ประวัติ  มิ่งหมาย  มุ่งมาจน

ชื่อ  มิ่งหมาย  มุ่งมาจน  ชื่อเดิม  ทองม้วน บุญเฉลียว

เกิด วันที่ 22  กุมภาพันธ์  พ.ศ.2497

อายุ 64 ปี  9 เดือน

สถานที่เกิด   :  บ้านเลขที่  46  หมู่ที่ 4 บ้านหนองแวง  ต. หนองแวง อ. กันทรารมย์  จ. ศรีสะเกษ

ที่อยู๋ปัจจุบัน  :  บ้านเลขที่ 163  หมู่ที่  10  หมู่บ้านชุมชนราชธานีอโศก  ต. บุ่งไหม อ.วารินชำราบ จ. อบลราชธานี

การศึกษา      :  ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น

                        โรงเรียนกันทรารมย์  อ. กันทรารมย์  จ. ศรีสะเกษ    พ.ศ.   2513

                     :  ชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย

                         โรงเรียนเบ็ญจะมะมหาราช  อ. เมือง  จ. อุบลราชธานี    พ.ศ. 2515

                     :   ประกาศนียบัติประโยคครูประถม (ป.ป.)       

                 วิทยาลัยครูอุบลราชธานี  อ. เมือง จ. อุบลราชธานี  พ.ศ. 2517

                     :   ปริญญาตรี    ครุศาสตรบัณฑิต (วิชาเอก ชีววิทยา วิชาโท เคมี )

                         วิทยาลัยครูอุบลราชธานี  อ. เมือง  จ. อุบลราชธานี พ.ศ. 2519

                     :   ปริญญาโท    ครุศาสตรมหาบัณฑิต  (บริหารการศึกษา)

                         มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี   อ. เมือง จ. อุบลราชธานี     พ.ศ. 2553

                     :   ปริญญาเอก    ดุษฎีบัณฑิต   (การบริหารการศึกษา)

                         มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี   อ. เมือง  จ. อุบลราชธานี  พ.ศ. 2557

หน้าที่การงาน   :      ครูจัตวา  โรงเรียนบ้านผือ  ต. เมือง  อ. กันทรลักษ์  จ. ศรีสะเกษ  พ.ศ. 2517

                        ;     อาจารย์  2  ระดับ  7  โรงเรียนบ้านค้อน้อย  ต. ค้อน้อย  อ. สำโรง  จ.อุบลราชธานี  พ.ศ.  2542

                        :     ผู้อำนวยการโรงเรียนสัมมาสิกขาราชธานีอโศก  ต. บุ่งไหม  อ. วารินชำราบ  จ. อุบลราชธานี  พ.ศ.  2546

                        :     ผู้ใหญ่บ้านชุมชนราชธานีอโศก   หมู่ที่ 10  ต. บุ่งไหม   อ. วารินชำราบ  จ. อุบลราชธานี  พ.ศ.  2553

                        :     หัวหน้าพรรคเพื่อฟ้าดิน     65/45   ซอย  44  ถนนนวมินทร์  แขวงคลองกุ่ม  เขตบึงกุ่ม กรุงเทพมหานคร 10230 พ.ศ.2557

สถานภาพ         :    หย่า  พ.ศ. 2535   เพราะ สามีผิดศีลข้อที่ 3

บุตร- ธิดา         :   บุตรชาย  1  คน    ธิดา  1 คน

รู้จักชาวอโศก    :  พ.ศ.2524   ที่พุทธสถานศีรษะอโศก   ต. กระแชงใหญ่  อ. กันทรลักษ์  จ. ศรีสะเกษ

เข้ามาเรียนรู้กับชาวอโศก    :   พ.ศ. 2542  ที่พุทธสถานราชธานีอโศก  หมู่บ้านชุมชนราชธานีอโศก  หมู่ที่ 10 ต.บุ่งไหม อ.วารินชำราบ จ. 

                                            อุบลราชธานี

เริ่มรับประทานอาหารมังสวิรัติ  :   พ.ศ. 2524  แต่ไม่ต่อเนื่อง  พ.ศ. 2535  รับประทานจริงจัง  ไม่ตกร่วงจนถึงปัจจุบีน

วิถีชีวิตปัจจุบัน                      :  ปฏิบัติถือศีล 8   รับประทานอาหารมังสวิรัติ   วันละ  1  มื้อ

รู้จักชาวอโศกอย่างไร        :   รู้จักกับเพื่อนครูที่โรงเรียนบ้านผือ ที่ทำงานด้วยกัน เขาเป็นชาวอโศก ครอบครัวเขาอบอุ่น ไม่ขัดสน อยากจะมี

                                           ชีวิตแบบนั้นบ้าง ช่วงวันเสาร์  วันอาทิตย์  ได้ไปทำบุญถวายอาหารสมณะ ที่พุทธสถานศีรษะอโศก เมื่อ ปี พ.ศ. 

                                           2524  และเริ่มรับประทานอาหารมังสวิรัติเป็นต้นมาและไปคบคุ้นที่นั่นเกือบทุกสัปดาห์  และได้ฟังเทศน์จาก

                                           สมณะทุกสัปดาห์  รวมทั้งได้ร่วมงาน ปลุกเสกพระแท้ๆของพุทธ  7 วัน ในปี 2524 นั้นเอง  และได้คบคุ้นเรียนรู้

                                           กับชาวอโศกเรื่อยมา

ทำไมจึงคิดเปลี่ยนแปลงชีวิต      :  เห็นความทุกข์ของการมีครอบครัว  ซึ่งไม่อบอุ่น  จากสามีผิดศีลข้อ 3  ไม่มีความสุข   จึงแสวงหาที่พึ่งทาง

                                                 ใจ  พบหมู่กลุ่มชาวอโศกสามารถเป็นที่พึ่งทางใจได้ ที่พุทธสถานศีรษะอโศก อ. กันทรลักษ์ จ.ศรีสะเกษ 

                                                 พบแล้วใช่ว่าจะออกจากทุกข์ได้ง่ายๆ เพราะลูกทั้งสองยังเล็กอยู่ และมีหนี้สิน ที่ก่อร่างสร้างครอบครัวมา

                                                 และตัวเราเองก็อ่อนแอทางจิตวิญญาณ ตั้งแต่พบหมู่กลุ่ม หาทางพ้นทุกข์ด้วยการปฏิบัติตน รับประทานอาห

                                                 อาหารมังสวิรัติ 3 มื้อ ไม่กินจุบจิบ  2  มื้อ  ไม่จุบจิบ และ 1 มื้อบริสุทธิ์  ในขณะที่ปฏิบีติตน อยู่เกิดสภาวะ

                                                ไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น มีความต้องการมาอยู่กับหมู่กลุ่ม พยายามเรื่อยมา  ชีวิตตนเองเปลี่ยน

                                              มาวัดถี่ขึ้นๆๆ ปี พ.ศ. 2537 เกิดหมู่บ้านชุมชนราชธานีอโศก จึงเข้าร่วมโครงการและสร้างบ้านของตนเองอยู่

                                             ในชุมชน ปี พ.ศ. 2542 ได้ลาออกจากราชการตามโครงการเกษียณก่อนกำหนด จึงได้เข้ามาเป็นสมาชิกชุมชน

                                            ราชธานีอโศกอย่างเต็มตัว  และได้ปฏิบัติสัมมาอาชีพ ในเกือบทุกอาชีพในชุมชนตามแต่หมู่กลุ๋มเห็นเหมาะควร 

                                           ตามที่ตนเองมีความสามารถ มาอยู่ในชุมชนกับหมู่กลุ๋ม ผ่านไปหลายปี ความทุกข์เกี่ยวกับครอบครัวลดลง

                                           ปฏิบัติตนเป็นคนไม่สะสม พอเพียง มีความสุขแบบสงบระงับจากกิเลส  ปัจจุบัน เป็นคนจนสูขสำราญเบิกบานใจ

                                          มีความสุขในแผ่นดินพุทธ ที่ราชธานีอโศก

การเปลี่ยนแปลงในการพัฒนาขึ้นเมื่อรู้จักชาวอโศก

อดีต     :     เคยรับประทานอาหารที่ปรุงด้วยเนื้อสัตว์

            :   อยากได้อยากมี อยากเป็นตามที่คนโลกๆเขาเป็น

            :   มีบ้าน  รถ  ทรัพย์สิน ที่ดิน

            :   มีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีลูกที่น่ารัก มีความครบพร้อมทางด้านวัตถุ แต่ตัวเอง ขาดการศึกษาเรียนรู้ในการเป็นอญู่อย่างพอเพียง

                และพาครอบครัว ให้ศึกษาเรียนรู้  ธรรมะ จิตวิญญาณ  กิเลส  เลยทำให้เกิดความไม่พอเพียง  ความอยากได้ อยากมี อยากเป็น

               เพิ่มมากขึ้น เป็นปากกรวย  ต่างไม่มีเวลาให้กันและกัน จึงเกิดความห่างเหิน  สุดท้ายไม่สามารถพาครอบครัวให้กลับมาอบอุ่นดังเดิม ความล่มสลายของครอบครัวจึงเกิดขึ้นในที่สุด  

            :   ลาออกจากงานราชการครู เมื่ออายุ 45 ปี

            :   เห็นทุกข์ของการมีครอบครัว 

ปัจจุบัน  :   เป็นประชาชนคนหนึ่งในหมู่บ้านชุมชนราชธานีอโศก บ้านเลขที่  163  หมู่ที่  10 ต.บุ่งไหม อ. วารินชำราบ จ. อุบลราชธานี

             :   ทำงานเสียสละ จิตอาสา ไม่รับรายได้ตอบแทนใดๆ

             :   แต่งตัวเรียบง่าย ไม่ฟุ้งเฟ้อฟุ่มเฟือย

             :   ไม่มีบ้าน รถ ทรัพย์สิน ที่ดิน ใดๆเป็นของตนเอง มีชีวิตความเป็นอยู่แบบพอเพียง ไม่สะสม

             :   ทำงานเผยแพร่พระพุทธศาสนาที่ถูกตรง และเผยแพร่ระบบบุญนิยมออกสู่สายตาชาวโลกผ่านเวปไซด์

             :   ปฏิบัติศีล 8  รับประทานอาหารมังสวิรัตฺ วันละ 1 มื้อ

อนาคต    :   เป็นคนที่พ้นทุกข์

              :   ช่วยเหลือมนุษย์ที่มีความทุกข์ ให้พ้นทุกข์

               :   ไม่สะสมทรัพย์สิน เงินทอง ใดๆ

              :   สะสมความดี  ทำความดี  เสียสละ เพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ให้พ้นจากความทุกข์