รายละเอียด

610712  ปัจจุบันเล็กขนาดจุดปลายเข็ม

สื่อธรรมะพ่อครู(โพธิปักขิยธรรม 37) ตอน ปัจจุบันเล็กขนาดจุดปลายเข็ม

พ่อครู     :   ตอนนี้เน้นปัจจุบันอย่างมากเลย ถ้าใครเข้าใจปัจจุบัน เขาอธิบายว่า ปัจจุบันนี่มัน จุดเล็กๆ จุดปากกาจึ๊กลง ไปนี่คือปัจจุบัน จึ๊ก พอปากกาจึ๊กลงไปแล้ว นี่คือปัจจุบัน จากนั้นไม่มีแล้วปัจจุบัน ก็เลยอธิบายอย่างนี้  ปัจจุบัน

 

เพราะนั้นใครยึดมั่นถือมั่นเกินปัจจุบันมันก็มีเรื่อง ถ้าไม่ยึดมั่นถือมั่น ปัจจุบันก็คือ สิ่งที่เกิดด้วยเหตุปัจจัย พอเกิดเหตุปัจจัยก็เกิดกาละเกิดกรรม ปัจจุบันยังไม่มีกาละ ยังไม่มีกรรม พอเกิดกาละ มีกาละขึ้นมาปั๊บ มีจิตวิญญาณ มีจิตนิยาม มันก็เกิดกรรม หายใจเข้ามันก็เกิดกรรมแล้ว หายใจออกก็เกิดกรรมแล้ว และยิ่งคิดขึ้นมาอีก  อ้าว เป็นกรรมเลย คิดยังไงขึ้นมาก็เป็นกรรม เริ่มก็เป็นกรรม  จากนั้นก็มีพูดมีทำอะไรอีก 

 

เพราะงั้นสุดยอดจริงๆเลยในโลกนี้ก็คือ continuum of กรรมและกาล  กรรมกับกาล continuum ของไอน์สไตน์  continuum of   space and time of continuum  ของผมนี่มัน กรรมกับกาล กรรมกับกาละ  of continuum  กรรมกับกาละ พวกเราจะได้เข้าใจขึ้นเยอะ ว่าเออ กรรมกับกาละ มันไม่อะไร มีแค่นี้แหละ  เพราะงั้นเริ่มต้นกรรมมันมีอะไรขึ้นมามันก็เป็นวิบาก   ถ้ากรรมไม่เป็นมันเป็นอัพยากฤต หรือมันเป็นอุเบกขา กรรมเป็นอุเบกขา มันก็ไม่เกิดวิบากอะไร พอกรรมเกิดมันไม่เป็นอุเบกขา จะเป็นกุศลก็ตาม ก็เป็นวิบาก ยิ่งเป็นอกุศลก็ยิ่งต้องบวกลบคูณหารกันไปซิ  กุศลกับอกุศลก็บวกก็ลบกันไป ก็อย่างนั้น

 

ของเราอยู่กับปัจจุบันสบาย ไม่ต้องไปหวั่นไหวอะไรกับการเปลี่ยนแปลง มันก็ต้องเปลี่ยนแปลง อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา  ใครไปห้ามอนิจจังวะ  ไม่มี ไม่มีใครไปเปลี่ยนแปลง อนิจจังได้เลย ไม่เที่ยง หายใจเข้ากับหายใจออกก็ต่างกันแล้ว

 

ก็แล้วแต่ซิ คุณก็ยึดของคุณ คุณก็ทุกข์ของคุณไป เราไม่ยึดแล้ว เราเข้าใจแล้ว เราจะไปยึดอะไรเล่า มันไม่เที่ยงอะไร หายใจเข้าก็ไม่เที่ยง หายใจออกก็ไม่เที่ยง มีที่ไหนล่ะ  เขาเหมือนกันที่ไหน หายใจเข้า หายใจออก จะให้จริงๆแล้ว คุณหายใจเข้ายาว แล้วมันก็เที่ยงที่ไหนอ่ะ แค่หายใจเข้ายาว มันก็เที่ยงที่ไหน หายใจออกอีก อ้าว ๆๆ เข้ากับออกมันยิ่งชัดเจน คนละสวนทางแล้ว   ยาวกับสั้นมันก็ต่างกันแล้ว ยาวกับสั้นก็ต่างกันแล้ว นี่เข้ากับออกอีก อ้าว  มิติต่างๆก็เกิดขึ้นแล้ว two มิติ three มิติ dimension per dimension

 

ส. เดินดิน : หายใจเข้าเป็น oxygen หายใจออกเป็น carbondioxide นะครับ

 

พ่อครู : นั่นก็เป็นชัดเจนเข้าไปอีก เป็นอุตุเลย  เข้าก็เป็นออกซิเจน ออกมาก็เป็น คาร์บอนไดออกไซด์  มันก็ชัดเจน มนก็ธรรมดา วิทยาศาสตร์ แท้ๆเลย

 

ถอดความโดย ...ในสวนดาว

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 14:30:37 )

รายละเอียด

610713  ธรรมะ 2 รวมเป็นเวทนา 1 โดยส่วน 2 ภาคประสานงาน

สื่อธรรมะพ่อครู(ปฏิจจสมุปบาท) ตอน ธรรมะ 2 รวมเป็นเวทนา 1 โดยส่วน 2 ภาคประสานงาน

พ่อครู         : คนคิดไม่เหมือนกัน นึกไม่เหมือนกัน มันก็ขัดกันไป จนกว่าคนจะรู้จัก มันธรรมดาทุกอย่างอณูปรมาณู สองตัวสองแบบ มันไม่มีอะไรเท่ากันมันเป็นเรื่องธรรมชาติ แล้วเราก็รู้ เอ้อ มันก็อันนั้นของอันนั้น อันนี้ของอันนี้ แล้วเราก็จบ ทีนี้เราไม่รู้ เราบอกมันต้องเป็นอย่างเดียวกัน จริงๆ มันเป็นอันเดียวกัน มันอยู่ที่ใจเขา ใจเขาเข้าใจแล้วเขาก็ยอม ประสานกัน แต่ที่จริง มันก็คนละตัว มันอยู่ที่คนที่เขายอมประสานกันเท่านั้นเอง  คนไม่ยอมประสานกัน มันก็ต้องไม่ประสานกัน เพราะว่ามันคนละอย่าง  สองมันก็คือ ไม่ใช่หนึ่ง โดยสัจจะสองมันก็ต้องสอง หนึ่งมันก็ต้องหนึ่งสิ  แต่ทีนี้มันสองหนึ่ง ก็คือ จิตของคุณอ่ะ เออ ประสานกัน รวมกัน มันก็เป็นอายตนะ  มันก็เป็นธรรมะสอง

ส.แสนดิน    : กรณีนี้ถ้าคนหนึ่งเขาประสาน อีกคนหนึ่งไม่ประสาน มันก็ยัง เป็นขัดแย้งกันอยู่ คือต้องยอมรับวิบากตรงนี้ว่า แม้คุณจะยอม แต่อีกคนไม่ยอม

พ่อครู         : ยอมกันก็คือ คุณคือคุณ เราคือเรา

ส.แสนดิน       : อ๋อ ไม่เกี่ยวกันละ

พ่อครู            : ไม่ใช่เกี่ยวๆ กันสิ คุณก็คืออย่างนี้ คุณก็คือ หนึ่ง เราก็คือสอง ก็มันก็เหมือนกันไม่ได้ คุณก็คือบวก เราก็คือลบ คุณลบเราก็คือบวกก็เท่านั้นเอง ก็ลบกับบวกก็อยู่กันให้ได้ เป็นนิวเคลียสสิ

ส. แสนดิน    : ก็อยู่กันอย่างนี้ เขาจะ fight มาก็ปล่อยเหมือนพระโมคคัลลาถูกตี

พ่อครู          : ธรรมชาติของสิ่งที่มีมันก็ต้องสอง  ธรรมชาติของสิ่งที่มี มันต้องเป็นสอง

ส. แสนดิน    : ไม่มีทางที่จะเป็นหนึ่งได้ ไม่มีเป็นหนึ่ง

พ่อครู         : ไม่มีเป็นหนึ่ง มันเป็นหนึ่งในสอง ทเวธัมมา ทวเยนะ เวทนายะ เอกสโมสรณา ภวันติ   มันต้องมีธรรมะสอง แล้วก็จัดการให้ไปเป็นสอง ในส่วนสอง โดยส่วนสอง มันต้องมีส่วนสองอยู่เป็นหนึ่งในส่วนสอง  คุณไม่รู้สอง แล้วคุณก็ไม่รู้หนึ่ง  คุณต้องรู้ว่าคุณกับเรา สอง  และคุณกะเรา เราหนึ่ง เขาหนึ่ง ก็อยู่ด้วยกันก็จบ ก็คุณกะเรามันก็คือคุณกะเรา บวกกะลบ คุณจะไปให้บวกมาเป็นลบ คุณจะให้ลบมาเป็นบวกยังไง

ส. แสนดิน      : อธิบายอย่างนี้ง่ายหน่อย

ส. หนักแน่น :  อ้าว นาฬิกาของผมกะของพ่อครูมากดดู

ส. แสนดิน      : อันหนึ่งสามทุ่ม  อันนี้ตีสาม บวกกับบวก ลบกับลบก็อยู่ด้วยกันได้

ส. หนักแน่น :  นาฬิกายี่ห้อเดียวกันนะ

พ่อครู         : ก็ยอมกันแล้ว ตกลงกันแล้ว กำหนดรู้ตามกันก็จบ ตอนนี้เราจะเอาอะไร ทีนี้มันก็อยู่คนที่ว่า คนใดยอมได้ คนนั้นเป็นตัวผู้จบ

ส. แสนดิน      : ก็เป็นหนึ่ง

 

 พ่อครู         : ผู้ใดยอมไม่ได้เขาก็ไม่จบ

ส. แสนดิน      : ก็เป็น สาม สี่ ห้า

พ่อครู         : จริงๆแล้ว ผมกับเถระสมาคม ผมยอม เรื่องก็จบ ถ้าผมไม่ยอม เพราะ ผมเอง ผมเชื่อว่าผมไม่ผิด เขาต่างหากผิด เขาต้องยอมผม แต่ผมจะไปกดหัวให้เขายอมผมได้ไง ผมก็ต้องยอมเองก่อน เสร็จแล้วผมก็สาธยายไป  ทุกวันนี้ผมก็สบาย ผมก็ตีหัวเขาเล่นได้สบายเลย แล้วเขาก็ไม่กล้ามาแอะอะไรกับผม

 

ถอดความโดย..บัวกรุ่นบุญ

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 14:33:08 )

รายละเอียด

610713 พลังงานสัมประสิทธิ์คือพลังแฝง Kinetic energy

สื่อธรรมะพ่อครู(สัมประสิทธิ์) ตอน พลังงานสัมประสิทธิ์คือพลังแฝง Kinetic energy

 

พ่อครู : มันจะมี 3ชั้น  1. มี Static 2. มี Dynamic เป็นคู่กัน  3. มี Kinetic ทีนี้ Kinetic นี่แหละเป็น Coefficient  Kinetic นี่แหละเป็น Potential เป็นสิ่งที่คนไม่ได้ศึกษา มีอยู่แฝงอยู่ ถ้าคุณสามารถจัดการ ให้มัน เพิ่มให้มัน ให้มัน advance ให้มัน progress ให้มันก้าวหน้าได้ คุณก็จัดการ ถ้าคุณไม่ไปรู้มัน มันก็เป็นธรรมชาติของมันเท่านั้นเอง ก็ไม่มีการก้าวหน้าขึ้นไปได้ คุณก็ไม่มีอะไรเพิ่ม มันก็มีอยู่ไปตามธรรมชาติ ถ้าคุณเกิดการ มีอิริยาบถ เพราะมีอิริยาบถ ก็เกิดธรรมดา ก็จะก้าวหน้าได้เป็นธรรมชาติ แต่ถ้าคุณเองมีเจตนา และมีตัวปรารถนา มีตัวประสงค์ที่จะให้ก้าวหน้า คุณก็เติม ตั้งใจที่จะมีจิต สติ ธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์ วิริยะ กำหนดตัวนี้ เพื่อให้มันเกิดอย่างเป็นองค์รวม มันก็จะเกิดการก้าวหน้าที่ว่า แต่ถ้าไม่ไปจัดมันก็ไปตามประสา ดีไม่ดีก็สะเปะสะปะ ก็ไม่พัฒนาเท่าที่ควร ถ้าเผื่อว่าเรามีจิต มีสติสัมปชัญญะ  ปัญญาเข้าไปควบคุม มันก็จะเป็น เหมือนกับเราบอก ปล่อยให้เด็กทำงานไม่ไปควบคุมเลย มันก็สะเปะสะปะ ถ้าเรา เอ้ามา  เอาเท่านี้ เอาอันนี้นี้นี้ มันก็จะได้ความ ถ้ายิ่งเราเป็นระเบียบเปี๊ยบวินัยเลย มันก็จะได้ครบ เรื่องธรรมดา

 

ส.แสนดิน : มีพลังงานแฝง ที่คนไม่รู้ แต่ว่า

 

พ่อครู : แต่เค้าไม่จัดสรรมันก็สะเปะสะปะไปตามยถากรรมไง มันมีพลังงานแฝง ฐานแต่ละคน เพราะถ้าไม่ไปจัดสรรมันก็สะเปะสะปะไป เลยเสียเวลาไปเฉยๆ มันก็ไม่ได้เป็นองค์รวมอะไร ไม่เข้าหมวดไม่เข้าหมู่ แต่ถ้าบอกว่า ถ้าเผื่อว่าเราไม่ไปคลุกคลีเกี่ยวข้องเป็นตัวนำ ถ้าเป็นอยู่กับโลก โลกก็เป็นตัวนำเป็นตัวที่จะเป็นเหตุปัจจัยกะเรามันก็ดึงไป แต่ถ้าเผื่อว่าเราไม่ไปมันก็ไม่เป็นไร เช่น อย่างสมมติว่า คนใดคนนึง มาตกอยู่ในสนามแม่เหล็ก มาอยู่กะชาวอโศก พลังงานหรือกรรมทั้งหมดมันก็ช่วยคนนี้ไปเรื่อยๆ

 

ส.แสนดิน : แล้วพลังงานบวก

 

พ่อครู : ใช่ ไม่มีอะไร ก็เหมือนกับโมเลกุลตกเข้ามาในสนามแม่เหล็กนี้

 

ส.แสนดิน : ก็เจริญมั้ย หรือเจริญได้แต่ช้า

 

พ่อครู : เจริญ เจริญ พลังงานของสนามแม่เหล็กมันก็จะจับ เดี๋ยวคุณก็เข้าโค้ดกับเขาหมด คุณอยู่ไม่ได้หรอก

 

ส.แสนดิน : จะมาแข็งไม่ได้

 

พ่อครู : ไม่ได้ ถ้าคุณแข็ง ไอ้นั่นไม่ได้ มันก็กระเด็นออก โมเลกุลนี่มันก็อยู่ไม่ได้นะ มันต้องดันกันออก

 

ส.แสนดิน : ก็ต้องไหลไปตาม

 

พ่อครู : ใช่ มันก็ต้องโน้มมาทางนี้ แล้วก็สุดท้ายก็ต้องไปด้วยกัน มันถึงไปด้วยกัน ก็เป็นหนึ่งเดียวกันไป

 

ส.แสนดิน : แต่ถ้าเราเร่งด้วยล่ะ ไหลไปด้วย

 

พ่อครู : ใช่ เรามีสติสัมปชัญญะควบคุมด้วย นำพาด้วย ช่วยด้วย คือมีจิตเราเป็นประธานไง มีอัตตา จิตของเราช่วยไปเลย  ไม่ให้มันเป็นนอก มันก็จะมาก พลังงานต่างๆ ก็รวมมาหมด แล้วก็พาอันนี้ไปเลย ทิศทางที่เราต้องการจะให้เป็น มันก็เจริญเร็ว ถึงที่หมายสูงสุด ถ้ารวมนี่ดีสุด มันก็มีเส้นทางเส้นเดียว สั้นสุด เร็วสุด ตรงสุด อันนี้ไม่มีอื่นละ

 

ส.แสนดิน : แล้วก็จะช่วยนำอย่างอื่นไปด้วย

 

พ่อครู :  ใช่ มันก็จะมีข้างเคียง  มันคือข้างเคียงที่จะไปด้วยกัน อะไรอื่นมันไม่โดดเดี่ยว ไม่มีอะไรโดดเดี่ยว แม้เราเองก็มีเราอยู่ข้างๆด้วย

 

 

ถอดความโดย...บัวกรุ่นบุญ

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 14:34:22 )

รายละเอียด

610713_พุทธศาสนาตามภูมิ บ้านราชฯ แผ่นดินแห่งอนาคามีที่สมบูรณ์ด้วยสาธารณโภคี

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวโหลดเอกสารที่… https://drive.google.com/open?id=138lz_eDGGgyiMMh-9Vd3lz4R8T2BxAl5nNSxfmmXERY

ดาวโหลดเสียงที่.. https://drive.google.com/open?id=1h_Soy-fsspD36AfnoxQPbtkcSz5rZ_0b

 

สื่อธรรมะพ่อครู(สาราณียธรรม 6 พุทธพจน์ 7) ตอน 13 หมูป่าปรากฏการณ์บอกทิศทางกระแสโลก

สมณะเดินดินว่า…วันนี้วันศุกร์ที่ 13 กรกฎาคม 2561 ที่บวรราชธานีอโศก วันนี้เป็นวันที่ 13 เลข 13 เป็นเลขที่เราได้ยินติดหู เรื่องหมูป่า 13 คนติดถ้ำ ดูเหมือนว่าจะเป็นเลขที่ไม่เป็นมงคล แต่ก็กลายเป็นเลขที่สวยงามได้ เป็นปรากฏการณ์ที่ทำให้ อาตมานึกถึงที่ พ่อครูบอกว่า ต่อไปประเทศไทยจะเป็นศูนย์กลางคุณธรรมของโลก ก็ยังดูว่าจะเป็นไปได้อย่างไร ยังมีการแบ่งฝักแบ่งฝ่ายแบ่งพวกกันอยู่ แต่จากปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้น คุณธีรยุทธ บุญมี บอกว่าเป็นพลังบวกที่มีอยู่ในสังคมไทย ปรากฏการณ์ที่โลกจับตามองการช่วยชีวิตนี้ ก็ทำให้ดูว่ามีเค้าน่าจะเป็นไปได้ ที่พลังบวกพลังคุณธรรมในจิตวิญญาณคนไทยจะเพิ่มขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ

วันนี้ทางเจ้าหน้าที่กระทรวงเกษตรฯก็มาประชุมที่บ้านราชฯ เพื่อคุยกันว่าอยากจะทำให้จังหวัดอุบลฯ เป็นเมืองเกษตรอินทรีย์ ทำ MOU กับผู้ว่าจะทำเกษตรอินทรีย์ให้ได้ล้านไร่ ก็ตอนแรกจะทำให้ได้สองแสนไร่ ตอนนี้มีห้าหมื่นไร่ ภายในปี 2564

ก็มีผู้ใหญ่บ้านที่เคยมาอบรมกับพวกเราเมื่อปีที่แล้ว ตั้งแต่เป็นลูกบ้านตอนนี้เป็นผู้ใหญ่บ้านแล้ว อบรมก็กลับไปทำเกษตรอินทรีย์ทำมา 10 กว่าปีเขาก็บอกว่าไม่ง่าย เขารู้สึกว่าการทำเกษตรอินทรีย์ไร้สารพิษมันจะต้องทำด้วยใจ ในช่วงที่เขาฝ่าฟันก็พบกับอุปสรรครายได้ ตอนแรกก็พอได้แต่พอมีการประกันราคาข้าวเกวียนละ 20,000 สมาชิกหายไปเกือบหมดเลย เพราะเขาไม่สนใจคุณภาพข้าว ใส่ใจแต่จะให้ได้ปริมาณมาขาย ตอนนี้เขาก็กำลังหนักใจอีกว่า รัฐบาลให้ทำเกษตรอินทรีย์แต่จะให้เงินปีละ 2000 ในปีแรกปีต่อไปให้ปีละ 3000 ทำให้เห็นว่าพอเป็นตัวเงินขึ้นมา คุณภาพก็จะเปลี่ยนไป

แต่ถ้าเป็นเรื่องของจิตใจ อย่างตอนนี้ที่ถ้ำขุนน้ำนางนอน ปรากฏว่า แม้ช่วยเด็กออกไปได้แล้ว ก็ประกาศที่จะช่วยกันฟื้นคืนสภาพภูมิทัศน์ให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม เพราะว่ามันเปลี่ยนทิศทางไป ต้องการให้เป็นการอนุรักษ์ให้เป็นที่ท่องเที่ยวที่สมบูรณ์ มีจิตอาสาไปทำกันพันกว่าคน บางคนเป็นชาวบ้านบอกว่ามีความรู้น้อยก็สมัครไปเป็นแม่ครัวทำอาหารได้ ตามกำลังที่ตัวเองจะทำได้แม้จะเป็นคนเล็กคนน้อย แต่ก็มาด้วยใจและช่วยเหลือ ถ้าหากเอาเงินเป็นตัวตั้งก็จะไม่ได้จิตใจและจิตวิญญาณ

ในหลวงองค์ปัจจุบันส่งเสริมเรื่องจิตอาสา มีชุดให้พร้อมเลย ให้เป็นกิจกรรมที่สามารถสร้างคนสร้างสังคมให้เป็นไปได้ด้วยดี แต่อย่างไรก็ดีบางทีเรานึกไม่ออกว่าจะพัฒนาไปอย่างไร แต่ก็ทำให้เห็นโมเดลของ คนมาอบรมที่เขาจากเราไปเสียก่อน แต่ก่อนเขาเป็นชาวบ้านธรรมดา ตอนนี้เป็นผู้ใหญ่บ้านแล้ว และก็มี Power พอสมควร ที่จะเป็นผู้พานำพาทำ หากผู้ใหญ่บ้านพานำพาทำในสิ่งที่สมควรก็จะเป็นสิ่งที่ดี

ตอนนี้การระดมจิตอาสาเป็นไปได้อย่างดี เราก็ไม่เคยคาดคิดว่าสังคมไทยเราจะเป็นไปได้ดีอย่างนี้ แต่เดิมมีแต่พวกแร้งลงไทยมุง เวลารถอุบัติเหตุก็จะมีคนไปเอาของคนบาดเจ็บ ตอนนี้กลับปรับเปลี่ยนทิศทางไปอย่างไม่น่าเชื่อ พ่อครูบอกว่า เป็นเพราะว่าคนไทยมี DNA ของโลกุตระ เป็นการให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน

งานนี้ถ้าไปถามคนแต่ละคน ว่าเป็นฮีโร่เขาบอกว่าไม่ใช่ ไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนไม่ได้หวังรายได้หวังชื่อเสียงอะไร ทุกคนมาเพื่อช่วย สิ่งที่อยากจะขอได้ก็คือขอให้เด็ก 13 คนนี้รอดปลอดภัย ในงานนี้มีประโยคทองเกิดขึ้นเยอะแยะ แม้แต่ชาวบ้านธรรมดา อย่างเมียของจ่าแซม เขาเล่าให้ฟังว่า เมื่อรู้ว่าเด็ก 13 คนรอดได้หัวใจเขาโล่งโปร่งเลย ไม่ใช่โล่งเพราะว่าสามีตาย แต่เพราะว่า ภารกิจของสามีที่ทำไว้เสร็จแล้ว แล้วเขาไม่ได้คิดอะไรมาก เขาเป็นปุถุชนคนธรรมดาไม่คิดว่าสังคมต้องมายกย่องอะไรเขา คนเราเมื่อไม่ได้คิดอะไรเพื่อตัวเองก็จะมีความสุข ถ้าหากคิดอะไรเพื่อตัวเองก็จะทุกข์ หัวใจของชาวบ้านธรรมดาที่ไม่ได้คิดเพื่อตัวเองคิดว่าจะให้คนอื่นกลับจะเป็นหัวใจที่มีความสุขขึ้นมาทันที

พ่อครูบอกว่าทิศทางที่ดีของโลกเริ่มดีขึ้นแล้ว ขนาดโค้ชทีมฟุตบอลโลกยังบอกว่า แชมป์ที่แท้จริงอยู่ที่ถ้ำ คือทีมหมูป่า

 

พ่อครูว่า...ก็น่าประทับใจ น่ายินดีอย่างที่แนวโน้ม จิตวิญญาณของชาวโลก มีความรู้สึกร่วม มีความเข้าใจร่วม มีการเห็นคุณค่าอันสำคัญขึ้นมาแล้ว เห็นคุณค่าอันสำคัญร่วม ซึ่งคุณค่าอันสำคัญมันเป็นเรื่องของสิ่งที่ประเสริฐสุดที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้คือ คุณค่าอันสำคัญ เขตของความสำคัญคือคำว่าโลกุตระ

มันตัดความเป็นตัวตน ตัดความเห็นแก่ตัวเห็นแก่ตนออกไป นิยามชัดๆของโลกุตระคือลดตัวตน ความเป็นจริงของสภาวะจิตสภาวะธรรมของแต่ละคนนี่ มันลดจริงๆและการลดตัวตนมันไม่ได้เสียดาย มันไม่ได้ห่วงแหน มันไม่รู้สึกว่าเป็นการเสีย มันรู้สึกว่าเป็นการเจริญของตนเลย มันลดได้แล้วมันดีใจในเรื่องที่เราได้เสียสละ หรือว่าได้เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่น ซึ่งมันเป็นความบริสุทธิ์ใจ เป็นเรื่องของสิ่งที่ศัพท์บัญญัติบอกว่า คือตัวตนเกี่ยวกับตัวตน แล้วมันก็ลดตัวตน ตัดความเป็นตัวตน ตัวตนก็จะต้องยึดว่าตัวเองนี้ได้ ยึดว่าตัวเองต้องมีต้องเป็น แต่นี่มันหายไป ตัวตนของเราส่วนนี้ มันหายไปลดลงไป มันลดลงไปได้ 5% 25% มันก็รู้สึกว่าอาการนั้นหมดไป ยิ่งรู้สึกว่าเราไม่มีความรู้สึกนึกถึงตัวเลย ชั่วขณะหนึ่งก็ตาม ก็นั่นแหละ เริ่มเป็นสภาพที่เป็นโลกุตรธรรมเข้ามาเรื่อยๆๆ  แล้วก็ยินดีในการที่ตัวตนเราได้หายไป ยิ่งเป็นปัญญาเป็นความฉลาดที่ว่า ตัวตนมันหายไปนี้มันเป็นความเจริญนะ ถ้ายิ่งสำทับความเข้าใจ ความเชื่อถือ ความเชื่อมั่นว่า อาการอย่างนี้ของจิตอย่างนี้ยิ่งเป็นอาการที่ยิ่งวิเศษ นั่นแหละ ทิศทางของโลกุตระเกิดขึ้นในจิตใจ

ซึ่งมันเป็นจริงศาสนาพุทธ พระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้วเป็นจริงและทำให้หมดตัวตนเลยได้ พวกเรานี่มันหมดมากความเป็นตัวตนหมดมากมาอยู่ในชาวอโศก เป็นแดนอาริยะในขั้นอนาคามีภูมิขึ้นไป นี่แดนอาริยะของพวกเรา เป็นแดนอนาคามีภูมิถึงขั้นอรหันต์

อนาคามีภูมิ ก็มีนิยาม มีการจำกัดความว่า เรามาทางนี้อย่างเกินครึ่งแล้ว เกิน50% แล้ว มาถึง 75% เลย     ขึ้นเป็น 60 70 75 เปอร์เซ็นต์ เลย 75% ก็เลยอนาคามีไปหาอรหันต์เลย เพราะฉะนั้นในช่วงที่เราเป็นอนาคามีนี่คือ

อนาคามิ อนาคามิกะ หรืออนาคามี ผู้ที่มีภูมิ อนาคมะนี่ไม่ย้อนกลับไปอีก อนาคมะ ไม่ย้อนกลับไปเป็นชาวโลกอย่างนั้นอีกแล้ว อาคามะเป็นผู้ที่ต้องเวียนกลับไปสู่ชาวโลกอีก ไปเป็นอย่างคนโลกีย์อีก

แต่อนาคามีมรรค อนาคามิกะ อนาคามีบุคคล มันไม่ไปแล้ว จิตมันไม่ไป มันมีปัญญา มันมีความรู้ว่า อันนี้วนเวียนมันเป็นทุกข์ร้อน ไม่รู้แล้วไม่รู้จบ อย่างนี้จบได้ดี มันมาอย่างนั้นจริงๆ  

ชาวอโศกเราถึงอาตมาไม่ห่วง ชาวโลกีย์เขาจะมาหลอกล่อชี้ชวนครอบงำอย่างไร เชิญ  ใครไม่จริงก็หลุดไปตามเขา อาตมาไม่กลัวหรอก มวลที่มีอยู่มีมากพอ อาตมาไม่จำเป็นต้องต้านคนจะมาดึงเอาคนอโศกไป ไม่จำเป็นต้องต้าน คุณคิดว่าแน่มาเอาคนอโศกไปก็มาเอาไป ขออภัยที่พูดเหมือนท้าทาย มาเอาไปเลย จิตมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ มันจะเกิดปัญญา มันจะเกิดเจโตธรรมะ 2  จิตจริงๆ มันเป็นอย่างนี้ ปัญญามันก็รู้เลย มันต้องอยู่ทิศนี้อย่างนี้ ทางโน้นแน่ชัดไม่ไป

เพราะฉะนั้นผู้อยู่ที่แน่นอนแล้ว ไม่มีใครแวบวับว่าไปตามเขา เขามีอะไรต่ออะไร รุ่งเรืองฟู่ฟ่ามากมายอะไรก่ายกอง ทั้งลาภ ยศ สรรเสริญโด่งดัง เด่น หรูหราฟู่ฟ่า เรายิ่งชัดเจนว่ามันฟุ้งซ่านฟุ้งเฟ้อฟรุ้งฟริ้งมันเกินไป มันจะชัดในใจของเราเลย เราไม่ยี่หระไม่แยแสไม่สนใจหรอก จิตมันจะเป็นจริงของมันอย่างนั้นเลย

อาตมาถึงบอกว่า ถือเอาความจริงที่จิต ถ้าไม่จริงคุณก็ไป คุณจริงคุณก็อยู่ เป็นการพิสูจน์ความจริงนี้ด้วย เพราะฉะนั้นอาตมาจะใช้เวลานี่แหละพิสูจน์ เพราะฉะนั้นจึงพยายามอยากจะอยู่กันยืนยาว โดยใช้วิธีนี้แหละ ดูซิว่าอย่างใจแก้วจะอยู่จนตายหรือเปล่า คิดว่าจะอายุเท่าไหร่จะตาย 100 หรือ? ตอนนี้ 69 แล้ว อีกปีก็ 70 แล้ว อีก 30 ปีเองจะตายถ้า 100

ไม่ใช่ว่าเราสิ้นไร้ไม้ตอกนะ เรามีความรู้มีความสามารถ มีแรงงานมีสมรรถนะ สร้างสรรอยู่ ทุกวันนี้เราก็สร้างสรรอยู่แล้วก็ไม่ได้หวงแหน เราก็ไม่ได้คิดว่าเป็นคุณค่าอะไรมากมายว่าเราจะต้องไปทวงบุญทวงคุณเอาอะไรคืนมา ไม่มีหรอก มันชัดเจนปัญญามันชัดหมดเลย มันสบายใจ

ตอนนี้ก็อย่างไรๆ โรงเรือนตลาดแปรรูปก็เข้าไปร่วมหรือยัง ตอนแรกจะให้เป็นตลาดตอนหลังก็กลายมาเป็น อาคารหลังใหญ่แทนที่เป็นตลาด ตรงนั้นก็ให้เป็นที่สร้างผลผลิต เชิญเลย เป็นโรงเรือนใหญ่ห้อมล้อมไปด้วยเรือต่างๆ ที่พร้อมที่คุณจะพักที่นั่น ได้อาศัยอยู่ที่นั่นด้วยกัน แล้วมันจะเป็นร้านค้าย่อยของสิ่งผลิตอยู่ที่นั่นเลย เอาขึ้นมาใส่ร้าน เอาเรือเป็นร้านค้าปลีกย่อย หรือจะเอามาที่โรงเรือนตลาดใหญ่ก็ไม่มีปัญหาอะไร ตั้งอีกได้ยังมีที่ว่างอีกที่คุณจะจอง คุณจะเอาสินค้าเอาผลผลิตตอนนี้ยังมีที่นะ อีกหน่อยเต็มแล้วอย่ามาร้องไห้นะ เต็มแล้วไม่มีที่จะได้แล้วนะ ตอนนี้ว่างโหวๆเหวๆ อยู่เลย เป็นแต่เพียงว่าคนไม่มาซื้อเขาเลยไม่อยากเอามากัน ถ้ารอคนมาเต็มแล้วคุณจะมาแล้วมันจะทันเขาเหรอ ต้องลงทุนหน่อยสิ ตอนแรกๆ ช่วยบุกเบิกหน่อยสิ จะมาชุบมือเปิบได้อย่างไร

 

มาอ่าน SMS 12 กรกฎาคม 2561 (พ่อครู : บวรราชธานีอโศก รีรัน)

 

_3867ขอบคุณบุญนิยมที่ออกรายการธรรมะเทปซ้ำพ่อครูให้ดูชดเชย!วันถ่ายสดตรงกับรายการพิเศษปิดศอร.จบภารกิจกู้วิกฤติภัยโลก

 

_3867สามัคคีพลังกู้ภัยสัมฤทธิ์ถ้ำหลวงจารึกประวัติศาสตร์โลกที่รวมกองทัพนานาชาตินักกู้ชีพหมูป่า!แปรพลังเปลี่ยนสงครามความรุนแรงที่รบกันด้วยอาวุธ เป็นสงครามกอบกู้วิกฤติภัยธรรมชาติปรวนแปรทั่วโลก รบกันด้วยหัวใจนักกู้ชีพกู้ภัย!สากลคงเจริญสุขสงบสันติศิวิไรซ้ทั่วโลก!

พ่อครูว่า...จะเรียกว่าการรบมันก็ไม่ถึงขั้นรบ มันเต็มใจเหมือนการแข่งขันแต่ไม่ใช่แข่งขัน มันซ้อนมันมีสภาพการซ้อน ตั้งใจคนทำดีเต็มที่ให้ยิ่งๆ มันเหมือนแข่งกันทำดี แต่จิตใจไม่ได้แข่ง ต่างคนต่างเต็มที่ จึงเป็นคุณภาพเป็นประสิทธิภาพที่วิเศษ คุณคนนี้ใช้คำว่า รบกันด้วยหัวใจนักกู้ชีพ เขาไม่ได้รบ แต่ดูเหมือนแข่งกันก็ไม่ใช่ ต่างคนต่างเร่งกันเพื่อให้ได้ประสิทธิภาพเต็มที่ โดยไม่คิดถึงชีวิตเลยจนกระทั่งมีเสียชีวิตกันไป นี่แหละคือการหมดตัวตน การลืมนึกถึงตัวตนแม้ตนจะตาย มันลืมไปเลย แต่ก็จริงๆ มันก็ไม่ถึงขั้น ปล่อยให้เลยเถิดจนตัวเองเจอภัยจนตาย มันต้องมีปฏิภาณมีไหวพริบพอที่จะรู้ตัวอยู่อย่างนั้น

สากลคงเจริญสุขสงบสันติศิวิไรซ้ทั่วโลก!

ใช่มันเริ่มแล้ว มันมีแนวโน้มมา

 

สื่อธรรมะพ่อครู(พระอภิธรรม) ตอน จิตสำนึกกับจิตใต้สำนึก จิตใดเป็นจิตวิญญาณ

_0015จิตสำนึกกับจิตใต้สำนึก จิตใดเป็นจิตวิญญาณครับ

พ่อครูว่า...ฟังดีๆ จิตสำนึกคือ จิตเบื้องบน จิตปกติที่มีการใช้เป็นสามัญทั้งภายนอกภายใน เรียกว่าจิตสำนึก conscious เป็นจิตพื้นฐานเบื้องต้นที่เป็นปกติของคนทั่วไป คนที่ไม่ได้ศึกษาก็จะใช้อันนี้เป็นปกติของเขา จิตใต้สำนึกก็ช่วยเขาอยู่  แม้จิตไร้สำนึก

มันจะมีจิตสำนึก conscious  จิตใต้สำนึก subconscious จิตอีกอันหนึ่งเป็นอนุสัยเลย เป็นจิตขั้นที่ 3 ลึกอยู่ในก้นบึ้งของจิตเลย เรียกว่าจิตไร้สำนึก Unconscious

ถามว่า จิตสำนึกกับจิตใต้สำนึก อันใดเป็นจิตวิญญาณ ก็ขอตอบว่าทั้งสองอันยังไม่เป็นจิตวิญญาณเต็ม เพราะวิญญาณหรือใช้คำว่าวิญญาณจะใช้คำว่าจิตวิญญาณควบก็เป็นอันเดียวกัน เป็นความเต็มของพลังงานจิตของเรา พลังงานวิญญาณของเรา conscious เป็นเจตสิกส่วนหนึ่ง subconscious  ก็เป็นเจตสิกส่วนหนึ่ง หมายความว่าเป็นส่วนย่อยลงไปอีกจากวิญญาณที่มาทำงานหน้าที่ของแต่ละหน้าที่ ที่จะมีมิติที่ต่างกัน conscious ก็มิติหนึ่ง subconscious ก็อีกมิติหนึ่ง มันจะมีความแตกต่างกัน

เพราะฉะนั้น จิตสำนึก conscious ที่เขาใช้ก็เป็นสามัญสำนึกทั่วไป จะใช้ จิตใต้สำนึก subconscious ก็เป็นส่วนหนึ่งของจิตที่ใช้เข้าไปใกล้กันกับ conscious มาก  ลึกลงไปหาชั้นลึกเข้าไปอีก เขาแบ่งเป็น 3 ชั้น เขามี conscious subconscious Unconscious  หรือจิตสามัญสำนึก ใต้สำนึก ไร้สำนึกก็มีแค่นั้น

ยิ่งลึกลงไปหาอนุสัยเท่าไหร่ เรียกว่าเวทนา หรือเรียกว่าความรู้สึก เจตสิกแห่งความรู้สึก ส่วนหนึ่งของจิตเป็นความรู้สึก แยกไปเป็นภาษาคือมันไม่เต็มวิญญาณ มันไม่เต็มความเป็นจิตทั้งหมด มันก็เป็นส่วนมาทำหน้าที่ของมันแต่ละหน้าที่ และมันก็มีทั้งดีกรี มีทั้งความแข็งแรงต่างๆ นานา ซึ่งมันเป็นลักษณะที่เป็นคุณสมบัติเป็นสมรรถนะของมันเสริมขึ้นมา มันก็พัฒนาขึ้นมา เวทนาก็พัฒนาขึ้นมา แล้วมันก็เลื่อนชั้นเข้าไปสู่ที่ลึกขึ้นๆๆ จึงเรียกว่าจิตใต้สำนึก subconscious และจิตไร้สำนึก Unconscious

ใครทำจิตสำนึกได้เต็มสมบูรณ์บริบูรณ์ หรือไม่บริบูรณ์เราก็ทำอันที่ 2 เพิ่มขึ้น ก็ทำจิตสำนึกต้นก็จะเป็นพื้นฐานต้นฐาน เป็นกำลัง Static ให้แก่อันต่อๆไป ต่อๆไปก็พัฒนาขึ้นก็เป็นพลังงานร่วมที่ใช้ร่วมคือ dynamic พัฒนาขึ้นจัดการทำงานเพิ่มขึ้นก็เจริญขึ้นเข้าไปลึกเข้าไปหา subconscious หรือจิตใต้สำนึก จนกระทั่งจิตใต้สำนึกขึ้นมาเต็มอีก มันก็มาเป็นจิตสำนึก จิตใต้สำนึกเลื่อนขึ้นมาเป็นจิตสำนึกเต็ม จิตไร้สำนึกก็เลื่อนขึ้นมาเป็นจิตใต้สำนึกอีกทีหนึ่ง หรือเราลึกเข้าไปโดยคำอธิบาย โดยจริงจิตมันเลื่อนขึ้นมา

มันเจริญขึ้นมาหาปัจจุบัน มาหาปกติปัจจุบันสามัญของชีวิตมนุษย์ที่เป็น ถือว่าข้างนอกที่เกี่ยวข้องกับความเปิดตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ทำงานร่วมกันเลย เป็นทั้งนอกทั้งในร่วมกันไปด้วยกัน นี่เป็นสามัญธรรมดาเป็นความจริงที่สุด เพราะฉะนั้นปัจจุบันนี้เป็นความจริงที่สุด ส่วนที่ลึกอยู่ที่ยังดึงออกมาใช้ไม่ได้ ไกลลึกไปถึงกระทั่งต้องควักไปถึงอดีตมันถึงจะได้ มันยิ่งไม่ใช่ หรือยิ่งไปเฟ้อเอาอนาคตเอาอะไรก็ไม่รู้เอาลมๆแล้งๆ ขึ้นมาใส่ มันก็ยิ่งยังไม่ใช่ เอาความจริงที่ตรงนี้ ปัจจุบันนี้ ตอนนี้อาตมาอธิบายปัจจุบันชัดเจนขึ้น เน้นขึ้น ฟังดีๆ จะเข้าใจ

 

สรุปอีกที จิตสำนึกกับจิตใต้สำนึก เป็นส่วนประกอบของวิญญาณ อยู่ภายในวิญญาณ ต่างกันนะ เป็นพลังงานของจิตของคน

ความรู้อันนี้เป็นความรู้ที่ยิ่งใหญ่ที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ แล้วอาตมาก็เรียนตามพระพุทธเจ้ามาจริงๆ มาในยุคนี้ความรู้ของคนกำลังเลื่อนไหลมาสู่พลังงานระดับจิต ระดับวัตถุเขาเก่งแล้วเก่งจนจะรู้รอบกันหมดแล้ว เอามาใช้งานได้เต็มที่จนกระทั่งออกไปนอกโลก ออกไปสร้างสถานีนอกโลก ไปเป็นอะไรต่ออะไรเยอะแยะมากมาย ซึ่งมันก็เสียพลังงานเสียเวลาไปอีกเยอะ ทุนรอนมากมาย ซึ่งป่วยการ จริงๆ อยู่ในพื้นโลกนี้มันก็เหลือแหล่ที่จะทำ แต่คนมันอยากใหญ่ มันอยากอวดอ้างอวดอยากเด่นอยากเก่งเขาก็ทำกันไป

แต่แท้จริงแล้ว จิตที่ช่วยมนุษย์ให้มนุษย์อยู่ร่วมกันอย่างสมบูรณ์อันนี้สำคัญกว่า คนเห็นแล้ว ในโลกตอนนี้เข้าใจขึ้น มารวมกันให้เป็นหนึ่งเดียวกัน เกื้อกูลกันช่วยเหลือกัน ใครตกต่ำก็พยายามช่วยกันให้ดีขึ้นมา ผู้ใดประพฤติชั่วพยายามช่วยกันให้ดี ให้เป็นมนุษย์ที่ดีอยู่ในสังคมร่วมกันเจริญทั้งโลกมากขึ้นๆ ความเข้าใจอันนี้เกิดขึ้นทั่วโลกแล้ว ชัดเจนแล้ว เพราะฉะนั้นความรุนแรงที่จะทำร้ายกัน เกิดมาเป็นสัตว์ที่เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป เสร็จแล้วก็วนเวียน เขาจะรู้ความหมุนเวียนของจิตวิญญาณ

ศาสนาเทวนิยมส่วนใหญ่จะอยู่ทางยุโรปอเมริกานั้น เขาไม่รู้จิตที่วนเวียนเกิดๆ เขาไม่รู้ reincarnation การเกิดแล้วตาย เพราะศาสนาเทวนิยมเกิดแล้วเมื่อตายลงจิตก็ไปอยู่กับพระเจ้า นิรันดรด้วยชาติเดียว มาเกิดอีกมาเวียนอีกเขาไม่ต่อ ไม่มีความรู้ที่ว่า ไม่ใช่จิตไม่ใช่เกิดปุ๊บตายชาตินี้แล้วชาติเดียวแล้วไปอยู่กับพระเจ้า พระเจ้าก็พิพากษาให้ลงนรกหรืออยู่สวรรค์กับพระเจ้าเอง ไม่ใช่เท่านั้น จริงๆไม่มีพระเจ้าบันดาลหรือกำกับอย่างนั้นด้วยซ้ำไป แต่คนจะต้องพึ่งพระเจ้า ภูมิฐานยังไม่ถึงต้องพึ่งฐานนี้ คนส่วนมากที่อวิชชาอยู่ยังไม่ถึงมีเยอะ คนจึงนับถือศาสนาพระเจ้าหรือพึ่งพาอันนี้มากกว่า

พุทธไม่ได้รังเกียจ พุทธไม่ได้สงสัย พุทธไม่ได้ริษยา เพราะว่ารู้ความจริงว่าต้องเป็นเช่นนั้น เพราะเขามีภูมิรู้ได้เท่านั้น เขาต้องทำขนาดนั้น ขออภัยนะที่พูดเหมือนข่ม เพราะฉะนั้นเราจึงบอกจะไปทำไมจริงๆ เราก็รู้แล้วเท่านั้นเราก็ผ่านมาแล้ว เรารู้อันนี้กว่านี้ เพราะฉะนั้นเราจึงไม่มีปัญหา เป็นแต่เพียงระวังเสียอย่าไปข่มเขาอย่าไปดูถูกดูแคลนเขาเท่านั้นเอง ศาสนาเทวนิยมที่เป็นลัทธิที่แรงก็แตะไม่ได้จึงต้องระมัดระวัง คริสต์นี้ค่อยยังชั่วรู้ตัวขึ้นมามากแล้ว แตะได้พอได้ แต่ศาสนาหลายศาสนาอย่าพึ่งไปแตะ แตะแล้วเป็นเรื่องดีไม่ดีตายด้วย เพราะพวกนั้นรุนแรง รุนแรงอย่างไม่ไว้หน้าด้วย เพราะงั้นเสียผลไม่เกิดประโยชน์ ต้องระมัดระวัง อันนี้ระมัดระวังจริงๆ อาตมาระมัดระวังมากเรื่องนี้ แต่ไม่รู้มันจะพลาดเมื่อไหร่ ถ้าพลาดขึ้นก็ซวย แต่ไม่ให้พลาด เพราะยากเขาเข้าใจยากแก้ตัวไม่ได้ เขายึดถืออย่างนั้น เขาถืออย่างนั้น เขาจริงอย่างนั้น เขาก็หวงแหนเชิดชูบูชาอย่างนั้นจริงๆ เราต้องระวัง 

สัจธรรมพวกนี้เป็นสัจธรรมที่พระพุทธเจ้าศึกษาตรัสรู้และเอามาประกาศ อาตมาศึกษาตามมาทุกวันนี้แล้วก็อุ่นใจ ดีใจ ชื่นใจที่ คนชักจะเข้าใจความละเอียดลึกซึ้งอันนี้ขึ้นมาเรื่อยๆ  เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในสังคมในโลก เป็นพฤติกรรม เราหยิบขึ้นมาเป็น phenomenal ของในหลวงก็ดี พฤติกรรมของในหลวง ซึ่งอธิบายยาก

อาตมาเคยโยงใยไว้แล้วว่า ไอน์สไตน์เขียนจดหมายบอกลูกเอาไว้ว่าเป็น Bomb of love  ไม่รู้ว่าคืออะไร แต่ก็ยินดีพร้อมใจกันทั่วโลกทุกประเทศ เป็นการตื่นตัวตื่นเต้น แล้วก็เป็นการเสียดาย เป็นการเชิดชูบูชารวมกันเป็น Bomb of love ที่ยิ่งใหญ่ ไอน์สไตน์ก็บอกลูกว่า พ่อก็อธิบายให้ลูกฟังไม่ไหว อธิบายไม่ได้ว่ามันจะมีเหตุการณ์เกิดขึ้นในอนาคต ตามภูมิของเขา เป็นอนาคตังสญาณของไอน์สไตน์ อาตมาเจอจดหมายฉบับนี้ของไอน์สไตน์อาตมาจึงเอาออกมาพูด ชี้ให้เห็นได้เลยว่าเหตุการณ์ 59 ของในหลวงรัชกาลที่ 9 คือ Bomb of love อาตมาพูดไปเขาก็ไม่ฟังหรอก อาตมาเป็นอาภัพบุคคล แต่เดี๋ยวนี้เข้าใจมากขึ้นแล้ว เหตุการณ์ของหมูป่าก็ย่อยลงมาอีก จะมีเหตุการณ์อะไรอื่น ความจริงเหตุการณ์อื่นพวกเราก็ทำมาแล้ว

เหตุการณ์นี้มันเฉพาะเรื่อง โดยประเด็นหยิบเอาความเป็นชีวิตอย่างเดียว จงมาร่วมกันช่วยชีวิต เท่านั้นเอง ประเด็นสำคัญ มันตัดกรอบ เข้ามาตีกรอบเข้ามาเอาแค่นี้ ชีวิตคนซึ่งสำคัญนะ มี 13 คน ทั้งๆที่คนในโลกนี้มีตั้งเจ็ดพันกว่าล้าน เขาเห็นความสำคัญของชีวิตขึ้นมา นี่คือคุณค่าของคนที่เห็นว่าโอ้โห อาตมาสอนเอาธรรมะพุทธเจ้ามา

ศีลข้อที่1 อย่าฆ่าชีวิตสัตว์ใดๆ พยายามย้ำแล้วย้ำอีก แต่ข้อสุดท้ายที่ท่านตรัสไว้ในศีลข้อที่ 1 มีความปรารถนาดีต่อสัตว์ทั้งหลาย หวังประโยชน์แก่สัตว์ทั้งปวงอยู่ เพราะฉะนั้นคำสุดท้ายของศีลข้อที่ 1 1.ละการฆ่าสัตว์ 2.เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ ละนี้ไม่ทำ เว้นนี้อาจจะเว้นหนึ่งไม่เว้นหนึ่ง แต่ละนี้คือขาด ปล่อย ถ้าเว้น อันนี้เว้นอันนี้ยังไม่เว้นนะ มันจึงมีน้ำหนักหรือความหมายต่างกัน ละมันสูงกว่า 1.ฆ่า ฆ่านี้แรงสุดไม่ฆ่า ละการฆ่า เว้นการฆ่า วางทัณฑะ วางศาสตรา วางวัตถุหยาบเลย ทัณฑะนี่ วางวัตถุฆ่าหยาบเลย ระเบิดไฮโดรเยนเลยอะไรอย่างนี้ หรือจะเป็นอะไรก็แล้วแต่ปืนกลปืนสมัยใหม่ อาวุธสมัยเก่าก็ตามอาวุธของที่ร้ายแรงที่สุด วางศาสตรามีความหมายทั้งอาวุธและความรู้ เพราะฉะนั้นจะเป็นอาวุธที่ใช้ความรู้เนียนขึ้นมาดูเหมือนมันร้ายแรง มันเนียนในนะ ที่จริงมันแรงกว่าอาวุธหยาบด้วยซ้ำไปอย่างนี้ได้ ศาสตรา วางหมด สรุปก็คือเครื่องฆ่า จะเป็นอาวุธหยาบๆ ใหญ่ๆ หนักๆ สมัยโบราณกิโยตินอย่างนี้เป็นต้น หรือสมัยของเปาบุ้นจิ้น เครื่องประหารหัวสุนัข ก็วางหมด วางศาสตราวางอาวุธแล้วก็ยังมีความละอาย ละอายที่จะไปเบียดเบียนสัตว์ไปทำร้ายสัตว์ เราเป็นมนุษย์ เราเป็นผู้จิตสูงเราเป็นสัตว์ชั้นสูงแล้ว ทำไมจะไปทำลายสัตว์ชั้นต่ำเหมือนผู้ใหญ่ มีความเอ็นดู มีความกรุณาหวังประโยชน์เกื้อกูลแก่สัตว์ทั้งปวงอยู่

เราเป็นสัตว์ชั้นสูงแล้วทำไมจะไปทำร้ายสัตว์ที่ชั้นต่ำ เหมือนผู้ใหญ่ที่ไปรังแกเด็ก มันแย่นะ มันต้องเสียสละให้เด็กสิ เด็กจะทุบจะตีเราบ้าง เราก็ทนได้ จะรังแกเด็กเมื่อไหร่ก็ทำได้ เพราะฉะนั้นมันก็สลับไปสลับมาในความสำนึก ในความคิดของคนอยู่ที่การเสียสละ ที่จะใช้ความแข็งแรง ใช้ความเป็นผู้ใหญ่ผู้ที่อยู่เหนือ จะต้องช่วยผู้ที่ด้อยกว่า มันสูงขึ้นเรื่อยๆ ก็มีความละอาย มีความเอ็นดูในสัตว์ทั้งหลาย แล้วก็มีความกรุณา หวังประโยชน์แก่สัตว์ทั้งปวง (พ่อครูไอ ตัดออกด้วย)

สมณะเดินดินว่า...พ่อครูเอาจุลศีลมาอธิบาย บางแห่งเขาเข้าใจผิดว่าสอนแต่ศีล 5 เขาไม่ได้รู้ว่าไม่ใช่แค่ฆ่าสัตว์ มีการวางทัณฑะ วางศาสตรา มีความละอาย มีจิตเอื้อเอ็นดู เขาเข้าใจแต่เพียงว่าไม่ฆ่าสัตว์ จบแล้วศีลข้อที่ 1 แต่มันมีรายละเอียดอีก

พ่อครูว่า...ก็ได้ เบื้องต้นหยาบๆ ทำได้อย่างนั้นก็เอา แต่มันไม่จบแค่นั้นนะ ศีลข้อ1 มันยังไม่เต็มนะ ศีลข้อ 1 เต็มก็สวยงาม มันมีจิตไสรทำร้าย ไม่เป็นภัยต่อสัตว์ใดๆเลย นี่เป็นแนวลึกของศีลข้อที่ 1 เพราะงั้นเราก็พยาบามปฏิบัติ มันไม่เสียหายอะไรนี่ ถ้าเราเองจะไม่เป็นโทษภัยจนสัตว์ทั้งหลายไม่กลัวเรา สัตว์ทั้งหลายไว้ใจเรา จะเห็นได้ว่า แดนของพวกเรา นกกระจาบมาสร้างรังเยอะแล้ว นกกระจาบมันมีเซ้นส์ของมันนะ ที่ไหนไม่ปลอดภัยมันก็ไม่ไปอยู่นะ 1. ความสะอาด 2. ปลอดภัย มันเป็นเครื่องวัดบรรยากาศของสังคม 1.บรรยากาศมีความสะอาดไม่มีพิษภัย 2. ปลอดภัย นี่นกกระจาบเป็นตัวชี้ค่าอันนี้  เพราะฉะนั้นตอนนี้นกกระจาบมา ที่สวนบุญผักพืชก็มีรังนกกระจาบมาสร้างรังเยอะแล้วเดี๋ยวนี้ ดินแดนของพวกเราจะมีเพราะมันมี sense ที่จะไว้ใจได้ ถ้าหากที่ไหนไว้ใจไม่ได้มันไม่สร้าง นกกระจาบมี sense อะไรอย่างอื่น สัตว์เดรัจฉานจะมี sense พิเศษ มันต้องรักษาตัวมันชีวิตของมัน เก่งกว่าคนหลายอย่าง คนนี่กลายเป็นไม่เก่งเท่าสัตว์พวกนี้เยอะ

ศีลที่อาตมากำลังอธิบายอยู่ขณะนี้ ก็พยายามตามไปแล้วก็ขยายความเป็น อธิจิต อธิปัญญา อธิมุติหรืออธิวิโมกข์ อธินี่หมายความว่าจิตมันโน้มน้อมไป เจริญไปเรื่อยๆ ไปถึงจุดสำคัญของศีล จุดสำคัญของสมาธิ จุดสำคัญของปัญญา จุดสำคัญของวิโมกข์และวิมุติพวกนี้ พลังงานของจิตมันก็จะเจริญขึ้นไป พลังงานของจิตจะเจริญสูงขึ้นไป เป็น trend เป็นแนวโน้ม ไปทิศทางนั้น เข้าสู่กระแสไปเรื่อยๆ

 

สื่อธรรมะพ่อครู(พระสูตรอื่นๆที่สำคัญ) ตอน อัมพัฏฐสูตร เทวดา มาร คือจิตอย่างไร

อาตมาเอาอัมพัฏฐสูตร อธิบายถึงข้อใดแล้ว..ย้อนหน่อยว่าอัมพัฏฐะนี้ไปพบพระพุทธเจ้า อัมพัฏฐมานพ เป็นผู้รู้ในศาสนาพราหมณ์ เขาก็หลงตัวเองว่าพวกกษัตริย์เป็นเพียงพวกที่ไปรบเท่านั้น บริหารประเทศเท่านั้น สำหรับความรู้ก็ต้องยกให้พราหมณ์ เขาก็หลงตัวเองว่าตัวเองเป็นผู้เรียนจบไตรเพท แต่เขาไม่มีสภาวะมีแต่ภาษาบัญญัติเหมือนยุคนี้รู้แต่ภาษารู้แต่บัญญัติเยอะแต่สภาวะไม่ค่อยมีเพราะงั้นก็เลยไม่ค่อยมีผลสำเร็จอะไร พวกเรามาลงถึงสภาวะภาษากลับก็ไม่ค่อยเก่ง โดนเขาว่าอยู่เรื่อย โดนเขาว่าทางภาษา อาตมาก็ไม่มีปัญหา ยิ่งแรกๆ อาตมาโดนด่าหนักด้วยภาษา อาตมาก็จริงๆด้วยไม่ช่ำชองไม่เก่ง เดี๋ยวนี้ก็ยังพึ่งเขาเยอะพึ่งทางภาษาเขาเยอะ แต่อาตมามั่นใจว่าอาตมาทางสภาวะมั่นใจว่าเหนือกว่า ก็ขอพูดความจริงใจอันนี้ อาตมาจึงไม่มีปัญหา เข้าใจว่าข้อด้อยของเราคืออะไร ข้อเด่นของเราคืออะไร อาตมาไม่มีปัญหา

ทีนี้ก็มาสรุปที่จรณะกับวิชชา อัมพัฏฐมานพทูลถามว่า ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ

 [162] อัมพัฏฐมาณพทูลถามว่า ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ก็จรณะนั้นเป็นไฉน วิชชานั้นเป็นไฉน.

 พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ดูกรอัมพัฏฐะ ในวิชชาสมบัติและจรณสมบัติอันเป็นคุณยอดเยี่ยม เขาไม่พูดอ้างชาติอ้างโคตรหรืออ้างมานะว่า ท่านควรแก่เรา หรือท่านไม่ควรแก่เราอาวาหมงคล วิวาหมงคล หรืออาวาหวิวาหมงคล มีในที่ใด ในที่นั้นเขาจึงจะพูดอ้างชาติบ้างอ้างโคตรบ้าง หรืออ้างมานะบ้างว่า ท่านควรแก่เรา หรือท่านไม่ควรแก่เรา ชนเหล่าใดยังเกี่ยวข้องด้วยการอ้างชาติ ยังเกี่ยวข้องด้วยการอ้างโคตร ยังเกี่ยวข้องด้วยการอ้างมานะ หรือยังเกี่ยวข้องด้วยอาวาหวิวาหมงคล ชนเหล่านั้น ชื่อว่ายังห่างไกลจากวิชชาสมบัติ และจรณสมบัติอันเป็นคุณยอดเยี่ยม การทำให้แจ้งซึ่งวิชชาสมบัติและจรณสมบัติ อันเป็นคุณยอดเยี่ยมย่อมมีได้เพราะละการเกี่ยวข้องด้วยการอ้างชาติ ความเกี่ยวข้องด้วยการอ้างโคตร ความเกี่ยวข้องด้วยการอ้างมานะ และความเกี่ยวข้องด้วยอาวาหวิวาหมงคล.

พ่อครูว่า..ในยุคนี้โลกมีแนวโน้มจะไม่ได้แสดงความยิ่งใหญ่ด้วยการรบพุ่ง แต่โลกจะแสดงความยิ่งใหญ่ด้วยคุณธรรม ด้วยความช่วยเหลือกัน

ก็ขอขยายความลึกไปตรงนี้ว่า และอะไรเอ่ยคือเทวดา อะไรคือมาร อะไรคือพรหม พร้อมทั้งเทวโลก คือเทวะที่อยู่ในโลกนี้อีกเรียกกันว่าเทวะ มาร โลก อันนี้เรียกเทวะอันหนึ่งเรียกว่ามารอยู่ในโลกนี่แหละ พรหมโลกอันหนึ่งเรียกว่าพรหม ก็อยู่ในโลกนี่แหละ โลกคืออะไร คำว่าโลกก็คือสิ่งที่ประกอบไปด้วยแสง ปัญญา ญาณ วิชชา อาโลกะ 5คำนี่ อาตมายังไม่ได้ค้นว่าอยู่ในสูตรไหน ดูเหมือนว่าจะอยู่ในสูตรนี่แหละ เล่ม 9 นี่แหละ 5อย่างนี้ แสงนี้เป็นวัตถุ แล้วแสงเป็นสิ่งที่เกิดจากพระอาทิตย์ โลกทุกลูกรับแสงมาจากพระอาทิตย์ ซึ่งเป็นพระอาทิตย์ที่แสงถึงโลก

พระอาทิตย์ดวงหนึ่งก็มีโลกหลายลูกที่รับแสงจากพระอาทิตย์ดวงนี้ หรือบางทีโลกได้รับแสงจากพระอาทิตย์หลายดวง ก็แล้วแต่ มันก็มีกาแล็กซี่หรือมีหมู่ดวงดาวที่ต่างกัน อยู่เป็นหมู่ใหญ่หมู่เล็กเป็นหมู่ๆ แต่หมู่เล็กที่สุด เขาเรียก นว คือ 9 ดวง พระอาทิตย์หนึ่งดวงมีโลก 9 ดวงเป็นเครือแหอยู่ และ 9 ดวงคือสามเส้า คือ 3  3  3 โลกนี้อยู่ในสุริยจักรวาล มีดาวนพเคราะห์ นักวิทยาศาสตร์ไม่เข้าใจละเอียดถึงเรื่องนี้ กำลังจะตัดเอาดาวพลูโตออกไปให้เหลือ 8 จะไม่เอา เขาก็จะหล่นจะตกร่วงในความครบบริบูรณ์ เขาคิดว่ามันไม่ใช่ เขาเองไม่มีความรู้พอเขาก็เลยจะทิ้ง ซึ่งเป็นความบกพร่องเป็นความพลาดของเขา มันเป็นเส้าสามเส้าซึ่งลึกละเอียด ไม่ต้องพูดเรื่องนี้มาก ไปบังคับเขาไม่ได้ เขาจะคิดอย่างนี้ เขาก็ค่อยๆก้าวหน้าเขาไป เราก็ค่อยๆเก็บรายละเอียดที่เขาได้มา เราก็ได้ประโยชน์จากเขาบ้างเหมือนกัน

 

สรุปหาเป้าว่า เทวดาของโลก โลกหนึ่งมีแสงสว่างและในแสงสว่างจะต้องมีนามธรรม เรียกนามธรรม 3 คือ 1. ปัญญา 2. ญาณ 3. วิชชา เป็นสามเส้าของระดับปัญญา ญาณ วิชชา

วิชชาคือเต็มครบองค์รวมใหญ่ ปัญญาคือธาตุรู้ตัวต้น ญาณคือธาตุรู้ตัวเจริญเพิ่มขึ้นเป็น 2 3 และความรู้ที่เป็นนามนี้อยู่ในโลกคือมีทั้งแสง มีทั้งอาโลก อาโลกหมายความว่ามีทั้งพระอาทิตย์ มีทั้งแสงพระอาทิตย์ แล้วก็ยังมีแสงสว่างไม่ได้อยู่ในความมืดลืมตาโพลงๆ มีผัสสะ 6 มี ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจครบ นี่คือนิยามของพระพุทธเจ้าว่า นี่คือความหมายของคำว่า อาโลก คำสุดท้าย ว่าต้องมีแสง ต้องมีจิต ทั้งปัญญา ญาณ วิชชารวมอยู่ครบ แสงก็คือ จากพระอาทิตย์มา อาโลกคือรวมทั้งแสงทั้งนามธรรม แสงเป็นพลังงาน จิตวิญญาณก็เป็นพลังงานแต่เป็นนามธรรม แต่แสงเป็นอุตุนิยาม เพราะฉะนั้นศึกษาธรรมะพระพุทธเจ้าดีแล้วเข้าใจดีแล้วจะเข้าใจธรรมะ 2 มีวัตถุกับจิต หรือมีกายกับจิต มันต้องทำงานร่วมกันตลอดเวลา เหมือนนิวเคลียส ต้องมีบวกกับลบไม่มีพลังงานอะไรยิ่งใหญ่ พลังงานยิ่งใหญ่ที่สุดต้องมีบวกกับลบ ถ้าเขาจับตัวกันอย่างแข็งแรงเต็มที่แล้วมีนิวเคลียสก้อนนั้นมีอำนาจสูงสุดเท่าที่มันมีนะ มันมีบวกมากลบมากก็มีอำนาจสูงกว่านั้น มันเป็นธรรมดาธรรมชาติ แล้วยังมีตัวที่เพิ่มขึ้นอยู่

ถ้าตัวที่เพิ่มขึ้นนี้มีพลังงานที่จะทำให้เกิดปฏิกิริยาสังเคราะห์สังขารกันอยู่ในตัวมันเอง ไม่ลดลงไม่เสื่อมมันก็อยู่ในระดับสมดุล เรียกว่า อยู่ในระดับการทำงานร่วมกัน เป็นพลังงานรวมกันหมุนอยู่ พลังงานมีแรงมีภาวะหมุน เต็มอำนาจเต็มฤทธิ์แรงหนึ่งอัน เขาจะรู้สอง แต่ตัวรู้อีกตัวหนึ่งคือผู้คนเป็นจิตวิญญาณบวกลบ ซ้อนอยู่ ที่จริงมีอันที่ 3 จะมีฤทธิ์เสื่อมหรือก้าวหน้ามันก็มีฤทธิ์ของมัน เช่นพลังงานพีชะมันก็ก้าวหน้าทำให้พัฒนาขึ้นไปได้ ไม่ก้าวหน้าแล้วมันก็จะเสื่อมสุดแล้วมันก็จะสูญ

มารคือตัวร้าย เทวดาคือตัวดี พรหมคือตัวบริสุทธิ์ มนุษย์คือจิตกลางๆ จิตที่เป็นตัวเจ้าของจิต ที่จะต้องรู้ว่าจิตของตัวเป็นมาร หรือจิตของเราเป็นเทวดา หรือจิตเราเป็นพรหม

พรหมคือ ความสะอาดบริสุทธิ์จากความเป็นมารจากความเป็นเทวดา มารคือนรก เทวดาคือสวรรค์ เทวดาคือสุข มารคือทุกข์ คือบวกกับลบต่างกันสองขั้ว ถ้าไม่มีทั้งบวกทั้งลบก็เป็นพรหม เป็นกลาง

ไม่มีอาการของบวกลบ ถ้าเป็นวัตถุ ไม่มีความรู้สึกบวกหรือลบหรือไม่มีความรู้สึกสุขหรือทุกข์ก็คือพรหม อาการของจิตนี่แหละ

เบื้องต้นของโลกีย์ เขาก็พยายามทำจิตให้มีอาการ อ่านอาการให้จิตของตัวเองโดยการจัดการกดข่ม จัดการด้วยอำนาจ อำนาจความกดข่มความจัดการ ไม่มีปัญญาเข้าไปเป็นตัวจัดการตามลำดับ จัดการอย่างนั้นเลย ไม่มีเบื้องต้นท่ามกลางบั้นปลาย ไม่มีองค์ประกอบจับมันดื้อๆ หัดเข้ามันก็ทำได้ จึงเป็นสายเทวนิยมเป็นสายจิตแบบที่ทำ จัดการด้วยอำนาจบาตรใหญ่ให้เป็นอย่างนี้ๆไม่เอานะอย่างมารไม่เอา เพราะฉะนั้นเทวนิยมจึงฆ่ามารหรือซาตานไม่ได้ ก็บอกว่าพระเจ้าใหญ่ที่สุด สร้างทุกอย่างเลย แต่สร้างซาตานมาทำไม อำนาจซาตานก็ต้องออกไปจากวงจรจิตของเราสิ จิตของเราต้องไม่มีซาตานได้สะอาดเลย เทวนิยมทำไม่ได้ พูดอย่างไรก็บอก ฉันเป็นคนสร้างทุกอย่างทำลายทุกอย่างด้วย พระเจ้าสร้างทุกอย่างทำลายทุกอย่าง แล้วทำไมไม่ทำร้ายซาตานออกไปให้หมดจากวงจรของพระเจ้าหละ นี่พระเจ้าตอบไม่ได้ เพราะในพระเจ้าเขาจะมีซาตานและอะไรเรียกภาษาอีกเยอะแยะ ภาษาไทยก็มารหรือผี สัตว์นรกอะไรพวกนี้ แล้วก็เอาพลังงานพวกนี้ มาเป็นลักษณะอย่างนี้ในคน เขาก็พูดนะอันเดียวกันซ้อนอยู่ จิตวิญญาณของคนคืออันหนึ่งอันเดียวกับพระเจ้า ก็ทำจิตวิญญาณมนุษย์สิ อันหนึ่งอันเดียวทำให้เต็มเลยสูงสุดเป็นอย่างไร พระเจ้าสูงสุดก็คือมนุษย์สูงสุดก็อย่างเดียวกัน นี่คือ ความฉลาดของพระพุทธเจ้าที่ค้นพบแล้วก็เอามาพิสูจน์ จนรู้ความเป็นพระเจ้าสูงสุด

สูงถึงขั้นเทวนิยมหรือพระเจ้าแพ้ คือจะให้เกิดโดยที่เรียกว่าพลังงานของจิตที่จะเกิดมาเป็นคน เป็นตัวมนุษย์ชาติในโลกแสดงตัว ถ้าอยู่กับพระเจ้าไม่มีมนุษยชาติไหนรู้จัก เป็นแต่เพียงนิรมาณกาย เป็นแต่เพียงอาทิสมานกาย เป็นสัมโภคกายอยู่เท่านั้น เป็นองค์ประชุมของนามรูปที่คุณไม่มีความเข้าใจ คุณก็สร้างภพขึ้นมาลอยลมว่าเป็นอำนาจ พระเจ้าใหญ่ที่สุดสร้างไว้เท่านั้น แต่คุณไม่เคยเห็นเลย อาทิสมาน คุณไม่เคยเห็นแต่คุณสร้างไว้ อาทิสมานกาย แต่คุณก็ร่วมบริโภคร่วมกัน ในศาสนาเทวนิยมศาสนาพระเจ้าเขาก็บริโภคร่วมกันสุขทุกข์มีได้มีเสียมีต่ำอยู่ร่วมกันหมด สัมโภคกายบริโภคร่วมกันอยู่หมด

ของพระพุทธเจ้ารู้แจ้งไปหมดเลย นิรมาณกาย สัมโภคกาย อาทิสมานกาย องค์ประชุมของธรรมะ 2 รู้ชัดหมด

มารคือ จิตนิยามที่ไม่ดี มันพาให้เป็นทุกข์และทำให้ชั่วเป็นต้น เอาแต่แค่ประเด็นชั่วกับทุกข์ อาการของจิตที่มันชั่วกับอาการของจิตที่มันทุกข์ก็รู้หมดเลย สมมุติสัจจะสมมุติธรรมเขาสมมุติว่าอย่างนี้ชั่ว ในโลกของแต่ละองค์ประกอบแต่ละที่แต่ละกลุ่มแต่ละมนุษย์แต่ละพวก เขาสมมุติไม่เหมือนกัน เราก็เอาตามสมมุติของเขานั่นแหละ จิตเราเป็นปรมัตถสัจจะเป็นปรมัตถธรรม เราก็ร่วมกับสมมุติเขาที่จะไม่ยึดมั่นถือมั่น เอาอันนี้ก็เอา เข้าเมืองตาหลิ่วก็ต้องหลิ่วตาตามเขาไป ไม่เช่นนั้นเราก็อยู่ร่วมกับเขาไม่ผาสุกไม่เจริญ

ถ้าเราไม่อยู่ร่วม เราก็ออกมา แต่ถ้าเราบอกว่าของเราดี เราก็พิสูจน์ของเรา ปาท่องโก๋ชั้นดีเจ้าข้าเอ๋ยเอาไหม เราก็แสดงสูตรแสดงทฤษฎี จนพิสูจน์ว่าสูตรนี้ดี เขาก็มา อาตมาทำมาจนถึงทุกวันนี้จะ 50 ปีแล้ว ได้ลูกค้ามาอุดหนุนปาท่องโก๋พอสมควร แค่นี้อาตมาก็อยู่เป็นสุขแล้ว เพราะอาตมาไม่ได้มักมากอะไร มากขึ้นก็ดีถ้าได้เนื้อแท้ๆมา ไม่ใช่เนื้อแท้ๆมามากไม่เอา เป็นภาระวุ่นวาย nuisance ด้วย เสียหายไม่เอา เอาอย่างนี้แหละได้เท่านี้

สรุปแล้ว มารคือตัวร้าย เทวดาคือตัวดี รู้ทั้งมาร รู้ทั้งเทวดา แล้วไม่ให้เกิดจิตวิญญาณที่มีอาการมารเลย อาศัยแต่จิตดี อาศัยแต่จิตเป็นเทวดา อาศัยแต่จิตเป็นกุศล แล้วซ้อนยืน เป็นปัญญาที่เฉลียวฉลาดว่าแม้แต่กุศลก็อย่ายึดถือเป็นเราเป็นของเรา แม้เทวดาก็อย่าไปยึดติดแป้น หรือไปยึดว่าเทวดานี้เราจะไม่พรากจากกัน ของพุทธเหนือชั้นกว่านั้น ผู้ที่ไม่ยึดมั่นถือมั่นแม้แต่เป็นเทวดา จิตเราเป็นเทวดาแล้วนะ เทวดายิ่งใหญ่สูงสุดเป็นเทวดาสูงสุด เป็นเทพเจ้าสูงสุด จนเรียกว่าอีกศัพท์หนึ่งว่าพระเจ้าก็ตาม เจ้าแห่งเทวดาทั้งหลายก็ตาม ซึ่งศัพท์ทางโบราณใช้คำว่าอินทร์บ้าง หรืออะไรก็แล้วแต่มากมาย หนักเข้าก็บอกว่า พระเจ้ามีองค์เดียวใหญ่ที่สุด องค์อื่นไม่ใหญ่เท่าพระเจ้าของข้าเท่านั้นเอง แต่เขาก็ไม่เคยเห็นพระเจ้า อาทิสมานกาย แต่เขาก็ยึดร่วมกันว่ามีอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ นิรมาณกาย แล้วก็บริโภคว่าพรเจ้าประทานอย่างนี้ หรือแม้แต่พระเจ้าจะให้เราทุกข์ก็เป็นพระประสงค์ของพระเจ้า

ศาสนาพุทธถึงบอกไม่จำนน พระเจ้าทำให้เราทุกข์เราไม่เอา เรียนรู้ว่ามันจะทุกข์มันจะสุขอยู่ที่กรรมต่างๆ  กรรมกับกาละ

กรรมพฤติกรรมกับกาละ เพราะฉะนั้นเราไม่ทำเหตุที่จะทำกรรมชั่ว กรรมที่จะทำเป็นเหตุแห่งทุกข์ เราเลิกหมดเลย มันก็ไม่มี มันจะเกิด ทุกข์ขึ้นมา ทุกข์ก็คู่กับสุข

เพราะฉะนั้นเราไม่เอาทั้งทุกข์ทั้งสุขเลย มีกรรมกับกาละที่ไม่มีสุขไม่มีทุกข์ เป็นอารมณ์ที่สะอาดบริสุทธิ์สูงสุด ไม่มีบวกไม่มีลบ นิวตรอน เทียบกับวัตถุคือนิวตรอน

นี่คือสัจจะที่ ผู้ที่รู้พยัญชนะภาษาว่า พลังงานเป็นอย่างนี้ แล้วทำพลังงานนี้ได้ที่เรา จนเรารู้ว่าเรามีอยู่ในจิตเราเป็นอย่างนี้แล้ว คุณก็ได้อาศัยสิ่งนั้น อย่างอาตมาทำได้ อาตมาก็ได้อาศัยสิ่งนั้น แล้วก็อยากให้พวกเราได้อย่างนี้ ได้อาศัยสิ่งนี้ด้วย พวกคุณก็มาเรียนตาม ได้ตามความเป็นจริงแต่ละฐานะได้ไป อย่างเป็นจริง

 

สื่อธรรมะพ่อครู(เทวดา นรก สวรรค์) ตอน เทวดา มาร พหรม คือจิตเช่นไร

อาตมาเห็นว่า คนที่มีจิตแบบนี้มันปลอดภัย มันเป็นประโยชน์แก่มนุษยชาติ มันเป็นประโยชน์จริงๆ มันไม่ไปเสียพลังงานไม่ไปเสียแคลอรี่อย่างเปล่าดายที่ไม่เข้าท่า กลายมาเป็นตัวย้อนกลับที่ทำให้เสียเวลา แรงงาน ทุนรอน ไม่เข้าท่า เราก็มาทำตามที่พระพุทธเจ้าสอน จึงอยู่ดีกินดีไปหมดเลย

ต่อไปนี้ทางกสิกรรมเกษตรกรรมก็จะมา มาเลย ตอนนี้ชักจะเชื่อมือ พวกเราอย่าเสียท่านะ ช่วยกันให้ดี พวกเราสร้าง พืชพรรณธัญญาหารแบบไร้สารพิษและมีคุณภาพดี (พ่อครูยกตัวอย่างมะระกับกระท้อนที่ลูกใหญ่อย่างกับมะพร้าว)พวกเราทำให้ดี ทำให้มีมากเพื่อมนุษยชาติด้วยกัน ไม่หวงแหนเอาไปทำดีๆขึ้นมา ไม่แข่งใครจะทำได้ดีก็อนุโมทนาสาธุ แล้วก็เผื่อแผ่กัน ใครยังขี้โกงทำได้ดีแล้วก็เอาไปโก่งราคาแพงก็เรื่องของเขาวิบากใครวิบากมัน  เราพอแล้วเราไม่เอาหรอก เราไม่ไปโก่งใครหรอกมีมากขึ้นเราก็แบ่งแจกกันกินกันใช้ไป จะขายบ้างก็ขายเหมือนเล่นๆหัวๆ กันบ้างเท่านั้นเอง เพราะเราพอกินพอใช้ไม่ขี้โลภ คุณสมบัติของวรรณะ 9 ของพระพุทธเจ้ามันจึงคลุมรอบของจิตวิญญาณและพฤติกรรมมนุษย์ที่เยี่ยมยอดที่สุด

อาตมาจึงมั่นใจว่าธรรมะของพุทธเจ้าจะเจริญและแพร่หลาย คนจะเข้าใจว่าคนที่ศึกษาความเป็นมนุษย์และความเป็นสังคม อาตมาได้สรุปไม่รู้กี่ทีแล้ว พระพุทธเจ้าท่านได้เรียนความเป็นมนุษย์กับความเป็นสังคมมนุษย์ สังคมเจริญสุดเพราะมนุษย์เจริญ และมนุษย์เจริญรวมตัวกันเกิดเป็นสังคมเจริญ แล้วก็ช่วยให้สังคมมีความเจริญตามทฤษฎีตามหลักธรรมที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสนี่แหละสุดยอด ซึ่งอาตมาภูมิใจมากภูมิใจในตัวเองที่ได้เอาสัจธรรมพระพุทธเจ้ามาพิสูจน์ให้เป็น phenomena ปรากฏได้ทุกวันนี้ เป็นปรากฎการณ์ที่มันเกิดจริงเห็นจริง เกิดจริงได้ทั้งที่มันยากแสนยาก

เกิดจนกระทั่งถึงขั้นเศรษฐกิจเศรษฐศาสตร์ขั้นสาธารณโภคี สาธารณโภคีเป็นเศรษฐศาสตร์สุดยอดแล้วในโลกมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นเศรษฐศาสตร์เศรษฐกิจในระดับไหน ในระดับเผด็จการฟาสซิสม์ เอาตัวเองเป็นใหญ่หมดเลย เผด็จการในระดับหมู่ เรียกว่าคอมมิวนิสต์ เผด็จการหลอกๆล่อๆลวงๆ เป็นทุนนิยมแต่เป็นทุนนิยมสามานย์หนักเข้าเลวกว่าคอมมิวนิสต์อีก อ้างว่าให้สิทธิคนอื่น ให้อิสระเสรีภาพคนอื่น หลอกลวงเสร็จแล้วก็มีกลวิธีการ ไม่กดข่มนะ แต่มีวิธีการรวบอำนาจมาได้เอาเปรียบมาได้มากมาย จนกลายเป็นประชาธิปไตยทุนนิยมสามานย์

สามอย่างแล้วนะ เศรษฐกิจสามอย่างแล้วนะ เผด็จการ คอมมิวนิสต์ ทุนนิยมสามานย์ เอาไปเอามา ทุนนิยมสามานย์นั้นเลวกว่าคอมมิวนิสต์

เอาล่ะทีนี้ เป็นประชาธิปไตย ประชาธิปไตยทุนนิยมสามานย์เขากำลังรู้ทันแล้ว ก็กลายเป็นประชาธิปไตย ประชาธิปไตยขึ้นไปตามลำดับ คือให้ประชาชนเป็นเจ้าอำนาจเป็นเจ้าของอำนาจ ไม่ใช่ให้เราเป็นใหญ่หรือคณะเราเป็นใหญ่ เรียกว่าคอมมิวนิสต์ ให้ประชาชนนี่แหละมีอิสระเสรีภาพและเป็นใหญ่ แล้วเขาจะยกให้เราเอง เขาจะยกให้เราเป็นใหญ่เอง เพราะฉะนั้นประชาธิปไตยที่ใช้ความรู้ความเป็นจริง อิสระเสรีภาพจริง ผู้ที่จะทำได้จริง ต้องมีอัตตาน้อยหรือไม่มีอัตตาเลย จึงจะให้อิสระแก่ผู้อื่นได้หมด เพราะตัวเราไม่เอาเลย ตัวเราไม่เป็นตัวเรา ตัวเราไม่มีตัวเรา คุณเอาไปเลยเอาไปหมดเลย ส่วนคุณจะให้เราบ้าง ให้เท่าไหร่เอาเท่านั้นอย่างอาตมานี้ใครให้เท่าไหร่เอาเท่านั้น ทุกวันนี้เขาให้บ้างนิดๆหน่อยๆ อาตมาก็ทำนิดๆหน่อยๆ ก็พอใช้แล้วทำได้ แล้วอาตมาก็บริสุทธิ์ใจให้เท่านี้ก็ทำเท่านี้ไม่มีปัญหาอะไร ถ้าอยากจะให้มากกว่านี้เราจะได้ร่วมมือกันอีก เอา ตอนนี้ก็เลยมีทั้งสายทั้งฆราวาสและนักบวชเข้ามาร่วมกัน ก็จะเข้าใจแล้วก็มาร่วมกันรังสรรค์สังคมมนุษยชาติให้เจริญไปได้ดีด้วยกัน

ซึ่งอาตมาบอกว่า อาตมาไม่มีอัตตา ไม่มีตัวตน เขาก็ไม่เชื่อ ว่าคุยโม้เกินไปไม่เชื่อ ไม่ได้โม้นะ อาตมาพูดความจริง เขาก็ไม่เชื่อเอง ยืนยันซึ่งอาตมาได้อธิบายมาหมดแล้ว ทำไมต้องยืนยันตัวเอง ก็มันไม่มีความจริงเลย ความจริงเป็นอย่างนี้ไม่เชื่อได้อย่างไร พอยืนยันตัวจริงแรงๆ ชัดๆ เข้า มันมากไป ขนาดมากนี้คุณยังไม่เชื่อเลย ถ้าเหยาะแหยะๆคุณยิ่งไม่เชื่อใหญ่

อาตมาไม่ได้พิสูจน์ว่าตัวเองเก่ง แต่พิสูจน์ว่าความรู้ที่อาตมาเอามาประกาศให้คนอื่นทุกคนมีอิสระเสรีภาพของตัวเอง เขารับไปโดยอิสระ ไม่ได้บังคับไม่ได้ล่อหลอก อาตมาไม่หลอกล่อไม่และเล็มเลียบเคียง ให้คุณเข้าใจเองและคุณมาเองนะ มาเองโดยสุจริตเลยไม่มีและเล็มเลียบเคียงหว่านล้อม อาตมาตรงอย่างเดียว เปรี้ยงๆๆ ไม่ไว้หน้าใครเลย เพราะมันตรงอย่างเดียว ตอนนี้เขาชักเข้าใจขึ้นว่าไม่มีอะไรที่จะมีพลังอคติหรือว่าพลังสาเฐยจิตเลย

อาตมาด่าคน แต่ไม่ชังคนที่ถูกด่าเลย สงสารเวทนาเขาด้วย เขาหาว่าพูดเอาโก้ แต่ก็จริงใจนะ พูดชัดๆ จริงใจไม่ได้โก้ๆ

อาตมาบอกว่าอาตมาอ่านอาการของจิตเป็น หยาบ กลาง ละเอียด อาตมาอ่านเป็น สาเฐยจิต แปลว่าจิตมีอะไรแฝงที่ไม่ตรง แฝงทางด้านอวดตัวอวดตน แฝงทางด้านมีพยาบาท หรือมีรักผสมก็ตาม ไม่บริสุทธิ์ แม้แต่แค่มานะอวดตัวอวดตนหลงตัวหลงตนไม่มี ที่จะไปแฝงทางผลักทางดูดไม่มีอยูแล้ว แม้แต่แฝงว่ายกตัวยกตนอวดตัวอวดตนก็ไม่มี ผู้เชื่อเขาก็เชื่อ ผู้ไม่เชื่อเขาก็ไม่เชื่ออย่างนั้น ไปบังคับกันไม่ได้ ก็เอาเท่าที่พอจะเชื่อถือกันยอมรับกันก็มา แล้วก็มาดูสิได้ประโยชน์ก็เอาไป ไม่ได้ประโยชน์มันก็ไม่ได้แหละ มันได้เท่าไหร่ก็เอาเท่านั้น

มันยากที่คนจะเชื่อได้ง่ายๆ เพราะว่ามันถูกหลอกมามากถูกหลอกมานาน ถูกหลอกมาหนักหนาสาหัสเหลือเกิน มันก็เลยไม่อยากเชื่อใครง่ายๆก็เห็นใจอยู่นะ ก็เลยกลายเป็นเรื่องลำบากของเรามาก เพราะเขาเข็ดกับคนอื่นที่หลอกจังเลย แล้วจะมีใครจริงที่พูดจริงไหมมีความจริงมาเปิดเผย เขาก็เลยไม่เชื่อกันง่ายๆ

อาตมาก็เลยว่าเอาละ ไม่เชื่อง่ายๆก็ไม่เป็นไร พยายาม พยายามพิสูจน์ความจริงนี้ จึงต้องอาศัยเวลา เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์คนพิสูจน์สัจธรรม ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน นี่ก็เป็นคำพังเพยโบราณที่เป็นจริง อาตมาจึงแม้แต่จะตายก็ตายไม่ลง หมดอายุขัยแล้วก็ยังตายไม่ได้ อาตมามองไปในแง่ดีว่า หมดอายุขัยตายไม่ได้ก็ดีเหมือนกัน ก็หาทฤษฎีที่จะทำให้ไม่ตาย ต่ออายุไปได้อีก ก็เลยสร้างพลังงานที่มันจะต่ออายุไปอีกจริงๆ ก็ยังไม่เก่งที่จะอธิบายให้เป็นรูปธรรมขึ้นๆๆก็ได้แค่นี้ อาศัยภาษาวิทยาศาสตร์ที่พอมีความรู้ อย่างไส้เดือนกิ้งกือ ไม่ใช่แค่งูๆปลาๆนะ ก็ยังยากก็เอา จนกว่าเราจะเก่ง จะมีผู้ที่เก่งกว่าเรามาใช้ภาษาใช้สภาวะสื่อให้คนได้รู้เก่งกว่าเรา อาตมาก็รอว่าใครหนอจะมาเป็นผู้ช่วย

ท่านเดินดินก็ยังอธิบายสภาวะต่างๆ ได้เก่งกว่าอาตมาพอสมควรนะ เพราะท่านไม่รู้มากยากนานเท่าอาตมา อาตมานั้นรู้มากยากนาน เหมือนเป็นเศรษฐีบ้านนอก เยอะเลย ไม่รู้จะเอาอะไรบ้าง ท่านนี้บอกมันมากก็ว่าเอาแค่นี้ก่อนก็เลยได้หมวดได้หมู่ที่ดีกว่าอาตมาเยอะเลย อาตมาก็อาศัยทุกๆ คนช่วยกันแต่ละคนแต่ละท่าน ท่านหนักไปในแขนงไหน ก็ช่วยกันคนละไม้คนละ

มาเข้าเป้า มาร เทวดา และพรหมอีก

พระพุทธเจ้าสรุปไว้ 3 คำ มาร เทวดา พรหม

มารคือ พลังงานที่มันเลวร้ายตั้งแต่หยาบ กลาง ละเอียด

คุณเข้าใจเท่าไหร่ก็เท่านั้น พลังงานอย่างนี้ในตัวเรา มันหยาบมันไม่ดีเอาออกก่อน ให้มันเป็นพลังงานดี เราเปลี่ยนแปลงพลังงานจิตของเราให้เป็นพลังงาน ไม่เป็นเลยไอ้ที่เลวไม่เป็นเลย เราเข้าใจแล้วและเราก็ทำให้ได้ จิตของเราจะมีกำลังมีอำนาจ ไม่เป็นอีกเลย จะถูกล่อลวง ถูกชวน ถูกกระทบกระแทก ถูกฆ่าตายก็ไม่เป็น แม้ฆ่าเรา เราก็ไม่ไปเป็นอย่างที่คุณจะให้ทำ มันชั่วมันมาร ฉันจะไม่เป็นมารอีกเลย จะเป็นตั้งแต่เทวดาขึ้นไป

เทวดาคือ ระยะทางของพลังงานจิตที่เจริญขึ้น สูงสุดสะอาด เจริญสูงสุดสะอาดจนไม่มีความชั่วเลยเด็ดขาด มีแต่ดี และไม่ยึดดึเป็นตัวตน ภาษาก็พูดได้แค่นี้ เราอยู่ในพลังงานที่ดีทั้งนั้น กายกรรม วจีกรรม มโนกรรมของเราไม่ทำชั่วอีกเลย ทำแต่ดี แล้วก็รู้ว่าจะทำดีประมาณไหน กับคนไหน ปุคคลปโรปรัญญุตา กับหมู่กลุ่มคนระดับไหน ปริสัญญุตา กับกาละไหนกาลัญญุตา โดยจัดสรรเนื้อหา อัตถัญญุตา กับองค์รวมเรียกว่า ธัมมัญญุตา ประมาณให้ได้สัดส่วนเรียกว่ามัตตัญญุตา เป็นสัปปุริสธรรม 7 ประการ ตัวเราเป็นส่วนหนึ่งด้วยเราก็เท่านี้แล้วเราจะพึงทำได้เท่าไหร่ อนุโลมเท่าไหร่ ได้เท่าไหร่แรงเท่าไหร่กับสังคม ก็ใช้สัปปุริสธรรม 7 ประการนี้ตลอดเวลา แถมมหาปเทส 4 อีก

โดยเอาพระพุทธเจ้าเป็นหลัก อันใดคำใดที่ท่านไม่ห้าม ไม่บัญญัติห้ามไว้ ไม่บัญญัติอนุญาต มีห้ามกับอนุญาติ มันไม่มีคำตรัสพระพุทธเจ้าห้ามก็ไม่มีบัญญัติก็ไม่มี แต่กาละนี้มันมีเหตุการณ์นี้ นอกเหนือคำห้ามนอกเหนือคำอนุญาตของพระพุทธเจ้าแล้ว เราก็ต้องใช้ตัวเราเป็นหลัก มหาประเทส 4 นี่ ก็ต้องใช้ตัวเราเป็นหลักว่า อะไรมันควรอะไรไม่ควร เราก็ต้องประมวลเอาเองประมาณเอาเองแล้วก็พิพากษาเอง มันไม่มีแล้วนี่ที่พึ่งพระพุทธเจ้าก็ไม่ได้บัญญัติว่าห้ามหรืออนุญาต แล้วเหตุการณ์มันมีมันเกินคำอนุญาต คนมันเป็นไปได้ คนทุกวันนี้ปรุงแต่งเกินกว่าที่พระพุทธเจ้าจะมีในยุคของท่าน ในยุคของท่านมันไม่บ้าขนาดนี้ ในยุคนี้มันบ้าปรุงแต่งกัน มันจัดการผสมส่วนมามันสร้างมันแต่งมันทำขึ้นมา เราจึงต้องพึ่งตนเอง ใช้วิจารณญาณของเราเป็นตัวตัดสิน นี่คือมหาปเทส 4

แล้วเราเป็นคนจริง เป็นคนมีความรู้ไม่ลำเอียงไม่มีอคติ เอาสิ่งที่ดีสิ่งที่ถูกต้องตัดสินมาใช้ มันเป็นความจริงของคนจริง เพราะฉะนั้นผู้ที่มีความจริงของคนจริงอย่างนี้แหละ จึงทำงานอยู่กับสังคมโลกอย่างไม่เสียหาย เพราะไม่ได้ลำเอียงกับใคร ทำเอาสัจจะเป็นตัวตั้ง สัจจะบวกลบคูณหารเอาได้เท่านี้ก็ทำ ด้วยจิตที่เป็นพรหมจิตบริสุทธิ์ไม่มีลำเอียงไม่มีซ้ายมีขวา ไม่มีอะไรหมด ไม่เข้าข้างใคร เอาสัจจะสาระเป็นตัวชี้บ่งเป็นองค์ประกอบของการทำงาน ตัดสิน

ทีนี้คำว่าเทวดากับคำว่าพรหม

พรหมนี้ ภาษาอีกอันว่าวิสุทธิเทพ คือเทพที่บริสุทธิ์ สูงสุดแล้วพรหม วิสุทธิเทพพระพุทธเจ้าจึงบัญญัติ เทพไว้ 3 เทพ คือสมมุติเทพ อุปัติเทพ วิสุทธิเทพ คือพรหม

คนที่สามารถทำจิตให้เป็นอุปัติเทพได้ ก็คือโลกุตรธรรม ส่วนคนที่ยังไม่รู้โลกุตรธรรมเลย ก็เป็นสมมติเทพ ดีชั่วก็อยู่ในระดับของสมมติเทพในโลกีย์ เอาลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข ที่บริสุทธิ์สะอาดเป็นตัวตัดสิน เป็นตัวตั้ง คุณได้ลาภ โดยธรรมด้วยบริสุทธิ์สะอาดได้เท่าไหร่แล้วคุณก็ขี้โลภ แล้วคุณก็มีวิธีการเอาเปรียบด้วยความบริสุทธิ์ไม่ผิดกฎหมายไม่ผิดหลักเกณฑ์ไม่ผิดวัฒนธรรม คุณก็ได้มามากๆโดยความขี้โลภอยู่ มันก็กลายเป็นอย่างนี้แล้วคุณก็รักษาความขี้โลภความรวยความมีมากของคุณไว้ คนอื่นก็อยากได้อย่างนี้ เขาก็พยายามรักษาท่าทีความเก่งก็มาแย่งกันได้อีก คุณก็แพ้คุณก็ตกไป คนนี้ก็ขึ้นมา คนใหม่ก็พยายามอีกก็ขึ้นอีก ก็แย่งกันเป็นใหญ่ แย่งกันรวย แย่งกันมี แย่งกันมาก แย่งกันเสพสุขเสพทุกข์ เป็นโลกียะ สองอยู่อย่างนี้ไม่ล้างออกจากจิตเลย คนที่วนในโลกียะอย่างนี้จึงเป็นสมบัติผลัดกันชม ชาติแล้วชาติเล่าๆ สมบัติผลัดกันชม ใครอยากรู้ก็ไปอ่านชาดกพระพุทธเจ้ามีมากกว่าห้าร้อยเรื่อง อ่านดูเถอะสมบัติผลัดกันชม จนมาเป็นโลกุตระ มันมีโลกุตระมากในชาดก แต่ก็มีแกนของสมบัติผลัดกันชมในชาดกเยอะ ถ้าอ่านเป็นแยกเป็น

ความหมายของสมมติเทพ คือเทพที่เป็นสมบัติผลัดกันชม เทพที่เอาลาภ ยศ สรรเสริญที่เป็นโลกียะเป็นหลัก ใครได้ลาภมาก ใครมียศมีอำนาจสูง ใครมีสรรเสริญโด่งดัง เอาอันนี้เป็นอำนาจ คุณได้อำนาจสามนี้ ลาภก็ดี ยศก็ดี โด่งเด่นดังอะไรก็ดีมาให้แก่ตัวเอง ตัวเองก็ใช้อำนาจพวกนี้ได้มาแล้วก็เป็นสุข ไม่ได้มาก็เป็นทุกข์เสื่อมไป ถูกเขาแย่งไปก็เป็นทุกข์ เท่านี้แหละ แย่งกันอยู่ได้นานกี่ล้านล้านๆๆๆชาติ นั่นแหละโง่วนอยู่ตรงนั้นนานมาก ใครรู้สึกได้ว่า เราจะไปวนเวียนอีกกี่ล้านชาติ คนมีไหวพริบคนรู้อันนี้จึงออกจากความวนอย่างนี้ พระพุทธเจ้าท่านมีหลักเกณฑ์ตั้งแต่อบายมุข ตั้งแต่ต่ำสุดของเราล้างออกไป ล้างออกไป สูงขึ้นๆ คุณก็เจริญเป็นลำดับ แล้วสิ่งเหล่านั้นที่ล้างออกมันสะเด็ดเด็ดขาด มันจะไม่เวียนกลับอีกเลย เป็นอนาคามีจนเป็นอรหันต์ทั้งนั้นเลย ทำได้เลย

เพราะฉะนั้น อุบัติเทพจึงเป็นโลกุตระ มีทางออกเป็นโลกุตระ ถ้าคุณไม่มีทางออกคุณวนเวียนเป็นสมมติเทพ โลกียะเทวนิยม อย่างเก่งก็เป็นผู้ที่เก่งในทางที่มีความรู้ความสามารถให้คนยอมรับในอำนาจได้ อำนาจใหญ่ที่สุด เรียกในพระเจ้าสมัยโบราณคือพระพรหม ข้านี่แหละใหญ่ๆๆ คือพรหมโลกีย์พรหมเก๊ ก็ยึดได้ สมบัติผลัดกันชมเท่านั้น

อาตมาว่าใช้คำว่าสมบัติผลัดกันชม ไม่มีอะไรดีกว่านี้อีกแล้ว มันเป็นโลกแห่งความวน สมบัติผลัดกันชมนี่ สมบัติอะไร สมบัติโลกธรรม ลาภ ยศ สรรเสริญ ได้แค่นั้น เราไม่เกี่ยวแล้ว ลาภจะมากหรือน้อย ไม่มีลาภแต่เราก็มีอยู่อย่างอุดมสมบูรณ์แล้ว และเราก็ไม่ต้องมีอยู่ในความอุดมสมบูรณ์ เราก็กินน้อยใช้น้อยอยู่แล้ว เราก็ทำงานให้มากสร้างให้มากสร้างให้ดีแล้วเผื่อแผ่ให้เพื่อนมนุษย์ นี่มันสุดยอดแล้วมนุษย์ มนุษย์โลกุตระก็จบด้วยความรู้อย่างนี้  อาตมาจึงอยู่สุขสบาย แล้วพวกเราก็เข้าใจก็ช่วยกันทำ ก็เลยเกิดพลังงานร่วม พลังงานเป็นองค์รวม สร้างให้มากได้ดีขึ้นพวกเราก็ยิ่งอุดมสมบูรณ์ในสิ่งที่เป็นปัจจัยของชีวิต

สิ่งที่ไม่เป็นปัจจัยชีวิต เราก็ไม่ทำ ไม่เสียแคลอรี่กับมัน จะไปสร้างอาวุธอย่างนี้ เอาพลังงานไปสร้างทำไมมันบาปตายชัก อาวุธเป็นตัวอบายมุขที่ร้ายแรงที่สุดที่เป็นมิจฉาวณิชชาข้อที่ 1 อย่ามาสร้างอาวุธ อย่ามาค้าขายอาวุธ มันจะเป็นบาปจะเวรไปอีกนานมากจะแรงมากเลย คอยดูเถอะ พวกที่สร้างอาวุธค้าขาย แล้วตัวอำนาจของอาวุธเป็นตัวอำนาจใหญ่ ฉันสร้างอาวุธได้เก่งมีประสิทธิภาพแรงร้ายมาก คิมจองอึนเหลือเศษที่ตกยุค ใช้อำนาจอาวุธเป็นอำนาจ ตอนนี้ก็กำลังจะเข้ามาสู่หมู่แล้ว ถ้าเขาไม่ยอมรับความจริงแล้วจะฮึดไปสร้างอำนาจอย่างนี้อีก เกาหลีเหนือจะหมดสิ้นไปจากแผนดินโลก นี่ไม่ได้พยากรณ์แต่ขอยืนยันว่าเป็นความจริง ถ้าขืนแอ็กซ์ถ้าไม่ยอมตนว่าเราเป็นประเทศเล็ก เราก็อ่อนน้อมถ่อมตน แล้าเราก็มาเอาวิญญาณด้วยจิต

เราก็มาเป็นคนที่มีเมตตาเกื้อกูลมักน้อยสันโดษ อย่าอวดดีว่าเก่งทางอาวุธ ถ้าคุณอวดดีอวดเก่งอาวุธ ตายอย่างเขียดแล้วไม่ได้เหยียดขาตายด้วย ตายอย่างแหลกเลย ตายอย่างเขียดเหยียดขาตายยังมีซากนะ หากว่าคิมจองอึนผยองอีกก็จะตายอย่างเขียดที่ไม่เหลือซากเลย แหลกเป็นผงเลยเพราะว่าอำนาจทุกวันนี้ แม้ขี้เถ้ายังไม่เหลือเลย มันทำลายทุกวันนี้ เพราะฉะนั้นอย่าทำเป็นเล่นไปเถอะ

แต่อาตมาก็เชื่อว่าเกาหลีเหนือก็คงจะรู้ตัว อย่างน้อยเกาหลีใต้ก็สืบเชื้อสายเดียวกันมาก็คงจะช่วยกัน ปลอบประโลมกัน อย่างน้อยที่สุดก็เป็นพี่ อย่างไรก็เป็นญาติกัน มาคืนดีกันอย่างเดิมเถอะ มันก็จะคลี่คลาย ความเป็นญาติก็จะคืนมา สายเลือดสายตระกูลดีเอ็นเอเกาหลีจะคืนมา เกาหลีก็จะผนึกกันที่ก็แยกออกไป จะมีสามัคคีธรรมเกิดขึ้นในโลก ทิศทางมันดีขึ้นเรื่อยๆ 

ตอนนี้ท่าทีจะประนีประนอมหรือจะต่อสู้กัน ก็ระหว่างคิมจองอึนกับโดนัลด์ทรัมป์ เป็นตัวพระเอกของเรื่อง อาตมาว่าถ้าโดนัลด์ทรัมป์ข่มมากเกินไป คิมจองอึนเกิดไม่ชอบใจก็จะไปร่วมกับเกาหลีใต้หรือผู้ที่เห็นใจเกาหลีเหนือ รวมตัวกัน ก็จะเกิดสองค่ายในสังคมโลก แต่อาตมาก็มั่นใจว่าสงครามโลกครั้งที่ 3 จะไม่เกิด ไม่เกิดหรอก เพราะธาตุดีของจิตที่เห็นว่าความปรองดองสามัคคีความช่วยเหลือกันนั้นยิ่งใหญ่กว่าการฆ่ากัน จิตมนุษย์ในโลกขณะนี้กำลังรู้แล้วว่าการช่วยเหลือเกื้อกูลเหมือนอย่างหมูป่า มันเหนือชั้นกว่าที่คุณจะฆ่ากัน นี่สองอันนี่ธรรมะสองเทียบกันให้ดี ใครยังคิดจะฆ่ากันนั้นตกยุคแล้ว เขามาช่วยกันแล้วนะตอนนี้ ไปอยู่ในหลุมดำเบอร์มิวด้าที่ไหนอยู่ อย่าไปตกในเครื่องบินมาเลเซียที่ยังหาไม่เจออีกหรือ เขาออกมาได้หมดแล้ว

สมณะเดินดินว่า...ผมฟังวันนี้คิดว่าแนวโน้มควรจะประนีประนอมกันมากขึ้น เพราะปฎิภาณก็จะรู้ว่าถ้าประนีประนอมก็จะได้คะแนน

พ่อครูว่า...แนวโน้มมันดีไปหมดตอนนี้ เรามีอย่างสำคัญของเรา ไทยนี่แหละ กสิกรแข็งขลังเป็นกระดูกสันหลังของชาติ ไทยจะเรืองอำนาจเพราะไทยเป็นชาติกสิกรรม

เพลงของหลวงวิจิตรวาทการชั้น 1 เลย นี่มันจริงนะ เพราะฉะนั้นเราชาวอโศก ทำกสิกรรมเป็นไหม เก่งไหม เอาเลยๆ ทำขึ้นมาให้เต็มที่เลย อย่าไปขี้เกียจ หากใครขี้เกียจเข้าไปหาไฟพรตามพร แม้แต่สิกขมาตุเป็นหญิงก็ไปหาเลย เอาเลยช่วยกัน ที่ดินของเรา ทำให้อุดมสมบูรณ์เลย ทั้งงามทั้งสวยทั้งดีไม่มีพิษมีภัย ใครเห็นแล้วจะต้องน้ำลายไหล เช็ดไม่ทันเลย และก็ของดี ราคาถูก ซื่อสัตย์ มีน้ำใจ ขายสด งดเชื่อ เบื่อทวง ปวดท้อง

สร้างขึ้นมาแล้วก็เป็นของดีราคาถูก หรือแจกได้แจก ไม่เอาระบบสินเชื่อซึ่งเป็นระบบที่เลวที่สุดที่ทำให้สังคมเป็นทุกข์ เราไม่เอา เราใช้แบบสด ขายได้ขาย ขายไม่ได้ก็แจก แจกไม่ได้ก็จะเน่าเสีย เสียดาย จะให้เหลือทำไมก็รีบแจก เหมือนที่เราเคยทำ

นี่คือสัจจะ พูดจนสิ้นเกลี้ยงแล้วไม่รู้จะพูดตรงไหน

สรุปแล้ว มาเลย เมืองไทยอยู่ในเขตศูนย์สูตร ในพิกัดของโลก เป็นโซนอบอุ่นที่สร้างพืชพรรณธัญญาหารได้ดีมากเลย ทั้งฤดูกาลทั้งแผ่นดินองค์ประกอบต่างๆ ต้องทำให้เป็นประโยชน์เลย ที่ของเรายังพอมี ทำให้มันเต็มที่ไปเลย ยังมีแรงทำอีก อาตมาจะพยายามขวนขวายจะหาทางมีที่เพิ่มอีก ตอนนี้มีนาคำยอด นาโม นาเรามีหลายร้อยไร่ ทั้งนาทั้งสวน จะทำสวนทำนาทำไร่ก็ได้ พวกเราก็มีความรู้อันนี้อยู่แล้ว

จึงรู้กาละเทศะนี้ว่าอันนี้ จงตื่นตัว ใครจะเก่งอย่างไรก็ต้องกินอาหารนะ โดยเฉพาะพืชมันกินได้หมดเลย ไม่ว่าศาสนาไหนก็กินได้ วีแกนก็กินได้ อิสลามมากินที่เราก็สบาย เพราะเราสะอาดอยู่แล้ว ไม่มีสิ่งที่เป็นของแสลงของห้ามของพวกเขา อิสลามมาที่เรานี้สบาย เวลาเราไปชุมนุมพวกอิสลามมาอยู่กับเราก็สบาย เขาก็เลยเอาป้ายว่ากองทัพธรรมไปตั้งที่เขาเหมือนกัน แต่เรามันได้ไปแล้วชื่อมูลนิธิของเรากองทัพธรรม

 

เทวดาที่เป็นอุบัติเหตุจึงมีนัยะแตกต่างจากสมมติเทพ อย่างไรเข้าใจชัดขึ้นหรือยัง

สมมุติเทพนั้นคือวนเวียนอยู่ในโลกียสมบัติผลัดกันชม เป็นโลกีย์ ธาตุรู้ที่เริ่มต้นออกจากโลกียะมาเป็นอุบัติเทพได้มาตามลำดับเรียกว่าอุบัติเทพ มาเป็นอุบัติเทพที่เป็นโลกุตระไปได้เรื่อยๆก็เลิกโลกที่เป็นโลกียะที่เรายังติดอยู่ คนนั้นก็ติดอย่างนั้นอย่างนี้ คนนี้ติดความรวยยังไม่ยอมลดความจน อย่าง ดร.ต้อม ปรารถนา ตั้งชื่อให้ใหม่แล้วว่าปรารถนาจน ก็บอกว่าใจยังไม่ถึง ถ้ายอมไปแล้วมันก็จะต้องจนจริงๆ มันยังออกไม่ได้ มันยังไม่ไว้ใจตัวเอง มันยังไม่กล้า เมื่อไหร่จะกล้าก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้ไปไหนไม่ออก อยู่ที่นี่แล้ว สักวันหนึ่งก็ต้องยอมรับชื่อปรารถนาจน จนได้ ตั้งให้แล้วไม่เอาวันหนึ่งก็ต้องเอาจนได้ ก็มันจริง เพราะพวกเรามันชัดแล้ว อย่าว่าแต่ชื่อเลย นามสกุลก็ตั้งกันไม่รู้กี่จนแล้ว จนกระทั่งไม่รู้จะเอาคำว่าจนไปตั้งอะไรกันแล้ว จนอีหลีอีหลอก็ยังมีเลย จนสารพัดจนเลย มันชัดเจนมันมั่นใจ ไม่ไปรวยอีกแล้วมาจนนี่สุดยอด เพราะฉะนั้นมาเป็นเทวดาที่จน แล้วยิ่งจบเทวดาเลย มันไม่มีการลังเลสงสัย มันไม่มีอะไรที่จะแปรปรวนแปรเปลี่ยน มันนิจจัง(เที่ยงแท้) ธุวัง (ถาวร) สัสตัง(ยืนนาน) อวิปริณามธัมมัง(ไม่แปรเปลี่ยน) อสังหิรัง(ไม่มีอะไรหักล้างได้) อสังกุปปัง(ไม่กลับกำเริบ) จนทิศทางเดียว เป็นแต่เพียงว่าเรายังจนไม่ลงเท่านั้นเอง เหลือมากหรือน้อยก็ของใครของมัน เพราะฉะนั้นสังคมเราจึงเป็นสังคมคนจนที่จริงใจ สังคมที่จนจริงๆ ไม่ใช่สังคมพูดเล่น ล่อลวง dramatic ทุกอย่างเป็นของจริงหมด ไม่มีอะไรแฝงไม่มีเลศเล่ห์ จริงใจจริงจัง มันสุดยอด แล้วมันจนไม่ดียังไง ขอแวะตรงนี้เลย

 

สื่อธรรมะพ่อครู(เศรษฐศาสตร์บุญนิยม) ตอน ชาวอโศกมีเศรษฐศาสตร์ระดับ 5

แวะเข้าหาเศรษฐศาสตร์ เศรษฐศาสตร์มาเป็นคนจนนี้ ในหลวงรัชกาลที่ 9 เป็นพระโพธิสัตว์ ท่านเองท่านชัด ท่านจึงตรัสอันนี้อย่างอาจหาญแกล้วกล้า  อย่างจริงพระทัยของท่านจริงๆ ว่ามาเอาอย่างนี้มันสุดยอด แต่ท่านก็มีหน้าที่ที่ท่านอธิบายได้เท่านั้น ก็ปล่อยให้โพธิรักษ์มาพูดมากๆ  ท่านอยู่ในฐานะพระเจ้าแผ่นดินท่านก็ตรัจได้เท่านั้น อาตมาก็ต้องมีหน้าที่มาขยายแหลกเลย จะไปกระทบใคร อาตมาไม่มีปัญหา I don't care If the sun Don't Shine I don't care If the moon Glow blind เพื่อที่จะยืนยันสัจจะความจริงนี้

โดยหลักเศรษฐศาสตร์ความเป็นมนุษย์นี่ คนมาร่วมกันจนทำให้โลกสบายขึ้น เพราะจนอย่างมีหลักวรรณะ 9 เป็นคนเลี้ยงง่ายบำรุงง่ายคือทำให้เจริญง่าย เป็นคนมักน้อยมีน้อยก็พอ สูญก็ยังพอเลย เราอยู่กับหมู่เราก็สูญ แต่เรามีร่วมกันอยู่ กินใช้อยู่อย่างสาธารณโภคี ชัดเจนแล้วหมดปัญหาไม่สงสัย สาธารณโภคีร่วมกินร่วมใช้อย่างนี้อยู่ได้ ตายอีกกี่ชาติ คุณตายแล้วมาเกิดอีกจะเชื่อถือระบบนี้ไหม ตายแล้วมาเกิดระบบนี้ไม่เปลี่ยนแปลง คุณจะเชื่ออีกกี่ชาติคุณก็มานี่ ดีไม่ดีก็เกิดมาก็จะมาหาสังคมแบบนี้ว่าอยู่ที่ไหน ก็จะหาสังคมนี้ จริง เพราะมันชัดเจนถ้าเรามีภูมิแล้วมันจะฝังรากของจิต ตายแล้วเกิดชาติหน้าชาติไหน ถ้ามันถึงขั้นโลกุตระแล้วมันฝังรากจิตเลย แล้วมันก็จะเอาอันนี้เป็นตัวแกนของจิต เรียกว่าเป็นเชื้อแก่น อีกกี่ชาติก็จะเป็นแบบนี้ เป็นของตัวเอง ไม่ใช่ของพ่อแม่ เรื่องของจิตวิญญาณเป็นของของตน มันจะมีแก่นเชื้ออันนี้เป็นของของตน ไม่ใช่ทางวัตถุ ไม่ใช่ทางสรีระ ไม่ใช่ทาง DNA ทางวัตถุ แต่เป็นทางจิตวิญญาณ แบ่งใครไม่ได้ ของใครของมันของคนนั้น ได้การบอกเขาให้เขาปฏิบัติเอาเอง ได้ที่จิตของเขาเอง เขาจะเป็นเหมือนอย่างที่เราเป็น

 

คำว่าเศรษฐศาสตร์ เศรษฐศาสตร์เผด็จการฟาสซิสต์เลวที่สุด เศรษฐศาสตร์มาเป็นคอมมิวนิสต์ ถ้าคอมมิวนิสต์คณะใหญ่มีอำนาจเหมือนเผด็จการอีกก็เลวเหมือนกัน เพราะฉะนั้นคอมมิวนิสต์เขาก็ยังไม่ถึงขนาดนั้น คอมมิวนิสต์ขณะนี้ถ้าใครเป็นคอมมิวนิสต์แบบอำนาจบาตรใหญ่ไปไม่รอด แม้แต่จีนตอนนี้ก็ต้องรู้แล้ว ทำไม่ได้ถ้าขืนจะอำนาจบาตรใหญ่ไม่ได้ ต้องอนุโลมปฏิโลมช่วยคนนั้นคนนี้เขาต่างๆนานา แคบๆ เห็นแต่เพียงจีนก็ไม่ได้อีกอย่างนี้เป็นต้น มันมีความซับซ้อนเยอะ 

เศรษฐศาสตร์เผด็จการเลวที่สุด เผด็จการคอมมิวนิสต์ที่เอากลุ่มหมู่ตัวเองเท่านั้น เหมือนยังกับโดนัลด์ทรัมป์บอกว่า America First แบบนี้ คอมมิวนิสต์First เหมือนกัน อย่างนั้นไม่ได้ ต้องคำนึงถึงเพื่อนฝูงของโลก ถ้าหากเราได้เราสบายต้องอยู่ยอดเหนือกว่าอะไรทั้งหมด แล้วคนอื่นก็จะอยู่อย่างทุกข์ร้อน เขาต้องการความช่วยเหลือคุณก็ไม่เห็นใจเขา อย่างนี้อยู่ไม่ได้หรอก ยุคนี้อยู่ไม่ได้ หากจิตใจของโดนัลด์ทรัมป์บอกว่า American First อย่างนี้ไปไม่รอดหรอก ไปไม่ออกแน่นอน

สิ่งเหล่านี้เป็นตัวอย่างของมนุษยชาติ ตัวอย่างของพฤติกรรมมนุษย์ ตัวอย่างของสังคม

อาตมาแยกเศรษฐกิจออกเป็น 5 อย่าง

เผด็จการ คอมมิวนิสต์ ประชาธิปไตยทุนนิยมสามานย์ แล้วก็มาถึงประชาธิปไตยชั้นดี ประชาธิปไตยชั้นดีคือจะต้องมีอิสระเสรีภาพ ตัวหลักที่เป็นตัวไขความเป็นประชาธิปไตยคือ

1. มนุษย์มีอิสระเสรีภาพ 2. มนุษย์ไม่มีอัตตาตัวตน นี่เป็นเรื่องใหญ่ หากจิตใจใครไม่มีอัตตาตัวตนหรือมีอัตตาตัวตนน้อยเลย นี่แหละคุณเลือดประชาธิปไตย ยิ่งไม่มีอัตตาตัวตนเลยจริง แล้วก็ให้อิสระเสรีภาพแก่ทุกคนเท่าเทียมกันหมดนั่นแหละคือจริง นี่คือยอดประชาธิปไตย มันจะเป็นได้ คุณต้องศึกษาทางจิต จิตวิญญาณเท่านั้นถึงจะรู้ความเป็นอิสระเสรีภาพ จิตวิญญาณเท่านั้นถึงจะรู้จักอัตตาตัวตน แล้วทำความไม่เป็นอัตตา ทำความเป็นอิสระเสรีภาพให้เท่าเทียมกันหมดได้ จิตวิญญาณเท่านั้นเป็นตัวรู้และเป็นตัวปฏิบัติได้สำเร็จ พืชทำไม่ได้ จิตวิญญาณของคนเลวทำไม่ได้ ต้องเป็นจิตวิญญาณคนประเสริฐเท่านั้น เห็นไหม

เพราะฉะนั้น เศรษฐกิจในระดับที่ 4 ประชาธิปไตยชั้นดีขึ้นมา สูงสุดเป็นสาธารณโภคี ประชาธิปไตยชั้นดีต้องมีกษัตริย์ มีประชาชน และมีจิตวิญญาณ นี่ก็เป็นสูตรสำเร็จของความเป็นประชาธิปไตยอีกอันหนึ่ง

ถ้าประชาธิปไตยไม่มีกษัตริย์ไม่มีกฎมณเฑียรบาลไม่มีการสืบสันตติวงศ์ ใครมีอำนาจเงิน ใครมีอำนาจของอำนาจ ใครมีเล่ห์กลโกงเก่ง คุณก็ได้เป็นประธานาธิบดีทั้งนั้นแหละ แล้วมันก็ไปอยู่ในสังคมโลกทุกวันนี้ มันไม่ได้สืบสานอะไรเลยเอาอำนาจโลกีย์ อำนาจเงินอำนาจในอำนาจ อำนาจด้วยเล่ห์เหลี่ยม คุณก็ชนะ ชนะ

อเมริกา เลือกตั้งประธานาธิบดีที ใช้เงินเท่าไหร่กี่หมื่นล้าน แล้วจะมานั่งขี้โม้ และมีเล่ห์เหลี่ยมซุกซ่อนมีค่ายกล มันไม่ได้หรอก ประเทศอื่นก็เหมือนกัน แต่ประเทศอเมริกานั้นเห็นชัดเจน มันเป็นตัวอย่าง อาตมาไม่ได้เรียนรัฐศาสตร์มาหรอก ไม่ได้เรียนเศรษฐศาสตร์มาหรอก แม้จะเป็นนักศึกษาเศรษฐศาสตร์ก็ไม่ได้ปริญญาจากเศรษฐศาสตร์ แต่อาตมามีภูมิเก่า อาตมาเคยใช้หลักรัฐศาสตร์ใช้หลักเศรษฐศาสตร์ อาตมาบริหารเคยทำงานมาไม่รู้กี่ชาติ ไม่ต้องพูดมาก พูดมากแล้วไม่ดี พอพูดแล้วคนอื่นไม่รู้ด้วยมันไม่เข้าท่า ต้องเอาสิ่งที่คุยกันรู้เรื่อง อาตมาไม่นิยมสิ่งงมงาย

สรุปแล้วเศรษฐศาสตร์ 5 ระดับนี้ อาตมาพยายามขยายความอยู่ ชาวอโศกมีเศรษฐศาสตร์ในระดับที่ 5 สาธารณโภคีแล้ว

เศรษฐศาสตร์ในระดับที่ 4 ก็มี แม้แต่เศรษฐศาสตร์ในระดับที่ 3 ที่เป็นคอมมิวนิสต์ที่ดี ก็ยังมี ส่วนที่เป็นทุนนิยมสามานย์คอมมิวนิสต์ที่เหลวแหลก ที่นี่ไม่มี นี่คือ เศรษฐศาสตร์ 5 ระดับที่อาตมาขยายความอยู่

หรือแม้แต่รัฐศาสตร์ อาตมาขอยืนยันว่าอาตมาไม่เอารัฐศาสตร์ประชาธิปไตยขาเดียว เพราะธรรมชาติของมนุษยชาติ มันต้องมีจิตวิญญาณกับวัตถุ ไปเอาแต่วัตถุเป็นหลักทิ้งจิตวิญญาณไม่ได้ มันต้องมีหลักเกณฑ์ของจิตวิญญาณเป็นประธานของวัตถุด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นที่เขาเถียงกันว่าจิตวิญญาณเหนือกว่าวัตถุ หรือว่าวัตถุเหนือกว่าจิต จิตนิยมเหนือกว่าวัตถุนิยมหรือวัตถุนิยมเหนือกว่าจิตนิยม จิตเหนือกว่าเพราะจิตเป็นประธานของสิ่งทั้งปวง

พระพุทธเจ้าบอกว่าจิตวิญญาณเป็นประธานของสิ่งทั้งปวง และเป็นประธานจิตด้วย คำตรัสของพระพุทธเจ้าจึงเป็นคำเดียว จิตวิญญาณเป็นประธานของสิ่งทั้งปวง ไม่ต้องบอกวัตถุไม่ต้องบอกจิตเลย มันเหนือทั้ง 2 อย่างเป็นประธานทั้ง 2 อย่าง เพราะฉะนั้นทิ้งจิตวิญญาณไม่ได้

ถ้าคุณไม่มีจิตวิญญาณ คุณมีชีวะ คุณไปเป็นพืช พืชก็ถูกคนจัดการเอาเอง คนที่ขี้โกงคนอะไรก็ย่ำยีพืชได้หมด หรือแม้แต่คนก็ต้องอาศัยพืช คนที่รู้จักคุณค่าของพืชให้เกียรติพืชเขาก็ไม่ทำลายพืช ไม่ไปข่มขี่พืชก็มีช่วยกันบูรณะพืชให้ดี เหมือนกับชาวอโศกเรานี่ ช่วยกันบูรณะพืชให้ดี

เขาเคยสร้างฟักทองได้ลูกใหญ่ พวกนี้เราก็จะพัฒนาให้มะระโตกว่านี้อีก ให้ส้มโอโตกว่านี้ก็ได้ แต่ขนาดนี้ก็พอเหมาะแล้วไม่ต้องให้ใหญ่เกินกาล เท่านั้นแหละ แต่จะให้อวบเด่น สร้างให้ลูกมะระยาว 7 วา คนก็ทำได้มีวิธีการเหมือนเขาสร้างฟักทองใหญ่แข่งกันให้ลูกใหญ่โตมโหฬาร ด้วยวิธีการเอารากมารวมกันแล้วให้ไปรวมกันที่ลูกเดียวด้วย มันก็เป็นหลักการวิชาการธรรมดา ก็เก่งที่ทำอันนี้ได้มา ไม่เห็นจะต้องไปทำทำไม เราทำได้อย่างอุดมสมบูรณ์ขนาดนึงก็พอแล้ว

พูดถึงความพอดี ก็พูดถึงตัวเอง ตอนนี้กำลังวิดพื้น ก็ไล่ขึ้นไป จะไปให้ถึงพันครั้ง อาตมาว่า พันครั้งไม่เบานะ คนอายุจะ 90 แล้วนะ อาตมาก็ว่าจะทำให้ถึงพันทำไม คุณว่าไปก็ว่าไป ก็ทำไป จะได้พิสูจน์พลัง Coefficient จะได้พิสูจน์กัน แต่โดยประมาณของอาตมาแล้ว อาตมาว่า 100 ครั้ง เอาวันละ 100 ครั้งก็พอแล้ว เช้าเย็น ไปอีกจนถึงอายุ 100 ปี อาตมาว่าสบายได้ 100 ครั้งนี้อาตมาว่าได้ จะมาเริ่มตอนนี้ถึง 19 ครั้งแล้ว พรุ่งนี้ 20 ครั้งแล้ว ก็ไปเรื่อยๆจนกระทั่งจะถึงร้อย อายุ 100 ได้ร้อยครั้ง แล้วมันจะควรเติมไปอีกไหม ก็ค่อยไปตัดสินอีกที

สมณะเดินดินว่า...มีเรื่องแจ้งว่า ตอนนี้งานเพื่อฟ้าดินที่ว่าจะจัดเดือนสิงหาคมก็ขอเลื่อนไปก่อนมันยังไม่พร้อม เราก็เดินหน้าไปเรื่องกสิกรรม ตอนนี้ประเทศไนจีเรียประสานมาว่าอยากจะได้ปุ๋ยจากทางปฐมอโศกราชธานีอโศก ผู้นำของอเมริกาบอกว่า American First แต่ของผู้นำประเทศไทยบอกว่าเราจะไม่ทิ้งกัน จะไม่ทิ้งคนข้างหลัง

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 14:35:18 )

รายละเอียด

610714  สงบสมถะ กับสงบปัสสัทธิ มีนัยยะต่างกันไฉน

สื่อธรรมะพ่อครู(โพธิปักขิยธรรม 37) ตอน สงบสมถะ กับสงบปัสสัทธิ มีนัยยะต่างกันไฉน

พ่อครู         : มัน มันมาจากคน คนน่ะ ชอบหาเรื่อง ถ้าไม่มีคนก็ไม่มีควัน

ส.หนักแน่น    : ทำไมถึงมีคน เพราะโง่เหรอ

พ่อครู         : เขาก็นักทำรายการ ไม่รู้เหรอ นี่รายการนะเนี่ย ไม่ใช่ของธรรมดาออกรายการหนึ่งนะ  ทำรายการซึ่งเป็นรายการที่คนพวกนักทำรายการทำยาก เขาจะทำก็คนที่จะทำรายการแบบมีเชิงนี้ก็ต้องเป็นพวกที่ไปถ่ายภาพที่พวกพงไพร พวกอะไรนี้ พวกชีวิต

ส.แสนดิน       : discovery

พ่อครู         :  discovery ต่างๆ นั่นมันแกะไม่ออกจากคนไทย  แม้แต่นักปฏิบัติธรรม นักศึกษาทางธรรม ว่านั่งหลับตามันไม่ใช่ เขา เอ๊ เขาเข้าใจไม่ได้ ถ้าเผื่อว่าอ่านมหาจัตตารีสกสูตร แค่นั้นจริงๆนะ อ่านโดยทีเรียกว่า สมมตินะ สมมติว่าคนไม่รู้จักเลยนะ เรื่องสมาธิ เรื่องอะไร ใครก็แล้วแต่  มันอาจจะบอกว่าสมาธิจะเป็นยังไง ถ้าให้ไปอ่านมหาจัตตารีสกสูตร จบปั๊บ เขาจะรู้เลยว่า อ๋อ สมาธิ ปฏิบัติ 7 องค์นี่เนอะ แล้วมานั่งหลับตาสมาธิเขาจะรู้สึกงงเลยเนอะ 

ส.ดินไท       : นั่งหลับตา

พ่อครู           : แล้วมานั่งหลับตาไปทำนาได้ไง

ส.ดินไท       : เขาก็นั่งดูลมหายใจ

พ่อครู          : อ้าว ไปทำนา แล้วหลับตาทำนาได้ไง หลับตาขับรถ สัมมาอาชีพอย่างเนี้ย หลับตาขับรถ อย่างเนี้ยพวกกัปตันๆ เครื่องบินอย่างเนี้ย อ้าว กัปตันเครื่องบินหลับตาขับยังไม่เท่าไหร่

ส.ดินไท       : ลืมตาเขาก็มี เขาก็ลืมตา ดูลมหายใจไปด้วย ลืมตาทำงานไปด้วย ละก็ทำไรก็จดจ่อกับสิ่งนั้น ไม่ฟุ้งซ่าน

พ่อครู         : เออ อันนี้ผิด ที่จริง สมาธิ ของพระพุทธเจ้า อย่างที่ว่านั้น ไม่ได้หลับตาหรอก ทำงานอะไร ทำอาชีพอะไร พูดอยู่ อะไรก็แล้วแต่ แล้วให้พิจารณากายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิต ธรรมในธรรม ไม่ใช่ให้จดจ่อ เพ่ง มันเพ่งเหมือนกัน มันconcentrate เหมือนกัน หลับตาก็ concentrate ลืมตาก็ concentrate   แต่ว่า concentrate ต่างกัน มีนัยยะต่างกัน  concentrate ของไอ้นั่นเขามีเป้า ของพระพุทธเจ้า กายในกายคือ รูปกับนาม รูปกับนามคือ หนึ่ง คือ ปสาทรูปของเรากับโคจรรูป มันเริ่มทำงานสัมผัส สัมผัสแล้วก็เกิดเวทนา พออันแรกรูปกับนามสัมผัสเกิดเวทนา ตามปฏิจจสมุปบาท รูปกับนามหรือกาย กายกับจิต ที่จริง กายเนี่ย มันอยู่กับเนื้อตัวเรา แต่มันมีรูปอยู่ต่างหาก รูปี รูปานิ ปัสสติ เราต้องเห็นรูป  ผู้มีรูปจะต้องเห็นรูป  เพราะงั้นมีรูปต่างหาก มีสิ่งหนึ่ง เสียงก็เป็นรูป กลิ่นก็เป็นรูป ไอ้ที่จะมาแตะลิ้นเราก็เป็นรูป  ไอ้ที่จะมาสัมผัสเสียดสีร่างกายเราก็เป็นรูป แล้วเราเมื่อสัมผัสเข้าก็จึงจะเกิดเวทนา ก็พิจารณาเวทนาในเวทนาให้ดี พิจารณาเวทนาในเวทนาก็แยกกิเลสให้ออก  ทำกิเลสลดให้ได้ แยกกิเลสให้ออก ก็คือแยกจิต เวทนาก็คือแยกจิต เอาอกุศลจิตออกไปจากที่จิตเรา ที่มันเป็นตัวเหตุให้เกิดเวทนาเอง แล้วก็กำจัด ๆ ตัวเหตุนี้ จิตในจิต กำจัดตัวเหตุเสร็จก็ลงเป็นธรรม ธรรมในธรรม ถ้าเผื่อว่ามันไม่ได้เป็นอย่างนี้ อ่านอย่างนี้ไม่เป็น ทำอย่างนี้ไม่เป็น ธรรมในธรรมมันก็เป็นโลกียธรรม ไปนั่งสะกดจิต จิตมันก็ได้รวมได้อะไรก็เป็นธรรมเหมือนกัน เป็นผลของธรรมะที่ช่วย เป็นผลธรรมเหมือนกัน แม้นเรียกว่าวิมุติ ก็วิมุติแบบเขา วิมุตแบบสะกดจิต เป็นเคหะสิตะวิมุติ เป็นเคหะสิตะแบบอุเบกขา มันก็เฉยมันก็นิ่ง จะเฉยอย่างดำ หรือเฉยอย่างสว่าง  อาภัสรา หรือ สุภกิณหา ก็เท่านั้นเอง ส่วนของพุทธนั้นวิจัยเลย สัมผัสอะไรก็วิจัยออกมา จับเอาตัว รวมก็คือเวทนาปลอม เวทนาเก๊ ไม่ให้มี แท้ก็คือ เหตุก็คือ จับตัวกิเลสให้ได้ แล้วกำจัดกิเลสให้ได้ เวทนาปลอมก็หายไป  เวทนาเก๊ก็หาย เมื่อฆ่าตัวเหตุแล้ว มันก็มีแต่เวทนาแท้  รู้ความจริงตามความเป็นจริง ก็จบ

ส.แสนดิน       : ผลของมันดูเหมือนจะ เหมือนกันแต่ไม่เหมือนนะครับ ผลของความสงบ  ของจิต

พ่อครู         : ใช่  สงบของจิตมันมีอุเบกขาเวทนา เป็นตัวสงบเหมือนกัน

ส.แสนดิน       : สงบ สมถะก็ได้ เหมือนกัน

พ่อครู         : ได้ แต่วิธีการ มันต่างกันที่ วิธีการทำสงบอย่าง สงบสะกดจิตเคหสิตะ มันก็สงบ สงบเนกขัมมะสิตะ ก็ไม่ได้สะกดจิต เพราะฉะนั้นจิตมันจึงยิ่งเป็นกายะปาคุญญะตา จิตมันยิ่งแคล่วคล่องว่องไวขึ้น เพราะไปล้างไอ้ตัววุ่น ตัวที่มัน nuisance  ตัวที่มันทำร้าย ตัวที่มันมาทำให้พลังงานจิต ลดพลังลดประสิทธิภาพลง

ส.แสนดิน       : ตั้งแต่ตอนที่มาปฏิบัติธรรมกับพ่อท่านใหม่ๆ ก็ยังรู้สึกว่า  ผลของสมถะแบบนั้น ที่เคยทำกับแบบนี้ มันสภาวะจิตก็จะเหมือนกัน แต่จริงๆ มันไม่เหมือนฮะ

พ่อครู         : ที่ๆ ปฏิบัติต่างกัน คุณสมบัติก็ต่างกัน

ส.แสนดิน       : คุณสมบัติของจิตที่มันสงบ

พ่อครู         : สงบก็ต่างกัน ตรงเคหะสิตะ สงบโดยสมถะ สะกดจิตลงไปนี่ มันสงบนะ มันสงบคือมันแข็ง มันทื่อ มันเฉื่อย แต่สงบอันนี้ มันเรียกโดยภาษาว่าสงบจากกิเลส กิเลสมันไม่มี มันหายไป มันก็เลยหมดตัวที่จะวุ่นวายเลยกำจัดตัวโจรไป

ส.แสนดิน       : มันเลยรู้สึกโล่งว่าง

พ่อครู         : มันจะสงบ สงบมัน คนละอย่าง ไอ้ตัวนั้นมันเกาะกุมแท่งก้อนไปเลย ไอ้นี่มันจึงมีกายะปาคุญญะตา  มันจึงมีความแคล่วคล่องของ  เวทนา สัญญา สังขาร  ความแคล่วคล่องของสามเจตสิกนี้อย่างสมบูรณ์แบบ สงบแต่ยิ่งคล่อง ไอ้นี่สงบยิ่งเฉย ยิ่งแข็ง ยิ่งทื่อเลย มันต่างกัน สงบต่างกัน

ส.แสนดิน       : แต่เขาก็รู้สึกอิ่ม มีความสุข

พ่อครู         : จริงๆแล้วอันนี้เขาไม่เรียกสงบสมถะ เขาเรียกสงบปัสสัทธิ ของศาสนาพุทธ เรียกสงบปัสสัทธิ สงบอันนี้ สงบสมถะ

ส.แสนดิน       :คนเลยแยกยาก ถ้าไม่เคยทำแบบ

พ่อครู         : ไม่เรียนอย่างละเอียด

คุณเจมส์   : เขากดข่มตั้งแต่ตั้งกติกาว่าต้องใส่ชุดขาวเท่านั้นไปวัด เขาก็คือพยายามตัดรอบจากการทำงานชีวิตเขา แล้วก็กระโดดเข้าไปเป็นเครื่องแบบแล้วไปนั่ง ไม่คิดเรื่องงานเรื่องการ แค่สงบตรงนั้น สมถะ

ส.แสนดิน       :คนมาเป็นนักบวชอโศกก็เหมือนกัน ถ้าๆเข้าใจแบบนั้น เข้าใจแบบสงบสมถะก็จะอยู่กับอโศกไม่ได้ เพราะว่าพ่อท่าน

พ่อครู         : พาทำงาน

ส.แสนดิน       : แม้แต่ใส่ชุดอย่างนี้พ่อท่านก็ไม่ได้พาให้เราอยู่เฉย ออกไปชุมนุมเอย วิจารณ์การเมืองเอย ถ้าความเห็นต่างกันมากๆอยู่ไปนานๆมันไม่ไหวเหมือนกัน

พ่อครู         : อยู่ไม่ได้

 

ถอดความโดย ...อุท้ย กิตติธรรมคุณ

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 14:36:34 )

รายละเอียด

610714  การใช้นาม 5 ให้เกิดสัมประสิทธิ์

สื่อธรรมะพ่อครู(ปฏิจจสมุปบาท) ตอน การใช้นาม 5 ให้เกิดสัมประสิทธิ์

พ่อครู         : มันไม่พาเจริญ เจริญด้วยชีวิตจริงด้วย ชีวิตที่จะอุดมสมบูรณ์ ชีวิตที่ไปให้ประโยชน์ ไม่พาเจริญ ธรรมะพระพุทธเจ้าก็มีการพิสูจน์เยอะ อย่างมารวมกันอยู่นี่ทำงาน ต่างคนต่างไม่ยึดเป็นของตัว เสร็จแล้วไม่ได้สะสม มีน้อย แล้วทำไมไม่แย่งกันไม่ทะเลาะกัน มันมีนัยยะพิสูจน์ธรรมะเยอะเลย

ส.แสนดิน    : มันไม่เดือดร้อนวุ่นวาย

พ่อครู         : ก็จิตมันเจริญไง จิตมันดี จิตมันไม่เห็นแก่ได้ ไม่เห็นแก่ตัว แบบโลกๆ ไม่เห็นแก่ได้ ไม่เห็นแก่ตัว แล้วก็ไม่อยากวิวาท  ไม่มีโทสะ ไม่ต้องไปขึ้น ไปทะเลาะเบาะแว้งอะไรกัน จิตมันชัดเจนไง จิตมันยืนยันความเป็นจริง

ส.แสนดิน    : มันมีบ้าง แต่ว่ามันไม่มาก

พ่อครู         :  อันนั้นกิเลสมันเหลือ มันก็มีบ้างนิดๆหน่อย

ส.แสนดิน    : บางที่ก็มีพูดขัดคอขัดแย้ง แทบจะทะเลาะกันบ้างครับ

พ่อครู          : ทฤษฎีมันถูกไง แต่กิเลสมันยังไม่หมด ทฤษฎีมันถูกต้องแล้ว แต่กิเลสมันยังไม่หมด มันก็ต้องแสดงบ้าง มันก็ต้อง มี error มีการ สิ่งที่มันยังมีจริง มันก็ต้องออกมาเป็นจริง  มันก็นั่นแหละ มันก็ต้องมีผัสสะไง ถ้าไม่ผัสสะมันก็ไม่มีจริง มันก็นึกว่าเราหมดแล้ว  มันก็ไม่ขึ้น หรือว่ามันเกิดมา มันไม่ปรากฏตัว มันก็เลยไม่รู้ เพราะนั้นธรรมะพระพุทธเจ้าจึงชัดๆเจนๆแล้ว ต้องมีผัสสะเป็นปัจจัย ไม่มีผัสสะเป็นปัจจัยปฏิบัติธรรมะไม่ได้ ไม่มีผัสสะไม่มีฐาน พระพุทธเจ้าก็ตรัสไว้แล้ว ไม่มีฐานะที่จะเป็นได้ เป็นได้ก็คือที่จะสามารถเป็นโสดา สกิทา อนาคา อรหันต์ ไม่มีเวทนามาปฏิบัติ  ไม่มีฐานะจะเป็นอะไรได้เลย เป็นได้อย่างเดิม เป็นปุถุชนที่เต็มไปด้วยกิเลสอย่างเดิม เป็นตัวเจริญ เป็นตัวที่พัฒนาโลกุตระขึ้นมาไม่ได้เลย ปฏิบัติเป็นอาริยะไม่ได้เลย

ส. แสนดิน      : ผัสสะนี่เป็น นามหนึ่งในนาม 5  คนจะต้องกำหนดมา

พ่อครู         : ใช่ ถ้ารู้ว่านาม 5 นี่คือ นามคืออะไร รูปคืออะไร รูป 28 นาม 5 จบ เขาไม่พูดถึงเลย พวกนั่งหลับตา เขาไม่พูดถึงเลย ไม่พูดถึงนาม 5 เลย ไปพูดถึงจิตเจตสิก  89  121 อะไรไปโน่นเลย

ส.แสนดิน    : จิตในจิต

พ่อครู  : ไปเอาตัวที่มันเป็นตัวผล ตัวที่เขาแยกสำเร็จไปออกมา ไอ้ตัวนาม 5 ที่เป็นตัวปฏิบัติตามปฏิจจสมุปบาท ที่ท่านตรัสไว้ ไม่พูดถึงเลย ไอ้เราก็เพิ่งมารู้ใน ปฏิจจสมุปบาทของพระพุทธเจ้า นาม 5 ที่พูดไว้ อ๋อ มี เวทนา สัญญา เจตนา ผัสสะ มนสิการ นี่เอง โอ้โห ชัดเจนเลย คุณต้องทำใจในใจด้วยผัสสะ ด้วยผัสสะ แล้วคุณต้องมีเจตนา เจตนา 3 กาม มโนสัญเจตนา มีกามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา ไง เพราะงั้นคุณก็ไม่รู้ว่า อ้าว เจตนา 3 และคุณก็ต้องจัดการกับ กามตัณหา ภวตัณหาไป ก็หมด วิภวตัณหาเป็นตัณหาแบบวิมุติ

ส.แสนดิน    : ในนาม 5 ที่เป็นตัว A ในสูตรพ่อท่าน m นี่คือ ขันธ์ 5 A นี่คือ นาม 5

พ่อครู         : c อ๋อ ใช่ A  คือนาม 5

ส.แสนดิน    : c ใหญ่ 

พ่อครู          : c เล็กคือ ความเร็วของจิต c ใหญ่ก็คือ มุทุ

ส.แสนดิน    :  c ใหญ่ก็คือ สัมประสิทธิ์ที่มันจะเกิดจาก mc² + A

พ่อครู  :  A คือ สัมประสิทธิ์ ที่จะเพิ่มขึ้นๆ

ส.แสนดิน     :  ถ้าจะทำก็ทำที่ A คือ ทำที่นาม 5

พ่อครู  : เอ่อ A นะมันมีตั้งแต่บวก เพราะฉะนั้น เราก็มาเพิ่มขึ้นอีก มี C ใหญ่ก็คือ mc² + A ใหญ่นี่แหละ  แล้วมีอัตราการก้าวหน้าขึ้นมาจึงเป็น c ใหญ่

ส.แสนดิน     :  ต้องมีอัตราการก้าวหน้าด้วย 

พ่อครู  :    ต้องเป็นคูณขึ้นไป ถึงยกกำลังเพราะฉะนั้นถึงยกขึ้นมาเป็น c  c คือ ตัวที่เพิ่มส่วนจากการก้าวหน้าที่เป็นคูณ เป็นยกกำลังขึ้นมาของ A  A มันคือบวก A ใหญ่นี่มันคือ mc² + mc² +  mc²

ส.แสนดิน     :  บวกถึงระดับนึง

พ่อครู  :   บวกถึงระดับนึงก็คูณ  ถ้าเป็น 4 ก็เท่ากับ 2 x 2  ถ้าเป็น 2 x 2 เป็น 4  เริ่มต้นเป็นยกกำลังก็ได้  สอง สอง สี่ เป็น ห้า เป็น หก เป็น หก ก็คือ บวกอยู่  ถ้าเป็นเก้า ก็เป็นยกกำลัง อัตราการก้าวหน้าก็เพิ่มไป

ส.แสนดิน     :  ถ้าภาคของพ่อท่าน มันเป็นภาคของพระโพธิสัตว์  ย่อมไม่เหมือนภาคเสขบุคคลนะครับ

พ่อครู  :   บริสุทธิ์มันก็ต้องรู้ส่วนที่คุณต้องทำตามลำดับ คุณจะไปมั่ว เอามาทั้งก้อน เอามาทั้งใหญ่เลยไม่ได้ ต้องแบ่งส่วนออกมาทำตามลำดับ อย่าไปทำ ทั้งก้อนเลย กิเลสคุณเท่าภูเขา คุณก็จะเอาภูเขามาทลายเลย คุณก็ต้องค่อยๆแซะ ค่อยๆแบ่งส่วน อ้าว เท่านี้ขีดเส้น ตีผัง เอาเท่านี้ก่อน

ส.แสนดิน     : แต่ว่ามันก็จะไม่เหมือนกับสัมประสิทธิ์พ่อท่านที่ เร่งให้อายุขัยขึ้น 

พ่อครู  :   อันนี้เราไปใช้งาน เราใช้งานที่ว่า รู้จักจิตแล้วเราไว้ใช้งาน นี่มัน advance มันเป็นความรู้ที่มันสูง

ส.แสนดิน     : จะมาใช้กับพ่อท่านนี่มันจก็ะยากไง

พ่อครู  :   ยาก แม้แต่ผมก็ยังหยิบมาอธิบายเป็นสภาพให้มันเป็นตัว อธิบายเป็นคำๆเลยยังไม่ได้ แล้วมันจะไปทำให้เกิดสรีระที่มันจะต้องก้าวหน้าทั้งกายคือรูปกับนาม อะไรยังไงยังไม่เก่ง ไปขับเคลื่อนยังไงไปกดปุ่มไหน รหัสไหน ตัวไหน

ส.แสนดิน     : ใช่ เมื่อวาน พ่อท่านตื่นมาตอนดึกๆ ไอมากเลย เหมือนจะเป็นหวัด ไอมากเลย แล้วก็พอจะนอน ตื่นมาก็เป็นอีกสภาพหนึ่ง

พ่อครู  :   ถ้าเผื่อว่ามัน หนึ่งมากไปก็ไอ สองนิ่งๆก็ไอ นิ่งๆก็มากเกิน แต่พอดีๆ สบายๆ

คุณเจมส์ : พ่อครู เหมือนพยายามใช้ตัวพีชะ มาบริหารตน บางทีผมมอง ต้นไม้มัน น้ำมันเยอะก็รู้สึกเป็นหวัด ไม่ออกดอก น้ำน้อย

ส.แสนดิน : มันก็ปรุงไปเอง ปรุงให้มันมีพลังงานขึ้นมา แล้วกำหนดไหมครับว่ามันจะต้องหาย

พ่อครู  :   ไม่ตั้ง แต่มันหาย พลังงานไม่ต้องไปบอกมันหรอก มันได้สัดส่วนของมัน มันก็เป็นเช่นนั้น

ส.แสนดิน : แต่เราก็ต้องทำอะไรกับมัน ถ้าไม่ทำปล่อยมันก็

พ่อครู  :   ก็เกิด dynamic ไง เกิดการทำการเคลื่อนตัว การปรุงแต่ง

ส.แสนดิน : ปรุงแต่ง ภายในจิต เป็นวจีสังขาร

พ่อครู  :   ใช่ ด้วยเจตนาไง โดยที่เรามีความรู้ของการเจตนาที่จะให้ทำ ถ้าโดยสามัญปุถุชน มันเป็นอัตโนมัติ มันไม่มีเจตนาเข้าไปคุม เพราะงั้นเจตนาเข้าไปคุมไม่มี ก็มีตัวกิเลสเป็นตัวเข้าคุม แต่ทีนี้ถ้าเรามีเจตนาเข้าคุม มันก็มีสติ มีเจตนา มันก็อย่างน้อย กิเลสมันทำงานไม่ได้เต็มที่ ถ้าเราฝึกดีๆ กิเลสมันก็ทำงานไม่ได้เลย

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 14:37:29 )

รายละเอียด

610714  เทคนิคการปล่อยวางความยึดและอยู่กับปัจจุบัน

14 ก.ค. 2561 ป้าขาว(สีพลบ)กับลูก(พิมพ์บูชา) มาพบพ่อครู

พ่อครู         : โอ้ย จะไปว่าไงเล่า  ก็คน

คุณป้าขาว    : สัปปุริสธรรม นี่ทำยากมากเลยค่ะ

พ่อครู         : เอ๊ย คนมันก็แต่ละจริต แต่ละจิตใจ ใครยึดติดยังไง ถือยังไง มันแต่ละคน มันเหมือนกันที่ไหน

คุณป้าขาว    : ใช่ แต่เราต้องมองเราไง เราเห็นไง ว่ามันชัด

พ่อครู         : ใช่ เรามีหลักเกณฑ์ ตามพระพุทธเจ้าท่านสอน เราเองก็ต้องดูจิต ที่มันทำให้เราทุกข์ มันทำให้เรามีพฤติกรรมอะไรจากอันนี้เป็นเหตุ ให้เรามีพฤติกรรมที่ไม่ดีอะไรๆ มันมีพลังงานกิเลส พลังงานตัวเหตุตัวนี้ คือมันมีอำนาจในตัวเรา คำสอนพระพุทธเจ้าท่านมีให้เลือกตัวนี้แหละ สำคัญแล้วก็จัดการมัน แล้วมันมาทำให้เรามันทุกข์ มันทำให้เกิดผลักดันให้เราต้องออกกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม อะไรมันไม่ดี มันเป็นตัวเหตุไม่ดี มันเป็นผีร้าย ก็อย่าให้มันมีอำนาจ อย่าให้มันมีพลังงานขึ้นมากับตัวเรา มีอิทธิพลต่อตัวเรา ก็เท่านั้นเอง ทำได้จนกระทั่งเราไม่เกิดเลย ไม่ว่าจะกระทบยังไง เราก็ไม่เกี่ยงไม่งอน ในแง่นั้นแง่นี้ เชิงนั้น เชิงนี้ วางเฉยกลางได้สบ๊าย สบาย ใครไม่เชื่อก็อย่าเชื่อ

คุณป้าขาว    : เนี่ย พิมพ์เขาฟัง  เขาบอกเนี่ยฟังแล้วเนี่ยของพุทธมันต้องมีเทคนิคการปฏิบัติที่จะให้ทุกข์ออก ถามว่ามีอะไรบ้าง บอกแต่ละคนก็ของแต่ละคน ใช่ไหมฮะพ่อท่าน มันๆวิธีการที่จะทำ

พ่อครู         :  ที่เกิดอาการทุกข์นั่นอยู่ที่ใจ ทีนี้พระพุทธเจ้าท่านลึกลงไปอีก ต้องมองเหตุก่อนว่าเราไปยึด ยึดอย่างนั้น ยึดอย่างนี้ เราก็อย่าไปยึดซะมันก็จบ

คุณพิมพ์บูชา : นั่นหละค่ะ ทำยังไงคะพ่อท่าน มีเทคนิคยังไงคะ

พ่อครู         :  ถ้าไปยึดมันก็ทุกข์ ถึงยึดยังไงมันก็ไม่เที่ยง ยึดยังไงเดี๋ยวมันก็เปลี่ยนไป อย่างน้อยที่สุดในกาละเวลานี้ เรายึดปุ๊บ เดี๋ยวมันก็จะมีเหตุอื่นละ มันก็จะไม่อยู่กับอันนี้อีกแล้ว ก็เปลี่ยนไปแล้ว แล้วเราก็จะไปมัวจิตสั่งสมลงไป เอ้ย ไอ้นี่ไม่ได้นะ แตะปั๊บข้าจะต้องอย่างนี้ แตะปั๊บข้าจะต้องอย่างนี้  แล้วก็ไปอันอื่นก็ไปติดใจอย่างนั้นอีก ไอ้นี่ก็แตะปั๊บข้าอย่างนี้  แตะปั๊บอย่างนี้ ตกลงมันมีเข้ามากมายเข้าแล้วคุณจะทุกข์หนักขนาดไหนอ่ะ

คุณป้าขาว    : ก็เมื่อคืน พ่อท่านก็พูดเรื่องการล้างอุปทาน  ท่านเคยพูด ก็เพิ่งเข้าใจ

คุณอานิ่ม : อย่างนี้ก็กลายเป็นไม่อยู่กับร่องกับรอยไปเรื่อยๆ

คุณป้าขาว    : ไม่ใช่

พ่อครู          : คุณจะไปพูดใส่ความ ดูถูกอย่างนั้นก็ได้ ไอ้นี่มันสุดยอดแห่งความเจริญสูงสุด แล้วคุณก็บอกว่าเป็นคนไม่อยู่กับร่องกับรอย เป็นคนไม่ติดใจต่างหาก เป็นคนไม่ยึดมั่นถือมั่น เป็นคนไม่ติดใจ อยู่กับปัจจุบัน เหตุนั้นเหตุนี้โดยเรามี สัปปุริสธรรม 7 เรามีมหาปเทส 4 เพื่อที่จะวินิจฉัยในเหตุปัจจัยทุกปัจจบันที่มันมา มันเกิดอะไรขึ้น แรงเบาอย่างไร มันจะมี เกิดกรรมที่จะต่อไป มันจะมีอะไรเกิดขึ้นไปต่อข้างหน้าๆๆๆ ยังไง ดีหรือไม่ดี ก็พิจารณาเอาอันนี้ แล้วก็จัดการให้มันดีที่สุด  ก็จบแล้ว เราจะไปยึดอยู่ว่าจะต้องเป็นตามเราคิด เอาปัจจุบัน สบายที่สุด

คุณป้าขาว    : พ่อท่านคะ คืออย่างที่ดิฉันทำมา 8 เดือน จากโจทย์อันนี้ แล้วดิฉันก็เห็นเลยว่า ทุกนาทีอะไรเงี้ย จนเห็นว่า เออ เรารู้จักความไม่เที่ยงของกิเลส อย่างนี้เรายึดไหม พอมันมาเจอโจทย์ อย่างกลับบ้านพอจิตตกมันขึ้นมาละว่า เอ้อ รู้สึกละว่าเหมือนว่าบ้านเงียบ อาการเห็น เศร้าลึกๆ เราก็จากที่เราทำผ่านมาเราก็รู้แล้วว่าเราเคยมีอาการอย่างนี้ หนักกว่านี้อีก ตอนแรกๆ แล้วเราก็รู้ว่าพอผ่านมาๆ พอมีขึ้นเนี่ย เราปรับเลยว่า อ๋อ มันไม่เที่ยง เราเห็นตัวไม่เที่ยงแล้วเนี่ย อันนี้ดิฉันยังไม่แน่ใจว่า ดิฉันเข้าใจแท้ไหม

พ่อครู          : คำว่าไม่เที่ยงเนี่ย มันไม่เที่ยง

คุณป้าขาว    : คือเราเคยเห็นมันไงคะ

พ่อครู          : มันก็เป็นความรู้ชนิดหนึ่ง ว่าไม่เที่ยง เราไปยึดเอาความไม่เที่ยงจะให้มันเป็นอย่างที่มันเป็นอยู่ มันไม่ได้ มันเปลี่ยนไป มันก็เคลื่อนไป แปรรูป แปรเรื่องไป มันก็ไม่เที่ยง เพราะงั้นเราก็ไปยึดไม่ได้ ความหมายมันก็แค่นั้นเอง ถ้าไปยึดอยู่มันก็ทุกข์ ยิ่งไปยึดว่าจะต้อง ต้องเป็นอย่างนี้ ต้องเป็นอย่างนี้ มันก็ยิ่งทุกข์ใหญ่เลย มันจะเป็นไปยังไง มันเคลื่อนไปแล้วอ่ะ

คุณป้าขาว    : ใช่

พ่อครู          : มันก็เปลี่ยนแปลงไปแล้ว

คุณป้าขาว    : จะบอกวิธี แม่ใช้อย่างนี้เลย พอเห็นแล้วว่า เอ้อ มันก็คือโจทย์เดิม เราก็อ่านอาการ มันไม่หนักอย่างคราวก่อน ดีว่าเราไม่เศร้ามาก เบา เราก็เลย เฮ้อ กิเลส ฉันรู้ว่าเป็นแก ฉันไม่ยอมแกหรอก ออกไปจากฉันนะ มันก็โล่งไปเลย

พ่อครู         : ก็ดี ๆ ก็อย่างนั้นก็ดี ทีนี้เมื่อมันโล่งแล้ว มันไม่ต้อง กิเลสตัวนั้นมีอำนาจมีอิทธิพลอะไรกับเราแล้ว เราก็จัดการกับปัจจุบันนี่ไง

คุณป้าขาว    : ก็อยู่กับปัจจุบัน

พ่อครู         : ปัจจุบัน นี่มันมีอะไรหล่ะ มันมีอะไรมา เราก็เอาสิ่งที่เกิดในปัจจุบันมาวินิจฉัย อ่า อันนั้นมันจะดี

คุณป้าขาว    : พ่อท่านสอนไงว่า เออ ตอนนี้ทำอะไรอยู่

พ่อครู         : ไม่ใช่เราเป็นคนโง่ ว่า เอ้อ เราเอาแต่ปัจจุบันโดยเราไม่รู้ว่าเราทำอันนี้แล้วมันจะไป สิ่งที่มันเกิดตามมาเป็นอดีตนี่แหละ เป็นผลจากปัจจุบันนี่แหละ แล้วเราก็มารู้ว่า ผลจากปัจจุบันที่เราทำแล้วเป็นอดีต มันเสียหายนะ ไม่ใช่ว่าเราจะโง่ซะจนไม่รู้ว่ามันจะเสียหาย เราก็พอรู้ เพราะฉะนั้น โดยจริงๆแล้วมนุษย์มันไม่อยากจะให้อะไรเสียหายหรอก ใช่ไหม เป็นสามัญสำนึก คนธรรมดาเป็นสามัญ ไม่เช่นนั้นถ้าเรามีความสำนึกกับมันนิดหน่อยเท่านั้น มันก็พยายามต่อแล้ว สำนึกต่อมันนิดหน่อย เพราะโดยสัญชาตญาณมันก็เป็นอย่างนั้นอยู่แล้วสามัญสำนึก ใครอยากให้อะไรเสียหาย ไม่มีใครอยาก  เพราะงั้นเราก็เอาพลังงานเข้ามาร่วม มันก็จะน้อยลง ไม่งั้นเรื่องมันจะเยอะ

คุณพิมพ์บูชา : ไม่ค่ะ แต่บางครั้ง แบบว่า พิมพ์ใช้แบบ  ไม่คิดมันอ่ะค่ะ พ่อท่าน

คุณป้าขาว    : ยกตัวอย่างสิ ที่ยกกับท่านธัมมา

คุณพิมพ์บูชา : คือแบบว่า ไม่คิดมันดีกว่า

พ่อครู         : ไม่คิดมันเลย ไม่เกิดการพัฒนา ไม่เกิดการทำงาน ไม่เกิดการก้าวหน้า มันก็กลายเป็นซื่อบื้อๆๆ สมรรถภาพ สมรรถนะอะไรศูนย์หมด แล้วกัน

คุณป้าขาว    : อันนี้ถือว่าหนีทุกข์ หนีปัญหา หนีอุปสรรค

พ่อครู         : ไม่ใช่หนีอุปสรรคเท่านั้น ตัวเองเนี่ย ถ้ามันเกิดกรรมกิริยาอย่างนั้นเกิดขึ้น เกิดพฤติกรรมอย่างนั้น คนๆนี้ก็ยิ่งจะหมดสมรรถนะ หมดสามารถ หมดการงาน ความชำนิชำนาญ ความเป็นทักษะอะไร คุณยิ่ง down ลง แย่ลงๆๆ หมดเลย

คุณพิมพ์บูชา : ใช่ ก็จริงค่ะท่าน แต่ว่ามันเหมือนใช้พลังงานเยอะมากค่ะ ไม่ได้บอกว่าขี้เกียจนะคะแต่มันเหนื่อยค่ะ ถ้าสมมติเราพยายามไปคิด

พ่อครู         : ก็ไม่ได้ให้ทำมากไง  ทำมากมันก็เหนื่อย ก็บอกแล้ว

คุณพิมพ์บูชา :  พิมพ์คุยกับท่านธัมมา บอกว่า อย่างแบบ เพื่อนร่วมงานค่ะ เราก็รู้ว่าเขาเป็นคนดี ใช่ไหมค่ะท่าน เขาไม่ต้องมีความพยายามมากในการที่จะทำอะไรออกมา แล้วเขาก็ทำสำเร็จ ทำไมเขาง่ายจังเลย เราก็แบบอิจฉาเขา  แต่ลึกๆเราก็รู้ว่าอิจฉาไม่ดี แล้วคืออีกอย่างเราไปอิจฉาเขา ทั้งๆที่เราก็รู้ว่าเขาเป็นคนดี เราก็จะรู้สึกแบบแย่ อะไรแบบนี้ค่ะ เราก็เลย จริงๆก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

พ่อครู         : มันก็ดีแล้ว เรารู้สึกว่าเราแย่ เพราะว่าเราไม่ดีอย่างที่เขาดี มันก็เป็นความสำนึกชนิดหนึ่งนะ

คุณพิมพ์บูชา : ใช่ค่ะ

พ่อครู         : ก็ดี เราก็แก้ไขสิ รู้สึกแย่ แล้วเราก็เลยอ่อนแรง ไปตามที่เรารู้สึกแย่ มันก็ไม่เข้าท่า เราก็เข้าใจให้ได้ เราแย่ เราแก้เสีย

คุณพิมพ์บูชา : พิมพ์ก็เลย พิมพ์ก็ไม่รู้ว่าพิมพ์ทำถูกรึเปล่าคะ พิมพ์ก็เลย เอางั้น ถ้าสมมติเขาแบบเก่งจริงๆ เราก็ขอให้เขาช่วยเราอะไรอย่างเนี้ยค่ะ เราก็เลยเปลี่ยนเป็นว่า เออ ลองให้เขามาช่วยเรา แล้วถ้าเขายอมที่จะช่วยเรา เราก็รู้สึกดีกับเขา ถ้าสมมติเราก็ไม่รู้เหมือนกัน ถ้าสมมติเราขอให้เขาช่วยเรา เราแล้ว เขาปฏิเสธ มันจะยิ่ง ความรู้สึกที่มีต่อเขาจะแย่ลงกว่าเดิมหรือเปล่า

คุณป้าขาว    : เราต้องอ่าน อ่านเอง แล้วก็ เห็นว่าอันนี้ไม่ดี ทำๆไปแล้วเราจะรู้

 

ในสวนดาว...ถอดความ

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 14:40:31 )

รายละเอียด

610714  ชีวิตต้องมีอุปสรรค ถึงเจริญ

สื่อธรรมะพ่อครู(ปกิณกะ) ตอน ชีวิตต้องมีอุปสรรค ถึงเจริญ

พ่อครู          : แต่ก็ไม่น่าจะมีปัญหาถ้าเผื่อว่าเราปฏิบัติธรรม เราศึกษาธรรม มีผัสสะ มีอุปสรรค มีข้อที่เราจะต้องให้เกิดแก้ไขปรับปรุงจัดการ นี่คือความเจริญ ถ้าเรารู้ เราไม่กลัวอุปสรรค เราไม่กลัวผัสสะ เราไม่กลัวอะไร เพราะว่ายิ่งมีผัสสะมาก หรือผัสสะแรง มีประสิทธิภาพสูง เราก็ยิ่งต้องแก้ไข จะต้องเก่งขึ้น ได้ประโยชน์ ถ้าเราๆเข้าใจนะ แต่อาตมา อาตมากำไรเยอะเพราะว่า ผัสสะมาจากเถระสมาคมเข้าให้ได้โจทย์  โอ้โห หนักหนาสาหัส  อาตมากำไรเยอะแยะเลย

คุณป้าขาว   : สอนดิฉันด้วยนะคะ

พ่อครู         : ก็สอนทุกคนแหละ ทุกคนก็ต้องดำเนินอยู่ในร่องรอยนี้เท่านั้นแหละ

คุณป้าขาว   : ต้องสู้

พ่อครู         : อันเดียวกันแหละ

คุณพิมพ์บูชา : ต้องสู้

คุณป้าขาว   : ใช่ต้องสู้ แม่ก็บอกว่าแม่สู้

พ่อครู          :  ผัสสะ เราก็ใช้ผัสสะนี่แหละเป็นการสร้างความเจริญ อุปสรรคเป็นโจทย์ที่จะทำให้เจริญ ไม่มีอุปสรรคใดเลย  แล้วจะไปเจริญอะไร

คุณป้าขาว   : ตรงหลัง หลังสมเด็จปู่ มีแผ่น คลื่นชีวิต พ่อท่านเขียนปีไหน มาวัดทุกวันก็ไปยืนอ่าน

พ่อครู          :  อุปสรรคเป็นคลื่น

คุณป้าขาว   : อุปสรรคเป็นคลื่น ถ้าใครหนีอุปสรรคก็ไร้ค่า เราไม่ได้หนี เราสู้ อ่านทุกวันแหละ เพราะว่าต้องมากราบสมเด็จปู่ กราบหลวงพ่อ สมเด็จหรือเปล่าองค์ที่ชื่อปรองดอง เรียกไม่ถูก

พ่อครู          : ไม่ๆ สมเด็จต้ององค์นี้  สมเด็จวิชิตอวิชชา

คุณป้าขาว   : สมเด็จองค์เดียว  อีกองค์หนึ่งก็เรียก

พ่อครู          : นอกนั้นก็หลวงพ่อปรองดอง

คุณป้าขาว   : อีกองค์หนึ่งก็เรียกหลวงปู่ปรองดอง   พระพุทธาภิธรรมนิมิต

พ่อครู          : สมเด็จปู่ ให้ตำแหน่งสมเด็จอยู่องค์เดียว

คุณป้าขาว   : ที่สันติแม่ไม่ได้พา เพราะแม่มาทุกวันแม่มาจากบ้าน แม่จะต้องกราบตรงนี้ แล้วไปกราบ

พ่อครู          : ต้องกราบ อาตมาต้องกราบสามทิศ  กราบสามทิศ

คุณป้าขาว   : ดิฉันกราบสมเด็จปู่ แล้วกราบหลวงปู่ปรองดอง กราบสามครั้ง แล้วก็ไปนั่ง เมื่อก่อนจะไม่มีสององค์ก็ ทุกวันก็จะกราบพระธาตุแล้วก็สวดมนต์ มีเด็กเคยมายืนหัวเราะดิฉัน น้องนา เขาถามอธิษฐานอะไร  ไม่ใช่ป้าสวดมนต์  ดินนาก็มายืนหัวเราะ พี่ขาวอธิษฐานอะไรเมื่อกี๊ สวดมนต์ ถือโอกาสสวดมนต์ ๆ สั้นๆ

พ่อครู          : เคยตัวกัน แบบนั้นแหละ

คุณป้าขาว   : แต่ยังทำไม่ได้เนี่ย

พ่อครู          : อธิษฐาน ขอนั่นขอนี่ เหมือนกับอย่างศาสนาเทวนิยม

คุณป้าขาว   : แต่ตอนกลับบ้านลืมทุกที

พ่อครู          : ขอพระเจ้า ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์

คุณป้าขาว   : ลืมเข้ามากราบ ตอนมาไหว้ แต่กลับทุกที ว่าจะทำก็กลับบ้านก่อน

คุณพิมพ์บูชา : แม่ขึ้นลิฟต์ไป หรือว่า

คุณป้าขาว   : อยู่ข้างล่าง อยู่ใต้น้ำตก พ่อท่านทำไว้

คุณพิมพ์บูชา : อ๋อ

พ่อครู          : อยู่ที่ลานข้างล่างไง ลานศิลาอาสน์

คุณป้าขาว   : จริงๆในศาลาก็มีอีกองค์หนึ่ง ตั้งตรงปล่องสูญญากาศ

 

ถอดความโดย...ในสวนดาว

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 14:39:09 )

รายละเอียด

610715   ทำไมต้องพิสูจน์สัมประสิทธิ์ทำให้อายุยืนยาวได้

พ่อครูสนทนาธรรมยามเช้ากับปัจฉาฯ 15 ก.ค. 2561

พ่อครู         : จริงที่เราเห็นจริง แต่คนอื่นเขายังไม่เห็นจริง เขายังเข้าไม่ถึงไง เขายังเข้าไม่ถึง

ส.แสนดิน    : เขาเข้าใจกันแบบนั้น

ส.เดินดิน    : เขายังมองว่าให้แบบให้ไปขับไล่ เราไปนั่งเฉยๆ นั่งล้อมกรุงเทพอย่างนั้นหน่ะ 

พ่อครู         : ไม่ได้ช่วยอะไรได้ ความสงบ ไปสยบอะไรความรุนแรง

ส.เดินดิน    : มันต้องไปเอาหัวชนแก๊สน้ำตา

พ่อครู         :   นี่มันกลับ มันย้อนแย้ง คนยังเข้าใจไม่ได้ว่า ความสงบนี่สยบความรุนแรงได้อย่างเก่งเลย อันนี้เราเอาตัวสุดยอดมาใช้ ทีนี้คนยังไม่ถึงสุดยอด ค่อยๆไป

ส.เดินดิน       : แม้แต่พวกเรา เวลาไปชุมนุมจริงๆก็ไปอยู่ที่ คปท. หลายคน ไม่ใช่น้อย พวกแรงพุทธ พวกหัวฮาร์ดคอร์

ส. ดินไท    :  มีเด็กๆเราไปเขวี้ยงแก๊สน้ำตากับเขา ไปสู้กับตำรวจ

ส.เดินดิน       : จ่าสมานก็ไปอยู่หน้าเวที คปท.

ส.เดินดิน       : การรบกัน อย่างนั้นมันถึง

คุณนิ่ม     :  รองเท้าผ้าใบ กับใจถึงๆ

พ่อครู            : นั่นหน่ะ เขาก็ค่อยๆรู้ไป ทีละกระเถิบไป จนกระทั่งสุดท้ายเขาก็รู้ คนนี้ เอ่อมีนัยยะอันนี้ คนนี้มีนัยยะอันนี้ คนนี้มีนัยยะนี้  จนกว่าคนพวกนี้เขาจะชัดหมดเลย จนกว่าจะถึงเรา เหลือสุดยอด อ๋อ ต้นรากตรงที่ๆไม่มีเลย ศูนย์จริงๆ ตรงนี้เหรอ สงบจริงๆอยู่ตรงนี้เหรอ สยบความรุนแรงทั้งหลายแหล่ ความสงบจริงๆมันอยู่ปลายตรงนี้เหรอ กว่าจะถึงตรงนี้อีกนาน เพราะงั้นเราถึงบอกว่าโอ้โห ก็เลยทำให้เราจะต้องเพิ่มพลัง coefficient ให้มากขึ้น ให้จริง ถ้าไม่งั้นเราอยู่ไม่ถึงเลย

ส. เดินดิน    : แต่ว่า โห นี่มันเป็นฝังไว้ในยีนเลย เรียกว่าการเปลี่ยนแปลงการปกครอง ถ้าไม่เสียเลือดเนื้อมันไม่มีทางเป็นไปไม่ได้

พ่อครู          : เอ่อ ถ้าผมตายก่อน มันจะเสียเวลา มันจะกลับไปซ้อน ถ้าผมไม่ตายมันต่อเนื่องได้ ผมอย่าเพิ่งให้ตาย เพราะว่ามันเป็นประวัติ มันมีตัว มันสืบทอด พอตายแล้วมาเกิดใหม่ กว่าจะสืบทอดอีก มันไม่รู้ ใครวะนี่

ส. แสนดิน      : เหมือนดาไลลามะ

พ่อครู         : เอ่อ มันยากๆ  เพราะนั้นมันจะสืบต่อกันอีกยาก ต่อไปอีกยาวอีก ซึ่งมันไม่ดี ก็เลย เอาน่า มันได้ตรงที่ว่าเราจะต้องเพิ่ม พลังงานสูตร coefficient มันจริงไหม เท่านั้นเอง ถ้าผมยืดได้ สูตร coefficient  ก็จะยิ่งจริงเท่านั้นๆๆ ด้วย  มันจะได้สองอย่างเลย

ส. เดินดิน    : ตอนนี้เขาก็น่าจะพอมองเห็นบ้าง

พ่อครู          : เพราะงั้นถ้าใครเขาเอา coefficient ไปพิสูจน์ทางวัตถุนะ เขายอมรับ ถ้าเผื่อว่ามันจริงนะ มันจะเร็วขึ้น มันจะเร็วขึ้น แต่ทีนี้รับประกันได้ไหมล่ะ  ดีไม่ดี คิมจองอิล  เฮ้ย สูตรนี้ใช่ไหม  นี่พัฒนาการของไอ้นี่ นี่หว่ะ ไปเติมไฮโดรเจนและวะ  แล้วมันก็ไปทำระเบิดไฮโดรเจนขึ้นมา จริงขึ้นมา ตายเลยทีนี้

ส.แสนดิน    : แต่ดูสูตรแล้วเป็นนามธรรม abstract เนี่ย เขาก็คงจะเข้าถึงไม่ได้

ส.ดินไท   :   ดูคนจะเชื่อย่านาง มากกว่า

พ่อครู         : เชื่อย่านางมากกว่า coefficient เนอะ

ส.แสนดิน    :  มันเป็นพลังงานนามธรรม

พ่อครู          : อย่าไปพูดไปดูถูกเขานะ เพราะเขาใช้ mc²  อยู่จริงนะ เพราะถ้าเข้าใจ A เขาเข้าใจ A ใช้ได้นะ เขาเริ่มเอา A มาใช้แค่นั้น ก็ใช้ได้แล้วนี่ mc²  + A เขาก็ใช้ได้แล้วนี่ ไม่ต้อง ยังไม่ต้องถึง C

ส.แสนดิน    :  แต่เขาจะเข้าใจนาม 5 ได้

พ่อครู         :   ไม่ใช่นาม 5 สิ ก็เป็นอรูปไง

ส.แสนดิน     :  อรูปๆ พลังงานที่เป็นอรูป

พ่อครู        : เอ่อ พลังงานเป็นอรูป  ก็ บวกๆๆๆๆ ไง ถ้าเขาเข้าใจ mc² +++++ ไป   เขาก็เพิ่ม mc² เป็นสองตัว  mc² เป็นสองตัว mc ²เป็นสามตัว  เขาได้แล้ว

ส.แสนดิน     :  ได้ coefficient

พ่อครู      : ได้ coefficient แล้ว แต่ว่า coefficient ที่ยังไม่เต็ม ยังไม่เป็นแค่ บวก ยังไม่ถึงขั้นคูณ มันยังมีอัตราการก้าวหน้าที่ไม่มีถอย มันยังไม่ถึงนิยตะ มันยังแค่ อวินิปาตธัมอยู่ ทุกอย่างๆ มาหาศูนย์ได้  ต้องบวกไปถึงนิยตะ ถ้านิยตะ มันถึงจะข้ามเขต 50% ขึ้นไป ไปหา 75

คุณเจมส์ : จริงๆ คิมเขาก็ใช้ A  อยู่นะครับ แต่ว่า A  ของเขาเป็น force  เพราะว่าของเกาหลีเหนือเขาจะทำเป๊ะๆๆมาก

พ่อครู     : ใช่ๆ A เขาเป็น force ใช่ เจมส์มองข้าม shot นี้ได้ เขาใช้เป๊ะ เขาได้จริงๆนะ force เขาเต็มที่นะ คิมนิเขาใช้ force เต็มที่เลย

ส.แสนดิน     :  ทุกคนต้องทำตาม ไม่ทำตามถูกยิงเป้า

พ่อครู       : ตาย force เต็มที่เลย เพราะฉะนั้นเขาได้เด็ดขาดเลย เต็มที่ นะอันนี้จริง อันนี้ เราต้องให้มาใช้ authority ไม่ใช่ force  มาใช้ authority ใช้ force ไม่ดี

ส.เดินดิน     :  ความจริงพ่อท่านก็พูดเกือบทุกมุมทุกเหลี่ยม ทุกเรื่อง

พ่อครู    : มันกลับไปกลับมา มันจากมุมนี้ คนไม่ทัน พอกลับๆไปกลับมาปั๊บมันจะพลิกมุม กลับมาปั๊บมันก็พลิกมุม  มันเป็นสภาวะสัจธรรมที่ ไม่รู้จะอธิบายยังไง มันได้แค่นี้ พระพุทธเจ้าสมณะโคดม ก็อธิบายได้แค่นี้ ผมเองไม่เก่งกว่านี้ แต่ก็รู้สึกว่ามาเห็นความเคลื่อนที่ ความไวกลับไปกลับมาได้มากกว่า เท่านั้นเอง เพิ่มขึ้น ได้เพิ่มขึ้น

 

ในสวนดาว...ถอดความ

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 14:42:46 )

รายละเอียด

610715 แยก เนกขัมสิตะกับเคหสิตะ ในศีล 5

สื่อธรรมะพ่อครู(ศีล สมาธิ ปัญญา) ตอน แยก เนกขัมสิตะกับเคหสิตะ ในศีล 5

 

พ่อครูสนทนากับปัจฉาฯ เช้า 15 ก.ค. 2561

           พ่อครูว่า...มันยังแยกมโนปวิจาร 18 ไม่ออก แล้วก็ไม่รู้อาการของมโปวิจาร รู้อาการของมโนปวิจาร และเคหสิตะ แตกต่างจากเนกขัมมะอย่างไร แต่ชัดเจนเลย อาการวิราคานุปัสสี เห็นตั้งแต่ว่ามันไม่เที่ยง ไม่เที่ยงอย่างไร  มันจะลดอย่างไร

เนกขัมมะเนี่ย ตัวเนกขัมมะ อาการเนกขัมมะเป็นอย่างไร ต้องจับสักกายะ ต้องจับตัวกิเลส และกิเลสมันจางคลาย วิราคานุปัสสี แล้วเห็นความจางคลายต่างกันแล้ว ดีไม่ดีต้องทำไปจนกระทั่งมันต่างกันมาก จนเห็นมันต่างกันมาก ถึงจะค่อยแล้วจะค่อยๆ เข้ามาหาความใกล้ ต้องต่างมากถึงจะรู้ ถ้าต่างนิดนึงจะไม่แยกไม่ออก

รู้ความต่างถึงจะค่อยๆรู้เวทนา เวทนาปลอมเวทนาเก้กับเวทนาแท้ แยกเวทนาแท้กับเวทนาเก๊ได้เก่งขึ้น ก็แยกเนขัมมะสิตะกับแยกเนกขัมมะเจตสิกได้ละเอียดขึ้น แล้วค่อยไล่กลับไปกลับมากลับไปกลับมา อาการ

สรุปแล้วเข้ามาหาอาการ วิญญัติ การเคลื่อน การเคลื่อนตัว Kinetic ของพลังงานจิต มันมีรสแท้-รสเทียม อัสสาทะรสเทียมเนี่ย มันเป็นยังไง

อัสสาทะรสเทียมเนี่ย ไม่ใช่รสแท้ มันคือเรื่องของอารมณ์จริงๆ เรื่องของเวทนาแท้ๆ อารมณ์ชอบอารมณ์ชัง อารมณ์ที่เกิดทางตาหูจมูกลิ้นกาย อารมณ์ที่มันแตะเนื้อแล้วมันมีปฏิพัทธ์ มันมีชอบหรือมันไม่ชอบ มันผลักหรือมันดูด

ทุกวันนี้มันได้ขึ้นไม่เสียของ คนแสวงหามากขึ้น สังคมโลกคนกำลังโน้มเน้นมาหาจิตวิญญาณ ที่นี้มันยังไขว้เขวกันอยู่ จิตวิญญาณที่ไป Meditation มันเยอะ อันนี้แหละที่จะต้องมาคัดเลือก จากพวก Meditation ให้มีอัญญะธาตุให้เข้าใจ ออกมาเป็นวิปัสสนา มามีสามัญปกติชีวิตมีอาการ อ่านจิตเจตสิกต่างๆออกจริงๆ

ตอนนี้ผมพยายามเน้นเข้ามาหาศีลสมาธิปัญญา อธิบายศีลตัวเดียว ให้เขาอ่านเรื่องสัตว์เสียก่อน เรื่องสัตว์ เกี่ยวข้องกับสัตว์ต่างๆ แล้วจิตของคุณจะมี อยากฆ่า ละ วางอาวุธ มีความเอ็นดู มีความกรุณา จนกระทั่งถึงขั้นหวังประโยชน์ เพื่อสัตว์ทั้งปวงอยู่ อาการจิตจะละเอียดเป็นอย่างนี้ จนกระทั่งรู้ว่าจิตของเรา เกี่ยวกับสัตว์และเกี่ยวกับของ ศีลข้อ 2 เรายังอยากได้อยากมีอยากอยู่ ศีลข้อ 3 อยากเสพย์รส อยากเสพย์รสทางตาหูจมูกลิ้นกาย แล้วค่อยๆอธิบาย ตอนนี้กำลังเน้นสัตว์ แล้วมาเน้นของ แล้วค่อยมาเน้น 5 ทวาร กามคุณ 5 ค่อยๆไล่ไป มันละเอียดนี่มันไม่ง่าย มันช้ามันยาก

ตอนนี้เราเน้นศีลเดียว ศีล 5 ที่ไหน แล้วค่อยๆ 2 ค่อยๆ 3  ศีล 3 ข้อจะเป็นหลัก เพราะศีล 3 สมบูรณ์แบบ แล้วค่อยขยายไปวาจา แล้ววาจาก็จะไปหาจิต แล้วยกจิต จากสุราเป็นเมรยะ จากเมรยะเข้ารอบสูง ก็กระจาย เมรยะนี้กว้าง กว้างรอบสกิทาคามี สุราก็โสดา เมรยะก็สกิทาคามีจะกว้าง จะยาว จะเยอะ  จนกระทั่งหมดข้างนอกโอฬาริกอัตตา แล้วก็ไปอรูปราคะ เก็บจนขึ้นเป็นอนาคามี จะถึงขั้นมัฌฌะ มัทฉะ จะจบกันที่มานะ อติมานะ มทะ ปมาทะ

 

ถอดความโดย...อุทัย กิตติธรรมคุณ

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 14:44:25 )

รายละเอียด

610715 สติเอากิเลสอยู่หมัด ปัญญาเหนือกิเลสได้

พ่อครูสนทนายามเช้ากับปัจฉาฯ 15 ก.ค. 2561

พ่อครูว่า...อัมพัฏฐสูตร นี่ก็จะไปถึงจุดความเสื่อม 4 ประการ ยังไม่ถึงสักที พอถึงจุดเสื่อม 4 ประการคงจะได้ถล่มกันน่าดู อัมพัฎฐสูตรอธิบายไล่ๆ มันเรื่องของตำนาน มีอะไรที่จะขยายความ เบ่งกันข่มกันเรื่องของธรรมะ ทั้งนั้น

วนมาหาเรื่องของศีลเรื่องสมาธิด้วย ว่าต้องขยายศีล ให้รู้จักศีลแต่ละข้อ เป็นตัวกำหนดสมาธิ เป็นตัวกำหนดปัญญา เป็นตัวกำหนดวิมุติ อย่างศีลข้อ 1 นี่คุณจะเกิดอธิจิต ส่วนปัญญาเป็นยาดำ ปัญญาจะอยู่กับความรู้ตลอด อยู่กับศีลต้องรู้อธิศีล อยู่กับจิตต้องรู้อธิจิต ตัวปัญญาเองก็พัฒนาขึ้นมา ได้วิมุตก็ต้องรู้วิมุตติญาณทัสสนะ มันก็ต้องรู้ตามทั้งหมด ยาดำจะเป็นตัวรู้ตามรู้ สัญญาเป็นตัวกำหนด ปัญญาเป็นตัวรวบรวมความรู้ รู้ๆๆๆ ไปเรื่อยๆในทุกอย่างที่ปฏิบัติในทุกอย่างที่มีกรรมกับกาละ มันถึงจะเกิดเกิดเกิดเกิดเกิด เกิดสภาวะต่างๆที่มันเกิด อภิสังขารขึ้นมา

ปราชญ์ต้องรักษาศีล ศีลต้องสะอาด พอได้จิต  จิตได้วิมุต ได้ขึ้นมาเรื่อยๆ ปัญญาก็รู้ ขึ้นมาเรื่อยๆเรื่อยๆ น้ำมันถึงจะเพิ่มทานขึ้นมาเรื่อยๆ มันถึงจะเพิ่มสภาพ พัฒนาศีลข้อ 1 มันจะรู้รอบว่าได้อะไรบ้าง เจโตวิมุติ ปัญญาวิมุติ วิมุติพร้อมรอบ มุมนั้นเหลี่ยมนี้ อะไรสมบูรณ์แบบแล้วเราก็ขยาย ผลไปหาศีลข้อ 2 เพราะในตัวศีลข้อ 1 สัตว์มันเคลื่อนไหว สัมผัส แล้วตัวสัตว์เองมันก็มีตัวธาตุรู้ก็มันเอง มีอัตตาของมันเอง จึงต้องเรียนรู้รอบ

ส่วนมาเรียนรู้วัตถุข้าวของ หรือแม้แต่พีชะ มันไม่มีอะไรโต้ตอบไม่มีอะไร Action ไม่มี reaction เราแอ็คชั่นมันท่าเดียว เพราะมันมีความรู้ทางด้านสัตว์แล้ว มาเอาของ วุ่นวายของมันง่ายขึ้น ง่ายขึ้นคุณก็จะเพิ่มฐาน มาทำแล้วเจโต ที่คุณจะสร้างกับสิ่งที่นิ่ง คุณก็จะรู้ ออทำกับสิ่งที่มีปฏิกิริยาโต้ตอบทำกับสิ่งที่นิ่งต่างกันนะ แล้วเราก็จะรู้จักวิธีรับ วิธีตอบ กันยังไงชัดเจนดี ที่เราเองที่จะรู้กับการโต้ตอบ มันต้องมีอาวุธ มันต้องมีความรู้ มันต้องมีสิ่งที่จัดการได้

พอมีสิ่งจะนิ่ง มันง่ายขึ้น ง่ายขึ้นมันก็จะเกิดอัตตา มานะเพิ่ม ก็เข้ามาหาตาหูจมูกลิ้นกายใจ เอาทางตาก่อน ทางหูก่อน จมูกก่อนก็ได้ สิ่งหนึ่งก่อนก็ได้ เพราะจากสิ่งหนึ่งก่อนไปหาสิ่งนี้ก่อนก็ได้ แล้วเราก็อ่าน วัตถุปฏิกิริยาตอบกลับ หรือมีกิเลสเพิ่มขึ้น จนกว่าจะรู้ตัวกิเลสดีจนกระทั่งทำให้กิเลสเชื่องได้กิเลสอยู่ในอำนาจ หรือไม่มีกิเลสเข้ามา ปฏิกิริยากับเรา พูดถึงมุมไหนก็ได้ พูดในมุมของมันไม่มี พูดทุกวัน มันมีแต่เราก็แข็งแรง ก็ได้เหมือนกัน

พูดถึงมันไม่มีบทบาทกับเรา อันนั้นง่าย มีบทบาทกับเรา แต่เราแข็งแรง ทำอะไรเราไม่ได้ อันนี้เหนือกว่า อันนี้ถือเป็นเหนือ อันนั้นแค่หนี้ ให้มันหนีมันไม่มีมาหาเรา หรือเราหนี้มัน มันหนี แต่นี่มันเหนือ เพราะมันเหนือถือว่าสมบูรณ์แล้วนี่ เมื่อเราเองปฏิเสธสิ่งที่จะมาหาเรา มันก็มา เพราะมันมีหน้าที่มามันไม่เกี่ยวข้องกัน เพราะเรามีหน้าที่ที่จะอยู่เหนือมัน เหนือมันขึ้นไปเรื่อยๆ อย่างที่อธิบายจุดเหนือจบ มันก็มีหน้าที่เหนือขึ้นไปเรื่อยๆ จะเราอยู่กับมันอย่างสบาย เพิ่มเหนือก็คือเพิ่มปัญญา เพิ่มไม่ต้องหนีแต่แข็งแรง ก็เพิ่มสติ สามเส้า สติคือ สามเส้า ติคือ 3 สะคือประกอบด้วย 3 สติเป็นแรงเป็นอธิปไตย ปัญญาเป็นอุตตระ มันก็เกิดปัญญา เกิดอธิปไตย เกิดปัญญาเกิดสติ เกิดปัญญาเกิดสติ เกิดสติกับปัญญา เกิดสติกับปัญญา เจริญขึ้น เก่งขึ้นเรื่อยๆ สติกับปัญญา สติกับปัญญา สติกับปัญญา สติกับปัญญา เกิดเก่งอธิปไตย กับความอยู่เหนือ อธิปไตย กับความอยู่เหนือ อธิปไตยกับอุตระ อธิปไตยกับอุตระ อธิปไตยกับอุตระ ก็เจริญธรรมะ 2 ไปเรื่อยๆเรื่อยๆเรื่อยๆ ความต้องการที่จะมีอธิปไตย ที่โลกใช้เป็นแกนของทุกอย่างก็ต้องมีตัวปัญญาหรือตัวเหนือ ต้องมีตัวอุตระ เหนือไม่ใช่ไปเบ่งข่ม เหนือมีฤทธิ์แรงลอยตัว อุททังโสโต มีแรงเหนือที่จะครอบง่ำคุณจริงๆ เหมือนกับจับหัวเด็กที่เราแข็งแรงพอ เด็กมันดิ้นสุดที่ยังไง มันจะทำยังไง จะออกทางกว้าง แขนมันก็ไม่ถึง จะเอาทางดิ้นมันก็ดิ้นไม่หลุด แรงไม่พอ จึงเรียกว่าอยู่หมัด สํานวนไทยเรียกว่าอยู่หมัด อยู่ในหมัด นี่ก็ขยายมาจาก อยู่ในมัด มัดได้แน่ มัดมันได้แน่น มัดมันได้แน่น แรงขึ้นเรียกว่าอยู่หมัด มัดได้เต็มหมัด หมัดเป็นแคแนติค ก็ชกเขา แต่ที่มัดเต็มเหนี่ยวทั้งมัดทั้งหมดอยู่ในตัวคือไม่ต้องชก จับมัด เอามัดคลุมไว้เลย ธรรมะ 2 เป็นธรรมะ 1  ทเวธัมมา ทวเนญ สโมสลนา

 

ถอดความโดย...อุทัย กิตติธรรมคุณ

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 14:45:18 )

รายละเอียด

610715_วิถีอาริยธรรม บ้านราชฯ ความจนคือจุดหมายอันประเสริฐที่สุดของมนุษย์

อ่านทั้งหมดทีหรือดาวโหลดเอกสารที่… https://drive.google.com/open?id=1DXse52HpSO7MncaVzrletQCtVQ7bo5cGby0UYzzHsPk

ดาวโหลดเสียงที่..https://drive.google.com/open?id=1YZztXb7BBnYoyyrgZ5of3p2q3t4tNPOG

 

สื่อธรรมะพ่อครู(เศรษฐศาสตร์บุญนิยม) ตอน ความจนคือจุดหมายอันประเสริฐที่สุดของมนุษย์

สมณะฟ้าไทว่า…วันนี้วันอาทิตย์ที่ 15 กรกฎาคม 2561 ที่บวรราชธานีอโศก วันนี้ก็มีข่าวมรณานุสติ ของชาวอโศก ที่ต้องเสียชีวิตไป  อีก 1 ท่านก็คือ เขาจะเรียกว่าหลวงตาพรหมจริโย อายุ 82 ปี เกิดเมื่อ วันอังคารที่ 7 กุมภาพันธ์ 2479 บวช 15 มิถุนายน 2523 บวชมาได้ 38 ปี และเป็นโรคหลายโรค อายุมากแล้ว เพิ่งคุยโทรศัพท์ ภันเตติกขะเมื่อวันพุธ ถามว่าเป็นอย่างไรก็บอกว่าอยู่วันต่อวัน คือวันนี้รอดก็รอดวันนี้ไม่รอดก็ตาย ภาวะร่างกายมันทรุดโทรมไปมากแล้วด้วยโรคต่างๆ หลวงตาพรหมก็เป็นสมณะที่ใจดีมีความเมตตา เรียกว่า งานที่หลวงตาพรหมไปมากที่สุดคืองานศพ ไปตลอด เป็นคนที่อดทนต่อทุกขเวทนา เจ็บปวดอย่างไรก็ไม่บ่น ทนเอา ผลงานที่ราชธานีอโศกก็คือเรือ ที่ท่านช่วยขนมา จนเป็นบ้านราชเมืองเรือ เป็นคนหนึ่งที่ประพฤติพรหมจรรย์มาตลอดชีวิต มรณภาพไปแล้ว ก็คงจะเผาที่ปฐมอโศกหรืออย่างไร ได้ข่าวว่าตอนนี้โรงพยาบาลรับร่างกายไปแล้ว เพราะหลวงตาพรหมได้บริจาคร่างให้โรงพยาบาล ก็ไม่ต้องมีงานเผา

ในสังคมประเทศไทยเราจะเห็นได้ว่ามีการแสดงออก แสดงให้เห็นว่าคนไทยมี DNA ของพุทธเป็นโลกุตระอยู่ในอนุสัย เมื่อมีผัสสะก็แสดงออกให้เห็น ตั้งแต่ในหลวงรัชกาลที่ 9 สวรรคตก็มีคนแสดงออกมา ตอบแทนสิ่งที่ท่านทำอย่างไม่หวังผลตอบแทนให้แก่ปวงชนชาวไทย มีการรับสมัครจิตอาสา ตอนนี้ก็ไปช่วยทำความสะอาด 5 ส. ที่ถ้ำหลวง

พ่อครูมาพาทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อตนเองและต่อผู้อื่น เป็นพระโพธิสัตว์ ที่บำเพ็ญบารมีมา กว่าจะมาเป็นพ่อครูสมณะโพธิรักษ์ ผ่านการบำเพ็ญมาอย่างนับไม่ได้ ยาวนานมาก เราก็มาฟังพ่อครูให้เกิดผลกับตัวเรา ท่านมาแสดงธรรมให้มนุษยชาติได้พ้นภัยไม่มากก็น้อย

 

พ่อครูว่า...ก็ต่อจากที่ท่านฟ้าไทได้เกริ่นพูดไปแล้ว อาตมาพูดความจริง ทุกอย่าง มั่นใจว่าตัวเองไม่ได้มีเล่ห์เหลี่ยมไม่ได้มีอะไรแฝงซ่อน ที่กล่าวที่พูดไปทุกอย่าง เป็นเรื่องสัจจะเป็นความจริง ที่กล่าวออกไปบอกแก่สังคม บอกแก่ใครๆก็ตาม แล้วมันเป็นเรื่องที่บอกความจริงอันนั้นไปแล้วมันแสลงหูแสลงใจ ของคนที่เขายึดถือว่า อย่างนี้ไม่ควรบอก หรือเรื่องนี้บอกไม่ได้  เรื่องอย่างนี้ผิดกฏผิดหลักเกณฑ์ ผิดธรรมวินัย อะไรต่างๆ ซึ่งอาตมาก็มั่นใจว่าอาตมาไม่ได้ผิด โดยเฉพาะไม่ได้ผิดสัจธรรม ส่วนเขาจะบอกว่าผิดกฎผิดหลักเกณฑ์ ถ้ากฎหลักเกณฑ์ของพระพุทธเจ้าอาตมาก็มั่นใจว่าอาตมาไม่ผิด แต่ถ้าเป็นกฎหลักเกณฑ์ของคนที่บัญญัติขึ้นมาใหม่ อาจจะผิด จากคนที่ตั้งขึ้นมาใหม่ก็ไม่ตรงกับสัจจะ ซึ่งเป็นสัจธรรมแท้ๆของพระพุทธเจ้า

อาตมาก็ไม่ได้ว่า จะไปฝืนหรือว่าไปแย้งกับที่เขานิยมนับถือกัน ก็รู้อยู่ว่าคนที่เขานับถือเชื่อถือกันอย่างนี้ อาตมาก็ไม่ใช่ไม่รู้ รู้ แต่อาตมาเจตนาจงใจที่จะกล่าว เพื่อให้เห็นว่าที่เขายึดถือกันนั้น แค่ยึดถือว่า อรหันต์ประกาศตัวไม่ได้ แล้วอาตมาก็ประกาศว่าเป็นโพธิสัตว์นี้เหนือกว่าอรหันต์ต้องเป็นอรหันต์ก่อนจึงเป็นโพธิสัตว์ แต่เขาเข้าใจว่าพระโพธิสัตว์นั้นไม่ใช่พระอาริยะเป็นพระอาริยะไม่ได้ โพธิสัตว์ถือว่าเป็นผู้ที่ปรารถนาพุทธภูมิ ไม่เกี่ยวกับโสดาบันสกิทาคามี จะบำเพ็ญแต่ความดีเพื่อเป็นพระพุทธเจ้า ไม่รู้จักโสดาฯสกิทาฯ อนาคาฯ แล้วจะไปทางไหน ไม่ไปทางอาริยะไม่ไปทางนิพพาน ไม่หาโสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี  อรหันต์เลย จะเป็นทางสูงสุดพระพุทธเจ้าเลย นี่คือความคิดที่ผิดพลาด

สมณะฟ้าไทว่า..ไม่รู้ทางเดินแต่จะไปให้ถึงอย่างไร

พ่อครูว่า...ไม่มีทางเดินแต่จะไปให้ถึงอย่างไรจะเหาะไปถึงดาวอังคารหรืออย่างไร ตลก

ซึ่งมันเป็นความเข้าใจที่เข้าใจไม่ได้ เข้าใจผิดเพี้ยนไปไกล ไกลกว่าสัจธรรมความคิด หมด หมดเลย

อาตมาอธิบายเรื่องศีลเขาก็ไม่รู้จักเรื่องศีล เขาบอกว่าศีลมี 227 เมื่อกล่าวถึงจุลศีลมัชฌิมศีล มหาศีลก็ไม่รับกันเลย ดีนะยังมีในพระไตรปิฎก เขาก็เถียงไม่ได้ แต่เขาก็มีร่องรอยศีลข้อ 1 อย่าฆ่าสัตว์ ศีลข้อ 2 อย่าลักทรัพย์ ศีลข้อที่ 3 อย่าไปออกนอกรีตนอกราวเรื่องกาม ศีลข้อ 4 อย่าพูดปด ศีลข้อที่ 5 ยาเสพสิ่งเสพติดก็พอรู้ แต่เขาก็ไม่รู้แล้วว่ามาจากจุลศีล 26 ข้อ อย่างนี้เป็นต้น

แล้วศีล ปฏิบัติอย่างไร ปฏิบัติแล้วจะได้เกิด อธิจิตหรือสมาธิอย่างไร ไม่รู้อีก ศีลก็ไปปฏิบัติที่กายวาจา แต่ใจไม่เกี่ยวกับศีล ใจจะเป็นสมาธิก็ต้องไปนั่งหลับตา แยกกันกับศีลแล้ว เป็นความซวยที่เข้าใจผิด ก็เลยไม่ได้มรรคได้ผลอะไรเลย อาตมาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรให้เขาเข้าใจ ถ้าเขาไม่เชื่อถืออีก พูดไปเถอะเขาก็ไม่เชื่อ ร้อยไม่เชื่อพันไม่เชื่อ ยิ่งพูดหมื่นยิ่งพูดแสนก็ไม่เชื่อ อาตมาก็ว่า ไม่เชื่อก็อย่าเชื่อ ไม่เป็นไร คนเชื่อก็ยังมี

มีอยู่จำนวนหนึ่งที่รับได้ นอกนั้นภูมิปัญญาของเขารับไม่ได้ อันนี้ก็เป็นสุดวิสัยของอาตมา อาตมาจะไปแสดงธรรมที่ไม่ใช่โลกุตระ ไม่ใช่สาระสัจจะของพระพุทธเจ้า อาตมาไม่อยากไปเสียเวลา ไม่มีเวลา เพราะมันไม่ใช่เรื่องไม่ใช่สาระที่พระพุทธเจ้าจะพาคนมาเป็นมามี ไม่เอา แล้วสัจจะที่อาตมา สรุปไปเน้นไปคือ

การปฏิบัติธรรมของพุทธเจ้านั้นจะต้องเป็นการปฏิบัติธรรมเพื่อการลดละเลิก ไม่ไปสะสม อปจยะ ไม่สะสมลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข อะไรเลย ไม่ไปสะสม มันเป็นของโลก จะไปสนใจก็ไม่ไปติดใจ มันมีก็มีของมันเองเป็นธรรมดาธรรมชาติ มันมีก็อาศัยใช้สอยไปตามเหมาะควรแต่ไม่สะสม ไม่ติดยึด

มันจะมา  หรือคนจะมายัดเยียด ให้มันเป็นของเรา เราก็อนุเคราะห์ ทาน ก็ฉลองศรัทธา เมื่อมีคนอยากให้ แต่เราก็ไม่ได้ยึดว่าเป็นเราเป็นของเรา เรารับแต่ว่าไม่ใช่ของเรา เขาก็ไม่เชื่อ แล้วรับทำไมเขาบอกอย่างนั้น แล้วบอกว่าไม่ใช่ของเรา เขาก็ดูตามรูปธรรมเท่านั้นเอง เรารับมาแต่เราไม่ได้ยึดว่าเป็นของเรา รับเข้ามาเพิ่มมาบริหารให้เกิดประโยชน์คุณค่าเป็นประโยชน์ให้ยิ่งขึ้น ให้ยิ่งงอกเงย ให้ทำประโยชน์ต่อผู้อื่นให้มากขึ้น

คุณมาโยนเมล็ดข้าวเปลือกมาที่นี่ 1 เม็ด ที่นี่จะงอกข้าวเปลือกไปให้คุณล้านเมล็ด มันเป็นอย่างนั้น แต่คนก็ไม่เชื่อถือว่าจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ แล้วงอกเป็นล้านเมล็ดนี้ เราไม่คิดว่าเป็นของเราด้วย มีแต่จะสะพัดให้คนอื่น เราก็อาศัยกินใช้ในล้านเมล็ดนี้บ้าง จะกินเท่าไหร่กันเชียวนอกนั้นก็สามารถออกไป จากนี้คือความเจริญ คือตัวเองนั้นมีส่วนผลิตมีส่วนสร้างสรรได้มากได้เกินแก่ผู้อื่น มันจึงเป็นคนที่ไม่ได้เป็นภาระสังคม ฉุดสังคม ไม่ได้เป็นความหนักหนาเหน็ดเหนื่อยของสังคมส่วนอื่นๆของเขา ส่วนอื่นๆก็ไม่ได้ลำบากลำบนกับเราเลย เราก็ไม่ไปเบียดเบียนเขาด้วย เป็นคนที่เจริญสูงสุดแล้วของพระพุทธเจ้า

สรุปผลว่า คนแบบนี้จะเป็นคนอย่างไร เอาวรรณะ 9 มาจับ ก็คือมาเป็นคนจน สุภระ เลี้ยงง่ายอยู่ง่ายไปง่ายมาง่ายกินง่าย สุโปสะ จะทำให้เป็นคนเจริญพัฒนาไปได้ง่ายๆ สะดวก ว่านอนสอนง่าย ศึกษาได้เก่งได้เร็ว เป็นคนที่มักน้อย หรือกล้าจน หรือไม่ต้องการมาก มีน้อยๆก็พอ เป็นคนพอ สันตุฏฐิ หรือสันโดษ น้อยก็พอ มีเท่าไหร่ก็พอ ไม่ต้องกินอะไรมากมาย แต่ไม่ได้ขี้เกียจ โดยเฉพาะทั้ง 9 ข้อนี้ ข้อสุดท้ายเป็นข้อที่ยอดขยัน เป็นคนใจพอเป็นคน สัลเลขะ ขัดเกลาสิ่งบกพร่องของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ส่วนใดที่ไม่ดีส่วนใดที่บกพร่องส่วนใดที่ยังไม่เจริญ ขัดเกลา ส่วนที่ไม่เจริญไม่ดีเหล่านั้นออกไป เป็นคนมีหลักเกณฑ์ในการปฏิบัติ ธูตะ หลักเกณฑ์คือ ศีล คือข้อปฏิบัติไปตามลำดับๆๆ จึงมีอาการที่น่าเลื่อมใส ปาสาทิโก เป็นอาการที่ถูกขัดเกลาแล้วพัฒนาแล้ว อาการที่ดีที่น่าชื่นชมน่าเคารพยกย่องนับถือหน้าเลื่อมใส

สรุปผลยอดที่เป็นคนไม่สะสม อปจยะ กับวิริยารัมภะ คือสุดยอดของมนุษย์เป็นคนไม่สะสม มีการสร้างสรรไปขยันเสมอ ปรารภความเพียร สร้างสรรสิ่งที่มีปัญญาสร้างสรรเลือกสร้างด้วย สร้างสรร ของอาตมา ถึงไม่มี ค์ ตัวสรรค์แปลว่าสร้างทำ ส่วน สรร ไม่มี ค์ แปลว่าเลือกเฟ้น มีปัญญาเลือกแล้วก็ทำ ไม่ใช่สร้างตะพึด ผิดถูกก็สร้างไปประพฤติ ไม่มีปัญญาวิจารณญาณในการเลือกเลย ก็ต้องเลือกก่อนที่จะสร้าง สร้างโดยไม่คัดเฟ้นเลย สร้างสิ่งที่ไม่ควรสร้างไม่เอา

สร้างสรร ของอาตมา ถึงไม่เขียน ค์ ก่อน จนกว่าจะแน่ใจว่า ได้ผ่านการสร้างสรร ที่ไม่มี ค์ จึงจะเขียน สร้างสรรค์ ที่ใช้ ค์ ได้ อาตมาถึงจะเขียนอย่างนั้น

ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่ทำให้คนให้มาจน ไม่ใช่ทำให้คนไปรวย อาตมาพาคนให้มาจนได้สำเร็จจึงเป็นชาวอโศก เป็นสังคมคนจนที่สำเร็จแล้ว ก็อยู่ในประเทศ อยู่ในดินแดนไหนก็แล้วแต่ ก็ไม่เดือดร้อนไม่เบียดเบียนใคร มีแต่สร้างสรรค์ช่วยเหลือเฟือฟายมนุษย์อยู่ เกื้อกูลผู้อื่น ถ้าตัวเองพอแล้ว สร้างสรรกินใช้อย่างอุดมสมบูรณ์พอเพียง นี่ดูสิ! ตกแต่งฉากด้วย สิ่งที่น่าอวดอ้าง มีแต่ของน่ากินน่าใช้ น่าบริโภค มันสวยงาม อุดมสมบูรณ์ บริบูรณ์ ทั้งนั้น

อาตมาสังเกตเห็นใบทองหลางที่มารองผลไม้ ว่าจะหยิบมาโชว์ ใบใหญ่มาก ใหญ่กว่าหน้าอาตมาอีก ไม่ใช่ใบสักนะ แต่มันอุดมสมบูรณ์ตัวใหญ่ได้มาก เกินกว่าสามัญ ที่เขาทำได้ หัวเผือกนี่ ยังไม่ได้เป็นหัวใหญ่นะกำลังตั้งต้น ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ชาวอโศกปลูกมันเหมือนกับจะแกล้งโต ทั้งปริมาณและคุณภาพพร้อมสรรพ สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องที่เกิดอย่างฟลุ๊คๆ แต่เกิดจากเหตุปัจจัยที่คนมีใจดีมีน้ำใจมีความรักต่อสิ่งเหล่านี้ มันก็ดีทุกอย่าง มันก็เป็นไปด้วยความใส่ใจ โดยไม่ต้องเอาอะไรมาเสริมเติมไม่ต้องเอาสารเคมีเอาปุ๋ยเร่งมาใส่ ไม่ต้อง ใช้ธรรมชาติปุ๋ยธรรมชาติ หรือแม้ใช้ปุ๋ยธรรมชาติมันก็โตมันอุดมสมบูรณ์

ที่อาตมาพูดพาดพิงสิ่งเหล่านี้ เพื่อให้เห็นว่าชีวิตคนต้องการอะไร ชีวิตของคนต้องการสิ่งที่เอามาอาศัย แต่ทุกวันนี้คนมันโง่ ไปอาศัยเศษกระดาษที่เขาปั๊มเป็นสีขึ้นมา ไปพึ่งพาอาศัยอันนั้น แล้วก็อยากได้อะไรก็เอาอันนี้ไปเป็นแก้วสารพัดนึกไปซื้อไปแลกเอามา คนก็ยอม โดยไม่มองว่าคุณอยากได้อะไรคุณก็สร้างอันนั้น แต่ไปเอาธนบัตร ถ้าหากคุณขาดธนบัตรคุณก็ตาย จึงเกิดสงครามแย่งธนบัตร การที่จะมาสร้าง แย่ง สร้างสิ่งจำเป็นขึ้นมา พวกชาวอโศกไม่ไปแย่ง เอาเวลาแรงงานทุนรอนมาสร้างสิ่งเหล่านี้ ธนบัตรก็เลยไม่มีความหมายเท่าไหร่ เพราะว่าเราได้สิ่งที่เป็นตัวแท้ของสิ่งที่คนต้องอาศัยธาตุ ธนบัตรไม่ใช่สิ่งอาศัยแท้ๆ อาศัยอันนี้แท้จริงกว่า พวกเราก็เลยถึงจุดซาโตริ อ๋อ หลงโง่มาตั้งนานไปแย่งธนบัตรที่เขาหลอกว่าจะได้ทุกอย่าง ได้ทุกอย่างคุณจะได้ขี้หมาขี้หมูอะไรไม่รู้แล้วเถอะ เสร็จแล้วก็ใช้ธนบัตรไปแลกสิ่งที่เขาหลอกปลอม เป็นสวรรค์เก๊ เป็นเพชรนิลจินดาเก๊ เป็นของเก๊ ขี้หมาทาสีปรุงแต่งเอาเงินไปแลกมา ไม่มีประโยชน์เป็นภาระเป็นพิษภัยด้วยแต่เขาไม่รู้ นี่คือคนฉลาดน้อยหรือว่ามันโง่ ฉลาดน้อยลงๆ โง่ขึ้น

โง่ขึ้นๆๆๆ ฉลาดน้อยลงๆๆๆๆ จนกระทั่งหมดความฉลาด แต่โง่ไม่ยอมหยุด หมดความฉลาดไม่เหลือ แต่ความโง่นี้บานเป็นปากกรวย โง่ต่อไปและต่อไป ….บรรยายเห็นภาพพจน์ไหม ชัดเจน

สิ่งที่เราต้องการนั้น

มันไม่ใหญ่โต

อัครฐาน อะไรดอก !

 

ชีวิตง่ายๆ ถูกๆ ขยันๆ

รู้จักพอดี

มีความซื่อสัตย์ มีเมตตา

เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นเสมอๆ

 

ชีวิตเหมือนดอกหญ้า

แต่มันใหญ่ยิ่ง

เป็นมหาพลังเย็นโอบอุ้มโลก

และคือการเข้าถึง

โลกใหม่ (ปรโลก) ได้แล้ว

~สมณะโพธิรักษ์~

 

ชีวิตเรานี่แหละ ชีวิตที่ไม่ต้องใหญ่โตอัครฐานอะไร ชีวิตง่ายๆถูกๆ ขยันๆมีความซื่อสัตย์ มีเมตตาสร้างประโยชน์เพื่อมวลมนุษยชาติ

คนที่ถึงจุดสำเร็จ จะเป็นคนจน ถ้าคนที่จะมุ่งหวังแต่รวยไม่จบ ไม่มีวันสำเร็จจะเอาแต่รวยไม่มีวันสำเร็จ แต่คนที่มาจน จะสำเร็จ เพราะ คนจนได้ถึงที่สุดคือ สูญ ไม่มีตัวตนแล้ว คนที่ถึงที่สุด จนได้ประสบความสำเร็จมีที่จบ แต่คนรวยไม่มีที่จบ

ในหลวงของเรารัชกาลที่ 9 ท่านเป็นพระโพธิสัตว์ ที่อาตมากล่าว มีหลักฐานยืนยัน ถ้าไม่ใช่พระโพธิสัตว์ท่านจะไม่ตรัสอย่างนี้เลย ท่านตรัสว่าประเทศเราจะต้องเป็นประเทศที่จนท่านไม่ได้ตรัสว่าให้มาจนทีเดียว แต่ท่านตรัสว่าไม่รวย และไม่อยากจะเป็นประเทศแบบนั้นด้วย พอเป็นประเทศแบบนั้นมันไม่ก้าวหน้ามันถอยหลัง และถอยหลังอย่างน่ากลัวด้วย เราไม่เอาอย่างนั้น ท่านมีพระปรีชาญาณอย่างนี้ ในโลกหลายร้อยประเทศมีประเทศไหนมีผู้นำที่กล่าวอย่างนี้ไหม หาได้องค์เดียวอยู่ในโลกที่กล่าวอย่างนี้ เป็นผู้นำและกล่าวอย่างนี้มีพระองค์องค์เดียว ข่าวอย่างชัดๆ ไม่ได้เบาๆด้วย เต็มๆไม่ยึกยัก กล่าวเต็มๆ ทำเต็มที่

ได้อย่างขยายผลอีกว่าประเทศต้องมาประเทศแบบคนจน ต้องปกครองแบบคนจนมาเป็นคนขาดทุน อย่าไปเป็นคนเอากำไร มาเป็นคนขาดทุนซึ่งมันซ้อน คนจะขาดทุนได้ด้วยการเป็นสุขไม่ได้มีความทุกข์ คือ ตัวเองต้องมีพอที่จะเป็นขาดทุนโดยตัวเองไม่เดือดร้อน แล้วจะเอาอะไรมาขาดทุนให้กับสังคม ก็ต้องเอาของตนเอง ไปเอาของคนอื่นมาก็เป็นหนี้ตาย คนอื่นเขาเอาเราตาย ก็ต้องเอาของเรา เพราะฉะนั้นก็เป็นภาคบังคับเลยว่าคุณจะต้องมีพอที่จะได้ไปขาดทุนนะ

ขาดทุนคือคุณให้คนอื่นไป คิดอย่างเศรษฐศาสตร์โลก คนขาดทุนได้เพราะมีทุนแลกคืน ถ้าเท่าทุนก็เท่าทุน ถ้าคุณไม่ได้คืนมาก็เรียกขาดทุน หากคุณให้เขาไปแล้วได้เกินมากว่าก็เรียกว่ากำไร แล้วภาษาคำว่ากำไร เป็นสิ่งที่น่าเกลียดเป็นความชั่วโดยสภาวะ แต่คุณไปชอบใจ คนไปชอบใจกำไรว่าเป็นสภาวะที่ ถือว่าเจริญ นี่คือความสับสนของความรู้ของคน ตรงนี้แหละที่เรียกว่าโง่ ที่เรียกว่าอวิชชาไม่รู้ความจริงตามความเป็นจริง

คุณไปเอาเปรียบเขา แทนที่คุณมีมาก คุณกินใช้ก็เหลือก็พอ คุณจะให้เขาก็ยังได้เลย แต่คุณก็ไม่ให้ ให้ก็ให้อย่างต้องได้สิ่งแลกเปลี่ยนกลับมามากกว่าเดิมอีก เกินกว่าทุนอีก นี่คือวิธีคิดของคนที่โหดร้ายคนชั่วหนัก ใครยังคิดแบบนี้อยู่ชั่วทั้งนั้นโหดร้ายทั้งนั้น นี่พูดความจริงนะอาตมาไม่ได้ด่าใคร ที่อาตมาพูดนี้คือสัจธรรม คือสิ่งที่ถูกต้องดีงามให้ศึกษาแล้วปฏิบัติ

อาตมาทำงานมาถึงทุกวันนี้แล้ว อาตมาดีใจอยู่ว่าได้ทำงานสำเร็จพวกเราปฏิบัติได้ พวกเราปฏิบัติถูกต้องตามสัจธรรมเช่นนี้ อาตมาก็จบกิจ อาตมาทำงานทุกวันนี้อาตมาทำงานไปอีกเกือบ 50 ปีแล้ว อาตมาประเมินผลตัวเองแล้ว ว่าประสบผลสำเร็จแล้ว ที่อาตมาบอกว่าประสบผลสำเร็จ คือพวกคุณมีโครงสร้างมีทฤษฎีมีหลักเกณฑ์ แต่ละคนเข้าใจและแต่ละคนก็ประพฤติตามนี้ได้ เป็นค่าย เป็นคณะ เป็นกลุ่มที่ปฏิบัติตรงตามทฤษฎีนี้แล้ว อย่างเที่ยงแท้ถาวร เสถียรแล้ว อาตมาก็ถือว่าอย่างนี้คือสำเร็จแล้ว 1.ยังไงๆ ปัญญาก็เห็นว่าทางนี้ดี 2. พลังจิตเจโตมันก็ทำอย่างนี้ได้ ก็อุภโตภาควิมุติแล้วสำเร็จ

ยังไม่ถึง 50 ปีอาตมาก็ทำงานสำเร็จ ต่อจากนี้ก็ทำให้ยิ่งขึ้นไปอาตมาจึงสร้างหลักเกณฑ์ทฤษฎีนี้ ให้ปฏิภาคทวีขึ้นเรียกว่าสัมประสิทธิ์ หรือ coefficient

ในรูปธรรมสำเร็จแล้วซ้อนให้มันมีปฏิภาคทวีทับทวีขึ้นไปอีก ที่เป็นนามธรรมที่อาตมาเทียบ ไอน์สไตน์ค้นพบ  E=mc² อาตมาก็ทำ + A สำเร็จ อาตมาก็ทำ + ให้กลายเป็นยกกำลัง C จะบวกไปร้อยตัวพันตัวหมื่นตัวก็ตามใจ มันก็มาเป็นคูณเป็นยกกำลังไปคือ C นี่คือสูตรหรือทฤษฎีที่อาตมาทำมาต่อ แล้วก็ได้เป็นผลแล้ว มีแต่ว่ามันจะมีอะไรที่จะทำให้มันกระทัดรัด ให้มันเข้ารูปเข้ารอยได้ดี มีตัวนี้อีก ให้มัน Practical ก็ทำอยู่ให้มันดีขึ้น

ที่อาตมาหยิบคำตรัสของในหลวงมายืนยันทุกวันนี้ เพราะในหลวงตรัสแล้ว มันเป็นคำที่ยิ่งใหญ่เป็นผู้นำประเทศ เป็นผู้ที่คนอื่นยอมรับนับถือและยกให้ อย่างอาตมาเป็นเศษดินเศษหินพูดไปคนก็ไม่ยอมรับ ต้องเอาคนที่พูดแล้วตรัสแล้วมีค่า คนยอมรับนับถือเข้าใจหรือไม่เข้าใจก็นับถือก่อนแล้ว

อาตมานี่ จริงอย่างไรก็ไม่รับง่ายๆก็ไม่มีประโยชน์ อาตมาถึงพูดถึง ว่าที่ท่านตรัสกับที่อาตมาพูดอันเดียวกัน อาตมาจึงบอกความหมายที่ในหลวงตรัส ก็เหมือนกับที่อาตมาพูด แต่คนจะรับได้มากกว่าที่อาตมาพูด อาตมามี เป็น อาตมาก็เอาของในหลวงมาพูด มาอธิบายคนจะได้รับได้มากกว่า

คนเข้าใจไม่ได้ก็หาว่าอาตมา โหนในหลวง เอ้า เขาก็ขี้ตู่กลางนาขี้ตาตุ๊กแก อาตมาไม่ได้โหน อาตมาหาองค์ประกอบที่จะเป็นประโยชน์ใช้ได้

สรุปง่ายๆ ในหลวงที่ตรัสว่า เราไม่ทำให้เป็นประเทศที่รวย ฟังได้ยาก คนในโลกในสังคม คนที่พัฒนาบริหารเศรษฐกิจในประเทศไทย ก็ไม่เข้าใจหรอก ว่าจะให้เป็นประเทศแบบคนจน แบบคนจนด้วย ท่านตรัสคำนี้ มาเป็นคนขาดทุน มันคือกำไร

ทำอย่างไรเราจึงเป็นคนขาดทุนให้กับสังคมได้โดยที่เราอยู่รอด สบายด้วยอยู่เป็นสุขด้วย อาตมายกตัวอย่างพวกเรา นี่ ยกตัวอย่างสิ่งถูก ก็เป็นคนจนแต่สร้างสรรให้แก่สังคมอย่างนี้ต่างหากมันจบ สังคมเราจบเป็น อยู่ได้โดยที่ว่าไม่เดือดร้อนไม่เบียดเบียนใคร เป็นประโยชน์กับเขาด้วย อยู่เย็นเป็นสุข จะอยู่ไปอีกกี่ล้านปีก็เชิญ ถ้าเผื่อว่าสภาพนี้ลงตัวแล้ว มันไม่เปลี่ยนแปลงแล้ว Axiom สูงสุดบริบูรณ์เต็มที่แล้ว มันไม่เปลี่ยนแปลงแล้ว อย่างนี้ดีที่สุดแล้ว อาตมาเลยบอกว่า อาตมานี่มาทำงานทุกวันนี้ ประสบผลสำเร็จแล้วเอาหลักฐานของพุทธเจ้ามาตรวจสอบ ตรงกัน ตรงกันหมดแล้ว

แม้แต่ที่สุด แต่มีหลักฐานในหลวงซึ่งท่านก็มีบารมีของท่าน อุบัติขึ้นมาในโลก แล้วท่านก็มาอยู่ในตำแหน่งนั้นก็ทำไปก็ดีแล้ว ท่านสอนคนก็ขานรับ พระจริยวัตรของพระองค์จริงๆก็เป็นสิ่งยืนยันไม่ใช่แต่คนไทยเท่านั้นที่ขานรับ คนเมืองนอกก็ขานรับ อาตมาก็มีศักดิ์ฐานอ้างอิงอะไรตรงกัน ท่านตรัส และทรงงาน อาตมาก็ทำงานของอาตมาตรงกันแต่เขาไม่เข้าใจ มันก็มีนัยยะที่ต่างกันอยู่บ้าง

ในหลวงทรงงานทรงพระจริยวัตรของท่านมีผลต่อประชาชนอย่างนั้น แต่ของอาตมา ทำกับประชาชนมีผลอย่างนี้ ต่างกันกับในหลวงตรงที่ว่า อาตมาเน้นจิตวิญญาณ แต่ในหลวงท่านเน้นทางวัตถุ ทางพฤติกรรมภายนอกเท่านั้นเอง ที่ต่างกันถ้าเข้าใจ อาตมาเน้นทางจิตวิญญาณทางความรู้ ลึก ไปหาสัจธรรมพระพุทธเจ้า แต่ในหลวงท่านจะไม่ทรงอธิบายธรรมะพระพุทธเจ้า แต่ท่านมีความรู้ของพระพุทธเจ้าอยู่แล้ว ก็พากันปฏิบัติ โดยท่านทรงงาน ทรงพระจริยวัตรนำไป จนท่านสิ้นพระชนม์ ก็มีอย่างนี้หน้าที่ของท่าน

อาตมานี้ทำจิตวิญญาณเป็นนามธรรมยากกว่าที่ในหลวงทำ แต่มันเป็นหน้าที่ที่จะต้องทำ ถ้าใครเชื่อตามอย่างที่ท่านฟ้าไทกล่าวแล้ว ว่ามีโพธิสัตว์ 2 องค์ถ้าใครเชื่อ ในหลวงองค์หนึ่ง อาตมาองค์หนึ่งก็จริง มาถึงวันนี้แล้ว ใครไม่เชื่อจะหมั่นไส้ก็ไม่รู้จะว่าอย่างไร เป็นอย่างนั้น

เขาหมั่นไส้เพ่งโทษอาตมาก็บอกว่าเอาอีกแล้ว ตีกินอีกแล้ว ว่าตนเองเป็นธรรมิกราช 2 องค์ จริงๆแล้วเขาพยากรณ์ไว้ก็ไม่ใช่เรื่องลอยลม มันเป็นเรื่องจริง แต่คนไม่รู้ว่าอันนั้นคืออะไร นี่แหละคือสัมมาทิฏฐิข้อที่ 10 อัตถิ  โลเก   สมณพราหมณา   สัมมัคคตา  สัมมาปฏิปันนา  เย  อิมัญ จ โลกัง   ปรัญ จ  โลกัง   สยัง อภิญญา   สัจฉิกัตวา  ปเวเทนตีติ

ถ้าใครเห็นว่ามี คนนั้นคือใครคือในหลวงกับโพธิรักษ์ ก็จะเป็นคน อัตถิโลเกฯ ก็จะได้ไป ในหลวงทางรูปธรรม อาตมาทางนามธรรม อาตมาทำไม่ได้มากเท่าในหลวงหรอกแต่อาตมาทำอย่างนามธรรม ไม่มีเศษเสี้ยวแห่งความอยากจะอวดตัวอวดตนในอาตมาเลย

ในโลกนี้ มีคนที่สุดยอดเท่านั้นที่จะสอนคนให้มาจน ตั้งแต่พระพุทธเจ้าท่านอุบัติขึ้นมาก็มาสอนให้คนเป็นคนจนและพาคนมาจน ไม่ใช่สอนให้คนไปรวย เขียนตำราให้คนไปรวยนั้นมี ไม่มีใครเขียนตำราให้คนมาจนนอกจากโพธิรักษ์ แล้วเขาก็ไม่เชื่อว่าเป็นตำราด้วย อาตมาก็ไม่คิดว่าจะเป็นตำราเขียนให้คนอ่านออกรู้ได้เท่านั้นให้มาเป็นอย่างนี้ มาเป็นคนจน มาเป็นประเทศที่จน ผู้บริหารก็บริหารแบบคนจน คนที่ประสบความสำเร็จก็คือคนจน เพราะความจนคือจุดหมายอันประเสริฐที่สุดของมนุษย์และสังคม แม้แต่ประเทศ

มาเป็นคนจน สังคมคนจน ประเทศที่จน เป็นคนจนที่ประเสริฐอุดมสมบูรณ์ขยันหมั่นเพียรเป็นคนจนที่มีความรู้ รู้อะไร รู้ว่าอะไรควรสร้างอะไรไม่ควรสร้าง เช่น ไปสร้างอาวุธนี้ไม่ควรสร้างมันบาป คำว่าอาวุธ ไม่ว่าจะเป็นปืนหรือระเบิดก็แล้วแต่ มันสร้างมาเพื่อฆ่าคน ไม่ได้สร้างเพื่อฆ่าช้างม้าอะไร อาวุธนั้นมันเจตนาฆ่าคน ใจมันอำมหิตขนาดไหน สร้างมาเพื่อให้ฆ่าคน อาตมาพูดแต่ความถูกต้องนะ อาตมาไม่ได้พูดความผิดเลย อาตมาว่าอาตมาฉลาดไม่พูดความผิด ใช่ไหม

ไม่ได้เจตนาสร้างมาเพื่อฆ่าช้างม้าวัวควายอะไร มันสร้างมาฆ่าคน ให้พิสดารอย่างหนักด้วย คนที่เจตนาสร้างอาวุธขึ้นมา เจตนาสร้างมาเพื่อให้คนมาฆ่าคนอย่างชิบหายตายห่า อำมหิตอย่างนั้นเลยใจคอของคน ต้องใช้ภาษาสื่อให้ชัดเจน คนทำไมใจดำใจอำมหิตโหดร้ายขนาดนั้น แล้วก็ยังไม่หยุดนะที่จะคิดจะทำอย่างนั้น อย่างเจ้าคิมเป็นต้น หรือแม้แต่ทางอเมริกา แม้แต่รัสเซียก็ตามจีนก็ตามตะวันออกกลางก็ตาม เป็นความสุดโหด

อาตมาคิดว่า มาทบทวนหรือมาพูดถึง เรื่องของสิ่งที่จะเกิดเป็นปฏิกิริยา ปัจจุบันนี้ สังคมปัจจุบันนี้ทุกวันนี้แนวโน้ม trend ของโลก มันเข้าใจนามธรรมหรือจิต ที่มีความเอื้อเฟื้อเจือจานช่วยเหลือเกื้อกูลเสียสละ มันสูงขึ้นมากแล้ว จิตชนิดนี้มันสูง มันเข้าใจได้มากขึ้น

แล้วจิตชนิดนี้มันค้านแย้งกับจิตคนที่คิดจะสร้างอาวุธ contrast กันเลย opposite คนละขั้ว ใช่ไหม คนละขั้วกันเลยกับที่มันเป็นจริงที่มันเกิดอยู่

เพราะฉะนั้นอาตมาจึงเห็นว่า เห็นจะต้องไปส่งเสริม ควรจะต้องมาเน้นย้ำ มาช่วยกันเชิดชู ให้คนมาทำเช่นนี้เถอะ ชาวอโศกทำกันอยู่แล้ว ทำมาตั้งแต่ต้นและจะยืนยันทำต่อไปทำอย่างนี้แหละ แล้วก็เต็มใจทำแบบนี้ อาวุธของชาวอโศกคืออะไร

สิ่งที่คนรู้ได้ก่อนคือ ความสงบ ชาวอโศกมาแสดงตนต่อสังคมประพฤติความสงบ เพื่อให้สยบความรุนแรง นั่นคือพฤติกรรมของชาวอโศก ได้ทำมาแล้ว และเป็นผลสำเร็จแล้วด้วย แต่เราก็ไม่ได้กบฏต่อความเป็นจริงนี้เลย เราก็แสดงความสงบนี่แหละ นิ่ง ใครเขาจะเอาระเบิดมาโยน ใครเขาจะเอาปืนมายิง เรานิ่ง นั่ง นอน สุดท้าย นิ่งนั่งนอนชนะ ระเบิดปืน คนกระเหี้ยนกระหือรือจะทำร้าย แพ้พ่าย พ่ายจะแจ หนีไปเลย หนีไม่ธรรมดาด้วย ทิ้งโล่ห์ทิ้งปืนไป เป็นความสงบสยบความรุนแรงได้เป็นปรากฏการณ์จริงของมนุษยชาติ เป็นสิ่งที่ยากที่สุดแล้ว ที่เราทำได้

เพราะฉะนั้นชาวอโศกเราจึงสร้างความสงบ อบอุ่น อยู่กันอย่างสามัคคี เป็นทิศทางเป็นสิ่งที่เราทำอยู่ทั้งวัตถุหรือพฤติกรรมความเป็นมนุษย์ไปในแนวโน้มอันนี้เลย เราก็ไปให้เขาขึ้นตัวหนังสือมา เราไปชุมนุมประท้วงเพื่อจะให้เกิดผลสำเร็จ โดยใช้บุญญาวุธ

สันติ อหิงสา ซื่อสัตย์ บริสุทธิ์ คมลึก แม่นประเด็น

เขียนขึ้นป้ายเลย ว่าเราใช้ บุญญาวุธ เป็นเครื่องประหารทั้งนั้นเลย

สันติก็เป็นเครื่องประหาร อหิงสา แปลว่า ยกโทษ อโหสิ

เป็นผู้สงบ ไม่รุนแรง(อหิงสา) Non violence ซื่อสัตย์ บริสุทธิ์ คมลึก แม่นประเด็น

เราใช้บุญญาวุธนี้ทำงานประสบผลสำเร็จ ทำงานปราบความรุนแรงความเลวร้ายที่จะเกิด เมื่อคณะรัฐบาลบริหารประเทศ มันเกิดแล้วเราก็ไม่เอา ไม่ให้ให้บริหาร ประท้วงด้วยความสงบด้วยอาวุธอย่างที่พูดนี้ ทั้ง 6 ประการนี้ ใช้ไล่มาเรื่อยเลย รัฐบาลนี้จะใช้แบบนี้เราเอาอาวุธ 6 ประการนี้ปราบสำเร็จด้วย

จาก รัฐบาล ทักษิณ สมัคร สมชาย อภิสิทธิ์ ยิ่งลักษณ์ จนจบหมด นี่คือ ประชาชนปฏิวัติ ด้วย 6 ประการนี้ สันติ อหิงสา ซื่อสัตย์ บริสุทธิ์ คมลึก แม่นประเด็น

คมลึก กับแม่นประเด็น เป็นความหมายยิ่งใหญ่ เราไม่ตื้นและเราคมทุกอย่าง ไม่มีอะไรเป็นเสี้ยนเศษเลย ลงไปหาจุดหมาย จุดสำคัญ Interest Point แม่นประเด็น ทำอย่างนั้นจริง มีอุปกรณ์อาวุธศาสตราที่มีความหมายชัดเจน

เราใช้สันติความสงบ อหิงสาไม่รุนแรง เราใช้ความซื่อสัตย์ เราใช้ความบริสุทธิ์ เราใช้คมลึกแม่นประเด็น สมบูรณ์แบบ ผลจึงได้สวยงามมาก ไม่เกิดความสูญเสียอะไร แต่มันก็มี error มีสิ่งของพวกที่บ้าบอเขาทำ เขาทำก็เป็นบาปของเขาเป็นวิบากของเขาเป็นความซวยของเขา ก็เป็นคดีของเขา พวกเราก็โดนหางเลขคดีไปด้วย แล้วเราทำสำเร็จด้วย ยังเอาเราไปเป็นคดีอีก ยังไปเป็นกบฏอีก มันเป็นกบฏตรงไหนก็ไปช่วยประเทศไทยแท้ๆ ไปไล่กบฏต่างหาก ไปไล่พวกที่คอรัปชั่น พวกที่เป็นมาเฟียของประเทศต่างหาก จะบริหารปกครองแบบมาเฟียแบบโจร แบบคนไม่สุจริต เราก็ทำได้สำเร็จแล้ว

ทำสำเร็จแล้วก็มีผู้บริหารต่อ ต้องมีผู้นำ ผู้ที่ขึ้นมานำก็ชื่อ ประยุทธ์ แปลว่าการรบ มีชื่อบอกเลยว่าข้าเป็นนักรบ แต่ไม่ต้องไปรบเลย แสดงท่าที อาจจะให้รู้ว่าข้ามีอาวุธข้ามีกองกำลังเท่านั้นเอง แต่สุดท้ายเขาก็หาว่า เอากำลังอาวุธกำลังนักรบเข้ามาเป็นอำนาจบริหาร จนกระทั่งสุดท้าย พลเอกประยุทธ์ก็เข้าใจอันนี้ ก็เลยประกาศว่า ผมไม่ใช่ทหารแล้ว ผมเคยเป็นทหารมาเก่า แต่ตอนนี้ผมเป็นนักการเมือง ผมเป็นนักบริหาร  เป็นนักการเมือง ผมเคยเป็นทหารมาก่อน เขาพูดความจริงแต่คนก็ติดใจ พูดให้ชัด คนไม่มีปัญญาก็ไม่รู้ความหมายว่าเขาพูดไปทำไม พูดเพื่อยืนยันว่าเขามีความจริงอย่างนี้ ไม่ได้เอาอำนาจทหารมาเกี่ยวเลย ตอนนี้ผมมาเป็นนายกฯ แล้วนายกฯนี้ก็กลายเป็นว่า เป็นนายกฯที่ดีที่สุด เพราะเป็นนายกฯที่ประชาชนปฏิวัติแล้ว แล้วก็ให้คนนี้มาเป็นผู้บริหาร

พลเอกประยุทธ์ขึ้นมาบริหารไม่มีประชาชนต่อต้าน นอกจากพวกที่ต้องการอยากได้อำนาจพวกปากหอยปากปูจะอย่างไรกูก็เอาของกู กูไม่ให้ จะเป็นใครดีวิเศษอย่างไรถูกต้องอย่างไรก็ไม่ให้ เป็นพวกหน้ามืดตาบอดเท่านั้น จะไปหัวซามันทำไม หัวซา ภาษาอีสานแปลว่าไม่แคร์

เรามีทฤษฎีที่ไม่ได้อยู่เดียวเดี่ยว แต่เราอยู่กับคนอยู่กับสังคม ไม่ได้ไปอยู่กับช้างม้าอยู่ในป่ากับสัตว์ อย่างนั้นมันโง่งมงายไป อยู่กับเขาป่า สัตว์มีโรคภัยไวรัส เป็นคนเจริญพัฒนาแล้วแต่ก็ยังไปงมงายหลงอยู่อย่างนั้น  แทนที่จะอยู่ร่วมกับโลกศึกษาโลกไปกลับไปหลับหูหลับตาอยู่แต่กูของกูนี่แหละ ก็ตายไปเยอะแล้ว ไร้สาระเกิดมามีชีวิตทำไมไม่รู้ อยู่บนแผ่นดินก็หนักแผ่นดินเขา ชีวิตที่อยู่ต่อไปก็ยังอาศัยกินพืชพันธุ์ธัญญาหาร ดีไม่ดีกินเนื้อสัตว์ด้วยอยู่อย่างนั้นแหละ หนักแผ่นดินเครื่องวัตถุโลกหายใจเข้าก็เปลืองลม มันไร้สาระไร้ประโยชน์อย่างนี้ เสร็จแล้วก็ถือว่าตัวเองประเสริฐ อย่ามาหลอกคนฉลาดเลย คุณจะโง่ก็โง่ไปคนเดียว ไม่รู้จะพูดอย่างไรแล้ว อาตมาไม่รู้จะให้คิดอย่างไร ปลุกก็ไม่ตื่น ยังงมงายไปนั่งหลับตาหนีเข้าป่าเขาถ้ำ มันไม่ใช่พุทธศาสนา อย่างนั้นเป็นพุทธศาสนาใครสอนคุณอย่างนั้น พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนอย่างนั้น พระพุทธเจ้าเกิดมาในยุคนั้น มันเป็นเมืองที่ยังไม่เจริญเป็นป่าอีกเยอะ อาตมาเกิดมาในพ.ศ.นี้ ยังมีป่าอีกเยอะ ผ่านมาสองพันกว่าปีแล้ว มาก่อนจะมีป่ามากขนาดไหนไม่มีตึกรามบ้านช่องอะไรมากหรอก เดี๋ยวนี้มีตึกทะลุฟ้าไปไม่รู้กี่เมตรแล้ว

ดูว่าอะไรเป็นปัจจัยสำคัญของชีวิต อาหารเป็นปัจจัยสำคัญที่สุด แม้ไม่มีเครื่องนุ่งห่ม ถ้ามีเครื่องนุ่งห่มก็ดีขึ้น กันร้อนหนาวแมลงสัตว์กัดต่อย มีอาหาร มีเครื่องนุ่งห่ม มีที่พักอาศัย หลบแดดหลบฝน หลบแมลงสัตว์กัดต่อย กันช้างม้า แล้วก็มียารักษาโรค

สรุปไว้ครบหมดแล้ว เพราะฉะนั้นเรามี 4 ปัจจัยนี้ชีวิตอยู่รอดชีวิตอยู่ได้ดีแล้ว เราก็พัฒนา4 อันนี้ ไม่ต้องไปพัฒนาอะไรมากกว่านี้ให้มันบ้าบอ ดีไม่ดีก็ไปพัฒนาลูกระเบิดอาวุธ เป็นเครื่องกลที่จะไปบรรทุกอาวุธถล่มทลาย ได้เร็วได้หนักได้มาก แหม เปลืองผลาญเหลือเกิน แล้วไปสร้างมาทำไมก็สร้างมาฆ่าคน

คำว่า สร้างมาฆ่าคน ลองพิจารณาดูซิว่าคุณคือใคร ไปฆ่าเขาทำไมคน ไม่มีจิตหวังประโยชน์แก่สัตว์ทั้งปวงอยู่ ไม่มีจิตกรุณา ไม่มีจิตเอ็นดู สร้าง ทัณฑะ สร้างอาวุธ สร้างศาสตราเพื่อฆ่า

ตรงกันข้ามกับคำสอนพระพุทธเจ้าในศีลข้อที่ 1 เลย ตรงกันข้ามหมดทุกความหมายเลย เพราะฉะนั้นหลักเกณฑ์ศีลข้อที่ 1 ของพระพุทธเจ้าจึงเป็นหลักเกณฑ์ที่ให้รู้จักชีวิต ให้รู้จักชีวิตแล้วหวังประโยชน์เพื่อสัตว์ทั้งปวงอยู่ แม้จะเป็นสัตว์เซลล์เดียว อาตมาก็พูดซ้ำซากไม่รู้กี่ทีแล้ว

แม้สัตว์เซลล์เดียวที่เริ่มต้นเกิดมา สัตว์เซลล์เดียวนี้อาจจะกลายเป็นพระพุทธเจ้าเป็นพระมหาศาสดาของโลกเลยนะ ในอนาคต ต้องหวังประโยชน์ต่อสัตว์ทั้งปวงอยู่ อย่าไปทำร้าย ปล่อยให้เขาพัฒนาตัวเอง เขาจะมีวิบากอย่างไรก็เรื่องของเขา คนเราเกิดมาต้องมีวิบากของตัวเอง อย่าไปทำร้ายสัตว์ใด

ภิกษุละการฆ่าสัตว์ เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ วางทัณฑะ วางศาสตรา มีความละอาย มีความเอ็นดู มีความกรุณา หวังประโยชน์เกื้อกูลแก่สัตว์ทั้งปวงอยู่

ศีลข้อที่ 1 ข้อเดียวนั่นเกี่ยวกับชีวะชีวิต โดยเฉพาะสัตว์มนุษย์ ถึงขั้นเป็นสัตว์มนุษย์เป็นจิตนิยามที่พัฒนามาจากสัตว์ชั้นต่ำจนกระทั่งถึงสัตว์มนุษย์ สัตว์มนุษย์เป็นสัตว์สูงสุดแล้วในโลก ไม่ว่าในโลกยุคไหนปางไหนกัปป์ไหน เพราะฉะนั้นจะไปทำลายฆ่ามนุษย์กันอีกทำไม บอกกันสอนกันแนะนำกันให้มีความเข้าใจ ไม่เลือกที่จะไปเป็นสัตว์อำมหิต ให้เป็นสัตว์ประเสริฐ คนอย่างป่าเถื่อนเลยไปสร้างอาวุธมาฆ่ากันมาฆ่าสัตว์ โดยเฉพาะจะมาฆ่าคนนี่

คนที่มีจิตสร้างอาวุธสร้างอุปกรณ์เพื่อฆ่าคนนี้ มันจะโง่ขนาดไหน อำมหิตสุดอำมหิตแล้ว โง่ก็โง่ที่สุด อำมหิตก็อำมหิตที่สุด คุณไม่ได้ชื่อว่าคน ในภาษาไทย ไม่ได้เป็นมนุสโสเลย จิตคุณอำมหิตต่ำมาก หากยังสร้างอาวุธยังไม่โงหัว ก็ยังเป็นคนชั้นต่ำที่สุด ของความเป็นคน

อาตมาพูดนี้อาตมารู้นะว่าอาตมากำลังด่า คนที่มีพฤติกรรมแบบนี้อยู่ในสังคมโลก

อาตมาจึงถล่ม คือ ทำไมไม่รู้สึกรู้สา ทำไมไม่เข้าใจ ทำไมไม่รับความรู้เพื่อจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เขาอาจจะฟังไม่ออกเพราะอาตมาพูดภาษาไทย คนที่ทำอย่างนี้เขาพูดภาษาเกาหลีภาษาอเมริกัน ก็เลยไม่รู้เรื่อง ดีไม่ดีก็จะไปฟังภาษารัสเซียภาษาอาหรับ ก็เลยไม่รู้เรื่อง แต่สมัยนี้กดเอาดูได้ แต่เขาไม่เอาหรอก เขาว่าไร้สาระจะไปแปลให้เสียเวลาทำ พูดอะไรก็ไม่รู้ เขาก็เลยนึกว่า เป็นนกแก้วนกขุนทองร้องรำคาญหู

อาตมาก็รู้แต่ว่าตัวเองเกิดมาในชาตินี้จะต้องมาพูดสาระสัจจะ ที่คนกำลังเตลิดเปิดเปิง ทั้งอำมหิตที่สุดทั้งโง่ที่สุด นี่อาตมาสรุปแล้วนะ แล้วก็มาพูดสัจจะตัวนี้เพื่อที่จะให้เขาได้คิด คนที่มีปฏิภาณปัญญา คนที่ไม่โง่สุดไม่อำมหิตสุด ดำดิ่งอยู่กับอันนั้นก็จะฟังพอเข้าใจ ฟังออกก็จะค่อยๆปรับตัวก็ได้

ส่วนคนที่หนักสุดโง่สุดและอำมหิตสุดยังไม่โงหัวเลย ก็สุดวิสัยแล้วช่วยเขาไม่ได้ ก็ช่วยเท่าที่ได้ คนที่ฟังรู้เรื่องเป็นสาระดี ประเสริฐ ก็มีจำนวนน้อย แต่น้อยก็เอา เพราะมันมีค่ามันประเสริฐที่สุดดีที่สุด มันถ่วงดุลโลกเอาไว้ ไม่เช่นนั้นก็ไม่มีใครมาดึงเอาไว้เลย มันก็จะไปกับทางโน้น หรือไม่มีใครต้านเลย อาตมาก็ต้องต้านคนเดียว จะสู้กับทางโลกก็ช่างมัน อย่างน้อยก็มีพวกคุณ มาช่วยกัน อาตมาดึงหางเชือกไว้ก็ยังพอค่อยยังชั่ว

พลโลก 7000 ล้าน พวกเรามีถึงเจ็ดร้อยไหม ดึงสู้ไหวไหม ชักเย่อกัน

สู้ๆๆๆ หมูป่าสู้ๆ

 

อาตมาเอง ขออภัยที่จะพูดความจริงอันนี้ คุณอยู่ให้ถึงก็แล้วกัน โลกเขาจะเห็นว่าคำพูด คำของอาตมาอธิบายขยายความนี้ มันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ในอีก มันจะกว่าร้อยปีขึ้นไปหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่นั่นแหละ อนาคตถึงรู้ ประวัติศาสตร์มีคนกล่าวถึงอย่างนี้

สมณะฟ้าไทว่า...ถ้าอีก 100 ปีคนโลกเขากลับมาได้ก็คุ้ม ไปได้ดีเลย

พ่อครูว่า...แล้วพวกเราทำนี่ ขยายความ ไม่ใช่พูดลอยลม แต่เราทำ ปฏิบัติจนเกิดสังคมมีวัฒนธรรมสังคม ชาวอโศกก็มีวัฒนธรรมสาธารณโภคี วัฒนธรรมขาดทุนของเราคือกำไรของเรา วัฒนธรรมเป็นคนใช้ความสงบสยบความรุนแรง ที่พูดนี้ไม่ใช่เรื่องลอยลม เราใช้ความสงบสยบความรุนแรง มันเป็นประสิทธิภาพของพฤติกรรมมนุษย์ที่ยิ่งใหญ่ อาตมาพาพวกเราไปทำ ใช้ สันติ อหิงสา ซื่อสัตย์ บริสุทธิ์ คมลึก แม่นประเด็น ซึ่งมันก็เกิดผลมีประสิทธิภาพ ได้ผลดีไม่สูญเปล่า ประสบผลสำเร็จได้ ให้แก่สังคมประเทศชาติ

เป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่ เป็นเรื่องลึกซึ้งที่คนไม่เห็นหรอก เป็นลักษณะเสียสละ เหมือนกับจ่าแซม แต่จ่าแซม มีรูปธรรมเห็นง่ายมีคนเดียว แต่อาตมาทำเป็นหมู่ แล้วมีแนวลึก คนก็เห็นได้ยาก ที่พูดนี้ไม่ได้หมายความว่าทวงบุญคุณหรือเอาดีใส่ตัว แต่พูดสัจธรรมให้ฟัง

อาตมาชัดเจน เกิดมาทำ สิ่งประเสริฐสุดของพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าสอนให้คนทำงานนี้อาตมาก็มาทำงานนี้ มาถึงวันนี้อาตมาพูดอย่างนี้ก็หมายความว่า อาตมาเห็นผลแล้วนะ เกิดผล ที่มันเป็นจริง พวกเราได้ช่วยมนุษยชาติ พวกเราได้ทำประโยชน์ให้แก่มนุษยชาติ จนทุกวันนี้พวกเราก็เลยเพลา ไม่ต้องไปดิ้นอย่างเก่า ตอนนี้ก็เลยลงตัว ทำงานไป ปักหลัก มีแต่สร้าง แล้วก็พยายามทำทฤษฎี

ทฤษฎี กสิกรรมอินทรีย์ เป็นต้น ทฤษฎีของ ปัจจัยสำคัญชีวิต ถ้าเราสามารถสร้างและทำอุตสาหกรรมขนาดนั้นได้เราก็ทำ แต่เราทำสิ่งที่มัน มนุษย์มาอาศัยใช้ได้ก่อนที่จะเอาไปเป็นของที่เฟ้อเกิน เราไม่สร้างทำของเฟ้อเกินหรือจะเป็นสิ่งที่เป็นอาวุธประหารกัน เราไม่ทำ เราทำแต่สิ่งที่ใช้ประโยชน์ได้ พวกเราไม่ค่อยผลิตเครื่องนุ่งห่ม เพราะไม่ได้เดือดร้อนเครื่องนุ่งห่มอะไร เดี๋ยวนี้มันมากเกินไปในสังคม เราไม่หลงแฟชั่นหลงสวยงาม เครื่องนุ่งห่มคือวัตถุเอามากันร้อนหนาวแมลงสัตว์กัดต่อย กันอุจาด จบแล้ว เราไม่หลงแฟชั่นในรูปสวยสีสวยอะไรต่างๆนานา ดีไม่ดีไปตีราคาค่าของ นี่เป็นเสื้อแบรนด์เนม กางเกงแบรนด์เนม อย่างนั้นไม่ใช่ ไม่ต้องไปหลอกใคร เราพอ เพราะฉะนั้นเรื่องปัจจัย 4 ของเรา

1. ยารักษาโรค เราทำมา ในแนวคิดของเรา

2. ที่อยู่อาศัยเรากระทำบ้างเล็กๆในน้อยไม่ต้องใหญ่โตหรูหราฟู่ฟ่า แข่ง จนไม่รู้แล้วว่าออกแบบอย่างไร สถาปนิก มันแก่งแย่งแข่งดีพิลึกพิลือกัน สถาปนิก แต่เราเห็นว่าแค่นี้ก็สมควรพอแล้วที่อยู่อาศัย เราก็จบ ยารักษาโรคก็พึ่งพาได้ ที่อาศัยก็พึ่งพาได้

3.  เสื้อผ้า มันก็มีมากพอแล้ว

สามอย่างนี้สบายแล้ว เราก็เลยมีพลังงานมาสร้างอาหารเป็นเรื่องหลัก คนฉลาด เห็นไหม จึงมีอาชีพอันสุดยอดเลย เราจะไปหลงสร้างความโง่ที่สุดโหดที่สุดทำไม

อาหารคือหนึ่งในโลก อาหารของเราไร้สารพิษและมีสารอาหารที่ดี น่ากิน เรายังจะสร้างให้เจริญขึ้นไปอีกให้เห็นได้ว่าทุกอย่างที่เราสร้าง วัตถุที่เราสร้าง ดู บนโต๊ะนี้

ตาอู๊ดว่า...เอาอาวุธพวกนี้ไปสู้กับระเบิดนิวเคลียร์

พ่อครูว่า...ในสนามรบ คนที่ปลอดภัยที่สุดในสนามรบที่ฆ่ากันคือใคร กาชาด กับพลาธิการ คือ การรักษาพยาบาลกับอาหารนี่คือปลอดภัยที่สุด ศัตรูทั้ง 2 ข้างจะยกเว้นกาชาดกับพลาธิการ นี่คือสิ่งที่บอกสัจจะของโลก ทุกวันนี้เรามาทำอาชีพ สร้างอาหาร กับทำยา ส่วน เสื้อผ้าหน้าแพร ให้ versace Louis Vuitton สร้างแข่งกันเอา หลอกคนทั้งโลก แม้แต่บ้านช่องเรือนชานก็ให้สถาปนิกแข่งกัน ของเราสบายแล้ว บ้านช่องเรือนชานของเรามีเหลือเฟือ

เราสร้างทำให้ปลอดภัย ถ้ำผาแหงน ไม่ไปเดินถ้ำนางนอน เรามีน้ำตกน้ำไหลให้ชม ไม่เอา ดันไปเข้าถ้ำน้ำไหล คนเรา ทำไมตามืดบอด เราทำให้ อยากจะมาเที่ยวถ้ำก็มา อยากจะเที่ยวน้ำตกก็มา มีน้ำตกทำให้แล้ว ปลอดภัยดีด้วย ทำไปให้แล้ว อาตมาทำทำไม เพื่อที่จะให้มาพักผ่อนหย่อนใจ เข้ามาใช้ประโยชน์ ไม่ได้ทำเพื่อค้าขายหาเงิน ไม่ได้ทำเพื่อชื่อเสียง ไม่ได้ทำเพื่ออยากโด่งดัง ทำเพื่อให้มาได้ใช้สอย ยังไม่ค่อยมีมาเท่าไหร่เลย หากเก็บเงินคงจะมีเสน่ห์กว่านี้ เพราะไม่เก็บเงินเลยไม่มีเสน่ห์ พวกนี้มันโง่ มาสิ มาใช้ฟรีๆ อย่าไปทำสกปรกนะพวกเราเก็บกันจนเมื่อย จะมากินมาอยู่ก็มาใช้พักผ่อน ที่พักตามรอบไม้ก็มี เจตนาอย่างนั้นจริงๆ ก็บอกกล่าวไปทั่ว สร้างขึ้นมาเพื่อให้พวกคุณมาพักผ่อน รัฐบาลพยายามสร้างสวนสาธารณะ สร้างสถานที่พักผ่อนแก่ประชาชนฉันใด โพธิรักษ์ก็พยายามสร้างสถานที่ให้ประชาชนได้มาพักเป็นที่สาธารณะฉันนั้น ไม่ได้คิดเก็บเงินเก็บทองจริง

อาตมาว่า เราก็ได้อาศัยอยู่แล้ว เพราะเราอยู่ที่นี่ก่อนเขา คนอื่นก็ได้มาอาศัยด้วย มันก็เป็นกำไร เป็นความดีงาม เชิญมาพักผ่อนหย่อนใจมาอาศัย ไม่ได้ทำเป็นรีสอร์ทเก็บเงิน เราทำบรรยากาศนิเวศวิทยาให้น่าพักอาศัย ไม่ได้ขูดรีดเก็บเงิน ที่นี่เป็นรีสอร์ทเรือ มาพักได้ หลายเรือว่างอยู่ บรรยากาศ สิ่งแวดล้อมต่างๆมีพอเป็นไป จะขี่จักรยาน จะพายเรือก็ได้ ยังไม่มีเครื่องบินให้เท่านั้น

แม้แต่โรงเรือน อาคารบวร ทำเป็นที่ไว้ให้คนมาค้าขาย เป็นของแห้งของสด จะมาขายก็ได้ แต่ไม่ได้มาให้ขายเนื้อสัตว์เขาหรือของมอมเมาเป็นพิษ ไม่ให้มิจฉาวณิชชา 5 มาขาย ให้ขายอย่างพ้นมิจฉาวณิชชา 5 ไม่ได้เก็บเงินทอง ให้เป็นที่อาศัยทำอาชีพ จะซื้อของเขามาขายก็ได้ เป็นตลาดเป็นที่ขาย

ชั้นล่างเป็นที่ขายของชั้นบนเป็นที่ใช้ประโยชน์ ก็บอกไปให้กับคนย่านนี้หรือที่ไกลออกไปว่ามีที่จะใช้อาศัยได้ มาเลย ยินดีบริการให้ มาบอกกล่าวให้รู้เรื่อง ทำให้อยู่ในกฎเกณฑ์อยู่ในกรอบ เกิดประโยชน์เพื่อตัวเองบ้าง เพื่อคนอื่นสังคมมนุษยชาติ ก็ยินดีต้อนรับ ยินดีทุกอย่าง ไม่ได้ทำมาเพื่อหาเงินทองชื่อเสียง นี่คือใจของอาตมาที่คิดและทำ ถ้าเป็นรัฐบาลทำคนก็คงจะเชื่อ เพราะว่าเป็นรัฐบาล แต่พวกเราทำคนไม่ค่อยเชื่อก็ไม่เป็นไร

พวกเรานี่แหละที่จะเอาของไปขาย ของที่จะเก็บไปขายมีไม่น้อย แต่ไม่ขยันทำ อาจจะคิดว่า เก็บขึ้นไปก็ไม่ค่อยมีคนมาซื้อ ก็ไม่เป็นไร เก็บขึ้นไป คนเขาขยันปลูกเราก็ต้องขยันเก็บ แล้วเอาไปทำไม ก็เอาไปขาย ขายไม่ออกก็เอาไปเข้าโรงครัว แต่คนก็ไม่ค่อยมาทำ อาจจะยังไม่ถึงเวลา ไม่มีปัญหาหรอก อันนี้เราไม่ได้สร้างอย่างทุนนิยม ไม่สร้างขึ้นมาแล้วต้องมีดอกเบี้ยมาไล่ขูด ไม่มี เราสร้างอย่างบุญนิยม ไม่มีดอกเบี้ย สร้างเสร็จแล้วก็เสร็จ ดูแลปัดกวาดเช็ดถูให้ดีเท่านั้น

การไม่มีดอกเบี้ยนี่แหละสุดยอดแล้วชีวิต

มนุษยชาติถ้าผู้ใด

1. ไม่มีหนี้ โดยเฉพาะหนี้ที่ต้องเสียดอกเบี้ยนั้นไม่มี

2. ทำงานสร้างขึ้นมาให้ตัวเองกินใช้อาศัยได้เพียงพอแล้ว

3. สร้างผลผลิตให้เหลือ เกินกินเกินใช้

4. เราก็เอาสิ่งที่เหลือที่เกินนี่แหละไปแบ่งแจกสะพัด จะขายก็ขายให้ถูกๆ เพราะมันเป็นของที่เหลือแล้ว เราก็ขายให้มันถูกๆ ดีไม่ดีขายไม่ออกก็แจก ไม่อย่างนั้นก็เน่าทิ้งไป เราก็ทำอยู่ใน 4 หลักนี้

แต่ทั้งโลกเขาจะต้องสะสม สะสมไว้แล้วก็ต้องจ้างคนมาระมัดระวังมาดูแลอีก โง่ตายชัก เพราะฉะนั้นเราเองรู้ที่จบของชีวิต เรารู้ที่จบของพฤติกรรมมนุษย์ พฤติกรรมสังคม พฤติกรรมของคน พฤติกรรมของกลุ่มหมู่ พฤติกรรมของสังคมองค์รวมเท่าไหร่

ชาวอโศกมีสังคมองค์รวม อยู่ในระบบสาธารณโภคีทุกชุมชน แล้วก็มีกระจายอยู่ในประเทศ เป็นชุมชนชาวอโศกอยู่ในระบบสาธารณโภคี ทุกชุมชนชาวอโศกมีเท่าไหร่ก็เท่านั้นเป็นระบบสาธารณโภคี ใครขาดเหลือก็ยืมกันได้ นี่คือเศรษฐศาสตร์ที่จบแล้ว เศรษฐกิจที่สมบูรณ์แบบแล้ว สาธารณโภคี ก็ไม่รู้ว่านักเศรษฐศาสตร์ที่เรียนมาจนหัวพัง จบด็อกเตอร์กันไม่รู้เท่าไหร่ เขาจะเข้าใจเศรษฐศาสตร์ของพุทธเจ้าที่เป็นสาธารณโภคีได้ไหม

เขาเข้าใจ Utopia ที่ไหน Thomas Moreเขียนจินตนาการมาหาว่าเป็นสังคมแบบนี้แต่ยังไม่มีใครทำสำเร็จ แต่ชาวอโศก เราทำเกินกว่ายูโทเปีย เป็นถึงขั้นสาธารณโภคีที่เกิดจริงแล้ว ยูโทเปียยังไม่เกิดจริง Thomas More ก่อสร้างจินตนาการฝันค้างไว้เท่านั้นเอง แต่เราทำเกินกว่ายูโทเปีย ถ้ามันถึงขั้นสาธารณโภคี ทุกคนตรงกัน ทำได้อันเดียวกัน โทมัส มอร์สร้างยูโทเปียเป็นเพียงที่ใดที่หนึ่งเท่านั้นเมืองใดเมืองหนึ่งเท่านั้น เขายังไม่มีเครือแหแบบเรา ที่มีอุดมคติไม่รวมการทำแบบเดียวกันพึ่งพาอาศัย

ราชธานีอโศกนี้เจตนาให้ใหญ่และเป็นตัวอย่าง และเป็นน้องหลังสุด ปฐมอโศกเป็นชุมชนชาวอโศกพี่คนโต ทุกวันนี้ปฐมอโศกเลี้ยงน้องคนโต คือ ราชธานีอโศก กลายเป็นเด็กอ้วนเกินขีดหรือเปล่าต้องช่วยดูแล

มนุษย์นั้นศึกษาความเป็นมนุษย์ที่ดีที่สุด และความเป็นสังคมการอยู่ร่วมที่ดีที่สุด และมีทฤษฎีที่ถูกต้อง ทฤษฎีของพระพุทธเจ้าทฤษฎีใหญ่ที่สุดคือ ศีล สมาธิ ปัญญา วิมุติ หรือไตรสิกขา การศึกษา 3 เป็นทฤษฎีที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

ขยายความเป็น จรณะ 15 วิชชา 8 กับ ศีล สมาธิ ปัญญา ขยายออกมาเป็นโพธิปักขิยธรรม 37 แล้วมันจะเกิดสายของปฏิจจสมุปบาท 11 12

จะเกิดญาณปัญญารู้ถึงความทุกข์ ความสุข ความเป็นมนุษย์ เป็นตัวหัวใจสำคัญที่สุดของมนุษยชาติคือ ทุกข์กับสุข

มนุษย์ที่ฉลาดที่สุดคือมนุษย์ไม่มีทุกข์ไม่มีสุข

เพราะฉะนั้นมนุษย์ที่มีปัญญา มีความเฉลียวฉลาดที่รู้จักอาการจิต อาการจิตที่เรียกว่าทุกข์ อาการจิตที่เรียกว่าสุข เป็นเหรียญสองด้านเท่านั้นเอง สุขกับทุกข์แยกกันไม่ได้ เป็นอาการ เก๊ ทั้ง สุขและทุกข์เป็นอาการที่ไม่มีจริง แต่คนหลงว่ามีจริง แล้วก็ต้องอาศัย จึงหลงยึดสุขยึดทุกข์ พระพุทธเจ้าตรัสรู้

อ่านอาการของจิต คือ สิ่ง 2 สิ่งเป็นธรรมะ 2 บวกกับลบ อยู่กันอย่างนิวเคลียส แล้วก็ทำงานสังเคราะห์สังขารกันอยู่อย่างนั้น เพราะฉะนั้นผู้ใดจัดสรรจัดการพลังงานบวกลบนี้ ให้อยู่ในวงCyclic order เอง สังขารสังเคราะห์อยู่อย่างไม่ร้อนเกิน อย่าเย็นเกิน อยู่กันอย่างพอเหมาะพอดี ที่จะเกิดปฏิกิริยา เป็น Cyclic Order ก็เป็นตัวธาตุรู้ที่เรียกว่าเป็น ฌาน หรือ ความรู้ของพระอรหันต์ ก็อบอุ่น สบาย

แล้วพุทธนี้เก่งกว่า nucleus ที่มันอยู่เป็นธาตุวัตถุ เพราะมันเป็นธาตุจิตวิญญาณ เป็นประธานควบคุมนิวเคลียส ต้องการ จะให้ขยายตัวก็ได้ ต้องการจะให้หดตัวหรือเท่านี้ก็ได้ ต้องการจะให้สูญแตกสลายธาตุบวกลบไปเลยนิรันดร ไม่เหลือ ธาตุนิวเคลียส แม้แต่อุตุ ก็ไม่เหลือ นี่คือความตรัสรู้ของพระพุทธเจ้าที่ทำสำเร็จ ที่อาตมา เป็นโพธิสัตว์

เป็นอรหันต์ โพธิสัตว์ระดับ 4 ก็รู้แล้ว มาเป็นอนุโพธิสัตว์ อนิยตโพธิสัตว์ นิยตโพธิสัตว์ก็ยิ่งรู้ ไม่ได้เอาแต่เอาภาษาวิทยาศาสตร์ อาศัยภาษาชีววิทยามาอธิบายบ้าง จนกระทั่งอาศัย กรรมนิยามมาอธิบาย

กรรมนิยามอธิบายความเป็นจริง จิตเป็นพฤติของกรรม

จิต ผู้ที่เป็นอรหันต์แล้ว จะใช้จิตที่เป็นแรงอำนาจอธิปไตย เท่าใด ก็มีปัญญาที่รู้จักพลังงาน ควบคุมพลังงาน ให้แรงให้เบา ให้ขนาดพอเหมาะสมเท่าไหร่ได้ รู้จัก ลหุตา มุทุตา รู้จัก กัมมัญญตา แล้วก็ให้เกิดเป็นกายวิญญัติ วจีวิญญัติ รู้จักวิการรูป 5 อย่างชัดเจน จึงเป็นผู้จัดการ วิการรูป 5 อยู่อย่างสบาย

เราจะทำให้เบาที่สุดอย่างสมควร เช่น อาตมาจะพูดดังที่สุดเท่านี้เท่าที่เบา เพราะคนมันหูหนวกตาบอดก็ต้องพูดอย่างนี้ จริงๆมันหูบอดตาหนวกด้วยซ้ำไป อาตมาจึงจำเป็นต้องสีควายให้ซอฟัง เพราะมันหกคะเมนตีลังกา เอาผิดเป็นถูกเอาหัวเป็นหางเอาขี้เป็นข้าว

อาตมาก็เลยเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม กินขี้แทนข้าว มันเอาหัวเดินต่างตีน อาตมาอยู่กับเมืองนี้ก็เลยต้องเอาหัวเดิน กับมันด้วย มันซวยจริงๆเลยชีวิตนี้ อาตมาก็จำนนไม่รู้ทำไง เราเอาหัวอยู่ที่ตีน เอาตีนอยู่หัว เราจะไปพูดกับตีนรู้เรื่องได้อย่างไร เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม สงสารอาตมาบ้างไหมนี่

ทำงานทุกวันนี้เท่ากับเอาคนหูบอดตาหนวกจูงกันไปดูหนังใบ้อีก อาการหนักอย่างนี้โลกทุกวันนี้ อาตมาก็จำนนต้องทำไป

สรุป อาตมาก็สอนเรื่องเศรษฐกิจเรื่องรัฐศาสตร์การเมือง เรื่องของสังคม อาตมาก็ต้องสอนอธิบายทั้งนั้นแหละ เหมือนอย่างคนอวดดี ต้องสอนต้องแนะนำพวกเรา เพื่อจะรู้จักเศรษฐศาสตร์เศรษฐกิจแบบนี้ ของการเป็นอยู่ร่วมกัน จะเป็นการเมืองรัฐศาสตร์แบบนี้หรือดี ดูแลเกื้อกูลช่วยเหลือกันไป พึ่งพาอาศัยกันไป จะซื้อจะขายแก่กันและกันอยู่ขนาดนี้แหละ แบ่งแจกกันขนาดนี้ จนกระทั่งสาธารณโภคีนี้เป็นสังคมสุดยอดแล้ว ได้อย่างนี้จริง

อาตมาเกิดมาในชาตินี้มาทำต่อจากชาติก่อน แล้วก็จะทำต่อไปด้วย ที่ทำเพราะเป็นประโยชน์ เป็นงานที่ได้ช่วยมนุษยชาติจริงๆ อาตมาถึงบอกว่ามันเป็นงานของมนุษย์ มนุษย์นี้ทำงานเพื่อช่วยมนุษยชาตินี้ดีที่สุดแล้ว อาตมาก็พยายามพิสูจน์ความเป็นมนุษย์ สูงที่สุดเป็นพุทธเจ้ามันเป็นอย่างไรแค่ไหน เพื่อตัวเองก็คือจะไปเป็นพระพุทธเจ้า แล้วเพื่อมนุษยชาติ นี่แหละเป็นหลัก ตัวเอง อาตมานี้มีความรู้ที่จะปรินิพพานเป็นปริโยสานเมื่อใดก็ได้แล้ว แต่อาตมายังไม่ทำตามจุดมุ่งหมาย 2 ประการ ประการหนึ่งก็คือเพื่อผู้อื่น ประโยชน์ตนก็เป็นพระพุทธเจ้าได้สูงสุด เพื่อมนุษยชาติ ก็เห็นอยู่ว่าพวกคุณได้รับประโยชน์ ก็จริงๆ อาตมาจึงยังไม่จบ เป็นพลังงานที่จะเป็นมนุษย์ ต้องเกิดอีก เป็นพลังงานที่จะเป็นมนุษย์ที่จะทำงานได้อีก เกิดมาทำแล้วก็ต่อไปอย่างนี้อีก

สมณะฟ้าไทว่า...พ่อครูพูดบอกว่า สมัยนี้เขาเอาหัวเดินต่างตีน พ่อครูก็เลยต้องเดินแบบเขา จะได้สอนเขาได้ สอนที่เท้าเขาก็ไม่ฟัง พ่อครูต้องอนุโลมให้เขา

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 14:46:56 )

รายละเอียด

610716  อยู่วัด ได้ขัดเกลา และวางใจเป็น

พ่อครูสนทนาธรรมยามเช้ากับปัจฉาฯ 7 ก.ค. 2561

พ่อครู           : คนละวิบาก

ส.แสนดิน    :  คนละวิบาก

พ่อครู         : วิบากคนละวิบากกันไป เอาน่า รอๆดู 50  60  เลยละก็รู้กันล่ะ

ส.แสนดิน    :  หมดแรง

พ่อครู         : ว่าจะไปลงจอดท่าไหน ไม่จอดท่า จะอยู่กับคลื่นลม ก็ให้มันรู้กันไป  ไม่ต้องหาท่าจอด

ส.ดินไท       : ต้องอาบน้ำท่าไหน ต้องมาอาบน้ำท่าวัด

ส.แสนดิน   : คลื่นสงบ

พ่อครู          : จะไปโต้กับคลื่นลมอยู่ล่ะ ไปหาท่าจอดเอาละ ท่าเก่งจริงก็ลองดู

ส.เดินดิน    : ไม่แน่ใจว่าการมาอยู่วัดกับอยู่ทางโลกเนี่ย อยู่ในวัดมันทำได้ตามใจตัวเองมากกว่ารึเปล่าครับ

พ่อครู     : ไม่ ไม่ มันก็มีกรอบ ในวัดจริงๆ มันก็มีกรอบ มันก็มี ถึงแม้ว่าจะมีพื้นฐานที่มันเป็นกรอบที่ต่ำสุดรับไว้ แต่ว่าฐานะของแต่ละบุคคลก็รู้กันนะ อยู่ในนี้ คนนี้สูงขนาดนี้ อย่าไปทำไอ้นี่เกินไปเขามีตำรวจซ้อนอีก มีตำรวจซ้อนอีก มี รปภ. ดูแล ซ้อนอีก

ส.แสนดิน : แค่ ๆ มาสวดมนต์ตอนเช้า คนไหนสวดเสียงยาน เสียงอะไรนะ เดี๋ยวเถอะ  แค่นั่งสวดมนต์ด้วยกันเนี่ย

พ่อครู         :  มันมี มันมีซ้อน มันมี ดูแลกันเป็นชั้นๆ

ส.ดินไท     : เดี๋ยวนี้เราถือสากันน้อยลง ถ้าเป็นข้างนอก แบบๆญี่ปุ่นเงี้ย  ไม่ได้

พ่อครู        : ไม่ได้ทางญี่ปุ่น เขาต้องใช้แบบนั้น ต้องแข็ง

ส.ดินไท     : มันก็จะขัดเกลาได้ดีกว่า ถ้ามาอยู่ในวัด เดี๋ยวนี้เราก็แบบ ไม่เป็นไร ไม่ถือสา

ส.เดินดิน   : ให้คนทางโลกมาอยู่กับเรา งงเลย อะไรต้องคำนึงถึงวิญญาณ อะไรเงี้ย มีอะไรต้องพูดกันเลย

ส.ดินไท     : อนิจจังด้วย มันไม่เที่ยง เราก็วางได้

ส.แสนดิน : โลกๆนี่เขาขัดกัน ขัดกันเรื่องผลประโยชน์ เรื่องระเบียบ แต่ข้างในเนี่ย ขัดกันเรื่องศีลนี่แหละ ขนาดทำถูกระเบียบไงก็ตาม แต่เนี่ยพูดจาโกหก

พ่อครู      :  ไม่อยู่ในร่องในรอยของศีล

ส.เดินดิน  : แต่ว่ามันอย่างนี้ไง คือว่า บางคนที่ขัดได้คนก็จะขัด แต่บางคนที่ขัดไม่ได้เขาก็ปล่อย

พ่อครู     :  วาง พรหมทัณฑ์ไง ของเรามีพรหมทัณฑ์สอน  พรหมทัณฑ์แล้วแต่ เขาก็ทิ้งให้วิบากเลยแหละ แล้วแต่วิบากใครวิบากมัน ศีรษะใครศีรษะมัน

ส.ดินไท  : ซึ่งคนแบบนี้ พอหมู่ไม่ได้เอาด้วยแล้วเนี่ย  พอไปอยู่ข้างนอก เขาเอาเรื่องนะ ก็เลยไปอยู่ข้างนอกไม่ได้ ต้องมาอยู่ข้างใน

พ่อครู     : มันก็เป็นไปตามสัจจะ มันชัดเจน มันเป็นไป ไม่ต้องไปห่วงมันหรอก มันก็เป็นไปตามธรรม ช่วงนี้มันจะน้อยหน่อย คนน้อยงานเยอะ อะไรก็เอ้า ก็ว่าไป ถูไถไป

ส.เดินดิน :  อยู่บ้านราชมันยืดหยุ่นมากเลยนะครับ ที่นี่ อ้าว เดี๋ยว มีคนนี้พิเศษ  เดี๋ยวคนนี้พิเศษต้องพิจารณามาก คือเว้นแต่คนไม่พิเศษ ไม่ต้องพิจารณา

ส.ดินไท  : ผมเคยเปรียบเทียบว่า เหมือนคนภูมิใจเนี่ยที่รักษาความเป็นโสดได้ คืออยู่ข้างนอกเขา เขาไม่มีใครมาจีบ

พ่อครู     :  ที่แท้ซะพูดเอาโก้เนอะ อยู่ข้างนอกไม่มีใครมาจีบ อยู่ข้างในเนี่ย

ส.แสนดิน  : อยู่ข้างนอกเรียกขึ้นคาน อยู่ข้างในนิ โห พรหมจรรย์ได้ บัณฑิต

พ่อครู    :  รักษาพรหมจรรย์ได้ เท่อีกแบบ

ส.แสนดิน  : เขาก็ฉลาด ที่มาอยู่ข้างในก็ โอเค

ส.เดินดิน  :  อันเนี่ย หลวงตาถึงได้เปรียบพวกเรา เพราะว่าหลวงตามีลูกมีอะไร เพราะงั้นหลวงตาถึงอยู่กับคนได้ทุกคน เพราะว่าหลวงตายืดหยุ่นมาก แต่พวกเราคนโสดกันส่วนใหญ่ เพราะนั้นเจอก็อัดกันตูมตาม เพราะว่าชีวิตมันไม่ได้มีลูกมีครอบครัวอะไร หลวงตา  จึงเป็นที่รักของทุกคน ใครอ่อนแอ ใครจิตตก ใครอะไรนี่หลวงตาประคอง ช้อน ๆ เอาได้หมด

ส.แสนดิน   : แต่ก็ไม่ๆทุรนทุราย เห็น จะตายก็ พรุ่งนี้จะตายตอนนี้จะอยู่ ไม่อยู่ ไม่เกี่ยวละ

ส.เดินดิน  :  ก็ที่คุยกับผมวันพฤหัส เอ้ย วันพุธนี่ก็ยังดูไม่น่าจะมีสัญญาณว่าจะตาย

พ่อครู    :  พลังวาง มันก็มีพอ พลังวางมีพอ อย่างท่านถนอมคูณ พลังวางก็มีพอ แต่ว่าไม่รู้มุมเท่านั้นเอง โอ๊ยจะยังไง เอาน่า วาง ปล่อยไปเลย พรึ่บ ประเดี๋ยวพรึ่บเดียว

ส.แสนดิน   : พ่อท่านไปบอกนิดเดียวเอง ค่อยๆวาง

พ่อครู   :  เออ ตอนแรกก็ดูทุรนทุราย โอ๊ย จะวางยังไง

ส.แสนดิน : พ่อท่านบอกให้วางที่ใจ

ส.เดินดิน  :  พอธาตุแตกแล้วเนี่ย ไฟธาตุแตก

ส.ดินไท   :  เมื่อวานรายการพุทธชีวศิลป์ ภันเตฟ้าไท เขาเอาพระวักกลิมาอ่าน แล้วก็มีว่าพระวักกลิท่านฆ่าตัวตาย

พ่อครู    :  พระวักกลิฆ่าตัวตายเหรอ

ส.ดินไท  :  เวทนา ท่านไม่ไหวละ ก็ฆ่าตัวตาย

พ่อครู    :  อ๋อ เหรอ

ส.ดินไท  : ครับ  ก็เลยคิดว่า ก่อนหน้านี้ก็เคยมีคนถามพ่อท่านว่า  เอ๊ ฆ่าตัวตายมันจะผิดไหม เป็นพระอรหันต์ด้วย

พ่อครู   :  เป็น เป็นวิบากซ้อน

ส.ดินไท :  หลายองค์เลยนะ ที่เมื่อก่อนผมเคยถามพ่อท่าน

พ่อครู    :  ผมก็อธิบายแล้ว คุณต้องใช้ความอำมหิตเพิ่มขึ้น ฆ่าตัวเองตาย

ส.ดินไท :  อาจจะ เรียกว่าสมัยก่อน มันไม่เก่งเหมือนสมัยนี้ ที่มียาอะไรที่ทุเลาความเจ็บปวดได้

พ่อครู   :  ใช่ ๆ แต่ถ้าตัวเองจะฆ่าตัวเอง ต้องใช้ความอำมหิตมากขึ้น

ส.ดินไท : คือ เขาอาจจะแบบตัดรอบ ไม่ไหวแล้ว มันทน ไม่ไหวก็ฆ่าตัวตาย คนสมัยก่อนอาจจะธรรมดา การตายเขาก็ไม่ใช่เรื่องซีเรียสอะไรมากมาย ตายก็ตาย

พ่อครู   :  พวกเทวนิยม เขาก็อย่างนั้นแหละ เทวนิยม เขาก็ไม่มีอะไร ไปอยู่กับพระเจ้าเท่านั้นเอง  ทีนี้สิ่งที่เขาทำแล้ว ทำชั่วทำดีก็ทำแล้ว พระเจ้าจะสั่งลงนรกก็ต้องจำนนอ่ะ มันทำแล้วอ่ะ

ส.ดินไท : ตายง่าย

พ่อครู    :  มันสั้น เห็นไหม มันสั้น ของเทวนิยม เนี่ยสั้น แต่ชีวะของคุณยังยาวไปอยู่กับพระเจ้ายาว จริงๆคุณก็ไม่รู้วิบากว่าต้องวนเวียน แต่คุณก็ไม่รู้ว่าต้องมาวนเวียน เพราะคุณเข้าใจตัววนเวียนอีกไม่ได้ คุณก็อยู่ตรงนั้นเอง ก็ตื้ออยู่ตรงนั้นจบอยู่แค่นั้นกับพระเจ้า กาละไม่มี กรรมก็สั้น ทางโน้นกาละกับกรรม กรรมก็สั้น พอสุดท้ายไปอยู่ที่พระเจ้าก็จบละ กาละไม่มีแล้ว กรรมก็เหลือแต่พระเจ้าเท่านี้ พระเจ้าจะว่าไงก็แล้วแต่ กรรมบวกกรรมลบ  กรรมดีกรรมชั่วอะไรก็พระเจ้า นรกสวรรค์อะไร ไม่จบสองไง ธรรมะสองไม่จบ เพราะนั้น หนึ่งก็ยังทำไม่ได้แล้วจะไปหาศูนย์ตรงไหนอ่ะ ปุงลิงค์ก็ยังทำไม่ได้เลย จะไปหานปุงสกลิงค์ เลิกเลย เพราะอธิบาย หนึ่งปุงลิงค์ก็กับนปุงสกลิงค์ อธิบายย๊าก ยาก เพราะว่ามันสิ้นสุดเลยของพุทธนี่นะ จบ พอเป็นนปุงสกลิงค์แล้วเนี่ย หมดคำอธิบาย ภาษาอังกฤษเขายังดีนะมี axiom หมดคำอธิบาย อธิบายยังไง นปุงสกลิงค์

ส.แสนดิน : นัตถิอุปมา

พ่อครู    :  นัตถิอุปมา มันหมดทางที่จะอธิบาย นัตถิอุปมา นปุงสกลิงค์ จบ มันไม่มีคำอธิบายแล้วมัน จะเทียบอะไรก็ไม่ได้ธรรมะสองก็ไม่ได้ ศูนย์  ศูนย์คืออะไร แล้วจะอธิบายยังไง

ส.แสนดิน : คนที่ศูนย์แล้ว มาอธิบาย ไม่ได้อีก

พ่อครู    :  มันยังไม่มีสภาวะ อย่า

ส.แสนดิน  : คนที่ปรินิพพานเป็นปริโยสาน เขาก็ไม่กลับมาเกิด มาอธิบาย

พ่อครู   :  ไม่ได้ เพราะงั้น อรหันต์ยังอธิบายอะไรไม่ค่อยเก่งหรอก อธิบายอะไรไม่ค่อยได้หรอก อรหันต์อ่ะ

ส.แสนดิน  : แต่คนที่ปรินิพพานแต่ไม่ปริโยสานก็กลับมาอธิบายสภาวะนิพพานได้

พ่อครู  :  ใช่สิ มันก็จะเพิ่ม เพิ่มปฏิภาณขึ้นไปอีก เพิ่มตัวรู้

ส.แสนดิน   : คนที่ปริโยสานแล้วไม่กลับมาอีกครับ

พ่อครู    :  เออ ใช่ก็ศูนย์

ส.แสนดิน  : มันก็อธิบาย ไม่มีใครมาอธิบายตรงนั้นได้

พ่อครู   :  เพราะงั้นถึงบอกว่าอรหันต์ถึงศูนย์ไง อรหันต์ศูนย์ อรหันต์ไม่ต่อ  อรหันต์พวกนี้ อรหันต์อย่างเก่งก็สมสีสีไง ตายพร้อมกับตัดเลย สมสีสี ปริโยสานเลย

 

ในสวนดาว...ถอดความ

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 14:51:45 )

รายละเอียด

610716 ธรรม 2ของภาษาและสภาวะเป็น 3 เส้า

16 ก.ค. 2561 พ่อครูสนทนาธรรมยามเช้ากับปัจฉา

ส.แสนดิน ฝนตกทั้งวัน

พ่อครู  มันตกไม่หยุด ซู่ๆ แล้วหยุด เดี๋ยวมันซู่ๆอืก แล้วหยุด เอ้อ...ตาล๊ก...ตลก

ส.แสนดิน เออ ...เราว่าจะจัดงานนะ จะทำโน่นทำนี่ ฝนตก เลิกเลย ทำไม่ได้เลย โอ้ ชีวิต (เสียงดนตรี)

พ่อครู เพลงนี้เราไม่ค่อยได้ออกโทรทัศน์เท่าไหร่นะ

ส.แสนดิน สมรรถภาพนี่หรือครับ ทราบว่าท่านทำไว้ 2 เวอร์ชั่น........ ตอนนี้เขาเอาปะดาวบุญขึ้นเขียงนะฮะ

พ่อครู อ้อ....เลือดพอมั้ย

ส.แสนดิน พอครับ เมื่อวานพวกเราไปก้น 7 คน ช่วยกันบริจาค ผ่าลิ้นหัวใจด้วย ไม่ใช่ผ่าเล็กๆเลยล่ะ โอ้โฮ....แหวะสเตนั่มเลย

พ่อครู โอ....ถึงสเตนั่ม แล้วเขาเอาไอ้นั่นดึงไว้ยังไง

ส.แสนดิน  ก็ใช้...ดึงไว้   ก่อนผ่าต้องทำบายพาส หัวใจก่อน แล้วซ่อมหัวใจทีหลัง ก็ให้หัวใจหยุดทำงานชั่วคราว แล้วก็....

พ่อครู คนเรานี่เก่งนะ สามารถหยุดหัวใจ แล้วก็ต่อหัวใจใหม่

ส.แสนดิน แล้วผ่านเลือดเข้าไปเหมือนเดิม

พ่อครู แล้วเส้นเลือดมันเล็ก นี้ดดด.....เดียว ต่อกันได้ยังไง

ส.แสนดิน ใช้กล้องต่อ กล้องขยาย ไมโครเซทารี่ กล้องที่ติดชิดตาเรา มันเห็นได้ละเอียดมากกก...คนมือสั่น หรืออายุมาก ทำงานนี้ไม่ได้ หมอศัลย์นี่ถ้าอายุเยอะก็ปลดระวาง เพราะผ่าตัดไม่ได้มันเหมือนพาร์กินสัน

พ่อครู อีกหน่อยก็ผ่าตัดหัวใจยุง 

ส.แสนดิน หัวใจยุง? ยุงยังไม่มีหัวใจ  โครงสร้างมันพรีมิถีฟมาก  มีห้องเดียว

พ่อครู อ้อ ยุงยังไม่มีหัวใจ มันคงเป็นพวกพีชนิยาม ยังไม่มีเวทนา    ยังไม่มีหัวใจ

.แสนดิน  มันจะพัฒนาไงฮะ จากห้องหนึ่งเป็นสองห้อง ถ้าเลื้อยคลานมีสามห้อง สัตว์เลือดเย็นนะฮะ แต่ถ้าเป็นสัตว์เลือดอุ่นมีสี่ห้องมีปอดไปฟอกเลือดด้วย ส่วนไส้เดือนนี่หัวใจมันแทบจะไม่มี มันเป็นท่อกินเข้าไปแล้วก็ถ่าย

พ่อครู นี่ก็ค่อยๆพัฒนาการ จากอุตุนิยาม พัฒนาเข้าสู่พีชนิยาม จิตนิยาม ธรรมนิยาม กรรมนิยาม โครงสร้างนี้จะช่วยให้เข้าใจพวกนี้ มันเปรียบเทียบได้ เปรียบเทียบพัฒนาการที่ยังมีระดับที่ไม่ถึงที่ทีเดียว มันยังกำลังโอเวอร์แลป

ส.แสนดิน ทำไมเราเป็นจิตนิยามแล้วนี่ ทำไมต้องไปเกิดเป็นสัตว์

พ่อครู มันต้องถูกร่อน ร่อนแล้วร่อนอีกๆๆๆ ไม่งั้นมันไม่ได้ มันต้องเกิดกลับไปกลับมา ร่อนแล้วร่อนอีก

ส.แสนดิน แล้วไปเป็นพีชนิยาม  ไม่ได้เลย

 พ่อครู ใช้ มันต้องเป๋นตามลำดับหลักเกณฑ์ใหญ่ ๆ อันย่อยๆอธิบายไม่ไหว มันสลับซับซ้อน อธิบายยากมาก

ส.ดินไท มันเหมือนตอนแรกที่ต้องกดข่มอย่างมาก นิ่งๆก่อน เป็นพีชะ

พ่อครู  ยิ่งหลักเกณฑ์ 5 นี่ โอ้โฮ...มันไม่ละเอียดอะไร มันหยาบ เป็นหลักเกณฑ์ใหญ่นะ อุตุนิยามพีชนิยามจิตนิยาม  กรรมนิยาม ธรรมนิยาม  มันหยาบๆ เหมือนปัญจสาขามันก็หยาบ มี กลละ อัมพุช เปสิ คณะ ปัญจสาขา อัมพุชชะ ก็ น้ำ กลละก็น้ำ จะใช้อัมพุททะก็ได้ แต่มัน ท.ทหาร กับ ช.ช้าง ท.นี่มันเจโต เป็นสแตติก ช. มันปัญญามันไดนามิก ถ้าเราเข้าใจพยัญชนะวรรค 5 แม้แต่เศษวรรคอะไรพวกนี้เราจะอาศัยเข้าใจสภาวะละเอียด ถ้ามันไม่มีพยัญชนะพวกนี้รองรับ มันก็ไม่รู้จะอธิบายกันยังไง มันกลับไปกลับมาสลับไปสลับมา ซ้อนไปซ้อนมา แม้แต่เศษวรรค แม้แต่สระ โอ้โฮ เห็นมั้ย เขาใช้พวกนี้สื่อออกมา มันไม่ธรรมดา

ส.ดินไท ทุกอย่างมันมีเครื่องหมาย

พ่อครู ใช่สิ มันเป็นตัวแทน ต้องใช้สลับไปสลับมาซับซ้อนหมุนรอบเชิงซ้อนถึงบอกว่า ไม่รู้จะแปลว่าอะไรสภาพหมุนรอบเชิงซ้อน โอ้.. สระ อะ อา อินี่ก็ สามเส้านะ  อะ อา อิ อี  อี อู โอ   อา อี อู โอ พวกนี้เป็นสระยาว ฑ๊ฆะสระ  อะ อิ อุ เป็นรัสสะสระ เวลาเอามาใช้ก็ต้องผสมกับไอ้โน่นไอ้นี้ก็ต้อง เริ่มต้น อะ อิ อุ พวกสั้นด้วยกัน อา อี อู แล้ว เอ โอ นี่ยาว ของไทยมามี เอะ เอ แล้ว โอะ  โอ แถม เอา  ส่วน อำ นี่ซ้ำกับภาษาไทยที่ใช้ สระอำ แต่บาลีใช้ ไม้หันอากาศ กับ ม. เขาเรียก ม.หัน (มม)คือ อัม ถ้า ร.หัน(รร) ก็ อัน ป.หัน(ปป)ก็ อัป แล้วมี อัง กับ นิคหิ ถ้านิคหินี่จุดล่าง อัง นี่วงกลมบน ตัววงกลมนี่เล็ก  เป็น ไดนามิก แต่จุดนี่เป็นจุดเป็นสแตติก

ส.แสนดิน แม้แต่ลักษณะตัวพยัญชนะเอง

พ่อครู ใช่ นิคหิต กับ อังนี่ นิคหิตนี่เป็นจุดเฉยๆ แต่อัง นี่เป็นวงกลมแล้วมันโตแล้ว

ส.แสนดิน อย่าง ก.ไก่ มันมีปากเป็นไก่ ข.ไข่ เหมือน ขวด ค. ควายก็ ฅ.คนมันมีหยัก มันเฉโกตบะแตก คนมันมีเรื่องเยอะ สมองมีรอยหยัก  ง.งู ก็ งงๆ งก ย.ยักษ์ เขี้ยวใหญ่ ยักไว้

พ่อครู ญ. หญิงเขาไม่ยักนะ

ส.แสนดิน ญ. หญิง เขาสวย ต้องมีข้างล่างเหมือนตุ้มหู

พ่อครู ทำไมต้องมีติ่งไม่รู้นะ ญ.หญิง

ส.ดินไท ญ.หญิงมีส่วนประกอบของ ถ.ถุงกับ บ.ใบไม้มารวมกัน

พ่อครู ถ. ถุงก็ ก.ไก่ กับ บ.ใบไม้ ถ.ถุงนั้นมันมีหัวด้วย ส่วน ฐ.สัณฐานนั้นทรงเครื่องเยอะเลย มีสระ อี บนหัว มีหยักๆอยู่ข้างล่าง ทรงเครื่องมากกว่าใครเพื่อน ตัวฐ.ฐาน มีทั้งฐานและตัวยอด มีฐานตั้ง มีองค์ตั้งและมียอดชฎาขึ้นไปอีกเหมือนโกฏ มีฐานรองรับ เป็นตัวเต็มที่นะ ฐ.สัณฐานนี่ เป็นตัวตั้งที่รวมไว้หมด ด้านบนด้านล่างด้านข้าง ที่จริงมันมีฐานจาก จ. จาน ตัวแจ้ง ฐ. สัณฐานนี่ตัวตั้งจริงๆคือ จ.จานที่ใส่ชฎาสระอี แล้วมีฐานหยักเอามาจาก ฏ. ปฏัก ตัวหนังสือพวกนี้ ไปดูของแขก ของอาหรับสิ ขีดแค่นี้ๆ ส่วนของจีนก็จับมารวมเป็นตุ้มๆ เยอะ ภาษาจีนดูลึกซึ้ง โอ้โฮ เป็นตุ้มเป็นก้อนใหญ่ๆ แต่ของแขกไปยาวยืด...ไปเรื่อย หลังม้วนบนนิดหน่อย ยืดๆ ของจีนจุ้มๆ

นิ่ม ของจีนนี่แต่ละตัวเขาประกอบกัน

พ่อครู ใช่ ทั้งจุดเล็กบน ขีดใหญ่เล็กล้วนมีความหมาย

นิ่ม คล้ายๆมันจะเชื่อมโยงกับประว้ติศาสตร์ได้ แต่ละตัวมันมีที่มา

พ่อครูใช่ อาตมาไม่เก่งพยัญชนะจีนเลย แค่บาลีก็ปวดหมองแล้ว ยิ่งอาหรับไม่ต้องไปแตะเขาหรอก

ส.ดินไท แต่บาลีเป็นภาษาอภิธรรม

พ่อครู เขาถือว่าเป็นภาษาที่ตายแล้ว คือมันจบไม่มีวิวัฒนาการต่อ ความหมายมันคงที่หมดเลย มันฟิกซ์แน่นอน มันไม่ดิ้นแล้ว ถ้าใครอธิบายผิดจากนี้ก็ไม่ใช่แล้ว

ส.ดินไท ไม่มีสะแลง สร้างศัพท์ใหม่ไม่ได้แล้ว สะแลงมันเปลี่ยนความหมายไปเลย

ส.เดินดิน พอเรียนแล้วรู้สึกว่าท่านผิดเลย

พ่อครู ใช่ ไม่ต้องอะไรหรอก แค่คำว่า สัญญา ยะ นิจจา นินี่ เขายังแย้งอยู่เลย ไม่รู้เขาเข้าใจความหมายว่าอย่างไร

นิ่ม เขาว่า อะไรก็ตามที่มันต้องตายตัว

พ่อครู สัญญา ย นิจจานินี่มันต้องตายตัวนะ แต่เขาเข้าใจยังไงเราไม่รู้

นิ่ม ความจริงมีหนึ่งเดียวแล้วต่อมาก็ความจริงไม่มี

ส.เดินดิน ถ้าคนทางโลกมาเรียนกับพ่อท่านนี่ ปวดหัว เพราะพวกเขาฟิกซ์เลยว่าไอ้นี่ต้องอย่างนี้

พ่อครู เขาต้องอย่างนั้นแหละ ต้องบังคับ พวกทางโลกมันไม่แน่ไม่นอนก็ต้องฟิกซ์ ถ้าไม่ฟิกซ์ไปต่อไม่ได้ มันเละ มันก็ต้องยังงั้น ฉันเดียวกับข้อด้อยของ...(ไม่ชัด) 10 ข้อนี้ ผู้ที่ยังไม้ได้อรหันต์นี่อย่า แอ็คนะ อย่าทำอย่างอาตมานะ ถือว่าข้อด้อยแล้วทำเป็นเฉยละลาบละล้วง ไม่ได้นะ คุณต้องเคร่งครัดใน 10 ข้อนี้ ยังไม่ได้อรหันต์คุณอย่าเพิ่งแอ็คเป็นอันขาด เห็นช้างขี้อย่าขี้ตามช้าง แม้แต่เริ่มต้นเป็นโพธิสัตว์เล็กๆก็อย่าเพิ่งแอ็ค สิบข้อนี้มันต้องอาศัยฐานจริงๆ จะอนุโลมได้คุณต้องมั่นใจ ไม่งั้นคุณเสร็จเลยนะทำเป็นเล่นไป

ส.แสนดิน จะบอกว่าจริงใจอย่างนี้ไม่ได้

พ่อครู ใช่ จริงใจอย่างเดียวไม่ได้ นะ จริงใจอย่างเดียวตาย

ส.แสนดิน เพราะมันเลยสมมติไปไม่รู้กี่ขั้นแล้ว จะสมมติไม่ได้

พ่อครู ไม่ได้ๆ  โดนแน่

ส.แสนดิน  ไม่รู้ว่าไอ้ที่ติดตามถ่ายแล้วกดๆนี่บางทีไม่ได้อ่านด้วยซ้ำ บางทีมันแชร์มาไม่ได้อ่านเลย ไม่ได้ดูด้วยซ้ำไป เห็นว่า โอ้

พ่อครู รายละเอียดนับเวลาที่เขาเปิดแล้วอ่านหรือเปล่าก็ยังไม่ได้ เพียงแค่กดรหัสก็รับแล้ว

ส.ดินไท บางคนได้รับกด ไลค์ เป็นหมื่นเป็นแสน บางทีก็อย่างที่ว่านี่แหละ

พ่อครู เป็นล้านวิว

ส.แสนดิน ที่เขาจับพวกรับจ้างกด ไลค์ ได้นี่บางคนมีโทรศัพท์ 50 เครื่องมั้ง มีอาชีพใช้นิ้วกด

พ่อครู หารายได้จากการกดนี่นะ เดี๋ยวนิ้วกุดหรอก

ส.ดินไท บางคนอยากให้มีคนมาเติมยอด ไลค์ ทำยอดวิว ยอด ไลค์บางทีก็ได้สิทธิ์พิเศษในเพจนั้นเพจนี้

พ่อครู อันนี้มันไม่รู้หยุด ไอ้นี่มันไม่รู้หยุด   แต่อย่างของ บิล เกต หยุดนะ มันเป็นตัวตั้งที่ใช้ได้มากแล้ว แต่อันนี้ของ มาร์ค มันเป็นไดนามิก ของบิล เกตเป็นสแตติก

ส.แสนดิน มาร์ค นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่ง ทำไมมาร์คทำรายได้ได้เยอะ

พ่อครู มันไดนามิกไง มันไม่หยุด มันเดินไปเรื่อย

ส.แสนดิน ถ้าไม่มี บิล เกต มาร์ค ก็ทำอะไรไม่ได้

พ่อครู ใช่ บิล เกต เป็น สแตติกไง

ส.แสนดิน เขามีทั้งฮาร์ดแวร์ ซอฟท์แวร์

พ่อครู บิล เกตเป็นสแตติก นี่เราจะเข้าใจได้ง่ายชัดๆ แค่ไดนามิก กับสแตติก 2 อย่างนี้ ใช้แค่กระแสนี้อธิบาย บวก ลบ มันก็เป็นธรรมชาติ 2 สภาพ ขยายถึง พระพุทธเจ้าท่านตรัสรู้ ธรรมะ สอง โอ้โฮ รวมหมดเลย ธรรมะสองมีประธาน จากประธานสามเส้า แตกแขนงไป....ไม่มีที่สิ้นสุด รูปธรรม นามธรรม กับ อธรรม อ๊อบแจ็ค ซับแจ็คที่จริงก็คือ ภาษานี่ถ้ามีประธานต้องมีกรรม  ซับแจ็ค อ๊อบแจ็ค แต่มีประธานอีก ประธานของ อ๊อบแจ็ค ซับแจ็ค แล้วเขาจะเรียกมันว่าอะไร

ส.แสนดิน มันพิเศษฮะ จะเรียกออธอริตี้(authority)ได้ไหมหรือ ฟอร์ซ (force)

พ่อครู  ออธอริตี้ก็ได้ ฟอร์ซ ไม่สวยหรอก มันหยาบ  ฟอร์ซ กับ ออธอริตี้มันคนละอย่าง พาวเวอร์(power) เอ็นเนอร์ยี่(energy) หรืออะไรก็ตามมันก็ออธอริตี้นี่แหละถือว่ามันมีศักดิ์ศรี แต่ยังมีการบังคับอยู่ อำนาจอธิปไตย ออธอริตี้ นี่มันไม่ใช่อำนาจปัญญา อำนาจปัญญามีอิสระเต็มตัว อย่างอธิบาย ประชาธิปไตยที่ไม่ต้องมีอิสระและเขาไม่มีอัตตา เรียกว่ามีวิญญาณเป็นประธาน ไอ้ตัววิญญาณที่เป็นประธานนี่ไม่รู้จะตั้งชื่อว่าอะไร วิญญาณมันเป็นองค์รวมของธาตุรวมวิญญาณ ทีนี้เอามาเรียกเป็น  โฮลิสติก เรียกเป็นพระเจ้าเลยนะ โฮลิสติกนี่ เป็นองค์รวมทั้งหมดนะ ส.แสนดิน โฮล whole หรือฮะ

พ่อครู โฮลลี่ holly โฮลิสติก

ส.แสนดิน ความหมายใกล้เคียง  โฮลแปลว่าทั้งหมด

พ่อครู ใช่ โฮล ก็แปลว่ารวมเหมือนกัน แล้ว แบ็กโฮ

ส. ดินไท  แบ็กโฮนี่ มัน โฮ hoe แปลว่าจอบ ฮะ

ส.แสนดิน แบ็กโฮ back hoe แปลว่าจอบหลัง

จบ

 

ถอดความโดย...ปานปั้น

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 14:53:03 )

รายละเอียด

610716_พุทธศาสนาตามภูมิ บ้านราชฯ ตอบปัญหาพาจนให้สำเร็จคุณวิเศษ

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวโหลดเอกสารที่… https://drive.google.com/open?id=1Cvx0GOkrfAKNXWsZDweycupsy65f8SjB1B3v2aw-Wzw

ดาวโหลดเสียงที่.. https://drive.google.com/open?id=1uefTJNVkj8FAjYseHm2xUMVjf09NrucI

สมณะฟ้าไทว่า…วันนี้เป็นวันจันทร์ที่ 16 กรกฎาคม 2561 ที่บวรราชธานีอโศก

ค่ายสัมมาอาริยมรรค เพื่อชีวิตที่ดีกว่าเก่า

“เข้าพรรษาสู่โลกหน้าในโลกนี้”

ครั้งที่ 30 ณ หมู่บ้านชุมชนราชธานีอโศก

ศุกร์ที่ 20 - อาทิตย์ที่ 22 กรกฎาคม 2561

รับสมัครผู้สนใจเข้าค่าย ฟรี! (จะอยู่กี่นาทีได้)

สมัครได้ที่ อุทยานบุญนิยม อ.เมือง จ.อุบลราชธานี หรือ

โทรฯ คุณชญาดา 087-4437865

 

วันนี้มีข่าวครูขอพักชำระหนี้ ซึ่งดูจะไม่เป็นที่ยินดีของสังคม เพราะว่าครูควรเป็นตัวอย่างสำหรับเด็กในประเทศชาติ ไม่ควรทำเหมือนชักดาบ ซึ่งครูที่นี่เป็นครูที่ไม่เป็นหนี้ ที่ไม่เป็นหนี้สูงสุดคือไม่เป็นหนี้ชีวิตไม่เป็นหนี้บาป เป็นผู้ สัพพปาปสอกรณัง(ไม่ทำบาปทั้งปวง) กุสลสูปสัมปทา(ทำกุศลให้ถึงพร้อม) สจิตตปริโยทปนัง(ชำระจิตของตนให้ผ่องแผ้วจากกิเลส) เป็นบุคคลประเสริฐเป็นบุคคลที่บริสุทธิ์ เราควรจะตั้งใจ เงี่ยโสตสดับฟังธรรมท่าน

 

สื่อธรรมะพ่อครู(การศึกษาบุญนิยม) ตอน ทำไมพ่อครูสร้างโรงเรียนสัมมาสิกขา

พ่อครูว่า...อย่างที่ท่านฟ้าไทกล่าวเกริ่นแล้ว จริงๆแล้วพวกเรามีโอกาสดี ที่ได้มาฟังธรรม เด็กในประเทศไทยทั่วไป โรงเรียนทั้งหลายแหล่ มีอยู่มากมายในประเทศไทย เด็กที่อยู่กับโรงเรียนต่างๆเขาไม่มีโอกาสอย่างที่พวกเรา ที่ได้เรียนหนังสือตามหลักสูตรของกระทรวง ชั้นม. 1 ถึงม. 6 ก็มีหลักสูตรที่เราจะต้องเรียนให้ได้ตามกระทรวงกำหนด ให้สอบได้ แต่เราได้ยิ่งกว่านั้น ยิ่งกว่านักเรียนทั้งหลายในประเทศไทยที่โรงเรียนอื่นเขาไม่มี เหมือนอย่างโรงเรียนสัมมาสิกขามี คือเราได้เติมแถมเรื่องของธรรมะ พยายามมี ทั้งพี่ ป้า น้า อา ญาติธรรมต่างๆ มีทั้งสิกขมาตุ สมณะ ช่วยกันดูแลเรา อบรมคนละนิดคนละหน่อยพอสมควร กว่าจะจบม.6 เราก็ได้ไปไม่มากก็น้อย ที่เราจะได้ความรู้อย่างนี้ ยังมีการเป็นงานพาฝึกงานอีก จบออกไป 6 ปี พวกเราสามารถ จบไปแล้วไม่ต้องเรียนต่อชั้นอะไร ก็สามารถทำมาหากินจากความรู้ที่ได้จากที่นี่ มีการงานที่เป็นอาชีพได้ มีความรู้เอาไปประกอบอาชีพตัวเองได้ เลี้ยงตัวเองได้ รักษาตัวเองรอด เป็นประชากรของประเทศ ที่ไม่ต้องเป็นภาระอะไรกับสังคมเขา ไม่ต้องเป็นภาระกับรัฐบาลอะไรมากมายเลี้ยงตัวเองรอด มีส่วนเหลือส่วนเกิน เผื่อแผ่ให้แก่ผู้อื่นได้ ก่อเกิดมาเป็นคนในโลกในประเทศที่ดี ได้รับการฝึกฝนอบรมตนเองให้เป็นคนดี

ที่หลวงปู่พูดนี้ ฟังดีๆแล้วจะเข้าใจว่าพวกเรานี้ได้เปรียบ พูดชัดๆก็คือได้เปรียบกว่านักเรียนข้างนอกเขามากมาย ที่หลวงปู่เห็นชัดๆว่าพวกเรา ที่มาศึกษาฝึกฝนอยู่ที่นี่ ที่ได้เปรียบ ในจุดที่ดีมากที่สุดคือ มีความปลอดภัย คำว่าปลอดภัยมีความหมายละเอียดลึกซึ้ง

สังคมข้างนอกทุกวันนี้ไม่ปลอดภัย มีแต่ภัยสารพัด ภัยทั้งวัตถุ ภัยเป็นทั้งพฤติกรรมมนุษย์ ความประพฤติของมนุษย์ ภัยทั้งสิ่งที่มันครอบงำจิตใจ ชี้ชวนชักชวน อยู่ข้างนอกรับสัมผัสแล้วเราจะถูกมอมเมาเยอะ ทั้งสังคมสิ่งแวดล้อม

อยู่ที่นี่ ทั้งที่พากันประพฤติ มันปลอดภัยมันได้รับการหลุดพ้น ถูกจัดมาสู่ที่สะอาดบริสุทธิ์ ที่ๆไม่ต้องรับเชื้อโรคเชื้อภัยอะไรของสังคมมนุษยชาติเขา อาตมามองเห็นอย่างนี้เด็กๆที่ได้รับโอกาสมาเป็นนักเรียนที่นี่โชคดีมากๆ แต่คนไม่ค่อยเข้าใจ คนมองตื้นเขินว่า ถ้าจะเอาเด็กลูกหลานของตัวเองมาเรียนที่นี่ ก็เห็นว่าที่นี่ไม่ตรง ไม่เหมือนกับส่วนตัวข้างนอกเขากลัวว่าลูกหลานจะเข้ากับคนข้างนอกไม่ได้ จะมีชีวิตอยู่ร่วมกับคนข้างนอกเขาไม่ได้อะไรอย่างนี้เป็นต้น ซึ่งมันไม่เป็นจริงเลย ในความระแวงอันนี้ เพราะว่าหลวงปู่ได้พยายามทำมา 20 กว่าปีแล้ว โรงเรียนเราตั้งมา เด็กเราก็จบออกไป 20 กว่ารุ่นแล้ว จนอายุ 30-40 เข้าไปแล้ว ก็ไม่เห็นว่าเขาจะอยู่กับโลกกับสังคมไม่ได้ เขาอยู่สบายด้วยซ้ำไป ถ้าไปตามตรวจสอบดูให้ดี ก็อยู่กันอย่างสบายอยู่กันอย่างเข้าใจสังคมเขา โลกเขา (พ่อครูไอ ตัดออกด้วย)

สังคมโลกเขาเป็นอย่างไร เรารู้เราเข้าใจแล้ว เราเองก็มีความเข้าใจที่เหนือกว่านั้นชัดเจนกว่านั้น อันนี้อาจจะเป็นรายละเอียดที่ไม่ค่อยรู้ตัว แต่มันได้จากที่นี่ไปจริงๆ เราจะรู้โลก อยู่ที่นี่ไม่ได้ขาดการรู้โลกหรอก เขามีเรื่องราวข่าวคราวเป็นอย่างไรพวกเราก็รู้หมด เหมือนกับคนข้างนอกเขารู้ พวกเราก็รู้ พวกเราจะถูกกันไว้บ้างในสิ่งที่ไม่ควรให้รู้ คือเรื่องเหลวแหลก เรื่องเลอะเทอะสกปรก เรื่องที่เราไม่ต้องไปแตะต้องรับรู้อะไรมัน ไม่มีประโยชน์มีแต่โทษภัย มีแต่ความเสื่อมต่ำ ป้องกันด้วยซ้ำไป อันนั้นไม่จำเป็นจะต้องรู้ ไม่ต้องไปสัมพันธ์อะไรสัมผัสอะไร ให้แปดเปื้อนเราจะโดนเชื้อโรคได้

ที่หลวงปู่ทำโรงเรียนนี้ขึ้นมา

1. ต้องการช่วยประเทศชาติ ด้วยการให้การศึกษาแก่เยาวชน เหมือนรัฐบาล ต้องมีโครงการให้การศึกษาแก่เยาวชน หลวงปู่ก็มีความคิดเช่นนั้น ให้การศึกษาแก่เยาวชน

2. จะต้องให้คุณธรรมแก่เยาวชน โตขึ้นไปจะได้เป็นคนที่มีคุณธรรม นอกจากจะให้การศึกษาตามรัฐบาลกำหนด เรื่องคุณธรรมนี้ หลวงปู่เน้นให้ได้คุณธรรม นอกจากคุณธรรมแล้วจะต้องทำงานเป็น ชีวิตทำงานไม่เป็น มันมีความรู้เก่งเยี่ยมยอด แล้วมันจะไปรู้ทำไม มีความรู้แต่ทำงานไม่เป็น ดีไม่ดีไม่มีคุณธรรมด้วย เป็นมนุษย์อยู่ในสังคมโลกที่แย่ แย่มาก

หลวงปู่จึงพยายามทำประโยชน์ อธิบายมามากมายแล้วว่า หลวงปู่เป็นลูกพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าสอนจนกระทั่งเป็นเลือดเป็นเนื้อ อย่างที่พระพุทธเจ้าพาเป็นมา ติดตามมาไม่รู้กี่ชาติ ซึ่งก็คือชีวิตของคนซึ่งจะต้องเกิดอยู่ในจักรวาลนี้ ในกัปป์ ที่ตัวเองยังไม่ปรินิพพานเป็นปริโยสาน เพราะฉะนั้นเมื่อเราเป็นคนแล้ว เราก็จะต้องมีคุณสมบัติ ที่เรียกสูงขึ้นไปว่ามีคุณธรรม สูงขึ้นไปอีกเขาก็เรียกว่ามีคุณวิเศษ ศาสนาพุทธมีคุณสมบัติ มีคุณธรรม มีคุณวิเศษ ถึงขั้นคุณวิเศษ

เพราะฉะนั้นเกิดมาเป็นคนแล้ว เราได้คุณธรรม คุณสมบัติ คุณวิเศษ อันนี้สุดยอดแล้ว โดยเฉพาะสูงสุดถึงขั้นอรหันต์

สื่อธรรมะพ่อครู(ศีล สมาธิ ปัญญา) ตอน เกิดมาเป็นคนควรได้ศึกษาไตรสิกขา

เกิดมาเป็นชีวิตเป็นคนแล้ว สิ่งที่ควรจะได้ก็คือคุณสมบัติคุณธรรมคุณวิเศษ ไม่มีอย่างอื่นดีกว่านี้แล้ว คนในโลกไม่รู้ เกิดมาเป็นคนแล้วจะได้อะไรก็บอกว่าได้เงินเยอะๆ ได้ยศสูงสุด ได้มีอำนาจ ได้รับการสรรเสริญเยินยอยกย่องเชิดชู เด่นโด่ง หรือได้รับความสุขที่ตนเองหลงเสพติดในความสุข สุขเละเทะไปกับอบายมุข สุขเพราะได้เสพกาม ในเรื่องตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ สัมผัสสิ่งที่ต้องตาต้องหู สุขถึงภพชาติ รูปภพ อรูปภพในจิต

สิ่งเหล่านี้พระพุทธเจ้าค้นพบแล้วเอามาให้เรียนรู้ ให้รู้เท่าทันสิ่งเหล่านี้อย่าไปหลงเป็นทาสสิ่งเหล่านี้เลยจริงๆ เป็นมนุษย์ก็เท่านี้แหละ มันงมงายแล้วตกอยู่เป็นทาสอบายมุข ทาสกามโลก รูปโลก อรูปโลก มีเท่านี้แหละ หลุดพ้นจากโลกทั้งหลายเหล่านี้ก็สบายแล้ว ซึ่งหลวงปู่ เอาอันนี้มาสอน 30-40 ปีจะ 50 ปีมาแล้ว มีคนมาเรียนรู้ตาม แล้วได้มรรคผลได้คุณธรรม ได้ฝึกฝนตนเองไป ก็หลุดพ้นจากโลกอบายมุข โลกกาม หลุดมาได้เยอะแยะ หลุดมาได้จริงๆ โลกโลกธรรม รูปโลก อรูปโลก

ผู้ที่บรรลุได้หมดจริงๆก็เป็นอรหันต์ ผู้ที่ยังไม่หมดทีเดียวเหลือภายในก็เป็นอนาคามี ผู้ที่เป็นสกิทาคามี โสดาบันก็รู้ง่ายกว่ามีเยอะ สิ่งที่ควรจะมีคนจะเป็นได้มันมีแค่นี้แหละ ซึ่งก็ขอยาวไปอีกหน่อยว่า

ที่พระพุทธเจ้าเกิดมาจนเป็นพระพุทธเจ้า ท่านก็ต้องการจะช่วยคน ดีที่สุด ช่วยให้เขาพ้นความเป็นทาสทางอบายมุข ทาสโลกธรรม ทาสโลกกาม โลกรูปโลก อรูปโลก พูดคำศัพท์วิชาการ สั้นๆง่ายๆ ครบ ไม่มีอะไรดีกว่านี้เลย จะมีความรู้ทางโลกทางวิทยาศาสตร์อะไรต่างๆ มีไปเพื่อเป็นทาสโลก เพื่อรับใช้ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข เสร็จแล้วก็วนเวียนในนรกสวรรค์ แย่งลาภยศสรรเสริญ ได้มาก็เป็นสุขขึ้นสวรรค์ ไม่ได้มาก็เป็นทุกข์ตกนรก อวิชชาอย่างนั้นวนเวียนแย่งกัน ใครได้มากก็สมมุติว่าตัวเองประสบความสำเร็จในชีวิต ใครไม่ได้ถูกแย่งไปก็ทุกข์ ก็แย่งสมบัติโลกธรรม ก็เป็นสมบัติผลัดกันชมแย่งกันอย่างนี้ งมงายอยู่อย่างนั้น เขาก็ไม่หลุดพ้นจากสิ่งเหล่านี้ พระพุทธเจ้าตรัสรู้สิ่งเหล่านี้และเอามาประกาศว่าสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องเล็กน้อย เรื่องลาภยศสรรเสริญ เป็นเรื่องทำความเดือดร้อนทำความทุกข์ให้แก่ตนเองและสังคม

ผู้ที่หลุดพ้นแล้วก็ไม่มีอะไรจะไปทำโทษภัยให้ใคร จะเห็นได้ว่าพวกเราไม่เป็นตัวที่จะไปทำโทษไปให้แก่สังคม ช่วยโลกไป เราไม่ไปก่อเรื่อง เราช่วยเขาลดเรื่องด้วยซ้ำไป ตามกาละอันควร นอกนั้นมีเวลาก็สอนสัจธรรมให้คนมาเป็นแบบนี้

โลกโลกียะใกล้กลียุค ใกล้โลกจะมีไฟบรรลัยกัลป์ ทางเทวนิยมก็บอกว่าน้ำจะท่วมโลก ก็คือโลกจะบรรลัยจักรกัน ไม่ใช่ว่าไฟจะไหม้โลก ไม่ใช่ว่าน้ำจะท่วมโลกอย่างนั้นหรอก

ศาสดาแต่ละองค์ก็พยายามช่วยคนให้พ้นทุกข์ แต่คำว่าทุกข์ตัวเดียวนี้ สุดยอดโลกุตระ ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปที่คนอวิชชาไม่รู้จัก จึงเรียกว่าสุดยอดหัวใจของศาสนาทุกข์คือทุกข์อริยสัจ ก็สอนให้รู้ว่าทุกข์คืออะไร ในจิตของคนที่ยึดถือว่าเป็นทุกข์ แล้วก็สอนให้หลุดพ้นจากทุกข์ให้ได้เลย ก็อยู่เป็นสุขที่สุด ดีที่สุดแล้วไม่เป็นโทษภัยอะไรกับใครอีกเลย แล้วเป็นประโยชน์ด้วย เป็นประโยชน์แก่โลก

อย่างหลวงปู่พาคนมาศึกษาประพฤติ หลวงปู่ก็ทำให้พวกเราชาวอโศกนี้เป็นอย่างนี้ มีชีวิตอยู่เป็นประชากรของโลก เป็นพลเมืองของประเทศไทย มีความประพฤติอยู่ จนกว่าจะตาย อยู่กันอย่างเป็นประโยชน์ให้แก่โลก ไม่ได้เดือดร้อนแก่ผู้บริหาร จนตาย ไม่ไปเดือดร้อนกับเขา มีแต่ช่วยเหลือเฟือฟาย ไม่ต้องการอะไรมากมาย

สังคมประเทศทุกประเทศต้องการจุดนี้ทั้งนั้นจะเรียกว่าเศรษฐศาสตร์ จะเรียกว่าการเมืองรัฐศาสตร์จะเรียกว่าสังคมศาสตร์ก็คือจุดนี้จุดหมายอย่างนี้ ให้คนอยู่อย่างอยู่เย็นเป็นสุขไม่เป็นโทษภัยแก่กันและกัน อยู่อย่างประนีประนอมสามัคคีอะลุ่มอล่วยกัน อย่างที่ในหลวงท่านทรงตรัสไว้

พระพุทธเจ้าท่านตรัสเอาไว้ เด็กๆก็ฟังได้ เริ่มต้นจะประกาศท่านจะบอกอย่างนี้ ฟังพระพุทธเจ้าท่านจะบอกอย่างนี้

ท่านจะบอกว่า พระตถาคตเสด็จอุบัติในโลกนี้ เป็นพระอรหันต์ ตรัสรู้เองโดยชอบถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เสด็จไปดีแล้ว ทรงรู้แจ้งโลกเป็นสารถีฝึกบุรุษที่ควรฝึกไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า เป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้เบิกบานแล้ว เป็นผู้จำแนกพระธรรมพระตถาคตพระองค์นั้น ทรงทำโลกนี้ พร้อมทั้งเทวโลก มารโลก พรหมโลก ให้แจ้งชัดด้วยพระปัญญาอันยิ่งของพระองค์เองแล้ว ทรงสอนหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์เทวดาและมนุษย์ให้รู้ตามทรงแสดงธรรมงามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง งามในที่สุด ทรงประกาศพรหมจรรย์พร้อมทั้งอรรถ พร้อมทั้งพยัญชนะ บริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง คฤหบดี บุตรคฤหบดี หรือผู้เกิดเฉพาะในตระกูลใดตระกูลหนึ่ง ย่อมฟังธรรมนั้น ครั้นฟังแล้วได้ศรัทธาในพระตถาคต เมื่อได้ศรัทธาแล้ว ย่อมเห็นตระหนักว่า ฆราวาสคับแคบ เป็นทางมาแห่งธุลี บรรพชาเป็นทางปลอดโปร่ง การที่บุคคลผู้ครองเรือนจะประพฤติพรหมจรรย์ให้บริบูรณ์ให้บริสุทธิ์ โดยส่วนเดียวดุจสังข์ขัด ไม่ใช่ทำได้ง่าย ถ้ากระไร เราพึงปลงผมและหนวด นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์ออกบวชเป็นบรรพชิต สมัยต่อมาเขาละกองโภคสมบัติน้อยใหญ่ ละเครือญาติน้อยใหญ่ปลงผมและหนวด นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์ออกบวชเป็นบรรพชิต เมื่อบวชแล้วสำรวมระวังในพระปาติโมกข์อยู่ ถึงพร้อมด้วยมารยาทและโคจร มีปกติเห็นภัยในโทษเพียงเล็กน้อยสมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย ประกอบด้วยกายกรรมวจีกรรมที่เป็นกุศล มีอาชีพบริสุทธิ์ถึงพร้อมด้วยศีลคุ้มครองทวารในอินทรีย์ทั้งหลาย ประกอบด้วยสติสัมปชัญญะ เป็นผู้สันโดษ.

 

พระพุทธเจ้าประกาศศีล สมาธิ ปัญญาในโลกมีเท่านี้ ผู้ที่ศรัทธาเลื่อมใสก็ออกมาปฏิบัติตามท่าน มาเป็นคนอย่างที่ท่านสอนมาเป็นมา อย่างนี้ดีก็มาปฏิบัติตาม มาเป็นคนไม่เป็นทาสโลก ทาสอัตตา มีความเป็นพลังงานที่พ้นจากความเป็นทาส เรียกว่าอธิปไตย รู้จักอำนาจของโลก อำนาจของอัตตา มีอำนาจธรรมะ เรียกว่าธรรมาธิปไตย อยู่เหนือโลก อยู่เหนืออัตตา

สรุป ธรรมะพุทธเจ้ามีเท่านี้ เด็กๆฟังให้ดี ไม่ได้ยากเย็นอะไรเกิน จะเข้าใจจะถึงเนื้อแท้แล้ว เข้าใจให้ได้ว่า ท่านสอนเป็นลำดับ

โลกชั้นต่างๆ โลกที่เราไปเกี่ยวข้องหมุนเวียนอยู่ ชั้นต่ำเรียกว่าอบายมุข เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมที่ต้องไปลงทุนลงแรงเสียเวลาทุนรอน คนที่มั่วการพนัน มหรสพการละเล่น หลงเรื่องอะไรต่างๆที่มันไปแย่งชิง อยู่ในโลกของการที่จะเข้าไปสู่สังคมที่แย่งชิงเงินทอง หนักๆจัดๆ ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมหนักหัวสมองเป็นอบายมุขทั้งนั้น หรือผู้ที่คิดอ่านสร้างอำนาจครอบงำโลกและสังคมเพื่อเป็นใหญ่จะเป็นเจ้าโลก พวกนี้บ้าบออยากเป็นใหญ่ เขาไม่รู้ว่าเขาเองมีความคิดที่แย่ มันจึงหนักหนาสาหัสมาก

คำสอนพระพุทธเจ้ามีอยู่อย่างนี้ มาบอกมนุษย์ ประกาศให้มนุษย์รู้ ผู้ใดที่ศึกษาธรรมะพระพุทธเจ้าแล้ว ก็นำมาบอกกัน

รู้อย่างดี ทำตามพระพุทธเจ้าให้ได้แล้วเอามาบอก เอามาประกาศให้คนได้รู้ คำสอนพระพุทธเจ้านี้คนเข้าใจในยุคนี้ผิดเพี้ยนว่า บรรลุธรรมพระพุทธเจ้าแล้วอย่าเอามาบอกคนอื่น บอกแล้วจะไร้ประโยชน์ เป็นการสร้างบาปเป็นต่อ ไปโน่นเลย ในโลหิจสูตร

โลหิจจพราหมณ์ มีทิฏฐิลามก ว่า “ผู้บรรลุแล้วไม่พึงบอกแก่ผู้อื่น  เพราะคนอื่นจะทำอะไรแก่อีกคนหนึ่งได้ การบอกแก่คนอื่นจัดว่าเป็นความโลภที่เป็นบาป  เปรียบเหมือนคนตัดเครื่องพันธนาการเก่าออกแล้ว   กลับทำเครื่องพันธนาการใหม่... ฯลฯ ”  .

พระพุทธองค์ตรัสว่า เป็นมิจฉาทิฏฐิ  ย่อมมีคติ 2 คือ นรกหรือกำเนิดเดียรัจฉาน  อย่างใดอย่างหนึ่ง

(พตปฎ. เล่ม 9  ข้อ 358)

 

พระตถาคตเสด็จอุบัติในโลกนี้ เป็นพระอรหันต์ ตรัสรู้เองโดยชอบถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เสด็จไปดีแล้ว ทรงรู้แจ้งโลกเป็นสารถีฝึกบุรุษที่ควรฝึกไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า เป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้เบิกบานแล้ว เป็นผู้จำแนกพระธรรมพระตถาคตพระองค์นั้น ทรงทำโลกนี้ พร้อมทั้งเทวโลก มารโลก พรหมโลก ให้แจ้งชัดด้วยพระปัญญาอันยิ่งของพระองค์เองแล้ว ทรงสอนหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์เทวดาและมนุษย์ให้รู้ตามทรงแสดงธรรมงามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง งามในที่สุด ทรงประกาศพรหมจรรย์พร้อมทั้งอรรถ พร้อมทั้งพยัญชนะ บริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง

 

อ่านคำตรัสของพระพุทธเจ้าแล้วก็เลยเติมตัวเอง หลวงปู่เคยบอกแล้วว่าหลวงปู่คือพระอรหันต์ด้วยความซื่อสัตย์จริงใจด้วยความจริง ตอนนี้มันเลยขั้นที่ว่าบอกไม่ได้ หลวงปู่เลยข้ามขีดนั้นมาแล้วใครจะมาติดใจก็ช่างเขา คนไม่ติดใจก็ฟัง ถ้าเห็นว่าอย่างนี้ควรฟัง แต่คนที่เขาไม่ฟัง เขาตีทิ้งก็เลิกไปเลย เหมือนกับโลหิจสูตร ที่พูดถึง ว่า บรรลุธรรมแล้วมาบอกคนนี้มันผิด ไม่ควร แล้วก็แล้วจบแล้วเสียเวลาทำไม หาห่วงใส่คอทำไม พระพุทธเจ้าตรัสบริภาษภิกษุสาติว่า เป็นมิจฉาทิฏฐิ  ย่อมมีคติ 2 คือ นรกหรือกำเนิดเดียรัจฉาน  อย่างใดอย่างหนึ่ง

พูดตรงนี้ก็สังเวชใจสงสารผู้รู้ในประเทศไทย ที่ขึ้นมาแย้งอาตมาเปรี้ยงว่า รู้แล้วอย่ามาบอกใคร ใครบอกคนอื่นว่าบรรลุคือคนไม่บรรลุ พูดอย่างนี้เลย ก็เลยบอกว่าท่านองค์นี้คนนับถือกันทั่วประเทศทำไมพูดอย่างนี้ สงสารประเทศไทย เพราะเขานับถือคนผู้นี้จริงๆ ฟังแล้วก็รู้สึกสะดุดใจ เศร้าสร้อยใจ พูดด้วยโวหารนะ หลวงปู่ชาตินี้เกิดมายังไม่รู้จักว่าเศร้าโศกคืออย่างไร พูดจริงๆนะ ตั้งแต่เป็นฆราวาสจนมาบวช เขาเศร้าโศกกันเป็นยังไง

จะร้องไห้เพราะอะไรก็ยังนึกไม่ออก ร้องไห้เพราะอะไร ตอนเด็กถูกตีอาจร้องไห้ แต่ว่าโตมาแล้วไม่รู้ว่าจะร้องไห้เพราะอะไร ร้องสงสารปีติใจ ร้องไห้ อันนี้มี แต่ร้องไห้เพราะว่าเสียใจโศกเศร้าอันนี้ไม่มี ปริเทวทุกข์โทมนัสก็ไม่มีนึกไม่ออก พูดไปแล้วเหมือนคุยตัว ใหญ่โต มันเหมือนไม่ดี

หลวงปู่นี่ เกิดมาชาตินี้ เกิดมาพร้อมความจริง เอาสิ่งที่เป็นจริงเหล่านี้มาบอก บอกทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ หลวงปู่มา เป็นผู้ที่มีภูมิธรรมมาแต่ชาติก่อน แล้วจะเอาธรรมะอันนี้มาประกาศ สืบทอดธรรมะศาสนาพระพุทธเจ้า แล้วก็บอกถึงขั้นว่าเป็นหน้าที่ เป็นภาระที่รับภาระนี้มาด้วย ซึ่งถ้าผู้ใหญ่ฟังให้ดีจะเข้าใจว่า โอ้โห มันยิ่งใหญ่เหลือเกิน เหมือนผู้ที่นอนอยู่บ้านเดียวกับพุทธเจ้า ตื่นเช้ามาก็ไปทำงานตามกิจการของบ้านนี้ ซึ่งก็จริง แต่คนที่ฟังเพ่งโทษ ไม่เชื่อถือก็รับไม่ได้ แต่หากคนไม่มีอคติก็จะเข้าใจ...อ๋อ..อย่างนี้หรือ... ก็จะได้มาก ยิ่ง ไม่มีอะไรติดใจก็จะเปิดใจรับได้มาก จิตเปิดจะรับได้มาก หลวงปู่ทำงานมา 49 ปีมีแต่ตั้งใจทำหน้าที่ตั้งใจประกาศตั้งใจบอกความจริงพูด ทั้งเขียน ทั้งที่จะสื่อสารต่างๆ

สมณะฟ้าไทว่า...เขาฟังว่าพ่อครูทำงานมา 40 กว่าปีไม่มีเรื่องมัวหมองในโลกีย์ มีแต่เรื่องการทำงานให้แก่สังคมทั้งนั้น

พ่อครูว่า...การทำงานให้แก่สังคมก็เป็นแบบอย่างที่ดี เช่น ไปประท้วง ผู้บริหารที่ไม่ดีก็ไปพูดไปอธิบายให้เห็นความไม่ดี

สมณะฟ้าไทว่า...ของคนอื่นถ้าประกาศอย่างนี้ ถ้าไม่จริงจะมีเรื่องราวอะไรตามหลังมาที่ไม่ดีมากมายแต่พ่อครูไม่มี

พ่อครูว่า...หลวงปู่ไม่เหมือนกับพระองค์ไหนอื่นๆ แม้แต่จะไปเสียเวลาสวดมนต์อ้อนวอนก็ไม่มี จะสวดก็เป็นเรื่อง พาทำ ก่อนเทศน์ก็สวดมนต์นำนิดหน่อย หรือเวลารวมตัวกันก็เอาคำประนามคาถาสรรเสริญพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์มาสวดบ้าง แต่จะเอาธรรมะธรรมบทของพระพุทธเจ้ามาสวดพร้อมกันนั้น มันเป็นอาบัติมันผิด พระพุทธเจ้าท่านห้ามไว้ พูดไปอย่างนี้เขาก็ฟังไม่รู้เรื่องแล้ว

เขาบอกว่าศาสนาพุทธต้องเอาหัวใจอภิธรรมมาสวดกัน เป็นล้านจบ อะไรอย่างนี้ ไม่รู้จะพูดอย่างไรเพราะว่าเข้าใจผิดกันไปไหนต่อไหน กู่ไม่กลับ

สวดจำได้แล้ว ก็เพื่อมาใช้งานใช้ประโยชน์ ไม่ใช่สวดเพื่อก่อสร้างให้หลงความขลัง หนักเข้าก็สวดเพื่อหาเงิน พูดถึงตรงนี้แล้วจุก มันก็เลย ชีวิตถ้าสวดมนต์เจ็ดตำนานสิบสองตำนานไม่ได้อยู่ไม่รอดนะ เป็นพระไม่รอด หากินไม่ได้ มันเลยกลายเป็นอย่างนั้นฟังแล้วน่าเศร้าจริงๆเลย ศาสนาพุทธนี้

ศาสนาพุทธมี ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นทั้งเบื้องต้นและที่สุด เรียกว่าไตรสิกขาอยู่ตรงนี้ ฟังดีๆ อธิบายให้เด็กๆฟัง ต่อไปจะตอบปัญหา

 

SMS วันที่ 13 กค. 2561 (พ่อครู : ราชธานีอโศก)

 

_8130ดิฉันติดตามฟังธรรมพ่อครูตั้งแต่สมัยชุมนุมจนถึงปัจจุบันนี้ฟังเป็นประจำและดูรีรันช้ำ จึงไม่เถียงไม่ถามฟังธรรมอย่างเดียว สมณะฟ้าไทบอกว่าถ้าใครฟังอยู่ทางบ้านควรแจ้งให้รู้บ้าง ดิฉันจึงส่งSMS มา เป็นกำลังใจ จากปิ่นทองอโศก จ.เพชรบุรี

 

_คนที่เคยได้ทำงานร่วมกัน แม้จะต่างศาสนากัน ในอดีตเคยมีภพชาติร่วมกันไหม

พ่อครูว่า...ตอบตายตัวคงไม่ได้ สังคมโลกคงไม่ได้ปิดกั้น นอกจากบางศาสนาที่เคร่งครัด บอกว่า นับถือศาสนานี้แล้วอย่าไปคบกับคนศาสนาอื่นเลย มันจะมีไหม ไม่ว่าศาสนาไหนก็ไม่เคยเห็นจะห้าม เป็นแต่เพียงลึกๆหน่อย อย่าไปคลุกคลีอย่าไปคบกับนักบวช ศาสนาที่ถือตัวหน่อยก็บอกว่าอย่านะ ไม่ให้มาใกล้นักบวช เพราะถือว่าเป็นตัวแทนศาสนา แต่ฆราวาสนี้คบกันไปได้ ไม่มีปัญหาอะไร

_บ้านเล็กเมืองน้อย...กราบนมัสการ พ่อท่าน ด้วยความเคารพอย่างสูง

 

ความเมตตาของพระโพธิสัตว์ที่ควรปฏิบัติตาม

 

"....Great Pretender ไม่ว่าจะเป็นยันตระ ทักษิณ แม้แต่ธัมมชโย หรือไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม

แม้จะเสแสร้ง ดราม่าอย่างไร แต่ถ้าเขาแสดงความจริงความรู้ที่สัมผัสได้ออกมา ณ ปัจจุบัน มันก็ต้องชื่นชม แม้จะเพียงแว่บเดียว...."

พ่อท่านได้เทศน์ไว้ เมื่อวันพุธที่ 11 กค.

ฟังแล้วเกิดความประทับใจเป็นอย่างมาก จึงกราบขออนุญาตขยายความเพิ่มดังนี้

 

ในโลกโลกีย์สามานย์อย่างทุนนิยม ย่อมจะเต็มไปด้วยนักฉวยโอกาส หลอกลวง และฉ้อฉลเป็นธรรมดา

จึงเป็นเรื่องน่าทึ่งอย่างมาก เมื่อมีผู้ไม่แคร์ว่า จะถูกสังคมเข้าใจผิด

ขอเพียงแลกมาซึ่งโอกาสให้แก่คนไม่ดี ได้พัฒนาตนเป็นผู้ที่เจริญขึ้น

ไม่แคร์แม้กระทั่งถูกหาว่า เป็นคนโง่เง่า ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ที่เจ็บแล้วไม่จำก็ตาม

แต่แท้ที่จริงแล้วคือยอดคน ผู้ไม่กลัวถูกหลอก ไม่กลัวเสียหน้า ที่ความสูงส่งของเมตตา หาค่าวัดไม่ได้

 

แสดงให้เห็นถึงจิตวิญญาณอันสุดประเสริญ ของโพธิสัตว์ผู้เจริญยิ่งด้วยเมตตา

ที่มองแต่ปัจจุบัน ไม่สนอดีต ไม่ปรุงอนาคต จึงไร้อคติไม่เพ่งโทษ ให้โอกาสเสมอแก่ผู้กลับใจ

ไม่ว่าด้วยเหตุผลกลใด ที่ทำชั่ว ทำผิดพลาด ถ้ามีการปรับปรุงแก้ไขจนเห็นเป็นประจักษ์ชัด

ย่อมได้รับโอกาสจากท่านอีกครั้งเสมอ ไม่ว่าจะเป็นใคร ไม่มีลำเอียง

มหาพลังเย็นแห่งเมตตา ที่โอบอุ้มโลกไว้นี้ เป็นทั้งแบบอย่างที่งดงาม และเป็นทั้งแรงบันดาลใจชั้นยอดให้แก่ผู้คน

เปรียบเหมือนแม่พิมพ์ที่ประทับลงสู่จิตวิญญาณ จนเกิดแรงดลใจ ที่ต้องการจะยกระดับจิตใจตน ให้เพิ่มอธิศีล เติมความเมตตาลงสู่จิต ให้มากขึ้นเป็นลำดับ

 

วิธีคิดที่อยู่กับความจริงในปัจจุบันของท่าน สมควรอย่างยิ่งที่จะนำมาปฏิบัติตาม

เพื่อพัฒนาตนให้มีจิตใจที่เมตตาต่อผู้อื่น ในทุกปัจจุบันขณะ โดยปราศจากการปรุงแต่งใดๆ

" ด้วยความไม่กลัวจะเสีย จึงมีแต่ได้ และได้ยิ่งขึ้น "

คิดแบบท่าน ทำให้ไม่ข่มเหงกันด้วยสัญญาในอดีต.... ไม่คาดโทษเพราะปรุงอนาคต.... ไม่เพ่งโทษเพราะต่างจริต.... ไม่อคติที่ไม่ถูกชะตา....

เลิกยกตนข่มท่าน หันมาเคารพซึ่งกันและกัน ยอมลด ego แล้วสลายอัตตา อ่อนน้อมถ่อมตนเข้าไว้ อะลุ่มอล่วยเข้าว่า มีเมตตาต่อกันและกันเสมอ

พ่อครูว่า...อาตมาประกาศว่าไม่มีตัวตนแล้วเขาก็หาว่าอาตมายกตนข่มท่าน ฟังแล้วมันก็ขัดกันนะ 1.เขาไม่เชื่อว่าอาตมาหมดตัวตน เขาบอกว่าอาตมามีตัวตนเบ้ง ไปยกตนข่มไปทั่ว

 

เริ่มต้นด้วยมีเมตตาต่อผู้ที่ยังเข้าใจผิดอยู่ เมตตาต่อผู้ที่เห็นต่าง ต่อผู้มีเหตุผลที่ขัดแย้ง ต่อผู้ที่ติติงห้ามปรามแรงๆ

ต่อผู้อ่อนด้อยที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ต่อผู้ที่ช้ากว่าตามไม่ทัน ผู้ที่ยังคิดไม่ได้ ต่อผู้มีความยึดที่เหนียวแน่นกว่า

เมตตาแม้กระทั่ง ผู้ที่ยังต้องการเอาชนะคะคาน ที่เห็นแก่ตัวเองเป็นใหญ่ ต่อคนขี้อิจฉา มากริษยา ต่อวิญญาณที่ยังเสพโลกธรรมไม่รู้จบ.....

 

เมตตามากๆ จนทลายกำแพงแห่งความมิจฉา ทำให้เขาเหล่านั้นเกิดความละอายใจ ปัดเป่าเมฆดำแห่งอวิชาให้พ้นไป

ผลักดันความละอายใจ ให้เปลี่ยนเป็น ความตั้งใจอย่างแรงกล้า ที่จะไม่ทำผิดพลาด ทำเลว ทำชั่ว ซ้ำอีก

เพิ่มความสังวรในศีล จนมีภูมิรู้มากพอที่จะแสดงเมตตาจิตกลับคืนแก่ผู้อื่นได้บ้าง ไม่มากก็น้อย

สันติธรรมจึงจะเกิดแก่มวลมนุษยชาติได้อย่างแท้จริง

 

พ่อครูว่า...มีเรื่อง ครน. หรม. คนนี้เขียนมาลึกซึ้ง แต่ยังไม่พูดตอนนี้ มาพูดกันส่วนตัวดีกว่า อาตมาเอาภาษามาใช้แทนสภาวะทางธรรม ครน.หรม. ทางนี้ ก็เอาคณิตศาสตร์มายืนดู อาตมาก็หัวหมุน

 

ต่อไป ตอบปัญหาเด็กนักเรียน

 

_หลวงปู่คิดยังไงคะ ที่จะสร้างที่นี่ขึ้น หลวงปู่คิดว่าหลวงปู่จะอยู่อีกกี่ปี

พ่อครูว่า...ดีนะถามมาดี ที่หลวงปู่สร้างที่นี่ขึ้นก็คิดจะให้เป็นแผ่นดินพุทธ ขึ้นป้าย ตัวหนังสือบนหลังคา จะสร้างให้เป็นแผ่นดินพุทธ จะประกอบไปด้วยอะไร ประกอบไปด้วย เสนาสนะ บุคคล อาหาร ธรรมะ

จะสร้างให้เป็นอย่างนั้นจริงๆ มีเสนาสนะหมายถึงมีสิ่งแวดล้อม ที่ดิน มีอาคาร มีสิ่งแวดล้อม มีต้นหมากรากไม้ ภูเขาลำธาร สิ่งประกอบเป็นนิเวศวิทยาทั้งหมดเรียกว่าสถานที่ สัปปายะ ให้น่าอยู่ อยู่ได้ดี ตั้งใจอย่างนี้

บุคคล จะให้บุคคลมาอยู่ที่นี่ เป็นบุคคลที่มาพัฒนาตัวเอง อยู่กันอย่างอยู่เย็นเป็นสุข มีความเจริญเป็นผู้ประเสริฐ จนกระทั่งเป็นอรหันต์ได้นั่นแหละ

เครื่องอาศัยคืออาหารตั้งแต่ กวฬิงการาหาร คืออาหารคำข้าว เลี้ยงตัวเองให้ดี ไม่มีพิษภัยมีประโยชน์คุณค่า กินแล้วสุขภาพดีมีชีวิตเจริญไม่เจ็บป่วย มีอายุยืนยาว เราก็สร้างขึ้นมาให้อาศัยกัน

ผัสสาหาร มีการอยู่ร่วมกันแล้วมีผัสสะ กระทบกันไปกันมาจะมีสิ่งที่ควรศึกษาให้รู้ ผัสสะ จะมีการรู้ ผัสสาหาร มีเวทนา 3 มี ทุกข์ สุข ไม่สุขไม่ทุกข์

คนมาอยู่ที่นี่มีอาการ เกิดสัมผัสแล้วเกิดสุขทุกข์ ก็มาสอนให้รู้สึกทุกข์ให้ชัดเจน จนกระทั่งอยู่เหนือสุขเหนือทุกข์ เป็นเนกขัมมสิตอุเบกขา

มีมโนสัญเจตนาหาร เจตนา มีกามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา ให้รู้เท่าทันอาหารเหล่านี้แล้วเลิกการเป็นทาส กาม ทาสภพ จนเป็นวิภวภพ

มีวิญญาณาหารคือ ธรรมะ 2 มีรูปกับนาม

มีสถานที่ที่น่าอยู่ มีบุคคลที่อยู่กันอย่างอบอุ่นมีประโยชน์แก่กันและกันมีอาหารให้อาศัย มีผัสสาหาร แล้วมี เจตนา ไม่ทำเจตนาที่มีทุกข์ภัย ล้างเหตุที่ทำทุกข์ภัยให้หมด ด้วยวิญญาณาหาร คือธรรมะ 2

ธรรมะก็มีธรรมะ โลกียธรรม โลกุตรธรรม อย่างที่หลวงปู่พาทำ

สร้างที่นี่ขึ้นเพื่ออันนี้

 

_หลวงปู่คิดว่าหลวงปู่จะอยู่อีกกี่ปีคะ

พ่อครูว่า...ปีนี้ 84 หลวงปู่จะอยู่ 151 ปีลองลบตัวเลขดู หลวงปู่จะอยู่อีก 67 ปี ถึงไม่ถึงไม่รู้แต่จะอยู่ให้ตามเจตนา ตามผลที่คิดว่าควรจะได้ ก็ 151 ปี

 

_หลวงปู่รู้ไหมครับว่า...ใครเป็นคนเรียบเรียงพระไตรปิฎกครับ

พ่อครูว่า...ตอบ พระมหากัสสปะ เป็นผู้ทำสังคายนาเรียบเรียงไว้ โดยที่พระมหากัสสปะเป็นประธานมีพระอรหันต์ 500 รูปร่วมสังคายนา แล้วก็ท่องจำกันต่อมา

 

สื่อธรรมะพ่อครู(นิวรณ์ 5) ตอน ทำอย่างไรจะสลัดความง่วงตอนตื่นนอนได้

_แล้วทำอย่างไร จึงจะสลัด ความง่วงตอนพึ่งตื่นนอนครับ

พ่อครูว่า...หลวงปู่ปฏิบัติมาจนกระทั่งจับตัวที่มันพาให้ง่วงได้ ตัวที่ทำความง่วงนี้ มันชื่อว่าความงัวเงีย จับอาการงัวเงียให้ได้ แล้วฆ่ามันให้ได้

อาการความงัวเงีย พอตื่นนอนขึ้นมาจะมีอาการนี้ อย่าให้มันเกิดในจิต อาการตัวนี้ หลวงปู่จับอาการนี้ได้จริงๆแล้วทำให้ดี สลัดอาการนี้ที่อยู่ในใจ ออกไป สลัดทิ้งไปเลยมันจะใส สติจัดเต็มแล้วก็จะสว่าง ความงัวเงียนี้ให้ออกไป จับความงัวเงียให้ได้แล้ว ดีด ความงัวเงียเอาไปจากใจเรา ปึ๊งเลย สติสว่างแจ่มใสสบาย จริงๆนะอ่านอาการงัวเงียนี้ให้ออก

อาตมามีเพื่อนที่บอกว่า เสียดายความงัวเงีย ไม่อยากให้หาย พยายามรักษาอาการนี้ไม่ให้หาย ตอนเดินไปปัสสาวะ เราก็เห็นชัดว่า เจ้านี่เป็นทาสความงัวเงีย มันติดรสความงัวเงีย อันนี้มันหลอกเรา เด็กๆรู้ตัวไหม นั่นล่ะ ถ้าเรารู้สึกว่าตอนตื่นนอนมีอาการงัวเงีย เราก็บอกว่ามันเป็นผีร้ายอย่าให้มันมี ดีดออก จบเลย หาย ทำจริงๆ ฝึกจริงๆแล้วหายจริงๆ ประคองไว้ก็โง่ตาย ไปชอบมัน มันเป็นสวรรค์เก๊ เวทนาเก๊

หลับคือหลับ ตื่นคือตื่นสว่าง เปลี่ยนภพที่เราไม่ใช่ทวาร 5 ไปอยู่ในทวารใน ออกมาก็สู่ทวาร 5 รู้ครบทวาร 6 เท่านี้เอง ตื่นกับหลับมันก็มีสองภพ ไม่มีอะไรไม่มีงัวเงีย หากงัวเงียอยู่เป็นทุกข์ เป็นสวรรค์เก๊ ได้ก็มีสุขไม่ได้ก็มีทุกข์ ไปแก้ไขอาการที่ว่านี้ให้ได้

สลัดอันนี้ออกนะ

 

สื่อธรรมะพ่อครู(สมาธิพุทธ) ตอน ทำอย่างไรจะไม่หวั่นไหวง่าย

_ทำอย่างไรเราถึงจะไม่หวั่นไหวง่ายๆครับ

พ่อครูว่า...คนที่จิตไม่หวั่นไหว คือ คนที่มีจิตที่ได้สร้างจิตให้รู้เท่าทันโลก แล้วก็อยู่เหนือโลกแล้วก็สร้างความอยู่เหนือโลกให้เป็น อเนญชา เป็นความไม่หวั่นไหวต่อโลกแม้จะมากระแทกกระทุ้งอย่างไร นี่ตอบเป็นวิชาการ

1. ฝึกให้รู้จักกิเลสแล้วฆ่ากิเลสเรียกว่า ปุญญาภิสังขาร

2. ฆ่ากิเลสหมดก็เรียกว่า อุปญญาภิสังขาร ก็คือ คนปรุงแต่งจิต จะสังขารโดยไม่ต้องฆ่ากิเลส เพราะกิเลสไม่มีให้ฆ่า บาปไม่มีให้ฆ่า บุญก็ไม่ต้องใช้ก็เป็นคนที่สังขาร ว่างๆ เปล่าๆ เรียกว่าเนกขัมมสิตอุเบกขา คนนี้ทำเวทนาเป็นกลาง ปรุงแต่งก็เป็นเนกขัมมสิตอุเบกขา

แล้วอุเบกขา เป็นผู้ปฏิบัติเพื่อล้างกิเลสออกเรียกว่าเนกขัมมะได้หมดแล้วไปสู่ความเป็นอุเบกขา กิเลสไม่มีแล้ว ความรู้สึกที่เป็นเวทนา เนกขัมมสิตอุเบกขาเวทนา

จึงเอาอุเบกขามาสร้างที่จิตตน เมื่อมีผัสสะมากระทบ ก็ทำได้อุเบกขาให้ได้ต่อเนื่องเรียกว่า อเนญชาภิสังขาร ทำให้มันไม่หวั่นไหว

ไม่หวั่นไหวต่ออะไรทั้งนั้นในโลกที่มากระทบสัมผัส ทุกปัจจุบันที่เราทำให้ไม่หวั่นไหวได้ ไม่มีช่องว่างในทุกปัจจุบันคนนี้ก็ อเนญชา เป็นพระอรหันต์แน่นอน คนนี้เป็นคนที่เป็นอรหันต์เลย

ทำจนกว่าจะได้ที่อธิบายนั้นอาจยาก เป็นวิชาการของพระอรหันต์นะ

ไม่มีคำอื่นจะอธิบาย จะตอบแบบโลกธรรมดาไม่หวั่นไหวอย่างสะกดจิต สู้มัน มันจะเป็นอย่างไร ก็ทำกำแพงจิตเราให้เข้มแข็ง สู้กับมันอย่าอะไรกระทบอย่าให้หวั่นไหวก็เป็นวิธีอย่างโลกียะเขาสอนกันเท่านั้นเอง ซึ่งมันไม่หายหรอก มันทำได้สร้างกำแพงมาสู้ แล้วมันก็ไม่เที่ยงสักวันมันก็เมื่อยมันก็เสื่อม แต่ถ้าอย่างนี้ได้นิรันดร

 

_การอ่านใจตัวเอง ผมก็พออ่านออกครับ บางเหตุการณ์ว่ารู้สึกอย่างไรแต่ยังหาความคิดที่จะอยากจะแก้อาการจิตไม่ได้ครับ

พ่อครูว่า...มันต้องอ่านออกสิ เวลาใจเรารู้สึกว่าสนุกเราอ่านออกไหม ใจเรารู้สึกว่าไม่สนุกเศร้าหมองอ่านออกไหม ใจเรารู้สึกว่า ออกกำลังอร่อยอ่านออกไหม กำลังกินอะไร อันนี้มีลำไย มีส้มโอ บนโต๊ะนี้ การจะแก้อาการจิตนั้นไม่ง่าย มันยากพอสมควรก็ค่อยๆเป็นไป เรียนรู้กันไปแล้วจะค่อยๆเข้าใจ อยู่ที่นี่เรียนรู้อันนี้ไม่ต้องห่วง

 

สื่อธรรมะพ่อครู(สมาธิพุทธ) ตอน เมื่อมีจิตโมโหจะทำอย่างไรดี

_ถ้าเรามีจิตที่ไม่ดี รู้สึกโมโห หนูจะทำอย่างไรคะ จะแก้ข้อบกพร่องตรงนี้อย่างไร

พ่อครูว่า...หลวงปู่เคยบอกสอน โมโห แปลว่าเรามีความโลภ มาจากโมหะ แต่ภาษาไทยใช้แทนความโกรธ เปลี่ยนภาษาที่ผิดเพี้ยนไปแล้วก็เอาตามความหมายนี้ก็แล้วกัน เมื่อเราเกิดอาการโกรธเกิดขึ้นที่จิต ไม่ต้องคิดอะไรเลย อาการนั้น ยกยวงออกไปข้างเดียวเลยไม่ต้องมีค่าในใจเรา เหมือนความงัวเงีย มีแต่โทษ มันจะพาเราทำไม่ดีไม่งามทำความชั่วจึงไม่ต้องไปวิเคราะห์วิจารณ์อะไรเลย อาการนี้เกิดในจิตแล้วมันดีหรือไม่ เอาไว้ ไม่ควรเอาออก ให้คนเอาออกอย่างแรงเลย ใช้ภาษาอังกฤษว่า Kick it out ดีดมันออกไปได้เลย

จะออกไปอย่างไรก็ต้องฝึก ไม่ต้องมีเหตุผลอะไรที่จะต้องเลี้ยงมันไว้ในจิต

 

_เวลา ทำไมถึงรู้ว่าตอนนี้เวลาเท่าไหร่ ตั้งแต่สมัยไอน์สไตน์ตอนนั้นมีเวลาหรือเปล่าคะ และประเทศอังกฤษลอนดอนเอาเวลามาจากไหน เขารู้ได้อย่างไรว่า 1 นาทีต้องใช้ 60 วินาที  

พ่อครูว่า...เวลามันไม่มีอะไรหรอกคนมาจับเวลาเอง เวลามันก็อยู่กับโลกหมุนไปเช้าสายบ่ายเย็นเท่านั้นเอง แด่คนพยายามมาตั้ง เกณฑ์ มันยาวเท่านี้ก็แบ่งเรียกชั่วโมง วันหนึ่งมี 24 ชั่วโมงแบ่งประมาณนี้ แล้วก็ตั้งตัวเลข ทำไมถึงรู้ว่าตอนนี้เวลาเท่าใด ก็มาตั้งกันแบบนี้เป็นที่รับรู้กันทั่วโลก อยู่ตรงไหน จากพระอาทิตย์กับโลกมันส่องแสงมาหากัน เขาก็จับ ความเป็นปกติของการเวลาที่มันหมุนเวียนตลอด มันมีทศนิยมที่ต่างกันไปบ้าง เขาก็ทดไว้ แล้วประมาณเอาเป็นชั่วโมงนาทีวินาที ถึงเรียกอันนี้ว่านาฬิกา บอกเวลา 

คนตั้งหลักเกณฑ์เวลาคือใครก็ไม่รู้ ก็ตั้งหลักเกณฑ์จากพระอาทิตย์กับโลก แต่จะรู้ไปทำไม เขาทำมาให้ก็ใช้ไปเถอะเป็นประโยชน์

 

สื่อธรรมะพ่อครู(ศีล สมาธิ ปัญญา) ตอน ด่าคนในใจกับต่อหน้าอันไหนบาปกว่ากัน

_การด่าคนในใจ กับต่อหน้า ด่าแบบไหนบาปกว่ากันคะ

พ่อครูว่า..บาปทั้งคู่ มันมีแรงเบา โกรธแค้นเคืองหนักมิติหลายมิติ จะมากหรือน้อยก็บาปก็แล้วกัน อย่าไปทำ ไม่ดี รู้ดีๆนะ อย่าไปด่าใคร ตำหนินี้ไม่ใช่ด่า ด่าคือจิตโกรธ แต่ถ้าตำหนิแรง ดังตำหนิหนัก ตำหนิถูกหน้าเลย โดยจิตไม่มีความโกรธ โลภ มีแต่ความปรารถนาดี ให้เขารู้ว่าจะได้แก้ไข เพราะฉะนั้นคำว่าด่า อธิบายนิยามให้ฟังแล้ว อย่าโกรธแต่ตำหนิได้ จะไปตำหนิเขาทำไม แล้วตำหนิในใจด้วย ที่ว่าด่านี้ ก็ไม่มีอารมณ์โกรธ ถ้าเราไม่มีอารมณ์โกรธอารมณ์รักอะไรแล้วมีแต่ความจริงใจปรารถนาดี เราก็ตำหนิเขาในใจ ตำหนิเขาในใจเขาได้ยินไหมล่ะ ตำหนิให้เสียพลังงานไปทำไม เพราะเขาก็ไม่รู้เรื่องรู้ตัว เราก็ไปตำหนิเขาเฉยๆ เหมือนหลวงปู่นี่ตำหนิพูดออกมาแรงและดังเลย ตำหนิในใจเสียพลังงานทำไม

เราตำหนิคนในใจไหม เราก็รู้แล้วผ่านเท่านั้น เรารู้แล้วว่าคนนี้มีข้อด้อยอย่างไรก็ผ่านในใจ ก็จำไว้ ถึงเวลาเราจะได้พูดได้บอก คนนี้ นึกออกว่าคนนี้น่าตำหนิ แล้วก็จำไว้ ถึงเวลาก็จะพูด แต่ถ้าไปตำหนิในใจมันก็ไม่ได้ประโยชน์ไม่ได้อะไร ก็ไม่ได้ตำหนิ รู้ว่าคนนี้บกพร่องอย่างนี้ ในใจเรากำหนดไว้ เมื่อถึงเวลาควรจะบอกเขาก็บอก บอกตรงๆไม่ได้ก็ฝากผ่านไปให้

 

สื่อธรรมะพ่อครู(เศรษฐศาสตร์บุญนิยม) ตอน ทำไมต้องมาจนด้วย

_ทำไมต้องมาจนหรือคะ

พ่อครูว่า...การมาจนเป็นการมาทำดี คนที่ทำตัวเองให้จนได้แล้วก็เป็นความสุข เป็นคนจนที่มีความสุข เป็นคนจนที่มีประโยชน์ เป็นคนจนที่มีคุณค่า มีสิ่งที่ดีสิ่งที่ประเสริฐ เป็นคนจนที่อุดมสมบูรณ์ เป็นคนจนที่ไม่บกพร่องอะไรเลย เป็นคนจนที่ขยันหมั่นเพียร รู้จักงานที่ควรทำก็ทำ รู้จักพักรู้จักเพียร เป็นคนจนที่ยอดเยี่ยม แล้วทำไมต้องมาเป็นคนจน เพราะในสังคมนี้คนแย่งกันรวย แล้วไปแย่งเขาทำไม มาจนนี่ไม่ต้องแย่งใช่ไหม เมื่อย ดีไม่ดีตีกันด้วย

หลวงปู่จึงพาคนให้มาจนไม่ต้องไปแย่งเขา ถึงได้สบาย เพราะเราเป็นคนจนที่ประเสริฐเป็นคนจนที่ดี เป็นคนจนมหัศจรรย์ เป็นคนจนขยันหมั่นเพียร รู้จักการงานที่ควรทำอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ อะไรไม่ควรทำอย่าไปเสียเวลา คนทำก็ทำก็เลยมีแต่คนดีมีแต่ผลประโยชน์ที่จะได้อาศัยเกิดขึ้นทั้งนั้น แล้วไม่เป็นพิษภัยต่อสังคม ไม่เป็นพิษภัยต่อประเทศ ไม่เป็นพิษภัยต่อโลกด้วย ถึงยิ่งใหญ่ มาเป็นคนจนนี้ยิ่งใหญ่ เป็นคนรวยนี้ชั่ว พอคนรวยนี้ไปแย่งเขา เก็บกักตุนเอาเปรียบเอารัดเขาจึงได้รวย ที่พูดความจริงพูดสัจธรรมไม่ได้ไปด่าใคร หลวงปู่เข้าใจเช่นนี้จึงไม่ไปร่ำรวย แต่ก่อนหลวงปู่ก็หลง เกิดมาโลกก็ครอบงำให้ไปหาความร่ำรวย สะสมอยู่พักหนึ่ง ก็พอทำมาหาได้อยู่ ไม่ได้ด้อยกว่าเขาเท่าไหร่ เราไม่ได้มีศักดิ์ศรีสูงอะไร ก็หาเงินได้มากพอ ขนาดตอนอายุ 20 30 หลวงปู่หาเงินได้ในยุคโน้น 50 กว่าปีที่แล้ว หลวงปู่อายุ 20 กว่า 30 หาเงินได้เดือนนึง 20000 นายกรัฐมนตรีเงินเดือน 8500 ก็ไม่ได้ด้อย ทำด้วยสุจริตเพราะหลวงปู่ขยันทำมาหากิน สอนหนังสือหลายโรงเรียน ทำงานเหน็ดเหนื่อย หาเงินซอกๆๆๆ หลวงปู่หาเงินมา ไม่ค่อยได้ใช้แต่เลี้ยงน้อง 6 คน หลวงปู่เลี้ยงน้องนี้ยากกว่าเลี้ยงลูกนะ ก็ตั้งแต่เรียนไม่จบก็หาเงินส่งตัวเองเลี้ยงน้องอยู่ ทำงานหนัก ไปอยู่ในโลกมีวิบากทำงานอยู่ 12 ปี เมื่อย ตั้งแต่วันนั้นมาถึงวันนี้ไม่เอาแบบนั้น มาเป็นคนจน แล้วมาฟื้นฟูภูมิเก่าพระพุทธเจ้าสอนเราอย่างนี้เอง พระพุทธเจ้าสอนให้เรามีวรรณะ 9 ให้เป็นคนจน

วรรณะก็คือ the classes ไม่ใช่ The masses ซึ่ง the classes คือคนชั้นสูง ไม่ใช่แบบไฮโซนะ แต่เป็นคนชั้นสูงที่มีหลัก 9 หลัก

วรรณะ 9 เลี้ยงง่าย  (สุภระ) บำรุงง่าย, ปรับให้เจริญได้ง่าย (สุโปสะ)  มักน้อย, กล้าจน (อัปปิจฉะ) ใจพอ สันโดษ (สันตุฏฐิ) ขัดเกลากิเลส (สัลเลขะ) เพ่งทำลายกิเลส  มีศีลสูงอยู่ปกติ (ธูตะ, ธุดงค์) มีอาการน่าเลื่อมใส (ปาสาทิกะ)  ไม่สะสม ไม่กักเก็บออม (อปจยะ) ตรงข้าม อวรรณะ 9  ขยันเสมอ, ระดมความเพียร (วิริยารัมภะ)

หลวงปู่ถ้าให้คนเป็นคนแบบนี้หลวงปู่ประสบความสำเร็จแล้ว แม้แต่ว่าหลวงปู่จะถูกพุทธกระแสหลักต่อต้านอย่างไรก็ทำได้สำเร็จ

ยืนยัน ตราบใดยังมีผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบโลกไม่ว่างจากพระอรหันต์ หรือ ผู้ใดพบผู้ที่พาทำ พบ สมณพราหมณ์ทั้งหลาย เป็นผู้ดำเนินชอบ-ปฏิบัติชอบ  ซึ่งประกาศโลกนี้-โลกหน้า ให้แจ่มแจ้ง  เพราะรู้ยิ่งด้วย ตนเอง  ในโลกนี้  มีอยู่  (อัตถิ  โลเก   สมณพราหมณา   สัมมัคคตา  สัมมาปฏิปันนา  เย  อิมัญ จ โลกัง   ปรัญ จ  โลกัง   สยัง อภิญญา   สัจฉิกัตวา  ปเวเทนตีติ)

หลวงปู่สอนให้รู้โลกนี้ ที่หมุนเวียนอยู่กับสุขทุกข์ ไปสู่โลกหน้าที่ไม่มีสุขไม่มีทุกข์ หรือมีลดลงเรื่อยๆ ผู้ใดที่บรรลุมากขึ้นวันหนึ่งๆก็ไม่เห็นจะทุกข์อะไร สบายๆทำงานทำการให้เป็นประโยชน์ไปเรื่อยๆ

สิ่งเหล่านี้หลวงปู่ทำงานกับมนุษย์ เกิดผล ให้คนบรรลุธรรมได้พอสมควร ทั้งๆที่ในยุคนี้เขาก็บอกกันว่าผู้บรรลุธรรมไม่มีแล้ว มนุษย์ทำไม่ได้ เขาพูดก็ถูกของเขาเพราะเขาไม่รู้เขาไม่มีทางเขาไม่เชื่อเลยว่าบรรลุได้ แต่หลวงปู่ว่ามันเป็นไปได้ถ้าพระพุทธเจ้ายังอยู่ แม้ว่าธรรมะพุทธเจ้าเขาเข้าใจผิดเพี้ยนไปแล้ว หลวงปู่ก็เอาธรรมะมาอธิบาย เอาพระไตรปิฎกมายืนยันสิ่งที่ถูกต้อง ก็มีคนเข้าใจแล้วมาทำตามจนประสบผล หลวงปู่จึงเป็นคนที่ประสบความสําเร็จในชีวิต ให้คนมีวรรณะ 9 ให้คนมาจน จนสำเร็จ เอาว่า คนที่ชื่อปรารถนา มาชื่อปรารถนาจน ได้สำเร็จ

คนที่สอนศาสนาทุกวันนี้ สอนแต่ให้คนมีภพสวรรค์มีภพชาติ เป็นวิมานไปหมด น่าสงสารศาสนาพุทธที่ได้ผิดเพี้ยนไป

 

_หนูอยากให้หลวงปู่เล่าชีวิตประจำวันค่ะ

พ่อครูว่า...จะรู้ไปทำไม 1. หลวงปู่ 6 โมงก็ตื่นนอน ตื่นนอนก็รู้ออกจากที่นอน ลุกจากที่นอนก็มานั่งเก้าอี้ตัวหนึ่ง นั่งเก้าอี้เขาก็เอาน้ำเยี่ยวมาให้ดื่ม จอกหนึ่ง นี่คือชีวิตประจำวัน นี่เรื่องจริงนะ แล้วก็นั่งพูดธรรมะกัน พวกเราหลายคนก็มานั่งรวมกัน หลวงปู่กว่าจะลุกก็คือปวดอึ ก็ลุกไป พอลุกไปจากเก้าอี้นี้ก็เข้าห้องทำงาน ก็มีกล้องบันทึกทั้งนั้น

หลวงปู่จะไปไหนมาไหนก็มีเครื่องบันทึกเสียงไว้หมด ไม่ได้มีความลับอะไร ขนาดเข้าไป ขี้เยี่ยวตดดังก็อัดไว้หมดตลอดเวลา แต่ยกเว้นไม่บันทึกภาพในห้องน้ำเท่านั้นเอง ส่วนเสียงนั้นบันทึกหมด ออกจากห้องน้ำก็บันทึกตลอด เพราะฉะนั้นไม่มีโอกาสทำชั่วเลย มันดีจริงๆ เกิดมาชาตินี้ มีคนระแวดระวังให้ทำชั่วไม่ได้เพราะเขาบันทึกไว้หมด ทำชั่วไม่ได้ทำชั่วโดนเลย ต่อจากนี้อีกยาว เอาแค่นี้ก่อน

พอจากเข้าส้วมแล้วก็เข้าห้องทำงาน แล้วก็มานั่งฉันข้างล่าง ไปเดิน แล้วเขาก็ให้นอน ตื่นมาก็นั่งทำงานจนกว่าจะนอนอีก

 

_สันติอโศกเคยโดนระเบิดใช่ไหมคะ เมื่อไหร่

พ่อครูว่า..ใช่ จำวันที่ไม่ได้  (คนบอกว่า 22 ก.พ. 2549)

 

สื่อธรรมะพ่อครู(พระวินัย) ตอน ชุดนักบวชหญิงชาวอโศกเป็นมาอย่างไร

_หลวงปู่เคยบวชให้นักบวชจริง แล้วโดนตำหนิว่าให้ผู้หญิงเดินตามหลังแล้วใส่จีวรสีเหมือนพระมันไม่สมควรแล้วหลวงปู่จัดการอย่างไรคะ

พ่อครูว่า...ไม่ได้ห่มจีวร ห่มเหมือนแม่ชีมีเสื้อแขนกระบอก แต่ย้อมสีกรัก ไม่อยากใช้สีขาวเหมือนแม่ชี ชุดเดียวกับแม่ชีเลย มีเสื้อแขนกระบอกมีเสื้อคอกลม มีผ้าสไบ เมื่อเขาท้วงก็เปลี่ยนเลย เอาสีเทามาคลุม ชุดเหมือนกันเท่านั้นเอง ตอนหลัง ออกแบบเป็นเสื้อคลุมหมดเลย เหมือนพระจีน ผ้าสีน้ำตาลห่มสไบสีเทา เขาจะว่าอย่างไร ก็ไม่เป็นไรหลวงปู่มีความจริงใจ จนกระทั่งขึ้นศาลเขาก็บอกว่าไม่ผิดกฏอะไร เขาก็เลยปล่อยออกมาหมด เพราะหลวงปู่ไม่ได้ทำผิดกฎหมายไม่ได้ทำผิดธรรมวินัย ไม่ได้ให้ทำแบบภิกษุณี สุดท้าย ไม่ผิดกฎหมายเขาก็ออกกฎหมายเอง ออกกฎหมายว่าเขามีสิทธิ์สั่งให้สึก ทั้งๆที่หลวงปู่ไม่มีความผิดจนสั่งให้สึกได้ คนจะสั่งให้สึกได้มี 11 อย่าง หลวงปู่ไม่ได้มีแบบนั้นแล้วก็ไม่ได้ปาราชิก สังฆาทิเสสก็ไม่มี จึงสั่งให้สึกไม่ได้ แต่เขาไปออกกฎหมายเองว่ามีอำนาจสั่งให้สึกได้เป็นกฎหมายนอกธรรมะพระพุทธเจ้า บัญญัติสิ่งที่พระพุทธเจ้าไม่ได้บัญญัติ นี่พูดตรงๆ เขาก็ทำกันหน้าเฉย เขาก็ใช้อำนาจที่เรียกว่ากฎหมาย สั่งให้สึกได้ ที่นี้เขาสั่งให้สึกตามกฎหมายนั้นแล้ว หลวงปู่ไม่สึก เขาบอกว่าให้สึกภายใน 7 วัน ผิดกฎหมายข้อนี้ มาตราเท่าไหร่ จำไม่ได้แล้ว หลวงปู่ก็ไม่ได้สึก แต่เขาจะเอาอำนาจนั้นมาสึกก็ต้องผิดกฎหมายเขา ขึ้นศาลก็ผิดกฎหมายตามมาตรานั้น ศาลพิพากษาให้ผิดตามนั้นหลวงปู่ก็จำนน สู้ไปแค่ศาลชั้นต้น ศาลอุทธรณ์ ส่วนศาลฎีกานั้นไม่สู้แล้ว ยอมแพ้ ตามกฎหมายเขาว่าไว้แต่ไม่ได้ผิดพระธรรมวินัยเลย

ทีนี้ ผู้หญิงก็ไม่ได้ผิดอะไรเลย

 

_ถ้าชาวอโศกสามารถทำให้สังคมเปลี่ยนไปได้ หลวงปู่จะดีใจไหมคะ เพราะอะไร

พ่อครูว่า...ดีใจสิ เพราะทำให้คนเป็นคนประเสริฐเป็นคนอาริยะเป็นคนดีที่แท้จริง ตามแบบอย่างตามทฤษฎีตามทางเดินของพระพุทธะ สุคโต มันควรดีใจ

 

สื่อธรรมะพ่อครู(ศีล สมาธิ ปัญญา) ตอน อยากบรรลุโสดาบันควรทำอย่างไร

_หนูอยากเป็นผู้บรรลุเป็นโสดาบันพระอาริยะชั้นสูงควรทำอย่างไร

พ่อครูว่า...ศึกษาให้ดี โสดาบันไม่ได้ยากเท่าไหร่ แต่คนไม่ได้ศึกษาก็เลยนึกว่าหยาบมาก แต่ของเรามีพระโสดาบันเยอะ โสดาบันนี้ เป็นผู้รู้จักอบาย การประพฤติต่ำและหยาบของโลกเราไม่เป็นอย่างนั้น จนบรรลุที่จิตใจเรา โลกอบายโลกหยาบ ในโลกกามคุณก็มีอยู่แต่ไม่จัดจ้าน ไม่เหมือนทางโลกเขาที่ฆ่าแกงกัน พวกเราโสดาบันเยอะ เกือบหมดเลย หรือหมดเลย จริงๆ พวกเรา

โสดาบัน 1. มีศีล 5 เป็นศีล 5 ได้ศีล 5 ปฏิบัติศีล 5 ได้โดยไม่ยากไม่ลำบาก มันไม่ได้ยากไม่ได้ลำบากอะไร

2. รู้ว่าตัวตนสักกายทิฐิ หรือว่าจิตใจของเราไปติดอบายหรือไม่ ไม่ฆ่าสัตว์ไม่ลักทรัพย์แถวอโศกมีเยอะแยะ ไม่ฆ่าสัตว์ไม่กินเนื้อสัตว์ด้วย ไม่ลักทรัพย์ไม่ผิดผัวเขาเมียใคร ไม่พูดปด ไม่เมาสุรา อย่าว่าแต่สุราเลยบุหรี่ก็ไม่มีที่นี่ นำ M100 M 500 ก็ไม่มี ของมอมเมาเราก็ไม่มี ไวน์เราก็ไม่มี ขวดเหล้า บุหรี่ ไม่มี เรื่องยาเสพติดไกลห่างเลยชาวอโศก เป็นสถานที่เป็นที่ที่พวกเราอยู่

อโศก เป็นชุมชนอนาคามีด้วยซ้ำ ถึงขั้นไม่ใช้เงินใช้ทอง ทิ้งบ้านช่องเรือนชาน ทรัพย์ศฤงคาร ยิ่ง สาธารณโภคีนี้เกินกว่าอนาคามี นี่พูดไปแล้ว เขาไม่เข้าใจ แต่ที่พูดนี้พูดเรื่องจริง พวกเราเป็นพวกที่บรรลุธรรม อยู่ในสัจธรรมที่ชั้นสูง ที่นี่คนเขาไม่รู้ เขาก็ดูไม่ออก จะดูออกหรือไม่เขาก็ไม่รู้ แต่เราเป็นอย่างนี้เราดีอย่างนี้ก็ใช้ได้ หลวงปู่จึงสบายใจที่มาทำให้พลเมืองโลก ทำให้ประชาชนของประเทศเป็นคนดี ได้ขนาดนี้ หลวงปู่ได้ช่วยสังคมประเทศชาติ ได้ช่วยโลกมากมายแล้ว

 

สื่อธรรมะพ่อครู(พระวินัย) ตอน สวดมนต์แล้วเก็บเงินผิดไหม

_วัดที่เขาสวดมนต์ แล้วเอาตังค์ มันผิดไหมครับ

พ่อครูว่า...ผิด รับสตางค์แล้วก็ผิดวินัยข้อรับสตางค์ สวดมนต์ก็ผิดข้อสวดมนต์ไม่เหลือ จำไม่ได้ว่าข้อไหน ในมุสาวาทวรรค ในปาติโมกข์ ผิด เอาตังค์ก็ผิด สวดมนต์ก็ผิด

พูดไปเขาก็ไม่เข้าใจ สังคมเขาก็ต้องสวดมนต์ พระพุทธเจ้าท่านจะต้องสวดมนต์เพราะว่ามันยังมีมีการบันทึกธรรมะพระพุทธเจ้า จึงจำเป็นต้องสวดท่องจำเอาไว้เพื่อจะได้ใช้ ให้รู้ว่าธรรมคำสอนพระพุทธเจ้าเป็นธรรมบทเอาไปปฏิบัติ ถึงสวด ทุกวันนี้บันทึกในเครื่องมือต่างๆนานา อยู่ในตำราในห้องสมุดในหนังสือ ไม่ต้องบันทึกแบบสวดก็ได้ พวกเราไม่สวดแบบเอาธรรมบทมาสวดเพราะผิดธรรมวินัย สวดที่ไม่ผิดเป็นการสวดเพื่อท่องจำมีสังคีติ กับสังคายนา สวดกันเป็นหมู่เพื่อให้จดจำได้ สังคีติไม่ค่อยนิยมกัน ก็เลยสวดแค่สังคายนา มีการสวดพระปาฏิโมกข์ที่ทำต่อกันมา ศีลปาติโมกข์ จริงๆแล้วก็คือจุลศีล มัชฌิมศีล มหาศีล แต่มันก็โกรธลงเอาแค่วินัยมาเป็นปาฏิโมกข์ ก็สวดทุกบักกัน แม้แต่วินัยก็ตาม ส่วนศีล เราก็ให้ ตอนบวชก็ให้จุลศีล มัชฌิมศีล มหาศีล ที่เห็นเขาไม่มีศีล จุลศีล มัชฌิมศีล มหาศีล เขามีแค่วินัย 227 ข้อ

 

สมณะฟ้าไท สรุป...สิ่งที่ควรจะย้ำคือหลวงปู่พาคนมาจน คนจนเป็นคนที่ดีที่สุดในโลกคนรวยเป็นคนที่เร็วที่สุดในโลก ...จบ

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 14:54:12 )

รายละเอียด

610718_พุทธศาสนาตามภูมิ บ้านราชฯ พระอรหันต์ที่แสดงธรรมอันไม่ควรตู่ท้วง

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวโหลดเอกสารที่… https://drive.google.com/open?id=1avFVb9xvowz-OmnUiaRGl3UpU_810rzpOoHidpPs5yA

ดาวโหลดเสียงที่.. https://drive.google.com/open?id=1PaJUEHVNJl63RAC-SWoN_UzYPzdhNB6H

สมณะฟ้าไทว่า…วันนี้วันพุธที่ 18 กรกฎาคม 2561 ที่บวรราชธานีอโศก ที่นี่ตอนนี้พายุเซินติญก็เข้า เข้าหลายภาคด้วย แต่ฝนจะตกน้ำจะท่วมแดดจะออกเราก็ปฏิบัติธรรมกันต่อ ที่บ้านราชฯก็มีการเข้าค่าย

ค่ายสัมมาอาริยมรรค เพื่อชีวิตที่ดีกว่าเก่า

“เข้าพรรษาสู่โลกหน้าในโลกนี้”

ครั้งที่ 30 ณ หมู่บ้านชุมชนราชธานีอโศก

ศุกร์ที่ 20 - อาทิตย์ที่ 22 กรกฎาคม 2561

รับสมัครผู้สนใจเข้าค่าย ฟรี! (จะอยู่กี่นาทีได้)

สมัครได้ที่ อุทยานบุญนิยม อ.เมือง จ.อุบลราชธานี หรือ

โทรฯ คุณชญาดา 087-4437865

ตอนนี้เขาก็มีความสนใจที่จะสัมภาษณ์ 13 หมูป่าที่รอดชีวิต คนสนใจกันมาก ถ้าหากมีคนมาสนใจธรรมะโลกุตระของพ่อครูก็คงจะทำให้โลกเจริญ ทำให้โลกนี้ดีขึ้น

คนฟังธรรมะอยู่ทางบ้านได้เห็นบรรยากาศของบวรราชธานีอโศกแล้วก็คงจะอยากมาที่นี่กันเพราะว่าที่นี่คนเยอะ มีกิจกรรมอะไรหลายอย่างที่ดีๆ ที่ขาดไม่ได้คือการฟังธรรม

 

สื่อธรรมะพ่อครู(อาริยบุคคล) ตอน พระอรหันต์ที่แสดงธรรมอันไม่ควรตู่ท้วง

พ่อครูว่า...อาตมาได้ทบทวนดู ที่ทำงานมาจนถึงวันนี้ ก็นานไกลเหมือนกันนะ ใกล้จะ 50 ปีแล้ว ในหลวงทรงงานมา 70 ปี อาตมานี่ ยังไม่ถึง 50 ปี ชักบ่นๆแล้ว มีคนมาถามว่า ทำไมแต่ก่อนนี้ไม่ถอยแม้ครึ่งก้าว ไม่ลงใต้ดินแม้ครึ่งเมล็ดงา แต่ทำไมตอนนี้พูดเหมือนท้อ มันก็รู้สึกว่า ทำไมหนอ คนเราถึงดื้อดึงยากเย็น พูดแล้วพูดอีกอย่างไรก็ อาตมาทุบแล้วทุบอีกก็ยังไม่รู้สึกตัว ทำไมเป็นคนหมดความรู้สึก ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ความจริงแล้วอาตมาไปไหนไม่รอด อาตมารู้ว่าตัวเองไม่มีทางทำอะไรอื่น ต้องมาบรรยายธรรมะของพระพุทธเจ้าเท่านั้น จะมีคนฟังหรือไม่มีคนฟัง ต้องบรรยาย อาตมาไม่เห็นอันอื่นเลย เกิดมาแล้วจะทำอะไรดีกว่านี้ อาตมาเลือกทำสิ่งที่ดีที่สุดแล้วนะ พูดไปแล้วก็อาจจะดูน่าหมั่นไส้มากคือ

อาตมาแน่ใจว่าได้นำธรรมะที่ถูกต้องของพุทธเจ้ามายืนยัน มาสืบทอดของพระพุทธเจ้า ไปผิดไปจากที่อาตมาพูด เขาตำหนิไม่เข้าใจ อาตมาก็พูดอย่างมั่นใจ ไม่ได้เป็นอื่นเลย ไม่ได้มีว่า ทำเพื่อไปข่มขี่ดูถูก ไม่ใช่ ด้วยสัจจะจะต้องทำเช่นนั้น เพราะเขาพากันหลงผิดไปเยอะ จนกระทั่งไม่เหลือ อาตมาก็เอาหลักฐานในพระไตรปิฎกมายืนยันเข้าแล้ว เขาก็ดื้อดึงดัน

ที่ดื้อดึงดันก็เป็น รู้นะว่าถูกต้องแต่ไม่ทำ เป็นเรื่องที่ร้ายแรงมาก แต่บางคนโง่ฟังแล้วไม่รู้ว่าคืออะไร ไม่รู้ว่ามีค่าอะไรก็แล้วแต่เถอะ มันโง่ เหมือนสีซอให้ควายฟัง จะโทษควายไม่ได้เลย เราก็ต้องรู้ว่าควาย

แต่อาตมาก็ไม่เชื่อว่าสังคมพุทธศาสนาทุกวันนี้จะมีแต่ควาย ใครเชื่อก็ช่างเถอะ อาตมาจึงดันๆๆ เขาก็ว่าทำไมต้องดื้อดึงดันจัง อาตมาก็ทบทวน ในโลหิจสูตร

1.  [360] ดูกรโลหิจจะ ศาสดา 3 จำพวกนี้ ควรท้วงในโลก และทั้งการท้วงของผู้ที่ท้วงศาสดาเห็นปานนี้ ก็จริงแท้ เป็นธรรม ไม่มีโทษ ศาสดา 3 จำพวกนั้นเป็นไฉน?

ดูกรโลหิจจะ ศาสดาบางคนในโลกนี้ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต เพื่อประโยชน์ใด ประโยชน์ที่เป็นของสมณะนั้น เขาไม่ได้บรรลุแล้ว เขาไม่ได้บรรลุประโยชน์ที่เป็นของสมณะนั้น. แต่แสดงธรรมสอนสาวกว่า นี้เพื่อประโยชน์ของท่านทั้งหลาย นี้เพื่อสุขของท่านทั้งหลาย. สาวกของเขาย่อมไม่ตั้งใจฟัง ไม่เงี่ยโสตสดับ ไม่ตั้งจิตเพื่อรู้ทั่วถึงและหลีกเลี่ยงประพฤติจากคำสอนของศาสดา. เขาจะพึงถูกท้วงว่า ท่านผู้มีอายุ ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต เพื่อประโยชน์ใดประโยชน์ที่เป็นของสมณะนั้น ท่านไม่ได้บรรลุแล้ว ท่านไม่ได้บรรลุประโยชน์ของสมณะนั้นแต่แสดงธรรมสอนสาวกว่า นี้เพื่อประโยชน์ของท่านทั้งหลาย นี้เพื่อความสุขของท่านทั้งหลายสาวกของท่านนั้นย่อมไม่ตั้งใจฟัง ไม่เงี่ยโสตสดับ ไม่ตั้งจิตเพื่อรู้ทั่วถึงและย่อมหลีกเลี่ยงประพฤติจากคำสอนของศาสดา เหมือนบุรุษที่รุกเข้าไปหาสตรีที่กำลังถอยหลังหนี หรือดุจบุรุษพึงกอดสตรีที่หันหลังให้ ฉันใด ข้ออุปมัยนี้ก็ฉันนั้น เรากล่าวธรรมคือความโลภว่าเป็นธรรมอันลามก เพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้ ดูกรโลหิจจะ นี้แลศาสดาที่ 1 ซึ่งควรท้วงในโลกและทั้งการท้วงของผู้ที่ท้วงศาสดาเห็นปานนี้ ก็จริงแท้ เป็นธรรม ไม่มีโทษ.

 

2. [361] ดูกรโลหิจจะ อีกข้อหนึ่ง ศาสดาบางคนในโลกนี้ ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตเพื่อประโยชน์ใด ประโยชน์ที่เป็นของสมณะนั้น เขาไม่ได้บรรลุแล้ว เขาไม่ได้บรรลุประโยชน์ของสมณะนั้น แต่แสดงธรรมสอนสาวกว่า นี้เพื่อประโยชน์ของท่านทั้งหลาย นี้เพื่อความสุขของท่านทั้งหลาย สาวกของเขาย่อมตั้งใจฟัง เงี่ยโสตสดับ ตั้งจิตเพื่อรู้ทั่วถึง และไม่หลีกเลี่ยงประพฤติจากคำสอนของศาสดา เขาจะพึงถูกท้วงว่า ท่านผู้มีอายุ ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตเพื่อประโยชน์ใด ประโยชน์ที่เป็นของสมณะนั้น ท่านไม่ได้บรรลุแล้ว ท่านไม่ได้บรรลุประโยชน์ของสมณะนั้น แต่แสดงธรรมสอนสาวกว่า นี้เพื่อประโยชน์ของท่านทั้งหลาย นี้เพื่อความสุขของท่านทั้งหลาย สาวกของท่านนั้น ย่อมตั้งใจฟัง เงี่ยโสตสดับ ตั้งจิตเพื่อรู้ทั่วถึงและไม่หลีกเลี่ยงประพฤติจากคำสอนของศาสดาเหมือนบุคคลละเลยนาของตนแล้ว สำคัญเห็นนาของผู้อื่นว่าเป็นที่อันตนควรบำรุง ฉันใด ข้ออุปมัยนี้ก็ฉันนั้น เรากล่าวธรรมคือความโลภว่าเป็นธรรมอันลามก  เพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้. ดูกรโลหิจจะ นี้แลศาสดาที่ 2 ซึ่งควรท้วงในโลก และทั้งการท้วงของผู้ที่ท้วงศาสดาเห็นปานนั้น ก็จริงแท้ เป็นธรรม ไม่มีโทษ.

 

3. [362] ดูกรโลหิจจะ อีกข้อหนึ่ง ศาสดาบางคนในโลกนี้ ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต เพื่อประโยชน์ใด ประโยชน์ที่เป็นของสมณะนั้น เขาได้บรรลุแล้ว เขาได้บรรลุประโยชน์ของสมณะนั้นแล้ว จึงแสดงธรรมสอนสาวกว่า นี้เพื่อประโยชน์ของท่านทั้งหลาย นี้เพื่อความสุขของท่านทั้งหลาย แต่สาวกของเขาไม่ตั้งใจฟัง ไม่เงี่ยโสตสดับ ไม่ตั้งจิตเพื่อรู้ทั่วถึงและหลีกเลี่ยงประพฤติจากคำสอนของศาสดา เขาจะพึงถูกท้วงว่า ท่านผู้มีอายุ ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต เพื่อประโยชน์ใด ประโยชน์ที่เป็นของสมณะนั้น ท่านได้บรรลุแล้ว ท่านเองได้บรรลุประโยชน์ของสมณะนั้นแล้ว จึงแสดงธรรมสอนสาวกว่า นี้เพื่อประโยชน์ของท่านทั้งหลาย นี้เพื่อความสุขของท่านทั้งหลาย แต่สาวกของท่านนั้นไม่ตั้งใจฟัง ไม่เงี่ยโสตสดับไม่ตั้งจิตเพื่อรู้ทั่วถึง และหลีกเลี่ยงประพฤติจากคำสอนของศาสดา เหมือนบุคคลตัดเครื่องจองจำเก่าได้แล้ว ไม่ควรสร้างเครื่องจองจำขึ้นใหม่ ฉันใด ข้ออุปมัยนี้ก็ฉันนั้น เรากล่าวธรรมคือความโลภว่าเป็นธรรมอันลามก เพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้ ดูกรโลหิจจะ นี้แลศาสดาที่ 3 ซึ่งควรท้วงในโลก และทั้งการท้วงของผู้ที่ท้วงศาสดาเห็นปานนั้น ก็จริงแท้เป็นธรรมไม่มีโทษ ดูกรโลหิจจะ ศาสดา 3 จำพวกเหล่านี้แล ควรท้วงได้ในโลก และทั้งการท้วงของผู้ที่ท้วงศาสดาทั้งหลายเห็นปานนั้น ก็จริงแท้ เป็นธรรม ไม่มีโทษ.

 

สรุปคือ ศาสดาที่ควรตู่ท้วง มี 3 อย่างคือ

1. ผู้สอนไม่บรรลุธรรม และสาวกไม่ตั้งใจฟัง

     2. ผู้สอนไม่บรรลุธรรม แต่สาวกตั้งใจฟัง

     3. ผู้สอนบรรลุธรรม แต่สาวกไม่ตั้งใจฟัง

 

ศาสดาที่ไม่ควรตู่ท้วง คือ ผู้สอนบรรลุธรรมะ และสาวกก็ตั้งใจฟัง

 

อาตมานี้พ้นจาก 3 ประเภทนี้ เพราะอาตมาบรรลุ แล้วก็

ประเด็นคือทำไมต้องบอกว่าบรรลุ ทำไมไม่สอนไปโดยไม่ต้องบอกแล้วให้คนมาบรรลุเอง มีคนที่เป็นผู้สอนในโลกนี้ที่มีคนมาตั้งใจฟังมากกว่าจะมา คนฟังมากกว่าอาตมา แต่ประเด็นคือ เขาถือว่าบรรลุแล้วไม่บอกว่าตนเองบรรลุอันนั้นถือว่าไม่ได้บรรลุ อาตมาก็ว่า อันนั้นยังไม่ถูกต้อง เขาถือว่าอันนั้นถูกต้องคือบรรลุแล้วอย่าไปบอกผู้อื่นอันนั้นถูกต้อง แต่อาตมาบอกว่าไม่ถูกต้อง บรรลุแล้วอย่าบอกว่าคนอื่นบรรลุ นั้นไม่ถูกต้อง

อาตมาไม่ได้อยู่ในข่าย 3 ข้อนี้ ฟังรายละเอียดให้ดี

พระพุทธเจ้าตรัสใน 12. โลหิจจสูตร

เรื่องโลหิจจพราหมณ์

------------------------

[352] ครั้งนั้น โลหิจจพราหมณ์เกิดมีทิฏฐิอันลามกเห็นปานนี้ว่า สมณะหรือพราหมณ์ในโลกนี้ ควรบรรลุกุศลธรรม ครั้นบรรลุแล้ว ไม่ควรบอกผู้อื่น เพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้ บุคคลตัดเครื่องจองจำเก่าได้แล้ว ไม่ควรสร้างเครื่องจองจำขึ้นใหม่ ฉันใด ข้ออุปมัยก็ฉันนั้น เรากล่าวธรรมคือความโลภ ว่าเป็นธรรมลามก เพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้ดังนี้

โลหิจจพราหมณ์ได้ยินข่าวว่า พระสมณโคดม ศากยบุตร ทรงผนวชจากศากยสกุลเสด็จจาริกมาในโกศลชนบท พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ประมาณ 500 รูป เสด็จถึงบ้านสาลวติกาโดยลำดับ และเกียรติศัพท์อันงามของท่านพระโคดมพระองค์นั้น ขจรไปแล้วอย่างนี้ว่าแม้เพราะเหตุนี้ๆ พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น เป็นพระอรหันต์ตรัสรู้เองโดยชอบ ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เสด็จไปดีแล้ว ทรงรู้แจ้งโลก เป็นสารถีฝึกบุรุษที่ควรฝึก ไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่าเป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้เบิกบานแล้ว เป็นผู้จำแนกพระธรรม พระองค์ทรงกระทำโลกนี้ พร้อมทั้งเทวโลก มารโลก พรหมโลกให้แจ้งชัดด้วยพระปัญญาอันยิ่งของพระองค์เอง แล้วทรงสอนหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์เทวดามนุษย์ให้รู้ตาม พระองค์ทรงแสดงธรรมงามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง งามในที่สุด ทรงประกาศพรหมจรรย์ พร้อมทั้งอรรถพร้อมทั้งพยัญชนะ บริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง ก็การได้เห็นพระอรหันต์เห็นปานนั้น ย่อมเป็นการดีแล.

 [353] ครั้งนั้น โลหิจจพราหมณ์ เรียกโรสิกะช่างกัลบกมาว่า มานี่แน่ะ เพื่อนโรสิกะท่านจงเข้าไปเฝ้าพระสมณโคดมถึงที่ประทับ แล้วกราบทูลถามพระสมณโคดมผู้มีอาพาธน้อยพระโรคเบาบาง ทรงกระปรี้กระเปร่า ทรงพระกำลังอยู่สำราญ ตามคำของเราว่า ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ โลหิจจพราหมณ์ถามถึงพระองค์ผู้มีอาพาธน้อย พระโรคเบาบาง ทรงกระปรี้กระเปร่า ทรงพระกำลังอยู่สำราญ อนึ่ง จงทูลอย่างนี้ว่า ขอพระโคดมผู้เจริญพร้อมด้วยภิกษุสงฆ์ โปรดรับภัตตาหารของโลหิจจพราหมณ์ เพื่อเสวยในวันพรุ่งนี้. โรสิกะช่างกัลบกรับคำโลหิจจพราหมณ์แล้ว ได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้วนั่ง ณ ที่สมควรข้างหนึ่ง แล้วได้กราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ โลหิจจพราหมณ์ถามถึงพระองค์ผู้มีอาพาธน้อยพระโรคเบาบาง ทรงกระปรี้กระเปร่า ทรงพระกำลังอยู่สำราญ และให้กราบทูลว่า ขอพระผู้มีพระภาคพร้อมด้วยภิกษุสงฆ์ โปรดรับภัตตาหารของโลหิจจพราหมณ์ เพื่อเสวยในวันพรุ่งนี้.

พระผู้มีพระภาคทรงรับนิมนต์แล้วด้วยดุษณีภาพ.

 

[354] ครั้งนั้น โรสิกะช่างกัลบกทราบว่า พระผู้มีพระภาคทรงรับนิมนต์แล้ว จึงลุกจากอาสนะถวายอภิวาททำประทักษิณแล้ว เข้าไปหาโลหิจจพราหมณ์ถึงที่อยู่แล้วกล่าวว่า ข้าพเจ้าได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคตามคำของท่านแล้ว และพระผู้มีพระภาคก็ทรงรับนิมนต์แล้ว.

ลำดับนั้นโลหิจจพราหมณ์ได้ตกแต่งขาทนียโภชนียะอันประณีตไว้ในนิเวศน์ของตน โดยล่วงไปแห่งราตรีนั้น แล้วเรียกโรสิกะช่างกัลบกมาว่า มานี่แน่ะ เพื่อนโรสิกะ ท่านจงไปเฝ้าพระสมณโคดมถึงที่ประทับแล้วกราบทูลเวลาแด่พระสมณโคดมว่า ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ถึงเวลาแล้วภัตตาหารสำเร็จแล้ว. โรสิกะช่างกัลบกรับคำโลหิจจพราหมณ์แล้ว ได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมแล้วยืน ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ได้กราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญถึงเวลาแล้ว ภัตตาหารสำเร็จแล้ว.

ทรงโปรดโลหิจจพราหมณ์

[355] ครั้งนั้นเวลาเช้า พระผู้มีพระภาคทรงครองอันตรวาสก แล้วทรงถือบาตรและจีวรเสด็จเข้าไปยังบ้านสาลวติกาพร้อมด้วยภิกษุสงฆ์. เวลานั้น โรสิกะช่างกัลบก ตามเสด็จพระผู้มีพระภาคไป ณ เบื้องพระปฤษฎางค์ ได้กราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ โลหิจจพราหมณ์เกิดมีทิฏฐิอันลามกเห็นปานนี้ว่า สมณะหรือพราหมณ์ในโลกนี้ ควรบรรลุกุศลธรรม ครั้นบรรลุแล้ว ไม่ควรบอกผู้อื่น เพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้ บุคคลตัดเครื่องจองจำเก่าได้แล้วไม่ควรสร้างเครื่องจองจำอื่นขึ้นใหม่ ฉันใด ข้ออุปมัยนี้ก็ฉันนั้น เรากล่าวธรรมคือความโลภว่าเป็นธรรมลามก เพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้ ดังนี้ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอประทานโอกาส ขอพระผู้มีพระภาคโปรดทรงเปลื้องโลหิจจพราหมณ์เสียจากทิฏฐิอันลามกนั้น. พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ไม่เป็นไร โรสิกะ ไม่เป็นไร โรสิกะ เมื่อพระผู้มีพระภาคเสด็จเข้าไปยังนิเวศน์ของโลหิจจพราหมณ์แล้ว ประทับเหนืออาสนะอันเขาปูลาดไว้. ลำดับนั้น โลหิจจพราหมณ์จึงอังคาสภิกษุสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข ด้วยขาทนียโภชนียาหารอันประณีตด้วยมือของตนให้อิ่มหนำแล้ว.

 [356] ลำดับนั้น โลหิจจพราหมณ์ทราบว่า พระผู้มีพระภาคเสวยแล้ว ทรงนำพระหัตถ์ออกจากบาตรแล้ว จึงถืออาสนะอันหนึ่งซึ่งต่ำกว่า นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง. พระผู้มีพระภาคได้ตรัสกะโลหิจจพราหมณ์ว่า จริงหรือ โลหิจจะ ได้ยินว่า ท่านเกิดมีทิฏฐิลามกเห็นปานนี้ว่าสมณะหรือพราหมณ์ในโลกนี้ ควรบรรลุกุศลธรรม ครั้นบรรลุแล้วไม่ควรบอกผู้อื่น เพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้ บุคคลตัดเครื่องจองจำเก่าได้แล้ว ไม่ควรสร้างเครื่องจองจำอื่นขึ้นใหม่ฉันใด ข้ออุปมัยนี้ก็ฉันนั้น เรากล่าวธรรมคือความโลภว่าเป็นธรรมลามก เพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้ ดังนี้.

โลหิจจพราหมณ์ได้กราบทูลว่า ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญเป็นอย่างนั้น.

ภ. ดูกรโลหิจจะ เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน ท่านครองบ้านสาลวติกานี้มิใช่หรือ.

ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ เป็นอย่างนั้น.

ดูกรโลหิจจะ เราขอถามท่าน ผู้ใดพึงกล่าวอย่างนี้ว่า โลหิจจพราหมณ์ครองบ้านสาลวติกาอยู่ โลหิจจพราหมณ์ควรใช้สอยผลประโยชน์ที่เกิดขึ้นในบ้านสาลวติกานั้นแต่ผู้เดียว ไม่ควรให้ผู้อื่น ดังนี้ ผู้ที่กล่าวอย่างนี้นั้น จะชื่อว่าทำอันตรายแก่ชนที่อาศัยท่านเลี้ยงชีพอยู่ได้หรือไม่?

ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ชื่อว่าทำอันตรายได้.

เมื่อทำอันตราย จะชื่อว่าหวังประโยชน์ต่อชนเหล่านั้นหรือไม่หวัง.

ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ชื่อว่าไม่หวังประโยชน์.

ผู้ที่ไม่หวังประโยชน์ต่อ จะชื่อว่าเข้าไปตั้งจิตเมตตาไว้ในชนเหล่านั้น หรือจะชื่อว่าเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรู.

ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ชื่อว่าเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรู.

เมื่อเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรูแล้ว จะชื่อว่าเป็นมิจฉาทิฏฐิหรือเป็นสัมมาทิฏฐิ?

ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ชื่อว่าเป็นมิจฉาทิฏฐิ.

ดูกรโลหิจจะ ผู้เป็นมิจฉาทิฏฐิ เรากล่าวว่ามีคติเป็น 2 คือ นรกหรือกำเนิดเดียรัจฉานอย่างใดอย่างหนึ่ง.

 [357] ดูกรโลหิจจะ ท่านจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน พระเจ้าปเสนทิโกศล ทรงปกครองแคว้นกาสีและโกศลมิใช่หรือ.

ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ เป็นเช่นนั้น.

ดูกรโลหิจจะเราขอถามท่าน ผู้ใดพึงกล่าวอย่างนี้ว่า พระเจ้าปเสนทิโกศล ทรงปกครองแคว้นกาสีและโกศลอยู่ พระองค์ควรทรงใช้สอยผลประโยชน์ที่เกิดในแคว้นทั้ง 2 นั้นแต่พระองค์เดียว ไม่ควรพระราชทานแก่ผู้อื่น ผู้ที่กล่าวอย่างนี้นั้น ชื่อว่าทำอันตรายแก่พวกท่านและคนอื่นๆ ซึ่งได้พึ่งพระบารมีพระเจ้าปเสนทิโกศลเลี้ยงชีพอยู่ได้หรือไม่?

ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ชื่อว่าทำอันตรายได้.

เมื่อทำอันตราย จะชื่อว่าหวังประโยชน์ต่อชนเหล่านั้นหรือไม่หวัง.

ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ชื่อว่าไม่หวังประโยชน์.

ผู้ที่ไม่หวังประโยชน์ จะชื่อว่าเข้าไปตั้งจิตเมตตาไว้ในชนเหล่านั้น หรือจะชื่อว่าเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรู.

ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ชื่อว่าเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรู.

เมื่อเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรูแล้ว จะชื่อว่าเป็นมิจฉาทิฏฐิหรือสัมมาทิฏฐิ?

ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ชื่อว่าเป็นมิจฉาทิฏฐิ.

ดูกรโลหิจจะ ผู้ที่เป็นมิจฉาทิฏฐิ เรากล่าวว่ามีคติเป็น 2 คือ นรกหรือกำเนิดเดียรัจฉานอย่างใดอย่างหนึ่ง.

[358] ดูกรโลหิจจะ  ด้วยประการฉะนี้ เป็นอันฟังได้ว่า ผู้ใดพึงกล่าวอย่างนี้ว่าโลหิจจพราหมณ์ครองบ้านสาลวติกา ควรใช้สอยผลประโยชน์อันเกิดในบ้านสาลวติกาแต่ผู้เดียวไม่ควรให้ผู้อื่น ผู้ที่กล่าวอย่างนี้นั้น ชื่อว่าทำอันตรายแก่ชนที่อาศัยท่านเลี้ยงชีพอยู่ เมื่อทำอันตราย ย่อมชื่อว่าไม่หวังประโยชน์ต่อ เมื่อไม่หวังประโยชน์ต่อ ย่อมชื่อว่าเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรู เมื่อเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรูแล้ว ย่อมชื่อว่าเป็นมิจฉาทิฏฐิ ฉันนั้นนั่นแล ดูกรโลหิจจะ ผู้ใดพึงกล่าวอย่างนี้ว่า สมณะหรือพราหมณ์ในโลกนี้ควรบรรลุกุศลธรรม ครั้นบรรลุแล้วไม่ควรบอกผู้อื่น เพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้. บุคคลตัดเครื่องจองจำเก่าได้แล้ว ไม่ควรสร้างเครื่องจองจำอื่นขึ้นใหม่ ฉันใด ข้ออุปมัยนี้ก็ฉันนั้น เรากล่าวธรรมคือความโลภว่าเป็นธรรมอันลามกเพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้ ผู้ที่กล่าวอย่างนี้นั้น ชื่อว่าทำอันตรายแก่กุลบุตรผู้ที่ได้อาศัยพระธรรมวินัยอันตถาคตแสดงไว้แล้ว จึงบรรลุธรรมวิเศษอันโอฬารเห็นปานนี้ คือทำให้แจ้งโสดาปัตติผลบ้าง สกทาคามิผลบ้าง อนาคามิผลบ้าง อรหัตผลบ้าง และแก่กุลบุตรผู้ที่อบรมครรภ์อันเป็นทิพย์ เพื่อบังเกิดในภพอันเป็นทิพย์ เมื่อทำอันตราย ย่อมชื่อว่าไม่หวังประโยชน์ต่อเมื่อไม่หวังประโยชน์ต่อ ย่อมชื่อว่าเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรู เมื่อเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรูแล้ว ย่อมชื่อว่าเป็นมิจฉาทิฏฐิ ดูกรโลหิจจะ ผู้ที่เป็นมิจฉาทิฏฐิเรากล่าวว่ามีคติเป็น 2 คือ นรกหรือกำเนิดเดียรัจฉาน อย่างใดอย่างหนึ่ง.

 [359] ดูกรโลหิจจะ ด้วยประการฉะนี้ เป็นอันฟังได้ว่า ผู้ใดพึงกล่าวอย่างนี้ว่า พระเจ้าปเสนทิโกศลทรงปกครองแคว้นกาสีและโกศล พระองค์ควรใช้สอยผลประโยชน์อันเกิดขึ้นในแคว้นทั้ง 2 นั้นแต่พระองค์เดียว ไม่ควรพระราชทานแก่ผู้อื่น ผู้ที่กล่าวอย่างนี้นั้น ชื่อว่าทำอันตรายแก่ชนทั้งหลาย คือตัวท่านและคนอื่นๆ ผู้ที่ได้พึ่งบารมีพระเจ้าปเสนทิโกศลเลี้ยงชีพ เมื่อทำอันตราย ย่อมชื่อว่าไม่หวังประโยชน์ต่อ เมื่อไม่หวังประโยชน์ต่อ ย่อมชื่อว่าเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรู เมื่อเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรูแล้ว ย่อมชื่อว่าเป็นมิจฉาทิฏฐิ ฉันนั้นนั่นแล ดูกรโลหิจจะ ผู้ใดพึงกล่าวอย่างนี้ว่า สมณะหรือพราหมณ์ในโลกนี้ ควรบรรลุกุศลธรรม ครั้นบรรลุแล้วไม่ควรบอกแก่ผู้อื่น เพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้ บุคคลตัดเครื่องจองจำเก่าได้แล้ว ไม่ควรสร้างเครื่องจองจำอื่นขึ้นใหม่ ฉันใด ข้ออุปมัยนี้ก็ฉันนั้น เรากล่าวธรรมคือความโลภว่าเป็นธรรมลามก เพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้ ผู้กล่าวอย่างนี้นั้น ย่อมชื่อว่าทำอันตรายแก่กุลบุตรผู้ที่ได้อาศัยพระธรรมวินัยอันตถาคตแสดงไว้แล้ว จึงบรรลุธรรมวิเศษอันโอฬารเห็นปานนี้ คือทำให้แจ้งโสดาปัตติผลบ้าง สกทาคามิผลบ้าง อนาคามิผลบ้าง อรหัตผลบ้าง และกุลบุตรผู้ที่อบรมครรภ์อันเป็นทิพย์ เพื่อบังเกิดในภพอันเป็นทิพย์ เมื่อทำอันตราย ย่อมชื่อว่าไม่หวังประโยชน์ต่อ เมื่อไม่หวังประโยชน์ต่อ ย่อมชื่อว่าเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรู เมื่อเข้าไปตั้งจิตเป็นศัตรูแล้ว ย่อมชื่อว่าเป็นมิจฉาทิฏฐิ ดูกรโลหิจจะ ผู้ที่เป็นมิจฉาทิฏฐิ เรากล่าวว่ามีคติเป็น 2 คือนรกหรือกำเนิดเดียรัจฉาน อย่างใดอย่างหนึ่ง.

 

ศาสดาที่ควรแก่การท้วง 3 จำพวก

1.  [360] ดูกรโลหิจจะ ศาสดา 3 จำพวกนี้ ควรท้วงในโลก และทั้งการท้วงของผู้ที่ท้วงศาสดาเห็นปานนี้ ก็จริงแท้ เป็นธรรม ไม่มีโทษ ศาสดา 3 จำพวกนั้นเป็นไฉน?

ดูกรโลหิจจะ ศาสดาบางคนในโลกนี้ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต เพื่อประโยชน์ใด ประโยชน์ที่เป็นของสมณะนั้น เขาไม่ได้บรรลุแล้ว เขาไม่ได้บรรลุประโยชน์ที่เป็นของสมณะนั้น. แต่แสดงธรรมสอนสาวกว่า นี้เพื่อประโยชน์ของท่านทั้งหลาย นี้เพื่อสุขของท่านทั้งหลาย. สาวกของเขาย่อมไม่ตั้งใจฟัง ไม่เงี่ยโสตสดับ ไม่ตั้งจิตเพื่อรู้ทั่วถึงและหลีกเลี่ยงประพฤติจากคำสอนของศาสดา. เขาจะพึงถูกท้วงว่า ท่านผู้มีอายุ ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต เพื่อประโยชน์ใดประโยชน์ที่เป็นของสมณะนั้น ท่านไม่ได้บรรลุแล้ว ท่านไม่ได้บรรลุประโยชน์ของสมณะนั้นแต่แสดงธรรมสอนสาวกว่า นี้เพื่อประโยชน์ของท่านทั้งหลาย นี้เพื่อความสุขของท่านทั้งหลายสาวกของท่านนั้นย่อมไม่ตั้งใจฟัง ไม่เงี่ยโสตสดับ ไม่ตั้งจิตเพื่อรู้ทั่วถึงและย่อมหลีกเลี่ยงประพฤติจากคำสอนของศาสดา เหมือนบุรุษที่รุกเข้าไปหาสตรีที่กำลังถอยหลังหนี หรือดุจบุรุษพึงกอดสตรีที่หันหลังให้ ฉันใด ข้ออุปมัยนี้ก็ฉันนั้น เรากล่าวธรรมคือความโลภว่าเป็นธรรมอันลามก เพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้ ดูกรโลหิจจะ นี้แลศาสดาที่ 1 ซึ่งควรท้วงในโลกและทั้งการท้วงของผู้ที่ท้วงศาสดาเห็นปานนี้ ก็จริงแท้ เป็นธรรม ไม่มีโทษ.

 

2. [361] ดูกรโลหิจจะ อีกข้อหนึ่ง ศาสดาบางคนในโลกนี้ ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตเพื่อประโยชน์ใด ประโยชน์ที่เป็นของสมณะนั้น เขาไม่ได้บรรลุแล้ว เขาไม่ได้บรรลุประโยชน์ของสมณะนั้น แต่แสดงธรรมสอนสาวกว่า นี้เพื่อประโยชน์ของท่านทั้งหลาย นี้เพื่อความสุขของท่านทั้งหลาย สาวกของเขาย่อมตั้งใจฟัง เงี่ยโสตสดับ ตั้งจิตเพื่อรู้ทั่วถึง และไม่หลีกเลี่ยงประพฤติจากคำสอนของศาสดา เขาจะพึงถูกท้วงว่า ท่านผู้มีอายุ ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตเพื่อประโยชน์ใด ประโยชน์ที่เป็นของสมณะนั้น ท่านไม่ได้บรรลุแล้ว ท่านไม่ได้บรรลุประโยชน์ของสมณะนั้น แต่แสดงธรรมสอนสาวกว่า นี้เพื่อประโยชน์ของท่านทั้งหลาย นี้เพื่อความสุขของท่านทั้งหลาย สาวกของท่านนั้น ย่อมตั้งใจฟัง เงี่ยโสตสดับ ตั้งจิตเพื่อรู้ทั่วถึงและไม่หลีกเลี่ยงประพฤติจากคำสอนของศาสดาเหมือนบุคคลละเลยนาของตนแล้ว สำคัญเห็นนาของผู้อื่นว่าเป็นที่อันตนควรบำรุง ฉันใด ข้ออุปมัยนี้ก็ฉันนั้น เรากล่าวธรรมคือความโลภว่าเป็นธรรมอันลามก  เพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้. ดูกรโลหิจจะ นี้แลศาสดาที่ 2 ซึ่งควรท้วงในโลก และทั้งการท้วงของผู้ที่ท้วงศาสดาเห็นปานนั้น ก็จริงแท้ เป็นธรรม ไม่มีโทษ.

 

3. [362] ดูกรโลหิจจะ อีกข้อหนึ่ง ศาสดาบางคนในโลกนี้ ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต เพื่อประโยชน์ใด ประโยชน์ที่เป็นของสมณะนั้น เขาได้บรรลุแล้ว เขาได้บรรลุประโยชน์ของสมณะนั้นแล้ว จึงแสดงธรรมสอนสาวกว่า นี้เพื่อประโยชน์ของท่านทั้งหลาย นี้เพื่อความสุขของท่านทั้งหลาย แต่สาวกของเขาไม่ตั้งใจฟัง ไม่เงี่ยโสตสดับ ไม่ตั้งจิตเพื่อรู้ทั่วถึงและหลีกเลี่ยงประพฤติจากคำสอนของศาสดา เขาจะพึงถูกท้วงว่า ท่านผู้มีอายุ ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต เพื่อประโยชน์ใด ประโยชน์ที่เป็นของสมณะนั้น ท่านได้บรรลุแล้ว ท่านเองได้บรรลุประโยชน์ของสมณะนั้นแล้ว จึงแสดงธรรมสอนสาวกว่า นี้เพื่อประโยชน์ของท่านทั้งหลาย นี้เพื่อความสุขของท่านทั้งหลาย แต่สาวกของท่านนั้นไม่ตั้งใจฟัง ไม่เงี่ยโสตสดับไม่ตั้งจิตเพื่อรู้ทั่วถึง และหลีกเลี่ยงประพฤติจากคำสอนของศาสดา เหมือนบุคคลตัดเครื่องจองจำเก่าได้แล้ว ไม่ควรสร้างเครื่องจองจำขึ้นใหม่ ฉันใด ข้ออุปมัยนี้ก็ฉันนั้น เรากล่าวธรรมคือความโลภว่าเป็นธรรมอันลามก เพราะผู้อื่นจักทำอะไรให้แก่ผู้อื่นได้ ดูกรโลหิจจะ นี้แลศาสดาที่ 3 ซึ่งควรท้วงในโลก และทั้งการท้วงของผู้ที่ท้วงศาสดาเห็นปานนั้น ก็จริงแท้เป็นธรรมไม่มีโทษ

ดูกรโลหิจจะ ศาสดา 3 จำพวกเหล่านี้แล ควรท้วงได้ในโลก และทั้งการท้วงของผู้ที่ท้วงศาสดาทั้งหลายเห็นปานนั้น ก็จริงแท้ เป็นธรรม ไม่มีโทษ.

 

ศาสดาที่ไม่ควรท้วง

[363] เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้แล้วโลหิจจพราหมณ์ได้กราบทูลว่า ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ก็ศาสดาบางคนซึ่งไม่ควรท้วงในโลกมีบ้างหรือ.

พ. ดูกรโลหิจจะ ศาสดาที่ไม่ควรท้วงในโลกมีอยู่.

ล. ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ก็ศาสดาที่ไม่ควรท้วงในโลก เป็นไฉน.

ดูกรโลหิจจะ พระตถาคตเสด็จอุบัติในโลกนี้ เป็นพระอรหันต์ ตรัสรู้เองโดยชอบถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เสด็จไปดีแล้ว ทรงรู้แจ้งโลก เป็นสารถีฝึกบุรุษผู้ควรฝึก ไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า เป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้เบิกบานแล้ว เป็นผู้จำแนกพระธรรมพระตถาคตพระองค์นั้น ทรงทำโลกนี้พร้อมทั้งเทวโลก มารโลก พรหมโลกให้แจ้งชัดด้วยด้วยพระปัญญาอันยิ่งของพระองค์เองแล้ว ทรงสอนหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์เทวดาและมนุษย์ให้รู้ตาม ทรงแสดงธรรมงามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง งามในที่สุด ประกาศพรหมจรรย์พร้อมทั้งอรรถ พร้อมทั้งพยัญชนะ บริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง

คฤหบดี บุตรคฤหบดี หรือผู้เกิดเฉพาะในตระกูลใดตระกูลหนึ่ง ย่อมฟังธรรมนั้น ครั้นฟังแล้ว ได้ศรัทธาในพระตถาคต เมื่อได้ศรัทธาแล้ว ย่อมเห็นตระหนักว่าฆราวาสคับแคบ เป็นทางมาแห่งธุลี บรรพชาเป็นทางปลอดโปร่ง การที่บุคคลผู้ครองเรือนจะประพฤติพรหมจรรย์ ให้บริบูรณ์ ให้บริสุทธิ์ โดยส่วนเดียวดุจสังข์ขัดไม่ใช่ทำได้ง่าย  ถ้ากระไร เราพึงปลงผมและหนวด นุ่งผ้ากาสาวพัสตร์ ออกบวชเป็นบรรพชิต

สมัยต่อมา เขาละกองโภคสมบัติน้อยใหญ่(โภคคักขันธาปหายะ) ละเครือญาติน้อยใหญ่(ญาติปริวัตตังปหายะ) ปลงผมและหนวดนุ่งผ้ากาสาวพัสตร์ ออกบวชเป็นบรรพชิต เมื่อบวชแล้ว สำรวมระวังในพระปาติโมกข์อยู่ถึงพร้อมด้วยมรรยาทและโคจร มีปกติเห็นภัยในโทษเพียงเล็กน้อย สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย ประกอบด้วยกายกรรม วจีกรรมที่เป็นกุศล มีอาชีพบริสุทธิ์ ถึงพร้อมด้วยศีลคุ้มครองทวารในอินทรีย์ทั้งหลาย ประกอบด้วยสติสัมปชัญญะ เป็นผู้สันโดษ.

พ่อครูว่า...อันนี้ท่านตรัสมาตั้งแต่พระสูตรต้นๆเลย คือ

มีศีลอันเป็นอาริยะ สำรวมอินทรีย์ มีสติสัมปชัญญะ มีสันโดษอันเป็นอาริยะ

พวกเราที่มาอยู่ในชุมชนชาวอโศกเป็นพวกใจพอ ถ้าใจไม่พอก็ต้องออกไปแสวงหาแย่ง ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุขกับเขา แม้อยู่ในนี้บางคนก็ยังไปญี่ปุ่นไปหาเงินไปซักผ้า ได้ผู้ที่ใจพอสันโดษแล้วไม่ต้อง อาตมาไม่ได้ใส่ความมีคนจริง อะไรกันนักกันหนามาอยู่ในนี้แล้วยังไม่ทราบซึ้ง ชีวิตอยู่ในนี้ดีแล้ว ในสังคมชาวอโศกส่วนใหญ่เลย เป็นคนที่สันโดษ เพราะฉะนั้นคนที่ไม่สันโดษก็จะออกไป ใครจะมีมากน้อยก็แล้วแต่ ยกตัวอย่างให้เห็นชัดๆ คนที่ไม่ดิ้นแล้วอยู่ในนี้ก็สบาย ทำงานกันไปช่วยกันไป หากใครไม่ขี้เกียจไม่ตกงานแน่ อย่างน้อยก็มาตั้งเก้าอี้ กวาดศาลา ช่วยกันเด็ดผัก ไม่อย่างนั้นก็ลงพื้นดิน ปลูกผักรดน้ำ มีอะไรเยอะแยะ ที่นี่มีงานให้ทำตลอด ใครจะไปช่วยโรงปุ๋ย ใครจะไปช่วยโรงยา ทำแปรรูป เยอะแยะ ไม่ได้มีงานที่มอมเมาเป็นพิษไม่ได้มิจฉา ไม่ได้เลี้ยงสัตว์ไม่ได้ค้าขายเนื้อสัตว์ สิ่งเป็นพิษสิ่งมอมเมา ไม่มี บริสุทธิ์ ไม่มีการที่จะได้เงินทองจากสิ่งเหล่านี้ บริสุทธิ์ ทั้งมิจฉาวณิชชา 5

พวกเราบริสุทธิ์ถึงขั้นมิจฉาชีพ 5 พวกเรานี่ ปฏิบัติธรรมอาตมาเห็นว่าประสบความสำเร็จ บางคนพ้นมิจฉาชีพ 5 (พตปฎ. เล่ม 14   ข้อ 275   มหาจัตตารีสกสูตร)

1. การโกง ทุจริต คอร์รัปชั่น (กุหนา)  มีในงานการเมือง

2. การล่อลวง หลอกลวง (ลปนา) ในนักธุรกิจ-การเมือง

3. การตลบตะแลง (เนมิตตกตา)  ยังเสี่ยง-ยังไม่แน่แท้ ยังไปเสี่ยงต่อบาปอยู่

4. การยอมมอบตนในทางผิด  อยู่คณะผิด (นิปเปสิกตา) คนนี้ไม่ทำชั่วด้วยตัวเองแล้ว แต่ยังมอบตนไปรับใช้กับผู้ที่ผิดอยู่ เอาพฤติกรรมบริสุทธิ์ตัวเองไปรับใช้ คนบาปอยู่ เป็นทาสนายทุน ขึ้โกงทุจริตอยู่ ไม่เสียดายไม่มีศักดิ์ศรีตัวเองหรืออย่างไร อยู่ในโลกสังคมของเรา ผู้ที่บรรลุแล้ว ไม่ทุจริตมีอาชีพบริสุทธิ์สุจริตแล้ว จะไม่ไปรับใช้คนพวกนี้ แม้จะจบ Doctor จบสูงเท่าไหร่ก็ไม่ทำ จะทำงานส่วนตัวหรืออยู่กับหมู่กลุ่ม นิปเปสิกตะ

5. การเอาลาภแลกลาภ (ลาเภนะ  ลาภัง  นิชิคิงสนตา) มาอยู่ในหมู่แล้วทำงานโดยไม่รับสิ่งแลกเปลี่ยน

อาตมาพาทำได้ถึงสูงสุดเลย พ้นมิจฉาชีพ 5 ขั้นได้สำเร็จ แม้จะมีคนจำนวนหนึ่งถึงขั้นทำงานไม่เอาลาภแลกลาภ บางคนไม่ไปรับใช้ภายนอกหรอก เสียศักดิ์ศรีไม่เอา อยู่กับหมู่กลุ่มไม่ได้เงินได้ทองอะไร นี่สุดยอด อาตมาพาทำสำเร็จ อาตมาภาคภูมิใจที่ทำได้สำเร็จ เอาธรรมะพระพุทธเจ้ามาทำให้สำเร็จ

ในมรรค 8 มีอาชีพ กัมมันตะ วาจา สังกัปปะ ในมรรคมีองค์ 8 อาตมาพาปฏิบัติธรรมตามธรรมะพระพุทธเจ้าบรรลุสำเร็จผล พาพ้น มิจฉาชีพ 5 มิจฉากัมมันตะ 3 มิจฉาวาจา 4 มิจฉาสังกัปปะ 3 โดยเฉพาะ 2 ข้อแรกคือ กามกับพยาบาท ให้มาเรียนรู้ ตักกะ วิตักกะ สังกัปปะ อัปปนา พยัปปนา เจตโสอภินิโรปนา 7 ข้อนี้คือฌานของศาสนาพุทธ ฌานคือพลังงานไฟไปเผากิเลส ฌานคือเพ่ง concentrate รวมพลังงาน ให้มีฤทธิ์ถึงขั้นบุญ ถึงขั้นเป็นไฟ เป็นฌานแล้วเกิดบุญ ฌานคือไฟพิเศษไฟกองใหญ่ มีอุณหธาตุไปสลาย ไฟราคะโทสะโมหะที่มันเป็นพลังงานเหมือนกันแต่มันแพ้ไฟฌาน

ผู้ที่สร้างพลังงานจิตตัวนี้ได้สำเร็จ อาตมาเอาธรรมะพระพุทธเจ้ามาให้พวกเราปฏิบัติได้ เกิดไฟฌานเป็นพลังงานไฟพิเศษที่มีฤทธิ์สลายกิเลสได้

ถ้าไป concentrate แบบ meditation แต่ไม่ได้มีธรรมวิจัยไม่ได้มีการลืมตาสัมผัส สะกดเข้าไป hypnotize แบบนั้น ฌานนอกรีต เขาเข้าไม่ถึงธรรมะพระพุทธเจ้า ก็เลยเสื่อม พระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นมาก็เจอพวกนั่งหลับตาหนีเข้าป่า ท่านก็มาสอนใหม่ กลับกัน ไม่ต้องหลับตาหนีเข้าป่าเขาถ้ำ อยู่ในเมืองนี้แหละ เพราะศาสนาพุทธเป็นศาสนาคนเมือง ไม่ใช่คนเถื่อนคนป่า เป็นศาสนาสังคม ไม่ใช่ศาสนาคนอยู่เขาถ้ำ

แต่เมื่อหลงผิดแล้วก็น่าสงสาร เขาบอกว่าผู้ปฏิบัติธรรมของผู้ต้องออกป่าออกเขาถ้ำ ไม่ต้องเกี่ยวกับสังคม เป็นการกบฏต่อศาสนาพุทธทั้งนั้นเลย แล้วก็ไปนั่งหลับตา ไม่ใช่

ขอยืนยันว่าฌานพระพุทธเจ้าลืมตาทั้งนั้น จะเพ่งให้เกิดพลังจิต คุณก็ลืมตา แม้ลืมตาเป็นสมถะก็ยังเป็นพุทธนะ ลืมตา มีสติ เพ่งวิจัย มีสติสัมโพชฌงค์ ธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์ วิริยะสัมโพชฌงค์ วิจัยเห็นจริงในธรรมะ 2 แยกธรรมะ 2 ให้ออก ว่าตัวหนึ่งเป็นพลังงานจิตจริงๆ ตัวที่สองเป็นพลังงานเก๊ แล้วก็กำจัดพลังงานจิตเก๊ ทำให้ธรรมะ 2 เป็นธรรมะ 1

ตัวที่จะรู้ได้ง่ายคือเวทนาตัวชอบหรือไม่ชอบ พระพุทธเจ้าท่านสรุปวิธีการปฏิบัติธรรม จะไปแยกอันอื่นมันยาก แยกเวทนา ให้ออก ทำให้เป็นหนึ่งเดียว

ธรรมะ 2 จึงมีเวทนาเป็นกรรมฐานในการปฏิบัติ กรรมฐานคือฐานแห่งการงานแห่งการปฏิบัติ อยู่ที่เวทนา ไม่มีเจตนาแล้ว ไม่สามารถปฏิบัติได้ ตามที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ในพระสูตรพรหมชาลสูตร แต่เขาอ่านพระไตรปิฎกไม่แตก นั่งหลับตาไม่มีเวทนา เพราะปิดตาหูจมูกลิ้นกายใจจะไปมีความรู้สึกอย่างไร ดีไม่ดี สะกดความรู้สึกให้อย่าคิดจะนึกเฉยๆดับปี๋ไปเลย มันออกนอกทางนอกรีตหมดเลย จมไปอยู่อย่างนี้หมดประตูเลย น่าสงสารจริงๆหมดประตูที่จะบรรลุธรรมพระพุทธเจ้า พากันหลงอย่างนี้

แม้แต่จะก้าวหนอย่างหนอก็สมถะลืมตา จะนั่งลืมตาแล้วสำรวมจิตให้นิ่ง หรือสะกดจิตขณะลืมตา เมื่อเข้าได้แล้วตาจะแข็ง วิธีทำนั้นเป็นวิธีที่ผิดทั้งหมด พระสูตรแรกเลย พรหมชาลสูตร ท่านตรัสไว้ เป็นความคิดเห็นที่ผิดทั้งหมด 62 อย่าง ไปนั่งหลับตาก็จะได้ 62 อย่างนี้ ถ้าไม่ลืมตาไม่ได้อะไรเลย ก็ได้ อดีต 18 อนาคต 44 พระพุทธเจ้ารวมไว้หมดแล้วไม่มีอย่างอื่นกว่านี้หรอก ถ้าไปนั่งหลับตาเป็นมิจฉาทิฐิทั้งหมดของ 62 อย่าง อาตมายืนยันความจริงเอาหลักฐานมาพูดให้ฟังเขาก็ไม่สะดุ้งสะเทือน พูดมาจะ 48 ปีแล้ว

อาตมาก็เป็นศาสดาที่คนท้วง แต่อาตมาไม่ล้มเหลว มีผู้มาตั้งใจสดับฟังแล้วก็ได้ประโยชน์ ไม่ล้มเหลวไปเสียทีเดียว แต่จะทำอย่างไรได้คนดื้อด้านดึงดันโง่เง่า อาตมาพูดแล้วพูดอีกก็ไม่ฟัง เอ็งไม่ถูกไม่เข้าท่า อย่างที่ข้าเข้าใจถูกต้อง

 

สื่อธรรมะพ่อครู(โพธิปักขิยธรรม 37) ตอน แยกแยะโลกียะกับโลกุตระ

_คนที่เขาไปทำงานหาเงินก็เพราะเกรงใจส่วนกลาง ก็เลยไปทำงานหาเงินบ้าง

พ่อครูว่า...เป็นคำแก้ตัว อยู่ในนี้มันไม่ได้จับเงิน ถ้าไปทำงานข้างนอกได้จับเงินบ้าง ถ้าอยากจะจับเงินเข้าไปเป็นคณะของการเงินสิ แต่จับอย่างนั้นไม่ใช่ของตัวเอง ถ้าไปทำอย่างนั้นมันได้ของตัวเอง ก็เป็นธรรมดา จริงๆแล้ว ชาวอโศกที่ทำงานในนี้ไม่ออกไป เป็นคนมีจิตสันโดษเป็นคนใจพอ จิตถึงขั้นอนาคาริกภูมิ เป็นคนที่ไม่มีทรัพย์สินเงินทองบ้านช่องเรือนชานแล้ว อยู่กับหมู่กลุ่ม ข้าวมีกิน ดินมีเดิน พี่น้องมีเสร็จ เห็ดมีเก็บ...เข้าใจเรื่องบุญปฏิบัติบุญให้สำเร็จคือชำระกิเลสอยู่ในนี้

อาตมาว่า อาตมาอธิบายธรรมะพระพุทธเจ้า แม้แต่คำว่าบุญให้เข้าใจ พวกเราเข้าใจแล้วก็ปฏิบัติได้ตามลำดับ เขาเข้าใจบุญไม่ได้ เอาบุญไปทำผิดเละเทะ ศาสนาพุทธก็เลยฉิบหายวายป่วง เสื่อมเพราะความเข้าใจผิดกับคำว่าบุญ เป็นเรื่องร้ายบาปตกนรกไม่รู้เท่าไหร่ เพราะเอาคำว่าบุญไปใช้ผิด จากความหมายพระพุทธเจ้า

บุญ เป็นโลกุตระธรรมถ่ายเดียว บุญไม่มีสอง บุญมีหน้าที่วิบัติมีหน้าที่ฆ่ามีหน้าที่ชำระกิเลส พูดจริงๆแล้วบุญเป็นอาวุธร้าย มันฆ่ากิเลสนี้ดีที่สุดแล้ว แต่ดีอย่างเดียวดีสุดยอด แล้วไม่มีดีอื่นเลย ไม่ใช่กุศลเลยนะ อาตมาก็ไม่รู้จะพูดอธิบายอย่างไรแล้ว ให้หมดเกลี้ยง สะอาดบริสุทธิ์หมดแล้วพูดอย่างละเอียดลออ แต่เขาก็เอาบุญไปขาย ไปเป็นกุศล เลยทำให้คำว่าบุญผิดเพี้ยนไป แม้แต่ศาสนาพุทธก็ยังมีเอาคำว่าบุญไปใช้ผิด

บุญสุดยอดดี บุญยิ่งแก้ว แก้วดีขี้ชั่ว คำไทยเรา บุญนี้ดียิ่งกว่าแก้วอีก คือ เครื่องชำระกิเลส

ผู้ที่เข้าใจผิดคิดว่าบุญเท่ากับกุศล ก็ซวยเลย ศาสนาพุทธจึงเสียหาย ไม่มีใครมาพูดอย่างนี้หรอกในศาสนาพุทธทุกวันนี้ มีอาตมานี้แหละ มาเปิดเผยความจริงสิ่งที่ถูกต้องตามพระพุทธเจ้านี้ เพราะเป็นเรื่องของการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า บุญคำนี้เป็นของศาสนาพุทธที่พระพุทธเจ้าบัญญัติขึ้นแล้วมีนิยามอย่างนี้

เมื่อคนเข้าใจไม่ได้ก็เอาไปใช้ผิดศาสนาจึงเริ่มเสื่อมไปเรื่อยๆ จนเสื่อมที่สุดเลย พูดอย่างนี้ก็มีคนเข้าใจได้อยู่ แล้วก็เอามาทำให้เกิดผล จึงไม่สูญเปล่า ตกลงอาตมาก็เลยไม่ได้เป็นผู้ที่เป็นศาสดาที่ผู้คนท้วงได้ พอยังมีคนได้ประโยชน์ เงี่ยโสตสดับฟัง แม้จะมีจำนวนน้อย ก็เพราะว่าโลกมันเสื่อมมาก คนย่ำยีทำลายคำสอนพระพุทธเจ้าจนผิดไปหมดแล้ว อาตมาเอาสิ่งที่ถูกมาพูดเขาจะเอาอาตมาตายเพราะไปขัดแย้งกับสิ่งที่เขาพูด อาตมาเลยต้องรักษาตัวรอดเป็นยอดเดี่ยว ได้ทุกวันนี้เก่งแล้ว ไม่มีใครชมอาตมา อาตมารอดมาได้ขนาดนี้เก่งหนักหนาแล้ว เพราะไปค้านแย้งกับเขา ตอนนี้พูดไปว่าเขาอย่างไรเขาก็เงียบไม่กล้าแย้งเพราะอาตมาเอาพระไตรปิฎกมาอ้างอิง เขาก็ไม่กล้าออกจากนั้น แต่ถ้าเขายอมรับไม่ได้ ถ้ายอมรับก็จะต้องรับผิดทั้งหมู่ใหญ่ ให้อาตมาถูกคนเดียว เป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ต้องทำอย่างนั้น แอคอาร์ทว่ากูถูกทั้งที่รู้แล้วชัดเจน ขออภัยที่พูดเหมือนย่ำยีไม่หยุดหย่อน

อานนท์ ! เราไม่พยายามทำกะพวกเธออย่างทะนุถนอม

เหมือนพวกช่างหม้อทำแก่หม้อที่ยังเปียก-ยังดิบอยู่

อานนท์ ! เราจักขนาบแล้วขนาบอีก ไม่มีหยุด .

อานนท์ ! เราจักชี้โทษแล้วชี้โทษอีก ไม่มีหยุด

ผู้ใดมีมรรคผลเป็นแก่นสาร  ผู้นั้นจักทนอยู่ได้ .

(พุทธพจน์จาก พตปฎ.เล่ม 14  ข้อ 356)

เขาทนกันไม่ได้ที่อาตมาพูด เขาว่ามาเห่าอยู่ได้ ว่าอาตมา คุณไปเปิดดูใน Social Media กดโพธิรักษ์นี่เขาจะบริภาษกันมากเลย มันขัดแย้งกับที่เขาเข้าใจกันมา เขาก็ถือว่าอาตมาผิด

 

พูดถึงขี้เถ้า ท่านหนักแน่นเอากระดูกท่านดินดีมาให้ดู อาตมาก็ว่ากระดูกพระอรหันต์ มีสีสันด้วย มีสีเขียวเคลือบขาวผ่องสวย ไม่มีดำเลย เขาหลงพระธาตุกันไปตามตำรา ก็คำนวณไป เอาไปเทียบกับอาจารย์ของตนเพื่อให้ใช่ แต่มันก็ถูกลากมาว่าไม่ใช่ แต่เขาก็พยายามอธิบายว่าใช่ เพราะฉะนั้นกระดูกพระอรหันต์ของเขาจึงได้เพี้ยนไปไกล

ผู้ที่พิจารณาว่าจะเป็นพระอรหันต์ต้องดูที่พระธาตุ อย่างนั้นไม่ถูกหรอก พระอรหันต์ต้องดูตอนเป็นๆ เป็นอย่างไรก็ดูอย่างพระโพธิรักษ์นี่แหละเป็นพระอรหันต์

อาตมาอธิบาย พระอรหันต์ไม่ได้เป็นอย่างที่พวกคุณเข้าใจ ที่คุณเข้าใจนั้นเก๊ทั้งนั้นแต่อย่างโพธิรักษ์นี้เป็นอรหันต์แล้วอาตมาเป็นอรหันต์ทางปัญญา ธัมมานุสารีด้วย ไม่ใช่สัทธานุสารี เพราะฉะนั้นจึงอธิบายภาษาขยายความได้ละเอียดลออเยอะแยะ ฟังบ้างสิใครขยายได้อย่างอาตมาบ้าง พูดไปแล้วเหมือนคุยตัวแต่ที่จริงอ้างอิงยืนยันเพื่อให้คุณตรวจสอบว่าใช่ไหมที่อาตมาอ้างอิง

อาตมาเอาพยัญชนะสภาวะมาชี้ ขยายความสภาวะอย่างนี้มีพยัญชนะอย่างนี้

เวทนา 108 อารมณ์ความรู้สึกนั้นเป็นกายิกเวทนา เจตสิกเวทนา ก็ขยายความ เป็นธรรมะสอง เรียกกาย อาการความรู้สึกที่เนื่องมาจากภายนอกภายในเรียกว่า กายิกเวทนา ถ้าเข้าไปอยู่แต่ภายในเรียกว่า เจตสิกเวทนา มาเน้นภายใน ละจากร่างกายภายนอก ก็เรียกว่าเวทนา 2

เวทนา 3 คือ สุข ทุกข์ อทุกขมสุข(กลางๆเฉยๆ)

ใครเคยเกิดอาการจิตสุขบ้าง ทุกข์บ้างใครเคยมีมา ก็ต้องเคยมีมาก่อนทั้งนั้น คนที่ไม่ยกแสดงว่าไม่รู้เรื่อง ตอนนี้ไม่มีแล้วก็ไม่เป็นไร

(รู้กำลังของเวทนาทั้ง 5 ได้แก่)

1.สุขินทรีย์ เน้นภายนอก

2.ทุกขินทรีย์ เน้นภายนอก

3.โสมนัสสินทรีย์  เน้นภายใน

4.โทมนัสสินทรีย์  เน้นภายใน

5.อุเบกขินทรีย์ กลางๆ

แล้วก็มีน้ำหนักมากน้อยอย่างไรอีก

 

(แยกเป็น 6 เวทนา ได้แก่)

1. จักขุสัมผัสสชาเวทนา ความรู้สึกจากประสาทตา
2. โสตสัมผัสสชาเวทนา ความรู้สึกจากประสาทหู
3. ฆานสัมผัสสชาเวทนา ความรู้สึกจากประสาทจมูก
4. ชิวหาสัมผัสสชาเวทนา ความรู้สึกจากประสาทลิ้น
5. กายสัมผัสสชาเวทนา ความรู้สึกจากประสาทกาย
6. มโนสัมผัสสชาเวทนา ความรู้สึกจากใจปรุงแต่งเอง

 

พวกเราฟังพยัญชนะ และรู้จักสภาวะ สุขทุกข์อยู่ที่เวทนาอาริยสัจ 4 นอกไปกว่าเวทนาไม่มี หากไม่มีเวทนาไม่มีฐานในการปฏิบัติ ในพรหมชาลสูตร หากอ่านพระไตรปิฎกแตก แล้วก็ต้องพิสูจน์ เรียนรู้สุขทุกข์จากของทวารนี้แหละ ไปหลับตาเหลือแต่ภพภายใน แยกกายไม่ออก มีแต่จิตเลยไม่มีธรรมะ 2

ธรรมทั้งสองเหล่านี้ รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนา โดยส่วนสอง (เทฺว ธมฺมา ทฺวเยน เวทนาย เอกสโมสรณา ภวนฺติ ฯ )  ล.10 ข.60​ อันนี้เป็นหัวใจใหญ่ของศาสนาพุทธ

เวทนาเป็นกรรมฐาน หากไม่มีผัสสะเป็นปัจจัย ไม่เกิดเวทนา ปฏิบัติอะไรไม่ได้

ศาสนาพุทธที่เอากสิณ 40 ไปปฏิบัตินั้นเลอะเทอะ แทนที่จะเอาเวทนาเป็นกรรมฐาน

ไม่มีใครมายืนยันอย่างอาตมาหรอก เขาผิดเพี้ยนไปไกล เกจิอาจารย์ต่างๆพาออกนอกทางไปหมด เอาอะไรมาผสมผเส เสียหมด อาตมาพามาว่าอันนั้นไม่ใช่ มาทำแบบนี้ๆ

ยิ่งมาแยกเป็น มโนปวิจาร 18  (คือ เวทนา 3 ร่วมกับอายตนะ 6) นี่คือหัวใจศาสนา

สุขเวทนาแบบโสมนัสสูปวิจาร  (6 ทวาร+โสมนัส) 

ทุกขเวทนาแบบโทมนัสสูปวิจาร  (6 ทวาร+โทมนัส) 

เฉยๆ ที่เป็นอุเบกขูปวิจาร   (6 ทวาร+อุเบกขา)

 

เคหสิตโสมนัส 6 

เคหสิตโทมนัส 6 

เคหสิตอุเบกขา 6

เนกขัมมสิตโสมนัส 6

เนกขัมมสิตโทมนัส 6

เนกขัมมสิตอุเบกขา 6 

 

ต้องแยกว่าอันนี้เป็นโลกีย์อันนี้เป็นโลกุตระ แล้วทำให้เป็นเนกขัมสิตอุเบกขาเวทนา

ต้องแยก ให้ออก แล้วดับเหตุ ไม่ใช่ดับไปหมด สัญญาเวทยิตนิโรธ ดับเหตุมันเท่านั้น เวทนาที่เหลือ เป็นอุเบกขา ปริสุทธา ปริโยธาตา มุทุ กัมมัญญา ปภัสสรา จิตจึงว่องไว เวทนา สัญญา สังขาร แคล่วคล่องว่องไวปราดเปรียวทำงานอะไรได้ดีสมควรที่สุดเป็น กัมมัญญตา เป็นกายปาคุญญตา ยิ่งเป็นฌาน ยิ่งเป็นวิมุติ จิตยิ่งคล่องแคล่วไม่ใช่จิตยิ่งเฉื่อย ไม่ใช่  ยิ่งคล่องแคล่ว มีภูมิปัญญาจิต เป็น มุทุภูตธาตุ ปัญญาก็รู้เร็ว เจโตก็เปลี่ยนไว เปลี่ยนได้เร็วจนเป็นสิริมหามายา

คำว่า มายา คือเหมือนเล่นกล แต่สุดยอด สิริมหา ยิ่งใหญ่ เป็นมารดาที่ดีเยี่ยมยอด เป็นผู้ให้กำเนิด กำหนดจิต จิตที่ทำให้เกิดนี้ จะให้มีก็ได้ไม่มีก็ได้ แปลงตัว เป็นอย่างนี้ก็ได้ไม่เป็นอย่างนี้ก็ได้โดยไม่มีอกุศลจิตเลย อนุโลมปฏิโลมกับเขาได้ เป็นเรื่องเข้าใจยาก เป็นเรื่องฌานวิสัยวิมุติวิสัย ไม่ใช่เรื่องธรรมดา

 

มาอ่าน sms SMS 16 - 17กรกฎาคม 2561

 

สื่อธรรมะพ่อครู(เศรษฐศาสตร์บุญนิยม) ตอน ค้ากำไรเอาเงินเข้าวัดผิดไหม

_5862กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงสุดครับ ถ้าเราทำการค้าโดยเอากำไรมากหน่อยในช่วงแรกๆ เพื่อไว้ก่อสร้างชุมชนอโศกมันจะผิดไหมครับ

พ่อครูว่า...ไม่ผิดหรอก แต่บาป เพราะไปคิดสร้างมาก ที่นี่ไม่ได้คิดแบบคุณ ไม่คิดเอากำไรใครมา แต่คุณไปหาเรื่องเป็นข้อแก้ตัวของคุณเอง มันไม่ผิดหรอกตามฐานะของคุณคุณว่าจะทำตามเจตนาของคุณอย่างนี้ แต่กิเลสมันพาทำเขาเรียกว่าบาป แต่ถ้าทำโดยไม่คิดว่าจะต้องได้เงินมาหรือไม่ได้เงินมาสร้างอโศก อาตมาพอมีบารมีคนมาบริจาคพอสมควร อาตมาทำสำเร็จ ชีวิตชาตินี้ 1. ไม่ได้เรี่ยไร 2. ไม่ได้หว่านล้อมเลียบเคียงและเล็ม ก็มีทรัพย์ศฤงคารหมุนเวียนมาสร้างสรรศาสนสถานศาสนวัตถุ พอเป็นไป ไม่ต้องทำอย่างทางโลกเขาเลย ชาตินี้อาตมาทำอันนี้ดีแล้ว ไม่ต้องเรี่ยไร นอกจากไม่เรี่ยไรแล้ว ไม่หลอกลวงคนให้มาเคารพนับถือ อาตมาจะไม่หลอกลวงเด็ดขาดให้คนมานับถือ ไม่เรียกร้องให้คนมาเป็นบริวาร ทุกคนมาเอง ไม่ได้มาเป็นบริวารอาตมา คุณมาหาประโยชน์จากที่อาตมาให้ ไม่จำเป็นต้องมาเป็นบริวารอาตมา บริวาร จะแปลว่าอะไรก็คือตามใจ คุณจะมาทำประโยชน์แห่งนี้เท่านั้น มิใช่เพื่ออานิสงส์จะได้ลาภ ยศ สักการะ สรรเสริญยกย่อง ให้คนมาตอบแทนอะไร

ไม่ใช่เพื่อจะได้เป็นเจ้าลัทธิ หรือ ค้านลัทธิอื่นใดให้ลงไป ไม่ใช่ มาบอกสัจธรรมเท่านั้น

ความจริงที่อาตมาพูดนี้เป็นความตรงกันข้ามกับที่เขาพูดกันเท่านั้น จะไปเลี่ยงได้อย่างไร และไม่ได้ไปคิดทำลายใคร ใครจะไปยึดมั่นถือมั่นเขาก็ยึดมั่นถือมั่นอยู่ไปล้มล้างได้อย่างไรเขายึดมั่นถือมั่น มีแต่คนเข้าใจได้ว่าอย่างนั้นไม่ดีวางปล่อยเถอะ ก็อนุโมทนาสาธุเท่านั้นเอง จะไปจัดการเขาได้ยังไง และไม่ได้คิดว่าจะไปเป็นเจ้าลัทธิ อย่ามายัดเยียดอาตมาว่าเป็นลัทธิอโศก ไม่ ก็ศาสนาพุทธไม่มีลัทธิอย่างอื่น ทำให้ตรงกับธรรมะพุทธเจ้าจะเป็นลัทธิศาสนาพุทธก็ได้ แล้วมันจะผิดได้อย่างไร

ไม่ได้ให้มาเข้าใจว่าอาตมาเป็นผู้วิเศษอย่างนั้นอย่างนี้ มันน่าจะไม่เป็นผู้วิเศษอย่างนั้นอย่างนี้อธิบายธรรมะเก่งจังเลยอธิบายได้ลึกซึ้งมากมายก่ายกอง จะไม่วิเศษอย่างไร หากอาตมาอยากให้คุณยกย่องชมเชย อาตมาจะไปแสดงธรรมอย่างนี้ไหม อาตมาไม่แคร์หรอกว่าคนจะมายกย่องสรรเสริญนับถือ ไม่ทำปะเหลาะหรอก อาตมาไม่เคยไว้ท่าไม่กลัวเสียหน้าหรอก ไม่เคยกลัวว่าจะไม่สุภาพ อาตมาไม่เคยไปแสดงคำพูดหยาบคายโกหก

1.อาตมาไม่พูดโกหก 2. ไม่พูดหยาบคาย 3. ไม่พูดส่อเสียด 4.ไม่พูดเพ้อเจ้อ อาตมาใช้วาจาพูดอย่างนี้ ดีที่สุดแล้ว เป็นสาระสัจจะ ธรรมะโลกุตระด้วย

อาตมามาแสดงธรรมไม่ได้แสดงว่าอาตมามีสิ่งอื่น แต่มีสิ่งวิเศษ เป็นธรรมะระดับโลกุตระเป็นอุตริมนุสธรรมของพระพุทธเจ้า ไม่แสดงธรรมแบบโลกียะ มีแต่โลกุตระส่วนใหญ่ด้วย มันเป็นคุณธรรมอันวิเศษ แต่ไม่ได้คิดว่าจะให้คนมาคิดว่าจะมาเป็นผู้วิเศษ

อาตมาบอกว่าอาตมาเป็นผู้หลุดพ้นจะไปติดความวิเศษอย่างไร จะสามารถอธิบายได้วิเศษอย่างไรมันก็เป็นสัจธรรมของพระพุทธเจ้าของศาสนาพระพุทธเจ้า

อธิบายเพื่อให้คนมาเป็นผู้บริสุทธิ์บริบูรณ์ ลดละจากกิเลสให้พ้นทุกข์ แสดงธรรมมาเพื่อนี้ คนไม่เชื่อเขาก็ไม่เชื่ออยู่แล้ว คนที่เชื่อเขาก็ได้ประโยชน์ไป อาตมาก็ขยายความเลยไปใหญ่เลย

 

สื่อธรรมะพ่อครู(อวดอุตริมนุสธรรม) ตอน ทำไมต้องบอกอุตริมนุสธรรม

_8498นั่งรถถนนคดเคี้ยว เลยถามคนขับว่าชำนาญทางไหมครับ เจ้าของรถดันขู่ว่า ให้นิ่งๆไว้อย่าบอกใครว่าชำนาญทางถ้าขืนบอกว่าชำนาญก็เท่ากับไม่ชำนาญ

พ่อครูว่า...เหมือนกับผู้ที่บอกว่าบรรลุแล้วบอกใครไม่ได้ อย่างนั้นมีคติเป็นสัตว์นรกหรือเดรัจฉาน

อาตมาทำไมต้องบอก ทำไมต้องประกาศว่าตนเองบรรลุ

เหตุ ข้อที่ 1 ใหญ่ยิ่ง เพราะทุกวันนี้ผู้บรรลุไปถูกครอบงำไว้แล้วว่า อย่าไปพูดว่าบรรลุ จึงไม่มีใครกล้าพูด จึงไม่มีใครบอกแม้จะชื่อว่าตนเองบรรลุแล้วก็ไม่กล้าบอก เพราะฉะนั้นจึงไม่มีคนบรรลุจริงๆที่กล้าบอกออกมาเลย มีแต่คนอมพนํา ศาสนาพุทธจึงกลายเป็นศาสนาอมพนํา เพราะฉะนั้นใครบรรลุธรรมเป็นอรหันต์ ก็เป็นแต่อรหันต์เดา ว่าคนนี้เป็นอรหันต์แน่เลย เดาเอา จึงไม่มีอรหันต์จริงๆ เลยไม่มีใครรู้ ทุกคนก็เต๊ะท่าไป

อาจารย์คนนี้บอกว่าเป็นอรหันต์อย่างนี้ๆ แล้วก็เพี้ยนมาเรื่อย ออกนอกรีต จนกระทั่งอรหันต์กลายเป็นคนไม่คิดไม่พูดไม่กระดุกกระดิก ไม่ไปสัมผัสสัมพันธ์กับสังคมเลย หยุดนิ่งเฉย ไม่เอาอะไรไม่ทำอะไรก็อยู่ป่าช้า อย่าง หลวงพ่อเกษม อยู่ป่าช้า ใครไปนั่งเฝ้า ท่านก็ไม่พูดอะไรเลยจนเขากลับไป ก็เลยกลายเป็นตัวอย่าง เขายกย่องกันยกย่องหลวงพ่อเกษม อยู่ป่าช้าไตรลักษณ์ สุสานไตรลักษณ์

ไปเข้าใจอย่างนั้นแหละว่าคืออรหันต์ ถ้าไปพูดอธิบายอะไรก็บอกว่าไม่ใช่ แล้วคนจะได้รู้ไหมนี่ อย่างนี้มันง่ายนะก็เป็นอรหันต์กันหมดบ้านหมดเมืองสิ เหมือนหลวงพ่อเกษมหมดเลยหมดบ้านหมดเมือง แล้วจะกินอะไรกันหว่าอยู่กันอย่างไรหว่า มันไม่เป็นความเจริญ

ศาสนาพุทธนั้นบรรลุธรรมแล้วเจริญ มีคุณค่าเป็นคนขยันหมั่นเพียรไม่ใช่นั่งนิ่งเฉย ไม่สะสม ก็ไม่สะสมไม่ว่ากัน แต่อาการที่น่าเลื่อมใสโดยที่คุณเอาแต่นิ่งอย่างเดียว ตื่นเช้ามาก็บิณฑบาต แล้วก็กินกินแล้วก็นั่งนิ่ง ศีลเป็นอย่างไรก็อยู่ในนี้หมด สมาธิ ปัญญาวิมุติก็อยู่ในนี้หมด เลอะเทอะไปหมดเลย ขี้ตู่ไปหมดเลย

ศีลข้อที่ 1 คุณลืมตาสัมผัสกับสัตว์ทั้งหลายแล้ว คุณอย่าฆ่า ละการฆ่า เว้นการฆ่า วางอาวุธ วางศาสตรา จิตใจมีความเอ็นดูกรุณา หวังประโยชน์เพื่อสัตว์ทั้งปวงอยู่ ไม่ใช่ว่าหลับตาแล้วจะเห็นสัตว์เลย พระพุทธเจ้าสอนที่ไหนว่าให้หลับตา ให้เกี่ยวข้องกับสัตว์ข้อที่ 1 ศีลข้อที่ 2 เกี่ยวข้องกับของ ที่มันไม่ใช่ของของเรา ข้าวของไม่มีจิตวิญญาณ แต่สัตว์ไม่มีจิตวิญญาณ มันไม่มีชีวะ ถ้าสัมผัสกับข้าวของสิ่งเหล่านั้นแล้วมันไม่ใช่ของของเราอย่าเอามา ถ้าจะได้ก็ต้องได้มาโดยสุจริตธรรม ศีลข้อที่ 3 เกี่ยวข้องกับ ตา หู จมูก ลิ้น กาย กามคุณ 5 กระทบสัมผัสแล้วอันนี้เป็นตัวเหตุหลักเลย ที่มันเกิดกิเลส ตัวนี้ตัวสำคัญอ่านตัวนี้

ศีล 3 ข้อนี้ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว ถ้าปฏิบัติเข้าไปให้ลึกซึ้งในศีล 3 ข้อนี้คุณก็เป็นอรหันต์ ศีลข้อที่ 4 เกี่ยวข้องกกับวาจา ศีลข้อที่ 5 เกี่ยวกับจิตวิญญาณ ก็ขยายความจาก 3 ข้อนี้

ถ้าเข้าใจได้ไม่มีอะไรเลย ข้อที่ 1 เกี่ยวกับสัตว์กับคน ตั้งแต่สัตว์เล็กสัตว์น้อยจนถึงมนุษย์ หวังประโยชน์เพื่อสัตว์ทั้งปวงอยู่ อย่าไปทำลายอยู่ เขาเกิดมาก็มีวิบากของเขา ตัวเราก็เท่านี้ เราก็มีวิบาก และสัตว์เหล่านี้มันมาเกี่ยวกับเรา โดยเฉพาะคน คนรับกับสัตว์เฉพาะคน กับมนุษย์ วิบากมีตั้งเยอะแยะ คุณรับสัตว์อันนี้ให้ดีได้เถอะ สัตว์เหล่านั้นคุณเลี่ยงได้เลยอย่าไปเกี่ยวข้อง อย่ามาเลี้ยง กับมาเกี่ยวข้อง เขาก็อยู่ตามวิบากของเขา ตัดเรื่องสัตว์ได้เลยนี้มันสุขสบายใจ แล้วคุณก็ทำที่มันหนักหนาสาหัสเป็นวิบากต่อกันโดยเฉพาะวิบากคน เพื่อลดกิเลส ทั้งรักทั้งชัง 16 ปีแสนขมขื่น เรียนรู้อันนี้เถอะ แล้วเราก็ลดละกำจัดกิเลสเหล่านี้ได้

มีพระสูตร พระพุทธเจ้าตรัสไว้ ..ล. 14 [854]  พอนั่งเรียบร้อยแล้ว  พระผู้มีพระภาคได้ตรัสถามดังนี้ว่า  ดูกร  อุตตระ  ปาราสิริยพราหมณ์แสดงการเจริญอินทรีย์แก่สาวกหรือเปล่า  ฯ

อุ.  แสดง  พระโคดมผู้เจริญ  ฯ

พ.  ดูกรอุตตระ  แสดงอย่างใด  ด้วยประการใด  ฯ

อุ.  ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ  ในเรื่องนี้  ท่านปาราสิริยพราหมณ์แสดงการเจริญอินทรีย์แก่สาวกทั้งหลายอย่างนี้ว่า  อย่าเห็นรูปด้วยจักษุ  อย่าได้ยินเสียงด้วยโสต  ฯ

พ.  ดูกรอุตตระ  เมื่อเป็นเช่นนี้  คนที่เจริญอินทรีย์แล้วตามคำของปาราสิริยพราหมณ์ต้องเป็นคนตาบอด  ต้องเป็นคนหูหนวก  เพราะคนตาบอด  ไม่เห็นรูปด้วยจักษุ  คนหูหนวกไม่ได้ยินเสียงด้วยโสต  เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสแล้วอย่างนี้  อุตตรมาณพ  ศิษย์ปาราสิริยพราหมณ์นั่งนิ่ง  เก้อเขิน  คอตกก้มหน้า  ซบเซา  หมดปฏิภาณ  ฯ

[855]  ลำดับนั้น  พระผู้มีพระภาคทรงทราบว่า  อุตตรมาณพศิษย์ปาราสิริยพราหมณ์ นิ่ง  คอตก  ก้มหน้า  ซบเซา  หมดปฏิภาณ  จึงรับสั่งกะท่านพระอานนท์ว่า  ดูกรอานนท์ ปาราสิริยพราหมณ์  ย่อมแสดงการเจริญอินทรีย์  แก่สาวกทั้งหลายอย่างหนึ่ง  ส่วนการเจริญอินทรีย์ อันไม่มีวิธีอื่นยิ่งกว่าในวินัยของพระอริยะ  ย่อมเป็นอีกอย่างหนึ่ง  ฯ

ท่านพระอานนท์ทูลว่า  ข้าแต่พระผู้มีพระภาคผู้สุคต  เป็นการสมควรแล้ว  ที่พระผู้มีพระภาคจะทรงแสดงการเจริญอินทรีย์อันไม่มีวิธีอื่นยิ่งกว่า  ในวินัยของพระอริยะ  ภิกษุทั้งหลายฟังต่อพระผู้มีพระภาคแล้ว  จักทรงจำไว้  ฯ

พ่อครูว่า....การเจริญอินทรีย์ 6 แบบอย่างนั้น ไปปิดทวารอย่างนั้น มันไม่ใช่ของลัทธิพุทธ เป็นลัทธิของคนตาบอดหูหนวก จะให้พูดอย่างไรถึงจะสะดุ้งกันบ้าง อาตมาว่าชาตินี้อาตมาทำอย่างไรจะปลุกพวกนี้ตื่นบ้างไหม ลัทธินอกพุทธหลับหูหลับตา โทรทัศน์กี่ช่องก็มานั่งหลับตา เจริญย่างหนอ มีแต่ช่องบุญนิยม พูดแข็งข้อ ไม่เหมือนเขาเลย นอกนั้นกี่ช่องก็เป็นเหมือนกัน และคนดูก็เยอะด้วย มีหลายช่อง แฟนใครก็ใคร จะเห็นได้ว่าไปหลงลัทธิตาบอดหูหนวกกันมากเหลือเกินในประเทศไทย ลัทธิคนลืมตามีอยู่แค่นี้ มีสติดี ปัญญาดี หูดีตาดี ตาหูจมูกลิ้นกายพร้อมแล้วมาเรียนรู้ลดกิเลสตามวิธีการของพระพุทธเจ้า มีโพธิปักขิยธรรม 37 พิจารณากายในกายเวทนาในเวทนาจิตในจิตธรรมในธรรม

กายต้องเกี่ยวกับภายนอกอย่างนี้แหละ ไม่ต้องไปหลบอยู่ภายในอย่างนั้น ไม่ใช่ ศาสนาพุทธลืมตา ตัดกิเลสแม้กิเลสอบายมุขก็ลืมตา ลดอบายมุขแล้วลดละกามคุณก็ลืมตา หมดกามคุณแล้วเป็นอนาคามีก็ลืมตา ไม่ได้หนีไปไหน ไม่ได้หลับตา

สมณะฟ้าไทว่า...ก็น่าเห็นใจพ่อครูที่ต้องพูด ในสิ่งที่คนไม่เข้าใจสักที แต่ก็ไม่ท้อแท้...จบ

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 14:56:52 )