รายละเอียด

 

630131_พุทธศาสนาตามภูมิ บ้านราชฯ เวทนาดอกเดียวปลิดวิญญาณ ตอน 1

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวน์โหลดเอกสารที่...  https://docs.google.com/document/d/1l5Urjj8U5ERiOI6qh9fbBRbIx5SviCT2rRzpQbRnIdw/edit?usp=sharing             

ดาวโหลดเสียงที่ https://drive.google.com/open?id=1hbkrQiZkAfuFafO6IjI9t7cIutRpZlN2

สมณะฟ้าไทว่า.. วันนี้วันศุกร์ที่ 31 มกราคม 2563 ที่บวรราชธานีอโศก วันพรุ่งนี้ก็จะมีค่ายเตรียมงานพุทธาฯของเด็กม.1จากชาวอโศกทั่วประเทศ เป็นการให้เด็กได้มาร่วมซึมซับบรรยากาศของงานปฏิบัติธรรม

พ่อครูว่า…SMS วันที่29ม.ค.2563(วิถีอาริยธรรม พ่อครู : บ้านราช)

_เจิน วดี : ฟังธรรมะของพ่อครูสุดยอดเลยค่ะ เพิ่มความฉลาดขึ้นค่ะ

_วันชัย สหมโนธรรม: ชีวิตนี้ได้ฟังธรรม ได้ลดละกิเลส คบมิตรดี ชีวิตนี้ไม่มีวันเสื่อม

พ่อครูว่า…อย่าเผินนะมาศึกษาให้ดีๆว่ามิตรดีเป็นอย่างไร แต่คนทั่วไปอ่านไม่ออกว่ามิตรดีคืออย่างไร มิตรดีคือคนมีคุณธรรม จะคบมิตรดีจะรู้ว่ามิตรดีจริงๆนั้นยาก ยกตัวอย่างอาตมาว่าอาตมาเป็นมิตรดีกับเธอนี่ก็ยาก

สมณะฟ้าไทว่า...ทั่วไปเขาบอกว่ามิตรดีคือคนที่ตามใจเขา แต่พระพุทธเจ้าบอกว่ามิตรดีคือคนที่ขัดเกลาเขา

_แน่งน้อย อินทสระ: แพทย์วิถีธรรมกับอโศกปฏิบัติไปทางเดียวกันค่ะ หมอเขียวบอกแพทย์วิถีธรรมกับอโศกมีพ่อคนเดียวกันคือพ่อท่านโพธิรักษ์ แพทย์วิถีธรรมเคารพพ่อท่านทุกคนค่ะ อโศกทำอย่างไรแพทย์วิถีธรรมทำอย่างนั้น

พ่อครูว่า…ไม่ได้แยกแต่แบ่งกันทำบ้าง อย่างพวกเรา นี่ท่านเพาะพุทธท่านก็ทำของท่านมีสำนักของท่าน นานๆทีเข้ามาที่นี่ หมอเขียวก็ดูเหมือนจะเข้ามาบ่อยกว่าด้วย เพราะฉะนั้นก็ดูดีๆอย่าไปตั้งจิตไม่ดีมันจะเสีย

_จักรพล พุทธพัฒนา: แพทย์วิถีธรรมเกิดทีหลังอโศกและเป็นเนื้อเชื้อไขของอโศกนั่นเอง(ไม่แยกกันครับ.)

_โมก หิรัญเขว้า : ผอ.และรองผอ.บ้านราชก็เป็นศิษย์เก่าสัมมาสิกขานี่แหละขอรับ

_อรุณวรรณ มาลัย :วันนี้ได้นำคำสอนที่ฟังจากคลิปต่างๆของพ่อครูมาทบทวนจิตใจที่หม่นหมองจากจิตที่ได้กระทำความผิด เมื่อก่อนทำผิดเล็กๆน้อยๆจะผ่านเลยถือว่าธรรมดามากใครๆก็ทำกัน แต่ครั้งนี้ต่างไปจิตรับรู้ถึงความผิดนั้นจนต้อง

_จิตรา อัศวัน : กราบ_/\_นมสก พ่อครู ที่เคารพยิ่ง ธรรมะที่พ่อครูกำลังสาธยาย ณ ปัจจุสมัยนี้เป็นธรรมชั้นสูง 'อภิธรรม' ผู้ฟังจึงต้องมีภูมิธรรมสูงตาม..จึงจะรับฟัง เข้าใจได้ ดุจความถี่คลื่นผู้ส่งกับผู้รับต้องจูนเข้ากันได้ / ธรรมรสที่พ่อครูแสดง..ไม่ว่าสาธยายแต่ในอดีต(ธรรมะ5ดาว)

หรือ ในปัจจุบัน ล้วนเป็นยอดเยี่ยม..น่าฟังในทุกกาล..เจ้าค่ะ

พ่อครูว่า…อาตมาแสดงธรรมไม่ได้เอาแต่ภาษาของอภิธรรมมา อย่างพวกจิต 89 พวกนี้ เขาบรรยายกันแต่ไม่เข้าถึงสภาวะ หากเข้าถึงสภาวะก็น่าจะบรรลุอรหันต์กันไปนานแล้ว

_ภาวิณี ทาอ่อน : น้อมกราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่งครับ มีพระที่แยกตัวออกมาอยู่องค์เดียว แล้วญาติโยมก็สร้างกุฏิให้อยู่บริจาคที่ให้ อยากรู้ว่า พระองค์นี้ทำผิดวินัยของพระพุทธเจ้าหรือไม่ และญาติโยมที่ไป ทำทานด้วย จะได้กุศลหรือไม่

พ่อครูว่า…มีวินัย ผู้จะแยกตัวอยู่คนเดียวได้ ก็ต้องเป็นผู้ที่บริบูรณ์ด้วยการสังวร ด้วยอาหาร ด้วยเครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค ที่ว่ากันตามวินัย ผู้ที่จะไปแต่ผู้เดียวได้ แต่ถ้าจะไปผู้เดียวอยู่ผู้เดียวไม่มีหมู่ไม่มีมิตร ผู้ที่ยังมีความสำรวมสำนึกสังวรในปัจจัย 4 ผู้ปฏิบัติอาหารแล้วปฏิบัติได้จริงจึงบรรลุอรหันต์

อาหารคำข้าวจะมีกาม และในการปฏิบัติอาหารเครื่องอาศัยนี้ก็ต้องมีผัสสะแล้วจะรู้เวทนา แล้วก็จะรู้เจตนา แล้วก็จะรู้ตัณหา 3 ล้างตัณหาไปตามลำดับจนหมดก็มีแต่วิภวตัณหา ส่วนอันที่ 4 รู้องค์รวมวิญญาณรู้นามรูป

คนไม่รู้นามรูป เหมือนกับโจรปล้นศาสนาที่ฆ่าด้วยหอกร้อยเล่ม เช้า กลางวัน เย็นก็ยังไม่ตาย เป็นโจรถาวรนิรันดร เพราะไม่รู้วิญญาณ นามรูป เขาก็ศึกษากันแต่เขาไม่รู้จริง หากรู้วิญญาณ นามรูปแล้วศึกษาที่เวทนา

กรรมฐานของพุทธอยู่ที่เวทนา ปฏิบัติเวทนา 108 จะครบเป็นอรหันต์

มีพวกเราฟังธรรมแล้วรวบรวมเรียบเรียงมา

คนที่เขาเขียนมาบอกนี้ก็เขาไม่รู้ตัว ไปสะสมสิ่งไม่ควร ไม่มีที่พึ่งเป็นมิตรสหายดี อย่างแสงอรุณ 7 นี้ หากเขาไม่มีความยินดีใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ไม่มีมิตรดีสหายดี ศีลของเขาก็จะไม่บริสุทธิ์เพราะเป็นไปตามกิเลสไม่มีอะไรป้องกัน ไม่ได้ปลงอาบัติ ไม่มีมิตรดีสหายดีก็ไม่ได้ปฏิบัติศีล อัตตาก็โต ทิฏฐิผิดเพี้ยนไป เข้าใจตามความเห็นของตนเอง ความประมาทก็มีเยอะ การทำใจในใจโยนิโสมนสิการก็ผิดเพี้ยนไปไกลเลยครบบริบูรณ์ ก็เป็นไป อย่างพวกชาวอโศกก็มีเช่นนี้ ทั้งที่แยกตัวแบบหนึ่งเดียวไม่มาสัมผัสสัมพันธ์ ทั้งที่แยกไปก็ทำทีมาสัมผัสสัมพันธ์ก็มี แต่แยกเดี่ยวด้วยความเห็นคะนอง ผยอง แล้วจะเป็นสงฆ์ของศาสนาพุทธตรงไหน มันตกขอบไปไม่เป็นไปตามพระธรรมวินัย

อีกอันว่าจะบริจาคทำบุญกับเขาได้ประโยชน์หรือเปล่าก็ได้ทำทาน แต่ทำทานกับผู้เป็นโจรทางศาสนา มอบอาวุธเรี่ยวแรงแก่โจรทำลายศาสนา แล้วจะได้กุศลหรือไม่

_กิ่งฟ้า ขันหล้า : ถ้าให้เลือกระหว่างแพทย์วิธีธรรมกับอโศกก็เลือกอโศกจ้า เพราะเกิดจากอโศกจ้า

- เด็กวัด ทำเพื่อละ สละเพื่อทำ :บางทีเรามีเหตุผล ต่างๆ นาๆ ที่ดี มีประโยชน์ เป็นคุณค่า มาอ้าง เพื่อให้ได้สมใจกิเลสที่ซ่อนแฝง ได้สิ่งนั้นมาเพื่อตน โดยไม่รู้ตัว ไม่รู้เจตนาลึกๆ ของตน และไม่รู้เท่าทันเสียงสองของตัวเอง ด้วยอำนาจเหตุผล จนคนอื่นต้องจำยอม

กราบเรียนถามพ่อครูว่า ลักษณะนี้เป็นการเบียดเบียนคนอื่นไหมครับ ? และจะมีวิธีปฏิบัติ จัดการกับกิเลสตัวนี้ของตนเองได้อย่างไร ? กราบขอบพระคุณพ่อครู ที่เมตตาตอบคำถาม กราบนมัสการครับ

พ่อครูว่า…เด็กวัด ทำเพื่อละ สละเพื่อทำ  น่าจะเป็นเพื่อธรรม..

ก็ต้องเรียนรู้ตัวเองต้องสำนึก อย่าคะนองด้วยอัตตาตัวเอง อย่าเอาแต่ใจตัวเองเอาแต่ความเชื่อตัวเอง สรุปแล้ว จึงจะอยู่ในหมู่อย่างสำราญ ต้องเป็นคนชนิดนี้ มีวิบากกรรมสิ่งที่มากวนตัวเอง ก็ต้องพยายามศึกษาตัวเองแล้วนึกดูให้ดี

ก็อ่านดูของพวกเราศึกษามา ฟังธรรมอาตมาแล้วเรียบเรียงมา ก็ช่วยให้อาตมาเบาลงบ้าง

สื่อธรรมะพ่อครู(ธรรมะ 2) ตอน เวทนาดอกเดียวปลิดวิญญาณ ตอน 1

เวทนาดอกเดียว ปลิดวิญญาณ

ในโยธาชีวสูตร เล่ม 21 ข้อ 181 บอกว่า นักรบอาชีพผู้ประกอบด้วยองค์ 4

1.อยู่ในสมรภูมิที่ดี(เป็นผู้สมาทานศีล)

2.ยิงลูกศรได้ไกล(เห็นรูปที่เป็นอดีตปัจจุบันและอนาคตทั้งภายนอกและภายใน หยาบ ละเอียด ใกล้หรือไกล)

3.ยิงไม่พลาด(เห็นแจ้งอาริยสัจ 4 นี้ ทุกข์สมุทัยนิโรธมรรค)

4.ทำลายข้าศึกได้มาก(กองอวิชชาทั้งหลายพินาศไป)

นี่คือนักรบของพระพุทธเจ้า

จากฟังคำสอนของพ่อครูแล้วฝึกปฏิบัติธรรมให้ชัดเจนว่า เวทนาเป็นกรรมฐานของพุทธ (ที่เป็นกสิณ 40 นั้นไม่ใช่กรรมฐานของพุทธ) อรรถกถาจารย์ที่เป็นหลงกสิณ 40 เอามาปฏิบัติอยู่จึงยังมีความเป็นเทวนิยม ยังมีเชื้อของเดียรถีย์ ยังไม่ใช่ผู้ที่สมบูรณ์แบบ

กสิณ 40 อยู่ในคัมภีร์วิสุทธิมรรคของพุทธโฆษาจารย์ ที่สังคมชาวพุทธกระแสหลักใช้เรียนกันเป็นหลัก เพราะฉะนั้นศาสนาพุทธจึงกลายเป็นเดียรถีย์ออกนอกทางไปหมด เป็นกสิณที่เป็นสมถะ จึงขอเอาคำสอนของพ่อครู ที่อธิบายเป็นสภาวะเทียบเคียงจากพระไตรปิฎกมาทบทวนอีกครั้ง

มหานิทานสูตร ล.10 ข้อ 57

ท่านได้แจงเหตุปัจจัยปฏิจจสมุปบาทตลอดสาย ข้อ 58 ไล่เหตุปัจจัยของชรามรณะคือ ภพ ชาติ ชรา มรณะ หยุดไว้ที่เวทนา แล้วสรุปไว้ว่า เหตุ นิทาน สมุทัย ปัจจัย แห่งตัณหา คือ เวทนานั่นเอง

เหตุ นิทาน สมุทัย ปัจจัย ในความรู้สมัยใหม่เรียกว่า System analysis

มี Input process output outcome กับ impact

เหตุคือ input นิทานคือ process ออกมาเป็น output สมุทัย เป็น outcome คือสมุทัยปัจจัย แล้วมีผลคือ impact ความรู้ของพระพุทธเจ้ามีมาก่อนกว่า 2500 ปีมาแล้ว

ในอันนี้ก็หมายเหตุว่า เพราะเวทนาดับไป ตัณหาจะพึงปรากฏได้ไหม? ก็ชี้ให้เห็นว่าจะดับตัณหาต้องดับที่เวทนา คนที่ไม่มีผัสสะ ไม่มีเวทนาปฏิบัติ จะมีตัณหาที่ไหนมาให้ปฏิบัติ มีแต่ตัณหาปลอมๆ นั่งหลับตาแล้วเป็นตัณหาในความจำ ไม่ใช่ตัณหาจริง เป็นการเพ้อฝันเอาอดีตมาคิดเอาอนาคตมาคิด ก็ปั้นได้ อุปาทานได้ในภพจะคิดเอายังไงก็ได้ จะปั้นเป็นนางงาม จะเป็นผู้ร้าย จะเป็นพระเอกก็อยู่ในความคิด ไปทำทำไมเสียเวลา คนไม่รู้ก็เสียเวลาไป

ข้อ 59 เพราะอาศัยเวทนาจึงเกิดตัณหา จึงเกิดการแสวงหา ไปถึงเกิดเรื่องในการป้องกันแล้วสรุปว่า เหตุ นิทาน สมุทัย ปัจจัยแห่งการแสวงหาคือ ตัณหา ต้องมาจับตัวโจรได้คือตัณหานั่นเอง ข้อนี้แสดงความเกิดของ ตัณหา (กามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา)

ดับตัณหาได้การแสวงหาก็ไม่เกิด การถือมีดถือไม้ทะเลาะกันก็ไม่มี ต้องดับเวทนาในส่วนที่เป็นตัณหา(พ่อครูไอ ตัดออกด้วย)

นิมนต์พ่อครูจิบน้ำ

สมณะฟ้าไท...พ่อครูได้อธิบายถึงปฏิจจสมุปบาท

ข้อ 60 ข้อนี้คือหัวใจของศาสนาพุทธ

ธรรมทั้งสองเหล่านี้ รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนา โดยส่วนสอง (เทฺว ธมฺมา ทฺวเยน เวทนาย เอกสโมสรณา ภวนฺติ ฯ )  ล.10 ข.60

หมายความว่าเวทนามี 2 ทำให้รวมกันเป็นหนึ่ง โดยความรู้มีปัญญาว่ามันมี 2 เสมอ มีเวทนา 2 คือ 1 เวทนาแท้ กับ 2 เวทนาเก๊ ก็ดับเวทนาเก๊ ก็เหลือแต่เวทนาแท้ แล้วเราก็เรียนรู้แยกเวทนาแท้ คือเทวะนี่แหละ แยกจนกระทั่งรู้ว่าเทวะคือ มายาชนิดหนึ่ง คือความสุขความทุกข์ที่คนหลงผิด แล้วก็ไม่ยึดมั่นถือมั่น ไม่ยึดติดในความสุขความทุกข์ จิตก็ไม่สุขไม่ทุกข์ คุณไปทำจิตในจิต มนสิกโรติ ให้ได้อย่างที่อาตมาว่า สัมผัสอะไรแล้วกระทบสัมผัสมันมีเวทนา เวทนาเก๊แทรกแซงในเวทนาแท้

สัมผัสทางตาเห็นมะเขือเทศ สีแดง ปรุงแต่งเป็นอร่อยน่ากินน่ากิน กิเลสขึ้นไป แต่ถ้าดูตามจริงมันก็เป็นมะเขือเทศสีแดงดูดี เห็นความจริงตามความเป็นจริงหนึ่งเดียว ก็จบ แต่ทีนี้คุณก็ยังไม่ได้ปรินิพพาน เป็นปริโยสาน ถ้าคุณทำใจถาวรเลยสัมผัสอะไรก็ไม่สุขไม่ทุกข์ ไม่มีเวทนาเก๊ เวทนา1 ที่เกิดอยู่ก็รู้ว่าเท่านั้นตามความเป็นจริง คุณก็อยู่กับมันไป จนกว่าจะปรินิพพานเป็นปริโยสานแล้วจะตายสูญ เพราะแยกธาตุเป็นอุตุธาตุ ไม่เป็นแม้แต่ พีชธาตุ จิตไม่ต้องพูดถึง ศาสนาพุทธแยกจิตนิยามได้ เราหักเรือนยอด ที่จริงมันเป็นตัวมารพระพุทธเจ้ารู้ทันว่ามารมันแปลงมาเป็น เทวปุตมาร เป็นเทวดาหลอกที่แท้มันคือมารใหญ่เลย เราหักเรือนยอดของท่านแล้ว หมดไม่มีอะไรเหลือ อย่างนี้เป็นต้น

เขาเขียนต่อว่า…

1.เพราะผัสสะเป็นปัจจัยจึงเกิดเป็นเวทนา หากดับผัสสะได้เวทนาก็ไม่เกิดมันซ้อนหากคนพาซื่อจะไปดับผัสสะ ดับเวทนาคือดับความรู้สึกไปหมดเลย แต่ความจริงไม่ใช่ ผัสสะมี แต่คุณดับส่วนที่ผัสสะแล้วเกิดเวทนา มันเกิดคู่กัน ผัสสะก็เกิดกิเลส เวทนาก็เกิดกิเลส คุณต้องทำให้มันดับไม่ปรากฎ เพราะนามรูปเป็นปัจจัยให้เกิดผัสสะ นี่แหละตัวสำคัญ

เพราะผู้นี้ เข้าใจว่าปฏิบัติธรรมต้องมีนามรูป ทำไมท่านไม่เรียกรูปนาม ทำไมเรียกนามรูป เพราะเมื่อมีผัสสะมีเวทนา นามมันก็จะเกิด แล้วเราก็จะมีสัญญากำหนดตามรู้รูปภายใน

จิต เจตสิก รูป แล้วก็เรียนรู้รูปตัวนี้ กิเลสตัวนี้ จัดการกิเลสก็เป็นนิพพาน

อภิธรรมทำไมเอารูปมาไว้ภายใน จิต เจตสิก รูป นิพพาน ก็จะไม่สับสนจะเข้าใจทำไมต้องเรียงพยัญชนะอย่างนี้ ก็เพราะเหตุนี้

เพราะนามรูป เป็นปัจจัยจึงเกิดผัสสะ หากไม่มี อาการ ลิงค นิมิต อุเทส ผัสสะก็ปรากฏไม่ได้ ถ้าไม่มีอาการ เพศ นิมิต อุเทส เมื่อไม่มีผัสสะ อาการก็ไม่มี เพศหรือลิงคก็ไม่ปรากฎ

เพศคือความแตกต่างกัน เพศ ก็มีเพศชาย เพศหญิง อิตถีลิงค์ ปุงลิงค์เป็นต้น แต่ไม่มีผัสสะก็เรียนรู้ไม่ได้

เมื่อมีวิญญาณจึงเกิดนามรูป วิญญาณมีเจตสิก 3 คือ เวทนา สัญญา สังขาร

สังขารจะต้องมี 2 ขึ้นไป ซึ่งไม่ใช่มีแค่ 2 เท่านั้น แต่จริงๆแล้วมันก็จะปรุงแต่งเร็วมากกว่า 2 ก็ได้ แต่คุณรู้ไม่ทัน ไม่ใช่คุณรู้ไม่ทัน แต่มันจับได้ทีละ 2 อย่าง มากกว่านั้นก็รู้ไม่ทันไม่ได้ต้องรู้ทีละ 2 ไม่เช่นนั้นมันมากกว่า 2 เป็น 4 เป็น 6 จะไปจัดการอย่างไร ต้องดูทีละ 2

สังขารจะต้อง 2 คือ มีเวทนา มีผัสสะ หากวิญญาณไม่หยั่งลงไม่มีเวทนา นามรูปจะขาดความสืบต่อลงทันที

อันนี้เป็นสิ่งที่เขาเข้าใจได้ยาก

วิญญาณไม่หยั่งลง แม้จะเป็นวิญญาณในนามธรรม ท่านใช้คำว่าวิญญาณจะหยั่งลงสู่ครรภ์

ครรภ์คือ ห้อง คือห้องมดลูกที่ท้อง หรือที่จะทำให้ชีวิตเกิด มีสัตว์ที่อาศัยมดลูกหรืออาศัยไข่ หรืออาศ้ยการแตกตัว หรือที่สุดสัตว์โอปปาติกะ

สัตว์โอปปาติกะคือ วิญญาณที่หยั่งลงสู่ครรภ์

วิญญาณหยั่งลงของสัตว์โอปปาติกะคือธาตุรู้ คือนามธรรมของจิตเจตสิก อันนี้เข้าใจไม่ง่ายเลย มักจะนึกไปถึงตัวคนตัวสัตว์ จะมีวิญญาณเข้าไปจุติเป็นลูกของใครก็แล้วแต่ มันก็ไม่ผิด แต่ศึกษาแบบนั้นก็ธรรมดา ไปแก้ไขอะไรไม่ได้ เมื่อมีเชื้อกับไข่ไม่ผสมกันไม่สมสู่กันมันก็ไม่เกิดแล้ว แต่วิญญาณหรือธาตุรู้ อันนี้แหละต้องแยกอย่าให้สังขารอย่าให้ปรุงแต่ง ซึ่งเป็นความสามารถอันลึกซึ้งยิ่งใหญ่

เวลาคุณสัมผัส ตา หู จมูก ลิ้น กาย โดยสัญชาตญาณของผู้ที่ไม่ศึกษาก็ปรุงแต่งปุ๊บ ผสมพันธุ์กันเสร็จเป็นสังขารที่มีวิญญาณของผี วิญญาณของกิเลสผสมพันธุ์กันอยู่ในนั้นเสร็จเลย ทุกคนที่ไม่ได้ศึกษาทุกคนไม่ได้ฝึก มีอวิชชา ไม่มีทางที่จะไปห้ามมันได้ คนที่ไม่รู้ธรรมะพระพุทธเจ้าจึงไม่มีทางที่จะปฏิบัติได้ หรือว่าเรียนอย่างผิดอย่างมิจฉาทิฏฐิไม่เข้าใจการจับอาการจิตตัวนี้ จับหทยรูปได้ อย่าให้มันเป็นชีวะในรูป 28

หากคุณปฏิบัติแล้วต้องสัมผัสทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ มีโคจรรูป วิสยรูปตัดแล้วเกิดเป็น ภาวรูป2 คืออิตถีภาวะ ปุริสภาวะ หากจับได้ก็รู้จักหทยรูป รู้จักชีวิต มันมีอินทรีย์ มันมีพลัง มันมีแรงของการเกิด

การเกิดของมาร การเกิดของกิเลส ของตัวผีร้าย คุณก็ต้องเห็นและแยกรูปนี้ให้ได้ สิ่งไหนที่จะมีอะไรเป็นเหตุปัจจัยคืออาหาร อาหารรูป ตั้งแต่กวฬิงการาหาร ผัสสาหาร มโนสัญเจตนาหาร วิญญาณาหาร

โดยเฉพาะ อาหารการกินคือคำข้าวกวฬิงการาหาร อาหารการกินเลี้ยงชีวิต คนทุกคนต้องกิน แม้จะบรรลุเป็นพระพุทธเจ้าแล้ว เป็นพระอรหันต์แล้วก็ต้องกิน เรื่องนี้เป็นเหตุปัจจัยให้ปฏิบัติอย่างไม่ต้องไปหาที่ไหนเลย คุณต้องกินอาหารอยู่แล้ว จะรู้ได้จากอาหารรูปนี้

อาหารรูปเสร็จคุณรู้แล้วคุณก็จะรู้จัก ปริเฉทรูป คือจัดกรอบของการปฏิบัติ ปริเฉทรูปต้องกำหนดกรอบในการปฏิบัติ หากไปคว้าอะไรมาทำหมดก็ไม่ได้

หากจะรู้ไปหมดหลายอย่าง รูปต้องรู้อันนี้เสียงก็จะรู้กลิ่นก็จะรู้ก็รู้ไม่ไหว ต้องจะตอบให้มันชัดคม จึงจะพิจารณากระบวนการ ตากระทบรูปเกิดกิเลสอย่างไรก็จัดการปริเฉทรูป เมื่อจัดการได้ก็จะควบคุมได้

ปริเฉทรูป จะมีวิการรูป ซึ่งจะมี 5 มีวิญญัติรูป 2

แต่ว่าตัวสำคัญคือจัดการวิการรูป ส่วนวิญญัติ 2 คือ กายวิญญัติ กับ วจีวิญญัติ วิญญัติคือการเคลื่อนไหว มันต้องมีการเคลื่อนไหว หากไม่มีการเคลื่อนมันก็จะไม่สามารถศึกษามันได้มันจะไม่สามารถรู้ได้ คุณต้องมีสิ่งเหล่านี้ แล้วจะเกิดอาการทางเวทนาให้ศึกษา

การไปนั่งปฏิบัติหลับตาอยู่ในภพ ยิ่งพูดยิ่งชัด มันโมฆะจากศาสนาพุทธอย่างร้อยเปอร์เซ็นต์ พันเปอร์เซ็นต์ ล้านเปอร์เซ็นต์ เป็นพวกที่ฆ่าด้วยหอกร้อยเล่มเช้ากลางวันเย็นก็ไม่ตาย

แต่เราเข้าใจสัจธรรมแล้วก็จะรู้ ก็มันน่ากลัว พระพุทธเจ้าสั่งให้ฆ่า ฟังแล้วน่ากลัวนะ คนที่พระพุทธเจ้าสั่งให้ฆ่ามันจะเป็นยังไง

วิการรูป มี 5 ลหุตา มุทุตา กัมมัญญตา กายวิญญัติ วจีวิญญัติ

ลหุตา มุทุตา กัมมัญญตา คือการจัดการรูปได้อย่างดี อะไรที่ วิ คือ ไม่ กับ อย่างยิ่ง

วิการ คืออย่างหนึ่งคือฆ่าผีร้ายเลย พอฆ่าตายแล้วเกิดเป็นเทพบุตรสุดยอด

จิตที่สะอาดจึงมี ลหุตา มุทุตา กัมมัญญตา

ลหุตา คือ เบา มุทุ คือ จิตไว หัวอ่อน ไม่กระด้าง จะปรับ ทางเจโตก็ปรับได้ไว ปัญญาปฏิภาณรู้ทันรู้เร็ว แล้วจิตที่ดีสามารถกำหนดทำให้เบาขนาดนี้ จิตเราเร็วไว้ทำงานได้ขนาดนี้จึงเป็นคุณสมบัติของกัมมัญญตา การงานที่คุมด้วยอัญญะ ควบคุมด้วยจิต อัญญธาตุ ปัญญาที่วิเศษ เป็นกัมมัญญตา เป็นสภาวะที่เหมาะควรแก่การงาน ทำการงานได้ดีที่สุด เพราะว่าจัดการได้ดีแล้ว จะทำการงานได้ดี เพราะว่าสามารถควบคุมจิตของเรา จะทำให้แรงให้เบาเท่าไหร่ก็ได้ แล้วแต่เจตนาจะทำให้เบา อย่าให้มันแรง จนกระทั่งเบียดเบียนจนกระทั่งไปทำร้ายทำลายไปทำความเสียให้มันเกิด จะต้องให้มันได้คุณค่าประโยชน์ แรงก็ต้องให้แรงอย่างได้ขนาดมีคุณค่าประโยชน์ จึงใช้คำว่า ลหุตา เป็นตัวกำหนด ส่วน มุทุตาคือ ปรับได้อย่างดี

สุดท้าย จิตลักขณรูป 4 เป็นตัวจบของจิต ผู้ที่เป็นอรหันต์นี้จะรู้จักลักษณะทั้ง 4 นี้

คือ 1.อุปจยะ 2.สันตติ 3.ชรตา 4.อนิจจตา

อุปจยะ คือ จิตเกิด พระอรหันต์จะรู้จักอย่างดี ท่านจะทำให้เกิดอย่างควบคุมได้ ไม่ให้เกิด ไม่ให้ต่อความเกิดสันตติ

สันตติ คือ การสืบต่อ ให้มันเกิด ถ้าไม่เป็นพระอรหันต์ การสืบต่อที่จะไม่เจริญ เป็นอกุศลสืบต่อ คุณต้องตัดตัวนี้ก่อน แต่ลักขณรูปที่สมบูรณ์แล้ว จะให้เกิดก็ได้ จะให้ต่อหรือถ้าไม่ต่อก็ได้ พระอรหันต์ จะทำให้เกิดแต่จิตที่ดี หรือจิตที่ไม่มีบาป แต่ถ้ายังมีบาปอยู่คุณก็ต้องกำจัดทำบุญคือกำจัดกิเลส ก็ต้องเอาพลังงานมาทำ ฌาน ทำสำเร็จเรียกว่าได้เป็นพลังงานบุญของเรา

บุญ เป็นอาวุธกำจัดกิเลส แต่ทางโน้นเขาไม่ได้สอนกับแบบนี้เขาก็จะยาก ถึงบอกว่าน่าสงสารที่สวนกัน เขาไม่เข้าใจ ไม่มีเครื่องมือประหารกิเลส คุณก็เข้าใจบุญเป็นกุศลทั้งหมดเลย เครื่องประหารกิเลสคุณหายไปหมดเลย ศาสนาพุทธทุกวันนี้ แล้วคุณจะไปฆ่ากิเลสได้อย่างไร หากไปเข้าใจบุญที่เป็นเครื่องมือประหารกิเลสกลายเป็นกุศลอีก ก็เท่ากับคุณไปจับโจร แล้วคุณก็เอาปืนเอามีดไปให้โจร คุณเอาอาวุธที่จะประหารโจรไปให้โจรอีก ก็เจ๊งสิ

ศาสนาพุทธที่มันผิดแล้วน่าสงสารจริงๆ สุดท้ายก็เหลือ ชรตา อนิจจตา ที่เป็นธรรมชาติ ถ้าสมมุติว่าเราไม่ต่อ ธาตุที่เหลือมันก็จะค่อยๆหายไปเองถ้ายังมีเชื้อที่เหลือ ถ้ายังไม่มีธาตุเชื้อที่เหลือเป็นพระอรหันต์ที่เด็ดขาดได้ก็จะจบเลย ไม่มี ชรตา อนิจจตา ไม่มีการเปลี่ยนแปลง เที่ยงเลยจบตัด ไม่ชรา ไม่ชะลอเลยตัดจบ แต่ผู้ยังเป็นเชื้ออนาคามีอยู่ตายแล้วก็ยังต้องมีเชื้อต่อ ชรตา เสื่อมไปอีก ระวังนะอย่าให้มันฟื้น อนิจจตา หากเป็นพระอนาคามี เป็นพระอนาคามีเต็มตัวแน่นอนก็จะไม่ต่อแล้ว ตายตรงนั้นก็จะไปอยู่ที่สุทธาวาส 5

นิมนต์พ่อครูพักสักครู่

สิกขมาตุกล้าข้ามฝัน…

พ่อครูว่า...หากวิญญาณไม่หยั่งลง ไม่มีผัสสะไม่มีเวทนา นามรูปก็จะขาดความสืบต่อลงทันที

แต่ละคำนี้หากไม่ศึกษาไม่รู้จักสภาวะธรรมเลยมันก็จะไม่สนุก มันก็จะ เลื่อนเปื้อนไปจะเมาเอา แต่ผู้ที่ศึกษาให้ดี จะเข้าใจเลย

อาตมาอธิบายไปไม่เสียผล ผู้ฟังเข้าใจ แต่หากอธิบายแล้วผู้ฟังไม่เข้าใจเลย มันเหมือนเทศน์ให้ต้นเสาฟังก็ไม่เข้าท่า นี่ยังดีมีคนฟังรู้เรื่อง คนที่ฟังไม่รู้เรื่องก็ไม่รู้จะทำอย่างไร

นามรูป จะสลับไปสลับมา รูปที่เราจัดการ มีตั้งแต่ดินน้ำไฟลมภายนอก เป็นเหตุปัจจัยเข้ามาปรุงแต่งกันอยู่ภายใน แล้วเราก็มาหาภายในก็คือตัวนาม สิ่งที่ถูกรู้ภายในเรียกมันว่า รูป สิ่งที่ถูกรู้คือรูป นามที่ไปรู้ซ้อนคือนามที่ลึกเข้าไปอีก เป็นภูมิธรรมปัญญาธาตุรู้ลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ ก็สลับไปสลับมา ก็ไปเป็นตัวใหม่ ตัวที่ถูกรู้แล้วก็เจริญพัฒนาขึ้นมาเราก็ไปเป็นตัวรู้ขึ้นมาใหม่อีก นามจะไปรู้ตัวใหม่อีก ตัวใหม่ที่ถูกรู้มันก็จะเป็นรูปอีก ไปเรื่อยๆสลับไปสลับมา ลักษณะพวกนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะรู้กันได้ง่ายๆไม่เข้าใจกันได้ง่ายๆ

อาตมาอธิบายในหนังสือ “คนคืออะไรทำไมสำคัญนัก” การสลับ รูปเป็นนาม นามเป็นรูป คนตามได้ยาก แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมมันต้องเขียนต้องอธิบาย อธิบายไปถึงตรงนี้ก็แล้วแต่ภูมิ หลายคนหาว่าอาตมาผิด นามก็นามสิ รูปก็รูปสิ นามจะกลายเป็นรูปได้อย่างไร เขาเข้าใจไม่ได้

หากวิญญาณไม่ปรากฏไม่มีนามรูปให้ศึกษา ชาติ ชรา มรณะ ก็ไม่ปรากฏ

วิญญาณแยกเป็น เวทนา สัญญา สังขาร อวิชชาจะไม่รู้จักสังขาร ไม่รู้จักการปรุงแต่ง จริงๆแล้วสังขารที่ปรุงแต่งกันอยู่นั่นแหละคือตัวเวทนา

ตัวสังขารที่ปรุงแต่งกันอยู่ รวมแล้วเป็นผี หรือเป็นเทวดาหลอก

เป็นเวทนาผีหรือเวทนาหลอก นี่หมายถึงสภาวะนะ ปรุงแต่งเป็นเทวดา เป็นเทพปุตมารมาหลอกเรา คุณต้องจับตัวนี้ให้ได้ หากคุณจับไม่ได้มันก็กินไปเรื่อยๆมันก็หลอกคุณว่าเป็นเทวดา แต่ถ้าคุณสามารถจับได้ เอ็ง จริงๆ มันสองตัวหลอกเรา เอาหน้าเทวดามาหลอก แต่เราก็จับสภาพมารในตัวเวทนาได้ เป็นสองในหนึ่ง ฆ่าตัวมารให้ได้ แล้วก็หมดทุกข์

หมดทุกข์เหลือ1 คุณก็จะติดเป็นเทวดา แม้จะเป็นเทวดาที่สะอาดจากกิเลสแล้ว เป็นวิสุทธิเทพก็ยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นตัวตนไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นก็เป็นเทวนิยม เป็นสุขสวรรค์ เป็นพระเจ้า

คนไม่ศึกษาธรรมะพระพุทธเจ้าก็ไม่รู้ว่าต้องดับทั้งสุขและทุกข์ เขาจะดับแต่ทุกข์ แล้วเขาหลง เขาไม่รู้ว่าสุขทุกข์คือตัวเดียวกัน ศาสนาพุทธจึงแยกกันไม่ได้ ต้องดับทั้ง 2 อย่างคือสุขและทุกข์

สมณะฟ้าไทว่า...ทุกข์คือสิ่งที่เจริญตาเจริญใจในโลกนั่นแหละ แสดงว่ามันคือสุขนั่นแหละ

พ่อครูว่า...ต้องแยกนามแยกรูปให้ได้ แยกทุกข์แยกสุขให้ได้ แล้วทำกันให้ถูก จิตที่ถูกรู้คือกิเลสถูกทำลายไป ก็เหลือติด จิตสะอาดต้องรู้ให้ได้ว่าคือธาตุรู้ที่รู้ความจริงตามความเป็นจริง

หากคุณกระทบสัมผัสอยู่ก็รู้เท่าที่มันกระทบสัมผัสและคุณก็จะรู้ ยาวไปเป็นชั่วโมงจะบ้าหรือ มันไม่เที่ยงอยู่แล้วมันก็เปลี่ยนไป จะเห็นได้ว่ามันไม่เที่ยงหรอก มันเป็นธาตุรู้เป็นสัญญากำหนดใหม่ให้เรารู้ รู้ทางตาหูจมูกลิ้นกาย ก็ให้เรารู้ ว่าในโลกนี้ เรามีสิ่งที่มี แล้วสิ่งที่มีเป็นโลกสมุทัยยังมีกิเลสอยู่ หรือเป็นโลกนิโรธ โลกที่ดับกิเลสหมดแล้ว

พระไตรปิฎกล. 16 ข. [43]

สรุปจะดับตัณหาดับที่เวทนา

จะให้ไม่มีอาการต้องทำให้วิญญาณไม่หยั่งลง ต้องทำให้นามรูปไม่มี วิญญาณไม่หยั่งลงก็ไม่มีอะไรเกิด ในปรมัตถ์ในภาษาจิตของเราก็ว่างจากกิเลส อะไรเกิด ชาติ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกขะ โทมนัส อุปายาสะ

จิตวิญญาณที่เป็นปฏิจจสมุปบาท ต้องเรียนนามรูป ต้องมีการกระทบ จึงเกิดผัสสะ เวทนา ในเวทนามีตัณหา อุปาทาน

ตัณหาเป็นตัว dynamic เป็นตัวเคลื่อน ส่วนตัว อุปาทานเป็นตัว static ตัวนิ่ง เป็นธรรมะ2

ธรรมะ 2 เหล่านี้ในข้อ 60 มี 3 ชุด คือ 1. ผัสสะ 2. นามรูป 3. วิญญาณ

ผัสสะ คือ การกระทบของนามกับรูป นามกับรูปคือ สิ่งที่รู้กับสิ่งที่ถูกรู้

วิญญาณก็คือ เวทนา กับ ผัสสะ หากไม่มีผัสสะก็ไม่ได้ ต้องมีผัสสะ หากไม่มีผัสสะ เวทนาก็ไม่เกิด วิญญาณก็ไม่เกิด นามรูปก็ไม่เกิด

ในสายของปฏิจจสมุปบาท ธรรมทั้ง 2 เหล่านี้ คือผัสสะ นามรูป วิญญาณ เป็นเหตุปัจจัยต่อเนื่องจากด้านบนลงมาที่เวทนา  ฉะนั้นจึงถูกจัดการทั้งหมดรวมเป็นอันเดียวกับเวทนา 2 ให้เป็นหนึ่งเดียว คือวิญญาณไม่อาศัยนามรูป นามรูปไม่มีอาการที่เราไม่ต้องการให้มี มันแตกต่างกันอย่างไร ทำให้เป็นปุริสภาวะ ตามที่คุณกำหนด นิมิต ตามคำอุเทส คำสอนอธิบายคำกล่าว จากพระไตรปิฎก หรือจากพระโอษฐ์พระพุทธเจ้า   รู้จักคำสอนที่อาตมาอธิบายอยู่ก็ตามเป็นอุเทส

นามรูปจะไม่มี อาการ เพศ​ นิมิต อุเทส

ผัสสะไม่ปรากฏ เวนาก็ไม่ปรากฏ ก็กระทบรูปแล้วก็รู้ความจริงตามความเป็นจริง ตากระทบหูได้ยินเสียง ก็เป็นเสียงเดียว ตาหูจมูกลิ้นกายใจไม่มีเวทนา 2 ไม่มีตัณหา ตัณหาไม่ปรากฎ  คุณกระทบมีสองเสมอ แต่มันรวมเป็นอันเดียวกัน ทำให้กิเลสหายไป ทำให้เวทนาเก๊หายไป ทำให้ไม่มีตัณหา  แต่คุณก็ยังมีนามรูปก็ต้องสัมผัสอยู่เป็น 2 เสมอ แต่มันเป็นหนึ่งเดียว คือ

แต่ 0 กับ 1 คือต้องรู้ตัวจบ คุณไม่มีสุขไม่มีทุกข์ หมดสุขหมดทุกข์ ก็เป็น 0

0 คือ ฐานนิพพาน ไม่สุขไม่ทุกข์คือฐานนิพพาน  คุณไม่เข้าใจอย่างนี้  คุณไม่ทำอย่างนี้

การอธิบายธรรมะของสำนักต่างๆ ยังแยกความสุขความทุกข์ไม่ได้ แต่เขาจะพูดถึงแต่อุเบกขา อทุกขมสุข แต่ไม่รู้จักสภาวะที่แท้

คือสุขมันหลอก มายามันหลอกเสมอ แล้วไม่เข้าใจว่าต้องกำจัดทั้งความสุขความทุกข์ อุเบกขาเป็นฐานนิพพาน ฐานของฌานที่4 เป็นฐานของการปฏิบัติธรรม ก็พอรู้เลาๆ แต่ไม่ชัดเจนไม่แม่นไม่ถูกต้องก็เลยปฏิบัติธรรมเหมือนเด็กๆเล่นกันไป ไม่รู้ว่าอะไรคือสาระแก่นแท้เนื้อหาก็เป็นอยู่อย่างนั้น พูดไปก็เหมือนกับไปดูถูกดูแคลน แต่เป็นการอธิบายธรรมสัจจะ ไม่ได้เป็นการดูถูกดูแคลน อาตมาเป็นผู้รู้เป็นผู้ใหญ่ บอกสาระสัจจะให้ฟังแล้วอาตมาเป็นผู้ใหญ่ที่ค่อนข้างจะดุ พูดชัดเจนและแรงเสมอ เพราะว่าพูดอย่างเบาเขาไม่ฟัง ฟังมันไม่กระเทือนเขา เหมือนเอาสำลีไปเช็ดผิวทุเรียน

ความสุขไม่ใช่เรื่องที่จะต้องไปยึดถืออาศัย ต้องทำให้เป็น 0 ทำให้เป็น อทุกขมสุข จิตก็เป็นอุเบกขา ทำจิตอุเบกขา ปริสุทธา ปริโยธาตา มุทุ กัมมัญญา ปภัสสรา

เวทนาไม่เป็นอัตตาของเราเลยว่า จะว่าอัตตาของเราไม่ต้องเสวยเวทนาก็ไม่ใช่ นี่แหละเขาจะเข้าใจหรือ?  คือเวทนาไม่เป็นอัตตาของเรา คือไม่มีอัตตาตัวที่เป็นกิเลสแล้ว แต่อัตตาเราไม่เสวยกิเลสแล้ว แต่อัตตาเราก็ยังมี เวทนาก็ยังมีแต่มีเวทนาแท้ คุณจะเสวยเวทนาอะไร เวทนาแท้ เวทนาที่ต้องอาศัยอยู่ เพราะฉะนั้น อัตตาเราจึงมีเวทนาเป็นธรรมดา

พระอรหันต์ก็ต้องมีเวทนา ไม่ใช่ไปดับเวทนาไม่ใช่ไม่มีเวทนา นี่คือ 1 ใน 2 คือไม่มีกิเลส พอฆ่ากิเลสแล้วก็มี 2 ใน 1

เมื่อเวทนาที่เป็นตัณหาดับไปแล้ว เวทนาที่เป็นปกติ

สมณะฟ้าไท สรุป จบ...

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 15:39:25 )

รายละเอียด

630202_รายการวิถีอาริยธรรม บ้านราชฯ เวทนาดอกเดียวปลิดวิญญาณ ตอนที่ 2

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวโหลดเอกสารที่…https://docs.google.com/document/d/1FeTGwa5dFHmxUnN-KX8EO8wolf76YllxtX5bJ7WgTUQ/edit?usp=sharing                      

ดาวโหลดเสียงที่  https://drive.google.com/open?id=1dNzSesh53KMxJbXK7COUPXH9kkE6kU9p

สมณะเดินดินว่า…วันนี้วันอาทิตย์ที่ 2 กุมภาพันธ์ 2562 ที่บวรราชธานีอโศก วันนี้เป็นวันตัวเลขดี วันที่ 2 เดือน 2 ปี 2020 งานพุทธาฯปีนี้ เราเริ่มต้นด้วยวันความรักของพระพุทธเจ้า วันมาฆบูชา เป็นความรักต่อมวลมนุษยชาติ ส่วนวันสุดท้ายของงานเป็นวันที่ 14 กุมภาพันธ์เป็นวันแห่งความรักของนักบุญ เป็นภาวะ 2 ให้ศึกษาความลึกซึ้ง หากมีอย่างเดียวก็ไม่ได้เรียนรู้ความลึกซึ้ง ต้องมีการเปรียบเทียบ

พ่อครูว่า…ต่อนิดหนึ่ง อาตมาทำงานมาเกือบ 50 ปีแล้ว 6 พ.ย.นี้ก็จะเต็ม 50 ปี  ก็รู้สึกชีวิตเราได้ทำประโยชน์คุณค่า เราเป็นคนที่มีชีวิตทางโลกถือว่าเป็นคนไม่มีในสิ่งที่ชาวโลกเขามีกัน อย่างน้อยวุฒิปริญญาตรี หรือว่าฐานะดีร่ำรวยอะไรต่างๆนานา มีเกียรติยศ มีศักดิ์ฐานะ จน สร้างบ้านด้วยตัวเอง เกลือเม็ดเดียวก็ซื้อเข้าบ้าน ทุกอย่างซื้อเข้าบ้าน หม้อไหจานชามก็ซื้อจากการประมูล เขาเลหลังขายของที่หลวงรักษา ที่บางลำพู ก็ทำไปจนกระทั่งมีฐานะพอสมควร ขี่รถแอร์คนแรกในประเทศไทยเลยนะ อาตมาซื้อฟอร์ดคอร์แซร์ เป็นรถเขา Demonstration เริ่มมีแอร์ เขาไม่ได้ติดมาในรถนะ ยังไม่เรียบร้อย เอามาดัดแปลงใส่เข้าไป เสร็จแล้ว Dynamo ชาร์จไฟไม่ค่อยเก่ง มันพาไปตาย ก็ต้องไปเข็นกันต่อหน้าธารกำนัล ที่พูดนี้เรื่องจริง ต่อมารถยนต์ก็ติดแอร์มาในตัวเสร็จ หากรถไม่มีแอร์ก็แปลก นี่รถเก๋งก่อนนะที่ติดแอร์

จนมาทุกวันนี้เห็นว่าเราเองมีชีวิตที่มีค่าที่ได้ออกมาจากโลกบ้าบอแย่งชิงอวดอ้างลาภยศสรรเสริญ ก็รู้สึกละอาย แต่ก่อนนี้เท่ โก้ มีหน้ามีตา แต่พอรู้ความจริงแล้วมันเป็นเรื่องน่าอาย อะไรวะ นั่นคือความไม่รู้ของเราแต่ก่อน โง่เง่าทางโลกีย์ชัดๆ ลาภยศ เสนอหน้าอวดอ้าง ทีนี้โง่เง่าอีกทางหนึ่ง โง่เง่าทางเป็นเดียรถีย์ออกไปผิดทางมิจฉาทิฏฐิ ไปเข้าใจสุดโต่งหนัก ทุกวันนี้อาการเขายังหนักยังหลงยึด ที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ คุหัฏฐกสุตตนิทเทส เรื่องไกลจากวิเวก

กายวิเวกเขาก็เอาร่างกายออกไปจากสังคมไปอยู่ป่าเขาถ้ำ อยู่เดี่ยวก็ไกลจากสัมผัส ก็ยิ่งเหมือนวัวถูกลอกหนัง ไม่มีหนัง พระพุทธเจ้าท่านตรัสเป็นอุทาหรณ์ ไม่มีสัมผัส แต่ยิ่งสัมผัสด้วยความทุกข์ด้วยความแสบเผ็ดร้อน คุณก็ยิ่งจมอยู่ในความทุกข์แสบเผ็ดร้อนของโลก ทีนี้คิดดูว่าต้องถูกอะไรมาสัมผัส กับอากาศกับอะไรต่างๆ มันจะแสบขนาดไหน อุทธาหรณ์ของพระพุทธเจ้าอีกสุดยอด นั่นก็คือพ่อแม่ลูกเดินไปในทางไกลกันดาร ฆ่าลูกกินแต่ก็บอกว่าลูกฉันไปไหนลูกที่น่ารักไปไหน ฟังแล้วแต่ก่อนอาตมาก็ยังไม่ได้รู้ซาบซึ้ง แต่เดี๋ยวนี้โอ้โห แค่ปุตตมังสสสูตร 4 ข้อนี้

กามฉันทะ คือข้อแรกที่กินเนื้อบุตร

ข้อที่ 2 เวทนา ไม่รู้จักเวทนาไม่รู้จักผัสสะก็ไม่ได้อ่านอาการอารมณ์ความรู้สึก

ข้อที่ 3 ไม่รู้จักเจตนา เมื่อมันไม่มีผัสสะคุณก็ไม่มีทางค้นหา ก็ไม่รู้จักเจตนา ก็เหมือนคนดื้อด้าน วิ่งลงนรกอเวจี คนก็ช่วยกันดึงขึ้นมา เขาก็วิ่งลงๆอยู่นั่นแหละ มันสุดยอดอุทธาหรณ์

ข้อที่ 4 อันสุดท้าย เป็นไอ้โจรใหญ่ ร้ายกาจ พระราชาบอกให้เอาไปประหาร เอาไปฆ่าเช้าด้วยหอกร้อยเล่มก็ไม่ตาย เอาไปฆ่าอีกกลางวันด้วยหอกร้อยเล่มอีก เย็นพระราชาเจอพนักงานก็ถามอีกว่าตายเรียบร้อยแล้วหรือ? ก็ยังอีก ก็เอาไปฆ่าด้วยหอกร้อยเล่มอีก พรุ่งนี้เช้ากลางวันเย็นก็ถามอีก ก็ฆ่าด้วยหอกอีก 600 เล่ม 900 เล่ม 1200 เล่มก็ยังอยู่เลย ทำไม ยึดมั่นถือมั่นอยู่อย่างนั้น มิน่าถึงชื่อ อ.มั่น ยึดมั่นถือมั่นขนาดหนักกันจริง ลูกศิษย์ลูกหาก็ยึดมั่นถือมั่น ไม่ต้องพูดถึงธัมมชโย ตาบอดตาใส หลอกโลกเขาอีกว่าตัวเองตาดี ซ้อนไปอีกไปใหญ่เลย นี่คือสัจธรรมที่เมื่อเข้าใจได้รู้ได้เห็นแล้วจึงเห็นว่า พระพุทธเจ้านี้สุดยอดจริงๆ

เราเกิดมาเป็นคนก็ได้ศึกษาความรู้ที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ พากเพียรไปให้สูงสุด ปางนี้เป็นโพธิสัตว์ปาง 7 ไม่ผิดทางยังไงๆก็สู้ตาย ไม่บรรลุ ก็ทะลุกันไปเลย เพราะว่ามันสุดยอดจริงๆ มันยิ่งเห็นยิ่งลึกซึ้งสุดยอด ในความรู้ของความเป็นมนุษย์ รู้โลกรู้อัตตา รู้ความเป็นธรรมมะ สุดยอด

_SMS วันที่ 31 ม.ค. 2563 (พุทธศาสนาคามภูมิ พ่อครู : บ้านราช)

_พันธุ์ พอเพียง : แม่บ้านบอกว่า ถ้าผมมางานพุทธา แบบมาคนเดียวจะให้นั่งรถทัวร์มา และอยู่ได้ ตลอดงาน แต่ถ้ามาเป็นทีม จะให้ช่วยขับรถ และมาได้แค่ 4 วัน ให้เลือกเอา ผมเลือกแบบมาเป็นทีมครับ เพื่อให้ญาติธรรมใหม่ๆได้มาสัมผัสชาวอโศกหนะครับกราบนมัสการครับ

พ่อครูว่า…อย่างนี้แหละน่าอนุโมทนาสาธุ

สื่อธรรมะพ่อครู(รูป 28) ตอน อวินิโภครูปกับรูป 28

_จิตรา อัศวิน : กราบ_/\_นมสก พ่อครู ที่เคารพยิ่ง ขอโอกาสโปรดสาธยายเรื่อง อวินิโภครูป(พ่อครูไอ ตัดออกด้วย) เกี่ยวเนื่องอย่างไรกับรูป28 เจ้าคะ กราบขอบพระคุณยิ่งเจ้าค่ะ

พ่อครูว่า…อาตมาต้องอาศัยสื่อที่มี จำไม่ได้ เอาต้นทางมาที่มีพยัญชนะ พอสัมผัสพยัญชนะก็จะรู้ได้ เพราะการแปลสภาวะเป็นพยัญชนะต่อพยัญชนะ ทุกวันนี้เขาแปลกันผิดเพี้ยนไปจากสภาวะไปเรื่อยๆ อาตมาก็ใช้ตำราเดียวกันมาช่วย ก็จากบันทึก

( ลองค้นดูนะครับ ...จาก เว็บไซท์ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี )

อวินิพโภครูป อ (น นิบาต ไม่) วิส (แยก แบ่ง ส่วนๆ) +นิพโภค (เป็นไป) +รูป หมายถึงรูปที่แยกกันไม่ได้ ในทางพระพุทธศาสนา ถือว่า รูปธาตุในโลกนี้จะต้องมี อวินิพโภครูปเป็นส่วนประกอบ รูปธาตุที่ใหญ่กว่าหรือมีองค์ประกอบร่วมกันของอวินิพโภครูป จะเรียกว่า วินิพโภครูป แปลว่ารูปที่แบ่งแยกได้ รูปทั้ง 8 จะต้องอยู่ร่วมกัน ต่างรูป ต่างอยู่เป็นไม่มีเลย หรือ มีอีกชื่อว่า สุทธัฏฐกลาป

องค์ประกอบ

1. ปฐวี (ดิน)

2. อาโป (น้ำ)

3. วาโย (ลม)

4. เตโช (ไฟ)

5. วัณณะ (สี)

6. คันธะ (กลิ่น)

7. รสะ (รส)

8. โอชา (อาหารรูป)

อวินิพโภครูป เป็น 8 ในรูป 28 แบ่งเป็นสภาวะรูป18 เป็นรูปที่ลักษณะเฉพาะ คือ อวินิพโภครูป8 ปสาทรูป 5 ภาวรูป 2 หทยรูป 1 ชิวิตินทริยรูป 1 สัททรูป 1 อสภาวรูป เป็นรูปที่ไม่มีลักษณะเฉพาะ 10 คือ วิการรูป 3 วิญญัติรูป 2 ปริจเฉทรูป 1 ลักขณรูป 4

พ่อครูว่า...ผู้ที่รู้จักรู้แจ้งรู้จริงในความเป็นรูป 28 แล้วสามารถมีปัญญามีธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์

ธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์ คือ ธาตุรู้ของตัวเอง ที่มันมีประสิทธิภาพอีกชนิดหนึ่งที่เรียกว่า ธรรมวิจัย ที่เป็นโพชฌงค์เป็นองค์แห่งความตรัสรู้ สามารถที่จะ รู้แยกรู้เลยว่าความเป็นภาวะ 28 เป็นอย่างไรแล้วปฏิบัติ

ในรูป 28 คือลักษณะของจิตวิญญาณ ในมิติต่างๆ แง่เชิงต่างๆ ความเป็นจิตมันมีวิจิตรพิสดารต่างๆมากมาย จะสามารถแยกรู้สิ่งเหล่านี้ในวิญญาณ วิญญาณคือภาษารวมของธาตุรู้ทั้งหมด แล้วแยกแยะได้เป็น 28

นาม เป็นประธานของจิตเราที่จะแยกรู้รูป 28 ได้

เสร็จแล้วก็จัดการทำได้ แยกได้ก็จะแยกละเอียดว่า ตัวไหนเป็นโทษตัวไหนเป็นคุณ ตัวไหนเป็นกิเลส ตัวไหนไม่ใช่กิเลส

ก็ดับเฉพาะกิเลส ไม่ใช่ไปนั่งหลับตาแล้วดับจิตไปทั้งยวง ไม่ให้รู้อะไรเลยก็เลยเป็นวิธีทำลายจิต ให้มันโง่หนักเข้าไปอีกให้ไม่มีธาตุรู้ ให้ไม่มีประสิทธิภาพ ไม่มีมุทุภูตธาตุเร็วไว ดับไปหมด ตรงกันข้ามกับของพระพุทธเจ้าเลยที่นั่งหลับตาสะกดจิตกันเนี่ย ก็เลยไปกันใหญ่ ก็เลยไปคิดฟุ้ง ซ่านปรุงแต่งเรื่องในภพชาติเอง เหมือนอย่างอาจารย์มั่น มีเรื่องราวสนุกสนาน เป็นนิยาย ถ่ายเป็นหนังสนุกสนานมากเลย แล้ววิญญาณอาจารย์มั่นนี้ยิ่งใหญ่นะ พูดกันพวกพนักงานยมทูตเสร็จแล้วพญายมราชยังมากราบพระอาจารย์มั่นเลย โอ้โห เข้าใจช่างนิยายยกฐานะของอาจารย์มั่น ก็วิจัยวิจารณ์ให้ฟังนะ

สิ่งเหล่านั้นเป็นการเพ้อพก แม้แต่คุณอุปาทานว่ายังมีนรกสวรรค์ มีจริงๆอย่างที่อาจารย์มั่นมีเพราะเป็นคนอวิชชามีเต็มไปหมด สิ่งที่มีนั้นมีสำหรับคนที่อวิชชา สำหรับคนที่หมดอวิชชาแล้วสิ่งทั้งๆหลายนั้นไม่มี จึงเลิกความมีได้

กายสเภทา ตายกายแตกก็เลิกจิตวิญญาณเป็นอุตุธาตุ เป็นดินน้ำไฟลมได้ นี่คือปรินิพพานเป็นปริโยสานของพระพุทธเจ้า

การศึกษาจึงไม่ต้องหลับตาต้องมีสิ่งที่ให้ศึกษา ไปหลับตาไม่มีรูปนามให้ศึกษา

เหมือนคนถูกหอก 300 เล่มจะสะกิดผิวเขาหรือไม่นะ เข้าใจอุทธาหรณ์ของพระพุทธเจ้าไหม มันลึกซึ้งสุดยอดเลย

คนหลงอยู่นี่ แม้แต่ปฏิบัติแค่กายวิเวกก็ไปกันใหญ่ หากไปหนีเข้าป่า มีสูตรนี้บอกไว้

ดูกรภิกษุ อัญญเดียรถีย์จะบัญญัติความสงัดไว้ 3​อย่าง

1. สงัดจากกิเลสเพราะจีวร 2. สงัดจากกิเลสเพราะบิณฑบาต 3. สงัดจากกิเลสเพราะเสนาสนะ

สงัด คือ จิตของท่านไม่มีกิเลส ทั้งๆที่ในขณะนั้นยังอยู่กับจีวร มีการบิณฑบาตเลี้ยงชีพ ฉันอาหาร อยู่ในพื้นที่สถานที่ต่างๆ ทั้ง 3 อย่างเลยยังมีอยู่พร้อม แต่จิตเท่านั้น ไม่ใช่สงัดเพราะเอาจีวรเก่าๆขาดๆมาใส่ หากไม่ใส่ก็เป็นโป๊ไป

ในบิณฑบาต อาหาร ก็อย่าไปติดในอาหาร กินอาหารอย่างที่เรียกว่าทำให้สุขภาพร่างกายเสีย เป็นอาหารไม่เป็นอาหารดี ดีไม่ดีกินเศษอาหารเขาทิ้ง สำหรับเดียรถีย์ ที่อยู่อาศัยก็ไม่เอาก็เตล็ดเตร่ไปต่างๆนานา ไม่มีที่พักอาศัย ส่วนศาสนาพุทธไปออกจากเรือนบวช ก็ไปอยู่กับหมู่สงฆ์ ไม่ใช่ว่าไม่มีมิตรดีสหายดี ไม่มีเสนาสนะทีพออาศัย ของพระพุทธเจ้าก็มีวัดวาเยอะแยะคนเขาก็สร้างให้ ก็มีที่พักเป็นธรรมชาติแต่เราไม่ติดที่ แต่ก็อยู่ได้ ดีไม่ดีไปเตร็ดเตร่มากไป ไปเหยียบข้าวเขาที่ทำไร่ ถึงเวลาเข้าพรรษาเขาทำนาก็ให้อยู่ในที่จำพรรษา เป็นความสลับซับซ้อนลึกซึ้งมากเลยสำหรับคำสอนพระพุทธเจ้า

จับเป้าถึงตัวจิตเจตสิกต่างๆ โดยที่ต้องรู้ต้องล้างกิเลสตัวผีร้ายเอากิเลสออกให้ได้ เขาก็ไม่ค่อยชัดเจนกัน

อย่างอาจารย์สุจินต์ บริหารวรรณเขต ใครมาถามก็จะถามกลับว่าเป็นธรรมะหรือไม่ ถ้าไม่ใช่ธรรมะไม่ตอบ เคร่งครัดเลยนะ ทุกวันนี้แก่กว่าอาตมา แต่ก็ทาปากสวย เป็นอาจารย์ทางพระอภิธรรม อายุแก่กว่าอาตมา สอนที่บ้านธรรมะ มีลูกศิษย์ลูกหาเยอะ พิมพ์หนังสือเยอะ โทรทัศน์ก็ออกของทางรัฐบาล หรือทางรัฐสภา เป็นคนเรียบร้อยมาก ไม่เหมือนพวกเรา

อ่านวิวิตตสูตร ล.20 ข้อ

 [533] ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวกอัญญเดียรถีย์ปริพาชกบัญญัติความสงัดจากกิเลสไว้ 3 อย่างนี้ 3 อย่างเป็นไฉน คือ ความสงัดจากกิเลสเพราะจีวร 1 ความสงัดจากกิเลสเพราะบิณฑบาต 1 ความสงัดจากกิเลสเพราะเสนาสนะ 1

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในความสงัดจากกิเลส 3 อย่างนั้น ในความสงัดจากกิเลสเพราะจีวร พวกอัญญเดียรถีย์ปริพาชกปฏิบัติไว้ดั่งนี้ คือ ทรงผ้าป่านบ้าง ผ้าแกมกันบ้าง ผ้าห่อศพบ้าง ผ้าบังสุกุลบ้าง ผ้าเปลือกไม้บ้าง หนังเสือบ้าง หนังเสือทั้งเล็บบ้าง ผ้าคากรองบ้าง ผ้าเปลือกปอกรองบ้าง ผ้าผลไม้กรองบ้าง ผ้ากัมพลทำด้วยผมคนบ้าง ผ้ากัมพลทำด้วยขนสัตว์บ้าง ผ้าทำด้วยปีกนกเค้าบ้าง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อนี้แล พวกอัญญเดียรถีย์ปริพาชกบัญญัติไว้ในความสงัดจากกิเลสเพราะจีวร

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในความสงัดจากกิเลส 3 อย่างนั้น ในความสงัดจากกิเลสเพราะบิณฑบาต พวกอัญญเดียรถีย์ปริพาชกบัญญัติไว้ดังนี้ คือเป็นผู้มีผักดองเป็นภักษาบ้าง มีข้าวฟ่างเป็นภักษาบ้าง มีลูกเดือยเป็นภักษาบ้าง มีกากข้าวเป็นภักษาบ้าง มียางเป็นภักษาบ้าง มีสาหร่ายเป็นภักษาบ้าง มีรำเป็นภักษาบ้าง มีข้าวตังเป็นภักษาบ้าง มีกำยานเป็นภักษาบ้าง มีหญ้าเป็นภักษาบ้าง มีโคมัยเป็นภักษาบ้าง มีเหง้าและผลไม้ในป่าเป็นอาหาร บริโภคผลไม้หล่นเยียวยาอัตภาพ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อนี้แล พวกอัญญเดียรถีย์ปริพาชกบัญญัติไว้ในความสงัดจากกิเลสเพราะบิณฑบาต

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในความสงัดจากกิเลส 3 อย่างนั้น ในความสงัดจากกิเลสเพราะเสนาสนะ พวกอัญญเดียรถีย์ปริพาชกบัญญัติไว้ดังนี้ คือป่า โคนไม้ ป่าช้า ป่าชัฏ ที่แจ้ง ลอมฟาง โรงลาน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อนี้แล พวกอัญญเดียรถีย์ปริพาชกบัญญัติไว้ในความสงัดจากกิเลสเพราะเสนาสนะ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวกอัญญเดียรถีย์ปริพาชกบัญญัติความสงัดจากกิเลส 3 อย่างนี้แลไว้ ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ส่วนความสงัดจากกิเลสของภิกษุในธรรมวินัยนี้ 3 อย่าง 3 อย่างเป็นไฉน

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้

1. เป็นผู้มีศีลละความเป็นผู้ทุศีล และเป็นผู้สงัดจากกิเลส เพราะศีลนั้นด้วย

2. เป็นผู้มีความเห็นชอบ ละความเห็นผิด และเป็นผู้สงัดจากกิเลสเพราะความเห็นชอบนั้นด้วย

3. เป็นพระขีณาสพ ละอาสวะทั้งหลาย และเป็นผู้สงัดจากอาสวะทั้งหลายเหล่านั้นด้วย ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุนั้น ภิกษุนี้จึงเรียกว่า เป็นผู้บรรลุส่วนอันเลิศ บรรลุส่วนที่เป็นแก่นสาร เป็นผู้บริสุทธิ์ ตั้งอยู่ในธรรมที่เป็นสาระ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนคฤหบดีชาวนา พึงใช้คนให้รีบเร่งเก็บเกี่ยวข้าวสาลีในนาของเขาซึ่งถึงพร้อมแล้ว ครั้นแล้วพึงใช้คนให้รีบเร่งรวบรวมเข้าไว้ ครั้นแล้วพึงใช้คนให้รีบเร่งขนเอาไปเข้าลาน ครั้นแล้วพึงใช้คนให้รีบเร่งลอมไว้ ครั้นแล้วพึงใช้คนให้รีบเร่งนวดเสีย ครั้นแล้วพึงใช้คนให้รุเอาฟางออกเสีย ครั้นแล้วพึงใช้คนให้รวมข้าวเปลือกเป็นกองเข้าไว้ ครั้นแล้วพึงใช้คนให้รีบเร่งฝัดข้าว ครั้นแล้วพึงใช้คนให้รีบเร่งขนเอาไป ครั้นแล้วพึงใช้คนให้รีบเร่งซ้อม ครั้นแล้วพึงใช้คนให้รีบเร่งเอาแกลบออกเสีย ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าวเปลือกเหล่านั้นของคฤหบดีชาวนานั้น พึงเป็นของถึงส่วนอันเลิศ ถึงส่วนเป็นแก่นสารสะอาดหมดจด ตั้งอยู่ในความเป็นของมีแก่นสาร ฉันใด

ดูกรภิกษุทั้งหลายภิกษุเป็นผู้มีศีล ละความเป็นผู้ทุศีล และสงัดจากกิเลสแล้วเพราะศีลนั้นด้วยเป็นผู้มีความเห็นชอบ ละความเห็นผิด และสงัดจากกิเลสแล้วเพราะความเห็นชอบนั้นด้วย เป็นพระขีณาสพ ละอาสวะทั้งหลาย และสงัดจากอาสวะทั้งหลายนั้นด้วย

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเช่นนี้เรียกว่า เป็นผู้บรรลุส่วนอันเลิศบรรลุส่วนที่เป็นแก่นสาร เป็นผู้หมดจด ตั้งอยู่ในธรรมที่เป็นแก่นสาร ฉันนั้นเหมือนกันแล ฯ

พ่อครูว่า...ความสงัดนั้นเข้าใจต่างกัน…อันนั้นตื้นเขินมาก

นิมนต์พ่อครูจิบน้ำ

สมณะเดินดินว่า...ปฏิบัติอย่างเดียรถีย์กำหนดแต่รูปแบบ แต่ของพระพุทธเจ้าตรัสกำกับเรื่องศีล เรื่องกิเลส

พ่อครูว่า...ผู้ที่ไม่ใช่สายปัญญา เข้าใจไม่ได้ง่ายๆ เป็นสายศรัทธาเจโต ที่จริงสายเจโตหรือสายศรัทธาว่าไปแล้ว ถ้าเผื่อว่าไม่ยึดถือยึดมั่นเกินไป เปิดจิตฟังผู้อื่นบ้าง จะรู้ได้ง่ายกว่าสายปัญญา สายปัญญานั้นรู้มากยากนาน เราพูดอะไรเขาก็จะย้อนแย้งได้หมด จะไม่ลงตัวง่ายๆ จนกว่าเขาจะจำนนอย่างมากมาย ต้องยาวนาน จะว่าจริงๆแล้ว พวกสายฟุ้งซ่านหลงความรู้ เรียกว่า วิปัสสนูปกิเลส จะช้ากว่าสายเจโตศรัทธา เพราะว่าตัวเองยึดมั่นถือมั่นในความรู้

ยืดยาวอุปาทานมากยึดถือ แม้ที่สุดไปวนอยู่กับความมีกับความไม่มี ซึ่งยากมากเลยที่จะเข้าใจความมีกับความไม่มีได้

เพราะว่าคนที่ตรัสรู้ถึงความไม่มี คนนั้นตายหรือยัง ...ยังไม่ตาย ผู้ที่ตรัสรู้อยู่ยังไม่ตายก็ต้องมีธาตุรู้ไปรู้ ความไม่มีของเขาคือการดับความรับรู้ เขาสอนกันง่ายๆ สิ่งที่ดับนั้น ต้องให้กิเลสดับ แต่แยกแยะกิเลสไม่ออกสอนไม่เป็น อ.ก็แยกไม่ได้ แยกจากอะไร แยกจากกาย

กาย นี่คือ ความเป็น 2 รูป นาม อย่างน้อยกายต้องมีภายนอกและภายใน กายเป็นรูปเป็นนามก็ 2 แล้วก็ต้องรู้ทีละ 2 ๆ การรู้ทีละ 2 อาตมาก็มาอธิบาย

สื่อธรรมะพ่อครู(ธรรมะ 2) ตอน เวทนาดอกเดียวปลิดวิญญาณ ตอน 2

นี่ก็อ่านต่อจากที่ มีคนเขียนมาคือคุณอัมพร เรื่อง เวทนาดอกเดียวปลิดวิญญาณ ก็อ่านมาถึงตอนที่ว่า..

ธรรมทั้งสองเหล่านี้ รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนา โดยส่วนสอง (เทฺว ธมฺมา ทฺวเยน เวทนาย เอกสโมสรณา ภวนฺติ ฯ )  ล.10 ข.60

มีสามชุด คือ ผัสสะ นามรูป วิญญาณ

ผัสสะ คือ การกระทบของนามรูป

นามรูป ก็คือสิ่งที่รู้กับสิ่งที่ถูกรู้

วิญญาณ คือ เวทนากับผัสสะ

ในสายปฏิจจสมุปบาท ธรรมทั้ง 2 เหล่านี้ อวิชชา สังขาร วิญญาณ  นามรูป อายตนะ ผัสสะ เวทนา

อายตนะนี่จะไม่มีการเกิดเลยในที่ใดๆ ถ้าไม่มีผัสสะของนามรูป

นามรูป ผัสสะกันเมื่อไหร่ก็ถึงจะเกิดอายตนะ เกิดแล้วไม่ตั้งอยู่ที่ไหนๆ ผัสสะแล้วเกิดเวทนา

เวทนานี่แหละคือฐานปฏิบัติของศาสนาพุทธ เพราะเวทนาคือความรู้สึก จะสุข ทุกข์ ก็อยู่ที่เวทนา

หากไม่มีผัสสะไม่มีเวทนาแล้ว ไม่มีฐานที่ตั้งให้ปฏิบัติเลย ในพรหมชาลสูตร หากอ่านพระไตรปิฎกแตกฉานเข้าใจก็จะเลิกนั่งหลับตา

กามฉันทะเป็นกิเลสเบื้องต้น เวลาเขาไปปฏิบัติธรรมไปนั่งหลับตาเขาก็มีกามฉันทะทางตาหูจมูกลิ้นกาย ก็นั่งหลับตาไปจนเขาว่าดับจนบรรลุอรหันต์ ปึ๊งปั๊งไป ไม่รู้การกระทบทาง ตา หู จมูก ลิ้น กายภายนอก ก็บอกว่าเป็นอรหันต์แต่กินหมากอยู่อย่างนั้น ขออภัยที่เอามาพูด เพราะว่าเขาเชื่ออรหันต์เก๊อย่างนี้ เพราะว่าแม้แต่กามคุณ 5 ภายนอก เป็นสิ่งเสพติดก็ติดจนตาย เกิดมาชาติหน้าคุณว่ามหาบัวจะเกิดอีกไหม ….เกิด

ก็ขออภัย ขอบคุณมหาบัว

สายปฏิจจสมุปบาท ผัสสะ  นามรูป  วิญญาณ เป็นเหตุปัจจัยต่อเนื่องกันจากด้านบนลงมาที่เวทนา มีวิญญาณ  แล้วก็นามรูป ผัสสะ เวทนา

จึงถูกจัดการทั้งหมด ในสายที่เป็นเหตุปัจจัยกัน สรุปรวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนา

พยัญชนะก็บอก ยังมีส่วนสองสภาพแต่รวมเป็น 1 แต่ก็มีสองคือ อันหนึ่งคือตัวรู้ อันหนึ่งคือสิ่งที่ถูกรู้

หากเรารู้ว่า 2 คือ เวทนาแท้กับเวทนาเก๊ เราดับเวทนาเก๊ได้จะรู้ว่า 1ในส่วน 2 แล้วเราศึกษาต่อว่าเวทนา 1 ก็ตาม มันก็ไม่ใช่สวรรค์มันเป็นอุเบกขาเวทนาบริสุทธิ์ ไม่ใช่ตัวตนของเรา ยึดมั่นถือมั่นในความบริสุทธิ์นี้ก็ไม่ได้ จึงต้องวางเป็น 0 หากไม่รู้ชัดเจนจริงก็จะไม่วาง เป็น 0 ก็จะไปติดที่เวทนาอุเบกขานั้น ซึ่งจะไม่รู้ได้ง่ายๆ

เราอาศัยเวทนานั้น ตราบที่เรายังไม่ปรินิพพานเป็นปริโยสาน เพราะเราวางได้วิญญาณต้องอาศัยนามรูป นามรูปก็ไม่มีอาการ ความแตกต่างอันเป็น 2 เป็นเพศ นิมิตต่างๆก็เป็นเครื่องหมายรู้ได้อาการเฉพาะ เป็นสุญญตนิมิต อปนิหิตตนิสิต อนิมิตตะ

วิญญาณไม่ได้อาศัยนามรูป นามรูปเป็น 2 ให้เรารู้ความแตกต่างกัน

ผัสสะไม่ปรากฏคือ ไม่ผัสสะกับอะไรคือ 1 หรือ เป็น 0 ก็ไม่มีผัสสะ

เวทนาเก๊ไม่มีแล้ว แต่เวทนาก็ยังต้องมี ธาตุรู้ที่เป็นเวทนาก็ต้องอาศัย เพราะอาศัยตัวเอง คือตัวธาตุรู้ความรู้สึกของเรา เป็นธาตุที่ไม่มีอะไรที่เป็นกิเลสปราศจากกิเลสแล้ว เรียกว่าไม่มีคือ 0

0 ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าไม่มีอะไรเลย แต่มี มีสิ่งที่มี และมีสิ่งที่ไม่มี

มีสิ่งที่มี คือ ธาตุรู้เวทนาที่เป็นสะอาด สะอาดหมดจดไม่มีเวทนาปลอมเลย

มีองค์ธรรม 5 อุเบกขา เวทนากลาง สะอาด ปริสุทธา ปริโยทาตา มุทุ ยิ่งปฏิบัติก็เป็นจิตที่ยิ่งคล่องแคล่ว ฌาน หรือสมาธิ จิตที่บรรลุของพระพุทธเจ้านั้นคล่องแคล่วว่องไวปราดเปรียว มุทุภูตธาตุ ซึ่งทำการงานต่างๆ เป็น กายปาคุญญตา แคล่วคล่องว่องไวปราดเปรียว ถึงที่ทำงานได้ถูกต้องเหมาะสมดีลงตัว กัมมัญญุตา จิตก็ปภัสสรตลอดเวลา

อาตมาอธิบายซ้ำซากอยู่อย่างนี้ แม้องค์ธรรม 5 ของอุเบกขาเนี่ย น่าเบื่อไหม? หักมุมนั้นมุมนี้มาให้ดู จนไม่รู้กี่ร้อยกี่พันเหลี่ยมมุมแล้ว

ความรู้สึกจริงๆตามจริงของเวทนา เป็นเวทนาที่ไม่ปรากฏตัณหา รู้สึกความจริงอย่างเป็นธรรมดาเป็นปกติ รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนาที่เป็นส่วน 2

คือมีธาตุรู้ เรารู้อะไร?รู้ 0 ก็ได้ รู้ 1 ก็ได้ แต่ธาตุรู้ก็เป็น 1 ก็รู้ว่าตัวเองมี 2 คือ มีธาตุรู้กับ 0 หรือ 1 จะอนุโลมให้เป็น 1 ก็ได้ ที่จริงลึกๆลงไปกว่านั้นก็คืออัตตา

เวทนาของเราไม่เป็นอัตตาเลย จะว่าอัตตาเราไม่เสวยเวทนาก็ไม่ใช่ มันมีเวทนาอยู่ แต่มันไม่เป็นอัตตาของเราเลย แต่จะว่าอัตตาของเราไม่ต้องเสวยเวทนาก็ไม่ใช่ ต้องมีธาตุรู้อยู่ รับรู้อยู่ เพราะฉะนั้นอัตตาของเรามีเวทนาเป็นธรรมดา

เมื่อเวทนาที่เป็นตัวตนนั้นดับตัณหาที่แทรกอยู่เป็นเวทนาเก๊ เวทนาที่เป็นตัณหาดับไปเวทนาที่เป็นปกติ เป็นความสะอาดบริสุทธิ์ก็ยังอยู่ เพราะชีวิตยังมีตาหูจมูกลิ้นกายใจกระทบสัมผัสอยู่เป็นธรรมดาๆ

ใครฟังแล้วได้อานิสงส์ 5 ประการของการฟังธรรม

ในพระไตรปิฎกเล่ม 18 สังคัยหสูตรที่ 2 ข้อ 132 133

รูป ก็สักแต่ว่าเห็น ไม่ใช่เห็นอย่างเบลอๆ แต่เห็นว่าไม่มีกิเลสแฝงในความจริงนั้น เป็นคู่กระทบของอายตนะ นี่แหละเป็นที่สุดแห่งทุกข์

ไม่ว่าจะเป็น ตาหูจมูกลิ้นกายใจกระทบแล้วก็เห็นความจริงตามความเป็นจริง

ข้อ 138 คนนั้นรู้ธรรมารมณ์แล้วมีสติไม่มีจิตคลายกำหนัด เสวยอารมณ์นั้น ทั้งไม่มีความติดใจในอารมณ์นั้นตั้งอยู่

บุคคลนั้นมีความรู้ธรรมารมณ์นั้น และเสวยเวทนาอยู่ทุกข์สิ้นไปไม่สั่งสมทุกข์เรากล่าวว่าใกล้นิพพาน

พระสูตรนี้แสดงตัวอย่างการดับเวทนาที่เป็นตัณหาดับผีที่ซ่อนในเวทนาคือตัณหา และยังมีเวทนาที่ดับตัณหาได้แล้วก็ยังเสวยเวทนาอยู่ เพราะอัตตาน้มีเวทนาอยู่ เวทนานี้เองที่ปลิดชีพวิญญาณของซาตาน

อ้างอิงจากข้อ 63 ที่ผ่านมา พระไตรปิฎกเล่ม 10 แล้วจึงไปปล่อยไม่มีอัตตาในข้อ 64 เป็นลำดับ ถ้าพ่อครูไม่อธิบายเวทนาโดยส่วนสองอ่านให้ตายก็ไม่เข้าใจ

นี่คือหัวใจของศาสนาพุทธ หากไม่รู้ชัดตรงนี้ไม่เป็นอรหันต์ได้ อาตมาเปิดเผยความลับมาเยอะแล้วนะ ความลับว่าอรหันต์อยู่ตรงไหนก็เปิดเผยนะ แต่ความลับที่น่าเปิดเผย อาตมาถึงต้องพยายามเอามาเปิดเผยเอามาโชว์ ใครไม่อยากฟังก็ยัดเยียด เพราะมันเป็นของดีที่สุด ไม่มีอะไรดีกว่านี้

จะอธิบายบุคคล 7 บุคคลสองสายคือสายศรัทธากับสายปัญญา หากเข้าใจกันได้ จะทำงานร่วมกันเป็นผลอาศัยจนเก่ง ทำ 2 ให้เป็น 1 ได้ เป็น0 ได้ 0 ก็คือ Infinity

จะเป็น 2 3 4 5 เก่งได้เรื่อยๆ ทำได้เยอะๆเลย อาตมาก็ทำกับผู้ที่เข้าใจกันได้ เกิดประโยชน์ด้วยกันพูดกันรู้เรื่อง ได้ประโยชน์ร่วมกันเข้าไปหากัน ผู้ที่เขายังไม่ได้ก็จะค่อยๆมาเติม จะมีคนค่อยๆเพิ่มขึ้นจะค่อยๆรู้ แต่ก่อนอาตมาถูกแอนตี้ ถูกหาว่าเป็นพวกนอกรีตมาทำลาย จนเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีใครมาว่าเท่าไหร่ แต่ก็มีเศษหลงเหลืออยู่บ้างหรือเขายึดมั่นหมู่ที่ผิด ไม่ได้รู้เรื่องเก่า แต่เป็นคนรุ่นใหม่ อายุ 30 กว่า เขาก็ยังสนใจธรรมะ เขาก็จะฟังทางโน้นไป โดยที่มีครูอาจารย์นำไปทางโน้น มาฟังอาตมาก็ไม่เข้าใจเพราะยึดถืออย่างโน้นแล้ว จะหาว่าอาตมาทำลายศาสนาอีก น่าสงสาร คนจะมาฟังอาตมารู้เรื่องคือ 1 ไม่มีอคติ จะต้องศึกษาสองฝ่ายใจเป็นกลางไม่มีอคติ แล้วจะได้ ไม่เช่นนั้น ไปยึดทางไหนก็ยาก

แล้วสำนักต่างๆมีเยอะ มีช่องโทรทัศน์ของตัวเองหลายช่อง โทรทัศน์ธรรมะเนี่ย นอกจากบุญนิยมทีวีแล้วนอกนั้นไปแนวเดียวกันหมด สายยึดมั่นถือมั่นหลับตาเข้าป่า แม้จะอยู่ในเมืองก็ยอมรับพระป่า ยอมรับว่า การปฏิบัติจะต้องนั่งหลับตาเข้าป่า ออกไปธุดงค์ออกป่าเขาถ้ำ ล่องไพร ซึ่งไม่เคยมีในพระไตรปิฎกเลยว่า พระล่องไพร ไปเจอเสือสิงห์กระทิงแรดผีสางเทวดา ในพระไตรปิฎก 45 เล่มไม่มีเลย ไม่รู้ไปเอามาจากไหน พูดกันเป็นตุเป็นตะ ยิ่งกว่าเรื่องเพชรพระอุมา  ของพนมเทียน ซึ่งเป็นนวนิยายที่ยาวที่สุดในโลก เขียนมา 20 - 30 ปี ต่อกัน ไม่รู้จบหรือยัง ไม่ค่อยได้อ่าน เขาเป็นคนมีปฏิภาณปัญญาได้

ทวน บุคคล 7 เริ่มต้นไว้

สัทธานุสารี   สัทธาคือผู้ตามหาสาระ อนุสารีคือ ผู้ตามหาความเชื่อ เป็นสายศรัทธา

ธัมมานุสารี ท่านไม่เรียกสายปัญญา เพราะปัญญาเป็นคำใหญ่ ไม่ได้ใช้ปัญญานุสารี แต่ใช้คำว่าธัมมานุสารี เป็นแกนตามหาสาระธรรมะ

อาตมาว่า อ่านพระไตรปิฎกอย่างไรก็สู้อาตมาสรุปให้ไม่ได้

ที่จริงมีครบของพระพุทธเจ้า แต่เข้าใจได้ยาก

1. สัทธานุสารี

บุคคลไม่ได้ถูกต้องวิโมกข์ อันละเอียด คือ อรูปสมาบัติล่วงรูปสมาบัติด้วยกายอยู่ แต่อาสวะบางเหล่าของผู้นั้นสิ้นไป เพราะเห็น (อริยสัจ) ด้วยปัญญา อนึ่ง ผู้นั้นมีแต่เพียงความเชื่อความรักในพระตถาคต อีกประการหนึ่ง ธรรมเหล่านี้ คือ สัทธินทรีย์ วิริยินทรีย์ สตินทรีย์ สมาธินทรีย์ ปัญญินทรีย์ ย่อมมีแก่ผู้นั้น บุคคลนี้เรากล่าวว่า สัทธานุสารีบุคคล.

บุคคลไม่ถูกต้องวิโมกข์อันละเอียด คือ อรูปสมาบัติ นี่ จะต้องล่วง วีติกมะ คือต้องล่วงรูปสมาบัติด้วยกาย ต้องผ่านรูปสมาบัติก่อนด้วย ละเอียดถึงอรูป แต่ต้องผ่านรูปสมาบัติก่อนด้วยกาย กายคือภายนอกกับภายใน

ฌาน ต้องมีภายนอกไม่ใช่ไปหลับตาไม่มีภายนอก ฟังดีๆ อ่านให้ซ้ำๆให้เข้าใจท่านทั้งหลายทั้งปวงที่หอกร้อยเล่มฆ่าหมายความว่า ดื้อด้าน ดึงดันไม่ตื่นมาฟัง งมงายเช้ากลางวันเย็นก็ไม่ตาย มันจมอยู่ที่เก่า ตายอยู่ที่เก่า ฆ่าโจรนี้ไม่ตาย จมกับของเก่า จมลงหยั่งลงในที่หลง ข้องอยู่ในถ้ำมืดบอด

 2.ธัมมานุสารี

          บุคคลสัมผัสวิโมกข์อันละเอียด คืออรูปสมาบัติล่วงรูปสมาบัติด้วยกายอยู่ แต่อาสวะบางเหล่าของผู้นั้นสิ้นไป เพราะเห็น (อริยสัจ) ด้วยปัญญา อนึ่ง ธรรมทั้งหลายที่พระตถาคตประกาศแล้ว ย่อมควรซึ่งความพินิจ โดยประมาณด้วยปัญญาของผู้นั้น อีกประการหนึ่งธรรมเหล่านี้ คือ สัทธินทรีย์ วิริยินทรีย์ สตินทรีย์ สมาธินทรีย์ ปัญญินทรีย์ ย่อมมีแก่ผู้นั้นบุคคลนี้เรากล่าวว่า ธัมมานุสารีบุคคล.

อันนี้เป็นประเด็นที่สำคัญมากเลย ท่านแปล ความเป็นการสัมผัสจากพยัญชนะบาลี

คำว่า น เหวโข แล้วก็สัมผัสวิโมกข์ 8 คำว่า น เหวโข ท่านไปแปลว่า ไม่สัมผัส ที่จริง นเหวโข นี่หมายถึงว่าไม่ต้องไปกล่าวอีกว่าต้องสัมผัส เพราะว่าท่านสัมผัสวิโมกข์ 8 มาแล้ว

สมณะเดินดิน...สรุปจบ

 

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 15:45:09 )

รายละเอียด

630203_รายการสำมะปี๋ซี่วิต บ้านราชฯ ครั้งที่ 88

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวโหลดเอกสารที่…https://docs.google.com/document/d/1fE4jIFQQPQjtQjJ3FQkWdB2lsdCkyzg3eHCRX5S6lJQ/edit?usp=sharing                     

ดาวโหลดเสียงที่  https://drive.google.com/open?id=1Yiv87ZXg800MuXyoQJf6gqcH5NvzRno8

พ่อครูว่า… วันนี้วันจันทร์ที่ 3 กุมภาพันธ์ 2563 ที่บวรราชธานีอโศก

SMS วันที่ 2 ก.พ. 2563 (วิถีอาริยธรรม พ่อครู : บ้านราช)

_คอยใคร : กราบเคารพพ่อครูครับ เมื่อวานฟังท่านเดินดินพูดเรื่องคนใส่ฟันปลอมว่า ใส่แล้วมันเลื่อนไปเลื่อนมาไม่มีตอม่อ เดี๋ยวนี้มีวิวัฒนาการใหม่มาแล้วครับ เป็นกาวทาฟันปลอมยึดติดแน่นนาน 24 ชม ไม่ต้องมีตอม่อ  ถอดล้างได้ตามปรกติครับ

สื่อธรรมะพ่อครู(อาริยบุคคล) ตอนพระโสดาบันไม่ยากเลย

_จักรพล พุทธพัฒนา : กราบนมัสการสำราญจิต แด่ผู้พิชิตมารชาญวิสัย พ่อครูผู้ชนะทุกทิศไร้พิษภัย ด้วยจิตใจคารวะพระอรหันต์ / ผมเคยเรียนอภิธรรมมาหลายชั้นได้ภาษามามาก..พึ่งมาได้ยินพ่อครูขยายภาษาเป็นสภาวะได้ชัดเจนมากครับ./ ชาตินี้ผมไม่อยากได้เป็นพระอรหันต์เลย..เอาแค่โสดาปัตติผลก็พอแล้วครับ

พ่อครูว่า…ที่จริงโสดาบันนี่ ตั้งใจศึกษาให้ดี รู้จักรูปนาม ศึกษาสักกายทิฏฐิ เข้าใจมรรควิธีดี เข้าใจดีนี้ คุณก็จะสามารถที่จะเข้าไปสู่โสดาปัตติมรรคได้แล้ว ถ้าเข้าใจทางปฏิบัติได้ดี เข้าใจคำว่ากายได้ดี แยกจับสักกายะของตนได้ สักกายะคือรูปนาม คือวิญญาณ แยกรูปนามได้เท่านี้ คุณสามารถแยกสภาวะสอง รูปนาม แยกกาย แยกเวทนา เข้าใจเวทนาเก๊ ตามหาเหตุเวทนาเก๊คือตัณหาให้เจอ แล้วก็ข่มมันก็ลดลงได้แล้ว แต่ถ้าข่มนี้ไม่ถาวร

พระพุทธเจ้าก็พยายามให้พิจารณาเห็นไตรลักษณ์ของมัน ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่เป็นอัตตา ไม่ใช่ตัวตนแท้เป็นมายา โดยเฉพาะเป็นความ ความอร่อย ความชื่นชมรื่นรมย์ของโลก อ่านอาการให้ชัด รู้อาการลิงคนิมิต ตามที่อาตมาอุเทส แต่เห็นของจริงชัดเจนได้ ทำได้พิจารณาได้คุณจะเห็นเอง อ๋อ กิเลสตัณหามัน บางลง จางลง หรือแรงมันบางเบาลงจนดับ คุณจะเห็นเองเป็นปัจจัตตังของตัวเองรู้เองเห็นเองเลย

ปฏิบัติอย่างมีสติเต็ม อย่าไปนั่งหลับตา หลักการปฏิบัติไม่เจอเวทนาตัวจริงมีแต่ของปลอม ลืมตาปฏิบัติเห็นของจริง หลัดๆ ที่มันกำลังเกิด พิจารณาทันทีเดี๋ยวนี้ จะเห็นมันกำลังลดละจางคลายเลย วิราคานุปัสสี จะเห็นเลยว่ามันไม่เที่ยงเพราะมันลดได้ มันไม่เที่ยง ถ้ามันเพิ่มขึ้นได้มันเป็น ราคะโทสะโมหะ เป็นความเจริญของกิเลส แต่ถ้าทำให้มันลดได้มันก็ไม่เที่ยง แต่มันไม่เที่ยงเพราะจางคลายแล้วก็ดับไป เห็นอาการอย่างที่อาตมาว่า

สื่อธรรมะพ่อครู(อาหาร 4) ตอน ไม่มีผัสสะก็เหมือนวัวไม่มีหนัง

_ปองแสงพุทธ ทองสุขนอก : น้อมกราบนมัสการเจ้าคะพ่อครู ลูกไม่ค่อยเข้าใจเรื่องวัวหนังกลับ (พ่อครูว่า…วัวไม่มีหนังไม่ใช่วัวหนังกลับ) พยายามลงนรกแม้มีคนคอยช่วยหิ้วปีกขึ้นจากนรกก็ยังไม่ยอม มองไม่ออกเลยว่าอะไรคือสวรรค์หรือนรกเพราะอยู่บนสวรรค์ก็ทรมาณ ลงนรกตาย ๆ ไปซะความทรมาณในนรกมันอาจไม่มากเท่าการอยู่ในสวรรค์แบบทุกข์ทรมาณทั้งกายทั้งใจ อย่างน้อยในนรกก็น่าจะมีพวกเดียวกัน ลูกมีความเห็นดังนี้ หรือว่าถ้าสมมุติว่าพ่อครูเป็นวัวตัวนั้นพ่อครูจะมีมุมมองอย่างไรเจ้าคะ ที่กล่าวมาข้างต้นลูกพูดในพื้นฐานของลูกโง่ ๆ ที่ยังงงงว่าที่ถูกต้องยังไงเจ้าคะ. น้อมขอโอกาส แล้วแต่พ่อครูจะเมตตา

พ่อครูว่า…วัวไม่มีหนัง อุทธาหรณ์ของพระพุทธเจ้าสุดยอดเลย เปรียบเทียบให้เห็นสภาวะที่สลับซับซ้อนหลายชั้น แต่จริงที่สุดชัดที่สุด ถ้าใครมีตัวปัญญาเกิดเลย จะปล่อยวางจะกลัวจะเห็นว่าเป็นของไม่น่าได้ไม่น่ามีไม่น่าเป็น ถ้าเกิดสภาวะจริงอย่างนั้นไม่ใช่ใครมาบันดาลใจ คุณต้องรู้สึกเองละอายก็ดี กลัวก็ดี หิริโอตัปปะ เช่น กามฉันทะ ยินดีในการเสพกามรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส หรือหยาบๆ คืออบายมุข ยินดีเสพรสอบายมุข สิ่งเสพติดการพนันทุจริตขี้โกง รสชาติจัดจ้านของละคร ไม่ถึงพริกถึงขิงก็ไม่สนุก สรุปก็คือ กามรุนแรงขั้นต้น เป็นเบื้องต้นของกามฉันทะ เลิกกามฉันทะได้ พ้นอบายก็เป็นพระโสดาบัน

กามต่อมาก็ลดละได้เหมือนอบายมุข เรื่องเพศเรื่องผู้หญิงผู้ชาย มันจะหมดรสชาติจริงๆจนเฉยๆ ก็จะเห็นแต่ เสียเวลาเสียแรงงาน ไม่เห็นจะเกิดอะไร มันจะเห็นจริงเป็นจริงเลยจะลดลงๆ ก็จะลดกาม

เรื่องตา อร่อยทางรูป สีสวยเสียงไพเราะ จมูกได้กลิ่นหอม รสอร่อยสัมผัสเสียดสี เป็นเรื่องรวมของโผฏฐัพพะ จะเข้าใจถึงสภาพที่เกิดจากผัสสะสัมผัสเสียดสี แล้วเกิดรสชาติ มันเป็นเรื่องมายาเป็นอนัตตาไม่ใช่ตัวตน เป็นเรื่องปลอม ถ้าไม่ใช่ของปลอมหมดไม่ได้ มันของปลอมจริงๆจึงหมดได้ ผู้ที่ทำได้เห็นจริงๆเชื่อว่า พระพุทธเจ้าสอนสิ่งประสบผลสำเร็จจริง

ถ้าคุณเองยังไม่จริงก็ไม่เชื่อสิ่งที่เป็นจริงที่พระพุทธเจ้าท่าน คุณจะได้มาก่อนแล้วคุณก็จะไม่เชื่อหรอกว่าพระพุทธเจ้าหลอก คุณว่าพระพุทธเจ้าหลอกหรือว่าคุณโง่ ? ...โง่

เรายังไม่ถึงก็ว่าพระพุทธเจ้าหลอก เท่าไหร่ถึงแล้วก็จะรู้ว่าพระพุทธเจ้าไม่หลอกหรอกเราโง่เป็นอวิชชาเอง จิตใจยังไม่บรรลุจิตใจยังไม่เจริญถึงขั้น แม้หมดกามแล้วจะต้องเหลือข้างใน ข้างนอกไม่แล้ว อาจจะนิดๆหน่อยๆมันไม่มีแรงอะไรยึกๆยักๆ จนกระทั่งมันไม่ยึกยักแล้ว เห็นเป็นเรื่องที่ดีไม่ดี จะไปชังเขาว่าเขาข่มเขาดูถูกเขา แต่ใจตัวเองยังไม่หมด นี่เป็นรูปราคะ อรูปราคะ หมดรูปราคะ อรูปราะคะ ก็เหลือเศษเป็นมานะ หมดมานะ เหลือเศษธุลีละอองก็เก็บเล็กน้อยอีก จนหมดสิ้นอาสวะ หมดอุทธัจจะ หมดอวิชชา จนกระทั่งมันไม่เกิดอีก

นานๆมากระทบอีกก็ไม่ป๊อกอีกๆ พิจารณาแน่นอนไม่มีอาการอารมณ์สัมผัสแตะต้องอย่างไม่หนี ดีไม่ดีท้าทายด้วย มาแรงๆก็ไม่เป็นไร ทีเผลอก็ไม่เป็นไรมายั่วยวนก็ไม่เป็นไร

วัวที่ไม่มีหนัง คิดดู เนื้อแดงๆน้ำเหลืองเยิ้มๆแดงๆ จะแสบร้อนขนาดไหน นึกถึง พันตำรวจโทรุ่งโรจน์ เรืองฤทธิ์ ไปเสียสละผิวหนังที่หน้าขาให้เขาคนไฟไหม้ คนที่แก๊สระเบิด สละหนังออกจะแสบขนาดไหน

เพราะฉะนั้นคนที่เป็นทุกข์เพราะความแสบเผ็ด ที่เมื่อถูกกระทบสัมผัสคือผัสสะนั่นเอง อย่างนี้เป็นความทุกข์อยู่แต่ไม่รู้ตัว ไม่เปลี่ยนแปลงก็สลบแล้วสลบอีกตายไปเพราะพิษบาดแผล ก็เกิดมาอีกตายไปอีก 5 ตลบ10 ตลบเป็นวัวไม่มีหนังจะไหวหรือ

มันเป็นทุกข์แต่ไปหลงว่าเป็นสุข ไม่รู้จักความทุกข์ ความสุขกับความทุกข์เป็นตัวเดียวกันแต่มันเป็นมายาหรอก แล้วก็ติดอยู่อย่างนี้ ไม่มีเวทนาไม่มีผัสสะก็ไม่รู้สภาวะทั้งของความสุขความทุกข์ ทั้งที่มีความหลงว่าเป็นสุขแท้จริงมันเป็นทุกข์ พระพุทธเจ้าทรงบอกว่ามันเหมือนวัวไม่มีหนัง แสบเผ็ดทุกข์แต่ก็หลงว่าสุข ก็เลยเฉย อุปาทานจะหลอกให้คนเห็นว่าเจ็บแต่ไม่เจ็บแสบคันไม่แสบ มันจะเป็นอย่างนั้น เฉยๆ หน้าตาเฉย เสพทุกข์ก็หลงว่าเสพสุข เฉย มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ

เมื่อไม่มีผัสสะ จึงหมดประตูที่จะปฏิบัติ มีผัสสะมีเวทนาให้ศึกษา เวทนาจึงเป็นการให้ศึกษาศาสนาพุทธ ก็มีเวทนา ก็ตามหาเจตนาในเวทนาได้ หากว่าปิดประตูไม่มีเวทนาไม่มีผัสสะก็โมฆะจากศาสนาพุทธ มีผัสสะแล้วก็เจาะลึกไปถึงเวทนา ถึงตัณหา

ตั้งแต่อบายมุขคือกามหยาบ หมดอบายมุุขก็กามอยู่นั่นแหละ กามคุณ 5 ไม่มีกามคุณ 6 ไปนั่งหลับตาเป็นภายในเป็นทวารที่ 6 แต่ 5 ทวารนอกนี้ไม่มีเลย ไม่มีลำดับอันน่าอัศจรรย์ เบื้องต้นเบื้องกลางไม่มี ไปเอาตัวที่ 6 แล้วไปสร้างภพชาติ อย่างอาจารย์มั่น เล่นลิเกไปเจอพญายมมากราบอีก หรืออย่างธัมมชโยมีวิมาน เฟส 2 3 4 จูงใจให้คนมีจินตนาการหลงเชื่อตามปั้นตาม แม้ปั้นไม่เห็นรูปเอง ก็เชื่อว่าตายไปแล้วจะเจอ นี่ไม่ตายก็ยังหลงเชื่อจริง ถูกเขาครอบงำทางความคิดถูกเขาหลอกสนิท ก็ต้องพยายามศึกษาให้ดี

เมื่อไม่มีเวทนา ก็ไม่มีทางที่จะเกิด ตัณหา เมื่อเกิดตัณหา ตัณหานี้มี 3 กามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา

กามตัณหาเป็นเหตุก็ล้างกาม เหลือรูป อรูปภายใน หมดกามภายนอก รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส จิตก็เฉยเมื่อกระทบสัมผัส มีของจริง หากยังไม่ได้ก็ต้องพยายามลด แม้กดข่มก็มีอาการสัมผัสได้ แต่ถ้าเป็นปัญญาไม่กดข่มจะเห็นจริง ถาวรด้วย คือปัญญาที่ลดละได้ถาวรด้วย ก็จะเหลือรูปราคะ อรูปราคะ คือรูปภพ อรูปภพ ก็ทำให้หมดอีกเป็นลำดับ ภาษาเท่านั้นว่าอรูป ที่จริงก็คือรูปที่ละเอียด จนไม่มีภาษาจะเรียกแล้ว หรือสุข ไม่มีภาษา พระพุทธเจ้าก็อนุโลมใช้เป็นคำว่าสุข ที่จริงคำว่า สุ คือ ดี  ข คือว่าง ที่จริงว่างได้แล้ว หมดภพชาติอรูปภพได้ก็มีวิภวตัณหา

ก็มีความประสงค์ต้องการที่จะทำงาน เป็นเจตนาที่จะเรียกว่าอยากก็ได้ แต่อยากเสพบำเรอตัวเองเลย บำเรออัตตา รูปภพ อรูปภพ รวมๆเรียกอัตตา โอฬาริกอัตตา คือกามหยาบ มโนมยอัตตาเหลือภายในคือรูปที่สำเร็จด้วยจิต เหลืออรูปอัตตา  ทำให้หมดอีก อัตตา แต่ก็ยังไม่ปรินิพพานเป็นปริโยสาน ก็เหลือเป็นอัตตาที่อาศัยเวทนาจะว่าไม่มีก็มี จะมีคือไว้อาศัย

_ปองแสงพุทธ...เรื่องของอาจารย์มั่น ลูกพอจะเข้าใจมุมมองที่พ่อครูเมตตาว่าอย่าไปยึด มั่น แต่สงสัยเจ้าคะ ฟุ้งซ่าน กับการอวดตนถือศีลแปด ลูกพยายามมองตัวเองว่าเป็นเช่นนั้นมั๊ย เหมือนการปฏิบัติธรรมทุกวันนี้ลูกกำลังสร้างภาพ ตั้งแต่ลูกเริ่มเข้าค่ายศีลแปด จนปัจจุบัน 50 กว่าครั้งเข้าค่ายมากกว่าครึ่ง และเพียรฝึกจะกินมื้อเดียวแต่ก็ยังไม่ได้ 100%. ในความคิดของลูกแค่ได้ทำก็ดีใจ และทำได้อย่างไม่ทรมาณก็พอ ลูกเลยชักงงว่า แล้วลูกควรจะทำต่อหรือเลิกทำเพราะคิดว่าชาตินี้ลูกก็คงแค่ได้สร้างภาพและชาตินี้คงเป็นได้แค่คนโลกีย์ หรือยังงัย พ่อครูเข้าใจความรู้สึกลูกมั๊ยเจ้าคะ ปฏิบัติธรรมเหมือนไม่เจริญ นิพพานเหรอฝันเอานะจ๊ะ น้อมกราบนมัสการเจ้าคะ

พ่อครูว่า…แล้วแต่ใครจะยึดปั้นอุปาทานเอาเองแต่ไม่มีใครตรงกันหมด แต่คล้ายกันได้ ผู้ศึกษาศีล 8 ก็ลองดู แต่ดีคุณเป็นคนไม่มักมาก พากเพียรไปจะพัฒนาเอง ก็ต้องทำต่อ จริงๆคุณก็รู้ว่ายังไม่หมด คุณได้ขนาดนี้เข้ากระแสโสดาบันมาแล้ว อย่างนี้ถือว่าเข้ากระแสรู้ทิศทางเห็นความจางคลายได้ต้องรู้จุดอบายมุข หมดอบายมุขก็เป็นโสดาบัน สกิทาคามีก็ลดกาม หมดกามเป็นอนาคามี ทำรูปราคะอรูปราคะให้หมดไป มีการถือดีถือตัวมานะ หมดมานะ อติมานะ เศษๆก็ทำ มทะ ปมาทะ

ลดมานะ จนไม่เมาแล้ว มานะ อติมานะ มทะ คือเมา ก็เลิกเมา ใน สุรา เมรยะ มัชชะ มทะ ปมาทะ

ทำทุกปัจจุบันเวทนา 36 สั่งสมเป็นอดีต 36 อนาคตอีก 36 มาอีกเมื่อไหร่ทุกปัจจุบันก็หมดอีก จนแน่ใจว่าทุกปัจจุบันกิเลสไม่เกิดอีก เพราะฐานของอดีตแข็งแรงพอและปัจจุบันก็แข็งแรงพอ ในสามเส้าสองเส้าแรกสมบูรณ์แบบ ส่วนอนาคตจะมาเมื่อไหร่ จึงเป็นผู้รู้จักส่วนอดีต ส่วนอนาคต เพราะได้ทำทุกปัจจุบันให้หมด

ทั้งส่วนอดีต ส่วนอนาคต เป็นข้อ 7 ในอวิชชา 8

1. ไม่รู้..ทุกข์  (ทุกฺเข อญฺญาณํ)
2. ไม่รู้..ทุกขสมุทัย  (ทุกฺขสมุทเย อญฺญาณํ)
3. ไม่รู้..ทุกขนิโรธ  (ทุกฺขนิโรเธ  อญฺญาณํ) 
4. ไม่รู้..ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา (มรรคมีองค์ 8)  
5. ไม่รู้ในส่วนอดีต (ที่ไม่เที่ยง)   ปุพพันเต อัญญาณัง
6. ไม่รู้ในส่วนอนาคต (ที่ไม่เที่ยง)  อปรันเต อัญญาณัง
7. ไม่รู้ทั้งส่วนอดีต-ส่วนอนาคต  (ไม่รู้สิ่งที่เที่ยงแท้เท่ากันหมดแล้ว) (ปุพพันตาปรันเต  อัญญาณัง) .
8. ไม่รู้ในธรรมทั้งหลาย ที่อาศัยกันเกิดขึ้นเป็นห่วงโซ่แห่ง การเกิดทุกข์ หรือดับทุกข์  ตามหลักปฏิจจสมุปบาท  (หรืออิทัปปัจจยตา)

(พตปฎ. ล.34  ข.691  ว่าด้วย อกุศลเหตุของโมหะ)

_นิมนต์พ่อครูจิบน้ำ

_ตุ๊ก รอยทราย...รายงานรายการร่มโพธิ์ร่มไทร มีชาวชุมชนร่วมมือร่วมใจดีมาก ไม่ว่าจะเป็นแผนกอาหาร สาธิตการแยกขยะ ทุกอย่างเป็นไปอย่างดีมากเกินคาด ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 มีสมณะไปเทศน์คนก็มาฟังแม้คนข้างนอกก็มาฟัง ตอบคำถามธรรมะก็ตอบกันดี มีรางวัลให้ จะมีปัญหาคือฝุ่นเยอะ

พ่อครูว่า...มันจริงๆใจแล้วมีปฏิภาณปัญญารู้ว่าจะมารับเอาอะไร เป็นสิ่งน่าจะเชิดชูบูชายกย่องหรือไม่ควรเชิดชูบูชายกย่อง มันจะมีปฏิภาณของแต่ละคน คนที่มีปฏิภาณจะรู้ว่าสิ่งที่เรามาเอานี้ไม่ใช่เรื่องสามัญทางโลก มันจะแยกความดีแบบโลกีย์ กับอันนี้ไม่ใช่ความดีแบบแค่โลกีย์จะรู้ค่าว่าเหนือกว่าโลกีย์เป็นโลกุตระ ปัญญาความเฉลียวฉลาดจะค่อยๆเพิ่มขึ้นจนกระทั่งเต็มความเป็นโลกุตระ

รอยทรายว่า...การแสดงก็มีของชาวบ้านมากขึ้นพวกเราก็เป็นตัวประกอบ ก็อยากให้คิดว่าเหมือนเราพาเด็กเล่นขายของ(พ่อครูว่าระวังพวกเราจะตกไปด้วย) เร่ิมดึงคนภายนอกมา ได้พิธีกรบ้านกุดระงุมมา1 คน เขาดูมีแววและก็ศรัทธาพวกเรา เขาจะให้ลูกมาเรียนรร.พุทธธรรมวันอาทิตย์

_สิริ...รายละเอียดที่มีคนตอบคำถามคือครูตุ๊กเข้าใจตั้งคำถาม...เช่นถามว่าโจรปล้นทองผิดศีลข้อไหนบ้าง มีชาวบ้านตอบถูกด้วย

ครั้งแรกมีคน 60 คน ครั้งที่ 2 มี 320 คน คราวนี้ครั้งที่ 3 มี 360 คน ผู้ใหญ่ 200 คนเด็กก็ 160 คน

_สุภารัตน์ จันทร์ดอน : กราบนมัสการเจ้าค่ะ ทุกวันนี้รู้ตัวมีสติอยู่กับปัจจุบันรู้ตามความเป็นจริงแล้วหมดทุกข์ไร้ความกังวลเจ้าค่ะสาธุ

พ่อครูว่า…ก็ดีแล้วนี่แหละจะได้รู้ตัวมีสติอยู่กับปัจจุบัน รู้ตัวความเป็นจริงหรือตามความเป็นจริง คำว่า ศัพท์คำว่า รู้ตามความเป็นจริงนี้ลึกซึ้งซับซ้อนมาก มันรู้ตามความเป็นจริงแล้ว แล้วมันก็ไม่เกิดความสุขความสุข หรือรู้ตามความจริงนั้นหมายความว่าอะไรที่เรารู้นั้นมันเป็นอย่างไร จบในตัวมันเองอย่างเดียวมันไม่เป็นสภาพ 2 ไม่มีสภาพ 2 ซ้อนขึ้นมา เป็นอาการชอบหรือไม่ชอบ ผลักหรือดูด สุขหรือทุกข์ พยัญชนะคู่ อย่างหยาบๆทำได้ แล้วจะค่อยๆมีปฏิภาณปัญญารู้รายละเอียดสัมผัสอีกแล้วมันไม่มีสภาพคู่ มันมีแต่สภาพเดี่ยว จนกระทั่งเฉยๆ 0 กลางๆ ก็เข้าไปสู่ความไม่ทุกข์ไม่สุข พยัญชนะก็สื่อได้ประมาณนี้ สภาวะไปทำเอาเอง

_พันธุ์ พอเพียง : พอเข้ากระแสแล้ว ก็จะต้องสัมโพธิปรายานอยู่ดีแหละครับท่าน มิเช่นนั้น จะช้าเหมือนวิสาขาหนะครับ ผมจำชื่อไม่ได้หนะครับ ภิรตะโสดา อะไรประมาณนี้หนะครับ เจริญธรรมครับ

พ่อครูว่า…โสตาปันนะ คือ แปลว่าจิตเข้ากระแส คนที่เข้าใจเป็นแบบภาษาทฤษฎีแล้ว พระพุทธเจ้าแบ่งไว้ 4 คน ถ้าพูดอย่างง่ายๆคนคนนี้ก็จะประมาท เข้ากระแสแล้ว เดี๋ยวมันก็จะไปเอง เข้ากระแสแล้วก็จะต้อง สัมโพธิปรายนะ คือไปสู่ที่สุดที่สูง (สู่แดนธรรมว่า หากไม่เที่ยงแท้ก็ไม่ได้) ต้องเข้าไปอีกขั้นหนึ่ง คือ อวินิปาตธรรม เข้ากระแสแล้วไม่วูบวาบ แข็งแรงจนกระทั่งเป็น นิยตะ แปลว่าเที่ยงไม่ถอยกลับแล้ว แล้วมั่นคงไปขั้นที่ 4 จึงเป็นสัมโพธิปรายนะ

คำว่า ไม่ประมาท เป็นอุปกิเลสตัวปลายสุด

มานะ อติมานะ มทะ ปมาทะ ตัวปมาทะสูงสุดเป็นตัวสุดท้ายเลย ระมัดระวังให้ดีๆ

สื่อธรรมะพ่อครู(กาย) ตอน แยกกายแยกจิตให้เป็นอุตุธาตุ

_ตรีกาย : มีแต่องค์ตถาคตเท่านั้นคือธรรมกาย เพราะแสดงทั้งกายธรรม และพระสัทธรรมแท้

พ่อครูว่า…ก็ใช้ได้ ธรรมกายเต็มๆเจ้าของพุทธธรรมก็คือพระพุทธเจ้ามีรูปนามเต็มๆ เราก็เอาตั้งแต่ กายน้อยๆ ค่อยๆเรียนรู้กายนี่แหละ คำว่า กายคำนี้ จึงต้องเข้าใจให้ดีๆให้ได้ ถ้าเข้าใจคำว่ากายไม่สมบูรณ์แบบไม่มีสิทธิ์เป็นอรหันต์

แยกกายได้ แยกจิตแยกพีชะ อุตุได้ มันอยู่กับเราขั้นนี้เป็นอุตุ พีชะ หรือจิต แล้วก็เป็นกรรมกับธรรมะ เป็นสภาวะ สอง กรรมเป็น Dynamic ธรรมะเป็น Static ที่จะให้เกิดสภาวะเป็นจิตสมบูรณ์แบบ ก็จะทำให้เป็น พีชะได้ อุตุได้ แล้วเราก็อาศัยพีชะในฐานะเป็นชีวิต สิ่งที่ไม่เป็นชีวิตก็ทิ้งไปเป็นอุตุ อบายมุข เป็นอุตุไปเลย กามเป็นอุตุไปเลย รูปราคะก็ทำให้เป็นอุตุเลย สุดท้ายทำได้หมดเลย ไม่มีแล้วขั้นพีชะก็ไม่เหลือ คุณก็อาศัยพีชะโดยธรรม คือไม่สุขไม่ทุกข์ ไม่บาปไม่บุญ แต่อยู่ฐานเป็นอุตุไปแล้วแต่มีจิตเป็นตัวประธานเป็นตัวรู้ครอบงำสิ่งนี้ทั้งหมด ยังจิตให้เป็นไปในอำนาจได้ นี่คือสัจจะที่อาตมาอธิบายภาษาสู่ฟังใช้สำนวนภาษาไทย อีกหน่อยไม่ถึงร้อยปี ที่อาตมาพูดไว้เขาจะเอาไปแปลเป็นภาษาอื่น เพราะไม่มีคนอื่นพูดได้อย่างอาตมา ไม่กลัวใครแย่งด้วย ต่อไปคนที่มีปฏิภาณปัญญาจะค้นคว้าขึ้นมาแล้วจะเห็นความสำคัญ อีกกี่ปีชาติไหนก็ไม่รู้ล่ะ อีก 10 ปี 20 ปี 30 ปี ก็ ไม่ต้องไปดูไบ ดูไปก็แล้วกัน

_ดาว : กราบนมัสการท่านพระครูและนักบวชทุกท่านที่เคารพเป็นอย่างยิ่งค่ะ ดูพ่อครูอยู่ประจำอยู่ฝรั่งเศสค่ะ

พ่อครูว่า…อาตมาเป็นพระครูไม่ได้ผิดกฎหมาย แต่เรียกสมณะครูก็ยังได้ แล้วเขาก็มาเรียกพ่อซะเลย

_0015 คนหลงอัตตา เหมือนสิบตรีหลงแง่ง ขนาดรถชนตรงกลางลำรถยังฉีก(ภาพในอดีตที่พ่อท่านเคยเขียน) อัตตามันแกร่งขนาดนั้นหรือครับ

พ่อครูว่า…มันยิ่งกว่าเลย มันเหมือนกับโจรร้ายที่พระราชาให้เอาไปฆ่าด้วยหอกร้อยเล่มในตอนเช้า มันก็เหนียวแน่น มันก็ยังเป็นตัวอยู่ครบเครื่อง เป็นโจรครบเครื่อง พระราชาก็ถามเจ้าพนักงานอีกว่ามันตายหรือยัง ก็ยังอีกก็เอาไปฆ่าตอนกลางวันอีกมันก็ยังไม่ตายเอาไปฆ่าตอนเย็นอีกมันก็ยังไม่ตาย โจรโด้ง่าน มาจากภาษากลับที่ว่า โจรที่ด้านและโง่ผสมกัน ศัพท์คำว่าโด้ง่านนี่ หนักที่สุดแล้วไม่มีทางแก้ หวังว่าพวกนั่งหลับตาปฏิบัติจะเป็นผู้โด้ง่านหรือเปล่า เป็นโจรร้ายที่ทำลายศาสนาที่พระราชาให้เอาไปฆ่าด้วยหอกร้อยเล่มเช้ากลางวันเย็นหรือเปล่า จะโด้ง่านไปถึงไหน

_ทำอย่างไรเราจะเลิกคิดฟุ้งซ่านได้ครับ

พ่อครูว่า...เป็นปัญหาโลกแตกจริงมันยาก ก็ต้องพยายามมาถือศีลตั้งใจปฏิบัติธรรม ตั้งแต่ศีลข้อที่ 1 เรื่องเกี่ยวกับสัตว์ก็อย่าไปรังแกสัตว์สัมผัสกับสัตว์ก็ให้ระมัดระวังให้ความเอ็นดูให้ความเมตตามันหวังประโยชน์เพื่อสัตว์ทั้งปวงอยู่ช่วยเหลือมัน สัมผัสกับของต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นวัตถุไม่ว่าจะเป็นพืช เราก็อย่าทุจริต ไม่ใช่ของของเราอย่าไปเอามาเป็นของของเราอย่าไปอยากได้ของคนอื่นเอาแต่ของที่เขาให้ หรือเอาของที่เรามี อย่าไปทุจริต ข้อที่ 2 นี้ไม่ได้มากมายเลย ใช้แต่ของที่ได้โดยธรรม แต่อยากได้ก็อย่าไปทำทุจริต ต้องทำอย่างสุจริต และไม่ไปโลภมากมีให้น้อยก็พอ

ส่วน ศีลข้อที่ 3 เกี่ยวกับ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ตาหูจมูกลิ้นกาย กามคุณ 5 มันจัดจ้าน เล่นอันนี้นี่แหละ เรียนจนกระทั่ง ศีลข้อที่ 1 เจอกับสัตว์ก็สบาย เครื่องข้าวของ ก็ค่อยๆลดลงไปจนกระทั่งของทุกอย่างอยู่กับเราก็เราสบาย เหลือราคะ มันลดลงๆ จนหมด ขั้นสกิทาคามี ขั้นอบายขั้นโสดาบันแล้วก็สกิทาคามีจึงหมดกามคุณ 5 ไม่ได้ง่ายนัก

_บุญยิ่งแก้ว..หลังจากประสบอุบัติเหตุก็ได้รับความช่วยเหลือจากระบบสาธารณโภคี ได้รับการช่วยเหลือดูแลดี แต่ด้วยความที่ตนเองเมื่อก่อนอยู่อัมพวา ตอนสมเด็จพระเทพฯเสด็จเราก็จะไปช่วยทีมงานจัดงานรับเสด็จ เราก็หอบกระเช้าจากที่นี่ไป ทางสันติอโศกก็จัดกระเช้าให้ ที่จริงซื้อของให้ก็ได้ แต่อยากโชว์ผลิตภัณฑ์ของอโศก

_ใสกลางเพ็ญ...พี่ๆน้องๆแกล้งกันจะได้รับวิบากกรรมอะไร?

พ่อครูว่า...แกล้งกันมีสองแบบ แกล้งอย่างสนุกๆกับแกล้งเพื่อให้รับโทษภัยบาดเจ็บสูญเสียเกิดความไม่ดีขึ้นมา อย่างนั้นไม่ดี แต่ถ้าแกล้งแหย่ๆกันไม่เป็นไร ถือว่าเป็นเพื่อนสนิท เด็กๆก็แกล้งกัน ผู้ใหญ่ก็ทำได้นิดหน่อย ไม่ถือสากัน เจอหน้ากันต้องเตะกัน1 ทีก่อน ไม่เตะไม่สนุกเป็นต้น พวกผู้ชายก็จะเล่นกันแรงๆอย่างนี้ ถ้าแกล้งเพื่อให้เขาเสียหาย เป็นบาป ถ้าแกล้งแหย่ๆเล่นๆ ไม่เป็นไร

_ธัมโม...ผมอายุ 3 ขวบ ถามว่า ของเล่นเอามาจากอะไร

พ่อครูว่า...เอามาจากไอ้ที่เด็กอยากได้ อันที่เด็กอยากได้เป็นของเล่น จะตอบว่าของเล่นมาจากดินน้ำลมไฟก็จะยากไป

_ธัมมะ...ธรรมะ 2 คืออะไรครับ

พ่อครูว่า...อายุ 5 ขวบแล้ว ธรรมะ 2 คือ 1 เราโกรธ กับ เราไม่โกรธ

รู้จักความโกรธไหม ความโกรธกับความไม่โกรธก็สองอย่าง เราจะทำโกรธหรือทำไม่โกรธดี ..ทำไม่โกรธ ก็ต้องเลือกเอา 1 ที่ดี นั้นคือเรียนรู้จักธรรมะ 2

_ภูมิ..หลวงปู่ครับทำไมต้องทำงานด้วยครับ

พ่อครูว่า...ตอบมาหลายทีแล้ว ทำไมต้องทำงาน ถ้าไม่ทำงานนี่นะ มันเป็นคนไม่ดี เป็นคนแล้วต้องทำงาน มดมันทำงานไหม?...ทำครับ ทำไปเพื่อหากิน ถ้าเราไม่ทำงานเราจะเลวกว่ามดไหม?....ไม่ไป...ทำไมไม่เลวกว่ามด ขี้โกงนี่ไม่เอาทำงานนี่หว่า

ไม่ทำงานไม่ดี ต้องทำงานที่ควรที่เป็นประโยชน์งานที่เราต้องกินใช้อาศัย เช็ดบ้านกวาดบ้านถูบ้านบ้าง เราจะต้องช่วยผู้ใหญ่ยกข้าวของ ที่พอจะยกได้ เราจะต้องช่วยในส่วนนั้นส่วนนี้ที่เราพอทำได้ เรียกว่าทำงาน ภูมิต้องไปพยายามทำงาน

_ถ้าชีวิตเราไม่ดีและทำยังไงถึงดีครับ

พ่อครูว่า...ก็พยายามขยันทำให้ดีๆๆๆๆให้มาก ถ้าเรารู้อยู่ว่ามันไม่ดีอย่าไปทำให้ทำแต่ดี

_เราจะทำอย่างไรถึงไม่ติดอบายมุขครับ

พ่อครูว่า...ชัดเจนในอบายมุข มันเป็นของต่ำมันเป็นของไม่ดี เอาให้ชัดเจนอะไรที่เป็นอบายมุขที่เรากำลังรู้ เราก็ดูจากผู้ใหญ่ชาวอโศกที่ไม่ทำแล้ว ใช่ไหม ผู้ที่เรายกย่องแล้วท่านไม่ทำเลย ก็ต้องเข้าใจให้ได้ ต้องเอาให้ดีอย่างที่ผู้ใหญ่ที่ท่านทำดี ถ้าเราไปทำไม่ดีมันก็จะต่ำเราก็จะไม่เจริญ เห็นด้วยปัญญาเข้าใจให้ได้ชัดเจน ว่าเราจะต่ำ จะวุ่นไปกับอบายมุขไปตลอดเราจะไม่เจริญเหรอ ถามตัวเอง ไปตลอด เราว่ามันต่ำ แล้วเราจะไปเอาสิ่งที่ทำสิ่งที่เลวมันฉลาดหรือโง่ ...ก็จบ

_สภาวะของสวรรค์และนรกเป็นอย่างไรครับ (ทั้งตอนที่มีชีวิตและตอนตาย)

พ่อครูว่า...ทั้งตอนมีชีวิตและตายลงไป สิ่งที่เราเกิดในความรู้สึกนั้นเหมือนกัน ความรู้สึกที่เป็นๆกับความรู้สึกที่ตายไปแล้ว เป็นความรู้สึกอันเดียวกัน เรานอนหลับก็ความรู้สึกตอนตื่นมาก็เป็นความรู้สึกเดียวกัน ตอนมีชีวิตกับตอนตายจะเป็นความรู้สึกเดียวกัน

สภาวะของสวรรค์ก็รู้สึกอย่างหนึ่ง นรกก็รู้สึกอย่างหนึ่ง ความหมายที่ทดแทนกันได้สวรรค์ก็คือความสุข นรกก็คือทุกข์ ถ้าเผื่อว่าเอาคำว่าสุขแล้วคำว่าทุกข์จะเข้าใจง่ายกว่าสวรรค์และนรก เพราะคำว่าสวรรค์และนรกนั้น สวรรค์เป็นความหมายของภพ แต่ภพเป็นเรื่องรูปสถานที่ แต่สุขกับทุกข์เป็นเรื่องของนามจิตใจความรู้สึกในความรู้สึกทุกข์และสุข

สุข ก็คือสวรรค์ ทุกข์ ก็คือนรก ศาสนาพุทธไม่มีทั้งสวรรค์และนรก เพราะสวรรค์และนรกคือมายาทั้งคู่ไม่ใช่ของจริงเลย ผู้ใดรู้จักความสุขที่เราไปติดในอบายมุขมีความสุขในอบายมุขก็ต้องมีความสุขในอบายมุข ติดกาม ติดรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส ก็ต้องมีความทุกข์ หรือจะไปหลงว่าเป็นความสุขอยู่กับรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส เพราะฉะนั้นเราดับความสุขความทุกข์ ก็หมดทั้งอบาย หมดทั้งกาม หมดทั้งรูป อรูปเลย เป็นลำดับละเอียดขึ้นไป

_ผมอยากรู้ว่าคำหยาบเป็นอย่างไรครับ ทำไมถึงพูดแล้วผิดครับ

พ่อครูว่า...จะหนักหนาสาหัสนะ

สู่แดนธรรมว่า...สมัยนี้ เด็กพูดคำหยาบเป็นปกติ แต่สมัยก่อนเขาสังวร เช่นคำว่าเชี่ย นี่ เขาพูดกันเป็นปกติ

พ่อครูว่า...ก็ต้องรู้สมมุติของผู้ใหญ่ ผู้ที่เจริญแล้วเขาไม่พูด พวกเขาที่พูดกันแล้วมันต่างกับที่เขาพูด ผู้ใหญ่บอกว่ามันไม่ดีมันหยาบ เราก็สัญญากำหนดหมายเลิกเสีย เข้าใจให้ได้ หากไม่รู้ก็ถามผู้ใหญ่ถามผู้รู้ว่า คำนี้เป็นคำหยาบหรือไม่ เราก็จะรู้ว่า มันหยาบ ภาษาสื่อคำนี้มันหยาบ เข้าใจสภาวะให้ได้

_ปฏิจจสมุปบาทโดยอนุโลม การเสียการได้คืออะไร? ประเทศไทยยอดยิ่งยวดเพราะ?

พ่อครูว่า...ก็ตอบสั้นๆว่า ปฏิจจสมุปบาทเพราะว่าเพราะเหตุนี้จึงเป็นผลนี้ ต่อไปจนกระทั่ง คำต้นแล้วก็คำจบ คำต้นคืออวิชชาก็รู้คำต่อมาคือสังขาร วิญญาณ นามรูป อายตนะ ผัสสะ เวทนา(สังขารกับเวทนาอาการคล้ายกันแต่มีมิติต่างกัน สังขารหยาบ แต่เวทนาละเอียดที่ความรู้สึก สังขารมีเหตุปัจจัยมีองค์ประกอบเยอะ แต่ไปอ่านที่ความรู้สึกแล้วทำตรงนี้ นี่เป็นกรรมฐานของศาสนาพุทธแยกเวทนาที่มันมีเหตุอะไรจึงเกิดความรู้สึกโดยเฉพาะมาแยกความสุขความทุกข์ภาวะ 2 )

การเสียกับการได้ เสียไปกับได้มา ก็ไปทำความเข้าใจเอาเอง

ประเทศไทยยอดยิ่งยวด เพราะมีคุณธรรมของพระพุทธเจ้า...ขณะนี้กำลังอธิบายการเมืองประเทศไทยที่มีการเมืองยอดยิ่งยวดดีที่สุด กำลังรวมหมวดธรรม 5

1.คำว่าอิสระ 2.คำว่าทาน 3.คำว่าปัญญา 4.คำว่าอนุกัมปายะ 5.คำว่าอนัตตา

5 คำนี้ต้องขยายความให้ฟังแล้วทำให้ตัวเองมีคุณสมบัติมีคุณธรรม หรือเรียกว่าคุณวิเศษว่าทานอย่างไร ถึงจะเป็นโลกุตระ

อิสระมันสุดยอดแล้ว เราเป็นอิสระจริงๆไม่ได้ตกเป็นทาสของใครเลย แม้แต่ทาสโลก ทาสอัตตา ทาสนามธรรม หมดเลย คือ เป็นอิสระไม่เป็นทาสสิ่งใดๆ

และเป็นผู้มีปัญญา ปัญญาก็กำลังเขียนเป็นเล่มหนึ่งเลย เป็นปัญญา 8 ซึ่งลึกซึ้งมากสำหรับคำว่าปัญญาเดี๋ยวนี้เอาคำว่าปัญญาไปใช้เล่นแทน เฉโก จนปัญญาหมดท่าเน่าเละเป็นเฉโก เฉโก ยังมีดีชั่ว รวยดี จนชั่ว แต่โลกุตระนี้รวยชั่วจนดี ศึกษาให้ดีๆ จะเป็นสภาพสิริมหามายาเหมือนกับการพูดกลับไปกลับมาอะไรจริงกันแน่อะไรไม่จริงกันแน่

_ หนูอยากถามว่า ทำอย่างไร เราถึงจะมีสติในการทำงาน แล้วจะไม่ผิดศีลง่ายๆคะ

พ่อครูว่า...ศีล เอาศีลก่อน ทำศีลไปตามลำดับ ศีล ข้อที่ 1 พยายามทำให้ได้เถอะ ทั้ง 3 ข้อเรื่องเกี่ยวกับสัตว์เรื่องเกี่ยวกับของ เรื่องเกี่ยวกับตัวเรารูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสทั้ง 5 ทวาร ตั้งแต่ หยาบ กลาง ละเอียด

 เอาหยาบก่อน ไปติดยึดใน รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส

ถ้าเราจะทำก็ตั้งศีลสมาทานศีลขึ้นมา ศีล 5 เป็นอย่างง่ายแล้ว ก็ทำประมาณของเรา เกี่ยวกับสัตว์ก็ขนาดนี้ ของเรานี้มาตรฐานเราก็คือ สัตว์ทั้งหลายเราก็ไม่ใช่เมตตาเแต่ว่าเมตตาไม่มีประมาณ แต่เราเมตตา ยังไม่ต้องไปคำนึงถึงสัตว์เดรัจฉานทั้งหลายมาก เข้าใจง่ายๆว่าสัตว์เดรัจฉานทั้งหลาย จงอยู่ของเอ็ง เป็นธรรมชาติไป เราไม่ต้องไปทำให้เขาบาดเจ็บให้เขาตาย เขาจะอยู่อย่างไรไม่ต้องไปยุ่งกับเขาเลย งูมันจะกินเขียดก็ไม่ต้องไปช่วยมัน เพราะว่ามันเป็นวิบากของมัน มันเป็นอาหารของมัน ไม่ให้มันกินเขียดจะให้มันกินตอไม้หรืออย่างไร มันกินพืชผักผลไม้ไม่ได้ มันก็ต้องกินเขียด มันกินสัตว์ เราก็ไม่ต้องไปยุ่งกับมัน มันเป็นวิบาก วัฏสงสาร กรรมวิบากอธิบายไม่ไหวเป็นอจินไตย

แม้แต่ข้าวของก็อย่าไปทำการทุจริต ให้สุจริตไว้ แล้วเรามีการทำทานเสียสละ อย่าเสียสละจนตนเองลำบาก เราก็จะมีความสามารถในการที่จะ มีไว้อาศัยแต่น้อยไว้ แต่อย่าให้ถึงกับขาดแคลน ลำบากลำบน เบียดเบียนผู้อื่นมาช่วยตนซ้อนอีก ไม่เอา ตนเองต้องพึ่งตนไม่เบียดเบียนใคร นี่คือข้าวของ

ส่วน รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ต้องศึกษาให้ดี เกี่ยวข้องจนกระทั่งเป็นถึงพระพุทธเจ้าก็ยังมีรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส เรื่องของเรื่องสัตว์ไม่ต้องเกี่ยวมากมาย ท่านก็อาศัยมีแต่คนจะเอามาให้ ก็ศึกษาไปตามลำดับดังนี้ก็จะค่อยๆไปพัฒนาขึ้นไป

ขอยืนยัน เมืองไทยจะเป็นตัวอย่าง เป็นด้านคุณธรรมของโลก เป็นที่พึ่งของโลก ชาติอื่นๆที่เขายังไม่ประสีประสากับโลกุตรธรรม เพราะว่าในอนาคตคนจะมาพึ่งพาโลกุตรธรรม เพราะว่าโลกียธรรมมันวนเวียนมันเต็มมันเวียนวนจนเขาพยายามหาทางออก เพราะฉะนั้นทางออกอยู่ที่นี่ ทางออกของโลกอยู่ที่นี่อยู่ที่ประเทศไทย แม้แต่ประชาธิปไตยก็เป็นประชาธิปไตยไทยๆ ที่มีคุณธรรม อาตมากำลังเขียนขยายความอยู่ว่าจะต้องมีคุณสมบัติ 5 ประการอย่างที่ว่า ถ้าจิตใจของเรามีคุณธรรมเจริญด้วย ทาน อิสระ ปัญญา อนุกัมปายะ อนัตตา รับรองว่านี่เป็นโลกุตระ เป็นประชาธิปไตยที่เป็นโลกุตระ

_เด็กค่ายม.1 ผม ไฟสายฟ้า...ทำยังไงครับ ให้ไม่ท้อแท้ และเหนื่อยกายเหนื่อยใจ

พ่อครูว่า...เหนื่อยกายเหนื่อยใจ เหนื่อยกายมันต้องมีเป็นธรรมดา เหนื่อยใจนี่มันเป็นเรื่องอุปาทาน ใจมันไม่เหนื่อยมันไม่เว้าไม่แหว่งไม่สูงไม่ต่ำ (พ่อครูไอตัดออกด้วย)
(สู่แดนธรรมว่า... พ่อท่านเคยบอกว่า อย่าไปหวังแล้วจะไม่ท้อ)

ไอประท้วงเลย วันนี้สมควรแก่เวลา ก็ขอจบการแสดงความไว้แต่เพียงเท่านี้ จบ

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 15:52:41 )

รายละเอียด

630205_พุทธศาสนาตามภูมิ บ้านราชฯ ลำดับการฝึกฝนของสายศรัทธากับสายปัญญา

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวน์โหลดเอกสารที่...  https://docs.google.com/document/d/1G0GkVCh_1arBUdfciDzrIZcNxsp4aTuook0pJN5pbMA/edit?usp=sharing              

ดาวโหลดเสียงที่ https://drive.google.com/open?id=1tgaKdo0UC90XdbN4UeceWea3hf8NubU7

สมณะฟ้าไทว่า.. วันนี้วันพุธที่ 5 กุมภาพันธ์ 2563 ที่บวรราชธานีอโศก อีก 3 วันก็มาเข้างานพุทธาภิเษกฯครั้งที่ 44 มาถือศีล 8 กัน ไปที่ถือศีล 5 ก็มาถือศีล 8 ลดละกามคุณ 5 มากินข้าวมื้อเดียว มาเป็นคนเล็กคนน้อยให้คนเขาใช้เราได้

พ่อครูว่า…

_SMS วันที่ 3 ก.พ. 2563 (สำมะปี๋ซี๊วิต พ่อครู : บ้านราช)

_สมณะคิดถูก : ผมเข้าใจว่าความทุกข์ที่เกิดจากความสุขหรือความทุกขที่เกิดจากความทุกข์นั้นแหละที่พระพุทธเจ้าเปรียบเหมือนวัวไม่มีหนัง ไม่มีภูมิคุ้มกันตัวเอง เจอผัสสะที่ทำให้สุขก็สุขตาม เจอผัสสะให้ทุกข์ก็ทุกข์ตาม เพราะไม่รู้เท่าทันเวทนา ว่าเวทนามันไม่ใช่ตัวตน มันเป็นแค่เพียงความรู้สึก เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป

พ่อครูว่า…ถูกต้องแล้วเพราะเวทนามันไม่ใช่ตัวตนมันเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป จริงๆแล้วก็แค่สัมผัสแล้วเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป มันไม่มีการปรุงแต่ง เป็นบวกเป็นลบ เป็นภพเป็นชาติอยู่ ผู้ที่ยังมีภพมีชาติ เป็นตัวเป็นตน ก็แน่นอนก็ยังเป็นสุขเป็นทุกข์

 

สื่อธรรมะพ่อครู(นาม 5) ตอน ภาคปฏิบัติของนาม 5

_นายสันติ จรูญวิทยากร : กราบนมัสการหลวงปู่ครับ ขออาราธนาให้หลวงปู่ช่วยอธิบาย "นาม 5" ว่าเป็นอย่างไรบ้างน่ะครับผม กราบขอบพระคุณครับ.

พ่อครูว่า…ลูกชายคุณกำจร จรูญวิทยากร …

ก็อธิบายบ้าง ถ้าไม่รู้นาม 5 รูป 28 เอามาเป็นเครื่องมือในการปฏิบัติ คุณก็จะไม่ได้รู้สภาวะธรรมที่ละเอียดละออ สมบูรณ์แบบจริงๆ อาตมาก็พยายามอธิบายวนเวียนซ้ำซาก ผู้ที่มีธรรมรส ไม่เบื่อหรอก ฟังแล้วยิ่งจะเข้าใจซาบซึ้ง อธิบายแล้วจะ จับมุมเหลี่ยม มิติของสภาวะที่มีมากมายไม่รู้กี่ร้อยกี่พันเหลี่ยม เหมือนเดิม แต่ฟังมุมใหม่ๆๆ ฟังให้ดี สุสูสังลภเตปัญญัง อานิสงส์แห่งการฟังธรรม 5 ประการ ได้ฟังสิ่งที่ไม่เคยได้ฟังมาก่อน ก็ได้ฟังอันนี้ใหม่ ขึ้น ความเข้าใจก็ชัดเจนมากยิ่งขึ้น ทิฏฐิของเราก็ตรงมากยิ่งขึ้น ทิฏฐิงอุชุงกโรติ ความสงสัยคลางแคลงวิจิกิจฉาก็หมดลงๆๆ จิตใจก็เลื่อมใส สว่าง ยิ่งเจริญขึ้นสว่างโล่งโปร่ง

ทีนี้ นาม 5 ที่สันติเขาถามมานี่

เวทนา สัญญา เจตนา ผัสสะ มนสิการ

นาม 5 นี่แหละ พระไตรปิฎกเล่ม 16 ข้อ 14

สภาวะ 5 นี้แหละเวทนาสัญญาเจตนา เป็นนามธรรมตัวแท้ที่จะต้องเรียนรู้โดยมีสัญญาเป็นตัวกำหนดเข้าไปทำการเลย ตั้งแต่การกำหนดรู้ สำคัญมั่นหมายในสิ่งที่มันเป็นอย่างนั้นกำหนดสิ่งที่เป็นตัวการปฏิบัติ สัญญา อ่านเวทนา พออ่านเวทนาได้แล้วเจาะเวทนา ในเวทนาจะมีตัณหา มีผัสสะแล้วมีเวทนามีตัณหา ตามปฏิจจสมุปบาท ผัสสะ เวทนา ตัณหา อุปาทาน ตัณหาเป็นตัวเคลื่อนที่เป็น Dynamic ส่วนอุปาทานเป็นกิเลสตัวคงที่ static เท่านั้นเอง อ่านตัวนิ่งอ่านยาก อ่านตัวตัณหาทำลายตัณหาก็หมดอุปาทานไปด้วย มันจะหมด มันจะเข้าใจไปเรื่อยๆ ไม่ใช่เป็นตัวปฏิบัติจะเป็นตัวผลของการปฏิบัติ ตัดตัณหาได้อุปาทานก็ลดลงๆๆ

สามตัวนี้ จะเป็นตัวที่จะเข้าไปทำงาน เวทนาสัญญาเจตนา ซึ่งเราจะต้อง ผัสสะ

นี่เป็นตัวที่บ่งบอกชัดเจนเลย ปฏิบัติธรรมไม่มีผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาไม่มีให้อ่าน สัญญากำหนดเวทนาไม่ได้ ไม่ได้เรียนเวทนา เราจะไปเจาะหาเจตนาที่เป็น กามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา ตามลำดับไม่ได้ ต้องดับกามตัณหาก่อน หมดกามตัณหาก็เหนือกาม สัมผัสกามแล้วก็เฉยๆไม่มี กิเลสกามไม่เกิด เหลือภายใน รูปราคะ อรูปราคะ ก็ตามไปรู้

รูปนี้ทำให้หมดกิเลสในรูป เหลืออรูปก็กำจัดอรูปอีกที พอกำจัดอรูปหมดภพชาติ กามภพ รูปภพ อรูปภพ ภพ 3 ก็หมดสิ้น เป็นภพที่อาศัยเป็นภพที่ไม่มีภพ เป็นวิภวภพ

ก็เหลือตัณหาเป็นวิภวตัณหา เป็นตัณหาที่หมดภพสามแล้ว เป็นตัณหาที่ทำงานเป็นประโยชน์ ตัณหาที่ไม่มีตัวตน ก็เอาพลังงานที่เป็นตัวปรารถนาต้องการ เป็นตัวที่ต้องการทำเพื่อผู้อื่นอย่างไม่มีตัวตน ไม่ได้เสพให้แก่ตัวตนไม่ได้บำเรอกิเลสตัวตนเลย

เพราะฉะนั้นคุณจะทำการมนสิการ ในนาม 5 จะทำใจในใจ ที่พูดที่อธิบายนี้คุณจะต้องทำมันอยู่ในใจของคุณ หากคนไม่มีปัญญารู้จักอาการ หทยรูป มันไม่มีตำแหน่งที่อยู่ แต่มันอยู่ในตัวตนเรานี่แหละไม่นอกจากกายยาววาหนาคืบกว้างศอกพร้อมสัญญาและใจอยู่ในนี้ในคูหาสยัง หากไม่มีอาการมันก็ดูยาก แต่ถ้ามันมีอาการก็ดูง่ายกว่า จับอาการได้รู้หทยรูป แล้วคุณก็ตีแตกแยกแยะให้ได้ แยกทีละคู่

พอผัสสะแล้วเกิดเวทนา แยกเวทนานี่แยกได้ 108

เวทนา 2 คือสภาพเคหสิตเวทนากับเนกขัมสิตเวทนา นี่คือคู่สำคัญ

ตั้งแต่กายิกเวทนากับเจตสิกเวทนา

แยกเป็นเวทนา 3 สุข ทุกข์ ไม่สุขไม่ทุกข์

แล้ว สุขทุกข์และไม่สุขไม่ทุกข์ มันมีรสชาติน้ำหนักความเข้มข้นความมากความน้อย เรียกว่าเวทนา 5 มี สุข ทุกข์ โสมนัส โทมนัส

ทุกข์ สุข คือหยาบภายนอก หากหมดสุขทุกข์ภายนอก ก็เหลือภายในเป็นโสมนัสโทมนัส เหลือเป็นอินทรีย์ กำลังของมันเฉยๆกลางๆ ตัวฐานนิพพาน อุเบกขา คุณก็อ่านสุข ทุกข์หมดเป็นอุเบกขา

ที่มีนี้มาทาง 6 ทวาร ตา หูจมูก ลิ้น กาย ใจ 6 ทวารก็เกิดความสุขความทุกข์หรือไม่สุขไม่ทุกข์ก็ได้ ก็เป็น เวทนา 18

ทางโลกีย์ เคหสิตเวทนาก็ 18 แต่สะสมใส่อาสวะอนุสัย ก็เขาไม่รู้เขาเสพแล้วก็ติดยึดสั่งสมใส่คลังแห่งอนุสัย อาสวะ ใส่คลังโลกียสมบัติ ก็ยิ่งหน้ามืดไปเรื่อยๆเพราะกิเลสมันยิ่งหนาไปเรื่อยๆ เวทนายิ่งจัดจ้านไปนานเท่านาน

แต่ในโลกุตระ มันยิ่งจางคลาย สุข ลดลง ทุกข์น้อยลง โทมนัสน้อยลง โสมนัสน้อยลง อุเบกขาก็ยิ่งจริงๆ ยิ่งละเอียด มันเป็นตัวเล็กที่สุดอย่างไร เล็กๆๆๆๆ จึงได้ใช้พยัญชนะบอกว่า

ปริสุทธา ปริโยทาตา เป็นตัวเคลื่อน มุทุ เป็นตัวกลาง ทั้งเร็วทางปัญญา ทางเจโต คล่องยิ่งเร็ว กัมมัญญา กับปภัสสราเป็นตัวเคลื่อน

ความเป็นสมาธิของพระพุทธเจ้าจึงเป็นจิตที่เร็วคล่องแคล่ว สว่าง ทำงานได้มากด้วย กัมมัญญาได้ดีได้เหมาะควรลงตัว  ประเสริฐมากยิ่งขึ้น จิตก็ยิ่งปริโยทาตา ประภัสสร ก็ยิ่งบริสุทธิ์สุดๆๆ ประภัสสร มากขึ้นก็สะสม ความบริสุทธิ์ ให้ยิ่งสะอาดบริสุทธิ์ มุทุก็ยิ่งคล่องแคล่วว่องไว เป็นกายปาคุญญตา เน้นภายนอกก็คล่องแคล่ว จิตปาคุญญตาก็คล่องแคล่วในจิต อย่างนี้เป็นต้น นี่คือธรรมะของพระพุทธเจ้า ดีนะที่มีหลักฐานพยัญชนะมีบาลีอธิบายซึ่งหลายตัว พจนานุกรมบาลีท่านไม่ได้แปลอย่างที่อาตมาแปล ตรงเสียทีเดียว แต่คล้ายๆ

มุทุ เขาแปลว่าจิตอ่อน ฟังแล้วอ่อนใจ ที่จริงไม่ได้อย่างนั้น มันยิ่งเร็วหัวอ่อนปรับไว

คุณก็ฟังความ 2 ข้าง ของอาตมากับของคนอื่น คุณจะช่วยอะไรก็ไม่มีการบังคับเป็นอิสรเสรีภาพ

มุทุนี่เร็ว แต่ทางโน้นมู่ทู่ ไม่มุทุ นี่มุทุเร็วนะ ใช้พยัญชนะซ้อน แต่เข้าใจสภาวะใช่ไหมที่อาตมาพูด แต่อย่าไปติดยึดภาษาบัญญัติมาก แต่ไม่ใช่มีหลักฐานอ้างอิงยืนยันอาตมาพูดอย่างมีหลักฐานอ้างอิงยืนยัน

สรุปที่สันติเขาถามมา นี่คือ นาม 5 เวทนา สัญญา เจตนา ผัสสะ มนสิการ

ติดตามให้ดี

 

_นิมนต์จิบน้ำ

ส.ฟ้าไท

สื่อธรรมะพ่อครู(บุคคล 7) ตอน ลำดับการฝึกฝนของสายศรัทธากับสายปัญญา

พ่อครูว่า..มาเข้าเรื่องของ บุคคล 7

สัทธานุสารีเป็นบุคคลสายศรัทธา ปัญญานุสารี เป็นบุคคลสายปัญญา ก็มี 2 สายเป็นสัจจะมาแต่ไหนแต่ไร แกนศรัทธากับแกนปัญญา

ทีนี้แกนศรัท​ธานี้แหละ แกนศรัทธา จะเห็นได้ว่าแกนศรัทธา (พ่อครูไอ ตัดออกด้วย)

แกนศรัทธาช้า แกนปัญญาเร็ว เร็วกว่ากันเยอะเลย ลองดูตาม pattern

แกนศรัทธาต้องเติมปัญญามาทางธัมมานุสารี เติมสัมมาทิฏฐิมาเรื่อยๆ ก็ได้ปัญญาสัมมาทิฏฐิที่สูงขึ้น แม้แต่สายศรัทธาหากไม่มาได้ปัญญาจะวนอยู่ที่ศรัทธาวิมุติ อยู่อย่างนั้นนานแสนนานนานแสนนานเลย ศรัทธา แล้วคุณก็หลงว่ามีวิมุตินะ ไปถามอาจารย์มั่น มหาบัว ไปถามสายที่นั่งหลับตาบอกว่ามีศรัทธาวิมุติ เขาสงบสบาย แต่เมื่อลืมตาขึ้นมาเหมือนวัวไม่มีหนัง เหมือนคนที่จะวิ่งลงนรก เหมือนคนเอาไปฆ่าด้วยหอกร้อยเล่ม เช้ากลางวันเย็นก็ยังไม่ตายนั่งหลับตา บื้ออยู่นั่นล่ะ ไม่เปลี่ยนแปลง เขามีสัทธาวิมุติ ๆ จนกว่าจะได้ปัญญาทางสายปัญญา ก็จะได้ปัญญามากขึ้นเรื่อยๆ

แม้ที่สุดได้สัทธาวิมุติ ไม่ติดแล้วก็คลายก็ไปได้ทางธัมมานุสารี

หากคุณเป็นสัทธานุสารี แล้วพยายามได้ปัญญาจากธัมมานุสารี ไม่ไปติดใจในสัทธาวิมุติจะเร็ว แต่หากติดในสัทธาวิมุติก็จะวนอยู่ในวงวน สัทธานุสารีกับสัทธาวิมุติอีกนานนนนนน

แต่ถ้าคุณเกิดปัญญามากขึ้น คุณก็จะเจริญขึ้นเป็นธัมมานุสารี จะมีปัญญา

ธัมมานุสารีท่านไม่ใช้คำว่าปัญญานุสารี เพราะเกรงใจศรัทธา ให้ใช้ภาษากลางๆว่า ธัมมะ จริงๆโลกุตระคือปุญญา จะมีปุญญธาตุที่สามารถเผากิเลส ฌานโลกุตระไม่ใช่ฌานโลกีย์ ฌานโลกีย์มีแต่เพ่งกิเลสกดๆๆหนาหนักแน่นตีแตกแยกขึ้นยิ่งจมนานยิ่งตีแตกยาก ตื่นเสียทีๆ แดดออกแล้วฟ้าก็งามดุจเปลวทองไม่เกิน 10 นาที

เลื่อนขึ้นไป จากธัมมานุสารี ก็เคลื่อนมาที่ ทิฏฐิปัตตะ แปลว่าบรรลุสัมมามรรค เป็นความเจริญขึ้นมาเรื่อยๆ

พอทิฏฐิปัตตะแล้ว ถ้าเป็นสายปัญญา ธัมมานุสารีเริ่มต้นเลยไม่ใช่เริ่มที่สัทธานุสารี

พอมาเต็มธัมมานุสารีก็เป็นทิฏฐิปัตตะ แล้วตรงไปหาปัญญาวิมุติเลย แล้วก็ไปอุภโตภาควิมุติเลย ปัญญาวิมุติก็เป็นอรหันต์แล้วไม่ต้องผ่านกายสักขี

เพราะมีการแยกเขตชัดเจนตั้งแต่ต้น มีพ้นสักกายทิฏฐิ รู้คำว่ากายได้ชัดเจน

ที่ภิกษุบวชใหม่ท่านก็ให้อุปัชฌาย์สอนกรรมฐาน 5 ให้ จะพิจารณาแยกกายแยกจิตจากผมก็ได้จากขนก็ได้  จากเล็บก็ได้  จากฟันก็ได้  จากหนังก็ได้ มันเป็นภายนอก เป็นอาการ 32 ภายนอก แล้วแต่ถนัด แต่อาตมาถนัดอธิบายเล็บ จะแยกที่ ผม ขน เล็บ ฟัน หนังก็ได้ แต่เล็บเห็นได้ง่าย

แยกว่า เมื่อไหร่มันเป็นกาย เมื่อไหร่มันเป็นจิต หากแยกไม่สัมมาทิฏฐิ ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่มันจะพ้นทุกข์

กายที่เป็นพีชธาตุ ไม่มีทุกข์ไม่มีสุข เป็นชีวะเท่านั้น บางทีก็ไม่เรียกว่ากายของพีชะ โดยพยัญชนะว่ามีกาย แต่มันมีที่ติดกับตัวเราเหมือนเป็นกาย แต่ไม่มีความรู้สึกสุขทุกข์ไม่เจ็บไม่ปวด ไม่มีเวทนา

ส่วนที่ไม่มีเวทนาเจ็บก็ไม่มีปวดก็ไม่มี ชอบก็ไม่มีชังก็ไม่มี ทุกข์ไม่มีสุขไม่มี ตัวนี้แหละเป็น พีชธาตุ ซึ่งเป็นชีวะ ให้อาหารเลี้ยงมันก็อยู่ไปได้ หากเล็บถ้าออกจากร่างกายเท่านั้นแหละไม่ใช่ตัวเราแล้ว คนติดยึดก็ยังบอกว่าเป็นกายของข้า ของกูๆๆ ยังยึดอยู่เป็นของตน มันไม่ใช่แล้ว

เพราะฉะนั้นตัวที่ไม่มีเวทนาอ่านเวทนาไม่รู้สึกสุขหรือทุกข์เป็นชีวะก็ตาม ติดอยู่ที่ร่างกายเราก็ตาม ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เป็นต้น อ่านสิของตัวเองกระทบสัมผัสเมื่อไหร่ก็อ่าน อันนี้ไม่ใช่กาย มันไม่ทุกข์ไม่สุขมันคือกาย พีชะพืชพันธุ์ธัญญาหารไม่ทุกข์ไม่สุขอะไร ไม่มีผกไม่มีดูด มันดูดเอาแต่เลี้ยงร่างกายมัน มันไม่เป็นโทษภัยกับคนอื่น มีแต่ตัวตน แล้วใครจะมาทำมันก็ยอมอย่างเดียว พืชพีชธาตุ

คุณสมบัติของ พีชธาตุ พระพุทธเจ้าก็เอามาใช้ทำจิตของเราให้เป็นพีชะ เเเเในเป็นๆนี่ เอาไว้อาศัย พระอรหันต์ก็อาศัย ความเป็นพีชะ เพราะยังไม่ได้สลายร่างกาย หากสลาย อาการ 32 ก็แยกเป็นอุตุ ดินน้ำไฟลม ไม่มีธาตุจิตเหลือ จะมีเศษพีชะเหลือนิดหน่อยไม่รวมตัวกันอีกได้ เป็นการสลายไปเลย เมื่อปรินิพพานเป็นปริโยสาน สิ้นรอบสุดท้ายของพระอรหันต์ที่จะตาย 0 หรือพระปัจเจกพระพุทธเจ้าพระพุทธเจ้าที่จะตาย 0

อรหันต์รู้แล้วทำได้ อรหันต์ทุกองค์  ปรินิพพานเป็นปริโยสานได้

จะเป็นพระอรหันต์ นิพพานได้ ถ้าผู้ที่ยังไม่ถึงขั้นอรหันต์ ก็จะเป็นได้แค่อาสวะบางอย่างสิ้น

 

มาดูอาสวะบางอย่างสิ้น ในพระไตรปิฎกจะมีที่เล่ม 36 กับเล่ม 13 อาตมาอธิบายจากสภาวะของตัวเอง ใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็เลือกเอา

ผู้ที่สัทธานุสารีกับธัมมานุสารี ก็เป็นวง แต่วงของสัทธานุสารีกับสัทธาวิมุติก็จะวงวนอีกนานแสนนาน มีตัวอย่างที่เป็นพระป่าอาจารย์มั่นหรือมหาบัวหรือแม้แต่ธัมมชโย เป็นสายนั่งหลับตาทุกสาย สายธัมมชโยกับอาจารย์มั่นต่างกันตรงที่ ธัมมชโยนั้นเป็น อภัสราพรหม ส่วนทางอาจารย์มั่นเป็นสุภกิณหพรหม คืออยู่ในที่มืด กิณหาแปลว่ามืดดำ แต่หลงมืดดำว่าดี อาภัสราหลงสว่างว่าดีก็จะบอกว่าให้ใสๆๆ เป็นตัวอย่างให้อธิบายก็ต้องขอบคุณเขา แต่อย่าไปเอาอย่างนะ ต้องเข้าใจให้ได้ มันหลงทางไม่บรรลุ แล้วมันทำลายศาสนาด้วยเป็นบาปด้วย

 

ผู้ที่คนมีปัญญาก็จะเข้าใจไปเรื่อยๆเป็นธาตุละเอียดของปัญญาที่เป็นโลกุตระปัญญา ได้ปัญญามาก็จะเพิ่มเป็น ธัมมานุสารีไปเรื่อยๆ

จากสัทธานุสารี หรือสัทธาวิมุติ เริ่มมีปัญญาพอมาเป็นธัมมานุสารี เต็มตัว แม้เต็มตัว สายศรัทธาก็จะช้าอยู่นั่นเอง แม้จะมาเข้าสู่สายธัมมานุสารีก็ไม่เหมือนปัญญาแท้

ธัมมานุสารี จะตรงทางทิฏฐิปัตตะ จะเจริญหาปัญญาวิมุติ วิ่งหาอุภโตภาควิมุติจบเลย

# สายปัญญา ผ่าน 3-4 ขั้นตอน ถึงอุภโตภาควิมุติ จาก 2 ไป 4 ไป 6 แต่บางท่านอาจแวะไป 5 ก่อนแล้วค่อยไป 6

# สายเจโต ต้องผ่านทั้ง 6 ขั้นตอน จาก 1 ไป 3 มา 2 ไป 4 ไป 5 ไป 6 และมาช้าที่จะต้องแช่ย้ำในจิตตัวเองอีก คือ 1,3 ,5

 

สู่แดนธรรม… หรือว่าขั้นที่ 2 จะแวะมา 5 ก็ได้ไหม?

พ่อครูว่า...ได้ เพราะรู้จักกายมาแต่ต้น สักกายทิฏฐิ มีทิฏฐิเต็มแล้ว

แต่สายสัทธาสายเจโตไม่รู้เรื่อง มรรคมีองค์ 8 ​ปฏิบัติสามสังโยชน์แรกก็แยกกายไม่ได้ แยกสักกายทิฏฐิก็โมเม กายก็ไปเข้าใจว่าร่างกาย ร่างดินน้ำไฟลม ผิด

กาย คือ จิต หนักกว่าดินน้ำไฟลม แต่ต้องอาศัยดินน้ำไฟลม เท่านั้น

แต่ทางโน้นแยกกายคือดินน้ำไฟลมไปเลย

ในคุหัฏฐกสุตตนิทเทส

สายสัทธาที่มิจฉาทิฏฐิก็ว่า กายวิเวกก็เอาร่างกายออกป่า ก็ข้องในถ้ำ ออกให้ตายก็ไม่เข้าหาจิต

จิตวิเวกก็จะนั่งหลับตาสมาธิอีก เข้าป่านี่ผิดไปแล้วนะ ไม่มีผัสสะไม่มีกามคุณ 5 จมสะกดจิตเข้าไปอีกไม่มีภายนอก จิตวิเวก ก็นั่งเหมือนมี ฌาน 1 2 3 4 บรรลุโสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี อรหันต์ แต่ไม่มีภายนอก ไปตีหัวเข้าบ้านคือไม่มีภายนอกก็เจ๊ง คุณต้องมีภายนอกจะเป็นโสดาบันถึงพระอรหันต์ก็ต้องมีภายนอกทิ้งจากภายนอกไม่ได้ มันซ้อนอยู่อย่างนี้ เข้าไปในป่าก็ไม่รู้จักกามคุณ 5 ไม่ปฏิบัติกับตาหูจมูกลิ้นกายก็ไม่เอาอ่าว แล้วจะไปบรรลุได้ยังไง

อาตมาถึงซาบซึ้งจริงๆที่พระพุทธเจ้าบอก คนเอ๋ย ให้เอาไปฆ่าด้วยหอกร้อยเล่มเช้ากลางวันเย็นก็ไม่ตาย นั่งทำความผิดเป็นโจรปล้นศาสนาพระพุทธเจ้า พากันลงนรก พาลูกศิษย์ลูกหาไปอยู่

สู่แดนธรรมว่า..จากข้อ 4 ทิฏฐิปัตตะมาหา 5 ทำไมทิฏฐิปัตตะต้องไปหายกายสักขีด้วย

พ่อครูว่า..สายศรัทธาจะไปหากายสักขีในนี้จะมีบุคคลอยู่ 2 คนชื่อว่าซาบซึ้งกับสมณะผืนฟ้า

สมณะผืนฟ้าสายเจโต  ส่วนสมณะ ซาบซึ้งจะสายปัญญา

สมณะผืนฟ้า ทิฏฐิปัตตะก็จะไปกายสักขีได้ส่วนท่านซาบซึ้งจะไม่ไปกายสักขีจะไปหา ปัญญาวิมุติแล้วไปอุภโตภาควิมุติเลย

 

_สู่แดนธรรมว่า...ในกลุ่มพวกเราก็มีสายเจโตของปัญญาแล้วสายปัญญาของเจโต

ผมสังเกตว่าพวกเราไม่ใช่ปัญญาหมดมีเจโตด้วย สายเจโตก็มีปัญญาด้วย

พ่อครูว่า..ต้องมีทั้งสองอย่างเอาอย่างเดียวก็เอียง เหมือนกับกระดานหก   ถ้าหนักข้างเดียวก็ไม่หมุนไม่สิ้นรอบ

หากไม่มีอาตมาอธิบายต่อ ศาสนาของพระสมณโคดมไปไม่ถึง 500 หรอกแต่ต้องมีโพธิสัตว์มาอย่างนี้มาศึกษามันเป็นสัจจะ ท่านได้มอบหมายแล้วอาตมาจึงเป็น สยังอภิญญา ที่ในสัมมาทิฏฐิข้อที่ 10

สมณพราหมณ์ทั้งหลาย เป็นผู้ดำเนินชอบ-ปฏิบัติชอบ  ซึ่งประกาศโลกนี้-โลกหน้า ให้แจ่มแจ้ง  เพราะรู้ยิ่งด้วย ตนเอง  ในโลกนี้  มีอยู่  (อัตถิ  โลเก   สมณพราหมณา   สัมมัคคตา  สัมมาปฏิปันนา  เย  อิมัญ จ โลกัง   ปรัญ จ  โลกัง   สยัง อภิญญา   สัจฉิกัตวา  ปเวเทนตีติ)

หากผู้นี้เป็นสยังอภิญญา จะอธิบาย สัมมาทิฏฐิข้อที่ 1-9 ให้คุณเข้าใจและเอาไปปฏิบัติได้ ตั้งแต่เรื่องของทาน ทุกวันนี้การทานของเขามนสิการทำใจในใจไม่เป็น ทานแล้วก็ยังมีสาเปกโข ยังมีไอ้หวัง จะมีความหวังจะได้ภพชาติวิมาน ต้องทานไม่ให้มีอาการของสาเปกโขเลย หากไม่รู้ก็สั่งสมสาเปกโข แล้วสั่งสมภพชาติ เป็นปฏิพัทจิตโต ยังไม่พอ สั่งสมเป็นสันนิธิเปกโข ทานไม่พอก็สั่งสมเป็น ปริภุญชิตสามีติ ตายแล้วได้เสวยสมบัติที่มาในชาติหน้า ก็ยิ่งเป็นภพชาติมากขึ้น ที่จริงแล้วมันไม่มีตัวตนตั้งแต่ ไม่มีสาเปกโข ทำใจในใจตัดให้ได้ ตัดได้ก็สบาย แต่ตัดไม่ได้ ก็สั่งสมไปเรื่อย อาตมาถึงบอกว่าผู้จะหลงวิมาน สวรรค์ 6 ชั้นขี้หมาทั้งนั้นเลย สำหรับผู้ที่ยังอวิชชา หลงติดสวรรค์​ 6 ชั้นนี้ ฟังถ้าเข้าใจแล้วอย่าไปสร้างสวรรค์วิมาน เพราะสวรรค์ก็ภพนรกก็ภพ ศาสนาพุทธดับสวรรค์และนรกดับภพหมดสภาพคู่หมดเทวะ หมดสวรรค์นรก เทวะคือสัตว์นรกสัตว์ ซาตานกับพระเจ้าเป็นอย่างเดียวกัน เหมือนเหรียญ 2 ด้านเราก็ทำลายเหรียญเลยไม่ให้มีเหรียญ 2 ด้าน คุณจะเลือกเอาเหรียญด้านใดด้านหนึ่งเหมือนกระดาษมี 2 หน้าจะเอาหน้าใดหน้าหนึ่งไม่ได้ มันต้องไปด้วยกันมาด้วยกันแยกไม่ออก

ถ้าไปศรัทธา จะเสียเวลา สัทธานุสารีกับสัทธาวิมุติก็ต้องมีปัญญาจริง มีปัญญาก็เลิกวนได้ จะต้องมี อัญญธาตุ มีธาตุเฉลียวฉลาด รู้โลกรู้อัตตา รู้ธรรมะ รู้สัจจะตามลำดับ พอได้ธัมมานุสารี ก็เป็นแกน อย่าไปเที่ยวอยากเป็น ต้องพยายามมากขึ้น แต่มันเป็นแกนของเราแล้วจงจำนน ใครเป็นสายศรัทธาแล้วจำนนเถอะ ทำไปก็จะถึงที่สุดได้เหมือนกัน ยิ่งปล่อยวางได้ก็จะยิ่งเป็นปัญญาได้ดี หากไม่ปล่อยวางมีแต่ศรัทธาก็จะยิ่งหนักขึ้นมันจะยิ่งช้าขึ้น ก็ปล่อยศรัทธาไปเถอะ ช่างหัวมันเถอะเราพยายามเป็นสายปัญญา มาธัมมานุสารี มีปัญญามากขึ้นก็จะยิ่ง ทิฏฐิปัตตะ หากไปแวะสั่งสมกายเป็นกายสักขี มั่นคงหนักแน่นมากยิ่งขึ้น พระพุทธเจ้าจึงตรัสไว้ในรายละเอียดว่าต้องสัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกาย แต่ทีนี้ ท่านผู้ที่ไม่มีสภาวะก็จะไปแปลพยัญชนะ นเหวโข แปล น แปลว่าไม่ เหว แปลว่าอันนั้นของแท้ โข แปลว่า ซ้ำ ผ่านมาแล้ว ย้ำ ยืนยันแล้ว แต่ท่านไม่เข้าใจสภาวะอันนี้

เพิ่งเห็นว่าท่านไม่เข้าใจสภาวะที่แท้จริง เหวโข แปลว่าความแท้จริงแต่ถ้าไม่มีความจริงอันนี้ เราก็มาย้ำความจริงอันนี้ จึงต้องกล่าวต้องย้ำ ผู้ที่เป็นสายปัญญาจริงของเขาตรงแล้ว นเหวโข ถึงไม่ต้องกล่าวต้องย้ำต้องพูดถึงอันนี้อีก จึงบอกว่าไม่ต้องสัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกาย พูดไปตามบัญญัติ แต่มันมีอยู่แล้วไม่ต้องไปพูดของท่าน ท่านก็ทำได้เร็วเป็นอุภโตภาควิมุติเลย แต่ผู้ศรัทธาก็แวะไปสั่งสมเป็นกายสักขีพยายามให้เต็ม จึงเป็นปัญญาวิมุติ มาเต็มปัญญาอีกที จึงจะอุภโตภาควิมุติ

ผู้ที่ปัญญาวิมุติ คือผู้ที่สิ้นอาสวะแล้ว ยังไงจะไม่มาเกิดอีกเลย ได้เลย จะไปอยู่ที่ไหนก็ไม่มีทุกข์แล้ว ก็จะค่อยๆเจือจาง dilute ไปตามธรรมชาติ สูญเอง จะสลายอาสวะกับอนุสัยไปเอง

แต่ผู้เป็นสายปัญญาแท้จะแยกแยะอนุสัยกับอาสวะออก อันนี้จะไม่มีใครมาอธิบายให้คุณฟังหรอกถ้าไม่ใช่อาตมา เชื่อว่าองค์เดียว คนเดียวที่สามารถแยกแยะอนุสัยกับอาสวะได้

 

สม.กล้าข้ามฝัน…

 

พ่อครูว่า..คำว่า กาย เป็นตัวสำคัญมาก ก่อนถึงกายพูดถึงสมาธิก่อน

คำว่า สมาธิ เขาไปออกป่านั่งหลับตาสมาธิมันมีเป็นแกนของโลกเลย ฝ่ายเทวนิยมจะอยู่อย่างนั้น ไม่มีความเฉลียวฉลาดมีปัญญา จะไม่มีปัญญาได้ง่ายๆ ปัญญาต้องเริ่มมีอัญญธาตุ เป็นธาตุที่แยกออกจากตระกูลของโลกียะเลย

โลกียะ นี่คือโลกทั้งโลกเลย แต่เทวะหมายถึงจิตสองแยกแยะตีแตก แยกเทวะได้

แยกเทวะได้ก็ต้องแยกกายแยกจิตเป็น 2 กายคือนามรูป รูปนาม เป็นสอง หรือภายนอกกับภายใน

เทวะ แปลว่า 2 หรือทวิ แปลว่า  2

2 ที่อธิบายเป็นสภาวะก็คือนามรูป เทวะก็มีนามรูป หากใครจมอยู่กับเทวะ ตีแตกแยกแยะอาการของเทวะไม่ได้ แยกวิญญาณของเทวะไม่ได้ ไม่มีนามรูปคนนี้โมฆะเลย วิญญาณไม่รู้นามรูปก็เลิกเลย ในอาหาร 4 วิญญาณาหาร

ผู้ที่สามารถรู้จักวิญญาณ ก็ต้องแยกนามรูปได้ แยกนามรูปได้เป็นอันรู้หมด จะศึกษาได้เลย ศึกษากามฉันทะศึกษาเวทนา เวทนาที่มีกามภพ รูปภพ อรูปภพก็ทำได้ หรือมาที่เจตนาที่มีกามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา ที่เวทนากับเจตนา มีคำซ้ำคำซ้อนกันอยู่

เวทนา ต้องเรียนรู้ กามภพ รูปภพ อรูปภพ

อรูปนี้เป็นวัตถุ เป็นสิ่งที่ถูกรู้ละเอียดกว่ารูป ส่วนเจตนานั้นเป็นนาม

กามตัณหา กามภพ รูปภพ อรูปภพ

กามตัณหา ภวตัณหา ​เหมือนกัน 2 ตัวแล้ว

พอพ้น กามภพ รูปภพ อรูปภพ

ส่วนเจตนานั้น กามตัณหา ภวตัณหา หมดกามตัณหา ภวตัณหาคือรูปภพ อรูปภพ ล้างรูปภพ ล้างอรูปภพหมด ก็หมดภพ 3 หมดแล้วก็เป็นวิภวภพ เป็นตัณหาอุดมการณ์เป็นตัญหาที่หมดภพชาติหมดอัตตา ก็มีแต่ความอยากความประสงค์ความต้องการเหมือนอย่างอาตมา ประสงค์ต้องการยังไม่ยอมตาย ยังอยากอธิบาย จนกระทั่งเขาบอกว่าอยากอวดเป็นพระอรหันต์อยากอวดเป็นพระโพธิสัตว์ อาตมาไม่ได้ไป ระริกระรี้อะไร ไม่ได้ไปอยาก พูดด้วยพยัญชนะ แต่จิตของเราไม่ใช่ ไม่มี อาตมาบอกอวด แต่ไม่มีจิตสาเฐยจิต ไม่ใช่อยากอวดโอ่

อาตมาพูดไปแล้วถ้าโกหกก็ได้บาป ได้นรกอเวจีของตัวเองจะทำไปทำไม อาตมารู้ก็จะไม่ทำ แล้วอาตมาก็ไม่ทำได้แล้วด้วย หากอาตมาไม่รู้อาตมาก็ทำหรือแม้แต่หลงเข้าใจผิดก็ต้องทำมันก็เป็นเรื่องของอาตมาก็สมน้ำหน้า ตัวเองไม่รู้แล้วบอกว่ารู้แล้วก็ทำไปเรื่อยๆ ไม่รู้แล้วก็หลงว่ารู้ ไม่ถูกแล้วเราก็หลงว่าเราถูก ใครจะไปช่วยได้ก็ตัวเองทั้งนั้น ดันทุรัง อาตมาก็ต้องตรวจสอบความละเอียดพวกนี้ว่าเราอย่าเผลอไปนะ เผลอไปตัวเองก็ยิ่งตายลูกเดียว แล้วหนักหนาเข้าจะเลอะเทอะ จะเห็นได้ ดูต่อไปในอนาคตว่าอาตมาจะเลอะหรือไม่หรือจะยิ่งแหลมคมขึ้น แต่มันจะมีลืม อายุมากขึ้นก็จะลืม แต่ลืมกับเลอะไม่ใช่อันเดียวกันนะ อาตมาไม่เลอะ แต่แน่นอนลืมได้สัญญาไม่เที่ยง แต่เลอะสัญญาวิปริต วิปลาส

วิปลาส เป็นชั่วคราว แต่วิปริตถาวรเลย  นัยละเอียดของพยัญชนะที่สื่อให้รู้สภาวะ

 

มาเข้าสู่บุคคล 7 อ่านจากพยัญชนะ

พระไตรปิฎก เล่ม 13 ข้อ 230

พระไตรปิฎก เล่ม 36 ข้อ

สัทธานุสารี

[46] สัทธินทรีย์ของบุคคลใดผู้ปฏิบัติเพื่อทำให้แจ้งซึ่งโสดาปัตติผล(มรรค) มีประมาณยิ่ง อบรมอริยมรรคมีสัทธาเป็นเครื่องนำมา มีสัทธาเป็นประธานให้เกิดขึ้น อนึ่งผู้นั้นมีแต่เพียงความเชื่อความรักในพระตถาคต บุคคลนี้เรียกว่า สัทธานุสารีบุคคล ผู้ปฏิบัติเพื่อทำให้แจ้งซึ่งโสดาปัตติผล ชื่อว่าสัทธานุสารี ผู้ตั้งอยู่แล้วในผล ชื่อว่าสัทธาวิมุต

พ่อครูว่า...สายนี้ 7 ขั้นจึงจบ ถึงอุภโตภาควิมุติ

 

ธัมมานุสารี

[45] ปัญญินทรีย์ของบุคคลใด ผู้ปฏิบัติเพื่อทำให้แจ้งซึ่งโสดาปัตติผลมีประมาณยิ่ง บุคคลนั้นย่อมอบรมซึ่งอริยมรรคอันมีปัญญาเป็นเครื่องนำมา มีปัญญาเป็นประธานให้เกิดขึ้น พินิจธรรมของตถาคตด้วยปัญญา บุคคลนี้เรียกว่า

ธัมมานุสารี บุคคลผู้ปฏิบัติแล้ว เพื่อทำให้แจ้งซึ่งโสดาปัตติผล ชื่อว่าธัมมานุสารี บุคคลผู้ตั้งอยู่แล้วในผล ชื่อว่าทิฏฐิปัตตะ

พ่อครูว่า...สายนี้ 4 ขั้นจึงจบ ถึงอุภโตภาควิมุติ

 

อาตมาไม่ได้ไปข่ม แต่มันเป็นการอธิบายของอาตมาเป็นสายปัญญา พออธิบายไปเขาก็มาเพ่งอาตมา การเพ่งคือการจองเวร อาตมาก็โดนจองกฐิน ได้ฤกษ์งามยามดีเมื่อไหร่ก็ถูกทอด ลงกระทะเลย

อาจารย์มั่นนี้ UNESCOรับรอง อาตมาก็ดีใจอุ่นใจว่าเขาเริ่มเข้าใจพุทธศาสนาได้ เห็นความสำคัญเป็นบุคคลสำคัญของโลกเลย อาตมาไม่ได้ไปริษยาอาจารย์มั่น

ท่านประยุทธ์ปยุตโตตอนนั้นเป็นพระธรรมปิฎกก็เป็นคนไทยคนแรกที่รับรางวัลการศึกษาเพื่อสันติภาพยูเนสโก ปี 2537

สิกขมาตุกล้าข้ามฝันว่า ท่านเหล่านั้นเขามีกายสักขีที่คนยอมรับ แต่พ่อท่านมีแต่นามธรรมเขารับได้ยาก

พ่อครูว่า...กายนี้ยากที่จะเข้าใจได้ กายวิญญัติ วจีวิญญัติอาตมาย้อนแย้งกับเขา ของท่านเรียบร้อยมาก โพธิรักษ์อย่างกับลิง

สมณะฟ้าไทว่า...กายสักขีได้แต่รูปร่าง แต่ของพ่อครูมีผลต่อสังคมเยอะ

พ่อครูว่า...ในสังคมก็ยังไม่เยอะหรอก มีกลุ่มที่เป็นมวลแน่น มี สาธารณโภคี เมตตากายกรรม เมตตาวจีกรรม เมตตามโนกรรม ลาภธัมมิกา ศีลสามัญตา ทิฏฐิสามัญตา

มีวรรณะ 9 เลี้ยงง่าย  (สุภระ) บำรุงง่าย, ปรับให้เจริญได้ง่าย (สุโปสะ)  มักน้อย, กล้าจน (อัปปิจฉะ) ใจพอ สันโดษ (สันตุฏฐิ) ขัดเกลากิเลส (สัลเลขะ) เพ่งทำลายกิเลส  มีศีลสูงอยู่ปกติ (ธูตะ, ธุดงค์) มีอาการน่าเลื่อมใส (ปาสาทิกะ)  ไม่สะสม ไม่กักเก็บออม (อปจยะ) ตรงข้าม อวรรณะ9  ขยันเสมอ, ระดมความเพียร (วิริยารัมภะ)

สิกขมาตุกล้าข้ามฝัน... วรรณะ 9 ของสายศรัทธากับสายปัญญาต่างกันอย่างไร

พ่อครุว่า...สายศรัทธาไม่ค่อยเข้าใจวรรณะ 9 หรอกสายศรัทธา อปจยะ ไม่สะสมได้มากกว่าสายปัญญา อย่างอาตมานี้ ทางสายพวกเชน มักน้อยยิ่งกว่าเราไม่ใส่เสื้อผ้าเลย เขาพอสันโดษยิ่งกว่าเราอีก แม้แต่ขัดเกลานี่สิ พวกเราขัดเกลาจังเลยนอกใน ขัดจัง ขัดหนัก สัลเลขธรรม เรารู้รายละเอียดของศีลมากกว่า เป็นระดับเป็นชั้นเป็นตอนดีกว่า ปาสาธิโก อันนี้สลับไปสลับมาเขาจะเห็นอาการน่าเลื่อมใสอย่างโน้นต้นง่ายๆสงบสภาพเรียบร้อยไม่ว่าใคร ทางนี้วิจัยวิจารณ์ด่าแหลก ด่าแรง ไม่บันยะบันยัง ปาสาทิโก อันโน้นดู น่าเลื่อมใสกว่าทางเรา

แต่สมัยเมื่อ 40-50 ปีที่แล้ว ใครเจอพระโพธิรักษ์ เอาภาพนั้นมาไว้ 

พวกเรารู้จักพักรู้จักเพียร ให้พอเหมาะ ควรพัก พัก ควรเพียร เพียร

เราไม่พักอยู่  (อัปปติฏฐัง) เท่ากับยังเพียรต่อไป

เราไม่เพียรอยู่  (อนายูหัง) เท่ากับพักหรือไม่ต่ออายุอิทธิบาท

เราเป็นผู้ข้ามโอฆสงสารได้แล้ว  (โอฆมตรินติ)

 

เมื่อใดเรายังพักอยู่ (สันติฏฺฐามิ) เมื่อนั้นเรายังจมอยู่โดยแท้

เมื่อใดเรายังเพียรอยู่ (อายูหามิ) เมื่อนั้นเรายังลอยอยู่โดยแท้

เราไม่พัก เราไม่เพียร  ข้ามโอฆะได้แล้วอย่างนี้แล ฯ 

(พตปฎ. เล่ม 15  ข้อ 2)

 

วันนี้วันพุธ ยัง วันศุกร์จะได้ขยายเพิ่มเติมอีก

สมณะฟ้าไทสรุปจบ

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 15:57:02 )

รายละเอียด

630208_พ่อครูเทศน์เปิดงานพุทธาภิเษก #44 บ้านราช ปัญญาพาพ้นมิจฉาชีพ 5

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวโหลดเอกสารที่…https://docs.google.com/document/d/1cPmmVqAdcqEZz2Bk-hGf4gdCul-riKhhHVZFefGahto/edit?usp=sharing                      

 

ดาวโหลดเสียงที่  https://drive.google.com/open?id=1mDSu3lcdtqJze8_CebcB1QBL9kjPAMWu

 

สื่อธรรมะพ่อครู(สุขภาพบุญนิยม) ตอน พ่อครูเปิดใจ ยังเฟรชชี่..ไม่มีแก่ ในวันมาฆะบูชา

พ่อครูว่า…วันนี้วันเสาร์ที่ 8 กุมภาพันธ์ 2563 ขึ้น 15 ค่ำเดือน 3 ปีชวด ที่บวรราชธานีอโศก เริ่มงานพุทธาภิเษกสุดยอดปาฏิหาริย์ ครั้งที่ 44 ตรงกันกับมาตรา 44 ของประเทศที่ใช้กันมา แล้ววันนี้ก็เป็นวันขึ้น 15 ค่ำ เริ่มต้นงานขึ้นต้นก็เป็นวันมาฆบูชา 15 ค่ำเดือน 3 เราก็จะได้ฟังเทศน์งานพุทธาภิเษกฯงานมาฆบูชา ตามธรรมเนียมที่เราจะจัดงานในช่วงมีวันมาฆบูชาวันใดวันหนึ่ง วันนี้เป็นวันแรก วันนี้เป็นวันแรกวันเริ่มต้นงานเลย

คนอายุ 44 ปีก็ไม่ใช่น้อยแล้วนะ แต่งานพุทธาภิเษกของเราอายุทำกันมาได้ 43 ปีแล้ว ก็ไม่ใช่น้อย ในชีวิตของอาตมาเริ่มมาทำงานศาสนาตั้งแต่อายุ 36 มาถึงปีนี้ก็ปาเข้าไปเลย 36 มาถึง อายุ 72 แล้ว เลย 72 มาอีก 12 ปีก็เป็น 84 ก็เลยมาอีก 2 ปี อาตมาก็อายุ ย่างเข้า 86 ปี เต็ม 85 ย่างเข้า86 มาได้ 8 เดือนแล้ว ถึงมิถุนาก็เต็มครบ 86

คนอายุ 86 ก็แก่นะแต่อาตมาไม่เห็นแก่ เอาความจริงมาพูด โดยเฉพาะจิตใจ ไม่มีแก่ จิตใจมันคะนองด้วยซ้ำไป เหมือนหนุ่มๆจิตมันเป็นอย่างนั้นเลย แต่กายจะให้ทรงสภาพอย่างนั้นเลยก็ไม่ใช่ เหี่ยวย่นบ้าง เราไม่ได้ไปเกาหลีมา ก็เหี่ยวๆย่นๆ

อาตมายังทำงานได้เฟรชชี่สดชื่นเบิกบาน ร่าเริง   ร่างกายลดไปตามวัยบ้าง แต่จิตใจมีฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา อิทธิบาท 100%

 

อ.เป็นต้น นาประโคน ตาบอดมา 24 ปีแล้ว ตอนนี้อายุ 83 ปี ก็เลยไม่มีอะไรมาก ตาบอด อยู่ในตัวเองเยอะ   เลยเกิดกวีการเยอะ

ยุคเข็นเขาขึ้นครก

ยุคเข็นเขาเพื่อขึ้น            บนครก

ตีนใหญ่เหยียบปากนก     เฉกช้าง

เมื่อดินหมดหญ้าปก         พาโลก แล้วเฮย

พุทธรกเหมือนไกลร้าง     เพราะรื้อ แก่นธรรม

 

กองทัพธรรมรุดหน้า        ฝ่าฟัน

อุปสรรคกล้าประจัญ        ห่อนท้อ

พุทธหมู่มากโรมรัน          ข่มขู่ เราฤา

ชาวโลกหันมาล้อ             เล่นลิ้นตลบหลัง

 

พุทธาภิเษกไซร้               สอนมนุษย์

มิใช่เสกตระกรุด              อวดอ้าง

ออกนอกมรรคแปดพุทธ   ไกลลิบ ลับเฮย

พุทธวกวนในอ่าง             เช่นนี้ฤาพุทธ

 

เสียงเรียกหาพุทธบ้าง      บางคราว

อยู่ที่ไหนรีบมา                 ร่วมไซร้

เมื่อมีจิตอาสาเสียสละ       ช่วยโลก

เพื่อฝากความดีไว้            แด่ผู้อยู่หลัง

 

ความรวยใครก็รู้              อยากรวย

สื่อศัพท์ภาษาสวย            แน่แท้

อย่าเอื้อนเอ่ยเกินอวย       คือพุทธท่านเอย

ทุนนิยมบ่แก้                    กอบกู้ฤามี

 

บุญนิยมยุคนี้                   กล้าแสดง

ฟันฝ่าสุดเรี่ยวแรง           กอบกู้

กระแสหลักตะแบง           หมู่มาก ลากไป

บุญนิยมต้องสู้                  ศึกนี้ หนักเหลือ

 

 

พ่อครูว่า...สมาธิของพุทธทำสมาธิอยู่ทุกลมหายใจลืมตา สร้างสมาธิจากจรณะ 15 วิชชา 8

แต่นั่งหลับตาไม่มี สำรวมอินทรีย์ โภชเนมัตตัญญุตา  ชาคริยานุโยคะ ไม่ตื่นไม่พากเพียร มีแต่นั่งหลับ เจ๊งกระบ๊งเลย อันนี้คือ ปัณกธรรม 3 หมายความว่าเป็นธรรมะที่ผิด ถ้าไม่มี 3 ข้อนี้ ผิด ต้องมี 3 ข้อนี้แล้วไปนั่งหลับตาไม่มี 3 ข้อนี้นั่นคือผิดศาสนาพุทธ แล้วเมื่อไหร่ผู้ที่ได้รับการยอมรับทางศาสนาว่าเป็นปราชญ์เป็นบัณฑิต เมื่อไหร่จะตื่นเสียที หากไม่มีจรณะ 15 วิชชา 8 ก็ไม่มีพุทธคุณของศาสนาพุทธ มีแต่เดียรถีย์คุณไม่ใช่พุทธคุณ

 

เป็นเรื่องที่ใช้พยัญชนะภาษาคำความมาใช้สื่อ คนนี่เก่งกว่าเดรัจฉาน สัตว์เดรัจฉานก็สื่อสารกันเพียงเสียงร้องไปมา แต่คนนี้ เอามาประดิษฐ์เป็นคำมากไม่รู้กี่ภาษาเป็นล้านภาษาเลย สร้าง ได้เก่ง ในโลกนี้มีที่ใช้อยู่กันอยู่ทุกวัน 100-200 ภาษา บางประเทศใช้หลายภาษา สื่อกันเก่งสื่อกันได้ ก็เลยเอามาพูดกันปากเปียกปากแฉะ อาตมาก็รู้แต่ภาษาไทย เอาภาษาอื่นมาประกอบบ้างภาษาบาลีภาษาอังกฤษก็ไส้เดือนกิ้งกือ ภาษาบาลีก็มีตำราพอถูไถ 

ใช้ภาษาทำงานศาสนามา สื่อให้พวกเราได้เกิดความเข้าใจชัดเจนเอาไปปฏิบัติ เมื่อไปปฏิบัติแล้ว เกิดคุณธรรมในตัวตน คุณวิเศษขึ้นมาในตัวจริงๆจึงเปลี่ยนแปลงชีวิตๆ เปลี่ยนแปลงชีวิตสำเร็จจากคนที่หลงหนักหนาสาหัสมุ่งหน้าตาที่จะเอาแต่รวย ก็หยุด พอ แล้วมาหากินอยู่ข้างนอกก็มี บางคนก็ลึกซึ้ง ซาบซึ้งใจ ไม่เอาแล้วทางโน้นไม่ทำมาหากินข้างนอกเข้ามาอยู่กับชาวอโศกเลย ไม่ใช่ว่ามาอยู่ในชุมชนชาวอโศกจะไม่ทำมาหากินนะแต่ทำมาหากินอย่างสาธารณโภคีนี่แหละคือสุดยอดเลย

 

สื่อธรรมะพ่อครู(สมาธิพุทธ) ตอน ปัญญาพาพ้นมิจฉาชีพ 5

ทำมาหากินอย่างสาธารณโภคีคืออะไรคือผู้เป็นที่มีสัมมาอาชีพสูงสุด สัมมาอาชีพพ้นมิจฉา 5 มิจฉาชีพ 5 ข้อ ที่เป็นมิจฉาฯ ผู้ที่ยังมีอาชีพถ้าอย่างนี้ไม่พ้นมิจฉาชีพ

อาชีพข้อแรก กุหนา อาชีพทุจริตเลวร้ายขี้โกง ทุจริตสารพัดทางกายวาจาใจครบเครื่อง เลวที่สุด มีไหมในประเทศไทย ...มีเยอะด้วย

2. ลปนา อาชีพที่ไม่ทำทางกายกรรมไม่ดีแต่ภาษาเล่ห์เหลี่ยมคดโกงหลอกล่อ ทุจริตด้วยทางภาษา กุหนาครบเครื่องกาย วาจา ใจ แต่ลปนาคือทุจริตทางวาจา

3. เนมิตกตา ก็เริ่มเลิกกุหนา ลปนา ปฏิบัติศีลสมาธิปัญญาหลุดพ้นมาได้เรื่อยๆ แปลว่ามีโชค ผู้ที่บรรลุได้ก็เป็นโชคของเขา

4. นิปเปสิกตา หมดมิจฉาชีพแล้วสำหรับตัวเอง ในการประพฤติปฏิบัติกับคนอื่นไม่มีมิจฉาชีพแล้ว มิจฉาชีพเฉพาะตนเอง ยังมีลาภยศเงินทอง ไม่ได้โกง ไม่ได้ทุจริตอะไรแล้ว แต่ยังมอบตนในทางผิด ผู้ไม่รับใช้คนผิดก็เข้ามาอยู่ในอโศก หากยังรับใช้คนผิดอยู่ก็ไม่พ้น นิปเปสิกตา

ยังใช้แรงงานยังใช้เครื่องมือ รับจ้างคนที่ทำผิดอยู่ ก็ยังไม่พ้นมิจฉาชีพ ข้อที่ 4

ข้อที่ 5 พ้นมิจฉาชีพ มารับใช้ชาวอโศกอยู่กับชาวอโศก แต่ยังรับรายได้อยู่ยังไม่พ้นมิจฉาชีพข้อที่ 5 ลาเภนลาภังนิชิคิงสนตา สุดยอดไหม โลกสมัยนี้ทำได้ สมัยพระพุทธเจ้าทำกับฆราวาสไม่ได้ เพราะเป็นยุคที่อยู่ในสมบูรณาญาสิทธิราชย์เป็นยุคทาส เป็นยุคที่พระเจ้าแผ่นดินเป็นเจ้าของทรัพย์สินหมด ยังมีนายทาสยังมีเจ้าของ บุคคลที่จะใช้แรงงานอีก ไม่รู้เรื่องสิทธิมนุษยชน พระพุทธเจ้าจึงได้ประกาศสาธารณโภคีกับโลกกับสังคมฆราวาสไม่ได้ ได้แต่ผู้ที่มามอบตนเข้ารีต มาอยู่ในศาสนาพุทธคือมาบวช หรือไม่บวชเป็นพุทธศาสนิกชน ก็ต้องอยู่ในระบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ตัดไม่ขาด ยังเกี่ยวโยงอยู่กับวงการฆราวาสภายนอก

แต่ยุคนี้ไม่ใช่ยุคทาส ทุกคนเข้าใจแล้วว่าตัวเองมีสิทธิ์อย่ามาละเมิดสิทธิ์กันและกัน ได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว เพราะฉะนั้นในยุคนี้จึงทำสาธารณโภคีกับฆราวาสได้อย่างสบายและสำเร็จ อาตมาถือว่า พาทำสาธารณโภคีกับประชาชนฆราวาส สมณะนักบวชไม่ต้องพูดถึงเลยอาตมารับรอง สาธารณโภคีบริสุทธิ์สะอาดกันดีมาก แม้แต่ฆราวาสก็ยังทำสาธารณโภคี ทำงานฟรีไม่มีรายได้ส่วนตัว จนตายเผาไปหลายคนแล้ว สบาย

สบม  ธมด  ปกต  หห มชยลล จจ สบายมากธรรมดาปกติหายห่วง ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ จริงจ๊ะ จริงๆ

เป็นมาได้เรียบร้อยสำเร็จและอยู่กันอย่างสบายจริง อาตมายังทำงานได้เฟรชชี่สดชื่นเบิกบาน ร่าเริง   ร่างกายลดไปตามวัยบ้าง แต่จิตใจมีฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา อิทธิบาท 100%

นิมนต์พ่อครูจิบน้ำ..

 

สู่แดนธรรมว่า...พ่อครูมีอะไรเตรียมไว้สำหรับงานสำคัญไหมครับ

พ่อครูว่า..วันนี้ปฐมนิเทศ ก็พูดสดๆ พูดเหมือนวนซ้ำซาก แต่ที่จริงที่มันวน เพราะว่าอาตมาไม่ออกนอกโลกุตระก็วนอยู่ในโลกุตระนี่แหละ  ไม่ได้ไปหาโลกียะเลอะเทอะมากมาย โลกียะรกเลอะเยอะแยะ อาตมาไม่เชี่ยวชาญโลกียะ แม้ปางนี้ก็ไม่เชื่ยวชาญทางโลก อย่างโลกเขาทำอบายมุขเก่งอาตมาก็ไม่ได้ทำเหมือนเขา เคยอยากจะทำเหมือนเขาไปหัดอบายมุขเหมือนเขา ทำอย่างไรก็ไม่สำเร็จ เขาหมั่นไส้เอา พวกอยู่ในอบายมุขเขาว่าดัดจริต ดัดอย่างไรก็ไม่ทุจริตดัดอย่างไรก็สุจริต ไปกับเขาไม่ได้

พูดเป็นสารสัจจะพูดที่หลุดพ้นแล้วจะเอาไปจุ้มแช่ต้มยำทุจริตอกุศลอย่างไรมันก็ไม่เข้าไม่ระคายเข้าไปเลย มันเต็มที่แล้วเป็นตัวเองที่เป็นโลกุตระเป็นอาริยะ สัมผัสโลกธรรมอย่างไรมันก็เข้าไม่ได้ มีช่วงลิงลมอมข้าวพอง เราก็ต้องเวียนหัว เหมือนลิงลม ก็หลงไปตามโลกเขาอยู่พักหนึ่ง อย่าว่าแต่อาตมาเป็นพระโพธิสัตว์เลย พระพุทธเจ้าก็ยังมีช่วงเวลาเหล่านั้นเลยได้หลงโลกอยู่ตั้ง 35 ปี 29 ปีหลงอยู่ในโลกที่เป็น ที่พระราชบิดามอมเมาหนัก อยู่ในปราสาทสามฤดูไม่ได้เห็นคนแก่คนเจ็บคนตาย ไม่รู้เรื่องไตรลักษณ์ทั้งโลกเลย จนอายุได้ 29 ปี เสร็จแล้วท่านก็บอกไม่เอาแล้ว ไปเห็นเทวทูต 4 ไปเห็นความแก่ความเจ็บความตายแล้วไปเห็นสมณะ ทางออกคือทางเป็นสมณะ เราต้องหนีไปเป็นสมณะจึงออกจากความแก่เจ็บตายก็ถูกเขาหลอกอีกว่า สมณะต้องออกป่า บำเพ็ญทุกรกิริยาที่มันไม่ได้เรื่อง ทุกรกิริยา เป็นกิริยาที่ไม่เข้ามรรคมีองค์ 8 ท่านก็ทำได้อุกฤษฏ์ยิ่งกว่าเขาหมดก็ไม่ได้พาบรรลุไม่ได้เรื่องได้ราว จนกระทั่งนั่งทบทวน วันเพ็ญขึ้น 15 ค่ำเดือน 6 วิสาขบูชา แล้วก็มาเทศน์กับพราหมณ์ 5 รูป พอเทศน์แล้วโกณฑัญญะก็เกิดอัญญธาตุ เป็นธาตุรู้ใหม่โลกุตระในจิต พระพุทธเจ้าก็อุทานว่า “ อัญญาสิ วตโภ โกณฑัญโญ” มีอัญญธาตุเกิดในจิตอัญญาโกณฑัญญะ เกิดได้เป็นคนแรก ญาณหยั่งรู้ของพระพุทธเจ้าก็หรือว่ามีตัวนี้ปรากฏ เป็นอัญญธาตุ ที่ไม่เคยมีปรากฏในมนุษย์โลก อัญญาโกณฑัญญะซึ่งเป็นมนุษย์คนแรกในยุค 2500 กว่าปีนี้

เมื่อมีคนรับได้ เทศน์ไปแล้วเป็นโลกุตรธรรม แม้จะเป็นธัมมจักกัปปวัตตนสูตรก็แยก กาม แยกอัตตา ก็เป็นโลกุตรธรรม เพราะธรรมะโลกีย์เทวนิยมแยกกามแยกอัตตาไม่เป็น ยิ่งอนัตตลักขณสูตร ก็ยิ่งชัดเจน อัตตามันไม่ใช่อัตตามันเป็นอนัตตา ถึงขั้นทำจิตวิญญาณให้เห็นจริงว่า แยกกามแยกอัตตาได้แล้วทำให้จิตเราไม่เป็นทาสกามทาสอัตตาอีกได้เลยได้ ผู้ใดทำได้ผู้นั้นก็บรรลุเป็นพระอรหันต์ไม่ได้เป็นทาสกาม ทาสอัตตา

ก็รู้จักรู้แจ้งว่าอาการเป็นอย่างไร จิตของเราก็ไม่มีเชื้ออาการอารมณ์ของกาม แล้วก็มีความรู้ที่ลึกซึ้งรู้จักความเป็นอัตตา แล้วก็รู้ว่าความเป็นอัตตาในตัวเรามีอยู่ เพียงแต่ยังไม่ตายก็อาศัยอัตตาอยู่บ้าง สักแต่ว่าอัตตา ใช้อัตตาให้จิตวิญญาณไม่มีอัตตาไม่มีกาม อาศัยสอนคนอื่นให้ไม่มีกามไม่มีอัตตาได้ด้วย ได้แล้วก็เผื่อแผ่ให้แก่ผู้อื่น ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ใช่ง่ายเลยไม่ใช่เรื่องที่จะพูดกันเล่นๆ เป็นเรื่องสุดยอด

ศาสนาพุทธมีมา อาตมามาเกิดยุค 2500 กว่าปีนี้ มันได้เสื่อมไปแล้วสำหรับโลกุตระ จะว่าไม่มีก็ไม่มีแล้วแต่ยังมีอยู่ในตำราในหลักฐาน ยังมีอยู่ในบัญญัติภาษา อาตมามีมาข้ามชาติมายุคนี้ก็เลยติดตัวมา มีโลกุตระก็เอามาประกาศเอามาอธิบายยืนยัน ว่าที่ท่านพากันทำที่ท่านเทศน์มันผิด จึงได้มายืนยันอยู่อย่างนี้ ตั้งแต่มาบวชก็ยืนยันเรื่องนี้มา 50 ปี เขาก็ยังไม่เชื่อกันส่วนใหญ่ ก็มันเป็นธรรมดา คนที่จะมีภูมิปัญญารับได้ รับโลกตุระได้ เท่ากับเอามือจิ้มที่ไปแผ่นดิน ผู้ที่รับธรรมะของพระพุทธเจ้าได้เท่ากับดินที่ติดมาในเท่าขี้เล็บ นอกนั้นรับไม่ได้เท่ากับดินทั้งโลก ที่ไม่มีบารมีรับได้นั้นมีอยู่เต็มโลก ที่รับได้นั้นอยู่ในเมืองไทย อยู่ในเมืองนอกนั้นเขารับได้ฟังได้แต่จะรู้เรื่องหรือเพราะว่าเป็นภาษาไทยหรือแม้จะใส่ใจก็ยังไม่ค่อยจะเข้าใจได้ง่ายๆ ซึ่งเป็นสุดยอดธรรมะพระพุทธเจ้าสุดยอดจริงๆเลย

อาตมาก็จะอยู่อีกกี่ปีๆ เท่าที่สังขารร่างกายอยู่ได้ แต่มันเมื่อยเหมือนกัน แต่ก็มีจิตฉันทะ วิริยะ จิตตะ  วิมังสา  เป็นอิทธิบาทมันมี มันเมื่อยก็พักมันไม่เมื่อยก็เพียร ไม่เมื่อยเท่าไหร่เขาก็ยังบังคับให้พักเลย ฝืนบ้างแต่ก็ไม่ฝืนมาก เขาหวังดีก็เอาที่กุศลเจตนา พักมากๆจะเป็นง่อยเอาก็รับผิดชอบนะ จะว่าไม่บอกไม่เตือน อ้าว!..เป็นได้นะ มันไม่สมดุล

 

สื่อธรรมะพ่อครู(สมาธิพุทธ) ตอน สายปัญญาพาแยกไม่สุขไม่ทุกข์กับอุเบกขา

อาตมาได้นำเอาบุคคล 7 ซึ่งแยกแกนของความเป็นมนุษย์ เป็นสองแกน คือแกนศรัทธา กับแกนปัญญา เอามาบรรยายให้ฟัง ซึ่งสองแกนนี้เป็นเรื่องสัจจะที่แยกไม่ออก

เช่นแกนเทวนิยมกับแกนอเทวนิยม สองอย่างนี้

แกนไหนเป็นศรัทธาแกนไหนเป็นปัญญา แกนเทวนิยมคือศรัทธา แกนอเทวนิยมคือแกนปัญญา เป็นธรรมดาธรรมชาติที่มีอยู่ครองโลก มาแต่ไหนๆ

อาตมาสายปัญญา นี้จึงชัดเจนเรื่องพวกนี้ โดยเฉพาะเป็นพระโพธิสัตว์จะชัด จึงนำมาขยายความนำมาประกาศ มาแยกแยะ distinguish ตีแตกแยกให้กระจ่างให้พวกเรามาสู่สภาพที่มีปรินิพพาน ศาสนาเทวนิยมไม่มีปรินิพพาน จิตวิญญาณเป็นนิรันดร ตีแตกแยกแยะสุขทุกข์ไม่ได้หลงสุขนิยมติดสุข แต่ศาสนาพุทธนั้นรู้ว่าความสุขเป็นมายา ความทุกข์ความสุขเป็นอุปาทานเป็นมายาของมนุษย์ เพราะฉะนั้นมีพวกเรานี่แหละ อาตมามาทำรายละเอียดให้กระจ่าง รายละเอียดของสัจธรรมที่เป็นพุทธะทำให้กระจ่าง ว่าสุขทุกข์นั้นมายา

สุขกับทุกข์จริงๆเป็นตัวเดียวกันเป็นสิริมหามายาแยกกันไม่ออก เหมือนกระดาษที่มี 2 หน้าแยกกันไม่ออก เพราะฉะนั้นศาสนาพุทธชัดเจนในเรื่องสุขทุกข์ไม่ไปหลงความสุข สุดท้ายก็ดับทั้งความสุขความทุกข์เป็น อทุกขมสุข แล้วทำให้ไม่มีสุขไม่มีทุกข์เหนือชั้นไปถึงขั้นอุเบกขา

อุเบกขา นั้นบริสุทธิ์ยิ่งกว่าไม่สุขไม่ทุกข์ จริงๆแล้วไม่สุขไม่ทุกข์ก็ใช้เป็น synonym กับอุเบกขาได้ แต่นัยที่ลึกซึ้งนั้นคำว่าไม่สุขไม่ทุกข์เป็นภาษาโลกีย์ คำว่าอุเบกขาเป็นภาษาของโลกุตระ เอาคำว่าไม่สุขไม่ทุกข์มาใช้ร่วมกันกับอุเบกขา เป็นตัวคล้ายๆกันแทนกันไป สำหรับผู้ที่ยังไม่ละเอียด เมื่อสุขไม่มีทุกข์ไม่มีแล้ว แล้วยิ่งทำจิตไม่สุขไม่ทุกข์ให้สะอาดและแข็งแรงมากยิ่งขึ้น มีฝุ่นละอองอะไร ก็เอามาเช็ดเหมือนเอาชามัวร์มาเช็ดไม่ให้มีฝุ่นหมองมัวเลย ปริสุทธาปริโยทาตา แล้วก็มีคุณสมบัติวิเศษ มุทุ เร็วไว ทำให้ได้ static dynamic สมบูรณ์แบบสองฐาน ทาง Nuclear Fusion Nuclear Fission อาศัยรังสีแสดงออก เป็นพลังงานก็ใสสะอาดบริสุทธิ์ อย่างอาตมาแสดงพลังงานที่ออกไปกระทบแก่คนอื่นเป็นพลังงานบริสุทธิ์สะอาดเป็น fission แม้อยู่ในตัวเองที่แสดงออกเป็น nuclear fusion ก็สะอาดบริสุทธิ์ ปริสุทธาปริโยทาตา  มีมุทุภูตธาตุ ปรับเร็วไว ทำงานอยู่ก็ยังบริสุทธิ์สะอาด กัมมัญญา ทำงานด้วยจิตที่มี มุทุคุมกำกับ สะอาดบริสุทธิ์อยู่ตลอด อาตมาแสดงเหมือนคนมีกิเลสเหมือนคนมีความโกรธเหมือนมีคนมีความดุดัน ที่จริงเมตตา ใครมองเมตตาอยู่ในภาษาแสดงออก นัจจะคีตะวาทิตะของอาตมาบ้าง...ยกมือ

ไม่ง่าย ขนาดพวกเราเอง ข้างนอกไม่ประสีประสาหรอก เรียกว่าพวกลืมตายังมืดเลย เรียกว่าคนลืมตายังมืดเลย คือ สติของเขาไม่เต็มสตางค์

สตางค์คือ 100 คำว่าสตะ แปลว่า 100 เพราะฉะนั้นสติเขาไม่เต็มร้อยที่จริงบอกว่าไม่เต็มบาท บาทคือร้อยสตางค์ แต่จิตเขาไม่เต็มร้อยสตางค์ เศษหนึ่งส่วนสี่ของสตางค์คือสลึง

ที่พูดภาษาสื่อสภาวะให้เข้าใจ คนตั้งใจฟังให้ดี ก็ได้รับสิ่งดี คนที่ถูกกระทบแล้วไม่ชอบใจก็คือคนโง่ คุณยังเข้าใจผิดอยู่ เป็นธรรมดา

สู่แดนธรรมว่า...นิมนต์พ่อครูนำปฏิญาณ

 

คำกล่าวนำปฏิญาณอุโบสถศีล

               [พากล่าวคำ นโมตัสสะ ภควโต ฯ  3 จบ ก่อน]

ณ บัดนี้ ข้าพเจ้าทั้งหลาย ขอตั้งจิตปฏิญาณ ในงานพุทธาภิเษกครั้งที่ 44 นี้ 

ข้าพเจ้าทั้งหลาย จะขอบำเพ็ญ ประพฤติตน อยู่ในศีล 8 อันได้แก่

ปาณาติปาตา เวรมณี จะขอตั้งใจประพฤติ เว้นขาดการฆ่าสัตว์ เว้นขาดความโหดร้ายรุนแรง เว้นขาดการเบียดเบียนใดๆ จะพยายามสร้างเมตตาธรรม

อทินนาทานา เวรมณี จะตั้งใจประพฤติ เว้นขาดการขโมย เว้นขาดการเอาของผู้อื่นด้วยเชิงเอาเปรียบ  จะพยายามสร้างสัมมาอาชีพ ขยันสร้างสรร เสียสละ เลิกละความโลภ เลิกละความเห็นแก่ตัว

อพรหมจริยา เวรมณี จะตั้งใจประพฤติ เว้นขาดเรื่องเมถุนธรรม เว้นขาดเรื่องกามคุณ จะเป็นผู้ละเลิกราคะ จะเป็นผู้กำหนดรู้เท่าทันในกาม

มุสาวาทา เวรมณี จะตั้งใจประพฤติ เว้นขาดการพูดปด เว้นขาดการพูดหยาบ

เว้นขาดการพูดส่อเสียด เว้นขาดการพูดเพ้อเจ้อ จะพยายามพูดเป็นสารัตถะเป็นธรรม

สุราเมรย มัชชะ ปมาทัฏฐานา เวรมณี จะตั้งใจประพฤติ เว้นขาดการเสพติดมัวเมา มีอบายมุขทั้งหลายเป็นต้น มีกามต่อมา มีโลกธรรม 8 อีก และจะเว้นขาดการยึดภวอัตตภาพทั้งปวง

วิกาลโภชนา เวรมณี จะตั้งใจประพฤติ  เว้นขาดจากอาหารและเครื่องใช้ที่ควรเว้นควรเลิก จะกินจะใช้ ตามที่กำหนด จะเป็นผู้พยายาม เป็นผู้มักน้อยและสันโดษ

นัจจะ คีตะ วาทิตะ วิสูกะทัสนา มาลา คันธะ วิเลปนะ ธารณะ มัณฑนะ วิภูสนฐานา เวรมณี จะตั้งใจประพฤติ เว้นขาดจากท่าทางอันไม่สมควร คำพูดที่มีเสียง สำเนียงอันไม่สมควร เช่น ฟ้อนรำ ดนตรี เป็นต้น เว้นขาดจากดอกไม้และของหอม เครื่องตกแต่งพอกทา เครื่องประดับประดา ประดิดประดอย เว้นขาดจากฐานะแห่งการแต่งงามประดิษฐ์ประดอย

อุจจาสยนะ มหาสยนา เวรมณี จะตั้งใจประพฤติเว้นขาดจากที่นั่งที่นอนใหญ่ เว้นขาดจากการรับของใหญ่ เว้นขาดจากการสะสมของใหญ่ ที่สุด เว้นขาดการหลงติดความใหญ่

ศีลทั้งหลายเหล่านี้ หากข้าพเจ้าทั้งหลายไม่ตั้งใจประพฤติ ข้าพเจ้าทั้งหลายย่อมไม่เจริญ ข้าพเจ้าทั้งหลายย่อมไม่ได้ผล  ถ้าหากข้าพเจ้าทั้งหลายตั้งใจประพฤติ ก็ย่อมได้ ตามธรรมสมควรแก่ธรรม          

ดังนั้น ข้าพเจ้าทั้งหลายจักตั้งใจศึกษาฝึกฝน พากเพียรบำเพ็ญ ตามที่หมู่คณะ

ได้นำพา ช่วยเหลือเกื้อกูลกันและกันด้วยดี ให้สุดความสามารถ

 

          ข้าพเจ้าทั้งหลาย ขอตั้งใจ ปฏิญญาณไว้ ณ โอกาสนี้ ตามนี้.

 

สาธุ 3 time

เวลาบันทึก 17 มีนาคม 2563 ( 16:00:04 )

รายละเอียด

 

630208_พ่อครูเทศน์วันมาฆบูชา บ้านราชฯ เนื้อแท้ประชาธิปไตยพุทธ 5 ประการ

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวโหลดเอกสารที่…https://docs.google.com/document/d/1WoKC_bfCoqHZ54uTkKu9lV9xBYu574_RDJV0Gipu8cw/edit?usp=sharing                       

 

ดาวโหลดเสียงที่...  https://drive.google.com/open?id=1YqpFnpnLKOTLUIbBEbsFIEqs_oWhZWvf

 

พ่อครูว่า…วันนี้วันเสาร์ที่ 8 กุมภาพันธ์ 2563 ที่บวรราชธานีอโศก วันนี้อาตมาเห็นถึงความสดจริงๆเลย เป็นไปตามสัจธรรม เขาเตรียมแผนไว้เหมือนกัน วางแผนอย่างโน้นอย่างนี้ไม่ได้เข้าตามแผนที่วางเลย ทุกอย่างมันก็ดำเนินไปเรียบร้อยของมันเองแต่ก็ไม่มีอุปัทวเหตุ เข้าสู่จุดสำคัญได้อย่างดี ปีนี้ เป็นปีที่เป็นพุทธาภิเษกสุดยอดปาฏิหาริย์ครั้งที่ 44 เลขคู่ 4 เลข 4 เป็นเลขที่แหวกเจาะกระเปาะไข่ออกมาได้เป็นอันแรก

1 2 3 เป็นวงวนธรรมดาธรรมชาติตั้งแต่พลังงาน จนถึงจิตวิญญาณ ซึ่งมี หญิงชาย และจิตวิญญาณ เรียกว่าวงวน หรือโลก cyclic order จะอยู่อย่างนี้แต่ไหนแต่ไร ผู้ใดมีพลังพิเศษแยกจากวงวนนี้ได้เรียกว่าออกจากโลกียะ จุดแรกออกสู่โลกุตระ มา4 แล้วต้องพยายามสร้างพลังงงานเป็น 5 เป็น 6 จาก 6 ต้องออกมาจากคู่ดูดดึงสองเส้าให้ได้เป็น 7 เป็นพลังงานโลกุตระที่แหวกออกมาเป็นเส้าสุดท้าย เป็น 9 พลังงาน 7 เป็นพลังงานตัวหลักของวงวน

1 2 3   4 5 6   7 8 9

9 จึงเป็นพนักงานที่เร็วที่สุดตรงที่สุดสมบูรณ์ที่สุดของ cyclic order ของอันนี้ เขาก็ใช้วงวนตัวเลขเหล่านี้ ทำเป็นพลังงานนิวเคลียร์ฟิวชั่วฟิชชั่น ปรมาณูที่ไอน์สไตน์ค้นพบ E=mc²

ส่วนอาตมาคิดได้ทางนามธรรมเป็นการขยายผลจากไอน์สไตน์ว่าไว้ อาตมาก็มาบวก A

A คือ mc² นั่นเอง เมื่อบวกไปหลายๆอันก็เป็นคูณ​จากหลายคูณก็เป็นยกกำลัง เป็นปฏิภาคทวีไปได้เรื่อยๆ

ผู้ศึกษาแยกอุตุ ดินน้ำไฟลม สิ่งไม่มีชีวะ ชีวิต แต่เป็นพลังงาน ความร้อนแสงเสียงแม่เหล็กไฟฟ้า จนเป็นพลังงานที่มีชีวะ เรียกว่าพืชหรือพีชะ ก็จะมีประธานเข้ามายึดความเป็นวงวน ยึดความเป็นตัวตน เป็นสภาพสามเส้าเป็นตัวเองขึ้นมาเป็น ISH แบบพีชะ พีชะไม่เป็นจิตนิยาม ยังไม่สามารถมีความรู้สึกของตนเอง ชอบ ชัง สุข ทุกข์ พีชะ ยังไม่มีคุณสมบัติเจริญขนาดนั้น จนเจริญมาเป็นจิตนิยาม เป็นสัตว์เดรัจฉาน จนมาเป็นมนุษย์ ที่จะรู้เท่าทันพลังงานแล้วทำพลังงานนี้ให้เป็นอุตุได้ พีชะก็ได้ กรรมก็ได้ ทำได้ก็ทรงไว้เป็น ธรรมะ static ส่วนกรรมเป็น dynamic เป็นฐานวิ่งรอง เป็นพลังงานสองหน่วยบวกลบ สามารถควบคุมดูแลจัดการได้

เราอยากให้เป็นพลังงานตัวแปรจาก mc² เพิ่มก็เป็น A อาตมาจึงมี mc²+A ได้หลายตัวจนทดมาเป็นตัวคุณ ตัวยกกำลัง ซ้อนในตัวเอง อาตมาจึงทดมาเป็น C ย่อมาจาก coefficient จากคูณมาเป็นยกกำลัง

เป็น E=C(mc²+A) 

อันนี้เป็นความรู้ที่อาตมาคิดได้ อาตมาว่าเป็นนจริง อาตมาพิสูจน์จากพลังงานชีวะของตนเอง อาตมานี่มีอายุขัยจริงๆ 72 ปีจะต้องตาย แต่มาได้พลังงานความรู้ coefficient นี้ก่อน 72 อาตมายังไม่เก่งพอจะเรียกชื่ออีกหลายอย่าง หากทำได้จะเป็นยาอายุวัฒนะต่ออายุขัยทางนามธรรม อาตมาพิสูจน์แบบอาตมา ตอนนี้เลย 72 มา 1 นักษัตรก็เป็น 84 ปี แล้วก็เลย 84 มาได้ 12 ปีแล้ว หากเลยไปอีกเป็น 90 ก็เพิ่มไปอีก 6 ครึ่งหนึ่งของนักษัตร เอาไว้ฉลองตอน 90 ดูสิว่าอาตมาจะหนุ่มกว่านี้ไหม หากหนุ่มกว่านี้สูตรนี้อาตมาว่าเข้าท่านะ จากนั้นก็หวังว่าจะได้เพิ่มเป็น 96 เป็น 2 นักษัตร หากไปได้อีกนักษัตรเป็น 108 ทั้งโลกจะเหล่มาที่เรา เพราะอาตมาไม่ใช่คนที่อยู่ในหลุมก็เป็นที่มีผลงานที่เขารับกันได้ และเป็นผลงานที่ใช้ได้จริง

หากทฤษฎีนี้สมบูรณ์แบบจริงๆ มันจะพิสูจน์ประชาธิปไตยของพระพุทธเจ้า

 

สื่อธรรมะพ่อครู(การเมืองบุญนิยม) ตอน ลักษณะของประชาธิปไตย 5 ประการ

อาตมาพยายามพิสูจน์ประชาธิปไตยของพระพุทธเจ้า ในยุคนั้นยังไม่มีคำนี้ มีแต่ ธรรมาธิปไตย อัตตาธิปไตย โลกาธิปไตย แต่สภาวะมันมี

ลักษณะของประชาธิปไตยของพระพุทธเจ้าคือมีสาราณียธรรม 6 กับวรรณะ 9 เป็นตัวหลักทฤษฎียืนยันให้เกิดองค์รวมของมนุษยชาติจะอยู่กันอย่างเรียบร้อยสมบูรณ์แบบ มีคุณสมบัติของสาธารณโภคีอย่างชาวอโศกเป็น ซึ่งคนเขายังไม่เข้าใจไม่ชัดเจนว่าสาธารณโภคีคืออะไร

สาธารณโภคีเป็นระบบของคอมมูน หรือคอมมิวนิสต์จบเลย และเป็นระบบของประชาธิปไตยสูงสุดจบเลย ultimate เพราะคนในสังคมนี้สมาชิกสังคมนี้ทำงาน รายได้ผลได้ เอาเข้ากองกลางหมดเลย เรียกว่าเสียภาษี 100% ซึ่งคอมมิวนิสต์หรือประชาธิปไตยก็อยากได้ เอาผลงานเข้ากองกลางหมดเนื้อหมดตัวไม่ยักไว้เลย เป็นคุณสมบัติเลิศยอดของมนุษยชาติที่สมาชิกทำงานเอาเข้ากองกลางหมดไม่ใช่ทำอย่างแข่งด้วยมีการเชื่อมต่อ คนไม่หมดก็เอาเข้า 90% ก็ยักไว้ 10 บางคนยักไว้ 20 บางคนยักไว้ 30 ไล่ไปจนไม่เอาเข้าเลยมีถึงขนาดนั้น ดีไม่ดีจะมาเอาเปรียบจากกองกลางก็มีคนขี้บาป บาปกินหัว ตัวเองไม่เอาเข้าแล้วมาเอาของคนดีที่เสียสละอีก จึงบาปแรง

บาทหนึ่ง พวกที่มาเอาของกองกลางตรงนี้แทนที่จะบาป 1 แต่บาปเต็ม 100 เลย แทนที่จะเอาแค่บาป 1 แต่ได้บาป 100 ใครมากินของกองกลางบาปแรงนะ

คนที่ไม่เห็นแก่ตัว อนัตตาหรือเห็นแก่ตัวน้อยลงๆจนสุดท้ายไม่เห็นแก่ตัวเลย พิสูจน์ความเป็นอนัตตาไม่เห็นแก่ตัวเลย

 

สรุปลักษณะประชาธิปไตยแล้วใช้บัญญัติกำหนดไว้ 5 ตัวคือ

1. มีอิสระ 2. มีทาน 3. มีปัญญา (ปัญญากับเฉโกก็ต่างกัน) 4. อนุกัมปา 5. อนัตตา

ประชาธิปไตยที่มีคุณวิเศษ 5 ประการนี้เกิดจากคนที่มีคุณธรรมคุณวิเศษ

การมีอิสระการทานอย่างไม่มีสาเปกโข ซึ่งความเป็นจริงทำได้ แล้วมีปัญญา แบบโลกุตระไม่ใช่ความฉลาดแบบโลกีย์ทางโลกเทวนิยมใช้กันแต่นี่เป็นความเฉลียวฉลาดความรู้แบบโลกุตระ

คุณสมบัติของคน แล้วสมาชิกของสังคมนั้นๆมีอิสระการทานอย่างจริง มีปัญญาโลกุตระจริงมี อนุกัมปา คือส่งเสริมรับใช้ผู้อื่น รับใช้อย่างบริสุทธิ์ใจไมใช่รับจ้าง เห็นดีไม่มีใครบังคับ ทำทานอย่างบริสุทธิ์ และจบสุดถึงอนัตตา

ประชาธิปไตยที่มีคุณสมบัติ 5 ยิ่งใหญ่สุด สังคมชาวอโศกเป็นประชาธิปไตยแบบนี้ คนจะตามศึกษาในอนาคต หากอาตมาอายุถึง 108 ความรู้นี้จะกระจายทั่วโลก เพราะทุกวันนี้เขาแสวงหาจุดสมบูรณ์ของความเป็นประชาธิปไตยที่แท้ ขอยืนยัน ไทยเราเป็นได้แล้วตามฐานะของไทย ตอนนี้ก็มีฝ่ายค้านค้านไป แต่ก็ขออภัย ต้องพูดตรงๆก็ค้านไม่สำเร็จหรอก เพราะว่ามวลของประชาชนที่เหนดีเห็นด้วยมันมากพอ แต่ทุกวันนี้คนขยันทำงานทำพลังงานหาเสียงให้แก่ตนเองลงทุนลงแรงมากใช้เวลานานทำเต็มที่คือ ทุนรอน เวลา แรงงาน สามอย่างนี้คือองค์ประกอบ cyclic order อย่างหนึ่ง ทุนรอน แรงงาน เวลา ไปแย่งกันไม่ได้ เวลาทุกคนมีเท่ากัน แรงงานของใครของมัน ทุนรอนของใครของมัน ของไทยก็ใช้อย่างของไทย

หลักสำคัญ4อย่างคือ

1. อย่าเป็นหนี้ 2. มีพลังงานสมรรถนะเลี้ยงตัวองให้ได้พึ่งตัวเองให้รอด 3.ทำให้มากเกินกว่าตัวเองกินใช้ 4. ไล่แจก ให้มันรู้ไป ไล่แจกแล้วคนจะไม่รู้จักค่าของคุณประโยชน์ที่เราได้ช่วยเหลือเขาไม่อยากพูดว่าจะกตัญญูเรียกร้องให้เขาตอบแทน เราไม่เรียกร้อง แต่ให้เขามีคุณธรรมของเขาเอง เราไม่เรียกร้องการตอบแทนบุญคุณ หากคุณไม่รู้สึกจริง หรือถูกบังคับมาก็อย่ามาตอบแทนเลย ยิ่งถูกหลอกล่อมาก็ไม่เข้าท่า ไม่มีศักดิ์ศรีเลย ฟังแล้วเห็นไหม ความชัดเจน

สรุปมาที่ประชาธิปไตยที่มีคุณสมบัติ 5

ตั้งแต่อิสรเสรีภาพนี้สุดยอด อย่างชาวอโศกนี่มาเองนะ มากันโดยอิสรเสรีภาพไม่ไปหลอกล่อบังคับ ใครเห็นดีเห็นงามมา มาแล้วต้องเป็นคนมีวรรณะ 9 มี ศีล สมาธิ ปัญญา

นิมนต์ฉันน้ำก่อน

พ่อครูว่า...ขอขยายความประชาธิปไตย 5 ข้อนี้ให้ดี

ก่อนจะขยายก็ขอพูดถึงมาฆบูชาหน่อย

มาฆบูชามีคุณสมบัติสามอย่าง 1. เป็นพระอรหันต์ทั้งสิ้นมารวมกัน 2. รวมกันโดยไม่ได้นัดหมาย 3. เป็นวันมาฆฤกษ์ วันพระจันทร์เต็มดวง เพ็ญเดือนสาม ถ่ายทอดมาไม่รู้กี่ปีแล้วเหมือนพวกคุณรู้ความสำคัญ ตอนนั้นพระพุทธเจ้ามีความสำคัญเมื่อถึงวันเพ็ญเดือน 3 ก็จะมารวมกันแล้วมีการชุมนุมของพระอรหันต์ แล้วพระอรหันต์ทุกองค์ เป็นเอหิภิกขุอุปสัมปทาไม่ใช่บวชด้วยญัตติจตุตถกรรม ซึ่งมีน้อยที่สุดแล้วสำหรับพระพุทธเจ้าองค์นี้ มี 1250 องค์ ที่จริงก็เหมือนนัดหมายรู้ในตัวเองมาไม่รู้กี่ชาติ จึงเป็นวันสำคัญของมาฆบูชา

ส่วนอาสาฬหบูชาเป็นความรู้ของประเทศไทย ของสังคมพุทธประเทศอื่นเขาไม่สำคัญเท่าไหร่ ค้นพบว่าเกิดภิกษุองค์แรก เทศน์กัณฑ์แรก มีสงฆ์โกณทัญญะเกิดเป็นสงฆ์องค์แรก คือวันอาสาฬหบูชา 15 ค่ำเดือน 8

อันนี้ควรย้ำว่า วิสาขบูชา ท่านไม่ได้ปฏิบัติธรรมแต่ท่านทวนระลึกถึงตัวเองว่าท่านเป็นใครได้สั่งสมบารมีมา แล้วท่านก็รู้ว่าท่านได้ครบสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว จึงมาประกาศตนว่าเป็นพระพุทธเจ้า ที่ไปปฏิบัติ 6 ปีในป่าเป็นเรื่องที่ทางผิด ที่ท่านงมงายกันทุกวันที่ไปยึดติดความรู้เดียรถีย์ กระแสหลักทุกวันนี้หลงออกป่า นั่งหลับตาปฏิบัติธรรม อาตมาก็พูดไปเขาไม่ฟังกันไม่มีปรโตโฆสะ

พระพุทธเจ้าท่านนั่งรำลึกชาติในยามยามสองยาม 3 พบว่าเราเป็นพระพุทธเจ้าครบแล้วก็จะมาประกาศตัวแล้วก็หาคนจะประกาศจะไปประกาศกับใครที่ฟังแล้วรับรู้ได้ว่าเราเป็นพระพุทธเจ้าก็ระลึกถึงอาฬารดาบสอุทกดาบสที่เป็นเดียรถีย์ได้ฌาน 7 ฌาน 8 ก็พบว่าเสียแล้วก็นึกถึงโกณทัญญะ ที่ตอนที่พยากรณ์ไว้ก็ยังหนุ่ม แต่ตอนนี้แก่แล้วมีพรหมณ์หนุ่มอีก 4 รูปอยู่ร่วมด้วย ทั้ง 5 คนติดยึดว่าต้องนั่งหลับตาออกป่า แต่พระพุทธเจ้าท่านก็เห็นว่าไม่ถูกก็ปลีกมา ทั้ง 5 ก็บอกว่าล้มเหลวแล้วพระสมณโคดม ความเห็นก็แยกกัน จนกระทั่งพระพุทธเจ้าระลึกได้ก็เดินทางมา จากตัวเองตรัสรู้แล้วรู้ว่าพราหมณ์ 5 รูปอยู่ไหนก็เดินไปหา กว่าจะมาถึง 2 เดือนก็มาเจอกัน พอมาพบ ทั้ง 5 ก็บอกว่ามาแล้ว ใครอย่าต้อนรับนะ แต่เข้ามาแล้วก็ต่างคนต่างรับรู้รัศมีบารมีของพระพุทธเจ้า ก็เงอะๆงะๆ บางคนก็อ่อนน้อม เป็นอจินไตย คือจริงๆแล้วทั้ง 5 องค์มีบารมีร่วมกันมาแล้ว เป็นกรรมวิบาก อาตมาไม่มีความรู้อธิบายละเอียดได้

มาถึงก็ท่านก็ว่าเราบรรลุเป็นพระพุทธเจ้าแล้ว ทั้ง 5 องค์ก็ไม่เชื่อท่านก็ทวนว่า ที่เราเคยอยู่ร่วมกันมาเราเคยพูดไหมว่าเราเป็นพระพุทธเจ้า​ตอนนั้นเราไม่ชัดไม่แน่ใจหรอก แต่ตอนนี้เราพูดจริงว่าเราเป็นพระพุทธเจ้าแล้ว ทั้ง 5 องค์ก็มีปฏิภาณรู้ได้ โดยเฉพาะโกณทัญญะก็เคยพยากรณ์ไว้ด้วย

ท่านก็เลยเทศน์ ธรรมจักกัปปวัตสูตร พอเทศน์ปั๊บ โกณทัญญะก็เกิดอัญญธาตุเป็นธาตุใหม่ธาตุโลกตระ อัญญะยังไม่เป็นพหูพจน์นะ แปลว่าอันอื่นที่แตกออกมาไม่ใช่อันเก่า เป็นความรู้เพิ่มเติมเป็นพหูพจน์ เป็นอัญญา จากนั้นก็มาเป็นกัญญา ชัญญา ปัญญา

เรื่องธรรมะพระพุทธเจ้าพุทธศาสนาจะรุ่งเรืองในอนาคต เพราะเป็นคุณธรรมคุณวิเศษของมนุษยชาติ ตั้งแต่บุคคล สังคม ประเทศ โลก จักรวาล แต่จะขยายได้ไม่ใหญ่เท่าเทวนิยมหรอก ประชากรโลกตอนนี้ 7000 ล้าน พอไปอีก 40 ปีก็จะกว่าหมื่นล้าน จะปฏิภาคทวี จะกำหนดอย่างไรก็เพิ่มปฏิภาคทวี

 

มาถึง 5 ข้อของประชาธิปไตย

อิสรเสรีภาพเป็นตัวหลัก เมืองไทยตอนนี้มีอิสรเสรีภาพดีที่สุด โดยเฉพาะชาวอโศกมีอิสรเสรีภาพดีกว่าใครในโลก อาตมายังไม่ใช้คำว่าสัมบูรณ์นะ อาตมาให้คำว่า สัมบูรณ์ มีมิติของความเต็มมากกว่าบริบูรณ์หรือปริปูรณะ

สัมมปูรณะนี้เหนือกว่า สมะ คือเสมอหรือสงบ ปูระ คือเต็ม ปริปูรณะคือบริบูรณ์รอบยังไม่เนียนใน แต่ สัมม นี้ทั้งนอกทั้งในครบกว่า

 

อิสระ ผ่านอิสระเสียที อิสระเป็นตัวนำว่าประชาธิปไตย นี้ ทุกคนต้องการอิสระแล้วมีอิสระจริง

 

จากนั้นก็มีทาน อิสระแล้วก็ ให้ เสียสละ การให้นี่ ในสัมมาทิฏฐิ 10 คำแรก ทินนัง เป็นคำที่ 3 ของทาน

ทินนังคือให้แล้วจบแล้ว แล้วจิตคุณให้โดยมีสาเปกโขหรือไม่ให้แล้วยังมีเชื้อยึดเป็นเราเป็นของเราหรือไม่ คุณจะต้องมาตอบแทนบุญคุณระลึกบุญคุณ อันนี้ยังไม่บริสุทธิ์

ทานที่บริสุทธิ์คือต้องให้อย่างขาดไม่มีหวังอะไรตอบแทน คนมิจฉาทิฏฐิให้แล้วยังหวังตอบแทน แล้วยังผูกพันกับผู้เป็นเจ้าของ ให้ไปแล้วจะต้องเอาคืน เขาจะเป็นคนต้องการแล้วจะต้องตอบแทน ให้ไป 500 ต้องตอบแทน 500 แล้วต้องมีดอกเบี้ยด้วยนะ คืน 600 700 ดีไม่ดีทบต้นด้วยนะ

หากมีสาเปกโขคือไม่บริสุทธิ์ อัตถิทินนังคือทานแล้วไม่มีความต้องการอะไรตอบแทนเลย ยังไม่พอ ปฏิพัทธเปกโข ยังผูกพันกับสิ่งที่เราให้เขาเป็นเราเป็นของเราอีก ยังไม่พอ มีการสั่งสมเป็นกองสมบัติของเราสันนิธิเปกโข สั่งสมเป็นธนาคารกองสมบัติ ยังโง่ไม่พอ ข้ามชาติไปเป็นเข้าของกินชาติต่อไปอีกไม่เคยปล่อยวางเลย เอ็งจะมีอัตตา อัตตนียาไปถึงไหน ทานไม่ปล่อยวาง ทานยังมีตัวกูของกู

ต่อมา ศีล ก็มีนัยคล้ายกันกับทาน ยังยึดเป็นตัวกูของกู ปฏิบัติศีลแล้วจะได้คุณสมบัติแบบนี้ เอาไปข่มเบ่งคนอื่น เรียกร้องให้คนอื่นมาเอา ดีไม่ดีให้เขาแล้วต้องมีค่าตอบแทนอีก

นี่คือสองข้อหลัก ทานกับศีล ทานก็ล้างกิเลสศีลก็ล้างกิเลส หากไม่ชัดเจน ก็ไม่หมดกิเลส หุตัง คือผลแท้จริงหรือไม่ในการทาน ศีล หุตัง แปลว่าผลแท้ที่หยั่งลง

ยาก ทาน ศีล ภาวนาอรรถกถาจารย์เอามาผสม เป็นบุญกิริยาวัตถุ 10 เลยบานตะโก้ เป็นเทวนิยมอีกเยอะ เขามีส่วนดีแต่ไม่ถูกต้อง เพราะเข้าใจบุญผิด บุญแท้ๆมีแค่ 3 อย่าง ขยายอีก 7 อย่างเป็นโลกียผสมมา

นิมนต์จิบน้ำ

เวลาเดินทางของพระพุทธเจ้าไปหาปัญจวัคคีย์ไม่น่าจะใช้สองเดือน เพราะใช้เวลาเสวยวิมุติสุขอีก

พ่อครูว่า ท่านเดินเร็วนะ

สมณะเดินดินว่า...วันนี้มีคนมาฟังธรรม 1475 คน

พ่อครูว่า...ก้าวหน้านะ

 

ต่อจากทาน ปัญญา นี่ขอต๊ะไว้หน่อยยังไม่อธิบายมากตอนนี้ ค่อยติดตาม

งานนี้เทศน์เรื่อง กายนี้คือวิญญาณ

 

อนุกัมปายะ ก็หมายความว่า เป็นผู้อนุเคราะห์หากมีโลกก็เป็นโลกานุกัมปายะ คืออนุเคราะห์กว้าง เอื้อมเอื้อเกื้อกว้างสู่มนุษยชาติ ต้องมีธรรมฤทธิ์มากขึ้น

อย่างอาตมาช่วยคนทางนามธรรมเจตสิกซึ่งยากละเอียด อาตมาปางนี้ไม่เก่งทางวัตถุ รูปธรรม แต่เป็นนามธรรม แจกอาริยทรัพย์นามธรรม ทางรูปธรรมนั้นหลายคนรวมกันช่วยสร้างวัตถุรูปธรรมเกื้อกูลแจกจ่าย ในเมืองไทยมีคนมีภูมิธรรมองค์ประกอบพุทธอยู่จริง ตั้งแต่ในหลวงร.9 ข้าราชบริภาร ประชาชน จนสหประชาชาติเขาสามารถเข้าใจ รู้สิ่งประเสริฐอันนี้ จึงต้องรับรองให้รางวัล ท่านก็ได้ทางรูปธรรม ส่วนอาตมาทางนามธรรมยากกว่าหลายชั้น ก็คงไม่ตายตอน 89 ต้องลากสังขารไปอีกเพื่อพิสูจน์ธรรมะทางนามธรรม ตามเกณฑ์นิมิตก็ 151 แต่ตัวเองก็ไม่เชื่อเท่าไหร่ ทุกวันนี้มีโรคกระเปาะทางคอ จะทำให้หายใจไม่ได้ก็ตาย ก็จะเกิดเสลดมาอุดตัว หรือเส้นเสียง vocal cord จะระบมบวม มาชนกระเปาะก็ตายได้ แต่ก็ไม่ประมาท คนที่มีความรู้อยากช่วยก็ขวนขวาย หลายท่านเสนอมา อาตมาก็ใช้คณะที่ดูแลช่วยกันคัดกรอง ก็ต้องขออภัยที่บางคณะก็ไม่สนองก็ขอบคุณอย่างยิ่ง หากเหลือบ่ากว่าแรงก็คงต้องยอมรับในอะไรก็แล้วแต่

ทานก็ให้แล้ว อนุกัมปาก็ให้จริงๆ ให้ทั้งสมรรถนะความสามารถ มวลองค์ประกอบวิธีการพิธีกรรมทฤษฎีรวมแล้วเป็นการสงเคราะห์อนุเคราะห์ช่วยคนอื่นเต็มที่

สุดท้ายจบที่อนัตตา คือไม่มีตัวตน

อาตมาว่าเป็นแกนใหญ่ของประชาธิปไตย

อิสระเป็นตัวต้น อนัตตาตัวท้าย

อิสระคืออัตตาเป็นตัวเองทุกคน ไม่มีใครบังคับ แม้ใต้ทฤษฎีพระพุทธเจ้าก็ไม่มีการบังคับ ในกาลามสูตร 10 ว่าไว้ ไม่ให้เชื่อแม้พระพุทธเจ้า ไม่เชื่ออะไรทั้งนั้นอิสระที่สุด ไม่มีใครมาเป็นเจ้า จะเป็นพระเจ้า จะเป็นทฤษฎีสิ่งสมมุติก็ไม่มีการมาบังคับ แล้วอิสระสูงสุดคือไม่มีตัวตน สูงสุดจริงๆ เพราะรู้ตัวตน แล้วทำลายตัวตนที่มีองค์ประกอบตั้งแต่ภายนอกคือโอฬาริกอัตตา

ก็หลุดพ้นจากอัตตาหยาบนี้ เรียนรู้ละลดจากโอฬาริกอัตตา ตั้งแต่อบายมุข กาม ก็รู้ถึงว่าอบายมุขคืออะไร ต้องไปเกี่ยวกับอะไรต้องไปเสพติดยึด มีสุขทุกข์กับมันอยู่ ก็เลิกขาด พิสูจน์ได้ตั้งแต่ตอนเป็นๆ อบายมุข ตีทิ้งไปเป็นอุตุนิยามได้เลย คืออบายมุขมีอยู่ เช่นสิ่งเสพติดละเม็งละครทั้งดาราเล่นละคร  ทั้งดารากีฬาราคาแพงๆ หยาบๆพวกนี้เขาสนุกต้องเสียค่าตั๋วไปดู คนก็ไม่รู้ไปเร่งเร้า ค่าตัวสูงเท่าไหร่ยิ่งอบายมุขเท่านั้น

สังคมใดราคานักกีฬา ดารา ราคาแพงมากเท่าไหร่คือสังคมอบายมากเท่านั้น คนไม่รู้ก็ไปเชิดชูให้ค่าตัวแพงๆ

สังเกตได้ว่า มีส่วนหนึ่งที่งมงาย แต่ค่าเฉลี่ยแล้วไม่ว่าจะจีนหรืออินเดีย ดาราค่าตัวเกาหลีแพงกว่าดาราจีนนะ เกาหลีประเทศเล็กนิดเดียว แต่จีนคนมากกว่าเยอะ ยังแพงกว่าอีก นี่แสดงถึงราคาความรู้ในโลกความรู้คุณธรรมในโลกดีกว่า เกาหลีอาจโฆษณาประเทศดีกว่า แต่พลเมืองจีนมีมากกว่ามาก แต่คนเขามากกว่าแล้วฉลาดกว่าด้วย สู้ไม่ได้ทั้งเนื้อหาและปริมาณ เกาหลีก็แสดงถึงความโง่กว่า เด่นดังกว่า แต่จีนเอาเนื้อหาสาระได้มากกว่า ตอนนี้นำลิ่ว แม้ทางไอทีก็เก่ง

สรุป ประชาธิปไตย 5 หลักใหญ่คนจะค่อยศึกษากัน เพราะเกี่ยวกับโลกุตระ อุตริมนุสธรรมเกินสามัญกว่าคนทางโลกส่วนมากจะคิดได้ แน่นอนเป็นจำนวนน้อยแต่เป็นยอดปิรามิดของความรู้จริงๆ คนส่วนน้อยจะรู้ได้ สิ่งที่รู้ยากสมบูรณ์แบบก็ต้องมีคนมีภูมิปัญญาก็ต้องน้อยใช่ไหม คุณสมบัติ คุณธรรมที่จะอาศัยปัญญาโลกุตระนี้จึงลึกซึ้งไม่ใช่เฉกา (พหูพจน์) เฉกะ หรือเฉโกคือเอกพจน์

ผู้มีปัญญาเข้าใจ เป็นตัวยิ่งใหญ่ จะช่วยคนอื่นได้ต้องมีอนัตตาไม่มีตัวตน แล้วต้องทานอย่างมีอิสระ พยัญชนะ 5 อันนี้ปัญญาชนจะค่อยมาเข้าใจในอนาคต จะไปสร้างให้ตนมีคุณธรรม มีเนื้อแท้มากยิ่งขึ้น สัตว์โลกคือมนุษย์เป็นสัตว์โลกที่ยิ่งใหญ่ฉลาดสุดแต่โลกจะมีกลียุค เดือดร้อนใกล้มาทุกที แต่ขณะนั้น คนที่ยอดที่จะเก็บกวาด คนที่หลุดพ้นจากกลียุค ลอยตัวจากกลียุค ไฟกลียุคไหม้ไม่ตาย คนพวกนี้มีความหนังเหนียว ภูมิคุ้มกัน อยู่ยงคงกะพัน เรียกว่า(พ่อครูไอ ตัดออกด้วย)

ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ แคล้วคลาดไม่มีเรื่องมาแผ้วพาล เรื่องบาปอกุศลภัยพวกนี้ ผู้มีบารมีจะหลุดพ้นได้ง่าย อย่างพระพุทธเจ้าใครจะทำร้ายได้ เก่งอย่างพระเทวทัตมอมเมาช้างให้มาทำร้ายก็ไม่สำเร็จ รอดมา สุดท้าย ก็ได้แค่สะเก็ดหินมาถูกพระบาทห้อเลือดเท่านั้นเองทำได้แค่นั้นเป็นอจินไตยที่มีบารมีคุ้มกันเป็นกำแพงไร้สภาพที่หุ้มกันท่านไว้จริงๆ ไม่มีรูปร่าง ในชีวิตอาตมาก็มีเรื่องเหล่านี้ยืนยันบ้าง ไม่ได้ท้าทาย แต่ก็ไม่มีใครมาทำร้ายอาตมาถึงขนาดนั้น มีแต่หอกปาก สูงสุดก็โดนแก๊สน้ำตา แสบเสียไม่มี ใครจะแตะจะถีบอาตมาก็ไม่เคยเจอ ไม่เคยโดนดีโดนตบ มีแต่ครูที่ตี เพราะไม่ได้ทำการบ้าน แต่อาตมาก็หลบเหลี่ยมครูอาจ รร.เบญจมมหาราช แกเป็นนักผ่อนส่งตีผ่อนส่ง อาตมาทำการบ้านไม่ทัน แต่อาตมานั่งหน้าห้องสู้ตา เป็นทริคของอาตมา สู้ตาแปลว่าทำได้ แต่ใครหลบแกเอาก่อนเลย

โลกสังคมกำลังมุ่งหาประชาธิปไตย จีนพัฒนาจากคอมมิวนิสต์ จากเหมาเจ๋อตุง เป็นเชิงบังคับ คนก็ไม่ค่อยชอบหรอก คอมมิวนิสต์จะไม่ครองโลก เดี๋ยวนี้เป็นลัทธิแก้ คอมมิวนิสต์กลายพันธ์ุ

อย่างประเทศไทยมีประชาธิปไตยมาแต่ต้น ยกตัวอย่างพ่อขุนรามคำแหงมหาราช มีคุณธรรมประชาธิปไตยสืบเชื้อมาในประเทศไทย ยิ่งเจริญมาในยุคในหลวงร.9 เป็นที่รู้กันดี แต่ละประเทศก็พยายามทำ แต่ก็เป็นประชาธิปไตยของแต่ละประเทศซึ่งไม่เข้าท่า ยกตัวอย่างอเมริกา ที่เอาประชาธิปไตยจากอังกฤษไปทำ แต่ทุกวันนี้กลายเป็นประชาธิปไตยทุนนิยมสามานย์ ต้องใช้ทุนมหาศาลอำนาจ หมู่กลุ่มเป็นประชาธิปไตยค่ายกลทุนนิยมสามานย์ จะว่าไปแล้วรัสเซียเป็นคอมมิวนิสต์ที่ดีกว่าประชาธิปไตยสามานย์ ขออภัยท่านอเมริกาทั้งหลาย เดี๋ยวจะส่งโดรนมายิงอาตมาอีก ขอให้อาตมาอยู่ทำงานเถิด ไม่ใช่กลัวตายหรอก หากจะตายก็เป็นวิบาก แต่เชื่อว่าไม่ทำหรอก เพราะอาตมาไม่ใช่คนเด่นคนดังหรอก ไม่ใช่เสียงนกเสียงกา แต่เขาถือว่าเสียงหมาเห่าบ๊อกๆ ก็คงไม่ติดใจมากมาย

 

คุณสมบัติ 5 ประการนี้มนุษย์จะต้องศึกษา เมืองไทยสืบทอดประชาธิปไตยโดย DNA มา อาตมาพยายามยืนยัน แต่คนไม่เชื่อน้ำมนต์ว่าประชาธิปไตยนี้ทำรัฐประหารโดยประชาชน รัฐประหารหรือประชาชนร่วมกันปฏิวัติประเทศโดยประชาชนสำเร็จถึง 4-5 รัฐบาล แม้แต่ประชาธิปัตย์ก็ถูกปฏิวัติโดยประชาชน นอกนั้นก็ต้องหนี ไม่หนีก็ตาย อย่างนอร์มินีสมัคร อย่างสมชายก็ยังอยู่

นอร์มินีทักษิณมีหลายคน เป็นตัวอย่างว่าไม่ขึ้นหรอก ประชาธิปไตยสามานย์ไม่ขึ้นหรอก แบบใช้อำนาจบาตรใหญ่ สร้างเครือขาย ทหารแตงโม ตำรวจมะเขือเทศ ก็มี จะซับซ้อนในกรอบของประชาธิปไตย  ต้องรู้เนื้อแท้ประชาธิปไตย ขอยืนยันว่าเราชาวอโศกเป็นเนื้อแท้ประชาธิปไตยแบบพระพุทธเจ้า

พระพุทธเจ้าเป็นประชาธิปไตยที่มีธรรมนูญ คือ จุลศีล มัชฌิมศีล มหาศีล ซึ่งเขาเข้าใจไม่ได้ หากเข้าใจเอาไปออกกฎหมาย เอาศีล 5 เป็นธรรมนูญของประเทศไทย จบ แล้วออกกฎหมายลูกจากธรรมนูญ 5 ข้อนี้ นักนิติศาสตร์ฟังไว้ ไม่ต้องลำบากเลย อินเดียมีธรรมนูญ.ฉบับเดียว เขาเป็นพวกศรัทธา สงบ ไม่ต้องไปแก้ไขเลย ใช้มาถึงทุกวันนี้บริหารจริงเอาสภาวะเข้าว่า หลักเกณฑ์เดียวเอาศีล 5 แล้วมาขยายกฎหมายลูกให้เข้ากับสังคมองค์ประกอบปัจจุบัน เอาทำกฎหมายลูกเปลี่ยนไปตามยุคกาลเหตุปัจจัยก็ง่าย แต่ทุกวันนี้ออกกฎหมายสภาไม่ได้เรื่อง เถียงกันเลอะ ค้านกันไป ไม่เข้าท่า จนทุกวันนี้งบประมาณไม่ออก แต่เขาก็ใช้กันแล้ว มันเสียเศรษฐกิจ เอาไปเอามาต้องไปกู้ต่างชาติมาอีก กู้เสียดอกเบี้ยอีก จะโง่ไปถึงไหน คนโง่ทำอะไรน่าเกลียด โง่ไม่เสร็จ แต่มันห้ามไม่ได้ เขาก็แสดงออกจริง

แต่เมืองไทยสรุปว่า ประชาธิปไตยของเมืองไทยสวยที่สุด นี่ไม่ได้พูดเล่น ไม่ได้หลงตัว แต่พูดเอาทฤษฎีหลักเกณฑ์ของพระพุทธเจ้ามาตัดสิน ธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นโครงสร้างทฤษฏีหลัก พระพุทธเจ้ายิ่งใหญ่ในยุคของท่าน ธรรมนูญของท่าน จุลศีล มัชฌิมศีล มหาศีล ในทวีปอินเดีย เจ้าแคว้นใดๆก็ยอมให้ท่านหมดเลย จบ

เวลาบันทึก 18 มีนาคม 2563 ( 13:19:55 )

รายละเอียด

 

630209_เทศน์ทวช.งานพุทธาภิเษก#44  บ้านราชฯ กายนี้คือวิญญาณ ตอน1

 

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวโหลดเอกสารที่…https://docs.google.com/document/d/1iZZUB-98slpoTQs4PRYqUqaAM9Cmc0P1ZYYRJL7t1vM/edit?usp=sharing                      

 

ดาวโหลดเสียงที่...  https://drive.google.com/open?id=1Z2Im78Ri8FX5AwZWpUQnZ0umA1co35gF

 

พ่อครูว่า…วันนี้วันอาทิตย์ที่ 9 กุมภาพันธ์ 2563 ที่บวรราชธานีอโศกเป็นวันที่ 2 ของงานพุทธาภิเษก ครั้งที่ 44 มองไปข้างหน้าก็มีพืชผักมีทั้งใบทั้งหัวมันเต็มมันโตมันอ้วน อุดมสมบูรณ์จริงๆ เหมือนมันแกล้ง อยากดีอยากงามนัก งามให้ดูเลย เราก็ไม่ว่ากัน ก็มาดำเนินสู่รายการที่เราได้กะกันเอาไว้ ไม่งั้นก็จะออกไปมาก เอาเรื่องของกาย

 

สื่อธรรมะพ่อครู(กาย) ตอน นิยามของคำว่า กาย

กายนี้คือวิญญาณ

ที่อาตมาจะต้องเน้นอย่างนั้นก็เพราะว่า ภาษาไทย เมืองไทย ได้ผิดเพี้ยนไกลไปจากสัจธรรมโลกุตรธรรมของพระพุทธเจ้า 2500 กว่าปีไปไกลมากเสื่อมและเพี้ยนไปไกล

ที่เพี้ยนคือเข้าใจว่ากาย คือเป็นเพียงร่างภายนอกของคน และไม่มีความรู้สึกร่วมด้วยเลย กลายเป็นหมายถึงดินน้ำไฟลม เป็นสังขารปรุงแต่งของดินน้ำไฟลม ไปเข้าใจว่าอย่างนั้น

จึงต้องออกข้อสอบถามพวกเรา แล้วกายที่มีสังขารปรุงแต่งกันด้วยดินน้ำไฟลม คืออุตุธาตุหรือพีชธาตุหรือจิตธาตุ ?....อุตุธาตุ พีชธาตุ หรือจิตธาตุ ที่ถูกต้องคือจิตธาตุ แต่เมืองไทยหมายถึงเพียงดินน้ำไฟลม เห็นไหม?พวกเราแท้ๆฟังมาหูแฉะก็ยังสอบตกมากกว่าสอบได้ คิดดูไม่ง่ายมันฝั้นเฝือสับสนมานาน ไปถามข้างนอกเขาตอบถูกตามของเขาหมดเลย กายคือร่าง แยกกายแยกจิต เขาก็ว่าจิตคือธาตุรู้กายคือไม่รู้เรื่องเป็นดินน้ำไฟลม เขาจะแยกกันขาดขนาดนั้นเลย เวลาสอนในเรื่องของศาสนาพุทธอาจารย์เขาสอนแยกกายแยกจิตพระพุทธเจ้าท่านสอนให้รู้จักแยกกายแยกจิต เป็นมูลกรรมฐาน 5 เริ่มต้นเลยผู้มาบวชจะต้องศึกษาอุปัชฌาย์ก็สอนเรื่องมูลกรรมฐาน 5 ให้แยกกายแยกจิต จะใช้เหตุปัจจัยเป็นตัวอย่างที่จะแยกผมขนเล็บฟันหนัง จะใช้อะไรก็ได้อยากให้ถูก ว่าอันไหนเป็นกายอันไหนเป็นจิต

ถ้าเข้าใจไม่ได้ มิจฉาทิฐิอยู่ แน่นอนเขาก็จะแยกกายแยกจิตอย่างนั้นไม่ถูกต้อง ถ้าเข้าใจถูกก็จะแยกกายแยกจิตถูก คือ จะแยกกาย เมื่อใดเป็นกาย

1. เมื่อใดเป็นไม่ใช่กาย และไม่มีชีวะ

2. กับเมื่อใดไม่ใช่กายแต่ยังมีชีวะ

3. เมื่อใดเป็นกายเป็นจิตแยกกันไม่ออก เป็นกายที่เป็นจิตนิยาม

เอา 3 ประเด็นนี้

อุตุไม่ใช่ชีวะ ดินน้ำไฟลม แม้พลังงาน สสารพลังงาน ความร้อน แสง เสียง แม่เหล็ก ไฟฟ้าก็ยังเป็นอุตุ

พีชะปรุงแต่งกันด้วยธาตุต่างๆ ตามที่มันมีความแตกต่างกันไป เป็นสังขารของแต่ละอย่างแต่ละชื่อแต่ละสมมติแต่ละเรื่องของมัน ก็เป็นตระกูลของมันเป็นหมวดหมู่ของมันไป

กาย พจนานุกรมบาลีไทย กายแปลว่า กอง แปลว่าฝูง หมู่ ประชุม ไม่ได้แปลว่าหนึ่งเดียวเลย จะต้องมี 2 ขึ้นไป

เมื่อเป็นจิตก็เป็นหมู่ของเจตสิก เจตสิกของวิญญาณ กายนี้คือวิญญาณ

กายนี้คือวิญญาณก็คือเจตสิกของกาย คือ เวทนา สัญญา สังขาร

แล้วมันก็ละไว้ในฐานที่เข้าใจว่าต้องมีรูป องค์รวมขึ้นมาแล้วก็ต้องเป็นรูปสัมผัสได้ สัมผัสได้ในความหมายของกายนี้คือวิญญาณนั้น ต้องสัมผัสได้ด้วยภายนอก ตา หู จมูก ลิ้น กาย โผฏฐัพพะ ข้างนอก กายต้องมีภายนอกด้วย ใช้ศัพท์คำว่ากายในกายพิจารณาในโพธิปักขิยธรรมจะต้องพิจารณากายในกาย

คำว่าพิจารณากายในกายนั้นไม่ขาดภายนอก แต่เน้นไปพิจารณาที่ข้างใน ฟังอีกทีนึง การเรียนรู้กายในกาย พิจารณากายในกายนั้น ในโพธิปักขิยธรรม 37 อันแรกเลยกายในกาย ถ้ามิจฉาทิฏฐิตั้งแต่กายในกายตัวแรกของโพธิปักขิยธรรมเลย อีก 36 ผิดหมด เพราะไม่เอาข้างนอก เพราะฉะนั้นการไปนั่งหลับตาสะกดจิตไม่มีภายนอก โมฆะหมดศาสนาพุทธ มันจึงเกิดอย่างนี้แหละ อาตมาหัวเดียวกระเทียมลีบ แล้วก็ไม่มีอะไรมากที่จะยืนยันหลักฐานนอกจากในพระไตรปิฎกเล่มที่ 14 ในสัมมาทิฏฐิ 10 ข้อ 10 สมณพราหมณ์ทั้งหลาย เป็นผู้ดำเนินชอบ-ปฏิบัติชอบ  ซึ่งประกาศโลกนี้-โลกหน้า ให้แจ่มแจ้ง  เพราะรู้ยิ่งด้วย ตนเอง  ในโลกนี้  มีอยู่  (อัตถิ  โลเก   สมณพราหมณา   สัมมัคคตา  สัมมาปฏิปันนา  เย  อิมัญ จ โลกัง   ปรัญ จ  โลกัง   สยัง อภิญญา   สัจฉิกัตวา  ปเวเทนตีติ)

อาตมาก็มายืนยันว่าอาตมาเป็น สยังอภิญญา ผู้นี้ ผู้ใดล่ะที่มีธาตุองค์รวมต่างๆยืนยันแสดงได้ว่าเป็น สยังอภิญญาผู้นี้ก็ไม่เห็นมีใครกล้ายืนยันนอกจากอาตมา แล้วอาตมายืนยันว่าต้องการอวดหรือไม่ อาตมาก็บอกว่าอาตมาอ่านใจตัวเองเป็น อาตมาไม่มีใจที่เป็นสาเฐยจิตตัวนี้ ที่ต้องการอวดโชว์ ยืนยันความจริง แต่ขนาดยืนยันความจริงด้วยความซื่อสัตย์จริงใจป่านฉะนี้เขายังไม่เชื่ออาตมาง่ายๆ ก็ดี ไม่เชื่อง่ายนั้นดีอยู่ แต่ไม่เชื่อเลยนั่นสิ อาตมาก็ว่าเสียประโยชน์นะ ก็คงต้องใช้ภูมิปัญญาของแต่ละคนเห็นดีเห็นงามอะไรก็เอาอันนั้นไม่ต้องมาโชว์ตัวไม่ต้องบอกว่าเห็นดีกับอาตมา จะมาบอกว่าเป็นลูกศิษย์อาตมาก็ไม่ต้องไม่มีปัญหาหรอกอาตมาไม่ได้เดือดร้อนอะไร มีอิสรเสรีภาพ 100% ไม่มีอะไรเรียกร้อง

เรียกร้องผู้ที่ได้แล้วไม่มานี่สิ ผู้ที่ไม่ได้นั้นไม่มาก็ไม่เป็นไร แต่ที่ได้แล้วไม่มานี่สิซับซ้อน ที่จริงไม่ได้เรียกไปบังคับอะไรเป็นแต่เพียง เปรยปราย ว่ามานะ ดีไม่ดีก็แต่งเพลง มีศิลปะให้ฟัง อย่างมีมารยาทสุภาพเรียบร้อย

 

สื่อธรรมะพ่อครู(กาย) ตอน ลักษณะของวิญญาณ

สรุปว่ากายนี้คือจิตวิญญาณ วิญญาณพระพุทธเจ้าท่านขยายไว้ในพระไตรปิฎกอันหนึ่ง ว่า วิญญาณัง

อนิทัสสนัง    ไม่อาจมองเห็นได้ ไม่อาจชี้บอกได้ 

อนันตัง        ไม่มีขอบเขต ไม่มีที่สุด

สัพพโต ปภัง          แจ่มใส, แผ่กระจายไปโดยทั้งปวง

ทูรังคมัง       ไปได้ไกล (เดินทางไวกว่าแสง) เป็นนิวเคลียร์ฟิชชัน

เอกจรัง        ไปแต่เพียงผู้เดียวไม่เกี่ยวกับใคร

อสรีรัง         ไม่มีรูปร่าง หน้าตา หรือรูปทรง

คูหาสยัง      อาศัยกายเป็นขอบเขตคูหากำบังอยู่

ผู้ที่เริ่มศึกษาไปจะมีสภาวะจะเข้าใจได้มากขึ้นว่า เราสัมผัสได้เองเป็นปกติทางของเราเอง เราก็จะรู้ของเราได้เองแล้วก็จะตรงกับคนอื่นที่มีความรู้ที่ตรงกัน มันจะตรงกันจริงๆเลย แต่มันต่างคนต่างเห็นต่างคนต่างสัมผัสของตัวเองกัน ก็ต้องรู้ที่จิตของเราเองวิญญาณของเราเองเราก็ดูของเราเองเราก็จะรู้เห็นของเราเองของใครก็ต้องดูของใคร ของคนนั้นก็ต้องรู้ของคนนั้น มันก็จะรู้ความจริงตามความเป็นจริงของตัวเอง จึงจะเป็นปัจจัตตังเวทิตัพโพวิญญูหิติจะรู้แจ้งของตัวเอง

เพราะฉะนั้นผู้ที่มาเรียนรู้แล้ว หากไม่มีสภาวะธรรม ได้แต่คาดคะเนเดาเอา ว่าอย่างโน้นอย่างนี้ อย่างนี้อย่างโน้น ก็จะพูดกันไม่ค่อยรู้เรื่อง รู้เรื่องก็พูดกันอย่างเลอะ รู้กันไม่ตรงกันไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน พูดไปก็ไปไหนมาสามวาสองศอก

เอกจรัง ไปแต่เพียงผู้เดียวไม่เกี่ยวกับใคร  จิตวิญญาณผู้ตายไปแล้ว จิตวิญญาณของคนเป็นตัวของคุณเท่านั้น คุณไม่ได้เห็นได้รู้กับใคร ที่บอกว่า ตายแล้วไปเจอคนนู้นคนนั้นไปเจอวิญญาณปู่วิญญาณทวดวิญญาณอะไรนั้นมั้ย ถามจริงๆคุณนอนหลับแล้วคุณก็อยู่กับวิญญาณของคุณ วิญญาณของคุณนอนหลับแล้วคุณเจอกับใครไหม ก็ไม่เจอหรอก วิญญาณอยู่ในภพของตัวเอง ตายไปแล้วก็อยู่ในภพตัวเองเหมือนคนนอนหลับ ไม่รู้กับใครสัมผัสกับใครหรอก เอกจรัง หนึ่งเดียว ไปเดี่ยวๆ ไม่เกี่ยวกับใครเลย(เอกะ) จระคือไป

ที่บอกว่าอาจารย์มั่นไปเจอกับวิญญาณชาวเยอรมันไปเจอวิญญาณนั้นวิญญาณนี้ ดีไม่ดีไปเจอวิญญาณพญายมด้วย คุยกันเป็นตุเป็นตะสารพัด มีคำพูดโต้ตอบกันได้ตลกเรียบร้อยเอาไปสร้างหนังได้อีกเยอะ ทำความไม่รู้ก็เป็นอุปาทาน สร้างเรื่องเองพวกนี้เป็นนักประพันธ์ชั้นหนึ่งทั้งนั้น มีเรื่องมีราวในภพชาติแต่งไปเถอะเป็นเรื่องเป็นตุเป็นตะ เก่ง ซึ่งเป็นเรื่องไม่จริง เอกจรัง เพราะวิญญาณไปเดี่ยวไม่มีเกี่ยวกับใครไม่มีใครรู้ด้วย

อสรีรัง ไม่มีรูปร่าง สรีระคือรูปร่าง ไม่มีรูปร่างไม่เห็น แล้วที่พระพุทธเจ้าท่านให้เรียนท่านให้เรียนในนี้ คูหาสยัง กายยาววา-หนาคืบ-กว้างศอกพร้อมสัญญาและใจ ในร่างนี้จับไม่ได้ บอกไม่ได้เหมือนกันว่ามันจะอยู่ปลายนิ้วมันจะอยู่ตรงพุง ทางธรรมกายเขาก็บอกอยู่ที่เหนือสะดือ 2 นิ้ว ทางด้านอภิธรรมก็บอกว่าอยู่ที่หัวใจห้องที่ 4 ซึ่งไม่มีที่อยู่แน่นอนหรอก หทยรูป

ถ้าเรามีสัญญาของเรากำหนดรู้เข้าไปกระทบจะดูได้อย่างไร รู้ได้ด้วยอาการ นิมิต ลิงค มีเครื่องหมายบอกอาการนี้ อาการนิมิต ซึ่งมันจะแตกต่างกันด้วยอาการก็เรียกชื่อต่างๆกันไป เช่น เวทนา สัญญา สังขาร เจตนา อะไรพวกนี้ หรือแยกเป็น

 เวทนา 108 ก็เกิดจากเหตุปัจจัยต่างๆ เราก็จะรู้จักธาตุรู้เหล่านั้น ที่มันทำงานตามหน้าที่ของแต่ละชื่อแต่ละชื่อ เวทนาก็ทำงานอย่างนี้ สัญญาก็ทำงานอย่างนี้ชื่อนี้ สังขารก็ทำงานอย่างนี้ชื่อนี้ กายิกเวทนาก็ทำงานอย่างนี้ตามองค์ประกอบอย่างนี้ชื่อนี้ จิตเวทนาก็ทำงานอย่างนี้ชื่อนี้อาการอย่างนี้ ความสุขความทุกข์ไม่สุขไม่ทุกข์ก็ทำงานอย่างนี้อาการอย่างนี้ชื่อนี้

แล้วจะมีดีกรีอย่างนี้ ความสุขข้างนอกหยาบ ความทุกข์ข้างนอกหยาบ มามีภายในเป็นโสมนัสโทมนัสก็มีอย่างนี้ ไม่มีอาการสุขอาการทุกข์ เป็นอุเบกขาหรืออุเบกขินทรีย์ ​เป็นอินทรีย์ 5 มีฤทธิ์ ก็มีขนาดของมัน มันก็ต้องมีเหตุปัจจัย เหตุปัจจัยภายนอกเรียกว่าสุขทุกข์ เหตุปัจจัยข้างในเรียกว่าโสมนัสโทมนัส ถ้าเป็นกลางๆเรียกว่าอุเบกขา

โลกียะก็รู้ สุขทุกข์ไม่สุขไม่ทุกข์ เคหสิตะเขาก็รู้ โลกียะเขาก็กำหนดรู้ของเขาเหมือนกัน แต่ก็เป็นแบบที่มีกิเลสมาปรุงแต่ง ปรุงแต่งอย่างเอากิเลสออกไป เขาเรียกว่าเนกขัมมะสิตเวทนา เขามีแต่กดกิเลสเอาไว้ ก็เลยกลายเป็นเรื่องรู้แต่จิต กิเลสไม่ให้เกิดมารู้ เลือกรู้แต่จิต กดกิเลสไว้ ๆ แล้วไม่เกี่ยวกับการปรุงแต่งภายนอกด้วย เพราะมันไม่มีประสิทธิภาพ ของโลกียะนี้ปฏิบัติธรรมแบบสะกดจิตไม่มีประสิทธิภาพไม่เกี่ยวกับภายนอก แต่ของพุทธะของพระพุทธเจ้านี้เกี่ยวกับข้างนอกมาตามลำดับตามลำดับ เริ่มต้นตั้งแต่เกี่ยวข้องสัมผัสกับสัตว์กับคนโดยเฉพาะคนนี่แหละ เราจะเกิดความโกรธความโลภเกิดความหลงอะไรหรือไม่ เรียนให้ดี มันมีองค์ประกอบซึ่งจะมีตัวกิเลสไปปรุงแต่งร่วม ให้เลือกตัวปรุงแต่งนี้ออกไปแล้วเข้าใจให้ได้ว่ามันไม่เป็นตัวจริงมันเป็นมายามันเป็นตัวหลอกมันเป็นอาคันตุกะ มันอยู่ไหนก็ไม่รู้มันมาจากไหนก็ไม่รู้ เราต้องเห็นความจริงว่าไม่เชื่อมันหรอกมันไม่มี เราต้องเห็นด้วยปัญญาว่าเอ็งอย่ามาหลอกข้า มันก็จะพ่ายแพ้ความจริงมันก็จะลดน้ำหนักลงจนมันไม่มีในจิตไม่เกิดในจิต ก็ศึกษาพิสูจน์ความจริงไป ตั้งแต่องค์ประกอบประชุมกันเป็นสังขาร หยาบๆ ขั้นหยาบ โลก เขาเห็นว่าเป็นเรื่องหยาบเป็นเรื่องเสียหายเสียเวลาทุนรอนแรงงานเลอะเทอะ ด้วยการไม่มีประโยชน์คุณค่าอะไรดีไม่ดีเละ เสียเปล่า ไม่ได้เกิดคุณค่าประโยชน์ เสื่อมด้วย ร่างกายเสื่อมชีวิตเสื่อม พฤติกรรมที่อยู่กับสังคมก็เสื่อม

นิมนต์พ่อครูจิบน้ำ ผู้ฟังก็ได้พักหูด้วย

สื่อธรรมะพ่อครู(กาย) ตอน ความหมายของกายต่างๆตามพจนานุกรม

พ่อครูว่า...อาตมาเอาพจนานุกรมฉบับนักศึกษาของเจ้าคุณอุดร คณาธิการ

กับรองศาสตราจารย์ดร.จำลอง สารพัดนึก ที่เป็นฉบับแพร่หลายใช้กันเยอะ อาตมาก็ใช้

เอาหมวดกาย เขาก็แปล ตามความเข้าใจของเขาอาตมาก็ว่าถูกก็มี ที่ไม่ถูกเต็มที่อาตมาไม่เห็นด้วยก็มี ลองฟังดู

กายแปลว่า กองฝูงหมู่ประชุม มันแปลว่าหมวดแห่งเจตสิกธรรม หมายถึงเวทนา สัญญา สังขาร

กายกรรม ภาษาไทยเรียกทับศัพท์ หมายถึงสิ่งที่พึงกระทำทางกาย การออกกำลังกาย  กรรมแปลว่าการกระทำ กายก็ทับศัพท์ คนที่เข้าใจคำว่ากายหมายถึงเพียงแต่ร่างเฉยๆ มันก็หมายถึงกรรมทางร่าง กระทำ

ถามหน่อย ร่างเฉยๆ หมายถึงสรีระวัตถุ ไม่มีจิตเข้าไปสั่งการบัญชาให้ร่างมันทำ มันก็จะทำอย่างสะเปะสะปะตามพลังงานของอุตุหรือพลังงานของพีชะ แต่แน่นอนคุณกำหนดพีชะไม่เป็น แต่อรหันต์ใช้พลังงานพีชะเป็น เป็นเรื่องลึกซึ้งยิ่งใหญ่ที่สุดที่พระอรหันต์ที่เป็นคนนี้กำหนดให้จิตใช้พลังงานแบบพืชโดยที่เวทนาไม่มี พีชะไม่มีเวทนา เพราะฉะนั้นกรรมจึงไม่เป็นอันทำ ไม่มีวิบาก อรหันต์ทำกรรมจึงไม่มีบาปไม่มีบุญ เพราะกรรมของพระอรหันต์หมดบาปหมดบุญแล้ว ปุญญปาปปริกขีโณ​ เป็นกรรมที่บริสุทธิ์จริงใจซื่อสัตย์ ถ้าไม่ซื่อสัตย์ก็ไม่นับเป็นพระอรหันต์ ต้องซื่อสัตย์ อย่างจริงใจด้วยไม่เสแสร้งพรางลวง เป็นความจริงใจทุกกระบวนการของพระอรหันต์ เพราะฉะนั้นกรรมทุกกรรมไม่มีบาปไม่มีบุญอย่างนี้เป็นต้น

รายละเอียดพวกนี้แม้แต่คำว่ากรรมคำเดียวที่อาตมามาขยายความให้เห็นชัดเจน บรรดาอาจารย์ทางศาสนาทั้งหลายแหล่ไม่ได้ขยายความ ก็ไปเชื่อกันว่า กายนี้คือร่างหนึ่งเดียว คือวัตถุไม่มีความรับรู้ไม่มีธาตุจิต ไม่ต้องไปพูดถึงธาตุพีชะเลย ไปหมายเอาอุตุอย่างเดียวเลย ใช่ไหม เพราะฉะนั้นจึงไม่มีทางสามารถชัดเจนได้เลย

ยิ่งมาเป็นกายกัมมัญญตา ความคล่องแคล่วแห่งกาย ทับศัพท์ เขาก็แปลกัน ว่าคือร่างก็หมายถึงความคล่องแคล่วของร่างซึ่งไม่มีจิตไปกำหนดกำกับไปบัญชา มันก็เป็นการสะเปะสะปะไปตามแรงดูดภายนอกที่มีกำลังกว่ามันก็เอาไปกินหมด เพราะฉะนั้นจึงตกเป็นทาสของพลังภายนอก พลังงานของอบายมุขพลังงานของสังคมพลังงานของรสนิยมค่านิยมสังคมไปตามเขาหมดเลย กลายเป็นทาส ของสังคม ธาตุของโลกธรรม ไปถึงเป็นธาตุอบายมุข ชาวนรก

ทีนี้เขาก็แปล กายกัมมัญญตา คือ ความเป็นของควรแก่การงานของกองเวทนาสัญญาและสังขาร

ความเป็นของควร พยายามแปลตามพยัญชนะก็ไม่ผิด แต่การงานแห่งกองเวทนา กองสัญญา กองสังขาร เป็นเจตสิกใหญ่ 3 ของวิญญาณ

วิญญาณประกอบด้วยรูป เวทนา สัญญา สังขาร รวมแล้วทั้งหมดปรุงแต่งกันอยู่เรียกว่าวิญญาณ

พอหมายถึงจิตเข้าไป รูปคือสิ่งที่ถูกรู้ เป็นองค์ประกอบรวมเป็นองค์ประชุมร่วม คำว่าร่างคำว่ารูปนี้ เป็นองค์ประกอบรวมเป็นองค์ประกอบร่วม แต่ต้องมีนามกำกับอยู่ ถ้าหากไม่มีนามกำกับไม่เรียกว่ากาย

ไม่มีนามธรรมกำกับหรือไม่มีจิตเข้าไปร่วมอยู่ด้วยไม่เรียกว่ากาย แม้จะมีพลังงานของชีวะพืช เข้าไปร่วมก็ยังไม่เรียกว่ากาย

โอ้โห กายของมะละกอ กายดอกใบเตย ? เขาเรียกหรือ? กายกะหล่ำปลี กายมะเขือเทศ​ เขาก็ไม่พูดกัน

เพราะฉะนั้นมูลกรรมฐาน 5 จึงละเอียดสำคัญมาก ถ้าเข้าใจยังไม่สัมมาทิฐิ ผู้มาบวชแล้วจะไปนิพพานแต่ไม่สัมมาทิฏฐิในการแยกกายแยกจิตในมูลกรรมฐาน 5 เมื่อไหร่เป็นกายเมื่อไหร่ไม่เป็นกาย เมื่อไหร่จะเป็นอุตุ เมื่อไหร่เป็นพีช เมื่อไหร่เป็นจิต โดยกรรมโดยธรรม

กรรมคือการกระทำให้เป็นอุตุการกระทำให้เป็นพืชการกระทำให้เป็นจิต เมื่อเราไม่ตายอยู่ก็ทรงไว้เรียกว่าธรรมะ ธรรมะเป็นของทรงไว้คู่กันกับกรรม กรรมเป็นตัว Dynamic เป็นตัวทำงาน ธรรมะก็เป็นตัวทรงไว้เป็นตัว static เป็นตัวทรงอยู่ แล้วก็มีองค์ประกอบ 2 อย่าง คือบวกกับลบ ธรรมะก็เป็นบวก กรรมก็เป็นลบ คู่กันอยู่เป็นนิวเคลียสเป็นคู่ของพลังงาน แต่มีจิตเป็นตัวกำกับเป็นประธานก็เลยเป็นสามเส้า บวก ลบ ประธานคือจิตของแต่ละคนกำกับควบคุมจะให้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้จึงเกิดกรรม แม้กัมมัญญตา ก็เป็นการงานที่ควรของผู้ใดที่มีภูมิปัญญาในจิต กำหนดจะทำ เมื่อเป็นพระอรหันต์ก็คือเป็นผู้ที่มีความควรไม่มีอคติ ทุกอย่างไม่มีอคติอย่างตามความจริงใจของพระอรหันต์คนนั้นก็ทำตามตรงจิตที่เราพระอรหันต์แต่ละองค์ท่านมีความรอบรู้ เอาเหตุปัจจัยมาปรุงแต่งได้ ก็ปรุงแต่งกันด้วยความสุจริตใจจริงใจสะอาดไม่มีอะไรแฝงไม่มีอคติเลย ไม่มีความรักคนนั้นลำเอียงคนนี้ไม่มีเลย ซื่อสัตย์สุจริตที่สุด

กายกลิ กลิ แปลว่าโทษภัย องค์ประชุมของพลังงานจิตที่มันเป็นภัย

กายกลิคือ องค์ประชุมของโทษภัยคือ กายกลิ เขาแปลว่า สิ่งชั่วช้าที่อยู่ในกาย กายคือธาตุ 2 อยู่ในธาตุ 2 อยู่ในกายนี้สิ่งนั้นสิ่งที่ชั่วช้า เพราะฉะนั้นสิ่งที่ชั่วช้าที่บงการอยู่ก็คือจิต สิ่งที่ถูกจิตบงการก็คือกรรมกิริยาภายนอก กายวิญญัติ วจีวิญญัติให้ออกไปเป็นกายกรรม หากไปแปลกายกรรมว่าแค่ออกกำลังกายก็ไม่ผิด แต่ลึกๆคือ บ่งบอกทั้งข้างนอกข้างในเป็นกายกรรมครบพร้อมหมายถึงจิตและท่าทีลีลาของการเคลื่อนไหวภายนอกด้วย

กายสาวะ คือ ความหมักหมม เขาแปลเป็นความหมักหมมของร่างกาย กับอาตมาจะแปลว่าความหมักหมมของกิเลสในจิต สาวะคืออาสวะคือความหมักหมม ไม่ใช่สิ่งที่สะอาด หมักหมมอยู่ในกายหรือในร่างกาย ก็คือหมายถึงจิต ที่นี้เขาแปลว่าความหมักหมมแห่งร่างกาย แล้วก็แปลต่ออีกว่าเป็นความสกปรกที่มีอยู่ในร่างกาย คุณฟังดู ความสกปรกที่มีในร่างกายนี้คุณก็คงไม่เข้าถึงภายในจิต ในร่างก็ต้องผ่านร่าง แต่กายคือจิตหรือวิญญาณ กายนี้คือวิญญาณ​ที่อาตมาตั้งชื่อมาพูดกันวันนี้

ถ้าหากหมายเอากายว่าคือร่างภายนอก คุณไม่มีทางจะได้นิพพาน ฉันเดียวกับพระพุทธเจ้าตรัสว่ากายนี้คือจิต มโน วิญญาณ ในพระไตรปิฎกเล่ม 16 ข้อ 230 กายนี้คืออย่างนี้ เขาก็ยังไม่เชื่อกันเลย อาจจะเชื่ออาจารย์เก่า เมื่อไหร่จะมีปรโตโฆสะ หากเชื่ออาจารย์เก่าแล้วทำแล้วเป็นผลก็คงเป็นอรหันต์กันได้แล้ว อาตมาว่าอาตมาทำได้เป็นหมู่มวลที่มาเทียบเคียงยืนยันอ้างอิงว่ามีวรรณะ 9 สาราณียธรรม 6 มีสาธารณโภคี มันง่ายหรือ? คุณทำได้ไหม ในชุมชนไหนมีสาธารณโภคี ยืนยันได้ว่าเป็นคนเลี้ยงง่ายบำรุงง่าย เป็นคนมักน้อยไม่ใช่คนเลี้ยงง่ายและเป็นพวกที่ใจพอ ไม่ได้มีแส่หา ดิ้นรนแส่หา ตะกละตะกรามดันทุรัง มันไม่แล้วมันพอมันหยุดแค่นี้ก็พอ อยู่ในหมู่สาธารณโภคีก็พอแล้วไม่มีอะไรสงบสบายพอ แล้วสุขภาพร่างกายก็ไม่เสียด้วยพอขนาดนี้ ดีด้วย หาคนลงพุงหลามๆยาก ในชาวอโศก สเรนเดอร์ทั้งนั้น ข้างนอกพุงหลามๆ จนเป็นโรคอ้วน

คนอยากให้อาตมาน้ำหนักขึ้น อยากให้มีเนื้อมีหนังมีกะทิในพุงมันมันบ้าง ไม่รู้สิ อาตมาก็ว่าของอาตมาไปมันก็ไม่ขึ้น อาตมาก็ว่าแข็งแรงดีไม่มีปัญหาอะไร ไม่ต้องอะไรมากแต่มันก็เถอะอาจจะใช้เกินก็เลยต้องช่วยกันอันโน้นอันนี้มาเติมให้อยู่ เขาชั่งน้ำหนักทุกวันวันละ 2-3 เครื่อง

เรื่องความหมักหมมเน่าในก็เสียหายหมด

กายคตะ คำว่าคตะแปลว่าดำเนินไป สิ่งที่อยู่ในกาย สิ่งที่ไปในการสิ่งที่อยู่ในกายก็ต้องดำเนินการดำเนินไป ไม่ใช่มันอยู่นิ่ง กายคตะ คตะ แปลว่าดำเนินไปไม่ใช่แปลว่านิ่ง มันอยู่ข้างในมันก็เคลื่อนที่อยู่ จะเคลื่อนที่อยู่ในวงกลมก็ตาม เคลื่อนที่อยู่ในแวดวงเดิมก็ตามเรียกว่า กายตะ หากออกนอกวงได้ก็เก่ง ขยายไปตามต้องการได้ออกไปในวงใหญ่ วงมโหฬาร ก็ยิ่งเก่งไปตามความสามารถยิ่งชัดเจนยิ่งทำได้คุณก็จะรู้การขยายผล ของความสามารถนั้นขึ้น

กายคันธะ คำว่าคันธะ แปลว่ากลิ่น กิเลสเครื่องร้อยรัดกาย แปลว่ากลิ่น แปลว่าเครื่องหอมสำหรับร้อยรัดกาย คันธะ แปลว่ากลิ่นแปลว่าเครื่องหอม เครื่องเหม็นก็แปลว่ากลิ่น ไปๆเอาแต่เครื่องหอมมันเป็นการลำเอียงนะนี่ กลิ่นมันกลางๆ มีทั้งหอมเหม็นและไม่หอมไม่เหม็นมีทั้งหอมมากหอมน้อยเหม็นมากน้อยไม่รู้อีกกี่ระดับ กายคันธะ

 

สื่อธรรมะพ่อครู(กาย) ตอน แยกเวทนา 2 โดยวจีสังขารและโสตทิพย์

กายคุตตะ คือผู้มีร่างกายอันคุ้มครองแล้ว ผู้รักษากายได้แล้ว ผู้มีกายที่สงบ เมื่อมิจฉาทิฏฐิผู้มีกายที่สงบ เข้าใจกายเป็นเพียงภาวะภายนอกก็จะทำให้ภาวะภายนอกมันหยุดดิ้น นี่ก็ว่ากายสงบแล้ว ดีไม่ดี กายวิเวก คือเอากายไปออกไปสู่ที่เงียบไปอยู่เดี่ยวๆไปอยู่ในป่าเขาถ้ำ ห่างจากผู้คนต่างจากสังคม ชื่อว่ากายสงบแล้ว ถ้าจิตของคุณดิ้นไปในกามดิ้นไปในอัตตาอะไรอยู่ข้างใน ข้างในก็ดิ้นไปในอัตตาข้างนอกก็ดิ้นไปสู่กามสู่อบาย แล้วมันจะสงบอย่างไรกายของคุณ มันก็ยิ่งออกไปข้างนอก ยิ่งอยู่ข้างในก็ยิ่งเป็นอัตตา

เพราะฉะนั้นคำว่าสงบ กายที่คตะ มันดำเนินไปแล้วมันก็สงบอยู่ กายดำเนินไป สงบอยู่กายคตะสงบอยู่ คุ้มครองได้แล้ว ก็หมายถึงว่าคุณจัดการกำกับทั้งข้างนอกข้างใน กำกับทั้งข้างนอกข้างในให้ได้สัดส่วนที่พอเหมาะที่จะแสดงออกถึงกายกรรมแสดงออกถึงวจีกรรม แสดงออกได้พอเหมาะพอดีเรียกว่า กายคตะ ดำเนินไปออกสู่ภายนอกโดยมีข้างในเป็นตัวประธานกำกับให้เกิด อีกคำ คือ กายวิญญัติ วจีวิญญัติ วจีคือกายภายนอกภายในกึ่งๆ

วจีสังขาร ยังไม่ออกมาทางภายนอก วจีสังขารในสังกัปปะ 7

ตักกะ วิตักกะ สังกัปปะ อัปปนา พยัปปนา เจตโสอภินิโรปนา วจีสังขาร

อัปปนา พยัปปนา เจตโสอภินิโรปนา เป็นแกนนิ่ง

ส่วนตักก วิตักกะ สังกัปปะ เป็นตัววิ่ง ตักกะ เริ่มคิดเริ่มดำริมีธาตุรู้ เมื่อเริ่มมีธาตุรู้คุณก็จัดการเรียนรู้ตัวนี้ มันมีกิเลสดำริขึ้นร่วมปรุงแต่งด้วยไหม ในจิตที่ดำริตักกะมานี่ พอจิตเริ่มเกิดมา คุณก็พยายามแยกแยะใช้จิตสัญญากำหนดหมายแล้วก็แยกแยะให้ออก ตีแตก ให้ออก มันมีกิเลสโดยเฉพาะ พระพุทธเจ้าท่านให้ตีแตกในเวทนาในความรู้สึก แยกเวทนา 2 มันเป็นเวทนาแท้ๆ กับเวทนาที่ปรุงแต่ง แล้วเป็นอุปาทานไปติดยึดว่าอย่างนี้เขาชอบ เป็นรส เป็นความอร่อย เป็นความชอบใจเป็นความชื่นใจเป็นสิ่งที่น่ามี หรือเป็นความโกรธเป็นความไม่ชอบใจเป็นความผลัก ดีไม่ดีถึงฆ่าแกงรุนแรงถึงตาย มันไม่เหลือแต่เฉพาะธาตุรู้ตามความเป็นจริง อย่างเดียว มันมี 2 ผู้ที่แยก 2 ได้เรียกว่าเป็นผู้ที่มีโสตทิพย์ตาทิพย์ เป็นความรู้จักวิปัสสนาญาณมโนมยิทธิ

วิปัสสนาญาณ มโนมยิทธิ อิทธิวิธี โสตทิพย์

โสตทิพย์หมายถึงรู้สิ่งที่ละเอียด โสตะคือรู้ ทิพย์คือละเอียด แม้มันจะอยู่ไกลก็รู้ละเอียดชัดเจน อยู่ใกล้ก็แน่นอนแยกแยะได้ง่าย จะอยู่ไกลได้ยินแว่วๆ เห็นได้ยากเห็นได้น้อยเห็นได้เล็ก หรือได้ยินเสียงน้อยเสียงเบาๆ ก็ยังสามารถรู้ชัดเจนแยกแยะออกได้นั่นคือความสามารถของโสตทิพย์ แยกเป็นเสียง 2 เป็นรูป 2 เป็นกลิ่น 2 เป็นรส 2 สัมผัส 2 แยกเป็นอันหนึ่งจริงอันหนึ่งเป็นตัวมายาอีกหนึ่งเป็นตัวจริงเป็นของแท้ เราก็เลือกเอาแต่ของแท้อย่าเอาของไม่จริงของที่เป็นมายา เรารู้ทันว่ามันเป็นมายา พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่าเรารู้เธอแล้วมาร มารคือมายา เรารู้เธอแล้ว อย่ามาเสนอหน้าเสียให้ยากมาร  ทำอะไรเราไม่ได้หรอกเราหักขั้วเรือนยอด เธออย่ามาสร้างบ้านสร้างเรือนสร้างตัวตน เราถอดหัวใจของเธอออกไปหมดแล้ว หัก พระพุทธเจ้าท่านไม่ใช่คำว่าหัวใจมันดุเดือด ท่านใช้คำว่าหักเรือนยอด ของเธอหมดแล้วไม่มีเรือนจะอยู่แล้วให้ไปเสีย ท่านก็เอาเรือนยอด มาเป็นตัวแทนในการอธิบายความหมายของมันอย่างนี้เป็นต้น

ซึ่งสิ่งเหล่านี้อาจจะมาหยิบมาขยายความให้ฟังให้เห็นชัดๆ ว่า กายก็ดี วิญญาณก็ดี พรากกันไม่ได้ จะเรียนรู้วิญญาณจะต้องมีทักษะทางตา หู จมูก ลิ้น กาย วิญญาณที่ไม่มีผัสสะทางตา หู จมูก ลิ้น กายไม่มีสิทธิ์จะเรียนรู้ เช่นภิกษุสาติ ไปเรียนรู้วิญญาณสัมภเวสี ไปมัววุ่นกับวิญญาณสัมภเวสีวิญญาณล่องลอยไม่มารู้ที่ตาหูจมูกลิ้นกายผัสสะ แล้วเกิดอาการนี้ในปัจจุบันเกิดอาการจิตรู้ในเวทนาในจิต เกิดอาการตัวนี้นี่แหละตัวที่จะเรียนอย่างไปนอกตัวนี้ ภิกษุสาติอย่าไปวุ่นวายกับวิญญาณล่องลอยอาจารย์มั่นที่มาจากเยอรมันจากคณะตอนนี้ดีไม่ดีไปปั้นเป็นพญายม คุยกันเป็นตุเป็นตะไปหมดเลย จะจับลงนรก พญายมมาเจอกราบอาจารย์มั่นเลย

 

สื่อธรรมะพ่อครู(รูป 28) ตอน นิพพานแบบเคลื่อนไหวกับลักขณรูป 4

สู่แดนธรรมว่า...ผมบอกเพื่อนว่าที่ชาวอโศกทำได้เป็นรูปธรรมอย่างนี้เป็นชุมชนอย่างนี้เพราะมีนิพพาน เขาก็ว่าเรานั้นง่าย

พ่อครูว่า...มันไม่ได้ง่ายหรือยากอย่างที่คิดหรอกอะไรที่ชำนาญมันก็ง่ายอะไรที่ไม่ชำนาญมันก็ยาก มันก็อยู่ที่ตรงนั้นอีกมันก็จริง เพราะฉะนั้นก็เลือกเอาเถอะ ว่าจริงๆแล้วจะเอาแบบไหน

นิพพานของพระพุทธเจ้าปรินิพพานที่เคลื่อนไหว ไม่ใช่นิพพานที่ไม่เคลื่อนที่อยู่นิ่ง มันนิ่งเพราะว่าถูกกิเลสกวนไม่ได้ กับกิเลสมากระแทกกระทุ้งมาตอกย้ำมาทำให้มันเคลื่อน มันก็ไม่เคลื่อน มันนิ่ง อย่างนี้ต่างหากเล่า นิ่ง กิเลสมากระทบกระเทือนกระทุ้ง พระพุทธเจ้าจึงให้มีการสัมผัส การสัมผัสนี่แหละเป็นการพิสูจน์ว่าจิตของคุณนิ่งหรือเปล่า แล้วนิ่งของคุณเป็นธาตุรู้ไม่ใช่ธาตุบื้อ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไม่ใช่ แต่เป็นธาตุรู้ที่ชัดเจนเลย คนนี้มากระทุ้ง กระทุ้งอย่างแหลมคม หรือกระทุ้งอย่างไม่แหลมคมเลย กระทุ้งหนาหนัก บุบๆๆ มีแต่แรงอย่างเดียว แหม จะรู้หมดเลยในรายละเอียดของสิ่งที่กระทบสัมผัสกระทบกระแทกกระเทือนรออยู่ มันมาแบบไหนมุมไหนเหลี่ยมไหนมิติไหน ไม่ใช่ไม่รู้ไม่รู้ไม่รู้ดับไม่รู้ แต่นี่รู้รอบรู้ทั่วรู้ครบรู้ทุกมุมเหลี่ยมแง่มุมมิติทุกนัยยะ ละเอียดอย่างนั้นมันรู้รอบเรียกว่ารู้จักรู้แจ้งรู้จริง อาตมาสรุปใช้ 3 คำนี้

รู้จัก คือ มันสัมผัสทุกแง่มุมรู้จัก รู้แจ้งชัดเจน และเป็นจริงด้วย ไม่ผิดเพี้ยนไปจากความจริงที่จริง ไม่มีภาษาอื่นแล้วภาษาจริง

การเรียนรู้นามธรรมขั้นจิตวิญญาณแล้วก็มาสัมพันธ์กับอันนอก สัมพันธ์กับดิน น้ำ ไฟ ลม สัมพันธ์กับอันอื่นๆ เป็นตัวตนบุคคล คนต่างๆสัตว์ต่างๆ ว่าสิ่งต่างๆ พืชต่างๆ เข้ามาร่วม ร่วมสังขารปรุงแต่งอยู่ด้วยกัน อย่างไม่เป็นพิษเป็นภัย อย่างไม่ทำลายแต่ช่วยกัน ให้เกิด สิ่งที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และมีแต่ไปเรื่อยๆ เจริญไปเรื่อยๆไม่มีจบมีไหม สิ่งที่เกิดขึ้นตั้งอยู่แล้วเจริญไปเรื่อยๆไม่มีเสื่อมเลยมีไหม ...ไม่มี

ศาสนาพุทธไม่ได้ปฏิเสธความเสื่อมไม่ได้ปฏิเสธความดับไป แต่ต้องมีพลังงานเติมอยู่เสมอ เพราะฉะนั้นเราจะต้องสร้างพลังงานเติมอยู่เสมอให้เจริญ ศาสนาพุทธจึงละเอียดถึงขั้นสามารถที่จะสร้างพลังงานให้เติมให้เกิดเรียกว่า อุปจยะ

ถ้าไม่เกิดไม่ดับ เรียกว่าสันตติ เพราะสงบอยู่สันตะ สันติ สงบอยู่แต่พร้อมทำงานเรียกว่า ติ ตัว สันตะคือสงบ แต่พร้อมนะ พร้อมรบ พร้อมสันตติ เพราะฉะนั้นจะให้เกิดเลย อุปจยะ ถ้าไม่ให้เกิดแม้ไม่ให้เกิดอยู่เฉยๆ ก็จะ ชรตา ไม่ให้เกิดก็เสื่อมในตัวมันเอง ชรตา

อุปจยะ สันตติ ชรตา ส่วนอนิจจตา อยู่ที่ตัวเราเองผู้ที่เป็นอรหันต์แล้วสามารถพลิก เราชรตาก็ได้ แต่เรายังไม่ตายก็ได้ แต่ถ้าตายแล้วตายเลยนะ แต่ถ้าอยู่ระหว่างสันตติ คุณจะให้เกิดหรือไม่ให้เกิดก็อยู่ที่คุณ อนิจจตา ก็อยู่ที่คุณอยู่ที่สันติจะเกิดหรือจะปล่อย ถ้าเกิดเสริม Coefficient เสริมสัมประสิทธิ์ต่อไปมันก็เจริญต่อไป ถ้าไม่เสื่อมก็จะ ชรตา เสื่อมไปตามฐานะของแต่ละอย่าง เสื่อมไปเอง แล้วเข้าไปหาสูญ​มี โมเมนตั้มค่อยๆเคลื่อนเข้าหาศูนย์เองโดยตัวมันเองไม่ว่าจะเป็นพระอรหันต์ ไม่ว่าจะเป็นอนาคามี สามารถมาก ก็ทำความเสื่อมให้ได้เร็ว เสื่อมเร็ว ยิ่งกว่า เศษหนึ่งส่วน 100 ของวินาที เศษหนึ่งส่วนร้อยของวินาทีก็อยู่ที่ความสามารถของแต่ละบุคคล ตายแล้วแยกธาตุเป็น แยกเป็นอุตุธาตุเลยแน่นอนมันก็เสื่อม มันจะหาจิตนิยามอยู่ที่ไหน แต่ถ้าคุณยังทำไม่ได้มันก็ยังมียางเหนียวอยู่มากหรือน้อย คุณจะแยกมันก็ยังไม่เสื่อมมันยังต่อไปเองติดตรงนั้นตรงนี้มันก็อยู่ที่นั่น แต่ถ้าคุณไม่มี อุปจยะ คุณรู้ลักษณะของ อุปจยะ สันตติ ชรตา อนิจจา สี่นัยยะนี้คุณเข้าใจชัดเจนว่าคืออะไร นามธรรมหรือจิตของคุณ อุปจยะ คือ อย่างไรคุณทำได้ สันตติคืออย่างไรคุณทำได้ ปล่อยชรตาคุณทำได้ แม้จะฟื้นสันตติก็ทำได้ แต่หากปล่อยให้พลังงานเป็นพีชะ แล้วจะฟื้นก็ยาก

แต่ถ้ามีพลังงานจิตนิยามร่วมกันอยู่กับพีชนิยาม พลังงานจิตยังเป็นผู้ที่บงการจิตให้เป็น พีชะ แล้วทำให้เกิดอุตุได้  อุตุได้แล้วก็ทิ้งๆ ไม่ต้องไปเ กี่ยวกับอุตุ เพียงแต่อาศัยพีชะ ได้อยู่อย่างสงบสบาย หรือจิตคุณมีวสวัตตี ยังจิตให้เป็นไปในอำนาจได้คุณก็ควบคุมจิตได้ คุณไม่ให้มันออกไปทางอกุศลอะไรเลย ไม่ให้ไปก็บาปอะไรเลยบุญคุณก็จบแล้ว เพราะกิเลสของคุณจบหมดแล้ว

สู่แดนธรรมว่า..ยังจิตให้เป็นไปในอำนาจเคยทำให้จิตเป็นพืชที่ปรุงแต่งกันอย่างไร

พ่อครูว่า..อาศัยพืช เป็นเครื่องอาศัยอยู่แต่ปรุงแต่งเป็นกุศล อาศัยธาตุพืช เป็นเครื่องอยู่ไม่สุขไม่ทุกข์ไม่ดูดไม่ผลัก แต่ก็มีธาตุที่เข้ามาปรุงแต่งตามที่ควรเรียกว่ากัมมัญญตา ตามเหมาะควรๆ ไม่เวอร์เกิน ไม่น้อยไปไม่มากไปได้สัดส่วนพอดี ถ้าจะให้มันก้าวหน้าไปในทางสัมประสิทธิ์ ให้มีอัตราก้าวหน้าไปในทางเจริญคุณก็ทำไป ก็อยู่ที่สมรรถนะของสัมประสิทธิ์ของคุณ อย่างอาตมานี่มันหมดขนาดแล้ว อายุขัย แต่อาตมาพยายามต่ออายุด้วยสัมประสิทธิ์สร้างสัมประสิทธิ์ให้ชีวิตยืนยาวเพิ่มขึ้น ๆไป มันก็พอได้ ก็ดูกันไปว่าอาตมาจะพยายามใช้สัมประสิทธิ์นี้ได้ไปอีกนานเท่าไหร่

ถ้าอาตมายืนยันไปได้ สามารถสร้าง หลายคนก็คงพอจะเชื่อ อาตมาตอนนี้รักษาขันธ์พยายามทำงาน จะเรียกว่าทำงานมาก อาตมาก็ไม่ได้ไปลงน้ำหนักเรื่องการลงแรงที่หนักมาก ก็เป็นการทำงานอยู่ในฐานข้างใน จิตวิญญาณปรุงแต่งสร้างสรรทำอะไรไปในทางนามธรรมมากกว่ารูปธรรม ก็พอทรงได้ ถ้าเผื่อว่าพลังงานขององค์รวมของแกนจิตของอาตมา มันมีประสิทธิภาพสูงขึ้นมาอีก จนกระทั่งมันสดขึ้นมาอีก สดขึ้นมาได้อีก ธาตุจิตของอาตมาก็จะก้าวหน้าขึ้นไปได้อีก 120 130 มันก็จะขึ้นไปได้ อาตมาก็พยายามสร้างสรรสัมประสิทธิ์ให้แก่ธาตุจิตของอาตมา อาตมาไม่เก่งในการบอกรายละเอียดของสัมประสิทธิ์ให้พวกคุณได้ชัดเจนกว่านี้อยากขยายนะแต่มันยังไม่ได้ ไม่รู้จะขยายอย่างไร อาตมาว่ามันโดดเดี่ยวนะชาตินี้ไม่มีผู้ที่เป็นพี่มาช่วยเลย มันก็เลยอยู่อย่างนี้แหละ พูดไปก็นึกถึงน้องชายเขาว่าเขาเป็นพี่อาตมาเขาเป็นพระพุทธเจ้า อาตมาเป็นผู้ที่มาทำงานสร้างสรรค์ เขาเป็นพระพุทธเจ้าอยู่นิ่งๆไม่ต้องทำอะไรให้อาตมาทำงาน

 

เล่าถึงน้องชายที่ตั้งตนเป็นพระพุทธเจ้า ทางการจะจับไปก็ไม่สามารถจับได้เพราะจำนนที่เหตุผลว่า พระพุทธเจ้าท่านก็ตั้งตัวเองเป็นพระพุทธเจ้า เขาก็ตั้งบ้าง

พ่อครูว่า...จริงหรือไม่จริงไม่มีปัญหาหรอก อาตมาไม่มีปัญหา เขาก็ทำตามความเป็นจริง ดูท่าทีเขาก็พอเป็นไป ก็พอได้อยู่ ไม่ได้มา บอกให้มาก็ไม่มาอยู่คนเดียวนั่นแหละ ชื่อนายชาติ รักพงษ์

 

สื่อธรรมะพ่อครู(สัมประสิทธิ์) ตอน สัมประสิทธิ์คือยาอายุวัฒนะ

พลังงานสัมประสิทธิ์นี่แหละเป็นพลังงานยาอายุวัฒนะ เป็นยาอายุวัฒนะทางนามธรรมที่แท้จริงไม่ต้องเสียสตางค์ซื้อ แต่คุณต้องสร้างของคุณเอง พิสูจน์กันได้ อาตมามั่นใจว่าอาตมาทำมาได้ถึงขนาดนี้แล้ว ใครจะเชื่อว่าอาตมาอายุขัยแค่ 72 อาตมาก็ทำผ่านมา 1 กัปแล้ว ถ้าไปถึง 96 ก็เป็น 2 กัปป์ถ้า 2 กัปป์ แล้วดูสรีระภายนอกที่สัมผัสแล้วกว่านี้อีกนะ ถ้า 96 พวกคุณก็จะเชื่ออย่างมหาศาลก็ต้องเชื่อถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆก็ดูไปยังไม่รู้ได้

จริงๆแล้วอาตมาก็ยังไม่มีโรคอะไรนอกจากมีกระเปาะที่คอ มันไอ ก็มีอีกอันที่โรคเจ็บเหมือนเข็มแทงเป็นโรคทางปลายประสาท มันทำงานไม่เต็มที่ อันนี้อาตมาก็รู้ดี เพราะอาตมาไปเร่งพลังงานที่มันต้องอาศัยเส้นประสาท เส้นประสาทมันโตไม่ทันพลังงานนึกออกไหม มันก็เลยเจ็บจิ๊กๆ ทิ่มแทงภายใน ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องประหลาดอะไรแต่มันเจ็บ เขาก็บำบัดไปตามอาการ symptomatic treatment ไป ไม่สามารถแก้ไขที่ตัวเหตุและ Radical Treatment ทำตามเหตุปัจจัยไม่มีปัญหา รักษาตามอาการไป เพราะเหตุปัจจัยของเราดันสุรังมันอยู่ เราก็ดันมันไปเรื่อยๆเพื่อให้เกิดประโยชน์ไม่ใช่เป็นไปเพื่อแย่งลาภยศสรรเสริญ อายุยืนยาวเพื่อจะแย่งชิงลาภยศสรรเสริญ ไม่มี สุขก็ไม่มีแล้ว สรรเสริญก็มีคนด่าอยู่เรื่อยๆ เขาก็รับวิบากกรรมของเขาไปเราก็ไม่รู้จะทำอะไรเขาได้ เขาเชื่อมั่นอย่างนั้นจริงๆ เราก็ไม่ได้ไปจองเวรจองกรรมไม่ได้โกรธเกลียดเขาหรอก อาตมาเลิกจองเวรจองกรรม ขณะนี้ก็ยังมีวิบากจะไปจองเวรหาอะไรอีก อาตมาไม่สร้างการจองเวรจองกรรมอีกแล้ว มีแต่การสร้างมิตรดีสหายดีสร้างลูกหลานไปเรื่อย เป็นลูกจริงหลานจริงทางจิตวิญญาณ พระโพธิสัตว์ก็มีลูกจำนวนพันเป็นอเนก นี่อยู่ในนี้ก็ยังไม่ถึงพันดีเลย วันนี้พันกว่า นี่ปลุกเสกฯหรือพุทธาภิเษกฯ จะได้ถึง 1,000 ก็ยากเลยตอนนี้ถึงพันกว่าแล้ว ก็หวังใจว่า อย่าเพิ่งไปหวัง สาเปกโข ว่า จะมากกว่านี้ขึ้นไปอีกในครั้งหน้า พุทธาภิเษกฯ ปลุกเสกฯไปข้างหน้าก็จะเป็นการวัดมวลผู้ที่สนใจ ผู้ที่จะตั้งใจมาเอา คุณที่มาคุณก็ได้ ได้ถ่ายเดียวเลย อาตมาไม่เอาอะไรจากคุณแน่นอน คุณก็มาเอาได้ แล้วก็พยายามให้ได้ ถ้าได้ไปแล้วมันก็ดี

ถ้าได้ไปแล้วคุณก็เป็นคนดีคุณก็ไปถ่ายทอดต่อไป เพราะศาสนาพุทธนั้นได้แล้วไม่ใช่ได้แล้วก็ไม่ไปถ่ายทอดให้ใครเลย ได้แล้วเฉยๆไม่ใช่ ลักษณะของพุทธ ได้แล้วต้องเป็นประโยชน์ท่านต่อไป แม้จะเป็นพระอรหันต์ที่ไม่ปรารถนาพุทธภูมิ ไม่ต่อภพต่อภูมิ ในช่วงระยะเวลาที่ท่านยังไม่ปรินิพพานเป็นปริโยสาน พระอรหันต์แต่ละองค์ท่านก็ทำประโยชน์จนกระทั่งอายุท่านอาจจะสั้นกว่าปกติก็ได้ แต่ท่านตั้งใจจะเป็นพระอรหันต์สุดท้ายแล้วเกิดและตายชาตินี้ท่านไม่ต่อเป็นสุญญตนิพพาน อนิมิตตนิพพาน อปนิหิตนิพพาน สูญอย่างเดียวท่านก็ทำเพราะท่านจะสูญอยู่แล้ว ไม่เป็นปัญหาอะไรท่านไม่ต่อแล้วท่านก็จบ มันไม่ขัดกับตัวท่านเอง ไม่ขัดกับผู้อื่นท่านก็ทำงานเต็มที่ เต็มที่ได้เท่าไหร่ก็เท่ากับสมรรถนะของท่านพระอรหันต์แต่ละองค์สมรรถนะไม่เท่ากันความผิดพลาดบกพร่องไม่เท่ากัน แต่ความบริสุทธิ์ในจิตที่ไม่มีกิเลสนั้นเท่ากันทุกองค์ อรหันต์ทุกองค์ตรงกันที่จิตไม่มีกิเลส เด็ดขาดไม่เกิดอีก ทุกองค์เท่ากัน ส่วนสมรรถนะความสามารถหรือความบกพร่องผิดพลาดความสามารถในการสร้างกรรมกระทำแก่คนอื่นมันก็เท่ากับผู้นั้นจะมีสมรรถนะเท่าไหร่ ใช่ไหม มันเก่งเท่านี้ ผิดพลาดได้บ้างก็ผิด อันนี้เป็นสมมติสัจจะ ทำกรรมการงานกับผู้อื่นมันเป็นสมมติสัจจะ แต่เรื่องปรมัตถ์ของท่านไม่ผิดเพี้ยนไปแล้วจิตวิญญาณของท่านสะอาดบริสุทธิ์ไม่มีกิเลสถาวรแน่นอนมั่นคงไม่กลับกำเริบ นิจจัง(เที่ยงแท้) ธุวัง (ถาวร) สัสตัง(ยืนนาน) อวิปริณามธัมมัง(ไม่แปรเปลี่ยน) อสังหิรัง(ไม่มีอะไรหักล้างได้) อสังกุปปัง(ไม่กลับกำเริบ)

นี่เป็นนิยามคำจำกัดความ เป็นคุณสมบัติคุณธรรมอันวิเศษของพระอรหันต์ ต้องตรงตามบัญญัติที่ว่านี้ เมื่อตรงตามบัญญัติที่ว่านี้ก็ต้องใช่สิ ตรงตามบัญญัติที่พระพุทธเจ้าท่านกำหนดไว้หมดแล้วก็ต้องใช่สิเป็นอรหันต์ ก็ต้องพิสูจน์กันว่าตรงตามบัญญัติพระพุทธเจ้าหรือเปล่าอาตมาพาทำนี้ นิจจัง(เที่ยงแท้) ธุวัง (ถาวร) สัสตัง(ยืนนาน) อวิปริณามธัมมัง(ไม่แปรเปลี่ยน) อสังหิรัง(ไม่มีอะไรหักล้างได้) อสังกุปปัง(ไม่กลับกำเริบ)

เขาก็พยายามล้มล้างด้วยะ แต่ก็ตอนนี้ก็ไม่ค่อยมีแล้ว เป็นสิ่งที่มีคุณค่าเขาจะไปล้มล้างทำไม เขาก็เอาพลังงานไปสร้างอะไรของเขาดีกว่ามาเสียแคลอรี่อะไรกับเรา พวกเรานี้ก็จะยืนยาวไป เหลือแต่ว่าพวกคุณเจริญให้ได้กว่านี้ ใครยังมีความเจริญได้เพิ่มอีกหรือเปล่ายังมีอีกไหมความเจริญที่จะทำให้แก่ตัวเองมีไหม ...ยังมีอีกอยู่

แม้อาตมาก็ยังมีความเจริญที่ต้องทำให้แก่ตัวเองเพิ่มได้อีกๆ อาตมายังไม่ถึงเป็นพระพุทธเจ้า ยังมีอีกที่จะเจริญขึ้นไปเรื่อยๆ มันไม่ได้เป็นคนโง่งมงายอะไรมันชัดเจนจริงๆ เพราะฉะนั้นอาตมาไม่มีปัญหา

 

สื่อธรรมะพ่อครู(เทวดา นรก สวรรค์) ตอน นรกกับสวรรค์ของเทวดาซาตาน

มาเข้าเป้าที่กายคือวิญญาณ

วิญญาณคือธาตุรู้ รายละเอียดของธาตุรู้ เอาที่จุดเดียวที่เวทนาก่อน

เวทนา สามารถที่จะเข้าหาหัวใจของความเป็นชีวิตมนุษย์ หัวใจของชีวิตมนุษย์มันงมงายอกกับความเป็นเทวะสุขนิยม

เทวะสุขนิยมคือเทวดาที่ไม่รู้จักทุกข์เทวดาที่ไม่รู้จักสุข ไม่รู้จักผีมารซาตานไม่เรียนรู้ ปล่อยให้ผีมารซาตานเป็นมวล เทวะ เทวนิยม ไม่รู้จักไม่กล้า จะไปศึกษาซาตานกลัวจะรู้จักซาตานเพราะอะไร

ซาตานก็คือตัวกูว่ะ ซาตานกับตัวกูมันไม่ต่างกันเทวดากับซาตานมันอันเดียวกัน

เทวดาคือตัวสุข ซาตานคือตัวสัตว์นรกตัวทุกข์มันตัวเดียวกัน

หนึ่งเขาไม่รู้ว่ามันเป็นตัวเดียวกันเขาไม่อยากแยกเขาเอาแต่ความสุข อย่าให้ซาตานมาวอแว เขาไม่เกี่ยวเลยซาตานจะมาอย่างไรเขาก็หนีเขาก็หลบเลี่ยง หรือใช้พลังงานที่มีแต่ดี ไม่ศึกษาพลังงานชั่ว เขาก็เลยทำได้ ใช้พลังงานมีเท่าไหร่ ดีดซาตานทิ้ง หนีไปไกลจากซาตานไปเสพอยู่ที่วังแห่งความสุข แต่ไม่ได้ทำซาตานให้หายไปไม่ได้เรียนรู้จักซาตานไม่ได้รู้จักหัวใจซาตาน ทำร้ายหรือฆ่าซาตานเด็ดขั้วหัวใจของซาตานให้ดับสนิทไปเลยไม่เป็น

เพราะฉะนั้นจึงไม่มีจบ แต่พระพุทธเจ้านั้นรู้จักหัวใจซาตาน เด็ดหัวใจซาตานสลายแตกหัวใจซาตานได้จริง เลิกเลย เรียนรู้มาจากตั้งแต่เราเองไปยุ่งเกี่ยวกับวนเวียนกับสภาพที่มันไม่ควรจะไปยุ่งเกี่ยว เรียกว่าองค์ประกอบของอบายมุข

เมื่อทำให้ตัวเองพ้นมาจากอบายมุขได้ พ้นจริงๆ มันก็มีอบายมุขคนอื่นสร้างกันหรอกอยู่ทั่วโลก เริ่มต้นที่พระโสดาบันก็เป็น เอกราชทั่วทั้งแผ่นดินแล้ว ในโลกทั่วทั้งแผ่นดินนี้มีหลุมนรกหลุมอบายมุขอยู่เยอะ แต่หลุมอบายมุขหลุมนรกนั้นคือซาตานตัววิมานเหล่านั้นทำอะไรเราไม่ได้ เราเป็นเอกราชทั่วทั้งแผ่นดิน แค่โสดาบันนี่ดับอบาย ผีมารขั้นอบายไม่มี แต่โสดาบัน ยังแพ้ผีมารกาม ไม่ต้องไปพูดถึงรูปอรูปภายในเลย ยังแพ้กาม เรียนรู้กรรมฐานให้ได้ ผู้พันอบายแล้วกามเป็นฐานเรียนรู้สำคัญที่สุด ใครยังมีฉันทะในกาม ต้องเรียนรู้ใน กวฬิงการาหารนี่ดีที่สุด รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสทางกามคุณ 5 เรียนให้ดี

เมื่อคุณสามารถลดกามคุณ 5 ได้จริง ก็เป็นพระสกิทาคามี ไล่ไปหาอนาคามี พ้นภพภูมิที่กระทบสัมผัสต่างๆหูจมูกลิ้นกาย หมดอำนาจ ตาหูจมูกลิ้นกายผีมารอยู่ที่ตาหูจมูกลิ้นกายไม่ใช่ผีมารอยู่อบายนะ หมุนสมองให้ทันสมัย มาอยู่ที่กามคุณ 5

มันไม่หายไปไหน กามคุณ 5 ที่เกิดอยู่ในโลกมันก็ยังมี แต่เราลอยตัวจากสิ่งเหล่านั้น ไม่ปรุงไม่แต่งร่วมกันกับกาม เฉยๆกับกาม อาตมาก็ยังมีกะจิตกะใจให้พวกเราได้รู้สิ่งเหล่านี้สิ่งที่ดียังมีกำลังวังชาอยู่พวกเราก็คงจะเชื่ออย่างสนิทใจว่าอาตมามีกะจิตกะใจอยากจะให้สำหรับวันนี้ก็ตามเวลาพอสำหรับวันนี้จะเริ่มทำทุกคน

จบ

เวลาบันทึก 18 มีนาคม 2563 ( 13:25:39 )

รายละเอียด

630210_เทศน์ทวช.งานพุทธาภิเษก#44  บ้านราชฯ กายนี้คือวิญญาณ ตอน2

 

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวโหลดเอกสารที่…https://docs.google.com/document/d/13rk2v1niHN4j8-VVDw0f8H0f7flUphOq94QrOeCtjwM/edit?usp=sharing                      

 

ดาวโหลดเสียงที่...  https://drive.google.com/open?id=1kJ4sXF27v5qhO2hUw7wdXMQIRZG0sJLK

 

พ่อครูว่า…วันนี้วันจันทร์ที่ 10 กุมภาพันธ์ 2563 ที่บวรราชธานีอโศก งานพุทธาภิเษกครั้งที่ 14 เป็นวันที่ 3 ของงาน

สื่อธรรมะพ่อครู(กาย) กายไม่ใช่จิต จิตไม่ใช่กายแต่แยกกันไม่ได้

กายนี้คือวิญญาณ

ทำไมต้องเน้นคำว่ากาย เพราะว่าเมืองไทยเป็นเมืองพุทธที่เป็นแกนศาสนาพุทธของโลก เพราะว่าแม้แต่ประเทศต่างๆยังศรีลังกาก็ยังยอมให้เมืองไทยว่าเป็นเมืองพุทธศาสนาที่ดีที่สุด ซึ่งเขาเข้าใจอย่างนั้น ถูกไหม? ...ถูก

ถูกเพราะ มีเราชาวอโศกไง!

ทำไมว่ามีเราชาวอโศก ก็เพราะว่าเราชาวอโศกนั้นยืนยันตามหลักฐานที่มีบันทึกไว้ ที่เขายอมรับกันเกือบทั่วโลก ตามพระไตรปิฎกฉบับสยามรัฐ ซึ่งก็จะมีฉบับอื่นแปลกแตกต่างออกไปบ้างเป็นธรรมดา แต่ที่อาตมามั่นใจมากๆก็คือ

1 กายกับจิต มันเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แต่กายกับจิต มันแยกกันได้ มันเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันแต่แยกกันได้ ที่สุด กายไม่ใช่จิต จิตไม่ใช่กาย ก็ได้ แต่ไม่แยกกัน สิ้นขาดด้วยความรู้ในธรรมนิยาม โดยเฉพาะธรรมนิยาม 4 ก็คือ อุตุนิยาม พีชนิยาม จิตนิยาม และธรรมนิยาม

กรรมนิยามเป็นตัวปฏิกิริยาเป็นตัวแปรตัวเคลื่อนที่ทำให้เปลี่ยนแปลง กรรมเป็นตัวกระทำเป็นตัวปฏิกิริยาเป็น activities ที่จะPpทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงไป

จริงๆไม่มีกรรมมันก็เปลี่ยนแปลงไปโดยธรรมชาติโดยธรรม มันเปลี่ยนแปลงไปตามกาละ ไม่เที่ยงหรอก ก็ขึ้นกับกาละ ไม่เที่ยง เคลื่อนที่ไป แต่มันช้ากว่า ถ้ามีกรรมกิริยามันเร็วกว่าเพราะมีผู้กระทำ ยิ่งผู้กระทำเป็นผู้ที่มีประสิทธิภาพมีสมรรถนะสูง มีปัญญาดีมากมายขึ้น มันก็ยิ่งจะทำให้เจริญได้มาก เจริญได้เร็ว เจริญได้ตามต้องการ

สิกขมานา ดร.มนัสพิสุทธิ์ พิทักษ์สันติภาพ เขียนกวีมาว่า

ลูกพญาแร้งพลัดถิ่น

เคยเวียนวนแผ้วถางอย่างหน่วงหนัก

เหนื่อยไม่พักพากเพียรเฝ้าเรียนร่ำ

ฟังธรรมจากพ่อครูอยู่บ้าน

แว่วเสียงปลุกลำนำ ย้ำคำนึง….

 

พ่อครูว่า...เป็นสิกขมานาก็คือสามเณรี

 

สื่อธรรมะพ่อครู(กาย) แกนจิต dynamic กับ แกนจิตstatic

มาเข้าสู่เรื่องกายนี้คือวิญญาณ

คนที่จะแยกกายแยกจิตออก มันไม่ใช่ธรรมดาของสามัญความรู้ ความรู้โลกียไม่มีสิทธิ์ความละเอียดละออของอุตุนิยาม พีชนิยาม จิตนิยาม กรรมนิยาม ธรรมนิยาม

ความรู้โลกที่ต่างจากความรู้โลกุตระอย่างมีนัยยะสำคัญจริงๆ ซึ่งอาตมาก็กำลังเขียนความรู้ที่เป็นโลกุตระ ที่บัญญัติเรียกว่าปัญญา ปัญญาไม่ใช่เฉโกหรือเฉกะ นี่เป็นพยัญชนะที่บ่งบอกระบุสัจธรรม ที่จะเป็นลักษณะของความรู้ความฉลาด เฉลียวฉลาดขนาดไหนก็อยู่ในกรอบขนาดนั้นเรียกว่าโลกียะ ออกจากโลกียะไม่ได้ หรือ synonym ของมันคือเทวนิยม ออกจากกรอบเทวนิยมไม่ได้ เริ่มมีธาตุตัวใหม่ คืออัญญธาตุ ธาตุพลังงานจิตที่อาตมาได้ขยายสู่ฟัง จากตำนานของพระพุทธเจ้าสมณโคดม

มีภิกษุองค์แรกของศาสนาพุทธคืออัญญาโกณฑัญญะ เป็นผู้เริ่มมีธาตุตัวนี้คนแรกในโลก เมื่อได้ฟังธรรมจากพระพุทธเจ้า กัณฑ์แรกธัมมจักกัปปวัตตนสูตร พอฟังแล้วโกณฑัญญะรับได้จิตเปิดรับ พฤติการณ์ของจิต ที่เกิดสว่างเกิดอะไรขึ้นมา เริ่มมีจิตตัวนี้ เติมพลังงานของจิตเข้าไปเป็นอัญญธาตุ ตัวแรกเป็นเอกพจน์ ธาตุใหม่ แตกต่างจากธาตุรู้ธาตุที่เป็นโลกียะหรือเทวนิยม มันเป็นคนละตระกูล คนละดีเอ็นเอ คนละยีนส์ genome เอาภาษาทางรูปธรรมวิทยาศาสตร์ชีววิทยาเข้ามาเรียน มันมีตัวใหม่ขึ้นมา เป็นนามธรรมที่เป็นตัวแท้ มันเกิดใหม่

จากอัญญะ(เอกพจน์) มาเป็นอัญญา (พหูพจน์) ก็เริ่มมีตัวที่ 2 ขึ้นมาเป็นพหูพจน์ มีตัว 3 ตัว 4 ก็เจริญพัฒนาสูงขึ้นไปเรื่อย เป็นอัญญา มาเป็นกัญญา มาเป็นสัญญา เพิ่มธาตุรู้ที่เป็นโลกุตระธรรมไปเรื่อยๆ มันมีสภาวะของจิตในจิต ไม่ใช่เข้าใจแค่เพียงพยัญชนะภาษา

ภาษาก็ฟังซาบซึ้งได้ แต่เราต้องอ่านจิตในจิตของเรา แล้วเราก็ต้องทำจิตในจิตของเราได้ ทำจิตในจิตของเราเป็น ทำเป็นธรรมถูกต้อง ทำสัมมาทิฏฐิเป็นสัมมาปฏิบัติ จนบรรลุผลสมบูรณ์เรียกว่าสัมมาปฏิเวธ ครบตามลำดับ

คนที่จะสามารถมีญาณหยั่งรู้จิต เจตสิก รูป จนกระทั่งถึงนิพพาน นี่เป็นภาษาอภิธรรม 4 คำนี้

จิต คือคำรวมของธาตุรู้ที่เอามาทำงาน เอามาเป็นก้อน จิตกับวิญญาณแตกต่างกันในนัยละเอียดคือวิญญาณเป็นคำรวม ธาตุรู้ทั้งหมดรวมทั้ง รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ

ทีนี้ในวิญญาณ​แตกตัวมาเป็นเจตสิก เวทนาเจตสิก แยกเวทนา แยกเวทนานี่แหละ ออกเป็นรายละเอียด 108 ตัวสำคัญ​ ในนี้ก็ต้องอ่านอาการของจิตที่มันเป็นตัวโต จิตที่หยาบกว่าเวทนา ตัวเวทนานี้ละเอียดกว่าจิต จิตเป็นความรวมมี static มากกว่า เวทนามี dynamic มากกว่า พอรวมก็เรียก สราคะ สโทสะ สโมหะ พอทำให้กิเลสลดลงได้ทำให้ไม่เป็นได้เรื่อยๆ

ไม่เป็นราคะ ราคะลดลง ไม่เป็นโทสะโทสะหายไป ไม่เป็นโมหะ โมหะหายไปเรื่อยๆ ก็เป็นวีตะ ส่วน ส  คือมีคือเป็น ก็ทำให้เป็นวีตะ ไม่มีไม่เป็น

เราจะต้องมีอย่างละเอียด สัญญาตัวกำหนดรู้ละเอียดเข้าไปกำหนดหมายเข้าไปเรื่อยๆ อ่านแล้วก็ทำการปฏิบัติ มันต้องมีสองแกน แกน static กับ แกน dynamic

แกน static ก็เรียก สังขิตตังจิตตัง ส่วนแกน dynamic เรียกว่า วิกขิตตังจิตตัง

สังจิตตังจิตตัง จับตัวเป็นก้อนเหมือนหัวเป็นสังกะตัง สายศรัทธา

วิกขิตตังจิตตัง ก็จะฟุ้งกระจายไม่จับตัวกัน สายปัญญา

ฟุ้งก็จับไม่ติด ต้องทำให้ได้สัดส่วน ส่วนจับกันแน่นมันตีไม่แตกแยกไม่ออกก็ต้องตีให้แตกแยกให้ออก ส่วนที่ฟุ้งกระจายก็ต้องทำให้รวมตัวกันให้ได้ให้มีลักษณะของสัจธรรมตัวใด เป็นเวทนาให้มันชัดๆให้มันจริงๆ เวทนารวมตัวกันให้ครบ ครบความเป็นกายเป็นจิต มีธาตุ 2 เป็นกายเป็นจิตรวมกันเป็นธาตุ 2 ของเราเรียกว่า สักกาย เราเรียนรู้จะเกิดทิฏฐิ ความเข้าใจเกิดความรู้ ความเห็น พอมีความเข้าใจความรู้ความเห็นว่าทำทิฏฐิให้มันเป็นปัญญา ทำทิฏฐิให้ครบบริบูรณ์เป็นความรู้มีสภาพความเป็นจริงครบ และมีธาตุรู้เข้าไปรู้ความจริงนั้นอย่างสมบูรณ์ด้วย เริ่มต้นด้วย

สักกายทิฏฐิ ก็จะต้องรู้กาย รู้กายของตนในตน ไม่ใช่ไปรู้กายของคนอื่นไม่ใช่รู้อย่างผิดเพี้ยนๆ อย่างพ้นวิจิกิจฉา ในสังโยชน์ 3

สังโยชน์ 3 ต้องมีกายต้องเรียนรู้กาย ต้องมีกายเป็นหลัก เริ่มต้นด้วยการคือข้อ 1 เลย

ใครผู้ใดไม่มีทิฐิเป็นสัมมา กาย ไม่มีไปนั่งหลับตาตั้งแต่สังโยชน์ข้อที่ 1ก็โมฆะ ไม่มีสิทธิ์ที่จะบรรลุธรรม นั่งหลับตาปฏิบัติเขาเข้าใจ กาย ก็เป็นแต่เพียงภายนอก เดี่ยวๆด้วย กายคือร่างกายด้วย ในมิจฉาทิฏฐิสายนั่งหลับตาเข้าใจอย่างนั้น จึงมีความผิดที่ไกลจากวิเวกและเข้าใจปฏิบัติมีแต่เพียงหนึ่งไม่มีภายนอกแล้วนั่งหลับตาปฏิบัติเข้าไปอยู่ภายใน แล้วมันจะไปลงตัวกันได้อย่างไรมันจะมีผลสำเร็จได้อย่างไร

บอกว่าให้เดินไปทางนี้ แต่เขาก็เดินไปทางโน้น เขาก็บอกว่าใช่ทางนั่นแหละทางที่คุณว่านั่นแหละ แต่เขาไปเดินอีกทางหนึ่ง เราก็บอกว่ามาเดินทางนี้ ทางตรงนี้ เขาบอกว่าใช่ๆแล้ว อย่างที่คุณว่า นี่เป็นความเข้าใจว่ามันใช่แต่ไม่ใช่ ที่เขาเดินที่บอกว่าทางที่ใช่มันไม่ใช่มันคนละทาง แต่เขาก็บอก พอเราบอกว่าทางนี้ เขาก็บอกว่าทางนั่นแหละใช่แล้ว นี่แหละเป็นความเข้าใจที่นึกว่าถูกในผิด มันก็เลยยิ่งยากใหญ่เลย ถ้าเขาเข้าใจว่ามันต่างกัน มันก็จะมีหวัง ไอ้หวังตายแน่ต้องฆ่าไอ้หวังด้วยนะ ซ้อนนะ อย่างนี้มีหวังคือฆ่าไอ้หวังให้ตาย เพราะถ้าฆ่าไอ้หวังไม่ตายคุณมีสาเปกโขซ้อนอีกนะ

 

เป็นไงฟังกันเงียบเลย สู่แดนธรรมว่า ฟังอย่างดิ่งสดับ

พ่อครูว่า...เป็นสำนวนในพระไตรปิฎกฟังธรรมอย่างดิ่งสดับ

 

สื่อธรรมะพ่อครู(กาย) จิตมีความเป็นอุตุ แต่อุตุไม่ใช่จิต

คำว่ากาย คำเดียวถึงยากจริงๆ พระพุทธเจ้าจึงสอนกำชับกำชาอุปัชฌาย์ทุกรูป เวลาเริ่มบวชภิกษุขึ้นมาจะต้องให้กรรมฐาน 5 เรียกว่ามูลกรรมฐาน คุณต้องแยกกายแยกจิต อย่างถูกต้องสัมมาทิฎฐิจริงๆ

แยกอย่างไร

ก็ทำความเข้าใจให้ได้ว่ามันแยกเป็น 5 อุตุนิยาม พีชนิยาม จิตนิยาม  กรรมนิยาม  ธรรมนิยาม ต้องแยกให้ชัดเจนว่าเมื่อไหร่เป็นกาย เมื่อไหร่เป็นจิต เมื่อไหร่ไม่ใช่กาย เมื่อไหร่ไม่ใช่จิต ที่มันเป็นโดยเราไม่ได้ทำ มันเป็นไปตามธรรมชาติ

วัตถุที่ยังไม่ใช่ ชีวะ เป็นอุตุก็เป็นไปตามธรรมชาติของมัน

เมื่อได้มาเป็นชีวะเป็นพีชะ มันไม่ได้เป็นได้ง่ายๆ วัตถุดินน้ำไฟลมอากาศ ไม่ใช่ง่ายๆ ถ้ามีความรู้เป็นแผนที่นำทาง พระพุทธเจ้าก็สอนเราสามารถทำให้มันง่ายขึ้นได้ ง่ายกว่าเดินทางไปเป็นพีชะเอง กว่าจะเป็นพีชะได้ ไม่ใช่ธรรมดา มันเป็นเองได้แต่มันนานมาก มันไม่มีทางหลีกเลี่ยงมันก็ต้องเป็น ถ้าไม่เป็นคุณก็ตาย ถ้าคุณไม่สามารถที่จะมาเป็นจากอุตุมาเป็นพีชะ คุณก็วนเวียนอยู่กับความเป็นอุตุ มาเป็นพีชะไม่ได้ จะเป็นอุตุที่มีพลังงานสูงเท่าไหร่ มันจะมีวงวนของอุตุ ซึ่งไม่ใช่ชีวะ ไม่มีธาตุรู้ของตัวเอง เป็นพลังงานความร้อนแสงเสียงแม่เหล็กไฟฟ้าของมันเองทำงานในตัวของมันเองไป มันไม่มีประธานเป็นตัวนำในวงของมันเอง อย่างแม่เหล็กมันก็ดูดของมันอยู่ แต่ไม่มีตัวประธานที่จะนำ มันก็มีพลังงานอื่นเป็นประธาน เป็นตัวขับดันเปลี่ยนแปลง ก็เป็นไปตามทิศทางของพลังงานภายนอก ตัวมันเองพลังงานภายในมันทำอะไรของมันเองไม่ได้ เช่นมันจะเกิดกระแสลมกระแสร้อนกระแสเย็น แม้แต่แม่เหล็กไฟฟ้าที่เคลื่อนไหวอยู่

คนก็เอาพลังงานแม่เหล็กไฟฟ้าไปทำเป็นวิทยุ เกิดวิทยากับความรู้ สามารถนำมันได้ควบคุมมันได้อยู่ในอากาศเรียกว่ากระแสวิทยุ พลังวิทยุ ควบคุมเอามาใช้ได้ แล้วก็อยากจะตั้งชื่อเอาไปใช้เป็นรายละเอียด มันมีอยู่ก็เอามาใช้ได้ คำว่ามีและไม่มีจึงเอามาใช้ในคำตอบเป็นตัวจบหรือไม่จบก็อยู่ในนี้

จิตของเรามีความเป็นอุตุ มันก็ไม่มีภาวะจิตแล้ว จิตของเรามีภาวะอุตุ แต่อุตุ มันไม่มีความเป็นจิต

เมาไหม งงไหม สับสนไหม?

อุตุมันไม่ใช่จิต แต่จิตทำให้เป็นอุตุได้ แต่อุตุไม่บังอาจจะเป็นจิต

อุตุ ก็ยังไม่ใช่แค่พีชะ ต้องเห็นความแตกต่างของอุตุ กับพีชะ

เป็นพีชะได้ ก็ยังไม่มีสมรรถนะเป็นจิต

พีชะก็เป็นชีวะ มีตัวควบคุมตัวเอง แตงโมมะเขือเทศกะหล่ำปลีพืชพันธุ์ต่างๆ พืชต่างๆที่มีความแตกต่างจาก จิต สำคัญที่สุดก็ตรงที่ว่ามันไม่มีความสุขไม่มีความทุกข์

ประธานของมันมีประสิทธิภาพไม่เท่าจิต ประสิทธิภาพของจิตเก่งกว่าพีชะ รู้รอบกว่า มีความทุกข์ความสุข แต่มันไม่มีความรักความชัง มีพลังงานแสงเสียงแม่เหล็กไฟฟ้าอยู่ในตัว พีชะ

ซึ่งมันไม่ง่ายหรอก ในการแจกแจงธรรมนิยาม 5 ยิ่งไปแจกแจงบุญกับกุศลก็ยิ่งยาก

นิมนต์พ่อครูจิบน้ำ

สู่แดนธรรมว่า...การที่ท่านอัญญาโกณฑัญญะได้รู้ในวันนั้น ท่านเป็นสายปัญญาหรือท่านเป็นสายศรัทธา หรือกลับไปกลับมา เป็นสายปัญญาที่พบธรรมะด้วยศรัทธา

พ่อครูว่า...ตอบได้อย่างนี้โกณฑัญญะ คำว่าโกณฑะ แปลว่าโง่ ส่วนอัญญะ แปลว่าฉลาด

เพราะฉะนั้นโกณฑัญญะ คือ โง่ อัญญาคือฉลาด มีทั้งสองตัว มีแกนฉลาดแกนโง่อยู่ด้วยกัน สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องอจินไตยที่สุดยอด คนนี้ต้องชื่อนี้เพราะมีสภาวะอย่างนี้ อย่างพระสมณโคดมจะใช้บาลีเป็นหลัก บาลี ระบุว่าอย่างไรพยัญชนะอย่างไรก็อย่างนั้น พระพุทธเจ้าองค์อื่นก็อาจจะใช้ภาษาอื่นที่เป็นภาษาประจำของท่าน คนนั้นก็ต้องชื่อนั้นตามภาษาเหล่านั้น ในยุคที่ท่านอุบัติคนเหล่านั้นก็ต้องมามีชื่อตามภาษานั้น จะไปเอาภาษาที่มันไม่ใช่มาเรียกมันไม่ได้ มันต้องภาษาอันนั้นเฉพาะองค์นั้น

สู่แดนธรรมว่า...ทำไมพระพุทธเจ้าตรัสรู้ด้วยบาลี

พ่อครูว่า...ต้องใช้ภาษาตอนนั้น อย่างบาลีมาแปลงเป็นสันสกฤต ใครจะบอกว่าสันสกฤตเกิดก่อนหรือบาลีเกิดก่อนก็เป็นความเข้าใจของคุณ สำหรับอาตมานั้นชัดเจน ว่า บาลี เกิดก่อนสันสกฤต คนที่ไม่ชัดเจน ถนัดภาษาสันสกฤตก็บอกว่าเกิดก่อน คนที่ไม่ถนัดก็ต้องไปเรียน 2 อย่างเทียบกันไป พวกเรามีคนจบป.โท สันสกฤตและบาลี เป็นปริญญาโท 2 ใบนะ คือ ดร.รินธรรม ตอนนี้จะกลายเป็นรินถ้ำไปแล้ว

 

มาเข้าสู่เรื่องกาย

พูดซ้ำซากเบื่อกันไหม ...ไม่เบื่อ แปลว่ามีธรรมรส

เหมือนคนชอบเพลงซาบซึ้ง ฟังแล้วฟังอีกฟังแล้วฟังอีก คนที่อยู่ด้วยก็บอกว่าฟังอะไรกันนักกันหนา ฟังซ้ำซากอยู่อย่างนั้น คนไหนที่ซาบซึ้งประทับใจ ก็ประทับลงไปๆ ก็ของใครของมัน

 

สื่อธรรมะพ่อครู(อาหาร 4) ตอน โจรปล้นศาสนาที่ฆ่าไม่ตายคือคนไม่รู้รูปนาม

อาตมาจะขยายความต่อจาก กายนี้คือวิญญาณ

ดูจากปุตตมังสสูตร มี 4 อาหาร

อาหาร 4 คือ

1. กวฬิงการาหาร (อาหารคำข้าว  ให้รู้กิเลสเบญจกาม) . .
2. ผัสสาหาร (อาหาร คือ  ผัสสะกระทบให้เกิดเวทนา) .
3. มโนสัญเจตนาหาร (อาหารใจที่เจตนามุ่งกับตัณหา) . .
4. วิญญาณาหาร (อาหารของวิญญาณ กำหนดรู้นาม-รูป  อันเป็นปัจจัยให้ตั้งอยู่แห่งสังขาร เพื่อการเกิดในภพใหม่ คือมีปัจจัยเกิดชาติ ชรา มรณะ ทุกข์ และความคับแค้น) .

(ปุตตมังสสูตร  พตปฎ. เล่ม 16   ข้อ 241-244) 

คำว่าวิญญาณาหาร อ่านจากพระไตรปิฎกเลย

[244] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็วิญญาณาหารจะพึงเห็นได้อย่างไร เหมือนอย่างว่า พวกเจ้าหน้าที่จับโจรผู้กระทำผิดได้แล้วแสดงแก่พระราชาว่า ขอเดชะด้วยโจรผู้นี้กระทำผิด ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทจงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าให้ลงโทษโจรผู้นี้ตามที่ทรงเห็นสมควรเถิด

พ่อครูว่า...โจรร้ายทำลายศาสนาคือยึดถือและปฏิบัติในสิ่งที่ผิด แล้วก็ยังกระจายคำสอนที่ผิดนั้นต่อไปอีก บอกให้หยุดก็ไม่หยุดยังสอนต่อไปอีกไม่หยุด ก็ยิ่งกว่าไวรัสโคโรน่าระบาดต่อไปอีก ก็ยิ่งตายๆๆ คำว่าตายนี้กลับกันกับโจรที่ไม่ตายสักทีนะ สลับกันเป็นสิริมหามายา

จะฆ่าโจรให้ตาย แต่โจรตายคือโจรไม่ตาย ก็คือไม่มีโจรจะตายอีกแล้ว แต่โจรที่ว่านี้ซ้อนลึกลงไป

ฆ่า นี้ เป็นสมมติบัญญัติ จริงๆต้องฆ่าที่จิตวิญญาณเขา ให้จิตวิญญาณของเขาอย่าหลงผิด อย่ามิจฉาทิฏฐิ ไปห้ามอย่าก็ไม่ได้ ต้องทำความมีสัมมาทิฏฐิให้เกิด แล้วต้องทำซ้ำมาปฏิบัติ ปฏิบัติที่จิตของคุณให้บรรลุผล จิตบรรลุผลเป็นตามที่เป็นสภาวะที่แท้จริง ถูกต้องสมบูรณ์แบบ จบคือจบ

ต้องศึกษาหลายชั้น หมุนรอบเชิงซ้อนไม่รู้กี่ชั้น

 

ต่อพระไตรปิฎก

จึงมีพระกระแสรับสั่งอย่างนี้ว่า ท่านผู้เจริญไปเถอะพ่อ จงประหารมันเสียด้วยหอกร้อยเล่มในเวลาเช้านี้ เจ้าหน้าที่เหล่านั้นก็ช่วยประหารนักโทษคนนั้นด้วยหอกร้อยเล่มในเวลาเช้า ต่อมาเป็นเวลาเที่ยงวันพระราชาทรงซักถามเจ้าหน้าที่เหล่านั้นอย่างนี้ว่า ท่านผู้เจริญ เจ้านักโทษคนนั้นเป็นอย่างไรบ้าง เขาพากันกราบทูลว่า ขอเดชะ เขายังมีชีวิตอยู่ตามเดิม จึงมีพระกระแสรับสั่งอย่างนี้ว่า ท่านผู้เจริญ ไปเถอะพ่อ จงช่วยกันประหารมันเสียด้วยหอกร้อยเล่มในเวลาเที่ยงวัน เจ้าหน้าที่เหล่านั้นก็ประหารนักโทษคนนั้นเสียด้วยหอกร้อยเล่มในเวลาเที่ยงวัน ต่อมาเป็นเวลาเย็น พระราชาทรงซักถามเจ้าหน้าที่เหล่านั้นอีกอย่างนี้ว่า ท่านผู้เจริญ เจ้านักโทษคนนั้นเป็นอย่างไรบ้าง เขาพากันกราบทูลว่า ขอเดชะ เขายังมีชีวิตอยู่ตามเดิม จึงมีพระกระแสรับสั่งอย่างนี้ว่า ท่านผู้เจริญ ไปเถอะพ่อ จงประหารมันเสียด้วยหอกร้อยเล่มในเวลาเย็นเจ้าหน้าที่คนนั้นก็ประหารนักโทษคนนั้นด้วยหอกร้อยเล่มในเวลาเย็น ภิกษุทั้งหลายเธอทั้งหลายยังเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉน คือว่าเมื่อเขากำลังถูกประหารด้วยหอกร้อยเล่มตลอดวันอยู่นั้น จะพึงได้เสวยแต่ทุกข์โทมนัสซึ่งมีการประหาร นั้นเป็นเหตุเท่านั้น มิใช่หรือ ภิกษุทั้งหลาย เมื่อเขากำลังถูกประหารอยู่ด้วยหอกแม้เล่มเดียว ก็พึงเสวยความทุกข์โทมนัสซึ่งมีการประหารนั้นเป็นเหตุ แต่จะกล่าวไปไยถึงเมื่อเขากำลังถูกประหารอยู่ด้วยหอกสามร้อยเล่มเล่า ข้อนี้ฉันใด เรากล่าวว่า จะพึงเห็นวิญญาณาหารฉันนั้นเหมือนกัน เมื่ออริยสาวกกำหนดรู้วิญญาณาหารได้แล้วก็เป็นอันกำหนดรู้นามรูปได้แล้ว เมื่ออริยสาวกมากำหนดรู้นามรูปได้แล้ว เรากล่าวว่า ไม่มีสิ่งใดที่อริยสาวกจะพึงทำให้ยิ่งขึ้นไปกว่านี้อีกแล้ว ฯ

พ่อครูว่า...ตอนถูกประหารเป็นปัจจุบันก็ทุกข์ หอก 1 ดอก ทุกข์ 1 ดอก หอก 100 ดอกก็ทุกข์ 100 ดอก แล้วก็ว่าง เช้ากลางวันเย็นก็ถูกประหาร มีช่วงว่างก็ยังไม่ทุกข์ ระหว่างหอกก็ว่าง จาก เช้ากลางวันเย็นก็มีช่วงว่าง ก็ยังไม่ตาย

สู่แดนธรรมว่า..อุปมากับปฐมเทศนา ที่ว่า ตั้งตนบนความลำบากแต่ไม่ทุกข์เสียที คือทางสองส่วนที่ภิกษุไม่ไปโต่งไปทางกาม แต่เหลืออัตตาที่ทำตนลำบากอยู่ไม่บรรลุ

พ่อครูว่า..คือพวกจมกับอัตตา ไปนั่งหลับตาปฏิบัติ อัตตาที่เขานั่งสะกดจิต ฆ่าแล้วฆ่าอีก เหมือนกับโจรร้ายที่ถูกฆ่าเช้ากลางวันเย็นด้วยหอก 100 เล่ม ไปนั่งหลับตา ฆ่า อยู่นั่นแหละเขาไม่มีวันทำให้โจรตายเพราะโจรมันอยู่ที่ กาม ยังไม่ได้ตาย กามเป็นตัวใหญ่ คุณยังไม่ได้ลอกเปลือกออกจากข้างนอกเลย ก็จะมาฆ่าๆๆๆ ชีวะข้างนอกก็ยังไม่ตาย ฆ่ามันก็ฟื้นๆ ไม่ตาย เพราะไม่ได้ไล่ลำดับไปตามลำดับเบื้องต้น

อาหารข้อที่ 1 กามฉันทะ คุณไม่ได้ออกมาหากามเลยคุณยินดีอยู่ในอนุสัยลึกตลอด คุณก็จะเป็นพ่อแม่ลูกที่ฆ่าลูกกิน กินไปพลาง แล้วโง่เง่าว่าลูกของเราหายไปไหน เอ็งฆ่าลูกเอ็งแล้วกินอยู่ในปากเอ็งก็ยังค่าโง่และลืม ลืมว่าได้ฆ่าลูกไปแล้ว แล้วนึกว่ามีลูก ก็คือเนื้อที่อยู่ในท้อง ขี้ออกมาแล้วแล้วบอกว่าลูกอยู่ที่ไหนก็อยู่ในขี้ของเอ็งไง

ชั่วระยะเวลาของความทุกข์มันทุกข์อยู่ตลอดต่อกันตามหอก 100 เล่มแล้วมีระยะเวลาพัก ทุกข์เฉพาะที่ปัจจุบันถูกหอกแทง 300 เล่มในทั้งวัน หรือ 100 เล่มในตอนเช้า ว่างก็มีว่าง แต่มันจะยังไม่ตายมันจะอยู่กับทุกข์ไปอีกนานเท่านาน มันไม่ตายดื้อจริงๆ ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงจะจมอยู่กับที่เก่าข้องอยู่ในถ้ำอยู่อย่างนี้ เฮ้ยเมื่อยจริงๆ เจ้าคนดื้อด้านดึงดัน

เมื่อเขากำลังถูกประหารอยู่ด้วยหอกแม้เล่มเดียว ก็จะเป็นเช่นนั้นเขาจะทุกข์ในแต่ละดอก เมื่อเขากำลังถูกประหารอยู่ด้วยหอก continuing แม้ถูกประหารด้วยหอกเล่มเดียวก็ทุกข์อยู่เท่าที่ปัจจุบันมันยาว เจ้าหน้าที่อาจกระแทกๆหอกอยู่อย่างนั้นตลอดชั่วโมง ก็ทุกข์กับหอกเล่มเดียว 1 ชั่วโมงก็ทุกข์อยู่กับแรงกระแทก กระแทกแล้วกระแทกอีกเป็นร้อยครั้งเขาก็จะทุกข์อีกเป็นร้อยครั้ง ด้วยหอก 1 เล่มเดียว 100 เล่มก็คูณเข้าไปสิ 100 กระแทกด้วยหอก 100 เล่ม เหตุการณ์ที่มันมีพลังงานเคลื่อนที่ พลังงานกรรมกิริยา กรรมกับกาละ คือ การกระทำกับกาละ มันก็เกิดอันใดอันหนึ่งขึ้นมา เจ็บปวดก็คือความเจ็บปวด

เมื่อคุณหายจากเจ็บปวด เขากระแทกด้วยหอก 100 เล่ม ภาษาสิริมหามายาคนนี้ด้านหรือเปล่า ไม่ใช่ด้าน คนที่เหนือความเจ็บปวดเป็น พีชธาตุแล้วก็ไม่เจ็บ แต่ไม่ใช่หน้าด้าน

มันเป็นการหลุดพ้นที่แท้จริง มันก็มีอันนี้อยู่คนอื่นก็มีให้เราสัมผัสก็ตาม มากระทบกับเราบ้าง แต่ผู้ที่มีบารมีแล้ว มันกระทบกันอยู่กับคนอื่น อย่างอาตมาเห็นคนอื่นถูกกระทบกระแทกกระเทือนกระทุ้ง ฆ่าแกงกัน นายจ่า(ทหารที่ยิงประชาชนตาย20กว่าศพที่โคราช)คนนั้นไปยิงเขาตายก็เห็นอยู่ แต่เขาไม่ได้มาใกล้เคียงมาแผ้วพานเรา เพราะเรามีบารมี ที่พูดไม่ใช่วอนหาเรื่องนะ

มันซ้อนอยู่ที่มีบารมี แต่อย่าหลงว่าตัวเองมีบารมีมาก อย่าหลงเป็นอันขาด ถ้าคุณไม่หลงว่ามีบารมีมากบารมีจะช่วยคุณ คุณหลงว่ามีบารมีมากเมื่อไหร่พลาดมานั้นจำไว้ อย่ายึดตัวตน

สู่แดนธรรมว่า.. พวกเราจะถ่อมตนอยู่เสมอ

พ่อครูว่า...อย่าหลงตัวหลงตนยึดผิด

สู่แดนธรรมว่า..ให้ทำดีไปจนรู้ตัวก็สูญหรือสูงเสียแล้ว

พ่อครูว่า...ผู้ที่สูญไม่ได้ก็สูงไม่ได้

เพราะฉะนั้นสูงได้โดยไม่สูญ ฉันสูงแล้วแต่มันไม่สูญ เพราะฉะนั้นสูญจริงๆคุณจึงจะสูงจริงๆ

ต่อ ภิกษุที่เขากำลัง ถูกประหารด้วยหอก แม้เล่มเดียวก็พึงเสวยความทุกข์โทมนัสซึ่งมีการประหารนั้นเป็นเหตุ เล่มเดียวก็ตาม เขาก็ทุกข์อยู่กับหอกเล่มเดียว แต่จะกล่าวไปไยเมื่อเขาถูกประหารด้วยหอก 300 เล่ม เล่า

ข้อนี้ฉันใด เรากล่าวว่า จะพึงเห็นวิญญาณาหารนั้นเหมือนกัน ยากไหม?

คุณจะต้องมีรายละเอียดความทุกข์ด้วยหอกเล่มเดียวก็ทุกข์อยู่ตลอดเวลา อาตมาแถมอีก หอกเล่มเดียว แต่เจ้าพนักงานกระแทกแล้วกระแทกอีกอยู่ตลอด 1 ชั่วโมง ก็ทุกข์ตลอดชั่วโมงที่ถูกกระแทก เป็นร้อยครั้งพันครั้งก็ตาม

เมื่อเขากำลังถูกประหารอยู่ด้วยหอกแม้เล่มเดียว ก็พึงเสวยความทุกข์โทมนัสซึ่งมีการประหารนั้นเป็นเหตุ แต่จะกล่าวไปไยถึงเมื่อเขากำลังถูกประหารอยู่ด้วยหอกสามร้อยเล่มเล่า ข้อนี้ฉันใด เรากล่าวว่า จะพึงเห็นวิญญาณาหารฉันนั้นเหมือนกัน เมื่ออริยสาวกกำหนดรู้วิญญาณาหารได้แล้วก็เป็นอันกำหนดรู้นามรูปได้แล้ว เมื่ออริยสาวกมากำหนดรู้นามรูปได้แล้ว เรากล่าวว่า ไม่มีสิ่งใดที่อริยสาวกจะพึงทำให้ยิ่งขึ้นไปกว่านี้อีกแล้ว ฯ

 

พ่อครูว่า...มาจบที่รู้ นามรูป ผู้ที่สามารถรู้นามรูปได้ ผู้ปฏิบัตินี้มีความรู้นามรูปได้ จบ ไม่มีความรู้อะไรที่ยิ่งขึ้นไปกว่านี้อีกแล้ว เพราะฉะนั้นถ้าใครที่เข้าใจไม่ถ้วนรอบ เข้าใจสั้นๆ อ้อเรารู้นามรูปได้ก็จบ ตามที่พระพุทธเจ้าท่านตรัส คุณไม่จบหรอก คุณก็จะได้แต่ความรู้ว่า นามรูป ฟังดีๆนะ

จริง นามรูป ที่พระพุทธเจ้าตรัส แต่นามรูปของคุณ อันเดียวกับที่พระพุทธเจ้าตรัสมั้ย ไม่ใช่ ต้องมีคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าที่คุณเข้าใจ แล้วคุณต้องมีสภาวะของคุณ

สภาวะของคุณไม่ใช่ของพระพุทธเจ้า คุณต้องรับผิดชอบของคุณ แล้วคุณต้องทำสภาวะของคุณ ในนามรูปนี้แหละให้สมบูรณ์ แต่ก่อนจะสมบูรณ์ถ้าคุณไม่เริ่มต้นมีความรู้ที่นามรูป คือ กาย

 

 

สื่อธรรมะพ่อครู(กาย) แยกกายแยกจิตให้สัมมาทิฏฐิ

คุณไม่มีความรู้ในนามรูป ก็โมฆะเลย

ต้องรู้เรื่องนี้ก่อน ต้องแยกกายแยกนามรูป คือต้องมีนามรูปแล้วรวมที่กาย

กายแยกเป็น 1 ไม่ได้ กายต้องมี 2 เสมอ

กาย กับ เทวะต่างกัน

เทวะคือคำของคนโง่

กายคือคำของคนฉลาด ฉลาดโลกุตระด้วย

ฉลาดโลกุตระจะรู้ความเป็น 2 ทั้งสภาวะและพยัญชนะ ครบถ้วนไม่หลงผิด

เมื่อใด จะหมายถึงพยัญชนะ ก็ไม่สับสน เมื่อใดหมายถึงสภาวะก็ไม่สับสน

คนจะสื่อให้รู้กันต้องใช้พยัญชนะ แต่ผู้ที่รับฟังจากพยัญชนะไปแล้วต้องมีสภาวะของตัวเองตรวจสอบ มีแล้วยืนยัน ถ้ายังไม่มีคุณจะทำอย่างไรจึงจะมี ?

เพราะฉะนั้นเมื่อตรวจของตัวเองว่ามันยังไม่มีมรรคผลนั้น มันยังไม่มีความจริงอันนั้นได้แล้ว คุณก็ต้องทำสิ เพราะคุณจะต้องรู้ว่าความไม่มี เราไม่มีสภาวะ เรามีแต่พยัญชนะ ถ้าคุณไปสับสนหลงว่ามีสภาวะแต่คุณได้แต่พยัญชนะ นี่คือพวกที่เรียนเปรียญ 9 เรียนด็อกเตอร์ ท่องบ่นอะไรต่ออะไร  หรือผู้ที่เอาแต่สภาวะนั่งหลับตาๆๆ ไม่ออกมาสู่กายข้างนอกเลย ก็เหมือนกันโมฆะทั้งคู่ ต้องกลับมามี 2 ต้องมีภายนอกภายใน

 

เพราะฉะนั้นการแยกกายแยกจิต จึงเป็นเรื่องแรกที่พระพุทธเจ้ากำชับให้อุปัชฌาย์ให้มูลกรรมฐานแก่พระนวกะ สิ่งที่แยกง่ายๆคือภายนอก

คุณจะไปแยกกายแยกจิตที่ลำไส้ จะไปแยกกายแยกจิตที่ตับ ก็ยาก ต้องผ่าตับออกมา จะต้องมาที่เล็บ ผม ขน ฟัน หนัง มันถึงจะแยกได้ มันถึงจะมาพิสูจน์ความจริงได้ง่าย แม้แต่อุจจาระมันยังไม่ออกมา เป็นอาหารเก่าอาหารใหม่ คุณจะแยกอาหารใหม่ ยังมีความรู้สึก เชื่อมโยงเป็นพีชะ อาหารใหม่มันยังไม่ขาดจากอาหารเก่า มันก็ยาก ยากมากเลย มันก็จะแยกกายแยกจิตเหมือนกัน

พระพุทธเจ้าจึงบอกว่าเอา 5 อย่างนี้แหละที่มันมีอยู่ในร่างกายเรา มาพิจารณาแยกกายแยกจิตให้ชัด เมื่อใดคุณแยกกายแยกจิตไม่ชัด คุณก็ไม่มีทางพ้นทุกข์ ไม่มีทางสลายร่าง สลายความเป็นตัวคุณทั้งตัวเลย ให้มันหมดจบ ไม่กลับมาเป็นตัวตนของเราอีกตลอดนิรันดร คุณก็ทำไม่ได้ คุณต้องเข้าใจถึงจะทำได้

อุตุคืออะไร อาตมาถนัดที่เล็บ ไม่ถนัดอธิบายที่ผม แต่เล็บนี่นิ่งก็นิ่งแข็งก็แข็งจับได้ง่าย ติดกับเรา หรือเล็บตัดออกไปแล้ว

เล็บที่ตัดออกจากร่างกายเป็นอุตุ 100% เป็นดินน้ำไฟลมไม่มีกลับมาต่อกันได้ เอาเล็บที่ตัดออกไปแล้วมาต่ออีกกลับไปไม่ได้ ถ้าเนื้อหรือหนัง ก็อธิบายยาก หากเราเอาหนังใหม่ขึ้นมาก็ไม่ใช่หนังเก่า อันนี้ยากอธิบาย

เล็บ ตัด ออกไปจากตัวเราแล้วก็เป็นอุตุ แต่เล็บที่ติดกับตัวเรา ไม่มีเวทนา ผม ฟัน หนังขน ก็เช่นกันติดกับตัวเรา ยังไม่ตัดออกไปยังไม่เป็นอุตุ 100% ก็เป็นชีวะ แต่เราไม่เรียกกาย เพราะมันไม่มีความรู้สึกไม่มี เวทนา แม้มันจะติดอยู่กับตัวเรา เขาบอกว่าหยิกเล็บเจ็บเล็บก็ไม่ใช่ แต่หยิกเล็บเจ็บเนื้อ ไม่ใช่เจ็บเล็บ ตรงที่เล็บมันติดอยู่กับเนื้อก็เจ็บตรงนั้นมันแยกกันไม่ออก เราก็ชัดเจน เนื้อกับเล็บมันติดกันสนิทเลย หากมันฉีกปั๊บก็เลือดไหล เลือดเป็นตัวเชื่อม แต่ถ้ามันออกนอกมาแล้วตัดออกเลือดไม่ไหลเจ็บก็ไม่เจ็บ ตัดออกได้ที่พ้นจากเนื้อ ตัดได้

เพราะฉะนั้นถ้าคุณไม่สามารถเข้าใจ การแยก เมื่อใดเป็นกาย เมื่อใดเป็นจิต ยกตัวอย่างเล็บ ที่มันติดกับเราอยู่ มันก็ยาวออกไปได้เมื่อได้อาหาร ทำลายมันก็ไม่เจ็บปวดไม่มีเวทนา การไม่มีเวทนานั่นแหละคือไม่ใช่จิต จิตต้องมีเวทนา แต่เมื่อมันยังมีชีวะอยู่ ติดกับร่างกายอยู่มันก็เป็นแต่เพียง พีชะ เป็นเพียงพืช เป็นชีวะที่ไม่มีเวทนา

พระพุทธเจ้าจึงเรียกว่าเป็นสังขารที่ไม่มีวิญญาณครองไม่มีกรรมวิบากครอง เมื่อไม่มีกรรมก็ไม่มีวิบาก แม้มีกรรมแล้วแต่ไม่มีวิบาก ที่จริงลึกซึ้งกว่านั้นมันไม่ได้หรอกมันมี มีกรรมนั้น แต่กรรมไม่มีกิเลสไม่มีอกุศลไม่มีบาป กรรมนั้นก็มีผลเป็นกุศล ถ้าเรายังไม่ปรินิพพานเป็นปริโยสานเราก็ได้อาศัยกุศลนั้น นี่ละเอียด ซ้อนไปอีก แต่ไม่มีบาปแล้วไม่มีบุญแล้ว กรรมที่บุญทำหน้าที่เสร็จจบ บุญทำหน้าที่อะไร ฆ่าบาป ฆ่าอกุศล เรียกแทนกัน อกุศลกับบาปเรียกแทนก็ตามแต่ที่จริง

บาปกับบุญ เป็นโลกุตระสามารถหมดไปจากโลกได้ แต่กุศลอกุศลเป็นโลกียะไม่สามารถหมดไปได้จากโลก

ทำบาปบุญหมดก็ปุญญปาปปริกขีโณ อรหัตตผลเด็ดขาดของพระโสดาบันในอบายมุขก็ตาม เด็ดขาดไม่มีเกิดอีกแน่นอนตายสนิทไม่มีวนเวียนมาอีกเลย อันนั้นก็เป็นของแท้ ที่คุณเป็นอรหันต์ ในอรหัตตผลของโสดาบัน เป็นผลที่ไม่ลึกลับแล้วสมบูรณ์แล้ว แต่มันยังไม่จบก็ยังไม่ใช่ อันตะ ไม่ถึงที่สุดได้ อรหัตตผล

เพราะฉะนั้นผู้ที่แยกกายแยกจิตยังไม่สัมมาทิฏฐิ

รู้กายไม่ชัดตั้งแต่สักกายะ ไม่พ้นวิจิกิจฉา แล้วต้องมีวิธีปฏิบัติอีกให้สัมมา อย่าทำเหลาะแหละเล่นหัวลูบคลำปรามาส ต้องทำจริงๆทำให้เกิดผล เจอกับโจรแล้ว อาตมาก็เคยอธิบาย รู้แล้วว่าคือโจรปล้นวิจิกิจฉา วิธีฆ่ามีด้วยแต่ยังไม่ฆ่าเลี้ยงโจรด้วย เพื่อให้โจรช่วยเรา นี่คือเจ้าหน้าที่เลี้ยงโจร แบบนี้จะได้ฆ่าโจรได้อย่างไรไปเลี้ยงมัน ต้องฆ่า

นอกจากคุณไม่สามารถฆ่ามันให้ตายด้วยหอกร้อยเล่มตอนเช้า กลางวันเย็น นอกจากคนฆ่ามันไม่ตาย เพราะคุณไม่สามารถ หรือ เพราะว่า โจรมันหนังเหนียว

เอาโจรหนังเหนียวดีกว่า หากคุณไม่มีฝีมือก็สร้างฝีมือให้ได้สิ ก็ฆ่ามันตายได้สำเร็จ ต้องสร้างฝีมือของคนให้เด็ดขาด ให้มันได้ประสิทธิภาพสูงสุด แต่ถ้าคุณมีฝีมือแล้วฆ่าก็ยังไม่ตายแปลว่าโจรมันหนังเหนียวดื้อด้าน

อย่างนั่งหลับตาเป็นโจร อาตมามีฝีมือ แต่โจรหนังเหนียวจะตาย เรียกว่าฟันอย่างไรก็ไม่ถูกตัวมันว่างไปหมดพอกันเลยกับพวกหนังเหนียว

 

นั่งหลับตามี 2 พวก พวกหนึ่งเป็นก้อนฟันไม่เข้า พวกหนึ่งนั่งหลับตาว่าง ฟันไม่ถูกตัว ก็คือธัมมชโย หาตัวไม่เจอ ทุกวันนี้ยังหาตัวไม่เจอเลย แต่อาจารย์มั่นหาตัวเจอ แต่ธัมมชโยหาตัวยังไม่เจอ เพราะฉะนั้น UNESCO ยกย่องธัมมชโยยังไม่ได้เพราะหาตัวยังไม่เจอ อาจารย์มั่นหาตัวเจอว่าเป็นผู้ช่วยสร้างสันติภาพ อาตมาก็ดีใจ UNESCO มีดวงตา เห็นศาสนาพุทธเป็นผู้รักษาสันติภาพได้จริงๆ ที่อื่นรักษาสันติภาพไม่ได้ ประเทศไทยรักษาสันติภาพได้ด้วยความรู้ 2 ประการ แม้จะเป็นสมถะ แม้จะเป็นวิปัสสนา ก็มีพลความมีความรู้องค์ประกอบครบอยู่ในของพระพุทธเจ้า หรือแม้จะไม่ครบก็มีคำสอนของพระพุทธเจ้าอยู่แล้ว ศรัทธาพระพุทธเจ้าเป็นหนึ่งแล้ว เอาคำสอนของพระพุทธเจ้า แต่ว่าใครจะเอาคำสอนพระพุทธเจ้ามาปฏิบัติได้ครบมากกว่ากัน สายหลับตาหรือสายศรัทธาเอามาครบได้ไม่เท่าสายปัญญา นี่ไม่ได้หมายความว่ายกปัญญาเหนือกว่าศรัทธานะไม่ใช่ แต่ศรัทธาอย่างนั้นศรัทธาเด่นกว่าปัญญาแล้วในข้างนอก

ในข้างนอก จะเริ่มรู้ตามมาด้วยศรัทธาเพราะเขาเป็นสายศรัทธาเทวนิยม ยูเนสโกเป็นเทวนิยม ศาสนาเทวนิยมเป็นแกนมาแล้วมันก็ต้องดีใจ เริ่มมารู้เนื้อของสัจธรรม

โดยเฉพาะสัจจะธรรมที่พระพุทธเจ้าค้นพบเอามาประกาศ เริ่มจะเข้ามาหาพุทธะผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ก็จะค่อยๆเข้ามา

อาตมาไม่กังวลอาตมาเป็นสายปัญญา อาตมาไม่ใช่ธัมมชโย ธัมมชโยกับอาจารย์มั่นก็ไปแยกกันเป็นสว่างกับมืดแต่ที่จริงเป็นสายศรัทธาทั้งคู่

ธัมมชโยศรัทธาที่ไปหลงปัญญาหลงความฉลาด กลายเป็นความฉลาดโง่ไม่ใช่ความฉลาด ไม่ฉลาดโลกุตระ เป็นความฉลาดโลกียที่โง่ซับซ้อนแล้วหลงความฉลาดตัวเองเป็น วิปัสสนูปกิเลส ซับซ้อน

เขาจะยิ่งจม จมนี่เขาก็ยิ่งฟู ธัมมชโย ส่วนอาจารย์มั่นยิ่งจมก็ยิ่งจม ยิ่งดิ่ง สังคตัง สังขิตตังจิตตัง แน่นไปเรื่อย ทางโน้นก็วิกขิตตังจิตตัง เราออกมาจากสิ่งเฟ้อมากเกินทั้ง static อาจารย์มั่นก็ต้องออกมา ไม่อย่างนั้นก็ต้องจมดิ่งไปเรื่อยๆจมลงสู่ความหลง ในคุหัฏฐกสุตตนิทเทส

กายวิเวก ก็เอาร่างกายออกไปสู่ป่ามันก็ยิ่งผิด กายเข้าใจเป็นวัตถุดินน้ำไฟลมไม่เข้าไปหาจิต แต่คนก็หลงผิดว่าคุณไปกับจิต ไม่ใช่ ท่านบอกให้ กาย ออกจากกายหรือทำกายให้ดับ แต่คุณไม่ได้ปฏิบัติ กาย

สื่อธรรมะพ่อครู(กาย) กายนี้ต้องมีกามเป็นเบื้องต้น

กายนี้ จะต้องมีคำว่า กาม คุณก็ไม่รู้จักกาม เพราะคุณไม่มาปฏิบัติกายภาพนอก หลับตาไม่มีผัสสะ ตา หู จมูก ลิ้น กายภายนอก ไม่เอาอ่าวเลย ก็ไม่ได้รู้จักกามไม่ได้ละจากกามสงัดจากกามเป็นเบื้องต้น คุณไม่ได้เอาออกเลย

คุณจะปอกเปลือก เอาข้างในแต่ไม่ได้สลายเปลือกนอกที่แข็ง ก็ไปหลงทำภายในก็หลงไปตลอดกาลนาน แต่ถ้าปอกทีละชั้น เป็นลำดับเหมือนฝั่งทะเลเมื่อนั้นคุณสะอาดหมดจด ครบ

แต่ถ้าคนไม่ปอกเปลือกนอกออก กามเปลือกนอกไม่ได้เรียนคุณไปจมอยู่ภายใน เพราะฉะนั้นมหาบัว จึงเคี้ยวหมากอยู่ไม่ขาดปาก ไม่รู้ว่าติดในรูปในรสในกลิ่นในเสียงในสัมผัสของหมากในสิ่งเสพติดที่ผสมอยู่ในหมาก

อาตมาเคยลองกินพลูกับปูน มันยันเสียไม่มี ไม่เอาอีกแล้ว

เอายาฉุนมามวนๆใส่ปากมันแสบรสยาฉุน อาตมาเคยลอง เคนเห็นจับกังจะมวนไว้ในปากตุ่ยไว้ เขาไม่ติดหมากนะแต่ติดยาฉุน

สู่แดนธรรมว่า..ที่ว่ามา เราต้องไปลองกับผัสสะไหม

พ่อครูว่า...ลองหมากลองพลูก็ได้บุหรี่ก็ได้ แต่ติดมาอย่าว่าอาตมานะ หากไม่แน่จริงๆแล้วอย่าไปลอง คุณต้องแน่จริงจริงๆจริงๆจริงๆจริงๆ เช็คก่อน ทำปัจจุบัน 36 สั่งสมลงเป็นอดีต 36 ให้มีสองหน่วยใน 3 อย่างแข็งแรงดังที่สุด อนาคตอีก 36 จะมาอีกเท่าไหร่ 72 นี้ฆ่าได้ อนาคต 36 มาเท่าไหร่ คุณแน่ใจ 72 นี้คุณได้เปรียบแน่นอน

ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติ สัมมาทิฏฐิถึงเมื่อไหร่ก็จบ ไม่ต้องลองก็จบได้ แต่คุณไปลองแล้วคุณเองเสี่ยงอยู่ก็ช่วยไม่ได้นะจ๊ะ ตัวใครตัวมันนะจ๊ะ คุณไม่ต้องลอง ทำเข้าไปทำเข้าไปมันก็มีวันจบเองใช่ไหม ไม่ต้องลอง มาทำตามสูตร ตามทฤษฎีพระพุทธเจ้า ไปเดี่ยวๆไม่ต้องลอง ขาดให้เด็ด เด็ดให้ขาด ธรรมชาติมันจะมาหาคุณเอง คุณไม่ต้องห่วงหรอกไม่ต้องเรียกร้อง ธรรมชาติมันจะมาลองคุณเอง เมื่อนั้นน่ะดี แต่คุณไปหาลองเอง ตัวใครตัวมันอย่าหาว่าไม่ห้ามไม่บอก แต่ถ้าสัจจะแล้วมันจะมาลองเราเอง ไม่ต้องกลัว ในวิบากทั้งหมดนี่ มันห้ามไม่ได้ ห้ามมันไม่ได้ อจินไตยในระหว่างกรรมวิบาก

ซ้อนไปอีก มันยิ่งกว่าโลกจินตา คิดไม่ถึงหรอก โลกจินตาคือ ไม่ต้องเอามาคิดหรอก

เพราะฉะนั้นกรรมวิบากนี้ โลกจินตาไม่ทำแล้ว แต่กรรมวิบากก็ใช่ย่อยมันมากพอไม่ต้องไปคิดเพิ่มหรอก โลกจินตานี้อย่างกะเทยมันเพิ่มไปอีกจะห้ามมันไม่อยู่หรอก หรือพวกนักฟุ้งซ่านปรุงแต่งไปเรื่อยๆ เตะฟุตบอลธรรมดา แต่เดี๋ยวนี้มีฟุตซอลอีก อีกหน่อยมันก็มีในเครื่องอีก เตะกันอยู่ในเครื่องอีก มันเพ้อพกอีก เตะไปมันนะ เขามีเกมเตะบอลในนั้น แต่ลมๆแล้งๆ ไปเตะบอลจริง ฟุตบอลสนามใหญ่ฟุตซอลสนามเล็ก ก็อย่างนี้ จบ

เวลาบันทึก 18 มีนาคม 2563 ( 13:29:41 )

รายละเอียด

 

630212_เทศน์ทวช.งานพุทธาภิเษก#44  บ้านราชฯ กายนี้คือวิญญาณ ตอน3

 

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวโหลดเอกสารที่…https://docs.google.com/document/d/1_esHWBIQTtSdpjmKSoAV7bCy-6OBGMn4Km2ZjqqqNKg/edit?usp=sharing                       

 

ดาวโหลดเสียงที่...  https://drive.google.com/open?id=1joyulOA_zwCdjOFA4p3IYXv2ZQKByrTE

 

พ่อครูว่า…วันนี้วันพุธที่ 12 กุมภาพันธ์ 2563 ที่บวรราชธานีอโศก เป็นวันที่ 5 ของงานพุทธาภิเษกสุดยอดปาฏิหาริย์ ครั้งที่ 44 โอ้โหอุ่นหนาฝาคั่งจริงๆข้างหน้าเต็มข้างหลังเต็ม ถ้ามีคนฟังธรรมะอย่างนี้เต็มๆทุกวันทุกวันอาตมาถึง 151 ปีแน่ๆ ใครอยากให้อาตมาถึง 151 ปีต้องมากันอย่างนี้ให้ได้เป็นประจำๆ ถ้าร่อยหรอลงๆ เหลือ 10 คน 5 คน สุดท้ายไม่มีใครฟังเลยแล้วจะไปเทศน์ทำไม อาตมาทุกวันนี้ไม่มีงานอื่นเลย ทุกวันนี้อาตมาวางงานต่างๆ มีแต่งานเทศน์ เขียน เอาธรรมะออกมา จากที่เราเองมีออกมาๆ เพราะฉะนั้นอยู่ที่ไหนใครมาพบใครมาหามาพบอ้าปาก มีแต่ธรรมะออกมาอย่างเดียว เรื่องงานบางทีบางครั้งเขาก็มาถามงานนั้นงานนี้ อาตมาก็แทบจะไม่ค่อยรู้เรื่องเลย มาถามก็ตอบไปตามปฏิภาณที่พอรู้

อายุ 90 นี้มันคงจะยังไงขนาดนี้ 86 ก็วางงานขนาดนี้ ถ้าอายุ 90 ก็คงจะวางมากกว่านี้ เหลือแต่งงานธรรมะอย่างเดียว ยิ่งธรรมะนี้ อาตมาก็ตรวจสอบ ทุกวันนี้พระไตรปิฎกเต็มโต๊ะ เปิดเล่มนั้นเล่มนี้เล่มนี้เล่มนั้นสุดยอดดี ธรรมะของพระพุทธเจ้าสุดยอด เล่มไหนก็น่าเอามาอธิบาย อาตมาก็เลยเยอะ ไม่รู้จะอธิบายอะไรดี มันน่าอธิบายทั้งนั้น

งานพุทธาภิเษกฯ อาตมาก็พยายามตั้งหัวข้อ หากไม่ตั้งหัวข้อก็จะออกไปโดยอัตโนมัติไปเพราะมันเป็นธรรมะได้หมดทุกเรื่อง เจออะไรก็ว่าไป เจอบักพิหล่า…(ทับทิม) จากสวนภูเขาว่าของคุณไม้ร่ม สีมันจัดดี

มีคนเป็นนักกลอนนอนเปล่าก็เศร้าใจ

 

สื่อธรรมะพ่อครู(นานาสังวาส) ตอน สมานสังวาสอยู่กับนานาสังวาสกันได้

พวกเราเป็นนานาสังวาสแต่ก็สมานสังวาสกันได้ สังวาส แปลว่าการอยู่ร่วม โดยเฉพาะเรื่องวงการศาสนาพุทธธรรมก็หมายถึงการอยู่ร่วมกับคนที่มีแนวคิด ที่มันกำลังจะแยก แยกออกไป แตกต่างออกไปจนต่างกันเป็นนิกาย

ต่างกันถึงขั้นนิกายนี้หมายถึง ไม่ใช่กาย ไม่ใช่กายเดียวกันแล้ว เพราะฉะนั้นคำว่ากายนี้จึงมีความหมายที่มากที่สุดเลย เพราะฉะนั้นใครที่ทำนิกาย ทำให้เกิดนิกายขึ้นมา โดยเฉพาะพระภิกษุ เป็นฆราวาสก็เป็นบาปเป็นกรรมเหมือนกัน ทำให้เกิดนิกายทำให้เกิดกาย

กายของพระพุทธเจ้าคือธรรมกาย มีคุณธรรมทุกอย่างหมายถึงอย่างนี้ คนนี้ทำให้แตกต่าง ต่างไปจนกระทั่งแยกคนละเรื่องตรงกันข้ามกันเลย ดีไม่ดีเป็นปฏิปักษ์ต่อกันเลย แตกต่างกันจนเป็นปฏิปักษ์ต่อกันเลย อันนี้คนนี้ฝ่ายนี้เห็นอย่างนี้ว่าถูก ฝ่ายนี้เห็นอย่างเดียวกันนี้แต่บอกว่าไม่ถูก ขัดแย้งกันเลยอย่างนี้เป็นต้น ถึงเรียกว่ากาย มันแยกกันแล้วมันไม่เป็นกายเดียวกัน ไม่ใช่เป็นพุทธกายหรือธรรมกาย พระพุทธเจ้าบอกว่าท่านเป็นธรรมกายหรือพรหมกาย เพราะฉะนั้นใครทำการแตกอันนี้เป็นอนันตริยกรรม เป็นบาปตกนรกหมกไหม้นานมากเลย อนันตริยกรรม คือบาปมันมาก เพราะเป็นความผิดที่แรงร้าย

กับมนุษยชาติกับสังคม ก็มีธรรมะเป็นเครื่องผูกรวมกันไว้อยู่ร่วมกันไว้ มีความเห็นที่เป็นสามัญญตา แน่นอนมันต้องแตกต่างกันบ้าง แต่มันก็เป็นสามัญญตา หมายความว่ามันอยู่กันอย่างเสมอสมานกัน โสดาบันเสมอโสดาบัน อนาคามีเสมออนาคามี อรหันต์เสมออรหันต์ ฐานพระโสดาบันแม้จะต่างกันก็เสมอสมานกันไม่แตกแยกเป็นนิกาย

อาจจะมีที่มันห้ามไม่ได้ก็คือมันต่างกันเรียกว่านานา มันแตกต่างกัน แต่ไม่ได้แตกต่างกันมันก็ยังอยู่ร่วมกันได้เรียกว่ามีสิ่งที่ต่อเชื่อมสมานอยู่ได้ มันแตกต่างกันเรียกว่านานาสังวาสอยู่ร่วมกันแท้ๆ

สังวาสเดียวกันก็คือสมานสังวาส นานาสังวาสก็แตกต่างกัน สุดท้ายที่เลวร้ายที่สุดก็คืออสังวาส อยู่ร่วมกันไม่ได้เลย นิกายนี้ทำนิกาย 2 อย่างให้แตกต่างกัน อันนั้นก็อยู่กับอันโน้นอันนี้ก็อยู่กับอันนี้ แต่อสังวาสนี้ ไม่ถือว่าเป็นคนที่อยู่ร่วมในโลก ตายจากศาสนาพุทธไป 1 ชาติ อสังวาสคือ ปาราชิก

อ่านบทกวี สมานสังวาสอยู่กับนานาสังวาสกันได้

 

แม้แต่คนชั่วเราก็ช่วยรับใช้เขาด้วยการด่า ตำหนิแรงๆก็ด่า นัยของภาษาเป็นอย่างนั้นไม่ได้ไปทำเรื่องเลวร้ายอะไร ดุแรงๆด่าแรงๆ โดนทุจริตโดนความชั่วอกุศลของใคร ถ้าสังคมมันมีคนชั่วคนผิดเป็นคนทุจริตอกุศลมาก พูดความจริงออกไปกระทบ มันพูดเบาๆก็แรง เพราะมันเยอะมันกระแทก ทีนี้พูดแรงก็กระทบแรงกระแทกให้หลุดได้ง่ายขึ้น ทุกวันนี้ทำไมอาตมาพูดแรง ตอบได้ไหม?...อาตมากำลังดี

 

สื่อธรรมะพ่อครู(กาย) ตอน กายนี้คือวิญญาณ

ทำไมอาตมาต้องตั้งชื่อชื่อนี้ เพราะทุกวันนี้ศาสนาพุทธเขาไม่รู้เรื่องแล้วว่า กาย คือวิญญาณ ทุกวันนี้ส่วนใหญ่เลยแม้แต่จะเป็นปุโรหิตทางศาสนาอยู่ก็ตาม เขาก็ยังไม่สำคัญมั่นหมายว่ากายนี้คือวิญญาณ พระพุทธเจ้าถึงมาเน้นว่า กายนี้เราเรียกว่าจิต มโน วิญญาณ​ ต้องกลับไปอย่างนั้นเตือนให้คนเข้าใจให้ชัดเจน เพราะถ้าไม่เข้าใจว่ากายนี้คือวิญญาณ มันก็จะออกนอกเรื่อง

เริ่มต้นความรู้บทแรกสังโยชน์ข้อที่ 1 สักกายทิฐิ เริ่มต้นความรู้จะเป็นฆราวาสหรือนักบวชโดยเฉพาะก็ตาม ต้องเริ่มต้นด้วยจุดนี้ จุด กาย แล้วกายไม่ต้องไปวุ่นวายของคนอื่น วุ่นที่สักกะ สักกะ แปลว่าตัวเรา ต้องวุ่นที่กายของเรา ต้องแยกกายแยกจิตให้ออก เพราะกายนี้มุ่งหมายเอาวิญญาณ แต่กายนี้ก็ต้องมีภายนอก นี่มันสลับซับซ้อนอยู่ในความหมายของคำว่า กายนี้ ยิ่งใหญ่มาก ต้องเรียนรู้

เมื่อเริ่มมาตั้งใจศึกษาศาสนาพุทธ มาสมัครเป็นภิกษุ มาขอเป็นผู้ตั้งใจจะไปนิพพาน จะมาบวช   มาบวชนี่ไปนิพพานทั้งนั้น แต่ทุกวันนี้มาบวชสร้างอาชีพ มาหลบทำอาชีพหากิน พวกบาปกินหัว พูดให้สั้นให้ชัด อาตมาไม่พูดยาว ด่าสั้นๆ แต่สั้นๆมากสั้น สั้นแต่เยอะมาก ด่าต่อเนื่อง ยิ่งกว่าวินาทีต่อวินาที แต่สั้นนะ ลัดคัดสั้น

เพราะฉะนั้นกายนี้คือวิญญาณ

ถ้าเราแยกกายแยกจิตไม่ออก รู้ความเป็นกายไม่ชัด จบ โมฆะในศาสนาพุทธ คุณจะปฏิบัติอย่างไรก็ไม่มีผลอะไร คุณก็ปฏิบัติธรรม เหมือนกับชาวโลก ศาสนาไหนเขาก็สอนให้บรรลุความดี ให้เราเจริญให้มีพฤติกรรมดีขึ้นมา อย่าชั่ว ตามกำหนดสมมติของสังคมกลุ่มนี้ประเทศนี้จะถือว่าอย่างนี้ดี สังคมกลุ่มนี้ถือว่าอย่างนี้ดี แตกต่างกันคนละขั้วเลยก็ได้ เช่นสังคมกลุ่มอโศกถือว่า มาจน ดี ไปรวยไม่ดี ถืออย่างนี้เห็นอย่างนี้จริงๆ เอาแต่แค่จนกับรวยเป็นเรื่อง 2 เรื่อง กายก็คือ 2 แยกเป็นรูปกับนาม

กาย เป็นภาษาที่ขยายความจาก เทวะ

เทวะ แปลว่า 2 แล้ว เขาก็เข้าใจด้วยปริยายโดยอัตโนมัติโดยสัญชาตญาณ ว่าเทวะ2ว่าหมายถึงตัวดี ตัวดีหมายถึงตัวเทวดา เทวะ คือตัวที่สุขสบาย ตัวที่ไม่ทุกข์ ตัวที่สูงที่เจริญ เทวะใหญ่ที่สุดรู้ที่สุดประเสริฐที่สุดคือยอดของเทวดาเรียกว่าพระเจ้า เป็นเจ้าของความรู้ความเจริญทั้งหมดสุดยอดของจิตวิญญาณแล้ว คือ เทวะ ภาษาอังกฤษเรียกว่า GOD คือสุดยอดของเทวะ ก็ศึกษาตัวนี้ ใน 2 นี่แหละ

เทวนิยม เขาแยก 2 ไม่ออก ตายเด๊ะอยู่ที่นั่น จิตวิญญาณอยู่ที่ไหนอยู่ที่เทวะ   เทวะคืออะไร มีผู้รู้เกิดขึ้นมาในศาสนาเทวนิยม แล้วก็เอามาประกาศความรู้ขึ้นมา แม้แต่ตัวเองก็ยังไม่รู้จักตัวเอง ประกาศความรู้ออกมาแล้วบอกว่านี่คือของพระเจ้าเป็นความรู้ของพระเจ้า ที่แท้ก็คือความรู้สึกของคนคนนั้นเอง ของศาสดาของศาสนาแต่ละศาสนา คือความเป็นหนึ่งของความรู้ ความรู้สุดยอดเขารวบยอดของผู้นั้นที่เอามาประกาศ แต่ผู้ประกาศนั้นไม่มีความรู้ในอัตตาไม่มีความรู้ในตัวเองไม่แน่ใจว่าเราจะรู้ขนาดนี้เชียวหรือ แค่นี้มันบอกเลยว่าคนไม่มีความรู้แม้แต่ตัวเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองมีความรู้อันนั้น ไม่มั่นใจว่าเป็นความรู้ของตัวเอง ก็เอาไปฝากไว้ที่สุดยอดแห่งความรู้ คือพระเจ้า เป็นผู้ประทานให้มาประกาศ เป็นประกาศก เป็นผู้ประกาศความรู้สุดยอดนี้ให้แก่มนุษยชาตินี่คือความไม่แน่ใจ ความไม่รู้สุด ความไม่รู้จบความไม่รู้ยอดในความเป็นมนุษย์

ความรู้สูงสุดที่มนุษย์จะรู้ได้คืออันนี้ แต่ไม่แน่ใจก็เลยฝากไว้ที่พระเจ้า ผิดถูกอยู่ที่พระเจ้านะอย่ามาโทษฉัน บอกว่าพระเจ้าสอนอย่างนี้ แล้วบอกว่าอย่าไปแย้งกับพระเจ้านะ แล้วใครล่ะเป็นคนชี้ถูกชี้ผิด ก็ฉัน พระศาสดา นี่มันซ้อนๆๆในนี้ แต่ของพระพุทธเจ้าไม่โทษใคร โทษเรา ผิดถูกอยู่ที่เรา แต่ท่านก็ยืนยันว่าท่านถูกที่สุดรู้ที่สุด ใครก็ไม่รู้เกินท่าน เกิดมาเป็นคนถ้าถึงขั้นได้เป็นพระพุทธเจ้า เพราะฉะนั้นอย่างอาตมาเป็นพระโพธิสัตว์ ระดับไหนก็พอรู้ตัวบอกไปแล้วระดับ 7 อาตมาก็มีความรู้เท่านี้ แล้วพยายามจะทำความรู้นั้นให้เท่ากับพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่งจบสูงสุดอาตมาก็จะไปรู้ขนาดนั้นให้ได้ พากเพียรไปไม่ได้หลงตัว แล้วก็รู้ที่จบ! จบอยู่ที่พระพุทธเจ้าแต่ตอนนี้ยังไม่จบ แต่ขนาดที่ยังไม่จบนี้ก็ช่วยคนได้

มีความรู้ความหมายที่เป็นสัทธรรมที่เอามาให้คนศึกษาปฏิบัติ ปฏิบัติแล้วได้ผล ศาสนาพุทธแน่นอนสอนเรื่องความดีความชั่ว ตามสมมุติสัจจะ ดีชั่วเป็นสมมติสัจจะ   แต่ดีกว่านั้นคือสอนเรื่องความสุขความทุกข์ สุขทุกข์นี้แหละเป็นนิพพาน ผู้ยังติดสุขอยู่คือพวกเทวนิยม สุขนิยม ไม่รู้จักทุกข์ไม่เรียนรู้ทุกข์ ไม่เรียนรู้ซาตานไม่รู้เหตุที่ทำให้เกิดความทุกข์ แล้วรู้ให้ชัด ทุกข์คืออะไร ทุกข์คือ ความไม่สบาย ความทนไม่ได้ สิ่งที่ทนได้ยาก ต้องเรียนรู้ให้ได้ว่ามันคืออะไรกัน  ทำไมคนรังเกียจมัน รังเกียจจนไม่ยุ่งกับมันเลย เทวนิยมไม่ยุ่งกับมันเลย แต่ความทุกข์ไม่หนีจากคุณ แต่คุณไม่รู้จัดการมันจนรู้ให้ชัดเลย แล้วจัดการได้ให้หมดความทุกข์ หมดทุกข์สุขก็หมดไป นี่คือสุดยอดปรมัตถ์สัจจะของศาสนาพุทธหมดความทุกข์หมดความสุข อทุกขมสุข สูงกว่าอทุกขมสุข คือ อุเบกขา

อุเบกขาคือความจบของศาสนาพุทธ หมดสุขหมดทุกข์หมดเทวะหมดความเป็นคู่ชัดเจนในความเป็นกายเป็นภาวะ 2 ทำไมจะต้องเหลือ 2 ยังไงจะต้องเหลือ 2 ทำไมต้องเป็นเช่นนั้น เพราะคนจมอยู่ใน ชีวะของคนที่มาเกิดเป็นสัตว์เรียกว่าคนก็ตามสัตว์ก็ตาม ที่อยู่ในตระกูลจิตนิยาม มีจิตครองมีวิญญาณครองเป็น 2 เรียกว่ากาย กายนี้คือวิญญาณ

จิตที่มีจิตครองวิญญาณครอง ทำกรรมแล้วเป็นอันทำ ทำกรรมแล้วเป็นวิบากสั่งสม พืชยังไม่มีจิตวิญญาณครอง ทำกรรม มันทำเป็นตัวมัน มันไม่เกี่ยวกับอันอื่นไม่มีเจตนาไม่เป็นกรรม เจตนาของพืชมันไม่มีเจตนาไปเกี่ยวกับใคร มันไม่มีความรู้อะไรออกนอกตัวหรือออกไป จะไปแขวะคนอื่นทำร้ายคนอื่นมันไม่มี มันจึงไม่มีกรรมวิบาก จะเรียกมันว่ามันมีความรู้สึกก็ไม่ได้  มันไม่ใช่เวทนา มันก็รู้ในตัวของมัน บักพิหล่ารู้ในตัวของมันเอง บักเหล่น ก็รู้ในตัวของมันเอง บักโม บักกล้วยก็รู้ในตัวของมันเอง

ในประดาที่ตกแต่งเวทีตกแต่งโต๊ะ ของเรานี่การตกแต่ง บนโต๊ะที่ออกมา ของที่อื่นก็เอาดอกไม้ใส่พาน ใส่แจกันเอามากองเป็นรูปร่างนั้นนี้ ของเรา อวดว่ามีมากอย่างเดียวเอาอะไรมากอง เรียงเข้าไป จัดมุมเหลี่ยมไม่ให้มันตกโต๊ะก็เอาแล้ว ใช้ได้ ไม่ซ้ำกันสักวันเลย แสดงถึงความอุดมสมบูรณ์จริงๆ  บนโต๊ะนี่เป็นการโชว์เล็ก ๆน้อยๆนะ ข้างล่างมีเยอะกว่า กล้วยทั้งเครือบวบงูยาวเป็นวา หอม กระเทียม ตะไคร้ ข่า มีสารพัดเป็นของที่เรากินเราใช้สิ่งที่เป็นปัจจัยสำคัญของชีวิต อาหารเป็นที่หนึ่งในโลก

นิมนต์จิบน้ำ

งานนี้เป็นงานพุทธาภิเษกครั้งที่ ฉี่ฉิบฉี่

อาตมาทำไมทำเสียงแสลง ครั้งที่ ฉี่ฉิบฉี่ เพราะว่าประเทศไทยมีมาตรา 44 เป็นดาบอาญาสิทธิ์ที่รัฐบาลต้องใช้ เรียกในภาษาเวลาจะเผาศพ มีไม้ชนิดหนึ่งอีสานเรียกว่าไม้กุมเหง

ตอนเผาบนกองฟอนจะมีไม้ยาวมีน้ำหนักพอสมควรเอามาพาดศพไว้ เพื่อกันไม่ให้ศพกระเด็นหล่นจากกองฟอน ธรรมดาจะเป็นไม้สดเสมอมันจะได้ไม่ไหม้ขาดไว แล้วมันจะมีน้ำหนัก กดศพไว้ เขาเรียกไม้กุมเหง ภาคกลางไม่รู้มีหรือไม่ (โยมว่าเรียกไม้กุมเหงเหมือนกัน)

 

คำว่า กายคำนี้ อาตมาได้พยายามขยายความ สำคัญของกาย

นัยแรก หากเข้าใจการแยกกายแยกจิตไม่ได้มาบวชให้ตายอย่างไรก็ไม่ได้อรหันต์ มาบวชแล้วไม่แยกกายแยกจิตยังไม่สัมมาทิฏฐิไม่มีสิทธิ์เป็นพระอรหันต์ ไม่มีเลย แล้วทุกวันนี้อธิบายกันก็ไม่ค่อยออก แยกไม่ค่อยถูก แยกไม่ค่อยได้

คำว่า กาย คำนี้ที่อาตมาอธิบายสู่ฟัง คิดว่าอธิบายในทุกมุมของมิติกาย แต่มันก็มีรายละเอียดลึกซึ้งซับซ้อนไม่รู้กี่ชั้นแต่ละชั้น เป็นความสำคัญ

เพราะฉะนั้นจุดแรก สังโยชน์ข้อแรกต้องรู้จักการต้องรู้เรื่องมุมของกายของตนคือสักกายะ ต้องศึกษาความรู้ความเห็นทฤษฎีหรือทิฏฐิ เรียนกายให้ได้ อ่านกายตัวเองให้ได้ แยกกายตัวเองให้ออก ความเข้าใจผิดแล้วก็เอามาสอนกันผิดๆ แยกกายแยกจิตทางพระที่เขาว่าเป็นพระปฏิบัตินั่งหลับตาปฏิบัติอธิบายการแยกกายแยกจิตคือไปนั่งหลับตา แล้วก็แยกให้ออก กายคือร่าง จิตคือนามธรรมคือวิญญาณ

แยกกายแยกจิตคือถอดวิญญาณออกจากร่าง จิต ไม่รู้ว่าอันไหนเป็นอันไหน จิตจะอยู่กับที่ แต่กายจะออกไป จิตจะอยู่กับร่างกายเรียกว่ากายทิพย์ ถอดออกไปแล้วเขาก็จะเห็นตัวเองนั่งอยู่ เห็นตัวเองนั่งสมาธิอยู่ แล้วเขาก็เห็นว่านี่คือการแยกกายแยกจิตออกได้สำเร็จ เป็นสุดยอดปาฏิหาริย์ พระที่เก่งที่สุดพระกรรมฐานพระป่า พระที่ปฏิบัติพระที่นับถือยกย่องกันนี่แหละคือพระที่แยกกายแยกจิตได้ เข้าใจอย่างนี้เป็นมิจฉาทิฏฐิไปเลย เห็นไหม ใครเคยได้ยินอย่างที่อาตมาว่าบ้าง อย่างนี้จริงๆ ไม่ได้ไปหาความหาเรื่องเขา เขาสอนกันอย่างนี้จริงๆก็บอกว่าเก่งยอดเยี่ยมถูก ยิ่งเข้าใจว่ามันถูกยิ่งเข้าใจว่ามันเก่งก็ยิ่งฉิบหายเลยศาสนาพุทธเพราะมันผิดไปไกลๆเลย ไกลแสนไกลจากวิเวก ติดข้องอยู่ในถ้ำ ไม่มีวันหลุดออกมาเลย มีแต่จมสู่ความหลงสู่ความหลงหนักหน้าไปเรื่อยๆ อย่างที่เขาเป็นอย่างที่อาตมาว่า เอาคำพระพุทธเจ้าที่เขาแปลเป็นไทยจากพระไตรปิฎกมาว่าเขาเลย เขาจะสะดุ้งสะเทือนบ้างไหม เขาจะรู้จัก เขาจะวาบๆไหม ว่านี่ด่ากูด่าถูกเหลือเกิน เขาก็คงไม่รู้ไม่ฟัง หาว่าเราเป็นพวกปากหอยปากปู จริงๆแล้วอาตมาไม่ได้ด่าแต่ตำหนิเตือนให้รู้ตัว เขาจะไม่เข้าใจว่าอาตมานั้นสอนเขาบอกเขา เขาก็จะเข้าใจว่าด่าแต่กู ลึกๆเขารู้นะ เพราะเราไปพูดไปนี้ถูกทุกอย่าง เขาเป็นอย่างที่อาตมาพูด แต่อัตตามันโง่ก็ถูกด่าแล้วไม่ตรวจความจริง ไปยึดความไม่ถูกต้องว่าเป็นความจริงไปยึดความไม่ถูกว่าถูก

หากว่าลองพิจารณาสิ่งที่อาตมาพูด ก็จะรู้ว่าตัวเองงมงายนั่งหลับตาออกป่าเขาถ้ำอยู่นั่นแหละ ในคุหัฏฐกสุตตนิทเทส เริ่มต้นคำว่ากายวิเวกก็เอาร่างกายทั้งร่างออกไปสู่ป่า

กายวิเวกเขาเอาตัวตนทั้งร่างออกเคลื่อนย้ายไปจากความวุ่นวายของสังคม มันก็มีความหมายที่เข้าใจได้เหมือนกัน ก็จับร่างกายออกไป ห่างสังคมที่วุ่นวายไปอยู่กับเสือสิงห์กระทิงแรดงูเงี้ยวเขี้ยวขอ ก็ถือว่านี่ทำกายสงัดแล้ว? ไม่ใช่

กายสงัด คุณจะต้องสำคัญคำว่ากายนี้ ข้างนอก กายนี้สัมผัส สัมผัสแล้วคุณจะเกิดอาการที่เรียกว่า กาม กิเลสทางภายนอก เรียกว่าภพภายนอก เรียกว่า กามภพ

กามภพคือ ตา หู จมูก ลิ้น กายภายนอก ที่มันสัมผัสกับภายนอกแล้วก็เกิดกิเลส กิเลสตัวนั้นเรียกว่า กามกิเลส หรือจะเรียกว่ากามตัณหาก็ได้ ต้องรู้สภาวะกาม มันใคร่อยาก ใคร่อยากได้อยากมีอยากเป็นต่างๆนานา สัตว์โลกมันไม่ค่อยหลงใหลเหมือนมนุษย์ แต่เป็นคนนี่ ทุกวันนี้ยุคนี้สำคัญมั่นหมายกันเหลือเกินกับธนบัตร แล้วก็มีเพชรทองตะกั่ว กระดาษชำระ
          แค่กระดาษชำระ ถ้าชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย สำคัญมั่นหมายมากเลย ที่แท้ก็คือกระดาษชำระ คนไทยนี่เก่งตั้งภาษากระดาษชำระ เป็นความหมายที่หมายเหมือนได้ถูกดี เรียกไฟฟ้า เป็นต้น เป็นไฟที่ฟ้าประทานมา มันไม่เห็นตัวตนแต่เอามาใช้แรง คนก็เก่งใช้ไฟฟ้า กำหนดได้ด้วยว่าใช้กี่โวลท์คนนี่เก่งนะ

 

พระพุทธเจ้าสอนเรื่องซ้อนอยู่ในปุตตมังสสูตร

อาหารข้อแรก เรียกว่าเนื้อบุตรเอามาเป็นชื่อสูตร เรียนรู้แค่ 4 อาหารปฏิบัติธรรมคุณบรรลุอรหันต์ได้เข้าใจอาหาร 4 ให้ดีๆ โดยรู้กายของอาหารการกิน โภชนะหรือกวฬิงการาหาร คือ อาหารที่เรากินเรา โภชนะ กว้างกว่ากวฬิงการาหาร คือคำข้าวกินข้าวไปเลี้ยงขันธ์ แต่โภชนะ หมายถึงของกินของใช้ทุกอย่าง แต่คนเรียนกันแค่ของกินเท่านั้น ก็ไปไหนมาไหนไม่รอด โภชนะเน้นแค่ของกิน ไม่ไปหาของใช้เสียที ซึ่งอยู่ในหลัก จรณะ 15 ของโภชเนมัตตัญญุตาเป็นข้อสำคัญของหลักปฏิบัติที่ไม่ผิด 3 อย่าง

ศาสนาพุทธ ข้อที่ปฏิบัติไม่ผิดมาในจรณะ 15 วิชชา 8 ซึ่งเป็นพุทธคุณของพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ต้องมีพุทธคุณของพระพุทธเจ้า ต้องมีพุทธคุณ 9

ข้อ 1 ในพุทธคุณคือ จรณะ 15 วิชชา 8 ถ้าหากคุณไม่รู้หรือรู้ผิดโดยเฉพาะตีไปที่ว่าคุณสำรวมอินทรีย์หรือเปล่า หากคุณไม่ได้สำรวมอินทรีย์ก็ไม่ใช่ศาสนาพุทธ แล้วสำรวมอินทรีย์คืออย่างไร คือการสำรวมตาหูจมูกลิ้นกายใจ ต้องมีใจเป็นตัวกลางแล้วรู้ทางทวารทั้ง 5 ตลอดเวลาในการปฏิบัติมีผัสสะเป็นปัจจัย แล้วก็จะเกิดเจตนาคุณก็จะต้องแยกแยะได้ว่าในเจตนานั้นหรือวิญญาณนั้นเจตนามันเป็นเจตนาอย่างไร

เจตนาก็มีสาม กามตัณหา ก็ล้างกามตัณหา หมดแล้วก็เหลือ ภวตัณหาคือรูป ก็ล้างรูป หมดรูปก็ล้างอรูปจนหมดก็หมดภพ 3 คือกาม รูป อรูป ก็เหลือวิภวตัณหา ก็ยังเหลือความอยากความต้องการความประสงค์แต่เป็นความประสงค์ที่ไม่มีภพชาติแล้ว   เป็นความรู้ที่สุดยอด อย่างอาตมาปรารถนา อาตมาเอาสภาวะมาอธิบาย คนที่ไม่มีสภาวะได้แต่ภาษาก็แปลกลับไปกลับมาว่าวิภวตัณหาคือตัณหาที่ไม่มีกามไม่มีภพ แล้วคืออะไรก็ไม่รู้

ก็ต้องมาเรียนรู้ กาม คือ ภพแรกภพกาม หากคุณฉันทะในกาม ก็คือผู้ที่กินเนื้อบุตร ยกตัวอย่างเหมือนมหาบัว ไม่ได้เรียนรู้เรื่องอาหารเลย หลงกินเนื้อบุตร เคี้ยวหมากกินเนื้อบุตรปากเปียกปากแฉะ นั่นคือกามฉันทะของมหาบัว ติดไม่ขาดปากเลย แล้วก็ไปหลงผิดกันว่าเป็นพระอรหันต์ ขออภัยท่านผู้ที่ไปนับถือมหาบัวเป็นครูอาจารย์ แล้วไปหลงผิดว่าท่านเป็นพระอรหันต์ ขอจริงๆ ขออภัย อาตมาไม่ได้ละลาบละล้วงไม่ได้รังเกียจรังงอนอะไร อาตมาสงสารมหาบัวเพราะหลงตัวเองว่าตายชาตินี้จะไม่เกิดอีกแล้วซึ่งไม่ใช่ มหาบัวจากตายจากชาตินี้แล้วจะไปจมอยู่ในนรกจนมหาบัวไม่รู้ตัว แล้วต้องมาเกิดอีก อีกนานมากเพราะว่าจมดิ่งเข้าไปในความหลงสนิท ตัวเองมาสร้างนรก มาหลอกคนมาทำลายศาสนาพุทธให้พุทธศาสนิกชนเข้าใจผิดไปไกลแสนไกลจากวิเวก แล้วทำให้คนหลงเชื่อ เชื่อว่ามหาบัวเป็นผู้สอนนั้นถูก แล้วมันซวยไหม ขนาดนี้ซวยขนาดที่แก้ไม่ตกด้วย อาตมาพูดสภาวะที่สุดลึกซึ้งไม่ได้ไปด่าเขาไม่ได้ไปว่าเขา แต่อธิบายสัจธรรมให้เห็น มันผิดปานนี้ อาตมาพูดไม่เต็มด้วยซ้ำไปจริงๆมันต้องยิ่งกว่า

มหาบัว ไม่รู้แม้ กามภพ รูปภพ อรูปภพ หลงอรูปภพ ข้าเก่งข้าหาเงินเข้าคงคลังประเทศมากที่สุดในโลกมากที่สุดกว่าใครๆหลงตัวตนยึดในมานะอัตตา จนประมาท อุปกิเลส 16 มีอยู่เต็มตัวเลย ขออภัยที่เอาวิชาการพระพุทธเจ้ามาใส่ ไม่รู้มายา สาเฐยยะ เป็นเรื่องอวดตัว สาเฐยจิต มักขะปลาสะ ตีตนข่มท่านเสมอ ท่าน อิสสา มัจฉริยะ นึกว่าตัวเก่ง

อิจฉา แปลว่าความต้องการกลางๆ แต่อิสสา แปลว่าความริษยาคือความไม่ต้องการให้ผู้อื่นได้ดี ขออภัยไม่ใช่ขี้ตู่ มหาบัวมีครบ ไปจนสุดท้ายปมาทะ เป็นผู้ประมาทที่สุด ไม่ประมาทได้อย่างไร ก็ยืนยันว่าตัวเองเป็นอะไร ตายแล้วจะไม่เกิดอีก พูดอย่างนี้เลยว่าตัวเองเกิดชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายแล้วชัดเจนหมดเลย ไปนั่งหลับตาแล้วบรรลุในวันที่นั้นเดือนนั้นเวลานั้น จำในสิ่งที่ผิดผนึกเข้าไปในอนุสัย นึกว่าตัวเองสำคัญมั่นหมายว่าทุกอย่างที่ทำนี้ดีแล้ว กลายเป็นปักใจปักมั่นในสิ่งที่ผิดแล้วยึดไว้ สำคัญมั่นหมายผิดใส่อนุสัยตัวเองไป อีกนาน แล้วจะลงผิดไปอีกนานไม่รู้กี่ชาติออกกี่ชาตินับชาติไม่ถ้วนเลย ที่บอกว่าจะไม่เกิดอีกนั้น มหาบัว จะต้องเกิดในนรกเยอะกว่าสวรรค์ ชาตินี้ก็มาหลอกมนุษย์เป็นอนันตริยกรรมเป็นบาปเยอะมาก ขออภัยที่เอาสภาวะมาพูด มหาบัวจึงกลายเป็นตัวอย่างเป็น specimenให้อาตมายืนยัน ต้องขออภัยและขอบคุณ ให้เอามาสาธยายให้รู้ว่าผิด ผิดตรงไหนผิดแบบไหนจะได้เข้าใจลึกซึ้ง

 

กาย ที่ พระพุทธเจ้าสอนในสังโยชน์ข้อแรก ก็ต้องอ่านตัวเราแล้วแยกกายแยกจิตตัวเรา เรียนรู้ความเป็นกายเป็นจิตของตัวเรา ถ้าคุณเข้าใจแยกกายแยกจิตให้ออกว่า กายนี้ อาการอย่างไร ความรู้เป็นตัวจริงคือเวทนา ตัวอาการรู้สึก ก็ต้องมีสภาพนั้นเรียกว่า รูป คือ สิ่งที่ถูกรู้ เรียกว่ารูป

รู้ตัวแรกคือเวทนา เป็นตัวฐานที่สำคัญ แล้วเจตสิกที่จะใช้กำหนดรู้คือสัญญา สัญญากำหนดรู้เวทนา แล้วก็เรียนรู้เวทนาแยกเวทนาออก จาก 2 เป็น 3 เป็น 4 เป็น 5 เป็น 6 ไปจนกระทั่งแยกได้ละเอียดพระพุทธเจ้า แจกไว้ถึง 108

ประเด็นสำคัญที่สุดที่จะต้องแยกให้ได้คือ เคหสิตะ เรียกว่ามโนปวิจาร หรือพฤติหรืออาการของจิต อย่างนี้เรียกเคหสิตะ แล้วก็ต้องเข้าใจ เรียนรู้เนกขัมมะ คือ ผู้ที่จะมาเรียนออกจากความเป็นเคหสิตะ เรียกว่าเนกขัมมะ ออกจากโลกเก่าโลกโลกีย์ที่คนเขาติดยึด หลุดออกมาเรียกว่าเนกขัมมะ ออกมา จาก  เคหสิตะ 18 ความหมาย

 

ตั้งแต่แยกกายแยกจิต แยก กายยิกเวทนากับเจตสิกเวทนา แยกเป็น 2 คือ เกี่ยวกับภายนอก เจตสิก เกี่ยวกับภายใน

แล้วก็มาเรียนรู้ความสุขความทุกข์ แล้วก็มีความไม่สุขไม่ทุกข์ที่มันแทรกอยู่ จึงเป็น 3

ไม่สุข ไม่ทุกข์มันเป็นธรรมชาติ เป็นฆราวาสไม่เรียนรู้เรื่องเหล่านี้ก็ยังมีเวลาที่ไม่สุขไม่ทุกข์ไม่ได้เสวยอารมณ์สุขไม่ได้เสวยอารมณ์ทุกข์อยู่เฉยๆ แบบบื้อๆแบบธรรมชาติแบบสัญชาตญาณมันก็มี ก็ต้องเรียนรู้ให้ได้ว่าไม่สุขไม่ทุกข์แบบทั่วไปที่คนธรรมดาเขาเป็นกัน อยู่วนเวียนกับความรู้สึกเวทนา 3 สุข ทุกข์ ไม่สุขไม่ทุกข์ คุณก็จะต้องเรียนรู้แล้วก็ต้องเลิก แม้ที่สุดคุณไม่สุขไม่ทุกข์แล้วอทุกขมสุขแล้วคุณก็ต้องเลิกอีก เลิกจากอทุกขมสุขให้เป็นอุเบกขา

คำว่าอุเบกขานี้เป็นพยัญชนะที่สูงกว่าไม่สุขไม่ทุกข์ แต่เขาใช้เป็นคำไวพจน์เป็น synonym ใช้คำแทนกันได้ ก็มันใกล้เคียงกันแต่มันมีนัยยะสำคัญที่ลึกซึ้งกว่ากัน

ท่านแตก สุข ทุกข์ อุเบกขา แล้วแตกสภาวะอุเบกขาเป็น 5 ปริสุทธา ปริโยทาตา มุทุ กัมมัญญา ปภัสสรา เป็นฐานนิพพานนะ

เคหสิตะอุเบกขา ก็เป็นความว่างที่ธรรมดาธรรมชาติ เขามีการเจตนาทำให้เกิดอุเบกขาเป็นเคหะสิตะอุเบกขาได้ โดยการกดข่มโดยการนั่งสมาธิ ด้วยการรู้นิ่งเฉย เป็นสมถะแบบลืมตา รู้นิ่งเฉย อย่าปรุงแต่งกับอะไรให้เฉยๆ ก็ไม่ประสีประสาอะไรไม่รู้ว่ามันยึดถืออะไร เขาให้ปฏิบัติสภาวะให้ตามภาษานี้ได้ก็ถือว่าบรรลุ ส่วนอีกพวกนั่งสมาธิเฉยๆยิ้มไป ก็เป็นความรู้สามารถตื้นๆ อย่างอาฬารที่ดาบส อุทกดาบสเรียนรู้อย่างนี้กันมา เป็นพื้นฐานความรู้ของมนุษยชาติในโลก ไม่ได้แยก กาย แยกจิตอย่างปรมัตถ์โลกุตระ

การแยกกายแยกจิตของโลกุตระของปรมัตถ์ โลกุตระพระพุทธเจ้าเป็นเรื่องลึกซึ้งซับซ้อนที่สุดหมุนรอบเชิงซ้อนที่สุด แล้วแยกออกได้จนกระทั่งทำให้จิต กาย แยกออกเป็นรูปนาม วิญญาณธาตุรู้ของเราในขันธ์ 5 เป็นธาตุรู้ที่มีทั้งรูปเวทนา สัญญา สังขารและวิญญาณก็คือภาษาเรียกธาตุรู้ที่เป็นที่สุดรวม Concept ของใครความรู้องค์รวมของใครก็จะมารวมกันอยู่ที่วิญญาณ แล้ววิญญาณนี้ เราจะรู้ได้ไง ด้วยการสัมผัส ทางตาหูจมูกลิ้นกาย ถ้าไปเข้าใจว่าวิญญาณคือธาตุรู้รวมแล้วก็เป็นสัมภเวสี เป็นวิญญาณล่องลอยไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ไอ้อย่างนั้น ถ้าไปเรียนรู้อย่างนั้นก็ออกนอกศาสนาพุทธ วิญญาณล่องลอยสัมภเวสีอย่าไปยุ่งกับมัน มันก็ล่องลอยไปตามวิบากของใครของมัน ของเขาไม่ใช่ของคุณ   หรือคุณยังอยู่ในนี้ ก็ให้วิญญาณล่องลอยไปที่อื่น ไม่ได้กำหนดหมายที่วิญญาณของตัวเอง ถ้าคุณสามารถกำหนดวิญญาณของตัวเอง ทำให้วิญญาณมันนิ่งก็ยิ่งไม่รู้เรื่องมันก็ยิ่งจมๆๆกดแน่ๆๆ ดักดานเข้าไปๆ วิธีนี้เป็นวิธีของเดียรถีย์คู่โลก

พระพุทธเจ้าออกบวชใหม่ๆเป็นลิงลมข้าวพอง อาจารย์ไหนที่ว่าเก่ง อาฬารดาบส อุทกดาบส ได้ชั้นที่ 7 ชั้นที่ 8 สูงสุด พระพุทธเจ้าไปลองแล้วก็ทำได้หมดแล้วก็เลิก โพธิรักษ์ก็หลงนั่งทำอยู่นานเพราะไม่มีใครบอก

นิมนต์จิบน้ำ

 

ชาวอโศก เป็นผู้ที่มาสืบทอดศาสนาพุทธ มาสาธยายขยายความ เอาของพระพุทธเจ้ามาขยาย มาประกาศไว้ ถ้าจะว่าก็คือ เป็นผู้ที่แทนตัวพระพุทธเจ้ามาประกาศ ถ้าจะว่าจริงๆแล้วอาตมาก็คือผู้ที่เป็น ประกาศกของพระพุทธเจ้า ตัวแท้ ยืนยัน พระพุทธเจ้าตรัสไว้ในสัมมาทิฏฐิข้อที่ 10 เป็นสยังอภิญญาผู้นั้นจริงๆ เป็นความรู้ของตัวเองที่เอามาประกาศ ประกาศโดยมั่นใจโดยไม่ได้เก้อเขินไม่ได้อยากอวดโอ่ แต่ยืนยันตัวเองว่าเป็นจริงอย่างนี้ ถ้าอาตมาอธิบาย แม้สัมมาทิฏฐิ 10 มันเป็นมิจฉาอย่างไรมันเป็นสัมมาอย่างไรแยกความแตกต่างแยกความหมายของมัน ทินนังยิฏฐังที่ถูกเป็นอย่างไร หุตัง ..ถ้าอาตมาอธิบายอย่างนี้ไม่ถูกอธิบายไม่ได้เอาไปปฏิบัติไม่ได้ ก็เป็นสยังอภิญญาเก๊ แต่อาตมามั่นใจว่าไม่เก๊ เป็นแต่เพียงอึดอัดใจอย่างเดียวที่อธิบายไม่เก่ง อธิบายไม่ละเอียดไม่ครบพอแต่ก็พอรู้ได้ใช่ไหม อยากให้มีสยังอภิญญาตัวพี่มาช่วยอธิบายหน่อย อยู่ไหน? แต่อาตมามีน้องชายที่เขาว่า เขาเป็นพระพุทธเจ้า แล้วบอกว่าอาตมาเป็นพระสารีบุตร เขาก็ว่าให้อาตมาทำงาน ตอนนี้เขาก็อยู่ที่เมืองกาญจน์ อายุอ่อนกว่าอาตมาปีหนึ่ง

 

สื่อธรรมะพ่อครู(อาหาร 4) ตอน กินด้วยกามคือกินเนื้อบุตร

ปุตตมังสสูตร

ข้อสุดท้ายจะรู้จักวิญญาณ เมื่ออริยสาวกกำหนดรู้วิญญาณาหารได้แล้วก็เป็นอันกำหนดรู้นามรูปได้แล้ว เมื่ออริยสาวกมากำหนดรู้นามรูปได้แล้ว เรากล่าวว่า ไม่มีสิ่งใดที่อริยสาวกจะพึงทำให้ยิ่งขึ้นไปกว่านี้อีกแล้ว ฯ

ให้เรียนรู้รูปนาม เรียนรู้วิญญาณผี

ในข้อที่ 1 หากตีไม่แตกแยกไม่ออกก็เหมือนกินเนื้อบุตรตัวเอง เหมือนกับคนทุกวันนี้ไม่กินเนื้อบุตรหรอก แต่กินเนื้อสัตว์อยู่ ยังไม่รู้เรื่องว่ากินเนื้ออยู่

คำว่ากินเนื้อ มังสะ ยังเป็นคนที่ไม่มีวิชชา

มนุษย์เป็นสัตว์กินพืชไม่ใช่กินเนื้อ กินเนื้อแล้วก็ยังไม่พอ ดันไปกินเนื้อคน เป็นไง? กินเนื้อบุตรตัวเอง ทำไมไม่กินเนื้อตัวเอง...บุตรเป็นหัวใจของตน กินแล้วก็ไม่รู้เรื่อง แล้วบอกว่าบุตรที่น่ารักของฉันหายไปไหน?....ไอ้โง่

คนนี้จมกับบาปมาก ไปกินเนื้อแล้วก็กินเนื้อบุตรตัวเองด้วย ไม่มีคนที่บาปกว่าคนคนนี้อีกแล้ว เพราะเขาไม่รู้เลยว่าเขาอยู่กับสิ่งเหล่านี้อยู่กับอะไร อยู่กับมหาอเวจีนรก ทำกรรมมหาอเวจีนรก เขากำลังเดินไปหานิพพานแต่ทำมหาอเวจีนรกแก่ตัวเอง ไม่มีอะไรที่จะงี่เง่าเท่านี้อีกแล้ว

ทางปฏิบัติออกนอกศาสนาพุทธ ตัวเองทำบาปทำเวรสุดยอดหัวใจตัวเองกินแล้วก็ไม่รู้ตัว ไปกินเนื้อ เนื้อนั้นไม่ใช่เนื้อใครแต่เป็นเนื้อบุตร แล้วกินแล้วไม่รู้ว่าตัวเองฆ่ากิน แล้วบอกอีกว่าบุตรฉันไปไหน อาตมาว่า สุดยอดอุทาหรณ์ของพระพุทธเจ้า ตัวเองทำกับมือ เจตนาฆ่าบุตรตัวเองทำเองหมด เกิดจากวิญญาณณตัวเองธาตุรู้ตัวเอง แล้วก็เจตนาฆ่าบุตรตัวเอง จมอยู่ในตัวเองมืดมิดสนิท ไม่มีธาตุที่จะมีเศษเสี้ยวละอองธุลีที่จะมาดูอะไรได้เลย วิญญาณสุดโง่อาศัยวิญญาณสุดโง่ ไม่รู้จักเจตนา ไม่รู้จักเวทนา ไม่รู้จักกาม เพราะฉะนั้นคนที่ไม่เรียนรู้ กาม เป็นเบื้องต้นยังไปยินดี กาม คือ กามฉันทะ ยินดีในกามแล้ว คุณก็แสวงหากาม เสพกามอยู่เต็มปาก เที่ยวอยู่ตลอดเวลาเ สพรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสก็ไม่รู้ คุณยิ่งกว่าผัวเมียคู่นี้ฆ่าลูกกิน นี่มหาบัวไม่รู้เรื่องไม่รู้กามฉันทะ ซึ่งเป็นเบื้องต้นแห่งความสงัด ต้องสงัดจากกาม

ปิดตาหูจมูกลิ้นกายไปนั่งหลับตาอีก บอกว่าต้องมาเปิดตามาสัมผัสต่างๆหูจมูกลิ้นกาย ก็ว่ามีด้วยหรือ? เขาว่าไม่มีหรอก มีแต่ถ้ำ มุดถ้ำ จมอยู่ในถ้ำจมอยู่ในความหลงแห่งถ้ำ เป็นอย่างนั้น

เพราะฉะนั้นศาสนาพุทธ นั่งหลับตาคือคนบ้าของศาสนาพุทธ มันเป็นความงมงายของศาสนา คนที่ปลุกไม่ตื่นของศาสนาพุทธ เจ้าประคุณ เอาหอกแทงเช้าร้อยเล่ม ไม่เข้า ไม่ตาย ไม่รู้ตัว ไม่รู้สึก หนายิ่งกว่า

คำว่าไม่เกิดของมหาบัวก็เหมือน อาฬารดาบส อุทกดาบส ไม่รู้ว่าจะเกิดหรือยัง จมหายไปไม่มีระหว่างเลย สองอันแน่นสนิทเนียนแยกระหว่างไม่ได้เลย คือนิรันดร

นิรันดรคือการแยกสภาพคู่ที่มีอยู่ไม่ออกเลย เอาสภาวะมาอธิบายแปล นิรันดรว่า อย่างนี้ คือ สอง เทวะ แยกไม่ออกจมอยู่อย่างนี้นิรันดร แม้แต่ศาสนาพุทธก็เป็นเทวนิยมจมกับการนั่งหลับตาไม่เรียนรู้ไม่แยกแยะสภาวะ 2 แยกรูปนามไม่เป็น

สู่แดนธรรมว่า..นิรันดรแปลว่าหาที่สุดไม่ได้ด้วยหรือ

พ่อครูว่า...ใช่ นิรันดรจมอยู่ในความโง่ไม่สุดสิ้น ศาสนาพุทธก็ทำนิรันดรได้แต่ไม่โง่จมอยู่กับนิรันดรเป็นผู้มีนิรันดร ศาสนาพุทธทำความไม่มีนิรันดร เป็นปรินิพพานเป็นปริโยสาน แยกธาตุที่จะเป็นอุตุธาตุ พีชธาตุ อยากให้เป็นดินน้ำไฟลมหายไปเลย

ศึกษาธรรมะพุทธเจ้าและทำอันนี้ให้ได้ เรียนรู้จิตเจตสิก โดยเฉพาะเวทนา ความสุขความทุกข์เป็นคู่ที่สำคัญมากที่สุด แยกสุขทุกข์แล้วเรียนรู้ว่าความสุขคือมายา คุณหลงความสุขติดในความสุขก็เป็นเทวนิยม เมื่อรู้ว่าสุขก็คือทุกข์ มันมีแต่ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป ท่านจึงเอาความทุกข์มาเป็นตัวอาศัยให้ศึกษาความรู้สึกและเรียนรู้เหตุที่ทำให้มันเกิด เหตุก็คือความโง่ของเราจะยึดถือว่ามันมีทั้งที่ความทุกข์มันไม่มี ผู้ใดทำให้หมดทุกข์หมดสุขได้ พูดไม่เป็นภาษาแต่คุณต้องอ่านอาการ นี่คือความสุข

ตั้งแต่ความสุขที่หยาบๆ การสัมผัสแล้วเกิดความสุข ไม่ได้สมใจไม่ได้ตามสมมุติ อุปาทานที่เรายึดไว้ อุปาทานคือ static  ตัณหาคือ Dynamic  เมื่อได้อยากก็ไปแสวงหามาเสพก็สงบนิ่งอีก แยกไม่ออก จมอยู่อย่างนี้ พอแยกออกแล้ว พระพุทธเจ้าถึงแบ่งเป็นลำดับ

เราไปมีความสุขความทุกข์อะไรกับสิ่งที่มี ง่ายหยาบควรเลิกควรหยุดมันต่ำไม่เข้าท่านกับเรื่องอบาย ไปเกี่ยวข้องกับเรื่องโลกที่ต้องไปวนเวียนเสพความสุขความทุกข์กับมัน

อาตมาเคยยกตัวอย่างน้องเขยติดยาสูบบุหรี่ เขาชื่อเล่นว่าโป๊ เขาติดบุหรี่ เมื่อบุหรี่หมด จะออกไปซื้อก็ต้องเดินไปที่ปากซอย จะขับรถออกมาก็ไม่ได้เดี๋ยวเมียได้ยิน ก็เดินออกมาหลบเลี่ยงออกมาไปซื้อ นี่คือความหมดความอยากไม่ได้ ทนความอยากไม่ได้ ต้องต่อสู้กับอุปสรรค ก็ต้องทำ นี่ก็ยกตัวอย่างเบาๆ ใกล้ๆตัวสู่ฟัง ยิ่งคนที่ติดยึดแรงๆต้องเอาให้ได้ อย่างโดนัลด์ทรัมป์ เขาจะต้องเป็นใหญ่ในโลก First American ต้องยิ่งใหญ่มาก่อนอื่นนี่คือความหลงตัวหลงตนของมนุษย์คนหนึ่งที่ขึ้นไปเป็นผู้บริหารระดับ 1 ของประเทศ แล้วก็ประกาศความมีตัวตนความยิ่งใหญ่ ความจะต้องแสดงอำนาจบาตรใหญ่ออกมาโดยพยัญชนะ โดยภาษาซึ่งก็ออกมาจากจิตก้นบึ้งของเขา แล้วคนก็ไปซูฮก คนไหนไปซูฮกคนนั้นก็เป็นทาส จตุมหาราช คือยักษ์มาร ตัวใหญ่ตัวอวดดิบอวดดีที่สุด จตุมหาราชที่มี ปรนิมมิตวสวัตตีครบพร้อม หลงยามา ดุสิต นิมมานนรดี หลงปรนิมมิตวสวัตดี หลงโลกสวรรค์หลอก 6 ชั้น เต็มบ้องเลย นี่คือพยัญชนะที่สอนสภาวะธรรมของศาสนาพุทธเขาไม่รู้เรื่อง แต่เขาอยู่ในสภาวะนี้เต็มบ้อง สวรรค์ต้องเป็นความสุขในโลกีย์ของคนรวยสวรรค์ยิ่งใหญ่ลาภยศสรรเสริญสุข หลงสวรรค์เป็นสุขนิยมเต็มรูปนาม ไม่เข้าใจแล้วเขาก็สร้างทุกข์ สร้างอำนาจบาตรใหญ่ อยากจะไปทิ้งระเบิดจะใช้โดรนไปยิงใครตายเขาก็ทำ สารพัดเบ่งขี้แตกเขาก็ไม่รู้จักสัจธรรมโลกถึงน่าสงสารน่าสังเวช ที่คนแสดงอาการที่น่าเกลียดน่าชังอย่างนี้ ก็ยังยอมซูฮกก็ยังยอมนับถือ เขาอยู่ด้วยมายา อย่างอเมริกาอยู่ด้วยมายาที่เขาเองมีสิ่งที่เป็นอำนาจคือกูสร้างอาวุธได้เก่งกว่าเพื่อน แข่งกันอยู่นี่ ถ้าจีนสร้างอาวุธได้เก่งกว่าอเมริกาเมื่อไหร่ อเมริกาเอ๋ย

จบ...

เวลาบันทึก 18 มีนาคม 2563 ( 13:33:08 )

รายละเอียด

 

630213_พ่อครูตอบปัญหางานพุทธาภิเษก#44  บ้านราชฯ เรื่องบุคคล 7

 

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวโหลดเอกสารที่…https://docs.google.com/document/d/1Qgszh7N1tSQgryxp_kLf5iE4DMy0B6xq7VABUuI2kfM/edit?usp=sharing                       

 

ดาวโหลดเสียงที่... https://drive.google.com/open?id=1kXp_oMBEmY3ViQl7YGSAhFryCDJJMmp_

พ่อครูว่า...วันนี้วันพฤหัสบดีที่ 13 กุมภาพันธ์ 2563 ที่บวรราชธานีอโศก วันนี้เป็นวันรองสุดท้ายของงาน แล้วเป็นวาระที่อาตมาจะตอบปัญหาประเด็นต่างๆ ตามที่พวกเราถาม ถ้ามาอยู่กันอบอุ่นเต็มๆอย่างนี้ อาตมาว่าบ้านราชนี้นะ จะครึกครื้น อบอุ่น รุ่งเรืองไปหมดเศรษฐกิจก็ดีสังคมก็ดีก็คงจะรุ่งดี แต่ก็พูดไป ตัวใครตัวใครก็เร่งรัดกันเอง แล้วแต่จะเต็มใจไม่เต็มใจคนไหนเต็มใจมาก็มา ไม่เต็มใจจะมาก็ไม่มา อิสระเสรีภาพ

 

สื่อธรรมะพ่อครู(บุคคล 7) ตอน ทางสองสายของบุคคล 7

จะให้อธิบายเส้นทางของบุคคล 7 เป็นเรื่องอจินไตย คนสองสายที่เป็นแกนจริตของคน คนทั้งโลกก็แบ่งเป็น 2 สายตลอดมาคือ สายศรัทธา(เจโต) กับสายปัญญา แม้แต่ศาสนาในโลกนี้ก็จะมี 2 ศาสนา แบ่งเป็นตระกูล ก็คือตระกูลศรัทธากับตระกูลปัญญา ก็มีอยู่อย่างนั้น

ตระกูลศรัทธาก็เป็นพวกเทวนิยม จะยังเข้าใจความเป็นเทวฺ ไม่ได้ มีความศรัทธาเต็มที่แล้วก็ไม่กล้าแตะเทวฺ ความรู้สึกยอดก็มอบให้ผู้ที่เป็นเจ้าของความรู้ เทวะ ยิ่งใหญ่แต่ไม่รู้จักตัวจักตนว่าอยู่ที่ไหน ผู้มาประกาศความรู้ ประกาศธรรมะประกาศสัจธรรมนั้นออกมา ก็ไม่แน่ใจ ไม่รู้ว่าความรู้นั้นเป็นของใครก็เลยบอกว่าเป็นของพระเจ้า เป็นของที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในมหาจักรวาล สร้างโลกสร้างอะไรต่างๆนานามาด้วย โดยไม่เข้าใจว่า อันนั้นคือธรรมชาติของมหาเอกภพ มหาจักรวาลนี้ ที่เกิดขึ้นด้วยลักษณะของธรรมชาติดินน้ำไฟลมแล้วก็มาเป็นชีวะ ตามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้แล้ว   จากอุตุนิยามมาเป็นพีชนิยามมาเป็นจิตนิยาม

อุตุนิยามเป็นธาตุดินน้ำไฟลม เป็นสิ่งที่ยังไม่มีชีวิตเลย เป็นลักษณะของมันตามฟิสิกส์ เป็นความร้อน แสง เสียง แม่เหล็ก ไฟฟ้าในตัวเอง แต่ตัวเองไม่มีประธานที่เป็นชีวะควบคุมตัวเอง เมื่อเริ่มมาเป็นพีชะ ก็จะเริ่มมีพลังงานประธาน อยู่ในเส้าของ cyclic order อยู่ในวงวนที่มันหมุนจับตัวกันมีประทานในนิวเคลียสมีบวกมีลบทำปฏิกิริยากัน หมุนวน มีแกน static กับหมุน Dynamic กระทบกระแทกแตกตัวไปมา ดูดกันมาดูดกันไปเป็นพลังงานแสง เสียง แม่เหล็กไฟฟ้า จนกระทั่งมีชีวะ เป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ภาษาก็ ISH

I คือ ประธาน S ก็คือ She เป็นเพศหญิง H ก็คือ He เป็นเพศชาย

เสร็จแล้วก็ดำเนินการอยู่ไป ก็มีการเปลี่ยนแปลง จนกระทั่งพัฒนามาเป็นจิตนิยาม ก็มาเป็นสัตว์ในโลก ตั้งแต่สัตว์เซลล์เดียว จนกระทั่งเป็น ล้านๆๆเซลล์ พัฒนาจากล้านๆๆๆเซลล์เป็นตัวสัตว์ที่ฉลาดขึ้น สมองเจริญขึ้น อวัยวะต่างๆ วิจิตรพิสดาร จนมาเป็นคน พัฒนาขึ้นไปจากคนสามัญในโลกโลกีย์ เป็นเทวนิยม แล้วจึงเจริญขึ้นไปอีกเป็นโลกุตระ ชาวอเทวนิยม

จิตวิญญาณที่จับตัวเป็นอัตภาพ ตั้งแต่จิต มันจับตัวกันโดยที่มันมีตัวเจ้าเข้าเจ้าของ จากเซลล์ ภาษาอังกฤษ Cell ก็เปลี่ยนมาเป็น Self

อาตมายังไม่เก่งเรื่องภาษาอังกฤษจะไปรู้พยัญชนะของเขา แต่ละตัวๆๆๆอาตมาพอรู้อย่าง ISH เกิดขึ้นมา อาตมาก็พอรู้ จับกันเป็นสามเส้า อันนี้ไม่ได้เรียนจากใครแต่ก็พอรู้ คือ เป็นการู้ที่ไม่เหมือนระบบ มันมีแกนตั้งกับพลังงานแรงเคลื่อน ซึ่งก็เป็นพลังงาน 2 ลักษณะ Static กับ Dynamic ทำงานดูดกับผลัก แตกตัว จนกระทั่งพลังงานมี ฟิวชั่นกับฟิชชั่น

อาตมาก็มีความรู้พวกนี้อธิบายให้เห็นชีวะ  มนุษยชาติสามารถตรัสรู้ รู้จักจนกระทั่งมีพลังงานประธานหรือเจ้าของจิตเราทุกคน เป็นคนเราก็มีประธานเจ้าของจิต เป็นตัวตนเป็นตัว I แล้วเราก็สามารถที่จะศึกษาเราเอง จิต ของเราทั้งหมดเลยแล้วสามารถควบคุมพลังงานให้เกิดการเคลื่อนไหวแล้วก็สะสมความรู้ เป็น Static เป็นแกนของความรู้มากขึ้นเรื่อยๆ จนสูงขึ้นแล้วก็พลังงานที่จะออกไปทำงานสัมผัสสัมพันธ์ไปจัดการกับส่วนอื่นๆที่เป็นองค์ประกอบ ที่เราสามารถที่จะดำเนินไปกับเขา ให้ได้ประโยชน์ดีสุดสูงสุด ไม่ว่าจะเป็นทางด้านเศรษฐกิจการเมืองสังคม ดีที่สุด แล้วก็รู้จัก ความดีความชั่ว ที่เป็นสมมติสัจจะปรมัตถสัจจะกัน  อย่างเพียงพอในความเป็นโลก แล้วก็เป็นพลังงานทางโลก เรียกว่าองค์ประกอบสังคมมนุษยชาติ ตั้งแต่โลกกลุ่มเล็กๆจนเป็นสังคมกลุ่มที่โตขึ้น จนกระทั่งเป็นประเทศ เป็นประเทศที่รวมตัวกันเป็นกลุ่มนั้นกลุ่มนี้ คบหากัน จนกระทั่งกลายเป็นการแบ่งภาคแบ่งส่วน ภาคพื้นเอเชียภาคยุโรป รวมกันเป็นสหประชาชาติ อย่างนี้เป็นต้น ก็เกิดเป็นธรรมดาธรรมชาติของโลกจักรวาลนี้ ก็เป็นไป

ตัวปฏิกิริยาจริงๆของมหาจักรวาลก็คือมนุษย์นี่แหละ มนุษย์ในโลกต่างๆในจักรวาลต่างๆ จะมีโลกที่มีมนุษย์ มีอะไรต่ออะไรมันไม่ถึงกันได้ง่ายๆ ทุกวันนี้ก็พยายามจะสื่อสาร ศึกษาการเดินทางจะไปออกนอกโลกออกนอกจักรวาล ไปหาจักรวาลอื่นเขาก็ทำอยู่ แต่มันยังไม่ง่าย อาตมาก็คิดตามประสาอาตมาว่า พวกนี้เขาจะศึกษาไปหา..ทำไมไม่เชื่อพระพุทธเจ้า จะคิดไปหาจักรวาลต่างๆมากมายแต่ก็พอจะรู้ แล้วก็อยู่เป็นมนุษย์ในโลกนี้ก็ตาม เราทำให้ดีที่สุดเราก็ดีที่สุดกับมนุษยชาติ เท่าที่เราจะทำได้และเราก็ปรินิพพานเป็นปริโยสานไป หากว่าเราไม่ปรินิพพานเป็นปริโยสานเราจะมีน้ำใจ รู้แล้วว่าเราจะจบก็ได้ แต่เราจะช่วยโลกเป็นพระโพธิสัตว์ต่อไปอีก แต่เราเบื่อแล้วพอแล้วจะปรินิพพานไปเมื่อไหร่ก็ได้ นานเท่าไหร่ก็นานเท่าพระอวโลกิเตศวร มีปณิธานที่ อาตมาว่ามันเป็นไปไม่ได้ จะช่วยคนให้นิพพานหมดเลย ทั้งโลกที่ท่านอยู่ด้วย แล้วท่านถึงจะปรินิพพานเป็นคนสุดท้าย อาตมาว่ามันเป็นไปไม่ได้จะไปบังคับได้ยังไง เพราะว่าความแตกต่างกันระหว่างภูมิความรู้ เหตุปัจจัยของแต่ละบุคคล ที่เขามีประธานของตัวเอง มี I เจ้าของอัตตาก็มีของเขา บังคับใครไม่ได้เป็นอิสระสูงสุด

พลังงานที่ I เป็นตัวเรา ก็ใช้ของเราให้สูงสุดจะไปบังคับคนอื่นไม่ได้ ใช้อำนาจโลกบังคับได้บังคับด้วยหอกปืนอำนาจบาตรใหญ่ เป็นสัตว์เดรัจฉานก็บังคับด้วยอำนาจเขี้ยวงา กำลัง จนกระทั่งมาเป็นคนใช้อำนาจเงินอำนาจตำแหน่งหน้าที่ อำนาจอย่างโน้นอย่างนี้ก็ต่างๆ แม้แต่อำนาจทางจิตวิทยามันก็ใช้คนมันก็ทำ ก็ได้สูงสุดเป็นการบังคับเขา

อำนาจ ก็เสื่อมได้  อำนาจก็หมดวาระได้ก็เสื่อมได้

สู่แดนธรรมว่า...พ่อท่านได้พูดถึงพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวรท่านสามารถช่วยคนอื่นให้ปรินิพพานได้โดยท่านไม่ยอมปรินิพพาน ก็คือท่านยังไม่ยอมเป็นพระพุทธเจ้า เพราะว่าท่านเป็นพระพุทธเจ้าแล้วต้องสิ้นสุด แสดงว่าการช่วยคนให้ปรินิพพานได้ไม่จำเป็นต้องเป็นพระพุทธเจ้า เพราะฉะนั้นหน้าที่ของพระโพธิสัตว์สามารถทำให้คนเข้าสู่ปรินิพพานได้

พ่อครูว่า...ทำไมยังไม่เข้าใจหรือ แปลก จบเป็นพระอรหันต์คุณสมบัติเป็นพระอรหันต์อรหันต์ขี้เก๊เท่าไหร่ก็ได้ รู้จักจิตวิญญาณที่อยากให้เป็นอุตุธาตุ เป็นพีชธาตุ ด้วยกรรมหรือทรงไว้ธรรมนิยาม static กรรมคือ dynamic

จบอรหันต์สามารถทำจิตให้เป็นอุตุนิยามได้ และแยกหมดทุกข์หมดโศกแล้วแยกธาตุจิตของตัวเองให้เป็นดินน้ำไฟลมเป็นมหาภูตะรูปได้เลย มันไม่จับตัวกันอีก จะจับตัวกันอีกก็พลังงานฟิสิกส์ดินน้ำไฟลมแล้วแต่มันจะจับตัวทำปฏิกิริยากัน และความเป็นอัตตา ish ของตัวเองก็อยากไปแล้ว สามเส้า สภาพ อิตถีภาวะปุริสภาวะ ก็แยกตัวไม่จับตัวกันอีกแล้วมันจะเกิดกันอีกก็เป็นของใหม่ อัตตาใหม่ กรรมวิบากของผู้ใดผู้ใดก็สลายยกเลิก ปรินิพพานเป็นปริโยสานแล้วก็เลิก จะรวมตัวกันเป็นสัตว์เซลล์เดียวใหม่ก็ต้องเริ่มสะสมความเป็นวิบากของตัวตน จนกระทั่งสะสมความเป็นพระอริยะก็ของคุณเองทั้งสิ้น

 

แกนสองแกน แต่การจะเปลี่ยนให้ศรัทธาเป็นปัญญานั้นเป็นได้ แต่สายปัญญาเขาไม่เปลี่ยนตัวเองเป็นศรัทธาหรอก เพราะว่าศรัทธามันช้ากว่า ด้วยความรู้ด้วยความสำเร็จ ศรัทธาสำเร็จก็ช้า ได้รับความรู้ที่เต็มก็ยากกว่า จะว่าไปแล้วไม่ได้หมายความว่าเอาปัญญาไปข่มศรัทธาก็ไม่ใช่ แต่คุณสมบัติของแต่ละแกนจิตวิญญาณมันเป็นจริงอย่างนั้น

 

ศรัทธานี้จะต้องเดินตามลำดับถึง 7 ขั้นไม่มีการลัดขั้น ปัญญานี้ปฏิบัติธรรม พรวด สี่ขี้น

เริ่มต้นด้วยคู่แรก ธัมมานุสารี กับ สัทธานุสารี

ธัมมานุสารี ไม่ใช่คำว่าปัญญา ถ้าว่าถ้าปฏิบัติธรรมตัวเองช้าก็ต้องใช้เวลานานเหมือนกับศรัทธานั่นแหละ ปัญญาก็ตามหากเหลาะแหละ มีสีลัพพตปรมาส ไม่เอาจริงเอาจัง ดีไม่ดีจะนานกว่าสายศรัทธาด้วยซ้ำไป กลายเป็น พวกวิตักกจริต เหลาะแหละ เอาจริงบ้างไม่จริงบ้าง  ดีไม่ดีช้ากว่าสายศรัทธาเป็นเท่าเลย เป็นศรัทธาจริต พุทธิจริต วิตักกจริต

พุทธิจริต ก็คือสายปัญญา ศรัทธาจริต

วิตักกจริต แม้ตัวเองมีแกนปัญญา แต่เหลาะแหละ จะช้ากว่าสายศรัทธาถึง 2 เท่า กว่าจะเป็นพระพุทธเจ้าใช้เวลาถึง 80 อสงไขย เศษแสนมหากัป ใช้เวลาเท่าตัว

ถ้าสายศรัทธาก็ 40 ถ้าสายปัญญาก็แค่ 20 ส่วนสายวิตักกจริตก็ 80 อสงไขยฯ เป็นความรู้ของพระพุทธเจ้าเข้าใจอันนี้

แล้วพระพุทธเจ้าทุกองค์ผ่านความเป็นศรัทธา วิตักกะ และปัญญาหมดทุกอันท่านต้องใช้เวลาไม่รู้กี่ล้านชาติเพื่อเป็นจริงๆ อย่าว่าแต่คนเลย เป็นสัตว์เดรัจฉานเกิดมาแล้วตามธรรมชาติเป็นสัตว์เดรัจฉานมาก่อนทุกคน เคยเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานมาก่อนตั้งแต่สัตว์เซลล์เดียวมาจนถึงตอนนี้ ในเวลาการเป็นชีวะ ในมหาจักรวาลมันจึงนานมากแต่ละคนไม่รู้กี่ล้านชาติมาแล้ว ท่านบอกเป็นบัญญัติเลยว่า กว่าจะมาพบศาสนาพุทธกว่าจะได้ตรัสรู้มันคือขี้เล็บเทียบกับแผ่นดินมันไม่เกินจริงหรอก พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า ในแผ่นดินปฐพีนี้ ไม่มีที่ใดที่เราจิ้มลงไปในดินแล้วไม่มีที่ใดที่เราไม่เกิด จิ้มลงไปในดินที่ไหนเราเกิดมาทั้งนั้นไม่รู้กี่ ล้านๆๆๆชาติ ไม่ต้องคิดเลยโยนทิ้งเลย ไม่ต้องเอามาเป็นทุกข์ เรื่องเวลานี้ไม่เป็นทุกข์ เวลาจะนานเท่าไหร่ไม่ต้องคิดเลย เรื่องเวลาก็คือการเดินทาง เราก็ยังอยู่แล้วเราก็ยังไม่ปรินิพพานเป็นปริโยสานแล้วก็เดินทางไป เราจะพัฒนาไป จนกระทั่งสามารถเลิก ปรินิพพานเป็นปริโยสานได้ ก็เป็นสิทธิของคุณอิสระเสรีภาพ คุณไม่ปรินิพพานเป็นปริโยสานจะทำงานช่วยคนไปก็เชิญ นานเท่าไหร่ก็เป็นอิสรเสรีภาพเต็มที่

สู่แดนธรรมว่า…ตามผัง จะตัดกายสักขีออกไปได้มั้ย

 

สัทธานุสารี

ธัมมานุสารี

สัทธาวิมุติ

ทิฏฐิปัตตะ

กายสักขี

ปัญญาวิมุติ

อุภโตภาควิมุติ

 

ปัญญาจะแวะไปกายสักขีก่อนก็ได้ไม่ต้องแวะกายสักขีก็ได้ เหลาะแหละก็ได้ ไม่เหลาะแหละยิ่งเก่ง คุมจิตตนเองได้ มีวสวัตตี เป็นจิตที่มีอำนาจจริง จะทำให้เป็นอย่างไรก็ได้ แต่ไม่โง่พวกเท่าพวกเหลาะแหละ จิตเหลาะแหละก็แย่กว่าจิตจริง ที่เป็นประโยชน์สูงประหยัดสุด รู้จักคุณค่าของ กรรมและกาละ

นิมนต์พ่อครูจิบน้ำ

สู่แดนธรรมว่า...บุคคลใดที่หากฟังว่า

พ่อครูว่า...จะเป็นธัมมานุสารีหรือสัทธานุสารีอยู่ที่มีธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์หรือไม่ ธัมมานุสารีทำได้ยิ่งกว่าสัทธานุสารี มีในแตกต่างตรงที่ ธัมมานุสารีจะมีปัญญาเร็วกว่าเพราะมีโพชฌงค์ 7 มีธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์ ได้ดีกว่าคล่องกว่า มีสติสัมโพชฌงค์ ธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์ วิริยสัมโพชฌงค์ เก่งกว่า จากนั้นก็มี ปีติ ปัสสัทธิ สมาธิอุเบกขา เจริญตามหลักสามนี้

3 ตัวนี้ ธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์เป็นตัวสำคัญที่สุด สายปัญญาเก่งธัมมวิจัย สายศรัทธาไม่เก่งธัมมวิจัย

เพราะฉะนั้นปัญญา 6 ปัญญา ปัญญินทรีย์ ปัญญาพละ แล้วมีสามเส้า คือธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์ สัมมาทิฏฐิ มัคคังคะ

จะเกิด ปัญญา ปัญญินทรีย์ ปัญญาพละ ก็ต้องมีกระบวนการอีก 3 เส้า คือธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์ สัมมาทิฏฐิ มัคคังคะ

 

เพราะฉะนั้นจะปฏิบัติ มรรค ด้วย สัมมาทิฏฐิ ต้องเป็นประธาน แล้วต้องมี ธัมมวิจัย เป็นคู่ Dynamic Static สองอัน ทำงานอยู่

สัมมาทิฏฐิ จะเป็น static ธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์จะเป็นตัว Dynamic แล้วก็จะปฏิบัติ มัคคังคะ องค์แห่งมรรค ปฏิบัติสังกัปปะ  วาจากัมมันต  อาชีวะโดยมี  สติกับความเพียรเป็นตัวช่วย มีสัมมาทิฏฐิเป็นประธานในองค์ 7 ของสัมมาทิฏฐิ แล้วก็มีองค์ 8 สัมมาวายามะกับสัมมาสติ เป็นตัวช่วยแล้วปฏิบัติตั้งแต่การทำงานอาชีพก็ลดมิจฉา กัมมันตะก็ลดมิจฉา วาจาก็ลดมิจฉาสังกัปปะก็ลดมิจฉาลดตัวการพยาบาทได้ สังกัปปะ เป็นวงจรสำคัญของจิต ถ้าคุณไม่มีความรู้แยกสังกัปปะ 7 ได้คุณก็ไม่รู้จักกระบวนการ 7 ตัวสำคัญเลย

ตักกะ วิตักกะ สังกัปปะ เป็น แกน Dynamic

อัปปนา พยัปปนา เจตโสอภินิโรปนา เส้นแกน Static ทำงานสังเคราะห์สังขารเป็นวจีสังขารยังไม่พูดออกมา ถ้าพูดออกมาก็เป็นวาจากรรม บางทีก็เรียกว่าวจีกรรม แต่ว่าจิตสังขารยังไม่ออกมามันยังอยู่ข้างใน ยังอยู่ในขบวนการ 7

ตักกะ คือเริ่มดำริ แล้วก็มาเป็นกระบวนการของ สังกัปปะ 7 ทำได้ยิ่งยอดก็วิ สิ่งที่ไม่เอาก็คัดออก วิ มีความหมาย 2 นัย ดีสุดยอด กับเก๊เลย ไม่เอากับเอาเลยอย่างถาวร จบด้วย ตักกะ วิตักกะ สังกัปปะ แล้วก็สั่งสมลงเป็นอัปปนา เป็นความควบแน่น

หากเติมพยัปปนา ควบแน่น เติมเจตโสอภินิโรปนา ไม่ได้ สายสมถะ เจโตศรัทธาไม่เก่ง ในการเติม static แล้วสองขั้วรวมกันเป็นวจีสังขาร   สังกัปปะ 7 ออกมาเป็น กายวิญญัติ วจีวิญญัติ หรือออกมาเป็นวจีกรรม นี่คือลักษณะรายละเอียดของธรรมชาติต่างๆ

 

สัทธานุสารีที่ไม่มีปัญญาจะวนเวียนอยู่อย่างนั้นเป็นล้านๆชาติ ไม่ออกจาก วงวัฏฏะของคุณระหว่าง สัทธานุสารีกับสัทธาวิมุต

สัทธาวิมุตเขาสามารถหลุดพ้นหรือดับ แต่เป็นเรื่องของแบบสายเจโต หรือสายศรัทธา สะกดจิต

มันต่างกันตรงที่ 1 สะกดจิตกับ 2 มี ธัมมวิจัย

เขาไม่ได้มีการวิจัยธรรมะ ของธาตุ ตีแตกจากกาย เป็นรูปนามเพราะแยกไม่ออก แยกเทวะเป็น 2 แยกไม่ออกเลย จึงเป็นเทวธรรมดาสามัญของสายเทวนิยม แล้วก็จะมีเยอะมากคนไม่ฉลาดคนอวิชชาก็จะมีเยอะมากกว่าคนมีวิชชา ก็จมกับวิมุติของคุณแต่ไม่จบดับได้แต่ความไม่รับรู้ด้วยความสะกดจิต ไม่เกิดปัญญาแยกแยะ ตีแตก distinguish จริง

สัทธานุสารีเมื่อมามีปัญญามาสู่ธัมมานุสารี ก็ได้ความรู้ที่เป็นโลกุตระ พวกสัทธานุสารีก็จมอยู่อย่างนั้นนานมากจนกว่าจะได้ อัญญธาตุ

ความรู้ที่แปลกใหม่สามารถออกจากโลกียะหลุดพ้นจากโลกโลกียะได้มีอำนาจพิเศษ หลุดออกจากแรงดึงดูดของโลกที่อยากได้ หรือ เป็นตัวที่มีพลังงานพิเศษของตัวเองสามารถหลุดพ้นด้วยปัญญา คนที่คิดออกจากโลกโลกนี้เดินทางไปสู่ข้างนอกโลก สามารถหลุดออกจากแรงดึงดูด ออกไปจากนี้อีกมีแรงเหวี่ยงออกไป ไปหาดาวดวงอื่นได้ ความรู้วิทยาศาสตร์เขาก็ทำได้ แต่ก็มีแรงเหวี่ยงที่มีพระอาทิตย์มีดวงดาวมากกว่านี้จะออกจากแรงเหวี่ยงหมู่นั้นอีกก็ยาก พวกนักวิทยาศาสตร์ดาราศาสตร์ คิดไปเถอะ พวกนี้อีกนาน

ก็ได้อัญญธาตุใหม่ เป็นพหูพจน์ก็คืออัญญา

อัญญะ แปลว่าธาตุอื่น

พอมาเป็นธาตุตัวที่ 2 มีปฏิกิริยา 2 3 4 ก็ไป อัญญาธาตุ เป็นความรู้โลกุตระ

อัญญามาเป็นกัญญา สัญญา ชัญญา

พอเป็นธัมมานุสารีแล้ว จึงจะสามารถเดินทางออกไปได้ไกล แต่สายศรัทธานี้มาได้ธัมมานุสารีแล้ว ก็เดินทางมาสู่ ทิฏฐิปัตตะ อีกขั้นหนึ่ง

สายศรัทธาคือเส้นแดง ก็จะกลายเป็นกายสักขี ภายนอกภายใน จะต้องครบทั้งภายนอกและภายใน    สายศรัทธาไม่ค่อยเอาภายนอก ไปมั่วในจิต อย่าลืมภายนอกไม่ทำภายนอกภายในให้สมดุลกันมันก็เลย โต่งไปหนักแต่ภายใน มันก็ไม่ออก ภายในภายนอกสมดุลกัน

พอรู้ภายในภายนอกก็ทำให้สมดุลกัน เป็นลำดับอย่างน่าอัศจรรย์ ราบเรียบเหมือนฝั่งทะเล จะเรียงลำดับสมดุล กามกับอัตตา ภายนอกกับภายใน ปัญญาจะบรรลุ กามกับอัตตาได้สัดส่วนดี แต่สายศรัทธาจะทำแต่อัตตา จมกับอัตตาอีกนาน

จึงต้องเติมปัญญาเข้าไปในสายศรัทธา สายปัญญาต้องเติมศรัทธาให้ได้สมดุลไม่เอียงไม่โต่ง นี่ก็เป็นเรื่องที่ต้องรู้ของตัวเอง บังคับกันไม่ได้ ทำแทนกันไม่ได้ ใครจะฉลาดแทนกันไม่ได้ แบ่งกันไม่ได้  ก็ต้องฝึกด้วยตัวเอง

จาก ธัมมานุสารี สายปัญญา จึงพบสมดุลได้สัดส่วนดี จึงลัดหมดเลย

 

สัทธานุสารี

ธัมมานุสารี

สัทธาวิมุติ

ทิฏฐิปัตตะ

กายสักขี

ปัญญาวิมุติ

อุภโตภาควิมุติ

 

 

 

ธัมมานุสารี มาทิฏฐิปัตตะ มาปัญญาวิมุติ

สายศรัทธา สัทธานุสารีมา ธัมมานุสารี มาทิฏฐิปัตตะ แล้วต้องแวะไปกายสักขี คุณต้องสัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกาย หากไม่สัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกายคุณก็จะไปวนอยู่ตรงนี้ อย่างเก่งก็ได้อาสวะบางอย่างดับ อาสวะบางอย่างยังไม่ดับยังไม่เหลือ คุณก็จะได้ปลายแล้วก็ลืมต้น ได้ต้นก็ลืมปลาย จะวนไม่อย่างนั้นแม้จะได้หมดอาสวะบางอย่างก็วนเวียน ทิฏฐิปัตตะ กายสักขีวนอีก แต่ธัมมานุสารีมาที่ทิฏฐิปัตตะแล้วไปปัญญาวิมุติ

ปัญญาวิมุติคือผู้ที่เป็นตัดเกรดว่าอรหันต์ เรียกว่าเป็นอรหันต์ได้แล้วเพราะคนนี้สามารถปรินิพพานเป็นปริโยสานได้ กายสักขียังไม่สามารถรู้จัก อัตตาตัวเองเต็ม ไม่รู้จักโอฬาริกอัตตา มโนมยอัตตา อรูปอัตตาได้ครบชัด ทำกามภพ หมดเหลือรูปภพอรูปภพก็ดับได้อีก

ปัญญาวิมุติสามารถรู้โอฬาริกอัตตา มโนมยอัตตา อรูปอัตตาได้ครบชัด แต่สายศรัทธาไม่ชัดเจนเพราะไม่มาเรียนรู้ภายนอกมันจะช้านาน เหมือนอย่างที่อาตมาเตือนพวกนั่งหลับตาสมาธิ ไม่เอาอ่าวรูปธรรม ไม่เอาอ่าวเรื่องลดกาม คือเป็นจริตของเขา มันไม่ชอบ ก็จม มันสบายดี นั่งจมไม่ยุ่งกับใครมันก็ยิ่งเสียเวลายิ่งช้า ผู้ใดชัดเจนอย่างอาตมาเรียนสายปัญญาอธิบายได้ชัดและครบจึงได้เตือนไป เมื่อยแสนเมื่อยเลย เขาเป็นโจรใหญ่ที่ฆ่าด้วยหอกร้อยเล่มเช้ากลางวันเย็น ก็ยังไม่ตาย ฆ่าไม่ตายคือ ไม่สามารถปรินิพพานได้ มันโง่ ที่จริงเขาจะเป็นอมตะบุคคลเป็นผู้ตายหรือยังไม่ตายได้ แต่นี่มันยังไม่เป็นเพราะมันยังไม่มีวิมุตสมบูรณ์แบบ ได้แต่สัทธาวิมุตเท่านั้น อาสวะบางอย่างหมดไปได้แต่ไม่หมดสิ้น มาเป็นอมตะบุคคลไม่ได้ตามมูลสูตร 10

สัทธาวิมุต วิมุติทางสายศรัทธาอย่างกายสักขีอย่างไรก็ต้องมาทางปัญญา ถ้าเป็นพระอรหันต์ได้ ก็มี สัพพปาปัสสอกรณัง กรรมกิริยาต่างๆไม่มีเจตนาทำบาปแล้ว แต่ถ้าคุณทำอย่างไม่บริสุทธิ์ใจจริงๆ มีกุศลเจตนาแม้น้อยก็เป็นวิบากคุณ แต่ถ้าเจตนาไม่ดีไม่มีเลย กรรมวิบากจึงอยู่ที่เจตนา เจตนาจึงเป็นอาการของจิตที่ทำให้เกิดบาปบุญได้

เวทนา สัญญา เจตนา ต้องมีการผัสสะจึงจะมีการทำใจในใจได้สมบูรณ์ หากไม่มีการผัสสะอย่างไรก็ไม่สมบูรณ์ในการทำใจในใจ ต้องมีผัสสะ

นาม 5 เป็นตัวกลางที่สำคัญ เวทนา สัญญา เจตนา ผัสสะ มนสิการ สายปัญญาจะคัดเฟ้นได้เป็นลำดับอย่างน่าอัศจรรย์ จึงมีศีลเป็นตัวกำกับ

อาตมาแบ่งสามเส้าของศีลไว้สมบูรณ์แล้ว สั้น ลัดคัดสั้นที่สุดแล้ว

ศีลข้อ 1 เกี่ยวกับสัตว์ศีลข้อที่ 2 เกี่ยวกับวัตถุพีชะ ศีลข้อที่ 3 เกี่ยวกับกามคุณ 5 รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสภายนอก

คุณอย่าเกลียดกามคุณ 5 ต้องมามีสัมผัสแล้วต้องเรียนต้องเลิกลดละไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นมหาบัวไม่รู้กับผัสสะแล้วจมอยู่กับผัสสะ จมกับผัสสะ สิ่งเสพติดแต่ไม่รู้เรื่อง สายนั้นกินหมากกันเต็มเลยสายหลับตามหาบัว อ.มั่น สายหลับตาที่มีกินหมากก็คือธัมมชโย หลับตาแล้วเป็น ภพอาภัสรา ยิ่งพร่ามาก สายหลับตาก็ยังดีกว่าอีก

 

ตกลงมาวนอีก แม้แต่ สัทธานุสารี ธัมมานุสารี มาทิฏฐิปัตตะ มากายสักขี วนกลับไปอีกได้ ไม่เป็น ปัญญาวิมุติ ได้ เพราะว่าไม่มี ธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์ ไม่เรียกว่า ปัญญาวิจัยสัมโพชฌงค์ เพราะต้องแยกแยะธรรมะ เพราะว่าธรรมะเป็น static มันจึงจมอยู่ตรงนี้ต้องแยกแยะตีแตกมันตรงนี้ ต้องพยายามเป็นผู้ที่มี ธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์ให้ได้จากนั้นก็จะแยกแยะได้ละเอียดเป็นสัดส่วน

พอมาถึง ปัญญาวิมุติแล้ว จะปรินิพพานก็ได้ แม้แต่สายศรัทธามาได้ปัญญาวิมุติแล้ว คุณจะมี ชรตา เสื่อมช้ากว่าสายศรัทธาก็จริง แต่ไม่มีปัญหา ถ้าคุณไม่ต่อสันตติคุณก็ชรตา ปรินิพพานเป็นปริโยสานไปได้ เป็น โมเมนตัมของศรัทธา แต่ถ้าคุณมี ธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์มีปัญญาทำได้เพียงพอ คุณก็มาเป็นปัญญาวิมุติได้ ไม่อย่างนั้นคุณก็จะจมอยู่ที่กายสักขี นั่นแหละ  คำเตือนของพระพุทธเจ้าจึงบอกว่าต้องสัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกายต้องรู้กายต้องเรียนรู้กาย ต้องเรียนรู้วิโมกข์

โดยเฉพาะวิโมกข์ 3 ข้อแรก

1. ผู้มีรูป  ย่อมเห็นรูปทั้งหลาย   (รูปี  รูปานิ  ปัสสติ)

2. *ผู้ไม่มีความสำคัญในรูปภายใน (10/66)   ย่อมเห็น   รูปทั้งหลายในภายนอก (อัชฌัตตัง  อรูปสัญญี .   เอโก  พหิทธา รูปานิ  ปัสสติ) . (*พ่อท.แปลว่ามีสัญญาใส่ใจในอรูป)

3. ผู้ที่น้อมใจเห็นว่าเป็นของงาม (สุภันเตวะ  อธิมุตโต . โหติ,    หรือ  อธิโมกโข  โหติ   (พ่อครูแปลว่า เป็นโชคอันดีงามที่ผู้นั้นโน้มไปเจริญ สู่การบรรลุหลุดพ้นได้ยิ่งขึ้น)

พตปฎ. ล.10  ข.66 /  ล.23  ข.163

 

ต้องมีทั้งภายนอกและภายใน แต่สายที่มีแต่ภายในหลับตาปฏิบัติมันก็จะตีไม่แตกไม่สามารถสัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกาย ปฏิเสธไม่ได้หรอกมันเป็นสัจจะเป็นความจริง คุณก็ต้องทำให้ครบสัจจะความจริง

อัชฌัตตังแปลว่าใน พหิทา แปลว่านอก คุณต้องมีรูปานิต้องครบทางตาหูจมูกลิ้นกายใจ

ผู้มีรูป รูปี ส่วน รูปานิ ต้องจัดการกับรูปทั้งหลายให้หมด ให้ดับให้หมด ผัสสะด้วยรูป ทุกรูป คุณจะพ้น กามภพ สัมผัสทางตาก็หมดเกลี้ยง หู จมูก ลิ้น กายก็หมด มันถึงจะละเอียด เรียบร้อยราบรื่น เป็นลำดับอย่างน่าอัศจรรย์

แต่สายศรัทธานี้ก็ไม่ค่อยเอา ไปจมกับในอัชฌัตตังหนักเข้าแปลเป็นอสัญญีไปเลย   กลายเป็นผู้ไม่กำหนดหมายไม่สำคัญมั่นหมายก็เลย เจ๊งเลย พยัญชนะทำให้เข้าใจไปตามจริตของเขา ซึ่งแปลว่าผู้ไม่สำคัญมั่นหมายในภายใน ที่จริงคุณสำคัญมั่นหมายแต่ภายในคุณจมอยู่กับแต่ภายในต่างหาก   คุณไม่มาสัมพันธ์มั่นหมายกับภายนอก

ภาษาสับสน ว่า ผู้ไม่มีความสำคัญในรูปภายใน (10/66)   ย่อมเห็น   รูปทั้งหลายในภายนอก อันนี้คุณกลับกันกับที่คุณทำเลย คุณไม่เอาอ่าวภายนอกคุณทำจากภายใน

สู่แดนธรรมว่า...ผมเคยฟังว่าเขาให้เพิกถอนจากฌาน 4 มาฌาน 1

พ่อครูว่า..หากนั่งหลับตาแล้วบอกว่าถอนจากฌาน 4 มาเป็นฌาน 1 จะทำให้คิดอะไรได้มากขึ้น นั่นแหละแสดงถึงความเป็นอุเบกขาที่บื้อ นี่คือการควบคุมจิตแต่ไม่มีปัญญา คุณกดข่มไว้ จะเปิดจะปิดก็อยู่แต่ภายใน ขยายให้มี ฌาน 1 จะค่อยยังชั่วไม่ค่อยถูกกดข่ม แต่ถ้าฌาน 4 กระดิกอะไรไม่ได้เลยเพราะธาตุรู้มันไม่ทำงานก็กดมันไว้มันก็ไม่ทำงาน นั่งทำหลับตามันก็เป็นอย่างนี้ แต่ของปัญญามันไม่ใช่เป็นอย่างนี้ มันชัดเจนทุกอย่างตั้งแต่ภายนอก ภายนอกคือภายนอกภายในก็คือภายในปรุงแต่งกันอยู่ภายนอกปรุงแต่งกันอยู่ภายใน

ปรุงแต่งกันอยู่ในกามภพมันมีกิเลสกามไหม หมดกามแล้วกระทบกระแทกกระเทือนกระทุ้งอย่างไรกระทบยิ่งกว่า 600 เล่มอย่างไรก็ไม่เกิดกิเลส ไม่ต้องถึงร้อยเล่มหรอก 1 เล่มก็เจ็บแล้วทุกข์แล้วเห็นทุกข์แล้ว พระพุทธเจ้าจึงกล่าวว่าข้อ 1 เล่มก็ทุกข์มากแล้วจะกลับไปถึง 100 เล่ม ดีไม่ดี สามร้อยเล่ม เช้ากลางวันเย็นมันก็ยังบื้ออยู่อีก หมดคำสิเว่า

สู่แดนธรรมว่า...ตอนนี้มีผู้ชมทาง Facebook 130 คน มีคนถามมาทาง live สด

คุณจักรพล ได้มีความเห็นว่า ศรัทธานำมาก่อนแล้วมาคบสัตบุรุษฟังสัทธรรม เอาไปปฏิบัติให้เกิดสัมมาทิฏฐิเป็นเบื้องต้น

คนนี้ถามแทรกว่า...ตอนพ่อท่านอธิบายผังสายศรัทธากับปัญญา คุณประทับใจบอกว่า สายปัญญา จะรู้ละเอียดรู้รอบกว่าสายศรัทธา แต่ที่นานกว่าเพราะว่า ธัมมวิจัยจะนานกว่า อาจจะเร็วขึ้นเรื่อยๆเมื่อชัดเจนขึ้นใช่ไหมคะ

พ่อครูว่า...ใช่ แล้วจะทั้งเร็วและแน่น มุทุภูตธาตุ คือจิตแกนของเรา พยัญชนะ มุทุ แปลว่าอ่อน เร็วไวทั้งเจโตและปัญญา จะเก่งขึ้นเรื่อยๆตามฐานความจริง

สายศรัทธา ก็ต้องเติมปัญญา ส่วนสายปัญญาที่ถูกต้องตามสัมมาทิฏฐิตั้งแต่ต้นแล้วปัญญาที่ มีสัมมาทิฏฐิที่บริบูรณ์ ก็จะไปได้เร็วมั่นคง

 

มันเป็นแกนของความรู้ บุคคล 7 เป็นแกนความรู้ที่ยิ่งใหญ่ อธิบายกันไม่ง่ายเลย ถ้าจะขยายความไปอีกก็ขยายความไปจนถึงกระทั่งการแยกกายแยกจิต อันไหนมันเป็นกายแล้วอันไหนไม่เป็นกาย อันไหนเป็นชีวะ อันไหนเป็นพีชะ จากจิตมาเป็นพีชะ ในอรหันต์ จิตยังเป็นจิต แต่ทำจิตให้เป็นพีชะได้โดยเด็ดขาดคือไม่มีสุขไม่มีทุกข์ได้อย่างแท้จริง ไม่มีบาปไม่มีบุญแล้วก็ซื่อสัตย์ ที่พูดนี้ไม่ได้พูดตามคนเหลาะแหละ อรหันต์มีแต่ซื่อสัตย์บริบูรณ์ สัพพะปาปัสสะอะกะระณังจะไม่ทำอะไรที่เป็นบาปและมีปริมาณน้อย อกุศลบาป ไม่มีปริมาณน้อยก็ไม่ทำซื่อสัตย์มีภูมิปัญญารู้ดีไม่ทำบาป ไม่ทำสิ่งที่บกพร่อง บาป นี้ ละเอียดกว่าอกุศล เป็นความรู้ที่คู่กับปัญญาจะมีความเฉลียวฉลาดมีปัญญามากกว่าสายเจโต สายเจโต จะเรียนรู้เก่งอกุศลกุศล   

แต่สายปัญญาก็รู้กุศลอกุศลแถมมีตัวรู้ บาปบุญได้เก่ง กำจัดตัวบาปได้เก่งกว่า เหนือชั้นกว่าสายศรัทธา

 

 สังเกตพวกเราที่เป็น สายศรัทธา มาเป็นสายปัญญาก็ยังสับสน บาป บุญ กุศล อกุศลอยู่เลยบุญ ไม่ใช่กุศล บุญเป็นพลังงานที่ฆ่ากิเลสจบ มันจบไม่มีอะไรต่อเลย แต่กุศล เป็นพลังงานที่สะสมเป็นสมบัติ ส่วนบุญนี้ เป็นวิบัติ มันทำหน้าที่ ปัติ หรือ เข้าถึง บรรลุ โดยไม่ต้องปันนะ ไม่ต้องสั่งสมต่อไป ทำงานเสร็จปุ๊บสลายตัวหากเป็นปันนะก็เป็นกล่องสมบัติสะสมเอาไว้ใช้เป็นฐานความดีเป็นฐานสมมุติ แต่วิบัติ เป็นปรมัตถ์อย่างเดียว

 

_คุณคงธรรมถามเรื่องนานาสังวาสที่ซ้อนอยู่ในวงการชาวอโศกเอาไว้ก่อนเรื่องนี้

พ่อครูว่า..นี่แหละผู้ที่จะเป็นสายศรัทธา อย่างคงธรรมแกนศรัทธาแล้วกำลังหลงปัญญา ก็คงจะยากที่จะเข้าใจอยู่ตอนนี้

 

_วิญญาณคือธาตุรู้ที่รวมทั้งภายนอกคือภายใน จิตคือภายใน มโนเป็นจิตที่เป็นเรื่องภายในลึก อธิบายมาถูกต้องหรือไม่

พ่อครูว่า...ถูกต้อง วิญญาณคือองค์รวมทั้งหมดมีทั้งรูปเวทนาสัญญาสังขาร รวมทั้งหมดเรียกว่าวิญญาณ จิตก็เป็นภายในเข้ามาเป็นหลัก 

ส่วนจิตนั้น แยกย่อยเป็นเจตสิก คือ การงานของจิต แล้วก็แยกรูปแยกนามออกเป็นเจตสิก เจตสิกมี 52 จิต 89 หรือ 121 อาตมายังไม่ไปลงรายละเอียด

แม้ผู้ที่ปฏิบัติจิตภายในคนก็ต้องมีภายนอกสัมผัสอยู่ แต่คุณไปสำคัญมั่นหมาย ไปเน้นที่การจัดการภายใน ส่วนภายนอกมันก็จะต้องรู้ด้วย หากอยู่กับสิ่งภายนอกอันใดอันหนึ่ง อยู่กับบล็อกโคลี่ ก็อยู่กับบล็อกโคลี่ คุณจะเปลี่ยนไปเป็นทับทิม เปลี่ยนไปเป็นกล้วยเปลี่ยนเป็นแตงโมแล้วคุณก็ต้องรู้ว่ามันเปลี่ยนแปลงคุณเปลี่ยนจากฐานตัวนี้ที่มาร่วม พิจารณาร่วมวิจัย ถ้าคุณเอาให้จบทีละอย่าง คุณก็จะได้เป็นลำดับ

คำว่า มโน คือในภายใน เป็นฐานละเอียดกว่าวิญญาณ ถูกต้องที่ถามมา

 

_กินพร่องท้อง หมายถึงอย่างไร

พ่อครูว่า...ก็หมายถึงว่ากินอย่าให้มันแน่นท้อง มันกินแน่นก็ย่อยช้าย่อยยาก พระเถระบอกว่าก็กินประมาณเหลืออีกสัก 3 คำมันจะแน่นแล้ว ก็พอ ให้มีช่องว่างในการย่อย ถ้าไปกินแน่นเกินมันก็ทำงานไม่ได้ เพราะฉะนั้นอย่าไปกินแน่นท้อง บางคนเป็นทาสปากเป็นทาสความอร่อย อร่อยทางหูตาจมูกลิ้น ทาสอัสสาทะ ก็สวาปามเข้าไป ท้องมันอิ่มแต่ปากมันอยาก คุณก็ตายอยู่ฝ่ายเดียว

 

_กราบพ่อครูอธิบายแต่ละแบบระหว่าง ไตรลักษณ์ทางโลกและไตรลักษณ์โลกุตระ

_จะต้องทำ ต่อ ภวภพ ค่ะ งง เรื่องที่จะเชื่อมกันระหว่างการปฏิบัติมีผัสสะ จากเวทนามีสังโยชน์ อุปกิเลส 16

พ่อครูว่า..อุปกิเลส 16 คุณวางไปก่อน เรียนรู้ง่ายๆ แต่โลกุตระแบบโลกกับไตรลักษณ์แบบโลกุตระ

โลกุตระ กับโลกๆ คือ โลกุตระกับโลกียะ

โลกียะก็หมายถึงสาธารณะปุถุชนของทางโลกส่วนใหญ่ปุถุชน เรียกว่าโลกียะ โลกียะคือ เป็นทาสของลาภยศสรรเสริญสุข คุณยังมีความสุขทุกข์อยู่กับ ลาภน้อยใหญ่ ยึดลาภ ทรัพย์สินเงินทอง ไปติดในทองไปติดในเพชร ดีไม่ดีไปติดตุ๊กตาอะไรอย่างนี้ โตมาก็ติดรถติดหมูหมาแมว ติดอะไรก็ได้เลอะเทอะไป ติดพืช แต่พืชคนไม่ค่อยไปติดมากไปติดเรื่องสัตว์    เรื่องวัตถุมากกว่า คุณอย่าไปยุ่งกับมันเลยวัตถุมาก หรือ แม้แต่เป็นสัตว์ตัวตนบุคคลก็อย่าไปติดมันมาก คุณมาเรียนรู้อาหารที่เกิดจากพืช

เรื่องของสัตว์ปล่อยมันไปตามวิบาก เรื่องของวัตถุปล่อยมันไปตามฟิสิกส์ พลังงานแสงเสียงแม่เหล็กไฟฟ้า คุณมาเอาสำคัญที่พืช เพราะคุณต้องกินพืช เรื่องสัตว์คุณไม่กินแล้วจบ แต่พืชนี่แหละ ยังมีรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสยังมีโฆษณา ยังมีการหลอกล่อให้ไปนิยมอย่างโน้นอย่างนี้ อีกเยอะ(พ่อครูไอตัดออกด้วย)

การเรียนรู้เรื่องพืชนี้สำคัญ รู้ว่าอะไรสมควรมันมีธาตุอะไรที่เราเอามาใช้ได้ เรามีความรู้โภชนาหารพอสมควร ไม่ต้องไปจบดอกเตอร์โภชนาหารหรอก เขาเล่นมาละเอียดก็ดีแล้วเราค่อยเรียนรู้จักเขาเอามากินมาใช้ ว่ากินอันนี้ดีใช้อันนี้ดีสำหรับอาหาร ไม่ใช่วัตถุ

อาหารพวกพืชผักผลไม้ พีชนิยาม แค่นี้แหละคุณก็รู้สิ่งที่อาศัยเป็นพืชพันธุ์ธัญญาหารก็พอแล้ว ทีนี้ โลกียะนี่ ไม่มีความรู้ โลกุตระมีความรู้ปัญญา

ปัญญากับเฉโก โลกียะมีแต่ความรู้เฉโก อยู่กับลาภยศสรรเสริญโลกียสุขไม่ออกมาได้ ออกมาได้ต้องมีปัญญา

ไตรลักษณ์ของโลกียะ เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปเป็นพวกสัทธาวิมุติ แต่หากมีธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์ได้เร็วโลกุตระถึงได้เร็ว แต่โลกียะจึงช้า เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปมันแยกไม่ออกไม่มีสัมมาทิฏฐิ มันไม่มีปฏิบัติอาชีวะ กัมมันตะ วาจา กัมมันตะ แจกแจง สังกัปปะได้ยาก

อาชีพ 5

กุหนา หยาบสุด กาย วจี ลปนาก็หยาบคำพูด เนมิตกตา ก็ไม่พูดไม่ทำแล้วแต่มีกลับไปกลับมาซับซ้อนอยู่ แต่อย่างธัมมชโยก็มีความรุนแรงฆ่าแกง เหมือนเจงกิสข่าน อเล็กซานเดอร์มหาราช หรือเหมือนกับยกตัวอย่างปัจจุบัน โดนัลด์ทรัมป์ ธัมมชโยจะไม่ทำอย่างนั้น เขาจะจมกับรายละเอียดที่ฟุ้งซ่านไปมากกว่าอีก ดีไม่ดีแล้ว โดนัลทรัมป์อาจจะบรรลุอรหันต์ได้ก่อนธัมมชโย เพราะเขาไม่ละเลียด ประวัติธัมมชโยนี้ ละเลียดใช้ภาษาใช้การปรุงแต่งต่างๆมากกว่า แต่โดนัลด์ทรัมป์นี่จะถึงจุด critical Point จุดสันดาปได้เร็วกว่าธัมมชโย

สรุป ไตรลักษณ์แบบโลกีย์ คือเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปแบบหยาบๆส่วนไตรลักษณ์แบบโลกุตระนั้นจะมีปัญญาความฉลาดมากกว่าเป็นความฉลาดที่ทำลายตัวตนให้ออกนอกโลกได้หรือทำให้รู้จักกิเลสได้ดีกว่าโลกียะ ถ้าไตรลักษณ์ โลกียนั้นรู้กิเลสได้ยากกว่า

ความฉลาดแบบเฉโกรู้รายละเอียดสู้ความฉลาดแบบปัญญาไม่ได้ ปัญญานั้นรู้รอบรู้ละเอียดรู้ธาตุ 2 ได้ดีกว่าแยกแยะธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์ได้ดีกว่า

 

_ขอนิมนต์พ่อครูพ่อครูอยู่ไปถึง 151 ปี

 

_คุณแสงอรุณ...ได้ฟังเทปธรรมะ อัศวินคู่ใจคือพิจารณา ถ้า พิจารณาน้อยเราก็แพ้ พิจารณาเป็นคำที่ลึกซึ้ง พิจารณาให้รู้สุขรู้ทุกข์ รู้น้ำหนักของความเมตตา ขอพ่อครูขยายความคำว่าพิจารณา แล้วทำอย่างไรเราจะรู้น้ำหนักที่ถูกต้องถูกตรงในการปฏิบัติธรรม

พ่อครูว่า...คุณต้องปฏิบัติเอง แล้วก็มีจิตที่อ่านรู้หยั่งรู้เอง ไม่มีทางที่จะรู้แทนกันได้ คุณต้องค่อยๆเรียนรู้ไปจากการปฏิบัติ เพราะฉะนั้นการปฏิบัติที่สมบูรณ์แบบ จะต้องมี สุริยเปยยาล 7 ต้องมีมิตรดีสหายดี สังคมสิ่งแวดล้อม เป็นสัปปายะ 4 อย่างชาวชุมชนอโศกมีครบแล้ว คุณไปตะโกนอยู่ข้างนอกมันก็ไม่ครบ มาสิ มันจะได้ครบมันเป็นทั้งหมดทั้งสิ้นของพรหมจรรย์มันเป็นองค์ประกอบชัดเจนอยู่แล้ว ผู้ใดเข้ามาแล้วก็จะได้เร็ว แต่อยากเร็ว แต่ไม่ทำให้ครบบริบูรณ์มันก็ยาก บางคนมาได้แต่ใจไม่มา ไม่มีอะไรเป็นเรื่องห่วงใยอะไรเลยสบายแล้วมาได้แต่ไม่มาก็ช้าเอง เพราะฉะนั้น พวกเรานั้นผู้ที่มีศีลมีธรรมมีฐานมีพื้นแล้วก็มา แต่ถ้ายังไม่มีฐานไม่มีพื้นเลยอย่าเพิ่งมา อันนี้เป็นคำตรัสของพระพุทธเจ้า ผู้มีศีลแล้วที่ยังไม่ได้มาจงมา ผู้ยังไม่มีศีลนี้อย่าเพิ่งมา ขนาดพระพุทธเจ้ายังตรัสอย่างนั้นแล้วอาตมาจะไหวหรือหากไม่มีศีลแล้วมา อาตมารับมือก็ไม่ไหว

มีศีล 5 เป็นหลักไม่มีอบายมุข ไม่กินเนื้อสัตว์มาถือศีล5เป็นพื้นฐาน  แล้วเจริญเป็นศีล 5 ศีล 8 ศีล 10 จุลศีลมัชฌิมศีลเป็นต้นไป

_พุทธาภิเษกสุดยอดปาฏิหาริย์จริงแท้ เพราะในปาฏิหาริย์ 3 อนุสาสนีปาฏิหาริย์ เป็นเลิศ จึงมีผู้เข้าถึงธรรมฟังรายการเมื่อคืน ทั้งนี้เพราะการปฏิบัติธรรมในแนวพ่อครู มีมรรค 8 องค์ ครบโดยเฉพาะสัมมาอาชีวะ เปรียบดุจเกลียวเชือกที่แข็งแรงสามารถฉุดดึงให้ข้ามพ้นวัฏฏสงสารได้

_อาฬารดาบส อุทกกาบส จมในสายศรัทธาหรือไม่หลวงปู่มั่นเป็นเหมือนกัน เท่ากับหรือไม่

พ่อครูว่า...ใช่แล้วเหมือนกัน ถามว่าเท่ากันหรือไม่ อาตมาว่าดีไม่ดี อ.มั่นจะหนักกว่าอาฬารดาบส อุทกกาบส เพราะอะไร อาฬารดาบส อุทกดาบสเขาศรัทธานิ่งดิ่งแล้วก็จะจมแล้วก็จะหยุดแล้วก็จะมาได้ แต่อาจารย์มั่นมีเรื่องราวมีสตอรี่มากมายมันก็สนุกเพลินและยาวออกไปเกินกว่า อาฬารดาบส อุทกกดาบส

เรื่องภพชาติ ที่เป็นนิรมาณกาย ปั้นเองมีเอง มีวิญญาณมาจากต่างชาติมีพญายมมีลูกน้องพญายม ไปกับโลกจินตา มากไปเรื่อยๆ อ.มั่นเป็นแกนศรัทธา แต่ปรุงแต่งกับแกนฟุ้งซ่าน ก็จะแยกไม่ออกปนกันไปหมดนี่มันจะช้า

สายศรัทธามันจะยุ่งยิ่งกว่าลิงแก้แห ยิ่งกว่า ชาละ ข่ายแหในพรหมชาลสูตร ยิ่งแก้ยิ่งแน่น ถึงบอกว่าสายศรัทธาหยุดทำอย่างต่อเถอะมาศึกษาทางนี้บ้าง ไม่อย่างนั้นจะอาการยิ่งหนัก พูดไปอย่างไรเขาก็กลายเป็นโจรที่ฆ่าด้วยหอกร้อยเล่มเช้ากลางวันเย็นก็ไม่ตาย ดื้อวนเวียนอยู่อย่างนั้น

ยังเหลืออีกหลายแผ่นไม่ได้ตอบ...ก็หมดเวลาแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็มาอยู่บ้านราชฯก็แล้วกัน

 จบ

เวลาบันทึก 18 มีนาคม 2563 ( 13:38:12 )

รายละเอียด

 

aa630214_พุทธศาสนาตามภูมิ บ้านราชฯ ธรรมะ 2 ของบุคคล 7

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวน์โหลดเอกสารที่...  https://docs.google.com/document/d/16GpSEPETYncY_DnSob3A5I3ew0cH5FgsLDG12qUqPU4/edit?usp=sharing               

ดาวโหลดเสียงที่ https://drive.google.com/open?id=1Hpuo4E0YTAi4p7SNe6sWmJVHwWgA7PEQ

 

สื่อธรรมะพ่อครู(โลกุตระ) ตอน  โลกุตระต้องมีการคัดเฟ้น

พ่อครูว่า…วันนี้วันศุกร์ที่ 14 กุมภาพันธ์ 2563 ที่บวรราชธานีอโศก วันนี้เราก็คงจะได้เห็นหิน หรือ ศิลา ของแข็ง ศีลา ของแข็ง ก็ขนมาเป็นสัญลักษณ์ ซึ่งจริงๆแล้วมีคนถามเหมือนกันว่าขนมาทำไม ขนมาให้มันมีหิน ก็ที่นี่มีน้ำกับดินกับโคลนกับทรายเท่านั้น พวกเราชาวอโศกไม่ค่อยจะเน้นธาตุลม เราจะไปเน้นธาตุดินน้ำลมไฟ เราไม่ไปเฟ้อหลงธาตุโลหะ เพชร แก้ว เราจะเน้นธาตุแกนหลักมหาภูตรูป หินคือธาตุดิน น้ำก็แน่นอนเราทำน้ำตกน้ำโตนแม่น้ำ เราใหญ่แค่แม่น้ำมูลก็พอใจแล้ว ไม่ใหญ่เท่าแม่น้ำโขงแม่น้ำฮวงโหแม่น้ำมิสซิสซิปปี เราไม่อยากเท่านั้น เราใหญ่ประมาณแค่แม่น้ำมูล แค่แม่น้ำโขงเราก็สู้ไม่ได้หรอกก็เอาแค่นี้แหละ แม่น้ำมูล บุ่งไหม เราก็ทำคลองที่เล็กกว่าบุ่งไหมอีก คลองถอยหลังเข้า เราก็ทำขึ้นมาด้วยมือของเราเอง ต้นไม้เราก็พยายามปลูก อีกสัก 10 ปี 20 ปี ราชธานีจะเขียวกว่านี้

เรามาอยู่ใหม่ๆนี่หัวแดงนะ ใครมาอยู่ใหม่ๆยกมือขึ้นซิ ราชธานีอโศก มีแต่พุ่มไม้ ไม้ล้มลุก ไม่มีต้นไม้ใหญ่ มีแต่พุ่มไม้น้ำ ที่นี่เขาเรียกป่าบุ่งป่าทาม ขนาดนั้นปีที่แล้วน้ำท่วมก็ทำให้ต้นไม้ตายไปเยอะ ต้นไม้ที่ไม่มีแก่น อ่อนแอ เช่นต้นมะละกอเสร็จหมด เตียนเลย เหลือต้นไม้ที่แข็งแรงบ้าง ก็เหมือนกับการคัดพันธุ์ ต้องแข็งแรงจะอยู่ที่นี่ เหมือนกับคนที่จะมาอยู่ที่นี่ต้องคัดพันธุ์ที่แข็งแรง แข็งแรงทางโลกุตระด้วย ไม่ใช่แข็งแรงทางโลกีย์ ทางโลกีย์เราสู้ไม่ได้หรอกเรายอมแพ้เรายอมให้คุณชนะไปเลย แข่งสุข แข่งยิ่งใหญ่มีอำนาจบาตรใหญ่ให้เข็ด เราหยุดแข่งแล้ว ถ้าจะว่าแข่งเราแข่งทางโลกุตระ การแข่งทางโลกุตระไม่มีตัวตนที่จะดีจะเด่นอะไรแต่แข่งความก้าวหน้า ไม่ใช่ข่มเบ่งกันเอาเปรียบเอารัดกัน แข่งกันแต่ละคนให้ก้าวหน้าแต่ละคนเจริญขึ้นเจริญขึ้น จริงๆแล้วก็คือแข่งตัวเอง วันนี้ต้องดีกว่าเมื่อวาน   พรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้ ทำขึ้นไปมันก็ไม่เป็นพิษเป็นภัย ไม่เบียดเบียนใคร นี่เราพูดจริงนะ ส่วนจะได้มากได้น้อยเท่าไหร่ ก็เอาล่ะ ตามอินทรีย์พละบารมีของแต่ละคน

 

ลองอ่านของผู้ที่ตาบอดแล้วเขียนโคลงกลอนมา

ขนศิลาพาไปนิพพาน

เห็นปลวกตัวเล็กน้อยแข็งขยัน

 ไม่นับแม้คืนวันล่วงไซร้

กองทัพปลวกสร้างสรรค์จอมปลวกใหญ่เฮย

ยกอุปมาเทียบไว้มนุษย์นี้ คำนึง

ก้อนศิลา ก้อนศิลาใหญ่พ้นบ่าแบบ

มนุษย์ร่างน้อยตีแตกแยกร่าง

อดีตมือเปล่าย่อมแปลกข้ามขนหินมาไฉน

ความบากบั่นนี้ไซร้สร้างมหานาคร

สุภาษิตขึ้นสู่แดนสรวง

ไม่ใช่แดนสวรรค์ลวงแน่เด้อ

ครอบครัวมนุษย์ทั้งปวงพ้นจากทุกข์เฮย

มิใช่พุทธฝันเพ้อหลอกให้คนหลง

บรรพชนรุ่นแรกนั้น ก่อนา

ยังบ่มีศิลาเช่นนี้

อนุชนร่วมอาสาสร้างสิ่งมหัศจรรย์

พุทธชาติย่อมช่วยชี้เพาะเชื้อพุทธชน

 

สื่อธรรมะพ่อครู(บุคคล 7) ตอน ธรรมะ 2 ของบุคคล 7  

พ่อครูว่า...เหตุปัจจัยในความเป็นมนุษย์ก็ดีความเป็นสัตว์โลกก็ดี มันก็เป็นเหตุปัจจัยที่จะสื่อแสดงให้เห็นถึงความพากเพียรถึงคุณค่าประโยชน์ต่างๆ ของแต่ละสัตว์แต่ละคน แต่ละฐานะ เพื่อให้เห็นว่าเขาสร้างกันทั้งวัตถุและจิตวิญญาณ โดยเฉพาะมนุษย์ สัตว์มันไม่ค่อยรู้เท่าไหร่ บีเวอร์ก็ดีปลวกก็ดี มันก็ทำได้เท่าที่มันทำ ส่วนคนนี้ก็สร้าง คนที่เป็นโลกียะก็หลงสร้างกันไป ที่เห็นๆกันตามประสา มนุษย์ที่เป็นอาริยะ เป็นโพธิสัตว์ก็จะสร้าง บางโพธิสัตว์สร้างใหญ่ คำว่าศาสนาคือเพื่อเทิดทูนศาสนา เพื่อเทิดทูนพระพุทธเจ้า หรือพระเจ้าของเขา ก็ทำวัตถุขึ้นไป ทั้งๆที่ซ้อนๆในศาสนาเทวนิยม บางศาสนา ท่านบอกว่าไม่ติดวัตถุ อย่าเอารูปแทนสมมุติ แต่เขาต้องทำวัตถุก็ไปสร้างอันโน้นอันนี้ สร้างอาคาร วัตถุอื่น โดยเขาไม่ค่อยมีปฏิภาณว่าอย่าเอา รูปมาปนนาม เพราะว่าพระเจ้าเป็นนามธรรม

ศาสนาพุทธนั้นแยกรูปแยกนามไปตามลำดับ แม้แต่นามก็ไม่ใช่พระเจ้า นามคือนาม เพราะฉะนั้นจะทำนามธรรมด้วยจิตวิญญาณธาตุรู้ให้เจริญ เจริญอย่างไร

โลกุตระมีกี่ชั้น โลกุตระสูงสุดมี 9 ชั้น

 1.โสดาบันโพธิสัตว์ 2.สกิทาคามีโพธิสัตว์ 3.อนาคามีโพธิสัตว์ 4.อรหันต์โพธิสัตว์ 5.อนุโพธิสัตว์ 6.อนิยตโพธิสัตว์ 7.นิยตโพธิสัตว์ 8.มหาโพธิสัตว์ 9.พระปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้ากับพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นมีสัมมาสัมโพธิญาณเท่ากัน แต่ไม่เท่าพระพุทธเจ้าสมบูรณ์นั้น แต่บอกว่าไม่เท่าก็เท่า ปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้าบางองค์ ท่านมีสัมมาสัมโพธิญาณเท่ากัน แต่เผยแพร่ศาสนาก็ทำงานศาสนาพุทธมาทั้งนั้นจนชาติสุดท้ายที่ท่านจะปรินิพพานเป็นปริโยสาน ท่านก็ปรินิพพานเป็นปริโยสานไปเอง ทั้งทีท่านมีสยัมภูเท่ากับพระพุทธเจ้าทุกองค์ แต่ท่านไม่ได้ประกาศศาสนา ไม่ได้ประกาศกับโลกว่า นี่คือศาสนา นี่คือธรรมะของพุทธะแล้วให้คนมารับพุทธะนี้ไป ท่านไม่ได้ทำ แต่ท่านก็ทำมาตลอดที่เป็นโพธิสัตว์ปางสุดท้ายเท่านั้น ที่ท่านไม่ประกาศ ท่านเลยไม่มีชื่อให้คนรู้ว่า ท่านเป็นพระพุทธเจ้า แล้วท่านก็ปรินิพพานเป็นปริโยสาน ไม่ต้องการแม้แต่ชื่อติดในทำเนียบโลกว่าเป็นพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่ง สุดยอดแห่งความไม่มีตัวตนยิ่งกว่าพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่งด้วย

สู่แดนธรรมว่า...ทำไมพุทธประวัติไม่มีพระนามของพระปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้าเลย

พ่อครูว่า...เป็นพระปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้ามีภูมิเท่าพระพุทธเจ้า แต่ประเด็นที่มันต่างกันตรงนี้เท่านั้น ทำการสอนมาทำงานมาตลอด เป็นแต่เพียงชาติสุดท้ายเท่านั้น ชาติสุดท้ายชาติเดียว ที่ท่านไม่ประกาศศาสนาพุทธ พระปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์นั้นจึงยิ่งไม่มีตัวตนยิ่งกว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ความเหนือกว่าคือ 0 ยิ่งกว่า สิริมหามายา เข้าใจกันใหม่ สูญกว่าเพราะคนรู้จักน้อยกว่า ท่านไม่ได้ประกาศให้คนรู้จักในชาติสุดท้าย แต่ท่านปรินิพพานเป็นปริโยสานก่อน เห็นความซับซ้อนสลับไปมาไหม

ตกลงพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากับพระปัจเจกสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ไม่ประกาศศาสนาใครสูงกว่าใคร ...ไม่มีตัวตนยิ่งกว่า

วันนี้ขยายความพุทธภูมิถึงขนาดนี้

 

เข้าสู่ประเด็นที่เราจะซ้ำซาก บุคคล 7

 

สัทธานุสารี

ธัมมานุสารี

สัทธาวิมุติ

ทิฏฐิปัตตะ

กายสักขี

ปัญญาวิมุติ

อุภโตภาควิมุติ

 

 

สัทธานุสารี ธัมมานุสารีเป็นคู่ แต่เราก็ทำให้เห็นตามแพทเทิร์น สัทธานุสารี ก็ต่ำกว่าธัมมานุสารี

ธัมมานุสารีเป็นสายปัญญาโดยแก่นจริต เรียกว่าพุทธิจริต ไม่ได้เรียกปัญญาจริต

ธัมมานุสารีคือ ผู้ที่มีปัญญาเป็นแกนหลัก สืบทอดสายตรงของพระพุทธเจ้าเลย

สายศรัทธาโดยตรงจะช้านาน ใครยิ่งไปวนเวียนหลงติดวงวนโลกียะ คุณจะวิมุติโลกียะ เคหสิตอุเบกขา นั่งหลับตาสะกดจิต เหมือนอาฬารดาบส อุทกดาบส ไม่เอาอ่าวกับภายนอกไม่ใส่ใจเรื่องภายนอกทวาร 5 ภายนอก มุ่งแต่อยู่กับภายในแล้วก็ดับ แล้วบอกว่านี่คือวิมุตินี้คือนิโรธ ก็จมสู่ความหลงไกลจากวิเวก ไกลแสนไกล ไม่ใกล้เลย ไปใหญ่ ด้วยความไม่รู้ไม่มีพุทธิปัญญา หลงไป วนไป แล้วก็ฟื้นมาใหม่ ก็ไม่เข็ดอีก แต่ละชาติก็ทนได้ต่อทุกข์ ทนได้มากกว่าก็หลงสุขได้มากกว่าอีก ก็ตกนรกอเวจีหนักขึ้นไปอีก เมื่อหมดวาระแห่งฤทธิ์อำนาจ ใช้เวรเสร็จก็หลงสุขอีก ไม่รู้จักทุกข์ หลงสุข เป็นสุขนิยมไม่รู้จักทุกข์

เพราะฉะนั้นสายศรัทธาไม่ต้องพูดถึงว่าความวนเวียนจะนานแสนนาน จนกว่าสายศรัทธา จะมามีความรู้ทางปัญญา เริ่มรู้ทางปัญญาก็จะเริ่มมาเป็น ธัมมานุสารี แต่ก็ติดสัทธาวิมุติมาพอสมควร นี่ไม่ได้ใกล้ปัญญาวิมุติเลยนะ ปัญญาวิมุติจะอยู่ขั้นที่ 6

สัทธาวิมุติ เริ่มมีความรู้บ้างแต่ก็วนเวียนอยู่ในกรอบเข้ามาเป็นสัทธานุสารี สัทธาวิมุติ อยู่ในวัฏฏะวงวนของสามเส้า ความนานของศรัทธา

ผู้ใดเกิดมาเป็นสัทธาจริตก็อย่าเพิ่งไปลงโทษตัวเองอย่าไปท้อถอย พากเพียรไปตามควรเลยในไหนๆก็ไหนๆแล้ว หรือเช่นใครเกิดมาเป็นผู้หญิงก็อยากมาเป็นผู้ชายเป็นอรหันต์ผู้ชายก็ไม่ต้อง ให้จบพระอรหันต์ก่อน หมดทุกข์หมดโศกเท่ากัน แล้วบารมีของพระอรหันต์ถ้าดำเนินเป็นโพธิสัตว์ไปวันหนึ่งคุณก็ได้เป็นผู้ชาย แล้วคุณจะรู้เองว่าเป็นผู้ชายดีกว่า แล้วก็จะมีบารมีที่ทำถ้วนมาเอง ไม่ต้องอยาก หากอยากจะกลายเป็นกะเทย เอาธรรมะโลกุตรธรรมดีกว่า ไม่ต้องอยากเป็นผู้ชาย หากเป็นเองได้จะเป็นอย่างจริงถ้าอยากเป็นมันจะไม่จริง ความอยากมันทำให้เสียหาย

ธัมมานุสารีก็จะมาเป็น ทิฏฐิปัตตะ ธัมมานุสารีคือคนผู้ตามหาแก่นสาร นิพพานเป็นแก่นสาระ ในมูลสูตร สายศรัทธาก็จะได้มาต้องเสริมบารมีให้ตัวเองจนก้าวหน้าเป็นทิฏฐิปัตตะ คือ ความเข้าถึงด้วยปัญญาตามความเห็นความรู้ ไม่ใช่บรรลุด้วยสมถะ แต่บรรลุด้วยปัญญาสัมมาทิฏฐิ ส่วนธัมมานุสารีนั้นตรงเลย มาทิฏฐิปัตตะ

ส่วนสายศรัทธาก็จะมาเป็นกายสักขี เพราะสายศรัทธา จะเอาแต่ภายในไม่ออกมาภายนอกเพราะไม่ชัดเจนในคำว่ากาย

กาย แยกข้างนอก ออกบ้างไม่ออกบ้าง ไม่เอาภาระเต็มที่ไม่ทำกายนอกกายในให้สมดุลก็จะเอียงโต่งไปด้านภายใน ก็จะช้า เป็นธรรมดาธรรมชาติจนกว่าจะชัดเจน

ถ้าสายศรัทธาพยายามเข้าหาสายปัญญาให้ดี แต่อย่าไปอยากได้ พากเพียรไปตามลำดับจะได้เป็นลำดับอันน่าอัศจรรย์ ศีล สมาธิ ปัญญา ต้องให้รู้การศึกษา 3 ทำศีล แล้วให้เกิดจิตอธิจิตบรรลุสั่งสมๆ ตามจรณะ 15 วิชชา 8 แล้วก็จะตกผลึก เป็นจิตตั้งมั่น จิตตั้งมั่นจะเกิดหลังจากที่คุณมีความบริสุทธิ์สะอาดจากอาสวักขยญาณ

อาสวักขยญาณ คือญาณที่ 8 ของวิชชา 8 แล้วก็จะสั่งสมความสะอาดของจิต หากไม่ถึงขั้นญาณที่ 8 ก็สั่งสมมาเรื่อยๆ เป็นลำดับที่หมุนรอบเชิงซ้อน ปริสุทธา ปริโยทาตา มุทุ กัมมัญญา ปภัสสรา

อัญญา เป็นตัวละเอียดที่ง่ายที่ชัดที่เร็ว ก็จะเห็นเป็นปัญญาวิมุติ ก็จบปัญญาวิมุติ

 

มาขยายกายสักขี

มาทิฏฐิปัตตะ อ้าวจอใหญ่ดับไป...มาแล้ว

กายสักขี พระพุทธเจ้าถึงสำทับกำชับไว้ว่าต้องสัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกาย

แต่ถ้าคุณเริ่มด้วยสักกายสักขี คุณก็ยังเข้าใจ กาย ยังไม่สมบูรณ์แบบสมาธิบริบูรณ์ สายปัญญาก็จะมีสัมมาทิฏฐิบริบูรณ์ พระพุทธเจ้าจึงต้อง สำทับว่า ต้องสัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกายชนิดที่พ้นวิจิกิจฉา

วิจิกิจฉาเขาอธิบายกันแค่ไม่ลังเลสงสัยในพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์ ก็ได้ เป็นโครงสร้างที่หยาบ ก็ใช่ นามธรรมนั้นคือเข้าใจกาย รู้จักกาย แล้วไม่ต้องเป็นของคนอื่น เอากายของตนนี้ สัมผัสและเกิดภายนอกภายใน เราเรียนรูปนามทั้งภายนอกภายในให้สัมผัสสัมพันธ์กันครบถ้วนรู้จักรูปรู้จักนามรู้จักสภาวะ 2 เป็นภายนอกภายในก็ดี เป็นรูปเป็นนามก็ดี จนกระทั่งแยกกายแยกจิต เทวะ ก็ 2 คำว่า 2 แล้วแยกให้ละเอียด ตีแตกแยกแยะให้ละเอียด distinguish ต้องอ่านให้ถูกต้อง มีคนท้วงอาตมามา อาตมาฝรั่งแค่ไส้เดือนกิ้งกือไม่ระดับงูๆปลาๆด้วยซ้ำ

 

ท่านจึงสำทับสายศรัทธาว่ต้องทำต้องเรียนรู้กายให้ชัด

 

รู้ กาย รู้ จิต แยก กาย แยกจิต

ทวนอีก

กายกับจิตเป็นมูลกรรมฐาน พอมาบวชในศาสนาพุทธ พระพุทธเจ้ากำชับกำชาอุปัชฌาย์ต้องมีความรู้เรื่องการแยกกายแยกจิตให้สำคัญ ถ้าไม่เข้าใจอย่างสัมมาทิฏฐิแยกกายแยกจิตไม่สัมมาทิฏฐิไม่ถูกต้อง ก็ไม่ได้  เพราะรูปนามสัมพันธ์กัน เรียกว่ากาย เมื่อไหร่มันสัมพันธ์แล้วไม่เรียกว่ากาย

พีชะ เป็นชีวะ อยู่ในชีวะเรามีขั้นจิต ขั้นพีชะ ขั้นอุตุ ในอรหันต์เป็นๆ

 

โลกที่สัมพันธ์เสพติดอยู่กับอบายมุข เราก็เรียนรู้จิตที่ติดอบายมุข อันมีวัตถุด้วย ติดเล่นไพ่ เล่นไปเล่นมาสู้เขาไม่ได้สักที อาตมาก็ว่าเรายังไงก็ไม่ขึ้น ไปหัดกินเหล้าเบียร์ก็สู้เขาไม่ได้ แทงบิลเลียดก็สู้เขาไม่ได้ แทงจนแขนยกไม่ขึ้น แต่ถึงเวลาจะแทงก็ยกขึ้น ถือคิว เล็ง แล้วมันจะไหวหรือ ก็รู้ว่าตัวเองไม่เจริญทางอบายมุข ก็เลยถอยดีกว่า ไม่ว่าจะกินเหล้า เล่นการพนันจีบผู้หญิง แข่งงานทางดาราไม่ขึ้นสักอย่าง แต่แรกว่าทำไมเราอาภัพ แต่ตอนหลังก็รู้ว่าคืออะไร ด่าเขาอีก ก็ไม่ใช่ด่าหรอก ให้รู้ว่าอันนั้นไม่ใช่สาระอะไรแก่ชีวิต แสดงไม่ต้องได้รางวัลตุ๊กตาทอง อาตมาแสดงไม่มีสิทธิ์ได้เป็นพระเอก เป็นพระรองๆๆๆ ไม่ใช่แค่พระรองที่2 นะ หรือไม่ก็เป็นตำรวจมาตอนจบ ได้เป็นพระเอกอยู่เรื่องหนึ่ง เป็นขอทาน มีภาพเลย สุลาลีวัลย์ เป็นนางเอก

สรุปแล้วไม่เด่นทางโลกีย์ยิ่งทางอบายมุขยิ่งหมดท่า ส่วนคนอื่นที่เป็นเพื่อนก็เล่นไพ่กัน นพพร สุรพล โทณะวณิกก็เป็นขาเล่นไพ่กัน สมภพ สัมมาพันธ์ก็ตายไปแล้ว เห็นภาพไหม (insert ภาพพ่อครูสมัยฆราวาส)

มายืนยันว่าอาตมาก็ผ่านมาไม่เด่นสรุปแล้วไม่ขึ้น ทางการเต้นกินรำกินไม่ขึ้น ก็ทำงานอยู่ในโทรทัศน์อาตมาก็ถูกจับไปอยู่ทางสาระวิชาการ ทั้งที่ไม่จบปริญญาตรี ใครก็ไม่เชื่อว่าไม่จบปริญญาตรีคบกับอธิบดีคบกับผู้อำนวยการ คบกับครูใหญ่คบกับนักวิชาการ ติดต่อมาออกร่วมโอภาปราศรัย สัมภาษณ์อย่างนั้นอย่างนี้อย่างกับตัวเองแสนรู้มีความรู้ จนคนเข้าใจผิดหมด แต่ตัวเองปริญญาจัตวาก็ไม่ได้มีแต่ ปวส. แต่ก็ทำงานเอาสาระ ทางวิชาการออกโทรทัศน์มา ก็ทำแม้แต่เด็กๆก็เอาภาระทำรายการของเด็กรายการ ของหนุ่มสาว ของชนชั้นวิชาการต่างๆก็พอสมควร จนกระทั่งสรุปแล้ว 12 ปีในทางโลกีย์ ก็เลิกมา มาทำงานทางธรรมะอย่างเต็มไม้เต็มมือ คือมันชัดเจนในตัวเองเลย

พอออกมาทำงานด้านนี้แล้วถึง 50 ปี อาตมาอยู่ทางโลกอายุ 36 ตอนนี้ ทำงานทางธรรมะมา 50 ปีก็อายุ 86 ปี ได้ผลประมาณนี้ เป็นความจริงประมาณนี้ มีสังคมที่เป็นสาราณียธรรม 6 มีคนได้บรรลุผลไปตามควร ได้ธรรมสมควรแก่ธรรม ก็มาอยู่ร่วมกันตามวรรณะ 9 ก็มาอยู่รวมกันด้วยธรรม 6 คือ เมตตากายกรรม เมตตาวจีกรรม เมตตามโนกรรม ลาภธัมมิกา ศีลสามัญตา ทิฏฐิสามัญตา

พระโสดาบันก็รู้ว่าเสมอกับพระโสดาบันในพระโสดาบันก็มีความต่างระดับกันอีกมากมาย ไม่ไปเผยอ เกินเหตุ ไปตีตัวเสมอสกิทาคามี

พระสกิทาคามีก็ไม่มีตีตัวไปถึงพระอนาคามี ก็จะมีปัญญารู้สัจจะ อยู่ร่วมกันอย่างสงบ มีเมตตากายกรรม เมตตาวจีกรรม เมตตามโนกรรมโดยมีหลักของศีลสามัญญตา แล้วก็มีความเห็นความรู้ความเข้าใจคือเป้าหมายในพระนิพพานคือทิฏฐิสามัญญตา

แล้วอยู่กับโครงสร้างใดคือสาธารณโภคี ลาภที่ได้โดยธรรม แต่ละคนสร้างแล้วมารวมกัน ลาภธัมมิกา ไม่มีทุจริตไม่มีขี้โกง สะอาดบริสุทธิ์ เท่าที่จะเป็นไปได้ มันอาจจะมีแทรกแซงมีบกพร่องอยู่บ้าง เห็นแก่ตัว ยึกๆยักๆอยู่บ้าง แต่ทุจริตไม่มี ก็ยังไม่รู้ว่าใครขโมยมือถือ จับได้แล้วควรจะชำระให้สำคัญ อะไรกันจะมาเอาดีแค่ขโมยโทรศัพท์

โทรศัพท์มันยิ่งใหญ่หรือ อาตมาใช้ไม่เป็น ให้คนอื่นใช้แทน ก็ใช้พูดคุย เปิดปิดก็ยังไม่เป็นเลย ก็พอรู้เล็กๆน้อยๆ แต่ไม่ศึกษาฝึกฝน ให้ผู้ที่เก่งเขาช่วยเขาทำ เหมือนตัวเองขี้เกียจแต่ไม่ขี้เกียจแต่ไม่เอาไม่ทำ เอาพลังงานไปใช้ในทางอื่นที่สำคัญดีกว่า

สรุปแล้วเราก็เกิดผลเป็นกลุ่มชุมชนสังคม ที่เรามีกันนี้ เป็นกลุ่มชุมชนที่เป็นสาธารณโภคี ทางเศรษฐศาสตร์ ก็ถึงขั้นเสียภาษี 100% สาธารณโภคีทางรัฐศาสตร์ ก็บริหารโดยไม่ต้องบริหาร รัฐบาลไม่ต้องบริหารพวกเราช่วยบริหารขัดแย้งกันนิดๆหน่อยๆตามลักษณะประชาธิปไตย

ประชาธิปไตยคือการขัดแย้งกันพอเหมาะ พวกเราไม่ขัดแย้งรุนแรงเหมือนภายนอก ทุกวันนี้เมืองไทยจะมีตัวอย่างคนอย่างธนาธร หรือดร.ปิยบุตร  ก็ต้องขอบคุณที่เขาเสียสละเป็นตัวตลกเป็นตัวละครให้แก่สังคมทางการเมือง ก็ต้องขอบคุณเขาที่เขาเป็นตัวตลก ตัวกับแก้ของเวทีที่จัดแสดง จริงๆแล้วแสดงแบบธนาธรแบบปิยบุตร มันเป็นการแสดงถอดมาจากทักษิณนั่นแหละ ซึ่งทักษิณเขาก็เป็นหัวเรือใหญ่ มีสมัคร ยิ่งลักษณ์ ใช้ Woman touch

เศรษฐกิจสาธารณโภคีของชาวอโศกเป็นแกนหลัก เราไม่ได้จนใจ แต่เราจนจริง ใจนี่มันจริงๆกับความจน มันไม่มีปัญหา ชัดเจนว่าจนที่ไหนดี มีแต่บอกว่าระวัง ทีเราก็จนไม่ลง พูดไปแล้วก็อย่าไปGuilty ว่าเรายังทำไม่ได้

ทำงานไม่มีเป็นของตัวของตนทำงานเพื่อผู้อื่นจริงๆเสียสละสร้างสรรไป ไม่ต้องห่วงไปหรอก เขาก็เห็นความจริงของเราเอง เขาจะเห็นจะรู้ว่าคนนี้ ปาสาทิโก อาการน่าเลื่อมใสน่านับถือน่ายกย่อง วรรณะ 9​ อปจยะ ไม่สะสม วิริยารัมภะ มันเป็นจริงตามธรรมพระพุทธเจ้าเป็นหลักที่ตรวจสอบได้ทุกเมื่อเลย พิสูจน์แล้ววรรณะ 9 สาราณียธรรม 6

พวกเราทำได้ไม่ใช่โมเม เป็นเรื่องจริง เราทำงาน ไม่มีใครเอารายได้มาเป็นของตน หรือบางคนยักนิดหน่อยก็ตัวใครตัวมัน แต่คนชัดเจนว่าไม่เอาหรอก เขาไม่ให้ก็ไม่ใช้ ทำสุดที่แล้วจบ หาทางอื่นโดยไม่ต้องใช้เงินก็ได้มีอะไรให้ทำเยอะแยะ ก็สบายมากเลยในนี้ สบาย  สะดวก  สงบ  สะอาด  สว่าง  สุภาพ สุดยอด ไม่รู้กี่ 5

เพราะฉะนั้นเมื่อคนที่ประพฤติปฏิบัติได้จริงก็มาร่วมอยู่กับเราก็เป็นเอกีภาวะ เอกธรรม เป็นหนึ่งเดียวกันเห็นๆอยู่ร่วมกันเป็นรูปร่างชัดเจน เราชัดไหม แต่คนอื่นไม่ชัดก็จะมองเรา เขาตายังไม่ดี เขาไม่เชื่อ ไม่มีปัญหาเลย ใครจะเชื่อจะชัดหรือไม่เชื่อไม่ชัดก็ไปบังคับเขาไม่ได้เราก็ทำของเราจริงๆ ความบริสุทธิ์เท่านั้นที่จะชนะทุกสิ่งทั้งโลกในที่สุด อันนี้ก็เป็นสัจจะที่อาตมาเห็นจริง ทุกคนทำให้สะอาดด้วยตัวเอง มันจะมีบกพร่องไม่สะอาดก็ทำให้มันสะอาด มันยังไม่ได้ก็พยายามให้รู้ว่าอันนี้ยังเกินตัวเองอยู่ ถ้าไม่ไหวก็เอาไว้ก่อน ก็ไม่ต้องอยากเจริญเร็วก้าวหน้าอยากจะสูงเร็ว เราก็รู้ฐานะของตัวเอง ช่วยกันอยู่แล้ว เป็นสังคมมิตรสหายดีสังคมสิ่งแวดล้อมดีเป็นทั้งหมดทั้งสิ้นของพรหมจรรย์

ผู้ใดที่มีฉันทะมีความยินดีเข้าใจก็มาเริ่มต้น ตามสุริยเปยยาลสูตร

แสงเงินแสงทองต้องมาก่อน

สุริยเปยยาล (เล่ม 19  ข.129 - 136)

[129]  มิตรดี เป็นนิมิตแห่งอริยมรรค

[131]  สีลสัมปทา เป็นนิมิตแห่งอริยมรรค

[132]  ฉันทสัมปทา เป็นนิมิตแห่งอริยมรรค

[133]  อัตตสัมปทา เป็นนิมิตแห่งอริยมรรค

[134]  ทิฐิสัมปทา เป็นนิมิตแห่งอริยมรรค

[135]  อัปปมาทสัมปทา เป็นนิมิตแห่งอริยมรรค

[136]  โยนิโสมนสิการสัมปทา เป็นนิมิตแห่งอริยมรรค

มนสิการแปลว่าการทำใจในใจ เขาทำเหมือนกันแต่ทำไม่ถูก ไปนั่งหลับตาไปศึกษาอาจารย์ต่างๆที่มีความแตกต่างแต่เป็นสำนักที่ทำแบบนั้นเยอะมากมาย ก็เหมาะสมกับตัวเองศึกษาแล้วก็จะรู้จริงรู้พอคนช้าก็ช้าคนเร็วก็เร็ว

สรุปแล้ว

นิมนต์พ่อครูจิบน้ำ…

สมณะฟ้าไท

 

พ่อครูว่า…มีประกาศขอเชิญประชุมสหกรณ์คนของแผ่นดิน โดยมีพ่อครูเป็นประธานที่ประชุมตอนบ่ายโมงตรง วันจันทร์ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2563

 

สื่อธรรมะพ่อครู(อาสวะ อนุสัย) ตอน อนุสัยกับอาสวะ 

เข้ามาสู่สำทับอีกที ทิฏฐิปัตตะ แล้วต้องมากายสักขี ในพระไตรปิฎก พระพุทธเจ้าจึงได้สำทับไว้ แต่เขาไปแปลเผินไป สายปัญญาธัมมานุสารีมาเป็นปัญญาวิมุติ เขาแปลว่าไม่ได้สัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกาย แต่ที่จริงแล้วท่านสัมมาทิฏฐิทำมาแต่ต้นแล้ว จนสิ้นอาสวะ คือปัญญาวิมุติ ส่วนกายสักขี อาสวะบางอย่างสิ้นไป ต้องไปเติมสัมมาทิฏฐิ จึงทำให้เป็นปัญญาวิมุติ ส่วนสายสัมมาทิฏฐิสายธัมมานุสารีนั้นมาเป็นทิฏฐิปัตตะแล้วมาปัญญาวิมุติเลย

สายศรัทธา มาแวะที่กายสักขีก่อนถึงจะเป็นปัญญาวิมุติ แล้วค่อยเป็นอุภโตภาควิมุติ

อุภโตคือ 2 ท่านใช้คำว่าสิ้นอาสวะ เป็นพระอรหันต์แต่ยังไม่ดับอนุสัยยังไม่สิ้นอนุสัย

คำว่า อนุสัยกับอาสวะมีนัยสำคัญต่างกัน

อนุสัยกับอาสวะ

อนุสัยนั้นลึกกว่าอาสวะ

อนุ กับ อาส คำว่า สยะ กับ สวะ อนุสัยนี้ สย

ย กับ ว เป็นพยัญชนะเศษวรรคทั้งคู่ ย ร ล ว ตัว ว ตัวที่ 4 หยาบกว่า ย ที่เล็กละเอียดกว่า การเกิดตัวตนนั้น ยะ เกิดก่อน แล้ววนสามเส้า ก็ต้องตีแตกแยกออกมาเป็น ว

ผู้ที่จะเล็กลงๆ ถึง ย ตัว สยะ จึงสูญได้เร็วกว่า สวะ

 

มีอีกตัวหนึ่งคือ สักกะ คือหยาบกว่าเป็นก้อนแท่ง ก เป็นตัวแรกของพยัญชนะเลย นี่คือพยัญชนะสื่อสภาวะต่างๆละเอียดลึกซึ้งมากค่อยๆอธิบายไปแล้วทำไมยังฟื้นความรู้ทั้งหมดไม่ได้ ในพยัญชนะทั้งหมด เข้าใจได้หมดทุกตัวแต่ว่าเอามาใช้ทั้งหมดยังไม่ได้

 

กายสักขี จึงกำชับว่าต้องสัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกาย (นเหวโข) สายสัทธานุสารี ทิฏฐิปัตตะจะไปเป็นปัญญาวิมุติได้เลย เลยไม่ต้องผ่านกายสักขีเพราะรู้จักกายได้ดีแล้ว รู้สักกายะทิฏฐิ พ้นวิจิกิจฉาต้องแยกกายแยกจิตได้ถูกต้อง

กายต้องเป็นจิต ถ้าผู้ใดเข้าใจว่ากายไม่มีจิตร่วมเลย โมฆะเลย จบเห่เลย กายคือร่างดินน้ำไฟลม ไม่เกี่ยวกับจิต ผู้ใดมีทิฏฐิเข้าใจได้แค่นี้ก็วนอยู่กับโลกียะสร้างภพชาติกับอาจารย์มั่นหลวงตามหาบัวหรือธัมมชโย เขาสร้างภาษาสมัยใหม่เป็นสวรรค์เฟสที่ 2 3 4 ธัมมชโยไปใหญ่เลย

ขออภัยต้องขอบคุณทั้งธัมมชโยทั้งมหาบัวหรืออาจารย์มั่น ที่อาตมาหยิบมาอาศัยตัวละครในคำอธิบาย เป็นเรื่องมีจริงเป็นจริงปรากฏ phenomenal ไม่ใช่สร้างนิยายเอา แต่นี่ตัวบุคคลจริง

ตอนนี้ดีที่เขายกย่องอาจารย์มั่น UNESCO ยกย่อง เทวนิยมที่เขาดีเขาเก่งทางเทวนิยมเขาก็มีก็เก่งแต่มาให้ทางศาสนาพุทธที่เป็นอเทวนิยม Atheism  ส่วนเราก็ทำให้ดีและเป็นคุณภาพ เป็นคุณสมบัติรูปธรรมที่ดูได้ชัดเจนที่ง่าย ตั้งใจฝึกฝนรวมตัวกัน ช่วยกันสร้างสรรค์

เพราะฉะนั้นคำว่า น เหว โข ไม่ได้แปลว่าไม่ได้สัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกาย แต่แปลว่า ไม่ต้องไปกล่าวว่าท่านจะต้องสัมผัสวิโมกข์ 8 ด้วยกาย  เพราะท่านรู้จักกายได้ดีอยู่แล้ว ถ้าไม่เข้าใจคำว่ากาย

เมื่อใดเป็นกายเมื่อใดไม่เป็นกาย จะขอออกไปสู่ปุตตมังสสูตร

เมื่อจะเป็นกายหรือไม่เป็นกาย ต้องรู้ กาย จิต อุตุ พีชะ

กรรมเป็น Dynamic ธรรมะ เป็น Static เป็น Nuclear Fusion กับ Fission

เมื่อใดเป็นอุตุ เมื่อใดเป็นพีชะ เมื่อใดเป็นจิต

เอาที่ตัวคน ผมขนเล็บฟันหนัง ให้แยกในตัวเราให้ออก ผมกับเล็บอธิบายยาก ฟันก็แน่นไป ขนก็ยิ่งเล็กกว่าผมอีก เอาเล็บนี่แหละชัดดี เป็นแท่งเป็นก้อนดี

เพราะฉะนั้นความเป็นเล็บ ถ้าเล็บเรายาวออกมาพ้นประสาท ความเป็นเซลล์ความเป็นเนื้อ เวทนา ตรงที่จิตไม่ได้ร่วมแล้ว จิตจะมีเวทนา สัญญา สังขาร จิตเป็นภาษาแยกจากวิญญาณมาเรียกลักษณะหนึ่ง แบ่งเป็น วิญญาณ จิต เจตสิก ส่วนเจตสิกก็แยกละเอียดของจิต

เป็นเจตสิก 89 หรือ 121

เจตสิก แยกเป็น เวทนา สัญญา สังขาร ส่วนวิญญาณเป็นตัวรวม

เวทนาแยกเป็นโลกียะกับโลกุตระ เมื่ออาการของจิตเราในขณะเป็นๆ มันมีโลกความวน แต่ความที่เราไปวนจะต้องสุข ทุกข์กับเรื่องพวกนั้นอยู่ แต่ก่อนไปเล่นไพ่ กินเหล้า สูบบุหรี่ ผู้หญิงก็ไปทางโน้น คุณนายก็ไปวงไพ่หรือไปช้อปปิ้ง ไปเต้นไปDrink ไปช้อปปิ้งไปซื้อเพชรแข่งกัน นั่นแหละก็เป็นสังคมที่ตัวเองต้องไปวน มันรู้สึกว่าเป็นความสุขมันยิ่งใหญ่มันจำเป็นมันสำคัญ จนกระทั่งเห็นแล้วว่ามันไม่จำเป็น เราก็จะสั้นลงในโลก เรานั้นทิ้งโลกที่เราไปวน ให้วนน้อยลง มาหาสาระแท้ที่เป็นโลกุตระ ก็วนกับ พระโสดาบันสกิทาคามีอนาคามีอรหันต์เป็นโพธิสัตว์ มีที่เรียนอีกตั้งเยอะ

เพราะฉะนั้นผู้ที่มีปัญญาปฏิภาณก็จะรู้ว่าอย่าไปเสียเวลาเลย เก็บเวลาของข้าคืนมาแรงงานของข้าคืนมา ทุนรอนของข้าคืนมา สามอย่างนี้ เคยสูญเสียไปเยอะ เอาคืนมา

เงินอาตมาก็ใช้ทำหินดีกว่าไปทำเพชรทอง ไม่ต้องเลย เอามาใช้ทำหินดีกว่า สร้างไปจนกว่าอาตมาจะตาย บ้านไม้เมืองหินก็มีอะไรพอสมควร นี่หินเล็กๆน้อยๆยังไม่ได้จัดเลยกองเต็มเลย น่าจะจัดบ้าง ตกลงทำหินใหญ่ก่อน หินเล็กให้ไม้ร่มทำ ส่วนหินใหญ่ก็ทำกันไป เป็นบ้านไม้เมืองหิน บ้านดินเมืองน้ำ บ้านงามเมืองพุทธ บ้านพิสุทธิ์เมืองอมตะ

เป็นตัวอย่างของการแยกกายแยกจิตได้จริง ก็คุณทำให้จิตของตัวเอง ไม่ต้องรู้สึกไม่ต้องมีรสชาติ เป็นวัตถุจริงๆไม่ปรุงแต่งอะไรกับชีวิตโยนทิ้ง เป็นเศษของทิ้งไปเลยอุตุ ใครเห็นลิปสติกเป็นดินเป็นหินเลยก็ไม่ต้องมาเกี่ยวกันเลย ก็เห็นธนบัตรเห็นทองเห็นเงินเป็นเศษดินเศษหินเลยก็ไม่ต้องไปร่วมไปมี มีก็อาศัย เราก็อาศัยดินน้ำไฟลม ก็อาศัย ไม่มีก็ไม่เป็นไร อะไรทดแทนก็ได้

ทีนี้มันเป็นชีวะ แต่มันไม่เป็นเวทนามันไม่เป็นความรู้สึก เล็บเรายาวออกมาเป็นชีวะนะ มีอาหารเลี้ยงมันก็ยังยาวออกไปพร้อมกันและฟันหนัง มี cytoplasm มี protoplasm มีองค์ประกอบเป็นเซลล์ออกมาเรื่อยๆ มันยังโตได้ แต่ไม่มีความรู้สึกไม่มีเวทนา ไม่มีกรรมไม่มีวิบาก ไม่มีบาปไม่มีบุญ ตัดทิ้งก็ได้ เป็นอุตุไป แต่ไม่ตัดก็เป็นพีชะเป็นพืช เล็บเราที่ยังไม่ตัดออกเป็นชีวะยาวออกไป คนติดเล็บก็เอาไป paint หรือพวกไว้เล็บยาวๆ เคยเห็นไหม? เขาถือว่าวิเศษใครมาแตะไม่ได้จะร้องไห้ตายเลย คือหลง นึกว่าเป็นของวิเศษ ทรมานทรกรรมตัวเอง

ถ้าเขายังไม่ชัดเจนลักษณะของอุตุเป็นอย่างนี้ อุตุ มันเป็นดินน้ำไฟลม พระอรหันต์ทำจิตตนเองแยกเป็นอุตุได้เลย จึงตายแล้วแยกธาตุจิตตนเป็นอุตุเลย ก็ไม่รวมตัวเป็นจิต หรือพีชะได้ กว่ามันจะรวมตัวเป็นแสงสีเสียงแม่เหล็กไฟฟ้า ก็นานๆๆ กว่าจะรวมตัวมาเป็นพืชก็อีกนานๆๆๆๆ กว่าจะมาเป็นสัตว์ก็อีกนานๆๆๆ ยิ่งกว่าอีก

จากสัตว์ก็จะมารู้กรรมวิบากก็อีกนานเป็นอจินไตย เป็นเรื่องที่ไม่ใช่เอามาพูดเล่น ต้องเชื่อกรรมเชื่อวิบากเชื่อกรรมเป็นของของตน จะทำกรรมในที่ลับและที่แจ้งก็เป็นของเรา

การแยกกาย แยกกาม แยกกรรม ออก พยัญชนะคล้ายกันนะ

การกระทำที่เป็น กาม แล้วก็เกี่ยวข้องกับสองสภาพกาย มีภายนอกภายใน เมื่อสัมผัสกันก็เกิดมามีความรู้สึกเจ็บรู้สึกปวด รู้สึกรักชัง อย่างแรง เป็นจิต

แต่ถ้าไม่แล้ว ไม่รู้สึกเจ็บปวด ไม่จองเวรจองกรรม มีแต่ตัวตนของพืชเท่านั้นเอง ไม่ได้ก็ไม่มีการ ผลัก ไม่มีโทสะ มีแต่ราคะ มีแต่ตัวที่ราคะนี่ก็คือ รากะ ก็คือราก

พอจาก รากะก็มาเป็นราคะ

กะ คือกก ต้น กอ เสร็จแล้วได้ก็เป็นการเคลื่อนที่เป็น ค มาเป็นราคะ

กะ ตัวต้น ข คือว่าง เป็นสองธาตุ ธาตุมีกับภาพที่ว่าง

มาเป็น ค คือสามไม่ว่างแล้ว เป็นราคะ

เอา อะกับอาใส่ อะสั้นกว่าอา

รักนี่ไม่ลงราก อาตมารัก ไม่ลงราก แต่จะตายด้วยรากหรือเปล่า? มันไอ อาเจียน รากไม่ออก หากรากไม่ออกก็ตาย ต้องรากออกจะไม่ตาย

 

จบ

เวลาบันทึก 18 มีนาคม 2563 ( 13:41:53 )

รายละเอียด

 

630216_รายการวิถีอาริยธรรม บ้านราชฯ ต้องศึกษาอาหาร 4 จึงทำจิตให้เป็นอุตุได้

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวโหลดเอกสารที่…https://docs.google.com/document/d/19ID2uHI96-i5mZ8cCpXFp5E1I0MO7Qz1cUAm4xIcurs/edit?usp=sharing                       

 

ดาวโหลดเสียงที่  https://drive.google.com/open?id=1n_RijhaF8ypLrRZ-re7HFv6bB-Ntg3Uj

 

สมณะฟ้าไทว่า…วันนี้วันอาทิตย์ที่ 16 กุมภาพันธ์ 2563 ที่บวรราชธานีอโศก ผ่านงานพุทธาภิเษกคนสนใจฟังธรรมและสนทนาธรรมกันมากขึ้นเป็นสิ่งที่น่ายินดี อาตมาก็ได้ไปอบรมธรรมะให้พ่อค้าแม่ค้าเฮือนบวร ให้เป็นพ่อค้าแม่ค้าอาริยะ ถามว่าใครอยากเป็นพระโสดาบันบ้างไม่มีใครยกมือเลย

พ่อครูว่า…ก็ขอโอภาปราศรัยกับ SMS วันที่ 8 – 12 ก.พ. 2563

 

_7230 ขอให้พี่น้องชาวอโศกทำใจ ไม่ควรตำหนิหลวงปู่มั่นเพราะมันจะบาปมาก ให้พ่อครูพูดแต่ผู้เดียว

พ่อครูว่า…ก็ดีก็พยายามแยกแยะว่า อาตมาสมควรตำหนิได้

_5562 มีชายคน1 เข้ามาทักทายดิฉันและลูกสาว และบอกว่า เป็นญาติธรรม ชาวอโศกทำตัวน่านับถือ พูดคุยธรรมะให้ลูกสาวฟังบ่อยๆ ต่อมาลูกสาวบอกว่า เขาพูดเชิงจีบ ถามว่ามีแฟนหรือยัง? เขามีเงินมากนะอยู่กับเขาแล้วสบายฯ ดิฉันและลูกงงมากค่ะ ญาติธรรมอโศกคงไม่มีพฤติกรรมแบบนี้ใช่มั้ยคะหรือเขาแอบอ้างคะ

จาก : พิศมัย ริเวอร์เฮ้าส์ กราบนมัสการพ่อท่านที่เคารพศรัทธาค่ะ

พ่อครูว่า…อาตมาก็ว่าสังคมชาวอโศกไม่มีพูดเช่นนี้ แบบที่มีกิเลสบ้างก็คงจะไม่ตรงขึ้นอย่างนี้ ก็คงไม่ใช่ชาวอโศกแน่นอน

 

_จิตรา อัศวิน กราบ :_/\_นมสก พ่อครู ที่เคารพยิ่ง เป็นภาพอันงดงามยิ่งนักที่ได้เห็น ได้ฟัง พระโพธิสัตว์แสดงธรรมในวันมาฆะบูชาท่ามกลางหมู่และฆราวาสใต้แสงจันทร์ในมาฆะฤกษ์นี้..สาธุๆๆ

 

_แมน สปริงเกอร์ : กราบพระโพธิสัตย์ระดับ7สายพุทธิปัญญา

 

_จักรพล พุทธพัฒนา : กราบนมัสการพ่อครูผู้โพธิสัตว์ ผู้ปฏิบัติวิรัติชัดเจนหนอ ผู้ทรงคุณธรรมละเอียดละออ ข้าน้อยขอพองามทำตามภูมิ(อนาคาริกชน)

 

_ที่ไหนมีทีมไก่ ที่นั่นมีกู : ผมงงครับ กรรมเป็นไดนามิก

 

_9309กราบนมัสการกราบอนุโมทนาบุญกับพระคุณเจ้า พ่อท่านสมณโพธิรัก ที่ได้สร้างน้ำตกท่ามกลางความร้อนระอุของภาคอีสาน เป็นที่พึ่งพิงของเด็กเด็กและบุคคลทั่วไป ข้าพเจ้าเป็นผู้ชมรายการทีวี ของชาวอโศกและได้ช่วยบำรุงค่าน้ำค่าไฟค่าเช่าสถานีเล็กๆน้อยๆ ตามกำลังของข้าพเจ้า

ก่อนอื่นข้าพเจ้าขออนุญาตท้าวความสักนิด จังหวัดอุบลราชธานีและภาคอีสานเป็นต้นกำเนิดของพระอาจารย์เกจิต่างๆที่เคร่งครัดในธรรมวินัย แต่ในทางกลับกันจังหวัดอุบลราชธานีและภาคอีสานเป็นจังหวัดที่มี โรงเชือดวัวและบริโภคเนื้อวัวมากที่สุดในประเทศยกเว้นจังหวัดที่มีศาสนาอิสลาม แสดงว่าความเมตตาตาสัตว์ที่มีคุณ ของคนบางส่วนมีน้อยหรืออาจจะหนาส่วนก็เป็นไปได้ข้าพเจ้าเห็นว่าในช่วงเดือนที่เป็นช่วงหน้าร้อน หรือช่วงปิดเทอมจะมีผู้ปกครองพาบุตรหลานมาเล่นน้ำตกบางทีมาเป็นรถบัสเป็นหมู่คณะ ข้าพเจ้าเห็นว่าเป็นโอกาสอันดีที่ทางชาว อโศกจะได้เผยแพร่ธรรมะที่ถูกต้องให้กับเยาวชนทั่วไป ไม่ใช่เห็นว่าทางวัดเป็นฟรีสวนสนุกมาแค่ผ่อนคายเฉยเฉย ข้าพเจ้าขอส่งความเห็นว่า ควรจะ ล้อมเชือกหรือทำยังไงก็ได้ไม่ให้เข้าน้ำตกได้ง่ายง่าย ก่อนเข้าควรจะเชิญให้หมู่คณะรับรู้รับฟังความเป็นมาของชาวอโศก ศีลห้าและวิบากกรรมของการผิดศีล หรือให้เยาวชนและผู้ปกครองได้ดูวิดีโอชีวิตร่ำไห้จะได้ปลูกฝังจิตวิญญาณของความเมตตา บางทีไก่ย่างเนื้อย่างหมูย่างที่ผู้ปกครองแอบเตรียมมาให้เด็กเด็กเอาไว้กินตอนเล่นน้ำตก เมื่อได้ดู วิดีโอชีวิตร่ำไห้แล้วเค้าอาจจะนำไปทิ้งก็ได้ หรือถ้าทำไม่ได้จริงๆก็ควรจะมีลำโพงใหญ่ใหญ่เสียงตามสายเปิดเสียงดังดังช่วงที่มีการเปิดน้ำตกเปิดธรรมะง่ายง่าย เช่น รายการกรรมนี้มีผลหรือรายการ ธัมมง่ายง่าย อาจจะเป็นของท่านจันทร์หรือท่านชาตะวโร บางทีผู้ปกครองที่พาเด็กมาอาจเข้าหูบ้างเผื่อบางทีอาจจะมีดวงตาเห็นธรรม ข้าพเจ้าไม่อยากเห็นน้ำตกที่ท่านสร้างเป็นแค่สวนสนุก ช่วงนี้เป็นโอกาสอันดีที่มีเยาวชนและมีบุคคลแปลกหน้า มาถึงชุมชนของท่าน ท่านจะได้ประกาศคำสอนที่ถูกต้อง เผื่ออาจจะมี คนเข้าใจเรื่องอาหารมังสวิรัติที่ กลุ่มของท่านทานอยู่หรือวิบากกรรมของการผิดศีล นี่เป็นความคิดเห็นส่วนตัว ผิดถูกประการใดขอกราบขออภัยด้วยขอบพระคุณอย่างสูง

พ่อครูว่า…ขอบคุณมีความคิดอย่างคุณเหมือนกัน ความคิดถึงคุณอาตมาก็คิดได้ ไปอาตมาไม่ใช่เป็นคนที่จะไปใช้วิธีอย่างนั้น ที่จะใช้จิตวิทยา ที่จะ ใช้ลักษณะว่าเราเป็นผู้ที่มีชั้นเชิง จะเป็นการยัดเยียดจะเป็นการบังคับไม่เอาแน่ แค่หว่านล้อม อาตมาก็ไม่ทำ ให้เขาสัมผัสอย่างอิสรเสรี เป็นแต่เพียงว่าพวกเรานี่แหละมีปฏิสันถารบ้าง แต่พวกเราก็ค่อนข้างบื้อ แขกไปใครมาก็ไม่ค่อยทักทาย ตั้งแต่อาตมาเป็นคนไม่ค่อยปฏิสันถาร อาตมาก็รู้ข้อบกพร่องของอาตมาต่างกับท่านจันทเสฏโฐ อาตมามันไม่มีใจแบบนั้นเลย พวกเราก็เลยต้องช่วยอาตมาหน่อย ให้เหมือนวัดวาต่างๆ วัดไหนก็ทำให้เป็นสถานที่ปฏิบัติธรรม ถ้าเขาสนใจเขาก็จะค่อยๆเข้ามา เราก็ค่อยๆอธิบาย ไม่ใช่พอเขาถามปุ๊บเป็นชุดเลย ก็ต้องค่อยๆพูด อย่ายัดเยียด เป็นตามลำดับ

ศาสนาพุทธใช้ความยินดีเป็นตัวนำ ในมูลสูตร 10 ความยินดีเป็นต้นทาง มีฉันทะเป็นมูล ถ้าไม่มีความยินดี ก็ทำมนสิการไม่ได้ จิตใจไม่สามารถทำใจในใจให้เปลี่ยนจิตใจได้ มีจุดยินดีเป็น อัญญธาตุ จะได้ เปิดแง้มด้วยยินดี ไม่ใช่ไปงัดเอา

 

 

 

_ดาว ฝรั่งเศส ติดตามชมทุกวันอยู่ค่ะ พ่อครูเทศน์ถูกพูดถูกทุกอย่างค่ะ พระสมัยนี้หากินมากกว่าพระจริงๆหายากมากค่ะ ถ้าวัดทุกวัดเหมือนกับวัดของท่าน โลกนี้คงจะเจริญมากเจ้าค่ะ กล้วยน้ำว้าอยู่ฝรั่งเศสกิโลกรัมละ 350 บาทแล้วก็หาทานยากมากค่ะแต่อยู่บ้านลาดนี่โอ๊ยเฟือยมีเยอะ เจ้าค่ะคนบ้านลาดโชคดีมากค่ะชุมชนบ้านราชโชคดีมากค่ะ

 

สื่อธรรมะพ่อครู(สัมมาสมาธิ) ตอน อรหันต์มีสมาธิแบบไหน

_ต่อยอด เสบียงบุญ : ท่านคงนึกว่าท่านเป็นพระอรหันต์หรือไงครับ พระดีพูดดีเขาจะไม่เปรียบเทียบบุคคลอื่นเข้าใจไหมพระ ปากของคุณกำลังจะมีกลิ่นนะ พระแบบคุณนั่นแหละจะทำให้สงฆ์แตกแยกกันเพราะคำพูดของท่าน ถ้าเป็นพระดีแล้วเขาจะไม่พูดอย่างนี้

พ่อครูว่า…ตอบก่อนว่าอาตมารู้ดีว่าอาตมาเป็นอรหันต์ บอกไปประกาศทางโทรทัศน์ไปปี 2558 ว่าอาตมาเป็นอรหันต์ ที่พุทธาภิเษกฯศาลีอโศก อาตมาไม่ใช่นึกเอา แต่เป็นอย่างจริงมั่นใจรู้ รู้ว่ามั่นใจคนเป็นอรหันต์เป็นอย่างไร คนเป็นอรหันต์เพราะมีปัญญารู้ใจตัวเองอ่านใจตัวเองออกรู้จักเวทนา 108 เป็นต้น แยกเนกขัมสิตเวทนา เคหสิตเวทนา ทำเนกขัมสิตเวทนาให้เป็นเนกขัมสิตอุเบกขาเวทนาได้ทำเป็น อาตมาทำเป็นและมีจิตอุเบกขา สั่งสมอุเบกขาเป็นปริสุทธา ปริโยทาตา มุทุ กัมมัญญา ปภัสสรา

จิตที่มีปริสุทธา ปริโยทาตา มุทุ กัมมัญญา ปภัสสรา ผู้ใดทำได้ โดยไม่ยากไม่ลำบากก็เป็นฌาน 4 อาตมาทำได้จึงรู้ว่าตัวเองเป็นอรหันต์ แล้วฌานของอาตมาทำได้โดยไม่ต้องไปนั่งหลับตาทำด้วย ฌานเกิดจาก จรณะ 15 วิชชา 8

สังวรศีล สำรวมอินทรีย์ โภชเนมัตตัญญุตา ชาคริยานุโยคคะ เป็นการปฏิบัติที่ไม่ผิด 3 ข้อ ถ้าผิดไปจากนี้ก็ไม่ใช่ของศาสนาพุทธ ฌานที่เขาทำนั่งหลับตาไม่เกี่ยวกับจรณะ 15 วิชชา 8 เลย ไปนั่งหลับตาปฏิบัติไม่มีการสังวรศีลสำรวมอินทรีย์ ไม่มีการประมาณในการบริโภคเลย ไม่ได้เกิดปัญญา 8 ไม่ได้มีสัทธรรม 7 ฌาน 4 เกิดจากจรณะ15 ฌานไม่ได้เกิดจากการหลับตาโดยไม่มีวิปัสสนาญาณ ไม่มีวิชชา 8 มันหลงทิศทางไปไกลเลย อาตมาเอาหลักฐานของพระพุทธเจ้ามาไล่เรียง เอาตั้งแต่อาจารย์มั่น ที่เขาคิดว่าเป็นยอดอรหันต์หรือมหาบัวก็ตามไม่เคยพูดถึงสิ่งเหล่านี้ ไม่เคยอธิบาย ไม่เห็นอิทัปปัจจยตาของจรณะ 15 วิชชา 8

สมาธิ คือ จิตที่ตั้งมั่นที่เกิดจากการปฏิบัติจรณะ 15 วิชชา 8 มีอุเบกขา 5 ปริสุทธา ปริโยทาตา มุทุ กัมมัญญา ปภัสสรา สั่งสมเป็นจิตตั้งมั่นด้วยจิตบริสุทธิ์จิตปราศจากกิเลส อเนญชาภิสังขารจนเต็มจิตตั้งมั่นเรียกว่าสมาธิ สัมมาสมาธิ ซึ่งไกลจากสมาธิที่เขาทำกันทั่วไป เป็นสมาธิเดียรถีย์ซึ่งเมื่อพระพุทธเจ้าออกบวชก็ได้ไปนั่งหลับตาตามเขา อาฬารดาบส อุทกดาบส แต่ไม่ได้บรรลุ

ฌานวิสัยเป็นอจินไตย กว่าจิตจะตั้งมั่นเป็นฌาน เผากิเลส จิตสะอาดสั่งสมเป็นสมาธิ มันก็ไกลจากเขามากเลย

คำสอนของพระพุทธเจ้าต้องมีการเปรียบเทียบ กลิ่นปากก็มีเป็นธรรมดา จะเหม็นหรือจะหอมก็ไม่รู้ ความเห็นของคุณกับความเห็นของอาตมามันคนละทาง อาตมาก็ว่าพระดีต้องพูดอย่างนี้ คุณว่าแบบคุณมันเป็นลัทธิแบบคุณ จะเป็นลัทธิแบบคุณ คนศรัทธาแบบนั้นก็ไม่มีแบบอาตมา

 

_มุนินTj : ฟังอยู่โคราชคะ วันนี้สดุดบ่อยมากคะ (ทำวัตรเช้าวันอังคารที่ 11 กพ)

 

_ประดิษฐ์ อินทหอม:วันนีัฟังไม่ดีเลยครับ สะดุดๆ กราบนมัสการครับ

 

_บุญนิยม รองกิจ : พ่อครูเทศน์ไม่ผิดกินเนื้อบุตรกันทั้งนั้น

_อโศกสัมปวังโก : ในงานพุทธาภิเษกปีนี้ท่านฟ้าไทได้ รณรงค์ให้ญาติธรรมฟังธรรมกัน โดยให้ความสำคัญของศัพท์บัญญัติมากขึ้น เป็นความมุ่งหมายที่ต่อยอดกับความเป็นจริงที่พ่อท่านเคยเทศน์สอนไว้ว่า “พ่อท่านนั้นมีสภาวะอย่างล้นเหลือแล้ว” พยัญชนะจึงเกิดมีตามมาทีหลังหรือไม่อย่างไร

พ่อครูว่า…ใช่ อาตมาเองมีสภาวะล้นเหลือ พยัญชนะไม่ค่อยเป็นเลย ทุกวันนี้ก็เรียนรู้เพื่อเอาพยัญชนะมาเป็นฉลากยาแปะ เนื้อยาที่อาตมามีเยอะ เพราะว่าเนื้อยาสาระสภาวะมันยาก ต้องอาศัยพยัญชนะอาศัยชื่อมัน จึงต้องติดตามชื่อมัน อาตมาจึงถูกเล่นงานแต่ก่อนเรื่องพยัญชนะ แต่เดี๋ยวนี้ก็คิดว่าดีกว่าแต่ก่อนไม่น้อย แต่ก็ต้องพยายามต่อไป

พยัญชนะเกิดมาทีหลัง สภาวะเกิดมาก่อน ทีนี้พอศาสนาเกิดมาแล้ว พยัญชนะก็มีมาก่อนสภาวะก็มาทีหลัง อาตมามีสภาวะก่อนแล้วพยัญชนะทีหลัง สังคมก็ต้องศึกษาจากพยัญชนะแล้วจึงได้สภาวะ คนที่เขามั่นใจว่าเขาเอาสภาวะ เขาไม่ศึกษาพยัญชนะเช่นสายนั่งหลับตา เพราะปิดตาเสียแล้วนั่งหลับตาอย่างเดียวพวกนี้ปิดประตูที่จะสัมมาทิฏฐิ

สัมมาที่เป็นทิฏฐิตัวต้นของมรรคมีองค์ 8 ก็มีไม่ได้ นั่งหลับตาปิดประตูเลยเอามาพูดชัดเจนไม่ได้ใส่ร้ายไม่ได้ใส่ความแต่พูดความจริง เอาแต่นั่งหลับตา ไม่เชื่อว่าการเรียนพยัญชนะภาษาพระพุทธเจ้าแล้วให้พยัญชนะไปหาสภาวะให้ได้ คุณก็เอาแต่สภาวะซึ่งเป็นสภาวะที่ผิดมาแต่เดิมเป็นสภาวะที่ยังไม่เกิด ปัญญา ตั้งแต่ข้อที่ 1 ในปัญญา 8 ที่ต้องคบหาสัตบุรุษ ฟังธรรมก็ไม่มี เอาแต่เดาเอาปฏิบัติเอาไม่เกิดอัญญธาตุ

ความรู้ของศาสนาพุทธเป็นความรู้ใหม่ที่ไม่ได้เป็นอันเก่า ทุกวันนี้เรียนพยัญชนะกันจนจบด็อกเตอร์เปรียญ 9 ก็แล้วแต่ก็เรียนแต่พยัญชนะที่สอนกันมาผิดเพี้ยนไกลไปจากพยัญชนะ

โดยเฉพาะพยัญชนะคำที่สำคัญ คำว่า กาย คำว่าจิต คำว่าบุญ คำว่าบาป คำว่าสมาธิ คำว่าฌาน ก็แปลผิด แล้วจะปฏิบัติให้เข้าหาสภาวะที่เป็นสัจธรรมได้อย่างไร ผิดหมดเลย อาตมาต้องเอามาอธิบาย พวกคุณสะดุดไหม

พวกข้างนอกที่เขามีไหวพริบจะสะดุด กายก็พูดไม่เหมือนเขา บุญบาป สมาธิก็พูดไม่เหมือนเขา

มันไม่เหมือนเลยมันคนละเรื่องเลย เขาจะสะดุด อาตมาอธิบายไปแล้วพาปฏิบัติจนเป็นสาธารณโภคี เป็นหมู่ชนที่มีศีล สมาธิ ปัญญา เป็นอาริยบุคคล เขาก็ฟังเผินไม่เชื่อว่ามีสังคมพุทธที่มีโลกุตรธรรมเป็นอาริยบุคคล เป็นเมืองพระศรีอาริย์ เขาไม่เชื่อ เขาก็เชื่อแต่ว่าพระศรีอารย์คือพระพุทธเจ้าองค์ต่อไป เขาเข้าใจอย่างนี้ก็ไม่ผิดหรอกแต่มันก็แล้วไปเป็นอย่างนั้นว่าอย่างนั้นจริงๆก็ยังไม่ได้ ศรีอาริยเมตไตรยก็คืออาริยะ อาตมาใช้คำว่าอาริยะ ไม่ใช่ศรีอริยเมตตรัยนะ คืออาริยะแท้นะ นอกนั้นอริยะไม่ใช่จริง เป็นอจินไตยอย่างหนึ่งที่ชื่อนามลงตัว  เป็นพระพุทธเจ้าเกิดมาต้องเป็นพระพุทธเจ้าสมณโคดม มีพระพุทธเจ้าองค์ก่อนๆได้พยากรณ์ไว้แล้วว่าจะมาเป็นพระพุทธเจ้าสมณโคดม มีอัครสาวกคือพระสารีบุตรพระโมคคัลลานะ มันจะลงตัวหมดเลย เป็นเรื่องจริง

อย่างอาตมาเกิดมาในชาตินี้ก็รู้บ้างว่าใครต้องชื่ออะไร มีส่วนที่เกี่ยวข้องกันมาตั้งแต่อดีตชาติ ก็จะไม่พูดมากเรื่องนี้เพราะคนชอบกันนัก

 

นิมนต์จิบน้ำ
          สมณะฟ้าไท...เราฟังพ่อครู

พ่อครูว่า…

สู่แดนธรรมแสดงความเห็น ว่าเพื่อนของสู่แดนธรรมว่า...ทึ่งพ่อครูที่ทำสังคมสาธารณโภคี แต่เขาไม่เชื่อว่าเป็นอาริยะมีนิพพาน

พ่อครูว่า..ต้องให้มาพิสูจน์ว่าเป็นสังคมสาธารณโภคีอย่างไร แน่นอนหากไม่มีนิพพาน ไม่มีอาริยะสร้างสังคมสาธารณโภคีไม่ได้ ยุคพระพุทธเจ้าสร้างได้แต่ในวงการสงฆ์ ยังไม่สามารถทำได้ในวงการฆราวาส แต่ในยุคนี้สามารถทำได้ไม่ใช่ว่าอาตมาเก่งกว่าพระพุทธเจ้า แต่เพราะว่ามันคนละบริบทคนละยุคสมัย ยุคนี้ไม่ใช่ยุคของทาส ในยุคของพระพุทธเจ้าเป็นยุคสมบูรณาญาสิทธิราชย์ แต่ในยุคนี้คนใช้สิทธิได้เต็มไม่ใช่สังคมทาส ไม่ใช่สมบูรณาญาสิทธิราชย์แล้ว เพราะฉะนั้นทุกคนมีสิทธิ์เข้าถึง บุคคลที่สามารถเข้าถึงได้ ถึงทฤษฎีสาธารณโภคี จริงๆแล้วก็คือทฤษฎีนิพพานทฤษฎีพระอาริยะ เอามาประกาศ พวกคุณก็ปฏิบัติตามทฤษฎีนี้ได้ผลจึงมารวมตัวเป็นสังคมนิพพานมีพระอาริยะไง นี่คือ ความจริงที่คนคนนี้เข้าใจพยัญชนะสภาวะไม่ได้

สังคมศาสนาพุทธหมู่ใหญ่ ไม่มีใครมาประกาศว่ายินดีในสาธารณโภคีสังคมแบบนี้หรอก สาธารณโภคีจึงยิ่งใหญ่ที่สุด สาธารณโภคีเป็นเศรษฐศาสตร์สุดยอดของสมัยนี้ที่เป็นสังคมประชาธิปไตย เป็นไปได้ด้วย สังคมต่างๆเหล่านี้ก็ต้องการสุดยอดสาธารณโภคีแต่เป็นไปไม่ได้เพราะเขาไม่มีทฤษฎีสำคัญ

ทีนี้มายุคที่อาตมาประกาศสร้างสังคมสาธารณโภคีให้สังคมคอมมิวนิสต์หรือประชาธิปไตยน้ำลายไหล ว่าสังคมนี้ทำได้อย่างไรเป็นสังคมสาธารณโภคี ประชาธิปไตยก็ต้องการให้ประชากรของตนเสียภาษีให้มากที่สุด สังคมคอมมิวนิสต์ก็ต้องการ ให้ประชากรเสียภาษีแก่กองกลางมากที่สุด แค่มากที่สุดนะ แต่สาธารณโภคีเสียภาษีเข้ากองกลาง 100%

เขามองว่าชาวอโศกจะมีนิพพานอะไรได้ง่ายจัง เพราะชาวอโศกมีอัญญา ปัญญา ธาตุรู้ที่เป็นโลกุตรธรรม เป็นเรื่องบารมีของชาวอโศกและเป็นเรื่องความจริงที่อาตมาจะมาประกาศปัญญาโลกุตระของพระพุทธเจ้า พวกเราเอาความรู้นั่นแหละเมื่อฟังความรู้มีปัญญาตรงกัน ก็เลยมายินดีแล้วมาปฏิบัติ มีฉันทะเป็นมูล มนสิการเป็นแดนเกิด ก็เลยมาสู่แดนเกิดแล้วมีผัสสะเป็นปัจจัย มีเวทนาเป็นที่ประชุมลงและปฏิบัติจากเวทนานั้นให้เป็นสมาธิเป็นประมุข โดยมีสติเป็นอธิปไตย มีปัญญาเป็นอุตระ แล้วก็เกิดวิมุติเป็นสาระจนมีอรหันต์ เป็นตัวที่หยั่งลงเป็นอมตะ

เขาว่าเป็นอาริยะกันง่ายจังเห็นแต่ทำงานกันวุ่นๆ

แต่ชาวอโศกทำงานเป็นกัมมัญญตาไม่ใช่ทำการงานวุ่นๆ กัมมัญญตาเป็นความคล่อง กายกัมมัญญตาเป็นความคล่องของ เวทนา สัญญา สังขาร จึงทำงานได้อย่างเหมาะควร ไม่เป็นพิษเป็นภัย ทำได้อย่างดีเหมาะสมควร นี่เป็นยอดเศรษฐกิจ เพราะเป็นการทำงานมีงานทำไม่ตกงาน แล้วงานนี้ไม่ต้องพูดถึงรายได้แลกเปลี่ยน เพราะทำงานแล้วใครมีเรี่ยวแรงก็ทำ

อยากให้หัวกะทิทางเศรษฐศาสตร์มีปัญญา ว่าเศรษฐศาสตร์สุดยอดอยู่ที่ชาวอโศก แต่เขาไม่รู้ อยากจะให้เขาเกิดปฏิภาณปัญญารู้ได้ ว่าอันนี้เป็นทฤษฎีของพระพุทธเจ้านี่ เป็นเศรษฐศาสตร์สาธารณโภคี มีคนเอามาเปิดเผยขยายความแล้ว เป็นเรื่องสุดยอดเลย เขาจะตาเหลือกตาลาน เมื่อเขาเข้าใจเขาก็ว่าสิ่งนี้เป็นจริงอย่างนี้

เหมือนกับอาตมาเทศน์บรรยาย คนจะไม่รู้ว่าอาตมาได้เทศน์ในสิ่งที่ประเสริฐสุด วิเศษ วิสิทธิ์ วิสุทธิ์ จริงๆ แต่เขาไม่รู้หรอก อามาพูดแล้วเหมือนคุย หลงตัวยกตัว อาตมาก็ไม่ได้ยกย่องตัวเอง แต่พูดความจริง สำทับความจริง เมื่อความจริงนั้นวิเศษก็บอกว่าวิเศษ

วิเศษ แปลว่าไม่เหลือ ไม่มีเศษ หรือเมื่อไม่มีอะไรเหลือก็สุดยอด วิสิทธิ์แปลว่าเลิศยอด วิสุทธิ์แปลว่าสะอาดบริสุทธิ์

คนเขาดูตามอาการว่าไม่เหมือนอาริยะ พูดแล้วไปว่าเขาอีก กระดุ๊กกระดิ๊ก ไม่นิ่ง แต่ถ้าอาตมาพูดเต็มๆจะกระทบไม่เหลือเลย แต่นี่เบาแล้ว อาตมาแปลภาษาสู่สภาวะ หากเต็มที่จะกระเทาะความผิดความบกพร่องของเขามากเลย เพราะมันวิเศษ วิสิทธิ์ วิสุทธิ์  มันสะอาดผ่องแผ้วหมด แต่เขาไม่เข้าใจว่าอาตมาเป็นคนสะอาด พูดสะอาด ชี้แจงสะอาด อาตมาพูดสะอาด กระจ่างขาวผ่อง  ปภัสสรา สะอาดสว่างจนกระทั่งเลื่อมพรายเลย

 

สื่อธรรมะพ่อครู(อาหาร 4) ตอน ต้องศึกษาอาหาร 4 จึงทำจิตให้เป็นอุตุได้ 

พ่อครูว่า...จะอธิบายปุตตมังสสูตร

กินอาหารนี่จะเกิดกิเลสกาม เพราะฉะนั้นเราจะต้องรู้จักกาม แล้วต้องมีอาหารนี้ โภชเนมัตตัญญุตานี่แหละ ถ้าไม่ได้ปฏิบัติให้เกิดกาม มาให้เราได้ศึกษาฝึกฝนแล้วเนกขัมมะ แล้วออกจากกาม ต้องปฏิบัติออกจากกาม นี่สรุปในสูตรนี้ คุณจะต้องกินอาหารเลี้ยงชีวิต

เพราะฉะนั้นในอาหารที่คุณกินนี่แหละ คุณจะต้องสำคัญมั่นหมายทุกคำข้าวทุกครั้งที่กินอาหาร เพื่อเรียนรู้ กามฉันทะ คุณยินดีในอาหาร ยินดีในสิ่งที่เอาไปเคี้ยวกลืนกิน เพราะฉะนั้นผู้ใดไม่เข้าใจ ไม่สำคัญในจุดนี้ ไม่ชัดเจนในจุดนี้ อาหารคือคำข้าว แล้วก็ต้องศึกษากาม

เบญจกามคุณ หรือกามคุณ 5 เพราะฉะนั้นคนที่ไปนั่งหลับตา ทุกคนก็ต้องกินอาหาร แล้วจะต้องมาปฏิบัติในการกินอาหาร ไม่ใช่ปฏิบัตินั่งหลับตา นั่งหลับตาไม่ใช่ศาสนาพุทธ พูดอีกกี่ปีเขาถึงจะรู้เรื่อง กินอาหารนี่แหละถึงจะมีการให้คุณปฏิบัติ แล้วไปนั่งหลับตา ปิดทวารทั้ง 5 ตาหูจมูกลิ้นกายก็ไม่ได้ปฏิบัติ คุณอยู่นอกศาสนา ไม่ได้เดินอยู่ในรอบรั้วศาสนาพุทธนะ เดินอยู่คนละฟากฟ้า ห่างไกลจากวิเวกไกลแสนไกล หลับตา อาตมาไม่ได้ขี้ตู่หาเรื่อง พูดสัจจะให้ฟัง จะมีผู้ปฏิบัติการหลับตามาฟังอาตมาสักครึ่งคนไหมนี่

สู่แดนธรรมว่า...เพื่อนผมว่าเขาไม่ศรัทธาพ่อท่านแล้ว ตอนแรกเขาก็ว่าจะมาศึกษา แต่เมื่อพ่อท่านโจมตีอาจารย์เขา เขาก็ไม่มา แต่เขาก็ทึ่งผลงานที่พ่อท่านสร้าง ทำสังคมแบบนี้ได้

พ่อครูว่า...มีอัตตามานะถือดีถือตัว หลงอาจารย์ผิด เป็นธรรมดา

สู่แดนธรรมว่า...เขาพยากรณ์ว่า หากสิ้นพ่อท่านแล้วก็เป็นวัดร้าง

พ่อครูว่า..อันนี้เป็นสัมมาทิฏฐิไม่ร้างหรอก จะนิจจัง(เที่ยงแท้) ธุวัง (ถาวร) สัสตัง(ยืนนาน) อวิปริณามธัมมัง(ไม่แปรเปลี่ยน) อสังหิรัง(ไม่มีอะไรหักล้างได้) อสังกุปปัง(ไม่กลับกำเริบ)

ทุกวันนี้มีไม่รู้กี่ชุมชนชาวอโศกที่อาตมาไม่เคยไปเลยใน 40-50 ปีมานี้ เขาก็ยังอยู่ก็ยังศึกษาอยู่ แค่นี้ก็ยืนยันแล้วว่ามันไม่มีทางที่จะล้ม อาตมาตายไปก็มีบันทึกภาพเสียงรีรันอีกเยอะแยะ ทำไมจะไม่อยู่ อยู่ นี่สัมมาทิฏฐินะ ไม่สัมมาทิฏฐิอย่างสายมหาบัว ทุกวันนี้ก็ยังสืบทอดกันอยู่เลย แต่นี่สัมมาทิฏฐิ

พ่อครูว่า...เขาเดินทางไกลกันดาร ลึกๆเขาก็จะไปสู่นิพพานอันเจริญสูงสุด แต่ชาวศาสนิกชนทั่วไปหรือแม้แต่ผู้ศึกษาศาสนา ก็ว่าจะไปนิพพานแต่เขาไม่สัมมาทิฏฐิ ก็วกวนไม่ไปถูกทาง เขาเดินนั่นแหละเขาตั้งใจเดินทางไป มีอาหารไปด้วย ไปแล้วอาหารหมด เดินวนในทางไกลกันดาร อาหารหมด ผัวเมียสองคนก็คิดกัน จะไปจับสัตว์มากินก็ทำไม่ได้ ก็เลยต้องกิน ไม่กินก็ตาย แล้วก็ฆ่าลูกกิน เป็นความเห็นแก่ตัว มีชีวิตเพื่อเดินทางต่อไป ทั้งโง่และชั่ว เห็นแก่ตัวอย่างสมบูรณ์แบบ

เขาปฏิบัติแบบหลับตา ก็ปิดประตูเรียนรู้กามคุณ 5 อย่างมหาบัวกินหมากติดหมากเต็มที่แต่ไม่รู้เรื่องกามคุณ 5 ไม่รู้ว่าตัวฉันทะ ยินดี ติดหนัก มันไม่ใช่อาหารไม่ใช่ยา แต่กินไม่ขาดปาก ไปไหนๆ ลืมอะไรก็ได้แต่อย่าลืมหมาก เป็นอุปาทานหนักแน่นเลย ต้องขอบคุณมหาบัวที่ได้เป็นตัวอย่าง เขาจะไม่สามารถปฏิบัติเนกขัมมะได้เลย เพราะเขาไม่มีผัสสาหาร

มีแต่หลับตาเข้าไปสู่ข้างใน ไม่มีตาหูจมูกลิ้นกาย ไม่มีผัสสาหาร เขาหลับตาไกลจากวิเวก ยิ่งเหมือนกับโคลอกหนังออกหมด ทุกข์เจียนตาย ทุกข์ทุกวินาทีที่มีลมต้องกาย มีแมลงมาตอม ก็ไม่รู้ตัว ไม่รู้ทุกข์ เดินเข้าหาหลุมถ่านเพลิงเหมือนข้อที่ 3 มีบุรุษดึงให้ลงหลุมถ่านเพลิง เขาว่าจะวิ่งไปสวรรค์แต่วิ่งลงนรก

อันที่สามเขาไม่มีสิทธิ์รู้จักเจตนา ถ้าไม่มี นาม 5 หากคุณไม่สามารถมีเจตนาให้ศึกษา เจตนามีกามตัณหา ก็ต้องเรียนรู้กามตัณหา ล้างกามตัณหาหมดก็เหลือวิภวตัณหา

สู่แดนธรรมว่า..สมัยผมบวช ก็อยากได้นิพพาน อาจารย์ก็สอนว่าอย่าไปอยาก จริงๆแล้วควรกำหนดรู้ความอยาก

พ่อครูว่า..กำหนดรู้ว่าเรามีกิเลสกามก็ทำกามให้หมดก็เหนือกาม ไม่ได้ปิดตา แต่สัมผัสแต่จิตอยู่เหนือกาม เหลือแต่ภายในรูปภพอรูปภพ ก็ล้างรูปภพ ก็เหลืออรูป ก็ล้างอีก ก็หมด ภพ 3ภพ มีกามภพ รูปภพ อรูปภพ เรียกภาษาว่า วิภวภพ ภพที่ไม่มีภพ

หรือ หมดกามตัณหา ภวตัณหา มีแต่วิภวตัณหา

อาตมาก็เห็นใจพวกที่สอนกันโดยไม่มีสภาวะ พอพยัญชนะก็เมา เขาว่าวิภวตัณหามันมีตัณหาได้อย่างไร กาม ภว ก็ไม่สงสัย แต่ไม่มีภพแล้วมีตัณหาได้อย่างไร เหมือนกับอธิบายอภิสังขาร 3 ไม่ออก ปุญญาภิสังขาร อปุญญาภิสังขาร อเนญชาภิสังขาร

ปุญญ คือ อาวุธ เครื่องมือฆ่ากิเลส ฆ่ากิเลสหมดก็ไม่ต้องใช้เครื่องมือนี้แล้วก็เป็น อปุญญาภิสังขาร แต่เขาก็แปลว่า ไม่มีบุญ เป็น สังขารเป็นบาป

คุณปฏิบัติธรรมะพระพุทธเจ้าไม่บรรลุ หากเข้าใจบุญเป็นมิจฉาทิฏฐิ โมฆะจากศาสนาพุทธไม่มีทางบรรลุธรรมได้เลย

บุญเกิดได้เพราะคุณมีฌาน ฌานเป็นพลังงานไฟ พลังงานอุณหธาตุ พลังงานทำลายไฟ ราคะโทสะโมหะ ซึ่งก็เป็นของร้อน ฌานก็เป็นของร้อนยิ่งกว่า ทำลายราคะ โทสะ โมหะได้ ทำลายได้ก็เป็นบุญ บุญเป็นตัวจบของกิเลส ราคะ โทสะ โมหะ หมดแล้วก็ อปุญญาภิสังขาร จากนั้นก็ยังต้องปรุงแต่งมีกรรมกิริยาทำงานอยู่ก็ทำงานสั่งสมเป็นความตั้งมั่นไม่หวั่นไหว เป็นอเนญชาภิสังขาร

มีคุณสมบัติ เป็นปริสุทธา ปริโยทาตา มุทุ กัมมัญญา ปภัสสรา ที่มากยิ่งขึ้น

ฟังแล้วปฏิบัติตามได้อย่างนี้จะเป็นพระอรหันต์ไม่ได้พูดเล่น เข้าใจให้สัมมาทิฏฐิ

ผู้ที่สามารถเข้าใจสัจธรรม เป็นผู้ที่รู้รายละเอียดพวกนี้แล้ว โดยเฉพาะ รู้ในวิญญาณ วิญญาณาหาร

วิญญาณนี้คือ องค์ประกอบรวมทั้งหมด รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณคือกาย คือนามรูป

นามรูป คือกาย กายคือนามรูป และ สำคัญที่นามแต่ไม่ขาดรูป กายเป็นภาวะ 2 อย่าง มีภายนอกกับภายในไม่ขาดกัน ผู้ใดเข้าใจคำว่ากายไม่ได้ โดยไปเรียนศาสนาพุทธผู้ที่มาบวชมาศึกษาแล้ว พระพุทธเจ้ามีพระวินัยข้อต้นให้พระอุปัชฌาย์ต้องสอนพระบวชใหม่ให้แยกกายแยกจิตให้ได้ ถ้าหากแยกกายแยกจิตยังไม่สัมมาทิฏฐิ ก็อย่ามาบวชเลย บวชก็โมฆะ ท่านก็ให้พิจารณาวัตถุ คือผมขนเล็บฟันหนัง

ผม ก็แยกได้ เมื่อใดเป็นกาย เมื่อใดไม่เป็นกาย เมื่อใดเป็นจิต เมื่อใดเป็นพีชธาตุ

พีชธาตุ เป็นชีวะที่ฐานนิพพาน ฐานอาศัย ฐานสำคัญ คือจิตที่ ไม่มีบาปไม่มีบุญ อปุญญาภิสังขารแล้วมีแต่อเนญชา หมดบาปหมดบุญแล้วฆ่ากิเลสหมดแล้วบาปหมดแล้ว พีชธาตุ จึงไม่มีบาปไม่มีบุญมีแต่กุศล กุศลเป็นโลกียะ ยังไม่ใช่โลกุตระ บาปบุญเป็นโลกุตระเมื่อสำเร็จแล้วบาปบุญก็หาย โลกุตระแล้วสมบูรณ์แบบแล้วเป็น ปุญญปาปริกขีโณ

เพราะฉะนั้น อันท้าย วิญญาณาหาร พระพุทธเจ้าก็บอกว่าคุณจะต้องรู้นามรูป แยกรูปแยกนามหรือแยกกายแยกจิตได้

 

การทำจิตให้เป็นอุตุธาตุ

รูป คือ สิ่งที่ถูกรู้ หากเป็นมหาภูตรูปก็เป็นอุตุ จะมีรูป 28 ให้ศึกษา แยกรูป แยกนาม

อุตุนิยาม คือ ธาตุที่มันเลิกที่จะมารวมตัวเป็นชีวะแล้ว ในขณะเป็นๆทำให้เกิดสภาพอุตุธาตุในสังขารของเรา ในจิตเราที่ปรุงแต่ง แล้วจะปรุงแต่งสิ่งนี้โดยเด็ดขาดเลยว่า มันปรุงแต่งอย่างไรให้เป็นอุตุ ได้ไหม? ได้ ยืนยันได้

อย่างอาตมานี่ขอยกตัวอย่าง ในชีวิตมีอบาย รูปธรรมเลย เล่นไพ่ เล่นบิลเลียด กินเหล้า อาตมาว่าอาตมาลิงลมอมข้าวพอง ไปเล่นกับเขาตามประสาโลก พยายามฝึกอย่างไงๆ ปรุงแต่งอย่างไรสุดท้ายไม่ขึ้น ตายอย่างสนิท โลกเลวๆ ตายอย่างสนิท อาตมาทำอย่างไรก็ตาย นี่คือเป็นอุตุไปหมดแล้ว ตั้งแต่ชาติก่อนๆ มาชาตินี้ไม่รู้ไปปลุกอย่างไรมันก็ไม่ขึ้น เอาชีวะไปใส่ให้มันมันก็ไม่ขึ้น คุณมีไหม หลายอย่างที่โลกเขาไปติดยึดแต่คุณไม่ คุณไม่ติดยึดด้วย

พ่อครูไอ ตัดออกด้วย

สมณะฟ้าไทว่า...

พ่อครูว่า…คุณต้องเข้าใจให้ได้ทำได้แม้แต่ตอนเป็นๆ สังขารที่ปรุงแต่งมันไม่มีชีวิตชีวา มันจืดสนิท เหมือนกับผู้ชายเห็นลิปสติกแล้วจืดสนิทเลย สำหรับผู้ชาย ยกเว้นผู้ชายที่มีนิสัยกะเทยนะ แต่ผู้ชายจริงๆนั้นจืดสนิท

สู่แดนธรรมว่า...ญาติธรรมเราหรือผมเองก็ตาม ยังมีบางสิ่งที่ไม่ทำให้เป็นอุตุยังหล่อเลี้ยงให้เป็นพืชที่ปลายเล็บ เหมือนสังโยชน์ข้อที่ 3 สีลัพตปรามาส

พ่อครูว่า..เล็บที่ยาวออกจากประสาทเนื้อแล้วก็ตัดออกได้เป็นพีชะ ไม่ใช่กาย กายต้องมีจิต แต่นี่ไม่มีจิตแล้ว กายขาดจิตไม่ได้ ต้องมีธาตุรู้ร่วมกันเสมอ

ศาสนาพุทธทุกวันนี้เข้าใจว่า กายคือวัตถุ คือร่าง ดินน้ำไฟลม ไม่ใช่จิต เวลาพิจารณา กายวิเวกเขาก็ไปทำให้ ร่างกายหยุดเคลื่อนไหว หรือเอากายออกไปป่าเขาถ้ำ ป่าช้าป่าชัฏ ในคุหัฏฐกสูตร ซึ่งมันผิดทางไปเลยโมฆะไปเลยมันไม่ถูก นี่คือการเข้าใจคำว่ากายก็ไม่ได้ ผิดมิจฉาทิฏฐิไปแล้ว จะปฏิบัติโพธิปักขิยธรรมข้อต่อไป ก็ไม่ถูก เขาหลบเข้าป่าเขาถ้ำ กายก็ต้องมีกามฉันทะกามคุณ5 เขาก็ไม่รู้เลยเป็นโมฆะตั้งแต่ข้อที่ 1 ข้อต่อไปที่จะมีสัมผัสจะไปได้อย่างไร เขาไม่เอาเขาไปนั่งหลับตาปฏิบัติ เจตนาไม่ให้เกิด นี่คือความล้มเหลวของศาสนาพุทธทุกวันนี้ ก็เตือนสติ สายหลับตาฟังอาตมาบ้าง สุสูสังลภเตปัญญัง ฟังด้วยดีย่อมได้ปัญญา8

ข้อที่ 1 ต้องไปพบสัตบุรุษ ฟังสัทธรรม ยุคนี้เปิดเผย มาฟังอาตมา 2. มานั่งใกล้สอบถามแล้วจะได้ปัญญาชัดเจนสูงขึ้น แต่นี่ไม่เชื่อว่าอาตมาเป็นสัตบุรุษ คุณก็เป็นโมฆบุรุษ เกิดมายุคนี้ไม่เห็นสัตบุรุษ ที่เป็น อัตถิ  โลเก   สมณพราหมณา   สัมมัคคตา  สัมมาปฏิปันนา  เย  อิมัญ จ โลกัง   ปรัญ จ  โลกัง   สยัง อภิญญา   สัจฉิกัตวา  ปเวเทนตีติ

เหมือนกามนิตตามหาพระพุทธเจ้า

ส.ฟ้าไท สรุปจบ

เวลาบันทึก 18 มีนาคม 2563 ( 13:49:29 )

รายละเอียด

630217_รายการสำมะปี๋ซี่วิต บ้านราชฯ ครั้งที่ 89

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวโหลดเอกสารที่…https://docs.google.com/document/d/19k2OLe8FOWJnkUIXF575krnpwtaEyJ3EGEVfHCCsogM/edit?usp=sharing                      

ดาวโหลดเสียงที่  https://drive.google.com/open?id=1jUhY8tDO0TvrYcgf_8E77PJlaWHR_3mg

 

พ่อครูว่า…วันนี้วันจันทร์ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2563 ที่บวรราชธานีอโศก

 

_SMS วันที่16ก.พ.2563(พุทธศาสนาตามภูมิ)

 

_7230 ติดตามพ่อครูท่านจันทร์หมอเขียวแสดงธรรมประจำโยมแป้งตัดผมสั้นจะดีมาก

 

สื่อธรรมะพ่อครู(บุคคล 7) ตอน ทางปฏิบัติของสายศรัทธากับสายปัญญา

_7613 กราบเรียนท่าน ญาติธรรมที่เคารพ ได้ยินได้ฟังครูบาอาจารย์ของท่าน วิพากษ์วิจารณ์พระป่า ด้วยความเคารพอยากจะขอเสนอความคิดเห็นบางอย่างต่อญาติธรรม ดังต่อไปนี้ ไม่อยากให้ ชาวอโศกบางส่วนเกิดความคึกคะนองใจ คิดว่าตัวเองเป็นกลุ่มคนที่ดีที่สุด ตัวเองเป็นแค่ฆราวาส แต่วิจารณ์พระสงฆ์อีกฟากหนึ่ง แต่ตามจริงพวกคุณบางส่วนก็ยังหย่อนยานอีกหลายอย่าง เช่น มาอยู่วัดนาน แต่ก็ยังกินข้าวตอนเย็น -ปากบอกเป็นนักมังสวิรัติ แต่ก็ยังกินไข่โดยไม่ละอายใจ - มาอยู่วัดนานนาน แทนที่คิดจะเพิ่มฐานตนเอง แต่กลับมาหาสามีภรรยากันในวัด โดยอ้างว่าเป็นแค่ศีลห้า -บางคนมาค้าขายอย่างโลภมาก จนมาจากข้างนอกมารวยในวัด -ปากบอกว่าทำงานฟรี แต่แสดงตัวความเป็นเจ้าแม่เจ้าพ่อในที่ทำงาน แต่พวกคุณรู้ไหมสำนักสงฆ์วัดป่าไม่มีจัดอาหารเย็นเลี้ยงญาติโยมนะ หลายอย่างที่ยังเคร่งครัดกว่าพวกคุณ โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิงผู้ชาย จึงอยากจะฝากบอกชาวอโศกที่คิดจากวิจารณ์ เรื่องพระป่าในโซเชียลก็ขอให้ระวังบ้างถ้าเรายังไม่ดีจริง อย่าเพิ่งเปิดตัววิจารณ์เค้าตามสื่อสาธารณะขอกราบขอบพระคุณ

พ่อครูว่า…เขาติงมาน่าฟังและน่าคิด เอาไปตรวจสอบ

เรื่องบอกว่าที่วัดทั้งหลายเคร่งครัดดี เขาไม่ทำอาหารเย็นเลี้ยง แต่ของเราเป็นบวร มีวัดด้วย มีบ้านมีโรงเรียน อยู่กันอย่างที่คุณเข้าใจยาก เขาปฏิบัติแบบตัดแบ่งส่วน ชาวศรัทธาต้องแบ่งส่วน เป็นขาดๆๆ มันจะเชื่อมโยงกันยากสำหรับสายศรัทธา ถ้าสายศรัทธามาทำอย่างสายปัญญาเละเทะหมดเลยเป็นขี้แพะท้องเสียเลย ก็ทำอย่างนั้นก็ดีแล้วเขาต้องเป็นสัดเป็นส่วน จะมาทำอย่างพุทธที่เป็นสายปัญญาแท้ๆ เดียรถีย์เป็นสายศรัทธาโดยตรง

ศรัทธาจึงหนักไปทางเดียรถีย์เยอะ ซึ่งมันยากจะเข้าใจ ให้ฟังดีๆ สัทธาจริตพุทธิจริต วิตักจริต หรือแม้แต่แยกแยะให้ฟังเป็นบุคคล 7 ศึกษาให้ดีๆ แล้วจะเข้าใจ

การฟังแล้ววิจัยวิจารณ์พยายามทำความเข้าใจให้ได้ตัดขอบเขต แล้วทุกอย่างมันจะตัดขาดกันทีเดียวไม่ได้ มนุษยชาติต้องอยู่ด้วยกัน ทั้งศรัทธาและปัญญา หรือแม้แต่วิตักกะ ก็อยู่ด้วยกันทั้งนั้น แยกไม่ออกหรอก ไปด้วยกันช่วยกันไป เพราะฉะนั้นวิจารณ์กันก็ดีแล้ว ฟังแล้วเอาไปใช้เอาไปคิด ไม่ว่าชาตินี้เราเกิดมาแล้วหนักไปทางสายศรัทธาจริตก็ไม่ต้องไปเสียใจ หรือแม้แต่คนเกิดมาเป็นผู้หญิงก็ไม่ต้องเสียใจ แต่ว่าเราสามารถที่จะเรียนรู้พากเพียรเพื่อที่จะให้บรรลุความเป็นอรหันต์ เป็นพระโพธิสัตว์ได้ทั้งนั้นแหละ โพธิสัตว์ก็พากเพียรไปจนกระทั่งเป็นเจ้าแม่กวนอิม เป็นผู้หญิง ช่วยมนุษย์ได้มากมาย พระอรหันต์หญิง เฉลียวฉลาดสามารถทำประโยชน์ให้ศาสนาได้มากมาย เมื่อเป็นอรหันต์แล้วเป็นผู้หญิงผู้ชายมันไม่มีเพศ ไม่มีอะไรที่จะลำบากยากเย็น เราหมดทุกข์หมดโศกแล้ว สิ่งที่เป็นถึงที่สูงสุดแต่ละกรอบได้ อรหันต์แล้วไม่ว่าหญิงว่าชายมันไม่มีปัญหามากอยู่แล้ว จนเป็นอรหันต์ท่านก็เข้าใจ ผู้ชายก็คือผู้ชาย ผู้หญิงก็คือผู้หญิง เพราะผู้หญิงก็ต้องเป็นส่วนหนึ่งของสังคมมนุษยชาติ ที่เป็นส่วนที่แบ่งออกมาจากผู้ชาย เหมือนอย่างสายเทวนิยมก็มีตำนานเรื่องราวว่าผู้หญิงเกิดจากพระเจ้าเอาซี่โครงซี่ที่ 7 เป็นซี่ที่มีพลังรอบ มาเสกปั้นให้เป็นผู้หญิงเป็นเพื่อนของอดัม

ผู้ที่จะชัดเจนในพยัญชนะสภาวะแล้ว เรื่องของโลกมนุษยชาติสัตว์โลกต่างๆ หรือแม้แต่ชีวะ อุตุ พีชะ จิต พวกนี้ จะชัดเจน ฟังดีๆแล้วจะชัดไม่สับสนหรอก

ติงเตือนกันมาก็ดีมากแล้วขอบคุณ

_จักรพล พุทธพัฒนา: สายปฏิบัติที่นั่งหลับตาได้ฌานโลกีย์เขาก็คิดว่าเป็นอรหันต์แล้ว..คนที่ไม่รู้ก็เดาๆกันไป..ผมคนหนึ่งล่ะที่ไม่เชื่อครับ.

พ่อครูว่า…ก็บอกแล้วว่าอรหันต์นั่งหลับตาแล้วเขาก็มีความเชื่อกันเลยว่า อรหันต์หรือใครบรรลุอรหันต์แล้วบอกใครไม่ได้ บอกว่าผิดธรรมวินัยอาบัติหนัก เขาก็เชื่อกันสนิท ไม่บอกไม่พูดไม่กล้าพอที่จะบอก เพราะตัวเองมันก็ไม่ชัด สายปัญญาชัดเจนมากมีความกล้ามีความอาจหาญมาก ความอาจหาญสายเทวนิยมสายศรัทธาอาจหาญขนาดหนักเหมือนกัน อย่างมหาบัวนี่นะ อรหันต์บู๊แหลกราญ มันมีสภาวะซับซ้อน ผู้มีปฏิภาณปัญญามีเซ้นส์ที่ 6 ก็แยกออกว่ามีนัยสำคัญลึกซึ้ง จะดูออกเข้าใจได้ ศึกษาดีๆ สนุกธรรมะที่ลึกซึ้งกันสนุกจริงๆ เรียกว่าธรรมรส ยิ่งวิมุติรสแล้วก็สุดยอด ศาสนาโลกียะรสอร่อยโลกียะจัดๆหนักๆ รสสุดๆที่เขาปรุงแต่งมันแซ่บอีหลีหลาย ธรรมะก็เหมือนกัน แต่มันไม่แซ่บหลายจี๋จ๋า แต่แซ่บหลายเนียนนุ่มละเอียดลึก คนทางโน้นมันก็จัด อย่างมหาบัวคึกคะนอง แต่นี่มันสุภาพเรียบร้อยนิ่มนวลละเมียดละมัย มันแรงเหมือนกันแต่แรงยิ่งเบายิ่งนุ่มนวล

 

_ເກດມະນີ ສຸກສະຫວັນ  ກາບນະມັດສະການພໍ່ທ່ານຢ່າງສູງເຫັນຄົນລາວມາຟັງເທດພໍ່ທ່ານມີຄວາມຍຶນດີເພາະຢ່າງນ້ອຍກໍ່ມີຄົນລາວເຂົ້າໃຈໃນຄໍາວ່າພຸດສາຖຸນໍາທຸກທ່ານດວ້ຍສາຖຸສາຖຸສາຖຸ

 

_เกตุมณี สุขสวรรค์ กราบนมัสการพ่อท่านอย่างสูง เห็นคนลาวมาฟังเทศน์พ่อท่านมีความยินดีเพราะ อย่างน้อยก็มีคนลาวเข้าใจในคำว่าพุทธศาสนา สาธุทุกท่านด้วย สาธุสาธุสาธุ

 

สื่อธรรมะพ่อครู(นิยามชีวิต 5) ตอน อุตุนิยามพีชนิยามก็อย่านานาสังวาส

_เข่ง ราชธานี :อุตุนิยาม พีชนิยามแปลว่าอะไรคะ

พ่อครูว่า…ในสำมะปี๋ ก็ขออธิบายแค่คำแปล ยังไม่ลงลึกรายละเอียด เพราะมันสุดยอด ต้องทำจิตให้เป็นพีชะ อุตุได้ ก็สามารถเป็นพระอรหันต์ได้ ถ้าไม่รู้ก็ไม่สามารถเป็นอรหันต์ได้ ค่อยๆฟังไป

ถ้าตายไปแล้วแยกธาตุเป็นอุตุนี้เข้าใจง่าย

อุตุนิยาม เป็นวัตถุธาตุไม่ใช่ชีวะแม้แต่พระอาทิตย์ก็เป็นอุตุธาตุ เนบิวลากาแล็กซี่ก็เป็นอุตุยังไม่สามารถมีชีวะได้ จนกระทั่งแตกตัวมาเย็นลงเป็นธาตุน้ำ อาโปธาตุที่สัตว์โลกใช้ สัตว์โลกเกิดมาจากธาตุน้ำเป็นตัวฐานและพัฒนาจากธาตุน้ำ ตั้งแต่เป็น กลละ อัมพุท เปสิ คณะ ปัญจสาขา อันนี้เป็นน้ำแล้วเป็นก้อนคณะแล้วแยกเป็นปัญจสาขา เป็นความสุดยอดวิทยาศาสตร์ของพระพุทธเจ้า เราก็เอามาเรียนรู้จิตกับกายของเราเรียนรู้ได้ก็สบาย ส่วนพีชะนั้นคือพืช มาเรียกเป็นไทยว่าพืชผักผลไม้ เป็นชีวะแล้วมีตัวเองเป็นประธานในตัวเองสามเส้า มีธาตุบวก ลบ และประธาน พืชก็มีเพศผู้เพศเมียผสมพันธุ์วนเวียน พืชต่างกับสัตว์ตรงที่พืชไม่มีทุกข์ไม่มีสุขไม่มีบาปไม่มีบุญ ไม่มีวิบากบาปวิบากบุญ เพราะฉะนั้นคนกินพืชไม่มีวิบาก ที่จะจองเวรจองกรรมไม่ว่าจะรัก ผูกพันดูดดื่มไม่มีมีแต่ตัวเองรักตัวเองผูกพันตัวเอง มันหมดพลังเหนียวที่ถูกสลายแล้วเสื่อมก็กระจายแยกธาตุเป็นอุตุ

เมื่อพัฒนาขึ้นมาเป็นจิต ขอแถมให้ มาเป็นจิตแล้วตั้งแต่สัตว์เซลล์เดียวก็จะวิวัฒนาการจนกระทั่งมาเป็นมนุษย์ ในทางฮินดูจะเป็นมนุษย์แคระ แล้วก็เป็นมนุษย์สิงห์ขึ้นมาค่อยๆพัฒนาขึ้นมาจนเป็นอเวไนยสัตว์ มนุษย์ที่สอนไม่ได้จะอยู่นานมากวนเวียนอยู่ในนรกสวรรค์นานมาก เป็นเทวนิยมโลกียะนาน จนกว่าสามารถ ถ้าได้ฟังธรรมจากพระพุทธเจ้าหรือสัตบุรุษก็จะเข้าใจ จะสามารถมาสู่โลกุตระ จิตนิยามเป็นเวไนยสัตว์สอนโลกุตรภูมิได้ไปได้เร็วขึ้น

แต่ถ้าเกิดว่าไม่ได้ฟัง คุณก็จะวนเวียนอยู่นั่นแล้วจนกระทั่งไม่รู้แล้ว ไม่ต้องไปหวังเลยจากการบรรลุเอง พระพุทธเจ้าก็ไม่มีตัวเลขที่จะบอกได้ว่าคุณจะวนเวียนตกอยู่ในโลกียสุขทุกข์นานเท่าไหร่ เพราะฉะนั้นก็เลยไม่ต้องไปพูดถึงดีกว่าไม่หวังดีกว่า แสวงหาสัตบุรุษให้ได้ก็แล้วกัน หรือผู้อยู่ในฐานะครู

ที่บอกว่าผู้อยู่ในฐานะครูคืออะไร คือผู้ที่มีเชื้อของโลกุตระแล้ว โสดาบันก็เป็นโลกุตระแล้ว บอกตัวเองเป็นโลกุตระภูมิได้ แต่อย่าไปอหังการ โสดาบันสกิทาคามีอย่าไปอหังการ ที่จะต้องสอนอยากใหญ่อยากแบ่ง เดี๋ยวเลอะ แล้วจะเป็นวิบากให้แก่ตัวเองทำผิดให้ศาสนาพุทธเสื่อม เป็นบาปมาก เพราะฉะนั้นจะมีขั้นของอนันตริยกรรม เป็นกรรมที่บาปมาก จนกระทั่งคุณทำจนคุณอวดดี แล้วแยกตัวเองออกไป อันหนึ่งเป็นคู่แข่งของศาสนาพุทธอันนั้นเป็นอนันตริยกรรมเลย พระพุทธเจ้าทรงมีพระวินัยแบ่งเป็นนานาสังวาสสุดยอดแล้วเป็นเรื่องที่ต้องศึกษาให้ดี เป็นจุดแบ่งที่ละเอียดสูงสุดของการทำความแยก แล้วมีหลักเกณฑ์ ลึกซึ้งมากเลย คุณด่าอย่างไรก็ปฏิกโกสนาให้คอแตกอย่างไรก็ได้แต่อย่าไปฟ้องร้อง ถ้าทำก็นอกนิกายไม่ไปฆ่ามนุษย์แล้วตั้งแต่โสดาบัน

เป็นพระเป็นเจ้าบวชแล้ว ฆ่ามนุษย์ก็ตัดไปเลยปาราชิกไม่ให้มาใกล้ศาสนาเลย แม้แต่ทำผิดเรื่องเพศ ปาราชิกของศาสนาพุทธ ชาตินั้น แต่เดี๋ยวนี้ไม่เข้าใจแล้วว่าปาราชิกเป็นโทษที่แรงที่สุด ลงโทษไปทั้งชาติเลย คุณทำปาราชิก 4 ข้อใดข้อหนึ่ง ชาตินี้ทั้งชาติจนกว่าคุณจะตาย ก็ไม่ให้คุณได้มีสิทธิ์มารับธรรมะ คุณจะแสวงหาส่วนตัวเป็นเรื่องของคุณ แต่ถ้าเผื่อว่า หมู่ใหญ่รู้ว่าคุณเองอยู่ในกระแสที่จะได้รับศาสนาพุทธให้ไล่ออกไปเลย ในตำนานที่แฝงมา พระโมคคัลลานะเป็นผู้รู้ ก็บอกให้ลากออกไปเลย เอาไปทิ้งข้างนอก ผู้ที่ปาราชิกแล้ว คือปาราชิก เป็นโทษที่หนักมากกว่าพรหมทัณฑ์ พรหมทัณฑ์ นี้อยู่ในหมู่ได้แต่จะไม่มีใครบอกใครสอน จนกว่าคุณจะอ่อนน้อมถ่อมตนลงมามีภูมิธรรมเพียงพอ ก็รับเข้ามาในหมู่ แต่ถ้าไม่ก็เกือบเป็นนานาสังวาส พรหมทัณฑ์ คือพวกไม่มีพวก แต่ถ้าคุณมีหมู่อยู่ในระดับนานาสังวาสไม่เป็นไร แต่ถ้ามากเกินไปเป็นนิกายก็อนันตริยกรรม

พวกอโศกของพวกเรา ก็ขอปรามไว้ ฆราวาสก็ประกาศจะนานาสังวาส อาตมาก็ด่าให้ว่าไอ้โง่ ไม่ใช่ภิกษุพวกนี้ไม่ได้เอามาพูดเล่นได้ง่ายๆ แล้วอวดดี นานาสังวาสกับสมณะในหมู่ด้วยนะ คุณเป็นฆราวาสแท้ๆมันเกินไปคุณหัวดำนะ ถึงแม้ว่าจะเป็นสมณะไม่ใช่อาริยะก็ตาม มันซับซ้อนลึกซึ้งมาก ขนาดพระอรหันต์เป็นพระขึ้นมา เป็นภิกษุแล้วบวชก่อน อรหันต์ยังต้องกราบเลย ถ้าธรรมดายังไม่เป็นพระอาริยะ อย่างนี้เป็นต้นซึ่งมันซับซ้อนมากเลย เพราะฉะนั้นอย่าทำเป็นเล่น ขอปรามไว้เรื่องนี้ จะประกาศนานาสังวาส ฆราวาสไม่มีสิทธิ์พูดเลย แล้วจะไปประกาศนานาสังวาสกับสมณะด้วยมันจะอยู่ได้ไหม ใหญ่เหลือเกิน อย่างนี้เป็นต้นเห็นไหม เอ้าฟังไว้

 

_ภาณุ168:เขามองสังคมสาธารณโภคีแบบโลกๆแค่คนมาอยู่รวมกัน แต่เขาไม่เห็นว่าคนเหล่านี้เป็นใคร ทำอะไร อย่างไรแบบโลกุตระ เขาติดคำว่าตัณหาต้องเป็นสิ่งไม่ดี ก็เลยเข้าใจว่า วิภวตัณหา ต้องเป็นสิ่งไม่ดีเช่นกัน

พ่อครูว่า…เรื่องความจริงพวกนี้ซับซ้อน เขาไม่เข้าใจหรือเขาเข้าใจก็ไม่เชื่อว่าจะทำได้ อย่างนี้เป็นต้น ก็เลยต้องแย้งกันอยู่ ก็ค่อยๆเป็นไป

 

_ใจธรรม ขณะนี้คนดู145คน

 

_ด.ญ.ใสกลางเพ็ญ..กสิกรรมวันบวร วันนี้ หนูไปที่สวนแห่งหนึ่งเพื่อไปเก็บกระเจี๊ยบ ส่วนหนูทำครัว ส่วนคนอื่นๆไปเก็บกระเจี๊ยบ พอกลับมาถึงก็กินข้าวกันจนอิ่มแล้วก็กลับมาบ้านราชฯ

พ่อครูว่า…กระเจี๊ยบเราแดงฉ่ำเลย ภาษาอีสานภาษาลาวเรียกว่า บักส้มพอดี

 

_ปองแสงพุทธ..ปีนี้เป็นปีทองของพ่อครู ลูกเคยเป็นนิสิตว.นบ. 3 ปีแล้ว drop ไป พอกลับมาครั้งนี้ก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวประหลาดมนุษย์ต่างดาว ก็อยากได้ปรึกษาว่าลูกควรอยู่พุทธสถานไหนดี หรือเป็นศิษย์เก่าได้ไหม

พ่อครูว่า...ก็ได้มันบอกยากที่จะทำตัวเองสนิทเนียนมามีความเป็นกันเอง ก็ที่จริตนิสัยพฤติกรรมที่เราสั่งสมมา ค่อยๆทำ ถ้ามีความต้องการแล้วค่อยๆทำอย่าไปทำให้หยาบคายให้แข็งให้แรงเกินไปนะ ค่อยๆเป็นค่อยๆก็ได้เองแหละ

ลูกมาจากสมุทรปราการ มีปราการอโศก ก็อยากไปที่นั่น

พ่อครูว่า...ก็รับรู้กันไว้นะ ปองแสงพุทธมาแล้วนะ ยกมือสิมีชาวสมุทรปราการไหม

 

_กรณียายเต็มสิริ ถมที่ดินแล้วปลูกต้นไม้ล้ำถนนซอย ทำให้ปากซอยแคบ ประกอบกับเป็นทางลงเนินแล้วยังมีสายสลิงโยงเสาไฟฟ้าพาดมาข้างถนนทำให้รถที่ต้องเข้าซอยเบียดสายสลิงมาก แล้วซอยนี้มีเด็กสมุนพระรามต้องไปเรียนหรือเด็กอนุบาลด้วย บางครั้งรดน้ำให้ถนนแฉะทำให้ลื่นบ่อยมาก (พ่อครูว่า...อันนี้จริงหรือว่า เขาแกล้งรดน้ำ การเพ่งโทษจะมีการตีไข่ใส่ผงชูรสเกิน ก็ควรให้ตรงอย่าใส่ไข่)

ต่อมามีเจ้าหน้าที่มาวัดพื้นที่เพื่อตรวจสอบพบว่ามีการถมที่ล้ำถนนมากจึงได้พ่นสเปรย์เพื่อปรับแนวถนน แต่พอวันรุ่งขึ้นยายก็ลบสีที่ขีดไว้ออกหมด(พ่อครูว่า..จริงเท็จอย่างไรอาตมาไม่ได้ตรวจสอบนะ)

สู่แดนธรรมว่า...อาจจะเป็นการไม่ได้นัดแนะกันก็เลยไม่ยอม

แล้วยายก็ด่า ก็อ้างพ่อครูอีกว่า ก็พ่อท่านให้ฉันปลูก (พ่อครูว่า...ก็ใครจะปลูกก็ไม่ว่าอยู่แล้ว ปลูกกัน แล้วไปเก็บมากินกันเยอะแยะ) พ่อท่านให้ปลูกเยอะๆ คนอื่นก็อย่ามายุ่งกับฉัน (พ่อครูว่า...อันนี้มันเกินไป) แล้วยังอ้างพ่อครูอีกว่าคนทำถนนก็ต้องรู้จักปรับหลบต้นไม้ (พ่อครูว่า เอ๊ อาตมาเคยพูดหรือว่าทำถนนต้องปรับหลบต้นไม้? ถ้าถนนจำเป็นก็ต้องตัดต้นไม้) บอกว่าถนนต้องหลบต้นไม้ที่ฉันปลูก คนขับรถต้องหลบต้นไม้เอง หากขับไม่ได้ก็ไปบอกพ่อครูเดี๋ยวท่านก็จะขับให้เอง

แล้วยังมีเชิงข่มขู่อีกว่าใครพ่นสีฉันจะจำหน้าไว้  (พ่อครูว่ามีเชิงอาฆาตพยาบาทอยู่นะ ธรรมะพวกเราฟังแล้วน่าเอ็นดู มีหอกปากทิ่มแทงกันไปมา คนที่ถือสาตัวกูของกูใครอย่าแตะก็ไม่ได้ก็ไม่ดี)

และที่ได้ยินบ่อยๆคือแกจะนินทาว่าร้ายคนที่แกไม่ชอบให้คนอื่นฟังเสมอ แกจะมีนิสัยอย่างนี้ประจำ ขนาดคนที่เคยอยู่วังน้ำเขียวที่รู้จักยายเต็มสิริอย่างดี บอกว่าที่วังน้ำเขียวเขาก็ไม่ให้แกอยู่ เพราะแกมีนิสัยอย่างนี้มีเรื่องทะเลาะกับคนไปเรื่อยไม่อยากพูดถึง แต่ที่วังน้ำเขียวเขารู้กันหมด ไม่มีใครคบค้าสมาคมด้วยเพราะนิสัยแกใส่ร้ายคนอื่น เอาเปรียบคนอื่นเสมอ เห็นแก่ตัว แม้แต่คนบ้านติดกับแกก็ด่าเขา ให้พวกเราฟัง พวกเราก็ไม่อยากฟังแกก็จะพูดใส่ความคนอื่นตลอด (แกเป็นคนน่าสงสารมากแกไม่รู้ว่าแกพูดแบบนี้ทำให้คนแตกแยกกันจะเป็นวิบากบาป) และที่สำคัญคือแสดงความเห็นแก่ตัวออกมาแบบ ขายโง่ตัวเองให้คนอื่นเห็นไม่สมกับที่มาอยู่ บ้านราช เพื่อจะมาลดละตัวตนแต่กลับมีแต่ความโลภมาทำบาปมาทำเลวในวัดน่าสงสารมากที่ไม่มีใครบอกแกได้เลย ขอกราบเรียนให้พ่อครูทราบว่ายังมีคนแบบนี้อยู่ในวัดเราที่เห็นแก่ตัวมากเอาเปรียบคนอื่น ไม่สงสารเด็กๆเลย ใจดำแล้งน้ำใจต่อพี่น้องเรามาก แต่เราก็สงสารแกไม่รู้จะช่วยอย่างไร แกทำตัวเองค่ะ

พ่อครูว่า...ฟัง แล้วสิ่งที่ไม่ดีก็แก้ไขสิ่งที่ดีอยู่แล้วก็ทำให้ดีมากยิ่งขึ้น ดีอย่างนี้พวกเราก็จะติงกันบอกกัน ผู้ใดผู้ที่ศึกษาเล่าเรียนได้ลดอัตตา อาตมาถึงบอกว่าตัวที่จบสุดยอดคือผู้ที่ยอม ตัวยอมแพ้ได้ จบเลย ผู้ที่จะชนะโลกทั้งโลกได้ก็เพราะว่าเขาแพ้เป็น ยอมแพ้ได้ ถ้าเขาจะไม่แพ้เลย เขาจะไม่ชนะเลยในโลกนี้

เคยได้ยินไหมว่าใครเขาบอกว่า ผมสะกดคำว่าแพ้ไม่เป็น ..คนหน้าเหลี่ยมคนสำคัญ นี่มันเป็นเรื่องจริงเป็นเรื่องอัตตามานะ ยอมแพ้เถอะ อาตมาอยู่รอดมาได้ด้วยการยอมแพ้ทุกวันนี้ แพ้ก็แพ้ชะตาทราม ดวงใจทรงความมั่นคง เพลงนี้แต่งขณะอายุไม่ถึง 20 ดัง ตั้งแต่เป็นเด็กส่งหนังสือพิมพ์ พูดแล้วก็ระลึกถึงความหลัง ชีวิตอาภัพ

สมัยโบราณ นักแต่งเพลงต้องเป็นผู้ที่อายุยาวอายุมากแล้ว ต้องคร่ำหวอดอยู่ในวงการดนตรี ต้องเป็นผู้ที่ทรงคุณวุฒิ สมัยโบราณแต่งเพลง แต่สมัยนี้เด็กอายุ 10 ขวบก็แต่งแล้วเพลงอะไรของเขาก็ไม่รู้ไม่ต้องมีหลักการอะไรไม่ต้องเข้าใจลีลาของศิลปะดนตรีการอะไรก็แต่ง แต่สมัยโบราณสมัยอาตมา คนที่แต่งตั้งแต่อายุน้อยๆ อย่างเช่นอาตมาเป็นพรสวรรค์วิเศษอันนี้ก็พูดตรงๆ

 

_เต็มสิริ...ก็โยมเป็นคนที่แบบพูดอะไรก็พูดจริง แต่ถ้าพูดไม่จริง แม้กระทั่งขับรถ รถมันลดกิเลสแต่คนขับไม่ลดกิเลส บอกว่าถนนแคบ แต่รถสิบล้อเข้าออกได้ ใครเข้าใครออกก็ถามเขาว่าลำบากไหม แต่ก็ไม่เห็นติด คำว่าโยมอ้างพ่อท่าน โยมก็ได้คุยกับพ่อท่านบ้างแต่ก็อยากฟ้องพ่อท่านแต่เลียบเคียงอีก ที่ว่าพ่อท่านว่าอย่างนั้นอย่างนี้ก็เขามโนเองหรือไม่นะ ใครที่เขียนก็แสดงตัวมาดีกว่า

ที่ว่ารดน้ำแฉะถนนลื่นตัวเองไม่มีสติเองหรือไม่นะ ในบ้านตัวเองทำให้ดีๆก็แล้วกัน

พ่อครูว่า...คุณพูดมานี้พอจะรู้ว่าใครเหมือนกันนะ

_เต็มสิริ ...เราเป็นลูกพ่อมาคุยกันได้ไหม โยมไม่ได้ไปลบรอยที่เขาขีดแต่อย่างใด

พ่อครูว่า...อาตมาว่าเขาติงมา ก็ไม่เป็นไร

_เต็มสิริว่า...มันมากไป

พ่อครูว่า...ก็รู้กันนัยๆ ทุกคนก็ลดของตนเองทั้งคู่มันเว่อร์ไปทั้งคู่เลยชนกัน อย่างนี้ถือว่าอัตตามานะ อาตมาบอกว่าให้ลดคุณก็ไม่ยอมลดอีก เขาไม่ลดก็ให้เขาบ้าหอบไป ใครไม่ลดก็บ้าหอบไป

 

_นิมนต์พ่อครูจิบน้ำ

_สุดชดา...ดิฉันชอบตื่นตอนเที่ยงคืน ก็อยากตีระฆังแต่คนอื่นเขาจะว่าได้ (พ่อครูว่า..ตีเล็กๆสิอย่าไปตีอันใหญ่ อาตมาเคาะกังสดาลเมื่อก่อน ก็อย่าไปตีเล่นตีหัว)

พ่อครูว่า..อาตมาว่านอนให้ดีๆดีกว่าอย่าไปตีเลย อาตมาตีมาเป็น10 ปีเลย ฝึกอย่างนี้ได้หลับเร็วตื่นเร็ว อย่างอาตมา ท่านหนักแน่น ตื่น หลับ ยังไม่ทันถึงนาทีก็หลับแล้ว ฝึกแล้วจะเป็นเอง ท่านหนักแน่นกับอาตมาอยู่ด้วยกันได้เพราะหลับเร็วตื่นเร็วเหมือนกัน สบาย ไปไหนมาไหนท่านหนักแน่นเป็นปัจฉาฯ อยู่ใกล้ชิดที่สุดซักผ้าซักผ่อนให้อาตมา

 

_กาย กับ เทวนิยม ต่างกันอย่างไร ขอคำอธิบายความหมายที่แตกต่างของคำว่าอัตตาของเทวนิยมกับอเทวนิยม

พ่อครูว่า...อธิบายยาวในรายการนี้ไม่ได้

คำว่า เทวะ แปลว่า 2 กายก็มีนัยยะ แปลว่า 2 แล้วลงลึก กายคือรูปนาม

เพราะฉะนั้น คำว่า กาย เป็นภาวะคู่ เทวะก็แปลว่าภาวะคู่ แต่เทวะครอบคลุมไปหมดทั้งภาวะคู่ ตั้งแต่ 2 3 4 5 6 7 จนกระทั่งถึง Infinity เทวะ แต่สำคัญก็คือต้องมาแยกทีละคู่ เป็นลำดับๆไป เพราะฉะนั้นผู้ที่เป็นเทวะจะต้องรู้จักรูปนามคู่แรก แยกรูปแยกนามให้ให้ได้

รูป เป็นสิ่งที่ถูกรู้ นาม เป็นตัวผู้รู้ แล้วตัวเองนั่นแหละคือเทวะ

เทวะ นี่แหละคือ อัตตาหรืออาตมัน

เพราะฉะนั้น เทวนิยม คือ ผู้ที่ตีแตกแยกเป็น 2 ไม่ได้ 2แรกคือ รูปกับนาม

รูปกับนามแรกคือกาย กายคือภายนอกกับภายใน

กายคือสิ่งหนึ่งที่ต่างจากจิต แต่ในความเป็นกาย ก็มีความเป็นจิต ซับซ้อนอยู่ เพราะฉะนั้นต้องเอาภายนอกกับภายในเป็นคู่แรกของรูปนาม ของคำว่ากาย

กำหนดรู้รูปนอก กายนอกกาย ง่ายกว่ากำหนดรู้ กายในกาย

เพราะ กายในกาย มันเป็นเรื่องของจิตวิญญาณ เป็นเฉพาะตัว คนอื่นไม่รู้ได้ด้วย ก็เลยไม่พิสดารไม่หลากหลาย ละเอียดกว่ากัน คนที่ศึกษาธรรมะพระพุทธเจ้าจึงต้องมาเรียนรู้ กาย

กายที่เป็น 2 ที่มีภายนอก ภายนอกมันมากกว่าภายใน ที่จะเรียน

กิเลสจะเกี่ยวติดอยู่กับภายนอกมากกว่า หยาบกว่าแรงกว่า แล้วเยอะ

เพราะฉะนั้นผู้ที่จะนั่งหลับตา เรียนแต่ภายใน พระพุทธเจ้าท่านใจดีบอกว่าผู้ที่อาสวะบางอย่างก็คือสายหลับตา จนกระทั่งไปบรรลุกายสักขี ตั้งแต่สัทธานุสารี มาเป็นสัทธาวิมุติ พอเริ่มมีปัญญาทำไปถึง ธัมมานุสารี

พอธัมมานุสารี ที่เป็นสายของศรัทธา กับธัมมานุสารีของสายปัญญา

สายศรัทธาจะรู้ได้ยากได้ช้ากว่าเมื่อได้รับปัญญา เพิ่มขึ้น สายศรัทธาไม่ใช่สายปัญญาแม้จะได้รับปัญญามาแต่ก็ยังไม่เก่งพอ เพราะไม่ถูกกับจริตของตนเอง แต่ก็ต้องพยายามให้ได้ปัญญา แม้ได้มาแล้ว ธัมมานุสารี ก็จะเป็นพระอรหันต์ได้ ศรัทธาอยู่ที่ไหนปัญญาต้องอยู่ที่นั่น

หากไม่เติมปัญญาแรก อัญญธาตุ ก็จะวนแค่ สัทธานุสารี สัทธาวิมุติ อีกนานเท่านาน

สัตว์เซลล์เดียว กว่าจะมาเป็นอาริยะนั้นนาน มากจึงมีจำนวนน้อยกว่าโลกียะ โลกุตระเป็นส่วนหนึ่งส่วนน้อยเท่านั้นเมื่อไหร่ก็เป็นส่วนน้อย

ผู้ที่เป็นโลกุตระจะไม่แข่งจำนวนกับโลกียะหรอก มันเป็นส่วนน้อย

ประชาธิปไตย รวมหัวเอามวลมาก เอานัมเบอร์มาชนะก็ไม่ใช่ประชาธิปไตย การเลือกตั้งก็ใช้เล่ห์เหลี่ยมสารพัด เป็นค่ายกลต่างๆ จนกระทั่งสามารถกำหนดให้ชนะได้สั่งเสาไฟฟ้าไปลงเลือกตั้งก็ยังชนะ ใช้เงินเป็นหลักเลย ตกเขียวไปตลอดเวลา เป็นเล่ห์กลวิธีที่ไม่ซื่อสัตย์ ประชาธิปไตยจึงเป็นเรื่องลึกลับซับซ้อนยากมากที่จะเข้าใจ

ไทยเป็นรากฐานของศาสนาพุทธ แล้วพุทธเป็นประชาธิปไตยที่สุดยอด ประเทศไหนก็แล้วแต่ในโลก ทุกวันนี้ศาสนาพุทธมีอยู่หลายประเทศแต่ไม่มีประเทศไหนรุ่งเรืองเท่าของประเทศไทย ประเทศไทยมีโลกุตรธรรมที่เป็นแก่นแกน มีมวลมาก มีชุมชนสังคมมีธรรมะที่ละเอียดลออโดยเฉพาะชาวอโศก พูดไปแล้วก็เข้ายกย่องตัวเอง แต่มันเป็นสัจจะเลี่ยงไม่ออกก็ต้องขอบอกความจริง ใครไม่เชื่อก็ไม่มีปัญหา

ก็จบตรง อัตตาของเทวนิยม ยังไม่เข้าใจความเป็นอัตตาตัวเอง แต่ถ้าเป็นอเทวนิยมก็เริ่มเข้าใจอัตตาขึ้นมา

 

_มีรถมาจอดที่ถนน ลูกสาวอายุ 8 ขวบถือถุงอาหารมีปิ้งไก่อยู่ด้วย แต่มีเสี่ยวเอ้อ บอกว่าที่นี่ห้ามเอาเนื้อสัตว์มาทาน ทั้งสามคนก็เลยขึ้นรถกลับทันที ขอแนะนำ ให้เชิญทั้งสามคน เข้ามานั่งก่อน ให้เขาสัมผัสบรรยากาศก่อนและรับประทานอาหารที่นำมา พวกเราก็ค่อยๆสนทนา แนะนำเขาเรื่องอาหารด้วยไมตรี

พ่อครูว่า… ก็มีน้ำใจ อาตมาขอยอมรับว่าอาตมาแย่ เลว เรื่องปฏิสันถาร ไม่เก่งไม่ดีเลย พูดแล้วตัดๆ ทุกวันนี้ก็ต้องพยายามพูดให้มากหน่อย แต่ก็ต้องไม่ให้คนรำคาญเพราะอาตมาพูดมากพูดยาว ก็ได้มาจำนวนหนึ่ง ความซบซ้อนมันมีทั้งนั้น ก็ค่อยๆศึกษาไป

 

_บุญยิ่งแก้ว...มองเห็นกิจกรรมร่มโพธิ์ร่มไทร ตัวเองก็เพิ่งออกจากเตาย่างแม่งามธรรม ก็เลยรีบไปที่งาน เพื่อเรียนรู้การจัดกิจกรรมแต่ที่เห็นคือ กิจกรรมมี 4 ครั้งแล้ว แต่ไม่เคยได้อยู่ร่วมช่วยเลย เมื่อวานที่ผ่านมาเพิ่งไป ก็ไม่ได้ช่วยเขาแต่ไปเป็นมวล เพื่อนที่ทำงานกิจกรรม เขาก็ว่าลำบากตอนเก็บหางเป็นภาระมาก ก็เลยบอกตัวเองว่าเราไม่รอบคอบก็เลยตั้งใจว่าจะร่วมงานแล้วอยู่ช่วยเพื่อนให้จบเรื่องและขอเชิญชวนคนมาช่วยงานกันด้วย

พ่อครูว่า...งานนี้หุ้นขึ้นนะ วันอาทิตย์ เวลา10.00-14.00 น.ดีแล้วค่อยๆทำไป

 

_สุดชดา….ยินดีช่วยงานร่มโพธิ์ร่มไทรอาทิตย์ที่แล้วก็ไปช่วยมา หากอยู่ที่นี่ก็ภาวนาจะช่วย

 

_ภูมิพุทธ...ทำไมคนเราต้องนอนกลางวันด้วยครับ

พ่อครูว่า...เป็นเด็กร่างกายเราต้องการให้มีการพักผ่อนแล้วค่อยขยันทำงาน พอเวลาตื่นแล้วเด็กไม่ใช่ขยันมันดิ้นมันเป็นลิงออกกำลังกายเยอะแล้วจึงต้องพักผ่อนให้สมดุลให้มันลงกันให้พอดี เด็กจึงถูกบังคับให้นอน ถ้าไม่นอนมันจะเล่นมากกว่านอน สุขภาพก็เสียแล้วจะเจ็บป่วยจะตาย กลัวไหม

 

_คุณหายโง่...มีคนติดต่อขอพักค้างกับดิฉันเพื่ออยู่ฟังธรรมให้ได้ เขาขับรถจากบุรีรัมย์ แต่ดิฉันป่วย เราโน่ห้ามใช้โทรศัพท์ แต่ดิฉันเพิ่งเปิดตอนเช้าวันรุ่งขึ้น เธอเล่าว่าได้พักค้างที่บ้านคุณดาวเพ็ญ สิกขมาตุแสงฝนรับลงทะเบียนได้ต้อนรับอย่างดี เธอกล่าวว่า ขอบคุณมาก และประทับใจที่ได้ฟังธรรมพ่อครูมาก เธอประทับใจหมอเขียวมากและบอกว่าลูกศิษย์อาจารย์เก่งขนาดนี้อาจารย์จะขนาดไหน บัดนี้เธอได้ชัดเจนแล้ว เธอกล่าวว่าใช่แล้ว หนูเหนื่อยกับการแสวงหาพระพุทธศาสนา มานาน หนูพบแล้วค่ะ

ข้อความดังกล่าวเป็นการประกาศเกียรติคุณชาวอโศกแม้จะไม่มีสื่อใดๆมาสนใจก็ไม่มีปัญหาเลย เสียงจากประชาชนธรรมดานี่แหละคือสื่อมวลชนแท้ที่เผยแพร่ของจริง ฝากบอกอย่างบริสุทธิ์ใจ ดิฉันเคยอยู่ในแวดวงสื่อมวลชนอาชีพ หนังสือพิมพ์ไทยรัฐต่างประเทศ แต่ไม่เคยคิดจะให้สื่อเรานั้นมา ทั้งๆที่เรามีเรื่องราวดีๆแต่พวกเขาไม่สนใจ

พ่อครูว่า...พูดตามหลักธรรมพระพุทธเจ้าเลยถ้ายังไม่มีฉันทะเป็นมูล อย่าไปคะยั้นคะยออย่าไปบีบเค้น ดอกไม้จะบานก็ให้ดอกไม้มันบานเอง ผลไม้มันสุกอย่าไปบีบให้มันสุกมันก็จะสุกของมันเอง

อาตมาไม่ได้และเล็มเลียบเคียง หลายคนเข้าใจผิดว่าที่เรามีโทรทัศน์นั้นเป็นการโฆษณา แต่มันเป็นการสื่อสารสนเทศ แล้วมาหาว่าเราโฆษณา ก็เป็นเทคโนโลยีที่เราได้ใช้ให้เป็นประโยชน์เท่านั้นเอง แปลว่าโฆษณา ก็ว่าไป แล้วมันดีไหมล่ะ ดี ไม่ได้เอาอะไรแลกเปลี่ยนมาเลย เราทำให้โดยบริสุทธิ์ใจ

 

_พระโยคาวจรคืออะไร

อานาปานสติ ที่ว่าตั้งกายตรงนั้งคู้ขา เธอมีสติรู้ลมหายใจเข้าหายใจออกมีอย่างไรครับ

พ่อครูว่า...คนที่ถามมานี้ ทั้งสองคำนี้ เขาคงยังอีกนาน ฝากไว้ก่อนเถอะโอฬาร

 

_หลวงปู่คะ จะทำอย่างไรไม่ให้ตื่นสายคะ

พ่อครูว่า...อันนี้มันลึกซึ้งเรื่งนี้ลึกซึ้ง การไม่ให้ติดสายต้องไม่ติดการนอน ให้ตื่นแต่เช้าตามนิสัย สร้างนิสัยก่อน หัดตื่นโดยไม่มีความรู้อะไรฝึกให้ตื่นแต่เช้า จะเห็นความเป็นประโยชน์ ความดีงามของการตื่นเช้า นี่แบบสมถะ ถ้าฝึกอย่างปัญญาแล้ว จะเรียนรู้ถึงจุดสำคัญของคนที่ติดการนอนการหลับก็คือ อาตมาพยายามใช้ภาษาที่มัน รำไร ง่วงๆ งัวเงียสลึมสะลือ หัดตื่นก็ตื่นให้สว่างเลย แล้วหลับก็ดับให้เร็ว ตื่นก็ตื่นสว่างเลย เป็นผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบานเต็มๆ

 

_เราควรลดอคติได้อย่างไร

พ่อครูว่า...เรื่องอคติความลำเอียง 4 อย่างนั้นเป็นเรื่องใหญ่

 

_ทำไม ผู้ใหญ่ชอบว่าตัวเองเคยมาเป็นเด็กมาก่อน แล้วรู้ว่าความรู้สึกเด็กเป็นอย่างไร ทั้งๆที่ในยุคของผู้ใหญ่กับเด็กก็ไม่เหมือนกัน

พ่อครูว่า..เด็กกับผู้ใหญ่ มีแกนที่เหมือนกัน คล้ายๆกันจริงที่มันมีรายละเอียดต่างกัน แต่มันสิ่งที่เหมือนกันมันก็มี เขาก็พูดไปมีส่วนที่ถูก เรียกว่า สัญญาต่างกันกายต่างกัน ก็เลยต้องทะเลาะกันตลอดโลกแตก ในสัตตาวาส 9 นั้นมีรายละเอียดอีกเยอะ

_บางวันที่เราพยายามงดมื้อเย็น มีคนชอบเขียนมาเล่าเรื่องพิซซ่า ทำให้เราฟุ้งซ่าน น้ำลายน้ำย่อยก็ทำงานตามที่เขาเขียนมา ต่อสู้ตามไปกับผู้เขียนอย่างลำบาก

พ่อครูว่า...หมดเวลา ขอบคุณทุกคนที่มาตั้งใจฟัง เจริญธรรมทุกคน

จบ

เวลาบันทึก 18 มีนาคม 2563 ( 13:52:57 )

รายละเอียด

 

630219_พุทธศาสนาตามภูมิ บ้านราชฯ ตอบปัญหาผ่าอายตนะนิพพาน

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวน์โหลดเอกสารที่...  https://docs.google.com/document/d/1fZsHHypRQ8dUJKhZxCenE8gdsuVlRk4DJE9DPfa7ins/edit?usp=sharing                

 

ดาวโหลดเสียงที่ https://drive.google.com/open?id=1skCE5VV-nM3uXivQlWYYMIpekHrcaXPx

 

สมณะฟ้าไทว่า...วันนี้วันพุธที่ 19 กุมภาพันธ์ 2563 ที่บวรราชธานีอโศก วันเสาร์ที่ 22 กุมภาพันธ์ที่จะถึงนี้จะมีการบวชขึ้นมาอีก 1 รูป นานทีปีหน ชื่อว่าสมณะ แนวตรง ฉายาอุชุปฏิปันโน

อุปัชฌาย์จะให้ศีล 46 ข้อ วินัยอีก 227 ข้อ ซึ่งบวชของเราบวชจริงจัง กว่าจะมาบวชเป็นสมณะได้ ต้องเข้ามาอยู่ตั้งแต่เป็นคนวัด เป็นอาคันตุกะจร อาคันตุกะประจำมาเป็นอารามิก เป็นปะ เป็นเณรอีก 4 เดือน หากโหวตผ่านก็ให้เลื่อนได้แต่ถ้าโหวตไม่ผ่านก็ต้องเป็นต่อ

รุ่นอาตมา ปี 2520 กว่าๆผู้ชายเข้ามาก็มาบวชกันเต็มวัด ตอนนี้หาทำยาหยอดตายาก เพราะผู้ชายลดน้อยลง มาฟังเทศน์ก็น้อยลง ชราภาพไปบ้าง ผู้หญิงที่สมัครบวชก็เลยยังค้างเติ่งอยู่ เพราะจะต้องมีอัตราส่วน สิกขมาตุ 1 ต่อสมณะ 4 รูป ตอนนี้มีสมณะแค่ 88 รูปเท่านั้น พ่อครูก็ได้เทศนาให้ฟัง ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบไหน หากพวกเราปฏิบัติตามก็จะพ้นทุกข์ได้เหมือนกัน

พ่อครูว่า…

_Keng Ratchanee รัชนี.... กราบเท้าพ่อท่าน ชื่อลูกคือ เก่ง รัชนีค่ะ อยู่เชียงใหม่ค่ะ        (ส.ดินไทอ่านผิดเป็น เข่ง ราชธานี ครับ)

ลูกไม่อยากเกิดอีกแล้ว ควรรู้อะไรบ้างคะ พ่อท่านโปรดสอนด้วยค่ะ ลูกฟังเรื่องคุณยายเต็มสิริแล้วสงสารเธอและคู่กรณีจัง อยู่ใกล้พ่อท่านแต่ตัวตนสูงจัง ถ้าเข้าใจธรรมะก็จะไม่ต่อล้อต่อเถียงกัน ยอม เป็นผู้แพ้เหมือนเพลงพ่อท่าน ใจก็จะไม่ถือ ไม่ขึ้งโกรธกันอย่างนี้

 พ่อครูว่า…ก็ฝึกไป ใจก็มีก็แสดงออกมา แล้วก็รับรู้แสดงผลไป ค่อยๆเป็นไปหากว่าได้เร็วดั่งใจก็คงดีสิ

 

_Arinchawit Phiophong  อรินชวิช...สาธุครับ..ด้วยความเคารพอย่างสูง ผมเป็นพุทธ100% ผมมีความเชื่อบุญและบาป..การเวียนว่ายตายเกิด สิ่งที่ผมสงสัยคือ..ประชากรโลกเพิ่มขึ้นทุกวัน ดวงวิญญาณที่มาเกิดนั้นมาจากไหนครับ ?

พ่อครูว่า…คุณอย่าไปคิดให้มันหัวแตกเลย วิญญาณมาจากไหน คุณจะรู้ไปทำไม คุณก็มีวิญญาณ คุณเรียนรู้วิญญาณของคุณให้ได้แล้วทำให้แจ้ง ดับวิญญาณให้ได้ก็แล้วกัน ให้รู้แจ้งรู้จริงในวิญญาณให้ได้ แล้วคุณจะไม่สงสัย ว่าวิญญาณจะมาจากไหน พระพุทธเจ้าเองก็ยังตรัสว่าท่านเองก็ไม่รู้ที่ต้น ตอบได้แต่ว่า วิญญาณนี้มันมาจากอวิชชา มันมีปัจจัยคือ สังขารทำให้เกิดวิญญาณ มันก็วนเวียนอยู่อย่างนั้น อวิชชาทำให้เกิดสังขาร สังขารทำให้เกิดวิญญาณ คนไม่รู้ก็วนเวียนอยู่อย่างนี้สังขารคือการปรุงแต่ง วิญญาณเป็นตัวที่รวมกันปรุงแต่ง ท่านแบ่งเป็นขันธ์ 5 วิญญาณขันธ์เป็นองค์รวม มี รูป เวทนา สัญญา สังขาร

เวทนา สัญญา สังขาร เป็นนาม นาม คือเจตสิก 3 ของวิญญาณ ใครอ่าน “คนคืออะไรทำไมสำคัญนัก” ก็จะเข้าใจ อาตมาแยกไว้ “คนคืออะไรทำไมสำคัญนัก” เป็นหนังสือธรรมะเล่มแรกของชีวิตอาตมาที่เขียนออกมาเป็นเนื้อหาเป็นเล่มสมบูรณ์แบบเลย

ที่จริงในชีวิตก็สอนธรรมะบรรยายธรรมะมาตั้งแต่เป็นฆราวาส ก่อน พ.ศ. 2512 ออกบรรยายอยู่ เปิดคอลัมน์ในหนังสือดาราภาพในหนังสือไทยโทรทัศน์ ก็เปิด Column สอบถามบรรยายธรรมะ อยู่ในหนังสือนั้น แต่ คนคืออะไรทำไมสำคัญนัก เป็นหนังสือที่ตั้งใจเขียนขึ้นมาเอง จนเสร็จเรียบร้อย ลงพิมพ์ในหนังสือสตรีสาร แล้วค่อยๆแก้ไขเพิ่มเติมอีกบ้าง แก้ไขไปไม่รู้กี่ครั้งแล้วจากนั้นก็ไม่ได้แก้ไขอีก พิมพ์มาหลายสิบครั้งแล้ว

สรุป คือผู้ใดเต็มใจตั้งใจสนใจจริงๆ ที่จะเรียนรู้ ชีวิตมันไม่มีอะไรหรอกชีวิตเกิดมาเป็นคนนี่ คนคืออะไรทำไมสำคัญนัก.. “คน” อาตมาเอาภาษาที่แปลได้ว่า คนเป็นกิริยาว่ากวน คน อาตมาก็ขยายตามภาษาไทย กวนแปลว่าคน แต่คนนี่สุดยอดนักกวน กวนจริงๆ กวนตั้งแต่หัวจรดเท้า

สู่แดนธรรมว่า..พ่อท่านยังไม่ได้ตอบคำถามของคุณเก่งรัชนีในข้อแรก ที่เขาถามว่าไม่อยากเกิดอีกแล้ว จะทำอย่างไร ?

พ่อครูว่า...ไม่เกิดนี่นะ สรุปสั้นๆ คุณต้องแยกจิตเรียนรู้จิตให้ออก แล้วคุณต้องแยกจิตแล้วก็ทำจิตให้เกิดและทำจิตให้ดับ

จิต แยกเป็นเจตสิกต่างๆ แล้วแยกละเอียดถึงเวทนา เจตสิก ซึ่งเป็นตัวแรกของขันธ์ 5

ข้นธ์ 5 รูป แล้วเป็นเวทนา ตัวแรก แล้ว ซึ่งเป็นสัญญา สังขาร วิญญาณ  ตัวแรกคือเวทนา เราจะศึกษาพระพุทธเจ้าก็ให้แยกรูปแยกนามเป็นรูป 28 นาม 5

ใน นาม 5 ตัวแรกก็เป็นเวทนา

เพราะฉะนั้นตัวเวทนาจึงเป็นตัวสำคัญเป็นตัวฐานเป็นกรรมฐานหลัก และกรรมฐานของการปฏิบัติธรรมของพุทธนั้นคือเวทนา ผู้ที่บำเพ็ญมิจฉาทิฏฐิไปในทางเทวนิยมในทางสะกดจิต ไปในทางเดียรถีย์ ก็ไปมีสิ่งที่เป็นกรรมฐานเป็นกสิณ 40 เป็นอะไรที่จะเอาจิตไปเพ่งก่อนและจิตมันจะได้หยุด เรื่องของสมถะ การสะกดจิตทางวิทยาศาสตร์ก็เหมือนกันให้เพ่งรูปภายนอกเลย อาตมาเรียนสะกดจิต

ไม่มีอะไรก็ให้เอาที่มือให้เพ่งที่มือ เพ่งให้ดีๆ มือเราจะแนบกันนิ่ง อย่าให้มันแยกกันนะ เอาดีๆ ดึงไว้ อย่าให้มันแยกนะ คนที่สู้ไม่ได้ก็แยกออก ก็จะสู้ดึง เขาสนใจ สุดท้ายจิตถูกสะกด ถูกครอบงำ ถูกสะกดจิต ดิ่งเข้าไปอยู่ในภพ แล้วถูกสั่งให้ทำอย่างโน้นอย่างนี้ก็ได้หมดเลย คือหมายความว่าครอบงำจิตให้จิตอยู่ในอำนาจคนสะกดจิต ก็สั่งให้มีอุปาทาน

เมื่อลืมตาออกมา ให้ไม่เห็นอะไรอยู่บนโต๊ะ เขาก็จะไม่เห็น ลืมตาแล้วก็บอกว่ามีเสืออยู่ 1 ตัวระวังดีๆนะ เมื่อให้สัญญาณให้ลืมตา มาแตะตัวหรือมีรหัสให้ตื่น ก็เจอเสือก็จะวิ่ง ต้องรีบจับตัวไว้ แล้วปลุกให้ตื่นบอกว่าไม่มีหรอก เสือ

เช่น สะกดไว้แล้วก็บอกว่า จะเอาเหล็กเผาไฟนาบแขนนะ ระวังนะ แล้วก็เอาไม้บรรทัดธรรมดาแตะที่แขน ปรากฏว่ามีแดงเป็นทางไม้บรรทัดแตะ ไหม้เลย นี่คืออุปาทานขนาดนั้น จิตที่มันเชื่ออะไรเป็นได้อย่างนั้น ทางแพทย์ศาสตร์เขาก็สอนกันเป็นโรค Psychosis หรือ Neurosis เป็นโรคประสาท ตัวเองไม่เป็นหรอก ไม่ป่วยแล้วให้ป่วยเป็นโรคอะไรก็ได้เรียกว่า ไซโคซิส ดีไม่ดีไม่เป็นมะเร็งก็จะเป็นมะเร็งเอาได้ บอกว่าตัวเองเป็นๆ

บางคนนี่ทำตัวเองเป็น เพื่อที่จะเป็นข้อต่อรอง ไม่ว่าจะเป็นเด็กต่อรองผู้ใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นเมียเป็นผัวต่อรองกัน หรือคู่รักต่อรองกัน จนกระทั่งเป็น เป็นโรค โรคชนิดนี้เรียกว่า นิวโรซิส (neurosis)

ส.ฟ้าไทว่า...เวลาเด็กไม่อยากเรียนชั่วโมงนี้วิชานี้ก็จะปวดหัว

พ่อครูว่า...ง่ายอุปาทานง่ายไม่ยาก เยอะ

สื่อธรรมะพ่อครู(ศีล สมาธิ ปัญญา) ตอน ไม่อยากเกิดต้องมาเรียนรู้ความจริง

สรุปแล้ว คุณอยากไม่เกิด ต้องมาเรียนความจริงตัวที่พาเกิด

ธรรมดาธรรมชาติของชีวิตจิตวิญญาณมันคืออวิชชาตัวโง่ เมื่อมีแล้วมันก็ต้องเกิดวนเวียนไปตามวิบากถ้าเกิดคุณก็จะเกิดไปตามวิบาก แล้วหัดมาพบสัตบุรุษ ท่านก็สอนให้ไปตามลำดับขั้น ศีล สมาธิ ปัญญา ตั้งแต่สัตว์เกี่ยวข้องกับสัตว์เกี่ยวข้องกับคนอื่น แล้วให้รู้ว่า สัตว์โดยเฉพาะคน มันพาไปเราไปติดไปยึดในอบายมุขต่างๆ เราก็ต้องมาเรียนรู้ฆ่าจิตตัวนี้

อ่านกาย อ่านอาการลิงคนิมิต อ่านอาการจิตออก เรารู้ว่ามันเกิดอาการโกรธ แต่ใจเรา ใจมันอยู่ในร่างกายเรา มันไม่มีที่อื่นมันไม่มีที่ปลายทาง ไม่มีที่สมอง ไม่ใช่ที่หัวใจห้องที่ 4 ตามอภิธรรมเขาสอน มันไม่ใช่ มันคือ อาการ เราจับอาการนั้นได้ที่ไหนที่นั่นคือหทยรูป แล้วก็มันมีอาหาร ก็พิจารณาอาหาร กวฬิงการาหาร มันไปติดยึดกามภพ แล้วเรียนรู้กิเลสตัวนี้คือกามตัณหา รู้ตามธรรมชาติ ของกินของใช้ที่สัมผัสผิวสัมผัสกับสัตว์กับคนเกิดกิเลสก็อ่าน จะชอบ จะเอร็ดอร่อย คนก็เช่นกัน มีรัก มีชอบ มีโกรธ มีชัง มีราคะ มีโทสะ มีแค่นี้แหละ

โมหะ คือ มุ่น วน เลอะเทอะ หากรู้แล้วก็พ้นโมหะ

พิจารณาในนั้นมีอาการตัณหามันมายา มันไม่มีตัวจริงหรอก คุณฟังแล้วบอกว่ามันไม่มีตัวจริงแล้ว แล้วมันก็ไม่ใช่ คุณต้องสัมผัสกับมันเมื่อไหร่และจิตคุณเกิดตัณหา อ่านอาการตัณหาให้ออก แล้วต้องพิจารณาให้เห็นว่ามันเป็นมายา มันหลอกเรา มันไม่มีตัวตนจริงหรอกมันเป็นอนัตตา มันเป็นต้นเหตุแห่งทุกข์ มันเป็นของไม่เที่ยง มันเกิดมาแล้วมันก็ดับ มันจะอยู่ตลอดนิรันดรหรือ มันจะอยู่ทุกเวลาทุกวินาทีเลย เดี๋ยวมันก็เปลี่ยนหน้า เป็นอันโน้นอันนี้เป็นเลอะเทอะไป เพราะฉะนั้นตัวไหนที่มันเกิดราคะ ตัวไหนที่เกิดโทสะเดี๋ยวมันก็หายหน้า

คุณจะโกรธตลอด ไม่มีเลิกเลยคุณไม่ได้หรอก มันต้องพักยก ในขณะพักยกมันก็ฝังในอนุสัย แต่ถ้ามันเกิดไปเรื่อยๆคุณก็จะเห็นโทษภัยของความโกรธ ความโกรธไม่ได้ทำให้เกิดความสุขเลย มีพวกมาโซคิส พวกซาดิส มันชอบความรุนแรง เพราะฉะนั้นยาก คนที่ยังไปติดความรุนแรง ติดความแข็ง ยังยากอยู่ ต้องมาเรียนรู้จริงๆแล้วจะเลิกกันได้ มันจะเกิดปัญญาพิจารณา เรียกว่าปัญญา เรียกว่าความรู้แจ้งเห็นจริง เห็นความจริงตามความเป็นจริงเรียกว่า ปัญญา แล้วปัญญานี่แหละจะเป็นตัวพลังงานที่สุดยอด

ภาษาว่า ปัญญา เป็นตัวรู้ตั้งแต่ทิฏฐิ ความเข้าใจจนกระทั่งเป็นพลังงานที่ตัดเลยเรียกว่ายอดปัญญา พอตัดเป็นตัวปุญญา เป็นฌาน เผากิเลส เผาหมดก็เป็นปุญญะ ดับเหตุมันไม่เกิดอีก สัมผัสอีกมันก็ไม่เกิดอีก โลกสมุทัยก็ไม่มี สัมผัสทีไรก็ไม่เกิดกิเลสเรียกว่า โลกนิโรธ

อธิบายไปซ้ำๆ จนบางคนบอกว่ารู้แล้วรู้แล้ว แต่ถ้าปฏิบัติแล้วจะเข้าใจไม่เบื่อหรอกมันมีนัยยะที่สัมผัสกับเรื่องนั้นเรื่องนี้ เราก็จะเข้าใจมากขึ้นได้แล้วปฏิบัติ ยิ่งตัวเองมีความรู้และเอาไปปฏิบัติได้ผล มันจะเห็นที่มันละเอียดขึ้นไปอีกไม่มีเบื่อง่ายๆ ในที่สุดคุณเป็นพระอรหันต์ คุณจะสบายแล้วก็จะไม่เบื่อหรอก ธรรมะพระพุทธเจ้าโลกุตระแล้วไม่มีวันเบื่อ แม้แต่เป็นพระอรหันต์ก็มี ธรรมรส มีวิมุติรส ไม่มีรสอื่นเท่าเทียมเลย เป็นความมหัศจรรย์ในความมหัศจรรย์ 8 ข้อ มหาสมุทรไม่มีรสอื่นเทียบเท่า มีรสเดียวคือรสเค็ม

 

นิมนต์พ่อครู จิบน้ำ

สมณะฟ้าไท..
          พ่อครูว่า...สรุป คุณอรินชวิช ก็ค่อยๆเรียนไป แม้แต่คำว่าบุญ คำว่าบาป เรื่องของโลกุตระ ปัญญาเป็นเรื่องเฉพาะของศาสนาพุทธ อาตมากำลังเขียนหนังสืออยู่ 2 เล่ม เรื่องของการเมือง 1 เล่มกับเรื่องของปัญญา 8 อีก 1 เล่ม ก็คงจะได้พิมพ์ออกมาแจกกัน

เขียนเสร็จแล้วก็จะเอามาอธิบายกันไป

 

อาตมาว่าจะเอาคุหัฏฐกสุตตนิทเทสมาอ่านแล้วขยายความให้ฟัง…

 

สื่อธรรมะพ่อครู(พระอภิธรรม) ตอน จิตวิญญาณไม่กินเนื้อที่

ดวงวิญญาณจะเอาจากไหนมาเกิดขึ้นอย่าไปคิดเลย

เริ่มต้นเป็นสัตว์เรียกว่าเป็นจิตนิยาม จะไม่จบไม่ตายไม่หมดอัตภาพง่ายๆมันจะสั่งสมวิบากวนเวียน ก็จะเป็นเดรัจฉาน หมุนเวียนขึ้นมาแล้วจะมีคู่วิบากกัดกันรักกัน แล้วก็จะมีการติดยึด จะติดอะไร ภาษาศัพท์ไทเรียกชัดเจนว่า ติดสัด

ติด กับ พยาบาท เรียกว่าติดสัดนี่แหละ มันจะติดเรื่องสมสู่ แล้วก็ต่อเผ่าพันธุ์ แล้วยึดถือลูกยึดถือตระกูลของตัวเองอีกมากมาย คุณอย่าไปนับเลยว่าเอามาจากไหน มันอยู่ในสิ่งที่ว่าง จิตวิญญาณมันไม่กินเนื้อที่ คุณจะไปนับมันทำไมว่ามาจากไหน จะมาจากไหนไม่รู้มาจากไหนก็ช่างหัวมัน คนมาเรียนรู้จิตวิญญาณของคุณนี่แหละไม่สำคัญ พระพุทธเจ้าสอนอย่าไปทำนาคนอื่น ให้ทำนาตนเอง ทำนาตนเองแล้วก็จบ นาของคนอื่นก็ของคนอื่นอย่าไปวุ่นวายกับนาของคนอื่น เขาเรียกว่าเป็นพวกที่ ส.ใส่เกือก

เมื่อคุณจบแล้วรู้จักวิญญาณดีแล้ว จิตวิญญาณที่จะดับให้ดับหมดได้พระพุทธเจ้าเองท่านก็ยังไม่รู้ที่เกิดที่ต้น แล้วคุณจะไปรู้เกินกว่าพระพุทธเจ้าทำไมจะไปถามทำไม ไปถามสิ่งที่พระพุทธเจ้าท่านก็บอกแล้วว่าเราไม่รู้ที่ต้น แต่เรารู้ที่ดับที่จบ เพราะฉะนั้นศาสนาพุทธจึงเรียนสิ่งที่ดับไม่ใช่เรียนสิ่งที่เกิด เทวนิยมเรียนแต่สิ่งที่เกิดและสิ่งที่ดับไม่รู้ก็เลยเป็นนิรันดร นักข่าวก็คิดว่ามีแต่ชาติเดียวแล้วไปอยู่กับพระเจ้าจบเลย จริงๆแล้วตายไปแล้ว พระพุทธเจ้าตรัสไว้ตายไปแล้วจะกลับมาเกิดเป็นคนอีกหรือจะขึ้นสวรรค์ได้นั้นเป็นส่วนน้อย  ส่วนใหญ่แล้วลงนรก ที่เกิดเป็นสวรรค์นั้นเป็นมนุษย์เท่ากับขี้เล็บที่ทิ่มลงไปในแผ่นดินเท่านี้แหละ ที่ได้มาเกิดเป็นเทวดาและมนุษย์มีเท่านี้ นอกนั้นในปฐพีนรกทั้งนั้นเลย แล้วนรกก็ไม่มีเต็ม นรกของใครของมัน อีกอย่างจิตวิญญาณไม่กินเนื้อที่ไม่ซ้อนกัน มันไม่มีที่อยู่ก็เลยไม่เต็ม

สัตว์ที่จุติ*(เคลื่อน)จากมนุษย์แล้วกลับมาเกิดในภูมิแห่งมนุษย์ มีส่วนน้อย  ..ส่วนที่จุติจากมนุษย์ไปเกิดในนรก  เกิดในภูมิเดียรัจฉาน  เกิดในปิตติวิสัย (เปรต)  ย่อมมีมากกว่าโดยแท้ (*สัตว์ที่จุตินั้นหมายถึง โอปปาติกสัตว์)

(พตปฎ. เล่ม 20  ข้อ 206)

 

อย่าไปอยากรู้เกินกว่าที่ควร มันเป็นโลกจินตา คิดไปได้ไม่รู้จบแล้วไปคิดทำไม เอาสิ่งที่เป็นประโยชน์แล้วจบได้ในตัวเองดีที่สุด เมื่อคุณมีความรู้มีปัญญาว่าชีวิตสูงสุดเช่นนี้จบเป็นพระอรหันต์แล้วนั่นแหละเป็นที่สุด เมื่อคุณอยากเกิดอีก คุณอยากจะรู้มากกว่านี้ในโลก อยากจะรู้ว่าอัตตาอย่างคนอื่นๆเป็นอย่างไรคุณก็เกิดได้อีก แต่มีฐานรองรับแล้ว เป็นฐานอรหันต์ คุณจะไม่ตกต่ำอีกเป็นธรรมดาเลย คุณก็เกิดสิ อาตมาเป็นอรหันต์แล้วเกิดอีกจนเป็นโพธิสัตว์ปาง 7 มีสูงได้กว่านี้อีก คุณเข้าใจสิ่งที่อาตมาพูดให้ทันก็แล้วกัน จะรู้ขนาดอาตมาได้ไหมล่ะ อาตมาไม่อยากอวดรู้แต่พูดไปอธิบายไปตามที่ควรจะอธิบาย

ขนาดนี้ยุคใกล้กลียุค คนที่จะไล่อาตมาได้ทันนั้นไม่มีแล้ว ก็พูดให้ฟังเป็นสัจจะ เหมือนพระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ว่าไม่มีใครไล่ตามท่านทันหรอก อาตมามาถึงระดับนี้ใครก็ไล่ไม่ทันหรอก เพราะฉะนั้นคนที่จะไล่มา ก็จะค่อยๆเข้าใจมา จะชัดเจน แล้วจะไม่อวดดิบอวดดี ผู้ที่มีสัมมาทิฏฐิแล้วจะรู้ว่าอาตมาเป็นผู้พี่ อาตมาก็ไม่มีปัญหา ถ้าผู้ที่เป็นโพธิสัตว์ผู้พี่แสดงตัวแล้วก็พิสูจน์ตัวเอง แน่นอนโพธิสัตว์ผู้ใดเป็นที่เกิดมาในยุคนี้ ยิ่งอายุเท่ากันกับอาตมาก็จะต้องมีผลงานมีมวล มีการแสดงตัวมากชัดเจนเทียบกันได้ มันก็ยืนยันได้ เราไม่มีงานอื่นหรอกสำหรับพระโพธิสัตว์มีแต่งานสร้างมวลมนุษยชาติที่เป็นชุมชนเป็นระบบอยู่ในสังคมประเทศชาติอย่างนี้ไม่มีอย่างอื่นหรอก เป็นเรื่องของมนุษย์กับสังคม ซึ่งอาตมาก็เคยพูดซ้ำซ้ำซากว่าพระพุทธเจ้าไม่ได้ศึกษาอะไร มีแต่ศึกษาเรื่องความเป็นคนกับเรื่องความเป็นสังคม เท่านั้น แล้วท่านก่อนปรินิพพานเป็นปริโยสานแล้ว ท่านเกิดมาทำงานนี้อย่างอื่นท่านก็ศึกษาได้ อาตมาก็ศึกษา ศึกษาไปเป็นช่างเทคนิคตามที่โลกเขามีตามที่ควรจะเป็น แต่ละชาติไม่รู้กี่ล้านชาติ ก็ต้องมีสิ่งเหล่านี้ เก่งทางนั้นทางนี้ ชาตินี้อาตมาไม่เก่งทางเรื่องของเทคนิคเลย ขันน็อตก็ยังไม่เก่ง ชีวิตนี้อาตมาถ้าเป็นงานกับพวกนี้ อาตมาทำกับข้าวเก่ง ซักผ้าก็เก่ง อาตมาใช้อันนี้ในชีวิต ไปรับใช้เขา เหมือนแม่บ้าน เลี้ยงลูกให้เขา ชุนกระโปรงให้น้องก็มี

 

สื่อธรรมะพ่อครู(ปฏิจจสมุปบาท) ตอน นิพพานกับอายตนะเป็นธาตุหรือไม่

_ฟ้าใส แซ่หว่อง....ขอนอบน้อม กราบนมัสการ พ่อครู ค่ะ ลูกมีคำถาม ค่ะ ว่า นิพพาน ถือว่าเป็นอายตนะ และถือเป็นธาตุ ได้ไหมคะ?

พ่อครูว่า...ก็คงจะเคยได้ยินอายตนะนิพพาน คำว่าอายตนะไม่มีตัวตนเหมือนธาตุ

คำว่าธาตุ เป็นตัวตนกว่า เพราะฉะนั้นจะเรียกว่าธาตุก็ตามสมมุติ แต่จริงๆ อายตนะเป็น Dynamic ธาตุ  เป็น Static แยกเป็นตัวเคลื่อนไหวกับตัวนี่ ในอวิชชาก็จะเกิดตัณหา

หากธาตุในผู้ที่บรรลุแล้วหรือยังไม่บรรลุมีอวิชชาหรือปัญญา พอเป็นอรหันต์แล้วธาตุที่เคลื่อนไหวก็จะเป็นปัญญา อายตนะไม่ตั้งอยู่ในที่ใดส่วนธาตุนั้นตั้งอยู่ อายตนะนั้นเกิดตอนสัมผัสมีผัสสะ หากไม่มีการผัสสะ อายตนะนั้นก็หายไป อายตนะคือสะพาน สะพานจะเกิดเมื่อมี 2 สิ่ง มีต้นทางกับปลายทางสัมผัสกันก็เกิดตรงกลาง เมื่อเลิกสัมผัสกัน อายตนะก็หายไปไม่มีที่ตั้ง อาตมาจำพระสูตรนี้ไม่ได้

คล้ายๆกับผัสสะ ไม่มีผัสสะแล้วอายตนะก็ไม่เกิด ที่จริงไม่มีผัสสะแล้ว ทำให้ผู้มิจฉาทิฏฐิเข้าใจว่าผู้ที่ดับคือไม่มีอะไรเกิดไม่มีอะไรเป็นก็คือไม่มีผัสสะ ก็เลยหนีจากผัสสะก็เลยไม่ได้บรรลุอะไร

จึงต้องย้ำว่าต้องบรรลุขณะมีผัสสะ

นามรูปนี้มีสามเส้า จะรู้กัน อายตนะ ผัสสะ เวทนา สามเส้านี้ปฏิจจสมุปบาท

มีผัสสะอายตนะก็เกิดแล้วศึกษาเวทนา

หากอายตนะผัสสะนามรูป สองตัวนี้สัมผัสกันก็เกิดอายตนะ คือ นามรูป อายตนะ ผัสสะ

พออายตนะ ผัสสะ เวทนา พอผัสสะก็เกิดอายตนะเกิดเวทนา

วิญญาณ นามรูป อายตนะ ผัสสะ เวทนา เพราะฉะนั้นตัวจบพระพุทธเจ้าท่านสอนให้อ่าน อาหาร 4

วิญญาณมีนามรูปปัจจัยให้เกิดวิญญาณ วิญญาณเป็นปัจจัยให้เกิดนามรูป จบ

หากเข้าใจ สามเส้า วิญญาณต้องเรียนรู้จักนามรูป จึงมีวิญญาณให้เกิดเรียนรู้ หากไม่มี 2 อย่างนั้นไม่มีวิญญาณเกิดหรอก ทีนี้ก็แตกวิญญาณออกเป็นเวทนา สัญญา สังขาร คุณก็เรียนครบ

สังขารกับเวทนา 2 ตัวนี้ สังขารเป็นตัวประชุมใหญ่ที่มีอวิชชา ก็มาเรียนอวิชชาให้เป็นอภิสังขารให้รู้เหตุของที่เกิด เกิดอะไรก็เกิดเวทนาความสุขความทุกข์

เรียนรู้สังขาร ต้องรู้กายสังขาร จิตสังขาร จิตก็แยกจาก กาม หมดกามก็เหลือรูป อรูป ก็เรียนไล่เรียงไป ทั้งที่กามาวจรก็มีอยู่ จิตวิญญาณอยู่กับโลกกาม แต่คุณไม่มีกามแล้ว ไม่มีกามคุณ จริงๆแล้วมันเป็นกามโทษ แต่คุณโง่หลงว่าเป็นคุณ เป็นสุข คุณก็เลยยกเชิดชูกาม กราบบูชากาม พูดไปเดี๋ยวจะยาว

 

_มาถึงคุณใบฟ้า... ศุกร์ที่ 14 กุมภาพันธ์ 2563 เวลา 5.12 น.

กราบนมัสการพ่อครูด้วยเศียรเกล้ากราบเรียนเสนอ “สํามะปี๋จากงานพุทธาครั้งที่ 44”

1. ภาพมุมสูงในคืนวันมาฆบูชา “เดือนเด่นฟ้า” “พ่อครู” และ “พุทธบริษัท 4”  ให้ความรู้สึกเหมือน(ละม้าย) ในครั้งพุทธกาลเลยเจ้า

 2. พ่อครูคือ “อภิมหาบรมเศรษฐี(บ้านนอก)” ที่รอให้ลูกๆมาช่วยจัดระบบ ระเบียบ หมวดหมู่ ของ “อภิมหาบรมสมบัติ” เพื่อนำเสนอแก่ “มวลมนุษยชาติ” อย่างราบรื่น เรียบร้อย ง่ายงาม แม่นก่อเจ้า

3. “กายนี้คือวิญญาณ” นำสู่ความแจ่มชัดระหว่าง จิต - มโน - วิญญาณ อุปมาได้ดังนี้ วิญญาณ = บ้าน

จิต = ห้องต่างๆ ส่วนมโนคือสิ่งที่อยู่ในห้อง พอใช้ได้ก่อเจ้า

 4. โครงการ หนึ่งในพัน สัมฤทธิ์ผลเมื่อใด! พ่อครูสัญญาจะมีอายุถึง 151 ปี ลูกๆชัดนะ!

ส่วนลูกคนนี้  MOU กับน้องสาวที่ผูกพันกันแล้วว่า ศุกร์ที่ 5 มิถุนายน 2563  พี่ขอลา “กลับบ้าน”(แผ่นดินพุทธ)

 5. “ ทักขิเณยบุคคล 7” ลึกซึ้งซับซ้อนสมกับเป็นแก่นแกนที่ยิ่งใหญ่ของศาสนาพุทธ รูปธรรมของบุคคลที่ระบุในแผนผังฯ คือคุณยายยู้ ท่านอาจารย์ 2 ผืนฟ้า และท่านสมณะซาบซึ้ง ให้ความชัดแจ้งดีมากเจ้า เพราะสมรูปสมนามจริงๆ  สาธุๆๆ

6. รายการธรรมะก่อนฉัน สนุกได้สาระธรรมทุกรายการ และดูเหมือนจะจับคู่ระหว่าง “ศรัทธานุสารี - ธัมมานุสารี” หลายคู่เจ้า

7. รายการภาคค่ำ ก็เหมาะควรยิ่ง เพราะสะท้อนถึงมรรค - ผลของการปฏิบัติธรรมของพี่ - น้อง ที่หลากหลาย จากโลกียะสู่โลกุตตระ “ให้”เป็นลำดับๆ

กราบขอบพระคุณพ่อครูด้วยเศียรเกล้า กราบขอบพระคุณท่านสมณะ ท่านสิกขมาตุและญาติธรรมที่ช่วยเสริมปัญญาเจ้า

 

พ่อครูว่า...มีเรื่องบุคคล 7 ที่มีคนแยกแยะให้ว่ามีการปฏิบัติที่วนเวียนไปมาอีก จนช้านานก็เป็นไปได้อีก

 

สัทธานุสารี

ธัมมานุสารี

สัทธาวิมุติ

ทิฏฐิปัตตะ

กายสักขี

ปัญญาวิมุติ

อุภโตภาควิมุติ

1

2

3

4

5

7

8

9

6

10

12

11

 

สายศรัทธาจะช้านานกว่าสายปัญญา แต่ไม่ได้เป็นการพูดข่มกันนะ

คนพวกที่ช้านานวนคือสายศรัทธาที่ดื้อๆหน่อย จะเสียเวลาไม่ใช่ปีเดียวนะ แต่เป็นร้อยชาติพันชาตินะ พูดแล้วก็นึกถึงเจ้าอ้อ ตั้งชื่อตัวเองว่าเป็นพุทธพันชาติ เป็นลูกคนเดียว มีสมบัติที่พ่อทิ้งไว้มากก็เลยทำให้มีเครื่องอลังการทำให้ช้านาน ลูกผัวก็ไม่มี

พ่อครูว่า...สายศรัท​ธาที่ช้าก็เพราะว่าหลงปัญญา เวลาหลงมันไม่รู้ตัว

สิกขมาตุกล้าข้ามฝัน ...สายศรัทธาได้ปัญญามาจะดี แต่ถ้ามีมานะ ดื้อจะหลงทำให้ช้า ต้องเจอฐานอุปกิเลส16 แต่เราต้องรีบผ่านให้เร็วที่สุด

 

พ่อครูว่า...จากอโศกสัมปวังโก

ขอให้พ่อท่านให้ วินิจฉัยความเห็นต่างของเพื่อนสหพรหมจรรย์

1. มีเพื่อนสหพรหมจรรย์ถูกตำหนิว่าตั้งแต่ถามพ่อท่านด้วยคำถามที่ตัวผู้ถามดูแล้วว่า ทำเพื่ออยากอวดภูมิความรู้ของตัวเอง จนทำให้นักตั้งคำถามหลายคนต้องหยุดส่งคำถามเข้ารายการของพ่อท่าน กระผมคิดว่าโลกุตรธรรมของพระพุทธเจ้าละเอียดลึกซึ้งยิ่งนัก เป็นไปไม่ได้ที่นักตั้งคำถามเหล่านั้นจะรู้เข้าใจได้อย่างถี่ถ้วน นักตั้งคำถามเหล่านั้นมีเจตนาตั้งคำถามเพื่อทำให้เกิดความกระจ่าง และเพื่อให้พ่อท่านได้ยืนยันความเข้าใจของพวกเขามากกว่า

2. เพื่อนสหพรหมจรรย์ ตั้งข้อแม้ไม่ให้ตั้งคำถามเพื่อให้พ่อท่านลงรายละเอียดลึกเกินไป ด้วยเหตุผลว่าเพราะท่านอายุเยอะมากแล้วทำให้ท่านเหน็ดเหนื่อยสุขภาพแย่ลง ในความคิดของกระผม พ่อท่านคือผู้รู้ขั้น สยังอภิญญา ผู้มีสภาพถ้วนรอบทั้งสภาวะและพยัญชนะ มีความสามารถตอบปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างลงตัว  จะทำให้ท่านเหน็ดเหนื่อยได้อย่างไร การให้พ่อท่านได้เทศนาในเรื่องที่ต้องลงลึกรายละเอียดน่าจะถูกกับพ่อท่านมากกว่า เพราะว่าโลกุตรธรรมนั้นเป็นเรื่องยากไม่ใช่เรื่องง่าย การที่พ่อท่านจะต้องเทศน์ง่ายๆในงานนั้นน่าจะเป็นเรื่องหนัก ทำให้ท่านต้องเตรียมตัวมาก

อีกอย่างมีการย่อยธรรมะของสมณะสิกขมาตุเพื่อย่อยให้เกิดความเข้าใจของตัวเองอยู่แล้ว

พ่อครูว่า..มองได้ชัดเจนดีนะ หากให้อาตมาไปสอนเด็กเล็กก็จะยากหน่อย เพราะต้องมีอุปกรณ์มากหน่อย

ผู้ที่จะฟังธรรมอาตมาว่า หากมีมานะอัตตา จะเป็นสมณะสิกขมาตุคนอื่นแสดงธรรมก็มองข่ม จะฟังแต่อาตมา แบบนี้คนนี้ช้า มันเป็นมานะอัตตาเสียเวลามากเลย เพราะฉะนั้นอย่าเลยอย่าไปคิดเช่นนั้น แม้แต่เด็กๆไม่แต่ใครต่อใครก็แล้วแต่ มาให้คติเตือนใจให้ข้อคิดให้ความรู้ที่ซื่อๆ เด็กๆนี่มีความซื่อสัตย์ไม่เดียงสาดีมากเลย อาตมามีเพลงอาริยะหมายเลข 10

ข้าพเจ้าได้ดิบได้ดีวิเศษยิ่ง ๆ ขึ้น

หรือ เป็นคนที่น่านับถือเคารพได้นั้น

ไม่ใช่เพราะการเป็นผู้ชี้ยืนยัน

"ความถูกต้อง"

ให้ใคร ๆ รู้ ได้หลากหลาย

แล้ว ๆ เล่า ๆ นั้นดอก !

 

แต่… เพราะข้าพเจ้าน้อมรับ

"ความผิดพลาด"

และ มีการแก้ไขในแต่ละครั้ง

แต่ละคราว ของข้าพเจ้า

จาก ทั้งผู้หวังดี

และ ทั้งศัตรูผู้หวังร้ายแท้ ๆ

นั่นต่างหาก.

~สมณะโพธิรักษ์~ 17 พฤษภาคม 2526

 

นี่คือเพลงอาริยะหมายเลข 10 อยู่ในหนังสือเงาฟ้าที่ท่าน้ำรวมไว้ เพลงชีวิต เพลงความซ้ำซาก เพลงอาริยะ เพลงไท เขียนไว้มากเอามาอ่านจะได้ความลึกซึ้ง

 

สู่แดนธรรมว่า..หนังสือเงาฟ้าที่ท่าน้ำน่าจะแปลเป็นภาษาอังกฤษนะครับ

 

พ่อครูว่า…

จากพระไตรปิฎก ล. 29 คุหัฏฐกสุตตนิทเทสที่ 2

ว่าด้วยนรชนเป็นผู้ข้องอยู่ในถ้ำคือกาย

ว่าด้วยนรชนเป็นผู้ข้องอยู่ในถ้ำคือกาย

[30] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า นรชนเป็นผู้ข้องอยู่ในถ้ำ(สตฺโต คุหายํ) เป็นผู้อันกิเลสมากปิดบังไว้แล้ว(พหุนาภิฉนฺโน) นรชนเมื่อตั้งอยู่ ก็หยั่งลงในที่หลง(ติฏฺฐํ นโร โมหนสฺมํ) นรชนเช่นนั้น ย่อมอยู่ไกลจากวิเวก(ทูเรวิเวกา) ก็เพราะกามทั้งหลายในโลก ไม่เป็นของอันนรชนละได้โดยง่าย.

พ่อครูว่า...เขาไม่ตั้งใจปิดบังแต่เพราะว่าเขาไม่รู้เขาหลง ไม่มีทางออกเหมือนดักแด้อยู่ในฝัก ไม่มีทางเห็นเดือนเห็นตะวัน นอกจากจะกัดออกมา เหมือนไก่เจาะกระเปาะออกมาได้แต่ส่วนมากไม่ได้ออก หากเป็นอิสระตามธรรมชาติก็ออกได้ แต่ถ้าอยู่ในคน ไหมที่คนเลี้ยงไม่ได้ออกมาหรอก เขาเอาไปต้มสาวไหมไป ดักแด้ตายก็เอามากินอีก ตอนเป็นเด็กยายเลี้ยงไหม อาตมาเข้าใจได้ช่วยทำด้วย ขี้เกียจตอนเก็บใบหม่อนให้ไหมกิน

(พ่อครูไอ ตัดออกด้วย)

สมณะฟ้าไท...พ่อครูมีหน้าที่ฉีกหน้ากากกิเลสให้คนออกจากถ้ำ แล้วก็เข้าถ้ำอีก หอกหักหมดประหารอย่างไรก็ไม่ตายสักที

พ่อครูว่า...พูดไปแล้วพวกหอกหักฆ่าอย่างไรก็ไม่ตาย หอกหักหมดแต่ผิวหนังเขาไม่ระคาย

ประเด็นสำคัญที่นั่งหลับตาปฏิบัติคือผู้ทำลายศาสนาพุทธ เป็นโจรทำลายศาสนา เตือนให้ออกมาเถอะคุณอยากเป็นโจรที่ฆ่าไม่ตาย หยุดทำงานโจรมาทำงานนี้บ้างมาศึกษา

สู่แดนธรรมว่า...ที่ว่าฆ่าไม่ตายคือ กิเลสมากปิดบังไว้เป็นเหมือนเกราะหุ้มไว้

พ่อครูว่า...เด็กมากราบก็เลยว่า เด็กพวกนี้ก็ osmosis ไป

สมณะฟ้าไทว่า...เราได้ฟังพ่อครูแม้เป็นสิ่งที่ซ้ำ หากไม่ซ้ำกิเลสก็ไม่ถูกสลาย

เอาออกแล้ว หอกมันหักหมด สภาวะฟังซ้ำจะได้ชัดเจน ปัญญาจะได้ชัดเจนตัดกิเลสได้ หากไม่ฟังซ้ำไม่มีทาง หากฟังธรรมพ่อครูแล้วไปปฏิบัติแล้วมาฟังซ้ำอีก ก็จะได้ตามศีลที่เราตั้ง

จบ

aaa630219_พุทธศาสนาตามภูมิ บ้านราชฯ ตอบปัญหาผ่าอายตนะนิพพาน

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวน์โหลดเอกสารที่...  https://docs.google.com/document/d/1fZsHHypRQ8dUJKhZxCenE8gdsuVlRk4DJE9DPfa7ins/edit?usp=sharing                

 

ดาวโหลดเสียงที่ https://drive.google.com/open?id=1skCE5VV-nM3uXivQlWYYMIpekHrcaXPx

 

สมณะฟ้าไทว่า...วันนี้วันพุธที่ 19 กุมภาพันธ์ 2563 ที่บวรราชธานีอโศก วันเสาร์ที่ 22 กุมภาพันธ์ที่จะถึงนี้จะมีการบวชขึ้นมาอีก 1 รูป นานทีปีหน ชื่อว่าสมณะ แนวตรง ฉายาอุชุปฏิปันโน

อุปัชฌาย์จะให้ศีล 46 ข้อ วินัยอีก 227 ข้อ ซึ่งบวชของเราบวชจริงจัง กว่าจะมาบวชเป็นสมณะได้ ต้องเข้ามาอยู่ตั้งแต่เป็นคนวัด เป็นอาคันตุกะจร อาคันตุกะประจำมาเป็นอารามิก เป็นปะ เป็นเณรอีก 4 เดือน หากโหวตผ่านก็ให้เลื่อนได้แต่ถ้าโหวตไม่ผ่านก็ต้องเป็นต่อ

รุ่นอาตมา ปี 2520 กว่าๆผู้ชายเข้ามาก็มาบวชกันเต็มวัด ตอนนี้หาทำยาหยอดตายาก เพราะผู้ชายลดน้อยลง มาฟังเทศน์ก็น้อยลง ชราภาพไปบ้าง ผู้หญิงที่สมัครบวชก็เลยยังค้างเติ่งอยู่ เพราะจะต้องมีอัตราส่วน สิกขมาตุ 1 ต่อสมณะ 4 รูป ตอนนี้มีสมณะแค่ 88 รูปเท่านั้น พ่อครูก็ได้เทศนาให้ฟัง ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบไหน หากพวกเราปฏิบัติตามก็จะพ้นทุกข์ได้เหมือนกัน

พ่อครูว่า…

_Keng Ratchanee รัชนี.... กราบเท้าพ่อท่าน ชื่อลูกคือ เก่ง รัชนีค่ะ อยู่เชียงใหม่ค่ะ        (ส.ดินไทอ่านผิดเป็น เข่ง ราชธานี ครับ)

ลูกไม่อยากเกิดอีกแล้ว ควรรู้อะไรบ้างคะ พ่อท่านโปรดสอนด้วยค่ะ ลูกฟังเรื่องคุณยายเต็มสิริแล้วสงสารเธอและคู่กรณีจัง อยู่ใกล้พ่อท่านแต่ตัวตนสูงจัง ถ้าเข้าใจธรรมะก็จะไม่ต่อล้อต่อเถียงกัน ยอม เป็นผู้แพ้เหมือนเพลงพ่อท่าน ใจก็จะไม่ถือ ไม่ขึ้งโกรธกันอย่างนี้

 พ่อครูว่า…ก็ฝึกไป ใจก็มีก็แสดงออกมา แล้วก็รับรู้แสดงผลไป ค่อยๆเป็นไปหากว่าได้เร็วดั่งใจก็คงดีสิ

 

_Arinchawit Phiophong  อรินชวิช...สาธุครับ..ด้วยความเคารพอย่างสูง ผมเป็นพุทธ100% ผมมีความเชื่อบุญและบาป..การเวียนว่ายตายเกิด สิ่งที่ผมสงสัยคือ..ประชากรโลกเพิ่มขึ้นทุกวัน ดวงวิญญาณที่มาเกิดนั้นมาจากไหนครับ ?

พ่อครูว่า…คุณอย่าไปคิดให้มันหัวแตกเลย วิญญาณมาจากไหน คุณจะรู้ไปทำไม คุณก็มีวิญญาณ คุณเรียนรู้วิญญาณของคุณให้ได้แล้วทำให้แจ้ง ดับวิญญาณให้ได้ก็แล้วกัน ให้รู้แจ้งรู้จริงในวิญญาณให้ได้ แล้วคุณจะไม่สงสัย ว่าวิญญาณจะมาจากไหน พระพุทธเจ้าเองก็ยังตรัสว่าท่านเองก็ไม่รู้ที่ต้น ตอบได้แต่ว่า วิญญาณนี้มันมาจากอวิชชา มันมีปัจจัยคือ สังขารทำให้เกิดวิญญาณ มันก็วนเวียนอยู่อย่างนั้น อวิชชาทำให้เกิดสังขาร สังขารทำให้เกิดวิญญาณ คนไม่รู้ก็วนเวียนอยู่อย่างนี้สังขารคือการปรุงแต่ง วิญญาณเป็นตัวที่รวมกันปรุงแต่ง ท่านแบ่งเป็นขันธ์ 5 วิญญาณขันธ์เป็นองค์รวม มี รูป เวทนา สัญญา สังขาร

เวทนา สัญญา สังขาร เป็นนาม นาม คือเจตสิก 3 ของวิญญาณ ใครอ่าน “คนคืออะไรทำไมสำคัญนัก” ก็จะเข้าใจ อาตมาแยกไว้ “คนคืออะไรทำไมสำคัญนัก” เป็นหนังสือธรรมะเล่มแรกของชีวิตอาตมาที่เขียนออกมาเป็นเนื้อหาเป็นเล่มสมบูรณ์แบบเลย

ที่จริงในชีวิตก็สอนธรรมะบรรยายธรรมะมาตั้งแต่เป็นฆราวาส ก่อน พ.ศ. 2512 ออกบรรยายอยู่ เปิดคอลัมน์ในหนังสือดาราภาพในหนังสือไทยโทรทัศน์ ก็เปิด Column สอบถามบรรยายธรรมะ อยู่ในหนังสือนั้น แต่ คนคืออะไรทำไมสำคัญนัก เป็นหนังสือที่ตั้งใจเขียนขึ้นมาเอง จนเสร็จเรียบร้อย ลงพิมพ์ในหนังสือสตรีสาร แล้วค่อยๆแก้ไขเพิ่มเติมอีกบ้าง แก้ไขไปไม่รู้กี่ครั้งแล้วจากนั้นก็ไม่ได้แก้ไขอีก พิมพ์มาหลายสิบครั้งแล้ว

สรุป คือผู้ใดเต็มใจตั้งใจสนใจจริงๆ ที่จะเรียนรู้ ชีวิตมันไม่มีอะไรหรอกชีวิตเกิดมาเป็นคนนี่ คนคืออะไรทำไมสำคัญนัก.. “คน” อาตมาเอาภาษาที่แปลได้ว่า คนเป็นกิริยาว่ากวน คน อาตมาก็ขยายตามภาษาไทย กวนแปลว่าคน แต่คนนี่สุดยอดนักกวน กวนจริงๆ กวนตั้งแต่หัวจรดเท้า

สู่แดนธรรมว่า..พ่อท่านยังไม่ได้ตอบคำถามของคุณเก่งรัชนีในข้อแรก ที่เขาถามว่าไม่อยากเกิดอีกแล้ว จะทำอย่างไร ?

พ่อครูว่า...ไม่เกิดนี่นะ สรุปสั้นๆ คุณต้องแยกจิตเรียนรู้จิตให้ออก แล้วคุณต้องแยกจิตแล้วก็ทำจิตให้เกิดและทำจิตให้ดับ

จิต แยกเป็นเจตสิกต่างๆ แล้วแยกละเอียดถึงเวทนา เจตสิก ซึ่งเป็นตัวแรกของขันธ์ 5

ข้นธ์ 5 รูป แล้วเป็นเวทนา ตัวแรก แล้ว ซึ่งเป็นสัญญา สังขาร วิญญาณ  ตัวแรกคือเวทนา เราจะศึกษาพระพุทธเจ้าก็ให้แยกรูปแยกนามเป็นรูป 28 นาม 5

ใน นาม 5 ตัวแรกก็เป็นเวทนา

เพราะฉะนั้นตัวเวทนาจึงเป็นตัวสำคัญเป็นตัวฐานเป็นกรรมฐานหลัก และกรรมฐานของการปฏิบัติธรรมของพุทธนั้นคือเวทนา ผู้ที่บำเพ็ญมิจฉาทิฏฐิไปในทางเทวนิยมในทางสะกดจิต ไปในทางเดียรถีย์ ก็ไปมีสิ่งที่เป็นกรรมฐานเป็นกสิณ 40 เป็นอะไรที่จะเอาจิตไปเพ่งก่อนและจิตมันจะได้หยุด เรื่องของสมถะ การสะกดจิตทางวิทยาศาสตร์ก็เหมือนกันให้เพ่งรูปภายนอกเลย อาตมาเรียนสะกดจิต

ไม่มีอะไรก็ให้เอาที่มือให้เพ่งที่มือ เพ่งให้ดีๆ มือเราจะแนบกันนิ่ง อย่าให้มันแยกกันนะ เอาดีๆ ดึงไว้ อย่าให้มันแยกนะ คนที่สู้ไม่ได้ก็แยกออก ก็จะสู้ดึง เขาสนใจ สุดท้ายจิตถูกสะกด ถูกครอบงำ ถูกสะกดจิต ดิ่งเข้าไปอยู่ในภพ แล้วถูกสั่งให้ทำอย่างโน้นอย่างนี้ก็ได้หมดเลย คือหมายความว่าครอบงำจิตให้จิตอยู่ในอำนาจคนสะกดจิต ก็สั่งให้มีอุปาทาน

เมื่อลืมตาออกมา ให้ไม่เห็นอะไรอยู่บนโต๊ะ เขาก็จะไม่เห็น ลืมตาแล้วก็บอกว่ามีเสืออยู่ 1 ตัวระวังดีๆนะ เมื่อให้สัญญาณให้ลืมตา มาแตะตัวหรือมีรหัสให้ตื่น ก็เจอเสือก็จะวิ่ง ต้องรีบจับตัวไว้ แล้วปลุกให้ตื่นบอกว่าไม่มีหรอก เสือ

เช่น สะกดไว้แล้วก็บอกว่า จะเอาเหล็กเผาไฟนาบแขนนะ ระวังนะ แล้วก็เอาไม้บรรทัดธรรมดาแตะที่แขน ปรากฏว่ามีแดงเป็นทางไม้บรรทัดแตะ ไหม้เลย นี่คืออุปาทานขนาดนั้น จิตที่มันเชื่ออะไรเป็นได้อย่างนั้น ทางแพทย์ศาสตร์เขาก็สอนกันเป็นโรค Psychosis หรือ Neurosis เป็นโรคประสาท ตัวเองไม่เป็นหรอก ไม่ป่วยแล้วให้ป่วยเป็นโรคอะไรก็ได้เรียกว่า ไซโคซิส ดีไม่ดีไม่เป็นมะเร็งก็จะเป็นมะเร็งเอาได้ บอกว่าตัวเองเป็นๆ

บางคนนี่ทำตัวเองเป็น เพื่อที่จะเป็นข้อต่อรอง ไม่ว่าจะเป็นเด็กต่อรองผู้ใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นเมียเป็นผัวต่อรองกัน หรือคู่รักต่อรองกัน จนกระทั่งเป็น เป็นโรค โรคชนิดนี้เรียกว่า นิวโรซิส (neurosis)

ส.ฟ้าไทว่า...เวลาเด็กไม่อยากเรียนชั่วโมงนี้วิชานี้ก็จะปวดหัว

พ่อครูว่า...ง่ายอุปาทานง่ายไม่ยาก เยอะ

สื่อธรรมะพ่อครู(ศีล สมาธิ ปัญญา) ตอน ไม่อยากเกิดต้องมาเรียนรู้ความจริง

สรุปแล้ว คุณอยากไม่เกิด ต้องมาเรียนความจริงตัวที่พาเกิด

ธรรมดาธรรมชาติของชีวิตจิตวิญญาณมันคืออวิชชาตัวโง่ เมื่อมีแล้วมันก็ต้องเกิดวนเวียนไปตามวิบากถ้าเกิดคุณก็จะเกิดไปตามวิบาก แล้วหัดมาพบสัตบุรุษ ท่านก็สอนให้ไปตามลำดับขั้น ศีล สมาธิ ปัญญา ตั้งแต่สัตว์เกี่ยวข้องกับสัตว์เกี่ยวข้องกับคนอื่น แล้วให้รู้ว่า สัตว์โดยเฉพาะคน มันพาไปเราไปติดไปยึดในอบายมุขต่างๆ เราก็ต้องมาเรียนรู้ฆ่าจิตตัวนี้

อ่านกาย อ่านอาการลิงคนิมิต อ่านอาการจิตออก เรารู้ว่ามันเกิดอาการโกรธ แต่ใจเรา ใจมันอยู่ในร่างกายเรา มันไม่มีที่อื่นมันไม่มีที่ปลายทาง ไม่มีที่สมอง ไม่ใช่ที่หัวใจห้องที่ 4 ตามอภิธรรมเขาสอน มันไม่ใช่ มันคือ อาการ เราจับอาการนั้นได้ที่ไหนที่นั่นคือหทยรูป แล้วก็มันมีอาหาร ก็พิจารณาอาหาร กวฬิงการาหาร มันไปติดยึดกามภพ แล้วเรียนรู้กิเลสตัวนี้คือกามตัณหา รู้ตามธรรมชาติ ของกินของใช้ที่สัมผัสผิวสัมผัสกับสัตว์กับคนเกิดกิเลสก็อ่าน จะชอบ จะเอร็ดอร่อย คนก็เช่นกัน มีรัก มีชอบ มีโกรธ มีชัง มีราคะ มีโทสะ มีแค่นี้แหละ

โมหะ คือ มุ่น วน เลอะเทอะ หากรู้แล้วก็พ้นโมหะ

พิจารณาในนั้นมีอาการตัณหามันมายา มันไม่มีตัวจริงหรอก คุณฟังแล้วบอกว่ามันไม่มีตัวจริงแล้ว แล้วมันก็ไม่ใช่ คุณต้องสัมผัสกับมันเมื่อไหร่และจิตคุณเกิดตัณหา อ่านอาการตัณหาให้ออก แล้วต้องพิจารณาให้เห็นว่ามันเป็นมายา มันหลอกเรา มันไม่มีตัวตนจริงหรอกมันเป็นอนัตตา มันเป็นต้นเหตุแห่งทุกข์ มันเป็นของไม่เที่ยง มันเกิดมาแล้วมันก็ดับ มันจะอยู่ตลอดนิรันดรหรือ มันจะอยู่ทุกเวลาทุกวินาทีเลย เดี๋ยวมันก็เปลี่ยนหน้า เป็นอันโน้นอันนี้เป็นเลอะเทอะไป เพราะฉะนั้นตัวไหนที่มันเกิดราคะ ตัวไหนที่เกิดโทสะเดี๋ยวมันก็หายหน้า

คุณจะโกรธตลอด ไม่มีเลิกเลยคุณไม่ได้หรอก มันต้องพักยก ในขณะพักยกมันก็ฝังในอนุสัย แต่ถ้ามันเกิดไปเรื่อยๆคุณก็จะเห็นโทษภัยของความโกรธ ความโกรธไม่ได้ทำให้เกิดความสุขเลย มีพวกมาโซคิส พวกซาดิส มันชอบความรุนแรง เพราะฉะนั้นยาก คนที่ยังไปติดความรุนแรง ติดความแข็ง ยังยากอยู่ ต้องมาเรียนรู้จริงๆแล้วจะเลิกกันได้ มันจะเกิดปัญญาพิจารณา เรียกว่าปัญญา เรียกว่าความรู้แจ้งเห็นจริง เห็นความจริงตามความเป็นจริงเรียกว่า ปัญญา แล้วปัญญานี่แหละจะเป็นตัวพลังงานที่สุดยอด

ภาษาว่า ปัญญา เป็นตัวรู้ตั้งแต่ทิฏฐิ ความเข้าใจจนกระทั่งเป็นพลังงานที่ตัดเลยเรียกว่ายอดปัญญา พอตัดเป็นตัวปุญญา เป็นฌาน เผากิเลส เผาหมดก็เป็นปุญญะ ดับเหตุมันไม่เกิดอีก สัมผัสอีกมันก็ไม่เกิดอีก โลกสมุทัยก็ไม่มี สัมผัสทีไรก็ไม่เกิดกิเลสเรียกว่า โลกนิโรธ

อธิบายไปซ้ำๆ จนบางคนบอกว่ารู้แล้วรู้แล้ว แต่ถ้าปฏิบัติแล้วจะเข้าใจไม่เบื่อหรอกมันมีนัยยะที่สัมผัสกับเรื่องนั้นเรื่องนี้ เราก็จะเข้าใจมากขึ้นได้แล้วปฏิบัติ ยิ่งตัวเองมีความรู้และเอาไปปฏิบัติได้ผล มันจะเห็นที่มันละเอียดขึ้นไปอีกไม่มีเบื่อง่ายๆ ในที่สุดคุณเป็นพระอรหันต์ คุณจะสบายแล้วก็จะไม่เบื่อหรอก ธรรมะพระพุทธเจ้าโลกุตระแล้วไม่มีวันเบื่อ แม้แต่เป็นพระอรหันต์ก็มี ธรรมรส มีวิมุติรส ไม่มีรสอื่นเท่าเทียมเลย เป็นความมหัศจรรย์ในความมหัศจรรย์ 8 ข้อ มหาสมุทรไม่มีรสอื่นเทียบเท่า มีรสเดียวคือรสเค็ม

 

นิมนต์พ่อครู จิบน้ำ

สมณะฟ้าไท..
          พ่อครูว่า...สรุป คุณอรินชวิช ก็ค่อยๆเรียนไป แม้แต่คำว่าบุญ คำว่าบาป เรื่องของโลกุตระ ปัญญาเป็นเรื่องเฉพาะของศาสนาพุทธ อาตมากำลังเขียนหนังสืออยู่ 2 เล่ม เรื่องของการเมือง 1 เล่มกับเรื่องของปัญญา 8 อีก 1 เล่ม ก็คงจะได้พิมพ์ออกมาแจกกัน

เขียนเสร็จแล้วก็จะเอามาอธิบายกันไป

 

อาตมาว่าจะเอาคุหัฏฐกสุตตนิทเทสมาอ่านแล้วขยายความให้ฟัง…

 

สื่อธรรมะพ่อครู(พระอภิธรรม) ตอน จิตวิญญาณไม่กินเนื้อที่

ดวงวิญญาณจะเอาจากไหนมาเกิดขึ้นอย่าไปคิดเลย

เริ่มต้นเป็นสัตว์เรียกว่าเป็นจิตนิยาม จะไม่จบไม่ตายไม่หมดอัตภาพง่ายๆมันจะสั่งสมวิบากวนเวียน ก็จะเป็นเดรัจฉาน หมุนเวียนขึ้นมาแล้วจะมีคู่วิบากกัดกันรักกัน แล้วก็จะมีการติดยึด จะติดอะไร ภาษาศัพท์ไทเรียกชัดเจนว่า ติดสัด

ติด กับ พยาบาท เรียกว่าติดสัดนี่แหละ มันจะติดเรื่องสมสู่ แล้วก็ต่อเผ่าพันธุ์ แล้วยึดถือลูกยึดถือตระกูลของตัวเองอีกมากมาย คุณอย่าไปนับเลยว่าเอามาจากไหน มันอยู่ในสิ่งที่ว่าง จิตวิญญาณมันไม่กินเนื้อที่ คุณจะไปนับมันทำไมว่ามาจากไหน จะมาจากไหนไม่รู้มาจากไหนก็ช่างหัวมัน คนมาเรียนรู้จิตวิญญาณของคุณนี่แหละไม่สำคัญ พระพุทธเจ้าสอนอย่าไปทำนาคนอื่น ให้ทำนาตนเอง ทำนาตนเองแล้วก็จบ นาของคนอื่นก็ของคนอื่นอย่าไปวุ่นวายกับนาของคนอื่น เขาเรียกว่าเป็นพวกที่ ส.ใส่เกือก

เมื่อคุณจบแล้วรู้จักวิญญาณดีแล้ว จิตวิญญาณที่จะดับให้ดับหมดได้พระพุทธเจ้าเองท่านก็ยังไม่รู้ที่เกิดที่ต้น แล้วคุณจะไปรู้เกินกว่าพระพุทธเจ้าทำไมจะไปถามทำไม ไปถามสิ่งที่พระพุทธเจ้าท่านก็บอกแล้วว่าเราไม่รู้ที่ต้น แต่เรารู้ที่ดับที่จบ เพราะฉะนั้นศาสนาพุทธจึงเรียนสิ่งที่ดับไม่ใช่เรียนสิ่งที่เกิด เทวนิยมเรียนแต่สิ่งที่เกิดและสิ่งที่ดับไม่รู้ก็เลยเป็นนิรันดร นักข่าวก็คิดว่ามีแต่ชาติเดียวแล้วไปอยู่กับพระเจ้าจบเลย จริงๆแล้วตายไปแล้ว พระพุทธเจ้าตรัสไว้ตายไปแล้วจะกลับมาเกิดเป็นคนอีกหรือจะขึ้นสวรรค์ได้นั้นเป็นส่วนน้อย  ส่วนใหญ่แล้วลงนรก ที่เกิดเป็นสวรรค์นั้นเป็นมนุษย์เท่ากับขี้เล็บที่ทิ่มลงไปในแผ่นดินเท่านี้แหละ ที่ได้มาเกิดเป็นเทวดาและมนุษย์มีเท่านี้ นอกนั้นในปฐพีนรกทั้งนั้นเลย แล้วนรกก็ไม่มีเต็ม นรกของใครของมัน อีกอย่างจิตวิญญาณไม่กินเนื้อที่ไม่ซ้อนกัน มันไม่มีที่อยู่ก็เลยไม่เต็ม

สัตว์ที่จุติ*(เคลื่อน)จากมนุษย์แล้วกลับมาเกิดในภูมิแห่งมนุษย์ มีส่วนน้อย  ..ส่วนที่จุติจากมนุษย์ไปเกิดในนรก  เกิดในภูมิเดียรัจฉาน  เกิดในปิตติวิสัย (เปรต)  ย่อมมีมากกว่าโดยแท้ (*สัตว์ที่จุตินั้นหมายถึง โอปปาติกสัตว์)

(พตปฎ. เล่ม 20  ข้อ 206)

 

อย่าไปอยากรู้เกินกว่าที่ควร มันเป็นโลกจินตา คิดไปได้ไม่รู้จบแล้วไปคิดทำไม เอาสิ่งที่เป็นประโยชน์แล้วจบได้ในตัวเองดีที่สุด เมื่อคุณมีความรู้มีปัญญาว่าชีวิตสูงสุดเช่นนี้จบเป็นพระอรหันต์แล้วนั่นแหละเป็นที่สุด เมื่อคุณอยากเกิดอีก คุณอยากจะรู้มากกว่านี้ในโลก อยากจะรู้ว่าอัตตาอย่างคนอื่นๆเป็นอย่างไรคุณก็เกิดได้อีก แต่มีฐานรองรับแล้ว เป็นฐานอรหันต์ คุณจะไม่ตกต่ำอีกเป็นธรรมดาเลย คุณก็เกิดสิ อาตมาเป็นอรหันต์แล้วเกิดอีกจนเป็นโพธิสัตว์ปาง 7 มีสูงได้กว่านี้อีก คุณเข้าใจสิ่งที่อาตมาพูดให้ทันก็แล้วกัน จะรู้ขนาดอาตมาได้ไหมล่ะ อาตมาไม่อยากอวดรู้แต่พูดไปอธิบายไปตามที่ควรจะอธิบาย

ขนาดนี้ยุคใกล้กลียุค คนที่จะไล่อาตมาได้ทันนั้นไม่มีแล้ว ก็พูดให้ฟังเป็นสัจจะ เหมือนพระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ว่าไม่มีใครไล่ตามท่านทันหรอก อาตมามาถึงระดับนี้ใครก็ไล่ไม่ทันหรอก เพราะฉะนั้นคนที่จะไล่มา ก็จะค่อยๆเข้าใจมา จะชัดเจน แล้วจะไม่อวดดิบอวดดี ผู้ที่มีสัมมาทิฏฐิแล้วจะรู้ว่าอาตมาเป็นผู้พี่ อาตมาก็ไม่มีปัญหา ถ้าผู้ที่เป็นโพธิสัตว์ผู้พี่แสดงตัวแล้วก็พิสูจน์ตัวเอง แน่นอนโพธิสัตว์ผู้ใดเป็นที่เกิดมาในยุคนี้ ยิ่งอายุเท่ากันกับอาตมาก็จะต้องมีผลงานมีมวล มีการแสดงตัวมากชัดเจนเทียบกันได้ มันก็ยืนยันได้ เราไม่มีงานอื่นหรอกสำหรับพระโพธิสัตว์มีแต่งานสร้างมวลมนุษยชาติที่เป็นชุมชนเป็นระบบอยู่ในสังคมประเทศชาติอย่างนี้ไม่มีอย่างอื่นหรอก เป็นเรื่องของมนุษย์กับสังคม ซึ่งอาตมาก็เคยพูดซ้ำซ้ำซากว่าพระพุทธเจ้าไม่ได้ศึกษาอะไร มีแต่ศึกษาเรื่องความเป็นคนกับเรื่องความเป็นสังคม เท่านั้น แล้วท่านก่อนปรินิพพานเป็นปริโยสานแล้ว ท่านเกิดมาทำงานนี้อย่างอื่นท่านก็ศึกษาได้ อาตมาก็ศึกษา ศึกษาไปเป็นช่างเทคนิคตามที่โลกเขามีตามที่ควรจะเป็น แต่ละชาติไม่รู้กี่ล้านชาติ ก็ต้องมีสิ่งเหล่านี้ เก่งทางนั้นทางนี้ ชาตินี้อาตมาไม่เก่งทางเรื่องของเทคนิคเลย ขันน็อตก็ยังไม่เก่ง ชีวิตนี้อาตมาถ้าเป็นงานกับพวกนี้ อาตมาทำกับข้าวเก่ง ซักผ้าก็เก่ง อาตมาใช้อันนี้ในชีวิต ไปรับใช้เขา เหมือนแม่บ้าน เลี้ยงลูกให้เขา ชุนกระโปรงให้น้องก็มี

 

สื่อธรรมะพ่อครู(ปฏิจจสมุปบาท) ตอน นิพพานกับอายตนะเป็นธาตุหรือไม่

_ฟ้าใส แซ่หว่อง....ขอนอบน้อม กราบนมัสการ พ่อครู ค่ะ ลูกมีคำถาม ค่ะ ว่า นิพพาน ถือว่าเป็นอายตนะ และถือเป็นธาตุ ได้ไหมคะ?

พ่อครูว่า...ก็คงจะเคยได้ยินอายตนะนิพพาน คำว่าอายตนะไม่มีตัวตนเหมือนธาตุ

คำว่าธาตุ เป็นตัวตนกว่า เพราะฉะนั้นจะเรียกว่าธาตุก็ตามสมมุติ แต่จริงๆ อายตนะเป็น Dynamic ธาตุ  เป็น Static แยกเป็นตัวเคลื่อนไหวกับตัวนี่ ในอวิชชาก็จะเกิดตัณหา

หากธาตุในผู้ที่บรรลุแล้วหรือยังไม่บรรลุมีอวิชชาหรือปัญญา พอเป็นอรหันต์แล้วธาตุที่เคลื่อนไหวก็จะเป็นปัญญา อายตนะไม่ตั้งอยู่ในที่ใดส่วนธาตุนั้นตั้งอยู่ อายตนะนั้นเกิดตอนสัมผัสมีผัสสะ หากไม่มีการผัสสะ อายตนะนั้นก็หายไป อายตนะคือสะพาน สะพานจะเกิดเมื่อมี 2 สิ่ง มีต้นทางกับปลายทางสัมผัสกันก็เกิดตรงกลาง เมื่อเลิกสัมผัสกัน อายตนะก็หายไปไม่มีที่ตั้ง อาตมาจำพระสูตรนี้ไม่ได้

คล้ายๆกับผัสสะ ไม่มีผัสสะแล้วอายตนะก็ไม่เกิด ที่จริงไม่มีผัสสะแล้ว ทำให้ผู้มิจฉาทิฏฐิเข้าใจว่าผู้ที่ดับคือไม่มีอะไรเกิดไม่มีอะไรเป็นก็คือไม่มีผัสสะ ก็เลยหนีจากผัสสะก็เลยไม่ได้บรรลุอะไร

จึงต้องย้ำว่าต้องบรรลุขณะมีผัสสะ

นามรูปนี้มีสามเส้า จะรู้กัน อายตนะ ผัสสะ เวทนา สามเส้านี้ปฏิจจสมุปบาท

มีผัสสะอายตนะก็เกิดแล้วศึกษาเวทนา

หากอายตนะผัสสะนามรูป สองตัวนี้สัมผัสกันก็เกิดอายตนะ คือ นามรูป อายตนะ ผัสสะ

พออายตนะ ผัสสะ เวทนา พอผัสสะก็เกิดอายตนะเกิดเวทนา

วิญญาณ นามรูป อายตนะ ผัสสะ เวทนา เพราะฉะนั้นตัวจบพระพุทธเจ้าท่านสอนให้อ่าน อาหาร 4

วิญญาณมีนามรูปปัจจัยให้เกิดวิญญาณ วิญญาณเป็นปัจจัยให้เกิดนามรูป จบ

หากเข้าใจ สามเส้า วิญญาณต้องเรียนรู้จักนามรูป จึงมีวิญญาณให้เกิดเรียนรู้ หากไม่มี 2 อย่างนั้นไม่มีวิญญาณเกิดหรอก ทีนี้ก็แตกวิญญาณออกเป็นเวทนา สัญญา สังขาร คุณก็เรียนครบ

สังขารกับเวทนา 2 ตัวนี้ สังขารเป็นตัวประชุมใหญ่ที่มีอวิชชา ก็มาเรียนอวิชชาให้เป็นอภิสังขารให้รู้เหตุของที่เกิด เกิดอะไรก็เกิดเวทนาความสุขความทุกข์

เรียนรู้สังขาร ต้องรู้กายสังขาร จิตสังขาร จิตก็แยกจาก กาม หมดกามก็เหลือรูป อรูป ก็เรียนไล่เรียงไป ทั้งที่กามาวจรก็มีอยู่ จิตวิญญาณอยู่กับโลกกาม แต่คุณไม่มีกามแล้ว ไม่มีกามคุณ จริงๆแล้วมันเป็นกามโทษ แต่คุณโง่หลงว่าเป็นคุณ เป็นสุข คุณก็เลยยกเชิดชูกาม กราบบูชากาม พูดไปเดี๋ยวจะยาว

 

_มาถึงคุณใบฟ้า... ศุกร์ที่ 14 กุมภาพันธ์ 2563 เวลา 5.12 น.

กราบนมัสการพ่อครูด้วยเศียรเกล้ากราบเรียนเสนอ “สํามะปี๋จากงานพุทธาครั้งที่ 44”

1. ภาพมุมสูงในคืนวันมาฆบูชา “เดือนเด่นฟ้า” “พ่อครู” และ “พุทธบริษัท 4”  ให้ความรู้สึกเหมือน(ละม้าย) ในครั้งพุทธกาลเลยเจ้า

 2. พ่อครูคือ “อภิมหาบรมเศรษฐี(บ้านนอก)” ที่รอให้ลูกๆมาช่วยจัดระบบ ระเบียบ หมวดหมู่ ของ “อภิมหาบรมสมบัติ” เพื่อนำเสนอแก่ “มวลมนุษยชาติ” อย่างราบรื่น เรียบร้อย ง่ายงาม แม่นก่อเจ้า

3. “กายนี้คือวิญญาณ” นำสู่ความแจ่มชัดระหว่าง จิต - มโน - วิญญาณ อุปมาได้ดังนี้ วิญญาณ = บ้าน

จิต = ห้องต่างๆ ส่วนมโนคือสิ่งที่อยู่ในห้อง พอใช้ได้ก่อเจ้า

 4. โครงการ หนึ่งในพัน สัมฤทธิ์ผลเมื่อใด! พ่อครูสัญญาจะมีอายุถึง 151 ปี ลูกๆชัดนะ!

ส่วนลูกคนนี้  MOU กับน้องสาวที่ผูกพันกันแล้วว่า ศุกร์ที่ 5 มิถุนายน 2563  พี่ขอลา “กลับบ้าน”(แผ่นดินพุทธ)

 5. “ ทักขิเณยบุคคล 7” ลึกซึ้งซับซ้อนสมกับเป็นแก่นแกนที่ยิ่งใหญ่ของศาสนาพุทธ รูปธรรมของบุคคลที่ระบุในแผนผังฯ คือคุณยายยู้ ท่านอาจารย์ 2 ผืนฟ้า และท่านสมณะซาบซึ้ง ให้ความชัดแจ้งดีมากเจ้า เพราะสมรูปสมนามจริงๆ  สาธุๆๆ

6. รายการธรรมะก่อนฉัน สนุกได้สาระธรรมทุกรายการ และดูเหมือนจะจับคู่ระหว่าง “ศรัทธานุสารี - ธัมมานุสารี” หลายคู่เจ้า

7. รายการภาคค่ำ ก็เหมาะควรยิ่ง เพราะสะท้อนถึงมรรค - ผลของการปฏิบัติธรรมของพี่ - น้อง ที่หลากหลาย จากโลกียะสู่โลกุตตระ “ให้”เป็นลำดับๆ

กราบขอบพระคุณพ่อครูด้วยเศียรเกล้า กราบขอบพระคุณท่านสมณะ ท่านสิกขมาตุและญาติธรรมที่ช่วยเสริมปัญญาเจ้า

 

พ่อครูว่า...มีเรื่องบุคคล 7 ที่มีคนแยกแยะให้ว่ามีการปฏิบัติที่วนเวียนไปมาอีก จนช้านานก็เป็นไปได้อีก

 

สัทธานุสารี

ธัมมานุสารี

สัทธาวิมุติ

ทิฏฐิปัตตะ

กายสักขี

ปัญญาวิมุติ

อุภโตภาควิมุติ

1

2

3

4

5

7

8

9

6

10

12

11

 

สายศรัทธาจะช้านานกว่าสายปัญญา แต่ไม่ได้เป็นการพูดข่มกันนะ

คนพวกที่ช้านานวนคือสายศรัทธาที่ดื้อๆหน่อย จะเสียเวลาไม่ใช่ปีเดียวนะ แต่เป็นร้อยชาติพันชาตินะ พูดแล้วก็นึกถึงเจ้าอ้อ ตั้งชื่อตัวเองว่าเป็นพุทธพันชาติ เป็นลูกคนเดียว มีสมบัติที่พ่อทิ้งไว้มากก็เลยทำให้มีเครื่องอลังการทำให้ช้านาน ลูกผัวก็ไม่มี

พ่อครูว่า...สายศรัท​ธาที่ช้าก็เพราะว่าหลงปัญญา เวลาหลงมันไม่รู้ตัว

สิกขมาตุกล้าข้ามฝัน ...สายศรัทธาได้ปัญญามาจะดี แต่ถ้ามีมานะ ดื้อจะหลงทำให้ช้า ต้องเจอฐานอุปกิเลส16 แต่เราต้องรีบผ่านให้เร็วที่สุด

 

พ่อครูว่า...จากอโศกสัมปวังโก

ขอให้พ่อท่านให้ วินิจฉัยความเห็นต่างของเพื่อนสหพรหมจรรย์

1. มีเพื่อนสหพรหมจรรย์ถูกตำหนิว่าตั้งแต่ถามพ่อท่านด้วยคำถามที่ตัวผู้ถามดูแล้วว่า ทำเพื่ออยากอวดภูมิความรู้ของตัวเอง จนทำให้นักตั้งคำถามหลายคนต้องหยุดส่งคำถามเข้ารายการของพ่อท่าน กระผมคิดว่าโลกุตรธรรมของพระพุทธเจ้าละเอียดลึกซึ้งยิ่งนัก เป็นไปไม่ได้ที่นักตั้งคำถามเหล่านั้นจะรู้เข้าใจได้อย่างถี่ถ้วน นักตั้งคำถามเหล่านั้นมีเจตนาตั้งคำถามเพื่อทำให้เกิดความกระจ่าง และเพื่อให้พ่อท่านได้ยืนยันความเข้าใจของพวกเขามากกว่า

2. เพื่อนสหพรหมจรรย์ ตั้งข้อแม้ไม่ให้ตั้งคำถามเพื่อให้พ่อท่านลงรายละเอียดลึกเกินไป ด้วยเหตุผลว่าเพราะท่านอายุเยอะมากแล้วทำให้ท่านเหน็ดเหนื่อยสุขภาพแย่ลง ในความคิดของกระผม พ่อท่านคือผู้รู้ขั้น สยังอภิญญา ผู้มีสภาพถ้วนรอบทั้งสภาวะและพยัญชนะ มีความสามารถตอบปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างลงตัว  จะทำให้ท่านเหน็ดเหนื่อยได้อย่างไร การให้พ่อท่านได้เทศนาในเรื่องที่ต้องลงลึกรายละเอียดน่าจะถูกกับพ่อท่านมากกว่า เพราะว่าโลกุตรธรรมนั้นเป็นเรื่องยากไม่ใช่เรื่องง่าย การที่พ่อท่านจะต้องเทศน์ง่ายๆในงานนั้นน่าจะเป็นเรื่องหนัก ทำให้ท่านต้องเตรียมตัวมาก

อีกอย่างมีการย่อยธรรมะของสมณะสิกขมาตุเพื่อย่อยให้เกิดความเข้าใจของตัวเองอยู่แล้ว

พ่อครูว่า..มองได้ชัดเจนดีนะ หากให้อาตมาไปสอนเด็กเล็กก็จะยากหน่อย เพราะต้องมีอุปกรณ์มากหน่อย

ผู้ที่จะฟังธรรมอาตมาว่า หากมีมานะอัตตา จะเป็นสมณะสิกขมาตุคนอื่นแสดงธรรมก็มองข่ม จะฟังแต่อาตมา แบบนี้คนนี้ช้า มันเป็นมานะอัตตาเสียเวลามากเลย เพราะฉะนั้นอย่าเลยอย่าไปคิดเช่นนั้น แม้แต่เด็กๆไม่แต่ใครต่อใครก็แล้วแต่ มาให้คติเตือนใจให้ข้อคิดให้ความรู้ที่ซื่อๆ เด็กๆนี่มีความซื่อสัตย์ไม่เดียงสาดีมากเลย อาตมามีเพลงอาริยะหมายเลข 10

ข้าพเจ้าได้ดิบได้ดีวิเศษยิ่ง ๆ ขึ้น

หรือ เป็นคนที่น่านับถือเคารพได้นั้น

ไม่ใช่เพราะการเป็นผู้ชี้ยืนยัน

"ความถูกต้อง"

ให้ใคร ๆ รู้ ได้หลากหลาย

แล้ว ๆ เล่า ๆ นั้นดอก !

 

แต่… เพราะข้าพเจ้าน้อมรับ

"ความผิดพลาด"

และ มีการแก้ไขในแต่ละครั้ง

แต่ละคราว ของข้าพเจ้า

จาก ทั้งผู้หวังดี

และ ทั้งศัตรูผู้หวังร้ายแท้ ๆ

นั่นต่างหาก.

~สมณะโพธิรักษ์~ 17 พฤษภาคม 2526

 

นี่คือเพลงอาริยะหมายเลข 10 อยู่ในหนังสือเงาฟ้าที่ท่าน้ำรวมไว้ เพลงชีวิต เพลงความซ้ำซาก เพลงอาริยะ เพลงไท เขียนไว้มากเอามาอ่านจะได้ความลึกซึ้ง

 

สู่แดนธรรมว่า..หนังสือเงาฟ้าที่ท่าน้ำน่าจะแปลเป็นภาษาอังกฤษนะครับ

 

พ่อครูว่า…

จากพระไตรปิฎก ล. 29 คุหัฏฐกสุตตนิทเทสที่ 2

ว่าด้วยนรชนเป็นผู้ข้องอยู่ในถ้ำคือกาย

ว่าด้วยนรชนเป็นผู้ข้องอยู่ในถ้ำคือกาย

[30] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า นรชนเป็นผู้ข้องอยู่ในถ้ำ(สตฺโต คุหายํ) เป็นผู้อันกิเลสมากปิดบังไว้แล้ว(พหุนาภิฉนฺโน) นรชนเมื่อตั้งอยู่ ก็หยั่งลงในที่หลง(ติฏฺฐํ นโร โมหนสฺมํ) นรชนเช่นนั้น ย่อมอยู่ไกลจากวิเวก(ทูเรวิเวกา) ก็เพราะกามทั้งหลายในโลก ไม่เป็นของอันนรชนละได้โดยง่าย.

พ่อครูว่า...เขาไม่ตั้งใจปิดบังแต่เพราะว่าเขาไม่รู้เขาหลง ไม่มีทางออกเหมือนดักแด้อยู่ในฝัก ไม่มีทางเห็นเดือนเห็นตะวัน นอกจากจะกัดออกมา เหมือนไก่เจาะกระเปาะออกมาได้แต่ส่วนมากไม่ได้ออก หากเป็นอิสระตามธรรมชาติก็ออกได้ แต่ถ้าอยู่ในคน ไหมที่คนเลี้ยงไม่ได้ออกมาหรอก เขาเอาไปต้มสาวไหมไป ดักแด้ตายก็เอามากินอีก ตอนเป็นเด็กยายเลี้ยงไหม อาตมาเข้าใจได้ช่วยทำด้วย ขี้เกียจตอนเก็บใบหม่อนให้ไหมกิน

(พ่อครูไอ ตัดออกด้วย)

สมณะฟ้าไท...พ่อครูมีหน้าที่ฉีกหน้ากากกิเลสให้คนออกจากถ้ำ แล้วก็เข้าถ้ำอีก หอกหักหมดประหารอย่างไรก็ไม่ตายสักที

พ่อครูว่า...พูดไปแล้วพวกหอกหักฆ่าอย่างไรก็ไม่ตาย หอกหักหมดแต่ผิวหนังเขาไม่ระคาย

ประเด็นสำคัญที่นั่งหลับตาปฏิบัติคือผู้ทำลายศาสนาพุทธ เป็นโจรทำลายศาสนา เตือนให้ออกมาเถอะคุณอยากเป็นโจรที่ฆ่าไม่ตาย หยุดทำงานโจรมาทำงานนี้บ้างมาศึกษา

สู่แดนธรรมว่า...ที่ว่าฆ่าไม่ตายคือ กิเลสมากปิดบังไว้เป็นเหมือนเกราะหุ้มไว้

พ่อครูว่า...เด็กมากราบก็เลยว่า เด็กพวกนี้ก็ osmosis ไป

สมณะฟ้าไทว่า...เราได้ฟังพ่อครูแม้เป็นสิ่งที่ซ้ำ หากไม่ซ้ำกิเลสก็ไม่ถูกสลาย

เอาออกแล้ว หอกมันหักหมด สภาวะฟังซ้ำจะได้ชัดเจน ปัญญาจะได้ชัดเจนตัดกิเลสได้ หากไม่ฟังซ้ำไม่มีทาง หากฟังธรรมพ่อครูแล้วไปปฏิบัติแล้วมาฟังซ้ำอีก ก็จะได้ตามศีลที่เราตั้ง

จบ

aaa630219_พุทธศาสนาตามภูมิ บ้านราชฯ ตอบปัญหาผ่าอายตนะนิพพาน

อ่านทั้งหมดที่ หรือดาวน์โหลดเอกสารที่...  https://docs.google.com/document/d/1fZsHHypRQ8dUJKhZxCenE8gdsuVlRk4DJE9DPfa7ins/edit?usp=sharing                

 

ดาวโหลดเสียงที่ https://drive.google.com/open?id=1skCE5VV-nM3uXivQlWYYMIpekHrcaXPx

 

สมณะฟ้าไทว่า...วันนี้วันพุธที่ 19 กุมภาพันธ์ 2563 ที่บวรราชธานีอโศก วันเสาร์ที่ 22 กุมภาพันธ์ที่จะถึงนี้จะมีการบวชขึ้นมาอีก 1 รูป นานทีปีหน ชื่อว่าสมณะ แนวตรง ฉายาอุชุปฏิปันโน

อุปัชฌาย์จะให้ศีล 46 ข้อ วินัยอีก 227 ข้อ ซึ่งบวชของเราบวชจริงจัง กว่าจะมาบวชเป็นสมณะได้ ต้องเข้ามาอยู่ตั้งแต่เป็นคนวัด เป็นอาคันตุกะจร อาคันตุกะประจำมาเป็นอารามิก เป็นปะ เป็นเณรอีก 4 เดือน หากโหวตผ่านก็ให้เลื่อนได้แต่ถ้าโหวตไม่ผ่านก็ต้องเป็นต่อ

รุ่นอาตมา ปี 2520 กว่าๆผู้ชายเข้ามาก็มาบวชกันเต็มวัด ตอนนี้หาทำยาหยอดตายาก เพราะผู้ชายลดน้อยลง มาฟังเทศน์ก็น้อยลง ชราภาพไปบ้าง ผู้หญิงที่สมัครบวชก็เลยยังค้างเติ่งอยู่ เพราะจะต้องมีอัตราส่วน สิกขมาตุ 1 ต่อสมณะ 4 รูป ตอนนี้มีสมณะแค่ 88 รูปเท่านั้น พ่อครูก็ได้เทศนาให้ฟัง ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบไหน หากพวกเราปฏิบัติตามก็จะพ้นทุกข์ได้เหมือนกัน

พ่อครูว่า…

_Keng Ratchanee รัชนี.... กราบเท้าพ่อท่าน ชื่อลูกคือ เก่ง รัชนีค่ะ อยู่เชียงใหม่ค่ะ        (ส.ดินไทอ่านผิดเป็น เข่ง ราชธานี ครับ)

ลูกไม่อยากเกิดอีกแล้ว ควรรู้อะไรบ้างคะ พ่อท่านโปรดสอนด้วยค่ะ ลูกฟังเรื่องคุณยายเต็มสิริแล้วสงสารเธอและคู่กรณีจัง อยู่ใกล้พ่อท่านแต่ตัวตนสูงจัง ถ้าเข้าใจธรรมะก็จะไม่ต่อล้อต่อเถียงกัน ยอม เป็นผู้แพ้เหมือนเพลงพ่อท่าน ใจก็จะไม่ถือ ไม่ขึ้งโกรธกันอย่างนี้

 พ่อครูว่า…ก็ฝึกไป ใจก็มีก็แสดงออกมา แล้วก็รับรู้แสดงผลไป ค่อยๆเป็นไปหากว่าได้เร็วดั่งใจก็คงดีสิ

 

_Arinchawit Phiophong  อรินชวิช...สาธุครับ..ด้วยความเคารพอย่างสูง ผมเป็นพุทธ100% ผมมีความเชื่อบุญและบาป..การเวียนว่ายตายเกิด สิ่งที่ผมสงสัยคือ..ประชากรโลกเพิ่มขึ้นทุกวัน ดวงวิญญาณที่มาเกิดนั้นมาจากไหนครับ ?

พ่อครูว่า…คุณอย่าไปคิดให้มันหัวแตกเลย วิญญาณมาจากไหน คุณจะรู้ไปทำไม คุณก็มีวิญญาณ คุณเรียนรู้วิญญาณของคุณให้ได้แล้วทำให้แจ้ง ดับวิญญาณให้ได้ก็แล้วกัน ให้รู้แจ้งรู้จริงในวิญญาณให้ได้ แล้วคุณจะไม่สงสัย ว่าวิญญาณจะมาจากไหน พระพุทธเจ้าเองก็ยังตรัสว่าท่านเองก็ไม่รู้ที่ต้น ตอบได้แต่ว่า วิญญาณนี้มันมาจากอวิชชา มันมีปัจจัยคือ สังขารทำให้เกิดวิญญาณ มันก็วนเวียนอยู่อย่างนั้น อวิชชาทำให้เกิดสังขาร สังขารทำให้เกิดวิญญาณ คนไม่รู้ก็วนเวียนอยู่อย่างนี้สังขารคือการปรุงแต่ง วิญญาณเป็นตัวที่รวมกันปรุงแต่ง ท่านแบ่งเป็นขันธ์ 5 วิญญาณขันธ์เป็นองค์รวม มี รูป เวทนา สัญญา สังขาร

เวทนา สัญญา สังขาร เป็นนาม นาม คือเจตสิก 3 ของวิญญาณ ใครอ่าน “คนคืออะไรทำไมสำคัญนัก” ก็จะเข้าใจ อาตมาแยกไว้ “คนคืออะไรทำไมสำคัญนัก” เป็นหนังสือธรรมะเล่มแรกของชีวิตอาตมาที่เขียนออกมาเป็นเนื้อหาเป็นเล่มสมบูรณ์แบบเลย

ที่จริงในชีวิตก็สอนธรรมะบรรยายธรรมะมาตั้งแต่เป็นฆราวาส ก่อน พ.ศ. 2512 ออกบรรยายอยู่ เปิดคอลัมน์ในหนังสือดาราภาพในหนังสือไทยโทรทัศน์ ก็เปิด Column สอบถามบรรยายธรรมะ อยู่ในหนังสือนั้น แต่ คนคืออะไรทำไมสำคัญนัก เป็นหนังสือที่ตั้งใจเขียนขึ้นมาเอง จนเสร็จเรียบร้อย ลงพิมพ์ในหนังสือสตรีสาร แล้วค่อยๆแก้ไขเพิ่มเติมอีกบ้าง แก้ไขไปไม่รู้กี่ครั้งแล้วจากนั้นก็ไม่ได้แก้ไขอีก พิมพ์มาหลายสิบครั้งแล้ว

สรุป คือผู้ใดเต็มใจตั้งใจสนใจจริงๆ ที่จะเรียนรู้ ชีวิตมันไม่มีอะไรหรอกชีวิตเกิดมาเป็นคนนี่ คนคืออะไรทำไมสำคัญนัก.. “คน” อาตมาเอาภาษาที่แปลได้ว่า คนเป็นกิริยาว่ากวน คน อาตมาก็ขยายตามภาษาไทย กวนแปลว่าคน แต่คนนี่สุดยอดนักกวน กวนจริงๆ กวนตั้งแต่หัวจรดเท้า

สู่แดนธรรมว่า..พ่อท่านยังไม่ได้ตอบคำถามของคุณเก่งรัชนีในข้อแรก ที่เขาถามว่าไม่อยากเกิดอีกแล้ว จะทำอย่างไร ?

พ่อครูว่า...ไม่เกิดนี่นะ สรุปสั้นๆ คุณต้องแยกจิตเรียนรู้จิตให้ออก แล้วคุณต้องแยกจิตแล้วก็ทำจิตให้เกิดและทำจิตให้ดับ

จิต แยกเป็นเจตสิกต่างๆ แล้วแยกละเอียดถึงเวทนา เจตสิก ซึ่งเป็นตัวแรกของขันธ์ 5

ข้นธ์ 5 รูป แล้วเป็นเวทนา ตัวแรก แล้ว ซึ่งเป็นสัญญา สังขาร วิญญาณ  ตัวแรกคือเวทนา เราจะศึกษาพระพุทธเจ้าก็ให้แยกรูปแยกนามเป็นรูป 28 นาม 5

ใน นาม 5 ตัวแรกก็เป็นเวทนา

เพราะฉะนั้นตัวเวทนาจึงเป็นตัวสำคัญเป็นตัวฐานเป็นกรรมฐานหลัก และกรรมฐานของการปฏิบัติธรรมของพุทธนั้นคือเวทนา ผู้ที่บำเพ็ญมิจฉาทิฏฐิไปในทางเทวนิยมในทางสะกดจิต ไปในทางเดียรถีย์ ก็ไปมีสิ่งที่เป็นกรรมฐานเป็นกสิณ 40 เป็นอะไรที่จะเอาจิตไปเพ่งก่อนและจิตมันจะได้หยุด เรื่องของสมถะ การสะกดจิตทางวิทยาศาสตร์ก็เหมือนกันให้เพ่งรูปภายนอกเลย อาตมาเรียนสะกดจิต

ไม่มีอะไรก็ให้เอาที่มือให้เพ่งที่มือ เพ่งให้ดีๆ มือเราจะแนบกันนิ่ง อย่าให้มันแยกกันนะ เอาดีๆ ดึงไว้ อย่าให้มันแยกนะ คนที่สู้ไม่ได้ก็แยกออก ก็จะสู้ดึง เขาสนใจ สุดท้ายจิตถูกสะกด ถูกครอบงำ ถูกสะกดจิต ดิ่งเข้าไปอยู่ในภพ แล้วถูกสั่งให้ทำอย่างโน้นอย่างนี้ก็ได้หมดเลย คือหมายความว่าครอบงำจิตให้จิตอยู่ในอำนาจคนสะกดจิต ก็สั่งให้มีอุปาทาน

เมื่อลืมตาออกมา ให้ไม่เห็นอะไรอยู่บนโต๊ะ เขาก็จะไม่เห็น ลืมตาแล้วก็บอกว่ามีเสืออยู่ 1 ตัวระวังดีๆนะ เมื่อให้สัญญาณให้ลืมตา มาแตะตัวหรือมีรหัสให้ตื่น ก็เจอเสือก็จะวิ่ง ต้องรีบจับตัวไว้ แล้วปลุกให้ตื่นบอกว่าไม่มีหรอก เสือ

เช่น สะกดไว้แล้วก็บอกว่า จะเอาเหล็กเผาไฟนาบแขนนะ ระวังนะ แล้วก็เอาไม้บรรทัดธรรมดาแตะที่แขน ปรากฏว่ามีแดงเป็นทางไม้บรรทัดแตะ ไหม้เลย นี่คืออุปาทานขนาดนั้น จิตที่มันเชื่ออะไรเป็นได้อย่างนั้น ทางแพทย์ศาสตร์เขาก็สอนกันเป็นโรค Psychosis หรือ Neurosis เป็นโรคประสาท ตัวเองไม่เป็นหรอก ไม่ป่วยแล้วให้ป่วยเป็นโรคอะไรก็ได้เรียกว่า ไซโคซิส ดีไม่ดีไม่เป็นมะเร็งก็จะเป็นมะเร็งเอาได้ บอกว่าตัวเองเป็นๆ

บางคนนี่ทำตัวเองเป็น เพื่อที่จะเป็นข้อต่อรอง ไม่ว่าจะเป็นเด็กต่อรองผู้ใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นเมียเป็นผัวต่อรองกัน หรือคู่รักต่อรองกัน จนกระทั่งเป็น เป็นโรค โรคชนิดนี้เรียกว่า นิวโรซิส (neurosis)

ส.ฟ้าไทว่า...เวลาเด็กไม่อยากเรียนชั่วโมงนี้วิชานี้ก็จะปวดหัว

พ่อครูว่า...ง่ายอุปาทานง่ายไม่ยาก เยอะ

สื่อธรรมะพ่อครู(ศีล สมาธิ ปัญญา) ตอน ไม่อยากเกิดต้องมาเรียนรู้ความจริง

สรุปแล้ว คุณอยากไม่เกิด ต้องมาเรียนความจริงตัวที่พาเกิด

ธรรมดาธรรมชาติของชีวิตจิตวิญญาณมันคืออวิชชาตัวโง่ เมื่อมีแล้วมันก็ต้องเกิดวนเวียนไปตามวิบากถ้าเกิดคุณก็จะเกิดไปตามวิบาก แล้วหัดมาพบสัตบุรุษ ท่านก็สอนให้ไปตามลำดับขั้น ศีล สมาธิ ปัญญา ตั้งแต่สัตว์เกี่ยวข้องกับสัตว์เกี่ยวข้องกับคนอื่น แล้วให้รู้ว่า สัตว์โดยเฉพาะคน มันพาไปเราไปติดไปยึดในอบายมุขต่างๆ เราก็ต้องมาเรียนรู้ฆ่าจิตตัวนี้

อ่านกาย อ่านอาการลิงคนิมิต อ่านอาการจิตออก เรารู้ว่ามันเกิดอาการโกรธ แต่ใจเรา ใจมันอยู่ในร่างกายเรา มันไม่มีที่อื่นมันไม่มีที่ปลายทาง ไม่มีที่สมอง ไม่ใช่ที่หัวใจห้องที่ 4 ตามอภิธรรมเขาสอน มันไม่ใช่ มันคือ อาการ เราจับอาการนั้นได้ที่ไหนที่นั่นคือหทยรูป แล้วก็มันมีอาหาร ก็พิจารณาอาหาร กวฬิงการาหาร มันไปติดยึดกามภพ แล้วเรียนรู้กิเลสตัวนี้คือกามตัณหา รู้ตามธรรมชาติ ของกินของใช้ที่สัมผัสผิวสัมผัสกับสัตว์กับคนเกิดกิเลสก็อ่าน จะชอบ จะเอร็ดอร่อย คนก็เช่นกัน มีรัก มีชอบ มีโกรธ มีชัง มีราคะ มีโทสะ มีแค่นี้แหละ

โมหะ คือ มุ่น วน เลอะเทอะ หากรู้แล้วก็พ้นโมหะ

พิจารณาในนั้นมีอาการตัณหามันมายา มันไม่มีตัวจริงหรอก คุณฟังแล้วบอกว่ามันไม่มีตัวจริงแล้ว แล้วมันก็ไม่ใช่ คุณต้องสัมผัสกับมันเมื่อไหร่และจิตคุณเกิดตัณหา อ่านอาการตัณหาให้ออก แล้วต้องพิจารณาให้เห็นว่ามันเป็นมายา มันหลอกเรา มันไม่มีตัวตนจริงหรอกมันเป็นอนัตตา มันเป็นต้นเหตุแห่งทุกข์ มันเป็นของไม่เที่ยง มันเกิดมาแล้วมันก็ดับ มันจะอยู่ตลอดนิรันดรหรือ มันจะอยู่ทุกเวลาทุกวินาทีเลย เดี๋ยวมันก็เปลี่ยนหน้า เป็นอันโน้นอันนี้เป็นเลอะเทอะไป เพราะฉะนั้นตัวไหนที่มันเกิดราคะ ตัวไหนที่เกิดโทสะเดี๋ยวมันก็หายหน้า

คุณจะโกรธตลอด ไม่มีเลิกเลยคุณไม่ได้หรอก มันต้องพักยก ในขณะพักยกมันก็ฝังในอนุสัย แต่ถ้ามันเกิดไปเรื่อยๆคุณก็จะเห็นโทษภัยของความโกรธ ความโกรธไม่ได้ทำให้เกิดความสุขเลย มีพวกมาโซคิส พวกซาดิส มันชอบความรุนแรง เพราะฉะนั้นยาก คนที่ยังไปติดความรุนแรง ติดความแข็ง ยังยากอยู่ ต้องมาเรียนรู้จริงๆแล้วจะเลิกกันได้ มันจะเกิดปัญญาพิจารณา เรียกว่าปัญญา เรียกว่าความรู้แจ้งเห็นจริง เห็นความจริงตามความเป็นจริงเรียกว่า ปัญญา แล้วปัญญานี่แหละจะเป็นตัวพลังงานที่สุดยอด

ภาษาว่า ปัญญา เป็นตัวรู้ตั้งแต่ทิฏฐิ ความเข้าใจจนกระทั่งเป็นพลังงานที่ตัดเลยเรียกว่ายอดปัญญา พอตัดเป็นตัวปุญญา เป็นฌาน เผากิเลส เผาหมดก็เป็นปุญญะ ดับเหตุมันไม่เกิดอีก สัมผัสอีกมันก็ไม่เกิดอีก โลกสมุทัยก็ไม่มี สัมผัสทีไรก็ไม่เกิดกิเลสเรียกว่า โลกนิโรธ

อธิบายไปซ้ำๆ จนบางคนบอกว่ารู้แล้วรู้แล้ว แต่ถ้าปฏิบัติแล้วจะเข้าใจไม่เบื่อหรอกมันมีนัยยะที่สัมผัสกับเรื่องนั้นเรื่องนี้ เราก็จะเข้าใจมากขึ้นได้แล้วปฏิบัติ ยิ่งตัวเองมีความรู้และเอาไปปฏิบัติได้ผล มันจะเห็นที่มันละเอียดขึ้นไปอีกไม่มีเบื่อง่ายๆ ในที่สุดคุณเป็นพระอรหันต์ คุณจะสบายแล้วก็จะไม่เบื่อหรอก ธรรมะพระพุทธเจ้าโลกุตระแล้วไม่มีวันเบื่อ แม้แต่เป็นพระอรหันต์ก็มี ธรรมรส มีวิมุติรส ไม่มีรสอื่นเท่าเทียมเลย เป็นความมหัศจรรย์ในความมหัศจรรย์ 8 ข้อ มหาสมุทรไม่มีรสอื่นเทียบเท่า มีรสเดียวคือรสเค็ม

 

นิมนต์พ่อครู จิบน้ำ

สมณะฟ้าไท..
          พ่อครูว่า...สรุป คุณอรินชวิช ก็ค่อยๆเรียนไป แม้แต่คำว่าบุญ คำว่าบาป เรื่องของโลกุตระ ปัญญาเป็นเรื่องเฉพาะของศาสนาพุทธ อาตมากำลังเขียนหนังสืออยู่ 2 เล่ม เรื่องของการเมือง 1 เล่มกับเรื่องของปัญญา 8 อีก 1 เล่ม ก็คงจะได้พิมพ์ออกมาแจกกัน

เขียนเสร็จแล้วก็จะเอามาอธิบายกันไป

 

อาตมาว่าจะเอาคุหัฏฐกสุตตนิทเทสมาอ่านแล้วขยายความให้ฟัง…

 

สื่อธรรมะพ่อครู(พระอภิธรรม) ตอน จิตวิญญาณไม่กินเนื้อที่

ดวงวิญญาณจะเอาจากไหนมาเกิดขึ้นอย่าไปคิดเลย

เริ่มต้นเป็นสัตว์เรียกว่าเป็นจิตนิยาม จะไม่จบไม่ตายไม่หมดอัตภาพง่ายๆมันจะสั่งสมวิบากวนเวียน ก็จะเป็นเดรัจฉาน หมุนเวียนขึ้นมาแล้วจะมีคู่วิบากกัดกันรักกัน แล้วก็จะมีการติดยึด จะติดอะไร ภาษาศัพท์ไทเรียกชัดเจนว่า ติดสัด

ติด กับ พยาบาท เรียกว่าติดสัดนี่แหละ มันจะติดเรื่องสมสู่ แล้วก็ต่อเผ่าพันธุ์ แล้วยึดถือลูกยึดถือตระกูลของตัวเองอีกมากมาย คุณอย่าไปนับเลยว่าเอามาจากไหน มันอยู่ในสิ่งที่ว่าง จิตวิญญาณมันไม่กินเนื้อที่ คุณจะไปนับมันทำไมว่ามาจากไหน จะมาจากไหนไม่รู้มาจากไหนก็ช่างหัวมัน คนมาเรียนรู้จิตวิญญาณของคุณนี่แหละไม่สำคัญ พระพุทธเจ้าสอนอย่าไปทำนาคนอื่น ให้ทำนาตนเอง ทำนาตนเองแล้วก็จบ นาของคนอื่นก็ของคนอื่นอย่าไปวุ่นวายกับนาของคนอื่น เขาเรียกว่าเป็นพวกที่ ส.ใส่เกือก

เมื่อคุณจบแล้วรู้จักวิญญาณดีแล้ว จิตวิญญาณที่จะดับให้ดับหมดได้พระพุทธเจ้าเองท่านก็ยังไม่รู้ที่เกิดที่ต้น แล้วคุณจะไปรู้เกินกว่าพระพุทธเจ้าทำไมจะไปถามทำไม ไปถามสิ่งที่พระพุทธเจ้าท่านก็บอกแล้วว่าเราไม่รู้ที่ต้น แต่เรารู้ที่ดับที่จบ เพราะฉะนั้นศาสนาพุทธจึงเรียนสิ่งที่ดับไม่ใช่เรียนสิ่งที่เกิด เทวนิยมเรียนแต่สิ่งที่เกิดและสิ่งที่ดับไม่รู้ก็เลยเป็นนิรันดร นักข่าวก็คิดว่ามีแต่ชาติเดียวแล้วไปอยู่กับพระเจ้าจบเลย จริงๆแล้วตายไปแล้ว พระพุทธเจ้าตรัสไว้ตายไปแล้วจะกลับมาเกิดเป็นคนอีกหรือจะขึ้นสวรรค์ได้นั้นเป็นส่วนน้อย  ส่วนใหญ่แล้วลงนรก ที่เกิดเป็นสวรรค์นั้นเป็นมนุษย์เท่ากับขี้เล็บที่ทิ่มลงไปในแผ่นดินเท่านี้แหละ ที่ได้มาเกิดเป็นเทวดาและมนุษย์มีเท่านี้ นอกนั้นในปฐพีนรกทั้งนั้นเลย แล้วนรกก็ไม่มีเต็ม นรกของใครของมัน อีกอย่างจิตวิญญาณไม่กินเนื้อที่ไม่ซ้อนกัน มันไม่มีที่อยู่ก็เลยไม่เต็ม

สัตว์ที่จุติ*(เคลื่อน)จากมนุษย์แล้วกลับมาเกิดในภูมิแห่งมนุษย์ มีส่วนน้อย  ..ส่วนที่จุติจากมนุษย์ไปเกิดในนรก  เกิดในภูมิเดียรัจฉาน  เกิดในปิตติวิสัย (เปรต)  ย่อมมีมากกว่าโดยแท้ (*สัตว์ที่จุตินั้นหมายถึง โอปปาติกสัตว์)

(พตปฎ. เล่ม 20  ข้อ 206)

 

อย่าไปอยากรู้เกินกว่าที่ควร มันเป็นโลกจินตา คิดไปได้ไม่รู้จบแล้วไปคิดทำไม เอาสิ่งที่เป็นประโยชน์แล้วจบได้ในตัวเองดีที่สุด เมื่อคุณมีความรู้มีปัญญาว่าชีวิตสูงสุดเช่นนี้จบเป็นพระอรหันต์แล้วนั่นแหละเป็นที่สุด เมื่อคุณอยากเกิดอีก คุณอยากจะรู้มากกว่านี้ในโลก อยากจะรู้ว่าอัตตาอย่างคนอื่นๆเป็นอย่างไรคุณก็เกิดได้อีก แต่มีฐานรองรับแล้ว เป็นฐานอรหันต์ คุณจะไม่ตกต่ำอีกเป็นธรรมดาเลย คุณก็เกิดสิ อาตมาเป็นอรหันต์แล้วเกิดอีกจนเป็นโพธิสัตว์ปาง 7 มีสูงได้กว่านี้อีก คุณเข้าใจสิ่งที่อาตมาพูดให้ทันก็แล้วกัน จะรู้ขนาดอาตมาได้ไหมล่ะ อาตมาไม่อยากอวดรู้แต่พูดไปอธิบายไปตามที่ควรจะอธิบาย

ขนาดนี้ยุคใกล้กลียุค คนที่จะไล่อาตมาได้ทันนั้นไม่มีแล้ว ก็พูดให้ฟังเป็นสัจจะ เหมือนพระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ว่าไม่มีใครไล่ตามท่านทันหรอก อาตมามาถึงระดับนี้ใครก็ไล่ไม่ทันหรอก เพราะฉะนั้นคนที่จะไล่มา ก็จะค่อยๆเข้าใจมา จะชัดเจน แล้วจะไม่อวดดิบอวดดี ผู้ที่มีสัมมาทิฏฐิแล้วจะรู้ว่าอาตมาเป็นผู้พี่ อาตมาก็ไม่มีปัญหา ถ้าผู้ที่เป็นโพธิสัตว์ผู้พี่แสดงตัวแล้วก็พิสูจน์ตัวเอง แน่นอนโพธิสัตว์ผู้ใดเป็นที่เกิดมาในยุคนี้ ยิ่งอายุเท่ากันกับอาตมาก็จะต้องมีผลงานมีมวล มีการแสดงตัวมากชัดเจนเทียบกันได้ มันก็ยืนยันได้ เราไม่มีงานอื่นหรอกสำหรับพระโพธิสัตว์มีแต่งานสร้างมวลมนุษยชาติที่เป็นชุมชนเป็นระบบอยู่ในสังคมประเทศชาติอย่างนี้ไม่มีอย่างอื่นหรอก เป็นเรื่องของมนุษย์กับสังคม ซึ่งอาตมาก็เคยพูดซ้ำซ้ำซากว่าพระพุทธเจ้าไม่ได้ศึกษาอะไร มีแต่ศึกษาเรื่องความเป็นคนกับเรื่องความเป็นสังคม เท่านั้น แล้วท่านก่อนปรินิพพานเป็นปริโยสานแล้ว ท่านเกิดมาทำงานนี้อย่างอื่นท่านก็ศึกษาได้ อาตมาก็ศึกษา ศึกษาไปเป็นช่างเทคนิคตามที่โลกเขามีตามที่ควรจะเป็น แต่ละชาติไม่รู้กี่ล้านชาติ ก็ต้องมีสิ่งเหล่านี้ เก่งทางนั้นทางนี้ ชาตินี้อาตมาไม่เก่งทางเรื่องของเทคนิคเลย ขันน็อตก็ยังไม่เก่ง ชีวิตนี้อาตมาถ้าเป็นงานกับพวกนี้ อาตมาทำกับข้าวเก่ง ซักผ้าก็เก่ง อาตมาใช้อันนี้ในชีวิต ไปรับใช้เขา เหมือนแม่บ้าน เลี้ยงลูกให้เขา ชุนกระโปรงให้น้องก็มี

 

สื่อธรรมะพ่อครู(ปฏิจจสมุปบาท) ตอน นิพพานกับอายตนะเป็นธาตุหรือไม่

_ฟ้าใส แซ่หว่อง....ขอนอบน้อม กราบนมัสการ พ่อครู ค่ะ ลูกมีคำถาม ค่ะ ว่า นิพพาน ถือว่าเป็นอายตนะ และถือเป็นธาตุ ได้ไหมคะ?

พ่อครูว่า...ก็คงจะเคยได้ยินอายตนะนิพพาน คำว่าอายตนะไม่มีตัวตนเหมือนธาตุ

คำว่าธาตุ เป็นตัวตนกว่า เพราะฉะนั้นจะเรียกว่าธาตุก็ตามสมมุติ แต่จริงๆ อายตนะเป็น Dynamic ธาตุ  เป็น Static แยกเป็นตัวเคลื่อนไหวกับตัวนี่ ในอวิชชาก็จะเกิดตัณหา

หากธาตุในผู้ที่บรรลุแล้วหรือยังไม่บรรลุมีอวิชชาหรือปัญญา พอเป็นอรหันต์แล้วธาตุที่เคลื่อนไหวก็จะเป็นปัญญา อายตนะไม่ตั้งอยู่ในที่ใดส่วนธาตุนั้นตั้งอยู่ อายตนะนั้นเกิดตอนสัมผัสมีผัสสะ หากไม่มีการผัสสะ อายตนะนั้นก็หายไป อายตนะคือสะพาน สะพานจะเกิดเมื่อมี 2 สิ่ง มีต้นทางกับปลายทางสัมผัสกันก็เกิดตรงกลาง เมื่อเลิกสัมผัสกัน อายตนะก็หายไปไม่มีที่ตั้ง อาตมาจำพระสูตรนี้ไม่ได้

คล้ายๆกับผัสสะ ไม่มีผัสสะแล้วอายตนะก็ไม่เกิด ที่จริงไม่มีผัสสะแล้ว ทำให้ผู้มิจฉาทิฏฐิเข้าใจว่าผู้ที่ดับคือไม่มีอะไรเกิดไม่มีอะไรเป็นก็คือไม่มีผัสสะ ก็เลยหนีจากผัสสะก็เลยไม่ได้บรรลุอะไร

จึงต้องย้ำว่าต้องบรรลุขณะมีผัสสะ

นามรูปนี้มีสามเส้า จะรู้กัน อายตนะ ผัสสะ เวทนา สามเส้านี้ปฏิจจสมุปบาท

มีผัสสะอายตนะก็เกิดแล้วศึกษาเวทนา

หากอายตนะผัสสะนามรูป สองตัวนี้สัมผัสกันก็เกิดอายตนะ คือ นามรูป อายตนะ ผัสสะ

พออายตนะ ผัสสะ เวทนา พอผัสสะก็เกิดอายตนะเกิดเวทนา

วิญญาณ นามรูป อายตนะ ผัสสะ เวทนา เพราะฉะนั้นตัวจบพระพุทธเจ้าท่านสอนให้อ่าน อาหาร 4

วิญญาณมีนามรูปปัจจัยให้เกิดวิญญาณ วิญญาณเป็นปัจจัยให้เกิดนามรูป จบ

หากเข้าใจ สามเส้า วิญญาณต้องเรียนรู้จักนามรูป จึงมีวิญญาณให้เกิดเรียนรู้ หากไม่มี 2 อย่างนั้นไม่มีวิญญาณเกิดหรอก ทีนี้ก็แตกวิญญาณออกเป็นเวทนา สัญญา สังขาร คุณก็เรียนครบ

สังขารกับเวทนา 2 ตัวนี้ สังขารเป็นตัวประชุมใหญ่ที่มีอวิชชา ก็มาเรียนอวิชชาให้เป็นอภิสังขารให้รู้เหตุของที่เกิด เกิดอะไรก็เกิดเวทนาความสุขความทุกข์

เรียนรู้สังขาร ต้องรู้กายสังขาร จิตสังขาร จิตก็แยกจาก กาม หมดกามก็เหลือรูป อรูป ก็เรียนไล่เรียงไป ทั้งที่กามาวจรก็มีอยู่ จิตวิญญาณอยู่กับโลกกาม แต่คุณไม่มีกามแล้ว ไม่มีกามคุณ จริงๆแล้วมันเป็นกามโทษ แต่คุณโง่หลงว่าเป็นคุณ เป็นสุข คุณก็เลยยกเชิดชูกาม กราบบูชากาม พูดไปเดี๋ยวจะยาว

 

_มาถึงคุณใบฟ้า... ศุกร์ที่ 14 กุมภาพันธ์ 2563 เวลา 5.12 น.

กราบนมัสการพ่อครูด้วยเศียรเกล้ากราบเรียนเสนอ “สํามะปี๋จากงานพุทธาครั้งที่ 44”

1. ภาพมุมสูงในคืนวันมาฆบูชา “เดือนเด่นฟ้า” “พ่อครู” และ “พุทธบริษัท 4”  ให้ความรู้สึกเหมือน(ละม้าย) ในครั้งพุทธกาลเลยเจ้า

 2. พ่อครูคือ “อภิมหาบรมเศรษฐี(บ้านนอก)” ที่รอให้ลูกๆมาช่วยจัดระบบ ระเบียบ หมวดหมู่ ของ “อภิมหาบรมสมบัติ” เพื่อนำเสนอแก่ “มวลมนุษยชาติ” อย่างราบรื่น เรียบร้อย ง่ายงาม แม่นก่อเจ้า

3. “กายนี้คือวิญญาณ” นำสู่ความแจ่มชัดระหว่าง จิต - มโน - วิญญาณ อุปมาได้ดังนี้ วิญญาณ = บ้าน

จิต = ห้องต่างๆ ส่วนมโนคือสิ่งที่อยู่ในห้อง พอใช้ได้ก่อเจ้า

 4. โครงการ หนึ่งในพัน สัมฤทธิ์ผลเมื่อใด! พ่อครูสัญญาจะมีอายุถึง 151 ปี ลูกๆชัดนะ!

ส่วนลูกคนนี้  MOU กับน้องสาวที่ผูกพันกันแล้วว่า ศุกร์ที่ 5 มิถุนายน 2563  พี่ขอลา “กลับบ้าน”(แผ่นดินพุทธ)

 5. “ ทักขิเณยบุคคล 7” ลึกซึ้งซับซ้อนสมกับเป็นแก่นแกนที่ยิ่งใหญ่ของศาสนาพุทธ รูปธรรมของบุคคลที่ระบุในแผนผังฯ คือคุณยายยู้ ท่านอาจารย์ 2 ผืนฟ้า และท่านสมณะซาบซึ้ง ให้ความชัดแจ้งดีมากเจ้า เพราะสมรูปสมนามจริงๆ  สาธุๆๆ

6. รายการธรรมะก่อนฉัน สนุกได้สาระธรรมทุกรายการ และดูเหมือนจะจับคู่ระหว่าง “ศรัทธานุสารี - ธัมมานุสารี” หลายคู่เจ้า

7. รายการภาคค่ำ ก็เหมาะควรยิ่ง เพราะสะท้อนถึงมรรค - ผลของการปฏิบัติธรรมของพี่ - น้อง ที่หลากหลาย จากโลกียะสู่โลกุตตระ “ให้”เป็นลำดับๆ

กราบขอบพระคุณพ่อครูด้วยเศียรเกล้า กราบขอบพระคุณท่านสมณะ ท่านสิกขมาตุและญาติธรรมที่ช่วยเสริมปัญญาเจ้า

 

พ่อครูว่า...มีเรื่องบุคคล 7 ที่มีคนแยกแยะให้ว่ามีการปฏิบัติที่วนเวียนไปมาอีก จนช้านานก็เป็นไปได้อีก

 

สัทธานุสารี

ธัมมานุสารี

สัทธาวิมุติ

ทิฏฐิปัตตะ

กายสักขี

ปัญญาวิมุติ

อุภโตภาควิมุติ

1

2

3

4

5

7

8

9

6

10

12

11

 

สายศรัทธาจะช้านานกว่าสายปัญญา แต่ไม่ได้เป็นการพูดข่มกันนะ

คนพวกที่ช้านานวนคือสายศรัทธาที่ดื้อๆหน่อย จะเสียเวลาไม่ใช่ปีเดียวนะ แต่เป็นร้อยชาติพันชาตินะ พูดแล้วก็นึกถึงเจ้าอ้อ ตั้งชื่อตัวเองว่าเป็นพุทธพันชาติ เป็นลูกคนเดียว มีสมบัติที่พ่อทิ้งไว้มากก็เลยทำให้มีเครื่องอลังการทำให้ช้านาน ลูกผัวก็ไม่มี

พ่อครูว่า...สายศรัท​ธาที่ช้าก็เพราะว่าหลงปัญญา เวลาหลงมันไม่รู้ตัว

สิกขมาตุกล้าข้ามฝัน ...สายศรัทธาได้ปัญญามาจะดี แต่ถ้ามีมานะ ดื้อจะหลงทำให้ช้า ต้องเจอฐานอุปกิเลส16 แต่เราต้องรีบผ่านให้เร็วที่สุด

 

พ่อครูว่า...จากอโศกสัมปวังโก

ขอให้พ่อท่านให้ วินิจฉัยความเห็นต่างของเพื่อนสหพรหมจรรย์

1. มีเพื่อนสหพรหมจรรย์ถูกตำหนิว่าตั้งแต่ถามพ่อท่านด้วยคำถามที่ตัวผู้ถามดูแล้วว่า ทำเพื่ออยากอวดภูมิความรู้ของตัวเอง จนทำให้นักตั้งคำถามหลายคนต้องหยุดส่งคำถามเข้ารายการของพ่อท่าน กระผมคิดว่าโลกุตรธรรมของพระพุทธเจ้าละเอียดลึกซึ้งยิ่งนัก เป็นไปไม่ได้ที่นักตั้งคำถามเหล่านั้นจะรู้เข้าใจได้อย่างถี่ถ้วน นักตั้งคำถามเหล่านั้นมีเจตนาตั้งคำถามเพื่อทำให้เกิดความกระจ่าง และเพื่อให้พ่อท่านได้ยืนยันความเข้าใจของพวกเขามากกว่า

2. เพื่อนสหพรหมจรรย์ ตั้งข้อแม้ไม่ให้ตั้งคำถามเพื่อให้พ่อท่านลงรายละเอียดลึกเกินไป ด้วยเหตุผลว่าเพราะท่านอายุเยอะมากแล้วทำให้ท่านเหน็ดเหนื่อยสุขภาพแย่ลง ในความคิดของกระผม พ่อท่านคือผู้รู้ขั้น สยังอภิญญา ผู้มีสภาพถ้วนรอบทั้งสภาวะและพยัญชนะ มีความสามารถตอบปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างลงตัว  จะทำให้ท่านเหน็ดเหนื่อยได้อย่างไร การให้พ่อท่านได้เทศนาในเรื่องที่ต้องลงลึกรายละเอียดน่าจะถูกกับพ่อท่านมากกว่า เพราะว่าโลกุตรธรรมนั้นเป็นเรื่องยากไม่ใช่เรื่องง่าย การที่พ่อท่านจะต้องเทศน์ง่ายๆในงานนั้นน่าจะเป็นเรื่องหนัก ทำให้ท่านต้องเตรียมตัวมาก

อีกอย่างมีการย่อยธรรมะของสมณะสิกขมาตุเพื่อย่อยให้เกิดความเข้าใจของตัวเองอยู่แล้ว

พ่อครูว่า..มองได้ชัดเจนดีนะ หากให้อาตมาไปสอนเด็กเล็กก็จะยากหน่อย เพราะต้องมีอุปกรณ์มากหน่อย

ผู้ที่จะฟังธรรมอาตมาว่า หากมีมานะอัตตา จะเป็นสมณะสิกขมาตุคนอื่นแสดงธรรมก็มองข่ม จะฟังแต่อาตมา แบบนี้คนนี้ช้า มันเป็นมานะอัตตาเสียเวลามากเลย เพราะฉะนั้นอย่าเลยอย่าไปคิดเช่นนั้น แม้แต่เด็กๆไม่แต่ใครต่อใครก็แล้วแต่ มาให้คติเตือนใจให้ข้อคิดให้ความรู้ที่ซื่อๆ เด็กๆนี่มีความซื่อสัตย์ไม่เดียงสาดีมากเลย อาตมามีเพลงอาริยะหมายเลข 10

ข้าพเจ้าได้ดิบได้ดีวิเศษยิ่ง ๆ ขึ้น

หรือ เป็นคนที่น่านับถือเคารพได้นั้น

ไม่ใช่เพราะการเป็นผู้ชี้ยืนยัน

"ความถูกต้อง"

ให้ใคร ๆ รู้ ได้หลากหลาย

แล้ว ๆ เล่า ๆ นั้นดอก !

 

แต่… เพราะข้าพเจ้าน้อมรับ

"ความผิดพลาด"

และ มีการแก้ไขในแต่ละครั้ง

แต่ละคราว ของข้าพเจ้า

จาก ทั้งผู้หวังดี

และ ทั้งศัตรูผู้หวังร้ายแท้ ๆ

นั่นต่างหาก.

~สมณะโพธิรักษ์~ 17 พฤษภาคม 2526

 

นี่คือเพลงอาริยะหมายเลข 10 อยู่ในหนังสือเงาฟ้าที่ท่าน้ำรวมไว้ เพลงชีวิต เพลงความซ้ำซาก เพลงอาริยะ เพลงไท เขียนไว้มากเอามาอ่านจะได้ความลึกซึ้ง

 

สู่แดนธรรมว่า..หนังสือเงาฟ้าที่ท่าน้ำน่าจะแปลเป็นภาษาอังกฤษนะครับ

 

พ่อครูว่า…

จากพระไตรปิฎก ล. 29 คุหัฏฐกสุตตนิทเทสที่ 2

ว่าด้วยนรชนเป็นผู้ข้องอยู่ในถ้ำคือกาย

ว่าด้วยนรชนเป็นผู้ข้องอยู่ในถ้ำคือกาย

[30] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า นรชนเป็นผู้ข้องอยู่ในถ้ำ(สตฺโต คุหายํ) เป็นผู้อันกิเลสมากปิดบังไว้แล้ว(พหุนาภิฉนฺโน) นรชนเมื่อตั้งอยู่ ก็หยั่งลงในที่หลง(ติฏฺฐํ นโร โมหนสฺมํ) นรชนเช่นนั้น ย่อมอยู่ไกลจากวิเวก(ทูเรวิเวกา) ก็เพราะกามทั้งหลายในโลก ไม่เป็นของอันนรชนละได้โดยง่าย.

พ่อครูว่า...เขาไม่ตั้งใจปิดบังแต่เพราะว่าเขาไม่รู้เขาหลง ไม่มีทางออกเหมือนดักแด้อยู่ในฝัก ไม่มีทางเห็นเดือนเห็นตะวัน นอกจากจะกัดออกมา เหมือนไก่เจาะกระเปาะออกมาได้แต่ส่วนมากไม่ได้ออก หากเป็นอิสระตามธรรมชาติก็ออกได้ แต่ถ้าอยู่ในคน ไหมที่คนเลี้ยงไม่ได้ออกมาหรอก เขาเอาไปต้มสาวไหมไป ดักแด้ตายก็เอามากินอีก ตอนเป็นเด็กยายเลี้ยงไหม อาตมาเข้าใจได้ช่วยทำด้วย ขี้เกียจตอนเก็บใบหม่อนให้ไหมกิน

(พ่อครูไอ ตัดออกด้วย)

สมณะฟ้าไท...พ่อครูมีหน้าที่ฉีกหน้ากากกิเลสให้คนออกจากถ้ำ แล้วก็เข้าถ้ำอีก หอกหักหมดประหารอย่างไรก็ไม่ตายสักที

พ่อครูว่า...พูดไปแล้วพวกหอกหักฆ่าอย่างไรก็ไม่ตาย หอกหักหมดแต่ผิวหนังเขาไม่ระคาย

ประเด็นสำคัญที่นั่งหลับตาปฏิบัติคือผู้ทำลายศาสนาพุทธ เป็นโจรทำลายศาสนา เตือนให้ออกมาเถอะคุณอยากเป็นโจรที่ฆ่าไม่ตาย หยุดทำงานโจรมาทำงานนี้บ้างมาศึกษา

สู่แดนธรรมว่า...ที่ว่าฆ่าไม่ตายคือ กิเลสมากปิดบังไว้เป็นเหมือนเกราะหุ้มไว้

พ่อครูว่า...เด็กมากราบก็เลยว่า เด็กพวกนี้ก็ osmosis ไป

สมณะฟ้าไทว่า...เราได้ฟังพ่อครูแม้เป็นสิ่งที่ซ้ำ หากไม่ซ้ำกิเลสก็ไม่ถูกสลาย

เอาออกแล้ว หอกมันหักหมด สภาวะฟังซ้ำจะได้ชัดเจน ปัญญาจะได้ชัดเจนตัดกิเลสได้ หากไม่ฟังซ้ำไม่มีทาง หากฟังธรรมพ่อครูแล้วไปปฏิบัติแล้วมาฟังซ้ำอีก ก็จะได้ตามศีลที่เราตั้ง

จบ

เวลาบันทึก 18 มีนาคม 2563 ( 14:02:10 )