เปรียบเทียบ"สังคมยูโทเปีย"และ"สังคมสาธารณโภคี"

@หลักสูตรพุทธปัญญาตรี,โท,เอก @ไม่มีสอนในโรงเรียน @ไม่มีสอนในมหาวิทยาลัย @เป็นขุมทรัพย์ทางปัญญาของมนุษย์ที่ประเสริฐและครอบคลุมความจริงสูงสุด @คือความไม่รู้เหตุแห่งทุกข์และความไม่รู้ทางออกจากทุกข์ @สัจจะนี้เป็นวิทยาศาสตร์ @มีลำดับ มีต้น มีกลาง มีปลาย @ไม่ขึ้นอยู่กับกาลเวลา @ไม่ขึ้นอยู่กับภาษา @ไม่ขึ้นอยู่กับเชื้อชาติ @ไม่ขึ้นอยู่กับการนับถือใดๆ @ไม่ขึ้นอยู่กับสถานที่ใดๆในโลก @สิ่งนั้นเรียกว่า "จิต" เป็นประธานของสิ่งทั้งปวง @เชื้อเชิญให้มาพิสูจน์ @มีความลุ่มลึกยิ่งกว่านิยายยูโทเปีย UTOPIA แต่เกิดจริง มีจริง แล้วในโลก

บทความ : เปรียบเทียบ"สังคมยูโทเปีย"และ"สังคมสาธารณโภคี"

	สังคมยูโทเปีย สังคมอุดมคติ <ไม่เคยมีจริงในโลก>	สังคมสาธารณโภคี <มีจริงแล้วในโลก>
อาหาร	เนื้อสัตว์	มังสวิรัติ
สัตว์	เลี้ยงสัตว์/ฆ่าสัตว์	ไม่เลี้ยงสัตว์/ไม่ฆ่าสัตว์
ขอบเขตพื้นที่	มีรั้ว	ไม่มีรั้ว
ขออนุญาตออกนอกพื้นที่	จะได้รับโทษอย่างรุนแรงถ้าไม่ได้ขออนุญาติออกนอกพื้นที่	มีอิสระเสรีภาพจะอยู่หรือจะออกนอกพื้นที่
การทำงาน	ควบคุมการทำงาน	มีอิสระในการทำงาน
การปกครอง	แบ่งเป็นกลุ่มย่อยควบคุมโดยหัวหน้ากลุ่ม	ไม่มีหัวหน้ากลุ่ม ทุกคนควบคุมตนเอง
นักปกครอง	ทูต พระ ผู้รู้ ประมุข ได้รับการยกเว้นการทำอาชีพ	ทุกคนทำสัมมาอาชีพตามที่ตนถนัด
กติกาการปกครอง	ผู้อาวุโสมากที่สุดจะเป็นผู้ปกครอง	ปกครองโดยคณะกรรมการที่มี "ศีล-ทิฐิ-ผลงาน"
ระบบทาส	ทาสทำงานที่สกปรกและทำงานหนักที่สุด	ไม่มีระบบทาสแบ่งงานกันรับผิดชอบ
ระบบชนชั้น	ระหว่างทานอาหารจัดที่นั่งตามลำดับอาวุโส(อายุ)	จัดที่นั่งแบ่งลำดับนักบวชชาย-หญิง-ฆราวาส
ลำดับการแบ่งอาหาร	ผู้อาวุโส(อายุสูง)จะได้รับอาหารก่อน	นักบวชชายจะได้รับอาหารก่อน
มื้ออาหาร	มื้อเที่ยง-มื้อเย็น	นักบวชมื้อเดียว-ฆราวาสตามความเหมาะสม
การฆ่าสัตว์เพื่อเป็นอาหาร	ไม่นิยมฆ่าสัตว์ แต่ให้ทาสเป็นผู้ฆ่าสัตว์เป็นอาหาร	ไม่ทานเนื้อสัตว์เป็นอาหารและไม่สนับสนุนการฆ่า
ทานอาหาร-ดนตรี	รับประทานอาหารพร้อมเสียงดนตรี	รับประทานอาหารพร้อมรายการที่มีสาระ
อาหารหวาน	อาหารชุดที่สองจะมีขนมหวานเสมอ	ไม่สนับสนุนให้มีอาหารหวาน
เครื่องหอม	เผากำยานและพรมเครื่องหอม	ไม่สนับสนุนเครื่องหอม
เด็ก	เป็นผู้รับใช้ผู้ใหญ่ในระหว่างทานอาหาร	เด็กทานอาหารร่วมกับผู้ใหญ่
เด็ก	เด็กจะได้รับอาหารจากผู้ใหญ่	เด็กสามารถเลือกอาหารตามใจชอบ
การค้าขาย	นิยมใช้หนังสือสัญญาใช้เงิน	ใช้เงินสดเท่านั้น
เงิน	สะสมเงินเพื่อใช้ทำสงคราม	ไม่สะสมเงิน ไม่ทำสงคราม
ทองคำ เพชร เครื่องประดับ	ใช้สำหรับทาส เป็นสัญญลักษณ์ของการน่าละอาย	ไม่นิยมใช้เป็นเครื่องประดับ
ศาสนา	เทวนิยม (พระเจ้า)	พุทธ อเทวนิยม (กรรม)
ความสุข	คุณธรรม(ธรรมชาติ)เป็นพื้นฐานของความสุข	ความสุขเกิดจากการสงบระงับของ "กิเลส"
เป้าหมาย	ชีวิตต้องไม่ซอมซ่อ แต่มีความสนุกสนานเพลิดเพลิน	ชีวิตเป็นคนไม่สะสม สุขสำราญเบิกบานใจ
ประเพณีการแต่งงาน	ชายและหญิงจะต้องเปลือยกายให้อีกฝ่ายดูก่อนแต่งงาน	ไม่สนับสนุนการแต่งงาน
ทรัพย์สิน	เป็นของส่วนรวมทั้งหมด ไม่มีทรัพย์สินเป็นของส่วนตัว	เป็นของส่วนรวมชุมชนบวรและส่วนตัว
การใช้เงินในการดำรงชีวิต	ไม่ใช้เงินในการดำรงชีวิต	นักบวชไม่ใช้เงิน-ฆราวาสบางคนใช้เงินในการดำรงชีวิต