ มันเป็นวิธีการสะกดจิตเท่านั้น ไม่ได้เรียนรู้อย่างพิสดาร อย่างวิจิตร อย่างที่ลืมตา ฌานของพระพุทธเจ้าลืมตาหมด ฌานของพระพุทธเจ้า ไม่ได้หลับตาเลย 

เพราะฉะนั้นเมื่อไม่มีทาน แล้วก็ไปปฏิบัติจิตให้มันเป็นฌาน เป็นวิมุติ หรือ ถือศีลก็ให้มันเกิดจิตเป็น อธิจิต เป็นฌาน เป็นวิมุติ มันไม่มีเหตุปัจจัยอย่างนี้ นั่งหลับตาทานก็ไม่มี ศีลก็ไม่มี 

เพราะฉะนั้นเขาจึงไปแปล แม้ผู้แปลพระไตรปิฎก  สัมมาทิฏฐิ 10 มีทาน มีศีลเขาใช้พยัญชนะบาลีเลย 

สัมมาทิฏฐิ ทินนัง ทานให้ไปแล้วจะบรรลุผลหรือไม่บรรลุผล แน่นอนทานที่ให้ไปแล้วมันก็มีผลทันที เพราะฉะนั้น ทานจะมีผลหรือไม่มีผล  มันจะต้องมีผลสิ ทานอย่างไรมันก็ต้องมีผลคือได้ให้ คือ ทาน มันเป็นกุศลทันที แต่ผลที่พระพุทธเจ้าหมายนั้นไม่ใช่หมายถึงกุศล แต่หมายถึงมันเกิดชำระกิเลสหรือไม่ 

คำว่า ชำระกิเลสก็คือ บุญ เพราะฉะนั้นศาสนาพุทธมันเสื่อมจนกระทั่งคำว่า บุญ เขาไม่เข้าใจแล้ว บุญ เขาไปหมายถึง กุศล ได้กุศล 

คำว่า บุญ เพี้ยนผิดไปเป็นกุศลเท่านั้นเอง เสื่อมแล้วศาสนาพุทธ ไม่มีโลกุตรธรรม บุญมันคือ อาวุธฆ่ากิเลส สะสมไม่ได้ พระอรหันต์คือผู้ที่ไม่มีบุญ หมดบุญ หมดบาป สิ้นบุญสิ้นบาป ปุญญปาปปริกขีโณ หมดบุญหมดบาป ก็เป็นพระอรหันต์ 

ยังไม่หมดบุญก็จะลดลงเรื่อยๆ เป็นโสดาบัน บุญก็ลดลงประมาณหนึ่ง เพราะว่าทำจิตให้สะอาดผ่องใสจากกิเลสไปได้จำนวนหนึ่ง สกิทาฯก็ลดลงไปได้อีก อนาคาฯก็ลดลงไปได้อีก อรหันต์หมดเลย บุญก็หมดเกลี้ยง บุญไม่ได้กลับกันไปเป็นบาปอีก ไม่ คนที่ได้แล้วได้เลย บุญหมดแล้วก็หมดเลย บุญจึงไม่เกิดในตนในผู้ที่หมดกิเลสนั้นแล้ว พระอรหันต์จึงไม่มีบุญ 

จะไปได้บุญได้อย่างไร มันต้องทำบุญนี้ให้มันมีประสิทธิภาพในการที่จะชำระกิเลส ให้ได้ แล้วไม่ต้องใช้อีก บุญ คือ อาวุธฆ่ากิเลส เป็นเครื่องมือฆ่า หรือ ตัวพลังงานฆ่า เป็นตัวตนบุคคลก็คือ นายเพชฌฆาต ฆ่ากิเลส 

เพราะฉะนั้น เราอยากจะไปเป็นนายเพชฌฆาตฆ่าคน จะไปเป็นนักฆ่า ไปทำไม ใช่ไหม อย่างนี้เป็นต้น นี่คือนัยยะที่สำคัญ ซึ่งมันได้เข้าใจผิดเสื่อมไป ศาสนาพุทธ จึงเหมือนศาสนาเทวนิยม ปฏิบัติแต่ดี ก็ยังดี ปฏิบัติแต่ดี ไม่ปฏิบัติชั่ว เพราะฉะนั้นปฏิบัติธรรมะที่เป็นโลกุตระไม่ได้ 

แก่นของการปฏิบัติในศาสนาพุทธคือจรณะ 15 วิชชา 8

โลกุตระนั้นปฏิบัติไม่ใช่ปฏิบัติเพื่อที่จะทำแต่ดี ไม่ปฏิบัติชั่วเท่านั้น ต้องปฏิบัติเพื่อให้รู้จักสุขรู้จักทุกข์ เพราะฉะนั้นอริยสัจ 4 ของศาสนาพุทธ คือ ทุกข์อริยสัจ เป็นศาสนาของอาริยกะ จึงเรียก อริยสัจ 4 ผู้ที่บรรลุธรรมของพุทธเป็นอริยะ ผู้ไม่บรรลุธรรมของพุทธ ไม่เป็นอริยะจึงเป็น มิลักขะ

มีคน 2 ประเภทคือ คนเจริญกับคนไม่เจริญ คนยังไม่เจริญคือ คนมิลักขะ อย่างศาสนาเทวนิยมเห็นไหม  ยังฆ่าแกงกัน โอ้โห…รัสเซียกับยูเครนยังฆ่าแกงกันหนักเลย ประเทศอื่นใดเขาก็ฆ่าแกงกัน ประเทศไทย พุทธศาสนานี่ ไม่ต้องไปฆ่าแกงกับใครเลย พยายาม มันจำเป็นที่สุดก็ทำไปเพื่อป้องกันรักษาประเทศ จนกระทั่งหลีกเลี่ยงได้นั่นแหละคือสำเร็จ 

เพราะฉะนั้น ถ้าประเทศไทยเป็นกลาง ใครจะเป็นอย่างไร  ใครเขาจะรุกรานอย่างไร เราก็พยายามหลบเลี่ยงหลีกเว้น ไม่ไปปะทะ ไม่ไปทะเลาะ ไม่ไปทำสงคราม ไม่ไปรบราฆ่าฟันกันนะ แต่เป็นผู้ที่ปฏิบัติตนเป็นผู้ให้ เป็นผู้เสียสละ เป็นผู้เกื้อกูลโลก โลกานุกัมปายะให้ได้ เป็นผู้ที่มี พหุชนหิตายะ พหุชนสุขายะ โลกานุกัมปายะ จริงๆ 

ช่วยเหลือประเทศอื่นๆใดๆ มันซ้อนมากเลยโลกุตรธรรมของพระพุทธเจ้านี้ ท่านสอนให้เป็นคนไม่สะสม ไม่กอบโกย ใจพอ มามีน้อยๆ กินน้อย ใช้น้อย ไม่ใช่ทรมานตนนะ  กินน้อยใช้น้อย กินอย่าไปตะกละ เพราะว่ารู้กิเลส ไม่ไปติดไปยึดในสิ่งที่ไม่น่ากินไม่น่าเสพที่โลกเขาหลอกกันมาก ทุกวันนี้โลกเขาหลอกกันมาก แม้แต่ในเมืองไทยก็หลอกกัน ปรุงแต่งกัน หลอก จริงๆ มันขัดแย้งกับศาสนาพุทธ นี่ นำเที่ยวกินแหลก อะไร ชีพจรลงตีนกินอะไรของเขาไป ตามอำเภอจานอะไรรายการ ซึ่งมันย้อนแย้งกับศาสนาพุทธ มันไม่ใช่ศาสนาพุทธที่จะพาให้ไปหลงในอาหาร 

อาหารนี่แหละหลงกันมาก ถ้าเรียนรู้ตรงนี้ โภชเนมัตตัญญุตา เป็นหลักของศาสนาพุทธ ปฏิบัติเรียนรู้กิเลสแล้วลดๆๆ ไป ไม่ต้องไปเอร็ดอร่อย ไม่ต้องไปตามหาอร่อยอีกเลย นั่นต่างหากคือศาสนาพุทธ ถ้ายังไปตามหาอร่อยอีก อร่อยที่ไหน ฉันนี่แหละ นักชิมชั้นเลิศว่าอย่างนั้น นักกินแหลก กินตามไปกินที่นั่นอะไร อร่อยที่ไหนตาม กิเลสแท้ๆ ซึ่งไม่รู้จักกิเลส ดูแล้วก็น่าสงสาร แต่ไม่รู้จะไปขัดแย้งอย่างไร เพราะว่าคนเราแม้แต่เป็นพุทธศาสนิกชนแท้ๆ ก็ยังไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย เผยแพร่ออกมาสื่อสารจัดรายการ 

อาตมาก็เคย ผ่านมาตั้งแต่ยังไม่ปฏิบัติธรรม เป็นฆราวาส ทำรายการโทรทัศน์ ก็ทำรายการทำอาหารนี่แหละ อาตมาก็เป็นผู้ดูแลจัดรายการในอาหาร จัดรายการอาหารตั้งแต่เอา หม่อมหลวงเติบ ชุมสาย ที่เป็นมือทำอาหารระดับในวัง มาออกอากาศ เอาคนเก่งมาออกอากาศเป็นรายการก็ฮิตกันอยู่ เป็นรายการทำอาหาร ก็ไม่รู้ แต่มาปฏิบัติธรรมแล้วจึงรู้ ศาสนาพุทธ จึงน่าเห็นใจมันเป็นเรื่องโลกุตรธรรม 

เพราะฉะนั้นจึงยาก แต่ยากก็ดีสุด เพราะเป็นศาสนาที่เกิดผลจริง เรียกว่า ภาวนามัยหรือภาวนมยะ ภาวนามัย แปลว่า เกิดการสำเร็จ เป็นผล ภาวนาเป็นผล ทานก็ให้เกิดภาวนามัย ศีลก็เพื่อทำให้เกิดภาวนมัย

ผลที่สำเร็จ ท่านเรียกว่า หุตัง ในพระบาลี เมื่อมีผลสำเร็จก็คือละกิเลสได้  ลดกิเลสได้ เป็นผลของทาน เป็นผลของศีล ภาวนามัยไม่ใช่เป็นผลจากการนั่งหลับตา สะกดจิต หลับตาสะกดจิตไม่เกิดผลภาวนามัย เป็นผลเดียรถีย์ เป็นผลได้สมถะจิต ไม่ได้เป็นผลสำเร็จที่เป็นการปฏิบัติล้างกิเลสออก 

เพราะว่าการปฏิบัติทานก็ดี ปฏิบัติศีลก็ดี จะปฏิบัติแล้วมันจะรู้ตาหูจมูกลิ้นกาย ภายนอก 5 ทวาร กระทบสัมผัสแล้ว เกิดการปรุงแต่งขึ้นมาเป็นสังขารธรรม แล้วก็แยกแยะสังขารธรรมนี้ให้ออก แล้วเราก็จัดการ วิจัย ตามโพชฌงค์ 7 นั่นแหละ 

เราปฏิบัติธรรมตามหลักมรรค 8 แล้วก็มีโพชฌงค์ 7 เป็นตัวร่วมไปด้วยเสมอเลย ที่จะทำงานร่วมกัน เมื่อโพชฌงค์ 7 กับมรรค 8 ทำงานร่วมกัน ก็กลายเป็น โพธิปักขิยธรรม 37 

ตั้งแต่สติปัฏฐาน 4 สัมมัปปธาน 4 อิทธิบาท 4 หลัก 4 ของ สติปัฏฐานก็มีสำรวม สังวร พิจารณา กายในกาย

กายในก็ต้องมีกายนอก เวทนาในเวทนา ก็พูดกันนะ ใน เมื่อมีในแล้วมันก็ต้องมีนอก เมื่อมีนอกมันก็ต้องมีใน มันต้องมีคู่กันเสมอ จิตในจิต ธรรมในธรรม แต่เขาไปอยู่อันเดียวเขาไม่พิจารณา 2 ไม่ได้เปรียบเทียบกัน ไม่ได้มีทั้งคู่ เพราะฉะนั้นกายมีภายนอก ตาหูจมูกลิ้นกาย ผัสสะ แล้วก็เกิดเวทนา ในเวทนานั้นก็คือมีตัวจิตเป็นประธาน 

ไอ้จิตเป็นประธานนี่แหละ เราต้องรู้รายละเอียดของจิตที่เป็นตัวตั้ง ที่มีกิเลสครบ เรียกว่า เจโตปริยะ เมื่อมีญาณ มีความรู้ก็เกิดรู้เจโตปริยะ 16 เป็น เจโตปริยญาณ 16 กิเลสก็มีกระบวนการอยู่ตรงนี้ ไม่เห็นยากเลย 

1. มีราคะ 2. มีโทสะ 3. มีโมหะ ก็อ่านมันให้ได้ เรียนให้รู้ว่ามันเกิดราคะเมื่อไหร่ โทสะเมื่อไหร่ โมหะเมื่อไหร่ เรียนรู้ทีละลำดับ ไม่ใช่ไปฆ่ากิเลสราคะพรวดเดียว ราคะ ตื้นๆเล็กๆ ซึ่งมันไม่ใช่ตายง่ายๆนะ มันมี หยาบ กลาง ละเอียด ต้องฆ่ามันเป็นลำดับๆไป ให้มันตายเรียกว่า วีตราคะ วีตโทสะ วีตโมหะ ก็เป็นเจโตปริยะ 6 ข้อแล้ว ก็จำง่ายเมื่อมีหลัก 

ที่นี้เมื่อเป็นคนมันมีตระกูลหรือว่ามีจริต มีจริตของตัวเอง เป็นพุทธจริตหรือ เป็นศรัทธาจริต เป็นต้น เป็นสายศรัทธาหรือสายปัญญา นี่แต่ละคนนี่แหละ ตัวเองคนส่วนใหญ่ ก็พอรู้นะบางคนก็มีปฏิภาณว่า เข้ามาศึกษาธรรมะจะรู้ได้แยกออกว่าอ๋อ เรานี่มีตระกูล มันเป็นตระกูลของ มาแต่ไหนแต่ไรเลย อย่างสายพระโมคคัลลานะกับสายพระสารีบุตร พระโมคคัลลานะคือสายศรัทธา พระสารีบุตรคือสายปัญญา อย่างนี้เป็นต้น 

ซึ่งมันไปบังคับไม่ได้ของคนแต่ไหนแต่ไรมา พระพุทธเจ้าก็ศึกษาค้นพบตรัสรู้ได้ เรียบร้อย ก็เอามาสอนได้เรียนรู้ เพราะฉะนั้นใครจะมีจริตอย่างไรก็แล้วแต่ จริตอย่างหนึ่งพอเรียนรู้ธรรมะได้ทำให้มันลดละได้เป็นขั้นตอน เริ่มต้นลดได้ก็เรียกว่าเป็น สังขิตฺตํจิตตํ เป็นตระกูลศรัทธา 

ตระกูลปัญญาเป็นตระกูลฟุ้งๆ พวกฟุ้งกับพวกเป็นก้อน ซึ่งศัพท์สมัยใหม่อาตมาเรียกด้วยศัพท์วิทยาศาสตร์ว่า Static กับ Dynamic อย่างนี้เป็นต้น มันก็มี 2 อย่างนี้แหละแต่ไหนแต่ไร มันได้มามันก็ยังยาก มันไม่กระจ่าง ไม่จับตัวได้เป็นเนื้อแท้ได้ง่ายๆ ได้ขึ้นมารู้แล้วเริ่มต้นได้แล้ววิธี 2 อย่างได้มาเป็นขั้น สังขิตฺตํจิตตํ กับ วิกขิตฺตํจิตตํ ของใครก็ของมัน ของตัวเองอยู่ตระกูลไหน ก็เรียนรู้ ลดกิเลสให้ได้จริง 

ทำได้ก็เรียกว่า มหัคคตะ จิตเป็น มหัคตจิต ทำไม่ได้เป็นอมหัคตจิต ก็เป็นอีกคู่หนึ่ง ก็จำได้ง่าย 

ถ้าทำได้ดีเรื่อยๆ เลยจนกระทั่งรู้จักแล้วเก่งแล้ว กระทบสัมผัสก็รู้จักกิเลสแล้วมีวิธีทำให้กิเลสลดได้ ได้เก่งขึ้นชำนาญขึ้นก็เป็น สอุตรังจิตตัง เข้าไปสู่จิตที่มันเป็นอุตตระ ไปเรื่อยๆแต่กิเลสมันยังไม่หมด กิเลสมันยังไม่จบ กิเลสมันยังมีอีก แต่ได้แล้วได้จริง แต่เป็นอริยะแล้วเป็นโลกุตระบุคคลแล้วตรงนี้  สอุตรังจิตตัง เป็นโลกุตระบุคคลไปเรื่อยๆๆๆ

ท่านแปล สอุตรังจิตตังว่า จิตดีแล้ว แต่ดีกว่านี้ยังมีอีก มันรู้ว่ายังไม่หมดกิเลส ยังไม่ถึงขั้นสูงสุด ยังไม่เป็น อนุตตรังจิตตัง อนุตระคือ มันรู้จัก อุตระ มันคือความเหนือ เป็นโลกุตรธรรมพระพุทธเจ้า 

เพราะฉะนั้นกิเลสยังไม่หมดไป ยังไม่สิ้นทีเดียว เรียกว่าได้แล้วทำได้แล้ว เข้าเป็นพระอาริยะไปเรื่อยๆ จนสุดท้าย จะชื่อว่า อนุตตรังจิตตัง ก็เพราะแยกไปเป็น 2 อย่าง 

1. แกนจิต 2. แกนวิมุติ 

เพราะฉะนั้น จะต้องดูที่จิตกับดูที่วิมุติ อนุตตรังจิตตัง ทีนี้สมาธิของพระพุทธเจ้าเรียกว่าจิตตั้งมั่นเรียกว่า สมาหิตะ มีจิตตั้งมั่น จิตที่จะตั้งมั่นเพราะว่ามีวิมุติ วิมุติคือกิเลสหลุดพ้นไป หลุดพ้นแล้วก็จึงจะตกผลึกลงไป ผลึกก็แน่นเข้า ตั้งมั่นเข้า 

เพราะฉะนั้นจิตที่จะเป็นจิตตั้งมั่นสมาธิของพระพุทธเจ้า จึงไม่ใช่จิตตื้นๆ สะกดจิตเอาง่ายๆ ไม่มีเบื้องต้น ท่ามกลาง บั้นปลาย ไม่ได้เก็บตั้งแต่ข้างนอกไปถึงข้างในละเอียดลออไป ไม่ใช่เลย 

นี่คือความเสื่อมของศาสนาพุทธทุกวันนี้ ไปหลง ศาสนาพุทธขอยืนยันอีกว่า ไม่ใช่นั่งหลับตาปฏิบัติ หลับตาปฏิบัติไม่ใช่ศาสนาพุทธ ต้องมี อปัณณกปฏิปทา 3 จึงจะเป็นศาสนาพุทธ มีหลักฐานยืนยันอธิบายแล้วอธิบายอีกวนเวียนซ้ำซาก พวกเราเข้าใจแล้ว 

แต่หลับตานั้นจะมีประโยชน์ไหม มี ท่านถึงเรียกว่ามีอุปการะและท่านก็ไปแปลว่า มีอุปการะมากก็ไม่มีปัญหา หลับตามีประโยชน์อะไรบ้าง อาตมาก็ขยายความ มีอุปการะอะไรบ้าง แต่ไม่ใช่แกนของการปฏิบัติธรรม เพื่อที่จะล้างกิเลสหมด สิ้นอาสวะได้ ไม่ใช่ ไม่ใช่เลย 

ผู้ปฏิบัติธรรมจริงๆเป็นสัมมาทิฏฐิของพระพุทธเจ้านั้น ไม่ต้องนั่งหลับตาเพื่อล้างกิเลส ลืมตาปฏิบัติด้วยจรณะ 15 วิชชา 8 เกิดฌาน เกิดวิมุติ เป็นวิชชา 8 ฌาน 4 เพราะฉะนั้นฌาน 4 ของพระพุทธเจ้าเกิดจากจรณะ 15 ฌาน 4 ของนั่งหลับเดียรถีย์เขาก็เรียกฌาน 4 เหมือนกัน เกิดจากการนั่งหลับตาสะกดจิต ซึ่งเป็นคนละโลกเลย คนละเรื่องเลย 

เพราะฉะนั้นเมื่อศาสนาพุทธเสื่อมจริง เขาก็ไปเห็นตื้นๆง่ายๆเท่านั้น มันต้องยากหน่อยยากกว่ากันอยู่ ฌานของพระพุทธเจ้า ที่หลับตาไม่ได้ ต้องลืมตา หลับตาไม่ใช่ฌานของศาสนาพุทธ

พูดไปอย่างนี้มันก็ขัดแย้งกับที่เขาหลงยึดถืออาจารย์ใหญ่ แล้วก็มีครูบาอาจารย์นับถือกันมาสืบทอดกันมา โพธิรักษ์โผล่มาในชาตินี้อาจารย์ก็ไม่มี สำนักก็ไม่มี แล้วยังมาตั้งบอกว่าของฉันเอง ความรู้ของตัวเองมาตั้งแต่ชาติก่อนเขาก็ แหวะ ให้ไม่เชื่อ หน้าตาก็ไม่เห็นจะเป็นอาจารย์อาเจินอะไรเลย 

เขาไม่เชื่อเพราะว่ามันเสื่อมจริงๆ ความเชื่อถือมันยาก เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะเป็นสายตำราหรือสายนั่งหลับตา ก็ไม่เชื่ออาตมาทั้งคู่ และสายที่นั่งหลับตาก็ไม่ค่อยอวดดีเท่าไร  สายลืมตา สายตำรานี่ถึงมาตีอาตมา มาจัดการอาตมาก็คือสายเถรสมาคม ที่เป็นสายตำรา สายเปรียญ ปริญญาเอก ปริญญาเอก ไปได้ปริญญาเอกศาสนาพุทธมาจากอเมริกาอย่างนี้ โธ่เอ๋ย ศาสนาพุทธที่เป็นอเมริกาเทวนิยม ศาสนาพุทธจะมาให้โลกุตระธรรมได้อย่างไร

นี่แหละคือเห็นชัดๆเลยว่ามันไม่เข้าใจเลย  ที่จะมาให้เทวนิยมมาสอนศาสนาพุทธ ให้โลกียะมาสอนโลกุตระ แล้วไปเขียนตำราเป็นเจ้ามาสอน นี่เห็นว่ามันเสื่อม โดยที่เขาไม่รู้อะไรเลย ไปเอาเศษขยะมาแกงให้เรากิน เพราะเขาไม่รู้ มันเสื่อมจริงๆ ยืนยันถึงความเสื่อมของศาสนาพระพุทธเจ้า 

เพราะฉะนั้นผู้ที่ไม่รู้ก็นำพากันไปหลงทิศหลงทาง มันนานแล้วนะ มันเสื่อมมันผิดหลงทางมาหลายร้อยปีแล้ว หลายร้อยปีมาถึงวันนี้จึงบอกว่า โอ้โห จะไปสาวต้นทางที่พากันเสื่อม จนกระทั่งเห็นความผิด เห็นความเสื่อมเป็นความเจริญ เห็นความผิดเป็นความถูก ไปยึดอย่างนั้นแล้ว เห็นผลของความผิด จนกระทั่งไปหลง ผู้ที่จะว่าจริงๆแล้วมันก็มีภาษา 2 ภาษา เสื่อมก็คือตกนรก ทีนี้ถ้าพูดสภาวะคู่ คู่ของนรกก็คือสวรรค์ 

แต่ของพระพุทธเจ้ารู้ทั้งนรกสวรรค์เป็นสภาวะคู่ แล้วไม่มีทั้งนรกและสวรรค์ อันนี้แหละมันสุดพิเศษ เพราะฉะนั้นผู้ที่พ้นเป็นโลกุตระ มีอำนาจหลุดพ้นเป็นโลกุตตรธรรมจะรู้ทั้งนรกสวรรค์แล้วไม่เอาทั้งนรกสวรรค์ ก็สวรรค์ก็เป็นภพ  นรกก็เป็นภพ 

เพราะฉะนั้นศาสนาพุทธจึงไม่มีทั้งเทวดา 6 ภูมิ ไม่มีเทวดาจตุมหาราช ดาวดึงส์ ยามา ดุสิต นิมมานรดี ปรนิมมิตวสวัตตี คนที่เขาติดยึดอยู่เขาก็มี แต่พูดหลุดพ้นแล้วเป็นอรหันต์แล้วไม่มีสวรรค์ นรกไม่ต้องพูดเลย นรกนั้นพอมีนรกเยอะแยะสารพัด อาตมาไม่ได้จำมาเลย ไม่ได้ไปไล่ภาษาเขามา ที่เป็นนรก 

เพราะฉะนั้น อาตมานำสิ่งที่มันผิดเพี้ยนนี้มาพยายามพูด แม้ยังไม่ตายอายุถึง 100 ไปเกินกว่า  100 อาตมาก็ยังจะพูดอยู่อย่างนี้แหละ เพราะเป็นความจริงที่อาตมามั่นใจที่สุดแล้วว่ามันไม่มีทางเป็นผิด ก็ต้องแก้ไข ก็ต้องพูดย้ำพูดซ้ำพูดซาก อาตมาว่าอาตมาทำงานเผยแพร่อธิบายความจริง เอาสัจธรรมพระพุทธเจ้ามายืนยัน 50 กว่าปีได้ จนป่านนี้แล้ว อาตมาเชื่อว่า 

ถึงแม้เขาจะต้านอย่างไรก็ทุกวันนี้รับฟังบ้างแล้ว หรือ เขาไม่ต่อต้านอาตมา ผู้ที่ไม่ต่อต้านแต่รับฟังบ้างแล้วก็เจริญแน่ ผู้ที่ไม่ต่อต้านอาตมาก็เพราะว่าอาตมาหนังเหนียว ต้านอย่างไรอาตมาก็ไม่ยอมหยุด จะฆ่าอาตมาก็ฆ่าได้ให้ตาย แต่ว่าฆ่าอาตมาไม่ตายเพราะ อาตมาหนังเหนียวอยู่ยงคงกระพัน ฆ่าไม่ตาย แล้วอาตมายังมีชีวิตอยู่แล้วก็จะพยายาม มีชีวิตให้นานขึ้นไปเรื่อยๆ แล้วก็จะอธิบายสอนพวกนี้แหละ 

ถ้าไม่ฟังอาตมาบ้างแล้วก็ไม่พัฒนาความเข้าใจใหม่ ตั้งใจตื่นขึ้นมาเรียนรู้ฟัง อาตมาสาธยายคำสอนซ้ำซาก เพราะว่ามันไม่รู้จะทำอย่างไร มันต้องเอาแก่น ที่ว่าเอาแก่นหรือเบื้องต้น รากเหง้าของศาสนามาพูด ที่เป็นเปลือกหรือสะเก็ด กระพี้ นั้นมันมีเยอะแยะ มันเป็นเรื่องปลอมไม่เข้าหาแก่นมีมากมาย เราพูดไม่ไหว อาตมาก็ต้องลัดมุ่งเข้าไปหาแก่น 

แก่นที่ว่านี่ก็คือ พุทธคุณของพระพุทธเจ้าแท้ๆที่เรียกว่า จรณะ 15 วิชชา 8 นี่แหละ มันคืออะไรกันแท้ๆ เขาก็ยังพอพูดกัน ก็คือ ศีล สมาธิ ปัญญา อะไรอย่างนี้เป็นต้น แต่ ศีล สมาธิ ปัญญา ที่อธิบายขยายความว่า อธิศีล อธิจิต อธิปัญญา อธิคือสิ่งที่เจริญ จึงเรียกอธิ ซึ่งนัยยะของศาสนาพุทธ อธิจิต เจริญเป็นสมาธิมันก็อย่างหนึ่ง อธิจิตของเดียรถีย์ หรือของที่ไม่ใช่พุทธมันก็มี มันก็อีกอย่างหนึ่ง ก็ต้องรู้ว่ามันต่างกันอย่างไร​ ก็มาศึกษากันให้ได้จริงๆ แล้วก็จะไปเสียเวลากับสิ่งที่มันผิดอยู่ทำไม 

เพราะฉะนั้นผู้ที่เข้าใจ อธิจิต ที่เป็นจิตสัมมาทิฏฐิ ปฏิบัติศีลเพื่อให้เกิดอธิจิต และให้เกิดมีปัญญาที่เป็นปัญญาของพุทธ ไม่ใช่เป็นปัญญาเดียรถีย์

ที่จริงปัญญาเดียรถีย์ไม่มี มันเป็น เฉโก พยัญชนะที่ใช้บอกความรู้แบบโลกีย์ก็คือ เฉโก เป็นความรู้ความฉลาด พยัญชนะเรียกว่า เฉโก 

แต่ความรู้ความฉลาดที่เป็นปัญญา นี่เป็นของพระพุทธเจ้า เป็นโลกุตรธรรม เรียกว่าโลกุตระ เรียกว่าปัญญาแบบโลกุตระ อันนี้ก็ไม่เข้าใจ จนกระทั่งพระพุทธเจ้าตรัส ปัญญา 8 เอาไว้ อาตมาก็เอาปัญญา 8 มาเขียนเป็นหนังสือ เล่ม 1 ก็พิมพ์ออกไปแล้ว เล่ม 2 ก็พิมพ์ออกไปแล้ว เล่ม 3 เล่ม 4 ก็ยังเขียนอยู่ยังไม่จบ ขยายความเรื่องปัญญา เพราะมันเป็นความรู้โลกุตระ เป็นความรู้รอบโลก เป็นความรู้พิสดาร โอ้โห.. เลิศยอด ไม่มีพระพุทธเจ้า ไม่มีปัญญาเกิดในโลกหรอก 

พอเกิดแล้วคนก็รับเอาไม่ไหวมันก็เลยเสื่อม อาตมาก็นำกลับมาฟื้นอีก ให้เกิดเป็นความเข้าใจว่า จริงๆแล้วปัญญาหรือความรู้ความฉลาดแบบโลกุตระ ที่เป็นอาริยกะ ไม่ใช่ มิลักขะ วนอยู่แต่ในโลกเทวนิยมเท่านั้นเอง 

กินอาหาร 4 ให้หมดอาลัยมีแต่อาศัยในชีวิต

พวกเรานี้พอเข้าใจไหมว่าโลกียะมันต่างจากโลกุตระ เทวนิยมมันต่างจากพุทธ อย่างไร เข้าใจกันดีหรือยัง มันแยกกันคนละโลกเลย เพราะว่าโลกเทวนิยมนั้นมันเป็น โลกที่รู้จักแต่แค่ ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข เจริญ แล้วก็รักษาความเจริญให้มี ลาภเยอะๆสูงๆเข้าไว้ ให้ได้เท่านั้นเอง มันไม่ได้มีปัญญาที่เข้าไปชัดเจนแจ่มแจ้งว่า เหตุที่ไปหลงโลกียะ ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข อยู่นั้นมันคืออย่างไร มันไม่มีปัญญาที่เขาไปรู้ชัดจนกระทั่ง จนมันจบ รู้จบ ปฏิบัติให้ตนเองรู้จนจบ 

เมื่อรู้จบนี่แหละ เราจึงจะได้รู้ว่า จิตนิยามนี้มันคือธาตุรู้ที่ อ๋อ.. คนไปยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นเรา เป็นของเรา อย่างนี้เอง เพราะฉะนั้นศาสนาพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าท่านอธิบายจนกระทั่งสุดท้ายรู้แล้วว่า จิตที่ทำให้สะอาดบริสุทธิ์ รู้จักเหตุแล้วฆ่าเหตุ หมดแล้วไม่เกิดอีกเลยในจิต เมื่อรู้จบแล้วก็ อ๋อ..มันก็มีเหตุอย่างนี้เอง เพราะฉะนั้นอรหันต์ เป็นต้นขึ้นไป ก็รู้ว่าจิตที่หมดกิเลสเป็นอย่างนี้ จิตที่ยังมีกิเลสจะมากน้อยอย่างไรก็รายละเอียดก็มีไปตามลำดับ มันเป็นอย่างนี้ 

เมื่อบรรลุแล้วก็จะเห็น 2 ฝั่ง แล้วจะรู้ความจริงว่าตนเองเป็นจริงเป็นปัจจัตตัง เป็นตนเองแล้ว อ๋อ.. จิตมันเป็นสังขารชนิดหนึ่งเท่านั้น มันเป็นการปรุงแต่งระหว่าง รูปกับนาม เรียกมันว่าวิญญาณ เหตุปัจจัยอื่นๆก็ขยายไปเป็นอิทัปปัจจยตา หรือเป็นปฏิจจสมุปบาท 

เพราะผู้ที่จะเข้าใจปฏิจจสมุปบาทได้ โดยถึงสภาวะเลย รู้ว่าสังขารมีอาการอย่างไร มาเป็นวิญญาณ วิญญาณเราเรียกว่าวิญญาณ ต่างจากสังขารอย่างไร แยกจากวิญญาณเป็นนามรูปแยกอย่างไร นามอย่างไร รูปอย่างไร เมื่อนามรูปไปรวมกันอีก เรียกว่า อายตนะ อายตนะก็คือ วิญญาณที่มีผัสสะ แล้วก็ในอายตนะนี่แหละไปเรียกว่า เวทนา รู้ความรู้สึก 

ผู้ที่ไม่ได้เรียนรู้เป็นสุขเป็นทุกข์  ไม่ได้แยกกิเลสที่เป็นเหตุแห่งสุขแห่งทุกข์  ไม่ได้แยกปัญญา เฉโกอะไรได้ จิตไม่เป็นปัญญาแท้ เป็นเฉโกอยู่ ก็หลงสุขเกลียดทุกข์ 

แต่สุขกับทุกข์นั้นพระพุทธเจ้าท่านตรัสรู้ว่ามันเป็นความโง่ ที่มันเป็นสังขารปรุงแต่ง มันเป็นอันเดียวกันแยกกันไม่ออกหรอก มันเป็นเทวะ เทวะ แปลว่า 2 เหมือนกระดาษ 1 แผ่น 

กระดาษแผ่นเดียวกันแยกไม่ได้ เพราะฉะนั้นถ้าจะดับสุขก็ต้องดับทุกข์ จะดับทุกข์ก็ต้องดับสุข ไม่ใช่หลงสุข เพราะฉะนั้นศาสนาทั้งโลกที่เป็นเทวนิยม ทั้งหลายเรียกว่าเป็นสุขนิยม คือยึดเรียนรู้เอาสุขให้ได้ แล้วผู้ที่มีสุขมากที่สุด ถือว่าเป็นพระเจ้า สอนเรื่องสุข เป็นพระเจ้า 

ศาสนาพุทธมันเลยพระเจ้าไป เลยสุขทุกข์ ล้างสุขทุกข์หมดเลย ไม่มีสุขไม่มีทุกข์ ชนิดที่ดับเหตุ ไม่สุขไม่ทุกข์มีพระบาลีว่า อทุกขมสุข ส่วนไม่มีเหตุแห่งทุกข์ หมดเลยเกลี้ยง สูงกว่าไม่สุขไม่ทุกข์ คือ อุเบกขา 

อุเบกขา พระพุทธเจ้าจึงที่แยกว่าอุเบกขานั้นเป็นจิตที่มีองค์ธรรมอยู่ 5 คือ ปริสุทธา ปริโยทาตา มุทุ กัมมัญญา ปภัสสรา 

เพราะฉะนั้นผู้ที่จะรู้จักเหตุแห่งทุกข์ ดับเหตุแห่งทุกข์ได้ จิตจึงจะสะอาด เป็นปริสุทธาเป็นความบริสุทธิ์ เป็นโสดา สกิทา อนาคา อรหันต์

พอเป็นอรหันต์ก็เริ่มบริสุทธิ์ ไม่สุขไม่ทุกข์อีกแล้วในโลก ก็จะเจริญเป็น ปริโยทาตา มุทุ กัมมัญญา ปภัสสรา ไปอีก ที่จริงมีรายละเอียดมากกว่านี้อีก แต่พระพุทธเจ้าเอา 5 นี้ก็สบายแล้วไปถึงขั้นประภัสรา ก็สุดยอดแล้ว 

เพราะฉะนั้นถ้าเรารู้อาการของจิตอุเบกขา คือจิตไม่มีเหตุแห่งทุกข์คือกิเลสเลยได้ ไม่ใช่ไม่สุขไม่ทุกข์เพราะสะกดจิตไว้ ไม่ให้สัญญามันทำงาน ไม่ให้มันรับรู้อะไร หรือไปกดเวทนาเอาไว้ไม่ให้มันรู้สึกอะไร 

เวทนากับสัญญานี้ มันเป็นคู่กันเหมือนสุขกับทุกข์ เหมือนเป็นเทวะคู่หนึ่ง เมื่อมีความตื่นไม่ใช่ไปกดให้มันดับสัญญาหรือดับเวทนา กดมันทั้งคู่ มันก็มืดดับดำมืด มืด ไม่เป็นเรียกว่า อสัญญีสัตว์ เป็นสัตว์ไม่มีการกำหนดรู้อะไร ไม่รู้เรื่องอะไรเลยเขาเรียกว่า พรหมลูกฟัก มันเหมือนพืชที่ถูกตัดออกมาจากขั้วแล้วไม่มีแม้ชีวะ เหมือนลูกอะไรกลิ้งคะโล่คะเล่  อยู่ตรงนี้มะม่วงอะไร ไม่รู้เรื่องอะไรเลย 

เพราะฉะนั้นศาสนาพุทธไม่ทำอย่างนี้ เก่งนั่งสะกดจิตได้หลับตาได้อย่างเก่งก็เป็นพรหมลูกฟัก แต่ถ้าเผื่อว่าตัดขั้วตัดอะไรที่เป็นชีวะมันตายแล้ว หามมันทิ้งได้เลย เพราะมันไม่รู้ตัว  ไม่รู้เรื่องอะไร ใช่ไหม  หามไปเผาก็ได้ มันไม่ใช่ ของพระพุทธเจ้านั้นามตื่นเต็มรู้ตัวทาง ตาหูจมูกลิ้นกายใจ แล้วมีธัมมวิจัยมีสติตื่นรู้เต็มร้อยทางกาย วาจาใจ มีธัมมวิจัย รู้เข้าไปลึกในจิตจนกระทั่งรู้กิเลสทีละลำดับ ดับตั้งแต่ภายนอกที่มันหยาบลดลงไปได้ แล้วตั้งแต่ภายนอกก็อยู่เหนือมัน ไม่ได้หนีมันเลย

กิเลสที่เกิดจากอบายมุขกิเลสที่เกิดจากกาม ตา หู จมูก ลิ้น กาย มี 5 ทวาร กิเลสกามนี่แหละที่มันหยาบจัดจ้าน แล้วเขาก็เรียกว่าอบายมุข เราก็รู้เหตุของมันว่า เราไปติดไปยึดไปหลง พอมีโลกุตรธรรม รู้จักอบายมุข รู้จักเหตุ ไม่ไหวหรอก มันชั่ว มันทุกข์ แล้วต้องไปวนกับมัน เช่น ไปติดกินเหล้า ไปติดเล่นไพ่ ไปติดเล่นการพนัน ไปติดสิ่งเสพติด ที่หยาบๆ ขั้นต้น 

หรือจะไปติดในเรื่องที่จะไปอยากใหญ่ อันนี้ยากกว่าพวกนี้ จะไปรบให้เป็นเจ้าโลก จะไปปราบปรามประเทศนั้นประเทศนี้ให้เป็นเจ้าโลก กิเลสทั้งนั้น แต่เขาไม่รู้อันนี้มันรู้ยาก ก็เอาแต่แค่นี้แหละ อยากใหญ่ ในอบายมุขตื้นๆก่อน 

แล้วเรียนรู้กิเลสนี้ให้หมดจริง หมดอบายมุขนี่แหละแล้วมาหมด กาม ตา หู จมูก ลิ้น กาย กระทบแล้วไปเสพไปติดในกาม

เช่น กามกับอบายมุขมันก็ใกล้กัน ติดหนักก็เป็นอบายมุข อย่างมหาบัวนี้ติด หมากพลู ติดหนัก นั่นแหละเป็นอบายมุขแล้วจนไม่รู้ว่านั่นแหละคือตัวเองเสพติด ไม่รู้จักการเสพติด เรียกว่าติดหยาบท่านเรียกว่า สุรา

สุระ แปลว่า กล้า แข็ง ใหญ่ สุระ สุรา

เมรยะ ก็เสพติดลดลงมาอีก

มัชชะ ก็ลดลงมาอีก 

เสพติดสุดท้ายเป็น ปมาทะ แต่นี่ ท่านเอาแค่สุรา เมรยะ มัชชะ เอาแค่ 3 ขั้นตอน

เพราะฉะนั้นเมื่อไม่รู้ก็ติดจมมันอย่างเป็นคนโง่คนไม่รู้เสพติด ที่อาตมายกตัวอย่างมหาบัวไม่ได้หมายความว่าเกลียดชัง แต่อาตมาสงสาร แล้วก็ไปมีลูกศิษย์ลูกหาหลงติดกัน พากันหลงไปอีก ยิ่งน่าสงสารมากเข้าไปใหญ่เลย แทนที่จะสงสารมหาบัวเท่านั้น ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ต้องสงสารลูกศิษย์ด้วยก็เพราะว่ามันผิด เขางมงายไปเป็นทั้งชาติ มันก็น่าสงสาร

อุตส่าห์เสียสละตัวเอง ชีวิตเข้ามาบวช แต่ไปหลงทาง ไอ้หลงทางนี่แหละท่านเรียกว่า เดินอยู่ในทางกันดาร หลงทางนี่คือเดินอยู่ในทางกันดาร 

เพราะฉะนั้นผู้ที่หลงทาง เดินอยู่ในทางกันดาร จึงเป็นการหลงทางที่ไม่มีทางที่จะหลุดพ้นได้ง่ายๆ เดินอยู่ในทางอันนั้นเหมือนเดินอยู่ในเขาวงกต วนอยู่ในนั้น

ท่านเทียบคนที่หลงทาง ว่ามันมืดบอด แย่ยิ่งกว่าที่พระพุทธเจ้าท่านแยกอาหาร 4 เอาไว้ 

คุณว่า อาหาร 4 กวฬิงการาหาร ผัสสาหาร มโนสัญเจตนาหาร วิญญาณาหาร คุณว่าอันไหนหยาบกว่ากัน มองหยาบได้ทั้งสองด้าน 

วิญญาณอาหาร พระพุทธเจ้าท่านแยกไว้ว่า ต้องเรียนรู้นามรูป ถ้าแยกนามรูปไม่ออกไม่รู้จักวิญญาณ ก็เรียนรู้ต่อไม่ได้ 

นามรูปนี้เป็นขั้นต้นของการศึกษา เรียนรู้ ต้องรู้สภาวะ 2 คือนามรูป ไม่เดินด้วยนามรูป ไม่เดินด้วยสภาวะ 2 ไม่ปฏิบัติธรรมด้วยสภาวะ 2 ไปสะกดจิตให้เป็นแต่ 1 1 1 อย่างเดียวเลย หลับพลั๊วะเข้าไปหา 1 อย่างเดียวเลย โมฆะ 

ต้องมี 2 ต้องมีนามรูป ต้องมีกาย ต้องมีภายนอกภายใน ต้องมีกายมีจิตอะไรพวกนี้ อาตมาก็ขยายไปหมดแล้ว 

เพราะฉะนั้นพระพุทธเจ้าท่านเทียบคนที่ หลงทาง ไม่รู้จักอะไร อีกอันหนึ่งก็คือ อันที่ 1 เลย วิญญาณอาหารอันที่ 4 

กวฬิงการาหาร อันที่ 1 ท่านเรียกว่าเป็นผู้ที่เดิน มีพ่อแม่กับลูก 3 คน เดินทางอยู่ในทางกันดาร กันดารนั่นแหละ อย่างไรก็ออกจากเขาวงกตทางกันดารนี้ไม่ได้ คนๆนี้ แล้วยังไปมืดเมาโมหะ หลงหนักหลงหนา เข้าไปอีก 

หลงหนักตรงที่ว่าเดินทางกันดารไป มันมีจิตนึกว่าจะไปสู่ทางที่สูงทางที่เจริญ แต่ไม่รู้ทางเลยเหมือนเขาวงกต ไม่รู้ทาง วน ทีนี้ก็มีเหตุปัจจัยอยู่ในตนเอง ท่านก็เรียกว่า อาหารเครื่องอาศัยชีวิต เป็นคำข้าว เป็นอาหาร กินให้ชีวิตอยู่ มีอาหารเป็นจำนวนหนึ่ง กินหมด หมดเสบียง ก็ไม่รู้ว่าจะกินอะไร คุณจะเดินทางอยู่ทางไหน มันก็มีดินน้ำไฟลม มีต้นหมากรากไม้  มีผลไม้ มีสัตว์ คุณกินสัตว์ล่าสัตว์ กินก็ได้ อย่างโง่ๆนั่นแหละกินสัตว์ 

ไม่โง่ไม่กินแล้วสัตว์ คุณก็เก็บพืชกิน จะโง่จนกระทั่งไม่รู้จักว่าพืชอะไรกินได้ เลยหรือก็ได้ ไม่ ไม่ พอหมดแล้วเป็นไง เราจะไปอย่างไร อยู่ในทางกันดาร ถ้าไม่มีกินนี้ตายทั้งหมดทั้งลูกด้วยนะ พ่อแม่เห็นแก่ตัวก็อย่ากระนั้นเลย ฆ่าลูกที่เป็นที่น่ารักที่น่าชื่นใจนี้กิน เอาเนื้อมากิน เดินอยู่ในทางกันดารต่อไป ก็ฆ่าลูกเสีย แล้วก็เอาไปทำเป็นเนื้อเค็ม พกไป กินไปเรื่อยๆ ก็อยู่ในทางกันดารอยู่ในเขาวงกตนั่นแหละ มันไม่มีทางพ้นหรอกเพราะไม่รู้ทาง ไม่มีจุดเริ่มต้น 

เสร็จแล้วงมงาย ตัวเองฆ่าลูกด้วยมือ กินเข้าไปในปาก ลูกน้อยๆของฉันไปไหน ๆ ปัดโธ่เอ๋ย ก็เอ็งฆ่าลูกด้วยมือแล้วเอ็งก็ทำเนื้อเค็มกินยังชีพอยู่นี่  อุทาหรณ์ของพระพุทธเจ้านี้สุดแสบเลยนะ มันโง่อะไรถึงขั้นนั้นนะมนุษย์มนา

เพราะฉะนั้นคนกินเนื้อ และยกตัวอย่างถึงขั้นกินเนื้อบุตรด้วย คุณกินเนื้ออย่างอื่นก็เหมือนคุณกินเนื้อบุตร คุณกินเนื้อสัตว์ใดๆก็เหมือนคุณกินเนื้อ ทำไมโง่ ไม่รู้จักว่าพืชพันธ์ุธัญญาหาร มันไม่มีในแผ่นดินได้อย่างไร คุณเดินอยู่ในทะเลทราย รึไง

_สู่แดนธรรม... เดินอยู่ในทะเลทรายไม่มีพืชให้กินครับ 

พ่อครูว่า... พระพุทธเจ้าท่านบอกแค่ว่าเดินทางไกลกันดาร ไม่ได้บอกว่าทะเลทราย คือเดินทางอย่างไม่สัมมาทิฏฐิ แต่คุณไปตีความว่าเดินอยู่ในทะเลทราย อย่าหัวล้านหลื่นครูนะ สำนวนของอีสาน อย่าหัวล้านหลื่นครู อย่าทำเป็นรู้เกินครูบาอาจารย์ 

เพราะฉะนั้นการโง่ซ้ำโง่ซ้อน คุณกินหมากกินพลูยังไม่ถึงขั้นกินเนื้อลูก อาจจะพอกันกับการกินเนื้อสัตว์ คุณก็ไม่รู้ตัว ไม่รู้เรื่อง กินไป นึกว่ามันยังชีพที่จริงมันไม่ได้ยังชีพอะไรเลยในการกินหมากกินพลูอย่างนี้เป็นต้น นี่คือความไม่รู้ เสพติด ไม่รู้สิ่งเสพติดในอาหาร กวฬิงการาหาร 

_มีผู้เขียนมา คุณทำมาด้วยใจใต้ร่มโพธิ์ 

กวฬิงการาหาร อาหารคือคำข้าว เป็นอาหารเลี้ยงขันธ์ที่หยาบสุด มีกามคุณ 5 ครบ ต้องกินทุกวันขาดไม่ได้ จึงมีความยากที่จะแยกแยะความหิว ความรักชีวิต ความกลัวตาย แยกออกจากความติดในรูปรสกิน เสียงสัมผัสของอาหาร ที่ต้องอาศัยจนเกิดอาลัย

พ่อครูว่า...ผู้ที่พูดมาก็ได้เรียนรู้เข้าใจแม้แต่พยัญชนะและสภาวะ ว่า อาหารนี้เป็นของอาศัยจนเกิดอาลัย อาลัยคือยังโหยหา อาศัยคือในชีวิตยังต้อง อาศัยมันไป 

พระสูตรนี้ชี้ให้เห็นการกินเพื่อดำรงชีวิตโดยไม่มีทางเลือก เพราะอาหารที่มีอยู่นั้นน้อยนิดก็หมดลง แถมทางก็กันดาร หาอะไรกินก็ไม่ได้ จำใจต้องฆ่าลูกน้อยเพื่อทำเป็นอาหารประทังชีวิต ไม่ฉะนั้นก็จะตายทั้ง 3 คนพ่อแม่ลูก 

ขณะที่กินก็ยังรำพึงรำพันหาลูก กินเนื้อลูกอยู่แท้ๆก็ยังโง่จนกระทั่ง มันลืมไปได้อย่างไร ฆ่าลูกด้วยมือแล้วก็กินอยู่ในปาก ยังรำพี้รำพันว่า ลูกน้อยๆคนเดียวของฉันไม่อยู่ด้วยแล้ว หายไปไหนเสียๆ เพราะฉะนั้นพระพุทธเจ้าท่านให้เตือนว่า ทำไมมันยังโง่ถึงขนาดนั้น ถ้ารู้สึกตัวกินอาหารนี่คือกินอย่างไม่ได้กินเพื่อความคะนอง ไม่ได้กินเพื่อความมัวเมา ไม่ได้กินเพื่อตกแต่ง ไม่ได้กินเพื่อประดับประดา แต่กินเพื่อจะต้องข้ามทางกันดาร ทางกันดารนี้คือโลกียะทั้งหมด รู้จักทาง พ้นจากทางกันดารออกไปสู่ทาง นิพพานได้นั่นคืออาริยะ นั่นคือทางพุทธ แต่เทวนิยมยังวนอยู่ในทาง กันดารทั้งนั้น ยังอยู่ในเขาวงกต ยังหลงสุขหลงทุกข์ ยังไม่มีทางพ้นได้เลย 

เพราะฉะนั้นข้อเตือนใจให้เราตั้งสติให้มั่นเวลากินอาหาร ให้เปรียบเหมือนกันกินเนื้อบุตร เป็นอาหารที่มีผลสูงมาก ทั้ง 4 ข้อรวม 3 ข้อที่ผ่านมา จะได้ไม่มัวเมาหลงในรสอร่อยของอาหาร หรือกินเพื่อให้ร่างกายมีกล้ามเนื้อสวยงาม ผิวพรรณสวยงาม กินเพื่อให้ผิวพรรณสวยงาม กินแบบเพื่อความประดับประดา กินอย่างเท่ห์อีก 

แต่ให้กินเอาสาระ รู้รสของตามรสแท้ของอาหาร เพื่อข้ามทางกันดาร เพื่อข้ามโอฆะสงสาร เพื่อละกามคุณ 5 ในอาหารนั้น 

เมื่อกำหนดรู้ได้อย่างนี้แล้วความยินดีที่เกิดแต่เบญจกามคุณ จึงจะละสังโยชน์ได้ 

พ่อครูว่า... ดี ทำความเข้าใจไปเป็นลำดับ ผู้จะพ้นเรื่องอาหารนี้ มันเป็นเรื่องที่ แหม คือการใช้การรับรู้ทั้งทางตา หู จมูกลิ้น กาย ในอาหาร มันมีครบทุกรส กามคุณ 5 มันครบ ดีไม่ดีมันมีรสทางอัตตาด้วย คือติดยึดอย่างไม่รู้เรื่องเลย อัตตา ติดยึดอย่าง ไม่รู้เรื่องเลย เพราะฉะนั้นก็จะไม่รู้ตั้งแต่รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส มันเมาเลย เหมือนคนที่มันเมาเสพยา มันก็ไม่รู้เรื่องนี่คือพ่อคือแม่ คลั่งมาก็ฆ่าพ่อฆ่าแม่ได้ ไม่รู้เรื่องเลยติดยึด เมา ไม่รู้ความเสพติด ติดยึดคืออะไร แล้วทำให้ตัวเองหลง อย่างไม่รู้ว่ากินเพื่อที่จะยังขันธ์ แต่ไปติดเฉพาะรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส ไม่ได้ไปกินเพื่อยังขันธ์ กินหมากกินพลูนี้เพื่อยังชีวิตยังขันธ์ให้ต่อไปได้หรือเปล่า 

พวกคุณไม่เคยกินหมากกินพลูเลยเคยถามแล้ว ชีวิตพวกคุณสบายกว่าไปติดยึด หมากพลูอีก ไม่ได้เรื่อง เพราะฉะนั้นความรู้ตื้นๆแค่ไม่รู้จักว่าสิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องกินเพื่อยังขันธ์ แล้วก็มาหลอกคนว่ามันเป็นเรื่องของธาตุขันธ์ พูดกลบๆเกลื่อนๆไปที่กินหมากกินพลู มันไม่ใช่เรื่องเสพสิ่งเสพติดแต่มันเป็นเรื่องของธาตุขันธ์ ถ้าจะให้อาตมาอธิบายตามความ เข้าใจที่อาตมารู้ก็คือ โมเมเพื่อให้เขาละไว้ในฐานที่เข้าใจว่า ก็เพื่อเลี้ยงธาตุขันธ์ ลึกเข้าไป กว่านั้นก็คือ คุณอยากกินต่างหาก แล้วคุณก็มาอ้างธาตุขันธ์มันอยาก ที่จริงธาตุขันธ์มัน ไม่ได้อยากหรอก แต่จิตนิยามของคุณต่างหากมันอยาก แล้วก็หลอกเอาไว้ว่านี่คือธาตุขันธ์ หลอกคนทั้งบ้านทั้งเมือง มหาบัวใช้ภาษานี้ว่ามันเป็นเรื่องของธาตุขันธ์ นี่คือหลอกคนไปอีก 

อาตมาไม่เชื่อว่ามหาบัวไม่รู้ เพราะเรียนบาลีมา เป็นมหาด้วย แค่เรื่องธาตุ เรื่องขันธ์ไม่รู้ไม่ได้ เพราะฉะนั้นอาตมาถึงบอกว่าคนที่โกหกอย่างที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองโกหกไม่มีหรอกที่จะ ทำชั่วอะไรที่จะทำไม่ได้ ทำได้หมด ซึ่งก็ไม่รู้จะว่าอย่างไร 

ที่ยกตัวอย่างนี้ขึ้นมาให้รู้ กวฬิงการาหาร ให้มันต่อกันไปจนกระทั่งถึงผัสสาหาร มโนสัญเจตนาหาร และ วิญญาณาหาร มันเชื่อมโยงกันหมดเลยนะ 

ผู้ที่มีความรู้ในเรื่องวิญญาณ ก็จะรู้เรื่องในความสุขความทุกข์ 

วิญญาณาหาร พระสูตรนี้ชี้ให้เห็น ความทนทุกข์ทรมานของวิญญาณ พระราชาสั่งเจ้าหน้าที่ประหารโจร ด้วยหอก 100 เล่มเวลาเช้า โจรไม่ตาย เที่ยงก็เอาไปฆ่าอีกด้วย หอก 100 เล่มก็ไม่ตาย เย็นอีก 100 เล่มก็ยังไม่ตาย เพื่อที่จะยก ให้เห็นชัดๆว่า วิญญาณนั้นตายยาก ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก แม้ว่ากำลังถูกประหาร ด้วยหอกเพียงเล่มเดียวก็เกินพอแล้ว หอกเล่มเดียวนี้ฆ่าชีวิตหนึ่งชีวิตตาย นี่หอกตั้ง 300 เล่ม ก็ยังไม่ตายอีก 

อุทาหรณ์นี้เทียบไปจนกระทั่งอาตมาว่า อาตมาใช้ปากหอกแทงไปเรื่อย แทงผู้ที่หลงผิดเหมือนโจรปล้นศาสนา ก็พูดผ่านไปอธิบายหมดแล้ว หอกอาตมาหักไม่รู้เท่าไหร่แล้ว นี่เกินกว่า 300 เล่มแล้ว จนอาตมาว่าโอ้..ตาย จนอาตมาจึงได้ชื่อว่า โพธิรักษ์ไอ้หอกหัก ไม่มีความสามารถที่จะใช้หอกแทงให้พวกนี้รู้สึกตัว หอกเล่มเดียวก็รู้สึกได้แล้วเจ็บได้แล้ว ทำไมถึงหนังเหนียวอย่างนั้น หนังเหนียวขนาดนั้น เจ้าประคุณเอ๋ย.. 

นี่แหละคือความไม่รู้ทุกข์ แล้วหลงทุกข์ว่าสุข เป็นพวกวิปลาส 

วิปลาส 4  มีอะไรบ้าง 

1.เห็นความไม่เที่ยง 2. เห็นความทุกข์ว่าเป็นความสุข 3. เห็นความไม่มีตัวตน ว่ามีตัวตน 4. เห็นความไม่น่าได้ ไม่น่ามี ไม่น่าเป็นเลย หลงว่า เป็นความน่าได้ น่ามี น่าเป็น 

เอาความไม่น่าได้ ไม่น่ามี  ไม่น่าเป็น มาพูดดูบ้าง 

ความทุกข์ 10 ประการที่เลี่ยงได้และเลี่ยงไม่ได้

คนเราเกิดมานี่ ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น ทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่ ทุกข์เท่านั้นที่ดับไป ผู้ที่บรรลุแล้ว พระอรหันต์ทุกองค์ก็พูดแบบนี้ เห็นทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น ทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่ ทุกข์เท่านั้นที่ดับไป 

พระพุทธเจ้าท่านแยกทุกข์ที่หลุดพ้นได้ เลี่ยงได้ 4 ประการ ทุกข์ที่เลี่ยงไม่ได้อีก 6 ประการ 

เพราะฉะนั้นทุกข์เท่านั้น ผู้บรรลุอรหันต์แล้ว ทุกข์ 4 ประการ หมดเลี่ยงได้หมดทุกข์ หมดสุขแล้วเพราะรู้เหตุมันดับไปแล้ว แต่ทุกข์อีก 6 ประการ แม้แต่พระพุทธเจ้าก็เลี่ยง ไม่ได้ 

ในทุกข์ 10 ประการ 

ก. ทุกข์ที่เลี่ยงไม่ได้ (ทุกข์อันเกิดจากกาย) 

1. สภาวทุกข์ ทุกข์ประจำสังขาร เกิด แก่ เจ็บ  ตาย ใครก็เลี่ยงไม่ได้การเกิดก็เป็นทุกข์การแก่ก็เป็นทุกข์การเจ็บก็เป็นทุกข์การตายก็เป็นทุกข์นี่ เรียกว่า สภาวะทุกข์ สภาวะแปลว่า อันปรากฏ ปรากฏอยู่ให้เห็น 

2. นิพัทธทุกข์ ทุกข์อยู่เนืองนิตย์ คือ หนาว ร้อน  หิว  กระหาย  ปวดอุจจาระ  ปวดปัสสาวะ 

3. อาหารปริเยฏฐิทุกข์  ทุกข์ในการหากิน-การทำงาน .   ต้องขวนขวาย แม้แต่สัตว์ก็ต้องหากิน

4. พยาธิทุกข์  อวัยวะเจ้าการทำหน้าที่ไม่เป็นปกติ คนไม่ป่วยเลยตลอดจนตายไม่ปวดหัวเลยมันคงจะหายากอย่างน้อยก็ต้องป่วยบ้างอย่างนั้นก็ต้องเจ็บแก่มา ปวดขา ปวดแข้ง ปวดนั่นปวดนี่ เป็นพยาธิทุกข์

5. วิปากทุกข์ ทุกข์เพราะผลกรรม เลี่ยงวิบากเก่าไม่ได้ วิปากคือวิบาก วิบากตามทันเราเหมือนหมาไล่เนื้อ มันจัดการทำให้เราทุกข์ อย่างอาตมานี้มีวิบากต้องไปรับทุกข์ ถูกแก๊สน้ำตา มันไม่รู้จะเอาไปไว้ไหน ความเป็นพยาธิทุกข์เจ็บป่วยนั่นก็ทุกข์อยู่แล้ว เจ็บป่วยก็ทุกข์อาตมาเจ็บป่วยก็ทุกข์ ไอ้นี่วิปากทุกข์ วิบากมันตามมาถึงทัน โอ้โห แสบ ทุกข์ทรมานทรกรรม 

6. ทุกขขันธ์ ทุกข์รวบยอดเพราะการประชุมแห่งขันธ์ 5  อันยังอาศัยมีชีวิตอยู่  

เพราะฉะนั้นคนที่เกิดมามีรูปนามขันธ์ 5 มันเป็นทุกข์ พระพุทธเจ้าท่านตรัสรู้ว่า จะพ้นทุกข์ได้จริงๆต้องไม่เกิดมามีรูปนามขันธ์ 5 สลายจิตวิญญาณ สลายอัตตาเป็นดินน้ำไฟลมไปเลยได้ สุดยอดแห่งการตรัสรู้เลย รู้วิธีทำ รู้วิธี รู้จักจิตนิยาม รู้จักจิตเจตสิกต่างๆ รู้จักเหตุให้เกิดจิต ดับเหตุเสียได้ทุกอย่างสลายเป็นดินน้ำไฟลม อันนี้ก็คืออยู่ในทุกข์ที่เลี่ยงได้ แล้วมันจะพาให้ความทุกข์ที่เลี่ยงไม่ได้นั้น เลี่ยงได้ด้วย อีก 4 อันที่เลี่ยงได้ ในขณะที่คุณยังเป็นๆ 

ทำไมพระพุทธเจ้ารู้ว่าทุกข์ที่เลี่ยงได้ ถ้าคุณไม่มีชีวิต คุณจะรู้ได้ไหม ... ไม่ได้ จึงต้องมีชีวิตอยู่ เพราะฉะนั้นก็ค้นคว้าในขณะมีชีวิตว่า อ๋อ…มันเลี่ยงได้ ก็คือ อริยสัจ 4 

ทุกข์อริยสัจ คือ ทุกข์ที่เลี่ยงได้ เมื่อสามารถปฏิบัติจนหมดทุกข์ที่เลี่ยงได้นี่แล้ว มี

ข. ทุกข์ที่เลี่ยงได้ (เจตสิกทุกข์ อันสามารถดับเหตุได้แท้) 

7. ปกิณกทุกข์ (ทุกข์จรแห่งกิเลส คือ โศก ปริเทวะ  ทุกขะ  โทมนัส  อุปายาสะ  เมื่อพรากจากคนที่รัก  หรือพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก เป็นต้น) คือ คุณอวิชชา คุณโง่ คุณไม่รู้ คุณก็ไปมีทุกข์มีโศก ไปโศกทำไม ไปพิรี้พิไรอยู่อะไรต่างๆอยู่ทำไม ไปคร่ำไปครวญ แล้วก็ไปหลงโง่ ไปทุกข์โทมนัสอะไรอยู่กับมัน จะเหลือเศษทุกข์ อุปายาสะ ต้องเรียนรู้มาให้ได้มันเป็นปกิณกะทั้งนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย 

8. สันตาปทุกข์ (ทุกข์ คือ ความร้อนเผาใจ อันนื่องมาจากกิเลสไฟราคะ  ไฟโทสะ  ไฟโมหะ  แผดเผา) ทุกข์ที่เกิดจากกิเลส เราสามารถดับเหตุคือ ราคะ โทสะ โมหะได้ นี่ก็เลี่ยงทุกข์นี้ได้แล้ว 

9. สหคตทุกข์  (ทุกข์ไปด้วยกันกับโลก  เช่น  ลาภ  ยศ สรรเสริญ โลกียสุข)  เป็นความทุกข์ที่ยังพัวพัน ยังเกี่ยวข้องอยู่ เหมือนกับพวกมหาเถรสมาคมยังต้องไปเกี่ยวข้อง ไปมีลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข อยู่อย่างนั้น ทั้งที่มันเลี่ยงได้ ไม่ต้องไปเอา 

พระพุทธเจ้าเกิดมามีลาภ เป็นเจ้าชายสิทธัตถะ มียศ มีสรรเสริญมีสุข พระพุทธเจ้ามาอุบัติขึ้นมาเมื่อรู้ตัวแล้วไม่เอาเลยก็ทิ้งเลย เดินออกมาตัวเปล่าเลย 

มาถึงก็พบพระเจ้าปเสนทิโกศล บอกว่าอย่างนี้ดีจังเลย มาบริหารประเทศด้วยกันจะแบ่งให้ครึ่งหนึ่ง พระพุทธเจ้าก็บอกไม่เอาแล้วพระเจ้าข้า   ครึ่งหนึ่งของแคว้นโกศลมันใหญ่กว่าแคว้นของพระพุทธเจ้าคือแคว้นกบิลพัสดุ์นะ แคว้นกบิลพัสดุ์ของพระพุทธเจ้านั้นแคว้นเล็ก แคว้นโกศลกับแคว้นมคธเป็นแคว้นใหญ่ 

ไม่เอาเลยพระพุทธเจ้าไม่เอา มันชัดเจนทุกอย่าง เขาให้แผ่นดินยังไม่เอาเลย ให้ยศศักดิ์ที่ใหญ่ต่างๆไม่เอาเลย เขาเป็นพระเจ้าแผ่นดินที่ใหญ่กว่าเก่าก็ไม่เอา ยศศักดิ์อะไรต่างๆนานาก็ไม่เอา เพราะฉะนั้นคนที่ยังหลงติดยึดในยศศักดิ์ก็ยัง ยังเป็นสหคตทุกข์

10.วิวาทมูลกทุกข์ (ทุกข์มีสงครามวิวาทะเป็นรากเหง้า) เป็นทุกข์จากเหตุทะเลาะวิวาท

พ่อครูว่า... อาตมาถูกเถรสมาคม ถูกมหาประยุทธ์ มาชวนทะเลาะวิวาท อาตมาไม่เคยมีจิตทะเลาะวิวาทกับมหาประยุทธ์เลย ท่านเขียนหนังสือว่าอาตมาเล่มแรกออกมา อาตมาก็เขียนจดหมายขอบคุณท่านไปแล้ว ท่านคงนึกว่าไอ้นี่ประชดนะโพธิรักษ์นี้ หนอย..ด่ามันแท้ๆมันยังเขียนขอบคุณ ท่านก็เลยออกเล่ม 2 เล่ม 3 มาอีก ท่านก็บอกว่าจะเขียนต่ออีกนะ จะก่น เอาสิ่งที่ท่านว่าอาตมาผิดอย่างมหาศาลเลย ท่านจะเขียนต่อ แต่ท่านอย่างไรไม่รู้ พอเล่ม 3 ท่านก็หยุด 

อาตมาก็ว่า เออนะ ถ้าจะพูดคำว่า ทะเลาะ ก็คือ ปะทะกัน ท่านปะทะอาตมา เพราะท่านไม่รู้ว่าอาตมานี้เป็นตัวถูก ท่านไปหลงผิด ตรงที่ว่าอาตมามันยังใช้ภาษาไม่ถูก แรกๆต้นๆใช้ภาษาบาลี แปลบาลีไม่ถูก ก็ท่านเป็นเจ้าแห่งผู้รู้ไง ท่านก็มีอัตตามานะของท่าน ท่านก็ซัดอาตมาเลย ท่านมีชื่อในทางนำ เพราะใครก็ต้องนับถือว่าท่านเป็นผู้นำทางด้านศาสนา ตอนนั้นทางเถรสมาคมก็เอาเลย นั่นเป็นวิบากของอาตมา วิปากทุกข์

ท่านมาทะเลาะอาตมา แต่จริงๆแล้วอาตมา มันเป็นทุกข์ที่เลี่ยงไม่ได้ มันเป็น วิปากทุกข์ เป็นวิบากของอาตมาที่ต้องได้รับทุกข์อันนี้ มันเป็นทุกข์ที่เลี่ยงไม่ได้มันเป็นวิบาก 

โพธิสัตว์มีวิบากพวกนี้ทั้งนั้น เพราะโพธิสัตว์จะต้องตำหนิ ตำหนิถูกด้วยนะ แต่ก็เป็นวิบาก นี่ก็คือวิบาก เศษวิบาก เศษวิบากก็ยังไม่ใช่เบา โอ้โห  ต้องใช้เวลานาน แต่อาตมาไม่ได้ทุกข์อะไรหรอก ที่ถูกเล่นงาน ไม่ได้ทุกข์อะไร 

ที่อาตมาไม่ได้ทุกข์เพราะว่าอาตมารู้ว่าเป็นวิบากของอาตมา อาตมารู้ โดยเฉพาะอาตมาเป็นโพธิสัตว์ระดับ 7 เข้าใจทุกข์ 10  อย่างเหล่านี้ดีหมด ถ้าหากไม่เข้าใจทุกข์ก็จะพ้นทุกข์ออกจากทุกข์ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ได้อย่างไร ก็รู้แต่ว่าเป็นทุกข์ที่เลี่ยงไม่ได้ ก็ยอม ทุกวันนี้ ยอมเกิดมาเป็นโพธิสัตว์ ตายแล้วเกิดอีกก็ต้องทุกข์ มีขันธ์ 5 ก็ต้องเป็นทุกข์แล้ว ต้องเลี้ยงดูมันต้องหางานให้มันทำ งานที่เรา ก็สมัครใจ งานโพธิสัตว์นี่ก็สมัครใจ 

คนเข้าใจเห็นใจว่า อาตมาทำงานนี้เป็นงานใหญ่งานหนัก แต่เหมือนหนีงานหนักมา สมัครงานเบานะ ที่อาตมามาทำงานนี้แต่ที่จริงเป็นงานหนักมาก ยิ่งยุคนี้เป็นยุคที่เสื่อม ศาสนาพระพุทธเจ้าเสื่อมมาก ก็ยังหนักมากเลยเป็นงานที่ยากมาก 

ที่พูดนี้ใครจะเข้าใจได้ก็ดี เข้าใจเก่งๆก็ดี เข้าใจไม่ได้ก็ผ่านไปนะ มันเป็นงานที่โพธิสัตว์ได้ทำงานที่ยากมาก  ยากชนิดที่คนมองว่า มันเบา มันเหมือนได้รับความยอมรับนับถือ 

อาตมานี้ได้รับความยอมรับนับถือ เชิดชูยกย่อง อย่างทุกวันนี้ไปไหนมาไหนจะกินจะอยู่  โอ้โห…อาตมามาพ้นทุกข์ที่ว่า อาตมาไม่เป็นพระเจ้าแผ่นดิน อาตมานี่จะได้รับบริการเท่ากับพระเจ้าแผ่นดิน แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นทีเดียวเท่านั้นเอง  มันไม่เป็นกระบวนการ แต่เท่าๆกันนั่นแหละ แต่อาตมาต้องมาทำงานอย่างนี้ซ้อน อันนี้อาตมาก็ยังอธิบายไม่เก่ง ที่พูดไปเมื่อกี้นี้ 

ถ้าเข้าใจว่า อาตมานี้ลำบากชนิดหนึ่งทางนามธรรม และนามธรรมของอาตมา ไม่ต้องตะลอนๆเหมือนในหลวง ในหลวงรัชกาลที่ 9 ตะลอนทั่วประเทศ ท่านหนักอย่างเห็นเป็นรูปธรรม แต่อาตมานี้หนักอย่างนามธรรม ไม่ต้องตะลอน แต่โอ้โห…จะช่วยประชาชน ท่านก็ช่วยประชาชน เห็นไหมมันซ้อน มันต่างกันชัดเจน 

ซึ่งท่านทำอยู่ 70 ปี ท่านก็ไปแล้ว อาตมาก็ต้องทำสัก 70 ปีให้ได้ นี่เพิ่งทำมา 53 ปี อีกเท่าไหร่ อีก 17 ปี อายุ 105-106 ปี ประมาณนั้น

ไม่รู้จะเท่าหรือไม่เท่าท่านไม่รู้ได้ ก็ไม่รู้นะก็พากเพียรอยู่ เพื่อจะทำงานนี้ให้ได้ แต่ไม่ได้ไปแข่งดีแข่งเด่นอะไรกับในหลวงหรอก เพราะว่าอาตมาไม่จำเป็นต้องแข่ง เพราะว่าท่านก็ทำของท่านไป อาตมาก็ทำของอาตมาไป แต่มันช่วยมนุษยชาติทั้งคู่ คนหนึ่งทำรูป คนหนึ่งทำนาม อาตมาทำนาม ท่านทำรูป ก็ทำไป นี่ก็อธิบายสู่ฟังประกอบไปเรื่อยๆ 

คนจะชมพระพุทธเจ้าและอาริยสาวกว่ามีศีล คือการชมที่ต่ำที่สุดแล้ว

วันนี้อธิบายธรรมะอะไรต่ออะไรไป พิสดารต่างๆ เอาอันนั้นมาขยาย เอาอันนี้มาขยาย สรุปแล้วศาสนาพุทธนี้ ที่เรียนรู้สุขเรียนรู้ทุกข์ เป็นโลกุตรธรรม ที่อาตมาเคยแยกให้ฟังว่าเทวนิยมไม่ได้เรียนรู้เรื่องสุขเรื่องทุกข์ เพราะเขาไม่รู้จักเรื่องจิตวิญญาณ และก็ไม่พ้นสุขทุกข์ 

 เพราะเทวนิยมไม่ได้เรียนรู้จิตวิญญาณ ไม่รู้เหตุแห่งทุกข์จะเวียนตายเวียนเกิด แม้จะได้เกิดเป็นศาสดาก็ต้องเวียนกลับมาเป็นกระยาจกอีกแล้วก็ไม่เป็นศาสดาไป เป็นกระยาจกอีกไม่เที่ยง แต่เขาไม่รู้    

ส่วนพุทธนั้นเที่ยง แม้จะเป็นเรื่องไม่เที่ยง ทุกอย่างไม่เที่ยง แต่ทำให้เที่ยงได้ ในสิ่งที่เที่ยง เช่น เป็นผู้ที่ทำความดีเที่ยง ไม่ทำความชั่วอีกเลย อย่างนี้เป็นต้น  เพราะดับเหตุ  จะเกิดอีกชาติหน้าก็ไม่ทำความชั่วอีก จะเกิดอีกชาติไหนก็ไม่ทำความชั่วอีก อย่างอาตมาเกิดมาในชาตินี้ไม่ได้ทำความชั่วอะไร มีแต่เสียสละ มีแต่ช่วยเหลือ เฟือฟายผู้อื่น เกิดมาก็ต้องเลี้ยงน้องแล้วมาเสียสละ แล้วก็ยังอุดหนุนจุนเจือคนอื่นอีก เลี้ยงคนอื่นอีกอะไรต่ออะไรต่างๆนานา 

เพราะฉะนั้นถึงบอกว่า มันชัดเจนที่ตัวเองนั้นชัดเจน เกิดมาแล้วความดีเที่ยง ไม่ทำชั่วทำแต่ดี ที่สำคัญคือ รู้สุขรู้ทุกข์ อันนี้แหละเป็นเรื่องตัดสินว่า ศาสนาเทวนิยมไม่รู้จักสุขรู้จักทุกข์ พ้นสุขไม่ได้ พ้นทุกข์ไม่ได้ เพราะว่าสุขทุกข์ มันอันเดียวกัน พ้นไม่ได้ ศาสนาพุทธรู้สุขรู้ทุกข์  พ้นสุขพ้นทุกข์ 

แล้วเมื่อรู้สุขรู้ทุกข์  รู้จิตวิญญาณ  รู้จิตนิยาม ชัดเจนแล้วว่ามันคืออะไร จะให้มันไม่เป็นจิตนิยาม ไม่ให้เป็นจิตเลย ทำตั้งแต่ตอนเป็นๆนี่ ทำให้มันเป็นแค่ลักษณะของพืช พืชนี่คือไม่สุขไม่ทุกข์แล้ว ไม่มีบาปไม่มีบุญแล้ว นี่คือฐานอรหันต์

ทำจิตให้เป็นพีชะ ให้เป็นพืช นี่คือฐานอรหันต์ แต่มันมีจิต จิตนั้นคือปัญญา เพราะฉะนั้นก็เลยทำจิตของตนเองให้เป็นพืช ไม่สุขไม่ทุกข์ ไม่บาปไม่บุญ มีแต่ประโยชน์อย่างเดียว เหมือนกับพืชพันธุ์ธัญญาหาร มันไม่มีโทษหรอกแค่คนหรอกมีแต่ประโยชน์ให้แก่สัตว์ทั้งหลาย (พ่อครูไอตัดออกด้วย) เวลาที่ 1.40.00

นอกจากจะทำจิตให้เป็นพืชได้แล้ว ยังทำจิตให้เป็นอุตุเป็นดินน้ำไฟลมได้อีกด้วย นี่คือความรู้สุดยอดแห่งความรู้ จัดการจิตของเรานี่ จึงเป็นการพิสูจน์ว่า จิตวิญญาณไม่ได้เป็นของพระเจ้า พระเจ้าจะมาบงการไม่ได้ไม่รู้เรื่องเลยหรอ พิสูจน์ได้ว่าจิตวิญญาณเป็นของเราเอง จิตเราเอง ทำได้แล้ว ก็สลายหายไปเลยไม่ต้องไปอยู่กับพระเจ้า ตายไปแล้วสลายเป็น ดินน้ำไฟลมไปเลย 

เขาไม่มีบัญชีของสุวรรณ สุวาน เพราะเขาไม่มีความละเอียดละออถึงขนาดนั้น ถ้ามีสุวรรณ สุวาน ก็จะบอกว่าทำไมคนนี้ไม่มาเข้าบัญชี ตายแล้วไม่มาเข้าบัญชี ไม่รู้เรื่องเลย พูดไปแล้วมันก็เหมือนกับข่มศาสนาเทวนิยม ซึ่งความจริงมันไม่ใช่ข่ม แต่มันชัดเจน มันเป็นความจริงของศาสนาพระพุทธเจ้า มันเหนือกว่าอันนั้น 

เพราะฉะนั้นจึงสามารถมีนิพพาน ผู้ที่บรรลุนิพพานแล้ว จะยังชีวิตอยู่อีกต่อไปอีกนานเท่าไหร่ก็ได้ จะเป็นโพธิสัตว์ถึงขั้นจะรื้อขนสัตว์ให้ หมดโลกก่อนแล้วถึงจะปรินิพพานเป็นปริโยสานเป็นคนสุดท้าย ตามปณิธานคือ พระอวโลกิเตศวร นิมนต์ หรือเจ้าแม่กวนอิมเป็นอวตารของท่าน 

จริงเป็นปณิธานที่ยิ่งใหญ่ มันเป็นเหมือนสมมุติแต่มันก็เป็นปรมัตถ์ที่ลึกซึ้ง เพราะฉะนั้นผู้รู้จบโพธิสัตว์ก็รู้อันนี้ชัดเจน แล้วก็ทำให้เป็นเช่นนี้ได้ อยู่ที่เราจะทำหรือไม่ทำ 

อาตมาพูด อาตมาอธิบายและบอกความจริงยืนยันอันนี้ อาตมาทำตามที่พระพุทธเจ้าท่านตรัส 

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนพวกอื่นจะพึงกล่าวติเรา ติพระธรรมติพระสงฆ์ ในคำที่เขากล่าวตินั้น คำที่ไม่จริง เธอทั้งหลายควรแก้ให้เห็นโดยความไม่เป็นจริงว่านั่นไม่จริง แม้เพราะเหตุนี้ นั่นไม่แท้ แม้เพราะเหตุนี้ แม้นั่นก็ไม่มีในเราทั้งหลาย และคำนั้นจะหาไม่ได้ในเราทั้งหลาย ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนพวกอื่นจะพึงกล่าวชมเรา ชมพระธรรม ชมพระสงฆ์ เธอทั้งหลายไม่ควรเบิกบานใจ ไม่ควรดีใจ ไม่ควรกระเหิมใจในคำชมนั้น

ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนพวกอื่นจะพึงกล่าวชมเรา ชมพระธรรม ชมพระสงฆ์ ดูกรภิกษุทั้งหลายถ้าเธอทั้งหลายจักเบิกบานใจ จักดีใจ จักกระเหิมใจในคำชมนั้น อันตรายจะพึงมีแก่เธอทั้งหลายเพราะเหตุนั้นเป็นแน่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนพวกอื่นจะพึงกล่าวชมเรา ชมพระธรรม หรือชมพระสงฆ์ ในคำชมนั้น คำที่จริง เธอทั้งหลายควรปฏิญาณให้เห็นโดยความเป็นจริงว่า นั่นจริงแม้เพราะเหตุนี้ นั่นแท้ แม้เพราะเหตุนี้ แม้คำนั้นก็มีในเราทั้งหลาย และคำนั้นจะหาได้ในเราทั้งหลาย.

พ่อครูว่า... อาตมามีอันนี้มาแต่ชาติก่อน มีโลกุตระธรรมมาแต่ชาติก่อน อาตมากล่าวไม่ได้ มังกุไม่ได้เก้อเขิน มันบริสุทธิ์ใจไม่มีอะไรสะดุด ไม่ใช่คนน่าอายนะมาไม่รู้จะอายอะไรอาตมาไม่ได้ทำสิ่งผิดพลาด ไม่ได้โกหกไม่ได้มาหลอกลวง อาตมาพูดความจริงและยุคนี้อาตมาต้องประกาศความจริง คนไม่กล้าประกาศความจริงเพราะคนมีจิตยังไม่อาจหาญแกล้วกล้ามั่นใจ คุณไม่กล้ากล่าวความจริงหรอก แล้ว ยิ่งความจริงที่อาตมากล่าวนี้เป็นอุตริมนุสธรรม ถ้าอาตมากล่าวไม่จริง อาตมาเป็นปาราชิก อาตมาไม่โง่ที่จะทำตัวเองปาราชิก แน่นอน เพราะฉะนั้นผู้ไม่รู้ก็หาว่าอาตมามาอวดตัวอวดตน อาตมาไม่มีการอยากอวดตัวอวดตน ไม่มี 

สิ่งเหล่านี้เป็นคำจริงที่อาตมาเองนี่ พูดจริง

ในความจริงที่อาตมากล่าวนั้นเป็นความจริงที่มีในอาตมา 

ในคำนั้นหาได้ในตัวอาตมา อาตมาทำตามคำสอนพระพุทธเจ้าทุกอย่าง 

แล้วก็ไม่ใช่อยากจะอวดตัว ไม่มี ซึ่งมันเข้าใจยาก ก็มันอวดอยู่ทนโท่  มันชมว่าตัวเอง ดีมันไม่ใช่อวดหรือไง เพราะฉะนั้นเข้าใจคำว่าอวดไม่ได้ อวดมันมีจิตอยากอวดอยากโอ่ อาตมามีการรู้จิตของตัวเองว่ามันมีอาการอยากอวด อยากโอ่เป็นอาการอย่างไร  ลิงค นิมิต มันเป็นอย่างไร มันแตกต่างอย่างไรโดยคำพูดที่กล่าวไปไม่มีจิตอวดโอ่เลย กับที่มีอยากอวดโอ่แม้นิดแม้น้อย ยังเหลือเศษ แม้นิดแม้น้อยอยากอวดอยู่คืออะไร อาตมาก็ต้องรู้ของอาตมา 

เพราะอาตมาไม่มีอยากอวดแม้นิดแม้น้อย ไม่มี ที่กล่าวชมตัวเองสูงสุดอย่างโน้นอย่างนี้ จริงๆแล้ว พระพุทธเจ้าท่านตรัส ใน พรหมชาลสูตร คนจะชมเราก็ชมว่าเราเป็นคนมีศีล คำอื่นยังไม่ใหญ่โตเลย คำศีลนี่ ยังน้อยนิดนักที่เป็นคำชมเรา ศีลนี่ยังน้อยยังต่ำนัก เรายังมีดีกว่านี้อีกมาก ศีลนี้เป็นเบื้องต้นในคำชม 

เพราะฉะนั้นถ้าใครชมคนว่าเป็นคนมีศีลนะ เริ่มต้นแล้ว ถ้าคนยังไม่มีศีลเลย ให้ชมได้ แม้ศีลข้อ 1 หรือศีลข้อ 2  ศีล 3 ข้อ คนนี้ยังไม่ใช่คน คนนี้ยังต่ำกว่าคน คนที่ไม่มีแม้ศีล 3 ข้อนี้ต่ำกว่าคน นี่คือคำจริงนะนี่ พูดความจริงไม่ได้ไปว่า ไม่ได้ดูถูกดูแคลนอะไรเลย 

เพราะฉะนั้นคนจะมีความเป็นคนได้ตามหลักธรรมศาสนาพุทธแล้ว คุณต้องตรวจสอบว่าคุณมีศีล 3 ข้อนี้หรือไม่ มันยังมีนิดมีหน่อยยังได้บ้าง ยังเหลือเศษ ยังไม่บริสุทธิ์ มีจริง 

ข้อ 1 คือจิตที่ (พ่อครูไอตัดออกด้วย) เวลาที่ 1.50.00

ศีลข้อ 1 ถ้าผู้ใดยังไม่มีเลย ตามที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสเลย เป็นคนที่โหดร้าย เป็นคนฆ่าคนได้ คนที่ฆ่าคนได้นี้เลวสุดแล้วในคน เพราะฉะนั้นไปฆ่าสัตว์ก็เลวรองลงไป 

อาตมาเคยอธิบายไว้ เมื่อเกิดมาเป็นจิตนิยามเป็นสัตว์ แม้แต่จะเป็นสัตว์เซลล์เดียว สัตว์เซลล์เดียวอันนี้จะพัฒนาไปเป็นพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่งในอนาคตก็ได้คุณอย่าไปทำร้ายเขา เขากว่าจะเกิดมาเป็นจิตนิยามได้ เริ่มเป็นเซลล์เดียว เริ่มเป็นสัตว์ก็ตาม มันเป็นสิ่งที่ไม่ได้เกิดได้ง่ายๆที่จะมาเป็นสัตว์ ไม่ได้เกิดได้ง่าย ดิน น้ำ ไฟ ลม มันก็เกิดไปของมันอยู่ตลอดกาลนาน นับเวลานับกาละได้ที่ไหนเล่า แม้แต่มาเกิดยกระดับเป็นชีวะเป็นพืชแล้ว มันก็เป็นพืชอีกนานเท่าไหร่กว่าจะมาเป็นสัตว์ได้  นี่คือวิทยาศาสตร์ Biology ที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสรู้ เป็นชีววิทยาที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ ซึ่งวิทยาศาสตร์ทางโลกจะไปสู้พระพุทธเจ้าได้ที่ไหน ท่านรู้ที่มาที่ไปที่เกิดของระดับพวกนี้ แยกให้เห็นเลย แล้วพิสูจน์ว่าสิ่งเหล่านี้เกิดจากสภาวะ 2 ปรุงแต่งกันเป็น เป็นอุตุ มันก็ปรุงแต่งกันไปจนกระทั่งเป็นปรมาณูใช้กันอยู่ทุกวันนี้ปรุงแต่งเป็นพืชก็ปรุงแต่งกันไป จนกระทั่งเป็นสถานะหนึ่งที่อาศัยอยู่ในมนุษยชาติ ไม่อาศัยมันก็ประดับเป็นธรรมชาติของมันไป  มันก็ทำหน้าที่ของมัน จะกรองอากาศ จะหมุนเวียนอะไรของมันก็เป็นพืช เป็นคนนี่แหละ เป็นตัวร้ายหรือตัวดี เป็นคนนี่แหละคือตัวร้ายตัวดี

พระพุทธเจ้าตรัสรู้จนสุดท้ายไม่เป็นแล้วตัวร้าย เป็นแต่ตัวดี แล้วจนกระทั่งสูงกว่า ไม่เป็นตัวร้ายเป็นแต่ตัวดีแล้ว รู้เลยว่า ถ้าเราจะอยู่เป็นชีวะ หลักประกันก็เป็นคนดีที่สุด เกิดมาอีกกี่ชาติ กี่ชาติ ไม่ชั่วเลย  มีแต่เป็นประโยชน์ในโลก เป็นหวังประโยชน์เพื่อสัตว์ทั้งปวงอยู่ นี่คือศีลข้อที่ 1 

ส่วนพืชพันธ์ุธัญญาหารนั้น ไม่ต้องไปอะไรเขาหรอก เพราะเป็นธรรมชาติที่เกินกว่าเราจะไปกำหนด จะไปแปร เปลี่ยน ไม่ต้องไปศึกษา ก็ศึกษาเพื่อที่จะปลูกมาเพื่อกินเพื่อใช้ก็พอแล้ว ไม่ต้องไปปรุงแต่งอะไรจนเกินการ แต่มาศึกษาตัวสำคัญคือความเป็นสัตว์มนุษย์ นี่แหละมันเป็นดีก็ดีสุดเป็นพระอรหันต์หรือเป็นพระพุทธเจ้า มันเลวก็เลวสุด เท่ากับเป็นจอมจตุมหาราช เขี้ยวงอก ตาโปน ถืออาวุธ นี้โบราณนะ สมัยนี้ก็เป็นระเบิดปรมาณู แล้วก็ตาโปน แล้ว ก็เสแสร้ง ญาติดีจะสัมพันธ์อย่างนั้นอย่างนี้กัน แต่ข้างหลังนี่เป็นหอกทั้งนั้น เขาไม่ได้เรียนรู้สัจธรรมพวกนี้ 

เพราะฉะนั้นอาตมาถึงบอกว่า ถ้าประเทศไทย ทำตัวเป็นกลาง  เป็นกลางให้ได้ ประกาศในโลกเลยว่าเป็นกลาง ไม่ทะเลาะกับใคร เราจะสร้างพืชพันธ์ุธัญญาหาร เท่าที่มีเลี้ยงโลก แล้วคุณทำคุณธรรม ประเทศไทยทำคุณธรรมอันนี้ให้ได้ พืชพันธุ์ธัญญาหารเลี้ยงโลก ปฏิบัติธรรมพระพุทธเจ้าให้เป็นโลกุตระให้ได้ เป็นคนไม่ต้องไปล่า ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข มาเป็นคนมีวรรณะ 9 ได้จริง แล้วจะได้มาเป็นสังคมสาราณียธรรม 6 ตามที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ไว้หมดแล้ว  เราจะทำได้ ชาวอโศก เราทำสาราณียธรรม 6 ได้ทำวรรณะ 9 ได้ พิสูจน์ว่าในยุคนี้ก็ยังทำได้คำสอนพระพุทธเจ้าเป็นอนุสาสนีปาฏิหาริย์ ท่านสอนอย่างนี้พูดว่าอย่างนี้เป็นอนุสาสนีแล้วทำได้ตามคำสอนพระพุทธเจ้าเรียกว่า อนุสาสนีปาฏิหาริย์ เหนือชั้นกว่าเหาะเหินเดินน้ำดำดิน เหนือชั้นกว่าอิทธิปาฏิหาริย์ เหนือชั้นกว่าการหยั่งรู้จิตเป็นอาเทศนาปาฏิหาริย์ เพราะเป็นประโยชน์ต่อมวลมนุษยชาติจริง ไอ้นั่นเป็นโทษ อิทธิก็เป็นโทษ อาเทศก็ เป็นโทษ อย่างนี้เป็นต้น 

คำสอนพระพุทธเจ้านี้เราพิสูจน์ได้หมด เป็นอนุสาสนีปาฏิหาริย์ เอาคนมามีศีล มีที่ไหนบ้างล่ะคนมีศีลทั้งสังคม ชุมชนอโศกมีศีลกันทั้งสังคม ใครเข้ามาที่นี่ต้องถือศีลทั้งนั้น ไม่ใช่ทางเถรสมาคมจะพยายามสร้างชุมชนมีศีล ก็ไม่สำเร็จ ชุมชนมีศีล เขาทำไม่ได้

นอกจากมีศีลแล้วมีสมาธิที่เป็นสมาหิตะด้วย ไม่ใช่ไปเป็นสมาธิไปนั่งหลับตามิจฉาทิฐิด้วย แต่เป็นจิตที่ตั้งมั่นด้วยการกระทบสัมผัสโลกธรรมต่างๆ พวกคุณนี่ โลกธรรมข้างนอกหลุดพ้นมาได้หรือยัง เห็นไหมหลุดพ้นมาได้เป็นขั้นๆๆ จริงจังเลยพิสูจน์ได้ นี่คือจิตตั้งมั่น มีปัญญารู้สิ่งเหล่านี้ ไม่ใช่ปัญญาไปเป็นเปรียญ 9 ไปเป็นดอกเตอร์ ไปเป็นอะไรเฉยๆ แล้วก็ได้ตำแหน่งได้เป็นศาสตราจารย์ ไม่ใช่เลย พูดไปพูดมาเลยเป็น 2 ทุ่ม 4 นาทีแล้ว ก็เอาละกำลังก็ยังดียังไปได้ควรแก่เวลาเอา เจริญธรรมทุกคน 

จบ     

ที่มา ที่ไป

พ่อครูเทศนาภาคค่ำ งานพุทธาภิเษกฯครั้งที่ 47 ปฐมอโศก

วันพุธที่ 8 มีนาคม 2566 ที่บวรปฐมอโศก แรม 2 ค่ำเดือน 4 ปีเถาะ 

เวลาบันทึก 08 มีนาคม 2566 ( 21:38:24 )

รายละเอียด

660310 พ่อครูเทศนาภาคค่ำ งานพุทธาภิเษกฯครั้งที่ 47 ปฐมอโศก

https://www.boonniyom.net/53014.html 

ดาวโหลดเอกสารที่                                                                                                          

https://docs.google.com/document/d/1xu95Ipk0GR0Yp2VhioddJvSmmn9jrEbINyVrahuVjyE/edit?usp=sharing                             

ดาวน์โหลดเสียงที่ https://drive.google.com/file/d/1DIyaXmbWbTJotGQSHnSzxSI6dAtbvWYq/view?usp=share_link 

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/HtzJhMoulHY 

และ https://fb.watch/jaXrDnyoJ6/ 

หลักฐานยืนยันความจริงที่ถูกต้องตรงธรรมในคำสอนพ่อครู

พ่อครูว่า...เจริญธรรมทุกๆคน วันนี้วันศุกร์ที่ 10 มีนาคม 2566 ที่บวรปฐมอโศก แรม 4 ค่ำ เดือน 4 ปีเถาะ ชวด ฉลู ขาล เถาะ ก็เป็นปีที่ 4 เหมือนกันวันนี้ตอง 4 อาตมาก็คงจะได้เทศน์ในงานพุทธาภิเษกฯ วันนี้เป็นครั้งสุดท้าย พรุ่งนี้ก็จะสรุปงานกัน โดยเฉพาะรายการตอนเย็น 6 โมง อาตมาเทศน์ นอกจากพาเปิดงานในตอน 9:00 น ถึง 10:00 น. แล้วก็เทศน์ 6 โมงวันเว้น เดี๋ยวนี้เขาให้วันเว้นวัน ก็ได้ประมาณนี้ 

แข็งแรงขึ้นมาเต็มที่อีกเมื่อไหร่ล่ะก็ ... มันมีเรื่องที่จะต้องพูด ที่จะต้องอธิบายละเอียดลึกซึ้งไป เห็นความละเอียดลึกซึ้งของธรรมะ แต่ก็มีต้น ถ้าเผื่อว่าจับต้นแล้วก็ชนปลายหมด จับต้นแล้วก็มีการสังเคราะห์ สัมพันธ์กันเป็นลำดับ เป็นขั้นเป็นตอน จนกระทั่งถึงปลายสุดจบ จบแล้วก็ยังมีจบหลายจบอีก จบสูงสุดที่สุดก็เป็น พระพุทธเจ้า จบรอบแล้วรอบเล่า ๆ อีก อาตมาก็ยังไม่ถึงจบสุดท้ายสูงสุด ยังมีปณิธานเต็มที่อยู่ที่จะต้องพากเพียรเกิดอีกเกิดแล้วเกิดอีก แม้ตายแล้วชาตินี้ชาติหน้าก็ยังไม่ยอมปรินิพพานเป็นปริโยสาน 

รู้หมดแล้วไม่มีปัญหาเลยเพราะว่าได้เข้าใจและดับโลก ดับอัตตา สำหรับโลกตั้งแต่โลกหยาบ โลกอบาย โลกกามารมณ์ โลกรูปารมณ์ แม้แต่โลกอรูปารมณ์ ซึ่งเป็นโลกในระดับต้นในภาษาต้นๆหยาบๆ อาตมาก็เข้าใจตั้งแต่ภายนอกเข้ามาถึงภายใน เป็นรูปราคะ อรูปราคะต่างๆ ย่อยละเอียดไปจนถึงกระทั่งอุทธัจจะ กุกกุจจะ วิจิกิจฉา จนกระทั่งจบด้วยอวิชชา เป็นวิชชา

ก็ชัดเจน เข้าใจหมดทั้งปัญญาและตัวดับ ตัวที่ดับคือ อาการ ลิงค นิมิต ของจิตเจตสิกต่างๆ ก็สามารถทำได้จริง อาตมาก็บอกแล้วอาตมาพูดไป ที่พูดไปนี้เป็นความจริงที่รายงานความจริง ไม่ได้อวดตัวอวดตน แต่มันเป็นเรื่องสูง เป็นเรื่องโลกุตระ เป็นเรื่องธรรมะในระดับอาริยธรรม ที่คนยุคนี้เขาเสื่อมไปจากอาริยธรรม ชาวพุทธเองแท้ๆก็เสื่อมไปจากโลกุตรธรรมเสื่อมไปจากอาริยธรรมของพระพุทธเจ้า ตามที่พระพุทธเจ้าท่านทรงพยากรณ์เอาไว้แล้วใน อาณิสูตร ว่ามันจะเสื่อม อาตมาก็กลับมากอบกู้ นี่ก็พูดซ้ำพูดซาก เคยพูดมาแล้วไม่รู้กี่ที 

ก็พูดมาอาตมาไม่มีครูอาจารย์ มีของตนเองและมีหน้าที่ที่จะมากอบกู้มาทำ เป็นไก่ตัวพี่ในชาตินี้ ที่จะต้องกอบกู้โลกุตรธรรมที่มันเสื่อมไปจริงๆตามคำตรัสของพระพุทธเจ้านั้น ยืนยันกันจริงๆ ถ้าผู้รู้แล้วก็ให้พิสูจน์จากสิ่งที่เกิด สิ่งที่เป็นจริง 

1. คำสอนของพระพุทธเจ้าเลย ยังโชคดีที่มีพระไตรปิฎก และก็ยังนับถือพระไตรปิฎก ฉบับนี้แหละ ฉบับสยามรัฐที่เราใช้กันอยู่ เป็นพระบาลี ก็ยังถือเล่มเดียวกันอยู่ เชื่อถือกันว่าถูกต้องหมด ใช้ได้ แม้ผู้ไม่รู้ท่านจะบอกว่าจะฉีกทิ้งเท่านั้นเท่านี้ส่วน ก็เป็นเรื่องความไม่รู้ของท่าน แต่ผู้รู้ รู้จริงๆ จะไปฉีกทิ้งทำไมเพราะมันใช้ประโยชน์ได้ แล้วเอามาปฏิบัติได้ด้วย 

นอกจากพระไตรปิฎกยืนยันแล้วข้อ 2. ผู้ที่ขยายความ อธิบาย สาธยายเป็นอุเทศเป็นนิเทศต่างๆ จากคำสอนพระพุทธเจ้า จากพระบาลีตัวเดียวกันก็ได้ แต่เอามาอธิบายแล้วต่างกัน 

อย่างอาตมาอธิบายต่างกัน อันนี้ก็เป็นข้อยืนยัน พระบาลีอันเดียวกันของพระพุทธเจ้านั่นคือของพระพุทธเจ้าอันเดียวกันนะ ถูกแล้วเป็นของพระพุทธเจ้า  ไม่ได้แย้ง เป็นของพระพุทธเจ้าเอง แต่คนชาวพุทธยุคนี้มาอธิบายอย่างนั้น แม้เป็นคณะใหญ่ เป็นผู้ที่ได้เรียนมากรู้มาก จบเปรียญ  จบด็อกเตอร์ทางศาสนา จบในนี้ ด็อกเตอร์ในมหาวิทยาลัยพุทธศาสนาเองในเมืองไทย หรือไปจบมาจากเมืองนอก พุทธศาสนาจากเมืองนอก ซึ่งอาตมาก็บอกแล้วว่าคนไปจบพุทธศาสนาจากเมืองนอกมานั้น มันก็เป็นเรื่องที่ไม่น่าจะต้องไปเชื่อมั่นได้ว่า มันถูกต้องเพราะว่า ศาสนาของเมืองนอก ผู้ที่สอน อาจจะเป็นพุทธ แต่ไม่ได้อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่เป็นไทย ไม่ได้อยู่ในเมืองไทย 

แม้แต่คนไทยที่อยู่ในเมืองไทยก็ไม่ได้เรียนน้อยเรียนต่ำกว่า ที่เขาคร่ำอยู่ในตำราของชาวพุทธเป็นชาวต่างชาติหลายคน อาตมาจำชื่อได้ไม่ค่อยเต็มไม่ค่อยถูก ก็ไม่อยากจะกล่าวถึงเท่าไหร่ ที่เขาอ้างอิงถึงผู้รู้ทางศาสนาพุทธ แล้วก็ยังยึดถือกันมา 

ทีนี้ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ทางท่านผู้ที่รู้มาก่อนท่านอธิบายไว้ อย่างที่มีมาก่อนอาตมาจะมาแสดงตัว มาแสดงธรรม ท่านแสดงไว้ว่าอย่างนั้น แต่อาตมามาแสดงตัว มาแสดงธรรมกลับเห็นว่า มันไม่ใช่อย่างนั้น ก็แย้งกัน แย้งกันท่านก็ถือว่าผิด ท่านถือว่าอาตมาผิด จึงมีเหตุการณ์ที่ท่านจะจัดการอาตมา เพราะถืออาตมาว่าจะมาเป็นกบฏต่อศาสนาพุทธ จะมาล้มล้าง จะมาเปลี่ยนแปลง จนเกิดเหตุเกิดเรื่องอย่างที่มันได้เกิดมาแล้ว ตั้งแต่ พ.ศ 2532  พ.ศ.2525 ก็เป็นพันตำรวจตรีอนันต์ เสนาขันธ์ เป็นผู้จุดชนวน พ.ศ 2532 มหาประยุทธ์หรือท่านสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ เป็นตำแหน่งของท่านปัจจุบันนี้ เป็นผู้จุดชนวน 

เสร็จแล้วจนกระทั่งก็ต้องสู้ไปจนถึงขั้นออกนอกพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้า คือไปให้ฆราวาสตัดสินธรรมะพระพุทธเจ้า มันไม่ใช่เรื่องของคดีโลก เป็นคดีธรรม แต่ทางโน้นไปให้ทางศาลของฆราวาสเป็นผู้ตัดสิน ก็ตลกดี อาตมาก็แพ้ เพราะว่าทางโน้นมีพลัง มีอิทธิพล มีอำนาจ มีอะไรต่ออะไรที่เยอะแยะ ซึ่งก็มีเหตุการณ์นะไอ้ตอนแพ้นี่ ผู้พิพากษาจะออกมาอ่าน แต่ก็มีคนที่มาเอาใบที่จะอ่านกลับไป และได้รับใบอ่านมาอ่านใบใหม่ มันมีหลักฐานอยู่นะมันมีภาพมีอะไรให้เห็นอยู่ กับผู้ที่เห็นๆกัน แต่ไม่รู้ว่าตอนนั้นมันมีอะไรถ่ายไว้ โทรทัศน์ก็คงไม่ได้ถ่ายไว้เพราะยังไม่ถึงยุคมีโทรทัศน์กัน แต่คงไม่มีใครไปถ่ายภาพเพราะว่าเขาห้ามถ่ายภาพอยู่ในศาล แต่อาตมาไม่ได้พูดความเท็จหรอก พูดความจริง ก็เห็นลีลานี้อยู่ เห็นผู้พิพากษาก็หน้าตาชอบกลอยู่ มันเป็นเหตุการณ์ปัจจุบันต้องใช้ปฏิภาณปัญญามาก อาตมาก็สงสารผู้พิพากษา ก็ไม่รู้ว่าท่านชื่ออะไร ก็แล้วไป สรุปแล้วก็เป็นผู้ผิด ตัดสินให้ต้องติดคุก แต่รอลงอาญา ก็อยู่นอกคุกไปจน 2 ปีก็จบไป พอ 2 ปีครบแล้ว มันก็หมดคดี หมดคดีแล้ว จะหาเรื่องอีกก็คงไม่ได้แล้วเพราะถือว่าหมดแล้ว 

ทางธรรมวินัยนั้น อาตมาก็ยืนยันเด็ดขาดว่าอย่างนี้ และที่สำคัญก็คือที่พูดไปแล้วเมื่อกี้ว่าพระไตรปิฎกพระพุทธเจ้าเป็นหลัก 

2. คำอธิบายของ 2 ฝ่าย ทีนี้ก็ข้อที่ 3

3.คนตัดสิน ประชาชนพุทธศาสนิกของศาสนาพุทธเหมือนกันเป็นผู้ตัดสิน แต่ถึงตัดสินนั่นแหละอาตมาก็ยังมีส่วนน้อยอยู่ดีเดี๋ยวนี้ก็ยังเป็นส่วนน้อยอยู่เพราะฉะนั้นจะเอาส่วนปริมาณส่วนน้อยนี้เป็นเครื่องตัดสินก็ไม่ได้ 

ก็ต้องไปเอาที่ลึกกว่านั้นคือแล้วคำที่อาตมาอธิบายมันเป็นอย่างนี้เช่น คนต้องมาจนต้องมาลด ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข  ต้องมีวรรณะ 9 แล้วจะเป็นสังคมสาราณียธรรม 6 อย่างนี้เป็นต้น นี่ก็พูดหลายครั้งแล้วย้ำซ้ำซาก ทำได้จริงไหม 

วรรณะ 9 คนจะเป็นได้จริงไหม และสาราณียธรรม 6 จะมีชุมชนสังคมแบบนั้นได้ไหม ที่อยู่ด้วยกันอย่างสงบ อบอุ่น อยู่กันอย่าง สาราณียธรรม 6 เมตตากายกรรม เมตตาวจีกรรม เมตตามโนกรรม สูงสุดคือไม่มีตัวตน ไม่ยึดเป็นของตัวของตน 

ลาภ ยศ สรรเสริญ  ดูชัดๆก็คือวัตถุ ลา ภ ยศ ทำงานแล้วเอาเข้ากองกลาง ตั้งแต่มันมีสิ่งแทนธนบัตร เงินทอง ข้าวของ เพชรนิลจินดา วัตถุ ที่ดิน บ้านช่องเรือนชานอะไรต่างๆ มันลงตัวมันชัดเจนไหมว่าเป็นของกองกลางที่ไม่ได้แย่งได้ชิงกัน ไม่ได้ปล้นได้จี้อะไรกัน ไม่ได้คดีแย่งชิงปล้นจี้อะไรกัน ที่จะเป็นคดีขึ้นโรงขึ้นศาล 40-50 ปี อโศกเราไม่เคยมีคดีขึ้นโรงขึ้นศาลแย่งทรัพย์สินเงินทองแย่งสมบัติ หรือทะเลาะวิวาทตีรันฟันแทง ขึ้นโรงพัก ขึ้นศาล 50 กว่าปีไม่มีสักคดี 

สิ่งเหล่านี้แหละคือพฤติกรรมแท้ของมนุษย์ อันนี้เป็นอีกข้อหนึ่ง ที่จะยืนยันตัดสิน ที่ประชาชนแม้แต่คณะใหญ่ ที่ยังอยู่คนละฟาก ที่แยกกัน โดยท่านก็เข้าใจว่า ท่านเป็นนิกายแล้วท่านก็มาผลักให้เราเป็นนิกาย 

คำว่า นิกาย มันผู้ใดที่ทำนิกาย หรือทำให้สงฆ์แยกกัน มันมีอนันตริยกรรม ไม่ต้องมา บอก อาตมาไม่ทำและอาตมาก็ไม่ได้ทำ พูดว่าไม่ทำ อาตมาจะไม่ทำนิกายและอาตมาก็ไม่ได้ทำนิกาย แต่ท่านทำนิกายกัน หลายอันอาตมาไม่ลงรายละเอียด ที่แสดงเห็นว่าท่านออกนอกธรรมวินัยพระพุทธเจ้า ทำไปโดยอำนาจบาตรใหญ่ ให้ประชาชนเห็นความแยกนะ ไม่ลงไปที่นานาสังวาส 

คำว่า นานาสังวาส เป็นศัพท์วิชาการของพระพุทธเจ้าสูงสุด สังวาส แปลว่า ร่วมกันอยู่เป็นพุทธร่วมกันอยู่นะ แต่มันมีความแตกต่างกัน นานา ไม่ใช่กายต่างกัน

นิกาย คือ กายต่างกัน อันนี้มันหยาบ มันแรง เพราะ คำว่า กาย มันกินความลึกมาก และอาตมาก็มั่นใจว่าทางเถรสมาคมนั่นแหละได้เสื่อมไปจนกระทั่งเข้าใจคำว่า กาย ผิด มิจฉาทิฏฐิในคำว่ากายแล้ว จึงไม่บรรลุธรรม เพราะคำว่ากายนั้นถ้าเข้าใจผิดไปแต่ต้นเท่ากับกลัดกระดุมเม็ดแรกผิดเลย  คุณปฏิบัติธรรมไปอีก กลัดกระดุมเม็ดต่อไปก็ยิ่งผิด และมันไม่ได้ผิดเพียงแถวเดียวเท่านั้น มันจะผิดเป็นปากกรวย มันจะบานออกไปเรื่อยๆเลย 

พอผิดคำว่า กาย มาพิจารณาสติปัฏฐาน 4 มีกายในกาย มันก็ออกไปเลอะเทอะไปหมด ความเป็นกายในต่างๆในพระบาลีมีเยอะ ไปเปิดพจนานุกรมบาลีดูสิ คำว่ากาย มีความหมายต่างๆนานา กายกลิ กายปัสสัทธิ กายปาคุญญตา กายลหุตา กายกัมมัญญตา กายอะไรอีกเยอะแยะ มันมีนัยยะสำคัญที่ต่างกันมากมายในคำความเป็นกาย พอผิดแล้วก็เลอะหมดเลย 

เมื่อกายผิด กายหยาบกว่า ผิด จิตก็ต้องผิดด้วย มันก็ยิ่งไปกันใหญ่เลย เพราะฉะนั้นก็เอาปัจจุบันธรรม แล้วพวกเราปฏิบัติตามที่อาตมานำพามา 40-50 ปีมาก็มีกลุ่มหมู่ เป็นกลุ่มสาราณียธรรม 6 เป็นชุมชนที่เป็นสาราณียธรรม 6 ตามคำสอนของพระพุทธเจ้า  อยู่เป็นชุมชนที่มีความรักกัน ระลึกถึงกัน  เคารพกัน มีความอบอุ่น  เอื้อเฟื้อเจือจาน ทำมาหากิน ช่วยเหลือกันและเอาเข้าสู่กองกลาง ทุกคนก็ปฏิบัติตนให้มีคุณสมบัติ วรรณะ 9 เป็นคน เลี้ยงง่าย  (สุภระ) บำรุงง่าย, ปรับให้เจริญได้ง่าย (สุโปสะ)  มักน้อย, กล้าจน (อัปปิจฉะ) ใจพอ สันโดษ  (สันตุฏฐิ) แม้แต่ที่สุดเป็นคนมีน้อยที่สุดเป็นศูนย์ก็พอ แล้วเป็นคนขัดเกลากิเลส (สัลเลขะ) มีจิตเป็นพระอรหันต์ก็ขัดเกลากายวาจาอีก เป็นโพธิสัตว์ระดับ 5 ระดับ 6 ระดับ 7 ขึ้นไปอีกอย่างนี้เป็นต้น 

อาตมาก็นำพาประพฤติปฏิบัติอธิบาย แล้วพวกเราก็มีฐานจริงพวกนี้ แต่มันไม่ใช่จะดูกันออกง่ายๆว่าใครสูงระดับไหน ไม่พึงพูดเล่น พูดผิดมันอาบัติหนัก เพราะฉะนั้นจึงไม่มีใครพูดเล่นในชาวอโศก ไม่มีใครอวดดิบอวด คนที่อวดดิบอวดดีก็แยกออกไปแล้วก็เป็นธรรมชาติธรรมดามีความที่เป็นเศษบกพร่อง error เศษตกเศษหล่น ก็มีบ้างแต่มีน้อย 5 คนจะถึง 10 คนหรือเปล่าก็ไม่รู้ที่อยู่ด้วยกัน โดยเฉพาะนักบวช 

นี่คือหลักฐานยืนยัน เอาอันนี้เป็นตัวแท้ อาตมาเห็นอันนี้ถึงความจริง นอกจากจะมาปฏิบัติได้แล้วมันยังมีความจริงอีกอัน ได้แล้วจิตบรรลุมันไม่ฝืน มันไม่ยากไม่ลำบาก มันสบายๆ มันประพฤติได้โดยไม่ต้องเกร็ง ไม่ต้องไปสังวรระวังแล้ว มันเป็นอัตโนมัติเลยก็ได้ มันจริงไหม 

ก็มาพิสูจน์ มายืนยันตรวจสอบความเป็นจริงเหล่านี้กัน มีให้ตรวจสอบได้ตลอดเวลา มี และอาตมาก็มั่นใจว่านอกจากมีแล้วนี่ ไม่สูญ อาตมาตายไปแล้ว คณะนี้ก็ยังอยู่ ซึ่งมีคนเขาบอกว่า โอ้ย สำนักแต่ละสำนักนี่ถ้าหัวหน้าตายลง สำนักนั้นก็ค่อยๆเสื่อมๆๆๆ อยู่ไม่นานหรอก 

จริง ถ้ามันไม่ใช่โลกุตรธรรมแท้ๆ มันก็ต้องเสื่อมในเวลาไม่นานนัก แต่ถ้าเป็นโลกุตรธรรมแท้แล้วนาน แต่ก็อีกแหละ โลกุตรธรรมถึงจะอยู่นานเท่าใดก็ต้องเสื่อม เสื่อมไปก่อนโลกียะที่เขาหลงอยู่ใน ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข อันนั้นมีครองโลก โลกียธรรมที่หลงเสพติด ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข มันมีตลอดนิรันดร มันไม่เสื่อมไปไหน ประชากรเพิ่มขึ้นมันก็มีเพิ่มขึ้น นอกจากจะมีประชากรของศาสนาอื่น มาแย่งเอาศาสนิกของพุทธนี่แหละไป 

แต่พุทธแม้จะเป็นโลกียะก็ไม่ไปอื่นเขาง่ายๆ ชาวพุทธทุกวันนี้ในสังคมปัจจุบันนี้ พ.ศ. 2566 มีชาวพุทธอยู่ในประเทศไทย 95% แต่เป็นอาริยะหรือเป็นผู้ที่มีโลกุตรรธรรม พูดให้ชัดก็คือมาเป็นชาวอโศก ถึง 10 %ไหม ไม่ถึง 10% แต่แน่นอนโลกุตรธรรมไม่มีในศาสนาอื่นใดในโลก มีอยู่ในนี้เท่านั้น และคุณสมบัติ คุณวิเศษ คุณธรรมของศาสนาพุทธ เป็นพฤติกรรมที่โลกกำลังต้องการ ด้วยลึกๆกำลังต้องการแต่เขารู้ยาก รับได้ยากเอาไปปฏิบัติตามได้ยาก เพราะลึกซึ้ง คัมภีรา (ลึกซึ้ง) ทุททัสสา (เห็นตามได้ยาก) ทุรนุโพธา (บรรลุรู้ตามได้ยาก) สันตา (สงบระงับอย่างสงบพิเศษ แม้จะวุ่นอยู่) . ปณีตา (สุขุมประณีตไปตามลำดับ ไม่ข้ามขั้น) อตักกาวจรา (คาดคะเนด้นเดามิได้) นิปุณา (ละเอียดลึกถึงขั้นนิพพาน) ปัณฑิตเวทนียา (รู้แจ้งได้เฉพาะผู้เป็นบัณฑิต บรรลุแท้จริงเท่านั้น)   (พตปฎ. เล่ม 9  ข้อ 34) 

เพราะฉะนั้นจึงไม่ใช่เรื่องไม่จริง จริงตรงตามคำตรัสนี้ทั้งนั้น อาตมายืนยันว่าอาตมาเป็นคนพูดความจริง  ความไม่จริงอาตมาพูดไม่เป็น พูดแล้วคนเขาฟังแล้วหมั่นไส้ สำหรับคนที่เขาไม่มีภูมิปัญญาพอที่จะเข้าใจความจริง อันซื่อสัตย์บริสุทธิ์อันนี้ เขาฟังแล้วเขาก็หมั่นไส้ เข้าใจไม่ได้ ก็บังคับเขาไม่ได้หรอกอันนี้ เกิดความไม่เข้าใจแล้วก็ความไม่เชื่อถือ ดีไม่ดีก็ไม่รับไม่เอา มันก็เป็นธรรมชาติ มันไม่ประหลาดอะไร 

อาตมาทำงานศาสนา อาตมาไม่ได้ต้องการว่าใครจะเอาหรือไม่เอา แล้วก็จะมีอะไรจะเอาอะไรมาตอบแทน จะเอาทรัพย์ศฤงคาร เอาวัตถุสมบัติ เอาตำแหน่งยศศักดิ์ เอาคำสรรเสริญเยินยอยกย่องมาให้ หรือนามธรรมขั้นเอาสุข เอาความสุขมาให้อาตมา 

ไอ้ความสุขมันให้กันไม่ได้หรอก ของใครก็ของมันที่จะยึดถือของตนเอง แล้วก็ยึดถืออย่างนี้ไว้ จนกระทั่งพระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า คนที่ไปยึดถือความสุขนั่นแหละคือคนที่ไปยึดถือความทุกข์ เพราะสุขทุกข์มันเป็นอันเดียวกัน มันเป็นมายา สุขมันเป็นมายาของความทุกข์ ทุกข์นี้เป็นมายา เป็นผี เป็นมาร แล้วคนก็ไปยึดทุกข์ว่าเป็นความสุข นี่คือความจบคำจบ ไม่มี เหมิดคำเว้า ไม่มีคำจะพูดอีกแล้ว ภาษาไม่มี มีแต่สภาวะอันนี้ ถ้าใครเข้าถึงสภาวะนี้ไม่ได้ ก็ต้องงงแน่ เพราะว่าไม่มีภาษาจะบอกสภาวะอันนี้ ภาษามันเป็นคำย้อนแย้งกัน ที่อาตมาขึ้นต้น เป็นภาษาที่มันเหมือนหลอกลวงมายา แต่มันไม่ใช่ มันเป็นสิริมหา มันไม่ใช่มายา แต่มันเป็นลักษณะเหมือนมายาแต่มันเป็น สิริ มันเป็นมหา มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดครบหมด ยิ่งใหญ่ 

แก่นหัวใจประชาธิปไตยโลกุตระ

นี่คือลักษณะสภาวธรรมจริงในคน มีภาษายืนยันหลักฐาน คำตรัสของพระพุทธเจ้าที่เรียกว่า พระอนุสาสนี อันนี้คือปาฏิหาริย์ พระพุทธเจ้าตรัสไว้อย่างไร ตรัสไว้ในเรื่องสาราณียธรรม 6 อาตมาเอามาทำได้ นี่คือปาฏิหาริย์ ตรัสเรื่องวรรณะ 9   อาตมาพามาทำได้แล้วก็ยืนยัน 

และอธิบายรายละเอียดไปถึงขั้นมาจน ในหลวงรัชกาลที่ 9 ท่านก็มีบารมีของท่านรู้ แต่ท่านก็พาคนมาจนอย่างอาตมาพามาเป็นยังไม่ได้ เพราะมันไม่ง่าย แต่ท่านรู้แล้วท่านยืนยัน แต่คนเข้าใจไม่ได้ แล้วก็เลยไม่ค่อยมีใครทำตามท่าน แม้แต่ข้าราชบริพาร ข้าราชการผู้รับหน้าที่สืบช่วงต่อ ก็ขยายไม่ออก นำพาทำไม่ออก เพราะตัวเขาก็ยังทำไม่ได้ 

แต่ในอนาคตพวกเราจะไปเป็นข้าราชการ ยังไม่เรียกว่าข้าราชบริพารนะ เป็นข้าราชการจะเข้าไปทำในอนาคต ข้าราชการมีทั้งข้าราชการประจำ กับข้าราชการจร 

ข้าราชการจร คือนักการเมือง ข้าราชการประจำคือผู้ที่เข้าไปทำงานให้รัฐบาลแล้วก็รับเงินเดือนจากรัฐบาล แต่พวกเราจะไม่เข้าไปทำงานรับเงินเดือนจากรัฐบาลง่ายๆ เป็นคำปลายเปิดนะ อาจจะไปทำในอนาคต แม้แต่พวกเราขณะนี้มีข้าราชการอยู่บ้าง และรับเงินเดือนอยู่บ้าง 

เช่น ผู้ใหญ่บ้าน ผู้ใหญ่บ้านเป็นข้าราชการรับเงินเดือน แต่เงินเดือนก็เอามาเข้ากองกลาง อย่างนี้เป็นต้น นัยยะลึกๆ นัยละเอียดซับซ้อนพวกนี้แหละ นักวิจัย ผู้รู้ ในอนาคตจะมา  วิจัยสอบถาม 

ขณะนี้พวกเราได้ตั้งพรรคการเมืองขึ้นมา ชื่อว่าพรรคสัมมาธิปไตย เพื่อจะปฏิบัติค่อยๆก้าวหน้าไป ไม่ได้เป็นพรรคการเมืองไปแย่งลาภยศ ไปแย่งอำนาจ ไปแย่งตำแหน่ง แม้แต่ไปแย่งสรรเสริญ ที่เป็นโลกียะ ไม่ได้ทำทางนั้น ที่อาตมาพาทำ ตั้งเพื่อให้สอดคล้องกับทางโลกเขา เช่น อาตมาให้พวกเราไปเรียนปริญญาโท  ปริญญาเอก ก็จบปริญญาโท ปริญญาเอก ออกมาเรื่อยๆ แต่จบมาแล้วไม่ได้เอาตำแหน่งยศศักดิ์นี้ไปแลกเอาเงินเดือนเงินดาวจากรัฐบาล ไปทำงานกับรัฐบาล หรือแม้แต่ไปทำงานรับใช้ที่อื่นเขาที่เป็นชาวข้างนอก ไม่ใช่ชาวอโศกเอง 

เพราะฉะนั้นชาวอโศกที่จบด็อกเตอร์ คุณสมบัติที่จบด็อกเตอร์เอง ก็อยู่ในชาวอโศก ไม่ได้รับเงินเดือนเงินดาว ได้ตำแหน่งเป็นด็อกเตอร์ ก็มีหลายสิบคนอยู่ แล้วเราก็ไม่ได้นิยมที่จะขานนำหน้าชื่อเป็นดอกเตอร์อะไรกันนัก แต่ก็ขานอยู่บ้าง บอกให้พอรู้บ้าง แต่ก็ไม่ได้ขานกัน บางคนก็ไม่รู้ว่าใครเป็นดอกเตอร์ แต่ก็จบด็อกเตอร์ แล้วก็ทำงาน ก็มีความรู้ได้มาเอามาประกอบเป็นองค์ประกอบที่จะใช้งานเป็นเขาเป็นเรา มันก็ทำ จุดร่วมสงวนจุดต่างอะไรไป ก็เป็นผลไปเรื่อยๆ 

เพราะฉะนั้น ก็บอกทิศทางของพรรคการเมืองสัมมาธิปไตยกันกับพวกเราได้ เช่น เขาให้สมัคร ส.ส ถ้ามีกฎหมายบังคับเราก็จะต้องเอาไปไม่ให้ผิดกฎหมาย แต่ไม่ได้คิดว่าจะต้องไปหาเสียงอย่างที่ว่า ต้องเลือกฉันนะ ต้องลงทุนลงแรงเอาเงินทองไปโฆษณาหา เราถือว่าประชาธิปไตยหาเสียงยังไม่ใช่ประชาธิปไตยแท้ การยังหาเสียงให้ตัวเองไม่ใช่ประชาธิปไตยแท้ 

แต่นักประชาธิปไตยแท้ คือ ทำงานกับประชาชนเลย ทำไปไม่ต้องหาเสียง ประชาชนเขาเห็นว่าเราทำงานจริง เขายอมรับนับถือ ก็บอกว่าคนนี้จริง ทำงานจริงเขาก็เลือก หรือไม่เลือกไปแพ้การหาเสียงให้การหาเสียงชนะ ก็ชนะไปสิ 

หาเสียงต้องลงทุนลงแรง แล้วต้องลงความคิดด้วย วิธีการอย่างไร มันจะต้องได้คะแนนเสียงมากอะไรต่ออะไร นี่ไม่เกี่ยว คะแนนเสียงไม่มากก็ไม่เป็นไร เพราะแม้เขาไม่เลือก เราสมัครเป็นข้าราชการ 

สมมุติว่า เราเป็นพรรคการเมืองแล้ว แล้วเราก็ไม่ได้ ส.ส สมาชิกของพรรคการเมืองเราที่เข้าไปรับหน้าที่ เราจะมีคณะกรรมการ คณะรับผิดชอบในพรรคไปทำงาน หรือแม้แต่ผู้นี้ไม่ได้รับตำแหน่งที่พรรคแต่งตั้งก็ตาม สมาชิกพรรคก็จะไปช่วยกันทำงาน ทำงานกับประชาชน 

ทำงานกับประชาชนคืออะไร คือเราไปช่วยเหลือเกื้อกูล ในส่วนที่เราควรจะช่วยได้ ตั้งแต่วัตถุ วัตถุเราไม่มี เราไม่รวย แน่นอนเงินทองนั้นไม่มีแน่ จน แน่นอน เพชรนิลจินดาก็ไม่มี แฝงเงินทองทรัพย์ศฤงคารไปอยู่ในลักษณะหุ้นก็ไม่มี หุ้นนั้นเป็นเรื่องของทุนนิยมซ้อนแฝง หลอก อะไรหลายอย่าง แม้ที่สุดไปเล่นอะไรที่เหมือนกับการพนัน คือการประกันภัย มันก็เป็นการพนันชนิดหนึ่ง ประกันภัยนั้นเป็นการพนันชนิดหนึ่ง หุ้นก็เป็นการพนัน เราก็ไม่เอาไม่เล่น เล่นแชร์เล่นหุ้นก็ไม่เล่นทั้งนั้น 

แม้แต่เราให้เขา เรายังให้ แล้วจะไปเอาแชร์ไปเล่นชนะเล่ห์เหลี่ยมอะไรต่ออะไร เสียแคลอรี่ เสียเวลา ความคิดที่จะไปเอาชนะแชร์ เอาชนะหุ้น เอาชนะประกันภัย ป่วยการ ไม่ต้องไปเสียเวลา 

ทีนี้ผู้ที่มีหน้าที่โดยตรงที่ไปทำงานทางการเมือง อาตมาต้องขอขอบคุณไว้ล่วงหน้าเลยว่า ผู้ที่ไปร่วมรับหน้าที่แล้วจะไปช่วยให้มันเกิดเป็นรูปเป็นร่าง ของพฤติกรรมของนักการเมือง ทำงานกับประชาชน มันมีอย่างนี้ พวกเราทำงานร่วมกันอยู่ในมวลสมาชิกเรา อย่างชาวปฐมอโศกก็ทำงานสร้างสรรค์ ปลูกผักปลูกพืชเป็นหลัก เราจะมีร่วมงานทำยาที่โรงงานทำปุ๋ยเราก็ช่วยกันทำ มีโรงงานผลิตไอ้โน่นไอ้นี่เป็นสินค้าเป็นผลผลิต เราก็ช่วยกันทำ เป็นสิ่งที่ไม่ได้มอมเมา เป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์คุณค่า  เป็นสาระแก่นสารให้แก่มนุษยชาติ เราทำ เสร็จแล้วทำก็ทำอย่างสาธารณโภคี 

คณะผู้ที่ไปรับหน้าที่เป็นเจ้าหน้าที่ทางการเมืองของพรรคสัมมาธิปไตย เข้าไปทำร่วมกับเขา เขาจะมีอย่างไรก็ต้องสดับตรับฟัง ในเรื่องวงการการเมืองเขา หลักเกณฑ์นั้นต้องทำแน่นอน ถูกต้องตามหลักเกณฑ์ แล้วก็จะต้องทำพฤติกรรมกับนักการเมืองเขา แต่ทำอย่างอุดมคติของเรา 

อุดมคติของเรา นักการเมืองหรือประชาธิปไตยแท้ๆ แบบของพระพุทธเจ้า 

1. ไม่มีตัวตน 2. ซื่อสัตย์ 3. รับใช้ประชาชนจริงๆ 4. มีความรู้มีสมรรถภาพ มีสมรรถนะ ที่จะไปทำงานช่วยเหลือประชาชน ไม่ใช่ไม่มีฝีมือไม่มีความรู้อะไรเลย เอา 4 ข้อนี้ก็เหลือกินแล้ว ยืนยันว่ามีในเราไหม ตามที่อาตมายืนยันว่า สิ่งนั้นที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ สิ่งนั้นก็มีในเรา เราก็พูดตามที่เรามีจริง ยถาวาที ตถาการี ก็ไปทำ 

รายได้ก็เอาไปเข้ากองกลาง คณะพรรคการเมืองเขา เขาก็พยายาม จะเอาเงินดาวน์เงินเดือนจากพรรค 

ภาพ insert มีขึ้นโลโก้ของพรรคสัมมาธิปไตย พ่อครูท้วงว่า โลโก้นี้มีธงชาติอยู่ข้างบนซึ่งเขาไม่อนุมัติ เราก็อย่าไปทำผิด คือต้องไปขออนุญาตอีกสถานที่หนึ่งให้ใช้ธงชาติไทยใส่เข้าไปได้ ถ้าเราทำได้แล้วเราก็ใส่ ถ้ายังทำไม่ได้เราก็ไม่ต้องใส่ อย่าไปทำผิด มีแต่เลข 0 เลข 1 เลข 2 แล้วก็มีรูปหัวใจตั้งไว้อย่างนั้น ก็เป็นโลโก้ของสัมมาธิปไตยแล้ว 

มันขยายความบางทีอาตมาก็ คืออาตมาไม่เก่งในพฤติการณ์ของนักการเมืองของไทย ประชาธิปไตยของไทย พฤติการณ์ของเขาต่างๆ อาตมาไม่เก่งทีเดียว เพราะฉะนั้นอาตมาจึงพูดรายละเอียดลงไปยังไม่ค่อยได้ ก็ค่อยๆพยายามศึกษาอยู่ พยายามที่จะรู้เขาแล้วก็เห็นว่าควรจะต้องไปถึงอย่างไรก่อน ก็แนะนำ แต่พวกเรานั่นแหละจะเป็นผู้ที่รู้ เพราะเป็นผู้ไปคลุกคลีด้วยจะทำได้มากกว่าอาตมา เป็นตัวจริง อาตมาเป็นแต่เพียงตัวดูๆ จะช่วยแนะนำ จะเรียกโก้โก้ว่าเป็นที่ปรึกษา ก็เป็นที่ปรึกษาอายุมากๆแล้ว พวกเราก็อยู่ในวัยที่กำลังทำงาน 40-50-60 ก็ยังทำได้ 70 ก็อาจจะมีบ้าง ยังมี ช่วยกันไป 

เอาล่ะก็ขอพูดเอาไว้แค่นี้ก่อนว่า พวกเรานี้มีหลักในหัวใจแล้วว่า 

1.ไม่มีตัวตน นี่เป็นภาษาพุทธศาสนาที่ยิ่งใหญ่ 2. ซื่อสัตย์ 3. รับใช้ประชาชน 4. มีความรู้ มีสมรรถนะที่จะทำงานกับประชาชน ให้เกิดประโยชน์คุณค่าแท้ 5. คิดออกตรงนี้ ก็ต้องไปรับทราบ ความจำเป็น ความสำคัญ ความต้องการของผู้ที่ควรจะต้องได้รับการช่วยเหลือ ข้อ 5 นี้ยังไม่ได้สรุปคำ พูดความหมายรายละเอียดเอาไว้แล้ว ค่อยไปสรุปคำ ชัดๆ  คำที่พอจะสื่อได้ว่ามันมีความหมายอันนี้ คือผู้ควรได้รับความช่วยเหลือนี่แหละ นั่นก็เป็นหน้าที่ของเรา 

5 ข้อเท่านี้แหละ ทำให้ลึก ทำให้ตรง ทำให้ละเอียด เพื่อยืนยันแก่นแกนของความเป็นประชาธิปไตยของพระพุทธเจ้า ส่วนประชาธิปไตยของโลกนั้นมันเป็นประชาธิปไตย 

1. ประชาธิปไตยทุนนิยมสามานย์

2. ประชาธิปไตยเล่ห์เหลี่ยมร้ายกาจ 

3. ประชาธิปไตยเลวสุดคือมีทั้งทุนสามานย์และมีทั้งเล่ห์เหลี่ยมร้ายกาจ 

ขณะนี้มีอยู่ในเมืองไทย มีตัวอย่างอยู่ในเมืองไทย ไม่ออกชื่อใครไม่รู้ก็โง่เอาก็แล้วกัน นักการเมืองที่เต็มไปด้วยคุณสมบัติ ไม่ใช่คุณ แต่เป็นโทษสมบัติ เลวสมบัติ ทุนนิยมสามานย์กับเล่ห์เหลี่ยมเลวร้ายกาจ 

เล่ห์เหลี่ยมเลวร้ายกาจนี้มันเหมือนความฉลาด ใช่ที่มันเป็นความฉลาด แกมโกง เป็นความฉลาดทุจริตเลวร้าย ใช่ เขาใช้อย่างสำคัญเลยนะ 

ขณะนี้ ว่ากันจริงๆเขาใช้เล่ห์เหลี่ยมนี้สำคัญ แล้วใช้มากกว่าจ่ายทุนรอนอีกนะ ได้ข่าวว่า ขี้เหนียวน่าดูเหมือนกัน แต่เล่ห์เหลี่ยมนี้ โอ้โห.. ไอ้ลิ้น สัตว์ประเภทที่มันออกมาปั๊บ ไม่รู้กี่แฉกนั่นแหละ มันตวัดปั๊บๆๆ 

ตระหนี่กับประโยชน์สูงประหยัดสุด มันคนละเรื่องกันนะ ไม่ลงรายละเอียดแล้ว พอ เพราะฉะนั้นเรายังจะมีเวลาเวลาไม่มีหมด มี ตราบที่พระอาทิตย์และจักรวาล ยังคงอยู่ เราอยู่จักรวาลน้อยโดยมีนพเคราะห์ 9 ดวง มีพระอาทิตย์ 1 ดวงยังไม่แตก ยังไม่แยกส่วนของจักรวาลนี้ไป เอาแค่นี้ก็พอ ไม่ต้องไปเอาจักรวาลใหญ่ มีพระอาทิตย์ 2 ดวง มีดาวอีกมากกว่า 9 ดวง ไม่ต้องไปเอาอย่างนั้นหรอก เอาแค่นี้ก่อนก็แล้วกัน ก็เหลือกินเหลือใช้แล้วในความเป็นชีวิต เราจะรู้ว่าเราทำประโยชน์อะไรได้ในความเป็นมนุษย์ และเราจะพ้นทุกข์ หรือเราจะอยู่กันอย่าง อิสระ สบาย สงบ อบอุ่น อิ่มเอม เกษมใส ใจเกื้อกูล และเพิ่มพูนเสียสละ 

แล้วคำเหล่านี้มันเกิดมาในยุคนี้ มีคนตู่ว่า อาตมาบัญญัติในสิ่งที่พระพุทธเจ้าไม่ได้บัญญัติ อาตมาไม่แย้ง ก็ใช่ แต่ที่อาตมาบัญญัตินี้ไม่ได้ออกนอกโครงสร้างศาสนาพระพุทธเจ้าเลย แต่มันเหมาะสมกับยุคสมัยเป็นมหาปเทส 4 อันนี้ที่อาตมาใช้คำตั้งภาษาขึ้นมาหลายภาษา เป็นภาษาไทยๆหรือภาษาบาลีบ้าง ผสมส่วนนิดๆหน่อยๆ เพื่อให้เข้าใจสื่อสารความหมายได้ว่า 

อิสระคืออะไร อิสระก็คือเป็นภาษาทางบาลีอยู่ แต่คนเข้าใจหมดแล้ว 

สบายก็มาจากบาลีคือ สัปปายะ คือสงบ สงบก็อยู่ในส่วนของบาลีเหมือนกัน อาตมายังไม่อยากอธิบายลงไปเยอะ 

ส ง ป ตัวบาลีไม่มีบใบไม้ สงบ อบอุ่น ภาษาไทย อิ่มเอมภาษาไทย เกษม เป็น ภาษาสันสกฤต ภาษาบาลี เขมะ เขมัง แต่คนเข้าใจดีมีความเกษมใส คือมันสบายใจรวมมาหมดเลยในนั้นมาอยู่ในมงคลสูตร ก็ไปอยู่เป็นคำสุดท้ายของมงคล 38 เขมัง เป็นคำสุดท้าย สุดยอดของมงคลหรือดีที่สุดแล้ว สุดยอดแล้ว เขมังหรือเกษม

แล้วตบท้ายด้วย มีใจเกื้อกูลอีก แล้วเพิ่มพูนการเสียสละอีก 

เพราะฉะนั้นใครจะมาขัดแย้งว่า คนที่มีใจเกื้อกูล แล้วยังเพิ่มพูนพลังเสียสละอีก ให้มันมีจริงให้มันเกิดเพิ่มพูนการเสียสละให้ได้ ใครจะบอกว่าเลวไม่ดีก็พูดไปเถอะ แล้วก็พูดตรงความหมายอันนี้กัน จะแปลเป็นภาษาอื่นๆก็คือความหมายนี้แหละ เพิ่มพูนเสียสละคืออะไร ภาษาอะไรก็แล้วแต่ ภาษาอังกฤษ ภาษาแขกก็ว่าไป มันเลวไหมล่ะ 

มันไม่ใช่ทำง่ายๆ สำคัญว่า เราทำจริงไหม เราจริงไหม เพราะฉะนั้นอาตมาจึงไม่อยากตาย อยากจะนำพาพวกเรา ที่มีฐานรากของจิตเป็นประธานแล้ว เป็นผู้ที่ตัวตนไม่มีหรือน้อยแล้ว ซื่อสัตย์แล้ว และก็ช่วยผู้อื่นแล้ว รับใช้ผู้อื่นแล้ว และก็มีความรู้ความสามารถ ไม่ใช่มีความรู้ความสามารถโดยปากเปล่า มีความรู้ความสามารถจริง มีพฤติการณ์พฤติกรรม กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม มีสมรรถนะ มีความรู้ 

          ทีนี้ความรู้จนกระทั่งว่าจะไปเปรียบเทียบกับโลกเขาว่าจะต้องมีใบรับรอง เป็นใบปริญญา เราก็เอาผู้ที่สามารถทำได้ทำมา ไม่ได้ทำมาอวดมาอ้างแต่ทำเพื่อยืนยันว่าเราก็รู้เราก็อยู่ในเกณฑ์ของพวกคุณอยู่ เพราะฉะนั้นในพรรคการเมืองของเรานี่ พรรคสัมมาธิปไตยนี้ จึงมีดอกเตอร์อยู่ไม่น้อย ที่จะร่วมทำในนั้น 

ไม่ใช่ต้องการอวดอ้าง แต่ก็ต้องยืนยันกับเขา เพื่อให้รู้ว่าเราเองก็พออยู่ในเกณฑ์ที่ไม่ใช่ว่าเอาคนขุดมาจากไหน ไม่มีหลักมีฐานอะไรรองรับ แต่นี่หลักฐานของสากลประเทศรองรับ บ้างก็จบมาจากต่างประเทศ บ้างก็จบด็อกเตอร์อยู่ในประเทศไทย แต่พวกเราจบด็อกเตอร์อยู่ในประเทศไทยมากหน่อย เพราะเราไม่มีสตางค์ส่งไปเรียนดอกเตอร์เมืองนอก ผู้ที่จบเมืองนอกมาก็เป็นส่วนเงินทุนของเขาหรือทุนอื่นๆ เราก็ไม่ได้มีทุนไปสนับสนุนไปเมืองนอกเพราะมันแพง นอกจากไปได้ทุนส่วนตัว จากรัฐ จากโน่น จากนี่ก็ว่าไป

ฉะนั้นเราก็สนับสนุนให้เรียนดอกเตอร์อยู่ ปริญญาโทเรียนไป สนับสนุน ไม่ใช่ไปได้แล้วก็เอาไปรับใช้ ไปแลก ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข ทางโลก ไม่ใช่  แต่เอามาทำงานให้กับประชาชน 

เพราะฉะนั้น การทำพรรคการเมือง การจะประพฤติกับสังคมประเทศ เป็นพฤติการณ์ของนักการเมืองก็จะเป็นแบบของเรา เหมือนอย่างเรานี้เป็นสังคม สังคมเราก็มีพฤติการณ์ของความเป็นสังคม แล้วก็มีเศรษฐศาสตร์หรือเศรษฐกิจ ก็เป็นอย่างของเรา เป็นเศรษฐศาสตร์เศรษฐกิจก็เป็นอย่างของเรา อธิบายยืนยันอย่างพวกเรา เราพูดอย่างไร เราก็ทำอย่างนั้น 

แม้แต่การเมืองก็จะเป็นอย่างของเรา ที่เรามั่นใจว่า เป็นอย่างพระพุทธเจ้าพาเป็น อาตมาเขียนปัญญา 8 ยังไม่เสร็จ พยายามอยู่นี่จะให้มันจบ แก้แล้วแก้อีก บอกตัวเองว่าให้พอแล้ว มันก็อดแก้ไม่ได้ มันขึ้นไปหน้า 700 กว่าแล้ว แต่ยังมาทวน rewrite อยู่อีก แต่ก็ได้เพียง 200 กว่าหน้าเอง ก็พยายามจะให้มันเร็ว เดี๋ยวจะได้ตัดเล่ม 3 ออกไป และมันจะเกินไปอีกเป็น 500 600 700 หรือเปล่า นี่ตัดเล่ม 3 ออกไปแล้วนะ ยังเหลือเล่ม 3 ยังไม่ออกมา 

จบปัญญานี้แล้ว อาตมาเขียน “ประชาธิปไตยไทย”เอาไว้ ได้ร้อยกว่าหน้า ยังไม่ได้ทวนเลย ยังไม่ได้ไปเปิดดูอีกที แต่ก่อนนี้ก็เป็นความคิดอย่างนั้น มาถึงวันนี้ต้องแก้อีกแน่นอน ต้องไปขึ้นต้นใหม่หน้า 1 ใหม่อีกแล้ว ทวน ประชาธิปไตย ขยายอีก ก็คิดว่าจะไม่ให้มันยาวนัก เพราะถ้ายาวเกินไป คนไม่ค่อยอ่านหนังสือยาวๆกันแล้วเดี๋ยวนี้ อ่านสั้นๆๆๆ ยาวๆเขาไม่ยอมอ่าน  เพราะฉะนั้นก็ไม่เอายาว เอาอย่างพอสมควร อย่างสั้นนี่แหละ 

สรุปรวม 13 สูตร ในพระไตรปิฎกเล่ม 9 

เหลือเวลาอีกเกือบชั่วโมง อาตมาว่าจะมา

สรุปรวม พระไตรปิฎกเล่ม 9 ที่มีอยู่ 13 สูตร สรุปมาแล้วจะขยายไปเท่าที่ได้ในงานนี้ 

ฟังที่สรุปสั้นๆไว้ก่อน อ่านโครงสร้างสั้นๆก่อน 

1. พรหมชาลสูตร สูตรนี้พระพุทธเจ้าท่านตรัสบอก มิจฉาปฏิบัติ 62 ที่มีแต่อดีต 18 และอนาคต 44 คือ ผู้ทำเจโตสมาธิ เป็นสมาธิโลกียะทั่วไป ของสามัญดาดดื่นที่เขาเป็นกัน โดยเขาทำตามที่ระลึกเอาจากอดีตขันธ์ และอนาคตขันธ์ เท่านั้น ไม่มีปัจจุบันชาติ ที่เป็นทิฏฐธรรม จึงไม่มีนิพพาน เพราะ สัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกายไม่ได้ ก็ไม่มีอะไรเกิด ตาย จริง 

อาตมาสรุปไว้แค่นี้ในนี้ อ่านแค่นี้ก่อน แล้วค่อยมาทวนอีกที 

2 . สามัญญผลสูตร คือสัมมาปฏิบัติ ศีล สมาธิ ปัญญา หรือ อธิศีล อธิจิต อธิปัญญา ซึ่งครบๆ ก็คือ จรณะ 15 วิชชา 8 แต่ว่า สามัญญผลสูตรนี้ยังไม่ได้กล่าวถึงคำว่า จรณะ 15 วิชชา 8 หรือ วิชชาจรณะสัมปันโน 

3. อัมพัฏฐสูตร คือ วิชชาจรณะ ซึ่งจะสัมปันโนจริง ก็ต้องสัมมาทิฏฐิ สัมมาปฏิบัติ สัมมาปฏิเวธ เกิดผลจนกระทั่งบริบูรณ์จริง ซึ่งปฏิบัติได้ทั้งนักบวช ทั้งคฤหัสถ์ ที่อยู่ในบ้านในเมืองเป็นปกติสามัญ ไม่ต้องออกป่า หนีผู้คน ไม่ต้องไปหนีผู้คนอะไร หรือต้องมีสถานที่เฉพาะ หลับตาปฏิบัติแบบเดียรถีย์ อันอย่างนั้นมันคือนอกพุทธ

แต่ปฏิบัติด้วยศีล กับอปัณณกปฏิปทา 3 จึงจะมีสัทธรรม 7 แล้วมีฌาน 4 วิชชา 8 เป็นยาดำ ช่วยตลอดสาย ดังนั้นการออกป่าจึงคิดผิดเชื่อผิด ว่า ผู้เป็นอาจารย์ที่บรรลุจรณะ 15 วิชชา 8 นั้น จะต้องอยู่ป่า เขาเชื่อกันสั้นๆอยู่ และอยู่ในสูตรนี้ อัมพัฏฐสูตร 

จริงๆแล้ว อัมพัฏฐมานพ เป็นผู้ที่มีไตรเวท เป็นภาษาของพราหมณ์ซึ่งก็คือพุทธอันเดียวกันกับไตรสิกขานี่แหละ เวชก็คือความรู้ ถือว่า อัมพัฏฐมานพ ลูกศิษย์ของอาจารย์ใหญ่ในสำนักหนึ่ง เป็นผู้เชี่ยวชาญ เป็นผู้ที่มีความรู้ยิ่ง เหมือนยุคนี้ที่เป็นผู้รู้อยู่ในเถรสมาคมนี่แหละ ได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้รู้ยิ่ง มีลูกศิษย์ลูกหามากมาย แต่เป็นพราหมณ์หาศาล 

พรหมณ์มหาศาล เป็นคำด่านะ แต่ยุคนี้ต้องใช้คำว่า พระมหาศาล เพราะฉะนั้นผู้ที่เป็นเจ้าคุณระดับสูงๆ โอ้โห.. เงินทองเป็นคนละหลายสิบล้าน  ร้อยล้านก็มีอะไรอย่างนี้ แม้แต่ที่สุดเงินรัฐบาลก็ยังให้เป็นนิตยภัต เป็นความเสื่อมหมดแล้ว มันไม่ตรงกับแบบที่พระพุทธเจ้าพาเป็นเลย เพราะฉะนั้นออกป่าก็คิดผิด วิชชา 8 จรณะ 15 ก็เสื่อม 

แล้วใน อัมพัฏฐสูตร พระพุทธเจ้าก็ตรัสเรื่องความเสื่อมของชาวพุทธ 4 ประการอยู่ในพระสูตรนี้ 

(พ่อครูไอตัดออกด้วย) 

พ่อครูว่า... 

4. โสณทัณฑสูตร ผู้ที่จะมีศีลยั่งยืนกันได้จริง ก็ต้องครบตามศีลแต่ละข้อ ศีลจึงมาก่อน ไม่ใช่มีปัญญาแล้วจึงจะมีศีล นี่คือประเด็นที่จะพูดกัน 

ศีลมาก่อน ไม่ใช่ปัญญามาก่อนศีล อย่างสายท่านพุทธทาส อย่างนี้เป็นต้น ปัญญามาก่อนศีล ท่านไม่ได้เน้นศีลเลย ท่านพุทธทาสไม่ได้พูดถึงศีลเลยด้วยซ้ำ พูดไปอย่างนั้นผ่านๆ ไม่ได้พากันปฏิบัติศีล แต่ได้ศีลโดยจารีตประเพณี ได้ศีลโดยปริยาย แต่พวกเรานี้เอาศีลเป็นหลักปฏิบัติเลย ตามลำดับอย่างน่าอัศจรรย์ ที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ในพระสูตร ปหาราทสูตร

ใน โสณทัณฑสูตรนี้ เพียงแค่มีทิฏฐิ ให้สัมมาทิฏฐิก่อน ท่านเน้นตรงนี้ สัมมาทิฏฐิก่อน จึงจะทำวิมุติ ถึงจะทำอธิศีล  อธิจิต อธิปัญญา ที่มีผลบริบูรณ์ได้จริง ศีลนั้นจะพาสู่วิมุติ ของพุทธต้องบรรลุด้วยปัญญาอันยิ่ง ไม่ใช่แค่ศรัทธา นี่ก็เป็นนัยยะสำคัญ

พระพุทธเจ้าจะบรรลุธรรมจะต้องบรรลุด้วยปัญญาอันยิ่ง ไม่ใช่ศรัทธาอันยิ่ง ไม่เคยมีคำสอนพระพุทธเจ้าที่บอกว่า จะบรรลุธรรมด้วยศรัทธาอันยิ่ง ไม่มี มีแต่ปัญญาอันยิ่ง

5. กูฏทันตสูตร   เขามีศัพท์คำว่า ยัญพิธี หรือวิธีปฏิบัติ วิธีปฏิบัติหรือพิธีกรรม จริงๆก็คือกรรมฐานเรานี่แหละ วิธีปฏิบัติหรือวิธีกระทำ ก็ต้องมีฐานะในการปฏิบัติ หรือมีฐานะในการ กระทำกรรม มีฐานะหรือที่ตั้ง เพราะฉะนั้น กรรมฐานที่ดีที่สุด คือที่ตั้งแห่งการปฏิบัติที่ดีที่สุดหรือการกระทำที่ดีที่สุด คือ ศีล สมาธิ ปัญญา 

เป็นคำที่พวกคุณได้ยินมาแล้วทั้งนั้นฟังให้ดีๆนะ อาตมาขยายความพวกเราฟังแล้วจะรู้สึกลึกซึ้ง ซับซ้อน เพราะฉะนั้น กรรมฐานที่ดีที่สุดก็คือศีล สมาธิ ปัญญา วิธีปฏิบัติอื่นใดก็สู้ศีล สมาธิ ปัญญาไม่ได้ นี่คือยันต์พิธีที่ยอดเลิศสูงสุด และเป็นสัมมาทิฏฐิจริง 

สัมมาทิฐิให้ได้ก่อนเถอะ สัมมาทิฏฐินำทางให้ได้ว่า ศีล สมาธิ ปัญญา นี่แหละคือกรรมฐาน เป็นยัญพิธีเป็นวิธีปฏิบัติที่เลิศยอด แล้วจึงจะเกิดปัญญา เกิดวิมุติ อย่าไปสับสนว่าปัญญามาก่อน หรือไปเข้าใจทิฏฐิมาก่อน ทิฏฐิยังไม่ใช่ปัญญา ทิฏฐิอาจจะมาก่อนได้ 

อย่าไปเข้าใจว่าปัญญามาก่อน อย่าไปสับสนว่าปัญญามาก่อนศีล ไม่ได้ ศีลต้องมาก่อนปัญญา นี่คือ กูฏทันตสูตร คำอธิบายเทียบอธิบายมานี้ยังดิ้นได้ทั้งนั้นเลย ต้องขยายต่อไปในอนาคต 

6. มหาลิสูตร คือ เจริญสมาธิเพื่อได้ความเป็นทิพย์ มีไหม? ซึ่งการเจริญสมาธิก็ได้ความเป็นทิพย์ เป็นโลกียธรรม คำว่าทิพย์นี้เป็นโลกียธรรม ผู้เจริญสมาธิเพื่อเป็นโลกียธรรม มันสู้ให้เป็นอาริยบุคคล เจริญสมาธิไปสู่การเป็นอาริยบุคคลอันเป็นโลกุตรธรรมไม่ได้ 

ความเป็นทิพย์ในแนวคิดแบบเทวนิยมมันลึกลับ มันไม่ใช่ทิพย์ที่กระจะกระจ่าง ที่เอามายืนยันเปิดเผยกันได้ ยกตัวอย่างประกอบแซมนิดหนึ่ง 

ในวิชชา 8 ประการ วิชชาข้อที่ 4 

1. วิปัสสนาญาณ 2. มโนมยิทธิ 3.อิทธิวิธี 4. โสตทิพย์ 5. เจโตปริยญาณ 6. บุพเพนิวาสานุสติญาณ 7.จุตูปปาตญาณ 8. อาสวักขยญาณ 

หูทิพย์ของเขา ทางเดรัจฉานวิชาได้ยินเสียงประหลาด ได้ยินเสียงลึกลับที่คนอื่นเขาไม่ได้ยิน พิเศษพิลึกพิลือ แต่ทิพย์ของพระพุทธเจ้าเป็นอนุสาสนีปาฏิหาริย์ คือความลึกซึ้ง หรือความละเอียดลึก บางเบาก็ได้ ยกตัวอย่าง 

เช่น ท่านยกตัวอย่างเสียงที่ได้ยินมาจากไกลแว่วมา แต่คนที่หูทิพย์จะฟังออกว่า อ๋อ.. เสียงนี้เสียงกลอง เสียงนี้เสียงตะโพน เสียงนี้เสียงเปิงมาง เสียงนี้เสียงสังข์ แยกออก ได้ยินไม่เต็มหูไม่เต็มที่หรอก เบาๆไกลๆ แต่ก็ยังสามารถรู้ทิพย์นี้ได้ หมายความว่าอะไร 

หมายความว่า ธรรมะที่ละเอียด ลึกซึ้ง บางเบา แต่ผู้ที่มีปฏิภาณแล้ว สัมผัสปั๊บ อ้อ..  ชัดเจน แม่น แม่นความจริง แม่นเป้า นี่คือทิพย์ นี่คือความหมายของอนุสาสนีปาฏิหาริย์ 

กลับมา ทีนี้

7. ชาลิยสูตร ยืนยัน ศีล สมาธิ ปัญญา นั่นแหละ ที่บรรลุผล อาสวักขยญาณ ก็ ศีล สมาธิ ปัญญา นั่นแหละที่บรรลุผลสุดยอดของพุทธ เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ คือ อาสวักขยญาณ มีญาณรู้ในการสิ้นอาสวะ ขยะ คือสิ้น สิ้นกิเลสอาสวะ 

ผู้ที่สามารถสิ้นอาสวะได้ก็จะรู้ได้ด้วยตนเองเลยว่า ชีพหรือสรีระ นั้นคืออย่างไร เช่นว่า กาย ไม่ใช่สรีระ เพราะ สรีระไม่มีชีพ คำว่าสรีระ ก็ไม่รู้จะทำไง เป็นบาลี ต้องทับศัพท์ ภาษาไทยเรียกว่า ร่าง ถ้าไปเรียก ร่างกาย คำว่ากายเลยใช้ฝั้นเฝือ คำว่าร่างคือสรีระภายนอกด้วย 

 เพราะฉะนั้น คำว่า กาย ไม่ใช่ร่างภายนอก ไม่ใช่ซากศพด้วย ไม่ใช่ดินน้ำไฟลม ไม่ใช่ สิ่งที่ไม่มีชีพ ไม่มีชีวะ กายนี่  .. กายมีชีวะ 

และที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ กาย ต้องมีคู่ 5 คู่ ส่วนใจนั้นคือ มนายตนะกับธัมมายตนะนั้นภายใน แต่ข้างนอกกาย มี 5 คู่ อันนี้แหละยากบี 18

ขออธิบาย อุปาทายรูป 24 

5 คู่นี้ มันต้องมี 10 ใช่ไหม แต่มันกลับเหลือ 9 เข้าใจกันยากตรงนี้ เพราะอะไร เพราะหักใจที่มันคือกาย ตัวรับรู้ออกไปซะ 1 เพราะฉะนั้น 5 คู่ก็เลยเหลือ 9 อันนี้ก็อธิบายยากจังเลย ถ้าไปกาย มี 5 คู่แล้วมี 10 มันจะเกิน 24 รูป จะกลายเป็นรูป 25 สิ่งเหล่านี้เป็นความลึกซึ้ง 

8. มหาสีหนาทสูตร ทีนี้มีคำมาอีกคำก็คือ ตปะ หรือบาลีคือ ตบะ คนต้องมีตบะตามควรตามจริง ต้องมี และตบะที่ดีที่สุดอีก ตบะที่ดีที่สุดก็คือ ศีล สมาธิ ปัญญา 

ตบะคือ เครื่องความเพียรเผากิเลส ทีนี้ความเพียรเผากิเลสคือ ปฏิบัติไตรสิกขา ไม่ใช่ทาน ซึ่ง ทานนั้นไม่ใช่ไตรสิกขา ไม่ใช่ศีล สมาธิ ปัญญา แต่ตบะนั่นคือศีล สมาธิ ปัญญา ไม่ใช่ทาน 

นี่แหละผู้ที่มิจฉาทิฏฐิก็ตบะก็คือความเพียร แล้วไปเพียรอย่าง เดียรถีย์ ได้อดทนอดกลั้นทรมานร่างกายอย่างโน้น มันไม่ใช่ ศีล สมาธิ ปัญญา อย่างสัมมาทิฏฐิที่พระพุทธเจ้าพาปฏิบัติ​ พวกเราฟังศีล สมาธิ ปัญญา สัมมาทิฏฐิมาไม่มีปัญหา แต่ข้างนอกเขาเป็นมิจฉาทิฏฐิ ศีล สมาธิ ปัญญา ก็เป็นมิจฉาทิฏฐิ พวกเราพูดแล้วเข้าใจไม่มีปัญหามากคุณมีชีวิตมีความหมายว่าเป็นการสำคัญ

9. โปฏฐปาทสูตร ท่านขยายความก็คือสัญญาอย่างหนึ่งเกิด สัญญาอย่างหนึ่งดับ ไม่ใช่ให้ไปดับสัญญาไปหมดสิ้น คุณมีชีวะ คุณต้องใช้สัญญา ยังไม่ ปรินิพพานเป็นปริโยสาน สัญญาเป็นตัวสำคัญมากตั้งแต่ต้นจนปลายเลย ทำงานหนักมากเลยสัญญา สัญญาคือความกำหนดรู้กับความจำ มีความหมายสำคัญ 2 อย่างในคำว่าสัญญา เป็นตัวทำหน้าที่กำหนดรู้ ท่านไปแปลภาษาสวยๆว่า เป็นการสำคัญมั่นหมาย​ สัญญาคือการสำคัญมั่นหมาย ภาษาสวย แต่มันรู้ยากกว่าคือการกำหนดรู้ คือตัวธาตุรู้ของเราเป็นตัวกำหนดอันนั้นอันนี้ สัญญา กับความจำนี่คือความหมายของสัญญา

   เพราะฉะนั้นไม่ให้ดับสัญญาสิ้นไป เพราะถ้าไปดับสัญญาสิ้นไปแล้วกลายเป็น อสัญญีสัตว์ พอไปดับสัญญา มันก็ดับอย่างมืด ดับอย่างบอด ดับอย่างแข็งทื่อ ไม่ให้ธาตุรู้มันทำงาน ทั้งๆที่ธาตุรู้มันต้องทำงาน คุณยังมีชีพ เมื่อไม่ให้ตัวธาตุรู้ทำงานมันก็ไม่ได้ทำงาน มันก็ไม่รู้ว่าที่มีอยู่ใน อะไร แล้วก็ไปหลงความไม่รู้ ไม่ทำงานอะไรนี่แหละก็คือการจบคือนิโรธ คือนิพพาน คือการดับ น่าสงสารที่สุดเลย จริงแล้วมันซ้อนอยู่นิดๆ เพราะฉะนั้นมันก็จะรู้จักรู้แจ้งรู้จริงอะไรไม่ได้ สัญญามันไปกดไว้ 

เพราะฉะนั้นการที่จะรู้ใน โปฏฐปาทสูตร มีอัตตา 3 ที่มีซ่อนไว้นิดเดียว โอฬาริกอัตตา มโนมยอัตตา อรูปอัตตา อยู่ใน โปฏฐปาทสูตร ไม่ได้ขยายความอะไรมากแต่อาตมามีความรู้อันนี้เอง ก็เอา อัตตา 3 นี่มาขยายความให้ปฏิบัติกันจริงๆเลย 

โอฬาริกอัตตา คืออัตตาหยาบภายนอก ดับได้แล้วก็เป็นอัตตาอย่างกลาง เป็น มโนมยอัตตา หมดแล้วก็ดับอรูปอัตตา เป็นตัวสุดท้าย ต้องดับไปเป็นลำดับ 

มันจะดับได้อย่างไร ก็ต้องมาเรียนรู้แล้วมาปฏิบัติ ดับได้ จนกระทั่งไม่วิปลาสไป เพราะไปวิปลาส 4 แล้วจนกระทั่ง ผู้ที่วิปลาส 4 ตกผลึกลงไปเป็นวิปลาส 3 

วิปลาส 4 ก็คือ เห็นสิ่งที่ไม่เที่ยงว่าเที่ยง เห็นสิ่งที่เป็นทุกข์ว่าเป็นสุข เห็นสิ่งที่ไม่ใช่ตัวใช่ตนมาเป็นตน เห็นสิ่งที่ไม่น่าได้ ไม่น่าเป็น ไม่น่ามีเลย มาเป็นความน่าได้ น่ามี น่าเป็น นี่คือวิปลาส 4 ยังไม่ลงรายละเอียดนะ เมื่อไปทำวิปลาส 4 นี้หนักเข้าก็ตกผลึกเป็นวิปลาส 3 มันก็จะมีทิฏฐิวิปลาสนั่นแหละตัวสำคัญนำ เสร็จแล้วก็เลยไปทำงานเป็นสัญญาวิปลาส ไปกำหนดใช้งาน ตกลงสั่งสมเป็นคนจิตวิปลาส คนก็เลยจมอยู่ในวิปลาส 4 เพราะมันมีรากฐานของวิปลาส 3 เป็นแกน จิตมันวิปลาส ทิฏฐิวิปลาส สัญญาก็เลยกำหนดทำงานวิปลาสไปหมด 

10. สุภสูตร พระพุทธเจ้าก็ยืนยันวิชชา 8 ที่เป็นอนุสาสนีปาฏิหาริย์ วิชชา 8 วิปัสสนาญาณ มโนมยิทธิ อิทธิวิธี โสตทิพย์ เจโตปริยญาณ บุพเพนิวาสานุสติญาณ จุตูปปาตญาณ อาสวักขยญาณ 

มันเป็นอนุสาสนีปาฏิหาริย์คือ พระพุทธเจ้าตรัสคำอย่างไร คนฟังแล้วเอาไปปฏิบัติเอามายืนยันกันได้ ไม่ใช่ลึกลับเป็นทิพย์ เป็นอะไรไปลึกลับปาฏิหาริย์เป็นสิ่งทิพย์ ตามมาพูดกันไม่ได้ 

แม้จะใช้คำว่าการเกิด ระลึกชาติได้เป็นต้น เกิดมาไม่รู้กี่ชาติ เกิดเป็นคนชื่อนั้น ตระกูลนี้ ก็ไม่ใช่ตัวตนบุคคลเราเขา ก็คือ ยืนยันชาติแห่งการเกิดในปัจจุบันนี้ เกิดกรรมในปัจจุบัน ตั้งแต่กายกรรม วจีกรรม มโนกรรมที่พิสูจน์ได้ นี่จึงจะเป็นอนุสาสนีปาฏิหาริย์ เช่น 

ศีลข้อที่ 1 ไม่ฆ่าสัตว์ให้มีเมตตา หวังประโยชน์เพื่อสัตว์ทั้งปวงอยู่ พวกคุณก็สบายได้หมดเลย คุณทำได้ถูกต้องตามคำสอนพระพุทธเจ้าตั้งแต่ขั้นต้น หยาบ ไปจนถึงละเอียดหมด นี่เป็นปาฏิหาริย์ ปฏิบัติศีลตามคำสอนพระพุทธเจ้าแล้วชัดเจน ถาวรด้วย ยั่งยืนด้วย สบายด้วย ไม่ฝืน ไม่ยาก อวิปฏิสาร 

อานิสงส์ของศีลมีอีก 10 ประการ สบายใจ ใจไม่เดือดร้อนอะไรเลย มีแต่จะศีลเคร่ง ใจไม่เดือดเนื้อร้อนใจ อวิปฏิสาร สบายๆและแถมยังมีอุปกิเลสอีก มีความยินดี อิ่มเอมใจ แล้วถึงขั้นเป็นสุขมีความสุขด้วย แล้ว มียถาภูตญาณทัสนะ และสุดท้ายมีวิชชา และ วิมุติ

1. อวิปฏิสาร (ความไม่เดือดร้อนใจ) 

2. ปามุชชะ - ปราโมทย์ (มีความยินดี) 

3. ปีติ (ความอิ่มเอมใจ) .

4. ปัสสัทธิ (สงบระงับจากกิเลส) 

5. สุข (แบบไม่บำเรอตน คือ วูปสมสุข) 

6. สมาธิ (จิตมั่นคง) 

7. ยถาภูตญาณทัสสนะ (ความรู้ยิ่งในความจริง) . .

8. นิพพิทา (เบื่อหน่าย) .

9. วิราคะ (คลายกิเลส) 

10.วิมุติญาณทัสสนะ (ปัญญารู้แจ้งเห็นจริงในนิพพาน)  

(กิมัตถิยสูตร พตฎ. เล่ม 24  ข้อ 1 ,  208)

11. เกวัฏฏสูตร ปาฏิหาริย์มี 3 อย่าง ก็ขยาย ปาฏิหาริย์ 3 อย่าง ในปาฏิหาริย์ 3 อย่างนี้เดียรถีย์นอกพุทธจะนิยมอิทธิปาฏิหาริย์ อาเทสนาปาฏิหาริย์ อนุสาสนีปาฏิหาริย์ แต่พระพุทธเจ้าท่านบอกว่าเรา ดูกร เกวัฏฏะ  เราทำให้แจ้งด้วยปัญญาอันยิ่งด้วยตนเองแล้ว  จึงได้ประกาศให้รู้   ปาฏิหาริย์ 3 อย่าง  เป็นไฉน ?  คือ 1. อิทธิปาฏิหาริย์ (แสดงฤทธิ์ทางใจ ไปซ้ำกับพวกคันธารี) 2. อาเทสนาปาฏิหาริย์ (หยั่งรู้จิตคนอื่น ไปซ้ำกับมณิกา) 3. อนุสาสนีปาฏิหาริย์ (สอนวิชชา8 เป็นปัญญาสัมปทา)  พระองค์ทรงเห็นโทษภัยจึง อึดอัด(อัฏฏิยามิ)   ระอา(หรายามิ) เกลียดชัง(ชิคุจฉามิ) ในอิทธิปาฏิหาริย์และอาเทสนาปาฏิหาริย์  แต่ทรงยกย่องให้สอน ให้ทำใจ ให้เข้าถึงอนุสาสนีปาฏิหาริย์ (เกวัฏฏสูตร   พตปฎ. เล่ม 9  ข้อ 339-341)  

สอนว่าอย่างไรแล้วก็ทำได้อย่างนั้นอศีล อสมาธิ อปัญญาที่ถูกต้อง ศีลที่สัมมาทิฏฐิสมาธิที่สัมมาทิฏฐิ ปัญญาที่สัมมาทิฏฐิ วิมุติที่สัมมาทิฏฐิ อย่างนี้เป็นต้น 

เพราะท่านถือว่ามันเป็นโทษในอิทธิปาฏิหาริย์และอาเทสนาปาฏิหาริย์ 

เพราะฉะนั้นท่านบอกโทษด้วย ว่าถ้าผู้ใดปฏิบัติแม้มีในตนจริง มีอิทธิปาฏิหาริย์ก็ตาม มีอาเทสนาปาฏิหาริย์ก็ตาม มีในตนจริงขืนปฏิบัติ ต้องอาบัติปาจิตตีย์ แม้มีจริง 

แต่ถ้าไม่มีจริง อิทธิปาฏิหาริย์ อาเทสนาปาฏิหาริย์นี่แหละ ถ้าไม่มีจริงแล้วแสดง ก็เป็นปาราชิก เช่น สมีธัมมชโย อวดอุตริมนุสธรรมว่าตนเองดูคนเกิดคนตายได้ ตายไปแล้วอยู่ในสวรรค์ชั้นนั้นชั้นนี้ เมื่อเขาสอบทานขึ้นไป โดยสร้างเรื่องว่าได้มาทำบุญกับท่านอย่างนั้นอย่างนี้แล้ว เสร็จแล้วตายไปแล้ว ตอนนี้ถามว่าพ่อผมอยู่ที่ไหน 

เขาก็บอกเป็นตุเป็นตะธัมมชโยว่าพ่อเธออยู่ชั้นนั้นชั้นนี้ ก็ได้มาทำบุญที่ธรรมกายแล้วได้เท่านั้นเท่านี้ ดีแล้วอยากจะให้พ่อเป็นสุขกว่านี้ก็มาทำบุญให้มากกว่านี้อีกนะ เสร็จแล้วคนนี้ก็เลยเปิดเผยว่าพ่อผมยังอยู่ยังไม่ตาย ผมสร้างเรื่องมาให้ท่านลองดู คนก็ยังหลงเชื่อกันอยู่ เรื่องนี้ ไขขึ้นมาแล้วก็ยังมีคนเชื่ออยู่ 

สมีธัมมชโยนี้ปาราชิก 2 ตัว 1. อวดอุตริมนุธรรมที่ไม่มีในตน 2. เป็นกบฏเรื่องเงิน ขึ้นศาลแล้วก็ตัดสินผิดอะไรต่างๆ สมเด็จพระสังฆราชญาณสังวร บอกว่าปาราชิกเขียนเป็นลายลักษณ์อักษร เป็นพระลิขิตของท่านตั้ง 3-4 ใบ. เสร็จแล้วคนก็ยังหลงไหลได้ปลื้มอุ้มชูกันจนบัดนี้ก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์เลย ขออภัยอาตมาพูดความจริงสงสารเขานะ อาตมาสงสารทุกคนที่มาเกิดและร่างเป็นคน 

คนได้ร่างเป็นคนนี้ประเสริฐแล้ว ยิ่งได้มาพบพุทธศาสนายิ่งประเสริฐยิ่งขึ้น ยิ่งสามารถเรียนรู้อาริยธรรม ยิ่งประเสริฐขึ้นยิ่งกว่า ยิ่งบรรลุอรหันต์ได้เลย เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ที่ดีเยี่ยมที่สุด คุณจะต่อภพภูมิโพธิสัตว์ต่อไปอีก เชิญ เพราะฉะนั้นผู้ปฏิบัติธรรมะนี้ ถ้าไม่เข้าใจ 

ทีนี้เมื่อกี้ยังไขความไม่หมด ถ้าเป็นอิทธิปาฏิหาริย์ อาเทสนาปาฏิหาริย์ ผิดแล้วต้องปลงอาบัติถ้ามีจริง ถ้าไม่มีจริงก็ต้องปาราชิก ส่วนอนุสาสนีปาฏิหาริย์นั้น ไม่มีอาบัติ 

ถ้าไม่มีในตนจริงก็อาบัติปาราชิกเหมือนกัน แต่ถ้าเผื่อว่ามีในตนไม่มีอาบัติ แสดงได้ทุกอย่าง แม้ที่สุดยิ่งเป็นอรหันต์ขึ้นไปแล้ว หมู่ยกสติวินัยให้ด้วย ไม่มีอาบัติใดเลย เพราะว่าท่านจะมีมหาปเทส มีสัปปุริสธรรม 7 พิจารณาแล้ว อันไม่เที่ยงด้วย กาละ เทศะ ฐานะ ท่านจะมีใจซื่อ พระอรหันต์ขึ้นไปแล้วจะจริงใจทุกอย่างเพราะท่านซื่อ คนเข้าใจไม่ได้ แน่นอนคนเข้าใจไม่ได้ง่าย อาริยธรรมเข้าไม่ง่าย มันก็ต้องมีคนแย้งเยอะแต่อย่าไปเสียเวลา สำหรับพระอรหันต์จริง ท่านยกไว้ให้หมู่ยกไว้ โดยไม่ต้องไปปรับอาบัติท่าน ส่วนคน ไปห้ามเขาไม่ได้ เขาจะมาตู่มาปรับอาบัติก็เป็นเรื่องของเขา 

12. โลหิจจสูตร 

 [357] ดูกรโลหิจจะ ท่านจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน พระเจ้าปเสนทิโกศล ทรงปกครองแคว้นกาสีและโกศลมิใช่หรือ.

ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ เป็นเช่นนั้น.

ดูกรโลหิจจะเราขอถามท่าน ผู้ใดพึงกล่าวอย่างนี้ว่า พระเจ้าปเสนทิโกศล ทรงปกครองแคว้นกาสีและโกศลอยู่ พระองค์ควรทรงใช้สอยผลประโยชน์ที่เกิดในแคว้นทั้ง 2 นั้นแต่พระองค์เดียว ไม่ควรพระราชทานแก่ผู้อื่น ผู้ที่กล่าวอย่างนี้นั้น ชื่อว่าทำอันตรายแก่พวกท่านและคนอื่นๆ ซึ่งได้พึ่งพระบารมีพระเจ้าปเสนทิโกศลเลี้ยงชีพอยู่ได้หรือไม่?

ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ชื่อว่าทำอันตรายได้.

เมื่อทำอันตราย จะชื่อว่าหวังประโยชน์ต่อชนเหล่านั้นหรือไม่หวัง.

ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ชื่อว่าไม่หวังประโยชน์.

ผู้ที่ไม่หวังประโยชน์ จะชื่อว่าเข้าไปตั้งจิตเมตตาไว้ในชนเหล่านั้น หรือจะชื่อว่าเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรู.

ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ชื่อว่าเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรู.

เมื่อเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรูแล้ว จะชื่อว่าเป็นมิจฉาทิฏฐิหรือสัมมาทิฏฐิ?

ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ชื่อว่าเป็นมิจฉาทิฏฐิ.

ดูกรโลหิจจะ ผู้ที่เป็นมิจฉาทิฏฐิ เรากล่าวว่ามีคติเป็น 2 คือ นรกหรือกำเนิดเดียรัจฉานอย่างใดอย่างหนึ่ง.

[358] ดูกรโลหิจจะ  ด้วยประการฉะนี้ เป็นอันฟังได้ว่า ผู้ใดพึงกล่าวอย่างนี้ว่า โลหิจจพราหมณ์ครองบ้านสาลวติกา ควรใช้สอยผลประโยชน์อันเกิดในบ้านสาลวติกาแต่ผู้เดียวไม่ควรให้ผู้อื่น ผู้ที่กล่าวอย่างนี้นั้น ชื่อว่าทำอันตรายแก่ชนที่อาศัยท่านเลี้ยงชีพอยู่ เมื่อทำอันตราย ย่อมชื่อว่าไม่หวังประโยชน์ต่อ เมื่อไม่หวังประโยชน์ต่อ ย่อมชื่อว่าเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรู เมื่อเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรูแล้ว ย่อมชื่อว่าเป็นมิจฉาทิฏฐิ ฉันนั้นนั่นแล 

ดูกรโลหิจจะ ผู้ใดพึงกล่าวอย่างนี้ว่า สมณะหรือพราหมณ์ในโลกนี้ควรบรรลุกุศลธรรม ครั้นบรรลุแล้วไม่ควรบอกผู้อื่น เพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้. บุคคลตัดเครื่องจองจำเก่าได้แล้ว ไม่ควรสร้างเครื่องจองจำอื่นขึ้นใหม่ ฉันใด ข้ออุปมัยนี้ก็ฉันนั้น 

เรากล่าวธรรมคือความโลภว่าเป็นธรรมอันลามก เพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้ ผู้ที่กล่าวอย่างนี้นั้น ชื่อว่าทำอันตรายแก่กุลบุตรผู้ที่ได้อาศัยพระธรรมวินัยอันตถาคตแสดงไว้แล้ว จึงบรรลุธรรมวิเศษอันโอฬารเห็นปานนี้ คือทำให้แจ้งโสดาปัตติผลบ้าง สกทาคามิผลบ้าง อนาคามิผลบ้าง อรหัตผลบ้าง และแก่กุลบุตรผู้ที่อบรมครรภ์อันเป็นทิพย์ เพื่อบังเกิดในภพอันเป็นทิพย์ เมื่อทำอันตราย ย่อมชื่อว่าไม่หวังประโยชน์ต่อเมื่อไม่หวังประโยชน์ต่อ ย่อมชื่อว่าเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรู เมื่อเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรูแล้ว ย่อมชื่อว่าเป็นมิจฉาทิฏฐิ 

ดูกรโลหิจจะ ผู้ที่เป็นมิจฉาทิฏฐิเรากล่าวว่ามีคติเป็น 2 คือ นรกหรือกำเนิดเดียรัจฉาน อย่างใดอย่างหนึ่ง.

[359] ดูกรโลหิจจะ ด้วยประการฉะนี้ เป็นอันฟังได้ว่า ผู้ใดพึงกล่าวอย่างนี้ว่า พระเจ้าปเสนทิโกศลทรงปกครองแคว้นกาสีและโกศล  ท่านก็จะขยายความคล้ายๆกัน 

พ่อครูว่า... ก็ขอสรุปว่า ผู้ที่บรรลุแล้วไม่ควรบอกผู้อื่น ดังที่เป็นทิฏฐิที่ลามกของ โลหิจจพราหมณ์ พระพุทธเจ้าก็มาแก้ให้ว่ามันผิด มันเป็นความเห็นแก่ตัว มันเป็นความไม่มีเมตตา ไม่มีการเกื้อกูล ไม่มีการช่วยเหลือ ยิ่งผู้น้อย ผู้ที่ควรได้อื่นๆมันหมดเลย ไม่มีเมตตา ไม่มีเกื้อกูล มันใจดำอำมหิตเลย มันผิดแน่นอน 

เพราะฉะนั้น สรุปเข้าเป้าก็ตรงที่ว่า ผู้บรรลุธรรมแล้วนี้บอกผู้อื่นได้หรือไม่ ... ได้ ควรบอก แต่ไม่ใช่บอกอย่างอวดโอ่ บอกอย่างพูดพล่าม ไม่ใช่ ก็พูดในกาละ ในสิ่งที่ควรจะพูด 

เพราะฉะนั้นในอันนี้แหละ อาตมาโดน โดนในสูตรนี้ เพราะอาตมาเอามาเปิดเผย แล้วท่านผู้ที่ซัดอาตมานั้น บอกว่าผู้ที่บอกว่าตัวเองบรรลุนั้น คือ ผู้ไม่บรรลุ นี่ ท่านว่าไปอย่างนี้เลยอาตมาจำประโยคนี้ได้ แต่คำต่อคำอาจจะไม่ตรงทีเดียว เพราะจะเอาอาตมาให้หนักให้ตายเลย ก็คนก็ฟังง่าย และผู้ที่พูดนี้เป็นผู้ที่มีเครดิต มีความเชื่อถือ มีคนมารับรองด้วย ว่าผู้ที่พูดว่าตัวเองบรรลุนั้นคือผู้ที่ไม่บรรลุธรรม ก็เข้าใจง่าย อาตมาก็ถึงฆาต ประชาชนเขายอมรับนับถือท่านผู้พูด ก็จะเอาอาตมาตาย เกิดสงครามจนกระทั่งมะรุมมะตุ้ม เกิดคดีที่อาตมาโดนเพราะเหตุนี้ พระพุทธเจ้าก็ตรัสแล้ว ผู้ที่พูดผิด..บรรลุแล้วไม่ควรบอกผู้อื่นนี้มีทิฏฐิไปแล้วดำเนินไปต่อ ตายแล้วไปไหน นรกหรือไปเป็นเดรัจฉาน 

 อาตมาไม่ได้พูดเองนะ ก็สงสาร ท่านคนนั้นป่านนี้ท่านก็น่าจะได้สำนึก ผ่านมานานแล้ว ที่จริงก็ไม่จำเป็นถึงขั้นต้องมาบอกอาตมาหรอก แต่ควรจะต้องให้ผู้อื่นได้รู้ว่า ท่านผิด ในสิ่งที่ท่านผิด การที่อาตมาพูดตรงนี้ เพื่อที่ท่านจะได้ลดอัตตามานะ ถ้าท่านได้ลดอัตตามานะท่านจะเจริญ ผู้ปกปิดสิ่งที่รู้ว่าตัวเองผิด แล้วยังกลับไปเสแสร้งว่า ฉันเป็นผู้ที่รู้ ฉันเป็นผู้ที่ไม่มีผิด มันจะไปกันใหญ่เลย บาปมันจะซับซ้อนหนักหนาเข้าไปอีก อาตมาก็ขอให้สติเรื่องนี้อย่างนี้นะ 

ถ้าเผื่อว่า ท่านเป็นผู้ที่จะเปิดเผยความจริงออกมาเหมือนปลงอาบัติ โอ้โห ท่านจะได้ยอมรับนับถือว่าท่านกล้าหาญที่ทำผิดแล้วยอมรับผิดต่อหน้าประชาชน เปิดเผย ไม่ปิดบัง ไม่เน่าใน ผู้นี้ ท่านถือว่าเป็นผู้ที่มี อาสโภ มีความกล้าหาญมาก 

แต่ที่ไม่กล้าเปิดเผย เพราะ มีความละอายอย่างแรงกล้า ฟังให้ดีนะซ้อนนะ มีความละอายอย่างแรงกล้า ไม่กล้าเปิดเผย หวงตัว มีความเกรงกลัวอย่างแรงกล้าว่า กลัวจะเสีย ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข 

เพราะฉะนั้นผู้ใดรู้สัจธรรมแล้ว จากพระพุทธเจ้าก็ดี จากสัตตบุรุษก็ดี แล้วรู้สึกว่า ตายๆๆ เราผิด ยิ่งได้ ไปดูถูกพระพุทธเจ้า ได้ไปดูถูกสัตตบุรุษ ตายๆๆ ผู้นั้นสำนึกจะละอายอย่างแรงกล้า สัทธรรมจะเกิดอย่างนี้จริงๆ สัทธรรม 7 ละอาย หิริ โอตตัปปะ อย่างแรงกล้า

เพราะฉะนั้น ผู้สำนึกจริง ก็จะกล้าสารภาพ หรือเปิดเผย ถ้าไม่กล้าสารภาพ คุณจะหมักหมม คุณจะเน่าใน และการที่ได้ทำกรรมที่ทำหมักหมมเน่าในแล้ว ตายไปแล้วจะเจริญหรือตกต่ำ ...ตกต่ำ 

ยังเหลือ เตวิชโชสูตร ค่อยว่ากันต่อไป

จบ

ที่มา ที่ไป

พ่อครูเทศนาภาคค่ำ งานพุทธาภิเษกฯครั้งที่ 47 ปฐมอโศก

วันศุกร์ที่ 10 มีนาคม 2566 ที่บวรปฐมอโศก แรม 4 ค่ำ เดือน 4 ปีเถาะ

เวลาบันทึก 11 มีนาคม 2566 ( 11:19:00 )

รายละเอียด

660313 GDP แบบพุทธสุดจบกิจ รายการปรับทุกข์ ปลุกธรรม ครั้งที่ 14 ที่สันติอโศก https://www.boonniyom.net/53012.html

ดาวโหลดเอกสารที่                                                                                                          

https://docs.google.com/document/d/1RIDljojVHqF__gm5M84H98IH4FQPvzBzhCZvCHHrIw8/edit?usp=sharing                                 

ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/1ooIsya26g5SRyCuAXGsY1xdoDwUcLJVb/view?usp=share_link 

ดูวิดีโอได้ที่ 

และ https://www.facebook.com/300138787516163/videos/626454905970115 

พลังสัมประสิทธิ์พิสูจน์อายุยืนได้จริง

พ่อครูว่า...เจริญธรรมทุกๆคนวันนี้วันจันทร์ที่ 13 มีนาคม 2566 แรม 7 ค่ำเดือน 4 ปีเถาะ อาตมาก็ยังแข็งแรงดี แต่ก่อนนี้อาตมายังหนุ่มแน่นเป็นพระแล้วล่ะ เป็นสมณะ วนเวียนอยู่ที่ห้องภาพสุวรรณ ไปพักที่ห้องภาพสุวรรณ เห็นโยมพ่อของท่านสิริเตโช โยมพ่อของท่านซาบซึ้ง นอน ประเดี๋ยวกลางวันก็เห็นนอน ซึ่งเราไม่ได้นอนกลางวัน เรายังหนุ่มแน่น ทำไมเอาแต่นอนเราก็นึกอย่างงั้น 

พอมาถึงเวลานี้เรามาถึงวัยนี้ อ้อ เป็นเช่นนี้ อ๋อ… นะ นี่แหละ สังขารร่างกายมันไม่เที่ยง พระพุทธเจ้าตรัส ก่อนจะปรินิพพานก็ตรัสว่าเธอทั้งหลาย ทุกสรรพสิ่งย่อมเสื่อมไปเป็นธรรมดา มันจริงที่สุด 

อาตมาพยายามพากเพียรแล้วนะ พยายามพากเพียรใช้สัมประสิทธิ์ช่วยจริงๆ อาตมาใช้ความรู้ที่มีจากพระพุทธเจ้านี่แหละ อาตมาเป็นคนไม่มีความรู้ ไม่ใช่เป็นนักการศึกษา ศึกษาน้อยมาก ชาตินี้ในความรู้ทางโลกีย์ทางโลก อาตมาไม่ค่อยได้ศึกษาเลย ก็มีความรู้ทางโลกเขาน้อยมาก 

แต่อาตมามั่นใจว่า อาตมามีความรู้ทางธรรมแบบพระพุทธเจ้า มากพอ มั่นใจ ว่า อาตมาทำได้ถูกตรงตามของที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสรู้ แม้ว่าอาตมาจะยังมีความรู้ไม่สมบูรณ์แบบเท่า แต่ว่าแนวทางทำมาจนถึงระดับ อาตมาก็บอกหมดแล้วว่าเป็นโพธิสัตว์ระดับ 7 ซึ่งมันเป็นความมีภูมิธรรมของอาตมาเอง และอาตมาก็เอามาแสดงความจริงเท่าที่อาตมามี 

40-50 ปีมาแล้ว หลายคนไม่เชื่อตอนแรกๆ เดี๋ยวนี้ก็ชักพอคลี่คลาย เอ๊.. น่าจะมีความจริงบ้าง หรือ หลายๆคนเห็นว่า เออ..จริงนะ แล้ว หลายคนก็มา ที่มาน้อย และอาตมาก็มั่นใจว่า ที่มานี้ไม่มีใครถูกหลอก ที่มานี้มาอย่างอิสระเสรีภาพทุกคน ตัดสินด้วยตัวเองจริงๆ ทั้งๆที่กระแสสังคมที่ครอบงำส่วนใหญ่ส่วนมาก เป็นแบบที่ชาวส่วนใหญ่กระแสหลักเขาพาเป็น มันตรงกันข้ามกัน ปฏิโสตังที่อาตมาพามาปฏิบัติประพฤติ แต่ก็ยังมีคนมีจำนวนที่พอใช้ ทุกวันนี้ถือว่าพอใช้ 

เอาอันนี้ก่อนก็แล้วกัน

พรรคการเมืองของชาวอโศกชื่อพรรคสัมมาธิปไตย

_กราบนมัสการและะเจริญธรรมพี่น้องทุกท่านครับ ขออนุญาตประชาสัมพันธ์เพิ่มเติม เรื่อง การสมัครสมาชิกพรรคสัมมาธิปไตย ครับ

ท่านที่สนใจสมัครเป็นสมาชิกพรรคสัมมาธิปไตย ติดต่อได้ที่ ชุมชนชาวอโศกหรือแพทย์วิถีธรรม

ภาคกลาง : ทนายรินไท 088-554-7104, แรงผา 083-408-5577,

ดั่งทรายฟ้า 081- 208-2211, อุ่นไอธรรม 098-412-6231

ภาคอีสาน : มั่นแม่น 086-402-7199, ดินดอน 093-071-4264,

เอมอร (ขวัญดินไพร) 086-328-6440, ภูเพียรธรรม 094-191-2496

แพรลายไม้ 088-554-8239,  เพ็ญแสงฟ้า 064-832-5381

ภาคเหนือ : สุเมธ พรหมรักษา 084-047-8626, มั่นศีลขวัญ 081-885-8572

ภาคใต้ : รวม (ดีทุกแดน) 088-772-9870, ฟางฝน 089-853-7162

พ่อครูว่า... ก็ขอพูดถึงพรรคทางการเมืองก็ถือว่าเป็นพรรคของชาวอโศก พักการเมือง เป็นพรรคชาวอโศกเราชื่อพรรคสัมมาธิปไตย อาตมาเองเป็นคนแนะให้ตั้งขึ้น แต่ก่อนก็มีพรรคการเมืองของเราแต่ก็เลิกไปแล้ว อาตมาก็มาเห็นกลับว่า เอ๊.. มันควรจะต้องมี ก็เลย ให้กลับมาตั้งขึ้นใหม่ ก็ตั้งขึ้นมา ก็ได้ชื่อใหม่เป็นพรรคสัมมาธิปไตย เพื่อที่จะไปกับโลกเขา ตามแนวคิด หรือ อุดมคติอุดมการณ์ที่เรามี ว่า ความเป็นประชาธิปไตย อาตมาใช้คำว่าประชาธิปไตยไทย หรือ ประชาธิปไตยแบบพระพุทธเจ้า อาตมาใช้คำว่าอย่างนั้น ประชาธิปไตยไทยหรือประชาธิปไตยแบบพระพุทธเจ้า 

อาตมาเชื่อมั่นเป็นอย่างนั้น ซึ่งมันเป็นประชาธิปไตยแบบโลกุตระ คนจะเข้าใจอย่างนี้ได้ยากซึ่งเราก็ต้องเริ่มทำ ค่อยๆทำไป ซึ่งอาตมาเห็นว่า กลุ่มของแพทย์วิถีธรรมเขานี่ เขามีคนที่มีไฟ และเป็นกลุ่ม จับตัวกันแน่นเป็นเอกีภาวะที่แข็งแรงดี เขาจะนำพาไปได้ ก็เชื่อว่าจะมีผลต่อสังคมมากกว่าที่เราได้ทำมาแล้ว ซึ่งมันมีนัยยะสำคัญที่ต่างกัน ก็คิดว่า ทำไป เราอยู่ในสังคมยังไม่ตาย 

SMS วันที่ 5-12 มี.ค. 2566

_กิตติมา เอกมาไพศาล· กราบนมัสการท่านสมณะ และสิกขมาตุ ด้วยความเคารพเจ้าค่ะ ..... เป็นคนเมืองเหมือนกันเจ้าค่ะ แต่ก่อนคิดว่าการปลูกต้นไม้มันยาก สกปรก เหนื่อย เปลืองเงิน และอื่น ๆ อีกมากมายสารพัดเหตุผลที่จะไม่ปลูก แม้พ่อครูจะพูดจนหอกหักหลายร้อยเล่ม แต่ใช่ว่าจะสูญเปล่า เพราะมันเกิดการ osmosis แล้ว จนถึงจุดเติมเต็มคือได้เห็นสิกขมาตุที่อายุเยอะแล้ว แต่ยังขยันที่จะปลูกผัก ปลูกต้นไม้ ปลูกต้นไม้ที่กินได้ ลูกได้ขยับทำกสิกรรมแล้วเจ้าค่ะ เมื่อได้มาอยู่บ้าน ตจว. ปลูกอยู่ปลูกกินตามอัตภาพของร่างกายและฉันทะที่กำลังสะสมให้เพิ่มพูน ผลจากการทำกสิกรรม ร่างกายของลูกมีความแข็งแรงขึ้น ได้ใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ รู้สึกตัวเองมีคุณค่า ได้กินของจากสวนของเราเอง ประหยัดเงิน นอกจากนี้ยังเหนี่ยวนำให้ผู้สูงอายุในบ้านขยับมามองว่าเราทำอะไร แทนที่จะอยู่กับทีวี และเริ่มช่วยเรารดน้ำพืชผักเมื่อเรามาวัด แต่ทั้งหมดทั้งมวลที่ลูกทำ ก็เพื่อเตรียมความพร้อมในการไปอยู่ที่บ้านราช เมื่อเหตุปัจจัยพร้อม ระหว่างทางเราก็ขัดล้างกิเลสของเราไป ผ่านผัสสะที่เกิดรอบตัวเรา กราบขอบพระคุณพ่อครูด้วยความเคารพอย่างยิ่ง สมณะ และสิกขมาตุ เจ้าค่ะ

พ่อครูว่า... เอ้าดี ขอให้เสร็จสมประสงค์เร็วๆ 

_บัวดาว พรมเลิศ· ภูมิใจเหลือเกินที่ได้เกิดมาได้มาเจอพ่อครูได้ฟังธรรมที่พ่อครูนำมาอธิบายธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ให้แก่โลกได้น้อมนำมาปฏิบัติให้เกิดมรรคผลในตัวเองค่ะ

พ่อครูว่า... เอ้า… คนนี้ก็เข้าใจตัวเองมีมรรคมีผลดี 

_จรรยา ประเสริฐ·ดิฉันแม้มีโอกาสได้ดูแลแม่ แต่ก็ช่วงท้ายของชีวิตเขา มาสำนึกได้ก็สุดท้ายของชีวิตเขาแล้วค่ะ กราบสาธุทุกคนที่ดูแลบุพการี ส่วนการใส่บาตร ไม่ใส่เงินค่ะ ถ้าพระต้องการแต่เงิน จะไม่ใส่เลยค่ะ เพราะรู้ดีว่ามันบาปค่ะ

ทุกคนตายแล้ว ถ้ายังไม่ได้เป็นพระอรหันต์ ก็ต้องกลับมาเกิดอีกแน่นอน 

_สว่างแสง ขวัญดาว·น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

วันนี้ลูกมีคำถามของสามีที่ลูกไม่สามารถตอบได้ค่ะ สามีเลิกเหล้า บุหรี่ กาแฟได้ กำลังพยายามเลิกเล่นหวย สามียังไม่เข้ามาปฏิบัติธรรม สามีไม่เคยฟังเทศน์ ลูกเปิดพ่อครูไว้ เขาก็ฟังผ่านๆไม่เคยมานั่งฟัง แต่เขาก็ให้ลูกถือศีล 8 ค่ะ

เขาเป็นลูกจ้างขนขยะของเอกชน เขามีคำถามว่า "เฮาเมื่อตายแล้วได้เกิดยุเบาะ หรือว่า ตายแล้วเอาไปเผาแล้วก็เผาเลย บ่ได้เกิด" น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

พ่อครูว่า... เรื่องนี้แม้สามีจะไม่ฟังธรรมะ อาตมาก็ตอบ อาจจะไหลไปตามสายลมเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาบ้างหรอก ผ่านหูก็ยังดีนะ 

ประเด็นแรก ตอบเลยว่า คนเราเมื่อตายแล้ว ทุกคนไม่ว่าศาสนาไหนด้วย ศาสนาใดก็ช่าง..ทุกคน เป็นคำตรัสยืนยันและอาตมาก็เห็นจริงด้วย เพราะอาตมาเกิดแล้วเกิดอีก รู้จักการเกิดชาติที่แล้วชาตินี้ น่าจะมาเกิดมาในชาตินี้มีอะไรมาแต่ชาติก่อน อาตมาไม่เคยมีอาจารย์เรื่องทางธรรมและมาแสดงออกทางธรรมะไม่น้อย หลายคนก็ถือว่าเป็นเพชรเป็นพลอยเป็นทองคำเสียด้วยซ้ำ 

เพราะฉะนั้นคนทุกคนตายแล้ว ถ้ายังไม่บรรลุอรหันต์ต้องเกิดทุกคน เกิดอีกทุกคนตามกรรมวิบาก ไม่ใช่ตายแล้วเอาไปเผาแล้วก็เผาเลยไม่เกิดอีกไม่มีอะไรต่ออีก มีแน่นอนถ้ายังไม่บรรลุอรหันต์ 

และประเด็น 2. แม้ผู้บรรลุอรหันต์แล้ว มีสิทธิ์ตายแล้วแยกธาตุตัวเองออกไปเป็นดินน้ำไปลง ทำ ปรินิพพานเป็นปริโยสาน อย่างที่เรียกว่า ไม่ให้จับเกาะกลุ่มกันอีกเลย จิตสลายเป็นดินน้ำไฟลมได้เลย อันนี้ไม่เกิด 

แต่ พระอรหันต์ที่บรรลุแล้ว สามารถที่จะไม่เกิดก็ได้ แต่จะเกิดก็ได้ และ การเกิดอันนี้แหละ เกิดมาบรรลุอรหันต์แล้ว มาเกิดในชาติต่อๆมา 

1. จะไม่ทำบาปหรือไม่ทำความชั่วเลยในชาติต่อๆไป จากนั้นจะอีกกี่ชาติก็ตาม ร้อยชาติ พันชาติ หมื่นชาติ แสนชาติ ล้านชาติก็จะเป็นพระพุทธเจ้าก็ล้านๆชาติ เป็นโพธิสัตว์จากเป็นพระอรหันต์ไป จะไม่ทำบาปไม่ทำอกุศลเลย ทำแต่ดี สัพพปาปสอกรณัง(ไม่ทำบาปทั้งปวง) กุสลสูปสัมปทา(ทำกุศลให้ถึงพร้อม) เพราะ สจิตตปริโยทปนัง(ชำระจิตของตนให้ผ่องแผ้วจากกิเลส) เพราะได้ชำระกิเลสที่เป็นเหตุแห่งการทำชั่ว ทำบาปหมดไปแล้ว 

การชำระกิเลสของพระพุทธเจ้านั้น นอกจากจะไม่ทำชั่ว ทำบาปซึ่งเป็นโลกียะแล้ว ยังเป็นโลกุตระที่ไม่สุขไม่ทุกข์ด้วย จิตกลางๆ จิตรู้จักสุขรู้จัก จิตโลกที่เป็นกิเลสลงมายาลงสุขลงทุกข์ แต่ผู้เป็นพระอรหันต์แล้วรู้ชัดเจนในเรื่องความยึดถืออุปาทาน หมดจบ ไม่สุขไม่ทุกข์เรียกว่า อทุกขมสุข ตามภาษาบาลี 

เพราะจิตสะอาดจากกิเลสแล้ว สจิตตปริโยทปรัง เป็นอุเบกขาซึ่งมีองค์ธรรม ปริสุทธา ปริโยทาตา มุทุ กัมมัญญา ปภัสสรา อาตมาสรุปมา 5 ประเด็น ที่จริงมีมากกว่านั้นพระพุทธเจ้าท่านขยายไว้ 5 ประเด็นนี้ก็ชัดครบดีแล้ว 

ปริสุทธา เพราะจิตบริสุทธิ์และจะบริสุทธิ์ยิ่งขึ้น ถ้ายิ่งบำเพ็ญเป็นปริโยทาตา จิตจะประภัสสรมากขึ้นผ่องแผ้วมากขึ้น และจะตกผลึกเป็น มุทุภูตธาตุ มุทุเป็นจิตที่มีทั้งปัญญาและทั้งศรัทธา มันมีทั้ง 2 สาย 2 อย่าง เต็มขึ้นเจริญขึ้น พัฒนาขึ้นมีภูมิธรรมเป็นโพธิสัตว์สูงขึ้นๆนั่นเอง สูงขึ้นจนเป็นพระพุทธเจ้าได้ อย่างนี้เป็นต้น 

_ใบฟ้า ธรรมะธารา นาวาบุญนิยม· ก่อนเป็น"ชาวอโศก" ถูกหล่อหลอมฝังแน่นว่า"ภาวนา"คือการนั่งหลับตา บริกรรมคำว่า"ภาวนาพุทโธๆๆๆ..."ตามลมหายใจเข้าออกค่ะ...ณ บัดนี้เข้าใจแจ่มแจ้ง เป็น"สัมมาทิฏฐิ" จากพระนิยตะโพธิสัตว์เจ้าพ่อครูสมณะโพธิรักษ์ ที่พร่ำสอนและ ตกผลึกเป็นนิยามในวัน"มาฆะบูชา"นี้ว่า "ภาวนา คือ การกำจัดกิเลสสำเร็จผล จิตสะอาดผ่องใส เป็นอรหันต์" ชัดเจนยิ่งสุดค่ะ

กราบขอบพระคุณ กราบนมัสการพ่อครู ด้วยเศียรเกล้าฯ

_ประดับ อินทร์แป้น· เห็นด้วยกับพ่อครูในเรื่องนักการเมือง ไม่ว่าของประเทศไทยหรือของต่างประเทศ ต่างเข้ามาเป็นนักการเมือง ก็เพื่อแสวงหาอำนาจเพื่อที่จะได้เงินเยอะๆมากๆ แล้วใช้เงินต่ออำนาจแล้วๆเล่าๆวนอยู่อย่างนี้เป็นวัฏจักรตลอดไป บนความทุกข์ความเสียหายทางเศรษฐกิจ ของประเทศและประชาชน...พวกเขาไม่สนใจบาปบุญคุณโทษ! สนในใจเพียงอย่างเดียวคือเงินและอำนาจเท่านั้น ...นี่แหละสันดานของนักการเมือง!

คนเราจะเสแสร้งทำดีไปตลอดชีวิตทุกชาติเลยจะเป็นไรไป

_แก้วใจเพชร· ขอโอกาสกราบนมัสการพ่อครูและท่านสมณะเจ้าค่ะ

อ๊ะว่าจะกลับบ้านเยี่ยมแม่สองสามวัน ก็กลายเป็นไปอยู่ตั้ง 18 วัน  แม่อยู่กับหลานน้อยๆ  แต่การกลับบ้านครั้งนี้  อ๊ะว่าขนาดยังไม่ถึง 5,000 ปี ภาพที่เห็นก็ประจักษ์ใจจริงๆแต่ที่สัมผัสได้ในหมู่บ้านตัวเองและบ้านอื่นๆ มันเป็นกลียุคชัดมากๆ

1. เยาวชนหนุ่มๆหรือผู้ชาย จับกลุ่มต้มกัญชา กระท่อมกันดื่ม ไม่ช่วยงานต่างๆของหมู่บ้าน มีแต่คนแก่คนเฒ่า

2. เด็กยังไม่อนุบาลทุกบ้าน เล่นมือถือกันทุกคน และชักดิ้นชักงอเมื่อไม่ได้เล่น ไม่ดั่งใจก็เตะตีตายาย และวาจาหยาบคาย

3. เด็กอายุ 10 ปี แต่งงานมีสามีกัน และไม่สนใจเรียน  /เด็กวัยรุ่นผู้หญิง  หาเงินเรียนด้วยการไปบ้านวัยรุ่นชาย อย่างเปิดเผย โดยที่ครอบครัวก็พูดไม่ออก

4. กินขนมเป็นอาหาร ไม่ทานผัก

5. ชาวบ้านวัยรุ่น ผู้ชาย /ผู้ใหญ่มีอาการมือเท้าอ่อนแรง เป็นอัมพฤตกันส่วนใหญ่  โดยเฉพาะคนที่เคยเป็นนักฆ่าวัวควายหมูหมา  

6. มีแต่เด็กและคนชรา อยู่บ้าน  ที่รอวันตาย  เพราะวัยรุ่นเอาลูกหลานมาให้ตายายแก่ๆเลี้ยง

7. สิ่งที่ดีขึ้นคือ แต่ละบ้านปลูกพืชผักสวนครัว กันทุกบ้าน 

พ่อครูว่า...อันนี้ดีมากเลย ปลูกไว้กินได้ 

8. การเมืองลดการร้อนแรงขึ้น เมื่อก่อนพ่อแม่พี่น้องอ๊ะอยู่คนละสี  อ๊ะกลับบ้านไม่ได้  แม่กลัวจะถูกพี่ๆเขาฆ่าเอา  เพราะเคยกลับแล้ว  โดนถือมีดขู่เพราะอ๊ะมาอยู่กับอาจารย์และพ่อครู 

ปัจจุบันชาวบ้าน ศรัทธาอาจารย์พ่อครูและอาจารย์หมอเขียว เกือบทั้งหมู่บ้าน  เพราะเดี๋ยวนี้ดูจากเฟช ข่าวคราว  แต่ไม่มีเวลาฟังธรรม  แต่รู้ว่าทางนี้ถูกต้องแล้ว  ชาวบ้านยอมรับแล้ว  

รอบนี้เลยต้องอยู่ยาว  ทำสวน กสิกรรม เป็นกำลังใจให้แม่  และชาวบ้าน 

แต่ใจอ๊ะก็มีติ่งทุกข์นิดๆเจ้าค่ะ  ว่า อยากให้ท่านได้สิ่งดี  แต่รู้ว่าฝืนวิบากกรรมกันและกันไม่ได้ จะรู้ขีดกุศลและอกุศล ของเราและเขา เวลาจะช่วยท่าน มันได้มากกว่านี้ไม่ได้   เราก็มีกำลังเท่าที่มี ….ฝืนไม่ได้ แต่ก็พอใจที่ชาวบ้านท่านก็รู้จักพ่อครูกันหมด 

พ่อครูว่า... อาตมาเคยคิดว่า คนจะค่อยๆยอมรับที่อาตมาพาทำไปเรื่อยๆเพราะว่า ธรรมโมหะเวรักขติ ธรรมะจาริง ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม สจฺจํ เว อมตา วาจา สัจจะมันเป็นเรื่องจริง พูดอย่างไรก็จริงไปเรื่อยๆ ถึงวันที่จะต้องยืนยันความจริง 

_ก็เลยเข้าใจชัด ทำไมเราต้องเชื่อมช่วยโลก  ถ้าเราลดกิเลสได้มาก  มีองค์ประกอบที่ดี มีหมู่กลุ่ม มีกุศล และอื่นๆ ก็จะมึแรงพลัง ช่วยตนเองและผู้อื่นได้  

กราบรายงานพ่อครูเพียงเท่านี้เจ้าค่ะ…

พ่อครูว่า... อันนี้หมายถึงว่า กลุ่มคนที่มาปฏิบัติธรรม โดยเฉพาะถ้ามาปฏิบัติโลกุตรธรรม แล้วก็จะเกิดผลอย่างที่เราเป็น แล้วก็จะมารวมเข้าไปเป็นกลุ่มที่ใหญ่ขึ้นๆโตขึ้น พฤติกรรมพฤติการณ์ของพวกเรา มันก็จะเป็นพลังงานกระจาย แผ่ออก ให้คนเห็นได้ง่าย เห็นได้ชัด เห็นได้เร็ว 

อาตมาทำไมจึงพยายามที่จะรวบรวมพวกเราเข้าเป็นหมู่เป็นกลุ่ม เพราะเหตุนี้เอง เพราะฉะนั้นผู้ใดเข้าใจรีบๆมา มารวมตัวกันให้เป็นกลุ่มหมู่ ถ้าหากว่าหมู่บ้านเรามีเป็น1,000 คนขึ้นไป สันติอโศกมีเป็น 1,000 ราชธานีอโศกมีสัก 2,000 บาท โอ้โห…ฝันไปไกลมากเลย ที่อื่นก็มีกันคนละ1,000 - 2,000 อย่างนี้ รับรองประเทศไทยจะเป็นประเทศที่มีพลังของโลกุตรธรรมกระจายแพร่ออกไป สู่สังคมประเทศชาติ แล้วจะเป็นประเทศที่เป็นเมืองพุทธ เมืองโลกุตระ ประเทศโลกุตระที่ต่างประเทศเขามีไม่ได้ง่ายๆ โดยเฉพาะตะวันตกเทวนิยม เขาจะมีไม่ได้ง่ายๆ 

ประเทศไทยทุกวันนี้ มีผู้นำเป็นคนซื่อสัตย์ไม่คดไม่โกง ปัจจุบันนี้แหละ ซื่อตรงต่อการช่วยเหลือประชาชน ทำงานมีความคิดลึกและก้าวไกล วิสัยทัศน์ก้าวหน้า ไม่เห็นแก่ตัว  ไม่เห็นแก่พรรคแก่พวกกว่าประชาชน อาตมาเป็นผู้มองเองนะ ผิดถูกอาตมาก็รับผิดชอบ จะมาบอกผู้ที่นำตามชื่อก็คือพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา 

ซึ่งต่างจากคนที่เขาไม่มองอย่างนี้ เขาอาจจะไปรู้เกร็ดเล็กเรื่องลับเบื้องหลังเบื้องลึกอะไร อาตมาจะไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังเท่าเขา แต่เท่าที่อาตมารู้ อาตมาเห็นตัดสินอย่างนี้ แม้พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา จะมีเบื้องหลังเบื้องลึกอะไรพวกนี้ ซึ่งมันก็เป็น background ของเขาใช่ไหม เป็นคนดี แต่ infront ของเขา ข้างหน้าของเขา ทำอย่างที่เขาทำอยู่ทุกวันนี้ อาตมาเคยพูดว่า คนที่เสแสร้งประพฤติตนหลอกคนทั้งหลายเขาว่า เป็นคนดี เชิญ จงประพฤติหลอกคนทั้งหลายให้เป็นคนดีให้จริงนะ เชิญประพฤติไปเลย หลอกคนทั้งหลายไปจนตายไปอีกกี่ชาติก็ทำอย่างนี้ไปตลอด 

ฟังให้ชัดๆ เพราะฉะนั้นคนที่ไม่เข้าใจสัจธรรม ผู้ไม่มีที่ตั้งของความจริง ไม่มีที่ตั้งของความรู้ความฉลาด พูดเป๋ๆไป๋ๆ ไม่เห็นจะเกิดความก้าวหน้าพัฒนา ไปคิดว่าเขาประพฤติตนหลอกว่าเป็นคนดีปะหน้า ก็ประพฤติเป็นคนดีไปสิ ปะหน้าไปนี่แหละจนตาย มันจะเสียหายอะไร จะบอกว่าคนจริงใจ คนเลวต้องแสดงเลวจะบ้าเหรอ 

คำว่า เสแสร้ง คำว่า ดัดจริต ทำตนเป็นคนดี มันเป็นภาษาเลว แต่เนื้อแท้คุณเอาจริงๆสิ มันเป็นของดี จะไปพูดภาษาว่า คนชั่วก็ต้องชั่วออกมาสิถึงจะจริงใจ..จะบ้าหรือ ตัวเองไม่ได้ปรับปรุงไม่ได้เปลี่ยนแปลงไม่ได้ทำอะไรเลย แม้คุณจะเสแสร้ง แม้คุณจะฝืนทำดี คุณก็ฝืนไปเรื่อยๆ เสแสร้งไปเถอะ ให้ยาวนานจนตายนั่นแหละ 

เพราะฉะนั้นอาตมาว่า ทุกวันนี้นี่ มีผู้นำเป็นคนซื่อสัตย์ไม่คดไม่โกงซื่อตรงต่อการช่วยเหลือประชาชน ทำงานที่มีความคิดลึกและก้าวไกล วิสัยทัศน์ก้าวหน้าไม่เห็นแก่ตัว ไม่เห็นจะพรรคพวกมากกว่าประชาชน แค่นี้ก็ดีพอแล้วสำหรับผู้นำประชาชน ผู้นำประเทศ  

คนที่เขามีจินตนาการ มีแนวความคิด โต่งไปในทางคนดีของเขาต้องดี๊ดีๆสวยๆหรูด้วยนะ แต่มันหาไม่ได้ หรือ จะบอกว่าหาได้ยากก็เอา อาจจะพอมีแต่ยาก คนขนาดพลเอกประยุทธ์ อาตมาว่าก็หายากแล้วนะ แต่คนไปเอาจุดด้อยจุดบกพร่องหรือว่าจุดเฟคนิวส์ต่างๆ เดี๋ยวนี้ สื่อ มีเดีย มันเฟคกัน มันโกหกกัน มันไม่ซื่อไม่ถูกต้องมันทำกันเยอะ แล้วคนก็กดอ่าน กดอ่านวันๆนั่งอ่านแต่พวกนี้ บ้าๆบอครอบงำทางความคิด แล้วคุณก็ไม่สามารถจะไปเช็คได้ว่าที่เขาพูดนี้มันเป็นเฟคนิวส์หรือเปล่า มันโกหกหรือเปล่า มันเจตนาจะดิสเครดิตต่างๆนานา คุณตรวจสอบหรือเปล่า ไม่หรอก ฟังไป แล้วมันก็เยอะด้วย คนที่เขาไม่ต้องไปทำอย่างนั้น ไปทำมาหากินสามัญเขาก็ไม่มานั่งกดอะไรพวกนี้หรอก 

เพราะฉะนั้นในการมองของคน มองกันก็ทุกคน ต่างคนต่างแต่ละคนก็ยลตามช่อง คนหนึ่งมองเห็นโคลนตม ส่วนคนตาแหลมคม มองเห็นดาวอยู่พราวพราย ก็มองกันไปได้คนละแง่มุม 

อาตมาลองร่าง เศรษฐกิจหรือที่เขาสรุปกันที่ว่าเป็นตัว GDP อาตมาก็เลยอยากแสลนกับเขาหน่อย ทั้งๆที่เราไม่มีความรู้เลย แต่อาตมามั่นใจว่า อาตมามี GDP แบบพุทธ ที่อาตมายืนยันแบบนั้นก็คืออาตมาพาพวกเราชาวอโศกมาปฏิบัติธรรม มี GDP แบบพุทธแล้ว ยืนยันได้ มีแล้ว 

ทั้งๆที่คนที่จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเมืองนอก แต่เป็นชาวอโศกก็มี ส่วนคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับเมืองนอกก็ดีอยู่แล้วเป็น Domestic อยู่แล้วภายในประเทศ

GDP แบบพุทธที่เห็นแตกต่างจากนักเศรษฐศาสตร์เทฺวนิยมหรือผู้ยังนับถือพระเจ้า

พ่อครูว่า... เขาไปเรียนจบด็อกเตอร์มาจากต่างประเทศเป็นพวกเทวนิยมทั้งนั้น น่าจะจบมหาวิทยาลัยทางพุทธศาสนาในเมืองไทยที่ประสาทปริญญาพุทธศาสนาหรือเศรษฐศาสตร์เชิงพุทธ ขออภัยเถอะที่ต้องพูดความจริง ก็ยังไม่ได้เข้าใจโลกุตระธรรมอย่างสมบูรณ์แบบอะไร เพราะฉะนั้นจึงไม่ใช่เศรษฐกิจ ที่จะรายงานตัวเลข GDP แบบพุทธได้ อาตมาลองแสลนดู

ที่พูดต่อไปนี้มันเกี่ยวพันทางเทวนิยมเยอะ 

ทำความเข้าใจเบื้องต้นกันก่อนว่า คำว่า “พระเจ้า”นั้น เราไม่ได้หมายถึง GOD ที่ชาวเทฺวะนิยมเคารพนับถือ กันอย่างสูงยิ่ง สำหรับ GOD หรือ“พระเจ้า”ของชาวเทฺวนิยมทั้งหลายที่บูชาเคารพนับถือนั้น เราก็ให้ความเคารพอยู่เช่นกัน เพราะ GOD อันหมายถึง“วิญญาณ”หรือ “พระเจ้า”หรือ“พระศาสดา”ที่ทรงคุณงามความดีแท้กันทุกพระองค์ เราย่อมเคารพพระผู้มีคุณธรรมอันสูงส่งไม่ว่าจะเป็นชาติเชื้อใดแน่นอน    

แต่“พระเจ้า”ในที่นี้ที่เรากำลังกล่าวถึงนี้ หมายถึง เรื่อง“เงินๆทองๆ” ที่เป็น  “วัตถุ”แท้ๆ ซึ่งคนไปหลงงมงายวุ่นวายเอาเป็นเอาตายอยู่ที่“เงินๆทองๆ”กัน โดยนับถือเงินทองเป็น GOD ยิ่งชีวิต

และความรู้ความเห็นที่อาตมาแสดงออกไปนี้ เป็นความรู้ของอาตมาที่ไม่ใช่แบบโลกียะที่อาตมามีน้อยนิดจริงๆ ซึ่งเป็นความเห็นเฉพาะของอาตมา ที่อาตมาเชื่อว่าเป็นแบบโลกุตระ จึงแน่นอนว่า มันย่อมผิดเพี้ยนไปจากผู้รู้เศรษฐศาสตร์ผู้มีครู มีอาจารย์ มีตำราเรียนมากันแน่ยิ่งกว่าแน่   

“เศรษฐศาสตร์” คือ “ภาวะแห่งความเป็นจริง” ที่เป็น “สัจธรรม” ทาง “จิตวิญญาณ” ซึ่งมันไม่ใช่แค่เรื่องของ “เงินๆทองๆ” ที่หลงสูงหลงมากไปด้วย “ตัวเลข” หรือนับกันแต่ “จำนวนของตัวเลขที่แข่งกันสูง แข่งกันมาก” เท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นคณะเศรษฐศาสตร์ในโลกก็รายงานกันแต่ตัวเลขเป็นสำคัญ 

มันต้องสำคัญกันที่“จิตวิญญาณ”จึงจะดีแท้ แต่ถ้าแม้น“จิตวิญญาณ”หลงเงินๆทองๆกันหนักหนา หนักหน้ากันอย่างที่เป็นๆกันอยู่ รับรองเด็ดขาดว่า เขาแก้ปัญหาเศรษฐกิจ“ไม่เสร็จ” ไม่“จบกิจ” 

ขอแวะหน่อยหนึ่งว่า ชาวอโศกนี้แก้ปัญหาเศรษฐกิจจบกิจแล้วแก้ปัญหาเศรษฐกิจเสร็จ มาสำรวจได้เลย เสร็จอย่างไร จบกิจอย่างไร มาเรียนรู้เอา โดยความหมายคำว่า เศรษฐศาสตร์หรือเศรษฐกิจของสังคม ชาวอโศกไม่มีปัญหาเรื่องเศรษฐศาสตร์เศรษฐกิจ ไม่มี

ยกตัวอย่างเช่น ชาวอโศกนี่ กู้เงินกันไม่ต้องเสียดอกเบี้ยเลย ในโลกเขาทำไม่ได้ เราไม่ได้ใช้คำว่ากู้ แต่เราใช้คำว่าเกื้อแล้วเงินที่เกื้อไป ไม่ได้ใช้คำว่าหนี้แต่เราใช้คำว่าเงินหนุน เงินที่อุดหนุนช่วยเหลือกัน 

อย่างปฐมอโศก กู้เงินจากกองกลางเอาไปซื้อที่ดิน 50 ล้าน ไม่ต้องเสีย ดอกเบี้ยสักบาท เอาเงินสดไปจ่ายด้วย เขาบอกมีด้วยหรือ จ่ายเงินสด เดี๋ยวนี้ไม่มี มีแต่เช็คเด้ง แถมเราก็บอกว่า มีก็กู้มาจากกองกลางไม่ใช่ของปฐมอโศกเองหรอก โดยไม่ต้องเสียดอกเบี้ย เขาก็ตาตั้งอีกมีด้วยหรือกู้เงินตั้ง 50 ล้านแล้วไม่เสียดอกเบี้ย เขาก็งงอีก เราก็บอกมี เออ.. โลกนี้ทุกวันนี้ยังมีอย่างนี้ด้วยหรือ นี่คือกลุ่มคนประหลาดของโลก เห็นไหม? แล้ว พวกเราเสแสร้งหรือเปล่า... ไม่ได้เสแสร้ง ทำด้วยความเข้าใจมีปัญญาบริสุทธิ์ เกื้อกูลกันช่วยเหลือเฟือฟายกัน  แบ่งกันกินแบ่งกันใช้ ทุกคนมีจิตวรรณะ 9 ที่อาตมา ภูมิใจมากเลยที่เอาธรรมะพระพุทธเจ้ามาเผยแพร่ให้พวกเราได้ศึกษาปฏิบัติกันมีผลสำเร็จถึงขั้นมีสาราณียธรรม 6 แล้ว พวกเราเกิดคุณธรรม มีวรรณะ 9 แค่นี้ อาตมา ก็ไม่รู้จะพูดยัง

เพราะมันวิปลาสหลงผิดไปแล้ว เขาไม่รู้ตัวกันเลยหรือว่า เขาหลงบูชานับถือ“วัตถุเงินทอง-ตัวเลข”ที่หลงจำนวนตัวเลข”กันหนักหนาสาหัส อันไม่ใช่
“วิญญาณ”หรือ“ธาตุรู้”หรือ“จิตใจ” หรือ“พระเจ้า”กันเลย

มาเจาะลึกวินิจฉัยกันให้ละเอียดๆดูทีรึ? ว่า อะไร? ตรงไหน? ที่มันหลงกำหนดหมายผิดๆเพี้ยนๆกันอยู่  จะได้รู้จัก รู้แจ้ง รู้จริง รู้จบใน“ความถูกต้องถ่องแท้ของความหลงผิดนั้น”กันเสียที 

อาตมาได้ข้อความต่อไปนี้ มาจาก“กูเกิ้ล”....

คำว่า GDP ย่อมาจาก Gross Domestic Product หรือแปลเป็นไทยว่า ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ แปลจากไทยเป็นไทยอีกที คือ การที่นับรายได้ที่เกิดขึ้นจากในประเทศเท่านั้น ไม่ว่าจะสัญชาติใดก็ตาม โดย GDP ประเทศไทย จะนับการคำนวณเฉพาะรายได้ที่เกิดขึ้นในไทยเท่านั้น แต่ถ้าเป็นคนไทย แล้วมีรายได้ที่ต่างประเทศ ไม่นับ อันนั้นเรียก GNP : Gross National Product ที่จะนับเฉพาะรายได้จากคนไทยเท่านั้น ไม่ว่าจะอยู่ประเทศใดในโลกนี้ก็ตาม

เขาแถมคำว่า GNP : Gross National Product มาให้อีกด้วยนะ! 

ยิ่งใช้คำว่า GNP : Gross National Product นั้นแหละยิ่งเน้นหมายเจาะลงไปที่“เฉพาะรายได้ที่เกิดขึ้นของตนเองในชาติตนเองแท้ๆเท่านั้น” มันก็ยิ่งชัดเจนว่า เศรษฐศาสตร์ของชาวเทฺวนิยมโลกียะไม่มี“โลกุตระ”

เศรษฐศาสตร์แบบพุทธที่เป็น“โลกุตรธรรม”นั้น แตกต่างจากเศรษฐศาสตร์ของชาวเทฺวนิยมโลกียะหรือแตกต่างจากเศรษฐศาสตร์ของชาว“ทุนนิยม”สากลทั่วไปที่มีนัยสำคัญลึกล้ำมาก 

แต่คนเห็นว่า“สุดโต่ง”เกินไป และเชื่อว่า ไม่มั่นคง ไม่ยั่งยืน ไม่เป็นประโยชน์ต่อคน ต่อสังคม ต่อโลก  

สากลคนทั่วไปเข้าใจกันตามที่ลอกมาจากที่ท่านผู้รู้ทางเศรษฐศาสตร์เทฺวนิยมแปลกันไว้ ดังที่ยกมาอ้างอิงไว้ข้างบนนั้น 

ถ้าพินิจเข้าไปให้เข้าถึงความหมายที่ตรงเนื้อหาแท้จริงแล้ว มันกลับเพี้ยนไปจากความเป็นจริงของเนื้อหาแท้จริงที่เป็นกันอยู่ ซึ่งมีนัยสำคัญอยู่อย่างยิ่งยวดทีเดียว   

เริ่มประเด็นที่ 1 นั่นคือ เศรษฐศาสตร์แบบโลกุตระของพุทธ ถ้าระบุลงไปว่า Domestic ที่แปลว่า ภายในประเทศ ก็จะ“ไม่นับ”เอา“ผลผลิต”ที่ขายได้รายได้จาก“ต่างประเทศ” หรือ“ไม่นับ”เอาที่คนไทยในต่างประเทศไปมีรายได้อยู่ในประเทศอื่นเขาแล้วส่งเข้ามาให้เราในประเทศ ปนเปกันหรอก เรา“ไม่นับ”รวมเอาที่เป็น“รายได้”ที่ได้จากภายนอกประเทศ อันไม่ใช่“รายได้”ที่ได้จาก“ผลผลิต”ที่ผลิตจาก“ภายในประเทศโดยเฉพาะเท่านั้น”มารวม

คำว่า “รายได้ที่เกิดภายในประเทศ”นั้น ต้องไม่รวมเอา“รายได้”ส่วนที่ได้จากต่างประเทศเข้ามารวมด้วยเลย ไม่ว่าจะเป็น“รายได้”จากสินค้าที่ไม่ใช่ผลผลิตของไทย หรือจากคนไทยที่ไปได้รายได้จากต่างประเทศเลย 

ก็ให้เอาเฉพาะที่เป็น“รายได้ภายในประเทศ”ที่ได้จาก“ผลผลิตภายในประเทศไทย และขายกันระหว่างคนไทยในประเทศไทยเท่านั้น” ที่นับเป็น“รายได้มวลรวมภายในประเทศ” คือ เอาของ“คนไทยที่ผลิตเองขายกันเองในประเทศไทยเอง เป็นรายได้“ทั้งเงิน ทั้งผลผลิตเฉพาะของคนไทยเองเท่านั้น”จริงๆ

“ความแตกต่าง”ของแนวคิดทาง“เศรษฐศาสตร์”ของทุนนิยม หรือที่ยังเป็นแบบ“โลกียะ”ทั่วไปในโลกสากลกับแบบ“โลกุตระ”ของ“พุทธ”ที่เป็น“บุญนิยม” มีเฉพาะของพุทธนั้นมีนัยสำคัญหลายประเด็น  

ตามประเด็นที่ 1 ที่สาธยายมานั้น ก็คือ ทั้งๆที่ท่านนักเศรษฐศาสตร์เทฺวนิยมกำหนดหมายว่า “รายได้มวลรวมที่เกิดขึ้นในประเทศเท่านั้น” แต่นักเศรษฐศาสตร์เทฺวนิยมไพล่ไปคิดเอา“รายได้”ซึ่ง“มันไม่ใช่รายได้มวลรวมที่เกิดขึ้นในประเทศเท่านั้น”ตามกำหนดหมายและพูดๆกันอยู่ทั่วไปเป็นสากลหรอกนะ!

ทว่ามันเป็น“รายได้มวลรวม”ที่บวกเอารายได้จากการขายผลผลิตหรือผลิตภัณฑ์ของตนเองที่ผลิตภายในประเทศของตนเองแท้ๆ เมื่อส่งออกไปขายแก่ต่างประเทศได้รายได้มา ก็เอา“รายได้”จากต่างประเทศมารวมกันกับทั้งที่เป็น“ผลผลิต”ขายในประเทศด้วย รวม“รายได้เข้าเป็นมวลรวม” มันก็รวมเป็น“รายได้”ที่ขาย“ผลผลิต”ได้ทั้งจากต่างประเทศ รวมกับ“รายได้”ทั้งที่ขายได้ในประเทศ มันเป็นการเหมารวมปนภายนอกกับภายในเป็น“มวลรวม”ทั้งหมดหนะซี!  

นั่นมันไม่ใช่“การขายผลิตผลหรือผลิตภัณฑ์ของตนเองในประเทศตนเองเท่านั้น”แท้จริงกันที่ไหน? มันยัง“ขี้ตู่”ไปผนวกเอา“ผลผลิต”ที่ขายให้ต่างประเทศ แล้วได้“รายได้”จากต่างประเทศ”แถมเข้ามาอยู่ดี

มันก็เป็น“รายได้มวลรวม”ที่ไปนับเอา“รายได้”จากที่ขาย“ผลผลิต”ออกไปให้แก่ต่างประเทศโน่นมา “รวมเป็นรายได้ปนเปเข้าไปด้วยอีก” แล้วหลงผิดนับว่า เป็น“รายได้มวลรวมเฉพาะภายในประเทศ”

...มันสำคัญผิดไปมั้ย? พินิจดูกันให้คมๆ แม่นๆ ชัดๆ กันเถิด

พินิจกันลึกๆชัดๆคมๆแม่นๆชัดๆแล้ว จะเห็นว่า ที่ว่า “รายได้มวลรวมในประเทศเท่านั้น” หรือจากภาษาที่ว่า Gross Domestic Product นี้ มันเป็น“รายได้มวลรวม”คือ Gross

 ที่ถูกต้องตรงตามความกำหนดหมายกันแล้วหรือไม่ใช่? มันเป็น“รายได้มวลรวม”ที่เกิดขึ้น“เฉพาะภายในประเทศเท่านั้น”จริงๆหรือ?

มันต้องเอา“รายได้ที่เกิดขึ้นจากการนับ “รายได้” อันได้ขายกันในประเทศ”เท่านั้นเป็น“มวลรวม”ตะหาก

ประเด็นที่ 1 นี้ จึงเป็นการหลงผิดในการขาย“ผลผลิต”ที่ควบรวม“รายได้”จากภายนอก ของ“ผลผลิต”ที่ส่งออกไปขายนอกต่างประเทศ และหรือนับเอาของคนไทยที่ไปได้“รายได้”อยู่นอกต่างประเทศแล้วส่งเงินเข้ามาให้คนไทยในประเทศไทย ว่า เป็น“รายได้มวลรวม”เฉพาะของไทยคนไทยภายในประเทศไทยเท่านั้น ว่าเป็นการขาย“ผลผลิตไทยกันเองภายในประเทศเท่านั้น” แต่หลงว่า“รายได้มวลรวมเฉพาะภายในประเทศ”  

ประเด็นที่ 2 คือ ความหลงเพี้ยนๆผิดๆ ที่มักจะวิปลาสไปหลงคิดเอา“ตัวเลข”กัน มากกว่าที่เจาะให้ลึกลงไปคิดเอา“เนื้องาน”หรือ“ผลผลิตที่เกิดจากการทำงานโดยตรงของคนผู้ทำงาน”เป็นสำคัญ

คนมักจะหลงผิดไปกำหนดหมายเอา“ตัวเลข”หรือ“จำนวนตัวเลข”มาเป็นเครื่องชี้ว่า เป็น“ความเจริญเนื้อแท้”ของคนกัน ไม่ว่าจะเป็นการแข่งดีทางค้าขายหรือธุรกิจ ไม่ว่าจะเป็นการแข่งขันของนักการเมืองหรือพรรคการเมืองซึ่งเป็นประชาธิปไตยที่หลงสำคัญกันที่“การเลือกตั้ง” ล้วนมุ่งมั่นหมายแข่งกันที่“ตัวเลข”

ไม่กำหนดหมายกันที่“การทำงานของตัวนักการเมือง”หรือกำหนดหมายกันที่“ผลงานของนักการเมืองทำจริง”มายืนยันเป็นเครื่องบ่งชี้ว่า เป็นความสำคัญยิ่งกว่า “การเลือกตั้ง” ที่แฝงไปด้วยเล่ห์กลสารพัด

ประเด็นที่ 3 นั้นคือ ความเป็น“โลกุตรธรรม”นี่แหละสำคัญมากยิ่ง ได้แก่   “ขาดทุนของเรา คือ กำไรของเรา” ประเด็นนี้เองที่ชาวเทฺวนิยมโลกียะเขายังทั้งไม่รู้จักรู้แจ้งรู้จริงในความลึกล้ำของความจริงนี้ ทั้งยังไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติกันอย่างภาคภูมิใจเต็มใจเป็นสุขใจจริงๆจังๆกันเลย

ชาวพุทธที่เจริญอาริยธรรมเป็น“โลกุตระ”กันได้สำเร็จจริงๆนั้น จะนับเอา“การขาดทุนของเรา” เป็น“ความเจริญพัฒนาก้าวหน้าของเรา” ด้วยความบริสุทธิ์ใจที่จริงใจด้วย“ปัญญา”อันยิ่ง ว่า ความเป็นผู้ประเสริฐแท้จริงนั้น คือ คนผู้เสียสละ ผู้ขาดทุนให้แก่ผู้อื่น ดี แพ้ผู้อื่นได้ แต่จะไม่ยอมเป็นผู้ผิด

แล้วยินดีเป็น“ผู้รับใช้ผู้อื่น-รับใช้สังคมประเทศชาติ หรือรับใช้โลก ที่ไม่ใช่ทาส หรือผู้รับจ้างเป็นอันขาด”  

ประเด็นที่ 4 ยิ่งชัดเจนแจ่มแจ้งที่สุดในความเป็น“โลกุตระ”ที่แตกต่างยิ่งใหญ่จากระบบ“ทุนนิยม”หรือแบบโลกียธรรม”สามัญของปุถุชน 

นั่นก็คือ ชาว“โลกุตระ”ผู้บรรลุอรหันต์แล้ว ไม่มีอารมณ์“สุข”กับ“การได้กำไร” และไม่อารมณ์ “ทุกข์” กับ“การขาดทุน”เลย หรือแม้แต่ผู้ยังไม่บรรลุอรหันต์ก็ตาม ที่“สัมมาทิฏฐิ”ดีแล้ว ก็จะ“ไม่ทุกข์”กับ“การขาดทุน” แต่กลับจะ“ยิ่งมีสุข”เกิดขึ้นบ้างในจิตของผู้ยังไม่บรรลุอรหันต์

ประเด็นที่ 5 นี้มันยากยิ่งมากๆเลยที่ชาวเทวนิยมโลกียะจะรู้จัก รู้แจ้ง รู้จริงกันได้ นั่นคือ เครื่องชี้บ่งความเจริญก้าวหน้าของชาวโลกุตระนั้น “ตัวเลข”ที่แจ้งผลรวมสรุปของ“รายได้การค้าขายแต่ละครั้งคราว แต่ละไตรมาส หรือแต่ละ 6 เดือน หรือแต่ละปี แต่ละ 5 ปี 10 ปี อะไรพวกนี้ “โลกุตระ”จะนับเอา“ตัวเลข”ที่น้อยลงๆ ถึงเจริญสุดคือ “0” แม้แต่จะ“0”ในสังคมของเราชาวโลกุตระ ก็ยังอยู่ได้ แม้แต่เราจะขาดทุนจนหมดตัว 0 อยู่สบาย มีชีวิตพออยู่พอกิน สบาย สงบ อบอุ่น อิ่มเอม เกษมใส ใจเกื้อกูล เพิ่มพูนการเสียสละ”อยู่ 

จึงนับเป็นเศรษฐกิจที่มีความเจริญก้าวหน้าแปลกประหลาดมหัศจรรย์ สำคัญยิ่งกว่าเศรษฐกิจที่ชาวทุนนิยมเขานับว่า เป็นความเจริญก้าวหน้าของเขาชาวโลกียะในโลกส่วนใหญ่

แม้ที่สุดเงิน“คงคลัง”ของชาวอโศกโลกุตระ ก็จะพยายามเหลือเก็บไว้ให้“น้อยที่สุด”เท่าที่จะสามารถทำการสะพัดให้ได้เร็วและออกไปมากที่สุด เท่าที่จะสามารถรักษาสภาพการอยู่ได้ในกระแสหมุนเวียนของสังคมในช่วงไม่ใกล้ไกลนัก โดยอ่านเอาจากสมาชิกของสังคมนั้นๆแต่ละสังคมว่า มี“ความสามารถ”กับ“ความขยัน”เป็นหลัก เป็นการประมาณประเมิน ประมาณ••••••••••••   

นี่คือ GDP ที่อาตมามีความรู้ตามประสาอาตมาที่ได้มาจากพระพุทธเจ้า ไม่ได้มาจากตำราเทวนิยมหรือไม่ได้มาจากตำราใดๆ แต่จะได้มาจากพระพุทธเจ้าโดยตรงตั้งแต่หลายชาติมาแล้วมาถึงชาตินี้ ก็มาพาชาวอโศกทำ สร้าง GDP แบบนี้ หรือมาทำเศรษฐศาสตร์แบบนี้ คนข้างนอกฟังแล้วก็บอกว่า โพธิรักษ์ทำอะไรจะรู้เรื่องหรือไม่ ไม่แน่ อาจจะรู้ก็ได้ 

ประเด็นนี้แหละ ประเด็นที่เขาฟังธรรมะของชาวอโศก เอาชัดๆ ฟังธรรมะจากอาตมา เขาฟังแล้ว หาว่า พูดอะไรว่ะโพธิรักษ์ บ้าหรือเปล่า? ไม่มีสุขไม่มีทุกข์ มีที่ไหนคนไม่มีสุขไม่มีทุกข์ 

ต้องมาจนกัน สบายกว่าไปรวย จะเป็นคนก้าวหน้า คนประเสริฐต้องมาจนกัน 

ประเด็นนี้ การพัฒนา การแก้ปัญหาเศรษฐกิจ โดยการเอาประเด็นว่าทุกคนรู้จักลดลง พอ แล้วจน ไม่ต้องไปรวย พูดกันให้ชัดๆเลยผู้บริหารประเทศ ทำความเข้าใจกับประชาชนเลย ให้เข้าใจว่า นี่คือการแก้ปัญหาเศรษฐกิจ เป็นหลักเศรษฐศาสตร์ของพระพุทธเจ้า จะสำเร็จผลเป็นวรรณ 9 เป็นคนคลาสสิค เป็นคนมีชั้นวรรณะที่เจริญ เป็นผู้เลี้ยงง่าย บำรุงง่าย เป็นคนกล้าจน มักน้อย เป็นคนใจพอ  เป็นคนขัดเกลาตนเอง  เป็นคนที่มีหลักเกณฑ์หลักการ การปฏิบัติพัฒนาตนให้เจริญทางกายวาจาใจได้ มีอาการที่น่าเลื่อมใส  มีกายกรรมก็น่าเลื่อมใส มีวจีกรรมก็น่าเลื่อมใส มโนกรรมก็น่าเลื่อมใส

เป็นผู้ไม่สะสม อปจยะ แต่เป็นคนเพียรพากเพียรขยันระดมความเพียร สำนวนของท่านมหาประยุทธ์หรือสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ท่านแปล วิริยารัมภะว่า การระดมความเพียร เป็นผู้ปรารภความเพียร ด้วยศัพท์ที่เขาแปล 

เพราะฉะนั้นคนที่มีวรรณะ 9 และทำให้สังคมจบด้วยสาราณียธรรม 6 อยู่กันยัง สาราณียธรรม 6 เมตตากายกรรม เมตตาวจีกรรม เมตตามโนกรรม อย่างชาวอโศกอยู่กันและก็มีรายได้ที่ได้มาโดยธรรม ใครก็ตามไม่ไปทุจริต ไม่เอาไปจากคนอื่นมาที่มันไม่งาม แล้วเอามารวมกันเป็นส่วนกลางลาภธัมมิกา  กินใช้ร่วมกัน แล้วก็ปฏิบัติตนไปด้วย ศีลสามัญตา ทิฏฐิสามัญตา  จึงเจริญๆอยู่อย่างนี้ 

นี่เป็นการพิสูจน์ธรรมะพระพุทธเจ้า แม้ในยุคนี้ก็มีคนเอามาปฏิบัติได้ มาเป็นคนจนได้ มาเป็นคนทำงานฟรีได้ เป็นคนไม่ต้องสะสม แต่ขยันสร้างสรรค์ แล้วก็กินใช้ตัวเอง กินใช้ไม่เปลืองไม่ผลาญ กินพออยู่พอกิน สบายวันๆไป ไม่ต้องกังวลเลยว่า ข้าวไม่มีกิน ดินไม่มีเดิน ตะวันไม่มีส่อง พี่น้องไม่มีเลย มีแต่พี่น้องไม่มีเสร็จ เห็ดไม่มีเก็บ ...​มี มีป่าที่มีเห็ดธรรมชาติหรือไม่ต้องธรรมชาติก็ปลูกเองเลย เพาะเองเลย กินเห็ดเพราะเราไม่กินเนื้ออยู่แล้วอย่างนี้เป็นต้น 

เพราะฉะนั้นชาวอโศก อาตมาถึงพูดอย่างโอหังเลยว่า ประสบผลสำเร็จทางเศรษฐกิจ แก้ปัญหาเสร็จ แก้ปัญหาจบกิจ ใช้คำว่า จบกิจเลย จบกิจนี่เขาใช้กับความเป็นอรหันต์ จริง เป็นเช่นนั้นจริงๆ 

นี่คือความ จะพูดว่าเมื่อกี้จะพูดว่า เป็นความยิ่งใหญ่ แต่ยิ่งใหญ่จริงๆ ความยิ่งใหญ่ของธรรมะพระพุทธเจ้า นี่คือความยิ่งใหญ่ของธรรมะพระพุทธเจ้า 

วันเวลาพิสูจน์มรรคผลคนโลกุตระ

พ่อครูว่า... ที่ทุกวันนี้พระพุทธเจ้าตรัสว่า “ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ โลกไม่ว่างจากพระอรหันต์” พวกเรานี้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ โดยจริงใจเลยแล้วก็เอาชีวิตจริงๆมาปฏิบัติ จนกระทั่งกลายเป็นสังคมหมู่ที่เป็นหมู่บ้าน ชุมชน มีศีลกันทั้งหมู่บ้าน และก็มีสมาธิเป็น สมาหิโต ไม่ใช่เป็นมิจฉาสมาธิแบบทางโลกเขา เพราะสมาธินี้ลืมตาสมาธิเกิดจิตตั้งมั่นเพราะได้เรียนลดกิเลส เลิกมาได้เป็นจิตตั้งมั่นตั้งแต่ 

1. โลกอบายเราก็เป็นสมาธิแล้ว จิตของเราก็ตั้งมั่นแล้ว เราไม่ไปวอแวอีกแล้ว 

2. โลกกาม หลายคนก็ไม่แล้ว สบาย มาอยู่รวมกับหมู่กับกลุ่ม มีพี่น้องเยอะ ที่เคยมีคู่ก็มาอยู่กันอย่างเป็นพี่ๆน้องๆอยู่ในนี้สบาย เคยมีคู่หมั้นก็หนีมาเลย อย่างฟ้ารัก เป็นต้น มีมาตั้งแต่เป็นหนุ่มๆสาวๆแน่ะ มีคู่รักคู่มันอะไรก็เลิกมา อย่างจริงใจแล้วก็อยู่มาจนกระทั่งเดือนนี้ อายุ 70 หรือยัง 

หมอฟ้ารัก...อายุของฟ้ารักเท่าพ่อครูลบ 20 

พ่อครูว่า... อาตมา 88 คุณก็ 68 มิน่ายังผมดำ แต่คนที่อายุมากแล้วเลย 60 70 อายุมากแล้วแต่ผมยังดำก็ยังมี 

อาตมาเอง อาตมาพูดถึงธรรมะพระพุทธเจ้าแล้ว พูดทีไรแล้วมัน สุขเช่นนี้ นี่หรือจะลืม อาตมามีแต่คนบอกให้พักบ้างพักบ้าง เดี๋ยวคนข้างๆก็บอกว่า พักหน่อยพักหน่อย เอ๊… อาตมาก็ไม่ได้แกล้ง ไม่ได้ทำเล่นๆนะ มันก็ไปสบายๆ นั่งทำไป 2-3 ชั่วโมง 

แต่ก่อนนี้อาตมาทำวันๆหนึ่ง 4 - 5 ชั่วโมง 6 ชั่วโมงก็นั่งต่อกันทำอยู่อย่างนั้น ไม่มีใครมาทวงเท่าไหร่ แต่เดี๋ยวนี้เขาบอกว่าอายุมากแล้ว เจียมแก่ ไม่เจียมสังขารไม่ถูก 

เพราะฉะนั้นอาตมาก็ยังมีพลัง ยังมีกะจิตกะใจที่จะพากเพียร ยังพยายามที่จะไม่ขยาย แต่มันก็ผุดขึ้นมาโผล่ขึ้นมาอีก ขยายขึ้นมาขยายนั่นขยายนี่ ดูซินี่ทำเป็นแอ๊ค ขยายเศรษฐศาสตร์แบบที่เรามีความรู้ตามพระพุทธเจ้า มาตีความขยาย ซึ่งแน่นอนก็พูดกันไม่รู้เรื่องกับชาวเทวนิยมที่เป็นดอกเตอร์ทางเศรษฐศาสตร์ที่มีตำราอ้างอิงกัน มันไม่เหมือนแน่นอน มันมีนัยยะสำคัญที่ไม่เหมือนประเด็น 1 2 3 4 5 ต่างกันไป เขาจะทำความรู้เรื่องหรือ ต้องมาขาดทุน ต้องมาทำงานฟรีนี่แหละคือความเจริญพัฒนาก้าวหน้า ต้องไม่เก็บเงินเป็นกอบเป็นกองเป็นก้อนอะไรมากมายสะพัดออกไป ที่จริงมันสอดคล้องกับเศรษฐศาสตร์ที่เขาต้องการแต่เขาทำไม่ได้แต่พวกเราทำสำเร็จก่อนแล้ว 

คนที่ไปรวยกัน มันก็สะสมทุนรอน ดีไม่ดีเอาไปออกดอกเอาไปออกปันผลซ้อนอีก นี่เป็นระบบที่ซับซ้อนหลอก แล้วก็ เอาเปรียบเอารัดกันซับซ้อนระบบทุนนิยมนี้ ขออภัยเถอะ เลวจริงๆ ถึงได้เรียกว่า ทุนนิยมสามานย์ 

พ่อครูว่า... วันนี้อาตมาแสดงธรรมที่นี่ พรุ่งนี้ก็ว่างอีกวัน แล้ววันมะรืนก็จะกลับเข้าไปราชธานีอโศกแล้ว 

สมณะเดินดิน... ฝ่ายการเงิน เขารายงานเรื่องตลาดอริยะที่เราจะจัดในเดือนเมษายน คิดว่า ยอดขาดทุนก็จะให้สูงขึ้นมาหน่อย เขาบอกว่าโชคดีที่พลังบุญจะเพิ่มให้ถึง 2 ล้าน ก็สงสัยว่าพลังบุญทำไมถึงเอาเงินตรงไหนมาได้ ก็ได้ข่าวว่าพลังบุญขายของไม่ดี ขาดทุนติดลบอะไรก็ เขาก็ชี้แจงว่าเพราะว่า เงินเดือน ยังมีก๊อก 2 เป็นเงินเดือนของพนักงานที่เราตั้งยอดตามอัตราของตลาด แล้วเงินตรงนี้ก็จะมีส่วนต่างเพราะแต่ละคนเอาเพียง 2,000 ถึง 3,000 มันจึงมีส่วนต่าง จึงมีก๊อก 2 เอามาให้ตลาดอาริยะขาดทุนไม่แพ้ตอนงานปีใหม่ 

ก็ทำให้เห็นว่า สิ่งเหล่านี้ก็สอดคล้องกับที่พ่อครูพยายามจะขยายเรื่องเศรษฐกิจเศรษฐศาสตร์โลกุตระ 

มองอีกมุมก็น่าใจหายว่าเงินน่าจะสต๊อกเอาไว้ เก็บเอาไว้แต่ก็เอาออกไปเกือบหมดเกือบหมด มันเป็นเศรษฐศาสตร์ที่จบกิจนะครับที่จะเข้าหาความสูญ

แล้วก็นึกถึงคำพูดที่ ศาสตราจารย์นายแพทย์อภิวัฒน์ที่เขาพูดถึงเรื่องมณีแดง ยาที่จะมาเพิ่มอายุขัยมนุษย์ เขาบอกว่าเงินเป็นสัตว์ร้ายที่พร้อมจะทำลายมนุษย์อยู่ตลอดเวลา เงินมีหน้าที่อย่างเดียวคือเป็นเครื่องมือของพระโพธิสัตว์ รู้สึกว่าเขาพูดออกมา มาขยายความให้พ่อครูนะครับ 

พ่อครูว่า... เป็นเครื่องมือโพธิสัตว์อย่างไร โพธิสัตว์ไม่ได้ไปวุ่นวายกับเรื่องเงินๆทองๆ 

สมณะเดินดิน... เครื่องมือให้โพธิสัตว์ประกาศเศรษฐศาสตร์โลกุตระครับ 

พ่อครูว่า... ไหนๆแล้วก็ไหนๆแล้ว เอาให้ถึง 20:00 น ก็แล้วกัน วันนี้วันสุดท้ายแล้วนะ พรุ่งนี้อยู่อีกวัน มีอะไรก็สะสางกัน จะไปเยี่ยมคนอายุเกินร้อย เดือนเมษายนก็ครบ 102 ปี โยมภิญญา เดี๋ยวพรุ่งนี้ ยังมีเวลาก็ได้ไปเยี่ยมหน่อย 

อาตมาเคยพูดกับพวกเรา เราอายุ 80 ขึ้นไปก็หลายผู้หลายคนแล้ว มาตั้งแต่อายุ 30 หรือ 20 กว่าก็มี 40 ก็มี เดี๋ยวนี้ 80 เข้าไปแล้ว คนละ 30 ปี 40 ปี 50 ปี อยู่ได้ยังไง พามากิน นี่สมัคร สุนทรเวช เขาก็ว่าเราแต่ก่อน ไอ้พวกนี้นี่มัน กินกล้วย 1 หวีใช้งานทั้งวัน นี่ก็พูดประชด นี่ก็ไปสวรรค์แล้วล่ะสมัคร สุนทรเวช เขาอยู่หมู่บ้านอยู่ตรงกันข้ามนี่ 

คนเราแต่ละคน อาตมาเห็นจริงที่สุดเลยว่า คนเรานี้พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ว่า กัมมัสโกมหิ กัมมทายาโท กัมมโยนิ กัมมพันธุ กัมมปฏิสรโณ แล้วอาตมาก็สรุปแล้วว่า กรรมนี่แหละคือ GOD คือพระเจ้าจริงๆ กรรมคือพระเจ้าตัวจริง 

กรรมของเราเอง เราฝึกฝนเรียนรู้การปฏิบัติกรรม ทำกรรมของเราจนกระทั่งสามารถที่จะทำกรรม จนบรรลุอรหันต์ จนบรรลุธรรมะโลกุตรธรรมขั้นอรหันต์ แล้วก็ทำตนเองอีก จะอยู่หรือจะไม่อยู่เป็นอมตะบุคคล เป็นคนระดับที่ 9 ในมูลสูตร 10 เป็นอมตบุคคล เป็นคนมีวิมุตแล้วก็เป็นอมตะบุคคล 

เป็นอมตะบุคคลก็คือ บุคคลที่จะตายก็ได้จะเกิดก็ได้ จัดการเองได้เลย ตายหลังจากการตายแล้วเรียกด้วยภาษาวิชาการว่า กายัสเภทรา ร่างแตก ปรัมมรณา หลังจากนั้นไปจะให้เป็นอะไรทำได้เอง จะให้เกิดอีกเวียนวนมาเกิดอีกก็ได้ อันนี้แหละในเถรวาทในทางพุทธศาสนาประเทศไทย เขาเป็นอุจเฉทิฏฐิ อรหันต์ตายแล้วต้อง 0 อรหันต์ตายแล้วเกิดอีกไม่ได้ เมื่ออาตมามาพูดว่าอรหันต์ตายแล้วเกิดอีกได้ยืนยันหลักฐานว่าอาตมาเป็นโพธิสัตว์ต่อเพราะเขาไม่เข้าใจเรื่องโพธิสัตว์เลย อาตมาเป็นผู้ที่ขยายความเรื่องโพธิสัตว์และก็ขอยืนยันว่าเป็นโพธิสัตว์เนื้อแท้ถูกต้องตรง 

มหายานทางด้านโน้นเขาทางญี่ปุ่น ทางจีนอะไรที่เขามีมหายาน ไม่ใช่เถรวาทที่เดียวเขาก็มีโพธิสัตว์ แต่โพธิสัตว์เขาก็เลอะเทอะอีกบานปลายเป็นโพธิสัตว์นิรันดร โพธิสัตว์มีอัตตา อะไรก็ไม่รู้เละเทะไปหมด  มันไม่ถูกต้อง กลับคำสอนของพระพุทธเจ้า 

เพราะฉะนั้นธรรมะของพระพุทธเจ้ามาถึงยุคนี้ที่อาตมายืนยันว่า ศาสนาพุทธ 2,500 ปี ยุคนี้มันเสื่อม แต่ อาตมาก็มากู้กลับได้ ที่อาตมาพูดนี้ไม่ได้อวดดี ไม่ได้อยากเบ่ง อยากข่มใครหรอก แต่ขอยืนยันว่า อาตมาพูดความจริง ทุกอย่างที่อาตมาพูดไปเป็นความจริงทั้งนั้น แม้แต่เป็นผู้ที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้แล้วว่าจะเป็น สยังอภิญญา เป็นผู้ที่รู้ได้ด้วยตนเอง มาอธิบายโลกนี้โลกหน้า มาต่อศาสนาในยุคนี้ ในสัมมาทิฏฐิ 10 ข้อที่ 10 คนฟังแล้วก็หมั่นไส้ คนที่เขาไม่เชื่อถือ  อาตมาพูดจะไปน่าหมั่นไส้อะไร อาตมาพูดตามคำสั่งพระพุทธเจ้า อ้างอิงหลักธรรม ไม่ได้พูดลอยๆพูดเลยไม่อ้างอิง ไม่ อิงหลักอิงธรรม แล้วก็พามาปฏิบัติศึกษาแล้วก็เกิดหลักฐานยืนยันอ้างอิงได้อีกอย่างที่อาตมายืนยัน 

ชาวอโศกมีอริยะ มีสมณะ 4 เหล่า เป็น โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี อรหันต์ กันจริงๆเพื่อที่จะยืนยันว่า ให้เขาเทียบดูว่า อรหันต์จริงกับอรหันต์เก๊ อาริยะจริง โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี อรหันต์ จริง กับ ของเขา เขาไม่สามารถแยกแยะแบ่งเกณฑ์ว่าเป็น โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี อรหันต์ เขาแบ่งไม่ได้ชัด เขาแยกจิตเจตสิกต่างๆ แยกรูปแยกนาม รูป 28 เอารูป 24 นาม 5 แม้แต่ สัญญา 10 เวทนา 108 เขาก็แยกภาษากันทางอภิธรรมเขาก็ท่องกันจ้อยๆ แต่เขาไม่ได้เข้าถึงสภาวะกัน แต่พวกเรานี้เข้าถึงสภาวะ เข้าใจ มโนปวิจาร 18 แยกเวทนา มโนปวิจาร 18 

อาตมาเคยยืนยันว่าผู้ปฏิบัติธรรมถ้าแยกเจตสิกของตัวเองเป็น เคหสิตะ แล้วก็ทำให้เป็นเนกขัมสิตะ แล้วก็ทำจิตให้เป็นเนกขัมมะ ออกจากกาม ออกจากปฏิฆะ. ออกจากกิเลส ออกไปได้ตามลำดับๆ ถ้าไม่รู้สภาวะจริงของอันนี้ ไม่มีทางบรรลุอรหันต์หรอก เอาแต่นั่งหลับตา หลับตา หลับตาดับก็ไปให้ก้นแตก ปึ๊ง บรรลุอรหันต์ก็น่าสงสาร ก็ไม่รู้หลักของศาสนาพระพุทธเจ้าเลยอย่างนี้เป็นต้น 

อาตมาพูดไปก็ต้องอ้างอิงความจริงบุคคลพาดพิงผู้นั้นผู้นี้บ้างนั่นแหละมันเป็นตัวอย่าง เป็นตัวอย่างที่ดี ที่ทำผิดทำไม่ดีทำไม่ถูก มันซ้อน เพราะมันมีของจริงก็จะได้อ่านง่ายยืนยันได้ ว่าอย่าไปทำเช่นนั้น 

เช่น อย่าไปนั่งหลับตา อันนี้ยากมากเลยเพราะมันหลงเชื่อฝังจิตฝังใจมานานว่า ฌาน ต้องนั่งหลับตาสมาธิต้องนั่งหลับตา ขอยืนยันว่า ฌาน ของพระพุทธเจ้าเป็นอจินไตย ฌานวิสัยเป็นอจินไตย ฌาน ไม่ต้องนั่งหลับตา ฌานของพระพุทธเจ้าเกิดจากจรณะ 15 ข้อที่ 11-15 

มี วิชชาเป็นยาดำ ต้องรู้ด้วยปัญญาตลอดสาย 

เพราะฉะนั้นที่อาตมาพูดถึงอยู่อย่างนี้พูดด้วยความมั่นใจ พูดได้อย่างที่เรียกว่าองอาจแกล้วกล้า ไม่ได้เงอะงะว่า มันจะถูกหรือเปล่ามันจะผิดพลาดไหมไม่มี วิจิกิจฉา ไม่มีข้องใจ ไม่มีสงวนเลยว่ามันจะผิดนะคือมันจะถูกเต็มที่หรือเปล่า อาตมาว่า ไอ้ที่ยังไม่ค่อยชัดตัวเองจริงๆเลยนี่นะ อาตมาจะยังไม่พูดออกมา จะบอกว่ามีไหม ก็มี แล้วอาตมาจะพูดออกมาทำไม ยังไม่มั่นใจตัวเองแล้วจะให้ผู้อื่นรู้ทำไมแม้จะได้ยินก็ไม่เห็นจำเป็นจะต้องไปพูดทำไม ก็เอาที่มันชัดๆที่มันมีอยู่เยอะแยะไปละเอียดลอออะไรก็ชัดก็เอาออกมา 

เพราะฉะนั้นคนที่ยังไม่มีภูมิถึงจริงๆ 

1.ฟังไม่รู้เรื่อง 

2. ฟังพอได้เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง แล้วก็ยังไม่ค่อยเชื่อ 

3. ฟังเข้าใจได้ ค่อยๆเข้าใจมาเรื่อยๆยิ่งขึ้นยิ่งขึ้น 

4.มาเลยใช่แล้ว ไม่ไปไหนอีกแล้ว ใครเคยพูดอย่างนี้บ้างไม่ไปไหนอีกแล้ว เจออโศกแล้วไม่ไปไหนอีกแล้ว ใครเคยพูดอย่างนี้บ้าง 

บางคนก็แก่แล้วจะไปไหนอีกอย่างโยมกรุณานี่เท่าไหร่แล้วปีนี้อายุ 

_โยมกรุณา..คาใจว่า คนที่เขาเอาการแต่งงานไปในโบสถ์นี่ร้ายกาจยิ่งกว่านั่งหลับตาอีก 

พ่อครูว่า... อาตมาเคยท้วงแล้ว พระทำอย่างนั้นเป็นอาบัติสังฆาทิเสส แนะนำให้ชายหญิงเป็นผัวเมียกัน สังฆาทิเสสนะ อาบัติสังฆาทิเสสนะรองจากปาราชิก อาตมาท้วงไปแล้วจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม ก็อ้างอิงหลักธรรมอาตมาอ้างอิงตามหลักธรรมวินัย 

คุณเองคุณชัดเจนเบื่อหน่ายชีวิตแล้วแต่เขาไม่เข้าใจ แม้แต่เป็นพระเป็นเจ้าเป็นระดับนั้น แล้วจะเอาเข้ามาจัดการทำงานให้แต่งงานกันอยู่ในโบสถ์ ของศาสนาพุทธนั้น จะร่วมกันทำสังฆาทิเสสอาตมาก็ท้วงไปแล้วเขาจะแจ้งทำกันอยู่ก็เรื่องของเขาอาตมาก็ไม่รู้ก็เห็นใจก็มันไม่รู้ 

พ่อครูว่า... อาตมาถามว่าอายุเท่าไหร่ ไม่ได้ถามว่าไปไหนมา 3 วา 2 ศอก 

_แม่ชีกรุณา… อายุ 93 ปีแล้ว ถามพ่อท่านตรงนี้เลยอกจะแตก 

พ่อครูว่า... ก็อย่าไปยึดมั่นถือมั่นคนทางเขาทำอย่างนั้น คือมันไปยึดมั่นคนอื่นเขาประพฤติ อาตมาเคยพูดแรงๆ หยาบๆเลย ทำไม ส.ใส่เกือก ไปยุ่งอะไรกรรมใครกรรมมัน เขาทำก็คิดว่าเออ มันก็ประพฤติเขา กัมมัสโกมหิ กัมมทายาโท กัมมโยนิ กัมมพันธุ กัมมปฏิสรโณ เขาทำก็เป็นกรรมของเขา เราไม่ได้ทำกรรมกับเขา เพราะฉะนั้นเราก็อย่าไปยุ่งกับเขาอย่าไปแส่

เป็นแต่เพียงว่ารู้ว่าเขาทำเช่นนี้ กรรมเช่นนี้เขาทำเช่นนี้ไม่ควรนะ เราสามารถที่จะแนะนำกันได้ เตือนกันได้ บอกกันได้อย่างที่อาตมาบังอาจ จะใช้คำนี้ก็ได้บังอาจจะเตือนเขาแนะนำเขา พูดไป 

ที่จริงอาตมา เราชาวอโศกนี้เป็นนานาสังวาสกับเถรสมาคม ตามวินัยของพระพุทธเจ้านั้น ค้านกันได้ แย้งกันได้ ตำหนิกันได้ ปฏิกโกสนา

_แม่ชีกรุณา...สมเด็จ 2 องค์นี้มันรู้ดีกว่าพระพุทธเจ้าอีก 

พ่อครูว่า... ให้กินบุคแล็กระบายออกมา อย่าไปกินสลอดล่ะ สงสัยจะหูตึง ก็อย่างนี้แหละอายุมากขึ้นก็อย่างนี้ อาตมานี่พูดมากพูดซ้ำพูดวนรำคาญบ้างหรือเปล่า โยมว่า.. ไม่  จริงหรือเปล่า? จริง..ธรรมดาคนพูดซ้ำน พูดบ่น ทำไมไม่เบื่อ ไม่รำคาญเล่า 

_ทพ.ฟ้ารักว่า...มันเป็นสัจจะ 

พ่อครูว่า... ไม่หลงยึดผิดหรือ อาตมาก็ว่าอาตมาพยายามอยู่นะ ทำสิ่งที่มันไม่ได้ซ้ำซากจนเกินไป แต่ธรรมะพระพุทธเจ้าซ้ำซาก ไปอ่านพระไตรปิฎกเถอะ รับรองคุณไม่อ่านข้ามให้มันรู้ไป ใครอ่านพระไตรปิฎกไม่ทนอ่านทุกตัวอักษรเรียงไปหรอก มันต้องมีวนแล้วท่านขยันซ้ำจริงๆ บางทีซ้ำตรัสอย่างนี้ขึ้นแล้ว 10 ข้อท่านก็ซ้ำ 10 ข้อนั่นแหละท่านก็ขยายเพิ่มนิดหนึ่ง บางทีคำเดียว บางทีวลีเดียวบางทีประโยคเดียว ขยายไปละเอียดจริงๆโอ้โห…สุดยอดจริงๆเลย 

_แซมดินว่า...ของพ่อท่านไม่เบื่อเพราะพ่อท่านจะร้อยเรียงใหม่ มาประกอบใหม่ เพิ่มเติมขึ้น 

พ่อครูว่า... เข้าใจอย่างนั้นแล้วได้อย่างนั้นจริงก็ดีแล้วล่ะอาตมาก็เจตนาให้เป็นอย่างนั้นแหละ ไม่ได้หมายความว่าสอนไปทุกวันนี้ วนอยู่ที่เก่าไม่มีอะไรต่ออีกแล้ว อาตมาว่ายังมีอะไรละเอียดๆที่เป็นอานิสงส์ในการฟังธรรม 5 ประการอยู่นะ 

ทวนซิ 5 ประการมีอะไรบ้าง 

1.ได้ฟังสิ่งที่ไม่เคยได้ยินได้ 

2. เข้าใจชัดขึ้น 

3. หายสงสัย 

4. ทิฐิถูกตรงขึ้น 

5. จิตผ่องใส จิตเลื่อมใสขึ้น 

เป็นอานิสงส์ 5 ประการจริงๆเพราะว่าธรรมะพุทธเจ้าละเอียดขึ้น และอาตมาก็ว่าอาตมายังอธิบายละเอียดขึ้นได้ อาตมาว่าอย่างนั้นนะ 

แต่คนที่เขาภูมิไม่ถึงนั้น เขาไม่ได้  เขาจับไม่ติด ต้องใช้ศัพท์คำว่าเขาจับไม่ติดแล้ว มันไปไกลหรือมันพ้นจากภูมิของเขา พ้นสิ่งที่เขาจะรู้ตาม เอาง่ายๆ 

โทรทัศน์ออก โทรทัศน์ของเราช่องนี้ รีรันอาตมาก็วันหนึ่งไม่รู้กี่เที่ยว ทุกวัน   แสดงสดบ้าง บางวันไม่ได้แสดงสดแต่รีรันวันละ 2-3 เที่ยว เพราะ 1 วันมีตั้ง เอากลางวันก็ได้ 12 ชั่วโมง อาตมาเทศน์ อาตมาบรรยายนี่ ไม่ได้มีโฆษณา  ไม่ได้เหมือนที่อื่นเขาเลย ช่องอื่นๆเขา ไอ้ที่สำคัญที่สุดก็คือ ไม่ได้เรี่ยไรเลย ไม่เหมือนช่องอื่น ช่องธรรมะเหมือนกันแต่เขาเรี่ยไรทุกช่อง เว้นช่องบุญนิยมช่องเดียว ไม่มีเรี่ยไร 

_แม่ชีกรุณา… สายหลับตาก็บอกว่าลืมตาเห็นแล้วนี่มันจะสงบได้ไง 

พ่อครูว่า... โยมนี่บอกว่า สายหลับตาก็บอกว่าลืมตาเห็นโน่นเห็นนี่แล้วมันจะสงบได้ไง นี่แหละคือประเด็นยิ่งใหญ่ นี่คือความสงบ 2 ประการ สงบของพระพุทธเจ้านั้นคือสงบลืมตา ไม่ใช่สงบหลับตา อาตมาเคยอธิบายแล้ว ความเคลื่อนไหว เขาไปเอาความสงบหมายถึงความเคลื่อนไหว สงบของเขาคือ จิตก็ไม่เคลื่อนไหวก็หยุดนิ่งนี่คือความสงบของเขา แต่ของพระพุทธเจ้านั้นจิตยิ่งคล่องแคล่วยิ่งว่องไวเป็น จิตปาคุญญตา ยืนยันหลักฐานอ้างอิงพระบาลีเลย คำของพระพุทธเจ้าเลย 

ผู้ที่สงบนั้นคือกิเลสตัวเหตุทำให้มันไม่สงบนั้น ตายหรือออกจากจิต จึงเหลือแต่จิตที่ แคล่วคล่องว่องไว ปราดเปรียว เป็นลิงเลยทั้งกายกรรมวจีกรรม มโนกรรมเป็นประธาน อาตมาว่า อาตมาเป็นคนสงบ แคล่วคล่องว่องไว ปราดเปรียว 

เพราะฉะนั้นคนจะเข้าใจความสงบ 2 ประการ โลกุตระกับกับโลกียะไม่ได้ง่ายๆ ในปัญญา 8 ข้อที่ 3

คนเขาบอกความสงบอย่างหนึ่งคือพวกที่มีฌาน มีสมาธิที่นั่งหลับตา ไม่เคลื่อนไหวกาย ไม่เคลื่อนไหววจี ไม่เคลื่อนไหวจิต ให้จิตมันนิ่งๆตามต้องการให้จิตมันหยุดคิดหยุดทำได้ ไม่มี วิญญัติ ไม่มีการเคลื่อนไหว 

มันไม่สงบเพราะกิเลสออกจากจิตบริสุทธิ์แล้วจิตก็ แคล่วคล่อง กายก็คล่องแคล่ว จิตปาคุญญตา กายปาคุญญตา 

พ่อครูว่า... จบ สาธุ 

ที่มา ที่ไป

GDP แบบพุทธสุดจบกิจ รายการปรับทุกข์ ปลุกธรรม ครั้งที่ 14 ที่สันติอโศก วันจันทร์ที่ 13 มีนาคม 2566 แรม 7 ค่ำเดือน 4 ปีเถาะ

เวลาบันทึก 14 มีนาคม 2566 ( 06:11:55 )

รายละเอียด

660315 การเมืองและเศรษฐกิจแบบโลกุตระ พรรคสัมมาธิปไตย พุทธศาสนาตามภูมิ ราชธานีอโศก https://www.boonniyom.net/53011.html 

ดาวโหลดเอกสารที่                                                                                                          

https://docs.google.com/document/d/1MBtJbD5cW-emQM1OCES0YHsFo3LmE5eeZbuVxw_uT6s/edit?usp=sharing                              

ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/1ASflEAZ4rlIKixff7Zq5PXfYxLMuKiG_/view?usp=share_link 

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/iHEzHtmZTjQ 

และ https://fb.watch/jhvjQtlXcD/ 

สมณะฟ้าไท... 

พ่อครูสมัครแล้วและเชิญชาวอโศกสมัครพรรคสัมมาธิปไตย

ถ้าเราได้ติดตามฟังธรรมะจากพระครูสิ่งที่พ่อครูเน้นสิ่งหนึ่งคือให้ลืมตาปฏิบัติธรรม 2 เน้นย้ำเรื่องทำกสิกรรม เช้าอโศกต้องลงจากหอคอยงาช้างลงมาคลุกคลีกับกสิกรรมให้เกิดผลผลิตให้เต็มให้ทั่วโลกไปเลย ให้เขาได้กินฟรี 

ประเด็นที่ 3 คือเรื่องการเมือง ตอนนี้ชาวอโศกก็มีพรรคใหม่ชื่อพรรคสัมมาธิปไตย ได้จดทะเบียนเป็นพรรคการเมืองเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ก็เป็นหน้าที่ของพวกเราที่จะไปสมัครเป็นสมาชิก เขาบอกว่า สมณะ สิกขมาตุ ก็สมัครได้ พ่อครูก็สมัครแล้ว 

พ่อครูว่า... อาตมาสมัครแล้วสมาชิกพรรคสัมมาธิปไตย 

สมณะฟ้าไท... ไม่รู้สมัครเป็น number one หรือเปล่า 

พ่อครูว่า... ไม่ใช่ Number One อาตมาลำดับที่ 88 แล้วก็ พรรคนี่ ที่เขาบอกมาว่า พรรคได้รับอนุมัติเป็น นายทะเบียนพรรคการเมืองมีความเห็นชอบของคณะกรรมการการเลือกตั้งให้ จดทะเบียนพรรคสัมมาธิปไตย และได้ส่งไปลงประกาศในราชกิจจานุเบกษาแล้ว ดูเหมือนจัดอยู่ในลำดับสุดท้ายพอดี แล้วก็อยู่ในลำดับที่ 88 วันที่อนุมัติให้ก็วันที่ 8 มีนาคม ก็เป็นเรื่องที่บังเอิญ เราก็ไม่ได้ไปจัดสรร มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็ถือได้ว่า พรรคสัมมาธิปไตยได้รับการจดทะเบียนเป็นพรรคการเมืองโดยชอบด้วยกฎหมายเรียบร้อยแล้ว พรรค 87 เป็นพรรค ที่รับจดทะเบียนคือพรรครวมใจไทย 

เขาก็มีกิจการกิจกรรมอะไรต่างๆที่ตามกฎหมายนะตามกฎระเบียบ พวกเราชาวอโศก ที่จริงแล้วนี่นะ ถ้ามีความรู้เพิ่มเติม ในหลักเกณฑ์หลักการพวกนี้ เมื่อเรามีพรรคสัมมาธิปไตย ขออภัยที่อาตมาใช้คำว่าเมื่อชาวอโศกมี คือ มันเป็นชาวอโศกเราจริงๆ ที่ไปเป็นกลุ่มคน ที่เรียกดูภาษาวิชาการ พรรค เป็นกลุ่มคนไปจดทะเบียนเป็นกลุ่มหรือเป็นพรรคในทางการเมือง ตามกฎหมายตามหลักเกณฑ์ของกฎหมายสังคมประชาธิปไตยเมืองไทยแล้ว 

เราห้ามไม่ได้หรอกว่า คนจะมีพรรคมีพวกอย่างพวกแดง อย่างพวกเพื่อไทยที่เขาชอบทักษิณ ความเห็น ความคิด แนวคิดอย่างไรก็แล้วแต่ แบบ ทักษิณ แน่นอนเขาก็แสดงออกหาพรรคหาพวกช่วยกัน มันก็ช่วยกันธรรมดานี่เป็น กฎเกณฑ์หรือเป็นหลักธรรมชาติของมนุษยชาติ เพราะฉะนั้นชาวอโศกเราก็มีนัยยะอย่างนั้นเหมือนกัน เขาก็ทำกันเปิดเผย แต่ที่จริงมันไม่ได้ผิดอะไร มันเป็นธรรมดาธรรมชาติของสังคมที่ทำอะไรเป็นหลักเกณฑ์ด้วย เป็นอิสรเสรีภาพของมนุษย์ทุกคนด้วย ที่จะมีสิทธิ์แสดงความเห็นว่าเราชอบอันนี้ เราไม่เห็นด้วย อย่างนี้แสดงสิทธิที่ไม่ผิดกฎหมาย 

แต่ที่อาตมาพูดไปนี้ อาตมาไม่ได้อยู่ในเถรสมาคม อาตมาไม่ได้อยู่ในกฎเกณฑ์ของเถรสมาคม อาตมาก็เป็นนักบวชเป็นสมณพราหมณ์ ที่เป็นนานาสังวาสกับมหาเถรสมาคม แน่นอนอาตมาไม่มีกฎเกณฑ์ ตามที่มหาเถรสมาคมเขากำกับ จะเรียกว่าบังคับก็คือบังคับ นักบวชของเขาเป็นอย่างนั้น แต่เขาไม่มีสิทธิ์จะมาบังคับนักบวชพวกเราพวกชาวอโศกนี้ได้ อาตมาก็ถือว่าเป็นอิสรเสรีภาพที่อาตมามีสิทธิที่จะทำได้ ที่จะพูดกับชาวอโศก ให้ได้รับประโยชน์อันนี้ 

เพื่อที่จะทำให้ความเห็นหรือความรู้หรือแนวคิด ของพรรคสัมมาธิปไตยที่เราเห็นด้วยกัน เห็นสอดคล้องกัน เป็นแนวเดียวกันที่เราเรียกกันว่า แนวสัมมา 

เพราะฉะนั้นจะเป็นสัมมาทิฏฐิ สัมมามรรค สัมมาผล หรือ สัมมาประพฤติ สัมมาปฏิบัติก็ตาม มันก็ต้องสอดคล้องส่งเสริมกันไป ก็แสดงออกมาตามความ บริสุทธิ์ใจ อิสรเสรีภาพ เป็นประชาธิปไตยที่สมบูรณ์แบบนะ 

ก็อาตมาจึงเห็นว่า เออ ก็น่าจะบอกกันชาวอโศก ซึ่งเราไม่ได้คิดจะเอาไปแข่ง เราไม่ได้คิดจะเข้าไปแย่งตำแหน่งหน้าที่ เราไม่ได้คิด แม้แต่จะสมัคร ส.ส.นี่ เราก็ไม่ได้คิดจะสมัคร ส.ส. เพื่อที่จะเป็นส.ส.เข้าไปในสภา ในทางกฎหมายเขากำหนดว่า พรรคการเมืองทุกพรรคต้องส่ง แต่ก่อนนี้ก็ไม่มีกฎหมายนี้ อาตมารู้มา เมื่อเป็นพรรคการเมือง ต้องส่งเลือกตั้ง ส.ส. 2 สมัย 2 ครั้งได้ ถ้าไม่ส่งครั้งหนึ่งได้ เกิน 2 ครั้งไม่ได้ ยุบพรรคเลย แต่ก่อนนะ เท่าที่อาตมาจำได้ แต่เดี๋ยวนี้จะเป็นอย่างนั้นอยู่หรือไม่ อาตมาก็ไม่ได้ ติดตามเรื่องของการเมืองนี้ เท่าไหร่ 

แต่ทีนี้เราเอง ชาวอโศกเราจะมีพรรคการเมือง อาตมาก็ว่าน่าจะส่งเสริมกัน ให้แสดงแนวคิดที่เรามีแนวคิดโลกุตระ แนวคิดตามพระพุทธเจ้าเท่าที่เราเข้าใจ เท่าที่เราเชื่อถือ ตามสิทธิมนุษยชน เราก็น่าจะต้องช่วยกัน ส่งเสริมกันบอกแจ้ง 

ที่สำคัญก็คือบอกแจ้งกันให้รู้ เราก็จะได้พัฒนาแนวคิด ที่เป็นโลกุตระ แนวคิดที่เราเชื่อว่าเป็นของพระพุทธเจ้าว่ามันดีนะ มันเป็นประโยชน์ต่อสังคมต่อมนุษยชาติ มันเป็นอีกก้าวหนึ่งที่ชาวอโศกเราพัฒนาตนเองขึ้นมา ร่วมกับ สังคมประเทศเขา ไม่ได้ดูดายหรือว่าไม่ได้ปล่อยปละละเลยอะไร อย่างที่เราทำมาก่อน ถึงกาละนี้ ถึงกาละที่ควรแล้ว เราก็ถือโอกาสมันก็ดำเนินมาบรรจบ ครบกรรมกิริยาการเมืองที่เป็นมา เราก็ทำเต็มที่ 

นี่ ภาพเขาเอามาบอก เป็นภาพที่อาตมาไปสมัครเป็นสมาชิกพรรคสัมมาธิปไตย เขาจะต้องเอารูปไปติดไว้ในใบสมัคร อาตมาก็ต้องทำตามกฎหมาย ตามกฎเกณฑ์กฎหมายเขาเราก็ต้องทำ 

เพราะฉะนั้นจะเป็นเรื่องประหลาด จะเป็นเรื่องแปลกๆในสังคมที่เกิดขึ้นใหม่ มันมีอะไรใหม่เกิดขึ้นมา คนเขาจะด่า คนเขาจะว่า ผู้ที่เขาอคติหรือผู้ที่เขายึดถือ แต่คนที่เขาเห็นว่า เอ๊..ทำอะไรแปลกๆนะองค์นี้ พระรูปนี้ หรือเขาไม่เรียกพระ เขาจะเรียกอะไรก็แล้วแต่ สมณะรูปนี้ ตามกฎหมายเขาก็เรียกเราถูกต้องแล้ว เป็นสมณะพราหมณ์ สมณะพราหมณ์รูปนี้อย่างไร ทำอะไร เขาก็อาจจะมองไป 

ก็ไม่มีปัญหาอะไรเป็นจุดสำคัญของสังคมมนุษยชาติ มันเป็นการพัฒนาหรือว่าเป็นการ ปหายะ เป็นการเสื่อม มันเป็นความเสื่อมที่ทำนี้มันเป็นความเสื่อม หรือเป็นความเจริญของสังคมประเทศชาติ  ของมวลมนุษยชาติ ก็ดูกันไปนะ 

เรื่องพรรคสัมมาธิปไตย

เมื่อวันที่ 4 มีนาคม 2566 นายทะเบียนพรรคการเมือง โดยความเห็นชอบของ คณะกรรมการการเลือกตั้ง ได้รับจดทะเบียนจัดตั้งพรรคสัมมาธิปไตย และได้ส่งไปลงประกาศใน ราชกิจจานุเบกษาด้วยแล้ว

ถือได้ว่า พรรคสัมมาธิปไตย ได้รับการจดทะเบียนพรรคการเมือง โดยชอบด้วย กฎหมายเรียบร้อยแล้ว

เพื่อให้พรรคสัมมาธิปไตย สามารถดําเนินกิจการทางการเมืองโดยชอบด้วยกฎหมาย จึงขอชี้แจงญาติธรรมและผู้สนใจ ดังนี้

ข้อ 1. ภายใน 1 ปี พรรคสัมมาธิปไตย จะต้องมีสมาชิกพรรคไม่น้อยกว่า 5,000 คน (ห้าพันคน) และต้องเพิ่มจํานวนสมาชิกพรรค ให้มีจํานวนไม่น้อยกว่า 10,000 คน (หนึ่งหมื่น คน) ภายใน 4 ปี

ข้อ 2. ภายใน 1 ปี พรรคสัมมาธิปไตย ต้องดําเนินการให้มีสาขาพรรค อย่างน้อย ภาคละหนึ่งสาขา มี 4 ภาค ประกอบด้วย ภาคกลาง ภาคเหนือ ภาคใต้ และภาคอีสาน โดยสาขา พรรคการเมืองแต่ละสาขาต้องมีสมาชิกที่มีภูมิลําเนาอยู่ในเขตพื้นที่ที่รับผิดชอบของสาขานั้น

ตั้งแต่ 500 คน (ห้าร้อยคน) ขึ้นไป

ข้อ 3 จัดให้มีการประชุมใหญ่ของพรรคสัมมาธิปไตย ภายในเดือนเมษายน ของทุกปี ข้อ 4 ผู้สมัครเป็นสมาชิกพรรคสัมมาธิปไตย ต้องชําระค่าบํารุงพรรค ตามกฎหมาย คือ เป็นสมาชิกหนึ่งปี 100 บาท (หนึ่งร้อยบาท) หรือเป็นสมาชิกตลอดชีพ 2,000 บาท (สองพันบาท) พร้อมหลักฐาน ดังนี้ 1) สําเนาบัตรประชาชน 2) สําเนาทะเบียนบ้าน 3) รูปถ่าย ขนาด 1 นิ้ว 1 รูป (กรณีไม่มีรูปภาพ บริการถ่ายรูปฟรี)

1 คุณสมบัติสมาชิกพรรค ดังนี้ 1) อายุ 18 ปีขึ้นไป 2) ลดละเลิกอบายมุข

3) ไม่มีข้อห้ามตามที่กฎหมายกําหนด

กรณี การส่งสมาชิกพรรคสัมมาธิปไตย ลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทน ราษฎร ต้องเข้าหลักเกณฑ์ ดังนี้

1. ต้องมีสาขาพรรคสัมมาธิปไตย พร้อมแล้ว 4 ภาค

2. ต้องมีตัวแทนพรรคการเมืองประจําจังหวัดอย่างน้อยสามจังหวัด มีสมาชิก

ไม่น้อยกว่า จังหวัดละ 100 คน (หนึ่งร้อยคน)

3. การสรรหาผู้ลงสมัครรับเลือกตั้ง ต้องผ่านการพิจารณาของสมาชิกพรรคฯ จาก การประชุมใหญ่ของพรรคสัมมาธิปไตย (กรณี ไม่ส่งผู้สมัครติดต่อกัน 2 สมัยเลือกตั้ง หรือ ไม่เกิน 4 ปี จะสิ้นสภาพของพรรค)

*สนใจสมัครเป็นสมาชิกพรรคสัมมาธิปไตย ติดต่อได้ที่ ชุมชนชาวอโศกหรือแพทย์วิถีธรรม ภาคกลาง : ทนายรินไท 089-554-7104, แรงผา 083-408-5577, ดั่งทรายฟ้า 081- 208-2211, อุ่นไอธรรม 063-836-4938

ภาคอีสาน : มั่นแม่น 086-402-7199, ดินดอน 093-071-4264,

เอมอร (ขวัญดินไพร) 086-328-6440, ภูเพียรธรรม 194-191-2496 แพรลายไม้ 088-554-4239, เพ็ญแสงฟ้า 064-832-5381 ภาคเหนือ : สุเมธ พรหมรักษา 084-047-8626, มั่นศีลขวัญ 081-885-8572

ภาคใต้ : รวม (ดีทุกแดน) 089-772-9870, ฟางฝน 089-853-7162

นาบุญ 0994644059

พ่อครูว่า... มาบอกอะไรต่ออะไรไปแล้ว ผู้ที่มีกะจิตกะใจให้ความร่วมมือสนใจจะสมัครเป็นพักสัมมาทธิปไตยไม่ว่าจะเป็นชาวอโศกหรือคนข้างนอก ก็ตามมีคุณสมบัติตามที่ว่าแล้ว ว่าจะต้องเป็นผู้ที่ อายุ 18 ปีขึ้นไป พยายามลดละเลิกอบายมุข ไม่มีข้อห้ามตามกฎหมายกำหนด สนใจสมัครสมาชิก 

_หมอเขียว... มีพี่น้องทางบ้านฝากถามคำถามมา 2 คำถาม 

1 พักสัมมาทธิปไตยลงสมัครเลือกตั้ง จะไม่ลดคะแนนลงตู่หรือ 

2 ทำไมนักธรรมะจึงต้องมาทำการเมือง 

พ่อครูว่า... คำถามที่ 1 ก็อิสระเสรีภาพของประชาชน จัดตั้้งพรรคขึ้นมา เจตนาก็ไม่ได้ไปลดคะแนนลุงตู่ ก็เพราะว่า เราไม่แข่งใคร แต่เราทำกับประชาชน เราก็มีอิสรเสรีภาพที่จะทำ เพราะฉะนั้นถ้าคุณจะไปเล่นพรรคเล่นพวกกันมีเชิงคิดเล่นพรรคเล่นพวก มันก็ไม่ใช่ประชาธิปไตยแล้ว 

เพราะฉะนั้นเราทำโดยสิทธิเสรีภาพของเราที่ทำตามอิสระชน สามารถที่จะทำ ไม่ได้ผิดกฎหมายทำได้ เราก็ทำ แม้ว่า พอรู้กันโดยปริยายว่าเราก็ส่งเสริมลุงตู่ ถ้าตั้งพรรคขึ้นมามันก็จะไปลดคะแนนลงจากทางโน้น 

จะลดหรือจะเพิ่ม คุณคิดคุณตัดสินเองได้อย่างไง ว่า พรรคนี้ เกิดขึ้นแล้วจะมีบทบาทอย่างไร จะมีพฤติกรรมอย่างไร จะแสดงออกไปในสังคมอย่างไร แล้วประชาชนเขารับจากการแสดงออกของพรรคสัมมาธิปไตยนี้ มันจะไปช่วยคะแนนให้ลุงตู่หรือมันจะไปลด คุณตัดสินได้ยังไง 

สมณะฟ้าไท... เขาพูดถึงการเลือกตั้ง ถ้าพรรคสัมมาธิปไตยสมัครลงเลือกตั้งก็จะแบ่งแข่งกับพรรคลุงตู่ 

พ่อครูว่า... ก็ไม่ได้แข่งนี่ ก็สมัครตามกฎเกณฑ์ของสังคม 

สมณะฟ้าไท... ก็แล้วแต่คนจะเลือกหรือไม่เลือก 

พ่อครูว่า... มันก็เป็นเรื่องของประชาธิปไตยที่แท้จริง 

สมณะฟ้าไท... ซึ่งถ้าเราชาวอโศกจะไปเลือกพรรคลุงตู่ก็ได้ 

พ่อครูว่า... ไม่มีปัญหา เราไม่ได้ไปกำหนดกฎเกณฑ์หรือบัญชาการสร้างอิทธิพลครอบงำใครอย่างนั้นอยู่แล้ว เราไม่ทำอยู่แล้วอิสรเสรีภาพ ชาวอโศกเราจะไปเลือกพรรคหรือเลือกลุงตู่ การเมืองของไทยนี้เขาเลือกพรรคกัน แล้ว ส.ส.ของพรรคก็ไปเลือกนายกเลือกอะไรกันอีกทีนึง เพราะฉะนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรนี่ 

ถ้าจะคิดอีกทีแล้วมันกลับจะส่งเสริมกันด้วยซ้ำ เพราะว่าก็รู้กันโดยปริยายว่าเราไม่ได้ไปแข่งที่จะไปเป็นนายก แล้วเราก็มีเชิงส่งเสริมนายกตู่อยู่แล้ว แล้วมันจะไปมีปัญหาอะไร 

หินไท...สมัยนี้ไม่น่าจะส่งทันครับ 

พ่อครูว่า... ส่งทันหรือไม่ทันก็ไม่น่าจะมีปัญหาใหญ่เลย ส่งไม่ทันไม่เป็นไรมันมี 2 สมัย ส่งสมัยนี้ไม่ได้ สมัยหน้าก็ต้องส่ง จะทัน หรือไม่ ทำไมจะไม่ทัน เงินสมัครไม่มี เอาน่า คงพอได้

นี่เรื่องของพฤติการณ์ของชาวอโศก เกี่ยวกับสังคมประเทศ เป็นประเทศประชาธิปไตยที่เขาจะเรียกกันว่าการเมือง แล้วคนที่เขามีอคติมีความนึกคิดอยู่ว่า การเมืองกับพวกธรรมะต้องไม่เข้าไปร่วมกันอันนี้ก็พูดกันนักหนาแล้วว่าไม่จริงผิด คนที่มีความคิดเห็นและทำอย่างนั้นเป็นคนที่ทำลายประเทศชาติเลย การเมืองไม่ให้เข้าธรรมะไปยุ่งนั้นเลอะเลย 

พรรคการเมืองนักการเมืองต้องให้ธรรมะเข้าไปช่วย หรือยิ่งเป็นนักการเมืองที่สนใจธรรมะร่วมกับธรรมะอย่างเป็นหนึ่งเดียวกันเลยพากเพียรปฏิบัติตนให้เจริญในทางธรรมะด้วย เป็นอรหันต์เลย เป็นอนาคามี เป็นสกิทาคามี เป็นโสดาบันก็ยิ่งดีสิ ดีกว่าปล่อยให้ปุถุชนไปปู้ยี่ปู้ยำอย่างประเทศชาติอยู่ทำไม ใช่ไหม นี่คือสัจจะที่จริง ก็ค่อยๆทำไป จะมีคนค่อยๆเข้าใจ 

พฤติการณ์ของโลกุตรธรรมพฤติการณ์ของมนุษย์ที่มีโลกุตรธรรม มันจะไม่เหมือนกับพฤติการณ์ของมนุษย์ชาวโลกียะที่เขาทำกันอยู่ ที่เขาประพฤติกันอยู่ พฤติการณ์ที่เป็นเขาจะไม่เหมือนแน่ เพราะฉะนั้นมันจะมีอะไรเกิดขึ้นมาก็ใหม่ๆแปลก 

ตั้งแต่อาตมาพามาทำนั้นมันใหม่มันแปลก แต่จนเขาเห็นว่าผิดเพราะมันไม่เหมือนเขา จนนานมาจนวันนี้แล้ว เอ๊ะ มันผิดหรือมันถูก โพธิรักษ์นำพา คนก็ชักหยุด หยุดที่จะคิด ว่าผิดไปเลยนี่ลงไปแล้วได้เรื่อง แต่แน่นอนไม่หมด จำนวนมากยังเห็นว่ายังไม่ใช่ ยังอะไรต่ออะไรอีกเยอะ ยังไม่ยอมรับนับถือว่า นี่เป็นผู้ที่จะมาแสดงธรรม นำธรรมะพระพุทธเจ้ามายังไม่ แต่ไม่มีปัญหา 

เพราะผู้ที่เห็นและเป็นมวล อย่างถูกต้องตามธรรมซึ่งเรายืนยันว่าเป็นมวลที่ประพฤติจนกระทั่งเกิด สาราณียธรรม 6 มีวรรณะ 9 มีหลักเกณฑ์อะไรต่างๆนานาเอาอ้างอิงของธรรมะพระพุทธเจ้าเลย ยืนยันได้ มีที่อ้างมีที่อิง มีหลักฐาน หลักฐานพระไตรปิฎกตรง พวกนี้เขาก็พูดไม่ออกแล้ว นี่คือความจริงเพราะฉะนั้นก็พิสูจน์กันไปเรื่อยๆ 

ทีนี้ก็เอา sms ดู 

SMS วันที่ 13 มี.ค. 2566

อ่านทุกข์ออกนี่คือหัวใจของศาสนาพุทธ

_สว่างแสง ขวัญดาว  · น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ ชีวิตลูกมีความทุกข์มาก ครั้นเมื่อมาปฏิบัติธรรมกับพ่อครูเกือบ 3 ปีมานี้ ทุกอย่างในครอบครัวเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี

ที่พ่อครูเคยบอกว่า ลูกๆใช้คำกับพ่อครูว่า"ที่เคารพอย่างสูงบ้าง ที่เคารพอย่างสูงยิ่งบ้าง ที่เคารพสุดเศียร สุดเกล้าบ้างฯลฯ" ลูกมีความเห็นว่า ที่พ่อครูมาสอนให้ลูกๆ ลดกิเลสได้นั้นมีค่ามากเกินกว่าที่จะหาคำใดๆมาสื่อสารได้ ลูกอยากถามตรงๆว่า 

ทุกข์ที่คนทั้งโลกประสพกันอยู่นี้ หากไม่มาปฏิบัติธรรมของพระพุทธเจ้า ตามที่พ่อครูพาทำแล้ว พวกเขาจะมีทางพ้นทุกข์จริง หรือจะมีทางอื่นอีกหรือคะ น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

พ่อครูว่า... คุณสว่างแสงปฏิบัติมาเกือบ 3 ปี สามารถมองเห็นทุกข์ อ่านทุกข์ออก นี่คือหัวใจของศาสนาพระพุทธเจ้า ผู้ที่เห็นทุกข์ด้วยตัวเองว่าอันนี้คือทุกข์ พระพุทธเจ้าตรัสว่า ผู้เห็นทุกข์นั้นคือเป็นอาริยะ เพราะผู้เห็นทุกข์อาริยะ 

แต่คำว่าทุกข์โลกีย์กับทุกข์อริยสัจ ทุกข์ที่เป็นโลกีย์เป็นทุกข์ที่เป็นอริยะปลอม อาริยะเก๊ เขาเห็นกันอยู่ มันคนละอย่างกัน มันลึกซึ้งมากตรงที่ว่า ทุกข์นั้นเกิดที่ไหน เกิดที่สมอง  เกิดที่หัว  เกิดที่มือ เกิดที่แขน เกิดที่ปาก ทุกข์เกิดที่ไหน ทุกข์เกิดที่ใจ เราเรียนรู้ใจหรือเรียนรู้จิตวิญญาณ แล้วเจตสิกที่เจาะเข้าไปจริงๆอาการทุกข์มันอยู่ที่ไหน​ อยู่ที่เวทนา

ชาวอโศกเราเรียนเจาะลึกเข้าไปถึงจิต ถึงขั้นเวทนา แล้วอ่านอาการทุกข์จากเวทนาได้ นี้ต่างหากที่มันต่างจากที่เขาเรียนกัน​ โดยเฉพาะเทวนิยมไม่รู้จักเรื่องเวทนา เวทนา 108 เป็นต้น มันละเอียดชัดเจนเลย แบ่งแยก เคหสิตะ มโนปวิจาร 18 แบ่งแยกได้ เอากิเลสออกได้เรียกว่าได้ธรรมะ รู้จัก มโนปวิจาร 18 อีกหมวดหนึ่ง ที่เป็นคฤหัสถ์เป็นผู้ที่ไม่ใช่อาริยะ แม้จะเป็นชาวพุทธก็ตาม แยกอ่านจิตในจิต อ่านกายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิต ธรรมในธรรม อ่านไม่ออกแยกแยะไม่ออก มีธัมมวิจัย กิเลสกาม กิเลสปฏิฆะ มันมีอาการเมื่อผัสสะและเกิดเวทนาแล้วสามารถที่จะวิจัยวิจารณ์แยกเอาตัวการเอา ปฏิฆะออกได้ กำจัดกามกับกำจัดปฏิฆะได้ 

ซึ่งเป็นเรื่องปรมัตถธรรม เขาเรียนรู้จริงกันที่ไหน แม้แต่ทางเถรสมาคมไปนั่งหลับตากันอย่างใหญ่ แม้แต่เรียนเปรียญ 9 เรียนดอกเตอร์ ได้แต่บัญญัติภาษา ได้แต่ตำแหน่งหน้าที่กันไป เขาได้ประพฤติปฏิบัติกันเข้าไปถึงปรมัตถธรรมอย่างที่กล่าวนี้ที่ไหนกัน ขออภัยที่พาดพิง อาตมาพูดสัจจะ ความจริง ที่อาตมาเชื่อมั่นว่าเป็นจริงตามที่อาตมาพูด ถูกผิดอาตมาก็ต้องรับผิดชอบ แต่อาตมาเชื่อว่าอาตมาพูดถูกต้อง 

เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ คุณสว่างแสงพูดว่า สามารถที่จะพูดได้เพราะเคยมีทุกข์มาเก่า มาคบกับเรา 2 ปีกว่า 3 ปี ฟังธรรมและเรียนรู้ได้ว่าลดความทุกข์ได้ จึงเห็นว่าการลดความทุกข์นี้เป็นคุณค่ามาก เพราะฉะนั้นการที่คนเขารู้จักคุณค่า แล้วเขาเรียกอาตมาว่า ให้ความเคารพว่าอย่างสูงสุดเศียรสุดเกล้า อะไรพวกนี้ มันก็เป็นความจริงใจของเขา ที่เขารู้สึกและเขาอยากจะให้ อาตมาจะไปขอร้องอยากให้เรียกหรือ..อาตมาไม่ได้อยากให้เรียกเลยนะ  ถ้าจะว่าจริงๆ ถ้าอาตมามีกิเลสอาตมาก็จะเหนียม มาเรียกกันขนาดนี้  สุดเศียรสุดเกล้าอะไรอย่างนี้ อาตมาก็จะเหนียม แต่อาตมาไม่มีกิเลสอุทธัจจะ กิเลสมังกุอะไร อาตมาไม่มีจริงๆ 

อันนี้ผู้ที่ศึกษาธรรมะที่มีภูมิปัญญาจริงจะเข้าใจดีเลยว่า คนที่ไม่มีอุทธัจจะแล้ว คนที่ไม่มี มังกุ ภาษาวิชาการแปลว่า ความเก้อเขิน ความเก้อยาก ความดุ๊กดิ๊กๆ อยู่ในใจ มีความเขินๆเก้อๆ เขามาเรียกเรายกย่องสูง อาตมาไม่มีกิเลสที่ใครๆมี ที่เมื่อวานอาตมาเอาพรหมชาลสูตรมาอ่าน พระพุทธเจ้าบอกว่าใครมาชมเราก็อย่าไปฟูใจ เหลิงใจ ตำหนิก็ไม่เป็นไร

คนตำหนิอาตมาเยอะแยะ อาตมาก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ไม่ใช่หน้าด้าน ก็พูดไปอยู่ ตำหนิก็ฟังเขา เขาก็ตำหนิผิด ตำหนิถูก เขาตำหนิผิดอาตมาก็แก้ไป พระพุทธเจ้าให้แก้ไขนะถ้าเขาตำหนิผิด ถ้าเขาตำหนิถูกเราก็ยอมรับสิ อย่างนี้เป็นต้น อาตมาไม่ได้ปฏิบัติผิดจากคำสอนพระพุทธเจ้าสักอย่าง 

ชาวอโศกเรามีเศรษฐกิจโลกุตระหนึ่งเดียวในโลก

_สื่อฟ้าศิลป์ ภูวนาถ  · ผู้น้อยเข้าใจถูกไหมหนอถ้าเปรียบว่า? รายได้ GDP เศรษฐศาสตร์โลกียะธรรมทำให้ปุถุชนเป็นทุกข์ด้วยพึ่งพาสังคมทุนนิยม

โลกภายนอกเป็นหลัก ไม่จีรัง อันผันผวนวิกฤติปรวนแปร ศก.ไม่แน่นอนฯ! รายได้ GNP เศรษฐศาสตร์โลกุตระธรรมให้อาริยะชนพ้นทุกข์ด้วยตนพึ่งตน พึ่งพิงชุมชนนิยมสังคมภายในเป็นแก่นเที่ยงแท้ ศก.คนจนพอเพียงพึ่ง พากันรอดไปด้วยกันได้แน่นอนแม้วิกฤติศก.โลกไม่จีรังฯ สาธุ

ที่มา ที่ไป

พ่อครูแสดงธรรมรายการพุทธศาสนาตามภูมิ การเมืองและเศรษฐกิจแบบโลกุตระ พรรคสัมมาธิปไตย วันพุธที่ 15 มีนาคม 2566 ที่บวรราชธานีอโศก

เวลาบันทึก 15 มีนาคม 2566 ( 21:20:57 )

รายละเอียด

660317 GDPแบบพุทธที่ต่างจากนักเศรษฐศาสตร์เทฺวนิยม พุทธศาสนาตามภูมิ ราชธานีอโศก  https://www.boonniyom.net/53009.html 

ดาวโหลดเอกสารที่ https://docs.google.com/document/d/1bIyQ516KXEzOCOx6-bmkfHCERYXTDRS4/edit?usp=sharing&ouid=101958567431106342434&rtpof=true&sd=true                                                                                                                ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/1c5SJSimW9-JDTDUfQa4VaK0b07vo-GcH/view?usp=share_link 

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/JKXGHNeWtQY 

และ https://fb.watch/jk87bdx-Rn/ 

สมณะเดินดิน... วันนี้วันศุกร์ที่ 17 มีนาคม 2566 ที่บวรราชธานีอโศก แรม 14 ค่ำเดือน 4 ปีเถาะ อาตมาก็แว๊บไปถึงงานปลุกเสก ซึ่งอยู่ต้นเดือนเมษายนในวันที่ 5 สรุปแล้วเหลืออีกไม่ถึง 20 วัน เราจะเข้างานแล้ว แต่ก็ดี ในงานพุทธาภิเษกที่ผ่านมา เหมือนเป็นการสัมมนาภายในของพวกเรา มีอะไรที่จะทำให้พวกเราสมบูรณ์ หน่วยงานองค์กรอะไรที่ต้องแก้ไขทำให้เกิดการพัฒนาขึ้น ก็ได้เอาเรื่องราวต่างๆนาๆขึ้นมารวบรวมเรียบเรียง ก็มีการเปลี่ยนแปลงในหลายๆด้านด้วยกัน 

เรื่องหนึ่งที่ถือว่าเป็นเรื่องที่ฟังแล้วก็ได้ข้อสรุปตรงกันว่า เป็นเรื่องที่ชาวอโศกจะต้องยกมาตรฐานการผลิต ฐานผลิต ฐานแปรรูปต่างๆนานา ต้องทำให้เข้ามาตรฐานสากลมากขึ้น เราก็จะต้องให้ความร่วมมือกับทาง อ.ย. ซึ่งเขาก็ให้ความช่วยเหลือเราทุกอย่าง ส่งเจ้าหน้าที่มาให้คำแนะนำโดยตรง ต้องขอบคุณเจ้าหน้าที่ของรัฐที่เขาอยากให้เราเข้าสู่มาตรฐานสากล เพราะหมู่บ้านของเรามีคนมาศึกษาดูงาน น่าจะเป็นตัวอย่างให้ชุมชนและคนที่มาศึกษาดูงาน ต้องขอบคุณเจ้าหน้าที่ของรัฐเขาด้วย พวกเราเองก็จะได้มีการปรับปรุงพัฒนาให้ดียิ่งขึ้น รู้สึกทำแล้วมีแต่ดีไม่มีเสีย มีแต่เจริญก้าวหน้า 

ทางบ้านราชฯหลายอย่างก็ต้องเปลี่ยนแปลง ฐานงานที่อยู่กันมานานก็ยอมเปลี่ยนแปลงปรับปรุง เหมือนกับคู้แขนเข้าเหยียดแขนออก คิดแค่ 2 นาทีก็ยอมเปลี่ยนแปลงแล้ว 

_ป๋องว่า...เป็นธุดงควัตรข้อที่ 12 จะอยู่ตรงไหนก็ได้แล้วแต่หมู่จะจัดให้ 

สมณะเดินดิน... พวกเราเป็นเหมือนสายธุดงค์ ธุดงค์พ่อครูบอกว่าไม่ใช่ต้องไปเดินในป่าในดง แต่อยู่ในบ้านในเมืองนี่แหละ เรามีข้อปฏิบัติที่เคร่งครัด เป็นต้นว่า เราไม่ใช้เงินใช้ทอง ฉันอาหารวันละ 1 มื้อพวกนี้ ยิ่งได้ข้อที่ทำงานตรงไหนก็ได้อยู่ตรงไหนก็ได้แล้วแต่หมู่จะจัดให้ เป็นธุดงควัตรข้อที่ 12 ใครทำได้ถือว่าเคร่งมาก เป็นความเจริญก้าวหน้าอย่างมากๆทีเดียว ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้ แต่พวกเราก็เป็นไปได้ สามารถเปลี่ยนแปลงได้อย่างรวดเร็ว 

เมื่อไปสันติอโศก พ่อครูไปเยี่ยมอุบาสิกาเย็นฟ้า (เดิมชื่ออภิญญา) อายุถึง 102 ปี ซึ่งก็น่าอัศจรรย์ จากคนที่ไม่ค่อยจะพูดกลับพูดได้เยอะเลยหรือเป็นเพราะพ่อครูไปเยี่ยมเลยเกิดพลังพิเศษ คนดูแลบอกว่า บางช่วงก็จำอะไรไม่ค่อยได้ แต่วันนั้นก็ค่อยๆจำได้ จำท่านแสนดินได้ก่อน คุยไปคุยมาค่อยจำท่านติกขะได้ แต่ว่า ลูกเขาไม่ค่อยอยากให้ดูโทรทัศน์เลย เพราะดูโทรทัศน์แล้วเขาจะไม่นอนเลย เพราะใจจะพุ่งมาอยู่ที่บ้านราชอย่างเดียวเลย แม้อายุ 102 ปี แต่จิตวิญญาณก็พุ่งมาอยู่กับหมู่กลุ่ม พุ่งอยู่กับพ่อครู เห็นพลังวิญญาณที่มีแรง จนลูกคิดว่าการดูโทรทัศน์ บุญนิยมทีวีจะเป็นอุปสรรคต่อแม่ เห็นคติภพที่ว่า ใจอยู่กับหมู่กลุ่มตลอด

แต่ก่อนนี้เคยเห็นตอนอายุ 50 ถึง 60 ก็ป่วยกระเสาะกระแส ดูแล้วไม่น่าอายุยืนได้เลย แต่พลังศรัทธาทำให้อยู่ได้ถึง 102 ปีแล้ว นี่เป็นสิ่งหนึ่งที่บอกถึง ความมั่นคง ความแน่วแน่ ไม่ถดถอย มันเป็นตัวทำให้ชีวิตมุ่งมั่น อยู่ต่อไป แต่ก็น่าเสียดาย ที่ไม่สามารถมาอยู่กับพวกเราได้ 

พวกเราก็ตอนนี้มีพรรคการเมือง เดี๋ยวจะมีหัวหน้าพรรคขึ้นมา จะมีเรื่องราวอะไรต่อไปมากขึ้นเรื่อยๆ ใครที่นิ่งอยู่กับที่มีโอกาสหลุดออกจากหมู่นะ พ่อครูพาไปกลับรถด่วนขบวนสุดท้ายที่จะมาเก็บชาวบุญนิยมเดินทางไปต่อ 

วันนี้ได้โอกาสที่พวกเราจะได้ตั้งใจฟังสัจจะโลกุตระกัน ขออาราธนาพ่อครูครับ 

พ่อครูว่า... เจริญธรรมทุกคน 

SMS วันที่ 15-16 มี.ค. 2566

_เมตตา โพธิสุทธิ์  · กราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพบูชายิ่งค่ะ เมื่อวันพุธพ่อครูเพิ่งเดินทางมาถึงเช้านี้ ตอนเย็นก็เทศน์เลย สุดดดด.....ยอดดดด.... ม๊ากกก..ค่ะ

_อารยา ศรีไพโรจน์  · ข้อกำหนดการเป็นสมาชิกพรรคสัมมาธิปไตย ต้องเป็นคนที่กินมังวิรัติด้วยใช่หรือไม่ค่ะ

พ่อครูว่า...เอ๊ ไม่นะ ไม่มีกำหนด เป็นแต่เพียงว่าไม่มีอบายมุข ไม่ได้บังคับให้มาถือศีล 5 ก็ไม่ถึงอย่างนั้นหรอก มีแค่ว่า คุยๆกันบ้างว่า แค่ไม่มีอบายมุข อบายมุขก็ตามความหมายของพวกเรา คนนอกมาสมัครก็คงจะสัมภาษณ์บ้าง อบายมุขก็ถามไถ่ดู เป็นไง สูบฝิ่นบ้างไหม กัญชาลองเล่นบ้างไหมหรืออะไรก็แล้วแต่ ก็ต้องถามอบายมุขต่างๆ เล่นหุ้น เล่นแชร์ได้แค่ไหน ก็เลียบๆเคียงๆดู ถ้าเห็นว่า คุณยังเป็นอย่างนั้นอยู่ พวกเราก็คงจะลำบากอะไรก็ว่ากันไป ก็ฉลาดกัน เจ้าหน้าที่จบด็อกเตอร์กันเยอะแยะ 

_บุญญากร พัฒนสัตถาพร · ถ้าต้องการให้นายกลุงตู่เป็นนายกฯอีกรอบ บัตรสองใบต้องกา ทั้งพรรครวมไทยสร้างชาติ กา ผู้สมัครของพรรคแบบเขตด้วย ครับ

_คอยใคร   · กราบเคารพพ่อครูครับ เมื่อวันจันทร์ผมได้ไปสันติอโศกเพื่อฟังพ่อครูเทศน์ช่วงเย็น ผมจึงรีบทำงานให้เสร็จอย่างไวแล้วรีบเดินทางไปถึงสันติอโศกช่วงสี่โมงเย็นเพราะกลัวไปช้ารถจะยิ่งติดเยอะครับ พอไปถึงผมก็นั่งรอแถวๆซุ้มป้ายสันติอโศกซอยร้านขายอาหารเจครับ นั่งรอสักพักก็เห็นอาปะท่านหนึ่ง(ผมไม่ได้ถามชื่ออาปะ) ยกกระถางต้นไม้เดินข้ามไปข้ามมา ผมจึงถามอาปะว่า ให้ผมช่วยยกไหมครับ อาปะก็ให้ช่วยยกไปวางฝั่งตรงข้าม บอกว่าวางตรงไหนก็ได้ อาปะส่งกระถางมาสามใบ ผมก็ไปวางให้จนครบ

สักพักอาปะก็มายืนคุยด้วยถามที่มาที่ไปของผมและเล่าที่มาที่ไปของอาปะ พอคุยกับอาปะ ผมจึงเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์อีกแล้วครับ อาปะถามจะไปบ้านราชเพื่ออะไร ผมก็ตอบไปว่าจะไปช่วยทำงานครับ อาปะก็บอกว่าอย่าคิดว่าไปช่วยทำงานสิ มันยิ่งใหญ่เกินไป คิดว่าไปปฎิบัติบัตธรรมจะดีกว่า แล้วก่อนอื่นให้มาลองเข้าค่ายที่สันติก่อน มาลองนอนต่างที่ เจอคนที่ไม่รู้จัก ว่าเราจะอยู่ได้ไหม กินได้ไหม ทิ้งคนข้างหลังได้ไหม เพราะเราพร้อมที่จะโดนดึงไปทางโลกียะมากกว่าโลกุตระ ถ้ายังก้าวไปข้างหน้าไม่ได้ โอกาสที่จะโดนดึงกลับหลังมันมีมากกว่า ซึ่งมันพร้อมที่จะถอยหลังอยู่แล้ว

พอผมได้ฟังเช่นนั้นก็กระตุกจิตโลกุตระผมขึ้นมาอีกครั้ง เพราะช่วงหลังผมเองก็รู้สึกว่า ผมถอยหลังกลับไปจริงๆครับ การมาสันติเพื่อฟังธรรมพ่อครู ครั้งนี้มันเกินความคาดหมายที่ตั้งไว้มากครับ ได้พบอรหันต์ตัวเป็นๆ ได้พบพระโพธิสัตว์ตัวเป็นๆ บุญอย่างยิ่งครับ นานๆ ผมส่งแมสเสทมาที ขอเล่าเพียงเท่านี้ก่อนครับ 

กราบขอบพระคุณพ่อครูครับ

_กิตติมา เอกมาไพศาล : ถ้าพ่อครูไม่เทศน์เกี่ยวกับเรื่องการเมืองและมีพฤติกรรมเป็นรูปธรรมให้เห็น และมีการทำสืบเนื่องมา ซึ่งเห็นได้จากการที่อาจารย์หมอเขียวรับเป็นหัวหอกในการทำพรรคสไตล์บุญนิยม แต่ก่อนไม่ค่อยได้สนใจเรื่องการเมืองเท่าไร (แต่ก็ออกมาต้านระบอบทักษิณอยู่ค่ะ) แต่ก็ต้องมาสนใจเพราะพ่อครูเทศน์จนลูกรู้สึกว่าต้องมาสนใจมากๆล่ะ ถ้าไม่สำคัญพ่อครูคงไม่แสดงบทบาทชัดเจนเช่นนี้ มันน่าสนใจที่จะเห็นชาวโลกุตระทำการเมืองเจ้าค่ะ ลูกจะเรียนรู้การเมืองจากพ่อครู ถึงแม้จะยังไม่ค่อยอิน แต่ก็สมัครเป็นสมาชิกพรรคแล้วค่ะ เช่นเดียวกับการทำกสิกรรม ก็ได้รับสัมมาทิฏฐิจากพ่อครูจนเปลี่ยนพฤติกรรมตัวเอง กราบขอบพระคุณที่ให้ปัญญาเจ้าค่ะ

พ่อครูว่า...ดีเข้าใจอะไรมากขึ้นก็เปลี่ยนแปลงอะไรได้มากขึ้น เรียนรู้ธรรมะให้รู้ว่า เราจะพัฒนาไปอย่างนี้อย่างนี้ มันก็จะได้เปลี่ยนแปลงตัวเอง ไม่งั้นมันก็จะไปตามยถากรรมตามกิเลส ถ้ามันสนุกมันได้เกิดขึ้นอะไรอย่างนั้นอย่างนี้มันก็ไปเรื่อย ตอนนี้อะไรให้ได้คิด ยิ่งเป็นธรรมะหรือว่าเป็นการเจริญที่แท้จริงของความเป็นมนุษย์ มันก็ได้อะไรเพิ่มขึ้น 

_มยุรี ชั่งภู่  · กราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพยิ่งค่ะ วันนี้ได้ไปสมัครเป็นสมาชิกพรรคสัมมาธิปไตยที่สันติอโศก มีความยินดีอย่างยิ่งค่ะ

_สาน สีสกุล  · กราบนมัสการด้วยความเคารพครับ ไปร่วมงาน พุทธา ภิเษก ที่ปฐมอโศก ได้รับหนังสือแจกฟรี เงาฟ้าที่ท่าน้ำ อ่านแล้วชอบมาก เป็นหนังสือที่มีคุณค่าน่าอ่าน ขอบพระคุณคณะผู้เขียนผู้จัดพิมพ์ครับ

จะสมัครเป็นสมาชิกพรรคสัมมาธิปไตยไม่จำเป็นจะต้องกินมังสวิรัติ 

_ช่อทิพ หนูทอง  ·เคยสมัครพรรคเพื่อฟ้าดิน โมฆะไปแล้วใช่ไหมคะ?

พ่อครูว่า...ใช่ หมายความว่ามันสูญไปแล้วเพราะว่ามันยุบไปแล้วมันเลิกไปแล้ว อันนี้มันเป็นพรรคตั้งขึ้นใหม่ เพราะฉะนั้นก็เริ่มกัน 

ก็ขอเสริมอีกนะว่า พวกเรานี่ คนมาสนใจทางเรา แม้จะเป็นเรื่องการเมือง ที่เราเปิดใจกว้างกับข้างนอกเขาก็เป็นการเมืองแต่คนข้างนอกก็ยังสนใจน้อย ก็เอาพวกเรานี่แหละ หรือว่าข้างนอกได้ยินได้ฟังสนใจก็เชิญ เมื่อกี้บอกไปแล้วว่าข้างนอกมาสมัครก็ได้ เราไม่ได้ไปเคร่งครัดเหมือนกับผู้ที่มาปฏิบัติธรรมทีเดียว การเมืองนี้เราอนุโลมไปไม่ใช่น้อยตอบไปแล้ว เชิญมาสมัครได้ ถ้าสนใจมาเป็นสมาชิกของที่นี่ 

คือสมาชิกพรรคการเมืองจะเป็นสมาชิก 2 พรรคไม่ได้นะตามกฎหมายเขาไม่ให้..เป็นโมฆะ ถ้าเป็นสมาชิก 2 พรรคเขาก็หักไปเลยทั้งคู่ เป็นคนผิดไปเลย ไม่ได้เป็นสมาชิกพรรคไหนได้เลย เพราะฉะนั้นอย่าเป็นสมาชิก 2 พรรค มาเป็นสมาชิกพรรคเดียว 

ทีนี้ของชาวอโศกมันก็ได้ตามเกณฑ์ของตามกฎหมายเขา จะต้องมีสมาชิก 500 จะต้องมี 5,000 จะต้องมี 10,000 ตามกฎเกณฑ์ของเขา ซึ่งมันก็ต้องอาศัยคนข้างนอกบ้าง เพราะฉะนั้นเราก็ได้บอกไปแล้วว่า เพียงแต่ไม่มีอบายมุขเท่านั้นแหละ จะยังกินเนื้อสัตว์อยู่ ยังไม่ใช่มังสวิรัติ หรือไม่ได้ถือศีล 5 อย่างต่ำเหมือนชาวอโศก ที่จะเป็นสมาชิกในชาวอโศกทีเดียวก็ได้มาสมัครได้ 

วิปัสสนาจะได้ปัสสัทธิส่วนสมถะเป็นเดียรถีย์

_ทองใบ อิงคสารมณี  · ขอน้อมกราบพ่อครูด้วยความเคารพยิ่ง 

จะพ้นทุกข์ด้วยสมถและวิปัสสนากรรมฐานเท่านั้น จริงหรือเจ้าค่ะ?

พ่อครูว่า...อันนี้เป็นหลักวิชาการ จะพ้นทุกข์ด้วยสมถะและวิปัสสนากรรมฐานจริงหรือเจ้าคะ ก็ขอขยายความนิดนึง คำว่า สมถะ กับคำว่าวิปัสสนา สมถะมันเป็นมิจฉาทิฏฐิ มันเป็นการสงบแบบเดียรถีย์ เพราะฉะนั้นคนส่วนมากที่มาปฏิบัติธรรมจะได้ความสงบแบบเดียรถีย์ คือได้สมถะ ซึ่งเป็นความสงบที่ไม่ใช่ของพระพุทธเจ้า เป็นความสงบชนิดหนึ่งเรารู้แล้วก็ทำได้ง่ายไม่ยากหรอก 

แต่ถ้าเป็นความสงบแบบพระพุทธเจ้าแล้วจะเรียกว่า ปัสสัทธิ ไม่ใช่สมถะ 

ปัสสัทธิเป็นความสงบ วิปัสสนาเป็นความมีปัญญา ปัสสัทธิคือความสงบ วิปัสสนาคือมีปัญญา เพราะฉะนั้นมาปฏิบัติธรรมของพุทธแล้วก็จะมีปัญญา มาปฏิบัติเรียกว่าวิปัสสนากรรมฐาน เขาเรียกกันเผิ่นๆว่าคือการใช้การพินิจพิจารณาต่างๆแล้วคุณก็จะทำให้กิเลสลดได้ คุณก็จะเกิดปัสสัทธิ เกิดจิตที่มันสงบ ส่วนวิปัสสนานั้นคือจิตที่มีปัญญา 

เพราะฉะนั้นความเข้าใจทุกวันนี้ยังไม่ละเอียด รอปฏิบัติสมถะวิปัสสนา พูดอย่างนี้ก็แสดงว่า คนนี้ไม่เข้าใจศาสนาพุทธ ยังปนๆกันอยู่ ปฏิบัติก็จะไม่ถูกไม่สัมมาทิฏฐิ เพราะแม้แต่ใช้ภาษาความหมายของสภาวธรรม ซึ่งภาษามันก็สื่อสภาวธรรม ผู้ปฏิบัติแล้วไม่เข้าถึงสภาวธรรม มันก็ไม่มี พูดก็พูดยังไม่ถูกเราก็รู้แล้ว มันยังไม่ได้ เมื่อพูดไม่ถูกเข้าใจไม่ถูกก็ปฏิบัติไม่ถูก 

ผู้ที่มีจิตอยากจนแบบชาวอโศกเป็นคนเข้ากระแสโลกุตระ 

_ดนุธรรม วิรุฬห์ศิริกุล : "ผมหลุดจาก" เทวนิยม".. (ธรรมกายได้)...เพราะ..(กาลามสูตร).. ของพระพุทธเจ้า.ครับ..ที่ไม่ให้เชื่ออะไรโดยไร้เหตุผลหรือหาความจริงไม่ได้.หลงงมงายตามๆกันไป....ผมมาฟัง"พ่อท่าน"..ครั้งแรก" FMtv" ปี 2553..ก็ฟังดูแปลกๆ เพราะ" พ่อท่าน" สอนไม่เหมือนพระรูปอื่นๆ ที่ผมฟังมา..

พ่อครูว่า...ขออภัยไม่เหมือนทั้งประเทศไม่มีใครเหมือนแน่นอน เพราะอาตมาเทศน์นั้น มันเป็นโลกุตตรธรรมของพระพุทธเจ้า ไม่ใช่เป็นธรรมะของโลกียะสามัญธรรมดา เหมือนกับศาสนาไหนๆ แต่อันนี้มีชื่อว่าพุทธแต่เขาก็วนเวียนอยู่กับ ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข มันไม่เป็นธรรมะที่จะมาเรียนรู้ลึกซึ้งเข้าไปเหมือนอย่างที่พระพุทธเจ้าสอนที่ตรัสรู้แล้วนำมาสอนมาเปิดเผยมาประกาศ ก็ยังไม่ถือว่าเป็นพุทธที่เต็มๆ หรือเป็นพุทธที่เข้าเขตพุทธ เป็นอารยธรรมของพุทธ 

ซึ่งมันก็เป็นแบบโลกีย์ธรรมดาก็เจริญลาภยศเหมือนอย่างเถรสมาคมเขา ไม่เป็นโลกุตระ มันก็เป็น ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข เป็นสังคมศาสนาพุทธกระแสหลักหมู่ใหญ่เขา คุณก็ได้ฟังอย่างนั้นมาทั้งนั้น เพราะมันไม่มี 

พออาตมามาเทศน์ขึ้นคุณก็บอกว่าไม่เหมือนพระรูปอื่น มันก็ต้องถูกต้องแล้วจะเหมือนได้อย่างไร เพราะมันคนละชนิด อันหนึ่งไปนิพพาน อันหนึ่งมันไปพาล มันไม่ได้ไปนิพพาน พาล แปลว่า โง่ แปลว่ายังไม่ฉลาด 

_หลังจากนั้นก็ฟังธรรมะของ"พ่อท่าน"..มาตลอดจนถึงทุกวันนี้.. ยิ่งฟังยิ่งอยากจน.. 

พ่อครูว่า...ถ้าจริงตามที่คุณพูดมาก็หมายถึงคุณชัดเจนแล้ว จิตเข้ากระแสแล้ว เป็นอริยบุคคลแล้ว ยิ่งอยากจน 

จริงๆแล้วนี่ศาสนาของเทวนิยมหรือศาสนาของเดียรถีย์ เขาก็พากันไปจนเหมือนกัน จนนะ แม้แต่คริสตศาสนาเขาก็เห็นว่าไปจนนั้นถูกต้อง ศาสนาเชนอย่างนี้จนหมดเนื้อหมดตัวเลย แก้ผ้าเดินโทงๆ ไม่ใส่อะไรไม่เอาอะไร อย่างนี้เป็นต้น ศาสนาเยอะที่เขาเข้าใจในเรื่องอยากจน แต่อยากจนของพระพุทธเจ้านั้น อยากจน อยากอยู่กับสังคม อยากจนแล้วเป็นคนจนที่มีประโยชน์ต่อสังคมเป็นคนจนมหัศจรรย์อย่างที่ชาวอโศกเราเป็น ไม่ใช่เป็นคนงอมืองอเท้า สิ้นไร้ไม้ตอก นั่งมกซก หนักเข้า เป็นอาการซึมเศร้าอะไร ไม่ใช่ แต่เป็นคนยิ่งเบิกบานร่าเริงกระปรี้กระเปร่า ยิ่งรู้จักการงานทำการงานให้แก่สังคม แต่เป็นคนไม่สะสม เป็นคนไม่อยากได้เป็นคนที่ยิ่งมาถึงระดับเศรษฐกิจขั้นสาธารณภัยอย่างพวกเราเป็น ยิ่งสบายสร้างสรรค์แล้วก็พออยู่พอกิน แล้วก็ไม่ได้ตะกละตะกลามเพราะว่ากิเลสเราลด เราก็กินเพื่ออยู่ทำงานชัดเจนไปสบายชีวิต อิสระ สบาย สงบ อบอุ่น อิ่มเอม เกษมใส ใจเกื้อกูล และเพิ่มพูนเสียสละ อยู่อย่างนี้อย่างจริงจังเลย ยิ่งฟังยิ่งอยากจนมันจะเป็นอย่างนั้น  

_ไม่อยากมีอะไรเพราะมันคือความทุกข์ และหลอกลวงใจของเราทุกเรื่องยิ่งมีทรัพย์มีเงินมากยิ่งทุกข์ (พ่อครูว่า...ขยายความอย่างนี้แสดงว่าคุณเข้ากระแส) เพราะจะหาความสงบไม่ได้ คนโน้นไปคนนี้มา เมื่อไม่ให้ก็มีปัญหาผิดใจกัน วุ่นวายไม่จบสิ้น..บางครั้งถึงตัดพี่ตัดเพื่อนตัดน้อง...หาความจริงใจไม่มี...(มีแต่โลกียธรรม).. ทั้งนั้นครับ..แต่ผมได้มาพบ (โลกุตรธรรม).. จากธรรมะของ"พ่อท่าน"....กราบ"พ่อท่าน"...ด้วยความเคารพที่สูงอย่างยิ่งครับ....

พ่อครูว่า...อาตมาฟังเท่าที่คุณพูด แสดงว่าคุณเลื่อนฐานะของจิตเป็นอาริยบุคคลขึ้นไปแล้ว ก็พัฒนาไปเถอะ นี่เป็นของจริงนะ เป็นคนที่ธรรมะพระพุทธเจ้ามันมีอริยบุคคลสมณะ 4 เหล่า มี โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี อรหันต์ แต่ข้อมูลมานี้อาตมาก็รู้ไม่ได้ว่า คุณจะเป็น สกิทาคามี อนาคามี อรหันต์ แต่กำหนดได้ว่าเป็นโสดาบันแล้ว 

_BKK walk บีเคเค วอล์ค • ผมว่าระบบเศรษฐกิจแบบทุนนิยมต้องขับเคลื่อนด้วยกิเลส จึงต้องใช้วิธีสังขารปรุงแต่งมามอมเมาเพื่อให้เกิดการบริโภค ผู้นำฝ่ายโลกีย์จะไม่เอาเศรษฐกิจแบบบุญนิยม และเขาไม่อยากให้ชาวโลกเรียนรู้ธรรมะพระพุทธเจ้า ที่ถูกต้องเหมือนของชาวอโศก เพราะถ้าชาวโลกมีสติตื่นรู้ว่ากำลังถูกมอมเมาอยู่ ระบบทุนนิยมก็ไปไม่ได้

พ่อครูว่า...คุณพูดถูกต้อง 100% แต่เขาเข้าใจไม่ถึงคุณหรอกแต่คุณมีความรู้ความเข้าใจแล้ว เพราะฉะนั้นเขาไม่เรียนรู้ไม่ประสีประสาเกี่ยวกับโลกุตระด้วยซ้ำ แต่เขารู้ว่า เอ๊..คนที่มาปฏิบัติธรรมโลกุตระ มันหลอกไม่ได้ มันไม่เป็นเหยื่อเขา เขาก็พอสะดุดๆแค่นั้น แต่เขาไม่รู้ถึงขั้นโลกุตระ เขาไม่อยากให้เอาโลกุตระมาสอน แต่เขาขาดสมาชิกที่จะหลอกได้เพิ่มขึ้นเขาก็สะดุดเท่านั้นเอง 

นักบวชของพุทธทำการเมืองเป็นเรื่องที่มีมาแล้วในโลก 

_ชรินทร์ ธนโภค  • เป็นประวัติศาสตร์ของชาวโลก (วัชรินทร์โพสคลิปพ่อครูไปสมัครสมาชิกพรรคสัมมาธิปไตย)

พ่อครูว่า...มันไม่ใช่ประวัติศาสตร์ของชาวโลก ศรีลังกานั้นพระเป็น    ส.ส.เลยนะ แม้แต่พม่า ศาสนาพุทธนี้เขาก็เป็นการเมือง ทำการเมืองประท้วง ทำอะไรต่ออะไรกันเป็นกลุ่มเลย มันไม่ใช่เป็นประวัติศาสตร์ของชาวโลกหรอก เรื่องพระของพุทธหรือศาสนาพุทธที่เข้าไปทำงานการเมือง ที่จริงมันไม่ใช่เรื่องประหลาด มันไม่ใช่เรื่องผิด 

แต่ประเทศไทยนี่ต่างหาก ไปยึดถือ ไปถือสาแบบนั้นว่า อย่านะอย่าเอาธรรมะเข้าไปยุ่งกับการเมือง พระนี่คือชาวธรรมะ การเมืองมันไม่ใช่เรื่องของธรรมะ การเมืองเป็นเรื่องเหลวไหล เพราะฉะนั้นพระต้องออกนี้ไปไกลๆ มันก็ยิ่งแย่ใหญ่สิ ประเทศก็ยิ่งเสื่อมยิ่งทรุด ไม่ผิดหรอกคุณพูดถูกการเมืองยิ่งเละอย่างนั้นน่ะ เพราะฉะนั้นมันต้องเอาธรรมะเข้าไปใส่ อันนี้แม้แต่ท่านพุทธทาสท่านก็เคยเตือนมาแล้ว แต่ท่านไม่ลึกเข้าไปถึงว่าพระจะไปเกี่ยวข้องกับการเมือง ท่านยังไม่ถึงหรอก ท่านยังไม่กล้าและท่านก็ไม่ทำ ท่านก็อยู่ของท่านไป รักษาตัวรอดพอสมควร แต่อาตมามันก้าวข้ามขั้นนั้นมาแล้วก็พาทำ จึงต่างกัน 

_ซึ้งซื่อ วิเชียร กราบนมัสการพ่อท่านด้วยสุดเศียรเกล้าครับ ในงาน พุทธาภิเษก ครั้งที่ 47 ที่ปฐมอโศก ผมได้มีโอกาสไปได้แค่ 1 วัน ก็ได้พบมิตรดีตัวจริงหลายท่าน มีความอบอุ่นยิ่งครับและวันนั้นเป็นวันมาฆะบูชา ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจจะมาวันนั้น แต่โชคดีที่มาได้พอดีก็ได้มาฟังธรรมะจากพ่อท่านตัวจริง เกิดพลังใจยิ่งนักก็จะขอพากเพียรปฏิบัติลดละกิเลสต่อไปครับ กราบนมัสการขอบพระคุณสูงยิ่งครับ

พ่อครูว่า... มีข้อเขียนของคุณเทวินทร์ สิทธิ์น้อย เกี่ยวกับเรื่องเศรษฐศาสตร์ที่อาตมาจะอธิบายวันนี้ ที่จริงอธิบายมาหลายวันแล้ว วันนี้ก็จะขออธิบายอีก ก็ขออ่านก็แล้วกัน 

หมู่กลุ่มที่มีจิตพุทธพจน์ 7 แก้ปัญหาเศรษฐกิจจบกิจ

_เรียน พ่อครู

จากที่ได้ฟังธรรมพ่อครู ที่สันติอโศก เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา (13 มีนาคม 2566) เรื่อง GDP โลกุตระ ผมได้สะดุดใจกับประโยคที่พ่อครูบอกว่า “เศรษฐศาสตร์คือเรื่องของจิตวิญญาณ” และทําให้ผมได้เปลี่ยน มุมมองเป็นอย่างมาก จากเรื่องนี้

ซึ่งแต่ก่อนผมเข้าใจว่าพ่อครูสอนเรื่องบุญนิยม แล้วใช้บริบททางด้านเศรษฐศาสตร์เป็นเครื่องมือใน การอธิบาย แต่จากประโยคดังกล่าวทําให้ผมต้องกลับมาทบทวนความรู้เก่าๆ ที่มีอยู่บ้างในอดีตอีกครั้งหนึ่ง เทียบกับความรู้เรื่องอื่นๆที่ผ่านมา จึงพอจะคลําทางได้บ้างตามความหมายที่พ่อครูได้อธิบาย แล้วก็เห็นจริง ตามที่พ่อครู ได้บอกว่า “เศรษฐศาสตร์คือเรื่องของจิตวิญญาณ”

ขออ้างอิงคําจํากัดความ เศรษฐศาสตร์ จาก วิกิพีเดีย ว่าเศรษฐศาสตร์ เป็นวิชาทางสังคมศาสตร์ที่ ศีกษาเกี่ยวกับการผลิต การกระจาย การบริโภคสินค้าและบริการ

คําจํากัดความก็คือเป้าหมายที่ทําให้ศาสตร์นี้เกิดขึ้นมา ซึ่งถ้าพิเคราะห์จากคําจํากัดความนี้แล้ว เศรษฐศาสตร์ ก็คือศาสตร์ที่ศึกษาเกี่ยวกับการจัดสรรทรัพยากร พึ่งพากันและกันนั้นเอง

แต่ปรากฏว่าคนที่ศึกษาเศรษฐศาสตร์มักจะใช้และหาช่องว่างของระบบเพื่อที่ให้ตนเองอยู่ในสถานะที่

ได้เปรียบกว่าคนอื่นในการเข้าถึงทรัพยากร จึงทําให้ความเข้าใจของคนในสังคมส่วนใหญ่เข้าใจผิดเพี้ยน (รวมทั้งผมด้วยในอดีต) ออกห่างจากคําจํากัดความเดิมของ เศรษฐศาสตร์

เศรษฐศาสตร์ แบ่งเป็น 6 สาขา เศรษฐศาสตร์จุลภาค และ เศรษฐศาสตร์มหัพภาค

เศรษฐศาสตร์จุลภาค แบบโลกุตระ ตามความเข้าใจของผม ก็คือ เศรษฐศาสตร์ที่ใช้ในการบริหาร ตนเองเป็นสําคัญ ก็น่าจะเทียบได้กับ วรรณะ 9 ที่พ่อครูสอนอยู่นั่นเอง

ส่วน เศรษฐศาสตร์มหัพภาค แบบโลกุตระ ตามความเข้าใจของผม ก็น่าจะเป็น เศรษฐศาสตร์ที่ใช้ใน การบริหารสังคม คือ อิสรเสรีภาพ ภราดรภาพ สันติภาพ สมรรถภาพ บูรณภาพ พ่อครู จึงให้นโยบายด้าน พรรคการเมืองไว้ว่า “ประชาธิปไตยสูงสุดคือบรมภาวะสุดประเสริฐ 5 ประการ นี้” เพราะนักการเมืองจะ เป็นผู้ที่มีบทบาทในการกําหนดกติกาในการจัดสรรทรัพยากรให้กับคนในสังคมอย่างเป็นธรรมจนเกิดบรมภาวะ

สุดประเสริฐ นั่นเอง

ส่วนอีกประเด็นที่ผมจู่ๆ ก็รู้สึกเข้าใจขึ้นมา ก็คือตอนที่พ่อครูบอกว่า “GDP หลงติดกับตัวเลข มากกว่าเนื้องานของคนเป็นสําคัญ”

พ่อครูว่า... เก่งมาก ทุกวันนี้เขาพูดกันแต่ตัวเลขแต่เงินทอง แม้แต่การเมืองก็บอกว่าตัวเลขของผู้ที่รับคะแนนเลือกตั้ง ไม่ได้เข้าหาคนกับเนื้อหาของคนที่เขาจะทำงานการเมือง ว่ามันจะดีมันจะเป็นยังไง ไม่ ไปเผินอยู่ที่ตัว ๆๆๆ เศรษฐศาสตร์ก็ตัวเลขการเมืองก็ตัวเลข ยังนั้น หลงอย่างนั้นกัน 

_คําว่าหลงติดกับตัวเลข ผมเข้าใจเอาเองว่าพ่อครูน่าจะหมายถึงตัวเลขที่เป็นตัวบ่งชี้เรื่องเงินเป็นสําคัญ

เป็นเรื่องจริงทีเดียวที่เอารายได้ที่เกิดขึ้นทั้งหมดมาเป็นตัวชี้วัดความเจริญ โดยไม่ได้ดูที่มาของรายได้ว่าเกิดจาก อะไรกันแน่ ทําให้ ค่า GDP ไม่สามารถเป็นดัชนีชี้วัดที่สะท้อนภาวะทางเศรษฐกิจของคนในสังคมได้อย่าง

แท้จริง

จะเป็นอย่างไรถ้ารายได้ส่วนใหญ่ของสังคมได้มาจาก การค้าอาวุธ การค้าประเวณี การเล่นการพนัน การค้ายาเสพติด ค้าการละเล่นบันเทิงเริงรมณ์ต่างๆ 

GDP ที่เกิดจากเนื้องานเหล่านี้แม้สูง แต่จะพูดได้อย่างเต็มปากไหมว่าเป็นสังคมแห่งความเจริญอาวุธ”

พ่อครูว่า... ดีมาก ไม่เสียเปล่า ศึกษาธรรมะพระพุทธเจ้าและเข้าใจสัจธรรมก็จะเห็นความจริงของสังคม จริงๆขอพูดถึงตรงนี้แล้วขอพูดความจริง ความรู้ทางเศรษฐศาสตร์ของเทวนิยมหรือของทางโลกที่เขาเรียนมา เป็นโลกียธรรมที่ตื้นเขินมากเลย ไม่ได้เป็นอะไรที่จะพัฒนาจริงๆ เพราะฉะนั้นเขาจึงแก้ปัญหาเศรษฐกิจไม่มีวันจบ แก้ปัญหาประชาธิปไตยไม่มีวันจบ ขอยืนยัน แต่ชาวอโศกแก้ปัญหาเศรษฐกิจจบแล้ว ประชาธิปไตยก็จบแล้ว

_ในทรรศนะของผมแล้วเห็นว่าไม่น่าจะใช่ ตามที่พ่อครูให้โศลกธรรมไว้นั้นเป็นจริงอย่างที่สุด “คนฉลาดสร้างอาหาร คนชั่วช้าสามานย์สร้าง

GDP แบบโลกุตระ ควรเป็นดัชนีที่แสดงให้เห็นบริบทของสังคมนั้นๆ ว่าได้สร้าง ผลผลิต อุปทาน (supply) ที่เป็นการตอบสนองต่อความต้องการจริงๆ อุปสงค์ (demand) ของสังคมได้ อย่างเพียงพอ เช่น อาหาร ยารักษาโรค เครื่องอุปโภค บริโภคที่จําเป็น เครื่องนุ่งห่ม เป็นต้น จนเป็นสังคมที่พึ่งพาซึ่งกันและกันได้ เกิดบรมภาวะ 5 ประการดังที่กล่าวมาแล้ว

น่าเสียดายที่ผมมีความรู้เรื่องนี้เพียงตื้นเขินเท่านั้น เสมือนลิงที่ได้แก้ว ไม่สามารถนําไปต่อยอดได้มากกว่านี้แล้ว ใจของผมอยากให้ผู้ที่เรียนรู้เรื่องเศรษฐศาสตร์อย่างสําคัญ เอาข้อคิดเห็นของพ่อครู เรื่อง GDP โลกุตระ ไปต่อยอด เพื่อเป็นเครื่องมือนําทางในการพัฒนาสังคมต่อไป

ผมขอกราบขอบพระคุณพ่อครูเป็นอย่างสูงครับที่ทําให้ผมเกิดความเข้าใจ ความเป็นโลกุตระที่มากขึ้นกว่าแต่ก่อน

...เทวินทร์ สิทธิ์น้อย

พ่อครูว่า... ก็ขยายความต่อ เรื่องของพฤติกรรมของมนุษย์ จะเป็นพฤติกรรมที่เรียกด้วยศัพท์ว่า “เศรษฐศาสตร์” ก็ตาม จะเรียกพฤติกรรมของความเป็นประชาธิปไตยก็ตาม ก็เป็นเรื่องของมนุษย์ เรื่องของสังคมมนุษย์นี่แหละ 

เพราะฉะนั้นความเข้าใจของผู้ที่ไปเรียนมา เรียนมาจากวิชาตักสิลาไหนๆ วิทยาลัยไหนๆ มหาวิทยาลัยใหญ่ๆของโลกที่เป็นเทวนิยมทั้งสิ้น 

แต่สังคมจะมีเศรษฐกิจ เศรษฐศาสตร์ จะมีรัฐศาสตร์หรือจะมีเรื่องของการเมือง มันอยู่ในธรรมชาติ ทีนี้พระพุทธเจ้าแบบของท่านสอนคนโดยใช้จิตเป็นประธาน จิตสามารถที่จะบรรลุธรรมหรือจิตที่จะสามารถรู้ธรรมะได้แล้วเข้าใจธรรมะ รู้ทิศทางที่พระพุทธเจ้าท่านนำพาสอนไปแล้ว มันเข้าใจและเรียกว่ามันบรรลุไปตามลำดับ เป็นอาริยธรรมเจริญขึ้น มันก็จะเข้าใจว่า เราควรประพฤติอย่างไรในสังคม หรือตัวเราเจริญเราก็เข้าใจอย่างนี้เราก็ทำอย่างนี้ มีคนนึงมี 2 คน มี 5 คน 100 คน 1,000 คนก็เป็นมวลหมู่กลุ่ม ของสิ่งที่เรียกว่าเศรษฐกิจหรือเศรษฐศาสตร์ที่รู้หรือเรียกว่าการเมืองหรือเรียกว่ารัฐกิจ รัฐศาสตร์ที่รู้ มันก็เกิดขึ้นมา เป็นพฤติกรรมจริงขึ้นมาในสังคม 

ไม่ว่าที่ไหนมันเป็นธรรมชาติของที่ เขาเข้าใจเศรษฐกิจ เศรษฐศาสตร์แบบใดกลุ่มหมู่เขาก็เป็นอย่างนั้น เขาเข้าใจอย่างไรรัฐศาสตร์การเมืองก็เป็นอย่างนั้น เช่นในหมู่ 3 นิ้วเขาก็เข้าใจว่าเขาเป็นเจ้าของประชาธิปไตยเต็มที่ เพราะหมู่อื่นไม่มาตะโกนบอกโหวกเหวก เขาก็มีมวลไปตามเขา 

เช่น พรรคการเมืองพรรคนี้เข้าใจประชาธิปไตยแบบนี้ พรรคการเมืองแบบนั้นเข้าใจประชาธิปไตยแบบนั้น เขาก็พยายามให้ทำให้คนมาทำตามที่เขาเข้าใจ เขาจะมีอำนาจหรือมีฤทธิ์เดชหรือมีความสามารถ ทำให้คนเป็นไปตามเขาได้เท่าไหร่ๆ นั่นคือการทำอยู่กับสังคม ไม่ว่าพรรคไหน 

ชาวอโศกก็เป็นพรรคการเมืองที่ยิ่งใหญ่มากโดยธรรมชาติ ชาวอโศกคือพรรคการเมืองพรรคหนึ่งโดยธรรมชาติ ไม่ต้องจดทะเบียน แต่ก็ทำงานเศรษฐศาสตร์เศรษฐกิจ ทำงานรัฐศาสตร์รัฐกิจ ทำงานการเมืองอยู่ในสังคมประเทศนี้แหละ 

อาตมาเอาธรรมะพระพุทธเจ้ามาเป็นสูตรใหญ่มาเป็นทฤษฎีใหญ่หลักการใหญ่ มาสอนเศรษฐศาสตร์ จะเรียกโดยแยกเป็นเศรษฐศาสตร์หรือรัฐศาสตร์ก็ตาม พวกคุณก็ได้สิ่งเหล่านั้น ก็เกิดการเป็นจริงเป็นปรากฏการณ์จริงเป็นพฤติการณ์จริงของแต่ละคน 

และพฤติการณ์จริงๆพวกนี้ก็เป็นอยู่ในสังคม อาตมาก็บอกได้ว่าสังคมอโศกนี่ สบาย ได้ผลแล้ว เอาของพระพุทธเจ้ามา พวกคุณสบายไหมล่ะ สงบไหมล่ะ อบอุ่นไหม อิ่มเอมไหม เกษมใสไหม มีใจเกื้อกูลไหม เพิ่มพูนการเสียสละไหม 

นี่เป็นภาษาที่อาตมาเสริมเติมเข้าไปในยุคนี้ เป็นภาษาสมัยนี้ ที่อธิบาย แทนที่อาตมาจะอธิบายสาราณียธรรม 6 เท่านั้น จะอธิบายวรรณะ 9 เท่านั้น ความหมายเหล่านี้ก็คือสาราณียธรรม 6 คือวรรณะ 9 

สาราณียธรรม 6 จิตวิญญาณของพวกคุณมีพุทธพจน์ 7 สาราณียะ ปิยกรณะ คุรุกรณะ สังคหะ อวิวาทะ สามัคคียะ เอกีภาวะ  

ขยายความสาราณียธรรม 6 จะเห็นความเป็นเศรษฐศาสตร์ ความเป็นรัฐศาสตร์อยู่ในนี้ สมบูรณ์แบบ ฟังดู ศาสนาพระพุทธเจ้าไม่ใช่ศาสนาที่เอาแต่ตัวรอดปลีกเดียว ปลีกเดี่ยวไปนั่งหลับตา ไปนั่งหลบหนีสังคม ไม่ใช่ แต่เป็นศาสนาสังคม เป็นศาสนาที่อยู่กับโลกอย่างลืมตาเปิดๆมีสติสัมปชัญญะ มีโลกวิทู รู้แจ้งในความเป็นโลก ในความเป็นอยู่ของสังคมมนุษยชาติ แล้วร่วมกับเขาเท่าที่เราจะสามารถร่วมได้ ให้มันเกิดผลเป็น…

จิตเป็นประธานนี่แหละ เสร็จแล้วก็เกิดกายกรรม วจีกรรม จากมโนกรรม  จากคนหนึ่ง สองคนแล้วก็รวมกันเฉลี่ยเกิดสังคมกลุ่มหมู่เช่นชาวอโศก เป็นต้น อาตมาพามาประพฤติปฏิบัติจนพวกคุณมีพฤติกรรม แล้วก็เกิดพฤติการณ์ของสังคมแบบนี้ทุกวันนี้ 

อาตมาได้ช่วยประเทศชาติแล้ว และประเทศชาติก็ต้องการผลในความเจริญเรียกว่า อาริยธรรม เป็นธรรมะเป็นความประเสริฐแล้วเกิดเป็นอาริยบุคคล อาตมาก็ได้ทำความเป็นอาริยบุคคลเกิดแล้ว อย่างพวกคุณเป็นอาริยบุคคล เป็นคนเจริญ ไม่ใช่คนมิลักขะ ไม่ใช่คนเถื่อนคนป่า 

คนเถื่อนคนป่าคือ พวกที่ยังสร้างแต่อาวุธเข่นฆ่ากัน หลงใหลในอบายมุข หลงใหลในการละเล่นการบันเทิงเริงรมย์หนักหนา สาหัส จัดจ้าน อย่างที่พอยกตัวอย่าง อเมริกา เป็นต้น นั่นยังเป็น มิลักขะ ยังเป็นคนเถื่อนอยู่ ยังไม่ได้ตื่นรู้ความเจริญที่แท้จริงที่จะเกิด อิสระ สบาย สงบ อบอุ่น อิ่มเอม  เป็นสังคมที่ เกษมใส ใจเกื้อกูล และเพิ่มพูนความเสียสละ ลงท้ายด้วยความเสียสละ เพิ่มพูนความเสียสละ เป็นคุณธรรมอันประเสริฐเลิศลอย 

เริ่มต้นใน พุทธพจน์ 7 ระลึกถึงกัน สาราณียะ รักกัน เป็นความรักอย่างดีนะของ 10 มิติ เป็นความรักที่ดีครบทั้ง 10 มิติอย่างดี แม้แต่เป็นอย่างที่ 1 เรื่องของคนคู่ก็อย่างดี 

เรื่องของพ่อแม่ลูกก็อย่างดี เรื่องของญาติโกโยติกาบริวารที่สูงขึ้นไป เป็นมิติที่ 3 ญาตินิยมก็อย่างดี เพิ่มจากมิตรสหายขึ้นไปก็เป็นสังคมนิยมก็อย่างดี จนกระทั่งถึงระดับชาตินิยมก็อย่างดี ยิ่งเป็นไปถึงต่างประเทศสากลนิยมก็อย่างดี เข้ามาหาจิตเทวนิยมก็อย่างดี อาริยะนิยม นิพพานนิยม พุทธนิยมสุดท้าย อย่างนี้เป็นต้น 

ที่อาตมาวิเคราะห์วิจัยแล้วก็แยกหมายอะไรพวกนี้ ในอนาคตจะมีคนตามมาดู แล้วก็เอาไปใช้งาน ทุกวันนี้ก็มีคนหยิบไปใช้ประกอบบ้าง แต่เขาก็ยังไม่ เพราะอาตมาเป็นหมาหัวเน่าในประเทศไทยที่เถรสมาคมเขาตีตราเอาไว้แล้ว ตีตราเป็นหมาหัวเน่า เป็นคนไม่ถูกต้อง ทำอะไรก็ไม่ถูกต้อง คนก็เลยต้องเชื่อเถรสมาคมเขา อันนี้แหละมันเป็นวิบากของประเทศที่อาตมาก็สุดสงสาร ไม่รู้จะทำอย่างไร อาตมาก็ไม่เก่งกว่านี้ ก็พยายามเสนอว่า อาตมาทำนี่มันเป็นของดีนะ ไม่ใช่ของเน่า ของเสียอย่างที่เขาเข้าใจตีทิ้งอย่างนั้น 

ถ้าได้กันไปจริงๆแล้วนี่มันเจริญคุณว่าไหม ถ้าคนจะมาเป็นอย่างชาวอโศกอยู่นี่ เป็นได้ครึ่งได้ค่อนประเทศนี้จะเป็นอย่างไร อาตมาว่า โอ้โห…ประเทศไทยจะรุ่งเรืองเจริญมากเลย 

และอาตมาก็เชื่อมั่นว่า ความรู้อย่างนี้เป็นของพระพุทธเจ้า เป็นความรู้ที่คนทั้งโลกแสวงหาอยู่ แต่เขายังมองไม่ออก เขายังมองไม่เห็น โลกุตรธรรม อย่างนี้ เขายังมองไม่ออก ยังมองไม่เห็น 

เพราะฉะนั้นจะมามีความรัก สาราณียะ ปิยะกรณะ ก็มีความรักกันอย่างดี 

ครุกรณะ ก็จะรู้จักผู้ที่ควรเคารพ ไม่ใช่สับสนคนที่ควรเคารพไม่เคารพดันไปเคารพคนที่ไม่น่าเคารพ ไอ้ที่ถูกไปทำที่ผิด ไอ้ที่ควรไม่ทำไปทำไอ้ที่ไม่ ไอ้ที่จะนั่งไม่นั่ง ไปนั่งเอาที่จะตั้ง ไอ้ที่จะตั้งก็ไม่ตั้ง ไปตั้งไอ้ที่จะนั่ง 

แต่สัจธรรมที่ดีๆที่อาตมาเอาของพระพุทธเจ้ามา อาตมามั่นใจว่าของพระพุทธเจ้ามาแล้วก็เกิดผลต่อพวกเราอยู่อย่างนี้ มันก็ดีขึ้นมาแล้ว เห็นชัดเจนตามสาราณียธรรมที่จะพูดต่อ 

รู้จักเคารพกันเพราะรู้ว่า คนนี้นี่ควรเคารพ ปาสาทิกะ มีอาการน่าเลื่อมใสน่าเคารพ มีปัญญารู้ว่า คนที่ควรเคารพคือใครไม่ใช่เข้าใจอย่างโง่ๆผิดๆแต่เข้าใจถูกต้องว่าคนควรเคารพที่จริงเป็นอย่างนี้เอง คนที่ไม่ควรเคารพแต่หลอกเขาว่าน่าเคารพเป็นอย่างนี้เอง หลอกจนคนโง่ๆหลงเชื่อมันก็มีในสังคมมันไม่รู้ จะรู้จักว่าคนที่ควรเคารพคือใคร ครุกรณะ

สังคหะตรงนี้ก็ระบุเลยว่าจะเป็นคนที่มีใจเอื้อเฟื้อเกื้อกูลช่วยเหลือคนอื่นอยู่ ความเห็นแก่ตัวลดลง ความเห็นแก่ได้ลดลง วรรณะ 9 จะเกิดขึ้นสูงสุดเป็นคนเลี้ยงง่าย บำรุงง่าย เป็นคนที่มักน้อย เป็นคนสันโดษ เป็นคนขัดเกลาตนเอง เป็นคนที่มีข้อปฏิบัติที่เจริญขึ้นๆ เป็นคนมีอาการน่าเลื่อมใส ไม่สะสม อปจยะ และเป็นคนที่ยอดขยัน ระดมความเพียร วิริยารัมภะ ตามวรรณะ 9 

เนี่ยเอาหลักธรรมพระพุทธเจ้าเลยมาอ้างอิงยืนยัน ว่ามันเข้าหลักเข้าเกณฑ์อย่างนี้นี่แหละคือความเจริญ หรือความพัฒนาสังคมพัฒนามนุษยชาติ 

สังคหะ เกื้อกูล ช่วยเหลือ สร้างสรรค์ เสียสละอยู่ 

อวิวาทะ ไม่ใช่หาเรื่องทะเลาะกัน วิวาทกัน มันมีความขัดแย้งอันพอเหมาะและเราก็รู้จักการอนุโลม อะลุ่มอล่วยกันอยู่อย่างที่ในหลวงร. 9 เราตรัส อยู่กันอย่างอะลุ่มอล่วย อยู่กันอย่างอนุโลมปฏิโลม ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันพึ่งพากันไปผ่อนสั้นผ่อนยาวแก่กันและกัน อย่างนี้เป็นต้น 

อวิวาทะ จะเห็นได้ว่าชาวอโศกเราไม่มีเรื่องที่จะวิวาทอะไรกันมากมายทะเลาะตีกันฆ่ากัน ขึ้นโรงขึ้นศาลมันไม่มี นอกจากคนข้างนอกเขามาทำอะไรเราก็ต้องอาศัยตำรวจ อาศัยคนข้างนอกเขา เพราะเราไม่มีทางจะไปห้ามกั้นเขาได้ แต่พวกเราเองไม่มีวิวาทกัน 

สามัคคียะ พร้อมเพรียงกันอบอุ่นมี เอกีภาวะ เป็นปึกแผ่นเป็นเอกภาพที่ดีงามครบ มีคุณธรรมพุทธพจน์ทั้ง 7 นี้อย่างแท้จริง 

ไม่สูญเปล่าคำสอนพระพุทธเจ้า ทุกวันนี้พระพุทธเจ้าถึงตรัสว่าผู้ที่มาปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ โลกไม่ว่างจากพระอรหันต์ เพราะฉะนั้นผู้ใดเข้าใจสัจธรรมตามพระพุทธเจ้าอย่างที่ว่านี้และปฏิบัติได้มีมรรคมีผล มีอริยะ 4 เหล่าแน่นอน 

เพราะฉะนั้นศาสนาพระพุทธเจ้า ทุกวันนี้อาตมาก็เข้าใจและเชื่อมั่น ว่า ไอ้ที่เสื่อม โลกุตตรธรรมที่เสื่อมไปแล้ว 2,500 ปี ได้กอบกู้ขึ้นมาได้แล้ว นี่ อาตมาพูดด้วยความจริงใจและก็ไม่ได้คิดว่าเป็นการโอ้อวด แต่เป็นเรื่องพูดจากความจริงใจ 

เพราะฉะนั้นในเรื่องของที่จะอธิบายเป็นเชิงภาษาสมัยใหม่ เป็นความรู้สมัยใหม่ที่เรียกกันว่า เศรษฐกิจ เรียกเท่ห์ๆว่า GDP ก็แล้วแต่ เท่ห์เสียไม่มีพูดคำว่า GDP ได้ 

มันก็มีของพระพุทธเจ้าเหมือนกัน แต่เขาไม่รู้ว่ามันเป็นพฤติการณ์พฤติกรรมของมนุษย์ ยุคของพระพุทธเจ้าก็มี แต่มันมีข้อจำกัดไม่เหมือนในยุคนี้ไง ในยุคโน้นเป็นยุคสมบูรณาญาสิทธิราชย์ เป็นยุคทาส เป็นยุคที่คนไม่รู้จักสิทธิมนุษยชน พระพุทธเจ้าท่านทำได้แต่ในวงของสงฆ์ ก็มี GDP โลกุตระแบบพุทธ ที่แตกต่างจากทั้งหมดทั้งมวลของเทวนิยมเขา เพราะของพระพุทธเจ้านั้นเป็นอเทวนิยม ไม่ใช่เทวนิยม มันต่าง ต่างแน่ 

อย่างที่อาตมาได้แยกแยะไว้ให้ฟังแล้วนี่อาตมาขยายอธิบายเพิ่มเติมขึ้นอีก ยาวกว่าแต่ก็จะซ้ำอย่างที่เคยอธิบายบ้างแล้ว แต่ว่าขยายความละเอียดขึ้นไปอีกเพิ่มขึ้นไป แต่เดิมนั้นมันมีแค่ไม่กี่ประเด็น 5-6 ประเด็น อันนี้ไปถึง 8 ประเด็นขยายความไปอีกเป็น แม้แต่ในรายละเอียดของแต่ละประเด็นก็ขยายเพิ่มขึ้นต้องอ่านใหม่ 

ฟังซ้ำซากเบื่อไหม ... ไม่เบื่อ ดีมาก 

GDP แบบพุทธที่เห็นแตกต่างจากนักเศรษฐศาสตร์เทฺวนิยมหรือผู้ยังนับถือพระเจ้า

ทำความเข้าใจเบื้องต้นกันก่อนว่า คำว่า “พระเจ้า”นั้น เราไม่ได้หมายถึง GOD ที่ชาวเทฺวนิยมเคารพนับถือ กันอย่างสูงยิ่ง สำหรับ GOD หรือ“พระเจ้า”ของชาวเทฺวนิยมทั้งหลายบูชาเคารพนับถือนั้น เราก็ให้ความเคารพอยู่เช่นกัน เพราะ GOD อันหมายถึง“วิญญาณ”หรือ“พระศาสดา”ที่ทรงคุณงามความดีแท้กันทุกพระองค์ เราย่อมเคารพพระผู้มีคุณธรรมอันสูงส่ง ไม่ว่าจะเป็นชาติเชื้อใดแน่นอน

 พ่อครูว่า... เป็นการทวนกระแสถ้าฟังไม่ดีดูเหมือนจะเป็นการลบหลู่พระเจ้าเลยทีเดียว ต้องฟังให้ดีๆแต่เราไม่ได้ไปข่มแต่เราเห็นความต่าง

ความต่างนี่แหละเป็นอุตระหรือเป็นโลกุตระที่นอกเหนือจากที่คุณเข้าใจกันแปลศัพท์สั้นๆ เขาแปลอุตระว่าอยู่เหนือ    

แต่“พระเจ้า”ในที่นี้ที่เรากำลังกล่าวถึงนี้ หมายถึง เรื่อง“เงินๆทองๆ”ที่เป็น“วัตถุ”แท้ๆซึ่งคนไปหลงงมงายวุ่นวายเอาเป็นเอาตายอยู่ที่“เงินๆทองๆ”กัน โดยนับถือเงินทองเป็น God ยิ่งชีวิต

และความรู้ความเห็นที่อาตมาแสดงออกไปนี้ เป็นความรู้ของอาตมาที่ไม่ใช่แบบโลกียะที่อาตมามีน้อยนิดจริงๆ ซึ่งเป็นความเห็นเฉพาะของอาตมา ที่อาตมาเชื่อว่าเป็นแบบโลกุตระ จึงแน่นอนว่า มันย่อมผิดเพี้ยนไป ไม่ตรงกับผู้รู้เศรษฐศาสตร์ หรือไม่ตรงกับผู้มีครูมีอาจารย์มีตำราเรียนกันมาแบบสากลโลกียะนั้นแน่ยิ่งกว่าแน่   

“เศรษฐศาสตร์”คือ“ภาวะแห่งความเป็นจริง”ที่เป็น“สัจธรรม”ทาง“จิตวิญญาณ” ซึ่งมันไม่ใช่แค่เรื่องของ“เงินๆทองๆ”ที่หลงยึดถือกันสูง หลงหนักว่า “ตัวเลข”นั่นแหละคือ“พระเจ้า” หรือเคารพบูชาแต่“จำนวนของตัวเลขที่แข่งกันสูง-แข่งกันมาก”เท่านั้น

ที่จริงแล้วมันต้องสำคัญกันที่“จิตวิญญาณ”จึงจะดีแท้ ถูกต้องจริง แต่ถ้าแม้น“จิตวิญญาณ”หลงเงินๆทองๆกันหนักหนา หนักหน้ากันอย่างที่เป็นๆกันอยู่ รับรองเด็ดขาดว่า เขาแก้ปัญหาเศรษฐกิจ“ไม่เสร็จ” ไม่“จบกิจ”ได้นิรันดร  

เพราะมันวิปลาสหลงผิดไปแล้ว เขาไม่รู้ตัวกันเลยหรือว่า เขาหลงบูชานับถือ“วัตถุเงินทอง-ตัวเลข”กันหนักหนาสาหัสนั้น นั่นคือ หลงจำนวน “ตัวเลข”โดยหลงยึดถือเอา“รายได้”จากวัตถุแปรมาเป็นเงินทอง แล้วก็นับจำนวน“ตัวเลข”มาเป็นเครื่องชี้บ่งยืนยันความเจริญ“เศรษฐกิจ” มันก็เป็นแค่การบ่งบอกว่า ความสำคัญของมนุษย์ทั้งหลายอยู่ที่“วัตถุ” ชีวิตคนจะอยู่ดีมีสุขด้วย“วัตถุ”เท่านั้น “วัตถุ”สำคัญยิ่งใหญ่ที่สุด เป็น“ที่พึ่ง”คือ“พระเจ้า”คือ God ของชีวิตคนทั้งหลายทั้งหมด

ก็ขอยืนยันว่า “แก้ปัญหาเศรษฐกิจ”กันแต่เรื่องของ“วัตถุ”นั้น ไม่มีทางสำเร็จเสร็จสิ้น ถึงขั้นไม่ต้อง“แก้ปัญหาเศรษฐกิจ”กันอีก “จบกิจ”เด็ดขาด ได้แน่นอน และยิ่งไปหลงยึดเอา“ความสูงของตัวเลข”ที่เป็น“จำนวนของ“รายได้ทางวัตถุ” มาเป็นเครื่องวัดแบบ“โลกียะ”สามัญปุถุชนทั่วไปในโลกอยู่นั้น ก็รับรองว่า “ไม่มีที่สิ้นที่สุด”เด็ดขาด หากไม่หันมา“แก้ปัญหาเศรษฐกิจกันทาง“จิตวิญญาณ” โดยใช้“ทฤษฎี”ของพระพุทธเจ้าที่เป็น“โลกุตระ” เพราะมันไม่มีขีดจำกัดเลย ว่า “ความสิ้นสุดของความโลภ” หรือ“ความสิ้นสุดของความต้องการอยากได้”ของคน มันรู้จัก“พอ”กันตรงไหน?

“การแก้ปัญหาเศรษฐกิจ”ด้วย“ทฤษฎี”ของชาวโลกที่มีความรู้-ความฉลาดแค่ชาว“เทฺวนิยม”มีกัน จะสูงส่งเต็มที่ปานใดๆก็ตาม มันก็มีแต่แบบ“โลกียะ”อยู่เท่านั้น

มันยังไม่ใช่“ทฤษฎี”ของชาว“โลกุตระ”ที่มีความรู้-ความฉลาดของ“พุทธ”ที่เป็น “อเทฺวนิยม” คือ ผู้รู้จักรู้แจ้งรู้จริงในความเป็น“เทฺว” และจัดการกับ“เทฺว”ได้สำเร็จสูงสุดถึงขั้น“อนัตตา”หรือ“นิพพาน” จึงจะสามารถ“แก้ปัญหาเศรษฐกิจ”สำเร็จเสร็จ“จบกิจ”เด็ดขาดลงได้จริง 

 พ่อครูว่า... อาตมาพูดไปนี้ พวกสายหลับตาเขาจะบอกว่า โพธิรักษ์เอาอะไรมาพูด ไอ้คำว่าเศรษฐกิจฟังแล้วก็บ้าๆบอๆ แล้วยังไงมาเกี่ยวกับเทวะเกี่ยวกับจิตวิญญาณเข้าไปอีก เขาจะเห็นว่า เขาฟังไม่ออก พูดง่ายๆ 

“ทฤษฎี”ของชาวเทฺวนิยม หรือชาวโลกที่ยังไม่มี“ทฤษฎี”ของชาว“โลกุตระ”ไม่มี“จุดสำเร็จ”ของ“ปัญหา”ว่า จะ“จบ”ปัญหาเศรษฐกิจได้แท้จริง 

เพราะ“คำตอบ”ของคนร่ำรวยหรือของผู้ได้เปรียบทางเศรษฐกิจ จะไม่มีคำว่า “เพียงพอ”หรือ“พอ”เป็นอันขาด คนผู้ไม่มี“ปัญญา”รู้แจ้งรู้จริงทาง“จิตวิญญาณ”จากการเรียนรู้และปฏิบัติจนกระทั่งเกิด“ปัญญา”แท้ใน“อาริยสัจ 4”เท่านั้น ที่จะ“ยุติ”การกอบโกย-การเอาเปรียบจากสังคม จึงจะเป็นผู้“แก้ปัญหาเศรษฐกิจ”ของตนให้แก่สังคมได้สำเร็จจริง

พ่อครูว่า... พวกคุณนี้ยุติการกอบโกยออกแบบสังคมได้ เอาแค่พออยู่พอกิน ในหลวงรัชกาลที่ 9 เราตรัสเอาแต่ว่า พอเพียง พออยู่พอกิน แต่คนไม่กระเตื้องและท่านไม่ได้ขยายความมากนัก เขาก็เลยสรุปกันว่า ตามศาสตร์พระราชา 

ถ้าไม่ศึกษาหรือเกิดความรู้-ความฉลาดทาง“จิตใจ” หรือความรู้-ความฉลาดทาง“วิญญาณ” หรือทำให้ประชาชนเกิดรู้จักรู้แจ้งรู้จริงว่า “เงินๆทองๆ”นั้นไม่ใช่ “พระเจ้า” แต่เป็น“ซาตาน” หรือเป็นผี เป็นมาร ต่างหาก

พระพุทธเจ้าตรัสว่า เงินๆทองๆนั้น คือ อสรพิษ คือ งูร้าย  

พ่อครูว่า... แต่เขาหลงงมงายอยู่แค่นี้ ไม่ว่าประเทศไหน เอางูพิษษเป็นพระเจ้า เอาซาตานเป็นพระเจ้า 

“วิญญาณ”หรือ“ธาตุรู้”หรือ“จิตใจ”หรือ“ความรู้-ความฉลาด”ของคนปุถุชนทั่วไปนั้นรู้จักรู้แจ้งรู้จริง“พระเจ้า”ที่ชื่อว่า เงินๆทองๆแล้วกันละหรือ? 

ทำไมจึงเป็น“ทาสเงินๆทองๆ” หรือเป็น“ทาสพระเจ้า”กันนัก งมงายอยู่กับ GDP กันไม่เงยหูเงยหัว ทำไมไม่เห็นความสำคัญของ“จิตใจของคน”อันเป็นประธานของสิ่งทั้งปวง”ของคนในสังคม”มากกว่า“เงินๆทองๆ” แล้วแก้ปัญหากันที่“จิตใจของคน”กันให้ได้ ถึงจะ“แก้ปัญหาเศรษฐกิจ”สำเร็จเสร็จ“จบกิจ”กันได้จริง  ไม่ต้องแก้กันอยู่ตลอดกาลนาน ด้วยอวิชชาอยู่ อย่างที่ตำราหรือทฤษฎีของชาวโลกียะเทฺวนิยมมีกันทำกันอยู่ 

พ่อครูว่า... อย่างตอนนี้เห็นว่านายเศรษฐาจะมาแก้ปัญหาเศรษฐกิจ อาตมาว่าเอาเข้ามาเดี๋ยวก็หมด จะเก่งกว่าทักษิณในการที่จะทำอีก ทักษิณนั้นเอาไปเอามานอกลูกมาเป็นเรื่องข้าว แต่นี่ เรื่องที่ดินบ้านช่องเรือนชาน มันหนักก็เรื่องข้าวเลยนะทีนี้ 

เพราะแม้จะ“รู้สึก”กันว่า “แก้ปัญหาเศรษฐกิจ”ได้บ้าง ที่แก้ด้วยวิธีจัดการกันแต่ทาง“วัตถุ”และดูกันที่“ตัวเลข”รายได้”นั้น มันก็แค่“เกมที่จัดการแข่งขันกัน”ทำให้“สมบัติผลัดกันชม”ไปชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น แล้วมันก็“ไม่เที่ยงแท้ยั่งยืนมั่นคงถาวร”เลย

ซึ่งมัน“ไม่หมดปัญหา”แท้ๆ เกิด“ทิฏฐิ”เป็นโลกุตระ แล้วปฏิบัติอย่าง“สัมมาปฏิบัติ” จนบรรลุ“ปัญญา”ของพุทธ สำเร็จเสร็จ“จบกิจ”กันอย่างยั่งยืนถาวรไปตลอดกาลได้หรอก

ถ้าไม่สามารถรู้เรื่อง“จิต เจตสิก รูป นิพพาน” แล้วเรียนรู้ปฏิบัติตามทฤษฎีของพระพุทธเจ้าให้เจริญ งอกงาม ไพบูลย์เป็นที่สุดได้จริง

“การแก้ปัญหาเศรษฐกิจ”ตามตำราหรือทฎษฎีที่เรียนกันมาจากเมืองนอกอันมีแต่“ความรู้”ของชาว“เทฺวนิยม”ที่เป็น“โลกียภูมิ”เท่านั้น รับรองได้ว่า ไม่มีวัน“จบกิจ”ในการ“แก้ปัญหาเศรษฐกิจ”เด็ดขาดได้แน่ๆ

เพราะ“ความรู้-ความฉลาด”ประดามีของชาวโลกทั้งหลายทั้งหมดที่เป็นแค่“โลกียภูมิ”นั้นยังเป็นแค่“เฉโก” แม้จะเก่งกาจปานใดก็ไม่สามารถ“แก้ปัญหาเศรษฐกิจ”ได้สำเร็จเสร็จ“จบกิจ”ที่เป็น“เศรษฐกิจ”ได้มั่นคงยั่งยืนถาวร แน่ยิ่งกว่าแน่

ต้องทำคนให้เกิด“ปัญญา”มี“ความรู้” ที่เป็นพุทธขั้น“โลกุตระ”ในชาว“อเทฺวนิยม”ที่แก้ปัญหากันด้วย“ความรู้”ที่เป็น“โลกุตรธรรม”จึงจะจัดการกับ“พระเจ้า”ที่เป็น“เงินๆทองๆ” และมี“ปัญญา”รู้จักรู้แจ้งรู้จริง“เทฺว”ที่เป็น“พระเจ้า”ทางจิตวิญญาณอย่างถึงแก่นแท้ครบความเป็น“พระเจ้า”ที่เป็น“เงินๆทองๆ”และที่เป็น“จิตวิญญาณ”จริงที่สุด

“การแก้ปัญหาเศรษฐกิจ”ตามตำราหรือทฤษฎีของพระพุทธเจ้าที่เรียนกันในเมืองไทยที่มี“ศาสนาพุทธ”ให้“สัมมาทิฏฐิ” จึงจะ“แก้ปัญหาเศรษฐกิจ”สำเร็จเสร็จ“จบกิจ”ในการแก้ปัญหาได้จริง ตำราหรือทฤษฎีของศาสดาเทฺวนิยมแก้ไม่สำเร็จเสร็จ“จบกิจ”เศรษฐกิจแน่

ซึ่งในประเทศไทยยุคนี้มีประชาชนคนจริงในประเทศไทยกลุ่มหนึ่งได้“แก้ปัญหาเศรษฐกิจ”สำเร็จเสร็จ“จบกิจ”ในการแก้ปัญหาเศรษฐกิจได้จริงยืนยันให้พิสูจน์ได้

นั่นคือ กลุ่มชนคนไทยที่เรียกกันว่า ชาวอโศก หรือ“สันติอโศก”  

...เชิญ! เอหปัสสิโก ไปเห็นแจ้งของจริงด้วยได้ด้วยการ“เห็น”หรือ“สัมผัส”กันได้เลย  

ขอยืนยันว่า ตำราเรียนหรือทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ของเมืองนอกที่ร่ำเรียนมา จนจบด็อกเตอร์ทางเศรษฐศาสตร์ จากยุโรป ตะวันตก อเมริกา อินเดียจีน ตะวันออกกลาง ฯลฯ หรือแม้จะเป็นประเทศที่มีพุทธศาสนาก็ตาม ในยุคนี้ไม่มี“สัมมาทิฏฐิ”ที่จะ“แก้ปัญหาเศรษฐกิจ”ได้สำเร็จเสร็จ“จบกิจ”ของปัญหาเศรษฐิกิจได้ดอก

มีอยู่แท้ก็ที่ในเมืองไทยและเป็นพุทธอันมี“โลกุตรธรรม”ด้วยนะ! 

ไม่ใช่พุทธที่ยังมิจฉาทิฏฐิอยู่ โดยเฉพาะที่แน่ๆก็เชิญพิสูจน์กันได้ใน“ชาวอโศก”  

มาเจาะลึกวินิจฉัยกันให้ละเอียดๆดูทีรึ? ว่า อะไร? ตรงไหน? ที่มันหลงกำหนดหมายผิดเพี้ยนกันอยู่ มันไม่สำเร็จเสร็จจบอย่างไร?  

จะได้รู้จักรู้แจ้งรู้จริงรู้จบใน“ความถูกต้องถ่องแท้ของความหลงผิดนั้น”กันเสียที 

อาตมาขอหยิบยกเอาข้อความต่อไปนี้ มาจาก“กูเกิ้ล” มาเป็นจุดเริ่มต้นสาธยาย

“คำว่า GDP ย่อมาจาก Gross Domestic Product หรือแปลเป็นไทยว่า ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ แปลจากไทยเป็นไทยอีกที คือ การที่นับรายได้ที่เกิดขึ้นจากในประเทศเท่านั้น ไม่ว่าจะสัญชาติใดก็ตาม โดย GDP ประเทศไทย จะนับการคำนวณเฉพาะรายได้ที่เกิดขึ้นในไทยเท่านั้น แต่ถ้าเป็นคนไทย แล้วมีรายได้ที่ต่างประเทศ ไม่นับ อันนั้นเรียก GNP : Gross National Product ที่จะนับเฉพาะรายได้จากคนไทยเท่านั้น ไม่ว่าจะอยู่ประเทศใดในโลกนี้ก็ตาม”

นอกจากคำว่า GDP เขาแถม GNP : Gross National Product มาให้อีกด้วยนะ! 

ยิ่งใช้คำว่า GNP : Gross National Product นั้นแหละยิ่งเน้นหมายเจาะลงไปที่“เฉพาะรายได้ที่เกิดขึ้นของตนเองในชาติตนเองแท้ๆเท่านั้น” มันก็ยิ่งชัดเจนว่า เศรษฐศาสตร์ของชาวเทฺวนิยมโลกียะได้ว่า ไม่มี“โลกุตระ”

พ่อครูว่า... โลกุตระที่จริงนั้น อาตมาอธิบายล้ำหน้าไปก่อน จะได้เข้าใจก่อน ฟังต่อไปจะได้เข้าใจง่ายขึ้น

ความรู้ของอาตมาเรื่องเศรษฐศาสตร์ ที่บอกว่าเป็นรายได้เฉพาะภายใน domestic ก็คือคนไทยอยู่ในประเทศแล้วก็มีผลผลิต เมื่อผลผลิตที่มีแล้วก็ขาย ถ้าขายออกไปต่างประเทศแล้วไปเอาเงินต่างประเทศมา เราไม่นับนะ คุณขายเฉพาะในประเทศแล้วก็เงินที่ได้อยู่ในประเทศนี่แหละ domestic โดเมสติกที่อาตมาหมายถึงจริงๆ เขาจะหมายตรงอย่างนี้หรือเปล่า เขาก็ไม่หมายอย่างนี้จริงๆ 

ยิ่งกว่านั้นเมื่อคุณเอาของๆเรานี้ขายในประเทศ ให้มันพออยู่พอกินในประเทศ ของผลิตของไทยแล้วก็ขายกันพออยู่พอกินในประเทศ ถ้าคนจนเราก็ยิ่งต้องขายให้เขาถูกๆ จึงจะพออยู่พอกิน นี่คือการแก้ปัญหาเศรษฐกิจ 

แต่นี่ไม่.. มีพ่อค้าคนกลาง มีพวกนายทุนมากว้านซื้อแล้วก็เอาออกไปขายต่างประเทศ แล้วพยายามกดราคาของคนไทย แล้วมีอิทธิพลด้วยนะ กดราคา แล้วเอาไปขายเอากำรี้กำไรจากต่างประเทศ

เพราะฉะนั้นการแก้ปัญหาเศรษฐกิจอย่างนี้มันไม่ทำให้คนไทย เข้าใจตามพระพุทธเจ้าว่า อย่าไปหลงไอ้เงินๆทองๆ เราจะได้ไม่ตกเป็นทาสของพวกนายทุน อย่างพวกเรานี้ไม่หลงเงินๆทองๆ ไม่ตกเป็นทาสของนายทุน ดีไม่ดีไล่แจกนายทุน เพราะว่าเรามีความพอ เราพึ่งตนเองรอดพออยู่พอกินมีเหลือมีเกินจึงกระจายสะพัดให้แก่คนอื่น นี่คือการแก้ปัญหาสำเร็จ แก้ปัญหาเศรษฐกิจจบกิจเสร็จแล้ว เราทำได้ ตามทฤษฎีของพระพุทธเจ้า 

แต่ทฤษฎีของเทวนิยมไม่มีทางแก้เสร็จอย่างนี้ ขอยืนยัน เพราะมันจะกินก็ตาม จะใช้ก็ตาม มันบ้าไปกับโลกที่เขาหลอก แล้วก็โฆษณาหลอกกันเต็มหมดเลย ในข่าวคราวก็มีโฆษณาเต็มไปหมด 

แม้แต่สถานีข่าว สถานีธรรมะ ของเทวนิยม ไม่ใช่ ของพุทธ ก็ยังโฆษณาแบบเทวนิยม หรือเรี่ยไรหาเงิน หลงเงินๆทองๆเป็นพระเจ้าอยู่นั่นแหละเลี้ยงตนเองไม่รอด เดี๋ยวก็ขอบริจาคอยู่นั่นแหละ 

อาตมาภาคภูมิใจนะ เราทำของเรา ไม่เรี่ยไรบริจาคเงินจากใครทั้งนั้น โดยเฉพาะอย่าว่าแต่บริจาคเงินจากใครเลย เงินที่เอามาทำทานหรือมาบริจาคให้แก่อโศก ต้องเป็นคนที่เป็นสมาชิกของชาวอโศกเท่านั้น คนนอกจริงที่ไม่รู้อิโหน่อีเหน่อะไรมาบริจาคไม่ได้ เคยมีคนต่างประเทศเอาเงินต่างประเทศค่าสูงด้วยนะมา เราก็บอกว่าคุณไม่มีสิทธิ์บริจาค เอาคืนไปเขาก็งกๆเงิ่นๆ บอกว่าเรามีกติกา เรารับบริจาคไม่ได้ เพราะพวกคุณไม่ได้อยู่ในกติกาพวกเราอธิบายไป 

อย่าว่าแต่คนเมืองนอกเลย คนไทยที่ไม่รู้จักอโศกเลย เช่น เรามีกฎเกณฑ์ว่า ยังไม่ได้มาคบคุ้นที่วัดหรือพุทธสถานชาวอโศกถึง 7 ครั้งยังไม่มีสิทธิ์ให้บริจาค หรือว่าไม่ได้อ่านหนังสือ 7 เล่ม เดี๋ยวนี้มันมีโทรทัศน์แล้ว  แล้วโทรทัศน์จะดูกี่ครั้งกันล่ะ อยู่กันมาแล้ว 7 เดือน 7 ปีมีสิทธิ์บริจาคไหม ถ้าดูกันจริงๆจังๆก็เอา ถ้าดูก็ดูผ่านๆหรือเดือนนี้ดูครั้งเดียว ปีต่อมาก็ดูอีกครั้งสองครั้ง แล้วก็นับว่า 7 ครั้งอย่างนั้น มันก็จิ๊บจ้อยเกินไป มันจะรู้จักอะไรดีนักหนา เพราะฉะนั้นมันมีรายละเอียดอะไรต่ออะไรอีกเยอะ 

เศรษฐศาสตร์แบบพุทธที่เป็น“โลกุตรธรรม”นั้น แตกต่างจากเศรษฐศาสตร์ของชาวเทฺวนิยมโลกียะหรือแตกต่างจากเศรษฐศาสตร์ของชาว“ทุนนิยม”สากลทั่วไปที่ทั้งหลาย ทั้งหมด อย่างมีนัยสำคัญลึกล้ำมาก 

แต่คนเห็นว่า “โลกุตรธรรม”นั้น“สุดโต่ง”เกินไป และเชื่อว่า ไม่มั่นคง ไม่ยั่งยืน ไม่เป็นประโยชน์ต่อคน ต่อสังคม ต่อโลก หรือเชื่อว่า เป็นไปไม่ได้ ไม่สากล เป็นของคนส่วนน้อย   

ที่จริงนั้น ไม่สุดโต่งหรอก มันเป็นไปได้ในคนกลุ่มที่มีอินทรีย์พละ ที่ได้ศึกษาปฏิบัติบรรลุธรรม“โลกุตรธรรม”ได้แท้จริงแล้ว เขา“เป็นไปได้” และหมด“ปัญหา”ไม่เป็นทุกข์-ไม่เป็นสุข” ไม่ใช่“การทรมานตัวเอง” ต้องอดทนข่มฝืนใดๆเลย แต่มีจิตใจเจริญได้แท้จริง เป็น“การทำใจในใจ”คือ“มนสิการ” มี“ปัญญา”ปฏิบัติบรรลุ“โลกุตรธรรม”จริง จึงทำได้สำเร็จเสร็จ“จบกิจ”ในเรื่อง“แก้ปัญหาเศรษฐกิจ”กันแท้ๆ

ยืนยัน“ตัวอย่าง”ใน“คน”ที่มีความเป็น“คน”เช่นเดียวกันกับคนทั้งหลายในโลก ว่า วิชชาการสุดวิเศษ ที่แก้ปัญหาเศรษฐกิจได้สำเร็จเสร็จ“จบกิจ”ยั่งยืนถาวรนิรันดรนั้น“มี”จริง    

สากลคนทั่วไปเข้าใจกันตามที่ลอกมาจากที่ท่านผู้รู้ทางเศรษฐศาสตร์เทฺวนิยมแปลกันไว้ ดังที่ยกมาอ้างอิงไว้ข้างบนนั้น 

ถ้าพินิจเข้าไปให้เข้าถึงความหมายที่ตรงเนื้อหาแท้จริงแล้ว มันกลับเพี้ยนไปจากความเป็นจริงของเนื้อหาแท้จริงที่เป็นกันอยู่ ซึ่งมีนัยสำคัญอยู่อย่างยิ่งยวดทีเดียว   

เริ่มประเด็นที่ 1 นั่นคือ เศรษฐศาสตร์แบบโลกุตระของพุทธ ถ้าระบุลงไปว่า Domestic ที่แปลว่า ภายในประเทศ ก็จะ“ไม่นับ”เอา“ผลผลิต”ที่ขายได้รายได้จาก“ต่างประเทศ” หรือ“ไม่นับ”เอาที่คนไทยในต่างประเทศไปมีรายได้อยู่ในประเทศอื่นเขาแล้วส่งเข้ามาให้เราในประเทศ ปนเปกันหรอก เรา“ไม่นับ”รวมเอาที่เป็น“รายได้”ที่ได้จากภายนอกประเทศ อันไม่ใช่“รายได้”ที่ได้จาก“ผลผลิต”ที่ผลิตจาก“ภายในประเทศโดยเฉพาะเท่านั้น”มารวม

คำว่า “รายได้ที่เกิดภายในประเทศ”นั้น ต้องไม่รวมเอา“รายได้”ส่วนที่ได้จากต่างประเทศเข้ามารวมด้วยเลย ไม่ว่าจะเป็น“รายได้”จากสินค้าที่ไม่ใช่ผลผลิตของไทย หรือจากคนไทยที่ไปมีรายได้จากต่างประเทศ 

ก็ให้เอาเฉพาะที่เป็น“รายได้ภายในประเทศ”ที่ได้จาก“ผลผลิตภายในประเทศไทย และขายกันระหว่างคนไทยในประเทศไทยเท่านั้น” ที่นับเป็น“รายได้มวลรวมภายในประเทศ” คือ เอาของ“คนไทยที่ผลิตเองขายกันเองในประเทศไทยเอง เป็นรายได้“ทั้งเงินทั้งผลผลิตเฉพาะของคนไทยเองเท่านั้น”จริงๆ

“ความแตกต่าง”ของแนวคิดทาง“เศรษฐศาสตร์”ของทุนนิยม หรือที่ยังเป็นแบบ“โลกียะ”ทั่วไปในโลกสากลกับแบบ“โลกุตระ”ของ“พุทธ”ที่เป็น“บุญนิยม” มีเฉพาะของพุทธนั้นมีนัยสำคัญหลายนัยะ หลากมิติ มากประเด็น  

ตามประเด็นที่ 1 ที่สาธยายมานั้น ก็คือ ทั้งๆที่ท่านนักเศรษฐศาสตร์เทฺวนิยมกำหนดหมายว่า “รายได้มวลรวมที่เกิดขึ้นในประเทศเท่านั้น” แต่นักเศรษฐศาสตร์เทฺว

นิยมไพล่ผิดเพี้ยนไปคิดเอา“รายได้”ซึ่ง“มันไม่ใช่รายได้มวลรวมที่เกิดขึ้นในประเทศเท่านั้น” ตามกำหนดหมายและพูดๆกันอยู่ทั่วไปเป็นสากลหรอกนะ!

ทว่ามันเป็น“รายได้มวลรวม”ที่บวกเอารายได้จากการขายผลผลิตหรือผลิตภัณฑ์ของตนเองที่ผลิตภายในประเทศของตนเองแท้ๆ เมื่อส่งออกไปขายแก่ต่างประเทศได้รายได้มา ก็เอา“รายได้”จากต่างประเทศมารวมกันกับทั้งที่จาก“ผลผลิต”ขายในประเทศด้วยรวม“รายได้เข้าเป็นมวลรวม” มันก็รวมเป็น“รายได้”ที่ขาย“ผลผลิต”ได้ทั้งจากขายให้ต่างประเทศ รวมกับ“รายได้”ทั้งที่ขายได้ในประเทศ มันเป็นการเหมารวมปนภายนอกกับภายในเป็น“มวลรวม”ทั้งหมดหนะซี!  

นั่นมันไม่ใช่“การขายผลิตผลหรือผลิตภัณฑ์ของตนเองในประเทศตนเองเท่านั้น” แท้จริงกันที่ไหน? มันยัง“ขี้ตู่”ไปผนวกเอา“ผลผลิต”ที่ขายให้ต่างประเทศ แล้วได้“รายได้”จากต่างประเทศ”แถมเข้ามาอยู่ดี

มันก็เป็น“รายได้มวลรวม”ที่ไปนับเอา“รายได้”จากที่ขาย“ผลผลิต”ออกไปให้แก่ต่างประเทศโน่นมา “รวมเป็นรายได้ปนเปเข้าไปด้วยอีก” แล้วหลงผิดนับว่า เป็น“รายได้มวลรวมเฉพาะภายในประเทศ”

...มันสำคัญผิดไปมั้ย? พินิจดูกันให้คมๆ แม่นๆ ชัดๆ กันเถิด

พินิจกันลึกๆชัดๆคมๆแม่นๆแล้ว จะเห็นว่า ที่ว่า“รายได้มวลรวมในประเทศเท่านั้น” หรือจากภาษาที่ว่า Gross Domestic Product นี้ มันเป็น“รายได้มวลรวม”คือ Gross ที่ถูกต้องตรงตามความกำหนดหมายกันแล้วหรือไม่ใช่? มันเป็น“รายได้มวลรวม”ที่เกิดขึ้น“เฉพาะภายในประเทศเท่านั้น”จริงหรือ?

มันต้องเอา“รายได้ที่เกิดขึ้นจากการนับ‘รายได้’อันได้ขายผลผลิตของไทยที่ไทยผลิตขึ้นได้”กันในประเทศ”เท่านั้นเป็น“รายได้มวลรวมจากผลผลิตของไทยเอง”ตะหาก

ประเด็นที่ 1 นี้ จึงเป็นการหลงผิดในการขาย“ผลผลิต”ที่ควบรวม“รายได้”จากภายนอก ของ“ผลผลิต”ที่ส่งออกไปขายนอกต่างประเทศ และหรือนับเอาของคนไทยที่ไปได้“รายได้”อยู่นอกต่างประเทศแล้วส่งเงินเข้ามาให้คนไทยในประเทศไทย ว่า เป็น“รายได้มวลรวม”เฉพาะของไทยคนไทยภายในประเทศไทยเท่านั้น ว่า เป็นการขาย“ผลผลิตไทยกันเองภายในประเทศเท่านั้น” แต่หลงว่า“รายได้มวลรวมเฉพาะภายในประเทศ”

“เศรษฐกิจ”ประเด็นที่ 1 นั้นกำหนดหมายผิดเพี้ยนตรงหลงควบรวมเอาที่“ไม่ใช่ภายในเท่านั้น”แท้ๆ มาควบรวมเป็น“ภายในแท้”เข้าไปด้วยอย่างสับสนอยู่ ไม่“ตรง”แท้ 

 พ่อครูว่า... ถ้าจะว่าเศรษฐกิจที่โลกเขาหมายถึงเราไม่ได้มีเรื่องเศรษฐกิจไม่ใช่ เราก็มีเรื่องเศรษฐกิจด้วย ทุกคนเกี่ยวเนื่องกับเศรษฐกิจทั้งนั้นจะว่าไปแล้ว  

คือเป็นสมาชิกของประเทศสมาชิกของสังคมก็ต้องอยู่กันอย่างที่เขาหมายความว่าผู้บริหารจะต้องแบ่งแจกทรัพยากรให้มีอยู่มีกินกันอย่างทั่วถึง แต่ถ้าไม่มีการลดกิเลสมีสมรรถนะสร้างสรรทำให้เหลือให้เกินแล้วเผื่อแผ่ผู้อื่นมันก็ไม่พอ ต้องทำอย่างที่พระพุทธเจ้าพาทำ อาตมาพาทำพวกเรานี้เป็นพวกที่แก้ปัญหาเศรษฐกิจจบ และมีผลช่วยสังคมประเทศอยู่ทางเศรษฐกิจ จบแค่นี้ก่อน คุยต่อไปเดี๋ยวจะมากกว่านี้อีก 

สมณะเดินดิน... สรุปจบ

ประเด็นที่ 2 คือ ความหลงเพี้ยนๆผิดๆ ที่มักจะวิปลาสไปหลงคิดเอา“ตัวเลข”กัน มากกว่าที่เจาะให้ลึกลงไปคิดเอา“เนื้องาน”หรือ“ผลผลิตที่เกิดจากการทำงานโดยตรงของคนผู้ทำงาน”เป็นสำคัญ

คนมักจะหลงผิดไปกำหนดหมายเอา“ตัวเลข”หรือ“จำนวนตัวเลข”มาเป็นเครื่องชี้ว่า เป็น“ความเจริญเนื้อแท้”ของคนกัน ไม่ว่าจะเป็นการแข่งดีทางค้าขายหรือธุรกิจ แม้แต่จะเป็นการแข่งขันของนักการเมืองหรือพรรคการเมืองซึ่งเป็นประชาธิปไตยที่หลงสำคัญกันที่“การเลือกตั้ง” ล้วนมุ่งมั่นหมายแข่งกันที่“ตัวเลข”กันนั่นเอง ที่กำหนดหมายกันผิดอยู่

เพราะพากันเผลอเผินไปหลง“ตัวเลข”กัน ว่า เป็น“เนื้อหาแท้จริง”

ไม่กำหนดหมายกันที่“การทำงานของคน”ที่เป็นผู้มีความรู้ในเรื่อง“เศรษฐศาสตร์” แบบ“โลกุตระ”ของพระพุทธเจ้า หรือการเมืองก็เช่นกัน ก็ไปหลงกันที่“ตัวเลข” ไม่ไปสำคัญมั่นหมายกันที่“ตัวนักการเมือง”หรือกำหนดหมายกันที่“ผลงานของนักการเมืองทำจริง”มายืนยันเป็นเครื่องบ่งชี้ว่า เป็นความสำคัญที่เป็นเนื้อหาแท้จริงยิ่งกว่า “ตัวเลข”ของ“การนับคะแนนเอาที่การเลือกตั้ง” ที่แฝงไปด้วยเล่ห์กลสารพัด 

มันจึงไม่ตรงสัจธรรม หรือความเป็นจริงกันได้จริง 

“เศรษฐกิจ”ประเด็นที่ 2 นี้ โลกียะหรือเทฺวนิยมจะวิปลาสไปคิดเน้น“ตัวเลข”แทนที่จะคิดเอา“เนื้องาน”ที่เป็น“ผลผลิตของคนผู้ผลิต”หรือสำคัญมั่นหมายกันที่“คนผู้ทำงานผลิตจริง” เป็นความเจริญทาง“เศรษฐกิจ”หรือ“การเมือง”กันแท้ 

ประเด็นที่ 3 นั่นคือ “โลกียะ”นับเอา“ผลได้” ที่เมื่อ“ได้เปรียบ”คู่แข่งขัน หรือผู้อื่นแล้ว เราได้ทำเกิน“ทุน”มาเป็น“ของเรา” มีผลมากเกินกว่า“คนอื่น”แท้ เมื่อ“เปรียบเทียบ”ก็เป็น

จริง คือเขาถือว่า เป็น“ความเจริญ”หรือ“ความก้าวหน้า”ของความเป็น“เศรษฐกิจ”ในความเป็นชีวิตคนหรือสังคม ก็ถูกของเขา ที่เขา“ยึดถือของเขาชาว“โลกียะเทฺวนิยม”เป็นสากล 

ชาว“โลกียะ”มีความยึดถือเช่นนี้ เข้าใจและเชื่อว่า อย่างนี้แหละว่า“ถูกต้อง”ดีจริง 

ความเป็น“โลกียธรรม”จะไม่ยอม“เสีย(สละ)ไปให้ใคร” ไม่ยอม“ขาดทุน” จะมีแต่“เอาเปรียบ-ได้เปรียบ”ถือว่า เป็นความเจริญ เป็นอารยะ(ศิวิไลซ์ civilize) หากจะ“เสียสละออกไป”ก็จะคิดเป็น“ราคาของคุณงามความดี-ความเขื่องคุณ”ที่ตนให้แก่คนอื่นได้เป็น“ความยึด” ซับซ้อนขึ้นไปอีก แล้วยึดติดใส่จิตตนเองเป็น“ตน(อัตตา)” เป็น“ของของตน(อัตตนียา)”อยู่ และนับเป็น“บุญคุณ”ที่ตนมีต่อผู้อื่น นี้คือ ความยึด มันคือ“อุปาทาน”ที่เป็น“กิเลส”แท้ๆ

“ความยึด”ภาวะนั้นๆเป็นตน-เป็นของตนนั้น มันคือ“อุปาทาน”นะ! เป็น“กิเลส”

ทั้งๆที่“กิเลส”มันไม่ใช่“บุญ”เลยแม้แค่นิดน้อย “อุปาทาน”มันเป็น“การยึด”แท้ๆ 

แต่ก็เพี้ยนไปยึดเอา“กิเลส”มาเป็น“บุญ” แล้วก็หลงผิดว่า “ความยึด”เป็น“กุศล”

“บุญ”ต้อง“ไม่มี”อาศัยอยู่ในชีวิต  ส่วน“กุศล”นั้นต้อง“มี”อาศัยอยู่ในชีวิต

ที่ถูกแท้นั้น “บุญ”คือ “การทำลายความยึด” “บุญ”ไม่ใช่“การไปยึดมามีไว้”

แต่“กุศล”มันต้อง“มี” มันต้องสะสม  “กุศล”จึงแตกต่างจาก“บุญ”ที่มันไม่ต้อง“มี”     

“บุญ”มันก็“ผิด”ไปจาก“สัจจะ”ที่แท้ของ“โลกุตระ”กันอย่างอวิชชาหรือมิจฉาทิฏฐิ 

เพราะไพล่ไปเห็น“กุศล”เป็น“บุญ”อันผิดเพี้ยนไปจาก“สัจจะ”คนละทิศละทางเลย

“บุญ”มันไม่ใช่“สมบัติ”ที่จะ“มีสะสมไว้” ซึ่งแตกต่างจาก“กุศล”ที่คนต้องสะสม 

แต่“บุญ”เป็นแค่“พลังงานจิต”ที่สร้างให้เกิดเป็น“ฌาน”เป็น“ปัญญา” เผากิเลสเท่านั้น  “บุญ”มีหน้าที่ทำแต่“วิบัติ”ทำลาย“กิเลส หรือมีหน้าที่ฆ่ากิเลสให้ดับสิ้น 

“บุญ”ไม่มีความเป็น“สสาร” ไม่ว่าทางวัตถุหรือทางจิต เพราะ“บุญ”ไม่จับตัวกัน

ขึ้นเป็นกลุ่มก้อนเด็ดขาด มันเป็นแค่“พลังงานทางจิต” ซึ่ง“บุญ”นี้จะไม่“ทรงอยู่” เป็น“ธรรม”เกินกว่า“ปัจจุบันชาติ” เนื่องจาก“บุญ”เพียงทำหน้าที่เป็น“พลังงานขึ้นได้ในปัจจุบันของอาริยชนโลกุตระ”เท่านั้น “บุญ”ไม่เกิดใน“อดีต”หรือไม่่เกิดใน“อนาคต” 

“บุญ”เกิดใน“ปัจจุบันชาติ”เท่านั้น ถ้าไม่ใช่ปัจจุบันที่เป็นคนผู้มีพร้อม“ตาหูจมูกลิ้นกาย”ตื่นเต็มทำงานร่วมกันกับ“ใจภายใน”เป็น“ภาวะ 2”แล้วไซร้ “บุญ”ก็เกิดไม่ได้   

“บุญ”เป็น“พลังงานจิต”ที่ทำหน้าที่“ประหารกิเลส”เท่านั้น ไม่มี“คุณวิเศษ”อื่น 

“เศรษฐกิจ”ประเด็นที่ 3 นี้ชาวเทฺวนิยมโลกียะเขาหลงผิดนับนับเอา“ความได้เปรียบ” นับส่วนที่ได้เกิน“ทุน” หรือได้เกินกว่า“คนอื่น”นั้นๆ ถือว่า เป็น“ความเจริญ”หรือ“ความก้าวหน้า”ของความเป็น“เศรษฐกิจ”ในความเป็นชีวิตคนหรือสังคม

ซึ่งมันตรงกันข้ามกับ“เศรษฐกิจ”ของชาวโลกุตระกันคนละทิศละทางกันเลย

“เศรษฐกิจ”ของชาวโลกุตระนั้นนับเอา“ความเสียสละ”ซึ่งเป็น“ความเสียเปรียบ” นั่นเอง ว่าคือ“การได้กำไร” เพราะเสียสละก็“ทำประโยชน์แก่ผู้อื่น” และก็แค่“สักแต่ว่าทำ”

ไม่“ยึดเป็นตัวตน” หรือปฏิบัติจนกระทั่งไม่ยึดมา“เป็นตน-เป็นของตน”ได้สำเร็จจริง

นี้คือ “คุณวิเศษ”ที่ชาวโลกุตระ“ทำได้” ซึ่ง“ยึด-ไม่ยึด”นี้ชาวโลกียะยังไม่ศึกษา

“ความยึด”ภาษาวิชาการว่า “อุปาทาน”นี้เอง คือ “กิเลส”ที่ต้องศึกษาและพิชิตมัน

“เศรษฐกิจ”ของชาวโลกุตระจึงแตกต่างกับขาวโลกียะเทฺวนิยม ยิ่งกว่าดาวคนละดวง

ประเด็นที่ 4 นั้นคือ ความเป็น“โลกุตรธรรม”นี่แหละสำคัญมากยิ่ง ได้แก่ “ขาดทุนของเรา คือ กำไรของเรา” ประเด็นนี้แหละที่ชาว‘เทฺวนิยมโลกียะเขายังทั้งไม่รู้จักรู้แจ้งรู้จริงในความลึกล้ำของความจริงนี้ ทั้งยังไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติกันให้สำเร็จได้ อย่าง

ภาคภูมิใจ เต็มใจ อิ่มเอมใจ เกษมใส ใจเกื้อกูล เพิ่มพูนการเสียสละจริงๆจังๆกันเลย

ชาวพุทธที่เจริญอาริยธรรมเป็น“โลกุตระ”กันได้สำเร็จจริงๆนั้น จะนับเอา“การขาดทุนของเรา” เป็น“ความเจริญพัฒนาก้าวหน้าของเรา” ด้วยความบริสุทธิ์ใจที่จริงใจด้วย“ปัญญา”อันยิ่ง ว่า ความเป็นผู้ประเสริฐแท้จริงนั้น คือ คนผู้เสียสละ ผู้ขาดทุนให้แก่ผู้อื่น..ดี แพ้ผู้อื่น..ได้ แต่จะไม่ยอมเป็นผู้ผิด ไม่ยอมทุจริต   

แล้วยินดี เต็มใจเป็น“ผู้รับใช้ผู้อื่น-รับใช้สังคมประเทศชาติ หรือรับใช้โลก ที่ไม่ใช่ทาส หรือไม่ใช่ผู้รับจ้าง เป็นอันขาด

ผู้เป็น“อาริยบุคคล”แบบ“โลกุตระ” จึงไม่ใช่ทั้ง“ทาส”ทั้ง“เทพ”หรือเทฺวะผู้ยิ่งใหญ่ใด

เพราะเป็นผู้รู้จักรู้แจ้งรู้จริงรู้จบความเป็น“เทพ”หรือ“เทฺว”แม้จะยิ่งใหญ่ที่สุดปานใด

ความเป็น“ทาส”คือ ผู้ยังมี“ตัวตน”แล้ว ไม่รู้ว่า “ตนเองเป็นทาส”ที่หลงรับใช้ตัวเองก็ละลดความเป็น“ทาส”ได้ไปตามลำดับ เป็นโสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี อรหันต์

ชีวิตที่มีอยู่ จึงอยู่อย่างมี“ปัญญาอันยิ่ง”ว่า ยังมีแรงทำกรรมที่เป็นประโยชน์ได้ จึงอยู่อย่าง“เสียสละ” หรือรับใช้ผู้อื่นที่เหมาะที่ควร ชนิดที่ไม่ยึดติดความเป็น“ตัวตน”กันแท้

ผู้หมดสิ้น“อัตตา” หรือหมดสิ้นตัวตน เป็นคนตามที่กล่าวนี้จริงใจ จริงกาย ไม่เสแสร้ง

จึงเป็น“งัวงานเศรษฐกิจ”ที่ซื่อสัตย์ จริงใจ เต็มใจแก่สังคมมนุษยชาติอยู่ในโลกนี้แท้  

ประเด็นที่ 5 ยิ่งชัดเจนแจ่มแจ้งที่สุดในความเป็น“โลกุตระ”ที่แตกต่างยิ่งใหญ่จากระบบ“ทุนนิยม”หรือแบบชาว“เทฺวนิยมโลกียธรรม”สามัญของปุถุชน 

นั่นก็คือ ชาว“โลกุตระ”ผู้บรรลุอรหันต์แล้ว ไม่มีอารมณ์“สุข”กับ“การได้กำไร” และไม่มีอารมณ์“ทุกข์”กับ“การขาดทุน”เลย การทำ“เศรษฐกิจ”จึงสบายกายที่สุด สงบใจที่สุด 

หรือแม้แต่ผู้ยังไม่บรรลุอรหันต์ก็ตาม ที่“สัมมาทิฏฐิ”ดีแล้ว ก็จะพยายามตั้งใจ“ไม่ทุกข์”กับ“การขาดทุน” แต่กลับจะ“ยังมีสุข”เกิดขึ้นบ้างในจิตของผู้ยังไม่บรรลุอรหันต์ก็ตาม เพราะมี“สัมมาทิฏฐิ”ในความเป็น“โลกุตระ”ดีแล้ว

“ความสุข”ที่เป็น“มายา”ตัวร้ายกาจเก่งยิ่ง คือ“ความทุกข์”แปลงร่างหลอกคนนี้เองที่ต้องเรียนรู้อย่างสำคัญสุดๆ กระทั่งมี“ปัญญา”รู้จักรู้แจ้งรู้จริง“ความจริง”อันยิ่งใหญ่นี้ได้

จึง“จบกิจ”ที่จะยังหลงงงมงายวิ่งไล่เป็นทาส“พระเจ้า”ผู้สถาปนาตนเอง ยึดเอาความเป็น“เจ้าของสุข”ที่จะประทาน“สุข”ให้แก่“ทาส”ผู้ปล่อยไม่ไป เพราะยังมี“อวิชชา”

ดังนั้น ผู้มี“วิชชา” อันคือ“ปัญญา”หลุดพ้นจากความเป็น“ทาส”จาก“เทพ”หรือจาก“พระเจ้า”ได้จริง จึงคือ ผู้รู้จักรู้แจ้งรู้จริงรู้จบ ทั้งความเป็น“ทาส”เป็น“เทพ”เป็น“พระเจ้า” เพราะได้ศึกษาปฏิบัติจนกระทั่งสามารถทำ“จิต เจตสิก รูป”ให้บรรลุ“นิพพาน”สำเร็จแท้

“เศรษฐกิจ”แบบโลกุตระ จึงไม่ใช่ผู้่ติดยึดอยู่กับ“ตัวเลข”จนทำให้พา“สุข”พา“ทุกข์”

ประเด็นที่ 6 นี้มันยากยิ่งมากๆเลยที่ชาว“เทวนิยมโลกียะ”จะรู้จักรู้แจ้งรู้จริงกันได้ นั่นคือ เครื่องชี้บ่งความเจริญก้าวหน้าของชาวโลกุตระนั้น “ตัวเลข”ที่แจ้งผลรวมสรุปของ“รายได้การค้าขายแต่ละครั้งคราว แต่ละไตรมาส หรือแต่ละ 6 เดือน 

หรือแต่ละปี แต่ละ 5 ปี 10 ปี อะไรพวกนี้ “โลกุตระ”จะรู้แจ้งรู้จริง“ตัวเลข”ที่

น้อยลงๆ หรือ“ขาดทุน” ถึงเจริญสุดคือ “0” แม้แต่จะ“0”ในสังคมของเราชาวโลกุตระ ก็ยังอยู่ได้ มีชีวิตพออยู่พอกิน สบาย สงบ อบอุ่น อิ่มเอม เกษมใส ใจเกืิ้อกูล เพิ่มพูนการเสียสละ”อยู่ จึงเป็นผู้ขาดทุน”ให้แก่สังคมแก่โลกชนิดที่ มี“ปัญญา”แท้ ที่รู้ชัดเจน จบจริง 

จึงนับเป็นเศรษฐกิจที่มีความเจริญก้าวหน้าแปลกประหลาดมหัศจรรย์ สำคัญยิ่งกว่าเศรษฐกิจที่ชาวทุนนิยมโลกียะเขานับว่า เป็นความเจริญก้าวหน้าของเขาชาวเทฺว

นิยมโลกียะในโลกส่วนใหญ่

ประเด็นที่ 7 นี้ยิ่งแสดงถึงความทะนงองอาจแกล้วกล้าของ“จิตวิญญาณ”ที่มั่นใจใน“สมรรถนะ”และ“ความขยัน”ของตนๆ ของหมู่กลุ่มสังคมโลกุตระที่อยู่กันอย่างมีชั้นมี

ลำดับสูงกลาง-ต่ำของแต่ละคนที่ต่างก็ปฏิสัมพันธ์กันอยู่เป็น“เอกภาพ”ยิ่งนั้น ตาม“วรรณะ 9” ที่แต่ละคนของกลุ่มสังคมชุมชนโลกุตระนั้นๆ อยู่เป็นสังคม“สาราณียธรรม 6”

นั่นคือ การอยู่ร่วมกัน ด้วย“เมตตากายกรรม-เมตตาวจีกรรม-เมตตามโนกรรม 

แต่ละคนทำงานได้ลาภโดยธรรมแล้วก็เอามารวมกันเป็นสาธารณโภคี กินใช้เป็นกองกลางเดียวกัน แต่ละคนมีอินทรีย์พละไม่เท่ากันอยู่แน่ เพราะต่างคนต่างยังมี“ความเข้าใจ”ไม่เท่ากันหรือ“ทิฏฐิ”ไม่เท่ากันแต่กันอยู่กันอย่างเสมอสมานกัน รู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาวกัน ศัพท์คือ “ทิฏฐิสามัญญตา” และต่างคนต่างมีการปฏิบัติตามศีลที่ตนทำได้ของตนๆ และเคารพผู้มีศีลสูงกว่า อนุโลมผู้มีศีลต่ำกว่า ก็เป็น“ศีลสามัญญตา” ฉะนี้คือ ชุมชนคน“สาราณียธรรม 6” 

“เศรษฐกิจ”ที่มีในสังคมนี้ก็คือ ทุกคนทำงานได้ผลผลิตหรือรายได้เท่าไหร่ ก็นำมารวมเป็นกองกลาง ซึ่งเท่ากับทุกคนอยู่ในกงสี หรือเสียภาษีให้กองกลาง ไม่แบ่งออกไป ไม่แย่งกัน เพราะเป็นคนมีปัญญาอันยิ่งเข้าใจ“ความจริงที่เป็นโลกุตรธรรม” ของการไม่ยึดตัวตน ไม่เอามาให้ตัวตน แม้เราจะยังมีกิเลสเหลืออยู่ก็ขัดเกลาของตนเองที่จริงไปตามขั้นตอน  

ประเด็นที่ 8 แม้ที่สุดเงิน“คงคลัง”ของชาวโลกุตระ ก็จะพยายามเหลือเก็บไว้ให้“น้อยที่สุด”เท่าที่จะสามารถทำการสะพัดให้ได้เร็วและออกไปมากที่สุด เท่าที่จะสามารถรักษาสภาพการอยู่ได้ไปกับกระแสหมุนเวียนของสังคมในช่วงไม่ใกล้ไม่ไกลนัก โดยอ่านเอาจากสมาชิกของสังคมนั้นๆแต่ละสังคมว่า คนมี“ความรู้ความสามารถ”กับ“ความขยัน”แท้ๆที่เป็น“ต้นทุนสำคัญสุด”เป็นหลักเป็นการประเมินประมาณได้ว่า นี่คือ“ต้นทุนที่สำคัญยิ่งยอดแท้”ของเรา ที่ไม่มีขาดหายไปจาก“ทุนแท้”ของคนของสังคม เพราะมั่นคงยั่งยืนแน่นอนตลอดคนนั้นตายอยู่เสมอแล้ว

แม้จะมี“คน”ในสังคมนั้นพิการไป หรือแก่เฒ่าลงเรี่ยวแรงในการทำงานก็จะน้อยลงไปบ้าง เป็นธรรมดา คนผู้บรรลุเป็น“อาริยบุคคล”แล้ว ตั้งแต่โสดาบันขึ้นไป จนกระทั่งถึงพระโพธิสัตว์ระดับสูงสุด ที่สุดเป็นพระพุทธเจ้า ก็จะมี“ปัญญา”รู้การอลุ่มอล่วยอนุโลม-ปฏิโลมกันไป จึงยิ่งมีแต่จะเจริญ งอกงาม ไพบูลย์ยิ่งๆขึ้นไปเรื่อยๆ ไม่มีถดถอยเลย

ซึ่งคนผู้จัดการใช้ความยืดหยุ่นทางใจของตนได้ดีรู้่จักทำความผ่อนหนักผ่อนเบา ผ่อนสั้นผ่อนยาว ให้เท่าทันกับเหตุการณ์สถานการณ์

แต่กระนั้น“ต้นทุนที่สำคัญวิเศษยิ่งสุดเป็นต้นทุน”อันคือ“ฌานวิสัยของคนผู้นั้น” จะอยู่กับตนไปจนกระทั่ง“ทำตายให้แก่ตนเองไป”เป็น“ปริโยสาน”นั่นทีเดียว

จะไม่ใช่“ความเที่ยงแท้”ที่ได้แค่ความยึดมั่นถือมั่น(อุปาทาน)“อัตตา”ของตนอยู่เท่านั้น แต่เป็นผู้หมดสิ้นความเป็น“อัตตา”ของตน เป็นผู้มี“อนัตตาธรรม”แล้ว และมีคุณวิเศษตาม“มูลสูตร 10”ได้สำเร็สัมบูรณ์ 

ฉะนี้คือ “ความเที่ยงแท้”ที่วิเศษสุด ไม่มีตกต่ำอีกเลย จะเวียนเกิด-เวียนตายไปอีกกี่ชาติต่อกี่ชาติก็ตาม ไม่เปลี่ยนแปลงไปจาก“ความเจริญงอกงามไพบูลย์”แล้วเด็ดขาด

จะไม่เหมือน“เทฺวนิยม”ซึ่งยัง“ไม่มีความเที่ยงแท้เด็ดขาด” แม้จะได้เป็น“พระศาสดา”องค์ใดองค์หนึ่งแล้ว ก็ตาม ซึ่งศาสดาเทฺวนิยมนั้นยัง“ไม่รู้(อวิชชา)”หรอกว่า เมื่อท่านตายลงก็จะไปอยู่กับ“พระเจ้า”นิรันดรนั้น มันก็ยัง“ไม่เที่ยง”ตามที่ท่านเชื่อถือกันเลย

“อัตตา”ของพระศาสดาของเทฺวนิยมทุกองค์ เมื่อสิ้นชีวิตลงก็จะต่้องเวียนว่ายตายเกิดกันอีกนับชาติไม่ถ้วน เพราะท่านยังไม่มีความเป็น“อมตะ”แบบ“โลกุตรธรรม”ที่มี

“มูลรากของคุณวิเศษ 10”(พระไตรปิฎก เล่ม 24 ข้อ 58 “มูลสูตร 10”)

ความเป็น“อมตะ”นั้น ต้องมีเหตุมีปัจจัยในจิตวิญญาณว่า มี“คุณวิเศษ 10” ได้แก่ มีความยินดี(ฉันทะ)เป็นรากเหง้าของจิต(มูลกา)-มีการทำใจในใจ(มนสิการ)เป็นแดนเกิด (สัมภวะ)-มีการกระทบสัมผัส(ผัสสะ)เป็นเหตุเกิด(สมุทัย)-มีความรู้สึก(เวทนา)เป็นที่ประชุมลง(สโมสรณา)-มีจิตตั้งมั่น(สมาธิ)เป็น“หัวหน้า(ปมุข)-มีความระลึกรู้ตัว(สติ)เป็นใหญ่(อธิปไตย)-มีความรู้ความฉลาด(ปัญญา)เป็นยิ่ง(อุตตระ)-มีความหลุดพ้น(วิมุติ)เป็นแก่น(สาระ)-มีกรรมสิทธิ์อยู่เหนือการเกิด-การตายของตนที่จะทำเกิดทำตายให้แก่ตนเองได้สุดวิเศษ(อมตะ)-มีการดับกิเลสสิ้นเกลี้ยง(นิพพาน)ถึงขั้นสามารถทำการตายเป็นที่สุดไปเลยแยกธาตุจิตของตนเป็นดินน้ำไฟลมไปไม่เหลือตามที่ตนต้องการเมื่อใดก็ได้(ปรินิพพานเป็นปริโยสาน)

ไม่ใช่ไม่มีเหตุไม่มีปัจจัยที่บอกแจ้งถึง“ต้นทุนที่สำคัญยิ่งเป็นทุนแท้”ที่ตนพึงมีอยู่จริง ได้ชัดเจน ตามที่ได้สาธยายมานั้นแน่นอน    

“ต้นทุนที่สำคัญยิ่งเป็นทุนแท้”นี้ จะไม่หมดไม่หายไปไหน เพราะมันเป็น“สมบัติ

ในตัวคนติดตัวคน”ไปจนตาย เป็น“กรรมที่เป็นของของตน(กัมมัสสกะ)-กรรมเป็นมรดกวิบากของตน(กัมมทายาท)-กรรมจะพาตนเป็นไปดำเนินไป(กัมมโยนิ)-กรรมเป็นเผ่าพันธ์ของตน(กัมมพันธุ)-กรรมเป็นที่พึ่งอาศัยของต(กัมมปฏิสรโณ)”ที่สะสมเป็น“สัมภารวิบาก”ติดตัวเรา จะตายแล้วเกิดใหม่ไปอีกกี่ชาติต่อกี่ชาติ เมื่อเป็น

“อาริยบุคคล”แล้ว “กรรมวิบาก”ที่เป็น“อาริยธรรม”แล้วของตนก็จะมีแต่เจริญ งอกงาม ไพบูลย์เป็นลำดับไปยิ่งๆ “เที่ยงแท้-ยั่งยืน-ตลอดไป-ไม่มีตกต่ำอีกแล้วเป็นธรรมดา-ไม่มี

อะไรหักล้างได้แล้ว-ไม่กลับกำเริบ”    

ฉะนี้คือ GDP ย่อมาจาก Gross Domestic Product หรือแปลเป็นไทยว่า ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ แปลจากไทยเป็นไทยอีกที คือ การที่นับรายได้ที่เกิดขึ้นจากในประเทศเท่านั้น ไม่ว่าจะสัญชาติใดก็ตาม โดย GDP ประเทศไทย จะนับการคำนวณเฉพาะรายได้ที่เกิดขึ้นในไทยเท่านั้น

ที่คนผู้มีความรู้เรื่อง“เศรษฐศาสตร์”ได้แค่แบบ“เทฺวนิยม”ที่ยังเป็น“โลกียะ”เท่านั้น จะไม่รู้เรื่อง“เศรษฐศาสตร์”ที่เป็น“โลกุตระ”อย่างที่ได้สาธยายมา    

ทีนี้ มาดู GDP ที่ได้มาจากตัวย่อของ Gross Democracy Product ตามประสาอาตมา ที่ลองอวดภูมิ ที่คนเคยว่า อาตมา“ดัดจริต” ก็จริง อาตมาพยายาม“ดัดจริต”ตนเอง 

ทำ“จริต”ให้มันลดเลิก“ทุจริต” ให้มัน“สุจริต”ขึ้น ยิ่งขึ้นๆ ให้เก่งที่สุด ให้ได้เสมอๆ ไม่ได้หยุดหย่อน โดย“การทำจิตในจิตของตน(มนสิการ)” เพราะ“จิตเป็นประธานสิ่งทั้งปวงฯ(พตปฎ.  

 25 ข้อ 11) เป็น“ปรมัตถธรรม” และ“อาการกาย-วาจาอย่างอื่นที่เราควรทำ ดีกว่านี้ ยังมีอีก” ตามพระอนุสาสนีของพระพุทธเจ้าที่ตรัสสอนไว้ใน“อภิณหปัจจเวกขณะ​ 10”อยู่จริงๆ  

Gross Democracy Product ตามที่อาตมาดัดจริตเรียกนี้ ก็คือ “ผลผลิตในความเป็นประชาธิปไตย ที่มีมวลรวมทั้งหมดอยู่ในสังคมนั้นๆ” มันคืออย่างไร? แบบไหน? 

โดยเฉพาะ“ความเป็นประชาธิปไตย”ที่อาตมามีความเข้าใจตาม“ปัญญา”ของอาตมานะ ว่า “ความเป็นประชาธิปไตย”แบบ“พระพุทธเจ้า”ซึ่งเป็น“โลกุตระ” 

ไม่ใช่“ความเป็นประชาธิปไตย”แบบชาวตะวันตก ยุโรป อเมริกา ฯลฯ หรือที่ยังเป็น“โลกียะ”ตามแนวคิดของชาว“เทฺวนิยม”ทั้งหลายประดามีอยู่ในโลก

แต่ต้องเป็น“ประชาธิปไตย”ที่มี“พุทธอาริยธรรม”อัน“สัมมาทิฏฐิ”แท้ๆถูกต้องถ่องแท้จริงๆด้วยนะ!

ถ้ากลุ่มหมู่มวลประชาชนนั้นๆปฏิบัติเป็น“สัมมาทิฏฐิ”ถูกต้องถ่องแท้จริงตาม “โลกุตรสัจจะ”ของพระพุทธเจ้า ก็จะ“เกิดผลผลิต”เป็น“ประชาธิปไตย”ที่มี“อาริยธรรม” อันเป็น“โลกุตรธรรม” และเกิด“ปรากฏการณ์”ขึ้นในสังคมมนุษย์นั้นๆจริงได้แน่นอน

ซึ่งจะสามารถ“วัดค่า”ของความเป็น“ประชาธิปไตย”ได้จากความมี“เศรษฐกิจ-การเมือง-สังคม”ในหมู่มวลชนกลุ่มนั้นๆ ใน“สังคมนิยม”กลุ่มนั้นๆได้ชนิดที่มี“คุณค่า-คุณลักษณะ-คุณธรรม-คุณประโยชน์-คุณงามความดี-คุณภาพ-คุณสมบัติ-คุณนิธิ(คลังแห่งความดีงาม)-คุณวิเศษ ฯลฯ” เฉพาะอย่างยิ่งต้องเป็น“คุณค่า”ที่เข้าชั้น“อาริยคุณ-คุณที่เป็นโลกุตระ”ของพุทธแท้สัมมาทิฏฐิ

ถ้าแม้นมีสัมมาทิฏฐิและสัมมาปฏิบัติตรงพุทธแท้เกิดสัมมาปฏิเวธได้จริง“ผลยอดเยี่ยม”ที่ปรากฏ”ก็จะมียืนยันให้สัมผัสแตะต้องได้    

นั่นคือ ทำประชาชนให้อยู่ดีมีสุขถึงขั้นมี“อิสระ สบาย สงบ อบอุ่น อิ่มเอม เกษมใส ใจเกื้อกูล เพิ่มพูนการเสียสละ”กันจริงแท้แน่นอน

ทุกวันนี้ในประเทศไทยยุค พ.ศ. 2500 นี้ ได้มี“ความเป็นประชาธิปไตย”ตามที่สาธยายมาคร่าวๆนี้แล้ว “เชิญมาสัมผัสความจริงได้(เอหิปัสสิโก)ในหมู่กลุ่มที่เรียกว่า “ชาวอโศก”หรือ“ชาว“สันติอโศก”ดูบ้าง ก็จะพบ“ความเป็นประชาธิปไตย”ที่มี“คุณ”ดังกล่าวมานั้นกันจริงๆให้“สัมผัส”

ที่พูดนี้ไม่ใช่กิเลส“อยากอวดดี”หรอกนะ!  แต่เป็น“การบอกความดีที่ยืนยันได้ออกมาเสนอให้ตรวจสอบหรือพิสูจน์ความจริง” ด้วยใจบริสุทธิ์โดยในจิต“ไม่มีกิเลสหรืออุปกิเลสแม้เล็กน้อยเลย”  

ท่านผู้ใดพอจะฟังได้ และจะเชื่อบ้าง ก็น่าจะมาสัมผัสพิสูจน์ความจริงนี้นะ

อาตมาอธิบายคำสอนของพระพุทธเจ้ามาถึงวันนี้ก็ยาวนานเกิน 50 ปีแล้ว พยายามสาธยายตาม“ทิฏฐิ-ปัญญา”ของอาตมาเท่าที่ได้“บำเพ็ญโพธิสัตวภูมิ”มา และมีในตัวเอง ก็มีผู้คนที่ได้ยินได้ฟัง และสนใจมาเล่าเรียนปฏิบัติตาม จนกระทั่งแต่ละคนเกิดมรรคผลจริงกันได้ แล้วนำตนเองที่ได้มรรคผลออกมาดำเนินไปรวมกัน เป็น“มวลรวม”ที่เกิด“ประชาธิปไตย”ในมวลชนกลุ่มหนึ่ง คือ แบบที่ชาว“อโศก”เป็นได้ ซึ่งพิสูจน์ทั้งในแง่ของ“เศรษฐศาสตร์ ก็บรรลุเศรษฐกิจที่“จบกิจ”ได้สำเร็จแล้ว 

ไม่ต้อง“แก้ปัญหาเศรษฐกิจ”กันอีก ให้หนักหนาสาหัสยิ่งขึ้นๆ ตามที่“สังคมโลกียะ”หรือชาว“เทฺวนิยมทั้งหลาย ยังแก้ไม่สำเร็จ ยังพากันหาทางแก้กันอยู่ ยังไม่สามารถเรียกได้ว่า สำเร็จ ขั้น”จบกิจ” เหมือนชาวอโศก ที่แก้ได้ด้วย“โลกุตรธรรม”

แม้จะยืนยันทั้งความเป็น“การเมือง”ก็ตาม ทั้งความเป็น“สังคม”ก็ตาม ชาวอโศกแก้ปัญหาสำเร็จ “จบกิจ”ได้ ทั้งที่เป็น“เศรษฐกิจ-การเมือง-สังคม”

ซึ่งเป็นสังคมที่บรรลุ“สาราณียธรรม 6” นั่นคือ มีสังคมชุมชนที่อยู่กันด้วย“เมตตากายกรรม-เมตตาวจีกรรม เมตตามโนกรรม ลาภที่ได้มาโดยธรรมก็นำมารวมกันเป็น

กองกลางกินใช้ร่วมกัน ทุกคนในชุมชนต่างก็ทำงานฟรี ไม่มีคนแบ่งแยกเอารายได้จากส่วนกลางไปเป็นของตนเลย  พึ่งเกิด พึงแก่ พึ่งเจ็บ พึ่งตายกันได้ เป็นญาติธรรม ที่“ระลึกถึงกัน รักกัน เคารพกัน เอื้อเฟื้อเกื้อกูลกัน ไม่วิวาทกัน สามัคคีกัน เป็นเอกภาพแท้ 

และแสดงความจริงที่เป็นสังคมเศรษฐกิจแบบ“มีมวลรวมของรายได้สูงถึงขั้นสาธารณโภคี”ทีเดียว•••••••••

 พ่อครูว่า... 

ที่มา ที่ไป

พ่อครูแสดงธรรมรายการ พุทธศาสนาตามภูมิGDPแบบพุทธที่ต่างจากนักเศรษฐศาสตร์เทฺวนิยม วันศุกร์ที่ 17 มีนาคม 2566 แรม 14 ค่ำเดือน 4 ปีเถาะที่บวรราชธานีอโศก

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2566 ( 22:05:39 )

รายละเอียด

660320 เปรียบเทียบเศรษฐศาสตร์โลกียะกับเศรษฐศาสตร์โลกุตระ รายการปรับทุกข์ ปลุกธรรม ราชธานีอโศก

 https://www.boonniyom.net/53010.html

ดาวโหลดเอกสารที่ https://docs.google.com/document/d/1dRO3zm-F8rr7gD3Ba58PmPXAYi2PYLnL/edit?usp=sharing&ouid=101958567431106342434&rtpof=true&sd=true                                                                                                                                     

ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/1bmisEGESZov586ZrG_d4FT-XUygt0Aho/view?usp=share_link 

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/Tii9BilFPX0 

และ https://fb.watch/jo52MC_9Vs/ 

พ่อครูว่า... วันนี้วันจันทร์ที่ 20 มีนาคม 2566 ที่บวรราชธานีอโศก แรม 14 ค่ำเดือน 4 ปีเถาะ นั่นคือวันเวลาสำหรับขณะนี้ กำลังปัจจุบันนี้ เรามาพูดกันตามประสาชาวอโศกเราคุ้มน้อยๆ เรานำเสนอกับชาวโลกว่าเห็นอย่างนี้นะ เป็นอย่างนี้นะ เอาใหม่เอาใหม่ ดีไหมดีไหมดีไหม ชอบไหมชอบไหมชอบไหม เราก็เสนอ แล้วเราก็มาเป็นอย่างนี้อย่างจริงใจ มีความเต็มใจจริงใจจริงๆที่เราอยากจะให้คนอื่นเขาได้อย่างนี้บ้าง เป็นอย่างนี้บ้าง มันดีนะ อยากจะให้เขาเป็น อยากจะให้เขาได้บ้าง เราก็เสนอไป 

ไม่ใช่เสนอขาย ไม่ใช่เสนอด้วยความโลภ ด้วยความอยากได้อะไรตอบแทนมา..ไม่ใช่ แต่เราเสนอด้วยความบริสุทธิ์ใจ ด้วยความยินดีว่า มันน่าจะดีนะ ถ้าคนอื่นได้เป็นอย่างที่เราเป็น เพราะว่าเรามีสิ่งที่ดีสำหรับที่เราได้แล้วเรามีแล้วอย่างที่เราเป็น ที่มันก็เป็นเรื่องลึกซึ้ง คัมภีรา (ลึกซึ้ง) ทุททัสสา (เห็นตามได้ยาก) ทุรนุโพธา (บรรลุรู้ตามได้ยาก) สันตา (สงบระงับอย่างสงบพิเศษ แม้จะวุ่นอยู่) . ปณีตา (สุขุมประณีตไปตามลำดับ ไม่ข้ามขั้น) อตักกาวจรา (คาดคะเนด้นเดามิได้) นิปุณา (ละเอียดลึกถึงขั้นนิพพาน) ปัณฑิตเวทนียา (รู้แจ้งได้เฉพาะผู้เป็นบัณฑิต บรรลุแท้จริงเท่านั้น)   (พตปฎ. เล่ม 9  ข้อ 34) 

สันตา มันเป็นความสงบสุดยอดวิเศษยิ่ง เป็นแบบโลกุตระไม่ใช่สงบแบบโลกียะที่ทั่วไปเขาเป็นกันอย่างนั้น สุดยอดอย่างยิ่งเลย 

ปณีตา มันละเอียดสุขุมประณีต อตักกาวจรา เดาเอาไม่ได้ ใช้ตรรกศาสตร์ไม่ได้ขบคิดเอาไม่ได้ หัวแตกตาย 7 เสี่ยงเปล่าๆ ไม่มีทางได้ต้องเรียนรู้ เบื้องต้น ท่ามกลาง บั้นปลาย แล้วปฏิบัติจะเกิดเป็นปัจจัตตัง มีจิตวิญญาณของตัวเองเกิดเป็นขึ้นมา แล้วก็จะได้รับรู้สึก สัมผัสของจริงในจิตของตนเอง เป็นธรรมรสของตนเอง จึงไม่ใช่เรื่องพูดกันแต่ปาก พูดแต่ปากได้แต่คิดไม่ได้ ต้องปฏิบัติจนบรรลุธรรม 

ตั้งแต่เริ่มโสดาบันขึ้นไปเป็นต้น  สกิทาคามี อนาคามีก็จะรู้ธรรมรส วิมุติรส แล้วยิ่งมีวิมุติที่วิเศษซับซ้อนทับทวีเป็นปฏิภาคทวียิ่งขึ้นยิ่งขึ้น ยิ่งจะชัดเจนยิ่งจะมีความแน่นอนความวิเศษ อาตมาก็พูดยกย่องชมเชย  โลกุตรธรรมของพระพุทธเจ้าอย่างวิเศษ

ก่อนอื่นขอประกาศก่อน

ระดมกันออกมาสร้างพรรคสัมมาธิปไตย 

_กราบขอพ่อครูได้โปรดพิจารณา ประกาศบอก...

      ตามที่คิดกันว่าวันพฤหัสบดีที่ 23 นี้ จะมีประชุม พรรคสัมมาธิปไตย  (สธต.)เพื่อจัดตั้งสาขาพรรค นั้น  ต้องขอยกเลิกไปก่อน 

     เพราะเพิ่งทราบว่า ทางกกต.ได้กำหนดให้แต่ละพรรคจะต้องมีสมาชิกในจังหวัดที่จะตั้งสาขาพรรค ไม่น้อยกว่า 500 คนขึ้นไป

     ซึ่งเรามีสมาชิกแล้ว แต่ยังไม่ถึง 500 คน และจะต้องพยายามกันต่อไป โดยระดมสมัครสมาชิกให้ได้ไม่น้อยกว่า 5,000 คน ทั่วประเทศ ภายใน 1 ปีด้วยครับ 

พ่อครูว่า...  ฟังให้ดีนะแม้เป็นนักเรียนอายุ 18 ปีขึ้นไปก็สมัครเป็นสมาชิกได้ ช่วยกันหน่อย พวกเราชาวอโศกยังน้อยจริงๆ จริงๆเราก็ไม่ได้รับแต่สมาชิกชาวอโศกเท่านั้น เพราะการเมืองเราไม่ได้ทำแคบๆอยู่เฉพาะชาวอโศก เราสัมพันธ์ไปถึงคนอื่นด้วยโดยเฉพาะคนไทย เราสัมพันธ์ไปด้วย เกี่ยวโยงกันไปด้วย 

เพราะฉะนั้นคนที่จะมาเป็นสมาชิกของเรา จึงไม่ใช่คนอโศกเท่านั้น ฟังให้ดีนะประเด็นนี้ ซึ่งพวกเรานี่ชินในเรื่องที่เราจะรับบริจาค จะต้องเงินของพวกสมาชิกชาวอโศกเราเท่านั้น ใครยังไม่ใช่ชาวอโศก ยังไม่ใช่สมาชิกที่นับเป็นสมาชิกก็อย่างน้อยจะต้องมาวัด หรือมาพุทธสถาน มาคบคุ้นกับชาวอโศกอย่างน้อย 7 ครั้งขึ้นไป ตามกติกา หรืออ่านหนังสือชาวอโศก 7 เล่มขึ้นไป ตอนนี้มันมีทีวีด้วย เขาก็มาอ้างเรื่องดูทีวีเรา ก็ไม่รู้จะไปเช็คเขาอย่างไร ก็ดูทีวีถึง 777 วันขึ้นไปอะไรอย่างนี้ ก็เพิ่งตั้งกติกาอันนี้วันนี้ เอาตัวเลข 7 จะได้ขลัง แล้วค่อยนับเป็นสมาชิก ผู้ที่จะมาก็ซื่อสัตย์ก็แล้วกัน ได้ดู 777 วันขึ้นไปนะก็ประมาณ 2 ปีขึ้นไป แล้วค่อยมาบริจาคได้ 

แต่ผู้ที่จะสมัครเป็นสมาชิกพรรคสัมมาธิปไตยนี้ ไม่อยู่ในกฎเกณฑ์จะต้องดูทีวี 777 วัน แล้วถึงจะมีสิทธิ์ หรือ มาวัด 7 ครั้งจึงจะมีสิทธิ์ ไม่ใช่ 

แม้แต่กินเนื้อสัตว์อยู่ ยังไม่ได้ถือศีล 5 อย่างเคร่งครัดอะไร เรามีข้อแม้เพียงแต่ว่า อย่ามีอบายมุข เพราะฉะนั้นคุณจะกินเนื้อสัตว์อยู่ หรือไม่รู้ล่ะ บางคนอาจจะฆ่าสัตว์มากิน มันจำเป็น เราก็ไม่ได้ไปเคร่งครัดถึงขนาดนั้นอย่างนี้เป็นต้น นี่ก็พูดให้ชัดๆให้ครบๆ ไม่เช่นนั้นมันก็ยาก เพราะเราสัมพันธ์ในระดับกว้างออกไปกับมนุษยชาติเพื่อเป็นประโยชน์แก่กัน 

ที่ต้องการทำนี้ ไม่ใช่เราจะต้องการรายได้ ต้องการ ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข ไม่ใช่ เราต้องการทำเพื่อทำประโยชน์รับใช้ประชาชน คงไม่น่ารังเกียจนะจะมีคนไปรับใช้ประชาชนเพิ่มขึ้น ไม่ได้ไปทำอะไรเพื่อจะเอาอะไรจากประชาชน อันนี้เราก็ พิสูจน์พรรคสัมมาธิปไตยก็แล้วกัน 

เพราะฉะนั้นพรรคของเราจะต้องระดมกันให้ได้ให้มีถึง 500 คนขึ้นไป และมันมีอีกว่า จะต้องให้ได้ 5,000 คนทั่วประเทศ นี่ก็อีกเงื่อนไขหนึ่งสำหรับภาค 4 ภาคจะต้องได้ภาคละ 500 คน ทั่วประเทศภายใน 1 ปีต้องได้ 5,000 คน ผู้ที่เห็นดีเห็นงามฟังไปแล้วก็ช่วยกันบ้าง 

_จาก  พระหมอ

        ๏ ณ แผ่นดินพุทธ ๏ 

   แผ่นดินพุทธ  ผุดแล้ว  ดังแก้วประเสริฐ

งามพริ้งเพริศ  เฉิดฉาย  คล้ายในฝัน

ร่มรื่นรมย์  ห่มธรรมชาติ  สะอาดครัน

ด้วยสร้างสรรค์ จากใจ  ใฝ่ธรรมา

   มนุษย์สร้าง  จัดสรรเสก  ให้เอกอุตม์

เพราะใจหยุด  โลภโกรธหลง  คงคุณค่า

จึงปลูกโลก  ปลุกชีวิต  จิตศรัทธา

ใช้เมตตา  นำทาง  ย่างชีวี

   สร้างสัปปา-  ยสถาน  โอฬารเขื่อง

ให้ลือเลื่อง  เนื่องนำ  สู่ธรรมวิถี

ชนเหล่าใด  หมายผดุง  มุ่งความดี

ก็จงมี  จิตแช่มชื่น  รื่นโมทนา

   เราจะสร้าง  ปัญญา  หาแก่นพุทธ

ไม่หยุดเพียง  สะเก็ดเปลือก  กระพี้หนา

ใครจะรวม  สร้างชาติไทย  ใจพัฒนา

เชิญเถิดมา  แผ่นดินธรรม  ลำน้ำมูล   ๛

                             _พระหมอ

พ่อครูว่า... นักกลอนนอนเปล่าก็เศร้าใจ ก็เขียนมา 

_ดช.ธัมโม วารีสระ ... โลกุตระคืออะไรครับหลวงปู่ 

พ่อครูว่า... ตอบเด็กชายธัมโมนะ ไม่ใช่ตอบทั่วไปกว้างๆ โลกุตระคืออะไรครับ โลกุตระ คือ จะต้องฟังผู้ใหญ่ เชื่อฟังผู้ใหญ่ อย่าดื้อ แต่เห็นว่าสนใจฟังธรรมอยู่ก็ดีแล้ว ฟังธรรมไปเรื่อยๆให้เข้าใจ แล้วทำตนเองให้เป็นคนดี เป็นเด็กดี เป็นเด็กดีให้ได้ โดยเฉพาะอยู่กับครูตุ๊ก ครูติ้ว ตอบ ฟังดีๆ ครูตุ๊ก ครูติ้วสอนหรือแม้แต่ ลุงหริก็ตาม สอนอยู่ในนั้นด้วย ก็ต้องเชื่อฟังคำสอนอย่างนี้เป็นโลกุตระ เอาแค่นี้ก่อน 

SMS วันที่ 17-19 มี.ค. 2566

_ชาญณรงค์ จินดาธรรม…  · น้อมกราบนมัสการแทบเท้าพ่อท่าน ผู้เป็นพระมหาเถรเจ้า ผู้ทรงธรรมฤทธิ์ในยุคกึ่งพุทธกาล ผู้เที่ยงจะตรัสรู้ในเบื้องหน้า ด้วยความเคารพบูชายิ่งครับ 

พ่อครูว่า... เป็นข้อความที่ยกย่องในระดับสูงก็ขอบคุณ 

GDP โลกุตระไม่รับการค้าอบายมุข

_สว่างแสง ขวัญดาว  · น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

ลูกได้ฟังพ่อครูอ่านข้อความของคุณเทวินทร์ สิทธิ์น้อย วิเคราะห์ว่ารายได้จากการค้าอาวุธ การพนัน ค้าประเวณี ค้ายาเสพติด ค้าอบายมุขต่างๆ ไม่น่านำมาคำนวณเป็นค่า จี.ดี.พี. ฉะนั้นค่า จี.ดี.พี.ควรคำนวณจากอะไรคะ จากปัจจัย 4 ได้ไหมคะ

ค่าจี.ดี.พี.ตามความหมายที่พ่อครูประสงค์คือค่าที่ได้เสียสละช่วยเหลือกันใช่ไหมคะ 

     ลูกเคยได้ยินพ่อครูว่า กาย คือองค์ประชุม ลูกมีคำถามว่าอะไรมาประชุม และประชุมกันอย่างไร ลูกรู้สึกว่าเป็นคำถามที่ไม่ฉลาดเลย เป็นคำถามที่ลูกน่าจะรู้ แต่ก็ไม่รู้ค่ะ น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

พ่อครูว่า... เอาประเด็น GDP ก่อน แล้วเรื่องกาย ค่อยอีกอันหนึ่ง

GDP ของชาวโลกียะ มันก็เป็นของโลกียะ เขาคิด เขาคำนวณ เขาก็นำเอามาบวกกันรวมกันเป็นองค์รวม GDP ก็คือรายได้องค์รวม 

ส่วนของโลกุตระ ก็คิดรายได้องค์รวมเหมือนกัน Domestic คือ ภายในประเทศ อันนี้มีนัยยะละเอียดลึกซึ้งที่อาตมากำลังอธิบายอยู่อย่างสำคัญให้ติดตามไป เดี๋ยวจะอธิบายไป ยังไม่ถึง มันจะละเอียด อาตมาขยายความไปขยายความมาตอนนี้ไปได้ถึง 9 ประเด็นแล้ว อธิบายไปยังไม่ได้กี่ประเด็น.   ฟังไปจะเห็นความแตกต่างระหว่างแนวคิดของโลกียะกับแนวคิดของโลกุตระนั้น มันต่างกัน ฟังนัยยะสำคัญของมันไปเรื่อยๆแล้วนัยยะโลกียะมันเป็นประโยชน์ต่อมวลมนุษยชาติมากกว่าโลกุตระ โลกียะเขาก็มีประโยชน์แต่ใครจะมากจะน้อยจะควร หรือพูดชัดๆก็คือ ใครจะดีกว่ากันว่างั้นเถอะ ใครจะดีกว่ากันแท้ ลึกซึ้งกว่ากันแท้ ก็ติดตามกันดู 

เพราะฉะนั้นใน GDP ที่จะตอบตอนนี้ ตอบกันทีเดียวสั้นๆยังไม่ได้ บอกได้แต่ว่า อย่างเทวินทร์ เขามีความเห็นว่า GDP คือรายได้มวลรวมที่ได้มาจากการค้าอาวุธ การค้าพนัน ค้าประเวณีหรือยาเสพติด อบายมุขต่างๆ ไม่เอามานำรวมกันเป็นรายได้เป็นค่า GDP ทั้งนั้น อย่างนี้โลกียะเขาเอามาคิดจริงๆ 

ที่นี้โลกุตระเราไม่ทำ เราไม่คิด เราถือว่าร้ายแรงพวกนี้ หรือไม่ควร เป็นอันไม่ควร ค้าอาวุธ การพนัน ประเวณี สิ่งเสพติด มันเป็นอบายมุขทั้งนั้น แม้แต่รายได้จาก ถ้าจะให้เคร่งครัดขึ้นไปอีก รายได้จากการละเล่นบันเทิงเริงรมย์กีฬา ก็ถือว่าเป็นอบายมุขเป็นการเคร่งขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง 

ส่วนระดับการค้าอาวุธ การพนัน ประเวณี สิ่งเสพติด พวกนี้ชัดอยู่แล้วว่า มันนอกเกณฑ์ที่จะมาอยู่ใน GDP ของโลกุตระ เพราะฉะนั้น GDPของโลกียะเขาคิดก็เป็นเรื่องของเขาแต่ของเราไม่เอา GDP อย่างนี้ไม่เอา โดยเฉพาะว่า Domestic ภายใน ภายในกรอบของโลกุตระ ไม่ใช่อย่างโลกียะเอามารวมให้น่ารังเกียจ ขออภัยที่พูดคำว่า น่ารังเกียจ สะดุดใจเหมือนกันแต่ว่ามันก็เป็นจริงอย่างนั้น ค่อยๆฟัง ค่อยๆอธิบายไปแล้วเราจะค่อยๆเข้าใจ 

ว่ามันแบ่งเกณฑ์ของคุณธรรม คุณงามความดี คุณวิเศษ มีรายละเอียดไปเรื่อยๆเป็นความเจริญสู่ความเจริญยิ่งๆขึ้นของความเป็นมนุษย์ เพราะฉะนั้นก็ติดตามไปเรื่อยๆ เรื่อง GDP อาตมาก็อธิบาย GDP อยู่ เดี๋ยวจะได้อธิบายต่อ แล้วอาตมาอย่าง GDP นี้ ยังแอ็คไปแปล GDP ว่า Gross Democracy Product อาตมาแสลนไปคิดอย่างนี้อีก แล้วจะอธิบายสู่ฟังติดตาม 

ต่อมาเรื่องกาย ขอฝากไว้ก่อน อาตมาตั้งใจจะอธิบายเรื่องกายหลังจากจบเรื่องเศรษฐกิจเศรษฐศาสตร์ไว้ก่อนกับเรื่องประชาธิปไตยที่เป็น GDP ประชาธิปไตย Gross Democracy Product 

เพราะว่าคำว่า กาย คำนี้ยิ่งใหญ่ในศาสนาพุทธ เพราะฉะนั้นทุกวันนี้แม้แต่คำว่ากายที่เข้าใจผิดกันตั้งแต่สังโยชน์ข้อที่ 1 ไม่พ้นสังโยชน์ข้อที่ 1 เข้าใจคำว่า กาย ไม่สัมมาทิฏฐิอยู่แล้ว มันกระดุมเม็ดแรกกลัดผิด ไปหมดเลยไม่มีทางบรรลุธรรมโมฆะเลย ก็จะต้องไปปฏิบัติกายในกายในสติปัฏฐาน 4 จะต้องไป รู้จักแยกกายแยกจิตอย่างไร มีธรรมนิยาม 5 ไม่ง่ายเลยที่จะแยก ถ้าไม่เข้าใจปรมัตถธรรมอย่างสำคัญจริงๆ 

กายง่ายๆก็คือภายนอกต้องมีด้วย ภายในต้องมีด้วย กายต้องมี 2 สภาพ ต้องเป็นภาวะ 2 เสมอ เป็นเดียวไม่ได้ นี่ฟังไปตามลำดับ กายจะต้องมี 2 เสมอเป็นหนึ่งเดียวไม่ได้ เช่น เป็นรูปอย่างเดียวหรือเป็นนามอย่างเดียว ไม่ได้ เพราะฉะนั้นหลับตาเป็นนามอย่างเดียว กายข้างนอก ภายนอกไม่มีแล้ว ผิด ปฏิบัติให้ตายอย่างไรก็ไม่บรรลุอรหันต์ อย่างนี้เป็นต้น เอาไว้แค่นี้ก่อน 

_จนแท้ บุญคุ้มมาจน  · กราบคารวะพ่อครู ลูกจนลงมากแล้วครับ จะพากเพียรให้จนให้ได้มากที่สุดครับ สงขลาภาพเสียงชัดเจนครับ.

พ่อครูว่า...เรื่องวิเศษเป็นเรื่องที่ทวนกระแสโลก เป็นเรื่องที่ยากไม่ใช่เรื่องที่จะมาพูดเล่นๆ อนุโมทนาสาธุ 

_จรรยา ประเสริฐ  · คลิปสัมภาษณ์คุณแจ๊ว ดิฉันได้ก๊อปปี้ไว้เลยค่ะ ที่เขาสัมภาษณ์ จากโลกียะ มาสู่โลกุตระ เพราะภาษาซื่อ ๆ แต่เข้าใจ ไม่มีภาษาประดิดประดอย แต่คุณธรรมล้นเหลือ กราบสาธุค่ะ

พ่อครูว่า...นี่แหละคนซื่อๆตรงๆ คนไม่มีจริตจะก้าน คนไม่มีเล่ห์เหลี่ยมคนจริงใจมากๆ จริงใจจริงๆมันจะเป็นอย่างนี้ คนที่รู้กันจะรู้สึกซาบซึ้งคนจริงใจ จะเข้าใจคนจริงใจ 

ประชานิยมแบบโลกุตระเป็นเช่นไร

_อุเทน ศรียัง : สาธุอนุโมทนาครับนั่นแหละครับคือสิ่งที่พระราชาเขาเลือกนักการเมืองให้ปลา พระราชาให้เบ็ด นั่นคือความยั่งยืนและมั่นคงของประเทศชาติแต่นโยบายรัฐบาล 1 มันอยู่ได้แค่ 4 ปี ทำดีหรือไม่ดีก็ยังคาดหวังไม่ได้และนโยบายก็ใช่ว่าจะเอาของพรรคนั้น ของพรรคการเมืองนี้ อันไหนที่เป็นสิ่งดีก็ออกมาสืบต่อไม่ได้ แล้วประชาชนมันก็ต้องคลอนแคลนระส่ำระสายอยู่ตลอดไปนั่นแหละครับ รัฐบาลก็ต้องเข้ามาอุ้มทุกปี ช่วยเหลือทุกปีนั่นแหละครับ เพราะทุกๆนโยบายนั้น มันใช้ได้อย่างไม่ยั่งยืนและถาวรหรอกครับ เพราะทุกๆนโยบาย มันคือช่องออกของการทุจริตไงครับ มันจึงเป็นรากฐานที่มั่นคงให้กับประชาชนไม่ได้ครับ เพราะอันไหนไม่ดี เขาก็ต้องเอาทิ้งไป ประชาชนดีขึ้นได้ ประเทศชาติก็ล่มจมนั่นแหละครับเพราะรายได้และรายจ่ายมันจะไม่สมดุลกันครับ

พ่อครูว่า...ก็ประชานิยม มันไม่ใช่ของดีนี่ ที่จริงแล้วมันซ้อน ประชาชนนิยม แล้วนิยมสิ่งที่ถูกต้องดีหรือเปล่า ถ้าประชาชนไปนิยมสิ่งที่ไม่ดี นิยมที่จริงก็แปลว่าเที่ยงด้วย ไปเที่ยงกับไอ้สิ่งที่มันไม่ดี มันก็เจ๊งแน่ แต่ถ้าประชาชนนิยมหรือไปเที่ยงกับสิ่งที่ดีที่ถูกต้องแท้ นี่แหละมันเป็นนัยยะที่เข้าใจยากในโลกุตระกับโลกียะ นี่เป็นภาษาสิริมหามายา หรือเป็นมายา 

เพราะฉะนั้นเข้าใจผิด เข้าใจไม่ได้ก็เป็นมายาไปยึดเอาผิด ถ้าเข้าใจถูกก็จะดีถูกต้องเป็นสัจธรรม มันก็เป็นสิริมหามายา เพราะว่ามันเป็นdialacticคำพูดที่ 2 นัยยะอยู่ในโลก อันนี้แหละเทวนิยมเขายังไม่ชัดเจนเขายังไม่รู้แท้ เขายังยืนยันไม่ได้ถึงขั้นจิตที่จริงใจ จิตที่ไม่มีกิเลส จิตที่บริสุทธิ์สะอาดไม่เห็นแก่ตัวไม่เห็นแก่ได้ ไม่โลภโมโทสัน นั่นคือเงื่อนไขที่สำคัญ ต้องปฏิบัติธรรมเป็นโลกุตระจริงๆแล้วกิเลสลดจนหมด แล้วคนก็ไม่เชื่อว่าคนจะเป็นอรหันต์ คนจะหมดกิเลส แล้วคนที่หมดกิเลสนั่นแหละจะมาเป็นนายก จะมาเป็นนักการเมืองจะมาเป็นประชาชนผู้ที่จะมาช่วยการเมือง เขาไม่เชื่อ เขาเข้าใจผิดแบบที่พาเสื่อม พาผิดจากศาสนาพุทธไปแล้ว 

เขาเข้าใจว่าศาสนาพุทธธรรมะของพระพุทธเจ้ายิ่งเป็นโลกุตระเป็นอารยะ ไม่มายุ่งกับการเมือง มันก็เห็นใจเขาเหมือนกันเพราะการเมืองมันมีแต่เลวๆผิดๆ เลวร้ายทั้งนั้นในโลก มีแต่ประชาธิปไตยที่ดี ที่บริสุทธิ์ ที่ ดีๆที่สะอาด ที่มีเหตุปัจจัยสำคัญ คือรู้จักกิเลสแท้ๆลดกิเลสแท้ๆน้อยมาก เทวนิยม ประชาเทวนิยม ไม่ได้ประชาธิปไตยที่บริสุทธิ์สะอาด จากขั้วหัวใจที่สะอาด เพราะเขาไม่รู้จักกิเลส เทวนิยมน่ะ แล้วเขาก็มีเทวนิยมกันทั่วโลก มีอเทวนิยมหรือโลกุตตระอยู่ที่เมืองไทย ขอย้ำเลยนะไม่ได้พูดเล่น 

อาตมาเคยย้ำแล้วว่าเมืองไทยเป็นเมืองพุทธ แม้มันจะเสื่อมไป 2,500 ปี รากเหง้าก็เป็นพุทธอยู่. ยังมีเชื้อของพุทธมาเรื่อยๆ แต่มันยังไม่เด่น มันมาเด่นเอายุคพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9 รัชกาลอื่นก็ยังไม่มี รัชกาลอื่นก็ยังไม่เด่น 

คนแม้แต่ชาวต่างประเทศก็เห็น เขาให้รางวัลในหลวงรัชกาลที่ 9 เขาถวายรางวัลในหลวงรัชกาลที่ 9 ซึ่งเขารู้ลึกๆอยู่ว่ามันดี แต่เขายังอธิบายโลกุตระไม่ออก เขายังอธิบายไม่ได้หรอก 

ที่เขาให้ เขาถวายรางวัลในหลวงรัชกาลที่ 9 มาจากสหประชาชาติ แม้แต่รางวัลของ Noble Price ก็ไม่ได้ เพราะเขาไม่รู้ เขาไม่รู้เลย Noble Price เขายังเป็นเทวนิยมอยู่ กรรมการ Noble Price เขายังเป็นเทวนิยม เขายังไม่รู้ เพราะฉะนั้นในหลวงได้ไม่ได้แบบ Noble Price มันเป็นเรื่องของทางลักษณะการเมืองกลายๆ 

สหประชาชาติให้แก่ในหลวง ลึกๆเขารู้ว่ามีความดีที่เขาปฏิเสธไม่ได้ ที่ในหลวงรัชกาลที่ 9 ทรงงานมีพระจริยวัตรที่ พูดชัดๆคือท่านรับใช้ประชาชนจริงๆ ซึ่งเป็นคำสากล คำว่า รับใช้ประชาชน ไม่ใช่รับจ้างนะ คำนี้สูงส่ง นี่ ใช้ภาษาเราจะใช้ภาษา ราชาศัพท์จะใช้อะไร ท่านทำงานเพื่อประชาชนจริงๆ อย่างที่เป็น พวกเราก็รู้ ถึงได้เกิดระเบิดแห่งความรัก พอท่านสิ้นพระชนม์ ก็ร้องไห้กันทั้งประเทศ  เพราะฉะนั้นก็ค่อยๆศึกษาไป แล้วจะค่อยๆเข้าใจ 

_นฤพล สิมศรี : ไม่เคยให้ราคาอุ๊งอั้ง

พ่อครูว่า...ก็คงจะมีคนเข้าใจอย่างนี้ไม่น้อยแต่เขาไม่อยากจะพูดหักรานน้ำใจอะไรกันมาก แต่คุณนฤพลก็พูดความจริงใจออกมา คุณอุ้งอิ้งไม่มีราคาจะมาเป็นนายกอะไรอย่างนี้ ก็ใครจะเห็นอย่างไรก็เป็นความจริงของประชาชน ก็มองกันไป 

_จนแท้ บุญคุ้มมาจน  · กราบนมัสการสมณะครับ.เหตุคือโกง เอื้อประโยชน์ต่อพวกพ้องญาติมิตรและเผด็จการรัฐสภาพวกมากลากไปไม่สนใจความรู้สึกของประชาชน.ผลคือรัฐประหาร.

พ่อครูว่า...พูดชัดๆก็คือ ทักษิโณมิกซ์ที่ถูกประหารกันมา เป็นรัฐบาลทั้งตัวทักษิณเอง เป็นรัฐบาลตัวแทนที่เรียกกันว่า นอมินี มาตั้งแต่สมัคร มาถึงสมชาย แล้วก็มายิ่งลักษณ์ ก็ถูกรัฐประหารออกไปหมด 

นั่นแหละก็ชื่อว่าเผด็จการแน่ เผด็จการของทักษิณเขาทำได้ถึงขั้นเผด็จการในรัฐสภาเลย คือมีคะแนนเสียง ส.ส.ในพรรคเขา คือมีมาก มันเกินกว่าครึ่งไปตั้งมาก คือในกฎเกณฑ์ของกฎหมาย เขายกมือเท่านั้นชนะทุกอย่าง มันเลยเป็นเผด็จการรัฐสภา ต่อมาก็ลดลงบ้าง สุดท้ายก็ไปไม่รอด มันก็เป็นพวกมากลากไปอยู่นั่นแหละ 

พิสูจน์กันค่อยๆศึกษา นั่นเป็นพฤติการณ์จริงของสังคมประชาธิปไตย ค่อยๆดูไปเรื่อยๆและอาตมาก็ขอยืนยันว่าประเทศไทยนี้จะเป็นตัวอย่างของประชาธิปไตยที่สมบูรณ์แบบ 

อื่นๆเขาก็บอกว่าของเขาเป็นประชาธิปไตย จะเป็นประชาธิปไตยแบบอเมริกาที่หลงใหลได้ปลื้มกัน มันเป็นประชาธิปไตยที่ย่ำแย่ เป็นตัวอย่างที่ย่ำแย่ ประชาธิปไตยที่ยุโรป เขาก็มีอยู่หลายประเทศ มันคล้ายๆกัน อธิบายเทียบเคียงกันได้ ประชาธิปไตยก็ดี เศรษฐกิจก็ดี เดี๋ยวจะมีของประเทศสวีเดนมาให้ฟัง 

พุทธเศรษฐศาสตร์โลกุตระเน้นมีให้น้อยและขาดทุน

_Nammit TALKS (น้ำมิตรเสวนา)เศรษฐกิจในความหมายพ่อท่านคือ 1ประเทศ 2 ระบบ คือแยกสินค้าให้กับคนในประเทศและใช้ราคาหนึ่งเป็นค่าครองชีพให้พออยู่พอกิน และอีกราคาเป็นไปเพื่อขายต่างประเทศ ซึ่งจะราคาสูงหรือต่ำก็ให้ใช้หลักขึ้นอยู่กับให้เหมาะกับค่าครองชีพของประเทศนั้นๆ

การทำให้สินค้าจำเป็นกับการครองชีพให้มีราคาต่ำและมีใช้อย่างพอเพียงนี่คือเป้าหมายทางเศรษฐกิจแท้ แต่ในยุคนี้ ทำได้เฉพาะกลุ่มที่แยกจากสังคมใหญ่เพราะการสะพัดที่ไม่มีพรมแดนจะทำให้ทุกอย่างเพี้ยนไปจากที่ควรจะเป็น และ ไม่สามารถคุมได้ในระบบทุนนิยม จนกว่า คนทั้งหลายจะเข้าถึงความเป็นชาวบุญนิยม แล้ววันนั้นจึงจะสามารถทำลายพรมแดน ให้เป็นแดนศิวิไลน์ได้ทั่วโลก สาธุ(เป็นความปรารถนาของพระอวโลกิเตศวร)

ความเห็นเฉพาะตน "พ่อท่านเทศน์ พุทธเศรษฐศาตร์จุลภาค ร.9 ท่านบอกทางเรื่อง พุทธเศรษฐสาตร์มหภาค"

พ่อครูว่า...เอาตรงคำว่าพุทธเศรษฐศาสตร์จุลภาคกับพุทธเศรษฐศาสตร์มหัพภาคก่อน (พ่อครูไอตัดออกด้วย) 

พ่อครูว่า... นี่ใช้คำว่าพุทธร่วมด้วยนะ พุทธเศรษฐศาสตร์ จะให้ชัดก็โลกุตระ เศรษฐศาสตร์โลกุตระกับเศรษฐศาสตร์ที่ไม่ใช่โลกุตระ ก็คือเศรษฐศาสตร์โลกุตตระกับเศรษฐศาสตร์โลกียะ 

จะใช้คำว่า พุทธเศรษฐศาสตร์ ศาสนากระแสหลักที่เป็นคนไทยเขายังไม่เข้าถึงโลกุตระ เพราะฉะนั้นใช้คำกำกับพุทธเศรษฐศาสตร์ มันต้องอธิบายอีก ใช้คำว่าเศรษฐศาสตร์โลกุตตระกับเศรษฐศาสตร์โลกียะ อย่างนั้นจะชัดเจน 

ทีนี้คำว่า เศรษฐศาสตร์จุลภาคนั้น คุณน้ำมิตรบอกว่า ที่อาตมาอธิบายเป็นจุลภาค ส่วนเศรษฐศาสตร์ของในหลวง ร. 9 นั้นเป็นเศรษฐศาสตร์มหภาค 

มหภาคแปลว่า กว้าง เป็นส่วนใหญ่ ส่วนจุลภาคนั้นเป็นส่วนเล็ก ส่วนน้อย ก็ถูก เพราะเศรษฐศาสตร์โลกุตระนั้น มันยังรู้กันในคนส่วนน้อย ทำได้ในคนส่วนน้อย และที่จริงที่สุด มันก็จะได้ส่วนน้อยนั่นแหละเป็นหลักตลอดกาลนาน เพราะ เศรษฐศาสตร์โลกุตระ มันจะยอดพีระมิด ถ้ามันเจริญมันก็จะขยับเอามวลจากยอดพีระมิดลงมาหาฐานพีระมิดมาเรื่อยๆ มันก็ยังจะน้อยอยู่ตลอดกาล 

เพราะโลกุตระนั้น จากน้อยขยายมาๆ ถ้ามันไม่เกินครึ่งของฐานพีระมิดแล้วล่ะก็ แม้จะเกินครึ่งมาอีก ฐานพีระมิดก็ยังมีมวลมากกว่าครึ่ง ต่อให้พีระมิดลดลงมา เอามวลพีระมิดนี้จากพื้นที่มวลพีระมิดแหลมยอด ลงมาเรื่อยๆเกินครึ่งหนึ่งของฐานพีรามิด มวลของยอดพีระมิด มันก็ยังเป็นมวลน้อยกว่าฐานพีระมิดอยู่ดี 

แต่มวลที่น้อยนี่แหละ เป็นผู้มีความประเสริฐ เสฏฐะ แปลว่า ความประเสริฐหรือจะแปลจาก Economy เขาแปลว่า ประหยัด มันก็เป็นผู้ที่ประโยชน์สูง ประหยัดสุดอยู่ดี มันเป็นเรื่องของความเป็นประโยชน์สูงประหยัดสุดอยู่ดี เอาประโยคนี้มาอธิบายโลกุตระเศรษฐศาสตร์ โลกุตระก็แล้วกัน 

ประโยชน์สูง ประหยัดสุด มันไม่ฟุ้งเฟ้อฟุ่มเฟือยด้วยสุรุ่ยสุร่าย หรือว่าเป็นเล่ห์กลอยู่ในวิธีสะพัดเงินหมุนเงิน เพื่อโลภมาให้แก่ตัวเองได้มากขึ้นๆ แต่มันจะทำน้อยลง น้อยลง น้อยลง อาตมาอธิบายติดตามดีๆ ตอนนี้ขยายไปถึงประเด็นที่ 9 แล้ว เศรษฐศาสตร์โลกุตระนี้ ขยายตอนนี้มันไม่เชื่อมต่อกันก็คงจะเข้าใจยากเพราะไม่มีพลความ ต้องฟังพลความเป็นคำขยายพื้นฐานมาก่อนแล้วก็จะเข้าใจรายละเอียดได้ 

_สู่แดนธรรม... ผมนึกขึ้นได้ เหมือนกับแก่นภายในชาวอโศกมีพระโสดาบันจำนวนน้อยกว่าสมาชิกพรรคการเมืองที่เราประกาศรับเข้ามานี่แหละครับ อย่างนี้พอได้ไหมครับเพราะเขาจะเข้ามาเป็นฐาน จำนวนคนที่ได้อาริยธรรมก็จะมีจำนวนน้อยเป็นธรรมดา 

พ่อครูว่า... ก็คล้ายกันการเมืองประชาธิปไตย กับเศรษฐศาสตร์ก็จะมีนัยยะไม่ต่างกันเท่าไหร่ มันก็จะมีส่วนต่าง แต่ว่าส่วนที่คล้ายกัน มันก็จะมีอย่างที่พูดทิ้งไว้เมื่อกี้นี้ เพราะฉะนั้น ก็ทำความเข้าใจไป ค่อยๆเข้าใจเรื่อยๆไปในรายละเอียดต่างๆ 

ที่อาตมาอธิบายอยู่นี่ก็มันเป็นความจริงใจของอาตมา ที่อาตมาเห็นว่ามนุษยชาติควรจะได้ความรู้อันนี้ ที่อาตมามั่นใจว่าเป็นความรู้ระดับยอดสุดของความเป็นมนุษยชาติ ความเป็นสังคมที่อาตมาเคยพูด ความรู้ที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้วอาตมาก็เรียนรู้ตาม มายุคนี้ก็เอามาเปิดเผยในฐานะที่ประกาศตนบอกตนไปแล้วว่า เป็นลูกพระพุทธเจ้าที่อยู่ในระดับที่ โพธิสัตว์ระดับ 7 นั่นแหละ 

ที่พูดจริง อธิบายจริงแล้วพาทำจริงๆ มีการประพฤติ  มีการบรรลุธรรม มีการบำเพ็ญในมนุษย์จริง มีปรากฏการณ์สัมผัสได้ เพราะฉะนั้นจะต้องมาพิสูจน์ความจริง สัมผัสความจริงกันเถอะ แล้วจะค่อยๆรู้เรื่อง ค่อยๆเข้าใจ 

รัฐสวัสดิการชาวอโศกนั้นยิ่งกว่ารัฐสวัสดิการของสวีเดน

ทีนี้มาฟังอันนี้ดู ฝั่งของ ดร.จบทางเศรษฐศาสตร์มาจากออสเตรียพูดถึงรัฐสวัสดิการสวีเดน

_เลือกตั้งไทย...มองไกลถึงสวีเดน

ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ชิตตะวัน ชนะกุล

อาจารย์ด้านเศรษฐศาสตร์และการเมือง คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

ใกล้วันยุบสภา พรรคการเมืองน้อยใหญ่พร้อมใจชูนโยบายสวัสดิการเพื่อประชาชน 

 พ่อครูว่า... อาตมาว่าทางพลเอกประยุทธ์ ไม่เห็นจะออกมาบอกชูนโยบายอะไรมากมาย จะทำงานไปแล้วก็บอกผลงานไป ไม่เห็นอวดอะไรมากมาย แต่นี่เห็นพรรคการเมืองเขาอวดกันเลยกันมากมาย 

_หากทว่า ยังไม่ ปรากฏพรรคการเมืองใดประกาศจุดยืนจะปฏิรูประบบภาษี สําหรับเป็นแหล่งรายได้ของรัฐ และขจัดปัญหา คอร์รัปชัน เพื่อให้การใช้งบประมาณแผ่นดินเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ เช่นนั้นแล้ว สวัสดิการเพื่อประชาชนจะเกิดขึ้นในประเทศไทยได้จริงหรือ วันนี้ขอนําเสนอเรื่องราวและหัวใจสําคัญของรัฐสวัสดิการ สวีเดน หนึ่งในประเทศที่ได้รับการขนานนามว่า มีระบบรัฐสวัสดิการที่ดีที่สุด ส่งผลให้เกิดความเท่าเทียมกันในสังคม

รัฐสวัสดิการประเทศสวีเดน เกิดขึ้นจากวิสัยทัศน์ของพรรค Swedish Social Democratic (SAP) ซึ่ง ชูนโยบายสังคมเท่าเทียม โดยการเก็บภาษีแบบก้าวหน้า เพื่อสร้างสวัสดิการให้ประชาชน ในระยะเวลาของ การบริหารประเทศ ระหว่างปี พ.ศ. 2475 ถึงปี พ.ศ. 2519 รัฐบาลของพรรค SAP ได้ปรับเปลี่ยนโครงสร้าง ทางสังคมเศรษฐกิจ ยกระดับคุณภาพชีวิตชาวสวีเดน ให้เข้าสู่ระบบสวัสดิการทั้งหมด กล่าวคือ ประชาชน สามารถเข้าถึงบริการทางการแพทย์ การศึกษาทุกระดับ โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย มีบํานาญชราภาพ การ คุ้มครองจากการว่างงาน และผลประโยชน์ทางสังคมอื่นๆ

แม้ว่าชาวสวีเดนได้รับประโยชน์จากสวัสดิการของรัฐเต็มรูปแบบ มีความสะดวกสบาย มีความมั่นคง ในชีวิต แต่ประชาชนต้องเสียภาษีหนักที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ในขณะที่ประเทศไทยเก็บภาษีมูลค่าเพิ่ม (VAT) ที่ 7% ประเทศสวีเดนและประเทศเพื่อนบ้าน ได้แก่ ประเทศเดนมาร์คและประเทศนอร์เวย์เก็บ VAT 25% ซึ่งรวมอยู่ในราคาสินค้าและบริการที่ประชาชนจ่าย ปัจจุบันคนทํางานในประเทศนี้ โดยเฉลี่ยเสีย ภาษีเงินได้ประมาณครึ่งหนึ่งของรายได้ 

พ่อครูว่า... ไม่ต้องไปตื่นเต้นเท่าไหร่หรอก เขาเสียภาษี 50% แต่ของเราชาวอโศกเสียภาษี 100% หัวเราะฮ่าๆๆ ด้วยความยินดีเต็มใจด้วยนะ 

_ผู้ประกอบการในฐานะนายจ้างต้องจ่ายภาษีนิติบุคคล และชําระเงิน เข้ากองทุนประกันสังคม เพื่อสิทธิประโยชน์ของลูกจ้าง อาทิ เงินบํานาญ ประกันสุขภาพ และสวัสดิการ สังคมอื่น

น่าสนใจว่า ในขณะที่ประเทศสหรัฐอเมริกา (FICA Taxes) กําหนดให้นายจ้างและลูกจ้างจ่ายฝ่ายละ7.65% ของค่าจ้าง ประเทศไทยจ่ายฝ่ายละ 5% นายจ้างในสวีเดนต้องจ่ายสมทบในระบบประกันสังคมถึง 31.42% 

พ่อครูว่า... ของชาวอโศกเราเสียภาษีไม่ได้ถูกกดข่ม ไม่ได้ถูกบังคับ เป็นอิสระเสรีภาพที่คุณจะเข้ามาอยู่ในสังคมนี้ แล้วคุณก็ทำงานเสียภาษี 100% อย่างเต็มใจ ซึ่งไม่เหมือนที่อื่นเลย มันอิสระเสรีภาพสมบูรณ์แบบ 

_แม้ว่าการจ้างพนักงานดูเหมือนเป็นภาระหนัก แต่นายจ้างก็ได้รับผลตอบแทนกลับมาในรูป พนักงานมีสุขภาพแข็งแรง รู้สึกมั่นคงในชีวิต ส่งผลให้การทํางานในองค์กรมีคุณภาพ 

เป็นที่น่าสังเกตว่า พรรค SAP ได้รับความนิยมจากคนสวีเดนจํานวนมาก สะท้อนจากผลการ เลือกตั้งที่พรรคได้รับคะแนนเสียงเป็นสัดส่วนสูงที่สุดตลอดมา แม้ว่าในปี พ.ศ. 2534 รัฐบาลพรรคขั้วอนุรักษ์นิยม ได้แก่ Centre Party, People's Party, Moderates, Christian Democrats และ New Democracy จะมี นโยบายลดภาษี ควบคู่กับการควบคุมบทบาทรัฐสวัสดิการ ลดผลประโยชน์บางประการที่ประชาชนเคยได้รับ ด้วยความกลัวว่ารัฐบาลจะตัดทอนสวัสดิการมากเกินไป ในปี พ.ศ. 2537 ผู้มีสิทธิเลือกตั้งได้เทคะแนน ให้พรรค SAP กลับเข้าสู่อํานาจอีกครั้ง ในครั้งนี้ พรรค SAP ได้ประกาศสร้างเสถียรภาพทางการคลัง ด้วยการตัดทอนการใช้จ่ายภาครัฐ และเพิ่มภาษี เพื่อลดการขาดดุลของรัฐบาล จนกระทั่งปี พ.ศ. 2540 การขาดดุลงบประมาณและการว่างงานลดลง รัฐบาลพรรค SAP จึงฟื้นฟูนโยบายเดิม พร้อมทั้งขยายสวัสดิการสังคมบางส่วนเพิ่มเติม

จะเห็นได้ว่า ปัจจัยสําคัญที่ทําให้ระบบรัฐสวัสดิการในประเทศสวีเดนประสบความสําเร็จ มาจากการที่ประชาชนตระหนักถึงความสําคัญของการเสียภาษี เพื่อเป็นแหล่งรายได้ให้รัฐนําไปสร้างสวัสดิการประเภทต่างๆ ให้กับคนในสังคมทุกระดับ นอกจากนี้ ชาวสวีเดนมีความเชื่อมั่นว่า รัฐบาลจะบริหารเงินงบประมาณแผ่นดินให้เกิดประโยชน์ต่อประชาชน โดยไม่มีการทุจริต

พ่อครูว่า... คนในสังคม มีจำนวนพัน จำนวนหมื่น จำนวนแสน จำนวนล้าน โดยเฉพาะล้านคนขึ้นไปหลายล้าน จะไม่ให้มีคนทุจริตได้ไหม ยากมาก เพราะฉะนั้นกฎหมายต้องเข้มในเรื่องทุจริตมาก ถ้าเช่นนั้นประเทศที่ไม่ใช้กฎหมายเข้มข้นในการเอาผิดผู้ทุจริต คนในประเทศนั้นก็ต้องเป็นคนดีคนเจริญ เป็นคนมีกิเลสน้อย จนกระทั่งถึงขั้นไม่ทำทุจริต นั่นแหละมันถึงจะเป็นไปได้ ใช่ไหม 

เหมือนอย่างพวกเรานี่ เดี๋ยวค่อยๆอธิบายแล้วจะค่อยๆเข้าใจว่า จิตเป็นประธานสิ่งทั้งปวงได้ เพราะมีกิเลสน้อยจนกระทั่งถึงไม่มีกิเลส 

เพราะฉะนั้นคำว่าคนไม่มีกิเลสเป็นไปได้ และไม่ใช่เรื่องเกินเชื่อหรือเกินที่จะมีได้ เสียภาษี 100% ด้วยความยินดี แม้มันจะกิเลสไม่หมด พวกชาวอโศกกิเลสไม่หมดตั้งเยอะแยะก็ยังมาเป็นสมาชิกชาวอโศกเสียภาษี 100% เลย กิเลสยังไม่หมดยังไม่ใช่อรหันต์หรอกใช่ไหม เพราะฉะนั้นยิ่งคนเป็นอรหันต์ก็ยิ่งสบายแล้วก็เป็นแกนหลักให้แก่สังคมด้วย 

_เมื่อพิจารณาดัชนีการรับรู้คอร์รัปชัน (Corruption Perception Index) ที่ใช้วัดการคอร์รัปชันของ ประเทศต่างๆ ทั่วโลก พบว่า ประเทศสวีเดนและประเทศรัฐสวัสดิการเพื่อนบ้าน เป็นประเทศที่มีการคอร์รัปชั่นต่ำที่สุด 5 ลําดับแรกมาอย่างต่อเนื่อง ชาวสวีเดนมีทัศนคติที่ชัดเจนว่า การทุจริตทุกระดับเป็นพฤติกรรมที่ไม่สามารถยอมรับได้ คนสวีเดนจะไม่ทําสิ่งไม่ดี และจะไม่ทนยอมให้ผู้อื่นทําสิ่งไม่ดีที่มีผลต่อส่วนรวม โดยไม่เลือกปฏิบัติ กล่าวโดยเฉพาะคนสวีเดนไม่ยอมรับบุคคลที่มือไม่สะอาด มีประวัติด่างพร้อยมาเป็นตัวแทนของประชาชน ดังนั้น การบริหารงบประมาณแผ่นดินจึงมีความคุ้มค่า เกิดประโยชน์ต่อประเทศชาติและประชาชนอย่างแท้จริง

พ่อครูว่า... ประเทศไทยเอ๋ย คุณจะไปเป็น ส.สคุณก็เป็นคนสะอาดบริสุทธิ์ไปสิ ไม่งั้นจะเป็นให้เสียชื่อวงศ์ตระกูลทำไม

นี่เป็น ดร.ชิตตะวัน ชนะกุล เขียนมาก็เป็นอาจารย์ทางเศรษฐศาสตร์ ก็เอามาให้พวกเราฟังก็ได้ประโยชน์กันนะ 

GDP แบบพุทธที่เห็นแตกต่างจากนักเศรษฐศาสตร์เทฺวนิยมหรือผู้ยังนับถือพระเจ้า ตอนที่ 2

พ่อครูว่า... เอาที่เขียนมาอธิบาย ... GDP มันก็เป็น“รายได้มวลรวม”ที่ไปนับเอา“รายได้”จากที่ขาย“ผลผลิต”ออกไปให้แก่ต่างประเทศโน่นมา “รวมเป็นรายได้ปนเปเข้าไปด้วยอีก” แล้วหลงผิดนับว่า เป็น“รายได้มวลรวมเฉพาะภายในประเทศ” ซึ่งไม่ใช่ที่อาตมาหมายเรื่องGDP 

GDP อย่างเข้ม ต้องเอาเฉพาะภายในที่เป็นผลผลิตภายในเท่านั้น อย่าเอาจากที่เราส่งไปขายต่างประเทศได้ หรือจากคนไทยที่อยู่ต่างประเทศเอารายได้ส่งเข้ามาให้ในไทย มารวมเป็นมวลรวมด้วย อย่า อาตมาเข้มตรงนี้ว่า Domestic หรือ รายได้มวลรวมประเด็นที่ 1 ตรงนี้ แต่เขาไม่ได้คิดกันอย่างนี้หรอก เขาคิดรวม อาตมาก็เลยเอาแบบของอาตมาบ้างว่าเป็นอย่างนี้ แล้วมันจะทำได้สูงสุดเพราะคุณภาพของคน คุณภาพของคนที่ไม่มีกิเลส เสียสละเป็นที่สุด มีใจเกื้อกูล เพิ่มพูนเสียสละ 

เพราะฉะนั้นเสียสละเมื่อคนไทยหรือชาวอโศกเป็นต้น ชาวอโศกพออยู่พอกิน ทำได้มาก ทำได้เกิน ก็สะพัดส่วนมากส่วนเกินออกไปสู่คนอื่น ขายก็ขายขาดทุนได้ เพราะเราไม่ขี้โลภ แจกฟรีก็แจกได้ เราถือว่าเป็นความดีงามของมนุษยชาติ เป็นความเจริญของมนุษยชาติเป็นความประเสริฐความพัฒนาขึ้นของคน 

เพราะฉะนั้นเราทำได้จริงก็จึงยืนยันมั่นใจว่าเราทำได้จริง 

เพราะฉะนั้นถ้าไปสำคัญตรงนี้ รวมตรงนี้ผิด มันจะไปกระทบความงามคุณงามความดีของคน จะทำให้สูง เจริญยิ่งกว่านั้นในประเด็นสุดท้าย ปลายๆไม่ได้ คืออะไรคอยติดตาม

อาตมาก็ถามประโยคตอบไปว่า ...มันสำคัญผิดไปมั้ย? พินิจดูกันให้คมๆ แม่นๆ ชัดๆ กันเถิด พินิจกันลึกๆชัดๆคมๆแม่นๆแล้ว จะเห็นว่า ที่ว่า“รายได้มวลรวมในประเทศเท่านั้น” หรือจากภาษาที่ว่า Gross Domestic Product นี้ มันเป็น“รายได้มวลรวม”คือ Gross ที่ถูกต้องตรงตามความกำหนดหมายกันแล้วหรือไม่ใช่? มันเป็น“รายได้มวลรวม”ที่เกิดขึ้น“เฉพาะภายในประเทศเท่านั้น”จริงหรือ?

มันต้องเอา“รายได้ที่เกิดขึ้นจากการนับ‘รายได้’อันได้ขายผลผลิตของไทยที่ไทยผลิตขึ้นได้”กันในประเทศ”เท่านั้นเป็น“รายได้มวลรวมจากผลผลิตของไทยเอง”ตะหาก

ประเด็นที่ 1 นี้ จึงเป็นการหลงผิดในการขาย“ผลผลิต”ที่ควบรวม“รายได้”จากภายนอก ของ“ผลผลิต”ที่ส่งออกไปขายนอกต่างประเทศ และหรือนับเอาของคนไทยที่ไปได้ “รายได้”อยู่นอกต่างประเทศแล้วส่งเงินเข้ามาให้คนไทยในประเทศไทย ว่า เป็น“รายได้มวลรวม”เฉพาะของไทยคนไทยภายในประเทศไทยเท่านั้น ว่า เป็นการขาย“ผลผลิตไทยกันเองภายในประเทศเท่านั้น” แต่หลงว่า“รายได้มวลรวมเฉพาะภายในประเทศ”

“เศรษฐกิจ”ประเด็นที่ 1 นั้นกำหนดหมายผิดเพี้ยนตรงหลงควบรวมเอาที่“ไม่ใช่

ภายในเท่านั้น”แท้ๆ มาควบรวมเป็น“ภายในแท้”เข้าไปด้วยอย่างสับสนอยู่ ไม่“ตรง”แท้ 

ประเด็นที่ 2 คือ ความหลงเพี้ยนๆผิดๆ ที่มักจะวิปลาสไปหลงคิดเอา“ตัวเลข”กัน มากกว่าที่เจาะให้ลึกลงไปคิดเอา“เนื้องาน”หรือ“ผลผลิตที่เกิดจากการทำงานโดยตรง

ของคนผู้ทำงาน”เป็นสำคัญ 

เช่นเดียวกับการเลือกตั้งที่ไปหลงแต่ตัวเลข ใช้วิธีการซับซ้อนต่างๆมานานแล้วก็ไปเอาที่การเลือกตั้ง ประชาชนส่วนมากก็ถูกลากจูงให้สำคัญผิดไปกับการเลือก โดยที่ประชาชนส่วนใหญ่ไม่รู้หรอกว่า ลึกๆคนนี้ดีจริงๆหรือไม่ คนนี้เป็นคนทำงานดีมีเนื้องานรับใช้ประชาชนอย่างบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้โฆษณาตัวเอง ไม่ได้หาเสียงให้ตัวเองด้วย แต่เขาทำงานจริงๆเหมือนอย่างในหลวงร. 9 ทำงานจริงๆ มีเนื้องาน มีผลงานอะไรอยู่ โดยที่ไม่ต้องทำอย่างนั้นหรือเปล่า ด้วยวิธีการโฆษณาหาเสียงเหมือนอย่างพวกเขาหาเสียงกัน บ๊องๆๆ กัน ฟังดีๆแล้วจะได้ความรู้ความเข้าใจ 

(พ่อครูไอตัดออกด้วย) 

_สู่แดนธรรม... ขณะที่ผมพบอโศกใหม่ๆ พ่อท่านสอนลูกๆให้ได้ทั้งนิพพาน และสอนให้ทำประโยชน์แก่สังคม ผมเห็นความแปลก ยุคแรกๆพวกเราต่อสู้เรื่องกามและไม่ได้ดังใจอัตตา ก็เลยหลบลงบาดาล พ่อท่านโจมตี ถีนมิทธะ และก็พาเราทำกสิกรรม ปฏิวัติสังคมด้วยฟางเส้นเดียว ก็ทำในสิ่งที่ มนุษยชาติต้องการ..สั่งสอนมาเรื่อยๆ พ่อท่านเอาความรู้เหล่านี้มาจากไหน เมื่อถึงหลายปีเข้า ธรรมะที่ไปถึงนิพพานก็ขาดไม่ได้ในการช่วยเหลือมนุษยชาติ มาวันนี้พามอง เศรษฐศาสตร์แบบโลกุตระ พ่อท่านเอาความรู้เหล่านี้มาจาก 

พ่อครูว่า... ไขความที่ว่า คุณบอกว่าไม่รู้อาตมาเอามาจากไหน อาตมาไม่มีครูบาอาจารย์ ไม่ได้ไปซื้อมาจากร้านขายยา ไม่ได้ไปซื้อมาจากห้างสรรพสินค้า ใหญ่ๆโตๆที่ไหนๆ หรือจากห้างต่างประเทศไหน โดยเฉพาะยิ่งพวกต่างประเทศทุนนิยมเทวนิยม ซึ่งคนละอย่างเลยกับทุนนิยมเทวนิยมด้วยซ้ำไป 

เป็นของที่อาตมาก็บอกแล้วว่าอาตมารับมาจากของพระพุทธเจ้า แบบของพระพุทธเจ้าที่เลือกด้วยภาษาว่าโลกุตรธรรม เป็นโลกุตระมันต่างจากโลกียะ จะได้ชัดเจนว่าคนโลกุตตรเป็นอย่างนี้เหรอ ยิ่งจะฟังเศรษฐศาสตร์นี้ไปเรื่อยๆ ไปถึง 9 ประเด็นแล้ว ไม่รู้น้อยก็มากไม่รู้มากก็น้อยนะ จะรู้ว่าโอ้โหยอดเยี่ยม 

ประเด็นที่ 2 คือ ความหลงเพี้ยนๆผิดๆ ที่มักจะวิปลาสไปหลงคิดเอา“ตัวเลข”กัน มากกว่าที่เจาะให้ลึกลงไปคิดเอา“เนื้องาน”หรือ“ผลผลิตที่เกิดจากการทำงานโดยตรง

ของคนผู้ทำงาน”เป็นสำคัญ

คนมักจะหลงผิดไปกำหนดหมายเอา“ตัวเลข”หรือ“จำนวนตัวเลข”มาเป็นเครื่องชี้ว่า เป็น“ความเจริญเนื้อแท้”ของคนกัน ไม่ว่าจะเป็นการแข่งดีทางค้าขายหรือธุรกิจ แม้แต่จะเป็นการแข่งขันของนักการเมืองหรือพรรคการเมืองซึ่งเป็นประชาธิปไตยที่หลงสำคัญกันที่“การเลือกตั้ง” ล้วนมุ่งมั่นหมายแข่งกันที่“ตัวเลข”กันนั่นเอง ที่กำหนดหมายกันผิดอยู่

เพราะพากันเผลอเผินไปหลง“ตัวเลข”กัน ว่า เป็น“เนื้อหาแท้จริง”

ตัวเลขสูงหมายถึงค่ามันสูงแต่ชาวโลกุตรธรรมเอาน้อย ของมันถูกนะ เราก็แจกฟรีจึงได้น้อย แต่ของเรายิ่งดีนะ ยิ่งมากจำนวนด้วย แต่เราขายถูกๆ ตัวเลขมันก็ต้องน้อยสิ เราก็ต้องแพ้เขาชัดเจน เพราะฉะนั้นการชี้บอกว่าแพ้หรือได้น้อย นี่แหละคือคนเจริญ คนประเสริฐ 

ไม่กำหนดหมายกันที่“การทำงานของคน”ที่เป็นผู้มีความรู้ในเรื่อง“เศรษฐศาสตร์” แบบ“โลกุตระ”ของพระพุทธเจ้า หรือการเมืองก็เช่นกัน ก็ไปหลงกันที่“ตัวเลข” ไม่ไปสำคัญมั่นหมายกันที่“ตัวนักการเมือง”หรือกำหนดหมายกันที่“ผลงานของนักการเมืองทำจริง”มายืนยันเป็นเครื่องบ่งชี้ว่า เป็นความสำคัญที่เป็นเนื้อหาแท้จริงยิ่งกว่า “ตัวเลข”ของ“การนับคะแนนเอาที่การเลือกตั้ง” ที่แฝงไปด้วยเล่ห์กลสารพัด มันจึงไม่ตรงสัจธรรม หรือความเป็นจริงกันได้จริง 

“เศรษฐกิจ”ประเด็นที่ 2 นี้ โลกียะหรือเทฺวนิยมจะวิปลาสไปคิดเน้น“ตัวเลข”แทนที่จะคิดเอา“เนื้องาน”ที่เป็น“ผลผลิตของคนผู้ผลิต”หรือสำคัญมั่นหมายกันที่“คนผู้ทำงานผลิตจริง” เป็นความเจริญทาง“เศรษฐกิจ”หรือ“การเมือง”กันแท้ 

ประเด็นที่ 3 นั่นคือ “โลกียะ”นับเอา“ผลได้” ที่เมื่อ“ได้เปรียบ”คู่แข่งขัน หรือผู้อื่น แล้วเราได้ทำเกิน“ทุน”มาเป็น“ของเรา” มีผลมากเกินกว่า“คนอื่น”แท้ เมื่อ“เปรียบเทียบ”ก็เป็นจริง คือเขาถือว่า เป็น“ความเจริญ”หรือ“ความก้าวหน้า”ของความเป็น“เศรษฐกิจ”ในความเป็นชีวิตคนหรือสังคม ก็ถูกของเขา ที่เขา“ยึดถือของเขาชาว“โลกียะเทฺวนิยม”เป็นสากล 

ชาว“โลกียะ”มีความยึดถือเช่นนี้ เข้าใจและเชื่อว่า อย่างนี้แหละว่า“ถูกต้อง”ดีจริง 

ความเป็น“โลกียธรรม”จะไม่ยอม“เสีย(สละ)ไปให้ใคร” ไม่ยอม“ขาดทุน” จะมีแต่“เอาเปรียบ-ได้เปรียบ”ถือว่า เป็นความเจริญ เป็นอารยะ(ศิวิไลซ์ civilize) หากจะ“เสียสละออกไป”ก็จะคิดเป็น“ราคาของคุณงามความดี-ความเขื่องคุณ-เท่ เก๋ โก้”ที่ตนให้แก่คนอื่นได้แล้วยึดเป็น “อุปกิเลส” มันก็ซับซ้อนขึ้นไปอีก แล้วยึดติดใส่จิตตนเองเป็น“ตน(อัตตา)” เป็น“ของของตน(อัตตนียา)”อยู่ และนับเป็น“บุญคุณ”ที่ตนมีต่อผู้อื่น นี้คือ ความยึด มันคือ“อุปาทาน”ที่เป็น“กิเลส”แท้ๆ นี้คือความยึด มันคือ“อุปาทาน”ชนิดหนึ่ง เป็น“อุปกิเลส”แท้ๆ

“ความยึด”ภาวะนั้นๆเป็นตน-เป็นของตนนั้น มันคือ“อุปาทาน”นะ! เป็น“กิเลส”

ทั้งๆที่“กิเลส”มันไม่ใช่“บุญ”เลยแม้แค่นิดน้อย “อุปาทาน”มันเป็น“การยึด”แท้ๆ 

แต่ก็เพี้ยนไปยึดเอา“กิเลส”มาเป็น“บุญ” แล้วก็หลงผิดว่า “ความยึด”เป็น“กุศล”

“บุญ”ต้อง“ไม่มี”อาศัยอยู่ในชีวิต  ส่วน“กุศล”นั้นต้อง“มี”อาศัยอยู่ในชีวิต แม้พระพุทธเจ้าก็ไม่สันโดษในกุศล  แต่อรหันต์หมดบุญไปแล้วเป็นผู้ ปุญญปาปปริกขีโณ 

ที่ถูกแท้นั้น “บุญ”คือ “การทำลายความยึด” “บุญ”ไม่ใช่“การไปยึดมามีไว้”

แต่“กุศล”มันต้อง“มี” มันต้องสะสม “กุศล”จึงแตกต่างจาก“บุญ”ที่มันไม่ต้อง “มี”     

“บุญ”มันก็“ผิด”ไปจาก“สัจจะ”ที่แท้ของ“โลกุตระ”กันอย่างอวิชชาหรือมิจฉาทิฏฐิ 

เพราะไพล่ไปเห็น“กุศล”เป็น“บุญ”อันผิดเพี้ยนไปจาก“สัจจะ”คนละทิศละทางเลย

“บุญ”มันไม่ใช่“สมบัติ”ที่จะ“มีสะสมไว้” ซึ่งแตกต่างจาก“กุศล”ที่คนต้องสะสม 

แต่“บุญ”เป็นแค่“พลังงานจิต”ที่สร้างให้เกิดเป็น“ฌาน”เป็น“ปัญญา” เผากิเลสเท่านั้น  “บุญ”มีหน้าที่ทำแต่“วิบัติ”ทำลาย“กิเลส หรือมีหน้าที่ฆ่ากิเลสให้ดับสิ้น 

“บุญ”ไม่มีความเป็น“สสาร” ไม่ว่าทางวัตถุหรือทางจิต เพราะ“บุญ”ไม่จับตัวกัน

ขึ้นเป็นกลุ่มก้อนเด็ดขาด มันเป็นแค่“พลังงานทางจิต” ซึ่ง“บุญ”นี้จะไม่“ทรงอยู่” เป็น“ธรรม”เกินกว่า“ปัจจุบันชาติ” เนื่องจาก“บุญ”เพียงทำหน้าที่เป็น“พลังงานขึ้นได้ในปัจจุบันของอาริยชนโลกุตระ”เท่านั้น “บุญ”ไม่เกิดใน“อดีต”หรือไม่เกิดใน“อนาคต” 

“บุญ”เกิดใน“ปัจจุบันชาติ”เท่านั้น ถ้าไม่ใช่ปัจจุบันที่เป็นคนผู้มีพร้อม“ตาหูจมูกลิ้นกาย”ตื่นเต็มทำงานร่วมกันกับ“ใจภายใน”เป็น“ภาวะ 2”แล้วไซร้ “บุญ”ก็เกิดไม่ได้   

“บุญ”เป็น“พลังงานจิต”ที่ทำหน้าที่“ประหารกิเลส”เท่านั้น ไม่มี“คุณวิเศษ”อื่น 

“เศรษฐกิจ”ประเด็นที่ 3 นี้ชาวเทฺวนิยมโลกียะเขาหลงผิดนับเอา“ความได้เปรียบ” นับส่วนที่ได้เกิน“ทุน” หรือได้เกินกว่า“คนอื่น”นั้นๆ ถือว่า เป็น“ความเจริญ”หรือ“ความก้าวหน้า”ของความเป็น“เศรษฐกิจ”ในความเป็นชีวิตคนหรือสังคม

ซึ่งมันตรงกันข้ามกับ“เศรษฐกิจ”ของชาวโลกุตระกันคนละทิศละทางกันเลย
 

“เศรษฐกิจ”ของชาวโลกุตระนั้น นับเอา“ความเสียสละ”ซึ่งเป็น“ความเสียเปรียบ” นั่นเอง ว่าคือ“การได้กำไร” เพราะเสียสละก็“ทำประโยชน์แก่ผู้อื่น” และก็แค่“สักแต่ว่าทำ”

ไม่“ยึดเป็นตัวตน” หรือปฏิบัติจนกระทั่งไม่ยึดมา“เป็นตน-เป็นของตน”ได้สำเร็จจริง

นี้คือ “คุณวิเศษ”ที่ชาวโลกุตระ“ทำได้” ซึ่ง“ยึด-ไม่ยึด”นี้ ชาวโลกียะยังไม่ศึกษา

“ความยึด”ภาษาวิชาการว่า “อุปาทาน”นี้เอง คือ “กิเลส”ที่ต้องศึกษาและพิชิตมัน

“เศรษฐกิจ”ของชาวโลกุตระจึงแตกต่างกับชาวโลกียะเทฺวนิยม ยิ่งกว่าดาวคนละดวง

ประเด็นที่ 4 นั้นคือ ความเป็น“โลกุตรธรรม”นี่แหละสำคัญมากยิ่ง ได้แก่ “ขาดทุนของเรา คือ กำไรของเรา” 

ประเด็นนี้แหละที่ชาว‘เทฺวนิยมโลกียะเขายังทั้งไม่รู้จักรู้แจ้งรู้จริงในความลึกล้ำของความจริงนี้ ทั้งยังไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติกันให้สำเร็จได้ อย่างภาคภูมิใจ เต็มใจ อิ่มเอมใจ เกษมใส ใจเกื้อกูล เพิ่มพูนการเสียสละจริงๆจังๆกันเลย

ชาวพุทธที่เจริญอาริยธรรมเป็น“โลกุตระ”กันได้สำเร็จจริงๆนั้น จะนับเอา“การขาดทุนของเรา” เป็น“ความเจริญพัฒนาก้าวหน้าของเรา” ด้วยความบริสุทธิ์ใจที่จริงใจด้วย“ปัญญา”อันยิ่ง ว่า ความเป็นผู้ประเสริฐแท้จริงนั้น คือ คนผู้เสียสละ ผู้ขาดทุนให้แก่ผู้อื่น..ดี แพ้ผู้อื่น..ได้ แต่จะไม่ยอมเป็นผู้ผิด ไม่ยอมทุจริต   

แล้วยินดี เต็มใจเป็น“ผู้รับใช้ผู้อื่น-รับใช้สังคมประเทศชาติ หรือรับใช้โลก ที่ไม่ใช่ทาส หรือไม่ใช่ผู้รับจ้าง เป็นอันขาด”

ผู้เป็น“อาริยบุคคล”แบบ“โลกุตระ” จึงไม่ใช่ทั้ง“ทาส”ทั้ง“เทพ”หรือเทฺวะผู้ยิ่งใหญ่ใด

เพราะเป็นผู้รู้จักรู้แจ้งรู้จริงรู้จบความเป็น“เทพ”หรือ“เทฺว”แม้จะยิ่งใหญ่ที่สุดปานใด

ความเป็น“ทาส”คือ ผู้ยังมี“ตัวตน”แล้ว ไม่รู้ว่า “ตนเองเป็นทาส”ที่หลงรับใช้ตัวเองก็ละลดความเป็น“ทาส”ได้ไปตามลำดับ เป็นโสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี อรหันต์

ฟังให้ดีนะ ตัวเองจะเป็นทาส จะเป็นผีเป็นซาตาน จะเป็นเทพก็ตัวเองทั้งนั้น 

ชีวิตที่มีอยู่ จึงอยู่อย่างมี“ปัญญาอันยิ่ง”ว่า ยังมีแรงทำกรรมที่เป็นประโยชน์ได้ จึงอยู่อย่าง“เสียสละ” หรือรับใช้ผู้อื่นที่เหมาะที่ควร ชนิดที่ไม่ยึดติดความเป็น“ตัวตน”กันแท้

ผู้หมดสิ้น“อัตตา” หรือหมดสิ้นตัวตน เป็นคนตามที่กล่าวนี้จริงใจ จริงกาย ไม่เสแสร้ง

จึงเป็น“งัวงานเศรษฐกิจ”ที่ซื่อสัตย์ จริงใจ เต็มใจแก่สังคมมนุษยชาติอยู่ในโลกนี้แท้  

ประเด็นที่ 5 ยิ่งชัดเจนแจ่มแจ้งที่สุดในความเป็น“โลกุตระ”ที่แตกต่างยิ่งใหญ่จากระบบ“ทุนนิยม”หรือแบบชาว“เทฺวนิยมโลกียธรรม” 

สามัญของปุถุชน นั่นก็คือ ชาว“โลกุตระ”ผู้บรรลุอรหันต์แล้ว ไม่มีอารมณ์“สุข”กับ“การได้กำไร” และไม่มีอารมณ์“ทุกข์”กับ“การขาดทุน”เลย การทำ“เศรษฐกิจ”จึงสบายกายที่สุด สงบใจที่สุด 

จบ 

ที่มา ที่ไป

พ่อครูแสดงธรรมรายการ ปรับทุกข์ ปลุกธรรม เปรียบเทียบเศรษฐศาสตร์โลกียะกับเศรษฐศาสตร์โลกุตระ วันจันทร์ที่ 20 มีนาคม 2566 ที่บวรราชธานีอโศก แรม 14 ค่ำเดือน 4 ปีเถาะ

เวลาบันทึก 21 มีนาคม 2566 ( 04:16:35 )

รายละเอียด

660322 เคล็ดวิชา 9 ประการ ของจอมยุทธโลกุตระ พุทธศาสนาตามภูมิ ราชธานีอโศก https://www.boonniyom.net/53007.html 

ดาวโหลดเอกสารที่ https://docs.google.com/document/d/1eP1SkWuK_QuW8kQTZiQeZrg7Tbe-57oe/edit?usp=sharing&ouid=101958567431106342434&rtpof=true&sd=true                                                                                                                                     

ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/1W84kSVbnXDvYkyEnDIdSC-v1OAt1Tv1W/view?usp=share_link 

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/NTBVpnn-q1k 

และ https://fb.watch/jqJZK_fbP_/ 

สมณะเดินดิน... วันนี้วันพุธที่ 22 มีนาคม 2566 ที่บวรราชธานีอโศก มันขึ้น 1 ค่ำเดือน 5 ปีเถาะ เราเหลือเวลาอีกไม่มากเท่าไหร่ก็ใกล้จะงานปลุกเสกงวดเข้ามาทุกที ช่วงนี้ดูเหมือนพ่อครูมีเทวดามาปลุกบอกว่าเป็นเจ้าสำนักโลกุตระแต่เช้า จริงๆแล้วพวกเราก็เป็นพวกสำนักโลกุตระ ไปเบามาเบา 

พ่อครูพยายามไขความเป็นเศรษฐศาสตร์ออกมา แต่ก่อนพ่อครูให้เขียนบนเฮือนศูนย์สูญหลังคาว่า ประโยชน์สูง-ประหยัดสุด คือ Minimum cost Maximize Profit ต้องทำอะไรให้ประหยัดที่สุดแต่เกิดประโยชน์สูงที่สุด ในทางเศรษฐศาสตร์ 

วิถีชีวิตของนักปฏิบัติธรรมเป็นวิถีชีวิตของนักเศรษฐศาสตร์อยู่แล้ว ที่ใช้ชีวิตอยู่อย่างต้นทุนต่ำสุด เรามีศีลแต่ละข้อๆ ก็พยายามทำให้ชีวิตของเราไม่ไปเบียดเบียน ไม่ไปโลภใคร ไม่ไปคิดทำร้ายใคร มีศีล 5 คุ้มครองตัวเองได้อยู่แล้ว 

พ่อครู ให้หลักเกณฑ์ของสำนักโลกุตระเอาไว้ 

1. ป้องกันตัวเองได้ 

2. ไม่คิดเบียดเบียนใคร 

3. ช่วยเหลือคนอื่นอีกด้วย

4. มีปฏิภาณปัญญาที่เป็นโลกุตระ (สัมมาทิฏฐิ) 

5. สำนักนี้จะต้องพาคนมาจน

6. จน กระทั่งอยู่กันเป็นสาธารณโภคี มีสารณียธรรม 6 มี บวร บ้าน วัด โรงเรียน ครบ และอยู่กันอย่างเป็นธรรมชาติด้วย

7. พยายามพาคนให้มาเป็นกสิกร สร้างพืชพันธ์ุธัญญาหาร เป็นอาชีพ มาเป็นกสิกรดีที่สุด

หนังสือเรื่อง มังกรหยก เขาสร้างจินตนาการว่า ใครได้สุดยอดวิชาจะเป็นหนึ่งในแผ่นดิน สำนักโลกุตระก็มีสุดยอดวิชา คือ จรณะ 15 วิชชา 8 ใครได้วิชานี้ก็จะเป็นหนึ่งในแผ่นดินเหมือนกัน พวกเราก็ฝึกอยู่เพื่อถึงจรณะ 15 วิชชา 8 ทำให้ชีวิตเรา มีกำลังภายใน ตัวจริงเลย ที่อยู่เบา ไปเบา มาเบา จนเมื่อก่อนพันตำรวจตรีอนันต์ เสนาขันธ์ บอกว่า พวกนี้ให้กินกล้วยน้ำว้าหวีเดียวทำงานได้ทั้งวัน เป็นผู้ที่มีภาระเบาและมีกำลังสร้างสรรค์ เสียสละอะไรได้มากมาย นี่ก็เป็นเคล็ดวิชาที่พ่อครูพาพวกเราฝึกฝน ให้พวกเราเป็นจอมยุทธจริงๆ ที่จะออกไปช่วยโลกช่วยสังคม 

เราช่วยในด้านพาณิชย์ ด้านกสิกรรม ตอนนี้จะออกไปทางด้านการเมือง แต่การเมืองนี้ต้องสุดยอดฝีมือจริงๆเลยนะ เพราะเขี้ยวลากดินอยู่เยอะ ไม่อย่างนั้นส่งไปแล้วตายคาสนามรบ ต้องดูทิศทางให้มากเพียงพอ สุดยอดแล้ว ถ้าได้การเมืองบุญนิยมออกไปอีกอันหนึ่งที่ฝ่าด่าน 

ลองนึกถึงพลเอกประยุทธ์ ยืนอยู่บนเวทีมา 7-8 ปี โดนบูลลี่ โดนด่า โดนว่า นายกฯเปิดใจที่ภูเก็ต บอกว่าไปนั่งทะเล อยากจะไปเที่ยวทะเลได้ 8 ปีไม่ได้ไปไหนเลย มีแต่ว่าทำงานทั้งวันเพราะกลับบ้านอาบน้ำนอน ตื่นมาก็ไปทำงาน ไม่ได้พาครอบครัว พาภรรยาออกไปไหนเลย เพราะถ้าคิดว่าถ้าออกไปแล้วคนอื่นก็เดือดร้อน ไปแล้วต้องมีคนคุ้มกัน 8 ปีไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนเลย มีแต่ไปทำงานทั้งวัน โดนกดดันขนาดนี้ ก็สมแล้วที่พ่อครูตั้งให้เป็นโพธิสัตว์ระดับหนึ่งเลยทีเดียว ถูกกดดันขนาดนี้ก็ยังยืนหยัดกอบกู้ชาติบ้านเมืองขึ้นมาได้ 

วันนี้คิดว่า พ่อครูคงจะมาไขเศรษฐศาสตร์โลกุตระกันต่อ ขออาราธนาพ่อครูครับ 

โพธิสัตว์ระดับ 7 ขึ้นไปจึงมีความรู้เองเป็นเองได้ 

พ่อครูว่า... ไขแน่ มาเป็นปึ๊งเลย เขียนไปแก้ไปทวนไป ฟังซ้ำซากแต่ขยายความออกไปอีก ไม่ใช่ง่าย ปัญญาพระพุทธเจ้าข้อที่ 1 ข้อที่ 2 

ข้อที่ 1 ได้ยินได้ฟังจากพระพุทธเจ้า จากสัตตบุรุษ ต้องฟังอย่างละอายอย่างแรงกล้า เกรงกลัวอย่างแรงกล้า เคารพอย่างแรงกล้า อะไรพวกนี้ในข้าว 1 

ข้อ 2 ก็อย่างแรง แต่ข้อ 2 คือต้องเข้าไปอีก เข้าไปถามแล้วถามอีก เข้าไปรับทราบอีก เพื่อให้ความรู้นั้นเจริญงอกงามไพบูลย์ จะต้องให้บริบูรณ์ไพบูลย์ ให้เต็มไปแล้วไปอีก ไม่ใช่ว่าจะได้เก่งเองทีเดียว ไม่ได้ 

มีขั้นตอนที่จะเป็นเองนั้น ต้องขั้น 7 ขึ้นไป ขั้น 5 ขั้น 6 ยังไม่เป็น สยังอภิญญา ยังไม่ได้อย่างนี้เป็นต้น 

ขั้น 7 ทำไม ไขให้ฟังนิดนึง ขั้น 7 ทำไมถึงเป็นของตนเองได้แล้วไม่ต้องไปรับจากพระพุทธเจ้า 

เพราะว่าผู้ที่เป็นโพธิสัตว์ระดับ 7 ขึ้นไปนี้ ที่อาตมาเคยอธิบายไปแล้วว่าเป็นผู้ที่สอบผ่านเข้าไปถึงขั้นว่า เป็นผู้ที่จะมีสิทธิ์ นิยตะ เที่ยงแท้ เป็นนิยตโพธิสัตว์ เป็นสัตตบุรุษที่เที่ยงแท้ที่จะตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าได้เองแล้ว มีคำว่า เอง ตัวเองเป็นเองรู้เอง

เริ่มต้นรู้เองตั้งแต่รู้บัญญัติ รู้ภาษา ได้สัมผัส กว่าจะได้เป็นนิยตโพธิสัตว์ต้องพบพระพุทธเจ้ามาตั้งหลายพระองค์  แล้วก็ต้องบำเพ็ญมาเอง ฝึกฝนเองมาไม่รู้กี่ล้านชาติ เพราะฉะนั้นจึงสามารถที่จะมีคุณวิเศษ มีคุณธรรมคุณสมบัติ มีความรู้ ปัญญา ความสามารถ ครบครัน ที่จะเข้ามา ที่จะเป็นจริงในตัวบุคคลในตัวโพธิสัตว์นั้นๆ 

นี่ขยายความให้ฟังละเอียดๆ ตามที่อาตมาเห็นเป็นจริง 

ที่พูดไปนี้นะยังรู้สึกว่า ยังไม่ชัด ยังไม่เต็มในความ ที่จริงไม่เต็ม อาตมายักไว้อยู่เหมือนกัน ในความเป็นจริงว่า จะต้องใช้เวลาอีกนานนับชาติไม่ถ้วน กลัวคนจะท้อ ว่าตายๆ กลัวคนจะไม่มาเป็นโพธิสัตว์ จบอรหันต์แล้วก็จะไปแล้ว บ๊ายบาย เอาตัวรอดไป เจาะรูรอด กลัวจะไม่เป็นโพธิสัตว์ อาตมาก็เลยยักไว้หน่อยนึง 

แต่อาตมาก็เคยพูดว่า ผู้ที่ไม่เห็นแก่ตัวจัดเกินไป พอบรรลุอรหันต์แล้วมันจะได้คิดเลย เพราะกว่าจะบรรลุอรหันต์จริงๆ มันต้องล้างความเห็นแก่ตัวต้องล้างตัวตนจริงๆ มันหมดตัวตนจริงๆแล้ว 

คำว่า หมดตัวตน ไม่มีตัวตน นี้ ของพระพุทธเจ้าชัดๆ มันไม่มีตัวตน แต่ไม่ได้หมายความว่าความคิดอ่าน ความเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา มันจะไม่มี ไม่ใช่ มันยิ่งเจริญ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา มันยิ่งเจริญ มันยิ่งจะมีความเห็นคนที่เขาทุกข์ มันอยากช่วยคนที่เขาทุกข์ มีความเมตตา 

กรุณา ลงมือช่วย ลงมือทำ ช่วยให้เขาพ้นทุกข์ ช่วยจนสำเร็จ แล้วก็เกิดมุทิตา ยินดีด้วย เขาได้พ้นทุกข์แล้วนะ ก็หมดหน้าที่ ก็ไม่ถือเป็นบุญเป็นคนไม่ติดใจ ล้าง ไม่ให้ติดค้างในจิตว่าเราจะต้องมีเราเป็นของเรา ยึดติดอย่างแท้จริง จึงมีจิตสะอาดเป็น ปริสุทธา บริสุทธิ์ อุเบกขาจะมีองค์ 5 

เพราะฉะนั้น พระโพธิสัตว์ยิ่งบำเพ็ญก็ได้ ยิ่งทำไปเรื่อยๆ มีหลายกิจการงานสำเร็จไปเรื่อยๆ หลายบุคคล ความบริสุทธิ์ก็จะยิ่ง ปริโยทาตา ยิ่งบริสุทธิ์มีความสะอาดที่สะสมความสะอาด มี มุทุภูตธาตุ 

มุทุภูตธาตุที่รวมตกผลึก ทั้งเจโตและปัญญา ทั้งคุณธรรมและสิ่งที่ไม่ติดยึดเป็นตัวเป็นตน ทั้งความฉลาด ทั้งศรัทธา อยู่ใน มุทุภูตธาตุนี่หมดเลย เป็นคลังแห่ง แก่นแกนของจิตวิญญาณทั้งหมด

เพราะฉะนั้นยิ่ง มุทุภูตธาตุ เจริญดี การทำการงานด้วยอัญญา ซึ่งเป็นความเฉลียวฉลาดมาทางโลกุตระ ได้จาก อัญญธาตุ มาเป็น อัญญาธาตุ แล้วเจริญเป็นปัญญา ก็ยิ่งทำงานได้ดีขึ้น ดีขึ้น ทำเท่าไหร่ๆ จิตก็สะสมเป็นประภัสสร เป็นความใสสะอาดยิ่งๆๆๆ ผ่องใสยิ่งๆๆ 

เพราะฉะนั้นจะผ่องใสทั้งจิตใจ ผ่องใสทั้งกาย ออกมาให้เห็นเป็นรังสีเป็นรัศมี อย่างนี้เป็นต้น นี่คือสัจจะที่มีได้ เป็นจริง 

เริ่มต้นจาก SMS ต่อ 

_ป้าแจ๊ว...ดิฉันเป็นลูกชาวนา ดิฉันเขียนใบสมัคร ตามหมู่ ความสามารถพิเศษคือชาวนา กสิกรรม วันนี้พ่อครูสอน ปัจฉาท่านย่อย พ่อครูท่านก็เป่าปี่บนหลังควาย ตกคำว่า เป่าปี่เพลงหนังบนหลังควาย

พ่อครูสอนสัตว์ที่อยู่ในจิต เก๊ๆ ผีๆ ที่อยู่ในร่างในกายในกาย ทุกๆคนได้มีไม่ มีได้ อยู่ได้ 

อดีต ดิฉันขี่ควายมามาก พาควายไปทำงาน ขึ้นนั่งบนหลังควายสบายมากๆ ทำงานร่วมกัน ควายบางตัวมันใช้ดี ขยัน ดิฉันก็ขยันช่วยกันไถนา ขนข้าว มันมีควายขี้เกียจ มันดื้อ บางตัวไม่ดีมันชอบหนีเที่ยวก็ขายมันไปเลย 

ปัจจุบันอยู่ฟังธรรมซ้ำๆจิตที่เป็นสัตว์ควาย หายไปสิ้น เกิดจิตแท้ๆเป็นผู้รับใช้ มีควาย มีปัญญารับใช้พระอริยเจ้า คนอาริยะค่ะ 

กว่าจะเขียนได้เข้าใจ จิตวิตก วิจาร ปิติ ฌาน 1- 4 ละทุกข์ ละสุข อุเบกขา

1.ถาม...ประโยชน์ตน มีความยินดีฟังธรรมพ่อครู ตอบตรงเป้าเข้าใจได้ 

2. ประโยชน์ท่าน พิจารณาฟัง ถูกไหมคะ 

พ่อครูว่า...ประโยชน์ตนคือเราเข้าใจได้ดีมีความยินดีในสิ่งที่เราฟัง ทีนี้ประโยชน์ท่าน ประโยชน์คือพิจารณาฟังถูกไหมคะ เออ ...ถูกมั๊ย ...

มันต้องขยายความนิดนึงว่า ประโยชน์ตนฟังแล้วเข้าใจได้ ประโยชน์ท่าน พิจารณาก็คือ เออ เราเข้าใจได้ เราทำได้หรือยัง ทำได้แล้ว อ้อ เราทำได้แล้วเราก็จะช่วยผู้อื่นได้แล้วล่ะคือประโยชน์ท่าน 

แต่ถ้าเรายังเข้าใจได้ เราก็ยังไม่เก่งยังไม่ชัด พิจารณาแล้วก็อย่าเพิ่งเลยนะอย่าเพิ่งอวดดี อย่างนี้พิจารณา พิจารณาว่าเราเก่งพอจะช่วยผู้อื่นได้แล้วจริงๆหรือ เอาน่า พอได้ นิดๆหน่อยๆ ขนาดนั้นขนาดนี้ ประมาณ จะทำประโยชน์ท่าน ตามพระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ว่า 

ทำประโยชน์ตนก่อนแล้วสอนผู้อื่นจะไม่มัวหมอง ลึกซึ้งในความนี้นะ ทำประโยชน์ตนให้ได้ก่อน แล้วสอนผู้อื่นจะไม่มัวหมอง จะไม่ผิดพลาด จะไม่เสียหาย จะไม่ทำให้ต้องมาเศร้าใจทีหลัง อย่างนี้เป็นต้น 

SMS วันที่ 20 มี.ค. 2566

พืชผักภายนอกจะเป็นกายได้อย่างไร

_สว่างแสง ขวัญดาว· น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

การที่เราตัดเล็บส่วนที่งอกของเราแล้วทุกข์ พ่อครูว่า เรายึดส่วนที่เป็นพีชะของเรา ว่าเป็นกาย ลูกเข้าใจได้ แต่กรณีที่มีคนมาตัดต้นไม้ ทำลายผักของเราแล้วเราทุกข์จะถือว่า เรายึดต้นไม้ ยึดผัก ยึดพีชะ ว่าเป็นกายได้หรือไม่คะ 

พ่อครูว่า... ได้ ไปยึดภายนอกตัวตนด้วยซ้ำไปยึดเอาโลกทั้งโลกเป็นเรา คุณโง่ อาตมาไม่ได้บอกว่าไอ้โง่นะ เห็นไหมเขาจะยึดอย่างนั้นแล้วเขาก็ทำจริงๆจังๆใช่ไหม อย่างนี้ มันนอกกายตั้งไกลเลยมันเป็นของคนอื่นส่วนอื่นไม่ใช่ติดอยู่ที่ตัว 

กายจะต้องสัมผัสอยู่ที่ตัวเอง กาย จะต้องมีสัมผัส กาย หมายถึงสภาพทั้ง 2 อย่าง ต่างกับเทวะ 

เทวะ ก็แปลว่า 2 เทวะนั้นอันอื่นก็ได้ แต่กาย ต้องมีผัสสะติดอยู่ที่หหตัวเรา นี่คือนัยะสำคัญที่มันต่างกันประเด็นนึง

_ลูกยังสับสนว่า ต้นไม้กับผัก เป็นพีชะหรืออุตุ กันแน่ น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

สงสัยว่า ต้นไม้นี่ เป็นพีชะหรืออุตุกันแน่ ไขความมาตั้งหลายทีแล้ว 

นี่ ผลไม้ มันกองอยู่หน้าเวทีเลย กองเจ้งเพ่ง ถามพวกเราว่าอันนี้มันเป็นอุตุหรือมันเป็น พีชะ ตัดออกไปแล้วมันเป็น อุตุ มันเป็น แต่ถ้ามันอยู่ที่ต้นมันเป็น พีชะ

แต่ถ้าผลไม้นั้นเราไปยึดว่าเป็นเราเป็นของเรานั้นมันเป็นกายแล้ว ทั้งๆที่อุตุมันตั้งไกล มันไม่ใช่เราเลย มันไม่ใช่ยังติดอยู่กับที่ตัวเรา อยู่ที่ร่างกายสรีระของเรา มันออกไปจากสรีระของเราแล้ว มันไม่ใช่สรีระของเราด้วยซ้ำไป พืช แต่เราไปยึดว่าเป็นเรา 

ผู้หญิงรักผม คนมาตัดผมไป ก็ร้องใหญ่ เขาเอาผมเราไป มันเป็นของเรา เล็บของเรา มันหักหลุดออกไปแล้ว โอ้ยตาย.. มันหลุดไป ไม่ใช่เราแล้วยังยึดว่าเป็นเราอีก เจ็บปวด ใครมาทำเล็บเราเสีย ถ้าตัวเองทำหักทำพังก็เจ็บใจตัวเอง คนอื่นมาทำพังเอาเรื่องเลยนะ ดีไม่ดี เล็บคนที่ทำอย่างสวย รักษา ใครมาทำหักทำพัง ดีไม่ดีถึงฆ่ากันเลยนะ มันหนักหนาสาหัส มันยึดจัดมันจะเป็นขนาดนั้น อย่างนี้เป็นต้น 

งานปลุกเสกนี้ อาตมาจะอธิบายเรื่อง กาย บอกไว้ก่อน เพราะฉะนั้นเศรษฐกิจเศรษฐศาสตร์ประชาธิปไตยจะอธิบายก่อนไปถึงงาน ในงานปลุกเสกพระแท้ๆ ตั้งใจเตรียมไว้แล้วจะอธิบายเรื่องกาย 

_พ่อครูคะ ลูกพึ่งตาสว่าง โดยพึ่งได้คิดว่าหากเราได้เสียภาษีอย่างหนักแล้วรัฐบาลเอาไปกระจายเป็นสวัสดิการเสียสละให้ประชาชน อย่างนี้ลูกก็รู้สึกภูมิใจที่ได้ช่วยเหลือประชาชนและเต็มใจที่เสียภาษี เพราะจะเห็นอนาคตของสังคมว่ามีแต่จะสงบสุขยิ่งขึ้นๆค่ะ น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

พ่อครูว่า...ดีถูกต้องเพราะเรามีรายได้พอที่จะเสียภาษี เราเต็มใจที่จะเสียภาษี อย่าขี้โกงอย่ายักยอก แต่พวกเราไม่มีรายได้ เราเอาเข้าส่วนกลางหมดเลย เขาก็ไปคิดเงินรายได้ของส่วนกลางภาษีอันโน้นที่เขาจ่ายกัน เราก็ไม่ได้เสีย เพราะรายได้ของเรามันไม่พอจะเสียภาษี ประเทศไหนเขาก็คิดอย่างนี้ทั้งนั้น เป็นพื้นฐาน ไม่ยาก 

_สื่อฟ้าศิลป์ ภูวนาถ · มนุษย์หูเทียมนอกบัตรสวัสดิการรัฐกับเบี้ยยังชีพ 800 ค่าแบตหูเทียมกับรายได้งานศิลป์คนโลกเงียบไม่มากพอที่จะชำระภาษีฯ ยอมเสียสิทธิกลุ่มเปราะบาง พัน 'สละเดือนละ200 12เดือน' ปีละ2400 มาหลายปีฯ ฟังพ่อครูอ่านสาระธ.สวัสดิการตปท.อ.ชิดตะวันไม่ทัน แต่ได้รับเพจจากอ.ศิษย์เอกพ่อครูส่งมาฯ อ.เปรียบนโยบายการเมืองตปท.ดีกว่าการเมืองไทยฤาเปล่า?

พ่อครูว่า...อาตมาก็ตอบในความเห็นของอาตมา การเมืองของต่างประเทศหรือการเมืองของไทย อาตมาก็ขอตอบกำปั้นทุบดินเลยว่า การเมืองของไทยในยุคนี้ขณะนี้ ดีกว่าต่างประเทศทุกประเทศ พูดอย่างโอหัง คนก็คงจะเข้าใจยากอยู่ แล้วคนที่เขาติดยึดอยู่ในความรู้ ตำรารัฐศาสตร์ การเมืองที่เรียนมาแบบเทวนิยม ชัดๆนะ.. เดี๋ยวไปศึกษากันว่าแบบเทวนิยมแตกต่างจากแบบโลกุตระที่ในเมืองไทยมีแล้ว ทำเนื่องต่อกันมานานแล้ว 

จะว่าไปแล้ว มันมีตั้งแต่ก้นบึ้งของจิตวิญญาณคนไทยมาตั้งแต่รุ่นพระเจ้ารามคำแหง สุโขทัยมาจนถึงทุกวันนี้ ลักษณะที่พ่อขุนรามให้เอาใครมาตีระฆังร้องทุกข์ จะเมื่อไหร่ก็ตามมาตีระฆังได้ อย่างนี้เป็นต้น เอาเท่านี้ก่อน อันนี้ 

ชาวอโศกเสียภาษี 100% ดูแลแบบโลกุตระ

_จนแท้ บุญคุ้มมาจน · สวีเดนเสียภาษี50% ถือว่าวินัยในการเสียภาษีดีกว่าประเทศอื่นในโลก.แล้วก็เอาภาษีนั้นมาดูแลผู้เสียภาษีในบั้นปลายของชีวิตแบบโลกียะ แต่ชาวอโศกเสียภาษี100% และดูแลกันแบบโลกุตระครับ.

พ่อครูว่า...ชาวอโศกหาได้ 100 เอาเข้ากองกลาง 100 ที่อเมริกาเขาก็ดุนะภาษีของเขา แต่เขามีเกณฑ์หักรายได้จากระดับต่างๆสูง บางคนเสียภาษี 90% เลยนะ แต่มันก็มีวิธีหลบเลี่ยง อาตมายังไม่มีรายละเอียด แต่มีต่างประเทศเขาทำได้ขนาดนี้ก็ดีแล้ว คุณจนแท้ บุญคุ้มมาจน เข้าใจถูก 

มันซ้อน คนชาวอโศกเรานี้ แม้จะมีสวัสดิการหรือดูแลกัน แต่คนชาวอโศกเองก็ไม่มีอะไรมากเป็นคนเลี้ยงง่ายบำรุงง่าย เป็นคนมักน้อย เป็นคนกล้าจน เป็นคนพอเป็นคนสบายแล้ว ใครที่ยังติดค้างอะไรก็มี สัลเลขธรรม มีข้อปฏิบัติต่ำ กลาง สูงไปเป็น ธูตะ มีอาการดีขึ้นน่าเลื่อมใสขึ้น เป็น ปาสาทิกะ จะไปจบที่ไม่สะสมได้สมบูรณ์แบบ และยอดขยัน วิริยารัมภะ 

เพราะฉะนั้นคนที่มีคุณสมบัติสุดท้ายไม่สะสมเป็น 0 แล้วยิ่งอยู่กับหมู่สาธารณโภคี จะไปสะสมให้โง่ทำไม เก็บเงินสะสมไว้มันก็ต้องรักษาดูแลก็ห่วงหาก็ลำบากลำบนอะไรอย่างนี้ ก็มีกองกลางมีเจ้าหน้าที่ มีผู้ดูแลรักษาให้เบิกได้แล้วเราก็ไม่ได้ขี้โลภขี้ตะกละ ไปเบิกเอามากมาย เรามีความละอายตนเอง เบิกเอามากมายก็ละอายตนเอง  ละอายอย่างแรงกล้าด้วย 

มันซ้อน คำว่า ละอายอย่างแรงกล้า มันเป็นสำนึกจริงๆของคน ว่าจะมาเอามากเอาเปรียบ มันไม่ควรนะ มันจะรู้สึก คนมันจะรู้สึก 

เพราะฉะนั้น การปฏิบัติธรรมหรือการเรียนรู้ธรรมะพระพุทธเจ้า จิตวิญญาณมันเจริญพัฒนาจริงๆ แล้วเจริญอย่างโลกุตระด้วย เอาแค่นี้ก่อนอันนี้ 

_ทรงยุทธ อัคคโกศล  · กราบนมัสการพ่อครู Swedish Social Democratic Party ตัวย่อ SAP น่าจะย่อมาจากคำภาษา Swedish (Sveriges socialdemokratiska arbetareparti = SAP)

พ่อครูว่า...ก็เป็นความคิด ประชาธิปไตย สวีเดนเขาก็มีพระเจ้าแผ่นดินใช่ไหม เขาเป็นประชาธิปไตยที่มีพระเจ้าอยู่หัว มีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขก็เป็นแบบนั้น ซึ่งมันก็ต่างกัน นัยยะสำคัญที่ต่างกันกับประเทศไทย 

เข้าถึงไตรลักษณ์ด้วยปัญญา 8 ประการ

_ป่ารุ่ง วนาศิริ  · กราบนมัสการพ่อท่านด้วยสุดเศียรเกล้า ด้วยสุดเคารพสุดบูชา กระผมยังคงปฏิบัติธรรมตามธรรมที่พ่อท่านพาทำ แต่ต่างกันกับญาติธรรมที่ได้ปฏิบัติอยู่กับหมู่กลุ่มมิตรดีสหายดี (กระผมทึกทักเอาเองเป็นญาติยุค 4G ผ่านทางโซเชียลแม้ยังไม่ค่อยมีโอกาสได้ไปคบคุ้น) กระผมมีโอกาสที่จะได้กราบพ่อท่านที่ปฐมอโศกแต่ก็ไปได้แค่ช่วงกลางวันที่พ่อท่านยังไม่ได้ลงมาเทศน์ ด้วยกิจการงานวิบากยังมิอาจปลดวางได้ แต่ก็พากเพียรปฏิบัติลดกิเลสให้ได้ตามลำดับ ตอนนี้อยู่ในขั้นอ่านอาการและจับตัวกิเลสของตนเองได้เร็วขึ้นครับ(มักจะเป็นกิเลสตัวโทสะยึดตัวตนรับคำตำหนิหรือคำพูดที่ไม่รื่นรมณ์แล้วมีอาการครับ) แต่ยังไม่สามารถทำใจในใจให้ล้างกิเลสได้ในทันที แต่ก็มีความก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆครับ จนคนรอบข้างเริ่มแปลกใจและสงสัยว่าผมเปลี่ยนแปลงได้ไง ตรงนี้คือความมหัศจรรย์ของธรรมะที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ใช่ไหมครับ✨

ที่มา ที่ไป

พ่อครูแสดงธรรมรายการ พุทธศาสนาตามภูมิเคล็ดวิชา 9 ประการ ของจอมยุทธโลกุตระ วันพุธที่ 22 มีนาคม 2566 ที่บวรราชธานีอโศก ขึ้น 1 ค่ำเดือน 5 ปีเถาะ

เวลาบันทึก 22 มีนาคม 2566 ( 20:49:22 )

รายละเอียด

660324 จอมยุทธ์โลกุตระจบกิจเศรษฐกิจ ด้วย 9เคล็ดวิชา พุทธศาสนาตามภูมิ ราชธานีอโศก  https://www.boonniyom.net/53008.html 

ดาวโหลดเอกสารที่   https://docs.google.com/document/d/1cvwh_yULxSn2wJgX63rtxremci9ca_YT/edit?usp=sharing&ouid=101958567431106342434&rtpof=true&sd=true                                                                                                              ดาวน์โหลดเสียงที่  https://drive.google.com/file/d/1p_kHMT40tQ-r4QqdcmAaYarMR9k2SG4S/view?usp=share_link 

ดูวิดีโอได้ที่ https://youtu.be/GDQJ44bdB_0 

และ https://fb.watch/jtmBIn52sv/ 

สมณะฟ้าไท... วันนี้วันศุกร์ที่ 24 มีนาคม 2566 ที่บวรราชธานีอโศก ขึ้น 3 ค่ำเดือน 5 ปีเถาะ รายการพุทธศาสนาตามภูมิแสดงธรรมโดยพ่อครูสมณะโพธิรักษ์ 

ตอนนี้ หากเราฟังธรรมพ่อครูจะได้เป็นจอมยุทธมีเคล็ดวิชาอยู่ 9 ประการ ต้องฝึกให้ได้ครบเคล็ดวิชาจึงจะได้เป็น

จอมยุทธที่สมบูรณ์ มีข้อที่ 5 บอกว่าเป็นผู้ที่เสียสละเป็นปกติของชีวิต อยู่บ้านราช จะมีงานให้เสียสละเป็นปกติ ตอนนี้มีให้ไปทำหอมที่บ้านราชช้อป ตั้งแต่เช้าจรดเย็น ไปช่วยตัดแต่งหอม หรือใครอยากห้อยโหนโจนทะยาน มีมะพร้าวให้ไปเก็บที่สวนไวพลัง อีกหน่อยจะมีแตงโมให้ไปช่วยเก็บอีก 

งานปลุกเสกวันที่ 5 ถึง 11 เมษายน ก่อนงานก็มีค่ายยอส. เด็กมาทุกพุทธสถานเลย และมีงานตลาดอาริยะ 13-15 จอมยุทธมีเท่าไหร่ขนมาให้หมด มาช่วยกันแจกกันจ่าย อุดมสมบูรณ์สมกับเป็นจอมยุทธที่เป็นผู้ที่เสียสละเป็นปกติของชีวิต สำนักนี้จะอยู่กันอย่างสาธารณโภคี อยู่กันอย่างเป็นคนจน แปลกดีนะเป็นคนจนแต่แจก ใจเสียสละเป็นปกติของชีวิต โลกเขาจะเข้าใจไม่ค่อยได้ เป็นคนจนแต่แจก แต่เสียสละ เขาเป็นคนมีแต่จะเอาแต่จะได้ แต่เรามีแต่จะให้ไปเรื่อยๆจนกว่าจะปรินิพพาน วันนี้ก็มาฟังพ่อครูต่อที่จะฝึกให้เราเป็นจอมยุทธโลกุตระที่สมบูรณ์ 

พ่อครูว่า... เจริญธรรม บรรยากาศถึงจอมยุทธต่อไป ก็คุยกับ SMS ก่อน 

SMS วันที่ 22-23 มี.ค. 2566

ฆราวาสด้วยกันจะกราบไหว้กันด้วยความเคารพถูกหรือไม่ 

_ติดดิน นาวาบุญนิยม · น้อมนมัสการพ่อครับ มีญาติธรรมถามผมว่า เหมาะควรอย่างไรที่พฤติกรรมของหัวหน้าพรรคฯให้ลูกศิษย์กราบไหว้บูชาเหมือนกราบไหว้สมณะสิกขมาตุ ผมก็ตอบญาติธรรมไปว่า ก็มันบังคับกันไม่ได้หรอกวาสนาบารมีเค้าทำกันมา.....พ่อช่วยตอบให้ด้วยนะขอรับ กราบนมัสการด้วยเศียรเกล้า

พ่อครูว่า... การกราบไหว้การกราบเคารพกันมันเกิดขึ้นด้วยจิตวิญญาณที่เขาเคารพกันอย่างที่ติดดินเขาว่า เรียกด้วยภาษาง่ายๆ มันเป็นวาสนาบารมีก็ใช่ ไม่ใช่ว่าไปซื้อเอาตามห้างขายยามา หรือ ไปซื้อตามห้างสรรพสินค้า อะไรใหญ่ๆโตๆ มันไม่มีขายหรอก ก็สั่งสมมาแต่ละคน มันก็เป็นไปได้ และคนที่จะไปกราบเคารพเขานี่ คนทำให้คนกราบเคารพได้มีอยู่ง่ายๆก็ 2 นัย 

นัยหนึ่งก็ หลอกลวงเขาหาวิธีการที่จะทำให้เขาหลงใหล ยิ่งมีคนที่งมงายในเรื่องลึกลับในเรื่องเทพเจ้าในเรื่องเทวดาผีสางอะไร แบบไสยศาสตร์ magical ที่มันเป็นเรื่องไสยศาสตร์ เขาก็เคารพกันนับถือกัน 

ไม่ว่าจะเป็นศาสนาพุทธศาสนาอะไรหลายๆศาสนา แม้แต่ศาสนาเทวนิยมอื่นๆเขา ถึงขั้น นับถือกัน อาจารย์พาฆ่าตัวตายก็ฆ่าตัวตายกันเป็น ร้อยๆคน ฆ่าตัวตาย ตามกันไป เขายังถึงขนาดนั้นเลย มันเป็นเรื่องจิตวิญญาณศึกษาให้ดีๆ 

ส่วนที่ถูกต้อง ส่วนที่เป็นสัมมาทิฏฐิมันก็มี เพราะฉะนั้นคนที่ควรเคารพได้ เป็นโพธิสัตว์ที่ยังไม่ได้มาบวชมาเป็นนักบวช ตามพิธีการบวช เขาก็มีคุณธรรมเป็นอาริยะ เป็นโพธิสัตว์ แม้แต่เรียกว่าเป็นอรหันต์ก็มี แต่คนไม่ค่อยสนใจอาตมาก็ไม่ค่อยอยากจะพูดเพราะมันยากเกินไป ภูมิธรรมมันเลยอรหันต์ก็เป็นโพธิสัตว์ระดับ 5 ระดับ 6 ระดับ 7 ระดับ 8 กันไปได้ มันก็ต้องเป็นฆราวาสมาก่อน 

ทีนี้ไอ้เรื่องที่จะมาเป็นนักบวช ที่มีพิธีการ ที่จริงมันเป็นเพียงเปลือกสมมุติให้คนชัดเจนแล้วก็เคารพกันง่ายนับถือกันง่าย มันก็ดีกว่า มันมีทั้ง 2 ส่วน ทั้งความเป็นจริงกับสมมุติ แต่อันโน้นมันมีความเป็นจริง สมมุติมันเป็นอีกแบบ เป็นฆราวาสอย่างนี้เป็นต้น คนก็งง มันซับซ้อน เป็นฆราวาสเหมือนกับเรา อะไรวะ ..ดีอะไรกันนักหนา มันก็ลบหลู่กันได้ 

เพราะฉะนั้นก็คนที่ไม่รู้เขาก็ยังไม่มีภูมิปัญญาอะไรมากมายนัก มีปัญญาตื้นๆหรือมีความรู้ตื้นๆ ก็เป็นธรรมดา ความไม่ค่อยเข้าใจก็ต้องทักท้วงก็ไม่เป็นไรก็บอกกล่าวกัน แก้ไขกันไป 

นักการเมืองกับนักธรรมะต้องเป็นคนคนเดียวกันได้ 

_สินพุทธ สุขพูล  · กราบนมัสการ พ่อครูฯ ครับ ผมเห็นบางคน คอมเม้น เรื่อง อย่าเอาศาสนาไปยุ่งเกี่ยว กับการเมือง คนที่พูดแบบนี้ น่าสงสารนะครับ ไม่รู้เลยหรือว่า ศาสนาจะต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับการเมือง เพราะการเมืองในระบบ ทั้งในอดีต และ ปัจจุบัน ที่ผ่านมานั้นที่ผมเห็น มันเลอะเทอะ เปรอะเปื้อน เละเทะ มีแต่ทำการ เมืองเป็น อาชีพ มีแต่เห็นทำเพื่อผลประโยชน์ตัวเองและพวกพ้อง ที่จะเสียสละนั้นแทบไม่เห็นเลย ในเรื่องคุณธรรม แทบไม่มีเลย 

ผมว่า ศาสนาไปแก้ไขได้ครับ ไปแก้ได้ ให้คนทำการเมือง ให้นักการเมืองมี มีคุณธรรม แต่ทำไมคนที่คอมเม้นพูดในเรื่อง อย่าเอาศาสนาไปยุ่งการเมือง 

คนประเภทนี้ ต้องใช้เวลา เปลี่ยนความคิด มิจฉาทิฏฐิ ให้เป็นสัมมาทิฏฐิ ทำความเข้าใจเสียใหม่อีกหลายภพหลายชาติหรือเปล่าครับ เพราะเป็นความเห็นที่ผิดอย่างมหันต์ ค่อนข้างมาก ผมไม่เห็นด้วยเลย เขาคิดได้ยังไงว่าศาสนาไม่ต้องไม่เกี่ยวข้องกับการเมือง ขอถามพ่อครูฯ ครับ คนที่คิดแบบนี้ต้องไปเปลี่ยนทัศนคติอีกหลายภพหลายชาติไหมครับ กราบนมัสการ พ่อครูฯ ครับ

พ่อครูว่า... อาตมาจะไปตอบเรื่องอะไรเขาจะคิดอย่างไร ก็คงจะต้องตอบว่า เขายังไม่รู้อยู่ เขายังโง่อยู่ เขายังนึกว่าคนที่เป็นธรรมะก็อย่างหนึ่ง คนที่เป็นการเมืองก็อีกอย่างหนึ่ง แต่เขาไม่คิดว่าคนการเมืองคนธรรมะนั้นคือคนเหมือนกัน และก็เป็นคนสังคมเดียวกัน 

เพราะฉะนั้นในคนเหมือนกันนี่ ก็มีการเมืองกับมีธรรมะอยู่ในตัวคนเดียวกันได้ และมันต้องมีด้วย พยายามศึกษาดีๆทำความเข้าใจ 

อาตมาเข้าใจนะที่คุณถามมานี่ เพราะว่าสังคมไทยนี่แหละ เมืองอื่นอะไรอื่นเขาจะว่ากันอาตมาไม่ค่อยมีความรู้ในเรื่องของต่างประเทศเท่าไหร่ คนไทยนี่ศาสนาพุทธในเมืองไทยนี่แหละ พยายามแยกพยายามแบ่งว่า ผู้บวชนักบวชอย่าไปยุ่งกับการเมืองเขา อาตมาก็เข้าใจเห็นใจเขาเหมือนกัน 

เพราะว่านักบวชของเขา มันยังตื้น ยังไม่มีภูมิธรรมอะไร ถ้ามาเจอนักการเมืองที่เขี้ยวลากดินก็ดึงเข้าไปเป็นเครื่องมือ ก็เสียพระเสียศาสนาเสียธรรม เขาก็เลยกันเอาไว้ ดูเหมือนทางเถรสมาคมประกาศไว้ว่า พระอย่าไปพูดเรื่องการเมืองอย่าไปเกี่ยวเรื่องการเมืองมันเป็นอย่างนั้นด้วย..ก็ดี ป้องกันไว้เพราะว่า พระในเมืองไทยแย่และอ่อนแอ เข้าไปยุ่งกับการเมืองไม่ได้ เพราะนักการเมืองเขี้ยวลากดินจริงๆก็เสร็จเขาหมด เขาก็กันเอาไว้ก็เป็นการป้องกันที่ดี 

แต่ผู้ที่เข้าใจแล้วและมีภูมิธรรมพอแล้ว ก็สามารถที่จะไม่ว่าจะเป็นพระด้วยกันจะเป็นนักการเมือง ก็สามารถทำธรรมะเอาธรรมะใส่ลงไปในนักบวชก็ตามฆราวาสนักการเมืองก็ตาม ให้เขาได้ เพราะว่ามีอุตระมีโลกุตระ มีความเหนือที่เขายังไม่มีที่จะให้เขาได้ นี่ก็เป็นไปตามสัจจะ 

_จนแท้ บุญคุ้มมาจน  · ช่วงนี้การสมัครเข้าเป็นสมาชิกพรรคสัมมาธิปไตยของภาคใต้คึกคักมากครับ.ญาติธรรมภาคใต้และจอส.พวธ.บำเพ็ญกันเข้มข้นมากครับ

_จรรยา ประเสริฐ  · ข่าวบอกว่า ลุงนายกตู่เราโดดเดี่ยว ไม่มีใครมาจับคู่ด้วย ดิฉันว่าดีแล้ว พิสูจน์ว่า ลุงตู่สู้อย่างโดดเดี่ยวทางการเมือง ส่วนพ่อท่าน ต่อสู้อย่างโดดเดี่ยวทางธรรม กราบสาธุค่ะ

พ่อครูว่า... เรากำลังพูดถึงจอมยุทธ จอมยุทธนี้โดดเดี่ยว มีเคล็ดวิชาที่ 1 คือป้องกันตนเองได้ จอมยุทธน่ะ เพราะฉะนั้นไม่ต้องกังวล จะมีผู้ที่ไปสมทบเองไม่มีผู้สมทบก็ไม่มีปัญหาอะไร และถ้าสามารถแสดงว่า โดดเดี่ยวได้ ทำคนเดียวก็ได้ไม่มีปัญหาอะไร คนอื่นจะมาสมทบอีกทีหลังก็เขาก็ต้องรู้แล้วว่านี่เป็นจอมยุทธ เขาจะมาขอเรียนเคล็ดวิชาด้วยเท่านั้นเอง เป็นธรรมชาติ 

การเมืองที่เป็นธรรมะมีแนวทางอย่างไร ทำไมต้องมีพรรคการเมืองด้วย 

_ณดวงกมล เสงี่ยมพงษ์ ... การเมืองที่เป็นธรรมะ มีแนวทางอย่างไรคะ แล้วทำไมต้องเป็นพรรคการเมืองด้วยคะ ...

พ่อครูว่า...ขออธิบายคร่าวๆนิดๆหน่อยๆพอสังเขปก็แล้วกันนะ ที่เป็นศาสนาเทวนิยมหรือศาสนาพระเจ้า การเมืองของเขาก็มีคนนั่นแหละที่เป็นนักการเมือง แล้วตัวคนเขาจะมีธรรมะ มีคุณธรรมนั่นเอง มีธรรมะและคุณธรรมอยู่ในตัวของเขาเท่าไหร่ เขาจะขวนขวายพยายามที่จะศึกษาธรรมะ พัฒนาตนเองให้มีคุณธรรมให้มีธรรมะขึ้นมาอีก มันก็อยู่ในตัวบุคคลเขา 

ศาสนาอื่น เขาก็ทำ เขาก็เป็น เขาก็มี ศาสนาพุทธมีแน่นอน เพราะคนต้องมีคุณธรรมหรือต้องมีธรรมะ ธรรมะที่เป็นคุณ ไม่ใช่ธรรมะที่เป็นโทษ คุณธรรมก็คือ ธรรมะที่เป็นคุณ ไม่ใช่ธรรมะที่เป็นโทษ ก็ต้องพยายามรู้ว่า ธรรมะที่เป็นโทษมันเป็นอย่างไร ธรรมะที่เป็นคุณมันเป็นอย่างไร ก็ต้องทำทางคุณธรรมไม่ใช่ทำทางโทษธรรม นี่เป็นเรื่องจริงเป็นเรื่องที่ชัดเจน ใช้พยัญชนะประกอบการอธิบายก็จะเข้าใจได้ชัดเจน 

แล้วทำไมต้องเป็นพรรคการเมืองด้วย พรรคการเมืองมันเป็นเรื่องของสมมุติโลกที่เขาจำเป็น จริงๆแล้วพรรคการเมืองมันเป็นธรรมชาติ มันไม่ต้องตั้งหรอก มันมีทิฏฐิหรือมันมีความเห็นร่วมที่ตรงกัน เขาก็ไปรวมกันเป็นกลุ่มเป็นหมู่ 

อาตมาว่าดูเหมือนนะ ดูเหมือนจะเคยผ่านๆว่า แม้แต่อเมริกาเขาก็ไม่มีกฎหมายว่าบังคับว่าจะต้องตั้งพรรคการเมืองนะ เขาก็รวมตัวกันขึ้นตั้งชื่อพรรคขึ้นมาแล้วก็เป็นพรรคเฉยๆ โดยไม่ได้มีกฎหมายบังคับให้เป็นพรรคการเมืองอะไร อาตมาไม่รู้นะดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น เป็นพรรคการเมืองใหญ่ๆ 2 พรรค Democrat กับ republican ก็เป็นพรรคโดยธรรมชาติ เหมือนในเมืองไทยก็จะมีพรรคการเมืองใหญ่ๆ 2 พรรคเสมอก็จะเปลี่ยนแปลงไป คือเป็นฝ่ายรัฐบาลกับฝ่ายค้านจะเป็น 2 ใครจะไปเข้าหมู่ไหน จับมือร่วมมือฮั้วกันอะไรกัน หรือจะแยกเดี่ยวไปเข้าฝั่งใด มันเป็นวิธีการหรือเกมการเมืองที่จะเป็นไปตามธรรมชาติของ ทุกประเทศมันเป็นอย่างนั้นแหละ 

ถ้าคุณไปเป็นนักการเมืองเดี๋ยวคุณก็ไปศึกษาก็รู้ แต่ถ้าไม่ไปเป็นนักการเมืองจะไปจริงจังอะไรกับมัน ก็ดูที่ตัวบุคคล หรือถ้าคุณเห็นว่าอันนี้เป็นพรรคเป็นคณะก็ดูที่พรรคที่คณะปฏิบัติประพฤติกันอย่างไร ดูที่เนื้อหาดูที่พฤติกรรมพฤติการณ์ของเขาทำดีปฏิบัติดีกับประชาชนไหม การเมืองนักการเมืองคือผู้ที่อาสาจะไปทำงานช่วยพลเมือง ช่วยประชาชนในประเทศ ก็เท่านั้นเอง 

_วันดี ศรศูนย์  · ขอกราบนมัสการเจ้าค่ะ ได้ฟังพ่อครูเทศน์ เรื่อง คนฉลาดสร้างอาหาร ลูกก็เปลี่ยนจากอาชีพค้าขาย มาปลูกผักแบบไม่ใช้เคมี โดยติดตามดูการเกษตรทางบุญนิยมทีวี ตั้งใจว่าจะปลูกไว้กินก่อน ได้ผลผลิตมากๆ แล้วค่อยขายราคามิตรภาพ หรือแบ่งปันตามที่พ่อครูสอนเจ้าค่ะ

พอมาทำเกษตรแล้วก็พบว่า มันหนักมันเหนื่อยกว่า การทำอาชีพค้าขายที่ซื้อมาขายไป ได้เงินง่าย มิน่าเล่า คนจึงชอบค้าขายมากกว่า แต่ลูกตั้งใจว่า จะศึกษาทำเกษตรอินทรีย์ให้ได้ผล แม้จะเหนื่อยเหงื่อไหลไคลย้อย แต่สมองปลอดโปร่งกว่า ตอนที่ค้าขายในห้องแอร์ รู้สึกชีวิตอิสระ ได้อยู่กับธรรมชาติ สายลมแสงแดด น่าภูมิใจที่สองมือเรา สร้างอาหารที่ปลอดภัยไว้กินเองได้ ไม่ต้องไปซื้อเขา ซึ่งมีสารพิษส่วนใหญ่เจ้าค่ะ

พ่อครูว่า... ได้ผล อาตมาคิดว่าได้ผล เพราะมันเป็นเรื่องจริงที่อาตมาพูดเป็นเรื่องจริง ซาโตรินะ..ได้เกิดความเข้าใจเกิดภูมิปัญญาขึ้นมา ดีจริงๆอาตมาไม่ได้พูดเล่นหรอก ฟังติดตามไป อาหารเป็นหนึ่งในโลก พืชพรรณธัญญาหารเป็นอาหารของคนกิน ก็ไม่มีอื่นอะไร อาตมาไม่ได้เน้นอาหารที่เป็นเนื้อสัตว์เป็นปศุสัตว์อะไร 

ผู้ทำงานโลกุตระจริงแท้นั้นไม่หวังใน ลาภ ยศ สรรเสริญ 

_ทรงยุทธ (บี๋) : กราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่ง ผมได้ฟังพ่อครูพูดถึงการเสนอชื่อบุคคลที่ได้ทำคุณงามความดีในด้านต่างๆ ให้กับประชากรในประเทศต่างๆ ให้ได้รับรางวัลสำคัญๆ อาทิ รางวัลโนเบล และรางวัลจากองค์การสหประชาชาติ จึงเกิดความสงสัยว่าเขาเลือกมอบรางวัลกันอย่างไร ผมลองเข้าไปดูในเวปไซท์ขององค์กรเหล่านี้ และทราบว่าการที่เขาจะเลือกมอบรางวัลให้กับใครนั้น เขาจะประกาศให้มีการเสนอชื่อบุคคลสำคัญที่ทำคุณประโยชน์ให้ประเทศใดประเทศหนึ่ง หรือทำคุณประโยชน์ต่อโลกให้เข้าไปเป็นผู้สมัครเข้ารับการพิจารณา และผู้ที่จะมีสิทธิ์เสนอชื่อต้องเป็นบุคคลสำคัญหรือองค์กรสำคัญ อาทิ สมาชิกสมัชชาแห่งชาติและรัฐบาลแห่งชาติ ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ สถาบัน International Law สันนิบาตสตรีสากล ศาสตราจารย์หรือรองศาสตราจารย์ในสาขาวิชาประวัติศาสตร์ สังคมศาสตร์ กฎหมาย ปรัชญา เทววิทยา ศาสนา หรือ อธิการบดี ฯลฯ ผมจึงคิดเล่นๆ (แต่อยากให้เป็นจริง) ว่า พ่อครูสมณะโพธิรักษ์และองค์กรชาวอโศกที่ทำคุณประโยชน์อนันต์ให้กับมวลมนุษยชาติ น่าจะได้รับรางวัลเหล่านี้บ้าง แต่อย่างไรก็ตามนั่นก็ยังคงเป็นความคิดหลงลาภยศสรรเสริญของผมใช่ไหมครับ

พ่อครูว่า... ใช่เป็นความคิดที่อยากจะได้ ลาภยศสรรเสริญต่างๆ คนที่จะได้รับรางวัลยกย่องเชิดชูมันเป็นธรรมชาติชนิดหนึ่ง แล้วก็เลยเห็นว่าเป็นการส่งเสริม มันเป็นจุดที่จะชวนให้คนอื่นเขาทำความเจริญทำความประเสริฐได้ดีๆ อย่างนี้สิ มันเป็นการชวนเชิญคนอื่นจะได้เห็นตัวอย่างมันก็เป็นวิธีการชนิดหนึ่ง ก็เป็นธรรมดาเขาก็ทำกันทั่วโลก 

ผู้ที่ปฏิบัติธรรมจริงๆแล้วไม่ได้คิดอยากจะมีคนมายกย่องสรรเสริญ มีคนมาเชิดชูมีคนมาให้รางวัล มีคนมาอะไรให้ตำแหน่ง มันไม่หรอก อย่างอาตมานี้ไม่ได้คิดอะไรอย่างนั้น แล้วอาตมาปางนี้ก็เป็นคนที่ไม่ค่อยได้รับการยกย่องสรรเสริญหรอก มีแต่จะถูกด่าด้วยซ้ำจะถล่มจะถูกดูถูกดูแคลน เพราะอาตมาเสนอธรรมะที่เป็นโลกุตระอันเข้าใจยาก เป็นความยาก 

เพราะฉะนั้นอาตมาก็ทำงานเท่านั้นทำหน้าที่เอาโลกุตตรธรรมมาประกาศ ก็ได้มวลมนุษยชาติที่มีบารมี หรือว่ามีความจริงในตัวคน อย่างพวกคุณ ฟังแล้วเข้าใจก็มาเอา จนกระทั่งพากเพียรได้มรรคได้ผลขึ้นมา ก็มารวมกันเป็นหมู่กลุ่ม จนกระทั่งกลายเป็นชุมชนสาราณียธรรม 6 สาราณียธรรม 6 เมตตากายกรรม เมตตาวจีกรรม เมตตามโนกรรม 

สำเร็จจนกระทั่งทำมาหากินมีผลผลิตสร้างอะไรได้ก็เอาเข้ากองกลางเรียกว่า ลาภที่ได้โดยธรรม แล้วก็กินใช้ร่วมกันเป็นกองกลางสาธารณภัย ลาภธัมมิกา ซึ่งมันสูงสุดแล้วนอกนั้นต่างคนต่างปฏิบัติตามทิฏฐิของแต่ละคนเสมอสมานกันไปมีศีลแต่ละระดับก็เสมอๆกันไปตามหลักสาราณียธรรม 6 ของพระพุทธเจ้า  ศีลสามัญตา ทิฏฐิสามัญตา   

อาตมาก็ยิ่งมั่นใจว่า อาตมาทำงานธรรมะของพระพุทธเจ้าที่เป็นโลกุตรธรรมสมบูรณ์ บริบูรณ์ 

มันไม่ง่ายนะ..คนจะมารวมกันแล้วอยู่กันอย่างสาธารณโภคี ไม่ตีกันไม่ฆ่ากันไม่แย่งกันไม่ทะเลาะกัน มันสุดยอดแล้วซึ่งมันยืนยันว่าในสาธารณโภคีนี้มีพุทธพจน์ 7 สาราณียะ ปิยกรณะ คุรุกรณะ สังคหะ อวิวาทะ สามัคคียะ เอกีภาวะ  เป็นเอกภาพกัน นี่มันยืนยันว่าพวกเราอยู่กันอย่างสมบูรณ์ถูกต้องตามธรรมะพระพุทธเจ้าเลย เอาหลักธรรมมาอ้างอิงยืนยันยืนยันกับพฤติกรรมพฤติการณ์ของพวกเราจริงๆสำเร็จ นี่คือสิ่งที่อาตมาเอามาพิสูจน์ธรรมะพระพุทธเจ้าว่า 

มีผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบตราบใด โลกไม่ว่างจากอรหันต์ 

ท่านตรัสถึงอรหันต์เลยนะ พิสูจน์ยืนยัน เดี๋ยวจะได้อธิบายต่อ 

_ป้ารัตน์ หนึ่งในธรรม  · กราบนมัสการพ่อท่านด้วยความเคารพอย่างสูง ฟังพ่ออธิบายขั้นตอนการเลื่อนฐานแต่ละขั้นตอน ความเป็นโพธิสัตว์ระดับ 7 8 แม้ตัวเราเองยังไม่ถึงขั้นต่างๆ จะเริ่มต้นตรงไหนๆ มีองค์ประกอบครบพร้อม ถ้าพ่อท่านบรรลุ ขั้นตอนด้วยตนเองแล้วจะไม่สามารถอธิบาย ลองมาทดสอบตัวเองแล้ว ตัวลูกเองดูก็ยังคุณสมบัติอยู่หลายข้ออยู่นะ ขอพยายามทำต่อไป จะพยายามทำโดยไม่ท้อค่ะ ถึงความเป็นโพธิสัตว์ขั้นใหนก็ตามค่ะ กราบสาธุค่ะ

_ซึ้งซื่อ วิเชียร : กราบนมัสการพ่อท่านด้วยสุดเศียรเกล้าครับ ลูกได้เห็นพ่อท่านเปิดเผยเพชรที่เป็นโลกุตระหลากหลายเช่น เพชรในเรื่องของ ศีล สมาธิ ปัญญา เพชรเรื่อง การเมืองเศรษฐกิจการปกครอง ลูกได้ติดตามอยู่ เพชรได้ฉายส่องประกายอันสูงส่ง ทำให้อโศกของเราเรืองรุ่งเป็นไปตามสัจธรรมครับ ขอให้พ่อท่านบริหารร่างกายมีสุขภาพแข็งแรงครับ กราบนมัสการขอบพระคุณอย่างสูงยิ่งครับ

มาฟังธรรมพ่อครูสมณะโพธิรักษ์แล้วจะหายกลัวผี

_สว่างแสง ขวัญดาว  · น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

ลูกสาวของลูกเรียนระดับป.ตรี เช่าหอพักอยู่นอนไม่หลับบอกว่ากลัวผีค่ะ บอกให้ลูกหารูปพระมาให้เป็นที่พึ่ง จะโทร.หาลูกทุกคืน ลูกบอกลูกสาวว่า ผีไม่มีจริง ลูกสาวก็ยังกลัว ลูกกราบนมัสการพ่อครูเมตตาช่วยลูก จะบอกลูกสาวอย่างไรคะ น้อมกราบนมัสการพ่อครูให้สัมมาทิฏฐิลูกด้วยค่ะ 

พ่อครูว่า... อาตมาก็อธิบายให้คุณฟังนี่แหละฟังเข้าใจเท่าไหร่ ก็ไปบอกลูกสาวหรือพยายามอธิบายให้ลูกสาวเข้าใจว่า คำว่าผีนั้นที่พูดกันด้วยภาษาไทยๆว่าผี ซึ่งหมายถึงเรื่องของผีก็เป็นเรื่องของจิตวิญญาณ คนที่ยังไม่สัมมาทิฏฐิก็เข้าใจว่าจิตวิญญาณที่เป็นผีที่ลอยตุ๊บป่องตุ๊บป่องอยู่ข้างนอก เป็นผีเปรตผีกระสือผีบ้าๆบอๆเอามาสร้างหนังเป็นนิทานนิยายอะไรหลอกกันไป คนมันก็ยิ่งโง่หนัก ก็ยิ่งไปหลงใหลกลัวผีอย่างนี้กัน หลอกกันมานานนับเป็นพันปีแล้ว มันก็น่าเห็นใจ ถูกครอบงำทางความคิดถูกหลอกไป ก็ไปงมงายอยู่อย่างนั้น 

อาตมาทั้งเทศน์และพูดมาไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ แม้แต่ในวัดในวาก็บอกว่ามันไม่มีตัวตนไม่มีรูปร่างไปสร้างเอง เป็นพวกที่คิดสร้างจะเรียกว่าเป็นศิลปินก็ ศิลเปรอะ เที่ยวไปหลอกคนให้งมงาย 

แต่มันมีเชิงดีอยู่ว่า ให้กลัวผีกลัวบาปกลัวทำไม่ดีซึ่งมันซับซ้อน จะกลัวสิ่งไม่ดีคุณก็ต้องทำตัวเองปฏิบัติตนเองให้จิตใจของคุณเป็นจิตใจที่ดี อย่าให้เป็นจิตใจที่ชั่ว 

จิตใจชั่วนั้นแหละคือ ผีอยู่ในคน นอกตัวคนคนที่ตายแล้วจิตวิญญาณไม่อยู่ในคนแล้ว ไม่เข้ามายุ่งอะไรได้กับคนเลย ขอประกาศเลย 

ขณะนี้มีในสังคมมีคนชื่อว่า หมอปลา เป็นคนปราบผี ออกอากาศกันอยู่ จอ Amarin นี้ชอบเอามาออกกันบ่อยที่สุดเลย พอดีอาตมาฟังๆดูก็มีสัมมาทิฏฐิบ้าง แต่ก็ยังไม่สมบูรณ์ แกก็ยังพอมีบ้าง ก็ยังไม่สมบูรณ์แต่ก็ช่วยได้พอได้คือบรรเทาไปขั้นตอนหนึ่งนะยังไม่สมบูรณ์แบบ 

ผีที่เป็นจิตวิญญาณที่ไม่อยู่ในร่างคนแล้วไม่มีสิทธิ์ที่จะมาเกี่ยวข้องอะไรกับคนเป็นๆได้เลย คนโง่แล้วคนก็บอกว่าผีเข้าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ที่จริงแล้วจิตของคุณโง่มีอุปาทานเอง เช่นจิตเข้าทรงมีผีเข้าตัวเองโง่เองตัวเองอุปาทานตัวเองว่า นี่แหละผีมันมาเป็นอย่างนี้ เข้าทรงเป็นอย่างนี้ เทวดาเข้าทรงเป็นอย่างนี้ ไปกันใหญ่เลย ก็มองว่าเทวดาหรือพระพรหมเข้าทรงก็ดูท่าทีดีเคารพกราบไหว้ เป็นผีก็ไล่กันอะไรอย่างนี้ 

การเข้าทรงก็ดีชักดิ้นชักงออย่างโน้นอย่างนี้ อาตมาก็เล่นมานักไสยศาสตร์ เล่นมาแต่ก่อนนี้ แต่เดี๋ยวนี้ก็รู้แล้วล่ะว่ามันบ้าของตัวเองคนเดียว ที่ดิ้นที่ทรงที่มีผีมีเจ้า มีเทวดามารพรหมหรือผีอย่างโน้นอย่างนี้เข้า จิตตัวเองเป็นทั้งนั้นเลย ไม่มีจิตวิญญาณใดๆไปเข้าใครได้ จิตวิญญาณใครๆก็เข้าใครไม่ได้ 

ถ้าจิตวิญญาณเข้าใครได้ พระพุทธเจ้าก็เอาจิตวิญญาณของท่านไปเข้าคนนั้นคนนี้ดีไปเลยเสร็จไปเลย จนกระทั่งครอบงำคนๆนั้นให้บรรลุธรรมไปเลย เฮอะ 

สมณะฟ้าไท... พ่อครูก็ไม่ต้องเทศน์มาก 

พ่อครูว่า... ไม่ต้องเทศน์มากเลย สรุปดีๆให้ฟังอีก ผีคือจิตวิญญาณตัวเองชั่ว ดีคนกลัวความชั่วนี้ดี เอาความชั่วจิตวิญญาณชั่วๆนั้นเปลี่ยนซะไม่ให้มันชั่ว มันก็จะหมดผีไปจากตัวเอง แต่คุณเอาออก ไปทำเอาออกด้วยวิธีใดๆไม่ได้ นอกจากจะศึกษาธรรมะให้รู้ว่า จิตชั่วหรือจิต ชั่วคือผีผี คือชั่วเลวชั่วคือผี ภาษาไทยนี่แหละ 

คุณรู้อาการชั่วนั้นแล้วคุณก็เปลี่ยนแปลง ใช้การศึกษาให้เป็นปัญญาและพัฒนาเปลี่ยนแปลง กายวาจา ภายนอกก็อย่าให้มันเป็นไปตามผีพาเป็น จนกระทั่งจิตใจของคนเกิดปัญญาเป็นประธาน ทำให้กาย วาจาก็ไม่เป็นแล้วจิตวิญญาณเป็นประธานก็แข็งแรง หายจากผี ไม่มีผี ผีในจิตหมดไปจากจิต ก็จบผี 

ถ้าจะกลัว กลัวผีในตัวของตัวเอง ผีข้างนอกไม่มีไม่มีผีหลอก ถ้ามีผีอาตมาเคยบอกแล้ว จับใส่ปี๊บมาขายอาตมาซื้อเดี๋ยวนี้ขึ้นตัวละ 10 ล้านก็ได้ 20 ล้านก็ได้เอา 50 ล้านก็ได้เอา โอ้โหขึ้นราคาไปไม่ 100 ล้านก็ได้เอาจับใส่ปี๊บมา 

เขาบอกว่า เขาใส่หม้อใส่อะไรของเขา เอามาสิเอามา มันเป็นตัวยังไง มันจะมาจะทุบปี๊บทุบถังที่ใส่มาแตกให้ได้แล้วผีมันจะได้หลอกอาตมาดู 

สมณะฟ้าไท... มีนักศึกษาข้างนอก บอกว่าผีจะเข้า มีวิธีแก้ไม่ยากหรอกไปเดินไปตบกบาลเขาแล้วผีจะออก 

พ่อครูว่า... เอา พูดกันดีๆนะ จิตวิญญาณมันโง่มันอวิชชา มันไม่ใช่เข้าใจสัจธรรม สัจธรรมโดยธรรมะโดยปรมัตถ์สูงส่งแล้ว มันคือจิตวิญญาณเราชั่วเราเลวเท่านั้นแหละ เสร็จแล้วก็ไปพูดเป็นจิตวิญญาณเข้าไปสิงสู่ข้างนอกอยู่อะไรต่างๆนานา แล้วก็ไปกลัวความไม่ดี แล้วก็ไปปลุกสร้างนิยายหาเรื่องว่าผีมันหลอกอย่างนั้น มันกินไส้กินพุง มันเอาเป็นตาย มันทำให้เป็นอะไรต่ออะไร ความชั่วมันทำให้ตัวเองตายได้ แน่นอน ความชั่วมันทำให้ตัวเองตายได้ ตายอย่างน่าเกลียดน่าชังด้วย ตายไม่ดี เขาใช้ศัพท์คำว่า ตายไม่ดี คนชั่วตายไม่ดี 

เพราะฉะนั้นพยายามมาปฏิบัติธรรมมาศึกษาธรรมมาให้ดีๆ แล้วเรียนรู้จิตชั่ว จิตไม่ดี จิตผีให้ออกไปจากจิต ยิ่งเรียนรู้ทางศาสนาพุทธ เป็นโลกุตรธรรม 

ยิ่งสามารถที่จะชัดเจนมากเลยว่า อาการของจิตชั่ว อาการของจิตเลว จิตที่ไม่ดี แยกได้อย่างเป็นโลกียะ แยกได้อย่างเป็นโลกุตระ 

โลกียะก็คือ จิตที่มันชั่วหรือดี อันนี้เป็นสมมุติสัจจะ เราก็เรียนรู้สมมติธรรมตรงนี้ แล้วเปลี่ยนแปลงให้ดี ตามสมมุติ 

ประเทศไทยสังคมกลุ่มนี้ว่าอย่างนี้ดี ก็ทำกันให้ดีตรงตามสมมุติของกลุ่ม ไม่เที่ยงหรอก ดีของกลุ่มนี้ แต่กลุ่มโน้นอาจจะบอกว่าไม่ดี ชั่ว ไม่เอา อาจจะดีซ้อนกัน คล้ายๆกันเหมือนกัน แต่ก็มีนัยยะมุมเหลี่ยมมิติต่างๆที่ต่างกัน ชั่วเหมือนกัน ดีชั่วเป็นสมมุติ 

ส่วนโลกุตรธรรมนั้นสุขทุกข์ นี่ก็อธิบายกันมาหลายทีแล้ว เทวนิยมไม่ได้เรียนสุขทุกข์ เขาจึงไม่มีหมดสุขหมดทุกข์เพราะเขาไม่รู้เรื่อง เขาหลงสุขเกลียดทุกข์ แต่เขาไม่ได้เรียน เขาก็เลยถูกโลกธรรม ทำให้ไปติดยึดหลงยึดอย่างนั้นอย่างนี้ว่าเป็นสุขอย่างนั้นอย่างนี้เป็นทุกข์อย่างนั้นอย่างนี้ 

คนหลงความชั่วแล้วทำชั่วได้สำเร็จก็เป็นความสุข เพราะเขาหลงเชื่อว่าอย่างนี้ดี แต่มันเป็นเรื่องไม่ดี เรื่องชั่ว เขาก็เป็นสุข เห็นไหม เขาได้ทำชั่ว เขาทำชั่วสำเร็จแล้วเขาก็สบายใจ 

นอกจากคนที่รู้ว่าชั่ว แต่ว่าตัวเองมันกิเลสเข้าอีก มันโกรธ มันไม่ชอบใจมันก็ทำให้ไปทำร้ายคนอื่นเขา ทำแล้วก็สำนึกก็มีอีก

เพราะฉะนั้นถ้าไม่มาเรียนรู้ตามที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้วเอามาเปิดเผยนี่ มันหมดเลย ทำดีก็ได้ดีอย่างถาวร ไม่ได้ดีแล้วก็ชั่วๆ ดีแล้วก็ไม่เที่ยงแท้แน่นอน เทวนิยม ไม่จริงแท้แน่นอนหรอก แม้บรรลุเป็นศาสดาแล้วก็จะลื่นไหลออกมาเป็นชั่วอีก แต่ท่านไม่รู้เรื่อง ศาสดาเทวนิยมท่านไม่รู้ตัว ไม่เที่ยงหรอกแต่ท่านหลงว่าเที่ยง มีความรู้จบอยู่แค่พระเจ้า ก็เคารพนับถือพระเจ้า เพราะว่าพระเจ้ารู้เท่านั้น ลูกศิษย์จะรู้อะไรเท่าพระเจ้า เท่าศาสดาของพระเจ้า 

เพราะเทวนิยมไม่รู้อัตตา ไม่รู้จิตวิญญาณที่ตัวตนมี และไม่รู้จักกรรม กัมมัสโกมหิ กัมมทายาโท กัมมโยนิ กัมมพันธุ กัมมปฏิสรโณ ไม่รู้กรรม ไม่รู้วิบาก 

จริงๆแล้วตัวเองนั่นแหละกรรมตัวเองทั้งนั้น ไม่มีก๊อด มีแต่กรรมเท่านั้นกรรมนั่นแหละยิ่งกว่าก๊อดถ้าเรียนรู้สมบูรณ์แบบแล้วเหนือกว่าก๊อดอีก เพราะเราทำเองให้เป็นเอง สุดท้าย สลายจิตวิญญาณ เป็น ปรินิพพานเป็นปริโยสาน ไปเลย ได้เองด้วย ไม่ต้องตายแล้วไปอยู่กับก๊อด พิสูจน์ได้เลย ก๊อดเด๋อเลย ไม่เข้ามาบัญชีนี้หายไปไหนไม่ต้องตายแล้วต้องไปอยู่กับก๊อด 

พูดไปแล้วประเดี๋ยวจะหาว่าไปพูดข่มศาสนาเทวนิยม อาตมาเองก็พยายามแต่ว่ามันต้องเปิดเผยสัจธรรม มาถึงยุคนี้แล้วเป็นยุคเฉลียวฉลาดกันหมดแล้วแม้แต่เทวนิยมก็เฉลียวฉลาด ผู้ที่แสวงหายังมีอาตมาก็ต้องระมัดระวังเพราะเขายึดติดเหมือนกัน ไปวิจารณ์วิจัยเหมือนเชิงข่มเขามาก เขาก็จะติดใจถือสาได้  เอาเรื่องเอาราว มันก็ไม่ดี ก็พยายามอยู่

สรุปแล้วเรื่องผี ให้เขามาฟังธรรมอาตมาก็แล้วกัน มาฟังธรรมอาตมาอธิบายวันนี้เป็นต้น ยาวเยอะ 

จะสังเกตได้ง่ายๆ มีตอนสึนามิ ศพมีเยอะตายกันกองพะเนิน ฝังกันเต็มถิ่นนั้นถิ่นนี้ ก็เห็นเดินกันไม่เห็นจะมาหลอกใคร คนตาย พ่อลูกลูกตาย พ่อตามหาลูก แม่ตามหาลูก แม่ตายลูกตามหาอยู่ ก็ไม่เห็นมาบอกว่า ลูกพ่ออยู่นี่ อะไรอย่างนี้ ไม่เห็นผีจะออกมาบอกเลย เสร็จแล้วก็กอง เผละกันอยู่ ฟังกันอยู่ทั่วคนมีอุปาทานก็กลัวผี ก็ไม่เห็นมาหลอกกันเลย ไม่เห็นมีข่าวคราว สึนามิตายกันเป็นหมื่น ไม่เห็นมีข่าวว่าผีหลอกกันใหญ่โต มันตายโหงด้วยนะ เขาว่าตายโหงนี่ดุ ก็ลือกันไป 

สรุปอีกทีว่าให้มาฟังธรรมะสมณะโพธิรักษ์ ผีมันไม่มีหรอก ผีหลอกไม่มี ผี หมายถึง จิตโง่ หมายถึง จิตชั่ว จิตไม่ดี จิตที่มันโง่ๆ มันไม่ค่อยรู้เรื่อง มันโง่ๆชั่วๆและไปทำชั่ว ถ้าจิตดี มันก็จะทำดีหรือยิ่งเป็นโลกุตระ มันก็จะพ้นสุขพ้นทุกข์เป็นนิพพาน เป็นปรินิพพานไปเลย นั่นคือสิ่งที่สุดยอด ติดตามให้ดีๆ 

ถ้าไม่ศึกษา ตอนนี้ก็ได้โอกาสอาตมาก็จะขอสำทับลงไป เกิดมาเป็นคนนี่นะ ถ้าไม่ได้มาเจอพระพุทธศาสนามาเจอโลกุตรธรรม ถ้าไม่ศึกษาให้ดีเลยนะ คุณจะมีชีวิตไม่จบ วนเวียนอยู่ในทุกข์ในสุข ในสูงในต่ำ ในความรวยความจน ในวิบากอะไรก็แล้วแต่ บางทีก็ฐานะดี บางทีก็ฐานะแย่ บางทีก็วิบากลำบากลำบนอย่างนั้นเยอะแยะ ยิ่งกว่า บุพเพสันนิวาส หรือว่ามันเป็นบุญทำกรรมแต่งอะไรกัน ทรมานทรกรรมกันเยอะ 

เพราะคนส่วนมากไม่รู้ เมื่อไม่รู้ก็ทำชั่วกันเยอะ คนจึงทุกข์ยาก พิการทรมานอยู่เยอะ ช่วยกันไม่หวาดไม่ไหว คนที่หลุดพ้นหรือว่าคนที่จะไปอยู่ได้กุศลวิบาก ได้ดีมันก็ชั่วคราวแล้วมันก็ไม่ได้รู้อย่างเที่ยงแท้ หรือแม้แต่แค่โลกียะ ทำได้ดีชั่วคราว เดี๋ยวมันก็หลงไปทำชั่วใหม่เพราะมันแก้แค้นกัน มันไม่ถาวร มันไม่ชัด มันไม่เป็นแบบพุทธที่คุณทำดีเป็น โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี 

เริ่มเป็นโสดาบัน มี อวินิปาตธรรม พระพุทธเจ้ารับรองแล้ว จิตเข้ากระแสไม่มีตกต่ำ แต่ยังไม่แข็งแรง 

สกิทาคามีก็ดีขึ้น มี อวินิปาตธรรม ไม่ตกต่ำ จนกระทั่งเที่ยง 

อนาคามีขึ้นไป เที่ยง ไม่ตกนรกแล้ว ไม่ตกต่ำอีกแล้วไปเป็นอรหันต์สูงสุดนิพพานเลย 

สรุปง่ายๆแต่มันจริงมันลึกซึ้ง เพราะฉะนั้น ผู้ใดที่อยากจะรู้สัจจะความจริงแล้ว มา มาศึกษา ชีวิตที่เกิดแล้วเกิดเล่าไม่รู้กี่ล้านล้านชาติของคนทุกคนในโลกนี้ ถ้าเผื่อว่าไม่มาศึกษาศาสนาพุทธโลกุตตรธรรมของพระพุทธเจ้าแล้วก็รู้สัจธรรมเป็นอารยธรรมเป็นโลกุตระ ไม่มีทางจบ จะวนเวียนอยู่อย่างอวิชชา วนเวียนอยู่อย่างนั้นแหละ วนเวียนเกิดเป็นผู้ทำชั่ว ก็ไม่รู้เรื่องผีเรื่องสาง 

ศาสนาเทวนิยมก็ไม่ได้งมงายเรื่องผีสางเท่าศาสนาพุทธไทย อันนี้อาตมาก็ไม่รู้ว่ามันไปเกิดได้อย่างไร 

เอาล่ะ หมดเรื่องของ sms 

ผู้บริหารประเทศที่ดีคือ “จอมยุทธ”โลกุตระ มีเคล็ดวิชา 9 ประการ

_มีนักกลอนนอนเปล่าก็เศร้าใจ

#เก้าเคล็ดวิชา

1 รวมยอดสุดเก้าเคล็ด         วิชา

ชีวิตสังคมสา-                            มารถใช้

หลักปฏิบัติพึ่งพา                     กลุ่มหมู่ ประเทศเอย

โดยพ่อท่านสรุปไว้                 แจกให้โลกมนุษย์ ฯ