รายละเอียด

560923_รายการเรียนอิสระ โดยพ่อครู ที่สวนลุมฯ

เรื่อง พ้นทุกข์อาริยสัจได้ประเทศไทยไปรอด

อ.กฤษฎาดำเนินรายการ....หลายคนมาชุมนุมได้เป็นเวลานานเพิ่มขึ้นก็คงจะเข้าใจในส่ิงที่เป็นเป้าหมายของการชุมนุม แล้วทางกองทัพธรรมได้นำกิจกรรมหลายอย่างเข้ามา เช่นตลาดอาริยะเป็นต้น ทำให้เข้าใจคำว่าขาดทุนคือกำไรเพิ่มขึ้น

       มีประเด็นหนึ่งที่ว่า เมืองไทยเรามีคนไทยประเภทหนึ่ง ที่เรียกว่า “ไทยเฉย” พ่อครูเคยบอกว่าเราแก้การเมืองด้วยการเมืองมา 81 ปีแล้วก็แก้ปัญหาไม่ได้ ทำไมเราไม่เอาธรรมะมาแก้ปัญหาบ้าง และเมื่อวานนี้พ่อครูได้นำเรื่องของทุกข์มาอธิบาย

       อริยสัจ 4 ประกอบด้วย ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค แล้วบ้านเมืองไทยเรากำลังทุกข์ แต่ทำไมยังมีไทยเฉยอยู่มากเลยในเมืองไทย

       พ่อครู...เรามาพูดเรื่องทุกข์กันให้ละเอียดเพ่ิมขึ้น คำว่าทุกข์ คือความไม่สบาย ความไม่สงบ ไม่โล่งไม่โปร่ง มันมีทั้งไม่สบายกายและไม่สบายใจ

       ทุกข์อย่างหนึ่งคือทุกข์ทั้งกายและใจ สำหรับคนไม่ศึกษาธรรมะ และก็แยกไม่ออกด้วยว่าอันไหนทุกข์กายหรือทุกข์ใจ และที่จริงคำว่า “กาย” ก็เป็นคำที่เข้าใจผิดกันมากในสังคม เช่น กายปัสสัทธิ หรืออื่นๆก็มีความหมายต่างๆกันไป แต่เฉพาะคำว่า “กาย” นั้นไม่ได้หมายถึงแค่รูปหรือวัตถุเป็นหลัก แต่จะหมายถึง “นาม” เป็นหลัก แต่คนไทยซวย เพราะเอาคำว่า “กาย” ไปผนวกกับคำว่า “ร่าง” ก็เป็น “ร่างกาย” ซึ่งหมายถึงภายนอกเป็นหลัก แต่ที่จริง คำว่า “กาย” นี้หมายถึงภายในจิตเป็นหลัก เช่นคำว่า สติปัฎฐานก็ต้องพิจารณากายในกาย ก็ต้องพิจารณานามธรรมเป็นหลัก เป็นเรื่องที่ยากมากเลย พระพุทธเจ้าท่านตรัสถึงกาย ท่านก็ไม่ทิ้งรูปด้วย แต่ท่านก็แบ่งอธิบายข้างในไปเรื่อยๆ จนถึงขึ้นอากาศ ถึงอรูปด้วย

       ทุกข์ คือ ความไม่สบาย เช่น ร่างกายไม่สบาย องค์ประกอบขององคาพยพร่างกาย มันก็ไม่สมดุลดได้ มันก็เจ็บปวดได้ ทรมานได้ ก็คือ “ร่าง”หรือ Body ไม่สบายเพราะไม่สมดุล แล้วเราก็ทุกข์ แต่ผู้ที่แยกกายแยกจิตออกท่านก็ตัดแบ่งได้ ใจท่านไม่มีทุกข์

       อาการทุกข์ที่เกิดนั้น ถ้าเป็นความไม่สมดุลของร่างกาย ก็มีอาการเจ็บปวด ไม่สบายเป็นทุกข์ สำหรับคนประสาทปกติที่ไม่ได้ระงับไว้ ประสาทมันก็เจ็บปวดทุกข์ทรมานได้ ทุกคนรู้สึกได้เหมือนกัน ไม่ว่าพระพุทธเจ้าหรือคนธรรมดา ดับมันไม่ได้ อาจแค่สะกดไว้ได้ อาจสะกดจิตไม่ให้รู้สึกปวดได้ เช่นพ่อครูเคยสะกดจิตคนไม่ให้ปวดได้ แต่ไม่ใช่ว่าจะทำได้ทุกครั้งไป

       เราต้องแยกออกให้ชัดว่า เรื่องกายทุกข์นี้ไม่เกี่ยวกับเรื่องปฏิบัติธรรม มันแค่คุณต้องรักษาร่างเท่านั้น ส่วนใจนั้น ถ้าร่างคุณไม่สบาย แล้วใจคุณก็ทุกข์ไปด้วย ใจป้อแป้ท้อแท้อ่อนแอ อันนี้เป็นทุกข์ทับถมตน เป็นคนฉลาดน้อย ย่ิงเพิ่มความทุกข์ไม่รู้กี่เท่า แต่ถ้าคุณตั้งใจสู้ คุณก็ทุกข์แต่กาย ดีไม่ดีหากฝึกใจได้มันก็สะกดอาการเจ็บปวดได้ด้วย

       แล้วทุกข์อาริยสัจ คือ ใจโดยตรง เกี่ยวกับกายไหม? ก็เกี่ยวด้วย เพราะตากระทบรูป หูหระทบเสียง จมูกกระทบกลิ่น ลิ้่นกระทบรส กายสัมผัส มันก็รู้สึก แต่จิตคุณอวิชชาไปอุปาทานว่าอันนี้สุข อันนี้ทุกข์ แต่ละคนอาจต่างกันเหมือนกัน เช่นคนสัมผัสส่ิงเดียวกัน แต่คนหนึ่งสุข แต่อีกคนหนึ่งทุกข์ ก็คือบ้าไปแล้วแต่คน

       แต่ถ้าเห็นความจริงตามความเป็นจริง ก็จะเห็นหรือได้ยินเหมือนกันหมด เช่นคนด่าประเทศไทย คนหนึ่งได้ยินก็ทุกข์ อีกคนหนึ่งได้ยินเหมือนกันแต่เฉย เสียงเดียวกันได้ยินพร้อมกัน คนหนึ่งโกรธ อีกคนหนึ่งวางเฉย หรืออาจมีคนที่ดีใจเพราะอยากให้ประเทศไทยล่มจมก็มีได้ ด่าอันเดียวกันแต่เป็นได้ 3 อย่าง 1.ทุกข์โกรธ 2.เฉยๆ 3.ชอบใจ อาการต่างกันก็คือบ้าไปสุขทุกข์ แต่ถ้าจะไม่บ้าก็ต้องรู้สึกเฉย ถ้าเขาด่า ก็เป็นกรรมของเขา เป็นทุจริตกรรมของเขา เราก็ฟังรู้ว่าเขาทำกรรมชั่ว แล้วเราก็วางเฉย แต่ไม่ใช่ว่าวางเฉยบื้อๆธรรมดา

       เหมือนคนไทยทั่วไปมากมายที่เป็นไทยเฉย ทำมาหากินหาสุขสำราญตามเขาไป ไม่เกี่ยวกับเขา นี่คือไทยเฉย เห็นแก่ตัว เป็นเคหสิตอุเบกขาเวทนา อารมณ์วางเฉย อย่างคนโลกีย์ก็เฉยก็เฉยเป็นครั้งคราว ไม่ได้มีปัญญาเหตุผลที่รู้ มันพักยกไปตามอารมณ์

       ส่วนการเฉยที่ได้ยินเสียงด่าเหมือนกัน แต่ผู้นี้เฉยโดยเข้าใจความจริง อย่างฝึกมา รู้ว่าเรากระทบดับหรือเบาหรือแรงอย่างไร เราฝึกเวทนาในเวทนา ไม่ให้ผลักหรือดูด ไม่ให้ชอบหรือชัง รู้ความจริงเท่านั้นว่าเขาด่าหยาบคาย ด่าเบาอย่างไร แต่ใจไม่มีอารมณ์ เพราะไม่มีกิเลสไปร่วมปรุง อันนี้คือวางเฉยอย่างเนกขัมสิตอุเบกขาเวทนา คือฐานของนิพพาน คืออุเบกขา เราต้องฝึกอย่างนี้

       ไม่ใช่เฉยอย่างไปติดภพนั่งสมาธิหลับตา ชอบติดยึด ไม่ได้รู้จักเวทนา กลับหลงเวทนาสร้างภพชาติให้ตนเอง ของพุทธนั้นปฏิบัติลืมตา แล้วรู้อารมณ์ว่าเคหสิตะหรือเนกขัมสิตะ คนโลกก็มีเคหสิตเวทนา

       ส่วนอาริยบุคคลจะรู้จักเนกขัมสิตเวทน เราฝึกให้เฉยได้ เราทำแบบเนกขัมมะก็จะมีโสมนัสและโทมนัสได้เหมือนกัน แต่มันดีใจอย่างไม่ได้สมใจตามที่เราชอบหรืออยากเป็นอยากมี เพราะการดีใจแบบได้สมใจกิเลส กิเลสก็ได้บำเรอก็อ้วนใหญ่หรือปุถุเพราะได้อาหาร ภาษาศัพท์ทางธรรมเรียกว่าปีติ ทางโลกีย์ก็มีปีติจากได้บำเรอกิเลส แต่ว่าทางโลกุตระมีปีติจากการได้ลดละกิเลสสำเร็จ

    แบบเนกขัมสิตอุเบกขาคือสัมผัสแล้วรู้ความจริงตามความเป็นจริง อย่าให้ชื่นใจสมใจตามกิเลส คุณรู้ว่าคุณมีกิเลสแต่คุณไม่ตามกิเลส ทำให้กิเลสมันลดลง หรือแม้ไม่หมดก็มันดีใจลดลงแต่ก่อนนี้ดีใจได้ตามกิเลสมาก แต่เดี๋ยวนี้ดีใจลดลงหรือว่า ไม่ดีใจเลยเราก็มีปีติที่ทำได้เรียกว่าเนกขัมสิตโสมนัสเวทนา ที่เป็นปีติ ทำให้กิเลสไม่ได้รับอาหารกิเลสลดได้แล้วเราดีใจซ้อนขึ้นมา นี่คือปีติในฌาน จะต่างจากปีติของโลกียะหรือเคหสิตะ

       เราลดเหตุลดตัวต้องการ ตั้งแต่กามตัณหา ภวตัณหา รู้กิเลสเรียกว่าสักกายะ คือกิเลสตัวเรา ใครอ่านกิเลสตัวเราออกก็เห็นสักกายะ ใครมีตาทิพย์เห็นอ่านออก เรียกว่าเห็นสักกายะ เช่นตาสัมผัสรูป หูกระทบเสียง แล้วจิตรับรู้ อ่านกิเลสออก จัดจิตที่มีกิเลสได้ อ่านได้ว่าจิตกำลังมีกิเลส แม้ไม่ถึงขั้นแยกออก แต่รู้ว่ามีกิเลสอยู่ เป็นญาตปริญญา ก็เรียกว่า พ้นสักกายทิฎฐิ อ่านรู้จับให้มั่นในขณะเกิด แล้วไม่ให้มัน เว้นขาด พอไม่ให้มันก็จะดิ้นเลย แล้วพิจารณาให้จริง ข้ารู้หน้าเอ็งเอ็งไม่ใช่ใจข้า ไม่ใช่ตัวตนข้า เอ็งคืออาคันตุกะ ถ้ากดข่มก็เป็นวิขัมภนปหาน แต่ถ้าพิจารณาว่ามันไม่เที่ยง ก็จะมีปัญญาเพ่ิมขึ้น เป็นทุทัพยานุปัสสนาญาณ ….อาทีนวานุปัสสนาญาณ จนกระทั่งมุลจิตตุกัมยญาณ ด้วยพลังไฟฌาน คุณจะเห็นว่าคุณชนะมันด้วยปัญญา กิเลสบางเบาด้วยวิราคานุปัสสี เห็นหลัดๆเลยนี่แหละคนตาทิพย์ มีธรรมจักษุ เห็นกิเลสลดได้ เราทำทั้งสมถะและวิปัสสนา เป็นชานโตปัสสโตวิหารติ รู้อยู่เห็นอยู่เป็นปัจจุบันนั่นเทีียว

       มี อนิจจานุปัสสี วิราคานุปัสสี นิโรธานุปัสสี ปฏินิสสัคคานุปัสสี (อนุปัสสี 4)

       อ.กฤษฎาว่า...มีคนโทรมาว่า ดูกีฬาวอลเลย์บอลทีมไทยกำลังคะแนนลด พอเขาเพ่งให้ชนะคะแนนก็เพ่ิมขึ้น

       พ่อครูว่า...ไม่ใช่เพราะจิตเขาหรอก แต่เพราะมันจะชนะเองต่างหาก ก็ลองพิสูจน์ว่ามีอาจารย์เก่งกี่คนก็เอามา แล้วมาสร้างของขลังรวมกันเลย ไม่ต้องเสียเงินซื้ออาวุธ แต่เดินไปเลย มันก็แทงไม่เข้า ยิงไม่ออก หมดเลย เดินไปเอานิ้วจิ้มตาเลย ข้าศึกวิ่งตูดชี้เลย  เพราะแทงไม่เข้ายิงไม่ออก ถ้ามันขลังจริงไม่ต้องซื้ออาวุธ ปลุกเสกเครื่องรางของขลังให้คนละ 10 องค์เลย ถ้ามันจริง จะไปตั้งสถาบันอาวุธทำไม ถ้าจริงใครมันจะสู้ได้ พิสูจน์กันไหมล่ะ

       แม้แต่มหานิยม คุณได้มา ก็ว่าขลังแน่ รวยแน่ พันล้านหมื่นล้าน พอได้มา คุณก็เข้าห้องเลย กราบอธิษฐานของขลังเลย ไม่ต้องทำงานติดต่องาน แล้วมันขลังจริงไหมล่ะ แล้วมันจะมีอะไรมาให้คุณล่ะ

       ส่ิงเหล่านี้พ่อครูอธิบายเมื่อยแล้ว อธิบายมาตั้งแต่ต้น แต่เดี๋ยวนี้อธิบายอภิธรรมแล้ว ขออภัยคนที่ไม่ค่อยรู้ แต่มันถึงเวลาที่ต้องสร้างโลกุตรจิต

       ถ้าเราจะสามารถอ่าน เวทนา 108

        เวทนา 2 ก็คือเวทนากายกับใจ

        เวทนา 3 คือสุข ทุกข์ ไม่สุขไม่ทุกข์

        เวทนา 5 คือเวทนานอกและเวทนาใน ก็มีทุกข์กับสุข(นอก) และโทมนัสโสมนัส(ใน) และก็มีอุเบกขาอีก แล้วมีสุข มาก กลาง น้อย ก็เป็นเวทนา 5 ชนิด

        เวทนา 6 คือเวทนาที่เกิดจาก ทวารทั้ง 6

        เวทนา 18 คือเวทนาทั้ง 6 มีทั้งแบบ สุข ทุกข์ อุเบกขา ในแต่ละทวาร รวมเป็น 18

        เวทนา  36 คือ เวทนา 18 ที่แบ่งเป็น เนกขัมสิตเวทนา และเคหสิตเวทนา

       ถ้าจะเป็นอาริยบุคคลต้องอ่านเวทนา เนกขัมมะและเคหสิตะออก แยกแยะออก

        เวทนา 108 คือเวทนา 36 ที่แบ่งเป็นอดีต ปัจจุบัน อนาคต รวมเป็น 108

       อะไรที่ทำได้แล้วก็เรียกว่าอดีต ทำได้แล้วทุกปัจจุบันก็ทำได้อีก สั่งสมตกเป็นอดีต เป็นฐานมั่นคงแข็งแรงแน่น เป็นอัปปนา พยัปปนา เจตโนอภินิโรปนา สั่งสมตกผลึกทุกปัจจุบัน แน่นอนทุกปัจจุบันได้พิสูจน์ว่ามาท่าไหนอย่าไรก็ชนะกิเลส ดังนั้นอนาคตก็พยากรณ์ได้เลยว่า สูญแน่นอน อดีตกับอนาคตเป็น สูญแน่นอน(เป็นอวิชชาข้อที่ 7 คือทั้งอดีตและอนาคตเป็นสูญ) ผู้ยืนยันทั้่งอดีตและอนาคตเป็นสูญได้ ญาณของคุณรู้แน่ว่า อย่างไรก็ไม่เปลี่ยนแปลง นิจจัง(เที่ยงแท้) ธุวัง (ถาวร) สัสตัง(ยืนนาน) อวิปริณามธัมมัง(ไม่แปรเปลี่ยน) อสังหิรัง(ไม่มีอะไรหักล้างได้) อสังกุปปัง(ไม่กลับกำเริบ) คนผู้นี้ก็ปฏิญาณตนเป็นอรหันต์ได้แล้ว

            พ่อครูว่า อันนี้เป็นความรู้ของตนเอง ที่มีสภาวะ ไม่เคยได้ยินคนไหนอธิบายมาก่อน มีแต่พยัญชนะอธิบายไว้ในอภิธรรม แต่ไม่มีคำอธิบาย แต่พ่อครูสามารถอธิบายได้

            พระอรหันต์นี่ผลของอดีตกับอนาคตก็ไม่เที่ยง เพราะทุกปัจจุบันท่านสัมผัสก็ไม่มีกิเลส แต่ท่านก็ทำกุศลอยู่ตลอด ก็มีกุศลไปบวกกับอดีตที่เป็นกุศล ก็กุศลเพ่ิมขึ้นๆ เช่นกุศลอดีต มี 10 ทำปัจจุบันอีก 1 กุศลก็เป็น 11 แต่พอไปถึงอนาคตก็ผ่านปัจจุบันอีกก็เป็น 12 หน่วยกุศลเป็นต้น

            แต่อวิชชาข้อที่ 7 นี่คืออดีตและปัจจุบันเป็นสูญ คือกิเลสไม่มี สูญถาวร ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

            อ.กฤษฎาว่า ...ยกตัวอย่างพรุ่งนี้เป็นอนาคต แต่เราจะไม่ไปเจอพรุ่งนี้เลย เพราะไปถึงพรุ่งนี้มันก็เป็นปัจจุบันแล้ว (อ.กฤษฎาเคาะจอกบนโต๊ะแล้วก็บอกว่าใจเราเป็นอย่างไร ถ้าใจเราไม่มีกิเลสก็เป็นสูญ) ธรรมะทำให้เรามีสติรู้ แล้วประเทศจะเป็นอย่างไร บางคนบอกว่าปะทะเลย ให้รู้กันไปเลย แล้วเราทำไปบอกว่าให้เย็นไว้ ยาวไว้

            พ่อครูว่า..อันนี้คือการสร้างสติของพระพุทธเจ้า ...ซึ่งมันอาจจะยากเพราะมันลึก วันนี้คนก็ไม่น้อยเลย ถ้าฟังปรมัตถ์ได้ แม้จะไม่รู้หมดแต่ก็รู้สึกแปลก เป็นความลึกซึ้งได้ก็อนุโมทนาเลย เพราะเป็นโลกุตรธรรม มันอธิบายไกล สูง แต่ก็ต้องขออนุญาตอธิบาย หลายคนก็บอกว่าลดเวลาธรรมะของเวลาการเมือง ยังไงก็ขอแบ่งเวลาให้ธรรมะหน่อยวันละ 2 ชม. ก็ให้ทนพากเพียรฟังหน่อย เวลาอื่นก็เป็นเวลาการเมืองทั้งนั้นเยอะแล้ว

            เพราะมั่นใจว่า ไทยเรายังมีเนื้อหาธรรมะโลกุตรธรรม รู้จักจิตอย่างวิทยาศาสตร์ เป็นทั้งฟิสิกส์และเคมี สร้างธาตุทางจิตให้เป็นอาริยธาตุ ไม่ใช่พูดปากเปล่าลอยลมเพ้อเจ้อ เป็นนักวิทยาศาสตร์ทางจิต ที่พิสูจน์ได้แม้นามธรรม เป็นสัจจะทางนามธรรมเป็นสภาวะจริง อย่างกุศลธาตุเป็นอย่างไร จิตอกุศลธาตุเป็นอย่างไร อ่านออกเลย เป็นนามรูปที่ชัดเจน

       พ่อครูทำมาจนได้เป็นหมู่บ้านชุมชนอโศก ไม่เชื่อว่าคนที่มาเป็นอโศกนี้มาหลอก แต่เขามาเป็นจริงสบายได้ ถ้ามาหลอกก็หน้าเขียวหน้าแดงหมดแล้ว แต่เขามาอยู่กันสบาย อยู่กันจนตายเลย  บางคนตายอย่างโยมเหมือนคำ พ่อครูก็ว่าเวลาตายให้ยิ้มนะ โยมเหมือนคำก็ตายยิ้มเลย ธรรมดาคนเราทำไม่ได้หรอกถ้าไม่ได้ฝึกจิต เขาอายุมากพอสมควรแล้วอยู่ด้วยกันจนตายอยู่ที่ชุมชนเลย เราพึ่งแก่พึ่งเจ็บพึ่งตายได้เลย

       คนที่มาอยู่นี่ด้วยระบบสาธารณโภคี พ่อครูทำมาอย่างหัวเดียวกระเทียมลีบ ถูกกดต้าน ไม่ได้รับความร่วมมือ และดิสเครดิตต่างๆนานา สารพัด แต่พ่อครูก็อธิบายเปิดเผย ไม่ได้ดันทุรัง คนแสวงหามารับได้จนเกิดหมู่กลุ่ม เป็นสัจธรรมที่ผู้มีธุลีในดวงตาน้อยก็แสวงหาได้ เป็นโลกุตรธรรมพระพุทธเจ้าแท้จริง

       ยืนยันเป็นปัจจัตตัง  โอปนยิโก(ของสูงที่ต้องเอื้อมเอาให้ได้) อกาลิโก เป็นเอหิปัสสิโก(ท้าทายให้พิสูจน์ได้)

มีหมู่กลุ่มที่เป็นสนามแม่เหล็กโลกุตระมันหยั่งลงแล้ว(โอกกันติ)และมันเป็นโอคทา(หยั่งลงเกิดรากแล้ว) คนถามว่าถ้าพ่อครูตายอโศกจะฝ่อไหม จะหยุดไหม? ...ก็ขอยืนยันว่า ไม่เลิกหรอก คนเขากลัวว่าเหมือนหลายๆอาจารย์ที่พออาจารย์ตายสำนักก็เสื่อมเพราะไม่มีราก แต่อ้างตามพระพุทธเจ้าท่านทำมา 45ปีก็มีคนมาสืบต่อไปอีกจนบัดนี้ จะมีคนสืบสานไปตามสัจธรรม โบราณาจารย์ทำนายไว้ว่า ศาสนาพุทธจะมีไปถึง 5000 ปี ซึ่งโบราณาจารย์ได้ทำนายไว้ ท่านมีอนาคตังสญาณมีจริง

       แล้วโลกุตระนั้นถ้าแค่นี้ก็ไม่ถึง 5000​ปีหรอก แต่มันต้องเจริญกว่านี้อีก เขาทำนายกันว่าเมื่อ 2500​ปีจะมีคนมาสืบต่อพุทธศาสนาอีก แล้วมาดูประเทศต่างๆ อินเดียก็ไม่มีแล้ว พม่าก็ไม่ได้ถูกยกย่องเป็นศูนย์กลางของพุทธศาสนาเท่าเมืองไทย และแม้ในพม่า ศีรลังกา จีน ญี่ปุ่น ย่ิงเลอะแล้วเสียแล้ว หรือบางประเภทก็หนักไปทางจิต conservativeมากไป บางแห่งก็ไปทางโลกมากไป

       เมืองไทยนี่แหละพ่อครูบอกว่าเป็นชมพูทวีป เกิดพุทธศาสนาได้ แต่ก่อนอยู่อินเดีย แต่เมืองไทยมีเนื้อแท้พุทธศาสนามากกว่าใครก็คือชมพูทวีป คือมีสุรภาโว สติมันโต (เรียนรู้สติได้) อิทพรหมจริยวาโส เมืองไทยยังมีอภิธรรมอยู่มีทั้งเนื้อหาและบัญญัติ

       สรุปแล้ว พ่อครูก็มั่นใจว่าไทยเราจะกอบกู้ประเทศด้วยพุทธธรรมได้ นี่เป็นเรื่องที่พ่อครูมุ่งมั่นไม่ว่าจะเป็นเศรษฐศาสตร์หรือรัฐศาสตร์ ถ้าขาดธรรมะก็เหลวหมด จะทุกข์ร้อนเดือดร้อนวุ่นวายไปหมด ไม่ว่าจะเป็นเทคนิคหรือวิชาไหนจะขาดธรรมะไม่ได้ การแพทย์หากขาดธรรมะก็เป็นทันตแพทย์ไปหมดคือเป็นหมอฟันดะหมดเลย

       อ.กฤษฎาว่า..คนอยู่แดนไกลก็ว่าเขาทำอย่างตถตา

       พ่อครูว่า...คำว่า ตถตา เขาใช้อย่างเละเทะ ซึ่งตถตามีอยู่ 3 แบบ

       1.ตถตา แบบ ทั่วไป มันก็เป็นเช่นนั้นเอง ห่านก็คอยาวๆ น้อยหน่าก็เป็นอย่างนี้ ฟักทองก็เป็นอย่างนี้ มะม่วงก็เป็นอย่างนี้กิ่งมันโตแต่ลูกมันเล็ก ฟักทองต้นมันเล็กแต่ลูกมันโต นี่คือตถตาอย่างอธิบายโยนทิิ้งไม่ได้ประโยชน์

       2.ตถตา แบบเข้ามรรค คืออ่านกิเลส อ่านจิตเป็นรู้ว่ากิเลสเป็นเช่นนี้เอง แล้วถ้าทำให้กิเลสลดก็รู้ว่ากิเลสลดเป็นเช่นนี้เอง สัจธรรมเป็นเช่นนี้เองหรือ อุทานเลยถ้ารู้

       3. ตถตา ระดับผล มันเป็นเช่นนั้นเองเป็นอัตโนมัติไม่ต้องทำอีกเสร็จกิจจบกิจแล้ว เป็นตถตาที่เป็นผลถ้วนบริบูรณ์ผัสสะก็ไม่เกิดกิเลสแล้ว

       คนแดนไกลก็ใช้ตถตาแบบที่ 1 คือมันเป็นเช่นนั้นเอง ไม่มีเหตุผลอะไร เหมาเละไปเลย ปล่อยไปใช้เป็นคาถาในการปล่อยวางแต่ปล่อยวางอย่างสมถะลืมตา ใช้คาถา เรียกว่าสติปัฏฐาน ให้รู้ น่ิง เฉย ช่างมันเถอะอย่าไปยุ่งกับการเมือง ปฏิบัติเก่งๆเขาก็วางเก่ง แต่ไม่ใช่แบบพุทธ ซึ่งไม่ได้แยกแยะรู้จักกิเลสรู้จักเจตสิก พระพุทธเจ้าแจกแจงเจตสิกละเอียดมากมาย เช่นเวทนา 108 เป็นต้น สังกัปปะ 7 เป็นต้น ถ้าไม่เรียนรู้มีสภาวะจะอธิบายได้อย่างไร คนจะคิดเองไม่ได้ พ่อครูก็มีพื้นฐานมาจากพระพุทธเจ้าไม่ใช่ว่าฝึกเอาเอง แต่มันมีมาแล้วข้ามชาติ เป็นสยังอภิญญา พระพุทธเจ้าบอกว่ารู้เองเป็นสยัมภู แต่ก็ต้องรู้จากพระพุทธเจ้าองค์ก่อน เร่ิมจากโสดาฯ สกิทาฯ อนาคาฯ อรหันต์...ไม่สามารถลัดคิวได้

       อ.กฤษฎาว่า....เราฟังแล้วสามารถพัฒนาได้ไหม จะเข้าใจเพ่ิมขึ้นไหม....คนขานรับด้วยเสียงมือตบ

       พ่อครูว่า...นี่ไม่ง่วงก็ใช้ได้แล้ว มันไมใช่เรื่องง่ายและมันไม่สนุกเหมือนดนตรีด้วย การฟังธรรมก็บรรลุธรรมได้ เทศนาก็บรรลุ ไตร่ตรองก็บรรลุได้ ทำสมาธิก็บรรลุได้ แม้แต่จิตของเราเป็นแล้ว กิเลสลดแล้ว แต่เราไม่รู้ แต่พอฟังพยัญชนะแล้วตรงกับสภาวะเราก็เรียกว่ามีเจโตวิมุติแล้วฟังแล้วเกิดปัญญาวิมุติก็เป็นอุภโตภาควิมุติ   ถ้าไม่มีปัญญาสำทับไปรู้พระพุทธเจ้าท่านไม่รับรองการบรรลุเป็นอรหันต์เพราะแค่เจโตสามารถเวียนกลับได้อีก

       อ.กฤษฎาว่า...มนุษย์ทุกคนต้องการความเงียบสงบ

       พ่อครูว่า...ไม่ใช่เงียบ ความเงียบเป็นโลกๆ แต่ว่าความสงบหรือสันตาคือไม่มีสิ่งนิวแซนมาทำให้เป็นเหตุความไม่สงบ ให้ตัวการนี้ออกไปไม่อยู่เรียกว่า จิตสงบ สามารถมีพลัง 4 ทำงานได้อย่างไร

มี องค์คุณอุเบกขา 5 คือ

1.     ปริสุทธา   (บริสุทธิ์ปราศจากกิเลสนิวรณ์ 5) .

2.    ปริโยทาตา  (ผุดผ่องขาวรอบแข็งแรงแม้ผัสสะกระแทก)

3.    มุทุ  (รู้แววไว  อ่อน-ง่ายต่อการดัดปรับปรุงให้เจริญ) สามารถให้มีหรือไม่มีก็ได้ เป็นอมตะบุคคล

4.     กัมมัญญา   (สละสลวยควรแก่การงานอันไร้อคติ)

5.    ปภัสสรา   (จิตผ่องแผ้วแจ่มใสถาวรอยู่ แม้มีผัสสะ) 

เป็นจิตที่มีสมรรถนะสูงคล่องแคล่วกว่าจิตธรรมดาเพราะไม่มีแรงต้าน ย่ิงเร็วย่ิงแรงยิ่งเย็น เป็นเรื่องพิเศษ ไม่มีแรงเสียดทาน

       อ.กฤษฎาว่า...หลายคนมาที่นี่ก็มาได้เลย ไม่ได้ติดยึดอะไร

       พ่อครูว่า...ติดโน่นคือติดงาน แต่ติดหนี้นี้พอทีไม่ต้องติดนานหรอก

อ.กฤษฎาว่า...ขณะนี้มีกลุ่มประชาชนมารวมตัวเป็นสภาปฏิรูปประชาชน

       พ่อครูว่า...นี่เป็นนิมิตดีที่เป็นเรื่องดี แทนที่จะเป็นไทยเฉย อยู่ในรู ใจดำ แต่คนคิดอ่านเอาภาระก็น่าเคารพบูชา น่าส่งเสริม แม้ว่า คนเหล่านั้นยังปรารถนาลาภยศสรรเสริญ เพราะไม่ใช่อรหันต์ แต่ก็ต้องอาศัย กุศลจิต เขาก็ต้องได้ลดละ เขาทำก็ได้ฝึกฝน ถ้ามีคนให้สติว่าเราควรทำไม่ได้เอาอามิส ต้องทำเพื่อส่วนรวม จิตนี้เป็นไปเพื่อประเทศชาติแท้จริง

  หรือคนที่มาทำด้วยไม่ต้องการโลกธรรมในคณะที่เราทำงานนี้ก็ตาม เราไม่ได้มีจุดมุ่งหมายเอาโลกธรรม แม้แต่ปีติยินดีในใจบำเรอถ้าไม่มีได้ก็ยอดเยี่ยม เพราะถ้าไม่ลดปีติก็เป็นอุพเพงคาปีติจะเป็นภัยได้เพราะมันแรงมากเกิน

       แสดงว่าคนไทยยังมีคนเห็นแก่ประเทศชาติอยู่ นี่ดีแล้ว เหลือแต่รวมตัวกันไม่ติด ถ้ารวมตัวกันจะเป็นล้านคนเลย ยิ่งคนไทยเฉยตื่นมารวมกันได้ก็เป็นหลายล้านชนะแน่นอนเลย คนไทยไม่ใช่คนใจแล้งใจดำมากหรอก แต่รอเหตุปัจจัย แต่แทนที่จะรอก็ออกมารวมตัวกันเห็นหน้ากันบ่อยๆก็อุ่นใจเลย แต่ถ้าเป่านกหวีดจะมา ก็ไม่เห็นหน้ากันเลยสิ มาช่วยกันนิดหน่อยให้รู้หน้าตา ก็อุ่นใจหน่อย แต่นี่เงียบว้าเหว่ได้นะ

       อ.กฤษฎาว่า...กรณีเขื่อนแม่วงก์ อ.ศศินก็เดินเท้ามา คนก็ไปต้อนรับกันมากมาย

       พ่อครูว่า...นี่คือนิมิตดี ยังมีหวัง เห็นจุดดวงไฟในปลายอุโมงค์แล้ว ไม่ใช่จุดรำไร ซักวันไหนดวงไฟจะกระโดดมาข้างหน้านี้เลย ก็พากเพียรไปแสดงธรรมไป ส่งเสริมกันไปมีเป้าหมายเดียวกัน อะไรมีดีก็ยับยั้งกันไว้ อะไรบกพร่องก็เตือนกัน ก็ฟังกันบ้างแล้วจะเจริญกันไป

       อย่างที่พล.อ.ปรีชา พูดว่าด้วยเหตุปัจจัยทีี่แสดงออกมา มีรูปธรรม แม้อ่านนามไม่ออกก็อ่านรูปได้ เรารู้จักการเคลื่อนไหวเป็นกระแสสังคมเรียกว่า วิญญัติ ทาง กายวิญญัติ (กาย วาจา ใจ) ก็มีไม่น้อย สื่อออกมาก็ชัดเจน เราอ่านทั้งกายวิญญัติ วจีวิญญัติ ยิ่งสามารถรู้นามธรรมเข้าไปขั้นหยาบ กลาง ละเอียด เป็นวิการรูป จนสามารถรู้เอกหรือรอง(โท)จาก อิตถินทรีย์ ปุริสสินทรีย์ได้ก็ย่ิงชัดเจน

       อ.กฤษฎาว่า...หมอดูหลายสำนักทำนายทิศทางเดียวกันเลย แล้วมันมีการทำนายอย่างไร

       พ่อครูว่า...ก็มีหมอดูฝ่ายแดงคุณไม่ไปฟังบ้าง หมอดูคู่หมอเดา แต่หมอดูมีสถิติ เอาดวงดาวเหตุปัจจัยมาทำนาย แม้แต่คนดูโหวงเฮ้งก็เอาดินน้ำไฟลมมาทำนาย

       พุทธรรมจะมองชัดเจนว่า ทุกอย่างเกิดแต่เหตุปัจจัย กว่าจะมาเป็นวัตถุธรรม ถ้ามีแต่ในใจไม่ออกมาข้างนอก ไม่กระทบใคร มันก็ทำให้แต่ตัวคนเดียวอยู่แต่ในใจ เราก็ต้องระมัดระวังกาย กับ วจี ให้ดี ถ้าฝึกระงับกายกับวจีได้ ไม่ให้เป็นอกุศล แล้วมันจะเป็นเองมาเข้ากันผสมผสานเป็นฟันเฟืองที่ขับเคลื่อนเป็นจักรแก้ว ม้าแก้ว ช้างแก้ว มาพัฒนากัน

       เราก็ทำไป ไม่ใจร้อน อดทนและเพียรทำไป มีผู้นำพา ช่วยกันอยู่ ช่วยกันหมุนกลจักร ของทางอาณาจักร และธรรมจักร

       อ.กฤษฎาว่า...หลายคนบอกว่า ทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป อย่างนี้หลายคนก็อาจหวั่นไหว

       พ่อครูว่า...ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ...การกระทำ คือ กาย วาจา ใจ เป็นกิริยากระทำ พอคุณกระทำ เช่นตีหัวเขาโป้ก คุณทำเสร็จการกระทำก็เป็นของคุณ หรือพ่อครูทุบน้อยหน่าเละเลย พ่อครูทำกรรมกิริยานี้ การทุบน้อยหน่าให้พังไปเฉยๆนี่ชั่วแล้วใครทำ พ่อครูก็ต้องได้ ได้การกระทำ นี่คือการทำชั่วได้ชั่ว คุณได้จากกรรม ไม่ใช่ว่าคุณทำไอ้นี่เละแล้วมีคนเอาค่าจ้างมาให้ คุณรับจ้างเขามายกมือในสภาได้เงิน แล้วก็บอกว่าทำชั่วได้ดี นี่ผิดสภาวะจริง กรรมคือการกระทำ แต่การได้ลาภได้ยศได้เงินไม่ใช่กรรม  คุณทำชั่วก็ได้ชั่วทันที ทำดีก็ได้ดีทันทีเลย แต่ที่ว่าได้อามิสนั้นก็ไม่ใช่กรรม ไปเข้าใจคนละฝาคนละตัว

       กรรมคือการกระทำ เป็นของๆตน (กัมมัสกตา) ตนเป็นทายาสของกรรม(กัมทายาโท) ส่วนวิบากที่จะได้รับจากกรรมนั้นเป็นอจินไตย

       คุณชั่วนี่แต่ว่าคุณมีทำดีในอดีตเท่าไหร่คุณก็ไม่รู้ แล้วก็มีลักษณะการสังเคราะห์อีกมากมาย อย่าไปคิดเป็นอจินไตย คุณก็ทำกุศลเข้าไปทำลายอุกศลเรื่อยๆเถอะ มันเป็นนามธรรม จะไปลงบัญชีอย่างไร แต่การจะเปลี่ยนอะไรต้องทำขณะปัจจุบันทุกปัจจุบัน เพราะเราเปลี่ยนอดีตไม่ได้แล้ว เราต้องจัดการที่ใจเราให้ดีได้ตลอดเวลา ทำกุศลให้ได้ตลอด ไม่มีอะไรสายที่จะทำดีทำถูก แต่มันจะสายเสมอสำหรับคนชั่ว

       อ.กฤษฎาว่า....ทำไมคนที่ทำชั่ว เขาก็สรรเสริญความชั่ว คือทำส่ิงดีในความชั่ว

       พ่อครูว่า...หมาด้วยกันมันก็ชอบขี้ด้วยกันเป็นธรรมดา

       อ.กฤษฎาว่า...ทำไมคนชั่วเขาทำชั่วแล้วเป็นนายแห่งความชั่ว แล้วก็ทำเป็นกระบวนการ

       พ่อครูว่า...ธรรมดาหมาก็รุมกันกินขี้เป็นธรรมดา คุณเป็นช้างก็ไม่กินขี้กับหมาคุณก็กินผักพืชสิ

       อ.กฤษฎาว่า...ทำไมชม.นี้เวลานี้จึงต้องศึกษาธรรม เราก็จะได้อ่านดีชั่วของตัวเราออก

       พ่อครูว่า...นี่คือรากฐาน ใจเป็นใหญ่เป็นประธาน ให้ใจเราเปลี่ยนแปลงจริง คุณก็ทำตัวนี้เป็นต้นทางเป็นประธาน เมื่อจิตเป็นจิตดีเป็นอาริยะ แล้วจะเป็นวจีหรือกายก็เป็นอาริยะ มีทั้่งเจโต(แรง) และมีปัญญา มันจะไปทำงานให้เกิดพฤติกรรมทางกาย วจี ทำอะไรก็มีจิตเป็นประธาน ก็ได้พัฒนาประธานคือจิตหรือมโน ให้สามารถเจริญ ระดับหนึ่งเรียกว่า กัมมนิยะ (สร้างจิตให้ดีเกิดฌาน จะสั่งสมเป็นมุทุภูเต กัมนิเย ฐีเต อเนญชัปปัตเต) เป็นการสั่งสมสมาธิ จะมีการงานอันเหมาะควร เกิด ปโหติ(เหมาะควรได้สัดส่วน) เราถึงพยายามมาเรียนรู้อภิธรรม แล้วคุณได้อันนี้จะเป็น มโนปุพพัง คมาธัมมา มโน เสฏฐา มโนมยา) คำว่าเศรษฐีคือผู้ประเสริฐ ไม่ใช่กฏุพีที่เป็นคนรวยที่เลว ถ้าทำได้ก็เป็นเสฏฐาหรือเศรษฐีต่อไป เรามาฝึกฝนจิตใจตนให้ดี เราพัฒนากรรม กาย วจีี แล้วเสริมจิตให้ดี ยาวให้เป็นเย็นเรื่อยไปจะถึงจุดมุ่งหมายแน่นอน

พ่อครูว่า...มีหนูคนหนึ่งถามว่า...หลายวันก่อนเจอผัสสะแรงมาเขามาด่า แล้วเราก็สาธุเขาเลยโกรธตอบเพ่ิมอีก เขาเดินชนข้าวสองชามแล้วก็เอาขวดน้ำจิ้มหน้า แต่หนูไม่โต้ตอบ แต่เกิดปฏิฆะในใจแล้ว(ไม่ชอบไม่พอใจ) ถ้าโต้ตอบคงไม่ได้อยู่ในสวนลุมฯ เพราะตั้งตบะจะช่วยผู้ใหญ่เก็บหางขยะ เพื่อช่วยเท่าที่ทำได้ จะพยายามไม่พูดจะทำงานอย่างเดียว ด้วยหนูมีอาจารย์สอนว่าต้องอยู่กับความจริงให้ได้ ต้องเปลียนแปลงตัวเองให้ได้

       พ่อครูว่า...ดีแล้วเราก็เฉยๆ ถ้าไปสาธุซ้ำก็จะโกรธเพิ่ม พูดน้อยก็ดี ระงับไว้  เชื่อว่าจะทำได้ ขอให้หนูเจริญให้ทำต่อไป...

       อ.กฤษฎาว่า...ขณะที่ทำรายการก็มีคน sms ส่งประเด็นมาเพ่ิมเติม หลายคนก็คงได้เข้าใจเพ่ิม ว่าทำดีย่อมได้ดีเป็นเช่นไร ทำชั่วย่อมได้ชั่วเป็นอย่างไร กรรมก็คือการกระทำ ไม่ใช่ไปมองที่ลาภยศสรรเสริญ มันคนละฝาคนละตัว ใครทำกรรมอันใดย่อมได้กรรมอันนัน ไม่ต้องไปเร่งตนเองหรือเร่งคนอื่นขอให้กรรมมันติดจรวดอย่างนั้นเป็นอกุศลจิตเป็นความไม่ดีของใจเรา แม้จะตั้งจิตก็ให้เขาเจริญ แม้เจาจะตกต่ำอย่างไรก็อย่าปรารถนาร้ายต่อเขา แม้คนไม่ดีมากมายหากเขาหยุดกรรมไม่ดีได้ทันที เราก็กลับบ้านไม่ต้องมาอยู่ตรงนี้ ...และเรามาชุมนุมนี่จะรู้ว่าการเอาธรรมนำหน้าเป็นเช่นไร?.....จบ

เวลาบันทึก 06 มีนาคม 2563 ( 14:44:12 )

รายละเอียด

560926_รายการเรียนอิสระ ที่สวนลุมฯ เรื่อง สมาธิที่เป็นสัมมาสมาธิของพระอาริยะ ตอน 1

  อ.กฤษฎาดำเนินรายการที่สวนลุมฯ...ตอนนี้ที่บ้านราชฯน้ำท่วม...

   พ่อครู...ได้เล่าถึงประวัติที่ชาวอโศกสามารถอยู่กับน้ำได้อย่างปกติ ได้เล่าถึงประวัติการใช้เรือที่บ้านราชฯ...ตั้งแต่มีเรือแจวเรือพาย จนบัดนี้มีเรือเอี้ยมจุ๊นเกือบ 30 ลำ เป็นเรือใหญ่ ...พอน้ำท่วมก็มีการฉลองน้ำ สนุกสนานกันมากเลย ไม่มีกลัวน้ำ จนบัดนี้ทางอบต. อบจ. มายืมเรือเราไปใช้ ก็ให้ใช้เลย

       อ.กฤษฎาว่า...คราวที่แล้วกระบวนการคิด วิธีการแก้ปัญหา พุทธจะสอนให้ใช้ปัญญา

       พ่อครูว่า...เราไม่หนี เราจะอยู่เหนือมันให้ได้

       อ.กฤษฎาว่า...วิธีคิดแบบพุทธ คิดแบบมรรคองค์ 8 จะสามารถแก้ปัญหาในมิติต่างๆได้

       พ่อครูว่า...ตัวหลักของศาสนาพุทธคือใจวาง แต่วางอย่างลึกซึ้ง ในโสฬสญาณ ถ้าไปสู่ระดับที่จิตเจริญจริง ข้อที่ 6 มุลจิตตุกัมญญาณ ไม่ต้องบีบคั้นอะไร ปัญญามันจะเกิดรู้จริงๆ จะปล่อยวางโดยภูมิปัญญาเอง โดยวิปัสสนาญาณ ไม่ใช่ภูมิสมถะที่วางแต่ไม่วาง

       มีคนส่งจดหมายน้อยมาบอกว่า โยมเป็นญาติธรรมหน้าจอมา 3 ปี เป็นผู้ฟังรายการทุกข์ปัญหาชีวิตมาแต่ปี 47 ก็คิดว่าได้สัมผัสหมู่กลุ่มดีๆ โยมคิดว่าการจัดตลาดอาริยะเดือนละ 2 ครั้งนั้น ถี่เกินไป โยมคิดว่าควรจัดเดือนละ 1​ครั้ง

       พ่อครูว่า...ก็ได้เคยพูดคุยกันแล้ว ว่าตลาดอาริยะเป็นทั้งสัมคมศาสตร์ รัฐศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ แล้วเราทำนี้เราฝืนเกินไป ไม่มีเตี้ยอุ้มค่อม อยากดังหรือเปล่า หรือเราเหนื่อยเกินไปหรือเปล่า และมวลที่ร่วมจัดกระเบียดกระเสียนเกินไปหรือเปล่า แต่เราทำมา 3 ครั้งแล้วก็เป็นไปได้ ผู้มาร่วมก็เพ่ิมอีก ไม่ใช่ถอยไปๆๆ ก็ขอบคุณเป็นอย่างยิ่งที่เห็นใจพวกเรา เราก็ขอทำไปอย่างนี้ก่อน แล้วถ้าทำไม่ไหวก็จะลดลง ตอนนี้ทำ 2 ครั้งไปก่อน ดีไม่ดีก็ทำ 3 ครั้งได้ เราก็เพิ่ม อันนี้เราไม่ฝืน ก็ขอบคุณอย่างมาก

       อีกเจ้าหนึ่งบอกว่า...ตอนนี้เข้าใจธรรมะแจ่มแจ้ง เคยสงสัยว่าทำไมพ่อครูพาเรามาทวนกระแสโลกนะ จนมาเจอคำในพระไตรฯ อยากให้ทุกคนรู้ว่าสิ่งที่พ่อครูสอนคือคำสอนพระพุทธเจ้าแท้จริง ให้เราเสียสละอย่างมีพรหมวิหารแท้จริงไม่สงสัยแล้ว “เมื่อเจอการเห็นของพระอาริยเจ้าทั้งหลายย่อมเป็นข้าศึกกับชาวโลกทั้งปวง บุคคลอื่นสิ่งใดว่าทุกข์ พระอาริยเจ้าว่าสุข จงเห็นธรรมที่รู้ได้ยากนี้เถอะ เพราะคนพาลผู้หลงย่อมไม่รู้แจ้งในการดับกิเลส”

       พ่อครูว่า...การเกิดดับก็วนเวียนสุขทุกข์ การตัดวัฏฏะสงสารคือตัดความวน ในโลกระดับไหนก็ตามที่เราวนเวียน ดับได้เป็นรอบๆ ตั้งแต่อบายภพ กามภพ อรูปภพ เป็นคนไม่มีโลก อยู่กับโลกแต่ไม่ได้วนกับเขา อยู่อย่าลอยตัว

       อ.กฤษฎาว่า...สภาวะนิพพานนั้น เราต้องอ่านความรู้สึกอารมณ์ของตนได้ เช่นเราต้องการให้จิตนิ่งไม่กระเพิ่่มอีก

       พ่อครูว่า...นั้นคือการกดข่ม ของพระพุทธเจ้านั้นใช้ปัญญา ไม่กดข่ม เราใช้ปัญญาตัดสินว่า เราควรออกไปร่วมชุมนุมกับเขาหรือไม่เป็นต้น

       มี sms

        _ม็อบต้องการความฮึกเหิม ดันเอาพระมาเทศน์ม็อบก็หายหมด เซ็ง

       _คุณเคยมาสวนลุมฯบ้างไหม มาช่วยกันจะได้ไม่เซ็ง

_กราบขอบพระคุณท่านสมณะสิกขมาตุที่ทำให้ได้เห็นมิสป่าตองในตัวเอง

       พ่อครูว่า...คนที่ได้ฟังแล้วเห็นตัวเองว่า เราบ้ากว่ามิสป่าตอง...พ่อครูก็ว่ามิสฯเขาก็หลงความสวยเขา คนๆหนึ่งในประเทศเขาก็หลงความสวยของเขาเหมือนกัน แต่คนละอย่างเท่านั้น ก็คนเห็นตัวเองก็สาธุอนุโมทนา คนไหนไม่เห็นก็เห็นด้วยกันบ้าง

       มีข่าวประชาสัมพันธ์ สำนักพิมพ์กลั่นแก่นขออนุญาตเสนอพ่อท่านพิจารณาประชาสัมพันธ์   "ท่านใดที่ต้องการรับหนังสือ เราคิดอะไร ฉบับก้าวสู่ปีที่ 20 พร้อมหนังสือแุุถม "รู้คนขังสุข รู้คุกขังสัตว์"   กรุณาส่งแสตมป์ จำนวน 35 บาท ต่อหนังสือ 1 ชุด สอดซองจดหมาย  มาที่ สำนักพิมพ์กลั่นแก่น 644 ซอยนวมินทร์ 44 แขวงคลองกุ่ม เขตบึงกุ่ม เขตบึงกุ่ม กรุงเทพฯ 10240

       อ.กฤษฎาว่า...คุณค่าหรือคุณภาพของคนควรเป็นเช่นไร..

       พ่อครูว่า...คุณค่าของคนอยู่ที่ไหน ...อยู่ที่คุณธรรม อย่าเข้าใจว่าคุณค่าของคนอยู่ที่มียศลาภสูงๆ ไปไหนมีคนชมชื่นอยู่เยอะแยะ เพราะไม่ใช่คุณธรรม ไม่ใช่คุณค่า เป็นโลกค่า หรือค่าทางโลก ราคาทางโลก ไม่ใช่คุณความดีงาม ใครเคยได้ยินคำว่า ทาน ศีล ภาวนา นั่นแหละคือคุณธรรมของคน ผู้ใดมีพฤติกรรมมีใจเป็นทาน ยึดถือศีลมาเป็นเครื่องประพฤติ พอบรรลุแล้วก็เป็นคนมีศีล ศีลเป็นหลักเกณฑ์ ถ้าเร่ิม ทาน ศีล ภาวนา ศาสนาไหนก็เหมือนกัน มีหลักวัดคือศีล ก็ปฏิบัติตามหลักของศาสดาบัญญัติ

       ส่วนภาวนาคือการเกิดผล ผู้ใดปฏิบัติแล้วเกิดผล ถ้าได้ผลทางกาย วจีก็แค่ภายนอก ไม่ทำผิดศีล 5 ได้ แต่ใจยังมีกิเลส จิตยังไม่สะอาด แม่กาย วจีไม่ทำก็ถือว่ามีศีลอยู่ระดับหนึ่ง เป็นคนมีคุณค่า แต่ผู้ใดปฏิบัติศีลแล้วทำให้กายวาจาไม่ละเมิดแล้วใจทำได้ด้วย จิตหลุดพ้นได้ จากกิเลสที่มาบังคับ ล้างกิเลสได้เป็นอธิจิตสิกขา ก็คือความบริบูรณ์ของศีล ทำให้จิตเกิดหลุดพ้น ให้มันหมดจากจิตจริงและมีปัญญาด้วย        ศาสนาอื่นก็มีตามแบบของท่าน แต่ไม่เหมือนของพุทธ สรุปก็คือ​ศีล สมาธิ ปัญญา คือหลักวัดความเป็นคุณค่าสมบูรณ์ การทานถ้าไม่รู้จิตว่ามีอาการให้แล้ว ก็ไม่ได้มรรคผล ทุกวันนี้ให้ของกับมือแต่ใจไม่ได้ให้ ทำอย่างไรให้ใจมันให้ ถ้าเรียนรู้ผิด กายให้วจีให้แต่ใจไม่ได้ให้ ใจเป็นการเอา ทั้งที่บุญคือการชำระกิเลส อธิบายกันหลายสำนัก บางสำนักมอมเมากัน สร้างสวรรค์วิมาน ได้ความหรูหรามากมาย เขาเข้าใจออกแบบ

       อ.กฤษฎาว่า...พ่อแม่บางครั้งดูแลลูกแล้วก็ทวงบุญคุณลูกอีก

       พ่อครูว่า...พ่อแม่ลูกนั้นเกิดมาใช้หนี้วิบาก ด้วยโกรธ พยาบาท ด้วยรักก็ตาม พยาบาทเข่นฆ่ากันก็ทุกข์ เกิดมาเป็นลูกเป็นพ่อเป็นแม่ก็ทุกข์ทรมาน บางคนก็เกิดมารักกัน อะไรนิดหน่อยก็ทุกข์ ถ้าไม่ศึกษาธรรมะก็ทุกข์ แต่ถ้ามีแล้วก็ต้องทำใจใช้หนี้วิบากกันไป เกลียดมาก็ทุกข์ ทำดีมากเกินก็ทุกข์ จะมาเป็นพ่อแม่ลูกหรือมิตรสหายกันก็ต้องเรียนรู้จิตวิญญาณ อย่าไปผูกพันธ์ด้วยโกรธ ด้วยรัก

       ถ้าเราเรียนรู้จนสามารถทำจิตไม่ให้เกิดอาการดูดผลัก ทั้งที่เรามีสัมผัสอยู่เราก็ไม่เกิดรักเกิดชัง คนที่สร้างรักชังใส่จิตก็คือโมหะอวิชชา เราต้องล้างทั้งพยาบาททั้งกาม เราไม่ทำอันใหม่ เราจะมีอานิสงค์ของพลังปัญญา เผาอกุศลจิตเป็นอจินไตย ทำได้จริงจะมีสมบัติทางจิต

       พ่อครูว่า...เอาตามฐานะ เช่นศีล 5 ก่อน เช่นศีลข้อ 1 ไม่ฆ่าสัตว์ กระทั่งไม่กินเนื้อสัตว์ จะเห็นกิเลสในรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสในการกินเนื้อสัตว์เลย คุณก็ได้เรียนรู้ลดกามไปด้วย

       อ.กฤษฎาว่า..ศีลนี้ต้องมีทุกระยะทุกลมหายใจ หรือเราต้องมีศีลเมื่อไปรับศีล แล้วจริงๆควรเป็นเช่นไร

       พ่อครูว่า...ศีลข้อ 1 ล้างโทสะ ศีลข้อ 2 ล้างราคะมูล

       คุณจะถือศาสนาไหนก็ตาม ถ้าคุณฆ่าสัตว์ก็ได้กรรมวิบาก ทำร้ายชีวิตสัตว์อื่นให้ตกร่วงไป เป็นกรรมวิบากที่ต้องมีการจองเวร คุณตบยุง บี้มด ก็อย่านึกว่ามันไม่โกรธคุณ มันจะอภัยเราได้หรือ?...

       สัตว์แม้ตัวเล็กตัวน้อยก็รักตัว ศาสนาไหนก็มีกรรมวิบาก ถ้าคุณทำผิดศีลก็บาปทุกครั้ง เช่นคุณลักของคนอื่น ก็เป็นกรรมชั่ว คุณจะอยู่ศาสนาไหน คุณจะสมาทานศีลหรือไม่ก็บาป แต่ถ้าคุณสมาทานแล้วทำก็ดี ถ้าไปลาออกจากศีลก็โง่เลย ต้องทำไปจนตายเลย

       ศีลแปลว่าปกติ คือ กาย วาจา เราไม่ทำ บางทีใจเราก็ต้องสู้ ใจมันอยากละเมิดศีล พอทำแล้วกิเลสมันลด จิตหมดกิเลสจริง ปกติทั้งกาย วาจา ใจ ยังไงมันก็ไม่ละเมิด แม้มาแรงมาเบาอย่างไรก็ไม่มีเลย หมดเชื้อกิเลส คุณก็เป็นปกติ คือคนมีศีล เป็นศีลปกติแล้ว เป็นศีลบุคคล ไม่ต้องปฏิบัติแล้ว แม้แต่กิเลสกาม ราคะก็หมดแล้วถอนอาสวะเลย ไม่มีทุกข์สุขกับมันเลย มันหยุดเลย แต่จิตไม่ได้น่ิง มันไม่มีกิเลสที่มาทำงาน เป็นสมาธิพุทธ มีลักษณะ

1.     ปริสุทเธ  (จิตบริสุทธิ์ไม่มีอุปกิเลสเครื่องยียวน)

2.    ปริโยทาเต  (ผ่องแผ้ว อย่างแข็งแรงอยู่กับผัสสะ)

3.    มุทุภูเต  (แววไวด้วยจิตหัวอ่อน - ดัดง่าย แก้ไขไว)

4.    กัมมนิเย  (ควรแก่การงานอันไม่โทษ ไม่มีกิเลส)

5.     ฐีเต  (จิตถึงความตั้งมั่น)

6.     อเนญชัปปัตเต  (จิตตั้งมั่นไม่หวั่นไหว)

       จิตเป็นปกติที่ไม่ละเมิดส่ิงที่ผิดศีลเลยทั้งกาย วาจา ใจ เพราะเหตุที่พาละเมิดไม่มีแล้ว เป็นอัตโนมัติ

       อ.กฤษฎาว่า...ที่พ่อครูพูดมานี้คือสัมมาทิฏฐิ 10
       พ่อครูว่า...ทิฏฐิ 10 เป็นประตูแรกของมรรคองค์ 7 ถ้าเข้าใจไม่ได้ทำไม่สอดคล้องกับทิฏฐิทั้ง 10 ไม่รู้ความหมายของทิฏฐิ(ความเห็น ความรู้ ความเข้าใจ)

       ในพระไตรฯล.14     มหาจัตตารีสกสูตร  (117)

       [252]  ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้

       สมัยหนึ่ง  พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่พระวิหารเชตวัน  อารามของอนาถบิณฑิกเศรษฐี

เขตพระนครสาวัตถี  สมัยนั้นแล  พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า  ดูกรภิกษุทั้งหลาย

ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระดำรัสแล้ว  ฯ

       พระผู้มีพระภาคได้ตรัสดังนี้ว่า  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  เราจักแสดงสัมมาสมาธิของพระอริยะ

อันมีเหตุ  มีองค์ประกอบ  แก่เธอทั้งหลาย  พวกเธอจงฟังสัมมาสมาธินั้น  จงใส่ใจให้ดี  เราจัก

กล่าวต่อไป  ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระผู้มีพระภาคว่า  ชอบแล้ว  พระพุทธเจ้าข้า  ฯ

       [253]  พระผู้มีพระภาคจึงได้ตรัสดังนี้ว่า  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ก็สัมมาสมาธิของพระอริยะ

อันมีเหตุ  มีองค์ประกอบ  คือ  สัมมาทิฐิ  สัมมาสังกัปปะสัมมาวาจา  สัมมากัมมันตะ  สัมมา

อาชีวะ  สัมมาวายามะ  สัมมาสติ  เป็นไฉนดูกรภิกษุทั้งหลาย  ความที่จิตมีอารมณ์เป็นหนึ่ง

ประกอบแล้วด้วยองค์  7  เหล่านี้แล  เรียกว่า  สัมมาสมาธิของพระอริยะ  อันมีเหตุบ้าง  มีองค์

ประกอบบ้าง  ฯ

       [254]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  บรรดาองค์ทั้ง  7  นั้น  สัมมาทิฐิย่อมเป็นประธาน  ก็สัมมา

ทิฐิย่อมเป็นประธานอย่างไร  คือ  ภิกษุรู้จักมิจฉาทิฐิว่ามิจฉาทิฐิรู้จักสัมมาทิฐิว่าสัมมาทิฐิ

ความรู้ของเธอนั้น  เป็นสัมมาทิฐิ  ฯ

       [255]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ก็มิจฉาทิฐิเป็นไฉน  คือ  ความเห็นดังนี้ว่า  ทานที่ให้แล้ว

ไม่มีผล  ยัญที่บูชาแล้ว  ไม่มีผล  สังเวยที่บวงสรวงแล้ว 

       ยัญพิธีก็คือศีลพรต

       ศีลข้อ 1 คุณไม่ฆ่าสัตว์ แล้วจิตคุณเมตตา ไม่อยากฆ่าหรือเปล่า

       ศีลข้อ 2 คุณเห็นของคนอื่น คุณอยากได้ คุณก็ต้องทำใจ มันไม่ใช่ของคุณ 

       ไตรสิกขาไม่ได้แยกระหว่าง ศีล สมาธิ ปัญญา

       ศีลข้อ 3 ลดราคะ คุณอ่านจิตของคุณเองหรือไม่ว่าเกิดจิตราคะ โทสะหรือไม่ …

       เพลงหลายเพลงตอนสมัยฆราวาสที่เป็นเพลงรักๆโลกๆ พ่อครูก็นำมาเปลี่ยนเนื้อหาเป็นเพลงโลกุตระเช่นเพลงกระต่ายเพ้อเป็นต้น พ่อครูทำอัลบัมก็ต้องสอนนักร้อง สอนนักเรียน เพราะพ่อครูทำมาตั้งแต่เป็นฆราวาส พ่อครูตอนหลังก็ร้องเพลงด้วยไม่มีกิเลส มีสัจจานุโลมมิกญาณ ร้องเพลงไม่มีกิเลสก็มี หรือพ่อครูมาทำท่าทางอย่างนี้ก็บอกว่าไม่ได้ทำด้วยกิเลส

       ถ้าคุณปฏิบัติศีล 8 ก็ต้องสูงขึ้น ไม่มีเพศสัมพันธ์ หยุดเมถุนเรื่องเพศเรื่องคู่ ก็ทำตามฐานะสูงไปตามลำดับ ถ้าไม่ไหวก็ทำตามศีลต้นๆก่อน เอาเท่าที่ได้ ก็ต้องให้พอเหมาะพอดี

       สัมมาทิฏฐิข้อ 1ถึง 3 คือ ทาน ศีล ภาวนา นั่นเอง

1.ทานที่ให้แล้ว มีผล(ให้กิเลสลด)  (อัตถิ ทินนัง)
 

2.ยัญพิธี (พิธีการปฏิบัติ) ที่บูชาแล้ว  มีผล  (อัตถิ  ยิฏฐัง)
 

3.สังเวย(เสวย)ที่บวงสรวงแล้ว  มีผล  (อัตถิ  หุตัง)
 

คือคุณต้องทำอย่างอ่านจิตเป็นว่าจิตคุณได้เสวยผลได้ลดกิเลสหรือไม่ มีภาวนามัยหรือไม่ ถ้าไม่ได้ลดกิเลสก็ต้องรู้หุตังของคุณว่าไม่ได้ผล คุณอ่านจิตคุณหรือไม่? บุญนี่คือเขาให้เอาออกให้ล้างทิ้ง แต่ถ้าคุณไปทำอะไรมาแล้ว ก็เอาบุญมาฝาก ทั้งที่ท่านให้ทิ้ง ทั้งที่กรรมเป็นของๆคุณแบ่งใครไม่ได้ ที่คุณทำนั้นเกิดจากกรรมทั้งนั้น จะได้ผลอย่างไรก็คือผลเป็นวิบาก จะดีหรือชั่ว ถูกหรือผิด เป็นโลกียะหรือโลกุตระ ก็ฝากไว้ก่อน วันต่อไปจะอธิบาย

       ใน 3 ข้อแรกเป็นตัวปฏิบัติ แล้วตัวที่ 4 ของทิฏฐิ 10 คือกรรม

4. ผลวิบากของกรรมที่ทำดีทำชั่วแล้ว  มีแน่  (อัตถิ  สุกตทุกกฏานัง  กัมมานัง   ผลัง  วิปาโก)

5. โลกนี้ มี (อัตถิ  อยัง  โลโก)  หมายถึง วนในโลกีย์เดิมๆ

6. โลกหน้า  มี  (อัตถิ  ปโร  โลโก)  หมายถึง โลกโลกุตระ

7. มารดา  มี  (อัตถิ  มาตา)

8. บิดา  มี  (อัตถิ  ปิตา)

9. สัตว์ที่ผุดเกิดอุปปัติเอง มี (อัตถิ  สัตตา โอปปาติกา)

สมณพราหมณ์ทั้งหลาย เป็นผู้ดำเนินชอบ-ปฏิบัติชอบ  ซึ่งประกาศโลกนี้-โลกหน้า ให้แจ่มแจ้ง  เพราะรู้ยิ่งด้วย ตนเอง  ในโลกนี้  มีอยู่  (อัตถิ  โลเก   สมณพราหมณา   สัมมัคคตา  สัมมาปฏิปันนา  เย  อิมัญ จ โลกัง    ปรัญ จ  โลกัง   สยัง อภิญญา   สัจฉิกัตวา  ปเวเทนตีติ)

       สรุปว่า..ถ้าสามารถรู้จักสมณพราหมณ์ คุณเจอไหม ท่านที่ประกาศโลกนี้โลกหน้าให้รู้แจ้งตาม ว่าสัมมาสมาธิเป็นเช่นนี้หรือ ไม่ใช่ไปนั่งให้ก้นแตกอย่างนั้นหรือ? จะได้รู้กันว่าการทำสมาธิทั่วบ้านทั่วเมืองทำนั้นไม่ถูก

       ทำทาน ศีล ไม่เป็น ก็ไม่มีผลไม่มีภาวนา คุณอ่านจิตไม่เป็นก็ทำอย่างงมงาย ผู้ตั้งใจจะได้สิ่งประเสริฐอยากได้นิพพานจริงๆก็ตั้งใจฟัง คุณจะเจอ ต้องขอประกาศว่าตนเป็นโพธิสัตว์ เป็นสยังอภิญญา อย่างไม่ได้มีสาเฐยยะจิต ไม่ได้อยากให้ใครมาเป็นบริวาร ให้ใครมายกย่อง อธิบายด้วยความจริงใจ ปรารถนาดีให้คุณเห็นและได้ตาม คุณจะไม่เห็นด้วยไม่เอาก็ไม่เป็นไร แต่ใครจะมายินดีเห็นดีก็อนุโมทนาด้วย ทุกวันนี้เขาเห็นกันว่าไม่มีอาริยะแล้ว ก็ปิดประตูบรรลุธรรมเลย ซึ่งค้านแย้งคำสอนพระพุทธเจ้า ท่านว่าตราบใดมีผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ โลกไม่ว่างจากอรหันต์ คุณคิดเองไม่ได้ เป็นสาวก คุณต้องฟังจากผู้มีภูมิ ผู้เป็นบุคคล 4 บุคคล 8 คุณต้องฟังก่อนแล้วปฏิบัติตาม ธรรมะพระพุทธเจ้าไม่มีใครรู้เองได้ ต้องสืบทอดจากผู้รู้ พระพุทธเจ้าก็ต้องรับจากองค์ก่อน พ่อครูก็รับมาจากองค์ก่อน ...จบ

เวลาบันทึก 07 มีนาคม 2563 ( 13:29:56 )

รายละเอียด

560928_รายการสงครามสังคมฯ ที่สวนลุมฯ

เรื่อง มิสป่าตอง vsมิสป่าต๊อง

        พ่อครูดำเนินรายการที่สวนลุมฯ...

       เมื่อวันก่อนมีคนเอามิสป่าตองมานำเสนอ ดูมาหลายที แต่คราวนี้ซาบซึ้งทะลุปรุโปรงเลย ก็ไม่เจตนาจะไปว่าใคร แต่มันเป็นเรื่องของความรู้ของมนุษยชาติ เป็นเช่นนี้ได้ เป็นได้อย่างที่เรียกว่า หายากเหมือนกันนะ เป็นชนิดหายากชนิดหนึ่ง แต่ก็มีจนได้ เป็นมิสป่าตอง ก็สงสารแกนะ มันจึงมีสองอย่างเปรียบเทียบคือ

       อย่างมิสป่าตอง ไม่เป็นพิษเป็นภัยกับหมู่กลุ่ม เพราะเขาซื่อตาใส แต่ว่าด้านตาใสนี่ฉิบหายวายป่วงเลย เรามาดูคลิปนี้กันเลยประมาณ 10 นาที

       จากนั้นเป็นคลิปมิสป่าตองที่เป็นคุณยายสูงวัยอายุประมาณ 80 ปีแต่หลงว่าตนเองเป็นคนอายุ 18 แกเล่าว่าในอดีต เคยประกวดมิสป่าตอง แล้วได้รับเลือก แกบอกว่าประชาชนตั้งให้ จึงติดว่าตนเป็นมิสป่าตองมาจนบัดนี้ แต่ตอนแรกแกไม่เชื่อว่าเป็นมิสป่าตอง แต่ประชาชนเขาเรียกเขายกให้เป็นมิสป่าตอง แกจึงเชื่อว่าแกเป็นมิสป่าตอง และภาคภูมิใจที่ตนได้ทำหน้าที่มิสป่าตอง ….

       พ่อครูว่า... นั่นมิสป่าตอง แล้วตอนนี้ก็ขอย้ำอีกที ว่าที่จะพูดนี่ไม่ได้เป็นการลบหลู่ส่อเสียด แต่เป็นการศึกษามนุษยชาติ พ่อครูเป็นคนที่ศึกษาทางจิตที่แท้จริง ก็เห็นความต่างที่แม้แยกยากก็รู้ได้

       มันเป็นคู่เคียงกันระหว่างมิสป่าตอง และมิสป่าต๊อง คนที่เป็นมิสป่าต๊อง ไม่ว่าใครก็เป็นได้คือมีความต๊องอย่างนั้น มิสป่าตองก็ไม่รู้ตัว เขานับถือยกย่องว่าเป็นมิสป่าตอง ฉันเดียวกัน 49 วันก็ได้เป็นมิสป่าต๊องเลย ประชาชนยกให้เหมือนกันจังเลย ชอบเสื้อผ้าเยอะ ชอบโชว์เหมือนกันอย่างกับแกะ เป็นนางสาว มิสไม่ใช่คนธรรมดา ชอบช่วยคนยากคนจน เป็นมิสตัวจริง ถ้าเผื่อว่า อย่างที่คุณเช็คเขาถาม ถ้าไม่มีมิสป่าตองตรงนี้จะอยู่ได้ไหม แกก็ตอบว่าไม่เหลือ ถ้าแกไม่อยู่ ที่อยู่ได้นี่เพราะมิสป่าตอง

       แล้วใครมอบหมายให้ทำ มิสก็คิดเอง และก็ทำนานเพราะมิสยังอายุน้อยอยู่ อยู่ 4 ปีก็ 8ปี 12 ปีก็อยู่เต็มๆ ก็เห็นว่าเป็นคนซื่อ ส่วนอีกคนก็เป็น แฟมิลี่เดียวกันเลย คือไม่รู้ตัว ตาใส คือโง่ตาใส ไม่รู้ตัวจริงๆไหม แต่มิสป่าตองพ่อครูเชื่อนะว่าใส แต่มิสป่าต๊อง พ่อครูไม่ค่อยเชื่อนะว่าซื่อใส มันมีความต่างแต่ก็มีความคล้ายความเหมือน แม้จะเหมือนกันแต่ก็ไม่เหมือนกัน มันคนละขั้ว

       มิสป่าตองก็ทำงานมีคนเห็นใจเกื้อกูลกันตลอด แต่อีกคนไปที่ไหนก็เจอป้ายแต่ก็ยืนยันว่าจะเป็นมิสป่าต๊องไปตลอด ต่างกับมิสป่าตอง กระแสสะท้องกับสังคมนั้นต่างกัน เป็นลักษณะที่ต่างกัน อันนั้นไม่ใช่ซื่อตาใส แต่เป็นด้านตาใสแน่ ส่วนมิสป่าตองนี่ซื่อตาใส แม่จะแฟมิลี่เดียวกันก็เถอะ แต่แตกสปีชีส์่กันก็คนละสปีชีส์ ก็เพ้อพกเพ้อฝันไป แต่เป็นเรื่องที่จริงมีปรากฎการณ์จริงให้นำมาศึกษา เป็นสิ่งที่น่าศึกษาจริง เพราะว่าถ้าคนชนิดนี้ไปมีผลกระทบต่อสังคม มีตำแหน่งหน้าที่รับผิดชอบ แต่เป็นคนชนิดนี้ เป็นด้านตาใส เป็นแฟมิลี่โง่ตาใส แต่คนละสปีชีส์ เป็นสปีชีส์ด้านตาใส  ก็มีผลกระทบต่อมนุษยชาติแท้จริง

       หลายคนก็หาว่าพ่อครูทำไมต้องเอาเรื่องนี้มาพูด ก็เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง เป็นปรากฎการณ์วิทยา (Phenominology) เป็นเรื่องจริงไม่ใช่มุข ก็ขออภัย จิตใจพ่อครูไม่มีจิตสาเฐยยะ หรือจิตถัมภะ ดื้อดึงหรือมีอกุศลจิต ถ้าจะให้พูดชัดๆก็คือสงสาร ทำไมสงสาร เพราะเขาทำกรรม ถ้าทำกรรมอย่างมิสป่าตอง กรรมอย่างนั้นไม่ได้เป็นอกุศลให้คนรอบข้างเดือดร้อน แต่คนรอบข้างย่านนั้นเอ็นดูด้วยช่วยเหลือเกื้อกูลด้วย แต่อันนี้ไม่ใช่ มีคนสาปแช่งส่วนหนึ่ง แต่อาจมีคนที่แฟมิลี่เดียวกันก็หลงยกย่องกันไป แต่พวกคุณแฟมิลี่ไหนกัน? คิดว่าคงไม่ใช่คนละแฟมิลี่นะ ถ้าคนละแฟมิลี่สงสัยลงเทวีไม่ได้

       นี่เป็นการศึกษา มุมไหนที่เหมือนที่ต่าง มุมไหนที่ไม่ก่อความเลวร้าย อาจเป็นสีสันสังคมได้ ไม่ได้น่าเกลียดน่าชัง เป็นเรื่องสุดวิสัย มันเป็นความจริงหรือวิสัยของแก เป็นความซื่อตาใส แต่อีกคนหนึ่งเป็นความเสแสร้ง เป็นวิแสร้ง ไม่ใช่วิสัย มันมีดรามาติก แอ็คในนั้นซ้อน แต่มิสป่าตองแกไม่แอ็คไม่ซ้อน แต่อีกคนแสดงท่าทีของ Woman touch มันเป็นมิสป่าต๊อง คนดีๆไม่กล้าทำหรอก เวทีระดับนั้นคุณกล้าทำไหม แล้วไม่เรียกมิสป่าต๊องได้อย่างไร มันเป็นเรื่องจิตประสาทที่ต้องศึกษาว่าคนเราเป็นเช่นนี้ได้ ไม่ใช่ละครนะ เป็นเรื่องจริงของระดับประเทศระดับโลกเลย

      แบบนี้เราต้องศึกษาว่าจะส่งเสริมให้ไปทำงานระดับประเทศไหม สมควรหรือไม่? ผู้ที่เข้าใจไม่ได้จะเพ่งโทสก็จำนน แม้จะถูกลบหลู่ดูถูกหมดความเลื่อมใสก็เป็นได้ว่าเอาเรื่องนี้มาพูดทำไมก็ต้องยอม เพราะใครเป็นตัวหลักที่ทำความเดือดร้อนอยู่ทุกวันนี้ ในฐานที่ประชาชนต้องดูแลสังคมประเทศชาติ ก็ต้องรู้ว่าสังคมเราเป็นอย่างไร อย่าหลับไม่รู้คู้ไม่เห็น

       มีคน sms มาว่า มิสป่าตองจะสวยหรือไม่ก็ตาม แต่มิสป่าตองจิตใจสวยกว่าเลดี้กูกู้ตั้งเยอะ?

       พ่อครูว่า...ก็ได้คิดเห็นตามก็พอรู้ว่าเลดี้กูกู้คือใคร นี่เป็นเรื่องกระทบต่อสังคมอย่างสูงด้วย ถ้าประชาชนจะได้ความรู้ก็สมควรรู้นะ น่าจะได้คิดได้ศึกษาในปรากฏการณ์ ไม่ใช่ว่าสร้างเรื่องเขียนนวนิยายครอบงำความคิดคน แต่เป็นเรื่องจริง มีผลกระทบต่อสังคม ถ้าเราไม่สนใจก็ปล่อยให้คนติงต๊องทำงานกับสังคมต่อไป มันต้องเข้าใจ เราแย่นะมีผลต่อเรา

       ก็ขอผ่าน พูดไปแล้วก็ใครที่ฟังแล้วก็รู้สึกมีความไม่สบายใจก็ขออภัย เจตนาให้เป็นการศึกษา เพราะมันมีผลกระทบต่อสังคมจริง แม้กาละนี้ แม้เหตุการณ์วันนี้ที่เกิดในสภาฯผ่านไป เป็นการไม่เชื่อในนิติรัฐนิติธรรมแท้จริงเลย เขาไม่เชื่อเขาก็ทำตามที่เขาเชื่อ แม้ว่าศาลให้สัญญาณมาว่าผิดรัฐธรรมนูญนะ แต่เขาก็รวมหัวกันทำ

       ผู้ที่ไม่เห็นด้วยกับเขา ทั้งๆที่รู้อยู่ว่ามีผลกระทบต่อตน แม้ตัวเองอาจไม่เดือดร้อน เราทำโมเมไปกับเขาก็อยู่รอดได้ รักษาฐานะตัวเองไป คนอื่นจะเดือดร้อนอย่างไรไม่สน อย่างนี้คือเห็นแก่ตัวจัดจ้านมาก โดยที่ในสังคมยังมีเหตุปัจจัยอีกมาก เช่น วัฒนธรรม วินัย กฎระเบียบ ศีล ส่ิงเหล่านี้เป็นอาชญาหรืออาณาของสังคมจะต้องมี

       พุทธมี ศีลกับวินัย ศีลไม่ใช่อาชญา แต่วินัยเป็นอาชญาหรืออาณา มีลักษณะบังคับ และมีโทษด้วย แต่ศีลไม่มีใครไปลงโทษแต่มีวิบากกรรมโดยสัจจะ แต่วินัยมีโทษหากใครทำผิดต้องรับผิดตามกฎหมาย ในสังคมต้องใช้

    วัฒนธรรมก็ระดับหนึ่งเป็นกฎระเบียบระดับหนึ่งจะมาถึงกฎหมาย เป็นรัฐธรรมนูญ ถ้าเราไม่สนใจสมมุติสัจจะเหล่านี้แล้วไม่สนใจ ซึ่งสมมุติสัจจะนี้ล้มเหลวแล้ว มันทำให้สังคมเสียหายแล้ว คือฤทธิ์เดชสังคมนั้นใช้ไม่ได้ก็ต้องมีอาริยะขัดขืน คือคนมีภูมิรู้จะต้องขัดขืน ต่อกฏหลักที่มันเปลี่ยนแปลงใช้ไม่ได้แล้วโดยสัจจะมันต้องขัดขืน เรียกว่า อาริยะขัดขืน

       ผู้รู้อยู่ว่ามันเดือดร้อนมันผิด แต่คุณก็ทำเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ ใครจะขึ้นม้าลงช้างก็ช่างเขา อย่างนี้เป็นอัตตาความเห็นแก่ตัว ไม่มีกรุณาปราณี ไม่มีกตัญญูกตเวที ไม่มีใจเอื้อเฟื้อเจือจานมนุษย์ ตนเองก็ยังทำมาหากินเอาอะไรจากสังคม คนอื่นเขาเสียสละให้คุณทำ เช่นเขาค้าขายแต่ต้องเสียสละมาประท้วง ก็เสียสละให้คุณ คุณก็ยิ่งบาปมากขึ้น ซับซ้อนโดยกรรมวิบาก ไม่ได้ใส่ร้ายไม่ได้หาเรื่อง เป็นกรรมวิบากที่อจินไตย ซับซ้อน

มีเรื่องอีกเรื่องคือตลาดอาริยะที่กำลังจะมีก็ได้รับจดหมายเจ้าหนึ่งพูดมาว่า ...ตอนนี้เข้าใจธรรมะแจ่มแจ้งเพราะได้อ่านธรรมะในไตรปิฎกมาอยากให้คนรู้ว่าสิ่งที่พ่อครูพาทำนี้เป็นความจริงไม่สงสัยแล้ว ว่า...การเห็นของพระอริยะเจ้าทั้งหลายผู้เห็นอยู่นี้

ย่อมเป็นข้าศึกกับชาวโลกทั้งปวง บุคคลเหล่าอื่นกล่าวสิ่งใดว่าเป็นสุขพระอริยะเจ้าทั้งหลายกล่าวสิ่งนั้นว่าเป็นทุกข์ บุคคลเหล่าอื่นกล่าวสิ่งใด

ว่าเป็นทุกข์ พระอริยะเจ้าทั้งหลายรู้แจ้งสิ่งนั้นว่าเป็นสุข เธอจงเห็น

ธรรมที่รู้ได้ยาก คนพาลผู้หลง ไม่รู้แจ้งในนิพพานนี้

       มีญาติธรรมเป็นห่วงว่าทำไมต้องทำเดือนละสองครั้ง ทำแค่เดือนละครั้งก็พอ ...พ่อครูว่าเราทำนี้ไม่ได้ทำเพื่อโฆษณาหรือทำฉาบฉวย แต่เป็นกิจกรรมยืนยันความจริง แต่เราได้ฝึกฝนปฏิบัติตนได้ช่วยสังคมจริงๆ ยุคนี้เป็นยุคของแพงจริงๆ เพราะตอนนี้เดือดร้อนมาก มันก็ยิ่งสมควรจะทำยิ่งขึ้นด้วย พ่อครูก็ว่าทำถูกกาละเทศะนะ แล้วพวกเราก็ทำได้ พ่อครูก็บอกว่าถ้าไม่ไหวก็หยุด แต่พวกเราก็ทำได้ แล้วพวกเราไม่ได้ร่ำรวย เพราะไม่เป็นคนสะสม ไม่เป็นคนมีมากแล้วเอามาแจก แต่เราเอาของแต่ละคนละเล็กละน้อยมาเสียสละ ก็มีหลายร้าน และถ้ามีอีกหลายร้านก็จะทำได้ลดราคาได้อีก หาสินค้าได้หลากหลายกว่านี้อีก

       มันเป็นความจริงใจ ถูกกาละเทศะความเดือดร้อนของสังคม ทำมา 30 ปีแล้ว แต่ก่อนไม่เดือดร้อนขนาดนี้ แต่ตอนนี้เดือดร้อนมากก็ยิ่งจำเป็นสมควรยิ่งที่จะทำ คนไม่ชอบก็จะมี คนเห็นใจก็คงจะมีก็ขอบคุณคนเห็นใจ พอเป็นไปก็ทำไป

       เรื่องตลาดอาริยะเป็นเศรษฐศาสตร์  เรียกว่าเศรษฐศาสตร์บุญนิยม

       บุญแปลว่า ต้องชำระกิเลส ผู้ทำบุญคือการล้างกิเลสออกจากใจ

       ผู้ที่ทำทานแต่ไม่สละกิเลส นั้นผิด เสียประโยชน์  สอนกันมาผิด ทำใจในใจ(โยนิโสมนสิการ)ผิดมันก็นัตถิทินนังคือ ทานไม่มีผล รวมถึงหลักเกณฑ์หรือยิตถัง ที่ปฏิบัติเป็นศีลพรตในสังคม แล้วปฏิบัติไม่ได้ลดกิเลส ก็เป็นภาวะอย่างหนึ่งซ้อนอยู่

       พาณิชย์บุญนิยมเรามีเกณฑ์ 3 เกณฑ์

       1.คุณขายเกินทุน เช่นทุน 1000บาท แต่คุณขาย 2000 นี่คือระบบทุนนิยม ที่ถือว่าเก่งที่เอาเปรียบเอากำไรได้มากที่สุดยิ่งเยี่ยมยอด แต่ที่จริงคุณเพิ่มกิเลส คุณได้สมโลภกิเลสก็โตขึ้น กรรมกิจกรรมก็บาป เอาเปรียบเขา เป็นสัจธรรมที่คุณจะถือศีลหรือไม่ ศาสนาไหนก็เป็นบาป ไม่ละเว้น เป็นสัจธรรมของกรรม ถ้าไม่รู้ก็ทำไปอย่างนั้น

       บุญนิยมระดับ 1 คือ ขายให้ต่ำกว่าราคาตลาด แต่ยังได้กำไร คือขายเกินราคาทุนอยู่ ระดับนี้คุณยังจำนนต้องทำบาป และเมื่อคุณขายต่ำลงเรื่อยๆ ลดราคาลงจนเท่าทุน ก็คือไม่บาปไม่บุญ อย่างนี้ก็ยังไม่ได้ล้างกิเลส เป็นบุญนิยมระดับ 2 อย่างนี้คุณก็ไม่ได้ประโยชน์ มันต้องต่ำกว่าทุนจึงได้ลดกิเลสโลภ ดังนั้นขายต่ำกว่าทุนจึงเรียกว่าบุญ ถ้าต่ำกว่าทุนได้มากเท่าไหร่ก็ได้บุญเท่านั้นได้เสียสละเท่านั้น จนเกณฑ์สุดท้ายคือแจกฟรี ของทุน 1000 ก็ให้เขาไป 1000 เลย

       แล้วมันอยู่ได้อย่างไรนะ?....ขายขาดทุนน่ะ

       เป็นไปได้ เพราะในทุนเรารวมค่าแรงงานด้วย และค่าแรงงานไม่ใช่ถูกๆนะ ค่าตัวน่ะ แล้วก็ไปตั้งค่าอีกมาก ค่าความรู้ ค่าเอ็นเตอร์เทน สรุปคือสิ่งที่จะเอาให้ตนเองทั้งหลายคุณไม่เอาได้ไหม ค่าแรงคุณก็ลดได้ไหม ซึ่งในสังคมคนยิ่งทำงานระดับบริหารยิ่งเงินเดือนสูง ทั้งที่ได้แต่คิดเท่านั้น แล้วสั่งการ เป็นเรื่องบาปซ้อน แต่โลกเขาถือว่าเขาประสพผลสำเร็จ เขาได้มาก ทุกคนต้องจำนน เขาก็คิดว่าอย่างนี้ดี โลกต้องทำอย่างนี้

       สรุปแล้ว คนที่มาทำงาน นี่ขยันทำงาน มีฝีมือราคาก็แพง ค่าตัวสูง แต่คนสูงประเสริฐ ยิ่งไม่เอาราคาค่าแรง ยิ่งราคาค่าตัวแพงเขายิ่งไม่เอา เพราะเขายิ่งมักน้อยสันโดษ ไม่เปลืองมากหรูหราฟู่ฟ่า มันกลับกันไปหมดเลย อย่างนี้เป็นเรื่องสัจจะที่มี พ่อครูก็ได้นำเศรษฐศาสตร์บทนี้มาใช้ มันพอเพียงไม่เอามากกว่านี้จริง อยู่ในสังคมก็กินอยู่กับส่วนกลางสาธารณโภคี

       ผู้รู้เรื่องเศรษฐศาสตร์ต่อไปต้องศึกษาบทนี้ เรื่องเศรษฐศาสตร์บุญนิยม เป็นชนิดหนึ่งของเศรษฐศาสตร์เลย พ่อครูยังอยู่จะทำให้เจริญต่อไปอีกเรื่อยๆ

       แต่ว่าถ้าทำดี ถูก แต่ไม่เกื้อกูลคนอื่น คนอื่นจะมาร่วมมือก็ไม่ให้ทำ กั้นคอก อันนี้เป็นอัตตายึดดี จะให้ดีของตนอย่างเดียว แม้เราจะทำดีจริงใจ แต่ให้คนอื่นร่วมทำช่วยทำจะดีกว่า ให้ชาวอโศกลดอุปกิเลสตัวนี้ขอให้แก้ไข

        ต่อไปเป็นการตอบประเด็น

• พลังงานของไฟปัญญา มีประสิทธิภาพรูปแบบเดียวกันกับพลังงานทางฟิสิกส์ แต่สูงส่งกว่าเพราะเป็นพลังงานทางนามธรรม ที่สามารถทำลายไฟราคะโทสะโมหะ ได้จริง ใช่หรือไม่
• ตอบ...ใช่
• การเกิดแบบ สัญชาตินั้น จะมีความรู้ที่เรียกว่า สัญชาติญาณติดตัวมาเสมอใช่หรือไม่?
• ตอบ...คำว่าสัญชาติ สัญญะคือความจำ สัญชาติญาณคือความจำที่ติดตัวมาแต่เกิด เช่นสัตว์เดรัจฉานเป็นต้น ที่ถามมาก็ถูกต้อง

• โบราณาจารย์หมายถึงพระอรหันต์อย่างเดียวหรือไม่?
• ตอบ...มีทั้่งอรหันต์และไม่ใช่อรหันต์ โบราณาจารย์คือรุ่นก่อนรุ่นต้นเลย แต่รุ่นใหม่คือเรียกอาจารย์ แต่ถ้ารุ่นใหม่เรียกเถระ
• ไกล ใกล้ หยาบ ละเอียด งาม ปราณีต ช่วยอธิบายด้วย
• ตอบ...ไกล คือมันไม่ใกล้ ใกล้คือมันไม่ไกล มันก็ไม่น่าจะยาก ก็วัดระยะทาง หยาบ ละเอียดก็คือต้องวัดลักษณะ หยาบ ก็รู้แล้ว ส่วนงามกับประณีตจะยากหน่อย คำว่าประณีตแปลว่าละเอียดสุขุม ส่วนงาม เป็นลักษณะชม ลักษณะกาม ลักษณะน่าดู เป็นเรื่องบอกความนิยมของสังคม
• ฟังพ่อท่านมา 30 ปีแล้วครับ ผมเชื่อกรรม แล้วกรรมถูกบันทึกในตัวคนเหรือในจักรวาล ทำอย่างไรจึงเลี่ยงผลแห่งกรรมได้
• ตอบ....มันบันทึกที่ไหน ก็บันทึกในใจของสัตว์แต่ละตัว ของใครของมัน กรรมเป็นของตน ลูกทำก็ของลูก แม่ทำก็ของแม่ แบ่งกรรมกันไม่ได้ แบ่งบุญแบ่งบาปไม่ได้ ขนาดเป็นๆยังแบ่งให้ไม่ได้ พิสูจน์เดี๋ยวนี้เลย พ่อครูอาจมีบุญ นั่งอยู่ต่อหน้ากันนี่ แต่คุณตายไปจะอยู่บ้านเลขที่ไหนจะหากันอย่างไร แต่พระนี่เก่งจังส่งผลบุญให้ผู้ตายได้ แต่เป็นๆนี่ พ่อครูตั้งใจให้เต็มใจให้เดี๋ยวนี้ คุณมาเอาไปเลย แต่อย่าเอามีดมาถากนะ ก็ไม่ได้หรอก เพราะบุญหรือกรรมเป็นของๆตน  แบ่งกันไม่ได้ แต่ไปสอนให้แบ่งบุญบาปกัน มันเพ้อเจ้อ ถามว่าบันทึกที่ไหน ก็บันทึกที่อัตภาพของคุณ ก็คือจิตวิญญาณของคุณ บาปก็ไปทุคติ บุญก็ไปสุคติ แล้วมีสถานที่ไหม ไม่มีที่ยึดติด ยกตัวอย่างแต่ไม่ละเอียดเท่าวิญญาณเช่นพลังงานแสง พลังงานเสียง มันก็ไปทั่ว ไม่มีที่อยู่ ยิ่งจิตวิญญาณยิ่งละเอียดกว่าแต่ไม่มีสถานที่อยู่ แต่อยู่ในจิตวิญญาณคุณนี่แหละ แล้วทำอย่างไรจะเลี่ยงผลแห่งกรรมได้ คือต้องปฏิบัติธรรม ให้มีกุศลวิบากให้มากแล้วมันจะไปสังเคราะห์กัน ให้อกุศลลดได้ เพราะกุศลไปลด แต่ลดอย่างไร เป็นอจินไตย  อกุศลแม้นิดแม้น้อยอย่าทำ
• สมควรแล้วที่เป็นมิสป่าต๊อง ไม่มีความสำรวม ไม่เป็นหน้าเป็นตาให้ประเทศน่าจะไปเป็นดารามากว่าผู้นำ มิสป่าตองดีกว่ามากเพราะทำประโยชน์ให้ประเทศ เขาคำนึงความสุขประชาชนโดยไม่เห็นแก่ตัวเอง แต่มิสป่าต๊อง มีโอกาส กลับเป็นโมฆะสตรี มากกว่าวีระสตรี
• อยากเสนอแนะให้พ่อท่านทำโรงพยาบาลดีๆ รักษาฟรีไม่เลือกหน้าผมจะร่วมบริจาคด้วยครับ
• ตอบ...พ่อครูเคยบ่นว่า ในชีวิต ได้ทำโรงเรียน ทำการศึกษา ทำอาหารการกินก็พาทำ เรื่องการศึกษาก็พาทำ แต่ยังเหลือเรื่องสุขภาพยังไม่เป็นองค์รวม ทำศาลาสุขภาพก็ทำอยู่ แต่พูดถึงรพ.นึกถึงคุณจำลอง มีเศรษฐีญี่ปุ่น(หมอโทคุดะ) มีรพ.เป็นของตนเองกว่า 300​แห่งทั่วโลก ก็บอกให้คุณจำลองทำรพ. มีทุนให้ทำอยู่แล้ว แต่คุณจำลองก็ไม่กล้าที่จะตั้งทั้งๆที่มีผู้อุดหนุนทำ จะกี่พันล้านก็ทำได้ แล้วพ่อครูหรือจะกล้า ถ้าพ่อครูจะทำก็ทำน้อยๆ จะเปิดกว้างคงไม่ไหว รับสมาชิกไม่มาก แต่ฉุกเฉินก็รับคนนอกได้ เป็นเรื่องใหญ่ต้องขอไว้ก่อน รพ.ไม่ใช่สถานที่เอาความเจ็บป่วยไปหาเงินมันก็ซ้อนบาปมาก คนกลัวตายก็ยิ่งไปรีดเขาอีก ก็บาปซ้อน
• ช่วยขยายตลาดอาริยะไปต่างจังหวัดบ้าง
• ตอบ...ก็พยายามขยายไปอยู่ อย่างที่อย่างที่หินผาฯ ภูผาฯ ร้อยเอ็ดฯ ที่หาดใหญ่ก็ทำ  ถ้าเป็นกิจกรรมอย่างนี้เป็นประชานิยมอย่างสูง ถ้ารัฐบาลทำก็ได้คะแนนเสียงมากเลย ประชาชนได้ประโยชน์ แต่กลัวว่าถ้าเขาทำก็จะซ้อนโกงอีก
• ยุคนี้พ่อครูมาช่วยประเทศต้องเจอปอบที่กินคนภาคเหนืออีสาน ส่วนกระหังก็ชุบสีกากี ชุดข้าราชการ ผมเป็นกำลังใจให้ท่านปราบผีปอบผีกระหังทุกสายพันธ์
• ตอบ...พ่อครูก็ตั้งใจมาปราบออก แต่ไม่บังอาจว่าเป็นฝีมือตน เรามาให้ความจริง ส่วนผีคือจิตที่เลวร้าย ใครที่รู้ตัวว่ายังมีกิเลสก็ไปตรวจตัวเอง ว่าตนเป็นผีกระกังหรือเปรต นรก เดรัจฉาน อสุรกาย ก็ต้องรู้สัตว์โอปปาติกะในตน แล้วก็ต้องจัดการในตนเอง
• ผมเป็นคนภายนอกจะไปช่วยงานบุญได้ไหม
• ตอบ...เชิญ
• ขอถามว่า...ดิฉันกำลังปฏิบัติธรรมแต่ไม่เชื่อชาติหน้า จึงไม่ทุ่มเททำ
• ตอบ...ถ้าไม่มีชาตินี้ชาติหน้า คุณเกิดมากจากต้นทุนเท่ากันหมด คนทุกคนต้องเกิดมารวยจน สวยขี้เหร่ เท่ากันหมด เหมือนกันหมด นี่คือเหตุผลง่ายๆ ถ้าคนไม่มีชาตินี้ชาติหน้า จิตวิญญาณนั้นลูกแฝดทำไมจิตใจต่างกัน เพราะลูกแฝดนั้น มีโครโมโซมเหมือนกัน และเลี้ยงเหมือนกันทุกอย่างแต่จิตใจก็ต่างกัน นี่คือเหตุผลง่ายๆ ยังมีเรื่องลึกซึ้งอีกคนทำดีทำไมวิบากยังไม่ดี คนทำชั่วทำไมยังไม่ได้รับชั่ว เป็นเรื่องอจินไตยอีก  พ่อครูมาประกาศเป็นโพธิสัตว์ไม่ได้มีอาจารย์มีสำนัก แต่มีมาก่อน ตั้งแต่ต้นเลยที่มาบวช เพื่อยืนยันชาตินี้ชาติหน้า ให้รู้ว่าของที่ใช่นี่พ่อครูได้จากชาติก่อน เพราะชาตินี้ทางธรรมพ่อครูไม่ได้ไปศึกษาจากสำนักไหนๆ ไม่เชื่อก็ไปหาดูเลย ยืนยันว่าพ่อครูได้ความรู้ธรรมะจากไหน และที่สำคัญความรู้ของพ่อครูไม่เหมือนสำนักไหน เป็นเรื่องยืนยันว่ามาจากชาติก่อน ภาษาโลกๆเขาเรียกว่าพรสวรรค์ ไม่ใช่พรแสวง ไม่ได้หามาจากชาตินี้ เป็นของมาแต่เดิมแล้ว
• พุทธวจนะแปลว่า
• ตอบ...แปลว่าคำพูดคำสอนคำกล่าวของพระพุทธเจ้า
• จิตวิญญาณของคนไทยตกต่ำสุดประมาณ คนชั่วสุดๆ สรุปว่านี่คือผลงานของสถาบันศาสนา ที่ชี้นำสังคม วิจารณ์ด้วยครับ
• ตอบ...ไม่วิจารณ์เดี๋ยวหัวแตก คุณพูดถูกแล้ว พ่อครูว่า...สังคมมาถึงวันนี้ผู้ที่รักษาสถานะนำพาจิตวิญญาณสังคม คือหน่วยงานกระแสหลักทางสังคม สอนอย่างไรให้ลูกศิษย์ลูกหาเป็นอย่างนี้ เพราะคุณเป็นสถาบันหลักสอนมา ให้คนมีคุณธรรมในสังคม ที่เขาไปเป็นใหญ่โตมากมากก็ลูกศิษย์คุณ แล้วทำอย่างไรให้ไปโกงเยอะแยะ
• ในระบบทุนนิยม มีอาชีพไหนเป็นสัมมาอาชีพครับ
• ตอบ...สัมมาอาชีพมีเงื่อนไขว่า ไม่เป็นอบายมุข(สิ่งต่ำสุด) เป็นสิ่งเกินค่าสามัญสังคม เช่นรวยจัด ก็ไม่สัมมาอาชีพ เอาเปรียบจัดปรุงแต่งรูปรสจัดก็ไม่สัมมา แต่สังคมเขาว่าต้องทำอย่างนี้ ให้แรงจัดให้คนติด ส่ิงเพิ่มความจัดจ้านคือสิ่งไม่สัมมา มันต้องลดละไปเรื่อยๆจึงสัมมา แต่ถ้าแรงจัดมักมากขึ้นนั้นไม่สัมมา ธรรมใดวินัยใดเป็นไปเพื่อมักน้อยสันโดษธรรมนั้นเป็นของพระพุทธเจ้า
• คุณปู...อยากรู้นักว่าคุณบริหารบริษัทของคุณใช้จ่ายอีรุ่ยฉุยแฉกอย่างนี้ไหม ประเทศไทยมีวิบากจริงๆที่ไปเจอผู้นำอย่างนี้ พ่อท่านว่าไหม
• ตอบ...ว่าด้วย พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียประเทศไทย
• ผมคิดว่าตระกูลชินฯเกิดมาเพื่อทำลายประเทศไทย ยุคพี่ชายก็มีเหตุการณ์มัสยิดกรือเซะ ยุคนี้ก็มีอุทกภัย
• ตอบ..เห็นด้วย
• ครอบครัวผม มีภรรยาเอียงไปทางอโศกมากเกินไป ปฏิบัติธรรมมากเกินไป ป่านนี้ยังไม่กลับบ้านอีก เดิมทางบ้านมีสุข แต่ตอนนี้เป็นทุกข์ ภรรยาปฏิบัติธรรมเกินไป
• ตอบ...เอาอะไรมาวัด พ่อครูว่าน้อยเกินไปหรือไม่ ...ก็ให้กลับบ้างหรือส่งข่าวบ้าง
• เจโตวิมุติ ปัญญาวิมุติคือ
• ตอบ...เจโตคือจิต ความเป็นธาตุรู้ ส่วนปัญญาคือความฉลาด เจโตคือจิตตัวตั้ง ปัญญาเป็นตัวทำงาน เจโตคือพลังงานบวกหรือพลังงานศักย์ ปัญญาคือพลังงานลบหรือพลังงานจลย์
• ทำไมสำนักสงฆ์อ่านดูกร เป็นดูก่อน แม้แต่สำนักนี้
• ตอบ...ก็อ่านว่าดู-กะ-ระ  แต่บางฉบับเขียนว่าดูก่อนก็อ่านว่าดูก่อน พ่อครูว่าถ้าเขียนว่าดูกรให้อ่านว่า ดู-กะ-ระ
• ในความใกล้ชิดของขันธ์และกิเลส ให้ใช้ไฟฌานล้างกิเลสใช่ไหม ในการใช้กลไกสองอย่างนี้ต้องใช้การรู้รูปนามใช่ไหม
• ตอบ....ใช่ ฌานคือไฟกองใหญ่ ไม่ใช่ว่าแปลว่าเพ่งอ่าน  แต่จริงๆแล้วคือไฟกองใหญ่ ที่สูงไปละลายไฟราคะโทสะโมหะได้ แต่ถ้าไม่สูงพอก็ล้างไม่ได้เหมือนกัน  ทุกอย่างในโลกนี้มีแต่รูปกับนามเท่านั้น
• ในกรณีมิสป่าตองจะมองว่าส่วนของขันธ์กับกิเลส เป็นความเหนียวแน่น
• ตอบ...มิสป่าตองแกมีความยึดไม่เอาสมมุติสัจจะสังคม แกยึดของแก่ว่าแกเป็นคนมีคุณค่า แกก็ทำอย่างที่แกเข้าใจ และไม่มีผลเดือดร้อนต่อสังคม แต่คนที่ยึดเหมือนกันแต่เสียหายต่อสังคมเรียกว่ามิสป่าต๊อง 
• ผมเห็นด้วยกับการให้ความรู้เรื่องการโค่นระบอบทักษิณแต่ว่าไม่เห็นด้วยกับการชุมนุมนานๆ เพราะจะเข้าทางทักษิณ ดูหนังสือพิมพ์ไทยโพสท์กับแนวหน้าแต่ก่อนก็ด่าเรา แต่ว่าตอนนี้เราเอียงมาข้างปชป.เขาก็หนุนเรา ดังนันเราอย่าเอียงไปสองข้างนี้เลย อย่าอยู่นานเลย
• ตอบ...ไม่เห็นด้วย พ่อครูว่ายาวให้เป็นเย็นเรื่อยๆไขความจริงออกมาให้มากๆหมดๆ เป็นโอกาสที่เราจะได้เปิดเผยความจริงนะ ส่วนเขาจะด่าใครก็บาปของเขา คนด่าคนควรด่าก็ได้กุศล แต่ถ้าด่าคนไม่ควรก็ได้บาป เขาด่าเราก็ฟังเขา เอาเหตุผลดีมาใช้แต่ถ้าด่าไม่มีเหตุผลสาดเสียเทเสียเราก็สาดต่อไป แต่ถ้าดีก็ได้ประโยชน์ก็เอา....จบ

เวลาบันทึก 07 มีนาคม 2563 ( 13:43:37 )

รายละเอียด

560929_รายการวิถีอาริยธรรม ที่สวนลุมฯ

เรื่อง คำตำหนิและความจนสำคัญไฉน?

       ส.เพาะพุทธดำเนินรายการ เดิมเป็นรายการพุทธที่ไปนิพพาน ตอนนี้เปลี่ยนชื่อเป็นวิถีอาริยธรรม...เมื่อคืนวานพ่อครูนำเสนอประเด็น

มีคนส่งข้อความว่า...เห็นด้วยกับพ่อครูที่เห็นด้วยที่พุทธกระแสหลักไม่สอนให้คนเสียสละไม่คอรัปชั่น แต่กลับสอนให้คนค้าบุญ เอาสวรรค์ โดยไม่คำนึงว่าเงินที่ทำบุญอาจไม่บริสุทธิ์ สุดท้ายก็เปิดช่องให้อลัชชีแอปแฝงทำลายศาสนาเช่นเณร ค. เป็นต้น ต้องยอมรับว่าเงินจำนวนมากไหลไปกองที่วัด จนทำให้ประชาชนยากจนมากขึ้น เพราะสอนให้ทำบุญไม่ถูกวิธี

อีกข้อความหนึ่งบอกว่า...มีชายท่านหนึ่งให้สัมภาษณ์ว่าห้ามกอบโกยกักตุน จึงน่่าจะทำป้ายติดที่ตลาดอาริยะว่า “ห้ามกอบโกย กักตุน ขี้โลภ เวียนเทียน” 

สิ่งที่อยู่ในมือพ่อครูตอนนี้คือสินค้าตลาดอาริยะที่ขายในราคาขาดทุน ซึ่งเป็นบุญนิยมระดับ 3 ส่วนระดับ 4 คือแจกฟรี

       ถ้าท่านใดสนใจส่งข้อความถึงพ่อครูก็ส่งมาที่เฟสบุ๊ค รักธรรมะ พระจันทร์ได้

       พ่อครูว่า...วันนี้รายการวิถีอาริยธรรมก็ขอพูดถึง อาริยธรรมกัน

        มีคนส่งข้อความหนึ่งมาว่า...ดู ๆ แล้ว เป้าหมายการชุมนุมของท่านโพธิรักษ์คือการเผยแพร่ธรรม ส่วนการโค่นระบอบทักษิณเป็นแค่ผลพลอยได้ ซึ่งเป้าหมายแบบนี้คงมีแต่สาวกของท่านเท่านั้นที่เห็นด้วย คนอื่น ๆ เขาจะมาร่วมเพื่ออะไร คนมาร่วมชุมนุมน้อย ท่านก็บอกว่าเป็นไทยเฉย หรือเป็นเพราะเขาไม่รู้ข้อมูล ข่าวสาร ท่านเชื่อกันอย่างนั้นจริง ๆ หรือ เพราะมีคนเป็นล้าน ๆ คนที่เขารู้เขาติดตามการเมืองอยู่ แต่ทำไมเขาไม่ออกมาร่วมชุมนุม ท่านเคยนำไปคิดวิเคราะห์กันบ้างหรือเปล่าว่าคนเป็นล้าน ๆ คนไม่ชอบรัฐบาลนี้เหมือนกัน แต่ทำไมเขาไม่ออกมาร่วมชุมนุม เขาไม่ได้กลัวอะไรรัฐบาลนี้หรอก ลำพังคนใน กทม ที่ไม่เอารัฐบาลนี้ ก็มีเป็นล้านแล้ว เพราะฉะนั้นท่านต้องกลับไปวิเคราะห์ดูในด้านของท่านด้วยว่ามีอะไรที่สื่อสาร ถึงคนเหล่านี้ให้เขาเห็นด้วยกับท่านไม่ได้บ้าง ถ้าท่านต้องการให้เขาเห็นด้วยกับท่าน ท่านเคยเปิดใจรับฟังพวกเขาบ้างหรือไม่ เพราะข้อมูลที่ท่านมีอยู่และดูจะเป็นข้อมูลที่ฟังมาจากคนอื่นทั้งนั้น หลายเรื่องมันเป็นเรื่องเท็จเรื่องใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นหรือเปล่า กรุณาลองนำไปพิจารณาดูให้ถ่องแท้ด้วย เท่าที่ติดตามดูท่านมา กลุ่มของท่านก็นับได้ว่าเป็นคนดีมีศีลธรรม แต่กลุ่มการเมืองที่เป็นมิตรสหายของท่านเป็นคนดีมีศีลธรรมจริงหรือไม่ การที่ท่านรับข้อมูลจากกลุ่มเหล่านี้มาพูดมากล่าวหาผู้อื่นมันทำให้คนส่วน ใหญ่มองท่านเป็นกลุ่มเดียวกันกับกลุ่มที่เขาตั้งข้อรังเกียจโดยไม่คุ้มกัน เลย

        ก็มีอีกคนหนึ่งตอบไปว่า....คุณ พูดเหมือนจะบอกว่าเป็นเพราะท่านคนจึงไม่ออกมา ถ้าพรุ่งนี้FMTVยกวิกกลับวัดเพราะเชื่อคุณแล้วมันจะมีใครที่ไหนออกมาบ้างไหม เนี่ย ท่านเป็นสงฆ์ท่านมีหน้าที่สอนคนให้ความคิดคนท่านก็ทำถูกแล้วนี่ท่านให้ความ คิดคนทุกคนเลยนะทั้งฝ่ายที่กำลังโกงกินและทั้งไทยเฉย ผมว่ามัน เป็นยุคจิตวิญญาณของคนไทยมันเสื่อมเหมือนตอนกรุงศรีอยุธยาใกล้จะแตก จะทำประการใดได้ละครับท่าน นอกจากจะสมัครเป็นทหารพระยาตาก ตอนนี้พระยาตากมีแล้วคือคณะเสนาธิการร่วมไงแต่ยังขาดทหาร อย่ามัวแต่ว่าคนนั้นติคนนี้อยู่เลยเริ่มที่เราเถอะ ผมเองเชื่อจริงๆเรื่องไทยเฉย

      สรุปคือยังมีคนติงอยู่ว่าวิธีการที่พ่อครูพาทำนี้เขายังไม่เห็นด้วย ไม่ใช่น้อย ไม่แปลกใจ ถ้าคนมาเห็นด้วยมากๆเลยทันทีรวดเร็ว มันจะเป็นไปไม่ได้ด้วย เพราะเรื่องที่ทำนี้ไม่ใช่เรื่องพื้นๆ แต่ถ้าเป็นเรื่องพื้นๆคนก็เห็นด้วยมากสิ ไม่ได้คิดว่าคนจะมาเห็นด้วยอย่างถล่มทะลาย แม้แต่ในเมืองไทยขณะนี้มีคนอยู่ 3 ประเภท

        1.เห็นร่วมกับที่เราทำ

     2.ไม่เห็นร่วมด้วย ก็เห็นอย่างที่คนทั่วไปเข้าใจง่ายๆกัน

     3.พวกไทยเฉย มีอยู่ 3 แบบ คือ 1.แม้เป็นอย่างเดียวกับพวกคุณที่เห็นว่าไม่ได้เรื่องอะไรที่ทำอย่างนี้ หรือ 2.เห็นด้วยกับพวกอาตมาแต่ก็เฉยอีก และ3.ยังมีพวกที่เห็นแก่ตัวทำมาหากินไป ไม่เอาตาดูหูแล ไม่กตัญญูต่อชาติ นั่นเฉยแน่พวกนี้

       งานที่มาทำนี่คือฝึกพวกไทยเฉย เห็นด้วยหรือไม่ก็ไม่เป็นไรอยู่แล้ว เรามาให้สติไทยเฉยให้ออกมาทำหน้าที่ ทั้ง 3 แบบของไทยเฉย ว่าออกมาร่วมแสดงอำนาจอธิปไตยของประชาชน แม้ไม่เห็นด้วยก็ออกมาต้านได้ อธิปไตยของประชาชนคือออกมาแสดงตัว 1 คน 1 เสียง คุณทำหน้าที่ประชาธิปไตยที่ระบุไว้ ถ้าไทยเฉยคือมันผิดหน้าที่ที่รัฐธรรมนูญระบุไว้ ที่พ่อครูออกมานี่ให้สติพวกไทยเฉย ก็ควรออกมาทำหน้าที่แสดงความกตัญญูต่อชาติบ้าง

       ยืนยันว่า ไม่ได้มาเพื่อเอาชนะเอาแพ้ ไม่ได้มาทำงานเพื่อรบราฆ่าฟัน หรือมาหาชื่อเสียงหาทรัพย์ แต่มาทำงานกับมนุษยชาติ ประชาชน ให้สำเหนียก ในกาละที่ประเทศไทยได้รับภัยรุมเร้าหมดเลย ทั้งภัยธรรมชาติ ภัยทางสังคมการเมือง ก็ขึ้นอยู่ว่าไม่ใช่ธรรมชาติเป็นธรรมชุ่ย มันจงใจทำ คนมันผลักใสไม่ให้ท่วมบ้านตน ให้ไปท่วมบ้านคนอื่น จริงเท็จก็เอาคำพูดมาจากคนอื่นนะ

       ส.เพาะพุทธว่า ...คนไทยเฉยน่าจะเป็นคนที่อยู่ในคน 6 แบบที่พ่อครูเคยแจกแจงไว้ว่า...

 1.ไม่รู้ไม่ชี้  2.ไม่รู้แล้วชี้(พวกอวดตัว หลงตัว อยากอวดแหวนเพชร) 3.ไม่รู้แล้วก็ไม่ชี้ (คนซื่อตรงไม่รู้ตัวก็เลยไม่ชี้) 4.พวกรู้แล้วไม่ชี้ (ใจดำ ไทยเฉย ไม่รับผิดชอบ) 5.คนชี้แล้วไม่รู้(พวกขอไปทีคนไม่รู้จริง) 6.คนรู้แล้วชี้ (คนนี้ดีสุดเป็นบัณฑิตเป็นครูผู้ประเสริฐ) ไทยเฉยอยู่ในข้อที่ 1 และข้อ 4

       พ่อครูว่า...ในยุคกาลนี้คนก็ควรออกมาทำงานบ้าง อย่าเห็นแก่ตัวจัด ใจดำอำมหิตบ้าง พ่อครูไม่ได้มาทำรบราฆ่าฟันทะเลาะเบาะแว้ง ก็ออกมาทำหน้าที่ประชาธิปไตยกัน จะเห็นว่าข้างไหนถูกก็ออกมาชี้สิ ทั้งที่รู้แสนรู้แต่ไม่ออกมาทำหน้าที่ประชาธิปไตย ผู้ที่ไม่เข้าใจก็ทำตามที่ตนไม่เข้าใจแหละ

       ส.เพาะพุทธว่าในประเด็นที่ตู่ท้วงมาบอกว่า ...เท่าที่ติดตามดูท่านมา กลุ่มของท่านก็นับได้ว่าเป็นคนดีมีศีลธรรม แต่กลุ่มการเมืองที่เป็นมิตรสหายของท่านเป็นคนดีมีศีลธรรมจริงหรือไม่ การที่ท่านรับข้อมูลจากกลุ่มเหล่านี้มาพูดมากล่าวหาผู้อื่นมันทำให้คนส่วน ใหญ่มองท่านเป็นกลุ่มเดียวกันกับกลุ่มที่เขาตั้งข้อรังเกียจโดยไม่คุ้มกัน เลย

       พ่อครูว่า...ข้อมูลเหล่านั้นเราได้ใช้วิจารณญาณ โดยเราสัมผัส มีภูมิรู้ ให้ความรู้ เราก็เอามารวบรวมกัน เป็นเหตุปัจจัยในการวินิจฉัยตัดสินว่าเข้าท่า ถูกหรือผิด สุดท้ายก็ตัดสิน ถูกหรือผิด หรือตัดสินไม่ได้ ก็มีอยู่ 3 อย่าง ถ้าเราสามารถมีข้อมูลอย่างใด ทุกคนก็มีข้อมูลอย่างนั้น ผู้ที่ติงมาก็บอกว่าเราได้ข้อมูลไม่ครบ ก็แน่นอนเราก็ได้ข้อมูลระดับหนึ่ง ก็ใช้ข้อมูลเท่าที่ได้ ตัดสิน ก็เป็นเรื่องธรรมดา ที่พ่อครูทำนี่ก็ต้องตัดสินว่าอย่างที่ทำนี้ถูก มีผู้ต้านมาเรื่อยให้ข้อมูลเรื่อยๆ ก็รวมข้อมูลไว้ และแต่ละวันเวลา มีข้อมูลมาเติมเต็มไปเรื่อยๆตลอดเวลา เราก็พิจารณาตัดสินตลอดเวลา ว่าควรไม่ควร ซึ่งถ้าไม่ควร จะต้องเลิกเราก็จะหยุดเลิก ไม่ต่อ แต่ถ้ามันเป็นไปได้ดีอยู่เราก็ทำอยู่ ที่ติงมาว่าเราไม่ดูข้อมูลคนอื่น ว่าคนกทม.เกินล้านเปิดใจรับฟังบ้างสิ อาตมาว่าอาตมาเป็นคนเปิดรับข้อมูลนะ อย่างความเห็นของคุณก็นำมาอ่านให้ฟังสดๆ หลายเรื่องเป็นเรื่องเท็จใส่ร้ายอาตมาก็ใช้การวินิจฉัย ซึ่งอาจตัดสินต่างกันกับของคุณ อาตมาบอกตรงๆว่า ไม่ได้เป็นคนอยากหาเรื่อง ไม่อยากให้ใครเกลียดชัง จึงไม่ทำอย่างหาเรื่อง แต่ถ้าจะทำก็ต้องรู้ว่ามีประโยชน์ก็ต้องลงทุน และที่ลงทุนไปตำหนิ ข่ม ว่า ส่ิงที่ไม่เห็นด้วย ก็เป็นการลงทุนนะ เพราะการตำหนิคนนี่เขาจะชอบน้ันน้อย

       ส.เพาะพุทธว่านักปราชญ์จะชอบคำตำหนิ แต่มีจำนวนน้อยคน พ่อครูนั้นได้เขียนโศลกว่า

       พ่อครูว่า...การตำหนิข่มก็ต้องรู้ ไม่ได้ทำอย่างขาดสติ พ่อครูมีเพลงชีวิตบทหนึ่งว่าไว้ ข้าพเจ้าได้ดิบได้ดีมาถึงทุกวันนี้มิใช่ได้มากจากคำสรรเสริญคุณความดี แต่ได้ดีเพราะฟังคำคนตำหนิติเตียนทั้่งจากมิตรผู้หวังดีและศัตรูผู้หวังร้าย

       อันนี้เป็นความรู้สึกใจจริง เพราะคำชมทำให้คนเหลิงคนเสีย สำหรับคนกิเลสเยอะ และรู้ไม่เท่าทันโลกธรรม โดยเฉพาะตอนที่กระทบสัมผัสโลกธรรม ที่น่าโกรธแต่ถ้าเราไม่โกรธได้นี่สิจึงดี

       พ่อครูว่า...เพลงอริยะหมายเลข 10

ข้าพเจ้าได้ดิบได้ดีวิเศษยิ่ง ๆ ขึ้น
หรือ เป็นคนที่น่านับถือเคารพได้นั้น
ไม่ใช่เพราะการเป็นผู้ชี้ยืนยัน "ความถูกต้อง"
ให้ใคร ๆ รู้ ได้หลากหลายแล้ว ๆ เล่า ๆ นั้นดอก !

แต่… เพราะข้าพเจ้าน้อมรับ "ความผิดพลาด"
และ มีการแก้ไขในแต่ละครั้ง แต่ละคราว ของข้าพเจ้า
จาก ทั้งผู้หวังดี
และ ทั้งศัตรูผู้หวังร้ายแท้ ๆ นั่นต่างหาก.

17 พฤษภาคม 2526

       พ่อครูว่า...ตั้งแต่ 30​ปีที่แล้ว จริงๆไม่ตั้งใจพูดเรื่องนี้ แต่วันนี้ตั้งใจพูด ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ แต่ก็ใช่อยู่แล้ว

       หลายคนว่า ทำไมชอบเท่าตนเองมาพูด ที่เป็นเช่นนั้นเพราะ

       1. เป็นเรื่องจริงไม่ใช่ละคร คนๆหนึ่งได้พบเจอจริง ไม่ใช่นิทานหรือจินตนาการ แต่เป็นของจริง เราเป็นเจ้าของเรื่องจริง

       2. เรื่องที่นำมายกนี้ เป็นเรื่องที่พ่อครูคิดเอง เชื่อว่าไม่เหมือนใคร แปลกใหม่จึงจำเป็นต้องเอามาพูดให้ฟัง มันหายาก ไม่เหมือนทั่วไป

       3. เชื่อมั่นว่า เรื่องที่ได้นั้นเป็นส่ิงดี ประเสริฐควรบอกแจ้งยืนยันให้คนรู้เข้าใจ ว่าเป็นได้นะ

       4. มันตรงกับคำสอนพระพุทธเจ้าด้วย

       5. ที่เจตนาพูดสิ่งที่มีที่เป็นเป็นของสืบทอดจากเก่าๆ ที่ได้บำเพ็ญมาแล้วมายืนยันให้รู้ว่าคนเรามีชาตินี้ชาติหน้า วิบากกรรม ที่สะสมมา ดีหรือชั่ว ไม่ใช่แต่ชาตินี้ และย่ิงคนสมัยใหม่ไม่ค่อยเชื่อกรรมวิบาก ไม่เชื่อบุญบาป ทำให้สังคมเดือดร้อน ไม่เชื่อการตายการเกิด คนก็ไม่กลัวความเลว เขาก็ทำเลวได้ เขาฉลาดเท่าไหร่ก็ใช้ เพราะเขาเชื่อว่าตายก็จบ เขาก็ทำชั่วอย่างหนัก ฉลาดเท่าไหร่ก็เอามาทำ เพื่อให้ตนรอดไม่รับผิด และก็ทำชั่วอย่างไรก็ไม่มีชาติหน้า ตายแล้วก็จบ คนอย่างนี้เห็นตัวอย่างเลยว่าเป็นภัยต่อสังคมมาก

       ส.เพาะพุทธกล่าวว่า พันเอกดร. ...กล่าวว่า คนที่เชื่อเรื่องชาตินี้ชาติหน้า กับคนไม่เชื่อจะได้รับผลต่างกัน คนเชื่อได้รับผลคือเจ๊ากับเจี๊ยะ ถ้าไม่เชื่อก็คือเจ๊งกับเจ๊า

       คนไม่เชื่อกรรมวิบากเชื่อว่าตายแล้วจบ ถ้าตายแล้วจบคุณก็เจ๊า แต่ถ้ามีจริงคุณก็เจ๊ง ส่วนคนที่เชื่อชาตินี้ชาติหน้า ถ้าไม่มีจริงคุณก็ได้เจ๊า แต่ถ้าชาติหน้ามีจริงคุณก็ได้เจี๊ยะนะ

       พ่อครู..ว่าที่ต้องพูดเรื่องตนเองเพราะแน่ใจว่าจริง ทำมา 40 ปีแล้ว เอาท่านเพาะพุทธยืนยันว่าที่สอนนี้ไม่เหมือนใครสำนักไหน

       ส.เพาะพุทธก็ว่า...เมื่อคืนก็ฟัง พ่อครูสร้างจุดแปลก แทรกจุดเปลี่ยน คือไม่เหมือนใคร แต่ไปเหมือนคำสอนพระพุทธเจ้าในไตรปิฎก ทั้งการนำเสนอต่างกันลีลาต่างกันแต่เนื้อหาต่างกัน หลายเรื่องที่พ่อครูสอนไม่เป็นสาธารณะ ถ้าไม่มาฟังพ่อครูจะหาฟังที่ไหนไม่ได้นะ

       พ่อครูว่า....ไม่ใช่ยกยอนะนี่...

       ส.เพาะพุทธว่า...อยู่กับพ่อครูมีคำตำหนิมากกว่าคำชม และได้รู้อะไรเร็วขึ้นก็คือได้รับคำติเตียนคือติให้มันเตียน

       พ่อครูว่า....เขาล่าช้างม้าวัวควายเก้งกัน หรืออีกพวกล่าลาภยศสรรเสริญ แต่พ่อครูไม่ได้ทำเลย ไม่คิดไปทำด้วย แม้แต่ล่าลาภยศสรรเสริญก็ไม่ทำ แต่ว่าไล่ล่าเวลาอยู่ทุกวันนี้มันไม่ทัน เดี๋ยววันๆ แก่ไม่ทันเลย

       ส.เพาะพุทธว่า..ความแก่จะกลัวคนผู้ไม่จำนนต่อความแก่ พ่อครูก็เลยไม่ทันแก่ มีคุณหมอท่านหนึ่งบอกว่า ผมแก่แล้วจะเกษียรแล้วพักผ่อน ส่วนภรรยาแม้เกษียรแล้วก็ยังทำงานทำการหลายอย่าง บัดนี้คุณหมอผู้ชายตายไปแล้ว แต่คุณหมอผู้หญิงผู้เป็นภรรยายังอยู่เลย

       พ่อครูว่า...อาตมาไม่มีเวลาก็เลยต้องใช้เวลาให้คุ้ม ถ้าเอาแต่ชมคนก็เสียเวลา เพราะที่จะติคนนี่ก็ยังไม่ทันเลย แล้วจะมีเวลาที่ไหนไปชมคน ก็เลยเซฟไม่ค่อยเอาเวลาไปชมคน เอาเวลาไปติ เพราะการติทำให้คนได้ประโยชน์ แต่คำชมทำให้คนเสีย ใครฉลาดก็พยายามให้เขารับคำตำหนิได้ ผู้ฟังคำตำหนิจากผู้รู้และบัณฑิตได้พระพุทธเจ้าว่าได้ดีแต่ถ่ายเดียว พระพุทธเจ้าสรรเสริญ      

       พ่อครูรู้ก็สอดคล้องกับที่พระพุทธเจ้าสอนว่า

       อานนท์ ! เราไม่พยายามทำกะพวกเธออย่างทะนุถนอม

       เหมือนพวกช่างหม้อทำแก่หม้อที่ยังเปียก-ยังดิบอยู่

       อานนท์ ! เราจักขนาบแล้วขนาบอีก ไม่มีหยุด

       อานนท์ ! เราจักชี้โทษแล้วชี้โทษอีก ไม่มีหยุด

       ผู้ใดมีมรรคผลเป็นแก่นสาร  ผู้นั้นจักทนอยู่ได้

       ส่วนอีกบทหนึ่งว่าไว้...

       อานนท์ ! เราไม่พยายามทำกะพวกเธออย่างทะนุถนอม

       เหมือนพวกช่างหม้อทำแก่หม้อที่ยังเปียก-ยังดิบอยู่

       อานนท์ ! เราจักขนาบแล้วขนาบอีก ไม่มีหยุด

       อานนท์ ! เราจักชี้โทษแล้วชี้โทษอีก ไม่มีหยุด

       ผู้ใดมีมรรคผลเป็นแก่นสาร  ผู้นั้นจักทนอยู่ได้

       พ่อครูว่า...ที่พ่อครูพูดวันนี้ลองตั้งสติดู คนติเราเราไม่ค่อยชอบ แม้มีกิเลสก็ตั้งสติเอามาไตร่ตรองตรวจสอบ ถ้าเขาตำหนิเราถูก กราบเขาได้กราบเลย ต้องขอบคุณเขา แต่ถ้าเขาตำหนิไม่ถูก เราก็ต้องตรวจสอบอย่าให้มีความลำเอียง ตรวจแล้วเขาตำหนิเราไม่ถูก ก็คือ เขามีข้อมูลไม่ครบ ไม่ถูกต้อง หรือ ปัญญาเขาไม่พอ ปัญญาเขาน้อย เขาเห็นความถูกเป็นผิด เขาไม่ฉลาดพอจะรู้คำตำหนิ นั่นไม่เป็นผลเสียหายต่อเราเลย เราได้รับผลกระทบแต่เราไม่ได้เลวอย่างเขาว่า ไม่ต้องไปโกรธเคืองเขา เขาทำกรรมไม่ดี

       พ่อครูว่า...ที่อาตมาทำงานนี้ ที่มีคนแย้งว่า...ดู ๆ แล้ว เป้าหมายการชุมนุมของท่านโพธิรักษ์คือการเผยแพร่ธรรม ส่วนการโค่นระบอบทักษิณเป็นแค่ผลพลอยได้ ซึ่งเป้าหมายแบบนี้คงมีแต่สาวกของท่านเท่านั้นที่เห็นด้วย

       ที่พ่อครูมาทำงานการเมือง แต่ก็มาเผยแพร่ธรรมะเพราะการเมืองแก้ด้วยการเมืองนั้นเหลวมา 81 ปีแล้ว ก็ให้ตั้งสติดีนิดหนึ่ง ถ้าเอาแต่การเมืองๆก็รู้กันอยู่ การเมืองแก้ด้วยการเมืองแล้วมันแก้สำเร็จไหมเล่า 81 ปีแล้ว จนเป็นสำนวนเท่ห์ๆว่า การเมืองต้องแก้การเมือง และก็คิดต่อว่าการเมืองที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้เพราะมีคนดีน้อยไป หมายถึงคนไม่มีคุณธรรมมีมาก ไปทำงานการเมืองนี่คือแก้การเมืองไม่สำเร็จ พ่อครูจึงพยายามที่สุดที่จะแก้ประเด็นนี้ เอาธรรมะมาใส่ เป็นการแก้การเมืองด้วยธรรมะ แต่ไม่ได้ละเลยการเมือง แต่เอาธรรมะเป็นเอก เอาการเมืองเป็นรอง แต่ก็รู้ว่า คนก็ชอบการเมืองตื่นเต้นการเมือง ส่วนธรรมะคนไม่ค่อยชอบ ก็รู้ แต่อาตมาก็จะขอดันทุรังหรือยืนหยัดยืนยัน ตามความเข้าใจความเห็นนี้ และก็เข้าใจว่ามันไม่ง่าย จึงต้องใช้โศลกว่า “ยาวให้เป็น เย็นเรื่อยไป ไขความจริงออกมาให้มากๆหมดๆ”ด้านความรู้ความจริง จะเป็นธรรมาวุธไปแก้ไขเปลี่ยนแปลงการเมือง คนจะจำนนผู้ผิดจะแพ้ ผู้ถูกจะชนะ

       พวกเรามีข้อมูลหลักฐานก็มากันมาช่วยกัน จะพูดดังพูดแรงอย่างไรคอแตกก็แล้วแต่แต่ขออย่าให้ผิดและหยาบ ออกมาให้ความรู้จนคนรู้ความจริงชัดๆมากพอ จะเกิดกำลังอธิปไตยของคน ออกมาชุมนุมประท้วง ยุทธวิธีพ่อครูเป็นเช่นนี้

       ก็ไม่คำนึงถึงเวลา จะได้ผล จะถึงจุดสันดาป จุดวิกฤติเมื่อไหร่จะเปลี่ยนสถานะการเมืองให้ดีขึ้นเมื่อไหร่ หากเราทำเหตุปัจจัยได้ครบก็จะเกิดผลได้ เชื่อและมั่นใจอย่างนี้ พยายามประคองไป ส่วนอื่นมีเหตุปัจจัยเสริมอยู่ตลอดเวลา มีคนปรารถนาดี และปรารถนาร้ายก็มี แต่คนปรารถนาดีก็ช่วยกันคนละไม้คนละมือจะประสมรวม สุดท้ายจะแยกกันคือ ถูกกับผิด และจะไหลไปรวมกันในแต่ละขั้ว

       คนที่จะสร้างให้รุนแรงก็มี แต่พ่อครูเจตนาถ่วงไม่ให้เกิดความรุนแรง ทำสุดฝีมือ 1.ไม่ผิดกฎหมาย 2.เป็นสากลทั่วโลก 3.เป็นสัจจะที่แท้จริงเป็นความดีงาม   อย่ามาห้ามเสียให้ยาก เรามารับใช้ เพื่อให้เกิดส่ิงดีมีผลจริง ถ้าไม่ได้ก็แสดงว่าเราไม่มีความสามารถ เราไม่เป็นไทยเฉย พวกไทยเฉยอายอาตมาบ้างสิ

       ส.เพาะพุทธว่า...ได้ก็ได้ ไม่ได้เราก็ได้ ได้มาสั่งสมความดีไง และความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามก็อยู่ที่นั้น เราได้สั่งสมหน่วยกิจความพยายาม  และผมได้ทราบว่าหลวงปู่พุทธทาสก็เป็นคนที่ได้สร้างจุดแปลกแทรกจุดเปลี่ยน และอีกบทหนึ่งคือ ถ้ามีธรรมะก็ไม่ต้องมีการเมือง แต่ว่าถ้ามีการเมืองต้องมีธรรมะ นี่คือคำของหลวงปู่พุทธทาส ท่านว่า ในเมื่อการเมืองเป็นเรื่องต่อรองผลประโยชน์แต่ถ้ามีธรรมะกัน ก็จะเห็นใจกัน และไม่มีการต่อรอง ไม่ว่าจะเป็นผู้ปกครองหรือผู้ใต้ปกครอง

       พ่อครูว่า...ถ้าทำได้ก็จบกันที่ ปกครองโดยไม่ปกครอง ไม่เกิดการทะเลาะเบาะแว้ง มีแต่ความเอื้อเฟื้อเจือจาน เหมือนอย่างในหลวงที่ว่า อยู่กันอย่างอลุ่มอล่วย

       ส.เพาะพุทธ...มีอีกบทหนึ่งของท่านพุทธทาสกล่าวว่า ที่เราต้องเอาธรรมะมาไว้ในการเมืองก็เพราะการเมืืองไม่มีธรรมะ

       พ่อครูว่า...พระราชดำรัสของในหลวง ..แบบคนจน..“...คนที่ทํางานตามวิชาการจะต้องพึ่งตํารา เมื่อพลิกไปถึงหน้าสุดท้ายแล้ว ในหน้าสุดท้ายนั้น เขาบอก “อนาคตยังมี”  แต่ไม่บอกว่าให้ทําอย่างไร ก็ต้องปิดเล่ม คือ ปิดตํารา  ปดตําราแลวไมรูจะทําอะไร    ลงทายก็ตองเปดหนาแรกใหม่  เปดหนาแรกก็.. เริ่มตนใหม ถอยหลังเขาคลอง  แตถ้าเราใช้ตํารา“แบบคนจน” ใช้ความอะลุมอลวยกัน ตํารานั้นไมจบ..  เราจะกาวหนา “เรื่อยๆ”

       พ่อครูว่า...ในโลกจะแข่งขันกันอย่างไร แต่พระทัยของในหลวงไม่มีอย่างนั้นเลย ไม่ว่าจะตำราไหนก็เป็นอย่างนั้นถ้าตำราโลกีย์คือแย่งลาภยศสรรเสริญโลกียสุข แต่ถ้าเราใช้ตำราแบบคนจน ใช้ความอลุ่มอล่วยกัน ตำรานั้นไม่จบมีแต่จะก้าวหน้าเรื่อยๆ นี่คือแต่ละคำๆของในหลวง

       พ่อครู...ว่าถือว่าเป็นสัจจะประเสริฐ คนที่จะเข้าใจว่าต้องบริหารประเทศแบบคนจน ขอถามว่าดร.ที่เรียนจบมาแต่ละประเทศ มีนัยที่ศึกษาแบบคนจนไหม เจอไหมในตำราไหน พ่อครูว่าเท่าที่นึกออกตอนนี้ลักษณะอย่างนี้ก็มีคานธี แต่ก็ไม่กล้าฟันธงอย่างในหลวง ที่บอกว่าเขาก้าวหน้าอย่างนั้นมันถอยหลังอย่างน่ากลัว ไม่ว่าประเทศไหนๆ จะใหญ่จะน้อยก็ตาม

       เป็นเรื่องอัจฉริยะสุดประเสริฐที่จะมีคนกล่าวเช่นนี้ สรุปที่ว่าเราได้สนองพระราชดำรัสนี้ ก็พาพวกเราทำอยู่ ชักชวนทำตาม ของความร่วมมือ ไม่บังคับใคร ก็โปรโมทส่ิงเหล่านี้ขึ้นมา พยายามชี้ชวนให้มาทำแบบคนจนเสียสละ มีความซับซ้อนต้องอ้างอิงชาวอโศก เราไม่รวย เราไม่สะสม เรามีก็สะพัดออก ในอโศกเราทำสำเร็จที่ไม่เป็นหนี้ข้างนอกทุกชุมชน แต่ภายในแต่ละชุมชนก็มีเงินเกื้อเงินหนุนกัน ไม่มีดอกเบี้ย เราทำอย่างอลุ่มอล่วยอย่างในหลวงบอก เราไม่สะสม ไม่เอาเปรียบคนอื่นเลย

        1.ไม่เอาเปรียบใคร 2.ไม่สะสม 3.แจกจ่ายเจือจานแก่คนอื่น ทั้งสามอย่างนี้ไม่มีวันรวยอย่าเป็นหนี้ก็แล้วกัน

       ส.เพาะพุทธต่ออีกว่า 4.ไม่มีวันรวย 5.ไม่มีวันเลว

       พ่อครูว่า...ไม่ใช่เรื่องพูดเอาโก้ แต่เป็นเรื่องจริง และเชื่อว่าในพระทัยในหลวงท่านตรัสอย่างเอาจริงนะ ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น เป็นเรื่องตกผลึกเลยนะ เพราะท่านตรัสกับรัฐมนตรีของเกาหลี ที่ถามว่าจะบริหารประเทศอย่างไร ท่านก็ตอบว่าแบบที่ท่่านทำก็ดีแล้วเจริญแล้ว แต่เขาก็เซ้าซี้ถาม ในหลวงก็เลยบอกแนะนำว่า ให้ทำแบบคนจน “เราเลยบอกว่า ถ้าจะแนะนำได้ ต้องทำ “แบบคนจน” เราไมเปนประเทศร่ำรวย  เรามีพอสมควร พออยูได แต..ไมเปนประเทศที่กาวหนาอยางมาก  เราไมอยากจะเปนประเทศกาวหนาอยางมาก เพราะถาเราเปนประเทศกาวหนาอยางมาก ก็ จ ะ มี แ ต่ ถ อ ย ห ลั ง ประเทศเหลานั้นที่เปนประเทศที่มีอุตสาหกรรมกาวหนา จ ะ มี แ ต ถ อ ย ห ลั ง  และถอยหลังอยางนากลัว  แตถาเริ่มมีการบริหารที่เรียกวา “แบบคนจน” แบบที่ไมติดกับตํารามากเกินไป ทําอยางมีสามัคคีนี่แหละ คือ เมตตากัน  ก็จะอยูไดตลอดไป...”

       คำว่าถอยหลังอย่างน่ากลัว ท่านก็คงรู้ว่ามันน่ากลัว คนไประรานคนอื่นมันน่ากลัว เอาความเก่งความรวยความใหญ่ไประรานเขานี่คือคนพาล ต้องหลีกให้ไกลเลย เขาเป็นประเทศอุตสาหกรรมก้าวหน้า ซึ่งท่านว่ามีแต่ถอยหลัง การก้าวหน้าอุตสาหกรรมคือเก่งเทคโนโลยี คือสร้างอาวุธเก่ง ซึ่งเลว แม้สร้างเทคโนโลยีก็มีทั้งดีและเลวในนั้น แต่กิเลสคนจะรับความชั่ว เครื่องมือนี้ยิ่งพาคนทำชั่วได้มาก มันครอบงำให้คนกิเลสหนาๆ ขนาดในสภาฯยังเอาชั่วไปเปิดในสภา แล้วเด็กละ ไม่มีภูมิคุ้มกันก็เอาส่ิงเหล่านี้ไปยัดให้เด็ก ช่างฉลาดน้อยจริงๆเลย

       คือพูดไปอย่างไม่ได้คิดไม่มีสติ ไม่รอบคอบ นั้นไม่ใช่ แต่นี่คือสุดยอดแห่งความรอบคอบ มั่นพระทัยเต็มที่ แต่มันยาก แน่นอน ยาก แต่มันดี ดีหาที่เปรียบไม่ได้ด้วย ระบบระบอบแบบคนจนนี่ พอท่านตรัสกับรัฐมนตรีท่านนั้นแล้วท่านก็มาทบทวน แล้วมาตรัสกับมหาสมาคมในวันที่ 4 ธ.ค. อีก แล้วเราก็นำมาออกช่องโทรทัศน์เรา ไม่มีช่องอื่นเอาออก ถือว่าเป็นส่ิงที่พระเจ้าอยู่หัวพระราชทานเพื่อแก้ปัญหาประเทศ แต่่ผู้บริหารไม่ได้นำมาใช้แก้ปัญหา

       ถ้าเข้าใจถูกต้องทำได้จะแก้ปัญหาได้ พ่อครูพาพวกเราทำ พ่อครูเข้าใจอีกว่า พระปัญญาธิคุณในหลวงตรงกับพระปัญญาธิคุณของพระพุทธเจ้า เพราะพ่อครูเป็นคนกลาง ได้ศึกษามาจากพระพุทธเจ้า เมื่อมาพบในหลวงจึงรู้ว่าในหลวงเป็นใคร ในหลวงเป็นพระโพธิสัตว์ไม่ใช่คนสามัญ ความคิดเช่นนี้คนทั่วไปคิดไม่ออก แม้จบดร.มาก็ไขอันนี้ไม่ออก

       พ่อครูก็มั่นใจว่าทำส่ิงถูก เป็นเอหิปัสสิโก ตรวจสอบได้นะว่าเรามาทำเท่ห์แอ็คอาร์ทไหม หรือว่าทำจริง ก็ตรวจสอบได้ วันนี้เราเลยได้พูดจุดสำคัญ เป็นเรื่องดี ว่าไหม?

ส.เพาะพุทธว่า...ทำให้เรารู้คุณค่าของความจนมหัศจรรย์จนอย่างสมัครใจ จนส่วนตนแต่รวยส่วนรวม

       จนอย่างเป็นสุข เต็มใจ จนอย่างสัมบูรณ์ ถ้านำมาสำนึกให้ดี พวกเราจะทำส่วนตนให้จน แต่ทำให้ส่วนกลางรวย ใหญ่ ส่วนตัวให้มีเล็กๆ แม้แต่คำตรัสว่า ขาดทุนคือกำไร

       พ่อครูว่า...ท่านมาตรัสทีหลังอีกเรื่อง ขาดทุนคือกำไร คือเราจะจนได้ต้องขาดทุน ชีวิตต้องขาดทุน แล้วจะอยู่ได้อย่างไร เพราะโลกเขาถูกหลอกให้ไปรวยกันส่วนใหญ่ เขาก็ดูถูกว่ามาแบบคนจนจะอยู่ได้อย่างไร เราก็ดูไป แต่เราจนอย่างไม่ฝืน จนอย่างง่ายสบาย สะดวก จนอย่างเต็มใจภูมิใจ ไม่ใช่จนอย่างเอาเปรียบโกงกินสังคม จนเรายังมีแจกมาให้ เราให้คนที่รวยกว่าเราอีก เรามาให้มาแจกมีส่วนมากที่คนมารับบริการจากเรา ฐานะเขารวยกว่าเราส่วนใหญ่ อาจมีบ้างที่จนกว่าเราก็มี  

       เพราะเราสร้างจิตที่มีเจโตว่ามักน้อยใจพอจริงๆ ไม่เอาอีกหรอก และก็มักน้อย ไม่ใช่มักมาก ไม่ใช่มากก็พอ แต่เราน้อยก็พอ จนถึงที่สุดคือสูญ ไม่มีเลยเราก็พอ เราก็อยู่ได้ เป็นเรื่องปะหลาด คนไม่มีทรัพย์สินได้แต่อยู่ได้เพราะเรามีสังคม อย่างในอโศกทำงานเสียภาษี 10​0% ก็กินใช้ส่วนกลางไปวันๆ เป็นเศรษฐกิจบุญนิยมสาธารณโภคี ไม่ต้องห่วงสมบัติพัสถาน ไม่ต้องทำพินัยกรรม ไม่ห่วงว่าใครจะแย่งสมบัติ ตายแล้วก็อยู่ส่วนกลาง ใครอยู่ก็ใช้ต่อสิเป็นมรดกส่วนกลาง เป็นระบบที่พระพุทธเจ้าค้นพบสาธารณโภคีแล้วมาประกาศให้คนทำได้ พ่อครูภูมิใจที่ทำให้หมู่กลุ่มอย่างนี้เกิดได้ หลายคนว่าเป็นได้แค่จุลภาค เป็นมหภาคไม่ได้

       พ่อครูว่า..แม้อโศกมีแค่นี้ก็ช่วยสังคม เพราะไม่แย่งสังคม แต่ช่วยสังคม เราไม่อยู่อย่างปลิงอย่างทากเอาเปรียบสังคมโดยไม่มีประโยชน์ แต่เราอยู่เรามีประโยชน์เกินให้แก่สังคม จะมีกี่ชุมชนกี่หน่วยเราก็เป็น ถ้ารัฐบาลหน่วยงานการศึกษา เห็นดีและให้เกิดอย่างนี้ในไทยมากๆ มันจะต่ำต้อยลงหรืออย่างไร พ่อครูว่ามันจะยิ่งดีไม่เกิดการแก่งแย่ง จะเอื้อเฟื้อเจือจานกันมากยิ่งขึ้่น มันชัดเจน สำคัญอยู่ที่มาสร้างจิตวิญญาณคน การศึกษานั้นสำคัญ ต้องสร้างคนให้มีคุณธรรม การศึกษาทุกวันนี้ล้างผลาญโลก คนที่มีความรู้สามารถแต่กิเลสไม่ลดก็เอาความรู้สามารถไปเอาเปรียบเขาเพราะกิเลสไม่ลด การศึกษาทางโลกที่ไมลดกิเลสกู้ประเทศไม่ได้ เมืองไทยเป็นพุทธสอดคล้องกับคำสอนพระพุทธเจ้าในหลวงมีทิศทางโลกุตระนี่คือศิวิไลซ์ที่แท้จริง แต่อย่างทุนนิยมนี่ศิวิไลซ์ปลอม

ลึกๆอยากเห็นผลสำเร็จประเทศไทยเป็นอย่างในหลวงอย่างพระพุทธเจ้า ประเทศไทยไม่เป็นหนี้ใคร แต่ตอนนี้รัฐบาลตั้งหน้าตั้งตาเป็นหนี้ท่าเดียว

       ส.เพาะพุทธว่า ใครไม่เห็นด้วยก็ให้ไปเซ็นการไม่รับสภาพหนี้ และใครเห็นด้วยก็ไปเซ็นรับสภาพหนี้ 2.2 ล้านๆ

พ่อครูว่า...ก็เปิดช่องแดงดูได้ยินโหวงเหวงพูดก็ฟังแล้วโหวงเหวงจริงๆเลย เราต้องเอาประชาธิปไตยคืนมา..อย่างนี้เป็นการครอบงำความคิด เขาเชื่อว่าประชาธิปไตยเป็นแบบที่เขาคิดเห็นจริงๆไหม เขาก็ยกย่องภรรยาเขาอ.ธิดา พ่อครูก็ฟังอ.ธิดาบรรยาย เก่งจริงๆในการใช้วาทะกรรมครอบงำคน ทำให้เห็นว่า พ่อครูย่ิงต้องมาทำอย่างนี้ จนเขามองว่าพ่อครูร้อนจีวร พ่อครูก็ว่าไม่เป็นไรหรอก จะว่าอย่างไร แต่เรารู้ใจเราว่ามุ่งหมายทำเพื่ออะไร เชื่อว่าเรามีกุศลเจตนาจริง และที่สังคมจะดีต้องทำอย่างไร ประชาธิปไตยต้องทำอย่างไรก็ตามภูมิพ่อครู มีมาแต่เดิม ชาตินี้ไม่ได้ศึกษารัฐศาสตร์ การเมือง ในชีวิตนี้ไม่เคยไปลงคะแนนเลือกตั้งเลย ตั้งแต่เป็นฆราวาสจนมาบวช แต่ก่อนไม่เคยรู้ว่าใครเป็นรมต.เลย ไม่เอาถ่านเลย อย่างนั้นจริงๆ แต่พอมาสำนึกถือว่ามาเกิดวุฒิภาวะมาบวชจึงมี รู้ว่าเราปล่อยปละละเลย ไม่ช่วยบ้านเมือง เห็นความเลวของตน ใช้ไม่ได้เลย มุ่งแต่ทำมาหากิน กอบโกยโลกธรรมเห็นความชั่วตนก็ยิ่งต้องมาใช้หนี้วิบาก แม้อยู่ทางโลกก็ไม่ได้น้อยหน้าเขาเลย ก็รู้ว่าเราชั่วมาก่อน ก็เลยต้องมาทำส่ิงทดแทนสิ่งเคยทำผิด เราก็มาทำส่ิงดีทดแทนไม่อย่างนั้นก็จะมีวิบากมาก ไม่อยากให้คนอื่นมาบาปเหมือนเราในอดีตด้วย บ้านเมืองเดือดร้อนขนาดนี้คนในระดับสูงก็รอดสิ แต่ว่าในระดับล่างระดับกลางจะแย่นะตอนนี้

       พ่อครูว่า...คนเรากว่าจะเข้าใจความดีความไม่ดีของตน ว่ากว่าจะเข้าใจว่าตนเลวชั่วมา 36 ปีตั้งหน้าตั้งตาทำมาหาเงิน แต่ตอนนี้รู้แล้วมาทำคืนใครอย่ามาห้ามเสียให้ยากเลย

ส.เพาะพุทธว่า...ท่านคานธีกล่าวเรื่องความยืนหยัดกับความดื้อรันไว้ว่า..
ความดื้อรั้นกับความยืนหยัด สองอย่างนี้แตกต่างกันมาก การพยายามบังคับให้ผู้อื่นเห็นด้วยกับทรรศนะของตน เป็นความดื้อรั้นอย่างหนึ่ง ส่วนความยืนหยัด ได้แก่การที่เรามีแนวคิดเป็นของตนเอง
และปฏิบัติตนจนผู้อื่นเห็นด้วยกับแนวความคิดนั้นด้วยใจสมัครของเขาเอง

       พ่อครูว่า..ตรงกับที่พระพุทธเจ้าตรัสที่ว่า...ภิกษุทั้งหลาย !  พรหมจรรย์เราประพฤติ มิใช่เพื่อ...  หลอกลวงคนให้มาเคารพนับถือ  (น  ชนกุหนัตถัง) มิใช่เพื่อเรียกคนมาเป็นบริวาร (น  อิติ มังชโน) มิใช่เพื่ออานิสงส์เป็นลาภสักการะและเพื่อเสียงสรรเสริญ    มิใช่เพื่อจะได้เป็นเจ้าลัทธิ  หรือค้านลัทธิอื่นใดให้ล้มไป  มิใช่เพื่อให้มหาชนเข้าใจว่า.. เราได้เป็นผู้วิเศษอย่างนั้นก็หามิได้

       ภิกษุทั้งหลาย ! ที่แท้ พรหมจรรย์นี้เราประพฤติเพื่อสำรวม เพื่อละ, เพื่อคลายกำหนัด, เพื่อดับทุกข์สนิท ฯ

       ส.เพาะพุทธว่า...มีคนถามว่า “พุทธวจนะ” นั้นมีอาจารย์ท่านหนึ่งใช้สอนอยู่ แต่ไม่เห็นมีสมณะสิกขมาตุพ่อท่านนำมาสอนเลย แล้วเชื่อได้หรือไม่?...คือท่านอ.คึกฤทธิ์ ท่านพยายามนำคำสอนเฉพาะของพระพุทธเจ้าจากพระไตรฯมาสอนไม่พยายามนำมาจากที่อื่น ก็เห็นว่าเป็นส่ิงดี

   พ่อครูว่า...พ่อครูเป็นคนที่ไม่อ่านอรรถกถาและคำภีร์ระดับรองเลย อ่านแต่พระไตรปิฎก ในพระไตรฯไม่ใช่มีแต่พุทธวจนะเท่านั้นแต่มีของพระเถระ เถรีด้วย หรือแม้แต่ฆราวาสที่เป็นอาริยบุคคลก็มีด้วย พ่อครูเคารพในคำสอนเหล่านั้น ล้วนเป็นอาริยสงฆ์ ไม่ได้ตีทิ้ง....จบ

เวลาบันทึก 07 มีนาคม 2563 ( 17:31:32 )

รายละเอียด

560930_รายการเรียนอิสระ ที่สวนลุมฯ

เรื่อง สมาธิที่เป็นสัมมาสมาธิของพระอาริยะ ตอน 2

       อ.กฤษฎาดำเนินรายการ ...ตอนนี้เราอยู่มาสองเดือนแล้ว รายการอ.ประมวลที่ผ่านมานี้ ทำให้เห็นภาพการต่อสู้ของทิเบตเขาต่อสู้ยาวนานกว่าเรามาก

พ่อครูว่า...เรื่องของจิตวิญญาณศาสนาพุทธที่ได้ปรับตัวจากสมัยพระพุทธเจ้าก็ได้แปรรูปมาเรื่อยๆ จนกลายสภาพเป็นแบบหนึ่งที่เรียกว่านิกายทิเบต เขาทำได้ถึงขั้นผู้ที่ยิ่งใหญ่จริงๆคือทะไล ลามะ องค์เดียวเสร็จเลย ทั้งการเมืองรัฐศาสตร์และศาสนาองค์เดียวเลย ไม่แยกว่าการเมืองอย่าเอาศาสนามาด้วย พูดไม่ได้เลย นี่คือพุทธชนิดหนึ่งที่น่าทึ่ง เพราะคุณสมบัติการเมืองและศาสนาคืออันเดียวกัน ไม่ว่าการเมืองหรือธรรมะ ผู้นำหรือผู้สูงคือมีธรรมะ มันน้อยสันโดษ สมถะไม่มีกิเลส ไม่เห็นแก่ตัว ทำงานรับใช้ผู้อื่น เป็นแต่เพียงลักษณะต้องเข้าใจสังคม ท่านสูงประชาชนก็ยกให้ท่าน แต่ท่านก็ย่ิงไม่เอา เป็นสัจจะย้อนสภาพ เมืองไทยประชาชนยกให้ในหลวง แต่ในหลวงไม่ใช้อิทธิพลอย่างรัฐบาลนี้ใช้เลย ซึ่งเขาใช้อำนาจหลายอย่าง แต่ในหลวงท่านไม่ใช้เลย ท่านก็ทำงานรับใช้ประชาชนไป แต่ท่านเป็นสิ่งสูง ภาษาพระเรียกว่าสมณสารูป หรือจะเรียกว่า ราชาสารูป ทางนักบวชก็ต้องเรียกว่าสมณสารูป คือมีรูปสถานะที่ต้องยกไว้ระดับหนึ่ง ไม่ใช่ว่าจะเหมือนกันหมด ต้องนอนต้องกิน ต้องนั่งอยู่อย่างเดียวกันหมด ประชาชนก็ให้ท่านไม่เอาก็ไม่ได้

       พระสารีบุตรถามพระพุทธเจ้าว่า เมื่อพระพุทธเจ้าปรินิพพานจะให้จัดการพระศพอย่างไร คนอื่นๆเขาก็สั่งไว้แต่พระพุทธเจ้าไม่สั่งไว้ แม้แต่ท่านพุทธทาสก็สั่งไว้ แต่พระพุทธเจ้าไม่สั่งไว้ ท่านบอกว่า เธอไม่ต้องกังวล เขาจะจัดการเอง เขาจะทำพระศพอย่างเต็มที่เลย ไม่มีใครห้ามกันได้ ประชาชนต้องแย่งกันทำเทิดทูลกันทำ แต่ท่านไม่ได้สั่งห้ามไม่ให้ทำอย่างเลิศ นี่คือที่สังคมยกให้ แต่ตอนที่ท่านทรงพระชนชีพท่านก็ว่าไป แต่ท่านปรินิพพานก็ให้เป็นเรื่องของโลกไป

       จิตวิญญาณที่มีศาสนานำอย่างอ.ประมวลมาเล่าก่อนก็ดีเลย อย่างที่อ.ประมวลมาสัมผัสที่นี่ก็ได้ยินโศลก ยาวให้เป็นเย็นเรื่อยๆฯ อ.ประมวลก็เข้าใจเลย อ.สอนลูกศิษย์ลูกหามาเรื่องปรัชญาศาสนามากมายเลย เมื่อกี้นี้ก็พลาดไปอย่างไรไม่รู้ พลาดเวลากัน รายการอ.ประมวลก็เลยล่าไป ที่จริงจะออกตอนสี่โมง จนกระทั่งเกือบหกโมงก็มาออกรายการ พ่อครูเลยบอกว่ายกรายการของพ่อครูนี้ให้ทางอ.ประมวลเลย แต่อ.ประมวลก็ตั้งใจว่ายังไม่พร้อม เพราะว่ามีข้อมูลที่จะใช้อินเสิรท พ่อครูก็เลยต้องมาตามเดิม ก็นัดกันวันหลังเลย พ่อครูก็อยากฟัง เพราะจิตวิญญาณศาสนานี่ อย่างญี่ปุ่นสายปัญญา แต่ธิเบตเป็นสายเจโต เหตุปัจจัยที่พอเหมาะพอดีนั้นยาก ต้องอาศัยมหาปเทส 4

       อ.กฤษฎาว่า...ครั้งที่แล้วเราค้างเรื่องสัมมาทิฏฐิ แต่ก่อนไปประเด็นนั้นผมมีประเด็นเรื่อง...พุทธศาสนาเรา มีคำพูดว่าพุทธกับพราหมณ์ไปด้วยกัน พราหมณ์มาก่อนพุทธ แล้วกระบวนการพุทธแท้เป็นอย่างไร แต่ปัจจุบันมีคำพูดกันว่า ไม่เชื่ออย่าลบหลู่

       พ่อครูว่า เรื่องนี้ลึกซึ้งถึงอจิยไตยเกินคิด แต่ผู้มีภูมิจะพอรู้บ้าง ก็ขออธิบายว่า...เรื่องพราหมณ์กับเรื่องพุทธ เป็นเรื่องศาสนาที่แยกกันไม่ออก แต่มันต้องรู้ว่าจะต้องใช้เหมือนเหรียญสองด้าน ผู้ที่เข้าใจชัดก็ใช้เหรียญสองด้าน จะใช้ด้านไหนเด่นในกาละไหน ยุคไหน ถ้ายุคไหนเป็นพุทธก็ใช้อย่าง       อเทวนิยมเป็นด้านหน้าอเทวนิยมเป็นด้านหลัง แต่ยุคไหนเป็นพราหมณ์ก็ใช้อเทวนิยมเป็นด้านหน้า

       พราหมณ์เป็นจิตเทวนิยม สมัยนั้นมนุษย์เหมาะสมจะใช้จิตวิญญาณอย่างนั้น ฮินดูบริหารเต็มๆ เขาก็อยู่เป็นสุข เป็นประเทศที่ใหญ่มากประชากรน่าจะมากกว่าจีนด้วย พลเมืองเขาก็อยู่สงบ แต่มันกลับไปกลับมาโดยจิตวิญญาณมนุษย์ จิตวิญญาณที่รับอันไหนได้ก็สมสมัย เช่นยุคเจโตก็เป็นศาสนาพราหมณ์มีพระเจ้า แต่ในช่วงวาระศาสนาที่พราหมณ์หรือฮินดูเสื่อม จนพราหมณ์กลายเป็นพราหมณ์มหาศาล คือพราหมณ์ที่หลงโลก หลงโลกีย์ ฟู่ฟ่าอู้ฟู่เลย คือความเสื่อมของนักบวช ในยุคที่ต้องใช้พราหมณ์อยู่ด้านหน้า เป็นพราหมณ์รวยมหาศาล ได้รับยกย่อง และยุคนั้นพราหมณ์มีอำนาจสูงกว่ากษัตริย์ มาอยู่วรรณะที่ 1 นั่นคือความเสื่อม

       ที่นี้พุทธล่ะเมื่อถึงยุคพุทธ ประชาชนก็ต้องเปลี่ยนมาเป็นอเทวนิยม พุทธเกิดก็ทำให้ประชาชนบริสุทธิ์จนพุทธเสื่อม พระก็กลายเป็นพระมหาศาล พระเต็มไปด้วยอำนาจ ทรัพย์สมบัติ ฉันเดียวกัน ศาสนาพุทธกับพราหมณ์เป็นแฝดเหมือนเหรียญสองด้าน ยุคนี้เราเอาพุทธมาใช้ ไม่เอาพราหมณ์มาใช้ ยุคก่อนเป็นยุคจิตวิญญาณซื่อบริสุทธิ์ ผู้ที่เป็นศาสนาก็ต้องรู้เหมือนกันว่าจะใช้เจโตพราหมณ์ก็ต้องใช้ อย่างธิเบตเป็นต้น

       อ.กฤษฎาว่า...เมื่อเปรียบเทียบเป็นเหรียญสองด้านก็เข้าใจชัด เป็นการเกริ่นนำว่าเราต้องมีสัมมา และกระบวนการสัมมาสมาธิมองอย่างไร รู้มิจฉา รู้สัมมา ว่าเป็นอย่างไร มี 10 ประการ ก็เข้าประเด็นเลย

       พ่อครูว่า...สำทับอีกว่าในยุคนี้กัปป์นี้ ยุคปลายแล้ว ศาสนาก็เสื่อม ที่จริงธรรมะไม่เสื่อม แต่คนเสื่อมก็เป็นไป ที่นี้พอมาถึงยุคนี้ ครึ่งพุทธกาลคือครึ่งของ 5000​ปีก็เลยเสื่อมไปมาก เพี้ยนไปมาก ก็พูดด้วยจริงใจ ไม่ได้ยกตนข่ม พูดด้วยจริงใจ ก็ไปเจอมหาจัตตารีสกสูตร ที่มีพลความชัดเจน คือหัวใจศาสนาพุทธ คือมรรคองค์ 8

       จิตเป็นประธาน ปฏิบัติธรรมเอาที่จิต แล้วทำจิตได้ผลอย่างไร พระพุทธเจ้าสอนอย่างอเทวนิยม แต่ก็ไม่ตีทิ้งอเทวนิยมเอาแบบเหรียญสองด้าน ต้องเข้าใจชัดเจน

       ในสูตรนี้ท่านอธิบายอธิจิตสิกขา อธิบายสมาธิ จิตที่เป็นเอกัคคตาคือกำจัดสิ่งที่เป็นกิเลสออกไป จนเป็นหนึ่งเป็นเลิศเป็นยอด ไม่มีอะไรมายอดกว่านี้แล้ว แต่ไปแปลเอกัคคตาว่าเป็นหนึ่งเดียว และไปอยู่เดี่ยวๆ ที่จริง เอกัคตาคือจิตไม่มีเพื่อนสองคือกิเลสตัณหา

       สัมมาสมาธิคือจิตเป็นหนึ่งเอกัคคตา ที่เกิดจากมรรค 7 องค์ แต่ไปนั่งหลับตาเข้าภวังต์ก็เลยไปได้มิจฉาสมาธิ คือไม่มีสัมมาทิฏฐิแล้วปฏิบัติเหมือนประธานที่ไม่สัมมาก็พาไม่ได้มรรคผลหรือเป็นมิจฉาผล และสัมมาทิฏฐิมี 10 ข้อคือ

สัมมาทิฏฐิ 10 (ที่ยังเป็น “สาสวะ”) #

1.ทานที่ให้แล้ว มีผล(ให้กิเลสลด)  (อัตถิ . ทินนัง)

2.ยัญพิธี (พิธีการปฏิบัติ) ที่บูชาแล้ว  มีผล  (อัตถิ  ยิฏฐัง)

3.สังเวย(เสวย)ที่บวงสรวงแล้ว  มีผล  (อัตถิ  หุตัง) คือปฏิบัติแล้วไม่ว่าทำทานหรือทำยัญพิธีหรือศีล ก็ย่อมได้เกิดผลที่จิต เมื่อทำแล้ว มีผลหรือไม่? คือสาระสัจจะคือคุณทำทาน ทำศีลพรต คือสังเวยที่บวงสรวงแล้วจิตคุณได้รับผลไหม ท่านเรียกสั้นๆว่าหุตัง

4. ผลวิบากของกรรมที่ทำดีทำชั่วแล้ว  มีแน่  (อัตถิ  สุกตทุกกฏานัง  กัมมานัง   ผลัง  วิปาโก)

5. โลกนี้ มี (อัตถิ  อยัง  โลโก)  หมายถึง วนในโลกีย์เดิมๆ 

6. โลกหน้า  มี  (อัตถิ  ปโร  โลโก)  หมายถึง โลกโลกุตระ

7. มารดา  มี  (อัตถิ  มาตา)

8. บิดา  มี  (อัตถิ  ปิตา)

9. สัตว์ที่ผุดเกิดอุปปัติเอง มี (อัตถิ  สัตตา โอปปาติกา)

สมณพราหมณ์ทั้งหลาย เป็นผู้ดำเนินชอบ-ปฏิบัติชอบ  ซึ่งประกาศโลกนี้-โลกหน้า ให้แจ่มแจ้ง  เพราะรู้ยิ่งด้วย ตนเอง  ในโลกนี้  มีอยู่  (อัตถิ  โลเก   สมณพราหมณา   สัมมัคคตา  สัมมาปฏิปันนา  เย  อิมัญ จ โลกัง    ปรัญ จ  โลกัง   สยัง อภิญญา   สัจฉิกัตวา  ปเวเทนตีติ) #

       เขาแปลและเข้าใจกับปฏิบัติไม่ได้ก็เลยทิ้งมหาจัตตารีสกสูตรไป

       ในมรรคองค์ 8 มีกรรมทั้งกาย วาจา ใจ และต้องอ่านสภาวธรรม ว่าจิตเราได้โลกุตรธรรมหรือโลกียธรรมต้องชัดเจนไม่งมงาย สรุปคือการปฏิบัติทำสัมมาสมาธิคือลืมตาทำกรรมกิริยาปกติ นี่คือสัมมาสมาธิของพระอาริยะ ถ้าไปนั่งหลับตาทำสมาธิก็มีแต่จมหนาวยะเยือกดิ่งไปใต้ก้นทะเลเท่านั้น

       ต่อไปจะอธิบายสัมมาทิฏฐิข้อที่ 5 และข้อ 6 ต่อไปจากครั้งก่อนๆ

5. โลกนี้ มี (อัตถิ  อยัง  โลโก)  หมายถึง วนในโลกีย์เดิมๆ

6. โลกหน้า  มี  (อัตถิ  ปโร  โลโก)  หมายถึง โลกโลกุตระ

        ต้องพูดคำว่า ปโรโลโกคือโลกหน้าโลกอื่นหรือโลกใหม่ ไม่ใช่โลกที่คุณอยู่นี้ ที่คุณเป็นทาสโลกียะผู้ใดเนกขัมมะออกจากโลกของโลกีย์ที่วนเวียนอยู่ มันเกิดกิเลสแล้วก็บำเรอกิเลสแล้วก็ดับไปเกิดใหม่อีก เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป แค่นั้น เช่นจิตคุณติดอบายมุข ติดความอร่อยสนุกสนาน ลาภยศ เป็นอบายมุข ที่ตนไม่ค่อยรู้คือพวกโกงระดับนักธุระกิจ นักการเมือง ข้าราชการระดับสูงที่มีช่องทางการโกง พวกนี้พวกผีปอบ ผีโขมด ดูดเลือดประชาชนไป พวกนี้มหาอบายมุข นักธุระกิจ เล่นหุ้นการเงิน จอร์สโซรอส ใช้เชิงชั้นที่คนไม่รู้ทันหลอกคนกิน

       อย่างเผด็จการทางสภาตอนนี้กำลังสร้างหลุมนรกให้กับตนเอง ก็บอกให้เขารู้เท่านั้นเอง พอนิดๆหน่อยๆ ให้คนได้เข้าใจอบายมุขให้ดี คนที่ตกในอบายมุขสุขทุกข์เพราะอบายเหล่่านี้ สมบัติผลัดกันชม ได้มาก็ไม่เที่ยง มันก็จากคุณ คุณก็จากมัน แต่ก็แย่งกันมากมาย นึกว่าเราได้เขาก็ใช้ทุกอย่างโกงกิน แต่สัจจะกรรมวิบากมีจริง  สุกตทุกกฏานัง  กัมมานัง   ผลัง  วิปาโก ไม่ว่าศาสนาไหน จะเอาศาสนาหรือไม่ก็ทำกรรมแล้วได้รับผลกรรมของตนทั้งสิ้น คนไม่รู้เรื่องก็ไม่เข้าใจ แต่บางคนแม้เข้าใจแต่กิเลสไม่ยอม เขาเข้าใจได้ไอคิวเข้าใจได้ แต่ไม่ยอมทำดีอย่างที่เข้าใจ

       โลกนี่ค้อจิตที่วนเวียนตามกิเลส แต่โลกหน้าคือเร่ิมจัดการทำลายกิเลสได้ เริ่มก็เรียกว่าโสดาปัตติมรรค ..ไปตามโลกุตรธรรม 9 ขั้นคือ โสดาปัตติมรรค โสดาปัตติผล สกิทาคามีมรรค สกิทาคามีผล อนาคามีมรรค อนาคามีผล อรหัตมรรค อรหัตผล  นิพพาน

       ผู้ที่ไม่เข้าใจโลกนี้โลกหน้าคุณจะปฏิบัติอย่างไร คุณจะไปถูกได้อย่างไร ไม่รู้ว่าจะไปโลกไหน กุศลโลกียะกับกุศลโลกุตระคุณแยกออกไหม ต้องเข้าใจสังโยชน์ 3

1.     พ้นสักกายทิฏฐิ  (มีญาณรู้เห็นตัวกิเลสหยาบว่าไม่ใช่เรา) .

2.    พ้นวิจิกิจฉา  (พ้นความสงสัยในตัวตนสักกายะกิเลส ) .

3.    พ้นสีลัพพตปรามาส  (ไม่ปฏิบัติย่อหย่อนในศีลพรตแบบ   ลูบๆ คลำๆ  ทำเหยาะๆ แหยะๆ ไม่เอาจริง  ยังอสุรกายอยู่)

       สักกายะคือโจร ต้องฆ่าโจรให้ถูกตัว แต่วิธีนั่งสมาธิคือไปฆ่าคนทั้งประเทศเผาประเทศเพื่อฆ่าโจร แต่ของพระพุทธเจ้าจับโจรให้ได้ แล้วจับโจรได้แล้วอย่าเลี้ยงมันไว้ ลูบๆคลำๆ ไม่ใช่แค่ศีลพตปรามาส รู้โจรจับโจรได้แล้วก็ต้องกำจัดโจรสิ แต่ถ้าเลี้ยงมันไว้ก็เป็นศีลพตปรามาส แต่ก็ดีกว่าศีลพตุปาทานที่เขาพาไปทำอะไรก็ทำตามจารีตประเพณี ตามอาจารย์ถูกหรือผิดไม่รู้

       ต้องแยกโลกียะกับโลกุตระได้ โลกียะนั้นแค่ทำดีแต่ไม่รูัจักปรมัตถ์ สักกายะคือตัวกิเลสต้องแยกจากจิตแล้วจับให้ได้ แล้วก็ทำปหาน 5 และต้องรู้ว่าโลกนี้โลกหน้าคืออะไร แต่ไปรู้แค่ว่าโลกหน้าคือตายไปแล้วจะไปสวรรค์นรกอย่างนี้ก็พิสูจน์ไม่ได้สิ ต้องตายไปพิสูจน์อย่างนี้ไม่เป็นเรื่องพิสูจน์ได้

       ในสัมมาทิฏฐิ 10 ข้อที่ 4 เป็นเรื่องของกรรม เรื่องวิบาก เราต้องแยกได้ว่าเป็นกุศลโลกีย์หรือโลกุตระ ถ้าไม่รู้โลกุตระธรรมก็แยกไม่ออกหรอก ต้องรู้จิตเจตสิก

        7. มารดา  มี  (อัตถิ  มาตา)

        8. บิดา  มี  (อัตถิ  ปิตา)

       คือแม่พ่อทางจิตวิญญาณไม่ใช่แม่พ่อทางร่างกาย ต้องรู้แม่ที่คลอดสัตว์อบายคือแม่ไม่มีศีล ทำคลอดออกมามีแต่สัตว์นรก ปัญญากับศีลจะช่วยกัน ศีลเป็นแม่ปัญญาเป็นพ่อปัญญาอันศีลชำระให้บริสุทธิ์ (โสณทัณฑสูตร ศีลอันปัญญาชำระให้บริสุทธิ์ ล.9  ข.193)

       ศีลมีในบุคคลใด  ปัญญาก็มีในบุคคลนั้น ปัญญามีในบุคคลใด  ศีลก็มีในบุคคลนั้น

ปัญญาเป็นของบุคคลผู้มีศีล และศีลก็เป็นของผู้มีปัญญา นักปราชญ์ย่อมกล่าวศีลกับปัญญาว่าเป็นยอดในโลก เหมือนบุคคลล้างมือด้วยมือ หรือล้างเท้าด้วยเท้า ฉะนั้น

        9. สัตว์ที่ผุดเกิดอุปปัติเอง มี (อัตถิ  สัตตา โอปปาติกา)

สมณพราหมณ์ทั้งหลาย เป็นผู้ดำเนินชอบ-ปฏิบัติชอบ  ซึ่งประกาศโลกนี้-โลกหน้า ให้แจ่มแจ้ง  เพราะรู้ยิ่งด้วย ตนเอง  ในโลกนี้  มีอยู่  (อัตถิ  โลเก   สมณพราหมณา   สัมมัคคตา  สัมมาปฏิปันนา  เย  อิมัญ จ โลกัง    ปรัญ จ  โลกัง   สยัง อภิญญา   สัจฉิกัตวา  ปเวเทนตีติ)

       มีสติวินัยพระพุทธเจ้าให้ยกไว้ในพระอรหันต์ แม้แต่ปาจิตตีย์ท่านมีสติรู้ว่าท่านจะทำอะไร มุ่งหมายทำอะไร พ่อครูไม่ได้ทำผิด พ่อครูเป็นสมณพราหมณ์ผู้นั้น กรณีปาจิตตีย์คือแม้มีอุตริมนุสธรรม แล้วอวดแก่ผู้ไม่เหมาะควรรับธรรมะไม่ได้ แต่พ่อครูได้อวดอย่างละเอียดละออ กาละนี้ได้พูดต่อหน้าสาธารณะเป็นจำนวนมาก พวกคุณก็ฟังกันได้ส่วนมาก หลายคนอาจตะหงิด แต่ก็มีธรรมรสก็มี

       ใน 10 ข้อนี้ถ้าคุณไม่เข้าใจ มิจฉาเป็นมิจฉา สัมมาเป็นสัมมา ผู้นี้ก็มิจฉาทิฏฐิ แต่ผู้แยกออกได้ว่าอย่างนี้สัมมา อย่างนี้มิจฉา ก็เป็นสัมมาทิฏฐิ เช่นทานคุณแยกออกว่าอย่างนี้สัมมาอย่างนี้มิจฉา คุณก็สัมมาทิฏฐิ คุณแยกออกในแต่ละข้อสัมมาทิฏฐิว่าอันไหนสัมมา อันไหนมิจฉาก็คือคนสัมมาทิฏฐิ แยกออกว่าสัตว์ทางจิตวิญญาณไหนเป็นนรก เป็นเทวดา เป็นสมมุติเทพ เป็นอุบัติเทพ เป็นวิสุทธิเทพ ก็ไล่กันไปเป็นลำดับ มีปฏิพัทธ์สัมภาคทวี มันลึกซ้อน มีหลายมิติซ้อนกัน ยกตัวอย่างเช่นญาณ 16

4.(1)อุทยัพพยานุปัสสนาญาณ ญาณตามเห็นความเกิด- ความเสื่อมไปของกิเลส ของชาติ เวทนาสุขทุกข์ต่างๆ

5.(2)ภังคานุปัสสนาญาณ ญาณตามเห็นความสลายไปของสังขารธรรม-ตัณหาปรุงแต่งทั้งหลาย

6.    3)ภยตูปัฏฐานญาณ ญาณอันเพ่งเห็น กิเลสสังขาร  เป็นภัยอันน่ากลัว.. เพราะล้วนแต่ต้องสลายไป 

10.   (7)ปฏิสังขานุปัสสนาญาณ ญาณพิจารณาทบทวนถึง .  การปฏิบัติที่ปลดปล่อยได้  ก็ทำซ้ำอีกจนสำเร็จยิ่งขึ้น

11.   (8)สังขารุเปกขาญาณ ญาณอันเป็นไปโดยความเป็นกลางวางเฉยต่อสังขารปรุงแต่งทั้งหลาย

12.   (9)สัจจานุโลมิกญาณ  หรืออนุโลมญาณ ญาณอันเป็น ไปโดยอนุโลมต่อชาวโลก  ต่อสมมุติสัจจะทั้งหลาย   โดยใช้ สัปปุริสธรรม 7 ที่รู้จักประมาณสัดส่วนต่างๆ 

       ต้องรู้สังกัปปะ 7 คือ

1.     ความตรึก-แรกเริ่มนึกคิด (ตักกะ) .

2.    ความตรอง-คิดวิตกยิ่งขึ้น  (วิตักกะ) .

  ความดำริ-มีความคิดปรุง  (สังกัปปะ) (ผลที่ดี ย่อมมีชำนาญในครรลองแห่งใจ จะคิด-ไม่คิด  ก็ย่อมทำได้ตามประสงค์  เพราะมี “เจโตวสิปัตตะ”)

4. ความแน่วแน่    (อัปปนา) . .

5. ความแนบแน่น (พยัปปนา)

6. ความปักใจมั่น  (เจตโส อภินิโรปนา) .

7. วจีสังขารเตรียมจะพูด (วจีสังขาโร)

       มีคนส่งข้อความว่ารู้แล้วว่าฟังพ่อครูก็รู้สึกเข้าใจปล่อยวาง แม้ฟังไม่เข้าใจทั้งหมด

       พ่อครูว่า..พอปฏิบัติมันก็จะมีอินทรีย์ 5 พละ 5 มันจะยินดีพึงใจ มีสติตื่นรู้ ย่ิงจะเกิดจิตตั้งมั่น

1.     สัทธา (ความเชื่อที่ปักมั่นยิ่งขึ้น เป็นสัทธินทรีย์ ฯ) .

2.    วิริยะ (ความเพียรที่มีพลังขึ้น เป็นวิริยินทรีย์ ฯ)

3.    สติ (ความระลึกรู้ตัวแววไวขึ้น เป็นสตินทรีย์ ฯ) .

4.     สมาธิ (ความมีจิตตั้งมั่นแข็งแรงเป็นฌานยิ่งขึ้น ฯ)

5.    ปัญญา (ความรู้จริงในความจริงแห่งธรรม ฯ) #

       อ.กฤษฎาว่า...มีคนบอกว่าพ่อครูคิดเอาเอง

พ่อครูว่า...สมัยที่มีพระพุทธเจ้าอยู่ก็ต้องปรึกษาพระพุทธเจ้าแต่สมัยนี้ไม่มีพระพุทธเจ้าอยู่ก็ต้องตัดสินใจเอง

อ.กฤษฎาว่า...พอเราเริ่มเข้าใจสัมมาทิฏฐิจะนำไปสู่การสะสมปัญญา เพื่อพัฒนาการปฏิบัติธรรม แต่คนทั่วไปไปนุ่งขาวห่มขาวมาก็ว่าไปปฏิบัติธรรม อย่างนี้ถูกไหม

       พ่อครูว่า...คนใดอาจารย์ใดก็ต้องเชื่อว่าของท่านถูก ส่วนคนไหนจะเป็นคนถูกจริงก็สัจจะตัดสิน ให้คนแต่ละคนคัดสรร ตัดสินใจเอง พระพุทธเจ้าจึงแยกสุดท้ายว่า เมื่อมีคนขัดแย้งกัน คุณก็ฟังทั้งสองสำนัก แล้วแยกแยะอันไหนเป็นธรรมวาที อันไหนเป็นอธรรมวาที ก็เลือกเอง ไม่มีใครครอบงำความคิด

       คุณต้องทำสังโยชน์ 3 คือ

1.     พ้นสักกายทิฏฐิ  (มีญาณรู้เห็นตัวกิเลสหยาบว่าไม่ใช่เรา) .

2.    พ้นวิจิกิจฉา  (พ้นความสงสัยในตัวตนสักกายะกิเลส ) 

3.    พ้นสีลัพพตปรามาส  (ไม่ปฏิบัติย่อหย่อนในศีลพรตแบบ   ลูบๆ คลำๆ  ทำเหยาะๆ แหยะๆ ไม่เอาจริง  ยังอสุรกายอยู่)#

       ไอคิวนี้คือพรสวรรค์เพ่ิมยาก แต่อีคิวนี้เพ่ิมได้ คือพรแสวง จะฉลาดรู้ข้างในและข้างนอกด้วย เป็นสิ่งใหม่รวมเหตุปัจจัยสู่จิต เป็นความฉลาดทางอารมณ์ ที่สำคัญกว่าความฉลาดไอคิว

       อ.กฤษฎาว่า...การฟังธรรมจะมีการพัฒนาอีคิว แล้วจะเข้าใจเข้าถึงและพัฒนาได้ จะเป็นคำตอบได้ต่อการออกมาชุมนุมได้

       พ่อครูว่า...วันนี้อธิบายสัมมาทิฏฐิ 10 แค่นี้ก่อน

       พ่อครูว่า...เราจะสามารถสร้างเสริมมวล ทำให้ประชาชนเกิดอีคิวที่สร้างได้หรือพรแสวง ส่วนไอคิวคือต้นทุนของแต่ละคน ก็ไปแย่งเอายาก แต่เอาได้คืออีคิว Emotional Quotient

       อ.กฤษฎาว่า...มีคนพยายามตั้งประเด็นว่าคนน้อยลง

       พ่อครูว่า...ไม่มีปัญหาคนน้อยคนมาก แต่มั่นใจว่าการเมืองขาดธรรมะไม่ได้ แต่เพราะไปแยกธรรมะออกจากการเมือง ประเทศก็เลยซวย แต่ก็เห็นใจว่า ถ้าธรรมะอ่อนแอ และการเมืองแข็ง ส่วนมากธรรมะจะสู้การเมืองไม่ได้ การเมืองฉลาดแกมโกงกว่า หากปล่อยให้นักธรรมะมาเกี่ยวกับการเมือง นักการเมืองก็ใช้เจ้าอาวาสเป็นหัวคะแนนหมด ธรรมะก็เป็นเครื่องมือการเมืองหมด เขาก็ต้องกันไว้ แต่ที่พ่อครูออกมานี่ก็มั่นใจหมู่กลุ่ม ก็ค่อยๆออกมา จนทำได้ขนาดนี้ คนกลัวพ่อครูพาทำเสื่อม แต่พ่อครูก็ระมัดระวัง พ่อครูทำมาด้วยมือยากแสนยาก เลือดตาทะลัก พ่อครูระมัดระวัง ผู้ที่ไม่สามารถก็อย่าบังอาจมาทำในวงการเมือง มันเคี่ยวจริงๆ นักการเมืองวันนี้ ด้านตาใสจริงๆ

       การเมืองเอาการเมืองแก้ไม่ได้หรอกทำมา 81 ปีแล้ว การเมืองต้องแก้ด้วยธรรมะแต่เอาธรรมะโลกียธรรมมาแก้การเมืองไม่ได้ทั้งโลก ต้องเอาโลกุตรธรรมมาแก้ แบบที่คนมี พลัง4 แท้จริง ที่คุณว่า คนน้อยลง นั่นคุณตะกละ แต่คนที่มาชุมนุม พ่อครูแทรกโอสถทิพย์เข้าสู่รูขุมขนนะ แต่ก่อนให้เบาๆไม่ให้รู้สึกตัว แต่ตอนนี้ให้ยาแรงขึ้น และหลายคนก็รับยาแรงได้มากขึ้น แต่ก่อนนี้ไม่เอาก็ค่อยๆแทรกยาทิพย์เข้ารูขุมขน มาถึงวันนี้ก็บอกยาเลย ว่าขนานนี้เอา ขนานนี้ไม่เอา ก็ก้าวหน้าเรื่อยๆ

       เมืองไทยเป็นเมืองปัญญา ก็เข้าใจง่าย ส่วนถ้าเป็นแดนเจโตต้องแสดงขลังๆๆ แต่แดนปัญญาต้องแสดงปัญญาเปรี้ยงๆๆๆ สักวันหนึ่งดอกไม้บานสะพรั่ง สักวันหนึ่งคนจริงจังจักหลากหลาย สักวันหนึ่งคนดีทั้งหญิงชาย จักเกิดขึ้นมากมายในแผ่นดิน เป็นคำประพันธ์ของอ.สุเทพ อัตถากร

       ขอสรุปว่า ที่เราทำนี่ค่อยเป็นค่อยไป ก็ยาวให้เป็นฯ จะมีเหตุปัจจัยให้ค่อยๆเห็น ผู้รู้เขาจะรู้ อย่างอ.ประมวลมีเจโตคู่กับปัญญาด้วย และก็หนักไปทางเจโต คุณมาฟังอ.ประมวลต้องเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตา

       พ่อครูทำงานมา 43 ปีแล้ว บวชปี 13 ก็เห็นอัตราการก้าวหน้า ว่าเอาอภิธรรมมาอธิบายต่อสาธารณะ ก็ก้าวหน้าอย่างดีเลย แล้วมีคนบอกว่าคนหนีหมด เพราะเขาอยู่แต่ที่บ้านเห็นภาพไม่หมด ก็เป็นธรรมดาของคนเพ่งโทส จับผิด ไม่ศรัทธา ส่วนคนเข้าใจเพ่ิมขึ้นก็มี ไม่ต้องบังคับหรือขอร้อง เป็นเรื่องของจริงอย่างพระพุทธเจ้า ที่ว่า ภิกษุทั้งหลาย !  พรหมจรรย์เราประพฤติ มิใช่เพื่อ... 

หลอกลวงคนให้มาเคารพนับถือ  (น  ชนกุหนัตถัง) มิใช่เพื่อเรียกคนมาเป็นบริวาร (น  อิติ มังชโน) มิใช่เพื่ออานิสงส์เป็นลาภสักการะและเพื่อเสียงสรรเสริญ    มิใช่เพื่อจะได้เป็นเจ้าลัทธิ  หรือค้านลัทธิอื่นใดให้ล้มไป  #มิใช่เพื่อให้มหาชนเข้าใจว่า.. เราได้เป็นผู้วิเศษอย่างนั้น  ก็หามิได้ ภิกษุทั้งหลาย ! ที่แท้ พรหมจรรย์นี้เราประพฤติเพื่อสำรวม เพื่อละ, เพื่อคลายกำหนัด, เพื่อดับทุกข์สนิท ฯ

       พ่อครู.ว่า...เราทำทั้งธรรมะ การเมือง  และสังคม ตอนนี้กำลังเคี่ยวงวดแล้ว เพราะเขาด้านตาใสมากเลย พ่อครูก็พาทำปิดทองลำไส้พระ เข้าไปปิดในที่ลึกๆ ในใจไม่ได้อยากออก แต่ก็ต้องทำอย่างที่ควร ปางนี้พ่อครูว่าเป็นปางหมาจรจัด ก็หลบปังตอ หลบน้ำร้อน หากินตามประสาหมาจรจัด หนีไม่ทันก็โดนตี โดนปังตอ โดนน้ำร้อน เหมือนแอบหากินไป โดยตนเองไม่มีอลังการอะไร รูปไม่หล่อ พ่อไม่รวย ศักดิ์ศรีไม่มี ย่ิงธรรมะแล้วไม่มีสำนักไหนรับรองเลย

       พ่อครูเคยบรรยายตอนอยู่วัดมหาธาตุ ว่าจะแสดงธรรมให้ตายภายใน 5วันได้ เหมือนพระโมคคัลลานะก็ถูกเขาฆ่าตาย ขนาดมีฤทธิ์ แต่พ่อครูไม่มีฤทธิ์ก็ได้ขนาดนี้รอดมาขนาดนี้ก็ต้องชมแล้ว ใครไม่ชมก็ชมตัวเองแล้วกัน....จบ

เวลาบันทึก 07 มีนาคม 2563 ( 17:34:03 )

รายละเอียด

5610013_รายการเทศน์หน้าศพสิกขมาตุผุสดี สะอาดวงศ์ โดยพ่อครู

เรื่อง สิกขมาตุองค์แรก รูปสำคัญของชาวอโศก

(อรหันต์รูปแรกของชาวอโศก)

       วาระนี้เป็นวาระที่สำคัญมากๆ คนทั่วไปก็คิดว่ามีงานศพก็มีคนมาฟังธรรมสวดศพก็ธรรมดา แต่เนื้อหาจะมีความสำคัญชนาดไหนก็ติดตามดู

       สิกขมาตุชื่อ ผุสดี คำว่าผุสดี มีความหมายว่า ถูกต้อง ,สัมผัส,ประกอบกัน,ประชุมกัน,สัมผัสไม่ขาดกัน,ยังรวมกันอยู่ ,แปลว่าบรรลุ,ความได้รับ,เป็นประกาย,โปรย ,พรม...ความหมายเหล่านี้ลึกซึ้งมาก

       ก็ขอเกริ่นก่อนเลยว่า สิกขามาตุรูปนี้เป็นองค์แรก รูปสำคัญ เป็นผู้บรรลุธรรม จะขั้นไหนจะใช้พระไตรปิฎกมาให้พวกคุณเทีียบ วันนี้เป็นครั้งแรกที่อาตมาจะประกาศว่าผู้นั้นผู้นี้บรรลุขั้นไหน จึงเป็นการบรรยายครั้งสำคัญ

       แม้แต่คำว่า ได้รับ ,เป็นประกาย,พรม ก็เป็นความหมายละเอียดลึกซึ้ง เป็นชื่อเดิม ไม่ได้ตั้งให้ใหม่ สิกขมาตุรูปอื่นอาตมาตั้งชื่อให้หมด แต่รูปนี้ไม่เคยเปลี่ยนท่านก็ไม่เคยบอกให้เปลี่ยน

       ก็ขอบรรยายถึงปรากฎการณ์จริง Phenomenol ซึ่งมั่นใจว่าชาวอโศกจะเป็นผู้ยืนยันถึง ปรากฎการณ์วิทยา(Phenomenology) ตั้งแต่ญาณศาสตร์(Prophecy) มาถึง ปรัชญา(Philosophy) มาถึง ญาณวิทยา(Epistemology) จนมาเป็นปรากฎการณ์วิทยา

       ญาณศาสตร์ อันแรกเลย มันจะพัฒนาไปเป็นความรู้ที่คนยอมรับคือเป็น ศาสดาพยากรณ์(Prophet) มีความรู้ลึกซึ้งบอกได้หมด อย่างนอสตราดามุส ถ้า ญาณศาสตร์(Prophecy) จะออกไปทางเจโต ส่วนปรัชญา(Philosophy) จะออกไปทางปัญญา ซึ่งแบบปรัชญามีหลักฐานอ้างอิง แต่ว่าญาณศาสตร์จะไม่มีเหตุมีผลอะไรเท่าไหร่

       แต่ปรัชญาก็ยังไม่มีหลักฐานอ้างอิงจริงเท่าญาณวิทยา ซึ่งมีเหตุมีผลเป็นวิทยาศาสตร์มากขึ้น ก็ถือว่าเป็นความรู้ที่สูงแล้ว ส่วนปรากฎการณ์วิทยา ก็ไม่รู้ว่ามีใครบัญญัติคำนี้ไหม ดูเหมือนมีการใช้อยู่เหมือนกัน แต่ว่าเราก็ใช้ของเราตามที่เราคิด ใครเห็นว่ามีสาระก็รับไป

       ปรากฎการณ์วิทยา(Phenomenology) อย่างเราไปทำงานการเมืองก็ไปทำอย่าง ปรากฎการณ์วิทยา(Phenomenology)มีสิ่งจริงเกิด มีบุคคลร่วมกันทำเป็นพฤติกรรมสังคม เราทำจริงไม่ใช่เสแสร้ง ไม่เป็นมายาภาพ เป็นการฝึกตนด้วย ผู้ฝึกได้จริงก็ได้เป็นของตน และมีผลต่อสังคมด้วย

       อาริยบุคคล (ขอไม่ใช้คำว่า อริยบุคคล,อารยะชน เราไม่ใช้เพราะเป็นการเจริญแบบโลกๆหรือว่าก็เป็นแบบฤาษี) ซึ่งขึ้น ปรากฎการณ์วิทยานั้นเป็นสิ่งจริงมีทั้่งรูปและนามอยู่ครบ จนเป็นบุคคลเป็นสังคมอโศก ว่าเรามีเศรษฐศาสตร์ รัฐศาสตร์ สังคมศาสตร์เราอย่างนี้ แล้วเราเป็นภัยต่อสังคมไหม เป็น Phenomena ให้เข้าใจได้

       ผู้ที่ให้ข้อมูลมาเป็นผู้ใกล้ชิดให้ข้อมูลมา บอกว่า สิกขมาตุผุสดี สะอาดวงศ์ ท่านเป็นผู้จัดสมดุลได้ยอ่างลงตีว สามารถทำกิจกรรมของนักบวช ได้ตามวรรณะ 9 คือ

1. เลี้ยงง่าย  (สุภระ) # เราดูแลกันมาจนอายุ 88 จนสิ้นลม เราพึ่งเกิดแก่ เจ็บตายกันได้จริง เป็นไปตามบารมีจะได้รับความดูแลก็ตามบารมี

2.บำรุงง่าย, ปรับให้เจริญได้ง่าย (สุโปสะ) #ไม่เป็นภาระกับใคร ไม่เรื่องมากผู้ดูแลอยู่ใกล้แล้วมีความสุข ซึ่งหายากที่คนแก่แบบนี้มีอยู่

3. มักน้อย, กล้าจน (อัปปิจฉะ) #แม้ช่วงเป็นฆราวาส ทำงานถูกโกงก็ไม่เอาเรื่องใคร ยิ่งมาเป็นนักบวชยิ่งสมถะ

4.ใจพอ สันโดษ (สันตุฏฐิ)

#มีใจพอ ได้ลาภมาก็แบ่งปันเอาเฉพาะที่กินใช้

5.ขัดเกลากิเลส (สัลเลขะ) #เอาอาหารปนรวมกันแล้วฉันเป็นเรื่องปกติ จนวันสุดท้ายของชีวิต งดฉันนม สาหร่าย วันพระไม่เด็ดผักฉันเอง ถ้าได้ปัจจเวกขณ์แล้วใครมาถวายอาหารจะไม่รับ

6.เพ่งทำลายกิเลส  มีศีลสูงอยู่ปกติ (ธูตะ, ธุดงค์) #ถือศีลกินเจมาตั้งแต่ 9ขวบ ฟังพระเทศน์ครั้งเดียวก็งดเนื้อสัตว์ แต่ยังกินไข่ ตอนหลังมาก็งดไข่ด้วย ทานอาหารมังสวิรัติบริสุทธิ์มา 75 ปี

7.มีอาการน่าเลื่อมใส (ปาสาทิกะ)  #เบิกบานแจ่มใส อารมณ์ดีเสมอ สวดมนต์ก่อนนอน ตื่นนอนเสมอ ฉันอาหารจะห่มชุดสิกขมาตุเสมอ ซักเสื้อผ้าเอง แม้ในวันสุดท้ายของชีวิต แม้ผู้ดูและจะบอกว่าไม่ต้องก็จะทำเอง

8.ไม่สะสม ไม่กักเก็บออม (อปจยะ) #ได้รับอะไรก็แจกจ่ายหมดไม่กักตุน

9.ขยันเสมอ, ระดมความเพียร (วิริยารัมภะ) #ระดมความเพียร หรือขยันเสมอ ต่อเนื่องไม่ขาดตอน สบายใจ เหนื่อยก็พัก ไม่เหนื่อยก็ขยันทำงาน เราไม่พักเราไม่เพียร ทำอะไรเสมอต้นเสมอปลาย บิณฑบาตตลอด ออกกำลังกายสม่ำเสมอ ตื่นมาออกกำลังกายแต่ตีสอง ตีสามก็จะสวดมนต์ทำวัตร ทำงานเสมอๆ พับถุงปุ๋ยที่โรงปุ๋ย ช่วงหลังไปลำบากอาวุโสก็จะนำถุงมาให้พับที่ที่พัก ท่านบอกว่าอยากทำงานไม่อยากอยู่เฉยๆ จะอยู่เฉยๆไปทำไม?

       ท่านเป็นตัวอย่างของนักบวชหญิงที่เคร่งครัด ทำอย่างต่อเนื่อง ทำอย่างเบิกบานแจ่มใสอยู่เสมอ

       สิกขมาตุผุสดีถือว่าเป็นนักบวชหญิงรูปแรกของชาวอโศก อาตมาไปอยู่ที่วัดอโศการามบวชแล้ว สิกขมาตุผุสดี ไปอยู่ที่วัดตอนหลัง แล้วก็อยากถือศีล 10 ไปขอกับท่านเจ้าคุณ แต่ท่านเจ้าคุณไม่ให้ ก็เลยมาขอกับอาตมา อาตมาก็เลยให้ศีล 10 เป็นคนแรก ในชุดขาวเป็นชีขาว แล้วทำจริง คือไม่สะสมเงินทองข้าวของ ปฏิบัติมาตั้งแต่รับศีลมาจนสิ้นชีวิต ซื่อตรง เป็นคนอยู่ในศีลในธรรมอย่างบริสุทธิ์สะอาด เห็นนามสกุลสะอาดวงศ์ญาติๆก็ดีใจเถอะ

       ที่จริงสิกขมาตุบวชอยู่ที่วัดอโศการามก่อน แต่สิกขมาตุนัยนามาทีหลัง ซึ่งชื่อนั้นมีความหมายในนั้นหมด เป็นเรื่องที่อย่าไปคิด มันต้องเป็นเช่นนั้น เช่นพระพุทธเจ้าอุบัติ แผ่นดินต้องไหว ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เป็นอจินไตยเกินคาดคิด ในศาสนาเทวนิยมคือสิ่งที่เขารู้ไม่ชัดว่า มีเหตุปัจจัยครบก็จะเป็นได้ วิทยาศาสตร์พิสูจน์ได้ นามธรรมก็พิสูจน์ได้ พุทธรู้ได้ แต่ศานาเทวนิยมรู้ไม่ได้ เป็น ปรากฎการณ์วิทยา ที่ยืนยันสัมผัสพิสูจน์ได้ ใครมีนามธรรมถึงก็จะสัมผัสได้

       สิกขมาตุนัยนาบวชก่อน แต่ว่าก็ยอมยกให้สิกขมาตุผุสดีเป็นภันเต เพราะบวชเป็นชีขาวก่อน แต่ว่ามาเปลี่ยนเป็นชุดสีน้ำตาลทีหลัง ก็มีสิกขมาตุที่เป็นนักบวชหญิงของชาวอโศก ซึ่งตำรวจเขาติดไว้ที่รถตู้เขาว่า สิกขาตุหญิง สิกขมาตุชาย เขาก็เตรียมการไว้หมด ตำรวจเขาจัดการ

สิกขมาตุผุสดีจะเข้าข่ายตามอนุสาสนีย์ของพระพุทธเจ้าได้แค่ไหนอย่างไร?

       บุคคลในโลกที่พระพุทธเจ้าแบ่งไว้ เรื่องบุคคล 4

1. บุคคลผู้ได้เจโตสมถะ   แต่ไม่ได้โลกุตระ

2. บุคคลผู้ได้โลกุตระ     แต่ไม่ได้เจโตสมถะ .

3. บุคคลผู้ได้เจโตสมถะ   และได้ทั้งโลกุตระ

4. บุคคลผู้ไม่ได้เจโตสมถะ  และไม่ได้ทั้งโลกุตระ

#     ซึ่งบุคคลชนิดที่ 4 มีอยู่มากทั่วโลก ส่วนพวกได้เจโตสมถะก็ไปนั่งหลับตาทำสมาธิ ส่วนผู้ได้โลกุตระคือได้ฌาน ที่เป็นวิธีทำให้เกิดความสงบเกิดสมาธิ

       บุคคล 6 จำพวก

1.พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

2.พระปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้า

3.พระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะ มีนัยละเอียดคือ บุคคลใด้มิได้ตรัสรู้สัจจะทั้งหลายด้วยตนเอง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่ได้สดับมาก่อน ทั้งบรรลุสาวกบารมีด้วย ก็คือยกตัวอย่างมาสองรูปที่เป็นแบบนี้ คือท่านรับช่วงจากพระพุทธเจ้าองค์สมณโคดม ต่อจากนั้นจะมีพระพุทธเจ้าองค์ใหม่ ก็จะเป็นสยัมภูองค์ใหม่ ซึ่งจะเป็นพระสารีบุตร พระโมคัลลานะหรือองค์พระโพธิสัตว์องค์อื่นก็ได้ ดังนั้นข้อนี้คือ ผู้มีสยังอภิญญา แต่ไม่ขาดจากพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่งที่จะต้องไปรับเอามา แม้พระพุทธเจ้าปรินิพพานไปแล้ว พระสารีบุตรพระโมคคัลลานะก็จะมีสยังอภิญญา อาจไปรับจากพระพุทธเจ้าองค์อื่นอีก เหมือนพระพุทธเจ้าสมณโคดมก็ได้รับจากพระพุทธเจ้าองค์อื่นอีก ทางมหายานถือว่าพระสารีบุตรและโมคคัลลานะเป็นโพธิสัตว์ แต่เถรวาทถือว่าเป็นอรหันต์ตอนที่มาพบพระพุทธเจ้า แต่ที่จริงท่านเป็นโพธิสัตว์ เป็นอรหันต์มาก่อนแล้ว

4. พระอรหันต์ คือบุคคลผู้มิได้ตรัสรู้สัจจะทั้งหลายมาก่อน แล้วมาบรรลุอรหันต์ในชาตินี้

5.พระอนาคามี

6.พระโสดาบัน พระสกิทาคามี

        บุคคล 9

1.พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

2.พระปัจเจกพุทธเจ้า

3.อุภโตภาควิมุติ

4.ปัญญาวิมุติ

5.กายสักขี

6.ทิฏฐิปัฏฏะ

7.สัทธวิมุติ

8.ธัมมานุสารี

9.สัทธานุสารี

คำว่าอุภโตภาพ คือผู้บรรลุธรรมพร้อมครบทั้งเจโตวิมุติ และปัญญาวิมุติ

        ในบุคคล 7 จะมี

       สายศรัทธา

1. สัทธานุสารี

3. สัทธาวิมุติ

5. กายสักขี 

(ต้องอาศัยวิโมกข์ 8)

        สายปัญญา

2. ธัมมานุสารี

4. ทิฏฐิปัตตะ

6. ปัญญาวิมุติ

(มีวิโมกข์ 8 มาตลอด)

7. อุภโตภาควิมุติ  รวมทุกสายที่บรรลุครบครัน

       อุภโตภาควิมุติไม่ว่าสายศรัทธา หรือสายเจโต ก็ถือว่าครบมีวิมุติพร้อมสองอย่าง แต่สิกขมาตุ     ผุสดีเป็นสายศรัทธา มีกายสักขี

       กายสักขี คำว่า กายคือองค์ประชุม ทั้ง กาย วาจา ใจ เห็นได้ด้วยตา ยืนยันได้ว่ามีวรรณะ 9 ในบุคคลนี้มีเงื่อนไขว่า ต้องสัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกาย มีสัมมัปปัญญา ต้องมีปัญญารู้วิญญาณฐีติ สัตตาวาส 9 มีปัญญารู้ว่า กายและเวทนา ต่างกันหรือตรงกัน องค์ประชุมของสัจธรรมเหล่านี้ แตกต่างกัน

       สัญญาเหล่านี้ต้องมีมิจฉาหรือสัมมา ต้องกำหนดให้รู้ได้ถึง เป็นสัตว์นรกหรือเทวดา สมมุติเทพหรืออุบัติเทพ หรือวิสุทธิเทพ มีภาษา แต่ภาษานั้นมีสภาวะรองรับ ต้องอ่านของตนออก

       ผู้เป็นสายเจโต ศรัทธา จะมีปัญญาลึกแหลมได้ยาก คนมีปัญญา แต่อ่านเจโตวิมุติไม่ออก ท่านเป็นอรหันต์แล้วแต่อ่านตนเองไม่ออก มีกายสักขีแล้ว แต่ไม่มีวิโมกข์ 8 ท่านรู้ไม่ครบ ปฏิกิริยาของจิตวิญญาณท่านรู้ไม่ครบ

       กายสักขีมีผู้สามารถดับอาสวะบางอย่างได้ แต่อาสวะสิ้นแล้วจริงๆ บอกเลยสิกขมาตุผุสดีมี เป็นของจริง อาตมารับรอง สายปัญญา ถ้าไม่สัมมาทิฏฐิก็ไม่สัมมาทิฏฐิ แต่สายศรัทธาจะรู้ไม่ชัดหรอก

       ทิฏฐิปัฏฏะ ภาษาสันสกฤษคือทฤษฏี คือความเห็นความรู้ความเข้าใจมาปฏิบัติให้เข้าถึงเป็นปัฏฏะ

       สัทธาวิมุติ มีวิมุติอาจไม่สมบูรณ์ ต้องพิสูจน์ตนเองไม่มีครบพร้อม มีกาเยนผุสิตวา วิหาริติ เป็นปัจจุบันนั่นเที่ยง สัมผัสอยู่ก็อ่านออกหลัดๆว่า ว่างจากกิเลสอยู่ ไม่ใช่คาดคะเนเอาของเก่า แต่ว่านี่สัมผัสอยู่บัดเดี๋ยวนั้นเลย เป็นปัจจุบันธรรมเลย สัทธวิมุติคือทำวิมุติได้ด้วยศรัทธา แต่ปัญญาไม่ค่อยคล่อง จะทำกายสักขีได้ ยืนยันความจริงได้ เพียงแค่ไปฟังนิดหนึ่ง ใครรู้จักคุณปรีชากับคุณจำลอง คุณจำลองสายปัญญา แต่คุณปรีชาสายเจโต

       ธัมมาสุสารีย์ คือผู้หาธรรมะตามสาระ(สารีย์) ซึ่งต่างจากสัทธานุสารีย์ คือผู้มีศรัทธาเป็นตัวทำ เป็นประธาน บุคคลผู้ได้ผลในสายนี้จะได้เป็น สัทธาวิมุติ และได้กายสักขี แต่ต้องตรวจสอบด้วยวิโมกข์ 8 ครบด้วยกาย

        สิกขมาตุผุสดี มีบารมีเก่าแล้วมาแสดงหา พอมาฟังก็ได้เลย อาตมาเป็นสายปัญญาจะรู้ได้เร็ว อย่างพระสารีบุตร ที่ไปฟังพระอัสสชิ ที่เป็นพระอรหันต์รุ่น 1 เลย ก็เลยบอกว่าพระสารีบุตรว่า “พระสมณโคดมกล่าวว่า ทุกอย่างมาแต่เหตุ ดับเหตุทุกอย่างก็ดับ” พระอัสสชิพูดแค่นี้ก็เข้าใจเลย ตอนนั้นพระสารีบุตรเป็นศิษย์ของสนชัยเวลัทบุตร เป็นสำนักใหญ่ 1 ใน 6 ในสมัยนั้น เรียนเท่าไหร่ก็ไม่บรรลุ แต่ฟังพระอัสสชิแค่นิดเดียวก็บรรลุเลย ซึ่งไม่ใช้ปิ๊ง ซาโตริแบบเซน

       สายศรัทธานั้นเข้าใจยาก แต่ถ้าได้เข้าใจแล้ว บางทีแรง จะมีปีติ บางทีอุพเพงคาปีติ ปีติเวอร์เป็นได้สายเจโตจะเป็นมาก สายปัญญามีปีติไม่หวือหวามาก

       ผู้ที่ปฏิบัติแล้วอ่านจิตเป็นกำจัดกิเลสได้ มีตทังคปหาน หรือว่าด้วยปัญญา การข่มกิเลสนั้นพระพุทธเจ้าว่าไม่สมบูรณ์แม้เป็นกายสักขีที่สะกดจนกิเลสแห้งตาย แต่พระพุทธเจ้าว่าให้กระแทกสิกว่ากิเลสจะฟื้นไหม ต้องมีผัสสะเป็นปัจจัย มีทวาร 6 สัมผัส แต่ว่าคนที่ทำแต่ภายนอกแล้วไม่ได้จริง เป็นอรหันต์ฺลึกลับไม่รู้จะช้านาน แต่ว่าคนที่ทำตามเบื้องต้นท่ามกลางบั้นปลายจะเร็วกว่า เขาจะคล่องจะเร็ว เหมือนคนเล่นดนตรี เรียนรู้ตัวโน้ต โดเรมีฯ จะเร็ว แต่คนเล่นไม่ลำดับจะช้า ของพระพุทธเจ้ามีเบื้องต้นท่ามกลางบั้นปลาย จะเร็ว พระพุทธเจ้าสายปัญญาจะตรัสรู้เร็วกว่าพระพุทธเจ้าสายศรัทธาและสายวิริยาธิกะ

       สิกขมาตุผุสดี มีกายสักขี เราจะดูจากการปฏิบัติดังนี้

       พระอรหันต์ขีณาสพเป็นผู้อยู่จบพรหมจรรย์ มีปัญญาวิมุติหรือดอุภโตภาควิมุติ ถือว่ามีจิตที่มีกิเลสดับ ปัญญาก็รู้แจ้ง จึงไม่ต้องไปกล่าวว่า สายปัญญาจะต้องสัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกาย ท่านบอกว่าสายปัญญาหรือธัมมานุสารีย์ไม่ต้องกล่าวว่าต้องมี สัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกาย เพราะการปฏัติมีการสัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกายอยู่แล้ว ท่านทำมาตั้งแต่ต้นแล้ว

       สายศรัทธาจะอ่านกิเลสไม่เก่ง อย่างอุปกิเลส 16 มี

1. อภิชฌาวิสมโลภะ (เพ่งเล็งอยากได้)

2. พยาปาทะ (ปองร้ายเขา)

3. โกธะ (โกรธ)

4. อุปนาหะ (ผูกโกรธ)

5. มักขะ (ลบหลู่คุณท่าน)

6. ปฬาสะ (ยกตนเทียบเท่า, ตีเสมอท่าน)

7. อิสสายะ (ริษยา ไม่อยากเห็นคนอื่นได้ดี)

8. มัจฉริยะ (ตระหนี่)

9. มายายะ (มารยา, มารยาทเสแสร้ง)

10. สาเฐยยะ (โอ้อวด, การโอ่แสดง)

11. ถัมภะ (หัวดื้อ, เชื่อมั่นหัวตัวเองมาก)

12. สารัมภะ (แข่งดี, เอาชนะคะคาน)

13. มานะ (ถือดี-ยึดดี จนถือสา)

14. อติมานะ (ดูหมิ่นท่าน)

15. มทะ  (มัวเมา)

16. ปมาทะ  (ประมาทเลินเล่อ)

       สายปัญญาจะอ่านอุปกิเลสออก แต่สายปัญญาจะอ่านออกรู้ได้ การปฏิบัติต้องมีสัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกาย การปฏัติต้องมีผัสสะ อยู่ในป่าไม่มีผัสสะอะไรมากเท่าอยู่ในเมือง พระอรหันต์ 60 องค์แรก พระพุทธเจ้าให้เข้าเมืองหมด ไม่ได้ให้เข้าป่าแม้สักองค์เดียว

        วิธีปฏิบัติ

       พระพุทธเจ้าบอกไว้ในพระไตรปิฎกเล่ม 14 อานาปานสติสูตร       

[285]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ย่อมมีภิกษุในภิกษุสงฆ์นี้  ผู้เป็น  พระอรหันตขีณาสพ

อยู่จบพรหมจรรย์แล้ว  ทำกิจที่ควรทำเสร็จแล้ว  ปลงภาระได้แล้ว  บรรลุประโยชน์ตนแล้วโดย

ลำดับ  สิ้นสัญโญชน์ในภพแล้ว  พ้นวิเศษแล้วเพราะรู้ชอบ  แม้ภิกษุเช่นนี้ในหมู่ภิกษุนี้  ก็

มีอยู่  ฯ

       ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ย่อมมีภิกษุในภิกษุสงฆ์นี้  ผู้เป็นอุปปาติกะ  เพราะสิ้นสัญโญชน์

ส่วนเบื้องต่ำทั้ง  5  จะได้ปรินิพพานในโลกนั้นๆ  มีอันไม่กลับ  มาจากโลกนั้นอีกเป็นธรรมดา

แม้ภิกษุเช่นนี้ในหมู่ภิกษุนี้  ก็มีอยู่  ฯ

       ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ย่อมมีภิกษุในภิกษุสงฆ์นี้  ผู้เป็นพระสกคาทามีเพราะสิ้นสัญโญชน์

3  อย่าง  และเพราะทำราคะ  โทสะ  โมหะให้เบาบางมายังโลกนี้อีกครั้งเดียวเท่านั้น  ก็จะทำที่สุด

แห่งทุกข์ได้  แม้ภิกษุเช่นนี้ในหมู่ภิกษุสงฆ์นี้  ก็มีอยู่  ฯ

       ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ย่อมมีภิกษุในภิกษุสงฆ์นี้  ผู้เป็นพระโสดาบัน  เพราะสิ้นสัญโญชน์

3  อย่าง  มีอันไม่ตกอบายเป็นธรรมดา  แน่นอนที่จะได้ตรัสรู้ใน  เบื้องหน้า  แม้ภิกษุเช่นนี้ใน

หมู่ภิกษุนี้  ก็มีอยู่  ฯห

       พระโสดาบัน จะบรรลุสังโยชน์ 3 เหลืออีก 7 สังโยชน์ เรียกว่า สัตตักขัตตุปรมโสดาฯ

1.     เอกพีชี  เกิดอริยชาติอีกเพียงส่วนเดียว แล้วจักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้  (พระบาลีไม่มีคำว่าชาติ หรือเป็นการเกิดแบบเป็นตัวๆ เลย)

2.    โกลังโกละ (เกิดในสุคติภพอีก 2-6 ส่วนสังโยชน์ก็จักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้)

3.    สัตตักขัตตุปรมะ (เวียนเกิดในสุคติภพหรืออริยชาติอีกเพียง 7 ส่วนสังโยชน์ ก็จักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้)

       แต่ไปแปลว่าสกิทาคามีว่าเหลืออีกชาติเดียว ก็ไปตรงกับเอกพีชี ที่จริงก็ไล่ไปตั้งแต่โกลังโกละ

บุคคล 5

1.โสดาบัน

2.สกิทาคามี

3.อนาคามี

4.อรหันต์

5.คือผู้ปฏิบัติโพธิปักขิยธรรม 37

       สรุปคือโพธิปักขิยธรรม 37 นี่แหละคือหลักปฏิบัติ จะอธิบายจนปากเปียกปากแฉะตลอดเวลา

       แล้วสิกขมาตุผุสดี มีหลักธรรมเช่นนี้ ปฏิบัติเช่นนี้ไหม ก็มีผู้ยืนยัน มีและมีผลด้วย จากนั้นก็จะเกิดอัปปมัญญา 4 หรือพรหมวิหาร 4 เจริญด้วย นี่คือจิตพระเจ้า เป็นจิตอยู่ตามสภาพของพรหม จะอยู่กับความเมตตา ความกรุณา มุฑิตา อุเบกขา จะเป็นที่จิตเรา ปฏิบัติโพธิปักขิยธรรมจะเกิดจิตพระเจ้า พระพรหมณ์ ตามชื่อศาสนาฮินดู ศาสนาอื่นก็มีพระเจ้าของเขา ก็มีเมตตา กรุณา มุฑิตาอุเบกขา คนไปแยกพระเจ้าหลายชื่อ แต่ว่าที่จริงคือพรหมวิหาร 4 พุทธทำให้ได้ในจิตก็แล้วกัน

       เมตตา คือ มีจิตต้องการให้เขาพ้นทุกข์ ให้เขาเป็นสุข อย่างเจิรญอย่างโลกุตระด้วย อยากให้เขาเป็นสุขนิรันดร์ด้วย สุขกับทุกข์มันทะเลาะกัน พระพุทธเจ้าบอกว่าให้ทำลายทั้งสุขและทุกข์เลย ก็เป็นอุเบกขา แต่ไม่ใช่อุเบกขาแบบเฉยโง่ๆ แบบช่างเขา เห็นคนทำผิดก็อุเบกขา เป็นอุเบกขาเก แต่อุเบกขาพุทธ ไม่ต้องบังคับเป็นเนกขัมสิตอุเบกขา แต่เคหสิตอุเบกขาคือพวกเฉยเด๋อ หรือพวกอยู่ในป่าไม่มีผัสสะ หรือพวกที่มีคาถาแม้ลืมตาก็กดข่มได้ เราต้องแยกเนกขัมสิตอุเบกขากับเคหสิตอุเบกขา

       ส่วนสม.ผุสดีนั้นบอกว่า ไปแบกมันไว้ทำไม แต่ท่านไม่ได้เข้าป่า ท่านก็แสดงออกมาทุกอย่างแม้กระทบอยู่ คนอื่นกระทบอยู่ก็เห็นแต่ว่าอุเบกขาได้

       จะต้องอ่านสัญญา 2 เป็น คือเจริญอนิจจสัญญา และ เจริญอสุภสัญญา คือไม่ได้มีไม่น่าได้ไม่น่าเป็น เป็นของเหมือนซากศพ เหมือนของเน่าเสียของทิ้งเหมือนฝี เห็นให้ได้ว่ามันเป็นเช่นนั้นจริงๆ อย่างสม.ผุสดีสบายแล้วไม่ต้องมีเงินสักบาท จนตายเลย

       อนิจจสัญญา ทุกอย่างไม่เที่ยง มันต้องกำหนดรู้ อย่างเหล็กมันค่อยๆละลาย ดูมันนาน แต่มันก็สลาย แม้โลกลูกนี้ก็สลาย เราก็ดูที่สลายง่าย หรือเปลี่ยนแปลง เรียกว่าอนิจจัง แต่ไปจ้องส่ิงที่สลายยากมันก็นานสิ แต่อย่างอารมณ์อร่อยมันมีแวบเดียวตอนแตะลิ้น แล้วมันหายไป มันไม่ใช่ของจริง ถ้าเป็นของจริงมันต้องอยู่ตลอดสิ หรืออยากได้มะเฟืองกินแล้วอยากได้อีก แต่ว่าสัมผัสของเดิมมันก็ไม่เที่ยงแล้ว คุณหอมแก้มแฟนคุณครั้งนี้ อร่อยชอบใจ แต่อีกวันอารมณ์ไม่เหมือนเดิม ไปเคืองอะไรมานี่ก็บ่งความไม่เที่ยงเลย มีสิ่งเที่ยงอย่างเดียวคือนิพพาน

       ผู้จะเรียนรู้ความมีความไม่มีได้ถึงระดับรู้ว่าจิตเรามีโลภ โกรธ หลงได้ ต้องมีปัญญาระดับหนึ่ง แล้วกิเลสระดับกลางระดับละเอียดอย่างไรก็ต้องมีปัญญารู้ได้  รู้รูปนามได้ด้วย อาการลิงค นิมิต อุเทส เราทำได้แม้ทีเผลอหรือไม่เผลอ เราก็ไม่มี เราทำสั่งสมเป็นอดีต ปัจจุบันเราก็สูญได้ เราตัดสินอนาคตได้ว่าไม่เกิด นี่คือสัจจะพิสูจน์ได้

       ผู้จะนิพพานไม่ควรได้อะไรเลยในโลก เพียงแต่อาศัยใช้งาน ไม่ใช่เพื่อตนเอง แต่เพื่อสังคม เราพึ่งตนได้แล้ว เราก็มีส่วนเกิน ทั้งแรงงานความรู้ความสามารถ เป็นวิถีดำเนินชีวิตที่พึ่งเกิด แก่ เจ็บตายได้

       ผู้มาเผาครั้งนี้เป็นการมาเผาพระอาริยะ จะระดับไหนจะบอกตอนจบ

       จากนั้นก็เจริญ อานาปานสติ เป็นตัวปฏิบัติทีหลัง แต่คนทั่วไปไปทำอานาปานสติก่อน แต่ที่จริงต้องปฏิบัติสติปัฏฐาน 4 ก่อน ต้องเปิดทวาร 6 ปฏิบัติด้วย ต้องมีทั้งวิญญาณ 6 อายตนะ 6 เวทนา 6 ผัสสะ 6 ตัณหา อุปาทาน 4  ภพ 3 ชาติ 5  จึงจะรู้วิญหญาณ 6 อายตะ 6 ผัสสะ 6 แล้วจะอ่านตัณหา 3 อุปาทาน 4 เมื่อกำจัดตัณหาอุปาทานได้ ภพก็ดับ ดับแล้วก็สบาย ตายอย่างสม.ผุสดี มีกายิกทุกข์ให้สัญญาณนิดหน่อย ทำไมฉันร้อนนะ ผู้ช่วยก็ให้นั่งกึ่งนอน แล้วก็ไปเลย

       กายยิกทุกข์ที่มันให้สัญญาณเล็กน้อย ไม่ต้องทรมาน ไม่ต้องเป็นมะเร็ง 5 ปี 3 ปี แต่ก็ละเว้นคนมีวิบาก อรหันต์บางรูปก็มีวิบากนะ สิกขมาตุผุสดี ตามสบาย อย่าริสยา ต้องทำของตนเอง อาตมายังไม่รู้ว่ากายิกทุกข์จะตายอย่าวไรเป็นวิบากได้นะ

       เมื่อทำอานาปานสติเป็นต้องไม่ทิ้งกาย แม้เหลือลมหายใจเข้าออก ก็ไม่ทิ้ง ภิกษุใดจะอยู่ป่าก็ดี อยู่โคนไม้ก็ดี (พระพุทธเจ้าอนุโลมมาก เพราะเขานิยมเข้าป่าอยู่ป่ากันมาก) แต่สมัยเรานี้ไม่ต้องเข้าป่า แต่ท่านต้องอนุโลมปฏิโลมมากมาย แม้พระโมคคัลลานะก็ถูกศัตรูทำร้ายจนตาย พระพุทธเจ้าว่าอยู่ป่าก็ดีไม่ใช่ว่าให้ไปอยู่ป่า แต่อนุโลมไม่ให้แข็งเกินไป ถ้าแข็งเกินไป อยู่ยากนะ แต่ครั้งนี้พล.อ.ปรีชา ยอมได้ แพ้ได้ พวกนั้นถือว่าชนะนะ เอาคน 3 หมื่นมาขู่คนแค่สามพัน เอาเงิน 175 ล้านมาเป็นเบี้ยเลี้ยงอีก

       จากนั้นพระพุทธเจ้าก็บอกว่า ผู้เจริญอานาปานสติอยู่ อย่างที่เขานั่งกัน แต่ที่จิรงเป็นผลในการทำจิตให้สงบ ให้ร่าเริง ให้มีการงานอันควรอยู่ แม้ลมก็เป็นกาย ยิ่งมีดินน้ำลมไฟที่ประกอบกันคุณก็ยิ่งรู้ชัด แม้จะหลับตาทำ คุณก็สัมผัสลมหายใจเข้าออกคุณก็ตามเห็นความไม่เที่ยงของจิต ตามเห็นว่าราคะจางคลาย แต่การจางคลายตอนหลับตาในภวังค์ก็เอาของแห้งความจำมาพิจารณา แต่ถ้าจางคลายตอนเราสัมผัสกระแทกกระเทือนอยู่นี่สิของจริงกว่า สั่งสมเป็นอดีตที่ตั้งมั่น ช่วยให้ปัจจุบันแข็งแรง ขึ้นเวทีจนชำนาญจนเก่ง พลังเยอะ ซักซ้อมมามากแล้ว แค่ขึ้นเวทีแต่ดีดก็กระเด็น สุดท้ายสุดยอดกระบวนท่าคือความว่าง ใครทำร้ายเราโดดมาผ่านที่ว่างคุณก็ล้มเองเลย อธิบายเป็นหนังกำลังภายใน

       สรุปเมื่อผู้ใดเจริญอานาปานสติ สติปัฏฐาน 4 ก็เจริญ โพธิปักขิยธรรม 37 ก็เจริญ ทำให้ถูกกาย ให้ระงับเหตุ ให้ตัวการอกุศลจิตดับเกลี้ยงเลย จิตสังขารก็ไม่มีกิเลสเกิด แล้วทำจิตให้ร่าเริง  ทำให้จิตตั้งมั่น และก็ทำให้เปลื้องออก เปลื้องปล่อย คุณอ่านแล้วก็ระลึกชาติได้ ว่ามีเหตุการณ์เกิดร้อยทีพันทีกิเลสก็ไม่เกิดแล้ว มีสภาวะจริงเป็นPhenomenol

       สามารถปฏิบัติธรรมตามนี้จะมีของจริง เช่นสิกขมาตุผุสดีเป็นสายศรัทธา จึงไม่มีนิรุติปฏิภาณมาแจกแจงอะไรได้เยอะ ไม่เหมือนกับสิกขมาตุรินฟ้า สิกขมาตุกล้าข้ามฝันนี้ ใครจะเชื่อว่าป.4

       ผู้ได้คบคุ้นกับสิกขมาตุผุสดี หลายอย่างก็มีบกพร่อง แม้อรหันต์ก็มีข้อบกพร่อง แม้ยุคพระพุทธเจ้าพระอรหันต์ก็มีดื้อด้าน มีคำหยาบ บางคนก็มีเพ่งโทสข้อบกพร่อง แต่สม.ผุสดีมีข้อบกพร่องน้อย คนหนึ่งอาตมาพยากรณ์แล้วคือสมณะพุทธชาโตเป็นอนาคามีภูมิ ส่วนผุสดีนั้นเป็นอรหันต์ นี่คืออาตมาพยากรณ์ ส่วนคุณเองจะไปพิจารณาเองก็ตามภูมิขอบคุณ ส่วนอาตมาตัดสินตามที่ได้คบคุ้นกันมาตามหลักฐาน ยิ่งกว่ากรรมการตัดสิน  คุณจะตัดสินให้ฝ่ายแดงเป็นอรหันต์ก็ได้ก็เรื่องของคุณ  ตัวใครๆแล้วแต่ ส่วนอาตมาก็บอกของอาตมาสู่ฟัง เป็นอรหันต์องค์แรกที่อาตมาพยากรณ์ จะมีข้อบกพร่องหรือไม่ ก็พูดแล้ว ว่าอรหันต์ก็มีข้อบกพร่องได้ ในฐานะของสมมุติสัจจะ แต่กิเลสส่วนตัวใครคุณจะไปรู้กับเขาได้อย่างไร เป็นอรหันต์องค์แรกของชาวอโศก หนึ่งแล้วใน 9 เอวัง.....

เวลาบันทึก 09 มีนาคม 2563 ( 07:59:24 )

รายละเอียด

561003_รายการเรียนอิสระ ที่สวนลุมฯ

เรื่อง พระโพธิสัตว์บันลือสีหนาท

อ.กฤษฎาดำเนินรายการ...มีประเด็นปัญหาที่มีผู้ส่งมาเพื่อให้พ่อครูตอบให้คลายสงสัย คำถามเช่นว่า...นมัสการเรียนถาม 1.ท่านโพธิรักษ์ระลึกได้ว่าท่านเป็นโพธิสัตว์จากอะไร 1.1ถ้าจากญาณ 1.1.1จากอภิญญา หรือ 1.1.2วิปัสนาญาณ 1.2ญาณนั้นยังจะต้องโยนิโสมนสิการ คือ มีทั้งที่ผิดที่ถูกอยู่ ท่านโพธิรักษ์อาศัยอะไรทำให้ท่านเองเชื่อว่าที่ท่านรับรู้นั้นถูกต้อง

       พ่อครูว่า....คำถามมีอีกว่า นมัสการท่านโพธิรักษ์ ท่านกล่าวในทำนองว่า ท่านเองเป็นพระโพธิสัตว์มาเกิด(ผมอาจนำคำพูดจากท่านไม่ตรงนัก) ข้อนั้นผมไม่ติดใจ แต่ด้วยความเคารพท่านเกรงท่านจะถูกกล่าวว่าเป็นพวกสสสตทิฏฐิ เพราะตามพระพุทธธรรม นอกจากกิเลส และวิบาก ที่จะสืบเนืองแล้ว ไม่มีอะไรข้ามภพข้ามชาติ แม้แต่รูปนาม-จิต เกิดพร้อมกัน เกิดที่ไหนดับที่นั่น มนุษย์นอกจากขันธ์5 อย่างอื่นนั้นไม่มี พูดตามภาษาชาวบ้านว่า เมื่อตายแตกดับไม่มีดวงวิญญาณลอยไปเข้าในครรภ์มารดาเพื่อเกิด ถ้าท่านอธิบายโลกุตรธรรมนี้กระจ่าง จักเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง กราบนมัสการ

       พ่อครูว่า...พระพุทธเจ้าไม่สอนเรื่องวิญญาณล่องลอย พระพุทธเจ้าตรัสบริภาษเรื่องวิญญาณล่องลอยในภาคปฏิบัติ ส่วนภาคอื่นจิตวิญญาณจะล่องลอยไปไหนมาไหนก็พิสูจน์ไม่ได้ เป็นเอกจรัง ของตน ไม่เกี่ยวกับใคร คนมิจฉาทิฏฐิจะพูดเข้าใจกันว่า ตกนรกก็ไปเจอกัน ขึ้นสวรรค์ก็ไปเจอกัน มีเง็กเซีียนห้องเต้ และมีเซียนอื่นๆอีกมากมาย พ่อครูยืนยันว่านั้นคือเทวนิยม ที่สร้างภาพชาติ เรื่องเหล่านั้นคนอื่นที่ไม่ได้เข้าใจไม่บรรลุอย่างพ่อครู เขามีส่ิงนั้นเหมือนกันไหม ก็มีทุกข์อยู่ แต่ทุกข์มันไม่มีจริง อรหันต์หมดทุกข์แล้ว แต่เป็นคนเหมือนคุณ แต่ไม่ทุกข์ ดับเหตุแห่งทุกข์ได้แล้ว คำพูดว่ามีกับไม่มีเป็นเรื่องยิ่งใหญ่

       ที่ว่านรกสวรรค์อย่างมีตัวตน มีเง็กเซียนมีไหม แต่ก็มีอยู่ในภพชาติของคนที่ยึด เป็นมโนมยอัตตาของคุณ คุณก็เห็นจริงๆว่ามี พ่อครูก็เคยมีสมัยที่ยังไม่หมด เคยหลงเคยเชื่อเคยยึดว่ามันมี แต่เมื่อหมดอุปาทานได้ก็ไม่มี

       มาเข้าเรื่องว่า พระพุทธเจ้าตรัสกับภิกษุสาติที่เข้าใจว่าวิญญาณล่องลอย....จะบอกว่ามีหรือไม่มีดวงวิญญาณเป็นเรื่องที่อธิบายได้ยาก

       วิญญาณจะเกิดได้ต้องมีเหตุปัจจัย เรียกว่าผัสสะ 3 ...พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า

8. มหาตัณหาสังขยสูตร ว่าด้วยสาติภิกษุมีทิฏฐิลามก      

       [440] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้: สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่พระวิหารเชตวันอารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี สมัยนั้น ภิกษุชื่อสาติ ผู้เกวัฏฏบุตร (บุตรชาวประมง) มีทิฏฐิอันลามก เห็นปานนี้เกิดขึ้นว่า เราย่อมรู้ทั่วถึงธรรมตามที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงว่า วิญญาณนี้นั่นแหละ ย่อมท่องเที่ยว แล่นไปไม่ใช่อื่น.    

       ภิกษุมากด้วยกันได้ฟังว่า ภิกษุสาติ ผู้เกวัฏฏบุตร มีทิฏฐิอันลามกเห็นปานนี้เกิดขึ้นว่า เราย่อมรู้ทั่วถึงธรรมตามที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงว่า วิญญาณนี้นั่นแหละ ย่อมท่องเที่ยว แล่นไป ไม่ใช่อื่น จึงเข้าไปหาสาติภิกษุแล้ว ถามว่า ดูกรท่านสาติ ได้ยินว่า ท่านมีทิฏฐิอันลามกเห็นปานนี้ เกิดขึ้นว่า เราย่อมรู้ทั่วถึงธรรมตามที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงว่า วิญญาณนี้นั่นแหละ ย่อม ท่องเที่ยว เล่นไป ไม่ใช่อื่น ดังนี้ จริงหรือ?    

        เธอตอบว่า ดูกรท่านผู้มีอายุทั้งหลาย ข้าพเจ้าย่อมรู้ทั่วถึงธรรมตามที่พระผู้มีพระภาค ทรงแสดงว่า วิญญาณนี้นั่นแหละ ย่อมท่องเที่ยว แล่นไป มิใช่อื่นดังนี้ จริง.    

       ภิกษุเหล่านั้นปรารถนาจะปลดเปลื้องภิกษุสาติ ผู้เกวัฏฏบุตรจากทิฏฐินั้นจึงซักไซ้ ไล่เลียง สอบสวนว่า ดูกรท่านสาติ ท่านอย่ากล่าวอย่างนี้ ท่านอย่ากล่าวตู่พระผู้มีพระภาค การกล่าวตู่ พระผู้มีพระภาค ไม่ดีเลย เพราะพระผู้มีพระภาคมิได้ตรัสอย่างนี้เลย ดูกรท่านสาติ วิญญาณอาศัย ปัจจัยประชุมกันเกิดขึ้น พระผู้มีพระภาคตรัสแล้วโดยปริยายเป็นอเนก ความเกิดแห่งวิญญาณ เว้นจากปัจจัยมิได้มี.         

       ภิกษุสาติ ผู้เกวัฏฏบุตร อันภิกษุเหล่านั้น ซักไซ้ ไล่เลียง สอบสวนอยู่อย่างนี้ ก็ยังยึดมั่น ถือมั่นทิฏฐิอันลามกนั้นรุนแรง กล่าวอยู่ว่า ดูกรท่านผู้มีอายุทั้งหลาย ข้าพเจ้าย่อมรู้ ทั่วถึงธรรมตามที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงว่า วิญญาณนี้นั่นแหละ ย่อมท่องเที่ยว เล่นไป ไม่ใช่ อื่น ดังนี้.

       พ่อครูว่า...คำว่า กิเลส นี่คือจิตไหม วิบากคือจิตไหม ก็คือจิตเป็นตัวเก็บวิบากคือผลของกรรมไว้ ไม่ว่าจะปุถุชน หรือพระอาริยะหรืออรหันต์ แม้พระพุทธเจ้าก็ไม่หมดวิบาก จนกว่าจะปรินิพพาน ถ้ายังมีขันธ์ 5 ก็ยังไม่หมดวิบาก แต่ว่าคุณคนนี้บอกว่าไม่มีอะไรข้ามภพข้ามชาติ มีแต่่รูปกับนาม

       คำว่ารูปคือส่ิงที่ถูกรู้ ส่วนคำว่า นามคือตัวรู้ ถ้ามันถูกรู้เรียกว่า “นามรูป” เมื่อมีองค์ประชุมเรียกว่า “นามกาย” แม้ที่สุดเหลือแต่นาม คุณก็มีนามของคุณไปรู้นาม คือกำหนดรู้ในอรูป เป็นภวภพแล้ว ในภวังค์คุณก็ใช้นามดึงมารู้ได้ แม้ไม่มีทวารนอก ถ้าคุณตายคุณก็ระลึกรู้ตัวได้ในภพในภวังค์ คือผู้มีพลังจิตในภวังค์สูง สามารถปฏิบัติตามบารมีแม้ตายไปแล้ว

       และที่คุณสมัญญาสงสัยว่า ... 1.ท่านโพธิรักษ์ระลึกได้ว่าท่านเป็นโพธิสัตว์จากอะไร?

       พ่อครูว่า...ก็ปฏิบัติข้ามชาติมาสิ แต่คุณสมัญญาว่า  เพราะตามพระพุทธธรรม นอกจากกิเลส และวิบาก ที่จะสืบเนืองแล้ว ไม่มีอะไรข้ามภพข้ามชาติ แม้แต่รูปนาม-จิต เกิดพร้อมกัน เกิดที่ไหนดับที่นั่น มนุษย์นอกจากขันธ์5 อย่างอื่นนั้นไม่มี 

        พ่อครูว่า...อย่างนี้พูดขัดขาตัวเอง ...อย่างพระพุทธเจ้าเพราะท่านสั่งสมสัมมาสัมพุทธะมานานนับชาติ แม้เหลือแต่นามขันธ์ พระพุทธเจ้าได้ร่างเป็นเจ้าชายสิทธัตถะ ก็ไม่ได้ปฏิบัติธรรมอะไร ท่านมีธรรมที่เป็นพระพุทธเจ้าสมบูรณ์แล้ว เป็นสยัมภู ก็พัฒนาในขันธ์ทั้ง 4 ข้ามชาติมาแล้ว ส่วนคนที่ไม่มีก็เอาไปข้ามชาติไม่ได้ แต่พระพุทธเจ้าท่านมีสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว ท่านมาเกิดใหม่ก็มีของท่านแล้ว ท่านนั่งสมาธิตรวจตอนวันตรัสรู้ ก็พบว่าท่านมีหมดแล้ว ท่านใช้เตวิชโช ระลึกย้อนไปได้นานมาก เดิมท่านระลึกรู้ไม่ได้เพราะเป็นลิงลมอมข้าวพอง

       และขอบตอบว่า พระพุทธเจ้าระลึกได้อย่างไร พ่อครูก็ระลึกได้ตามฐานะของพ่อครู ซึ่งได้ตามฐานะ พ่อครูไม่เคยบอกว่าเป็นพระพุทธเจ้า ยังไม่มีพุทธการกธรรม แต่คนประชดประชันพ่อครู เขาไม่เข้าใจว่า นอกจากสยัมภูที่รู้เอง แล้วมีระดับรองลงไปไหม ก็มีสยังอภิญญา ในสัมมาทิฏฐิ 10

       แต่ไม่ใช่ไปนึกเอา มีมโนมยอัตตา ปั้นเอาเองในจิตเป็นอุปาทานปั้นเสกเองหลอกตนเอง ว่าเป็นนั้นเป็นนี่ เช่นเป็นร.5 เป็นอื่นๆเป็นต้น ไม่ใช่อย่างนั้น

       คำว่าอภิญญาก็คือวิปัสสนาญาณ

       วิปัสสนะ คือสัมผัสเห็น มีสิ่งหนึ่งสัมผัสกับอีกส่ิงหนึ่งแล้วเห็น ไม่ใช่เรื่องสร้างเองเห็นเอง แต่วิปัสสนาญาณคือญาณที่เห็นตอนมีผัสสะหรือสัมผัสอยู่หลัดๆ แต่ถ้ามีแต่ข้างในเรียกว่า นามรูป ถ้ามีแต่รูป ไม่มีนาม เรียกว่า รูปรูป

        ถามว่าพ่อครูรู้ได้อย่างไรว่าเป็นโพธิสัตว์ ก็รู้ได้จากสิ่งที่เคยเป็นอดีตกับปัจจุบันที่เคยเป็นมาแล้ว ในเวทนา 108 ที่มีการกำหนดอดีต กับอนาคต  เหมือนพระพุทธเจ้าก็กำหนดรู้ แม้ไม่รู้ทั่วถึงเท่าพระพุทธเจ้าก็รู้ได้แต่ไม่เท่าเทียมพระพุทธเจ้า แต่นัยเยี่ยงเดียวกัน พ่อครูรู้อนาคต จากอดีตกับปัจจุบัน

       เช่นพระพุทธเจ้าทำนายแม่นที่สุด เช่นรู้ว่าโพธิสัตว์จะไปเป็นพระพุทธเจ้าชื่อนี้ มีสาวกองค์นั้นองค์นี้ ก็แม่นยำมากไม่มีผิด เพราะเอาจากอดีตของเขามาเป็นเหตุปัจจัยที่พยากรณ์ แต่แม่นอย่างวิทยาศาสตร์ไม่ใช่เรื่องที่คิดนะ

       แล้วคุณถามอีกว่า ญาณนั้นต้อง1.2ญาณนั้นยังจะต้องโยนิโสมนสิการ คือ มีทั้งที่ผิดที่ถูกอยู่ ท่านโพธิรักษ์อาศัยอะไรทำให้ท่านเองเชื่อว่าที่ท่านรับรู้นั้นถูกต้องวาว

       พ่อครูว่า..ถ้ายังไม่หมดกิเลส ยังไม่จบกิจก็ต้องทำให้หมด ทำให้สะอาดถ่องแท้แยบคาย ลงไปถึงที่เกิด ส่วนประเด็นสุดท้ายนี้ถามเกือบจนแต้มเลยนะ

พ่อครูว่า...อันนี้มันน่าจะต้องมีอะไรเป็นหลักฐานที่ถูกต้อง...พ่อครูเปิดเผยว่า...พ่อครูรู้ตัวว่าตนเป็นโพธิสัตว์ตอนแรกก็นึกเหมือนกันว่าจะประกาศอย่างไร?....ตอนแรกพ่อครูออกมาบวชเขาถามว่าทำไม? เพราะพ่อครูกำลังมีชื่อเสียงเป็นดารา หารายได้มากมาย พ่อครูก็บรรยายที่วัดธาตุทอง มีคนเขามาบอกว่ามีคนว่า “บ้าอะไรเป็นดารามีเงินเดือนมากมายเอามาให้กูเสียก็ดี” เขาว่าอย่างนั้นเลยนะ พ่อครูก็ขอยืนยันว่า พอบอกไปว่ามาบวชนี่เพราะบรรลุธรรม พ่อครูตอบอย่างนี้กับคนแรกที่ถามว่ามาบวชทำไม? ไม่ได้เจตนาอวด แต่คนหาว่าอวดอุตริมนุสธรรม พอได้บอกว่า บรรลุธรรม คนก็ถามต่อว่าบรรลุแค่ไหนอย่างไร

       ถ้าพ่อครูตอบว่า บรรลุอรหันต์ เขาจะยึดถือ พ่อครูตายแน่เลย เพราะสังคมเขาเป็นเถรวาท เขาไม่เข้าใจโพธิสัตว์จึงตอบเลี่ยงว่าเป็นโพธิสัตว์ แต่มานึกทีหลังว่าไม่น่าพูด...แต่ไม่ได้มังกุหรือเหนียมอาย หลังจากนั้นก็เลยไม่ค่อยพูด แต่มาตอนหลังๆ ก็มีเหตุปัจจัยที่จะพูดก็ต้องพูด ว่าตนเป็นโพธิสัตว์

       ผลงานที่พ่อครูทำมานี่แหละ คือส่ิงที่ยืนยันว่าส่ิงที่พ่อครูทำถูกต้อง

       อธิบายผลงาน...ผลงานนี้เป็นโลกุตรธรรม เป็นอาริยธรรม ไม่ใช่เรื่องโลกธรรม โลกีย์ มีคนทิ้งโลกีย์ออกมาอยู่เป็นหมู่กลุ่ม พ่อครูไม่ได้เอาลาภยศสรรเสริญมาอ่อย หลายคนอยู่กันจนแก่ จนตาย ก็อยู่อย่างนี้ ก็ไม่ได้เอาโกลีย์มาล่อ ก็ให้ไปโลกุตระ ไปหาสูญ​จนไม่มีตัวมีตน คนเหล่านี้ไม่อ่อย ไม่ล่อ ไม่หลอกไม่ลวง ไม่มีอามิส ไม่มีสัญญาว่าจะได้ ไม่ได้แปลบุญว่าคือสิ่งที่จะได้ แต่คุณจะได้บุญคือเอาออกชำระออก พูดตรงอย่างนี้พวกคุณก็ยังอยู่ และไล่ก็ยังไม่ไป นอกจากจะผิดมากจะคณะเขาไม่ยอมให้อยู่

       เป็นระบบบุญนิยม คือส่ิงยืนยันว่าทำไมถึงรู้ว่าถูกต้อง คือมันเป็นโลกุตระ อยู่เหนือโลกีย์ เหนือโลกธรรม คุณก็มาดูสิ นี่คือหลักฐานยืนยัน ให้พ่อครูเชื่อมั่นว่าถูกต้อง

       40 ปีมาแล้วที่พ่อครูมีผลงาน ตลาดอาริยะก็เป็นหนึ่งในผลงาน ถามกันว่าเราจะอยู่ไป 500 วันไหม ซึ่งมาทำอย่างนี้มันไม่ง่าย

        เอาหลักตัดสินธรรมวินัย 8 มาตรวจ

1.เป็นไปเพื่อความคลายกำหนัด (วิราคะ) คือทำให้กิเลสจางคลาย

2.เป็นไปเพื่อความไม่ผูกมัดรัดรึงสัตว์ไว้ (วิสังโยคะ) ดับความเป็นสัตว์ทางจิตวิญญาณได้ มีญาณเข้าใจสัตว์โอปปาติกะ รู้สัตว์อบาย รู้เทวดาสมมุติเทพ อุบัติเทพ วิสุทธิเทพ ให้พวกเราปฏิบัติก็ได้ผลจึงมาเป็นเช่นนี้

3.เป็นไปเพื่อความไม่สะสม (อปจยะ) แต่ก่อนคุณสะสม แต่ตอนนี้ไม่ได้สะสม มาอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้สะสมถ้ามาหลอกกันก็อยู่จนตายเลย หลายคนตายไปก็ไม่ได้สะสมอะไร

4.เป็นไปเพื่อความเป็นผู้มักน้อย กล้าจน (อัปปิจฉะ) ก็เข้าใจว่าเรามาจนๆๆๆ น้อยลงๆๆ จนไม่มี แม้ไม่มีเราก็มีเครื่องอาศัยเกื้อกูลกัน สาธารณโภค

5.เป็นไปเพื่อความสันโดษ ใจพอ (สันตุฏฐิ) แค่นี้ก็พอ พอก็สุข ส่วนคนไม่พอก็ไม่สุขหรอก อยากได้เงินอยากได้อำนาจ อยากได้บ้านได้เมือง อยากได้ สองล้านๆไม่มีความสุขหรอก  เอาชนะคะคาน ดันทุรัง อย่างนี้ไม่สุขหรอก เขาด่าว่าอย่างไรก็จะเอาอย่างนี้ไม่สุข มันทุกข์

6.เป็นไปเพื่อความสงัด สงบจากกิเลส (ปวิเวกะ) ไม่ระรานรุนแรงแย่งชิงกับใคร

7. เป็นไปเพื่อปรารภความเพียร (วิริยารัมภะ) เป็นคนขยันเพียรสมำ่เสมอ เพียรเสมอต่อเนื่อง

8. เป็นไปเพื่อความเป็นคนเลี้ยงง่าย (สุภระ) อยู่ง่ายกินง่ายเลี้ยงง่าย แต่ไม่มักง่าย เรื่องไม่มาก

       นี้เป็นธรรม เป็นวินัย เป็นคำสั่งสอนของพระศาสดา 

       เอาอันอื่นมาตรวจอีกก็ได้ เช่นวรรณะ 9 สาราณียธรรม 6 พุทธพจน์ 7 เป็นต้นว่าเข้าเกณฑ์พระพุทธเจ้าไหม

       คนอโศกมีเมตตากายกรรม_วจี_มโนกรรมไหม? แต่อาจมีบกพร่องบ้าง แม้จิตไม่หมดก็พยายามแสดงกายกับวจีให้ดี ถ้ามโนเมตตาอีกก็ยิ่งดีเลย

        สาราณียธรรม 6 มี

1.เข้าไปตั้งกายกรรมประกอบด้วยเมตตา ทั้งลับ-แจ้ง .

2.เข้าไปตั้งวจีกรรมประกอบด้วยเมตตา ทั้งลับ-แจ้ง

3.เข้าไปตั้งมโนกรรมประกอบด้วยเมตตา ทั้งลับ-แจ้ง

4.แบ่งปันลาภผลให้กับเพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลาย(ลาภธัมมิกา-มีลาภตามธรรมแห่งสาธารณโภคี) 

5.มีศีลเสมอสมานกันกับเพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลาย (สีลสามัญญตา)

6.มีความเห็นเสมอสมานกันกับเพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลาย  (ทิฏฐิสามัญญตา)

       พ่อครูว่าอะไรทำให้เชื่อ คือสิ่งที่ทำแล้วเป็นผลไง ก็มีส่ิงอ้างอิง มาถึงวันนี้พ่อครูยืนยันได้ว่าเอาอดีตกับปัจจุบันมาเป็นตัวตั้ง เดินทางสู่อนาคต ไปเรื่อยๆ ขณะปัจจุบันนี้คืออนาคตของเมื่อ 40 ปีก่อน

       ตอนนี้เรามีพุทธสถาน สังฆสถาน ทั้งหมด 9 แห่ง นอกนั้นก็เป็นชุมชนที่ยังไม่ครบ บ้าน_วัด_โรงเรียน (บวร) ส่วนสังฆสถานก็มีสมณะอยู่ประจำแต่ยังมีน้อย คือสมณะเราเกิดยาก เพราะต้องมาปฏิบัติจริง กว่าจะได้เป็นก็อย่างน้อย 2 ปี บางคนก็ 10 ปี 20 ปี บางคนก็ Retriedไป บางคนก็สึกไป บางคนเราให้สึกไปก็มี จึงปริมาณไม่มาก เราเน้นคุณภาพ

       วันนี้ตั้งใจตอบสิ่งที่ตอบกันไม่ง่าย ไม่ได้มีกันได้ง่าย เอามายืนยัน จะหาว่าอวดก็ใช้ พ่อครูทำตามคำสอนพระพุทธเจ้า อภิณหปัจจเวกขณ์ข้อที่ 10. ญาณทัสนะวิเศษอันสามารถกำจัดกิเลส  เป็นอริยะ  คือ  อุตริมนุสสธรรมอันเราได้บรรลุแล้ว  มีอยู่หรือหนอ   ที่เป็นเหตุให้เรา ผู้อันเพื่อนพรหมจรรย์ถามแล้ว  จักไม่เป็นผู้เก้อ(เคอะเขิน)ในกาลภายหลัง . (อุตตริมนุสสธัมมา  อลมริยญาณ  ทัสสนวิเสโส  อธิคโต  โสหัง   ปัจฉิเม กาเล   สพฺรหฺมจารีหิ   ปุฏฺโฐ   น  มังกุ  ภวิสฺสามีติ)  # ก็ตอบไปอย่างสบาย ไม่มีกิเลสอยากอวด จะบอกว่าอุทธัจก็ไม่ใช่ ไม่ใช่ขวยเขิน แต่มันไม่มีอะไรกระดุกกระดิกในใจ มันจริงใจ ไม่ขัดแย้งคำสอนพระพุทธเจ้าด้วย มีคนท้วงว่าแสดงอุตริมนุสธรรมอย่างนี้้อาบัติ แต่ฟังขนาดนี้พ่อครูก็ว่าเลยแล้ว มีสติวินัยแล้วไม่ต้องอาบัติหรอก

       บางทีพ่อครูอาจใช้พยัญชนะว่าพวกคุณอาจยังไม่เข้าใจได้ หรือว่าโง่ ก็เป็นพยัญชนะแต่ว่าใจไม่ได้คิดดูแคลน เป็นความเมตตาด้วย อย่างคุณปูนี่ก็เห็นใจ เมตตา พ่อครูก็กระทุ้งกระแทกให้รู้ตัว ทำไมด้านตาใสมากเลย อย่าว่าแต่คุณปูคุณทักษิณเลย พวกลิ่วล้อก็เหมือนกัน คุณรู้ไหมว่าทำกรรมอะไร กุศลหรืออกุศล แล้วคุณไม่เชื่อกรรมวิบากหรืออย่างไร

       แม้บางคนไม่นับถือศาสนาพุทธ ไม่ใช่คำสอนในศาสนาคุณ แต่คุณฆ่าสัตว์คุณมีวิบากแน่นอน คุณไม่สมาทานศีลข้อ 2 แต่คุณไปเอาของผู้อื่นในฐานะขโมยคุณก็บาป คุณไปผิดผัวผิดเมียใครก็บาป นี่คือสัจธรรม ชีวิตคือกรรมกับกาละ กรรมของคุณมีวิบากอย่างไรถ้าคุณทำกรรมปัจจุบันกับอดีตไม่มีบาปแล้ว คุณก็ทำแต่กุศล คุณก็ทำกุศลไปลดวิบากในอดีตที่เปลี่ยนไม่ได้ให้จางลงได้ เช่นพระพุทธเจ้าในอดีตเคยทุ่มหินทับหัวน้องชาย ก็มีวิบาก แต่มีกุศลมาหักล้างในชาติเป็นพระพุทธเจ้าให้เทวฑัตกลิ้งหินทับพระบาทห้อพระโลหิต วิบากเป็นเรื่องอจินไตย ตีความเป๊ะๆไม่ได้ จะบอกว่าฆ่าอรหันต์แล้วชาติหน้าเราจะไปเป็นอรหันต์อย่างนี้พาซื่อเกินไป

       อ.กฤษฎาว่า...คนส่วนใหญ่ย่อมมีของเก่าอยู่ ศูนย์กลางพุทธคือเมืองไทย คือกรรมดีที่ติดคนไทยมามีฐานเดิมอยู่แล้ว

       พ่อครูว่า...อันนี้เป็นอจินไตย พ่อครูตอบไม่หมด แต่ว่าก็บอกได้ว่าเมืองไทยมีดีเอ็นเอพุทธมาตั้งแต่สร้างเมืองไทยมา ยกตัวอย่างเช่นในเมืองไทยนี้ระบุไว้ว่า พระเจ้าแผ่นดินต้องนับถือศาสนาพุทธเท่านั้น

       ศาสนาพุทธในไทยจึงยาวนานมา แม้ศาสนาอื่นจะเข้ามาเช่นคริสต์ หรืออิสลาม แม้แต่พราหมณ์ฮินดูตอนนี้ก็แทบไม่เหลือแล้ว ตั้งแต่ยุคพระนารายณ์ ก็มีคริสต์เข้ามา แต่ก็ได้ไม่มาก เขาตีพุทธไม่แตก พุทธยังมีมากแข็งแรง ยกตัวอย่างง่ายๆนี้

       อ.กฤษฎาว่า...อย่างนี้จึงเป็นความเชื่อที่ว่า พระสยามเทวาธิราช

       พ่อครู...หมายถึงคุณธรรมที่มีฤทธิ์ ปกป้องเมืองไทยไว้ ทำไมพ่อครูต้องเกิดมาเป็นคนไทย แล้วเอาโลกุตรธรรมมาเปิดเผย ในขณะที่พุทธธรรมเกือบจะหมดแล้วในเมืองไทย แม้ไม่หมดแต่ว่ามีน้อยจนไม่สามารถมาโดดเด่นได้ ไม่มีพฤติภาพเป็นหมู่กลุ่มอย่างพ่อครูพาทำ

        พุทธศาสนิกชน คือ คนทั่วไปที่บอกว่าตนเป็นพุทธตามบรรพบุรุษนับถือมาไม่ได้ตั้งใจปฏิบัติ ใจไม่ได้เป็นจริง

        พุทธมามกะ คือคนที่ใส่ใจตั้งใจเป็นพุทธ ตั้งใจศึกษาปฏิบัติจริง

       พุทธบริษัท คือ บุคคล 4 บุคคล 8 ที่ท่องในบทสวดมนต์ คือสาวกสังโฆ เป็นฆราวาสหรือภิกษุที่บรรลุธรรม ตั้งแต่โสดาปัตติมรรค _โสดาปัตติผล...เป็นบุคคล 8 หรือบุคคล 4 ที่มีอาริยธรรมได้ผลแล้ว ต่างจาก พุทธศาสนิกชนหรือพุทธมามกะ

        พุทธบริษัทมี 4คือ

        1.อุบาสก คือผู้บรรลุตั้งแต่โสดาปัตติมรรคเป็นต้นไปที่เป็นผู้ชาย

       2.อุบาสิกา

       3.ภิกษุ

       4.ภิกษุณี

       พวกคุณตั้งใจฟังนี่คุณอาจบรรลุธรรมได้ ชาวอโศกส่วนใหญ่เป็นผู้บรรลุตั้งแต่โสดาปัตติมรรคเป็นต้นไป อยากให้มีคนมาตรวจสอบ แต่ผู้ตรวจสอบต้องมีภูมิธรรม

       พ่อครูว่า...พ่อครูเขียนหนังสือ หรือแต่งนิยายประกวด ไม่เคยได้รางวัลเสียซักที พ่อครูก็อ่านผู้ได้รางวัลแต่ก็ว่าไม่เห็นเข้าท่า สู้ของเราที่มีเนื้อหาสาระดีกว่า ทำไม..แต่มารู้ทีหลังว่า กรรมการไม่มีปัญญาตัดสินของเรา มันเป็นโลกุตระมีเกินภูมิเขา เช่นเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งที่พ่อครูเขียนเขาเข้าไม่ถึง เชิงจิต

       ตั้งชื่อเรื่องว่าเขียง...มีเร่ิมต้นด้วยเพื่อนสองคน เป็นแพทย์ สองคน คนหนึ่งอยู่ในคลินิค ในตู้เครื่องมือแพทย์มีเขียงไม้อยู่ เมื่อเพื่อนมาเห็นก็ถามว่า ทำไมมีเขียงในตู้เครื่องมือแพทย์ เข้าของเขียงเป็นแพทย์ก็ไม่อยากพูดก็ว่า เรารักของเราก็เอาไว้ แต่เพื่อนก็เซ้าซี้ เลยเล่าว่า...เขียงนี้ได้แต่ใดมา....

      สรุปว่า...เขียงนี้ได้มาเพราะออกมาเป็นแพทย์ออกทำงานอาสา วันหนึ่งก็ไปเจอเหตุการณ์ ผู้ชายคนหนึ่ง ต้้นไม้ล้มทับบาดเจ็บหนัก เมียก็ว่าให้ช่วยผัวเขาหน่อย เขาก็ไปรักษาพยาบาลให้ แล้วก็นำไปรักษาที่สุขศาลา ต่างจังหวัด เขาเป็นหมอมีอุดมคติ เสร็จแล้วก็รู้เรื่องทีหลังว่า ผู้ชายคนนี้ไปตัดต้นมะขามแล้วมันล้มทับ เขามีอาชีพทำเขียง พอรักษาเสร็จหายเขาก็กลับไป แล้วมาอีกทีหนึ่ง เมียพาผัวกลับมาหาเขาอีก ตอนนี้เป็นไทฟอย หมอก็รักษา พอรักษาเสร็จแล้วเมียก็ตอบแทนคุณหมอ โดยให้เขียงที่ดีให้หมอ เขาก็ซาบซึ้งใจ จึงเอาเขียงไปไว้ในตู้เครื่องมือ เป็นเรื่องจิตวิญญาณ ทำไมคนไม่เข้าใจ เขาหาเขียงที่ดีที่สุดทำมาตอบแทนบุญคุณ มันมีรายละเอียด

       และมีเรื่องอื่นอีกหลายเรื่อง เช่นผัวเมียคู่หนึ่งรักกันมาก แล้วก็แต่งงานกัน เมียก็เอาใจผัวมา กินอะไรทำให้ จนผัวรำคาญ พอแต่งงานแล้วก็ทุกอิริยาบทผัวก็รำคาญ ก็หนีไปขับสามล้อ สามล้อเกิดไปถูกรถชน เมียก็ไปตามหา พอไปตามก็ถูกรถชนอีก เสร็จแล้วก็มีพล็อตไปอีกจำไม่ได้ แต่เรื่องนี้จบโดยที่ว่า...มีเจ้าหน้าที่ตื่นเช้ามาตกใจ ทำไมมีผู้หญิงผู้ชายกอดกันตาย

คือเรื่องของเรื่องคือสองคนนี้บาดเจ็บแล้วก็ไปรพ.ด้วยอาการโคม่าทั้งคู่ไปรพ.เดียวกันกอดกันตาย ที่จริงรักกัน แต่ต้องการอยู่ด้วยกัน แต่รำคาญเล็กๆน้อยๆ 

        อีกเรื่องหนึ่ง ผู้ชายคนหนึ่งต้องการมีลูกแต่ก็ไม่ต้องการมีเมีย สุดท้ายก็มีผู้หญิงมารัก ก็แต่งเพื่อมีลูก แล้วค่อยหย่าทีหลัง พอทำเสร็จก็ได้ลูก แล้วก็หาเรื่องหย่าขาดจากเมียให้ได้ สุดท้ายก็อยู่กับลูกอย่างว่าเหว่ สุดท้ายก็ต้องจำนน ที่ลูกไม่มีแม่

       ส่วนใหญ่เป็นเรื่องจิตวิญญาณ​หรือมีอีกเรื้องหนึ่ง มีผู้หญิงสองคนเป็นเพื่อนกันรักกันมา แต่คนหนึ่งเป็นโสเภนี แล้วพลาดมีลูก แต่ก็มอบลูกให้เพื่อนเลี้ยง และบอกเพื่อนว่าอย่าให้ลูกรู้นะ แล้วก็ตอนจบมาที่ สองคนนี่เกิดทะเลาะกัน พอทะเลาะกันเสร็จ ลูกก็โตพอสมควร แต่ยังไม่เดียงสาเท่าไหร่ พอทะเลาะกันตบตีกัน แม่เลี้ยงสู้แม่จริงไม่ได้ แม่จริงก็ไปนั่งคร่อมตบตี ลูกโผล่มาคว้ามีดได้ก็จ้วงแทงน้า ที่จริงแทงถูกแม่จริงของตัวเอง ….เรื่องนี้ได้เข้ารอบพอฟังรู้เรื่อง

อ.กฤษฎาว่า...พี่น้องฟังธรรมกับฟังเพลงก็ชนะแล้วไม่ต้องทำอะไร...แล้วที่เราทำจะมีธรรมฤทธิ์อย่างไร

       พ่อครูว่า...คนเขาเข้าใจธรรมะอย่างที่เขาเข้าใจ เขาไม่เชื่อว่าธรรมะมีธรรมฤทธิ์ พ่อครูก็ไม่มีปัญหาว่าใครจะมาเชื่อ แต่พ่อครูเชื่อธรรมฤทธิ์ พ่อครูทำงานมาอย่างจนๆ ไม่ได้เอาอามิสมาล่อ แต่ทำด้วยธรรมะคือเสียสละอ่อนน้อมถ่อมตนและเป็นผู้แพ้ พ่อครูก็ได้แต่งเพลงผู้แพ้ไว้แต่ตอนอายุ 20 ปี เพลงนี้ก็ดัง ตั้งแต่สมัยพ่อครูเป็นเด็กส่งหนังสือพิมพ์

       แต่งเพลงผู้ชนะไม่เป็น สู้โลกด้วยความแพ้อย่างทางศาสนาพ่อครูไม่น่าแพ้แลย แต่สุดท้ายก็ถูกตัดสินให้แพ้ ทั้งที่ไม่ใช่ผู้ผิด แต่เป็นผู้แพ้ พ่อครูก็ทำงานมาด้วยการไม่มีฤทธิ์อำนาจอะไรนอกจาก ธรรมฤทธิ์ พ่อครูเชื่อ ธัมโมหเวรักขติ ธัมจาริง คือ ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม

ถ้าแต่ละคนปฏิบัติธรรมมีผลจำนวนมากพอก็ชนะแต่ไม่ต้องเรียกว่าชนะ อย่างไปกรณีเสธ.อ้ายเราไม่ได้ผิดเราจึงเป็นผู้แพ้ พ่อครูว่าเราชนะอย่างสวยงามด้วยซ้ำไป  คนไม่เข้าใจสัจธรรมอ่านไม่ออกหรอก

       พ่อครูทำงานกับพวกเราก็ดูผลเหตุปัจจัย ถ้าผลมันได้ผลรายทาง แต่ชนะตามผลที่คาดว่าจะได้ พ่อครูว่า ไม่ไปตั้งเป้าอย่างนั้นหรอก ก็ดูผลที่มันจะเกิด 1บวก 1 เป็นสอง แล้ว 2บวก1 เป็นสาม หรือ 2บวก1 เป็น2.5 ก็ไม่ว่า แม้ไม่ถึง 10 อย่างที่ตั้งก็ไม่ว่า แต่ดูว่ามันมีอัตราก้าวหน้าอยู่ก็ทำ แต่ถ้าทำไปแล้วมันถดถอย 2บวก1 เป็น 2.5 อย่างนี้ก็ต้องหยุดทำ แต่ถ้าทำแล้วก้าวหน้า แม้ไม่ถึง 10 ก็ทำใครจะทำไม?

       อ.กฤษฎาว่า...พ่อครูมีการประเมินอยู่ตลอด

       พ่อครูว่า...ใช้สัปปุริสธรรม 7 และมหาปเทส 4 ประเมินตลอด ไม่ใช่ทำอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า สร้างมาอย่างยากเย็นจะพาทำเสียหายล้มละลายทำไม ไม่ได้ทำชุ่ยๆนะ ไม่มักง่าย

       พ่อครูว่า...อย่างตลาดอาริยะไม่ได้ตั้งไว้ว่าจะทำเดือนละ 2 ครั้่งตลอดไป อาจเป็น 3 ครั้งหรือ 2.5 ครั้งก็ได้ หรือจะลดลงเหลือ 1 ครั้ง หรือเลิกไปก็ได้ เราไม่ได้ทำโดยเป็นหนี้ใคร ไม่ได้เอาเงินบริจาคในการชุมนุมมาใช้ทำตลาดอาริยะ เราใช้เงินชาวอโศกทำ เราช่วยกันทั้งส่วนกลางและส่วนตัว ถ้าเราทำได้ตลอดรอดฝั่งโดยไม่เบียดเบียนตน_ท่านเราก็ทำไป ประชาชนก็เห็นดีอยู่เราก็ทำเรื่อยไป...

     อ.กฤษฎาว่า...จะกินเจแล้วอยากให้พ่อพูดเรื่องกินเจกับมังสวิรัติ

       พ่อครูว่า...เรื่องมังสวิรัติก็เป็นบุญญาวุธหมายเลข 1 ของอโศกเลย พระพุทธเจ้าไม่กินเนื่้อสัตว์ ในอินเดียพวกพรามหณ์ไม่กินเนื้อ ในอินเดียไม่กินเนื้อสัตว์กันส่วนใหญ่ ไม่ต้องตั้งกฎอะไรเลย แม้เทวฑัตจะมาให้พระพุทธเจ้าออกกฎบังคับให้ไม่กินเนื้อสัตว์ นี่ยืนยันว่าแม้พระเทวฑัตก็ไม่กินเนื้อสัตว์ ซึ่งพระพุทธเจ้าก็ไม่เอาตาม เพราะส่วนใหญ่ไม่กินเนื้ออยู่แล้ว ยังมีหลักฐานอีกว่า มีเสนาบดี ที่กินเนื้อสัตว์ แล้วนิมนต์พระพุทธเจ้าไปฉันอาหารแล้วให้คนไปซื้อเนื้อสัตว์มาถวายพระพุทธเจ้า พวกอเจลกะก็กลัวเสียลาภจากคหบดี อเจลกะก็ไปประกาศว่าเจ้าข้าเอ้ย พระสมณโคดมรู้ทั้งรู้ว่าเสนาบดีให้ลูกน้องซื้อเนื้อสัตว์มาถวาย พระพุทธเจ้าก็กำลังไปกินเนื้อสัตว์นะ อย่าเคารพนะ คือดิสเครดิตพระพุทธเจ้าว่าพระพุทธเจ้าฉันเนื้อสัตว์ ประเด็นนี้้ตั้งข้อสังเกตว่า ถ้าพระพุทธเจ้าฉันเนื้อสัตว์อยู่แล้วทำไมต้องไปดิสเครดิตว่าพระพุทธเจ้าฉันเนื้อสัตว์ ส่วนเรื่องที่ท่านจะฉันหรือไม่ก็แล้วแต่ท่าน ในไตรปิฏกไม่ได้บอกไว้ ท่านจะเจเขี่ยหรืออย่างไรก็แล้วแต่ท่าน ...นี่คือหลักฐาน

       พระพุทธเจ้าสอนไม่ให้ฆ่าสัตว์ ...คุณเป็นพุทธบริษัทจริงๆจะไม่ฆ่าสัตว์ นอกจากเป็นพุทธศาสนิกชนก็ถือตามๆกันไปก็แล้วแต่ แต่ในระดับพุทธศาสนิกชน หรือพุทธบริษัทก็ไม่ทำมิจฉาวณิชชา คือไม่ค้าขายสัตว์เป็น ไม่ค้าขายเนื้อสัตว์ ส่ิงเหล่านี้พระพุทธเจ้าไม่ให้ละเมิด เป็นการค้าขายที่ผิด ก็เมื่อไม่ค้าขาย และไม่ฆ่าเองแล้วจะเอาที่ไหนมากิน

       มีปวัตตมังสะ และอุทิสมังสะ ทุทิส คือเจาะจง คือสัตว์ที่คนเจตนาฆ่า นี่คืออุทิสมังสะ แต่ถ้าสัตว์ใดตายโดยไม่ใช่คนฆ่า เช่นตายเอง หรือสัตว์ฆ่ากันก็เรียกปวัตตมังสะ เช่นเดนเสือกิน (อย่าไปแย่งมันนะ) ปวัตตมังสะมีสองอย่างคือ เดนสัตว์กินและสัตว์ตายเอง ก็ไม่ครบองค์ 5 ของปาณาติบาต (สัตว์มีชีวิต รู้ว่าสัตว์มีชีวิต เจตนาฆ่า พยายามฆ่า สัตว์ตายลง) แต่นี่ปวัตตมังสะก็กินได้     

       แต่ทุกวันนี้พุทธเขาขายเนื้อสัตว์กันโครมๆ ก็เบี้ยวบาลี ในนวโกวาท เขาแปล อย่าค้าขายสัตว์เป็น เขาไปแปลว่ามนุษย์ และแปลอุทิสมังสะไปแปลว่าการฆ่าเพื่อเจาะจงให้คนชื่อนี้กินไม่ได้ เช่นเพื่อนไปบ้าน ก็บอกให้ฆ่าไก่นี้เลี่้ยงเพื่อนคนนี้ อย่างนี้จำเพาะเพื่อนคนนี้ เพื่อนคนนี้กินไม่ได้ อย่างนี้เบี้ยวบาลีกัน

       สรุปเนื่้อหา...เนื้อสัตว์ไม่ใช่เนื้อที่ควรกิน หลายสูตรในลังกาวตารสูตรเป็นต้นในสูตรของมหายานนั้นพระพุทธเจ้าห้ามโดยตรง เมืองนอกที่เขานับถือมหายานเขาไม่ติดใจในเนื้อสัตว์เขาก็มังสวิรัติกัน ในศรีลังกา เขาก็มังสวิรัติ มีแต่ในเมืองไทยนี้แหละกินเนื้อกันมาก ในลังกาวตาลสูตร ท่านพุทธทาสแปลไว้ ว่าไม่มีสัตว์ตัวในไม่เคยเป็นพ่อแม่พี่น้องของเรา เราจะกินได้ลงหรือ?

       สรุปคือพวกกินเนื้อสัตว์เป็นกิเลสติดยึด และมันไม่มีต่อสุขภาพด้วย อย่างหมอบางทีก็แนะนำให้คนไม่กินเนื้อสัตว์ ทั้งที่หมอยังกินสัตว์อยู่ หรือลำไส้เรายาว เหมือนพวกสัตว์กินพืช เล็บมือเราเหมือนช้างม้า วัว ควาย เขี้ยวเราก็เหมือนพวกกินพืช สัตว์กินพืช เวลาดื่มน้ำใช้ดูดเอาไม่เลียอย่างพวกสัตว์กินเนื้อ หรือจะเอาเอนไซม์มาวัด หรือเอาอายุ เราชาวเอสกิโม ต้องกินเนื้อสัตว์เขาไม่มีพืช อายุเฉลี่ยเขาน้อยมาก แค่ 27 ปี แต่ชาวฮันซ่า ไม่กินเนื้อสัตว์ก็อายุยืนเกิน 100 ปี

       ชาอโศกจะอายุยืนต่อไป สรุปคือคนกินมังสวิรัติไม่กินเนื้อสัตว์ จะเจริญบุญและเจริญวิญญาณด้วย ส่วนกายภาพ สุขภาพร่างกาย เศรษฐกิจก็จะเจริญ ทั้งจิตภาพและกายภาพ ...ที่สำคัญไม่กินเนื้อสัตว์ได้ลดกิเลส คนติดเนื้อสัตว์เป็นกิเลส เรากินพืชสบายๆ แต่ที่สุดไม่ติดกินพืชได้ด้วยก็ลึกซึ้งขึ้นอีก...จบ

เวลาบันทึก 09 มีนาคม 2563 ( 07:23:54 )

รายละเอียด

561005_รายการสงครามสังคมฯ ที่สวนลุมฯ

เรื่อง พระโพธิสัตว์บันลือสีหนาท ตอน 2

       พ่อครูดำเนินรายการคนเดียว...มีsms ของผู้ที่ส่งมา...วันก่อนนี้เมื่อวันพฤหัสบดี...

        0894245xxx คำสอนของพ่อครูเป็นแบบมายานใช่ไหมคะมุ่งพุทธภูมิคือต้องบำเพ็ญตนเป็นพระโพธิสัตว์ก่อนเพื่อช่วยคนอื่นยอมรับทุกข์เพื่อสุขของคนอื่นก่อนช่วยตนเอง/ครูอุบลคนกทม

       ก็ดีเรื่องของมหายานกับเถรวาท ...มหายานเขาเรียกมหาสังคิกะคือคณะใหญ่เป็นสงฆ์ส่วนใหญ่ ส่วนคณะเล็กเขาเรียกหินยานหรือเถรวาท มีสงฆ์ส่วนน้อย แล้วกลุ่มมหายาน โดยสิ่งที่เขายึดถือ เขายึดถือโพธิสัตว์ เช่นพระสารีบุตร โมคคัลลานะ พระอานนท์ พระมหากัสสปะ เขาสำคัญที่โพธิสัตว์ ส่วนทางเถรวาทเขาศึกษาทางอรหันต์

       สิ่งที่ควรเข้าใจให้ถูกต้องคือ อรหันต์กับโพธิสัตว์คืออันเดียวกัน คนที่ยึดถือชอบโต่งไปทางด้านไหน เช่นชอบอรหันต์มากกว่าโพธิสัตว์ก็ไปเป็นเถรวาท ส่วนคนที่ชอบโพธิสัตว์มากกว่าก็เป็นพวกมหายาน หรืออาจาริยวาท คือรับคำสอนจากอาจารย์อื่นนอกจากพระพุทธเจ้า แม้เถรวาทในตอนหลังก็นับถือคำสอนของอาจารย์รุ่นต่อไป แต่เขายึดถือแต่อรหันต์ แต่มหายานก็เพี้ยนไปศึกษาแต่อรหันต์แต่ไม่ศึกษาโพธิสัตว์

       ที่จริงโดยเนื้อหาของอรหันต์กับโพธิสัตว์นั้น อรหันต์คือทำจิตตนให้บรรลุกิเลสดับ ส่วนโพธิสัตว์คือเอาประโยชน์ท่าน ส่วนเถรวาทเน้นประโยชน์ตน แต่ความจริงแล้ว ต้องทำประโยชน์ตนให้สำเร็จก่อนแล้วพร่ำสอนคนอื่นจึงไม่มัวหมอง ศาสนามัวหมองเพราะผู้ปฏิบัติธรรมยังไม่มีคุณอันสมควรก่อนไม่บรรลุแล้วก็ไปสอนคนอื่น สอนข้ามขั้นไปถึงอรหันต์ ตนเองไม่บรรลุแม้โสดาบัน ศาสนาจึงมัวหมองเพราะไม่ทำตามคำสอนพระพุทธเจ้า

       พ่อครูทำตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ไม่ใช่ทำประโยชน์ท่านแต่ไม่ได้ประโยชน์ตนก็จะเพี้ยนเสื่อมศาสนามัวหมองเพราะอย่างนี้ คำว่าโพธิสัตว์เป็นประโยชน์ท่านส่วนอรหันต์ประโยชน์ตนก็ถูก แต่มันต้องได้ทั้งสองอย่าง พระพุทธเจ้าว่าต้องทำประโยชน์ตนก่อนแล้วพร่ำสอนผู้อื่น และพ่อครูทำประโยชน์ตนแล้วจึงมาเผยแพร่ทำประโยชน์คนอื่น

       พระพุทธเจ้าตรัสไว้อีกว่า อย่าพร่าประโยชน์ตนเพราะประโยชน์ผู้อื่นแม้มาก หมายความว่าเราอย่าให้เสียประโยชน์ตนแม้จะมีประโยชน์ผู้อื่นมากมาย เหมือนเราะจะเอาทรัพย์ไปช่วยคนอื่นต้องมีทรัพย์ของตนก่อนจะไปกู้คนอื่นมาทำก็ไม่ถูก

       คำว่าอรหันต์ หมายถึงผู้มีมรรคผลอยู่ในตัว ดับกิเลสได้สนิท อรหันตผลมีซ้อน ในโสดาปัตติผลก็มีอรหันตผลได้ในโสดาบัน คือทำให้กิเลสตัวนั้นจางคลายจนดับได้ โสดาบันก็มีอรหัตผลในนั้นซ้อนๆอยู่ เราต้องเรียนรู้ให้จริง ล้างกิเลสให้ได้ ปฏิบัติธรรมตามมรรคองค์ 8 เปิดทวาร แล้วมันมีกิเลสปรุงร่วมก็อ่าน ตรวจตักกะ วิตักกะ ทำมนสิการกับสังกัปปะ 7

       นัยละเอียดของโพธิสัตว์คือระดับกว้าง ส่วนอรหันต์เอาแต่ตัวเองเลยแคบ แล้วไปอยู่กับตัวเองจนนอกรีต นั่งหลับหูหลับตาสร้างสมาธิที่มิจฉา ไม่ปฏิบัตตามมรรคองค์ 8 ไม่ทำตามจรณะ 15 หรือ โพธิปักขิยธรรม 37 ไปนั่งหลับตาทำก็เพี้ยนไปหมดเลย ศาสนาเถรวาทก็เพี้ยนแนวนี้

  ส่วนมหายานก็เพี้ยนไปทำแต่ประโยชน์ผู้อื่นแต่ไม่ปฏิบัติธรรมลดละ คนเห็นง่ายทำเสียสละช่วยสังคม แต่ไม่เข้าถึงปรมัตถ์อ่านจิตตนเองไม่เป็นไม่เข้าปรมัตถ์ สรุปคือมหายานเสื่อมมากกว้างกว่าเถรวาท เถรวาทยังมีส่วนไม่เลอะเทอะ อย่างมหายานยานไปถึงมีผัวมีเมียได้ ในวินัยปาราชิก 4 ไม่มีแล้ว เป็นพ่อค้าแม่ขายทำมาหากินเป็นฆราวาส 100 % เลย

        0892772xxx กราบนมัสการพ่อท่านดิฉันติดตามรับฟังพ่อท่านเรื่องเรื่องวิญญาณดิฉันอยากทราบว่าคนทุกเชื้อชาติเมื่อตายแล้ววิญญาณจะไปเกิดอย่างไรเกิดประเทศเดิมและเกิดตามศาสนาเก่าของเขาไหม

       พ่อครูว่า...เป็นอจินไตย อธิบายยาก แต่ทุกเชื้อชาติของสัตว์โลก โดยเฉพาะมนุษย์เมื่อตายไป กายส เพทา ปรัม มรณา วิญญาณออกจากร่าง มันไม่มีวิญญาณลอยไปลอยมาหรอก แต่วิญญาณเป็นกรรมเป็นวิบาก ผู้ใดมีวิบากในจิตที่มีกิเลส กิเลสก็อยู่ในกรรมวิบากเรา กิเลสดับในวิญญาณก็ไม่มีกิเลส ต้องทำตอนเป็นๆ ตอนตายไปแล้วทำไม่ได้หรือทำได้ยาก คนเรามีวิบากชุดหนึ่ง เช่นไปเกิดเป็นหมาก็จะมีวิบากของหมาก็ใช้อุปกรณ์ร่างของหมา คือมีตามีสมองมีร่างอย่างหมา ก็ใช้ได้แค่นั้น เป็นเรื่องยากอธิบายซับซ้อนมาก มันจะสังเคราะห์กัน พ่อครูกลัวบาป ไม่อวดดี และศาสนาเสื่อมเพราะความไม่รู้จริงเยอะ สรุปแล้ววิญญาณจะไปเกิดตามวิบากบุญและบาป ตายปุ๊ปก็ขาดจากพลังงานทางร่างกาย ทิ้งร่างกายไป จิตวิญญาณก็จะไปอยู่ในอีกลักษณะพระพุทธเจ้าไม่ให้เรียกว่าวิญญาณ แต่เป็นวิบาก ผู้ไม่มีกิเลสก็ไม่มีกิเลสไปเกิด คำว่ากิเลสกับอนุสัยอันเดียวกัน กิเลสก็เรียนรู้ได้แต่อนุสัยต้องมีภูมิรู้จึงรู้ได้ อนุสัยเดาไม่ได้ แต่กิเลสพอเดาได้ ต้องเรียนรู้อนุสัย 7 เป็นเรื่องยากขอผ่านไปก่อน

       และจะไปเกิดในประเทศเดิม ศาสนาไหน ?...ไม่แน่หรอก ตามวิบาก ระวังใครบางคนจะไปเกิดในเอธิโอเปีย ไปเกิดในนิวกินี ไม่ได้ว่าเป็นคนไทยจะไปเกิดเป็นคนไทยอีก แต่วิบากมันจะมีเชื่อมโยง แต่ถ้ามีวิบากบาปก็จะถีบส่งไปไกลไปเกิดมีความลำบาก กรรมจะจัดสรร กัมมัง สัตเต วิภัชชติ และศาสนาก็จะเปลี่ยนได้ ตอนเป็นๆก็ศึกษาแล้วเปลี่ยนศาสนาได้ จะเกิดที่จิตก่อน อย่างไอสไตน์เป็นศาสนายิว แต่ก่อนตายก็เป็นพุทธ แม้แต่คานธีก็เป็นฮินดู แต่จิตเป็นพุทธ มันอยู่ที่กรรมวิบากของจิต

        0814289xxx  พระโพธิสัตว์มี 2 แบบคือ ที่ได้รับพยากรณ์แล้วและ ที่ยังไม่ได้รับพยากรณ์ ท่านเป็นอย่างไหนครับ.คนเมืองทอง นนทบุรี

       พ่อครูว่า..ก็อธิบายแล้ว ว่าเป็นโพธิสัตว์...แต่ละองค์ๆที่จะไปเป็นพระพุทธเจ้าก็ได้รับพยากรณ์จากพระพุทธเจ้าองค์ก่อน ส่วนโพธิสัตว์ที่จะได้รับพยากรณ์ก็ต้องมีคุณธรรม มีคุณสมบัติ เพียงพอจนพระพุทธเจ้าเห็นได้เลย มีเหตุส่วนอดีตส่วนปัจจุบัน (อปรันตา บุพพันตา) เพียงพอ สิ่งที่เป็นวิบากของแต่ละคน ผู้มีเจโตปริยญาณแท้จริงจะสัมผัสรู้ได้ ในเหตุที่เกี่ยวเนื่องกัน เผลอๆเจ้าตัวอาจไม่รู้ด้วย แต่พระพุทธเจ้ารู้ได้ อาศัยอย่างนี้

        0814727xxx   พธร บรรลุโดยอ่านคัมภีร์แลัวใช้จินตนาการแทนการปฏิบัติ

       พ่อครูว่า...ไม่ได้ใช้จินตนาการแทนการปฏิบัติเลย ...ระมัดระวังอย่างยิ่งที่จะแสดงออกไป ไม่อวดออกเต็มๆ แต่คุณ 4727 เพ่งโทสมา คุณเดาส่งมา อ่านตามอาการ พ่อครูเป็นคนอ่านน้อย พ่อครูเอาธรรมะที่เป็นสิ่งจริง ไม่เน้นความรู้ แต่เน้นความจริงมากกว่า แล้วเอาความจริงมาสาธยายอย่างประมาณด้วยไม่เอามาเปิดเผยหมด เพราะต้องระวังว่า บางทีเขารับไม่ได้ก็ต้องระวัง ต้องสงวนไว้ไม่ออกหมดทั้งเหตุปัจจัย กาละ มีมัตตัญญุตาชัดเจน คุณคนนี้ไม่เชื่อและไม่มีปัญญารู้ว่าเราทำอะไร

        0814727xxx   อ่านคัมภีร์ไม่แตกแล้วตีความผิด ๆ เหมือนสมาธิลืมตาหลับตานั่นแหละ

       พ่อครูว่า..คนนี้เห็นแย้งเพราะเขาคงเห็นด้วยกับสมาธิหลับตา แล้วใครที่อ่านไม่แตกกันแน่ เขาจะทำงานมาขนาดไหน ทำให้คนได้รับมรรคผลทางศาสนาเท่าพ่อครูไหม?ก็ไม่รู้ คำว่าสมาธิหลับตาและลืมตาก็เข้าใจ มันเพี้ยนมานาน ไปยึดสมาธิหลับตา

        0897630xxx  ประเทศไทยจะพ้นมือมารมั้ยพ่อท่าน

       พ่อครูว่า..ไม่ตอบเอง จะถามพวกเราซึ่งนั่งอยู่ที่นี่...ส่วนใหญ่ตอบว่าพ้น...

        0891844xxx  อยู่น.ฐจะไปสวนลุมฯนั่งสายอะไร?บ้างค่ะ!

       พ่อครูว่า..คุณถามผิดตัวแล้ว ทุกวันนี้ออกจากสันติอโศกก็ไม่รู้ทางเลย แต่ถ้า 50ถึง 60  ปีก่อนไม่กลัวเลย พ่อครูเป็นเด็กส่งหนังสือพิมพ์ ไปทั่วเลย ไม่ได้กลัวหรอก ทั้งกทม.และธนบุรี ไปได้ทุกซอกซอย แต่ทุกวันนี้ไม่รู้จักเลย ตึกรามมากมาย แต่ก่อนนี้ตึกสูงสุดมี 9 ชั้น หรือ 7 ชั้นเท่านั้น แต่ตอนนั้นพ่อครูถือว่าตึกต่างเป็นแดนสวรรค์ แต่ตอนนี้เป็นแดนนรก ก็ตึกที่ขึ้นมาเหมือนป่าช้าที่มีเสาพวกนี้ขึ้นมาก ทุกวันนี้หมดสภาพเลยไปไม่ถูก แต่พ่อครูตอบไม่ได้ว่าจะมาสวนลุมฯอย่างไร

       0839735xxx  มังกุ พ่อท่านแปลว่า ตะขิดตะขวงใจ ค่ะ

       พ่อครูว่า...มันมีอะไรนิดๆในจิตไม่แรงอย่างเคอะเขิน ขวยเขิน

        0850126xxx       มีโอกาสได้ฟังธรรมจากหน้าจอทำให้เกิดปิติในจิตใจ ช่วยให้ลดความสับสน และเกิดแง่คิดในปฎิบัติตน สาธุจากastv shop mk

       0847460xxx พ่อครูแสดงธรรมคนดูคนฟังธรรมทางFMTVอย่างใช้ปัญญาดูพ่อครูท่านปฏิบัติก็รู้ว่าท่านคือพระโพธิสัตว์ผมตามมา40กว่าปีแล้วผมหาเกจิมาทั่วประเทศปลดทุกไม่ได้เลยแตู่ดูFMTVมา7ปีกว่าตอนนี้เนื้อสัตว์ ไม่ทานเหล้าบุรี่ไม่ได้เงินคนมีปัญญาผมมั่นใจว่าพ่อครูคือ พระโพธิสัตว์ เจริญธรรม

       0895484xxx ที่ผมเจริญธรรมได้ทุกวันนี้ตามภูมิตามฐานะก็เพราะได้ฟังธรรมเทศนาจากพ่อท่านครับ/พณพล

       0857308xxx ผู้น้อยเป็นผู้มาศึกษาใหม่ได้เข้าใจธรรมเป็นลำดับขั้นก็เพราะฝึกปฏิธรรมแนวอโศก จากแต่ก่อนเคยเรียนรู้ธรรมแบบพายเรือในอ่าง

       0897202xxx พระโพธิสัตว์ท่าน80ปีแล้วท่านยังร่าเริงสดใสเหมือนวัย20ปีเห็นดว้ยมั้ยค่ะ

พ่อครูว่า...วันนี้มีคนเอาเครื่องมือทางวิทยาศาสตร์สมัยใหม่มาตรวจ เครื่องก็รายงานว่า...เครื่องมันบอกว่าพ่อครูอายุ 8 ปี แต่ไปตรวจที่บำรุงราษฏร์บอกหัวใจอายุ 18 ปี ส่วนบางอย่างบางประเด็นเครื่องตรวจไม่เจอ ก็เลยนึกถึงพระวังคีสะ เหมือนพระพุทธเจ้ายื่นกระโหลกให้วังคีสะเคาะว่าตายแล้วไปเกิดที่ไหน พระพุทธเจ้ายื่นกระโหลกอรหันต์ให้ตรวจ วังคีสะก็ตรวจไม่ได้ คือลักษณะไม่มีกิเลสก็อ่านไม่เจอ เขาก็บอกว่ามีหวังอายุ 151 ปี

       กิเลสมันพาคนมืดดำฤษณา เป็นคนที่มีความมือดำ ถ้าบอกว่ามืดก็มืดตาใส หรืออย่างด้านตาใส แล้วพ่อครูว่าเขารู้นะ เขารู้ แต่เขาทำอย่างด้านตาใส คนนี้เลวร้ายกว่าคนซื่อตาใส เขาแกล้งมืดที่จริงเขารู้ จนกระทั่งมีตนเดาจะไปเป็นผู้บริหารระดับสูงของประเทศ เขาด่ายังกับอะไรดีทำไมยิ้มอยู่ได้ อย่างกับพระอรหันต์ เขาจะไม่รู้อะไรเชียวหรือ ถ้าสมัยพระพุทธเจ้าสมเด็จพ่อก็ปิดไม่ให้เจ้าชายสิทธัตถะรู้เลย แม้แต่คนแก่ คนเจ็บคนตายก็ไม่ให้รู้เลย ปิดบังเลย แต่ยุคนี้อมภูเขาเอเวอเรสต์มาพูดก็ไม่เชื่อ ไม่เชื่อว่าจะไม่รู้ว่าคนเขาด่าขนาดนี้ แต่หน้าด้าน ทำเป็นยิ้มย่องผ่องใส ไหลรื่นเรื่อยเจื้อยไร้สาระ พูดก็เหนื่อยนะ

       ขณะนี้มีหนังสือนิตยสารของโลก นิตยสารTime เล่มใหม่เป็นเล่มที่มีหน้าปกเป็นเรื่องของท้องฟ้าประเทศ และมีคำว่า Majority Rule แล้วเขาก็ขีดฆ่าคำนี้ไว้ หมายความว่าระบบเอาหมู่ใหญ่เป็นกฎนี้มันล้มได้แล้ว    

       แบบตื้นๆใช้เงินซื้อเสียง ใช้อำนาจข้าราชการบังคับให้คนออกเสียงให้ แล้วเอาคะแนนเสียงมาหลอกคนที่เข้าใจตื้นๆมิติเดียว ว่านี่คือคะแนนเสียงของประเทศนะ มี 15 ล้านเสียงนะ พ่อครูว่า...ทำไมในประชากรไทย 65 ล้านคนจะมีเสียงต่างจาก 15 ล้านเสียงนี้ได้ ก็คนไทยไม่ออกมาแสดงตัวนะ พ่อครูก็พูดซ้ำซากว่าต้องออกมา ประชาธิปไตยคือออกมาชุมนุมแสดงตัว 1 คน 1 เสียง 10 คน 10 เสียง ล้านคนล้านเสียง เป็นคะแนนเสียงสดๆ

       ขณะนี้ต้องการให้รัฐบาลคณะนี้เลิกไหม คนไทยเห็นด้วยไหม ถ้าเห็นด้วยเขาเป่านกหวีด ว่าทำอย่างนี้ไม่ถูกต้องคุณเห็นด้วยก็ออกมา ไม่ต้องมาทำอะไร แต่มาแสดงเสียงปชต​. ยืนยันความจริง ในอำนาจอธิปไตย ทำไมมันยากไม่เข้าใจ หรือเข้าใจแต่เห็นแก่ประโยชน์ตน ไม่เห็นแก่ประเทศชาติ คนใจดำเห็นแก่ตัว

       จริงๆ พ่อครูพูดได้เลยว่าอาตมาไม่เดือดร้อนนะ ประเทศไทยจะล่มจม ก็อยู่กับหมู่กลุ่มไป แนะนำสั่งสอนกันไป พ่อครูไม่เดือดร้อนเลยนะ แต่พ่อครูเห็นว่าไม่ได้ ต้องมาเตือนให้สติให้ความจริง เท่าที่เราจะมีปัญญารู้ความจริง ว่าประชาธิปไตยควรทำอย่างไร เมื่อเห็นอยู่รู้อยู่ว่าไม่ต้องการให้เกิด ก็ออกมาสิ มาทำตามรัฐธรรมนูญ ตามสิทธิทำหน้าที่พิทักษ์รักษาพระมหากษัตริย์ สิ่งใดเสื่อมไม่ว่าผู้บริหารหรือรัฐสภา ประชาชนมีสิทธิประท้วง ประชาธิปไตยคือการออกมาชุมนุมประท้วง นี่คือประชาธิปไตย ก็สงสัยจริงๆเลย แล้วทำไมไม่ทำ ถ้าทำจะเห็นฤทธิ์เลย ประชาชนไทยไม่ต้องออกมา 65 ล้านก็ได้ แต่ออกมาแต่ละหมู่บ้านแต่ละจังหวัดก็รวมตัวกัน นัดแนะกัน ไม่เอาเรื่องอะไรก็นัดกันประท้วง เช่นไม่เอาเขื่อนเป็นต้น

       ถ้าประชาชนทั้งประเทศเคลื่อนไหวอย่างนี้ คือไม่ให้คนทำผิดทำชั่ว ถ้าไม่ช่วยกันอย่างนี้นั่นคือประเทศไม่เจริญประชาธิปไตย ที่พูดนี้ง่ายนะไม่ได้ยากเย็นอะไร คนที่จนเดือดร้อนก็ยิ่งต้องออกมา คนระดับกลางระดับสูงก็มีน้ำใจหน่อย คุณมีฐานะดีกว่าคนจนอีก เมื่อถึงเวลาก็กตัญญูกตเวทีต่อชาติบ้าง นอกจากคุณไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วไป

       แต่คนที่เห็นอยู่รู้อยู่แท้ๆ นี่ใจดำนะ ถือว่าบ่นก็บ่น ในวาระที่ควรบ่น มันเลวร้ายนะ ไม่เกรงฟ้าดินเลย น่าเกลียดน่าชัง ทุเรศทุรังการ

       ในขณะนี้ที่กล่างถึงหนังสือพิมพ์ไทม์เขาขีดฆ่าทิ้่ง Majority Rule ส่อให้เห็นว่าอเมริกาที่เป็นประเทศใหญ่ตีทิ้งMajority เลย ส่วนไทยนั้นใช้อำนาจบาตรใหญ่ทำลายนิติรัฐนิติธรรม เลวจริงๆ เลวไม่สร่าง ใช้เผด็จการเสียงส่วนมากเผด็จการรัฐสภามาทำลายประเทศ จริงๆไม่ซื่อสัตย์ต่อกฎ แต่มีคะแนนเสียงที่โหวตชนะมาล้มล้างสิ่งที่ต้องการล้มล้าง เขาก็ทำอย่างหน้าด้านหน้าทน คำว่า Minority Right มันหมายถึงสิทธิมนุษยชนด้วย

ถามพวกคุณหน่อยว่า...ความเห็นของพระพุทธเจ้าองค์เดียวกับความเห็นของพวกคุณแสนล้านคน คุณจะให้เชื่อใครเอาใคร ...ส่วนใหญ่ตอบว่าเอาแบบพระพุทธเจ้า นั่นแหละคือ Minority right ประเทศเจริญแล้วเขาถึงมีวิธีเข้าไปหา ตัวนี้ ที่แปลว่าทั้งความถูกต้องและสิทธิประชาธิปไตย ผู้มีภูมิปัญญาจะมองสิ่งที่ถูกต้องได้ชัดได้ดี ต้องคำนึงถึงจุดนั้นด้วยที่จะให้โอกาสแก่ส่วนน้อยที่ถูกต้องมามีอำนาจทดแทน ไม่เอาแต่คะแนนเสียงส่วนมากเท่านั้น นี่คือประเด็นที่ลึกซึ้ง

        ต่อไปเป็นการตอบประเด็น

• เป็นห่วงสถานะทางบ้านเมืองจังเลย เรากำลังสู้กับอันธพาลครองเมือง เราจะต่อสู้ได้อย่างไรหวังได้แค่ไหน?
• ตอบ...เราไม่รอ เราไม่หวัง แต่เราทำ พ่อครูออกโศลกนี้มาหลายปีแล้ว เพราะประเมินสังคมอย่างนี้จริงๆ พระพุทธเจ้าสอนให้พึ่งตนเอง เมื่อพึ่งตนได้ดีก็ช่วยผู้อื่น ขณะนี้เราก็ทำอย่างไม่รอไม่หวังแต่เราทำตามเหตุปัจจัย ขอให้เรายึดถือปรัชญาเอกของพระมหาชนก แม้ไม่รู้ฝั่งก็ว่ายเข้าไปๆๆ ในหลวงทำยืนยันให้เราดูนะ สักวันหนึ่งก็จะเห็นผลดี
• ท่านสอนว่าบุญใครทำใครได้ แบ่งกันไม่ได้ เวลาเราอุทิศส่วนกุศลแก่ญาติผู้ใหญ่จะได้รับไหม?
• ตอบ...สับธง...เรื่องบุญบาป กรรมวิบาก แบ่งกันไม่ได้ ในคำสอนพระพุทธเจ้า ใครทำดีทำชั่วก็เป็นผลวิบากของตนเอง กัมมสกตา และต้องรับวิบากของตนเป็นกัมมทายาท จะทำอย่างแก่อย่างอ่อนอย่างไรก็รับเท่านั้น ส่วนลัทธิแบ่งบุญแบ่งบาปกันได้นั้นนอกพุทธ มันเป็นเหตุปัจจัยที่ต้องการขายบุญของสำนักที่ล่อลวง คนที่เอาบุญมาแบ่งแจกนั้นเป็นกลเม็ดหลอกคน บุญบาปแบ่งกันไม่ได้ หรือกรรมของใครก็ต้องรับของตน กัมมสโกมหิ กัมมทายาโท กัมมโยนิ กัมมปฏิสรโณ คนที่แบ่งบุญแบ่งบาป แก้กรรมกันได้ คนนี้เก่งกว่าพระพุทธเจ้า คนนี้น่ากลัวที่สุด เอาตอนนี้คุณกับอาตมายังไม่ตายจากกัน พ่อครูจะมีบุญมากน้อยอย่างไร แบ่งให้ไปเลยใครก็เอาไปเลย แต่คุณจะเอาไปอย่างไร คุณจะเอาส่วนบุญจากอาตมาไปได้อย่างไร ยกตัวอย่าง คุณตีหัวคนเป็นบาป ส่วนคนที่ไม่ได้ตีไม่ได้ทำ แล้วคนตีหัวก็ว่าเอ็งที่ไม่ได้ตีแบ่งบาปไปได้ไหม ก็ไม่ได้ ส่วนบุญก็เหมือนกัน คุณทำสิ่งดี ทำเสร็จแล้วจะแบ่งการกระทำให้คนที่ไม่ได้ทำจะแบ่งได้อย่างไร บุญบาปคือกรรมดีชั่วถูกผิด ถ้าเข้าใจไม่ถูกฝาถูกตัวก็สอนกันเลอะศาสนาก็เพี้ยนกลายเป็นศาสนาหลอกกิน ใครเอาบุญมาล่อหลอกก็เพี้ยนไป บุญคือการชำระกิเลสคือการเอาออก แต่เขาแปลว่าของควรได้ แต่นัยลึกคือคุณควรได้สละออก ไม่ใช่เรื่องได้มาให้แก่ตัวเองนะ
• รู้สึกว่าเทศน์ของพ่อครูที่สวนลุมฯ เป็นชุดความรู้พิเศษที่ต่อเนื่องอย่าพลาดชมนะ
• มรณานุสสติหมายความว่าอย่างไร?
• ตอบ....ตามระลึกถึงความตาย เป็นคำสอนพระพุทธเจ้า คนเราตายแล้วถ้าตายทางร่างกายก็จบไม่ครบขันธ์ 5 ซึ่งคนที่มีขันธ์ 5 ครบเป็นคนมี สติมันโต อิทพรหมจริยวาโส จะปฏิบัติธรรมให้บรรลุไม่ได้ ต้องปฏิบัติในขณะเป็นๆเลย ท่านให้ระลึกอยู่เสมอ คุณจะรู้ได้อย่างไรว่าจะตายเมื่อไหร่ เดี๋ยวนี้เดินไปชนอะไรตายเองเยอะหรืออะไรชนตายก็เยอะ ท่านก็ให้ระลึกถึงความตาย ท่านให้ศึกษาขันธ์ 5 แต่ขั้นลึกซึ้งกว่านั้นเป็นระดับอรณะคือตายของกิเลส
• การดับกิเลสกับการดับจิตเหมือนหรือต่างกันอย่างไร
• ตอบ...ผู้นั่งสมาธิไปดับจิตทั้งนั้นแล้วเรียกการดับจิตว่าคือนิโรธ แล้วยึดถือว่านี่คือนิโรธของพระพุทธเจ้าซึ่งผิด เป็นนิโรธแบบฤาษี ดับจิต ส่วนการดับกิเลส คือต้องเรียนรู้กิเลส เอาเฉพาะกิเลส เรียกว่าอกุศลจิตหรือกิเลส แล้วจะรู้ได้ก็ต้องมีกระทบทวาร 5 ชัดที่สุด ต้องเรียนรู้แต่กามภพ แล้วกำจัดกิเลสพระอนาคามีฆ่ากิเลสระดับกามภพหมด เหลือแต่รูปภพ อรูปภพ แต่ก็ลืมตาปฏิบัติแต่เรียนรู้กิเลสในรูปราคะ อรูปราคะ แล้วดับกิเลสในระหว่างมีผัสสะตลอด ทำสมาธิลืมตา ดับกิเลสไม่ได้ดับจิต  ต้องดับอย่างมีตาเปิด เอาตั้งแต่อบายคือกามภพ แล้วเป็นสกิทาคามีก็ฆ่ากามภพต่อ แล้วเป็นอนาคามีดับกิเลสรูปภพ อรูปภพ จนเป็นอรหันต์ ทำอย่างครบทั้งต้นน้ำ กลางน้ำ ปลายน้ำ
• พ่อแม่ปู่ย่าตายาย เสียชีวิตผมฝันเห็นบ่อยๆ แสดงว่าวิญญาณท่านยังวนเวียนไม่ไปเกิดใช่ไหม
• ตอบ...ไม่ใช่ เป็นความบ้าของคุณ คุณเองติดยึดแล้วปั้นเอาเป็นฝันของคุณ จิตวิญญาณเมื่อตายไปก็อยู่กับกรรมวิบากของตน เป็นเดี่ยวเดียวๆ ไปหาใครก็ไม่ได้ ใครไปหาก็ไม่ได้ ยกตัวอย่าง
• สึนามิ คนตายเป็นหมื่น ญาติก็ตามหากันให้ควักไปหมด ถ้าวิญญาณนี้ไปหากันได้ ก็ต้องมาบอกแล้ว ว่าศพอยู่ที่นี่ หรือคนเป็นๆ ที่ตายไปแล้วตอนเป็นๆเป็นคู่พยาบาทกัน ตอนเป็นพยาบาทกัน ตอนตายหากไปกากันได้ก็เอาอะไรไปจิ้มลูกกะตากันตายไปแล้ว ตอนเป็นๆนี้ถ้าฆ่ากันจะติดคุกแต่ตายไปก็ฆ่ากันได้เลยสิไม่ต้องไปติดคุกด้วย หรือคนรักกันตายไปก็ต้องมาหากันสิ นอกจากจะมีมโนมยอัตตาหลอกหลอนตัวเองเท่านั้น พ่อครูเคยใช้โศลกว่า เลี้ยงลูกให้รู้จักโต เลี้ยงพ่อแม่ให้รู้จักตาย ตอนเป็นๆนี่ให้เลี้ยงพ่อแม่ให้ดี โดยเฉพาะให้รู้จักโลกุตรธรรมนี่แหละ พระพุทธเจ้าตรัสว่าแม้คุณจะเลี้ยงพ่อแม่อย่างหาสมบัติหาแคว้นหารัฐให้พ่อแม่ก็ไม่ถือว่าได้กตัญญูกตเวทีเรหรือว่าเลี้ยงให้ขี้เยี่ยวอยู่บนบ่าเลย ขนาดนั้นพระพุทธเจ้ายังไม่ถือว่าได้ทดแทนคุณพ่อแม่ แต่การทดแทนคุณคือทำให้ท่านเกิดศรัทธา เกิดศีลเกิดจาคะ เกิดปัญญา นั่นคือจึงจะได้ชื่อว่าการได้ทดแทนคุณพ่อแม่  แต่ว่าการให้วัตถุก็ควรทำ ต้องเลี้ยงดูด้วยนะ ไม่ทำเบื้องต้นก็บาปได้ พระพุทธเจ้าบอกเรื่องกตัญญูอย่างลึกซึ้งด้วย  จะทดแทนพ่อแม่ได้คือทำดี คุณอยู่ในสกุลนี้ ต้องทำดีอย่าให้สกุลคุณเลว อย่าทำลายสกุลถือเป็นการทำลายพ่อแม่ปู่ย่าตาทวด
• ขอท่านอธิบายคำว่าปัจเจกพระพุทธเจ้า อาริยสงฆ์ องค์สงฆ์ ปัจเจกพุทธเจ้า?
• ตอบ...อริยะคือผู้บรรลุธรรม ตั้งแต่โสดาบันเป็นต้นไป แต่ละคนได้บรรลุธรรมก็คืออาริยบุคคล  ผู้ใดบรรลุถึงโสดาฯ สกิทาฯ อนาคาฯ อรหันต์  4 ขั้นนี้เรียกว่าอาริยสงฆ์ แล้วเขาก็เอาทั้ง 4 อย่างนี้มาเรียงกัน ถ้าองค์สงฆ์ให้มีพระสี่รูปก็ครบองค์สงฆ์ ที่ท่องว่าสาวกสังโค นี่คืออย่างนี้ โดยสัจจะคือคุณธรรม 4 อย่างนี้ เมื่อได้ 4 องค์ครบเป็นอาริยสงฆ์ บุคคลนี้เป็นสงฆ์แล้ว ส่วนคำว่าปัจเจกพุทธเจ้า คำว่าปัจเจกสัมมาสัมพุทธคือสูงสุดเป็นผู้ได้ความเป็นสัมมาสัมพุทธะส่วนตน แต่ไม่สามารถเป็นเจ้าของศาสนาได้ ไม่สามารถสร้างศาสนาได้จะด้วยเหตุปัจจัยใดก็ตาม บางท่านสามารถเป็นพระพุทธเจ้าได้แต่ท่านไม่ทำ สรุปคือปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้าคือมีคุณสมบัติครบเป็นพระพุทธเจ้าได้แต่ไม่สร้างศาสนา สามารถสอนได้ให้คนบรรลุได้ มีพุทธการกธรรมแล้ว แต่ท่านไม่ได้ประกาศเป็นพระพุทธเจ้าแล้วท่านก็ปรินิพพานไป นัยหนึ่งคือลาออกเอง อีกนัยหนึ่งคืออนันตริยกรรมท่านมากเกินไป บำเพ็ญอย่างไรก็ไม่ได้เป็นพระพุทธเจ้า เพราะอนันตริยกรรมมีมากอย่างพระเทวฑัตเป็นต้น
• คนข้างบ้านด่ากระทบในหลวงให้ฟัง ดิฉันเครียดๆๆๆทำอย่างไรดี
• ตอบ...มาปฏิบัติธรรมเถอะจะได้รู้จักเวทนา จะได้ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ รู้จักเวทนาในเวทนาจะได้ทั้งล้างได้อย่างไม่ต้องกดข่ม ก็ต้องหัดวางไปก่อนอย่างเอาใจใส่เขาเลย
• ในหลวงท่านเน้นเรื่องการศึกษา เพราะท่านรู้ว่าหากคนไทยฉลาดจะได้ไม่ถูกหลอก หากเราล้มทักษิณได้ต้องให้การศึกษาจะแก้ปัญหาสังคมได้ใช่ไหม
• ตอบ...ใช่ เราต้องแก้ได้ด้วยการศึกษา ตอนนี้ไทยเสื่อมเพราะไม่ได้ให้การศึกษา แต่ว่าการศึกษาที่ทั่วไปให้กันตอนนี้เป็นเดรัจฉานวิชชา ยิ่งเรียนรู้มากยิ่งเอาเปรียบมาโกงมาก ถ้าจะให้ความรู้กันก็ขอเถอะขอให้มีการศึกษาพุทธให้มีมรรคผล ทุกวันนี้การศึกษาไปหลงตำราเมืองนอก ถ้าเราเอาแบบพระพุทธเจ้าที่มีไตรสิกขา มีศีล สมาธิ  ปัญญา จะดีมาก ส่วนความรู้เทคนิคทางโลกเราก็ไม่ทิ้ง เรามีโรงเรียนสัมมาสิกขาที่มีปรัชญา ศีลเด่น เป็นงาน ชาญวิชา เขาห่วงว่านักเรียนเราจะด้อยความรู้แต่นร.เราจบไปเรียนมหาวิทยาลัยก็ได้เกียรตินิยมกันนะ
• ถ้าเขาซื้อเสียงมาแล้วเรารับเงินแต่ไม่เลือกเขาได้ไหม?
• ตอบ... คุณรับเงินเขาไปแล้วไม่ลงคะแนนให้เขา ถ้าเขารู้ก็จะมาหาเรื่องเราได้ อย่าตะกละอย่าเห็นแก่ได้ แล้วเป็นเงินทุจริตด้วย
• ชวนเพื่อนคนที่พอจะคิดเป็นบ้างมาสวนลุมแต่เขาปฏิเสธว่าไม่อยากมีเรื่องกับใครทำอย่างไรดี
• ตอบ...ก็ชวนเพื่อนคนอื่นสิ คนปิดประตูใจก็ปล่อยไป เราก็หาเพื่อนคนที่รับได้สิ
• ผมขอเสนอว่า ท่านน่าจะบอกว่าพระมหากษัตริย์จุติจากผู้มีบุญ อย่าดูหมิ่นจาบจ้วงจะเป็นบุญต่อพวกเขานะ
• ตอบ...พ่อครูก็ว่าก็บอกอยู่ แล้วขอบคุณที่บอกมาอีก
• ท่านบรรลุอรหันต์หรือยัง? แล้วท่านเป็นโพธิสัตว์ ท่านจะนิพพานไหม? แล้วท่านระลึกชาติได้หรือไม่?
• ตอบ...อาตมาเลยอรหันต์ อาตมาเป็นโพธิสัตว์ ระดับ 7 พ่อครูเป็นโพธิสัตว์ก็ต้องมีนิพพาน แล้วก็รู้จักกิเลสเอาความจริงของตนมาอธิบาย คำว่าโพธิสัตว์อธิบายแล้ว แล้วระลึกชาติได้ไหม?ก็ได้ อธิบายแล้วพระพุทธเจ้าหรือพ่อครูก็มีตามบารมีหากรู้อดีตกับปัจจุบันก็รู้อนาคต เยธัมมาเหตุปัพพวา ทุกอย่างมาแต่เหตุ ไม่ใช่ว่าพูดโดยไม่มีหลักฐาน แต่อดีตก็ของใครก็ของใคร มาบอกยืนยันยาก ในชาตินี้พ่อครูไม่ได้มีครูบาอาจารย์ เอาของเก่าตนเองมีแล้วมาสอน ใหม่ๆยืนยันก็ไม่มีใครเชื่อ แต่ตอนนี้มีสิ่งยืนยันว่าทำได้จริงจนเป็นหมู่กลุ่ม เอาอะไรยืนยันก็เอาอดีตกับปัจจุบันยืนยันได้ ผ่านมา 40 ปีมีสิ่งที่ปรากฏจริงเป็นหมู่กลุ่มอโศก เอาธรรมวินัย 8 มาตรวจสอบได้ เอากถาวัตถุ 10 วรรณะ 9 มาตรวจได้ 40 ปีมาแล้วก็น่าจะพูดได้แล้วนะ แต่ก่อนก็พูดไปไม่ดี แต่เคยบอกแต่สมัยบวชใหม่ๆว่า จะพูดให้ตนเองถูกชาวพุทธกระทืบหรือรัฐเอาตายได้ จับเป็นผีบุญประหารชีวิตได้เลย แต่ตอนนี้มีสิ่งยืนยัน คนจะมาจับเป็นผีบุญ ก็มีพยานมากช่วยยืนยัน ….จบ

เวลาบันทึก 09 มีนาคม 2563 ( 07:26:04 )

รายละเอียด

561006_รายการวิถีอาริยธรรม ที่สวนลุมฯ

เรื่อง กายในกายอย่างพิศดาร

ส.เพาะพุทธดำเนินรายการ...วันนี้ได้ไปร่วมงานที่มีเรื่องเกี่ยวกับอ.ศศิน เฉลิมลาภ ที่ได้เดินทางไกลเพื่อหยุดการสร้าวเขื่อนแม่วงก์ ท่านบอกว่า เดินทางผ่านความไกลไม่ยากกว่าเดินทางผ่านความกลัว

       อ.ศศินว่า หน้าที่ในการเดินเป็นหน้าที่ของผม แต่หน้าที่ตัดสินใจเป็นของเจ้าหน้าที่มูลนิธิสืบฯ เป็นธรรมะที่ให้เห็นว่า คนจะประสพผลสำเร็จได้ไม่ต้องทำเองทั้งหมดหรอก

       และมีธรรมะอีกที่ได้ฟัง เรื่องความดื้อผมไม่เป็นรองใคร แต่ที่ต้องเดินเท้า 388 กม. ท่านเชื่อว่าจะมีคนดีกว่าเก่งกว่ามาสานต่อภาระหน้าที่ แต่เราไม่รู้ว่าคืออะไร อาจจะไม่เกิดก็ได้ แต่เรามีหน้าที่ทำให้ดีที่สุด เราไม่รอ เราไม่หวัง แต่เราทำ  คนจะรู้เรื่องหรือจะไม่รู้เรื่องไม่เป็นไร แต่คนต้องมั่นใจว่าผมรู้เรื่อง พ่อครูมักพูดอยู่เสมอว่ายืนหยัดแตกต่างจากดื้อรั้นดันทุรัง

       พ่อครูว่า...ตั้งใจว่าวันนี้จะพูดถึงเรื่องของชีวิต ที่มีชาติ ความเกิด แล้วก็มีการตาย ซึ่งคนเราเกิดมาแล้วก็ตาย แต่ชีวิตเป็นๆนี่แหละยุ่ง ยุ่งเพราะอวิชชา ยุ่งเพราะไม่รู้ ไม่รู้ว่าเราเกิดมาจะจัดการกับตัวเองอย่างไร สิ่งที่จะจัดการมนุษย์คือจิตวิญญาณของแต่ละคน จิตเป็นประธาน มโนปุพพัง คมา ธัมมา

       พระพุทธเจ้าให้ศึกษาในจิต มโน แล้วจัดแจงจัดการปรุงแต่ง สังขาร ถ้าเราไม่รู้จักการสังขาร อวิชชาจะเป็นตัวจัดการ ที่เขาแปลอวิชชาว่าโง่ คำว่าโง่คำนี้ ไม่ได้แปลว่าไม่รู้การบวกเลข ไม่รู้ว่าจะแกงมัสมั่นอย่างไร ไม่รู้ว่าจะมาสวนลุมฯมาไม่ถูกเป็นต้น

        0860618xxx  "ท่านไม่รู้จักทางไป" "สวนลุมฯ" "ไม่เป็นไรแต่ถ้าท่านรู้ทางไป" "สวนธรรม" เพื่อสวนทางอธรรมนั่นแหละคือความยิ่งใหญ่ของพลังประชาธิปไตย

       ที่ว่าไม่รู้ว่าเขาด่าเต็มบ้านเต็มเมืองก็ไม่รู้อีก มันย่ิงกว่ามหาอวิชชานะ ไม่เชื่อว่าเขาไม่รู้ แต่ใช้หน้าทนเอานะ

       คนที่จะรับหน้าที่ไปช่วยคนอื่นต้องรู้จัดแจงใจตนได้ก่อน ทำคุณอันสมควรก่อนแล้วจึงพร่ำสอนคนอื่นจึงไม่มัวหมอง ช่วยคนอื่นยากกว่าช่วยตนเองให้รอด

       พระพุทธเจ้าตรัสรู้สิ่งสมบูรณ์ ที่จิตใจ จิตวิญญาณ คือพลังงานหลักของชีวิต ของสัตว์โลก มันบงการโดยเราไม่รู้ตัว คือตัวจิตที่ถูกตัว สัญชาติ หรือสัญชาตญาณเป็นตัวสั่งการ ตนเองไม่มีสติสัมปชัญญะมาควบคุม จิตคนนั่นแหละที่สั่งการ มันเห็นผิดว่าดีก็ทำ สั่งให้ตนเองทำ บงการให้ตนเองทำ นี่คือจุดที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้ ความเป็นสัตว์โลก สัตว์เดรัจฉานเราสอนให้เปลี่ยนจิตวิญญาณไม่ได้ เป็นอเวไนยสัตว์ ส่วนคนนั้นก็มีส่วนหนึ่งที่เป็นอเวไนยสัตว์ สอนไม่ได้ บังคับไม่ได้ ฆ่าก็ตายเปล่า เพราะองค์ประกอบขององคาพยพชีวิต แม้มีร่างกายเต็ม แต่จิตวิญญาณเขามีคุณภาพเท่านั้นเอง เวลาที่เขาจะศึกษาเล่าเรียนก็มีภูมิจำกัด ผู้ที่สนใจเรียนธรรมะต้องรู้ตนเอง ว่าเราสามารถทำธรรมะระดับโลกุตระ หรือระดับอารยชน

       คือฟังรู้เรื่องมีธรรมรส เอาใจใส่ ฟังรู้เรื่องแล้วเอาไปทำนี่คือาริยชน หรือเรียก ศิวิไลซ์ เป็นคนเจริญแท้จริง

       แต่คนที่ไม่เข้าใจธรรมะที่เยี่ยมยอด คนเราเกิดมาร่างกายก็ต้องตายทุกคน แต่ตอนไม่ตายนี่สิ ต้องมีการสังขาร คนใดไม่เข้าใจสังขาร ผู้นั้นก็อยู่ภายใต้อวิชชา ซึ่งอวิชชามีสังขารเป็นเหตุให้เกิด

       การเกิดที่สำคัญคืออย่างไร ที่ร่างกายเกิดและก็เจริญแล้วเสื่อมนั้นก็ใช้ แต่ว่าถึงวาระสุดท้ายก็ต้องตาย และจะเจริญหรือไม่ก็มีเหตุมีระยะของมัน ทุกคนเหมือนกันหมด แต่ส่วนใจนี่คือ  ชาติในกาย หรือ “กายในกาย” ที่อยู่ในหลักสติปัฏฐาน 4 เขาก็เรียนกัน แต่มันไม่สัมมาทิฏฐิ

       คำว่า กายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิต ธรรมในธรรม คือสติปัฏฐาน 4 เป็นหมวดแรกใน โพธิปักขิยธรรม 37 มีหลักจำตัวเลขที่ 45 78  

        4 คือสัมมัปธาน 4 อิทธิบาท 4 สติปัฏฐาน 4

       5 คือ อินทรีย์ 5 พละ 5

       7 คือโพชฌงค์ 7

       8 คือ มรรคองค์ 8

       ถ้าเข้าใจเนื้อหาสาระก็จะร้อยเรียงกันไปเป็นลำดับ เช่นเมื่อปฏิบัติสติปัฏฐาน 4​

       กายในกาย ไม่ใช่กายนอกกาย คำว่า กาย คำนี้ ต้องแก้ไขความเข้าใจของคนไทย คำว่ากายนี้คนไทยเข้าใจว่าไม่เกี่ยวกับนามธรรมเลย เข้าใจแค่ว่าคือ ร่างกาย แต่ที่จริงกายนั้นต้องเน้นที่นามธรรมเลย

        คำว่า กายในกาย ต้องมี สัมผัสทางภายนอก เมื่อสัมผัสก็รวมเป็นองค์ประชุมของกาย หรือเรียกว่าสัมผัส โผฏฐัพพะ รวมทั้ง 5 ตัวเรียก โคจรรูป คำว่าโผฏฐัพพะไม่นับอยู่ในรูป 24 เพราะถือว่ารวมอยู่ใน ตากระทบรูป หูสัมผัสเสียง จมูกได้กลิ่น ลิ้นรับรส แต่ละอย่างก็คือโผฏฐัพพะ ถ้าเอากายไปร่วมก็คือองค์ประชุมของ ตา หู จมูก ลิ้น

       เราสามารถรู้องค์ประชุมของสัมผัสนอกได้ เช่นหูได้ยินเสียง คุณได้ฟังเสียงอาตมา รูปก็คือเสียงที่ถูกรู้ได้ด้วยหู ตัวเสียงเมื่อได้ยินก็ประชุมลงในจิต ถ้าไม่มีจิตรับรู้เลยเสียงมันจะดังอย่างไรก็ไม่รับรู้เลย หรือแม้ลืมตาดูนี่หูฟัง แต่เราไม่ใส่ใจก็ไม่ได้รับรู้เสียงนั้นเลย

       เสียงที่เรารับรู้ก็เกิดวิญญาณ แต่ถ้าจิตไม่รับก็ไม่มีวิญญาณ แม้เสียงเข้าหูแต่จิตไม่รับ ไม่ได้เอาอะไรอุดหูเลย คุณไม่ได้ยินเสียงเลย เพราะจิตคุณไม่รับ วิญญาณคือธาตุรับรู้มันไม่รู้ แต่พอมันรู้นี่แหละ จิตวิญญาณที่รับรู้นี่คือ กายในกาย กายนี่คือนามธรรม

       ถ้าเข้าใจกายไม่ผิดเพี้ยนแล้วนี่ กายคือข้างในที่เชื่อมอยู่กับข้างนอก แม้คุณเป็นอนาคามี คุณก็มีสัมผัสข้างนอก ในกามภพคุณไม่มีกิเลสเลย แม้กระทบสัมผัสทวารนอกกิเลสก็ไม่เกิด รับรู้ความจริงตามความเป็นจริง ไม่มีกิเลสไปปรุงร่วม เหลือกิเลสในรูปภพ อรูปภพ แต่ในนามกาย ตาก็กระทบรูป หูก็กระทบเสียงอยู่ แต่องค์ประชุมทางตาหูจมูกลิ้นกาย ก็ไม่มีกิเลสแล้ว จิตวิญญาณก็ทำงานกับสิ่งที่กระทบข้างนอกไม่มีโลภโกรธหลงก็ไม่มีพิษภัยกับใคร จิตอย่างนี้คือจิตพระเจ้า มีพรหมวิหาร เป็นอัปปมัญญา มีเมตตา กรุณา มุฑิตา อุเบกขา ทำงานช่วยเหลือมนุษยชาติ ศานาไหนที่นับถือพระเจ้า นี่แหละคือพระเจ้าจริง พระอนาคามี มีผัสสะแต่กิเลสเหลือแต่ข้างใน ไม่ได้หลับตา แต่กิเลสที่เหลือคือกิเลสภายใน แล้วปฏิบัติต่อก็ล้างกิเลสขณะลืมตาทำงานกับโลกอย่างพระเจ้าแต่ไม่สูงสุด ไม่เท่าอรหันต์ ตนเองไม่มีพิษภัย ช่วยโลกได้อย่างแท้จริง จิตอนาคามีก็รู้วิธีกำจัดกิเลสที่เหลือได้ง่ายได้ถูกต้องจนเป็นอรหันต์

การปฏิบัติธรรมทุกวันนี้ไปนั่งหลับตาทำก็ไปปิดทวารก็ไม่รู้การปฏิบัติเร่ิมต้น จะเข้าบ้านไม่รู้ประตู คุณจะหายตัวเข้าไปได้อย่างไร นี่คือความผิดพลาดที่อธิบายสติปัฏฐาน 4 ผิด กายในกายก็อยู่ข้างใน แต่เกิดจากการกระทบข้างนอก เป็นองค์ประชุม เรียกว่า “กาย” เมื่อเป็นกายในกายก็คือความรู้สึก เป็นธาตุรู้ที่เรียกว่า จิต หรือมโน แล้วแยกเป็นอาการเรียกเจตสิก

       แล้วเราต้องมีญาณอ่านอาการจิต หรือวิญญาณที่ตาสัมผัสรูปเกิดวิญญาณ...หู...จมูก...ลิ้น...กาย สามารถอ่านอาการจิตที่ไม่มีตัวตนรูปร่าง แต่มีอาการ ลิงค นิมิต ที่เรากำหนดหมายรู้มันได้ ว่านี่คืออาการจิต พอกระทบปรุงปุ๊บมันก็สังขารเลย เสียงนี้น่าฟัง เสียงนี้รู้เรื่อง เสียงนี้ไม่รู้เรื่อง หรือหนักเข้าก็ปรุงว่าไม่ชอบเลยพอฟัง มันก็สังขาร จัดแจงเลย นั่นแหละคือองค์ประชุม ที่คุณชอบหรือไม่ชอบ คือความรู้สึกหรือเวทนา คือองค์ประชุมทั้งนอกและใน  เมื่อเรียนคุณก็จะแยกแยะได้ องค์ประชุมของความชอบและไม่ชอบ คืออิฏฐารมย์​อนิฏฐารมย์

       มันไหลเลื่อนมาเป็นเวทนา มาถึงชอบและไม่ชอบ แล้วทำไมไม่เหมือนกัน สัมผัสเสียงเดียวกันแต่คนนี้ชอบคนนี้ไม่ชอบ เวทนานี่แหละเกิอชอบหรือไม่ชอบก็คือจิต เสร็จแล้วเมื่อเรียนรู้วิธีปฏิบัติก็ให้เรียนรู้ จิตในจิต

       จิตในจิต มีสราคะ สโทสะ สโมหะ ให้ล้างมันลดมันให้เป็น วีตราคะ วีตโทสะ วีตโมหะ  

       เรียนรู้ตัวชอบหรือไม่ชอบให้พิจารณาว่าควรชอบหรือไม่ชอบ ถ้าเป็นกามเป็นอบาย เช่นไปชอบเล่นพนัน ชอบขี้เกียจ เป็นอบาย เราก็รู้เลยว่าตัวที่ชอบไม่ดีนี่คืออาการที่มันชอบมันยึด มันอยากได้อยากมีอยากเป็น ถ้าได้มามันสมใจ ทีหลังไม่ให้มันฟังไม่ให้มันดู ไม่ให้มันได้กลิ่น ไม่ได้ให้มันรับรส มันก็ดิน อาการดิ้นคือตัวนรก ต้องจัดการกับตัวนี้ กำจัดตัวนี้

       วิธีกำจัดมี ปหาน 5

1.     วิกขัมภนปหาน (ละด้วยการข่มใจ-ใช้เจโตนำหน้า)

2.    ตทังคปหาน (ละได้เป็นครั้งคราว-ใช้ปัญญาอบรมจิต) .

3.    สมุจเฉทปหาน (ละด้วยการตัดขาด  สลัดออกได้เก่ง) .

4.     ปฏิปัสสัทธิปหาน (ละด้วยการสงบระงับ  ทวนไปมา) .

5.    นิสสรณปหาน (สลัดออกได้เองทันที  เก่งจนเป็นปกติ)

       เรามาเรียนรู้ว่าเรายังมีผู้ชายก็เรียกว่า “ไอ้โง่” ส่วนผู้หญิงก็คิดเอา เราต้องรู้ว่าเรายังอวิชชายังโง่อยู่ ต้องพิจารณา ถ้าเรารู้แล้วกดข่มก็เพียงชั่วคราวไม่เด็ดขาด แต่ถ้ามีไฟฌาน เป็นไฟปัญญา มีพลังของปัญญามากพอที่จะทำให้ราคะโทสะ ออก เราต้องแยกออกก่อนด้วย แล้วอาการราคะโทสะ มันสู้ไฟฌานเราไม่ได้ มันอ่อนตัว ตามเห็นเลยว่าเราทำให้มันจางคลาย มีวิราคานุปัสสี วิธีพิจารณาคือกิเลสมันไม่เที่ยงไม่คงที่นิรันดร มีเหตุให้มันเกิด ถ้ายังมีเหตุในใจมันก็เกิด ถ้ากระทบแล้วมีเหตุมันจึงเกิด แต่มันไม่เที่ยงไม่อยู่กับเราตลอด เราต้องมีทั้งสมถะและวิปัสสนา ให้มีปัญญาไฟฌานทำให้กิเลสมันจางคลาย เรียกว่ามีวิราคานุปัสสี ต่อมาจาก อนิจจานุปัสสี นี่คือสติปัฏฐานในขณะเป็นๆมีชีวิต ลืมตาปฏิบัติ มีทวารรับวิถีทั้งหมด ตรงกับมรรคองค์ 8 ที่ทำงานทำการมีกระทบสัมผัสอยู่เป็นปัจจัย จะเก่งสติปัฏฐานไม่ใช่แค่นั่งหลับตาปฏิบัติเท่านั้น

       เมื่อทำให้มันวิราคานุปัสสี แล้วทำให้กิเลสดับก็เรียกว่า นิโรธานุปัสสี อย่างเห็นๆรู้เลยลืมตารับสัมผัส ไม่ใช่แบบอสัญญี ไม่รู้เรื่องดับปี๋ ที่ไม่ตรงกับคำสอนพระพุทธเจ้าเพราะไม่มีกาย การปฏิบัตินั่งหลับตาไม่มีกาย แต่อย่างลืมตานี้ดับได้อย่างเห็นๆ ทำได้เก่งเป็นสมุจเฉทปหาน จะได้ชั่วคราวก็ตาม จนได้เก่งขึ้นเรื่อยๆก็ทำซำ้เรียกปฏิปัสสัทธปหาน ทำได้สำเร็จสลัดหมดได้แตะปั๊ปก็กิเลสไม่มีเรียก นิสสรณปหาน

       ต้องแยกแยะตัวอกุศลจิตที่เราจะดับ แล้วก็จะเหลือกุศลจิตที่สะอาด สจิตตปริโยทปนัง เอากิเลสออกได้ กายของคุณก็กลายเป็น กายกัมมัญญตา ในขณะปฏิบัติสมาธิคือทำมรรค 7 องค์ เรียก กัมมันตา เป็นการงานที่เหมาะควร สุดท้ายก็เป็นกัมมัญญา เป็นกัมมัญญตา หรือเรียกอีกคำว่า กายปาคุญญตา หรือกายกัมมัญญตา เป็นความแววไวคล่องแคล่งขององค์ประชุมนามธรรม ที่ทำได้ดีได้เร็วเป็นมุทุภูตธาตุ เป็นองค์ธรรมของจิตที่ไปสู่ฌานที่สูงขึ้นแม้อุเบกขาเฉยต่อเหตุภายนอก เหตุภายในเราฆ่าตายหมด แม้ภายนอกมีกระทบแต่ก่อนเรามีกิเลสเกิดในสัมผัส แต่เมื่อฆ่าเหตุภายในแล้วกระทบอย่างไรก็ไม่เกิดกิเลส คนพ้นอวิชชาแล้วก็เร่ิมล้างเหตุแห่งกิเลสได้ จะมาจากเหตุทางทวารนอก กิเลสก็ไม่เกิด นี่คือนิโรธของพุทธ ความดับสนิทของพุทธ ต่างจากการนั่งหลับตาทำดับ เป็นอสัญญีสัตว์(สัตว์ข้อ 5 ของสัตตาวาส 9) ต้องกำหนดรู้กาย และต้องมีสัญญาที่สัมมทิฏฐิ

       ธรรมในธรรม คือผลธรรม ถ้าดับได้สนิทคือนิโรธคือได้นิพพาน เป็นนิโรธแท้สัมบูรณ์

       แล้วสัมมัปปธาน 4 มี

1.     สังวรปธาน (เพียรระวังไม่ให้บาปเกิดขึ้น)

2.    ปหานปธาน (เพียรละบาปที่เกิดขึ้นแล้ว) .

3.    ภาวนาปธาน (เพียรสรรสร้างให้กุศลเกิดขึ้น)

4.     อนุรักขนาปธาน (เพียรรักษากุศลที่เกิดขึ้นแล้ว  ให้เจริญขึ้นเรื่อยๆ ไม่ให้เสื่อมลง)

       ก็คือปฏิบัติสติปัฏฐาน 4 นี่แหละ คุณต้องทำในตัวเลย พระพุทธเจ้าเรียบเรียงไว้ ปธานแปลว่า เพียร คุณก็พากเพียรปฏิบัติ เป็นมหาสติปัฏฐานที่มีอานาปานสติเป็นองค์รวมเดียวกัน ไม่แยกกัน ใครแยกปฏิบัติก็ซวย

       เมื่อรู้จักสัมมัปปธาน 4​ ก็ทำต่อ ด้วยความเพียรอิทธิบาท 4

       คือฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา อ่านทุกเวลาปฏิบัติ อิทธิบาทต้องเป็นยาดำที่ใช้ทุกอย่าง เพราะถ้าไม่มีอิทธิบาทก็ไม่สำเร็จ ฉันทะอยู่ในแสงอรุณ 7 อยู่ในมูลสูตรข้อที่ 2 เป็นการจัดแจง ทำให้ใจเราสะอาดจากกิเลส

       เมื่อปฏิบัติได้ผลก็จะมี อินทรีย์ 5 พละ 5 แล้วจะมีตัวองค์แห่งสัมมาทิฏฐิที่เป็นอนาสวะเกิด คือ

การสร้างสัมมาสมาธิคือต้องปฏิบัติมรรค 7 องค์ เป็นเหตุให้เกิดสัมมาสมาธิ เมื่อปฏิบัติก็จะมีโพชฌงค์เกิด ปฏิบัติสติปัฏฐาน 4 คือสัมโพชฌงค์ มีสติที่จะพาไปสู่การตรัสรู้ โพชฌงค์คือการตรัสรู้ กิเลสจะลดได้ต้องมีธัมวิจัย เช่นวิจัยว่า ถ้าเรารีบรวบรัดเอาเข้าสภา แล้วเรามีสส.มากกว่า ก็เอา Majority rule ยกมือชนะก็ทูลเกล้าแล้วบอกว่าชนะนี่ไม่ใช่ธัมวิจัย

       คุณก็วิจัยอย่างอำนาจโลกๆ แต่ที่พ่อครูอธิบายนี้เป็นอำนาจธรรม คุณก็วิจัยลงในสติปัฏฐาน4 อะไรเป็นกิเลสก็กำจัด เป็นปหานขั้นไหน คุณจะเห็นจริงถ้าปฏิบัติตามพระพุทธเจ้าสอน

       กระทำได้ก็เกิด สัมมาทิฏฐิ 6 ที่เป็นอนาสวะ ของ พระอาริยะ  (ทิฐิรอบในที่พัฒนามีกำลังเข้าโลกุตระมากแล้ว) 

1.     ปัญญา-รู้เห็นจริงตามสัจจะของจริง (ปัญญา) 

2.    ปัญญินทรีย์ (ปัญญินทริยัง)

3.    ปัญญาพละ (ปัญญาผลัง) มีพลังงาน static แฝง

4.     ธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์ (ธัมมวิจัยสัมโพชฌังโค)

5.    ความเห็นชอบ (สัมมาทิฏฐิ) ทิฐิรอบในที่เจริญขึ้น 

6.    องค์แห่งมรรค (มัคคังคะ) มีพลังงาน Dynamic แฝง

       ที่ได้นี่ค่าสูงกว่าเพชรนะ ถ้าทำได้ผลคุณจะทำตลอดไม่กินไม่นอนเลยนะไม่ต้องเชื่อใครแม้แต่อาจารย์แต่เชื่อผลที่เราทำได้จะมีกำลังของศรัทธาเป็นสัทธินรีย์ วิริยินทรีย์ สตินทรีย์ สมาธินทรีย์ ปัญญินทรีย์ก็ย่ิงจะเกิดสูงขึ้นๆ จนจบก็เป็น สัทธาพละ วิริยพละ สติพละ สมาธิพละ ปัญญาพละ เกิดจากมรรคองค์ 7 และโพชฌงค์ 7 มีธัมวิจัย ทำให้เกิดนิโรธ

       ทำมรรคทั้ง 7 องค์สั่งสมเป็นสัมมาสมาธิ อย่างมั่นคงแข็งแรง นิจจัง(เที่ยงแท้) ธุวัง (ถาวร) สัสตัง(ยืนนาน) อวิปริณามธัมมัง(ไม่แปรเปลี่ยน) อสังหิรัง(ไม่มีอะไรหักล้างได้) อสังกุปปัง(ไม่กลับกำเริบ)

            ทำให้มีผลเกิดฌาน 1 ก็มีปีติสัมโพชฌงค์ ทำต่อไปก็จะเกิดความสงบคือปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ ไม่ใช่สงบอย่างสมาธิหลับตา จะมีความคล่องแคล่วว่องไวของนามกาย มีกายปาคุญญตา

            กายสักขีต้องมีสัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกาย พระพุทธเจ้าจึงจะยอมรับเป็นอาริยบุคคล อย่างบางลัทธิแก้ผ้าโทงๆเดินมาในเมือง มีสาวๆไปจูบจู๋ฤาษีไม่มีกระดิก พวกฤาษีของอินเดียเขามีกายสักขี แต่พระพุทธเจ้าไม่รับรองเป็นอรหันต์ ต้องมีกายสักขีทำตามลำดับขั้นไม่สะกดข่ม จิตไม่มีมุทุภูเต กัมมนิเย ฐีเต อเนญชัปปัตเต ไม่เป็นการปฏิบัติฌาน ไม่มีอุเบกขาที่มีคุณสมบัติ

1.         ปริสุทธา   (บริสุทธิ์ปราศจากกิเลสนิวรณ์ 5) .

2.        ปริโยทาตา  (ผุดผ่องขาวรอบแข็งแรงแม้ผัสสะกระแทก)

3.        มุทุ  (รู้แววไว  อ่อน-ง่ายต่อการดัดปรับปรุงให้เจริญ)

4.        กัมมัญญา   (สละสลวยควรแก่การงานอันไร้อคติ) 

5.        ปภัสสรา   (จิตผ่องแผ้วแจ่มใสถาวรอยู่ แม้มีผัสสะ)  

            ในข้อที่จะเกิดปัญญา ปัญญินทรีย์ ปัญญาพละ ธัมวิจัยสัมโพชฌงค์ สัมมาทิฏฐิ มัคคังคะ นั้น

เป็นสัมมาทิฏฐิ 6 ที่เป็นอนาสวะ ของพระอาริยะ

       ต้องปฏิบัติอย่างสัมมาทิฏฐิ อย่างลืมตาทำมรรคทั้ง 7 องค์ให้เกิดสัมมาสมาธิ สัมมาทิฏฐิที่อยู่ในองค์ 6 นี่จะเจริญเป็นปฏิภาคสัมพัททวี เป็น Procession หรือ Processing ยืนยันว่าธรรมะมีความสัมพันธ์ทวนไปมาซ้อนไปมาสูงขึ้นๆ

       ต้องรู้ว่าอาการอย่างนี้คือศรัทธา อย่างนี้คือวิริยะนะ แม้ศรัทธาน้อยหรือมากก็ต้องแยกแยะรู้ วิริยะมากหรือน้อยก็ต้องรู้ได้ว่า มันมีน้ำหนักแตกต่างกันนะ

       หมวดไหมขึ้นด้วยศรัทธาก็จะจบด้วยปัญญา เช่น

ศรัทธาเป็นตัวน่ิงหรือศักย์ส่วนวิริยะเป็นพลังงานเคลื่อนไหวเป็นพลังงานจลน์ ยกตัวอย่างอธิบายชัดๆ

       ส.เพาะพุทธว่า ศรัทธาเป็นฐาน ส่วนปัญญาจะต่อยอดไปใช่ไหม

       พ่อครูว่า...คันศรเป็นศรัทธา  วิริยะคือสายศรและลูกศร

       สติเป็นตัวรู้ ปฏิบัติ ตักกะ วิตักกะ สังกัปปะ ได้ผลก็สั่งสมเป็นจิต อัปปนา(แน่วแน่) พยัปปนา(แนบแน่น) เจตโนอภินิโรปนา (ปักมั่น)  สมาธิคือจิตตั้งมั่่น สติคือตัวรู้ตัวทำงาน เช่นลูกข่าง  ย่ิงเร็วยิ่งน่ิง มีมุทุภูตธาตุ นี่คือคุณสมบัติสมาธิพุทธ ย่ิงเร็วยิ่งนิ่ง ย่ิงลูกข่างวิ่งหมุนเร็วจะยิ่งน่ิงมากยิ่งขึ้น ต้องมีทั้งตัวเคลื่อนไหวและตัวเสถียร

       จะต่อด้วยสัมมาสังกัปปะ 7 สำคัญมาก หากคุณไม่สามารถอ่านเข้าไปรู้ว่าทั้ง 7 ตัวนี้คืออะไร

1.ความตรึก (ตักโก)

2.ความตรึกอย่างแรง (วิตักโก)

3.ความดำริ (สังกัปโป) --> (เป็นปุญญาภิสังขาร)

4.ความที่จิตแนบอยู่ในอารมณ์ (อัปปนา)

5.ความที่จิตแนบสนิทอยู่ในอารมณ์ (พยัปปนา)

6.ความยกจิตขึ้นสู่อารมณ์ (เจตโส  อภินิโรปนา)

7.ความดำริชอบ (สัมมาสังกัปปะ)

       ข้อ 1 2และ3 คือลักษณะของพลังงานจลน์ เป็นตัววิ่ง จิตที่สัมผัสแล้วจะรู้องค์รวม ต้องมีญาตปริญญา แยกแยะออกว่ามีกิเลสปนไหม แยกแยะองค์รวมของจิตได้ มันจะเกิดตักกะ จิตที่รับมาเป็นองค์รวมก้อนๆนี่มันมีสังขารไหม เป็นอวิชชาไหม แล้วเราจะให้เกิดความรู้หรือวิชชาอย่างไร เห็นตัณหาจับตัณหา(ตัวเคลื่อนไหว)ได้ ซึ่งก็คือตัวเดียวกับอุปาทาน(ตัวนิ่ง) ถ้าฆ่าตัณหาได้ก็กำจัดอุปาทานได้ ฆ่าตัณหาก็ดับสมุทัยหรือเหตุของทุกข์ในปฏิจจสมุปบาท

ให้รู้ว่ามันมีกามหรือพยาบาทหรือวิหิงสา(ตัวละเอียดของกามหรือพยาบาท)มาปรุงแต่งร่วมด้วยหรือไม่ ในองค์ธรรมแรกคือ วิตก(รู้ไตรตรอง) รู้พฤติกรรมว่ามันมีเหตุต้องวิจัยแยกแยะที่มันดำริขึ้นมาหรือตักกะขึ้นมา

       ส่วนวิตักกะ คำว่า วิ คือตัวสังเคราะห์วิจัยวิจาร อ่านกิเลสออก กำจัดได้ วิ คำนี้ก็เป็นแปลว่า เก่ง ยอด หรือแปลว่าไม่ก็ได้ คือดับกิเลสได้ จิตก็หมดกิเลส คือหมดจากกาม พยาบาทได้ จิตก็เป็นจิตปัญญาที่สะอาด แล้วจะทำงานผ่านด่านจิตเจโตที่ตั้งมั่นแข็งแรง คืออัปปนา พยัปปนา เจตโสอภินิโรปนา(จิตตั้งมั่นระดับสูง) แข็งแรง อยู่กับกรรมการงานการประกอบอาชีพ เมื่อกำจัดกิเลสได้ ก็จะเป็นวจีสังขาร ที่ไม่มีกิเลส ตัวปัญญาก็เหมือนต้นหล ส่วนอัปปนา พยัปปนา เจตโสอภินิโรปนา เป็นต้นกล ถ้าปัญญาคือต้นหลมีกำลังเท่าไหร่ก็สั่งให้ต้นกลส่งออกไป ถ้าปัญญาแรงแต่ไม่มีแรงส่งออกคือต้นกล เรือก็ส่งออกไม่ไปก็หมดแรง คือตัวรู้กับตัวแรงต้องช่วยกัน

       มันมีตัวอนุโลมปฏิโลมด้วย ตัวอัปปนา พยัปปนา เจตโสอภินิโรปนา มีปัญญาอยู่ในนั้นด้วย ก่อนจะออกเป็นวจีสังขาร

ส.เพาะพุทธว่า...วันนี้เราได้เรียนรู้ลักษณะของภาคปัญญาและภาคเจโต ที่ต้องช่วยกันทำงาน ทั้งกัปตันต้นหล) และต้นกลคือเจโตมีความพอเหมาะพอดี เรือก็จะไปด้วยดี

       พ่อครูว่า...ต้องมีสัดส่วนพอดี จึงได้ผล พ่อครูใช้การประมาณว่าควรได้ผลมากกว่า 70 เปอร์เซนต์ก็จะทำ ต้องมีสัปปุริสธรรม 7

       สรุป สังกัปปะ 7 คือสนามรบใหญ่ของนักปฏิบัติธรรม จะต้องรู้จักทั้งภาคปัญญาและเจโต ช่วยกัน ไม่ใช่ทำดับสะกดจิตอย่างเดียว ตัวปฏิบัติอย่างสัมมาทิฏฐิจะได้ปัญญา และจะได้จิตสงบเพราะดับกิเลส ไม่ใช่ไปสะกดจิตให้นิ่งสงบอย่างไม่มีปัญญา ส่วนความสงบของพุทธคือกิเลสตาย จับได้ถูกตัวทำให้มันจางคลายและดับสนิท ตั้งมั่นแข็งแรง ศัตรูหายไปไม่กล้าสู้เลย ลูบหัวล้านผีนรกได้เลย ผีนรกยอมแพ้ แล้วใช้กิเลสเป็นพลังงานดี ในตัวความต้องการหรือเจตนาเป็นตัวทำงานด้วย ใช้ช่วยคนอื่น...เป็นความต้องการที่ไม่มีตัวร้ายคือกิเลสแล้ว พระพุทธเจ้ามีวิภวตัณหา เป็นอากังขาวจร ก็ได้...จบ        

เวลาบันทึก 09 มีนาคม 2563 ( 07:30:58 )

รายละเอียด

561008_เทศน์เบิกฤกษ์ยกระดับชุมนุมประท้วงแนวใหม่ข้างทำเนียบ

เรื่อง คนผู้ไม่ทำงานการเมืองคือคนเดรัจฉาน

       โดยพ่อครูสมณะโพธิรักษ์

       พ่อท่านมาเยี่ยมข้างทำเนียบ 08:45 น.มาถึงข้างทำเนียบ ขณะนี้ที่สถานีเอฟเอ็มทีวี วันนี้เบิกฤกษ์ นีโอโพรเทส เป็นการชุมนุมประท้วงแนวใหม่ ครั้งนี้น่าจะเป็นครังแรกที่เราประท้วงโดยใช้ธรรมนำหน้าอย่างแท้จริง การชุมนุมประท้วงที่อื่นที่ก็มีที่บอกว่า ใช้ธรรมนำหน้า แต่ว่าครั้งนี้น่าจะเป็นการใช้ธรรมนำหน้าอย่างแท้จริง และจะใช้พุทธรรมเป็นหลัก เป็นอาริยธรรมแม้จริง

เจริญธรรมทุกๆคนไม่ว่าคนไทยหรือต่างชาติก็ย่อมมีกายและใจเป็นคนเหมือนกัน คนย่อมทำอะไรตามประสาของคน “คน” มาจากภาษาบาลีว่า “มนุสโส” หรือ “มนุษย์” แปลว่า ผู้มีจิตใจสูง ส่วนคำว่า คน เป็นคำไทยแท้ ซึ่งแยกจากคำว่า เดรัจฉาน หรือติรัจฉาโน สรุปคือ คนนี่ มีจิตวิญญาณ สัตว์ก็มีจิตวิญญาณ อย่ในตระกูลของ จิตนิยาม ทั้งคู่ ในนิยาม 5(อุตุ พีชะ จิต กรรม ธรรม) ที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้และบรรยายไวั คนสามัญไม่สามารถบัญญัติ แยกแยะพลังงาน 5 ชนิดนี้ได้ นักวิทยาศาตร์เก่งแค่ไหนก็แยกแยะไม่ได้ พลังงานทางจิตเป็นอรูป ไม่มีสีสันรูปร่าง แต่มีประสิทธิภาพสูงส่งมาก

       คำว่า จิต คือรวมไว้หมดเลยของจิต หรือวิญญาณ หรือ มโน มนัส ก็คือแปลว่า จิตหรือใจ นั่นเอง ถ้าเรียนรู้แล้ว ถ้าศึกษาธรรมะพระพุทธเจ้าจนถึงสภาวธรรมจะรู้ว่าพลังทางจิตนี้สุดยอด พลังงางทางฟิสิกส์ แสง เสียง แม่เหล็ก ไฟฟ้า ในจิตวิญญาณก็มีลักษะพลังงานอย่างนั้น แต่ประสิทธิภาพ ของพลังทางจิต สูงส่งกว่าทางพลังงานทางฟิสิกส์ ที่เขาเอามาใช้งานได้ ในแสงสีเสียงต่างๆ เขาก็เอาไปทำทั้งประโยชน์และโทษ เอาไปใช้เป็นโทษก็เยอะ แต่คนดีคนฉลาดก็เอาไปใช้เป็นประโยชน์ต่อมวลมนุษยชาติ ผู้ศึกษาวิทยาศาสตร์ทางโลก เขาก็เอาไปใช้ได้ พลังงานในโลกนี้เราได้รับมากจากที่อื่น ดาวโลกของเรา ไม่ใช่ดาวฤกษ์ อย่างพระอาทิตย์เป็นดาวฤกษ์ โลกเรารับพลังงานมาจากดวงอาทิตย์มาใช้ อาตมาเสียดายแดด หรือแสงแดด เป็นพลังงานที่มีอะไรอยู่ในนี้เยอะ และจะใช้แทนน้ำมัน ถ่านหิน อะไรได้มาก จนทุกวันนี้เขาเอามาใช้แทนอื่นๆได้มากแล้ว แปรรูปไปทำพลังงานใช้ จะเป็นด้านฟิสิกส์ก็ได้มากเลย และไม่หมดง่ายตราบที่ดวงอาทิตย์ไม่ดับ ทุกวันนี้ก็เอามาใช้ได้มากขึ้นแล้ว นิยาม 5 นี้สำคัญมาก

       อุตุ คือสิ่งที่กำเนิดเป็นธาตุฟิสิกส์ ทั้งหมด เป็นความร้อน แสง เสียง แม่เหล็ก ไฟฟ้า คนนำมาใช้ได้มากมาย แต่มีเงื่อนไขว่า ไม่ใช่พลังงานที่มีชีวิต มันอยู่กรอบขอบเขตของมัน แล้วจะพัฒนามาเป็นชีวะได้ จะเป็นระดับเซลล์เดียว เป็นพืช ก็เริ่มต้นเป็นชีวะแล้ว

       พีชะ คือระดับสอง พีชะ พวกชีววิทยาก็ศึกษาในระดับนี้ขึ้นไป และก็จะพัฒนาขึ้นอีกเป็น สัตว์ มีตัวเลข 7 มาเป็นตัวเลขสำคัญ เอามาเป็นหลักในการคำนวณอะไรได้ดี ถ้าใช้เป็นในอัตราของสังขยาเลข ไม่ใช่ทำนาย แต่เป็นหลักที่ต้องมีความรู้ภาวะสัจจะ คือส่งที่ปรากฏจริงเป็นสัจจะภาวะ หรือปาตุสัจจะ เป็นตัวจริง ของจริง สัมผัสได้ โดยทวารทั้ง 6 เป็นปรากฏการณ์จริง Phenomenal ที่จะรู้ได้ทุกคน ที่มีประสาทสมบูรณ์ ไม่ใช่ความรู้แค่ Philosophyที่แปลว่า “ปรัชญา” หรือEpistemology ที่แปลว่า “ญาณศาสตร์” แต่เป็นความรู้ระดับ Phenomenology เป็นปรากกฎการณ์วิทยา นี่แหละเป็นของพุทธ เป็นPhenomena คือเป็นสิ่งสัมผัสได้จริง ในคนมีประสาทครบ มีอายตนะครบ จะรู้ได้เหมือนกันหมด เป็นสิ่งปรากฏให้เป็นที่รับซับซาบได้ ถ้าเป็นคนก็เป็นบุคคลที่ยอดเยี่ยมมาก เป็นPhenomenal manเลย หรือบางที่ก็ตีกลับมาเป็นตัวอาเพศเลย ไม่สามารถแตะต้องได้ มันมีความหมายสองด้าน ด้านดีก็สุดยอด ด้านไม่ดีก็ตีทิ้งเลย นี่คือความเข้าใจของมนุษย์ มีสองแบบ เหมือนคนบ้ากับอัจฉริยะมันใกล้เคียงกัน เป็นปรากกฎการณ์สูงส่งที่คนอาจคิดว่าเป็นคนบ้าแต่ที่จริงเป็นอัจฉริยะ

       ที่เราทำอยู่นี้เราทำนี้อยู่ในระดับปรากกฏการณ์วิทยา ในสังคมโลกนี้จะมีการตราคำว่า Phenomenologyหรือยังก็ไม่รู้ได้ เขาอาจมีตราไว้แล้ว แต่เราเอามาพูด หรือเราริเริ่มมาก่อน เป็นความรู้ปรากฏการณ์วิทยา ไม่ใช่แค่ Epistemology คือญาณวิทยา หรือญาณศาสตร์ ที่ว่าด้วย กำเนิดลักษณะความถูกต้องความรู้ หรือวิธีหาความรู้ สูงสุดก็คืออันนี้แหละในทางโลก ญาณวิทยาคือความรู้ทุกอย่าง เกี่ยวกับกำเนิดธรรมชาติ และความเป็นมนุษย์ เขาจะพยายามซอกแซกรู้ธรรมชาติให้ได้มากที่สุด แต่มีสิ่งที่ไม่เป็นธรรมชาติอย่างเดียวเท่านั้นในมหาจักรวาล คือ “นิพพาน”

       ผู้ที่มีธรรมะที่เป็นนิพพานจะรู้ว่าธรรมะนี้ไม่ใช่ธรรมชาติ มีอยู่ในมนุษย์ที่มีจิตนิยาม จึงสามารถหยั่งรู้เข้าไปถึงนิพพาน คือจุดสำคัญสูงสุดที่พระพุทธเจ้าค้นพบ ที่ทรงไว้ ไม่มีการเกิด หรือชาติ ธรรมะอันนี้จะเกิดหรือไม่เกิดอยู่ที่เจ้าของนิพพาน เจ้าของจะให้เกิดหรือไม่ก็ได้ เรียกว่า เป็นมนุษย์อมตะ จะให้เกิดหรือไม่ให้เกิด ตัวเองเป็นผู้กำหนดเอง เรียกว่าธรรมะที่ไม่มีการเกิด ผู้ถึงนิพพานนั้น จิตวิญญาณของท่านจะให้เกิดธรรมชาติก็ได้ จะไม่ให้มีธรรมชาติก็ได้ เป็นความเห็นที่ถูกตรง

       และที่เขาว่าธรรมะคือธรรมชาตินั้นถูกครึ่งเดียว ธรรมะต้องรู้ธรรมชาติทั้งโลกีย์และโลกุตระ ศาสนาไหนก็รู้ธรรมชาติ แต่ไม่มีศาสนาไหนที่ล้วงลึกไปถึงการดับชาติได้สนิท ยืนยันว่าธรรมะพระพุทธเจ้าสูงกว่าธรรมะคือธรรมชาติ พระอรหันต์เป็นต้นไปดับธรรมชาติ ดับอกุศลกรรมทางจิตได้ แม้แต่กุศลจิต พระอรหันต์ก็ระงับไให้เกิดได้

       เป็นการกล่าวเกริ่นที่สูงไปลึกไป แต่รู้แจ้งได้จริง เป็นปรากฏการณ์วิทยา พิสูจน์ได้ อกาลิโก เอหิปัสสิโก ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหีติ ยุคใดผู้มีพากเพียรมีบารมีพอก็จะบรรลุได้ ได้แล้วท้าทายให้มาพิสูจน์ได้ เป็นของสูงส่งที่มนุษย์ควรเอาให้ได้อย่างยิ่ง ควรแสวงหา จะได้เป็นของตน รู้เองเห็นเอง เข้าใจเอง บอกคนอื่นยาก ผู้ใดมีจริงเป็นจริงได้ด้วยตนเองอย่างแท้จริง

       ปรากฏการณ์วิทยาคือความรู้แท้จริง ที่มนุษย์ใดก็ไม่สามารถค้นพบได้นอกจาก พระพุทธเจ้ากับสาวกสังโฆ เท่านั้น คำว่าญาณวิทยาไม่ใช่ญาณศาสตร์ ญาณศาสตร์คือวิชาที่ยังเดา ไม่สูงเท่าญาณวิทยา ซึ่งมันเป็นความรู้ขั้นคาดคะแนด้นเดา อาจใช้สถิติ แต่ว่าญาณวิทยาเป็นการเข้าถึงความจริงมากกว่า ญาณศาสตร์ ที่ว่าจะสามารถล่วงรู้อนาคต มันเป็นแค่ คำพยากรณ์ ผู้พยากรณ์ รู้ได้ด้วยตำรา ทำนายพยากรณ์กันไป ส่วนญาณวิทยาจะสูงกว่า ผู้ที่ศึกษารายละเอียดของความจริงความรู้พวกนี้จะหยั่งรู้รายละเอียดได้มาก จำเป็นต้องนำบทนี้มากล่าวนำมาก่อน

       ขอสรุปนิยาม 5 ก่อน คือ พีชะ คือเริ่มเป็นชีวะ ตั้งแต่สัตว์เซลล์เดียวเช่นพืชผัก อย่างมนุษย์ที่เป็นมนุษย์พืช ไม่สามารถฟื้นมาสูงกว่านี้ได้ มีตัวแยกที่จะแตกต่างระหว่างพีชะกับจิตนิยาม คือจิตนิยามสามารถมีกรรม มีธรรมะได้ แต่เดรัจฉานอาจไม่รู้กุศล อกุศล แต่มันมีกรรมมีวิบาก แต่พีชะนั้นไม่มีกรรม ไม่มีวิบาก มันจะไปดันหินแตก หรือทำดีให้ใครมันก็ไม่มีบุญหรือบาป เพราะเป็นอนุปาทินกสังขาร แม้มนุษย์พืชก็สัมผัสกาย วาจา ใจไม่รู้แล้ว เป็นอนุปาทินกสังขาร คือสังขารที่ไม่มีวิญญาณครองแล้ว ถ้าแน่ใจว่าเป็นมนุษย์พืชแล้ว ถอดเครื่องช่วยหายใจได้ไม่บาป พีชะแม้แต่สัญญากับสังขาร แต่ไม่มีการจองเวรไม่มี ผู้รัก ผู้ชัง ไม่สามารถต่อเนื่องข้ามชาติได้ ในพลังงานพีชะแท้ จึงไม่มีบาป ไม่มีบุญ ไม่มีเวทนา ไม่รักไม่ชัง ไม่ทุกข์ไม่สุข ส่วนสัตว์ที่มีจิตวิญญาณครอง เราจะทำบาปทำบุญแม้เล็กแม้น้อยก็สะสมแล้ว

       เราจะได้บุญ นั้นต้องคือ ได้การเอาออก ได้การให้คนอื่น ไม่ใช่เอาเข้ามาเลย เอาเข้ามาคือบุญปลอม การตั้งจิตมีความรู้สึกนึดหนึ่งว่ามาเป็นของเรานี้ไม่ได้บุญ บุญต่างจากกุศล กุศลคือความดีที่กว้างมาก บุญนั้นจำเพาะว่า จิตวิญญาณต้องไปสู่ความไม่มีตัวตน ต้องเอาออกจากตัวตน การเป็นคนหมดบุญหมดบาปคือไม่ต้องชำระกิเลสแล้ว อปุญญาภิสังขาร เป็นการปรุงแต่งอย่างไม่ต้องล้างชำระอีกแล้ว เป็นอภิสังขารขั้นสูงของพุทธ แต่ทุกวันนี้แปลบุญบาปปนกัน อปุญญะคือไม่มีอีกแล้วที่ต้องชำระ ผู้ทำอปุญญาภิสังขารคืออรหัตตผล

       สรุปคือ จิตวิญญาณคือตัวรู้กรรมวิบาก สั่งสมบุญสั่งสมบาป ส่วนพีชะไม่สั่งสมบุญบาป อกุศลหรือกุศล ส่วนกรรมหรือวิบาก แม้จะเป็นคน มีเซลล์มากมาย รับรู้ได้มาก แต่ก็ยังแบ่งเป็นอเวไนยสัตว์ และเวไนยสัตว์ เช่นคนที่โกงกินมากเป็นร้อยเป็นพันล้าน นี่คือเดรัจฉาน คนโกงหนักหยาบคายหน้าด้านหน้าทน ก็ต้องเทศน์ จะได้ช่วยกันหยุดเขา เราสงสารเขา เวทนาเขา ไม่อยากให้เขาทำ

คนระดับที่จะแยกกรรมกับธรรมะนั้นต้องเป็นเวไนยสัตว์ระดับโลกุตระ ส่วนเวไนยสัตว์ระดับที่จะรู้ทำกุศลนั้นศาสนาไหนก็ทำกัน แต่ผู้ที่จะเข้าถึงปรากฏการณ์วิทยาได้รู้จิตเจตสิกต้องเป็นศาสนาพุทธ ศานาอื่นไม่น่าจะถึงศาสนาพุทธนะ

        มาสู่ปัจจุบันธรรม เป็นปรากฏการณ์จริงที่เกิดทั่วเลย ที่คนสัมผัสได้เลย อย่างนี้ทุจริต เอาเปรียบ ไม่ถูกนิติรัฐ นิติธรรม เช่น ขณะนี้ก็ยังงงว่าผู้ที่มีหน้าที่ปฏิบัติหน้าที่ตามรัฐธรรมนูญมาตรา 157 ทำไมไม่ทำหน้าที่ ยกตัวอย่าง ผู้ที่มีหน้าที่ตำแหน่งรับผิดชอบความมั่นคงของชาติ สูงสุดหรือรองก็ตาม ดูแลคณะทหาร กลาโหม แต่เสร็จแล้วตนเองไปทำผิดกฏหมาย คบกับนักโทษเด็ดขาดที่ศาลพิพากษาแล้วว่าให้ติดคุก และยังมีคดีอีกมากที่รอตัดสิน การคบกันก็ผิดมาตรา 157 แล้ววางแผนยึดครองประเทศ อย่างนี้ถือว่ากบฏ เป็นเรื่องล้มประเทศ วางแผนยึดประเทศ เป็นกบฏ แต่เหตุการณ์ทำไมยังลอยนวลอยู่ เราจึงไม่รอ ไม่หวัง แต่เราจะทำ ทำอย่างไร ก็ออกมาทำงานการเมือง ออกมาประท้วงอย่างนีโอโพรเทส มาให้ประโยน์คุณค่ากับการพัฒนาประชาธิปไตย มุ่งเอาความจริงความรู้ตีแผ่ ไม่มุ่งเอาแพ้เอาชนะ ไม่รุนแรงไม่หยาบคาย เพื่อยกระดับการต่อสู้เป็นวิถีอาริยชน

       เมืองไทยน่าจะเป็นเมืองศิวิไลซ์ให้ได้ มั่นใจว่าชาวไทยเป็นพุทธ ยังไม่สูญเชื้ออาริยะ โลกุตระ เรามาทำงานการเมืองที่นี่อาตมาจะเปิดตัวเต็มที่เลย เราขึ้นป้ายว่า กองทัพธรรมร่วมกับกองทัพประชาชนเลย ว่าจะโค่นล้มระบอบทักษิณ ซึ่งรู้กันในคนไทย แม้คนที่จะไม่เอาตาดูหูแล ใครจะเป็นอย่างไรไม่เกียว เอาอบายมุขมอมเมาประเทศ คนไทยจะฉิบหายวายป่วงอย่างไร กูไม่รับผิดชอบ คนชนิดนี้เลวร้ายมาก ยิ่งรู้ว่าตนเองเอาความเลวร้ายใส่ในมนุษยชาติ ยกตัวอย่างคนทำน้ำเมาให้คนเมาแต่ตนเองไม่ดื่มเลย ได้เงินได้ทองระดับโลก เขารู้ว่าสิงนี่ไม่ดี ตนเองก็ไม่แตะต้อง คนชนิดนี้น่ากลัว บาปเป็นของเขา ที่พูดนี้สงสารเขานะ

       การชุมนุมประท้วงนีโอโพรเทส คือเป็นเรื่องของคนที่เข้าใจจะทำนะ ชาตินี้พ่อครูไม่ได้มีหลักประกันทางโลก ไม่มีปริญญาซักใบรับรองเลย สรุปแล้วพ่อครูรู้การเมืองและประชาธิปไตยตามประสา การเมือง เกิดเป็นคนต้องทำงานการเมือง คนผู้ไม่ทำงานการเมือง คือ ผู้มีชีวิตเหมือนสัตว์เดรัจฉานทั่วไป นี่ไม่ได้พูดด่าใครนะ แต่เพื่อให้เขาไปถึงใจคน คนเกิดมาเป็นคนทุกคนต้องทำงานการเมือง นอกจากไม่รู้ว่าคืออะไร แต่ผู้รู้แล้วไม่ช่วยกันทำนี่คือเท่ากับสัตว์เดรัจฉาน อย่างสัตว์เดรัจฉาน ก็อยู่ของเขาไป

       อย่างคำว่าการเมืองนี้ เขารู้ว่าไม่ต้องทำก็ได้อาจเพราะเป็นเรื่องอิสรเสรีภาพ มี แต่การเมืองนั้นเป็นสิ่งควรทำของมนุสโส ในระดับเวไนยสัตว์ที่รู้ดีรู้ชั่วแล้ว คนที่เกิดมา หรือเป็นมนุษย์แล้ว ถ้ามีปัญญาพอจะรู้ว่าเกิดมาเป็นคนต้องทำงานการเมือง อย่างน้อยคุณไม่ทำเขาก็เกณฑ์คุณไปทำเช่นการเลือกตั้ง ซึ่งไม่ได้สูงส่งอะไร เป็นเพียงอำนาจระดับที่ 5 อำนาจที่ 4 คือกฏหมายที่ให้สิทธิ์เลือกตั้ง อำนาจที่ 3 คือสถาบันหลักคือศาล ที่พระมหากษัตริย์ทรงใช้อำนาจนี้

      และพระมหากษัตริย์ทรงใช้อำนาจแทนประชาชนที่เป็นอำนาจที่ ประชาชนคนไทยทั้งหมดคือลูก ลูกจะชั่วจะดีก็คือลูก พ่อก็พูดไม่ได้ ลูกชั่วเลวร้ายแค่ไหนก็คือลูก ท่านก็ให้สัญญาณ ท่านจะไปว่าตรงๆก็ไม่ได้ เห็นพระทัยท่านมากเลย ท่านบำเพ็ญปางนี้คือปางเตมีย์ใบ้ หน้าที่ลูกคือยกพ่อไว้อย่าให้ท่านด่างพร้อย เราไม่ดึงท่านลงมา แต่เป็นเหตุที่จะไปถึงพระองค์ให้เป็นราชประชาสมาสัย ประชาชนต้องแสดงออกเต็มที่แสดงความเดือดร้อนออกมา แล้วยืนยันว่าเดือดร้อนอย่างไร ออกมาชุมนุมให้รู้ว่านี่คือมวลประชาชน ประชาธิปไตยคือออกมาแสดงอำนาจประชาชน รวมตัวให้มาก คือคะแนนเสียงประชาชน โดยสงบ ไม่รุนแรง ในรัฐธรรมนูญบอกไว้หมดแล้ว ตำรวจมากีดกั้นประชาชนที่จะมาชุมนุมอย่างถูกกฏหมายไม่ได้ทำผิดกฎหมาย การกีดกั้นไม่ให้ประชาชนมานี่ผิดแแล้ว ผิดรัฐธรรมนูญ เขาจะมาทำงาน เอาอะไรมาทำงาน เอาเครื่องเสียงเป็นต้น ตำรวจต้องอำนวยความสะดวก ต้องสนับสนุน จึงชื่อว่าส่งเสริมประชาธิปไตยไม่อย่างนั้นผิดกฏหมาย เราออกมาชุมนุมให้ถูกกฏหมายทุกกระเบียดนิ้ว เรามาอยู่ที่ถนนนี้ตำรวจก็ปิดเอง แล้วเรามาชุมนมจนคนเต็มแล้วต้องปิดถนนก็เป็นเรื่องสุดวิสัยที่เป็นไปตามธรรมดา ไม่ผิดกฎหมาย

       ต้องชัดเจนว่าเราไม่ได้ทำผิดกฎหมาย ต้องขอบคุณตำรวจที่มากั้นที่ให้เราอยู่ ประชาชนมาได้อีกมาก เราไม่ได้มาเอาแพ้ชนะ เรามาทำตามประชาธิปไตย ประชาธิปไตยให้เราประท้วงได้ ใครทำร้ายเราผิด ใครปิดกั้นเราผิด กฎหมายบอกชัดว่าต้องอำนวยความสะดวก ขอร้องพวกเราว่าอย่าทำผิด ไม่เอาอาวุธเข้ามา แต่มีดทำครัวหรือคัตเตอร์ใช้งานก็ไม่ผิดกฎหมายนะ ศาลท่านจะรู้ ส่วนเครื่องมือเครื่องใช้ไม่ใช่อาวุธก็ต้องมี แต่อย่าละเมิดไปมีเล่ห์อย่างศรีธนนชัยไม่ดี

       ตอนนี้คนไทยเดือดร้อนมากทุกหัวระแหง ไม่เคยมีความหน้าด้านหน้าทน ชั่วเลวที่จะชิงอำนาจประเทศ แม้อำนาจของประมุขเขาก็ไม่เกรงใจ เขาท้าทายยั่วยวนประชดประชันแดกดันมา อ่านได้อย่างนั้น เราต้องเห็นจริงและให้เขาหยุด อย่าทำต่อไปเลย ยกตัวอย่างประเทศที่เป็นไปแล้วอย่างฮิตเลอร์ที่เอาอำนาจเสียงส่วนใหญ่มาทำลายคนส่วนน้อยที่เขามีสิทธิ์ ที่อยู่ในเกณฑ์ที่ต้องช่วยดูแล เขาไม่ใช่คนผิดคนพาลอะไร แม้แต่อเมริกาก็กำลังสะเทือนเลื่อนลั่นอย่าง เรื่อง Majority Rule เขาไวนะสื่อสารเขาเยี่ยมยอด แต่สื่อสารเมืองไทยเราตกอยู่ในอาณาจักรแห่งความกลัวและโลกธรรม ไม่เอาสัจธรรมมานำหน้า เป็นสื่อสารที่ถูกครอบงำ กลัวตายตกอยู่ในอำนาจโลกธรรม คนไทยไม่น่าตกต่ำขนาดนี้ ขอบอกว่าเราต้องใช้ราชประชาสมาสัย และจะเกิดได้ต้องเกิดที่ประชาชน พระเจ้าอยู่หัวคือพ่อ ลูกต้องมารวมตัวให้มาก เชื่อมั่นในหลักอำนาจอธิปไตยของปวงชน ถ้ามีมวลมาก ไม่ต้องไปทำร้ายใคร ออกมาแสดงตัว ถ้าออกมากห้าล้านคน ยื่นไปเลยท่านผู้บริหารหยุดทำนะ ประธานสภาฯหยุดนะ นั่นคืออำนาจเด็ดขาดใหญ่ อำนาจสูงสุด เป็นAuthorityที่ยิ่งใหญ่ของโลกประชาธิปไตย คืออำนาจประชาชนอำนาจนี้เป็นอำนาจขั้น ยิ่งใหญ่ที่สุด ต้องมาแสดงอำนาจนั้น ลูกส่วนดีถ้าออกมายืนยันมากพอ ท่านก็จะบอกว่าลูกที่ทำไม่ดีก็ต้องหยุดนะ เพราะเขามาแสดงตัวแล้ว ออกมาแสดง Sovereign Powerคนไทยขาดความรู้ว่าประชาธิปไตยคืออะไร ความเป็นชปต. คือคนออกมาแสดงตัวรวมเป็นคะแนนเสียงประชาชน 1 คน 1 เสียง 5 คน 5 เสียง ล้านคนล้านเสียง เอาคนจริงใจ ที่ควรต้องมาช่วย อยากรู้สำนึกอันนี้ของคนไทย คนไทยเดือดร้อนกันจริงไหม ถ้ารู้ว่าความเดือดร้อนเกิดจากผู้บริหารหรือข้าราชการที่ใช้อำนาจเกินขอบเขต นิติรัฐนิติธรรม ถ้าออกมาไม่มากก็ไมเป็นPhenomena ต้องช่วยกันออกมา

       งานนี้เป็นงานกองทัพธรรมร่วมกับกองทัพประชาชน ไม่ได้มีเจตนาร้าย เราทำด้วยสัปปุริสธรรม และมหาปเทส 4  ผู้ใดจะร่วมกันใช้อำนาจก็มาร่วมกัน จึงเกิดมวลประชาชนที่จะเกิดประชาธิปไตย เป็นปรากฏการณ์ที่แท้จริง เชื่อว่าคนไทยจะทำได้ ไม่ใช่อเวไนยสัตว์เราจะรอท่านมา เราไม่ไปไหน จนกว่าจะสุดทาง เมื่อยล่ะ จะเป็นจะตายล่ะ เราก็จะกลับ ไม่ใช่ออกมาทำงานแล้วไม่สำเร็จก็เสียเหลี่ยม เราไม่มีอัตตาตัวนั้น จะชนะก็ไม่เป็นไร ขอให้ได้ทำงานที่ควรทำอย่างยิ่ง เกิดเป็นคนต้องทำงานการเมือง ผู้ไม่ทำงานการเมืองคือเดรัจฉาน เพราะเดรัจฉานไม่รู้ว่าอะไรควรทำ แต่คนหรือมนุษย์นี่ชื่อว่าผู้มีใจสูง ศึกษาจนรู้ว่าคนต้องทำงานการเมือง ระบอบไหนก็ตองทำงานการเมือง ไม่ว่าระบอบไหนก็ตาม สมบูรณายาสิทธิราช ก็โค่นฮ่องเต้ได้ ด้วยวิธีโบราณ ฆ่าแกงประหารชีวิต แต่หน้าที่ของประชาชนนี่คือทุกชนิด ไม่ว่าระบอบไหน ไม่ว่าคอมมิวนิสต์หรือเผด็จการก็ได้ นักการเมืองคือประชาชนที่จะต้องออกมาทำงาน    สรุปอีกที ผู้เกิดมาเป็นคน แล้วไม่ทำงานการเมืองคือเดรัจฉาน คือเขาไม่รู้ว่าตนต้องทำหน้าที่ จนรัฐธรรมนูญต้องกำหนดเลยใน“บุคคลมีหน้าที่พิทักษ์รักษาไว้ซึ่งชาติ ศาสนาพระมหากษัตริย์ในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุช ส่วนม.71 บอกว่าบุคคลมีหน้าที่ป้องกันประเทศและรักษาผลประโยชน์ชาติตามกฎหมาย”

สรุปแล้วประชาชนมีหน้าที่ต้องช่วยทำงานการเมืองแต่การศึกษาทำให้คนชังการเมือง ไม่รู้การเมือง สังคมก็เลวร้ายทุกข์ทรมานกันจนทุกวันนี้ การศึกษาไม่ว่าทางโลกหรือทางธรรม ถ้าสอนไม่ให้เข้าใจหรือสนใจการเมือง ไม่เห็นว่าการเมืองเป็นเรื่องสำคัญที่เราต้องอยู่ร่วมไปจนตาย ไม่ว่าจะปกครองระบอบใดๆ ต้องรู้ว่าการเมืองเป็นเรื่องของทุกคน       

       ขณะเทศน์ฝนตกมาไม่มากนัก พ่อครูบอกว่า...ฝนตกนี่มาลองใจเขย่าฉากเล็กน้อย อุปสรรคเป็นการสร้างคน ไม่มีอุปสรรคคือเจริญไม่ได้ อะไรก็ฉลุยหมด ไม่มีเกิดกำลัง การเพิ่มอุปสรรคคือสิ่งที่สร้างความเจริญ จะมีคนมาแจกเสื้อกันฝนเอง

       อาตมาจะพาพวกเราชุมนุมประกาศสัจธรรมความดีแท้ ถ้ามีErrorก็อย่าได้ถือสา มันต้องมีแน่ ก็ต้องอภัยกันบ้าง มีสิ่งบกพร่องก็ต้องอภัยกันบ้าง จะหาความสะอาด 100% ในหมู่คนมากไม่ได้หรอกเราต้องรู้สัจจะความจริงนี้ ที่ทุกข์นั้นคืนคนตกอยู่ในโลกธรรมจัดจ้าน หลงลาภยศสรรเสริญโลกียสุข ทำอะไรน่าเกลียดได้อย่างอำมหิตจริงๆ นี่คือคนสามัญที่อยู่ในโลกไม่สนใจการเมือง หรือสนใจการเมืองแล้วใช้ความได้เปรียบทางการเมืองสร้างอำนาจแล้วเอาอำนาจมาทำร้ายมนุษยชาติ อย่างที่เป็นในเมืองไทยทุกวันนี้ ถ้าไม่แก้ไขไปไม่รอด

       แต่คนเป็นผู้มีใจสูง ต้องมีปัญญาช่วยเกื้อกูลกัน สัตว์เดรัจฉานในหมู่กลุ่มของมันมันก็ยังช่วยกัน ถ้าคนไม่ช่วยกันก็ต่ำกว่าเดรัจฉาน แล้วประเทศเดือดร้อนขนาดนั้นยังจะสร้างหนี้อีก วิธีการบริหารแบบนั้นมีแต่จะสร้างความเดือดร้อน ถ้าประชาชนไม่ออกมาช่วยกันในตอนนี้ประเทศไทยล่มจมแน่นอน อาตมายังไม่สิ้นความหวัง ต้องออกมาช่วยกัน ลึกๆเชื่อมั่นว่าไทยจะเป็นตัวอย่างของโลกที่จะออกมาชุมนุมอย่างสวยงาม สันติอหิงสา ตามNeo protest

       ตั้งแต่เริ่มชุมนุมกัน ก็มั่นใจว่าไทยจะเป็นไปได้ ถ้าเป็นได้เมื่อไหร่ไทยจะเป็นมหาอำนาจทางธรรม ตามที่พระเจ้าอยู่หัสได้มีพระราชดำรัสเรื่องแบบคนจน หรือขาดทุนคือกำไร พระเจ้าอยู่หัวคือพระโพธิสัตว์ ท่านตรัสเรื่องขาดทุนคือกำไรและเรื่องแบบคนจน ก็ภาคภูมิใจในอโศกที่พึ่งตนและช่วยคนอื่น แม้มีน้อย แต่ถือว่าคือ Minority Rightมั่นใจคำว่า Rightนี่คือสิทธิมนุษยชน เป็นคนกลุ่มน้อยที่ถูกต้องมีสิทธิ์ตามรัฐธรรมนูญ ตามนิติรัฐนิติธรรม ขอย้ำอีกว่า คนที่เป็นหลงลาภยศสรรเสริญ โลกียสุข และโลภโมโมสันคุณมีแต่กิเลสหนา ต้องมาเรียนรู้ความพอ ความเสียสละ เอาของตนให้แก่คนอื่น ไม่ใช่เอาของคนอื่นมาเป็นของตน นั้นคือเพิ่มกิเลสทุกอณูที่เอามาเป็นของตน เกิดมาโมฆะบุรุษเกิดมาตายเปล่าไม่ได้ธรรมะที่มนุษย์ควรได้ คนอยู่อย่างเอาเปรียบสังคม คือคนบาป คนเอาเปรียบสังคมแล้วเสียสละแก่สังคมคือคนบุญ ยิ่งเสียสละมากเป็นบุญ บุญไม่ใช่ว่ามาเอา บุญเขาว่ากันว่าให้ตั้งจิตอยากได้นิพพาน แต่นิพพานคือสูญหมดเนื้อหมดตัว นิพพานคือของไม่มีต้องปรารถนาความไม่มีแล้วมันจะได้อะไรมา มันหมดภาษาพูดแล้ว ไม่ต้องไปเถียงโดยภาษาพูด อยากได้นิพพานคืออยากได้ความไม่มีไม่เอาไม่เป็น ได้มาก็ช่วยเหลือคนอื่น คืออรหันต์ของพระพุทธเจ้าที่ไม่ลึกลับในความจริง ยืนยันว่าคนที่อยู่ในสังคมก็หลงโลกธรรมเป็นพื้นฐาน

       ส่วนคนอีกชนิดคือคนไม่เอาอหนีโลกธรรมไปเข้าป่าเขาถำ้ นี่ก็เห็นแก่ตัวอีกแบบหนี่งเหมือนกัน แล้วเรียกตัวเองว่านักปฏิบัติธรรมด้วยนะ แต่ที่จริงไม่ได้เห็นแก่ใครๆ เอาแต่เองตนเอง อยู่กับตัวเอง จะสัมพันธ์กับคนอื่นบางก็คนที่ตนรักตนอาศัย เห็นแก่ครอบครัวหมู่กลุ่มของตนเท่านั้น แม้ไม่รบกวนคนอื่น ก็คือเห็นแก่ตัวอยู่ดี เป็นคนเห็นแก่ตัวในวงแคบ ก็ยังดีกว่าไปแย่งชิงสังคมเท่านั้นเอง คนพวกนี้จึงน่าเคารพกว่า คนเป็นพระป่าไม่หมดอัตตาหรอก เขาไม่ได้เรียนรู้อัตตาที่มีเบื้องต้น ท่ามกลาง บั้นปลายหรอก แบบนี้ในอินเดียมีมาก  คนไทยก็มาหลงแบบนี้อีก เป็นคนเห็นแก่ตัวชนิดหนึ่ง ไม่ใส่ใจสังคม ไม่เกี่ยวข้อง เสพสุขแต่ตัวเอง อยู่เงียบไม่ฟุ้งซ่าน จิตไม่ฟุ้งซ่าน หยุดคิดหยุดนิ่งเงียบ คนเหล่านี้นิยม อยู่ป่าเขาถ้ำ ไม่ชอบใช้ชีวิตกับสังคมส่วนรวม ปลีกแยกไปจากสังคมส่วนรวม เอาแต่หมู่พวกตนเอง เพราะอยู่คนเดียวอยู่ยาก จึงไม่หมดตัวกูของกู บำเพ็ญเป็นนักพรต ดีไม่ดีนึกว่าตนได้นิพพาน แต่ได้นิพพานปลอม เป็นมิจฉานิพพานไม่ใช่นิพพานของพระพุทธเจ้า นิพพานของพระพุทธเจ้าเป็นจักุขุมาปรินิพพุโพติ มีจักขุ ญาณ ปัญญ วิชชา แสงสว่าง

        สรุป  ยืนยันว่าพวกอยู่ในโลก แต่โลภโกรธหลงอยู่เต็มประตู หลงเสพสุข โลกธรรมมีมาก ส่วนพวกหนีเข้าป่าเขายึดทิฏฐิ พวกนั้นพูดไม่เข้าหูหรอก ไม่ต้องหวัง แต่คนส่วนมากอยูในโกลีย์พูดรู้เรื่อง ศาสนาพุทธไม่ได้ส่งอรหันต์เข้าป่า ไปสอนคนในป่า คนหลงเข้าป่านั้นเสื่อมตามพระพุทธเจ้าพูดในอัมพัฏฐสูตร ไปตรวจดู พระพุทธเจ้าพยากรณ์ไว้ก่อนเลย ว่าคนยุคต่อไปจะไปหลงอาจารย์ในป่า ในป่ามีลิงค่างเยอะ คนน้อย จะไปสอนทำไมคนน้อย ต้องสอนคนมากในเมืองนี้แหละ

       พระพุทธเจ้าเป็นฉลาด สอนคนในเมือง เราต้องพัฒนาให้ถูกต้อง คนต้องทำงานการเมืองถ้าเป็นมนุสโส ส่วนคนไม่ทำงานการเมืองคือคนในระดับเดรัจฉาน ยืนยันว่าพูดถูก เพราะคุณอยู่ในสังคม ไปออกหนีสังคมไม่ถูกต้อง แต่ก็ยังดีกว่าพวกแย่งชิงกับสังคมอีกนะ อย่างอินเดียเขาจะอยู่นานกว่าจีน ประชากรจีนจะมีจำนวนลดลงจนมีน้อยกว่าอินเดียในอนาคต คนเราจะต้องพัฒนาให้ถูกต้องอย่าหลงผิดทาง ออกป่าเขาถ้ำไม่เอาการเมืองนี้ผิด ส่วนคนในเมืองก็เป็นเดรัจฉานอีกชนิดหนึ่งแย่งชิงทำร้ายมนุษยชาติ คนทั้งสองแบบเข้าป่าหรืออยู่กรุง เราอยู่กรุงต้องรู้ว่าเราอาศัยบ้านเมืองอยู่นะ ไม่ใช่เอาเปรียบทำร้ายบ้านเมือง

       ต้องมาทำตนเองให้ไม่เป็นหนี้ จึงพ้นทุกข์แท้จริง พึ่งตนเองให้รอด ขยันมีสมรรถนะ ไม่มีงานที่อื่นก็มาทำงานกับอโศกได้ ให้ทำงานทำการให้เหลือกินเหลือใช้ มีเหลือแจกจ่ายผู้อื่น ชาวอโศกจะเป็นเช่นนี้ ...ใครจะมาเป็นเช่นนี้บ้าง ....ยกมือเกือบหมด

       สรุปอีกที คนอยู่กับเมือง อยู่กับมวลมนุษย์ ไม่ใช้เสือสิงห์ที่อยู่อย่างฝูงเล็กๆ มนุษย์อยู่อย่างโขลงใหญ่ต้องมีปัญญาอยู่อย่างไม่เบียดเบียนกัน และเกื้อกูลกันอย่างฉลาด ช่วยให้พ้นทุกข์ได้มากๆ ได้มีประโยชน์ต่อผู้อื่นมากๆขึ้น นี่คือมนุษย์แท้ การเมืองคืองานเพื่อบ้านเพื่อเมือง พวกบ้านพวกเมือง ไม่ใช่เพื่อพวกกูของกู ผึ้งมันยังเข้าใจปลวกมันยังเข้าใจ แล้วคนนี่จะเลวกว่าผึ้งกว่าปลวกได้อย่างไร เป็นเดรัจฉานก็เลวกว่าปลวกกว่าผึ้ง เรามาชุมนุมนี้ตั้งอกตั้งใจทำงานการเมือง ตั้งใจเอาธรรมะเข้าไปสู่การเมือง ตนต่างชาติยังมาร่วมชุมนุมเลย คนไทยต้องเข้าใจ สละเวลามาบ้าง ถ้าได้มารวมตัวกันเป็นล้านคนสิ มาดูว่าอำนาจอธิปไตยของประชาชนเป็นล้านคนจะมีธรรมฤทธิ์อย่างไร ออกมาอย่างจริงใจ

       ตอนนี้ได้ข่าวว่าตำรวจกำลังกระชับพื้นที่มาเรื่อยๆ เราไม่ต้องไปด่าตำรวจ ให้เขาทำปรากฎการณ์ว่าเขาทำผิดกฎหมาย เขาอำนวยความสะดวกหรือทำลายความสะดวก ช่วยประชาชนหรือช่วยอำนาจที่ตนถูกสั่งการ        เป็นสัจจะเราไม่จำเป็นต้องไปด่าทอ แต่ก็เห็นใจคนที่ทนไม่ไหวก็ต้องทำ และเห็นใจตำรวจผู้น้อยที่ต้องทำตามหน้าที่ ส่วนคนเลวร้ายก็เป็นบาปของเขา เราทำสุดที่ที่เราจะทำได้ ส่วนใครทำชั่วก็เป็นกรรมของเขา อยากรู้ว่าประเทศไทยความถูกต้องดีงามจะชนะความชั่วร้ายได้ไหม เราต้องเอาความดีงามชนะความชั่ว เอาความถูกต้องดีงามชนะความผิดให้ได้ ถ้าเราแพ้เราก็กลับ ไม่มีเสียหน้าเราได้ทำงานเพื่อมนุษยชาติแล้วใครจะมารวมกับอาตมาก็มา....จบ

เวลาบันทึก 09 มีนาคม 2563 ( 07:37:58 )

รายละเอียด

561008_รายการสงครามสังคมฯ ณ เวทีข้างทำเนียบ โดยพ่อครู เรื่อง อำนาจสองอย่าง

       พ่อครูมาเทศน์ที่ข้างทำเนียบเป็นกัณฑ์ที่สอง ในวันนี้ จากที่เทศน์ไปแล้วในภาคเช้า 1 กัณฑ์เป็นการเบิกฤกษ์การยกระดับการชุมนุมของกองทัพธรรมร่วมกับกองทัพประชาชนจากสวนลุมฯมาที่ข้างทำเนียบรัฐบาลประตู 3

       พ่อครูว่า...เรื่องของสังคมตอนนี้ต้องครบทั้งสงคราม ธรรมะ และการเมือง ชื่อรายการนี้ตั้งไว้ครบ วันนี้คงต้องอย่างนี้...เห็นมีคลิปออกอากาศคนเอาหัวไปไว้ในปากไอ้เข้ มันจะงับหรือไม่ก็ไม่รู้เราก็คล้ายๆกันเอาหัวเข้าปากไอ้เข้

ตอนเช้าได้เทศน์ปูพื้นเรื่องการเมืองไป...ตอนนี้ก็เลยพยายามกระชับเท่าที่จะเป็นไปได้ ตอนเช้านี้ได้พูดเรื่องอธิปไตย เขาก็พูดกันว่าการเมืองคือการแสวงหาอำนาจ ในวิชารัฐศาสตร์ว่าไว้เลยว่าผู้ใดได้อำนาจก็มีหน้าที่จัดการประชาชน เขาก็ต้องสร้างอำนาจ ระบอบประชาธิปไตยคือระบอบการเมืองของประชาชนโดยประชาชน  เพื่อประชาชน

       เขาก็ทำอย่างไรก็เพือ่ให้ได้สส.เสียงส่วนมาก เพื่อได้อำนาจเผด็จการรัฐสภา เขาก็หาวิธีทำทุกวิถีทางให้ได้สส.จำนวนมากที่สุดในสภา มันมีเหตุปัจจัยมากมาย เมื่อเลือกตั้งเมื่อไหร่ก็ได้ตัวแทนมากที่สุดในสภาฯ ขณะนี้ก็มีหลงจู๊ที่ทำสำเร็จมาตั้งแต่ปี 44​จนเขามั่นใจว่าทำได้อย่างที่เขาคิดเลย

       จึงเป็นอำนาจที่ไม่ชอบด้วยธรรมะที่มันเป็นอำนาจฉ้อฉล คำว่าอำนาจนี้สำคัญมาก ถ้าไม่สามารถจะสร้างอำนาจให้เป็นอำนาจที่ดี ที่ให้เป็นอำนาจเขาเรียกเป็นภาษาอังกฤษ ถาเราไม่สามารถสร้างอำนาจให้ดีเป็นอำนาจที่เป็นธรรม

       อำนาจ มีภาษาอังกฤษหลายคำที่บอกลักษณะ เช่น Power energy force Sovereign Power  คืออำนาจสูงสุด คือ supreme เป็นอำนาจสุดยอด dependent ลอยตัวสูงสุด

       ในAuthority จะมีอำนาจแตกต่างจาก force

       force เป็นลักษณะพลังอำนาจเผด็จการ ข่มขี่ บังคับ ยัดเยียด ครอบงำให้จำนน ในไทยเป็นอำนาจแบบนี้ในตอนนี้ ทีเขาเรียกว่าประชาธิปไตย ผู้ที่ได้อำนาจขณะนี้เจ้าของอำนาจใช้แบบ Force ให้จำนน ตามความมากหรือน้อย เขาก็อ้างความมาก แต่อ้างแล้วกดขี่บังคับ ไม่ได้เป็นอำนาจที่เขายกให้ แต่เป็นสั่งการเอง ชี้ สั่ง ที่เขาทำนี้จึงเข้าข่ายเผด็จการ

       ถ้าอำนาจที่กดขี่บังคับ ครอบงำ มากหรือน้อย ถ้ามีน้อยเท่าใดลงมาๆ อำนาจเป็นนามธรรมชนิดหนึ่ง เป็นตัวสำคัญมากเลย พระพุทธเจ้านี่มีอำนาจ เต็มรูปเลย มี Authority ไม่มี Force เลย แต่ Force สามารถพัฒนาได้โดยลดอำนาจกดขี่ลง จะเป็นอำนาจที่ดีขึ้นจนเป็นอำนาจโดยธรรม เป็นเจ้าของอำนาจแต่คนยกให้เอง เช่น

       ชัดๆคือ อำนาจในประเทศไทย ที่มีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ตามสากลเลย พระประมุขของประเทศประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข กษัตริย์ทรงมีอำนาจเป็นรัฐาธิปัตย์เลย มีอำนาจสูงสุด ไม่ว่าประเทศที่ปกครองระบอบไหนจะมีกษัตริย์หรือไม่ก็ตาม จะมีประชาชนเป็นเจ้าของอำนาจใหญ่ แม่ประเทศที่มีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขก็ตาม ประชาชนจะเป็นผู้มีอำนาจสูงสุด ในมาตรา 1 ประเทศไทยเป็นราชอาณาจักรอันหนึ่งอันเดียวจะแบ่งแยกไม่ได้

       ส่วนมาตราที่ 2 ของรัฐธรรมนูญ..ประเทศไทยมีการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข

       ประมุข แปลว่าหัวหน้า ประชาธิปไตยคืออำนาจเป็นของประชาชน แล้วมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขคือหัวหน้า เช่นโดยความเข้าใจทั่วไปแล้ว ประเทศจะต้องปฏิบัติตามหลักของประเทศคือกฏหมายรัฐธรรมนูญ เป็นอำนาจสูงสุด ในรัฐธรรมนูญระบุเช่นนี้ก็ต้องปฏิบัติตามรัฐธรรมนูญ

       มาตรา 3 อำนาจอธิปไตยเป็นของประชาชนชาวไทย พระมหากษัตริย์ผู้ทรงเป็นประมุข ทรงใช้อำนาจนั้นผ่านทางรัฐสภา คณะรัฐมนตรี และศาล อำนาจนี้อยู่ในกรอบ คนเข้าใจว่ามันมีอำนาจจริงแล้วคนนั้นใช้อำนาจอย่างเผด็จการ เผด็จการคือใช้อำนาจโดยตนเป็นเจ้าของอำนาจ ยกตัวอย่างเช่น อำนาจของอดอล์ฟฮิตเลอร์ เป็นประชาธิปไตยแล้วใช้อำนาจ ได้อำนาจแล้วไปแก้รัฐธรรมนูญ เป็นอำนาจเผด็จการเต็มรูปแบบเลย จนกระทั่งกลายเป็นพรรคเดียวของประเทศเรียกว่าพรรค นาซี มีคนไทยลอกเลียน กำลังลอกเลียนไปเรื่อยๆ

ที่เราออกมาทุกวันนี้ก็มาต้านไม่ให้อำนาจอย่างนี้เกิดในไทยใช่ไหม คนที่ไม่เชื่อโดยปัญญาเขาก็มีอยู่จริง

       หมู่หนึ่งคือเชื่อว่าผู้ที่สร้างอำนาจนี้เลียนแบบฮิตเลอร์อยู่ ไม่เชื่อ เขาเชื่อว่าบริสุทธิ​์ เขาเชื่อว่าเป็นประชาธิปไตยที่ดีทำเพื่อประชาชนจริง ก็มีในไทยอยู่และกำลังครองอำนาจในประเทศไทยอยู่ อำนาจนั้นใช้ผ่าน สภาฯ ก็เป็นของเขาแล้ว เขาผ่านครม.อำนาจบริหารด้วย คุมไว้หมด แล้วกำลังจะใช้วิธีคุมตุลาการอีก เขากำลังสร้างอำนาจนี้ขึ้นไป แต่ในโลกที่ประชาธิปไตยฯ พระมหากษัตริย์ใช้อำนาจนั้นได้ ทุกประเทศยอมรับว่าพระประมุขเป็นผู้ถือว่ามีอำนาจสูงสุด เป็นรัฐาธิปัตว์ สูงกว่าอำนาจใดๆด้วย เรียกว่า Supreme Law เลย

       แต่ในหลวงไม่พยายามใช้เผด็จการไม่ใช้ Force เลย ท่านใช้อำนาจได้หลายอย่างแต่ท่านไม่ใช้ ท่านเคารพประชาชนจริง แต่ผู้ที่ครองอำนาจอยู่ขณะนี้กำลังพยายามควบคุมอำนาจในประเทศให้หมด เช่นข้าราชการ ที่ควรเป็นผู้รับใช้ประชาชนแต่กลับมาเป็นนายประชาชน และเขาก็ควบคุมแทบจะไม่เหลือแล้วตอนนี้

       ความเป็นอำนาจแบบ Force ในคนสร้างมาด้วยโลกธรรม มีวิธีการซับซ้อนเลห์กลทุจริต ประกอบด้วยกิเลส จนคนอื่นตกอยู่ใต้อำนาจเงิน ลาภ ยศ สรรเสริ​ญ หรือความสุขที่เขาประเคนให้เพื่อหลอกล่อเอาใจ ใช้ประชานิยม มีกลเม็ดเด็ดพรายในการหาเสียงเผยแพร่ให้ประชาชนหลงผิดว่าเขานี่แหละคือผู้มาช่วยโลกช่วยสังคม จนพ่อครูต้องออกโศลกว่า เลวที่สุดในแผ่นดิน คือหากินบนคำว่า ช่วยเขา ประชาชนก็หลงว่าเขาคือผู้มาช่วยประชาชน เขาทำสำเร็จ คนหลงเชื่อเขาส่วนหนึ่ง

       ในไทยตอนนี้มีสองขั้วใหญ่ ขั้วที่กำลังชิงอำนาจบริหาร ตุลาการ ซึ่งพระเจ้าอยู่หัวท่านมีอำนาจนี้อยู่แล้วแต่ท่านไม่พยายามใช้

       เขาใช้ประชานิยม โดยการหลอกว่าช่วยประชาชน จนคนหลงเชื่อสนิท

แต่อาตมาก็ยังเชื่อว่าเขาเป็นที่รักของคนในประเทศเท่าพระเจ้าอยู่หัว ก็รออยู่ว่าผู้ที่ไม่เชื่อออกมาแสดงตัวหน่อยได้ไหม คือมาเลือกข้าง คือข้างที่เขาก็ยกย่องเขาบางทียกย่องสูงส่งกว่าในหลวงเลย มีการลบหลู่หมิ่นพระบรมเดชานุภาพ แต่เสียดายผู้มีหน้าที่ไม่จัดการ เช่นในเว็บไซด์ ผิดกฎหมายด้วยนะ

       ส่วนคนกลางๆก็ไม่เอาทั้งฝ่ายอำนาจนี้และอีกด้าน เขาว่าเขาเป็นกลางแต่วิเคราะห์แล้วพวกนี้มีสองอย่างคือ ไม่รู้หรือโง่ ไม่รู้ว่าควรต้องไปอยู่ช่วยอำนาจด้านไหน ซึ่งในประเทศกำลังชิงอำนาจนี้จริง ถ้าไม่รู้ตัวแล้วประเดี๋ยวก็รู้ ถ้าอำนาจในหลวงพ่ายแพ้ ประเทศไทยเสร็จแล้ว เสร็จเขาเลย ตอนนี้ล่อแหลมมาก ถ้าเราไม่พยายามรู้สึกตัว ไม่เท่าทัน แล้วก็มาทำอำนาจประชาชน ทำอำนาจประชาธิปไตย อาตมาก็บอกบ่อยๆว่า ประชาธิปไตยคือประชาชนออกมาแสดงตัว 1 คน 1เสียง ล้านคนล้านเสียง เป็นอำนาจที่ 1 เลย แต่การเลือกผู้แทนเป็นอำนาจระดับที่ 4 แต่อำนาจที่ออกมาตัวเป็นๆมานั่งนี่คือมาแสดงอำนาจอธิปไตยลำดับที่ 1 แล้วถ้าเราจะบอกว่าอำนาจที่ 2 คือในหลวง เพราะในหลวงก็จะยกให้อำนาจใหญ่สุดเป็นของประชาชน เหมือนสากล ยกตัวอย่างในหลวงจะเสด็จอเมริกาที่เขาไม่มีในหลวง เขาก็ต้องต้อนรับท่านในฐานะที่เป็นผู้มีอำนาจสูงสุดของประเทศ ไม่ทำไม่ได้ แม้เขาไม่มีพระมหากษัตริย์ก็ตาม เขาก็ต้องรับไปตามบท นี่คืออำนาจสูงสุดของสากล

       ขณะนี้อำนาจของในหลวงกำลังถูกสั่นคลอนอย่างมาก ทั้งที่พ่อครูไม่เชื่อว่าคนไทยจะมอบอำนาจแก่บุคคลที่มาชิงอยู่นี่ เขารวมพวกที่เชื่อและนับถือเขา แม้พวกที่นับถือเขาก็แบ่งรับแบ่งสู้ว่าเขาเทิดทูนในหลวง แต่ลึกๆในหมู่ที่เขายกอำนาจให้คนผู้นี้ ถามจริงๆ เขาก็ยกอำนาจให้ในหลวงเหมือนกัน แต่พฤติกรรมมันชัดเจนทุกอย่างเลย อมภูเขาเอเวอเรสต์มาพูดก็ไม่เชื่อ เพราะพฤติกรรมมันส่อเจตนาชัด

       ก็ขอให้พวกเราใช้วิจารณญาณ เหตุการณ์ตอนนี้เขากำลังล้มรัฐธรรมนูญ สร้างรัฐธรรมนูญใหม่ให้เป็นแบบฮิตเลอร์ แล้วจะริดรอนพระราชอำนาจอย่างไรก็ได้ ถ้าเขาผ่านอันนี้จะออกกฎหมายมาริดรอนอย่างไรก็ได้เลย สุดท้ายประเทศไทยก็จะไม่มีหรือมีในหลวงเป็นเพียงสัญลักษณ์จนกว่าราชวงค์จะโรยรา ดังหลายประเทศที่เป็นเช่นนั้น มันลอกเลียนแบบกันมา

       จะทำอย่างไร เราจะพยายามสร้างอำนาจอย่าง Authority มาจากรากศัพท์คำว่า Author ซึ่งแปลว่าผู้แต่งหรือเจ้าของ เป็นผู้สร้างสรรเหมือนพระเจ้า แต่ในความหมายลึกๆนั้นต่างจาก Force ที่เป็นการบังคับกดขี่ เป็นCommander ถ้าเป็นForced คือถูกบังคับถูกบีบเลย เป็นการใช้กำลังโดยพละการ คือ Forcible เป็นการใช้พยัญชนะมาอธิบายลักษณะอำนาจ

       ส่วน Authority มีความหมายเชิงอีกอย่างไม่บังคับ คำว่า Authorize คือยินยอมมอบอำนาจให้ เป็นลักษณะตามธรรมชาติของการยินดีถ้าใครมีอำนาจนี้ คนเห็นว่าผู้มีอำนาจนี้คนก็ยอมยกให้ เหมือนพระพุทธเจ้าคนก็ยอมยกให้เลยท่านจะบัญญัติศีลหรือวินัย คนก็ยกให้ท่านบัญญัติเลย แล้วสั่งห้ามแก้ห้ามเปลี่ยนแปลงด้วย คนก็รับได้เลย นี่คือAuthority คนก็ให้สามารถรับได้ เพราะเชื่อมั่นในพระองค์ ไม่ใช่ท่านจะมาใช้อำนาจบังคับหรือมีอคติ ผู้ใช้อำนาจนี้ก็เรียก Authoritative มีลักษณะมีหลักฐานพิสูจน์ยืนยันได้ อย่างในหลวงหรือพระพุทธเจ้า เขาจะเอาไปพูดได้ว่าพระพุทธเจ้านี่จอมเผด็จการ แต่ในหลวงเราก็มีลักษณะอำนาจวาสนาบารมีเลย ในวันออกมหาสมาคมก็ออกมาเต็มลานพระรูปฯเลย

       ถ้าเอากันจริงๆไหมว่า จะเอาฝ่ายในหลวงหรืออีกฝ่าย ตอนนี้เราก็เป่านกหวีด กองทัพธรรมร่วมกับกองทัพประชาชน เพื่อยืนยันให้เกิดปรากฏการณ์นี้ให้เกิดขึ้นมา เป็นPhenomemology คนไทยที่จะยืนยันอธิปไตยก็ออกมารวมกันให้ปรากฎเลย พรุ่งนี้มาให้เต็มนี่เลย เป็นระยะเคี่ยวข้น ทางโน้นจะกระชับพื้นที่เราก็ขยับออกไปได้เลย ก็ไม่รู้ว่าสื่อที่ออกไปนี่จะออกเต็มตามที่พูดนี้หรือไม่อาจโดนรบกวนได้ เขาทำได้ ถ้าแน่จริงไม่ต้องรบกวนเราสิ คุณได้เปรียบเราอยู่แล้ว เรามีสื่อน้อยอยู่แล้ว เอาเปรียบกันหลายต่อ แม้เอาเปรียบหลายต่อเราก็ไม่ว่า เราไม่มีอำนาจ เราไม่เคยใช้Force เลย เราใช้แต่Authority ตามสัจธรรม

       อย่างพระพุทธเจ้าท่านตรัสเลยว่าจะไม่ใช้อำนาจใดๆเลย ท่านมาเปิดเผยศาสนาโดยมาบอกความจริง ภิกษุทั้งหลาย !  พรหมจรรย์เราประพฤติ มิใช่เพื่อ...หลอกลวงคนให้มาเคารพนับถือ  (น  ชนกุหนัตถัง) มิใช่เพื่อเรียกคนมาเป็นบริวาร (น  อิติ มังชโน) มิใช่เพื่ออานิสงส์เป็นลาภสักการะและเพื่อเสียงสรรเสริญ    มิใช่เพื่อจะได้เป็นเจ้าลัทธิ  หรือค้านลัทธิอื่นใดให้ล้มไป  #มิใช่เพื่อให้มหาชนเข้าใจว่า.. เราได้เป็นผู้วิเศษอย่างนั้น  ก็หามิได้

       ภิกษุทั้งหลาย ! ที่แท้ พรหมจรรย์นี้เราประพฤติเพื่อสำรวม เพื่อละ, เพื่อคลายกำหนัด, เพื่อดับทุกข์สนิท ฯ

       เห็นลักษณะอย่างนี้ในในหลวงจริงๆ เห็นแล้วสงสารพระองค์ (พูดแล้วเหมือนเตี้ยอุ้มค่อม) เห็นว่าท่านบำเพ็ญสองลักษณะใหญ่ของพระโพธิสัตว์คือ เตมีย์ใบ้ กับพระมหาชนก จนพระชนมายุก็มากอย่างนี้ ทรงมีอะไรที่ไม่เป็นตามวัยนัก แล้วก็ท่านก็ยังทำงานอยู่ ยังว่ายไปตามที่่ท่านสามารถเหมือนพระมหาชนก ว่ายอย่างไม่เห็นฝั่ง ทรงช่วยประชาชนตลอดเวลา แล้วท่านก็เป็นนักเตมีย์ใบ้ จะตรัสแต่ละทีก็อย่างเกรงใจบท เกรงใจผู้นั้นผู้นี้ เกรงใจผู้จะสร้างอำนาจ ตรัสออกมาให้เกียรติแก่คนทุกคน ก็ชื่นชมบูชาในพระจริยาวัตรนี้ ถ้าใครเชิดชูในหลวงอยู่ก็ออกมา ไม่ได้โหนในหลวงนะ แต่อธิบายสัจธรรม

       ทุกคนนั่งอยู่ที่นี่ใครก็อยากได้ในหลวง ในหลวงอยู่ในธนบัตร แต่ธนบัตรไม่มีเป็นของอาตมาสักใบ มีมาก็ผ่านไปให้ทำประโยชน์ และจะไม่ใช้ธนบัตรที่เขามาทำบุญกับอาตมา ตั้งใจเป็นปณิธานเลยว่า แม้ไม่มีข้าวกิน หิวข้าว เจ็บป่วยจะตาย และมีธนบัติค้างอยู่ที่อาตมา ก็ไม่ใช้เพื่อตัวเอง ให้ป่วยตายเลย แล้วจะมาโหนในหลวงอย่างไร แม้ธนบัตรก็สละ และลาภ ยศ สรรเสริ​ญ อาตมาสละออกหมดแล้ว

       อยากให้เข้าใจแล้วปฏิบัติ ถ้าผู้ใดเชิดชูในหลวงและอยากรักษาอำนาจให้ในหลวงก็ออกมาแสดงอำนาจอธิปไตย

       อำนาจพระเดชไม่ยั่งยืนเท่าพระคุณ Authority by force is not enduring than force by kindnessคืออำนาจโดยพระเดช ไม่ยั่งยืนเท่าอำนาจพระคุณ ในหลวงไม่ใช้พระเดช แต่หลายคนใช้อำนาจพระเดชจนคนกลัวลาน เขาเก่งจนคนกลัว คนที่กลัวคือคนตกภายใต้อำนาจลาภยศสรรเสริญสุข จึงสยบให้อำนาจนี้มากดหัว มา Forcible โดยพละการ และเสียท่าน จะว่าคนที่สามารถใช้อำนาจนี้จนคนเกรงกลัวก็เก่งนะ แต่อาตมาไม่นิยมชมชื่น

       ถ้าใครจะไปสร้างอำนาจแบบนี้ อย่าทำเลย ไม่น่าทำเลยสำหรับรสนิยมอย่างอาตมา ส่วนใครจะสร้างอำนาจ Made a forcible ก็เชิญ

       สรุป อำนาจที่มีอยู่ในสังคมโลก มีอำนาจที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้แล้วว่ามีอำนาจของ โลกาธิปไตย อัตตาธิปไตย และธรรมาธิปไตย

       โลกาธิปไตยคืออำนาจโลกธรรม ถ้าใครสร้างอำนาจด้วยส่ิงนี้ ก็เป็นโลกาธิปไตย แล้วถ้าสร้างตัวเองให้มีอำนาจซ้อน โดยใช้โลกธรรมคือฉลาดแกมโกง เก่งฉิบหายเลย ก็เป็นอัตตาธิปไตยซ้อนในคนๆนี้อีก

ส่วนธรรมาธิปไตยต้องไม่เป็นทาสโลกธรรมและไม่เป็นทาสอัตตาตัวตนของตนด้วย อย่างในหลวงและพระพุทธเจ้านี่่ท่านมีอำนาจแต่ท่านไม่ใช้ คนอื่นยกอำนาจมอบให้ท่านอย่างเชิดชูบูชา โดยไม่ต้องใช้อำนาจกดขี่ใดๆเลย ท่านได้Authorityเองเลย

       คนลำบากลำบนทุกวันนี้เพราะเป็นทาสโลกธรรม แต่ไม่รู้ตัวเองด้วย ไม่รู้เรื่องอัตตาเลย ดีไม่ดีสอนเรื่องอัตตากันไม่รู้เรื่อง ล้างอัตตากันไม่เป็นเลยเต็มไปด้วยอัตตาและโลกธรรมซ้อนกัน อธิปไตยในโลกนี้เลยเป็นอธิปไตยบ้าๆบวมๆผีบ้าอะไรไม่รู้

      เราจำเป็นต้องสถาปนาการเมืองลงไปในการเมืองและการศึกษา ต้องสร้างการศึกษาให้คนมีธรรมะในตนให้ได้ ความรู้ทางโลกเราไม่ดูถูก ก็ให้รู้เลี่้ยงตน แต่ความรู้ทางธรรมนี้ประเสริฐกว่า ทุกวันนี้อาตมาไม่ได้ทำงานเลี้ยงตนเลย แต่ธรรมะเลี้ยงอาตมาไว้ได้ด้วย อาตมาไม่ทำอาชีพ แล้วก็สอนคนให้มาช่วยตนเองจนไม่มีตัวตน ทำงานช่วยคนอื่น ทำงานฟรี แล้วทำได้สำเร็จ ในหมู่ชนชาวอโศกด้วย ในประเทศไทยมีแล้ว ชุมชนอโศกทำงานฟรีทุกคน ไม่ต้องรับรายได้ นี่คือส่ิงสุดยอดของธรรมะพระพุทธเจ้าไม่ตกอยู่ใต้โลกธรรม และตังเองก็ต้องไม่มีอัตตาเรียกร้องเพื่อตนอีก

       ในหลวงตรัสว่า ให้เอาแบบคนจน เอาเศรษฐกิจพอเพียง ขาดทุนคือกำไร แต่ผู้มีหน้าที่ทำไม่กระดิกหู น่าเสียดายที่ไทยเรามีทั้งพุทธและในหลวง แต่ก็ใกล้เกลือกินอึกัน ไม่อยากเรียกว่าใกล้เกลือกินด่าง แต่ไม่ใช่ มีเกลือไม่กินเกลือแต่ไปกินอึ กินอึนี่ไม่ใช่คนนะ ไม่ได้ด่าใครนะว่าเป็นอะไร หมูก็กินอึมันชอบนะ....จบ

เวลาบันทึก 09 มีนาคม 2563 ( 07:39:30 )

รายละเอียด

561009_รายการสงครามสังคมฯ โดยพ่อครู ที่ข้างทำเนียบฯ

เรื่อง  ถ้าเขามาสลายการชุมนุมจะทำเช่นไร

       ชีวิตไม่เจออุปสรรค ชีวิตนั้นไม่เจริญในโลก อุปสรรคทำให้คนใช้ความคิด ความรู ้สมรรถภาพ ทั้งกาย วาจา ใจทั้งหมดเลย พวกเราที่มารวมตัวกันก็คิดดูเถอะ คนที่มีชีวิตเอาแต่กินๆนอนๆ เที่ยวๆ สบายๆ ไม่มีเจริญ เอาแต่สนุกสนาน เพลิดเพลินกับสุขโลกีย์ ตัวสุขโลกีย์นี้เป็นตัวร้าย สุข เป็นคู่ของทุกข์​ สุขหมดเมื่อใด ทุกข์หมดเมื่อนั้น

       จิตใจของคนมีความรู้สึก มีอารมณ์ แล้วมีกิเลสที่เรียกว่าสวรรค์หรือสุขัลลิกะ สวรรค์มี 2 แบบ แบบที่ต้องเรียนรู้ของพระพุทธเจ้าอยู่ในอนุบุพิกถา มี ทาน ศีล สัคคะ กามาทีนวะ เนกขัมมะ

        อนุปุพพิกถา คือคำสอนเบื้องต้นสำหรับผู้ศึกษาธรรมะ กามาทีนวะคือโทษของกาม เนกขัมมะคือออกจากกาม เมื่อปฏิบัติก็จะได้เป็นพระอาริยะหรือคนเจริญหรือคนอาริยะ ชาติที่มีคนอาริยะก็คือชาติิอาริยะ เจริญแท้จริง แต่คนเดี๋ยวนี้ใฝ่หากิเลสกันมาก เป็นยุคใกล้กลียุค ที่เราเหน็ดเหนื่อยกันมาก็คือกิเลสโลกีย์ เพื่อลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข เป็นสัจจะที่คนเชื่อยาก

       อย่างพ่อครูอยู่ในสังคมโลก เป็นฆราวาส 36 ปีค่อยออกบวช รู้แจ้งเป็นจริงค่อยออกบวช ก็รู้ความจริง เป็นเรื่องที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ตั้งแต่โสดาฯสกิทาฯอนาคาฯอรหันต์ ก็นำมาเปิดเผยตลอด ตายแล้วก็ขอต่อพุทธภูมิ จะเกิดต่อมาอีกมาสืบสานศาสนาพุทธให้ถึง 5000 ปี หลายคนอาจว่าเพ้อเจ้อก็ไม่ว่าอะไร

       ที่เราต้องมีอุปสรรค มานั่งมานอนอย่างนี้ นี่คือข้อสอบ ให้เราได้ทำ เราต้องใช้ทั้งกายกรรม ทั้งปัญญา สมรรถนะ โดยเฉพาะจิตใจ เป็นเรื่องหลักจริงๆ

       การเมืองหรือเรื่องประชาธิปไตย เป็นเรื่องที่เข้าใจกันยาก อาตมาได้บรรยายมาแล้ว ว่าการเมืองคืออะไร การเมืองคืองานเพื่อบ้านเพื่อเมือง ทุกคนในสังคมต้องกตัญญูต่อบ้านเมือง ทำงานให้บ้านเมือง การทำให้ไม่ใช่การทำเอา ทำให้คือการเสียสละ ทำเอาคือต้องได้ส่ิงแลกเปลี่ยน ใครทำเพื่อเอาชนะก็ผิดแล้ว เรามาทำงานไม่ใช่เพื่อทั้งแพ้ ทั้งชนะ และชนะหรือแพ้คือจำกัดความอย่างไร นั้นมันลึกซึ้งมาก

       ขณะนี้เรากำลังทำงานการเมือง เป็นประชาธิปไตย ถูกหรือผิด

ประชาธิปไตยตามนิยามของประธานาธิบดี ลินคอน คือการปกครองของประชาชน โดยประชาชน เพื่อประชาชนและอำนาจหรืออธิปไตยนั้นมีทั้งอย่าง Force และแบบ Authority  ผู้ที่ทำเพื่อมวลมนุษย์อย่างแท้จริงจะได้ Authority จะได้อำนาจที่สุดยอด เป็นอำนาจโดยธรรม คนให้ก็ให้ด้วยใจ ให้ด้วยศรัทธาและปัญญา ย่ิงปัญญาลึกซึ้งยิ่งชัดเจน ว่าคนๆนี้ตายแทนได้เลย เพราะท่านมีประโยชน์ต่อมวลมนุษยชาติ สำหรับเราถึงมีประโยชน์ก็สู้ท่านไม่ได้ ถ้าจะตายเราตานแทนก่อน คนนั้นจึงได้อำนาจโดยไม่ใช่กดข่มเขาหรือแย่งชิงเขา ไม่ใช้อำนาจโดยพละการเลย เป็นอำนาจที่คนเขาให้ด้วยคุณงามความดี ด้วยความรู้สามารถ เฉลียวฉลาดที่จะทำเพื่อมวลมนุษยชาติ ให้อยู่รวมกันอย่างมีประโยชน์คุณค่าแท้จริง ไม่ต้องสร้าง แต่ทำดีเพื่อมวลชนจริง คนจะเห็นว่าคนนี้น่าเชิดชู ไม่ใช่Force แต่เป็น Authority เพราะเขาไม่เห็นแก่ตัว แม้เสียสละชีวิตได้เลย ไม่ต้องพูดเลยถึงวัตถุ หรือความรู้ก็ให้ได้ ชีวิตเขาก็เสี่ยงเพื่อให้แก่ปวงประชาชนได้

       ศานาพระพุทธเจ้าเมื่อทำสำเร็จ เมื่อสำเร็จอรหันต์แล้ว จิตวิญญาณจะเป็นอย่างนั้นเลย เป็น Author เป็นเจ้าของผู้สร้างสรรคุณธรรมนั้นเอง คนอื่นก็ให้ความเคารพนับถือ เขาให้อย่างยินยอม ว่าท่านเป็นผู้มีอำนาจ สีคุณค่าจริง เขาให้ด้วยใจ วิ่งมาให้เลย ไม่ต้องไปเอามา

       คุณงามความดีนัยนี้ เป็นความรักเทิดทูน อย่างประชาชนไทยในวันที่มาแสดงออกในวันที่ในหลวงออกมหาสมาคม เป็นจิตวิญญาณที่ยกมอบให้ในหลวงอย่างแท้จริง เต็มหน้าลานพระบรมรูปฯเลย ประชาชนยินยอมพร้อมใจให้ท่านอย่างแท้จริงเลยauthorize = อนุมัติ, ยินยอม, อนุญาต, มอบอำนาจ, แต่งตั้ง, มอบหมาย ผู้ใดสามารถสร้างอำนาจอย่างนี้ได้ ก็สามารถauthorizable = พอจะมอบอำนาจให้ได้, พอจะยอมรับได้ มี  authoritative = มีอำนาจวาสนาบารมี, เชื่อถือได้, มีหลักฐานพิสูจน์ได้, ท่านจะตรัสหรือทำอย่างเผด็จการก็ทำได้ แต่ท่านไม่ทำเลยในชีวิตที่เห็นท่านมา ไม่มีลักษณะ command มีแต่คำพูดให้คนเข้าใจและทำเอง ที่พูดนี้ไม่ใช่เรื่องเกินจริงหรือเกินไป ผู้มีอำนาจนี้เบ็ดเสร็จเรียกว่าauthoritarian = ผู้ใช้อำนาจเบ็ดเสร็จ, ผู้ใช้อำนาจเผด็จการ [Authority by force is less enduring than authority by kindness.

            อำนาจนี้เกิดได้ แต่คนเดี๋ยวนี้ไปสร้างอำนาจแบบ Force แต่ที่พูดนี้คนมีปัญญาพอสมควรก็พอรู้ได้ แต่ทำไม่ได้จริง เขาก็เลยต้องไปสร้างอำนาจแบบ Force ในสังคมกันเต็มไปหมด คนสร้างแบบ Authority ก็มีแต่ไม่สมบูรณ์

            คนไทยไม่มีปัญญารู้ความจริงอันนี้ แต่ก็ไม่น่าจะเป็นเช่นนั้น คนไทยน่าจะรู้และเข้าใจ แต่คนไทยเหล่านั้นทั้งรู้ก็ยังตกอยู่ใต้อำนาจ Forced กดขี่ จนคนไทยตกอยู่ภายใต้อำนาจแห่งความกลัว กลัวจะเสียโลกธรรม กลัวเสียความสุขทางโลกีย์ กิเลสมันหวงแหนโลกธรรมนี้มาก เพราะมันหลง อวิชชาจริง ว่าคนเราเกิดมาต้องได้อย่างนี้ กิเลสหนา ปุถุกันอยู่ตลอด ปุถุชนก็บำเรอกิเลสไปทุกลมหายใจ เพราะอวิชชาคือไม่รู้  คนที่จะลดลาภยศสรรเสริญก็มีบ้าง ไปกดข่มเอาก็มีบ้าง แต่ว่าไม่มีสัมมาทิฏฐิที่จะทำลายกิเลสอย่างถูกตัว แล้วกุศลจิตจะเจริญเอง มันจะรู้โลก จะเข้าใจเอง ว่าลาภ ยศ สรรเสริญคืออะไร แม้ทำสุจริตก็คือกิเลส เป็นอุปกิเลส อาริยะก็จะทำออก จนสิ้นเกลี้ยง

            โลกทุกวันนี้ตกอยู่ภายใต้อาณาจักรแห่งความกลัว กลัวเสียความสุข กลัวเสียลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข เพราะอวิชชา จึงลำบากลำบนอย่างนี้

            ที่พาพวกเราออกมาทำงานก็เพื่อช่วยประชาชนที่เดือดร้อน ถ้าเหตุการณ์ครั้งนี้เราไม่สามารถผู้ที่หลงอำนาจ ทำทุจริตหน้าด้านหน้าทนทุกวันนี้ เขาไม่เชื่อว่ากุศลอกุศลมีและคืออย่างไร เราก็พยายามเอาพลังประชาชน มารวมตัวกันในฐานะที่ไทยเราเป็นสากลใช้ระบอบประชาธิปไตยที่ดีที่สุด

            ประชาธิปไตยที่ดีที่สุดคือที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ คำว่า พหุชนะหิตายะ พหุชนะสุขายะ โลกานุกัมปายะ หมายถึงประชาธิปไตยที่สมบูรณ์แบบ พหุคือส่วนใหญ่ พระอรหันต์ 60 องค์แรกของศาสนาพุทธ พระพุทธเจ้าก็ส่งไปช่วยประชาชน ไม่ให้ไปซ้ำกันในแต่ละแห่ง ไปเดี่ยวๆเลย ท่านก็ตรัส 3 คำนี้แหละ  ไปทำประโยชน์ต่อประชาชน คือไปเผยแพร่ประชาธิปไตยนั่นเอง

            ท่านบรรลุธรรมแล้วก็สร้างรัฐอิสระในตัวท่าน แล้วก็สร้างรัฐอิสระคือศานาของท่าน ในยุคสมบูรณายาสิทธิราช ท่านเป็นจอมจักรพรรดิ์โดยธรรม เพื่อมวลมนุษยชาติเรียกว่าพหุชนหิตายะ รับใช้โลกคือพหุชนสุขายะ ทฤษฏีพุทธยืนยาวมาจนทุกวันนี้

ประชาธิปไตยของพระพุทธเจ้ามีจุดสำคัญมากคือต้องมีจิตใจเป็นประชาธิปไตยจริง

จิตใจเป็นประชาธิปไตยคือจิตใจที่ไม่ได้ทำเพื่อตัวเองหรือหมู่พวกตัวเอง แต่ทำเพื่อผู้อื่นอย่างแท้จริง จริงกายและจริงใจ ผู้บรรลุอรหันต์ทุกคน แม้อนาคามีก็มีกิเลสเหลือส่วนตัว ส่วนข้างนอกอนาคามีช่วยประชาชนเหมือนอรหันต์เลย ส่วนสกิทาคามีก็ช่วยได้ลดลง ซึ่งโสดาบันก็เริ่มหมดอัตตาไปตัวหนึ่งก็มีวิธีช่วยเหลือประชาชนอย่างไรแล้ว

            โสดาบัน หมดอบาย คือกิเลสหยาบๆ ท่านเร่ิมไม่เอาเปรียบโลกแล้ว แต่ยังมีการเอามาเป็นของตัวโดยสุจริต มีศีล 5 ท่านไม่ทำรุนแรงโหดร้าย ใครทำร้ายก็ไม่ทำร้ายตอบ ไม่โลภ ไม่เอาของคนอื่นมาเป็นของตน สูงไปอีกก็เสียสละได้ไม่มีของเราเลย แต่เบื้องต้นไม่โกงไม่ทุจริตแล้ว เช่นเป็นนักค้าขาย โสดาบันจะค้าขายไม่เอาเปรียบเพ่ิมมีแต่จะลด เรื่องกามก็ผัวเดียวเมียเดียว ไม่จัดจ้าน กระทบสัมผัสเสียดสีก็จะมีความรู้ไม่พูดปด ไม่มีโกหกสีขาว นั่นคือคนหลอกลวงหลายชั้น ไอ้ปดนี่มันเลวแล้วมันคือความดำ คือเท็จ มันจะสีขาวได้อย่างไร นี่คือหลอกประชาชนเห็นประชาชนเป็นคนโง่เชื่อตาม  

            จริงๆแล้วคนรู้ว่าปดไม่ดีไม่งาม แต่เขาสิ้นทางก็เลยหาคำโก้ๆมาพูดว่าปดสีขาว สมัยนี้คนใช้     วาทะอย่างนี้ทำร้ายสังคม

            มีพี่น้องมาเพ่ิมอีก วันนี้จะนอนที่ไหนจะบอกเลย ไม่เคยคิดทำร้ายใคร ตั้งแต่บรรลุธรรมออกมาทำงานก็ไม่เคยเศร้าเลย แม้ถูกคนกลั่นแกล้ง เพราะไม่มี โศก ปริเทว ทุกข โทมนัส อุปายาส ตั้งแต่มาทำ

งาน ตั้งแต่บรรลุธรรมแล้วก็ไม่มีส่ิงเหล่านี้ และก็มาตั้งคณะชาวอโศก คือไม่โศก ซึ่งไม่ได้ตั้งใจตั้งมาก่อน

            อาตมาไม่เคยเศร้าเคยหม่นหมองเลย แต่พูดสัจธรรมว่ายุคนี้ยังมีอีกนะคนเช่นนี้ เหมือนอวดตัวนะ อย่าเชื่ออาตมา เชื่อคำพูดไม่ได้หรอก เห็นดีคุณปฏิบัติพิสูจน์ฺ และยืนยันว่า อกาลิโก เอหิปัสสิโก โอปนยิโก 

            คนที่รู้จักสังคม รู้จักชีวิต เกิดมาทำไม เกิดมาก็กิน ก็ขี้ เยี่ยว สืบพันธ์ เหมือนสัตว์โลก เรารู้แล้วเราก็ไม่ทำส่ิงที่เพื่อตัวเองอีก เราเอาชีวิตให้เขาเลี้ยงไว้ เราจะทำงานก็ให้เขาอนุเคราะห์ ชีวิตนี้เนื่องด้วยผู้อื่น ปรปฏิพัทธา เม ชีวิกา

            เป็นว่าธรรมพระพุทธเจ้าประเสริฐ จึงนำมาบรรยาย คนรับได้ก็ปฏิบัติมารวมตัวเป็นชาวอโศก มีมวลพอได้ก็ออกมาทำงานกับสังคม ตั้งแต่งานอาชีพเราก็ทำกสิกรรม เราไม่เก่งอุตสาหกรรม มีอุตสาหกรรมในครัวเรือน ได้เลี้ยงตน แล้วก็มีส่วนเหลือเกินก็มาขายหรือแจก ให้มันถูก ให้คนได้รับของดี เราทำพาณิชย์บุญนิยม การศึกษาบุญนิยม สื่อสารบุญนิยม แม้การเมืองบุญนิยม อาตมาพาทำ กองทัพธรรมออกมาตั้งแต่ปี 49 ที่จริงเราทำการเมืองมาตลอด แต่คนไม่เข้าใจ แต่ถ้าอ้างว่ามาชุมนุมกับประชาชนก็ตั้งแต่ปี 49 เลย แบบบุญนิยมที่เรียกว่า Neoprotest

            เราออกมาชุมนุมประท้วงนี่แหละคือประชาธิปไตย เชื่อว่าคนไทยทำได้ แม้ครั้งนี้ไม่สำเร็จ อาตมาก็ยังจะทำต่อไปอีก หลายคนมุ่งมั่นว่าจะต้องสำเร็จต้องชนะ แต่พ่อครูไม่มุ่งมั่นชนะหรือแพ้ ถ้าไม่ตายเสียก่อน ทำต่ออาตมาไม่หยุดหรอก เพราะเป็นงานเพื่อมนุษย์ ต้องทำ มั่นใจว่าไม่มีทำผิด ขอร้องกันว่าอย่าทำผิด มันจะแพ้ก็แพ้ไป แพ้ก็แพ้ชะตาทรามดวงใจทรงความมั่นคง อย่าเข้าข้างตัวเองก็แล้วกัน แพ้ก็แพ้เป็นเรื่องของทางโลก

            ถ้าเขามาสลายเราเราจะทำอย่างไร ก็พูดกันมาตลอดว่าเรามาปฏิบัติธรรมอย่างสงบสัันติ ชุมนุมอย่าง 1 คนออกมาประท้วงก็เป็นประชาธิปไตยเราไม่เห็นด้วยกับนักบริหารหรือนักการเมือง ที่ต้องรับใช้ประชาชนมาอาสาเสียสละ ซึ่งนิยามการเมืองอาตมาได้นิยามไว้ว่า

การเมืองที่เป็นประชาธิปไตยแท้ๆ     

1. การเมืองต้องมีคุณธรรมและเป็นกุศล ต้องเป็นคุณงามความดี เป็นความเฉลียวฉลาด(กุศล) เพื่อมวลมนุษยชาติ        

2. นักการเมืองต้องรู้จักประชาธิปไตยที่แท้ มีอิสรเสรีภาพที่นำไปสู่คุณภาพคุณธรรม  เพื่อให้อำนาจความเป็นใหญ่เป็นของประชาชน ไม่ใช่อำนาจใหญ่เป็นของตัวกู

3. นักการเมืองต้องสอนหรือเผยแพร่ประชาธิปไตย ให้กับประชาชน ประชาชนก็ต้องขวนขวายศึกษาความเป็นประชาธิปไตย ไม่ใช่ว่า...นักการเมืองครอบงำทางความคิดประชาชน แล้วก็ทำให้ประชาชนงมงาย หรือว่าโง่ไปเรื่อยๆ แล้วก็จะได้ประชานิยม เอาประชาชนเป็นบริวาร

4. นักการเมืองต้องเป็นผู้พึ่งตนเองได้แล้ว มีความรู้ความสามารถเลี้ยงตนได้แล้ว หรือเป็นคนขยันทำงานตีเป็นมูลค่าต้องมีคุณค่าเกินที่ตนกินตนใช้ จนเหลือเผื่อแผ่ผู้อื่น

5. นักการเมืองต้องเป็นผู้มักน้อยสันโดษ ต้องเป็นคนจน(มหัศจรรย์) รู้จักพอ ไม่สะสม ซึ่งเราได้บทเรียนราคาแพงจากคนรวยแล้วไม่โกงมาแล้ว

6. นักการเมืองต้องไม่ทำงานการเมืองเป็นอาชีพหากิน

7.  นักการเมืองต้องเป็นงานอาสาเสียสละ อาสาหมายความว่า เราเข้าไปเสนอตัว ขอทำงานนั้นโดยไม่ได้ทำงานเพื่อที่จะเรียกร้องเอาอะไรตอบแทน จึงจะเป็นการอาสาเสียสละ 

8. นักการเมืองจะต้องไม่มีอคติ คือไม่มีความลำเอียงในใจ ไม่อคติลำเอียงเข้าข้างตัวเอง ไม่อคติเข้าข้างหมู่ฝูงตัวเอง ไม่อคติเข้าข้างครอบครัวตัวเองแคบๆ ไม่อคติเข้าข้างพรรคพวกตัวเอง

9. นักการเมือง คือ ผู้มีอิสระแท้จริง ไม่เป็นทาสโลกธรรม ถ้าเจ้านายทำผิดเราก็ไม่ต้องไปทำตามเราออกมาเสียสิ

10. การเมืองที่เป็นประชาธิปไตย ไม่ใช่งานเพื่อตัวเรา เพื่อครอบครัว เพื่อหมู่พวก เพื่อพรรค แต่เป็นงานเพื่อบ้านเมือง เพื่อประชาชนทั้งมวล เพื่อผู้อื่นที่พ้นไปจากตัวเองพ้นไปจากครอบครัว พ้นไปจากหมู่พวก แม้แต่พ้นไปจากพรรคของตน

            ก็ตอบปัญหาว่า ถ้าเขาเข้ามาสลายการชุมนุมพวกเราจะปฏิบัติตัวอย่างไร

            เราจะนั่งสงบ นั่งตรงนี้แหละ เคยนั่งสมัยผู้การแต้มเอาตำรวจจะมากวาดล้าง ก็นั่งลงอย่างที่เคยพาทำ เขาจะทำอย่างไรก็ให้เขาทำ ถ้ามวลมานั่งนี้สักล้านคนก็ให้ไปเกณฑ์มาเลยสักล้านคน ดูสิว่าตำรวจจะทำอย่างไร แม้คนน้อยแต่มีประสิทธิภาพ คนมีคุณธรรมพอเขาจะไม่ทำร้ายคนดีหรอก อย่างหมาตัวที่เก่งมันก็ไม่ทำร้ายหมาที่ยอมหงอ มันมีคุณธรรมด้วย แต่ว่าหมาเลวมันก็ขยำ้เลย แต่ถ้าหมามีคุณธรรมมันไม่ทำหรอก อย่างน้อยหมาตัวใหญ่มันไม่เคยกัดหมาที่ตัวเล็กๆไปเล่นกับมันหรอก

            อาตมามั่นใจว่า ความสงบสยบความรุนแรงได้ แน่นอน ไม่ใช่แค่ในหนัง ถ้าไม่แน่ใจก็ออกมาช่วยกันสิ ออกมาสักล้านคนสิ แล้วเราต้องการอะไรก็เสนอไป เขามาเราก็นั่งกันอย่างนี้ เราแสดงความเป็นตัวตน 1 คน 1 เสียง ของประชาชน มาคราวนี้นี่คือวิธีที่เราจะทำ บอกให้รู้เลยผู้จะมาสลาย และบอกพวกเราด้วย แล้วคุณจะแก้ไขอย่างไรก็เชิญ เราก็กำลังสร้างประชาธิปไตยยิ่งใหญ่แก่โลก ไม่เชื่อว่าท่านผู้พิทักษ์สันติราษฏร์ จะละเมิดสันติ จนดังไปทั่วโลก เราไม่มีอาวุธ ไม่มีกำลังอำนาจ เรามีแต่ความจริงใจปรารถนาดีต่อประเทศชาติ คนที่มาที่นี่ไม่ได้ทำเพื่อตัวเองเป็นส่วนมากเลย บางคนอาจเดือดร้อนก็เลยมาก็มี แต่คนที่ไม่เดือดร้อนเลยเป็นคนชั้นกลาง ชั้นสูง สามารถเลี้ยงตัวเองได้ แต่เราเห็นแก่มวลส่วนใหญ่ที่เดือดร้อน แม้เขาจะอยากมาก็มาไม่ได้เพราะภาระเขามากมาย ค่ารถก็แพงฉิบหาย มาแล้วก็เข้ายากอีก กั้นไว้อีก ผิดรัฐธรรมนูญเขาก็ทำ

            วิถีที่เราจะทำคือทำส่ิงที่ถูก สิ่งที่ผิดอย่าทำ เราเอาความถูกต้องมาสู้ แม้สู้ไม่ได้ก็สู้ สู้ด้วยความถูกต้อง สู้ด้วยความดี ตายเป็นตาย(วะ) ใครสมัครใจจะทำร่วมกับอาตมาก็เชิญ ไม่ไปขู่ใครหรอก กี่คนก็ได้ เรามาทำส่ิงจริงทำไปเถอะเกิดกี่ชาติก็ทำ นี่คือคำตอบ ว่าเราจะทำอย่างไร ถ้าเขามาสลาย จะปฏิบัติตัวอย่างไร ลงมานั่งเฉยเมื่อรู้ตัว ส่วนคนหลับไม่รู้ตัวก็แล้วไป สงบเลย ไม่ไปด่าว่า ไม่โต้ตอบ เขาจะกล้าตีก็กล้าเจ็บบ้าง อาตมาไม่เชื่อว่าเขาจะกล้ายิงเอ็ม 79 มาหรอก มันก้าวหน้าข้ามมาแล้ว เป็นการปฏิบัติการเม่ืองที่ดีงามได้แล้ว คนชั่วก็ทำเลวได้มากอีก เราก็ยิ่งทำดีถ่วงไว้มากอีก ดีมากขึ้น ชั่วก็มากขึ้นมากขึ้นอีก เราก็ทำดีขึ้นอีก คนที่ทำดียังไม่ได้ดี เพราะทำดียังไม่มากพอ

            แม้ทำดียังไม่ประสพผลสำเร็จ แต่มั่นใจว่าส่ิงที่เราทำดี ก็พอ มันจะแพ้ชนะก็ไม่เป็นไร ตายไม่เป็นไร ตายก็จบ แล้วมาต่อ ถ้าอาตมามีชีวิตก็จะพาคนทำดีทำถูกต้องใครจะทำด้วยก็เชิญ ไม่ได้มาทำแข่งแพ้ชนะใคร ไม่แข่งทำดีด้วย เราทำดีเพื่อความดี สังคมทุกวันนี้ล้มเหลว เพราะคนดีท้อแท้ คนดีเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ เห็นแก่ตัว พยายามมาทำส่ิงนี้กันขึ้นมา

            ก็ขอสรุป ว่า ขอบคุณพวกเราทุกคน อย่างจริงใจ ย่ิงพวกเรามาเหน็ดเหนื่อยหนักหนา คนแสดงออกทางนั้นทางนี้ก็ขอขอบคุณทุกคน เพื่อความเจริญไปข้างหน้า วิธีที่เราทำนี้ให้ศึกษาให้ดีว่าเราทำดีไหม กองทัพธรรมมันเกิดโดยธรรม ไม่ได้ตั้งใจหรอก มันมีอจินไตยหลายอย่าง ประธานกองทัพธรรมเขาก็ไม่มา มีเวลาจะเล่าให้ฟัง

            อาตมาก็เชื่อว่าหลายคนก็ตั้งใจมาดี แม้ไม่ตั้งใจมาทำดีก็ตกกระไดพลอยโจร ก็มาช่วยกันทำให้สำเร็จไปจนลุล่วงมาอยู่อย่างนี้ ใครยังมาไม่ทันก็มาได้ตลอด ตั้งแต่วินาทีนี้จนถึงพรุ่งนี้เช้า พรุ่งนี้เช้าจะต่ออย่างไรก็ว่ากันอีกที   อวยพรก็แค่นั้น อวยพรด้วยฝีปากก็แค่นั้น ที่ว่าศักดิ์สิทธิ์ มันอยู่ที่บารมีของคนต่างหาก ...

เวลาบันทึก 09 มีนาคม 2563 ( 07:42:00 )

รายละเอียด

561010_รายการเรียนอิสระฯ ที่สวนลุมฯ

เรื่อง แพ้คือชนะชนะคือแพ้

       ส.เดินดินดำเนินรายการ...พวกเราก็เหมือนกับไปสอบไล่มา ก็ดูเหมือนหลายๆอย่างในสนามสอบก็ยังไม่สามารถเฉลยได้ว่า ได้คะแนนมากหรือน้อย สอบได้หรือตกอย่างไร และยังมีประเด็นค้างใจของนักรบที่ไปสู้แล้วสุดท้ายต้องถอยร่นกลับมาที่สวนลุมฯ​เหมือนแพ้ แต่พ่อครูก็ยืนยันว่าเราไม่ได้แพ้ ซึ่งในสนามรบไม่สามารถมีเวลาอธิบายได้ ดูรูปแล้วเหมือนแพ้ แต่ความจริงแล้วเป็นอย่างไร ขอนิมนต์พ่อครูอธิบายครับ

       พ่อครูว่า...จะให้อธิบายก็คงต้องอธิบาย เพราะชีวิตนี้อาตมามีแต่แพ้และแพ้ตลอด แม้แพ้ แต่ก็ทำให้ได้บันทึกไว้เป็นหลักฐานเลย เป็นสิ่งเกินคิดเลย แล้วก็ทำให้ได้รู้ว่าทำไมต้องแต่งเพลงผู้แพ้ และไม่คิดจะแต่งเพลงผู้ชนะอีกเลย เพลงผู้แพ้แต่งมาตั้งแต่ปี 2497 คือแต่งมา 59 ปีแล้ว ก็ตอนนั้นพอดีอาตามาอายุ 20 ปีพอดี

       เรื่องนี้เป็นเรื่องลึกซึ้งแม้อาตมาก็ทำไมต้องแต่งเพลงผู้แพ้ และก็แพ้มาตลอด แต่แพ้นี้ก็ไม่ได้ทำให้อาตมารู้สึกแพ้หรือท้อ อาตมาเข้าใจคำว่าแพ้หรือชนะที่เป็นสมมุติสัจจะในโลก คือการมีมานะอัตตาตัวตนเป็นกิเลสชนิดหนึ่ง ผู้ใดที่ต้องการชนะเขา ก็แสดงความจริงว่าคุณกำลังต้องการความเป็นใหญ่ คุณกำลังสร้างอัตตาให้ตัวเอง เป็นกิเลสพันเปอร์เซนต์ เป็นอาการจิต เดี๋ยวนี้มีผู้ปลุกเร้ากันมากมายในเรื่องของเกมกีฬา มันเป็นลักษณะที่ยิ่งใหญ่ในคนเลว แต่ยิ่งแย่ในภาษาสัจธรรม ที่มาปลุกเร้าให้คนเอาชนะคะคานกัน หรือแม้กระทั่งฆ่าผัวมันเสียเอาเมียมันมา จิตใจแบบนี้เลวร้ายจริงๆ

       ก็เห็นใจคนมีกิเลส ในฐานะที่ทำงานโพธิสัตว์มา อาตมาก็เทศน์เสมอว่า เรามาชุมนุมประท้วง ภาษาโลกว่าเราต้องการชัยชนะมีเป้าหมาย มีมโนสัญเจตนาคือมี แต่จะได้หรือไม่ ทุกวินาทีคืออนิจจัง จงเข้าใจว่าทุกอย่างเป็นอภิมหาอนิจจัง มันยอดอนิจจังเลย ยิ่งทุกวันนี้เป็นยุคแห่งความเร็ว ของข้อมูลใหม่ เป็นตัวแปรที่คิดไม่ถึงเลย เปลี่ยนแปรได้ทุกเสี้ยวแห่งวินาที แบ่งเป็นร้อยส่วนพันส่วนของวินาทีเลย

       เราจึงไม่มีปัญหาในเรื่องชนะหรือแพ้ในสมมุติสัจจะ คือที่เขาถือใช้กันในวงการมนุษย์โลก อาตมาก็เข้าใจอย่างเขา แต่ว่าอาตมาดูรายละเอียดลึกซึ้่งลงไปในปรมัตถสัจจะ

       ที่ไปทำงานไม่กี่วันข้างทำเนียบกับพวกเรา เราได้ปรมัตถสัจจะหลายเลย อาตมาเห็นพวกเราในวันนี้ที่เทศน์ตีห้าของวันนี้ถึง 8 โมงกว่า ก็ 3 ชม. พวกเรานั่งฟังธรรมรับปรมัตถสัจจะแท้ๆเลย อาการที่ฟังธรรม ก็ประเมินผลว่าอาตมาประสพผลสำเร็จ ตอบอาตมาได้ไหมว่าเมื่อเช้านี้คุณตั้งใจฟังจริงๆ...มียกมือน้อย เพราะส่วนใหญ่ไม่ได้ไปที่ข้างทำเนียบฯ  แต่ก็เห็นว่านั่งไม่กระดุกกระดิกเท่าไหร่ อาจมีเหตุปัจจัยอื่นๆอีกนะที่ทำให้ต้องฟังนิ่ง

       แต่ว่าเทศน์ปรมัตถ์ระดับนั้นในหมู่กลุ่ม บริษัทขนาดนั้น ที่วัดตาม ศรัทธา 10 ก็เห็นจริงว่า พุทธบริษัทใหญ่ขึ้นๆ และคนที่แสดง หมู่กลุ่มของบริษัทใหญ่ขึ้น ถ้าไม่มีภูมิธรรมแท้ ไปแสดงต่อหมู่ใหญ่ขึ้นจะเกิดปฏิกิริยาหวั่นไหว แต่อาตมาว่าอาตมาไม่มีปัญหา แต่เป็นการแสดงในหมู่กลุ่มใหม่ จำนวนอาจถึงจำนวนพัน

       และก็หมู่นี้เขาก็ทรมาน ข้าวก็ไม่ให้กิน ที่ขี้ก็ไม่ให้เอาเข้า ซึ่งมันเป็นการทำผิดมาก เพราะคนติดคุกเขาก็ยังต้องให้กินข้าวเลย นี่ก็คือประเด็นที่เขาแพ้แล้ว

       แต่ในประเด็นที่จะพูดจะไปทางจิตวิญญาณ ทำไมแพ้คือชนะ และชนะคือแพ้

       ถ้าใครเคยได้ยินว่า แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร นั่นคือสัจจะที่หมายความเลยว่า ผู้ยังมีการเอาชนะคะคานผู้อื่นยังมีกิเลสอยู่ก็ยังไม่พ้นผีพ้นมาร ผู้ไม่มีกิเลสนั่นแหละคือผู้ชนะแท้หรือพระแท้ เราแข่งตรงนี้ ถ้าจะแข่งตนเองก็แข่งตนเอง ส่วนข้างนอกเป็นเหตุปัจจัยต่างๆนานาที่เราจะใช้สมมุติสัจจะในการประเมิน ซึ่งเราแพ้ก็แพ้ชะตาทราม ดวงใจทรงความมั่นคง จะให้ชัดคือมันต้องเป็นอย่างนั้นคือ Born to be ส่ิงเหล่านี้เป็นเรื่องยากที่จะอธิบาย ยากที่จะสมมุติเพราะเป็นเรื่องปรมัตถ์ (ความจริงที่ยิ่งใหญ่)

       ส่วนสมมุติสัจจะคือคนส่วนใหญ่รู้กันได้ทั่วไป แต่ปรมัตถสัจจะนั้นคนจะรู้ได้ต้องมีภูมิธรรม

       อย่างการชุมนุมวันนี้ทำไมเลิกล้ม บางคนแสดงอาการไม่ได้ดั่งใจออกมา เราก็เห็นใจจริงๆ มันเป็นปรมัตถสัจจะในใจเขา เราไม่ลงโทษเขาเลย สงสารเขา เขาไม่เข้าใจก็เหมือนเด็กน้อยที่ไม่ได้ดั่งใจ เป็นเด็กค่อนข้างดื้อด้วย เขายึดว่าสิ่งที่เขาทำนี้ดี ถูกต้องแล้ว แต่การตัดสินพฤติกรรมในการถอยนี้ มันขัดแย้งกับเขาที่เขาว่าถอยไม่ได้ เราก็เข้าใจปรมัตถสัจจะ

       การแพ้หรือชนะในเชิงปรมัตถสัจจะหรือสมมุติสัจจะ

       ปรมัตถสัจจะถ้าใครยังไม่เข้าใจชัดเจนก็ย่อมเห็นเป็นผิดได้เลย เพราะฉะน้ันแพ้คือชนะ ชนะคือแพ้ ส่วนในรายละเอียดของคำว่าชนะ เราก็ว่าเรามีผลชนะรายทางหลายอย่างนะ ไม่อยากจะพูดว่าตำรวจเขาแพ้กลลวงนะ ซึ่งไม่ใช่เรื่องหลอกมันเป็นเรื่องสัจจะ ไม่ใช้เล่ห์กลหลอก เป็นความจริงที่ออกผล

       มองว่าสัจจะความจริงนี้ช่างสวยงาม มันเลี่ยงเจ้าล่อเอาเถิดในการที่จะคุยกัน เลี่ยงไปเลี่ยงมาจนสุดท้ายพล.ต.อ.ประชา ไม่กล้าเผชิญหน้าต้องให้หนังหน้าไฟมาแทน นี่คือความชนะทางปรมัตถสัจจะ แต่รายละเอียดผู้ที่ยังดิ้นเหมือนเด็กเขาก็ยังไม่รู้หรือแม้รู้ก็ไม่เข้าใจเหมือนเขาไม่เดียงสา เขาไม่เห็นรายละเอียดในส่ิงที่เราปฏิบัติ ก็มาจากต่างจังหวัด หอบเสื้อผ้ามา อยากได้น้ำใจอย่างนี้จริงๆ เขาก็ให้มาแล้วก็อนุโมทนา ก็ไปชุมนุมที่อุรุพงษ์นะ ทนายนกเขาก็พยายามไม่ทำให้ผิดกฎหมายเหตุปัจจัยสร้างขึ้นทั้งนั้น

       เรารับปากเขามาว่าเราจะถอย แต่เขาชุมนุมที่นั้นก็มีสิทธิ์ เราจะพูดสนับสนุนเราก็ไม่ผิด เราเห็นด้วยกับประชาชนที่มีความเห็นอย่างเรา เรายังไม่หยุดความมุ่งมั่น แต่เรามียุทธการ วิธีรบ ที่ควรทำ มันต้องมีทีถอยทีรุก มีทีสงบ มีทีต้องส่งเสียง ต้องมีหลายกระบวนท่า อันนี้เรื่องจริง

       ที่เราเองเราได้ประโยชน์ที่ถือว่าชนะคือ เราได้มีเหตุการณ์ประสพการณ์แท้จริง เหตุการณ์ที่เราได้ร่วมทำอย่างเหนื่อยยาก ส่ิงเหล่านี้หล่อหลอมความเจริญของพวกเราขึ้นมาอย่างสำคัญ​ ที่พวกเราไปปฏิบัติการชุมนุม การชุมนุมของเราต่างจากคณะอื่น ยกตัวอย่างของนปช.หรือของพรรคปชป. มีนัยต่างจากที่เราชุมนุม อย่างลึกซึ้งมาก

       เอาประเด็นง่ายๆ อย่างนปช.ขออภัยที่ต้องพูดไม่ได้มายกดีข่มผู้อื่น เอาง่ายๆว่าการชุมนุมของนปช.คือม็อบ แต่ของเรานี่ไม่ใช่ม็อบ ขอร้องว่าอย่าเรียกเราว่าม็อบ ไม่ใช่กลุ่มชนที่ก่อความวุ่นวาย เราไม่ใช่ เราเป็นการชุมนุมที่เจตนาทำให้ได้ดีเจริญที่สุด และเจริญก้าวหน้ามากขึ้นเรื่อยๆ

การชุมนุมครั้งนี้มีพัฒนาการมากกว่าการชุมนุมของเสธ.อ้ายมากเลย มองให้ออกว่าอะไรเจริญก้าวหน้ากว่ากัน เจริญอย่างไร? ยกตัวอย่างเสธ.อ้าย พวกตำรวจเลวร้ายหยาบคายจัดจ้าน ปฏิบัติการรวกเร็ว แต่คราวนี้เขาไม่กล้า แต่เขาเพ่ิมตำรวจมามากกว่าคราวเสธ.อ้ายมากเลย ถ้ายังมีอีกเขาก็เติมมาอีก ประชาชนเรามีเท่าไหร ตำรวจแค่หมื่นก็พอแล้ว อย่างนี้เจตนามาผลาญงบฯนะ และมีคนเห็นว่า เขามีผ้าพันคอสีที่บ่งว่า หน่วยนี้เป็นแบบโหด เขาจะใช้

       เขาลงทุนจ่ายค่าเบี้ยเลี้ยงแล้ว เรารักษาชีวิตคนดี คนดีแค่ 1 คนก็มากกว่าคนเลวร้อยคนพันคน กว่าจะได้คนดีมานะ กว่าจะได้อย่างพวกคุณมาแต่ละคน อาตมาตายไปวินาทีนี้ก็คุ้มแล้ว และคุณก็ได้ส่ิงประเสริฐนั้นแล้ว อาตมาว่าเกิดมาไม่เสียชาติเกิดแล้วที่ทำให้พวกคุณได้เข้าใจสัจธรรม ใครจะว่าหลงตัวก็ไม่เป็นไร เสนอแนะมาได้ก็รับฟัง เป็นเรื่องคุณค่า อาตมารู้สึกว่าได้ดิบได้ดีเพราะคำติเตียน เคยอ่านเพลงอาริยะหมายเลข 9 ให้ฟังแล้ว ….

เพลงอริยะหมายเลข 10

ข้าพเจ้าได้ดิบได้ดีวิเศษยิ่ง ๆ ขึ้น
หรือ เป็นคนที่น่านับถือเคารพได้นั้น
ไม่ใช่เพราะการเป็นผู้ชี้ยืนยัน "ความถูกต้อง"
ให้ใคร ๆ รู้ ได้หลากหลายแล้ว ๆ เล่า ๆ นั้นดอก !

แต่… เพราะข้าพเจ้าน้อมรับ "ความผิดพลาด"
และ มีการแก้ไขในแต่ละครั้ง แต่ละคราว ของข้าพเจ้า
จาก ทั้งผู้หวังดี
และ ทั้งศัตรูผู้หวังร้ายแท้ ๆ นั่นต่างหาก.

       ถ้าเราชุมนุมต่อ พวกอุรุพงษ์ก็ชุมนุมต่อ แล้วจะมีกลุ่มที่กำลังมาสมทบอีกจะเป็นหมู่ใหญ่ ส่วนตำรวจนี้ที่เขาเคลื่อนตัวมารอบๆทำเนียบ เขาเคลื่อนขบวนมาได้อย่างรวดเร็ว เขาจะล้อมอย่างล้อมพวกเราก็ทำได้ แต่เขาไม่ทำ แต่ก็ตั้งข้อสังเกตว่า เขาจะมองกลุ่มนี้ที่ชุมนุมกับกลุ่มของเรามีน้ำหนักอย่างไร เขาจะปฏิบัติกับสองกลุ่มนี้อย่างไร อันนีก็ต้องอ่านรู้ ต้องรู้ความสำคัญของสองกลุ่มนี้ ถ้าเขาไม่ได้ปฏิบัติต่อกลุ่มนี้เหมือนเรา เราก็มีความสำคัญมากกว่ากลุ่มนี้ กลุ่มนี้อาจมีจำนวนมากกว่ากลุ่มเรา เพราะเป็นผลที่เราทำมา กลุ่มนี้ก็ถือว่าเป็นAccident Good luck และก็พูดได้เลยว่าประชาชนมามาก เป็นส่ิงบ่งบอกว่า เป็นดัชนีวัดค่าประชาชนได้ เราสนับสนุนกลุ่มที่เขาชุมนุมนี้ ผู้ไม่ผิดกฎหมายเราสนับสนุน นี่คือประชาธิปไตยคือการออกมาชุมนุมประท้วง ตามสิทธิ​ที่รัฐธรรมนูญกำหนด ถ้าเขาทำเช่นนั้นเราสนับสนุน 100 % เต็มแล้วและจิตใจของผู้ที่ยังค้าง เขาก็จะได้คลาย ได้ทำส่ิงที่มุ่งมั่นก็ดีแล้วล่ะ ประชาชนชาวไทยเอ้ย

       เหตุปัจจัยมันเกิด ที่ชัดเจนก็พูดสู่ฟัง ประเด็นอย่างนี้ก็มีความชนะมาเรื่อยๆ ของประชาชนที่มีการพัฒนาการ บูรณาการของประชาธิปไตย เป็นความเจริญของประชาธิปไตยแท้จริง

       ถ้าสมมุติ กลุ่มที่ชุมนุมนี้เกิดมีถึงแสนคน อาตมาจะให้คะแนนความชนะเพ่ิมในประชาชนไทยมีคะแนนประชาธิปไตยก้าวหน้าเลย ปิดถนนเลย อย่าเข้าในเขตที่เขาประกาศพรบ.มั่นคงฯ ทนายนกเขาก็ทำมีอุดมการณ์เหมือนเราเลย ก็ขอให้ประสพผลสำเร็จเถิด ถ้าทำสำเร็จเราไม่ริสยาเลย นั่นคือความสำเร็จของประชาชน ที่เราทำนี้มันเนื้อหาเดียวกันเลยนะ เหตุการณ์มันน่าดูกว่าไปดูละคนน้ำเน่า นี่ย่ิงกว่าละคร สร้างไม่ได้ง่ายๆหรอก

       ยังพูดอีกเลยว่า ที่จะเห็นพฤติกรรมของตำรวจที่ว่า คนติดคุกเขายังให้อาหารกิน แต่นี่คนไปทำงานปรารถนาดี เรายืนยันว่าเราไม่ผิด เขาก็จะไม่ให้กินไม่ให้ขี้ไม่ให้เยี่ยว เราก็พยายามที่สุดเลย หนังก็สร้างไม่ได้จริงเท่านี้ การส่งข้าวของเราก็เอาข้ามท่อประปาที่มีลวดหนาม ต้องขึ้นไปรับอาหารหม้อเบอร์ 50 เป็นการทรมานทรกรรม ไม่ไหวก็เอามาทางน้ำใช้แพหรือพยุงมาทางน้ำ อาตมาว่า นักเขียนบทหนังที่จะคิดมาจะทำได้รายละเอียดขนาดนี้ไหมหนอ แล้วตำรวจก็เฉย อาตมาเห็นว่ามีทั้งมุมอมหิตและมุมเมตตา มุมอมหิตคือผู้สั่งการ อาตมาว่าอาจมีตำรวจบางคนน้ำตาตกในหรือตกนอกก็ไม่รู้ อาตมาว่ามีพวกเราหลายคนร้องไห้กันไม่รู้กี่คน มันสมเพสเวทนาส่ิงที่เกิดนี้นะ

       คนมีปัญญาจะรู้สิ่งเหล่านี้ มันมีทั้งอำมหิตและเมตตาในนั้น ส่ิงเหล่านี้เป็นเรื่องมนุษยชาติ รู้เรื่องจิตโกรธ โลภ หลง เราต้องมาเรียนรู้แล้วล้างมันออกจากจิตให้ได้ สิ่งนี้ชนะทุกอย่างในมหาจักรวาลนี้ คุณจะเกิดไปอีกกี่ชาติก็ขอให้อย่าลืม ต้องศึกษาให้จิตเรามีธรรมะให้ได้ มันจะช่วยทั้งตนทั้งสังคม ไม่อย่างนั้นจะตกนรกขึ้นสวรรค์ลวงไปตลอดกาล นี่คือทฤษฏียิ่งใหญ่ที่สุดในมหาจักรวาลที่พระพุทธเจ้าค้นพบ ไม่มีสูตรไหนย่ิงใหญ่กว่านี้ แม้แต่ E=mc2 ของไอสไตน์ก็ไม่เทียบของพระพุทธเจ้า

       มันเป็นสุขประเสริฐไม่นับกาละเวลา เป็นความสำเร็จของจิตวิญญาณของคนแน่นอนไม่เปลี่ยนแปลงนิรันดร เป็นสัจธรรมที่มนุษย์ต้องได้ โสดาฯ​สกิทาฯ อนาคาฯ อรหันต์หรือเลยกว่านั้น เป็นส่วนผสมทั้งเถรวาทและโพธิสัตว์ อรหันต์ทุกคนมีประโยชน์ตนประโยชน์ท่านทุกคน ใครจะจบกิจก็แล้วแต่ แต่อรหันต์ทุกคนจบกิจตน ล้างกิเลสตนหมดแล้ว คือหมดประโยชน์ตน มีแต่ประโยชน์ท่านอย่างเดียว แต่ในขณะเราปฏิบัติธรรมเราก็มีประโยชน์สองอย่างเสมอ เราให้ทานคนอื่นก็ได้จากเรา เราเรียนรู้ปรมัตถ์เราก็ลดกิเลสได้ ทำโยนิโสมนสิการให้จิตเราลดกิเลสจริง เขาก็ได้ประโยชน์เรียกว่าอุพยถะ เป็นเหมือนเหรียญสองด้าน เมื่อหมดประโยชน์ตนก็จบกิจก็สร้างประโยชน์แก่มนุษยชาติไปตลอด ถ้าเป็นอรหันต์แล้วจะต่อภพภูมิคนนี้ก็สร้างประโยชน์แก่โลกตลอดเรียกว่าโพธิสัตว์ อย่างพระอวโลกิเตศวรมีปณิธานย่ิงใหญ่คือจะช่วยคนให้ปรินิพพานให้หมดโลก ท่านจึงจะปรินิพพานเป็นคนสุดท้าย

       อัตตภาพนี้ต้องทำตั้งแต่จิตนิยาม พัฒนาตั้งแต่สัตว์เซลล์เดียว พัฒนาจนมาเป็นคน จนเป็นพระพุทธเจ้า เมื่อเป็นพระพุทธเจ้าแล้วก็จะปรินิพพานทุกพระองค์ไม่มีใครจะเป็นพระพุทธเจ้าสองสมัย มีแต่คนมีกิเลส แล้วก็คิดเองว่าของดีทำไมหยุด ก็ทำต่อไปสิ เป็นการเดา ท่านเหน็ดเหนื่อยๆมาไม่รู้กี่ล้านๆๆๆๆชาติ ชีวิตนี้สั้นนิดเดียว ยุคนี้อายุแค่ 100 ปีในหนึ่งกัปป์ แต่ยุคอื่นคนมีชีวิตเป็นหมื่นปีก็มีในหนึ่งกัปป์ เป็นเรื่องอจินไตย

       ชีวิตนั้นสั้นนัก แม้อายุ 8 หมื่นปีก็ไม่ได้ยาวเลย ในตามอัตราการวัดเวลาของโลก ย่ิงตอนนี้อายุไม่ถึง 100 ปีก็สั้นมากเลย ใครจะพยายามให้อยู่เกินร้อยอย่างอาตมาบ้าง ก็ต้องทำให้ดีนะไม่ดีไม่ถึงนะ และชาวอโศกนี่จะเป็นคนตระกูลอายุยืนยาว เป็นตระกูลทางวิญญาณนะ ในอนาคต ตอนนี้มีวิบากเก่าบ้าง แต่ถ้าพัฒนาขึ้นก็ได้อายุยาวขึ้นได้ เพราะจิตวิญญาณไม่หาพิษใส่ตัว ไม่มีมลพิษทางจิตวิญญาณคือกิเลส เป็นมลพิษร้ายให้อายุสั้น

       ยกตัวอย่างคนชอบตีรันฟันแทง นักเลงหัวไม้ เดี๋ยวอายุก็สั้น ใช่ไหม เกิดจากจิตวิญญาณเท่านั้น ในชีวิตนี้อาตมาเคยยิงปืนตอนเป็นนักศึกษารักษาดินแดน ไปกดไม่กี่ลูกมันดันมันถีบ ไม่สนุกเลยส่วนปืนสั้นไม่เคยจับเลย จับแต่ปืนเด็กเล่น เห็นแต่ไม่แตะ ขอบอกเลยว่า คนที่ซื้อปืนไว้สำหรับป้องกันตัวคือคนโง่ เขาซื้อมาป้องกันตัวเพื่อยิงศัตรูหรือโจร เขาซื้อไปส่วนมากจะไปยิงตัวตายหรือยิ่งคนในครอบครัวมิตรสหายตายมากกว่า เจตนาบ้างไม่เจตนาบ้าง โกรธจัดก็ยิ่งตัวเอง ทั้งที่ซื้อมาไม่ได้เจตนาทำอย่างนั้น บางทียิงคนที่ตนเองรักด้วย คนที่ซื้อปืนมาเพื่อป้องกันตนเองนั้นโง่ ยิ่งไปหัดยิงปืน ย่ิงเก่งก็จะอยากไปก่อเรื่องด้วย

       การชนะหรือแพ้นี้ เป็น ปฏินิสสัคคะ เป็นสัจจะย้อนสภาพ เป็นคัมภีราวะภาโส  คือมีปัญญารอบรู้ลึกซึ้งเป็นสภาพหมุนรอบเชิงซ้อนเรียกปฏินิสัคคะ คือรู้จักสวรรค์ มันสลับกลับมา ผู้ศึกษาสัจธรรมจะรู้จักภาวะนี้ แม้สวรรค์ก็มีสองแบบคือโลกีย์กับโลกุตระบ

       สุขเท็จคือสุขัลลิกะ คนโลกีย์อยู่ในสุขเท็จทั้งสิ้น คนปฏิบัติธรรมคือทำจิตให้เป็นเอกัคคตา คือเข้าสู่ฌาน 1ถึง 4 คุณสมบัติของฌานคือ เอกัคคตะ คือความเป็นหนึ่ง จะแปลว่าอย่างยอดอย่างเยี่ยมก็ได้ เป็นความเป็นหนึ่งด้วย และก็ขยายด้วยอัคคะด้วย คือหนึ่งนี้โดดเด่นเป็นยอด เลิศ เยี่ยม ย่ิงใหญ่ คือจิตที่เป็นหนึ่ง ไม่มีเพื่อนสอง ไม่ใช่แปลว่าไปผู้เดียวอยู่ผู้เดียวแปลไปเป็นบุคคลตัวตนเราเขา ทั้งๆที่เป็นเรื่องปรมัตถ์ไม่เกียวกับบุคคล ยกตัวอย่าง สัตตาวาสข้อ 2 คืออัชฌัตตัง อรูปสัญญี เอโก พหิทา รูปานิ ปัสสติ เขาก็แปลว่าไม่สำคัญไม่กำหนดหมายในอรูปในภายใน แล้วเอโกคำนี้แปลว่าคนผู้หนึ่ง ซึ่งแปลไม่รู้เรื่อง ควรแปลว่าส่วนตน ภายในของตน กำหนดรู้ของตน แม้อรูปก็ต้องกำหนดรู้ด้วย ตั้งแต่รูปหยาบภายนอกไปจนถึงอรูปภายในต้องกำหนดสัญญาให้เป็น จนถึงสัญญาเวทยิตนิโรธ

        ตัวฌาน 1 ก็เร่ิมเป็นเอกัคคตา แต่มีองค์ธรรม 4 คือ วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคคตา

       ส.เดินดินว่า...งานนี้พูดถึงป้ายที่ติดหน้ารถเวทีข้างทำเนียบ คนที่ออกแบบป้ายกองทัพธรรมไปอยู่ข้างบน ที่จริงคนออกแบบนั้นทำสองผืน เป็นกองทัพธรรมอันหนึ่งอีกอันก็เป็นกปท. คนติดก็ติดไปแล้วจะไปเปลี่ยนกลางครันก็ไม่ดีก็เลยต้องติดไปอย่างนั้น

       พ่อครูว่า พลังงานกิเลสคือพลังงานเลว ต้องใช้ไฟฌานในการเผากิเลส ฌานของพระพุทธเจ้าทุกวันนี้เขาปฏิบัติมิจฉาฌานกันมาก ก็เข้าใจว่าฌานคือการนั่งหลับตาเข้าภวังค์ แล้วเอาแต่จิตตน เอกัคคตานั้นพระพุทธเจ้าว่าต้องเกิดจากมรรค 7 องค์ ก็คำเดียวกับฌาน ไม่ได้ไปนั่งหลับตาทำ แต่เกิดจากมรรค 7 องค์

       ฌานเป็นอุตริมนุสธรรม เมื่อเข้าใจฌานผิดก็สมาธิผิด เอาสงบแบบฤาษีเป็นความสงบ แต่คำว่าปัสสัทธิหรือสมถะแปลว่าสงบ เขาทำผิดของพระพุทธเจ้าหมด

ส.เดินดินว่า...งานนี้ทำไมมีกองทัพธรรมแล้วไม่มีประธานกองทัพธรรม...

พ่อครูว่า...ตั้งแต่ตั้งมูลนิธิกองทัพธรรมมาก็มีประธานคนเดียวคือคุณจำลอง ขอลาออกสมาชิกก็ไม่ให้ลาออก เวลาเซ็นธุรกรรมของมูลนิธิก็ให้คุณจำลองเซ็นทุกที กองทัพธรรมมูลนิธิเป็นเจ้าของที่ดินมิใช่น้อย เกิดกรณีที่ดินของบ้านราชฯต้องขึ้นศาล คุณจำลองก็ต้องไปขึ้นศาลด้วย เอาใจใส่ก็ทำหน้าที่ประธาน แต่ยังไม่มามันมีเหตุสำคัญ

       อันนี้มันเป็นเรื่องมานะอัตตาของคุณจำลองเอง อาตมาพูดไม่เกรงใจ เรื่องอะไร เรื่องแพ้หรือชนะ อุดมการณ์ของพธม. คุณจำลองไปร่วมจะมีความคิดเช่นเดียวกับพธม.หรือไม่ก็ตาม อุดมการณ์ของพธม.คือ ต้องชนะ ถ้าออกมาต้องชนะไม่ชนะไม่ออก นี่คือมานะอัตตา แต่เราออกมาไม่ได้เอาแพ้เอาชนะ เห็นใจคนใจร้อนอยากชนะแบบโลกีย์ซึ่งมันไม่เที่ยงเดี๋ยวเดียว จึงขอเสนอการเมืองใหม่ Neopolitics ใหม่เพราะทั้งโลกยังไม่มี เอาความสงบสยบความรุนแรงได้ เห็นใจคนยังอยากเอาชนะ ที่มาร่วมกับอาตมานี่ก็น้อยคน ก็ไม่แปลกใจที่คนจะว่าทำไมทำไม จะต้องเอาชนะให้ได้ ก็เห็นใจเขา

       การพัฒนาการตอนชุมนุมเสธ.อ้าย เขาหยาบและแรง แต่ครั้งนี้เขาหยาบลดลงตามปัญญาเขา แต่ความอำมหิตแรงขึ้นซับซ้อนซ่อนเชิงมากขึ้น แต่คราวเสธ.อ้ายนั้นแรงและหยาบ ในการปราบปราม แต่คราวนี้อำมหิต คราวนี้เรามีน้อยกว่าคราวเสธ.อ้ายเยอะ แต่ตำรวจมีมากกว่าคราวเสธ.อ้ายเยอะเลย

     ในโลกในจักรวาลทุกอย่างคือเหตุปัจจัยหรือรูปกับนามเท่านั้นเอง เหมือนวิทยาศาสตร์มีพลังงานกับสสาร พ่อครูว่ามีพลังงานทางจิตด้วย

       เรารู้ว่าแพ้ชนะเป็นอย่างไร แต่เราไม่เอาอย่างนั้น แต่เป้าหมายที่จะชนะเราต้องการไหมก็ต้องการแต่เราไม่บำเรอความต้องการ ได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เราไม่ทำอย่างโลกที่ร่างโครงการแล้วมีสิ่งที่คาดว่าต้องการจะได้ แต่ว่าพอทำไปทำไม่ได้ก็โมเมทำไป ฟ่ามๆหลวมๆทำ แต่มันเพี้ยน ซึ่งเขาคิดว่าสำเร็จ

       อาตมาจึงเป็นคนNo planning No project

       ส.เดินดินว่า...พ่อครูคอยจังหวะที่ถ้าเราชนะก็จะ

       พ่อครูว่า...เป็นการถืออีกแบบ เราไม่เกี่ยงว่าเราจะเตะหมูเข้าปากหมา อะไรเตะมาเราไม่อ้าปากรับ แต่คนที่อ้าปากรับ เรามีเป้าหมายว่า สิ่งที่เราจะเอาลงคือส่ิงเลวร้ายสุด พอเอาลงได้ ขั้นต่อไปจะมีใครปฏิบัติแบบเดิมอีกก็ยืนยันว่ามันไม่เก่งไม่แรงเลวร้ายเท่าคนนี้หรอก ถ้าเรามีฝีมือเอาคนนี้ลงได้ ถ้าใครจะมาเลียนแบบเราอย่ากลัวเลย ชัดเจนว่า ไม่เป็นไร ใครจะมาคว้าพุงไปก็ไม่ว่า ถ้ามีอีกเราก็ทำอีก ทำซัก 3 ทีดูสิว่าจะมีใครกล้า ของเรายาวให้เป็นเย็นเรื่อยๆ

       เราไม่มีเราไม่มีเขา เราจะแยกกันเดิน ร่วมกันตีอย่างไร อย่างคอมมิวนิสต์เขาว่าก็เอามาใช้สอดคล้อง ขณะนี้เราแพ้ฝ่ายแดงเพราะเขาใช้อันนี้เป็น แต่ฝ่ายเราสิกัดกันตลอดเลยแพ้เขา ฝ่ายเราโดยสัจจะมากกว่าเขาแน่นอน ก็เห็นรำไรว่าน่าจะรวมกันได้ แต่กิเลสอัตตามานะมี เมื่อไหร่หนอ พระพุทธเจ้าจะดลบันดาลให้เขาระงับชั่วคราว มารวมกันก่อนได้ไหม?

       มีประเด็นถามว่า...ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม แล้วผู้ที่รู้จักธรรมะแล้วไม่ประพฤติธรรมล่ะเป็นอย่างไร

       ตอบ...โจทย์นี้เอาคำสอนพระพุทธเจ้ามาใช้ 1.ถ้าศรัทธาไม่พอเขาไม่ทำ 2.หรือถ้าทุกข์ไม่มากมันก็ไม่ทำ มีปฏิภาณรู้ ดีไม่ดีเป็นดร.ทางธรรมะด้วย แต่หยำเป มีเมียมาก เป็นโรคแอลกอฮอลิซึ่มด้วย แม้รู้ธรรมะแต่ไม่ประพฤติธรรม  แม้ศรัทธาพอใช้ธรรมหากินด้วยแต่ตนเองมีกิเลสมากก็ไม่ประพฤติธรรม ก็เรียนรู้แต่ตรรกะ แต่ศรัทธาไม่ถึง

       ความเชื่อมี 3 ระดับ เชื่อถือ เชื่อฟัง เชื่อมั่น

       เชื่อถือ คืออย่างคนไทยเชื่อพุทธมากใครมาแตะไม่ได้นะ แต่ตนเองไม่ปฏิบัติธรรม แต่ศรัทธามาก

       เชื่อฟัง คือคนปฏิบัติตาม คนนี้เร่ิมปฏิบัติธรรม พอทำได้ผลมากขึ้นก็เป็น เชื่อมั่น เป็นอัปปนา(แน่วแน่) พยัปปนา(แนบแน่น) เจตโสอภินิโรปนา(ปักใจมั่น)....จบ

เวลาบันทึก 09 มีนาคม 2563 ( 07:44:17 )

รายละเอียด

561012_รายการสงครามสังคมฯ ที่สวนลุมฯเรื่อง ชัยชนะของผู้แพ้

            พวกเราหลังชุมนุมรู้สึกสดชื่นไหม? เหตุการณ์ที่เราไปชุมนุมข้างทำเนียบรัฐบาลมา มีตัวละครที่เป็นเรื่องจริงตัวแสดงจริงทั้งหมด ทำไมตำรวจต้องร้องไห้ ทั้งที่เขาต้องมาจัดการเราไม่ให้กินไม่ให้ขี้ให้เยี่ยว แต่เขาก็ต้องร้องไห้ เป็นเรื่องจริงที่ไม่ได้สร้างขึ้นมา อาตมาว่าอาตมาได้ความรู้ความจริงมาอีกเยอะ ถ้าลงทุนสร้างหนังเรื่องนี้พันล้าน เราได้คุ้มถึง หมื่นล้าน มีคน  sms  0894358xxxวันนี้ไม่แพ้แบบหน้าแหกก็นับว่ามีผู้นำที่ฉลาดแล้วรู้ไว้ด้วยคนแค่หยิบมือจริงมะ

            อาตมารู้ข้อมูลมาว่า ตำรวจมาคราวนี้ 3 หมื่น ไม่ใช่ข้อมูลเท็จ แต่ผู้ให้ข้อมูลเป็นคนทำงานอยู่ในนั้นเอง เป็นเรื่องที่เราทำถูกต้องทุกอย่าง แต่ในสายตาตื้นๆทั่วไปเขาว่าเราแพ้ เขารู้แบบนั้นเขาก็ไม่ผิด เราแพ้ก็ได้ เราชนะก็ได้ ซึ่งเราไม่ได้ไปเอาแพ้เอาชนะ

            มีอีกคนหนึ่ง 0852090xxx คนเราน้อยแต่สามารถต่อรองกับรัฐบาลได้ออกมาเสมอกันถือว่าการรบครั้งนี้เราชนะคะพี่น้อง

            หลังชุมนุมนั้นหลายคนก็ตั้งหลักได้เกิดมีปัญญา มาทบทวนก็มาขอโทษขอโพยกับพล.อ.ปรีชา

            มีผู้ส่งข้อความมาว่า ….หนูได้ฟังพ่อครูพูดถึงลุงจำลอง ขอเรียนถามว่า เท่าที่รู้จักคุณลุงจำลองมา ตอนแรกรับไม่ได้เพราะลุงระเบียบมาก ประมาณแล้วประมาณอีก โดยเฉพาะเรื่องที่จะเอามาให้สาธารณะ  ต่อมาได้ร่วมชุมนุมได้เห็นน้ำใจคุณลุงคนนี้ก็ประทับใจที่ท่านรักษาธรรม รักษาระเบียบวินัย แต่ขาดความยืดหยุ่น พวกเราก็ได้รับการขัดใจจากคุณลุง ไม่ทุกครั้งทุกคน แต่ส่วนใหญ่รับได้ เพราะความเป็น ล่าสุดพ่อครูวิจารณ์คุณลุงว่ามีอัตตามานะที่ไม่มาร่วมชุมนุม ขอพ่อครูขยายความค่ะ....

            ขอฟ้องพ่อครู พวกหนูรู้สึกว่าคุณลุงน่าจะออกมาช่วยกองทัพธรรมทำงานมากกว่านี้หน่อย พวกหนูเริ่มไม่ชอบคุณลุงแล้ว จะทำใจอย่างไร และคุณลุงจำลองคงมีเหตุผลของท่าน

            พวกหนูได้มาฟังธรรมพ่อครูและสมณะสิกขมาตุ ทำให้เหมือนได้เตรียมตัวเตรียมใจในการไปออกศึก ทำให้เปิดใจรับฟังแกนนำได้ค่ะ

            พ่อครูว่า...นี่คือรายได้อันงดงาม ขอตอบประเด็นคุณคนนี้ว่า....ควรคิดอย่างไรจึงเจริญในธรรมมีสูตรเดียวคือคุณต้องวางใจให้สบาย มันต้องมีคลื่นให้ไม่ราบเรียบ แต่เราต้องทำใจให้ราบเรียบ ทุกอย่างอาตมาอยากให้มองเจตนารมณ์กับพฤติกรรมสังคมให้ชัดเจนสมบูรณ์ ถ้าเรารู้เจตนาว่าเขาทำเพื่ออะไรเขาบริบทไหน เขาทำในกรอบขอบเขตความคิดไหนด้วย ไม่อย่างนั้นเราจะออกนอกกรอบขอบเขตที่เป็นจริง จุดมุ่งหมายมีสองอย่างคือ จุดมุ่งหมายสูงสุดยอด และจุดหมายเพื่อการก้าวหน้า ในชีวิตอาตมาไม่เคยทำเพื่อผลสุดยอดในอะไร ไม่เคย  แต่ทำเพื่อผลก้าวหน้า เพราะได้เรียนรู้จากพระพุทธเจ้าว่า อย่างสุดยอดนั้นไม่มี มีแต่สมบัติผลัดกันชม เกิดขึ้นตั้้งอยู่ดับไป ไม่เคยยั่งยืนถาวรเลย จะให้นักการเมืองเก่งสุดยอดขนาดไหนเท่าที่สถิติมีมาบริหารก็ตาม ก็ไม่เที่ยงแท้ยั่งยืนหรอก ตัวอย่างของประเทศอื่นก็เหมือนกัน เขาก็ครองบัลลังก์ได้ระยะหนึ่ง เป็นการครองบัลลังก์ไม่เป็นไปโดยธรรมโดยความดีงามเขาก็สร้างความเสียหายในประวัติศาสตร์ทุกเจ้า ในประวัติศาสตร์มีของจริงยืนยัน ในเรื่องการเมืองจะวางใจอย่างไรต้องทำใจถึงความไม่เที่ยง ไม่ยึดมั่นถือมั่น และแน่นอนคุณจำลองมีข้อบกพร่องบ้างหรือมีที่ไม่ถูกใจเรา แต่หลายอย่างถูกต้องแต่ไม่ถูกใจคุณ อย่าเพิ่งไปรีบตัดสิน คนที่มีองค์ประกอบแต่ละคนนั้นมีจุดมุ่งหมายที่ถูกต้องที่ดี

            ประเด็นที่ตอบโต้มาหลายอย่างว่าอาตมาว่าคุณจำลอง หรือพาดพิงคุณสนธิ ลิ้มทองกุล เขาก็ออกมาพูดบรรยายออกรายการ ก็เข้าใจเขา พ่อครูว่าอาตมานับถือคนเหล่านี้ ขอให้เป็นการศึกษาธรรมะระดับลึกเรื่องมานะอัตตา ทางโน้นก็รับเหมือนกันว่าเขามีอัตตา ว่าเขาจะทำอย่างนี้ ก็ไม่มีปัญหา แต่ผู้ฟังต้องฟังให้เข้าใจว่าเราไม่ได้ไปทะเลาะกัน คุณสนธิทำถูกต้องในฐานะของนักรบ คุณสนธิต้องการชนะ แต่อาตมาไม่มีเป้าหมายเรื่องจะเอาชนะหรือแพ้ แต่อาตมามาทำงานสร้างทหารให้คุณสนธิ คุณสนธิจะทหารไปรบก็เอาสิ และทหารที่อาตมาสร้างเป็นทหารที่ดีด้วย ในเรื่องอัตตามานะเป็นเรื่องที่มีก็เข้าใจ เขาก็ทำไปสิ อาตมาสนับสนุนด้วยสิ ไม่ได้คัดค้าน เขาเอาเป้าหมายคือความชนะก็ทำเลย อาตมาจะสร้างทหารให้ ไม่ได้ขัดแย้งเลย

            แม้การแพ้ที่เขาถือว่าแพ้ในครั้งนี้ มี SMS มาว่าก็มาก เราไม่ต้องอ่านรื้อฟื้นให้ขัดแย้งกัน เพราะก็พอเข้าใจกันอยู่แล้ว

         นักกฎหมายออนไลน์ท่านหนึ่งบอกว่าการชุมนุมคือประชาธิปไตย แล้วการชุมนุมของเสื้อแดงเป็นประชาธิปไตยใช่หรือไม่ คุณลักษณะของประชาธิปไตยมีอะไรบ้าง แค่ออกมานอนมานั่งข้างถนนแค่นี้หรือ? ท่านเรียกคนมาชุมนุมเป็นล้าน แต่คนออกมาไม่ถึงขาดแค่เก้าแสนกว่าเท่านั้น แล้วจะทำอย่างไรต่อ จะชุมนุมเป็นปีแล้วคนมาไม่ถึงจะทำอย่างไรครับ

ตอบ....ก็ขอพูดย้อนทวนขยายความที่คุณสนธิคุณจำลองทำก็อนุโมทนาที่ช่วยกันทำ แต่ทำคนละหน้าที่คนละจุดมุ่งหมาย  ไม่ได้แก้ตัวนะยืนยันว่า แม้เคลื่อนไปที่ข้างทำเนียบหรือที่นั่นที่นี่ ก็ไม่ได้เพื่อเอาแพ้เอาชนะ ก็เทศน์ยืนยันว่าไม่มาเอาแพ้เอาชนะ แต่ทำงานให้มีอัตราก้าวหน้า ให้คลายใจเสียสำหรับเหตุการณ์ปรากฏ ผู้ที่มุ่งมั่นต้องการเอาชนะเป็นอัตตามานะ คนทำหน้าที่นั้นก็ตอ้งทำ  ยกตัวอย่างทหาร ถ้าไม่มีจุดมุ่งมั่นและไม่ทำอย่างนั้นก็อย่าไปเป็นทหาร มาทำหน้าที่กวาดขยะอย่างพวกเราดีกว่า ทหารเขาทำหน้าที่หนักกว่าเรานะ เราต้องเคารพสิ่งเหล่านั้น ต้องเข้าใจสภาพเหล่านี้ให้ชัดเจน ถ้าไม่เข้าใจคุณก็ชอบอันนั้นชังอันนี้นี่แหละคืออวิชชา เป็นการศึกษา ไม่ได้บังคับความคิดใคร  แต่ละคนมีการตัดสินว่าที่พูดนี้ถูกหรือผิด

            จะให้ขอโทษคุณจำลอง คุณสนธิก็ไม่เป็นไร อาตมาก็ตำหนิตามคำสอนพระพุทธเจ้าว่าตำหนิสิ่งควรตำหนิชมสิ่งที่ควรชม เพียงแต่อาตมาจะค่อนไปทางติมากจึงได้รับกลับมาอย่างนี้แหละ ก็ขอขอบคุณอยู่อย่างเคย อาตมาได้รู้จักพฤติกรรมแสดงอ่านจากนัจจะคีตะวาทิตะที่แสดงออกว่า คุณสนธิรู้สึกแค่ไหน รับอาตมาและยกให้อาตมาได้แค่ไหน ก็ดีทำให้เข้าใจลึกขึ้นอีกเป็น Pheonomenology เป็นปรากฏการณ์วิทยา เป็นการศึกษาจิตวิญญาณเป็นมิเตอร์ที่วัด ศึกษาจากข้างนอกทำให้รู้ข้างในได้ จะเป็นเชิงรู้ใจคนอื่นบ้าง แต่ไม่ใช่เป็นอย่างพระพุทธเจ้าที่หยั่งรู้ใจสัตว์โลก เป็นเจโตปริยญาณ ซึ่งเป็นข้อหนึ่งในวิชชาจรณสัมปันโณ

            เจโตปริยญาณ ปรสัตตานัง ไม่ใช่หมายถึงคนอื่นสัตว์อื่น แต่เป็นจิตเราเองเป็นจิตปรโลก เป็นสัตว์ชั้นอุบัติเทพ วิสุทธิเทพ ที่ต่างจากโลกเก่า

            เหตุการณ์ที่มีผู้ผิดหวังจากการไปครั้งนี้แล้วไปชุมนุมที่อุรุพงศ์ เป็นความก้าวหน้าของประชาธิปไตย มันไม่ได้วางแผนมาก่อน ไม่ได้มีพิมพ์เขียวมาก่อน ซึ่งบางอย่างอาตมาก็พูดไม่ได้ มันเป็นเรื่องเคล็ดวิชาของจอมยุทธ เปิดเผยจะเสียงานหมด เคล็ดวิชานี้ไม่ได้มีการวางแผน แล้วเหตุการณ์นี้เกิดโดยธรรมชาติที่มีพลังงานจิตทำให้เกิด บ่งถึงการตื่นรู้เรื่องประชาธิปไตยของประชาชนชาวไทย เหตุปัจจัยมีว่า พวกหนึ่งแพ้แต่พวกนี้ไม่ยอมแพ้ เรายอมหน้าแหก แหกเพื่อให้เกิดสิ่งที่ดี ถ้าเรามีตัวตนหน้ามันจะแหก แต่เราไม่มีตัวตน มันน่าทำนะ ขอนับถือพล.อ.ปรีชา คุณปรีชารบมาไม่เคยไปออกรบแล้วจะถอยเลย แต่ครั้งนี้พล.อ.ปรีชาเลื่อนชั้น เป็นการยกระดับของคุณปรีชา ชนะอย่างโลกุตระ ชนะอย่างอาริยะ เห็นน้ำใจของคุณปรีชาเลย  นี่คือกำไรที่เราได้ ได้อย่างเอาอะไรมาตีราคาไม่ได้เลยเป็นเรื่องหาค่า บ่ มิได้ อาตมาไม่ได้จากใครได้จากพล.อ.ปรีชาคนเดียวก็คุ้มสุดคุ้มเลย แต่ว่าไม่ใช่แค่คุณปรีชาด้วย ได้จากพวกเราทุกคนด้วย คณะเสนาธิการด้วยเป็นหนึ่งเดียวกัน แล้วลีลาเหลือกินเหลือใช้ บางอย่างคิดไม่ถึงเลยเก่งกว่าเราอีก จบอย่างสวยงามมาก ไม่เสียเกียรติยศด้วย

            เราได้เห็นพฤติกรรมของมนุษยชาติ การชุมนุมของเสธ.อ้ายคนเป็นหมื่น แต่ครั้งนี้คนของเราสามพัน แต่เขาเอาตำรวจมา 3 หมื่น นี่คือชี้บ่งพฤติกรรมว่าแพ้หรือชนะหว่า มารังแกกัน กินก็ไม่ให้กิน ขี้ก็ไม่ให้ขี้ นี่คือPhenomenology ปรากฎการณ์วิทยา สูงกว่า Epistemologyหรือญาณวิทยา สูงกว่า philosophy หรือ ปรัชญา

            ญาณวิทยานั้นไม่ใช่ญาณศาสตร์ Prophecy คือการทำนายพยากรณ์ แต่ญาณวิทยาสูงกว่า ส่วนญาณศาสตร์เป็นเรื่องลึกลับไม่เข้าหาความจริง แต่Epistemology จะเข้าหาความจริงมากกว่า ส่วน ปรัชญาเป็นความรู้ลึกซึ้งในปราชญ์ ผู้ปฏิบัติธรรมจะก้าวสู่ ญาณวิทยา ส่วนญาณศาสตร์จะลึกลับ มายากล ไม่เข้าหาความจริง เป็นความรู้สามประการที่คนศึกษาพัฒนากันในสังคม ของเราก้าวหน้าสู่ Phenomenology เข้าถึงปรากฎการณ์จริง

            ขอยืนยันว่ามาทำงานการเมืองมาสอนมาแนะนำ ไม่ใช่สอนแต่ปาก แต่พาทำด้วย สอนสาธยายอธิบายด้วยและพาทำด้วย แต่ลักษณะการสอนไม่เอาใจ แต่มีเชิงแข็งๆ ที่จริงอาตมาเป็นคนสุภาพอ่อนโยน เพราะทำงานสื่อสารมาก่อนก็ต้องทำให้คนชอบใจ เป็นนักพูดนักบรรยาย ทำงานหากินมา แต่ตอนนี้มาเป็นนักพูดตัวจริงไม่ทำอย่างนั้น ส่วนมากไปตำหนิติเตียนเขาส่วนมากเขาก็ไม่ชอบ ไอ้จิตวิทยาตื้นๆไปชื่นชมเขาก็พอใจไม่ใช่ทำไม่เป็น ทำเป็น ถ้าอาตมาจะเรียกมวลให้มากก็ทำได้

            เพราะอาตมามีความรู้ทางธรรม อาตมาเล่นไสยศาสตร์เป็นและมีความรู้ทางสื่อสารทำการตลาดเป็นด้วย ถ้าจะใช้สามอย่างนี้ให้คนมามาก รับรองวัดอาตมาแตกเลย แต่อาตมาใช้ธรรมะอย่างเดียว และไม่ทำการตลาดที่เป็นสิ่งน่ารังเกียจ เคยอยู่ในวงการนี้มาก็รู้

            การยืนหยัดกับดันทุรัง มันคลายกันแต่คนละเรื่องกัน ถ้าใครเข้าใจไม่ได้ก็ต้องยอมเขา คนเข้าใจก็ไม่มีปัญหา เราได้จากคนมีปัญญา อาตมาไม่ต้องการคนที่เราหลอกได้ เราใช้จิตวิทยาหลอกได้ เราก็ไม่ต้องการ ยิ่งประเล้าประโลมในเชิงหาหมู่กลุ่มซึ่งเป็นการทำขัดแย้งกับพระพุทธเจ้าอาตมาไม่ทำ พวกคุณมาที่นี่ไม่ได้ให้คุณมานับถือ ไม่ได้ให้คุณมายกยอ แต่คุณมาโดยธรรมะ โดยสัจธรรม เป็นปัญญาของคุณเอง ถ้าเราจะได้คนน้อยเราก็ไม่เป็นไร เราเน้นเนื้อให้เหนือกว่ามาก เน้นลากแม้ยากกว่าแล่น เน้นจริงให้ยิ่งกว่าแค่น เน้นแก่นให้แน่นกว่ากว้าง

            เราเอาเนื้อไม่ได้เอามาก เน้นลากไม่ต้องไปเร็วก็ได้ เราเอาจริงไม่เอาแบบแค่นๆ มาด้วยใจจริงใจ อย่างคาๆข้องๆ ถูกบังคับไม่เอา เราต้องการของจริง เน้นแก่นไม่เอากว้าง ยิ่งกว่ากว้าง โศลกนี้สลักอยู่ที่หินโมโนลิทที่ปฐมอโศก ตอนนั้นจ้างเขาสลักราคาแพงตั้งหกพันบาท

ต่อไปเป็นการตอบประเด็น

• เมื่อวันที่แกนนำตัดสินใจถอยกลับพ่อครูมีความเห็นอย่างไร ถ้าเราไม่กลับ ตำรวจจะมา สลายเราหรือไม่เพราะมาเจรจาถึง 3 ครั้งเขาลังเล  ถ้าไม่ถอยแล้วเราโดนสลาย เราใช้วิธีสงบสันติ คนจะออกมาร่วมมากเพิ่มหรือไม่ แล้วโดยใจจริงพ่อครูอยากให้เป็นอย่างไรครับ
• ตอบ....เหตุการณ์วันนั้นบ่งบอกปรากฎการณ์วิทยา ที่ผู้ฉลาดต้องศึกษา เป็นการเรียนภาคสนามที่แท้ เป็นความรู้ความจริง ถ้าคนฉลาดจะรู้ว่าเรามาทำงานรัฐศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ สังคมศาสตร์อย่างสำคัญเลย ที่สมบูรณ์แบบ ในพฤติกรรมที่เราไปทำงานนั้น ผ่านกิจกรรมมา เป็นเรื่องจริงเป็นPhenomena บ่งบอกความจริงความรู้ใหม่ที่ใช้ความสงบเป็นหลักถูกต้องเป็นหลัก นี่คือชนะที่แท้ที่เราได้ เห็นไหมว่าผู้ที่ทำกับเราเขาทำผิดทั้งกฎหมาย และมนุษยธรรม ผิดทุกอย่างเลย ปรากฎการณ์จริงที่นำมาศึกษาได้ ไม่ใช่สมมุติไม่ใช่ละคร บ่งบอกว่าเราได้เห็นสิ่งจริงในบทเรียนของเศรษฐศาสตร์สังคมบทหนึ่งที่เรียกว่าสาธารณโภคี ใช้กินอยู่กับหมู่กลุ่ม ถ้าทำได้ก็ใช้ทั้งประเทศเลย กำลังพยายามสร้างให้เกิดในมนุษย์จริง ตอนนี้เราได้ระดับหมู่บ้าน และรวมเป็นเครือแห รวมหลายมิติ จากเล็กๆแต่มีตัวรวม โดยสัจจะไม่แยกชนชั้น มนุษย์ชั้นสูง มนุษย์ชั้นต่ำ มีแต่จิตช่วยเหลือผู้อื่น มีฐานปิรามิด เป็นเครือแห ไม่ใช่เครือข่าย เป็น Pyramidal web ในการที่เราไปชุมนุมจะทำให้เกิดสิ่งเหล่านี้
• แล้วโดยใจจริงอยากให้อยู่ต่อหรือกลับหรือแล้วแต่แกนนำ อาตมาไม่มีจุดที่ตั้งเอาไว้ในจิตเลย ว่าจะกลับหรืออยู่ เพราะอาตมาไม่เชื่อมั่นว่าอาตมาจะชนะก่อนจึงจะถอยกลับ แต่แน่นอนว่าอาตมาพาทำ ถ้าตรงนั้นจะอยู่ไปห้าร้อยวันก็ไม่มีปัญหา เราจะพยายามอยู่ให้ได้ เราเคยมีปรากฎการณ์มาแล้ว ชีวิตนี้เราไม่มุ่งหมายชนะ อาตมาจึงเป็นผู้แพ้ในสายตาของคนอื่น แต่ชนะหรือแพ้เรารู้ว่าเราได้ลดหรือเพิ่มกิเลส เราได้อาริยทรัพย์หรือไม่
• แล้วตำรวจจะกล้าสลายเราหรือไม่?....เป็นความจำนนที่เขาไม่อยากทำ เขาทำได้แค่นั้น ถ้าเผื่อว่าเรา...ไม่ถอยกลับคิดว่าตำรวจจะกล้าสลายเราหรือไม่?....ถามพวกคุณ....ส่วนใหญ่ตอบว่ากล้า....เขามีกำลังพล สามหมื่น ของเราสามพันไม่ถึง มีทั้งยุทโธปกรณ์ อำนาจ เราแพ้แต่อยู่ในมุ้งแล้ว แต่ตำรวจทำกับเรานุ่มนวลกว่าเก่า นี่คือพัฒนาการ นี่คือการพัฒนาการการเมืองใหม่ เรียนรู้ให้ดี ในรูปตื้นๆเป็นเรื่องเด็ก ถ้าจะเอาสิ่งเหล่านั้นมาวัดค่า มันต้องให้ลึกซึ้ง หลายคนว่าเราเสียเปรียบเสียรู้ แต่เรามองลึกถึงจิตวิญญาณ เป็นอาริยธรรมที่ลึกซึ้ง ไม่ใช่สารณปุถุชนจะรู้ได้ ถึงบอกว่านับถือเสนาธิการที่ตัดสินใจ ถึงบอกว่าการรบอย่างนี้คุณปรีชาไม่เคยทำ แต่ครั้งนี้คุณปรีชาก้าวข้ามพ้นอันนั้นไปแล้ว ไม่ได้มายกยอกันนะ
• ถ้าเราไม่ถอยแล้วเราโดนสลายเราก็ใช้วิธีสงบสันติ ภาพที่เห็นเราโดนรังแกจะมีคนออกมาช่วยหรือไม่ จะเกิดผลอย่างไร?
• ตอบ...นองเลือดแน่ เพราะเราจะแซนวิชตำรวจ แต่ตำรวจจะแซนวิชเราอีก เขามีมากอีกมากนะ เต็มไปหมดเลย รถตู้กับรถดำ รถดำเขียนด้วยว่า สมณะหญิง สมณะชาย เขาขนเราใส่รถไปเหมือนไปกรือเซะเลย เขาทำมาแล้ว นักอาชญวิทยานี่เขาทำเป็น แม้จะมีคนมากมาก็จริง ตอนนี้เกิดที่อุรุพงษ์ไง
• จากประวัติศาสตร์พระนเรศวรกว่าจะฝ่าวงล้อม ต้องตัดหัวแม่ทัพออกมา อย่างเราฝ่าวงล้อมออกมาได้ก็เป็นการตัดหัวทักษิณ
• ตอบ...อนุญาตให้คิดได้
• ฝากบอกลุงปรีชา ก่อนออกรบให้ไหว้ภูมิเจ้าที่ด้วยกล้วย แล้วอธิษฐานว่าขอให้ศึกครั้งนี้ง่ายเหมือนกล้วยๆแล้วก็เอาไปไหว้ที่สนามรบด้วย ดิฉันทำสำเร็จมาหลายครั้งแล้ว
• ตอบ...ไหว้เจ้าด้วยมังสวิรัติ พวกไหว้เจ้าหยุดไหว้ด้วยเนื้อสัตว์เสียทำ ได้แต่ซีกุ้ย คือผี แต่ถ้าไหว้ด้วยมังสวิรัติจะได้เจ้าชั้นดี
• การไปครั้งต่อไปพื้นที่ๆเหมาะสมน่าจะเป็นหน้าทำเนียบรัฐบาล กำลังพลน่าจะพันคนก็พอ ขอให้ไม่สูบบุหรี่ดื่มสุรา ให้ยาวให้เป็นฯ เท่านั้น
• ตอบ...เราก็ทำมีพัฒนาการมาเรื่อยๆ แต่ครั้งนี้ได้แค่ 3 คืน 4 วัน
• หลักรัฐศาสตร์ที่พ่อท่านได้ประยุกต์กับธรรมะนั้นดีมาก อยากให้ออกซ้ำ
• ตอบ...ใจเย็นๆโอกาสอย่างนี้น่าจะเกิดอีก เพราะประชาธิปไตยคือการมาชุมนุมประท้วง
• ประเด็นของวิญญาณาหาร เปรียบกับ พวกนักการเมืองโกงกินทำไมฆ่าไม่ตายเสียที แต่กรณีอย่างเสธ.อ้ายพอไม่สำเร็จก็เลิกเลย ทำไมจิตคนดีไม่เหนียวหมือนพวกคิดอกุศล
• ตอบ...เสธ.อ้ายเขาทำตามที่เขาพูดว่าเขาจะหยุด  ส่วนวิญญาณาหาร ในสิ่งที่สัมพันธ์กัน เกิดเพราะสิ่งนั้นมีสิ่งนั้นจึงมี
• ฝ่ายกปท.สามารถสมานอัตตาได้กับตำรวจระดับหนึ่ง แต่ในกปท.เองกลับแตกร้าวในทิฏฐิและอัตตา เราควรยึดถือสมานอัตตาระหว่างหมู่กลุ่มหรือของผู้ปฏิปักษ์
• ตอบ....ผู้ปฏิปักษ์ที่เราสมานไม่ได้เราไม่สมานอยู่แล้ว เราก็ต้องสมานกับหมู่กลุ่มอยู่แล้วผู้ปฏิปักษ์เราไม่ปรองดองอยู่แล้ว ก็ให้เขาปรองดองด้วยเลห์ของเขาไป เพราะพาลกับบัณฑิตเข้ากันไม่ได้อยู่แล้ว

           อัตตาเป็นภาวะแห่งตนที่สั่งสม อาจเกิดจากทิฏฐิ และอุปาทาน ก็สั่งสมลงในจิตเป็นอุปาทานเป็นตัวตนเป็นอัตตา ทิฏฐิต่างกันได้ แม้ทิฏฐิของอรหันต์จะมีทิฏฐิทางโลกีย์ต่างกันได้ แต่ในทิฏฐิปรมัตถ์ในการกำจัดกิเลสอรหันต์ทุกองค์เหมือนกันหมด ตั้งแต่เป็นอรหันต์ไม่มีกิเลส ไม่สร้างบาปตามโอวาทปาติโมกข์ ท่านทำสำเร็จแล้ว

• คนยังไม่ถึงธรรมมากพอ จึงไม่ออกมาช่วยกัน คนยังฟังธรรมไม่มากพอใช่ไหม
• ตอบ...ต้องฟังธรรมและปฏิบัติธรรมเพิ่มขึ้น อาตมาจะพากเพียรมากกว่านี้อีก
• พ่อท่านครับพี่ผมมั่นใจยุคนี้เรารบมันแน่นอนครับ
• ตอบ...ที่มุ่งหมายเป็นการเมืองใหม่เรามุ่งหมายให้เกิดความดีความถูกต้อง คนไทยก็ทำได้ดีขึ้นเรื่อยๆ เข้าใจยอมรับความจริง แม้เขาจะมีกลเม็ดซ้อนเชิงมาก็แสดงว่าเขารู้ว่าที่เขาทำเดิมมันไม่ควรทำ แต่เขาก็ซ้อนเหมือนพูดดีแต่หลอกล่อใช้เล่ห์กล หยาบคายขึ้นทั้งสองมุม อกุศลเจริญงอกงามฉิบหาย คำว่าฉิบหายคือหายนะ
• การเปลี่ยนแปลงการเมืองต้องใช้อำนาจ ?
• ตอบ..ให้ได้อำนาจที่เป็นอำนาจโดยธรรม ไม่ใช่อำนาจเผด็จการ เราไม่ต้องการอำนาจแต่ประชาชนจะให้อำนาจแก่เรา นี่คือดีที่สุด ไม่ใช่ใช้เลห์เหลี่ยมคดโกงเอาอำนาจมา จะบอกว่าการเปลี่ยนแปลงการเมืองต้องใช้อำนาจ แต่ต้องศึกษาว่าอำนาจแบบ Force หรือ Authority
• สิ่งที่ผู้ชนะรอบโลกทำไม่ได้คือการเป็นผู้แพ้ ถ้าทำได้เขาจะเป็นผู้ชนะที่แท้จริงหมายความว่าอย่างไร
• ตอบ....ก็ได้อธิบายไว้แล้ว ว่าชนะคือแพ้ แพ้คือชนะ ก็ให้ดูทางเว็ปไซด์ได้
• เสื้อแดงชุมนุมเป็นประชาธิปไตยไหม?
• ตอบ...เป็นประชาธิปตาย

เวลาบันทึก 09 มีนาคม 2563 ( 07:47:26 )

รายละเอียด

561014_รายการเรียนอิสระฯที่สวนลุมฯ

เรื่อง การเมืองคือเรื่องของคนมีธรรม

       อ.กฤษฎาว่า วันนี้เป็นวันรำลึกเหตุการณ์ 14 ตุลาฯ ซึ่งเหตุการณ์นี้ พ่อครูเคยไปเดินบิณฑบาตในตอนเหตุการณ์ 14 ตุลาฯ เรามีภาพให้ดูด้วย

       พ่อครูว่า..รูปนี้คือรูปของคณะพระชาวอโศก เดินบิณฑบาตในวันที่ 14 ตุลาคม ยังกระจองอแงร้องห่มร้องไห้กัน ตอนแรกออกไปก็ฝนตก ช่วยด้วยเจ้าข้า เดินออกจากสี่แยกบางขุนพรหม เริ่ม หกโมงเช้า ตรงโค้งที่ว่า ไปธรรมศาสตร์ จากธรรมศาสตร์อ้อมสนามหลวง กลับไปถึงผ่านฟ้า กว่าจะไปถึงบางขุนพรหมอีกทีก็ สี่โมงเช้า ค่อยไปถึง มีซากปรักหักพัง ไฟไหม้อยู่แล้ว กรมตำรวจโดนเผา เราก็ไปก็ร้อนที่สุด ตอนนั้นเราเดินบิณฑบาตงามที่สุด พศ. 2516 พวกสมณะพระพวกเรานี่สุขุม เดินสวยที่สุด เดี๋ยวนี้เรื้อแล้ว แม้แต่อาการบิณฑบาตเดินสงบ มันเป็นน้ำที่จะพรมหัวใจร้อนๆได้อย่างดีที่สุด มั่นใจว่าจะสร้างอันนี้ให้จริงๆ เป็นนิมิตหมายว่า ทำไมเราต้องไปตรงนั้น ไม่ได้คิดว่าจะต้องไปอย่างนี้นะ ออกไปแล้วจึงประสพ ตอนนี้ไม่ได้วุ่นวายกับการเมือง เรายังอยู่ในรูของเรา ไม่เกี่ยวข้องกับสังคมการเมือง เรายังไม่เคยคิดอ่านเลย ถึงวันนี้มันคนละเรื่อง คนละกาละเทศะเลย แต่มีนิมิตอันหนึ่ง เราทำให้เกิดความสะดุดใจ จุดลงไปในความรู้สึกว่า เป็นหน้าที่ที่เราจะต้องช่วย (ขออภัยที่พูดเหมือนอวดตัวตนว่ามีอะไรไปช่วยเขา) ก็พูดด้วยจริงใจ เราจะมาช่วยมนุษยชาติ

       โดยหลักธรรมเรามีหน้าที่ทำงานรื้อขนสัตว์ ช่วยยกฐานะของมนุษย์ ช่วยพัฒนา ยกฐานะให้พัฒนาขึ้นมาเป็นอาริยะเป็นคนเจริญ เป็นความเจริญขึ้นอาริยะเป็นโลกุตรธรรมที่แท้จริง ซึ่งเข้าใจยาก เห็นใจคนไม่เข้าใจก็ด่าทอมา เราก็รับฟังเขาเห็นใจเขาเหมือนกัน

       เพลโตเป็นปราชญ์ บอกว่า ปราชญ์ ที่ไม่สนใจเข้าไปมีส่วนร่วมทางการเมือง จึงถูกลงโทษด้วยการมีผู้ปกครองที่โง่เง่ากว่าตน

       พ่อครูว่า...มันเป็นความจริงไม่ใช่แค่ปรัชญา ชัดเจนมากเลย อย่างที่เห็นตำตา ตั้งแต่เกิดตอนนั้นมี 26โดนคดีความ มีทนายอาสามาว่าความให้ 53 คน ยังมีอีกที่แจ้งทีหลังอีก เราก็ตั้งคณะทนายความก็ต้องขอบคุณ ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

       เรื่องที่เรามาทำงานขณะนี้ ก็ยังไม่เข้าใจกัน หลายอย่างเป็นเรื่องซับซ้อน เช่น

       ในทางดูเหมือนว่าเรารุก และในทางอันหนึ่งดูเหมือนว่าเราก็มีแต่รับ แล้วจะรุกหรือจะรับ แล้วรับจะรับไปทำไม คนเข้าใจว่าเราออกมาทำงานนี่เรามารุกเพื่อเอาชนะ เพื่อจะล้มอันนั้นอันนี้ ซึ่งต้องเป็นจริงด้วย ต้องพูดด้วย และพร้อมกันนั้นก็พูดว่าเรามาทำการศาสนานี่คือทำการเมือง ก็ตรงกับพระพุทธเจ้าและคานธี

       ซึ่งคำว่าการเมืองใครก็ชังแต่ที่จริงการเมืองไม่ขาดจากทุกคน ถ้าไม่ยุ่งการเมืองก็มายุ่งกับคุณ เช่นกฎหมายออกมาว่า ต้องออกไปเลือกตั้ง ถ้าไม่ออกไปเลือกตั้งก็ผิดกฎหมาย อย่างน้อยก็ต้องไป เป็นการเมืองแท้ๆ

       สมมุติว่าเขาจะเคอร์ฟิว คุณก็ต้องทำตามเคอร์ฟิว ต้องปฏิบัติทุกคน ละเว้นได้ที่ไหน ประกาศภาวะฉุกเฉินคุณละเมิดได้ที่ไหน

       ข้าราชการก็คือการเมือง พรรคที่ใหญ่ที่สุดคือพรรคข้าราชการประจำ ทำไมเรียกว่าการเมืองก็คือทำงานรับใช้ประชาชนโดยตรงเลย กินภาษีประชาชนจ้างไว้ แต่มันเพี้ยนไปหมดเลยไปเป็นนายประชาชน คนเป็นข้าราชการก็หลงผิด สังคมบิดเบี้ยว ไม่ตรงสัจธรรมก็ล้มเหลว สัจธรรมไม่เกิด ไม่เจริญแน่ นักการเมืองถ้าอ่อนน้อมถ่อมตนตั้งใจทำเพื่อประชาชนประเทศทำไมจะไม่ดี ทั้งข้าราชการการเมืองและข้าราชการ ตำรวจนี่ก็ข้าราชการประจำ

       พวกเรามาทำงานตรงนี้สิ่งที่เป็นหลักคือสื่อ ที่เรามาทำนี่คือสื่อ เรามาทำหน้าที่สื่อแท้ๆ ตรงๆเลย ไม่ใช่ทำเป็นอาชีพหากิน มาช่วยเหลือสังคม มาช่วยเหลือการเมืองด้วย ทำงานอย่างไม่อยู่ใต้อำนาจลาภยศสรรเสริญ เราทำงานอย่างรู้หน้าที่

       หมู่สื่อสารส่วนใหญ่เขาไม่เฮโลกันไปเราก็ไปทำให้ อย่างที่เราออกชุมนุม เขามาเก็บภาพ แต่ไม่ออกสื่อให้ ไปถึงบก.ก็เก็บไว้หมด ทำให้สังคมเข้าใจผิดว่าพวกนี้กระจอก ไม่เป็นคุณค่า แต่เราเองเข้าใจว่ามาทำนี่ (ไม่ได้พูดสร้างค่าให้ตนเอง) เรามาทำหน้าที่แจกจ่ายกระจายความรู้ข้อเท็จจริง มาสนับสนุนอย่างเอาจริงเอาจังในการเมือง การเมืองตอนนี้กำลังล้มเหลวเราก็มาทำเรื่องนี้ มีผลกระทบต่อประเทศอย่างมหาศาล จะปล่อยปละละเลยไม่ดูดำดูดี ปล่อยให้เขาปู้ยี้ปู้ยำไป ขนาดเราตะโกนออกไปว่าต้องมาช่วยกันทำหน้าที่ตามมาตรา 70,71 ก็ยังไม่แลเลย แต่เราไม่ท้อ เราไม่ขึ้นกับอามิส ไม่ขึ้นกับโลกีย์ เราดูดที่แก่นแท้สาระของมัน เหน็ดเหนื่อยเราไม่ว่า แพ้ชนะไม่ว่า เราทำให้เกิดคุณค่าเจริญต่อสังคม ทุกวันนี้พอใจมีอัตราก้าวหน้าของผลได้พฤติกรรมของเรา

       ผู้นำทางจิตวิญญาณยอ่มต้องมีบทบาททางการเมือง เพราะไม่หวังลาภยศสรรเสริญ

       คนทำงานให้แก่บ้านเมืองอย่างไม่หลงลาภยศสรรเสริญ ต้องเป็นอาริยบุคคล เราก็ไม่เห็นต้องเป็นอะไร มันจะตายหรืออยู่ไม่ได้จะเสียหายก็ไม่นะ เขากล่าวถึงพวกเราว่าม็อบ เขาใช้ศัพท์เรียกพวกเราว่า “ม็อบตังค์ทอน” ในสังคมมีสองอย่างคือม็อบตังค์ทอนกับ “ม็อบเติมเงิน”

       ม็อบเติมเงินคือม็อบที่ได้เงินเต็มที่ แต่ม็อบตังค์ทอนคือได้เงินไม่เต็มที่ ทั้งที่เราบอกว่าพวกเราไม่ใช่ม็อบ เราคือโพรเทส อย่างที่เราไปข้างทำเนียบ ถ้าเป็นม็อบจริงๆก็ต้องวุ่นวายรวนเรมากแล้ว แต่เราไม่ใช่อย่างนั้นเรียบร้อย จนเขาต้องเอารถมาส่ง เรารู้สาระว่าเราทำอย่างไร ให้ถูกต้องหลักเกณฑ์ ไม่ใช้ม็อบ แต่เขาก็ใช้ภาษานี้เรียกกันถัวๆไปหมดแล้ว เขาจะเรียกอย่างอื่นก็คงยาก

       อ.กฤษฎาว่า โทรศัพท์ระบบเติมเงิน จะยืดเวลาหมดอายุกับการใช้เงิน เป็นเจตนาบิดเบือน

       มีคนบอกว่า ทักษิณนี่มันโชคดีฉิบหายนะที่ใครจะมาโค่นมันก็จะมีอันทะเลาะกัน

       พ่อครูว่า...คุณรู้ไม่ครบนะ เพราะที่มาประท้วงโค่นทักษิณไม่ได้ทะเลาะกันแต่มีความต่างทางความเห็น ภาพข้างนอกดูเหมือนแยกกัน แต่เขาไม่ได้ทะเลาะกันนะ มันเป็นความร่วมกันในแนวลึก คุณเชื่อไหมว่าเรามีเป้าเดียวกันหมดเลย ถ้าทะเลาะกันก็ตีกันแล้ว แย่งอำนาจกัน แต่เรากินอาศัยช่วยกันในที จะมีกิเลสดูไม่กลมกลืน แต่ก็มีความขัดแย้งอันพอเหมาะเรียกว่าสามัคคี หลายคนบอกว่าสามัคคีคือไม่มีขัดแย้งกลมกลืน เหมือนกันเต็มร้อย ก็ฝันไป ขนาดพระพุทธเจ้าอยู่ทั้งองค์ก็ยังทะเลาะกันเลย สงฆ์ไล่พระพุทธเจ้าเลย     

       ขนาดพระอรหันต์ก็ไม่เท่ากัน มีปัญญากับเจตนารมย์ไม่เท่ากัน แต่ท่านไม่มีอกุศลนะ เขาว่าให้เรากลับไปคืนอยู่สวนลุมเสียเขาหมายความว่าอย่างไรนะ

       เราเจตนาสร้างคนให้เจริญให้ลดโลภโกรธหลง เสียสละเพิ่มขึ้น นี่คือเนื้อแท้ เจตนารมย์ ที่มีสูตรสำเร็จของพระพุทธเจ้าแท้ๆ เราก็ประเมินค่าที่เราทำแล้วได้ผลแค่ไหน ส่วนจะแพ้จะชนะก็โยนทิ้งเลย ไม่มีปัญหา มีแต่ปัญญาอย่างเดียว คนมีปัญหาคือคนไม่มีปัญญา

       อ.กฤษฎาว่า...เรื่องแพ้ชนะเป็นเรื่องของกรรม เมื่อวานเป็นวันตำรวจ เขาว่าเขาทำหน้าที่ เขาภูมิใจ เขามองว่าเราสร้างปัญหา แต่อีกด้านหนึ่งก็ว่าทำหน้าที่นี้มันใช้หรือที่ทำให้คนอดข้าว แล้วหน้าที่ที่แท้จริงคืออย่างไร

       พ่อครูว่า...ซับซ้อนมาก แม้แต่ในกฎหมายก็มี ว่าให้ช่วยดูแลพิทักษ์ผู้มาทำหน้าที่เพื่อประชาธิปไตย ไม่ได้มากดขี่ทำร้ายออกนอกกติกาเลย แต่เขาแสดงออกไม่ถูกต้องมารยาทและคุณธรรมสังคมไม่เห็นมีเลยนั่นแหละคือกรรม ใครทำก็ได้อันนั้น ส่วนที่จะแพ้ชนะเป็นเกมเรื่องโลกีย์จะเอาชนะคะคานด้วยเล่ห์กล ลงมือลงไม้ ทำร้ายกัน

       เราไปอดทนเหน็ดเหนื่อยหนักหนา แต่มีความสุข หมดทุกข์หมดรำคาญ ตำรวจมาทำหน้าที่มาพิทักษ์รักษากฎ ก็ทำหน้าที่ก็ควรยินดีกับหน้าที่ และควรมีจิตใจเมตตา ช่วยเหลือจริง ไม่ใช่แค่ปากพูดว่าจะช่วยเหลือ แต่ฉลาดซับซ้อนหลอกพรางลวง เป็นเฉกา กรรมของใครทำ ส่ิงเหล่านี้ถ้าเราโกหก แล้วเราทำตามที่เราพูด เราโกหกแล้วเราก็ทำตามโกหก มันก็ค่าราคาบาประดับหนึ่ง แต่ถ้าพูดไปแล้วกลับไปหลอกอีกว่าฉันทำดีฉันจริงใจ อย่างนี้บาปซับซ้อนอีก ส่วนอำมหิตมากราคาบาปก็มากขึ้นอีก ทำแล้วจะบอกว่าไม่ทำก็ไม่ได้เป็นกรรมแล้ว       

       อ.กฤษฎาว่า ไม่มีสัจจะในหมู่โจร ก็พิสูจน์แล้ววันนี้

       พ่อครูว่า มีเพลงอาริยะเพลงหนึ่งว่า แม้คุณจะตาบอกหูหนวก คุณก็มีวิญญาณที่จะรับรู้ว่าอะไรเกิดขึ้น แล้วคนทำบาปขนาดนี้ จะไม่รู้ได้อย่างไร

       พฤติกรรมหน้าที่ของคนที่ทำหน้าที่ในสังคม นักธุรกิจ ข้าราชการ จะเห็นได้ว่าหยาบมากเลย เอาเปรียบเอารัด ทุจริตโกง หยาบจัดจ้าน จนคุณดับทุกทวารอย่างไรมันก็รู้ได้ เพราะมันหยาบร้อนแรงมาก หลบมันยังมาถึงตัวเลย อยู่ในที่ลับมันยังรู้ได้เลย

       ประเทศไทยรุนแรงมากตกตำ่มาก แต่หลายคนไม่สะดุ้งสะเทือน เพราะคนไทยจำนวนหนึ่งเป็นคนใจไม่ร้ายพอ แม้คนจำนวนร้ายขนาดไหน เขาก็ไม่ถือสา ให้อภัย ไม่โต้ตอบ การปะทะล้มล้างจะไม่เหมือนประเทศอื่น ถ้าเหตุการณ์อย่างไทยนี้ประเทศอื่นนองเลือดไปแล้ว แต่คนไทยไม่เหมือนมีจิตดี

       มีการถ่วงไว้ไม่ให้เกิดความรุนแรง อย่างประเทศอื่นมีความรุนแรงมาก อย่างหนึ่งคือคน อย่างหนึ่งคือไทยเรายังอุดมสมบูรณ์ ที่จะไม่แย่งลำลากลำบนเดือดร้อนเหมือนประเทศอื่นเขา ในทรัพยากรนั้นอุดมสมบูรณ์ ยังมีอะไรให้ขูดรีดอยู่ พวกเราก็ยังไม่เป็นคนขี้เหนียวขี้หวงแหนเกิน ของข้าใครอย่าแตะ ยังไม่ขนาดนั้น เป็นต้นทุนของคนไทย

       อาตมาทำงานมา 40 ปีเห็นพฤติกรรมของคนไทยอันนี้ เช่นออกมาประท้วงก็มีรายละเอียดต่างๆนานา เราพัฒนาจากการประท้วงก่อนๆ จนเป็นนักประท้วงมืออาชีพขึ้นมานะ ได้ข่าวว่าที่อุรุพงษ์เขาก็พยายามจัดระบบเหมือนที่เราทำนะ เช่นจัดการขยะเป็นต้น

       อ.กฤษฎาว่า ผมไปร่วมเห็นผู้ชุมนุมเขาทานอาหารเสร็จแล้วก็นำกล่องใส่ในถุงดำ

       พ่อครูว่า...การชุมนุมที่อุรุพงษ์​เขาเอาความถูกต้องเป็นที่ตั้งไม่เอาชนะคะคานอย่างเดียว ฟังแล้ว ได้ฟังทนายนกเขาพูดแล้ว มันเป็นเรื่องที่ดีมากเลย มันเจริญขึ้น แม้การประท้วงก็ไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตาเอาชนะคะคานตีรันฟันแทง แต่มีการพัฒนาเจริญขึ้น เราก็ยาวให้เป็นฯ มันจะยั่งยืนเข้าหาสาระแก่นสาร ทำแล้วมันเรียบร้อย

       มีคนหนึ่งบอกมาเขาเป็นตำรวจพธม.อายุ 82 ว่า...ผมเข้าใจพ่อท่านและคุณปรีชา ผมก็มาร่วมจะร่วมจนชีวิตจะหาไม่ด้วย

        มีคำถามหนึ่งถามมาว่าท่านระลึกชาติได้ ชาติปางก่อนท่านเป็นอะไรครับ

       ตอบ...อาตมาเอง อาตมาระลึกชาติไม่เหมือนอย่างพวกคุณเข้าใจ ที่เข้าใจว่าระลึกเป็นตัวตน ไปเกิดเป็นคนนี้ เป็นช้างเป็นม้า แต่เราไม่เอาอันนั้นเป็นสาระ เพราะอย่างนั้นไม่มีหรอกหายไปแล้ว แต่เหลือคือแก่นสารสาระ อย่างพระพุทธเจ้าตรัสรู้ในวันเพ็ญเดือนหก ท่านก็ระลึกไปถึงชาติที่เป็นตัวตนบุคคลเราเขาด้วย แต่สิ่งสำคัญกว่าคือเนื้อหาสาระมากกว่า ที่เราปฏิบัติได้เลื่อนชั้นอย่างไร จนปัจจุบันได้เป็นอะไรขนาดไหน และที่เข้าป่าไปก็เป็นการผิดทาง ซึ่งพุทธเราเข้าใจผิดไปมากแล้ว

        ความเสื่อมของศาสนาพุทธเสื่อมเพราะ

1.ผู้ยังไม่มีวิชชาและจรณะ แต่ไปแสวงหาอาจารย์ในป่า  โดยเก็บผลไม้หล่นกินบำรุงชีพ อย่างมักน้อยมากๆ

2.ไม่เก็บผลไม้กิน  แต่ถือเสียม ตะกร้า  หาขุดเหง้าไม้    หาผลไม้กินระหว่างออกแสวงหาอาจารย์ในป่า

3.สร้างเรือนไฟไว้ใกล้หมู่บ้าน แล้วบำเรอไฟรออาจารย์

4.สร้างเรือนมีประตูสี่ด้านไว้ที่หนทางใหญ่สี่แพร่ง  แล้ว สำนักรอท่านผู้อยู่มีวิชชาและจรณะอยู่  (อัมพัฏฐสูตร  เล่ม 9  ข้อ 163) 

       ผู้มีวิชชาและจรณะจะไปป่าไหม ก็ไป ไปศึกษาในบางคน แต่ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบแล้วไม่จำเป็นต้องไป อาตมาเขียนเป็นหนังสือไว้ชื่อ ป่ากับศาสนาพุทธ ป่าไปได้ แต่ต้องไปอย่างผู้มีสมาธิ

       คำถามที่ว่าระลึกชาติได้ นั้นพ่อครูว่าบอกเป็นตัวตัวเป็นตนไม่ได้ มันจะยุ่ง พ่อครูเคยพูดกับพวกเราว่า อยากจะรู้ว่าอาตมาคือใคร ก็ใบ้ไว้นิดหนึ่งว่าอาตมาคือผู้อยู่ในทิฏฐิ 10...สมณพราหมณ์ทั้งหลาย เป็นผู้ดำเนินชอบ-ปฏิบัติชอบ  ซึ่งประกาศโลกนี้-โลกหน้า ให้แจ่มแจ้ง  เพราะรู้ยิ่งด้วย ตนเอง  ในโลกนี้  มีอยู่  (อัตถิ  โลเก   สมณพราหมณา   สัมมัคคตา  สัมมาปฏิปันนา  เย  อิมัญ จ โลกัง    ปรัญ จ  โลกัง   สยัง อภิญญา   สัจฉิกัตวา  ปเวเทนตีติ) #

       ส่วนเป็นใครนั้นบอกไม่ได้ ผ่านอะไรมาอีกก็บอกยาก บอกแล้วคุณจะรู้ได้อย่างไร บอกแล้วเดี๋ยวคุณตาค้าง

ประเด็นการที่คนไทยส่วนใหญ่ยังเป็นไทยเฉยอยู่จนต้องรอให้ล่มสลายมากกว่านี้ จึงตื่นรู้ ก็สงสารพระทัยในหลวงที่ต้องทนเห็นประเทศล่มสลายแล้วคนไทยก็ทุกข์ด้วย

พ่อครูว่า...เห็นด้วยอย่างที่คุณว่า...แต่มันเป็นยุคสมัยที่ต้องเป็นเช่นนี้ ไทยเฉยนี่แหละคือคนที่ทำให้ในหลวงต้องทุกข์หนักยิ่งขึ้น

       สมมุติว่าถ้าคนไทยออกมาสัก 30 ล้านคนพรึ่บ ในหลวงก็ต้องลงมา ว่าประชาชนเดือดร้อนตั้ง 30 ล้านท่านก็ต้องลงมาช่วย เป็นราชประชาสมาสัยทันที ให้อำนาจอธิปไตยยืนยันกับส่ิงที่ประชาชนต้องการ เรามีเป้าหมายอย่างนี้ ให้คุณออกไป ในหลวงก็ต้องมีพระบรมราชโองการทันที ไม่ผิดเลย แต่ตอนนี้ทำไม่ได้เพราะประชาชนไม่ออกมา ยังไม่เป็นอำนาจอะไรเลย เขารังแกอย่างกับอะไรดี อำนาจอธิปไตยคือ 1 คน 1 เสียง ล้านคนล้านเสียง มีแต่ที่เขาเล่นเลห์ว่าได้ 15 ล้าน แล้วเราไม่มีสักล้านเลย มีแต่หัวล้าน เมื่อไหร่พวกเราจะมีน้ำใจแล้วปฏิบัติให้ถูกต้อง

       อาตมาพูดไปอย่างเสียรังวัดไปเยอะเลย แต่อาตมาไม่ติดใจรื้อ       

       แยกความเป็นกลาง กับมัชฌิมาปฏิปทา ก่อน  เขาไปแปลกันว่า ทางสายกลางกัน แต่ความเป็นจริงคำว่า มัชฌิมาปฏิปทา มีสองคำ คำว่า มัชฌิมา แปลว่ากลาง ก็ถูก คำว่าปฏิปทาคือทางปฏิบัติ  มันก็ถูกเหมือนกัน แต่ความจริงมันลึกกว่านั้น กลางนั้นคือกลางๆ ส่วนข้างหนึ่งคือกามสุขขัลลิกะ ส่วนอีกข้างคืออัตตกิลมถะ ไม่โต่งไปสองข้างนั้น แต่ไปแปลกันว่าเอาให้พอเหมาะแต่ต้องให้ตั้งตนบนความลำบาก กุศลกรรมจึงเจริญย่ิง ต้องมี ทมะ ขันติ แต่ที่สบายๆคือกิเลสกินหัวหมดแล้ว

       เนื้อแท้ของ “กลาง” คือต้องลดทั้งกามและอัตตา ไม่ให้ไปอยู่ข้างใดเลย มันต้องเกื้อกูลกัน ลดกามกับลดอัตตาต้องทำคู่กัน สุดท้าย กลาง คือไม่มีทั้งกามและอัตตา นี่คือความย่ิงใหญ่

       เขาเข้าใจทางสายกลางคือมรรค ไม่เข้าข้างไหน ทั้งที่พระพุทธเจ้าว่าให้คบบัณฑิต ทางวจีกรรมก็ต้องตำหนิสิ่งควรตำหนิ ชมสิ่งควรชม ไม่ใช่ว่าทางสายกลางคือต้องไม่ว่าใคร ไม่ชมใคร แต่พระพุทธเจ้าว่า นิคคัณเห นิคคาหารหัง ปัคคันเห ปัคคาหารหัง

        อานนท์ ! เราไม่พยายามทำกะพวกเธออย่างทะนุถนอม เหมือนพวกช่างหม้อทำแก่หม้อที่ยังเปียก-ยังดิบอยู่ อานนท์ ! เราจักขนาบแล้วขนาบอีก ไม่มีหยุด อานนท์ ! เราจักชี้โทษแล้วชี้โทษอีก ไม่มีหยุด ผู้ใดมีมรรคผลเป็นแก่นสาร  ผู้นั้นจักทนอยู่ได้ #

       แล้วมโน ต้องทำใจให้มีปัญญาปาสาโท

มโนกรรม  ย่อมรู้ว่าอะไรผิดอะไรถูก  โดยไม่มีอคติ 4 !

วจีกรรม    กล่าวตำหนิคนที่ควรติ  ยกย่องคนที่ควรยก.

กายกรรม  เข้าร่วมกระทำกับฝ่ายที่ถูกต้อง (คบหาบัณฑิต)

        พฤติกรรมเป็นกลางของผู้ไม่มีปัญญา #

1. โง่  ไม่รู้ว่าอะไรผิด อะไรถูก  

2. กลัว  จะเสื่อมลาภ เสื่อมยศ เสียตำแหน่ง เสียหน้า ไม่เข้าข้างคนถูกต้องก็ลำเอียงสิ นี่ชั่วกว่าคนไม่รู้นะ รู้ทั้งรู้แต่ไปเข้าข้างคนผิดอีก มันไม่ใช่เป็นกลางหรอก แม้คุณไม่เข้าข้างใคร เราทำหน้าที่ของเรา แต่ทั้งที่มีหน้าที่ก็พูดเลี่ยงไปอีก  นี่คือพวกตกใต้อำนาจโลกธรรม

3. เห็นผิด  คิดว่า เป็นกลางแล้วไม่ควรไปอยู่กับฝ่ายไหน คือพวกมิจฉาทิฏฐิ

       พ่อครูว่า.. อธิปไตยของประชาชนเกิดขึ้นแล้ว ไม่ต้อง 30 ล้านคนหรอก เอาแค่ 1 ล้านคนก็พอแล้ว

       ในรัฐธรรมนูญ มาตรา 2​  อำนาจเป็นของประชาชนที่มีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข มาตรา 3 ในหลวงทรงใช้อำนาจนั้นผ่าน 3 สถาบัน

       แต่มันอยู่ที่จิตวิญญาณของคนมันเห็นแก่ตัวจัด เป็นทางโลกีย์มากเกินไป อาตมาต้องทำงานหนักให้คนลดกิเลส เพ่ิม จิตวิญญาณจะเข้มแข็งกล้าหาญมาช่วยกำจัดสิ่งผิด จะมีความกล้าหาญองอาจแกล้วกล้าจริงในอาริยบุคคล ไม่ใช่คนแหย เป็นแก่ตัว โลภโมโทสัน ทำมาหากินไปวันๆ พวกนี้ใจดำ ไม่ได้ด่านะ แต่รายงานความจริง คือบอกลักษณะว่าไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ ลักษณะการด่า คือมีกิเลส หรือผิด ไม่มีสาระคือด่าสาดเสียเทเสีย ด่าอย่างไม่มีปัญญา ไม่รู้เรื่องเลย

       มีคนบอกว่าผ้าครองพ่อครูลุ่ยออกมา พ่อครูจึงบอกว่า พวกเราต้องนุ่งห่มอย่างนี้ เพราะต้องคดี ไม่ให้แต่งกายเหมือนพระนั่นเอง เราก็เลยพยายามนุ่งห่มไม่ให้เหมือนพระ และก็ไม่โกนคิ้วด้วย

       มีคนเขียนประเด็นมาว่า...การออกสนามรบครั้งนี้ ทำให้คิดถึงอาจำลองอาสนธิ ที่ให้เตรียมตัวให้ดี มีปัญญา ออกรบไม่ถอย ที่อาทั้งสองไม่ออกเพราะได้สอนไว้แล้ว ผู้รักชาติต้องออกมาเอง โดยไม่ต้องให้คนจูง แต่ที่คนทำมันคนละด้านค่ะ พวกหนุ่มสาวต้องเตือนตนให้แววไว ผู้รู้จอมยุทธเข้าใจการทหารดี ต้องหัดไปปรึกษา อย่ารอท่านมาหา เราต้องหัดปรึกษาอย่างอ่อนน้อม ครั้งนี้ดีที่มีหลายนายพลเข้าร่วม

       มีคนว่ามาทาง sms ว่า คนหนีไปหมดแล้ว เอาแต่เทศน์ ...พ่อครูว่า...หนีที่ไหน ก็มีคนมามากขึ้นเรื่อยๆ เริ่มรายการมีไม่มากเท่าตอนนี้เลย

     อ.กฤษฎาสรุปว่า...เราคงเข้าใจมากขึ้นต่อกระบวนการที่มาร่วม ทำไมเราต้องยาวให้เป็นฯ แล้วทำไมต้องเอาธรรมนำหน้า ...อย่าลืมทบทวนธรรมะ ฟังธรรมะทุกวันจะได้เข้าใจเพ่ิมขึ้น...การไม่ชนะใจตนก็ไม่ชนะหรอก เราบอกว่าเราเป็นฝ่ายธรรมะแต่เราก็ไม่ต่างจากเขาเอง กระบวนการที่เราไปข้างทำเนียบ ได้ฝึกฝนตนเองอย่างมาก เป็นการปฏิบัติธรรม อย่างมีผัสสะอย่างยิ่ง เป็นปรากฎการณ์ทางปัญญา ….จบ

เวลาบันทึก 09 มีนาคม 2563 ( 08:02:29 )

รายละเอียด

561021_รายการเรียนอิสระ ที่สวนลุมฯ

เรื่อง ธรรมาวุธสุดมีฤทธิ์

      ส.ฟ้าไทดำเนินรายการ...ธรรมะของพ่อครูทำให้เราลดกิเลสได้ เป็นทรัพย์ติดตัวไปทุกชาติ ถ้าไม่ได้ส่ิงนี้ก็ถือว่าเสียเวลาเกิด แม้เราจะมีอะไรมากมาย แต่ไม่ได้สิ่งนี้ก็สูญเปล่า วันนี้พ่อครูก็จะมาอธิบายเรื่องธรรม เรื่องการเมือง เรื่องอื่นๆ

       พ่อครูว่า...อาตมาได้หายไปจากสวนลุมฯหลายวัน ก็พยายามเร่งเขียนหนังสืออยู่ เขียนแล้วก็ยาก แก้แล้วแก้อีก หนังสือชื่อ “รู้คนขังสุข รู้คุกขังสัตว์”

       สงครามที่เรากำลังทำนี่เป็น ธรรมาธรรมสงคราม คือสงครามที่ใช้ธรรม รบกันระหว่างธรรมะกับอธรรม รบกันระหว่างเทพกับมาร แม้จะหยาบมากเราก็ใช้ธรรมะเป็นอาวุธ เราใช้ สันติ อหิงสา อโหสิ สันติคือสงบ อหิงสาคือไม่รุนแรง ส่วนอโหสิคือ แม้เขารุนแรงเราก็ไม่ถือสาให้อภัย เราก็ต้องใช้จริงๆ ก็พาทำเช่นนั้นมาตลอด แล้วก็บอกกันว่าจะชนะหรือ อาตมาว่า ไม่ชนะเราก็แพ้ แต่เราจะไม่รุนแรงจริงๆ อย่างดีก็แค่ปากหอก (มุขสตี) มุขคือปาก ,สตีคือศาสตรา หรืออาวุธ อย่างดีก็แค่หอกปาก เสียบกันด้วยคำพูด เลือดไม่ตกยางไม่ออกหรอก ยุคไหนก็มี มันสุดวิสัย นี่คือการรบที่พาทำ

       มั่นใจเพราะประเทศไทยเป็นประเทศศาสนาพุทธ อย่างคานธีใช้ความสงบสยบความรุนแรงเป็นสัตยาเคราะห์ เชื่อว่าเมืองไทยถ้าใช้ธรรมาวุธอย่างนี้ได้ประโยชน์แน่นอน พยายามไม่เร่งรัด ให้เกิดเจโตและปัญญา ใครจะว่านี่เขารบกันแต่นี่มาสอนธรรมะจะบ้าหรือเปล่า อาตมาก็ว่า บ้าก็บ้า

       แต่ว่ามันไม่ง่าย แต่ละประเทศที่เปลี่ยนแปลงล้วนเลือดตกยางออก แม้แต่คานธีก็หนักหนาสาหัส เพราะเขาตกเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษมานาน

       การศึกษาของโลกไม่ทำให้ลดละกิเลสได้ แม้แต่จะศึกษาสายศาสนาอย่างคริสต์ อิสลาม แต่พุทธนี่ให้อิสระมากที่สุด นัยศาสนาพุทธเป็นผู้ดี แม้แต่ออกมาในสังคมขนาดนี้ ตั้งแต่ปี 49 ประมาณ 6 ปี ก็เห็นอัตราการก้าวหน้า พัฒนาการทางสังคม ที่มาได้รับความรู้ความจริง ก็วัดตามประสาอาตมาก็เห็นอัตราการก้าวหน้าจริง มีอัตราก้าวหน้าเกินกว่าเก่า

       มาถึงครั้งนี้ที่ประท้วงก็ได้ผล พัฒนาอุดมการณ์เกิดความสงบ เกิดธรรมฤทธิ์ ขึ้นมา ยกตัวอย่างตำรวจเขาทำแล้วก็หยาบคายหน้าด้านลดลงไป เปลี่ยนแปลงไป แต่เขาก็ลงมือหนัก ทำอะไรใหญ่ขึ้น แต่ทางนามธรรมของเขาสะดุด เขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงจิตใจเขา แต่เขาเกรงใจมนุษย์โลก เพราะทุกวันนี้เป็นโลกาภิวัฒน์ แม้เขาปิดนักข่าวไทยได้ แต่นักข่าวต่างประเทศเขาปิดไม่ได้หรอก

       มาพูดถึงเรื่องเหตุการณ์ปัจจุบัน ก็ต้องย้ำซ้ำซากว่า ประชาธิปไตยคือ ประชาชน กับอำนาจอธิปไตย อำนาจคือ พลังมวลของประชาชนที่จะมาแสดงมวลให้ปรากฏความประสงค์ ความต้องการ ความเห็น มวลของประชาชนส่วนใหญ่คือคะแนนเสียงของประชาชน เรื่องประชาธิปไตยถ้าเข้าใจและปฏิบัติถูกต้องจะมีฤทธิ์อำนาจ เป็น sovereign power ถ้าคนไทย 35 ล้านคน ซึ่งมันเป็นไปได้ยาก ออกมาแสดงความเห็นว่าคุณหยุดทำนะ ข้าราชการหรือนักการเมืองก็ดี เพราะพวกนี้เป็นผู้รับใช้ประชาชน มายืนยันเลย 35 ล้านคน เขาจะต้องหยุดแน่นอน ถ้าไม่หยุดให้ฆ่าชีวิตอาตมาเลย ถ้าเขาไม่หยุดตามที่คน 35 ล้านคนออกมาบอกให้หยุด แต่ที่จริงไม่ต้องใช้คนมากขนาดนั้น แม้ในรธน.ก็ใช้คน 50,000 คะแนนเสียง สามารถยื่นปรับปรุงเปลี่ยนแปลงหรือไล่นักการเมืองได้ นี่เป็นสากลทั่วโลก เราจะสร้างคะแนนเสียง ออกมาให้สงบเรียบร้อย ถ้ามากเขาก็ไม่กล้าทำร้าย แต่ถ้าน้อยเขาก็ทำร้ายได้ เมื่อไหร่จะเข้าใจกัน

       ออกมาชุมนุมประท้วง นี่คือความเป็นประชาธิปไตย เมืองไทยยังไม่มีคนมาประท้วงมากขนาดนี้ แม้ 14 ตุลาฯหรือ พฤษภาคม 35 ที่ว่ามีคนมามากอย่างไรก็ไม่มากถึง 1 ล้านคน ก็เกิดการเปลี่ยนแปลง เป็นการเปลี่ยนแปลงเผด็จการได้ เขาก็ทำสำเร็จ แม้เขาทำตอบโต้ด้วยอาวุธคนก็เสียชีวิต เขาก็พ่ายแพ้ ยิ่งใช้อาวุธยิ่งพ่ายแพ้เร็ว กระแสของต่างประเทศจะมาร่วม เป็นปฏิกิริยาของมนุษยชาติ ย่ิงทำแรงและมวลประชาชนมากพอ ยิ่งเขาทำแรงเขายิ่งไปเร็ว ข้อสำคัญคือให้มากพอ

       ถ้าประชาชนออกมาไม่ต้อง 35 ล้าน เอาแค่ 1 ล้านก็เผด็จศึก แม้เขาจะเตรียมตัวใช้กองทัพตำรวจ หรือจะมีทหารบางส่วนมาสมทบ ถ้าประชาชนล้านคน ต่อให้ตำรวจและทหารรวมกันมีล้านคน ก็ไม่เชื่อว่าตำรวจและทหารล้านคนจะมาจัดการกับประชาชนล้านคน ยุคนี้พูดได้เพราะเห็นการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมสังคม สงครามคุณธรรมใครทำสำเร็จก่อนเป็นมหาอำนาจในโลก สงครามอย่างอาวุธนั้นเก่าแล้ว คนมีปัญญาพอแล้ว รู้แล้วว่าการรบเอาชนะกันด้วยเขี้ยวเล็บเรี่ยวแรงอาวุธคือแบบสัตว์เดรัจฉาน มันเก่าดึกดำบรรพ์โบราณแล้ว

       ยุคนี้ต้องชนะด้วยความถูกต้อง ชนะด้วยคุณธรรม ผู้ชนะนั้นเป็นเลิศ ยอด ประเทศไหนสำเร็จประเทศนั้นเป็นมหาอำนาจ ไม่ใช่มหาอำนาจเบ่งขี้แตกเป็นตำรวจโลกควบคุมโลก แต่เป็นมหาอำนาจที่คนกราบไหว้เคารพ ที่คนทั้งโลกกราบไหว้บูชาเคารพ ผู้ชนะด้วยธรรมาวุธ

       อย่าอยากเฉยๆ คนทางบ้านฝากให้คิด ถ้าพวกคุณมารวมตัวกัน ตอนนี้ก็พยายามเป่านกหวีดเป็นวิธีที่ถูกต้อง เป็นการมาลงคะแนนเสียงประชาธิปไตยแสดงเสียงประชาธิปไตย แม้ที่สุด มารวมตัวกันในกทม.ไม่ได้ เป็นล้านคนมันยาก ก็แสดงออกในทุกจุดในประเทศได้ มีเป้าหมายอันเดียวกันหมด ยืนหยัดยืนยันเลย ตามแต่ละจังหวัด มีจำนวนคนเป็น 10 ล้าน ได้ ก็เกิดผลแน่นอน แต่ตอนนี้ถ้าพอเป็นไปได้ มาร่วมกันที่กทม.กันก่อน จะเป่านกหวีดก็มาเลย

       ในระยะนี้กำหนดวันกัน ถ้าคนออกมาถึงล้าน จะเห็นการเปลี่ยนแปลงทันที ไม่ต้องปิดบังบอกเปิดเผยเลย เป็นการยืนยันมวลประชาชนแท้จริงเลย ให้มาลองดูสักล้านคน เอาง่ายๆถ้าตั้งแต่ลานพระรูปฯไปถึงสนามหลวงนี่เกิดพลังเปลี่ยนแปลงแน่ ให้เหมือนกับวันที่ 5 ธันวาคม 55 ออกมามากมายแล้วยืนหนังสือเท่านั้นแหละอาตมาว่าเขาจะไม่อยู่รับหนังสือนะ

       ตอนนี้อาหารจะจานละ 50 บาทแล้ว อาตมาเคยกินก๋วยเตี๋ยวชามละ 50 ตังค์ ลอดช่องเคยกินชามละ ครึ่งตังค์ (ชามใหญ่กาไก่นะ) เขาไม่มีตังค์ทอนก็เอาเงินเราไว้บอกว่าพรุ่งนี้มากินอีกชาม ลอดช่องตอนนั้นกับตอนนี้ก็เหมือนกัน แต่ว่าราคาต่างกันมาก

       ก๋วยเตี๋ยวแต่ก่อน ชามละ 50 ตังค์ แต่ตอนนี้ปาเข้าไปชามละ 50 บาทแล้ว น้ำมันก็แพงขึ้นมาก ยืนยันให้เห็นว่าทุกส่ิงทุกอย่างเลวร้ายไปมาก เงินราคาตก แต่คนต้องแสวงหาเงินมาเลี้ยงชีพ คนแสวงหาเงินมาก แต่คนฐานรากระดับล่างหาเงินไม่ได้มาก คนระดับล่างจะมีรายได้น้อย แต่อัตราการก้าวหน้าของคนขี้โลภได้เปรียบทวีขึ้นเท่าไหร แต่คนชั้นล่างก็ยังต่ำเช่นเดิมหรือเป็นหนี้ติดลบไปอีก ช่องว่างระหว่างคนจนกับรวยก็ย่ิงห่าง

       ในยุคไม่มีชั้นวรรณะแต่ก็มีการเป็นชั้นวรรณะดูถูกกันมากขึ้น ในสังคมโลกก็พยายามแก้ไข พระพุทธเจ้าแก้ไขสำเร็จตั้งแต่พุทธกาล ตั้งแต่ยังไม่มีประชาธิปไตย ทำคอมมูนแบบสาธารณโภคีได้ เหมือนอย่างชาวอโศกทำมา พยายามทำให้เป็นส่วนกลางมากที่สุด ส่วนประชาธิปไตยให้อิสระ ประชาธิปไตยอิสระถึงขึ้นไม่ต้องเก็บภาษี ทุกคนทำงานได้เท่าไหร่เสียภาษี 100 % เกิดได้เพราะจิตใจพวกคุณ ไม่มีใครบังคับให้มาทำอย่างนี้

       แล้วถูกหลอกไหม คุณสมัครใจมาทำนี่ภูมิใจไหม เป็นเรื่องจิตวิญญาณทั้งสิ้น เป็นของยากของสูงแต่คนทำได้ ยืนยันได้ เชิญให้มาพิสูจน์ได้ แม้ยุคใกล้กลียุคยังทำได้เลย เป็นการพิสูจน์สวากขาตธรรม

       อ่านให้ลึกเป็นสังคมที่แย่งชิงทะเลาะรุนแรงหรือสงบไหม สงบไม่ใช่อยู่เฉยๆนะ สงบนี่ทำงานจ้าละหวั่นเลย แต่ไม่มีทุจริตอกุศล สงบแบบไม่สนใจอะไร เฉยๆนั้นเป็นมิจฉาทิฏฐิ แต่สงบแบบพุทธนั้นลึกซึ้งกว่ามาก เป็นของเป็นได้ยาก แต่ควรได้มาแก่ตน

       นี่คือลูกพระพุทธเจ้าแท้จริง จิตวิญญาณมีเชื้อ ดีเอ็นเอ พุทธ มันยังไม่สูญหาย มนุษย์ยังทำได้ยังเหลือเชื้อแท้ของพระพุทธเจ้าอยู่ ทำได้ ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบอยู่ตราบนั้นโลกไม่ว่างจากอรหันต์ อย่างน้อยอรหันต์โสดาฯ อรหันต์สกิทาฯ ...จนถึงอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า คือสัจจะที่เป็นไปได้อยู่

       สังคมไทยเช่นนี้เราไม่ท้อ ตั้งใจอยู่ให้นาน พวกเราก็มาช่วยเปิดเผย สิกขมาตุก็มาช่วยกัน ฆราวาสบางคนอธิบายธรรมะยิ่งกว่าสมณะอีก จนคนต้องเดินหนี ช่วยกันด้วยปรารถนาดี ถ้าได้อันนี้เป็นธรรมาวุธ ไม่ไปทำร้ายใคร มีแต่ของดีที่ประเสริฐ

       สรุปว่า ...ถ้าพวกเราได้ทำงานจนมีคนเห็นดี หลายคนมีบารมี ตนเองไม่เจตนาได้หลุดเข้ามาก็มี ทุกอย่างมาแต่เหตุ ถ้าสามารถเรียนรู้สัจธรรม ที่พระพุทธเจ้าประกาศไว้ แล้วเอามาใช้ได้ทุกเชื้อชาติสัญชาติ ปฏิบัติให้ถูกก็แล้วกัน

       ไม่ได้พูดเล่นว่า พระเจ้าแผ่นดินไทยเป็นโพธิสัตว์ พูดด้วยภูมิธรรมของอาตมา เช่นอาตมารู้ว่าคานธี ไอสไตน์ ในหลวงเป็นโพธิสัตว์ เขาไม่เป็นคนรบกวนใคร ไม่ทำร้ายใคร ไอสไตน์เป็นโพธิสัตว์ทางวัตถุธรรม แต่คานธีเป็นโพธิสัตว์ทางนามธรรม แต่พฤติกรรมเขาไม่ไปทำร้ายใคร แต่ส่ิงที่เขาทำคนจะเอาไปทำร้ายก็เป็นได้ อย่างคนเอาธรรมะของพระพุทธเจ้าไปทำร้ายคนได้ ต้องชมว่ามีฝีมือฉิบหายเลย เหมือนกันกับคนเอาความรู้ทางโลกไปฉลาดทำร้ายทำเลว ให้สังคมประเทศชาติล่มจมก็เกิดจากอวิชชาทั้งนั้น

       คำว่าอวิชชาไม่ได้เแปลว่าโง่เท่านั้น แต่คือไม่มีคุณธรรม คำว่าวิชชาของพระพุทธเจ้าคือคุณธรรม แบบพุทธ วิชชา 8 ประการเป็นต้น

       Knowledge คือความรู้ ที่เขาเรียนหาความรู้กันทั้งนั้น ความรู้ในโลกนี้มีสองสายคือ

       สายเจโต ก็คือจิตที่ได้รับการศึกษากล่อมเกลามาใช้ เป็นทางในๆลึกๆ แต่ทางปัญญาจะเป็นทางข้างนอก แจ้งสว่างกว่า

       สายเจโตเรียกว่า ญาณศาสตร์ Prophecyส่วนสายปัญญาเรียกว่า ปรัชญา Philosophy ผู้ที่มีปัญญาสูงมากเขาก็ยกย่องว่าเป็น Philosopher ส่วนนายเจโตก็เรียกว่าProphet เป็นศาสดา แต่ศาสดานั้นอธิบายไม่ได้เหมือนปรัชญา แต่ปรัชญาอธิบายได้แต่ไม่เข้าถึงจิตลึก แต่ว่าสายเจโตจะใช้จิตลึกเป็นแต่อธิบายไม่ได้

       สายพุทธก็มีสัทธานุสารีกับธัมมานุสารี ก็คือเจโตกับปัญญา คนในโลกก็ใฝ่หากันสองแบบเพื่อให้เกิดความรู้ที่แท้จริง ทางปัญญาและเจโตก็พยายามค้นคว้าศึกษาให้เข้าถึงความจริงมากขึ้นก็เรียกว่า ญาณวิทยา Epistemology เป็นความรู้หลักวิชาการที่สอนกันสูงขึ้นๆ แต่ก็ได้ประมาณหนึ่งทฤษฎีไม่สมบูรณ์ แต่ของพระพุทธเจ้าสมบูรณ์ทั้งกายและใจ ทั้งวัตถุนิยมและจิตนิยม แต่จิตเป็นประธาน ให้เกิดความจริงเรียกว่า ปรากฏการณ์วิทยา ให้มีวิธีการปฏิบัติให้เกิดความจริง คือ Knownledge Truth through Practice นำไปสู่ความรู้ความจริงสูงสุด Genuine Knownlegde

       เป็นความรู้ที่พิสูจน์ได้รู้ทั้งนอกและใน หลักพุทธเรียกวิโมกข์ 8 คือความรู้ที่จะให้พ้นจากอวิชชา นี่คือความรู้จากศาสนาพุทธ คนยังเข้าไม่ถึงกัน แต่ไม่ว่าการศึกษาใดก็ต้องการความรู้ที่แท้จริงนี้

       ที่อาตมานำของพระพุทธเจ้ามาเปิดเผย พยายามประกาศ ให้พวกเราได้รู้กัน แต่อาตมามีบารมีแค่นี้ ชาตินี้มาลองของ มาอย่างไม่มีอะไรเป็นทุนเลย ไ่ม่มีทุนทางสังคมเลย ใช้สัจจะธรรมะมาแสดงคนเข้าใจยาก เขาหาว่าเกาะคุณจำลอง หรือโหนในหลวง ซึ่งก็เปล่าเลย ถ้าอาตมาไปเกาะอะไรอาตมาเสียเหลี่ยมหมดเลย มันต้องตัวเองสิ แล้วอาตมาระมัดระวังที่จะไม่ไปเกาะคนอื่นใช้ลาภยศสรรเสริญ กาม อัตตา พวกนี้เป็นอามิสไม่ใช้เลย ใช้ธรรมะเป็นธรรมาวุธ ตัวเดียว พิสูจน์มา 40 กว่าปีแล้ว ได้ผลจริงๆ ได้ผลจนเป็นชาวอโศกเป็นหมู่กลุ่มสาธารณโภคี ให้เขาเห็นอยู่นี่

      พวกเรามาทำอยู่ในสังคมนี่พวกเราเสแสร้งหรือเอาจริงเอาจังนะ ...มาหลอกคนอื่นหรือคุณมาทำเพื่อขัดเกลาตนเพื่อรับใช้สังคม รายได้ของเราคือการได้ขัดเกลากายวาจาใจ ส่วนผลได้คือเราได้รับใช้เขา เท่าที่เราทำได้ คนเช่นนี้มีคนเดียวก็ดี ถ้ามีมากกว่านั้น เป็นร้อยพันหมื่นแสนประเทศจะสงบสุข

       มันมีปรากฎการณ์จริงเป็น Phenomena ไม่ได้พูดเพื่ออวดตนเอง แต่มายืนยัน เป็นคนปะหลาดมหัศจรรย์ เป็นไปได้ยังไง เปิดตลาดอาริยะ เราไม่ใช้เงินบริจาคในการชุมนุมมาทำตลาดอาริยะนะ มีของส่วนตัวและของส่วนกลางของอโศกมาทำนะนี่ มาออกร้านเปิดขาย ตอนนี้เราทำได้ 5 ครั้งแล้ว อัตราการช่วยสูงขึ้น 3 แสน 7 แสน ล่าสุดนี่ถึงล้านกว่าแล้วที่เราทำตลาดอาริยะ ใช้เงินชาวอโศกจัดงานตลาดอาริยะนะ เราไม่ทำประชานิยม ที่เอาเงินของรัฐคือเงินประชาชนมาหลอกล่อ แล้วทำไม่สำเร็จขายขี้หน้าเลย เช่นว่าจะให้กระชากราคาน้ำมัน แต่ทำไม่ได้ก็คือ ขี้หย้อง ขี้แบ๊ะ ดีแต่พูด ไม่ได้สาระอะไรเลย ทำอะไรไม่สำเร็จ โดยเฉพาะรัฐบาลนี่คุณธีรยุทธเขาตั้งฉายาว่า ขี้ถ่อง คือได้นิดหน่อยได้ส่วนหนึ่ง รัฐบาลทำก็ได้แค่นี้ ไม่ได้สำเร็จอะไรเลย แล้วก็ช่างตั้งชื่อ ขี้ขำ คือขี้คาตูด

       สังคมจมขี้จนปี้ป่น ทนแทบไม่ไหว เป็นเพลงที่อาตมาแต่งไว้ มันก็จะเกิดผลขึ้นมา หยิบมายืนยันไม่ได้อวดตัวตน หลายอย่างคิดไม่ออกแต่เป็นไปได้อย่างน่ามหัศจรรย์แปลก สังคมเราทำดีๆไปสักวันเหตุปัจจัยจะครบสมบูรณ์ ถึงจุดวิกฤิต จุดชวาน จุดสันดาป จะเปลี่ยนการเมืองการสังคมจะจุดระเบิดได้สักวัน

       ที่นี้เราก็ต้องการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงหรือสงบ ต้องให้เรียบร้อยง่ายงาม ราบรื่น ต้องเป็นเช่นนั้น สำเร็จ สันติคือความเรียบร้อย ราบรื่น ง่ายงาม จะสำเร็จก็สำเร็จด้วยความสงบ มนุษย์ทำได้ อาตมาไม่ท้อ ถ้าทำได้สำเร็จไทยจะเป็นมหาอำนาจจริงๆ ไม่ต้องไปชนะด้วยเล่ห์เหลี่ยม ไปครอบงำประเทศให้เป็นอาณานิคม ทุกวันนี้ไม่ได้ใช้กำลังแต่ใช้วัฒนธรรม เราไม่ต้องไปเป็นเจ้านายแต่เขายกให้เราเองด้วยคุณความดี เป็นมหาอำนาจแบบนั้น เราเป็นประโยชน์ต่อคน ช่วยสังคมให้เกิดสันติสงบเรียบร้อยเป็นพหุชนหิตายะ พหุชนะสุขายะ โลกานุกัมปายะ เป็นคอมมูนสมบูรณ์แบบเผด็จการสมบูรณ์แบบ ประชาธิปไตยสมบูรณ์แบบ เผด็จการสั่งการได้ แต่ทำเพื่อผู้อื่น บริหารโดยไม่ต้องบริหาร ปกครองโดยไม่ต้องปกครอง สั่งได้โดยยอมรับโดยดุษณี แล้วผู้มีอำนาจอย่างนั้นจะไม่ข่มขี่ สั่งการโดยอำนาจ อย่างเก่งจะแค่บอก มนุษย์ต้องทำให้ได้

       ความรู้ที่แบ่งแจกเอามาจากพฤติกรรมของมนุษย์ ถ้าศึกษาของพระพุทธเจ้าก็ครบทุกอย่าง แม้วิชาทางเทคนิคก็ศึกษาไปสิ แต่เรื่องสังคมแท้ก็มีรัฐศาสตร์ สังคมศาสตร์ เศรษฐศาสตร์เท่านั้นแหละ ให้เจริญอย่างวิเศษ แม้เรื่องมานุษยวิทยาก็วิเศษ ส่วนวิชาเทคนิคบางอย่างเช่นการชงเหล้าเราไม่ศึกษา การชกมวยให้เก่งเราไม่ศึกษา การสร้างอาวุธเราไม่เอา เราจะรู้ว่าความรู้อันไหนน่าส่งเสริมหรือคัดค้าน อย่างฟุตบอลนี่ อาตมาเคยเป็นนักบอลนะ แต่ก่อนเวลาจะแข่งต้องไปเกณฑ์คนไปนั่งดู เดี๋ยวนี้ต้องเสียเงินค่าตั๋วดู นี่คือการหลอกมอมเมากัน ไม่มีอะไรนอกจากชนะกันด้วยเทคนิค ชนะแล้วได้อะไรมาไม่ได้อะไรเลย เสียแรงเปล่า แล้วได้พนัน เสียเวลา เสียสื่อสารต้องออกข่าว มันเกือบทุกชม.เลย นี่คือความสูญเสียที่โลกไม่รู้ ไปชกกันปากแตก    

       นี่มันยุคไหนแล้ว มันยุคที่ต้องช่วยกัน คนล้มต้องช่วยกันพยุงขึ้นมา คนช่วยคนด้วยเมตตาต่างหากคือคนชนะ แม้ช่วยเขาด้วยเมตตาแล้วแพ้ก็ยังเอาวะ ช่วยเขาด้วยจิตใจปรารถนาดีจริงๆ อย่างที่อาตมาพาทำ ไม่ได้อยากแพ้นะ แต่แพ้ก็แพ้ เราได้ทำส่ิงประเสิรฐแล้วให้เขารับส่ิงดีงาม ในเรื่องธรรมลึกซึ้งนี้ ยุคนี้คนฉลาดแล้ว สังคมจึงลดลงไม่เหมือนเก่า

       บางประเทศที่ไปรุกรานเขาจึงได้รับการลดเครดิต อย่างอเมริกาไปรุกอิรัก หาความเขาว่ามีนิวเคลียร์ พังประเทศเขาแล้วไม่เจอนิวเคลียร์ก็เสียเครดิต สมัยนี้ไม่ใช้ไปทำลายเขา แต่ควรไปช่วยเขาต่างหาก ช่วยอย่าไปอยากได้อะไรจากเขา หากเราเรียนรู้พระพุทธเจ้าแล้วทำจิตให้บริสุทธิ์ เป็นอรหันต์

       พระพุทธเจ้าเปิดมหาวิทยาลัยมีอรหันต์ 60 รูปเกิด ก็ให้ไปสู่นิคม ไม่ใช่ไปป่า อย่าไปซ้ำที่กัน โดยสำทับว่า ผู้มีธุลีในดวงตาน้อยยังมีอยู่ไปทำประโยชน์รับใช้ประชาชนให้เป็นสุข พหุชนหิตายะ พหุชนะสุขายะ โลกานุกัมปายะ

       ยังมีทฤษฏีสมบูรณ์อยู่ โพธิปักขิยธรรม 37 จรณะ 15 เป็นต้น ถ้าทำได้สัมมาทิฏฐิ จะมีผล พระพุทธเจ้าว่า ตราบใดยังมีผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบอยู่โลกไม่ว่างจากอรหันต์

สิ่งที่ยากมีอยู่ 3 อย่าง

        1.ให้ส่ิงที่ให้ได้ยาก สิ่งที่ให้ได้ยากที่สุดคือ กิเลส หวงจังเลย เราต้องลองให้แรงงาน ให้วัตถุ จนแม้แต่ตัวเราคนก็ตำหนิได้ ด่าได้ คือการทดสอบวิญญาณเรา แม้เขารุนแรงกับเราเราก็อภัย ศาสนาคริสต์ว่าแม้เขาตบแก้มขวาเราก็ยืนแก้มขวาให้ตบอีก แต่อาตมาว่าไม่ดี เขาก็ตบแรงขึ้นอีก

        2.ช่วยสิ่งที่ช่วยได้ยาก ตอนนี้เรามาช่วย สมควรอย่างย่ิงที่จะมาช่วยกันประท้วง จะรอให้ยับเยินอีกเท่าไหร ขณะนี้ไม่พอหรือไง ทำไมซาดิสม์มาซูคิสขนาดนั้น

        3.อดทนในส่ิงที่อดทนได้ยาก

       อ.ประมวลนี่ก็พากเพียรศึกษา มีความลึก มีภาษาวิชาการในการสื่อ เป็นด็อกเตอร์ ชาตินี้อาตมาไม่มีทุนทางสังคมเลย เพราะต้องให้พิสูจน์เนื้อแท้ธรรม อย่าไปเอาอำนาจอื่นเช่นความรวย ความสวย ใบรับรองเปรียญ ปริญญา ก็ไม่ต้องได้ ในชีวิตนี้ด้อย ไม่ได้แกล้งพูด ท่านต้องการให้อาตมาพิสูจน์ธรรมะเพียวๆ จะนำพาไปรอดไหม มาถึงวันนี้มั่นใจว่ารอด พาไปรอดแน่ เป็นแต่เพียงพวกเราจะช่วยกันนำพามนุษยชาติไปสู่ความประเสริฐ อาตมาคนเดียวทำงานไม่ได้หรอก ต้องช่วยกัน คนก็เข้าใจเพ่ิมขึ้น ให้มีบรรลุธรรมแล้วจะจริงไปเรื่อยๆ

        มาฟังคานธีดูในบาป 7 ประการในทัศนะมหาตม คานธี ได้กล่าวถึงบาป 7 ประการในทรรศนะของท่านคือ

1. เล่นการเมืองโดยไม่มีหลักการ
2. หาความสำราญโดยไม่ยั้งคิด
3. ร่ำรวยเป็นอกนิษฐ์โดยไม่ต้องทำงาน
4. มีความรู้มหาศาลแต่ความประพฤติไม่ดี
5. ค้าขายโดยไม่มีหลักศีลหลักธรรม
6. วิทยาศาสตร์เลิศล้ำแต่ไม่มีธรรมแห่งมนุษย์
7. บูชาสูงสุดแต่ไม่มีความเสียสละ

        นี่มาจากโพธิสัตว์คานธี เล่นการเมืองโดยไม่มีหลักการที่เป็นธรรม เขามีหลักที่เป็นหลักโกงกัน อาตมาพาเล่น  การเมืองโดยหลักการของพระพุทธเจ้า

         หาความสำราญโดยไม่ยั้งคิด อบายมุขเต็มบ้านเต็มเมือง โดยเฉพาะข้อคบมิตรชั่ว คนโกงประเทศ พวกคอรัปชั่น ในวงราชการไหนไม่มีคอรัปชั่นบ้าง นักการเมืองที่โกงกินนี่ย่ิงกว่าอบายมุข พระพุทธเจ้าตรัสว่าเราเป็นมิตรดีของเธอ

1.มีมิตรผู้มี“ทิฏฐิ”ตรงกัน ปรารถนาดีต่อกัน (กัลยาณมิตโต) .

2.มีมิตรดี ผู้มีความร่วมมือ ร่วมประโยชน์ดี (กัลยาณสหาโย)

3.มีสังคมสิ่งแวดล้อมดี (กัลยาณสัมปวังโก) .

นี้เป็นทั้งสิ้นของพรหมจรรย์ (คือ ทั้งสิ้นของศาสนา)

       พวกทรราชย์อย่าไปคบเชียว ถ้าคบแล้วบรรลัยตนเองบรรลัยชาติแน่นอน

       วิธีการทุนนิยมพยายามให้ร่ำรวยโดยไม่ต้องทำงาน แม้ค่าลิขสิทธิ์ อย่างบิลเกตต์น่าจะทำให้สังคมนะ อย่างไอสไตน์แกไม่คิดค่าลิขสิทธิ์ ไม่มานั่งรับค่าลิขสิทธิ์เลย อย่างอาตมาคิดออกนี่เอาไปใช้เลยไม่เสียค่าลิขสิทธิ์

       มีความรู้มหาศาลแต่ประพฤติไม่ดี มีมากเลยในสังคม เราก็เคยเป็นมา เอาความรู้ไปเอาเปรียบเขายิ่งเอาเปรียบเขามากเท่าไหร่ยิ่งเลว แล้วภูมิใจอีกซวยไหม พวกมิจฉาทิฏฐิ

       สรุปแล้วความรู้ทางโลกนี้มีมากแต่ไปเอาเปรียบนี่เลวแล้ว ยิ่งให้คนตกอยู่ใต้อำนาจ แม้ความรู้มหาศาลอย่างไรก็เลย

       ค้าขายไม่มีหลักศีลธรรมนี่มีมากในสังคม แต่พวกเรามาทำพาณิชย์บุญนิยม ขายราคาต่ำเท่าใดยิ่งเป็นบุญ เรากินน้อยใช้น้อย ก็อยู่รอด แต่เขาสอนให้มักมาก เฟ้อหรูหราฟู่ฟ่า เอาเปรียบไม่หยุดหย่อน แต่ของเราพยายามมาให้เป็นบุญนิยม แม้ขายเท่าทุนก็ยังไม่เป็นบุญ แต่ถ้าขาดทุนได้คือเป็นบุญ ถ้าให้ฟรีได้คือได้บุญเต็มเลย เราไม่ทำเล่น แต่ทำจริงให้ถาวรเลย

       วิทยาศาสตร์เลิศลำ้แต่ไม่มีธรรมแห่งมนุษย์ พาให้คนป่วย คุณกินอาหารทุกวันนี้ เป็นพิษภัย วิทยาศาสตร์สร้างมามีทั้งผลดีผลเสีย หากไม่มีธรรมะก็พาเสีย กิเลสพาเอาเปรียบ วิทยาศาสตร์ที่คิดได้แล้วไปเอาเปรียบคนอื่น ไม่มีธรรมะสังคมก็บรรลัย อย่างคอมพิวเตอร์หากใช้เลวก็มอมเมาตนเอง สามารถใช้ประโยชน์ได้ดี แต่ก็ทำหายนะได้มาก มอมเมาได้มาก

       บูชาสูงสุดแต่ไม่มีความเสียสละ อันนี้คือลัทธิทางเจโต พวก Prophecy ญาณศาสตร์ เห็นแก่ตัวมักน้อยจนไม่ให้ใคร แม้แต่ผ้านุ่งก็ไม่มี ลัทธิทิฆัมพร มักน้อยไม่ไม่ช่วยใคร นี่คือพวกบูชาสูงสุดนะ ยกย่องบูชากันในสายโจโต ไม่เบียดเบียนใครแต่ก็อาศัยข้าวเขากินนะ ไม่ทำนาทำไร่เดี๋ยวกลัวสัตว์ตาย มีที่ปัดจุลินทรีย์ไม่เบียดเบียนนะ

       จึงมีผลต่อสังคมตามลำดับ ตามภูมิ โสดาฯ สกิทาฯ อนาคาฯ​อรหันต์ ก็พัฒนาโลกุตรจิต มีโลกานุกัปายะ ไป

   ส.ฟ้าไทสรุป...วันนี้เราได้ฟังพ่อครูมีประเด็นที่นำเสนอเรื่องศาสนา ไทยเราทุกวันนี้ต้องการให้คนมาแสดงอำนาจประชาธิปไตย  ไม่ต้องมากทม.ก็ได้ มาต่างจังหวัดก็ได้ ถ้ามาสองล้านคนนี่อยู่ไม่เกิน 7 วันหรอก ธรรมะจะพาไปสู่ส่ิงสูงสุดได้ ….

เวลาบันทึก 09 มีนาคม 2563 ( 08:04:32 )

รายละเอียด

561031_รายการเรียนอิสระ ที่สวนลุมฯ

เรื่อง สลายอัตตามากู้ชาติ

ส.ฟ้าไทดำเนินรายการที่สวนลุมฯ วันนี้พ่อครูก็มาจัดรายการได้หลังจากที่ได้เขียนหนังสือเสร็จ พระเจ้าอโศกมหาราชได้กล่าวไว้ว่า

            พ่อครูว่า...ไม่ได้มาหลายวันเพราะเขียนหนังสือ ชื่อเรื่อง “รู้คนขังสุข รู้คุกขังสัตว์” พระพุทธเจ้าท่านแบ่งสัตว์ออกเป็น 9 เป็นสัตตาวาส 9 ให้รู้ครบหมดเลย แล้วก็ทำลายความเป็นสัตว์ให้หมดเลย เรียกว่าทำลายโซ่ที่ผูกสัตว์หรือคุกที่ขังสัตว์ไว้ คือสังโยชน์ หนังสือเล่มนี้รวบรวมความรู้ว่า คนคืออะไร สุขคืออะไร รู้คุกคืออะไรที่ขังสัตว์ สัตว์อยู่ไหน แล้วจับสัตว์ให้ได้ แล้วกำจัดเหตุแห่งสัตว์ได้  พระพุทธเจ้าใช้เวลาเรียนกว่าจะครบก็ล้านๆๆๆๆชาติ คือเวลานับไม่ได้เลย

            ขณะนี้เขากำลังจะโกยออกมาโกง 2.2 ล้านๆบาท ยังนับกันยากเลย แต่นี่มันล้านๆๆๆชาติ พระพุทธเจ้าพระองค์นี้ พบพระพุทธเจ้ามาแล้วมากมาย หนังสือเล่มนี้จะไขความเป็นกุศลอกุศลให้ละเอียดละออ

            เรื่องกำลังเขม็งเครียด เราอย่าไปทำอาการเช่นนั้น เรารู้ว่ามันพาทุกข์เราอย่าไปทุกข์ด้วย เหตุการณ์ไม่ได้เกิดมาให้เรากลุ้ม เกิดมาให้เราแก้ไข ตามภูมิปัญญาความสามารถ

            มีผู้ที่ส่งคำถามส่งประเด็นมาก็มีบ้าง

ประเด็นว่า...อนิจจังทุกขังอนัตตา หมดสิ้นแล้วหรือชาติไทย ไม่มีสิ่งใดจะยับยั้งอธรรมต่างๆได้แล้วหรือ มีเพียงเท่านี้ละหรือผู้กล้า ชาติ บัลลังก์จะต้องละลายไปกับเหล่าร้ายเหล่านี้กระหรือ พ่อท่านมีความหวังอะไรอยู่ในใจ โพธิรักษ์ก็เป็นเป้าหมายหนึ่งของพวกชั่ว เพราะมีส่วนในการขัดขวางการของพวกมันมาตลอด ไม่มีพลังในจะหยุดการกระทำของพวกมันได้ ไปมุดหัวอยู่ไหนหมดพวกเจ้าใหญ่นายโต ออกมาเป็นผู้นำให้กับประชาชนผู้บริสุทธิ์ จะไปหวังกับทหารไม่มีทาง แม้แผ่นดินเกิดก็ยกให้เขาได้ ขอพระองค์ทรงพระเจริญ....ทำไมสังคมไทยไม่ยอมรับพระสมณะพูดวิจารณ์การเมือง มีข้อห้ามหรือไม่

            ทางการออกกฎหมายสำทับอีกว่า ถ้าใครจะออกมาทำงานสาธารณกุศล ห้ามยุ่งเกี่ยวกับการเมือง เวลาเขียนระเบียบการ ต้องระบุเลยว่า จะต้องเขียนไม่ให้ยุ่งเกี่ยวกับการเมือง ศาสนาก็เลยถูกกันไม่ให้ยุ่งเกี่ยวกับการเมืองเลย ทั้งรูปธรรมและนามธรรม บ้านเมืองก็เลยยิ่งพัง สัจจธรรมก็เลยถูกบั่นทอนอย่างอวิชชา ทำไมสังคมไทยไม่ยอมรับการที่พระสมณะวิจารณ์การเมือง ....นั้นไม่มีข้อห้ามและไม่มีข้ออนุญาต ในมหาปเทส 4 มีว่าไว้

            ในยุคพระพุทธเจ้าไม่ใช่ยุคประชาธิปไตย จึงไม่เหมือนกันในบริบท แต่ยุคนี้เรียนรู้หมดแล้ว สามารถทำกับสังคมได้อย่างไม่มีปัญหา ผู้ที่ไม่มีปัญญาก็ยึดติดอย่างนั้น เขาถูกครอบงำสำเร็จทั้งที่ไม่ถูกต้อง ทั้งหลักวิชาการและมนุษยชาติ ศาสนาอิสลาม การเมืองกับศาสนาอันเดียวกันเลย พุทธธิเบตก็หนึ่งเดียวกันระหว่างการเมืองกับศาสนา ไม่มีข้อห้ามหรือนุญาต แต่มันสมควร คนไม่มีภูมิคุ้มกันไม่มีความสามารถอย่าออกมาทำ ถ้าออกมาก็เป็นเบี้ยเป็นลูกกะโล่ให้เขา ถูกพวกฉลาดแกมโกงเอาไปรับใช้เป็นเบี้ยล่าง แม้ขนาดมีกฎหมายห้าม เขายังทำเลย เอาพระมาเป็นหัวคะแนน พวกเรารู้ดีเอาไปเป็นหัวคะแนนไม่ได้หรอก